Some were born to Some were born to sing the blues sing the blues

Hallo!

Dit is deel 8 van 'Some were born to sing the blues', het nieuwe dagboek van Svenja SimStone.

Geniet ervan!

! Let op:

Het verhaal is soms licht seksueel getint en dus niet altijd geschikt voor jongere lezers. Lezen is op eigen risico. ;)

Topic.Topic.Zoals jullie wel weten hou ik van vele berichtjes en reacties over hoe jullie het dagboek vinden, dus aarzel niet om iets op LJ te posten! ;)

Story.Story.Net zoals bij 'You and Me against theWorld', gaat het verhaal over 2 meisjes. Zedelen samen een studentenkot, en volgen ooksamen les. Maar voor de rest hebben zeniets gemeenschappelijk. Of dat denken ze toch.

Robin en Brook weten minder van elkaar dan ze op het eerste zicht dachten..

Brook.Brook.

De volgende ochtend voelde ik me nog wat versuft toen ik opstond. Het was al enkele dagen geleden dat ik nog in een comfortabel bed had gelegen, en ik had dus erg diep geslapen. Het drong pas enkele minuten later door dat ik gisteren na al die jaren m'n biologische moeder had gevonden. Die gedachte maakte me klaarwakker.

Brook.Brook.Ik stond op en rende uit de slaapkamer, op zoek naar bevestiging dat het geen droom was geweest.

“Mam?” zei ik zachtjes toen ik Jo in de keuken aantrof.“Goeiemorgen Brook, heb je lekker geslapen?” vroeg ze glimlachend terwijl ze het ontbijt op tafel zette.“Euhm.. Ja.. Goeiemorgen,” zei ik nog een beetje verward.

Brook.Brook.“Ik hoop dat je houdt van vruchtengebak. Ze komen pas uit de oven.”

Ik lachte alleen maar en begon te eten. Het gebakje was al snel op en ik had nog steeds honger. Toch durfde ik niet nog eentje te nemen, ik wilde niet te gulzig lijken.

“Neem nog maar eentje hoor,” zei Jo alsof ze m'n gedachten kon lezen.Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen!

Brook.Brook.Na het ontbijt kleedden Jo en ik ons om, en besloten we om samen een spelletje te spelen.

“Blijf staan.. Niet omvallen..” zei Jo tegen de stapel die een beetje wankelde.Tegen alle verwachtingen in bleven de stokjes allemaal liggen.“Yes! Jouw beurt!” zei ze enthousiast.

Brook.Brook.Enkele minuten later was de toren al een stuk hoger. Ik begon het spel een beetje beu te worden en wou eigenlijk vragen stellen.. Uiteindelijk waagde ik het erop.

“Waarom heb je me eigenlijk afgestaan?” vroeg ik terwijl Jo een stokje op de toren plaatste.

Ze schrok duidelijk van m'n vraag en de toren viel als een kaartenhuis in elkaar..

Brook.Brook.Jo stelde voor om een luchtje te scheppen, en dus gingen we samen naar de vijver aan het schuurtje om te vissen. Het duurde niet lang of ik had beet.

“Ik wilde je niet afstaan maar het moest van m'n moeder. Ik was nog maar pas 16, we hadden niet veel geld en ze zei dat we niet voor je konden zorgen,” vertelde Jo uit het niets. Ze voelde zich duidelijk schuldig.

“Het geeft niet.. Ik verwijt je niets ofzo.. Ik wilde gewoon weten waarom..” zei ik om haar gerust te stellen.

Brook.Brook.“En mijn vader?” vroeg ik even later. Jo leek nog minder blij met deze vraag..“Luister Brook.. In die tijd was ik met verschillende jongens samen. Ik ben er niet trots op, en sinds ik je heb moeten afstaan heb ik elke man in m'n leven afgezworen. Maar ik weet niet precies wie je vader is. Alhoewel ik altijd wel een vermoeden had..”

“Kan ik hem ontmoeten?”“Als je wil kan ik zijn adres achterhalen maar..”“Waar wachten we nog op?! Waar woont hij?”

Brook.Brook.Jo aarzelde even, maar uiteindelijk gaf ze me het adres van de man die misschien mijn vader was.

