Some were born to Some were born to sing the blues sing the blues

Hallo!

Na 'You and Me against the World' is'Some were born to sing the blues' hetnieuwe dagboek van Svenja SimStone.

Geniet ervan!

! Let op:

Het verhaal is soms licht seksueel getint en dus niet altijd geschikt voor jongere lezers. Lezen is op eigen risico. ;)

Topic.Topic.Voorlopig maak ik geen topic aan op de sitevan desims2, omdat het veel handiger is omgewoon berichtjes te krijgen via LJ,aangezien ik dan een mailtje ontvang.

Binnenkort zal ik waarschijnlijk wel een topic op de site maken voor degene die geen account hebben op livejournal. Maar aarzel niet om iets op LJ te posten! ;)

Story.Story.Net zoals bij 'You and Me against theWorld', gaat het verhaal over 2 meisjes. Zedelen samen een studentenkot, en volgen ooksamen les. Maar voor de rest hebben zeniets gemeenschappelijk. Of dat denken ze toch.

Robin en Brook weten minder van elkaar dan ze op het eerste zicht dachten..

Robin.Robin.Hier stond ik dan. Klaar om op kot te gaan. Het was een grote stap.. Een eigen leventje zonder ouders.

Pap zou trots op me zijn. Ik was met glans afgestudeerd van de middelbare school, en kreeg daardoor een beurs om naar de universiteit te gaan..

Robin.Robin.De vreselijke herinnering schoot weer in m'n hoofd.

Ik was 7 jaar toen mijn vader zelfmoord pleegde. Mijn oom had in dronken toestand een auto-ongeluk veroorzaakt waarbij een jong koppel om het leven kwam. Mijn vader zat in de passagiersstoel en zag alles gebeuren. Sindsdien was hij nooit meer dezelfde. Hij gaf zichzelf de schuld..

Op een dag maakte hij er gewoon een eind aan.

Robin.Robin.Hij had alles gepland. Mama was aan hetwerk, en ik hoorde in de opvang te zitten.Alleen mislukte dat plan. Omdat de opvang toevallig op die dag na school dicht was, had de mama van een vriendinnetje me thuis afgezet, waardoor ik veel vroeger thuis was.

Ik trof hem als eerste aan, dood. Hij hadverschillende pillen ingenomen en was vanhet balkon gesprongen. Zijn nek wasgebroken en hij was op slag dood.

Robin.Robin.Op die leeftijd wist ik nog niet precies water aan de hand was. De schok kwam paslater, toen ik alles wat er was gebeurd inm'n hoofd herhaalde.

We kregen financiële problemen, en mamamoest in haar eentje voor mij en hethuishouden zorgen..

“Papa..? Papa, word wakker! Pap?” De woorden galmden door m'n hoofd.

Robin.Robin.Ik schudde de gedachte weer weg en opende met trillende handen de voordeur.

Als eerste ging ik op zoek naar m'n kamer. Op de eerste verdieping zag ik meteen een deur met m'n foto erop. In dat kamertje zou ik 4 jaar lang slapen en studeren..

Tot mijn grote verbazing was het er erg groot en mooi. De campus had me dit kot toegewezen, en mijn verwachtingen waren dus niet echt groot.

Robin.Robin.Vervolgens was het tijd om kennis te makenmet m'n huisgenote. Haar kamer was vlaklangs de mijne. Voor ik de deur opende keekik naar het plaatje op haar deur.

Ze zag er niet echt vriendelijk uit. Zedroeg donkere make-up en fronste haarwenkbrauwen. Ook zag ik dat zeverschillende piercings had..

Robin.Robin.Ik klopte op de deur, hoorde iemand ietsmompelen en wandelde voorzichtig naarbinnen. Het meisje lag op haar bed. Ookhaar kamer was erg mooi.

“Hoi, ik ben Robin, je huisgenote.”“Hmm..” gromde het meisje.“Wie ben jij?”“Brook. Wil je dat ik het opschrijf of voorje spel?”

Ik kreeg al meteen door dat Brook me nietecht mocht..

