acta apostolicae sedisw2.vatican.va/archive/aas/documents/aas-65-1973-ocr.pdf · 2019. 10. 23. ·...
TRANSCRIPT
ACTA
APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
A N . ET VOL, L X V
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS
M-DCCCC-LXXIII
An. ei vol. LXy 30 Ianuam 1973_ N. 1
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
CONSTITUTIO APOSTOLICA
De Sacramento Unctionis Infirmorum
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
SACRAM UNCTIONEM INFIRMORUM unum esse e septem Sacra
mentis Novi Testamenti profitetur et docet Ecclesia Catholica,
a Christo Domino nostro institutum, « apud Marcum quidem
insinuatum (Me 6, 13), per Iacobum autem Apostolum ac Do
mini fratrem fidelibus commendatum ac promulgatum. In
firmatur, inquit, quis in vobis? Inducat presbyteros Ecclesiae,
et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini; et
oratio fidei salvabit infirmum, et alleviabit eum Dominus; et
si in peccatis sit, dimittentur ei (lac 5, 14-15) n. 1
Unctionis infirmorum iam ab antiquis temporibus habentur
testimonia in Traditione Ecclesiae, praesertim liturgica, tum in
Oriente tum in Occidente. Specialiter sunt memorandae Epi-
1 Conc. Trid., Sess. XIV, De extr. unct., cap. I (cf. ibid. can. 1): OT VII, 1, 355-356; Denz.-Schön. 1965, 1716.
6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
stula, quam Innocentius I, Decessor Noster, ad Decentium
Episcopum Eugubinum conscripsit,2 necnon venerabilis illa
oratio ad benedicendum Oleum infirmorum adhibita: «Emitte,
Domine, Spiritum Sanctum tuum Paraclitum », in Precem
Eucharisticam inserta3 et hucusque in Pontificali Romano
servata.4
Decursu autem saeculorum in Traditione liturgica pressius
definiebantur, vario quidem modo, eae partes corporis infirmi,
quae sacro Oleo essent ungendae, adiectis pluribus formulis ad
unctiones oratione comitandas, quae in libris ritualibus va
riarum Ecclesiarum continentur. In Ecclesia autem Romana
medio aevo consuetudo invaluit ungendi infirmos in locis sen
suum, adhibita formula : « Per istam sanctam Unctionem, et
suam piissimam misericordiam, indulgeat tibi Dominus quid
quid deliquisti », unicuique sensui aptata.5
Praeterea doctrina de Sacra Unctione exponitur in docu
mentis Conciliorum Oecumenicorum, Florentini scilicet, Tri
dentini praesertim et Vaticani I I .
Postquam Concilium Florentinum descripsit elementa es
sentialia Unctionis infirmorum,6 Concilium Tridentinum divi
nam eiusdem institutionem declaravit et ea quae de Sacra
Unctione in Epistula Beati Iacobi traduntur enucleavit, prae
sertim quoad rem et effectus sacramenti : « Res etenim haec
2 Epist. Si Instituta Ecclesiastica, cap. 8: PL 20, 559-561; Denz.-Schön. 216. 3 Liber Sacramentorum Romanae Aeclesiae Ordinis Anni Circuli, ed. L. C. Moniberg
(Berum Ecclesiasticarum Documenta, Fontes, I V ) , Roma 1960, p. 61: Le Sacramentaire Grégorien, ed. J. Deshusses (Spicilegium Friburgense, 16), Fribourg 1971, p. 172; cf. La Tradition Apostolique de Saint-Hippolyte, ed. B. Botte (Liturgiewissenschaftliche Quellen und Forschungen, 39), Münster in W. 1963, pp. 18-19; Le Grand Euchologe du Monastère Blanc, ed. E. Lanne (Patrologia Orientalis XXVIII, 2), Paris 1958, pp. 392-395.
4 Cf. Pontificale Romanum: Ordo benedicendi Oleum Catechumenorum et Infirmorum et conficiendi Chrisma, Città del Vaticano 1971, pp. 11-12.
5 Cf. M. Andrieu, Le Pontifical Romain au Moyen-Age, t. 1, Le Pontifical Romain du XIIe siècle (Studi e Testi, 86), Citta del Vaticano 1938, pp. 267-268; t. 2, Le Pontifical de la Curie Romaine au XIIIe siècle (Studi e Testi, 87), Città del Vaticano 1940, pp. 491-492.
6 Decr. pro Armeniis, G. Hofmann, Conc. Florent., I - I I , p. 130; Denz-Schön. 1324 s.
Acta Pauli Pp. VI 7
gratia est Spiritus Sancti, cuius unctio delicta, si quae sint
adhuc expianda, ac peccati reliquias abstergit, et aegroti ani
mam alleviat et confirmat, magnam in eo divinae misericordiae
fiduciam excitando, qua infirmus sublevatus et morbi incom
moda ac labores levius fert, et tentationibus daemonis calca
neo insidiantis (Gn 3, 15) facilius resistit, et sanitatem corporis
interdum, ubi saluti animae expedierit, consequitur » . 7 Pronun
tiavit insuper Sancta Synodus illis verbis Apostoli haud ob
scure edici (( hanc unctionem infirmis adhibendam, illis vero
praesertim, qui tam periculose decumbunt, ut in exitu vitae
constituti videantur, unde et sacramentum exeuntium nuncu
patur )). 8 Denique ad proprium ministrum quod attinet, decla
ravit eum esse presbyterum.9
Concilium vero Vaticanum II haec ulterius habet: «"Extre
ma Unctio ", quae etiam et melius " Unctio infirmorum " vo
cari potest, non est Sacramentum eorum tantum qui in extre
mo vitae discrimine versantur. Proinde tempus opportunum
eam recipiendi iam certe habetur cum fidelis incipit esse in
periculo mortis propter infirmitatem vel senium » . 1 0 Ad solli
citudinem autem totius Ecclesiae usum huius Sacramenti per
tinere his verbis ostenditur : « Sacra infirmorum unctione
atque oratione presbyterorum Ecclesia tota aegrotantes Do
mino patienti et glorificato commendat, ut eos alleviet et salvet
(cf. I ac 5, 14-16), immo eos hortatur ut sese Christi passioni et
morti libere sociantes (cf. Rom 8, 17; Col 1, 24; 2 Tim 2,
11-12; 1 P t 4, 13), ad bonum Populi Dei conferant » . u
7 Conc. Trid., Sess. XIV, De extr. unct., cap. I I : CT V I I , 1, 356; Denz.-Sehön. 1696. 8 Ibid., cap. I I I : CT, ibid.; Denz-Sehön. 1698. 9 Ibid., cap. I I I , can. 4: CT, ibid.; Denz.-Schön. 1697, 1719.
10 Conc. Vat. I I , Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, 73: A.A.S. 56 (1964), pp. 118-119.
11 Ibid., Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 11: A.A.S. 57 (1965), p. 15.
8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
«XA. .AA. AL. VV" J7V- "7V
Quae omnia prae oculis habenda erant in ritu Sacrae Unctio
nis ita recognoscendo, ut quae essent mutationibus obnoxia, ad
nostrae aetatis condiciones melius accommodarentur.12
Formulam sacramentalem ita mutare censuimus ut, verbis
Iacobi relatis, effectus sacramentales satius exprimerentur.
Cum autem oleum olivarum, quod hucusque ad valorem
Sacramenti conficiendi praescribebatur, in nonnullis regioni
bus deficiat vel difficile comparetur, decrevimus, petentibus
pluribus Episcopis, ut, pro opportunitate, etiam aliud oleum
in posterum adhiberi possit, quod tamen e plantis sit expres
sum, utpote oleo ex oliva similius.
Ad numerum unctionum et ad membra ungenda quod atti
net, opportunum visum est ritum simpliciorem reddere.
«A> ^ -ii-*7C* W
Quapropter, cum haec recognitio in quibusdam rebus ipsuu
etiam ritum sacramentalem tangat, Auctoritate Nostra Apo
stolica constituimus, ut ea, quae sequuntur, in Ritu Latino
in posterum serventur:
SACRAMENTUM UNCTIONIS INFIRMORUM CONFERTUR INFIRMIS
PERICULOSE AEGROTANTIBUS, EOS LINIENDO IN FRONTE ET IN MANIBUS
OLEO OLIVARUM AUT, PRO OPPORTUNITATE, ALIO OLEO E PLANTIS,
RITE BENEDICTO, HAEC VERBA, UNA TANTUM VICE, PROFERENDO :
« PER ISTAM SANCTAM UNCTIONEM ET SUAM PIISSIMAM MISERI
CORDIAM ADIUVET TE DOMINUS GRATIA SPIRITUS SANCTI, UT A
PECCATIS LIBERATUM TE SALVET ATQUE PROPITIUS ALLEVET».
In casu tamen necessitatis, sufficit, ut peragatur unica
unctio in fronte vel, propter peculiarem infirmi condicionem,
in alia parte corporis aptiore, integra formula prolata.
12 Cf. Conc. Vat. II , Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, 1: A.A.S- 56 (1964), p. 97.
Acta, Pauli Pp. VI 9
Hac Sacramentum iterari potest, si infirmus, post su
sceptam Unctionem, convaluerit et rursus in morbum incide
rit, aut si, eadem infirmitate perdurante, discrimen gravius
fiat.
His de essentiali Sacramenti Unctionis infirmorum ritu
statutis ac declaratis, Ordinem etiam Unctionis infirmorum
eorumque pastoralis curae, a Sacra Congregatione pro Cultu
Divino recognitum, Nos Apostolica Nostra Auctoritate ap
probamus, simul, si casus fert, derogando praescriptis Codicis
Iuris Canonici aliisve legibus hucusque vigentibus, vel illa
abrogando, ceteris vero praescriptis et legibus, quae eodem
Ordine nec abrogantur nec mutantur, validis ac firmis ma
nentibus. Cuius Ordinis, novam formam continentis, editio
Latina, statim ac prodierit, editiones vero vulgares, a Confe
rentiis Episcopalibus apparatae et ab Apostolica Sede confir
matae, die quae a singulis eiusmodi Conferentiis statuetur,
vigere incipient; vetus autem Ordo usque ad 31 diem mensis
Decembris anni 1973 poterit adhiberi. A die tamen 1 Ianua
rii 1974 novo tantum Ordine omnibus, ad quos pertinet, erit
utendum.
Nostra haec statuta et praescripta in Ritu Latino firma et
efficacia esse et fore volumus, non obstantibus, quatenus opus
sit, Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis a Decesso
ribus Nostris editis, ceterisque praescriptionibus etiam pecu
liari mentione dignis.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx mensis No
vembris anno MCMLXXII, Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. V I
10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
EPISTULAE
I
Exc.mo P. D. Stanislao Lokuang, Archiepiscopo Taipehensi, ob Eucha
risticum Conventum e tota Formosa insula Taipehae celebrandum.
Nuntius sane iucundissima allatus est Nobis, nempe Taipehae,
in urbe nobilissima, sub exitum vertentis huius anni, Eucharisticum
Conventum e tota Formosa insula celebratum iri. Ad quem apparan
dum cum iam diu studiosa impendatur diligentia, aemula certatione
in id annitentibus clero populoque sub ductu et auspicio sacrorum
Antistitum, laeta affulget spes fore, ut huiusmodi sollemnia Eucha
ristica magnopere ad Dei gloriam conferant et Ecclesiae utilitates
afferant nec paucas nec leves.
Tam pia et salutifera celebratio in honorem augusti Sacramenti
Eucharistiae Nos vehementer movet, ut aliquo modo per has Litteras
eiusdem partem capiamus, hoc quidem consilio, ut in coetu fidelium,
altare Domini circumstantium, etiam Vicarii Christi vox exsonet,
quae vos in fide sancta et susceptis propositis confirmet.
Minime Nos fugit magnum huius celebrationis momentum, in qua
agnoscere placet testimonium luculentissimum non modo catholicae
fidei florescentis in hac insula, quam habemus carissimam et ad chri
stianae vitae incrementa alacriter progredi videmus, sed sollertis etiam
sollicitudinis sacrorum Pastorum, qui, Eucharisticum cultum promo
ventes, praeclarum in modum in christianam illam incumbunt reno
vationem, quae a Concilio Oecumenico Vaticano Secundo initium duc
tumque suscepit ; siquidem « ex Eucharistia, ut e fonte, gratia in nos
derivatur et maxima cum efficacia obtinetur illa in Christo hominum
sanctificatio et Dei glorificatio, ad quam, ut ad finem, omnia alia
Ecclesiae opera contendunt».1
In hoc autem mirabile Sanctissimae Eucharistiae mysterium men
tem intendentes, fideles vestrae curae concrediti habent profecto, cur
magis magisque perpendant inaestimabilem huiusmodi caelestium gra
tiarum thesaurum, ac propterea ad altitudinem divini consilii circa
genus humanum et ad infinitae caritatis plenitudinem admirandam
salutariter incitentur.
1 Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 10.
Acta Pauli Pp. VI 11
Deus, enim, qui ob inenarrabilem caritatem suam homines secum
iungere voluit vitaeque divinae participes reddere, nihil fructuosius,
excelsius nihil invenire potuit Eucharistiae Sacramento, quo non solum
actio Christi animas salubriter attingit, sed sanctitatis Auctor recipitur ;
quo non modo gratiae donum praebetur, sed ipse fons gratiae communi
catur, ad enutriendam perficiendamque vitam divinam, sive in singulis
christifidelibus sive in mystico Corpore Christi universo.
Non solum autem SS.ma Eucharistia Sacramentum est, et quidem om
nium praestantissimum, sed etiam verum et perfectum sacrificium, in quo
(( idem ille Christus, continetur et incruente immolatur, qui in ara crucis
semel se ipsum cruente obtulit » . 2 Certa fide credimus id evenire per
geminam consecrationem panis et vini, qua fit conversio totius substan
tiae panis in substantiam corporis Christi et totius substantiae vini in
sanguinem eius.3 Ex quo consequitur, ut post mirabilem illam et singu
larem conversionem, non amplius panis et vinum, sed horum tantum
species habeantur, sitque totus Christus cum natura sua divina et
humana sub utraque specie (( vere, realiter et substantialiter » prae
sens, donec utraque perdurat,4 panis scilicet vitae, qui de caelo de
scendit, sub eucharisticis velamentis dignus prorsus divini cultus
reverentia et adorationis obsequio.
Meminisse quoque iuvabit caelesti hoc munere unitatem inter
christifideles mirandum in modum effici, secundum illud S. Pauli :
(( unus panis, unum corpus multi sumus, omnes, qui de uno pane parti
cipamus ) ) . 5 Quo fit, ut SS.ma Eucharistia valde conferat ad instau
randam fraternam illam sinceramque inter homines necessitudinem,
quam aetate nostra homines bona voluntate praediti expetunt, cuius
vero praecipui effectores christifideles esse debent, utpote quibus datum
sit divino hoc pabulo vesci.
Hoc igitur caritatis mysterium, hunc fontem praecipuum gratiae et
pacis, hoc salutis ineffabile pignus incensis animis recolatis velimus.
Plena et decora sit laus vestra in augustum altaris Sacramentum eadem
que late resonet per istas immensas extremi Orientis oras, ubi innume
rae hominum multitudines adhuc sunt Evangelii luminis expertes. In-
censissimis Nostris in optatis est, ut per istum Conventum catholica
fides, quae inter vos tam laeta cepit incrementa, eucharistica magis
2 Conc. Trid. Sess. XXII, 2. 3 Cf. ib., Sess. XI I I , 4. 4 Cf. ib., 8. 5 1 Cor. 10, 17.
12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
magisque exardescente pietate, novam lucem istic effundat hominesque
vehementius trahat ad Christum.
Interea, dum mentem cogitationemque ad urbem Taipeham amanter
convertimus, Christum Dominum « panem vivum et vitalem » suppli
cibus rogamus precibus, ut piis vestris benignus afflet inceptis, atque
lumen et robur suum large diffundat.
Quae ut feliciter eveniant, tibi, Venerabilis Frater, Apostolicam
Benedictionem ex animo impertimus, quam pertinere etiam volumus
ad ceteros sacrorum Antistites, ad civiles potestates, ad sacerdotes et
fideles universos, qui celebrando Conventui intererunt.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xv mensis Decembris,
anno MCMLXXII, Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
I I
Ad Exc.mum P. D. Ioannem Badé, Baiocensem et Lexoviensem episcopum,
prima centenaria redeunte memoria ab ortu Sanctae Theresiae a Iesu
Infante.
En cette année 1973, le centenaire de la naissance sur terre de
Thérèse Martin s'offre comme une lumière providentielle. Que sa
proximité de Dieu, la simplicité de sa prière, entraînent les cœurs à
rechercher l'essentiel! Que son espérance ouvre la voie à ceux qui
doutent de Dieu ou souffrent de leurs limites ! Que le réalisme de son
amour soulève nos tâches quotidiennes, transfigure nos relations, dans
un climat de confiance en l'Eglise ! Et du haut du Ciel, Nous n'en
doutons pas, sainte Thérèse de l'Enfant-Jésus elle-même ne cessera
pas, en cette année jubilaire, de réaliser sur terre le bien qu'elle
a promis.
A notre époque, l'intimité avec Dieu demeure comme un objectif
capital mais difficile. On a en effet jeté le soupçon sur Dieu ; on a qua
lifié d'aliénation toute recherche de Dieu pour lui-même; un monde
largement sécularisé tend à couper de leur source et de leur finalité
divines l'existence et l'action des hommes. Et pourtant la nécessité
d'une prière contemplative, désintéressée, gratuite, se fait de plus en
plus sentir. L'apostolat lui-même, à tous ses niveaux, doit s'enraciner
dans la prière, rejoindre le Cœur du Christ, sous peine de se dissoudre
Acta Pauli Pp. VI 13
dans une activité qui ne conserverait d'évangélique que le nom. Face
à cette situation, Thérèse demeure avant tout celle qui a cru passionné
ment en l'Amour de Dieu, qui a vécu sous son regard les moindres
détails quotidiens, marchant en sa présence, qui a fait de toute sa vie
un colloque avec le Bien-Aimé, et qui a trouvé là, non seulement une
aventure spirituelle extraordinaire, mais le lieu où elle rejoignait les
horizons les plus vastes et communiait intimement aux soucis et aux
besoins missionnaires de l'Eglise. Tous ceux qui sont aujourd'hui en
quête de l'essentiel, qui pressentent la dimension intérieure de la
personne humaine, qui recherchent le Souffle capable de susciter une
vraie prière et de donner une valeur théologale à toute leur vie, Nous
les invitons, qu'ils soient contemplatifs ou apôtres, à se tourner vers
la carmélite de Lisieux : au-delà d'un langage nécessairement marqué
par son époque, elle constitue un guide incomparable sur les chemins
de l'oraison.
De même aujourd'hui, il importe de raviver l'espérance. Beaucoup
éprouvent durement les limites de leurs forces physiques et morales.
Ils se sentent impuissants devant les immenses problèmes du monde
dont ils s'estiment à juste titre solidaires. Le travail quotidien leur
semble écrasant, obscur, inutile. Bien plus, parfois, la maladie les con
damne à l'inaction, la persécution étend sur eux un voile étouffant.
Les plus lucides ressentent davantage encore leur propre faiblesse, leur
lâcheté, leur petitesse. Le sens de la vie peut ne plus apparaître clai
rement, le silence de Dieu, comme on dit, peut se faire oppressant. Cer
tains se résignent avec passivité; d'autres se referment sur leur
égoïsme ou sur la jouissance immédiate; d'autres se durcissent ou se
révoltent; d'autres enfin désespèrent. Aux uns et aux autres, Thérèse
« de l'Enfant-Jésus et de la Sainte Face » apprend à ne pas compter sur
soi-même, qu'il s'agisse de vertu ou de limite, mais sur l'Amour
mystérieux du Christ qui est plus grand que notre cœur et nous asso
cie à l'offrande de sa Passion et au dynamisme de sa Vie. Puisse-t-elle
enseigner à tous la (( petite voie royale )) de l'esprit d'enfance, qui
est aux antipodes de la puérilité, de la passivité, de la tristesse! De
cruelles épreuves de famille, des scrupules, des peurs, d'autres diffi
cultés encore semblaient bien de nature à perturber son épanouis
sement ; la maladie n'a pas épargné sa jeunesse ; bien plus, elle a expé
rimenté profondément la nuit de la foi. Et Dieu lui a fait trouver, au
sein même de cette nuit, l'abandon confiant et le courage, la patience
et la joie, en un mot la vraie liberté. Nous invitons tous les hommes
14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
de bonne volonté, particulièrement les petits et les humiliés, à méditer
ce paradoxe d'espérance.
Enfin, l'insertion réaliste dans la communauté chrétienne où l'on
est appelé à vivre dans l'instant présent Nous apparaît comme une
grâce éminemment souhaitable pour notre temps. Beaucoup de chré
tiens voient mal comment concilier concrètement l'épanouissement
personnel et les exigences de l'obéissance religieuse ou de la vie en
commun : la liberté et l'autorité ; la sainteté et l'institution ; la vérité
des rapports et la charité; la diversité des charismes et l'unité; le
réalisme quotidien et la contestation «prophétique» du présent...
Sainte Thérèse s'est trouvée constamment confrontée à de tels pro
blèmes. Il serait vain, certes, de chercher chez elle une formulation
moderne de ces questions, encore moins des solutions systématiques.
Mais on ne peut nier les intuitions lumineuses qui ont présidé à ses
rapports journaliers avec ses Sœurs — notamment les novices qui
furent ses compagnes — et à son insertion dans le cadre étroit de sa
vie conventuelle. Avec la finesse de sa sensibilité, la lucidité de son
jugement, son désir de simplification, son attachement à l'essentiel,
on peut dire qu'elle a suivi l'Esprit, frayé une voie originale, épanoui
sa propre personnalité spirituelle, et permis à bien des âmes de pren
dre un essor nouveau et adapté à chacune d'elles. Mais pour ce faire,
elle ne s'est pas éloignée de l'obéissance; elle a su utiliser avec réa
lisme les humbles moyens que lui offrait sa communauté et que l'Eglise
mettait à sa disposition. Elle n'a point attendu, pour commencer à
agir, un mode de vie idéal, un entourage plus parfait; disons plutôt
qu'elle a contribué à les changer du dedans. L'humilité est l'espace
de l'amour. La valeur des actes se mesure à leur charge d'amour. Sa
quête de l'Absolu et la transcendance de sa charité lui ont permis de
franchir les obstacles, ou plutôt de transfigurer ces limites. C'est avec
confiance qu'elle a rejoint d'emblée l'essentiel de l'Eglise, son Cœur,
qu'elle n'a point séparé du Cœur de Jésus. Puisse-t-elle obtenir au
jourd'hui, à tous ses frères et sœurs catholiques, cet amour de l'Eglise
notre Mère!
Oui, de son exemple, de son intercession, Nous espérons de grandes
grâces. Que les laïcs y puisent le goût de la vie intérieure, le dyna
misme d'une charité sans faille, sans jamais disjoindre leur œuvre
terrestre de la réalité du Ciel. Que les religieux et les religieuses se
sentent raffermis dans leur donation totale au Seigneur. Que les
prêtres, pour lesquels elle a tant prié, comprennent la beauté de leur
Acta Pauli Pp. VI 15
ministère au service de l'Amour divin. Et que les jeunes dont la géné
rosité ou la foi hésite aujourd'hui devant la perspective d'une consé
cration absolue et définitive, découvrent la possibilité et le prix hors
pair d'une telle vocation, près de celle qui tenait, dès avant quinze
ans, à renoncer à tout ce qui n'était pas Dieu, pour mieux vouer sa
vie à « aimer Jésus et à le faire aimer ». Elle ne s'est pas repentie,
a-t-elle dit sur son lit de mort, de (( s'être livrée à l'Amour ». Dieu le
Père est fidèle; l'amour de Jésus ne trompe pas; l'Esprit-Saint vient
au secours de notre faiblesse. Et l'Eglise a besoin, avant tout, de
sainteté.
En formulant ces vœux d'un cœur ardent, Nous vous encourageons
donc, cher Frère dans l'épiscopat, à tout mettre en œuvre pour que
le message de la sainte de Lisieux soit à nouveau proposé, médité,
approfondi, en correspondance avec les besoins spirituels de notre
temps. Nous vous félicitons de l'accueil que votre diocèse prépare aux
pèlerins, dans l'atmosphère de joie, de simplicité et de recueillement
qui sied à cet événement religieux. Nous exhortons les prêtres, les
éducateurs, les prédicateurs, à en faire le thème de leurs homélies, de
leur catéchèse, de leurs retraites, de leurs pèlerinages, et aussi les
théologiens à scruter la doctrine spirituelle de Sainte Thérèse de
l'Enfant-Jésus. C'est une joie pour Nous d'apprendre que des publi
cations nombreuses et de qualité contribuent à mettre davantage
encore en lumière cette âme sainte, à donner un écho profond à son
aventure spirituelle, dans le respect nécessaire de l'authenticité des
faits et du rôle mystérieux de la grâce. Nous invitons aussi les pèlerins
d'Alençon et de Lisieux à prier pour notre ministère de Pasteur
universel. Et à vous-même, à tous ceux qui s'efforceront d'entrer plus
avant dans la voie ouverte par sainte Thérèse de l'Enfant-Jésus, et
surtout aux chères religieuses carmélites, Nous adressons, avec nos
paternels encouragements notre Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 2 Janvier 1973.
PAULUS PP. VI
16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
NUNTII GRATULATOMI
I
Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan,
Baltimorensem Archiepiscopum, quinquagesimo exacto anno ex quo
sacerdotio est auctus.
Auditu quidem fuit Nobis iucundum fore, ut hoc Decembri mense
tibi, Venerabilis Frater Noster, translaticio more celebrandus sollemnis
anniversarius recurrat dies : decem enim complebuntur lustra, ex
quo ordinatus fuisti sacerdos. Grato animo et religioso mentis obsequio
fas est tibi recolere sacratissimo ritu accepta beneficia caelestia.
Etenim, ad singularia consilia in regno Dei socia pacis, amoris,
iustitiae praeparatus, tunc ipse abunde unctus es illo oleo, de quo
Isaias, mansuetudinem divini Redemptoris prospiciens, dixit : « Spi
ritus Domini super me, eo quod unxerit Dominus me, ad annuntiandum
mansuetis misit me, ut mederer contritis corde »/
Amantis curae studio moti, qua continenter volumus Romana pur
pura honestatorum adiutorum Nostrorum laeta maestave participare,
temperare Nobis non possumus, quin in auctum gaudii sancti festae tuae
commemorationi Nos quoque quodam modo adsimus. Accipe igitur
hasce Litteras Nostras, testes et nuntias bene ominantis animi sensus,
quo impulsi ab omnium bonorum Principio et Fonte quidquid est
sincerum, faustum, salutare, felix, tibi percupimus.
Neque gratulationibus praeconium laudis deesse oportet. Enimvero
Nos minime latent diligenter et naviter a te collocati labores in, catho
lico nomine perillustri, Baltimorensi Archidioecesi moderanda, etiam
aspera inter discrimina rerum, quibus viriliter obluctatus es. Praeter
alia ob oculos habemus ecclesialem compagem iuxta placita Oecumenici
Concilii Vaticani secundi a te concinnatam, complures sacras aedes nec
minore numero collegia scholasque exstructa, tria sacrorum alumnorum,
qui sint melioris spei Ecclesiae haud defuturum auspicium, Seminaria
e solo excitata, sacri ministerii adiumenta singulis in populi coetibus,
etiam — idque attentiore studio — Nigritis impensa. Haud exigui inde
maturuerunt fructus, quibus gratia Christi curas et vigilias tuas fecit
esse fecundas; quin etiam hisce ampliores in posterum editum iri, si
1 Is. 61, 1.
Acta Pauli Pp. VI 17
concordiae validae supererant vires ac integerrimae fidei sacra iura sem
per a te defensa tectaque erunt, haud fallaci exspectatione portenditur.
Hanc ob rem magnis precibus tibi Spiritus Sancti septemplex donum
invocamus, ut semper eius consolatione et caelestium rerum gustu
fruaris, sapientiae haustu magis magisque ditatus, ita ut possint ad
te referri perfecti hominis Dei lineamenta pulcherrima : (( Aqua pro
funda verba ex ore vivi, et torrens redundans fons sapientiae » . 2
Enixe denique orantes, ut Dominus misereatur tui et benedicat tibi,
illuminet vultum tuum super te et misereatur tui 3 ac tribuat invocanti
nomen suum sine perturbatione evangelicae divitias pacis, auspice Bea
tissima Virgine Maria, Begina pacis, matre sanctae spei et pulchrae
dilectionis, Apostolicam denique Benedictionem tibi, Venerabilis Fra
ter Noster, perlibenter et peramanter impertimus ; hancque volumus An
tistitibus Auxiliaribus tuis et cuncto gregi, moderationi tuae commisso,
atque universis sacro anniversario tuo interfuturis concedi.
Ex Aedibus Vaticanis, die ix mensis Decembris, anno MCMLXXII,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
I I
Ad E.mum P. D. Patricium Aloisium S. R. E. Cardinalem O'Boyle,
Vashingtonensem Archiepiscopum, quinque condentem lustra a suscepta
ordinatione episcopali.
In fastis operosae vitae tuae candida gemma signatus, fugacis tem
poris cursu revectus mox redibit dies, tibi semper iucundus, paulo
subinde iucundiore celebrandus recordatione : quinque enim imple-
buntur lustra, ex quo ipse, Venerabilis Frater Noster, Divinae Provi
dentiae nutu ad maiora in Ecclesia obeunda officia natus, ordinationem
episcopalem suscepistis
Ad festo ritu, ut communis mos est, huiusmodi recolendam anniver
sariam memoriam, plane iusteque cogitas convocandum esse populum,
quem sacri iuris potestate regis. Quapropter probe ad te convenire potest
vibratilis magnificusque hortatus Davidicae vocis : (( Confitebor tibi in
2 Prov. 18, 4. 3 Cf. Ps. 66, 2.
18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ecclesia magna, in populo gravi laudabo te)) . 1 Patri scilicet miseri
cordiarum et Deo totius consolationis, ex quo omnis paternitas in
caelis et in terris nominatur 2 consona gratiarum actione adscribendae
sunt salus, felicitas, vita, quibus conlata tibi dignitas in gloriam vertit
omnium bonorum Auctoris et Datoris, aeque atque in evangelicum
profectum populi curis tuis commissi, ut sub tuo magisterio fieret
ecclesia magis conspicua adeuntium frequentia, et in exercendarum
virtutum aemulo studio praestantior.
Laetitiae autem sanctae, qua haec praeteriti eventus primordia
recensebis, benevolentia et bona existimatione permoti, quibus Nos
erga te afficimur, libenter volumus esse participes.
Ob id Nostram in te impensam voluntatem manifesta faciant dili
gentiae plena vota, quae tibi, Episcopo de catholico nomine egregie
merito, cuncta salutaria, prospera, profutura orant et poscunt.
Dulce sane tibi erit in praesens recolere evigilata consilia, arduos
labores, quibus, officii tui retinentissimus, illustris Archidioecesis
tuae moderationi creditae maiori emolumento cum veteris disciplinae
vigore prospexisti. Opera in re religiosa, civili, sociali excitata, tua
acerrima integrae fidei et legis moralis tuitio, divini cultus exornatio,
complurium catholicarum scholarum extructio, curvae senectuti ac
tot auxiliis indigenti puerili aetati exquisita adhibita sollicitudo dili
gentiam tuam patris, pastoris, magistri ostendunt, in discriminibus
rerum impavidam, ac merito sunt causa, cur tuum nomen perenniter
in laude et exemplo sit.
In hisce tuis aestimatoribus Nos quoque cum simus adlecti, eorum
salutaribus precationibus quasi cumulum imponere studemus, atque
adeo enixas pro te fundimus Deo supplices preces, ut, perpetua ei
caritate coniunctus, diu felix vivas in terris, semper in caelis.
Quare ut perfectus homo Dei die noctuque legem Altissimi fac
mediteris; fac immurmuret ori tuo illud sacri Psaltae hortativum
effatum: «Paratum cor meum...; cantabo et psalmum dicam», 3 ad
omnia facienda quae supernae voluntati placeant, ad omnia toleranda
quae maiori Ecclesiae et patriae bono sunt conducibilia, praepara cor
tuum tamquam in Sancto sanctorum propitiatorium, quod offunditur
nube divinae praesentiae et a duobus Cherubim sustentatur.4
1 Ps. 34, 18. 2 Cf. 2 Cor. 1, 3; Eph. 3, 15. 3 Ps. 56, 8. 4 Cf. Ex. 25, 17; Rom. 3, 25.
Acta Pauli Pp. VI 19
Haec fiagrantibus ominatis vocibus, hoc Nobis postremum manet
ut tibi, Venerabilis Frater Noster, sollertibus Antistitibus Auxilia
ribus tuis et iis omnibus, qui sacris anniversariis sollemnibus tuis
utcumque intererunt, Apostolicam Benedictionem, caritatis Nostrae
pignus et auspicem, libentissime impertiamus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xvm mensis Decembris, anno MCMLXXII,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
ALLOCUTIONES
I Ad E.mos Patres Cardinales, ad Romanae Curiae Pontificalisque Domus Praelatos, per E.mum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici felicia ac fausta ominatos, Nativitatis Domini nostri Iesu Christi festo recurrente.*
Accogliamo con commossa riconoscenza, Signor Cardinale, i voti
che la prossima festività del santo Natale ispira al suo animo cortese
e pio, e che vogliono interpretare anche quelli del Sacro Collegio, che
ci onora ancora una volta in questa ricorrente felice occasione, pro
pizia alla effusione di quei sentimenti che rendono solidale, valida e
religiosa la collaborazione, fiduciosa la comune fatica. Ringraziamo
di cuore di cotesto prezioso attestato di spirituale comunione, e lo
ricambiamo di cuore col nostro : quante volte noi, pensando al loro
lavoro, che le presenti condizioni della Chiesa e del mondo, rendono
più intenso e più grave, vorremmo subito manifestare la nostra grati
tudine e confortare la loro operosità, mentre la pressione degli im
pegni non ce ne concede il tempo necessario, né la congrua tranquil
lità, e affidiamo all'interiore colloquio col Signore la parola del
cuore, dovuta a così generoso servizio. Giunge pertanto opportuno un
momento di confidenziale colloquio, come questo, per assicurare cotesto
Sacro Collegio, e quanti sono a lui cooperatori nei Dicasteri e negli
unici della Curia Romana, del nostro alto apprezzamento dell'animo e
dell'opera, con cui è sostenuta la nostra ardua ed umile missione a
benefìcio della santa Chiesa, non che dell'umanità in cui siamo inseriti.
E favorevole il presente momento sarebbe per aprire l'animo a qualche
considerazione sulle condizioni presenti della Chiesa e sull'andamento
* Die 22 mensis decembris a. 1972.
20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
generale delle cose, viste da questo osservatorio vaticano, come già
altra volta, in questa ricorrenza, ci sembrò doveroso di fare, ma oggi,
pervasi come siamo da un soverchiante pensiero, quello della pace, a
questo soltanto si limita il nostro discorso, e, come intorno a punto
focale, raggruppa e condensa alcune osservazioni, che ci pare conve
niente esporre a loro, Signori Cardinali, e a quanti può giungere la
eco della nostra voce ; sì, intorno a questo dominante tema, la pace, che,
da un lato, il Natale ancora diffonde nel mondo e nei cuori, come
messaggio celeste, e, dall'altro, il nostro ufficio apostolico rende di
emergente ed urgente attualità.
La pace sia dunque, innanzi tutto, il nostro augurio cordiale per
gli animi vostri, per gli animi di quanti, fratelli e figli, celebrano con
fede amorosa la santa festività del Natale, che con la gloria a Dio
porta l'annuncio della pace all'umanità. Questo sacro carisma della
pace, frutto del ristabilito rapporto vitale fra noi e Dio, secondo un
soprannaturale disegno di misericordia e di bontà,1 emanazione inte
riore dello Spirito,2 esperienza che sorpassa ogni intendimento,3 noi
lo possiamo sperare come privilegiato tesoro, se davvero seguaci di Cri
sto noi lasciamo ch'Egli lo faccia esultare nei nostri cuori.4 Vi è, ci
dicono e noi stessi ne abbiamo documenti, qua e là, una rinascita di
vita contemplativa religiosa nella Chiesa, ed anche vicino a lei : questo
è già segno del regno della pace, che si conferma e si diffonde dentro e
d'intorno al mistico cenacolo di Cristo, eh'è la Chiesa orante e vivente :
salutiamo con gioia e con augurio il consolante fenomeno.
Ma un altro ben diverso fenomeno si è pronunciato in questi ultimi
anni in seno alla Chiesa, come tutti sappiamo : quello della contesta
zione. Non è questo il momento di farne l'analisi. Basti dire che esso,
a quanto a noi pare, è innanzi tutto un fenomeno proveniente da un
processo contagioso della insoddisfazione generale e patologica, che
ha invaso la presente generazione. Sempre un fenomeno analogo avviene
storicamente, come fatto naturale dei cicli pedagogici e mentali delle
diverse età, che si succedono Puna all'altra : l'età nuova si stacca
dalla precedente mediante contestazione e mediante avanzata verso
nuove forme di pensiero e di costume.
Tale fenomeno ha causato tante situazioni spirituali e pratiche
1 Cf. Eph. 2, .4-7. 2 Gal. 5, 22. 3 Phil. 4, 7. 4 Cf. Col. S, 15.
Acta Pauli Pp. VI 21
nell'ordinamento ecclesiastico tutt'altro che pacifiche, e per lo più
riducibili ad un'unica e generica classifica : crisi di obbedienza. La
formula, tanto cara al nostro venerato predecessore, Papa Giovan
ni XXIII : « oboedientia et pax », in non pochi casi e in diverse misure,
si è spezzata, con pregiudizio non solo del primo termine, l'obbedienza,
ma altresì del secondo, la pace.
Ma ci sostengono, a questo proposito, l'ammirazione ed il conforto
di vederlo tuttora realizzato questo binomio dell'obbedienza e della
pace dalla grande, ed oggi più cosciente, maggioranza degli ecclesia
stici, dei religiosi e dei fedeli, ai quali l'obbedienza, imbevuta dallo
spirito pastorale scaturito in nuova abbondanza dal Concilio, resti
tuisce, con quel senso di comunione, che la fede e la carità fanno
coincidere col supremo desiderio di Cristo, l'unità, il gaudio della
pace.5
Questa unità e questa pace nel supremo desiderio di Cristo, pur
volto direttamente e principalmente al mondo trascendente dello spi
rito, debbono essere altresì un bene e una conquista dei membri del
l'umana famiglia nella loro terrena esistenza di fratelli, figli dello
stesso Padre che sta nei cieli, partecipi della stessa naturale e sovran
naturale vocazione, pellegrinanti con pari diritti e con pari doveri di
mutuo aiuto verso la comune casa paterna.
La missione, la passione di pace della Chiesa trabocca così dai suoi
confini e si protende, per quasi spontaneo e necessario movimento, alla
società civile, nelle singole Nazioni e nei rapporti fra di esse.
Passione di pace, dicevamo; passione soprattutto, nel senso più
proprio della parola, laddove la pace, sospiro dei popoli, è ferita e
pericolante: talvolta per obiettive gravi situazioni di conflitto, e tal
volta, in parte almeno, per insufficienza d'impegno — Dio non voglia
per mancanza di buona e sincera volontà — da parte di quanti ne
hanno la responsabilità.
A chi conservi il ricordo di conflagrazioni non lontane, che ancora
oggi lasciano impresse nelle carni dei popoli le cicatrici, dolorose tut
tora, delle loro conseguenze, parrà risultato già sufficientemente pre
zioso che l'umanità o interi Continenti siano stati preservati, per un
periodo ormai notevole di anni, dal ripetersi di analoghe immani
tragedie.
Considerazione non trascurabile, certo. Ma chi non si rende conto
s Col. 3, 15.
22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
che questa pace, poggiante in gran parte su un vero o presunto equi
librio di forze, ha troppo labile e pericolante fondamento? E chi non
trepida al pensiero che il prevalere di passioni o un errato calcolo
possano imprevedibilmente mettere a disposizione dell'offesa il pauroso
arsenale che ora si vuole accumulato a difesa?
A questa trepidazione abbiamo dato voce ancor una volta nel nostro
recentissimo Messaggio per la prossima giornata mondiale della pace;
Messaggio che, nella sua fondamentale ispirazione di positivo otti
mismo, non poteva non rispecchiare la complessità di una realtà e di
una problematica ricca di troppi chiaroscuri, di drammatica e san
guinante evidenza.
Se, ciò nonostante, abbiamo voluto ricordare al mondo che la pace
è pur sempre possibile, non è stato soltanto per illuminare d'una qual
che luce di speranza sofferenze in atto o angosce insorgenti, ma per
richiamare, insieme, tutti al senso delle loro responsabilità; perché
nessuno sia tentato di ricercare in supposte ineluttabilità storiche un
alibi morale, che scusi dalla ricerca volenterosa e instancabile delle vie,
difficili ma non chiuse, della pace.
Ed a questo riguardo ci piace, ed è per noi doveroso, rendere qui
rinnovata testimonianza a quanti, in posizione di guida nei rispettivi
Stati o nelle grandi Organizzazioni internazionali, stanno mettendo i
loro sforzi, duri assai spesso, non sempre debitamente riconosciuti, né
sempre coronati dagli auspicabili successi, al servizio della grande
causa della pace.
Ad essi il nostro cordiale riconoscimento, il nostro incoraggia
mento ; per essi le nostre preghiere perché il Signore dia loro saggezza
e fermezza sufficienti alla nobile ed ardua impresa.
Limitazione e controllo degli armamenti, e specialmente dei mezzi
bellici più pericolosi e ripugnanti a quel senso d'umanità che non
dovrebbe mancare neppure durante i più aspri conflitti; preparazione
e progressiva attuazione di un vero e generale disarmo ; ricerca di nuove
forme, mondiali o regionali, per prevenire e comporre i dissidi che tur
bano la pace e la sicurezza dei popoli : tutti questi sforzi non possono
non avere il plauso, l'appoggio e — nella misura consentita dalla loro
natura e dalla nostra missione — la collaborazione della Chiesa e della
Sede Apostolica.
Né crediamo sia lecito cedere al senso di sfiducia che ricorrente
mente pervade l'umanità quando, sfiorite le speranze di una stabile
pace, che sorgono dopo la conclusione d'ogni grande conflitto, si
Acta Patiti Pp. VI 23
assiste al graduale addensarsi di nuove rivalità e di nuove tensioni, foriere di più minacciosi pericoli.
È dovere invece, di quanti ne hanno, in qualche pur modesta misura, responsabilità e mezzi, non lasciar mancare sforzo alcuno perché le situazioni di conflitto che a mano a mano si presentano, possano avere, mentre ancora sono circoscritte, una equa e sollecita soluzione, nella considerazione e nel rispetto dei diritti e dei legittimi interessi reciproci, ma avendo di mira, insieme, l'interesse comune e superiore della pace.
E qui il nostro discorso deve soffermarsi, o meglio ritornare su alcune situazioni di tale genere, delle quali tante volte, in questi ultimi anni, abbiamo dovuto fare parola e che giungono, anche per questo, a dare l'impressione che non vi sia per esse una possibilità di soluzione all'infuori forse di quella, deprecabile e illusoria, della forza.
Consapevoli delle difficoltà che si frappongono, e dando debito
riconoscimento alla somma degli sforzi che già sono stati compiuti,
non vorremmo però che un senso pericoloso di scontento e d'impotenza
facesse venir meno, nelle parti interessate, l'animo e la volontà del
ricorso alle vie del negoziato leale e tenace.
Se a qualche cosa può valere la nostra umile ma sincera ed appas
sionata parola, sia essa di incitamento e di incoraggiamento a tutti
coloro sulle cui spalle, di fronte ai popoli e alla storia, grava il peso
di così difficili decisioni. L'attenzione e la comprensione degli uomini
di buona volontà li spingono a non darsi per vinti nella nobile bat
taglia della pace.
Questi sentimenti abbiamo ultimamente manifestati, quando l'at
tesa della sospirata sospensione delle ostilità nel Vietnam è andata
delusa, senza che apparissero sufficientemente palesi i motivi della
interruzione del negoziato; ed abbiamo espresso il voto e la speranza
che questo ritardo doloroso valga, non a mettere in pericolo il rag
giungimento della pace in quelle martoriate regioni, ma ad assicurare
ad essa un più stabile e solido fondamento.
L'improvviso precipitare degli eventi ha poi aggravato nell'opi
nione del mondo l'amarezza e la preoccupazione. Tanto più fervida si
leva pertanto la nostra preghiera perché il duro conflitto possa avere
al più presto equa e soddisfacente conclusione.
Il prolungarsi di fatto della sospensione quasi completa di azioni
belliche nel Medio Oriente va senza dubbio valutato come fatto positivo.
24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ma questo protrarsi dello stato di guerra, senza passi effettivi verso
la ricerca di soluzioni pacifiche, mentre immutato resta lo sforzo
diretto ad aumentare il rispettivo potenziale bellico, costituisce un
permanente e grave pericolo, in una zona così sensibile e delicata,
che minaccia, oltre la tranquillità e la sicurezza di quelle popola
zioni, valori cari, per diversi motivi, a tanta parte dell'umanità.
Senza dire che il progressivo affermarsi di situazioni prive d'un
chiaro fondamento giuridico, internazionalmente riconosciuto e ga
rantito, non potrà che rendere più difficoltosa poi, anziché facilitarla,
una equa ed accettabile composizione, che tenga il dovuto conto dei
diritti di tutti : pensiamo qui, in particolare, alla Città Santa, Geru
salemme, alla quale va con più intenso pensiero in questi giorni il
ricordo dei seguaci di Cristo, e nella quale anch'essi debbono potersi
sentire pienamente « cittadini ».
Rinnoviamo pertanto il nostro voto, la nostra fervida esortazione
a uno sforzo sincero e volenteroso per una giusta e sollecita pace. Lo
chiedono con noi fra gli altri, ma con urgenza ancora maggiore e più
giustificata, i figli del popolo palestinese che da tanti anni attendono
ed invocano un equo riconoscimento delle loro aspirazioni, non in
contrasto, ma nella necessaria armonia con i diritti di altri popoli.
A un'altra regione, a noi non meno cara, si rivolge ora il nostro
pensiero, affettuoso e profondamente addolorato : l'Irlanda del Nord.
Faccia il Signore che sentimenti di civile comprensione e di cristiana
carità prevalgano finalmente in tutti — come già sappiamo che pre
valgono nella maggior parte di quelle laboriose e fedeli popolazioni —
sopra risentimenti, pur giustificati, e sulle tentazioni del rancore e
della vendetta. Superato ogni motivo di antiche rivalità, a tutti appa
risca con chiarezza quali siano oggi le esigenze della giustizia — fon
damento insostituibile d'ogni pace genuina — e di una rispettosa e
cordiale convivenza.
Altre situazioni purtroppo, nel vasto panorama della vita interna
zionale, si presentano a noi, che non sono di pace, anche se non
sembrano costituire imminente pericolo di più vasti conflitti; tutte
dolorose, però, e deplorevoli, e perché causa di tanti lutti e sofferenze,
e perché frutto per lo più di ingiustificabili condizioni di oppressione,
di rivalità razziali, politiche, tribali o del mancato riconoscimento di
legittime aspirazioni degli individui o dei popoli.
Ma insieme non vorremmo lasciare senza un accenno, almeno, i
segni confortanti e promettenti che è dato qua e là rilevare, vòlti a
Acta Pauli Pp. VI 25
risanare lacerazioni residue o a ricomporre i rapporti interrotti.
Desideriamo ricordare, a titolo di esempì, i colloqui intrapresi nel
l'anno in corso fra le Croci Rosse delle due Coree, del Nord e del Sud,
e i recenti scambi di prigionieri — di guerra o civili — fra il Pakistan
da una parte e l'India e il Bangladesh dall'altra. Si tratta di gesti
limitati, ancora, ma che dimostrano una buona volontà per la quale
esprimiamo la nostra soddisfazione. Voglia Iddio che essi preludano
a un pronto ritorno anche delle migliaia e migliaia di persone, che
ancora rimangono forzatamente lontane dalle proprie terre! Sappiamo
che il problema è complesso, ma confidiamo nella magnanimità e nella
generosità di quei popoli, che geografia e tanti antichi legami consi
gliano di avanzare insieme sulle vie del benessere e del progresso.
Annunciatrice di pace, pronta sempre ad incoraggiare e a dare
la propria leale cooperazione alle opere di pace, la Chiesa può ben
chiedere pace anche per se stessa, da parte degli Stati nei cui territori
essa vive ed opera. Una pace che le assicuri non privilegi, ma il
rispetto dei suoi diritti nativi e di quelli che — anche in forza dei
principi sanciti dal mondo civile in atti solenni, quale la Dichiara
zione Universale delle Nazioni Unite sui Diritti dell'Uomo — sono da
riconoscersi ai cittadini che si proclamano suoi figli. Che le consenta
di condurre serenamente e in legittima libertà la sua esistenza, inse
gnare la sua dottrina, esercitare le sue attività, indirizzate solo al
bene. Che la faccia considerare e trattare, non come una estranea e
una nemica da osteggiare, o un pericolo da combattere, ma come
una forza alleata in tutto ciò che è buono, e nobile, e bello.
Per parte sua questa Sede Apostolica sta da tempo conducendo
un'azione leale, paziente, fiduciosa nell'assistenza divina e nella forza
della verità e del diritto, per stabilire o ristabilire dappertutto — pur
tra le difficoltà create da particolari sistemi ideologici o di governo —
un chiaro ed onesto rapporto, tale che alla Chiesa sia garantito, come
suol dirsi, il sufficiente spazio vitale.
Non è nostra intenzione stabilire qui dei bilanci. Non possiamo
però tacere di qualche porzione della Chiesa di Cristo, alla quale sem
bra ancor oggi riservata la pace, non della silenziosa sofferenza sol
tanto, ma — si direbbe — della tomba.
Lasciateci aprire l'animo nostro sulla desolazione che ci procura
il pensiero di una nazione, piccola di territorio, ma ricca di gloriose
tradizioni, civili e religiose, vicina a noi per la posizione geografica,
e ancor più per l'affetto rispettoso che le portiamo, ma tenuta da noi
26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
lontana da barriere che la fanno apparire quasi separata dalla vastità
di un oceano : l'Albania. Non ne avevamo mai fatto pubblicamente il
nome; non per oblìo, bensì — come avviene per altre analoghe situa
zioni — per un sentimento di amoroso riguardo, e per non aggravare,
forse, condizioni di vita ivi già estremamente penose, per la Chiesa
Cattolica come del resto per altre confessioni religiose.
Percossi i Pastori e disperso il gregge, non si vede quale umana
speranza rimanga là alla Chiesa. Ma noi vogliamo sperare ancora,
anche « contra spem », mentre al popolo albanese, racchiuso nei con
fini della sua terra o vivente fuori di essa, desideriamo esprimere il
rispetto, l'ammirazione, l'amicizia che la sua storia e le sue presenti
vicende ci dettano; ed assicurare che siamo sempre pronti ed ansiosi
di poter riprendere anche con il loro Paese un buono ed amichevole
rapporto.
Vi sono poi altre immense regioni, dove la vita della Chiesa Cat
tolica è praticamente soffocata, non solo perché essa vi sarebbe rap
presentata da minoranze, statisticamente esigue, non certo però tra
scurabili, ma perché effettivamente impedita di esercitare la sua mis
sione religiosa e di comunicare con la sua propria comunione gerar
chica. Ma preferiamo noi stessi ora tacere di queste situazioni che
parlano da sé, e che, anche queste, non spengono in noi la fiducia nella
profonda ricchezza spirituale di quelle genti e nella loro immortale
vocazione alla verità universale del cristianesimo.
Di passione di pace abbiamo parlato. E a qualcuno potrà talvolta
apparire persino eccessiva l'insistenza con la quale ritorniamo su temi
che, sembra, non hanno così diretta attinenza con l'oggetto e le respon
sabilità del nostro ufficio apostolico.
Ma non è forse, questa, una essenziale manifestazione di quella
Carità di Cristo che, come già Paolo, ci sospinge e ci fa urgenza, e
non ci lascia tranquilli ove qualcuno dei nostri fratelli — e Cristo in
essi — soffra nello spirito o nel corpo? E non risponde essa alla volontà
del Signore, che con l'augurio della pace ha voluto segnare l'inizio
e la conclusione della sua vita terrena?
L'ossequio a una Volontà che è per noi legge ed esempio ci fa
instancabili, come a parlare e ad operare per la pace, così a sperare
che essa possa divenire realtà, superando gli ostacoli molteplici e
tenaci che incontra sul suo cammino.
Tale speranza — paziente e fattiva — vogliamo dare alla Chiesa, al
mondo, in questa trepida vigilia natalizia. Con la Nostra Benedizione.
Acta Pauli Pp. VI 27
I I
Cuniculariis habita, nocte Nativitatis Domini, a Beatissimo Patre ad montis
Soractis radices sacrum peragente.*
Adesso la mia parola si rivolge principalmente a voi, uomini del
cantiere, a voi lavoratori, minatori, operai, manovali, e a quanti
con voi sono associati nell'ardua fatica, in quella fìsica specialmente,
la quale impone alle membra del corpo sforzo, tensione, stanchezza, e
intorpidisce il pensiero.
Io voglio svegliare un momento la vostra attenzione, e rompere il
sonno a cui avreste ben diritto, per dirvi innanzi tutto perché io sono
venuto questa notte fra voi. Perché venuto? Perché ho una notizia da
portare anche a voi. Vedete : io sono un messaggero ; diciamo la parola
giusta : sono un apostolo. Apostolo vuole appunto significare messag
gero, cioè un uomo mandato, un portatore di notizie ; nel caso mio,
un portatore d'un annunzio straordinario, inviato apposta per comuni
carvi una buona notizia, in termine proprio si dice un « vangelo », una
comunicazione bellissima, che tutti ci riguarda, e riguarda anche voi.
Io sento venire da voi due domande ; la prima : Chi ti manda? e da
che parte vieni? Tu non sei il Papa, che sta a capo degli altri? chi può
comandare al Papa, e mandarlo come un inviato qualunque? Ebbene,
voi sapete come sono andate le cose: è stato Gesù Cristo, il Verbo di
Dio fatto uomo (del Quale parleremo subito), che ha scelto dodici suoi
apostoli e li ha specializzati in una particolarissima funzione, quella
appunto d'essere i portatori della sua Parola e dei suoi ordini, e per
ciò li ha chiamati « apostoli » - 1 Primo fra gli apostoli fu scelto Simone,
a cui Gesù cambiò il nome : « Tu ti chiamerai Pietro ! » , 2 per significare
la solidità e la perennità della funzione a lui affidata. Ebbene chi è il
successore di Pietro? Voi lo sapete, è il Papa. Ebbene, ecco allora Chi
mi manda ; mi manda il Signore, Gesù Cristo, del quale, sì, sono l'apo
stolo e il vicario, ma sono nello stesso tempo il servitore, anzi, proprio
in forza del ministero, cioè del servizio a me affidato, sono anche il servi
tore di tutti, il vostro servitore. Un servitore, che non ha altro scopo
che il bene di tutti, il vostro bene, in questo momento.
E allora la vostra seconda domanda : Ebbene, quale notizia ci porti?
* Die 25 mensis decembris a. 1972. 1 Lc. 6, 13. 2 Gì;. 1, 42; Mt. 16, 18.
28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Noi già la sappiamo : è la notizia che tutti sanno, la notizia che oggi è
Natale. Vero, figli e fratelli carissimi : questa è la notizia, la grande
notizia che io vi porto ; ed è per essa che si fa festa. Ma è tale notizia
ch'è sempre nuova, perché non è mai capita abbastanza; anzi molti
neppure ci pensano, e molti forse nemmeno vorrebbero ricordarla.
Mentre invece essa riguarda un fatto talmente straordinario che sor
passa in importanza tutti gli avvenimenti passati e futuri della storia ;
e il fatto è questo : il Verbo di Dio, cioè il Pensiero di Dio, ch'è Dio
Lui stesso, si è fatto uomo, uomo come noi, nostro simile, nostro fra
tello, nascendo da Maria, Vergine e Madre, e venendo al mondo,
come oggi ricordiamo, in una stalla, povero come nascendo nessuno
lo fu, Lui padrone del mondo, umile, piccolo, debole, e subito dispo
nibile per essere avvicinato dalla povera gente ... A pensarci, viene il
capogiro, per la meraviglia, per la felicità, perché davvero è così; e
perché, altro aspetto stupendo, Gesù (si chiamò così, Gesù, il Cristo,
cioè il Messia), venne al mondo per salvare il mondo ; Gesù è il Salva
tore del mondo. Tutto gira intorno a Lui, tutto si concentra in Lui :
Lui è il Signore, Lui il Maestro, Lui la vita ...
Quanto, quanto vi sarebbe da dire ! Ma ora mi preme far presto,
e rispondere ad un'altra domanda, che forse voi avete in testa : sì, sì,
così sarà; ma questo è un fatto antico, avvenuto 1972 anni fa, in un
Paese lontano, in mezzo ad altra gente ... noi, come c'entriamo? sarà
un avvenimento unico e grande, ma non ci riguarda; perché il Papa,
l'apostolo di quel Signore Gesù, viene qua, da noi, a raccontarci questo
avvenimento sperduto nei secoli. Noi che ne sappiamo? e infine quale
interesse ne abbiamo noi?
Ebbene, proprio questo a me preme di dirvi, di farvi in qualche
modo capire. Occorrerebbe un lungo discorso; ma voi comprendete
subito, se io vi ripeto le parole con cui l'Angelo annunziò ai Pastori
quella nascita prodigiosa; disse infatti questo splendido Essere ap
parso nell'oscurità di quella notte: «oggi è nato un Salvatore per
voi . . . » . 3 Io ripeto qui : Gesù Cristo è nato per voi, per ciascuno di
voi ... Come può essere? così è perché la venuta di Dio nella carne
umana è un tale fatto che dobbiamo dire universale, tocca tutto il
genere umano! E poi Lui, Gesù, entrando nella scena della storia
umana ha voluto incontrarsi di preferenza con gli uomini semplici,
umili, poveri; e proprio con i lavoratori, perché poi, cresciuto, fu
» Lo. 2, 11.
Acta Pauli Pp. VI 29
Lui stesso uomo di comune fatica : fu chiamato « figlio del fabbro » ;4
Giuseppe infatti, suo padre legale, putativo, faceva il falegname.
Ogni uomo può dire : Cristo è venuto per me, proprio per me.5 Tanto
più ciascuno di voi lo può dire : Dio è venuto al mondo per me, per
incontrarsi con me, per visitare me, per salvare me ... Forse non avete
mai chiaramente riflesso a questo scopo diretto del Natale. Cioè quello
che io tento ora di farvi capire, di scolpire nella vostra memoria. Cri
sto si è fatto come uno di voi per rivelarvi un segreto che vi riguarda :
voi siete amati da Lui ! voi siete l'oggetto, il punto d'arrivo della sua
venuta dal cielo. Non siete gente qualsiasi; non siete dimenticati dal
cuore di Cristo, non siete (( emarginati », non siete un semplice numero
fra milioni d'altri numeri; siete l'Uomo, come Lui, siete la persona
con cui Egli vuole trovarsi. Non dubitate : è così, è la verità. Non
abbiate paura : Egli vi conosce, vi vuole bene, vi chiama per nome ;
Egli è venuto a cercarvi. E se voi foste poveri figli del mondo, che
hanno smarrito il sentiero del bene, e non sanno come ritornare nella
casa di Dio, il Padre, Egli, se volete, vi prende per mano; anzi, come
è figurato nella parabola della pecora perduta,6 è pronto a prendervi
sulle sue spalle e a portarvi di peso nell'ovile della sua giustizia e della
sua felicità.
Vorrei che voi aveste a comprendere la vostra dignità proprio deri
vante dal Natale di Cristo. « Egli è la luce che illumina ogni uomo che
viene a questo mondo » . 7 Voi siete in prima fila. E comprendete allora
quale conforto, innanzi tutto, vi può nascere nel cuore pensando : qual
cuno (ed è Cristo) mi ha voluto bene, qualcuno ha un ricordo affettuoso
proprio per me, qualcuno ha stima di me, qualcuno (e sempre è Cristo)
riconosce il rispetto, la giustizia, il diritto, che mi sono dovuti ... È
Cristo. È il Maestro, è il Liberatore, è il Salvatore; ed è mio!
E potete allora comprendere come da questo rapporto fra voi e
Cristo, il rapporto che nasce dal suo amore, e che vi associa alla grande
famiglia umana amata e salvata da Lui, la Chiesa, può e deve nascere
una nuova maniera d'essere uomini : diventiamo tutti figli di Dio, tutti
fratelli ... Non dev'esserci bisogno di fare ricorso all'odio, alla guerra,
alla violenza, all'intrigo per instaurare un ordine migliore nella convi
venza umana, cioè nella società. Se davvero Cristo la penetra e la ce-
4 Mr. 6, 3. 5 Of. Gal. 2, 20. 6 Le. 15, 5. 7 Gv. 1, 9.
30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
menta col suo amore, dobbiamo e possiamo sperare che un mondo migliore finalmente nascerà. Quando? come? non è facile, né questo è il momento di rispondere ; ma questo possiamo dire : oggi comincia, oggi ricomincia.
A voi lo diciamo, perché vi consideriamo i rappresentanti del mondo del lavoro, anzi del mondo di chi ha fame e sete di giustizia, di chi è povero, di chi soffre, di chi piange, di chi spera, di chi crede e prega. A voi, a tutti, e specialmente a cotesto mondo avido di salvezza e di rinnovamento, di cui oggi in voi vogliamo vedere la presenza davanti a noi, sì, davanti al vicario di Cristo (un vicario, come vedete, anche lui misero uomo e bisognoso di misericordia e di amicizia), noi annunziamo : 8 (( questo è il giorno che il Signore ha fatto : esultiamo e rallegriamoci ) ) . 9 È il Natale !
I I I
In Vaticana Basilica habita, in festo Epiphaniae Domini, cum e variis
longinquis regionibus sacrorum alumni a Beatissimo Patre sacerdotio,
sollemni ritu, initiati sunt.*
Venerati Fratelli e Figli carissimi!
Questa solenne e piissima cerimonia si iscrive in tre grandi disegni,
i quali si aprono sopra di noi e d'intorno a noi, come sconfinati
orizzonti. Non possiamo restringere il nostro sguardo al rito, che
stiamo compiendo, senza lasciare che da tali amplissimi disegni giun
gano al nostro rito la luce, il significato, il mistero, di cui sono supe
riore sorgente.
Il primo disegno, da cui l'atto religioso in via di celebrazione,
acquista il senso ed il valore suo proprio, è quello liturgico. Noi
celebriamo la festa dell'Epifania. Tutti sappiamo la densità di motivi
cultuali, ai quali tale festa si riferisce. A noi ora basti considerarli
nel loro significato sintetico, e cioè la manifestazione di Dio avvenuta
mediante l'Incarnazione : la teofania che si è compiuta umanamente
e storicamente in Cristo Gesù : l'apparizione di Dio nel quadro tem
porale e sensibile della rivelazione cristiana. <( Il mistero occultato
8 Cf. Lc. 4, 18, ss. 9 Cf. Ps. 117, 24.
* Die 6 mensis ianuarii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 31
ai secoli e alle generazioni ora è stato rivelato ... y).1 Il problema spi
rituale dell'umanità, l'attesa profetica delle religioni vaganti sulla
terra e nei tempi in cerca d'un incontro autentico e felice col Dio
ignoto, o soltanto conosciuto per via di processi logici negativi o
superlativi, per via di segni insufficienti, atti piuttosto a suscitare il
desiderio di Dio, che a conferire la gioia d'un vero e ineffabile incontro
con Lui, la questione religiosa nel suo contenuto reale e profondo, e
nella sua universale estensione, ha avuto la sua soluzione, la sua
chiave d'intelligenza e di possesso, ha avuto il suo punto focale di
spiegazione e di ordinamento concreto. La vera religione ci è stata
aperta ed offerta.2 Merita un tale avvenimento una riflessione senza
fine. L'interpretazione globale della storia è resa possibile. L'umanità
ha trovato il principio della sua fratellanza, della sua unificazione.
La salvezza ha inaugurato il suo dramma meraviglioso e tremendo :
(( è nato per noi un Salvatore » , 3 e si chiama Gesù ; 4 Lui è l'imma
gine trascendente e pur visibile e a noi familiare del Padre; 5 Lui è
l'(( Alpha e l'Omega, il principio e la fine » . 6 A Lui gridiamo con
Tommaso : (( mio Signore e mio Dio »! 7
Una tale visione del cielo liturgico odierno basterebbe per tenerci
incantati in una indefinita contemplazione.
Se non che è per noi dovere e piacere cogliere nell'immenso pano
rama dell'Epifania un disegno che ci tocca direttamente, quello mis
sionario; quello cioè della diffusione della rivelazione avvenuta in
Cristo Signore. Gesù è venuto in silenzio ed in umiltà, ma non per
nascondersi, non per circoscrivere l'irradiazione della sua presenza
nel mondo; ma piuttosto per rendere accessibili a chi lo cerca, a chi
lo accoglie i sentieri più piani.8 Vi è un'intenzione missionaria nelle
modalità stesse, con cui Gesù Cristo entrò nel mondo e svolse poi il
suo disegno evangelico. Vi è un'economia storico-umana a cui certo
presiede una guida divina circa la diffusione del Vangelo nel mondo.
Ecco. La presenza dei Magi a Betlemme, commemorata in modo
particolare oggi dalla Chiesa, indica che subito Gesù, appena nato,
1 Col. 1, 26. 2 Cf. 1 Gv. 1, 1-4. 3 Le. 2, 11. 4 Mt. 1, 21. 5 Cf. Gv. 14, 9. 6 Apoc. 1, 8. 7 Gv. 20, 28. * Cf. Ign. Ant., Ad Eph. 18-19.
32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
è disponibile per alcuni, quasi fosse per tutti ; anzi piuttosto, secondo
un'economia particolare, la quale sembra riservare ai più lontani i
primi posti. Con la nascita di Gesù nel mondo è accesa una stella, è
accesa una vocazione luminosa; carovane di popoli si mettono in
cammino ;9 vie nuove si tracciano sulla terra ; vie che arrivano, e per
ciò stesso vie che partono. Cristo è il centro. Anzi Cristo è il cuore :
una circolazione nuova per gli uomini è incominciata; essa non ter
minerà mai più. Anzi essa è destinata a costituire un programma
essenziale per la Chiesa, cioè per la comunità degli uomini credenti in
Cristo e formanti corpo con Lui. Un programma, una necessità, una
urgenza, uno sforzo continuo, che ha la sua ragion d'essere nel fatto
che Cristo è il Salvatore, Cristo è necessario, Cristo è potenzialmente
universale, e che Cristo vuole essere annunciato, predicato, diffuso
da un ministero di fratelli, da un apostolato di uomini inviati apposta
da Lui per recare all'umanità il messaggio della verità, della fratel
lanza, della libertà, della pace.10
Ecco l'arco dello sforzo missionario delinearsi sopra questa ceri
monia; essa è di per sé missionaria, ed una circostanza speciale ne
mette in gloriosa evidenza l'intenzione. Voi sapete che una data
significativa, il trecentocinquantesimo anniversario dell'istituzione
dell'organo specificamente missionario della santa Chiesa cattolica, ci
ricorda questa legge intrinseca della fede : la necessità della diffu
sione del Vangelo e della fede, della Chiesa perciò ; e ci ricorda come
storicamente la Sacra Congregazione « de Propaganda Fide », oggi
denominata « per l'Evangelizzazione dei Popoli », abbia sapientemente,
coraggiosamente, tenacemente incarnato tale legge, dando alle Mis
sioni cattoliche impulso, direzione, sostegno, diffusione, senza più
tregua, né senza mai concludere l'opera ed attenuare lo sforzo; opera
e sforzo, che dopo tante esperienze, non poche rinomate per santità e
illustrate da sacrifìci incalcolabili, perfino dalla testimonianza estrema
del sangue, reclamano oggi nuova, anzi maggiore adesione. Le Mis
sioni, si direbbe, sono sempre al principio ! Né le ragioni supreme della
loro necessità, né i bisogni della loro attività né le difficoltà per la
loro espansione sono venute meno. Crescono piuttosto, con l'evoluzione
civile dei Popoli ; la quale, mentre apre la loro recettività al messaggio
evangelico, ovvero in alcuni luoghi piuttosto la rende più delicata
9 Cf. Is. 60, lss. 10 Cf. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus.
Acta Pauli Pp. VI 33
e difficile, aumenta il loro bisogno, diciamo pure il loro morale diritto,
a ricevere, e il nostro comune dovere a far loro ricevere dal missio
nario l'annunzio evangelico.
Temi di tanta importanza e di tale ampiezza, voi ben lo sapete,
meritano studio adeguato, che non certo intendiamo svolgere in
questo momento, né in questa sede. Ma un atto ci sembra obbligatorio
proprio in questo momento ed in questa sede : un atto d'impegno, una
promessa : quella di dare, di ridare il cuore alla causa delle Missioni.
Ce ne fa obbligo, dicevamo, la natura di questa causa; è quella di
Cristo e dell'umanità; è quella del Vangelo, quella della salvezza cri
stiana di tanti uomini ancora privi della Fede ; è quella della civiltà
umana abilitata a interpretare e a perseguire i destini autentici della
vita umana. Ce ne fa obbligo la recente tradizione missionaria, della
quale si è nello scorso anno celebrata la storia eroica, più che mai degna
e bisognosa d'essere continuata e promossa. Ce ne fa obbligo altresì la
felice circostanza di questa storica cerimonia, nella quale un terzo
disegno provvidenziale distende le sue linee ammirabili; ed è quello
che presenta al nostro ministero apostolico questi alunni delle nostre
Scuole Missionarie Bomane, affinché noi conferiamo loro l'ordinazione
sacerdotale !
Oh ! momento sublime e decisivo, tipicamente missionario ! Oh !
davvero come il nostro cuore sente la commozione per essere ora noi
stessi ministri d'un tanto sacramento ! Oh ! dove ne cercheremo noi
l'essenziale segreto, se non nelle parole stesse di Cristo, le quali non
tanto echeggiano come lontano ricordo, ma risuonano con una loro
identica attualità nel ministero che stiamo compiendo : « Come il Padre
ha mandato me, anch'Io mando voi ... Ricevete lo Spirito Santo ...
Qui è la sorgente vitale della missione evangelica. Cristo non affida
soltanto un semplice incarico apostolico; Egli trasfonde la potestà, la
virtù di compierlo; Egli così associa a Sé alcuni uomini da Lui scelti
ed eletti, da abilitarli ad agire per sua potestà ; li segna di Sé, così che,
come altri Lui stesso, possano compiere con divina efficacia una deter
minata funzione, quella sacerdotale, intermediaria tra Dio e gli uomini,
quella propria di Cristo, unico Mediatore, la quade in loro si carat
terizza ontologicamente in un modo peculiare e indelebile, renden
doli partecipi del suo unico ed eterno Sacerdozio.
Oh ! prodigiosa estensione del mistero proprio di Cristo ! oh ! mo-
11 Gv. 20, 21-22.
3 - A. A. S.
34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
mento generatore d'ogni altra vitalità ecclesiale ! oh ! profilo della
bellezza della Chiesa, reso evidente dall'azione salvatrice di Dio ope
rante per via di strumenti umani, fatti veicoli della sua carità ! 12
Oh ! Epifania, che ti prolunghi nei secoli e ti diffondi per tutte le
regioni della terra ! Questa è un'ora tua, questa è un'ora nostra ! ora
di luce, ora di vita, ora di speranza, ora di gaudio, che mentre celebri
l'universale vocazione dei Popoli all'unità della fede, tu trasformi la
missione, che ne reca il felicissimo annuncio, da forestiera e pellegrina
in autoctona e permanente.
Salutiamo con estremo interesse il fenomeno missionario, che si
compie, sulla tomba del primo Apostolo, il pescatore di Galilea tra
sformato da Cristo in pescatore di uomini,13 l'entusiasta ma debole
discepolo, riscattato poi dall'amore a Cristo per essere dopo di Cristo
ed in sua vece, sostenuto lui stesso dal grave peso delle chiavi del
regno messe nelle sue mani, il pastore buono e zelante del gregge
evangelico, pronto egli pure a testimoniare di fronte alle avversità
implacabili del mondo 14 quel nome di Gesù, nel quale solo è salvezza.15
Sacerdoti novelli di Paesi missionari, salute a voi ! Noi per primi
onoriamo il carisma sacramentale del Sacerdozio di Cristo, Sacerdozio
che ora a voi trasmetteremo per virtù dello Spirito Santo ! Molte, troppe
cose noi vorremmo a voi dire in questo momento ! La vostra storia fami
liare e sociale ci è presente: vorremmo più a lungo discorrere della
parentela spirituale, della comunione, che cotesta ordinazione stabilisce
fra i vostri cari, la vostra gente e la Chiesa cattolica intera, e con
questa romana specialmente ! Vorremmo aver tempo per ringraziare i
vostri maestri e quanti hanno spiritualmente ed economicamente con
tribuito a fare di voi dei nuovi messaggeri del Vangelo ! Siano benedetti !
Vorremmo parlarvi del mondo al quale siete destinati, e delle prospet
tive affascinanti e avventurose del vostro futuro ministero. Ma ad una
parola sola ora noi affideremo l'esuberanza dei nostri sentimenti, la
parola tanto spesso ripetuta da Gesù ai suoi discepoli : « Non abbiate
paura! » . 1 6 La sproporzione delle forze umane e la grandezza della mis
sione a voi affidata giustifica questa raccomandazione, valevole per chiun
que di noi abbia ricevuto l'investitura del sacerdozio ministeriale.
1 2 Cf. S. T H . , Suppl. I I I , 24, 1. 13 Mt. 4, 19. 1 4 Cf. Act. 5, 41. 1 5 Cf. Act. 4, 12; 1 Pt. 4, 12 ss. 1 6 Cf. Mt. 10, 28; Lc. 12, 7; 12, 32; Mr. 6, 50; Gv. 6, 20; ecc.
Acta, Pauli Pp. VI 35
Oggi poi è venuto il momento di ripeterla con la più cordiale energia :
non abbiate paura ! una tentazione caratteristica del nostro tempo è
venuta ad assalire il cuore del prete, la tentazione polimorfa del timore,
dell'incertezza, del dubbio. Del dubbio sopra se stesso, pare strano!
sopra la così detta identità propria, declinata in molte sottili questioni,
che minacciano di abbattere la vittima, che le ha accolte come fondate
entro il proprio spirito, quasi fosse infondato, anacronista, superfluo
il sacerdozio cattolico, e senza scopo, senza fortuna la sua missione.
Certamente voi tutti conoscete l'insidiosa fenomenologia di questa pos
sibile corrosione interiore della certezza soprannaturale, che l'ordine
sacro infonde nel ministro fedele : sono Sacerdote di Cristo ! Cristo mi
ha scelto e mi ha così posseduto da compiere attraverso di me la sua
ineffabile missione di salvezza, con la sua parola, con la sua azione
sacramentale, con la santa Messa specialmente e l'assoluzione dei
peccati, con il ministero pastorale, e, non foss'altro, con il semplice e
singolare esempio d'un particolare stile di vita, la vita pura, sacrificata e
santa del prete fedele.
Non abbiate paura, vi ripeteremo, figli e fratelli carissimi ! abbiate
sempre intatta ed insonne coscienza del vostro Sacerdozio; e la vostra
vita avrà la sua nuova e vera figura ; avrà la sua forza di resistenza e
di azione; avrà la sua originalità e vivacità d'amore per ogni anima,
per ogni comunità, per ogni attività ordinata al bene della Chiesa, con
l'adesione appassionata alla vostra Chiesa locale, e con l'ampiezza
sconfinata della carità per la Chiesa universale; avrà la sua perenne
Epifania di ricerca, di possesso, di annunzio di Cristo ! e sempre,
oramai, con la nostra Benedizione Apostolica.
I V
Ad Excellentissimos Viros e Legatorum Coetu apud Sedem Apostolicam
novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominatos.*
Nous sommes très touché, Monsieur l'Ambassadeur, de ce discours
que vous venez de tenir devant Nous, en votre nom et au nom de tous
les membres du Corps diplomatique accrédité auprès du Saint-Siège.
Il Nous plaît de Nous retrouver en cette assemblée, à l'image de la
* Die 11 mensis ianuarii a. 1973.
i )
1 Mt 22, 21.
diversité du monde, réunie en ce moment pour Nous présenter les
vœux de Nouvel An.
Vous avez évoqué ce qui caractérise, non seulement l'activité de
notre pontificat, mais ces mobiles de l'esprit et du cœur qui déter
minent nos attitudes journalières, donnent le ton à nos interventions,
suscitent nos initiatives. Vous cherchez notre propre image, telle
qu'elle se reflète, comme en un miroir, dans nos paroles et dans nos
actes; vous scrutez le sens de la fonction que Nous cherchons à ac
complir au milieu de vous tous, et à l'égard des peuples dont vous
êtes ici les nobles représentants.
Et de fait, chers Messieurs, cette fonction n'est pas comparable
à celle dont vous avez pu être les témoins en d'autres postes diploma
tiques. Votre présence Nous provoque en quelque sorte à définir à
nouveau le système des rapports originaux entre l'Eglise et les
Etats, entre le Saint-Siège et le champ de l'activité internationale,
constitué par les relations entre pays ou avec les plus hautes instances
universelles.
A vrai dire, il n'y aurait point besoin, aujourd'hui, d'un long
discours sur ce thème. L'an dernier, Nous avions longuement précisé
le rôle particulier de l'Eglise, étrangère à l'action politique en tant
que telle, et pourtant très présente à la recherche des hommes sur
les chemins de la justice, bien plus, travaillant au service des hom
mes pour éduquer leurs consciences et collaborer, à sa manière, à la
promotion culturelle et sociale. Aujourd'hui, sa place tout à fait
originale dans le concert des nations n'est plus à démontrer. Tout
homme de bonne volonté comprend que Nous n'avons d'autre ligne de
conduite que celle tracée par notre divin Fondateur : « Rendez à César
ce qui est à César et à Dieu ce qui est à Dieu ) ) . x
Les deux ordres sont vraiment distincts, et c'est une chance de
notre époque d'avoir redéfini cette distinction capitale du pouvoir
temporel et du Royaume de Dieu que l'Eglise incarne, au-delà des
vicissitudes et des nécessités de l'histoire qui ont pu amener les uns
ou les autres à certaines confusions. En ce sens, Nous n'avons pas,
en tant que porte-parole de l'Evangile, à indiquer les voies politiques,
les moyens concrets, que les citoyens, en telle conjoncture précise,
doivent utiliser pour réaliser le progrès de leur propre pays.
36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i
Acta Pauli Pp. VI 37
N'allez pas en conclure, chers Messieurs, que les deux ordres
n'ont pas de rapports profonds à entretenir. Votre présence ici, fruit
d'un désir commun de votre pays et du Saint-Siège, n'atteste-t-elle
pas le contraire? C'est sur ce point que Nous voudrions aujourd'hui
insister. Même si votre fonction d'Ambassadeur près le Saint-Siège
revêt un caractère singulier, vous impose une forme d'activité par
ticulière, c'est un rôle très important, dont l'utilité se révèle chaque
jour plus féconde, et qui correspond bien à la situation moderne.
Nous avons d'abord, bien entendu, à mieux tracer les frontières
de notre compétence respective. Vous pouvez aussi observer, en té
moins amicaux, les positions ou les lignes d'action du Saint-Siège,
pour vous en faire l'écho auprès de vos gouvernements. Nous avons
surtout à collaborer ensemble au bien commun de chacune de vos pa
tries et de l'humanité entière. Telle est la perspective que Nous nous
permettons d'offrir à votre compréhension et à vos possibilités
d'action.
En ce sens, vous le savez, Nous ne sommes pas neutre. Nous vou
lons dire : l'Evangile Nous interdit d'être indifférent lorsque sont en
cause le bien de l'homme, sa santé physique, l'épanouissement de son
esprit, ses droits fondamentaux, sa vocation spirituelle; de même
lorsque les conditions sociales subies par une population mettent ces
biens en péril, ou encore lorsqu'une Institution internationale a
besoin d'être appuyée pour jouer le rôle humanitaire qu'on attend
d'elle.
Le Saint-Siège, comme témoin actif et organe central de la grande
famille catholique, accueille alors avec bienveillance les confidences,
les souhaits, les projets, dont vous voulez bien lui faire part. Il vous
sait gré aussi de faire connaître à ceux que vous représentez ses pro
pres vœux qui sont ceux de la conscience chrétienne, cependant qu'il
contribue lui-même, par les divers moyens dont il dispose, y compris
ceux des communications sociales, à éduquer, dans ce sens, le cœur
des hommes. Ces rapports, noués librement et au plus haut niveau
entre l'Eglise et la société civile, apparaissent dès lors comme une
forme nouvelle de présence de l'Eglise au monde, dans la ligne de la
Constitution conciliaire « Gaudium et spes ». Une telle présence exclut
subordination, concession, compromis ou confusion entre les deux
institutions. Les relations qui s'établissent ici avec le Saint-Siège gar
dent comme but immédiat, bien sûr, le règlement des problèmes qui
peuvent surgir entre l'Etat et la communauté chrétienne locale, même
38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
si cette communauté est très réduite. Mais on ne peut aujourd'hui en
rester là. Il s'agit, dans le respect réciproque des compétences, d'as
surer la conjonction des efforts visant à promouvoir les initiatives
humaines et les œuvres sociales bénéfiques à tous. Tel nous apparaît
l'un des buts actuels de la diplomatie pontificale.
Vous voyez donc ce que vous pouvez attendre de ce centre de
l'Eglise. Il ne s'agit pas d'un marchandage d'intérêts, comme entre
deux Etats dont les objectifs peuvent diverger ou s'opposer. Nous
travaillons ici, vous et Nous, pour le bien spirituel et temporel des
mêmes individus, de la même communauté. Et le Saint-Siège ne ré
clamera, vous le savez, aucun privilège, sinon les droits de la liberté
religieuse.
Pratiquement, l'Eglise est engagée avec vous à rendre plus efficients
les principes capables d'éclairer et de guider au mieux la vie en société
de tous ces hommes dont le sort tient à cœur aux responsables des na
tions comme à l'Eglise. Or les mutations de la vie moderne boule
versent tellement les mœurs qu'il nous faut, les uns et les autres, re
garder hardiment les questions nouvelles, et surveiller à chaque pas
le chemin que nous prenons, car il pèse lourd sur l'avenir.
Comment, par exemple, garantir la liberté des individus et des
groupes, encourager les initiatives libératrices, et maintenir en même
temps les exigences du bien commun, ou plutôt donner le goût de ce
bien commun à promouvoir? Comment établir ou rétablir la justice
pour toutes les catégories sociales, sans que certaines ne demeurent
lésées, ou du moins dans la misère, face à la prospérité des autres?
Comment favoriser l'expansion économique, et en même temps per
mettre aux hommes de la maîtriser, d'assurer un équilibre écologique,
d'accorder son prix au progrès qualitatif des personnes, de leur esprit,
de leur cœur, de leur âme? Comment adapter la législation aux légi
times aspirations du monde moderne et aux possibilités scientifiques
nouvelles, sans que l'homme lui-même, la qualité de l'amour, le
respect de la vie, la valeur de la famille, la responsabilité de la
conscience humaine n'en fassent les frais, aujourd'hui ou demain?
Tels sont, n'est-il pas vrai, les intérêts profonds que nous avons à
garantir ensemble. Ce siège Apostolique n'aspire qu'à y contribuer,
et vous êtes, Messieurs les Ambassadeurs, au premier rang de ce dia
logue entre lui et les gouvernements de votre pays.
Vous pouvez, à côté de la recherche de ces principes communs,
faire également ici l'expérience d'une fraternité appréciable, entre
Acta Pauli Pp. VI 39
les divers pays du monde. Oertains de ces pays connaissent entre eux
des différends qui, certes, ne peuvent trouver leur solution au Vati
can. Mais le niveau auquel se situent ici les relations avec l'Eglise,
passionnée de paix et respectueuse de tous les droits, et plus encore la
mise en présence du Mystère de la foi chrétienne, créent un climat qui
devrait contribuer à rapprocher les cœurs, à les placer devant leur
plus haute responsabilité, à préparer la paix.
En plus de cette atmosphère de fraternité, le Saint-Siège, vous le
savez, est prêt à faire tout ce qui est en son pouvoir pour donner à
la vie internationale une plus grande consistance organique. Il existe
en effet un égoïsme international qui semble empêcher les Etats de
traduire en action collective les bons sentiments de leurs peuples.
Sur cette terre pourtant, le monde ne sera sauvé, c'est notre conviction,
que par une solidarité croissante, au-delà des nationalismes ombra
geux. Il f aura sans doute encore un long apprentissage pour apprendre
aux nations à se respecter, à échanger dans la justice et dans la paix,
à partager, à se tourner ensemble vers les objectifs prioritaires, voire à
accepter, s'il en est besoin, le contrôle d'une autorité internationale.
L'Eglise catholique, de par sa vocation, est particulièrement sensible
à cette universalité. Si la concertation mondiale devait se ralentir ou
s'atrophier, laissant les grandes décisions effectives aux mains de deux
ou trois puissances, ce serait à nos yeux un recul et une menace. Les
Institutions internationales, que l'humanité s'est enfin données, sont
appelées, grâce à une représentation équitable de toutes les nations
participantes, à exprimer et à mettre en œuvre la raison, le droit, la
justice ; à réaliser, avec la coopération de tous ou du moins d'une quasi-
unanimité, une loi sévère et pacifique capable de régler les rapports
internationaux.2 Elles représentent à nos yeux, Nous n'hésitons pas à
le redire, « le chemin obligé de la civilisation moderne et de la paix
mondiale ) ) . 3 Nous ne cesserons d'inviter les peuples à se hausser au
niveau de ce bien commun universel qui correspond au dessein du
Créateur du genre humain, et qui assurerait en définitive leur propre
bien.
Faut-il citer un exemple? Le monde entier commence à s'émouvoir
de la recrudescence de la violence : Nous parlons du terrorisme inter
national. C'est un problème grave et urgent, qu'il appartient à tous
2 Cf. Message pour la Journée de la Paix 1973. A.A.S. 64 (1972), p. 757. 3 Discours aux Nations Unies, 4 octobre 1965, A.A.S. 57 (1965), p. 878.
40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
les partenaires de résoudre ensemble, par une loyale approche, sans
omettre d'attirer aussi l'attention sur les causes de ce phénomène,
ses modes et ses mobiles. Mais qui oserait soutenir que la fin justifie
les moyens, que la terreur peut être une arme pour les causes légitimes,
que l'action violente contre les innocents sert valablement la cause
qu'on estime bonne? Nous espérons qu'on saura trouver les moyens
adéquats de se faire entendre et de préparer des remèdes efficaces,
dans une large concertation.
Quant à l'Evangile, qui est la charte de l'Eglise, il contribue, c'est
notre convinction et notre expérience, à mettre les hommes, non seule
ment sur le chemin de Dieu, mais sur la voie d'un humanisme plénier.
Les valeurs morales auxquelles il éduque apportent un puissant remède
aux maux qui défigurent le visage de l'humanité et qui atteignent son
cœur : elles s'appellent vérité, justice, liberté, pardon, paix. Elles
prennent leur source dans l'amour dont le dynamisme doit supplanter
partout celui de la haine. Et elles apportent avec elles la confiance,
bien plus, une espérance inébranlable : avec le meilleur de l'homme
et le secours de Dieu, ce que nous souhaitons est possible. Pourquoi
alors s'arrêter aux désillusions inévitables, se laisser décourager par
certains faits, pourquoi attendre avant de reprendre patiemment les
chemins de l'entente? Nous vous savons gré d'avoir rappelé cette espé
rance de notre ultime message : oui, la paix est possible.
Telle est, chers Messieurs, au plan temporel, la signification de ce
Siège Apostolique et du dialogue amical qu'il entretient avec vos gou
vernements, par votre intermédiaire ; tel est aussi le sens de nos
Représentations pontificales qui font pendant à vos Ambassades : aider
le monde à ne faire qu'un, aplanir sans cesse les routes de son unité,
de sa solidarité. Notre voix veut se faire l'écho de l'Evangile. Elle
peut paraître faible, Nous le savons, elle est démunie des moyens qui
sont entre les mains des Etats ; mais elle n'est pas seule : avec elle
s'élève celle de nos multiples Frères dans l'épiscopat, dont la mission
— faut-il le rappeler? — est inséparable de la nôtre, et la voix aussi de
ceux qui partagent la foi, l'espérance et la charité chrétiennes, et qui
œuvrent, à leur place, au même témoignage.
A ce service de l'humanité, vous œuvrez, vous aussi, Messieurs les
Ambassadeurs, dans un rôle que Nous estimons, honorons et encoura
geons. A travers vos personnes, Nous saluons respectueusement cha
cune de vos nations : Nous formons pour elles des vœux de bonheur
et de paix, et Nous nous réjouissons de ce qu'elles prennent leur place
Acta Pauli Pp. VI 41
active dans cette marche vers une Communauté humaine de plus en plus élargie et de plus en plus solidaire. A vous-mêmes, chers Messieurs, à vos familles, Nous présentons nos souhaits cordiaux au seuil de l'An Nouveau, invoquant sur votre mission l'assistance divine, et sur vos personnes les Bénédictions abondantes du Très-Haut.
V
Ad Excellentissimum Virum Ato Abate Agede, Aethiopici Imperii apud
Sedem Apostolicam liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici
Litteras commissi muneris testes tradidit.*
Mr Ambassador,
We are happy to welcome you and to receive the Letters of Credente
by which His Imperial Majesty Haile Selassie I accredits you as
Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary to the Holy See.
We thank you for the gracious message of good wishes which you
bring on this occasion from the Emperor and the people of Ethiopia
and for the kind words which you nave spoken in our regard.
His Imperial Majesty is well known to us : we have met him here
in Rome and in Geneva. We know how eminent he is among the leaders
of Africa and how his wise counsel has oftentimes served the cause
of peace on the continent. We are equally aware that in the inter
national forum the Emperor is a dedicated promoter of the interests
and rights of developing nations, and we cherish a sincere regard and
esteem for him.
It is hardly necessary for us to speak of our own profound interest
in the problems of development. The efforts of the Catholic Church
in Ethiopia, especially in the fields of éducation and medicai care,
testify to the seriousness of that interest and concern. We would
express here our gratitude for the benevolence with which His Imperial
Majesty regards the work and institutions of the Catholic Church in
his country.
It seems to us only natural that the friendliest of relations should
exist between Ethiopia and the Holy See, by reason of the history of
Ethiopia's Christian tradition. We admire that tradition, stretching
as it does into the distant past and discernible today in the great an-
* Die 13 mensis ianuarii a. 1973.
42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
cient monasteries that keep silent watch over the heights of the vast
Ethiopian mountains, guarding the secrets of centuries in their con
templation of the Word of God, in their beautiful liturgy, in their
treasures of religious art and manuscripts enriched by the living
expérience of Christianity.
We appreciate too the spirit of understanding and ecumenism
which this deep religious sense has fostered, and we look forward to
a harvest of mutuai friendship and coopération between your country
and the Apostolic See.
Finally, we pray that God will bless His Imperial Majesty, his
family and ali the beloved people of Ethiopia with every gift of
prosperity, peace and happiness.
To you personally, Mr Ambassador, we extend our best wishes
for the happy accomplishment of your mission.
NUNTIUS RADIOPHONICUS
Universis Christifidelibus, die festo Nativitatis Domini nostri Iesu Christi,
antequam ex externo Basilicae Vaticanae podio Urbi et Orbi Beatissimus
Pater Apostolicam impertiit Benedictionem.*
Figli di Roma e del mondo cattolico!
Fratelli di tutta la terra!
Buon Natale ! buon Natale !
Voi non vi aspettate altro saluto oggi da noi, non altro messaggio.
Buon Natale! L'avvenimento che noi commemoriamo e festeggiamo ha
in se stesso tale significato, tale virtù da valere per tutti come annunzio
a tutti comprensibile, a tutti gradito. È l'annunzio che fa scaturire nei
cuori i sentimenti umani più semplici e primitivi, e al tempo stesso
più profondi e più ineffabili : i sentimenti della bontà, dell'amore,
della felicità e della pace. Non mai come nel Natale l'uomo ha coscienza
di sé, della propria natura, della propria vita. È l'ora della verità
umana. Non per nulla il bambino, la madre, la famiglia hanno i primi
posti in questa umanissima festa. La propria casa, la propria mensa,
* Die 25 mensis decembris a. 1972.
Acta Pauli Pp. VI 43
la propria terra, il proprio costume riempiono gli animi della loro
dolce intimità. È un'ora di naturale contemplazione : il Natale, per
chi ne sa gustare la sua autentica dolcezza, rivela il mondo interiore
dell'uomo, di solito assordato o assopito, lo risveglia e lo tenta ad osare
un suo canto spontaneo, il quale — singolare e bellissimo fenomeno —
concorda in commovente armonia il concento delle voci umili e
familiari con quelle cosmiche e lontane, che giungono a lui dal mondo
esteriore. Lo spirito e la natura fanno coro insieme. È la celebrazione
dell'umanesimo più vero e più bello, giunto alla espressione della sua
cosciente maturità.
È questo, è proprio questo il Natale? l'incantesimo della vita umana,
raggiunto finalmente nella sua realtà? Sì, godiamone tutti. Ma non
rifiutiamo di accogliere le istanze, anch'esse umane, che il dolce mo
mento sollecita. Il Natale, anche gustato col palato naturalista, pone
dubbi, domande, questioni, che spingono l'uomo sensibile e intelligente
a riflessione più profonda che non sia il godimento naturale, ch'esso
porta con sé.
Chi mai ha idealizzato l'umanesimo natalizio in questo profilo che
così bene interpreta la realtà umana, chi lo ha presentato questo uma
nesimo, il quale, tanto nelle sue linee belle e autentiche, quanto in
quelle deficienti ed inferme, ci parla di una sua duplice trascendenza,
che sovrasta l'uomo ; trascendenza d'immagine e somiglianza di Dio,
le prime; d'implorante e misteriosa presenza di Cristo, le seconde?
Cristo, Cristo stesso, Fratelli ; Lui, Cristo Figlio di Dio, Lui, Figlio
dell'uomo; Lui, di cui oggi ancora celebriamo la nascita sulla nostra
terra e inserito nella nostra storia ; Lui, alfa e omega, primo e ultimo
fra tutti, modello del vero umanesimo, « primogenito fra noi tutti
fratelli » ; 1 Lui, immagine misteriosa e irradiante della divinità, rive
latasi amorosa Paternità celeste ; 2 Lui, non solo tipo, a cui riferirsi
e a cui guardare per avere la giusta misura d'imitazione e di confronto,
il maestro cioè, la guida, ma altresì misterioso principio generatore e
sorgente in ognuno di noi d'un supplemento di vita; Lui pane di vita,
trasfusore in chi lo accoglie di energie intellettuali, morali, sociali;
capo insomma dell'umanità fatta suo mistico corpo.
È così vicino questo nostro Messia e Salvatore, che tutti oggi lo
andiamo quasi obbligati cercando, non esclusi quelli che lo vogliono
1 Cf. Rom. 8, 29; e Col. 1, 15. 2 Cf. Gv. 14, 9-11.
44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
morto e dimenticato, avidi ed illusi di poterlo sostituire e di poter generare un umanesimo nuovo, senza la sua luce, senza il suo amore. L'umanesimo vero e completo non può essere che cristiano.
Oh, uomini del buon volere, non temete oggi di dirvi cristiani ! Non vi accorgete che, promovendo la giustizia e la pace, andate in cerca di Lui, Cristo? non vedete che, aspirando alla liberazione, la quale non sia nemica della libertà, voi lo sognate, voi lo invocate? non sentite che, mentre voi forse studiate come evitarlo, e come sfuggirlo, Egli vi insegue? E dubitereste forse che, rivolgendo la vostra faccia verso di Lui, lo scoprireste, oggi, corrucciato e nemico, e non piuttosto il buon Pastore, fascinatore grave e soave, tale da riempire il vostro animo di pianti di gioia? e pronto ad assidersi di fianco a voi, con i vostri cari, vivi e defunti, per celebrare con voi il buon Natale?
Oh ! questa candida ipotesi si faccia augurio, si faccia fiducia !
In noi essa si fa preghiera, speranza, benedizione !
Ed è così che noi abbiamo, in questo momento, voi, Romani, davanti al nostro sguardo e nel nostro cuore ! Abbiamo, la Chiesa intera, abbiamo il mondo! Con l'occhio particolarmente rivolto là, dove ancora è la guerra, e dovunque è fame e sofferenza e angustia, dovunque ancora è atteso l'avvento della giustizia e della pace.
A tutti coloro che ci ascoltano, di espressione italiana :
Buon Natale, con l'augurio della pace e del gaudio di Cristo.
Deinde Beatissimus Pater lingua gallica, anglica, hispanica, lusitana, germanica, datava, polona, slovacha, hungarica, dacica, russica, libur-nica, graeca, sinensi et vietnamensi cunctis qui Eum audieoant, felicia omina pronuntiavit.
Sacra Congregatio pro Episcopis 45
ACTA SS. CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 27 Novembris 1972. — Titulari episcopali Ecclesiae Vassinassensi praefecit R. P. D. Leonem Dixneuf, Vicarium Generalem Nannetensem, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Pauli S. R. E. Cardinalis Gouyon, Archiepiscopi Rhedonensis.
die 30 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Anagninae Exc. P. D. Victorium Ottaviani, Episcopum Alatrinum.
die 22 Decembris. — Titulari pro hac vice Archiepiscopali Ecclesiae Salapinae Exc. P. D. Andream Collini, hactenus Episcopum Adiacensem, quem constituit Coadiutorem e i . s. Exc.mi P. D. Ioannis Guyot, Archiepiscopi Tolosani.
die 23 Decembris. — Titulari Episcopali Ecclesiae Assavensi R. D. Maginum Torreblanca, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Ferreira Arreóla, Episcopi Texcocensis.
die 9 Ianuarii 1973. — Metropolitanae Ecclesiae Salisburgensi R. P. D. Carolum Berg, Praelatum Honorarium Sanctitatis Suae, Decanum Capituli Metropolitani Salisburgensis.
die 18 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Rotariensi R. P. D. Rainardum Lettmann, Vicarium Generalem Monasteriensem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Henrici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Lugurensi R. P. D. Maximum Georgium von Twickel, Delegatum Episcopalem pro regione dioecesis Monasteriensis vulgo (( Oldenburg » nuncupatae, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Henrici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Thapsitanae R. D. Ludovicum Aver-kamp, sacerdotem dioecesis Monasteriensis, moderatorem Seminarii
PROVISIO ECCLESIARUM
46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
dioecesani, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Henrici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis.
— Cathedrali Ecclesiae Fori S. Annae Exc. P. D. Silverium de Albuquerque, O. F. M., hactenus Episcopum Caëtitensem.
die 20 Ianuarii. Cathedrali Ecclesiae Fororaphaëliensi R. D. Leo-nem Kruk, Vicarium Generalem archidioecesis Corrientensis.
die 25 Ianuarii. — Titulari Episcopali Ecclesiae Mevaniensi Exc. P. D. Iosephum de Jesu Tirado Pedraza, hactenus Episcopum Civitatis Victoriensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Alfonsi Espino y Silva, Archiepiscopi Monterreyensis.
— Cathedrali Ecclesiae Limoëirensi Rev.mum P. D. Pompeum Be-zerra Bessa, Vicarium Capitularem eiusdem dioecesis Limoèirensis.
die 2ß Ianuarii. Archiepiscopali Ecclesiae Caietanae Exc. P. D. Aloisium Carli, hactenus Episcopum Signinum.
SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE
i PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 15 Octobris 1971. — Titulari episcopali Ecclesiae Rucumensi praefecit R. D. Patricium Chakaipa, e clero saeculari autochthone, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Villelmi Markall, Archiepiscopi S alisburiensis.
die 4 Iulii 1972. — Metropolitanae Ecclesiae Arcis Gallicae et Sancti Petri R. P. D. Mauritium Marie-Sainte, hactenus Episcopum titularem Sicilibbensem.
die 19 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Kentunghensi R. P. D. Abraham Then, hactenus Episcopum titularem Tortibulanum.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 47
die lß Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Arcis Portal Exc. P. D. Serapium Bwemi Magambo, hactenus Episcopum titularem Muzucensem in Proconsulari.
— Cathedrali Ecclesiae de Louis Trichardt-Tzaneen, nuper evectae dioecesi, R. P. Ioannem Thomam Durkin, Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu sodalem, hactenus Praefectum Apostolicum eiusdem territorii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Fallabensi, R. P. D. Rodulfum Akanlu, Vicarium Generalem Navrongensis dioeceseos, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Geraldi Bertrand, Episcopi Navrongensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Zucchabaritanae R. P. D. Ioannem Antonium Kelly, Vicarium Episcopalem pro clero archidioecesano, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Verronensi R. P. D. Henricum Gerardum Perkins, Vicarium Episcopalem pro actione pastorali, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Temunianensi R. P. D. Thomam Franciscum Little, Vicarium Episcopalem, pro laicorum apostolatu, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thunigabensi R. D. Iulium Ade-lakun, professorem in maiori Seminario Ibadanensi, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Eugenii McCoy, Episcopi Oyoënsis.
die 21 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Gruardensi-McLennan-politanae Exc. P. D. Henricum Legaré, hactenus Episcopum Labra-dorensem - Seheff erpolitanum.
die 18 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Kuala Lumpurensi, nuper evectae Archidioecesi Metropolitanae, Exc. P. D. Dominicum Vendargon, hactenus Episcopum Kuala Lumpurensem.
— Cathedrali Ecclesiae Badullanae noviter erectae dioecesi, Exc. P. D. Leonem Nanayakkara, hactenus Episcopum Kandiensem.
— Cathedrali Ecclesiae Iaffnensi Exc. P. D. Iacobum Bastiampillai Deogupillai, hactenus Episcopum titularem Mozotcoritanum.
— Cathedrali Ecclesiae Nahanae, noviter erectae dioecesi, R. P. Petrum Baptistam, in saeculo Tadamarum, Ishigami, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum sodalem, curionem paroeciae in Nago civitate.
48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
— Cathedrali Ecclesiae Mtuaranae, nuper evectae dioecesi, iam Ndandaënsi Abbatiae Nullius, R. D. Maurum Libaba, sacerdotem indigenam, hucusque Vicarium Generalem dictae Abbatiae Nullius Ndandaënsis.
— Cathedrali Ecclesiae Malacensi-Giohorensi, noviter erectae dioecesis, R. D. Iacobum Chan, e clero saeculari Pinangensis dioecesis.
— Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Ignatii Glennie, Episcopi Trincomaliensis-Batticaloaënsis, Exc. P. D. Leonem Rajen-dram Anthony, Episcopum titularem Fissianensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tatiltensi R. P. Ioannem, in saeculo Decimum Pellegrini, Ordinis Fratrum Minorum sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum Cuevensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Thibuzabetensi R. P. Eduardum, in saeculo Antonium Bösl, e Fratrum Minorum Ordine, quem constituit Vicarium Apostolicum Niuflensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Arsennaritanae R. D. Nicolaum Ravitarivao, sacerdotem dioecesis Miarinarivensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Hieronymi S. R. E. Cardinalis Rakotomalala, Archiepiscopi Tananarivensis.
I I
NOMINATIONES
Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evangeliza
tione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit :
die 17 Novembris 1972. — R. P. Crescentinum, in saeculo Dominicum Marinozzi, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum sodalem, Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis » Praefecturae
Apostolicae Hosannensis.
die 12 Ianuarii 1973. — Exc. P. D. Antonium Hubertum Thijssen,
Episcopum Larantukanum, Administratorem Apostolicum « ad nutum
Sanctae Sedis » dioecesis Denpasarensis.
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 49
SACRA CONGREGATIO
PRO CAUSIS SANCTORUM
i
CABACENSIS
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Iosephi Gregorii Hernández
Cisneros, viri laici professoris Athenaei Caracensis.
SUPER DUBIO
An introducenda sit eius Causa
Inter maxime provida documenta, quibus Concilium Vaticanum II doctrinam Ecclesiae et eiusdem pastorale munus pro hoc nostro tempore illustravit et efficaciter promovit, proculdubio eminet declaratio, quae ad laicorum apostolicam actuositatem refertur, haec docens : (( Laici, muneris sacerdotalis, prophetici et regalis Christi participes effecti, suas partes in missione totius populi Dei explent in Ecclesia et in mundo », duplici quidem ratione, tum « operositate ad evangelizationem ac sanctificationem hominum », tum sollerti navitate (( ad rerum temporalium ordinem spiritu evangelico perfundendum et perficiendum » (Decr. Apostolicam actuositatem, n. 2).
Hoc vero caput doctrinae, iam ante litteram, perfecte in actum deduxit tota sua vitae ratione egregius vir reipublicae Venetiolanae, in arte medica peritissimus, Iosephus Gregorius Hernández Cisneros, qui pietatem et caritatem christianam cum artis suae exercitione intime coniungens, tum de Ecclesia tum de patria optime meritus est.
Natus est Servus Dei die 26 Octobris a. 1864, in oppido illius dicionis cui nomen Isnotii, et die 30 Ianuarii a. 1865 vitae gratiae regenerata. In virtutibus christianis sedulo institutus est a pia matre, quam tamen praematura morte vix octennis amisit.
Humanioribus litteris optime eruditus, patris consilio morem gerens, studiis disciplinae medicae incubuit in Universitate Caracarum, civitatis principis, in qua annos viginti quattuor natus doctoris gradum maxima laude consecutus est. Pro egregio merito ab ipso Reipublicae Venetiolanae Praeside ad perficiendam suam medicae artis peritiam Lutetiam Parisiorum missus est, unde post biennium in patriam
4 - A. A . S.
50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
est reversus. Mox cathedram in Universitate Caracensi nactus, disciplinas speciales histologiae, psychologiae experimentalis ac bacterio-logiae non solum discipulos docuit sed etiam sagaci investigatione non parum auxit, famam insignis magistri tum in patria tum extra patriam adeptus, libris etiam editis maxima laude ubique celebratus.
Nec docendo tantum sed et medici artem in aegrotorum iuvamen exercendo, Servus Dei apud cives nomen optimum sibi promeruit : nam non solum assiduis curis infirmorum corporibus medebatur, sed et animarum saluti christiana caritate consulebat, ita ut passim dictus sit artem suam quasi sacerdotium exercuisse. Pauperum vero curam nulla accepta pecunia suscipiebat, qua de causa medici pauperum nomine appellabatur. Ceterum a pecuniae possessione maxime abhorrebat, nihil illa periculosius esse dictitans pro christiana virtute. Quapropter eius artis emolumenta in caelestes thesauros manus deportaverunt pauperum.
Porro huiusmodi liberalitas ac terrestrium bonorum contemptus altius in Servi Dei animo velut in radice fundabatur : singularis nempe Dei amor et assiduum orationis studium, quibus, rebus caelestibus continenter intentus, quidquid divinae caritati contrarium esset, sedulo vitabat, solitus dicere se malle mortem obire quam Deum offendere. Divinae Eucharistiae amantissimus, pane caelesti summo mane, antequam proprii muneris officiis incumberet, reficiebatur; cultum vero in B. Mariam Virginem quotidiana Rosarii mariani recitatione fovebat.
Castitatem maxime coluit, sensus vigilanti cura custodiens ; qua virtute sodalibus medicis maximae erat admirationi.
Qui tamen, fama licet viri doctissimi et virtutum fulgore omnibus praeeminens, sincera humilitate omnem honorem ad Deum referebat a quo omne datum optimum et omne donum perfectum descendere noverat.
Fidem catholicam non solum exemplo vitae suae promovit, sed et verbo et scripto, omni humano timore seposito, invicte profitebatur, et quidem in talibus convictus socialis adiunctis, imprimis inter cultores scientiae medicae, materialismi et agnosticismi erroribus tunc temporis plurimum indulgentes, ut vel hoc solo nomine ipse quasi exemplum viri vere catholici sit praedicandus.
Hanc tamen assiduam christianae virtutis exercitionem minime sibi satis esse arbitratus, perfectioris vitae rationem amplecti bis conatus est. Anno 1908, iam annos natus quadraginta quattuor et fama viri doctissimi ubique gaudens, saecularibus rebus valedicens, inter
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 51
Cartusienses religiosos in asceterio Farneta, iuxta Lucam in Italia, ut humilis novitius solitariam vitam aggressus est ; a qua tamen, post menses octo, ob infirmam valetudinem, discedere coactus est.
In civitatem Caracensem reversus et cathedram Facultatis medicae denuo conscendens, post annos quinque, scil. anno 1913, Collegium Pium Latinum in Urbe pro sacerdotio capessendo petiit, sed paulo post, pulmonum morbo affectus, ab incepto invitus destitit.
Post reditum in patriam, aegrotis curandis incensiore caritate, iis imprimis qui hispanica lue affecti erant, non sine propriae salutis discrimine se dedidit, donec die 29 Iunii a. 1919, cum ad puerum infirmum se conferret, in publica via derepente autocineto perculsus, sacramentis Ecclesiae tempestive receptis, animam Christo Salvatori reddidit.
Servi Dei funebria, plurimis adstantibus ecclesiasticis viris et civilis potestatis proceribus ac frequentis populi concursu, celebrata sunt.
Fama viri sancti pro eximia omnium christianarum virtutum exer-citione adhuc vivens gavisus est. Quae sanctitatis fama post eius obitum immensum crevit, plurimis continuo ex tota Venetiolana dicione ad eius sepulcrum confluentibus, sive ad gratias a Deo eius intercessione impetrandas, sive ob precationum suarum exauditionem ad gratias Deo agendas.
Hinc factum est ut plurimi huius insignis Dei Servi glorificationem ab Ecclesia efflagitarent, missis etiam ad Sanctam Sedem Litteris Postulatoriis, quas episcopi Reipublicae Venetiolanae omnes etiam una simul ad Summum Pontificem dederunt. Quare processus informativus super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere apud archiepiscopalem Curiam Caracensem aa. 1957-1958 celebratus est, cui accessit anno 1961 processus additionalis, necnon processus rogatorialis a. 1957 in Curia episcopali S. Christophori in Venetiola instructus, quorum acta ad S. Rituum Congregationem delata sunt. Servatis itaque omnibus de iure servandis, eadem S. Congregatio Rituum, scriptis Servi Dei perpensis, ad ulteriora procedi posse edixit die 2 Aprilis anno 1964.
Hinc, instante Rev. Domino Marcello Venturi, Causae huius legitimo postulatore, habitus est die 25 mensis Ianuarii a. 1972 Congressus Peculiaris S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio Peculiaris Patrum Cardinalium die 11 Aprilis eodem anno, in qua Em.mus ac Rev.mus Cardinalis Carolus Confalonieri, Causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An introducenda
52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sit Causa beatificationis, in casu et ad effectum de quo agitur, deque
ea rettulit. Et Patres Cardinales, omnibus mature deliberatis, affir
mando responderunt de introducenda Causa, si Summo Pontifici pla
cuisset.
Quibus de rebus facta demum Summo Pontifici per subscriptum
Cardinalem relatione, Sanctitas Sua sententiam Sacrae Congregationis
ratam habuit et approbavit, die 4 mensis Maii anno 1972.
PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus
L. ^ S.
£3 F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
I I
N E A P O L I T A N A Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae Christinae ab Imma
culata (in saec. Adelaidis Brando) fundatricis Congregationis Sororum
Victimarum expiatricum a Sacramentato Iesu.
SUPER DUBIO
An eius Causa introducenda sit
Ex augustissimo Eucharistiae mysterio, « ut ex fonte, gratia in nos
derivatur et maxima cum efficacia obtinetur illa in Christo hominum
sanctificatio et Dei glorificatio, ad quam, uti ad finem, omnia alia Ec
clesiae opera contendunt » (Const. Sacrosanctum Concilium, n. 10).
Quam efficax validumque incitamentum sit hoc (( immensae divinae
caritatis memoriale perpetuum » (postcomm. olim d. 28 apr.), tum ad
caritatis perfectionem erga Deum assequendam, tum etiam ad aposto
latus fraternaeque caritatis opera inter christianum populum exer
cenda, plurium Servorum Dei exemplum, qui eximia virtutum laude
praeclarisque factis Ecclesiam exornarunt, luculenter demonstrat. Quo
rum numero accensenda esse videtur humilis at fervens Dei Famula,
quae recenti aetate in Neapolitana floruit Ecclesia : Maria Christina ab
Immaculata, Fundatrix Congregationis Sororum Victimarum Expia
tricum a Iesu in Ss.mo Sacramento praesenti.
Soror Maria Christina Neapoli, parentibus Ioanne Iosepho Brando
et Maria Concepta Brando, die 1 Maii 1856 nata est, in baptismo, quo
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 53
ipso terreni ortus die ad gratiam filiorum Dei regenerata est, Adelaidis
indito nomine. Infantula quinque vix dierum matre orbata, sed sedulis
curis in paterna domo nutrita, pie religioseque educata est. Singularem
ad divina propensionem a teneris inde annis ostendit, cuius rei argu
mentum est quod, duodecimum aetatis annum vix assecuta, virginitatis
voto sese Deo obstrinxit. Eodem tempore de amplectendo religioso In
stituto cogitabat, eo praesertim consilio ut divinam Eucharistiam pro-
pensius veneraretur hominumque offensas, protractis moris, reparare
posset.
Itaque a. 1871, variis superatis impedimentis, Neapolitanum S. Francisci monasterium Olarissarum, quas Florentinas vocabant (Via Arco Mirelli), ingressa est : a quo tamen haud ita post, adversa obsistente valetudine, semel atque iterum abscedere debuit. Nec meliorem exitum sortita est cum, paucis post annis, die 11 Aprilis 1875, ad Sorores, quas Perpetuas Adoratrices Iesu in Ss. Sacramento praesentis vocant, convolavit : nam, biennio religiosae vitae vix exacto, gravi iterum praepedita morbo, ad saeculum redire cogitur.
Nec tamen iteratae eiusmodi religiosae vitae experientiae vacuae aut inutiles eidem Dei Famulae exstitisse dicendae sunt. Ex tunc enim mature cogitare coepit de religiosa condenda Sororum Congregatione, quarum id potissimum esset — quod ipsa inter Sorores « Sacramen-tinas » assequi non potuerat — sanctissimae Eucharistiae venerationem quam impense promovere, necnon divini Amoris offensas piacularibus actibus assidue reparare.
In hunc finem initiale experimentum cum aliquibus sodalibus in oppido v. d. Torre del Greco primum, deinde in paterno domicilio vel privata quadam Neapolitanae urbis domo, permissu dumtaxat Ordinarii loci, aggressa est, perpetuae Eucharistiae adorationi puellarum humilioris condicionis curam adiungere satagens. Tandem a. 1884, in Casauriae oppidum se recipiens, novae religiosae Congregationis, ad duplicem praedictum finem sollerter persequendum, canonica fundamenta iecit, cuius adprobationem ab Ordinario Neapolitano primum, deinde a. 1903 a Sede Apostolica, sub titulo Sororum Victimarum Expiatricum a Sacramentato Iesu, impetravit.
Institutum a se conditum ipsa Famula Dei religiosis domibus necnon apostolicis operibus auxit, atque ad diem usque 20 Ianuarii 1906 sapienter gubernavit, quo nempe, brevi morbo patienter tolerato, fere quinquagenaria migravit ad Dominum.
Inter praeclaras vero virtutes, quibus Famula Dei ornari visa est,
54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
£¡3 F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
fervens praeprimis eluxit pietas erga augustissimum Eucharistiae mysterium, una cum sincero mortificationis et reparationis spiritu, necnon operosa erga proximum caritas, in pauperioribus praesertim puellis adiuvandis religioseque instituendis.
Quod quidem egregium exemplum, si pleniore resplendeat luce, validum providumque videtur exstiturum incitamentum tum ad Eucharistici mysterii venerationem et piacularis amoris flammam erga divinam altaris Victimam in fidelium cordibus ferventius alendam, tum ad actuosam in pauperes caritatem, in quibus Ecclesia «imaginem Fundatoris sui pauperis... agnoscit» (Const. Lumen Gentium,
n. 8), impensius fovendam.
Servae Dei obitum sanctitatis fama est subsecuta magis in dies, tum intra tum extra religiosi, quod ipsa condiderat, Instituti saepta, eamque supernis signis Deus visus est confirmare. Quapropter factum est ut Causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta sit. Instructus est itaque auctoritate ordinaria in Curia Neapolitana annis 1927-1941 processus informativus super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere Romamque transmissus. Plures interim ad Summum Pontificem pervenerunt litterae Cardinalium, Archiepiscoporum et Episcoporum, Religiosorum necnon Laicorum introductionem Causae apud Apostolicam Sedem petentium.
Servato iuris ordine, die 1 mensis Martii a. 1955 decretum prodiit S. Rituum Congregationis quo edixit ex parte scriptorum Servae Dei nihil obstare quominus ad ulteriora procederetur. Hinc, instante Rev. Domino Petro Naruszewicz, Causae legitimo Postulatore, habitus est die 22 mensis Decembris anno 1971 Congressus Peculiaris huius pro Causis Sanctorum Congregationis, in quo Quiciales Praelati Pa-tresque Consultores Causam esse introducendam, si Summo Pontifici placuisset, affirmaverunt. Quod responsum Patres Cardinales sua sententia sanxerunt in Congregatione Peculiari diei 11 Aprilis anni 1972, relatore Pericle Cardinali Felici.
Referente denique de praemissis omnibus infrascripto Cardinali, Paulus Papa VI eam sententiam ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, die 4 mensis Maii a. D. 1972.
PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus
L. m s.
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 55
I I I
MAIORICENSIS
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Caietanae Albertae Giménez
fundatricis Congregationis Sororum a puritate B. M. Virginis.
SUPER DUBIO
An eius Causa introducenda sit
Inter egregias mulieres, quae altera saeculi x ix parte Ecclesiam Sanctam pietate navitateque sacra illustraverunt, numeratur Serva Dei Oaietana Alberta Giménez. Femina fortis, at teneris simul sensibus, experimento variorum ditata vitae generum, eo tempore et loco vixit quo socialis condicio mulierum funditus mutari coepta est atque converti. Verum, ubi ex rerum ipsa perturbatione aliarum pietas naufragium fecit, Serva Dei vitam in Christo per sequebatur, ut clara eius virtutum existimatio ac fama non solum per totam insulam Maio-ricam, sed etiam omnem Hispaniae ac paeninsulam diffonderentur.
In oppido Pollentiae nata insulae Maioricae die 6 Augusti anno 1837, postridie Christo Domino et Ecclesiae in fonte salutaris lavacri renata est. A piis parentibus Alberto et Apollonia optime instituta est et proinde iam puella manifesta pietatis signa prae se tulit. Postquam Barcinone cum parentibus consedit, diploma ludi magistrae obtinuit. Die autem 7 mensis Aprilis anni 1860 pientissimo viro Francisco Civera nupsit, qui et ipse magister litterarum erat; sic coniux uterque educationi puerorum in scholis operam dabat.
Mox tamen domui Servae Dei caligo maeroris offusa est. Primum enim tres ex quattuor liberis tenerrima aetate mortui sunt; deinde anno 1869, nono nempe a matrimonio inito, vir quoque eius vita excessit, eamque viduam et filium duos annos natum divinae Providentiae commendavit. Caietana vero, quae tunc trigesimum tertium annum agebat, impensius precationi et operi se dedebat; immo iam ad vitam religiosam amplectendam inclinabat, cum se plenius Deo consecrare cuperet. Attamen filii aetatula eam ne ingrederetur ordinem vel congregationem religiosam impediebat. Sed cum episcopus Maio-ricensis ab ipsa petivisset, ut celebrem scholam puellarum a Puritate appellatam regeret, utpote quae tunc in magno discrimine versaretur,
56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Serva Dei proprium et perpetuum vitae munus gradatim reperiebat, dum onus renovationis huius scholae in se recipiebat.
Eius pietate permotae et operibus allectae, aliae similiter piae feminae cum ea sese consociaverunt, quibuscum ipsa anno 1874 fundamenta Congregationis Religiosarum a Puritate iecit, vita communi rite instructa et habitu religioso induto. Die 14 Septembris anni 1878 perpetua nuncupavit vota.
Ab eo autem tempore vires omnes et studia in Congregatione firmanda ac dilatanda necnon in ministerio educationis christianae explendo magnanima locavit et fixit. Decem itaque Congregationis domus cum scholis inaedificatis condidit, ubi spiritum religiosum et apostolicum Sororibus instillavit. Inde factum est ut anno 1892 episcopus Maioricensis Constitutiones Congregationis approbaret ipsamque Servam Dei Moderatricem supremam destinaret, anno vero 1901 Leo XI I I decretum laudis Congregationis ederet. Serva Dei munus et officium Antistitae Generalis viginti quattuor annos magno cum Sororum plausu obiit ad annum usque 1916, cum gravitate valetudinis et aetate confecta deposuit illud. Quod ad ministerium educationis christianae attinet, ita eo exercendo de Ecclesia et patria bene merita est, ut scholae ad instituendas magistras Consilium Ministrorum Hispaniae eam praefecerit et anno 1912 Gubernium ipsum cruce regis Alphonsi XII cohonestaverit. Postremis denique sex annis precatione, silentio et religiosa observantia ad mortem se paravit, quam placide et sedate die 21 Decembris 1922 occubuit octogesimum septimum annum agens.
Percrebrescente virtutum eius laudatione, qua etiam viva circumdata erat, Processus Ordinarii super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in universum, super scriptis et super cultu liturgico eidem Servae Dei non adhibito, annis 1960-1963 in Curia Maioricensi constituti sunt, ad quos accessit Processus Rogatorialis in Curia Caesaraugustana anno 1962 instructus. Quae inquisitiones canonicae ad Sacram Rituum Congregationem una cum Litteris Postulatoriis delatae sunt. Sacra vero eadem Congregatio, scriptis Servae Dei diligenter examinatis, ut ad ulteriora procedi posset die 15 mensis Iulii anni 1965 permisit.
Instante denique Rev. P. Theodoro Zamalloa, huius Causae Postulatore, habitus est die 16 Maii a. 1972 Congressus Peculiaris Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio Peculiaris diei 11 Iulii eodem anno, in qua E.mus Cardinalis Arturus
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 57
Araoz Tabera, huius Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit : An introducenda sit causa beatificationis, in casu et ad effectum de
quo agitur, et de ea rettulit. Patres autem Cardinales, omnibus mature perpensis, suffragium tulerunt affirmativum, nempe causam introducendam esse, si Summo Pontifici placuisset.
Quibus de rebus facta relatione Summo Pontifici Paulo VI per infrascriptum Cardinalem, die 7 Octobris 1972, Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, die 7 Octobris a. D. 1972.
PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus
L. © S.
£ß F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
58 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS
Citatio edictalis
C A L A R I T A N A SEU ROMANA
Nullitatis matrimonii (De Sole-North)
Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Heather Susan-nae North, in causa de qua supra conventae, eandem citamus ad comparendum coram Tribunali Appellationis Vicariatus Urbis (Piazza S. Giovanni in Laterano 6, Roma), aut per se, aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 8 martii 1973, hora 12, pro concordatione sequentis dubii :
An constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Heather Susannae North, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.*
Philippus Giannini, V. Officialis
Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 4 mensis Ianuarii a. 1973.
Franciscus Maggi, V. Cancellarius
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Heather Suzanne North, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma) le 8 mars 1973, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté:
Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Heather Suzanne North, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Pont. Commissio Decretis Concilii Vat. II interpretandis 59
ACTA COMMISSIONUM
PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II
INTERPRETANDIS
Responsum ad propositum dubium
(de iure accusandi matrimonium)
Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II interpretandis, proposito in plenario coetu quod sequitur dubio, respondendum esse censuerunt ut infra :
D. - Utrum, attentis decretis Concilii Oecumenici Vaticani I I , atque prae oculis habitis Constitutione Apostolica Regimini Ecclesiae Uni
versae, diei 15 augusti 1967, et Litteris Apostolicis Causas Matrimo
niales, diei 28 martii 1971, vigeat adhuc responsum S.S.C.S. Ofiicii diei 27 ianuarii 1928, et art. 35, § 3 Instructionis S. Congregationis de disciplina Sacramentorum Provida Mater, diei 15 augusti 1936, vi cuius acatholici, sive baptizati sive non baptizati, actoris partes agere in causis matrimonialibus nequeunt, nisi de licentia S. Congregationis pro Doctrina Fidei, singulis in casibus impetranda.
R. - Negative, seu amplius non vigere.
Ss.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 8 ianuarii 1973 infrascripto impertita supradictam decisionem ratam habuit, adprobavit et publicari iussit.
PERICLE Card. FELICI, Praeses
tiO Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Sabato, 13 Gennaio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre
denziali, Sua Eccellenza il signor ATO ABATE AGEDE, Ambascia
tore Straordinario e Plenipotenziario di Etiopia.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Il Santo Padre Paolo VI ha istituito un Comitato per la Famiglia, con l'incarico di studiare i problemi spirituali, morali e sociali della famiglia, in una visione pastorale.
Del nuovo organismo, cui è stato fissato un primo periodo sperimentale di tre anni, Sua Santità, in data 11 gennaio 1973, ha nominato :
Presidente: S. E. R. il Sig. Cardinale Roy Maurice, Arcivescovo di Québec (Canada)
Primo Vice Presidente: S. E. R. Mons. Gagnon Edouard, già Vescovo di San Paolo dell'Alberta (Canada)
Secondo Vice Presidente: Sig. Bachelet Vittorio (Italia)
Assessore Teologo: R. P. Visser Jan, CssR. (Paesi Bassi)
Assessore Giurista: Sig. Galichon Alain (Francia)
Consigliere: Sig.ra Cavallaro Vedaldi Emma (Italia)
Segretario: Sig. Dousse Michel (Svizzera)
Membri :
S. E. Mons. Ahr George, Vescovo di Trenton (Stati Uniti) Sig.ra Bahincinthie Eugenie (Costa d'Avorio) Sig. Chullikal Antony (India) Fr. Duffy Quentin, dei Fratelli Maristi (Australia) Sig. Keegan Patrick (Gran Bretagna) Sig. Lanctot Claude (Canada) Mons. Magnoni Antonio, Sottosegretario della S. Congregazione per
la Disciplina dei Sacramenti Sig. Martino Carlo (Italia)
Diarium Romanae Curiae 61
Sig.ra Bottiglieri Martino Romilda (Italia) S. E. Mons. Moreira Neves Luca, Vescovo tit. di Feradi Maggiore,
Ausiliare di Säo Paulo (Brasile) Mons. Pavan Pietro (Italia) Sig. Piana Agostinetti Giuseppe, della S. Congregazione per l'Educazione
Cattolica Sig. Rendu Charles (Francia) Sig.ra Rendu Elisabeth (Francia) Sig.na Sallé Lucienne (Francia) S. E. Mons. Tenhumberg Heinrich, Vescovo di Munster Mons. Tomko Jozef, della S. Congregazione per la Dottrina della Fede Sig.ra Victory Carmen (Spagna)
Consultori :
Mons. Bodet Henri, della Segreteria di Stato Mons. Mariani Goffredo, Sotto-Segretario della S. Congregazione per
i Vescovi Mons. Fiorelli Leone, della S. Congregazione per le Chiese Orientali Mons. Bovone Alberto, della S. Congregazione per il Clero Mons. Scalzotto Tiziano, della S. Congregazione per l'Evangelizzazione
dei Popoli Mons. Noè Virgilio, Sotto-Segretario della S. Congregazione per il
Culto Divino Mons. Pinto Gómez José Miguel, Prelato Uditore della Sacra Ro
mana Rota P. Theurer Wolfdieter, CssR, del Segretariato per l'Unione dei Cristiani Prof. Giacchi Orio, della Pont. Commissione per la revisione del Codice
di Diritto Canonico P. de Riedmatten Henri, O.P., Segretario del Pontifìcio Consiglio «Cor
Unum ».
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
19 gennaio 1973. Le LL. EE. Cirarda Lachiondo José Vescovo di Cordoba e May John Lawrence, Vescovo di Mobile, Membri della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
» » » Il rev. Labelle Lucien, Presidente dell'O. C. I. C, Membro della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali «durante munere ».
» » » L'avv. prof. Petroncelli Mario, Membro del Collegio degli Avvocati del Sacro Concistoro.
62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato
Assistenti al Soglio Pontificio:
24 marzo 1972. S. E. Mons. Noser Adolfo Alessandro, Arcivescovo di Ma-dang.
12 maggio » S. E. Mons. Rosenthal Giovanni Battista, già Vescovo di Queenstown.
2 luglio » S. E. Mons. Van Melckebeke Carlo, Vescovo di Ningsia. 28 agosto » S. E. Mons. Démets Antonio, Vescovo tit. di Cadossia. 10 ottobre » S. E. Mons. Margéot Giovanni, Vescovo di Port-Louis. 21 novembre » S. E. Mons. Pizzoni Emilio, Vescovo tit. di Gunugo. 28 » » S. E. Mons. Fraghì Sebastiano, Arcivescovo di Oristano.
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Paolo VI ha nominato:
Protonotari Apostolici soprannumerari:
26 aprile 1972. Mons. Musaka Victor (Masaka). » » » Mons. Curtin Geremia (South wark).
30 ottobre » Mons. Irizarry Raul (Ponce). 10 novembre » Mons. Cain Giacomo (Stockton) 15 gennaio 1973. Mons. Calvaresi Costantino (Ripatransone).
Prelati d'onore di Sua Santità:
11 aprile » » 6 giugno » » » »
26 » 25 agosto 9 settembre 4 ottobre
18 » » » »
» 19
» » » »
30
1972. Mons. Downey Leo Vincenzo (Auckland). Mons. Mackey Giovanni (Auckland). Mons. Alozipan Giuseppe A. (Cebù). Mons. Caballa Felino (Cebú). Mons. Kriekenbeek Federico (Cebú). Mons. Kaminski Leo (Köln) Mons. Becker Giovanni Maria Uberto (Köln). Mons. Ermecke Gustavo (Paderborn). Mons. Engels Ermanno (Köln). Mons. Fiedler Hans (Bamberg). Mons. Heggelbacher Othmar (Bamberg). Mons. Reinwald Giorgio (Bamberg). Mons. Gergen Eugenio Vincenzo (Great-Falls). Mons. Werner Martino Edoardo (Great-Falls). Mons. Bierster Leo N. (Harrisburg). Mons. Leitch Tommaso (Harrisburg). Mons. Lentocha Giorgio V. (Harrisburg). Mons. Overbaugh Lorenzo (Harrisburg). Mons. Schraaf Carlo (Köln). Mons. Kenedo Angelo (Providence).
Diarium Romanae Curiae 63
10 novembre 1972. Mons. Cloherty Giacomo Kevin (Stockton). » » » Mons. O' Rourke Bryan Tiernan (Stockton). » » » Mons. Stare Giacomo (Stockton). » » » Mons. Vieira-Alvernaz Emanuele (Stockton).
21 » » Mons. Cunningham Antonio (Southwark). 23 » » Mons. Hammerl Giuseppe (Innsbruck).
» » » Mons. Schramm Hans Gioacchino (Innsbruck). 24 » Mons. Glynn Patrizio (Galway). 28 » » Mons. Tassini Francesco (Città della Pieve). 30 » » Mons. Songy Donald Giuseppe (Baton Rouge). 14 dicembre Mons. Armbruster Giovanni (Berlin). 20 » » Mons. Duffy Francesco (Galloway). 25 » » Mons. Peric Marco \Mostar). 29 » » Mons. Chakiamury Giacobbe (Verapoly). 21 gennaio 1973. Mons. Verzini Giuseppe (Cagli e Pergola).
Cappellani di Sua Santità:
31 gennaio 1971. Mons. Oaggiano Pietro (Pompei). » » » Mons. Rendina Giuseppe (Pompei).
12 » 1972. Mons. Mahony Giovanni Patrizio (Liverpool). 13 giugno » Mons. Festing Enrico (Paderborn). 15 luglio » Mons. Grimm Francesco (Köln).
» » Mons. Kilinski Giuliano (Köln). 27 » » Mons. Hanslik Erardo (Paderborn). 5 agosto » Mons. Gospos Pietro (Wroclaw).
25 » Mons. Biith Luigi (Köln). 4 ottobre » Mons. Kempem Emilio (Köln). 9 » » Mons. Ceballos Daniele (Jaro). » » Mons. Chiù Raimondo (Jaro).
» Mons. Parcon Policarpo (Jaro). » » » Mons. Perez Enrico (Jaro). » » » Mons. Piamonte Alberto (Jaro).
19 » » Mons. Hävers Guglielmo (Köln). » » » Mons. Lessenich Pietro (Köln).
» » Mons. Loosen Massimiliano Giuseppe (Köln). 30 » » Mons. Zielinski Carlo (Chelmno).
» » » Mons. Abramski Sigismondo (Warszawa). 21 novembre » Mons. Callaman Francesco (Southwark).
» » » Mons. Moran Giovanni (Southwark). 24 » » Mons. Stonehill Terenzio (Arundell).
» » » Mons. Albinger Giuseppe (Fulda). 28 » Mons. Cicaloni Achille (Città della Pieve).
» » » Mons. Vetuli Licurgo (Città della Pieve). 1 dicembre » Mons. Celata Pier Luigi (Sovana-Pitigliano). 2 » » Mons. Szelazek Sigismondo (Szczecin).
14 » » Mons. Allendorff Giovanni (Berlin). » » » Mons. Krajewski Felice (Berlin). » » » Mons. Popan Flavio (Maramures).
64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
20 dicembre 1972. Mons. Loria Giuseppe (Oppido Mamertina). 29 » o Mons. Fernandez Francesco (Verapoly). » » » Mons. Kaniampurath Saverio (Verapoly). » » » Mons. Mavely Agostino (Verapoly). 3 gennaio 1973. Mons. Maccio Martino (Genova). » » » Mons. Massa Amedeo (Genova). » » » Mons. Rebora Angelo (Genova).
27 » » Mons. Imperati Giovanni (Amalfi).