Voordat ik vertrok ging ik nog snel in bad. Ik wilde er goed uitzien wanneer ik hem zou ontmoeten en probeerde de visgeur van me te wassen. Tegelijk zorgde het bad ervoor dat ik wat rustig werd, want ik was best zenuwachtig.

Brook.Brook.Het bad had niet veel geholpen tegen de visgeur. Aangezien m'n kleren nog niet droog waren, moest ik de naar vis stinkende trui weer aandoen. Jo daarentegen had wel iets anders aangetrokken.

“Wees voorzichtig, en vergeet niet dat hij niet weet dat je bestaat.. Hij zal dus best wel in shock zijn als hij ontdekt dat hij een dochter heeft. Verwacht er alsjeblieft niet te veel van.. Hij was niet echt de meest geweldige jongen waarmee ik gedate heb.”

Brook.Brook.Met die laatste woorden (die me nu al een beetje teleurstelden), vertrok ik naar het huis van m'n vader. Het was hier niet zover vandaan, en ik vroeg me af hoe Jo hem al die jaren had kunnen ontwijken..

Brook.Brook.Enkele minuten later kwam ik aan bij een appartement. Er wandelde net een man naar buiten, en hij zag eruit zoals de man die Jo had beschreven.

“Euhm.. Excuseer.. Heeft u even tijd?”“Sorry, ik moet dringend weg voor een afspraak. Kom je voor m'n dochter?”“Nee u begrijpt het niet.. Ik moet u spreken, het is dringend.”

Brook.Brook.“Goed dan,” zei hij met een zucht, en hij liet me in het halletje.

“Ik weet niet juist hoe ik dit moet vertellen maar.. Ik ben je dochter.. Herinner je je Jo nog? Ongeveer twintig jaar geleden?

Eerst bleef de man me aanstaren, maar al snel keek hij me kwaad aan.

“Ik weet dat het een shock is maar ik wou gewoon mijn biologische vader leren kennen en..”

Brook.Brook.“Luister eens, ik zou willen dat je zo snel mogelijk verdwijnt! Ik ben één keer uitgegaan met Jo en toen heb ik haar gedumpt en nooit meer gezien, net zoals al die andere meisjes.”“Blijkbaar had die ene date toch veel gevolgen,” zei ik op een kwade toon.

Hij schrok een beetje van mijn reactie.“Luister, dit zijn jouw zaken eigenlijk niet maar.. Je kan mijn dochter niet zijn.. Ik kan geen kinderen krijgen,” zei hij geïrriteerd.

Brook.Brook.Plots wandelde er een meisje in het halletje. Ik herkende haar, maar wist niet precies van waar..

“Papa ben je nu nog altijd niet vertrokken?” vroeg ze met een schelle stem.

Toen ze mij zag bleef ze even staan, ze staarde naar me en plots rende ze op me af en gaf me een knuffel. “Brook! Wat lang geleden! Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien! Wat doe je hier?”

Brook.Brook.Toen ze me weer losliet keek ik haar verbaasd aan.“Ken je me niet meer? Ik ben het, Alex!” zei ze met een opgewekt, schel, stemmetje.“Alex? Ben jij het echt?”“Natuurlijk gekkie!”

Ik kon niet geloven dat dit Alex was.. Ze was zoveel veranderd. Ze nodigde me uit om naar binnen te komen om wat bij te babbelen. Haar adoptievader (die gelukkig niet mijn vader was) wandelde snel een andere kamer in en ging even later weer naar buiten..

Brook.Brook.Gedurende het hele gesprek praatte Alex alleen maar over zichzelf. Ze vroeg zich niet eens meer af waarom ik haar vader had opgezocht.

“... En toen zijn m'n adoptieouders dus gescheiden, maar dat vond ik niet zo erg. Ik verblijf nu vooral bij mama en soms kom ik eens langs bij papa.” Tussen het praten door keek ze af en toe naar de klok in de kamer. “Oei, is het al zo laat? Ik moet ervandoor. Maar het was fijn dat je langs kwam,” zei ze terwijl ze me buiten probeerde te krijgen.

