sorry 2

Written By Marieaphrodite

Original story of Marieaphrodite

Copyright © 2012 All Rights Reserved

____________________________________

AN: May nakita akong maikling dialogue sa fb. Pinahaba ko lang yung kuwento at itinapat sa

pinakapaborito kong kanta sa NGAYON. :/ HAHA. Sorry for the wrong grammings este grammars. HAHA.

Dedicated sayo . Salamat sa support.

February 14 ****

Nica's POV

After ng tawag na yun ng boyfriend ko. Di na ko mapakali. Bakit kaya? Ano kayang pag uusapan? Eh baka

naman siguro , isusurprise ako nun. *O*

Ayiee oo nga!! 2nd Monthsarry pala namin bukas, muntik ko ng makalimutan. Nahehexcite tuloy ako.

Nakahiga ako ngayon sa kama at naghihintay ng text ni Adrian, pangalan ng boyfriend ko. Katulad nga na

sinabi ko mag tu two months na kami. Last year nung June kami nagkakilala. Pagkatapos nun eh, naging

magkaibigan. Tapos ayun nag umpisa na siya saking manligaw. December 15 ko siya sinagot. Pinaka

romantic na date kasi namin yun eh. Nadala ako sa ambiance kaya napa OO ako. Pero sadya ko na

namang balak na sagutin yon. Tsk. Kinikilig naman ako pag naalala yun eh. Hay nakow bat ba di pa

nagtetext si Adrian?. Matawagan na nga.

*ring ring*

("Hello?")


"Yah! Adrian. Bat di mo ko tinetext? Kanina pa ko naghihintay eh." >.<

("Kaylangan ba lagi akong magtetext sayo?")

"Ano?" Di ko siya masiyadong maintindihan.

("Wala akong load .")

">.< Ganun ba? Nasan ka ba ngayon? Bat ang ingay jan?"

Oo. Ang ingay talaga. Ang lakas ng music!!

("Bat ba kaylangan mo pang malaman?")

Huh?

"Eh kasi girlfriend mo ko."

("Eh ano naman?")

"Ha? Ano Adrian? Di kita marinig! Lumayo ka nga muna sa tugtog."

("Tsk. Bat ka ba kasi tumawag?")


"Eh kasi nga di ka nagtetext. Nasan ka ba talaga?"

Nag aalala ako nuh.

("Nasa Bar.")

"What? Anong ginagawa mo diyan? Sinong kasama mo? Umuwi ka na nga. Underage ka pa ah."

("Tsk. Sina Marco")

Barkada ni Adrian sina Marco.

"Umuwi ka na Adrian. Baka mapano ka diyan." Nag aalala lang naman ako. Madaming lasing dun noh.

>.< Baka mapano pa siya.

("Di nga ako pinapauwi ni Mama eh. Tapos ikaw pa?")

"Ano?" Di ko siya marinig.

Ayun. Medyo humina yung tugtog . Siguro lumabas si Adrian.

("Oh ano? May sasabihin ka pa ba ha?")

"Ahm -"

("Sugar Pie . Sino yang kausap mo?")


What the? Boses ng babae yon ah.

"Hoy! Adrian! Sino yung babae na yon? At bakit tintawag kang SUGAR PIE? HA? Sumagot ka!!!"

B*llshit! Pag wala siyang magandang explanation , naku naku!!

("Ano ka ba naman Nica. Tamang hinala ka na naman eh. Di lang ako ang lalaki dito sa labas na may

kausap no.")

">.< Ganun ba? Sorry."

("Kung wala ka ng sasabihin . Ibababa ko na to. Magkita na lang tayo bukas.")

"Sige I lov-"

*toot toot toot*

Awiie.. Nagalit ata siya.

February 15 ****

"Kinakabahan talaga ako eh." sabi ko kay Jenni. Nandito kami ngayon sa bahay. Inaayusan ako ni Jenni

kasi susunduin ako ni Adrian.


"Eto naman. Parang ngayon lang kayo magdedate eh."

"Nagkatampuhan kami kagabi eh."

"Nuh ka ba? Natural lang yon no. Oh ayan. Ang ganda mo talaga!!"

Snipat ko ang sarili ko sa salamin.

"Di ba masiyadong sobra? Baka naman sa park lang kami pumunta, naka make up at naka dress pa ko."

"HAHA. Ok lang noh. Light lang naman eh. At saka di naman bongga yang dress mo. Summer drees lang

siya Neh!"

*pit pit*

Omo. Nikakabahan talaga ako. Natetense ako. Ewan ko kung bakit. Ngayon lang ako kinabahan ng

ganito.

Nag muttered ng Good luck sakin si Jenni bago ako lumabas ng bahay. Naabutan ko dun si Adrian,

nakasandal sa kotse. Dashing and handsome as ever.

"Hi." awkward kong sabi.. Ewan ko kung bait awkward. May problema ba kaming malala? Gusto ko sana

siyang batiin ng HAPPY MONTHSARRY kaya lang ewan ko kung bakit di ko ginawa. Parang may pumigil

sakin.

"Hello. Tara na."


Nag expect ako masiyado ngayon. Di niya ko pinagbuksan ng pinto, pumasok lang siya sa driver's seat. Di

naman siya dati ganun eh? Ano bang meron sa kaniya? May problema kaya siya? Lalo tuloy akong

kinakabahan eh.

Pag upo ko sa passenger's seat, pinaandar na ni Adrian ang kotse.

"San tayo pupunta?" I broke the silence.

"Sa Boom's."

*O*

Yun yung restaurant kung san kami nagdate nung December. Nung araw na sinagot ko siya. Yung sinabi

kong nakakadala ang ambiance? Omo.

Ilang minuto lang eh nakarating na kami. Malapit lang naman siya eh. Pero malayo kung lalakarin mo.

^.^V

Pumasok a kami sa loob. Ang ganda talaga dito. Di ko na idedescribe ang itsura, basta maganda siya.

Hinawakan ako ni Adrian sa wrist ko.

He's really acting weird. He NEVER hold me sa wrist ko. Kahit nung nanliligaw pa siya , sa kamay ko siya

nahawak.O.O Naninikip ang dibdib ko. Ang sakit ng puso ko. Bakit?

Pumasok kami sa isang room don~VIP~ At umupo. Magkatapat kami.