NECROLOGIO
23 dicembre 1972. Mons. Mendonça Monteiro Antonio, Vescovo di Bonfim. 24 » » Mons. Kovács Sândor, già Vescovo di Szombathely. 31 » » Mons. O'Flanagan Dermot, già Vescovo di Juneau. 2 gennaio 1973. Mons. Olalia Alejandro, Arcivescovo di Lipa. 8 » » Mons. de Aguirre José Carlos, Vescovo di Sorocaba.
12 » » Mons. Prosper Dodds, Vescovo di Saint Louis du Senegal. 13 » » E.mo Signor Cardinale Cento Fernando, del titolo della
Chiesa Suburbicaria di Velletri. » » » Mons. Raballand Gustave André F., Vescovo tit. di Eguga.
16 » » Mons. Solis Fernández Juan Vicente, Vescovo tit. di Tueca di Numidia.
20 » » Mons. Torrini Antonio, Arcivescovo di Lucca. 22 » » Mons. Zucchetta Antonio Silvio, Vicario Apostolico di
Mogadiscio. 27 » » Mons. Hasz Stefano, Vescovo tit. di Sura. 29 » » Mons. Lanzo Egidio Luigi, Vescovo di Saluzzo. » » » Mons. Mignani Gaetano, Vescovo di Kí-an (Cina).
An. et vol. LXV 28 Februarii 1973 N. 2
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
E P I S T U L A E
I
Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopolitanum Episcopum,
Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praesidem, eiusdem Conferentiae
coacto Coetu.
Apresta-se essa Conferencia Nacional dos Bispos do Brasil para mais
urna Assembleia Geral. De per si, mais um encontró de procura,
reflexâo e oraçâo em comum, a partir de fraterna permuta de pontos
de vista e de experiencias atuadas e vividas, e do interesse com que os
seus Membros acompanham no plano vital e doutrinal, a marcha do
Povo de Deus no nósso tempo.
Foi-nos grato tomar conhecimento do Programa Geral dos trabalhos.
Nele perpassa a preocupacäo nítida de urna serena e fiel renovaçâo e
atualizaçâo, ao ritmo do mundo atual. Com referencia ao II Concilio
do Vaticano, a dez anos da sua abertura, e na linha de antiquissima
tradiçâo — segundo a quai os Bispos de todo o orbe sempre comunicaram
entre si e com o Bispo de Roma, no vínculo da unidade, da caridade e
da paz, e se reuniram para decidir em comum coisas importantes,
depois de ponderada a decisäo pelo parecer de muitos 1 — vai abrir-se
al um diálogo, de grande interesse e alcance, tendo como tema central
« a dimensâo comunitària da Igreja particular ».
Unido na oraçâo, queremos também nos inserir-nos, de algum modo,
1 Cfr. Concilio Ecumènico II do Vaticano, Const. dogmática Lumen Gentium, n. 22.
5 - A . A . S.
66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nêsse diálogo, começando por exprimir a nossa complacencia pelo
acerto na escolha dos assuntos a tratar e a estudar, e urna palavra esti
mulante a todos ós intervenientes, a dedicarem-lhes a sua habitual e
generosa atençâo. A isso os impelirá, sem dúvida, o zèlo apostólico e
os propósitos de comunhâo eclesial que os animam, para tornar mais
visi vel e irradiante a sua unidade em Cristo, garantía e incentivo para
as comunidades de fé, de esperança e de amor, onde se desenrola a sua
atividade pastoral, que, no desempenho do nosso supremo ministerio
apostólico, bem conhecemos e apreciamos.
A amplidào, profundidade e rapidez das transformaçôes no mundo
em que vivemos e a repercussâo destas sobre os individuos e os grupos
humanos, conjuntamente com a facilidade e o evidente influxo das
comunicaçôes que — quase poderi amos dizer — tornam os homens,
hoje, sempre presentes uns aos outros, seja quai for a latitude em que
se achem, obrigam a aplicar-nos, constantemente, para, em Igreja, nos
situar, aperceber e discernir os sinais dos tempos. E isso, levados por
evangélico e sereno interèsse de urna presença a este mundo, atual,
adaptada e operante, da mesma Igreja, multissecular « instituiçâo, sem
pre viva e coerente com as suas raízes, e, ao mesmo tempo, sempre re
ceptiva daquilo que é susceptível de fazer desabrochar, em perene pri
mavera, a linfa do Espirito Santo que sem cessar a percorre » . 2
Dada a necessària solidariedade de intentos entre os Pastores — para
secundar esta continua e misteriosa açâo do Espirito Santo na Igreja,
para conservar integro e vivo o Evangelho e fazer com que este responda
aos apelos peculiares das situaçôes concretas onde os homens transcorrem
a sua vida — no desempenho da sua tríplice funçâo de ensinar, san
tificar e governar, <( com Pedro e sob Pedro », hâo de os seus esforços de
atualidade seguir sempre determinadas coordenadas : urnas, com caráter
perene, tragadas por Cristo e pela Igreja e avivadas amiúde pelo Magiste
rio; outras, ditadas pela prudencia e eficacia pastorais e ateridas pela
comunhâo responsável na Colegialidade Episcopal e pelo bem de toda a
Igreja.
Déste modo, apoiados na força da uniäo mutua e na graea do Espi
rito Santo e visando confirmar os homens na vivencia plena da propria
condiçâo eclesial ou trazê-los à fé, os mesmos Pastores, ao renovarem-se
contìnuamente, serâo exemplo e estímulo, também neste ponto, para os
2 Cfr. nosso Discurso na Audiencia Geral de 8 de Novembro de 1972: em «L'Osservatore Romano» de 9 de Novembro de 1972.
Acta Pauli Pp. VI 67
seus colaboradores e para as instituiçôes católicas, em ordern a urna
sempre crescente conjugaçâo de esforcos, na irradiaeäo atual, serena e
simpática da Boa-Nova, que se processa, antes de tudo, na paz e na
alegría de urna santidade cada vez maior, que é sempre, (( para todo o
gènero humano, o mais firme germe de unidade, esperança e salvaçâo » . 3
Nêste sentido, porque em tudo feitos modelos do rebanho do Senhor
e comprometidos, a título especial, na sequela do « Unico Mestre »,
convém aos encontros entre Bispos o caráter de diálogo, com Cristo a
presidir, porque entabulado em seu nome, e sob o alhar complacente do
Pai, porque prosseguido para a sua glorificaçâo. E assim, com as
luzes do Espirito Santo, em clima de amor e de confìanca, assentes na
aceitaçào e compreensâo recíprocas, brilhará a verdade aliada com a
caridade, e a fortaleza com a humildade e mansidäo ; e, acima de tudo,
se verá resplandecer a unidade do tao ardente anelo do Senhor, expresso
em oraçâo interessada, num momento bem significativo na presença do
Colegio dos Doze, continuado no tempo pelo Colegio Episcopal : que
( ( . . . também êles sejam um em nos, para que o mundo creia que tu me
enviaste » . 4
Certo de que é nêste tom de diálogo que vai desenrolar-se a Assembleia
Plenaria dos Veneráveis Irmâos Bispos do Brasil, queremos aproveitar
a ocasiâo para lhes testemunhar o nosso aprêço pelos esforços generosos
envidados no campo da pastoral das vocaçôes e da formaçâo do
clero; igualmente, pelo modo corno acompanham, assistem e tratam
os sacerdotes, que já compartilham das suas funçôes e solicitude em
prol do Reino de Deus. Que, com a graça do Senhor, possam continuar
e colher éxitos cada vez maiores nesta louvável aplicaçâo!
Quanto aos sacerdotes, em particular, como « fìlhos e cooperadores
da Ordern Episcopal » e, ao mesmo tempo, « corno irmâos e amigos »,
insidiados, por vezes, por nuvens que podem colhé-los desabrigados,
em solidäo, com a perturbaçâo, o desalentó, ou a insatisfaçâo pessoal,
que êles, encontrando no Presbitèrio estima e afeiçâo e um ambiente
de confiança fraterna, de amizade franca e de caridade firme, vejam
sempre, no Bispo que o preside, alguém que tem muito a peito o bem
déles, quer material, quer sobretudo espiritual.5
Conhecemos ainda a preocupaçâo dos Membros dessa Conferencia,
urgida, em nao poucos casos, por angustiante escassez de clero, por
3 Concilio Ecumènico II do Vaticano, Const. dogmática Lumen Gentium, n. 9. 4 Io. 17, 20-21. 5 Cfr. Concilio Ecumènico II do Vaticano, Decr. Presbyterorum Ordinis, n. 7.
68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
inserir os leigos nas atividades eclesiais, dado o papel insubstituível,
apesar de subsidiario do sacerdocio ministerial, que ai lhes cabe. Que
continuem, assim, a atuar a exortaçâo do recente Concilio : (( apas-
centar os fiéis e reconhecer-lhes os serviços e carismas, de tal maneira
que todos, a seu modo, cooperem unánimemente na tarefa comum ) ) . 6
Salientamos, por firn, na agenda dos trabalhos da Assembleia, o
estudo de urna melhor organizaçâo dos Tribunais Eclesiásticos, no
territòrio da sua competencia. Dado que a comunhâo na realidade
orgànica, que é a Igreja, nâo dispensa urna forma jurídica, do fácil
acesso e bom funcionamento, sempre animado pela caridade, dos
mesmos Tribunais, podem advir grandes vantagens pastorais e espiri-
tuais, para todos aqueles que deles precisam de servir-se.
Na certeza do interèsse cornue constantemente acompanhamos a
solicitude pastoral dos Veneráveis Irmâos Bispos desse dileto Pais, com
a nossa caridade fraterna, concluímos com os votos pelos melhores
frutos desta sua Assembleia Geral. Para isso, invocamos sobre todos
as luzes do Espirito Santo, para que, guiados por Cristo-caminho,
sintonizados com Cristo-verdade, e confortados em Cristo-vida, ai
façam resplandecer o rosto sem mácula da Igreja, Mae e Mestra : com
a nossa Bencáo Apostólica, extensiva a todos os fiéis brasileiros !
Vaticano, 20 de Janeiro de 1973.
I I
Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan,
Baltimorensem Archiepiscopum, quem mittit ad Eucharisticum Conven
tum, ex omnibus nationibus Melburni in Australia habendum, ut celebri-
tatibus praesideat.
PAULUS PP. VI
Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictio
nem. — Melburni, in urbe egregia Australiae — quae terra continens ite
rum, post Sydneyensem Congressionem, eiusmodi fruitur honore et
divincitur officio — mox, ut notum est, XL celebrabitur Conventus
Eucharisticus ex omnibus nationibus. Qui cura et studio Venerabilis
Fratris Iacobi Roberti Knox, istius sedis Archiepiscopi, peritorum
opera sociata, ita paratur, praesertim renovatione pastorali, ut facile
* Ibid.; Const. dogmática Lumen Gentium, n. 30.
Acta Pauli Pp. VI 69
prospici possit eum fore religionis ardore insignem, decursu alacrem,
prosperum exitu.
Variae autem inceptiones per sacri huius coetus dies ad effectum de
ducentur, quibus hic, ut statutum est, peculiari quadam nota populari
conspicuus, praestantior ac salubrior reddatur. Quas inter iuvat me
morare eam, quae ad fideles pertinet, qui, stirpe, sermone, moribus di
versi, in Australiani immigrarunt : hi enim suas habebunt liturgicas
celebrationes et circa altare Domini una congregabuntur ; etiam rei
oecumenicae, ut accepimus, suus locus tribuetur.
Quodsi apparatus rationem probamus, summo tamen praeconio di
gnum arbitramur argumentum praecipuum, huic Conventui propositum ;
quod est mandatum novum, quo Salvator praecipit, (( ut diligatis
invicem, sicut dilexi vos w.1 Quod quidem aptissimum esse videtur ad
rem supernaturalem in animis hominum inculcandam, qui hac aetate
ob tot causas saepe inducuntur, ut naturalia potius ac temporalia respi
ciant. Haec autem res supernaturalis, id est caritatis nobilissima virtus,
ab Eucharistia, quae est sacramentum ineffabilis amoris divini, ut e
fonte uberrimo manat. Ee quidem vera mente concipi nequit arctius et
validius vinculum caritatis, quam convivium illud, quod Deus ut supre
mum et maximum dilectionis suae testimonium et pignus instituit.
Hic unus panis, quo nutriuntur, et unus potus, quem bibunt, Christi
asseclas ita coagmentant et coagmentare debent, ut unam veluti fami
liam efficiant, illud iterato spectaculum mundo praebentes, quod in
Actibus Apostolorum describitur : « Multitudinis autem credentium erat
cor unum et anima una » . 2
Sitiunt profecto hanc « caritatis unitatem » , 3 homines, qui saepe tot
discidiis, discriminibus, immo saevis dimicationibus confiictantur. Recte
ergo Ioannes Chrysostomus, lumen Ecclesiae orientalis, doctrinam Apo
stoli explanans, secundum, quam unum corpus sumus, et membra ex
carne et ossibus eius,4 ait : « Ut ergo hoc simus non solum per dilectio
nem, sed etiam re ipsa, cum illa carne commisceamur ; id enim efficitur
per cibum quem ille dedit, ut ostendat nobis quanto erga nos ferveat
amore. Ideo se nobis commiscuit, et in unum corpus totum constituit,
1 Io. 13, 34. 2 4, 32. 3 S. AUGUSTIN. Serm. 356; P.L. 39, 1577. 4 Cfr. Eph. 5, 30.
70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ut unum simus, quasi corpus iunctum capiti » . 5 Quibus e verbis etiam
patefit non agi de pio universalis cuiusdam amoris somnio, sed de
caritate, quae factis seu operibus exerceatur. Valde igitur exoptamus,
ut Eucharisticus hic Conventus — quemadmodum ii, qui illum appa
rant, sollerter conituntur — animos inflammet ad mutuum auxilium,
ad magnanimam curam advenarum, ad fraternam relevationem indigen
tium, derelictorum.
Itaque haec omnia auctoritate et quadam quasi praesentia Nostra
confirmare et corroborare volentes, te, Venerabilis Frater Noster, qui,
Cardinalis dignitate spectabilis, Baltimorensi sedi es praepositus se-
dulumque agis Praesidem Stabilis Consilii Eucharisticis Internationa
libus Conventibus provehendis, Legatum Nostrum eligimus et renun-
tiamus, ut, Nostram gerens personam, Melburnensi ex omnibus gen
tibus Congressioni Eucharisticae praesideat. Minime vero dubitamus,
quin, pro impensa, qua ardes, pietate in mirabilis Sacramenti altaris
mysterium, in quo Christus Redemptor incruente se immolat, animas
pascit, extra haec sub sacris speciebus vere, realiter et substantialiter
praesens adest, commissum tibi munus feliciter et frugifere sis im-
pleturus.
Nos denique Deum supplicibus precibus rogamus, ut proximus hic
Conventus reapse ferax sit fructuum spiritualium, qui exspectantur,
et ut hi in profectum terrae Australianae, cuius suavis apud Nos viget
memoria, et totius orbis bene vertant.
Haec ex pectore ominati, tibi, Venerabilis Frater Noster, Sacrae
Romanae Ecclesiae Cardinalibus, Antistitibus, sacerdotibus, religiosis
universisque fidelibus, qui eucharisticis istis celebritatibus intererunt,
Benedictionem Apostolicam, caelestis gratiae et solacii auspicem, aman
tissime impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die XXV mensis Ianuarii,
anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
5 In Ioannem Horn. 8; P.C 59, 259; iii. I. Rouet De Journel, Enchiridion Pa-
tristicum, n. 1166.
Acta Pauli Pp. VI 71
NUNTIUS GRATULATORIUS
Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Sidarouss, Coptorum
Alexandrinum Patriarcham, quinque condentem lustra ab episcopali
ordinatione suscepta.
Heu quam fugacibus annis labens temporis circulus mox tibi, Ve
nerabilis Frater Noster, candido signandum lapillo revehet diem :
quinque enim exacta decurrent lustra, ex quo ipse episcopalem ordi
nationem suscepisti.
Huic praeclarae occasioni consentanea, bene precantia ultro dici
mus verba, quae quemadmodum Nobis ad proferendum grata, ita tibi
erunt in accipiendo iucunda. Decet sane, valde oportet, fas est, ut
sollemniter a te celebranda memoria, quae a sacrorum Antistitibus
solet devotae mentis observantia recoli, votis approbatione dignis cla
rescat, atque adeo afferat caelestis gratiae uberiora dona tibi viro
desideriorum 1 ac tecum universis qui te norunt et diligunt, ut durabili
sint profectui et oblectamento.
Hanc ad rem hoc potissimum pertinet, ut vos omnes aemulo studio so
lidam, illibatam, integram fidem, quam Apostolorum Principes, duae
oli vae ad latera candelabri sancti coram dominatore universae terrae,2
Romae, in catholicis orbis capite, annuntiarunt et Evangelista Marcus,
florentissimae Alexandriae inclita gloria sanguine suo sanxit, corde,
ore, vita profiteamini.
Quod quidem ut in Patriarchatus istius finibus et arduis laboribus
feliciore usque exitu eveniat, in te sitas et collocatas optimae spei ratio
nes Nos tenere persuasum prorsus habemus. Nam tu homo prisci mo
ris, apertus et simplex, catholicae unitatis sensu eximie praeditus,
dictis et factis ministerium tuum nobilitasti atque, iugi magisterio
incumbens, constanti nisu id tibi praestituisti, ut agni gregis tui,
imo Christi, omnes unanimes, compatientes, fraternitatis amatores,
misericordes, modesti, humiles, non reddentes malum pro malo, be
nedictionem promissae hereditatis possideant.3
Haec vero quae ipse bonus pastor in populo docuisti et doces con-
1 Cfr. Dan. 10, 11. 2 Cfr. Zach. 4, 12-14. 3 Cfr. 1 Pe. 3, 8-9.
72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sono nitore morum confirmare persequere. Hac de causa, virtutum
laude crescens, aeternitati vive et hanc in aula, mentis, ubi sol solis
Logos radios emittit, meditari perge assidue, ut eius inenarrandi
praemii post fructuose actum terrestre iter feliciter sis compos, auspice
Beatissima Virgine Maria, decore praesidioque tuo, in qua gratia
omnis viae et veritatis.4
Haec ominatis, nihil Nobis reliquum est nisi, ut tibi, Venerabilis
Frater Noster, et universo gregi, sollerti moderationi tuae commisso,
Apostolicam Benedictionem, arrham abundantium caelestium mune
rum, impertiamus.
Ex Aedibus Vaticanis, die x x x mensis Decembris, anno MCMLXXII ,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
ALLOCUTIONES
I
Romanae Civitatis Magistro et Administratorum Coetui, novo ineunte anno
Beatissimo Patri fausta ominantibus.*
Si rinnova oggi un incontro tradizionale, e sempre molto gradito,
che offre a voi l'occasione di porgerci i vostri auguri per il Nuovo
anno, e a noi di ricambiarli con tutto il cuore. Ringraziamo il Signor
Sindaco, per le parole che ha voluto rivolgerci anche a nome dei suoi
valenti collaboratori ; e vi assicuriamo la nostra riconoscenza per tanta
cortesia. Gli auguri non sono certo una pura formalità ; nel caso odierno
corrispondono al desiderio, certamente reciproco — da parte sia del
Vescovo di Roma, responsabile della cura spirituale di questa Città
unica al mondo, sia del Sindaco e della Giunta di questa stessa Roma,
responsabili del suo sviluppo civico e sociale — di gettare uno sguardo,
ciascuno dalla rispettiva sfera di competenza, non separata ma com
plementare anche se diversa, sulla realtà, sulle esigenze, sulle aspetta
tive della molteplice vita dell'Urbe.
4 Cfr. Eecli. 24, 25.
* Die 15 mensis ianuarii a. 1978.
Acta Pauli Pp. VI 73
Guardiamo dunque a questa Roma, a cui dedicate le vostre atten
zioni, coadiuvati dall'efficienza dei singoli organi dell'apparato neces
sario a reggere tanto complessa e delicata amministrazione. Come già
altre volte ne avemmo l'opportunità, vi diciamo la nostra sollecitudine
e sensibilità, il nostro rispettoso e cordiale interesse per l'attività che
svolgete, non certo facile né semplice, talché talora il compito ch'essa
impone sembra richiedere sovrumane fatiche alla mente, che deve avere
di ogni questione piena e chiara e realistica visione, come alla volontà,
che è posta di fronte a formidabili problemi e a gravi decisioni, in
mezzo a difficoltà di ogni genere, d'indole amministrativa e organizza
tiva, in ogni campo della convivenza sociale, e in primo luogo delle
scuole, degli ospedali, dell'urbanistica, della circolazione stradale, ecc.
Vediamo l'impegno, lodiamo lo sforzo, incoraggiamo i propositi, aftin
ché la popolazione di Roma non manchi di quanto è necessario per il
suo ordinato sviluppo, nel moltiplicarsi quotidiano delle proprie urgenti
esigenze, per essere al livello che si addice ad una città che è gloriosa e
moderna, capitale di uno Stato pieno di vitalità e di progresso civile
e sociale ed è nello stesso tempo il centro di una religione a raggio mon
diale, quale è quella cattolica, irradiatrice senza posa del messaggio
evangelico per divino mandato, anche se affidato alle deboli forze del
l'umile Successore di quel Pietro, « onde Cristo è Romano ».
E la costatazione di questa realtà ci pone nel dovere di esporvi con
tutta semplicità due pensieri, che ci stanno particolarmente a cuore, e
che vogliamo affidarvi in questo incontro.
E il primo è l'appressarsi del 1975, in cui, secondo la millenaria
consuetudine instaurata dai nostri Predecessori, dovrebbe cadere la
celebrazione del Giubileo. La cosa non è ancora ufficialmente deliberata.
Ma è da credere che avremo fra due anni l'Anno Santo, come dovrebbe
normalmente avvenire. Ciò si dovrà decidere in questi giorni, data la
grande complessità dei problemi ecclesiali, pastorali, organizzativi che
una tale celebrazione comporta. Noi osiamo fin d'ora sperare che se
l'Anno Santo sarà celebrato, Roma saprà degnamente prepararsi per
quanto la riguarda ad accogliere questo avvenimento ecclesiale di di
mensioni mondiali, cercando in primo luogo di far progredire la solu
zione della questione bruciante dei « baraccati », e in secondo luogo di
eliminare se non la triste realtà, l'ostensione almeno e la provocazione
del mal costume. Sappiamo di toccare argomenti penosi che — ne
siamo certi — formano l'oggetto della vostra attenta considerazione.
E questo ci induce ad accennare al secondo punto, strettamente con-
74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nesso col precedente : ed è il dovere che tutti abbiamo di non dimenticare la spiritualità propria di Roma, che le deriva da quel carattere straordinario, a cui sopra accennavamo, sia sotto l'aspetto turistico, sia sotto quello della coscienza della sua rappresentatività spirituale e morale. Dobbiamo averla presente, questa spiritualità, come oggi si pone : nella presenza tuttora parlante e suadente delle memorie storiche, che l'alimentano come uno stimolo e un invito costante; presente ancora e specialmente nella vita pastorale odierna, che si sforza di adegnarsi alle tremende responsabilità create dallo sviluppo di una città in continua espansione e mutamento; Roma, per la sua eredità di santi, per la sua missione universale, per il suo compito provvidenziale, merita uno sforzo generoso da parte di tutti i romani, specialmente dei giovani, affinché la sua impronta spirituale sia conservata ed adeguatamente messa in luce per il bene dell'intera umanità.
Ecco, cari Signori, le nostre aspirazioni, che non contrastano con la piena autonomia della città, sì bene rendono onore alla sua dignità e alla sua missione storica perenne ; ecco i nostri voti : li confidiamo a voi, in questo inizio d'anno, affinché trovino nella vostra cooperazione, ne siamo ben certi, quella rispondenza che auspichiamo; ma soprattutto li affidiamo al Signore, affinché voglia continuare a benedire copiosamente questa Urbe, ch'Egli ha voluto Sede centro dell'Orbe cattolico e del suo Vicario in terra. E per voi, per i vostri collaboratori, per i vostri cari, per l'immane lavoro che siete chiamati a svolgere, preghiamo il Redentore Divino, e Maria SS.ma « Salus Populi Romani », invocando su tutti la ricchezza dei doni celesti.
I I
Ad Excellentissimum Virum Arturum Morgan Morales, Panamensis Rei
publicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi
muneris testes tradentem.*
Señor Embajador :
Hemos escuchado con cordial interés las palabras que acaba de
dirigirnos al presentar las Cartas, que lo acreditan como Embajador
Extraordinario y Plenipotenciario de Panamá ante la Santa Sede.
Agradecemos de modo particular sus expresiones de aprecio por
* Die 18 mensis ianuarii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 75
nuestra acción en favor de la paz y por la actividad de la Iglesia en
su País.
Ella, en cuanto portadora del Mensaje divino de salvación, que
abarca la totalidad del hombre en su caminar hacia Dios y en su relación
con el mundo, vive una característica solidaridad con las legítimas
aspiraciones y el desarrollo de la vida humana. No queda indiferente
ni neutral ante los problemas del peregrinar terreno, sino que se
empeña decidida y desinteresadamente en favor de la humanidad, siem
pre en la línea que le es propia, aportando a los esfuerzos de los indivi
duos y de las naciones la luz de su palabra, la visión de un humanismo
más pleno y la acción de sus hijos, con el fin de lograr un mundo más
fraterno, más justo y más pacífico.
Por eso seguimos con especial interés el trabajo que la Iglesia, bajo
la guía de sus Pastores, lleva a cabo en su País, colaborando al bien
de todos no sólo fomentando el espíritu religioso, sino también con
su participación activa en el progreso integral, concretamente en aque
llos campos que le son más característicos, como la misión educativa,
la promoción de una auténtica conciencia social cristiana, la formación
y la ayuda en el ámbito de la vida familiar. Tal es el espíritu de
colaboración que anima a la Iglesia y bien esperamos que cualquier
dificultad que pudiese surgir se resuelva en un clima de comprensión y
entendimiento recíprocos.
Confiamos que el espíritu cristiano, que distingue tradicionalmente a
los panameños, y los deseos de progreso que les animan, a los cuales
Vuestra Excelencia ha hecho referencia, contribuirán decididamente a
que en Panamá las realidades vayan respondiendo cada vez más a las
aspiraciones de aquellas queridas poblaciones. Como abogado de los
pobres y necesitados, tenemos confianza en que les será dedicada siempre
una especial atención, de manera que no solamente puedan disfrutar de
las ventajas del progreso, sino que siendo cada uno más y sintiéndose
más, puedan colaborar en el logro de su propio desarrollo y del de toda
la comunidad. Pensamos en este momento con particular afecto en los
campesinos y en los obreros, que tanto esperan y que tanto pueden
dar a la sociedad.
Nos permitimos también un recuerdo para los jóvenes, esperanza del
futuro y estímulo del presente. A ellos la sociedad debe dedicar sus
constantes esfuerzos, de manera que sus justas aspiraciones y anhelos
encuentren adecuada respuesta y tengan la oportunidad de convertirse
76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
en frutos de fraterno progreso y pacífica convivencia. La Iglesia estará siempre presente con especial interés en esta importante labor.
Al corresponder con nuestro deferente saludo al que por medio de Vuestra Excelencia nos han trasmitido las más altas Autoridades de su Nación, le formulamos, Señor Embajador, nuestros mejores votos y le aseguramos nuestra benevolencia para el feliz cumplimiento de la elevada misión que ahora comienza.
Con estos sentimientos invocamos sobre Vuestra Excelencia la continua asistencia divina, mientras otorgamos de corazón a todos los amadísimos hijos de Panamá la implorada Bendición Apostólica.
I I I
Sociis habita e Sodalitate v. d. « Associazione della Stampa Estera in
Italia », die festo recurrente S. Francisci Salesii, diurnariorum Patroni.*
Chers Messieurs,
Nous vous remercions des paroles aimables et confiantes que vous venez de Nous adresser par la voix de votre Président. Vous avez voulu Nous associer au soixantième anniversaire de l ' « Associazione della Stampa Estera in Italia », célébré en octobre dernier. Nous nous y prêtons bien volontiers, en cette fête de saint François de Sales, le saint patron des journalistes, qui a voulu mettre la vie spirituelle la plus authentique à la portée de tous les laïcs, comme vous vous efforcez de mettre l'actualité à la portée du grand public.
Vous êtes les bienvenus en cette maison où, voici vingt ans, notre prédécesseur Pie XII accueillait avec honneur les membres de votre Association. Le Pape Jean avait aussi adressé, en février 1963, à votre Conseil de direction, des paroles émouvantes, simples et nettes, jaillies de son cœur d'apôtre et de son expérience des hommes, tout empreintes de confiance. C'est sur ce ton de la conversation familière que Nous abordons cette rencontre, heureux, oui, très heureux, de pouvoir Nous entretenir avec vous de votre profession qui Nous a toujours tenu très à cœur.
Nous regardons d'abord avec une grande sympathie, imprégnée d'estime et de réalisme, la mission qu'il vous est donné d'assumer dans le monde moderne. C'est un fait, vous représentez une force immense
* Die 24 mensis ianuarii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 77
dans notre civilisation. Aucune institution ne peut faire fi de l'opinion
publique que vous contribuez singulièrement à former, avec les autres
moyens de communication sociale. L'expérience confirmé chaque jour
davantage ces paroles que le regretté Père Emile Gabel écrivait il y a
dix ans : « L'information ... est le système nerveux de la vie moderne,
par les réactions qu'elle déclenche et l'influx qu'elle propage à travers
tout le corps social
Il Nous revient aussi à la mémoire cette pensée judicieuse de Biaise
Pascal : « Je voudrais de bon cœur voir le livre italien, dont je ne con
nais que le titre, qui vaut lui seul bien des livres : " Della opinione re
gina del mondo ". J'y souscris sans le connaître, sauf le mal, s'il y en
a ) ) . 2 La façon dont vous recueillez les faits, dont vous les groupez,
les présentez, les interprétez, fournit à vos lecteurs une matière à ré
flexion et des critères de jugement dont l'écho et la résonance commune
— c'est ainsi que Pie XII qualifiait l'opinion publique — prennent une
place capitale qu'il serait superflu de décrire. C'est dire le rôle passion
nant qui vous échoit, comme aussi la responsabilité considérable at
tachée à ce pouvoir.
Mais Nous pourrions dire également que votre métier comporte des
exigences, et aussi des servitudes qui ne Nous échappent pas : elles
mettent les journalistes consciencieux devant une tâche lourde, délicate
et difficile.
La première exigence est celle de vous soumettre au réel, qu'il
s'agisse de faits, de situations, de mentalités. Tous les faits ne sont
certes pas des « événements », objets d'information. Mais il ne s'ensuit
pas que leur choix, et à plus forte raison leur interprétation, soient
laissés entièrement à votre liberté. Les lecteurs attendent de vous une
documentation honnête, précise, aussi complète que possible, qui leur
permettra de juger, en responsables. Quelle que soit l'initiative que
vous avez à mettre en œuvre, il y a donc une certaine ascèse en face
d'une réalité qui n'est pas une construction de l'esprit, et d'un public
qui manifeste de justes exigences. En ce sens, vous n'apparaissez plus
comme des maîtres, mais comme des serviteurs.
Par ailleurs, ce travail intéressant se révèle par lui-même très
astreignant, à cause du foisonnement continuel de l'actualité. Il ne
vous laisse guère de repos, car vous devez être prêts à accueillir quoti-
1 Etudes, t. 318, juillet-août 1963, p. 19. 2 Pensées, éd. Brunschvicg, n. 82.
78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
diennement l'événement. Bien plus, il vous faut faire vite pour saisir
les informations à leur meilleure source, rassembler les antécédents qui
les situent, décrire le contexte, rédiger d'une plume alerte, dans un
article condensé, que les responsables de la mise en pages risquent de
réduire à leur tour. Nous avons bien conscience de ces difficultés.
Il y a enfin et surtout les servitudes de la presse pour laquelle vous
travaillez, et les goûts des lecteurs dont on cherche à capter l'intérêt,
ne serait-ce que pour faciliter la vente. Cela met à rude épreuve le
souci d'objectivité, disons d'indépendance, qui constitue à nos yeux
l'honneur du journalisme. Il vous faut d'abord résister à la tentation
du sensationnel à tout prix, qui entraîne à devancer l'actualité, à
simplifier ou à déformer la réalité, voire à s'appesantir sur ses aspects
les moins nobles : une telle presse se déshonore elle-même. Il existe aussi
bien d'autres conditionnements, plus insidieux, qui peuvent s'exercer
sur vous, d'ordre économique, politique, idéologique, ou issus de
groupes de pression dont l'opinion semble faire la loi du jour et que
l'on n'ose pas contrecarrer. Il y a tout simplement la concurrence im
placable, qui peut vous inciter à publier vous aussi des éléments discu
tables dont on vous reprocherait de ne pas avoir parlé, ou à faire le
silence sur des points importants qui ne passionnent malheureusement
pas l'opinion publique. Toutes ces conditions actuelles des communi
cations sociales ne font que souligner la conscience et le courage que
requiert votre profession, et peut-être aussi la solidarité qu'elles vous
appellent à mettre en œuvre, avec vos collègues, dans votre milieu, pour
assainir toujours davantage les mœurs journalistiques et vous assurer
l'indépendance nécessaire à l'objectivité.
Toutes ces difficultés existent : néanmoins les impératifs de la (( déon
tologie » de la presse demeurent. Ils impliquent amour incorruptible
de la vérité, recherche laborieuse, droiture, humilité, aptitude au dia
logue. Il ne s'agit pas d'une morale négative, faite d'interdits, qui
risquerait effectivement de vous décourager. Il s'agit de répondre à ce
droit de tout être humain à une information objective, comme le pro
clamait Jean XXIII dans «Pacem in terris»; de lui permettre ainsi
de savoir, de comprendre, de se cultiver, de mieux prendre en main
son destin et de participer à la construction de la cité, en responsable
éclairé. Cet objectif suppose un sain pluralisme de la presse, qui
permet une confrontation des points de vue, une communication, un
dialogue ouvert avec les lecteurs, à la recherche d'une plus grande
vérité et d'un plus grand bien. Dans ce concert, vous avez pleinement
Acta Pauli Pp. VI 79
le droit d'exprimer vos idées et de défendre vos préférences, mais jamais
au détriment d'une information objective ni d'un jugement équitable. Ce
serait une responsabilité redoutable que de répandre une conception
tronquée de la réalité, qu'il s'agisse des institutions ou des personnes.
Votre rôle est de susciter une formation pleinement humaine, d'être
des éveilleurs, grâce à l'instrument de choix dont vous disposez. C'est
dire l'honneur que Nous accordons à votre profession, l'estimant tou
jours capable d'un meilleur service des hommes.
Dans l'Eglise également, cette importance de la presse a fait l'objet
d'une réflexion mairie, notamment depuis le Concile Vatican I I , et de
dispositions appréciables. Les moyens de communication sociale y ont
été envisagés dans leur signification la plus positive, en dépit de leurs
imperfections et de leurs risques. Le droit à l'information, qui y a
été proclamé et précisé, trouve son application dans l'Eglise elle-même :
en même temps qu'une institution hiérarchique agissant au nom du
Christ, n'est-elle pas aussi une communauté humaine, avec la nécessité
du dialogue et de la participation?
Comme témoin typique de cet effort, notre Commission pontificale
a publié l'Instruction pastorale « Communion et progrès » : Nous vous
invitons à la méditer de nouveau et Nous sommes heureux de l'offrir
en hommage à chacun d'entre vous. Témoins aussi ces initiatives que
le Saint-Siège a peu à peu mis en œuvre au Vatican, et que vous avez
eu la courtoisie d'évoquer : la salle de presse, près de laquelle la
plupart d'entre vous sont accrédités et qui demeure en permanence à
votre disposition; les nombreuses conférences de presse qui ponctuent
la parution des documents pontificaux; la distribution aussi de ces
textes et de leur traduction, avec embargo quand c'est possible. Vous
avez reçu progressivement une information plus complète au cours du
Concile, des divers Synodes d'évêques ; la salle du Synode a connu ré
cemment des débats de qualité sur la justice et la paix ... Il demeure
évidemment des limites que la discrétion et le bien commun exigent,
dans l'Eglise, plus encore que dans les autres sociétés. La raison en
est simple. Si l'Eglise doit bien connaître le monde auquel sa pastorale
est destinée et susciter une large collaboration de ses fils, ses décisions
prennent leur appui dans l'Evangile et dans sa propre Tradition vi
vante, non dans l'esprit du monde, ni dans l'opinion publique, à laquelle
échappe souvent d'ailleurs la complexité des problèmes théologiques
ou pastoraux qui sont en cause. Mais nous ne prétendons pas pour
autant, en ce qui concerne le Saint-Siège, avoir réalisé tout ce qui
80 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
serait possible et souhaitable pour faciliter votre travail. De toute
façon, c'est dans un climat de respect, de confiance, de sincère colla
boration que pourront s'accomplir de nouveaux progrès.
Et maintenant, Nous n'oublions pas que vous êtes journalistes, en
quête de nouvelles, d'interviews, au cours de toutes vos rencontres, y
compris de celle-ci. Et vous êtes vous-mêmes porteurs de questions, des
vôtres, de celles de nos contemporains, dans le désir de contribuer à
établir comme « un pont » entre l'Eglise et l'humanité. Le monde
attend effectivement de Nous des réponses à sa recherche, à son inquié
tude, à son espérance. Nous nous efforçons de le faire dans les actes
habituels de notre ministère. Nous regrettons toutefois que, trop souvent,
un seul aspect de nos paroles soit mis en relief. Ce matin, Nous nous
contentons d'attirer votre attention sur quelques-unes des lignes maî
tresses de notre pontificat, en faisant appel à votre collaboration.
Sur le plan de l'Eglise, dont il Nous revient de confirmer la foi et
de garantir l'unité, Nous veillons à appliquer fermement et intégra
lement le Concile Vatican I I , à marcher sur les chemins qu'il a ouverts.
Nous tenons à le faire dans l'esprit de notre première encyclique
« Ecclesiam suam ». A ce sujet, Nous voudrions vous dire un mot des
multiples actes pontificaux, législatifs et pastoraux, qui ont jalonné
ces dernières années. Mesurez-vous à quel point ils sont longuement
préparés, dans leur ensemble, par une intense collaboration avec les
représentants de tous nos Frères dans l'épiscopat? Si leur préparation
requiert de nous, Pasteurs, une étude théologique exigeante, leur pré
sentation au grand public, qui se fait en partie par votre intermédiaire,
vous demande aussi, à vous journalistes, une réflexion sérieuse en ce
domaine.
Vous êtes témoins aussi des troubles qui agitent l'Eglise. Les ré
formes qui suivent un grand Concile nécessitent toujours un ajustement
laborieux, et plus encore l'adaptation rapide aux mutations accélérées
de notre époque. Mais ces conjonctures n'expliquent pas toute la pro
fondeur des remises en question. Comme Pape, Nous en mesurons la
gravité, et Nous devons, tel un veilleur, en signaler l'ambiguïté hu
maine, voire l'ivraie que le Malin sème dans la Royaume de Dieu. Au
milieu de tant de phénomènes marginaux et contestataires, qui sont
une proie facile pour le journalisme, comment ne pas souhaiter que
vous sachiez discerner, vous aussi, ce qui peut être recherche loyale
d'une attitude évangélique, et ce qui porte déjà la marque d'une aventure
Acta Pauli Pp. VI 81
stérile, coupée de ses racines vivifiantes? Souvent le bien ne fait pas
autant de bruit !
Précisément Nous ne cessons de relever ce qui manifeste un réveil
authentique, un progrès dans la prière, dans l'engagement de charité,
dans la participation active à l'œuvre de l'Eglise. Ces signes sont
nombreux, même s'ils sont discrets : ne pourraient-ils pas faire da
vantage l'objet de votre regard attentif, de votre témoignage? Le jour
naliste, surtout le journaliste chrétien, doit, comme le théologien, avoir
les yeux grands ouverts sur la chrétienté en travail.3 La véritable
Eglise s'enfante aujourd'hui dans la fidélité et la hardiesse de l'Esprit,
dans l'unité du Corps du Christ. Nous ne vous demandons pas d'en faire
a priori l'apologie, mais d'accorder vraiment la place que méritent ces
faits positifs. Comme le Seigneur, Nous vous disons : venez et voyez.4
Sans doute le mystère de l'Eglise sera-t-il toujours difficile à saisir
pour ceux qui sont chargés, comme vous, d'en relever les aspects
phénoménologiques. L'Eglise est faite d'hommes, de relations sociales.
Le Saint-Siège lui-même utilise un appareil extérieur dont l'opinion
publique a tendance à ne voir que les détails insignifiants. Vous con
naissez les (( lieux communs )) qui circulent sur le Vatican et qui donnent
une image insolite et fausse de la réalité, sans laisser bien souvent la
possibilité pratique de faire les rectifications nécessaires. Peut-être
êtes-vous plus sensibles encore à la tentation subtile de ne chercher, dans
les actes du Saint-Siège, que la portée ou même les intentions « politi
ques ». Mais Nous vous estimons capables de vous élever au-dessus
de ces visions partielles ou déformées. La loyauté demande qu'on
interroge l'Eglise sur ce qu'elle dit d'elle-même, sur ce qu'elle est en
réalité : une institution dont les mobiles ne sont pas politiques, mais
spirituels, dont les racines sont évangéliques, dont la visée est escha-
tologique. En hommes de bonne volonté, sachez en découvrir le cœur,
et le manifester à vos lecteurs, comme l'exigent la vérité et l'objectivité.
Nous faisons particulièrement appel à ceux qui, parmi vous, partagent
la foi chrétienne : comment pourraient-ils parler de l'Eglise, comme
d'une réalité extérieure, alors qu'elle est pour eux aussi une mère?
Ne serait-ce pas la meilleure chance pour eux de la comprendre de façon
adéquate? On ne connaît bien qu'avec le cœur.
En dehors de la vie interne de l'Eglise, vous êtes témoins encore de
3 Cf. M. D. CHENU, O.P., dans La Parole de Dieu, I I , L'évangile dans le temps,
Cerf, 1964, pp. 212-224. 1 Cf. Jn 1, 39.
6 - A. A . S.
82 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nos préoccupations pour tout ce qui touche l'existence de nos contem
porains : les droits de l'homme, la famille, la culture, les problèmes
économiques et sociaux, la construction de la communauté internatio
nale. C'est vrai: il n'est pas de domaine humain qui ne rencontre
notre sollicitude. La Constitution « Gaudium et Spes )) vous donne le
secret de notre intérêt, de notre solidarité avec les espoirs ou les angois
ses des hommes de notre temps. Dans tous ces secteurs les chrétiens
ont un service à accomplir avec tous les autres hommes, sans perdre
de vue l'achèvement dans le Royaume du Ciel; ils s'y engagent avec
l'urgence de la charité. Notre vision peut vous apparaître bien opti
miste : elle l'est en effet. Nous sommes sûrs que Dieu a sauvé le monde
et promis aux hommes son Esprit. Puissiez-vous donner largement
écho à notre espérance ! C'est d'elle que les hommes ont besoin pour
entreprendre et pour bâtir un monde meilleur. Un acte d'amour géné
reux est un événement plus important qu'un acte de haine. Il dépend
de vous aussi que l'humanité ne soit pas assombrie, mais éclairée, sti
mulée par la vision qu'elle puise dans vos journaux.
Quant à la paix elle-même, vous connaissez nos convictions, sans
cesse reprises dans nos exhortations. Si la solution pratique des conflits
échappe à notre compétence, nous voulons du moins exercer ce ministère
de réconciliation dont le Seigneur nous a chargé, c'est-à-dire renverser
sans cesse ce mur d'indifférence et de haine que le Christ est venu
détruire en son principe.5 Et quand nous parlons de paix, nous ne la
séparons jamais de la justice. Nous vous remercions de l'écho que vous
y donnez.
Faut-il formuler un dernier souhait? Nous vous invitons tout à
l'heure à échapper à une certaine conspiration du silence qui se fait
autour de problèmes, vitaux pour l'humanité comme pour l'Eglise. Il est
en effet des catégories entières de gens qu'on pourrait appeler les « lais
sés-pour-compte de l'information », qui ne créent pas aujourd'hui de pro
blèmes politiques sur le plan international, mais qui sont oubliés dans
leur misère, lésés dans leur dignité humaine, dans leurs droits humains
élémentaires, dans leur liberté, dans leurs exigences spirituelles. L'escla
vage n'est pas aboli autant qu'on le croit et les prisonniers dits politi
ques ont rarement été si nombreux. Vous nous permettrez d'évoquer des
situations qui nous tiennent particulièrement à cceur : le sort injuste
et douloureux fait à l'Eglise en certains pays. Prend-on suffisamment au
s Cf. Eph. 2, 14.
Acta Pauli Pp. VI 83
sérieux la souffrance de ceux qui en sont victimes, qui ne peuvent y
exprimer librement leur foi ni disposer des moyens normaux de la
transmettre à leurs enfants? Puisque vous Nous demandez nos préoccu
pations, celle-là demeure essentielle.
Voilà, chers amis, quelques confidences amicales que nous sou
mettons à votre réflexion. Elles vous manifestent notre estime et notre
confiance. Nous sommes prêts à vous aider dans votre tâche difficile et
prions l'Esprit-Saint de vous assister. Puissiez-vous à votre tour
faire connaître le vrai visage du Saint-Siège, de l'Eglise, travailler de
concert avec Nous pour les grandes causes de l'humanité, pour la paix.
Nous saluons en vous chacun des pays dont vous représentez la presse
en Italie. Nous formons les meilleurs vœux pour vous-mêmes comme
pour vos familles, et Nous invoquons sur vous tous, avec le patronage
de saint François de Sales, les Bénédictions de Celui qui nous a
apporté l'Evangile, la Bonne Nouvelle.
* * *
Nous venons d'entendre comme vous, cette nuit, l'annonce officielle
de la conclusion de l'accord pour la paix au Vietnam, fait simultanément
par le Président des Etats-Unis, le Gouvernement de Hanoï et celui de
Saigon.
Nous sommes avec tous ceux que cette nouvelle remplit de joie!
Et Nous ne voulons pas tarder davantage à envoyer nos félicitations et
nos vœux de paix, de liberté, de concorde et de prospérité, tant aux
populations du Sud-Vietnam qu'à celles du Nord-Vietnam.
Nous voulons dire notre satisfaction à tous ceux qui ont eu le
mérite de vouloir mettre fin à ce conflit interminable et meurtrier. Nous
leur répéterons les paroles de l'Evangile : Heureux les artisans de paix,
car ils mériteront d'être appelés fils de Dieu ! 6
Mais Nous nous sentons particulièrement proche de tous ceux qui
ont souffert — ô combien — à cause de la guerre. Où sont, chers Viet
namiens, où sont vos morts? Et combien sont-ils? Le Dieu des vivants et
Père de tous ne les oubliera pas, et Nous le prierons de les accueillir
en son sein pour la vie éternelle. Mais Nous pensons actuellement aux
veuves, aux jeunes orphelins, aux enfants sans maison, sans famille, sans
Cf. Mt. 5, 9.
84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
assistance; aux blessés, aux mutilés, aux réfugiés, aux pauvres, et
Nous faisons appel aux personnes de bonne volonté comme aux insti
tutions de bienfaisance pour qu'elles apportent leurs secours à tous ces
gens qui sont dans l'affliction et dans le besoin : plus que jamais, il
faut aider le Vietnam ! Après une épreuve aussi longue et aussi tra
gique, il importe qu'il se relève rapidement et qu'on lui fournisse une
aide prompte et efficace. Il s'agit non seulement de réconforter ce peuple
et de rebâtir les ruines, mais aussi de restaurer chez tous les citoyens
du monde le sens du bien, de la solidarité humaine, de la liberté, de
l'ordre et de l'espérance.
Riz, vêtements, médicaments, habitations, écoles, routes, travail,
églises : rien de ce qui est nécessaire à une société ordonnée ne doit
manquer à cette terre tourmentée. Nous dirons même plus : les mœurs
pacifiques et l'expression artistique qui caractérisent traditionnelle
ment le génie de ce peuple doivent refleurir. Tel est le souhait que
Nous formons ; et, pour notre part, Nous continuerons, à faire tout notre
possible pour que cette rénovation s^ accomplisse, depuis l'armistice
jusqu'à l'établissement de la paix.
L'armistice est une trêve des armes : il faut qu'elle évolue et se
transforme en véritable paix.
Oui. Ecoutez notre voix humble et cordiale, chers Vietnamiens, et
vous tous qui prenez intérêt à la fin de ce conflit. C'est dans les cœurs
que la véritable paix trouve sa source; ce n'est pas dans la victoire des
armes, ni dans la domination politique, ni dans l'orgueil de race, ni
même dans l'équilibre des forces et des intérêts; la véritable paix est
fondée sur l'amour, sur le fait que nous sommes frères. Le grand effort
à réaliser maintenant est donc celui de faire renaître l'amour, la con
fiance, la sympathie, la patience dans les esprits exacerbés. Chacun doit
recréer la paix en lui-même pour pouvoir la rétablir avec les autres.
C'est là une vérité paradoxale : pas de vengeance, mais le pardon réci
proque. Cette vérité, c'est Jésus, le Christ, qui nous l'a enseignée :
quant à Nous, Nous vous la transmettons, pour votre bonheur, pour
votre paix. Et en vous saluant cordialement, Nous vous bénissons.
Acta Pauli Pp. VI 85
I V
In sacra aede S. Mariae in Vallicella habita, cum sollemnis ritus celebraretur ad Christianorum unitatem implorandam.*
Figli carissimi e venerati Fratelli,
Con gioia spirituale intima e profonda abbiamo voluto unirci alla preghiera per l'unità dei cristiani organizzata nella nostra diletta diocesi e trovarci qui tra voi, clero e fedeli, a pregare insieme il Signore, a ripetere la sua stessa preghiera al Padre Celeste : « ut unum sint, ut mundus credat ) ) . x
La celebrazione annuale delle Settimana universale di preghiera per l'unità dei cristiani ci ricorda il dovere di essere perseveranti e vigilanti nella preghiera, il dovere di rinnovare al Signore la nostra domanda, la nostra fiducia, la nostra speranza; essa ci fa rinnovare il nostro impegno a pregare sempre meglio e sempre più.
« Signore, insegnaci a pregare ) ) , 2 chiedevano con semplicità i primi discepoli di Gesù. Ed Egli insegnò loro il Padre Nostro, il modello della preghiera cristiana. La preghiera è dunque dono di Dio. Se il cristiano, strappato al suo peccato ed elevato alla dignità di figlio di Dio 3 vive intensamente questo dono, allora è lo Spirito stesso, operante in lui, che si rivolge al Padre, « perché noi non sappiamo quello che ci conviene chiedere, ma lo Spirito stesso intercede a nostro favore, con gemiti inesprimibili ) ) . 4
Il nostro discorso è molto breve e molto semplice, e si può riassumere in questo schema lineare : primo, la ricomposizione dell'unità integrale dei Cristiani è cosa di somma importanza : perché voluta da sempre da nostro Signore ; ce lo dicono le Parole riassuntive dei suoi desideri divini sulla missione di Salvatore e di Mediatore fra Dio Padre e l'umanità credente : questa deve essere una, e deve riflettere nella sua compagine, che la definisce Chiesa, il mistero stesso d'unità che intercede, anzi che identifica in una medesima divina natura il Figlio al Padre.5 E poi perché tutto il nuovo Testamento è pervaso da questa esigenza di unità fra quanti
* Die 25 mensis ianuarii a. 1973. 1 Io. 17, 21. * Le. 11, 1. 3 Io. 1, .12. * Rom. 8, 26. 5 Cfr. Io. 17, 11, 12.
86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sono non solo veri seguaci di Cristo, ma di Cristo viventi, nello Spirito
Santo. Ed anche perché le disavventure storiche che hanno frazionato la
Cristianità durante i secoli si rivelano oggi alla riflessione e all'esperienza
intollerabili, sproporzionate, alla luce della fede, alle cause che vi
diedero origine, esiziali per la causa della religione nel mondo moderno,
insostenibili al confronto del disegno divino, tutto rivolto a fare dello
sparso e multiforme gregge di Cristo « un solo ovile e un solo Pastore ) ) . 6
Potremmo discorrere senza fine su questo punto ; il Concilio ce ne preste
rebbe inesauribili ragioni ; ripeteremo le sue stesse parole : « Il ristabili
mento dell'unità, da promuoversi fra tutti i Cristiani, è uno dei princi
pali intenti del sacro Concilio ecumenico » . 7 Ricordiamo : la ricomposi
zione dell'unità dei Cristiani è cosa di somma importanza.
Secondo punto : è cosa difficilissima. Anche a questo riguardo gli
argomenti non sono che troppi ; e, più o meno, tutti lo riconoscono ; essi
sono di prima evidenza gravi e complessi, anche se oggi finalmente fra
le tenebre di difficoltà, che sembrano rendere insolubile il problema della
riunificazione dei Cristiani fra loro separati nell'unica Chiesa cattolica,
universale cioè e organica, e perciò variamente composta, ma solidale in
una sola univoca fede, in una sola espressione, visibile e sociale di carità,
pari a membra diverse, ma componenti un solo corpo,8 il corpo comuni
tario, gerarchico e mistico insieme di Cristo, anche se, diciamo, qualche
consolantissimo bagliore venga ad accendere e a ravvivare le nostre spe
ranze. Cosa difficilissima, ripetiamo : si tratta, potremmo dire, di cam
biare la geografia religiosa del mondo cristiano; ma, ancor più che la
geografìa, la psicologia; si tratta di superare la formidabile e atavica
obiezione antiromana, a nostro avviso ingiustificata, ma sempre resi
stente specialmente sul fronte teologico e canonico. Come stabilire la ri
composizione dell'unità dei Cristiani riconoscendo le intrinseche esi
genze d'una vera unità ecclesiastica senza superare ostacoli, che il genio
della divisione ha lavorato per secoli a rendere insormontabili? Occorre
certamente una mentalità nuova, un rinnovamento spirituale, una ri
forma di studi e di comportamenti, che la buona volontà puramente
umana non riuscirebbe a raggiungere senza un intervento soprannaturale,
senza un aiuto divino. L'unità, che andiamo cercando, non può essere
conclusa che con una grazia del Signore.
Ecco allora un terzo punto. Come possiamo ottenere questa grazia,
6 Io. 10, 16. 7 Decr. de Oecum, unitatis redintegratio, n. 1. * Eph. 4, 3-7.
Acta Pauli Pp. VI 87
che nella questione ecumenica non può non assumere le dimensioni d'un
avvenimento straordinario anche misteriosamente maturato? Pregando !
Pregando, fratelli e figli carissimi ! Pregando, amici tutti ! La pre
ghiera aprirà al prodigio la via del suo compimento. L'unità dei Cri
stiani deve discendere dalla carità di Dio, lungo i sentieri che la nostra
preghiera è impegnata ad aprire.
Qui si porrebbe il discorso sull'efficacia della preghiera, ricordando
la lezione di S. Alfonso Maria de' Liguori sul « Grande mezzo della pre
ghiera )) (1759), e applicandola al caso nostro mediante l'analisi delle
due classiche definizioni che i maestri danno all'orazione. L'orazione, la
preghiera, innanzitutto, è un'elevazione della nostra mente in Dio, per
Cristo Signore, nello Spirito Santo. Ora se questa elevazione a Dio, da
cristiani fra loro separati, in Lui converge, in Lui si fonde, genera
un'unità di spiriti al vertice ultraterreno della divinità; in Dio essi
s'incontrano, essi si amano, essi ritornano fratelli ; essi, incontrandosi
poi sul livello delle realtà umane e terrene, è mai possibile che dimenti
chino quel momento di estasi nella verità e nella carità, che appunto è
la preghiera, e che non tendano con cuori nuovi a tradurre nella scena
dell'esperienza storica e vissuta l'unità goduta nell'incontro verticale
delle sommità spirituali?
E l'altra definizione della preghiera, la supplica cioè di quei beni
i quali non ci possono venire che dalla mano misericordiosa di Dio, e
dei quali abbiamo primario bisogno, non c'insegna quanto essa, la
preghiera, può essere atta a consumare nell'unità il nostro grande sforzo
ecumenico? « Se uno di voi, insegna Gesù, domanda un pane al proprio
padre, forse che questi gli darà una pietra? » . 9 Ricordiamo quante volte
nell'economia del Vangelo il Signore stesso ci raccomanda di aver fiducia
nell'efficacia della preghiera.10 La causalità divina s'innesta nel corso
delle vicende umane, non mediante (che la grazia rimane sempre incon
dizionata e gratuita), ma attraverso le disposizioni prodotte in noi, sia
individui, che collettività, dalla preghiera.
A volte oggi si può avere l'impressione che in qualche parte la pre
ghiera vada perdendo questo suo ruolo centrale nella vita del cristiano
e che essa divenga per alcuni cosa secondaria o superata. Non vorremmo
che una simile impressione trovasse rispondenza nella realtà. Mentre
con soddisfazione rileviamo che nella vita della Chiesa è in atto anche
9 Le. 11, 10-13. 1 0 Cfr. Mt. 7, 7; 19, 26; 21, 22; Io. 15, 5; 16, 23; etc.
88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
un fecondo risveglio spirituale e un vero rinnovamento della preghiera sulla base del Vangelo e delle grandi tradizioni liturgiche; in molti ambienti si riscopre anche il valore della contemplazione. Ciò è motivo di conforto per noi.
Se la preghiera esprime il nostro rapporto con Dio, la relazione intima con il Padre, essa è essenziale per il Cristiano e per l'uomo di ogni tempo e in ogni circostanza. « Senza di me non potete fare nulla » , 1 X ci ammonisce con chiarezza il Signore.
Quale sarebbe la nostra vita senza la preghiera? La preghiera è necessaria per la nostra esistenza, è necessaria per farci vivere nella grazia, per accrescere in noi, ogni giorno di più, la nostra fede, la preghiera è condizione per il nostro operare e il nostro agire, per poter predicare il Vangelo.
La preghiera è dunque indispensabile per il ristabilimento dell'unità di tutti i cristiani. Il Concilio Vaticano II ha posto le preghiere, private e pubbliche, in quel nucleo centrale che, con la conversione del cuore e la santità di vita, « si deve ritenere come l'anima di tutto il movimento ecumenico».1 2
Questo movimento ha dato già importanti frutti, un'amicizia vera e profonda si è ristabilita fra la Chiesa cattolica e le altre Chiese e Comunità ecclesiali ; il dialogo è aperto con impegno di fede e fiduciosa speranza. Se in questo cammino si notano anche delle lentezze, ciò è dovuto alla delicatezza e all'ampiezza della materia trattata, in cui si è impegnati con la propria fede e la propria coscienza e quindi con grande senso di responsabilità.
Con le venerabili Chiese d'Oriente, in particolare, abbiamo riscoperto una comunione quasi piena che ci spinge a fare tutto il possibile per completarla.
Con pastorale soddisfazione notiamo che all'interno della Chiesa cattolica la preoccupazione per l'unità di tutti i Cristiani trova efficaci strumenti di azione nelle commissioni per l'ecumenismo delle Conferenze Episcopali e, sul piano locale delle diocesi, nei segretariati diocesani. Siamo stati vivamente lieti nel costatare come la commissione per l'ecumenismo della nostra diocesi ha programmato questa settimana di preghiera per l'unità, sollecitandone la pratica a tutte le parrocchie, alle comunità religiose, agli istituti e alle scuole. Esprimiamo la nostra gratitudine.
11 Io. 15, 5. 12 Decr. unitatis Redintegratio, n. 8.
Acta Pauli Pp. VI 89
È questo un chiaro segno che è stata accolta la volontà del Concilio Ecumenico Vaticano I I , secondo cui : « La cura di ristabilire l'unione riguarda tutta la Chiesa, sia i fedeli che i pastori, e ognuno secondo le proprie capacità.13
Inoltre, ciascun Cristiano anche se non vive in mezzo a Cristiani di altre confessioni « sempre e dovunque partecipa a questo movimento ecumenico confrontando tutta la vita cristiana allo spirito del Vangelo » . 1 4
Prima di concludere vogliamo mandare un cordiale e spirituale saluto a tutti i Cristiani del mondo ; ai Cattolici, che con noi godono del dono inestimabile dell'unità della Chiesa, e che con noi devono pregare e operare per l'unità nella Chiesa; a tutti i fratelli cristiani tuttora da noi separati affinché si sappiano ricordati, amati ed attesi; ed anche vogliamo esprimere un pensiero rispettoso ed affettuoso in Cristo ai Cristiani di altre confessioni dimoranti in questa città e assicurarli della nostra stima e del nostro ricordo al Signore.
Con questi sentimenti, in obbedienza alla volontà del Signore, continuiamo la nostra preghiera per ringraziare Iddio dei progressi compiuti in campo ecumenico e per invocare il dono dell'unità piena che dobbiamo rendere possibile e affrettare rimuovendo da noi ogni ostacolo e migliorando la qualità della nostra vita cristiana.
V
In festo Praesentationis Domini, cum cerei, more antiquitus tradito, Bea
tissimo Patri oblati sunt.*
Occursus, in latino, Ypapanté, in greco, era chiamata nella primitiva Chiesa orientale questa festività; e il nome voleva significare l'incontro, il fatto cioè dell'incontro di Gesù bambino, portato al Tempio di Gerusalemme dopo quaranta giorni dalla sua nascita, secondo la legge mosaica, per essere ivi offerto a Dio, come a Lui appartenente : sappiamo tutti che nello svolgimento di questo rito legale e religioso avvenne l'incontro con il vecchio Simeone, che, invaso dallo Spirito Santo, riconobbe in Gesù il Messia e lo proclamò « Luce per illumi-
13 Decr. Unitatis Redintegratio, n. 5. 14 Directorium de re oecumenica, pars I, n. 21.
* Die 2 mensis februarii a. 1973.
90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nare le nazioni » ; e subito dopo avvenne anche l'incontro con la ve
neranda profetessa Anna, ottantaquattrenne, la quale parimente « si
mise a lodare il Signore e a parlare del bambino a quanti in Gerusa
lemme aspettavano la redenzione » . x Un incontro messianico dunque,
che prende significato profetico e voce storica, e che inaugura pubbli
camente, proprio nel luogo sacro al culto dell'unico e vero Dio, e alla
coscienza del Popolo eletto circa i suoi misteriosi destini, l'era di
Cristo.
Ebbene, cominciamo la nostra pia cerimonia dando all'incontro,
che qui ci riunisce, il significato religioso e spirituale che riflette, sotto
certi aspetti, quello che oggi la liturgia ci fa commemorare. Voi qua
venite per compiere un atto di riconoscimento della missione affidata
alla nostra umile persona per realizzare e continuare nel tempo quella
di Gesù, il Cristo, luce e salvezza del mondo. Ï3 un incontro che esprime
principalmente due vostri sentimenti, di fede l'uno, di fede in Cristo,
nel suo Vangelo e nella sua Chiesa; di aperta adesione, di filiale osse
quio l'altro al Papa, al vostro Vescovo, all'apostolo Pietro, a cui il
Signore affidò le chiavi, cioè la potestà del regno dei cieli, ed insieme
la funzione pastorale su tutta la Chiesa. Coscienti dei nostri limiti
umani, noi saremmo tentati di fuggire a questo incontro, ma l'inve
stitura, a noi pervenuta per legittima successione, dell'ufficio apo
stolico non ce lo consente, anzi essa ci fa grave e dolce obbligo di acco
glierlo con tutto il cuore. Sì, benedetto sia questo incontro che ci
offre la gradita occasione d'avere d'intorno a noi un'assemblea così
piena, così varia, così devota, come quella che ora ci circonda, e che
noi stessi abbiamo voluta accuratamente predisposta, in questa monu
mentale e piissima Basilica, non per nostro, ma per vostro onore,
carissimi e venerati figli. L'incontro dice unità, dice armonia, dice
amicizia, dice coscienza della società gerarchica ed organica ed in
sieme religiosa e spirituale, che insieme componiamo, amiamo e ser
viamo. L'incontro dice Chiesa, e qui Chiesa Romana, Chiesa aposto
lica. Ora a noi questa comune consapevolezza, resa attuale e quasi
sperimentale per il duplice fatto della presenza di rappresentanze di
tanti corpi ecclesiali, viventi nella stessa città, ma non facili a con
fluire nel medesimo luogo e nella medesima cerimonia; e per il fatto
che ciascuna di coteste rappresentanze viene recando l'offerta d'un suo
cero, simbolo ricco di molteplici significati e fra essi primo quello
1 Le. 2, 38.
Acta Pauli Pp. VI 91
del vincolo cordiale, onde ogni istituzione rappresentata vuole essere nella fede e nella carità a noi collegata, reca profondo gaudio spirituale: celebriamo Cristo insieme, insieme per Lui e con Lui celebriamo la Chiesa. Quale altra cosa può più vivamente rallegrarci e confortarci?
Ora noi pensiamo sovente che quel grande avvenimento, di cui il nostro secolo andrà memorabile, il Concilio ecumenico testé concluso, doveva servire, nelle intenzioni della divina Provvidenza, a ravvivare, ad approfondire, ad armonizzare quel senso della Chiesa, che le dottrine conciliari hanno nutrito di splendidi temi, e che l'evoluzione dei tempi reclama più che mai limpido e forte; siamo perciò pieni di letizia e di fiducia quando abbiamo del (( senso della Chiesa » qualche pur rapida e particolare quasi sensibile esperienza. Quanto ci piace e ci commuove gustare ora con voi la comunione ecclesiale della nostra diocesi ! Come ci è facile supporre che gli Apostoli, suoi fondatori, che i suoi martiri ed i suoi Santi, con la Madonna Santissima, salus Populi Romani, ci assistano in questo momento d'incontro spirituale, tanto espressivo; anzi pensare al mistero della segreta presenza fra noi di Cristo stesso, il Quale ha promesso di trovarsi in mezzo a quelli che sono congregati nel suo nome.2
Non possiamo omettere di rilevare una circostanza, che caratterizza questa cerimonia, e che le conferisce una splendida nota di pietà e di solennità. Vedete chi ha la parte maggiore e migliore quest'oggi nella basilica? sono le religiose, sono le nostre suore, sono le vergini e le vedove, consacrate al Signore, dimoranti a Roma e facenti parte della nostra comunità. Salute a voi, figlie in Cristo, carissime ! Voi benedette, che avete accolto il nostro invito a questo incontro, che, come dicevamo, vuole raccoglierci intorno al mistero messianico della presentazione di Gesù bambino al Tempio ed esprimere così la rete di legami spirituali e canonici, che dà forma e consistenza all'unità religiosa e sociale nella Chiesa di Roma. Perché abbiamo voluto che in questa assemblea le religiose « romane » (così le qualifica la loro permanenza, o anche il loro temporaneo soggiorno nella nostra diocesi), abbiamo oggi un posto distinto? Oh ! per molti motivi ! fra i quali eccone alcuni. Vogliamo che la comunità diocesana abbia una volta occasione di dimostrare di quale stima e di quale affezione essa circondi queste elette sue figlie, umili e forti. Esse non sono « emarginate », no ; sono i
2 Mt. 18, 20.
92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
fiori del suo giardino. Vogliamo che lo stile della loro evangelica te
stificatio, della loro testimonianza evangelica sia onorato e rivendicato dinanzi alla svalutazione laicista, che vorrebbe secolarizzare anche le anime più ardenti e più fedeli della sequela di Cristo. Vogliamo che una risvegliata generosa sensibilità della comunità dei fedeli non dimentichi le necessità delle religiose più povere e prive spesso dei mezzi di sussistenza. Vogliamo che la tradizione ascetica, contemplativa, ovvero attiva, della vita religiosa sia da tutti, dalla comunità ecclesiale specialmente, riconosciuta valida ed attuale, restaurata come dev'essere secondo lo spirito del recente Concilio, e secondo le norme suggerite dai documenti di questa Sede apostolica, anzi in conformità allo sforzo rinnovatore che le singole famiglie religiose hanno saputo imprimere alle proprie consuetudini, alle volte stanche e puramente formali, mediante le sagge revisioni dei loro statuti, studiate e compiute nei loro recenti capitoli generali. Vogliamo che le vocazioni specifiche, che qualificano gli Istituti religiosi, quali la preghiera e la penitenza, l'isolamento e il silenzio in vista d'un più intenso assorbimento interiore nella ricerca della conversazione con Dio, ovvero l'infaticabile dono di sé nell'ardua e provvida attività scolastica, o nell'esperta assistenza agli infermi o ai varí bisogni sociali, oppure in ordine alle missioni cattoliche, e secondo il genio inventivo della loro pietà e della loro carità, siano onorevolmente e organicamente inserite, forse anche mediante una qualche sacra iniziazione, nella compagine ecclesiale. Vogliamo poi promuovere e perfezionare l'assegnazione delle religiose, che ne abbiano il gusto e la preparazione alla cooperazione nel ministero pastorale, specialmente dove sia scarsezza di clero, o nelle parrocchie impegnate all'assistenza religiosa e morale dei quartieri popolari e delle borgate di periferia, o delle desolate campagne.
Le vogliamo insieme con la Chiesa orante, insegnante, operante, sofferente, evangelizzante, queste nostre figlie generose e coraggiose, queste nostre sorelle pie e laboriose, queste donne ornate di semplicità e di dignità, esemplari sempre, e, secondo l'appellativo attribuito ai membri sinceri delle primitive comunità cristiane, sante!
Oh ! sì ! figlie predilette della santa Chiesa, lasciate che lo spirito di comunione, di cui essa vive, entri nelle vostre case, oltre i cancelli delle vostre clausure, entri nelle vostre anime, e infonda il respiro del rinnovamento voluto dal Concilio ecumenico, e dia anche a voi, anzi a voi specialmente, la visione dei grandi disegni divini che attraversano l'umanità e ne segnano i destini in ordine alla sua salvezza sopran-
Acta Pauli Pp. VI 93
naturale ed escatologica, così come a noi presentano i nostri doveri e le nostre risorse per l'aiuto necessario alla elevazione, alla concordia e alla pace del mondo.
Ecco che voi, beatissime figlie, non meno che gli ecclesiastici ed i laici, avete compreso, e, seguendo sul sentiero evangelico i passi della Madonna, interpretato dal rito liturgico che stiamo celebrando, venite verso l'altare portando anche voi il vostro dono simbolico, il vostro cero. Voi ci fate pensare alla parabola delle vergini del Vangelo di S. Matteo; ci ricordate i tanti significati che il linguaggio rituale e spirituale attribuisce a questa pura e primitiva sorgente di luce, il cero; e ci suggerite di raccomandare a voi stesse di fare del cero il simbolo delle vostre stesse persone : per la sua dirittura e la sua soavità, immagine d'innocenza e di purità; per la sua funzione d'ardere e d'illuminare, a cui il cero è destinato, realizzando in sé la definizione della vostra vita, tutta destinata all'amore unico, ardente e totale, al Padre, per Cristo, nello Spirito Santo, un amore-fuoco; un amore, che con la preghiera, l'esempio, l'azione rischiara provvidenzialmente la stanza ed il cammino della Chiesa e del mondo circostante; per la sua sorte infine, quella di consumarsi in silenzio, come la vostra vita nell'ormai irrevocabile dramma del vostro cuore consacrato : il sacrificio, come Cristo sulla Croce, in una carità dolente e felice, che non si spegnerà all'ultimo giorno, ma superstite risplenderà perenne nell'incontro eterno con lo Sposo divino.
Per voi, per tutti i presenti, con affettuosa riconoscenza la nostra Benedizione Apostolica.
V I
Ad Excellentissimum Virum Ioannem Paulum de Lojendio, cum auctori
tate Legatum ab Hispanica Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui
Summo Pontifici Litteras demandati muneris testes tradidit.*
Señor Embajador:
Le agradecemos vivamente las deferentes palabras que nos ha dirigido al presentar las Cartas que lo acreditan como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de España cerca de la Santa Sede, y las de retiro de su ilustre predecesor Don Antonio Garrigues, de cuya larga misión conservamos tan grato recuerdo.
* Die 5 mensis februarii a. 1973.
94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
La misma benévola acogida y atención puede esperar Vuestra
Excelencia de parte nuestra en el desempeño de su misión, que, como
Usted recordaba, es de « diálogo », de « encuentro permanente y
cualificado », en su condición de Representante de España cerca de la
Santa Sede. Un diálogo tanto más solícito por parte nuestra y —Nos
queremos esperarlo— fructuoso y benéfico, en cuanto España es
acreedora del particular interés de la misma Santa Sede.
Hemos escuchado con atención su referencia a las transformaciones
temporales que se están operando en su Patria y a los deseos que
animan al Pueblo Español en orden a lograr mayor y más armonioso
progreso.
La Iglesia, fiel a su misión de desinteresado servicio, no podría ser
indiferente a las justas aspiraciones, que cada día bullen con mayor
viveza y conciencia en el espíritu humano, ni permanecer neutral
ante los procesos de cambio que se operan en el mundo, en los que
están en juego valores fundamentales de orden espiritual y moral,
como el amor fraterno, la justicia, la libertad cívica y religiosa. Por
eso asume responsablemente el empeño de colaborar al auténtico pro
greso, tratando de impregnar todo el contexto social con la fuerza
vital e inspiradora de su proyección eterna y de su vocación renovadora
en medio del mundo.
Su misión de modelar los corazones de los hombres conforme al
ideal evangélico, no puede menos de traducirse en un fermento salu
dable de transformación en el corazón mismo de la sociedad, en la
que la vivencia activa de la fe por parte de los Obispos, de los Sacer
dotes y de los Fieles hace que el compromiso cristiano sea elemento
eficaz de crecimiento equilibrado y de genuino perfeccionamiento.
Mediante la libertad y la independencia en el cumplimiento de esta
tarea de servicio, la Iglesia quiere que su voz, desinteresada y con
vincente, llegue con facilidad y credibilidad a lo más íntimo del alma
humana para guiarla en el camino recto de la realización personal y del
trabajo para el bien común.
Mirando al presente y al futuro desde esta perspectiva religiosa,
que nos es propia como Padre y Pastor, vemos con optimismo y
confianza la acción de la Iglesia en España para el bien de toda la
Nación, a la que admiramos por tantos capítulos gloriosos de su histo
ria y a cuyos hijos estimamos cordialmente por su generosidad de
espíritu, por la reciedumbre de su honradez, por el universalismo y
dedicación de su servicio a la Iglesia y por su característica fidelidad
Acta Pauli Pp. VI 95
a esta Sede Apostólica. Por eso nuestros deseos de prosperidad y pro
greso integral para España llevan la marca de una correspondencia
especialmente paternal y cariñosa.
Al formularle, Señor Embajador, los mejores votos para el feliz
cumplimiento de su alta misión, nos complacemos en expresar nuestro
deferente saludo al Excelentísimo Jefe del Estado, que ha tenido a
bien confiársela.
A todos los amadísimos hijos de España, a quienes tenemos siempre
particularmente presentes en nuestro afecto y en nuestras plegarias,
a las altas Autoridades de la Nación, a Vuestra Excelencia y a sus
colaboradores con las respectivas familias impartimos de corazón la
implorada Bendición Apostólica.
V I I
Ad Praelatos Auditores et Officiales Tribunalis Sacrae Romanae Rotae,
a Beatissimo Patre novo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos.*
Vivissima gioia ci procura questo incontro annuale con voi, venerati uditori e ufficiali della Sacra Romana Rota, perché oltre a darci l'opportunità di rinnovare l'espressione della nostra fiducia nella missione che, come Pastore-Vicario di Cristo, vi abbiamo affidata, ci offre altresì la possibilità di conoscere i vostri sentimenti e i vostri propositi. Abbiamo così potuto sentire riaffermata, attraverso le parole del vostro venerato decano, monsignor Boleslao Filipiak, la vostra sollecitudine pastorale ; sollecitudine che presso di voi è una tradizione di saggia equità, di « sacerdotale moderazione )),* e corrisponde pienamente allo spirito della Chiesa, alle direttive del Concilio Vaticano II e ai voti di tutto l'episcopato cattolico. In realtà le qualità del diritto che voi applicate devono apparire nell'esercizio della vostra funzione e nelle sentenze che pronunziate. Interpretando il diritto, voi fate uso dei poteri e della libertà che vi sono stati concessi; per voi, un giusto giudizio non è soltanto una sentenza dove si riscontra l'equità naturale ; esso riflette ancor più quella aequitas canonica che è frutto della vostra carità pastorale e costituisce una delle sue più delicate espressioni.
Nel lavoro del legislatore canonico, come nell'opera del giudice ecclesiastico, V aequitas canonica resta un ideale sublime e una regola
* Die 8 mensis februarii a. 1973. 1 Cfr. A.A.S., 62, 1970, 112.
96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
preziosa di condotta. Ciò fu richiamato assai chiaramente durante la preparazione del Concilio : In omnibus legibus ferendis eluceat spiritus
caritatis et mansuetudinis Christi, qui semper aurea et perennis regula
Ecclesiae est, et leges iudiciaque informare debet.2 Tra le norme per la revisione del codice, approvate dal primo Sinodo dei Vescovi, ancora una volta fu raccomandata questa regula aurea: Codex non tantum iusti
tiam sed etiam sapientem aequitatem colat quae fructus est benignitatis
et caritatis ad quas virtutes exercendas Codex discretionem atque scien
tiam Pastorum et iudicum excitare satagat.3 Il diritto canonico così appare non solamente come norma di vita e regola pastorale, ma altresì come scuola di giustizia, di discrezione e di carità operante. Tutto ciò dove potrà meglio verificarsi se non presso di voi, nel vostro Tribunale, dove lo stesso diritto è applicato a servizio delle anime?
Abbiamo avuto già occasione di manifestarvi il nostro desiderio di approfondire questo concetto di aequitas canonica, per metterne in luce il valore.4 Oggi ci proponiamo di farlo; e a tal fine occorrerà risalire alla natura stessa del diritto della Chiesa.
Natura pastorale del diritto della Chiesa
Indirizzandoci a giudici provenienti da ogni nazione e qui riuniti, noi recentemente abbiamo ricordato che il diritto canonico est ius so
cietatis visibilis quidem sed supernaturalis quae verbo et sacramentis
aedificatur et cui propositum est homines ad aeternam salutem per
ducere.5 Per questo motivo è un Ius sacrum, prorsus distinctum a Iure
civili. Et quidem ius generis peculiaris hierarchicum idque ex ipsa vo
luntate Christi. Id totum inseritur in actionem salvificam qua Ecclesia
opus redemptionis continuat.6 Così il diritto canonico è per la sua natura pastorale, espressione e strumento del munus apostolicum ed elemento costitutivo della Chiesa del Verbo Incarnato.
In quanto società visibile, la Chiesa possiede il suo diritto, fondato sulla natura stessa della Chiesa come « popolo costituito in corpo sociale, organico, in virtù di un disegno e di un'azione divina, mediante un
2 Relatio super schema Voti de Matrimonii Sacramento cum textu emendato; Typis Polygl. Vatic. 1964, p. 13.
3 Principia quae Codicis Iuris Canonici recognitionem dirigunt, sub 3 in Communicationes, 1, 1969, 79.
4 Cfr. A.A.S., 62, 1970, 112. 5 Communicationes, 4, 1972, 99. * Itidem.
Acta Pauli Pp. VI 97
ministero di servizio pastorale — ci piace sottolinearlo — che promuove, dirige, ammaestra e santifica in Cristo l'umanità che a Lui aderisce nella fede e nella Carità » . 7 Il Concilio ha voluto chiarire questo mistero sottolineando il carattere sacramentale della società ecclesiale : Ecclesia
in Christo veluti sacramentum seu signum et instrumentum intimae
cum Deo unionis totiusque generis humani unitatis.9. Ipse sanguine suo
Eam, acquisivit, suo Spiritu replevit, aptisque mediis unionis visibi
libus et socialibus instruxit* In ciò vi è una analogia misteriosa ; infatti, prosegue il Concilio, sicut natura assumpta Verbo Divino ut vivum
organum salutis, Ei indissolubiliter unitum inservit, non dissimili modo
socialis compago Ecclesiae Spiritui Christi Eam vivificanti ad augmen
tum Corporis inservit.10 Tale unione è così stretta da non permettere che questi due aspetti, pur distinti, siano in opposizione tra loro. La società visibile è comunità spirituale, e questa non può esistere senza e al di fuori di quella : Societas ... organis hierarchicis instructa
et mysticum Christi Corpus, coetus adspectabilis et communitas spiri
tualis, Ecclesia terrestris et Ecclesia caelestibus donis ditata, non ut
duae res considerandae sunt, sed unam realitatem complexam effor
mant, quae humano et divino coalescit elemento. Ideo ob non medio
crem analogiam incarnati Verbi mysterio assimilatur.11 Il diritto tende a strutturare e ad organizzare questa realtà organica quae iuridicam
formam exigit et simul caritate animatur.12 Diritto e Carità non possono essere in opposizione là dove sono essenzialmente uniti.
Ciò ha indotto un Padre del primo Sinodo dei Vescovi ad affermare che nella Chiesa il divino e l'umano non sono due cose che si oppongono, ma elementi che si uniscono in una sola realtà. Il loro rapporto non è sicut res ad rem. Potius ... utrumque elementum, tamquam essentia
liter constitutivum, unitatem vitae Ecclesiae efformant ita ut structura
externa sit ad modum signi sacramentalis quo vita interna Ecclesia
significatur et creatur. Hac ratione tota Ecclesiae activitas iuridica est
ad modum signi sacramenti salutis quod est Ecclesia quin hoc signum
ad activitatem iuridicam restringatur. Sub hoc aspectu, activitas iuri
dica Ecclesiae non potest habere alium finem nisi manifestare et inser-
7 A.A.S., 62, 1970, 108. 8 Const. dogm. Lumen gentium, n. 1. 9 Ibid., n. 9.
10 Ibid., n. 8. 11 Ibid., n. 8. 12 Ibidem. Nota praevia, n. 2.
7 - A. A. S.
98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
vire vitae Spiritus scilicet vitae divinae fidelium, praesertim caritati.13
Ci piace rilevare che la redazione del Ius novum, che dovrà necessariamente ispirarsi al Concilio, non farà che applicare tale dottrina; ed anche i principii di questa revisione riprenderanno la dottrina stessa.14
La sacramentalità della Chiesa assicura la sua unione con Dio, la sua efficacia soprannaturale, il suo senso di Cristo. Essa è, inoltre, animata dallo Spirito che costruisce ed anima il Corpo Mistico di Cristo, Popolo di Dio, vi trasfigura gli uomini in figli di gloria e loro assicura la libertà dei figli di Dio ; li fa pregare con la preghiera di Gesù 15 ed agisce nel loro apostolato. Ogni apostolato è atto di Cristo; esso non può esercitarsi che sotto l'impulso dello Spirito. E come lo Spirito scandaglia le profondità di Dio, 1 6 e sa ciò che piace al Signore,17 così suscita in noi una preghiera ineffabile e continua l'azione salvifica di Cristo attraverso gli atti dei suoi membri, Pastori e fedeli. Se il Diritto canonico ha il suo fondamento in Cristo, Verbo Incarnato, e pertanto ha valore di segno e di strumento di salvezza, ciò avviene per opera dello Spirito che gli conferisce forza e vigore; bisogna adunque che esso esprima la vita dello Spirito, produca i frutti dello Spirito, riveli l'immagine di Cristo. Per questo è un diritto gerarchico, un vincolo di comunione, un diritto missionario, uno strumento di grazia, un diritto della Chiesa. Queste qualità sono le esigenze dello Spirito che vivifica e dirige la Chiesa, l'unisce a Cristo, la porta a Dio e agli uomini in uno stesso slancio d'amore- È questo lavoro dello Spirito che noi vorremmo ora rilevare nella evoluzione di questa aequitas canonica
che conferisce al diritto della Chiesa la sua fisionomia, il suo carattere pastorale.
L'« aequitas canonica » nella sua evoluzione e nel suo avvenire
La Chiesa è, come abbiamo visto, sacramento di Gesiì Cristo, come Gesù Cristo nella sua umanità è sacramento di Dio. 1 8 Ë in questo mistero che dobbiamo vedere la funzione del diritto canonico, la vostra missione e quella virtù che, a poco a poco istituzionalizzata, è diventata Vaequitas canonica, definita dall'Hostiensis iustitia dulcore mi-
13 Communicationes, 1, 1969, 97-98. " Cfr. Communicationes, 1, 1969, 79. 1 5 Cfr. Rom. 8, 15. 1 6 Cfr. 1 Cor. 2, 10. 1 7 Cfr. Rom. 8, 27. 18 Cfr. H. de Lubac, Méditations sur l'Eglise, Paris, 1953, p. 157.
Acta Pauli Pp. VI 99
sericordiae temperata: 19 definizione che sarà ripetuta da tutti i canonisti. L'Hostiensis così prosegue : Hoc autem a Cypriano sic describitur:
aequitas est iustitia, est motus rationabilis regens sententiam et rigo-
rem. Haec est enim aequitas quam iudex, qui minister est, semper debet
habere prae oculis, scilicet sciat bonos remunerare, malos punire. Via
regia incedens et se rationabiliter regens, non declinans ad dexteram
vel sinistram. A leggere questo testo non vediamo noi forse apparire una luce, il Signore della giustizia e della grazia, il Salvatore e il Giudice degli uomini?
La Chiesa fin dalla sua origine assunse nella sua vita tutto ciò che nella vita sociale e nelle aspirazioni degli uomini vi era di vero, di nobile, di giusto e di bello, facendo così risplendere la carità di Dio nell'umanità divinizzata dallo Spirito di Amore. L'equità rappresenta una delle più alte aspirazioni dell'uomo. Se la vita sociale impone le determinazioni della legge umana, tuttavia le sue norme, inevitabilmente generali ed astratte, non possono prevedere le circostanze concrete nelle quali le leggi verranno applicate. Di fronte a questo problema, il diritto ha cercato di emendare, di rettificare e anche di correggere il rigor
iuris; e ciò avviene per opera dell'equità, la quale in tal modo incarna le aspirazioni umane verso una migliore giustizia.
Nel diritto canonico Vaequitas, che la tradizione cristiana ricevette dalla giurisprudenza romana, costituisce la qualità delle sue leggi, la norma della loro applicazione, una attitudine di spirito e d'animo che tempera il rigore del diritto. La presenza dell''aequitas, come elemento umano correttivo e fattore di equilibrio nel processo mentale che deve condurre il giudice a pronunziare la sentenza, si riscontra nelle Decretali e in tutta la storia del diritto canonico, sia pure con denominazioni diverse.
Questo elemento in modo specialissimo caratterizza la vostra giurisprudenza. La Chiesa impone al giudice ecclesiastico l'obbligo di giudicare ex aequo et bono; quest'obbligo il vostro tribunale l'ha fatto sempre suo, soprattutto nel trattare le cause affidate arbitrio Rotae: è Vaequitas iure informata.
Il codice attuale ha fatto proprie le esigenze di misericordia e di umanità in vista di una giustizia più dolce, più comprensiva. Parla di aequitas naturalis, di aequitas canonica, richiamandosi al principio ultimo, a cui si farà appello, il diritto naturale o il diritto canonico.
13 Summa aurea, Lib. V, De Dispensationibus.
100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Precisa poi la portata dell'aequitas e la funzione che le spetta : questa consiste in una giustizia superiore in vista di un fine spirituale; addolcisce il rigore del diritto, e talvolta aggrava anche certe pene ; in ogni caso si distingue dal puro diritto positivo, allorché questo non può tener conto delle circostanze. Arriva infine a raccomandare perfino, conformemente alle origini apostoliche del diritto,2 0 di evitare il processo, rimettendo la causa ad arbitri che giudichino ex bono et aequo.21
Oggi, l'influenza del Concilio Vaticano II si fa sentire sempre più sull'evoluzione del diritto : non si renderà forse necessario un ripensamento àe\Y aequitas canonica alla luce del Concilio stesso, per conferire ad essa un valore più cristiano e un significato più fortemente pastorale? I principi della revisione sembrano insinuarlo : la sapiens aequi
tas di cui essi parlano, è frutto di benignità e di carità. Un ripensamento di questa istituzione dovrà salvaguardarne lo spirito.
Valore pastorale del «munus iudicandi»
È attraverso Vaequitas canonica che si afferma il carattere pastorale del vostro ufficio giudiziario, carattere anche recentemente riaffermato in maniera autorevole.22 Invero questo ministero della Chiesa è, nel pieno senso della parola, pastorale ; è un ministero del sacerdozio cristiano;23 ha le sue radici nella missione che il Signore affidò al « Primo Pietro ) ) , 2 4 il quale nei suoi successori continua a governare, a insegnare e a giudicare f5 fa parte integrante del mandato apostolico e ne sono partecipi tutti coloro, sacerdoti e laici, che sono chiamati ad esercitare la giustizia in nome nostro e in nome dei nostri fratelli nell'episcopato. Questo potere fu esercitato dagli Apostoli, e i loro successori hanno continuato tale missione. Seguendo il consiglio dell'Apostolo delle Genti, essi hanno giudicato anche le cause civili per farvi prevalere il diritto temperato dalla carità.26 Lo rammenta S. Agostino: Constituit enim talibus causis ecclesiasticos cognitores, in foro <( civili »
prohibens iurgari christianos.21 Quando il cristianesimo avrà trasfor-
2 0 Cfr. 1 Cor. 6, 1-7. 2 1 Can. 1920. 2 2 D . STAFFA, De natura pastorali administrationis iustitiae in Ecclesia, in Perio
dica 61, 1972, 3-17. " Const. dogm. Lumen gentium, n. 27. 2 i Pio XII , Discorsi, vol. I I I , p. 209. 2 8 Cfr. Conc. Vat. I , Constitutio dogmatica de Ecclesia I, DEN.SCHÖN., 3056. 2 6 Cfr. 1 Cor. 6, 1-7. 27 Enarrationes in Ps. 118, Sermo 28, 3.
Acta Pauli Pp. VI 101
mato i costumi della società, queste cause secolari saranno rimesse al foro civile, dove pure si ama vedere la giustizia applicata secondo le norme della Verità divina.
Questo ministero del giudice ecclesiastico è pastorale perché viene in aiuto ai membri del Popolo di Dio, che si trovano in difficoltà. Il giudice è per essi il buon Pastore che consola chi è stato colpito, guida chi ha errato, riconosce i diritti di chi è stato leso, calunniato o ingiustamente umiliato. L'autorità giudiziaria è così un'autorità di servizio, un servizio che consiste nell'esercizio del potere affidato da Cristo alla sua Chiesa per il bene delle anime.
Tale servizio, per essere evangelico, eviterà qualsiasi forma di assolutismo o di egoismo; si compirà nel rispetto della persona, libera e responsabile; consisterà nel guidare senza opprimere, nell'amare un fratello che accetta l'obbedienza come dovere, e non come necessità estrinseca, come un bene per il cristiano e un benefìcio per la comunità.
Il giudice terrà conto, grazie alV aequitas canonica, di tutto ciò che la carità suggerisce e consente per evitare il rigore del diritto, la rigidità della sua espressione tecnica ; eviterà che la lettera uccida per animare i suoi interventi con la carità che è dono dello Spirito che libera e che vivifica; terrà conto della persona umana, delle esigenze della situazione che, se impongono talvolta al giudice il dovere di applicare la legge più severamente, ordinariamente portano ad esercitare il diritto in maniera più umana, più comprensiva : bisognerà vigilare non solamente per tutelare l'ordine giuridico, ma altresì per guarire ed educare, dando prova di vera carità. L'esercizio pastorale del potere giudiziario è piuttosto medicinale che vendicativo; se vi sono delle pene, queste non dovranno apparire mai come una vendetta, ma secondo il pensiero di S. Agostino, come una espiazione desiderata.28
Opera pastorale sarà ancora questa dottrina ponderata, costantemente rinnovata e adattata in virtù della stessa aequitas canonica che voi applicate. Le decisioni rotali sono un monumento di scienza giuridica e di saggezza cristiana, cui si aggiungono oggi come felice complemento le decisioni del Tribunale Supremo della Segnatura Apostolica, regolarmente pubblicate. Profittiamo sufficientemente di questi tesori che contengono non soltanto norme giuridiche e regole di diritto, ma altresì numerose indicazioni pastorali di carattere psicologico e sociale?
Ma parlare oggi di Pastorale comporta un altro significato, che ha
28 Cfr. De Civitate Dei, 21, 13.
102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
un legame profondo col compito pastorale dell'episcopato e la missione apostolica della Chiesa. La Pastorale è l'organizzazione ben ponderata dall'apostolato ; essa ha di mira la ripartizione equilibrata delle persone, favorisce una migliore collaborazione mediante un programma pastorale fondato su una informazione seria ed oggettiva, programma che tuttavia non può soffocare lo Spirito,2 9 né impedire la libertà dei suoi doni.30 Questa pastorale d'insieme non può diventare né un vincolo, né una forma nuova di autoritarismo, di dominio o di centralizzazione eccessiva.
Più ancora di un rinnovamento del lavoro apostolico per mezzo di una migliore collaborazione, la Pastorale si preoccupa delle persone, di coloro che sono alla ricerca della verità, di coloro che devono crescere in Cristo. È in questo senso che una Costituzione del Concilio Vaticano II fu denominata pastorale; essa costituisce uno sforzo di inserzione e di presenza della Chiesa ex eo quod, principiis doctrinali
bus innixa, habitudinem Ecclesiae ad mundum et ad homines hodiernos
exprimere intendit.31
Il diritto canonico, così come i Pastori e i giudici, deve aprirsi alle esigenze di una pastorale rinnovata. Quemadmodum omnia quae
in Ecclesia sunt — così affermava il nostro venerato Predecessore Pio XII — ita ius canonicum quoque omnino in animarum curationem
contendere ... Sive cum is ecclesiasticas res administrat, sive cum iudi
cia exercet, sive cum sacrorum administrator aut Christi fideles consi
lio iuvat, assidue cogitet a se de animorum salute... rationem esse
reddendam.32
Siamo lieti di avere potuto svolgere queste riflessioni insieme a voi sulle esigenze della vostra missione, sulla natura del diritto canonico e sul mistero della Chiesa. Questo mistero è sempre presente al nostro spirito, l'abbiamo fatto così spesso oggetto delle nostre considerazioni, le sue divine profondità ci appaiono sempre più luminose e confortanti : Ecclesia de Trinitate.33 La Chiesa è questo Christus totus che, nello Spirito, unisce l'umanità alla vita divina dove il Padre dei Lumi si esprime nel Suo Verbo per unirsi ambedue in questo mutuo amore che
2 9 Cfr. 1 Cor. 12, 11. 30 Cfr. 1 Thess. 5, 19. 31 Const. past. Gaudium et spes, 1, nota 1. 32 A.A.S., 45, 1953, 688. 3 3 Cfr. S. CYPRIANUS, De Orat. Dom. 23; P.L. 4, 553.
Acta Pauli Pp. VI 103
è lo Spirito Santo. La Chiesa è il sacramento di questo amore : ecco perché essa è madre degli uomini creati a immagine di Dio e salvati dal Verbo fatto carne; essa è segno di vita divina e strumento di salvezza. E voi, pronunziando le vostre sentenze solum Deum prae
oculis habentes servite e adorate proprio questo Dio d'Amore.
La giustizia che dovete esercitare con equità canonica, voi la volete più agile, più dolce, più serena. Più agile: infatti la prudenza non necessariamente si identifica con la lentezza la quale talvolta si risolve in una vera ingiustizia con grande danno delle anime; più mite:
ma l'equità canonica non plus aequo urgeatur ita ut normas neglegere
suadeat, perché allora diventerebbe dannosa e causa d'incertezza;34
più serena: ma ancora, niente più nuocerebbe all'ordine sociale di una giurisprudenza la quale, per essere pastorale, vuol fare a meno del diritto; per sanare penose situazioni, porta pregiudizio alla verità rivelata e ai dati della fede; e nel consenso matrimoniale non riesce più a scorgere quel contratto di fedeltà e quel segno di unione che nella volontà umana è il primo fiore dell'amore.
Ci è nota la preoccupazione di tanti giudici che, al pari di voi, vedono diminuire il numero degli studenti nelle nostre facoltà di diritto canonico. Questa situazione pone certe Chiese particolari nella impossibilità di esercitare con competenza e rapidità il munus iudicandi loro affidato da Dio ; e può altresì recare pregiudizio al pieno esercizio delle prerogative dell'episcopato.
Ecco i pensieri che abbiamo creduto bene sottoporre alla vostra riflessione, nella fiducia che vi faranno comprendere sempre più che la vostra missione è importante, che la vostra responsabilità è pastorale, che le vostre sentenze possono apportare pace e conforto.
In segno della nostra riconoscenza e della nostra stima, noi, di cuore impartiamo a voi tutti qui presenti e ai vostri collaboratori la nostra Apostolica Benedizione.
3 4 F . ROBERTI, De processibus, p. 99.
104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA SS. CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 10 Ianuarii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Surigensi praefecit R. P. Michaelem Cinches, e Societate Divini Verbi, moderatorem eiusdem Societatis seminarii in oppido vulgo « Tagaytay )) in Insulis Philippinis.
die 17 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Buffalensi Exc. P. D.
Eduardum D. Head, hactenus Episcopum titularem Ardstratensem.
die 26 Ianuarii. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae
Zarnensi Exc. P. D. Emmanuelem Salvador, hactenus Episcopum ti
tularem Zarnensem.
die 30 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caeciritanae R. D.
Haraldum Camillum Barotto, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D.
Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Rosariensis.
— Cathedrali Ecclesiae Leonensi in Nicaragua Exc. P. D. Emma
nuelem Salazar Espinosa, hactenus Episcopum titularem Civitatis Du-
calis et Administratorem Apostolicum « sede vacante » eiusdem Ec
clesiae Leonensis in Nicaragua.
— Titulari Episcopali Ecclesiae Bononiensi R. D. Paulum Antonium
Vega, Praelatum Iuigalpensem.
die 8 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Hearstensi Exc. P. D. Ro-
gerium A. Despatie, hactenus Episcopum titularem Usinazensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Subbaritanae R. P. D. Arcturum
H. Krawczak, curionem ad Ascensionem D. N. I. C. in oppido vulgo
Warren archidioecesis Detroitensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi
D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi Detroitensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Pomariensi R. P. D. Iosephum
L. Imesch, curionem paroeciae Nostrae Dominae Perdolentis in oppido
Farmington archidioecesis Detroitensis, quem deputavit Auxiliarem
E.mi D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi De
troitensis.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 105
die 10 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Girardotensi R. D. Iesum M. Coronado Caro, hactenus Praefectum Apostolicum Ariariensem.
— Cathedralibus Ecclesiis Interamnensi et Narniensi Exc. P. D. Sanctum Bartholomaeum Quadri, hactenus Episcopum titularem Vil-lanovensem.
— Cathedrali Ecclesiae Guastallensi Exc. P. D. Gilbertum Baroni, Episcopum Regiensem in Aemilia.
— Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Aquavivensi Exc. P. D. Aloisium Rovigatti, deputatum Vicem Gerentem Vicariatus Urbis, hactenus Episcopum titularem Segermitanum.
die 23 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Sanctae Rosae in Argentina R. D. Adolfum Rochum Arana, Vicarium Episcopalem archidioecesis Bonaêrensis.
SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE
i RUMBEKENSIS - VAVENSIS - MOPOIENSIS - IUBAËNSIS
DECRETUM De finium mutatione
Quo facilius et efficacius aeternae dominici gregis saluti eiusque
regimini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii Conferentiae
Episcopalis Sudanensis novam eamque aptiorem Vicariatus Apostolici
Rumbekensis finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostula
verant.
Quapropter, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando,
praehabito favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Ubaldi Calabresi, Archie
piscopi titulo Fundani et Apostolici in Sudan Pronuntii, putans huius
modi immutationes in bonum animarum cessuras esse, vigore specialium
facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providentia
Papa VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit ac inter
106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
circumscriptiones ecclesiasticas Rumbekensem, Vavensem, Mopoiensem et Iubaènsem hos, qui sequuntur, fines constituendos esse decernit :
1. Pars Vicariatus Apostolici Rumbekensis, vulgo « Moru or Me-ridi District » (Equatoria Province) nuncupata, a memorato Vicariatu separetur et Praefecturae Apostolicae Mopoiensi uniatur;
2. Pars Vicariatus Apostolici Rumbekensis, vulgo (( Yei District » (Equatoria Province) nuncupata, ab eodem Vicariatu separetur et Vicariatui Apostolico Iubaensi uniatur ;
3. Pars Vicariatus Apostolici Vavensis, vulgo « Jur River District, Eastern Side » nuncupata, ab eodem Vicariatu separetur et Vicariatui Apostolico Rumbekensi uniatur; ita ut Vicariatus Apostolicus Rumbekensis dehinc hos, qui sequuntur, districtus civiles comprehendat : « Jur River, Eastern Side, District », « Lakes District » et (( Yirol District ».
Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam rei memoriam praesens decretum confici iussit et expediri.
Datum Romae ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 12 mensis ianuarii, a. D. 1973.
AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus
D. S. Lourdusamy, a Secretis
I I
NYERIENSIS - MERUENSIS - MACHAKOSENSIS
DECRETUM
De mutatione finium
Cum ad bonum animarum provehendum expostulatum sit ut territorium, sive paroeciae, vulgo, Ithanga Hills, hucusque pars dioecesis Nyeriensis, sive paroeciae, vulgo, Ekarakara, hucusque pars dioecesis Meruensis, districtui vero civili vulgo Machakos pertinens, a memoratis dioecesibus abstrahatur et dioecesi Machakosensi adscribatur, Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, accepto favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Petri Aloisii Sartorelli, Archiepiscopi titulo Castellani atque Apostolici in Kenya Pronuntii, itemque consensu Exc.morum Ordinariorum,quorum interest,prae oculis habito,re mature perpensa, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, oblatis precibus obsecundare censuit.
Qua de re haec Sacra Congregatio statuit ut territorium supra
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 107
memoratum a dioecesibus Nyeriensi et Meruensi separetur atque dioecesi Machakosensi uniatur, praesensque ad rem decretum confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 12 mensis ianuarii a. D. 1973.
AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus
£B D. S. Lourdusamy, a Secretis
I I I
PUSANENSIS - MASANENSIS
DECRETUM De mutatione finium
Quo facilius et efficacius spirituali dominici gregis saluti eiusque regimini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii dioecesium Pusa-nensis et Masanensis, novam eamque aptiorem inter easdem dioeceses finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostulaverant.
Quapropter, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, praehabito favorabili voto Rev.mi Domini Aloisii Bressan, negotiorum gestoris Sanctae Sedis in Corea, putans huiusmodi immutationes in bonum animarum cessuras esse, vigore specialium facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit ac proinde Districtus Civiles
de Chang-Nyeong-Gun, de Keo-Je-Gun, de Jin-Yeong-Eup, Jin-Rye-Myeon, Ibuk-Myeon ex Kim-Hae-Gun, et de Hanam-Myeon, Chodong-Myeon ex Miryang-Gun a dioecesi Pusanénsi ad dioecesim Masanensem transtulit. Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam
rei memoriam praesens decretum confici iussit et expediri. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 19 mensis ianuarii a. D. 1973.
AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus
rji Sergius Pignedoli, a Secretis
108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
SACRA CONGREGATIO
PRO CAUSIS SANCTORUM
SYDNEYENSIS
Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae a Cruce Mckillop,
Fundatricis Congregationis Australianae Sororum S. Ioseph a Ss.mo
Corde Iesu.
SUPER DUBIO
An introducenda sit eius Causa
In Australiana continenti, quondam appellata « antiqua Spiritus
Sancti australi terra », divinum ipsum Flamen, superiore saeculo exo
riente, almam germinare effecit Ecclesiam, usque ad extremum orbis,
re quidem vera, fidelem Iesu Christi testem (cf. Act., 1, 8) et piarum
frugiferam operationum altricem. Quarum perspicuum praebet exem
plum Serva Dei Maria a Cruce McKillop, eodem anno nata quo tres
Australiae priores dioeceses conditae sunt.
Haec igitur Dei Famula, parentibus genere Scotis Alexandro
McKillop et Flora Anna McDonald, in civitate Fitzroy, cui hodie
nomen Melbourne, die Io Ianuarii 1842 progenita est ac die 28 Fe
bruarii in baptismate Maria Helena vocata. Vultu decora et indole
vivax, arte musica a puella erudita est, magis autem mentis in Deum
elevandae studiosa fuit et adversa tolerandi firmitate suffulta.
Domesticae praeceptricis et ludi magistrae officia in locis Portland
et Penóla appellatis adulta aetate explevit, tanta peritia tantaque usa
prudentia ut sacerdos Iulianus Tennison Woods, scholarum catholi
carum moderator, illam confirmaret ad perficiendum una secum con
silium, quod ipse ceperat, nempe instituendi religiosam mulierum
societatem, cuius esset pueros egenos sacra praecipue doctrina exco
lere, ne in periculo contaminandae fidei versarentur.
Hanc ergo Sororum Congregationem a S. Ioseph viro provido
nuncupatam, origine et propagatione in Australia maximam, Serva
Dei anno 1866 in dioecesi Adelaidensi fundavit, quam legifer Iulianus
Woods regulis fulsit ab episcopo Laurentio Bonaventura Shiel appro
batis. Sanctum ideo suscepit suisque sodalibus mandavit (( ministerium
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 109
quo — ut verba S. ioseph de Calasanz afferamus — pueri praesertim
pauperes instituuntur, ut sic edocti vitam consequi possint aeternam ...
quod autem potissimum confert Ecclesiae, in cuius multimodam vi
vendi agendique rationem, tamquam Christi amatores Evangeliique
assertores, maturius et efficacius inseruntur » (Memoriale ad card.
M. A. Tonti, a. 1621 datum).
Praeter principem huiusmodi finem quo, Concilii Vaticani II sen
tentia : (( Ecclesiae praesentia in scholarum campo ostenditur pecu
liari ratione per scholam catholicam » (Decr. Gravissimum educatio
nis, 8), Maria McKillop nava et industria cum caritate saepe numero
profuit auxiliandae hominum consortioni, plurium auctrix inceptorum
pro cuiusque generis subsidii expertibus.
Die 15 Augusti 1867 mystice Deo revincta votis, Congregationis
regimine ad annum 1885 ac deinde annis 1899-1909 functa est, varias
perpessa controversias et angustias, quibus iusta et tenax propositi
femina suaviter et humiliter obviam ivit, Apostolicae Sedis continuo
fisa tutela, quae die 21 Aprilis 1874 Constitutiones ad tempus probavit
et anno 1888 in perpetuum confirmavit.
Quot praeterea probrosis simultatibus et acerbis aegritudinibus
petita fuerit quantove animo easdem evicerit, sola explicatur ratione
quam apostolus Paulus significat scribens : « Omnia possum in Eo
qui me confortât » (Phil., 4, 13). Maria a Cruce idcirco, et re et nomine
cunctis ita visa, (( inter multas persecutiones facilius invenit quemad
modum coronaretur » (S. AMBROSIUS, Expositio in Ps. 118).
In domo Sydneyensi, Instituti sui veluti matrice, die 8 Augusti 1909
Christi morti configurata (cf. Phil., 3, 10) spiritu caelestia penetravit,
dum in eius corpus ibidem humatum venerabundae plebis excrevit
obsequium.
Actuosae ergo et egregiae ipsius sanctimoniae fama e memoria nec
aequalium nec posterorum excidit : ideoque super ea Ordinaria Inqui
sitio in Curia Sydneyensi anno 1926 inchoata, anno 1951 completa et
absoluta fuit; quam ultro adauxerunt sive Processus Additionalis Syd
neyensis, sive Rogatoriales Brisbanensis et Adelaidensis, annis 1959-1961
constructi. Quod vero in optatis iam diu erat, anno 1962 renovarunt
Postulatoriae Litterae numero 127 a cuiusvis ecclesiastici et civilis ordi
nis personis missae, quippe cum omnium interesset beatam renuntiari
piam fortemque mulierem, de totius Australiae catholica et publica
progressione bene meritam, illiusque continentis primam quae vide
retur caelitum honoribus efferenda.
110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Quare, post editum die 2 Aprilis 1954 super scriptis revisis decre
tum, instante Causae postulatore R. P. Theodoro Zamalloa, O.SS.Tr.,
die 4 Ianuarii 1973 habitus est S. C. 'pro Causis Sanctorum peculiaris
Congressus, et die 30 sequenti peculiaris Patrum Cardinalium Congre
gatio adunata, in qua Rev.mus Dominus Silvius Cardinalis Oddi,
Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An introducenda
sit Causa beatificationis Servae Dei Mariae a Cruce McKillop, deque
ea retulit. Patres Cardinales ergo, omnibus de iure collatis, affirmantes
de introducenda Causa responderunt, si Summo Pontifici visum esset.
Quibus de rebus certior factus, Summus Pontifex Paulus VI sen
tentiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis pro Causis Sanctorum,
die 1 Februarii a. D. 1973.
PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus
L. ffî S.
££i F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
Diarium Romanae Curiae 111
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Giovedì 18 Gennaio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor A r t u r o M o r g a n M o r a l e s ,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Panama.
Lunedì 5 Febbraio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor J u a n P a b l o de L o j e n d i o ,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Spagna.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
2 febbraio 1973. S. E. Mons. Cassidy Edoardo, Arcivescovo tit. di Aman-zia, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica del Bangladesh.
26 » » L'E.mo Signor Cardinale Baggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi.
» » » S. E. Mons. Gantin Bernardin, già Arcivescovo di Co-tonou, Segretario della Sacra Congregazione per r Evangelizzazione dei Popoli.
» » » S. E. Mons. Lourdusamy Simon D., già Arcivescovo di Bangalore, Segretario della Sacra Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli.
» » » S. E. Mons. Casoria Giuseppe, Arcivescovo tit. di Vesco-vio, Segretario della Sacra Congregazione per le Cause dei Santi.
» » » S. E. Mons. Innocenti Antonio, Arcivescovo tit. di Eclano, Segretario della Sacra Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti.
112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
10 febbraio 1973. S. E. Mons. Rovigatti Luigi, Vescovo tit. di Segerme, Vicegerente di Boma.
12 » » Mons. Cattani Ginseppe, Capo Ufficio della Sacra Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti.
16 » » Mons. Reghezza Giovanni, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli.
19 » » Mons. Rossano Pietro e P. Mallet Jean, O.S.B., Membri della Pontificia Commissione per la Neo-Volgata.
» » » Mons. Virgulin Stefano, Sac. Gross Heinrich, P. Boccaccio Pietro, S.I., Consultori della Pontificia Commissione per la Neo-Volgata.
ONORIFICENZE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito:
La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
21 ottobre 1972. Al sig. Martelli Gisberte (Milano).
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:
1 settembre 1972. Al sig. Seifriz Adalberto (Rottenburg).
NECROLOGIO
1 febbraio 1973. Mons. Tubino Mongilardi Fidel Mario, Vescovo tit. di Cernizza.
2 » » Mons. Rauzi Oreste, Vescovo tit. di Argo. 10 » » Mons. García Martínez Fidel, Vescovo tit. di Sululi. 12 » » Mons. Russo Innocenzo Alfredo, Vescovo tit. di Pege. 15 » » E.mo Sig. Cardinale Liénart Achille, già Vescovo di
Lille. » » » Mons. O'Reilly Michael, già Vescovo di Saint George's.
16 » » Mons. Latusek Pawel, Vescovo tit. di Anineta. » » » Mons. Cicuttini Luigi, già Vescovo di Città di Castello. » » » Mons. Elwell Clarence, Vescovo di Columbus.
17 » » Mons. Healy Farmer John, Vescovo di Gibraltar.
An. et vol. LXV 31 Martii 1973 N. 3
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE
Munera Cancellariae Apostolicae in Secretariam Status seu Papalem
transferuntur.
PAULUS PP. VI
Quo APTIUS Romanae Curiae ministeria necessitatibus Ecclesiae
servirent, Summi Pontifices constanti studio annisi sunt, ut ea recte
disponerentur, opportune immutarentur, noviter constituerentur. Neque
aliud Nobismetipsis propositum fuit, cum, post Oecumenicum Conci
lium Vaticanum II celebratum, per Apostolicam Constitutionem « Re
gimini Ecclesiae universae » totam Sacrorum Dicasteriorum ordinatio
nem definivimus, hodiernis temporibus magis congruentem.1 Quod qui
dem opus, ecclesiali quadam dynamica vi impellente, aliqua ex parte
postmodum recognitum fuit atque perfectum; cui rei documento sunt
sive duae Congregationes pro Cultu Divino et pro Causis Sanctorum,
e vetere Sacra Rituum Congregatione exortae, sive recentius condita
consilia seu instituta.2 Id ipsum nunc pertinere arbitramur ad Cancel-
1 Cf. A.A.S. LIX (1967), pp. 885 ss. 2 Const. Apost. Sacra Rituum Congregatio: A.A.S. LXI (1969), pp. 297ss. ; Lit
terae Apost. Apostolicae caritatis motu proprio datae, quibus Pontificia Commissio de spirituali migratorum atque itinerantium cura constituta est: A.A.S. LXII (1970), pp. 193ss.; Epistula Amoris officio, qua Pontificium Consilium «Cor Unum» de humana et christiana progressione fovenda in Urbe conditum est: A.A.S. LXI I I (1971), pp. 669 ss. ; institutum hoc ipso anno consilium v.d. Comitato per la Famiglia: A.A.S. LXV (1973), pp. 60-61.
8 - A . A S
114 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
lariam Apostolicam, pernobile sane et antiquissimum officialium corpus, quod olim principem locum obtinuisse egregiamque operam Romanis Pontificibus constat navavisse.
Etenim, ut alia quaevis auctoritas, ita et regimen Ecclesiae prisca aetate et, augescentibus eiusdem ministeriis, magis in dies opus habebat adiutoribus ad negotia expedienda, imprimis ad epistulas et ad acta conscribenda, mittenda, servanda. Viri, huic rei dediti, appellabantur notarii et scriniarii, qui per priora medii aevi saecula, nulla quidem distinctione insignes, quamquam in collegium congregati, Romanae Ecclesiae erant administri.
Cum vero munera huiusmodi, quae hodie propria esse dici possint (( secretariae generalis Summi Pontificis », etiam amplioribus auctibus crevissent, inde a saeculo xi Officium, ab aliis seiunctum, est constitutum, cui praepositus, nomine Bibliothecarii, Cancellarii, Vicecancellarii appellatus, moderabatur et nonnulli adiutores operam dabant. Huius Officii, quod Cancellaria Apostolica nuncupabatur, erat adumbrata exempla actorum componere, haec ipsa deinde perscribere, in codices seu elenchos referre, legitimo sigillo instructa emittere.
Eo autem, quod actionis campus tantopere amplificabatur et negotia una cum actis ad eadem spectantibus multiplicabantur, varia munera, huic Cancellariae commissa, postmodum coepta sunt dividi, et sic factum est, ut ad illa expedienda Officia propria conderentur, ab ipsa Cancellaria separata. Quorum haec sunt praecipua : Dataria Apostolica, quae, magna parte munerum Cancellariae Apostolicae ablata, supplices libellos, Pontifici porrectos, recognoscendos et gratias concedendas, postea etiam rem ad beneficia ecclesiastica spectantem curabat ; et Secretaria Status, cuius initium saeculo xv tribuitur — Camera Secreta tunc dicebatur — quaeque saeculis xvi et xvn magis progressa est, cum Secretarius Status exsisteret, vir, cui Pontifex prorsus fidem haberet et qui eius mentem probe interpretaretur et iussa accurate exsequentur. Quae quidem Secretaria, cuius erat negotia secreta <( diplomatica » tractare epistulasque eodem pertinentes scribere, in hac ipsa re, novorum temporum rationem habens, etiam lingua vulgari utebatur. Ex eadem originem traxerunt Secretaria Brevium ad Principes et Secretaria Litterarum Latinarum, quae propria Officia postea evaserunt. Recensenda est etiam Secretaria Brevium Apostolicorum, quae, Summo Pontifici proxime subiecta, ab exeunte saeculo xiv epistulas forma minus insigni concinnatas expediebat. Sacrae vero Romanae Curiae Congregationes, saeculo xvi constitutae, quaedam acta, novam pro-
Acta Pauli Pp. VI 115
vinciam suam respicientia, per se ipsas conficiebant, quae ideo dempta
sunt Cancellariae Apostolicae.
Itaque has ob causas aliasque res, progressione historica inductas,
recentiore aetate ineunte numerus seu amplitudo munerum Cancellariae
Apostolicae gradatim perquam imminuebatur et coartabatur. Etiam
in renovatione Curiae Romanae, quam S. Pius X perfecit quamque
Nos per memoratam Constitutionem sumus aggressi, id solum Cancel
lariae Apostolicae mandatum est, ut quaedam insignioris formae acta
Pontificia appararet, conscriberet, emitteret.
Est demum animadvertendum secundum Romanae Curiae ordina
tionem, quam per eandem Constitutionem suscepimus, nonnulla Officia,
quae negotia, olim Cancellariae Apostolicae propria, accurabant, Secre
tariam dicimus Brevium Apostolicorum, Secretariam Brevium ad Prin
cipes, Secretariam Litterarum Latinarum, iam transisse ad Secretariam
Status, quae nunc est quasi restituta illa vetusta Cancellaria Aposto
lica, novis quidem necessitatibus conformata atque disposita.
Quapropter, illa praeterea attendentes, quae ad cuiusvis generis
Latinas Litteras Apostolicas conficiendas pertinent, et huiusmodi
publicorum actorum uniformi rationi studentes, necnon annitentes, ut
hoc ministerium simplicius et efficacius reddatur ad utilitatem Eccle
siae, cui ceterum tota Romana Curia deservit, expedire censemus,
ut omnia negotia, antea diversimode distributa, in unam sedem con
ferantur eique Dicasterio concredantur, quod suapte natura Romano
Pontifici proxime adest ipsique est ab epistulis.
Quae cum ita sint, cunctis mature perpensis auditisque peritorum
sententiis, haec, quae sequuntur, statuimus :
1. Officium Cancellariae Apostolicae in Romana Curia uti tale esse
desinit, et ea quae prius negotia eidem exsequenda committebantur
circa Litteras Decretales, Constitutiones Apostolicas, Brevia maioris
momenti ceteraque attribuuntur Nostrae Secretariae Status seu Pa
pali, ubi sigillum plumbeum atque anulus Piscatoris summa cura
erunt custodienda.
2. Praedicta negotia, intra Secretariam Status, curabuntur a pe
culiari officio, de quo in memorata Constitutione Apostolica « Regi
mini Ecclesiae universae », n. 22, Io et 2° agitur 3 — est autem
in unum redactum — et quod Cancellaria Litterarum Apostolicarum
appellabitur.
3 Cf. A.A.S. LIX (1967), p. S96.
116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
3. Quod ad Praepositos, Officiales ministrosque Cancellariae Apo
stolicae, quae hucusque fuit, attinet, Apostolicae Sedis erit iisdem,
pro rei opportunitate, prospicere.
4. Fidei professio, quam antea in aedibus Cancellariae Praesules
recens electi pronuntiabant, in posterum apud Sacram Congregatio
nem pro Episcopis erit iis proferenda.
5. Consentanea ratione, id quod Protonotariis Apostolicis de nu
mero participantium in eadem Cancellaria usque adhuc erat agendum,
in posterum apud Secretariam Status seu Papalem ipsis erit prae
standum.
Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis sta
tuta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus contrariis quibuslibet,
etiam specialissima mentione dignis, nihil obstantibus; easdemque
Litteras, quo die vulgentur, statim vigere.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvn mensis Februarii,
anno M C M L X X I I I , Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
LAGOSENSIS (IJEBUODENSIS)
Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Lagosensi, nova con
ditur dioecesis « Ijebuodensis » nomine.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ecclesiarum omnium utilitati consulere cupientes, quas ab omnipotentis Dei voluntate quasi splendidas margaritas tuendas accepimus, nihil umquam intentatum relinquimus, quod aptiori earum gubernationi, atque fidelium bono conducere videatur. Libentissimo propterea animo sententiam accipiendam esse putavimus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, quae, post audi-tos venerabilem Fratrem Aloisium Bellotti, Archiepiscopum titulo Von-carianensem et Apostolicum in Africa Centro-Occidentali Delegatum
Acta. Pauli Pp. VI 117
atque Ordinarium cuius interest, proposuit ut, certis ab archidioecesi Lagosensi distractis territoriis, nova constitueretur dioecesis. Suprema ideo usi Nostra potestate, ab Ecclesiae quam diximus territorio, partem separamus quae componitur provincia civili, cui nomen vulgo Ijebu; ex eaque dioecesim condimus Ijebuodensem nuncupandam atque metropolitanae Sedi Lagosensi subiciendam. Conditae dioecesis, quae Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione obnoxia perget esse, sedes Episcopique domicilium in urbe Ijebu-Ode erunt, cathedra quoque episcopalis auctoritatis inibi exstabit, in aede scilicet S. Sebastiano dicata, quam per has Litteras ad cathedralis templi dignitatem evehimus. Decernimus praeterea ut, pro Canonicorum collegio Consultores dioecesani deligantur, ad Codicis Iuris Canonici normas. Ea demum quae praescripsimus ut ad effectum adducantur curet venerabilis Frater Aloisius Bellotti, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui autem negotium perfecerit, congrua documenta exaranda studeat ad Sa-cramque Congregationem pro Gentium Evangelizatione mittat, de more signata sigilloque impressa.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis maii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo nono, Pontificatus Nostri sexto.
ALOISIUS Card. TRAGLIA GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Ioannes Calieri, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXXXII, n. 15.
118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
ANTEQUERENSIS (HÜAUTLENSIS)
Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Antequerensi, in Me
xico, nova conditur praelatura, nomine Huautlensis.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad bonum animorum procurandum maximopere pro apostolico Nostro
munere consulentes, precibus accedendum esse censuimus venerabilis
Fratris Ernesti Corripio Ahumada, Archiepiscopi Antequerensis, qui,
post auditum de more Episcoporum Mexicanorum coetum, ab Apostolica
Sede petiit ut, quo aptius prospiceretur incolis civilis regionis vulgo
Oaxaca, Mazatecos cognominatis, nova e peramplo Sedis suae territorio
ecclesiastica circumscriptio excitaretur. De sententia ideo venerabilis
Fratris Caroli Martini, Archiepiscopi titulo Abaritani et in Mexicana
Eepublica Apostolici Delegati, sequentia decernimus. Ab archidioecesi
Antequerensi, quam diximus, integrum territorium separamus quod
complectitur paroecias vulgo S. Juan Bautista, S. Francisco de Asis,
Santa María en Rio Sapo et S. José Tenango iisdemque praelaturam
constituimus, Huautlensem appellandam atque iis circumscribendam
finibus quibus dictae paroeciae terminantur. Praelati sedem in urbe
vulgo Huautla de Jiménez statuimus ; curíale vero templum ibi exstans,
Deo dicatum in honorem S. Ioannis Baptistae, ad dignitatem praelaticii
evehimus, cum debitis iuribus, cuius praeterea sacrorum Antistiti con
grua quoque una cum privilegiis officia imponimus, ad normam iuris
communis. Eandem praelaturam metropolitanae Ecclesiae Antequerensis
suffraganeam facimus ; item eius Praelatus Antequerensi Metropolitae
subdatur. Mandamus insuper ut mensa praelaticia Curiae emolumentis
constituatur, fidelium sponte oblatis pecuniis bonisque ad canonem 1500
Codicis Iuris Canonici ei obvenientibus. Ad Seminarium quod attinet,
idem struatur servatis normis iuris communis, decreto (( Optatam to
tius » Concilii Vaticani II atque peculiari documento Sacrae Congrega
tionis pro Institutione Catholica, cui index Ratio fundamentalis. Semi
narii autem selecti iuvenes Romam mittantur apud Pontificium Colle-
Acta Pauli Pp. VI 119
gium Mexicanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi.
Quod spectat praelaturae regimen, administrationem, Vicarii Capitu
laris electionem aliaque id genus, quod sacri canones praescribunt ada
mussim serventur. Simul ac Apostolicae hae Litterae ad effectum ad
ductae fuerint, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adstricti in cuius
territorio officium ecclesiasticum habeant; ceteri autem sacerdotes,
clerici Seminariique tirones ei, in qua legitime degant. Acta denique et
documenta quae praelaturae Huautlensis constitutionem respiciunt
eiusdemque clericos, fideles ac bona temporalia, a Curia Antequerensi
ad Huautlensem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Haec
quae praescripsimus ad effectum adducat venerabilis Frater Carolus
Martini, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, perfectique nego
tii documenta ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittat, de
more signata sigilloque impressa.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec
clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Octobris, anno
Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus
Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £B CAROLUS Card. CONFALONIERI
8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 58.
120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I I
DE LOUIS TRICHARDT (DE LOUIS TRICHARDT - TZANEEN)
Praefectura apostolica de Louis Trichardt ad gradum dioecesis evehitur
nomine de Louis Trichardt-Tzaneen.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Christi iussum, eundi nempe in mundum universum Evangelii praedicandi causa (cf. Me. 16, 15), quemadmodum beatos apostolos eorumque successores, sic Nos quoque urget, ut divini Redemptoris nostri propagandae fidei finem nullum faciamus, quin immo, humanis divinis-que opibus freti, opus illud intendamus : non solum enim id iussum divinum mandatum est, sed etiam tale, in quo aeterna hominum salus consistat atque idcirco immortalium bonorum adeptio. Quam ob rem, cum Sacrae Congregationi Christiano Nomini Propagando visum fuerit Praefecturam apostolicam De Louis Trichardt ad dignitatem dioecesis evehere, per quam rem sive christianae religionis nuntiis ibidem laborantibus meritae laudis praemium attribueretur, sive stimuli admo-verentur ad maiores pro Christo labores, Nos bene negotio reputato consilioque petito a venerabili Fratre Alfredo Poledrini, Archiepiscopo titulo Vazaritano et in Africa meridionali apostolico Delegato, haec statuimus. Praefecturam apostolicam de Louis Trichardt ad gradum atque dignitatem dioecesis tollimus, quae de Louis Trichardt-Tzaneen appellabitur metropolitanae Sedi Praetoriensi subiecta atque Sacrae Congregationi Pro Gentium Evangelizatione seu De Propaganda Fide obnoxia. Episcopalem Sedem dioecesis in urbe Tzaneen collocamus, in cuius templo SS. Trinitati sacro Praesul cathedram docendae doctrinae ponet. Si praeterea ad praesens Canonicorum Collegium condi nequeat, indulgemus ut eorum loco Consultores dioecesani deligantur, qui Episcopo opera atque consilio assint, ab officio cessaturi, eo Collegio constituto. Cetera ad iuris Canonici praescripta agantur. Quae autem per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Alfredus Poledrini ad exitum adducet, vel quem ipse delegaverit, factis necessariis potestatibus. Re vero acta documenta exarentur, atque Sacrae Congregationi sinceris exemplis tradantur.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti-
Acta Pauli Pp. VI 121
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.
£& ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi 8. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Loco jji Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 62.
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost.
I V
GORZOVIENSIS
In dioecesi Gorzoviensi Canonicorum Collegium constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cathedralia Collegia, seu Canonicorum Capitula, quantopere Dei gloriae procurandae conducant, quantoque sacris Episcopis sint auxilio, id cum omnibus tum praesertim venerabilibus Ecclesiae pastoribus notum est, quorum sacrarum caerimoniarum splendorem maiestate sua Canonici augent, quorumque consilia prudentia ac sapientia sua confirmant. Quae sane causa est, cur singularum dioecesium Praesules, de summi Numinis honore solliciti deque animorum salute, saepe ab apostolica Sede collegia illa in sua ipsorum dicione constitui postulent. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Villelmus Pluta, Episcopus Gor-zoviensis, quam dioecesim die duo de tricesimo mensis iunii, hoc anno,
122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
constituimus, apostolicis datis Litteris « Episcoporum Poloniae », a Nobis id petierit, ut in sua cathedrali aede tale collegium conderetur, idque a Sacra Congregatione pro Clericis, factis olim a Nobis facultatibus, statutum esset, Nos, re bene reputata, admotae expostulationi concedimus. Cathedrale igitur Canonicorum Collegium in dioecesi Gor-zoviensi constitui placet, iuxta ea quae Sacra Congregatio pro Clericis statuerit, ea lege, ut tribus dignitatibus coalescat, quae sunt Praepositus, Decanus et Parochus, atque novem Canonicis, quorum duo theologi ac paenitentiarii officia tueantur. Dignitates et canonicatus ad praescripta iuris communis conferantur. Item Collegii leges conficiantur, eademque diligenter serventur iuxta statuta canonum C.I.C. atque Oecumenici Concilii Vaticani I I , eiusque normas exsecutivas, ut dicunt. Scilicet omnia iura et privilegia quae iure communi huiusmodi Collegiorum propria sunt, etiam Capitulo Gorzoviensi facimus aequo animo. Ceterum ea quae per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Villelmus Pluta ad exitum adducet, vel quem ipse delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus; qui profecto, re acta, documenta exarari faciet eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Clericis cito mittet.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die duo de tricesimo mensis novembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA IOANNES IOSEPHUS Card. WRIGHT
R. E. Cancellarius S. Congr. pro Clericis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Eugenius Sevi, Proton. Apost.
Gaspar Cantagalli, Proton. Apost. s. n. Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CZLII, n. Iß.
Acta Pauli Pp. VI 123
V
OKLAHOMENSIS ET TULLENSIS ET A L I A R U M
Quibusdam territoriis dioecesis Oklahomensis et Tulsensis nova alia conditur, Tulsensis nomine. Provincia praeterea ecclesiastica Oklahomensis constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
De sanctae Christi Ecclesiae utilitate maximopere solliciti fideliumque bono omnimode comparando magis in dies studentes, precibus ac-cedendum esse censuimus Coetus seu Conferentiae Episcopalis Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis quae, de sententia sacrorum quorum negotium interesset Praesulum, ab Apostolica Sede petiit ut nova ibi locorum sive dioecesis excitaretur sive provincia ecclesiastica. Audito ideo venerabili Fratre Aloisio Raimondi, Archiepiscopo titulo Tarsensi atque in Civitatibus quas diximus Apostolico Delegato, deque consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis Sacrae Congregationis pro Episcopis Praefecti, Nostra auctoritate sequentia decernimus. A dioecesi Oklahomensi et Tulsensi territoria separamus comi-tatuum, vulgo Adair, Atoka, Bryan, Cherokee, Choctaw, Coal, Craig, Creek, Delaware, Haskell, Hughes, Latimer, LeFlore, McCurtain, Mclntosh, Mayes, Muskogee, Nowata, Okfuskee, Okmulgee, Osage, Ottawa, Pawnee, Payne, Pittsburg, Pushmataha, Rogers, Sequoyah, Tulsa, Wagoner et Washington iisque dioecesim condimus Tulsensem appellandam iisdemque cingendam finibus ac comitatus, quos nominavimus. Novae dioecesis sedes in urbe Tulsa ponatur, Episcopi vero cathedra in sacra aede ea in urbe exstante, Deo dicata in honorem Sacrae Familiae, adhuc titulo concathedralis Oklahomensis et Tulsensis ornata, quae dehinc cathedralis habebitur cum iustis iuribus. Episcopus autem una cum iuribus officia praeterea habebit, muneris episcopalis propria. Mandamus insuper ut constitutae dioecesis mensa episcopalis Curiae emolumentis constituatur, fidelium sponte oblatis pecuniis, bonorumque parte quae ad normam canonis 1500 Codicis Iuris Canonici ad eam pertinent; ut consultores dioecesani in ea eligantur, quoadusque videlicet Canonicorum Collegium non condatur ; ut ad seminarii erectionem quod spectat alumnorumque educationem, praescripta iuris communis serventur, decreta Concilii Vaticani II peculiaresque normae Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica; ut, dioecesi constituta, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius territorio beneficium
124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
vel officium ecclesiasticum habeant, ceteri vero sacerdotes, clerici semi-nariique tirones ei, in qua legitime degant; ut documenta quae novam dioecesim respiciant, clerum, fideles bonaque temporalia a Curia episcopali Oklahomensi et Tulsensi ad eam mittantur, in tabulario custodienda. Item mandamus ut dioecesis, quae, antea Oklahomensis et Tulsensis, dehinc vero Oklahomensis appellabitur, a provincia ecclesiastica Sancti Antonii separetur eademque metropolitana fiat, cum debitis iuribus et privilegiis, ita videlicet ut una cum suffraganeis sedibus Tulsensi, hodie condita, et Petriculana, a provincia ecclesiastica Novae Aureliae separata, novam provinciam ecclesiasticam constituat. Per has denique easdem Litteras Apostolicas venerabilem Fratrem Ioannem R. Quinn, adhuc Episcopum Oklahomensem et Tulsensem, ad Archiepiscopi dignitatem evehimus, cum iuribus et obligationibus quae ad normas sacrorum Canonum Archiepiscopos Metropolitas ornant et one-rant. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat venerabilis Frater Aloisius Raimondi, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, effecti-que negotii documenta ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo. Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £ß CAROLUS Card. CONFALONIERI
S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
£B Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost.
Loco gß Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 70.
Acta Pauli Pp. VI 125
V I
KAGOSHIMAENSIS (NAH A N AB)
Territoriis nonnullis a dioecesi Kagoshimaensi detractis, nova quaedam
dioecesis conditur, Nahana nomine.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Iaponica Terra, Nobis summe cara, tum ingenio civium, tum rerum
gestarum gloria, tum praesertim ob christianae fidei data testimonia,
cum sanctissimae religionis Christi latius propagandae spes alat, idcirco
persaepe in cogitationibus Nostris, in curis, in coeptis versatur. Qui, si
cogitando, curando, nationi atque ecclesiae illi prodesse potuimus,
summi simul Numinis gloriae Nos consuluisse putamus. Quam ob rem,
cum venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales, Sacrae Congre
gationi Fidei Propagandae praepositi, post negotium bene reputatum
atque consilium petitum a venerabili Fratre Brunone Wuestenberg,
Archiepiscopo titulo Tyrensi et in Iaponia Pronuntio, recte fieri censue
rint, si in ea terra nova dioecesis constitueretur, Nos expostulationi
concedentes, haec statuimus. A dioecesi Kagoshimaensi territoria ci
vilia quae populus (( Ryu-Kyu » cognominat separamus ; quibus terris
novam dioecesim condimus, a principe regionis illius urbe Nahanam
appellandam, atque archidioecesi Nagasakiensi suffraganeam. In qua
urbe nempe Sedem Episcopi collocamus, cathedramque ponimus episco
palis auctoritatis in templo eius praecipuo, quod dignitate templi ca
thedralis ornamus. Placet etiam consultores dioecesanos constitui, qui
sacro Praesuli assint consilio, opera, ad iuris Canonici praescripta.