Brook.Brook.Uiteindelijk wandelde Alex nog een stukje mee naar buiten. “Het was leuk je weer te zien, Brook.” Ze omhelsde me en wandelde toen de andere richting uit.. Blijkbaar zat een volgende ontmoeting er niet meer in.. Ik hing m'n tas weer op m'n rug en zorgde dat ik zo snel mogelijk weer bij Jo was.

Brook.Brook.Zodra ik aanbelde rende Jo naar de voordeur.“En?” vroeg ze zenuwachtig.“Hij was het niet.. Gelukkig niet..” zei ik.

We gingen naar de living en ik vertelde hoe hij tegen me uitgevlogen was. Ook Alex kwam ter sprake..

“Maar wie is dan wel mijn biologische vader?” vroeg ik toen ik uitverteld was.

Brook.Brook.Jo staarde voor zich uit.“Jo! Vertel me wie het is!”

“Ik weet wel wie je vader is.. Al van het eerste moment dat ik je zag herkende ik hem in jou. Hij woont hier een heel eind vandaan, dichtbij de stad waar je studeert. Van hier uit duurt de reis een tijdje. Je kan enkel vanaf dit eiland de trein nemen.”

Brook.Brook.“Wat?! Je wist het al die tijd al? Waarom heb je dan gelogen?”

“Het spijt me Brook.. Ik durfde het niet.. Ik was smoorverliefd op je vader en toch heb ik hem zo vaak bedrogen. Zoveel jongens konden je vader zijn en ik was bang dat hij het zou ontdekken als hij de vader niet was. Ik was te laf om toe te geven dat ik hem had bedrogen, en daarbij moest ik de baby afstaan van m'n moeder. Het was allemaal te veel en te ingewikkeld en ik wou niet nog meer in de problemen komen..” jammerde Jo.

Brook.Brook.“Ik wilde het niet zeggen omdat ik hem niet onder ogen durf te komen. Ik heb hem erg gekwetst Brook..”

“Ik ga hem opzoeken. En jij komt met me mee! En dit keer vertel je hem de waarheid. Het is mijn vader en hij heeft het recht om dat te weten.”

“Maar..”

“Luister, ik merk dat je om hem geeft en dit is je kans om het recht te zetten.”

Brook.Brook.Uiteindelijk gaf Jo toe en vertrokken we, nadat ze zich had omgekleed en een uur lang in de badkamer zat om zich op te maken..

Jo's handen trilden toen ze de deurbel indrukte.

“Hallo?” zei een stem die uit het apparaatje verscheen.“Euh.. James? Het.. euh.. Ik ben het.. Jo..”Er klonk een zoemend geluid en ik opende de deur.

Brook.Brook.We stonden nog maar net in het halletje of de deur ging open. “Jo? Wat kom jij hier doen?” vroeg James verward.

Toen pas zag James me van achter de deur verschijnen. Ik staarde hem enkel aan, en hij staarde terug. Ik leek echt op hem..

“Mogen we even binnen komen?” vroeg Jo verlegen.

Brook.Brook.Jo probeerde haar verhaal te vertellen en ik stond haar af en toe bij. Ze gaf zelfs toe dat ze hem had bedrogen en waarom ze hun relatie had verbroken. Pas toen ze begon te vertellen over hoe ze mij moest afstaan, nam ik het woord van haar over. Ik vertelde James over mijn adoptieouders, hoe ik weer in het weeshuis terecht kwam, en hoe ik tenslotte mijn moeder vond.

Brook.Brook.“Dus.. Jij bent eigenlijk.. mijn dochter?”Ik kon niet uit James gezichtsuitdrukking afleiden of hij wel blij was met mij als dochter. Je krijgt immers niet elke dag te horen dat je een kind hebt dat al 18 jaar op de aardbol rondloopt zonder dat je haar kent..

James staarde me enkele seconden aan en stond recht, hij wandelde naar me toe. Ik ging ook rechtstaan terwijl James mijn gezicht grondig bestudeerde.“Je lijkt echt op mij.. Maar toch herken ik Jo volledig in je,” zei hij met een glimlach.

Brook.Brook.Plots omhelsde hij me.“Het is moeilijk om te geloven dat ik een dochter heb.. Maar ik ben blij dat ik je leer kennen, Brook,” zei hij met een krop in de keel.