May sinabi si Adrian dun sa waiter ata o ewan kung sino. Di ko naintindihan ang sinabi , kasi pre-

occupied ang isip ko. Pabilis ng pabilis lalo ang tibok ng puso ko. Sy*t lungs! Bakit ganito?

Walang nagsasalita saming dalawa. Ayokong magsalita . Ewan ko , pero parang bibiyak yung boses ko at

iiyak ako. Di ko talaga alam. Ang alam ko lang eh NASASAKTAN na ako sa kinikilos ngayon ni Adrian . :'(

What did I do to him, to give me a cold treatment? HUHUHU. I don't desrve this.

Maya maya lang dumating na yung pagkain. Wala pa ring nagsasalita.

"Ehem. Kain na tayo" ~Adrian

Tumango lang ako. Now I know, may problema talaga kami. He used to tell me - before we start eating -

his prayes. I feel like anytime, my heart will broke into pieces na. I can't breath GOSH. HUHUHU.

Pinilit kong kumain at kumilos ng natural kahit hindi.

Silence.

"Ehem~"

Tinignan ko si Adrian at nginitian ko siya ng pilit. "B-bakit?" Thank God, nakapagsalita na ko.

"Nica..."

Oh Gad ! Oh Gad ! My tears! I felt my tears will soon be dropping na. Nasasaktan talaga ako. Ramdam ko

na eh!! Mukhang alam ko na. Alam ko na ang susunod na mangyayari. Ayoko. Ayokong marinig.


"Let's break up."

</3

(Mas feel kung may tumutugtog na sad song while reading this parts. Mas maganda din kung iniimagine

niyo yung scene at kayo ang gumaganap. HAHA)

Tumungo ako para di niya makitang tumulo ang luha ko. I know it will happen naman eh , but not this

soon. Bakit? Ayoko. Mahirap. Hinintay kong sabihin niya ang mga katagang JOKE LANG, pero wala. I

didn't expect na magtatapos kami dito. Ayoko. Ayoko pa.

"W-why? B-bakit? May... may nagawa ba akong mali?"

Ang sakit sakit. Bakit ngayon pa? Di ba pedeng palipasin? NO. Why NOW? Bakit sa monthsarry pa

namin? Bat dito pa kung san ko siya sinagot? Bakit? Bakit!!!

"Sorry, Nica ."

Di ko na napigilang humagulgol.

Tumangin ako kay Adrian. Hinayaan ko na lang siyang makita akong umiiyak. "Adrian ... B-bakit? A-Ano

bang nagawa kong mali ? M-meron ba?" Hirap na hirap akong sabihin yung mga salitang yon. Hinihingal

na ko. Sobra na kong umiiyak. Sasabog na ang puso ko. Ang sakit sakit na ibebreak ka ng taong mahal

mo sa araw ng monthsarry niyo. Masakit na di mo alam yung nagawang mali mo sa kaniya. Masakit yung

nag effort ka para sa kaniya , pero parang balewala na sa kaniya ngayon. Masakit na habang umiiyak ka,

hindi ka niya inaalo. Masakit na , alam niya at nakikita niyang nasasaktan ka pero siya wala paring

expression. Umiiyak ako ng ganito para naman maawa siya sakin, kasi di ko kayang mawala siya. Sobra

ko siyang mahal na kahit magpakababa ako wag lang niya kong hiwalayan , gagawin ko. Nasanay na ko

sa kaniya. Ayoko pa.


"Wag ka namang umiyak Nica. "

NO.

"A-adrian please. ." gumagaragal na ang tinig ko. "Wag naman oh. W-wag mo naman akong iwan oh.

Wag please. W-wag!!" Desperada na ko OO. Ayoko ! Ayoko pa!! Mahal na mahal ko siya!! Di ko kaya!!

Ayoko talaga. "P-please Adrian. W-wag ngayon. P-please!!! Please!!! Kahit anong araw , wag lang

ngayon." Makaawa ko habang hawak hawak ko yung kamay niya. Mas masakit na ngayon pang araw na

to siya nakipaghiwalay . Di niya ba alam na monthsarry namin ngayon? O alam niya talaga kaya dito niya

ko dinala at dito siya nakipagbreak sakin? Pinaghandaan niya talaga ang araw na to? Di niya ba alam na

mas nadudurog ang puso ko sa ginawa niya?

"P-please, P-Please wag ngayon. Nagmamakaawa ako sayo!!" Alam kong mali at nakakahiya ang

ginagawa kong to. Pero di niyo ko masisisi. Mahal na mahal ko ang taong to. Wala na kong PRIDE.

Nagmahal lang ako, diba pwedeng mahalin din ako.

Naninikip na ang dibdib ko. Nahihirapan na kong huminga. Ang sakit sakit talaga. Ano bang nagawa kong

mali? Bakit?

"A-adrian ... wag mo kong iiwan. D-iba d-iba sinabi mo hindi mo ko iwan?? A-adrian. Mahal na mahal

kita. D-diba mahal mo din naman ako? P-please naman oh. A-ano ba kasing nagawa ko? May mali ba?

Magbabago ako, wag ka lang makipaghiwalay. Please?"

"I'm really sorry Nica. Di ko pedeng sabihin ang dahilan nang di ka masasaktan."

Pero nasasaktan na ko!! Sobra na ang sakit. Hinila ni Adrian pabalik yung kamay niya tapos tumayo siya.

"Sorry."


Now I know, the word SORRY is what I HATE the most.

March 12 ****

[Play the song on the right side while reading this! 12:51]

Mag iisang buwan na din simula ng pangyayareng yon. Masasabi kong nakapag move on na ko! Di ko na

kasi masiyadong naiisip eh. Ilang linggo din bago ako sa katinuan. Wala na naman talaga akong pag asa

eh.

Binuksan ko yung cellphone ko at nagbasa ng mga text. ANg dami naman. Bigla na lang akong may

nakita. Binuksan ko yung text ni Adrian. LUMANG Text. Text niya nung kami pa. Ewan ko kung anong

nangyare sakin at binasa ko pa yung iba niyang text. Hay! Nakapag move on na nga ako eh!

I'm scrolling through my cellphone for the 20th time today

I'm reading the text you sent me again

Though I memorized it anyway

Nak ng pating oh!! Sino ba yung nagpapatugtog non? Ewan ko pero naninikip ang dibdib ko.

It was an afternoon in December

When it reminded you of the day

When we bumped into each other


But you didn't say hi cos I looked away

Nag flashback sa utak ko yung araw na sinagot ko siya. December nun.