Robin.Robin.Ze deed me denken aan Jill, een meisje datme altijd pestte op de middelbare school.Er schoot weer een flashback door m'nhoofd.

“Hey Robbie! Hoe gaat 'ie? Nog altijd geenshampoo gekocht zo te zien?”

Vervolgens wreef ze hard over m'n hoofdmet haar knokkels.

Robin.Robin.“Als ik jou was zou ik een andere route naarhuis nemen.. Of misschien moet je maarbeter verhuizen. Ik wil je hier niet meerzien, ok? Deze weg is enkel voor meisjeszonder sullige brilletjes.”

En dan porde of duwde ze me tot ik wegliep of viel.

Robin.Robin.Ik herinnerde me nog levendig hoe onzekerik me altijd voelde.

Bijna elke dag stond ik voor de spiegel enprobeerde ik m'n tranen te bedwingen.

Ik haatte m'n vettige rosse haren, dielelijke oude bril en m'n felle sproeten.

Robin.Robin.“Hé! Leef je nog?”Plots stond Brook vlak voor me.“Euh.. Sorry ik was even in gedachtenverzonken.”

“Ik zou graag willen dat je uit m'n kamergaat.”“Natuurlijk.. Ik ben al weg. Tot euh.. Totstraks ofzo?”

Robin.Robin.Ik wist niet meteen wat ik kon doen toen ikuit Brooks kamer wandelde. Ik verkende het kot nog een beetje en ontdekte de keuken. Daar begon ik aan m'n grote passie te werken: koken. Ik besloot om macaroni te maken voor Brook en mij om het ijs wat te breken.

Robin.Robin.Terwijl ik het eten klaarmaakte, was Brook beginnen schilderen. Blijkbaar was ze erg creatief. Ze had vast verschillende creatieve hobby's. Koken zat daar helaas niet tussen..

“Het eten is zo klaar.”“Mhm” mompelde ze alleen maar.

Robin.Robin.Ik wachtte even tot Brook haar eerste hap nam.

“Vind je het een beetje lekker?”“Je mag gerust elke dag koken hoor.”“Daar heb ik niets op tegen. Ik wil later chef worden in m'n eigen restaurantje.”

Brook glimlachte en at verder.

Robin.Robin.Ik zag dat je aan het schilderen was. Heb je nog andere hobby's?

“Muziek.”“Oh wat leuk, welke instrumenten bespeel je?”“Drum en gitaar. Ik speel bijna elke dag.”“Zolang je maar niet speelt wanneer ik moet leren is het goed.”

Daarop antwoordde Brook niet meer..

Robin.Robin.Na het eten en afwassen, keken Brook en ik nog wat tv. Het voelde soms wat ongemakkelijk aan, want Brook zei niet veel tegen me.

Ik probeerde me dan ook te focussen op het tv-programma en niet op het aanknopen van een gesprek.

Robin.Robin.Het was bijna half 12 toen we allebei naar boven gingen. Ik was blij om eindelijk in een bed te kunnen liggen. De verhuis was best vermoeiend geweest.

Voordat ik in slaap viel dacht ik aan de volgende dag. De eerste lessen op de universiteit...

Robin.Robin.Ik stond 's ochtends zo vroeg mogelijk op om te douchen. Ik wou er fris uitzien voor de eerste dag.

Versuft wandelde ik de badkamer binnen. Ik schrok wakker toen ik Brook met een handdoek rond zich zag staan.

“Oh, euhm.. Sorry, ik dacht dat je nog sliep. Waarom was de deur niet op slot?”

Robin.Robin.“Ik kan niet tegen een opgesloten gevoel dus laat ik de deur altijd open. Kan je nu weggaan? Ik wil me douchen.”

Voor ik me kon omdraaien liet Brook lachend de handdoek vallen. Ik bedekte m'n ogen maar het was al te laat. Het beeld van een naakte Brook stond in m'n geheugen gegrift.

Terwijl ik de kamer uit liep, hoorde ik haar de douche aanzetten.

Robin.Robin.Ik had dringend nood aan een kopje koffie. Je naakte huisgenote tegen het lijf lopen in de badkamer op een nuchtere maag, was niet echt een gebeurtenis die ik verwachtte op een eerste lesdag..