Cetera, legibus ecclesiasticis temperentur. Quae autem per praesentes
Litteras decrevimus, venerabilis Frater Bruno Wuestenberg ad exitum
deduci curabit, factis ad id facultatibus, quas poterit, si visum, alii
delegare, modo in ecclesiastica dignitate constituto.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae-
126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Eomae, apud S. Petrum, die duo de vicesimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 88.
V I I
KUALALUMPURENSIS - MALACENSIS GIOHORENSIS-SINGAPORENSIS
In Malaysia occidentali nova provincia ecclesiastica conditur; in Re
publica Singapore archidioecesis Singaporensis Sedi Apostolicae recto
subicitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Spe certa ducti fore ut aliquando quae Daniel propheta providit
(cf. Dan. 2, 35) ad rem adducantur, Ecclesiam nempe, Christi regnum
in terris, fines ad omnes gentes esse prolaturam in omnium populorum
salutem, nihil omnino omittimus, quin immo in hoc omni cogitatione
curaque incumbimus, ut, quantum fieri maxime potest, diem illam,
missis qui praedicent, delectis qui regant, Ecclesiis solide constitutis,
matüremus. Quam ob rem, cum res christiana in Malaysia occidentali
Acta Pauli Pp. VI 127
magna suscepisse^ incrementa, atque maiora futura praevideantur >
bene fieri visum est, si ibi loci nova provincia ecclesiastica constituere
tur ac nonnullarum ecclesiarum fines aliter disponerentur. Qua re,
venerabili Fratre Ioanne Moretti, Archiepiscopo titulo Vartanensi
atque in Thailandia Pronuntio et in Laos, Malaysia ac Singapore Aposto
lico Delegato, sententiam rogato; item Coetu Episcoporum Malaysiae
et Singapore ante audito Consilio et Patrum Cardinalium Sacrae Con
gregationis pro Gentium Evangelizatione, haec decernimus : In Malaysia
occidentali nova conditur provincia ecclesiastica, quae constabit : me
tropolitana atque residentiali Ecclesia Kualalumpurensi, hactenus ca
thedrali Sede Kuala Lumpurensi, quae suffraganea fuit Ecclesiae Ma-
lacensi-Singaporensi ; et suffraganeis dioecesibus : Pinangensi, adhuc
suffraganea archidioecesi Malacensi-Singaporensi, Malacensi-Giohorensi,
per has apostolicas Litteras condita, cuius nempe sedes erit in urbe
Johore Bahru, cathedra in templo B. M. V. Immaculatae Conceptioni
sacro, in eadem civitate, ac territorium tam patebit, quam regio eius
partis Malaysiae quae est ab archidioecesi Malacensi-Singaporensi se
parata. Ad Ecclesiam Singaporensem quod attinet, archiepiscopalem
atque residentialem, erit eadem Sanctae Sedi recto subiecta, toto atque
solo territorio Rei publicae Singaporensis coalescet, iusque retinebit
sacri Pallii postulandi. Praeterea decernimus ut circumscriptiones
omnes quas recensuimus sint Sacrae Congregationi De Propaganda Fide
obnoxiae; earum Praesules ita promoveantur aut transferantur, ut
venerabilis Frater Michael Olçomendy, adhuc Archiepiscopus Metropo
lita Malacensis-Singaporensis, sit Archiepiscopus Singaporensis; vene
rabilis Frater vero Dominicus Vendargon, hactenus Episcopus Kuala
Lumpurensis, sit Archiepiscopus Metropolita Kualalumpurensis. Cetera
ad ius commune fiant. Hae autem Litterae ad exitum adducantur a
venerabili Fratre Ioanne Moretti, cuius mentionem fecimus, vel ab eo
qui fuerit ab ipso delegatus. Actae vero rei documenta exarentur, since-
risque exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangeliza
tione seu De Propaganda Fide cito mittantur.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die duo de vicesimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pontificatus Nostri decimo.
£B ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £& Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLII, n. 76.
V I I I
NDANDAËNSIS (MTUARANAE)
Abbatia nullius Ndandaënsis ad gradum dioecesis evehitur, indito no
mine Mtuarana.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum omnibus perspectum sit efficentius ibi Evangelii praecones operari ubi aptius sint ecclesiasticae circumscriptiones dispositae, sententiam accipiendam esse putavimus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione, quae, christifidelium utilitati prospiciens, id Nobis proposuit, ut Abbatiam nullius Ndandaënsis, in Tanzania, ad dioecesis dignitatem eveheremus; qua quidem elatione non solum catholicae rei magis magisque allata incrementa significari et probari, verum etiam debitam tribui sodalibus Congregationis Ottiliensis Sancti Benedicti laudem, tandiu ibi locorum tamque impense ad hunc usque diem labo-
Acta Pauli Pp. VI 129
rantibus. Auditis igitur hoc super negotio venerabilibus Fratribus Fran
cisco Brambilla, Archiepiscopo titulo Viminaciensi atque in Tanzania
Apostolico Pronuntio, et Antonio Victore Haelg, Episcopo titulo Baia-
nensi atque Abbate nullius Ndandaënsi, apostolica Nostra potestate
Abbatiam quam diximus ad dioecesis gradum attollimus, nomine Mtua-
rana, quae metropolitanae Sedi Daressalaamensi suffraganea erit atque
Sacrae Congregationi pro gentium Evangelizatione obnoxia. Episcopi
sedes in urbe vulgo Mtwara praeterea erit ; episcopalis vero magisterii
cathedra in sacra eiusdem urbis aede principe ponetur. Hae Nostrae
sub plumbo Litterae ad effectum adducantur a venerabili Fratre Fran
cisco Brambilla, quem diximus, vel ab eo delegato sacerdote, perfectique
negotii sueta documenta ad Sacram Congregationem pro Gentium Evan
gelizatione mittantur, de more signata sigilloque impressa.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec
clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis Decem
bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pon
tificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. ROSSI
8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
£& Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost.
Loco £ß Plumbi
In Ap. Cane, tai., vol. CXLII, n. 77.
9 - A. A. S,.
•1.30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
IX
BOIANENSIS - CAMPOBASSENSIS
Cathedralis Ecclesia Boianensis-Campobassensis ad archiepiscopalis gra
dum evehitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Pontificalis Nostri officii curas eo praecipue intendimus ut Ecclesiis
omnibus, quantum in Nobis est, apte consulamus ac proinde perlibenter
honores et dignitates illis Sedibus largimur quae, antiquitate illustres,
virtutibus, religionis studio erga Petri cathedram amore renident. Cuius
rei testimonio dioecesis Boianensis-Campobassensis est quam ad potioris
dignitatis gradum extollendam censemus. Ideo precibus dicionis Molisa-
nae Episcoporum benigne annuentes et iis omnibus auditis quos opor
teret, Apostolica Nostra potestate cathedralem Ecclesiam Boianensem-
Campobassensem, hactenus metropolitanae Ecclesiae Beneventanae suf-
fraganeam, ad archiepiscopalis titulum attollimus, Sanctae Sedi im
mediate subiectam declaramus, eidem simul omnia iura et privilegia
tribuimus, archiepiscopalium Sedium propria. Item Boianensem-Cam-
pobassensem sacrorum Antistitem Archiepiscopi titulo augemus eique
concedimus ut, praeter cetera archiepiscopalia insignia et honores, pos
sit in suo territorio et Crucem ante se ferre in caeremoniis peragendis,
et Pallio uti, postquam tamen illud in publico Consistorio impetraverit.
Canonicorum vero collegium ad honorem et dignitatem evehimus archie
piscopalem, cum omnibus simul iuribus et privilegiis, quibus eiusdem
ordinis collegia iure communi fruuntur. Decernimus praeterea ut,
apostolicis his iisdem Litteris, venerabilis Prater Albertus Carinci, qui
modo episcopalem Sedem Boianensem-Campobassensem regit, ad Ar
chiepiscoporum ordinem promoveatur, factis eiusdem dignitatis iuribus,
impositis obligationibus. Haec denique quae praescripsimus ad effectum
adducat venerabilis Prater Romulus Carboni, Archiepiscopus titulo
Sidoniensis atque in Italia Apostolicus Nuntius, vel ab eo delegatus
sacerdos. Qui vero negotium perfecerit, sueta documenta exaranda curet
Acta Pauli Pp. VI 131
ad Sacramque Congregationem pro Episcopis mittat, de more signata
sigilloque impressa.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec
clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
I$l ALOISIUS Card. TRAGLIA £ß CAROLUS Card. CONFALONIBRI
8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco 83 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 27.
X
P O T E N T I N A E
Cathedralis Ecclesia Potentina ad archiepiscopalis gradum evehitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum Italicas inter civitates, insignis iure meritoque Potentina cen
seatur, quae videlicet vetustate praestet, firma christiani populi fide
132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
inque Romanos Pontifices veneratione constanti atque integra, visum
est Nobis propensiorem esse Nostram in eiusdem clerum et populum
significandam voluntatem, qui suam dioecesim petierunt ut ad archie
piscopalis gradum dignitatemque eveberemus. Hac enim elatione non
solum publicam meritae laudis commendationem tribuere putamus, ve
rum etiam ad maiora in dies catholica incepta provehenda allicere. Iis
ideo auditis quos oporteret, Apostòlica Nostra potestate cathedralem
Ecclesiam Potentinam, hactenus metropolitanae Acheruntinae suffra-
ganeam, ad archiepiscopalis titulum attollimus, Sanctae Sedi recto
subiectam declaramus, eidem simul omnia iura et privilegia tribuimus,
archiepiscopalium Sedium propria. Item Potentinum sacrum Antisti
tem titulo Archiepiscopi augemus eique concedimus, ut, praeter cetera
archiepiscopalia insignia et honores, possit in suo territorio et Crucem
ante se ferre in caerimoniis peragendis, et Pallio uti, postquam tamen
illud in publico Consistorio impetraverit. Canonicorum vero collegium
ad honorem et dignitatem evehimus archiepiscopalem, cum omnibus
simul iuribus et privilegiis, quibus eiusdem ordinis collegia iure com-
muni fruuntur. Decernimus praeterea ut, Apostolicis his iisdem Lit
teris, venerabilis Frater Aurelius Sorrentino, qui modo episcopalem
Sedem Potentinam regit, ad Archiepiscoporum ordinem promoveatur,
factis eiusdem dignitatis iuribus, impositis obligationibus. Haec de
nique quae praescripsimus ad effectum adducat venerabilis Frater Ro-
mulus Carboni, Archiepiscopus titulo Sidoniensis atque in Italia Apo
stolicus Nuntius, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium per r
fecerit, sueta documenta exaranda curet ad Sacramque Congregatio
nem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec
clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
Acta Pauli Pp. VI 133
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£B ALOISIUS Card. TRAGLIA £& CAROLUS Card. CONPALONIERI
8. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 28.
XI
URBIS
Curiale templum S* Antonii Patavini in via Tusculana Titulo Cardinalicio
ditatur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Purpuratis Patribus assignandi cum haud iam sufficiant presbitera
les qui in Urbe eminent Cardinalicii tituli, cumque ideo oporteat ut
novos, novis cooptatis Sanctae Romanae Cardinalibus, creemus, visum
est Nobis templum etiam S. Antonii Patavini in via Tusculana ad
eam dignitatem attolli posse. Praestat enim christiani populi frequentia
rerumque catholicarum coeptis egregiis. Apostolica igitur Nostra po
testate, sacram aedem quam diximus, Deo dicatam in honorem S. An
tonii Patavini, in via Tusculana, ad gradum presbyteralis tituli Car
dinalicii evehimus, datis iuribus privilegiisque, ad huiusmodi templa
pertinentibus. Mandamus praeterea ut hae Litterae Nostrae clero ac po
pulo publice legantur, die recurrente festo de praecepto, perfectaeque
rei documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de
more signatum sigilloque ; impressum.
134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec
clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,
si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £& CAROLUS Card. CONFALONIERI
S. B. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 48-
XII
URBIS
Titulus Cardinalibus Presbyteralis S. Emerentianae ad Turrim « Fio
renza » in Urbe constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ab antiquis quidem temporibus huius Romanae et Apostolicae Sedis positum est in more ut S. R. E. Patribus Cardinalibus unum e praecipuis Urbis templis tribueretur quae vel antiquitate, vel artis magnificentia vel catholicarum rerum inceptis egregiis praestarent. Nos
Acta Pauli Pp. VI 135
igitur mox eligendis Purpuratis Patribus proprium titulum assignare volentes nec tamen satis pro eorum numero habentes, templum quoque 8. Emerentianae ad Turrim « Fiorenza », suprema et apostolica Nostra potestate, presbyterali cardinalicio titulo honestamus, datis iuribus et privilegiis, quae huiusmodi Romanae sacrae aedes habent. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui templo S. Emerentianae ad Turrim « Fiorenza » praeest, publice clero atque populo legantur, die recurrente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £8 CAROLUS Card. CONPALONIERI
8. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco gß Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 89.
136 Acta Apostolicae. Sedis - Commentarium Officiale
X I I I
URBIS
Templum SS. Fabiani et Venantii in Urbe ad dignitatem Tituli Presby
teralis Cardinalicii evehitur.
P A U L U S E P I S C O P U S S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M R E I M E M O R I A M
Ecclesiae Sanctae Principibus, seu Patris Cardinalibus, Titulos deferri, quibus vinculis Romanae Sedi, quasi matri Ecclesiarum, arctius coniungerentur, iam pridem in usu esse coepit in Ecclesia; quod institutum Romani Pontifices, optimarum consuetudinum tenaces, usque servaverunt. Quando autem Tituli, dari sueti, iam ob auctum Purpuratorum Patrum numerum ad hoc non sufficeret, ut unicuique eorum proprius attribueretur, visum est Nobis eos augere, de Romanis templis clariora eligentibus. Cum autem in his et illud annumeraretur, quod est SS. Fabiano et Venantio ad Villam « Fiorelli )), in Urbe, dicatum, bene fieri existimavimus, si idem ad Tituli dignitatem eveheremus, novo honore illustre. Placet ergo templum 88. Fabiani et Venantii ad Villam (( Fiorelli )), in Urbe, apostolica Nostra potestate, ad gradum Tituli Presbyteralis Cardinalicii in perpetuum tolli, cum iuribus et privilegiis, quae talibus fieri solent. Id autem curabit eiusdem sacrae aedis praeses, ut hae Litterae Nostrae clero populoque suae dicionis perlegantur, diem festum ,de praecepto celebrantibus; cuius rei documentum exarari faciat, sincerisque exemplis ad Sacram Congregationem pro Episcopis cito mittat.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
Acta Pauli Pp. VI 137
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONPALONIBRI S. R. E, Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIll, n. U-
XIV
URBIS
Templum S. Gregorii Barbadici ad Aquas Salvias Titulo Cardinalicio
ornatur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum ob proxime Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium numerum amplificandum, templorum etiam tituli essent augendi, quos iisdem de more tribueremus, visum est Nobis nonnulla alia in Urbe exstantia eademque prae aliis insignia ad debitam dignitatem attolli posse. In quibus, quoniam curiale illud templum S. Gregorii Barbadici merito est, quod, tam excellenti arte exstructum, frequentissimis fidelium coetibus recipiendis ad Aquas Salvias magnificum patet, eo ipsum honore decorare placet. Apostolica ideo Nostra potestate, sacram quam diximus aedem in cardinalicium presbyteralem titulum evehimus, factis scilicet iuribus privilegiisque congruis. Mandamus praeterea ut hae Litterae Nostrae, eius cura qui huic templo praeest, clero ac populo perlegantur, die festo de praecepto, utque perfecti negotii documentum, rite signatum sigilloque impressum, ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£B ALOISIUS Card. TRAGLIA CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £& Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIH, n.
XV
URBIS
Titulus Cardinalibus S. Luciae ad locum « Piazza d'Armi » in Urbe
constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Quandoquidem, auctis pro Ecclesiae sanctae necessitatibus, quae ubique terrarum et gliscunt quotidie, et magna Nos sollicitudine afficiunt, numero Patrum Cardinalium, etiam templa, quae iisdem in Titulum conferri solerent, accrescere oportuit, profecto visum est in eo numero ponere templum quoque S. Luciae ad locum « Piazza d'Armi », quod sive christiani populi in Deum colendum assiduitate sive catholicarum rerum inceptis egregiis fama praestat. Suprema ideo et apostolica Nostra potestate templum illud presbyterali cardinalicio titulo honestamus, datis iuribus et privilegiis quibus huiusmodi Romanae sacrae aedes fruun-
Acta Pauli Pp. VI 139
tur. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui eidem templo praeest, publice clero atque populo legantur, die recurrente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigil-loque impressum.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
SS ALOISIUS Card. TRAGLIA fß CAROLUS Card. CONFALONIERI Si. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 40.
X V I
URBIS
Titulus Cardinalibus Presbyteralis S. Marci in Agro Laurentino in Urbe
constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum pro auctis ubique terrarum Ecclesiae sanctae negotiis etiam Purpuratorum Patrum numerum amplificare oporteret, quibus in agen-
140 Acta Apostolicae Sedis -. Commentarium Officiale
dis et ad exitum perducendis rebus Romani Pontifices uti consueverunt, et cum vero Cardinalicii Tituli ac Diaconiae satis non essent omnibus Patribus, aeque fieri existimavimus, si iis Urbis templis, Titulo dari solitis, templum etiam 8. Marci in Agro Laurentino adderemus, quod non una de causa egregium habetur. Suprema ideo et apostolica Nostra potestate templum illud presbyterali cardinalicio titulo honestamus, datis iuribus et privilegiis, quae huiusmodi Romanae sacrae aedes habent. Mandamus praeterea ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui templo S. Marci in Agro Laurentino praeest, publice clero atque populo legantur, die recurrente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£9 ALOISIUS Card. TRAGLIA £B CAROLUS Card. CONFALONIERI
Si. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Loco £B Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 45.
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius. Sevi, Proton. Apost.
Acta Pauli Pp. VI 141
X V I I
URBIS
Templum S. Mariae Matris Providentiae, in Monte Viridi, in Urbe, ad
dignitatem Tituli Presbyteralis Cardinalicii evehitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M
Gliscentibus fere cotidie hac nostra aetate Ecclesiae sanctae negotiis et coeptis, Decessori Nostro atque Nobis visum est bene fieri, si numerus Patrum Cardinalium, qui christianae religionis administrandae ac procurandae labores Nobiscum participant, adaugeretur. Cum autem antiqui Tituli ex consuetudine sacris iisdem Patribus assignandi non satis essent ut unusquisque eorum suum haberet, per quem Romanae Sedi tamquam columnae et firmamento veritatis, artius adhaeresceret, opor-teretque pro rerum necessitate eos augere, iure templum S. Mariae Matris Providentiae, in Monte Viridi, in Urbe, Cardinaliciis Titulis annumerari posse iudicavimus, pietate insigne, religione venerabile. Quod per has Litteras facimus. Placet ergo templum B. Mariae Matris Providentiae, quod est in Monte Viridi, Romae, apostolica Nostra potestate in perpetuum Cardinaliciis Presbyteralibus Titulis accenseri, factis iuribus cum privilegiis, quae lege Canonica huiusmodi aedes spectant. Eius autem qui eidem templo praeest, munus proprium erit has litteras tum clero tum populo perlegendas curare, die festo de praecepto ; cuius rei documentum exarabit sincerisque exemplis ad Sacram Congre* gationem pro Episcopis mittet.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI
S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco 83 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. Iß.
X V I I I
URBIS
Titulus Cardinalibus S. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Hac nostra aetate auctis huius Apostolicae Sedis negotiis, cum visum sit numerum etiam Patrum Cardinalium augere, quibus Romani Pontifices sollicitudinum suarum sociis utantur, hanc ob causam etiam alios Titulos constituere oportet, qui Purpuratis Patribus attribuantur, inter templa quae sive artis pulchritudine sive cleri et populi pietate, industria et labore praestare perhibentur. Quas inter illustriores sacras aedes cum annumerandum etiam sit templum 8. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense, suprema et apostolica Nostra potestate illud presbyterali titulo cardinalicio honestamus, datis iuribus et privilegiis, quibus huiusmodi Romanae sacrae aedes fruuntur. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui eidem templo S. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense praeest, publice clero atque populo legantur, die recurrente festo de praecepto, peractaeque rei congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi-
Acta Pauli Pp. VI 143
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
83 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. B. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. Jß.
X I X
URBIS
Templum S. Mariae Odigitriae Siculorum in Urbe constituitur Diaconia.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Romana templa, sacris Ecclesiae Cardinalibus vel in titulum de more assignanda vel in diaconiam, cum satis iam non essent quae novis ex universo terrarum orbe eligendis committerentur, opportunum Nobis visum est ad hunc gradum et dignitatem alia attollere, vel vetustate miraeque artis claritate prae aliis insignia, vel pastoralibus omne genus operibus a fidelibus presbyterisque initis. Quas inter sacras aedes, cum illa sit quae S. Mariae Odigitriae Siculorum est dicata, suprema et apostolica Nostra potestate eam ad diaconiae dignitatem evehimus, datis iuribus et privilegiis, quae Romanae eiusdem ordinis sacrae aedes habent. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius
144 Acta Apostolicae'Sedis + Commentarium Officiale
cura qui templo quod diximus praeest, publice clero ac populo legantur, die festo de praecepto; peractaeque rei documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, signatum atque sigillo impressum.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
83 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 37.
X X
URBIS
Diaconia S. Petri Damiani ad Montes S. Pauli constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Augescentibus in dies Ecclesiae sanctae negotiis, quae christianae familiae administratio et procuratio intulit, visum est profecto tum Decessori Nostro tum etiam Nobis Patrum Cardinalium numerum au-
Acta Pauli Pp. VI 145
gere, qui christiani populi gubernandi pastorales labores una Nobiscum susciperent. Quibus tamen cum Tituli seu Diaconiae assignanda satis non essent, oportuit etiam horum numerum multiplicare, ut unicuique eorum ad antiquissimum morem et consuetudinem, proprium templum, quasi vinculum cum hac Romana et apostolica Sede, daretur. Cumque in templis Urbis augustis atque sanctis illud esset S. Petro Damiani dicatum, ad Montes S. Pauli, aeque fieri existimavimus, si et ipsum in Diaconiarum ordinem redigeremus, ampliore honore decorantes. Placet ergo templum #. Petri Damiani ad Montes S. Pauli, Romae, suprema et apostolica Nostra potestate in Cardinalicias Diaconias perpetuo referri factis scilicet iuribus cum ea dignitate coniunctis. Volumus etiam ut hae Litterae Nostrae eius cura qui huic sacrae aedi praeest, tum clero eius templi tum populo perlegantur, die festo de praecepto, cuius rei documentum, sincere conscriptum, ad S. Congregationem pro Episcopis cito mittatur.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA £8 CAROLUS Card. CONPALONIERI
S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco @ Plumbi
10 - A . A . S.
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 35.
146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
X X I
URBIS
Diaconia S. Pii V ad villam vulgo « Carpegna » in Urbe constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Siquidem peculiaria Romae exstantia templa, quae Patribus Cardinalibus vel in titulum vel in diaconiam ex antiquitate assignantur, haud iam ob auctum denuo eorum numerum sufficiunt, visum est Nobis quaedam alia, aliis praestantia, esse huius generis privilegio decoranda. Quas inter cum sacra etiam aedes annumeretur Deo dicata in honorem 8. Pii V ad Villam vulgo « Carpegna », suprema et apostolica Nostra potestate illam ad cardinaliciam diaconiam evehimus, datis iuribus et privilegiis, quae huiusmodi Romana templa habent. Mandamus autem ut hae Nostrae sub plumbo Litterae, eius cura qui eidem templo praeest, publice clero ac populo legantur, die recurrente festo de praecepto, utque peracti negotii congruum documentum ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittatur, de more signatum sigilloque impressum.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
83 ALOISIUS Card. TRAGLIA 83 CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £g Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 38.
Acta Pauli Pp. VI 147
X X I I
URBIS
Templum S. Sebastiani in Monte Palatino ad dignitatem Diaconiae evehitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M R E I M E M O R I A M
Auctis pro Ecclesiae necessitatibus S. R. E. Cardinalibus, oportuit
sane ut etiam Tituli seu Diaconiae augerentur, quae ex antiquo instituto
iisdem Ecclesiae sanctae Patribus Purpuratis attribueretur. Cumque
nulla umquam dignitas in ipsa Ecclesia fuerit amplior aut excellentior
honor quam eorundem sacrorum Patrum, ita haec Romana Sedes, paria
cum paribus sociando, illustriora sive arte, sive religione, sive maiestate
Urbis templa semper eis detulit ; ut et Purpura sacris illis aedibus
decori esset, templa ipsa Patribus ornamento. Quam ob rem, cum tem
plum S. Sebastiani in Monte Palatino in primis esset nobile atque cele
bratum, visum est illud bene Diaconus Urbis annumerari posse, in
amplioreque dignitatis gradu locari. Placet ergo templum 8. Sebastiani
in Monte Palatino suprema et apostolica Nostra potestate perpetuo in
Cardinalicias Diaconias referri, factis nempe iuribus et privilegiis,
quae ad sacras has aedes respiciant. Mandamus etiam ut hae Litterae,
eius cura qui eidem templo praeest, sive clero sive populo perlegantur,
die festo de praecepto; cuius rei documentum recte subscriptum atque
sigillo impressum ad Sacram Congregationem pro Episcopis cito mit
tatur.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti
tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi
cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae
terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere
liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis
impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ec
clesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione
148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
ALOISIUS Card. TRAGLIA £8 CAROLUS Card. CONFALONIERI
S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi
In Ap. Cane, tab., vol. CXLIII, n. 86.
LITTERA APOSTOLICA
S. Gabriel Archangelus patronus tabellariae rei declaratur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. - Quandoquidem mortalium vita, tot undique prementibus difficultatibus, tot periculis ab omni parte immi-nentibus, est summe fragilis atque instabilis, idcirco homines de sua miseria conscii casusque adversos superare impotentes, semper nimirum auxilium et munimentum superum comparare studuerunt : hoc enim sibi persuasum habebant humana consilia felicius cedere, si tanto Dei. amicorum praesidio tegi impetrassent. Sacrarum autem Litterarum paginae, certum divinae bonitatis documentum, haud semel de allato hominibus praesidio per caelestes docent, atque in medio sunt sanctorum angelorum missiones, maxime Gabrielis archangeli, rerum altissimarum nuntii. Qui sane, hoc ipso quod e stellato caelorum tabernaculo tanta in terram attulisset, anno MDCCCCLI, patronum « telecommunicationum » , seu ut Italice loquamur, telecomunicazioni, populorum inter se electus est : putabatur enim ille felix Dei angelus quam aptissime posse tanti momenti provinciae dari patronum, in qua res eventus cum hominibus homo omnium opinione celerius communicat, et continens cum continen-
Acta Pauli Pp. VI 149
tibus, et sidus cum sideribus. Atqui, cum res tabellaría, quam «pos t e»
dicunt, similem cum telecommunicationibus naturam participet ; atque
ea de causa petiisset dominus Grimm, Sodalitatis omnium gentium a
S. Gabriele archangelo Praeses, per venerabilem Fratrem Nostrum
S. R. E. Cardinalem Franciscum König, Archiepiscopum Viennensem,
ut hunc augustissimum Dei nuntium, praeterquam telecommunicatiohum,
etiam rei tabellariae patronum declararemus, aeque Nobis fieri visum
est, post auditam Sacram Congregationem pro Cultu Divino, si admotis
precibus concederemus. Placet ergo S. Gabrielem archangelum rei ta
bellariae, Nostra apostolica potestate, caelestem apud Deum constitui
ac declarari patronum, contrariis nihil obstantibus, cum iuribus et
privilegiis iuxta rubricas.
Has vero Litteras firmas atque ratas esse decernimus, sive nunc
sive in posterum.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis
Decembris, anno MDCCCCLXXII, Pontificatus Nostri decimo.
£9 ALOISIUS Card. TRAGLIA, $ . R. E. Cancellarius
Loco £g Sigilli
In Ap. Cane, tab., vol. II, n. 37.
EPISTULAE
I
E.mo P. D. Stephano S. R. E. Cardinali Wyszynski, Gnesnensi et Varsa-
viensi Archiepiscopo, quinquies centenaria redeunte memoria ab ortu
Nicolai Copernici.
(( Caeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum eius annuntiat fir
mamentum » :1 haec profecto sacri Psaltae verba ad astronomicam re
ferri possunt disciplinam, cuius cultoribus, dum universum pervesti
gant, datur immensitatem et celsitatem mentis divinae, quam res con
ditae testantur, singulariter ac veluti proprius intueri et admirari.
Inter quos locum obtinet eximium Nicolaus Copernicus, Ecclesiae
catholicae filius, copia et magnitudine scientiae praecellens, cuius ho
nori, cum ante quinque saecula in urbe Toruno, intra fines Culmensis
1 Ps. 18, 2.
150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
dioecesis, sit natus, pluribus locis merito sollemnia hoc anno celebra
buntur. Is enim, nonnullarum quidem disciplinarum, ut doctrinae iuris,
medicinae, geographiae peritus, eo summo praeconio dignus evasit, quod,
quemadmodum notum est, suo cogitati! mundi universi rationem seu
systema detexit, quod heliocentricum vocant. Hoc, postea a Ioanne
Keplero, Galilaeo Galilei et Isaac Newton perfectum et certius com
probatum, fundamentum est notionis nostrae de cosmo.
Quodsi ille ut rutilans lumen in doctorum re publica et alias effer
tur, Nobis idem etiam ut vir ecclesiasticus obversatur, quippe qui fidem
cum scientia fecundo et mirabili nexu coniunxerit.
Vetus ac trita est quaestio, utrum hae, id est fides ac scientia,
inter se seiunctae sint aut seiungendae, aut sibimet adversentur, an
altera alteri congruat et adiutricem operam possit praebere. Aperte ac
dilucide edicere oportet nullam esse inter veritatem, quae fide accipia
tur, et veritatem, quae ratione cognoscatur, repugnantiam obiectivam
et insanabilem. Dissensiones ac discrepantiae, si quae forsitan inter
utramque oriantur, infirmitati sunt tribuendae, qua humana iudicia
facile tenentur. Quin immo doctrinae studia suapte natura capacia sunt
ad fidem et revelationem divinam confirmandam.
Ecclesia reveretur, honorât, admiratur progressiones, quas in variis
disciplinis fieri contingit, atque asseverare non dubitat provinciam,
in qua altior inquisitio versetur, suis legibus et proprio ordine esse
instructam et quadam veluti autonomia uti, quatenus id Creatoris
voluntati respondeat.
Haec omnia sollemniter Concilium Oecumenicum Vaticanum Se
cundum affirmavit, quod in hanc est sententiam locutum : « inquisitio
methodica in omnibus disciplinis, si modo vere scientifico et iuxta nor
mas morales procedit, numquam fidei revera adversabitur, quia res
profanae et res fidei ab eodem Deo originem ducunt. Immo, qui humili
et constanti animo abscondita rerum perscrutari conatur, etsi inscius
quasi manu Dei ducitur, qui, res omnes sustinens, facit ut sint id quod
sunt ) ) . 2
Si alacritas ac diligentia Nicolai Copernici in rerum naturae in
quisitione consideratur, extollenda est etiam utilitas, quam ipse attulit
et ii afferunt, qui recondita studia colunt. Hi saepe diuturno labore
se frangunt, quod condicio esse solet novi profectus, et sic benefactores
humanae societatis efficiuntur.
2 Const. past. Gaudium et spes, 36.
Acta Pauli Pp. VI 151
Inest autem in eiusmodi arduo opere non levis felicitas, siquidem
cognitio veri gaudium parit. Quod perfectum erit et mentis vires plene
satiabit, cum umbrae cadent ac lux divina, non amplius subobscure ut
hic in terra, sed clarissime splendebit. Id sensit Sanctus Augustinus,
cum diceret : « Beata quippe vita est gaudium de veritate. Hoc est
enim gaudium de te, qui veritas es, Deus » . 3 Haec fulgida meta nobiles
conatus et labores eorum illuminet, qui arcana naturae, exemplo Nicolai
Copernici, scrutantur vel universe doctrinae studiis sunt dediti.
Itaque haec saecularis memoria hunc virum egregium, qui siderum
motus ingenii acumine intellexit, quasi ipsum sidus micantissimum
revenit, quod homines, eruditione ornati, contueantur, unde rationem
itineris, saepe praepediti, expetant fidenter.
Haec dum animum pulsant Nostram, tibi Venerabilis Frater Noster,
et cunctis, qui ubivis eiusdem viri laudes sincere celebrabunt, Bene
dictionem Apostolicam, superni luminis, roboris, solacii pignus, amanti
animo impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die x x i n mensis Ianuarii, anno M C M L X X I I I ,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
I I
E.mo P. D. Carolo S. R, E. Cardinali Confalonieri, Sacrae Congregationis
pro Episcopis Praefecto, edito volumine quod « Directorium de Pastorali
Ministerio Episcoporum » inscribitur.
Plurimas tibi gratias ex animo referimus de egregiis amoris sensibus,
quibus magni sane pretii volumen apud Nos deposuisti, quod secundum
praecepta Concilii Vaticani II compositum,1 iure meritoque « Directo
rium de Pastorali Ministerio Episcoporum » inscriptum est.
Vere vehementerque admirati sumus sedulam curam sapientiamque,
quibus hae paginae exaratae dispositaeque sunt, illa profecto refertae
doctrina, quam ipsa Ecclesia, Evangelio semper fidelis, sive per magi
sterium suum, sive per vocem et exempla complurium praestantiumque
Sanctorum suorum — qui Pastores et ipsi exstiterunt vel Doctores in
8 Conf. X, 23; P.L. 32, 794.
1 Cfr. Decr. Christus Dominus, 44.
152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rebus divinis humanisque versati — decursu tot saeculorum constantis
traditionis suae disseminavit et sparsit, in commodum atque emolu
mentum administrorum suorum, qui ad sacrum et arduum episcopatus
officium sunt destinati. His praeterea in paginis vetus sapientia cum
intellegentia atque experientia temporum nostrorum mire consociatur;
hic etiam oculis longe in posterum prospicientibus imago exhibetur
praesentium necessitatum et quasi vaticinium profertur de futuris
postulatis peregrinantis Populi Dei. His itaque in paginis reperire
valemus apte convenienter que expositam artem docendi hodiernam Ec
clesiae Catholicae, quae cum caritate et observantia consulit institu
tioni ac custodiae eorum ministrorum, quibus ex peculiari Dei voluntate
concreditum est docendi, sanctificandi, regendique gregis Christi mu
nus, Pastorum videlicet, uti sunt secundum exemplar et per Iesu Pasto
ris gratiam.
Prodeat igitur hoc prudens providumque « Directorium » ad universos
Venerabiles, in episcopatu Fratres, tamquam documentum illius per
magnae curae, qua haec Apostolica Sedes contendit recentis Concilii
monita et consilia plene efficienterque exsequi; prodeat secumque af
ferat non tam leges ac normas novorum multipliciumque officiorum,
quam potius admonitiones atque cohortationes, quae efficiant ut gravia
et difficilia munera episcopalis ministerii propria facilius expeditiusque
impleantur; prodeat velut nuntius excerptus ex Fratrum vocibus,
qui ad Fratres se convertunt, ut solacium, adiumentum, gaudium
praebeant illius communionis collegialis, quae inter Apostolorum suc
cessores — quibus postremum id Iesus Christus optavit ac mandavit
tamquam testamentum suum, ut nempe unum essent — gignit animorum
consensum, inceptorum conspirationem, aemulationem virtutum : brevi,
coniunctionem atque cohaerentiam Mystici Corporis, quod membris
varium est et multiplex, uno autem eodemque Spiritu animatum vivit.
Prodeat denique a te ipso emissum, Venerabilis Frater Noster,
qui huius « Directorii » compositionis primarias sustinuisti partes, atque
perferat singulis suis spectatissimis lectoribus salutationem gratiae et
pacis et laetitiae Servi Servorum Dei, Episcopi Urbis Romae.
Haec vota Apostolica Benedictione peramanter in Domino com-
munimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Februarii, festo die Cathe
drae Sancti Petri, anno M C M L X X I I I , Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
Acta Pauli Pp. VI 153
NUNTIUS GRATULATORIUS
E.mo P. D. Iosepho S. R. E. Cardinali Ferretto, Paenitentiario Maiori, decem condenti lustra ex quo sacerdotio est auctus, recens autem vita functo.
Quamvis numquam intermitiendo religiosa mens teneatur obsequio, ut immoletur Deo sacrificium laudis,1 quia nullum tempus beneficiis caret caelestibus, tamen impensiore exsultatione gratiarum actiones agendae sunt Summo bonorum Auctori et Largitori, cum post longam iam emensam viam in scandendi montis apicem pervenimus, unde spectabundis oculis acceptorum donorum patentior magnitudo apparet.
Hoc tibi, Venerabilis Frater Noster, ob fausti eventus recolendam memoriam auspicato continget, cum adventante mense Februario decem a suscepto sacerdotio conditurus sis lustra.
Accipe igitur vota, diligentiae plena, quibus tibi cuncta felicia, cuncta salutaria, cuncta prospera corporis et animi valetudini et profectui exoptamus.
Decet autem salutaribus precationibus gratulationes interserí. Nam catholicae religionis studio incensus, ingenio acer, ingenuarum artium et antiquitatum amator et cultor, complura tibi commissa officia ex-plevisti.
In Romana Curia praegravibus functus es muneribus, praesertim apud Sacram Congregationem pro Episcopis, ubi Substitutus ac dein Assessor fuisti, atque, sacro Cardinalium Collegio adscitus, Paenitentiarii Maioris partes sustines. Quare occasionem nunc oblatam libenter nanciscimur, ut de adiutrice opera apostolico ministerio adhibita gratiam tibi referamus.
Huius tui memores meriti, nunc oramus pro te Deum, ut in te impleat omnem voluntatem bonitatis et opus fidei in virtute;2 et tuaque omnia commendamus patrocinio Beatissimae Virginis a fiducia, in qua singulari observantia secure confidis, ut te, in exemplum sibi devotum, lumine arridentis vultus sospitet, protegat, exspectet.
Haec imo e pectore ominati, tibi, Venerabilis Frater Noster, et universis, qui anniversarii natalis sacerdotii tui commemorandi utcumque erunt participes, Apostolicam Benedictionem volenti animo impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xvni mensis Ianuarii, anno MCMLXXII I ,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
1 Cfr. Ps. 49, 14. 2 Cfr. II Thess, l, 11.
154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
NUNTIUS RADIOTELEVISIFICUS
Australiae caeterisque Christifidelibus quadragesimum Conventum Eucharisticum ex omnibus nationibus Melburni celebrantibus. *
Dear sons and daughters of Australia, dearly beloved in Jesus Christ.
On this final day of the International Eucharistie Congress, a day especially dedicated to peace in the world, we are happy to send our greetings to you f rom the Vatican. Though very many miles separate us at this moment, we are glad to be able to speak to you and to assure you that we have been praying with you and for you during these days of grace. Most especially we have prayed that the general thème of the Congress—" Love one another as I have loved you "—would become very real in your hearts, that you would see ever more clearly how you are loved by the Saviour and how, loving him in return, you must love one another. If these days have brought this grace, then they have been wonderful days indeed, days which have given glory to God, refreshment to your spirit and new substance to man's hope for peace in this world.
If men were truly to pattern their love for each other upon Christ's love for them as shown in the Eucharist, where would there be room for hatred? Where could there be violence and social injustice? How could indignity, discrimination, and lack of respect possibly be part of men's lives? The pattern is clear enough : Jesus has loved us and continues to love us with a love that is complete, understanding, sacri-ficing, ennobling, a simple love which knows no bounds and sets no limits. We earnestly hope that the Eucharistie Congress has taught well the lesson of love. We hope that men and women the world over have seen and heard the challenge of the Congress, and that they will put it into practice in their lives, since this challenge carries within it the key to peace. We have said that peace is possible. Peace is possible because love is possible ; and we know that love is possible be-cause we have been given an example by the Eucharistie Lord.
This then has been our wish for you, and for the world. We thank God for the many grâces given and we pray that he will r e ward all those who have cooperated in promoting the Congress and all those who have taken part in it. To all of you — beloved Australian people and all who have come from around the world to render homage to Jesus Christ — we gladly impart our Apostolic Blessing. In the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit.
* Die 25 mensis februarii a. 1973.
Sacra Congregatio pro Episcopis 155
ACTA SS. CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. "VT,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 1 Februarii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Ferentinae praefecit
Exc. P. D. Humbertum Florenzani.
die 16 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Fidolomensi R. D.
Ceslaum Lewandowski, sacerdotem dioecesis Vladislaviensis, moderato
rem spiritus seminarii eiusdem dioecesis quem deputavit Auxiliarem
Exc.mi P. D. Ioannis Zareba, Episcopi Vladislaviensis.
die 19 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Nitriensi R. D. Ioannem
Pasztor, e clero eiusdem dioecesis.
— Cathedrali Ecclesiae Neosoliensi R. D. Iosephum Feranec, sa
cerdotem eiusdem dioecesis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Decorianensi R. D. Iulium Gabris,
e Clero Administrationis Apostolicae Tyrnaviensis, ipsumque consti
tuit Administratorem Apostolicum seu Praelatum eiusdem Administra
tionis Apostolicae Tyrnaviensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Octabiensi R. D. Iosephum Vrana,
sacerdotem Archidioecesis Olomucensis, quem constituit Administra
torem Apostolicum Sede vacante ad nutum Sanctae Sedis eiusdem
Archidioecesis Olomucensis.
die 2Jf Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Pagadianensi, noviter
erectae, R. P. D. Iesum Tuquib, e clero dioecesis Tagbilaranae.
die 26 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Fortalexiensi Exc. P. D.
Aloisium Lorscheider, hactenus Episcopum Angelopolitanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Precausensi R. D. Rosalium Iose
phum Castillo Lara, sodalem Societatis S. Francisci Salesii, quem
constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Iosephi
Leonis Rojas Chaparro, Episcopi Truxillensis in Venetiola.
I
PROVISIO ECCLESIARUM
156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
die 30 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Casensi in Numidia Rev.mum D. Radulfum López Mayorga, curionem Ecclesiae Cathedralis Ambatensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Candidi Rada Senosiain, Episcopum Guarandensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Rusticianensi R. D. Horatium Albertum Bozzoli, adsessorem ecclesiasticum curiae metropolitanae Bonaë-rensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Emmanuelis Menéndez, Episcopi Foromartiniensis.
I I
R I P A N A E
DECRETUM
De Concathedralis erectione
In dioecesi Ripana urbs vulgo San Benedetto del Tronto sive fide
lium numero sive religionis operibus et incolarum industria prospera
suscepit hac nostra aetate incrementa.
Sacra autem Congregatio pro Episcopis, auditis locorum Ordina
riis Episcopis quorum interest, vigore specialium facultatum a Summo
Pontifice Paulo, Divina Providentia Pp. V I , sibi tributarum, templum
in eadem urbe exstans, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis <( delia
Marina » dicatum, ad dignitatem Concathedralis evehendum censuit
cum vero id, perspectis illis adiunctis, magnopere deceat et in ani
marum bonum cessurum merito videatur.
Quapropter praesenti Sacrae Congregationis pro Episcopis decreto,
perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent,
praefatum templum in urbe supra memorata exstans et Deo in honorem
Beatae Mariae Virginis « della Marina » dicatum, ad dignitatem et
fastigium ecclesiae concathedralis evehit, ita ut in eadem ecclesia
cathedra episcopalis erigi possit et Episcopus Ripanus pro tempore,
prout ipsi magis expedire videatur, solemnia quae maluerit ponti
ficalia exercere queat.
Ad haec omnia executioni mandanda Sacra Congregatio pro Epi
scopis deputat Excmum P. D. Vincentium Radicioni, Episcopum
Ripanum, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam
IS acra Congregatio pro Episcopis 157
subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesia
stica dignitate constitutum, facto ei onere mittendi quam primum ad
banc Sacram Congregationem authenticum exemplar peractae execu-
tionis actus.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis,
die 11 Februarii 1973 in memoria Beatae Mariae Virginis de (( Lourdes ».
£ß CAROLUS Card. CONFALONIERI, Praefectus
L.-ffî S.
E8 Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis
158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Oon Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
27 febbraio 1973. Il Rev.mo Mons. Dossena Luigi, Pro-Nunzio Apostolico in Corea.
28 » » Il Rev.mo Padre Hamer Jérôme, O.P., Segretario della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede.
6 marzo » L'E.mo Signor Card. Philippe Paolo, Prefetto della Sacra Congregazione per le Chiese Orientali.
» » » L'E.mo Signor Card. Pignedoli Sergio, Presidente del Segretariato per i Non Cristiani.
21 » » L'E.mo Signor Card. Raimondi Luigi, Prefetto della Sacra Congregazione per le Cause dei Santi.
» » » L'E.mo Signor Card. Paupini Giuseppe, Penitenziere Maggiore.
» » » S. E. Mons. Romero Lema Maximino, Segretario della Sacra Congregazione per il Clero.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
28 febbraio 1973. Il Rev. Mons. Moeller Charles, Segretario del Segretariato per l'Unione dei Cristiani.
21 marzo » S. E. Mons. Descamps Albert, Segretario della Pontificia Commissione Biblica.
26 » » Le LL.EE. i Signori Cardinali: Krol John Joseph, Arcivescovo di Philadelphia e Baggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi; le LL.EE. i Monsignori Ziadé Ignace, Arcivescovo di Beirut dei Maroniti, Zoa Jean, Arcivescovo di Yaounde, Philbin William, Arcivescovo di Down e Connor, Rusch Paulus, Vescovo di Innsbruck, Roca Cabanellas Miguel, Vescovo di Cartagena (Spagna), Heuschen Ioseph, Vescovo di Hasselt, Membri della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede.
» » » S. E. Mons. Mayer Augustin, Segretario della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari, S. E. Mons. Descamps Albert, Se-
Diarium Romanae Curiae 159
gretario della Pontificia Commissione Biblica, Mons. Delhaye Philippe, Segretario della Commissione Teologica, Consultori della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede.
26 marzo 1973. S. E. il Signor Cardinale Poletti Ugo, Suo Vicario Generale per la diocesi di Boma, Arciprete della Patriarcale Arcibasìlica Lateranense del Santissimo Salvatore.
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
La Commenda dell'Ordine Piano :
24 novembre 1972. Al sig. Vetulani Adam (Krakow).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
28 settembre 1972. Al sig. Büchner Francesco (Freiburg im Breisgau). 23 novembre » Al sig. Prindiville Bernardo Francesco (Perth). 3 gennaio 1973. Al sig. Hofmann Carlo (Valencia). 3 febbraio » Al sig. Keller - Sarmiento Carlos O. (Argentina).
La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
21 ottobre 1972. Al sig. Cruciani Umberto (Milano). 28 novembre » Al sig. Granati Angelo (Roma).
La Commenda dell'ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
6 giugno 1972. Al sig. Taylor Cristoforo (Liverpool). 18 ottobre » Al sig. Sabani Eligio (Roma). 19 » » Al sig. Bassotto Camillo (Venezia). 21 » » Al sig. Aliverti Pierino (Milano).
» » » Al sig. Annoni Eraldo (Milano). » » Al sig. Cassi Ramelli Antonio (Milano). » » » Al sig. Pincipi Geremia (Milano). » » » Al sig. Vergani Ottavio (Milano). 1 novembre » Al sig. Lorenzon Romano (Udine). » » Al sig. Terenzani Ezio (Udine). 9 » Al sig. Longo Giorgio (Venezia).
10 » » Al sig. Catoire Giulio (Arras). » » Al sig. Ferretti Pietro (Siena).
23 » » Al sig. Longoni Federico (Bergamo). 5 dicembre Al sig. Sella Arturo Benedetto (Albenga)
14 » » Al sig. Müller Gerardo (Fulda). 25 » » Al sig. Devriendt Cirillo (Arras). 31 » » Al sig. Aillot About Carlo (Abidjan). 23 gennaio 1973. Al sig. Hollenbach Giorgio (Turchia). 22 febbraio » Al sig. Secchi Albino (Arezzo).
160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
é luglio 1972. Al sig. Burke Séan Giuseppe (San Antonio). » » » Al sig. Cárdenas Jesus Mauro (San Antonio). » » » Al sig. Cegelski Giovanni Giuseppe (San Antonio); » » » Al sig. Cordts Vernon Edoardo (San Antonio). » » » Al sig. Falbo Giacomo Giovanni (San Antonio). » » » Al sig. Guerra Enrico Alessio (San Antonio). » » » Al sig. O'Neill Francesco Edoardo (San Antonio). » » » Al sig. Stevenson Rufus Alfredo (San Antonio). » » » Al sig. Steves Sam Bell (San Antonio). » » » Al sig. Sullivan Cullen Francesco (San Antonio). » » » Al sig. Treviño Rogelio Salvador (San Antonio). » » » Al sig. Van De Walle Enrico Lenard (San Antonio). » » » Al sig. Volz Giorgio Alfredo (San Antonio). » » » Al sig. Watzlavick Augusto Giuseppe Alfredo (San An
tonio). » » » Al sig. Welch Lee Giuseppe (San Antonio).
15 » » Al sig. Von Loevenich Ferdinando (Köln). 19 agosto » Al sig. de Bruin Giuseppe W. A. (Utrecht). » » » Al sig. de Mol Bastiano C. J. (Utrecht).
NECROLOGIO
27 febbraio 1973. Mons. Ribeiro de Santana Aitino, Vescovo di Beira. 28 » » Mons. Mu Hui-ching Thomas, Vescovo di Yangku. 7 marzo » Mons. Spence John S., Vescovo tit. di Aggersei. » » » Mons. Han Kong-ryel Peter, Arcivescovo di Kwang Ju. 8 » » L'E.mo Signor Card, de Arriba y Castro Benjamín, già
Arcivescovo di Tarragona. 11 » » Mons. Fedders Edward L., Vescovo tit. di Antiochia al
Meandro, Prelato di Juli. 17 » » L'E.mo Signor Card. Ferretto Giuseppe, del Titolo della
Chiesa Suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. 22 » » Mons. Bottino Francesco, Vescovo tit. di Sebaste di
Palestina. 23 » » Mons. Kinsch Nicolas, già Arcivescovo di Kisangani. 26 » » Mons. Van den Bosch Alphonse Marie, Vescovo tit. di
Tubusuptu. 29 » » Mons. Zemplén Gyorgy, Vescovo tit. di Arena.
An. et vol. LXV 30 Aprilis 1973 N. 4
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
SACRA CONSISTORIA
CONSISTORIUM SECRETUM
Feria secunda, die v mensis martii anno M C M L X X I I I , in Aula Consi
storiali Palatii Apostolici Vaticani habitum est Consistorium Secretum,
cuius acta ex ordine referuntur.
I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII
Reverendissimus Cardinalis Alfredus Ottaviani detulit ac reddidit perù]am Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Summo Pontifici, qui eam tradidit Rev.mo Cardinali Arcadio Mariae Larraona, pro hoc anno, ipsius Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Camerario.
II - SUMMI PONTIFICIS ALLOCUTIO ET NOVORUM CARDINALIUM CREATIO
Venerabiles Fratres Nostri, Sanctae Romanae et Catholicae Ecclesiae Cardinales Episcopi, Presbyteri atque Diaconi,
congregati hodie in nomine Domini ad hoc celebrandum Consistorium, mentes nostras intendamus oportet in ipsum venerandum coetum, quem vosmet efficitis, quemque nomine Sacri Cardinalium Collegii appellare consuevimus. Secundum historiam Ecclesiae et ius canonicum illud eius Membris munus mandatur, ex quo Summo Pontifici adsint ut praecipui con
ti - A. A. S.
162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
siliarii et cooperatores, eum adiuvantes ad apostolicum officium regendae Ecclesiae implendum. Ita fit, ut iidem Cardinales quasi Senatum constituant, qui Successori Petri assistit, quem apostolum Christus voluit esse « perpetuum ac visibile unitatis fidei et communionis principium et fundamentum » . x
Quapropter hoc ipsum Sacrum Collegium quodammodo dici potest <( pars corporis nostri », ut in antiquis documentis ecclesiasticis scriptum invenimus ;2 atque iam notam et nunc accuratius definitam indolem induere potest eximii « Presbyterii » Romanae Ecclesiae, in medio quidem et in comparatione collegii Episcoporum, cuius amplissimam potestatem in hierarchica communione exercendam cum potestate Nostra ut Pastoris universalis Concilium Oecumenicum recens peractum dilucide exposuit.
Quodsi hoc institutum ecclesiasticum, Presbyterium dicimus, ab eodem Concilio ut instrumentum ad implicatum munus pastorale Episcoporum adimplendum aperte memoratum est, id ipsum Nobis videtur modo certo atque recte disposito comprobare causam cur Nostrum et vestrum Sacrum Collegium exsistat et variam eius et uniformem compositionem, quae ex libera et sola electione, quam perficit Romanus Pontifex, oritur. Hoc etiam dignitatem confirmat, qua idem Sacrum Collegium ornatur et, quibus fruitur, praerogativas, quarum prima est, cum Apostolica Sedes vacat, electio successoris Episcopi Urbis Romae atque adeo Romani Pontificis, altera vero eo pertinet ut vestras Ecclesias peculiari ratione repraesentetis. Hae enim per vosmet ipsos — quemadmodum tituli cardinales vobis attributi symbolice ostendunt — unitatem et « catholicitatem » Ecclesiae universalis originaliter et significanter participant, hic, ubi ex voluntate Christi eadem apparet ut « Mater et Caput ».
Ne ergo admirationem moveat, quod Nos, exemplum Ioannis XXIII , Decessoris Nostri recolendae memoriae, secuti, opportunum duximus, ut Sacri Cardinalium Collegii traditum numerum nonnihil augeremus in idem cooptando nova Membra, eaque dignissima, quorum nomina, vobis iam cognita,
1 Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 18. 2 Cfr. Wernz, I I , 459.
Acta Pauli Pp. VI 163
mox e tabulis publicis legemus. Cum enim Ecclesiae compages dilatata sit et incrementis amplificata, expedit ut, ad decorem et adiutorium non solum totius collegii Episcoporum sed etiam Nostrum, ipsi Patrum Cardinalium Collegio vigor ac-crescat.
Hoc sane moti consilio, eiusdem Collegii Membra hodie sic adaugemus, ut numerum attingat, qui usque adhuc numquam est effectus. Verumtamen visum est Nobis normam statuere, quod ad Cardinales attinet, qui iure fruuntur Romanum Pontificem eligendi; scilicet decernimus, ne numerus Purpuratorum Patrum facultate praeditorum illam electionem participandi centum viginti personas transgrediatur. Exoptamus praeterea, ut huiusmodi norma, probe perpensa, diutinam vim habeat utque in apostolico officio Successores Nostri eam velint servare.
In indice Cardinalium, quem brevi, ut dictum est, proferendis, non continentur hodie nomina Patriarcharum Ecclesiarum Orientalium. Hoc etiam propterea evenit, quod desiderio, a quibusdam ex ipsis significato, satisfacere voluimus. Nihilominus, occasionem nanciscemur magis in dies utendi eorum consiliis, quae magni aestimamus, atque fraterna eorundem cooperatione; quin immo quaestionem nobiscum ponimus, num conveniat opportunitatem expendere eorum opera fruendi, quam ad electionem Summi Pontificis forsitan possint conferre.
Item Nobiscum quaerimus, num expediat facultatem considerare associandi Sacro Cardinalium Collegio, ad tanti ponderis munus, illos, quos Synodus Episcoporum, e totius orbis sacrorum Pastorum corpore veluti manans, elegit — iis non exceptis, qui a Romano Pontifice designantur — ut, in ipsam Synodum repraesentantes, Consilium Secretariae Generalis eiusdem Synodi constituerent.
Sed antequam nomina novorum Cardinalium recitemus, nolumus omittere quominus illos commemoremus Collegas vestros, qui tempore proxime praeterito ex hac vita ad patriam migrarunt, sui desiderium et vitae exemplum, grata recordatione dignum, relinquentes.
Inter eos liceat Nobis meminisse nomina trium Cardinalium vita functorum, ad quos ipsa cogitatio Nostra pie et amanter advolat: Cardinalem dicimus Eugenium Tisserant, qui multos
164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
annos Decanum Sacri huius Collegii egit, virum non uno nomine bene meritum et illustrem, et a quo ordinationem episcopalem accepimus ; Cardinalem Iosephum Pizzardo, qui impigra navitate innotuit, et a quo ad ministerium huius Apostolicae Sedis sumus adsciti; Cardinalem denique Angelum Dell'Acqua, qui fuit Noster Vicarius Generalis pro Romana Dioecesi, et, cum sacrae peregrinationis causa Lapurdi commora-retur, elapso mense Augusto repentina morte abreptus est. Horum ceterorumque Cardinalium, qui de vita exierunt, gratam memoriam retinemus iisque religiosa suffragia impertimus.
Sed alia res eaque singularis est Nobis nunc vulganda : volumus enim vos revocare ad nuntium, quod in superiore Consistorio, acto die vigesima octava mensis Aprilis anno millesimo nongentesimo sexagesimo nono, edidimus circa duo Membra in Sacrum Collegium cooptata, quorum nomina tunc « in pectore » reservavimus.
Nunc vero primum illorum renuntiare gaudemus : Venerabilem Fratrem Stephanum Trochta, Episcopum Litomeri-censem in Cecoslovachia. Hunc in Collegium vestrum adlegere statuimus non solum ut merita eiusdem Pastoris fidelis animarumque studio incensi palam agnosceremus, sed etiam ut amoris affectum testaremur, quo inditam regionem illam, cuius ipse est filius, prosequimur quamque pluribus de causis carissimam Nobis habemus.
Ne statim vero tunc eius nomen patefaceremus, retinuit Nos, quod Iosephus Cardinalis Beran, venerandus ille Praesul, adhuc vivebat, quamquam gravi morbo erat correptus, ex quo non post multum temporis mortuus est; qui quidem, etsi extra patriae fines degebat, titulum servabat praeclarae archidioecesis Pragensis; retinuerunt Nos potissimum desiderium et spes, quae Sedes Apostolica neque tum deposuit neque deponit in praesenti, eo spectantia, ut interim conatus proficerent suscepti ad recte componendam condicionem Ecclesiae in Cecoslovachia et regimen canonicum dioecesium ibidem existentium.
Quoniam his diebus proxime praeteritis, per nominationem et ordinationem quattuor Episcoporum illius regionis, ad huius rei exitum, inchoatum quidem ideoque non absolutum, perve-
Acta Pauli Pp. VI 165
nimiis — spe autem tenemur fore, ut optata Nostra mox progressione quadam ad effectum feliciter deducantur — laetantes hoc nuntium proferimus, quod, ut nihil dubitamus, laetitiam ac delectationem praebebit non modo catholicis sed etiam universo populo Cecoslovachiae.
Alterum etiam in animo fuit eligere egregium Ecclesiae ministrum, qui de ea optime meruit fidelitate, diuturnis crucia-tibus et acerbitàtibus, quarum illa, id est fidelitas, erat origo; fuit ipse quasi signum et lumen huiusce fidelitatis tot Episcoporum, sacerdotum, religiosorum, religiosarum et fidelium Ecclesiae Dacoromanae ritus Byzantini. Loquimur de Venerabili Fratre Iulio Hossu, Episcopo Claudiopolitano-Armenopolitano, qui die vicesima octava mensis Maii anno millesimo nongentesimo septuagesimo e vita discessit.
Hic autem, cum de proposito Nostro certior factus esset, Nos enixe rogavit, ne id exsequeremur, causas afferens, quae tantam dignitatem testabantur et virum ostendebant insigni exemplo sui ipsius prorsus immemorem, nec non Ecclesiae suae servitio modo animos commovente deditum, ut officio Nos obstringi sentiremus optatis eius obsequendi saltem sic ut eius in Cardinalium Collegium cooptationem tunc non annuntia-remus.
Nunc vero, cum is morte decesserit ex hominum conspectu, apud quos grata eius memoria ac triste desiderium adhuc vigent, paene obligari Nos putamus, ut universa Ecclesia, maxime Ecclesia Dacoromana, hanc voluntatem Nostram cognoscat, unde solacium capiat et animorum hauriat confirmationem, itemque intellegat quibus de causis idem propositum Nostrum non prius quam hodie enuntietur.
Nunc autem recensere iuvat lectissimos Praesules, quos ob cuiusque promerita, dignos existimavimus, qui amplissimo Collegio vestro in hoc Sacro Consistorio aggregarentur :
Hi sunt:
A L B I N U S L U C I A N I , Patriarcha Venetiarum; A N T O N I U S RIBEIRO, Patriarcha Lisbonensis; SERGIUS PIGNEDOLI, Archiepiscopus titulo Iconiensis; IACOBUS ROBERTUS K N O X , Archiepiscopus Melburnensis; A L O I S I U S R A I M O N D I , Archiepiscopus titulo Tarsensis;
166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
H U M B E R T U S MOZZONI, Archiepiscopus titulo Sidetanus; A V E L A R I U S BRANDÄO V I L E L A , Archiepiscopus Sancti Salvato
ris in Brasilia; IOSEPHUS CORDEIRO, Archiepiscopus Karachiensis; H A N N I B A L MUÑOZ DUQUE, Archiepiscopus Bogotensis; BOLESLAUS K O M I N E K , Archiepiscopus Vratislaviensis; P A U L U S P H I L I P P E , Archiepiscopus titulo Heracleopolitanus; P E T R U S P A L A Z Z I N I , Archiepiscopus titulo Caesariensis in
Cappadocia; A L O I S I U S A P O N T E MARTÍNEZ, Archiepiscopus Sancti Ioannis
Portoricensis; RADULFUS FRANCISCUS P R I M A T E S T A , Archiepiscopus Cordu
bensis ; SALVATOR PAPPALARDO, Archiepiscopus Panormitanus; FERDINANDUS IOSEPHUS A N T O N E L L I , Archiepiscopus titulo Idi-
crensis ; MARCELLUS GONZÁLEZ M A R T Í N , Archiepiscopus Toletanus; LUDOVICUS IOANNES GUYOT, Archiepiscopus Tolosanus; H U G O P O L E T T I , Archiepiscopus titulo Aemoniensis seu Civi
tatis novae; T I M O T H E U S M A N N I N G , Archiepiscopus Angelorum in Cali
fornia ; P A U L U S YOSHIGORO TAGUCHI, Archiepiscopus Osakensis; M A U R I C I U S OTUNGA, Archiepiscopus Nairobiensis; IOSEPHUS SALAZAR LÓPEZ, Archiepiscopus Guadalaiarensis ; A E M I L I U S BIAYENDA, Archiepiscopus Brazzapolitanus; H U M B E R T U S S. MEDEIROS, Archiepiscopus Bostoniensis ; P A U L U S EVARISTUS A R N S , Archiepiscopus Sancti Pauli in
Brasilia; IACOBUS DARCY F R E E M A N , Archiepiscopus Sydneyensis; NARCISSUS J U B A N Y A R N A U , Archiepiscopus Barcinonensis; H E R M A N N S V O L K , Episcopus Moguntinus; P I U S T A O F I N U ' U , Episcopus Apianus.
Itaque auctoritate Omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra creamus et sollemniter renuntia-mus Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales, Praesules, quorum nomina modo protulimus.
Acta Pauli Pp. VI 167
Ex his ad ordinem Diaconorum pertineant :
SERGIUS PIGNEDOLI,
A L O I S I U S R A I M O N D I ,
H U M B E R T U S MOZZONI,
P A U L U S P H I L I P P E ,
P E T R U S P A L A Z Z I N I ,
FERDINANDUS IOSEPHUS A N T O N E L L I .
Ceteros vero pertinere volumus ad Ordinem Presbyterorum.
Cum dispensationibus, derogationibus, et clausulis necessa
riis et opportunis. In nomine Pa tris et Fi £B Iii et Spiritus £ß
Sancti. Amen.
m - OPTIONES
Postea, Reverendissimus Cardinalis Carolus Journet, Diaconus
S. Mariae in Porticu, optavit ad Ordinem Presbyterorum, Diaconia
S. Mariae in Porticu, pro hac vice, in Titulum Presbyteralem evecta.
Reverendissimus Cardinalis Aegidius Vagnozzi, Diaconus S. Io
sephi ad Viam Triumphalem, optavit ad Ordinem Presbyterorum, Dia
conia S. Iosephi ad viam Triumphalem, pro hac vice, in Titulum Pre
sbyteralem evecta.
Reverendissimus Dominus Cardinalis Paulus Bertoli, Diaconus
S. Hieronymi a Caritate in via Monte Serrato, optavit ad Ordinem
Presbyterorum. Ideoque, dimissa diaconia supra commemorata, ei Ti
tulus S. Hieronymi Illyricorum est assignatus.
IV - PROVISIO ECCLESIARUM
Deinde, Beatissimus Pater sequentes proposuit Ecclesias :
Metropolitanae Ecclesiae Vashingtonensi praefecit Exc. P. D. Vil
lelmum V. Baum, hactenus Episcopum Campifontis-Capiti Girardeau-
nensis.
Metropolitanae Ecclesiae Brisbanensi Exc. P. D. Franciscum Rober
tum Rush, hactenus Episcopum Rockhamptoniensem.
Cathedraliis Ecclesiis Melphitensi, Rapollensi et Venusinde Exc.
P. D. Iosephum Vairo, hactenus Archiepiscopum Acheruntinum.
Cathedrali Ecclesiae Muranae Exc. P. D. Aurelium Sorrentino hac
tenus Archiepiscopum Potentinum et Episcopum Marsicensem.
168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Cathedrali Ecclesiae Cremonensi R. D. Iosephum Amari, Seminarii
dioecesis Mantuanae moderatorem.
Cathedrali Ecclesiae Savannensi R. D. Raimundum Valtherum Les
sard, e dioecesi Fargensi, Sacrae Congregationis pro Episcopis Offi
cialem.
Titulari episcopali Ecclesiae Civitatis Ducalis R. D. Franciscum
Franzi, Convicti Ecclesiastici dioecesis Novariensis moderatorem, quem
deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Aldonis Dei Monte, Episcopi No
variensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Villanovensi R. D. Antonium F. Me
stice, curionem Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, in civitate
vulgo « Poughkeepsie » archidioecesis Neo-Eboracensis, quem deputavit
Auxiliarem E.mi P. D. Terendi Iacobi S. R. E. Cardinalis Cooke, Ar
chiepiscopi Neo-Eboracensis.
Titulari episcopali Ecclesiae Summensi R. D. Iacobum S. Rausch,
e clero dioecesis S. Clodoaldi, Secretarium Generalem Conferentiae
Episcopalis Foederatarum Septemtrionalis Americae Civitatum, quem
deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Georgii H. Speltz, Episcopi S. Clo
doaldi.
Postea, Summus Pontifex Sacrorum Antistites a Se per Apostolicas
sub plumbo Litteras iam renuntiatos publicavit, videlicet :
ARCHIEPISCOPOS
Lisbonensem, Antonium Ribeiro, iam Episcopum Tigillavensem.
Gabinum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iaco
bum Hayes, iam Archiepiscopum Cagayanum.
Silensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Albertum Rencoret Donoso, iam Archiepiscopum Portus Montt.
Diahartanum, Leonem Soekata.
Volsiniensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Hadrianum Djajasepoetra, iam Archiepiscopum Diakartanum.
ñipontinum, Valentinum Vailati, iam Episcopum Sancti Severi.
Changanacherrensem, Antonium Padiyara, iam Episcopum Oota-
camundensem.
Acta Pauli Pp. VI 169
Buxentinum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Michaelem Pusic, iam Archiepiscopum-Episcopum Pharensem.
Ss.mae Assumptionis, Ismaëlem Blas Bolón Silvero, iam Episcopum
Caacupensem.
Zagrebiensem, Franciscum Kuharic, iam Episcopum Metensem.
Mustitanum, Ecclesia pro hac vice ad Archiepiscopalem evecta, Io
sephum Hannibalem Mena Porta, iam Archipeiscopum Ss.mae As
sumptionis.
Tharrensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iosephum Uhaô, Pro-Nuntium Apostolicum in Republica Pakistana.
Voncariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Iosephum Urtasum, iam Archiepiscopum Avenionensem.
Davaensëm, dioecesi ad archidioecesim evecta, Clodoveum Thi
bault, iam Episcopum Davaênsem.
Ferentiensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Iosephum Garcia et Goldáraz, iam Archiepiscopum Vallisoletanum.
VallisoletanUm, Felicem Romero Menjibar, iam Episcopum Gien-
nensem.
Sancti Iacobi in Cuba, Petrum Meurice Estiu, iam Episcopum Te-
glatensem in Numidia.
Emeritensem Augustanum, Soterum Sanz Villalba, Nuntium Apo
stolicum in Republica Chilensi.
Ravardscirensem, Iosephum Oheikho, iam Archiepiscopum Amide-
num Syrorum.
Bostoniensem, Humbertum S. Medeiros, iam Episcopum Brownsvil-
lensem.
Hirinensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ugo-
nem Camozzo, iam Archiepiscopum Pisanum.
Pulcheriopolitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice
evecta, Bernardum Meis, iam Archiepiscopum-Episcopum Ludóvicanum.
Cagayanum, Patricium Cronin, iam Episcopum Ubazensem et Prae
latum Ozamisanum.
Panormitanum, Salvatorem Pappalardo, iam Archiepiscopum Mile-
siensem.
170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Amantianum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Eduardum Cassidy, Pro-Nuntium Apostolicum in Sinis.
Loriensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ioan
nem Iosephum McEleney, iam Archiepiscopum Regiopolitanum in Ia-
maica.
Regiopolitanum in Iamaica, Samuelem Emmanuelem Carter, iam
Episcopum Cenculianensem.
Liberae Urbis et Boënsem, Ecclesia ad Metropolitanam noviter
evecta, Thomam Iosephum Brosnahan, iam Episcopum eiusdem dioece
seos.
Tarraconensem, Iosephum Pont et Gol, iam Episcopum Segobricen-
sem - Castellionensem.
Acheruntinum, Iosephum Vairo, iam Episcopum Gravinensem et
Montis Pelusii.
Massiliensem, Rogerium Etchegaray, iam Episcopum Gemellensem
in Numidia.
Vibomensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Lucianum Angeloni, Pro-Nuntium Apostolicum in Zambia et in Malawi.
Viminaciensem, Franciscum Brambilla, Pro-Nuntium Apostolicum
in Tanzanica Republica.
Curitibensem, Petrum Antonium Fedalto, iam Episcopum Castello-
tatroportensem.
Pisanum, Beneventum Matteucci, iam Episcopum Foropopuliensem.
~Verapolitanum, Iosephum Kelanthara.
Aracaiuensem, Lucianum Iosephum Cabrai Duarte, iam Episcopum
Gadiauf alensem.
S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, Eugenium S. R. E. Cardinalem de
Araújo Sales, iam Archiepiscopum S. Salvatoris in Brasilia.
8. Salvatoris in Brasilia^ Avelarium Brandâo Vilela, iam Archiepiscopum Teresianum.
Dionysopolitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Ioannem Rupp, iam Episcopum Monoecensem, Pro-Nuntium Apostoli
cum in Iraq.
Beroeensem, Dominicum Picchinenna, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
Acta Pauli Pp. YI 171
P. D. Vidonis Aloisii Bentivoglio, Archiepiscopi Catanensis, iam Ar
chiepiscopum Consentinum.
Euancayensem, Eduardum Picher Pena, iam Episcopum Calien
sem.
Veleousdiensem, Eugenium Klein, iam Episcopum Bereinitanum,
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Petri Martin, Archiepiscopi Nu-
meani, necnon Administratorem Apostolicum « sede plena » archi
dioeceseos Numeanae.
Thubunensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Haraldum Villelmum Henry, iam Archiepiscopum Kvangiuensem.
Kvangiuensem, Petrum Han Kong-ryel, iam Episcopum Ieoniu-
nensem.
Castri Maris, Raphaelem Pellecchia, iam Episcopum Arpinum.
Risinitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Reginaldum Iosephum Mariam Addazi, iam Archiepiscopum Tranen
sem et Barolensem.
Sydneyensem, Iacobum Darcy Freeman, iam Episcopum Armida-
lensem.
Cotonuensem, Christophorum Adimou, iam Episcopum Lokos-
saënsem.
Medelitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Carolum Curis, Delegatum Apostolicum in Ceylon.
Tauromentanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Eduardum Rovida, Nuntium Apostolicum in Republica Panamensi.
Acridensem, Marium Schierano, Ordinarium Militum Italiae.
Consentinum, Aeneam Seiis, iam Episcopum Caesariensem in Mau-
retania.
Vartanensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Ioannem Moretti, Pro-Nuntium Apostolicum in Thailandiae Regno ac
Delegatum Apostolicum in Regionibus Laosiensi, Malacensi et Singa-
porensi.
Rossanensem, Antonium Cantisani.
Nairooiensem, Mauricium Otunga, iam Archiepiscopum Polymar-
tiensem.
172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Matritensem-Complutensem, Vincentium S. B. E. Cardinalem Enri
que et Tarancón, iam Archiepiscopum Toletanum.
Toletanum, Marcellum Gonzalez Martín, iam Archiepiscopum Bar
cinonensem.
Barcinonensem, Narcissum Jubany Arnau, iam Episcopum Gerun-
densem.
Pampilonensem, Iosephum Méndez Asensio, iam Episcopum Tira-
sonensem.
Bangalorensem, Packiam Arokiaswamy.
Hyderabadensem, Saminini Arulappa.
Gumanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Eduardum Pecoraio, Nuntium Apostolicum in Melitensi Dicione.
Dublinensem, Dermot Ryan.
Satrianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Augustinum Mayer, Sacrae Congregationis pro Religiosis et Institutis
Saecularibus Secretarium.
Foronovanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Iosephum Casoria, Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramento
rum Secretarium.
Diocletianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Hannibalem Bugnini, Sacrae Congregationis pro Cultu Divino Secre
tarium.
Aquavivensem, Fridericum Limón, Coadiutorem c.i.s, venerabilis
fratris Mariani Madriaga, Archiepiscopi Lingayensis-Dagupanensis.
Massalubrensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Iacobum L. Sin, Coadiutorem c.i.s, venerabilis fratris Iosephi Mariae
Cuenco, Archiepiscopi Iarensis.
Babylonensem Latinorum, Ernestum Carolum Albertum Nyary.
Corrientensem, Georgium Emmanuelem López, iam Episcopum Ausa-
fanensem.
Sinus Albi, Georgium Mayer, iam Episcopum Sanctae Rosae in
Argentina.
Meraukensem, Iacobum Duivenvoorde.
Acta Pauli Pp. VI 173
Velebusdiensem, Petrum Yariyok Jatau, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Ioannis MacCarthy, Archiepiscopi Kadunaènsis.
Vratislaviensem, Boleslaum Kominek, iam Archiepiscopum Euchai-
tenum.
Arcis Gallicae, Mauritium Mariae-Sainte, iam Episcopum Siculi -
bensem.
Voncariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta,
Iosephum Ali Lebrún Moratinos, Coadiutorem c.i.s. E.mi P. D. Iosephi
Humberti S. R. E. Cardinalis Quintero, Archiepiscopi Caracensis.
Amalphitanum, Alfredum Vozzi, iam Episcopum Cavensem.
Melitenensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ner-
ses Tayroyan, iam Archiepiscopum Babylonensem Armenorum.
Castellanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Petrum Aloisium Sartorelli, iam Archiepiscopum Seminensem.
Coadiutorem Exc.mi P. D. Mauritii Baudoux, Archiepiscopi Sancti
Bonifacii, Antonium Hacault, Episcopum Mediensem.
Cincinnatensem, Iosephum L. Bernardin, iam Episcopum Luguren-
sem.
Gruardensem-McLennanpolitanum, Henricum Legaré, iam Episco
pum Labradorensem-Schefferpolitanum.
Utinensem, Alfredum Battisti.
Kuala Lumpurensem, dioecesi ad Metropolitanam evecta, Domini
cum Vendargon, iam Episcopum eiusdem dioeceseos.
Salapinum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, An
dream Collini, iam Episcopum Adiacensem, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Ioannis Guyot, Archiepiscopi Tolosani.
Salisburgensem, Carolum Berg.
Caietanum, Aloisium Carli, iam Episcopum Signinum.
Aquavivensem, Aloisium Rovigatti, iam Episcopum Segermitanum,
Vicem Gerentem Urbis Vicariatus.
Boianensem-Campobassensem, dioecesi ad archidioecesim evecta,
Albertum Carinci, iam Episcopum eiusdem dioeceseos.
Potentinum, dioecesi ad archidioecesim evecta, Aurelium Sorren
tino, iam Episcopum eiusdem dioeceseos.
174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Valariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, An
tonium Mabutas y Lloren, iam Episcopum Laoagensem, Coadiutorem
c.i.s. Exc.mi P. D. Clodovei Thibault, Archiepiscopi Davaensis, qui
iam successit.
Mesembrianum, Lorim Franciscum Capovilla, iam Archiepiscopum
Theatinum, Delegatum Pontificium Sanctuarii Lauretani et Praelatum
ab Alma Domo Lauretana.
Carpitanum, Ecclesia ad Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Aloi
sium Dossena, in Corea Pro-Nuntium.
EPISCOPOS
Mugensem, Iacobum Moynagh, iam Episcopum Calabarensem.
C alabar ens em, Brian Davis Usanga, iam Episcopum Ubabensem.
Bullensem, Fridericum Bonifatium Madersbacher, Coadiutorem c.i.s.
Exc.mi P. D. Iosephi Calasanctii Rosenhammer, Vicarii Apostolici
Chiquitosensis.
Sullectinum, Iosephum Dalvit, iam Episcopum Sancti Matthaei.
Labicanum, Antonium Bosco, Auxiliarem Exc.mi P. D. Vincentii
M. Leonard, Episcopi Pittsburgensis.
Zacatecensem, Paulum Rovaio Azcué.
Vallipolitanum, Iosephum Melgoza Osorio.
Lamsortensem, Michaelem Georgium Bowen, Coadiutorem c.i.s.
Exc.mi P. D. Davidis Cashman, Episcopi Arundelliensis-Brichtelme-
stunensis.
Glonerdensem, Renatum Toussaint, iam Episcopum Idiofaënsem.
Idiofaënsem, Eugenium Biletsi.
Maturbensem, Alphonsum Streit, iam Episcopum Collis Mariae seu Mariannhillensem, nunc vita functum.
Collis Mariae seu Mariannhillensem, Martinum Elmar Schmid.
Kiayensem, Matthaeum Kia Yen-Wen.
Dibrugarhensem, Robertum Kerketta.
Themisonensem, Rudisendum Huesca, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Octaviani Márquez et Tóriz, Archiepiscopi Angelorum.
Acta Pauli Pp. VI 175
Nonensem, Richardum Guizar Díaz, Auxiliarem Exc.mi P. D. Octa-
viani Márquez et Tóriz, Archiepiscopi Angelorum.
S. Georgii Terrae Novae, Richardum T. McGrath.
Irenopolitanum in Isauria, Georgium Alapatt, iam Episcopum Tri
churiensem.
Trichuriensem, Iosephum Kundukulam.
Iericoënsem, Ioannem Eliseum Maojica, iam Episcopum Balianen-
sem.
Cephaludensem, Calogerum Lauricella, iam Episcopum Salensem.
Banarensem, noviter evecta dioecesi, nunc Varanasiensi nuncupata,
Patricium D'Souza.
Mutilensem et Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iosephi Battaglia,
Episcopi Faventini, Marinum Bergonzini, iam Episcopum Volater
ranum.
Bidensem, JSTormannum F. McParland, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Iosephi McGucken, Archiepiscopi S. Francisci in California.
Banguelensem, noviter erecta dioecesi, Armandum Amaral dos
Santos.
BisuldÁnensem, Thaddaeum Baszkiewicz, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Ignatii Tokarczuk, Episcopi Premisliensis Latinorum.
Alamiliarensem, Antonium Adamiuk, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Francisci Jop, Episcopi Dauliensis atque eiusdem territorii Admini
stratoris Apostolici.
Dagnensem, Ceslaum Domin, Auxiliarem Exc.mi P. D. Herberti
Bednorz, Episcopi Katovicensis.
Yiterbiensem, Tuscaniensem et S. Martini ad Montem Giminum,
Aloisium Boccadoro, Episcopum Montis Falisci et Ecclesiae Aquipen-
diensis.
Larinensem, Petrum Santoro, iam Episcopum Veliensem.
Thermularum, Petrum Santoro, iam Episcopum Veliensem.
Hadrumetinum, Michaelem Skvork, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran
cisci Kuharic, Archiepiscopi Zagrebiensis.
Balianensem, Iosephum Salae, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci
Kuharic Archiepiscopi Zagrebiensis.
176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Glientensem, Octavium Iosephum Calderón et Padilla, iam Episco
pum Matagalpensem.
Matagalpensem, Iulianum Barni, iam Episcopum Coracesiotanum
et Praelatum Iuigalpensem.
Taciamontanensem, Aloisium Boffet, Auxiliarem E.mi P. D. Alexan
dri S. R. E. Cardinalis Renard, Archiepiscopi Lugdunensis.
Allahabadensem, Alfredum Fernández, iam Episcopum Simlensem
et Chandigarhensem.
Trium Tabernarum, Iosephum Brendan Whelan, iam Episcopum Overriensem.
Overriensem, Marcum Unegbu.
Cheongiuensem, Nicholaum Jin-Suk Cheong.
Mahengensem, Mkasium Kipengele, vita functum.
Iamshedpurensem, Iosephum Rodericks.
Flumenpiscensem, Salvatorem Schlaefer, Vicarium Apostolicum
Bluefieldensem.
Notensem, Salvatorem Mcolosi, iam Episcopum Liparensem.
Yergensem, Angelum Calabretta, iam Episcopum Notensem.
Sancti Severi, Angelum Criscito.
Lucerinum, Angelum Criscito.
Imae Telluris et Petrirostrensem, Simeonem Oualli.
Mindoniensem-Ferrolensem, Michaelem Araujo Iglesias.
Frequentinum, Faustum Vallainc, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ismae-
lis Marii Castellano, Archiepiscopi Senensis, Administratoris Aposto
lici dioecesium Clusinae et Pientinae, Collensis, Ilcinensis, Montis
Politiani.
Cissensem, Anastasium Hurtado y Robles, iam Episcopum Tepicen-
sem.
Grumentinum, Nicolaum Mondejar, Auxiliarem E.mi P. D. Iulii
S. R. E. Cardinalis Rosales, Archiepiscopi Caebuani.
Nasbineensem, Abraham Freschi, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Victoris De Zanche, Episcopi Concordiensis.
Bleranum, Laurentium Glenn, iam Episcopum Crookstoniensem.
Acta Pauli Pp. VI 177
Golumnatensem, Paulum Correa León, iam Episcopum Cucutensem.
Misentensem, Gualterium Foery, iam Episcopum Syracusensem.
Barbastrensem, Damianum Iguaeen Borau.
Bamendanum, noviter erecta dioecesi, Paulum Verdzekov.
Garolinapolitanum, Franciscum Spence, iam Episcopum Novensem.
Megalopolitanum in Proconsulari, Germanium Schmitz Sauerborn,
Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis S. R. E. Cardinalis Landázuri Ricketts,
Archiepiscopi Limani.
Zamorensem in Mexico, Adulfum Hernández Hurtado, iam Episco
pum Tapacolensem.
Edmundstonensem, Fernandum Lacroix.
Naraggaritanum, Iesu Clementem Alba Palacios, iam Episcopum
Tehuantapecensem.
Burutanum, Secundum Tagliabue, iam Episcopum Anglonensem-
Tursiensem.
Anglonensem-Tursiensem, Dinum Tomassini, iam Episcopum Iscla-
num.
Dianensem, Humbertum Lucianum Altomare, iam Episcopum Mu-
ranum.
Thunusudensem, Theodorum Ubeda Gramaje, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Francisci Planas Muntaner, Episcopi Ebusitani.
Aucopolitanum, Reginaldum Ioannem Delargey, iam Episcopum
Hirinensem.
Nigrensem, Andream Creemers, iam Episcopum Bondoènsem, vita
functum.
Bondoènsem, Emmanuelem Marcellum Mbikanye.
Acellensem, Petrum Chung Wang Ting, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Iacobi Buis, Episcopi Astypalaeensis, Vicarii Apostolici Kota-
kinabaluensis.
Lestronensem, Eugenium Moke, Auxiliarem E.mi P. D. Iosephi
S. R. E. Cardinalis Malula, Archiepiscopi Kinshasani.
Scampinum, Tharsicium Tshibangu, Auxiliarem E.mi P. D. Iosephi
S. R. E. Cardinalis Malula, Archiepiscopi Kinshasani.
12 • A. A.. S.
178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Zamensem Minorem, Gustavum Iosephum Bouve, iam Episcopum Kongoloënsem.
Montis Albani, Rogerium Tort.
Gumanum, Aloisium de Courrèges d'Ustou, iam Episcopum Montis Albani.
M as sanum, Laurentium Vivaldo.
Chachapoyasensem, Emmanuelem Prado Pérez Rosas.
Trebulanum in Latio, Ioannem Pirastrum, iam Episcopum Eccle-siensem.
Ecclesiensem, Ioannem Oogoni.
Veliensem, Danielem Perrari, Auxiliarem Exc.mi P. D. Laurentii
Gargiulo, Archiepiscopi Oaietani.
Fargensem, Iustinum Driscoll.
Metensem, Leonem Dworschak, iam Episcopum Fargensem.
Misnensem, Gerardum Schaffran, iam Episcopum Semmeaensem.
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Felicis Bonomini, Episcopi Comen-
sis, Teresium Ferraroni, Episcopum Gaurianensem.
Novensem, Ioannem Kleineidam, Auxiliarem E.mi P. D. Alfredi
S. R. E. Cardinalis Bengsch, Archiepiscopi-Episcopi Berolinensis.
Cenculianensem, Laurentium Pullen Hardman, iam Episcopum Zombaënsem.
Zombaënsem, Matthiam Chimóle.
Kulnensem, Michaelem D'Rozar io.
Portus Novi, Vincentium Mensah.
Tolaënsem, Patricium Franciscum Sheehan.
Capsensem, Laurentium Yapi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Bernardi
Yago, Archiepiscopi Abidianensis.
Culusitanum, Ludovicum Vangeke, Auxiliarem Exc.mi P. D. Virgi
ni Patricii Copas, Archiepiscopi Portus Moresbiensis.
Altinensem, Liberum Tresoldi, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis
S. R. E. Cardinalis Colombo, Archiepiscopi Mediolanensis.
Mammillensem, Patricium 0'Boyle, iam Episcopum Alladensem.
Alladensem, Thomam Me Donnell.
Acta Pauli Pp. VI 179
Albanensem, Iulium Harle, Auxiliarem Exc.mi P. D. Gerardi
Huyghe, Episcopi Atrebatensis.
Thigensem, Georgium Moser, Auxiliarem Exc.mi P. D. Caroli Io
sephi Leiprecht, Episcopi Eottenburgensis.
Calatinum, Antonium Herre, Auxiliarem Exc.mi P. D. Caroli
Iosephi Leiprecht, Episcopi Eottenburgensis.
Simitthensem, Iosephum Mueller, iam Episcopum Siopolitanum.
Siopolitanum, Franciscum H. Greteman, iam Episcopum Vissal-
sensem.
Saelesiensem, Gualterium Sullivan, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan
nis Iosephi Kussel, Episcopi Eichmondensis.
Rosgrensem, Dominicum Conway, Auxiliarem Exc.mi P. D. Vincentii
Hanly, Episcopi Elphinensis.
Chunaviensem, Iosephum Brendan Houlihan, iam Episcopum Eldo-
retensem.
Eldoretensem, Ioannem Njenga.
Pontipolitanum-Regalitanum, noviter erecta dioecesi, Antonium
Hampden Dickson.
Obbitanum, Henricum Derouet, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Andreae Pioger, Episcopi Sagiensis.
Croensem, Evelium Ramos Díaz, Auxiliarem Ec.mi P. D. Francisci
Richardi Oves Fernández, Archiepiscopi S. Christophori de Habana.
Mullitanum, Eliam Yanes Alvarez, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ga
bini Díaz Merchan, Archiepiscopi Ovetensis.
Vissalsensem, Antoninum Catarella, iam Episcopum Platiensem.
Thibuzatensem, Iacobum Connolly, iam Episcopum River or mensem.
Riverormensem, Danielem Cronin, iam Episcopum Egnatiensem.
Novoraniensem, Emmanuelem Guirao.
Octavensem, Ignatium Cannavo, Auxiliarem Exc.mi P. D. Paschalis
Bacile, Episcopi Iaciensis.
Ubazensem, Eduardum Herrera Riera, iam Episcopum Guanaren-
sem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Crispuli Benítez Fonturvel, Archiepi
scopi Barquisimetensis.
180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Nuorensem, Ioannem Melis Fois, iam Episcopum Ampuriensem et
Templensem.
Kenemaënsem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Ganda.
Chipatensem, Medardum Iosephum Mazobwe.
Btrumnitzensem, Iesum Aemilium Jaramillo Monsalve, Vicarium
Apostolicum nuper evecti Vicariatus Apostolici Araucensis.
Memphitanum in Tennesia, noviter erecta dioecesi, Carolum Dozier.
Moglaenensem, Eduardum 0'Leary, Auxiliarem Exc.mi P. D. Petri
Gerety, Episcopi Portlandensis.
Morosbisdensem, Ioannem McGann, Auxiliarem Exc.mi P. D. Gual-
terii Kellenberg, Episcopi Petropolitani.
Vegeselitanum in Numidia, Fernandum Prego Casal.
Chimaerensem, Franciscum Iosephum Maurer, Vicarium Aposto
licum nuper evecti Vicariatus Apostolici Insularum S. Petri et Mi-
quelonensis.
Rhasensem, Octavium Nicolaum Derisi, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Antonii Iosephi Plaza, Archiepiscopi Platensis.
Horaeensem, Marium Picchi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Eugenii
Peyrou, Episcopi Rivadaviae.
Aquensem in Dacia, Tomislaum Jablanovié, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Smiljan Francisci öekada, Archiepiscopi Vrhbosnensis seu
Seraiensis.
Horreomargensem, Sbigniew Kraszewski, Auxiliarem E.mi P. D.
Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszyiiski, Archiepiscopi Varsaviensis.
Platiensem, Sebastianum Rosso.
Kottarensem, Marianum Arokiasamy.
Vellorensem, Royappanum Anthonimuthu.
Tiruchirapolitanum, Thomam Fernando, iam Episcopum Tutico-
rensem.
Germaniensem, Octavium Betancourt, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Botero Salazar, Archiepiscopi Medellensis.
Urgellensem, Ioannem Marti Alanis.
Auratopolitanum, Theodardum Leitz.
Acta Pauli Pp. VI 181
Edistianensem, Paulum Zanic, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Petri Öule, Episcopi Mandetriensis-Dumnensis.
Roterodamensem, Adrianum Simonis.
Lausannensem, Genevensem et Friburgensem, Petrum Maniie, iam
Episcopum Otriculanum.
Mustitanum, Aldonem Dei Monte, Administratorem Apostolicum
«sede plena » Aquensem.
Mosae Traiectensem, Petrum Ioannem Moors, iam Episcopum Rure-
mondensem.
Glavinitzensem, Gabrielem Bullet, Auxiliarem Exc.mi P. D. Petri
Mamie, Episcopi Lausannensis, Genevensis et Friburgensis.
Suacinensem, Carolum Koester, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis
S. R. E. Cardinalis Carberry, Archiepiscopi S. Ludovici.
Gaudinum, Franciscum Frétellière, Auxiliarem Exc.mi P. D. Marii
Maziers, Archiepiscopi Burdigalensis.
Nucerinum Paganorum, Iolandum Nuzzi, iam Episcopum Campa-
niensem.
Vinhensem, Petrum Mariam Nguyen Van JSang.
Derthonensem, Ioannem Canestri, iam Episcopum Tenediensem.
Civitatis Altamirensis, Emmanuelem Samaniego Barriga, iam Epi
scopum Curensem.
Ilheosensem, Valfridum Bernardum Tepe, iam Episcopum Thasbal-
tensem.
Sancti Ioannis, noviter erecta dioecesi, Iosephum Oliverium Bo-
wers, iam Episcopum Accraënsem.
Farafanganensem, Victorem Razafimahatratra.
Ootacamundensem, Packianum Arokiasamy.
Kongoloënsem, Hieronymum Ndaye.
Niombenum, Raimundum Mwanyika.
Yijayapuramensem, Cornelium Elanjikal.
Casilinum seu Marcellianensem, Raimundum Mantilla Duarte, Vi
carium Apostolicum Sibundoyensem.
182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Arsennaritanum, Benedictum Singh, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ri-
chardi Lester Guilly, Episcopi Georgiopolitani.
Egnatiensem, Michaelem Purugganan, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Ioannis Sison, Archiepiscopi Novae Segobiae.
Aquensem, Ivonem Bescond, Auxiliarem Exc.mi P. D. Roberti Mal-bois, Episcopi Oorbiliensis.
Celenensem, Henricum L'Heureux, Auxiliarem Exc.mi P. D. Joèlis
Bellec, Episcopi Elnensis.
Brigantiensem in Brasilia, Iosephum Lafayette Ferreira Alvares,
iam Episcopum Carcabiensem.
Laoagensem, Raphaelem Lim.
Auzegerensem, Pium Awa, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iulii
Peeters, Episcopi Bueaensis.
Fallabensem, Alexium Makozi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Augusti
Delisle, Episcopi Lokoiani.
Ammoniacensem, Aloisium Mariam Blasium Maestu Ojanguren, Vi
carium Apostolicum Sancti Raymundi.
AMhugnitanum, Felicem Alaba Adeosin Job, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Richardi Finn, Episcopi Ibadanensis.
Pergamenum, Ioannem Stock, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ambrosii Se-
nyshyn, Archiepiscopi Philadelphiensis Ucrainorum, iam vita functum.
Sancti Stephani, noviter erecta dioecesi, Paulum Mariam Rousset, iam Episcopum Utimmensem.
Bosetanum, Alfonsum López Trujillo, Auxiliarem Exc.mi P. D. Han-
nibalis Muñoz Duque, Archiepiscopi Carianensis, Coadiutoris c.i.s.
Bogotensis.
Aquaeflaviensem, Ruben Buitrago, Auxiliarem Exc.mi P. D. Han-
nibalis Muñoz Duque, Archiepiscopi Carianensis, Coadiutoris c.i.s.
Bogotensis.
Casalensem, Carolum Cavalla.
Ampuriensem et Templensem, Carolum Urru.
Luganensem, Iosephum Martinoli, iam Episcopum Camplensem.
Francopolitanum, noviter erecta dioecesi, Diogenem da Silva
Matthes.
Acta Pauli Pp. VI 183
Hierpinianensem, Constantinum Amstalden, Coadiutorem c.i.s, vene
rabilis fratris Roderici Serra, Episcopi S. Caroli in Brasilia.
Koluezensem, noviter erecta dioecesi, Victorem Petrum Keuppens, iam Episcopum Kaminaênsem.
Kaminaënsem, Bartholomaeum Malunga, iam Episcopum Thubur-nicensem.
Simlensem et Chandigarhensem, Gilbertum Rego.
Hyderabadensem in Pakistan, Bonaventuram Patritium Paul.
Gagnoaensem, Natalem Tékry.
Agbiensem, Iacobum Mayr, Auxiliarem Exc.mi P. D. Eduardi Ma-
cheiner, Archiepiscopi Salisburgensis.
Arcadiopolitanum in Asia, Basilium Losten, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Ambrosii Senyshyn, Archiepiscopi Philadelphiensis Ucrainorum.
Nolanum, Guerinum Grimaldi, iam Episcopum Salapinum.
Timminensem, Iacobum Landriault, iam Episcopum Hearstensem.
Baretensem, Iesum Pia Gandía, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi
Mariae García Lahiguera, Archiepiscopi Valentini.
Arensem in Numidia, Iosephum Gea Escolano, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Iosephi Mariae García, Lahiguera, Archiepiscopi Valentini.
Guanarensem, Angelum Adolfum Polachini, iam Episcopum Rusti-
cianensem et Praelatum S. Ferdinandi Apurensis.
lomnitensem, Ioannem Rodulfum Laise, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Caroli Caffarata, Episcopi S. Ludovici in Argentina.
Ferentiensem in Etruria, Blasium a Fiuggi, Auxiliarem E.mi P. D.
Angeli S. R. E. Cardinalis Dell'Acqua, in Urbe Vicarii.
Brovnsvillensem, Ioannem I. Fitzpatrick, iam Episcopum Cenensem.
Tianguensem, noviter erecta dioecesi, Timotheum a Canindé.
Quiœadensem, noviter erecta dioecesi, Ioachimum Rufino do Rego.
Rotariensem, Vincentium Harris, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Aloisii Reicher, Episcopi Austinensis.
Raigarhensem-Ambikapurensem, Franciscum Ekka, iam Episcopum
Ialpaiguriensem.
Aganiensem, Felixbertum Comacho Flores, iam Episcopum Sta-
gnensem.
184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ialpaiguriensem, Iacobum Toppo.
Gastellominoritanum, Antonium de Hornedo Correa, Vicarium Apo
stolicum nuper evecti Vicariatus Apostolici Sancti Francisci Xaverii.
Cenculianensem, Raphaelem Lubaki, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P.
D. Simonis N'Zita, Episcopi Matadiensis.
Ghullitanum, Iosephum Ukpo, Auxiliarem Exc.mi P. D. Thomae
McGettrick, Episcopi Ogogiaehsis.
Trofimianensem, Aemilianum Madangeng, Auxiliarem Exc.mi P.
D. Villelmi Brasseur, Episcopi Agathoniciani et Vicarii Apostolici
Montani.
Itabirensem, Marium Texeira Gurgel, iam Episcopum Sestensem.
Bakeriensem, Thomam Connolly.
Gissensem, Euricum Kräutler, Praelatum Xinguensem.
Sanctae Mariae, Henricum Ferrari.
Giennensem, Michaelem Peinado Peinado.
Papantlensem, Sergium Obeso Rivera.
Tehuantepecensem, Arturum Lona Reyes.
Columnatensem, Franciscum Villalobos, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Aloisii Guizar Barragan, Episcopi Saltillensis.
Maximianensem in Numidia, Iosephum Rozier, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Petri de la Chanonie, Episcopi Claramontani.
Tepicensem, Adolfum Suárez Rivera.
Arensem in Mauretania, Antóniu Sarto, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Ioannis Baptistae Costa, Episcopi Scilitani, Praelati Portus
Veteris.
Sancti Matthaei, Aldonem Gerna.
Cdstellotatroportensem, Valentinum a Cologno, Praelatum S. Io
sephi de Grajau.
Peoriensem, Eduardum 0'Rourke.
Vestphalenianum, Brunonem Maldaner, iam Episcopum Aquensem
in Mauretania.
Ereximensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Hoffman, iam Epi
scopum Vestphalenianum.
Acta Pauli Pp. VI 185
Crucis Altae, noviter erecta dioecesi, Walmor Battu Wichrowski, iam Episcopum Phelbesianum.
Hipponensem, Albertum Decourtray, Auxiliarem Exc.mi P. D. An
dreae Caroli de la Brousse, Episcopi Divionensis.
Aquinatensem, Soranum et Pontiscurvi, Carolum Minchiatti, iam
Episcopum Vartanensem.
Britoniensem, Ioannem Brewer, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi
Grasar, Episcopi Salopiensis.
Sufaritanum, Ernestum Gutting, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fride-
rici Wetter, Episcopi Spirensis.
Cucutensem, Petrum Rubiano Saenz.
Sanctae Marthae, Xaverium Naranjo Villegas.
V illare g ens em, Darium Castrillón Hoyos, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Malthasaris Alvarez Restrepo, Episcopi Pereirani.
Bellomontensem, Guarinum Boudreaux, iam Episcopum Calynden-sem.
Apollonidensem, Michaelem Mondésert, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Gabrielis Mariae Iosephi Matagrin, Episcopi Gratianopolitani.
Macomadensem, Georgium Martínez Martínez, Auxiliarem E.mi
P. D. Darii S. R. E. Cardinalis Miranda et Gómez, Archiepiscopi
Mexicani.
Lucknovensem, Caecilium D'Sa.
Daltonganiensem, noviter erecta dioecesi, Georgium Saupin.
Castabalensem, Patricium Ebosele Ekpu, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Patricii Iosephi Kelly, Episcopi Urbis Beninensis.
Bocconiensem, Simonem Ignatium Pimenta, Auxiliarem E.mi P. D.
Valeriani S. R. E. Cardinalis Gracias, Archiepiscopi Bombayensis.
Masculitanum, Antonium Okogie, Auxiliarem Exc.mi P. D. Euge
nii Me Coy, Episcopi Oyoènsis.
Scebanatiensem, Florentinum Zabalza Iturri, Praelatum Labreanum.
Maraguiensem, Iosephum Crowley, Auxiliarem Exc.mi P. D. Leonis
Pursley, Episcopi Castrensis-Southbendensis.
Tapacolensem, Bartholomaeum Carrasco, iam Episcopum Clater-
nensem.
186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Kalamazuensem<3 noviter erecta dioecesi, Paulum Donovan.
Gaylordensem, noviter erecta dioecesi, Edmundum Szoka.
Caacupensem, Demetrium Ignatium Aquino.
Adigratensem, Sebbatu Worku.
Aquensem in Mauretania, Ioannem Orchampt, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Cypriani Tourel, Episcopi Montis Pessulani.
Lilybaetanum, Nicolaum Cavanna, iam Episcopum Reatinum, Coa
diutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iacobi Cannonerò, Episcopi Astensis.
Apamiensem, Leonem Soulier.
Itapipocanum, Paulum Eduardum Andrade Ponte.
8. Hieronymi Terraebonae, Bernardum Hubert.
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Luciani Marcante, Episcopi Val-
vensis et Sulmonensis, Franciscum Amadio, Episcopum Forconiensem.
Titulanum in Proconsulari, Petrum Bach, Vicarium Apostolicum
Savannakhetensem.
Casanigrensem, Michaelem Patritium Fagum, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Villelmi Richardi Field, Episcopi Ondoënsis.
Iuncensem, Ephraim Silas Obot, Auxiliarem Exc.mi P. D. Domi
nici Ekandem, Episcopi de Ikot Ekpenet.
Misenensem, Remigium Ragonesi, Auxiliarem E.mi P. D. Angeli
S. R. E. Cardinalis Dell'Acqua, in Urbe Vicarii.
Chanthaburiensem, Laurentium Thienchai Samanchit.
Accraënsem, Dominicum Kodwo Andoh.
Mansaënsem, Eliam Mutale.
Mbuluensem, Nicodemum Basili Hhando.
Octabensem, Petrum Wang-kei Lei, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran
cisci Xaverii Chen-Ping Hsu, Episcopi Sciiamchiamensis.
Badiensem, Simeonem Pereira, Auxiliarem Exc.mi P. D. Nicolai Hettinga, Episcopi Ravalpindensis.
Legionensem, Aloisium-Mariam de Larrea et Legarreta.
Metensem, Raymundum Lucker, Auxiliarem Exc.mi P. D. Leonis
Binz, Archiepiscopi Paulopolitani et Minneapolitani.
Acta Pauli Pp. VI 187
Genensem, Ioannem Roach, Auxiliarem Exc.mi P. D. Leonis Binz,
Archiepiscopi Paulopolitani et Minneapolitani.
Iunellensem, Franciscum Hurley, iam Episcopum Davligensem.
Rivograndensem, noviter erecta dioecesi, Fridericum Didonet.
Nicivensem, Abelem Alonsum Nuñez, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Iosephi Vásquez Diaz, Episcopi Usulensis et Praelati Boni Iesu de
Piaui.
Senogalliensem, Oddonem Fusi Pecci.
Gemellensem in Byzacena, Robertum Pinarello de Almeida, iam
Episcopum Ilheosensem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Gabrielis Paolini
Bueno Couto, Episcopi Iundiaiensis.
Centumfocensem, Fernandum Prego Casal, iam Episcopum Vegese-
litanum in Numidia.
Viglevanensem, Marium Rossi.
Gatabitanum, Gabrielem Lee Kap-Sou, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Ioannis Choi, Episcopi Pusanensis.
Chunaviensem, Andream Bossuyt, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan
nis Mariae Maury, Archiepiscopi Remensis.
Parmensem, Hamilcarem Pasini, iam Episcopum Zallatensem.
Gemmensem, Osorium Villebaldo Stoffel, Praelatum Rondopolita-
num.
Lyddensem, Marcellinum a Mediolano, Administratorem Aposto
licum « sede vacante )) Praelaturae Carolinensis in Brasilia.
Eucarpensem, Stephanum Cardoso de Avelar, Coadiutorem c.i.s.
Exc.mi P. D. Aloisii Antonii Palha Teixeira, Praelati Marabensis.
Zamorensem, Raymundum Buxarrais Ventura.
Altavensem, Petrum Casaldaliga, Praelatum Sancti Felicis.
Tutieorensem, Mathaliamuthu Ambrose.
Paramariboënsem, Aloisium Zichem, iam Episcopum Fortisven-
turae.
NaJcurensem, Raphaelem Ndingi, iam Episcopum Machakosensem.
Ludovicanum, Godefridum Mukenge.
188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Flenucletensem, Antonium Mayala, Coadiutorem ei.s. Exc.mi P. D.
Petri Kimbondo, Archiepiscopi-Episcopi Kisantuensis.
Claternensem, Richardum Vidal, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Emmanuelis Dei Rosario, Episcopi Malolosini.
Gallaënsem, Aloisium Valle jos Santoni.
Huarazensem, Pernandum Vargas Ruiz de Somocurcio.
Grossetanum, Primum Gasbarri, iam Episcopum Thennesiensem.
Paulalf onsanensem, noviter erecta dioecesi, Jackson Berenguer Pra
do, iam Episcopum Fori S. Annae.
Equialbensem, Hubertum Patricium 0'Connor.
Korhongensem, noviter erecta dioecesi, Augustum Nogbou.
Aurusulianensem, Patricium Punou-Ki-Hihifo Finau, Coadiutorem
c.i.s. Exc.mi P. D. Ioannis Huberti Maeey Rodgers, Episcopi Tongani.
Rucumensem, Patricium Chakaipa, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci Gulielmi Markall, Archiepiscopi Salisburiensis.
Alleghenensem, Georgium Leech, iam Episcopum Harrisburgensem.
Lugmadensem, Thomam Winning, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi
Scanlan, Archiepiscopi Glasguensis.
Assidonensem, Dantem Bernini, Auxiliarem Exc.mi P. D. Raphae
lis Macario, Episcopi Albanensis.
Tasaccorensem, Bernardum Huhn.
OMaJiomensem et Tulsensem, Ioannem Quinn, iam Episcopum Thisi-duensem.
Teresianum, Iosephum Falcáo Freiré, iam Episcopum Limoëirensem.
Garolinanum, noviter erecta dioecesi, Michaelem Begley.
Sinnadensem in Mauretania, Antonium Soares Costa, Auxiliarem
Exc.mi P. D. Mvaldi Monte, Archiepiscopi Natalensis.
Breiensem, noviter erecta dioecesi, Alphonsum de Oliveira Lima.
Bitectensem, Benedictum de Ulhoa Vieira, Auxiliarem Exc.mi P. D. Evaristi Arns, Archiepiscopi Sancti Pauli in Brasilia.
Gedanensem, Lech Kaczmarech, iam Episcopum Aliensem.
Iomnitensem, Henricum Fraehlich, Praelatum Diamanteae.
Acta Pauli Pp. VI 189
Cajfenum, Efrem Basilium Krevei, Coadiutorem c.i.s. S. Ioannis
Baptistae Curitibensis Ucrainorum.
Saneti Maronis Detroitensis Pro Maronitis, noviter erecta Ecclesia, Franciscum Zayek, iam Episcopum Callinicensem Maronitarum.
S. Ioannis Baptistae Curitibensis Ucrainorum, Ecclesia noviter
erecta, Iosephum Martenetz, iam Episcopum Sodaiensem.
Dominae Nostrae Libanensis, Ecclesia noviter erecta, Ioannem
Chedid, iam Episcopum Arcenum.
Dominae Nostrae Paradisi, Ecclesia noviter erecta, Eliam Coueter,
iam Episcopum Tauitanum.
Davligensem, Laurentium Riley, Auxiliarem Exc.mi P. D. Humberti
S. Medeiros, Archiepiscopi Bostoniensis.
Mactaritanum, Iosephum Maguire, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hum
berti S. Medeiros, Archiepiscopi Bostoniensis.
Cordubensem, Iosephum Mariam Cirarda Lachiondo, iam Episcopum S antanderiensem.
Santanderiensem, Ioannem Antonium Del Val Gallo, iam Episcopum
Sanctae Iustae.
Flaviobrigensem, Antonium Añoveros Ataún, iam Episcopum Gadi-
censem et Septensem.
Masuccabensem, Renatum Gracida, Auxiliarem Exc.mi P. D. Cole-
mani Carroll, Archiepiscopi Miamensis.
Providentiensem, Ludovicum Gelinau.
Armidalensem, Henricum Iosephum Kennedy, iam Episcopum Simin-
gitanum, Auxiliarem Exc.mi P. D. Patricii 0'Donnell, Archiepiscopi
Brisbanensis.
Iullundurensem, noviter evecta dioecesi, Symphorianum Thomam
Keeprath.
S.-Marci in Cuatimala, Prosperum Penados del Barrio, iam Episcopum Ammeniensem.
Febianensem, Carolum Iosephum Ruiseco, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Germani Villa Gaviria, Archiepiscopi Barranquillensis.
Garbensem, Ferdinandum Velásquez Lotero, Auxiliarem Exc.mi P.
D. Michaelis Angeli Arce Vivas, Archiepiscopi Popayanensis.
190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Alfridi Obviar et Aranda, Episcopi
Lucenensis, Iosephum Sánchez, Episcopum Lesvitanum.
Burlingtonensem, Ioannem Marshall.
Segobricensem-Castellionensem, Iosephum Mariam Cases Deordal.
Castellanuwi in Numidia, Thomam Jung, Administratorem Apostolicum Banati.
Laritanum, Michaelem Giordano, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iacobi
Palombella, Archiepiscopi Materanensis.
Astigitanum, Antonium Jakab, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Aaronis Marton, Episcopi Albae Iuliensis.
Uthinensem, Carolum Brand, Auxiliarem Exc.mi P. D. Aegidii
Barthe, Episcopi Foroiuliensis-Tolonensis.
Dionysianensem, Rodulfum Schmid, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Stimpfle, Episcopi Augustani Vindelicorum.
lubaltianensem, Manfredum Müller, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Stimpfle, Episcopi Augustani Vindelicorum.
Belalitanum, Henricum von Soden-Fraunhofen, Auxiliarem E.mi
P. D. Iulii S. R. E. Cardinalis Döpfner, Archiepiscopi Monacensis et
Frisingensis.
Vageatensem, Franciscum Schwarzenböck, Auxiliarem E.mi P. D.
Iulii S. R. E. Cardinalis Döpfner, Archiepiscopi Monacensis et Fri
singensis.
Thasbaltensem, Ioannem Gurda, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis
Jaroszewicz, Episcopi Kielcensis.
Nonceiensem, Ioannem Bernard, iam Episcopum Vicoturrensem.
Caesariensem Philippi, Iosephum Pawathil, Auxiliarem Exc.mi P.
D. Antonii Padiyara, Archiepiscopi Changanacherrensis.
Novariensem, Aldonem Dei Monte, iam Episcopum Mustitanum.
SebastopolitoMum in Armenia, Leontium Tchantayan, iam Episco
pum Hispaniensem Armenorum.
Buremondensem, Ioannem Baptistam Gijsen.
Buxentinum, Desiderium Elsum Collino, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Rosariensis.
Bugubinum, Caesarem Pagani.
Acta Pauli Pp. VI 191
Civitatis Castelli, Caesarem Pagani.
Caesariensem in Mauretania, Iosephum Moizo, Coadiutorem c.i.s.
Exc.mi P. D. Iosephi Dell'Omo, Episcopi Aquensis.
Thisiduensem, Eduardum 0'Meara, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis,
S. R. E. Cardinalis Carberry, Archiepiscopi S. Ludovici.
Camplensem, Celsum Pereira de Almeida, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Alani Mariae Du Noday, Episcopi Portus Nationalis.
Cornubiensem, Iacobum McGuiness, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Eduardi Ellis, Episcopi Nottinghanensis.
Elnensem, Henricum L'Heureux, iam Episcopum Celenensem.
Coimbaturensem, Emmanuelem Visuvasam.
Civitatis Reginae seu Queenstovnensem, Ioannem Rosner.
Obbensem, Hervinum Hecht, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis
Bokenfohr, Episcopi Kimberleyensis.
Pauzerensem, Iosephum Augustinum Ganuza García, Praelatum
Buccae Taurinae.
Armeniensem, Libardum Ramírez Gómez.
Girensem Tarasii, Ladislaum Lekai, Administratorem Apostolicum
Veszprimiensis.
Basticensem, Carolum Alexandrum Klempa.
Clypiensem, Arpad Fabian, Administratorem Apostolicum Saba-
riensem.
Bitabensem, Ladislaum Kàdàr, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ladislai
Lekai, Episcopi Girensis Tarasii, Administratoris Apostolici Veszpri
miensis.
Bugellensem, Victorium Piola, iam Episcopum Atellanum.
Novae Lisbonae, Americum Henriques, iam Episcopum Lamacen-
sem.
Belopolitanum, Felicem Niza Ribeiro, iam Episcopum Tetiensem.
Teriensem, Augustum Caesarem Alves Ferreira da Silva.
Sadabandeiropolitanum, Euricum Dias Nogueira, iam Episcopum
Cabralopolitanum.
192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Beirensem, Altinum Ribeiro de Santana, iam Episcopum Sadaban-deiropolitanum.
Elvensem, Raimundum Bouchet, Auxiliarem Exc.mi P. D. Caroli
De Provenchères, Archiepiscopi Aquensis in Gallia.
Bellicastrensem, Iosephum Gottardi, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hen
rici Laurentii Cabrera Urdangarin, Episcopi Mercedaniani.
BirtJiensem, Carolum Mullin, Auxiliarem Exc.mi P. D. Edmundi
Quaglia, Episcopi Fodinensis.
Lokossaënsem, Robertum Sastre.
Bagaiensem, Laurentium Puahea, Auxiliarem Exc.mi P. D. Mi
chaelis Darmancier, Episcopi Vallisiensis et Futunensis.
Pinhelensem, Alexandrum Merwin, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iose
phi Eduardi Rudderham, Episcopi Cliftonensis.
Gemellensem in Numidia, Ioannem Carolum Thomas, Auxiliarem
Exc.mi P. D. Roberti Bézac, Episcopi Aturensis-Aquae Augustae.
Algarensem, Franciscum Spanedda, Episcopum Bosanensem.
Triventinum, Achillem Palmerini, Episcopum Aeserniensem et Ve-nafranum.
Ihosiensem, Ioannem Vidonem Rakotondravahatra.
Singidaënsem, noviter erecta dioecesi, Bernardum Mabula, iam Epi
scopum Fidolomensem.
Tamatavensem, Hieronymum Razafìndrazaka.
Elotonensem, Michaelem Irizar Campos, Vicarium Apostolicum
Yurimaguaensem.
Umbriaticensem, Renatum Iosephum Rakotondrabe, Auxiliarem
Exc.mi P. D. Michaelis Henrici Canonne, Episcopi Tulearensis.
Gadiaufalensem, Rodulfum Quezada Toruno, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Constantini Christiani Luna, Episcopi Zacapensis.
Selendetensem, Atilanum Vidal, Auxiliarem Exc.mi P. D. Villelmi
Bolatti, Archiepiscopi Rosariensis.
Caput Cillensem/ Ioannem Hubertum Macey Rodgers, iam Episco
pum Tonganum.
Bubicensem, Ansgarium Saier, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hermanni
Schaufele, Archiepiscopi Friburgensis.
Acta Pauli Pp. VI 193
Sancti Miniati, Paulum Ghizzoni, iam Episcopum Thenitanum.
Cannensem, Salvatorem Delogu, Auxiliarem E.mi P. D. Sebastiani
S. R. E. Cardinalis Raggio, Archiepiscopi Calaritani.
Maris Platensis, Eduardum Pironio, iam Episcopum Caeciritanum.
Hinchensem, Ioannem Baptistam Décoste, iam Episcopum Sigui-
tanum.
Ieremiopolitanum, Carolum Eduardum Peters, iam Episcopum Ca-
stellomedianitanum.
Ausafensem, Radulfum Vela Chiriboga, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Bernardini Echeverría Ruiz, Archiepiscopi Guayaquilensis.
Gusmanopolitanum, noviter erecta dioecesi, Leonardum Viera Con
treras, iam Episcopum Colimensem.
Ioannopolitanum a Locutus, noviter erecta dioecesi, Xaverium Ñuño
Guerrero, iam Archiepiscopum Garellensem, titulo Archiepiscopi « ad
personam » servato.
Marazanensium Regionum, Agapitum Simeoni, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Paschalis Venezia, Episcopi Abellinensis.
Aucensem, Ferdinandum Rojas Ramírez, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi
P. D. Hyacinthi Vásquez Ochoa, Episcopi Espinalensis.
Nur'sinum, Iulianum Agresti, Archiepiscopum Spoletanum.
Sancti Pauli in Alberta, Raymundum Roy.
Diaiapuraënsem, Hermanum Ferdinandum Mariam Münninghoff.
Lilongvensem, Patricium Augustinum Kalilombe.
Manonensem, Gerardum Kabwe.
Portus Elizabethensis, Ioannem Patricium Murphy.
Horreacoeliensem, Ambrogium Urna, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P.
D. Francisci Oddonis De Wilde, Episcopi Isirensis-Niangaraënsis.
Afufeniensem, Paulum Vieri Andreotti, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Francisci Benedicti Cialeo, Episcopi Lyallpurensis.
Hiltensem, Casimirum Kluz, Auxiliarem Exc.mi P. D. Lech Kaczma-
rek, Episcopi Gedanensis.
Sancti Caroli in Venetiola, Medardum Luzardo Romero.
13 - A . A., S.
194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Absiritanum, Vincentium Guggenberger, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Rodulfi Graber, Episcopi Ratisbonensis.
Arcis Rousset, Georgium Singha.
Urcitanum, Philippum Salumeti, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioannis de Reeper, Episcopi Kisumuensis.
Tahorentensem, Volfgangum Rolly, Auxiliarem Exc.mi P. D. Her-
manni Volk, Episcopi Moguntini.
Maronensem, Stanislaum Amadeum Kreutz, Auxiliarem Exc.mi P.
D. Aloisii Lorscheider, Episcopi Angelopolitana
Mutugennensem, Matthiam Schmidt, Auxiliarem Exc.mi P. D. Be
nedicti Dominici Coscia, Episcopi Istaiensis.
Menevensem, Langton Fox, iam Episcopum Maurensem.
Aurusulianensem, Robertum Dávila Uzcátegui, Praelatum S. Ferdi-
nandi Apurensis.
Dodomaënsem, Matthiam Iosephum Isuja.
Lamphuensem, Philippum Franciscum Smith, Vicarium Aposto
licum Ioloënsem.
Vannidensem, Celsum Guevarra, Auxiliarem Exc.mi P. D. Aemi
liani Cinense, Episcopi Sancti Ferdinandi.
Monoecensem, Edmundum Abele.
Coslinensem-Golubreganwm, Ignatium Jez, iam Episcopum Alben-
sem maritimum.
Sedinensem-Caminensem, Georgium Stroba, iam Episcopum Ara-diensem.
Gorzoviensem, Villelmum Pluta, iam Episcopum Leptimagnensem.
Opoliensem, Franciscum Jop, iam Episcopum Dauliensem.
Yarmiensem, Iosephum Drzazga, iam Episcopum Siniandenum.
Lamacensem, Antonium de Castro Xavier Monteiro, iam Archiepi
scopum Mitylenensem, titulo Archiepiscopi (( ad personam » servato.
Pharaonensem, Florentinum de Andrade et Silva, iam Episcopum
Heliosebastenum.
Gonimbricensem, Ioannem Antonium da Silva Saraiva, iam Episcopum Funchalensem.
Acta Pauli Pp. VI 195
Leiriensem, Albertum Oosimum do Amaral, iam Episcopum Taga-
riensem.
Petriculanum, Andream McDonald.
Siccessitanum, Iacobum Sullivan, Auxiliarem Exc.mi P. D. Alexan
dri Zaleski, Episcopi Lansingensis.
Epagrensem, Iacobum Mahoney, Auxiliarem E.mi P. D. Terentii
S. R. E. Cardinalis Cooke, Archiepiscopi Neo-Eboracensis.
Gaudisiensem, Nicolaum Cauchi, iam Episcopum a Vico Augusti.
Zacatecensem, Raphaelem Muñoz Nuñez.
Golimensem, Rogerum Sánchez González.
Oeaniensem, Ignatium Gómez Aristizábal.
Eleplensem, Cyrum Alfonsum Gómez Serrano, iam Episcopum Girar -
dotensem, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Petri Iosephi Rivera Mejia,
Episcopi Succursensis et Sancti Aegidii.
Neivensem, noviter erecta dioecesi, Raphaelem Sarmiento Peralta, iam Episcopum Oeaniensem.
Insulae Grandis, Ioannem Sullivan.
Achyraënsem, Augustinum Van Aaken, Praelatum de Parania Superiore.
Lokoianum, Alexium Makozi, iam Episcopum Fallabensem.
AdoëMtiensem, noviter erecta dioecesi, nunc Ekitiensi nuncupata,
Michaelem Patricium Olatunji Pagun, iam Episcopum Casanigrensem.
Elephantariensem in Proconsulari, Petrum Ioannem Butelezi, Au
xiliarem Exc.mi P. D. Hugonis Boyle, Episcopi Iohannesburgensis.
Tigamibenensem, Patricium Kla Juwle, Vicarium Apostolicum Capi
tis Palmensis.
Georgiopolitanum, Benedictum Singh, iam Episcopum Arsennari-tanum.
Tubernecensem, Albertum Iniesta Jiménez, Auxiliarem E.mi P. D.
Vincentii S. R. E. Cardinalis Enrique et Tarancón, Archiepiscopi Ma-
tritensis-Complutensis.
Limisensem, Victorium Oliver Domingo, Auxiliarem E.mi P. D.
Vincentii S. R. E. Cardinalis Enrique et Tarancón, Archiepiscopi Ma
tritensis - C ompluten sis.
196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Tisilitanum,, Iosephum Emmanuelem Estepa Llaurens, Auxiliarem
E.mi P. D. Vincentii S. R. E. Cardinalis Enrique et Tarancón, Archie
piscopi Matritensis-Complutensis.
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Iosephi Heuschen, Episcopi Has-
seletensis, Paulum Schruers, Episcopum Slebtensem.
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Renati Iosephi Piérard, Episcopi
Catalaunensis, Lucianum Aemilium Bardonne, Episcopum Thimido-
rum regionum.
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Rogerii Johan, Episcopi Agennen-
sis, Sabinum Saint-Gaudens, Episcopum Lapdensem.
Zamensem Minorem, Iosephum Mariam Setién Alberro, Auxiliarem
Exc.mi P. D. Hyacinthi Argaya Goicoechea, Episcopi S. Sebastiani.
Forconiensem, Paulum Lee, alias Ri Moun-Hi, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Ioannis Baptistae Bong-kil Sye, Archiepiscopi Taeguensis.
Kentunghensem, Abraham Than, iam Episcopum Tortibulanum.
ßarnensem, Iolandum Nuzzi, Episcopum Nucerinum Paganorum.
Zamensem, Emmanuelem Salvador, Coadiutorem c.i.s. E.mi P. D.
Iulii S. R. E. Cardinalis Rosales, Archiepiscopi Caebuani.
Auximanum, Carolum Maccari, Archiepiscopum Anconitanum et Numanensem.
Laudensem, Iulium Oggioni.
Kilmorensem, Franciscum McKierman.
Trecalitanum, Carolum Iosephum Henderson, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Cyrilli Cowderoy, Archiepiscopi Southvarcensis.
Hieracensem-Locrensem, Franciscum Tortora, iam Episcopum Li-
viadensem et Praelatum S. Luciae.
Dumiensem, Emmanuelem Ferreira Cabrai, iam Episcopum Beiren-sem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Francisci da Silva, Archiepiscopi Bracarensis.
Ebroicensem, Ioannem Honoré.
Lafayettensem, Gerardum Frey, iam Episcopum Savannensem.
Tabaicarensem, Valerianum Zondaks, Auxiliarem Exc.mi P. D.
Iuliani Vaivods, Administratoris Nostri Rigensis et Liepaiensis.
Puniensem, Iesum Calderón Barrueto, iam Episcopum Bevaniensem.
Acta Pauli Pp. VI 197
Clivi Zamoerensis, Desiderium Elsum Collino, iam Episcopum Bu-xentinum.
Maxitensem, Iosephum Howze, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi
Brunini, Episcopi Natehetensis-Iaksoniensis.
Valentinum in Venetiola, Aloisium Eduardum Henríquez Jiménez,
iam Episcopum Lamdiensem.
Cabralopolitanum, Aloisium Gonzaga Ferreira da Silva.
Phelbesianum, Walmor Battú Wichrowski, iam Episcopum Crucis Altae.
Crucis Altae, Nei Paulum Moretto.
Arcis Portal, Serapium Bwemi Magamho, iam Episcopum Muzucen-
sem in Proconsulari.
de Louis Trichardt-Tzaneen, noviter evecta dioecesi, Ioannem Tho
mam Durkin.
Fallabensem, Rodulfum Akanlu, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D.
Geraldi Bertrand, Episcopi Navrongensis.
Zucchabaritanum, Ioannem Antonium Kelly, Auxiliarem Exc.mi P.
D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis.
Verronensem, Henricum Gerardum Perkins, Auxiliarem Exc.mi P.
D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis.
Temunianensem, Thomam Franciscum Little, Auxiliarem Exc.mi P.
D. Iacobi Roberti Knox, Archiepiscopi Melburnensis.
Thunigabensem, Iulium Babatunde Adelakun, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Eugenii McCoy, Episcopi Oyoënsis.
Adanensem Armenorum, Iosephum Gennangi, iam Episcopum Ka-
mecliensem Armenorum.
Ammeniensem, Franciscum Favreau, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan
nis Pauli Mariae Vincent, Episcopi Baionensis.
Cfrandfallensem, Alphonsum Penney.
Saneti Ludovici Potosiensis, Ezechielem Perea Sánchez.
Vassinassensem, Leonem Dixneuf, Auxiliarem E.mi P. D. Pauli
S. R. E. Cardinalis Guyon, Archiepiscopi Rhedonensis.
Quicensem, Iosephum Iulium Aguilar Garcia, iam Episcopum Bono
niensem et Praelatum Escuintlensem.
198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Carianensem, Martialem Augustum Ramírez Ponce, iam Episcopum
Guairiensem, Auxiliarem Exc.mi P. D. Iosephi Ali Lebrun Moratinos,
Archiepiscopi Voncariensis, Coadiutoris c.i.s. Caracensis.
Vazaritanum Diddensem, Gilbertum Valbuena, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Iosephi Abrahae Martínez Betancourt, Episcopi Tacambarensis.
Loianum, Albertum Zambrano Palacios, iam Episcopum Casensem
in Numidia, Vicarium Apostolicum Canelosensem.
Tulsensem, Bernardum Ganter.
Foropopuliensem, Ioannem Snyder, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran
cisci Mugavero, Episcopi Bruklyniensis.
Monteriensem, Samuelem Silverium Buitrago, iam Episcopum Aquae-
novensem in Numidia.
Iaffnensem, Iacobum Bastiampillai Deogupillai, iam Episcopum
Mozotcoritanum.
Badullanum, noviter erecta dioecesi, Leonem Nanayakkara, iam Epi
scopum Kandiensem.
Nahanum, noviter erecta dioecesi, Petrum Ioannem Baptistam Tha-
damarum Ishigami.
Mtuaranum, noviter evecta dioecesi, iam Abbatia Ndandaënsi, Mau
rum Libaba.
Malacensem-Giohorensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum Chan.
Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Ignatii Glennie, Episcopi Trinco-
maliensis-Batticaloënsis, Leonem Rajendram Anthony, Episcopum Fis-
sianensem.
Tatiltensem, Ioannem Decimum Pellegrini, Vicarium Apostolicum
Cuevensem.
Thibuzabetensem, Eduardum Antonium Bösl, Vicarium Apostoli
cum Niuflensem.
Arsenrmritanum, Nicolaum Ravitarivao, Auxiliarem E.mi P. D.
Hieronymi S. R. E. Cardinalis Rakotomalala, Archiepiscopi Tanana
rivensis.
Assavensem, Maginum Toreblanca, Auxiliarem Exc.mi P. D. Fran
cisci Ferreira Arreóla, Episcopi Texcocensis.
Surigensem, Michaelem Cinches.
Acta Pauli Pp. VI 199
Buffalensem, Eduardum Head, iam Episcopum Ardstratensem.
Fori S. Annae, Silverium de Albuquerque, iam Episcopum Caëti-
tensem.
Rotariensem, Rainardum Lettmann, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hen
rici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis.
Lugurensem, Maximum Georgium von Twickel, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Henrici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis.
Thapsitanum, Ludovicum Averkamp, Auxiliarem Exc.mi P. D. Hen
rici Tenhumberg, Episcopi Monasteriensis.
Fororaphaëliensem, Leonem Kruk.
Limoeirensem, Pompeium Bezerra Bessa.
Mevaniensem, Iosephum de Iesu Tirado Pedraza, iam Episcopum
Civitatis Victoriensis, Auxiliarem Exc.mi P. D. Alfonsi Espino et Silva,
Archiepiscopi Monterreyensis.
Ieoniuensem, Augustinum Kim Jáe Deok.
Casanigrensem, Herbertum Correa Yepes, Vicarium Apostolicum Bonaventurensem.
Rosgrensem, Philippum Iacobum Antonium Kennedy, Auxiliarem
Exc.mi P. D. Iacobi Villelmi Gleeson, Archiepiscopi Adelaidensis.
Leonensem in Nicaragua, Emmanuelem Salazar Espinosa, iam Epi
scopum Civitatis Ducalis.
Bononiensem, Paulum Antonium Vega, Praelatum Iuigalpensem.
Caeciritanum, Haraldum Camillum Barotto, Auxiliarem Exc.mi
P. D. Villelmi Bolatti, Archiepiscopi Bosariensis.
Ferentinum, Humbertum Florenzani.
Hearstensem, Rogerium Despatis, iam Episcopum Usinazensem.
Sabbaritanum, Arcturum Krawczak, Auxiliarem E.mi P. D. Ioan
nis S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi Detroitensis.
Pomariensem, Iosephum Imesch, Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis
S. R. E. Cardinalis Dearden, Archiepiscopi Detroitensis.
Interamnensem et Narniensem, Sanctum Bartholomaeum Quadri,
iam Episcopum Villanovensem.
200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Girardotensem, Iesum Coronado Caro, iam Praefectum Apostolicum
Ariariensem.
Guastallensem, Gilbertum Baroni, Episcopum Regiensem in Aemilia.
Fidolomensem, Celsum Lewandowski, Auxiliarem Exc.mi P. D. Ioan
nis Zareba, Episcopi Vladislaviensis.
Neosoliensem, Iosephum Feranec.
Nitriensem, Ioannem Pasztor.
Octabiensem, Iosephum Vrána, Administratorem Apostolicum Olo-
mucensem.
Decorianensem, Iulium Gábris, Administratorem Apostolicum seu
Praelatum Administrationis Tyrnaviensis.
Sanctae Rosae in Argentina, Adolfum Rochum Arana.
Pagadianensem, Iesum Tuquib.
Glavarensem, Danielem Perrari, iam Episcopum Veliensem.
Gabinum, Georgium Rol, Coadiutorem c.i.s. Exc.mi P. D. Renati
Kérautret, Episcopi Engolismensis.
P R A E L A T O S
luganensem, Benvenutum Solonem Tudtud, Episcopum Thimiden-
sem.
Iuigalpensem, Paulum Antonium Vega.
Rondonopolitanum, Osorium Villibaldum Stoffel.
Praeterea Summus Pontifex Suum dixit assensum dedisse electio
nibus canonice factis :
— in Synodo Episcoporum Maronitarum: R. P. Iosephi Merchi, ad
Cathedralem Ecclesiam Cahirensem Maronitarum ;
— in Synodo Episcoporum Melchitarum: Exc.mi P. D. Sabae Youa-
kim ad Archiepiscopalem Ecclesiam Petrensem et Philadelphiensem ;
P. D. Dionysii Gaith ad Archiepiscopalem Ecclesiam Hemesenam Mel
chitarum ; Exc.mi P. D. Ioannis Bassoul ad Archiepiscopalem Ecclesiam
Mariamnensem; R. P. Eliae Mjmé ad titularem «p ro hac vice » Ar
chiepiscopalem Ecclesiam Palmyrenam Melchitarum cum munere Au
xiliaris Exc.mi P. D. Maximi V Hakim, Patriarchae Antiocheni MeL
Acta Pauli Pp. VI 201
chitarum ; Exc.mi P. D. Eftimii Youakim iam vita functi, ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Scythopolitanam ;
— in Synodo Episcoporum Syrorum: R. D. Iosephi Iacobi Abiad ad Archiepiscopalem Ecclesiam Hemesenam Syrorum; R. D. Georgii Chelhot ad Archiepiscopalem Ecclesiam Damascenam Syrorum; R. D. Iosephi Mounayer ad titularem Episcopalem Ecclesiam Hierapolitanam in Syria cum munere Auxiliaris Exc.mi P. D. Ignatii Antonii Hayek, Patriarchae Antiocheni Syrorum;
— in Synodo Episcoporum Chaldeorum: R. P. Samuelis Chauriz ad Archiepiscopalem Ecclesiam Ahvasiensem Chaldaeorum ; Exc.mi P. D. Thomae Bidawid ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam M-sibenam, cum munere Vicarii Patriarcalis Chaldaeorum in civitate Cahirensi ;
— in Synodo Episcoporum Armenorum: R. D. Ioannis Kasparian ad Archiepiscopalem Ecclesiam Babylonensem Armenorum; R. P. Hemaiagh Ghedighian ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Cher-sonesitanam in Zechia, cum munere Vicarii Ecclesiae Berytensis Armenorum ; R. D. Vartan Tekeyan ad Cathedralem Ecclesiam Hisphaa-niensem Armenorum ; R. D. Gregorii Ayvazian ad Cathedralem Ecclesiam Kamechliensem Armenorum ; R. D. Andreae Bedoglouyan ad titularem Episcopalem Ecclesiam Comanensem in Armenia, cum munere Auxiliaris Exc.mi P. D. Ignatii Petri XVI Batanian, Patriarchae Ciliciae Armenorum.