Awiie!! Ano ba tong nangyayari sakin? Nakapag move on na ko! Pero bat ako naiyak?

And maybe that was the biggest mistake of my life

And maybe I haven't moved on since that night

Di pa nga ba ako nakapag move on? Siguro nga. Kasi ang SAKIT SAKIT pa pala.!!

Cause it's 12:51 and I thought my feelings were gone

I really thought my feelings were gone. Though , narealize ko din ngayon na di pa pala!

Ang sakit pa rin pala talaga. Bakit? Mas masakit na maalala na di mo alam kung ano yung dahilan niya.

Bakit niya ko iniwan? May pagkukulang ba ako?

But I'm lying on my bed thinking of you again

Yeah! I'm lying on my bed too. And I'm thinking of him. AGAIN. Why!! Bakit kasi??

Anong nangyare samen? Di ba pwedeng pag nagmahal ka , at minahal ka niya , wala ng katapusan? Di ba

pedeng happy ending na lang kami?


And the moon shines so bright but I gotta dry these tears tonight

Cause you're moving on and I'm not that strong to hold on any longer

Tinakpan ko yung tenga ko. AYoko ng marinig. Ayoko na please!

Di ko namalayang nakatulog na pala ako.

******************************************************************

Ang sakit ng mata ko. Naglalakad ako sa hallway papunta ng room.

Gosh naririnig ko na naman yung kanta kagabi.

Napatigil ako sa paglalakad nang may nakita. </3

And I saw you with her


Didn't think you would find another

And my world just seemed to crush

Shouldn't have thought that this would last

Si Adrian may kasama siyang babae. Tears! Tears!! Don't !! Don't fall please!! NOT Now. Napatingin sa

gawi ko si Adrian. Natigil din ito sa pagtawa at sa paglalakad.

Iniwas ko yung tingin ko at tumakbo papuntang room. Ayokong makita!! Di ko kaya!! At dahil nandun

sila sa daan kung saan ako dadaan , eh , nakabanggaan ko pa si Adrian. Dali dali akong pumasok ng room

at umupo sa silya. Di ko na napigilan yung luha ko. Ganon ba talaga kasakit magmahal? Bat ba kasi siya

nakipaghiwalay? Di ba pedeng kami na lang ulit? Di ba pedeng AKO na lang ulit?

And maybe that was the biggest mistake of my life

And maybe I haven't moved on since that night

That song again!! HUHUHU!

******************************************************************


Unconsciously kong sinabayan yung kanta.

Cause it's 12:51 and I thought my feelings were gone

But I'm lying on my bed thinking of you again


Cause you're moving on and I'm not that strong to hold on any longer

Hay nako! Ang engot ko din para sabayan yung kanta!! Ayan tuloy!! Naiyak na naman ako!!! HUHUHU..

As the sky outside gets brighter

And my eyes begin to tire

I'm slowly drowning

Ayoko na talaga. Ang sakit na ng mata ko. AYOKO NA!

Tumayo na ko sa pagkakahiga at pumunta sa may drawer ko. Kinuha ko yung isang kahon dun. Ang

laman? Mga alaala ni Adrian. Mga regalo niya sakin.


The memories of him

And I know it shouldn't matter

As my heart begins to shatter

I'm left to wonder

Just how it should have been yeah

Siguro nga di kami para sa isa't isa.Siguro nga, di ako karapatdapat para sa kaniya. Siguro nga wala na

talagang pag asang magkabalikan kami. Siguro nga di ... di ... di na niya ko kayangMAHALIN ulit. Siguro

nga sawa na sya sakin... Siguro nga ... Siguro nga, dapat ko na siyang KALIMUTAN. At sisimulan ko yon ,

sa pagsunod ng mga bigay niya sakin.

******************************************************************

Adrian's POV

"Oh tol! Himala nakasama ka!" salubong sakin ni Marco. Di kasi ako madalas nakakasama sa kanila nung

kami pa ni Nica. Grabeng sarap ng pakiramdam nung naghiwalay na kami. Nakahinga na ko ng maluwag.

Pero, ewan ko , ewan ko kung bakit , kung bakit masakit dito. <3 Tsk. Naaawa lang ako.

"Oo nga dre. Baka magalit si Nica niyan." si Francis naman. Di nga pala nila alam na wala na kami.


"Oo nga , monthsarry niyo pa naman ngayon." Si Lucas

Ha? Monthsarry? Kelan ba niya ko sinagot? Di ko tanda eh. =_=

"Bakit ano bang date ngayon?" kamot ulo kong tanong.

"Baliw ka talaga pare. Akinse ngayon!!" ~ Lucas

15? Dec. 15 niya ba ko sinagot? Then biglang may nagflashback sa utak ko.

"P-please Adrian. W-wag ngayon. P-please!!! Please!!! Kahit anong araw ,wag lang ngayon."

Parang may kumirot naman sa puso ko. Lintek! Ibig sabihin monthsarry namin nung nakipaghiwalay ako?

Bat di ko naalala? Kaya pala , kaya pala ganun siya makaiyak. Potek! Ang bobo ko. Tang na!! Ang sama

ko!! Tang na lang!! Iniisip ko pa man ding nag iinarte lang sa Nica non para di ko siya pakawalan! Tang na

talaga!! Ang gago ko para isipin yon.

Napaupo na lang ako sa sofa. Ewan ko kung bakit parang nanghina ako. Mahal ko pa ba siya? Naku hindi,

naaawa lang siguro talaga ako. Maawain talaga ako sa naiyak na babae -_- Pero ang sama ko talaga!

Kumuha ako ng beer sa lamesa at inubos yung laman non. Ewan ko pero parang feel kong ubusin yung

laman non.

"Woah ! May problema dre?" ~Francis

"Problema? Tss. Wala no? Wala na ngang problema kasi hiwalay na kami ni Nica. Ha-ha-ha"Parang peke

yung tawa kong yon ah? Aish ewan!


O_O ~oh mga mukha nila.

"Tol! Bakit ? Anong nangyari?" ~Marco

"Tsk. Napagod na ko sa kaniya eh kaya nakapaghiwalay ako last month pa. Iyak nga ng iyak. Tss."

Binato ako ni Marco ng unan.