Ik was blij dat hij me accepteerde als zijn dochter en voelde me opgelucht. Eigenlijk had ik me nog nooit zo compleet gevoeld als nu..

Brook.Brook.James wou meteen alles van me weten. Ik babbelde mijn studies, en toen hij vroeg of ik een vriend had vertelde ik hem zelfs over mijn relatie met Auden. James kreeg heel wat te verduren. Eerst te horen krijgen dat je een dochter hebt, en dat ze dan ook nog eens lesbisch is, is niet niks. Maar hij nam het allemaal goed op, en ik was meteen blij met hem als vader.

Toen ik even later naar het toilet ging, liet ik James en Jo alleen achter in de woonkamer. Ze hadden nog niet veel tegen elkaar gezegd sinds Jo alles had verteld..

Brook.Brook.“Ik wou dat je het eerder had verteld..”“Het spijt me echt James.. Als ik had geweten dat ik zo'n geweldige dochter zou krijgen dan had ik waarschijnlijk anders gereageerd,” grapte Jo. James kon hier niet echt mee lachen.“Luister, het is gebeurd, en we kunnen er niets aan veranderen, maar dat wil niet zeggen dat ik je niets verwijt of je zomaar kan vergeven voor alles wat je hebt gedaan.”

Jo keek naar de grond en het was muisstil in de kamer toen ik weer binnenkwam.

Brook.Brook.Ik zat nog maar net terug op de bank toen Jo zei dat we weer naar huis moesten. We hadden nog een lange treinrit voor de boeg. Met tegenzin nam ik afscheid van James, maar hij verzekerde me dat we elkaar snel weer zouden zien en dat ik altijd mocht langskomen. Als ik de trein nam woonde hij maar een halfuur van mijn campus.

Brook.Brook.In de trein vertelde ik Jo hoe goed ik me voelde nu ik m'n biologische ouders had gevonden. Plots merkte ik dat ze een beetje van slag was.

“Het was moeilijk om hem terug te zien he?” vroeg ik. Jo knikte.“Ik wou dat we nog bij elkaar waren. Ik klink als een puber, maar ik voelde me zo goed bij hem. En nu haat hij me..”“Misschien haat hij je helemaal niet. Nodig hem uit om nog eens te praten en wie weet komt alles dan goed..” zei ik om haar wat op de beuren.

Brook.Brook.Die nacht sliep ik erg onrustig. De volgende ochtend zou ik weer naar huis vertrekken. Eindelijk zou ik Auden weer kunnen zien.. Maar hoe zou ze reageren op mijn terugkomst? Misschien was ze wel verliefd geworden op iemand anders terwijl ik weg was, of had ze me bedrogen omdat ik haar in de steek liet..

Nee.. Dat is niets voor haar..Ik probeerde de gedachten uit m'n hoofd te bannen.

Brook.Brook.'s Ochtends nam ik afscheid van mijn kamer en het bed waar ik enkele nachten had geslapen. Het was de kamer die Jo had vrijgehouden voor mij, in de hoop dat ik, haar dochter, er ooit gebruik van zou maken als ik haar ontmoette. Er hing een zekere sentimentele waarde aan, en het was vreemd om het lege bed achter te laten.

Brook.Brook.Daarna kwam het moeilijkste moment. Ik moest afscheid nemen van Jo. Ze nam me zeker honderd keer vast en zei wel duizend keer dat ik voorzichtig moest zijn en een telefoontje verwachtte als ik thuiskwam. Ze begon zich al als een echte moeder te gedragen, iets wat ik al die jaren had gemist..

Brook.Brook.We spraken af om elkaar vaker te zien, en Jo zou me ook af en toe komen bezoeken op de campus. Ze was ook erg benieuwd om Auden te ontmoeten.

Ik moest weer even denken aan het gepieker van de vorige nacht. Plots werd ik overspoeld door een gevoel van gemis, ik miste Auden en was er zeker van dat zij me ook miste. Dat sterke gevoel stelde me gerust.

Toen gaven we elkaar een laatste knuffel, en ging ik op weg naar huis..