CONSISTORIUM UNICUM
Consistorio secreto absoluto, statim in eadem Aula habitum est Consistorium unicum (loco duorum Consistoriorum, publici et semi
publici), cuius acta referuntur.
I - POSTULATIO PALLIORUM
Deinde personaliter sacrum Pallium postulaverunt: E.mus P. D.
Amletus Ioannes Cicognani pro Ecclesia Suburbicaria Ostiensi; E.mus
P. D. Cardinalis Eugenius De Araújo Sales pro Metropolitana Ecclesia
S. Sebastiani Fluminis Ianuarii.
Per procuratorem vero postulatio Pallii, nomine novorum Patrum
Cardinalium facta est, pro Patriarchali Ecclesia Lisbonensi; pro Me
tropolitanis Ecclesiis : Bostoniensi, Panormitana, S. Pauli in Brasilia,
202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
S. Salvatoris in Brasilia, Vratislaviensi, Toletana, Bogotensi, Brazza-
politana, Sydneyensi, Nairobiensi atque pro Archiepiscopali Ecclesia
Barcinonensi.
Deinde personaliter sacrum Pallium postulaverunt :
— pro Metropolitanis Ecclesiis : Sipontina, Exc. P. D. Valentinus
Vailati; Acheruntino, Exc. P. D. Iosephus Vairo; Pisano,'Exc. P. D.
Benvenutus Mattèucci; Tranensi et Barolensi, Exc. P. D. Iosephus
Carata ; Consentina, Exc. P. D. Aeneas Selis ; Theatina, Exc. P. D. Vin
centius Fagiolo ; Aquilana (per elevationem sedis), Exc. P. D. Constan
tinus Stella; Anconitana (per elevationem sedis), Exc. P. D. Carolus
Maccari; Oklahomensi (per elevationem sedis), Ioannes R. Quinn;
Salisburgensi, Exc. P. D. Carolus Berg;
— pro Archiepiscopalibus Ecclesiis : Rossanensi, Exc. P. D. Anto
nius Cantisani; Amalphitana, Exc. P. D. Alfredus Vozzi; Boianensi-
Campobassensi (per elevationem sedis), Exc. P. D. Albertus Carinci;
Potentina (per elevationem sedis), Exc. P. D. Aurelius Sorrentino;
— pro Episcopalibus Ecclesiis : Varmiensi (ex privilegio), Exc.
P. D. Iosephus Drzazga; Anagnina (ex privilegio), Exc. P. D. Victo
rius Ottaviani.
Per procuratorem vero postulatio Pallii facta est pro Metropolitanis
Ecclesiis : Diakartana; Zagrebiensi; St. Assumptionis; Avenionensi (per
successionem) ; Vallisoletana; S. Iacobi in Cuba; Banguensi (per suc
cessionem) ; Regiopolitana in lamaica; Cagayana; Liberae Urbis et
Boënsi; Tarraconensi; Londrinensi; Curitibensi; Verapolitana; Ara-
caiuensi; Torontina (per successionem) ; Conchensi in Aequatore (per
successionem) ; Adelaidensi (per successionem) ; Huancayensi; Rangu-
nensi (per successionem) ; Cotonuensi; Kvangiuensi; Teresiana; Ban
galorensi; Hyderabadensi; Dublinensi; Numeana (per successionem);
Corrientensi; Sinus Albi; Meraukensi; Moreliensi; Arcis Gallicae;
Rivi Nigri (per successionem) ; Surrentina (per successionem) ; Perusina
(per elevationem sedis) ; Èmeritensi in Venezuela (per successionem) ;
larensi (per successionem) ; Cincinnatemi; Gruardensi-McLennanpoli-
tana; Davaënsi (per successionem) ; Utinensi; Kualalumpurensi (per
elevationem sedis) ; Lucensi (per successionem) ; Lingayensi-Dagupa-
nensi (per successionem) ; Vashingtonensi; Brisbanensi; Monctoniensi;
Papeetensi (per successionem) ;
—- pro Archiepiscopalibus Ecclesiis : Massiliensi; Matritensi; Baby
lonensi Latinorum; Caietana.
Acta Pauli Pp. VI 203
Interiecto haud magno spatio, in Audientiae Aula Summus Pontifex
Paulus Pp. VI Biretum rubrum, « ornamentum Cardinalatus dignitatis
insigne », novensilium Purpuratorum Patrum capiti sollemni ritu impo
suit singulisque Titulum vel Diaconiam adsignavit, scilicet:
A L B I N O L U C I A N I , Titulum Sancti Marci.
A N T O N I O RIBEIRO, Titulum Sancti Antonii Patavini de Urbe.
IACOBO ROBERTO K N O X , Titulum Sanctae Mariae in Vallicella.
A VELARIO BRANDIO V I L E L A , Titulum Sanctorum Bonifacii et Alexii.
IOSEPHO CORDEIRO, Titulum Sancti Andreae Apostoli de Hortis.
H A N N I B A L I MUÑOZ DUQUE, Titulum Sancti Bartolomaei in Insula.
BOLESLAO K O M I N E K , Titulum Sanctae Crucis in via Flaminia.
A L O I S I O A P O N T E MARTÍNEZ, Titulum Sanctae Mariae Matris Providentiae in Monte Viridi.
RADULFO FRANCISCO P R I M A T E S T A , Titulum Beatae Mariae Virginis Perdolentis ad forum Bonaerense.
SALVATORI PAPPALARDO, Titulum, « pro hac vice », Sanctae Mariae Odigitriae Siculorum.
MARCELLO GONZÁLEZ M A R T Í N , Titulum Sancti Augustini.
ALOISIO I O A N N I GUYOT, Titulum Sanctae Agnetis extra moenia.
H U G O N I POLETTI , Titulum Sanctorum Ambrosii et Caroli ad viam Latam.
TIMOTHEO MANNTNG, Titulum Sanctae Luciae ad locum vulgo « Piazza d'Armi ».
P A U L O YOSHIGORO TAGUCHI, Titulum Sanctae Mariae in Via.
MAURICIO OTUNGA, Titulum Sancti Gregorii Barbadici ad Aquas Salvias.
IOSEPHO SALAZAR LÓPEZ, Titulum Sanctae Emerentianae ad locum vulgo « Tor Fiorenza ».
204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
A E M I L I O BIAYENDA, Titulum Sancti Marci in Agro Laurentino.
HUMBERTO S. MEDEIROS, Titulum Sanctae Susannae.
P A U L O EVARISTO A R N S , Titulum Sancti Antonii Patavini in via Tusculana.
IACOBO DARCY EREEMAN, Titulum Sanctae Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense.
H E R M A N N O V O L K , Titulum Sanctorum Fabiani et Venantii ad locum vulgo « Villa, Fiorelli ».
Pio T A O F I N U ' U , Titulum Sancti Honuphrii in Ianiculo.
SERGIO PIGNEDOLI, Diaconiam Sancti Georgii in V elabro.
A L O I S I O R A I M O N D I , Diaconiam Sanctorum Blasii et Caroli ad Catinarios.
HUMBERTO MOZZONI, Diaconiam Sancti Eugenii Papae.
P A U L O P H I L I P P E , Diaconiam Sancti Pii V ad locum vulgo « Villa Carpegna ».
PETRO P A L A Z Z I N I , Diaconiam Sancti Petri Damiani ad Montes S. Pauli.
FERDINANDO IOSEPHO A N T O N E L L I , Diaconiam Sancti Sebastiani in Monte Palatino.
Antequam novensilibus Cardinalibus Biretum impositum est, E.mus
Pater Albinus Luciani, primus e Purpuratis Patribus recens creatis,
collegarum etiam nomine grati animi sensus aperuit Beatissimo Patri,
qui postea hanc habuit Allocutionem :
Salute a voi, venerati Fratelli Nostri, che abbiamo teste chiamati a far parte del Sacro Collegio dei Cardinali!
Salute a voi, sacerdoti e fedeli, venuti da tutto il mondo a far corona ai vostri Pastori !
Salute a voi, elette rappresentanze governative e civili di varie Nazioni, che con la vostra presenza dimostrate quale partecipazione di letizia e di riconoscenza abbia suscitato nei vostri Paesi la nomina di eletti membri dei vostri Popoli, inseriti nel vetusto consesso dei collaboratori del Papa !
Acta Pauli Pp. VI 205
A tutti voi, che gremite quest'Aula delle Udienze, conferendole un'atmosfera tutta particolare, che Ci riempie di ammirazione e di stupore, il Nostro cordiale aperto benvenuto!
Siamo venuti con grande gioia a salutare qui i novelli Cardinali, che, qualche ora fa — come v'è stato annunciato dai Biglietti a voi consegnati dal Nostro Segretario di Stato — Noi abbiamo cooptato nel Sacro Collegio, durante il Concistoro Segreto. Abbiamo desiderato di non tardare il Nostro primo incontro con voi, chiamati d'ora in avanti a partecipare, a titolo più stretto e pieno di responsabilità, alla Nostra universale missione, al Nostro umile servizio di tutto il gregge affidatoci da Cristo.1 E questo primo incontro avviene non soltanto con voi, ma con i membri, tanto numerosi, delle vostre singole Chiese, con le Autorità religiose e civili, con i vostri familiari, che vi fanno corona in questo momento, per esprimervi la loro commozione e il loro affetto.
La festosità distesa del momento non richiede certo un discorso formale ; ma non vogliamo tuttavia esimerci dal cogliere il senso profondo che offre questa occasione, straordinaria nella vita della Chiesa contemporanea, e questa accolta pacifica e significativa di tutte le genti e di tutte le favelle, qui presso il Sepolcro di Pietro. E non abbiamo che da lasciar parlare la circostanza, che di per sé stessa è tanto eloquente.
Lo spettacolo che voi, venerati Fratelli, offrite con le elette rappresentanze delle vostre Chiese è anzitutto quello della unità, della comunione che vive nella Chiesa, di cui la Chiesa è segno visibile nel mondo. Il fatto che i vostri fedeli vi abbiano seguiti fin qui, simboleggiando l'intera famiglia delle singole diocesi a voi affidate, dimostra com'esse vi siano unite, come vogliano vivere con voi questa tappa così onorifica e importante tanto della loro comunità ecclesiale quanto della vostra vita. Si rivive così quella koinonia, che nella primitiva Chiesa di Gerusalemme fondeva gli animi dei cristiani con gli Apostoli, ed era nutrita di Eucaristia, di preghiera, di amore fraterno : erant perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione fractionis panis et orationibus.2 Si rinnova l'antica disciplina, « nella quale — come ha detto il Vaticano II — i Vescovi di
1 Cfr. Io. 21, 15-17. 2 Act. 2. 42.
206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tutto il mondo comunicavano tra loro e col Vescovo di Roma nel vincolo dell'unità, della carità e della pace » . 3 E si realizza visibilmente l'unità del Popolo di Dio, stretto con i propri Pastori, nella comunione della fede e dell'amore. Questo spettacolo oggi voi offrite a Noi e a tutta la comunità credente, anzi a tutta l'umanità: come offrite altresì un quadro splendido e commovente dell'universalità della Chiesa.
Questa realtà noi troviamo oggi qui resa visibile, quasi tangibile. Vi sono le antiche Chiese, di veneranda tradizione che risale fino ai tempi apostolici o alle vicende più gloriose dell'antichità cristiana, il cui solo nome richiama illustri vicende di storia religiosa e civile : ecco Palermo, Toledo, Tolosa e Magonza, dei primi secoli; ecco Lisbona e Barcellona — al cui Arcivescovo, impossibilitato ad essere fra noi oggi per motivi di salute, desideriamo far giungere i Nostri voti più cordiali — del quarto secolo; e poi Wrociaw e Venezia, il cui Patriarcato, benché più recente, si gloria del nome di Marco evangelista e interprete di Pietro; accanto ad esse, ecco le Chiese del Nuovo Mondo, San Juan de Puerto Rico (1511), il cui Arcivescovo è venuto qui con la vecchia genitrice, madre di 18 figli; e poi Guadalajara nel Messico (1548), Sao Salvador de Bahia in Brasile (1551), Bogotá in Colombia (1564), Cordoba in Argentina (1570), Sao Paulo ancora in Brasile (1745); e poi, nel secolo scorso, Boston e Los Angeles, negli Stati Uniti d'America; e Osaka nel moderno e fascinoso Giappone; e Sydney e Melbourne, in Australia. Ma sono soprattutto le giovani Chiese, nate dal contemporaneo sforzo missionario di tante energie nascoste, che, con questo Concistoro, vengono ad essere più largamente rappresentate : ecco il Pakistan, con l'Arcivescovo di Karachi, il Kenya con quello di Nairobi, il Congo col Presule di Brazzaville, e infine l'ampio e sperduto Pacifico, col Vescovo di quella isola di Apia, che visitammo nel corso del Nostro viaggio in Estremo Oriente e nel Pacifico di tre anni fa, vedendone da vicino la vitalità generosa, e da cui abbiamo mandato al mondo il Nostro appello per la collaborazione missionaria. Ë qui presente, pertanto, la Chiesa delle avanguardie, la Chiesa missionaria, « chiamata in ma-
3 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 22.
Acta Pauli Pp. VI 207
niera più urgente a salvare e rinnovare ogni creatura, affinché tutte le cose siano instaurate in Cristo e gli uomini in Lui costituiscano una sola famiglia e un solo popolo di Dio » . 4
E nei Pastori che qui vediamo, attorniati dai loro fedelissimi diocesani, giunti da tanto lontano, Noi abbiamo voluto onorare tutti gli altri Pastori, tutti i sacerdoti autoctoni e gli ammirevoli missionari, tutti i fedeli di quei carissimi popoli, affinché brillasse più viva nel mondo la bellezza della loro missione, l'esempio della loro fede, l'ardore genuino della loro carità apostolica.
Accanto a questi dobbiamo far menzione di quei Nostri collaboratori che, per lunghi anni, hanno portato alla Sede Apostolica, in un esemplare, fedele, nascosto servizio, il contributo della loro esperienza e delle loro migliori energie: sono vite dedicate alla Chiesa, che tutto hanno dato, e ancora daranno, per la sua irradiazione nel mondo.
Mentre ancora porgiamo il Nostro rispettoso omaggio alle autorità dei vostri singoli Paesi e Città, facciamo voti che questa pagina di storia, che oggi si scrive, torni a vantaggio della unità e della fraternità del mondo, e soprattutto a splendore e a consolazione della Santa Chiesa.
Conforti il Signore i propositi di questo giorno: e nel suo Nome, di cuore vi benediciamo, unitamente a quanti sono qui spiritualmente presenti, partecipi della nostra comune letizia.
Post meridiem Summus Pontifex in Basilica Vaticana, cum E.mis
Cardinalibus, quibus in Aula Audientiae Biretum rubrum mane sol
lemni ritu imposuerat, Sacrum concelebravit, hanc habens post lectum
Evangelium Allocutionem :
Fratelli !
Solleviamo un istante il capo curvo su l'altare e grave per le parole penetranti e solenni, che la liturgia ci fa ascoltare, e guardiamoci intorno, guardiamo specialmente a voi Fratelli concelebranti. Lasciamo che un'onda di riverenza e di affezione
4 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 1.
208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
corra sui nostri volti, commensali come ora siamo della mensa del Signore, e riflettiamo a quale titolo. Un vincolo originale, e profondamente ecclesiale, offre questo titolo: voi celebrate con noi ora questo santo Sacrifìcio, perché siete stati da noi chiamati a fare parte di quel sacro Collegio Cardinalizio che è storicamente definito non solo per la sua fondamentale e peculiare posizione canonica in questa Chiesa Romana, ma altresì per la sua funzione spirituale ed operativa a voi affidata, quella d'essere vicini alla nostra persona, di assistere e coadiuvare la missione che a noi da Cristo deriva, di guidare cioè pastoralmente il gregge di Lui, Cristo, la Chiesa, ora tanto cresciuta di estensione, di bisogni, di problemi. Grazie a voi, Fratelli, e pace a voi, che accogliendo il nostro invito, siete venuti, e subito vi disponete d'intorno alla nostra umile persona, pronti a condividerne « la sollecitudine di tutte le Chiese a servizio cioè ed a conforto di questa Sede Apostolica e d'un altro ben più largo Collegio, quello Episcopale, e con esso di tutto il Popolo di Dio. Qui, su la tomba dell'Apostolo Pietro, convalidiamo il comune proposito di rispondere insieme col cuore e con l'opera alla domanda incalzante del Signore, che sì, noi lo amiamo, lo ameremo, non ameremo che Lui, solo e per sempre, fino alla nostra dedizione totale : il sacro Collegio, con noi e con quanti lo compongono, dev'essere, in mezzo alla Chiesa, un focolare ardente di carità, luce ed amore, d'autorità e di servizio, di fedeltà al vangelo.
Oh! esulti il nostro cuore, esulti il vostro, in questo incontro dei nostri sguardi e dei nostri animi ! noi vorremmo riavere sulle nostre labbra i nomi delle vostre persone e ancor più quelli delle vostre Chiese, dei vostri rispettivi Popoli; che se il tempo ci concedesse di proferirli, sembrerebbe così a noi di far eco alla pagina degli Atti degli Apostoli, che ci dà la lista variopinta dei Popoli rappresentati all'avverarsi del prodigio della Pentecoste.2 Non dobbiamo noi godere come di festa neh" avvertire che le vostre singole Persone, novelli Cardinali, assurgono in questo momento a rappresentanti delle vostre Diocesi e delle vostre Nazioni? e non possiamo noi con-
1 2 Cor. 11, 28. 2 Cfr. Act. 2, 9, ss.
Acta Pauli Pp. VI 209
fidarvi che cotesta pluralità geografica ed etnica è stata intenzionale nella scelta delle vostre persone, e più avrebbe voluto estendersi, se ne avesse avuto possibilità? Il genio della Chiesa non è forse la cattolicità? Vogliamo anche supporre che in questa stessa cerimonia voi, e coloro che vi assistono, anzi quanti hanno occhi limpidi per cogliere il senso di questo avvenimento, sappiano scorgere un segno di cattolicità, cioè di amore universale. Così ama la Chiesa Romana.
Ma a questo punto, cioè al confronto, che ci si prospetta davanti, di questo fatto, di questo rito, compiuto nella Basilica di S. Pietro, con il mondo che ci circonda, e in cui noi stessi viviamo, un problema sorge nel nostro spirito, e forse anche nel vostro, il problema che si chiede se noi siamo all'unisono col nostro tempo, se vi è rapporto plausibile fra la Chiesa e il mondo, come tanto autorevolmente ci fu raccomandato dal recente Concilio ecumenico.
Chi di noi si abbandona alla visione di questo tempio, ai ricordi, alle emozioni ch'esso suscita nell'animo, commosso dal rito suggestivo che stiamo celebrando, entra in uno stato di sogno, dimentica la realtà storica e profana, teatro della nostra vita presente, e si sente trasportato in un altro mondo, fuori dell'ora attuale. Ci sembra di arretrare nei secoli, o meglio di vivere fuori del tempo. Una questione, e questione grave, tiene vigilante la nostra coscienza; ed è questa: la Chiesa vive dentro, o fuori della storia? La Chiesa, con questi suoi incantesimi tradizionali, — perché tali ci sembrano forse i suoi riti, i suoi costumi, i suoi istituti presenti —, non ci rende forse estranei alla realtà della storia? non sarebbe essa stessa un anacronismo? e questa sua superstite fedeltà a concezioni e a istituzioni d'altri tempi non ci distoglie dal movimento universale, innovatore del progresso, dell'attualità fuggente? Non ci rende timidi, e solo solleciti di conservare il passato e di frenare la corsa verso l'avvenire?
Il problema esiste ; ed ha in questo istante una sua urgenza che potrebbe avere due contrarie ed entrambe false risposte : quella dell'immobilismo, o quella del relativismo. II rapporto fra Chiesa e storia non si fìssa ciecamente alle forme del passato, straniando la Chiesa dal flusso della storia che si evolge e che muta, che conquista sempre mirando a mete future e
14 - A. A. S.
210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
escatologiche, come non concede alia Chiesa di disperdere i tesori del suo cammino nel tempo, uno soprattutto, inalienabile, la fede, per mettersi affannosamente al passo insensato di una società, che precipita la sua corsa non trovando altrimenti alcuno equilibrio e alcuna pace : la rivoluzione è la sua meta, e con essa la perdita della libertà. La Chiesa, invece, ringraziamone Iddio, quand'è fedele a se stessa, ha il duplice e simultaneo carisma della fissità e della velocità, perché possiede la Verità divina ed eterna, estratemporale ed ultratemporale, che, mentre la conserva nella sua vivente identità, la spinge a sempre continuo perfezionamento e rinnovamento.
Cose da voi sapute. E cose da voi oggi vissute. Perché non è vero che le strutture costituzionali e le autentiche tradizioni collaudate dai secoli siano catene che inceppino il cammino della Chiesa nel tempo; esse ne sono insieme il sostegno e lo stimolo. Lo ricordiamo a voi, Fratelli Cardinali, a Voi Fratelli Vescovi e Sacerdoti e Diaconi, affinché non vi facciate vittime di voi stessi, cioè delle dignità e delle potestà, che la Chiesa vi conferisce, quasi fossero pesanti fardelli, che vi obbligano a difenderne il carattere a scapito della funzione, e quasi fossero d'intralcio, per lo stile nobile e sacro, che esse impongono alla vostra vita raffigurata su quella di Cristo,3 agli ardimenti liberi e audaci d'un più valido apostolato. Non pensate giammai d'essere fuori della vita vissuta, fuori della storia, per il fatto che le vostre persone e le vostre idee hanno una forma propria modellata sull'esperienza autorevole della Chiesa; pensate piuttosto come voi, così compaginati con la Chiesa di Pietro, siete all'avanguardia dei grandi movimenti, che trascinano l'umanità verso i suoi evidenti e per essa così difficili destini, vogliamo dire l'unità, la fratellanza, la giustizia, la libertà nell'ordine, la dignità personale, il rispetto alla vita, il dominio della terra senza rimanervi impaniati, la cultura senza rimanervi smarriti... Ed ancora più; ci confidava, or non è molto, un alto esponente dello sviluppo industriale moderno : « il mondo del lavoro, nel fondo della sua anima inquieta, avida e sofferente, oggi ha bisogno di trascendenza; ha bisogno di chi gliene dia l'annuncio e il segno vissuto nel
3 Cfr. 1 Cor. 4, 10; 1 Thes. 2, 14.
Acta Pauli Pp. VI 211
proprio esempio ... Perché non glieli date, voi ministri di Cristo? perché temete? non conoscete il fascino del vostro messaggio e del vostro ministero? » . 4 E quanto più convincente si fa questo discorso, quando pensiamo, come il Maestro ci ha insegnato, che tanto più efficace sarà la testimonianza, se convalidata dall'insuccesso e dalla sofferenza!
Ecco allora i pronostici delle buone, delle sante fortune per la causa del Vangelo e per l'incremento della Chiesa salire da questo rito nell'orizzonte dell'avvenire: quanti di voi sono oggi associati al nostro ministero pontificio con questo vincolo strettissimo e peculiarissimo del Cardinalato conforteranno tale ministero alla fermezza, al rinnovamento, alla fecondità e ne faranno proprio la testimonianza in questa Poma cattolica e fino ai confini della terra. Questo auguriamo, questo chiediamo, nel nome di Cristo e nella veste di Pietro, tutti di cuore benedicendo.
Nous saluons spécialement les Autorités et les pèlerins des pays de langue française, ici rassemblés pour cette célébration vraiment ecclésiale, et Nous comptons sur les nouveaux Cardinaux qu'ils sont venus entourer, pour Nous aider dans notre mission. A tous, Nous donnons notre Bénédiction Apostolique.
We wish to extend our greetings to the représentatives and pilgrims of English-speaking nations. You have witnessed today the wonderful universality of the Catholic Church. May the memories of this historie occasion make you ever stronger in your faith and give you much Joy in the Lord Jesus Christ. We give to ail our Apostolic Blessing.
Unser herzlicher Gruss gilt in dieser Stunde den Priestern und Gläubigen aus dem Bistum Mainz, den Vertretern der staatlichen und städtischen Autoritäten. Alle sind hierher gekommen, um dieses freudige Ereignis mit Uns und ihrem Oberhirten zu feiern. Ihnen und allen Pilgern aus den Ländern deutscher Sprache Unser Apostolischer Segen.
A las Misiones officiales, a los queridos sacerdotes, religiosos y fieles de lengua castellana, que vemos congregados
4 Cfr. Mt. 8, 26 ; Io. 15, 20.
212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
en torno a los nuevos Cardenales, nuestro saludo gozoso de congratulación y el deseo de que este encuentro, ante la Tumba del Apóstol San Pedro, os aumente los vínculos de comunión en la misma fe, corroborada por una caridad profunda, y plasmada en un ardiente servicio a la Iglesia. Así lo invocamos del Señor, con Nuestra Bendición Apostólica.
Aos fiéis de lingua portuguesa, diremos: em tres palavras — alegría, pela vossa presença, congratulaçao, pelos vossos novos Cardeais e felicidades, para todos — levai deste encontró as lembranças do Papa, para as vossas patrias, as vossas terras e familias, com a nossa Bênçao.
Subinde Beatissimus Pater anulum tradidit E.mis Purpuratis Pa
tribus recens creatis.
* * *
Feria quinta, die xn mensis aprilis, in Aula Consistoriali Palatii
Apostolici Vaticani, Summus Pontifex Paulus Pp. VI Biretum rubrum
imposuit atque anulum tradidit E.mo Cardinali Stephano Trochta,
Litomericensi Episcopo, eique Titulum, « pro hac vice », Sancti Ioannis
Bosco in via Tusculana adsignavit.
Antequam novensili Cardinali Biretum impositum est, ipse Emi
nentissimus Trochta grati animi sensus Beatissimo Patri aperuit, qui
postea hanc habuit Allocutionem :
Siamo assai lieti di ricevere cotesto cospicuo e distinto gruppo, venuto a far corona a Lei, Signor Cardinale, in una circostanza così importante e significativa della sua vita. Vediamo con piacere che è qui rappresentata anche l'Autorità civile del suo Paese, a cui rivolgiamo il nostro deferente saluto. A tutti diciamo il nostro grazie ed il nostro benvenuto.
Abbiamo ascoltato con animo commosso e attento il nobile indirizzo che Ella, Signor Cardinale, ha testé letto, nel quale ha effuso i sentimenti del suo cuore. E ne prendiamo volentieri lo spunto per esprimere a nostra volta quanto, in questo particolare momento di letizia, sentiamo sgorgarci nell'animo; come pegno di fiducia verso la sua persona; di benevolenza e di amore verso la comunità ecclesiale e civile della Cecoslovacchia; e di speranza per un sereno domani.
Acta Pauli Pp. VI 213
1. La sua elevazione alla dignità cardinalizia, da noi decisa — come annunciammo nel Concistoro Segreto del 5 marzo scorso — già fin dal 1969, è stata anzitutto un segno di fiducia per Lei, venerato e caro Signor Cardinale, per la sua persona. La Provvidenza Divina l'ha tratta da un'umile famiglia, dotata di integerrime virtù, per fare di Lei un Pastore del Popolo di Dio. Come guidate da un filo d'oro, le tappe della sua vita si sono succedute, dimostrando chiaramente il disegno di Dio su di Lei : rispondendo alla vocazione, Ella ha ubbidito alla voce del Signore con generosità assoluta, ponendo le sue forze al servizio della Chiesa; nella famiglia Salesiana, seguendo da vicino le orme di Don Bosco e di Don Rua, Ella ha trovato il significato della sua consacrazione a Dio, il quale La poneva, come i suoi Confratelli, al servizio dei più poveri, dei giovani, dei lavoratori. La Provvidenza L'ha inoltre formata alla severa e purificatrice scuola della sofferenza, dandoLe anche segni visibili di un'assistenza che ha del meraviglioso, e L'ha sempre accompagnata, fino all'Episcopato, che Ella ha accettato con spirito di servizio in una situazione non priva di difficoltà. E in tutti questi anni, quella mano L'ha sostenuta e confortata, maturando la sua personalità attraverso vicissitudini, che non hanno scalfito la sua disponibilità al dono di sé per i fratelli, e la sua fiducia nella Provvidenza Divina, alla cui azione Ella si è sempre abbandonata.
2. Questo riconoscimento dovuto alla sua persona, si estende peraltro al di là di essa per abbracciare la sua diletta Patria: e vuol essere perciò un segno di benevolenza e di amore verso la Cecoslovacchia, che è sempre tanto vicina al nostro cuore. Essa ha dato grandi figure di Santi, come Venceslao e Adalberto; ha avuto esemplari Vescovi e Cardinali, dei quali, ne siamo certi, Ella saprà essere degno continuatore.
Con la dignità a Lei conferita abbiamo perciò voluto dimostrare il nostro affetto verso la comunità dei sacerdoti e dei fedeli della Cecoslovacchia : è tutta la Chiesa, nella sua Patria, che abbiamo inteso onorare, e che sentiamo presente in questo momento; ad essa vogliamo assicurare che partecipiamo alle sue gioie come alle sue pene, alle sue speranze come alle sue ansie, per confortarla e per incoraggiarla nel suo cammino di fedeltà a Cristo Signore.
214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ma il nostro sguardo si allarga in cerchio più vasto : e pertanto vorremmo che, tornando a casa. Ella dicesse a tutti quanti, nella sua cara Patria, che il Papa è ad essi vicino, li ama e li apprezza, li stringe in un unico abbraccio spirituale come un padre verso i figli amatissimi: e tutti davvero, non soltanto i credenti, vorremmo che avessero quest'assicurazione.
3. Aggiungiamo, infine, una parola di speranza, sentimento che nasce strettamente congiunto alla benevolenza, e di cui la nomina del Vescovo di Litomerice al supremo Senato della Chiesa ha voluto essere un lietissimo auspicio. Noi confidiamo, cioè, che questo atto di distinzione della Santa Sede verso uno dei più eletti figli della sua nobile terra possa portare un serio contributo alla soluzione di quei problemi che la Chiesa ha il dovere di affrontare.
Come bene sapete, si tratta soltanto di assicurare alla Chiesa la possibilità di svolgere convenientemente la sua missione, essenzialmente spirituale, che pur ridonda al bene totale della comunità. Come sottolineammo nel Concistoro del 5 marzo scorso, la nomina di quattro nuovi Vescovi ci è apparsa come un primo passo nel processo in corso « per avviare a normalità la situazione della Chiesa nella Repubblica cecoslovacca e il governo canonico di quelle diocesi » ; e così la pubblicazione della sua elevazione al Collegio dei Cardinali è stata come il coronamento degli iniziali e promettenti risultati di tanti pazienti e prudenti sforzi. Sono segni di speranza che per noi, come certo anche per voi, è bello raccogliere, in pegno di un sereno e costruttivo avvenire.
Con questi sentimenti, noi invochiamo le copiose grazie del Signore per il costante, ordinato progresso civile e sociale della sua Patria, mentre di gran cuore impartiamo a Lei, caro e venerato Signor Cardinale, a voi qui presenti ed a tutti i figli della Chiesa in Cecoslovacchia la nostra confortatrice Benedizione Apostolica.
Acta Pauli Pp. VI 215
LITTERAE APOSTOLICAE
E.mus P. D. Hugo Titulo Sanctorum Ambrosii et Caroli ad Viam Latam
S. R. E. Presbyter Cardinalis Poletti Vicarius Generalis Summi Pontificis
in Urbe eiusque suburbiis et districtu eligitur.
PAULUS PP. VI
Venerabilis Prater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Positum est in Romanorum Pontificum instituto, ut uni e Purpuratis Patribus munus committatur Vicarii Generalis, qui nempe vicaria sed ordinaria potestate almae Urbis Dioecesim regat. Quod quidem officium tuis humeris imponere statuimus, Venerabilis Prater Noster, quem modo in Cardinalium Collegium cooptavimus. Probe novimus quidem onus non leve esse, sed compertum habemus pastorale studium tuum, ad quod alia ornamenta animi accedunt; quod quidem ipse testatus es in hac Dioecesi, sive prius ut Vices Gerens, sive deinde, post obitum desideratissimi Cardinalis Angeli Dell'Acqua, ut Pro-Vicarius Generalis. Spes ergo Nos tenet fore, ut haec inclita Urbs, in qua est sedes Petri, te annitente, spiritualibus incrementis augeatur lucemque Christi quoquoversus latius effundat. Quare, motu proprio, certa scientia Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, officium praedictum tibi, per te vel per legitimos officiales tuos exercendum, cum omnibus et singulis privilegiis, facultatibus, praerogativis, immunitatibus, iuribus, honoribus quoque et oneribus atque emolumentis, quibus alii in eadem hac Urbe eiusque suburbiis et districtu Vicarii in spiritualibus Generales Romanorum Pontificum, Decessorum Nostrorum, uti, frui potuerunt seu etiam debuerunt, harum Litterarum vi concedimus ac tribuimus. Te idcirco Nostrum Urbis, suburbiorum et districtus Vica
rium in spiritualibus et Iudicem constituimus ac renuntiamus, curam, regimen, administrationem, liberumque praedicti muneris exercitium plenarie tibi committentes. Hinc Nos tibi, Venerabilis Frater Noster, mandamus, ut, vigore praesentium, quam primum per te vel per procuratorem tuum possessionem seu quasi possessionem officii Vicariatus et illi adnexorum quorumlibet appréhendas ac retineas, officiumque ipsum Vicariatus eadem forma, qua decessores tui illud exercuerunt vel exercere potuerunt ac debuerunt, similiter exerceas, ceteraque omnia et singula ad officium huiusmodi ex iuris praescripto vel usu et con-
216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
suetudine spectantia facias, geras, ordines, exsequaris. Te igitur, Ve
nerabilis Frater Noster, rogamus, ut, regiminis et administrationis
huiusmodi onus prompta animi devotione suscipiens, munus ipsum
secundum datam tibi a Domino prudentiam sic exerceas, ut exinde
fructus, quos speramus, proveniant ac divinae retributionis praemium
consequi merearis. Dilectis autem filiis Nostris tum e clero tum e
populo huius Almae Urbis praecipimus, ut te ea, quae par est, cum
reverentia recipiant, tibi faveant, praesto sint ac pareant.
Contrariis quibusvis non obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vi mensis Martii, anno
M C M L X X i i i , Pontificatus Nostri decimo.
EPISTULA
Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopolitanum Episcopum,
Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praesidem, cum annuum ea in Natione
Fraternitati Conciliandae Coeptum initium habuit.
Na perspectiva da Páscoa do Senhor, vai iniciar-se a Companha da
Fraternidade - 1973. Com eia, como de há dez anos a esta parte, pro
cura-se animar cristâmente a Quaresma nesse dileto País, interpelando
os fiéis brasileiros, para que, a sua aprofundada conversáo, par um
maior empenhamento na oraçâo e na penitencia, desabroche em gene
rosa solidariedade, interesse apostólico e gestos concretos de caridade.
Que o Deus da paz a todos torne aptos, com toda a especie de bem,
para cumprirem a sua vontade, por Jesus Cristo, ao qual seja dada
gloria ! 1
(( O egoísmo escraviza, o amor liberta » : foi o tema bem escolhido,
para o diálogo, a reflexâo e as preces dos fìlhos da Igreja, empenhados,
com o firn de bem e para edificaçâo dos irmâos, na vivencia e teste-
munho do Misterio Pascal, ou do sumo amor de Deus para com os
homens, concretizado em Cristo, Redentor e Salvador.
Amor que liberta : realidade, promessa e esperança, na primeira
Páscoa, vivida pelo Povo eleito, durante e após dura provoçâo. Eia o
marca e o faz renitente ao apelo divino para o diálogo amoroso,
1 Cfr. Hebr. 13, 20-21.
Acta Pauli Pp. VI 217
traduzido em vida. E Moisés tem de lhe explicar : « Nao temáis, pois
Deus veio para vos provar... para que nao pequéis » . 2
Sim, o pecado : ele é mau uso e perda da autentica liberdate, frente
a Deus e aos outros. De facto, « foi para que fôssemos livres, que nos
libertou Cristo » , 3 hörnern perfeito e sem pecado. Com a sua vida, morte
e ressurreiçâo, Ele veio inaugurar a Nova Lei, ou « lei da liberdade »,
cujo código enuncia com simplicidade, confirma e aperfeiçoa, com o
« mandamento novo » :
« O Senhor, nosso Deus, é o único Senhor ; ama-o, portante,
com toda a tua alma, com toda a tua mente e com todas as tuas
forças... E ama ao próximo, como a ti mesmo ». Este amor «vale
mais do que todos os holocaustos e sacrificios » ; e quem o vive <( näo
está longe do Reino de Deus » ;4 para nele entrar, falta-lhe apenas
aceitar e observar o « mandamento novo » — amar, corno Cristo nos
amou e amou a inteira familia humana.
Para tanto, Eie « näo procurou o que lhe era agradável » , 5 porque
o egoísmo escraviza ; mas, tendo amado, amou até ao ultimo sinal :
dar a vida por aqueles a quem amava. E assim o amor que liberta.
E foi na base déste amor que Ele estabeleceu o seu Reino, destinado,
segundo o designio divino, a desenvolcer-se cada dia, até á consumaçâo
final, em todas as suas dimensöes : graça, justiça, solidariedade fraterna
e paz. E isso, pelo poder de Deus e pelo poder comunicado aos seus
discípulos, assumidos doravante corno « istrumentos de redençao uni
versal » : (( Eu deixo-vos o exemplo, para que, como Eu fiz, vos façais
também » . 6
Grandioso e belo é, pois, o programa traçado pela Campanha da
Fraternidade - 1973 ; mas, ao mesmo tempo, exigente : abnegar-se a
si mesmo, porque o egoísmo escraviza ; e, com santidade de vida,
atuar o amor que liberta, em si e no pròprio ambiente, de maos dadas
com todos os irmâos de boa-vontade, de modo paciente, benigno, desin-
teressado, corajoso e positivo.
Programa para todos, sem exceçâo, ele faz um apelo particular á
generosidade dos jovens brasileiros : que todos saibam, portanto,
2 Ex. 20, 20. 3 Gal. 5, 1. 4 Cfr. Aie. 12, 29-34. 5 Rom., 15, ii. 6 Jo. 13, 15.
218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
responder-lhe, ao afirmar a propria fé no Misterio Pascal, com nm
amor como o de Cristo. Este amor encerra o germe da integral verdade
humana, que torna livres os que a seguem a lhes proporciona as alegrias
da comunhâo no triunfo da Ressurreiçâo com Cristo.
Oxolá sejam estes os sentimentos que suscite e os frutos que faça
brotar, em todos os comprometidos e interpelados, a Campanha da
Fraternidade ; é o que instantemente pedimos a Deus, ao conceder
aos Veneráveis Irmâos Bispos e a todos os amados filhos da dileta
Naçâo brasileira, a nossa Bênçâo Apostólica.
Vaticano, 2 de Fevereiro de 1973.
PAULUS PP. VI
Acta Secretariae Statu« 219
ACTA SECRETARIAE STATUS
NOTIFICATIO
Institutum cui nomen « Pontificia Opera di Assistenza » in Italia a suis
muneribus cessavisse declaratur.
Sua Santità Paolo VI nell'Udienza del 24 Aprile 1973, concessa al
sottoscritto Cardinale Segretario di Stato, ha ordinato che — in se
guito alla istituzione della (( Caritas Italiana », che è l'ente dell'Epi
scopato Italiano per le attività assistenziali — la Pontificia Opera di
Assistenza in Italia, istituita in data 15 Giugno 1953, sia da conside
rarsi soppressa a tutti gli effetti.
Dal Vaticano, 24 Aprile 1973.
G. Card. VILLOT
220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA COMMISSIONUM
PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II
INTERPRETANDIS
Responsa ad proposita dubia
Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II inter
pretandis, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, respon
dendum esse censuerunt ut infra :
I
(de poena excommunicationis l.s. declaranda)
D. - Utrum vigore facultatis n. 13 Rescripti Pontificii Cum admotae,
diei 6 mensis novembris anni 1964, Moderator Supremus Congregatio
nis clericalis iuris pontificii uti valeat facultate ponendi actus iuris
dictionis pro regimine et disciplina interna ad declarandam excommuni
cationem latae sententiae in proprios subditos, qui delictum commi
serint, quod in sacris canonibus describitur et illa poena punitur.
R. - Affirmative.
I I
(de cessatione post quinquennium a commisso munere)
D. - 1) Utrum in norma, de qua in n. 2 § 5 Constitutionis Apostolicae Regimini Ecclesiae universae, praeter Praefectos, Membra et Secretarios Sacrarum Congregationum, comprehendantur quoque Praefecti, Praesides vel aequiparati, Propraesides et Vicepraesides, Membra et Praelati Superiores caeterorum Dicasteriorum et Coetuum seu Ordinum collegialium Romanae Curiae (ut Tribunalia, Secretariatus, Officia, Commissiones et Comitatus permanentes) ;
Pont. Commissio Decretis Concilii Vat. II interpretandis 221
2) Utrum cessatio post quinquennium a commisso munere Consul
torum Dicasteriorum, de qua in n. 5 § 1 eiusdem Constitutionis Apo
stolicae Regimini Ecclesiae universae, respiciat quoque Consultores
caeterorum Coetuum seu Ordinum Romanae Curiae, necnon Votan
tes, Referendarios, Consulentes, Commissarios et Peritos Dicasterio
rum et Coetuum seu Ordinum, de quibus dictum est.
R. - Affirmative ad utrumque, exceptis tamen Coetibus seu Ordi
nibus Romanae Curiae qui lege propria hac in re regantur (hoc est
nominatim Sacra Romana Rota, Camera Apostolica et Collegium Pro-
tonotariorum Apostolicorum de numero participantium) necnon, ob
peculiarem sui naturam, Secretaria Status seu Papalis, quae ad nutum
est Summi Pontificis.
Ss.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 18 aprilis
1973 infrascripto impertita supradictas decisiones ratas habuit, adpro
bavit et publicari iussit.
PERICLES Card. FELICI, Praeses
222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
31 marzo 1973. Le Loro Eccellenze Rev.me i Monsignori : Etchegary Roger, Arcivescovo di Marsiglia; Bernardin Joseph, Arcivescovo di Cincinnati; Dwyer George Patrick, Arcivescovo di Birmingham; Po-gaènik Joze, Arcivescovo di Ljubljana; Lorscheider Aloisio, Arcivescovo di Fortaleza; Baroni Gilberto, Vescovo di Reggio Emilia, Membri della Sacra Congregazione per i Vescovi.
» » » S. E. Mons. Romero de Lema Maximino, Segretario della S. Congregazione per il Clero; P. Hamer Jérôme O.P., Segretario della S. Congregazione per la Dottrina della Fede, Consultori della Sacra Congregazione per i Vescovi.
» » » Gli E.mi Signori Cardinali: Muñoz Duque Aníbal; Palazzini Pietro; Otunga Maurice; Volk Hermann, Membri della Sacra Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti.
» » » S. E. Mons. Casoria Giuseppe, Segretario della S. Congregazione per le Cause dei Santi; P. Trapè Agostino, O.S.A. ; P. Dezza Paolo, S.I., Consultori della Sacra Congregazione per la Disciplina dei Sacramenti.
» » » Gli E.mi Signori Cardinali: Conway William; Rosales Julio; Wojtyla Karol; Baggio Sebastiano; Pignedoli Sergio; Ribeiro Antonio; Medeiros Humberto S. ; Primatesta Raul Francisco ; le Loro Eccellenze Rev.me Baum William W., Arcivescovo di Washington; Daem Jules Victor, Vescovo di Antwerpen; Picado Tre jos Ignacio, Vescovo tit. di Acque Albe di Mauritania; Salac Josip, Vescovo tit. di Baliana; Brewer John, Vescovo tit. di Britonia, Membri della Sacra Congregazione per l'Educazione Cattolica.
Diarium Romanae Curiae 223
31 marzo 1973. S. E. Mons. Villa Gaviria Germán, Arcivescovo di Bar-ranquilla; D. Medina Jorge; D. Restrepo Diego; P. Gutiérrez Anastasio, C.M.F.; P. Luvten Norbert, O.P. ; P. Latourelle René, S.I. ; P. Sánchez Vega Miguel, S.M. ; Suor Hermann Claire, F.d.C; Sig. Lazzati Giuseppe; Sig. Agazzi Aldo, Consultori della Sacra Congregazione per l'Educazione Cattolica.
» » » Gli E.mi Signori Cardinali: Wyszyúski Stefan; Mozzoni Umberto; Palazzini Pietro; Pappalardo Salvatore; gli Eccellentissimi Monsignori : Senyshyn Am brozij, Metropolita di Philadelphia degli Ucraini; Worku Sebhatu, Eparca di Adigrat; Dudick Michael Joseph, Eparca di Passaic dei Ruteni; Stratiew Metodij Dimitrov, Vescovo tit. di Dioclezianopoli di Tracia; Starnati Giovanni, Amministratore Apostolico dell'Eparchia di Lungro; Nyary Ernest Charles Albert, Arcivescovo di Bagdad dei Latini, Membri della Sacra Congregazione per le Chiese Orientali.
» » » S. E. Mons. Doumith Michel, Vescovo di Sarba; Mons. Moeller Charles, Segretario del Segretariato per l'Unione dei Cristiani; Mons. Marusyn Miroslav Stefan; Mons. Joubeir Antoine; Mons. Virgulin Stefano; Mons. Hirka Jan, Ordinario dell'Eparchia di Presov; P. Zuzek Ivan, S.I.; P. de S. José Miguel Angel, S.C.; P. Caloyeras Dominique, O.P. ; D. Lanne Emmanuel, O.S.B.; P. Chimy Jeronim, dei Basiliani di S. Giosafat; P. Asghedom Samuel, O.C. ; P. Dumont Christophe, O.P., Consultori della Sacra Congregazione per le Chiese Orientali.
» » » Mons. Sauget Joseph Marie; Rev. Eman Ghebre Mariam, dell'Eparchia di Asmara; P. Macomber William, S.I. ; D. Raquez Olivier, O.S.B. ; P. van De Paverd Frans, O.S.A. ; P. Wawryk My-chajlo, dei Basiliani di S. Giosafat, Consultori della Commissione Speciale per la Liturgia nella Sacra Congregazione per le Chiese Orientan.
224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
NECROLOGIO
31 marzo 1973. Mons. Filippini Francesco Venanzio, Vescovo tit. di Tinisa di Numidia.
2 aprile » L'E.mo Signor Cardinale Lefebvre, già Arcivescovo di Bourges.
7 » » Mons. McQuaid John Charles, già Arcivescovo di Dublino.
» » » Mons de Sá Leào y Seabra Pompeu, Vescovo di Malanje. 13 » » Mons. Anglim Mario Roberto Emett, Vescovo tit. di Ga-
guari, Prelato di Coari. 16 » » Mons. Moussess Curiacos, Vescovo di Amadiyah dei
Caldei. 27 » » Mons. Rayappa Peter Francis, Vescovo tit. di Arabisso. 28 » » Mons. Zaplana Bellizza Alfonso, Vescovo di Tacna. 29 » » Mons. Ferrari Erico, Vescovo di Santa Maria.
An. et vol. LXV 31 Maii 1973 N. 5
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
MARUANAE-MOKOLENSIS
Praefectura Apostolica Maruana-Mokolensis ad gradum dioecesis evehitur.
P A U L U S E P I S C O P U S S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M REI M E M O R I A M
Qui Sanctissimi Numinis consilio universae Ecclesiae gubernandae
praepositi sumus Petri successores, in hac sane re curas Nostras omnes
defigimus studiumque omne consumimus, ut videlicet divina Christi
religio et fides, quam Apostoli per universum terrarum orbem praedi-
carunt, Patres illustrarunt, maiores Nostri Romani Pontifices ut pu-
pillam oculorum tuiti sunt, fines usque proferat inter gentes ac laetis-
simae messis more ac modo fructus amplissimos redderet. Quam ob
rem, cum Praefectura Apostolica Maruana-Mokolensis haud parva su-
scepisset incrementa, maioraque suscipere posse videretur si in formam
dioecesis redigeretur, atque simul bene fieri existimavimus, si id age-
remus, hanc etiam ob causam, ut Patribus ibi laborantibus et merita
laus tribueretur, et animus adderetur ad novos labores. Quae cum ita
sint, venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae
Congregationis pro Gentium Evangelizatione praepositis sententiam
15 - A. A . S.
226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rogatis ; item venerabili Fratre audito Ioanne Jadot, Archiepiscopo
titulo Zuritano atque in Camerunensi Re publica Pro-Nuntio, Aposto
lica Nostra auctoritate Praefecturam Apostolicam Maruanam-Mokolen-
sem in dioecesis formam redigimus, eodem nomine iisdemque finibus,
factis nempe iuribus quae ad dioeceses pertinent. Quam profecto dioe
cesim metropolitanae Sedi Yaundensi subicimus suffraganeae, simul
constituentes, ut Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione
sit obnoxia. Sedem episcopalem in urbe Maruana statuimus, cum iuri
bus et oneribus propriis. Indulgemus praeterea ut Canonicorum loco
Consultores dioecesanos ad tempus deligantur, qui Episcopo consilio et
opera assint. Cetera autem, administratio dioecesis, iura et onera cleri
ac populi, similia, iure Canonico temperentur. Ultimum mandamus, ut
has litteras Nostras venerabilis Frater Ioannes Jadot, cuius mentionem
fecimus, ad rem adducat, actaeque rei documenta exaret atque sinceris
exemplis ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittat,
facta facultate alium virum legandi ad hanc rem, si visum fuerit.
Ceterum hanc constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiosae serventur atque igitur vim suam obtineant.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Ianuarii,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
£B ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. B. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmirenus, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £g Plumbi
In Secr. Status tal., n. 281262.
Acta Pauli Pp. VI 227
I I
Y A G U A N A E
Praefectura Apostolica Yaguana in Camerunensi Republica ad gradum
dioecesis evehitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ut apostolicum Nostrum postulat Magistri ac Pastoris officium, ap
tiore nempe in dies ratione Christi evangelio proferendo consulendi, cen
suimus iam esse praefecturam apostolicam Yaguanam ad dioecesis digni
tatem attollendam. Id enim non solum requirunt pastorales ibi locorum
suscepti labores rerumque religiosarum feliciter capta incrementa, verum
etiam quae maiora in posterum fieri praevidentur. De sententia igitur
Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione, audito quid hoc
super negotio sentiret Venerabilis Frater Ioannes Jadot, Archiepisco
pus titulo Zuritanus atque in Camerunensi Republica Apostolicus Pro-
Nuntius, summa Nostra potestate praefecturam apostolicam Yaguanam
ad gradum dioecesis attollimus, eodem nomine iisdemque finibus, factis
nempe iuribus quae ad dioeceses pertinent. Quam profecto Sedi metro
politanae Yaundensi subicimus suffraganeam, simul statuentes ut Sacrae
Congregationi pro Gentium Evangelizatione sit obnoxia. Sedem episco
palem in urbe Yaguana statuimus, cum iuribus et oneribus propriis.
Indulgemus praeterea ut Canonicorum loco consultores dioecesani ad
tempus deligantur, qui Episcopo consilio et opera assint. Cetera autem,
administratio dioecesis, iura et onera cleri ac populi, similia, iure Ca
nonico temperentur. Mandamus etiam ut has Litteras Nostras Venera
bilis Frater Ioannes Jadot, cuius mentionem fecimus, ad rem adducat,
vel ab eo delegatus sacerdos, actaeque rei documenta exaret atque sin
ceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione
cito mittat.
Ceterum hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse
228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Ianuarii,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
£B ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco © Plumbi
In Secr. Status tab., n. 231261.
I I I
TELLICHERRIENSIS (MANANTODDYENSIS)
Quibusdam detractis territoriis ab Eparchia Tellicherriensi, nova consti
tuitur, nomine « Manantoddyensis ».
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Quanta gloria Ecclesiae Orientales usquequaque floruerunt ac flo
reant, tum felix sanctorum Patrum abundantia et sanctitas ostendit,
tum concilia, omnium celeberrima, ex universa christiana re publica
ibi acta, in quibus praecipua sanctissimae religionis nostrae capita
definita sunt, tum ubique constituta coenobia, ad virtutem colendam
moresque conformandos aptissima, cetera. Quae sane causa est, cur
haec Romana et Apostolica Sedes et summa semper admiratione ad
easdem respexerit, et, quantum maxime potuit, earum rebus ac neces
sitatibus providere studuerit. Cum igitur Sacrae Congregationi pro
Ecclesiis Orientalibus visum fuerit e territorio Eparchiae Tellicher-
riensis, nimis patentis, novam condi Eparchiam, Nos re bene conside-
Acta Pauli Pp. VI 229
rata, haec quae sequuntur, decernimus atque iubemus. Ab Eparchia
Tellicherriensi civiles districtus detrahimus, quibus sunt nomina vul-
garia : Nord Wyanad, Sud Wyanad, Shimoga, Chigmagalur, Hassan,
Mandya, Mysore, Nilgiris, iisque novam Eparchiam constituimus, cuius
erit appellatio Manantoddyensis, ab urbe regionis principe Manan-
toddy. Huius Ecclesiae Sedem atque Episcopi domicilium in hac eadem
urbe ponimus, cathedramque docendae doctrinae in templo praecipuo
loci, quod nempe iuribus debitis insignimus. Tum Eparchiam prae
terea, tum eius Eparchum metropolitanae Sedi Ernakulamensi eiusque
Metropolitae subicimus suffraganeos. Ad cetera quod attinet, scilicet
regimen atque administrationem Eparchiae, iura cleri et populi, simi
lia, id servandum statuimus, quod ius Orientale praescribit.
Ceterum hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant.
Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno
Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus No
stri decimo.
Pro S. Congr. pro Eccl. Orient. Praefecto
IOANNES Card. VILLOT £& MARIUS BRINI
Secretarius Status Archiep. tit. Algizen., a Secretis
EDUARDUS MARTÍNEZ
Adsessor
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £& Plumbi
In Secr. Status tab., n. 230713.
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Liviae Pietrantoni, quae et Soror Augustina, beatorum honores decernuntur.
Sacrarum Litterarum voces, quae ab adorando Filii Dei ore prodie
runt : « Estote ergo perfecti, sicut et pater vester caelestis perfectus
est » (Matth. 5, 48) ; item aliae : « Qui fidelis est in minori, et in
230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
maiori fidelis est » (Luc. 16, 10), paene summam exhibent tum vitae
tum etiam pietatis famulae Dei Augustinae, Sororis a Caritate. Cuius
profecto virtutem praestantem et admirabilem iudicio Nostro con^
firmare consilium est, atque universae populi Dei multitudini ad
imitandum proponere. Tam sancta enim femina, nullis ambagibus, mira
constantia ad Deum, principium suum, usquequaque contendit, per
fectione et absolutione optimi in omnibus rebus. Quod sane, quasi
palaestra recte agendi, intentum ad virtutem animum ita instruxit at
que comparavit, ut ferro tandem lacessita pia Soror neque amore
vitae repugnaret, et fuso aeque sanguine opprimeretur.
Beata Dei famula « Pozzaliae », qui est regionis Sabinae pagus,
in lucem edita est, die xxvn, mense martio, anno MDCCCLXIV, Fran
cisco Pietrantoni et Catharina Costantini parentibus, de undecim fra
tribus secunda. Eodem autem die, quo nata, fuit sacra Baptismi aqua
abluta, Liviae, Ulpiae, Candidae nominibus impositis. Maiorum, paren
tum insignis pietas," ac divini reverentia cultus.
Amplius autem quattuor annos nata, chrismatis sacramento firmata
est ; quae etiam litterarios ludos, seu scholas, frequentavit pulcherrimo
fructu, tametsi saepe abesse invita cogebatur, ut absentis forte matris
vice fungeretur, domum administraret. Catechismi diligentissima fuit,
quem et longe facile memoriae mandabat, et aequales docebat, maxime
fraterculos ; quin, cum hora religiosae institutionis propinquabat, Livia
eundi desiderio flagrabat.
Cum autem secundum aut tertium decimum annum ageret, ut tum
mos erat, sacrosanctum Christi Corpus primum suscepit, idque eximia
pietate. Interim avi sui, senescentis, et patris, saepius aegrotantis,
curam sustinebat cara ac iucunda filia, aut agros petebat, suis operam
datura, ceterisque officiis fungebatur, quae multa fratrum cohors et
ruris opera poscerent. Erat, cum tantus esset agendarum rerum et
laborum cumulus, sive domesticorum sive externorum, ut Livia palle-
sceret et extenuata languescere!, nulla prorsus querela. Erat etiam, cum
ob singularem eius operam tum ipsa tum sociae ab opere ante tempus
cessare possent, ut una simul rebus divinis assisterent : semper enim ei
multo iucundissimum fuit et Dei templa frequentare, et divinas canere
laudes, et preces fundere.
Adulescente autem aetate, cum sibi firmiter proposuisset uni Deo
omni cum castitate servire, delatas condiciones omnino recusavit. Quia
tamen incertum et obscurum qua via, in qua religione, quibus subsidiis,
idcirco sermonem hac de re cum nullo communicabat.
Acta Pauli Pp. VI 231
At caelorum Pater haesitanti affuit, ope cuiusdam viri religiosi,
Sodalis a Misericordia, matris ipsius consanguinei. Qui cum studiosam
puellam audisset, curam tantam negotii suscepit, ut Livia, omnibus quae
impedimento essent superatis, tandem Instituto Sororum a Caritate,
quas a S. Ioanna Antida Thouret cognominant, Romae exciperetur,
anno videlicet MDCCCLXXXVI, mense martio. In initio vero consilio
tam acquievit, ut parentibus constanter scriberet se eo vitae instituto,
quod cepisset, esse beatissimam, et cotidie Deo gratias persolvere, quod
ad id vocasset.
Ante autem inceptum noviciatum, interroganti magistro pietatis
quo consilio Institutum ingressa esset, respondit candida iuvenis se ea
mente venisse, ut sancta fieret. Quae habitu religiosarum suo tempore
induto acceptoque nomine Augustinae sane plurimum in virtute pro
fecit. Diceres eam cum veste novum hominem induisse, in iustitia et
sanctitate veritatis creatum (cf. Eph. 4, 24) ; quae et molestias et in
commoda aequo animo caperet, et officia egregie tueretur, et dignitati
religiosae condicionis serviret.
Eo interim spatio, quod inter noviciatum et religiosa vota interce
dit, partes ei datae, ut Romae, in valetudinario a Sancto Spiritu, aegris
assiderei. Neque ibi tum rerum religiosarum status quietus et placatus.
Etenim post annum MDCCCLXX, quo anno cives Ecclesiae hostiles rerum
summam Romae habuerant, res in peius verterant omnisque in valetu
dinariis vel species alendae aut excitandae fidei in animis fuerat inhibita.
In tam iniqua temporum fortuna Dei famula prudentiae atque
caritatis praesidia sibi comparavit. Atque initio puerulis curandis
praeposita, tanto amore officia exhibuit, ut innocentes matrem dice
rent. In ea vero re, sane quam profuit usus quem magnum in domo sua
consecuta erat, atque adhibita semper cum fratribus lenitas et aequa
bilitas.
Brevi autem est Augustina in alios aegrotorum ordines translata,
quibus eadem prorsus alacritate inserviit. Gravi tum ac pernicioso
morbo correpta, beatae Mariae Virginis beneficio convaluit; quam ob
rem, novum ei graviusque officium datum est, ut tabe laborantibus
assiderei, tunc primum in valetudinario a S. Spiritu exceptis; cuius
rei laetitia etiam in vultum erupit.
Interim die xx ix mensis septembris, anno MDCCCXCIII^ voti reli
gione se obstrinxit ; quae causa fuit, ut ceu hostia Deo sacra, studia sua
in Deum proximumque accenderet. « Sum Christi sponsa, exclamabat
eo die, cui soli placere volo, vel impendio vitae ».
232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Quanta autem virtute, fortitudine, robore ibi opus esset, ubi moro
sissimi quique homines, indociles, corpore et animo fracti iacerent, id
soli Deo notum et illis, qui praesentes, testes ac spectatores fuerunt.
Augustina ergo, iustitiae et lucis armis induta ad beati Pauli verba
(cf. Rom. 6, 13; 13, 12), probris, conviens, maledictis, minis, ingestis
interdum manibus, aequitatem, gratiam, benevolentiam interponere.
Cum tamen et ipsa in eundem phthisis morbum implicita esset, cumque
minae ac terrores a quibusdam aegrotis iam saepius iactarentur, suscep
tum est consilium ab iis qui rei praesidebant, sedis eius alio transferen
dae. In qua re tamen Dei famula haud facile acquievit ; sed sui prodiga :
« Mater, inquit antistitae suae, iam me patere infectis huius modi adhuc
servire unam ; si enim aliam huc, mei loco, suffeceris, timendum, ne et
ipsa morbo eodem infestari incipiat, atque idcirco non una, sed duae
victimae simus ». Itaque, facta potestate, in gradu stetit.
Ceterum, die xin novembris, anno MDCCCXCIV, coorta procella est.
Quidam enim aegrotus, cum in eam opinionem venisset falso, eam in
illum delationis libellum composuisse, tamquam sicarius audacissimus
inermem aggressus, septies cultro percussam oppressif. Quae, cum vix :
« Maria, auxiliare ! » admurmurasset, nullo pro vita certamine, sereno
ore de medio decessit.
Augustinae vita non miraculis aut operibus nitet egregiis, sed plane
communis fuit, quin etiam umbratilis, qualis solet esse obscurae puel
lae, Sororis, nosocomae vita. Atqui .singularis et egregius fuit amor, et
perfectio, et religio, et fides, quibuscum usitata cotidianae vitae opera
intexebat. Hinc igitur, qua erat animi simplicitate ac sinceritate, culpas
omne genus studiose vitabat ; hinc, qua erat erga Deum caritate, incre
dibili desiderio tenebatur sui donandi, quod eius agendi rationem totam
afficeret, quodque ceu vivax ignis et avidus, in flammae speciem glisceret.
Qua studio mota, iam tum, cum domi suae esset, aiebat : « Ego au
tem eam religionem ingrediar, in qua nihil umquam habeam requie
tis, neque die, neque noctu; via enim quae ducit ad beatam aeterni
tatem, aspera. In quam qui contendere velit, nullum totius est iter,
quam Iesu Christi patientis ».
Desiderium autem hoc, quo alios sibi in omnibus anteponebat et
sibi uni damna et incommoda potius servabat, maxime in assistendo
aegrotis nituit; quos, ut mos fuit omnium sanctorum iudicare, veris
sima Christi membra reputabat. Nempe horum sputa et sanguinem
tergere, et officiis fungi ingratis suum esse ducebat, etiam tum, cum
Acta Pauli Pp. VI 233
muneris alius hoc esset. Frequenter totam noctem ad aegrotorum cu
stodiam pro ceteris vigilabat, ut hi plus quietis caperent.
Itaque caritas amplissime atque honestissime triumphabat, ut pro
positum erat Instituto suo atque tritum illud significabat : « Solus
Deus » !
Augustum vero caritatis templum fides spesque fulciebant. Fides
videlicet, qua non solum verbis et promissis Dei auctoritatem tribue
bat, sed etiam praesentem illum et auctorem in omnibus seu rebus seu
eventibus percipiebat, praecipue in egentibus, secundum Evangelii pla
cita (cf. Matth. 25, 40). Spes deinde, quam varii vitae casus, loca, tem
pora manifesto patefaciebant. Quod enim tam crebro de caeli beatitu
dine elocuta fuerit, id arguit studia et consilia sua cuncta, humanis
omnibus posthabitis, eo semper spectasse, ubi animus Deo perpetuo
frueretur.
Ceterum facile efficitur eius generis vitam, gloriae Dei procurandae
unice deditam, atque proximi bono mirifice mancipatam, nonnisi fide
sanctissima, et spe bona, et caritate perpetua niti potuisse iisque ali.
Ad eius autem pietatem quod attinet, ea quidem in omnibus elu
cebat, maxime vero in precibus; quibus fundendis adhuc puerula ita
instabat, ut interdum in serum noctis et ad lucem usque extraheret,
genibus flexis, ad lectuli sui pedes. Cum vero ruri esset, ubi poterat, a
reliquis omnibus paulum decedebat, ut apud se commode precaretur.
Quin etiam puellas, laboris socias, ad idem invitabat. Nonnumquam,
cum a communi opere cessatum esset, exemplo et gratia comitatum
redeuntium, et in his viros, inducebat, ut una Deo preces admoverent.
Postquam vero professa est Instituti sui religionem, nulla aut quie
tem aut otium iucundiora putabat, quam quae sibi daret coram SS. sacra
mento altaris.
Eucharistia erat ei panis et amor. Christi Redemptoris passionem
sancte colebat, potissimum pio Viae Crucis exercitio, ut dicunt. Prae
ter Christi et beatissimae Virginis Mariae, Sanctorum etiam nomina
et patrocinia ingenue invocabat : S. Ioseph, nempe, S. Aloisii Gon
zagae, S. Vincentii a Paulo, aliorum.
Castitas praeterea, temperantia, prudentia, paupertas, aequitas
animi, summa.
Cum homicidae furor in Augustinam efferbuit, sane hic ignorabat
se inscium ad lucernam, quae semper latuisset, super candelabrum
collocandam profuturum. Ceterum sollemnia ipsa funeris honestissima
234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
evincunt unam fuisse omnium opinionem : Sororem Augustinam iam
Sanctorum degere vitam, aeterna luce beatam.
Increbrescente autem famulae Dei fama sanctimoniae, quam Deus
miraculis etiam visus est comprobare, Causa de Beatorum caelitum
honoribus ei decernendis est acta; atque post ordinarios, ut appellant,
processus tum in Romana, annis M D C C C C X X X V i - M D C C C C X X x r x , tum in
Tiburtina dioecesi, annis MDCCCCXXXVI-MDCCCCXXXVIII, habitos, Com
missio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregationem
instituendae, die x i v mensis decembris, anno MDCCCCXLV, a Pio XI I ,
Decessore Nostro fel. rec, est obsignata.
Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theolo
galibus et cardinalibus venerabilis Augustinae est disceptatum; quas,
omnibus perspectis et expensis, a famula Dei heroum in modum cultas
esse Nos Ipsi, lato decreto die x ix mensis septembris, anno MDCCCCLXVIII,
ediximus.
Exercita deinde quaestione de miraculis, quae eiusdem famulae
Dei nomine invocato, a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis
comitiis diligenter exquisita, Nos die xxn mensis iunii, hoc anno, de
duobus pronuntiavimus constare.
Deinde diem statuimus, quo ad sollemnem beatificationem deveni
atur, videlicet xn huius ipsius mensis et anni. Quo feliciter orto,
sacra in Petriano templo facientes coram amplissimo Patrum Cardi
nalium atque Episcoporum coetu, Romanae praeterea Curiae Officia
libus, Sodalibus Instituti Sororum a Caritate quam plurimis, ac fre
quentissimo undique venientium christianorum congressu, precibus
accedendum esse censuimus Sacrae Congregationis pro Causis Sanc
torum, ac tam ab omnibus exspectata verba pronuntiavimus, quae
sequuntur :
« Nos, vota multorum Fratrum Nostrorum Episcoporum,
totius Congregationis Sororum a Caritate S. Ioannae Antidae
Thouret pluriumque christifidelium explentes; Sacrae Congre
gationis pro Causis Sanctorum praehabito consulto; matura
interposita deliberatione et superna luce pie implorata, vi et
auctoritate Nostra apostolica venerabilem servam Dei Augu
stinam Pietrantoni, Sororem Congregationis praedictae Soro
rum a Caritate, in album Beatorum ascribimus, facultatem
facientes, ut eius festum die eius natali xin mensis novembris,
in locis et modis iure statutis, quotannis celebrari possit. In
nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».
Acta Pauli Pp. VI 235
Postquam vero novam Beatam precatione propria invocavimus, eius
dem laudes sermone celebravimus, exempla sancta cunctis ad meditan
dum proposuimus.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;
ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose
serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica
citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt.
Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel
corrumpere liceat; quin immo eorum exemplis et locis, sive typis im
pressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica
dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint sub
scripta, eadem omnino habenda erit fides, quae his haberetur, si osten
deretur.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn men
sis novembris, anno MDCCCCLXXII, Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI Loco £& Sigilli
In Cane. Ap. tab., vol. II, n. !,.
I I
In insula Cypro Nuntiatura Apostolica constituitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Id semper fuit huius Apostolicae
Sedis proprium : cum omnibus populis atque nationibus vinculis con
iunctionis et amicitiae coniungi. Hoc autem non solum natura sua et
indole facere consuevit, cum Ecclesia a pacis aeternae Rege nata et
orta sit, sed hac de causa praeterea, quod pax et concordia inter Eccle
siam et gentes constituta tum sacri Evangelii propagatione obsecun-
dat, in quam rem sunt apostoli missi et Ecclesia condita, tum civium
prosperità ti ac felicitati favet, quorum ingenia acuit, industriam auget,
mores ad leges aeternas conformat. His de rebus bene fieri visum est,
si etiam in insula Cypro Nuntiatura Apostolica constitueretur, in qua
insula eae sunt condiciones rerum, ut non solum et commoda comparari
posse spes sit, quae innuimus, sed etiam sanctiores cum fratribus ab
Ecclesia separatis necessitudines fieri praevideantur, quod quantum
utilitatis afferre possit nemo non videt. Placet ergo in insula Cypro
236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Nuntiaturam Apostolicam condi atque constitui, cum iuribus et one
ribus quae huiusmodi legationum sunt propria. Contrariis nihil ob
stantibus. Ceterum, volumus ut haec quae mandavimus sive nunc sive
in posterum valeant suosque effectus habeant.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xin
mensis Februarii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA, S. R. E. Cancellarius
Loco -jJB Sigilli
In Apost. Cane, tab., vol II, n. 39.
I I I
Nuntiatura Apostolica in Bangladesa constituitur.
PAULUS PP. V I
Ad perpetuam rei memoriam. — Catholica Ecclesia, Christo, pacis
Rege, nata, quae naturale habet concordiam gignere gentibus, id sem
per sanctum ac sollemne duxit cum omnibus populis amicitiae iungere
foedus resque communes cum illis ita componere, ut simul magna
sibi propagandae religionis facultas fieret, simul cives maioris pro
gressionis commoditates perciperent; ad quam rem profecto unus om
nium consensus, religiosae videlicet atque civilis potestatis, quam
multum conferat, nemo non videt. Cum ergo iam Sacrae Congrega
tioni pro Gentium Evangelizatione, seu de Propaganda Fide, publicis
ab Apostolica Sede cum Bangladesa initis rationibus, utile visum sit
ibi loci Nuntiaturam Apostolicam condere, Nos, eo potissimum con
silio, ut vita catholica, disciplina, industria augeantur, Sacrae Con
gregationis sententiam probantes, praesentibus litteris in nobili Ban-
gladesana Re publica Nuntiaturam Apostolicam auctoritate Nostra
constituimus, cuius sedem in urbe Dacca ponimus, factis iuribus
debitis. Ceterum volumus, ut hae litterae Nostrae, sive nunc sive in
posterum ratae habeantur, suosque effectus promereant.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die II men
sis Martii, anno Domini MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, a publicis Ecclesiae negotiis
Loco £& Sigilli
In Secr. Status tab., n. 23181,5
Acta Pauli Pp. VI 237
IV
Nuntiatura Apostolica in Australia conditur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Quoniam universae Ecclesiae regen
dae sunt Nobis cum Romano Pontificatu impositae partes, omni idcirco
diligentia studemus, ut ea proposita et consilia exsequamur, quae ad
maiorem christiani populi, immo universi humani generis procurandam
utilitatem conducant. Libenti igitur animo ac spei pienissimo senten
tiam accipiendam esse censuimus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione, quae proposuit ut Nuntiatura Apostolica in Australia
conderetur. Non dubitamus enim quin artior inter Sanctam Sedem et
Foederatas Australiae Civitates excitata necessitudo catholicae rei pro
vehendae maxime ibi locorum faveat. Quae cum ita sint, Nos, certa
scientia ac matura deliberatione, harum Litterarum vi Nuntiaturam
Apostolicam in Australia constituimus eidemque omnia et singula defe
rimus iura, privilegia, honores et praerogativas, quae huiusmodi Lega-
tionum sunt propria. Decernimus praeterea ut conditae Nuntiaturae
sedes in urbe Australiae principe, vulgo Canberra, ponatur. Quae vero
per praesentes Litteras statuimus firma sint omnino nunc et in posterum,
vimque suam habeant, contrariis quibuslibet non obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die v men
sis Martii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, a publicis Ecclesiae negotiis
Loco © Sigilli
In Secr. Status tab., n. 2kW0.
V
Beata Maria Virgo Perdolens patrona Congregationis Passionis Iesu Christi
declaratur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Quam ardens usque fuerit fratrum
sodaliumque Congregationis Passionis Iesu Christi in Sanctissimam
Dei Matrem religio, studium quam adsiduum ad eiusdem inter chri-
238 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale
stianos fideles proferendam pietatem, sive sancti Conditoris ipsius vita
sanctaeque actiones significanter produnt, sive quae eius filii per de
cursum temporis multa ac praeclara aggressi sunt et perfecerunt opera.
Quapropter, libentissimo Nos animo cedendum esse censuimus votis et
precibus fratrum illorum omnium, petentium videlicet ut Beata Virgo
Maria Perdolens praecipua apud Deum Congregationis suae Patrona
confirmaretur. De sententia igitur Sacrae Congregationis pro Cultu Di
vino, deque Nostrae Apostolicae potestatis plenitudine, harum Littera
rum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem Perdolen
tem praecipuam apud Deum Patronam totius Congregationis Passionis
Iesu Christi confirmamus, seu iterum constituimus ac renuntiamus,
omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae talibus Patro
nis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Ceterum volu
mus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque effectus sive
nunc sive in posterum habeant.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die VIII men
sis Martii, anno Domini MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, a publicis Ecclesiae negotiis
Loco £& Sigilli
In Secr. Status tab., n. 280690.
EPISTULAE
I
Ad E.mum P. D. Villelmum S. R. E. Cardinalem Conway, Archiepiscopum
Armachanum, Episcopalis Conferentiae Hiberniae Praesidem, pecunia
adsistentiae socialis causa constituta.
The décision of the Irish Episcopal Conference to establish a special
Fund to be known as " Trocaire ", for works of social assistance
especially in developing countries, is a most worthy initiative. On
the ève of its inauguration we are pleased to teli you how highly we
regard the undertaking, coming as it does at a time when we are
making an appeal to the entire Church to be sentive and responsive to
the needs of mankind.
Acta Pauli Pp. VI 239
By instituting this Fund, the Irish Church is giving further ex
pression to that concern which, according to the Gospel, Christians
must have for their brothers and sisters in need. It is by no means the
first time that your people have demonstrated such concern : on several
recent occasions they have shown themselves most generous in relief
works. Every year, moreover, they willingly contribute in various
ways to the missions. But it will indeed be most praiseworthy if while
continuing their commitment to the missions and without lessening
in any way their much needed support for the works of the Propagation
of the Faith, the Catholics of Ir eland can also maintain a new agency
that has funds readily available for a variety of other human needs.
In this way their desire to render loving service will become all the
more operative.
Furthermore since it is the nature of all social organizations to
exercise a formative influence upon the community which créâtes them,
Trocaire can be valuable not only because of its material contribution
towards human betterment, but also because of the spiritual influence
it can have upon the Irish people themselves, and especially upon the
younger generation, by fostering ever greater good will and love towards
others. The law of Christian maturity demands that we lose ourselves
in concern for others. One must not wait until ali problems at home
are solved before beginning to address oneself to those of the neighbour.
In fact an awareness of the immensity of the tasks and problems of
progress which face humanity as a whole can stir individuáis to work
more seriously for progress in their own society.
We pray for the success of this courageous enterprise undertaken
in the name of Jesus Christ. May it serve both as an inspiration to
your people and as an example to others of that fraternity and so-
lidarity which is especially necessary at this time. May it be indeed
an effective expression of the Christian vir tues of justice, compassion
and love.
To you, to your brother bishops, and to ali associated in the founding
and support of Trocaire we cordially impart our Apostolic Blessing.
From the Vatican, 3 March 1973.
PAULUS PP. VI
240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
Ad Rev.mum P. D. Vincentium Minciacchi, Congregationis S. Ioseph
Moderatorem Generalem, centesimo expleto anno ex quo Institutum a
S. Leonardo Murialdo conditum est.
PAULUS PP. VI
Dilecte Fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — « Facere
et tacere » : ad haec verba S. Leonardus Murialdo, Congregationis,
cui praees, inclitus Conditor, vitam suam composuisse cognoscitur,
haec filiis suis, operis sui sociis et charismatis heredibus, quasi exi
mium documentum reliquit, exemplo edoctus S. Ioseph, castissimi
Sponsi Mariae, quippe qui fuisset « vir iustus, alienus a strepitu, sed
opere alacer, divinae voluntatis fidelis exsecutor )).*
Haec legiferi patris sententia, qua caritas actuosa et humilitas
silens significantur, Congregationi ipsi per hos centum annos visa est
obversari estque cum laude asseverandum hanc fideliter annisam esse,
ut tam salubre mandatum exsequeretur. Itaque tibi, dilecte fili, et
cunctis sodalibus tuis expletum saeculum, ex quo S. Leonardus, cui
quidem Nosmet ipsi Beatorum Sanctorumque Caelitum honores lae
tanter decrevimus, Institutum vestrum Augustae Taurinorum con
didit, tenuem surculum in campo Ecclesiae deponens, qui in nobilem
arborem Dei beneficio excrevit, ex animo gratulamur. Etenim, post
illum ortum paene occultum, paulatim variae domus in Italia et in
urbe Iadere sunt constitutae, dum ipse vir Dei vitam agebat. Studio
deinde eius in munere regendae Congregationis successorum haec ipsa
in alias regiones, praesertim in Americam Meridianam, in Hispaniam
et in Foederatas Americae Septemtrionalis Civitates est feliciter pro
pagata; nec praetermittendum huc pertinere etiam plagam, ubi mis
sionale opus eadem impigre exerceat.
Id animadvertendum censemus istius Congregationis fuisse et esse,
ex S. Leonardi voluntate, proprium et peculiare, ut humilibus populi
ordinibus, caritate Christi urgente, penitus deserviat; atque eo quod
pueros et adulescentes natos e vulgo instituat, foveat, adiuvet, atque
impensas curas praesertim opificibus adhibeat, Matris Ecclesiae sol
licitudinem de iis, qui operi sunt dediti, luculenter testari. Cui quidem
1 Cfr. Litt. Apost. Vos estis, 3 Nov. 1963: A.A.S. 55 (1963), p. 1002.
Acta Pauli Pp. VI 241
rei plurimum tribuimus, siquidem maxime est dolendum, quod tot
homines minus fortunati et labore victum quaeritantes alieni sunt ab
eadem Ecclesia, cuius, Salvatoris exemplo, est potissimum «evange
lizare pauperibus » . 2
In his ergo sollemnibus, quae id, quod S. Leonardus ante centum
annos non sine magno labore effecit, egregie confirmare videntur, hic
spiritualiter inter vos praesens adest : pater filios admonet, ne umquam
eo contendere desistant, ut sanctimoniam quasi primum negotium
omnibus viribus expetant. « Sanctificamini, idque facite cito » ! His
ipsis verbis, quibus ille suos est olim allocutus, eos nunc non desinit
adhortari.
Ad hoc praeceptum si sodales Congregationis istius vitam totam
conforment, locum, quem divina Providentia iis in Corpore Mystico
Ecclesiae assignavit, ad veram huius utilitatem et incrementum, reapse
obtinent; tunc caritas, tamquam vis mundum transformans, apud eos
viget; tunc opera perficiuntur, quae fortasse sunt minus aspectabilia,
sed arcana pollent fecunditate.
Ecclesia vobis fidit : non dubitamus, quin hac saeculari memoria
adducamini, ut in posterum quoque ea, quae apud vos sunt egregia,
servetis atque etiam « aemulemini charismata meliora». 3
Haec habuimus, quae, hac laeta data opportunitate, scriberemus.
Tibi denique, dilecte fili, et universis sodalibus Congregationis S. Io
seph, Benedictionem Apostolicam, caelestis roboris et solacii auspicem,
volentes impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die iv mensis Martii, anno
M C M L X X i i i , Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
I I I
Ad Exc.mum P. D. Franciscum Tomasek, Administratorem Apostolicum
Pragensem, millesimo exacto anno ex quo ea Ecclesia condita est.
Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quam
vis religiosum animum semper oporteat beneficia praedicare divina,
ut laudando eo accepta referantur dona, ubi habuerint principium,
2 Cfr. Lc. 4, 18. 3 Cfr. 1 Cor. 12, 31.
16 - A. A. S.
242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
instantior tamen est causa Deo gratias agendi, cum Ecclesiae ipsae
certis temporibus sollemniore ritu ortus sui recolunt memoriam. Quod
sane pertinet ad inditam Pragensem Ecclesiam, propterea quod mox
mille transactos annos, te auspice, Venerabilis Prater, çommemorabit,
ex quo a Decessore Nostro Benedicto V I f. r., anno scilicet DCCCCLXXIII,
condita est.
Paterno caritatis affectu, quo vos complectimur, vehementer, move
mur, ut in gaudii vestri partem veniamus, eo quidem consilio, ut per
hanc Epistulam vox Nostra tamquam praesens vobis gratulabunda
resonet, vosque in fide et sanctis susceptis propositis roboret atque
confirmet.
Ecclesiasticorum annalium memoriam replicantibus prorsus patet,
quam providus ac salutifer fuerit conditae istius sedis eventus, Christi
Evangelio atque rei civili ipsi summopere profuturus. Siquidem — quod
sane vestrae imperiturae vertitur laudi — pretiosa illa spiritualis here
ditas, quae Slavorum gentibus a Sanctis Cyrillo et Methodio tradita
est, non solum apud vos sacra fuit, verum etiam praeclaris auctibus
floruit sive intra, sive extra ecclesiasticae istius dicionis fines. Consi
lium sane Nobis non est Pragensis archidioecesis glorias in recorda
tionem nunc revocare, cum eae alte in animis vestris insideant. Memi
nisse tamen iuvat pulcherrimos sanctitudinis flores ex Ecclesia vestra
editos, S. Adalbertum in primis dicimus et S. Ioannem Nepomucenum ;
studiorum civilisque cultus incrementa feliciter apud vos, Ecclesia
auspice, suscepta ; firmissima catholicae fidelitatis atque obsequii erga
Apostolicam Sedem testimonia per omne tempus istic exhibita, etiam
inter graviora rerum discrimina ; denique longam insignium sollertium-
que Pastorum seriem, quorum intrepida fides et invicta animi fortitudo
non minus universam Ecclesiam, quam patriam vestram nitido adhuc
lumine illustrant.
Habetis, igitur, cur Summo Deo, a quo bona cuncta procedunt, im
mortales referatis gratias; habetis, cur nascentis Ecclesiae vestrae pri
mordia commoto ac religiosissimo animo recensentes, christianae fidei
propositum fortiter insistatis, eiusque salutaria praecepta in moribus et
institutis, sive singulorum, sive familiarum, sive societatis, profitea
mini. Fides, enim, (( sperandarum substantia rerum, argumentum non
apparentium dum ore profertur, in actionem etiam vitae sese extendat
oportet, ut egregie scribit S. Augustinus : « Non solum vox tua sonet
1 Hebr. lì, Ì.
Acta Pauli Pp. VI 243
laudes Dei, sed opera tua concordent cum voce tua- Cum voce canta ve
ris, silebis aliquando : vita sic canta, ut numquam sileas ) ) . 2
Quare multum cupientes, ut, supernae gratiae munere, ex statis
celebritatibus opimam bonis fructibus colligatis messem, enixas Deo
preces admovemus, ut, patrum vestrorum hereditate sancte servata,
Ecclesia vestra pleniore vitae ubertate floreat. Hinc incitamentum
haurite ad christianae renovationis opus perficiendum, a Concilio Vati
cano II inchoatum, in quod laudabiliter incumbitis ; sensus fraternitatis
inter vos emergat; stabilior firmetur ecclesiasticae disciplinae robur;
crescant sacerdotii candidatorum numerus et virtus ; morum sanctitas
exornet domesticos convictus ; magis magisque solidentur arcta vincula,
quae vos cum Petri Cathedra coniungunt. Qua profecto agendi ratione,
et vestrorum maiorum exempla imitabimini et vestra Ecclesia novam
aetatem, priore plane dignam, feliciter ingredietur.
Propitia vobis adsit Beatissima Virgo Maria, quam in templis
(( Svatá Hora » et « Starà Boleslav » tamquam vestrarum gentium pal
ladium columenque impense colitis, et in qua sita fiducia numquam in
vacuum cecidit; adsint caelestes Patroni S. Venceslaus et S. Ioannes
Nepomucenus, ut supernis semper solaciis abundetis « instructi in cari
tate et in omnes divitias plenitudinis intellectus, in agnitionem mysterii
Dei Patris et Christi Iesu » . 3
Quarum gratiarum auspicium Apostolicam Benedictionem tibi, Ve
nerabilis Frater, universis archidioecesis sacerdotibus, religiosis viris,
sanctimonialibus cunctoque dilectissimo christiano populo peramanter
impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Aprilis, anno
M C M L X X i n , Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
2 Enarr. in Ps. 146, 2. 5 Col. 2. 2.
244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
HOMILIA
In Patriarchali Archibasilica Lateranensi habita, feria quinta « in Cena
Domini », Beatissimo Patre Sacrum pontificali ritu peragente. *
Fratelli,
Siate i benvenuti a questa cerimonia del Giovedì Santo, alla quale
sentiamo di dovere tutti assistere con totale adesione. Il fatto stesso
che la celebriamo in questa basilica, cuore della Chiesa cattolica, e che
siamo volutamente insieme, tutti penetrati del senso interiore della
solennità del rito, e avidi di congiungere in noi stessi la parteci
pazione alla comprensione di ciò che stiamo facendo, ci mette alla ri
cerca, quasi ansiosa, fervorosa certamente, del suo significato.
Diremo molto brevemente, concentrando la nostra attenzione su
alcune parole di Gesù, l'ospite protagonista di quell'ultima cena. Che
per Lui fosse l'ultima lo disse Egli stesso,1 e lo fece comprendere lungo
tutti i discorsi di quella intima e mestissima riunione conviviale, mo
tivata dalla celebrazione della pasqua rituale ebraica,2 la quale cul
minò, come sappiamo, nelle misteriose parole dell'istituzione della
santissima Eucaristia, concluse con quelle precettive ed esse stesse
istitutive d'un altro sacramento, l'Ordine sacro, generatore ministe
riale dell'Eucaristia medesima : « Questo fate in memoria di me )) , 3
Egli disse. È in virtù di queste parole che noi questa sera siamo qui
riuniti. Sono parole testamentarie. Saranno vere ed efficaci fino all'ul
tima sua venuta, al termine del presente ordine temporale, alla fine dei
secoli : donec veniat, fino a quando Egli, Gesù, non abbia a ritornare,
dichiara S. Paolo. È dunque l'atto memoriale per eccellenza che noi
ricordiamo e ripetiamo in questo momento, adempiendo il precetto che
lo rende perenne durante lo svolgimento della storia ; è la presenza del
Signore che accompagna il cammino della sua Chiesa nel tempo, nel
« mistero della fede », il quale suppone la presenza reale di Gesù
nell'involucro sacramentale, ed esige un'intelligenza obbediente, una
accoglienza di fede da parte nostra, l'omaggio amoroso d'una nostra
qualificata memoria.
* Die 19 mensis aprilis a. 1973. 1 Lc. 22, 15-16. 2 Cf. Io. 16, 5-7; etc. 3 Lc. 22, 19; 1 Cor. 11, 24-25.
Acta Pauli Pp. VI 245
Questo sforzo di memoria è essenziale alla nostra celebrazione. La prodigiosa facoltà della memoria è posta in esercizio come stimolo della nostra capacità recettiva dell'Eucaristia. Essa influisce su chi la riceve per virtù propria ex opere operato, ma la sua azione è orientata all'esercizio del nostro ricordo, cioè all'accoglienza di Cristo ricevuto e pensato dentro di noi, alla sua permanenza personale, viva e reale dentro di noi, ma insieme concettuale e rispecchiata nella nostra mente, nella nostra psicologia, nel nostro cuore, secondo l'attitudine nostra ad assimilarlo, ad accettarlo, ad amarlo, a coincidere, per così dire, con lui : donec formetur Christus in vobis, fino a che Cristo si formi in voi, dice S. Paolo.4 Una intenzione fondamentale di permanenza domina il mistero dell'Eucaristia; di permanenza cioè di Gesù fra noi oltre il limite abissale della sua passione e della morte, di permanenza vera, ma sotto lo schermo sacramentale, che mentre toglie a noi la gioia della sua visione sensibile, offre a noi la sicurezza della sua effettiva presenza, ed insieme l'altro inestimabile vantaggio della sua indefinita e univoca moltiplicabilità, nei tempi e nei luoghi, quanto occorra per saziare la fame di coloro che rimarranno nella sua fede e nel suo amore. Rimanere è l'intenzione sacramentale dell'Eucaristia, cioè riguardo a Gesù ; rimanere è l'intenzione morale, cioè riguardo a noi, ai quali Gesù vuol essere per tutto il nostro pellegrinaggio nel tempo il viatico, il compagno, l'alimento : dobbiamo rimanere così nella sua dilezione. Vedete a suffragio di questa affermazione, quante volte la parola « rimanere » è ripetuta nei discorsi di Gesù in quell'ultima cena.5
Perciò un dovere, Fratelli, dobbiamo ravvivare nei nostri animi, quello di (( ricordare )) Gesù, com'Egli ha voluto esserlo; ed ecco che da questo nostro specifico memoriale sgorga con impetuosa, cioè amorosa abbondanza il nostro culto eucaristico, al quale la Chiesa, con indefessa premura, ci invita e ci esorta.
Poi, sempre limitando la nostra ricerca al significato essenziale di quel convito pasquale, con cui Cristo volle congedarsi dai suoi discepoli, noi non potremo preterire il trapasso dalla figura dell'agnello alla realtà della vittima vera per la nostra Pasqua, ch'è Cristo medesimo immolato,6 trapasso operato con la istituzione dell'Eucaristia, che nella figura del pane e del vino, rappresenta e rinnova in modo incruento il
• Gal. 4, 19. 5 Of. specialmente Io. 15. 6 Cf. 1 Cor. 5, 7.
246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sacrificio redentore di Gesù. Come discorrere in questo troppo breve
momento di così alta e drammatica teologia? beati noi se alla deficienza
del nostro discorso e ancor più del nostro pensiero, supplisce, dopo
l'atto di fede a cui abbiamo accennato, supplisce l'amore. L'Eucaristia
è il punto privilegiato dell'incontro dell'amore di Cristo verso di noi;
un amore che si rende disponibile per ciascuno di noi, un amore che si
fa agnello sacrificale e cibo per la nostra fame di vita, un amore che
si esprime nella forma e nella misura della sua specifica e più alta ed
esclusiva autenticità, cioè un amore che tutto si dona : dilexit me — dice
l'Apostolo — et tradidit semetipsum pro me, amò me e sacrificò se stesso
per me ;7 e dell'incontro del nostro povero e vacillante amore per Lui,
che a tanta sua incalzante carità trova finalmente l'ardire di superare
ogni timidezza, ogni debolezza e di rispondere con Pietro : « Signore ...
Tu sai che io ti amo ! » . 8 L'amore avrà la fortuna di penetrare in qualche
suo mistico intuito e con qualche sua anticipata pienezza 9 nel mistero
di carità, che oltrepassa ogni intelligenza, il mistero del sacrificio eu
caristico, e d'inabissarvi se stesso partecipando a quell'umile, incom
mensurabile rito, ch'è la nostra santa Messa.
Fratelli, non vi diciamo di più. Ma non concluderemo queste balbet
tanti parole senza confidarvi che un'altra ne teniamo nel cuore, desunta
anche essa da quelle indimenticabili della Cena del Signore, ed è questa :
« Io vi do il comandamento nuovo : amatevi gli uni con gli altri, come
Io ho amato voi » . 1 0 QuelP« Io » è Gesù, il Cristo, nostro Signore ; quel
« voi », sono gli Apostoli, sono tutti i fedeli che hanno creduto a Lui,
<( secondo la loro parola » ; 1 1 siamo noi, Chiesa Romana e Chiesa Catto
lica, noi, figli della terra e del secolo, che oggi, Giovedì Santo, dob
biamo tutti sentirci folgorati dall'amore crocifisso ed eucaristico di
Cristo; e dobbiamo ancora tanto imparare ad amarci gli uni gli altri,
secondo il suo esempio e il suo precetto.
7 Gal. 2, 20; Eph. 5, 2; 5, 25. 8 Io. 21, 15-17. 9 Cf. Eph. 3, 17, 19. 10 Io. 13, 34; 15, 12.
" Io. 17, 20.
Acta Pauli Pp. VI 247
ALLOCUTIONES
I
E.mis Patribus et Exc.mis Praesulibus e Consilio Secretariae generalis
Synodi Episcoporum, qui Conventui Romae habito interfuerunt. *
Venerabiles Fratres,
Gaudemus sane de conspectu vestro, qui per temporis intervalla iam
Nobis solet praeberi, vobisque salutem ex animo dicimus, qui per
aliquot dies in opus incubuistis, ad vitam universae Ecclesiae pertinens.
Disceptationes enim vestrae ad apparandum proximum Coetum Synodi
Episcoporum spectabant, quae ut institutum ecclesiale feliciter invale
scit, utpote cum certis temporibus, ac quidem secundum optatum mul
tarum Conferentiarum episcopalium, singulis trienniis sit celebranda, ut
praevidetur; sed hac de re sententia Sodalium proximi Synodi Coetus
iterum poscetur. Eiusdem Synodi vigor etiam perspicitur quodam modo
ex ipsis gravibus argumentis ei propositis ad tractandum.
Argumentum profecto, quod in proximo Synodi Conventu expende-
tur, est ex hoc genere : agetur enim de evangelizatione mundi nostrae
aetatis. Non est dubium, Venerabiles Fratres, quin saepe hominum con
victus et conversatio hodie saeculo sint conformia et a religione aliena.
Est ergo sedulo ponderandum, quomodo normae, sapientiae plenae, quae
in Constitutione Gaudium et spes et in Decreto Ad gentes divinitus Con
cilii Vaticani Secundi continentur, nunc post decem fere annos in
humanam vitam translatae sint vel transferantur oporteat.
Item disceptandum erit de methodis ad rem aptis, de earum com
paratione de earumque coniunctione et nexu. Ut breviter dicamus, sol
licite ac sollerter cogitandum erit, quae sit vis Evangelii, quod homini
bus nostrorum temporum annuntiamus, et quomodo eos reapse valeat
transformare.
Quibus dictis, quaedam proferenda esse videntur de iis, quae signi
ficavimus, cum Patres Cardinales die quinta huius mensis Martii in
Secreto Consistorio alloqueremur : perpendi scilicet recognitionem — no
strae aetati congruentem — legum de electione Romani Pontificis lata-
* Die 24 mensis martii a. 1973.
248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rum. Quod quidem studium nondum est absolutum, cum hoc negotium multam postulet prudentiam propter res historicas et iuridicas, quas secum fert.
Itaque etiam coram vobis quaestionem ponimus, in Consistorio illo allatam, circa opportunitatem associandi Membris Sacri Collegii Cardinalium, qui ius habent Conclave ingrediendi ut electores Romani Pontificis, Sodales Consilii Secretariae Generalis Synodi Episcoporum, dummodo hi, cum idem Conclave celebratur, munere suo actu fungantur et octogesimo aetatis anno sint minores.
Ut notum est, quindecim Membra istius Consilii vestri — e quibus duodecim ab omnibus Sodalibus Synodi libere eliguntur, tres a Romano Pontifice nominantur — officium suum gerunt usque ad subsequentem Synodi Coetum Generalem, ac quidem, quo accuratius rem decla-remus, donec ab eodem Pontifice electi confirmentur ac tres secundum Synodi ordinem ab eo nominentur. Hos ergo, si quod proponitur ad effectum deducetur, idoneos volumus ad participandam electionem Summi Pontificis quam forte tempore muneris eorum fieri contingat ; id est, hoc iure tantummodo fruentur, si eorum designatio, qua fiunt Membra Consilii Secretariae Generalis Synodi Episcoporum, pontificia auctoritate explicite ac nominatim approbata fuerit.
Hoc consilium Nostrum, quod iam diu agitamus quodque Nobis consentaneum esse videtur historiae Sacri Cardinalium Collegii et cum desideriis, post recens Concilium Oecumenicum Vaticanum vario modo enuntiatis, congruere, duplex commodum inferre putamus : etenim Sacro Collegio associarentur, in Romani Pontificis electione, viri ecclesiastici, qui, peculiaribus animi dotibus ornati, partes agunt Synodi Episcoporum, et qui coetum efficiunt, cuius sodales crebro mutantur.
Quae res si ita eveniet, Secretarius Generalis Synodi Episcoporum, qui non est membrum Consilii istius, Conclave ingredietur ut Secretarius Adiunctus, in hoc negotio, Secretario Sacri Collegii.
Item, cum a nonnullis minus probetur eos, qui praecelsum munus patriarchale obeant, aggregari Sacro Cardinalium Collegio, quod est institutum Romanum atque Latinum, perpenditur, an conveniat Venerabilibus Patriarchis Ecclesiarum Orientalium, cum hac Apostolica Sede communionem habentium, parem participationem electionis Romani Pontificis proponere, qui, ut nemo ignorat, non est solum Patriarcha Ecclesiae Latinae, verum etiam ut successor Petri, caput totius Ecclesiae et, iuxta sententiam Concilii Vaticani Secundi, unitatis tum
Episcoporum tum fidelium multitudinis perpetuum ac visibile princi-
Acta Pauli Pp. VI 249
pium et fundamentum.1 Praedicti vero Patriarchae, si casus ferat, elec
tionem huiusmodi solummodo participare poterunt, si, legitime electi,
a Summo Pontifice communionem explicite acceperint.
Haec habuimus, quae ad vos, Venerabiles Fratres, diceremus, egre
giam existimationem et fraternam dilectionem Nostram vobis testantes.
Vota autem, quae pro vobis suscipimus, confirmet Apostolica Benedictio,
quam vobis et gregibus vestris amanter impertimus.
Alia fine di questo gradito e cordiale incontro amiamo esprimervi un
particolare ringraziamento per la vostra apprezzata collaborazione e
rivolgervi un fervido augurio per il vostro ritorno nelle rispettive sedi
e per una felice e profìcua ripresa del vostro ministero pastorale.
Desideriamo anche che portiate il Nostro saluto beneaugurante ai
vostri sacerdoti e fedeli.
I I
Ad Excellentissimum Virum Faisal Al Saleh Al Mutawa, Nationis « Ku
wait » appellatae primum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici
Litteras concrediti muneris testes tradentem. *
Mr Ambassador,
It gives us great pleasure to welcome you and to receive the
Letters of Credence by which His Highness the Emir of Kuwait ac-
credits you as Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of
the State of Kuwait to the Holy See.
The formality of the moment does not prevent us from telling you
why we find the establishment of diplomatie relations between your
country and the Holy See a source of satisfaction. We regard it as
an important sign of the times in which we live and we consider our
meeting today as an example of the growing communication, un-
derstanding and mutual esteem which is drawing men of every race,
héritage and tradition closer together. This spirit of openness and
universality is indeed of source of great hope for the future.
It is because mutual esteem and respect must find their expression
1 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 23.
* Die 21 mensis martii a. 1973.
250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
in practical collaboration that we can truly regard the establishment of relations as a step along the path to I>rotherhood, peace and justice in the world. It is the resolute desire of the Holy See to collaborate according to its possibilities for the achievement of these goals, and in this connection we thank Your Excellency for your complimentary remarks regarding the efforts of the Holy See to promote these essential values.
At the local level, we can assure you that the Catholic Church in Kuwait will continue to work for the betterment of ail, and we express the hope that the Church in your country will ever enjoy the freedom granted to it for the fulfilment of its religious and educational work.
Finally we ask you to convey our greetings to His Highness the Emir of Kuwait, together with our sincere good wishes that the people of Kuwait may continue to progress in tranquillity and peace. While we invoke every divine favour upon the people of your land, we would assure Your Excellency of every assistance on our part for the happy fulfilment of your duties as Ambassador.
I I I
Ad Excellentissimum Virum Gustavum Heinemann, Reipublicae Foede
ratae Germaniae Praesidem. *
Hochgeehrter Herr Bundespräsident!
Wir entbieten Ihnen wie den Persönlichkeiten Ihrer Begleitung
Unseren ehrerbietigen Gruss und danken Ihnen für die Worte, die Sie,
auch im Namen der Bundesrepublik Deutschland, an Uns gerichtet
haben.
Ihr Besuch ist, wie Sie hervorgehoben haben, ein erneuter Beweis
der freundschaftlichen Beziehungen, die die Bundesrepublik Deutsch
land und den Heiligen Stuhl seit langem verbinden. Diese auch
vertraglich bestätigten Beziehungen gründen sich auf gegenseitige
Wertschätzung und lang erprobtes harmonisches Zusammenwirken im
nationalen und internationalen Bereich.
Unser herzlicher Gruss gilt in dieser Stunde Ihrer Heimat, die Wir
vor Jahren besucht haben. Mit Freude denken Wir an die schöne deut-
* Die 26 mensis martii a. 1973.
Acta Pauli Pp. TI 251
sehe Landschaft zurück, an die Städte mit den altehrwürdigen Domen
und Kirchen, an die arbeitsamen und zielstrebigen Menschen.
Wir möchten hier aber auch die deutschen Universitäten und Hoch
schulen erwähnen, die Ihrem Volk einen ehrenvollen Platz in der
Kultur- und Geistesgeschichte der Menschheit einräumen und einen
wesentlichen Beitrag für Europa, ja für die Welt leisten. Gleichermassen
verdient der wirtschaftliche und technische Fortschritt Ihres Landes
Unsere aufrichtige Bewunderung.
Es ist Unser Wunsch, dass die geistige Entwicklung mit der techni
schen Schritt halte ! Die Geschichte aller Jahrhunderte lehrt den Men
schen, dass das wahre Wohl eines Volkes, seine berechtigten politischen,
wirtschaftlichen und kulturellen Bestrebungen notwendig auf sittlicher
Grundlage aufbauen müssen. Es sind jene von Unserem Vorgänger
Papst Johannes dem Dreiundzwanzigsten in seiner Enzyklika « Pacem
in terris » aufgezeigten Prinzipien der Wahrheit, der Gerechtigkeit, der
Liebe und der Freiheit.1
Auf dieser Grundlage sind auch die Voraussetzungen für einen
wahren, menschenwürdigen und dauerhaften Frieden gegeben. Wir
setzen deshalb grosse Hoffnung in das deutsche Volk und hegen die
Zuversicht, dass es einen wertvollen und wichtigen Beitrag zur Er
haltung des Friedens in Europa und in der Welt leisten werde.
In diesem Zusammenhang möchten Wir einen weiteren Gedanken,
der Uns sehr am Herzen liegt, hervorheben. Die weitaus grössere Zahl
der Bundesbürger bekennt sich zu den christlichen Konfessionen. Diese
Tatsache wird der Staat nicht unbeachtet lassen dürfen. Denn wenn wir
auch heute in einer pluralistisch geformten und orientierten Gesellschaft
leben, so bleiben doch die sittlichen Grundsätze bestehen, die Gott in
die Natur des Menschen hineingelegt hat, in erster Linie die Würde
und Rechte jeder menschlichen Person.
Wir geben dem Wunsche Ausdruck, auch die jungen Menschen in
Deutschland möchten sich stets nach diesen Grundsätzen richten. Die
Jugend, der Unsere besondere Zuneigung und Unser besonderes Veständ-
nis gilt, steht der Kirche und dem heutigen Staatsgefüge oft sehr
kritisch gegenüber. Sie sieht hier oft nur eine Summe von Vorschriften
und Verboten, ein Festhalten an veralteten Konzeptionen. Sie sucht
nach neuen Wegen, mit der Begeisterung und dem selbstlosen Einsatz,
deren nur sie fähig ist. Die Gefahr ist gross, dass sie ihre Kraft ver-
1 Vgl. A.A.S. 55 (1963), S. 257-304.
252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
geudet, dass sie Scheinzielen nachjagt. Es muss deshalb Aufgabe aller
sein, den jungen Menschen Werte vor Augen zu stellen, für die sich der
Einsatz lohnt.
Wir möchten Ihnen, hochgeehrter Herr Bundespräsident, auch ein
Wort der Anerkennung aussprechen für die grosse Hilfe, die die deut
sche Bevölkerung schon seit Jahren in echt christlicher Bruderliebe
für die aufstrebenden Länder der Dritten Welt leistet. Wir danken auch
für alle Massnahmen zugunsten der vielen tausend Gastarbeiter, die in
Deutschland leben und arbeiten. Auch für sie gilt das Wort, unter das
Wir einen der vergangenen Weltfriedenstage gestellt haben : (( Jeder
Mensch ist mein Bruder » !
Es möge Uns gestattet sein, Ihnen, hochgeehrter Herr Bundesprä
sident, und Ihrer Frau Gemahlin sowie dem Herrn Aussenminister mit
Gattin und dem Herrn Botschafter beim Heiligen Stuhl zum Abschluss
dieser Begegnung nochmals Unsere aufrichtige Hochschätzung zu
bekunden.
In der Zuversicht, dass Ihrem Lande weiterhin Frieden und
Wohlstand erhalten bleiben, erflehen Wir Ihnen und der Regierung
der Bundesrepublik Deutschland sowie dem von Uns hochgeschätzten
deutschen Volk von Herzen Gottes bleibenden Schutz und Segen.
NUNTIUS RADIOTELEVISIFICAS
Universis Urbis et Orbis Christifidelibus cunctisque hominibus, die Pa
schatis Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo
Petrianae Basilicae podio Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Be
nedictionem. *
Fratelli, Figli, Uomini tutti,
Il nostro annuncio di Pasqua, quest'anno millenovecentosettantatre, giungerebbe a fatica alle nostre labbra, giungerebbe a stento alle vostre orecchie,
se la verità, la realtà del fatto sconvolgente non venisse in nostro soccorso, e ci obbligasse a ripresentarci al mondo e a ripetere, con la primitiva sicurezza, temprata anzi dai nuovi conflitti d'una critica corrosiva, l'antico inaudito messaggio, l'inverosimile ma vittoriosa
* Die 22 mensis aprilis a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 253
testimonianza : è risorto, sì, Gesù il Cristo è risorto, risorto da morte,
dalla nostra morte fatale e orrenda, e ha inaugurato una nuova vita,
la nostra stessa vita, ma rifusa in una metamorfosi soprannaturale,
dominata dalle celesti energie dello Spirito.1
Sì, Fratelli. Veramente Cristo è risorto.
E questo annuale ricorrente messaggio è la forza del nostro augurio
pasquale, per voi che qui ci ascoltate, per i popoli diffusi su tutta la
terra, che attendono se ancora il fatidico annuncio giunge ancora da
Pietro, sicuro.
È risorto ; e noi cediamo a Lui stesso, a Cristo, la parola che a noi
tutti ripete il beatissimo saluto : (( La pace sia con voi » . 2
Vada il nostro augurio pasquale di pace, a tutti diretto, partico
larmente là dove pace ancora non esiste, e dove essa è più incerta e
pericolante !
La nostra voce vibra secondo le presenti segnalazioni del cuore!
Vada perciò l'augurio all'Indocina, per così lungo tempo oggetto
dell'attenzione e delle trepidazioni del mondo. Le speranze d'una fine
dell'annoso conflitto, solo di recente accese, sono tuttora esposte ai
venti contrari di un'incerta situazione che le rendono fragili e vacil
lanti.
Vada l'augurio alla terra dove nacque, insegnò, sofferse, morì e
risorse il Signore Gesù ! Là, dove il suo saluto di pace è risuonato
tante volte, e di dove esso si è esteso per tutta la terra, insieme al suo
messaggio di amore e di giustizia, là purtroppo dove ancora la pace
non regna.
Pace auguriamo parimente alle dilette popolazioni dell'Irlanda
del Nord ! L'intollerabile e doloroso stato di cose che colà disgraziata
mente si prolunga, contro le aspirazioni e la volontà della più gran
parte delle popolazioni stesse, suona offesa, oltre che all'umanità, al
nome cristiano. Taccia la voce della violenza, e parli invece quella
della saggezza e della buona volontà; e possano le recenti note e
autorevoli proposte offrire base favorevole ad uno sforzo congiunto,
che apra il cammino ad una vera riconciliazione nella giustizia e nella
carità.
Il nostro sguardo spazia nel mondo e vede tanti altri focolai di
contese e situazioni di ingiustizia che provocano reazioni e rivolte.
1 Cf. 1 Cor. 15. 2 Io. 20, 19 e 26.
254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Giunga anche là il nostro augurio e la nostra esortazione, con la preghiera nostra e la cooperazione di tutti gli uomini amanti della pace.
A tutti gli operatori di pace, il nostro incoraggiamento e la nostra
benedizione! E insieme la sicurezza delle preghiere dell'intera Chiesa,
stretta attorno a Cristo suo Salvatore, vincitore dell'odio e della morte,
Re di amore e di pace.
Ed a quanti sono impazienti di veder realizzato nel mondo ciò che
ad essi sembra giusto e benefico noi desideriamo ripetere : Non è con la
violenza che si opera il bene! Tanto meno può stabilirsi un giusto
ordine umano correndo le vie dell'ingiustizia ! Solo l'amore, forte, gene
roso, tenace, ma insieme paziente e rispettoso delle leggi della giusti
zia e dei diritti di tutti, può assicurare ai popoli e alla umanità un
avvenire migliore.
Ma la pace pasquale non circoscrive il suo intervento a questi
punti dolenti dell'umanità. Essa è così gonfia di speranza e di gioia,
che, venendo a noi dal cuore di Cristo risorto, dilaga e si effonde su
tutta la terra, su tutti gli uomini.
Essa incontra ben altri fenomeni che quelli ora accennati. Incontra
tentativi già molto avanzati per rispondere al bisogno che il mondo
sempre più, a suo onore, manifèsta d'un ordine universale, ove ogni
popolo trovi la sua originale espressione di vivere nel concerto unitario
del mutuo rispetto, anzi nella collaborazione fraterna, che dia sempre
all'umanità la possibilità di sperare e di amare; e Cristo, la Vita
risorta, saluta ed accoglie, corrobora e finalizza questo universale e
gigantesco sforzo di unità e di pace.
Ancor più la sua pace gioiosa, sorvolando le folle delle nuove gene
razioni, incontra l'oceano immenso della gioventù, che cresce e che sale ;
e cerca la via, e cerca la verità, e cerca la vita, verso cui muovere i
suoi passi incerti ed inquieti, ma pieni di vivacità. Sì, giovani del
nuovo tempo ; Cristo viene a voi incontro col suo lieto saluto pasquale :
pace a voi ! pace e sapienza, pace e autenticità umana e sovrumana,
pace e pienezza nella gioia di vivere e di amare; così Egli a voi si
rivolge perché è pronto a svelarvi il significato delle cose e della vita;
e così Egli vi attende alla sua scuola divina e alla sua mensa di carità.
E pace a tutti i fratelli cristiani ancora da noi separati, perché l'unità
si faccia in Cristo nel più felice incontro.
E a tutti, a ciascuno il beatificante saluto della pace pasquale ; a
voi, che soffrite, a voi che siete soli e cercate conforto; a voi, che
Acta Pauli Pp. VI 255
nascondete nel cuore la silenziósa, ma crudele disperazione dell'indif
ferenza, dello scetticismo; a voi, che intravedete la vetta della gran
dezza umana, il sacrificio per amare e servire, e ignorare quando e per
chi consumarlo : Cristo risorto, col trofeo della sua Croce, viene anche
verso di voi, e, come a tutti, vi tende le braccia, e vi attrae, con il suo
saluto : Pace anche a voi ! Sono Io ; non abbiate timore.3
Ed affinché questo saluto vivificante di Gesù risorto sia davvero
messaggero di pace, di letizia, di vita, ecco a tutti la nostra Apostolica
Benedizione.
Deinde Beatissimus Pater lingua italica, gallica, anglica, germanica, hispanica, lusitana, graeca, polona, russica, sinensi et vietnamensi cunctis qui Eum audiebant, felicia omina pronuntiavit.
NUNTII SCRIPTO DATI
I
Episcopis Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis, annua, qua
dragesimali tempore, ea in Natione stipe collecta.
Düring the season of Lent it is your practice to address an appeal
to the Catholics of the United States in order to encourage them to
contribute generously to the agency which provides aid and assistance
for needy people around the world. In view of the immense work of
charity that has been accomplished by this agency in the past and
continues to be carried out in the présent, how could we not associate
ourseif with you in this appeal?
We have already addressed a message to the universal Church
inviting all Catholics to a spirit of generous sacrifice in this holy
season. But the great sufferings of which our times are the sad
witness urge us to speak without ceasing and at every possible op-
portunity on behalf of the so often voiceless afflicted and destitute
people of today's world. And indeed, is not constant concern for the
alleviation of suffering, where ver it is found, a task incumbent upon
our apostolic office? The New Testament provides numerous examples
of the Apostles' insistence that the followers of the Lord must be
compassionate towards all in need and assist them even materially.1
3 Cf. Mr. 6, 50.
1 B. g. 2 Cor 9, 13; / Jn 3:17; Jas 2:20.
256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
In our recent message, dear brothers, we emphasized that the
giving of fìnancial assistance must he based upon motives provided
by faith. In this context it is helpful to recali one of the lessons
contained in our Lord's answer to the messengers of John the Baptist,
when they asked him : " Are you ' He who is to come ' or do we look
for another? " Jesus said to them : " Go back and report to John
what you hear and see : the blind recover their sight, cripples walk,
lepers are cured, the deaf hear, dead men are raised to life, and the
poor have the good news preached to them ". 2 By these words our
Lord taught us that bringing salvation to mankind involves not only
man's spirit but his body as well. Imitation of the Lord must always
in vol ve concern for both the spiritual and material well-being of
mankind.
We know how much your people have done already. The spiritual
treasure of grace and salvation which they have received has over-
flowed into a great generosity on behalf of the needy. But much stili
remains to be done. - We are confident that your people will continue
to be generous, so that suffering everywhere may be alleviated ; we
are confident that their contributions will always be a sign of their
gratitude to the Father for the great love he has shown through the
death and Résurrection of his êon Jesus Christ.
Invoking upon all of you the grace of God our Father, the peace
of our Savior and the joy of fellowship in the Holy Spirit, we
cordially impart to the Church in the United States our special
Apostolic Blessing.
From the Vatican, March 7, 1973.
PAULUS PP. VI
I I
Universis Christifidelibus cunctoque Clero, ob diem celebrandum eccle
siasticis iuvandis vocationibus per totum terrarum orbem dicatum.
La Giornata Mondiale di preghiere per le vocazioni è giunta alla sua
decima celebrazione. Ancora una volta abbiamo la gioia, e sentiamo la
responsabilità, di rivolgerci a tutti voi, figli dilettissimi, in questo
giorno benedetto che cade a metà percorso del tempo pasquale, nella
Acta Pauli Pp. VI 257
luce di Cristo risorto e nell'attesa della Pentecoste. Diciamo a voi,
venerabili Fratelli nell'Episcopato, a voi sacerdoti e diaconi, a voi
religiosi e religiose, a voi membri di Istituti Secolari, a voi missionari
in ogni terra, a voi genitori ed educatori credenti, e a voi, soprattutto,
giovani carissimi, che state cercando le strade del vostro avvenire.
La nostra voce forse vi raggiunge durante l'assemblea liturgica, nel
momento più intimo e profondo della comune partecipazione al mistero
eucaristico, dove Cristo è presente tra voi nel suo Sacrifìcio e nell'an
nuncio della sua Parola.1 Vorremmo dunque prendere ispirazione dal
Vangelo, affinché sia Lui che vi parla, mentre noi vi parliamo. Lo
facciamo seguendo il nostro rito romano, certi però che i dilettissimi
figli appartenenti ad altri riti troveranno eguale ispirazione meditando
la Parola del Signore secondo le venerande tradizioni delle loro Chiese.
Quale ricchezza di insegnamenti ci è offerta dalla indimenticabile
pagina evangelica, che ci presenta la figura del buon pastore, anzi, del
vero pastore, dell'unico pastore ! La figura del Signore Gesù che offre
la sua vita — e liberamente la offre — per le sue pecore ; che le conosce,
e da esse è conosciuto ; che pensa a quelle che non sono ancora del suo
ovile, e che pure deve condurre, e che ascolteranno la sua voce, e diven
teranno un solo gregge e un solo pastore.2
Ma da tanta ricchezza di pensieri vorremmo sceglierne uno solo,
che sia come il tema e il ricordo della decima Giornata Mondiale.
Questo: Io offro la mia vita ... ma la offro da me stesso.3 È impressio
nante vedere come il nostro Vangelo ritorna ed insiste su questo punto :
generosità piena nel donarsi, in perfetta libertà. Quale lezione, figli
carissimi, quale esempio!
Come voi sapete, la « vocazione », nel senso completo che noi cri
stiani riconosciamo a questa parola, è un mistero grande di fede. È
infatti Dio Padre, Creatore e Signore del cielo e della terra, che chiama
ogni cosa all'esistenza, ogni creatura vivente alla vita, ogni essere spi
rituale alla conoscenza e all'amore di Lui. E chiama anche l'uomo a
collaborare con Lui per dominare e completare la creazione : U hai fatto
poco meno degli angeli, di gloria e di onore lo hai coronato: gli hai dato
potere sulle opere delle tue mani.* È Gesù Salvatore che chiama tutti al
1 Of. Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 7. 2 Gv. 10, 11-18. 3 L. c. 17 s. 4 Sal. 8, 6s.; cf. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes,
nn. 12 e 67.
17 - A. A . S.
258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
suo Regno : Venite a me, voi tutti ..., 5 e chiama alcuni a partecipare più direttamente alla sua missione di salvezza : Seguitemi, vi farò diventare
pescatori di uomini.6 È lo Spirito del Padre e di Gesù, che continua a far risonare nell'intimo di ciascuno le chiamate più personali : « lo Spirito Santo che, distribuendo a ciascuno i suoi doni come vuole,"1
dispensa pure tra i fedeli di ogni ordine grazie speciali, con le quali li rende adatti e pronti ad assumersi varie opere e uffici per il rinnovamento e la più ampia edificazione della Chiesa, poiché a ciascuno è data
una manifestazione particolare dello Spirito per l'utilità comune x>.8
Tutto, dunque, il Signore ha affidato a voi, tutto ha deposto nelle vostre mani : le cose che riguardano questo mondo, e quelle che riguardano l'edificazione della sua Chiesa e l'annuncio del suo Vangelo di salvezza universale. Ora una cosa è necessaria : che a tanta generosità di Dio nell'offrire, corrisponda la vostra generosità nel collaborare. Come ha fatto, per primo, Cristo : Io offro la mia vita ...9
È un invito alla generosità, che vi riguarda tutti, quale che sia la scelta che avete compiuta o che vorrete compiere, perché è dal mistero stesso del vostro Battesimo che giunge incessante la chiamata ad una vita cristiana piena, nella fede e nelle opere : Siate perfetti come è
perfetto il Padre vostro celeste^.10 È un invito alla generosità, che riguarda, in modo speciale, voi che avete scelto una consacrazione a servizio della Chiesa, in forza di una singolare chiamata. E ora questa chiamata vi segue, vi incalza, perché la vostra risposta sia ogni giorno migliore del giorno che è passato : In questo è glorificato il Padre mio :
che portiate molto frutto.11 Dovete dare molto, perché molto vi è stato dato. Se vi diciamo questo, è anche perché sappiamo che i giovani guardano a voi. È infine un invito alla generosità che rivolgiamo, con particolare affetto, a voi giovani, che non avete ancora compiuto una scelta definitiva. Molte sono le chiamate, molte le strade che si aprono davanti a voi, anche nel servizio alla Chiesa, Popolo di Dio. Ve ne hanno parlato. Le conoscete. Saranno chiamate senza risposta? Strade deserte? Di chi e di che cosa avete paura? Voi siete generosi : siate generosi anche in questo.
5 Mt. 11, 28. 6 Me. 1, 17. 7 1 Cor. 12, 11. 8 1 Cor. 12, 7; Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 12. 9 L. c. 10 Mt. 5, 48. 11 Io. 15, 8.
Acta Pauli Pp. 17 259
Nulla sembra poter resistere a Dio che chiama : Chi può infatti
resistere al suo volere? 12 Eppure non è così. Dio si ferma con rispetto di fronte alla libertà dei suoi figli, che ha creato liberi. La sua chiamata, ogni chiamata, riveste dunque la forza e la dolcezza di un invito, che nulla perde della sua divina potenza e nulla toglie alla vostra libertà. Voi siete liberi : dunque, decidete. Come ha fatto, per primo, Cristo : la mia vita la offro da me stesso.13
Diciamo a tutti voi, figli dilettissimi, giovani e meno giovani : non permettete che persone o idee o avvenimenti riescano a bloccare le vostre scelte e le vostre decisioni. Perchè fermarvi ed attendere? Intanto l'immagine di questo mondo si trasforma rapidamente. Altre schiere di uomini arrivano su questa terra. Il Vangelo deve essere annunciato a tutti. Ai poveri di ieri si aggiungeranno quelli di domani. Ci sono e ci saranno gli affamati, gli assetati, i carcerati, i malati nel corpo e nello spirito. Essi vi attendono : in essi vi attende Cristo.14 C'è lavoro per tutti. C'è un posto anche per voi.
Che il Signore vi benedica in questo giorno di meditazione e di preghiera. Vi benedica nella vostra generosità e nella vostra libertà. Renda più grande la vostra generosità e liberi la vostra libertà da ogni ostacolo che la possa trattenere.
E come pegno vi giunga, piena di affetto, la nostra Apostolica Bene dizione.
Dal Vaticano, 10 marzo 1973, decimo del nostro Pontificato.
PAULUS PP. VI
12 Rm. 9, 19. 13 L. c. 1 4 Of. Mt. 25, 35 ss.
260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA SS. CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 6 Martii 1973. — Titulari episcopali Ecclesiae Zertensi praefecit R. D. Iacobum Kavanagh, sacerdotem archidioecesis Dublinensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Dermot I. Ryan, Archiepiscopi Dublinensis.
die IJf Martii. — Archiabbatiae nullius S. Martini in Monte Pannoniae R. P. D. Andream Iosephum Szennay, O.S.B.
die 16 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Culmensi Exc. P. D. Bernardum Czaplinski, hactenus Episcopum tit. Paustinopolitanum.
die 21 Martii. — Titulari pro hac vice Archiepiscopali Ecclesiae Aemoniensi Exc. P. D. Maximinum Romero Lema, hactenus Episcopum Abulensem.
die 25 Martii. — Archiepiscopali Ecclesiae Lucensi Exc. P. D. Iulianum Agresti, hactenus Archiepiscopum Spoletanum atque Episcopum Nursinum.
die 12 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Thuccensi in Numidia R. P. Fridericum Richter Fernández-Prada, sodalem Ordinis Fratrum Minorum, quem deputavit Auxiliarem P. D. Herasmi Hiño josa Hurtado, Archiepiscopi Piurensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Curensi seu S. Anthimi R. D. Augustum Beuzeville Ferro, vices cancellarii agentem Curiae metropolitanae Limanae, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Ioannis S.R.E. Cardinalis Landázuri Ricketts, Archiepiscopi Limani.
die 13 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Itumbierensi R. D. Iosephum de Lima, curionem paroeciae S. Godehardi in civitate et dioecesi Luceatina.
I
PROVISIO ECCLESIARUM
Sacra Congregatio pro Episcopis 261
— Titulari episcopali Ecclesiae Vallispostanae R. P. Constanti-
num Iosephum Luers, ex Ordine Fratrum Minorum, quem constituit
Praelatum et Pastorem Praelaturae Obidensis.
die 17 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Calaritanae, Exc. P. D.
Iosephum Bonfilioli, hactenus Archiepiscopum Syracusanum.
die 25 Aprilis. — Titulari « pro hac vice » archiepiscopali Eccle
siae Equiliensi Exc. P. D. Miltonium Correa Pereira, hactenus Epi
scopum Garanhunensem, quem constituit Coadiutorem cum iure suc
cessionis Exc.mi P. D. Ioannis de Sousa Lima, Archiepiscopi Ma-
naënsis.
— Cathedrali Ecclesiae Barretensi, noviter erectae, R. P. Iosephum
de Matos Pereira, e Congregatione Missionariorum Filiorum Imma
culati Cordis B. M. V.
die 27 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Facatativensi Exc. P. D.
Ferdinandum Velázquez Lotero, hactenus Episcopum titularem Gar-
bensem.
I I
AQUIPENDIENSIS, BALNEOREGIENSIS,
C I V I T A T I S PLEBIS, URBEVETANAE
DECRETUM
De mutatione finium dioecesium
Quo facilius christiani gregis fidelium spirituali bono consuleretur fieretque sacrorum Antistitum fructuosior labor, nuper ab Apostolica Sede expostulatum est ut Ecclesiarum Aquipendiensis, Balneoregiensis, Civitatis Plebis et Urbevetanae fines aliquantulum immutarentur aptiusque disponerentur.
Sacra autem Congregatio pro Episcopis, auditis hoc super negotio locorum Ordinariis, quorum id interesset, ac rata huiusmodi immutationes in bonum animarum vere cessuras, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo, Divina Providentia Pp. V I , tributarum, porrectas preces accipiendas esse censuit.
Quapropter praesenti Sacrae Congregationi pro Episcopis decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit :
1) pars municipii Aquipendii, quae Trevinano vulgato nomine
262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
appellatur, a dioecesi Civitatis Plebis separetur et dioecesi Aquipen-diensi adnectatur;
2) pars municipii Aquipendii, vulgo Torre Alfina appellata, a dioecesi Urbevetana distrahatur et dioecesi Aquipendiensi ascribatur;
3) partes municipii Urbiventi, quae vulgo Tordimonte et Sant'Egi
dio cognominantur, a dioecesi Balneoregiensi disiungantur et dioecesi Urbevetanae uniantur.
Decernit quoque eadem Sacra Congregatio ut, una cum territorio ecclesiae, adnectantur oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes et quaecumque alia ecclesiastica bona quomodocumque ad paroecias vel ecclesias illorum territoriorum spectantia.
Documenta et acta, singulas de quibus agitur paroecias respicientia, a curia a qua ad curiam dioecesis, cui paroeciae aggregandae sunt, transmittantur.
Ad clerum vero quod attinet, simul ac praesens decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes dioecesi illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem clerici dioecesi illi incardinati maneant, in cuius territorio legitimum habent domicilium. Utriusque tamen dioecesis Episcopis Ordinariis fas erit — ob congruas rationes — collatis consiliis cum sacerdotibus et clericis quorum interest, aliter eorum incardinationem disponere.
Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum Ferdinandum Lambruschini, Archiepiscopum Perusinum atque Administratorem Apostolicum Civitatis Plebis, eidem necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad eandem Sacram Congregationem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 24 martii 1973.
SEBASTIANUS Card. RAGGIO, Praefectus
L. © S.
i£ Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis
Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 263
SACRA CONGREGATIO
PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS
AIMERENSIS-IAIPURENSIS ET SAGARENSIS
DECRETUM
De mutatione finium
De bono animarum solliciti Exc.mus P. D. Leo D'Mello, Episcopus
Aimerensis et Iaipurensis, et Rev.mus P. Clemens Thottungal, Exar-
chus Apostolicus Sagarensis, concordi voto postulaverunt, ut distric
tus civilis, cui nomen est Guna, qui quidem dioecesi latinae Aimerensi-
Iaipurensi pertinet, Exarchatui Apostolico Sagarensi, ritus malaba-
rensis, assignetur, ita ut ecclesiastici fines cum propria Statuum civi
lium circumscriptione aptius convenirent.
Attento favorabili voto Exc.mi P. D. Ioannis Gordon, Archiepiscopi
tit. Mcopolitani ad Nestum, Apostolici in India Pro-Nuntii, annuente
ac favente Sacra Congregatione pro Gentium Evangelizatione, haec
Sacra Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus, vigore facultatum sibi
a Summo Pontifice Paulo Pp. VI tributarum, praesenti decreto
— perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuis
sent —, districtum civilem, qui Guna appellatur, a dioecesi Aimerensi-
Iaipurensi separat et Exarchatui Apostolico Sagarensi adscribit.
Ad haec perficienda Sacra Congregatio memoratum P. D. Ioannem
Gordon deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates
etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in
ecclesiastica dignitate constitutum, cum onere, quamprimum, authen
ticum exemplar actus peractae executionis remittendi, sive ad hanc
Sacram Congregationem, sive ad Sacram Congregationem pro Gentium
Evangelizatione.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesiis
Orientalibus, die 2 mensis Aprilis anno 1973.
PAULUS Card. PHILIPPE , Praefectus
£B Marius Brini, Archiep. tit. Algizen., a Secretis
264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
INSTRUCTIO
DE COMMUNIONE SACRAMENTALI
QUIBUSDAM IN ADIUNCTIS FACILIORE REDDENDA
Immensae caritatis testamentum, quod Christus Dominus Eccle
siae sponsae suae reliquit, ineffabile nempe Eucharistiae donum,
quod est omnium maximum, postulat ut tantum mysterium altius in
dies agnoscatur eiusque virtus salutifera uberius participetur. Qua
propter Ecclesia, pietatis fovendae causa erga Eucharistiam, quae
christiani cultus est caput et centrum, non semel pastorali studio
ac sollicitudine permota idoneas edidit leges opportunaque documenta.
Nova autem temporum adiuncta ampliorem aditum, salva semper
summa quae tanto sacramento debetur reverentia *, ad s. Commu
nionem postulare videntur, ut fideles, fructus sacrificii Missae copio
sius participando, se Deo et Ecclesiae hominumque bono promptius
et operosius devoveant.
In primis providendum est ne, deficiente copia ministrorum s. Com-
1 Cfr. Conc. Trid., Sess. IS , Decretum de SS. Eucharistiae Sacramento, cap. 7; Denz. 880 (1646-1647): «S i non decet ad sacras ullas functiones quempiam accedere nisi sancte, certe, quo magis sanctitas et divinitas caelestis huius sacramenti viro christiano comperta est, eo diligentius cavere ille debet, ne absque magna reverentia et sanctitate ad id percipiendum accedat, praesertim cum illa plena formidinis verba apud Apostolum legamus: Qui manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit non diiudicans corpus Domini (1 Cor. 11, 29). Quare communicare volenti revocandum est in memoriam eius praeceptum: Probet autem seipsum homo (1 Cor. 11, 28). Ecclesiastica autem consuetudo declarat, eam probationem necessariam esse, ut nullus sibi conscius peccati mortalis, quantumvis sibi contritus videatur, absque praemissa sacramentali confessione ad sacram Eucharistiam accedere debeat. Quod a Christianis omnibus, etiam ab iis sacerdotibus, quibus ex officio incubuerit celebrare, haec sancta Synodus perpetuo servandum esse decrevit, modo non desit illis copia confessoris. Quod si necessitate urgente sacerdos absque praevia confessione celebraverit, quam primum confiteatur». S. Congr. Concilii, Decr. Sacra Tridentina Synodus, 20 Dec. 1905: A.S.S. 38 (1905-1906), pp. 400-406; S. Congr. pro Doctrina Fidei, Normae pastorales circa absolutionem sacramentalem generali modo impertiendam, 31 iulii 1972, Norma I: A.A.S. 64 (1972), p. 511.
Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 265
niunionis, receptio aut impossibilis aut difficilis evadat; deinde ne
infirmi lege ieiunii, quam servare non possint, licet eadem iam untis
sima sit, a tanto animi solamine seu a s. Communione recipienda pro
hibeantur. Tandem convenire videtur quibusdam in adiunctis fidelibus
id petentibus permitti, ut altera vice eadem die sacramentalem Com
munionem rite percipiant.
Ideo quarundam Conferentiarum Episcopalium votis exceptis, se
quentes eduntur normae :
1. de ministris extraordinariis s. Communionis distribuendae;
2. de ampliore facultate bis eadem die communicandi;
3. de ieiunii eucharistici mitigatione pro infirmis et senibus ;
4. de pietate ac reverentia erga SS.mum Sacramentum quoties
Panis eucharisticus in fidelis manu deponitur.
1.
DE MINISTRIS EXTRAORDINARIIS
S. COMMUNIONIS DISTRIBUENDAE
Rerum adiuncta, in quibus ministrorum s. Communionis distribuen
dae copiam deficere animadvertitur, varia sunt :
— infra Missam, ob magnum populi concursum vel peculiarem ce
lebrantis difficultatem ;
— extra Missam, cum ob dissita loca difficile est sacras Species
afferre, praesertim ad modum Viatici, infirmis in periculo mortis con
stitutis, vel cum ipse infirmorum numerus, praesertim in nosocomiis
vel similibus institutis, plures ministros postulat. Ne ergo fideles,
qui in statu gratiae ac recta piaque mente sacrum convivium parti
cipare cupiunt, hoc sacramentali adiutorio solacioque careant, Sum
mo Pontifici opportunum visum est extraordinarios constituere mini
stros, qui sibi aliisque fidelibus s. Communionem praebere valeant,
certis his definitisque condicionibus :
I. Ordinarii locorum facultate gaudent qua personae idoneae, nomina
tim selectae uti ministro extraordinario, valeant permittere, ad actum
vel ad tempus, vel, necessitate cogente, stabili quoque modo, sive
seipsam pane caelesti cibare, sive hunc aliis fidelibus porrigere et aegro
tis domi degentibus afferre, quoties :
a) sacerdos, diaconus et acolythus desint;
266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
b) iidem s. Communionem administrare impediuntur propter
aliud pastorale ministerium, adversam valetudinem ac provectam ae
tatem ;
c) fideles s. Communionem petentes tot sint ut Missae celebra
tio vel Eucharistiae extra Missam distributio nimis protrahantur.