"Bobo ka talaga ! Siyempre iiyak nga yon!" ~Marco

"Tsk tsk. Di ko akalaing magagawa mo kay Nica yon." ~Lucas

"Namo dude! Nagawa mo yon? Ano namang dahilan mo?" ~Francis

Mga kaibigan ko ba sila? Bat parang mas kinakampihan pa nila si Nica?

Bat nga ba ako napagod kay Nica?

"Tss. Tulad tuwing may lakad kami , sobra kung mag ayos eh. Kahit gagala lang kami , naka make up pa."

sabi ko. Totoo naman yon.

"So, NAKIPAGHIWALAY ka sa kaniya dahil nagpaganda siya para sayo, para sa mga date o gala niyo?

Masama na ba yung magpaganda siya para di ka na titingin pa sa iba at sa kaniya lang? Ganun pala yon?"

~Marco

Ha? Ganun ba yon? May nag flashback na naman sa utak ko.


"Adrian maganda na ba ko?"

"Adrian bagay ba sakin? Nagustuhan mo ba?"

All this time , akala ko kaya siya nag aayos para magpapansin sa mga lalaki. May kumirot na naman dito

<3

"Teka... di lang yon. . Lagi niya kong pinagbabawalang mag inom , manigarilyo , saka pumuntang bar. Di

na ko malaya!" Oo tama yon.

"Ah! PINAIYAK mo siya dahil CONCERN siya sa health mo at ayaw ka niyang magkasakit sa atay at sa

baga o sa kahit ano?. Ah!" ~Lucas

Pakshet. May nag pop out na naman sa utak ko.

"Wag ka ngang manigarilyo. Bad yan"

"Ayan ano ba kasing naisipan mo at nag inom ka? Alam mo namang mahina ka eh! Kung di kita nakita

diyan baka ano nang nangyari sayo!"

Linchak.

"Pero ... kahit na. Nakakairita na rin siya. Daig niya pa ang nanay ko. Laging tanong ng tanong kung saan

ako naroon. Nung pumunta nga tayong bar eh , pinauuwi ako. Nakakaasar."


"So, INIWAN mo siya , dahil nag aalala siya sayo. Gusto niya, laging niyang alam kung nasan ka para

makasigurado na LIGTAS ka. Di mo ba naisip na kaya ka niya pinapauwi non eh dahil NATATAKOT siya na

MAPAHAMAK ka?" ~Francis

Potek.

"What? Anong ginagawa mo diyan? Sinong kasama mo? Umuwi ka na nga. Underage ka pa ah."

"Umuwi ka na Adrian. Baka mapano ka diyan."

"Selosa siya. Kahit sinong babae pinagseselosan niya. Ultimo makarinig ng babae sa background pag

kausap ko siya , nagagalit na. Wala siyang tiwala sakin," matamlay kong sabi. May nalaman ako sa sarili

ko ngayon.

"Ah so SINAKTAN mo siya dahil don. Nagseselos siya sa mga babae , hindi dahil wala siyang tiwala sayo ,

kundi dahil , wala siyang tiwala sa mga babaeng lapit ng lapit sayo. Natatakot siya na mawala ka sa

kaniya kasi di niya kaya. Kasi MAHAL ka niya." ~Lucas

"A-adrian ... wag mo kong iiwan. D-iba d-iba sinabi mo hindi mo ko iwan?? A-adrian. Mahal na mahal

kita. P-please naman oh. A-ano ba kasing nagawa ko? May mali ba? Magbabago ako, wag ka lang

makipaghiwalay. Please?"

"A-adrian please. Wag naman oh. W-wag mo naman akong iwan oh. Wag please. W-wag!!"

"P-please, P-Please wag ngayon. Nagmamakaawa ako sayo!!"

TANG NA! Ang GAGO ko.

"Mga pr-"


"Pinakawalan mo siya dahil she's too good for you. Mahal ka niya , di mo ba ramdam yon?"~Francis

Pinunasan ko luha ko. OO luha. Grabe ang bading ko. Kanina ko pa to pinipigilan. Bakit ngayon ko lang na

realize na mahal ko pa din siya? Bakit pinaniwala ko ang sarili kong naawa lang ako sa kaniya? Bakit ko

siya hiniwalayan? Bakit ko siya pinaiyak? Bakit ko siya sinaktan? Bakit ko siya iniwan? Bakit ko siya

pinakawalan? At bakit ang TANGA ko! Anong nangyare sakin?

Tumayo na ko. Nakapagdesisiyon na ko.

"Pa saan ka pre?" ~Marco

"Sa taong mahal ko."

Ngayon, sigurado na ko. Sigurado na kong di ko na kakayaning mawala pa siya. Sigurado na kong MAHAL

ko pa din siya. Ang bobo ko talaga kahit kelan.

******************************************************************

Nica's POV

Biglang bumukas yung pinto nung kwarto. Tinanggal ko ang headphones ko at tumingin ka may Mama.

"Handa na ba gamit mo?"


"Ah opo."

"Sige , mamaya lang aalis na tayo."

"Sige po."

Nagsara na ulit yung pinto at binalik ko na ulit yung headphones ko.

Hey Tony

I just wanted to say...

Thanks for showing me around

I...really had a great time and

I wished I didn't have to leave but...

I won't forget about you

Yeah! I won't forget about him, kahit gustuhin ko. Pero palalayain ko na ang sarili ko sa kaniya.

Pupunta na kaming America dahil sa trabaho ni Mama.

Nagpaalam na din ako kay Jenni at Kean. Masaya sila ngayon. I'm happy for them.


Pati sa mga teachers at iba ko pang kilala , nag ba bye na din ako.

Di na ko aatend ng graduation namin.

Pinayagan na naman ako ng Principal at saka ko na makukuha yung Diploma ko.

That way , siguro naman , di ko na siya maaalala no?

But I'm lying on my bed

I'm not thinking of you again


Cause you're moving on and I'm not that strong to hold on

Cause I'll prove you wrong that I can move on through this song

I'm so much stronger

Ooh ooh ohh.

I love the last part... and I'm LOVING THIS SONG. No. I ALREADY LOVE THIS SONG.


******************************************************************

"Nak , gising na."

Dinilat ko ang mga mata ko at tumingin sa Mama ko.

"Ma, ang aga pa. Mamaya na. Antok pa me."

"Gumising ka na dali , mahuhuli tayo sa flight."

Flight? Oh I remember , ngayon pala alis namin. Syetness.

"Bilisan mong gumayak , 9 ang alis ng eroplano. Dapat 7 nadon na tayo para di hassle." lumabas na ito

ng kuwarto ko.