Robin.Robin.Een tijdje later kwam Brook de keuken binnen.“De badkamer is vrij,” zei ze. Ze glimlachte weer naar me. Dat was ik niet van haar gewend.

Zodra m'n kopje leeg was ging ik terug naar de badkamer om te douchen.

Robin.Robin.Toen we allebei klaar waren vertrokken we naar de campus. Brook leek veel aardiger dan gisteren. Ik vroeg me af of het gewoon kwam doordat ze beter geslapen had, of omdat ze misschien altijd chagrijnig was bij een eerste kennismaking. Wie weet kwam het wel omdat ik haar in haar blootje had gezien? Ik moest dat beeld echt dringend uit m'n hoofd krijgen..

Robin.Robin.Er zaten al mensen in het lokaal toen Brook en ik binnen kwamen. Eerst wou ik langs haar gaan zitten, maar ze wandelde naar achteren en koos voor een plekje achterin. Het leek niet echt of ze iemand bij haar wou hebben.

Robin.Robin.Aan het tafeltje langs Brook zaten twee meisjes. Volgens mij waren het goede vriendinnen. Ze waren redelijk luid aan het babbelen. Ik wou absoluut niet in hun buurt zitten. Het was erg moeilijk voor me om op te letten wanneer iedereen door elkaar praatte.

Robin.Robin.Aan het tafeltje daarlangs zaten een jongen en een meisje. Ze waren duidelijk met elkaar aan het flirten. Op de middelbare school zouden ze bekend staan als een van de 'populaire' mensen. Mensen die enkel omgaan met 'hun soort'. En het was duidelijk dat deze twee alleen oog hadden voor elkaar.

Robin.Robin.Ik had de keuze: alleen gaan zitten zoals Brook deed, of het wagen om langs een jongen te gaan zitten die ik niet kende.

Ik besloot om voor deze ene keer in m'n leven niet verlegen en asociaal te doen, en zette me naast de jongen. Hij was best knap, met een lichtjes gebruinde huid. En bovendien zag hij er slim uit.

Robin.Robin.“Hey. Ik ben Martin, en jij?”“Robin,” zei ik glimlachend.

Volgens mij wou Martin nog iets zeggen, maar op dat moment kwam de prof binnen.We keken allebei weer voor ons en luisterden aandachtig.

Robin.Robin.De lessen duurden 3 uur. Brook had het na 1,5 uur opgegeven en was zomaar uit het lokaal gewandeld.

Ik was blij om eindelijk m'n benen te kunnen strekken. Ik nam zo snel mogelijk m'n spullen bij elkaar en bekeek alle nota's nog eens vlug terwijl ik het lokaal verliet. Plots hoorde ik Martins stem.

“Hey Robin, wacht even.”

Robin.Robin.Ik stopte het boek snel terug in m'n tas en draaide me om.

“Heb je misschien zin om iets te gaan drinken?”“Met jou?” vroeg ik verwonderd. Geloof het of niet maar dit was de eerste keer dat een jongen me uit vroeg. En dan was het nog een knappe jongen die ik amper kende..

“Ja” glimlachte hij.“Euhm.. Dat zou fijn zijn.”

Robin.Robin.“Euhm.. Wanneer wil je.. Nu?”Oh help.. Ik begon te stotteren.

Martin dacht even na. “Rond 3 uur? Ik wil eerst m'n nota's nog eens bekijken.”

Ik viel bijna flauw toen hij dit zei.*Hij bekeek z'n nota's ook na de les! We zijn gemaakt voor elkaar! Ok Robin, blijf kalm!*

Ik gaf hem het adres van m'n kot en we zeiden gedag.

Robin.Robin.Ik staarde naar de spiegel op m'n kamer. Zou ik iets anders aandoen?Nee. Dat zou misschien te overdreven zijn, we gingen tenslotte enkel iets drinken.

Ik besloot om eerst nog wat aan m'n nota's te werken en de lessen wat te herhalen en daarna zou ik me wel wat opfrissen voor onze 'date'. Was het eigenlijk wel een date?