I I . Iidem Ordinarii locorum facultate fruuntur permittendi sin
gulis sacerdotibus sacra munera exercentibus ut deputare valeant
personam idoneam, quae in casibus verae necessitatis, ad actum,
s. Communionem distribuat.
I I I . Praedicti Ordinarii locorum has facultates delegare possunt
Episcopis Auxiliaribus, Vicariis Episcopalibus et Delegatis Episco
palibus.
IV. Persona idonea, de qua in nn. I et I I , designabitur iuxta ordi
nem, mutabilem tamen de prudenti Ordinarii loci iudicio, ex quo recen
sentur lector, seminarii maioris alumnus, religiosus, religiosa, catechi
sta, christifidelis : vir vel mulier.
V. In oratoriis Communitatum religiosarum utriusque sexus mu
nus distribuendi s. Communionem in adiunctis, de quibus supra sub
n. I, recte committi potest Superiori sacro ordine carenti vel Antistitae
aut eorum vicariis.
V I . Persona idonea ad s. Communionem administrandam ab Ordi
nario loci nominatim selecta, et persona, de qua sub n. I I , a sacerdote
facultatem habente deputata, expedit, si tempus adest, ut mandatum
accipiant iuxta ritum huic Instructioni adiunctum 2 ; distributionem
autem s. Communionis peragat iuxta liturgicas normas.
Cum hae facultates tantummodo in bonum spirituale fidelium et pro
casibus verae necessitatis concessae sint, meminerint sacerdotes per
eas se non eximi a munere fidelibus legitime petentibus divinam Eucha
ristiam distribuendi et praesertim aegrotis afferendi ac porrigendi.
Christifidelis, minister extraordinarius s. Communionis, rite in
structus, vita christiana, fide moribusque commendetur oportet. Se
huic magno muneri non imparem esse contendat, pietatem colat
erga Ss.mam Eucharistiam et exemplum se praebeat ceteris fidelibus
devotione ac reverentia erga augustissimum altaris Sacramentum.
Nemo seligatur cuius designatio fidelium admirationem excitare possit.
2 Qui ritus adiunctus continetur in editione typica seorsum impressa.
Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 267
2.
DE AMPLIORE FACULTATE BIS
EADEM DIE COMMUNICANDI
Secundum disciplinam nunc vigentem, fideles ad s. Communionem
eadem die altera vice accedere possunt :
— vespere sabbati vel diei praecedentis festum de praecepto, Missae audiendae obligationem implere cupientes, etsi mane iam communicaverunt 3 ;
— in secunda Missa Dominicae Paschae et in una ex Missis quae
die Nativitatis Domini celebrantur, etsi in Missa Vigiliae Paschalis
et in Missa in nocte Nativitatis Domini communicaverunt4 ;
— item in Missa vespertina feriae V in Cena Domini, etsi in Missa
Chrismatis pariter communicaverunt5.
Cum vero alia, praeter ea quae recensita sunt, eiusdem generis
adiuncta habeantur alteram Communionem suadentia, pressius hic
determinandae sunt rationes novae facultatis, quae conceditur.
Norma, quam providentissima Mater Ecclesia e saeculari consuetu
dine induxit et in legem canonicam recepit, vi cuius fidelibus ad sacram
mensam accedere licet semel tantum in die, integra manet neque per
mittitur ut ex sola devotione neglegatur. Cuidam inconsiderato desi
derio Communionem iterandi opponi debet eo maiorem esse vim sacra
menti, qua virtutes fidei, caritatis ceteraeque alantur, roborentur,
exprimantur, quo devotius quis ad sacram mensam accedat6. Oportet
enim fideles a celebratione liturgica ad opera caritatis, pietatis et
apostolatus transire ut « moribus et vita teneant quod fide et sacramento
perceperunt » 7 .
3 Cfr. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, 25 maii 1967, n. 28: A.A.S. 59 (1967), p. 557.
« Cfr. Ibid., I. c. 5 Cfr. Ibid., I. c.; S. Congr. Rituum, Instr. Inter Oecumenici, 26 sept. 1964, n. 60:
A.A.S. 56 (1964), p. 891; Instr. Tres abhinc annos, 4 maii 1967, n. 14: A.A.S. 59 (1967), p. 445.
6 Cfr. S. Thomas, Summa Theol. I I I , q. 79, a. 7 ad 3 et a. 8 ad 1. 7 S. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, 25 maii 1967, n. 13: A.A.S.
59 (1967), p. 549.
268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Speciales tamen circumstantiae contingere possunt in quibus fideles,
qui eadem die s. Communionem iam receperunt, vel etiam sacerdotes
qui iam Missam litaverunt, alicui communitariae celebrationi inter
sint. Iisdem licebit s. Communionem altera vice recipere bis in
adiunctis :
1. in iis Missis ritualibus in quibus Sacramenta Baptismatis,
Confirmationis, Unctionis infirmorum, Sacrorum Ordinum et Matri
monii administrantur et in Missa in qua Prima Communio distribui
tur 8 ;
2. in Missis consecrationis Ecclesiae vel Altaris, professionis
religiosae, collationis « missionis canonicae » ;
3. in sequentibus Missis defunctorum: exsequiali, post acceptum
mortis nuntium, in ultima defuncti sepultura, in prima anniversaria
die;
4. in Missa principali celebrata in Ecclesia cathedrali vel pa
roeciali in sollemnitate SS. Corporis et Sanguinis Christi ac die visi
tationis pastoralis; in Missa a Superiore maiore religioso occasione
data canonicae visitationis, peculiarium conventuum vel Capitulorum
celebrata ; t
5. in Missa principali conventus eucharistici vel marialis, inter
nationalis aut nationalis, regionalis aut dioecesani ;
6. in Missa principali alicuius conventus, sacrae peregrinationis
vel praedicationis quae dicitur popularis;
7. in administratione Viatici, in qua Communio distribui potest
familiaribus et amicis infirmi coram adstantibus.
8. Ordinariis locorum fas est, praeterquam in casibus supra me
moratis, concedere ad actum facultatem s. Communionem bis eadem
die recipiendi, quoties iteratam susceptionem ab iisdem Ordinariis,
propter vere peculiaria adiuncta, ad normam huius Instructionis, le
gitimam esse comprobetur.
8 Cfr. Missale Romanum, Institutio generalis Missalis Romani, n. 329 a, ed. typ.
1970, p. 90.
Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 269
3.
DE I E I U N I I EUCHARISTICI MITIGATIONE
PRO INFIRMIS ET SENIBUS
Manet imprimis firmum statutumque nullo ieiunii praecepto te
neri fidelem, cui urgente mortis periculo Viaticum ministratur9. Vigere
item pergit concessio iam a Pio XII data, qua « infirmi, quamvis non
decumbant, potum non alcoholicum et medicinas, sive liquidas sive
solidas, ante Missae celebrationem et Eucharistiae receptionem sine
temporis limite sumere possunt » 1 0.
Quoad cibos et potus rationem nutrimenti habentes, veneranda
est traditio ex qua Eucharistia « ante omnem cibum », ut ait Tertul
lianus n, sumenda erat, ita ut cibi sacramentalis excellentia signi
ficaretur.
Ad sacramenti dignitatem agnoscendam et gaudium excitandum de
Domino adveniente, ante sumptionem s. Communionis tempus si
lentii et recollectionis opportune inducitur. In infirmis autem suffi
ciens pietatis ac obsequii signum erit si per aliquod breve tempus ad
tantum mysterium animum intendant. Tempus ieiunii eucharistici seu
abstinentiae a cibo vel potu alcoholico redigitur ad quartam circiter
horae partem pro :
1. infirmis in valetudinariis vel domibus degentibus, etiamsi
non decumbant;
2. fidelibus aetate provectioribus, sive ob senectutem domi deti
neantur, sive gerontocomium incolant ;
3. sacerdotibus infirmis, etsi non decumbunt, vel aetate pro
vectis, sive sint Missam celebraturi sive s. Communionem recepturi;
á. personis curae infirmorum vel senum addictis eorumque pro
pinquis una cum illis s. Synaxim recipere cupientibus, quoties sine
incommodo ieiunium unius horae observare non possint.
9 Cfr. CIC, can. 858 § 1. 10 Litterae Apostolicae motu proprio datae Sacram Communionem, 19 martii 1957,
n. 4: A.A.S. 49 (1957), p. 178. 11 Ad uxorem, 2, 5: PL 1, 1408.
270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
4.
DE PIETATE AO REVERENTIA ERGA SS.MUM SACRAMENTUM
QUOTIES PANIS EUCHARISTICUS
IN FIDELIS MANU DEPONITUR
Inde ab Instructione « Memoriale Domini », tres abhinc annos
edita, quaedam Conferentiae Episcopales facultatem a Sede Apo
stolica impetrarunt permittendi ut ministri s. Communionis distri
buendae eucharisticas Species in manibus fidelium ponerent. Ut
eadem Instructio meminit, « praescripta Ecclesiae Patrumque docu
menta copiose testantur maximam reverentiam summamque pruden
tiam erga sacram Eucharistiam adhibitam » 1 2 et adhibendam esse.
Praesertim ergo in hoc communicandi modo quaedam adamussim atten
denda sunt, quae experientia ipsa suadentur.
Assidua diligentia ac studium habeantur, speciatim quoad frag
menta quae forsitan ex hostiis deciderint, quod attinet sive ad mini
strum sive ad fidelem quoties sacra Species in manu communicantis
ponitur. *
Ad usum s. Communionis in manu fidelium accedat necesse est
opportuna institutio seu catechesis de doctrina catholica, quae respi
cit tum realem ac permanentem Christi praesentiam sub Speciebus
eucharisticis tum debitam reverentiam erga hoc Sacramentum 1 3.
Christifideles doceri oportet Iesum Christum Dominum esse et
Salvatorem eique sub Speciebus sacramentalibus praesenti eundem
deberi latriae seu adorationis cultum, qui Deo tribuendus est. Admo
nebuntur deinde fideles, ne post convivium Eucharisticum sinceram
et consentaneam praetermittant gratiarum actionem, quae uniuscuius
que viribus, statui, occupationibus congruat14.
12 S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Memoriale Domini, 29 maii 1969: A.A.S. 61 (1969), p. 542, quae adhuc vigere pergit.
13 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. de Sacra Liturgia, Sacrosanctum Concilium, n. 7: A.A.S. 56 (1964), pp. 100-101; S. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, 25 maii 1967, n. 9: A.A.S. 59 (1967), p. 547; S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Memoriale Domini, in qua legitur: « . . . quodvis praecaveatur periculum, ne reverentiae defectus vel falsae de SS.ma Eucharistia opiniones irrepant in animos»: A.A.S. 61 (1969), p. 545.
14 Paulus VI , Alloc, ad Membra Consilii Eucharisticis ex omnibus Nationibus conventibus moderandis habita: A.A.S. 64 (1972), p. 287.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 271
Ut denique accessus ad hanc mensam caelestem dignus omnino et
frugifer sit, ita illustranda sunt fidelibus bona eius atque fructus
tam pro singulis quam pro societate ut familiaris habitudo maximam
ostendat reverentiam, intimum foveat amorem erga Patremfamilias
(( panem cotidianum » nobis praestantem 15 et ad vivam ducat coniunc
tionem cum Christo, cuius communicamur sanguini et carni 1 6.
Hanc Instructionem Summus Pontifex Paulus VI approbare et
auctoritate sua confirmare dignatus est et publici iuris fieri iussit
decernens ut a die, quo edita esset, vigere inciperet.
Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de disciplina Sacra
mentorum, die 29 mensis Ianuarii anni M C M L X X I I I .
A. Card. S AMORE, Praefectus
£8 I. Casoria, a Secretis
SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE
i PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 18 Decembris 1972. — Metropolitanae Ecclesiae Bangkokensi praefecit R. D. Michaelem Michai Kitbunchu, e clero saeculari locali, seminarii minoris rectorem.
— Cathedrali Ecclesiae Indorensi R. P. Georgium Anathil, e Societate Verbi Divini, rectorem minoris seminarii in civitate vulgo Palda siti.
die 29 Ianuarii 197S. — Cathedrali Ecclesiae Maruanae-Mokolensi,
1 5 Cfr. Lc. 11, 3. » Cfr. Hebr, 2, 14.
272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nuper evectae dioecesi, R. P. Iacobum Iosephum Franciscum De Ber-non, e Congregatione Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae, hactenus Praefectum Apostolicum eiusdem territorii.
— Cathedrali Ecclesiae Yaguanae, nuper evectae dioecesi, R. P. Ludovicum Charpenet, Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae Congregationis sodalem, hactenus Praefectum Apostolicum eiusdem territorii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Lupercianensi R. D. Thomam Nkuissi, sacerdotem indigenam, Cancellarium episcopalis Curiae Nkong-sambensis, quem constituit Administratorem Apostolicum « Sede vacante » et (( ad nutum Sanctae Sedis )) Nkongsambensis dioecesis.
die 1 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Rarotonganae Exc. P. D. Ioannem Hubertum Macey Rodgers, hactenus Episcopum titularem Caput Cillensem.
— Cathedrali Ecclesiae Malangensi R. P. Franciscum Xaverium Sudar tanto Hadisumarto, e Ordine Fratrum B. Mariae V. de Monte Carmelo, Priorem Carmelitarum Provinciae Indonesianae.
— Cathedrali Ecclesiae Taiohaënae R. P. Hervé-Mariam Dionysium Le Cléac'h, Congregationis Sacrorum Cordium Iesu et Mariae sodalem, hactenus eiusdem dioecesis Administratorem Apostolicum.
— Cathedrali Ecclesiae Sunyaniensi, noviter erectae dioecesi, R. P. D. Iacobum Kwadwo Owusu, e clero saeculari autochthone, Praelatum honorarium Sanctitatis Suae, necnon militum Cappellanum.
die 17 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Pondicheriensi et Cudda-lorensi Exc. P. D. Venmani S. Selvanather, hactenus Episcopum Sa-lemensem.
— Cathedrali Ecclesiae Rutengensi R. P. Vitalem Djebarus, e Societate Verbi Divini, hactenus Administratorem Apostolicum eiusdem dioecesis.
I I
NOMINATIONES
Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit :
die 26 Ianuarii 1973. — R. P. Bernardum M. Ngawiliau, e Congregatione Sancti Spiritus, Administratorem Apostolicum Administrationis Apostolicae Zanzibarensis et Pembaënsis.
— Exc. P. D. Vergilium Patricium Copas, Archiepiscopum Portus Moresbiensis, Administratorem Apostolicum « sede vacante » dioecesis Bereinitanae.
die 16 Februarii. — R. P. Armidum Gasparini, Congregationis Filiorum S. Cordis Iesu sodalem, Administratorem Apostolicum Praefecturae Apostolicae Avasanae.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 273
die 19 Februarii. — E. P. Gerardum Boulanger, socium Congregationis Missionariorum Oblatorum B. V. M. Immaculatae, Administratorem Apostolicum « sede vacante » et « ad nutum Sanctae Sedis » La-bradorensis-Schefferpolitanae dioeceseos.
die 22 Februarii. — Exc. P. D. Eliam Mutale, Episcopum Mansaën-sem, Administratorem Apostolicum a sede vacante » archidioecesis Ka-samaënsis.
die 1 Martii. — Exc. P. D. Orestem Marengo, Episcopum Arsacali-tanum, Administratorem Apostolicum <x sede vacante » et « ad nutum Sanctae Sedis » Turanae noviter erectae dioeceseos.
I I I
GITEGAENSIS - M U Y I N G A N A E
DECRETUM De finium mutatione
Quo facilius et efficacius dominici gregis saluti eiusque regimini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii archidioecesis Gitegaënsis et dioecesis Muyinganae, novam eamque aptiorem inter easdem circumscriptiones ecclesiasticas finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostulaverunt.
Quapropter, Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, praehabito favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Gulielmi Carew, Archiepiscopi titulo Teldensis et Apostolici in Burundi Nuntii, ratum huiusmodi immutationes in bonum animarum cessuras, vigore specialium facultatum sibi a SS.mo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit ac inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas, fines constituendos esse decernit:
« Le diocèse de Muyinga cédera à l'archidiocèse de Gitega ses trois paroisses situées en province civile de Gitega, à savoir : les paroisses de Bugenyuzi, Kar usi et Gitaramuka ».
Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam rei memoriam praesens decretum confici iussit et expediri.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 13 mensis Aprilis a. D. 1973.
AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus
L. © S-£8 D. S. Lourdusamy, a Secretis
18 - A. A. S.
274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO
i DECRETUM
De cantibus in Missa quae lingua latina celebratur novo ordine dispo
nendis.
Thesaurum cantus gregoriani, quem traditio usque ad nostram aeta
tem transmisit, sancte esse servandum et opportune adhibendum Con
cilium Vaticanum II in Constitutione de sacra Liturgia (nn. 114 et 117)
expresse declaravit.
Ut haec ergo norma ad effectum deduceretur, praesertim post editos
novos libros liturgicos, secundum mentem eiusdem Concilii Vaticani
instauratos, Sacra haec Congregatio pro Cultu Divino opportunum duxit
quaedam indicare, quibus Graduale Romanum novae rerum condicioni
accommodaretur et nullus textus deperderetur thesauri authentici cantus
gregoriani.
Statuit proinde Sacra haec 'Congregatio, de mandato Summi Pon
tificis Pauli V I , ut, qui celebrationem eucharisticam lingua Latina
peragunt, in disponendis cantibus ad illam pertinentibus novam hanc
ordinationem sequantur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 24 iunii
1972, in Nativitate sancti Ioannis Baptistae.
ARTURUS Card. TABERA, Praefectus
rjj, H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis
I I
DECRETUM
Ritus institutionis Lectorum et Acolythorum, admissionis inter candidatos
ad Diaconatum et Presbyteratum, nec non sacri caelibatus amplectendi,
eduntur.
Ministeriorum disciplina a Summo Pontifice Paulo VI instaurata
per Litteras Apostolicas Ministeria quaedam, die 15 augusti 1972 Motu
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 275
proprio datas, ac normis ad sacrum Diaconatus ordinem sive transeun
tis sive permanentis spectantibus, eodem die statutis per Apostolicas
Litteras Ad pascendum, Sacra Congregatio pro Cultu Divino ritus ap
paravit de institutione Lectorum et Acolythorum, de admissione inter
candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum, necnon de sacro caelibatu
amplectendo.
Huiusmodi ritus Summus Pontifex Paulus VI auctoritate Sua ap
probavit evulgarique iussit, ita ut a die 1 ianuarii 1973 lingua latina
adhibeantur, lingua autem vernacula a die quem Conferentiae Episco
pales pro sua dicione statuerint, postquam translationes in linguas
populares approbaverat confirmationemque ab Apostolica Sede obti
nuerint.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 3 decem
bris 1972, in memoria sancti Francisci Xavier.
ARTURUS Card. TARERA, Praefectus
£ß H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis
I I I
DECRETUM
Ordo Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, editur.
Infirmis cum Ecclesia adhibet curas, Christo ipsi deservit in Cor
poris mystici membris dolentibus, atque, exemplum Domini Iesu secuta,
qui (( pertransivit benefaciendo et sanando omnes » (Act 10, 38), eius
mandato aegros curandi (cfr. Me 16, 18) oboedit.
Quam quidem sollicitudinem Ecclesia ostendit non solum adversa
valetudine laborantes invisendo, sed etiam allevando per sacramentum
Unctionis, et Eucharistiae sacramento sive per tempus, quo morbo
tenentur, sive cum in mortis periculo versantur reficiendo, ac denique
pro iis preces fundendo, quibus eosdem, praesertim in ultimo vitae
discrimine positos, Deo commendat.
Ut autem sacramenti Unctionis significatio apertior redderetur
magisque perspicua, Concilium Vaticanum II haec statuit : « Unctio
num numerus pro opportunitate accommodetur, et orationes ad ritum
Unctionis infirmorum pertinentes ita recognoscantur, ut respondeant
276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
variis condicionibus infirmorum, qui Sacramentum suscipiunt » , * prae-
cepitque, ut conficeretur Ordo continuus secundum quem Unctio aegro
to conferretur post confessionem et ante receptionem Viatici.2
Summus igitur Pontifex Paulus VI novam formulam sacramen
talem Unctionis per Constitutionem Apostolicam Sacram Unctionem
infirmorum die 30 novembris 1972 editam statuit, necnon Ordinem
Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae approbavit, quem
Sacra Congregatio pro Cultu Divino apparavit et nunc emittit, eius
editionem typicam esse declarans, ut is pro titulis huc spectantibus,
qui in Rituali Romano usque adhuc vigente exstant, substitueretur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 7 decem
bris 1972.
ARTURUS Card. TABERA, Praefectus
£8 H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis
I V
NORMAE CIRCA PATRONOS CONSTITUENDOS
ET IMAGINES B. M. VIRGINIS CORONANDAS
I
De Patronis constituendis
1. Patronus, liturgica acceptione, Beata Maria Virgo, Sanctus vel
Beatus intellegitur, qui ob antiquam traditionem vel legitimam consti
tutionem ut protector seu apud Deum advocatus celebratur.
2. Patronus distinguitur a Titulo vel Titulari alicuius ecclesiae, congregationis, communitatis, etsi Titulus patronatum aliquomodo expostulat.
3. Patroni habentur :
a) locorum (scilicet nationis, regionis, dioecesis, civitatis, oppidi vel pagi, paroeciae) ;
1 Conc. Vat. I I , Const. Sacrosanctum Concilium, n. 75: A.A.S. 56 (1964), p. 119. 2 Cf. ibid., n. 74: I. c.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 277
b) familiarum religiosarum;
c) personarum moralium, sodalitatum, institutorum, coetuum sive
ecclesiasticorum sive laicorum.
ELECTIO PATRONI
4. Patroni eligi possunt Beata Maria Virgo, sub aliquo titulo
in sacra liturgia accepto, Angeli et Sancti. Beati nequeunt eligi
Patroni absque peculiari Apostolicae Sedis indulto.1 Semper exclu
duntur divinae Personae.2
5. Patronus unus tantum sit. Licet duos vel plures Sanctos Patronos eligere, si iidem Sancti una simul in Calendario inscribantur.
Ob peculiares rationes, alius Patronus, tamquam secundarius, quandoque additus est. In posterum, unus tantum Patronus de more habeatur.
6. Patroni locorum eligendi sunt a clero et a fidelibus seu ab illis, qui sub protectione Patroni ponentur.
Patroni familiarum religiosarum, personarum moralium, sodalita
tum, institutorum, coetuum, eligendi sunt ab iis, ad quos spectat, seu
a membris familiam religiosam, personam moralem, sodalitatem, insti
tutum, coetum efficientibus.3
Electio facienda est sive per consultationes seu suffragia sive per
petitiones seu subscriptiones.
APPROBATIO PATRONI
7. Electio Patroni approbanda est competenti auctoritati ecclesia
sticae, id est : Episcopus pro dioecesi, Conferentia Episcoporum pro
provincia ecclesiastica, regione, vel natione, Capitulum provinciale pro
provincia religiosa, Capitulum generale pro universa familia religiosa.
Pro personis moralibus, sodalitatibus, institutis, coetibus in diversis
orbis partibus exstantibus, res proponatur Sanctae Sedi.
1 Cf. CIC, can. 1278. 2 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, 24 iunii 1970,
n. 28:A.A.S. 62 (1970), pp. 651-663. 3 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, n. 30.
278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
CONFIRMATIO PATRONI
8. Electio et approbatio Patroni confirmandae sunt a Sacra Congre
gatione pro Cultu Divino.4
Ad confirmationem obtinendam, mittenda sunt ad eandem Congregationem documenta, quae sequuntur :
a) petitio auctoritatis localis, sive ecclesiasticae sive, pro oppor
tunitate et possibilitate, civilis;
b) acta, postulationes, subscriptiones, quae electionem comitantur
eamque manifestant necnon relatio, in qua rationes exponuntur ob quas
electio facta est;
c) testimonium de approbata electione ex parte competentis aucto
ritatis ecclesiasticae.
9- Confirmatio conceditur per Decretum praedictae Congregationis
et, quoad Patronos amplioris dicionis, etiam per Litteras Apostolicas
in forma Brevis expediendas.
10. Sicubi cultus et pietas erga Patronum iam constitutum vel ab
immemorabili acceptum, decursu temporis exstincta sunt, aut de
eodem Sancto nil certum cognoscitur, minime impeditur quin, re
mature perpensa, novus constituatur Patronus, servatis iis quae supra
statuta sunt.5
CELEBRATIO LITURGICA PATRONI
11. Celebratio liturgica competit solummodo Patronis rite constitu
tis vel ex immemorabili traditione acceptis. Ceteris vero, qui Patroni
sensu latiore dicuntur, merae pietatis causa propositi, nullum com
petit peculiare ius liturgicum.6
12. Celebratio Patroni loci vel oppidi vel civitatis, personae mora
lis, sodalitatis, instituti, coetus, peragitur gradu sollemnitatis. Quae
sollemnitas gaudet praecedentia super omnia festa in Calendario gene
rali vel particulari inscripta et super dominicas temporis Nativitatis
et (( per annum ».
4 Cf. iMd., n. 30. s Cf. ibid., n. 33. 6 Cf. ibid., n. 29.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 279
Celebratio Patroni dioecesis, provinciae, regionis, nationis aut amplioris territorii et provinciae religiosae peragitur gradu festi.7 Rationibus tamen pastoralibus suadentibus, v. gr. quando Patronus magnum momentum habuit in historia cuiusdam regionis aut valde colitur a fidelibus, festum Patroni fieri potest sollemnitas.8
Patronus loci aut amplioris dicionis celebrari debet etiam a reli
giosis 9 et ab iis qui Calendario proprio gaudent.
13. Familiae religiosae gradu sollemnitatis per se peragere possunt
tantum celebrationem aut Patroni aut Tituli aut Fundatoris inter
Sanctos relati. Attamen, peculiaribus in adiunctis petere possunt, ut
ex his duae sollemnitates habeantur.
14. Patroni secundarii olim constituti celebrentur gradu memoriae
obligatoriae.10
15. Patroni olim constituti propter peculiares circumstantias histo
ricas, itemque Patroni olim propter extraordinaria adiuncta, v. gr.
pestem, bellum, aliamve calamitatem vel propter cultum specialem
nunc remissum, electi, in posterum uti Patroni amplius ne colantur.11
Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 19
martii 1973, in sollemnitate Sancti Ioseph, Sponsi Beatae Mariae
Virginis.
ARTURUS Card. TABERA, Praefectus
£g H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis
1 Cf. Normae universales de anno liturgico et de Calendario, n. 59. 8 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, n. S. 9 Cf. Normae universales de anno liturgico et de Calendario, n. 52c; S. Congr.
pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, n. 16d. 10 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instr. Calendaria particularia, nn. 9, 12. » Cf. ibid., n. 32.
280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
De Coronatione Imaginis Beatae Mariae Virginis
Pluries decursu temporis factum est ut populus christianus, filiali
devotione permotus, ardenter peteret et obtineret coronationem alicuius
Imaginis B. Mariae Virginis. Nam « Maria, per gratiam Dei post Filium
prae omnibus angelis et hominibus exaltata, utpote sanctissima Dei
Mater, quae mysteriis Christi interfuit, speciali cultu ab Ecclesia
merito honoratur )).* Illius consuetudinis testimonium permanet ritus
in Pontificali Romano usitatus.
Ad coronationem peragendam, Sacra Congregatio pro Cultu Divino,
de mandato Summi Pontificis, normas quae sequuntur in posterum
servandas statuit.
1. Solae Imagines B. Mariae Virginis sive pictae sive exculptae coronari possunt. Excluduntur Imagines alicuius Sancti vel Beati.
Si B. Maria Virgo repraesentatur una cum Salvatore nostro Iesu Christo, ambo coronari debent.
2. Imagines coronandae excellant oportet veneratione ex parte populi christiani, ita ut ritus coronationis vota et pietatem eiusdem populi erga Matrem Domini reapse ostendat.
3. Ritus coronationis Imaginis, quae aliquo in loco colitur, generatim peragendus est ab Episcopo illius loci iuxta ordinem celebrationis, qui in Pontificali Romano continetur.
Corona, quae adhibetur ad coronationem, sit affabre confecta atque
simul splendeat nobili simplicitate veraque arte.
4. Ad coronationem alicuius Imaginis (( nomine et auctoritate Summi Pontificis » exsequendam, quae fit per Delegatum Pontificium, requiritur ut Imago vere magni momenti in Ecclesia vel in aliqua natione vel regione aestimetur.
Ad huiusmodi coronationem obtinendam mittenda sunt, tempore opportuno, ad Sacram Congregationem pro Cultu Divino haec documenta :
a) petitio Episcopi, vel Conferentiae Episcoporum (si Imago coro-
nanda gaudet veneratione in dioecesi vel regione vel natione);
1 Conc. Oecum. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 66.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 281
ö) brevis conspectus historicus Imaginis coronandae necnon devotionis popularis erga eandem Imaginem;
c) acta, postulationes, subscriptiones sive ecclesiastica sive civilia,
quae petitionem comitantur quaeque vota populi christiani
de hac re manifestant.
5. Facultas coronandi conceditur per Decretum praedictae Con
gregationis ac per Litteras Apostolicas in forma Brevis expediendas.
Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 25
martii 1973, in Annuntiatione Domini.
ARTURUS Card. TABERA, Praefectus
83 H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis
282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Sabato 24 Marzo 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto
in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden
ziali, Sua Eccellenza il Signor FAISAL A L SALEH A L M U T A W A ,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Kuwait.
Lunedì 26 Marzo 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza il Dottor GUSTAV W . H E I
N E M A N N , Presidente della Repubblica Federale di Germania.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : \
Membri della Sacra Congregazione per la Evangelizzazione dei Popoli:
31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Baggio Sebastiano; Seper Franjo ; König Franz ; Renard Alexandre Charles ; Berteli Paolo; Pignedoli Sergio; Knox James Robert; Raimondi Luigi; Cordeiro Joseph; González Martín Marcelo ;
— gli Ecc.mi Monsignori : Arinze Francis, Arcivescovo di Onitsha; Sangarè Lue Auguste, Arcivescovo di Bamako; Nsubuga Emmanuel, Arcivescovo di Kampala; Margeot Jean, Vescovo di Port-Louis; Shirayanagi Peter Seiicki, Arcivescovo di Tokyo; D'Rosario Hubert, Arcivescovo di Sh illong-Gauhati; Nguyen Kim Dien Philippe, Arcivescovo di Hué; Chen-Ping-Hsu Francis Xavier, Vescovo di Hong Kong ; Carter Samuel Emmanuel, Arcivescovo di Kingston; Spence Francis John, Arcivescovo di Charlottetown ; Texeira Gurgel Mario, Vescovo di Itabira; Correa Yepes Heriberto, Vicario Apostolico di Buenaventura; Morstabilini Luigi, Vescovo di Brescia; Collini André, Coadiutore dell'Arcivescovo di Toulouse; De Cocq Cornelius Maria, già Vescovo di Rarotonga;
Diarium Romanae Curiae 283
— il Rev. P. Degrijse Omer, CL CM., Direttore delle PP. 00. MM. in Belgio;
— S. E. Mons. Gazza Giovanni, Superiore generale della Pia Società di S. Francesco Saverio per le Missioni Estere; Fr. Buttimer Charles Henry, Superiore generale dei Fratelli delle Scuole Cristiane.
Consultori della Sacra Congregazione per la Evangelizzazione dei Popoli:
31 marzo 1973. gli Ecc.mi Monsignori : Ramanantoanina Gilbert, Arcivescovo di Fianarantsoa ; Zoa Jean, Arcivescovo di Yaounde; Lesambo Ndamwize, Vescovo di Inongo; Sangu James, Vescovo di Mbeya; Corripio Ahumada Ernesto, Arcivescovo di Antequera; Limón Federico, Arcivescovo di Lingayen-Dagupan ; Cheng Paul, Vescovo di Tainan ; Geise Paternus Nicholas, Vescovo di Bogor; Chung Wan Ting Peter, Vicario Apostolico di Kota Kinabalu ; De Provenchères Charles, Arcivescovo di Aix-en-Provence ; Conway Dominio Joseph, Vescovo di Elphin; Laszlo Stefan, Vescovo di Eisenstadt; Lopes De Moura Agostinho Joaquim, Vescovo di Portalegre-Castelo Branco; Pollio Gaetano, Arcivescovo di Salerno; Verschuren Paul, Vescovo di Helsinki; Finau Patelisio Punou-Ki-Hihifo, Vescovo di Tonga;
— i Rev.di Monsignori : Moeller Charles, Segretario del Segretariato per l'Unione dei Cristiani; Filhatsch Franz ;
— i Rev.di Padri : Lanfry Jacques, P. B. ; Lopez-Gay Jesus, S.I. ;
— la Rev.da Dufault M. Alma, delle Francescane Missionarie di Maria;
— il Sig. Andriamahanina Prosper; — la Sig.ra Dougherty Norbert.
Memori della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari:
31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Höffner Joseph; Manning Timothy; Mozzoni Umberto; Primatesta Raúl Francesco ; Philippe Paul ; Antonelli Ferdinando Giuseppe ;
— gli Ecc.mi Monsignori : Compagnone Romolo Enrico, Vescovo di Terracina-Latina, Sezze e Priverno; Lorscheider Aloisio, Arcivescovo di Fortaleza; Vil-net Jean, Vescovo di Saint-Die; Simonis Adrien J., Vescovo di Rotterdam; Kuo Joseph, Arcivescovo tit. di Salamina.
284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Consultori delia Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari:
31 marzo 1973. per la Sezione Istituti Religiosi: Mons. Huot Dorio Maria, dei Monfortani; P. O'Reilìy Michael, degli Oblati di Maria Immacolata; P. Scuneo Aurelio, dei Carmelitani Scalzi; Don Texeira Decio, dei Salesiani; P. Esser Gaetano, dei Frati Minori; P. Sanna Ambrogio, dei Frati Minori Conventuali; P. Bonucchi Cherubino, dei Frati Cappuccini; P. Brasò Gabriel, dei Benedettini Sublacensi; P. Beyer Jean B., della Compagnia di Gesù; P. Said Mark, dei Domenicani; P. Trapé Agostino, degli Agostiniani; Madre Antoine De Padoue, delle Suore della Carità di S. Vincenzo de' Paoli; Madre McLeod Teresa d'Avila, delle Suore Domenicane del SS.mo Rosario di Sinsinawa; Madre Chagnon Jeannette, delle Suore della Presentazione di Maria;
— per la Sezione Istituti Secolari: Rev.do Canivez Jean (Francia) ; Dott. Brasca Giuseppe (Italia) ; Sig.na Aubadi Teresa (Spagna); Sig.na Denzel Adelinde (Germania) ; Sig.na Eranci Ippolita (Italia) ; Sig.na Gol-steyn Antoinette (Olanda); Sig.na Metge Jeanne (Francia).
Il Santo Padre Paolo VI ha istituito una Commissione temporanea di studio circa la funzione della donna nella società e nella Chiesa.
Per tale Commissione, Sua Santità ha nominato :
Presidente :
S. E. R. Mons. Bartoletti Enrico, Arcivescovo tit. di Mindo.
Membri :
Sig.ra Bahincinthie Eugenie (Costa d'Avorio) Sig.ra Graber-Duvernay Maria Teresa (Francia) Sig.na Bellosillo Pilar (Spagna) Sig.ra Rodríguez Dulcinea (India) Suor McLeod Teresa d'Avila O.P. (Stati Uniti) Sig.na Vendrick Maria H. C. (Olanda) Sig.na Goldie Rosemary (Australia) Sig.ra Colini Lombardi Pia (Italia) Sig.na Pinheiro Maria Vitoria (Portogallo) Sig.na Cheloman Deborah (Stati Uniti) Sig.ra Lessa Marina (Brasile) Suor Herrmann Claire, F.d.C. (Francia) Sig.ra Pyne Mary (Gran Bretagna)
Diarium Romanae Curiae 285
Sig.na Seger Emma, dell'Istituto Secolare delle Sorelle di Maria di Schoenstatt (Germania)
Sig.ra Delva Claire (Belgio) Mons. Biffi. Franco (Svizzera) Mons. Noè Virgilio (Italia) Mons. Magnoni Antonio (Italia) Mons. Csertö Sándor (Ungheria) Prof. Petroncelli Mario (Italia) Dott. Carriquiry Guzman (Uruguay) P. Le Guillou Marie-Joseph, O.P. (Francia) P. de la Potterie Ignace, S.I. (Belgio) P. Hamel Edouard, S.I. (Canada) Dott. Narducci Angelo (Italia)
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
Ion Pietro Giovanni Agostino ('s-Hertogen-bosch).
n Lammeren Teodoro Giovanni Guglielmo ('s-Hertogenbosch).
9 ottobre 1972. Al sig.
» » Al sig. 18 » Al sig.
» Al sig.
» Al sig. 19 » Al sig.
» » » Al sig. 30 » » Al sig.
» » » Al sig. » » » Al sig. » Al sig.
» » Al sig. » » Al sig.
1 novembre Al sig. » » Al sig. » » Al sig. » » » Al sig.
10 » Al sig. » Al sig. » Al sig. » Al sig.
» » Al sig. Al sig.
» » Al sig. » » Al sig. » » » Al sig.
. (Hartford). E. (Hartford; . (Hartford). (Hartford).
286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
10 novembre 1972. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig.
» 14
» 23
» 28
»
5 dicembre » »
14 » 20 » 29 »
» Al sig. » Al sig. » Al sig. » Al sig. » Al sig.
15 gennaio 1973. Al sig.
Politis Alberto F. (Hartford). Sullivan Giovanni A. (Hartford). Chiesa Luciano (Alba). Fisher Claude (Northampton). La Mache Paolo (Lyon). Bianchi Barriviera Lino (Roma). Muis Endrigo Antonio G. M. ('s-Hertogenbosch). Taminiau Teodoro ('s-Hertogenbosch). Van-Asten Enrico Guglielmo C.G.M. ('s-Herto
genbosch). Guiraud Pietro (Annecy). Lyathaud Antonino (Lyon). Burns Francesco (Glasgow). Migliorini Angelo (Roma). Veliath Giuseppe (Verapoly). Calcagnini Donald P. (Hartford).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
12 maggio 1972. Al sig. Dun-Ruttonjec (Hong-Kong).
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:
12 maggio 1972. Al sig. Cheung Dominic (Hong-Kong). 10 agosto » Al sig. Marciano Giuseppe (Roma). 17 » » Al sig. Finken Michele (Paderborn). 9 ottobre » Al sig. Viscera Pietro (Pesaro).
21 » Al sig. Roveda Bruno (Milano). » » Al sig. Zanoni Guido (Milano).
30 » » Al sig. Garagnani Adolfo (Comacchio). 1 novembre Al sig. Pagani Giancarlo (Udine). » » » Al sig. Ria Luciano (Udine).
10 » » Al sig. D'Andrea Alberto (Siena). 15 » » Al sig. Peters Ferdinando (Hasselt).
» » » Al sig. Desirat Emilio (Mechelen-Brussel). 24 » » Al sig. Gibertini Carlo (Modena).
» » » Al sig. Vecchi Alberto (Modena). » » » Al sig. Violi Franco (Modena).
25 » » Al sig. Cavazzoni Francesco (Reggio Emilia). 28 » » Al sig. Gironi Roberto (Roma). 5 dicembre » Al sig. Burri Mario (Chieti). » » Al sig. Faruk Haznedar (Istanbul dei Latini). » » Al sig. Leonardi Ercole (Istanbul dei Latini)
13 » » Al sig. Santarelli Ernesto (Roma). 14 » » Al sig. Kundraditz Guglielmo (Innsbruck). 20 » » Al sig. Barlattini Mario (Roma).
» » » Al sig. Bozzini Emilio (Roma). 25 » Al sig. Coppini Gino (Prato).
» » Al sig. Zanello Osvaldo (Sao Mateus).
Diarium Romanae Curiae 287
eo gennaio 1973. Al sig. Basti Gaetano (Lanciano). » » » Al sig. Di Leve Luigi (Lanciano). » » Al sig. Fiore Giacomo (Lanciano). » » Al sig. Mazzuccone Donato (Lanciano). » » Al sig. Poeta Gino (Lanciano).
» » Al sig. Moricca Carmelo (Mileto). 15 » Al sig. Barcelloni Corte Vincenzo (Feltre e Belluno)
» » » Al sig. Langlois Roberto (Port Viia). 21 » » Al sig. Andreotti Gino (Roma). 22 » » Al sig. Marsilli Carlo (Trieste).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:
24 marzo 1972. Al sig. Tracy Guglielmo Giacomo Daniele (Bunbury). luglio » Al sig. Blüggel Walter (Köln).
» » » Al sig. Goergen Antonio (Köln). » » Al sig. Valder Erico (Köln). 9 ottobre » Al sig. Cocjin Giuseppe (Jaro). » » » Al sig. Ledesma Zafiro (Jaro). » » » Al sig. Mártires Demostene (Jaro). » » » Al sig. Salazar Antonio (Jaro).
» » Al sig. Van Engeland Endrigo Martino Maria ('s-Hertogenbosch).
18 » » Al sig. Van Drunen Cornelio Giovanni ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Weckx Pietro Adriano Maria ('s-Hertogenbosch).
» » » Al sig. Durighello Ferdinando (Verona). 19 » Al sig. Fischer Francesco (Einsenstadt).
» » » Al sig. Fuchs Giorgio (Einsenstadt). » Al sig. Beyns Leonardo (Mechelen-Brussel).
» » » Al sig. Ladanyi Otmar (Sankt Pölten). 21 » » Al sig. Martegani Orlando (Milano).
» » » Al sig. Monti Giuseppe (Milano). 30 » » Al sig. Nuyens Giacomo (Haarlem).
» » Al sig. Rijser Giovanni Ermanno Maria (Haarlem). » » Al sig. Van Oostrum Giacomo (Utrecht).
1 novembre » Al sig. De Stefano Marcello (Udine). » » » Al sig. Russo Cesare (Udine). » » » Al sig. Bergamini Giuseppe (Udine).
10 » » Al sig. Pilotti Giuseppe (Alessandria). » » » Al sig. Sciutto Andrea (Alessandria). » » » Al sig. Angelillo Pietro (Bari).
» » Al sig. Basile Luigi (Bari). » » » Al sig. Teleli Guglielmo (Köln). » » » Al sig. Fabbri Filippo (Pesaro).
14 » » Al sig. Malforti Gino (Pescia). » » Al sig. Hermens Guglielmo Antonio ('s-Hertogenbosch).
24 » Al sig. Bertuzzi Giordano (Modena). » » » Al sig. Ghelfi Zoboli Giuseppe (Modena).
25 » Al sig. Fucili Giovanni (Reggio Emilia).
288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
28 novembre 1972. Al sig. Ernest Paolo (Lyallpur). » » » Al sig. Caponi Alberto (Roma).
» » Al sig. Gruythuysen Pietro Mattia Paolo (Roermond). » » » Al sig. Maassen Giovanni Lamberto (Roermond).
h » Al sig. Wolfs Matteo Giuseppe Antonio (Roermond).
Ol dicembre » Al sig. Carboni Mario (Trieste e Capodistria).
» » » Al sig. Cerniani Giorgio (Trieste e Capodistria).
» » Al sig. Latin Nicolò (Trieste e Capodistria). 14 » » Al sig. Pili Giuseppe (Innsbruck).
» » » Al sig. Hoffmann Giuseppe (Innsbruck). » » » Al sig. Huber Giuseppe (Innsbruck). » » » Al sig. Juen Max (Innsbruck). » » » Al sig. Kaspar Otto (Innsbruck). » » » Al sig. Tschiderer Erwin (Innsbruck).
20 » » Al sig. Macchi Francesco Luigi (Albano). » » » Al sig. Scoccianti Aldigerio (Camerino).
» » » Al sig. Teodori Antonio (Nocera e Gualdo). 25 » » Al sig. Vogel Max (Luxembourg).
Ol gennaio 1973. Al sig. Carlini Cesare (Roma).
» » » Al sig. Pompili Alfonso (Roma). 28 » » Al sig. Mancuso Salvatore (Segni). 2 febbraio » Al sig. Mercuri Donato (Roma).
NECROLOGIO
2 maggio 1973. Mons. Heston Edward, Arcivescovo tit. di Numida. » » » Mons. Rabbani Joseph, Arcivescovo tit. di Nacolia. 6 » Mons. Guercilena Ferdinando, già Vescovo di Kengtung. 7 » » E.mo Signor Cardinale Larraona Arcadio Maria, del
Titolo del S. Cuore di Maria Vergine a Piazza Euclide.
8 » Mons. Hascher José, Vescovo tit. di Elie. 15 » » Mons. Baratta Raffaele, già Arcivescovo di Perugia. 16 Mons. La Brie Napoléon-Alexandre, già Vescovo di Hau-
terive. 19 » » Mons. Rodrigo Ruesca Lino, Vescovo di Huesca. 21 » Mons. O'Callaghan Eugene, già Vescovo di Clogher. 23 » » Mons. Chen-Ping Hsu Francis, Vescovo di Hong-Kong.
» » Mons. Flannelly Joseph F., Vescovo tit. di Metelis.
An. et vol. LXV 30 lumi 1973 N. 6
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
BADULLENSIS
Dioecesis Badullensis in vulgo « Sri Lanka » territorio conditur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Cum ob suscepta in Kandiensi dioecesi religiosarum rerum incre
menta iam posset, detractis quibusdam territoriis, nova excitari sedes
cathedralis, aptius videlicet propiusque christianorum coetibus guber-
nandis, opportunum Nobis visum est sententiam Sacrae Congregatio
nis pro Gentium Evangelizatione accipere de huiusmodi negotio ibi
loci perficiendo. Antea igitur rogato Venerabili Fratre Carolo Curis,
Archiepiscopo titulo Medelitano et Apostolico in regione vulgo « Sri
Lanka )) Delegato, itemque auditis quorum interesset sacris Ordina
riis, sequentia decernimus ac iubemus. A dioecesi Kandiensi partem
meridionalem et occidentalem, scilicet totam provinciam vulgo Uva
Province, separamus eademque novam dioecesim constituimus, Badul-
lensem ab eiusdem appellationis urbe cognominandam, atque metropo
litanae Sedi Columbensi in Taprobane suffraganeam facimus, cum iuri
bus et oneribus congruis. Statuimus praeterea ut Episcopi sedes in
19 - A. A. S.
290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
eadem urbe Badulla ponatur, episcopalis vero magisterii cathedra in
potiore inibi exstante sacra aede, quae cathedrale templum habebitur;
utque pro Canonicis consultores ecclesiastici deligantur ad normam
iuris canonici, qui Episcopo consilia et opera assint. Cetera iure com
muni temperentur. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat
Venerabilis Frater Carolus Curis quem diximus, vel ab eo delegatus
sacerdos, ad Sacramque Congregationem pro Gentium Evangelizatione
congrua documenta perfectae rei mittat, de more signata sigilloque
impressa.
Ceterum hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse
et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant.
Datum Romae, apud S. Petrum, die duo de vicesimo mensis Decem
bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo secundo, Pon
tificatus Nostri decimo.
ALOISIUS Card. TRAGLIA, 8. R. E. Cancellarius
Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £g Plumbi
In Secr. Status tab., n. 282356.
I I
SÜNYANIENSIS
Dioecesis Sunyaniensis in Ghanensi Republica conditur.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Africa tellus, tot ingeniis illustris, tot martyribus insignis, tot
virorum sanctitate nobilis, semper quidem ad se animos cogitationem-
qué Romanorum Pontificum decessorum Nostrorum convertit. In ea
enim sive antiquis Ecclesiae temporibus, sive recentiore aetate chri
stiana religio non solum floruit, quasi in agro nobilissimae fertilitatis,
Acta Pauli Pp. VI 291
sed et altissimis defixa radicibus, incrementa maiora promittit. Quam
ob rem, cum venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae
Congregationi pro Gentium Evangelizatione praepositi, re qua opus
esset consideratione reputata, post venerabilis Fratris Amelii Poggi
rogatam sententiam, Archiepiscopi titulo Cercinitani eiusdemque in
Africa Media et Occidentali Apostolici Delegati, in eam sententiam
discesserint, ut in Ghana Republica nova excitaretur dioecesis, Nos
ea quae sequuntur decernimus atque statuimus. A dioecesi Kumasiensi
territorium regionis, cui nomen vulgo Brong Ahafo, separamus, idem
que in novae dioecesis formam redigimus, Sunyaniensis appellandae ab
urbe principe Sunyani; idque ea lege, ut nova Ecclesia sit metropoli
tanae Sedi Litoris Capitis subiecta tamquam suffraganea atque pergat
obnoxia esse Sacrae Congregationi Fidei Propagandae. Episcopus autem
sedem suae auctoritatis in urbe Sunyani ponet, cathedram vero in templo
Christo Regi dicato collocabit, factis nempe iuribus datis honoribus,
quae sacris aedibus cathedralibus fieri solent. Indulgemus insuper, ut
si ad praesens Canonicorum Collegium condi nequeat, eorum loco Con
sultores dioecesani deligantur, qui Episcopo consilio et opera assint.
Cetera ad iuris normam temperentur. Quae vero per has Litteras iussi
mus, venerabilis Frater Amelius Poggi, cuius mentionem fecimus, ad
exitum deduci curabit, vel quem ipse legaverit, factis necessariis facul
tatibus.
Hanc autem constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant.
Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno
Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus No
stri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Eduardus Martínez Adsessor
Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco SB Plumbi In Secr. Status tab., n. 231675.
292 Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale
I I I
T U R A N A E
Dioecesis Tur r„a in India constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M R E I M E M O R I A M
Romani Pontifices maiores Nostri, item et Nos, singulari semper et
voluntate et benevolentia ad Indorum gentem respeximus. Quod quidem
non solum ob eius humanitatis excellentiam et praestantiam factum est,
verum etiam eo consilio et spe fore, ut aliquando summi Dei beneficio
populus ille nobilis, christiana fide suscepta, frequentissimi agminis
instar, catholicae Ecclesiae septa ingrederetur. Quam ob rem, cum
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione in eam sententiam
abierit, ut in India nova dioecesis excitaretur, Nos venerabili Fratre
Ioanne Gordon ante rogato, Archiepiscopo titulo Nicopolitano ad Ne-
stum eodemque in India Pro-Nuntio Apostolico, haec statuimus. Ab
archidioecesi Shillongensi-Gauhatina occidentalem partem distra-
himus, seu civilem districtum, ut dicunt, « Garo Hills », atque plagam
australem fluminis « Brahmaputra » in districtu Goalpara sitam ; quo
territorio novam dioecesim constituimus, ab urbe praecipua regionis
Turanam appellandam. Limites inter hanc circumscriptionem ecclesia
sticam atque archidioecesim Shillongensem-Gauhatinam iidem erunt
atque civilium territoriorum vulgo « Garo Hills » ; ad meridiem vero
atque occasum solis, dioecesium Dacchensis ac Dinaipurensis. Condita
Ecclesia praeterea erit Sedi metropolitanae Shillongensi-Gauhatinae
suffraganea. Cathedram episcopalem in templo principi urbis Tura col
locari statuimus, in qua sacer Praesul sedem atque domicilium habebit.
Qui ad tempus pro Canonicis Consultores dioecesanos eliget, ipsum con
silio et opera iuvaturos.,Ad cetera quod attinet, iure communi temperen
tur. Quae vero per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Ioannes
Gordon ad exitum adducet, vel quem ipse legaverit, factis ad id neces
sariis facultatibus. Rebus autem actis, documenta exarentur atque sin
ceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione
cito mittantur.
Ceterum, hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et
Acta Pauli Pp. VI 293
fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum
res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant^
Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Do
mini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri
decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Eduardus Martínez Adsessor
© Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi
In Secr. Status tab., n. 2S2192.
I V
RUYIGIENSIS
In regione Burundi nova dioecesis conditur « Ruyigiensis » appellanda,
detractis ab archidioecesi Gitegaënsi et a dioecesi Bururiensi nonnullis
territoriis.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ex quo Christus, adorandus Dei Filius, apostolos suos misit in mun
dum universum omnes populos evangelicam legem docturos ad aeternam
salutem, ex eo sane nullum fuit umquam summorum Pontificum, Deces
sorum Nostrorum, itemque Nostrum, aut acrius studium, aut constan
ter voluntas, quam ut propagandae religionis apud nationes facultas
apta fieret, tum nempe ubique terrarum dioeceses constituendo, tum con
ditas sapientibus prudentibusque viris concredendo. Quam ob rem, cum
Patribus Cardinalibus Sacrae Congregationi pro Gentium Evangeliza
tione praepositis visum sit in Burundi novam constituere dioecesim,
Nos, venerabili Fratre Villelmo Carew sententiam rogato, Archiepiscopo
titulo Teldensi eodemque in Burundensi Republica Apostolico Nuntio,
summa Nostra auctoritate haec decernimus atque iubemus. Ab archidioe
cesi Gitegaënsi territorium civilis provinciae Ruyigiensis separamus;
similiterque a dioecesi Bururiensi paroeciam vulgo « Mpinga )) detra-
294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
himus ; quibus terris novam dioecesim condimus ab urbe principe Ruyi-
giensem cognominandam atque metropolitanae Sedi Gitegaënsi suffra-
ganeam constituendam. Sedes episcopalis Episcopique domicilium in
urbe eadem Ruyigi collocabitur, cathedra tradendae doctrinae in tem
plo eiusdem urbis praecipuo posita, factis nempe huic iuribus talium
sacrarum aedium propriis. Pro rerum autem adiunctis concedimus, ut
Canonicorum loco Consultores dioecesanos ad tempus deligantur, qui
suo Praesuli tum consilio tum opera assint. Ceterum has litteras No
stras venerabilis Frater Villelmus Carew, cuius mentionem fecimus, ad
exitum adduci curabit vel quem ipse delegaverit, factis scilicet debitis
facultatibus. Re vero acta, idem documenta exarari iubebit, sincerisque
exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito
mittet.
Has vero litteras nunc et in posterum ratas esse statuimus suosque
effectus habere, contrariis non obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Aprilis,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Eduardus Martínez Adsessor
© Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. hoco £8 Plumbi
In Secr. Status tab., n. 2827M.
LITTERAE APOSTOLICAE
I Sanctus Ioannes Baptista patronus urbis Nictheroni confirmatur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Nictheroyenses cives in Sanctum
Ioannem Baptistam peculiari pietatis studio, quemadmodum ad Nos est
allatum, feruntur ; cuius honori parva olim sacra aedes, deinde ecclesia
est condita, quae etiam cathedralis templi honore est aucta. Hoc igitur
Acta Pauli Pp. VI 295
religionis fervore ducti, urbis moderatores, instituta, clerus, fideles
eundem Praecursorem Domini, virum sanctitate excellentissimum,
qui vita et morte Redemptionis opus est testificatus, supernum Patro
num suum elegerunt. Itaque Venerabilis Frater Antonius De Almeida
Moraes, Archiepiscopus Mctheroyensis, Nos rogavit, ut hanc electio
nem ratam haberemus. Nos autem, probe fore confisi, ut ex hoc patro
cinio ampla copia spiritualium fructuum oriretur, eiusmodi preces
libenti animo admisimus. Quapropter, e Sacrae Congregationis pro
Cultu Divino consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra
deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi per
petuumque in modum, Sanctum Ioannem Baptistam caelestem apud
Deum Patronum urbis Mctheroyensis confirmamus seu iterum consti
tuimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis litur
gicis, quae sanctis locorum patronis rite competunt. Contrariis qui
busvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae
sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac per
manere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere;
illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum
plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum;
irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a
quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari conti
gerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die
x mensis Martii, anno M C M L X X I I I , Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco ¡83 Sigilli
In Secr. Status tab., n. 232760.
I I
Templo S. Ioannis Baptistae, quod est in urbe Telde, in dioecesi Cana-
riensi, titulus Basilicae Minoris defertur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Qui in beatissimi Petri locum beni
gno Dei consilio successimus, in omnibus sane, quae sive cogitamus
sive agimus, eo studia Nostra spectant, ut nullius rei, praeterquam
maioris christiani populi commodi rationem habeamus, seu hoc magnum
296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
est seu parvum. Et Nobis enim sicut et illi Apostolorum principi
munus officiumque impositum est sanctae Christi plebis per hoc mare
vitae ad aeternas tranquillitatis oras regendae, atque ad iter illud ei
maximae facultatis comparandae. Quam ob rem, cum venerabilis
Frater Antonius Infantes Florido, Episcopus Canariensis, suo ipsius
nomine atque cleri ac populi totius dioecesis id a Nobis petierit, ut
templum quod est in urbe Telde beato Ioanni Baptistae sacrum titulo
Basilicae Minoris decorar emus, Nos, tum tanti Praesulis optatum
respicientes, tum templi ipsius antiquitatem ac maiestatem, tum deni
que insignem populi pietatem, quae vivax ibidem alitur, scilicet ea
probantes quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino hac de re decre
verit, factis a Nobis facultatibus, admotis precibus aeque concedimus.
Placet ergo templum S. Ioannis Baptistae, cuius m e n t i o facta est, âd
gradum et dignitatem Basilicae Minoris tolli, omnibus cum iuribus
atque liturgicis concessionibus rite competentibus, servatis nempe iis,
quae iuxta decretum « de Titulo Basilicae Minoris », die vi mensis
Iunii, anno MDCCCCLXVHI factum, servanda sunt. Ceterum éa quae
iussimus volumus ut rata atque firma sint, sive nunc sive in posterum,
contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensis
Aprilis, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £B Sigilli
In Secr. Status tab., n. 232546.
I I I
S. Thomas Aquinas praecipuus dioecesis eiusdem Patronus confirmatur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Cum Sanctus Thomas Aquinas,
totius Ecclesiae lucidissimum sidus iure merito ea in terra praecipuo
cultu et honore iam diutissime habeatur quae illum et genuit et aluit,
censuit Venerabilis Frater Carolus Minchiatti, Episcopus Aquinaten-
sis, Soranus et Pontiscurvi, votis accedendum esse utriusque cleri pre
sbyterorum ac fidelium suarum dioecesium, petentium ut sanctum illum
Ecclesiae doctorem principem declararet urbis ac dioecesis Aquiná-
tensis patronum. Quod ille sacer Praesul, fore confisus ut haud parum
Acta Pauli Pp. VI 297
huiusmodi nominatio curae suae episcopali concreditis christianis prod
esset, auctoritate ordinaria fecit. Nos autem, de sententia Sacrae Con
gregationis pro Cultu Divino, quae rite acta sunt summa et apostolica
qua pollemus potestate, probamus et confirmamus, videlicet decernentes
ut, pro Sancto Constantio Episcopo, qui fuit hactenus, Sanctus Thomas
de Aquino, Ecclesiae doctor, praecipuus apud Deum habeatur urbis ac
dioecesis Aquinatensis Patronus, cum iuribus et privilegiis liturgicis
congruis; utque praeterea eiusdem sancti Patroni sollemnia die eius
natali, septimo mensis Martii, in Aqu^natensi dioecesi, nec non in
Sorana et Pontiscurvi, quotannis celebretur. Contrariis quibuslibet non
obstantibus. Ceterum volumus ut haec omnia rata ac firma sint, sive
nunc sive in posterum.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv men
sis Aprilis, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £B Sigilli
In Secr. Status tab., n. 281988.
I V
S. Martinus de Porres Patronus confoederationis Hispanicae «Sindi
cato nacional de Actividades diversas» confirmatur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Quandoquidem homines impari
semper certamine atque iniusta contentione cum adversis rebus decer -
tant, et contra casus, quibus hominum vita subiecta est, tam fracto et
infirmo sunt animo, idcirco innatum est illis et insitum fragilitatem
naturae suae firmissimis caelestium praesidiis munimentisque firmare.
Quod Ecclesia catholica non modo reprobari non censet, verum et
complexa est, cum implorata Sanctorum tutela et fidem alat, et pieta
tem augeat, et ad imitandum eos, quos invocamus, adstimulet. Quam
ob rem, cum Hispanica confoederatio populari lingua « Sindicato na
cional de Actividades diversas » S. Martinum de Porres patronum suum
elegerit, idque Conferentia Episcoporum eiusdem nationis die decima
mensis Martii hoc anno probaverit; cumque venerabilis Frater Noster
Vincentius Enrique et Tarancón, S. R. E. Cardinalis idemque Archie
piscopus Matritensis et Praeses Conferentiae episcopalis, petierit ut
298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
electionem atque adprobationem hanc confirmaremus, ad normam In
structionis « De calendariis particularibus atque Officiorum et Missa
rum Propriis recognoscendis », n. 30, Nos simul volentes tam venera
bili Fratri concedere enixe roganti, simul rati posse id ad pietatis incre
mentum cedere, libenti quidem animo acta Sacrae Congregationis
pro Cultu Divino hac de re rata habemus atque probamus. Placet ergo
S. Martinum de Porres caelestem Patronum confoederationis Hispanicae
« Sindicato nacional de Actividades diversas » esse, hoc praeterea sta
tuentes, ut liturgica celebratio Patroni a Sodalibus eiusdem confoede
rationis gradu sollemnitatis agi possit. Contrariis minime obstantibus.
Ceterum volumus ut haec quae statuimus sive nunc sive in posterum
vim suam habeant effectusque proprios.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv men
sis Aprilis, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco S Sigilli
In Secr. Status tab., n. 2S2U8.
V
Templum S. Viti, in urbe dioecesis Aquisgranensis vulgo Mönchenglad
bach, titulo Basilicae Minoris decoratur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Illustris illa sive antiquitate sive
mirae artis structura sacra aedes Sancti Viti, quae, in urbe Mönchen
gladbach exstans, in finibus nempe Aquisgranensis dioecesis, memoria
Sancti Alberti Magni, Episcopi et Ecclesiae Doctoris qui eam dicavit,
iure merito celebratur, ad quam praeterea frequentes christifidelium
coetus pie adeunt diligentissimi religionis cultores, digna omnino est
quam optato Basilicae Minoris titulo honestemus. Id enim ut praesta-
remus, suo quidem suique cleri ac populi universi nomine, enixe petiit
Venerabilis Frater Ioannes Pohlschneider, Episcopus Aquisgranensis.
Quibus votis et precibus Nos sane accedendum esse aestimavimus, fore
plane confisi ut, huiusmodi sacro illi templo collata dignitate, aptius
quoque supernae fidelium omnium utilitati inserviremus. De sententia
igitur Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, certa scientia ac matura
deliberatione deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte-
Acta Pauli Pp. VI 299
rarum, vi perpetuumque in modum templum Deo dicatum in honorem
Sancti Viti, quod diximus, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus,
omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae sacris aedibus hoc nomine
insignibus rite competunt, servatis tamen iis quae, iuxta decretum
<( De titulo Basilicae Minoris » , die vi mensis Iunii, anno MCMLXVIII
evulgatum, servanda sunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Cete
rum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque effectus
sive nunc sive in posterum habeant.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv men
sis Aprilis, anno MCMLXXII I , Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco >B Sigilli
In Secr. Status tab., n. 282481.
DECLARATIO COMMUNIS
A Summo Pontifice Paulo Pp. VI et a S. S. Shenouda III, Patriarcha Sedis
Sancti Marci Alexandriae, subscripta.
Paul V I , Bishop of Rome and Pope of the Catholic Church, and
Shenouda I I I , Pope of Alexandria and Patriarch of the See of St. Mark,
give thanks in the Holy Spirit to God that, after the great event of the
return of relies of St. Mark to Egypt, relations have further developed
between the Churches of Rome and Alexandria so that they have now
been able to meet personally together. At the end of their meetings and
conversations they wish to state together the following :
We have met in the desire to deepen the relations between our
Churches and to find concrete ways to overeóme the obstacles in the
way of our real coopération in the service of our Lord Jesus Christ
who has given us the ministry of reconciliation, to reconcile the world
to Himself.1
In accordance with our apostolic traditions transmitted to our
Churches and preserved therein, and in conformity with the early
three ecumenical Councils, we confess one faith in the One Triune God,
the divinity of the Only Begotten Son of God, the Second Person of
1 2 Cor. 5:18-20.
300 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
the Holy Trinity, the Word of God, the effulgence of His glory and
the express image of His substance, who for us was incarnate, assum-
ing for Himself a real body with a rational soul, and who shared
with us our humanity but without sin. We confess that our Lord
and God and Saviour and King of us all, Jesus Christ, is perfect God
with respect to His divinity, perfect man with respect to His humanity.
In Him His divinity is united with His humanity in a real, perfect
union without mingling, without commixtion, without confusion, with
out altération, without division, without séparation. His divinity did
not separate f rom His humanity for an instant, not for the twinkling
of an eye. He who is God eternai and invisible became visible in the
flesh, and took upon Himself the form of a servant. In Him are pre-
served ali the properties of the divinity and ali the properties of the
humanity, together in a real, perfect, indivisible and inseparable union.
The divine life is given to us and is nourished in us through the
seven sacraments of Christ in His Church : Baptism, Chrism (Con
firmation), Holy Eucharist, Penance, Anointing of the Sick, Matrimony
and Holy Orders.
We venerate the Virgin Mary, Mother of the True Light, and we
confess that she is ever Virgin, the God-bearer. She intercedes for us,
and, as the Theotokos, excels in her dignity all angelic hosts.
We have, to a large degree, the same understanding of the Church,
founded upon the Apostles, and of the important role of ecumenical and
locai Councils. Our spirituality is well and profoundly expressed in
our rituals and in the Liturgy of the Mass which comprises the centre
of pur public prayer and the culmination of our incorporation into
Christ in His Church. We keep the fasts and feasts of our faith. We
venerate the relies of the saints and ask the intercession of the angels
and of the saints, the living and the departed. These compose a cloud
of witnesses in the Church. They and we look in hope for the Second
Coming of our Lord when His glory will be revealed to judge the living
and the dead.
We humbly recognize that our Churches are not able to give more
perfect witness to this new life in Christ because of existing divisions
which have behind them centuries of difficult his tory. In fact, since the
year 451 A.D. , theological différences, nourished and widened by non-
theological factors, have sprung up. These différences cannot be ig-
nored. In spite of them, however, we are rediscovering ourselves as
Churches with a common inheritance and are reaching out with de-
Acta Pauli Pp. VI 301
termination and confidence in the Lord to achieve the fullness and
perfection of that unity which is His gift.
As an aid to accomplishing this task, we are setting up a joint
commission representing our Churches, whose function will he to guide
common study in the fìelds of Church tradition, patristics, liturgy,
theology, history and practical problems, so that by coopération in
common we may seek to résolve, in a spirit of mutual respect, the
différences existing between our Churches and be able to proclaim
together the Gospel in ways which correspond to the authentic message
of the Lord and to the needs and hopes of today's world. At the same
time we express our gratitude and encouragement to other groups of
Catholic and Orthodox sholars and pastor s who devote their efforts to
common activity in these and related fìelds.
With sincerity and urgency we recali that true charity, rooted in
total fidelity to the one Lord Jesus Christ and in mutual respect for
each one's traditions, is an essential élément of this search for perfect
communion.
In the name of this charity, we reject all forms of proselytism, in
the sense of acts by which persons seek to disturb each other's com-
munities by recruiting new members from each óther through methods,
or because of attitudes of mind, which are opposed to the exigencies of
Christian love or to what should characterize the relationships between
Churches. Let it cease, where it may exist. Catholics and Orthodox
should strive to deepen charity and cultívate mutual consultation,
reflection and coopération in the social and intellectual fìelds and should
humble themselves before God, supplicating Him who, as He has begun
this work in us, will bring it to fruition.
As we rejoice in the Lord who has granted us the blessings of this
meeting, our thoughts reach out to the thousands of suffering and
homeless Palestinian people. We deplore any misuse of religious ar
guments for politicai purposes in this area. We earnestly desire and
look for a just solution for the Middle East crisis so that true peace with
justice should prevail, especially in that land which was hallowed by
the preaching, death and résurrection of our Lord and Saviour Jesus
Christ, and by the life of the Blessed Virgin Mary, whom we venerate
together as the Theotokos. May God, the giver of all good gifts, hear
our prayers, and bless our endeavours.
From the Vatican, 10 May 1973.
302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
EPISTULAE
I
Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardinalem Colombo, Mediolanensem
Archiepiscopum, centenaria redeunte memoria Alexandri Manzoni obitus.
Signor Cardinale,
Apprendiamo dalla sua lettera che la Città di Milano sta per cele
brare, in maniera degna delle sue tradizioni di spiritualità e di cultura,
il 1° Centenario della morte di Alessandro Manzoni. Nel compiacerci
di cuore per questo avvenimento, che raccoglierà l'adesione di perso
nalità e di studiosi italiani ed esteri, desideriamo in qualche modo
partecipare a quanto è stato predisposto per onorare noi pure l'insigne
Uomo, che ha dato alla fede cattolica una così alta testimonianza con
la convinzione vissuta del credente e col sommo magistero letterario
dell'incomparabile artista.
Il Manzoni si trovò in un momento decisivo della storia : di fronte
alla ideologia dell'illuminismo razionalistico, Egli prospettò, con (( La
morale cattolica », una visione teologica della vita umana e affermò
l'inscindibilità del fatto morale da quello dottrinale; di fronte al
laicismo della rivoluzione sostenne, con accenti squisitamente religiosi
negli « Inni sacri » specialmente, i valori del culto cattolico e la com
mossa partecipazione del popolo alle festività liturgiche; in mezzo al
dramma umano delle guerre di allora celebrò il soccorso della fede con
le sue composizioni liriche sul risorgimento italiano e sul declino napo
leonico. Le sue tragedie portarono sulla scena le vicende dei condottieri
e la storia franco-longobarda, penetrandole del respiro di umanissimi
sentimenti e inserendole nel quadro più vasto di un'esperienza vitale,
dove accanto ai grandi anche ai semplici è assegnato un posto degno
di rispetto e di umana pietà. Egli pertanto sentì che la letteratura è
strettamente congiunta alla vita e la vita alla verità religiosa, e che
non si può dare una risposta al segreto dell'arte se prima non sia
intuita la risposta al senso della vita. Per questo volle riproporre, nella
visione di un tempo storico quale è il Seicento, i ricorrenti problemi
che l'uomo incontra nelle sue diverse età.
I « Promessi Sposi », che sono il naturale sbocco di questa cristiana
meditazione sull'esistenza, vivono in uno spazio sociale e spirituale senza
confini, non circoscritto alle terre, pur così suggestive, a specchio del
lago di Como, e generazioni di uomini, ormai da più decenni, si sono
Acta Pauli Pp. VI 303
soffermate su quelle pagine, e vi hanno trovato riflesso un aspetto della
loro propria vita, o, diciamo meglio, la risposta animata a tanti loro
problemi.
Per la città di Milano, che sempre noi ricordiamo con partecipe
affetto, quei personaggi sembrano di casa : essi conservano una fisiono
mia simbolica che ha preso il carattere dei luoghi, e nonostante la
metamorfosi indotta dai nuovi tempi, essi posseggono ancora un accento
che si adatta mirabilmente al cielo e al lavoro della città e delle cam
pagne lombarde. In questa rappresentazione, tutti i personaggi di
scena assurgono a figure tipiche di perenne eloquenza; ed Ella può
ben comprendere come sia per noi motivo di vera commozione il
ricordo del Cardinale Federigo Borromeo, che lasciò nell'Arcidiocesi
ambrosiana, tanto legata al veneratissimo San Carlo, fondazioni e
memorie giunte vive sino a noi. Un Padre Cristoforo che si pone a
contrastare con i potenti e che, a prima vista, sembra l'uomo scon
fìtto, i protagonisti che devono lasciare il paesello, dopo l'addio ai
monti, in cerca di rifugio in un mondo sconosciuto, e tutto l'insieme
dei fatti tra la carestia, i disordini e la peste, sono continui richiami
a situazioni storiche passate, ma non trascorse, diremmo col Manzoni,
e che si ripetono nella storia dei popoli, anche di recente.
Guardare più in alto per trovare i legami della vita umana con un
disegno della Provvidenza è un dovere trasparente dalle pagine sem
plici e sublimi dell'immortale romanzo, dovere che ciascuno ha verso
se stesso e verso il prossimo, proprio in ordine alla legge di Dio e ai
precetti della carità. Questo, a noi pare, è il grandissimo merito che
ha avuto il Manzoni, riproponendo, con la pacata suggestività del
l'arte, il significato più profondo della umana esistenza. Se volessimo
rievocare le cose innumerevoli che lo scrittore ha voluto dire, non
dovremmo passare sotto silenzio le circostanze, quasi marginali, e
spesso inosservate, che sono la lezione segreta e persistente del Man
zoni più intimo; si pensi, ad esempio, alla predica di Padre Felice al
lazzaretto : c'è in quella invocazione alle Beatitudini del Vangelo un
cristianesimo puro e semplice, una verità sofferta tra una popolazione
di derelitti e di consacrati alla morte ; quando la Croce s'inalbera e
ha inizio la processione, ci vien fatto di pensare a questo cammino
del mondo e dell'età presente, che ha bisogno, per avanzare, che la
Croce apra il cammino e sia sempre di guida. Nel Manzoni, a noi
sembra, non esistono zone morte, né pagine di ripiego. Ci sembra di
scorgere, nel gran teatro del mondo che là si riflette, un richiamo
304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
continuo e insistente alle leggi umane, alle leggi divine, a quelle infine
della Chiesa, per cui, coerentemente, lo Scrittore stesso confidò al
P. Cesari : « Colla Chiesa voglio sentire, esplicitamente dove conosco
le sue decisioni, implicitamente dove non le conosco: sono e voglio
essere colla Chiesa fin dove lo so, fin dove veggo e oltre ».
In tale luce, la conclusione del romanzo è, effettivamente, il succo
di tutta la storia : i dolori vengono e vanno ; così le sofferenze si suc
cedono negli individui, nelle famiglie e nei popoli, ma la fiducia in
Dio raddolcisce tante pene e « le rende utili per una vita migliore ».
Al termine della « Pentecoste », il più ispirato dei suoi Inni, il Poeta
si sofferma a guardare la fede che brilla nello sguardo di chi muore,
sperando : così ci par di vedere il Manzoni nelle giornate ultime della
sua vita, accanto alla sua cara Chiesa di San Fedele.
Il romanzo è una «consolazione per l'umanità », e così lo giudicò
il Verdi, che celebrò degnamente il transito del grande artista con la
« Messa da Requiem ». Crediamo che di questa consolazione anche la
società odierna abbia un sincero bisogno. Si discuteva tanto, nell'età
manzoniana, del terzo stato : lo Scrittore lo pose al centro dei « Pro
messi Sposi », e mostrò un interesse singolarissimo per la vita degli
umili, che sembrano destinati a restar fuori dalla storia, mentre per
la loro fede e la loro sanità morale ne sono la base e il fermento. In
questo Centenario, in cui gli studiosi più qualificati interverranno con
nuove esegesi, sembra perciò opportuno che sia stabilito un contatto
tra la dottrina dei critici ed il popolo, quello per primo pastoralmente
affidato alle Sue sollecite cure. Le iniziative prese in tale circostanza,
dalle Autorità civiche come dall'Arcidiocesi, ne sono un segno con
solante.
Il Manzoni tornerà così tra la sua gente ambrosiana, che lo conobbe
e lo amò in ogni tempo, e che prosegue a vedere in Lui, con affettuosa
stima, l'uomo, lo scrittore, il cristiano. Auspichiamo altresì che l'oc
casione celebrativa ne richiami e riproponga più universalmente il
messaggio consolatore, il quale indica nella fitta e confusa trama degli
eventi umani l'azione segreta, di cui dicevamo, della Provvidenza di
Dio, la quale tutto guida, alla fine, per il bene dei suoi figli.
Con questi voti a Lei e alle Autorità che promuovono le solenni
celebrazioni nella diletta Arcidiocesi, giunga l'augurale saluto della
nostra Benedizione Apostolica. Dal Vaticano, 14 aprile 1973.
PAULUS PP. VI
Acta Pauli Pp. VI 305
I I
Ad Exc.mum P. D. Caietanum Pollio, Salernitanum Archiepiscopum, nono
expleto saeculo a provectione Sancti Gregorii VII ad Petri sedem.
(( Sancta et universalis mater nostra, Romana scilicet ecclesia )) , '
S. Gregorium V I I , virum praeclarissimum et sanctimonia vitae et
fortitudine animi et studio libertatis iustitiaeque, merito celebrat,
cuius a provectione ad Sedem Petri nonum saeculum expletur. Ille,
quem, cum viveret, et etiam postea, alii valde sunt admirati, alii in-
fensissime impugnaverunt, nunc, mente ad ipsum post tantum tem
poris spatium et post assiduas historicorum investigationes redeunte,
aequiore luce splendescit.
Recte igitur Salerni, ubi exsul e terrenae vitae certamine ad pla-
cidam aulam caelestem migravit et in cuius urbis ecclesia cathedrali
egregio conditus est sepulcro, sollemnia eius honori proximo mense
Maio agentur. Quorum Nos participes esse volumus per hasce saltem
Litteras, quibus, si tanti Decessoris Nostri personam non omni ex
parte datur considerare, nihilominus quaedam iuvat attingere.
Hildebrandus — ita enim, ut notum est, appellabatur, antequam
ad supremum Pontificatum eveheretur — a teneris fere annis singu
lari necessitudine cum Sede Apostolica coniungebatur ; etenim, in
Palatio Lateranensi eruditus, mature Romanis Pontificibus operam
dedit, veluti Gregorio V I , quem in exsilium est secutus, Clementi I I ,
Sancto Leoni IX, Victori I I , Stephano IX, potissimum vero Nicolao II
et Alexandro I I . Quorum non raro legationibus est functus, propter
eximias mentis animique dotes ad munus ac dignitatem archidiaconi
Sanctae Romanae Ecclesiae ascitus.
Illo quidem spiritu erat penitus imbutus, qui eo contendebat, ut
Ecclesia, « mater et magistra » , 2 « non haberet maculam aut rugam
aut aliquid huiusmodi, sed ut esset sancta et immaculata » . 3 Quae
quidem « in via peregrinans vocatur a Christo ad hanc reformationem
qua ipsa, qua humanum institutum, perpetuo indiget » ;4 illa tamen
aetate salutare eiusmodi opus singularem in modum expetebatur, siqui-
' Registrum V, 10, p. 361. 2 S. Greg. VI I , Ep. 64; PL 148, 710 - St. Petrus Damiani, Ep. 1, 20; PL 144, 243. 3 Cfr. Eph. 5, 27. 4 Conc. Vat. I I , Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 5.
20 - A. A. S.
306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
dem malis gravissimis eadem Ecclesia affligebatur, praesertim simonia
et Mcolaismo et illa consuetudine, ex qua civilis potestas negotiis
ecclesiasticis se interponebat.
Cum igitur Apostolicae Sedi multos annos alacer deserviisset, Hil
debrandus die X X I I mensis Aprilis anno M L X X I I I , populo acclamante
et plaudente, electus est supremus Ecclesiae Antistes. Quo in amplis
simo munere constitutus, quasi gigas viam percurrit, ea, quae viginti
amplius annos annisus erat patrare, omnium virium contentione per
ficere studens : scilicet labem simoniacam auferre, sacrum cleri caeli
batum restituere, libertatem electionis Romani Pontificis aliorumque
Praesulum in tuto collocare, in officiis et beneficiis ecclesiasticis con
ferendis iura auctoritatis hierarchicae vindicare, doctrinam catholicam
ab erroribus servare immunem. Ei etiam cordi fuit, ut unitas inter
Ecclesiam Orientalem et Romanam redintegraretur.
Fide ardens, Salvatorem, cuius vices in terris gerebat, mystica
pietate amabat, quemadmodum potissimum ex eius epistulis patefit. Cum
in vita duae tantum viae paterent, altera Christi, altera diaboli,
priorem prorsus ferendam docebat atque continenter de ipso Redemp
tore reddendum testimonium; praeterea caritatem impellere, ut in
mundo ac quidem in omni statu et officiorum ordine pro populo Dei
decertaretur. Ecclesiam, matrem totius christianitatis, impensissimo
colebat, cuius Maria Virgo esset nobilis patrona, maternae dilectionis
affectu sollicita, asserens etiam « beatum Petrum, apostolorum prin
cipem, esse omnium christianorum patrem, et primum post Christum
pastorem » . 5
Itaque non immerito eiusdem Pontificis demortui hoc elogium ver-
sibus concinnatum in Gesta Roberti Wiscardi est insertum : (( Vir
venerabilis hoc in tempore papa Salerni / Gregorius moritur, quem
nec persona nec auri / Umquam flexit amor ; iustum servare rigorem /
Semper proposuit... / Solator moesti, lucis via, doctor honesti, /
Legibus arcebat túmidos, humilesque fovebat / ... Atque salutiferi
spargendo semina verbi, / Numquam cessavit populum revocare fide
lem / A vitiis ad eos quibus itur ad aethera mores ; / Vitaque doctrinae
non discordare solebat ) ) . 6
Inclitus hic vivendi magister adhuc quodammodo loquitur et in
5 Ep. 64; PL 148, 710. 6 Lib. V, 255ss.; Mon. Germ. Hist., Script IX, pp. 295-296.
Acta Pauli Pp. VI 307
his praesertim sollemnibus ac turbatis hisce temporibus — perdifficili
aetate et ipsum pro Christo laboravisse constat — monet, ut clariorem
plenioremque conscientiam Ecclesiae, sacramenti salutis, omnes con-
sequamur, maxime post celebratum Concilium Vaticanum Secundum,
quod eius naturam et munus universale pressius et significantius
declaravit. Idem Sanctus Pontifex clerum ac fideles cohortari vide
tur, ut Magisterio Ecclesiae inhaereant, cui ex divina institutione
officium creditum est Fidei depositum fideliter custodiendi et infalli
biliter proponendi.
Integritas morum, ut iam significatum est, una e magnis curis
fuit, quibus eximius hic Pastor urebatur ; in hunc ergo sacri caelibatus
acerrimum propugnatorem intueantur ii, qui ad sacerdotium conten
dunt, et presbyteri, memores eundem caelibatum « aptissime congruere
cum suscepto proposito sese Christo eiusque Ecclesiae devovendi )) . 7
In mundo quidem viventes, sed non huic saeculo conformes,8 illas colere
et exercere studeant virtutes, quas tantum postulat munus, ut sit
Deo gratum et populo utile.
Fideles quoque e laicorum ordine salubriter incitantur, ut, Sancti
huius Caelitis documentis obsecuti, mundum christiano spiritu im
buere atque, in media humana consortione, Christi testes esse nitantur.9
Deum igitur enixe rogantes, ut statuta sollemnia ad eiusmodi spi
ritualem renovationem efficiendam feliciter conferant, tibi, Venera
bilis Frater, Praesulibus, qui iis intererunt, necnon clero, religiosis,
fidelibus, tuae curae commissis, Benedictionem Apostolicam, caelestis
roboris pignus, amanti animo impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Aprilis, anno M C M L X X I I I ,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
7 Litt. Enc. Sacerdotalis Caelibatus, 35; A.A.S. 59 (1907), p. 671. 8 Cfr. Rom. 12, 2. 9 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et
spes, n. 43.
308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I I
Ad clarissimum Virum Marcolinum Candau, Instituti Internationalis com-
pendiariis litteris v.d. OMS Moderatorem Generalem, quinto et vicesimo
volvente anno ex quo Institutum conditum est.
Monsieur le Directeur Général,
A plusieurs reprises, notamment en février 1966 lors de la visite
que vous nous fîtes au Vatican, et en 1968 à l'occasion du vingtième
Anniversaire de l'Organisation Mondiale de la Santé, Nous vous avons
exprimé l'estime et l'intérêt avec lesquels Nous suivons les activités
de celle-ci. En ce vingt-cinquième Anniversaire de l'entrée en vigueur
de sa Constitution, Nous tenons à associer nos hommages et nos vœux
à ceux qui lui parviennent de tous les secteurs de la Communauté
Internationale.
C'est une fonction capitale que celle qui échoit à l'Organisation
Mondiale de la Santé dans l'effort concerté de la famille des Nations
Unies et des Institutions Spécialisées en vue du développement inté
gral de l'humanité, — (( de tout homme et de tous les hommes », —
pour reprendre la formule qui Nous a servi de fil conducteur dans
Notre Encyclique (( Populorum Progressio » sur le développement des
peuples. L'article premier de votre Constitution vous assigne comme
but «d'amener tous les peuples au niveau de santé le plus élevé pos
sible » ; d'assurer l'exercice pour tout être humain de ce droit fonda
mental, « la possession du meilleur état de santé qu'il est capable
d'atteindre», comme dit le Préambule de cette même Constitution.
Veiller à la santé de l'homme, l'améliorer, prévenir les défaillances,
y pourvoir le cas échéant, n'est-ce pas se trouver voué au service du
premier don du Créateur à l'homme : la vie? cette vie, source de joie
lorsqu'elle jaillit, départ d'un destin chaque fois unique et, malgré
les apparences, toujours admirable, puisqu'elle est appelée à s'épa
nouir en une félicité sans fin ! C'est pourquoi les professions adon
nées à la santé des corps exercent une tâche haute et redoutable et
constituent une des plus nobles vocations au service de l'homme. Sans
doute, le travail propre de l'Organisation Mondiale de la Santé con
cerne la santé publique : vous abordez les problèmes de la vie humaine,
de sa promotion et de sa protection, en données d'administration sani
taire, de formation et de recherches, d'epidemiologie et d'assainisse-
Acta Pauli Pp. VI 309
ment, de mesures prophylactiques à vaste échelle. Mais vous êtes bien
conscients de n'être jamais qu'au service d'individus dont la vie, ou
en tout cas sa « qualité » comme on dit aujourd'hui, dépend souvent de
vos démarches, de vos activités et de vos décisions. Le prix et le res
pect de la vie individuelle aux yeux de l'Organisation Mondiale de
la Santé, ne l'illustrerait-on pas à juste titre par la place qu'elle
fait dans ses programmes à ces (( marginaux » de la société que sont
les retardés, les handicapés, les victimes de la pharmacodépendance
et tant d'autres? Vous parliez, Monsieur le Directeur Général, dans
l'Avant-Propos du livre édité par l'Organisation au terme de sa
seconde Décennie d'existence, du « sens de la valeur irremplaçable
de toute vie humaine » ; c'est ce sens qui, après vingt-cinq ans d'exis
tence, doit valoir à une Organisation comme celle que vous dirigez,
la gratitude de beaucoup, l'estime de tous. En un moment où le dé
chaînement de violences sur tant de points du globe d'une part; où
d'autre part le vertige auquel se trouve souvent livrée la société con
temporaine et qui obscurcit les vraies valeurs, semblent faire si bon
marché de la vie, de toute vie, dès son origine et jusqu'à son déclin,
c'est notre souhait le plus fervent en ce vingt-cinquième Anniversaire,
que l'Organisation Mondiale de la Santé à qui la Communauté Inter
nationale a confié la conservation et la promotion de la santé des
hommes, maintienne en toutes les occasions le primat de la vie et garde
à l'humanité la contribution intégrale d'une authentique déontologie
à son égard.
Nous n'ignorons pas, Monsieur le Directeur Général, qu'au cours
de cette Assemblée, vous vous apprêtez à remettre à d'autres mains
une Direction Générale qui vous a identifié pour vingt ans avec l'Orga
nisation. Aussi, voudrions-Nous, en terminant, formuler à votre inten
tion et à celle de celui qui sera appelé à vous succéder, nos vœux les
plus fervents que Nous accompagnons pour toute l'Organisation et
pour vos personnes de Notre Prière au Seigneur, afin qu'il bénisse
l'œuvre commencée il y a vingt-cinq ans.
Du Vatican, le 30 avril 1973.
PAULUS PP. VI
310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I V
Ad Rev.mum P. D. Iosephum Sielski, Congregationis Clericorum Regula-
rium Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis B. Virginis Mariae
Moderatorem Generalem, ob tertium volventem saeculum ex quo Institutum
in Polonia conditum est.
Grata exspectataque occurrit Congregationi, cui praees, sacrae
celebrationis festaeque laetitiae occasio, siquidem mox tertium revol-
vetur saeculum, ex quo Famulus Dei Stanislaus Papczynski religio
sum istud institutum in Polonia provide condidit, cuius esset cultum
Deiparae Virginis ab origine Immaculatae provehere, animas pia
culari igni addictas spiritualibus subsidiis adiuvare, apostolica ope
rositate iis consulere, qui in maxima necessitate, ad religionem quod
spectat, versarentur.
Inter haec sollemnia praeteritum tempus sine dubio respicietis et
imprimis patres illos memorabitis, quorum virtutibus et opera Fami
lia est illustrata et aucta : praedictum videlicet conditorem vestrum
et magistrum, deinde Servum Dei Casimirum Wyszynski, qui illius
proposita circa Congregationem est persecutus, ac denique Famulum
Dei Gregorium Matulewicz seu Matulaitis, qui eam prope exstinctam
servavit, nova ratione disposuit, felicibus locupletavit incrementis. Hic
vir eximius, quem vos ut renovatorem instituti vestri, quod ex Ordine in
Congregationem votis simplicibus astrictam, Sede Apostolica probante,
mutavit, colitis, postmodum electus est Episcopus Vilnensis.
Si autem plura aspera, lugenda, difficilia in horum trium saeculorum
recordatione mentes vestras subeunt, tamen est, cur gaudeatis Deoque
humiliter gratias agatis, quod Familiam religiosam vestram, quae, ut
olim ita et nunc, sodales comprehendit e Polonia aliisque regionibus
Europae orientalis vel ex iis, qui inde demigraverant, ortos, providen
tiae suae amplis muneribus cumulavit.
Quod quidem gaudium in his sollemnibus ex animo participantes
faustaque omina proferentes, unde sacros Pastores vestros haud alienos
esse novimus, confirmare vos cupimus ad spiritualem hereditatem
praestantium illorum, quos supra memoravimus, virorum tuendam no
voque vigore frugiferam reddendam, idque luce affulgente Concilii Vati
cani Secundi et subsequentium documentorum a Magisterio Ecclesiae
de vita religiosa editorum.
Acta Pauli Pp. VI 311
Etenim « arctiore via ad sanctitatem tendentes » , * Ecclesiae eiusque
mysterio peculiarem in modum coniungimini ;2 ac singulare testimo
nium vobis est reddendum mundum transfigurará non posse sine spiritu
beatitudinum.3
Non desciscentes a spiritu primigenio instituti vestri, annitamini,
ut plurimum studii ad cultum Beatae Mariae Virginis Immaculatae
conferatis, memores eius « vitam omnium esse disciplinam )), praeser
tim religiosorum.4 Animabus, quae post terrenam hanc peregrinationem
adhuc purificantur, spiritualia auxilia afferentes, simul homines edo-
ceatis se hic non habere manentem civitatem sed futuram sibi esse
inquirendam.5 Itaque conversatio vere spiritualis et religiosa vires vobis
suppeditabit ad illum apostolatum obeundum, fructibus sane uberem,
qui Familiae vestrae est commissus. Sic profecto eritis lapides vivi in
aedificio Ecclesiae, quae «non ad aliud nata ... est, nisi ut, regno
Christi ubique terrarum dilatando, universos homines salutaris re
demptionis participes efficiat )) . 6
Deum enixe deprecantes, ut haec optato contingant, ac paternam
caritatem, qua istam Congregationem complectimur, declarantes, tibi,
dilecte fili, cunctisque sodalibus tuae moderationi et curae concreditis,
necnon omnibus, qui sollemnibus ob hanc anniversariam memoriam
indictis intererunt, Apostolicam Benedictionem, caelestis roboris et
solacii auspicem, libenter impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die V I I I mensis Maii, anno M C M L X X I I I , Pon
tificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
1 Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 13. 2 Cfr. ibid., 44. 3 Cfr. ibid., 31. 4 Cfr. Conc. Vat. I I , Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis,
n. 25. S. Ambros. De Virginitate, I I , 2, 15. 5 Cfr. Hebr. 13, 14. 6 Pius X I , Litt. Enc. Rerum Ecclesiae; A.A.S. 18 (1926), p. 65. Cfr. Conc. Vat. I I ,
Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, n. 1.
312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
V
Ad Excellentissimum Virum Ioannem Leone, Reipublicae Italicae Prae
sidem, universali Iubilaeo in annum MCMLXXV indicto.
Signor Presidente,
Abbiamo Ponore di darLe notizia ufficiale che abbiamo testé stabilito di indire la solenne celebrazione del Giubileo Maggiore per Panno 1975.
Si rinnoverà pertanto, a Dio piacendo, la antica tradizione, che si è affacciata alla storia sotto il pontificato del Nostro Predecessore Bonifacio V I I I , nel 1300, in seguito al vasto movimento di folle convenute a Roma per pregare sulle tombe degli Apostoli Pietro e Paolo, e che, con alterne vicende, si è tramandata fino all'epoca nostra, con suggestiva e significativa continuità secolare. Di conseguenza, come si prevede, verranno più numerosi i pellegrini, con la fede degli antichi « romei )) — mirabilmente descritta, nell'italiche lettere, dai versi di Dante — per ripercorrere il cammino penitenziale delle vetuste Basiliche Maggiori dell'Urbe, e per ritemprare la loro fede cristiana.
Nell'informarLa di questo avvenimento, che tocca tanto da vicino la nobile Nazione italiana, e in particolare la città di Roma, Noi amiamo esprimerLe la Nostra certezza che il Popolo italiano, a Noi carissimo, saprà degnamente accogliere i fratelli di ogni provenienza, offrendo ad essi, con la connaturata gentilezza ed ospitalità, l'aiuto servizievole e l'esempio della sua civile ed operosa dignità.
Ci auguriamo inoltre che l'afflusso straordinario di tante genti, porti ad esso Popolo occasione non di disagio, bensì di letizia e di edificazione.
E desideriamo infine porgere fin d'ora il Nostro vivo e cordiale ringraziamento per quanto le degnissime Autorità e la popolazione italiane vorranno disporre e compiere in vista della prossima occasione, che non mancherà certo, come fermamente confidiamo, di produrre frutti di comune soddisfazione, non solo per l'incremento della sanità dei costumi, per cui è espressamente istituito l'Anno Santo,1 ma anche per l'incremento della fratellanza e della mutua conoscenza fra i popoli, per la pace universale, e per il bene dell'umana famiglia.
1 Cf. Const. Ap. Infinita Dei misericordia, 29 maggio 1924; A.A.S. 16 (1924), p. 209.
Acta Pauli Pp. VI 313
Con tali voti siamo lieti di invocare su di Lei, Signor Presidente,
su tutti i diversi Organi dello Stato e sull'intera Nazione italiana la
costante benedizione del Signore.
Dal Vaticano, 9 maggio 1973, decimo del Nostro Pontificato.
PAULUS PP. VI
NUNTIUS GRATULATORIUS
E.mo P. D. Francisco S. R. E. Cardinali Dearden, Archiepiscopo Detroi-
tensi, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali.
Quamvis in te, Venerabilis Frater Noster, saepius memorem ani
mum habeamus, candida notanda gemma, quae nunc instat, occasio
prorsus facit, ut ad te intentior advolet cogitatio Nostra. Laeti enim
laetum nuntium accepimus proxime fore, ut quinque plena celebres
lustra, ex quo, consecratus Episcopus, tu adscitus es primoribus et
magistris populi sancti Dei.
Benevolentiae caritas, qua te complectimur, sane poscit et exigit, ut
tibi natalicia huiusmodi peragenti adsimus bene ominantibus votis,
quibus a fonte et principio bonorum, a quo omne donum perfectum
descendit, quaecumque sunt salutaria, candida, bonae valetudini et
profectui in virtute consentanea, impetramus.
Deo sane accepta referre debemus omnia nostra, et ob ea ipsum
laudare secundum illud sacri Psaltae : « Laudate nomen Domini, lau
date, servi, Dominum » ;1 potissimum vero gratias agere ei debes tu,
quem, episcopali dignitate suscepta, cum Iesu Christo Pontifice aeterno
configurandum, Dominus unxit, ut medereris contritis corde et prae
dicans captivis indulgentiam, Evangelii inenarrabilem eam, quae supe
rat omnem sensum, pacem.2
Hoc in praesens a te quam maxime fieri oportet, dum, longa emetiens
temporis spatia, quae in sacro ministerio decurristi, rectae conscientiae
impleto officio probe frui potes. Enimvero in dioecesi Pittsburgensi ac
postea in Detroitensi Archidioecesi, moderationi tuae traditis, pastoralia
munera studiose obiisti.
Romanae vero Purpurae decore exornatus, magis magisque virum 1 Ps. 134, 1. 2 Is. 61, 1; Phil. 4, 7.
314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
strenuum te praebere studeas, quem labor non frangit; atque catholici
dogmatis et legis custos, Oecumenici Concilii Vaticani II placita et
decreta ad effectum plane deducens, fac ut in sentiendo et agendo cum
optimis Antistitibus aemuleris; atque adeo praemia praemiis coronae
tuae adnectes.
Quod autem hactenus fecisti, sacerdotibus, quos tuum gaudium tuum-
que sertum reputas, diligentiores usque fac impendas curas, ut ii, sanc
tissimae religionis causae adstricti, eandem caritatem habentes, unani
mes 3 ad consummationem sanctorum in opus ministerii, in aedificatio
nem corporis Christi adspirent,4 semper firmi in fide, in opere efficaces,
concordiae amatores, amicitiae sanctae cultores. Ita ii erunt adiutores
gaudii tui,5 quo Deus omni spe te repleat multos porro per annos.
Beatissima Virgo Maria, Mater Ecclesiae, Apostolorum Regina, cuius
patrocinio te tuaque committimus, benignum praestet auditum Nostris
optatis et votis, quae pro te nunc fundimus.
Haec salutariter precati, tibi, Venerabilis Frater Noster, ac per te
Auxiliaribus Antistitibus tuis, et cunctis Christi gregis ovibus, modera
mini tuo concreditis, Apostolicam Benedictionem peramanter imper
timus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xvin mensis Aprilis, anno M C M L X X I I I ,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
ALLOCUTIONES
I
Ad Sanctitatem Suam Shenouda III, Patriarcham Sedis Sancti Marci Ale
xandriae. *
Dear Brother in Christ,
The words you have addressed to us have been particularly moving
ones. We are truly happy to welcome Your Holiness to our home.
From the day of your élévation to your position as Father and Head
3 Cfr. Phil. 2, 2. 4 Cfr. Eph. 4, 12. 5 Cfr. 2 Cor. 1, 23.
Die 5 mensis maii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 315
of the Coptic Orthodox Church, God has granted us the grace to maintain fréquent relations through letters and through the ministry of our représentatives. ìsow we have this opportunità to meet face to face. It is a solemn moment and a joyful one.
It is also a joy for us to greet the distinguished members of your délégation and through them the entire community of the Coptic Orthodox Church.
In his goodness, God has been wisely and patiently following out the plan of his grace for us. We meet at a time when Christians are asking themselves about the meaning of the faith they profess and the mission they have to the world. You come to this ancient See of Rome, hearing with you the traditions of the ancient See of Alexandria, of its apostles, its martyrs, its doctors, its holy monks and the vast army of its people, who have given witness to their faith in periods of joy and in periods of great darkness. It is our hope that through our discussions and prayer we may make a significant contribution towards under standing each other better, thus making it possible to help Christians find valid answers to the questions they are asking themselves today.
We realize that God is presenting us with a great challenge. We do not expect to overeóme immediately the difficulties that fifteen centuries of history have created for us. But we do hope to be able to set out upon a way which will lead to our overcoming these difficulties. For our part, we approach these meetings in a spirit of great confidence. We are confident that our Churches are determined to reach out to each other in an effort to carry out better the mission God has entrusted to us. We stri ve to be faithful servants of the tradition which has been handed on to us from the Apostles through the Fathers and great spiritual leaders of this Church. But that tradition is a living one. The efforts at renewal which are going on in the Catholic Church and in the Coptic Church give testimony to this. We are confident therefore that our meetings during these days will strengthen the bonds of brotherly love between us and between our people. May God enlighten us and guide us and grant us new insights as we strive together to see how we may attain that full unity of the Spirit in the bond of peace which Christ asks of us and which is his gif t.
316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
In Basilica Vaticana habita cum Sacrum adstante Pontifice Maximo cele
braretur, sedecies centenaria pientissimi obitus Sancti Athanasii redeunte
memoria. *
(( Questo è un giorno stabilito dal Signore : esultiamo e ralle
griamoci per esso ». Noi volentieri ripetiamo questa acclamazione
liturgica motivata dalla festività della Pasqua in questa presente
occasione, nella quale la presenza del Patriarca Shenouda I I I , — ono
rato lui stesso del titolo di « Papa » della venerata e antichissima
Chiesa copta, avente il suo centro ad Alessandria d'Egitto, — solleva
nel nostro animo una commozione profonda. Ecco qui il Capo d'una
Chiesa, tuttora da noi ufficialmente separata e da secoli assente dalla
celebrazione d'una comunitaria preghiera con questa Chiesa romana,
ma Capo, diciamo, d'una Chiesa, la quale fa ascendere la sua origine
a quell'Evangelista Marco, che San Pietro chiama suo figlio,1 e la quale
ebbe in Sant'Atanasio, di cui oggi noi celebriamo il XVI centenario
della beata morte, l'assertore invitto della nostra comune fede nicena,
fede cioè nella divinità di nostro Signore Gesù Cristo, proclamata da
Simone, figlio di Giona, per divino intuito, e perciò tramutato da
Cristo stesso nell'immobile Pietro, e da lui posto a fondamento di
tutta la Chiesa; egli è qui, è qui apposta e spontaneamente venuto
per riannodare il vincolo della carità,2 felice presagio di quella per
fetta unità dello spirito,3 che dopo il recente Concilio ecumenico vati
cano secondo, noi andiamo umilmente, ma sinceramente cercando di
ricomporre; è qui, con noi, con questa grande assemblea di fedeli,
sulla tomba dell'Apostolo Pietro... oh! come non dovremmo noi
esultare, e invitare voi tutti, figli di questa Chiesa romana e cattolica,
a benedire con noi il Signore in questo giorno straordinario? Non
avvertiamo noi che il volume della storia della Chiesa, nel quale la
mano misteriosa del Signore principalmente guida le mani degli uomini
a scrivervi « nova et vetera » , 4 apre davanti a noi pagine antiche di
secoli, e altre ancora candide ne distende davanti a noi, pronte a
* Die 6 mensis maii a. 1973. 1 1 Pet. 5, 13. 2 Of. Col. 3, 14. 3 Cf. Eph. 4, 3. 4 Cf. Mt. 13, 52.
Acta Pauli Pp. VI 317
registrare avvenimenti, Dio voglia !, migliori, i fasti cioè dèlia Provvi
denza misericordiosa di Dio nelle vicende della Chiesa ancora pelle
grina nel tempo? Come non saluteremo noi questo venerabile e grande
Fratello lontano, oggi a noi tanto vicino, nostro visitatore, nostro
ospite, oggi qui, presso il nostro altare e unito alla nostra pontificale
preghiera? e con lui il copioso e rappresentativo suo nobilissimo seguito?
La lettura del Santo Vangelo 5 che noi abbiamo ora ascoltata, ci
invita a riflettere sul tema fondamentale della nostra fede, il tema
della risurrezione del Signore nostro Gesù. Non dice forse San Paolo :
<( Se tu confessi con la tua voce il Signore Gesù, e nel tuo cuore hai
fede che Dio lo ha risuscitato da morte, sarai salvo » ? 6 E la narra
zione evangelica della S. Messa, che stiamo celebrando, sembra pro
prio che voglia attestarci la realtà del fatto della risurrezione di Cristo,
realtà oggettiva, storica, comprovata perfino dall'esperienza diretta e
tangibile dei sensi, anche se appartenente ad un ordine soprannaturale,
e voglia stimolarci a derivare subito dall'osservazione di questa inau
dita realtà la nostra irrefrenabile e vivacissima fede, quale quella di
Tommaso, l'uomo positivo della critica, del dubbio, della verifica, con
le sue parole ancora sonanti : « Signore mio ! e Dio mio ! » . 7
E com'è propizia questa odierna riflessione liturgica celebrando la
gloriosa memoria, come dicevamo, di S. Atanasio, fiero ed impavido
assertore della fede! S. Atanasio è padre e dottore della Chiesa univer
sale e merita perciò il nostro comune ricordo.
Il ricordo migliore di un Santo, che ha dato un contributo straordi
nario alla vita della Chiesa in un momento decisivo della sua storia,
allorché gli eretici negavano la stessa consostanziale divinità del Verbo
e quindi di Cristo, ci sembra quello di riflettere sull'eredità che ci ha
lasciato : la testimonianza di fede nella sua vita e nel suo pensiero.
Quando riflettiamo sulla sua vicenda umana, incontriamo un cre
dente solidamente fondato sulla fede evangelica, e convinto assertore
e difensore della verità, pronto a subire ogni calunnia, persecuzione,
violenza. Dei suoi quarantacinque anni di episcopato una ventina li
trascorse in ripetuti esili; e questa stessa nostra città di Roma lo
ospitò, essendo Papa Giulio,8 per tre anni durante il suo secondo esilio,
che lo colpì dall'aprile del 339 all'ottobre del 346.
5 Le. 24, 35-48. 6 Rom. 10, 9. 7 Io. 20, 28. 4 337-352.
318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Sempre dappertutto e di fronte a tutti, a potenti ed erranti, professò
la fede nella divinità di Gesù Cristo, vero Dio e vero uomo, tanto che la
tradizione liturgica orientale lo definisce « colonna della vera fede )) , 9
mentre la Chiesa cattolica lo annovera tra i dottori della Chiesa.
Egli fu infatti un uomo di Chiesa; pastore vigile e attento, dedicò
l'intera vita al suo esclusivo servizio : non solo al servizio della sua
Chiesa di Alessandria, ma della Chiesa intera, portando dovunque il
calore della sua fede, l'esempio edificante della sua vita intransigente
mente coerente, il richiamo alla preghiera appresa tra i monaci del
deserto, presso cui si dovette più volte rifugiare.
La divinità di Cristo è il nucleo centrale della predicazione di S. Ata
nasio di fronte agli uomini del suo tempo, tentati dalla crisi ariana. La
definizione del primo Concilio ecumenico di Mcea, 1 0 secondo cui Gesù
Cristo è figlio di Dio, della stessa sostanza del Padre, Dio vero da Dio
vero, costituisce il punto di riferimento costante della sua dottrina. Solo
se si accetta questo insegnamento si può parlare di redenzione, di sal
vezza, di ristabilimento della comunione tra uomo e Dio. Solo il Verbo
di Dio redime perfettamente; senza l'incarnazione, l'uomo rimarrebbe
nello stato di natura corrotta, da cui la stessa penitenza non potrebbe
liberarlo.11
Liberato da Cristo dalla corruzione, salvato dalla morte, l'uomo
rinasce a nuova vita e riacquista la primitiva immagine di Dio, secondo
cui era stato creato sin dall'inizio e che il peccato aveva corrotto. « Il
Verbo di Dio — afferma S. Atanasio — è venuto lui stesso affinché,
essendo lui immagine del Padre, possa nuovamente creare l'uomo ad
immagine di Dio » . 1 2
S. Atanasio evolve questa teologia, incentrandola sulla partecipa
zione dell'uomo redento alla vita stessa di Dio, mediante il battesimo
e la vita sacramentale, giungendo ad affermare con ardita espressione
che il Verbo di Dio « si è fatto uomo perché noi fossimo divinizzati ) ) . 1 3
Questa (( nuova creazione )) comporta la restituzione di ciò che il
peccato aveva compromesso : la conoscenza di Dio e un radicale cam
biamento di costumi.
Gesù Cristo ci rivela e ci rende conoscibile il Padre : « Il Verbo
9 Apolytikion del 2 maggio. 1 0 325. 11 Cf. De Incarnatione, PC 25, 144, 119. 12 De Incarnatione, ibidem. 13 De Incarnatione, ibidem.
Acta Pauli Pp. VI 319
di Dio si è reso visibile con nn corpo perché noi potessimo farci una
idea del Padre invisibile » . 1 4
Da questa nuova conoscenza di Dio consegue l'esigenza di rinno
vamento morale, che S. Atanasio richiama fortemente : « Chi vuole
comprendere il discorso attorno a Dio, deve nel suo modo di vivere
purificarsi, rendersi simile ai Santi con la somiglianza delle proprie
azioni, affinché unito a loro con la condotta della propria vita, possa
comprendere ciò che loro è stato rivelato da Dio ) ) . 1 5
Siamo così portati al centro dell'avvenimento cristiano : la reden
zione per opera di Gesù Cristo, il radicale rinnovamento dell'uomo
con la sua restaurazione ad immagine e somiglianza di Dio, la rista
bilita comunione di vita tra l'uomo e Dio, che si esprime anche in un
profondo cambiamento etico.
È questo il sublime messaggio, che anche a noi indirizza oggi
S. Atanasio il Grande : essere forti nella fede e coerenti nella pratica
della vita cristiana, anche a costo di gravi sacrifìci; sta a noi acco
glierlo questo messaggio, meditarlo, approfondirlo e realizzarlo nella
nostra vita.
Per le preghiere di S. Atanasio, Padre e Dottore della Chiesa, ci
conceda Iddio di poter degnamente confessare, anche noi nel nostro
tempo, che Gesù Cristo è il Signore e il Salvatore del mondo.
I I I
In Petriana Basilica ad Sanctitatem Suam Shenouda III, Patriarcham Sedis
Sancti Marci Alexandriae. *
Fratello in Cristo carissimo,
È con gioia che estendiamo a Lei il nostro cordiale saluto nel Signore e il nostro benvenuto in questa grande Basilica, dedicata all'apostolo Pietro, che fino alla morte ha dato testimonianza della sua fede ardente nel Figlio incarnato di Dio Gesù Cristo e che, con San Paolo, noi veneriamo come fondatore della Chiesa di Roma.
Salutiamo anche i vescovi vostri fratelli, il clero ed i laici, distinti rappresentanti dell'intera comunità della Chiesa copto-ortodossa. Sa-
14 De Incarnatione, ibidem. 15 De Incarnatione, ibidem.
* Die 6 mensis maii a. 1973.
320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
lutiamo inoltre i due venerabili vescovi della Chiesa etiopica, che sono
degna parte della vostra delegazione. Siano i benvenuti nella nostra
casa e nei nostri cuori.
Non è solo in nome nostro che stiamo parlando. Intorno a noi ci
sono i nostri fratelli dell'episcopato cattolico, e migliaia di sacerdoti
e laici, riuniti qui alla tomba dell'apostolo per onorare un altro grande
testimone di fede, Atanasio di Alessandria.
In questo giorno solenne la Chiesa di Roma saluta la Chiesa di
Alessandria con gesto fraterno di amore e di pace.
Più di milleseicento anni fa il grande Sant'Atanasio fu ricevuto
dal nostro predecessore Giulio I, il quale vedeva in lui un sostenitore
di quella fede, che stava per essere compromessa ed anche negata da
gente più forte di lui nel potere politico, ma più debole nella fede e
nella comprensione. La Chiesa di Roma lo appoggiava fermamente.
Egli, a sua volta, riconosceva nella Chiesa dell'occidente una sicura
identità di fede, anche se vi erano alcune diversità sia di vocabolario,
sia nel modo teologico di approfondire il mistero di Dio Trino. Il suo
successore Pietro trovava una simile accoglienza ed appoggio fraterno
dal nostro predecessore Damaso. Mezzo secolo dopo le Chiese di Ales
sandria e di Roma, nelle persone dei loro vescovi Cirillo e Celestino,
ancora una volta apparivano come un raggio di luce, quando la fede
nel Dio uomo, Gesù Cristo, fu oscurata da coloro che rifiutavano di
rendere alla santa Madre di Dio il titolo glorioso di « Theotokos ».
Questi sono i nostri grandi Padri, dottori di fede e pastori di uomini.
Umilmente consci delle nostre debolezze, chiediamo le loro inter
cessioni, affinché ci sia data la forza di rimanere fedeli alla vocazione,
alla quale Dio ci ha chiamati.
Veramente Dio ci ha chiamati a cose grandi. In modo particolare
vuole che noi apportiamo al mondo il suo dono di fede, di riconcilia
zione e di pace. Gli uomini, alienati da lui e fra loro stessi, devono
essere riconciliati per mezzo del nostro umile ministero.
Prima di tutto, tuttavia, dobbiamo domandarci fino a qual punto
possiamo fare questo, se noi cristiani non siamo riconciliati fra noi.
La questione è importante per noi. Per grazia di Dio noi, insieme con
voi, condividiamo la fede nel Dio Uno, Padre, Figlio e Spirito Santo.
In Gesù Cristo professiamo il Figlio di Dio incarnato, che per noi e
la nostra salvezza è nato dalla Vergine Maria, ha sofferto, è morto
ed è risorto. Incorporati in Lui nel battesimo, condividiamo la sua
vita divina nei sacramenti della sua Chiesa; condividiamo le tradi-
Acta Pauli Pp. VI 321
zioni apostoliche, trasmesseci dai nostri Padri comuni; la nostra vita
liturgica, teologica, spirituale e devozionale è nutrita dalle stesse
fonti, anche se si esprimono in diverse forme legittime. Siamo in par
ticolare consci che i principi della vita spirituale provenienti dai grandi
Padri del deserto egiziano, a partire da Sant'Antonio, hanno influito
su tutto il mondo cristiano.
Nondimeno con umiltà e con dolore dobbiamo riconoscere che
nella storia delle nostre Chiese vi sono state aspre dispute sulle for
móle dottrinali, dispute che hanno offuscato l'accordo sostanziale
sulla realtà che le parole volevano esprimere. Metodi estranei al Van
gelo di Cristo talora sono stati usati da alcuni per imporre quel Vangelo.
Ragioni di carattere culturale, politico, oltre che teologico sono
state usate per giustificare ed anche per approfondire una divisione,
che non avrebbe dovuto mai esistere. Non possiamo ignorare questa
triste eredità. Riconosciamo che dobbiamo fare molto per superare i
suoi effetti nefasti. Siamo tuttavia decisi ad impedire che questa triste
eredità continui ad influire sui nostri rapporti.
Stiamo costatando un nuovo fenomeno, di cui il nostro incontro di
oggi dà una testimonianza eloquente. Nella mutua fedeltà al nostro
stesso Signore stiamo riscoprendo i molteplici legami che ancora ci
uniscono.
In risposta all'invito fraterno rivoltogli dal nostro venerato pre
decessore Giovanni XXIII , il vostro predecessore di felice memoria
Kyrillos VI ha mandato osservatori a tutte le sessioni del Concilio
Vaticano I I . Questi osservatori hanno potuto costatare gli sforzi com
piuti da quella grande assemblea per promuovere la riforma e l'aggior
namento nella Chiesa cattolica. Siamo lieti di salutare due di essi che
sono ritornati oggi con voi in questa Basilica, come vescovi della vostra
Chiesa.
Nel 1968 partecipavamo insieme alla gioia del ritorno di reliquie
dell'evangelista San Marco da Venezia alla venerabile Chiesa di Ales
sandria.
Nel 1969 abbiamo avuto il piacere di accogliere un numeroso pelle
grinaggio, composto dal clero e dai laici della Chiesa copto-ortodossa;
più di recente una nostra delegazione speciale ha assistito alla introniz
zazione solenne di Vostra Santità come Padre e Capo della vostra
Chiesa. Noi riconosciamo, in questi eventi, i segni di Dio. Questo è il
momento favorevole che il Signore ci accorda; condividiamo con
Vostra Santità la risoluzione di approfittarne, con la piena consape-
21 - A . A . S.
322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
volezza che esistano ancora ostacoli di ordine teologico, psicologico
ed istituzionale da superare. Non li neghiamo, ma ci rifiutiamo di
averne paura. Una volta il mondo cristiano, sconvolto da dissensi e
da scismi, ha potuto finalmente riconoscere nella fede, predicata insie
me da Damaso di Roma e da Pietro di Alessandria, la fede cattolica
genuina.
Con fiducia nella grazia di Dio e muovendoci nel suo spirito, ten
teremo di superare gli ostacoli esistenti, affinché le nostre Chiese pos
sano ancora una volta dare una testimonianza comune più perfetta,
al mondo che ha tanto bisogno di Lui.
Venerabile Fratello, ci siamo incontrati in questa solenne e felice
occasione, in cui la Chiesa di Roma celebra il sedicesimo centenario
della morte di Sant'Atanasio, vescovo di Alessandria. Egli è stato un
uomo di fede costante, di ottimistica speranza e di cuore generoso ed
aperto anche per i suoi oppositori. Perché egli era costante nella sua
fede, poteva sperare contro la speranza. E dopo un amaro esilio,
quando Dio gli permise di ritornare al suo gregge, egli aprì il suo
cuore a tutti gli uomini, sempre cercando quella riconciliazione e
quella pace, che sono i doni di Dio nel suo Figlio incarnato.
Che Atanasio, il nostro Padre comune, interceda affinché possiamo
essere più fedeli servi di Dio nella sua Chiesa, e pastori più efficaci di
coloro per i quali Cristo ci ha dato la missione di spezzare il pane del
suo Corpo e della sua Parola.
I V
Christifidelibus in Basilica Vaticana coram admissis Beatissimus Pater
nuntiat Se universale Iubilaeum in annum MCMLXXV indicturum. *
Vogliamo oggi dare a voi una notizia, che crediamo importante
per la vita spirituale della Chiesa; ed è questa. Dopo aver pregato e
pensato, noi abbiamo deliberato di celebrare nel prossimo 1975 l'Anno
Santo, secondo la scadenza venticinquennale fissata dal nostro prede
cessore Paolo I I , con la Bolla pontifìcia « Ineffabilis Providentia » del
17 aprile 1470. L'Anno Santo, che si chiama, nel linguaggio canonico,
Giubileo, consisteva nella tradizione biblica dell'Antico Testamento
in un anno di vita pubblica speciale, con l'astensione dal lavoro nor-
* Die 9 mensis maii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 323
male, col ripristino della distribuzione originaria della proprietà
terriera e con la remissione dei debiti in corso e la liberazione degli
schiavi ebrei.1 Nella storia della Chiesa, come si sa, il Giubileo fu isti
tuito da Bonifacio V I I I , ma con scopi puramente spirituali, nel 1300;
e consìsteva in un pellegrinaggio penitenziale alle tombe degli Apo
stoli Pietro e Paolo ; vi partecipò anche Dante, che ne descrive la mol
titudine circolante in Roma ;2 poi, al Giubileo del 1500, si aggiunse
l'apertura delle Porte Sante delle basiliche da visitare, non solo per
facilitarvi l'afflusso dei penitenti, ma anche per simboleggiare il più
facile accesso alla misericordia divina con l'acquisto dell'indulgenza
giubilare.
Ci siamo domandati se una simile tradizione meriti d'essere man
tenuta nel tempo nostro, tanto diverso dai tempi passati, e tanto
condizionato, da un lato, dallo stile religioso impresso dal recente
Concilio alla vita ecclesiale, e, dall'altro, dal disinteresse pratico di
tanta parte del mondo moderno verso espressioni rituali d'altri secoli;
e ci siamo subito convinti che la celebrazione dell'Anno Santo, non
solo può innestarsi nella coerente linea spirituale del Concilio stesso,
alla quale preme a noi di dare fedele svolgimento, ma può benissimo
corrispondere e contribuire altresì allo sforzo indefesso e amoroso che
la Chiesa rivolge ai bisogni morali della nostra età, all'interpretazione
delle sue profonde aspirazioni, ed anche alla onesta condiscendenza
verso certe forme delle sue espressioni esteriori preferite.
È necessario a questo molteplice scopo mettere in evidenza la
concezione essenziale dell'Anno Santo, ch'è il rinnovamento interiore
dell'uomo : dell'uomo che pensa, e pensando ha smarrito la certezza
nella Verità; dell'uomo Che lavora, e lavorando ha avvertito d'essersi
tanto estroflesso da non possedere più abbastanza il proprio personale
colloquio; dell'uomo che gode e si diverte e tanto fruisce dei mezzi
eccitanti una sua gaudente esperienza da sentirsene presto annoiato
e deluso. Bisogna rifare l'uomo dal di dentro. È ciò che il Vangelo
chiama conversione, chiama penitenza, chiama metanoia. È il pro
cesso di autorinascita, semplice come un atto di lucida e coraggiosa
coscienza, e complesso come un lungo tirocinio pedagogico riformatore.
È un momento di grazia, che di solito non si ottiene se non a capo chino.
E noi pensiamo di non errare scoprendo nell'uomo d'oggi una profonda
1 Cf. Lev. 25, 8 ss. 2 Cf. Inf. 18, 28-33.
324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
insoddisfazione, una sazietà nnita ad un'insufficienza, una infelicità
esasperata dalle false ricette di felicità dalle quali è intossicato, uno
stupore di non saper godere dei mille godimenti che la civiltà gli offre
in abbondanza. Cioè egli ha bisogno di un rinnovamento interiore, quale
il Concilio ha auspicato.
Ora, a questo rinnovamento personale, interiore, e quindi, sotto
certi aspetti, anche esteriore, tende precisamente l'Anno Santo, questa
terapia, facile e straordinaria insieme, che dovrebbe portare il benessere
spirituale ad ogni coscienza, e di riflesso, in qualche misura almeno,
alla mentalità sociale. Questa l'idea generale del prossimo Anno Santo,
polarizzata in un'altra idea centrale particolare e rivolta alla pratica :
la riconciliazione.
Il termine « riconciliazione » richiama il concetto opposto di rottura.
Quale rottura dovremmo aggiustare per raggiungere quella riconci
liazione, ch'è condizione dell'auspicato rinnovamento giubilare? Quale
rottura? Ma non basta forse porre questa parola programmatica di ricon
ciliazione per accorgerci che la nostra vita è turbata da troppe rotture,
da troppe disarmonie, da troppi disordini per poter godere dei doni
della vita personale e collettiva secondo la loro ideale finalità?
Abbiamo innanzi tutto bisogno di ristabilire rapporti autentici,
vitali e felici con Dio, d'essere riconciliati, nell'umiltà e nell'amore,
con Lui, affinché da questa prima, costituzionale armonia tutto il mondo
della nostra esperienza esprima una esigenza ed acquisti una virtù di
riconciliazione, nella carità e nella giustizia con gli uomini, ai quali
subito riconosciamo il titolo innovatore di fratelli. Eccetera : la ricon
ciliazione si svolge su altri piani vastissimi e realissimi : la stessa
comunità ecclesiale, la società, la politica, l'ecumenismo, la pace ...
L'Anno Santo, se Dio ci concederà di celebrarlo, avrà molte cose da
spiegarci al riguardo.
Limitiamoci ora ad anticipare un rilievo importante circa la strut
tura del prossimo Anno Santo, il quale, secondo la secolare consue
tudine, ha in Roma il suo punto focale e l'avrà ancora, ma con questa
novità. Le condizioni prescritte per acquistare particolari frutti spi
rituali saranno questa volta anticipate e accordate alle Chiese locali,
affinché tutta la Chiesa sparsa sulla terra possa incominciare subito a
godere di questa grande occasione di rinnovamento e di riconciliazione,
e meglio prepararne così il momento culminante e conclusivo che si cele
brerà a Roma nell'anno 1975, il quale conferirà al classico pellegrinaggio
alle tombe degli Apostoli, per coloro che lo possono e lo vogliono com-
Acta Pauli Pp. VI 325
piere, il suo consueto significato. E questo importante e salutare
movimento spirituale e penitenziale, che interessa tutta la Chiesa e
che sarà accompagnato dalla elargizione di speciali indulgenze, avrà
inizio nella prossima festa di Pentecoste, 10 giugno. Nei precedenti
Anni Santi l'estensione di essi avveniva dopo le celebrazioni romane;
ora invece le precederà. Ognuno può comprendere come in questa inno
vazione vi sia anche un'intenzione di onorare con più evidente ed efficace
comunione le Chiese locali, membra vive dell'unica ed universale
Chiesa di Cristo.
Basti così, per ora. Ma, a Dio piacendo, avremo in proposito molte altre cose da dire. Sia con voi tutti la nostra Apostolica Benedizione.
V
Moderatoribus e singulis nationibus et Membris summorum Consiliorum
Pont. Operum Missionalium, Romae annuum Coetum habentibus. *
Cher Monsieur le Cardinal,
Vénérés Frères et Fils,
Vous devinez la joie que Nous éprouvons chaque année à vous rece
voir à l'occasion de l'Assemblée plénière des Conseils Supérieurs des
Œuvres Pontificales Missionnaires. Sachez lire notre intérêt et notre
encouragement bien au delà de nos brèves paroles : l'évangélisation des
peuples demeure au premier plan de notre mission apostolique. N'est-il
pas significatif que ce thème ait été retenu pour le prochain Synode des
Evêques? Mais toute l'œuvre missionnaire serait bien fragile si l'esprit
missionnaire s'émoussait, si la générosité s'essouflait dans le peuple de
Dieu, chez les prêtres, religieux, laïcs. Or vous contribuez grandement
à soutenir cette vitalité missionnaire de l'Eglise comme Directeurs
nationaux ou Conseillers romains de l'Œuvre de la Propagation de la
Foi, de l'Œuvre de Saint-Pierre Apôtre, de l'Union Pontificale Mis
sionnaire. De même le bilan des subsides recuellis puis répartis par
vos soins en 1972, aux quatre coins du monde, s'avère impressionnant
et réconfortant. Nous vous en félicitons. Les commémoraisons mission
naires de l'an dernier Nous ont permis à plusieurs reprises de souligner
le mérite et la nécessité de votre travail.
C'est d'abord une question d'esprit. Dimanche prochain, le Christ
* Die 11 mensis maii a. 1973.
326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nous sera présenté dans la liturgie comme le Bon Pasteur, soucieux,
avec un amour extrême, de chacune des brebis qui le suivent, soucieux
aussi de celles qui ne sont pas de ce bercail, donnant sa vie pour ras
sembler autour du Père les enfants de Dieu dispersés et leur procurer
en abondance une Vie qu'ils ne peuvent tirer d'eux-mêmes. Voilà où
il faut puiser notre conviction et notre méthode. Autrement l'esprit
missionnaire ne résiste pas aux remises en question ni aux graves
difficultés que notre temps ne lui ménage pas. Pire encore, il se déforme
au gré de perspectives purement humanitaires.
Mais cette foi nous fait un devoir d'être réaliste et de prendre des
mesures pratiques, de se donner des instruments adéquats, pour faire
face à l'immensité du champ missionnaire et à ses multiples aspects :
théologie de la mission, animation pastorale, formation des prêtres,
des séminaristes, des religieux, des religieuses, des novices, des caté
chistes... Pour mieux cerner ce travail, les différentes Œuvres que
vous représentez, nées d'initiatives diverses, constituent autant de
secteurs dont les axes de préoccupation, de réflexion et d'activité sont
à la fois nécessaires et complémentaires. Nous saluons avec une chaleur
toute particulière autour de notre proche collaborateur le cher Cardinal
Rossi, Monseigneur Gantin et Monseigneur Lourdusamy, chargés l'un et
l'autre de suivre ces différents secteurs et d'assurer leur coordination
au niveau du Conseil Suprême.
Toute cette activité diversifiée, que vous promouvez au sein de vos
pays respectifs et selon la ligne de l'Œuvre pontificale pour laquelle
vous travaillez, a besoin de trouver aussi son juste agencement avec
notre Congrégation pour l'évangélisation des peuples, comme avec les
diocèses. C'est avec joie que Nous voyons en effet les Eglises locales
décidées à prendre la part active qui leur revient dans l'œuvre univer
selle d'évangélisation. Et la Congrégation elle-même, dans la conclusion
de son Assemblée plénière d'avril 1971, précisait justement que c'était
une tâche primordiale pour elle de continuer à stimuler, soutenir et
encourager la vie et le fonctionnement des Conférences episcopales, et
d'institutionaliser ses rapports avec leur Commission pour les missions.
C'est dans ce contexte que se situe aujourd'hui le service eminent que
les (Euvres pontificales sont appelées à rendre, avec leur dynamisme
propre, en union étroite avec la Congrégation chargée d'harmoniser la
pastorale d'ensemble. De cette conjugaison d'efforts, Nous attendons
les meilleurs fruits. Et Nous souhaitons qu'elle trouve une assise juri
dique dans les nouveaux statuts qui s'élaborent.
Acta Pauli Pp. VI 327
A cette croissance cohérente de l'Eglise, nous avons tous l'honneur
de participer, chacun à notre place. Ainsi, comme le disait l'Apôtre
Paul : « Par la pratique d'une charité sincère, nous grandirons de toute
manière en nous élevant vers Celui qui est la tête, le Christ, dont le
corps tout entier, grâce à tous les ligaments qui le desservent, tire cohé
sion et unité, et par l'activité assignée à chacun de ses organes, opère
sa croissance propre pour s'édifier lui-même dans la charité » - 1
Que le Christ ressuscité vous donne à chacun, comme à toutes les
âmes généreuses que vous représentez, sa lumière et sa force. Et que
notre Bénédiction Apostolique vous accompagne.
V I
Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae e tota Italia Conventui
Romae habito interfuerunt. *
È una parentesi per noi lieta e ristoratrice, questa di oggi, in cui,
accogliendo ben volentieri il vostro invito, riceviamo voi, Superiore
Maggiori d'Italia, che avete partecipato all'Assemblea generale elettiva
del Consiglio di Presidenza e del Consiglio Centrale dell'Unione. Salu
tiamo le Madri elette, e quelle che hanno terminato il loro ufficio : e a
voi tutte, come alle consorelle che qui rappresentate, diamo il Nostro
benvenuto. Ci fa piacere soffermarci, anche se brevemente, tra voi, per
ché ci portate davanti agli occhi l'immagine delle schiere di Religiose
italiane che, su tutti i fronti — insegnamento, sostegno al ministero sacer
dotale, cooperazione missionaria, opere di misericordia corporali e spi
rituali, eccetera — offrono alla Chiesa un aiuto insostituibile, e alla
comunità dei fratelli una continua lezione di bontà, di disinteresse, di
abnegazione.
Di questa « testimonianza evangelica », data con intatto fervore, noi
vi ringraziamo ; e vi rivolgiamo una parola di consolazione : abbiate
fiducia! In questo momento, in cui molto vien messo in discussione, nel
l'intento peraltro lodevole di riscoprire e di seguire la propria « iden
tità », in conformità col Vangelo e con le origini di ciascun Istituto
1 Ep. 4, 15-16.
* Die 12 mensis maii a. 1973.
328 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Religioso, vi è bisogno di una certezza superiore, cbe guidi e illumini
questo sforzo di assoluta autenticità.
Ebbene, sì, abbiate fiducia !
1) Fiducia nella scelta della vocazione religiosa, che avete fatta con
piena libertà e in serena rispondenza alla grazia di Dio, dando il signi
ficato più alto e profondo alla vita cristiana. Che cos'è infatti la vita
religiosa se non l'aver portato alle sue estreme conseguenze — morte al
peccato e alle sue radici, consacrazione a Dio, unione a Cristo risorto —
le consegne del Battesimo? Se non l'aver portato a totale maturazione i
germi ricevuti in quel decisivo incontro sacramentale con la Trinità che
ci ama e che ci salva? È questo l'insegnamento antico che il recente
Concilio ha richiamato, quando ha detto che, nella vita religiosa, ogni
fedele, « per poter raccogliere più copioso il frutto della grazia batte
simale, con la professione dei consigli evangelici nella Chiesa intende
liberarsi dagli impedimenti, che potrebbero distoglierlo dal fervore della
carità e dalla perfezione del culto divino, e si consacra più intimamente
al servizio di Dio » . *
Voi pertanto, con la fedeltà al Vangelo, preso alla lettera, indicate
che le realtà che contano, quelle che permarranno al di là del contingente
fluire del tempo, sono quelle spirituali. La vita religiosa è segno e pre
senza della realtà escatologica del Regno di Dio. In questa luce acquista
pieno significato la vostra vita di consacrate, nelle sue forme, nei suoi
impegni essenziali rappresentati dai tre voti, nel suo stile forte, lieto,
sacrificato, amorevole, accogliente, guidato dall'unico pensiero del
l'amore di Dio e dei fratelli, specie dei più abbandonati, come nel suo
accrescimento spirituale, alimentato alle fonti cristalline della pre
ghiera e dell'unione con Dio, del silenzio e della contemplazione, spe
cialmente dell'Eucaristia e della vita liturgica, secondo i punti che
abbiamo sviluppato nella Esortazione Apostolica « Evangelica testi
ficatio )) ; vi invitiamo a meditarla sempre di più, perché dettata unica
mente dal desiderio di facilitare quel rinnovamento della vita religiosa,
che è stato fra i frutti più cospicui del Concilio Vaticano I I .
2) Abbiate poi fiducia nella « Madre Chiesa », che per prima ha dato
a voi la sua piena fiducia. Voi avete un particolare rapporto di amore
verso la Chiesa, come lo avete per Maria. Il mistero di Maria e quello
della Chiesa sono strettamente congiunti, e si illuminano l'uno con
l'altro: « l a Chiesa ... diventa anch'essa madre, poiché con la predica-
1 Const. dogai, de Ecclesia Lumen gentium, n. 44.
Acta Pauli Pp. VI 329
zione e il battesimo genera a una vita nuova e immortale figliuoli concepiti ad opera dello Spirito Santo e nati da Dio. Essa pure è vergine, che custodisce integra e pura la fede data allo Sposo, e ad imitazione della Madre del suo Signore, con la virtù dello Spirito Santo, conserva verginalmente integra la fede, solida la speranza, sincera la carità » . 2
Voi, che siete così intimamente legate a queste realtà, che misteriosamente si devono riprodurre e continuare nelle vostre vite consacrate, dovete perciò sentirvi sempre mosse da un particolare amore verso la Chiesa. Il fervore degli studi ecclesiologici, alla luce dell'insegnamento conciliare, e, soprattutto, il ripensamento personale nella vita di orazione, devono stimolare in tutte le Religiose una nuova stima, un nuovo abbandono, una nuova fiducia nella Chiesa; e animare tutti gli Istituti a cercare nuovi servizi, sempre più aperti e disponibili, perché essa giunga ovunque nel mondo, per il quale è stabilita sacramento dell'amore, con cui Dio incontra l'umanità in Cristo, e la salva in ogni epoca, in ogni latitudine.