Napilitan na kong tumayo at nag inat. Waaah. Antok pa ko. Kinuha ko yung cellphone ko para tignan

yung oras.

O_O

59 Missed Calls and 103 text messages.

Is that even possible?


Hmm. Mamaya ko na siya babasahin. Siguro mga classmates ko lang yan na magpapaalam sakin.

Kaylangan kong magmadali kasi alas kuwatro na. Mahaba pa biyahe papuntang NAIA eh. Naligo,

nagtoothbrush , nagsuklay , nagbihis , nagpaganda. CHOS. Ayun , bumaba na ko sa sala.

"Kain ka muna."

"Ayoko ma , busog pa ko." Duh? Ano namang dahilan yon? Wala talaga akong ganang kumain eh.

Lumabas na ko ng bahay at sumakay sa sasakyan namin. Di kami mayaman ha? Pajero lang. Dito ko na

lang hihintayin si Mama na kasalukuyang nakain sa loob. Hmmh.Kinuha ko yung tablet ko at nag

facebook. May wifi sa kotse eh. Pinakabitan nila. Wahaha.

O.O

57 messages 109 notification and 198 friend request. Ngekok di na ko magtataka. Isang buwan akong di

nagbukas eh. Tss. Karamihan sa friend request eh mga lalaki. Hmmh. Di ko sila inaccept. Mga babae lang

inaccept ko. Tinignan ko yng messages ko. Ay nako yung iba nung nakaaang buwan pa. Wala namang

masiyadong mahalaga. Yung mga messages na mga bago , puro nag babaye lang sakin.

Next notifications. Hmmh. Puro Chever posted on your wall. Chebarlu tagged you in a post. Cherlala

added a photo of you. At pinakanakakainis sa lahat eh yung mga nag iinvite ng mga games. Hmmh. >.<

Tinignan ko yung profile ko. Hmmh. Mga kaklase ko lang , ganun din ang sinasabi. Mag ingat daw ako sa

America... wag ko daw silang kakalimutan.

Hay naku , siyempre naman non. Sa mga older post naman nakita kong binati ako ng happy monthsarry

ng mga kaklase ko. Lintres, naka in a relationship pa pala ako kay Adrian. Inedit ko yung prof ko at iniba

ang status ko. Inunfriend ko rin si Adrian. Bitter na kung bitter. Kahit naman ganun , di ko pa din

nakaklimutan yung pain na pinaramdam niya sakin no. Hmmmh >.<

"Oh ano , huling tanong . wala ka na bang nakalimutan?" si Mama sabay pasok sa sasakyan at tumabi

sakin.


"Hmmh. Sa pagkakatanda ko po eh wala na. "

"Sige Karding pahatid na sa airport."

Ayun umandar na yung sasakyan.

Tinignan ko ulit yung facebook ko. 0.0???

Nica Aniya Perez went from being "enganged" to "single"

May nag comment agad.

"Waah ate Nica kelan pa?"

"Hala bakit? What happen?"

"Omi , so sad naman po."

"Hala. Bakit wala na ang perfect couple?"

"Geez. Sabi na nga ba eh, kaya pala ganyan ang kilos mo bessi."

Eh? Si Jenni OL. Minesage ko siya. "Byiee , bessi. Malapit na flight. I'll miss you. Pasabi kay Kean na

dadagukan ko siya pag hiniwalayan ka ng walang dahilan. Pasabi na masakit iwanan sa mismong

monthsarry niyo. Masakit na nakipagbreak siya sa lugar kung san mo siya sinagot. Masakit. Sobra. Kaya

papatayin ko siya pag ginawa niya yun ukiiee? HAHA. Geh I love yow!!"


enter

"You mean bessi , kakabreak niyo lang ngayon? O nung last month? Nung last month ba? Omi.. Pag

nakita ko yung si Adrian ,, papabugbog ko siya kay Kean.. >.<. Waaah! I'll miss you more. Ingat ka dun..

Pasalubong ko ha pagbalik mo ha? At nga pala, wag kakalimutang magtext o tumawag pag nakarating na

don ha? Love yow more"

O nagets niya agad diba? Ay teka 15 nga pala ngayon. Psh.

"Sure. Sige na , bye bessi. Antok pa ko eh.. Ingat din."

OFFLINE

Tinago ko na ang tablet ko at sumandal. Kinapa ko yung cellphone sa bulsa ko. Hmmh.

0907******* calling

Adrian? ANong kelangan niya? Ouchie. Biglang bumilis na naman tibok ng puso ko. Bat pa ako

nakakaramdam ng ganito?? HA??Sa kakabahan ko eh ni reject ko yung tawag.

"Oh si Adrian ba yong natawag ha?"

Eh? Pano naman nasabi ni Mama? Di pa nga pala alam ni Mama na wala na kami ni Adrian.Buti nga di

siya nagtatanong tungkol sa mga kinikilos ko eh.

"PO? ah eh..."


"Ay nga pala, dumaan siya kagabi sa bahay. Gusto ka daw makausap eh. Kaya lang tulog ka na naman

kaya babalik na lang daw siya ngayon. Nakalimutan kong sabihin na aalis na tayo ngayon. Di mo ba

nasabi sa kaniya? Mukhang di niya alam eh."

Bakit? ANong kelangan niya??

Tumunog ulit cellphone ko. Sasagutin ko ba? Sige na nga na ku curious ako eh.

(Hello Nicks?)

OMG. I miss him. Di ba talaga madaling mag move on?

"B-bakit ka napatawag?"

(Nicks, mag usap tayo, may sasabihin ako sayo. Labas ka ng bahay niyo. Andito ako.)

What the?

"Sabihin mo na lang ngayon. Busy ako eh."

(Nicks Sorry. Mahal na mahal kita. Please mag usap ulit tayo. Give me a chance Nicks.)

Napatulala ako. For a moment , parang tumigil yung mundo ko.

(Please Nicks. I'm begging you ,lumabas ka ng bahay niyo. Pls?)


"Y-you're too late."

Inend ko yung call at pinatay yung cellphone ko. Pinigilan kong di umiyak kahit masakit sa dibdib.

"Nica, pinapaalala ko lang sayo na , di natin pedeng ikansela ang papunta don. Magagalit ang Daddy

mo."

Nandun din nga pala si Daddy. Tumango ako bilang sagot sinanadal ang ulo at pinikit. Di kami para sa

isa't isa. At di ko matanggap yun. Napaluha na ako. I'm not yet strong.