Robin.Robin.Ik begon net aan het laatste deeltje van de lessen, toen er een oorverdovend lawaai door het huis galmde.

Brook was gitaar aan het spelen. Ik zuchtte en stelde me voor hoe het er tijdens de examens aan toe zou gaan..

Robin.Robin.Het was me niet ontgaan dat ze talent had. Ze speelde eerst een luid rocknummer, waarna ze overschakelde op leuke jazz.

Ik deed m'n schrift dicht en danste me een weg door de woonkamer. Ik stak m'n hoofd tussen de deuropening en zag Brook. Ze gaf zich volledig tijdens het spelen.

Robin.Robin.Brook zette de gitaar meteen terug toen ze zag dat ik de kamer binnenkwam.

“Ik heb liever niet dat je stoort wanneer ik muziek speel.”“Ik heb liever niet dat je muziek speelt wanneer ik studeer.”

Brook kon duidelijk niet lachen met die opmerking.

“Ik ga seffens iets drinken met Martin.”“Doe maar, wat kan mij dat schelen?”

Robin.Robin.Ik negeerde Brooks vervelende gedrag en ging naar de badkamer. Ik friste me wat op, spoot wat parfum in m'n nek en poetste m'n tanden nog eens.

Hopelijk zou het een leuke namiddag worden met Martin, en misschien zouden we na een tijdje een koppel kunnen worden. Ik mocht niet te hard van stapel lopen, maar daar was het volgens mij al te laat voor..

Robin.Robin.Ik checkte m'n haar nog eens voor de zoveelste keer toen de bel ging.

Met trillende handen opende ik de voordeur.

“Zullen we?” glimlachte Martin.“Ja, ik ben er helemaal klaar voor.”

*Wat had ik nu weer gezegd? 'Ik ben er helemaal klaar voor', waar sloeg dat nu weer op?*

Robin.Robin.Martin nam me mee naar een gezellig studentencafeetje. Er werden geen alcoholische dranken geserveerd, dus het was er niet echt druk.

We dronken allebei een kopje koffie en een tas chocomelk. Er vielen nooit ongemakkelijke stiltes en we praatten aan een stuk door. Ik amuseerde me echt met Martin, hij was erg grappig maar kon toch over serieuze onderwerpen praten.

Robin.Robin.Een paar uurtjes later wandelde Martin weer met me mee naar huis.

“Ik vond het echt leuk vandaag, bedankt dat je me uitnodigde.”“Ik vond het ook erg leuk.. Euhm.. Zie ik je morgen in de les?”“Ja,” zei ik glimlachend.“Ik zal een plekje voor je vrij houden.”

Martin knipoogde naar me en gaf me een knuffel. Het voelde goed in zijn armen.

Robin.Robin.Ik ging op zoek naar Brook om te vragenwat ze wou eten. Ze was niet beneden, dusrende ik naar boven en klopte op haarkamerdeur. Geen antwoord.

De deur was niet op slot, dus opende ik hem voorzichtig. Ik schrok toen ik Brook met iemand op het bed zag liggen. Ze was met een meisje aan het babbelen.

Robin.Robin.Ze gingen allebei meteen rechtzitten.“Sorry.. Ik wou echt niet zomaar binnenvallen of storen..”“Dat is je dan mooi niet gelukt.” zei Brook.

Ze was helemaal niet blij dat ik zomaar de kamer was binnen gegaan en dat liet ze duidelijk merken.

Robin.Robin.“Ik kwam gewoon vragen wat je wou eten.”“Maakt niet uit, maak maar gewoon iets.”“Eet je mee met ons?” vroeg ik aan het meisje dat naast Brook zat.“Nee dank je, ik ben zo weer weg,” antwoordde ze vrolijk.

“Ok. Nogmaals sorry.. Het spijt me echt!”En toen verliet ik de kamer weer..

Wordt vervolgd.Wordt vervolgd.Dit is het einde van het eerste deel van 'Some were born to sing the blues'.

Laat zeker weten wat je ervan vond.

Svenja SimStone.