3) E infine abbiate fiducia anche nel nostro tempo, così pieno di aspirazioni e di tensioni, di grandezze e di miserie, di bisogni e di speranze. La Costituzione conciliare Gaudium et Spes le ha messe in luce in una sintesi puntuale, che deve essere presente a quanti, nella Chiesa, vogliono essere al servizio delle necessità del mondo.
La vostra vocazione vi pone in un rapporto singolare col mondo, di cui conoscete tante sofferenze e tante piaghe, ma anche tante ricchezze segrete, nell'avanzare delle nuove generazioni, nella fedeltà delle famiglie, nei sacrifìci dei lavoratori, nelle pene degli ammalati e degli anziani. Davanti a loro voi dovete essere degli « indicatori di direzione ». E avete, in questo, una grande responsabilità. La gente vi guarda, e giudica se la vostra fedeltà al Vangelo è genuina e sincera. Per essi dovete essere nel mondo il segno che il Vangelo è vivo, che il Regno di Dio è in mezzo a noi.3 Mossi da tale sollecitudine, vi abbiamo richiamate a questo impegno di testimonianza nella menzionata Esortazione, quando abbiamo scritto che (( questo mondo, oggi più che mai, ha bisogno di vedere in voi uomini e donne, che hanno creduto alla Parola del Signore, alla sua Risurrezione ed alla vita eterna, fino al punto di impegnare la loro vita terrena per testimoniare la realtà di questo amore, che si offre a tutti gli uomini ... Questa grazia non è per l'uomo
2 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 64. 3 Cf. Le. 17, 21.
330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
d'oggi come un soffio vivificante venuto dall'infinito, come una libera
zione di sé, nella prospettiva di una gioia eterna e assoluta? )) . 4
Ecco : in questo triplice invito alla fiducia, noi auspichiamo al
l'Unione un rinnovato sforzo affinché tali consegne siano vissute con
crescente consapevolezza da tutte le Religiose italiane. Lo esige lo
stato della vita consacrata; lo richiede il dovere dell'ora, quando una
grande fiammata di luce e di grazia sta per passare sulle Chiese locali,
in preparazione all'Anno Santo. Siate in prima linea nel lavoro di
riconciliazione e di rinnovamento interiore, come di revisione della
propria vita sociale, che noi attendiamo da tutti i fedeli di buona
volontà. La prossima Pentecoste sarà l'inizio di una novella effusione
dello Spirito su tutta la Chiesa : preparatevi, e aiutate capillarmente
le varie categorie di persone, a cui si dirige il vostro ministero, a
comprendere quest'ora di grazia, e ad assecondarla.
Noi vi ringraziamo fin d'ora, mentre, in pegno della particolare
protezione della Vergine Santa, modello incomparabile di donazione
totale, impartiamo di cuore a voi e alle Consorelle dei vostri Istituti,
la particolare Benedizione Apostolica.
V I I
Ad summos Moderatores Institutorum Religiosorum, annitente Sacra Con
gregatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus, Romae Coetum haben
tes. *
Venerabiles Fratres ac dilecti -filii,
Ex animo salutem vobis impertimus, qui, annitente Sacra Congre
gatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus et praeeunte digno
eius Cardinali Praefecto, conventum agitis, de non levis ponderis argu
mentis, quae ad vitam Deo consecratam pertinent, disserentes.
Cum vos hic conspicimus Moderatores Generales tot Familiarum
religiosarum, quarum sodales in toto degunt orbe terrarum, cumque
opera vestra mente consideramus, quae item in cunctas mundi partes
pervaserunt, conventui isti vestro et huic congressioni nostrae momen
tum quoddam ecclesiale tribuatur oportet.
Ante duos annos, ut probe nostis, Adhortationem Apostolicam edi-
4 N. 53; A.A.S. 63 (1971), p. 524.
* Die 25 mensis maii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 331
dimus, a verbis « Evangelica testificatio » incipientem, qua religiosa
instituta commonuimus de vita secundum Concilii Vaticani Secundi
praeceptiones renovanda. Nunc vero, sermonem illum veluti confir
mantes et persequentes, nonnulla volumus proferre, quae paterna, qua
premimur, sollicitudo de iisdem institutis vestris suadere videtur.
Concilium Vaticanum Secundum indolem charismaticam vitae reli
giosae declaravit, asserens consilia evangelica esse « donum divinum,
quod Ecclesia a Domino suo accepit )).* Quo dono seu charismate, ex
ipsius eius natura, religiosi (( Ecclesiae eiusque mysterio speciali modo
coniunguntur » . 2 Unde consequitur, ut illi intimo et arctissimo nexu
ex Ecclesiae auctoritate pendeant, quae regulas eorundem authentice
approbat, profitentium vota suscipit, ipsam professionem ad status
canonici dignitatem erigit,3 et eos participes reddit muneris sui
salvifici implendi ; nam religiosorum ad sanctitatem adipiscendam nisus
in omnium hominum utilitatem et spiritualem fructum pertinent : ii
enim, ((cum ... suiipsius donatio ab Ecclesia suscepta sit, eius etiam
servitio sese sciant addictos )) . 4 Spiritus Sanctus, largitor charismatum
simulque Ecclesiae animator, efficit, ut inspiratio charismatica et com
pago iuridica Ecclesiae apte inter se conveniant, eo vel magis quod, ut
idem Concilium Vaticanum Secundum docuit, pastorum est de cha
rismatum (( germana natura et ordinato exercitio iudicium ferre, non
quidem ut Spiritum exstinguant sed ut omnia probent et quod bonum
est teneant » . 5
In hoc ipso coetu iuvat Nos iterum dicere Ecclesiam non posse carere
religiosis, id est testibus amoris, quo Christus homines prosequitur
quique naturam prorsus transcendit, neque mundum posse sine sui
detrimento his luminibus privari.6 Hac de causa eadem Ecclesia iis
egregiam testatur existimationem, constanti eos complectitur dilectione
nec desinit iis adesse eosque (( dirigere in semitam rectam » . 7
Illa autem multum exspectat a religiosis, per quos oportet « augeatur
venusta ipsius perfectio et sanctimonia, quae nonnisi Iesu Christi imi-
1 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 43. 2 Ibid., n. 44. 3 Ibid., n. 45. 4 Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 5. s Cfr. 1 Thess. 5, 12.19.21 - Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem,
n. 3. 6 Cfr. Ev. test., 3. 7 Cfr. Ps. 26, 11.
332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tatio et mystica cum eo coniunctio praebere possunt )). 8 Ecclesia reli
giosos per Concilii Oecumenici magisterium, quod est gravissimae aucto
ritatis, ad renovationem praesertim spiritualem vocavit. Scimus non
paucos annisos esse et anniti, ut magnae huic exspectationi respon
deant, est tamen fatendum nonnullos clare sonantem vocem illam non
audivisse vel minus recte esse interprétâtes.
Quapropter sinite Nos denuo commonefacere vos officii praedictae
renovationis spiritualis, cui (( etiam in operibus externis promovendis
primae partes sunt tribuendae».9 E fontibus gratiae baptismalis et
charismatis, quod est cuiusque instituti vestri proprium, novas oportet
lymphas educatis, quibus vita Deo consecrata optatam virium copiam
sumat.
Sed ad peculiarem quendam eventum ecclesialem Nobis liceat nunc
transire, quem etiam religiosorum non paulum interesse merito cen
semus. Etenim, ut notum est vobis, universale Iubilaeum nuntiavimus,
prius in Ecclesiis localibus, deinde in hac Urbe celebrandum. Cui cum
proposita sit interior renovatio, quae et conversio, metanoia, paeni
tentia appellatur, Ecclesia adiutrici operae religiosorum multum con
fidit. Itaque vestrum erit, dilecti Moderatores Generales, curare, ut
Familiae, quibus praeestis, eiusdem Iubilaei incepta secundent et pro
vehant, praecipue cum sacra Hierarchia cooperantes, adeo ut illa reno
vatio animorum efficiatur, ex qua non solum vita privata cuiusque
sed et publici mores christianis praeceptis conformentur.
Religiosi vero ipsi hoc sacrum tempus habeant occasionem, divi
nitus sibi oblatam, de suo vivendi cursu et forma recogitandi ; id est
impelli se sentiant, ut conversationem suam comparent cum iis, quae
Concilium Vaticanum Secundum et Apostolica Adhortatio « Evange
lica testificatio » postulant ab ipsis, utque videant, an necessitatibus
hodiernis occurrant et Salvatorem in humana consortione quasi evi
denter reddant praesentem.
Ut autem hoc testimonium religiosorum reapse sit efficax et ampli
ficetur, haec imprimis animadvertenda sunt seu potius in memoriam
revocanda :
Non desistimus vim et necessitatem orationis extollere, sine qua
intimam veramque Dei cognitionem gustare non possumus10 neque
8 Cfr. Alloc, ad Patres Conc. d. 29 sept. 1963 habita; A.A.S. 55 (1963), p. 851. 9 Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 2 e. 10 Cfr. Ev. test., 43.
Acta Pauli Pp. VI 333
viribus pollemus ad iter perfectionis percurrendum. Concilio docente,
momentum et utilitas precationis, quae a communitate fit, recte ac
merito praedicantur. Sed praeter hanc colenda est etiam oratio pri
vata, qua cuiusque vigor spiritualis servatur et augetur et quae ad
precationem communem, praesertim liturgicam, animos salubriter dispo
nit et ab hac ipsa alimoniam et incrementum potest accipere.
Asseverari autem licet religiosos, quorum vita spiritualis floreat
et pro aliis sit fecunda, esse religiosos « orantes », eos autem, qui
quoad hanc vitam languescant aut ipsum statum suum misere relin
quant, fere semper segnes esse in facienda precatione. Qua de causa
verum exstat omnino «fidelitatem... orationi servatam aut eius ne-
glectionem esse veluti paradigma vigoris aut occasus vitae religio
sae » . "
Christus vos ad perfectiorem sui sequelam ideoque ad crucem por-
tandam vocavit; haec enim a condicione vestra nequit seiungi. Sit
autem haec crux non solum singulare quoddam instrumentum ani
mos purificans et eximia apostolatus forma, sed etiam manifesta com
probatio amoris, non deprimens sed erigens. « Nonne arcana quaedam
coniunctionis necessitudo inter renuntiationem atque laetitiam inter
cedit... inter disciplinam atque spiritualem laetitiam»? 1 2
Denique vita communis est unum ex elementis potioribus reno
vandae vitae religiosae. Oportet relegere, immo lectitare, et crebro
regustare locos illos sane pulcherrimos Decreti Perfectae caritatis/3
ubi de hac communi vita non mera legis praecepta traduntur, sed
pars eius theologica, spiritualis, ecclesialis, apostolica, humana prae
clare explanatur. Haud leve igitur officium vobis, dilecti filii, est
impositum annitendi, ut illae vivendi condiciones in domibus vestris
instituantur, quae « aptae sint ad spiritualem profectum cuiusque
sodalis fovendum » . 1 4
Haec fraternitas vere evangelica est etiam firmum praesidium soda
lium, eorum praesertim, qui forte animo sunt fracti, qui in discri
mine versantur, qui aegritudine vel senio affliguntur.
Cum hodie plurima in dubium vocentur, etiam vita religiosa non
paucis est obnoxia difficultatibus, ut vosmet ipsi cotidiano usu com-
11 Ev. test., 42. 12 Ev. test., 29. 1 3 N. 15. 14 Ev. test., 39.
334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
pertum habetis. Sunt ergo, qui anxie quaerant, quomodo illa futuris
annis sit progressura, utrum felicior an deterior sors eius praevidea
tur. Ad haec quod pertinet, multi ex vobis etiam anguntur penuria
vel carentia candidatorum vel lugenda sodalium defectione. Haec
autem sors futura in cuiusque instituti fidelitate posita est, qua voca
tionem suam sequatur, id est quatenus consecrationem, qua Deo est
devota, vivendo exprimat. Maxime exemplum conversationis, quae
gaudio spiritali et inconcussa voluntate Deo et fratribus serviendi
commendetur, candidatos nostris quoque temporibus allicit. Adule
scentes enim huius aetatis, cum Deo se devovent, plerumque (( totum
pro toto dare » 15 intendunt, ideoque illis institutis libentius se addi-
cunt, in quibus viget et floret illud « genus vitae virginalis et pau
peris, quod sibi elegit Christus Dominus, quodque Mater Eius Virgo
amplexa est ) ) . 1 6
Liceat ergo paterno huic alloquio finem imponere verbis Sancti
Augustini, qui et ipse fuit vitae religiosae praestantissimus fautor
atque laudator : « Vos autem, fratres, exhortamur in Domino ut pro
positum vestrum custodiatis, et usque in finem perseveretis : ac si
quam operam vestram mater Ecclesia desideraverit, nec elatione avida
suscipiatis, nec blandiente desidia respuatis; sed miti corde obtem-
peretis Deo, cum mansuetudine portantes eum qui vos regit, qui dirigit
mites in iudicio, qui docet mansuetos vias suas ) ) . 1 7
Vota denique facientes, ut hic conventus vester prosperos salutares
que exitus habeat, vobis et sodalibus, curae vestrae commissis, Bene
dictionem Apostolicam, certissimae dilectionis Nostrae testem, volentes
largimur.
15 Cfr. Imit. Christi, I I I , 37, 13. 16 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 46. 17 Ps. 24, 9 - Ep. 48, 2; PL 33, 188.
Acta Pauli Pp. VI 335
NUNTIUS SCRIPTO DATUS
Universis Christifidelibus et bonae voluntatis hominibus, die recurrente
recto instrumentorum communicationis socialis usui provehendo per
totum terrarum orbem dicato.
Venerable Brothers,
Bear sons and daughters,
and nien of good will every where,
Today, for the seventh time, we celebrate the animal World Com
munications Day. We invite ail of you to refiect with us on the thème
chosen for this year's célébration : u The Mass Media and the Af
firmation and Promotion of Spiritual Values
For centuries man has been seeking what is true and good and
beautiful. Through this search he has been striving to reach the Ab
solute and to express a relationship with his Creator, often through
sacrifice and prayer. He has hoped for a life beyond this life, and
the hope for immortality has infiueneed his attitudes and behaviour in
this world. With varying degrees of success his quest has likewise
been for justice and freedom, for fraternal solidarity and brotherly
love. Man has longed for peace within his heart, in his family and in
his community. These and the other spiritual values of mankind are
a héritage that is passed on by each succeeding generation, one that is
the common treasure of all.
This héritage is, however, in a special way the responsibility of
Christians. For the Gospel of Christ has confirmed these spiritual values
and has extended their meaning and application. Christ himself, by his
living, dying and rising from the dead, has given added significance to
the life of every man. ^He has inspired men to even higher goals and
made them conscious of the fact that they are called and really are the
sons of God, sharing in the fellowship of his Holy Spirit.1
Indeed the Church has received the mission, of affirming the spiritual
values of the complete Christian message. Christ the Lord has chal-
lenged the Church to take this message to the ends of the earth.2 His
1 Cf. 1 Jn 3:1; 2 Cor 13:14. 2 Cf. Acts 1:8; Mt 28:19.
336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Apostles were to preach the love of God and man, forgiveness and
reconciliation, and to proclaim a message of peace. They were to go
out and be concerned about the sick and the oppressed and like their
Master bring the uplifting Gospel to the poor.3 Enlightened by God's
guidance, and uniquely rich in human expérience, the Church knows
and proclaims that the true advancement of man, the true progress
of peoples, can be realized only when the spiritual values which answer
their highest aspirations receive due emphasis. And so the Church
throughout the ages has communicated these values and promoted
initiatives for the development of peoples, initiatives aimed at embracing
every man and the whole man.4 The Church must then continue to
affirm ali the values of a truly human life, showing at the same time
that our hearts are restless until they rest in God.
Christians of every age have given witness by their lives and often
by their death to the spiritual values which they hold as children of
God destined for eternai life. The great Martyrs have found successors
in every culture to testify with them to the values that make life worth
living and show the true meaning of death. By a happy coincidence,
this World Communications Day is also the feast of Saint Charles
Lwanga and his Companions. They were certain of the spiritual values
in which they believed and their willingness to die for their convictions
shows how deeply spiritual values can be rooted. These sons of Africa
are now held in honour by the entire world precisely because they
affirmed spiritual values.
Every Christian of every age, like these courageous saints, is bound
to give the witness of his good example and to show reasons for the hope
within him.5 It has always been thus. One of the greatest blessings of
our age, however, is the advance of technology and the great progress
made in social communications. Now as never before spiritual values
can be affirmed and spread from one end of the earth to the other. The
marvellous providence of God has reserved this wonder for our age.
Men of good will are disturbed to see how these social com
munications are so often used to contradict or corrupt the fundamental
values of human life and produce discord and evil.6 The abuses and the
3 Cf. Luhe 4:18. 4 Cf. Populorum Progressio, 14. 5 Cf. 1 Peter 3:15. 6 Communio et Progressio, 9.
Acta Pauli Pp. VI 337
harm they cause are well known. The spread of false idéologies and
excessive préoccupation with mere material progress frequently detrae t
from concern for true wisdom and lasting values.
But what we are asking for today is positive action on the part of
ali Catholics and especially those engaged in the mass media, to diffuse
in ali their fullness the values of Christ's life-giving message and to
make the world ring with their conviction, with the voice of their belief
and with the Word of God. This is indeed an important vocation and
a great service to the world. And we appeal likewise for a full measure
of partnership with all brother Christians and with ali men of good
will in every land to affìrm effectively the common principies upon
which the dignity of man dépends. We are asking ali those engaged
in social communications to teli the story of the sacrifice and dedication
that exists in the world, to make known the good that abounds, and the
dynamism, enthusiasm and selflessness of so many, especially among
the young. We know that there are numerous " Media Men " of good
will who burn with the desire and détermination to turn their " lifeless
instruments " 7 to the benefit of their fellowmen. We ask them ali to
renew their résolve to transform the mass media into burning torches
and powerful beacons illuminating the path to the only true happiness.
The world needs the affirmation of spiritual values as seen in their
concrete expression. To reach this goal those who are able to use social
communications in ali their expressions must do so. The language of
image and print, of light, music and sound must help to convey the
message of goodness, beauty and truth. !£he press, the radio, television,
the cinema, the théâtre and advertising must be utilized to the full in
this mission of conveying a meaningful message to the world.
As the mass media affirm and promote the spiritual values of an ever-
striving humanity, they help to prepare for the day when there will be a
new création, in which the Fatherhood of God will be universally
acknowledged and brotherhood, justice and peace will prevail. And so
with the challenge that we offer goes the expression of our gratitude to
all men of good will who endeavour to make this contribution. In this
regard we wish to express our deep appréciation to ali the radio and
television stations as well as to the press which présent the news about
the Church and the Holy See and their essential mission of affirming
and promoting spiritual values. In a special way we thank our own sons
22 - A. A. S.
7 Cf. Communio et Progressio, 72.
338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
and daughters of the Catholic Church who through a more effective use
of the mass media and through a greater dedication to this apostolate
collaborate with us in spreading the Gospel.8
For the success of the great programme based on the thème of this
World Communications Day — "the Mass Media and the Affirmation
and Promotion of Spiritual Values " — we invoke the assistance of
the Word made Flesh, and in his name we impart our Apostolic
Blessing.
From the Vatican, 1 May 1973.
PAULUS PP. VI
8 Cf. Phil 1:5.
Sacra Congregatio pro Episcopis 339
ACTA SS. CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 11 Aprilis 1978. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi
P. D. Henrici Vion, Episcopi Pictaviensis, constituit Exc. P. D. Iose
phum Rozier, Episcopum tit. Maximianensem in Numidia.
die 13 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Compostellanae prae
fecit Exc. P. D. Angelum Suquia Goicoechea, hactenus Episcopum
Malacitanum.
— Cathedrali Ecclesiae Maioricensi Exc. P. D. Theodorum Ubeda
Gramaje, hactenus Episcopum tit. Thunausudensem.
— Cathedrali Ecclesiae Conchensi Exc. P. D. Iosephum Guerra
Campos, hactenus Episcopum tit. Mutiensem.
— Cathedrali Ecclesiae Malacitanae Exc. P. D. Raimundum Buxar-
rais Ventura, hactenus Episcopum Zamorensem.
— Cathedrali Ecclesiae Tirasonensi R. D. Franciscum Alvarez Mar
tínez, Archidiaconum Capituli Metropolitani Ovetensis.
die 6 Iunii. — Titulari « pro hac vice » archiepiscopali Ecclesiae
Numidensi R. D. Marium Pium Gaspari, e clero archidioecesis Bono
niensis, Antistitem Urbanum, Subsecretarium Consilii pro Publicis
Ecclesiae Negotiis, quem deputavit Delegatum Apostolicum in Repu
blica Mexicana.
PROVISIO ECCLESIARUM
340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO
LITTERAE CIRCULARES
ad Conferentiarum Episcopalium Praesides de Precibus eucharisticis
1. Eucharistiae participationem fidelibus conscie, pie et actuose prae
standam 1 potissimum assequi contendit sacrae Liturgiae instauratio,
praesertim vero Missalis Romani recognitio, iuxta Concilii Vaticani II
praecepta recens effecta.2
Huiusmodi autem Missalis Romani auctoritate Papae Pauli VI
promulgati nota propria certe est habenda copia textuum inter quos
seligendi haud raro datur facultas, tum quoad lectiones e Sacra
Scriptura depromptas, tum quoad cantus, preces et acclamationes
universae communitati fidelium proferendas, tum quoad ipsas ora
tiones praesidentiales, Prece eucharistica minime excepta, cuius tres
novi textus, praeter Canonem Romanum venerabilis traditionis, in
usum sunt recepti.3
2. Ratio propter quam huiusmodi ampla varietas textuum prae
betur, et finis ad quem innovatio formularum tendit, indolis pasto
ralis sunt : nempe ut unitati et varietati precationis liturgicae consu
latur. Eosdem enim textus adhibendo in Missali Romano propositos,
variae communitates christianae quae ad Eucharistiam celebrandam
in unum conveniunt, et se unam Ecclesiam eadem fide eademque ora
tione precantem efficere sentiunt, et congrua simul facultate gaudent
— praesertim cum sermo vernaculus adhibetur — ex qua idem myste
rium Christi multis modis nuntietur et singuli fideles facilius corda
ad Dominum in oratione et gratiarum actione elevent4 necnon maiore
fructu spiritali celebrationes participent.
1 Cf. Conc. Vat. I I , Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 48: A.A.S. 56 (1984), p. 113.
2 Cf. Paulus VI , Const. Apostolica Missale Romanum, 3 aprilis 1969: A.A.S. 61 (1969), pp. 217-222.
3 Cf. ibid., p. 219. 4 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 54.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 341
3. Novum Missale Romanum, aliquibus annis post eius promulgationem iam elapsis, nondum ubique plene in celebrationem cum populo induci potuit, quia ingens opus versionis in linguas vernaculas apud plurimas nationes aliquod spatium temporis requirit.5 Insuper copia augendi efficacitatem pastoralem celebrationis saepius ignoratur neque, in ordinanda Missa, ad commune bonum spirituale coetus satis attenditur.6
4. Interim tamen apud non paucos desiderium exortum est celebra
tionem eucharisticam ulterius aptandi per novarum formularum com
positionem, non exceptis novis Precibus eucharisticis. Dicunt enim
electionem inter orationes praesidentiales ipsasque quattuor Preces
eucharisticas hodierni Ordinis Missae multimodis postulatis diverso
rum coetuum, regionum, populorum adhuc plene non satisfacere. Ideo
pluries ab hac Sacra Congregatione petitum est ut approbarentur, aut
facultas daretur ex qua possent approbari, et in usum reciperentur novi
textus tum orationum tum Precum eucharisticarum, iuxta rationem
sentiendi et modum loquendi nostrae aetatis exarati.
Insuper non pauci auctores diversarum linguarum et nationum,
proxime praeteritis annis, Preces eucharisticas ab ipsis studiorum causa
compositas publici iuris fecerunt. Frequenter etiam accidit ut sacer
dotes, non obstantibus praescripto Concilii Vaticani I I 7 et vetitis Epi
scoporum, textibus privatim concinnatis in celebrationibus utantur.
5. His attentis, haec Sacra Congregatio, de mandato Summi Ponti
ficis et peritis adhibitis ex variis orbis regionibus, diligenter studuit
quaestioni de novis Precibus eucharisticis componendis aut de facul
tate Conferentiis Episcopalibus tribuenda eas approbandi, una cum
quaestionibus adnexis eorumque consectariis. Eiusmodi autem studii
conclusiones Patribus huius Dicasterii in plenario coetu congregatis,
necnon iudicio aliarum Sacrarum Congregationum, ad quas res per
tinet, ac tandem Summo Pontifici sunt propositae. Omnibus denique
mature perpensis, visum est hoc tempore non convenire ut Conferen
tiis Episcopalibus facultas generalis concedatur exarandi aut appro-
5 Quoad principia secundum quae versiones fieri debent, cf. Consilium ad exsequendam Const. de s. Liturgia, Instruction sur la traduction des textes liturgiques pour la célébration avec le peuple, 25 ianuarii 1960: Notitiae 5 (1969), pp. 3-12.
6 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 313. 7 Cf. Conc. Vat. I I , Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 22, par. 3:
A.A.S. 56 (1964), p. 106.
342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
bandi novas Preces eucharisticas. E contra, opportunius visum est
monere ut amplior catechesis urgeatur circa Precis eucharisticae
naturam et rem ;8 quae enim culmen est celebrationis, culmen quoque
profundioris catecheseos esse debet. Itemque necessarium esse videtur,
ut amplior institutio tradatur de possibilitatibus, quae sacerdotibus
praebentur ad plenam participationem fidelium excitandam, adhibitis
normis quas vigentes leges liturgicae inferunt formulisque quas Mis
sale Romanum exhibet.
6. Quapropter quattuor nunc manent Preces eucharisticae, eae
nempe quae in Missali Romano instaurato continentur, nullamque
aliam sine venia Apostolicae Sedis compositam vel ab ipsa non appro
batam adhiberi licet. Conferentiae autem Episcopales singulique Epi
scopi enixe rogantur ut, congruis rationibus adhibitis, sacerdotes sa
pienter adducant ad unam disciplinam Ecclesiae Romanae servandam ;
quod bono ipsius Ecclesiae et celebrationis liturgicae rectae ordina
tioni favebit.
Ius moderandi rem tanti momenti, cuius modi est disciplina Pre
cum eucharisticarum, Apostolica Sedes, pastorali unitatis amore im
pulsa, sibi reservat. In unitate ritus Romani legitimas postulationes
considerare non renuet, et petitiones a Conferentiis Episcopalibus sibi
allatas ad novam Precem eucharisticam peculiaribus in adiunctis forte
exarandam et in liturgiam inducendam benigne perpendet ; normas vero
singulis in casibus servandas proponet.
7. Hac decisione significata, utile videtur nonnullas proponere con
siderationes quae eius sensum et exsecutionem magis perspicuam et faci
lem reddere possunt. Ex his aliae naturam et momentum respiciunt
Precis eucharisticae in traditione liturgica, praesertim Romana; aliae
autem ea quae fieri possunt ad celebrationem singulis coetibus accom
modandam, textu Precis eucharisticae nullatenus mutato.
S. Prex eucharistica quae natura sua est quasi « culmen totius
celebrationis », est « prex gratiarum actionis et sanctificationis », eoque
tendit, « ut tota congregatio fidelium se cum Christo coniungat in con
fessione magnalium Dei et in oblatione sacrificii » . 9 Quae quidem prex
8 Cf. Benno Card. Gut, Epist, ad Praesides Conferentiarum Episcopalium, 2 iunii 1968: Notitiae 4 (1968) pp. 146-148; Indications pour faciliter la catéchèse des •anaphores de la Messe, ibid., pp. 148-155.
9 Institutio generalis Missalis Romani, n. 54.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 343
a sacerdote ministeriali profertur, qui interpretatur et vocem divinam,
quae ad populum dirigitur, et vocem populi, qui ad Deum animos ele
vat. Ea igitur sola insonare debet, dum coetus ad sacram liturgiam
celebrandam congregatus religiose silentium servat.
In ea ergo, super indolem catecheticam, quae notas peculiares ali
cuius celebrationis in luce ponere contendit, praevalet indoles gratiarum
actionis pro universo mysterio salutis aut pro eius ratione particulari
quae, secundum diversitatem diei, festi, temporis vel ritus, in actione
liturgica celebratur.10
Hac de causa, ut Eucharistiam participantes melius Deo gratias
agerent eumque benedicerent, iam in Missalis Romani instauratione
(( aucta est copia Praefationum, vel ex antiquiore Romanae Ecclesiae
traditione sumptarum, vel nunc primum compositarum, quibus et pecu
liares partes mysterii salutis clarius patefierent, et plura uberioraque
gratias agendi argumenta praeberentur
Hac eadem de causa, sacerdos qui Eucharistiae praesidet facultate
pollet Precem eucharisticam brevi monitione introducendi,12 qua eius
dem gratiarum actionis argumenta fidelibus proponat, eorum coetui hic
et nunc magis accommodata, ita ut communitas persentiat propriam
vitam cum historia salutis coniunctam esse et maiora emolumenta ex
Eucharistiae celebratione capiat.
9. Item, quod attinet ad finem quo Prex eucharistica spectat, et ad
eius compagem seu structuram, secundarius est habendus aspectus qui
petitionis seu intercessionis dicitur. In liturgia instaurata hic aspectus
explicatur praesertim in oratione universali qua, forma magis libera
et circumstantiis aptata, supplicationes pro Ecclesia universisque homi
nibus eorumque necessitatibus exprimuntur ; attamen novi libri liturgici
varias etiam intercessionis formulas exhibent, singulis Precibus euchari
sticis iuxta uniuscuiusque structuram inserendas, in peculiaribus cele
brationibus, imprimis vero in Missis ritualibus.13 Hoc modo, et ratio
10 Cf. ibid., n. 55 a. 11 Paulus VI , Const. Apostolica Missale Romanum, 3 aprilis 1969: A.A.S. 61
(1969), p. 219. 12 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 11. 13 Quoad Precem eucharisticam I seu Canonem Romanum praeter facultatem intro
ducendi nomina in Memento (N.N.), cf. Memento peculiare pro patrinis in Missis initiationis christianae adultorum et formulas Hanc igitur a Missa Vigiliae paschalis usque ad dominicam II Paschae, in Missis pro baptizandis vel neophytis adultis, pro confirmatis, pro ordinatis, pro sponsis, pro professis, pro virginibus consecratis; quoad
344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
habetur certae ac definitae alicuius celebrationis et significatur hanc
precationem offerri in communione cum tota Ecclesia.14
10. Praeter variationes supra recensitas, quae eo contendunt ut
gratiarum actio et intercessiones propius arctiusque cum celebratione
conectantur, traditio Eomana peculiares quoque aliquas formulas
continet in praecipuis sollemnitatibus anni liturgici « infra actionem »
adhibendas, quo apertior fiat memoria mysterii Domini quod celebratur.15
Ex his patefit proprium esse eiusdem traditionis et immutabilitatem
textus magni facere et opportunas variationes non excludere. Si enim
fideles eundem textum pluries percipiendo facilius quodammodo cum
sacerdote celebrante in oratione sociantur, illius textus aliquae, sed
numero paucae, variationes gratae et utiles evadunt, eo quoa attentio
nem excitant, pietatem movent et orationem peculiari quodam colore
ornant.
- Neque obstat quominus Conferentiae Episcopales pro sua regione,
Episcopus quoad Proprium dioeceseos vel auctoritas competens quoad
Proprium familiae religiosae, quod attinet ad elementa supra (nn. 8-10)
memorata quae variari possunt, idem provideant et inde confirma
tionem Apostolicae Sedis petant.
11. Momentum ecclesiale in celebratione eucharistica quam pluri
mum aestimandum est. Dum enim in Eucharistiae celebratione (( re
praesentatur et efficitur unitas fidelium, qui unum corpus in Christo
constituunt » , 1 6 « Missae celebratio in se ipsa est iam professio fidei
in qua Ecclesia tota se ipsam agnoscit et exprimit » . 1 7 Quae omnia
egregie apparent in ipsa Prece eucharistica, in qua non persona aliqua
privata vel communitas localis tantummodo, sed « una et unica Ec
clesia catholica », exsistens in quibusvis Ecclesiis particularibus,18
sese ad Deum dirigit.
Preces eucharisticas I I , I I I et IV cf. Embolismos pro neophytis adultis, professis et virginibus consecratis.
14 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 55 g. 15 Cf. Communicantes propria in Nativitate Domini et per octavam, in Epiphania
Domini, a Missa Vigiliae paschalis usque ad dominicam II Paschae, in Ascensione Domini, in dominica Pentecostes.
16 Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 3: A.A.S. 57 (1965), p. 6. 17 Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam, Instructio In quibus rerum
circumstantiis, 1 iunii 1972, n. 2b: A.A.S. 64 (1972), p. 520. 18 Cf. Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 23: A.A.S. 57
(1965), p. 27.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 345
Ubi vero Preces eucharisticae sine ulla approbatione auctoritatis
competentis Ecclesiae adhibentur, haud raro inter sacerdotes et in
ipsis communitatibus inquietudines et dissensiones oriuntur, dum e
contra Eucharistia debet esse (( signum unitatis » et (( vinculum cari
tatis ) ) . 1 9 Non pauci enim conqueruntur de nimis subiectiva indole
illorum textuum. Re quidem vera qui celebrationem participant ius
habent quo fiat, ne Prex eucharistica, quam « Amen » finali quasi
ratam habent, permisceatur aut omnino perfundatur personali pro
pensione animi illius qui eam scripsit vel profert.
Hinc necessitas infertur eos tantummodo textus Precis euchari
sticae adhibendi, qui, a legitima Ecclesiae auctoritate approbati, sen
sum ecclesialem clarius et plenius manifestent.
12. Accuratior tamen aptatio celebrationis ad diversitatem coe
tuum et adiunctorum, atque plenior notae catecheticae expressio quae
in Prece eucharistica, ob eius naturam, non semper neque convenienter
fieri potest, facienda erit in illis actionis liturgicae partibus et formulis,
quae variationem admittunt vel exigunt.
13. Primo quidem in memoriam eorum qui celebrationes praeparant
iisque praesunt revocatur facultas, per Institutionem generalem Mis
salis Romani concessa,20 eligendi quibusdam in casibus formularia Mis
sae necnon textus diversarum partium Missae, cuius modi sunt lectio
nes, orationes, cantus, ita ut (( necessitatibus et praeparationi animi et
ingenio participantium apte, quantum fieri potest », respondeant.21 Ne
que oblitterari fas est alia documenta post editam praefatam Institutio
nem generalem promulgata ulteriores normas et indicationes pro cele
brationibus vividis et ad necessitates pastorales aptatis praebere.22
14. Inter ea vero quae pleniori accommodationi prosunt quaeque in
facultate sunt singulorum celebrantium, memorare expedit monitiones,
homiliam, orationem universalem.
19 Augustinus, In Ioannis Evangelium Tractatus 26, 13: CCL 36, 266; cf. Conc Vat. I I , Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 47: A.A.S. 56 (1964), p. 113.
20 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, nn. 314-324. 21 Ibid., n. 313. 22 Cf. S. Congr. pro Cultu Divino, Instructio Actio pastoralis, 15 maii 1969: A.A.S
61 (1969), pp. 806-811; Instructio Memoriale Domini, 29 maii 1969: A.A.S. 61 (1969), pp. 541-547; Instructio Sacramentali Communione, 29 iunii 1970: A.A.S. 62 (1970), pp. 664-667.
346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Primo quidem monitiones, quibus fideles ad penitius intellegendum
sensum actionis sacrae vel aliquarum eius partium, et ad eas vero ipsa
rum spiritu participandas adducuntur. Ex his monitionibus illae sin
gulare momentum habent quas Institutio generalis Missalis Eomani
ipsi sacerdoti conficiendas et proferendas committit, ut introducat
fideles in Missam diei, antequam celebratio inchoetur; in liturgiam
verbi, ante lectiones; in Precem eucharisticam, ante praefationem;
necnon universam actionem sacram, ante dimissionem, concludat.23
Sed et illae magni faciendae sunt quae in ipso Ordine Missae pro qui
busdam ritibus, veluti ante actum paenitentialem vel ante orationem
dominicam, proponuntur. Natura sua hae monitiones non exigunt ut
omnino ad verbum proferantur forma qua in Missali exhibentur ; unde
expedire poterit, saltem in aliquibus casibus, veris communitatis con
dicionibus aliquatenus eas aptare. At in omnibus monitionibus propo
nendis servetur earum indoles peculiaris, ne in sermonem vel homiliam
transmutentur ; curetur de brevitate et vitetur verbositas, quae taedio
afficeret participantes.
15. Praeter monitiones memoranda est homilia quae « pars ipsius
liturgiae » 2 4 est et qua verbum Dei in coetu liturgico proclamatum pro
communitate praesenti et iuxta eius capacitatem et vitae rationem,
attentis celebrationis adiunctis, explanatur.
16. Denique magni facienda est oratio universalis qua communitas
verbo Dei explanato et recepto quodammodo respondet. Ad eius effica
citatem procurandam, curetur ut in petitiones quae pro variis totius
mundi necessitatibus proferuntur coetui congregato consentaneae eva
dant, illa sapienti libertate in iis componendis adhibita, quae huius
precationis naturae respondet.
17. Sane celebratio, ut sit communitaria et viva, praeter selectionem
partium, requirit ut praeses aliique munus peculiare implentes dili
genter perpendant diversa genera communicandi per verba cum ipsa
congregatione, ex quibus sunt lectio, homilia, monitio, introductio et
his similia.25
In orationibus, praesertim Prece eucharistica, proferendis, sacerdos
23 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 11. 24 Conc. Vat. I I , Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 52: A.A.S. 56
(1964), P- 114. 25 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 18.
Sacra Congregatio pro Cultu Divino 347
devitet ex una parte modum siccum omnique varietate carentem legendi, ex altera parte modum nimis subiectivum et patheticum dicendi et agendi. Ut praeses actionis, legendo aut cantando aut agendo sedula cura iuvet participantes ut veram communitatem efficiant quae celebrat et vivit memoriale Domini.
18. Ad pleniorem insuper vim verborum et maiorem fructum spi
ritalem obtinendum semper attendatur, ut est in votis multorum,
sacrum silentium quod statis temporibus, ut actionis liturgicae pars,
servari debet,26 ut singuli, pro natura et momento quo inducitur, vel ad
seipsos convertantur, vel ea quae audierint breviter meditentur, vel
in corde suo Deum laudent et orent.27
19. His omnibus perspectis, exoptare et sperare licet fore ut ani
marum pastores potius quam novitatibus quoad textus et ritus in sacras
actiones inducendis, sedula cura incumbant fidelibus docendis, ut hi
indolem, structuram, elementa celebrationis, praesertim vero Precis
eucharisticae, melius intellegant et ipsam celebrationem plenius semper
et magis conscie participent. Vis enim et efficacitas sacrae liturgiae non
unice in novitate et varietate elementorum consistit, sed in profundiore
communione mysterii salutis quod in actione liturgica praesens efficitur
et operatur. Hac ratione tantummodo fideles valent, in una fide profi
tenda unaque oratione ad Deum fundenda, salutem suam consequi et
cum fratribus suis communicare.
Ea ergo quae his Litteris circularibus, ab hac Sacra Congregatione
apparatis, continentur, Summus Pontifex Paulus V I , die 18 aprilis 1973
approbavit et confirmavit easdemque Litteras publici iuris fieri iussit.
Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 27 aprilis 1973.
ARTURUS Card. TABERA
Praefectus
® H. Bugnini
Archiep. tit. Diocletianen.
a Secretis
26 Of. Conc. Vat. I I , Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 30: A.A.S.
56 (1964), p. 108; S. Congr. Rituum, Instructio Musicam sacram, 5 martii 1967, n. 17: A.A.S. 59 (1967), p. 305.
27 Cf. Institutio generalis Missalis Romani, n. 23.
348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS
Citatio edictalis
ROMANA
Nullitatis matrimonii (Costi Liliana - Ciolini Elio)
Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Ciolini Elii, in
causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum in
H. S. T. Vicariatus Urbis (Roma, Palazzo Apostolico dei Laterano,
Piazza S. Giovanni in Laterano, 6), aut per se, aut per procuratorem
legitime constitutum, die 22 Septembris 1973, hora 9, pro dubii conte
statione nullitatis matrimonii de quo agitur.
Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque, notitiam habentes
actualis commorationis praedicti Elii Ciolini, curare debent ut ipse de
hac edictali citatione rite moneatur.
Albanus Milioni, Iudex Instructor
Ex Aedibus H. S. T. die 11 iunii 1973.
Angelus Caravella, V. Cancellarius
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Elio Ciolini, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma), le 22 septembre 1973, à 9 heures, pour concorder le dout ci-dessous rapporté :
Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Elio Ciolini, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae 349
DIARIUM ROMANAE CURIAE
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Oon Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
23 maggio 1973. S. E. Mons. Rocco Carmine, Arcivescovo tit. di Giusti-nianopoli di Galazia, Nunzio Apostolico in Brasile.
» » » S. E. Mons. Jadot Jean, Arcivescovo tit. di Zuri, Delegato Apostolico negli Stati Uniti d'America.
28 » » S. E. Mons. Laghi Pio, Arcivescovo tit. di Mauriana, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica di Cipro.
6 giugno » S. E. Mons. Torpigliani Bruno, Arcivescovo tit. di Mal-liana, Nunzio Apostolico nelle Isole Filippine.
» » » Il Rev.mo Mons. Gaspari Mario Pio, Delegato Apostolico nel Messico.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Membri della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico:
31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Trochta Stepán; Philippe Paul; Palazzini Pietro; Jubani Arnau Narciso.
Consultori della Pontifìcia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico:
31 marzo 1973. gli Ecc.mi Monsignori : Benelli Giovanni, Arcivescovo tit. di Tusuro; Carli Luigi, Arcivescovo di Gaeta; Maloney David M., Vescovo di Wichita; Casoria Giuseppe, Arcivescovo tit. di Vescovio; Mayer Augustin, Arcivescovo tit. di Satriano;
— il Rev.mo P. Hamer Jerome, O.P. ; — i Rev.di: Prof. Connolly Thomas; Maida Adam;
— il Sig. Plöchl Wilhelm.
Membro della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali:
31 marzo 1973. PE.mo Sig. Cardinale Ribeiro Antonio.
350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
31 marzo 1973.
21 maggio 1973.
28 » »
6 giugno »
11 » »
Consultori della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali:
S. E. Mons. Pangrazio Andrea, Arcivescovo-Vescovo di Porto e Santa Rufina;
— i Rev.di Monsignori: Ohiavazza Carlo; Fitzgibbon Edmund; Irigoyen Jesús; Jarque y Jutglar Ioan; Bernard Jean;
— i Rev.di: Benedict Ruf us; Berthier René; Fihey Jean; Hasbún Raúl; Luchia-Puig Agustin; Mukwaya Joseph; Orszulik Alojzy; Schaetzler Wilhelm; Bamberger Stephan, S.I. ; Eilers Franz Josef, S.V.D. ; Maz-loum Joseph, O.F.M.;
— i Sigg. : Dwyer John; Kawanaka Tasuhiro; Kouwen-hoven Henk ; Kraemer Konrad ; Mac Luhan Marshall ; Manzini Raimondo ; Meerts Louis ; Miles Board David ;
— la Rev.da Suor Balla Ignazia, F.S.P. ; — la Sig.na Bernizon Eguren Teresa.
Il Rev.mo Mons. Bovone Alberto, Sottosegretario della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede. Il Prof. Santoro-Passarelli Francesco; l'Ing. Rodino di Miglione Marcello; la Prof. Badaloni Maria, Membri della Consulta dello Stato della Città del Vaticano. Il Sig. McDevitt John W., Membro onorario della Consulta dello Stato della Città del Vaticano. Il Sig. Avv. Spagnoletti Luigi, Membro del Collegio degli Avvocati del Sacro Concistoro. Il Rev.do Mons. Mester István, Capo dell'Ufficio I della Sacra Congregazione per il Clero.
Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Assistente al Soglio Pontificio:
3 febbraio 1973. S. E. Mons. Carraro Giuseppe, Vescovo di Verona.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre ha nominato :
Protonotari Apostolici soprannumerari:
9 ottobre 1972. Mons. Babulik Francesco C. (Nagoya). 9 novembre » Mons. Blanco Giuseppe Stefano (Jujuy).
23 » » Mons. Cremata Carlo (La Piata). 25 marzo 1973. Mons. Sitzia Elvio (Cagliari).
Prelati d'onore di Sua Santità:
20 dicembre 1972. Mons. Colleran Giacomo (Achonry). 3 gennaio 1973. Mons. Sheeran Tommaso (Ardagh).
Diarium Romanae Curiae 351
17 gennaio 1973. Mons. Mouton Burton Carlo (Lafayette). 27 » » Mons. Bauderer Giovanni (Wien). 16 febbraio » Mons. Silba Antonio (Ascoli Satriano).
» » » Mons. Occhionegrelli Antonio (Cerignola). » » » Mons. Vitulli Franco (Cerignola).
19 » » Mons. Cenarruzabeitia Giuliano (San Luis). 2 marzo » Mons. Caiazza Giuseppe (Cava dei Tirreni). » » » Mons. Ambrosanio Antonio (Napoli). » » » Mons. Pritz Giuseppe (Sankt Pölten).
11 » » Mons. Lucchesi Giovanni (Faenza). » » » Mons. Mazzotti Mario (Ravenna).
25 » » Mons. Casu Salvatore (Cagliari). » » » Mons. Faraone Antonio (Cagliari). » » Mons. Manno Enrico (Cagliari).
» » Mons. Tiddia Piergiuliano (Cagliari). 13 aprile Mons. De Andrea Giovanni (Ivrea).
Cappellani di Sua Santità:
30 ottobre 1972. 28 novembre » 13 dicembre » 14 » » » » » » » » » » » 3 gennaio 1973.
15 » » »
27 » 2 febbraio
» »
12 16 25 25
» » »
» »
29
» » » » »
marzo » » » » » » »
Mons. Lahart Giacomo Francesco (Leeds). Mons. Wiesner Francesco (Münster). Mons. Van Houten Bernardo Giovanni (Rotterdam). Mons. Fleckenstein Francesco (Regensburg). Mons. Mai Paolo (Regensburg). Mons. Bianchi Ezio (San Nicolás de los Arroyos). Mons. Mancuso Roberto (San Nicolás de los Arroyos). Mons. Faughnan Giacomo (Ardagh). Mons. Dunne Giovanni Tommaso (Leeds). Mons. Quaglietti Pietro (Norcia). Mons. Bertin Giovanni (Trieste). Mons. Colafrancesco Giovanni Battista (Aquino-Sora-
Pontecorvo). Mons. Paetz Giulio (Poznan). Mons. Montanaro Sante (Roma). Mons. Galimberti Dino (Città della Pieve). Mons. D'Alessandro Filippo (Ascoli Satriano). Mons. Cabana Viia Giuseppe (Barcelona di Venezuela). Mons. Cara Giovanni (Cagliari). Mons. Fozzi Elio (Cagliari). Mons. Monni Pietro (Cagliari). Mons. Pala Giovanni Francesco (Cagliari). Mons. Pisano Mario (Cagliari). Mons. Piseddu Antioco (Cagliari). Mons. Tagliaferri Antonio (Cagliari). Mons. Whalen Giuseppe M. (Alientown).
Gentiluomo di Sua Santità,
25 marzo 1973. Sig. De Magistris Paolo (Cagliari).
352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ONORIFICENZE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
II Collare dell'Ordine Piano:
21 marzo 1973. A S. E. Dr. Heinemann Gustavo (Repubblica Federale di Germania).
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
21 marzo 1973. A S. E. Scheel Gualtiero (Repubblica Federale di Germania) .
» » » A S. E. Böker Alessandro (Repubblica Federale di Germania) .
La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
21 marzo 1973. A S. E. Spangerberg Teodorico (Repubblica Federale di Germania).
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:
14 febbraio 1973. Al sig. Le Clerq Pietro E. ('s-Hertogenbosch). 21 marzo » Al sig. Caspari Federico (Repubblica Federale di Ger
mania). » » » Al sig. Graf Podewils Massimiliano (Repubblica Fede
rale di Germania).
NECROLOGIO
2 giugno 1973. Mons. Petit John Edward, già Vescovo di Menevia. 12 » » Mons. Tavares Paulo José, Vescovo di Macau.
A.n. et vol. LXV 31 Iulii 1973 N. 7
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
EPISTULAE
I
Ad Rev.mum P. D. Constantinum Koser, ministrum generalem Ordinis
Fratrum Minorum, ob Capitulum Generale eiusdem Ordinis Matriti cele
brandum.
Quoniam proxime Capitulum Generale Ordinis Fratrum Minorum
Matriti celebrabitur, expedire arbitramur, ut per hasce Litteras veluti
vox Nostra animos confirmans, exhortans, dirigens, ad coetum istum
atque etiam ad universos eiusdem Franciscalis Familiae sodales per
tingat. Qui quidem conventus est « quasi synodus generalis, quae ex
omni parte mundi sub una forma vivendi convenit ideoque eventus
est, ad vitam tam late diffusi instituti magnum habens momentum. Ad
vos ergo illam, qua urgemur, « sollicitudinem omnium Ecclesiarum »2
merito volumus pertinere.
Quae Concilium Vaticanum Secundum de renovanda religiosorum
conversatione graviter salubriterque docuit, et quae Nosmet ipsi, illius
normis ducti, Adhortatione Apostolica a verbis Evangelica testificatio
incipiente proposuimus, non videntur Nobis hic iteranda, cum per
suasum habeamus vos eiusmodi praeceptiones obsequenter accepisse
operamque dedisse et etiamnum dare, ut pro viribus eas in vitae usum
transferatis. Hoc sentientibus libet Nobis confirmare ea, quae post
1 Cfr. Th. a Celano, Vita secunda Sancti Francisci, n. 192: Analecta Franciscana, X, ad Claras Aquas 1926; 941, p. 240.
2 Cfr. % Cor. 11, 28.
23 - A. A. S.
354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
celebratum Asisii superius Capitulum Generale ad eius membra sumus
locuti, scilicet Ecclesiae honori esse istius Ordinis per orbem terrarum
propagationem, exempla vitae eius evangelicae, apostolatum magnani
miter susceptum.3
Volumus autem vobiscum quaestionem ponere, quod sit munus, quae
sit vocatio Familiae vestrae hac ipsa aetate, eo consilio ut ad illam
responsionem vos perducamus, quam Ecclesia exspectat. Haec enim
nunc, id est pertürbatis tempòribus nostris, quam maxime optat atque
sollerter annititur, ut instituta religiosa « secundum spiritum funda
torum crescant atque floreant » . 4 Sit ergo — ut olim evenisse traditur —
iam in ipso initio sessionum vestrarum quasi praesens apud vos Sanctus
Franciscus, legifer pater, stans ad ostium capituli et singulis universis
benedicens : in eum respicite !5
Quod vero mater Ecclesia a vobis postulat — et ante actis temporibus
semper postulabat — id hac una sententia continetur : « sequimini vesti
gia Christi » . 6 Nonne in hac sequela consistit mirabilis vivendi doctrina
et exemplum, quae Sanctus Franciscus vobis praebet, qui, « omnis sin
gularitatis et iactantiae specie relegata » , 7 Christo totum se dedidit et
in monte Alvernia huius rei veluti culmen est assecutus, ita ut cum
Sancto Apostolo Paulo dicere posset: « Mihi autem absit gloriari, nisi
in cruce Domini nostri Iesu Christi, per quem mihi mundus crucifixus
est et ego mundo »? 8 Itaque « inspicite, et facite secundum exemplar
quod vobis in monte monstratum est » !9 Vita vestra quo verior imago
fiet Salvatoris, virginis, pauperis, oboedientis, eo magis salutem ab eo
patratam testabitur animisque impertiet.
Haec veritas primaria, ut in rerum cursu accidere solet, variis modis
interdum obnubilatur. Quotiescumque — ut ex historia Ordinis vestri,
plura saecula complectente, experiundo novistis — vita Franciscalis
ab hac semita declinabat, conversum est in detrimentum quod cunctis
esse debuerat in exemplum.10 Verumtamen id, quod Sanctus Bonaven-
3 Cfr. A.A.S. 59 (1967), p. 782. 4 Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 45. 5 Cfr. S. Bonaventura, Legenda maior S. Francisci, IV, 10: Analecta Franciscana
op. mem., p. 576. 6 Cfr. 1 Pt. 2, 21. 7 Cfr. Th. a Celano, op. mem., n. 144, p. 213. 8 Oal. 6, 14. 9 Cfr. Ex. 25, 40. 10 Cfr. S. Bonaventura, Opuse. XIX, Epist. 2, n. 1: Opera omnia, Ad Claras Aquas,
VI I I , p. 470.
Acta Pauli Pp. VI 355
tura universe dicit, scilicet veritatem posse ad tempus prosterni, opor
tere tamen, quod resurgat,11 ad domesticas res gestas vestras potest
feliciter referri. Est ergo vehementer exoptandum, ut hoc principium
etiam his temporibus, quatenus opus est, vim totam obtineat, sive in
mentis habitu et agendi ratione, sive in declarationibus et propositis
vestris, sive in legibus renovandis.
Sed fidelitas in sequela Christi servanda aliam necessario postulat:
fidelitatem erga Ecclesiam. Inter utramque ea ratio intercedit, ut altera
ex altera possit dignosci. Hac de causa Sanctus Franciscus, « fide
catholica integer totus », fratribus suis praecepit, ut reverenda vestigia
sanctae Romanae Ecclesiae complecterentur, quae, quavis difficultate
suborta, caritatis et pacis vincula inter illos est tutata.12 Ita factum
est, ut Franciscalis vita et actio quasi flumen evaserit, quod laetificat
civitatem Dei : 13 satis est commemorare de singularibus consiliis
perspicaciter initis, de vulgi evangelizatione, de operibus socialibus et
caritativis, de vi illa alliciente, quae fines instituti vestri transgreditur.
Est ergo sensus et famulatus Ecclesiae vocatio vestra primigenia atque
nativa. Haec vero vitiaretur et violaretur, si eam haberetis solum
eventum quendam temporis praeteriti. Contra, oportet sit semper « in
actu », id est nunc Deo obsequi debetis, « quid vocat vos » , 1 4 officia et
onera sunt vobis suscipienda, quae nunc Ecclesia poscit a vobis.
Hac ipsa aetate magnus animus postulatur, maxime quod attinet ad
veritatem enuntiandam. Nonne hic et illic sunt, qui « volunt con ver
tere Evangelium Christi »? 15 Item, prementibus non paucis, quibuscum
vita agitur, hominibus, persuasio quaedam inducitur, ex qua obtempe
ratio rectae fidei et honestae operationis diligentia non amplius con
ferre dicuntur ad communionem ecclesialem promovendam, sed liber
tati — quam male interpretantur — obniti. Cum igitur res ita se habeant,
unusquisque Frater Minor sentiat se — sic probe confidimus — (( in
defensionem Evangelii positum esse » . 1 6 Nemo ex ista Familia illecebris
favoris popularis, tam fluxi et evanidi, irretiri se patiatur, nemo pavide
sequatur illam, quae in morem venit, inclinationem saeculo se con
formandi.
11 Cfr. Commentar, in Evang. Luc. 21, n. 23: Opera omnia, ibid., VI I , p. 528. 12 Cfr. Th. a Celano, op. mem., nn. 8 et 24, pp. 135 et 145. 1 3 Cfr,. Ps. 45, o. 14 1 Thess. 5, 24. 15 Gal. 1, T. 16 Cfr. Phil. 1, 16.
356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Quodsi omnes baptismate regenerati « fidem quam a Deo per Eecle
siam acceperunt coram hominibus profiteri tenentur » , 1 7 hoc officio vos
multo arctius devincimini, quibus hoc communiter implendum manda
tum Sanctus Franciscus dedit : « Obedite voci Filii Dei ... quoniam ideo
misit vos in universo mundo, ut verbo et opere detis testimonium voci
eius ) ) . 1 8
Exardescat igitur studium vestrum propagandi « Evangelii pacis » , 1 9
quod quidem fieri nequit nisi « veritas Evangelii permanet apud vos » . 2 0
Sine dubio persuasum est vobis hunc faustum nuntium diffundi (( non ...
in sermone tantum, sed et in virtute et in Spiritu Sancto et in pleni
tudine multa ) ) . 2 1 Quapropter, praeclara maiorum vestrorum exempla
intuentes, oportet in mundo praesentes adsitis suavitate illa, quae
efficit, ut intima ratio inter Christum et Ecclesiam exsistens palam
manifestetur, siquidem haec Redemptoris opus visibile reddit, applicat
et continuat. Huic communitati ecclesiali viri ex vobis praesto sint,
qui, congruentibus animi mentisque dotibus praediti, populum pasto
rali studio suique exemplo adducant ad sequendum Christum pauperem,
ac quidem in fide Spiritus Sancti.
Homines a vobis non petunt, ut cum saeculo ambigue consentiatis,
cum poscant, ut sibi vitae vestrae celsitatem commonstretis, quam
intuentes de viis suis incipiant dubitare et civitatem futuram inquirant.22
Homines enim etiamnum absolutum quiddam, naturam transcendens,
in animi penetralibus expetunt; etiamnum rebus universis, quae per
Christum sunt reconciliatae23 ac de Deo loquuntur, adduci possunt ad
eum. Disciplinae autem spirituali vestrae Sanctus Franciscus hanc
notam peculiarem indidit, qua ostenderetur mundum hoc modo transfi
gurai, ut labor appellari posset gratia et mors etiam soror.
Itaque, Evangelium annuntiantes, primas partes tribuite doctrinae,
quae in sermone de Beatitudinibus continetur, et secundum quam
paupertas vertitur in divitias, fletus in gaudium, humilitas in exalta-
tionem.24 Sic profecto licet humana infirmitas et malitia non desint,
bonum affirmate et promovete, ut in omnibus et apud omnes tandem
17 Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 11. 18 Epist, ad Capitulum: Opuscula, Ad Claras Aquas 1904, p. 100. 19 Eph. 6, 15. 20 Oal. 2, 5. 21 Cfr. 1 Thess. 1, 5. 22 Cfr. Hebr. 13, 14. 23 Cfr. Hebr. 1, 19 ss. 24 Cfr. Luc. 6, 20-23.
Acta Pauli Pp. VI 357
primum locum obtineat, et spes effulgeat saeculi futuri, quae est
Christi discipulorum propria et peculiares.25 Estote ergo in mundo
huius spei custodes!
Dilecti nobis Fratres Minores ! (( Tamquam filiis diximus, dilata-
mini et vos » ! 2 6 Libenter audite, quae Ecclesia a vobis exspectat,
libenter eius optata implete, secundum formam vocationis vestrae
vosmet ipsos sanctificantes et ad Regnum Christi in animis roboran
dum et ad omnes plagas dilatandum laborantes.27
Deo enixas preces adhibentes, ut Capitulo Generali vestro propitius
adsit idque prosperos exitus habeat, tibi, dilecte fili, cunctisque Ordi
nis istius sodalibus Benedictionem Apostolicam, paternae benevolentiae
Nostrae testem, amanter impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxvi mensis Maii, anno M C M L X X H I ,
Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
I I
Ad E.mum P. D. Maximilianum S. R. E. Cardinalem de Fürstenberg ob
indictum universale maximumque iubilaeum in annum MCMLXXV.
Signor Cardinale,
Iniziandosi ufficialmente domenica 10 giugno p.v., solennità di Pentecoste, in tutte le Chiese del mondo, quel vasto movimento di rinnovamento spirituale, che avrà il suo culmine a Roma nel 1975, vogliamo esporre brevemente a Lei, Signor Cardinale, che Noi abbiamo preposto al Comitato Centrale per l'Anno Santo, quali siano gli obiettivi a cui miriamo con tale iniziativa, quale spirito vorremmo regnasse in coloro che risponderanno al nostro invito, e quali frutti speriamo se ne possano raccogliere con la grazia dello Spirito Santo, nel cui nome e alla cui luce ci mettiamo ora in cammino.
Come abbiamo dichiarato fin dal nostro primo annunzio, il 9 maggio U.S., col Giubileo Noi ci proponiamo il rinnovamento dell'uomo e la sua riconciliazione con Dio, che avvengono anzitutto a livello di profondità, nel sacrario interiore, dove la coscienza è chiamata a operare la sua
25 Cfr. 1 Thess. 4, 13. 2 6 Cfr. 2 Cor. 6, 13. 27 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 45.
358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
conversione, o « metanoia », mediante la fede e la penitenza,1 e a ten
dere alla pienezza della carità.
Dio stesso, infinitamente misericordioso, dopo aver redento il mondo
mediante Gesù Cristo suo Figlio, chiama tutti gli uomini, nessuno
escluso, a partecipare ai frutti della redenzione 2 e interviene col suo
Santo Spirito per operare in essi la salvezza.3
La Chiesa è convinta che solo da questa operazione interiore può
derivare anche la riconciliazione tra gli uomini, come dimensione sociale
del nuovo patto di alleanza, che deve abbracciare tutti i settori e i livelli
della vita, nei rapporti tra gli individui, le famiglie, i gruppi, le cate
gorie, le nazioni ; per divenire, in quanto è possibile alla fragilità del
l'uomo e alla imperfezione delle istituzioni terrene, fermento di pace e
di unità universale.
Essa, perciò, s'impegna a far sì che la forza della redenzione operata
da Cristo rinsaldi nei fedeli, nelle diocesi, nelle parrocchie, nelle comu
nità religiose e negli altri centri di vita cristiana e di apostolato, come
anche nelle Chiese finora da noi separate, i vincoli della fede e della
carità nel Sangue di Cristo.4 La Pentecoste della grazia potrà così di
ventare anche la Pentecoste della nuova fraternità.
Questo è lo spirito che Noi speriamo di veder fiorire in tutta la cele
brazione dell'Anno Santo.
Pertanto, Noi auspichiamo che sia riscoperto il valore delle pratiche
penitenziali, come segno e via della grazia, e impegno per l'intimo rin
novamento che riceve la sua piena efficacia nel Sacramento della Peni
tenza, da usare e amministrare secondo le disposizioni della Chiesa, per
una ripresa individuale e comunitaria del cammino sulla via della
salvezza.5
A Noi sembra che l'espressione, l'occasione e quasi la sintesi di que
ste pratiche, le quali avranno il loro coronamento nella celebrazione
eucaristica, possa essere il Pellegrinaggio, che nella tradizione autentica
dell'ascetica cristiana, è stato sempre effettuato per motivi di pietà e di
espiazione. Ancora oggi esso può ispirarsi a tali moventi, sia quando
avvenga nelle forme più simili a quelle degli antichi romei, sia quando
impieghi i moderni mezzi di comunicazione.
1 Cfr. Me. 1, 15. 2 Cfr. 1 Tim. 2, 4. 3 Cfr. Rom. 8, 10 ss. 4 Cfr. Col. i, 20. 5 Cfr. Atti 10, 17.
Acta Pauli Pp. VI 359
È necessario però che il Pellegrino sia accompagnato, oltre che dalla
preghiera e dalla penitenza, anche dall'esercizio della carità fraterna,
che è chiara dimostrazione dell'amore di Dio,6 e deve esprimersi, da
parte dei singoli fedeli, delle loro associazioni, delle comunità e istitu
zioni ecclesiali, in opere di misericordia spirituale e corporale, in favore
dei fratelli più bisognosi. Così l'Anno Santo dilaterà veramente gli spazi
della carità della Chiesa, e sarà foriero di un rinnovamento e di una
riconciliazione di dimensioni universali.
Perché queste finalità siano raggiunte più facilmente, facciamo voti
che la pratica del Pellegrinaggio sia realizzata in tutte le Chiese locali,
nelle Cattedrali o nei Santuari, diocesani e nazionali, quasi tappe inter
medie per convergere infine, nel 1975, a Roma, centro visibile della
Chiesa universale. Qui le rappresentanze delle Chiese locali conclude
ranno il cammino del rinnovamento e della riconciliazione, venereranno
le tombe degli Apostoli, rinnoveranno la loro adesione alla Chiesa di
Pietro, e Noi, a Dio piacendo, avremo la gioia di riceverle a braccia
aperte e insieme con loro renderemo testimonianza all'unità della Chiesa
nella fede e nella carità.
È Nostro ardente desiderio, che in questo cammino verso le (( fonti
della salvezza » , 7 si associno, nelle forme a loro possibili, ai Nostri figli
pienamente uniti alla Chiesa di Pietro, anche gli altri seguaci di Cristo
e tutti coloro che, su vie diverse e apparentemente lontane, cercano con
retta coscienza e buona volontà l'unico Dio. 8
I programmi concreti del Pellegrinaggio e di altre pratiche, dirette
a favorire il rinnovamento e la riconciliazione, saranno certo indicati per
le Chiese locali dalle Conferenze Episcopali, tenuto conto sia della
mentalità e delle costumanze dei luoghi, sia delle vere finalità dell'Anno
Santo, che abbiamo or ora illustrato.
Da parte Nostra domandiamo ai pellegrini che, dopo d'aver pregato
secondo le intenzioni Nostre e di tutto il Collegio Episcopale, partecipino,
localmente, a una solenne funzione comunitaria, o facciano una sosta
di riflessione dinnanzi al Signore, concludendola con la recita o col
canto del Pater e del Credo, e con una invocazione alla Vergine
Santissima.
Quasi in risposta a queste manifestazioni semplici e sincere me-
6 Cfr. 1 Gv. 4, 20, 21 ; 3, 14. 7 Cfr. Is. 12, 0. 8 Cfr. Atti 17, 27.
360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
9 Cfr. 2 Cor. 5, 18.
diante le quali i fedeli, nelle Chiese locali, attueranno una reale con
versione e professeranno di voler permanere e rafforzarsi nella carità
verso Dio e verso i fratelli, Noi, come umili ministri di Cristo Reden
tore, concederemo, nelle debite forme, il dono dell'Indulgenza. Di tale
dono beneficeranno anche quei Nostri figli che, non potendo parteci
pare al Pellegrinaggio perché impediti da malattia o da altra grave
causa, vi si uniranno spiritualmente con l'offerta delle loro orazioni e
delle loro sofferenze.
Con l'Anno Santo la Chiesa, esercitando il « ministero della ricon
ciliazione )) , 9 offre occasioni privilegiate, richiami speciali, perché tutti
coloro che saranno raggiunti dalla sua parola e, più ancora, come è nei
Nostri voti e nelle Nostre preghiere più ardenti, dal tocco interno e
ineffabile della grazia, abbiano a partecipare alla gioia cristiana, frutto
delle virtù salvifiche del Redentore.
Concludiamo questa lettera con l'esprimere le speranze che ripo
niamo nella celebrazione del prossimo Anno Santo. Esse sono, lo ripe
tiamo, il rinnovamento e la riconciliazione come fatti interiori e come
attuazioni di unità, di fraternità, di pace che si espandono, dagli animi
rinnovati e riconciliati in Cristo, in tutta la Chiesa, e verso tutta la
società umana, sulle vie della carità, il cui frutto è la giustizia, la
bontà, il perdono reciproco, il dono di sé e dei propri beni per i fratelli.
In una parola, Noi speriamo e auspichiamo che un rinnovato senso
cristiano della vita affini gli animi e si diffonda ampiamente nel mondo,
per la comune salvezza.
Ecco, Signor Cardinale, quanto volevamo farLe conoscere in questa
vigilia di un importante periodo della storia della Chiesa nei nostri
giorni, di cui sarà simbolo, a suo tempo, l'apertura della Porta Santa,
e quanto La preghiamo di comunicare ai Nostri Fratelli nell'Episco
pato, mentre benediciamo Lei e tutti coloro ai quali giungerà il Nostro
appello, con la più ampia effusione del Nostro cuore di padre e di umile
servo dei servi di Dio.
Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 31 maggio 1973, Festa dell'Ascen
sione di Nostro Signore, decimo anno del Nostro Pontificato.
PAULUS PP. VI
Acta Pauli Pp. VI 361
I I I
Ad E.mum P. D. Hugonem S. R. E. Cardinalem Poletti, vicaria potestate
Urbis Antistitem, cum sollemnis ritus in Lateranensi Archibasilica cele
bratur ut Iubilaeum maximum in annum MCMLXXV indictum fructus
afferat salubérrimos.
Signor Cardinale,
La solenne celebrazione liturgica, che avrà luogo domenica prossima
in S. Giovanni in Laterano, Ci sollecita a far Le giungere la Nostra
parola per essere spiritualmente vicini alla Comunità della Chiesa di
Roma, Nostra sede episcopale, nel momento in cui in tutte le diocesi
del mondo cattolico prende avvio quel moto di interiore rinnovamento,
che culminerà nell'Anno Santo del 1975.
Penseremmo di mancare al Nostro dovere verso questa porzione
eletta del gregge di Cristo, se non rivolgessimo a Lei, che Ci rappre
senta e coadiuva in tale funzione, e, per suo tramite, al Clero ed ai
fedeli dell'Urbe un invito di particolare urgenza, perché l'evento, al
quale ci si sta preparando, abbia una piena accettazione e una profonda
maturazione a livello personale e comunitario.
Pine primario dell'Anno Santo vuol essere — come abbiamo già avuto
occasione di annunciare — la riconciliazione degli uomini con Dio e
tra di loro, da attuare nello spirito genuino della penitenza cristiana,
che è riforma di se stessi, abbandono del peccato, conversione al bene.
È questo, certo, un obiettivo permanente nell'azione apostolica della
Chiesa, ma l'insistervi, il richiamarlo e il proporlo con più lucida inci
sività è una rispondenza ad un maggiore e più avvertito bisogno del
nostro tempo e della nostra società, inserita ormai in un complesso e
irreversibile processo di trasformazione, che può avere ed ha anzi,
talvolta, pericolose ripercussioni sul piano religioso e morale.
Anche l'Anno Santo, del resto, può sembrare un avvenimento abi
tuale per la sua periodicità, consacrata ormai da una consuetudine
plurisecolare ; ma pure tale cadenza venticinquennale è scelta sapiente,
è senso di tempestività, è aderenza alle necessità delle generazioni che
si succedono e si rinnovano. Se, dunque, antica e connaturata alla
missione ecclesiale è questa offerta di spirituale purificazione, nuova e
originale e fresca di energie e di propositi dev'essere, da parte dei
singoli fedeli e d'ogni singola Comunità, l'accettazione della stessa
362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
1 Cfr. 2 Cor. 5, 19-20.
offerta per avere accesso ai tesori della pace, della grazia e della vita
divina.
In questo moto dinamico la Chiesa di Roma non può non esser la
prima : lo esige la sua posizione « unica » nel contesto della Chiesa di
Cristo ; lo vogliono le altre Chiese, che a lei guardano come ad esempio
e guida; lo suggerisce la tradizione stessa dei precedenti Anni Santi,
che l'han vista non solo ricettiva e ospitale verso i pellegrini, ma salda
nella fede e coerente nel suo comportamento religioso.
Mentre Ella presiederà, a Nostro nome, la concelebrazione nella
Basilica Lateranense, « omnium totius orbis Ecclesiarum mater et
caput », Ci piace pensare che nel medesimo giorno, sacro allo Spirito
Santo, tante altre assemblee liturgiche si terranno nelle Chiese Catte
drali sotto la presidenza dei rispettivi Pastori. Sarà come il preludio
della « diaconia della riconciliazione », che essi — come insegna l'Apo
stolo — son sempre tenuti a prestare perché sono ambasciatori di
Cristo,1 ma che ora li spinge ad un impegno pastorale ancor più gene
roso. Sarà uno spettacolo molteplice ed insieme armonico in vista
dell'evento giubilare, che dovrà, sì, manifestare, ma anche rinsaldare,
mediante il rinnovamento interiore, l'unità invisibile e reale di tutta
la Chiesa. Sarà un coro di preghiera che si leverà a Dio, perché infonda
il suo Spirito nei cuori degli uomini e li apra alla grazia che discende
dall'alto.
Noi vogliamo essere spiritualmente presenti nella comune implora
zione di queste assemblee ecclesiali, ma in codesta Basilica lo saremo
ad un titolo del tutto speciale. Invochiamo fin d'ora su di Lei, signor
Cardinale, sul Vicegerente e sui Vescovi Ausiliari, sui membri del
Comitato diocesano per l'Anno Santo, la protezione del Signore, perché
confermi e fecondi le iniziative pastorali che saranno promosse nel
l'Urbe, ed avvaloriamo l'espressione del Nostro incoraggiamento e della
Nostra fiducia con la Benedizione Apostolica, che estendiamo ben volen
tieri ai sacerdoti, religiosi e fedeli che converranno presso la Nostra
Cattedrale.
Dal Vaticano, 8 Giugno dell'anno 1973, decimo del Nostro Ponti
ficato. PAULUS PP. VI
Acta Pauli Pp. VI 363
I V
Ad E.mum P. D. Leonem Iosephum S. R. E. Cardinalem Suenens, Me-
chliniensem-Bruxellensem Archiepiscopum, quem Missum Extraordina
rium deligit, ut in urbe Augusta Vindelicorum celebritatibus praesideat,
millesimo expleto anno e pientissimo obitu Sancti Udalrici eiusdem civi
tatis Episcopi.
Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. —
Augusta Vindelicorum, urbs antiquitate spectabilis, rebus gestis insi
gnis, artis operibus praeclara, eo etiam, ac quidem haud modice, com
mendatur, quod Sancti Udalrici, Episcopi, pastorali studio fuit erudita,
vitae exemplis illustrata, sepulcro nobilis effecta. Quem Ioannes XV,
Decessor Noster, Sanctorum Caelitum honoribus auxit, decernens (( me
moriam illius ... affectu piissimo, et devotione fidelissima venerandam )).*
Ibidem mox festae celebritates agentur propter millesimum expletum
annum ab incliti huius sacrorum Antistitis obitu, cuius apostolica
navitas non solum in commodum et profectum vertit dioecesis Augu
stanae Vindelicorum, sed etiam est latius pervagata. Recte ergo Vene
rabilis Frater Iosephus Stimpfle, istius sedis Episcopus, Patres Car
dinales aliosque Praesules ex Europae regionibus ad haec sollemnia
vocavit.
His autem, quae, eodem Pastore annitente, sedulo apparantur, hoc
argumentum est propositum : « Crux victorialis ». Etenim Sancti Udal
rici mens et vita intellegi possunt solum affulgente luce huius crucis
victricis ; cuius signo ipse in campo ad Licum Fluvium patente victo
riam est adeptus, quae maximi momenti esset ad rem christianam in
Europa servandam provehendamque.
Eodem signo ductus, vir hic eximius per multorum annorum cursum
dioecesi suae curas saluberrimas impendit, siquidem vires inde hausit,
ut iniuste repugnantibus obniteretur, Apostolicae Sedi ac beati Petri
successoribus fidelitate haereret inconcussa, longa itinera, nulli par-
cens labori, gregis sui causa susciperet, verbum Dei assidue dissemi-
naret, erudiret indoctos, primoribus esset optimorum auctor consiliorum.
Aetate, qua Sanctus Udalricus vixit, quamvis tempus nobis fuisse
videatur bona spe plenum et quasi quoddam ver christianitatis, tamen
difficultates non leves et quaestiones arduae exstiterunt. Non solum
1 Bullar. Ampi. Coll., t. I, Romae 1739, p. 288.
364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
enim agebatur de integre custodiendo deposito fidei ac de clericorum
tuenda disciplina, sed etiam acriter certandum erat pro libertate eccle
siastica et, hac de causa, cum civili potestate conflictandum. Verumta
men ille, nihil haesitans spemque totam in sancta collocans cruce, haec
verba ad se potuit referre : « In hoc signo vinces », et « haec est victoria
quae vincit mundum, fides nostra » . 2
Nos quidem vitam degimus tempore, quod multi malum esse arbi
trantur, cum tot graves quaestiones ponantur, res sint incertae, neces
sitates increscant. Praesertim illa vitae ratio, quae, materialismo
infecta, non raro hodie viget, Ecclesiae damna affert haud levia.
Qui, cum haec intuentur, franguntur seseque abiciunt, noverint
a Sancto Udalrico sibi petendum esse exemplum et, hoc praefulgente,
viam explicandam vitamque gubernandam. « In cruce salus » ! Crux
non est lignum mortis vel desperationis imago, sed arbor vitae et spei.
Forti ergo animo nos cruci Christi addicamus neque eam a con
versatione humana deesse patiamur. Cum Christo coniuncti eiusque
crucem portantes, ardua et aspera toleremus, fore confisi, ut resur
rectionis dies, nesciens occasum, tandem illucescat.
Nec solum questiones ac difficultates, quibus Ecclesia nunc pre
mitur, aspiciamus, sed mentes etiam convertamus ad novam orientem
formam spiritualem, ad voluntatum conspirationem, terrarum orbem
complectentem, quae impellit, ut tot necessitatibus corporum et ani
marum efficaciter occurratur. Agnoscamus etiam nisus illos, quibus
homines, praesertim iuniores, veritatem exquirunt, atque studium
dogmata fidei perspiciendi et Christianorum unitatem restituendi.
Itaque crucis vi et sapientia roborati, mentes erigamus, Ecclesiam
aedificemus, salubria incepta iteremus, superemus res adversas, sacri
ficia toleremus offeramusque, preces fundamus. Qua in re eum con
tueamur, qui dixit : « confidite, ego vici mundum » ;3 nam « omnia pos
sumus in eo qui nos confortât » . 4
Agamus ergo, ne terror incidat nobis, ne labemus, verborum memo
res quibus Christus resuscitatus discipulos castellum Emmaus petentes
est allocutus : « Nonne haec oportuit pati Christum et ita intrare in
gloriam suam »? 5 Sunt etiam haec attendenda : (( Non est servus maior
2 1 Io. 5, 4. 3 Io. 16, 33. 4 Cfr. Phil. 4, 13. 5 Luc. 24, 26.
Acta Pauli Pp. VI 365
domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur » . 6 Vitae ergo
Christi quodam modo consortes, aevum oportet transigamus, summa
cum fidelitate erga eius Ecclesiam, quae quidem ad tempus potest tur
bari, sed adversus quam « portae inferi non praevalebunt » . 7 Crux est
manetque victrix ! Hunc nuntium Sanctus Udalricus huic saeculo affert.
Cuius honori indictis sollemnibus maius pondus tribuere cupientes,
te, Venerabilis Prater Noster, Missum Extraordinarium Nostrum
constituimus ac renuntiamus, tibique committimus, ut Nostram in iis
geras personam coetibusque praesideas, pro certo habentes egregiam
te operam esse daturum, ut animi per sacrum hoc tempus ad religionem
in vitae usum traducendam exardescant.
Deum denique impensis precibus rogantes, ut haec optato contingant,
tibi, ceteris Patribus Cardinalibus, praedictae Augustanae Ecclesiae
Pastori eiusque Episcopis Auxiliaribus, sacrorum Antistitibus, Magi
stratibus, clero, fidelibus, qui celebritatibus intererunt, Benedictionem
Apostolicam, superni roboris auspicem Nostraeque benevolentiae testem,
volentes impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Iunii, in sol
lemnitate Pentecostes, anno M C M L X X I I I , Pontificatus Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
NUNTIUS GRATULATORIOS
Ad E.mum P. D. Iacobum S. R. E. Cardinalem Violardo, decem a suscepta
ordinatione sacerdotali implentem lustra.
Nuntium quidem accepimus, qui auditu fuit Nobis iucundus, tibi,
Venerabilis Frater Noster, fausti diei semper a te cultam, mox honora-
bilius recolendam, hoc mense Iunio recursare memoriam.
Etenim sacratissimo Apostolis Petro et Paulo dicato festo tibi a
suscepta sacerdotali ordinatione decem completa decurrent lustra.
Pro benevolentia, quam tibi crebris manifestavimus indiciis, quam
que apertius nunc pandere cupimus, gratum sane ducimus bene pre
cantis humanitatis Nostrae officium, ut piis celebritatibus tuis prae-6 Io. 15, 20. 7 Matth. 16, 18.
366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sentes aliquo modo adsimus, easque religiosae laetitiae maiore r ore et
nitore adspergamus.
Cuius sollemnis tui recordationis ut Nos participes efficiamur, haec
praecipua est causa, quod tu, Sacrae Romanae Purpurae honestatus
dignitate, Apostolici Nostri ministerii es adiutor, et abs te praesertim
iuris disciplinis egregie erudito expensius dandam petimus sapientiam
iudiciorum et operae alacritatem. Hoc tibi Apostolicae Sedis utilitatibus
addicto pie, strenue, sollerter agendi est et erit meritorum fertilis messis.
Divitias bonitatis suae tibi ubertim largiatur caelestis pietatis digna-
tio, ut tibi promptior revirescat in Ecclesiae famulatu operandi omni
munere probanda voluntas. Ex quo tibi cum sacro Psalte licebit reli
gioso mentis obsequio concinere : «Robur meum tibi psallam, quia,
Deus, praesidium meum es, Deus meus misericordia mea » - 1
Haec salutariter precati, tibi, Venerabilis Frater Noster, et per
te universis anniversario eucharistico sacro tuo interfuturis Apostolicam
Benedictionem peramanter impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxiu mensis Iunii, anno M C M L X X I I I ,
Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
ALLOCUTIONES
I
Ad E.mum P. D. Narcissum Jubani Arnau, Barcinonensem Archiepiscopum,
in Bireti rubri impositione et anuli traditione. *
Con fraterno gozo le damos la bienvenida, Señor Cardenal, al ver
cumplidos hoy los deseos, que expresamos en el Consistorio del cinco de
marzo pasado, de poder encontrarlo pronto y ya restablecido en su
salud.
Su elevación a la dignidad cardenalicia, de la que le entregamos las
insignias en esta ceremonia tan íntima, es una demostración de cordial
1 Ps 58, 18.
* Die 7 mensis iunii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 367
aprecio y afecto por Usted, que se ha distinguido como celoso pastor
y fiel servidor de la Iglesia. Por eso tenemos puesta una gran confianza
en la generosa colaboración que nos prestará siempre como Miembro
del Colegio Cardenalicio, en nuestra misión de servicio a la Iglesia
universal.
Pero además, nuestro reconocimiento a su persona se extiende tam
bién a su Archidiócesis de Barcelona y a los queridísimos hijos catalanes
y españoles todos.
Es Usted el Pastor de una de las Diócesis más importantes del mundo
por el número de fieles, y por la tradición y la vitalidad de su fe. Está
constituida a la vez por una gran Ciudad y por una constelación de
Ciudades que, pensando en el presente y en el futuro, podemos consi
derar como característico campo de encuentro entre la fe y la técnica,
la perspectiva cristiana y el progreso humano, la justicia y el adelanto
económico, el amor de hermanos y la masificación social.
Tenemos especial confianza en Usted y también en la fidelidad cris
tiana y en el dinamismo eclesial de la Archidiócesis barcelonesa, espe
rando que sabrán ir encontrando los caminos nuevos de presencia evangé
lica que el mundo busca. Por eso a los Obispos Auxiliares, Sacerdotes y
Fieles que le acompañan, y en ellos a toda la Archidiócesis de Barcelona,
queremos expresar nuestro paternal aprecio y afecto. Los mismos sen
timientos extendemos a la Diócesis de Gerona que, habiéndole querido
tanto como Obispo y Administrador Apostólico, no podía menos de estar
hoy aquí representada.
En su persona, Señor Cardenal, expresamos nuestra particular bene
volencia a todos nuestros hijos de Cataluña y de España entera : lléve
les Usted nuestro saludo que brota del corazón y quiere ser una palabra de
ánimo, de cariño y de paz, a la vez que un estímulo para una constante
renovación cristiana en todos los campos de la vida.
Mientras invocamos sobre Usted, Señor Cardenal, la continua asis
tencia divina en el cumplimiento de su alta misión pastoral, así como
sobre los venerables Hermanos en el Episcopado que le acompañan, nos
complacemos en impartir de corazón a todos los presentes nuestra
paternal Bendición Apostólica.
368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
E.mo Patri Dhammayana Mahathera, in Laotiano regno Buddhae secta-
torum Summo Patriarcha. *
Vénérable Patriarche,
La visite que vous avez bien voulu Nous faire, en compagnie de
personnalités distinguées de la Sangha et du gouvernement laotien, et
votre agréable présence ici dans notre maison Nous remplissent le cœur
de joie et de reconnaissance. Aussi soyez remerciés pour la sympathie
et l'estime qui vous ont amenés à entreprendre un voyage aussi long
pour Nous rendre visite.
Que la paix et l'amour du Christ, dont Nous sommes l'humble
représentant sur terre, soient avec vous et vous gardent, ainsi que vos
dignes gouvernants et le cher et aimable peuple laotien.
Nous savons que les douloureux événements de ces dernières années
vous ont imposé de longues et pénibles souffrances auxquelles notre
cœur de Père n'a pas été insensible. Mais Nous sommes resté en même
temps dans l'admiration en voyant la dignité et la force d'âme avec
lesquelles vous les affrontez.
Soyez assurés que votre volonté de paix et de progrès social coïncide
avec la nôtre; c'est la raison pour laquelle Nous n'avons jamais rien
négligé de ce qui est en notre pouvoir pour que se lève enfin une aurore
de paix sur l'Indochine entière, pour que le dialogue et la bonne volonté
d'entente se substituent à la violence des armes et des oppositions.
Vous êtes, au sein de votre peuple, le dépositaire du patrimoine reli
gieux et civil du Bouddhisme. Vous rendez un vivant témoignage de
son esprit dans votre nation. Or, l'Eglise Catholique considère avec
estime et respect ses richesses spirituelles ; elle s'en reconnaît solidaire
sous bien des aspects et désire collaborer avec vous, en tant qu'hommes
religieux, pour la réalisation de la paix véritable et du salut de
l'homme.
« Paix » et (( salut )) sont deux idéaux profondément enracinés dans
l'Evangile de Jésus-Christ, que Nous avons mission d'annoncer, comme
aussi, à certains égards, dans la tradition bouddhiste que vous suivez;
ils nous renvoient l'un et l'autre à l'Eternel, au Supraterrestre (lokut-
tara), et requièrent de l'homme une attitude de détachement, de libéra
* Die 8 mensis iunii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 369
tion intérieure, de vérité, de justice et de bienveillance comme condition
indispensable pour parvenir à la vraie paix et au salut.
Puissent un dialogue toujours plus amical et une collaboration tou
jours plus étroite régner entre les traditions antiques que vous repré
sentez et l'Eglise Catholique. Celle-ci est présente et active aussi dans
votre pays ; bien que faible encore et d'une présence presque symbolique,
elle y partage cependant en tout vos souffrances comme vos espérances,
ne visant à rien d'autre qu'à aimer et servir, suivant en cela l'exemple
de son Maître et Fondateur, « venu Lui aussi pour servir et pour donner
sa vie pour les autres )). '
En vous remerciant de la courtoisie de votre visite comme aussi des
nobles sentiments que vous Nous avez exprimés, je souhaite que votre
séjour à Rome et en Italie soit pour vous, Vénérable Patriarche, riche
de joies et d'expériences; que votre rencontre avec notre Secrétariat
soit l'occasion d'une plus profonde connaissance et collaboration réci
proques et que le « mérite » et les fatigues de votre voyage portent des
fruits pour un avenir meilleur.
C'est en formant ces vœux que nous invoquons sur votre vénérable
personne et sur votre chère nation, les plus abondantes bénédictions
d'En-Haut.
I I I
Ad Excellentissimum Virum Abdelmalek Bergaoui, Tunetanae Reipublicae
liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti mune
ris testes tradentem. *
Monsieur V Ambassadeur,
Nous remercions Votre Excellence des aimables paroles qu'elle vient
de Nous adresser, et Nous sommes heureux de vous dire combien Nous
sommes sensible à l'hommage délicat et aux nobles propos que vous
exprimez, au moment où vous inaugurez votre haute fonction d'Ambas
sadeur de la République tunisienne près le Saint-Siège.
Nous agréons aussi avec une particulière satisfaction les sentiments
cordiaux de Son Excellence Monsieur le Président Habib Bourguiba,
1 Matt. 20, 28.
* Die 31 mensis iunii a. 1973.
24 - A. A. S..
370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
dont vous vous êtes fait l'interprète, et Nous vous confions le soin de
lui renouveler dès maintenant les vœux que Nous formons pour sa per
sonne comme pour le peuple tunisien qui Nous est cher.
Nous savons les efforts que déploient la République de Tunisie et ses
dirigeants pour faire prévaloir l'idéal de paix dans la justice que vous
avez si justement souligné. A cette œuvre de concorde, la communauté
chrétienne de votre pays se préoccupe de coopérer pleinement. Comme
Nous le rappelions en recevant votre prédécesseur, le premier Ambassa
deur de Tunisie près le Saint-Siège, l'expression authentique de la foi
chrétienne conduit, dans une estime sincère et une volonté de dialogue,
à contribuer de manière désintéressée, conformément à l'enseignement
de l'Evangile, à la promotion culturelle et spirituelle de tous. Quand il
s'agit de bâtir une civilisation, le respect des valeurs morales et de la
dignité humaine, auxquelles vous vous êtes référé, ont une place de choix.
La poursuite du progrès social dans la justice et la concorde réclame,
à notre époque, un autre souci chez ceux qui assurent la lourde tâche
de gouverner leur propre pays. Les rapports de plus en plus étroits
entre les peuples imposent l'obligation d'unir les efforts de tous pour
assurer la paix et la stabilité de la communauté mondiale. C'est un
objectif toujours à reprendre, même s'il semble parfois se heurter à
des difficultés insurmontables. Nous pensons qu'avec la grâce de Dieu
et la bonne volonté des hommes, la paix est possible. Elle doit être le
fruit de négociations qui tiennent compte des droits des personnes, des
minorités et des peuples. Et Nous sommes heureux que votre Gouverne
ment manifeste son intérêt pour cette voie de la sagesse et ne craigne
pas de s'en inspirer dans son action diplomatique.
Nous espérons que, grâce à la contribution de Votre Excellence, les
bons rapports inaugurés entre la République tunisienne et le Saint-Siège
se développeront pour le plus grand bien de tous. Nous formons les
meilleurs vœux pour l'accomplissement de la mission qui vous est aujour
d'hui confiée et Nous implorons de grand cœur sur votre personne, sur
les vôtres et sur tout le peuple tunisien, l'assistance du Dieu tout-
puissant.
Acta Pauli Pp. VI 371
I V
In Aede Sixtina habita, Beatissimo Patre sacrum concelebrante, ad E.mos
Cardinales et Exc.mos Praesules ex Italico Episcopali Coetu, qui decimo
generali Conventui Romae interfuerunt. *
Venerati e diletti Confratelli!
Prima di proseguire nella celebrazione del sacro rito la norma stessa
che lo regge ci obbliga ad una pausa di riflessione sul fatto che qui ci
riunisce, sull'atto che stiamo compiendo, sul confronto della nostra
singola vita con le parole evangeliche, testé ascoltate, sulla somma di
questioni e di doveri a cui è impegnato il nostro ministero episcopale.
Riflessione per ogni verso straripante, ma che ora cerchiamo di conte
nere nei limiti delle immediate finalità, che hanno dato occasione a
questo incontro spirituale.
Due a noi sembrano essere queste finalità. La prima, — perché
tacerla? — è la vostra intenzione, veramente pia e fraterna, di ricordare
il decennio, che si compie in questi giorni, del nostro Pontificato;
l'altra è la riunione dell'Assemblea generale dell'Episcopato Italiano,
la quale prende inizio appunto da questa straordinaria concelebra
zione.
Quanto alla prima finalità, voi lo indovinate, venerati fratelli, noi
avremmo preferito ch'essa passasse inosservata, o almeno senza alcun
segno di particolare interesse da parte vostra. Voi ci obbligate a ripen
sare non solo davanti al Signore alle responsabilità conturbanti del
nostro apostolico ufficio, ma altresì davanti a voi stessi, verso i quali ci
sentiamo, per ogni riguardo, debitori ed inferiori ad ogni nostro dovere
di esempio, di guida e di servizio, e tanto bisognosi della vostra indul
genza e della vostra collaborazione. Ma dal momento che il silenzio è
rotto sopra questa decennale ricorrenza, non taceremo noi stessi la
nostra viva e fraterna riconoscenza per il modo sacerdotale con cui
avete voluto ricordare con noi la data decennale del nostro ministero
apostolico, pregando insieme, anzi effondendo insieme, mediante l'of
ferta di questo sacrificio eucaristico, la carità che a Cristo ci unisce, e
che ci rende fratelli nel solidale impegno pastorale verso il Popolo di
Dio. Siate tutti ringraziati per cotesta bontà e per cotesta pietà, e voglia
il Signore stesso, intorno al quale ci stringiamo per celebrare i suoi
* Die 11 mensis iunii a. 1973.
372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
misteri e per implorare la sua misericordia, rimunerare un atto di
tanta cortesia verso l'umile nostra persona, e di tanta fiducia nella
incomparabile missione a noi affidata nella sua Chiesa, da sostenere e
da edificare, con primaria e universale sollecitudine, nella unità della
fede e dell'amore, ispirante e suffragante lo Spirito Santo.
Quanto poi alla seconda finalità, ottenere una speciale assistenza
divina sulla prossima vostra decima assemblea generale, vi diremo,
venerati fratelli, che noi per primi ci sentiamo interessati al suo
conseguimento. Un'assemblea come la vostra, cospicua per il numero
dei suoi componenti, per la dignità delle sue persone, per il fervore
dei suoi propositi, per la complessità dei suoi problemi, per la sofferenza
delle sue difficoltà, ed anche per i vincoli canonici che ad essa ci uni
scono, riempie il nostro animo di intensa commozione e di vivissima
attenzione. Siate innanzi tutto salutati, ognuno personalmente, e quanti
voi siete, collegialmente. Al vostro presidente e fratello nostro carissimo,
il signor cardinale Antonio Poma, che alle gravi cure pastorali della sua
arcidiocesi, la storica e amatissima Bologna, aggiunge, per nostro man
dato e vostro consenso, le molteplici e responsabili attività presidenziali
della Conferenza Episcopale Italiana, esprimiamo la nostra devota acco
glienza e la nostra cordiale e solidale collaborazione. Abbiamo il nuovo
segretario della Conferenza medesima, monsignor Enrico Bartoletti, pari
mente da salutare in questo primo incontro comunitario nell'esercizio
delle sue funzioni ; la sua presenza ci ricorda la riconoscenza e la stima,
che noi dobbiamo al suo valente predecessore, monsignor Andrea Pan-
grazio ; e ci fa pensare alla pronta generosità, con cui mons. Bartoletti,
lasciando la sede eletta di Lucca, ha assunto, con la saggezza e l'ala
crità che tutti conoscono, l'ufficio non semplice, né lieve della Segre
teria della vostra Conferenza. Grazie e incoraggiamento anche a lui, ai
confratelli che hanno accettato di far parte delle varie commissioni
della Conferenza e a quanti vi prestano opera, favore e fiducia.
Noi non intendiamo in questo momento entrare nel merito o nel
commento dei vostri prossimi lavori. Vi basti in questa sede sapere che
noi li abbiamo presenti durante quest'ora di preghiera, nei loro pro
grammi, i quali sembrano a noi bene studiati ed elaborati e promettenti
felici risultati : come abbiamo presenti i primi saggi della vostra nuova
attività liturgica e catechistica ; e, come lo sono a noi, ci compiacciamo
di rilevare che sono a voi presenti i temi di comune e continuo inte
resse, come i Consigli presbiterali e pastorali, come le vocazioni sacer-
Acta Pauli Pp. VI 373
dotali, la formazione liturgica dei fedeli, il canto sacro del popolo, le
associazioni cattoliche ; come l'assistenza al mondo del lavoro, la diffu
sione della stampa cattolica; come lo studio dei grandi temi program
matici circa i problemi della Famiglia, l'Evangelizzazione e Sacra
menti, la Pastorale dell'iniziazione cristiana, eccetera. Tutto dice il
vostro zelo e dice l'intelligenza dei bisogni spirituali e morali del
nostro tempo. Noi fin d'ora benediciamo i vostri lavori.
Ci piace piuttosto in questo momento cogliere alcuni aspetti spiri
tuali di cotesta attività, aspetti che confortano la nostra presente
meditazione e danno stimolo alla nostra azione sacrificale.
Il primo aspetto dell'attività della Conferenza Episcopale Italiana
siete voi stessi, cari e venerati confratelli. È la vostra presenza, è
la vostra assemblea. È l'affermazione ordinata e progressiva dell'Epi
scopato Italiano, come corpo coscientemente, fraternamente unito ed
operante, consapevole della sua responsabilità collettiva, disposto a
sommare le proprie forze per un lavoro programmato ed organico, e
convinto di poter non solo conservare, ma stimolare altresì in ciascun
Vescovo la sua personalità ecclesiale, la sua relativa autonomia, il suo
spirito d'iniziativa locale, la sua originale derivazione apostolica. È
la celebrazione della collegialità, che ci riporta all'ammirazione teo
logica e all'attuazione pratica della ecclesiologia, che il recente Concilio
ha messo in migliore evidenza, senza nulla derogare alla sua costitu
zione unitaria, quale lo stesso antico Cipriano aveva delineato.1 L'isti
tuzione delle Conferenze Episcopali, dove ancora non esistevano, è
grande merito del Concilio ed è grande progresso non soltanto organiz
zativo e canonico della Chiesa, ma istituzionale e mistico, che deve
accrescere la nostra fiducia e la nostra affezione verso la Chiesa e la
sua meravigliosa compagine. Non indarno ciascuno di noi potrà soffer
marsi in cuor suo a contemplare con gaudio interiore il fenomeno
umano e spirituale d'un'assemblea come la vostra, vera espressione di
fraternità, di unità, di carità, dove la presenza di Cristo, immancabile
fra coloro che sono congregati nel suo nome,2 ci dà l'ineffabile conforto
della nostra missione e del nostro destino.
Ne abbiamo bisogno, venerati fratelli, perché mentre la Chiesa
dispiega le sue tende nella storia contemporanea, quasi a segno della
sua perenne vitalità, anzi della sua capacità ad effondersi in sempre
1 Cfr. de Unit. Eccl., PL, 4, 515. 2 Cfr. Mt. 18, 20.
374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nuova giovinezza, nuove difficoltà assediano la sua esistenza nel mondo
contemporaneo. È questo un altro aspetto, che ci sembra scorgere nel
l'esercizio della vostra attività pastorale. Il buon Pastore, cioè il Vescovo
e chi con lui condivide il suo ministero, oggi, non è affatto nella con
dizione arcadica e serena, che quel suo titolo sembra assicurargli. Tutto
oggi è messo in questione; tutto è tensione, tutto è pressione. Ditelo
voi : è facile oggi fare il Vescovo? Diciamo il Vescovo, che guida il suo
gregge, aprendogli il cammino buono, non quello che riduce il proprio
dovere a seguire il suo vagare secondo il vento che tira,3 il Vescovo
vigilante, maestro, educatore, rettore, santifìcatore ; il Vescovo, che si
sente, dentro e fuori della Chiesa, stimolato a dare alla sua vita uno
stile, una virtù secondo il Vangelo ; il Vescovo, che guarda e conosce il
mondo nel suo aggressivo processo di secolarizzazione, che spoglia
l'uomo non solo delle sue esteriori vestigia di costume cristiano, ma
che lo corrode altresì in ogni superstite certezza morale e religiosa, e
lo lascia, secondo un'equivoca terminologia di moda, « libero » come
un cieco di andare dove vuole. Dov'è più nel figlio del secolo il senso di
Dio, il fermo criterio discriminante fra il bene ed il male? ed anche
nell'alunno e nel maestro di certe nostre scuole, dov'è la sicurezza di
un'ermeneutica garante del contenuto autentico e stabile della rivela
zione; dov'è la fiducia istituzionale per il messaggio evangelico nel
l'autorità dottrinale e direttiva della Chiesa? Custos, quid de nocte?,
domanderemo a noi stessi con la parola del Profeta : 4 come vanno le
cose? La vostra stessa presenza, venerati Fratelli, provoca la denuncia
delle avverse condizioni della mentalità moderna nei riguardi del Van
gelo, mentalità penetrata per tante vie anche nella psicologia delle
nostre popolazioni; e ci lascia intravvedere l'amarezza e la sterilità di
tante vostre fatiche pastorali, così che spingendo la diagnosi della
vita moderna rispetto alla vocazione cristiana tradizionale nella nostra
gente dovremmo registrare risultati negativi, già allo stato attuale e
tanto più a quello potenziale, dolorosamente impressionante. Il vento
della metamorfosi sociale non sembra spirare in nostro favore. Quante
statistiche stringono il cuore ! Quanti fenomeni culturali e sociali, che
sembrano ostili e irreversibili, ci darebbero la cattiva esperienza della
sfiducia senza rimedio, se, da un lato, la nostra fiducia si appoggiasse
sulle nostre povere forze umane, e dall'altro non avessimo a nostro con-
3 Cfr. Eph. 4, 14. 4 Is. 21, 11.
Acta Pauli Pp. VI 375
forto, anche umano, una quantità di sintomi positivi derivanti da quello
stesso mondo moderno donde hanno origine le nostre angustie, i quali
ci accusano di poca fede, se non ne sappiamo scorgere la presenza, la
fecondità e spesso la tacita implorazione dell'insostituibile opera nostra.
La fiducia, che in altra occasione, in omaggio alla specifica nostra mis
sione di « confermare i nostri fratelli » , 5 vi abbiamo raccomandata come
coefficiente indispensabile del nostro ministero, l'annunciamo ancora,
più che come augurio, come dovere, dovere della fiducia; ma questa
volta vi aggiungeremo un complemento, anch'esso indispensabile per
l'efficacia dello stesso nostro ministero episcopale, complemento che noi
già ammiriamo commossi nella vostra attività di pastori : lo spirito di
sacrifìcio, che compenetra quello di amore e di servizio : « il buon pa
store offre la vita sua per il suo gregge » . 6
Non turbetur cor vestrum, neque formidet, ci ha detto il Maestro
Gesù nella pagina evangelica testé da noi ascoltata. Procureremo di
ricordarla, svolgendo i paragrafi dei nostri programmi; ed ancor più
sperimentando la drammatica e perenne dialettica del nostro essere nel
mondo, ma non del mondo.7 L'inizio dell'Anno Santo, ieri dappertutto
localmente inaugurato, ci offre appunto questa prospettiva di rinnova
mento e di riconciliazione, nella sofferenza e nella speranza, nello sforzo
sofferto e nell'ottimismo fin da ora goduto, nella intelligenza dell'econo
mia della salvezza, fondata sulla fecondità del grano che si dissolve per
dare il suo frutto moltiplicato, sulla croce cioè e sulla risurrezione di
di Cristo ; e di noi con Lui.
V
Ad Excellentissimum Virum Reide Wiles, Liberianae Reipublicae cum
auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris
fidem facientes tradidit. *
Mr Ambassador,
It is a pleasure for us to receive you today and to accept the Letters
of Credence appointing you as Ambassador Extraordinary and Pieni-
potentiary of the Republic of Liberia to the Holy See. We extend to
5 Lc. 22, 32. 6 Cfr. Io. 10, 11. 7 Cfr. Io. 17.
* Die 15 mensis iunii a. 1973.
376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
you a cordial welcome, and thank you for conveying the greetings and
good wishes of your esteemed President, His Excellency Dr. William
R. Tolbert, Jr. These sentiments we warmly reciprocate.
As you have so rightly said, we live in a world in which distances
have been reduced to insignificans by the marvellous achievements of
modern science. The peoples of all nations have been brought closer
together than has ever before been possible. To match this conquest
of distances we have to strive to attain that harmony of thought and
intent which alone can ensure that the new contacts and com
munications will contribute to the true progress of the human race in
a world governed by the ideáis of peace and justice.
We therefore gladly avail ourself of the occasion to confirm the
desire of the Holy See to continue to contribute as far as possible both
to the spiritual well-being and integrai development of your country,
and to offer its assistance in furthering the programmes to which you
have alluded. In off ering this coopération the Catholic Church is
guided solely by the command given to her by her Founder, Jesus
Christ, namely to bring all men to the knowledge of their true destiny
and to help them to attain it. We are pleased that this aim is fully
appreciated and shared by the Government of the Republic of Liberia
and by its people.
As we reiterate our welcome, we would ask you to assure the Au-
thorities of your country that we keep them in our prayers, invoking
upon them and those whom they serve the abundant blessings of
Almighty God.
We assure Your Excellency that the Holy See is ever at your disposai
to aid you in your task, and we extend our personal good wishes for the
happy and successful accomplishment of your mission.
V I Ad Excellentissimum Virum Sangoulé Lamisana, Reipublicae v. d. « Haute Volta » Praesidem. *
Monsieur le Président,
La rencontre de ce jour, dont le caractère solennel entend traduire
le prix qui y est attaché de notre part et de la vôtre, donne aussi l'occa
sion de dire la joie que Nous éprouvons à recevoir Votre Excellence.
* Die 18 mensis iunii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 377
Vous montrez, Monsieur le Président, une grande ouverture d'esprit,
un souci de respecter les aspirations et les requêtes légitimes d'où qu'elles
viennent, une préoccupation constante pour les problèmes vitaux du
développement et de la paix.
Qu'il Nous soit encore permis, à travers votre personne, de saluer
tous les habitants de votre pays. Nous pensons souvent à eux, à leur
courage pour dominer les vicissitudes géographiques, à leur ardeur
pour la grande entreprise de l'amélioration des conditions de vie, à
leur lutte pour faire accéder votre pays à une plus grande prospérité.
Nous pensons également à la diversité des ethnies auxquelles ils appar
tiennent; elle pourrait devenir, plus qu'un problème parfois délicat à
résoudre, une qualité de civilisation incomparable, un des éléments de
cette harmonie humaine qui fait la grandeur d'un Etat. Nous pensons
enfin à l'esprit vraiment religieux qu'on remarque dans votre peuple
et plus spécialement à la jeune communauté catholique, animée par
le Cardinal Zoungrana, premier Cardinal de l'Afrique de l'Ouest. Béné
ficiant de tolérance et de liberté, le dynamisme de cette communauté
peut être donné en exemple à bien des chrétiens.
Sans aucun doute, par votre visite, c'est bien la Haute-Volta tout
entière qui emplit notre cœur. Vers elle se tournent notre affection et
notre sollicitude pastorale. Au-delà d'elle, Nous pouvons regarder le
vaste continent africain, plein de promesses, chargé d'espérances, que
Nous sommes allé une fois bénir et encourager à Kampala.
Comment alors ne pas rappeler, face à cet horizon, les lignes de
conduite que l'Eglise se propose de suivre pour servir l'homme et tout
l'homme? Si sa fonction première est d'ordre spirituel, elle ne saurait
se désintéresser de la promotion de la personne ni de la transformation
de son cadre de vie. Elle s'efforce donc de contribuer à la construction
d'un monde meilleur, dans la certitude que celle-ci fait partie intégrante
du plan divin. Elle est ainsi amenée à soutenir parfois tel ou tel projet
d'ordre temporel ; elle essaye d'œuvrer toujours en faveur de la justice
sociale; elle voit en outre, dans une participation loyale à l'effort de
scolarisation ou d'éducation permanente, un objectif eminent pour les
capacités dont elle dispose.
Mais la tâche dont le Saint-Siège, au nom de l'Eglise, doit aussi
s'acquitter, dans la mesure de ses possibilités, est d'attirer l'attention
des pouvoirs publics et de réveiller la conscience des chrétiens de tous
les pays, lorsque se pose dans le monde l'un de ces problèmes angoissants
et souvent imprévisibles qu'il faut résoudre immédiatement, avec tous
378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
les moyens à portée, si Pon vent assurer la survie des populations. A cet égard, la terrible catastrophe de la sécheresse qui sévit en Afrique de l'Ouest et qui Nous émeut si fortement, ne doit laisser personne indifférent. Elle demande que soient trouvées des ressources considérables, que tout soit fait pour permettre la distribution des secours, qu'enfin des études à plus long terme soient réalisées sur la manière de déjouer à l'avenir les conséquences néfastes d'un semblable fléau. Aussitôt informé de l'ampleur des dégâts, Nous avons lancé de vibrants appels pour y faire face. Tout dernièrement encore, Nous avons invité notre Cardinal Secrétaire d'Etat, qui se trouve être en même temps le Président du Conseil pontifical « Cor Unum », à coordonner de façon prompte et efficace les initiatives des organisations catholiques d'assistance, afin de rendre plus rapide et pleinement adaptée leur intervention pour adoucir les souffrances de tant de victimes innocentes. Nous souhaitons de tout cœur que ceci contribue, dans le concert de la solidarité mondiale, à répondre au moins aux nécessités les plus urgentes et à ranimer l'espérance.
En terminant cette allocution de bienvenue, Nous disons notre certi
tude de voir se resserrer encore la compréhension et les liens d'amitié
entre la Haute-Volta et le Saint-Siège. S'il fallait en apporter une
preuve, l'on pourrait avancer la toute récente décision commune d'éta
blir des relations diplomatiques, instrument de dialogue qui se révélera
sûrement d'un grand profit. Dans cette assurance, Nous appelons de
grand cœur sur Votre Excellence, sur les hautes personnalités qui
L'accompagnent, ainsi que sur la noble nation voltaïque, l'abondance
des bénédictions du Dieu Tout-Puissant.
V I I Membris e Consilio Familiae tuendae, Romae primum coetum habentibus. *
Cher et vénéré Monsieur le Cardinal,
Vénérables Frères,
Chers Fils et Filles,
C'est pour nous une grande joie de rencontrer, à l'occasion de sa première assemblée plénière, le Comité pour la famille que Nous avons institué au début de cette année. Vous êtes venus pour nous confirmer votre adhésion et votre collaboration et Nous tenons à vous en remercier.
* Die 20 mensis iunii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 379
Dans le domaine où vous Nous apportez votre aide, des problèmes nom
breux et urgents se font jour. Aussi Nous nous félicitons de voir comment,
dès ses premiers échanges, votre Comité a relevé la nécessité d'orienter
son travail vers la recherche des réalités permanentes qui sont consti
tutives de la famille, afin de mettre en valeur ce qui lui est essentiel
dans l'ordre de la nature comme dans celui de la grâce.
Lorsqu'elle souligne sans se lasser la valeur particulière et eminente
de l'institution familiale, l'Eglise prend en fait concrètement la défense
de la vie humaine dans toute son ampleur et dans sa conception la plus
élevée. En voulant déterminer son sens et ses besoins essentiels, nous
nous trouvons dans un de ces domaines où la signification profonde de
la nature humaine ne peut se découvrir qu'à la lumière de la révélation.
De toutes les institutions humaines, le mariage est peut-être celle qui
permet le mieux de saisir la pensée du Dieu créateur et la manière dont
il appelle l'homme à coopérer à son œuvre.
De là découle l'aspect sacral qui appartient au mariage. De là dé
coule aussi sa véritable structure qui comporte l'exclusivité et la
pérennité de l'union qui le constitue. Dans cette foi mutuelle qui est
celle des époux, dans leur responsabilité commune envers leurs enfants
qu'ils ont la charge d'accueillir, d'éduquer et de conduire à l'âge
adulte, les foyers chrétiens trouvent une participation mystérieuse
mais réelle à l'action par laquelle le Christ s'unit à son Eglise et la
fait grandir. C'est dire la dignité du sacrement de mariage qui devient
le signe de cette union et la source de toutes les grâces dont les époux
ont besoin.
Engendrée par l'amour, la société constituée par la famille se
conserve et se renforce grâce à l'amour mutuel de ses membres. Ainsi,
qu'il s'agisse de la croissance psychologique et morale de l'enfant, ou
de l'épanouissement du couple dans l'amour conjugal et l'exercice
de ses responsabilités propres, la cellule familiale est au service d'une
vie pleinement humaine; et elle est au point de départ d'une vie
sociale équilibrée dans laquelle le respect de soi est inséparable du
respect d'autrui.
Ces quelques paroles suffisent à mettre en lumière le but du Comité
que Nous avons fondé. Le Concile avait déjà relevé combien les désé
quilibres du monde moderne pesaient lourdement sur l'institution
familiale.1 Les risques qu'elle court, vous ne l'ignorez pas, vont chaque
1 Cfr. Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 8.
380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
jour s'accentuant, encore augmentés trop souvent par une utilisation
des ressources de la science en dehors des exigences morales chré
tiennes. Face à ces difficultés et en vue de promouvoir une pastorale
familiale adaptée, la tâche confiée au Comité s'avère d'une importance
capitale. Il appartient tout d'abord à celui-ci de cerner et d'étudier les
problèmes actuels dans toute leur ampleur, en observant attentivement
les divers visages que prend l'institution familiale selon les cultures et
les civilisations, avec ses valeurs et ses déficiences. Cette analyse
objective doit aussi lui permettre d'être un lieu privilégié d'échange et
de confrontation, d'où pourront résulter à la fois un approfondisse
ment des questions doctrinales et pastorales qui se posent aujourd'hui,
et une concertation visant à favoriser une action pastorale efficace.
Nous savons le travail déjà accompli en ce sens et nous vous en
félicitons. L'importance des réalités en cause suffit à stimuler vos efforts.
Est-il besoin de vous encourager, devant la gravité de certaines situa
tions, à poursuivre vos recherches à un rythme soutenu, en union avec
les autres organismes de la Curie romaine? La prochaine « Année de
la Population », en 1974, vous donnera l'occasion de faire la preuve de
votre efficience. Le Comité pourra ainsi offrir une précieuse collabora
tion aux Pasteurs, et à toutes les Organisations catholiques qui sont
particulièrement engagées dans l'étude de ces problèmes.
Les graves sujets que Nous venons d'évoquer nous tiennent à cceur :
il y va d'une de ces réalités fondamentales dont dépend, pour une
grande part, la conception même de l'existence et de son rapport avec
Dieu. C'est pourquoi nous prions l'Esprit Saint de vous accorder en
abondance la lumière et la force nécessaires pour accomplir cette oeuvre
d'Eglise et de civilisation humaine.
Nous tenons à remercier Monsieur le Cardinal Eoy qui, malgré les
lourdes responsabilités qui sont les siennes par ailleurs, a voulu présider
personnellement cette première et importante assemblée. Nous remer
cions aussi celui qui, en son absence, assume immédiatement la respon
sabilité du Comité, c'est-à-dire Monseigneur Gagnon, premier Vice-Pré
sident, et tous ceux, du laïcat et du clergé, qui collaborent avec lui d'une
manière plus directe au sein du « groupe de coordination ». A vous tous,
enfin, Membres et Consulteurs du Comité, réunis pour cette première
assemblée plénière, Nous exprimons notre gratitude pour votre apport
si apprécié et nous vous donnons de grand cœur, en gage de l'assistance
divine pour vos travaux, notre affectueuse Bénédiction Apostolique.
Acta Pauli Pp. VI 381
V I I I
Eminentissimis Sacri Collegii Cardinalium Patribus, Summo Pontifici die
Eius nominali felicia ac fausta ominantibus. *
Siamo assai grati a Lei, Signor Cardinale Decano, come a tutto il
Sacro Collegio, per questo gesto di affetto verso la Nostra persona, in
prossimità del nostro onomastico e nell'anniversario della nostra ele
zione alla Cattedra di Pietro. La ringraziamo altresì per le nobili parole
che ha avuto la bontà di rivolgerci in questa occasione, richiamandosi
con troppa benevolenza a ciò che abbiamo fatto in questi dieci anni del
nostro Pontificato. Avremmo preferito che questa data passasse sotto
silenzio. Se sempre abbiamo presente la parola del Salmo, tanto più
quest'anno ne sentiamo il dovere e la forza liberatrice : Non nobis,
Domine, non nobis, sed Nomini tuo da gloriam! 1 Solo la gloria del suo
Nome abbiamo cercato; solo la diffusione del suo Eegno, il progresso
della sua Chiesa, la trasmissione della sua Parola, la proclamazione
della sua verità e della sua Pace. Ci affidiamo totalmente alla mise
ricordia del Signore; e chiediamo a voi, che più da vicino partecipate
ai programmi, alle ansie e alle speranze del nostro pontificato, di aiu
tarci con le vostre preghiere.
In questo incontro di fratelli, non vogliamo tuttavia fermarci al
ricordo del passato ; guardiamo piuttosto all'avvenire : a quanto la
Chiesa è chiamata a compiere nel futuro che si apre ai nostri occhi. Il
traguardo che abbiamo raggiunto ci stimola a pensare a ciò che la
Chiesa e il mondo si attendono da noi ; e i formidabili problemi che ci
pone « il ministero della riconciliazione »2 in questo particolare mo
mento, aperto sull'ultimo quarto di secolo, in tanto li possiamo affron
tare in quanto, crediamo, abbiam lavorato, in completa fedeltà al Con
cilio Vaticano I I . Se qualcosa si è potuto fare, col concorso di tutte le
magnifiche energie nella Chiesa e nel mondo, ciò è stato soltanto una
premessa, una preparazione per un nuovo incremento, per un nuovo
periodo, in cui compiere un balzo in avanti, in assoluta docilità allo
Spirito Santo, per realizzare i disegni di Dio sulla umanità.
L'insegnamento del Concilio è lungi dall'essere diventato realtà
vivente per molti, che pur ad esso si richiamano; perciò la piena ade-
* Die 22 mensis iunii a. 1973. 1 Ps. 113, 1. 2 Cfr. 2 Cor. 5, 18.
382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sione all'insegnamento conciliare continua ad essere il programma che
vogliamo perseguire con umile fermezza in questa nuova tappa. Ed
esso vuol condurre propriamente a instaurare stabilmente uno stile e
una sostanza di vita, di cui le prescrizioni, i programmi e le intuizioni
conciliari diventino movente continuo e connaturato, luce perenne, sti
molo consapevole per quel vero rinnovamento^ a cui pensava il nostro
predecessore Giovanni XXIII nell'indire il Concilio, e di cui la celebra
zione del prossimo Anno Santo ha fatto proprio programma.
Con la riforma liturgica sono state introdotte e sostenute ferma
mente le indicazioni della Costituzione Sacrosanctum Concilium, mol
tiplicando con spirito pastorale i provvedimenti, affinché, secondo il
voto dei Padri, « l'ordinamento dei testi e dei riti fosse condotto in
modo che le sante realtà, da essi significate, fossero espresse più chia
ramente, il popolo cristiano potesse capirne per quanto è possibile il
senso, e parteciparvi con una celebrazione piena, attiva e comunitaria.3
Tale movimento ci ha condotto al nuovo Messale e alla Liturgia delle
Ore, oltre alle altre rilevanti revisioni e innovazioni nei riti. Ma tutto
ciò non è che un'introduzione : quello a cui dobbiamo mirare noi Pastori
della Chiesa, senza dirci mai soddisfattile che i nostri sforzi in campo
liturgico debbono aiutare l'uomo contemporaneo a veracemente pregare ;
debbono insegnargli il contatto vivo e personale del suo essere con colui
che di quest'essere è fonte e principio, con colui che è il Padre nostro, e,
con Cristo, ci ha dato la salvezza, nello Spirito Santo. A nulla servi
rebbe la riforma liturgica se non aumentassero nella Chiesa i veri adora
tori del Padre in spirito e verità,4 consapevoli della loro dignità di mem
bra di Cristo, che è presente in modo eminente nella comunità di culto e
offre con noi il suo sacrificio a Dio.5 Il mondo non si salva oggi senza la
preghiera.
Tanto più è vivo questo bisogno di interiore rinnovamento, quanto
più ci rendiamo conto di vivere in un mondo, come oggi si dice, seco
larizzato, chiuso in se stesso e nella sua autosufficienza, che non postula
Dio, e dice di non avere né sentir bisogno di lui, pago delle proprie
affermazioni e lacerato dalle proprie nevrosi. A questo mondo si rivolge
il Vangelo : ma dobbiamo chiederci con quale efficàcia, con quale inci-
3 Cfr. ib., 21. 4 Cfr. lo. 4, 23. 5 Cfr. Joseph G. Jungmann, De praesentia Domini in communitate cultus, in Acta
Congressus Internationalis de Theologia Concilii Vaticani II, Città del Vaticano, 1968, p. 298.
Acta Pauli Pp. VI 383
si vita, con quale mordente noi rispondiamo a questo compito, quasi
sovrumano. I nostri metodi pastorali forse non si adattano sempre alle
esigenze dell'uomo contemporaneo, che pure ha fame di Dio e nostalgia
della sua casa, senza sapere od osare di riconoscerlo. Le nostre parole
lo lasciano forse indifferente. I sistemi di un tempo, rispondenti alle
necessità di un diverso contesto sociologico, non fanno più altrettanta
presa su di una società e mentalità, profondamente mutate. Ora, l'ag
giornamento dei metodi pastorali è stato uno degli scopi del Vaticano I I ,
e noi non abbiamo mancato di richiamarne continuamente la necessità
nel nostro magistero : ma se vogliamo fare un franco e sereno esame di
coscienza, non possiamo dire che quell'aggiornamento abbia ancora pie
namente conseguito quegli obbiettivi, a cui sono stati chiamati i Ve
scovi,6 i sacerdoti7 e il laicato.8 Le condizioni della società in cui viviamo
ci obbligano perciò tutti a rivedere i metodi, a cercare con ogni mezzo
di studiare come portare all'uomo moderno il messaggio cristiano, nel
quale, soltanto, egli può trovare la risposta ai suoi interrogativi e la
forza per il suo impegno di solidarietà umana : per questo abbiamo
chiesto ai Nostri fratelli nell'episcopato di studiare insieme, nel pros
simo Sinodo dei Vescovi, l'evangelizzazione nel mondo contemporaneo:
è un modo per richiamare e per rispondere alle consegne conciliari, che
tutti ci interpellano per la nostra totale fedeltà al dovere di ministri di
Cristo e di dispensatori dei misteri di Dio.9 In tal modo, pensiamo, si
potrà continuare in quello sforzo, che tanto ci sta a cuore, di contri
buire alla sintesi felice di (( nova et vetera », di tradizione e di riforma,
di conservare e aggiornare il patrimonio della fede affinché la sua intan
gibile ricchezza sia presentata in modo convincente agli uomini del
tempo nostro.
È perciò evidente che lo sforzo di adeguamento alle nuove esigenze
non si può compiere a prezzo di un travisamento dell'immutabile mes
saggio della Rivelazione, del sacro deposito che dobbiamo custodire,
evitando profanus vocum novitates.10 Abbiamo assistito dopo il Con
cilio, come continuazione e integrazione della magnifica tradizione pre
cedente, al fiorire di una ricca ecclesiologia, che, accanto alla cristo
logia, ha approfondito le verità proposte dai documenti conciliari. Non
6 Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 17. 7 Decr. de Presbyt. ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 13. 8 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, nn. 6, S, 14. 9 Cfr. 1 Cor. 4, 1. 1 0 Cfr. 1 Tim. 6, 20.
384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sempre questo processo è andato di pari passo col sano senso critico,
col criterio pastorale, con la ricerca disinteressata e con la probità
scientifica necessaria nei momenti di grande travaglio. Di qui il duplice
dovere, di riaffermare l'eterna e intangibile verità pur nel contesto cam
biato della ricerca, del progresso scientifico, della facilità degli scambi
e delle divulgazioni, e di esprimere nella sua validità transtemporale,
adattandola al linguaggio moderno e alla sensibilità nuova la ricchezza
antica e perenne del messaggio della salvezza. I nostri documenti, la
introduzione di nuove istituzioni come la Commissione Teologica inter
nazionale, hanno cercato di rispondere a questa urgente necessità; ma
occorre guardare avanti, per convalidare la integrità di tutta la dot
trina, senza nessuna mutevolezza corriva alle mode caduche, nelle forme
del linguaggio nuovo, al quale, a sua volta, non si pongono preclusioni
se non quelle della assoluta fedeltà alla Rivelazione e al Magistero infal
libile della Chiesa, del rispetto del sensus fidelium e della edificazione
nella carità. Noi ci attendiamo tanto dalla collaborazione leale e costrut
tiva dei teologi di oggi per contribuire all'accostamento del Vangelo
alla cultura moderna, com'è avvenuto in altri secoli cruciali nella sto
ria della Chiesa.
Da questa intesa deve continuare su scala sempre più vasta il dialogo
con tutti gli uomini, che è stato il programma del nostro Pontificato
enunciato nella nostra prima Enciclica Ecclesiam suam e portato finora
avanti nel nome del Signore, sia all'interno della Chiesa, sia nei con
tatti col mondo — non credente, non cristiano, non cattolico — per
l'instaurazione di rapporti umani, basati sulla collaborazione reciproca,
sulla sincerità costruttiva, sulla mitezza, sulla prudenza. Il mondo
guarda alla Chiesa, ed essa deve avere la capacità, la preparazione, e i
metodi adatti per instaurare e portare avanti il colloquio che conduce
all'annuncio del Vangelo di Cristo.
Tale impegno nella evangelizzazione deve infondere maggiore fiducia
anche al nostro dilettissimo clero diocesano e regolare, prezioso colla
boratore dei Vescovi, chiamato, per mandato specifico e insostituibile
del sacerdozio ministeriale, ad essere tra i fedeli il tramite della gra
zia di Cristo, a spezzare il pane del suo Corpo sacramentale e della sua
Parola, a continuare la sua Presenza. I sacerdoti hanno attraversato
e tuttora, qua e là, attraversano un periodo di disagio, di pena, di
disorientamento, proprio perché si rendono ben conto che i mezzi pasto
rali sono spesso inadeguati alle istanze di oggi. Dobbiamo compiere un
nuovo sforzo per aiutarli a superare questo momento, e soddisfare al-
Acta Pauli Pp. VI 385
l'obbligo che ha la Chiesa di andare incontro, ai vari ministeri, di facilitarli in tutti i modi, di offrire loro i mezzi efficaci per tale esercizio. Il Concilio ha fatto obbligo ai Vescovi di dedicare particolari cure ai propri sacerdoti : 11 e in questa linea occorre che il clero si sappia sempre più amato, seguito, ascoltato, messo a parte della azione pastorale, e sia peraltro aiutato ad avvalorare sempre più i metodi pastorali, che hanno pur sempre funzione di strumento, con l'unica realtà che conta, con la preghiera e l'unione con Dio, « l'anima di ogni apostolato» , ottenuta con la vissuta pietà eucaristica e mariana, e con la consuetudine, assidua e fervorosa, con la Parola di Dio. 1 2
Per quest'opera di evangelizzazione della Chiesa nel mondo noi vogliamo essere in primo luogo al fianco dei nostri fratelli nell'episcopato, per agevolare il loro ministero. Le ansie e le sollecitudini pastorali dei Vescovi sono anche le nostre ; e se abbiamo introdotto le note modificazioni nella nostra benemerita Curia Romana, ciò non è stato che per rendere sempre più stretti e fecondi il contatto e la collaborazione col corpo dei Vescovi, che Spiritus Sanctus posuit ... regere Ecclesiam Dei,
quam adquisivit sanguine suo.13
Uniti con essi, come Pietro con gli Apostoli, noi guardiamo alle possibilità stupende che si aprono all'azione pastorale della Chiesa nel mondo. Ad esso si schiude un campo sterminato, per coltivare il quale tutte le forze valide debbono essere tese con instancabile generosità e vigile comprensione dei segni dei tempi. Vi sarebbe e v'è da tremare, se non ci soccorressero le virtù teologali della fede e della speranza in Dio. Vi sono nel mondo oltre tre miliardi e mezzo di uomini, di nostri fratelli, verso i quali il Signore ci comanda di andare a predicare il Vangelo : 14 eppure, in confronto con essi, noi siamo una piccola minoranza, il pusillus grex/5 che tuttavia nella sua piccolezza deve trovare non la giustificazione a rinunciataria acquiescenza, bensì l'umiltà e l'ardire per la sua obbedienza al comando missionario di Cristo.
A tale proposito, ci rivolgiamo con grande speranza al laicato cattolico e soprattutto ai giovani, ai quali vanno le nostre vive simpatie e il nostro affetto paterno. A dispetto di apparenze contrastanti e di atteggiamenti esibizionistici o contestatori, noi abbiamo fiducia nei gio-
11 Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 16. 1 2 Cfr. 1 Tim. 4, 16. 13 Act. 20, 28. 14 Mt. 28, 19. 15 Lc. 12, 32.
25 - A. A. S.
386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
vani. Ad essi, che talora cercano vie nuove di impegno personale, vorremmo ripetere la frase inquietante del Vangelo : Quid hic statis tota
die otiosi?.16 La loro sete di assoluto non può essere placata dai surrogati di ideologie o di esperienze pratiche aberranti. No, i giovani hanno in sé la capacità, l'ingegno, l'inventiva, la fantasia, la forza, lo spirito di dedizione e di sacrificio, per poter dare il loro contributo alla salvezza dei fratelli : Ite et vos in vineam meam.11 Il Concilio Vaticano II ha chiamato il laicato e la gioventù all'opera dell'evangelizzazione.18 Ci rallegriamo di veder attuate queste direttive da un numero crescente di comunità, mentre auspichiamo per il futuro che tale azione sia più vasta di quanto non è stata finora. A ciò dovremo guardare, affinché l'azione evangelizzatrice trovi i suoi volenterosi operai in tutti gli strati della vita ecclesiale. Più fatti e meno parole : è l'invito che facciamo a quanti oggi ci ascoltano.
Altrettanto sia detto sull'attività caritativa della Chiesa nel mondo, oggi chiamata a essere presente su frontiere smisurate per aiutare tutti coloro che soffrono. Una magnifica fioritura di iniziative e di opere ci dice col linguaggio consolante della realtà che i figli della Chiesa vivono col cuore aperto a tutte le tragedie del mondo. I nostri appelli non sono rimasti inascoltati. I numerosi organismi di carità, esistenti nei vari Paesi, compiono uno sforzo commovente. E nel coordinare le comuni iniziative e renderle perciò più utili e tempestive, non per sostituirsi ad esse, il Pontificio Consiglio Cor Unum, trova la sua natura e finalità. Esso permette di poter prevedere per il futuro che l'azione caritativa della Chiesa sarà sempre più efficace : a tale sintonia di azione e di generosità noi invitiamo tutti i nostri figli, anzi tutti gli uomini di buona volontà, perché si venga incontro alle tragiche e drammatiche richieste di aiuto — quelle, ad esempio, che in questi giorni ci giungono dall'Africa — per manifestare la vitalità e la credibilità della propria fede, e lo sforzo congiunto per il progresso civile dei popoli.
(( Lo sviluppo è il nuovo nome della pace », abbiamo scritto a conclusione dell'Enciclica Populorum progressio, n. 87; e questo nome è l'equivalente della carità. La Chiesa è chiamata a favorire la pace e il progresso, nell'amore che nasce dal Cuore di Cristo ; essa ben sa che è
16 Mt. 20, 6. 17 Ib. 20, 7. 18 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, nn. 15, 21; Decr. de apo
stolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, nn. 12, 22.
Acta Pauli Pp. VI 387
al Cristo, nascosto nel più piccolo dei fratelli, che vanno tutte le pur
oscure e umili attenzioni rivolte a chi ha fame, a chi ha sete, a chi è
privo di vestito e di casa, e chi è malato e prigioniero ; 1 9 a chi è senza
istruzione e senza dignità, agli umiliati, agli oppressi, agli emarginati
per pregiudizi etnici o razziali. Poiché la Chiesa sa che il giudizio finale
verterà sulla carità e sulla giustizia, essa, da sempre, è al servizio degli
uomini suoi figli e fratelli : cerca di favorire con ogni suo mezzo la pace,
lo sviluppo dei popoli meno fortunati, meno provvisti economicamente,
lottando con pazienza e con speranza, nella mansuetudine del Cristo, per
l'avvento di tempi migliori. Essa agisce come il lievito nella pasta,
facendo prendere sempre più coscienza, all'umanità, di questa necessa
ria solidarietà interpersonale. Come abbiamo scritto nella già citata
Enciclica, « l'ora dell'azione è già suonata : la sopravvivenza di tanti
bambini innocenti, l'accesso a una condizione umana di tante famiglie
sventurate, la pace nel mondo, l'avvenire della civiltà sono in gioco. A
tutti gli uomini e a tutti i popoli di assumersi la loro responsabilità » . 2 0
Su questa strada la Chiesa è al fianco di quanti si prendono disinteressa
tamente a cuore le sorti dell'umanità.
In tale contesto, pur rivolgendosi questo nostro discorso piuttosto agli
aspetti interni della vita ecclesiale, vorremmo qui far un cenno fugace
alle relazioni ufficiali che la Sede Apostolica intrattiene con molti degli
Stati nei quali si organizza la comunità dei popoli : alla loro motiva
zione profonda, cioè, e alle loro caratteristiche.
Dall'anno nel quale assumemmo l'ufficio pontificale ad oggi, il
numero di tali Stati è andato gradualmente aumentando, sino a giungere
poco meno che a raddoppiarsi. Ed è da rilevare che i Paesi che si sono
così aggiunti a quelli già legati alla Santa Sede da rapporti diplomatici,
di antica tradizione cattolica per la maggior parte, sono invece per lo
più di civiltà non occidentale e non cristiana.
A rispondere affermativamente alla proposta di allacciare sempre
più numerosi rapporti di tal genere Ci induce, non soltanto la cortesia
o le motivazioni spesso generosamente lusinghiere addotte da chi ne
prende cortesemente l'iniziativa; tanto meno un desiderio di afferma
zione umana, o la tentazione di intrometterci in un campo alieno alla
missione della Chiesa e della Sede Apostolica ; ma la consapevolezza,
19 Cfr. Mt. 25, 34-36. 20 Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 80.
388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
appunto, di un dovere — o almeno di un titolo — che a quest'ultima
spetta proprio per la sua vocazione spirituale e religiosa.