Mahina pa din ako.

5 years later...

Waah! After 20 hours nakarating na ulit ako ng Pinas. Tagal ko ding nawala. Nagpahatid na ko sa

sumundo sakin sa bahay namin. Umuwi lang naman ako dahil inimbitahan ako ng bestfriend kong si

Jenni sa kasal niya. Ang bruhang yon , ikakasal na kay Kean. Made of honor ako. Sossi diba?

Last week nga lang ulit ako nagka contact kay Jenni eh. Nawala kasi yung cellphone ko 5 years ago.

Naiwan ko ata sa eroplano. Natiyambahan lang ni Jenni si Mama nung umuwi ito sa Pilipinas. AT ayun ,

nagkakuwentuhan DAW yung dalawa at nagbigayan ng number. Isang beses ko pa lang nakausap si Jenni

kasi sobrang busy ko, hectic ang sched. Pag naman tapos na ko sa trabaho, tulugan na sa Pinas. Ang

nakuwento niya lang sakin ay ikakasal na siya at bukas nga iyon. Napadali tuloy ang pag uwi ko.


Maya maya pa'y nakarating na ko ng bahay. Di alam ni Jenni na uuwi ako ngayon. Di ko pa kasi nasabi sa

kaniya. Pumasok na ko ng bahay. Hmh. Wala pa ding pinagbago. Umupo ako sa sofa. Jetlag. May

napansin akong nakapatong sa table dun. Ah eto yung invitation nang kasal ni Jenni.

Binuksan ko at binasa ang mga nakasulat. Nanikip ang dibdib ko. Di ako makahinga. B-bakit ako

nasasaktan?Tinignan ko yung picture. Naiyak na ko. Bakit ako naiiyak?

Eh kasi Jenni , hindi siya kay Kean ikakasal. Kundi kay Adrian.

*********************

Nandito ako sa Mall. Naglakad lakad ako. Nasaktan pa rin ako sa nakita ko kanina. Mahal ko pa pala si

Adrian. All these years , di ko na siya naiisp. Naging workaholic ako para wala na kong time para don.

nakabuti na ding nawala ang cellphone ko. Sa totoo saulo ko naman din ang number ni Adrian eh >.< .

Minsan may oras na gusto ko siyang tawagan pero buti napipigilan ko ang sarili ko. Hay buhay! Akalain

mong si Jenni hindi kay Kean ikinasal? Nasayang yung ginawa ko sa kanila dati. Hay nako. Bitter lang ako.

Ang nakaasar pa , abay ako sa kasal nila!!! Ang sakit naman.

Nabigla na lang ako nang napansin kong nakaupo ako sa sahig ng mall.

"Di kasi tumitingin eh." Aba ang sungit!

Tumayo ako sasabunin ko dapat yung nakabangga sakin pero nagulat na lang ako.

"Kean?"


"Nica?"

**********************

Nandito kami sa starbucks ni Kean. Umiinom kami ng frappe.

"Kumusta ka na? Kelan ka pa bumalik?"

"Ayos lang naman ako. Hehe. Kanina lang ako nakabalik. Ikaw kamusta ka?"

Medyo parang nag iba yung expression ni Kean. "Ha? Ah eh. Ayos lang naman."

Parang di siya ayos.

"Bat ngayon ka lang pala bumalik ha??"

"Ah eh kasi kasal ni Jenni eh." nagulat kami parehas sa sinabi ko. Lumukot yung mukha ni Kean.

"A-anong nangyari sa inyo Kean? Bat kayo naghiwalay? Anong nangyare?"


"Kilala mo ba kung sino ang groom niya?"

Iniwasan niya ang tanong ko.

Tumango ako.

"Ang galing nga buhay no? Di mo talaga alam ang mga mangayayare. Akala ko perpekto na kami. Di pa

pala. Alam mo bang dahil sayo kaya sila nagkalapit?"

"Ha? Anong ibig mong sabihin?" Panong dahil sakin?

"Nung araw na umalis ka. Pumunta si Adrian kina Jenni. Nandon din ako. Tinatanong niya kung nasan ka

at parang wala nang tao sa bahay niyo. Sinabi namin na umalis kana. Alam mo bang muntik na kong

masuntok nun? Tsk. Di naniwala samin eh. Simula non , lagi na lang kinukulit ni Adrian si Jenni , para

sabihin kung anong address mo dun sa America. Eh di naman din alam ni Jenni. Akala ni Adrian ayaw mo

lang ipasabi kaya patuloy na nagmakaawa si Adrian. Di ka na rin niya makontak non. Hanggang sa

nagselos na ko sa di ko alam na dahilan. Ayun nagkalabuan kami ni Jenni. Saktong nung mga araw na yun

eh , alis ko papuntang Cebu at dalawang linggo ako dun. Pagbalik ko, nalaman kong di na niya ko mahal

at si Adrian na. Sinabi na din ni Adrian na si Jenni na ang gusto niya. Wala na kong nagawa, mahal nila

isa't isa? Bakit ko pa ipipilit ang sarili ko? Magmumukha lang akong kawawa at engot. Ipaglaban ko man

ang nararamdaman ko para sa kaniya , wala ding mangayayari, lalo pa't yung taong yon eh walang

pakialam sakin."

Di ko alam pero parang nasaktan yung puso ko. Para sakin at para kay Kean. napaka tragic ng love story

namin.

Umiyak ako. Di ko na napigilan yung sakit eh.


"hui ,tahan na. Tsk. Dapat pala di ko na sinabi. Mahal mo pa si Adrian no?"

Tinignan ko siya. "Ho-hoy. Matagal ko nang nakalimutan ang lalaking yon. Naiiyak lang ako kasi tragic

ang nangyari sayo. Kawawa ka naman. Sayang lang yung pagod ko dati na maging kayo. Kung alam ko

lang mangyayari to di ko na kayo pinaglapit. Hmmm. >.<"

Yun na lang sinabi ko. Ayokong pati pride ko mawala. Sobrang sakit na nga ng nararamdaman ko eh.

Ayokong malaman niya na mahal ko pa din si Adrian.

"Psh? Weh? Di mo na siya mahal?"

"Oo nga."

"Sige , tayo na lang."

Hinampas ko siya sa braso. "Di tayo talo."

"Seryoso ako."