Brook.Brook.Ik was nog maar een paar uurtjes weg of Jo kreeg al een nieuwe gast over de vloer. Ze had zich weer volledig opgemaakt om James te ontvangen.

Jo was erg zenuwachtig toen ze de voordeur opende, en ook James zag er nerveus uit.

Jo liet James binnen en ze wandelden zwijgzaam naar de keuken.

Brook.Brook.Toen ze in de keuken zaten, bleef het nog een lange tijd stil.

“Waarom heb je dit voor me verzwegen? Ik hield zoveel van je. Volgens mij zou ik het toen niet eens erg gevonden hebben dat we een kindje kregen. Ik was zo smoorverliefd op je dat ik te blind was om te zien dat ik niet de enige was waar je een relatie mee had.. En ik heb je echt jarenlang gehaat..”

Jo werd erg droef van die woorden, en durfde niets meer te zeggen.

Brook.Brook.“Je dacht waarschijnlijk dat ik niet wist dat je me had bedrogen hé?”Jo knikte enkel.

“Wel je zou verbaasd zijn hoeveel jongens vertellen over hun seksleven in de kleedkamers.. En net nadat ik het te weten kwam veranderde je plots van school. Je ontweek me, negeerde m'n telefoontjes.. En ik had geen idee waarom want IK was degene met een reden om jou te negeren. En dan sta je ineens op een dag voor m'n deur met een meisje dat mijn dochter blijkt te zijn?!”

Brook.Brook.“Besef je wel hoe lang het heeft geduurd voor ik over je heen was? En nu blijkt ineens dat we een kind hebben en je doet allemaal of het niets is!”

“Hey hoor eens!” roept Jo, ze vliegt recht uit haar stoel, en James doet hetzelfde. “Ik wou het je wel vertellen maar ik schaamde me. Weet jij hoe het voelt om niet te weten wie de vader van je kind is?Ik ben sinds mijn 16de niet meer durven uitgaan met iemand, allemaal omdat ik toen zo stom was om de enige persoon waarvan ik echt hield te verraden!”

Brook.Brook.“Waarom heb je nooit het lef gehad om toe te geven dat je me had bedrogen?!”

“Ik heb er echt veel spijt van.. Ik was bang en mijn moeder wilde dat ik alle contact verbrak en mijn kindje ter adoptie afstond. Ik had geen keuze.. We hadden niet genoeg geld en we besloten dat dat het beste was voor de baby.. Ik heb wel documenten achtergelaten voor haar in het weeshuis.. Zodat ze me ooit kon opzoeken als ze het echt wilde. Als ik de tijd kon terugdraaien dan had ik haar gehouden..”

Brook.Brook.Alle herinneringen kwamen naar boven en Jo raakte een beetje overstuur. Ze kreeg tranen in haar ogen.

Plots kwam James dichter, hij had nog altijd een boze blik in z'n ogen en greep Jo stevig bij de arm. Jo verstijfde terwijl James zijn arm steeds dichter bij haar gezicht kwam.

Brook.Brook.James liet Jo's arm los en legde zijn

hand op haar heup. Hij plaatste zijn hand onder haar kin en plantte een klein kusje op haar lippen. Toen hij haar weer losliet bloosde Jo een beetje.

“Hoe erg je me ook hebt gekwetst, ik heb je nooit uit m'n hoofd kunnen zetten Jo..”

“Ik ben blij dat jij de vader bent.. Ik ben ook altijd van jou blijven houden..” zei Jo glimlachend.

Brook.Brook.Jo en James zoenden elkaar en even leek het alsof de tijd was teruggedraaid naar 20 jaar geleden..

Meestal ontstaat er een kind uit de liefde van de ouders.. Maar in dit geval was het het kind zelf dat de liefde tussen haar ouders weer deed opflakkeren. Want als Brook niet op zoek was gegaan naar haar biologische ouders, dan hadden Jo en James elkaar waarschijnlijk nooit meer gezien..

“Onze dochter kan voor wonderen zorgen..”

Wordt vervolgd.Wordt vervolgd.Dit is het einde van het achtste deel van 'Some were born to sing the blues'.

Laat zeker weten wat je ervan vond.

Svenja SimStone.