Sembra a noi, infatti, che popoli così diversi, i quali non possono
certo da noi attendersi appoggio d'ordine politico o aiuti di valore
materiale, chiedano però alla Sede di Pietro qualcosa che questa può,
né deve rifiutarsi di dare, e che forse Essa sola è in grado di dare con
tanta indiscussa chiarezza e con l'autorità che le viene dalla sua storia,
non meno che dalla sua natura : un afflato, cioè, un orientamento,
un'ispirazione morale che tutti, confusamente talvolta, sentono dover
animare e guidare la vita delle Nazioni e i loro vicendevoli rapporti.
Il che la Santa Sede fa, non solo proclamando princìpi, ma parteci
pando, anche come membro di pieno diritto, ancorché con caratteristiche
del tutto particolari alla vita della comunità internazionale e condivi
dendone, nel modo che le si addice, i concreti problemi e le responsa
bilità.
Senza andarne alla ricerca, la Santa Sede non respinge, di norma,
anzi è lieta di accettare l'invito ad un rapporto nel quale Essa vede un
mezzo di servizio, congeniale alle sue possibilità e alle sue funzioni.
Rapporto che Essa vuole, per parte sua, fiducioso e leale ; rispettoso
della sovranità e dei diritti di tutti gli Stati, ma libero nell'espressione
del suo giudizio per la salvaguardia dei diritti e della vita della Chiesa,
così come per il riconoscimento delle prerogative della persona umana,
ed il rispetto di ogni legittima esigenza dello spirito e dell'ordine
morale ; rapporto tale pertanto da consentire una valida collaborazione
al servizio dei grandi interessi comuni a tutti gli Stati e alla intera
comunità dei popoli.
È questo lo spirito che ha guidato la Santa Sede nella sua azione di
pace. Non crediamo di poterci limitare ad appoggiare, in questo campo,
iniziative altrui : che, del resto, se buone noi incoraggiamo, benediciamo,
e che sul nostro appoggio volonteroso sempre possono contare. Riteniamo
nostro dovere farci com'è possibile, attivi promotori di pace e di pacifi
cazione, là, soprattutto, dove manchi, o venga meno, o sia insufficiente
l'opera di altri : non per sostituirci ai più diretti responsabili, ma perché
consapevoli che nessuno più di noi ne ha responsabilità davanti a Dio.
Non ci tratterranno su questa strada, né la coscienza della modestia
dei nostri mezzi, né lo scoramento per la scarsezza dei risultati o per gli
ostacoli tenacemente insorgenti. Ma ci sosterrà il pensiero del dovere com
piuto; e la fiducia che la pace, possibile benché difficile, conquisterà
finalmente le menti e le volontà degli uomini.
Acta Pauli Pp. VI 389
Questa consapevolezza ha indotto la Sede Apostolica, proprio in
questi giorni, ad accogliere positivamente l'invito a prender parte alla
Conferenza per la sicurezza e la cooperazione in Europa che si aprirà
ad Helsinki agli inizi del prossimo luglio : iniziativa che interessa non
l'Europa soltanto ma, per ciò che questa significa, l'intera famiglia
delle Nazioni. La partecipazione della Santa Sede, discreta, senza
dubbio, come è richiesto dalla sua stessa condizione, vuol esprimere
incoraggiamento all'ardua impresa e sottolineare l'importanza premi
nente dei fattori morali e di diritto fra le condizioni che possono assi
curarne la felice riuscita.
Ciò si collega, a nostro avviso, benché su un piano distinto, a quel
campo vastissimo di azione pastorale, educativa, missionaria, sociale
e internazionale, che la Chiesa è chiamata a compiere per la santifi
cazione dei suoi membri, per la salvezza spirituale del mondo e per il
progresso dei popoli ; tutte le forze valide debbono sentirsi impegnate.
Un nuovo fremito di vita e di generosità, un nuovo slancio di fede e di
opere deve pervadere l'intera comunità ecclesiale per i traguardi che le
si aprono dinanzi. Dobbiamo avere coscienza che un'ora particolare
batte al quadrante della storia del mondo. E tutti, uniti nell'amore, e
mossi da profonda concordia di intenti, dobbiamo saperci chiamati a
collaborare all'opera che Dio vuole da ciascuno di noi, per la gloria del
suo Nome, per l'avvento del suo Regno. La Chiesa, uscita dal Concilio
col volto rinnovato, se è stata a volte turbata dagli opposti schiera
menti, porta in sé nuovi semi di vitalità, che fanno bene sperare per una
vigorosa fioritura di santità e di opere, nella grazia di Dio. Non sono le
divisioni, le incomprensioni, i sospetti reciproci che favoriscono l'opera
della Chiesa nel momento presente ; essi, invece la intralciano e la para
lizzano. La confusione dottrinale e l'indisciplina fanno impallidire dal
volto della Chiesa la sua fulgida bellezza di Sposa di Cristo, e ne intor
bidano i contorni davanti agli occhi sereni dei fedeli e di quanti ad essa
guardano come alla città posta sul monte 21 come al Vessillo levato sulle
Nazioni.22 Non così, non così si può offrire al mondo di oggi, minato
all'interno da ideologie e da prassi contrarie non solo al Vangelo ma
alla stessa dignità umana, quell'esempio di cui esso ha bisogno, mo
strandogli le virtù evangeliche della povertà, dell'umiltà, della purezza,
della pazienza, della carità, dell'eroismo. Di qui la necessità di un
2 1 Cfr. Mt. 5, 14. 2 2 Cfr. Is. 5, 26.
390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rilancio vigoroso dello spirito evangelico, che noi amiamo vedere nell'ini
ziativa dell'Anno Santo : movimento di purificazione, di riconciliazione^
di santità interiore e di solidarietà fraterna,. che culminerà a Roma
nel prossimo 1975, e che già si sta attuando in tutte le Chiese locali, a
partire dalla scorsa Pentecoste. Un profondo rinnovamento spirituale
deve animare i cristiani, far sentire loro il dovere di essere il sale della
terra, la luce del mondo.23
La Chiesa ! Quale dono ci ha fatto il Signore con la sua Chiesa ! « È
umile e maestosa. Professa di integrare ogni cultura e di assumere in
sé ogni valore, e vuol essere nel medesimo tempo il focolare dei piccoli,
dei poveri, della moltitudine semplice e miserabile. Non cessa un
istante ... di contemplare Colui che è insieme il Crocifisso e il Risorto,
l'uomo del dolore e il Signore della gloria — il Vinto dal Mondo e il
Salvatore del Mondo » . 2 4
La Chiesa! È questo l'anelito profondo di tutta la nostra vita, il
sospiro incessante, intrecciato di passione e di preghiera, di questi anni
di Pontificato, da quando il Signore ha voluto affidarci la cura degli
agnelli e delle pecore, in pegno di un amore misterioso di cui scopri
remo il filo segreto solo in Cielo, e che a nostra volta ci obbliga giorno
per giorno a una risposta d'amore : Tu sois, quia amo te.25 Questo
amore per Cristo e per la Chiesa ci ha spinti a conservarne e a garan
tirne in questi anni l'unità, la piena concordia. La grazia di Dio ci ha
dato aiuto : ma dobbiamo far di tutto, insieme con i Fratelli nell'epi
scopato, con i sacerdoti, con i laici, affinché questa unità, che è frutto
consolantissimo e segno di riconoscimento per il mondo,26 rimanga, si
raffermi, ingigantisca. È il comando estremo del Cristo, dall'altare
dell'ultima Cena : Ut omnes unum sint!27 Ut sint consummati in unum.2*
Tale comando, come continuerà a muovere e a sorreggere con la franca
collaborazione dei nostri fratelli separati, l'azione ecumenica finora
svolta con tanta speranza e con sicuro progresso, così deve sostenere il
cammino della Chiesa, alla quale abbiamo dato il cuore e la vita. Ad
essa il nostro comune amore, i nostri pensieri, il nostro servizio, per-
23 Mi. 5, 13-14. 24 H. De Lubac, Meditazione sulla Chiesa, in La Teologia dopo il Vaticano II,
Brescia 1867, p. 327. 25 Io. 21, 15-17. 26 Cfr. Io. 17, 21-23. 27 Io. 17, 21. 28 Ib. 17, 23.
Acta Pauli Pp. VI 391
che è il disegno visibile dell'amore di Dio per l'umanità, il sacramento
della salvezza: Madre dei Santi, immagine / della città superna; / del
Sangue incorruttibile / conservatrice eterna ... / campo di quei che spe
rano, f Chiesa del Dio vivente!.29 Sono parole profonde di un genio
della letteratura, di cui celebriamo in questo 1973 il centenario della
morte, Alessandro Manzoni. Ma, per esprimere il nostro amore alla
Chiesa, diremo, con un genio della santità, che anche quest'anno ab
biamo commemorato, Suor Teresa di Gesù Bambino : Io amo la Chiesa,
mia madre!30
Tutti ci rafforzi in questo amore, la Vergine Santissima, Madre
della Chiesa, a cui affidiamo con trepida speranza il Nostro servizio
pontificale e tutti voi, fratelli e figli carissimi. E per tutti confortarci
nei comuni propositi di fedeltà, scendano le benedizioni divine, delle
quali la Nostra vuol essere pegno e riflesso : in Nomine Patris, et Filii
et Spiritus Sancti !
I X
In Aede Sixtina habita bonarum artium cultoribus ob inauguranda reli
giosa Artis opera huius aetatis apud Vaticanum Museum collecta. *
Signori!
Voi vedete, questa apertura d'una nuova Collezione d'Arte reli
giosa moderna in Vaticano assume subito l'aspetto d'una cerimo
nia sacra : pregando, cantando, noi varchiamo le soglie di questo
ultimo reparto dei Musei Vaticani, or ora allestito per raccogliere
opere d'arte, che il genio espressivo del nostro tempo ha prodotto non
certo pensando alla loro presente collocazione, e nemmeno intendendo,
per la maggior parte almeno di esse, di destinarle precisamente al
culto religioso ufficiale.
Pensate intanto : i nostri passi muovono da questa Cappella Sistina,
luogo, se altro mai fu, dove l'Arte religiosa diede saggio della sua
potenza, dispiegando nelle sue immagini quel concerto di grandezza
ideale e di bellezza estetica, che ancora forma e formerà, finché i secoli
29 A. Manzoni, Inni Sacri, La Pentecoste. 30 Cfr. Manuscrits autobiographiques de sainte Thérèse de l'Enfant Jésus, Lisieux
1957, p. 229.
* Die 23 mensis iunii a. 1973.
392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ne rispetteranno la pur caduca materia, uno degli incantesimi più
suggestivi e stimolanti dell'umana civiltà. Muovono dalla Cappella
Sistina, non solo per l'ubicazione della nuova Galleria, localmente
contigua alla Cappella Sistina medesima, ma perché l'idea d'onorare
arte ed artisti di questa nostra età, che al soggetto religioso hanno
rivolto opera libera e degna, sorse appunto, come ognuno sa, proprio
in questo esaltante cenacolo, durante una memorabile cerimonia, sotto
la martellante interrogativa questione : l'Arte religiosa è frutto d'altra
e ormai sorpassata stagione dello spirito umano, ovvero è e può esserlo
anche di questa nostra moderna stagione, ove la radice religiosa sembra
aver perduto tanto della sua magica virtù ispiratrice? Formulando que
sta domanda noi sceglievamo, fino da quel primo momento generatore,
il criterio direttivo, che poi ha presieduto alla composizione della colle
zione, che ora stiamo per inaugurare ; e cioè : noi ora intendiamo occu
parci delle espressioni artistiche, dalle quali tacitamente traspare, o
palesemente si afferma un riferimento, un'intenzione, un soggetto reli
gioso, liberamente concepito dall'Artista, e lasciamo da parte di pro
posito le opere, che pur dall'Arte prendono nome e ispirazione, ma
che decisamente sacre si chiamano, perché destinate e qualificate per il
culto sacro.
Ebbene, chiedevamo allora collettivamente a noi stessi : esiste oggi,
proprio nel quadro della nostra vissuta esperienza, un'Arte religiosa,
attuale, moderna, figlia del nostro tempo e gemella dell'Arte profana,
che ancora assilla ed incanta l'occhio, ed anche lo spirito dell'uomo del
nostro secolo? Vi era sì, un'improvvisa risposta rassicurante e positiva,
ma non priva di dubbio e di mortificazione, dovendosi restringere tale
risposta a qualche caso e a qualche nome, ben degno del suffragio della
stima comune, quasi che si trattasse di casi e di nomi isolati, e sotto certi
aspetti, velati da qualche timidezza, schiva di confrontarsi con le superbe
tradizioni del passato, ovvero con le più qualificate affermazioni dell'Arte
contemporanea. Sì, dicevamo allora; ancor oggi abbiamo Artisti capaci
di misurarsi con le pretese dei soggetti religiosi, e abbiamo opere d'Arte
religiosa, anche se non propriamente sacra, che fanno a buon diritto
parlare di sé ; ma Artisti ed opere di tal genere dove sono? Quanti e quan
te sono? E la Chiesa, sempre legittima arbitra di giudicare quanto alla
sua religione si riferisce, che cosa ne pensa? Che cosa ne dice? Due feno
meni balenarono allora, non senza provocare un certo disagio, ai nostri
spiriti ; primo : la Chiesa fu maestra di Arte, e cultrice nel passato e con
servatrice del passato ; la sua grande tradizione s'è poi rallentata e quasi
Acta Pauli Pp. VI 393
isterilita ; dov'è, ad esempio, in questo domicilio delle sue glorie artistiche
dei secoli andati un posto per noi moderni? La Chiesa avrebbe solo
musei, gelosi custodi dei lavori degli antichi artisti, solo perciò superbi
e magnifici cimiteri, da offrire alla nostra ammirazione e alla nostra
imitazione? La Chiesa s'è fermata alla storia ormai spenta dei tempi
trascorsi? E secondo : se una cittadinanza nei nobili recinti della Chiesa
ufficiale anche per i figli dell'Arte del nostro secolo potesse venire in
discussione, non sarebbe negativa la risposta? Noi, dicono questi figli,
quasi tuttora estranei a queste stanze privilegiate, abbiamo fatto molto
cammino, allontanandoci dai sentieri, che soli sembrano condurre a que
ste porte : i sentieri della perfezione classica, i sentieri dove la bellezza
estetica, dove la dignità intuitiva della forma, dove un pensiero chiaro,
sia pure drammatico e romantico, si pronuncia ; i sentieri rivolti all'al
trui immediata comprensione, non sono più, in un certo senso almeno,
i nostri sentieri ; non entreremo dunque noi mai più in questo regno del
Bello, che solo al vederlo conquide, del Vero che solo dall'occhio esperto
della fede ha la sua beata attenzione, del Buono, che solo ragioni tra
scendenti e universali possono sostenere? La filosofia dell'Arte per noi, si
pensava, non ha più a sua guida alcuna lampada valida. E allora?
E allora, ci siamo chiesti noi custodi di questo giardino terrestre
dell'Arte religiosa, quali vostri titoli, quali vostri valori potrebbero tut
tora giustificare l'ammissione entro queste soglie? Ecco la risposta offerta
da questa nuova collezione, la quale, aprendo le porte ad opere mo
derne di arte religiosa, intende porre in evidenza alcuni canoni della
concezione della Chiesa in ordine all'arte religiosa stessa; sarebbe
lungo parlarne; vi accenniamo appena, non foss'altro per giustificare
noi stessi di fronte a questa novità. Innanzi tutto, non è vero che solo
alcuni determinati criteri dell'Arte dei tempi passati abbiano qui libero
ed esclusivo ingresso; secondo, non è vero, a noi sembra, che i criteri
direttivi dell'arte contemporanea siano segnati soltanto dall'impronta
della follia, della passionalità, dell'astrattismo puramente cerebrale e
arbitrario ; sì, l'Artista moderno è soggettivo, cerca più in se stesso, che
fuori di sé i motivi dell'opera sua, ma proprio per questo è spesso emi
nentemente umano, è altamente apprezzabile. Molti Artisti hanno sosti
tuito la psicologia all'estetica ; questa è certamente un'evoluzione, spesso
pericolosa e sconcertante, ma più spesso si fa idonea a penetrare nel
santuario dello spirito e ad essere da noi, alunni e maestri di Spirito,
maggiormente apprezzata. In ogni caso, cotesta Arte, che nasce più dal
di dentro che dal di fuori, è documento che non solo ci interessa, ma ci
394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
obbliga a conoscerla; vogliamo dire, a leggervi dentro l'anima dell'Artista, anzi l'anima contemporanea, di cni egli, sciente o no, si fa interprete e specchio sensibile. Diciamo di più : anche in cotesta anima, quella dell'uomo spontaneamente religioso (perché religiosi siamo tutti, metafisicamente, in qualche misura), si dispiega talora qualche voce estremamente originale, alcune volte con virgineo candore, altre volte con straordinario vigore. Cioè diciamo apertamente : esiste ancora, esiste anche in questo nostro arido mondo secolarizzato, e talvolta perfino guasto di profanazioni oscene e blasfeme, una capacità prodigiosa (ecco la meraviglia che andiamo cercando!) di esprimere, oltre l'umano autentico, il religioso, il divino, il cristiano.
Chi riflette a queste nostre ragioni, forse più pastorali, che filosofiche ed estetiche, vorrà accogliere, noi speriamo, con riverenza e con simpatia l'iniziativa, che oggi inauguriamo, umili e fieri che ciò avvenga in questa nostra Casa, dove l'Arte, la grande Arte, ha avuto e conserva i suoi più insigni documenti, ma dove essa certo non disdegna, in virtù della parentela religiosa, d'avere accanto come nuova sorella, l'Arte contemporanea.
Ebbene, la Galleria, che noi oggi offriamo allo sguardo curioso o critico del pubblico, ha per ora una pretesa dominante, quella d'essere documentaria. Documentaria, ancor più che dell'Arte, dell'Artista moderno, il quale è Profeta e Poeta, a suo modo, dell'uomo d'oggi, della sua mentalità, della società moderna ; e se la presente documentazione artistica nostra ci attesta che i valori religiosi vi sono liberamente e felicemente espressi, noi siamo felici e pieni di speranza. Porse non tutti i visitatori condivideranno egualmente la nostra felicità, ma tutti la speranza, sì. Perché nasce spontaneo e convalidato l'auspicio che da questa prima rassegna d'Arte religiosa moderna, posta accanto, se non a confronto, con lo sfoggio circostante dei capolavori vaticani, scaturisca una novella tradizione artistica, e si avvalori nei cuori degli Artisti la convinzione che la Chiesa cattolica è tuttora e sempre loro estimatrice, fautrice e protettrice ; e che onorando le opere qui esposte, ella attende sull'amplissimo orizzonte del mondo odierno la fioritura di una primavera nuova dell'Arte religiosa postconciliare.
Noi sentiamo il dovere di ringraziare tutti coloro che hanno favorito questa iniziativa ; e primi lo siano gli Artisti, specialmente quelli che generosamente hanno offerto opere loro alla nascente collezione, e quelli che ne hanno agevolato la raccolta. E poi ringraziamo quelli che in possesso di quadri o di oggetti d'arte qui esposti ce ne hanno fatto
Acta Pauli Pp. VI 395
munifico dono, come quanti hanno contribuito con offerte, con aiuti e
prestazioni di vario genere all'esito dell'impresa. Basti dire ch'essa
giunge a compimento, senza che ne sia stato gravato il già difficile
bilancio della Santa Sede, né tanto meno il peculio destinato alle opere
buone. In particolare la nostra riconoscenza si rivolge ai promotori
della impresa medesima, come gli operatori ausiliari : sacrifici perso
nali, viaggi, ricerche, studi, esperimenti, preparativi, fatiche e lavoro
senza risparmio meritano il nostro plauso e la nostra gratitudine.
Confidiamo che ciò sia anche da parte vostra.
Salutiamo infine con animo grato e riverente le Personalità, le
quali hanno accolto l'invito a partecipare a questa apertura della Col
lezione; la loro presenza, mentre compensa le laboriose cure dei pro
motori, costituisce un collaudo prezioso all'opera compiuta. Grazie di
cuore anche da parte nostra personale.
E nella fiducia che il Signore voglia tutto accogliere come omaggio
a Lui reso, passiamo insieme alla visita inaugurale della Collezione
d'Arte religiosa moderna, che si apre davanti a noi.
396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA SS. CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI
circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia contra nonnullos errores hodier
nos tuendam.
Mysterium Ecclesiae, a Concilio Vaticano II nova luce illustratum,
iterum iterumque considerationi subiectum est in pluribus theologo
rum editis scriptis. Ex quibus haud pauca profecto iuvarunt ad illud
mysterium magis intellegendum; sed quaedam sermone ambiguo aut
etiam erroneo doctrinam catholicam obscuraverunt, ac nonnunquam
eo usque processerunt, ut etiam in rebus fundamentalibus fidei catho
licae repugnarent.
Cum igitur opus fuit, non defuerunt plurium nationum Episcopi
qui, pro suo officio « depositum fidei purum et integrum servandi ))
suoque munere « Evangelium indesinenter annuntiandi » , 1 declaratio
nibus inter se affinibus, christifideles suae curae commissos a periculo
errandi defenderent. Ac praeterea, secundus Synodi Episcoporum Ge
neralis Coetus, de sacerdotio ministeriali tractans, aliqua doctrinae
capita haud levis ponderis, ad constitutionem Ecclesiae quod attinet,
exposuit.
Sacra pariter Congregatio pro Doctrina Fidei, cuius officium est
(( doctrinam de fide et moribus in universo orbe catholico tutari » , 2
nonnullas veritates ad mysterium Ecclesiae pertinentes et hodie nega-
tas aut in periculum adductas, vestigia in primis sequens utriusque
Concilii Vaticani, colligere atque declarare intendit.
Unica est Ecclesia, « quam Salvator noster, post resurrectionem
suam Petro pascendam tradidit (cf. Io. 21, 17), eique ac ceteris Apo-
DECLARATIO
1
DE UNICA CHRISTI ECCLESIA
1 Paulus VI, Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 99. 2 Paulus VI , Const. apost. Regimini Ecclesiae universae, A.A.S. 59 (1967), p. 897.
Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 397
stolis diffundendam et regendam commisit (cf. Mt. 18, 18 ss.) et in per
petuum ut columnam et firmamentum veritatis erexit (cf. 1 Tim. 3,15) » ;
atque haec Christi Ecclesia, « in hoc mundo ut societas constituta et
ordinata, subsistit in Ecclesia catholica, a Successore Petri et Episco
pis in eius communione gubernata )). 3 Haec Concilii Vaticani II decla
ratio illustratur eiusdem Concilii verbis, secundum quae « per solam ...
catholicam Christi Ecclesiam, quae generale auxilium salutis est, omnis
salutarium mediorum plenitudo attingi potest » , 4 atque eadem catho
lica Ecclesia « omni a Deo revelata veritate et omnibus mediis gratiae
ditata est )) , 5 quibus Christus suam communitatem messianicam pollere
voluit. Quod non impedit, quominus eadem Ecclesia, in hac sua ter
rena peregrinatione, « in proprio sinu peccatores complectens, sancta
simul et semper purificanda » sit,6 et quominus (( extra eius compagi
nem », nominatim in Ecclesiis vel communitatibus ecclesialibus, quae
imperfecta communione cum Ecclesia catholica coniunguntur, « ele
menta plura sanctificationis et veritatis inveniantur, quae ut dona
Ecclesiae Christi propria, ad unitatem catholicam impellunt » . 7
Quae cum ita sint, « necessarium est catholicos cum gaudio agno
scere et aestimare bona vere christiana, a communi patrimonio pro
manantia, quae apud fratres a nobis seiunctos inveniuntur » , 8 atque
studiosos esse redintegrandae unitatis inter universos christianos, com
muni conatu purificationis atque renovationis,9 ut voluntas Christi
adimpleatur et christianorum divisio desinat officere Evangelio per
orbem proclamando.10 Confiteri tamen iidem catholici debent se divi
nae misericordiae dono ad illam Ecclesiam pertinere, quam Christus
condidit et quae a successoribus Petri ceterorumque Apostolorum di
rigitur, penes quos integra ac viva perstat primigenia communitatis
apostolicae institutio atque doctrina, perenne eiusdem Ecclesiae veri-
3 Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 8; Constitutiones Decreta Declarationes, editio Secretariae Generalis, Typis Polyglottis Vaticanis, 1966, p. 104 s.
4 Conc. Vat. I I : Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 3; Const. Decr. Decl., p. 250.
5 Ibid., n. 4; Const. Decr. Decl., n. 252. 6 Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 8; Const. Decr.
Decl., p. 106. 7 Ibid.; Const. Decr. Decl., p. 105. 8 Conc. Vat. I I : Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 4; Const. Decr.
Decl., p. 253. 9 Cf. ibid., n. 6-8; Const. Decr. Decl., pp. 255-258.
10 Cf. ibid., n. 1; Const. Decr. Decl., p. 243.
398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tatis et sanctitatis patrimonium.11 Quare christifidelibus sibi fingere
ñon licet Ecclesiam Christi nihil aliud esse quam summam quamdam
— divisam quidem, sed adhuc aliqualiter unam —- Ecclesiarum et com
munitatum ecclesialium ; ac minime iis liberum est tenere Christi Ec
clesiam hodie iam nullibi vere subsistere, ita ut nonnisi finis existi
manda sit, quem omnes Ecclesiae et communitates quaerere debeant.
2
DE INFALLIBILITATE ECCLESIAE UNIVERSAE
(( Quae Deus ad salutem cunctarum gentium revelaverat, eadem be
nignissime disposuit ut in aevum integre permanerent » . 1 2 Quapropter
Ecclesiae commisit thesaurum verbi Dei, in quo servando, scrutando
atque vitae applicando Pastores et plebs sancta conspirant.13
Ipse igitur omnimode infallibilis Deus Populum suum novum, qui
est Ecclesia, dignatus est participata quadam infallibilitate donare,
quae intra limites continetur rerum fidei et morum, quaeque valet
cum universus ille populus aliquod caput doctrinae, ad eas res pertinens,
indubitanter tenet; quae demum iugiter pendet e sapienti providentia
et unctione gratiae Sancti Spiritus, qui Ecclesiam usque ad gloriosum
Domini eius adventum, in omnem inducit veritatem.14 De hac Populi
Dei infallibilitate Concilium Vaticanum II declarat : « Universitas
fidelium, qui unctionem habent a Sancto (cf. 1 Io. 2, 20 et 27), in
credendo falli nequit, atque hanc suam peculiarem proprietatem me
diante supernaturali sensu fidei totius populi manifestat, cum "ab
Episcopis usque ad extremos laicos fideles " (S. Augustinus, De Praed.
Sanet. 14, 27) universalem suum consensum de rebus fidei et morum
exhibet » . 1 5
Sanctus autem Spiritus Populum Dei illuminat et auxilio suo iuvat,
prout est corpus Christi hierarchica communione unitum. Quod Con
cilium Vaticanum II indicat addendo verbis suis modo allatis : « Illo
enim sensu fidei, qui a Spiritu veritatis excitatur et sustentatur, Po-
11 Cf. Paulus VI , Litt. encycl. Ecclesiam suam, A.A.S. 56 (1964), p. 629. 12 Conc. Vat. I I : Const. dogm. de divina Revelatione Dei verbum, n. 7; Const.
Decr. Decl., p. 428. 13 Cf. ibid., n. 10; Const. Decr. Decl., p. 431.
14 Cf. ibid., n. 8; Const. Decr. Decl., p. 430. 15 Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 12; Const. Decr.
Decl., p. 113 s.
Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 399
pulus Dei sub ductu Sacri Magisterii cui fideliter obsequens, iam non
verbum hominum, sed vere accipit verbum Dei (cf. 1 Thess. 2, 13),
" semel traditae sanctis fidei " (lud. 3) indefectibiliter adhaeret, recto
iudicio in eam profundius penetrat eamque in vita plenius applicat » . 1 6
Profecto christifideles, muneris prophetici Christi suo modo partici
pes,17 multifarie ad id operam conferunt, ut intellegentia fidei in Ec
clesia incrementum capiat. « Crescit enim — ita ait Concilium Vatica
num II — tam rerum quam verborum traditorum perceptio, tum ex
contemplatione et studio credentium, qui ea conferunt in corde suo
(cf. Lc. 2, 19 et 51), tum ex intima rerum spiritualium quam experiun
tur intelligentia, tum ex praeconio eorum qui cum episcopatus suc
cessione charisma veritatis certum acceperunt » . 1 8 Ac Summus Ponti
fex Paulus VI animadvertit Ecclesiae Pastores suum « testimonium »
proferre « positum et infixum in sancta Traditione sacrisque Bibliis
atque totius Populi Dei vita alitum » . 1 9
Sed ad solos hos Pastores, Petri ceterorumque Apostolorum suc
cessores, ex divina institutione pertinet authentice, id est auctoritate
Christi diversis modis participata, docere fideles; quibus satis habere
non licet eos audire velut doctrinae catholicae peritos, sed qui iis
nomine Christi docentibus obsequi debent adhaesione congrua men
surae auctoritatis, qua pollent et qua uti intendunt.20 Ideo Concilium
Vaticanum I I , vestigia Concilii Vaticani I persequens, docuit Christum
in Petro instituisse (( perpetuum ac visibile unitatis fidei et commu
nionis principium et fundamentum » : 2 1 ac Summus Pontifex Paulus VI
asseruit : « Magisterium Episcoporum credentibus signum est ac via
qua verbum Dei recipiant atque agnoscant v.22 Quantumvis igitur Sa
crum Magisterium ex contemplatione, vita et investigatione fidelium
fructus percipiat, eius munus non reducitur ad sanciendum eorum iam
expressum consensum; quin potius, in verbo Dei scripto vel tradito
16 Ibid.; Const. Decr. Decl., p. 114. 17 Cf. ibid., n. 35; Const. Decr. Decl., p.. 157. 18 Conc. Vat. I I : Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. 8; Const.
Decr. Decl., p. 430. 19 Paulus VI , Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 99. 20 Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25; Const.
Decr. Decl., p. 138 s. 21 Ibid., n. 18; Const. Decr. Decl., p. 124 s. Cf. Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor
aeternus, Prologus; Conciliorum Oecumenicorum Decretaì, ed. Istituto per le Scienze Religiose di Bologna, Herder, 1973, p. 812 (Denz.-Schön. 3051).
22 Paulus VI , Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 100.
400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
interpretando et explicando, illum consensum etiam praevenire et
requirere potest.23 Ipse demum Populus Dei, ne, in uno corpore Do
mini sui, unius fidei communionem deperdat (cf. Eph. 4, 4 et 5), in
terventu et auxilio Magisterii tum maxime indiget, cum in eius sinu
circa doctrinam credendam aut tenendam dissensiones oriuntur et
manant.
3
DE INFALLIBILITATE MAGISTERII ECCLESIAE
Iesus Christus autem Magisterium Pastorum, quibus munus com
misit docendi Evangelium universo Populo suo totique familiae huma
nae, congruo infallibilitatis charismate circa res fidei et morum in
structum esse voluit. Quod, cum non procedat ex novis revelationibus,
quibus Successor Petri Collegiumque Episcoporum fruantur,24 ipsos non
eximit a cura perscrutandi, aptis mediis adhibitis, divinae revelatio
nis thesaurum in Sacris Litteris, quibus veritas incorrupte docetur,
quam Deus salutis nostrae causa conscribi voluit,25 atque in viva, quae
est ab Apostolis, Traditione.26 In munere autem suo adimplendo, Ec
clesiae Pastores assistentia Spiritus Sancti gaudent, quae apicem
suum attingit, quando Populum Dei tali modo erudiunt, ut, ex pro
missionibus Christi in Petro ceterisque Apostolis datis, doctrinam
necessario immunem ab errore tradant.
Quod quidem evenit, cum Episcopi per orbem dispersi, sed in com
munione cum Successore Petri docentes, in unam sententiam tamquam
definitive tenendam conveniunt.27 Quod manifestius etiam habetur, et
quando Episcopi actu collegiali — sicut in Conciliis Oecumenicis —
una cum visibili eorum Capite, doctrinam tenendam definiunt,28 et
23 Cf. Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor aeternus, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 815 s. (Denz.-Sctiön. 3069, 3074). Cf. etiam Decr. S. Congr. S. Off. Lamentabili, n. 6, A.S.S. 40 (1907), p. 471 (Denz.-Schön. 3406).
24 Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor aeternus, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 816 (Denz.-Schön. 3070). Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25, et Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. 4; Const. Decr. Decl., p. 141 et 426.
25 Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. i l ; Const. Decr. Decl., p. 434.
26 Cf. ibid., n. 9 s.; Const. Decr. Decl., pp. 430-432. 27 Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25; Const.
Decr. Decl., p. 139. 28 Cf. ibid., n. 25 et 22; Const. Decr. Decl., pp. 139 et 133.
Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 401
quando Romanus Pontifex « ex cathedra loquitur, id est, cum omnium
christianorum Pastoris et Doctoris munere fungens, pro suprema sua
apostolica auctoritate doctrinam de fide vel moribus ab universa Eccle
sia tenendam definit w.29
Secundum autem catholicam doctrinam, infallibilitas Magisterii
Ecclesiae non solum ad fidei depositum se extendit, sed etiam ad ea,
sine quibus hoc depositum rite nequit custodiri et exponi.30 Extensio
vero illius infallibilitatis ad ipsum fidei depositum, est veritas quam
Ecclesia inde ab initiis pro comperto habuit in promissionibus Christi
esse revelatam. Qua nixum veritate, Concilium Vaticanum I materiam
fidei catholicae definivit : « Fide divina et catholica ea omnia credenda
sunt, quae in verbo Dei scripto vel tradito continentur et ab Ecclesia
sive sollemni iudicio, sive ordinario et universali magisterio tamquam
divinitus revelata credenda proponuntur ) ) . 3 1 Ea ergo fidei catholicae
obiecta — quae dogmatum nomine nuncupantur — necessario sunt et
quovis tempore fuerunt incommutabilis norma, sicut pro fide, ita
etiam pro scientia theologica.
4
DE DONO INFALLIBILITATIS ECCLESIAE NON EXTENUANDO
Ex iis quae dicta sunt de extensione et condicionibus infallibili
tatis Populi Dei ac Magisterii Ecclesiae, consequitur nequaquam chri
stifidelibus fas esse agnoscere in Ecclesia fundamentalem tantum, ut
quidam contendunt, in vero permanentiam, quae componi possit cum
erroribus passim diffusis in sententiis, quas Ecclesiae Magisterium de
finitive tenendas docet, aut in Populi Dei indubitanti consensu de rebus
fidei et morum.
Verum quidem est fide salutari homines sese con vertere ad Deum,32
qui in Iesu Christo Filio suo se revelat ; sed perperam quis inde inferat
Ecclesiae dogmata, quae alia mysteria exprimunt, parvi fieri aut etiam
29 Conc. Vat. I: Const. dogm. Pastor aeternus, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 816 (Denz.-Schön. 3074). Cf. Conc. Vat. I I : ibid., n. 25; Const. Decr. Decl., pp. 139-141.
30 Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25; Const. Decr. Decl., p. 139.
31 Conc. Vat. I: Const. dogm. Dei Filius, cap. 3; Conc. Oec. Decr?, p. 807 (Denz.-Schön. 3011). Cf. C.I.C., can. 1323, § 1 et 1325, § 2.
32 Cf. Conc. Trid. Sess. 6: Decr. de Iustificatione, cap. 6; Conc. Oec. Decr.1, p. 672 (Denz.-Schön. 1526); cf. etiam Conc. Vat. I I : Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, n. 5; Const. Decr. Decl., p. 426.
26 - A. A.. S.
402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
negari posse. Quinimmo conversio ad Deum, quam fide praestare debe
mus, oboeditio quaedam est (cf. Rom. 16, 26), quae aptetur oportet
naturae Revelationis divinae eiusque exigentiis. Haec autem Revelatio
in toto ordine salutis enarrat, et christianorum moribus applicandum
docet, mysterium Dei, qui Filium suum misit in mundum (cf. 1 Io.
4, 14) ; ac praeterea ipsa postulat, ut, plenum intellectus et voluntatis
obsequium Deo revelanti praestantes,33 bono nuntio salutis assentiamur
prout a Pastoribus Ecclesiae infallibiliter docetur. Christifideles igitur
per fidem sese convertunt, sicut oportet, ad Deum in Christo sese reve-
lantem, cum adhaerent ipsi in tota fidei catholicae doctrina.
Exsistit profecto ordo ac veluti hierarchia dogmatum Ecclesiae, cum
diversus sit eorum nexus cum fundamento fidei.34 Haec autem hierar
chia significat quaedam ex dogmatibus inniti aliis tamquam principa
lioribus iisdemque illuminari. Omnia autem dogmata, quippe quae
revelata sint, eadem fide divina credenda sunt.35
5
DE NOTIONE INFALLIBILITATIS ECCLESIAE NON CORRUMPENDA
Transmissio Revelationis divinae ab Ecclesia in difficultates varii
generis incurrit. Hae autem oriuntur ex eo, quod arcana Dei mysteria
(( suapte natura intellectum humanum sic excedunt, ut etiam revela
tione tradita et fide suscepta, ipsius tamen fidei velamine contecta et
quasi caligine obvoluta maneant )) ; 3 6 atque etiam ex historica expri
mendae Revelationis condicione.
Ad hanc historicam condicionem quod attinet, initio observandum
est sensum, quem enuntiationes fidei continent, partim pendere e lin
guae adhibitae vi significandi certo quodam tempore certisque rerum
adiunctis. Praeterea, nonnumquam contingit, ut veritas aliqua dog
matica primum modo incompleto, non falso tamen, exprimatur, ac
33 Cf. Conc. Vat. I: Const. de Fide Catholica Dei Filius, cap. 3; Conc. Oec. Decr?, p. 807 (Denz.-Schön. 3008); cf etiam Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 5; Const. Decr. Decl., p. 426.
34 Cf. Conc. Vat. I I : Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 11; Const. Decr. Decl., p. 260.
35 Réflexions et suggestions concernant le dialogue œcuménique, IV, 4 b. in Secrétariat pour l'Unité des Chrétiens: Service d'information, n. 12 (déc. 1970, IV) p. 7 s.; Reflections and Suggestions Concerning Ecumenical Dialogue, IV, 4 b, in The Secrétariat for Promoting Christian Unity: Information Service, n. 12 (Dec. 1970, I V ) , p. 8.
36 Conc. Vat. I: Const. dogm. Dei Filius, cap. 4; Conc. Oec. Decr?, p. S08 (Denz.-Schön. 3016).
Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 403
postea, in ampliore contextu fidei aut humanarum cognitionum consi
derata, plenius et perfectius significetur. Deinde, Ecclesia novis suis
enuntiationibus, ea quae in Sacra Scriptura aut in praeteritis Tradi
tionis expressionibus iam aliquomodo continentur, confirmare aut
dilucidare intendit, sed simul de certis quaestionibus solvendis erro-
ribusve removendis cogitare solet; quarum omnium rerum ratio ha
benda est, ut illae enuntiationes recte explanentur. Denique, etsi veri
tates, quas Ecclesia suis formulis dogmaticis reapse docere intendit,
a mutabilibus alicuius temporis cogitationibus distinguuntur et sine
iis exprimi possunt, nihilominus interdum fieri potest, ut illae veri
tates etiam a Sacro Magisterio proferantur verbis, quae huiusmodi co
gitationum vestigia secumferant.
His consideratis, dicendum est formulas dogmaticas Magisterii Ec
clesiae veritatem revelatam ab initio apte communicasse et, manentes
easdem, eam in perpetuum communicaturas esse recte interpretanti-
bus ipsas.37 Exinde tamen non consequitur singulas earum pari ra
tione ad id efficiendum aptas fuisse aut aptas mansuras esse. Qua
de causa theologi accurate circumscribere satagunt intentionem do
cendi, quam diversae illae formulae reapse continent, atque hac opera
sua vivo Magisterio Ecclesiae, cui subduntur, conspicuum praestant
auxilium. Eadem insuper de causa fieri solet, ut antiquae formulae
dogmaticae et aliae iis veluti proximae, in consueto Ecclesiae usu,
vivae ac frugiferae permaneant, ita tamen ut iis opportune novae ex
positiones enuntiationesque adiungantur, quae congenitum illarum
sensum custodiant et illustrent. Porro aliquando etiam factum est,
ut in consueto illo Ecclesiae usu, quaedam ex illis formulis cederent
novis dicendi modis qui, a Sacro Magisterio propositi vel approbati,
eundem sensum clarius pleniusve exhibebant.
Ipse autem sensus formularum dogmaticarum semper verus ac se
cum constans in Ecclesia manet, etiam cum magis dilucidatur et ple
nius intellegitur. Christifideles ergo se avertant oportet ab opinione se
cundum quam : primum quidem formulae dogmaticae (aut quaedam
earum genera) non possint significare determinate veritatem, sed tan
tum eius commutabiles approximationes, ipsam quodammodo defor
mantes seu alterantes; deinde eaedem formulae veritatem indetermi-
37 Cf. Pius IX, Breve Eximiam tuam, A.S.S. 8 (1874-75), p. 447 (Denz.-Schön. 2831); Paulus VI , Litt. encycl. Mysterium fidei, A.A.S. 57 (1965), p. 757 s., et L'Oriente cristiano nella luce di immortali Concili, in Insegnamenti di Paolo VI, vol. 5, Tip. Poligl. Vatic, p. 412 s.
404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nate tantum significent iugiter quaerendam per supradictas approximationes. Qui talem opinionem amplectantur, relativismum dogmaticum non effugiunt et infallibilitatis Ecclesiae conceptum corrumpunt, qui ad veritatem determinate docendam et tenendam refertur.
Dissidet certe huiusmodi opinio a declarationibus Concilii Vaticani I, quod, etsi conscium progressus Ecclesiae in cognoscenda veritate revelata,38 nihilominus docuit r « Sacrorum ... dogmatum is sensus perpetuo est retinendus quem semel declaravit sancta mater Ecclesia, nec umquam ab eo sensu, altioris intelligentiae specie et nomine, recedendum » ; 3 9 et quod sententiam damnavit iuxta quam fieri posset (( ut dogmatibus ab Ecclesia propositis aliquando secundum progressum scientiae sensus tribuendus sit alius ab eo quem intellexit et intellegit Ecclesia w.40 Dubium non est quin, iuxta illos Concilii textus, sensus dogmatum, quem Ecclesia declarat, determinatus et irreformabilis sit.
Discrepat quoque praefata opinio ab iis quae, cum inauguraret Concilium Vaticanum I I , Summus Pontifex Ioannes XXIII de doctrina christiana enuntiavit : « Oportet ut haec doctrina certa et immutabilis, cui fidele obsequium est praestandum, ea ratione pervestigetur et exponatur, quam tempora postulant nostra. Est enim aliud depositum fidei, seu veritates quae doctrina veneranda continentur, aliud modus quo eaedem enuntiantur, eodem tamen sensu eademque sententia )) . 4 1 Cum Successor Petri hic loquatur de doctrina christiana certa et immutabili, de deposito fidei quod idem sit ac veritates in hac doctrina contentae, de his veritatibus denique eodem sensu servandis, liquet eum agnoscere sensum dogmatum nobis dignoscibilem, verum et immutabilem. Novitas autem quam ipse, pro temporum nostrorum necessitate, commendat, pertinet tantum ad modos pervestigandi, exponendi et enuntiandi illam doctrinam cum eius permanenti sensu. Haud dissimili modo Summus Pontifex Paulus VI Ecclesiae Pastores exhortans declaravit : « Nunc autem acriter anniti debemus ut doctrina fidei plenitudinem suae significationis suique ponderis servet, licet ea ratione enuntietur, quae mentes et corda hominum, quibus traditur, contingat » . 4 2
38 Cf. Conc. Vat. I: Const. Dei Filius, cap. 4; Conc. Oec. Decr.3, p. 809 (Denz.-Schön. 3020).
39 Ibid. 40 Ibid., can. 3; Conc. Oec. Decr.3, p 811 (Denz.-Schön. 3043). 41 Ioannes XXIII , Alloc, in Concilii Vaticani inauguratione, A.A.S. 54 (1962), p. 792.
Cf. Conc. Vat. I I : Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 62; Const. Decr. Decl., p. 780.
42 Paulus VI , Adhort. apost. Quinque iam anni, A.A.S. 63 (1971), p. 100 s.
Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 405
6
DE ECCLESIA CUM SACERDOTIO CHRISTI CONSOCIATA
Christus Dominus, novi et aeterni foederis Pontifex, populum quem
suo sanguine acquisivit, cum perfecto suo sacerdotio (cf. Hebr. 7,
20-22 et 26-28 ; — 10, 14 et 21) consociare et configurare voluit. Donavit
ergo Ecclesiam suam participatione sacerdotii sui, nempe sacerdotio
communi fidelium et sacerdotio ministeriali seu hierarchico, quae, etsi
non tantum gradu sed essentia differunt, mutuo tamen in Ecclesiae
communione ordinantur.43
Commune fidelium sacerdotium, quod iure etiam regale appellatur
(cf. 1 Petr. 2, 9 ; Apoc. 1, 6 ; — 5, 9 s.), quia per ipsum christifideles, ut
membra populi messianici, cum Rege suo caelesti coniunguntur, con
fertur sacramento baptismi. Hoc sacramento fideles « in Ecclesia in
corporati, ad cultum religionis christianae ... deputantur », per signum
inamissibile, characterem appellatum, et ipsi (( in filios Dei regenerati,
fidem quam a Deo per Ecclesiam acceperunt, coram hominibus profi
teri tenentur w.44 Qui igitur baptismo sunt renati, « vi regalis sui sa
cerdotii, in oblationem Eucharistiae concurrunt, illudque in sacramen
tis suscipiendis, in oratione et gratiarum actione, testimonio vitae
sanctae, abnegatione et actuosa caritate exercent » . 4 5
Praeterea Christus, Ecclesiae, sui mystici corporis Caput, ministros
sui sacerdotii, qui personam eius in Ecclesia gererent,46 constituit Apo
stolos suos et, per eos, successores eorum Episcopos, qui susceptum
hoc sanctum ministerium, subordinato gradu, Presbyteris quoque legi
time tradiderunt.47 Sic in Ecclesia orta est apostolica sacerdotii mini
sterialis successio ad gloriam Dei et in servitium Populi eius totiusque
familiae humanae ad Deum convertendae.
Hoc sacerdotio Episcopi et Presbyteri « quodam modo in sinu Po-
43 Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 10; Const. Decr. Decl., p. 110.
44 Ibid., n. 11; Const. Decr. Decl., p. 111. 45 Ibid., n. 10; Const. Decr. Decl., p. 111. 46 Cf. Pius XI, Litt. encycl. Ad catholici sacerdotii, A.A.S. 28 (1936), p. 10 (Denz.-
Schön. 3755). Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. Lumen gentium, n. 10, et Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 2; Const. Decr. Decl., p. 110 s., p. 622 s.
47 Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 28; Const. Decr. Decl., n. 145.
406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
puli Dei segregantur, non tamen ut separentur, sive ab eo, sive a quo
vis homine, sed ut totaliter consecrentur operi ad quod Dominus eos
assumit w,48 operi nempe sanctificandi, docendi et regendi, cuius exer
citium hierarchica communione pressius determinatur.49 In hoc mul
tiformi opere indolem principii et fundamenti habet non intermissa
praedicatio Evangelii,50 indolem vero culminis et fontis totius vitae
christianae, sacrificium eucharisticum,51 quod sacerdotes, personam
Christi Capitis gerentes, ipsius et membrorum eius corporis mystici
nomine,52 in Spiritu Sancto offerunt Deo Patri; quodque sacra cena
integratur, qua christifideles, unum Christi corpus participantes, unum
corpus omnes efficiuntur (cf. 1 Cor. 10, 16 s.).
Ecclesia magis magisque scrutata est indolem sacerdotii ministe
rialis, quod, ab aetate apostolica stabili modo sacro ritu collatum, in
conspectu est (cf. 1 Tim. 4, 14; 2 Tim. 1, 6). Assistente igitur Spiritu
Sancto, ipsa clarius in dies perspexit Deum ei significare voluisse
hunc ritum non tantum conferre sacerdotibus augmentum gratiae ad
ecclesiastica munia sancte obeunda, sed etiam inamissibilem Christi
obsignationem, seu characterem, quo ad sua munera deputarentur,
idonea potestate ditati, e suprema Christi potestate derivata. Perma
nens autem existentia huius characteris, cuius naturam theologi ali
ter atque aliter explicant, a Concilio Florentino tradita est 5 3 et a
Concilio Tridentino in duobus decretis confirmata.54 Recens vero Con
cilium Vaticanum II non semel eam memoravit,55 et secundus Gene
ralis Coetus Synodi Episcoporum iure notavit ad doctrinam fidei per
tinere existentiam characteris sacerdotalis per totam vitam perma-
48 Conc. Vat. I I : Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 3; Const. Decr. Decl., p. 625.
49 Cf. Conc. Vat. I I : Const. dogm. Lumen gentium, nn. 24, 27 s.; Const. Decr. Decl., pp. 137, 143-149.
50 Conc. Vat. I I : Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 4; Const. Decr. Decl., p. 627.
51 Cf. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 11; Const. Decr. Decl., p. 111 s. Cf. etiam Conc. Trid. Sess. 22: Doctrina de Missae Sacrificio, cap. 1 et 2; Conc. Oec. Decr.*, pp. 732-734 (Denz.-Schön. 1739-1743).
52 Cf. Paulus VI , Sollemnis Professio fidei, n. 24, A.A.S. 60 (1968), p. 442. 53 Conc. Flor.: Bulla unionis Armenorum Exsultate Deo; Conc. Oec. Decr.3, p. 546
(Denz.-Schön. 1313). 54 Conc. Trid.: Decr. de Sacramentis, can. 9 et Decr. de Sacramento ordinis,
cap. 4 et can. 4; Conc. Oec. Decr.3, pp. 685, 742, 744 (Denz.-Schön. 1609, 1767, 1774). ss Cf. Conc., Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 21, et Decr.
de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 2; Const. Decr. Decl.. pp. 130, 622 s.
¡Sacra Congregatio pro doctrina Fidei 407
nentis.56 Haec stabilis characteris sacerdotalis existentia a fidelibus
agnoscenda est atque ad ipsam attendere oportet, ut recte iudicetur
de natura sacerdotalis ministerii et de congruis eius exercitii modis.
Sacrae autem Traditioni et pluribus Magisterii documentis inhae
rens, Concilium Vaticanum II de potestate, quae sacerdotii ministe
rialis est propria, haec docuit : « Si quilibet credentes baptizare potest,
sacerdotis tamen est aedificationem Corporis sacrificio eucharistico
perficere » f1 atque : « Idem vero Dominus, inter fideles, ut in unum
coalescerent corpus in quo "omnia membra non eundem actum ha
bent " (Rom. 12, 4), quosdam instituit ministros qui, in societate fide
lium, sacra Ordinis potestate pollerent Sacrificium offerendi et pec
cata remittendi ) ) . 5 8 Haud dissimili modo secundus Generalis Coetus
Synodi Episcoporum iure asseruit solum sacerdotem valere personam
Christi agere ad praesidendum sacrificali convivio idque perficiendum,
in quo Populus Dei oblationi Christi consociatur.59 Praetermissis nunc
quaestionibus de singulorum sacramentorum ministris, e Sacrae Tra
ditionis et Sacri Magisterii testificatione constat christifideles qui,
ordinatione sacerdotali non suscepta, proprio ausu munus sibi sumant
eucharistiam conficiendi, id non solum prorsus illicite, sed etiam in
valide tentare. Huiusmodi autem abusus, sicubi irrepserint, a Pasto
ribus Ecclesiae reprimendos esse patet.
* * *
Praesens Declaratio neque spectavit neque spectare debebat, ut in
vestigatione de fundamentis nostrae fidei comprobaret divinam Reve-
s* Cf. Documenta Synodi Episcoporum: /. De sacerdotio ministeriali, pars prima, n. 5, A.A.S. 63 (1971), p. 907.
57 Conc. Vat. I I : Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 17; Const. Decr. Decl., p. 123.
58 Conc. Vat. I I : Decr. de Presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, n. 2; Const. Decr. Decl., p. 621 s.
Cf. etiam: 1) Innocentius I I I , Epistola Eius exemplo cum Professione fidei Walden-sibus imposita, PL, vol. 215, col. 1510 (Denz.-Schön. 794); 2) Conc. Lat. I V : Const. 1: De Fide catholica; Conc. Oec. Decr?, p. 230 (Denz.-Schön. 802), locus citatus de sacramento altaris legendus est cum contextu sequenti de sacramento baptismi; 3) Conc. Flor.: Bulla unionis Armenorum Exsultate Deo; Conc. Oec. Decr?, p. 546 (Denz.-Schön. 1321), locus citatus de ministro Eucharistiae conferendus est cum locis vicinis de ministris aliorum sacramentorum; 4) Conc. Trid. Sess. 23: Decr. de Sacramento ordinis, cap. 4; Conc. Oec. Decr?, p. 742 s. (Denz.-Schön. 1767, 4469); 5) Pius XII , Litt. encycl. Mediator Dei, A.A.S. 39 (1947), pp. 552-556 (Denz.-Schön. 3849-3852).
59 Documenta Synodi Episcoporum: /. De Sacerdotio ministeriali, pars prima, n. 4, A.A.S. 63 (1971), p. 906.
408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
lationem commissam esse Ecclesiae, per quam deinceps incorrupte in mundo servaretur. Sed hoc dogma, a quo fides catholica exordium sumit, in memoriam revocatum est una cum aliis veritatibus ad mysterium Ecclesiae pertinentibus, ut in hodierna mentium perturbatione clare appareat quaenam sit fides doctrinaque christifidelibus amplectenda.
Sacra Congregatio pro Doctrina Fidei gaudet quod magno studio
theologi mysterium Ecclesiae magis magisque explorant. Agnoscit quo
que eos in opera sua pluries incidere in quaestiones, quae tantum inqui
sitionibus sese mutuo complentibus variisque tentaminibus et coniectu
ris dilucidari possint. Attamen iusta theologorum libertas contineri
semper debet verbo Dei, prout in Ecclesia fideliter servatum et expo
situm est et a vivo Magisterio Pastorum, imprimisque Pastoris uni
versi Populi Dei, docetur et explicatur.60
Eadem Sacra Congregatio praesentem Declarationem concredit dili
genti curae Sacrorum Antistitum eorumque omnium, qui officium qua
dam ratione participant tutandi patrimonium veritatis, a Christo et
Apostolis commissum Ecclesiae. Ipsa tandem suam Declarationem fiden
ter dirigit ad christifideles ac speciatim, propter grave munus quo in
Ecclesia funguntur, ad sacerdotes et ad theologos, ut omnes in fide
sint unanimes et cum Ecclesia sincere sentiant.
Declarationem hanc circa catholicam doctrinam de Ecclesia contra
nonnullos errores hodiernos tuendam Summus Pontifex Paulus div.
Prov. Pp. VI, in Audientia concessa infrascripto Praefecto Sacrae Con
gregationis pro Doctrina Fidei, die 11 mensis maii a. 1973, ratam habuit,
confirmavit atque evulgari iussit.
Datum Romae, ex aedibus S. Congr. pro Doctrina Fidei, die xxiv
mensis iunii, in festo Sancti Ioannis Baptistae, a. D. MCMLXXIII.
FRANCISCUS Card. SEPER
Praefectus
ffc Hieronymus Hamer Archiepiscopus tit. Lorensis
a Secretis
60 Cf. Synodus Episcoporum (1967), Relatio Commissionis Synodalis constitutae ad examen ulterius peragendum circa opiniones periculosas et atheismum, I I , 4: De theologorum opera et responsabilitate, Typis Polyglottis Vaticanis, 1967, p. 11 (L'Osservatore Romano, 30-31 oct. 1967, p. 3).
Sacra Congregatio pro Episcopis 409
SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 12 Aprilis 1973. — Cathedrali Ecclesiae Palensi praefecit Exc.
P. D. Ciprianum Urgel Villahermosa, hactenus Episcopum Calbayoga-
num.
die 25 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Thunusudensi R. P.
D. Concordium Sarte, e clero archidioecesis Cacerensis, curionem ad
Sanctam Mariam Magdalenam in oppido vulgo Bula, quem deputavit
Auxiliarem Exc.mi P. D. Theopisti Alberto, Archiepiscopi Cacerensis.
die 27 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Germani, Exc.
P. D. Iosephum Aegidium Ouellet, hactenus Episcopum Gaspesiensem.
die 10 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Alexandrinae Exc. P. D. Lau
rentium P. Graves, hactenus Episcopum titularem Vinensem.
die 12 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Hospitensi R. D. Thad
daeum Iosephum Zawistowski, sacerdotem dioecesis Lomzensis, mode
ratorem seminarii dioecesani, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D.
Nicolai Sasinowski, Episcopi Lomzensis.
die 16 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Cadurcensi R. D. Iosephum
Rabine, Canonicum Capituli Cathedralis Nannetensis.
die 12 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Umuaramensi, noviter erectae,
R. D. Iosephum Mariam Maimone, e Societate Apostolatus Catholici,
consultorem generalem eiusdem Societatis.
die 14 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Procopiensi, noviter erectae,
Exc. P. D. Iosephum Ioachim Gonçalves, hactenus Episcopum titula
rem Tanitanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Aquaenovensi in Numidia R. D.
Albanum Bortoletto Cavallin, directorem spiritus seminarii maioris
Curitibensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Petri Antonii
Fedalto, Archiepiscopi Curitibensis.
410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS
DECLARATIO
de praemittendo sacramento Poenitentiae primae puerorum Communioni.
Sanctus Pontifex Pius X, Decreto « Quam Singulari » diei 8 Augusti 1910 (A.A.S., pp. 577-583), praescripto canonis XXI Concilii Lateranensis IV innixus, statuit ut pueri, iam a discretionis aetate, sacramenta Poenitentiae et Eucharistiae reciperent. Quod praeceptum, per universam Ecclesiam in praxim deductum, plurimos vitae christianae et perfectionis spiritualis fructus attulit et etiam nunc affert.
« Addendum » vero Directorii Catechistici Generalis a Sacra Congregatione pro Clericis die 11 Aprilis 1971 promulgati (A.A.S. 1972, pp. 97-176) consuetudinem praemittendi sacramentum Poenitentiae primae puerorum Communioni his verbis firmat : « Omnibus perpensis, prae oculis habita praxi communi et generali cui per se derogari nequit sine Sedis Apostolicae beneplacito, auditis Conferentiis Episcopalibus, eadem Sancta Sedes expedire iudicat ut vigens in Ecclesia consuetudo praemittendi Confessionem primae Communioni servetur» (n. 5).
Idem documentum consideravit quasdam novas praxes alicubi introductas primum accessum ad Eucharistiam permittentes absque Poenitentiae sacramenti susceptione, sinens tantum ut illa experimenta ad tempus quidem protrahi possent « sermone cum Sede Apostolica prius habito atque cum eadem Sede... animo uno» (ibidem).
Re attente considerata ac prae oculis habitis Episcoporum optatis, Sacrae Congregationes de Disciplina Sacramentorum et pro Clericis, praesenti hoc documento, adprobante Summo Pontifice Paulo V I , declarant huiusmodi experimentis, iam duobus transactis annis, finem imponendam esse una cum conclusione anni scholaris 1972-1973, ac proinde obtemperandum ubicumque et ab omnibus Decreto « Quam Singulari » .
Datum Romae, die 24 Maii 1973.
ANTONIUS Card. S AMORE, Praefectus
IOHANNES Card. WRIGHT, Praefectus
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 411
SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE
SEU DE PROPAGANDA FIDE
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeliza
tione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de
novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 29 Ianuarii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Kohimaënsi-Impha-
lensi, noviter erectae dioecesi, praefecit R. P. Abraham Alamgimatta-
thil, Societatis Sancti Ioannis Bosco sodalem, Dibrugarhensis dioece
seos Vicarium Generalem.
die 23 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Egugensi Exc.
P. D. Antonium Hubertum Thijssen Administratorem Apostolicum
(( ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Denpasarensis, hactenus Epi
scopum Larantukanum.
die 1 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Abakalikiensi, nuper erectae
dioecesi, Exc. P. D. Thomam McGettrick, hactenus Episcopum Ogo-
giaensem.
— Cathedrali Ecclesiae Ogogiaensi Exc. P. D. Iosephum Ukpo,
hactenus Episcopum titularem Chullitanum.
— Cathedrali Ecclesiae Caiennensi R. P. Franciscum Morvan, Con
gregationis Sancti Spiritus sodalem.
die 13 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Lagosensi Exc. P. D.
Antonium Okogie, hactenus Episcopum titularem Masculitanum.
— Cathedrali Ecclesiae Oyoënsi Exc. P. D. Iulium Adelakun, hacte
nus Episcopum titularem Thunigabensem.
— Cathedrali Ecclesiae Ruyigiensi, noviter erectae dioecesi, R. D.
Ioachimum Ruhuna, e clero saeculari autochthone, rectorem maioris
Seminarii Buiumburaënsis.
die 17 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Buakensi R. D. Vitalem Ko-
menan Yao, e clero saeculari dioecesis Buakensis eiusdem Seminarii
maioris professorem.
412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
— Cathedrali Ecclesiae Kandiensi R. D. Appasinghe Paulum Perera,
nuper Vicarium Episcopalem necnon et curionem Sanctae Mariae in Ba-
dullana civitate.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cuiculitanae R. D. Gabrielem Gonsun
Ganaka, sacerdotem saecularem autochthonem, Secretariatus Episco
patus nigeriani directorem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D.
Ioannis I. Reddington, Episcopi Iosensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Masculitanae R. D. Franciscum Kofi
Anani Lodonu, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Antonii Ko-
nings, Episcopi Ketaënsis.
die lJf Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Mahengensi R. D. Patricium
Iteka, e clero saeculari, eiusdem dioecesis Vicarium Capitularem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Arenensi R. P. Rogerum Aemilium
Aubry, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, quem deputavit Vi
carium Apostolicum Reyesensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Castulonensi R. P. Henricum Bar-
tolucci, Congregationis Filiorum S. Cordis Iesu sodalem, quem depu
tavit Vicarium Apostolicum Esmeraldensem.
NOMINATIONES
Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evangeli
zatione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit :
die 18 Aprilis 1973. — R. D. Iosephum Gasi, e clero saeculari au-tochthone, Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis »
Praefecturae Apostolicae Mopoiensis.
die 7 Maii. — R. P. Danielem Martinum Spraggon, Societatis Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill sodalem, Praefectum Apostolicum
de Insulis Falkland seu Malvinis.
die 25 Maii. — R. P. Iosephum Albertum Llaguno, Societatis Iesu, Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis » Vicariatus
Apostolici Tarahumarensis.
die 15 Iunii. — Exc. P. D. Eugenium Kabanga, Archiepiscopum Lubumbashiensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante » dioe
cesis SaJcaniensis.
Tribunal Vicariatus Urbis 413
ACTA TRIBUNALIUM
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS
Citatio edictalis
ROMANA
Nullitatis matrimonii (Tramo - Matuglia)
Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ivankae Ma
tuglia in causa de qua supra conventae, eandem citamus ad comparen
dum, in sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Roma, Piazza S. Giovanni
in Laterano, 6), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum,
in diem 30 octobris 1973, hora 12, pro concordatione sequentis dubii :
An constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque, notitiam habentes
actualis commorationis praedictae dominae Ivankae Matuglia, curare
debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.
Philippus Giannini, V. Off. Iudex Instructor
Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 5 mensis iulii a. 1973.
Franciscus Maggi, V. Cancellarius
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Ivanka Matuglia, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Giovanni in Laterano, 6 - Roma), le 30 octobre 1973, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté :
Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Ivanka Matuglia, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Lunedì 11 Giugno 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor ABDELMALEK BERGAOUI, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Tunisia.
Venerdì 15 Giugno 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor REIDE WILES , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica di Liberia.
Lunedì 18 Giugno 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza SANGOULÉ LAMIZANA,
Presidente della Repubblica dell'Alto Volta.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
30 giugno 1973. S. E. Mons. Storero Luciano, Arcivescovo tit. di Tigim-ma, Pro-Nunzio Apostolico nelle Repubbliche del Camerun e del Gabon, e Delegato Apostolico nella Repubblica della Guinea Equatoriale.
2 luglio » S. E. Mons. Antonetti Lorenzo, Arcivescovo tit. di Ro-selle, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica dello Zaire.
4 » » S. E. Mons. Paro Gino, Arcivescovo tit. di Torcello, Pro-Nunzio Apostolico in Australia.
11 » » S. E. Mons. Mees Joseph, Arcivescovo tit. di Ieper, Nunzio Apostolico in Paraguay.
li » » S. E. Mons. Graveiii Giovanni, Arcivescovo tit. di Suas, Nunzio Apostolico nella Repubblica Dominicana.
Diarium Romanae Curiae 415
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Membri del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica :
31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Bertoli Paolo; Mozzoni Umberto; Palazzini Pietro.
Votante del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica:
— il Rev. P. Varalta Zaccaria, O.F.M. Cap.
Membri del Segretariato per i Non Cristiani:
31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Yoshigoro Taguchi Paul; Darcy Freeman James;
— gli Ecc.mi Monsignori : D'Souza Patrick, Vescovo di Varanasi ;Mudartha Baptist, Vescovo di Jhansi; Col-man Gomis Oswald Thomas, Vescovo tit. di Mulia; Carretto Peter M., Vescovo di Surat Thani; Lokuang Stanislaus, Arcivescovo di Taipeh; Dalmais Paul, Arcivescovo di Fort-Lamy; Wakefìeld Baum William, Arcivescovo di Washington ; Tshibangu Thar-cisse, Vescovo tit. di Scampa; Teissier Henri, Vescovo di Oran ; Collini André, Arcivescovo tit. di Salpi ; Teixeira Gurgel Mario, Vescovo di Itabira.
Consultori del Segretariato per i Non Cristiani:
31 marzo 1973. P. Chiocchetta Pietro, F.S.C.I. ; D. Dirven Peter; P. Jomier Jacques, O.P.; P. Lelong Michel, P.B.; P. Mwya Paul, S.I.; P. Fitzgerald Michael, P.B. ; P. Borrmans Maurice, P.B. ; P. Roest Orollius Ary, S.I. ; P. Gómez Nogales Salvador, S.I. ; P. Shih Ioseph S.I.; P. Sirieda Giovanni, S.D.S.; P. Zago Marcello, O.M.I. ; D. Nambiaparambil Albert; D. Ama-lorpavadass D. Simon; D. de Smet Richard; D. Diouf Leon; P. Arboleda José Raphael, S.I. ; P. Shorter Aylward, P. B. ; D. Sanon Anselme; D. Mulago Vincent; Sig. Botto Oscar ; Sig. Oberhammer Gerhard ; sig. Grottanelli Vinigio ; Sig.ra Scalabrino Borasani G. ; Sig.na Siauve Suzanne.
Membri del Segretariato per l'Unione dei Cristiani:
31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali : Philippe Paul ; Pignedoli Sergio; Volk Hermann;
— gli Ecc.mi Monsignori : Bartoletti Enrico, Arcivescovo già di Lucca; Yago Bernard, Arcivescovo di Abidjan; Soekata Leo, Arcivescovo di Djakarta; Teixeira Gurgel Mario, Vescovo di Itabira; Brendan Daly Cathal,
416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Vescovo di Ardagh ; Trabalzini Dino, V escovo di Rieti ; Miziolek Wladyslaw, Vescovo tit. di Presidio.
Consultori del Segretariato per VUnione dei Cristiani:
31 marzo 1973. S. E. Mons. Gantin Bernardin, Segretario della Sacra Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli; S. E. Mons. Muga vero Francis J., Vescovo di Brooklyn; S. E. Mons. Braun Johannes Georg, Vescovo tit. di Puzia di Bizacena; Mons. Mahowald Bichard; D. Coughlin Peter; D. Hotchkin John; D. Stranski Thomas ; D. Marins José; D. Desseaux Jacques; D. Stewart Richard; D. Scheele Werner Paul; D. Salachas Dimitri; P. Mweng Charles, S.I.; P. Dognin Paul, O.P. ; P. Tucci Roberto, S.I. ; P. De Vries Wilhelm, S.I.; P. Kempf Friedrich, S.I. ; P. de la Potterie Ignace, S.I. ; P. O'Connell Patrick, S.I.; P. Le Deault Roger, C.S.Sp. ; P. Bo-nadio Jean de la Croix; P. van Asdonk Godfrey, S.M.M.
Membri della Pontifìcia Commissione per l'interpretazione dei Decreti del Concilio Vaticano II:
31 marzo 1973. gli E.mi Signori Cardinali: Tabera Araoz Arturo; Wright John Joseph; Palazzini Pietro; gli Ecc.mi Monsignori : Lourdusamy D. Simon, Arcivescovo già di Bangalore; Sabattani Aurelio, Arcivescovo tit. di Giustiniana Prima; Oasoria Giuseppe, Arcivescovo tit. di Vescovio.
10 luglio 1973. il Rev.mo Mons. Rossano Pietro, Segretario del Segretariato per i Non Cristiani;
16 » » S. E. Mons. Enrici Domenico, Arcivescovo tit. di Ancusa, Delegato per le Rappresentanze Pontificie.
NECROLOGIO
21 giugno 1973. Mons. Guffens Joseph, Vescovo tit. di Germaniciana. 27 » » Mons. Dixneuf Léon, Vescovo tit. di Vassinassa. 28 » » Mons. Ménard Jean Ernest, Vescovo di Rodez. 29 » Mons. Vos Jan, Vescovo tit. di Cnido. 10 luglio » Mons. García y Goldáraz José, già Arcivescovo di Va
lladolid. 11 » » E.mo Signor Cardinale Zerba Cesare, del Titolo di No-
stra Signora del Sacro Cuore in Piazza Na vona.
13 Mons. O'Connor William Patrick, già Vescovo di Ma dison.
An. et rol. LXV 31 Augusti 1973 N. 8
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
KOHIMAENSIS - IMPHALENSIS
Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Dibrugarhensi nova conditur
Sedes nomine « Kohimaënsis - Imphalensis ».
P A U L U S E P I S C O P U S S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M R E I M E M O R I A M
Christi iussum : « Euntes in mundum universum, praedicate evange
lium omni creaturae » cetera (Marc. 16, 15), etsi stimulis haud mollibus
eos excitat omnes, qui sanctorum Apostolorum dignitatem participant,
acrius tamen Nos impellit et urget, qui, beatissimi Petri successores,
iidemque Ecclesiae sanctae naviculae gubernatores, cum eodem Christi
Apostolo et auctoritatem, et potestatem, et sollicitudines societatis chri
stianae universae administrandae communicamus. Quam ob rem, cum
Sacrae Congregationi pro Gentium Evangelizatione visum sit in India
novam constituere dioecesim, Nos id rati haud parum prodesse fidei
christianae ibi loci propagandae, post venerabilem Fratrem auditum
Ioannem Gordon, Archiepiscopum titulo Nicopolitanum ad Nestum,
eundemque in India Pro-Nuntium, atque Ordinarium cuius interesset,
re bene reputata, haec statuimus. A dioecesi Dibrugarhensi eam partem
27 - A . A . S.
418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
detrahimus quae civiles districtus, quos dicunt, Nagaland et Manipur complectitur; quo territorio novam dioecesim constituimus, Kohimaën-
sem-Imphalensem appellandam ab eius territorii civitatibus principibus. Eius autem limites iidem erunt atque duorum districtuum e quibus coalescit ; fines, qui sequuntur : ad septemtrionem, regio Nagaland, ut civili lege determinatur; ad orientem solem, Mandalayensis archidioecesis; ab ortu solis ad occidentem, Ecclesia Silcharina; ad occidentem vero, regio Tezpurensis dioecesis. Nova Ecclesia praeterea subiecta erit tamquam suffraganea metropolitanae Sedi Shillongensi-Gauhatinae ; eius cathedra in urbe Kohima erit, in templo nempe eius praecipuo. Statuimus etiam ut Canonicorum loco Consultores dioecesani deligantur, qui Episcopo assint consilio, opera. Cetera iure Canonico temperentur. Quae autem his Litteris iussimus, venerabilis Frater Ioannes Gordon ad exitum deducet, vel quem ipse legaverit, factis necessariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur, atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittantur.
Ultimum, volumus, ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in posterum vim suam habeant rataeque habeantur.
Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
£8 ALOISIUS Card. TRAGLIA AGNELLUS Card. Rossi S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Rodomons Galligani pro Apostolicae Cancellariae Regente
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Ioannes Coppa, Proton. Apost. s.n. Loco © Plumbi
In Secr. Status tab., n. 281157.
Acta Pauli Pp. VI 419
I I
A B A K A L I K I E N S I S
Detracta quadam parte a dioecesi Ogogiaensi, nova dioecesis constitui
tur, « Ahakalikiensis » nomine.
P A U L U S E P I S C O P U S S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M R E I M E M O R I A M
Inter tot acerbitates, quae animo Nostro sollicitudines afferunt haud minimas, id Nobis, sanctae Christi plebis rectori, magno est solacio : cognoscere nempe de perpetua atque constanti fidei nostrae progressione apud varios terrae populos, qua et christiana religio feliciter propagatur, et lux divina terris redditur, et salus, per Christi dolores et cruciatus redimendis hominibus parta, cum ipsis communicatur. Quam ob rem, cum id etiam in Nigeriae regione factum sit, atque igitur S. Congregatio pro Gentium Evangelizatione, audito venerabili Fratre Amelio Poggi, Archiepiscopo titulo Cercinitano atque in Africa Media et Occidentali Apostolico Delegato, in eam opinionem venerit, ut detracto aliquo territorio ab Ecclesia Ogogiaensi novam dioecesim conderet, Nos, negotio bene reputato, haec statuimus atque censemus. A dioecesi Ogogiaensi eam partem separamus, quae ad foederatas civitates Nigeriae pertinet, quaeque populari lingua East Central State cognominatur, cum eaque dioecesim novam constituimus, ab urbe eius praecipua Abalcalikiensem appellandam atque metropolitanae Sedi Onitshaënsi subiciendam tamquam suffraganeam. Conditae Ecclesiae Sedem atque Episcopi domicilium in eadem urbe Abakaliki collocamus, cathedramque in templo eius principe poni statuimus, S. Teresiae a Iesu Infante sacro, factis nempe iuribus talium templorum propriis. Item decernimus, ut si Canonicorum collegium condi nequeat, eorum loco Consultores dioecesani deligantur, ad tempus, qui Episcopo consilio, opera assint. Cetera ad iuris communis normam omnino temperentur. Hae autem Litterae Nostrae ad exitum deducantur a Venerabili Fratre Amelio Poggi, cuius mentio incidit, vel ab eo quem ipse delegaverit, factis ad rem facultatibus necessariis. Qui vero negotium confe-cerit, documenta exaranda curet, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione cito mittat.
420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ceterum volumus, ut hae Litterae sive nunc sive in posterum vim
suam habeant, item et effectus, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno
Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri
decimo.
IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Eduardus Martínez Adsessor
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Secr. Status tab., n. 234572.
I I I
BARRETENSIS
Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Iaboticaballensi nova quaedam conditur, nomine « Barretensis ».
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Adsiduum studium ad id pro apostolico officio Nostro conferentes,
ut salutifera Christi lex et latius et aptius in hominum cognitionem
perferatur inque eorum mentibus stabiliatur, iis libenter obsecundamus
inceptis, quae catholicarum rerum incremento inservire censeamus. De
sententia igitur sive venerabilis Fratris Humberti Mozzoni, olim Ar
chiepiscopi titulo Sidetani et in Brasilia Apostolici Nuntii, sive Sacrae
Congregationis pro Episcopis, precibus accendendum esse statuimus Ve
nerabilis Fratris Iosephi Verani, Episcopi Iaboticaballensis, qui, audita
Conferentia Episcopali Brasiliana, ab Apostolica Sede petiit, ut certis
e sua dioecesi detractis territoriis alia constitueretur, ac sequentia
decernenda. A dioecesi Iaboticaballensi territoria separamus munici-
piorum, vulgo Barretos, Olimpia, Guaira, Miguelópolis, Morro Agudo,
Colina, Ipuä, Severínia, Cajobí, Guarací, Jaborandí, Colombia iisque
dioecesim constituimus, Barretensem appellandam iisdemque terminan-
dam finibus ac municipia, quae diximus. Novae dioecesis sedes episco
palis in urbe vulgo Barretos erit, episcopalis vero magisterii cathedra
Acta Pauli Pp. VI 421
in templo curiali ibidem exstante, Spiritui Sancto dicato, cui cathe
dralium sacrarum aedium iura tribuimus. Episcopo autem, praeterquam
iura damus, obligationes etiam congruas imponimus, Episcoporum pro
prias. Mandamus praeterea ut eadem dioecesis suffraganea sit metropoli
tanae Sedi Rivi Nigri, sic ut Episcopus eiusdem Metropolitae ; ut Cano
nicorum collegium condatur, ad normas per alias Apostolicas Litteras
edendas, utque interea consultores dioecesani deligantur, Episcopum
iuvaturi ; ut mensam episcopalem, quae dicitur, Curiae emolumenta
constituant, a fidelibus sponte oblatae pecuniae, bona dioecesi Barre-
tensi obvenientia ad normam canonis 1500 Codicis Iuris Canonici ; ut
seminarium struatur, servatis praescriptis iuris communis, normis
Decreti Concilii Vaticani II « Optatam totius » peculiaribusque regu
lis Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica, utque iuvenes qui
animi virtutibus ingeniique acie praestent Romam mittantur, in Ponti
ficium Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologicisque
disciplinis imbuendi ; ut quod dioecesis regimen spectat, administratio
nem, vicarii capitularis electionem, fidelium iura et onera, aliaque id
genus praescripta Iuris Canonici serventur diligenter; ut, dioecesi
rite constituta, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius
territorio beneficium vel officium habeant, ceteri autem clerici semina-
riique tirones ei, in qua legitime degant ; ut denique acta et documenta
novam dioecesim spectantia, ad eius Curiam mittantur, in tabulario
custodienda. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat qui Nun
tiaturam Apostolicam in Brasilia regit, vel ab eo delegatus sacerdos ;
qui vero negotium perfecerit sueta documenta exaret et ad Sacram Con
gregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa.
Hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus eiusque decreta religiose servari vimque suam habere.
Datum Romae, apud S. Petrum, die quartodecimo mensis Aprilis,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT SEBASTIANUS Card. BAGGIO Secretarius Status S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Eduardus Martínez Adsessor
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eugenius Sevi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Secr. Status tab., n. 235187.
422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I V
UMU AR AMENSIS
Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Campi Moranensis, nova con
ditur nomine « Umuaramensis ».
P A U L U S E P I S C O P U S S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M R E I M E M O R I A M
Apostolico officio, quod Nobis divinitus commissum est, perquam
diligenter fungi studentes, in id peculiari sedulitate incumbimus, ut,
ad aptius fidelium necessitatibus consulendum, novas in Ecclesia dioe
ceses quandoque constituamus. Petenti ideo Venerabili Fratri Eliseo
Simoes Mendes, Episcopo Campi Moranensis, qui hoc super negotio
Conferentiam Episcopalem Brasilianam audivit, ut e dismembrata dioe
cesi sua alia excitaretur, accedendum esse censuimus atque, de sententia
sive Sacrae Congregationis pro Episcopis sive Venerabilis Fratris Nostri
Humberti S.R.E. Cardinalis Mozzoni, olim in Brasilia Apostolici Nun
tii, sequentia decernimus. Summa Nostra potestate a dioecesi Campi
Moranensis territoria municipiorum separamus, quae vulgo appellantur
Altönia, Alto Piriquí, Cianorte, Cidade Gaucha, Cruzeiro de Oeste,
Guaporema, Icaraíma, Indianópolis, Iporá, Japurá, Maria Helena,
Nova Olimpia, Pérola, Rondón, Sao Tomé, Tapejara, Tapira, Tunéiras
de Oeste, Umuarama et Xanbrê, iisque novam dioecesim condimus,
Umuaramensem appellandam iisdemque terminandam finibus ac simul
sumpta municipia quae diximus lege civili terminan tur. Statuimus
praeterea ut novae dioecesis sedes in urbe Umuarama sit, templum vero
cathedrale sacra aedes ibidem extans atque Sancto Spiritui dicata,
habeatur, cum iustis iuribus ; ut suffraganea sit metropolitanae Sedi
Londrinensi, itemque Episcopus sacro eiusdem Ecclesiae Metropolitae;
ut in eadem Canonicorum collegium, per alias tamen sub plumbo Litte
ras, condatur, utque interea consultores dioecesanos Episcopus deligat,
ad normam iuris communis; ut mensa episcopalis constituatur Curiae
emolumentis, fidelium sponte oblatis pecuniis atque bonorum parte, quae
ei iuxta canonem 1500 C.I.C. obvenient ; ut ad seminarii aedificationem
quod attinet, praescripta iuris canonici serventur, prae oculis habitis
normis decreti « Optatam totius » Concilii Vaticani I I , atque peculiares
Acta Pauli Pp. VI 423
regulae Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica, eiusdemque alumni sive virtute sive ingenii acie praestantes Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologi-cisque disciplinis imbuendi; ut ad regimen et administrationem quod spectat, Vicarii Capitularis electionem, fidelium iura et onera, alia id genus sacri canones serventur ; ut simul ac dioecesis IJmuaramensis rite constituta sit, eo ipso sacerdotes Sedi illi censeantur addicti, in cuius territorio beneficium vel officium habeant ; ceteri vero clerici seminariique tirones ei, in qua legitime degant; ut denique acta et documenta quae eiusdem dioecesis clericos, fideles et bona temporalia respiciant, in eius Curiam mittantur, in tabulario religiose custodienda.
Haec quae praescripsimus ut ad effectum adducantur ille curet qui exsecutionis tempore Nuntiaturam Apostolicam in Brasilia regit, vel ab eo delegatus sacerdos ; qui autem negotium perfecerit congrua documenta ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittat, de more signata sigilloque impressa.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse volumus, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto et vicesimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT SEBASTIANUS Card. BAGGIO
Secretarius Status S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Eduardus Martínez Adsessor
© Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco Plumbi
In Secret. Status tab., n. 2S8102.
424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
V
PROCOPIENSIS
Quibusdam detractis territoriis a dioecesi Iacarezinhoënsi nova alia
conditur, nomine « Procopiensis ».
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Votis et precibus concedere cupientes Venerabilis Fratris Petri Fi-
lipak, Episcopi Iacarezinhoënsis, qui, post auditam Conferentiam
Episcopalem Brasilianam, ab Apostolica Sede petiit, ut e perampla sua
alia excitaretur dioecesis, Nos, de sententia sive Venerabilis Fratris
Nostri Humberti S. R. E. Cardinalis Mozzoni, olim in Brasilia Apo
stolici Nuntii, sive Sacrae Congregationis Pro Episcopis, apostolica
Nostra potestate haec, quae sequuntur decernimus et iubemus. A dioe
cesi Iacarezinhoënsi territoria separamus municipiorum, quae vulgo
appellantur Assai, Congonhinhas, Cornelio Procopio, Curiuva, Jatai-
zinho, Leópoli, Nova Fatima, Nova América da Colina, Rancho Alegre,
Santa Cecilia do Pavâo, Santa Mariana, Santo Antonio do Paraíso,
Sao Geronimo do Amoreiral, Sapopema, Sertaneja et Urai, iisque novam
dioecesim constituimus Proeopiensem appellandam iisdemque terminan-
dam finibus ac municipia, quae diximus, per legem civilem terminantur.
Mandamus praeterea ut Episcopi sedes in urbe vulgo Cornelio Procopio
ponatur, magisterii vero episcopalis cathedra in templo ibidem exstante,
Christo Regi dicato, quod cathedrale habebitur, cum iustis iuribus, sic
ut Episcopo obligationes imponimus, eius officii proprias ; ut suffraganea
sit metropolitanae Sedi Londrinensi, itemque Episcopus eiusdem Sedis
Metropolitae ; ut Canonicorum collegium condatur, per alias tamen sub
plumbo Litteras, intereaque consultores dioecesanos ad normam iuris
deligantur ; mensam episcopalem constituant Curiae emolumenta, a fide
libus sponte oblata pecunia bonorumque pars conditae dioecesi obveniens
ad normam canonis 1500 C.I.C. ; ut ad seminarii erectionem alumnorum-
que educationem quod attinet serventur normae iuris communis atque
Sacrae Congregationis pro Institutione Catholica, prae oculis habito
decreto Concilii Vaticani II « Optatam totius », iuvenesque qui sive animi
Acta Pauli Pp. VI 425
virtutibus sive ingenii acie praestent Romam mittantur, in Pontificium
Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologicisque discipli
nis imbuendi ; ut ad dioecesis regimen et administrationem quod spectat,
Vicarii Capitularis electionem, fidelium iura et onera, quae sacri canones
praescribunt ad amussim serventur; ut, his Litteris ad effectum ad
ductis, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur addicti, in cuius territorio
beneficium vel officium habeant ; ceteri vero clerici seminariique tirones
ei, in qua legitime degant; ut acta denique et documenta dioecesim
Procopiensem respicientia, ad eius Curiam mittantur, in tabulario reli
giose custodienda. Haec quae praescripsimus ad effectum adducat qui
tempore exsecutionis Apostolicam Nuntiaturam in Brasilia regat, vel
ab eo delegatus sacerdos; qui vero negotium perfecerit congrua docu
menta exaret et ad Sacram Congregationem pro Episcopis mittat, de
more signata sigilloque impressa.
Hanc Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volu
mus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est
religiose serventur atque igitur vim suam habeant.
Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto et vicesimo mensis Maii,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT SEBASTIANUS Card. BAGGIO
Secretarius Status S. Congr. pro Episcopis Praefectus
Eduardus Martínez Adsessor
ffi Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco © Plumbi
In Secret. Status tab., n. 288265
426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Templo Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae in archidioecesi
Ovetensi titulus Basilicae Minoris defertur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Qui in beatissimi Petri locum benigno Dei consilio successimus, in omnibus sane quae sive cogitamus sive agimus, eo studia Nostra spectant, ut nullius rei, praeter maius christiani populi commodum, rationem habeamus. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Gabinius Díaz Merchán, Archiepiscopus Ovetensis, suo ipsius nomine atque cleri ac populi totius archidioecesis id a Nobis petierit, ut templum paroeciale Beatae Mariae Virgini sacrum titulo Basilicae Minoris decoraremus, Nos, tum tanti Praesulis optatum respicientes, tum templi ipsius antiquitatem ac maiestatem, tum denique insignem populi pietatem, quae vivax ibidem alitur, scilicet ea probantes quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino hac de re decreverit, factis a Nobis facultatibus, admotis precibus aeque concedimus. Placet ergo templum Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae, cuius mentio facta est, ad gradum et dignitatem Basilicae Minoris tolli, omnibus cum iuribus atque liturgicis concessionibus rite competentibus, servatis nempe iis, quae iuxta decretum « de Titulo Basilicae Minoris » , die vi mensis Iunii, anno MCMLXVIII factum, servanda sunt. Ceterum ea quae iussimus volumus ut rata atque firma sint, sive nunc sive in posterum, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXV mensis Aprilis, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £B Sigilli
In Secr. Status tab., n. 282482.
Acta Pauli Pp. VI 427
I I
Templum S. Zenonis, in dioecesi Veronensi, ad gradum et dignitatem
Basilicae Minoris evehitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Venerabilis Frater Iosephus Car-
raro, Veronensis dioecesis Antistes, de sua Ecclesia sollicitus, sic
ut Patrem frequentissimi gregis addecet, a Nobis petiit, idque suo
suorumque tum cleri tum populi nomine, ut S. Zenonis templum, in
sua dioecesi sanctissimum, ad gradum et dignitatem Basilicae Minoris
eveheremus. De templo, enim, agitur antiquitate venerabili, arte et
maiestate admirabili, monumentis omne genus insigni, fama egregio-
rum virorum celeberrimo. Accedit quod flamma pietatis, a Sancto illo
Ecclesiae Veronensis patre excitata, et crevit per saecula, et, nostra
adhuc aetate, viva splendescit. Quae cum ita sint, Nos, quibus sollemne
semper fuit quidquid in Dei gloriam Sanctorumque honorem cederet
curare, certa spe augendae populi pietatis, ea quae Sacra Congregatio
pro Cultu Divino hac in re statuerit libenti animo probantes, Vero
nensis Pastoris precibus concedimus. Quam ob rem, placet templum
paroeciale et abbatiale S. Zenoni dicatum in dioecesi Veronensi titulo
ac dignitate Basilicae Minoris honestari, factis iuribus atque liturgicis
concessionibus talium aedium sacrarum propriis, servatis tamen iis
quae servanda sunt, iuxta Decretum « De titulo Basilicae Minoris »,
die vi mensis Iunii anno MDCCCCLXVIII factum. Ceterum volumus, ut
hae Litterae Nostrae sive nunc sive in posterum efficaces sint, contra
riis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xvi mensis
Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco ££ Sigilli
In Secr. Status tab., n. 234588.
428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I I
Templum paroeciale S. Annae in urbe Kodén in dioecesi Siedlcensi, ad
dignitatem Basilicae Minoris evehitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Tum Romani Pontifices, maiores
Nostri, per saecula, tum etiam Nos, qui Dei consilio et voluntate Ec
clesiae sanctae, seu ((chiaritati)) (S. Ignatius, Ad Rom., Prol.), prae-
sidemus, nobilissimum Poloniae populum singulari semper amore et
studio prosecuti sumus; quod sane poscebant tum fides huius gentis
sancta et incorrupta, tum perpetua erga Romanam Ecclesiam cultus et
reverentia, tum denique summa in Deum in eiusque Sanctos pietas, quae
christifidelium animos nullo non tempore imbuit. Quam ob rem, cum
Venerabilis Frater Ioannes Mazur, Episcopus Siedlcensis, seu Podla-
chiensis, ab hac Apostolica Sede suo clerique populique nomine id
petiisset, ut templum S. Annae in pago vulgo Kodén, qui est in sua
circumscriptione, ad dignitatem Basilicae Minoris tolleretur, Nos, ra
tione habita tum sacri Antistitis, qui poposcit, tum templi, antiquitate,
arte, religione in Deum, pietate in castissimum Christi Matrem insignis,
bene fieri censuimus, si admotis precibus concederemus. Eo ergo pro
bantes, quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino, factis a Nobis facul
tatibus, statuit, quam libenter templum Beatae Annae, in urbe Kodén,
titulo ac dignitate Basilicae Minoris honestamus, cum omnibus iuribus
atque liturgicis concessionibus rite competentibus, servatis tamen iis
quae iuxta decretum « De titulo Basilicae Minoris », die vi mensis
Iunii, anno MDCCCCLXVIII, factum, servanda sunt. Ceterum quae per
has Litteras iussimus, sive nunc sive in posterum firma erunt, suosque
effectus habebunt. Contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die x ix mensis
Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £B Sigilli
In Secr. Status tab., n. 237077.
Acta Pauli Pp. VI 429
I V
Collegio Slovenico in Urbe Pontificii nomen tribuitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Maternas curas in sacra seminaria
similesque pietatis ac doctrinae sedes Ecclesia intendit, quippe quibus
spes eius non paulum contineatur. Cuius modi domibus praesertim haec
alma Urbs honestatur, ut alumni, e variis orbis catholici regionibus
oriundi, in ipso veluti Ecclesiae centro instituantur. Quarum in numero
est Collegium Slovenicum, impigro labore et benef actor um liberalitate
anno MCMLX conditum. Cupiens vero hoc opus, Apostolicae Sedis mu
nere, magis ornare et augere et Petrianae Cathedrae arctius devincire,
Venerabilis Frater Iosephus Pogacnik, Archiepiscopus Labacensis, no
mine Episcoporum Sloveniae, Nos rogavit, ut iis aedibus nomen Pon
tificii Collegii benigne tribueremus. Quibus precibus libenter admissis,
hisce Litteris Nostraque auctoritate, certa scientia ac matura delibe
ratione Nostra Collegium Slovenicum, in hac Urbe extans, Pontificium
edicimus idemque omnibus honoribus et privilegiis, quae huiusmodi
titulo respondent afficimus. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec
statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces
iugiter exstare ac permanere; suosque effectus plenos et integros sor
tiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc
et in posterum plenissime suffragari.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x ix
mensis Iunii, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £B Sigilli
In Secret. Status tab., n. 235999.
430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
V
In Nova Zelandia Apostolica Nuntiatura constituitur, Sede in urbe vulgo
Wellington posita.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Qui in beatissimi Petri locum ad hoc suffecti sumus, ut quantum maxime posset, susceptam causam christiani populi regendi tuer emus, id semper et consilio et prospicien-tia Nostra curavimus, ut cum omnibus gentibus communes necessitudines constitueremus. Amicitia enim sancte comparata, et assiduus inter Apostolicam Sedem et nationes usus, et arctius coniunctionis vinculum, quantum pacis, et prosperitatis, et concordiae quantaque progressionis semina tum societati civili tum ipsi Ecclesiae inferant, nemo non videt. Quam ob rem, volentes amicitiam confirmare, quae huic beati Petri Sedi cum Civitate Novae Zelandiae iam pridem esset, bene fieri censuimus, si in eadem Republica Nuntiaturam Apostolicam, Delegationis loco, constitueremus. Qua de causa, re bene considerata, auctoritate Nostra Apostolicam Nuntiaturam in Nova Zelandia condimus, Sede in urbe Velling-tonio collocata, factis nempe talis instituti iuribus impositis obligationibus; id simul statuentes, ut Delegatio Apostolica quae in eadem urbe est, in posterum Delegatio Apostolica Oceani Pacifici cognomi-netur. Quae autem per has Litteras Nostras iussimus sive nunc sive in posterum rata habeantur suosque effectus promereant.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xx mensis Iunii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco © Sigilli
in Secret. Status tab., n. 227618.
Acta Pauli Pp. VI 431
EPISTULAE
I
Rev.mo P. D. Constanti Bouchaud, Presbyterorum a S. Sulpitio summo
moderatori, Capitulo generali eiusdem Societatis celebrato.
Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quae ad Nos scripsisti de consultis et propositis Societatis, cui praees, Presbyterorum a S. Sulpitio, postquam Capitulum Generale celebratum est, quod, affulgente lumine decretorum a Concilio Vaticano Secundo latorum, vitam ipsius novis viribus studuit augere ad novasque necessitates accommodare, ea fuerunt Nobis laetitiae causa et spem confirmarunt circa opus summi momenti, quod in sacerdotali institutione versatur.
Institutum vestrum Ioannes Iacobus Olier, vir praestantissimus, saeculo xvn, difficilibus quidem temporibus excitavit, ut, secundum mentem Patrum Concilii Tridentini, sacerdotii candidatos in seminariis recte formaret ; videlicet ut imprimis educatores, specialibus mentis animique dotibus ornati, componerentur ad tanti ponderis negotium. Etenim si, ut Concilium Vaticanum Secundum asseveravit, seminarium est (( cor dioecesis », opus Presbyterorum a S. Sulpitio ad ipsum cor Ecclesiae pertinet. Societas ergo, felicibus aucta incrementis et in nonnullas nationes propagata, optime meruit et actionem suam salutarem per sacerdotes, quos instituerat, magnopere amplificavit.
Ea autem munera sua exsequitur hac aetate, qua sacerdotium ministeriale aliaque bona religionis non raro in dubitationem vocantur et auctoritati probatisque institutis nonnumquam repugnatur. Noverint ergo Presbyteri a S. Sulpitio his ipsis temporibus se esse debere testes sacerdotii Iesu Christi et hoc spiritu imbuendos sibi sacrorum alumnos. Ex eodem sacerdotio derivandae sunt virtutes, quas colant oportet ii, qui in sortem Domini sunt vocati. In quibus memoranda videtur oboedientia, supernaturali ratione accepta; ad hanc enim quod attinet, recogitentur verba, quae in Ratione Fundamentali Institutionis sacer
dotalis, anno 1970 edita, continentur: « A d Moderatores ... spectat iuvenes ad veram maturamque oboedientiam instituere, Christo confisos, qui oboedientiam a suis quidem quaesivit, sed prius sese exemplar eiusdem virtutis exhibuit, idemque gratia sua semetipsum in nobis oboedientiae principium fecit » - 1
1 A.A.S. 62 (1970), p. 355.
432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Verumtamen in oboedientia tota seminarii communitas, sive mode
ratores, qui auctoritatem suam, caritate serviente felices, oportet exer
ceant, sive alumni, Dei voluntatem exquirere debet atque implere. Omnes
igitur circa eam conscientiae officio tenentur, quamvis in diversis
gradibus sint constituti. Curandum etiam erit, ut haec oboedientia,
plena et sincera, Ecclesiae visibili capiti et proprio Episcopo a can
didatis praestetur, « ut per sacerdotium fiant eius fidi cooperatores » . 2
Conitendum est quoque, ut alumni sibi penitus persuasum habeant
sacrum caelibatum peculiare esse donum Dei, cum sacerdotio ministe
riali in Ecclesia ritus Romani coniunctum, eumque sibi esse libere nul
laque condicione interposita eligendum. Hoc vero donum supernum
nequit custodiri nisi vita vere spirituali, precatione, privata et liturgica,
ac Sacramentorum usu, necnon prudentia suique voluntaria abnegatione.
Quod ad Sacramentorum usum pertinet, est maxime commendanda SS.
Eucharistia, qua auctor gratiae ipse continetur atque recipitur. Ad
quod divinum Sacramentum proxime ordinatur sacerdotium, siquidem
presbyter est, virtute superna, illius generator ac distributor.
Pietas etiam erga Deiparam Mariam, quae cum sacerdotio tot habet
necessitudines, maximam affert utilitatem « paedagogicam ». Si enim
recte intellegitur et exercetur, voluntatem promptam reddit ad ea
implenda, quae officium, utpote manifestatio voluntatis divinae, impor
tat, adigit ad Christum imitandum, singulare confert patrocinium il
lius, quae praedicata est « gratia plena ».
Novimus quidem vos huic institutioni spirituali primas partes me
rito tribuere, ut vocatio, in qua interventus divinus deprehenditur —
hunc etiam per totius vitae cursum fieri contingit — maturescat et
fructus uberes edat. Quodsi alumni seminarii cum praepositis unam
quasi communitatem oportet efficiant,3 tamen singuli candidati habeant,
secundum Instituti vestri normas et consuetudines, suum spiritus mode
ratorem .
Sed etiam doctrinae pabulum a vobis est alumnis sacrorum porri-
gendum : qua ex parte iuvat id in lumine ponere, quod cordi est vobis,
scilicet ut magister imprimis amorem veritatis animis inculcet neque
umquam obliviscatur se esse debere candidatis testem fidei et institu-
torem ad fidem. Itaque magistris in seminario haec duo erunt atten-
2 Cfr. Inst. Fundam., ibid. 3 Cfr. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 5.
Acta Pauli Pp. VI 433
denda : et fidelitas servenda doctrinae revelatae, cuius quidem inter
pretatio authentica est penes Ecclesiae Magisterium, et mens patens
quaestionibus, quae in hoc mundo, qui continenter mutatur, agitantur.
Ad Magisterium quod attinet, liceat iterare ea, quae olim ad sodales
Conventus spectantis ad theologiam Concilii Vaticani Secundi diximus,
siquidem non raro arcta illa ratio inter Theologiam et Magisterium
extenuatur : « illud maximi momenti est, quod magisterio et Theologiae
communis est radix scilicet divina Revelatio, quae per Spiritum Sanctum
Catholicae Ecclesiae tradita est, in eaque asservatur. Etenim probe
nostis Ecclesiam, cum a Conditore suo mandatum accepisset nuntiandi
Evangelium omnibus gentibus, ad huiusmodi munus rite explendum
constitutam esse fidissimam veritatis magistram et charismate indefecti-
bilis veritatis vigere » . 4
Presbyter autem omnibus numeris non est perfectus, cum seminarium
post emensa studiorum curricula relinquit, sed ei auxilia praebeantur
oportet per vitae sacerdotalis decursum, ita ut doctrinam valeat amplius
et penitius pervestigare et studium vitae spiritualis et pastoralis reno
vare. Gaudemus sane, quod vobis propositum est, ut ad hanc rem curas
intendatis et ut nonnulli ex vobis speciali ratione ad eiusmodi rem
agendam praeparentur. Quod quidem postulationibus Concilii Vaticani
Secundi plane respondet.5
Cum igitur virtutes e Christi sacerdotio manantes iis, qui curae
vestrae sunt commissi, ingerere earumque mentes doctrina excolere
studetis, fidem profitemini in munus Ecclesiae eademque illos infiammare
satagitis. Huius profecto fidei luce collustretur oportet opus insti
tutionis, ut vere sit efficax animosque accendat.
Simul vero persuasum sit vobis, quamvis difficultatibus quibusdam
in praesenti laboretis, Institutum vestrum his ipsis temporibus nihil
momenti, nihil utilitatis, nihil necessitatis amisisse. Qui servi fideles
Ecclesiae fuistis superioribus saeculis, scitote hanc peculiare ministe
rium vestrum etiamnum tanti facere, ut eo se nullatenus privari posse
arbitre tur.
Flagrantia ergo proferimus vota, ut Societas vestra a S. Sulpitio
spiritum primigenium inconcusse servet, eius sodalium voluntates,
quemadmodum ante actis aetatibus evenit, ita et nunc inter se conglu-
tinentur, id est caritate compaginentur, itemque ne desinat exemplum
4 A.A.S. 58 (1966), pp. 890-891. 5 Cfr. Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 22.
28 - A . A . S .
434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
1 Attho, S. Ioliannis Gualberti vita, PL 146, 671.
praebere puritatis quoad doctrinam, quo sacrorum alumnis et admi
nistris salubriter praefulsit atque praefulget.
Declarantes igitur Nos multum confidere charismati Societatis Sul-
pitianae, quod operetur et vigeat et sic in bonum ac profectum Eccle
siae vertat, tibi, dilecte fili, et sodalibus tuis universis Benedictionem
Apostolicam, superni auxilii et roboris auspicem Nostraeque benevo
lentiae ac dilectionis testem, libenter impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vi mensis Iulii, anno
M C M L X X i i i , Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
I I
Ad Rev.mum P. D. Iosephum Zambernardi, Congregationis Vallis Um-
brosae O.S.B. Abbatem generalem, novies impleto saeculo e pientissimo
obitu S. Ioannis Gualberti, eiusdem monastici Instituti Patris Legiferi.
Alacre studium, quo tu, dilecte Fili, ceterique sodales tui incensi
estis ad celebrandum post novies impletum saeculum obitum S. Ioannis
Gualberti, monastici istius Instituti Patris Legiferi, libenter quidem
novimus, ac stata sollemnia aliquo modo per hasce Litteras cupimus
participare.
Non potest enim non esse Nobis gratissimum saecularem hanc me
moriam celebrari, quippe quae eiusmodi sit, ut non solum sancti huius
viri imago veluti ante oculos opportune ponatur, sed etiam ut eius
recordatio ad religionis studium incitandum fovendumque plurimum
valeat. Siquidem difficillimis ipse temporibus vixit, nempe aetate qua
« Simoniaca et Nicolaitarum haereses per Tusciam et pene per totam
Italiam ... Ecclesiam catholicam in locis plerisque foedabant )>.* Ad quas
plagas ab Ecclesia removendas strenue adlaborans, S. Ioannes Gualber
tus sponsae Christi defensorem fortissimum se praestitit; immo ex eo
rum virorum numero fuit, quibus potissimum tribuendum est, si Eccle
sia saeculo xi ingressa est viam ad collapsam cleri erigendam disci
plinam et ad interiorem suam restaurationem perficiendam.
Hoc ipse praesertim effecit, inditam vestram instituendo Valium-
brosanam familiam. Superno Dei instinctu permotus atque etiam hor-
tanti Camaldulensium monachorum Priori obsecutus, sibi proposuit
« novum institutum » condere, ut monastica disciplina in pristinum
Acta Pauli Pp. VI 435
splendorem restitueretur secundum regulam Sancti Benedicti ;2 ac revera-
qui primi hanc « novam conversionem » elegerunt, statim eam veluti
uberrimum evangelicae perfectionis fontem experti sunt, qui postea quasi
quoddam novae vitae fermentum in Ecclesia evasit. Quoniam vero primi
genius benedictinae familiae spiritus celebratissimo illo effatu continea
tur (( ora et labora », mirum non est, si S. Gualbertus non solum preca
tioni, divinarum Scripturarum studio, sacrae liturgiae, caritatis operi
bus sed etiam manuum labori magnum tribueret momentum. Qua in re
S. Gualberti suboles per saeculorum decursum egregia sibi comparavit
promerita, praesertim agrorum silvarumque culturam promovendo ; iure
merito igitur Legifer Pater vester a Decessore Nostro Pio XII f. r.
dignus habitus est, qui publicorum silvarum custodum in Italia caelestis
Patronus declararetur.3
At umbratilis vita, quam sanctus hic vir sibi suisque sodalibus quae
sivit in solitudine ac silentio silvarum Appenninorum montium, quo
melius Deo vacare possent, non intellegenda est ut quoddam mundi
effugium vel aliqua spiritus recreatio, quae mentem averterei ab officiis
erga Ecclesiam atque hominum societatem implendis. Revera, quamvis
monachus, ipse Ecclesiae vitam plene ac verissime participavit, atque
una cum suis sodalibus primas partes egit inter gravissimas vicissitu
dines, quibus ob supra memoratas causas Florentina Ecclesia praesertim
affligebatur. E Vallumbrosana sede, veluti ab excelsa specula, immensas
attendebat Ecclesiae necessitates, atque intellegebat renovationem, quae
tunc optimi cuiusque in optatis erat, ante omnia clerum attingere debere,
ut Ecclesia vere Christi sponsam sese ostenderet sine macula et sine
ruga. Quas igitur curas habuit in monastica disciplina instauranda,
easdem adhibuit cleri moribus reformandis, vitam inculcando commu
nem et absolutam evangelicam paupertatem, dum ipse interea « tantam
circa omnes ecclesiasticos gradus reverentiam semper habuit, ut nullate
nus aliquando potuerit cogi nec etiam hostiarius fieri » . 4
Quare Vallis Umbrosa, ubi Ioannes Gualbertus pro Sanctae Matris
Ecclesiae causa usque ad extremum vitae suae pernobile certamen certa
vit, fide intrepida nullisque victus difficultatibus, quasi spiritualis re
novationis pharus evasit, cuius lux animos ad celsiora nitentes adhuc
illuminare non desinit. Optimo igitur consilio statuisti, dilecte Fili, ut haec omnia ante
2 Cfr. Andreas Strumensis, Vita S. Iohannis Gualberti, MGH, Script. XXX, 2, p. 1082. 3 Cfr. A.A.S. 43 (1951), pp. 458-459. 4 Andreas Strumensis, Vita S. Iohannis Gualberti, MGH, Script. XXX, 2, p. 1082.
436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
oculos confratrum tuorum et sacerdotum, immo etiam fidelium cunctorum proponerentur. Quamvis sanctus hic vir temporibus longe remotis et caliginosis degerit, tamen eius spiritualis nuntius haud alienus putandus est ab hac aetate. Scilicet non minus quam illius temporibus, Ecclesia hodie strenuis indiget praeconibus, qui, intrepida fidelitate ornati atque ardua quaeque perpeti parati, hominibus nostrae aetatis praeclarum germanumque testimonium reddant christianae vocationis suae. Ac praesertim vos, qui eius religiosae vitae formam amplexi estis, in eius imaginem respiciatis oportet, cum Ecclesia hodie maxime optet atque sollerter annitatur, ut religiosae familiae crescant et floreant redeundo « ad omnis vitae christianae fontes primigeniamque institutorum inspirationem et aptationem ipsorum ad mutatas temporum condiciones » . 5 Ita feliciter eveniet, ut vos, haud secus ac ceteri religiosorum institutorum sodales, ad incrementum opusque, quod instat, Ecclesiae renovandae singulariter conferatis, secundum peculiare vocationis vestrae charisma.
Haec ex imo pectore ominati, vobis omnibus, ac praesertim tibi, dilecte Fili, Apostolicam Benedictionem, superni constantisque auxilii conciliatricem peramanter dilargimur.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Iulii, anno M C M L X X I I I , Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
ALLOCUTIONES
I Ad Excellentissimum Virum Soebagio Soerianingrat, Indonesianae Rei
publicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras con
crediti muneris testes tradentem. *
Mr Ambassador,
It gives us great pleasure to receive the Letters accrediting you as
Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Republic of
Indonesia to the Holy See. We welcome you here as the worthy re
présentative of your Government and people and we wish to assure you
of ali the deep affection and regard we have for your country.
s Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 2.
* Die 5 mensis iulii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 437
As you have mentioned, last year we had the pleasure of receiving a
State Visit from His Excellency General Soeharto, President of Indo
nesia, who thus honoured us by repaying the visit which we ourself had
the good fortune to make to your country in 1970. This exchange of
visits has, we believe, contributed greatly to a deeper understanding and
friendship between your nation and the Holy See, and we cherish the
most positive memories of these significant occasions. Today we are
pleased to accept and reciprocate once again the greetings and good
wishes of President Soeharto.
You have kindly referred to our mission as a « holy task ». The
Church is indeed always présent to serve : this is the (( holy task » that
God has laid upon our Shoulders. The Catholic Church is always
seeking to find a true expression in each nation's culture and religious
spirit; only thus can her works of service be fully beneficiai. This is
how we wish to see the Church in Indonesia, and it is in this spirit that
we shall continue in our efforts and to the extent of our possibilities to
contribute to the integrai development of your people. In this regard
~we rely especially on the generous and selfless dedication of Indonesian
and missionary clergy and religious.
We greatly appreciate that distinctive feature of your programme
of development which insists that spiritual growth must go hand in
hand with economie and social progress. This conviction surely has
its roots in the prevailing faith of your people in the One Supreme
God. We would add how happy we are that there is in Indonesia a
spirit of interreligious harmony that contributes so much to the good
relations between the Church and State and among peoples of différent
religious creeds.
We likewise wish to mention how pleased we are to see Indonesia
take her share of responsibility in supporting the recently established
peace in Vietnam. This is a manifestation of her commitment to the
cause of world peace and an indication of the peaceful relations she
enjoys with other countries; moreover it shows her readiness to con
tribute to the well-being of her Asian neighbours.
Finally, upon ali the Authorities of your country and upon its beloved
people we cordially invoke the choicest favours of the Almighty,
praying that every citizen may enjoy to the full the blessings of
human dignity and brotherhood under God. To you personally we
extend our good wishes for the happy and fruitful accomplishment of
your mission.
438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
Ad Excellentissimum Virum Reid Willie Katenga-Kaunda, Malawianae
Reipublicae apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatum, qui Sum
mo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit. *
Mr Ambassador,
It gives us pleasure to welcome you today and to receive the Letters accrediting you as Ambassador Extraordinary and Plenipotentiary of the Republic of Malawi. We thank you for your kind words, and would ask you to reciprocate the cordial greetings of your President, His Excellency Dr Hastings Kamuzu Banda.
You have affirmed your Intention of working to strengthen the ties already existing between the Republic of Malawi and the Holy See, and you may be assured that this aim is fully shared. You have likewise spoken of your country's development programme and of the efforts being made to combat ignorance, poverty, disease and the other obstacles that must be overeóme if the well-being, both spiritual and material, of all Citizens is to be ensured. We appreciate the acknow-ledgment given to the Church's contribution to this work, and we avail ourseif of the occasion to reiterate the Holy See's firm intention to continue to collaborate, as far as it is able, in the furthering of these worthy aims.
The Church's mission is a spiritual one, and the Church has ever been aware that spiritual development and the full flowering of human potential can scarcely be attained unless the basic requirements for a peaceful and prosperous existence are first secured. Such are the motives that impel us to devote our énergies to the pursuit of peace and justice in ali parts of the world. The support of your President for our efforts in this sphère is deeply appreciated.
Invoking upon the Authorities and the beloved people of the Republic of Malawi abundant divine blessings, we express to you personally our cordial good wishes for the happy and successful ac-complishment of your mission.
* Die 14 mensis iulii a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 439
NUNTIUS
Universis sacris Praesulibus et catholicis Christifidelibus, die rei mis
sionali provehendae per totum Orbem dicato recurrente.
La solennità di Pentecoste Ci ha sempre offerto l'occasione di indiriz
zare ai Pastori ed ai fedeli il nostro Messaggio per la Giornata Missio
naria Mondiale, nella convinzione che tale data fosse quant'altre mai
significativa e propizia per richiamare l'attenzione sul problema della
predicazione del Vangelo, che è missione essenziale e primaria della
Chiesa. Pensavamo, infatti, e pensiamo che, nel giorno sacro allo Spi
rito Santo, fossero più disposti ed aperti i cuori e le menti ad accogliere
il suo soffio divino, che solo suscita ed alimenta il fervore missionario.
E se in quello stesso giorno è stato dato inizio nelle Chiese locali al
movimento spirituale dell'Anno Santo, che culminerà a Roma nell'Anno
Santo 1975, ciò non distoglie il nostro pensiero dalla causa missionaria,
che non è né avulsa né estranea alla finalità di quell'importante evento
religioso.
Il tema del rinnovamento e della riconciliazione degli uomini con Dio
e tra di loro dovrà fin d'ora polarizzare l'interesse, la riflessione e le
iniziative sia delle Chiese di antica tradizione cristiana, sia delle Chiese
giovani esistenti nei Paesi di missione : sarà esso materia di comune
ricerca, sarà indirizzo convergente, sarà come la traccia coordinatrice
ed unificatrice di energie e di propositi. Il rinnovamento comprende di
certo il rinnovamento dello spirito missionario della Chiesa, e, del resto,
la meta ultima e finalistica della sua azione evangelizzatrice non è
forse la riconciliazione? E non è la riconciliazione l'aspetto saliente che
configura e definisce e rivela l'avvenuta « conversione »? Diciamo con
versione non già nel senso desueto ed improprio di un'estrinseca e trion
falistica conquista o di un superficiale proselitismo, ma in quello auten
ticamente evangelico dell'orientamento dell'anima verso Dio, sotto la
spinta della fede che in lui vede il vertice di tutta la realtà e l'autore
dell'ordine morale e, più ancora, per la forza della carità che lo rico
nosce Padre amoroso e misericordioso.
Questo Messaggio per la Giornata Missionaria si colloca, dunque, in
esatta prospettiva con l'avviata celebrazione del Giubileo, e Noi vo
gliamo sperare che quanti lo ascolteranno, proprio intuendo tale fonda-
440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
mentale consonanza tematica, sapranno condividere le nostre ansie e corrispondere, secondo le loro concrete possibilità, all'invito che esso contiene.
C'è, infatti, quest'anno un argomento particolare che Ci sta molto a cuore e richiama, ad un titolo speciale, la nostra sollecitudine di Pastore della Chiesa, perché nasce dalla costatazione di un fenomeno doloroso, che è da qualche tempo sotto gli occhi di tutti. Intendiamo il diminuito numero delle vocazioni missionarie, che si verifica proprio nel momento in cui più necessario è l'apporto di forze nelle nostre missioni. È superfluo ricorrere ora al linguaggio delle cifre e delle statistiche, né vogliamo tentare dei calcoli comparativi o interpretativi. Ci basta la scoperta del fatto, per valutare il significato ed i pericoli di questa carenza di « personale » in un settore vitale per lo sviluppo della fede e per la crescita della Chiesa. Ci basta la realtà del dato, per farCi ripetere, con senso di profonda trepidazione, la parola di Cristo Salvatore : Messis quidem multa, operarii autem pauci.1
Non mancano certamente le ragioni di ordine storico e sociologico che spiegano questa carenza; qualcuno dirà che è la crisi religiosa del mondo secolarizzato, che è la critica sistematica di certi valori spirituali, che è la contestazione di certi metodi, usati in passato, che hanno determinato il grave fenomeno. Diminuiscono un po' dappertutto i Sacerdoti, e non meraviglia, quindi, che diminuiscano anche i Missionari ed i loro collaboratori. Si tratta allora di un'eclissi di fede o di un esaurimento dell'annuncio evangelico? Non sarebbe un sano atteggiamento intristire nella denuncia dei fatti negativi, per dispensarsi, poi, dall'azione personale e dall'impegno responsabile. La carenza deve esser, piuttosto, motivo per riflettere, per stimolare alla generosità, per rinnovare all'intera comunità ecclesiale l'appello del Cristo a pregare il padrone della messe, perché mandi operai nella sua messe.2
C'è un'espressione del Concilio Vaticano II che ci illumina in proposito e ci aiuta a considerare quali siano i nostri doveri in ordine alle Missioni : (( La Chiesa, per essere in grado di offrire a tutti il mistero della salvezza e la vita apportata da Dio, deve inserirsi in tutti i raggruppamenti umani con lo stesso movimento — eodem motu — con cui Cristo stesso, mediante la sua Incarnazione, si legò a quel determinato
1 Mt. 9, 37-38; cfr. Lc. 10, 2. 2 Ibid.
Acta Pauli Pp. VI 441
ambiente socio-culturale degli uomini, in mezzo ai quali Egli visse » . 3
Anche in questo Gesù è il nostro Maestro, indicandoci quale dev'esser
la via perché la missione sia efficace e feconda : quella del contatto di
retto, dell'affinità psicologica, della consuetudine di vita con le popola
zioni a cui è portato l'annuncio del suo Vangelo.
Bisogna riconoscere che, dall'inizio dell'era cristiana fino ad oggi,
i Missionari hanno compiuto sforzi ammirevoli, predicando il Vangelo
secondo la mentalità ed il linguaggio degli uomini, ai quali erano man
dati. Essi han posto le fondamenta su cui poggiano l'esistenza e l'indi
pendenza delle Chiese giovani, di cui Noi stessi abbiamo ammirato
l'originale e consolante vitalità durante i nostri viaggi in Africa, in
Asia ed in Oceania.
Ma oggi, sotto l'incalzare di tante trasformazioni sociali e culturali,
sono molti i Missionari che si domandano con cuore angosciato : « Quale
sarà lo sviluppo dell'opera, da noi cominciata? ». Certo, il seme evan
gelico ha fruttificato e, in rapporto al passato, son più numerosi i Mis
sionari indigeni che proclamano il Vangelo, ma ancora per tanto tempo
i Paesi africani e asiatici avranno bisogno di vocazioni, cioè di Sa
cerdoti, di Suore e di laici per soddisfare alle esigenze dell'evangelizza
zione. Sentiamo tuttora tanti Vescovi che ripetono l'invito : « Venite,
voi Missionari, venite dai vostri nei nostri Paesi ad aiutarci ! ».
L'aumento proporzionale degli indigeni che compiono il mandato
missionario si intreccia, così, con la diminuzione in assoluto dei Missio
nari di origine europea, americana e canadese che si decidono a lasciare
il loro Paese. Si aggiunge il fatto, anch'esso inquietante, del limite di
età, perché la metà del personale di origine straniera è già avanzata
negli anni, mentre son pochi i giovani che prendono il loro posto.
Che cosa si deve fare in questa situazione? Vogliamo richiamare, an
zitutto, i termini del problema : c'è il personale autoctono, il quale è
chiamato ad assumere un ruolo crescente nell'evangelizzazione della pro
pria gente ; c'è il personale originario di altre Chiese che, animato da
sincero spirito di servizio, deve continuare nel suo impegno missionario.
Non è soltanto questione di equilibrio : la causa comune del Regno di
Dio associa strettamente l'una e l'altra schiera dei messaggeri evangelici
per una collaborazione sempre necessaria e indubbiamente fruttuosa.
Non diciamo, perciò, un semplice rapporto di « forze di lavoro », ma,
piuttosto, la loro armonica coordinazione che è anche, dev'essere, anzi,
3 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 10.
442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
esemplare espressione della comunione ecclesiale. Per questo, Noi rinnoviamo ai Nostri Fratelli nell'Episcopato l'urgente invito a considerare se le diocesi non possano e non debbano favorire l'invio di Sacerdoti, in modo che il loro numero sia meglio distribuito nelle diverse Chiese. È, questa, un'opera di programmazione pastorale che ormai si impone, al di là dei limiti nazionali o regionali, ed avrà il suo riflesso nel futuro ordinamento canonico.
Ma lo stesso appello rivolgiamo, altresì, in favore delle vocazioni indigene, perché esse abbiano una formazione adeguata e non siano mai spente o soffocate per ragioni di ordine economico o ambientale. Nessuna vocazione deve andare perduta, nessuna deve restare nell'incertezza, nessuna deve mancare di maturazione per difetto di mezzi ! Tocchiamo, qui, un altro aspetto del problema. Le Chiese giovani, per la maggior parte, condividono la condizione di povertà e di precarietà economica degli uomini e dei popoli, tra i quali compiono la loro missione. Sorge, così, per tutti i cristiani il dovere di aiutare e di render giustizia ai Sacerdoti, ai Religiosi, alle Religiose ed ai fratelli ed ai catechisti che lavorano, senza mezzi o con mezzi scarsissimi, per il bene dei loro connazionali. Già nell'Enciclica Populorum Progressio abbiamo detto che lo sviluppo è il nuovo nome della pace.4 Ora non si deve dimenticare che, nell'impresa gigantesca per lo sviluppo sociale ed economico dei popoli nuovi, son proprio i Missionari tra i primi collaboratori e assistenti, perché meglio conoscono i bisogni dei propri concittadini, ed inscrivono anche questo servizio nel loro mandato missionario. Sono essi che, nella misura degli aiuti che ricevono, accolgono i malati negli ospedali, dirigono le scuole, promuovono, per tanta parte, lo sviluppo spesso faticoso della loro gente. Prendersi cura della formazione del personale indigeno significa, dunque, servire la causa evangelica ed insieme la causa del progresso e della pace.
Se abbiamo, finora, delineato il quadro delle necessità più urgenti, dobbiamo pure ricordare, perché sia completa l'analisi e sereno il giudizio, gli elementi che fondano la nostra fiducia. C'è sempre Dio dietro i nostri sforzi, perché sua è la causa del Vangelo : tutta la nostra fiducia è in Lui, e soprattutto per il lavoro apostolico sufficientia nostra
4 N. 76-77.
Acta Pauli Pp. VI 443
ex Deo est.5 Ma ci piace, altresì, richiamare quanto di positivo già si intravede nell'orizzonte della Chiesa missionaria.
Pensiamo, anzitutto, con vivo compiacimento a tanti giovani dei vecchi Paesi che si recano, sia pure ad tempus, nelle parrocchie e nei posti di missione, dove offrono una magnifica espressione della loro personalità e raccolgono esperienze preziose : lì conoscono senza schermi deformanti i problemi veri e concreti dello sviluppo, lì esercitano le loro capacità creatrici, mentre apportano alle popolazioni indigene utili contributi in campo organizzativo, culturale e sociale.
Pensiamo, poi, ai Sacerdoti, regolari e secolari, che dalle diocesi o dalle sedi dei loro Istituti si portano nei Paesi dell'America Latina e dell'Africa, stabilendo e sviluppando singolari rapporti di « gemellaggio » tra i luoghi di origine ed i luoghi di missione : dietro di loro ci sono le antiche Chiese e parrocchie, che ne sostengono il lavoro ed aiutano, con impegno diretto, le loro iniziative apostoliche e caritative. Pensiamo, infine, ai contatti, a livello ecumenico, dei missionari cattolici con i missionari di altre Comunità ecclesiali : ispirati alla carità evangelica, questi contatti, specialmente nel campo dell'assistenza sanitaria e civile, come in quello della cultura e dello sviluppo, servono a cancellare la cattiva impressione delle residue divisioni della famiglia cristiana e ad accelerare — speriamo — la ricomposizione di quell'unità, a cui tendono gli uni e gli altri per una univoca e convincente testimonianza di fede.
Era necessario, era giusto dire anche questo, perché il doloroso fenomeno, che è stato oggetto del presente Messaggio, fosse convenientemente inquadrato e non offuscasse la visione della realtà missionaria.
La Giornata Missionaria, che si celebrerà nel prossimo ottobre, deve avere un effetto stimolante e salutare, come un colpo d'ala che ridesti nel cuore dei fedeli il dinamismo missionario, che è elemento immanente della nostra fede. Questo rinnovato spirito missionario non solo porterà ad offrire a Dio preghiere ed opere di penitenza, ma farà sbocciare nuove vocazioni con l'afflusso di quegli aiuti, di cui le Missioni han bisogno.6
Ma ancora una volta, a conclusione delle nostre considerazioni, torniamo a raccomandare le Pontificie Opere Missionarie, come istituzioni
5 Cfr. 2 Cor. 3, 4-6. 6 Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 36.
444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
che, al servizio del Papa e dei Vescovi, favoriscono le fraterne relazioni tra le Chiese locali e sono particolarmente adatte per accrescere lo spirito missionario di tutto il Popolo di Dio. Lo scopo principale di tali Opere è appunto la formazione della coscienza missionaria 7 e, se son dette pontificie, non è perché siano distaccate dal quadro diocesano, ma perché la Chiesa locale, grazie al loro servizio, possa meglio esplicare la sua funzione nell'insieme della Chiesa missionaria. Se ora sottolineiamo la loro importanza, è per rispondere alle dichiarazioni del Concilio, che ad esse ha assegnato una posizione di più rilevante responsabilità. Esortiamo, perciò, tutti i cristiani a sostenerle ed a seguirne il lavoro, che è veramente universale, mentre sollecitiamo i Vescovi e i Sacerdoti a promuoverle nelle rispettive Chiese e parrocchie, dando ad esse la necessaria articolazione.
Benedica il Signore la Giornata Missionaria, in favore della quale rivolgiamo questo insistente appello. Vogliamo metterla sotto la speciale protezione di S. Teresa del Bambin Gesù, della quale celebriamo il centenario della nascita, e la collochiamo nelle prospettive pastorali del nuovo Anno Santo. Per la Chiesa non è ancora passata l'ora della missione, anzi per molti popoli essa comincia proprio adesso. Valgono, nell'ora attuale della Chiesa, le parole sapienti del nostro Predecessore Pio XI di v. m. : Nihil actum, si quid agendum. Nulla è fatto, se tante, troppe cose restano ancora da fare !
Dal Vaticano, nella solennità degli Apostoli Pietro e Paolo, 29 Giugno dell'anno 1973, undicesimo del nostro Pontificato.
PAULUS PP. VI
7 Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad Gentes divinitus, n. 38.
Sacra Congregatio pro Episcopis 445
ACTA SS. CONGREGATIONUM
S A C R A C O N G R E G A T I O P R O E P I S C O P I S
i PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 8 Iunii 1973. — Titulari episcopali Ecclesiae Veliensi praefecit
R. D. Antonium Mazza, e clero dioecesis Bobiensis, Secretarium Gene
ralem primarii coetus Anno Sacro apparando.
die 1// Iunii. — Titulari « pro hac vice )) archiepiscopali Ecclesiae
Loriensi, R. P. Hieronymum Hamer, sodalem Ordinis Praedicatorum,
a Secretis Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei.
die 14 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Germanicianensi R. D.
Marcum Renatum Revelo Contreras, curionem paroeciae vulgo (( S. José
de la Montana », in urbe S. Salvatoris in America, quem deputavit
Auxiliarem Exc.mi P. D. Beniamini Barrera y Reyes, Episcopi S. Annae.
I I
GORLICENSIS
DECRETUM
De erectione templi pro-cathedralis
Gorlicensi Administratione Apostolica nuper erecta, Exc.mus P. D.
Bernardus Huhn, Episcopus tit. Tasaccorensis et Administrator Aposto
licus Gorlicensis, ab Apostolica Sede expostulavit ut templum Deo in
honorem S. Iacobi Apostoli in urbe Gorlicensi exstans, ad dignitatem
et fastigium ecclesiae pro-cathedralis eveheretur.
Porro Summus Pontifex Paulus, Divina Providentia PP. V I , probe
existimans id in divini cultus splendorem et in animarum bonum cessu-
rum esse, porrectis precibus annuendum censuit.
446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Quapropter praesenti decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub
plumbo Litterae datae forent, praefatum templum urbis Gorlicensis Deo
in honorem S. Iacobi Apostoli dicatum, Apostolica Auctoritate in pro-
cathedralem erigit, eidemque Sacrae Aedi insignia et privilegia tribuit
quibus cathedrales ecclesiae iure communi fruuntur; atque ibi cathe
dram episcopalem statuit.
Capitulum vero canonicorum, quum per aliud decretum conditum
fuerit, officia divina ad normam iuris ibidem persolvet.
Ad haec perficienda Sanctitas Sua E.mum P. D. Alfredum S. E. E.
Cardinalem Bengsch, Archiepiscopum-Episcopum Berolinensem, depu
tat eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdele
gandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica di
gnitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem pro
Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis,
die 7 Aprilis, anno 1973.
SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus
L. © S.
ffi Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O I N S T I T U T I O N E C A T H O L I C A
DECRETUM
Universitas Catholica Campinensis in Brasilia Pontificio titulo decoratur.
Catholica Studiorum universitas Campinensis in Brasilia, quae per
longum annorum decursum bonum egregium que nomen, sive in scien
tiis excolendis sive in Ecclesiae civium que consortii incremento pro
vehendo, penes catholicos coetus merito sibi comparavit, secundum
probatum institutumque morem digna aestimatur, quae Pontificio titulo
decoretur.
Cum itaque perillustris haec Catholica Studiorum Universitas — die
VIII mensis Septembris a. D. MCMLVI ad normam can. 1376 C.I.C.
erecta — decem et sex iam annos humanarum artium ac disciplinarum
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 447
promovere sui officii duxerit ita ut revera christianae sapientiae domi
cilium facta sit, nihil magis congruum videtur, nihil dignius, quam
ut illa hoc iuris officium sibi tribuendum putet.
Quapropter, attentis rerum temporumque adiunctis, Sacra haec
Congregatio pro Institutione Catholica, precibus Rev.mi D.ni Antonii
Mariae Alves de Siqueira, Archiepiscopi Campinensis, Magni illius
Universitatis Cancellarii, benigne indulgens, potestate a Paulo div.
Prov. Pp. V I sibi peculiariter collata, CATHOLICAM STUDIORUM UNI
VERSITATEM CAMPINENSEM IN BRASILIA PONTIFICIO TITULO hoc Decreto
exornat atque denotat, omnibus ipsi agnitis tributisque iuribus, hono
ribus atque officiis, quibus studiorum Universitates hoc auctae titulo
fruuntur vel frui poterunt, contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis, die VIII mensis
Septembris anno Domini MCMLXXII .
GABRIEL M. Card. GARRONE, Praefectus
® Iosephus Schroffer, Archiep. tit. Voltura., a Secretis
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O C A U S I S S A N C T O R U M
I
M A R I A N O P O L I T A N A
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Rosae Durocher, funda
tricis Congregationis Sororum a SS. Nominibus Iesu et Mariae in Canadia.
SUPER DUBIO
An introducenda sit eius Causa
« Illarum Virginum quae, accensis lampadibus, exierunt obviam Sponso et intraverunt cum eo ad nuptias, sublimem gloriam condignis honoribus in terris celebrari decet, ut ... luctanti cum saeculi tenta-
448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tionibus infirmitati nostrae adiutorii caelestis opem atque praesidium
a Sponso iugiter impetrare dignentur )) (Benedictus XIV, De Causis
lib. I, append. I V ) .
Harum Virginum numero, quae prudentiae vigilantisque caritatis
laude commendantur, Soror Maria Rosa Durocher, cuius beatificationis
causae introducenda proponitur, iure merito accensenda videtur.
Famula Dei in pago v. d. St. Antoine-sur-Richelieu, dioecesis Ma-
rianopolitanae in Canadiensi dicione, die 6 Octobris a. 1811 honestis
parentibus Olivario et Genovefa Durocher orta est, eadem die baptismi
gratia regenerata et Melaniae nomine appellata est. Sub optima matris
disciplina educata, christianis moribus ac pietate a teneris usque annis
enituit, simulque sincerum castitatis cultum ex animo fovere visa
est. Humilis ac pudica, eloquio gravis, in agendo prudens, orandi
studiosissima, caritatis operibus iugiter intenta, quae Dei sunt quae
rere et exsequi unice studuit. Quam quidem vitae rationem, progre
diente aetate constanter tenuit inter adversa saepe adiuncta quae,
ob incertam praesertim valetudinem, a religiosa vita citius, prout in
animo erat, amplectenda, eam arcebant. Per duodecim fere annos
fratri suo sacerdoti, in apostolatus operibus in bonum paroeciae pro
movendis, valido fuit auxilio : quo tempore, pietatis exercitiis instan
ter vacans, beatae Mariae Virgini perpetuo se devovit, privatim reli
giosis votis sese obstringens, atque primam piam consociationem Ma-
rianam in Canadia condendam curavit.
Voti tandem compos facta, a. 1843, cum secundum supra trigesimum
annum attigisset, in pago cui nomen vernaculum Longueil, Mariano-
politano Episcopo adprobante, fundamenta iecit Congregationis So
rorum a SS. Nominibus Iesu et Mariae, puellarum curae et institutioni
potissimum deditae, in qua die 8 Decembris a. 1844 religiosam pro
fessionem emisit, Mariae Rosae assumpto nomine. Quam Congregatio
nem, ab eodem Ordinario in superiorissam designata, prudenter ac
sapienter gubernavit usque ad diem 6 Octobris a. 1849, quo praema
tura at piissima iustorum morte actuosam vitam, vix triginta octo
annorum aetate, consummavit, magnum sui desiderium reliquens gra-
tamque memoriam. Non solum enim sollerti opere et actione, tum per
seipsam tum per religiosum Institutum a se conditum, de christiana
puellarum educatione egregie merita est, sed et praeclaro virtutum exem
plo, Christi bonus odor effecta (cfr. 2 Cor., 2, 15), singularis sancti
tatis fama ad nostros usque dies continuatam assecuta est, prout iugi
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 449
populi veneratione necnon caelestibus gratiis eius intercessionis obtentis, uti fertur, evincitur.
Itaque Ordinarii Processus apud curiam Marianopolitanam annis 1927-1929, instructi fuere, quibus et amplissima Disquisitio critica, opera ac studio Officii Historici sacrae huius Congregationis pro Causis Sanctorum, tum ad praefatam sanctitatis famam plenius probandam tum ad universam Famulae Dei vitam et gesta penitius ad documentorum fidem illustrandam accessit.