Seryoso nga siya. Dinilaan ko siya. "Di kita type. Saka may fiance na ko."

Naku bat ba nabanggit ko yun? Siguro dahil na din sa mga sinasabi ni Kean.

Hmmh. Mahal ko pa si Adrian no.

"EH? Hindi nga? Totoo?" gulat nitong tanong


"Oo nga."

"Kelan kasal niyo? Kelan pa kayo?"

"Dami mong tanong. Malalman mo din yon. Invited ka sa kasal ko."

"Dapat lang noh."

"Ikaw ba mahal mo pa si Nica?"

"Di naman madaling mag move on no."

Tama ka jan.

"Teka kelan pa sila?"

"Mag tu ti three years na."

Awii. Ang tagal naman nun. Samantalang kami , two months lang.

"Sige alis na ko. Napagod na ko eh." sabi ko sabay tayo.

"Ha ? ah sige. Tara hatid na kita sa inyo."

"Wag na . May dala akong sasakyan."


"Sige hanggang sa sasakyan mo na lang."

"Ok."

***********************

"Nica!!!!!!!!!!!!!! I miss you." Sinalubong ako ni Jenni ng yakap. Kauuwe ko lang galing sa mall.

Niyakap ko siya pabalik. "Ako din."

"Madaya di ka nagsabi. Ehdi sana sinundo ka namin. Kung di pa sinabi sakin ni Mama mo , di ko pa

malalaman."

"Sus wala yon noh."

Umupo kami sa sofa.

"So kumusta ang isang American citizen ha?"

"Haha. Baliw. Ayos lang. Kayo ba dito ?"


"Di ayos nung wala ka. Hmmmh. Tagal na ting walang kontak."

"Nawala cellphone ko eh."

"Nasabi nga ni Tita. Pero di ka man lang nag bukas ng fb o kaya nag message sakin. Hmmh. Di ka man

lang nag upload ng mga pics mo para malaman na ok ka lang dun."

"Sorry >.< Walang time eh."

"Sige na. Accepted na. Teka may dala ako." May inabot saking malaking kahon si Jenni.

Binuksan ko yun.

"Yan ang isusuot mo sa kasal ko."

Ouch. Ngumiti ako ng wagas na halos mabanat na ang pisngi ko.

"Congrats Jenni."

"Hehe. Isukat mo nga , baka di kasiya eh. Mama mo lang nagsabi ng sukat mo eh."

Ginawa ko naman yung sinabi ni Jenni. Sakto nga ang sukat. Bongga naman ng kasal nila Jenni. Damit

palang ng maid of honor , bongga na eh. Sabagay , mayaman naman kasi sina Adrian. Hay. Ang sakit pa

rin.


"Wow.Bessi. Bagay sayo. Buti na lang tama ang tahi. Naku kung hindi mahihirapan tayo. Hehe."

Nginitian ko na lang siya. Hay!!!

************************

Wedding day.

Nandito ako sa bahay nina Jenni. Mine make upan ng bakla. My hair was up in a bun. Light lang yung

make up sakin . Pink ang lipstick ko. Cute. Bagay sakin kasi ang puti ko. Yung gown ko eh , strapless or

tubelike kaya naka pearl necklace ako. Pati earings ganun din. Kanina ko pa iniisip na ako ang ikakasal.

Hay nako , libre ang mangarap. Hanggang ngayon , di ko pa yon nakikita. Si Jenni din eh , di ko pa

nakikita. Nasa isang kuwarto siya at walang pedeng pumasok. Pati yung mga magulang ni Jenni , hindi

din kaya nandito sila sa kuwarto ng mga abay. Hay!!

"Ayan ang ganda ganda mo talaga." sabi nung bakla.

Nginitian ko lang siya. Yung mga bridesmaid eh , mga naka puti ding gown. Puti ang motiff obviously.

Mas bongga nga lang yung sakin. Parang gusto kong tumutol sa kasalang ito. Pero ang selfish ko naman

diba? Bat ba kasi di ako bumalik para kay Adrian non eh. Kami pa rin kaya , kung di ako umalis? Si Kean

at Nica pa kaya kung ganun? Hay? Parang ako ang may kasalanan. Hay!

Matapos ayusan eh pumunta na kaming cathedral. Pero di ako pinababa ng sasakyan, mamaya na daw

pag dumating si Jenni. Buti naman , dahil ayoko pang makaharap si Adrian.

Maya maya lang dumating na ang bridal car. Huminga ako ng malalim at pinababa na ko nung bakla.

Pumasok na kami ng cathedral.


"Ay teka , may nakalimutan ako." usal nung bading at parang may kinabit sa buhok ko. Awiie. Parang

bumigat. hinayaan ko na lang. Nakatalikod ako sa altar. Ayokong makita si Adrian noh. Nakatingin lang

ako sa labas.

May kumalabit sakin.

"Mag uumpisa na."

"Okay." Inhale. Exhale.

Lumingon ako at nakita si Jenni.

"Oh. Boquet mo."

Tapos pinatong niya sakin ang isang kumpol ng bulaklak.

"Teka. Bakit meron ako nito?"

"HOHOHO." ~Jenni

Nagsimula nang lumakad yung mga abay. Pumwesto sa harap ko si Jenni.

"Uy bat najan ka?"

"Anak." Napalingon ako sa nagsalita.


"Papa? ANong? Bat kayo nandito?"

"Bat naman kami mawawala sa pinakamahalagang pangyayari ng buhay mo?"

"Teka? ANong nagyayari dito?" Naka americana siya.

Pinakapit ako ni Papa sa braso niya.

Anong?

"Congrats Best Friend." ~Jenni

Lumabo ang paningin ko. Hindi dahil naliliyo ako. Kundi dahil may veil sa mukha ko. Ibig sabihin?Bumilis

ang tibok ng puso ko.Nagsimula na kaming lumakad.Natanaw ko si Adrian na malapad na nakangiti.

Parang gusto kong tumakbo palapit sa kaniya at yakapin siya. Ikakasal kami, ganun ba?

Napaluha ako. Omigosh. Ang ... ang saya ko kahit di ko pa rin naiintindihan kung pano nangyari to. Bakit

... bakit ako yung ikakasal? Diba si Jenni?

"I'm happy for you honey." usal ni Papa habang naglalakad kami.

Nangangatog nga ang mga tuhod ko. Parang gusto kong umupo.

"Pano Papa? Pano?" naiiyak kong sabi. Buti nakaveil ako. Di nila kita na naiyak ako.

"Hayaan mong ang asawa at mga kaibigan mo ang magsabi."


Nakarating na kami sa altar. Inabot ni Papa ang mga kamay ko kay Adrian at umalis.

"I love you ... Nica."

*************************

"Bangon na anak. May pasok ka pa sa school mo."

"Ayoko. I don't wanna see him anymore. Nasasaktan ako. Huhuhu." Humagulgol na si Adriana Nicolette.

Umupo ako sa gilid ng kama niya at niyakap siya. "Anak. Wag kang susuko. Malay mo-"

"Ma naman, wag mo na kong paasahin. Di ako katulad ni Daddy na matiyagang naghintay sayo. Lahat

naman ginawa ko para paghiwalayin sila, bat wala pa ding umepekto?"

Brokenhearted ang anak kong to. Bigla naman bumukas ang pinto.

"Oh bakit naiyak ka?" sabi ni Adrian sa anak.

"Daddy!!" humiwalay sakin si Adriana at yumakap kay Adrain at umiiyak ng husto. Daddy's girl.

"Tahan na baby girl." si Adrian habang hinihimas himas ang likod ng anak.


Napangiti ako. Naalala ko yung araw ng kasal namin. Planado na pala lahat. Ako lang ang di alam na

ikakasal ako. Laking pasalamat ko kay Jenni kasi siya ang may pakana. Iba yung invitation napinadala

sakin. Tsk. Totoo yung sinabi ni Kean sakin sa starbucks non pwera lang yung part na nagkagustuhan sina

Adrian at Jenni. Acting lang daw yon ni kean. At ang dalawa pala ni Jenni at Kean, ay matagal ng kasal. Di

nila ako nasabihan kasi nga wala pa silang kontak sakin non. Mismong umuwi si Mama nun sa Pinas ,

hindi pala si Jenni ang nakakita. Si Adrian pala kasi binili ni Adrian yung bahay sa tapat namin para

makita kung bumalik na ko. He really loves me no? ANg saya ko talaga. Biruin niyong after ng limang

taon , parehas pa naming mahal ang isa't isa?

Bumalik ang katinuan ko nang bumukas ulit ang pinto ng kuwarto ni Adriana.

"Mommy/" si Nico.

Humiwalay si Adriana sa Daddy niya at humiga na ulit sa kama at sakin naman yumakap. Nakahiga na

kami at nakaulo si Adriana sa braso ko.

"Mommy , masakit ba talagang magmahal?"

Bigla namang may humiga din sa tabi ko at niyakap ako sa bewang.

"Ma , bili mo ko ng motor." si Mama's Boy Nico.

Lumapit din si Adrian at humiga naman sa tabi ni Adriana.

"Ma, ako gusto ko ulit ng baby."

Natawa kaming apat . HAHAHA. Mga panira eh.

"Daddy , diba ako lang baby mo?" ~Adriana


"Siyempre naman, baby girl." ~Adrian

"Ma, motor ko." ~Nico

"Sure baby. Papabili ako Mamaya."

"Talaga?" ~Nico

"Oo naman."

"Yey! Magkaka motor na ko." parang batang sabi ni Nico. Sabagay 5 years old lang naman siya. haha. At

ang sinasabing motor ni Nico eh yung , maliit lang siyempre. hahaha.

"Mommy , yung tanong ko." ~Adriana.

"Oo , masakit, pag di ka niya mahal." sagot ko sa tanong "Pero masaya at masarap pag mahal ka din

niya."

Hay nako itong si Nica, 16 years old pa lang eh inlove na ata. Sabagay ako din naman. Kanino siya inlove?

Sa bestfriend niyang si Yohan, anak ni Jenni at Kean. Oh diba? Anak ng bestfriend ko. Kaya sila naging

mag bestfriend kasi bestfriends kami ng mga magulang niya.

"Gusto mo ba anak, ipakasal na kita kay Yohan?" ~si Adrian

"Ayoko dad , di naman niya alam ang feelings ko for him.eh."


Ekk. Baliw na bata to. Sabagay , best friend kasi niya eh. Tong batang to , ewan ko kung kanino nagmana

dahil iba ugali nito eh. Basta malalaman niyo din kung ano sa story niya. ^.^V

"Basta paglaban mo lang." ~sabat ni Nico na parang alam ang pinag uusapan namin. Haller? Lovelife to.

5 years old pa lang siya. HAHAHA.

Ayun nagkulitan lang kami at nakalimutan na brokenhearted si Adriana. Open naman siya samin eh.

Lumabas kami ni Adrian ng kuwarto. Ang sarap talaga ng pakiramdam nung ganito ano? Yung nakaakbay

siya sayo tapos nakahawak ka sa bewang niya habang nababa kayo ng hagdan sa mismong bahay niyo na

katapat lang ng bahay mo dati. Masaya na wala kaming problema. HAHAHA. Ewan nga ba , pero di pa

kami nagsasawa sa isa't isa. Ayos no?

"Tumatanda na tayo." sabi niya habang nababa kami sa hagdan.

Oo nga tumatanda na din kami. Kuwentahin niyo edad namin. haha. 37 na ako , si Adrian eh 38.

Matanda na ba yon? I guess so.

Alam niyo ba ang date nung kasal namin? Haha. Sa tingin ko hindi. March 15 yun. HAHA.

"Oo nga eh."

"Wag mo na ulit akong iiwan ha, Nica?" sabi nato tapos hinalikan ako sa noo. Hanggang ngayon kinikilig

pa din ako pag ginagawa niya yan. Para lang kaming teenager eh no?

"Wag mo kasi akong ibebreak."

"Hindi na no? Di na ko magpapakatanga."

"Buti alam mo. HOHOHO."


"Tara , kain na lang tayo sa Boom's!"

*O*

"Sige sige."

"Tara takas na tayo. Baka makita pa tayo nung mga bata , sumama pa sila. Di na naman kita masosolo

eh."

HOHOHO.

"Sige sige."

Tumakbo na kami palabas ng bahay habang magkahawak ng kamay. Hihihi. Para kaming magtatanan.

"Mommy/Daddy!" narinig naming sigaw nila Adriana.

"Waaah! Takbo!!!"

HAHAHAHA.

And they live happily.

Ever after? I dunno. =)


****************************

sorry 2

Documents

bakit

haha

tears

gad

marieaphrodite

gt

omo

ano