Inter eximias vero virtutes, quibus Famulae Dei vita ornatur, vi-vidiore quadam luce fervens eius pietas praesertim in augustissimum Eucharistiae sacramentum, flagrans caritas cum apostolico zelo coniuncta ad divinam gloriam et animarum salutem promovendam splendere videntur, item profunda humilitas docilisque oboedientia cum fideli regularum Instituti observantia, sincerus paupertatis et abnegationis spiritus, singularis quoque animi fortitudo in arduis aggrediendis adversisque sustinendis. Quod autem humilis Dei Famula ad initia fere civilis Canadiensis regionis historiae, inter difficiliora temporum locorumque adiuncta, tam praeclaros sanctitatis operisque apostolici fructus edidit, id profecto admirandae Christi Ecclesiae fecunditatis testimonium est; quod et spem adauget uberiora exspectari posse fidei religionisque incrementa, si eiusdem Famulae Dei virtutes summo perfectionis gradu exercitas fuisse in posterum disceptationes iure peragendae demonstraverint.
Servatis ergo de iure servandis, die 22 mensis Februarii a. 1933 S. Rituum Congregatio, probante Pio Papa XI, decretum edidit nihil obstare ex parte scriptorum Servae Dei quominus in Causa ipsa ad ulteriora procederetur. Hinc instante Rev. P. Angelo Mitri, Congregationis Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae atque postulatore legitime constituto, attentis quoque plurimis litteris Cardinalium, Archiepiscoporum et Episcoporum necnon Moderatorum religiosorum ordinum et institutorum piarumque societatum, studiorum universitatum ac civilium auctoritatum praepositorum, qui omnes Summum Ecclesiae Pontificem rogarunt ut Causa haec apud Sanctam Sedem institueretur, habitus est die 2 Maii a. 1972 Congressus Peculiaris, in quo huius Sacrae Congregationis Praelati Patresque Consultores di-sceptarunt super dubio an Causa Servae Dei introducenda esset. Quod quidem iterum, die 11 mensis Iulii anni eiusdem, expensum est in Congregatione Peculiari, ponente seu relatore Causae E.mo ac Rev.mo Domino Gabriele Maria Cardinali Garrone. Et Patres Cardinales, omni-
29 - A . A . S.
450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
bus mature perpensis, affirmantes responderunt Causam Servae Dei
Mariae Rosae Durocher esse introducendam, si Summo Pontifici pla
cuisset.
Super quibus omnibus facta, die 7 mensis Octobris a. 1972, Paulo Papae VI relatione per subscriptum Cardinalem, Sanctitas Sua sententiam S. Congregationis pro Causis Sanctorum ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, die 7 Octobris a. D. 1972.
PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus
L. © S.
© F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
I I
ALEXANDRINA STATIELLORUM Beatificationis et canonizationis Servae Dei Teresiae Grillo Vid. Michel,
fundatricis Parvarum Sororum a Divina Providentia.
SUPER DUBIO
An introducenda sit eius Causa
Eas inter regiones, in quibus saeculo x ix Ecclesia Christi multos egregiae sanctitatis fructus collegit, eminet Pedemontana. Ibi enim eodem fere tempore vixerunt Sanctus Iosephus Benedictus Cottolengo, Sanctus Ioannes Bosco, Sancta Maria Mazzarello et Sanctus Dominicus Savio, Beati quoque complures et Venerabiles necnon Servi Dei, veluti Aloisius Orione, quorum Causae beatificationis vel canonizationis apud hanc Sacram Congregationem in praesentiarum aguntur. Eandem patriam sortita est et Serva Dei Teresia Grillo Michel, de cuius Causa introducenda nuper disceptatum est.
Ea ortum habuit die 25 mensis Septembris anno 1855 in pago, cui vulgare nomen Spinetta Marengo, intra fines dioeceseos Alexandrinae Statiellorum, parentibus Iosepho Grillo medico et Antonia Parvopassu ; insequenti autem die sacramento baptismatis Ecclesiae Sanctae incorporata est. Pietatem et timorem Domini, quae in sinu familiae fiorebant, cito sibi comparavit, ita ut matrem saepe ac libenter ecclesiam frequen-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 451
tantem sequens, ferventi religione coeperit elucere. Cum undecimum
agens annum patre orbata esset, virginibus Deo sacris in Collegio a
Gratiis Laude Pompeia tradita est, ut et vitam in Christo roboraret et
humanam institutionem reciperet. Die 21 mensis Iunii a. 1868 primum
ad eucharisticam mensam accessit, et exinde sacrosanctum Christi corpus
saepe suscipere consueverat.
Absoluto curriculo institutionis et educationis, quod lectam adule-
scentulam deceret, die 2 Augusti a. 1877 probo et integerrimo nupsit viro,
Ioanni Michel, militum duci, qui ampliorem in militia dignitatem adep
tus est. Ipsi christianam familiam constituerunt in qua religio, evange
licae virtutes et observantia praeceptorum Ecclesiae vigebant. Quat
tuordecim annis in felici conubio, prole tamen carente, transactis,
Ioannes Michel maritus die 13 Iunii a. 1891 improviso e vivis sublatus
est. Famula Dei, vidua tristis ac desolata in urbem Alexandriam
venit, quaerens animae suae solacium, ibique orationibus ac piis
operibus vacans, et internam vocem, qua ad opera misericordiae exer
cenda vocabatur, persentiens, de prudentum virorum consilio, toto
corde, tota anima totisque viribus, omnibus bonis suis temporalibus,
non quidem paucis, in iuvamen pauperum renuntians, totam se dedit
puellis indigentibus ac feminis aetate provectis ac derelictis, quae alibi
refugium invenire non poterant, sublevandis. Cuius rei gratia domum
emit idoneam in eaque communitatem ex puellis derelictis primisque so-
ciabus constantem formavit. Itaque, facultate obtenta ab Episcopo
celebrandae et asservandae Eucharistiae in eodem domo, fundamenta
futurae Congregationis anno 1893 iecit. Die vero 8 mensis Maii a. 1899
Congregationem condidit Parvarum Sororum a Divina Providentia,
eo consilio ne quod coepisset ministerium pro pauperibus periret.
Alias deinde domos exstruxit extra Alexandrinae Statiellorum dioe
ceseos fines; tandem ab Episcopo Marianae vocata, in Brasiliam per
rexit ibique plures communitates fundavit, quod et in Republica
Argentina fecit.
Magna constantia propriam Congregationem dilatare et firmare
studuit, quapropter non solum innumera itinera per Italiam aggressa
est, sed etiam sexties ab anno 1901 ad annum 1928 Americae Meridio
nalis oras petivit. Graves angustias et magnas superavit difficulta
tes in amplificanda Congregatione, in orphanis colligendis, in infirmis
curandis. In quibus omnibus peragendis non parvum spirituale auxi
lium ei praestitit Servus Dei Aloisius Orione, conscientiae eius mo
derator.
452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregationem igitur, cuius prima exstitit Antistita Generalis, Famula Dei adeo firmavit ut anno 1935 Decretum laudis, quod vocant, ab Apostolica Sede mereretur. Constitutiones quoque pro suis Sororibus exaravit quas, ulterius recognitas, eadem Sedes Apostolica a. 1942 approbavit. Tandem meritis plena, die 25 mensis Ianuarii a. 1944, aetatis suae octogesimo nono, piissime in Domino requievit.
Cum vero sanctitatis fama, qua etiam viva ornabatur, apud Christifideles plurium nationum magis in dies cresceret, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis Causa agi coepta est. Instructi itaque sunt processus ordinaria auctoritate annis 1953-1959 in Curia episcopali Alexandrina Statiellorum, quibus accesserunt litterae, per quas plures Patres Cardinales, Archiepiscopi et Episcopi Italiae, Brasiliae et Argentinae, Moderatores et Moderatrices Generales ordinum et congregationum Religiosorum adprecati sunt Summum Pontificem ut Causa beatificationis Servae Dei apud Sanctam Sedem institueretur. Sacra vero Rituum Congregatio die 6 Iulii a. 1963 super scriptis Famulae Dei tributis decretum edidit.
Instante denique Rev. Domino Ioanne Pirani, Congregationis Parvi Operis Divinae Providentiae, huius Causae Postulatore, habitus est die 16 mensis Maii a. 1972 Congressus peculiaris S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est die 14 Novembris eodem anno Congregatio peculiaris Patrum Cardinalium, in qua E.mus ac Rev.mus Dominus Silvius Cardinalis Oddi, Causae Ponens, dubium discutiendum proposuit : An introducenda sit Causa beatificationis in casu et ad effectum
de quo agitur, deque ea rettulit. Et iidem Patres Cardinales, omnibus perpensis, suffragium tulerunt affirmativum, nempe Causam introducendam, si Summo Pontifici placuisset.
Quibus de rebus facta Paulo Papae VI die subscripto relatione, Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, die 16 Decembris a. D. 1972.
PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus
L. © S.
© F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 453
I I I
CORDUBENSIS IN ARGENTINA
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iosephi Leonis Torres, Sa
cerdotis professi ordinis B. Mariae de Mercede, fundatoris Sororum ab
Infante Iesu e tertio ordine de Mercede.
SUPER DUBIO
An introducenda sit eius Causa
Latissimae feracesque Americae regiones non longe postquam christiana fides ad earum oras appulit, flores fructusque sanctitatis ferre ceperunt. Qui virtutum flos ad nostram usque aetatem perseverat.
Servus Dei Iosephus Leo Torres in pago Luyaba, Provinciae Cordubensis in Republica Argentina, natus est die 18 Martii anno 1819. Paulo post Deo et Ecclesiae sacramento baptismatis renatus, anno 1860 die festo Transfigurationis Domini sacramentum Chrismatis recepit. Quaenam fides ac pietas in eius familia viguerint, ex eo conici potest quod prius duae Famuli Dei sorores vitam religiosam amplexae fuerant, deinde anno 1863 cum decimum quintum aetatis annum ageret, ipse in Ordinem B. Mariae V. de Mercede admitti postulavit. Et quidem, inter adspirantes cooptatus, et studiorum gymnasialium curriculum emensus, in Novitiatum die 30 Octobris anni 1867 receptus est. Hoc probationis tempore indubia fidelitatis et perseverantiae signa praebuit, nam cum crudelissimus morbus, cholera dictus, urbem Cordubam conflictaret, et ipsa domus novitiatus in publicum valetudinarium conversa esset, Servus Dei, ceteris fugientibus in ea permansit. Inde meruit die festo Omnium Sanctorum anni 1868 prima vota emittere coram P. Commendatore Ordinis.
Ordinis itaque de Mercede sodalis factus, studiis philosophicis ac theologicis operam dedit. Anno 1872 inter clericos receptus, insequenti anno primum diaconus, dein sacerdos ordinatus est. Quam opinionem de iuvene presbytero Superiores Ordinis de Mercede habuerint ex eo patet quod sequenti anno eum Magistrum Novitiorum elegerunt et post tres tantum annos Magister Generalis eum Vicarium Provincialem totius Argentinae nominavit.
Exinde Famulus Dei toto corde ac viribus se restaurandae religiosae disciplinae dedit, canonicam visitationem communitatum peragens, litteras circulares mittens, monita et praecepta suis fratribus tradens.
454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Eius scripta ad regimen spectantia prudentiam, caritatem, fidelitatem
erga spiritum religiosum necnon firmitatem animi in abusibus corrigen
dis patefaciunt. Circa quod animadvertendum est tunc temporis in illa
Provincia, ob plures, etiam externas, circumstantias, disciplinam reli
giosam in gravi discrimine positam esse. Hinc Servus Dei non parum
adlaborare debuit ut observantiam votorum et constitutionum ad pristi
num fervorem revocaret. Munere Provincialis magno plausu Superio
rum et sodalium functus est, quippe qui sexies ad idem officium sit
ascitus. Labores autem quos in Ecclesiae servitium et Ordinis sui ut
Superior sustinuit, minime obstabant, quominus simul ministerium
sacerdotale, praesertim praedicationis ac confessionum, exerceret.
Ad puellas et adulescentulas divina humanaque scientia imbuendas
et ad optimos mores rectamque vivendi rationem formandas, die 1 Octo
bris anno 1887 Servus Dei Congregationem Sororum a Iesu Infante
e Tertio Ordine de Mercede condidit, habitu Ordinis coram Archiepi
scopo Cordubensi decem devotas feminas induens. Ab illa die, ut
Director, bonum spirituale et materiale huius Congregationis indefesso
animo promovit, quam Magister Generalis inter Instituta ad Ordinem
pertinentia adnumeravit. Servus Dei ad Sorores spirituales exhortatio
nes, atque haud pauca monita et praecepta ad regimen et disciplinam
spectantia misit, tandem pro eis Constitutiones exaravit. Eius opera
Congregatio Sororum varias Reipublicae Argentinae et Uruguayanae
regiones, adhuc eo vivente, diffundebatur. Et tanto spirituali vigore
ac soliditate eandem Congregationem relinquit, ut anno 1931 Sedes
Apostolica earum Institutum decreto laudaverit.
Tandem post vitam in laboribus et sollicitudinibus regiminis trans
actam, indefatigatus ac sollers operarius, cum octogesimum primum
aetatis annum ageret, spiritum Deo reddidit die 15 Decembris anno 1930.
Sanctitatis fama, qua etiam vivens fulgebat, in dies percrebrescente,
Processus ordinaria potestate super eadem sanctimoniae fama illiusque
scriptis et cultu publico eidem non praestito instructi sunt in Curia
Cordubensi in Argentina annis 1957-1959 atque ad Sacram Rituum
Congregationem transmissi. Postulatoriae etiam litterae Summo Pon
tifici adhibitae sunt, quibus Patres Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi
plures, virique tam ecclesiastica quam civili dignitate insignes, efflagi-
tabant ut causa beatificationis Servi Dei introduceretur. Sacra vero
Rituum Congregatio die 27 mense Ianuario anno 1962 scriptis eiusdem
Servi Dei perpensis, nihil obstare decrevit quominus ad ulteriora
procederetur.
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 455
Instante demum Rev. P. Aloisio Aquatias a S. Corde, Postulatore Generali Ordinis B. Mariae Virginis de Mercede, habitus est die 21 Iunii anni 1972 Congressus peculiaris S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio peculiaris die 4 Novembris 1972, in qua E.mus Cardinalis Arturus Tabera Araoz, loco ac vice Cardinalis Ferdinandi Cento, Causae Ponentis, dubium proposuit discutiendum : an introducenda sit causa beatificationis, in casu et ad ef
fectum de quo agitur, et de ea rettulit. Patres autem Cardinales, qui convenerant, omnibus coram Domino mature perpensis, suffragium tulerunt affirmativum, causam videlicet introducendam esse, si Summo Pontifici placuisset.
Et subsignata die, referente de praemissis omnibus infrascripto Cardinali, Paulus Papa VI hanc sententiam ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, die 16 Decembris a. D. 1972.
PAULUS Card. BBRTOLI, Praefectus
L. © S.
© E. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
I V
LAUDENSIS Beatificationis et canonizationis Servi Dei Petri Dominici Trabattoni, Sa
cerdotis saecularis fundatoris Domus Divinae Providentiae in pago v.
« Maleo ». SUPER DUBIO
An introducenda sit eius Causa
Sacramento ordinis Christo configurati, sacerdotes peculiari tenentur officio illam perfectionem acquirendi, quam omnes Christifideles persequi debent. Illi enim, gratia sacerdotali consecrati, non solum viva Aeterni Sacerdotis instrumenta fiunt in bonum fratrum, sed etiam, dummodo docibiles sint Spiritui Christi qui eos vivificat, in vita spiritus firmantur (Cf. Conc. Vat. I I , Presbyterorum Ordinis,
n. 12). Itaque mirum non est Ecclesiam, Christi Sponsam, non solum plurimos pios sacerdotes sed etiam non paucos clara virtutum laude ornatos suscitare. Inter quos recensendus est Servus Dei Petrus Dominicus Trabattoni.
456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Famulus Dei natus est Sebini, dioecesis Brixiensis intra fines, die
26 Februarii anno 1848, prope eiusdem nominis lacum, tertius e septem
filiis a Caietano et Teresia Bersani Dossena generalis, ac post tres
dies sacramento baptismi Ecclesiae renatus. Pater proprio labore
uxorem et filios nutriebat. Pietas tamen et morum integritas parentum
paucitatem opum longe superabant, quapropter filii in convictu amoris
et serenitatis animorum pleno crescebant. Cum vero Petrus Dominicus
septimum aetatis annum ageret, fere eodem tempore, primum patre,
dein matre orbatus est et in domum avorum receptus.
Prima institutione peracta, adulescens operam locavit in quadam
aromatum taberna. Sed iam tunc et pietate augescebat et intimo
corde ad sacerdotium se vocatum sentiebat, unde scholae publicae ab
avo traditus studia litterarum persecutus est, donec sexdecim annos
natus in seminarium Laúdense ingressus est ac vestem clericalem in
duit. Disciplinae seminarii amanter se subiciens, tanta assiduitate vir
tutibus et scientiarum studiis vacavit, ut iam sequenti anno meruerit
tonsuram recipere.
Die 21 Augusti anni 1870, vigintiduos vix annos natus, presbyter
ordinatus est et exinde, gratia sacerdotali roboratus, se totum in servi
tium Ecclesiae impendit. Primum enim rector ecclesiae ruralis Sancti
Francisci prope oppidum Maleo nominatus, non solum cultui fovendo
divino ac spirituali fidelium curae institit, sed etiam zelo gloriae Dei
impulsus Evangelium Domini extra dioecesis fines praedicare coepit,
in quibus laboribus apostolicis interdum Servum Dei Vincentium Grossi
socium habuit. Parochus pagi v. Maleo ac Vicarius foraneus renuntia
tus, die 29 Septembris anno 1884, muneris possessionem cepit ac dein
ceps novo vigore ministerio sacerdotali et saluti animarum procurandae
operam dedit. Mira pietate coniunctionem cum Deo colebat non solum
cum in persona Christi Eucharisticum sacrificium litabat, vel Ecclesiae
nomine Divinum Officium persolvebat, sed etiam in quotidiana oratione
mentali et in ipso ministerio cor in Deum elevans. Mortificationis et
paenitentiae clara exempla dabat, sed praesertim pastoralis zeli in
verbo Dei praedicando, in confessionibus fidelium assidue audiendis,
in visitandis infirmis, in pueris catechesi imbuendis. Peculiarem curam
adhibebat iis qui ad exteras regiones, paupertate coacti, migrabant.
Aliquas pias associationes instituit, quas inter Consociationem Filia
rum B. Mariae Virginis, necnon Collationes Sancti Vincentii a Paulo,
simulque in puerorum institutionem amplum Oratorium exstruxit et
apparavit. Ita effecit, ut fideles quos in servitio Dei tepidos vel erga
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 457
Ecclesiam non recte dispositos invenerat, paulatim ad vitam christianam et ad amorem Ecclesiae converteret.
Quem ad finem haud parum contulit illa sollicitudo, qua pius parochus de precaria et infirma condicione oeconomica fidelium urgebatur. Vocem Leonis Papae XI I I audiens, qui in Litteris Encyclicis quae a verbis incipiunt Berum Novarum, dignitatem laboris et iura opificum proclamaverat, Servus Dei voluit non solum effectus iniustitiae operibus caritatis lenire, sed etiam eadem caritate impulsus pro iuribus eorum viriliter pugnare, qui duro gravique labore propriam quidem familiam sustentabant sed ad progressum totius societatis aliorumque opes cumulandas efficaciter cooperabantur. Societates agricolarum instituit et mulierum, quae in opifìcio stamina netebant, ut consociati validius propria iura propugnare valerent. Similiter mensam pecuniae instituit in auxilium agricolarum, una cum consociatione pro operariis ; tandem Domum Divinae Providentiae erexit in quam senes derelicti fraterno amore reciperentur. In his omnibus condendis et moderandis magna fortitudine adversa riis restitit qui vel sacerdotem nolebant de bono opificum sollicitum, vel eius opera in unam vel alteram partem trahere conabantur. Dum vero pro bono materiali fidelium laborabat, impensius Evangelium Christi praedicabat, fideles ad amorem Dei et caelestium bonorum hortando et proprio vitae exemplo praedicationem confirmando.
Notitia eius vitae et inceptorum extra fines dioecesis Laudensis diffusa est, ita ut anno 1916 inter Praelatos domesticos a Romano Pontifice adnumerari mereretur. Senio et labore confectus Kalendis Februarii anno 1929 munere parochi se abdicavit, quo per quadraginta annos in eadem paroecia perfunctus erat, et se in Domum Divinae Providentiae a se ipso conditam recepit. Tandem, sequenti anno 1930, die 14 Septembris, postquam Deo et Ecclesiae sexaginta annos ut sacerdos ferventi pietate clarisque operibus servierat, spiritum exhalavit. Cuius mors omnes fideles summo maerore affecit, qui magna frequentia ei parentarunt.
Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, post eius obitum clarius erupit, confirmata gratiis quae eius intercessione obtentae dicebantur. Itaque Processus Informativus Ordinarius super eadem fama sanctitatis in Curia Laudensi instructus est a die 23 Octobris anni 1957 ad diem 8 Octobris anni 1958. Quibus inquisitionibus Romam delatis, Sacra Rituum Congregatio, scriptis Servi Dei perpensis, ut ad ulteriora procedi posset die 21 Octobris anni 1965 edixit. Quapropter, instante Rev.
458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
P. Theodore- Zamalloa, O. Ss.mae Trinitatis et huius Causae Postulatore, die 12 Iulii 1972 habitus est peculiaris Congressus S. Congregationis pro Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio peculiaris die 14 Novembris a. 1972, in qua E.mus Cardinalis Silvius Oddi, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An introducenda sit Causa beatificationis, in casu et ad effectum de quo agitur, et de ea rettulit. E.mi Patres Cardinales, qui aderant, omnibus mature perpensis, affirmative responderunt, seu Causam introducendam esse, si Summo Pontifici placuisset.
Quibus de rebus facta demum subscripto die Summo Pontifici Paulo Papae VI relatione per infrascriptum Cardinalem, Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, die 16 Decembris a. D. 1972.
PAULUS Card. BERTOLI, Praefectus
L. © S.
© F. Antonelli, Archiep. tit. Idicren., a Secretis
V
N E A P O L I T A N A Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iosephi Moscati, Viri laici
medici atque professoris in Neapolitano Athenaeo.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti
tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.
Concilium Vaticanum II laicorum partes « in missione Ecclesiae
proprias et omnino necessarias » agnoscens et dilaudans, eosdem « ad
impensiorem et latiorem apostolatum », prout hodiernae condiciones poscunt, exercendum, enixe adhortatur, cum « suas partes in mis
sione populi Dei » explentes, (( ad rerum temporalium ordinem spiritu
evangelico perfundendum ac perficiendum » valde efficaciterque conferre possint (Decr. Apostolicam Actuositatem, nn. 1 et 2).
Profecto, haud pauci recentiore aetate exstiterunt viri laici, seien-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 459
tia ac religione praestantes, qui Oecumenici Concilii monita et vota quodammodo praevenientes, vitae sanctimonia aliisque rebus praeclare gestis, insigne Christi testimonium mundo perhibuerunt, tum ad christiani populi aedificationem tum ad spiritualem civilis societatis provectionem.
Quos inter, Iosephum Moscati, medicinae scientia et arte clarissimum, vividiore quadam luce splendere conspicimus, prout ex iis, quae dicentur patebit.
Natus est Dei Servus in urbe Benevento die 25 Iulii anno 1880, atque, in sacro baptismi fonte die 31 Iulii regeneratus, parentibus morum honestate ac religione conspicuis Francisco Moscati et Rosa De Luca, qui novem quos genuerant filios in via Domini optime edu-carunt.
Acris ingenii puer, sicut animi suavitate ita et spectatissimis moribus ac pietate ornatus cunctis videbatur. Catecheticae enim interesse institutioni, instanter orationi vacare, obsequiosam parentibus reddere vicem, sedulam studiis impendere operam, verae vitae addiscere modos, pauperes egenosque piis caritatis fovere subsidiis : haec eius fuit, adolescente aetate, constans vitae regula ac norma.
Lycei studiorum emenso curriculo, Neapolitano Athenaeo, artem medicam excolendi causa, nomen dedit ; atque, cum doctoris lauream summa cum laude anno 1903 esset assecutus, in eiusdem pernobilis artis exercitatione per quinque ferme lustra, quoad vixit, nobile ingenium viresque insumpsit, magnam de se excultorum hominum admirationem excitans gratamque populi memoriam.
Postquam autem celebri Neapolitano nosocomio, quod degli Incura
bili nuncupatur, medicus primarius est praefectus, cotidianam et indefessam operam in infirmis cuiusvis generis pauperioribus praesertim vel in domibus privatis curandis numquam intermisit, quos sollicita caritate tamquam amicus et pater complectebatur, fidei etiam rudimentis imbuebat, optimis consiliis et adhortationibus fovebat, devios ad meliorem frugem revocare, bonos in christianae vitae propositis firmare satagens. Quae omnia non terreni lucri aut emolumenti, sed certi ac definiti apostolatus gratia Servus Dei constanter persecutus est, de corporali haud minus ac spirituali proximorum salute sollicitus, ut dum corporibus mederetur, animos etiam sauciatos vitiis vel vitae angoribus exacerbatos peramanter curaret et erigeret.
Insuper, qua eximia pollebat humanarum disciplinarum scientia ac peritia, Neapolitano studiorum Universitatem tum egregio cathe-
460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
drae magisterio inde ab anno 1911 et per subsequentes sexdecim vitae annos, tum scientificis de re medica et tberapeutica pervestigationibus, tum libris ac dissertationibus haud minus triginta, alta rerum intuitione conspicuis validisque ad artis salutaris progressum adiumentum praebentibus ideoque, meritis laude cumulatis, egregie illustravit.
In his omnibus Dei Servus alacrem coniungens cum religiosa pietate navitatem, spiritu vere a caducis rebus ac cupiditatibus penitus abstractus, vitam duxit absconditam cum Christo (cf. Col. 3, 3), ac Dei gloriam fratrumque suorum salutem unice intendit. Quod autem perfectam eiusmodi vitae christianae rationem Iosephus Moscati in saeculari condicione inierit constanterque tenuerit, inter mundi pericula ac tentationes plane innumera, in iis temporum locorumque adiunctis quae apertae fidei pietatisque professioni haud levi impedimento erant, id profecto amplioris laudis et admirationis argumentum est.
Servus Dei ad actuosissimae vitae finem immaturae, veluti repentina morte, Neapoli die 12 Aprilis anno 1927 adductus est, dum visitandis curandisque infirmis, ut cotidie ei moris erat, peramanter intenderet. Nec tamen improvidus ad extremum vitae terminum accessisse dicendus est, qui in universa vita sua Deum summe dilexit, divinae voluntati fidelissime inhaerens, eoque ipso mane, ut suavissimus ac cotidianus usus inde ab adolescentia fuerat, Eucharistico pane devotissime refectus ac roboratus.
Itaque Servus Dei, qui propriam missionem inter saecularia munera et officia accuratissime explevit, atque in Dei amore proximorumque servitio constantissime perseveravit, genuinam ac praefulgidam praefert hominis Dei imaginem, huic nostrae aetati apprime congruentem et aptam, iis praesertim qui inter saeculares curas vitam agere debent, praeclarum exsistens exemplum bonorum operum « in scientia, in lon-
ganimitate, in suavitate, in caritate non ficta, in virtute Dei per arma
iustitiae » (cf. Tit. 2, 7; 2 Cor. 6, 6-7).
Sanctitatis fama, qua Servus Dei vivens fruebatur, magis post eius obitum increvit, adeo ut, quadriennio vix elapso, Ordinariae Inquisitiones apud Neapolitanam Curiam a. 1931 inchoatae fuerint, ac deinde, Commissione Introductionis Causae die 6 Martii a. 1949 signata, Apostolicus Processus super virtutibus annis 1950-1952 rite adornatus.
Eiusmodi virtutes tum theologicas tum cardinales aliasque iis adnexas, pro eius vitae statu ac condicione, supra communem aliorum christifidelium modum, qui heroicus dicitur, Servum Dei continenter
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 461
exercuisse, testes omnes nno ore praedicant ; quod et unanimi voto feliciter comprobatum est tum in Peculiari Praelatorum ac Patrum Consultorum Congressu die 7 mensis Novembris a. 1972 habito, cum in Congregatione Plenaria Patrum Cardinalium die 19 Decembris eodem anno celebrata, Causae ponente seu relatore Rev.mo Pericle Cardinali Felici.
Summus autem Pontifex Paulus V I , cui praedicta omnia relata
sunt, sententiam Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum ratam
habuit et confirmavit iussitque decretum super Servi Dei virtutibus
heroicis conscribi.
Hoc denique die Sanctitas Sua, accitis Cardinalibus infrascripto
Praefecto et Pericle Felici, Causae ponente, meque Antistite a se
cretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus, sollemniter edixit :
Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum
tum in proximum, necnon de Cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitu
dine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei
Iosephi Moscati, medici atque professoris in Neapolitano Athenaeo, in
casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius S. Congrega
tionis referri mandavit.
Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus
L. & S. 83 Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
V I
ROMANA
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Teresiae Zonfrilli,
Sororis professae congregationis Filiarum a Domina Nostra ad montem
Calvariae.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti
tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.
Perplurimos Christi asseclas sanctitatis viam in humilitate et sim
plicitate cordis tereré hoc nostro volvente saeculo edocuit Sancta Te-
462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
resia a Iesu Infante, dictum Salvatoris eorum in mentem revocans : (( Nisi efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regnum caelorum »
(Mt. 18, 3). Quos inter humilis se nobis offert sodalis Congregationis Filiarum Dominae Nostrae ad Montem Calvariae, Soror Maria Teresia Zonfrilli, quae et nomine assumpto et tota vitae ratione sanctae virginis Lexoviensis vestigia sectari sibi proposuit.
Ipsa, in Italica urbe episcopali Ponte Curvo, die 5 mensis Februarii anno 1899 nata est e Caietano et Teresia Zonfrilli, novem liberorum parentibus, fortunis sat bonis ditatis vitaeque probitate ac religione commendatis. Baptismi lavacro die a nativitate tertio Deo renata, nomen accepit Mariae Franciscae. Sub matris disciplina ad pietatem optime informata, puella sex annorum Sororibus Dominae Nostrae ad Montem Calvariae in eodem loco commorantibus litterarum elementis imbuenda traditur; apud quas docilem, oboedientem, sedulam, modestam caritateque plenam se praebuit. Cum octavum ageret aetatis annum, Christi Corpus primo suscepit. Schola sexta, ea tempestate postrema curriculi litterarii, rite absoluta, suendi et acu pingendi artem didicit. Matri adiumento fuit ad domus negotia, vel ingrata, expedienda, fratribus natu minoribus sedulam curam et custodiam adhibendo. Vivaci praedita indole, se prompte coërcebat ita ut, divina auxiliante gratia, hilarem se ostenderet semper, comem, patientem, humilem. Ad saeculi amores eiusque pompas numquam deflexit, cultu semper modesto ornata, illas tantum sibi aequales amicitia devinciebat quae virtute essent praestantes. Quotidianas fundere preces numquam omittebat ; quinimmo, singulari iam tum pietate fulgens, singulis diebus ecclesiam adibat ut Missae sacrificium participaret et eucharistico se reficeret pane, vel ut Christum sub sacramenti speciebus latentem adoraret et de eius nostrae salutis causa perpessis doloribus meditaretur. Paenitentiae sacramentum octavo quoque die obibat, conscientiae moderatorum praeceptis apprime parens. In tradenda pueris christiana doctrina parocho erat auxilio, cumque loci sanctimonialibus arctam servavit consuetudinem, ipsarum apostolicae navitatis socia. Honestas semel et iterum oblatas sibi nuptias praefracte refugii, ut uni Deo placeret ac serviret.
Quae, dum in saeculo viveret, se totam Deo permittebat, religiosae vitae desiderium iampridem versaverat animo; sed hoc consilium suum nemini palam fecit, ne praepropera manifestatione ipsi rei detrimentum pararet. Cum undevicesimum aetatis annum complevisset, divinam vocationem suis demum patefecit ; qui vero fere omnes, imprimis pater et matertera, nihil reliquerunt intentatum ut eam a sancto proposito remo-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 463
verent. Sed incassum ; nam ipsa, parentum consensu tandem obtento,
die 23 mensis Novembris a. 1918 Romam petiit ut Congregationi Filiarum
Dominae Nostrae ad Calvariae Montem nomen daret, inter cuius sodales
soror eius natu maior adscripta erat.
Probationis tempore transacto, Serva Dei religionis habitum, nomine
Mariae Teresiae imposito, die 23 mensis Martii a. 1920 induit; atque
tirocinio emenso, die 30 mensis Novembris a. 1921 votis paupertatis,
castimoniae et oboedientiae Christo Domino se obligavit, quae anno 1933
mense Maio in perpetuum renovavit. Post emissam professionem, Su
periorissae oboediens voluntati, scholam magistris instituendis adiit,
ut ludi magistrae diploma assequeretur, sed paucis mensibus post aegro
tare coepit et studia intermittere coacta est. Sanitatis recuperandae
causa ad varias sui Instituti domos missa et varia hic illic officia adim
plens : puellis adsistebat, quas ad Deum attrahere satagebat et ad vir
tutis exercitium assidue alliciebat ; in nosocomio Viterbiensi velut ange
lus consolationis aegrotis aderat; mox tabernae medicamentariae ad
dicta, Oeconomae generali suae Familiae ut adiutrix attributa, orphanis
regendis addicta ; ubique ancillam Dei fidelissimum se praebuit et reli
giosae perfectionis exemplar.
Deo intima unione coniuncta et orationis spiritu in seipsa semper
collecta erat. Erga Ss. Trinitatem nec non Eucharistiae Sacramentum
admodum flagrans pietate, divinae voluntati peramanter adimplendae
se peculiari voto adstrinxit. Deiparam Virginem filiali cultu prosecuta,
rosarii marialis preces fundere in deliciis habebat. Caelesti Patri veluti
filia fiducialiter se committebat atque in Iesum Infantem et Christi
Passionem ferventi devotione ferebatur. Ecclesiae catholicae ex animo
dedita, pro illius necessitatibus, imprimis pro sacerdotibus atque pro
religiosis vocationibus Deo continenter supplicabat; illiusque Summum
Pontificem et administros obsequio peculiari colebat. In sodales sorores
caritatem sedulo exercebat. Micuit praesertim in ipsa regularis discipli
nae assidua observantia atque talis vitae communis amor ut a quavis
singularitate longe refugeret. Eluxere autem Servae Dei virtutes splen-
didiores in perferendis diutinis infirmitatibus acutisque doloribus, qui
bus per plures annos ad mortem usque cruciabatur. Etenim, vota
temporaria vix nuncuparat et studiorum curriculum inierat, cum ab
his exercendis ob labef acta tam salutem desistere coacta est. Post varias,
quas diximus, commorationes valetudinis causa susceptas, Romam anno
1927 revocata est, ubi, ut a gastrica ptosi curaretur chirurgicae sectioni
subiecta fuit, sed frustra. Quapropter in infirmorum sede Domus pri-
464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
mariae Instituti ab anno 1930 ad annum usque 1934 lecto degens, veluti amoris victimam Deo se offerens, invicta patientia, nulla prorsus querela, tum corporis dolores tum quarundam sodalium, quin et superiorum, haud rectam aestimationem morbi silens et amans toleravit.
In huiusmodi virtutum fulgore perseverans, die tandem 20 mensis Ianuarii a. 1934, aetatis suae trigesimo quinto, morientium recreata sacramentis, animam placidissime Deo reddidit.
Quamvis in vita huius Famulae Dei singulares desint res gestae atque insolita et extraordinaria desiderentur facta, quae hominum mentem stupore percellant, ipsa tamen christianas virtutes eum coluit in modum ut heroica praeditae sint qualitate tum ob fidelem et continuatam divinorum praeceptorum custodiam, tum ob perfectam eorum omnium, quae proprii muneris essent, observantiam. Quapropter praeclarum se praebet ipsa adulescentulas et iuvenibus, ac potissimum virginibus Deo sacris, exemplar imitandum, nuntiumque christifidelibus omnibus ac testimonium affert arctae cum Deo unionis filialisqne in caelestem Patrem fiduciae, quibus etiam aegritudines ac dolores non solum immutata patientia, verum etiam hilari vultu laetoque animo perferantur eaeque salutarem efficiant apostolatum.
Sanctitatis fama, qua tum apud sodales sui Instituti tum apud externos vivens gaudebat, in dies percrebrescente, quam Deus miris rebus visus est confirmare, Causa de beatorum Caelitum honoribus Famulae Dei decernendis coepta est agi. Instructis itaque processibus, quos ordinarios vocabant, inde ab anno 1940 apud Urbis Vicariatum, qui post annos quattuor absoluti sunt. Rogatorialis quoque processus in loco natali Servae Dei, Ponte Curvo, adornatus est ; qui omnes ad S. Rituum Congregationem delati fuerunt.
Servatis itaque de iure servandis, post decretum super scriptis die 2 Ianuarii a. 1949, Servae Dei causam apud Apostolicam Sedem esse introducendam Pius Papa XII die 19 mensis Novembris a. 1957 edixit. Apostolicis subinde processibus super virtutibus in specie constructis iisque validis agnitis, quaestio apud S. Congregationem pro Causis Sanctorum super iisdem virtutibus theologalibus et cardinalibus Servae Dei agitata est, primum in Congressu Peculiari die 18 mensis Aprilis a. 1972, deinde eodem anno die 4 Iulii mensis in Plenaria Patrum Cardinalium Congregatione, in qua Rev.mus Cardinalis Pericles Felici, Causae Ponens seu Relator, sequens dubium discutiendum proposuit : An
constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum
tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 465
rantia et Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad
effectum de quo agitur. Et Rev.mi Patres Cardinales, S. Congregationi pro Causis Sanctorum praepositi, omnes affirmando responderunt.
De hisce omnibus facta, die 7 mensis Octobris anno eodem 1972, Summo Pontifici Paulo VI relatione, Sanctitas Sua sententiam eiusdem Sacrae Congregationis ratam habuit et confirmavit iussitque decretum apparari super heroicis virtutibus Servae Dei.
Et hodierno tandem die idem Summus Pontifex ad se accivit subscriptum Cardinalem necnon Cardinalem Periclem Felici, Causae Ponentem, meque Antistitem a secretis ceterosque vocari solitos, eisque adstantibus praesens decretum confirmavit et promulgavit edicens : Constare de
virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in
proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et
Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mariae
Teresiae Zonfrilli, Sororis Congregationis Filiarum a Domina Nostra
ad Montem Calvariae, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregationis pro Causis Sanctorum referri mandavit.
Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus
L. © S. © Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
V I I
ROMANA SEU ALBANENSIS
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Merlini, Moderatoris
Generalis Congregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis D.N.I.C.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.
Erit sanguis agni vobis in signum. Hanc sententiam, de libro Exodi (12, 13) depromptam, qua Sanguis Christi per imaginem egregie significatur, Servus Dei Ioannes Merlini, tertius moderator generalis
30 - A. A. S.
466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Congregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis, perinde ac
legifer pater et magister eius, S. Gaspar Del Bufalo, libenter usur-
pabat. Quae quidem sententia quasi in vexillo erat inscripta eorundem,
qui contra mala aetatis suae pugnabant. Sub signo Sanguinis Christi
Famulus Dei vitam transegit, conatus animose suscepit ad perfectio
nem consequendam, mirabilem operositatem apostolicam exercuit.
Ioannes Merlini intra fines Civitatis Pontificiae, post infractam
Napoleonis potentiam, vitam duxit et sedulo naviterque fecit. Tem
poribus vero illis seditiones exoriebantur, opinationes minus rectae,
sed animum allicientes, serpebant, praedatores grassabantur in Latio
inferiore, Italicae unitatis componendae studia et incepta fervebant.
Tot ac tam asperi motus afferebant difficultates non leves vitae Eccle
siae in Italia, efficientes, ut religio et mores populi imminuerentur.
Servus Dei, una cum Sanctis, qui illa aetate fuerunt, multum contulit,
ut christiana vita refloresceret et civitas Dei defenderetur. Affuit
Summo Pontifici, supremum eius ministerium precibus, consilio, actione
suffulciendo.
Qui cum eruditione et doctrina floreret, fide penitus esset imbutus,
necessitates temporis pernosceret, prospiceret futurum, perfectam quan
dam imaginem missionarii, ad rationem Fundatoris conformati, prae se
ferebat. Multiformi deditus apostolatui, non solum illud veluti pa
trimonium religiosum et civile prudenter restituit, sed et sagacem
se praebuit in aedificando, siquidem et opera pietatis caritatisque
excitavit et, per totius fere vitae cursum, id maxime est persecutus,
ut certo stabilique modo disponeret, solidaret, incrementis augeret
instituta a S. Gaspare condita : Missionariorum et Adoratricum Pre
tiosissimi Sanguinis.
Ioannes Merlini, tertius e tredecim filiis, natus est Spoleti die 28
mensis Augusti anno 1795, ex Aloisio et Antonia Claudi Arcangeli, qui
christianis praefulgebant virtutibus. Postero vero die per baptismi
lavacrum renatus est Deo. Ad instituendum pietate animum praesertim
sodalibus Oratorii S. Philippi Nerii est usus magistris. In quorum schola
didicit praefervidam compescere indolem ac Deo servire cum libertate
atque laetitia. Ad capessendum sacerdotium propensus, anno 1809
vestem induit clericorum. Parentes autem eum noluerunt esse seminarii
alumnum, sed statuerunt, ut pontificium obiret gymnasium, quod tum
potissimum commendabatur et docentium eruditione et studiorum
gravitate. Ibi puer enituit acri ingenio, diligentia bonisque moribus.
Tempus honesto otio destinatum in catechesi tradenda adulescentibus
Sacra Congregatio pro Causis Sanetorum 467
et pauperibus insumpsit. Die demum 19 mensis Decembris anno 1818
sacerdos inauguratus, postridie in ecclesia S. Philippi Nerii primum
hostia divina litavit, multitudine fidelium astante, qui eius virtutem
zelumque admirabantur.
Postquam annum et dimidium in ministerio dioecesis ut sacer ora
tor et iuventutis spiritualis curator est impigre versatus, in pagum
S. Felicis a Iano, prope Spoletum, se contulit, fama S. Gasparis ad
ductus, ut ibi ad spirituales exercitationes, illo moderante, incumberet.
Hac congressione vita eius est prorsus mutata : etenim die 15 Augusti
anno 1820 Missionariis Pretiosissimi Sanguinis se aggregavit, apud
quos moderationi sancti conditoris se commisit, non paucos inde fructus
percepturus. Etenim maiorem assecutus est spiritus libertatem et rectius
ac iustius de hominibus et rebus valuit aestimare, quippe qui ad seve
ritatem esset proclivior ; imprimis vero adiumentum accepit ad superan
dum impedimentum, quo ei in via perfectionis maxime obstabat : ira
cundiam, in quam erat praeceps ingenio. Vitam igitur magistri in se
referre annisus, eo progressus est, ut lenitas ipsa esse videretur et a
Fundatore Congregationi tamquam exemplum proponeretur.
Ioannes Merlini veri nominis missionarius, dotibus naturalibus et
supernaturalibus affatim ornatus, paulatim evasit, qui testimonium
mandati divini credibile redderet ; elucebat in eo vita interior impensa,
absoluta morum integritas, sapientia, mens aequabilis et constans,
animus pronus ad genuina bona humana fovenda, artibus non exceptis.
Callens enim architecturam, ecclesias ac domos Congregationis suae ipse
delineavit; et dum aedificium aliquod exstruebatur, opificibus libenter
se adiungebat, de laboribus eorum cognoscens et, opportunitate tem
poris oblata, de rebus spiritualibus serens sermonem.
Ex quo Fundatorem convenit, eius animae vita aliam etiam lucem
aliamque alimoniam hauriebat ex mediatione mysterii primarii salutis
nostrae, quod Sanguine Christi continetur. Ut S. Gaspar, et ipse hunc
habuit supremam amoris divini significationem, fontem omnis purifica
tionis et veniae, cunctorum remedium maiorum, pignus vitae aeternae.
Hic amor eius in Sanguinem Christi in celebrando Sacrificio Euchari
stico effulgebat, quod animo ferventi semper immolabat. Testis quidam
haec de eo dixit : « Satis est eum Missam celebrantem videre, ut Sanctus
prorsus existimetur ». Sacris praedicationibus et scriptis editis huius
salutiferi Sanguinis effectus est apostolus. Eius quidem opera et
studio evenit, ut festum Sanguinis D. N. I. C. in Calendarium Ee-
468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
clesiae universae induceretur; quod a Pio IX, Caietae exsulante, die
10 Augusti anno 1849 impetravit.
Vita eius interior etiam amore erga Deiparam Virginem nutriebatur.
Quae pietas erat solida ac tenera, sed aliena ab inani animi mollitia,
ut qui esset vir firmus et constanti praeditus voluntate. Eius laudes
et misericordiae munera praedicabat, eius frequentabat sanctuaria, ex
quibus duorum aedificandorum rationem ipse delineando instituit.
Neque eius animo defuit obsequium in Summum Pontificem, pro quo
preces ad Deum fundebat et fundere iubebat, exemplo motus S. Gaspa
ris, qui Supremi Ecclesiae Pastoris causa exsilium et carcerem susti-
nuerat. Consueverat ipse dicere : (( si quis a Papa stat, errat numquam ».
Omni ergo, quo poterat, modo temporibus illis perdifficilibus Pium IX
studuit consolari, qui vicissim magna eum prosequebatur dilectione.
Mutua vero opera inter S. Gasparem et Servum Dei diuturna fuit
atque frugifera. Ille enim, postquam hunc quibusdam Missionariorum
communitatibus praeposuit, secretarium generalem nominavit et, prae
sertim postremo vitae tempore, eius adiutorio magis magisque est usus.
Ei regulam dictavit, quae anno 1841 a Gregorio XVI fuit approbata.
S. Gaspar, Ioannis praestabilem vitam interiorem et peritiam in
moderandis animabus agnoscens, anno 1824 B. Mariam De Mattias,
Fundatricem Adoratricum Pretiosissimi Sanguinis, dirigendam in viam
perfectionis ei concredidit. Servus autem Dei diligens ac sollers magister
eiusdem fuit, donec anno 1866 ipsa Romae de vita decessit. Instituto
etiam eius, anno 1834 condito, curas adhibuit regulasque conscripsit,
(( articulis primariis » usus, quos S. Gaspar ipse composuerat. Hic
Servo Dei etiam illos, qui futuri essent missionarii, instituendos com
misit.
Fide certa dives et promptus, spe viva erectus, caritate, limitum
nescia, incensus, verus hic missionarius 50 fere annos Italiam mediam,
a regione Flaminia usque ad Campaniam perlustravit, populum sacris
missionibus erudiens, sacerdotes, religiosos et laicos spiritualibus exer
citationibus salubriter corroborans aliusque generis praedicationibus
promovens pietatem ; e quibus fructus percepti sunt uberes.
Tam prosperi autem exitus profìciscebantur a coniunctione cum Deo,
quae ex eius vultu et verbis apparebat. Oratione, paenitentia, studio ad
eiusmodi opera se composuit ; in dicendo doctrina firma sociabatur rari
exempli simplicitati, ita ut ab omnibus, etiam humillimis, ipse intel
legeretur. Mira fuit benignitate erga peccatores, ac singulariter capax
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 469
ad tollendas discordias et ad odia restinguenda ; quapropter « angelus pacis » passim appellabatur.
Praedicationi vero iunxit colloquia in confessionum sede et extra, quippe qui ut moderator conscientiae plurimum expeteretur. Normas quoque, sapientiae plenas, confessariis suae Congregationis reliquit. Summa cum prudentia per 25 annos eidem praefuit Congregationi, quam spiritali et apostolico vigore provexit.
Quo in munere gerendo vebementissimum amorem in pauperes ostendit, statuens, ut caritas, sive spiritualis sive materialis, in omnibus communitatibus coleretur, et ut hae essent quasi missiones continuae in populo. Sed et ipse fuit studiosissimus paupertatis, qui, cum moreretur, vestes suas omnes inter egenos distribuisset.
Cum igitur uni Deo solisque animabus dixisset, Romae adverso casu in extremum discrimen est adductus. Cum enim in vigilia Nativitatis Domini anno 1872 ad ecclesiam S. Andreae Apostoli de Hortis se conferret, curru quodam est obtritus. Sacramentis Ecclesiae refectus et Benedictione Summi Pontificis recreatus, die 12 mensis Ianuarii anno 1873 e vita migravit.
Pius IX, obitus nuntio accepto, ad astantes dixit : « Audistis Ioannem Merlini, moderatorem generalem Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis, esse demortuum. Fuit praeclarus Servus Dei; sane magnum damnum capimus ex amissione huiusmodi hominum, qui tantum valent apud Deum ».
Hoc praeconium Summi Pontificis temporum decursu non est exte-nuatum, sed adhuc vim suam obtinet totam. Ioannes sacerdotibus, qui nunc sunt, exemplo praelucet germani sacrorum administri, utpote qui fidelis fuerit Christo eiusque Ecclesiae, vitam interiorem duxerit eximiam, amore animarum arserit. Populo vero Dei universo, saepe turbato rebusque diffidenti, fontem demonstrat spei causamque victoriae, id est Sanguinem Christi, haec veluti iterans verba Sacrae Scripturae : Et ipsi vicerunt (draconem) propter sanguinem Agni (Apoc. 12,11).
Septem annis ab eius morte exactis, instructus est Processus Ordinarius Albani, qui ab anno 1880 ad annum 1883 est actus, et 1905 iuris publici factus. Causae autem introductio die 26 mensis Ianuarii anno 1927 est obsignata.
Apostolicis deinde Processibus Romae, Arimini, Barii institutis, decretum de eorum iuridica vi die 28 Iunii anno 1957 est editum. De dubio vero, An constet de virtutibus, de quo supra, die 7 Iulii anno 1971 in peculiari Congressu Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum est
470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
disceptatum, ac die 9 Maii anno 1972 in Congregatione plenaria Patrum Cardinalium, referente Eev.mo Cardinali Aloisio Traglia loco et vice Cardinalis Pauli Giobbe, Causae Ponentis.
Die autem 22 subsequentis mensis Iunii Summus Pontifex Paulus VI sententiam affirmantem Congregationis plenariae Patrum Cardinalium confirmavit, mandans, ut decretum de hac re conficeretur.
Hoc denique die Sanctitas Sua, accitis Cardinalibus infrascripto Praefecto et Aloisio Traglia, Causae relatore, meque a secretis ceterisque vocari solitis, eisque adstantibus edixit : Constare de virtutibus theo
logalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon
de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earum
que adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Ioannis Merlini, in casu et
ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius Congregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus
L. & S.
© Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
V I I I
VICENSIS
Beatificationis et canonizationis Servae Dei Paulae Delpuig a S. Aloisio,
moderatricis generalis Sororum Carmelitarum a Caritate.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti
tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.
Cum caritas, iuxta Apostolum, sit vinculum perfectionis (Col. 3, 14) et plenitudo legis (Rom. 13, 10), verus Christi discipulus caritate signatur cum in Deum tum in proximum (cf. CONC. VAT. I I , Lumen Gen
tium, n. 42).
Id luculenter apparet in humili virgine Paula Delpuig a S. Aloisio,
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 471
quae, ad artiorem Christi sequelam in Instituto Carmelitarum a Cari
tate vocata, amorem erga Deum usque ad unionem cum eo in mystica
contemplatione cum multiplici navitate caritativa erga proximum mire
sociavit, ita ut inter se apte convenirent tempora orationi et paeniten
tiae in solitudine dicata et tempora externis operibus destinata, uno
in Deum et in proximum impellente amore.
Nata est Dei Famula die 3 mensis Februarii a. 1811 in oppido Mal-
grat de Mor, intra Gerundensis fines dioeceseos in Hispania, parentibus
Ioanne Delpuig et Matrona Gelabert, non bonorum copia sed vitae
probitate et christiana pietate conspicuis. Eodem nativitatis die, sacro
baptismatis lavacro regenerata est Deo, impositis Paulae Magdalenae
nominibus.
Indole cum esset miti et docili, a parentibus morum honestatem,
diligentiam in rebus domesticis conficiendis, ac praesertim christianam
pietatem, facile didicit. Caelestium meditationi rerum adhuc puellula
mira spiritus dulcedine instabat et quos in se experiebatur religionis
sensus, suis quoque fratribus aliisque aequalibus ingerere conabatur,
timorem Dei, bonos mores et catechesim docendo, atque verbo et
exemplo adducere ut Dei templum assidue frequentantes, Missam et
devotionis exercitia participarent.
Chrismatis sacramentum die 6 mensis Maii a. 1820 recepit ; et subse
quenti anno ad sacram mensam accedens, caelesti dape primum re
fecta est, indeque magis in dies in virtutibus excolendis progredie-
batur. In impensioris signum amoris erga Deum, puella duodecim
annorum virginitatis votum edidit. De parochi consilio quasdam sibi
sociavit puellas ad cultum in B. V. Mariam de Monte Carmelo pro
vehendum et ad pauperes puellas educandas infirmosque iuvandos.
Hinc nihil mirum si religiosae vitae fovebat in se desiderium ut
plenius Deo et propter Deum proximis vitam consecraret. Qua de
causa se Barcinonem contulit ubi, dum locata apud honestam fami
liam opera dotem sibi apparabat postulantibus Religionem requisitam,
varia frequentabat mulierum Instituta, ut cuinam daret nomen aptius
dignoscere valeret. Tres iam egerat ibi annos, cum ecce die quadam Pau
lae nostrae per urbis vias obviam occurrit Sancta Ioachima de Vedruna,
fundatrix Congregationis Sororum Carmelitarum a Caritate, quae
Famulam Dei proprio nomine, antea sibi ignoto, appellans, eidem si
gnificavit Dei esse voluntatem ut recens ab ipsa conditum Institutum
ingrederetur. De Dei placitis ita certior facta, ac superatis, quae
472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
obstabant, difficultatibus, praedictam Congregationem die 18 mensis
Decembris anno 1830, Vici, undeviginti annos nata amplexata est.
Noviciatus tempore sodales anteibat pietate, oboedientia, spiritu
paupertatis, laboris et paenitentiae. Probationis tempore duodeviginti
mensium feliciter exacto, religiosam professionem emisit tribus nun
cupatis votis atque ibidem servitio domus addicta decem annos per
mansit. Multiplices, quibus gravabatur, labores sollerter perficiebat.
Animam in Deum iugi oratione, cui nocturnis quoque horis vacabat,
et humilitatis, subiectionis et voluntariae corporis eastigationis ope
ribus erigebat. Graves insectationes resque adversas invicto hilarique
animo perferebat, Deo ipsam etiam mirum in modum, uti ferunt,
auxiliante. Eiusdem deinde domus Antistitae munus magna prudentia
et diligentia tredecim annos exercuit, eximia omnibus praebens since
rae exempla pietatis et actuosae caritatis. Veluti mater amore subdi
tas prosequebatur incolasque hospitii ; collapsam in eo hospitio disci
plinam restituit, rectum ordinem induxit, pacem et concordiam stabi
livit pluresque peccatores ad bonam frugem convertit. Ipsa Congre
gationis conditrix summi eam faciebat eiusque consilio et opera in no
vis domibus excitandis et in gubernando Instituto libenter utebatur.
Immo, cum videret sibi deficere vires, voluit ut Famula Dei vices suas
in regimine universae Congregationis Sororum gereret. Tandem die
28 mensis Augusti a. 1854, sancta fundatrice e vivis erepta, Paula Del
puig Antistita generalis designata est, quo in officio auctoritate Pii
Papae IX anno 1866 confirmata usque ad obitum perstitit.
Quo munere ac potestate egregie functa est. Nullo pepercit labori
nullique studio pro ipsius Instituti incremento. Velut altera fundatrix,
centum amplius religiosas domos noviter erexit, varias iam exstan
tes consolidavit et definitivam legum Instituti approbationem ab Apo
stolica Sede impetravit. Summa instabat cura ut sodales apte formaren
tur, solida pietate imbutae et regularis observantiae amantes atque
ad caritatis exercitia et opera promptae parataeque. Ad quod adipiscen
dum frequentes instituebat domorum omnium visitationem atque tum
verbo tum scriptis spirituales filias adhortabatur ut sanctam servarent
conversationem pietate et regularis vitae observatione suffultam atque
iuvenibus educandis aegrotisque pauperibus curandis caritativa na
vitate spectabilem.
Cum praeclara multa gessisset per triginta duos supremi sui regi
minis annos, gravi tandem pulmonum morbo correpta, persentiens se
morti iam proximam, Ecclesiae extremis sacramentis piissime receptis,
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 473
Sorores adstantes fervide adhortata est, ut Cor Iesu sacratissimum
devote colerent, regularem sancte custodirent disciplinam atque in Dei
gloriam animarumque salutem aeternam alacres allaborarent. Perlec
tis ipsius rogatu septem a Christo Domino cruci affixo prolatis verbis,
omnibus benedicens placidissime obdormivit in Domino, die 23 Ia
nuarii mensis anno 1889, aetatis suae septuagesimo octavo. Eius cor
pus, quod per triduum fidelium reverentiae mansit expositum, iustis
funebribus sollemniter in cathedrali ecclesia persolutis, magno comi
tante hominum concursu, sepultum fuit in urbis coemeterio. Post sep
tem autem a sepultura annos translatum fuit in cryptam sacelli Domus
principis Congregationis Carmelitidum a Caritate.
Humili licet genere nata, litterarum fere expers et valetudine minus commoda semper usa, Famula Dei Paula Delpuig veram et dignam se praebuit aemulam Sanctae Ioachimae de Vedruna, cuius prius di-scipula exstitit, cuique deinde in supremo Instituti regimine successit. Diceres requievisse super eam sanctae fundatricis spiritum, quemadmodum « requievit spiritus Eliae super Eliseum » (7/ Reg. 2, 15). Ipsa namque moderante secundum spiritum Fundatricis, Institutum crevit admodum et floruit interius exteriusque.
Firma ipsius fide, intima constantique pietate, sui ipsius suorumque sensum ac cupiditatum laeta semper refrenatione, spiritu paupertatis insigni profundaque humilitate, spectata in proximum caritate, quae a Dei amore proficiscebatur, immutata fortitudine spe animoque impleta, Serva Dei validum praeclarumque praebet exemplum cuiuslibet nostra quoque aetate Instituti sodalibus, « qui Deum prae omnibus quaerentes, contemplationem, qua Eum mente et corde adhaereant, cum amore apostolico, quo operi Redemptoris associari Regnumque Dei dilatare nitantur, coniungant oportet » (CONC. VAT. I I , Decr. Perfectae Caritatis, n. 5).
Sanctitatis fama, qua vivens quoque Serva Dei honestata fuerat, post eius obitum percrebrescens in dies, caelestibus signis visa est confirmari. Quapropter constructio ordinaria auctoritate in Curia Vi-censi processibus, Causa beatificationis introducta est apud Apostolicam Sedem die 13 mensis Aprilis anno 1932. Post instructum deinde annis 1931-1935 apostolicum processum, de virtutibus in specie disceptatum est apud hanc S. Congregationem pro Causis Sanctorum et quidem primum in Congressu Peculiari die 2 Martii anno 1971 habito, deinde die 20 mensis Iunii a. 1972 in Congregatione Plenaria, in qua Rev.mi Patres Cardinales, relatore Arturo Cardinali Tabera Araoz
474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
loco et vice Cardinalis Pauli Giobbe, Causae Ponentis, attentis quoque peculiaribus dilucidationibus ab Officio Historico concinnatis, censuerunt et edixerunt Servam Dei cunctas christianas virtutes heroicum in modum excoluisse.
Quae omnia Summo Pontifici Paulo VI Cardinalis Paulus Bertoli, S. Congregationis pro Causis Sanctorum tunc Praefectus, die 22 eiusdem mensis Iunii a. 1972 rettulit. Et Sanctitas Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit iussitque decretum apparari super Servae Dei heroicis virtutibus.
Quod cum factum esset, idem Summus Pontifex, accitis subscripto Cardinali Praefecto meque Antistite a secretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus, sollemniter edixit : Constare de virtutibus theologa
libus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de
cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earum
que adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Paulae Delpuig a S. Aloisio,
Moderatricis generalis Sororum Carmelitarum a Caritate, in casu et
ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius S. Congregationis referri praecepit.
Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus
L. & S.
© Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
Diarium Romanae Curiae 475
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Giovedì, 5 Luglio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto
in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden
ziali, Sua Eccellenza il Signor SOEBAGIO SOERIANTNGRAT, Amba
sciatore Straordinario e Plenipotenziario di Indonesia.
Sabato, 14 Luglio 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Signor R A I D W I L L I E KATENGA-
K A U N D A , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del
Malawi.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
17 luglio 1973. S. E. Mons. Heim Bruno, Arcivescovo tit. di Xanto, Delegato Apostolico in Gran Bretagna.
1 agosto » Il Rev.mo Mons. Fumo Carlo, Nunzio Apostolico nel Perù.
3 » » S. E. Mons. Glorieux Achille, Arcivescovo tit. di Bever-ley, Pro Nunzio Apostolico nella Repubblica Araba d'Egitto.
» « » Il Rev.mo Mons. Laigueglia Giuseppe, Nunzio Apostolico in Bolivia.
9 » » Il Rev.mo Mons. Farano Vincenzo, Pro Nunzio Apostolico in Indonesia.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Membri della Sacra Congregazione per il Clero:
31 marzo 1973. — gli E.mi Signori Cardinali: Brandâo Vilela Avelar; Guyot Louis Jean; Poletti Ugo; Biayenda Emile;
— gli Ecc.mi Monsignori : Fernandes Bijos Gerald, Arcivescovo di Londrina ; Bartoletti Enrico, Arcivescovo già di Lucca; Maloney
476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
David M., Vescovo di Wichita; Vonderach Johannes, Vescovo di Chur ; Hengsbach Franz, Vescovo di Essen ; Calderón José Gabriel, Vescovo di Cartago; Do Amarai Alberto Cosme, Vescovo di Leiria.
Consultori della Sacra Congregazione per il Clero:
Per l'Ufficio I :
31 marzo 1973. Mons. Badini Ginseppe; Mons. Bonicelli Gaetano; Mons. Mercep Vladimir; Mons. Mörsdorf Klaus; D. Foresi Pasquale; D. Bussi Natale; D. Canciani Mario; P. Beyer Jean, S.I.; P. Galot Jean, S.I.; D. Ledere Gustave; P. Rambaldi Giuseppe;
Per l'Ufficio II :
S. E. Mons. Dei Monte Aldo, Vescovo di Novara; S. E. Mons. Orchampt Jean, Vescovo titolare di Acque di Mauritania; S. E. Mons. Agresti Giuliano, Arcivescovo di Lucca; Mons. Gherardini Brunero; D. Várela Antonio Rouco; D. Guillocheau Victor; P. Mondin Giovanni Battista; D. Neuhseuser Burck-hard, O.S.B.; P. Weissgerber Stanislaus, S.I.; P. Zal-ba Marcelino, S.I.; P. Auman Jordan, O.P.; P. Ube-da Purkis Manuel, O.P.; Sig.a Badaloni Maria;
Per rufficio I I I :
Mons. Di Felice Angelo; D. Pinero Carion José M.; Sig. Boitani Edoardo; Sig. Verrotti di Pianella Alberto.
Membri del Segretariato per i non Credenti:
31 marzo 1973. — gli E.mi Signori Cardinali: Trochta Stepan; Kominek Boleslaw; Arns Paulo Evaristo ;
— gli Ecc.mi Monsignori: Khoury Joseph, Arcivescovo di Tiro dei Maroniti; Kabanga Eugène, Arcivescovo di Lubumbashi; Mat-teucci Benvenuto, Arcivescovo di Pisa; Mudartha Baptist, Vescovo di Jhansi; Palenzuela Velásquez Antonio, Vescovo di Segovia; Pezeril Daniel, Vescovo tit. di Reperi; Alexander Mervyn Alban, Vescovo tit. di Pinhel; López Trujillo Alfonso, Vescovo tit. di Boseta; Butelezi Peter John, Vescovo tit. di Elefan-taria di Proconsolare; Skvorc Mijo, Vescovo tit. di Adrumeto; Cullinane John Neil, Vescovo tit. di Flu menzer; Hacault Antoine, Vescovo tit. di Media; Claver Francisco F., Vescovo tit. di Naziona, Prelato di Malaybalay.
Diarium Romanae Curiae all
Consultori del Segretariato per i non Credenti:
31 marzo 1973. Mons. Diouf Leon; Mons. Extross Ivan; D. Majka Joseph; D. Dick Ignace; D. Ngoyagoye Evariste; D. Rode Franc; P. Brungs Robert, S.I.; J. Gómez Oaffarena José, S.I. ; P. Hasche Renato; P. Lonergan Bernard, S.I.; P. Rubianes Eduardo, S.I.; P. San Juan Vicente, S.I.; Sig. Biser Eugen; Sig. Casper Berhard; Sig. Deegan Geoffrey; Sig. Gaudry Har-mel; Sig. Harper Harold; Sig. Hemmerle Klaus; Sig. McLellan David; Sig. Ojo Gabriel; Sig. Seybold Michael.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato:
1 luglio 1973. L'E.mo Signor Cardinale Raggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi, Membro della Commissione Cardinalizia per i Pontifici Santuari di Pompei e Loreto.
» » » S. E. Mons. Romero Lema Maximino, Segretario della Sacra Congregazione per il Clero, Segretario della Commissione Cardinalizia per i Pontifici Santuari di Pompei e Loreto.
26 » » S. E. il Signor Cardinale Volk Hermann, Vescovo di Mainz, Membro della Sacra Congregazione per la Dottrina della Fede.
27 » » Il Rev.mo Mons. Cheli Giovanni, Osservatore Permanente della Santa Sede presso l'Organizzazione delle Nazioni Unite.
28 » » Il Rev.mo Mons. Silvestrini Achille, Sotto-Segretario del Consiglio per gli Affari Pubblici della Chiesa.
Il Santo Padre Paolo VI ha destinato al Consiglio per gli Affari Pubblici della Chiesa, in qualità di Nunzio Apostolico con incarichi speciali,
1 agosto 1973. S. E. Mons. Poggi Luigi, Arcivescovo tit. di Foronto-niana, sinora Nunzio Apostolico nel Perù.
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
La Commenda con Placca dell'Ordine Piano:
5 dicembre 1972. Al sig. Von Twickel Rodolfo (Münster).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
21 marzo 1973. Al sig. Simon Klaus (Repubblica Federale di Germania). » » » Al sig. Schaad Dieter (Repubblica Federale di Germania).
478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
14 febbraio 1973. Al sig. Olarizio Venanzio (Roma). 11 marzo Al sig. Arseni Silvio (Roma).
» » » Al sig. Casciani Averaldo (Roma).
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
17 agosto 1972. Al sig. Richards Roberto (Westminster). 30 ottobre » Al sig. Piombini Giuseppe (Firenze). 5 dicembre » Al sig. Hardy Paolo (Antwerpen). » » » Al sig. Libbrecht Lodovico (Brugge).
13 » » Al sig. O'Brien Roberto (Arundel and Brighton). » » Al sig. Munst Giuseppe (Rottenburg). 5 gennaio 1973. Al sig. Zajicek Erwin (Wien). 2 febbraio » Al sig. Scalfari Carlo (Teramo ed Atri). 5 » » Al sig. Brunetti Paolo (Perugia). 6 » » Al sig. Dellenda Antonio (Athenai).
16 » Al sig. Della Rotta Ottemi (Milano). 19 » Al sig. Delgado Padilla Giovanni (Cali). 25 » » Al sig. Vagarmi Cesare (Colle Val D'Elsa). 21 marzo » Al sig. Popitz Peter (Repubblica Federale di Germania.)
» » » Al sig. Deubner Otfried R. (Repubblica Federale di Germania) .
» » Al sig. Geese Heinz (Repubblica Federale di Germania) » » » Al sig. Vogt Ernest (Repubblica Federale di Germania)
25 » » Al sig. Corda Domenico (Cagliari). » » » Al sig. Solinas Giovanni (Cagliari).
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:
25 marzo 1973. Al sig. Bodio Achille (Italia). » » » Al sig. Monti Giovanni (Italia).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
10 novembre 1972. Al sig. Painblanc Ferdinando (Antwerpen). » » » Al sig. Rombouts Luigi (Antwerpen).
» » » Al sig. Van Den Bogaert Modesto (Antwerpen). 5 dicembre » Al sig. Compernolle Enrico (Brugge). 5 gennaio 1973. Al sig. Kuijlaars Arnoldo Giovanni ('s-Hertogenbosch)
15 » » Al sig. De Béthune Giovanni (Brugge). » » » Al sig. Vandeputte Gabriele (Brugge).
12 febbraio Al sig. Cols Antonio (Antwerpen). 24 » Al sig. Masao Kubota (Giappone). 21 marzo » Al sig. Schneider Lothar (Repubblica Federale di Ger
mania). » Al sig. Poggel Günter (Repubblica Federale di Germa-
nia).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
2 marzo 1973. Al sig. Addario Tommaso (Roma). 21 » » Al sig. Hofmann Harald (Repubblica Federale di Ger
mania) .
Diarium Romanae Curiae 479
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:
22 gennaio 1973. Al sig. Bellatore Angelo (Casale Monferrato). 24 » » Al sig. Thaller Francesco (Graz-Seckau).
)) Al sig. Cingoli Nicola (Teramo). 27 » Al sig. Hann Ludovico (Augsburg).
» » » Al sig. Kraff Carlo (Ausburg). 28 » » Al sig. Giannone Sergio (Veìletri). 6 febbraio Al sig. Barbier Giuseppe (Liège). » » Al sig. Felicetti Donato (Roma).
12 » Al sig. D'Agostino Tommaso (Matera). » » Al sig. Plasmati Emmanuele (Matera). » » » Al sig. Sarra Vincenzo (Matera).
19 » Al sig. Di Battista Tommaso (Conversano). » Al sig. Carnevale Aldo (Milano). » Al sig. Di Giuseppe Antonio (Roma).
25 » Al sig. Trinci Raffaele (Roma). Al sig. Mayer Rodolfo (Italia).
» Al sig. Pandolfelli Paolo (Italia). 2 marzo » Al sig. Garoldini Pietro (Vicenza).
2] » Al sig. Borowsky Peter (Repubblica Federale di Ger mania).
» » Al sig. Gruner Werner (Repubblica Federale di Germa
» » Al sig. Munz Hermann (Repubblica Federale di Germania).
» » Al sig. Schmid Walter (Repubblica Federale di Germania) .
» » » Al sig. Schmidt-Dornedden Horst (Repubblica Federale di Germania).
Al sig. Von Pachelbel-Gehag Rüdiger (Repubblica Federale di Germania).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:
12 luglio 1972. Al sig. Dubon Quintanal Guglielmo Augusto (Guatemala)
» » Al sig. Padilla y Padilla Carlo (Guatemala). 10 novembre » Al sig. Struye de Swielande Giovanni (Antwerpen).
» » » Al sig. Van Den Bogaert Giacomo (Antwerpen). 23 » » Al sig. Schmitz Giovanni Pietro (Trier).
Ol dicembre » Al sig. Cosyns Stefano (Antwerpen).
13 » » Al sig. De Goede Endrigo Giovanni (Utrecht). 20 » Al sig. Stevens Cornelio Enrico Teodoro (Rotterdam). 5 gennaio 1973. Al sig. Valeriani Renzo (Albano).
» » » Al sig. Vermaat Pietro Nicola Giovanni (Rotterdam). » » » Al sig. Zeilinger Luigi (Wien).
15 » » Al sig. Caridi Bruno (Reggio Calabria). » » » Al sig. Clementi Benito (Reggio Calabria).
» » Al sig. Panuccio Alberto (Reggio Calabria). 24 » Al sig. Minutillo Carlo (Graz-Seckau).
480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
24 gennaio 1973. Al sig. Jochem Paolo (Speyer). 6 febbraio » Al sig. Giardini Pasquale (Città della Pieve).
12 » » Al sig. Rott Walter (Innsbruck). 19 » » Al sig. Tabanelli Crispino (Faenza). » » » Al sig. Mannocchi Bruno (Massa Marittima). » » » Al sig. Marchetti Mario Gaetano (Massa Marittima). » » » Al sig. Serena Umberto (Massa Marittima). » » » Al sig. Waldner Antonio (Nepi e Sutri). » » » Al sig. Di Luccia Pompeo (Roma). » » » Al sig. Böhm Giovanni (Sankt Pölten).
25 » » Al sig. Casoli Luciano (Chieti). » » » Al sig. Patricelli Sergio (Roma).
11 marzo » Al sig. Marchioni Oreste (Camerino). 21 » » Al sig. Stackfleth Otto (Repubblica Federale di Germa
nia). » » » Al sig. Hoven Karl (Repubblica Federale di Germania). » » » Al sig. Mantwitz Aldred (Repubblica Federale di Ger
mania). » » » Al sig. Eickenbrock Bernhard (Repubblica Federale dì
Germania). » » » Al sig. Hafner Thomas (Repubblica Federale di Germa
nia). » » » ÀI sig. Maier Josef (Repubblica Federale di Germania).
NECROLOGIO
22 luglio 1973. Mons. Borge y Castrino Carlos de la Trinidad, Vescovo tit. di Lappa.
24 » » Mons. Bilgeri Joseph Aurelian, Vescovo di Eshowe. 25 » » Mons. Willinger Aloysius Joseph, Vescovo tit. di Tiguala. 2 agosto » Mons. Harrington Michael Alphonsus, Vescovo di Kam
loops. » » » Mons. Souto Vizoso José, già Vescovo di Palencia. 6 » » Mons. Bonhomme Joseph, Vescovo tit. di Tulana. 9 » » Mons. Bäuerlein Stjepan, Vescovo di Djakovo i Srijem.
10 » » Mons. Marafìni Giuseppe, Vescovo di Veroli-Frosinone. 14 » » Mons. Minihan Jeremiah Francis, Vescovo tit. di Pafo. » » » Mons. Nowicki Jan, Vescovo tit. di Pupiana.
18 » » Mons. Cowley Leonard P., Vescovo tit. di Pertusa. » » » Mons. Kla Juwle Patrick, Vescovo tit. di Tigamibena.
24 » » Mons. Zuccarino Pietro, Vescovo di Bobbio. 27 » » Mons. Nicodemo Enrico, Arcivescovo di Bari. » » » Mons. Budelacci Biagio, Vescovo tit. di Nissa. » » » Mons. Sola y Farrell Matías, Vescovo tit. di Colofone.
29 » » Mons. Borie Vladimiro, Vescovo di Punta Arenas.
An. et vol. LXV 30 Septembris 1973 N. 9
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE
Pontificium Athenaeum Salesianum Studiorum Universitatis titulo et ho
nore decoratur.
PAULUS PP. VI
Magisterium vitae, quo animi, praesertim iuniorum, et christianis
virtutibus excolerentur et perpolirentur doctrinis, Societas S. Francisci
Salesii quasi praeclaram hereditatem a S. Ioanne Bosco, conditore suo
ac legifero patre, accepit ac per temporum cursum sedulo exercere nisa
est et amplificare, neque in praesenti id agere desinit. Nam egregius ille
Christi sacerdos ad quemdam traditur scripsisse: « Studium et pietas ve
rum te reddent Salesianum » . 1 Ipse enim, « gravissimum educationis
momentum in vita hominis eiusque influxum semper maiorem in socia
lem huius aetatis progressum »2 praesentiens, ita suorum munus anno
MDCCCLXXIV in prooemio Constitutionum Societatis Salesianae effinxit:
« Catholicae religionis ministris persuasum semper fuit in adulescentulis
instituendis maximam esse sollicitudinem adhibendam. Etenim iuventute
malis aut bonis moribus imbuta, bona aut mala ipsa hominum societas
fiet. Ipse Christus Dominus huius rei veritatis nobis clarum exemplum
suppeditavit praesertim cum parvulis ad se advocatis divinis manibus
1 Cfr. B. Ceria, Memorie Biografiche del Beato D. Bosco, Torino 1934, XV, p. 28. 2 Conc. Vat. I I , Decl. de educatione christiana Gravissimum educationis, n. 1.
31 - A. A. S.
482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
benediceret, atque clamaret; 1 sinite parvulos venire ad me '. Nostris vero
temporibus longe maior urget necessitas » . 3
Sodales vero Societatis Salesianae mirum illud a Sancto Fundatore
et patre traditum artis educandi charisma pie receperunt non modo quasi
quoddam sacrum depositum custodiendum, sed etiam tamquam uberri-
mum germen fideliter excolendum. Quod quidem altiora et diligentiora
studia superiore et organica, ut aiunt, institutione exercenda deposcit,
quibus omnia, quae in fontibus continentur, et catholico sermone metho-
doque scientifica explicentur et novis postulatis apte respondeatur.
Propterea, tanti parentis vestigia secutus, B. Michael Bua, proximus
eiusdem in regenda Societate successor, cui non ita pridem Beatorum
Caelitum honores Nosmet decrevimus, mature, id est anno MCMIV, Ful-
gitii in Salassis, quem pagum Foglizzo Canavese vulgo appellant, prope
Augustam Taurinorum Institutum Theologicum Internationale a S. Mi
chaele condidit, quod esset Salesianis sodalibus primaria domus stu
diorum. Cui annis MCMXII et MCMXIV a Sede Apostolica est concessa fa
cultas alumnos ad gradus academicos Baccalaureatus et Licentiae in sacra
theologia promovendi. Praeter hanc sedem studiorum theologicorum,
anno MOMXXIII in ipsam urbem Augustam Taurinorum, nomine indito
S. Ioannis Bosco, translatant, etiam Institutum philosophicum scholasti
cos Salesianos excipiebat.
Denique anno MCMXL hoc doctrinarum domicilium, eiusdem Aposto
licae Sedis auctoritate, ad dignitatem Pontificii Athenaei, ad Salesianos
discipulos pertinentis, est provectum, quod Facultates theologiae, philo
sophiae, iuris canonici complecteretur.
Quod cum laetis esset auctum incrementis — iuvat potissimum memo
rare Institutum disciplinarum paedagogicarum, omnibus patens, eidem
accrevisse — anno MCMLXV, Augusta Taurinorum relicta, in aedibus per-
magnis, ornatis, instructis Bomae est feliciter collocatum.
Huic Athenaeo Nosmet ipsi, optatum Ioannis X X I I I , Decessoris
Nostri rec. mem., ad effectum deducentes, Pontificium Institutum Al
tioris Latinitatis commisimus ac deinde addidimus, quo responderetur
« ei, qua Ecclesia angitur, sollicitudini inter clericos studia Latinitatis
promovendi eiusque magistros instituendi » . 4 Utroque eiusmodi Instituto,
Paedagogico scilicet, quo « ars artium » a Salesianis, quasi domestico usu
3 A. Amadei, Memorie Biografiche di S. Giovanni Bosco, Torino 1939, X, p. 896. 4 Alloc, ad Salesianos sodales in Pont. Athenaeo eorum habita 29 oct. 1966: A.A.S.
5S (1966), pp. 1164-1165.
Acta Pauli Pp. VI 483
in ipsam assuetis, docetur quodque hac aetate florere cognoscitur, et La
tinitatis schola, quae, nonnullis difficultatibus pro huius saeculi moribus
circumsaepta, ad exoptatum profectum niti videtur, eidem magno disci
plinarum domicilio Salesiano peculiaris indoles et commendatio inter con-
similes Romanos doctrinarum sedes accedunt.
Cuius quidem Athenaei Facultates omni sollertia et industria praesta-
runt operam ad illam studiorum superiorum promovendam renovationem
ac progressionem, quam Sacra Congregatio pro Institutione Catholica,
attentis auspiciis ac praeceptis Concilii Vaticani I I , diligenter efficiendam
ac provehendam constituit.
Nec praetereundum hoc esse videtur, quod ad eius vitalitatem perti
net: praeter scilicet quinque Romae erectas Facultates, in numerum con
ferri etiam Sacrae Theologiae sectionem, quam dicunt, Augustae Taurino
rum conditam, Pontificiam Facultatem Disciplinarum Educationis a Filia
bus Mariae Auxiliatricis in eadem urbe Augusta Taurinorum institutam
atque cum Pontificio Athenaeo Salesiano consociatam, decem deinde Sa-
lesianorum Instituta ad theologieos cursus peragendos destinata, sacrae
theologiae Facultati ipsius Athenaei « affiliata », et in variis Europae, Asiie
et Americae regionibus distributa; atque fore spes est ut et alia proxime
his annumerentur.
Pontificium igitur Athenaeum Salesianum efficacem vitam exercet
et naviter operatur in toto fere terrarum orbe ea mente, ut viis et ratio
nibus, quae proprie ad Studiorum Universitatum magisteria spectent,
doctrinis iam quadamtenus formatorem institutionem promoveat iuxta
peculiarem illum sancti Fundatoris spiritum, qui « systemate praeventivo »,
quod vocant, explicatur, quique germanam suam naturam et vim ex
Evangelio non sine divino consilio haurit.
Denique recens Speciale Salesianorum Capitulum Generale decrevit,
ut Pontificium Athenaeum Salesianum, pastoralibus obtemperando Con
cilii Vaticani II praeceptis, singulari ratione sibi proprium haberet doc
trinas, ad apostolatum maxime pertinentes, penitus pervestigare et col
lustrare, instante spectata necessitate iuventutem christiane instituendi,
necnon postulationibus attentis hanc institutionem scientifice fulciendi,
ita ut fructuosus dialogus cum mundo hodierno instaurari possit.
Cum ergo religiosa ista Familia de optimis studiis bene meruerit et
spes effulgeat fore, ut, novo sibi Pontificiae benignitatis munere collato,
novas utilitates ea in hac regione Ecclesiae et humanae afferat consor
tioni, Nos motu proprio et Apostolica auctoritate decernimus atque pro
nuntiamus Pontificium Athenaeum Salesianum, legitime erectum atque
484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
iisdem S. Ioannis Bosco filiis creditum, nunc et in posterum PONTDZJCIAM
STUDIORUM UNIVERSITATEM SALESIANAM esse nuncupandum; pariterque
praecipimus, ut nova haec appellatio in Statuta et leges Athenaei, quod
usque adhuc dicebatur, inducatur, quae quidem vi sua pergunt valere.
Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta
sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis quibusvis nihil
obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, in festo Beatae Mariae Virgi
nis Auxiliatricis, die xxiv mensis Maii, anno MCMLXXIII, Pontificatus
Nostri decimo.
PAULUS PP. VI
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
PALAYAMKOTTAIENSIS
Detractis nonnullis territoriis ab archidioecesi Maduraiensi, nova dioecesis
constituitur, « Palayamkottaiensis » cognominanda.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Romani Pontifices, Decessores Nostri, Nosque Ipsi, universae Eccle
siae praesidentes, ad nobilissimam Indorum Nationem aequissimis oculis
usquequaque respeximus: semper enim spes animum subiit fore ut non
solum ibi sermo Dei curreret et clarificaretur (cfr. 2 Thess. 3,1), sed etiam
ut populus ille frequentissimus, antiquitate et cultu sapientiae illustris,
tandem aliquando ad christianam religionem Dei munere aggregaretur;
e qua re sane tum ipsi Deo amplissima gloria manaret, tum Ecclesiae
ingentis causa laetitiae oreretur. Quam ob rem, cum venerabiles Fratres
Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi pro Gentium Evangeli
zatione praepositi bene fieri censuerint, si divisa archidioecesi Madura
iensi nova Ecclesia excitaretur, Nos, auditis sive venerabili Fratre Ioanne
Gordon, Archiepiscopo titulo Nicopolitano ad Nestum, et in India Pro-
nuntio, sive Ordinario cuius interesset, haec, quae sequuntur, decernimus
Acta Pauli Pp. VI 485
et constituimus. Ab archidioecesi Maduraiensi partem meridionalem
detrahimus in novaeque dioecesis formam redigimus, cuius nomen erit
Palayamlcottaiensis, ab urbe loci principe, cathedra in praecipuo templo
huius ipsius urbis collocata, in qua urbe Episcopus sedem suam collo-
cabit. Fines inter conditam dioecesim atque Ecclesiam Maduraiensem
iidem erunt atque civilis territorii populari lingua « Tirunelvelli » cogno
minati, firmis manentibus ceteris limitibus. Novam dioecesim praeterea
> suffraganeam facimus Sedi Maduraiensi, cuius sacro Praesuli Episcopus
Palayamkottaiensis ad normam canonum obnoxius erit. Postremo Praesul,
cui constituta Ecclesia gubernanda obtigerit, dioecesanos Consultores
eliget iuxta leges ecclesiasticas, usque dum Canonicorum Collegium con
datur. Cetera, sive nempe iura cleri atque populi eorumque onera, sive
electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, similia, iure Canonico tempe
rentur. Quae vero per has Litteras decrevimus venerabilis Frater Ioannes
Gordon ad exitum deducet, vel quem ipse delegaverit, factis ad id neces
sariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur eorumque sincera
exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur.
Hanc autem constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo, mensis Maii,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri decimo.
IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Eugenius Sevi, Proton. Apost.
Ioannes Coppa, Proton. Apost. s.n.
Loco £g Plumbi
In Secr. Status tab., n. 241098.
Eduardus Martínez Adsessor
486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
SANCTI MAEONIS SYDNEYENSIS
Eparchia S. Maronis Sydneyensis in Australia pro fidelibus ritus antio
cheni Maronitarum constituitur.
P A U L U S E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Illo fretis Concilii Vaticani II decreto, quod Orientalium Ecclesiarum
causam agit (cfr. Orient. Eeel., n. 4), ut videlicet eundem ritum profiten
tibus fidelibus peculiari ratione usque provideretur, visum est Nobis
sententiae esse accedendum Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orien
talibus de nova, ad Maronitarum coetus aptius fovendos, in Australiae
finibus constituenda eparchia. Referente igitur Venerabili Fratre Nostro
S. R. E. Cardinali Praefecto S. Congregationis, quam diximus, quid hoc
super negotio sentirent sive Patriarcha Antiochenus Maronitarum, sive
Conferentia Episcopalis Australiana, sive denique Delegatus Apostolicus
inibi residens, apostolica potestate Nostra sequentia decernimus ac iube
mus. Eparchiam seu dioecesim pro fidelibus Maronitis ritus antiocheni
in Australia constituimus, cuius appellatio erit Sancti Maronis Sydne
yensis. Eadem recto Apostolicae Sedi subiciatur, firma declaratione
Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus de rationibus habendis
cum Patriarchatu, die xxv mensis Martii edicta, anno MOMLXX; epar
chialis sedes in urbe Sydneyo sit, in qua domicilium sacer Praesul ponet,
itemque templum cathedrale habeatur sacra aedes eadem in urbe exstans,
Sancto Maroni sacra. Eparchiales praeterea consultores Eparchus de
ligat, qui ei consilio et subsidio assint; mensamque constituat bonis ad
eparchiam pertinentibus, paroeciarum tributis a fldelibusque sponte
oblatis pecuniis. Ceterum eparchiae Sancti Maronis eiusque sacri Prae
sulis iura et officia a Litteris Apostolicis « Cleri Sanctitati », quae de ri
tibus orientalibus et de personis agunt, a canone 392 ad 526 sumi decer
nimus, servatis insuper decretis Sacrosancti Concilii Vaticani II cete
risque Apostolicae Sedis praescriptis. Haec autem quae praescripsimus
ad effectum de more adducantur atque effecti negotii congrua documenta
ad S. Congregationem pro Ecclesiis Orientalibus mittantur, rite signata
sigilloque impressa.
Acta Pauli Pp. VI 487
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus, contrariis quibuslibet non obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis Iunii,
anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus
Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT
Secretarius Status
PAULUS Card. P H I L I P P E
S. Congr. pro Ecclesiis Orientalibus Praefectus
Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Ioannes Coppa, Proton. Apost, s.n. Eduardus Martínez
Adsessor
Loco £B Plumbi In Secr. Status tab., n. 239082.
I I I
ISSELEUKUANAE
Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Urbis Beninensis alia conditur,
nomine « Isseleukuana ».
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Qui pastoris ac patris Ecclesiae universae divinitus partes suscepimus,
nihil in eo munere gerendo officii, nihil diligentiae non adhibemus, quo
aptiorem in modum christifidelium coetibus subveniamus, novis etiam,
si oporteat, conditis ubique terrarum dioecesibus. Quapropter Sacrae
Congregationis pro Gentium Evangelizatione sententiae accedendum
esse censuimus, quae, post auditum Venerabilem Fratrem Amelium Poggi,
Archiepiscopum titulo Cercinitanum et in Africa Media et Occidentali
Apostolicum Delegatum, proposuit ut nova in Nigeriae partibus dioecesis
conderetur. Apostolica igitur Nostra potestate a dioecesi Urbis Beni
nensis territorium civilium districtuum separamus, quibus vulgo Asaba
et Ika est appellatio, iisque dioecesim constituimus, IsseleuJcuanam appel
landam. Ea autem, quae Sacrae Congregationi pro Gentium Evange
lizatione perget esse obnoxia, suffraganea erit metropolitanae Sedi La
gosensi, Episcopi sedem in urbe vulgo Issele-Uku habebit atque episco-
488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
palis magisterii cathedram in sacra aede, eadem in urbe exstante, Sancto
Paulo Apostolo sacra, quae templum cathedrale dehinc erit, cum iuribus
congruis. Mandamus praeterea ut, Canonicorum loco, consultores dioece
sani ad tempus eligantur, ad normam iuris canonici. Haec autem quae
praescripsimus ad effectum adducat Venerabilis Frater Amelius Poggi,
quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos, effectique negotii sueta do
cumenta exaranda curet, de more signata sigilloque impressa, quae ad
Sacram Congregationem pro Gentium Evangelizatione mittat.
Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore
volumus, contrariis quibuslibet non ostantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno Domini
millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pontificatus Nostri unde
cimo.
IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
B Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost.
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Eduardus Martínez Adsessor
Loco £g Plumbi
In Secr. Status tab., n. 238777
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Templum Dominae Nostrae de Sri Lanka ad Basilicae Minoris dignitatem
evehitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Quandoquidem est Beatissima Virgo
Maria vera Christi Mater, hoc est Unigeniti Filii Dei parens, qui est in sinu
Patris (Io. 1,18), quin etiam quodammodo et hominum (cfr. Io. 19, 27),
quorum necessitatibus sollicita inservit (cfr. Io. 2, 3 sqq.), idcirco ubi
cumque locorum sancta Christi religio innotuit, ibi etiam castissima e
Acta Pauli Pp. VI 489
matris Eius pietas pectora imbuit et officium et diligens cultus ei tributa
sunt. Quod non modo Ecclesia catholica recte fieri censuit, sed eam reli
gionem coluit auxit, cum quicquid honoris, dignitatis, laudis in matrem
confluat, id in divini Filii gloriam feliciter cedat. Quam ob rem, cum ve
nerabilis Frater Thomas Beniaminus Cooray, Archiepiscopus Colum
bensis in Taprobane, datis Litteris, suo clerique populique suae circum
scriptionis nomine id ab Apostolica Sede postulaverit, ut templum Do
minae Nostrae « de Sri Lanka » dicatum et apud « Tewatta », in . Oo-
lumbensi archidioecesi situm, ad Basilicae Minoris dignitatem eveheretur:
id enim poscere tum templi ipsius magnificentia et nobilitas, tum pietas
fidelium egregia et liberalitas, tum denique Sacrae Congregationis de
Propaganda Fide curae assiduae, cetera, Nos, rati tum Deo, tum Eius
Matri honori rem vertere posse, ea quae a Sacra Congregatione pro Cultu
Divino de hoc negotio statuta sunt, aequo animo probamus ac rata habe
mus. Placet ergo templum Dominae Nostrae « de Sri Lanka » ad digni
tatem Basilicae Minoris tolli, factis iuribus atque liturgicis concessionibus
rite competentibus, servatis vero quae per Decretum « De titulo Basi
licae Minoris » iussa sunt, die vi Iunii, anno MDCOCOLXVIII, editum. Has
vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus, con
trariis nihil obstantibus.
Datum Eomae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xxii mensis
Augusti, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £B Sigilli
In Secr. Status tab., n. 2^1666.
I I
Templum Matritense Iesu Nazareno dicatum ad Basilicae Minoris gradum
attollitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Morem tuentes Apostolicae huius
et Bomanae Sedis, peculiare putamus Nostrum esse munus eas praecipue
sacras aedes congruo honoris titulo decorare, quae vel structura vel mira
arte pictis sculptisque operibus vel apostolica sive sacerdotum sive laici
ordinis fidelium actuositate insignes aliis antecellunt. In quibus cum sit
merito accensendum paroeciale templum, quod Matriti, in Hispaniarum
490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
urbe principe, Iesu Nazareno sacrum exstat; cumque dilectus Filius Ro-
sarius Franciscus Pasquale, Procurator Generalis ordinis Fratrum Mino
rum Capuccinorum, paroeciae illius cleri fideliumque nomine, enixe po
stulaverit ut ea sacra aedes ad Basilicae Minoris dignitatem evehere-
tur, libenti Nos animo huiusmodi precibus accedendum esse putavimus;
spe enim optima ducti sumus ut eo in templo divina Iesu Christi celebrata
exempla magis in dies splendeant christianorumque fidelium coetus ad
eadem imitanda trahantur. De sententia igitur Sacrae Congregationis
pro Cultu Divino, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ha
rum Litterarum vi perpetuumque in modum templum paroeciale Ma
tritense Iesu Nazareno sacrum vulgo de Medinaceli ad titulum ac
dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et pri
vilegiis liturgicis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt;
servatis tamen iis, quae iuxta decretum «De titulo Basilicae Minoris»,
die vi mensis Iunii, anno MCMLXVIII, datum, servanda sunt. Contrariis
quibusvis non obstantibus.
Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventur suosque
effectus sive nunc sive in posterum habeant.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis
Septembris, anno MCMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco SS Sigilli
In Secr. Status tab., n. 239155.
I I I
Templum SS. Salvatoris dioecesis Iuiuyensis, in Argentina, ad dignitatem
Basilicae Minoris evehitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Siquis animo reputet nomen Sal
vatoris a Deo ipso adorando Filio suo per Angelum impositum esse (cfr.
Lc. 2, 1 sqq.); nihilque profecto mortalibus nasci profuturum fuisse,
nisi etiam redempti essent (cfr. Praec. Paschale)', neque « aliud nomen esse
sub caelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri » (cfr. Act.
4, 12), is facile intelleget cur nomen illud semper Christi sequacibus dulce
fuerit, et cur templorum maiestate, imaginum decore, signorum perpe-
Acta Palili Pp. VI 491
tuitate, Ecclesia duce, tantopere honoraverint, ac vel urbibus et natio
nibus imposuerint. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Iosephus M.
Medina, Episcopus Iuiuyensis, suo suorumque tum fidelium tum cleri
nomine, ab hac Apostolica Sede petierit, ut cathedrale templum SS. Sal
vatori in eadem urbe dicatum, Basilicae Minoris titulo cohonestaretur,
Nos ratione habita sive Praesulis, qui poposcit, sive ipsius templi, ob
maiestatem, artem, religionem, historiae casus venerabilis, bene fieri
censuimus, si admotae expostulationi concederemus, ea nempe spe, ut
aucto sacrae aedis honore, etiam pietas cresceret, ceu alita flamma. Placet
ergo templum SS. Salvatoris, cuius mentionem fecimus, titulo Basilicae
Minoris insigniri, factis iuribus omnibus atque liturgicis concessionibus
quae huiusmodi templis propria sunt, iisque servatis, quae iuxta Decre
tum « De titulo Basilicae Minoris », die vi mensis Iunii factum, anno
MDCCCCLXVIII, servanda sunt.
Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus,
contrariis nihil obstantibus.
Datum Bomae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die i mensis
Septembris, anno Domini MOMLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £& Sigilli
In Secr. Status tab., n. 23915',.
ALLOCUTIONES
I
Ad Excellentissimum Virum Antonium Borges Leal Castello Branco Filho,
Foederatarum Brasiliae Civitatum cum auctoritate Legatum, Summo Pon
tifici Litteras commissi muneris testes tradentem. *
Monsieur V Ambassadeur,
Votre Excellence vient de Nous exprimer les sentiments élevés qui
L'inspirent au seuil de sa mission d'Ambassadeur extraordinaire et plé
nipotentiaire du Brésil près le Saint-Siège. Nous l'en remercions vivement,
ainsi que Son Excellence le Général Emilio Garrastazu Medici, Président
de la République, dont Elle Nous a transmis les nobles souhaits.
* Die 2S mensis augusti a. 1973.
492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
En termes généreux, vous avez évoqué les aspirations à la justice, à
la paix, à la liberté et au progrès que partagent vos chers compatriotes.
Oui, votre pays constitue une grande nation, dont l'importance dans le
concert des peuples est de plus en plus manifeste. Les catholiques bré
siliens, pour leur part, occupent une place de choix dans l'Eglise univer
selle, par le nombre de leurs baptisés, de leurs évêques, comme par les
ressources de leur profond sentiment religieux qu'ils sont appelés à faire
fructifier. Nous suivons avec une affection particulière les efforts méri
toires de ces fils et de ces frères pour approfondir leur propre foi et en
réaliser les exigences familiales, professionnelles et civiques. Nous sommes
aux côtés de leurs Pasteurs, des prêtres, religieux, religieuses et laïcs qui
collaborent avec eux, pour confirmer leur espérance: épanouir tous les
dons spirituels et humains que Dieu à déposés dans votre Peuple, à l'hon
neur de celui-ci et au service de l'Eglise entière.
Votre pays, disiez-vous, travaille avec décision pour le progrès, le
bien-être, l'élévation du niveau de vie et de l'éducation. Nous savons en
effet les vastes transformations qui y sont entreprises pour augmenter
la production agricole et industrielle, aménager votre immense territoire,
satisfaire la faim d'instruction. L'Eglise comprend la nécessité de pro
mouvoir de telles initiatives. Elle encourage ses fils à y œuvrer hardiment,
avec désintéressement, dans le souci de voir les diverses catégories de
citoyens participer aux responsabilités et aux fruits de cette expansion.
Car, lorsqu'on parle de développement, le progrès social importe autant
que la croissance économique.1 Le bien commun lui-même ne saurait
être atteint que dans la mesure où sont garantis les divers droits et devoirs
de la personne humaine, dont notre Prédécesseur Jean X X I I I dressait
un tableau saisissant, voilà juste dix ans, dans l'Encyclique Pacem in
terris. En dehors de la justice et du respect de la dignité de tous les hom
mes sans distinction, comme Votre Excellence le soulignait, il n'y aurait
point de paix durable, point non plus de progrès authentique. La vitalité
chrétienne des croyants, leur piété inséparable de la charité, apparaissent
dès lors comme une contribution capitale pour la recherche des solutions
profondément humaines et pour la mise en place d'une véritable frater
nité selon les normes évangéliques. Nous ne doutons pas que votre pays,
aux traditions chrétiennes, n'accède à cette qualité d'humanisme dont
notre monde a si grand besoin.
Tels sont les vœux cordiaux que Nous formons pour votre Peuple
1 Cf. Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 34.
Acta Pauli Pp. VI 493
et ses gouvernants, dans le respect de leur compétence, en les assurant
de l'assistance spirituelle qui est en notre pouvoir pour éclairer et fortifier
la conscience des chrétiens et des hommes de bonne volonté. A vous-
même, Monsieur l'Ambassadeur, Nous souhaitons, auprès du Siège Aposto
lique, une mission heureuse et bénéfique. De grand cœur, Nous implorons
sur Votre Excellence, sur toutes les populations du Brésil et sur les diri
geants de ce cher pays, les Bénédictions du Très-Haut.
I I
Instituti Iuris Internationalis sodalibus Romae Coetum habentibus. *
Monsieur le Président,
CJiers Messieurs,
Nous apprécions vivement la visite que vous Nous réservez ce matin,
au cours de la Session qui réunit en ce moment à Rome les Membres et
Associés de l'Institut de droit international. Notre Prédécesseur Be
noît XV, qui avait tant souffert des horreurs de la première guerre mon
diale, avait déjà salué votre Institut avec satisfaction, comme une con
tribution de choix à un ordre international plus juste et plus stable. De
vant une telle Académie de juristes, dont la compétence et l'expérience
sont reconnues au forum international, Nous sommes heureux, à notre
tour, d'exprimer notre estime et nos encouragements. Oui, le travail
que vous accomplissez est bien digne de susciter l'éloge et l'intérêt de
tous ceux qui prennent à cœur les droits des personnes physiques et mo
rales, des communautés nationales, et leur harmonie avec le bien commun
universel. Et vous savez que le Saint-Siège, dans sa mission spirituelle,
se sent étroitement solidaire d'une œuvre qui importe si grandement
à l'établissement et au développement de la justice et de la paix dans la
famille humaine. Votre illustre Président l'a du reste rappelé, lors de
l'ouverture de votre session, en de nobles paroles que Nous avons lues
avec grand plaisir et dont Nous le remercions vivement.
Vous fêtez précisément le centenaire de votre Institut. Le bilan que
vous avez pu établir à cette occasion, et dont Nous avons pris connais
sance avec attention, ne laisse pas d'être impressionnant. Certes, vos
débats et les résolutions qui en sont le fruit n'ont pas toujours reçu la
* Die 10 mensis septembris a. 1973.
494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
consécration du droit positif et encore moins sans doute leur application
dans les mœurs internationales, car cela dépasse votre pouvoir. Mais, de
session en session aux quatre coins du monde, votre labeur patient et
hautement spécialisé a grandement contribué, Nous n'en doutons pas,
à mûrir bien des questions de droit international, soit public, soit privé;
il a suscité de fécondes confrontations et préparé les esprits à élaborer,
à ratifier des instruments juridiques qui ont fait progresser la justice.
Nous pourrions évoquer, par exemple, tout ce qui touche aux droits de
l'homme, particulièrement ceux des apatrides, des réfugiés, des popu
lations civiles en temps de guerre: qu'il suffise de citer le fameux manuel
d'Oxford rédigé dès 1880, qui énumère les principes humanitaires à res
pecter en tout conflit et qui a donné une des premières impulsions à l'éla
boration d'un thème toujours plus complexe et très actuel. Nous pensons
par ailleurs à tout ce que vous avez fait pour la protection du patrimoine
commun des mers, aujourd'hui de l'espace. Plutôt que d'en dresser la
liste, Nous préférons souligner ce qui caractérise l'ensemble de votre
travail auquel Nous rendons hommage.
Car c'est une œuvre ardue qui vous échoit. D'une part, vous devez
vous attacher'fermement aux droits fondamentaux des personnes et au
bien commun qui les garantit, à cet idéal de justice qui correspond à la
conscience juridique d'un monde civilisé et qui, pour Nous, repose sur
un droit naturel inspiré par le Créateur, sur 1'« ordre naturel de justice »
comme se plaisait à dire notre Prédécesseur Pie X I I . Et en même temps,
vous devez être réalistes, en un sens même pragmatistes: les principes
doivent pouvoir trouver dès maintenant, dans le monde tel qu'il est, une
application concrète, efficace, et donc se référer à des systèmes juridiques
différents, obtenir si possible l'assentiment des Etats, bien que la force
obligatoire des règles du droit ait par elle-même une vigueur qui ne sau
rait dépendre de ceux-ci. Yous vous trouvez aussi en face de données
nouvelles, imprévues, comme ces actes de violence qui se multiplient
dangereusement. C'est dire les qualités dont il vous faut faire preuve:
ténacité, collaboration, souplesse, prudence, et par dessus tout une invin
cible confiance dans le sens du droit, pour inscrire toujours davantage
celui-ci dans les rapports entre les hommes et entre les peuples. Demeurez-
en bien convaincus: plus le droit semble oublié, voire méprisé, plus de
viennent évidentes sa grandeur, son absolue nécessité pour la vie en com
mun ordonnée de la société.
Une autre caractéristique qui Nous est très chère, c'est l'universalité
du droit que vous cherchez à mettre en œuvre. Une Eglise « catholique »
Acta Pauli Pp. VI 495
y demeure évidemment très sensible. Cet esprit d'universalité Nous sem
ble inspirer votre activité dans les deux secteurs où elle se déploie, au
bénéfice du droit privé comme du droit public. Vu les multiples échanges
d'aujourd'hui, il apparaît en effet indispensable de pouvoir dirimer les
conflits qui surgissent entre les divers systèmes du droit privé, chargés
de réglementer les contrats entre les personnes physiques ou entre les
personnes morales. En respectant les lois nationales qui codifient ce droit
selon le génie et les coutumes de chaque peuple, la justice demande de
promouvoir une certaine unification, ou du moins de dégager des critères
susceptibles d'être admis par tous. A plus forte raison, le droit public ne
saurait rester sourd à un certain nombre d'exigences qui dépassent le bien
et les intérêts de chaque Etat: il existe un bien commun universel, c'est
de plus en plus manifeste. Et seul un droit international peut en fixer
les normes.
Pie X I I soulignait déjà à ce propos: « Chaque Etat est inséré dans
l'ordre du droit international et par là dans l'ordre du droit naturel qui
soutient et couronne le tout... Chaque Etat est immédiatement sujet du
droit international».1 Et plus récemment le Concile Vatican II notait ce
qui vous est familier: « Le bien commun, c'est-à-dire cet ensemble de con
ditions sociales qui permettent, tant aux groupes qu'à chacun de leurs
membres, d'atteindre leur perfection d'une façon plus totale et plus aisée,
prend aujourd'hui une extension de plus en plus universelle, et par suite
recouvre des droits et des devoirs qui concernent tout le genre humain.
Tout groupe doit tenir compte... du bien commun de l'ensemble de la
famille humaine » . 2 On pense évidemment à la sauvegarde d'un patri
moine commun à toute l'humanité et l'écologie nous en fera prendre de
plus en plus conscience. Mais l'ordre des choses restant subordonné à
l'ordre des personnes,3 le bien commun universel ne vise pas moins la
garantie des droits imprescriptibles de la personne humaine et des con
ditions générales de leur exercice. Il y va d'ailleurs de la paix interna
tionale, et Nous sommes heureux de lire dans une résolution de votre
Institut, à la Session de Lausanne de 1947: « Un ordre juridique efficace
entre Etats est inséparable du respect de la personne humaine dans l'ordre
interne de chaque Etat ». C'est votre honneur de contribuer à l'élabora
tion d'un droit public international, et d'ouvrir ainsi la voie à des mesures
1 Discours à des juristes italiens, 6-12-1953, cf. A.A.8. 45 (1953), p. 796. 2 Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26 § 1. 3 Cfr. ibid., n. 26 § 3.
496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
qui en permettront l'application sous forme de traités, pactes, accords,
conventions ou tout autre instrument juridique adéquat.
Certes ce droit public international demeure encore aujourd'hui vul
nérable et précaire, car il ne trouve pas, au niveau universel, une auto
rité publique analogue à celle qui garantit le bien commun de chaque
Etat. C'est ce qui amenait Jean X X I I I , dans l'encyclique «Pacem in
terris » dont nous célébrons le dixième anniversaire, à appeler de ses
vœux la constitution d'une autorité publique de compétence universelle,
en même temps bien sûr qu'un progrès moral des consciences. Une telle
autorité devrait être reconnue par tous et jouir d'une puissance efficace
susceptible d'assurer à tous la sécurité, le respect de la justice et la ga
rantie des droits.4 Il s'agit là d'un projet délicat, qui semble dépasser les
perspectives immédiates et les possibilités concrètes d'aujourd'hui, mais
dans lequel l'humanité voit de plus en plus un idéal à poursuivre. Nous-
même, Nous encourageons, vous le savez, les instances suprêmes inter
nationales qui en sont les premières esquisses et qui Nous apparaissent
comme le chemin obligé de la civilisation moderne et de la paix mondiale.
Mais c'est un problème qui, tout en demeurant posé par vos recherches
juridiques et peut-être sous-jacent à vos vœux, ne rentre pas directement
dans le cadre de votre pouvoir et de votre compétence. A juste titre par
contre, votre session va vous permettre d'étudier l'avenir du droit public
international. Pour l'heure, il s'agit, semble-t-il, d'aménager pas à pas,
avec l'assentiment des parties en cause et par l'entremise des nombreuses
organisations internationales auxquelles elles adhèrent, ces multiples
garanties qui limitent les atteintes au droit des gens et sauvegardent,
promeuvent le bien commun universel. En même temps, vous contribuez
à fortifier une conscience du droit international, qui trouve un écho non
négligeable dans l'opinion publique.
Votre noble Académie, chers Messieurs, rassemble des experts d'hori
zons culturels et spirituels très différents. Et cependant, une passion
commune vous habite: celle de rechercher, dans tous les domaines, des
solutions de raison, de justice, d'impartialité; celle de promouvoir un
règlement pacifique des conflits, de bannir les solutions de force, en vous
référant aux droits fondamentaux inscrits dans la nature et la conscience
de l'homme, à ses devoirs aussi et aux nécessités du bien commun uni
versel. Une telle recherche désintéressée rejoint, pour sa part, le dessein
de Dieu sur l'humanité, qui est un dessein de justice et de paix. Elle
4 Cfr. Const. past. de EccL in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 82 § 1.
Acta Pauli Pp. VI 497
rejoint le souci de l'Eglise qui précisait en son Assemblée pleniore de
Vatican I I : « L'ordre (dont la société a besoin) doit sans cesse se déve
lopper, avoir pour base la vérité, s'édifier dans la justice, et être vivifié
par l'amour: il doit trouver dans la liberté un equilibre toujours plus
humain » . 5 Aussi prions-Nous le Seigneur d'inspirer toujours davantage
votre travail et de le faire fructifier au bénéfice de tous vos frères. Sur
vos personnes et ceux qui vous sont chers, Nous implorons de grand cœur
ses Bénédictions.
I I I Iis, qui interfuerunt conventui Instituti rei aeronauticae civili internatio
nali accurandae. *
Monsieur le Secrétaire général, chers Messieurs,
C'est bien volontiers que Nous avons accueilli le désir de cette ren
contre que vous avez manifesté au nom des participants à la Session
extraordinaire de l'Organisation de l'Aviation Civile Internationale et à
la Conférence diplomatique internationale de droit aérien. Vos paroles,
Monsieur le Secrétaire général, indiquent bien l'enjeu du débat humain
qui retient toute notre attention.
Certes, de par sa nature tout à fait particulière, le Saint-Siège semble
rait moins concerné, pour lui-même, par les dispositions pratiques que
vous élaborez pour les Etats, sur la répression de la capture illicite d'aéro
nefs. Nous vous remercions d'autant plus de l'avoir invité à vos travaux,
comme observateur à l'Assemblée générale et plénipotentiaire à la table
de la Conférence. Vous êtes bien convaincus, en effet, qu'étaient en péril
le bien de l'homme, non seulement les droits des personnes innocentes
— droits qui à nos yeux demeurent toujours inviolables —, mais aussi ce
qu'on peut appeler le bien commun international: la sécurité que tous les
passagers de l'aviation civile internationale sont en droit d'attendre d'un
tel service, aujourd'hui capital pour les relations internationales, la possi
bilité aussi d'arriver à la paix par des moyens qui excluent la violence.
Or, vous savez comment ces objectifs de justice et de paix, de droit in
ternational, rencontrent, à leur niveau le plus élevé, le message de l'Eglise
catholique, et combien ils tiennent à cœur au Saint-Siège.
Vous n'attendez pas de Nous que Nous entrions ce matin dans la com
plexité des travaux que vous avez tenu à mener constamment sur les deux
5 Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 26 § 3.
* Die 19 mensis septembris a. 1973.
32 - A. A. S.
498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
plans complémentaires. Les termes sont difficiles à définir, les processus difficiles à mettre en œuvre. Cette recherche des instruments juridiques les plus adéquats, c'est-à-dire les plus justes et les plus efficaces, compte tenu de l'adhésion, effective et de l'engagement assuré des participants, aura été, au cours de ce mois, une tâche de patience. Mais Nous pensons utile de réaffirmer ici les principes de droit international qui, dans la conscience d'un monde civilisé et à plus forte raison dans la conscience chrétienne, devraient toujours inspirer les solutions techniques.
Et d'abord, Nous déplorons, Nous condamnons la violence. C'est pour Nous une aberration d'y recourir de façon générale, mais spécialement lorsqu'il s'agit de cette forme spécifique de violence que certains appellent terrorisme international et piraterie aérienne. Dans ces excès se trouvent en effet impliquées des personnes étrangères au conflit que l'on veut exacerber, comme peuvent l'être des femmes et des enfants. Ils compromettent la sécurité des transports internationaux, augmentent les ruines et les ressentiments. Ils ralentissent la marche vers la paix. «Comme d'autres faits, ajoutions-Nous le 13 septembre 1970, que le monde civilisé tout entier condamne aujourd'hui — séquestrations de créatures innocentes, tortures de prisonniers politiques, trafics clandestins et lucratifs de la drogue... —, ces actes énormes de piraterie, d'injustes représailles et d'inadmissible chantage ne devraient plus jamais se reproduire » . 1
Dieu merci, du reste, la réprobation, non seulement d'individus, mais aussi, de multiples collectivités, semble de plus en plus nette et unanime. Nous voulons y voir une sagesse prometteuse, celle qui cherche d'autres voies plus conformes à la raison et à la justice.
Puisse être aussi unanime la recherche des causes de semblables aber-" rations! «C'est un problème grave et urgent, disions-Nous au début de cette année aux membres du Corps diplomatique accrédité près le Saint-Siège, qu'il appartient à tous les partenaires de résoudre ensemble, par une loyale approche, sans omettre d'attirer aussi l'attention sur les causes de ce phénomène, ses modes et ses mobiles » . 2 Ceux-ci peuvent être bien lamentables et recouvrir des intérêts très particuliers. Ils peuvent aussi être suscités par la misère, la frustration, le désespoir qui résultent de conditions estimées intolérables au point de vue social, politique et économique: ainsi éclate une révolte, anarchique ou organisée, que l'on espère fructueuse dans ses résultats immédiats ou au moins dans l'opinion publique internationale. Tous les pays du monde doivent reconnaître éventuellement de telles causes, pour y porter remède avant qu'elles ne dégénèrent en violence: bien fragile serait la lutte contre le terrorisme sans cette prise
1 Cfr. L'Osservatore Romano, 14-15 septembre 1970. 2 A.A.S. 65 (1973), pp. 39-40.
Acta Pauli Pp. VI 499
de conscience, et sans la volonté tenace d'en éloigner les raisons, autant que faire se peut, et par des voies appropriées qui n'aggravent pas l'injustice.
Cependant, Nous le déclarons avec netteté, de telles causes ne sau
raient justifier le recours à la violence exercée sur les aéronefs civils, sur
1 eurs pilotes et leurs passagers. Non, la fin ne justifie pas les moyens, en
ce domaine comme dans les autres. C'est particulièrement évident lors
qu'on met en œuvre des moyens si injustes et si dangereux pour l'ensem
ble de la navigation aérienne. Ce grave problème ne saurait non plus pas
ser du domaine civil au domaine politique. Nous voulons dire se laisser
grever de considérations politiques partielles. Ou alors, il faut envisager
la politique au sens le plus élevé, celui de la sauvegarde du bien commun
international, garanti par des Conventions ou par des accords interna
tionaux, si possible multilatéraux, à défaut d'une autorité publique in
ternationale. Nous formons le vœu que tous les membres de la communauté
internationale en viennent à ratifier de tels accords, dans la conviction
qu'il y va aussi, finalement, de leur propre intérêt. Est-ce rêver de penser
que l'humanité est capable de se hausser à une telle conscience, avec le
secours du Très-Haut qui inspire ce vœu au cœur de tout être humain
digne de ce nom? Nous ne le croyons pas. C'est ce que Nous appelions
dans notre message pour la Journée mondiale de la paix, le premier jan
vier 1973, « une loi sévère et pacifique pour régir les rapports internatio
naux ». N'êtes-vous pas fondamentalement à la recherche d'une telle loi?
L'Eglise, pour sa part, n'aura de cesse qu'elle ne forme la conscience
de tous ses fils, qu'elle n'invite tous les hommes de bonne volonté à pro
mouvoir cette sécurité, à protéger les droits humains universels, à les
défendre courageusement, à réaliser une justice pour tous, pour les vic
times innocentes comme pour les populations injustement opprimées.
Tout homme à droit au respect de sa dignité inviolable, tout homme est
frère. La violence est un langage inhumain pour résoudre les conflits hu
mains. La règle d'or demeure la raison et l'amour. Voilà le dessein du
Créateur. Sans cet apport d'ordre moral, les instruments juridiques les
plus perfectionnés risquent un jour ou l'autre d'être tournés et inopérants.
C'est dans ce sentiment que Nous encourageons aussi, avec une particu
lière admiration, les instances qualifiées comme les vôtres, qui mettent
en œuvre la solidarité internationale en ce domaine particulièrement im
portant et vulnérable. Votre responsabilité est grande, grande aussi celle
des Gouvernements. De tout cœur Nous implorons sur votre entreprise
l'Esprit de justice et de paix du Très-Haut.
500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA SS. CONGREGATIONUM S A C R A C O N G R E G A T I O P R O D O C T R I N A F I D E I
Patres Sacrae Congregationis pro Doctrina Fidei in Plenariis Comi
tiis dierum 14-15 novembris 1972 de sepultura ecclesiastica decreve
runt: ne prohibeantur exsequiae peccatoribus manifestis, si ante mortem
aliqua signa dederint poenitentiae et absit publicum aliorum fidelium
scandalum.
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 17 no
vembris 1972 infrascripto Praefecto impertita praedictam Patrum decisio
nem, abrogando quatenus opus est can. 1240 par. 1 et contrariis qui
buslibet non obstantibus, ratam habuit, approbavit et publicari iussit.
Romae, die 20 Septembris 1973.
DECRETUM
De sepultura ecclesiastica
FRANCISCUS Card. SEPER
Praefectus
£B Hieronymus Hamer
Archiepiscopus tit. Lorensis
a Secretis
Sacra Congregatio pro Episcopis 501
S A C R A C O N G R E G A T I O P R O E P I S C O P I S
i PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I , successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum:
die 22 Maii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Salutiarum praefecit Exc. P. D. Antonium Fustella, hactenus Episcopum titularem Sebanensem.
die 30 Maii. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Iulii Bianconi, Episcopi Tarquiniensis et Centumcellarum, constituit Exc. P. D. Philippum Franceschi, Episcopum titularem Sillitanum.
die 1 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Fanensi praefecit Exc. P. D. Constantium Micci, hactenus Episcopum titularem Maiucensem, qui simul constitutus est Episcopus Forosemproniensis.
— Cathedrali Ecclesiae Forosemproniensi Exc. P. D. Constantium Micci, hactenus Episcopum titularem Maiucensem, qui simul constitutus est Episcopus Fanensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Usinazensi Exc. P. D. Victorium Cecchi, hactenus Episcopum Forosemproniensem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Ersilii Tonini, Episcopi Maceratensis et Tolentini ac Administratoris Apostolici Cingulani, Recinetensis, Treiensis.
die 2 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Aquilanae Exc. P. D. Carolum Martini, hactenus Archiepiscopum titularem Abaritanum.
die 20 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Nigrensi Exc. P. D. Emmanuelem Romano, Vicarium Generalem archidioecesis Montis Regalis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Conradi Mingo, archiepiscopi eiusdem archidioecesis.
die 4 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Idicrensi R. D. Georgium Weinhold, sacerdotem dioecesis Misnensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gerardi Schaffran, Episcopi Misnensis.
die 7 Iulii. — Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Nor-berti Perini, Archiepiscopi Firmani, constituit Exc. P. D. Cletum Bellucci, Episcopum titularem Melzitanum atque Administratorem Apostolicum « sede plena » illius archidioecesis.
— Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Aloisi Caroli Borromeo, Episcopi Pisaurensis, Exc. P. D. Caietanum Michetti, Episcopum
502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
titularem Ieronopolitanum in Cilicia atque Administratorem Apostolicum « sede plena » illius dioecesis.
die 11 Iulii. — Cathedralibus Ecclesiis Nicotriensi et Tropiensi praefecit Exc. P. D. Vincentium De Chiara, Episcopum Miletensem.
die 13 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Eemensi Exc. P. D. Iacobum Eugenium Aloisium Ménager, hactenus Episcopum Meldensem.
die 20 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Druensi R. D. Carolum Ebert, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Hugonis Aufderbeck, Episcopi titularis Arceni, Administratoris Apostolici territoriorum vulgo Erfurt et Meiningen.
— Titulari episcopali Ecclesiae Vegeselitanae in Numidia E. P. Moacyr Grechi, sodalem Ordinis Servorum Mariae, Praelatum Acrensem et Pu-ruensem.
die 1 Augusti. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Aba-ritanae R. D. Carolum Fumo, e clero dioecesis Eporediensis, Antistitem Urbanum, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Republica Peruviana.
die 3 Augusti. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Ae-liensi R. D. Iosephum Laigueglia, e clero dioecesis Ventimiliensis, Antistitem Urbanum, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Bolivia.
die 4 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Compsanae et Cathedralibus Ecclesiis S. Angeli de Lombardis et Bisaciensi Exc. P. D. Gasto-nem Mojaisky-Perrelli, Archiepiscopum-Episcopum Nuscanum.
— Cathedrali Ecclesiae Campaniensi Exc. P. D. Caietanum Pollio, Archiepiscopum Salernitanum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Sebargensi R. D. Mauricium Gaidon, superiorem seminarii maioris dioecesis Divionensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Marci Lallier, Archiepiscopi Bisuntini.
die 7 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Segermitanae R. D. Ioannem Cadilhac, presbyterum dioecesis Montis Albani, curionem oppidi, quod Castelsarassin cognominant, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Eugenii Polge, Archiepiscopi Avenionensis.
die 18 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Bovensi Exc. P. D. Ioannem Eerro, Archiepiscopum Rheginensem.
die 27 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Zabensi R. D. Ser-gium Valech Aldunate, canonicum Capituli metropolitani et Vicarium Generalem Sancti Iacobi in Chile, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Radulfi S. R. E. Cardinalis Suva Henríquez, archiepiscopi Sancti Iacobi in Chile.
Sacra Congregatio pro Episcopis 503
I I
CAMPANIENSIS - POTENTINAE - MUEANAE
DECRETUM
De mutatione finium dioecesium
Quo aptius Christifidelium spirituali bono consuleretur, Exc.mi
Patres Domini Caietanus Pollio, Administrator Apostolicus dioecesis
Campaniensis, et Aurelius Sorrentino, Archiepiscopus Potentinus et Epi
scopus Muranus, ab Apostolica Sede enixe expostulaverunt ut limites
quibus in praesens memoratae dioeceses circumscribuntur aliquantulum
immutarentur, ita quidem ut ecclesiastici fines cum illis civilium regio
num deinde convenirent.
Sacra Congregatio pro Episcopis, omnibus rite perpensis, ac rata
huiusmodi immutationum rationes bene probari, vigore specialium fa
cultatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI
tributarum, oblatis precibus annuendum censuit.
Quapropter praesenti decreto, perinde valituro ac si Apostolicae
sub plumbo Litterae datae forent :
1. a dioecesi Campaniensi separat territoria paroeciarum : Sacri
Cordis Iesu et S. Michaelis ad municipium vulgo S. Angelo Le Fratte
pertinentium, S. Petri Apostoli in municipio vulgo Satriano di Luca
nia extantis, S. Nicolai Barensis municipii vulgo Savoia di Luca
nia, atque S. Nicolai Myrensis in municipio vulgo Vietri di Potenza
constitutae, eademque perpetuo adnectit archidioecesi Potentinae;
2. a dioecesi Murana distrahit territoria paroeciarum S. Petri Apostoli in municipio Ricigliano et B. M. V. a Sacratissimo Rosario municipii Romagnano al Monte, illaque dioecesi Campaniensi attribuit.
Decernit quoque eadem Sacra Congregatio ut, una cum territorio paroeciarum, adnectantur oratoria, domus et coemeteria paroecialia, piae fundationes et quaecumque alia ecclesiastica bona quomodocumque ad paroecias vel ecclesias illorum territoriorum spectantia.
Mandat insuper ut documenta et acta, singulas de quibus agitur paroecias respicientia, a Curia a qua ad Curiam dioecesis cui paroeciae aggregandae sunt, transmittantur.
Ad clerum vero quod attinet, simul ac praesens decretum ad effectum
504 Acta Apostolicae Sedis -. Commentarium Officiale
deductum fuerit, sacerdotes dioecesi illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium legitime detinent, ceteri autem clerici dioecesi illi incardinati maneant, in cuius territorio legitimum habent domicilium. Utriusque tamen dioecesis Episcopis Ordinariis fas erit — ob congruas rationes — collatis consiliis cum sacerdotibus et clericis quorum interest, aliter de eorum incardinatione disponere.
Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum Caietanum Pollio, Archiepiscopum Salernitanum atque Administratorem Apostolicum Campaniensem, eidem necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad eandem Sacram Congregationem quam primum mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die 31 maii 1973.
SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus
L. œ s.
© Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis
I I I
C I V I T A T I S C A S T E L L A N A E H O R T A N A E
E T G A L L E S I N A E A T Q U E B A L N E O R E G I E N S I S
DECRETUM
De finium immutatione
Quo efficacius animarum sibi commissarum curae consuli possent
Exc.mi PP. DD. Aloisius Boccadoro, Episcopus Viterbiensis, Tusca-
nensis, Faliscodunensis et Aquipendiensis necnon Administrator Apo
stolicus Balneoregiensis, atque Robertus Massimiliani, Episcopus Civi
tatis Castellanae Hortanus et Gallesinus ut aptior inter Balneore-
giensem et Hortanam dioeceses finium terminatio fieret ab Apostolica
Sede postulavere.
Sacra Congregatio pro Episcopis, huiusmodi immutationem rata
spirituali dominici gregis utiliori regimini profuturam, vigore facul-
Sacra Congregatio pro Episcopis 505
tatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tribu
tarum, concordia utriuslibet Episcopi Ordinarii optata admittenda
esse censuit.
Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium
vel habere praesumentium consensu, a dioecesi Balneoregiensi omne
territorium separat quod lege civili ad municipium vulgo Soriano nel
Cimino pertinet idque dioecesi Hortanae perpetuo adscribit.
Una cum territorio adnectantur ecclesiae, oratoria, coemeteria
paroecialia, piae fundationes et quaelibet alia ecclesiastica bona ad
eadem ecclesias et oratoria quomodocumque spectantia, si quae ibi sint.
Documenta et acta ecclesias, bona, incolas memorati territorii respi
cientia a Curia Balneoregiensi ad Curiam Hortanam transmittantur.
Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis deputat
Exc.mum, quem supra memoravimus, Robertum Massimiliani, oppor
tunas et necessarias eidem tribuens facultates, etiam delegandi ad
effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con
stitutum, onere pariter imposito authenticum exemplar actus peractae
exsecutionis ad eandem sacram Congregationem mittendi.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die
prima mensis Iulii, anno M C M L X X I I I .
SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus
L. « S.
Godefridus Mariani, Subsecretarius
I V
CLUSINAE ET P I E N T I N A E - C I V I T A T I S PLEBIS
DECRETUM
De finium immutatione
De animarum profectu apprime sollicita, quaecumque pastorale
ministerium rectius componendum poscit perlibenter Apostolica
Sedes iisdem favere satagit.
Quapropter cum Exc.mus P. D. Marius Castellano, Archiepiscopus
Senensis et Administrator Apostolicus Clusinus et Pientinus, postu-
506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
laverit, atque Exc.mus P. D. Ferdinandus Lambruschini, Archiepi
scopus Perusinus et Administrator Apostolicus Civitatis Plebis, po
stulationi consenserit, ut paroeciae vulgo San Lazzaro alle Piazze
et Gamporsevoli in finibus municipii civilis vulgo Getona in Etruria
regione exsistentes, ad dioecesim tamen Civitatis Plebis, Umbrae
regionis, pertinentes, in iurisdictionem transferantur Episcopi Ordi
narii Clusensis et Pientini, Sacra Congregatio pro Episcopis, vigore
facultatum a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI
sibi tributarum, re mature perpensa, memoratas paroecias San Lazzaro
alle Piazze et Gamporsevoli a dioecesi Civitatis Plebis separat et
finitimae dioecesi Clusensi et Pientinae perpetuo adscribit, mutatis
hac ratione utriusque dioecesis limitibus.
Simul cum territorio paroeciarum, ecclesiae adnectuntur, oratoria,
domus, piae fundationes et quaelibet alia bona ad paroecias spectantia.
Documenta et acta easdem paroecias et bona respicientia a Curia
Civitatis Plebis ad Curiam Clusinam et Pientinam transmittantur.
Archiepiscopis Ordinariis, quatenus Administratoribus Apostolicis, fas
erit de praesentis earundem paroeciarum curionis incardinatione et
ministerio disponere.
Ad haec perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis quem supra
memoravimus Exc.mum Marium Castellano deputat, necessarias et
opportunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi ad effectum
de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
onere imposito ad eandem Sacram Congregationem authenticum
exemplar actus peractae exsecutionis quam primum mittendi.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis,
die 16 mensis Iulii anno 1973.
SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus
L. © S.
Godefridus Mariani, Subsecretarius
Sacra Congregatio pro Episcopis 507
V
BONONIENSIS, FLOBENTINAE ET MUTILENSIS
DECRETUM
Mutilensis Ecclesia regioni ecclesiasticae Romandiolae adnectitur
Concilii Oecumenici Vaticani II aptiorem dioecesium et ecclesiastica
rum provinciarum compositionem suadentis votis obsecundans, Exc.mus
P. D. Marinus Bergonzini, Episcopus Mutilensis, ab Apostolica Sede
postulavit, ut Mutilensis Ecclesia regioni ecclesiasticae Romandiolae ad
necteretur.
Mutilensis enim dioecesis in Romandiolam regionem fere integre patet;
apostolatus exigentiae atque sociales rationes eidem regioni consentaneae
censentur, ideo unitas organica evidentior efficitur.
Summus Pontifex PAULUS, Divina Providentia Pp. VI , praehabito
favorabili voto Em.morum Patrum quorum interest, Hermenegildi S. R. E.
Cardinalis Florit, Archiepiscopi Florentini et Antonii S. R. E. Cardinalis
Poma, Archiepiscopi Bononiensis, de consilio infrascripti Cardinalis Sa
crae Congregationis pro Episcopis Praefecti, ratus huiusmodi immuta
tione apostolatus rationes efficentiores reddi, exhibitas preces excipiendas
censuit.
Quapropter, praesenti Decreto, dioecesim Mutilensem suffraganeam
constituit Metropolitanae Ecclesiae Bononiensis et proinde a metropo
litico iure subtrahit Archiepiscopi Fiorentini; regioni ecclesiasticae Ro-
mendiolae ascribit ita ut Mutilensi Episcopo ius sit Conferentiae Episco
pali Romandiolae interesse.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis, die
8 mensis Septembris anno 1973.
SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus
L. & S. £8 Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis
508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O G E N T I U M E V A N G E L I Z A T I O N E
S E U D E P R O P A G A N D A F I D E
i INDONESIAE
DECRETUM De mutatione nominum aliquarum Archidioecesium et Dioecesium
Cum propositum sit ut denominationes aliquarum Archidioecesium et Dioecesium in Indonesia permutar entur, Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, audita Episcopali Conferentia Indonesiana, necnon obtento favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Iosephi Mees, Archiepiscopi titulo Yprensis atque tunc Apostolici in Indonesia Pro Nuntii, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI concessarum, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, quae sequuntur decernit :
1) ut Metropolitana Ecclesia hucusque Diakarta nuncupata, deinceps a civitate vulgo Jakarta, Giakartana denominetur ; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Giakartano;
2) ut Metropolitana Ecclesia hucusque Makassarensis nuncupata, deinceps a civitate vulgo Ujung Pandang, Ugiungpandangana denominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Ugiungpandan-gano;
3) ut Cathedralis Ecclesia hucusque Bandiarmesinensis nuncupata, deinceps a civitate vulgo Banjarmasin, Bangiarmasina denominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Bangiarmasino ;
4) ut Cathedralis Ecclesia hucusque Surabaiensis nuncupata, deinceps a civitate vulgo Surabaya, Surabayana denominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Surabayano;
5) ut Cathedralis Ecclesia hucusque de Tandiung-Karang nuncupata, deinceps a civitate vulgo Tanjungkarang, Tangiungkarangana dominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Tangiungka-rangano;
6) ut Cathedralis Ecclesia hucusque Diaiapuraënsis nuncupata, deinceps a civitate vulgo Jayapura, Giayapurana denominetur; item eiusdem loci Ordinarius titulo ornetur Giayapurano.
Sacra Congregatio pro G-entium Evangelizatione 509
Ad haec perficienda, Sacrum hoc Dicasterium deputat Exc.mum ac Rev.mum Dominum Vincentium Farano, Archiepiscopum titulo Cluen-tensem, nuper Apostolicum in Indonesia Pro Nuntium nominatum; idcirco hisce super omnibus praesens edidit Decretum.
Datum Romae, ex Aedibus eiusdem Sacrae Congregationis, die vicesima secunda mensis Augusti anno Domini 1973.
AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus
ffî D. S. Lourdusamy, a Secretis
I I
NYERIENSIS - MERUENSIS
DECRETUM
De mutatione finium
Quo facilius et^efficacius aeternae dominici gregis saluti eiusque regimini consuli possit, Exc.mi ac Rev.mi Ordinarii Conferentiae Episcopalis Kenyaensis novam eamque aptiorem inter dioeceses Nyeriensem. et Me-ruensem finium definitionem nuper ab Apostolica Sede expostulaverant.
Quapropter Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, accepto favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Petri Aloisii Sartorelli, Archiepiscopi titulo Castellani atque Apostolici in Kenya Pro Nuntii, itemque consensu Exc.morum Ordinariorum, quorum interest, prae oculis habito, re mature perpensa, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, oblatis precibus obsecundare censuit ac inter circumscriptiones ecclesiasticas Nyeriensem et Meruensem, hos, qui sequuntur, fines constituendos esse decernit:
« That part of the territory of the civil District of Meru, which now belongs to the Diocèse of Nyeri and in which the town of Timau is located, shall be separated from the aforementioned diocèse so as to belong hence-forth to the Diocèse of Meru, except for the area nearer to Nanyuki and lying west of the river Oltulili, which shall remain in the Diocèse of Nyeri ».
Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando in perpetuam rei memoriam praesens Decretum confici et expediri iussit.
DatumjRomae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione seu de_Propaganda Eide, die 31 mensis Augusti a. D. 1973.
AGNELLUS, Card. Rossi, Praefectus
& D. S. Lourdusamy, a Secretis
510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O C A U S I S S A N C T O R U M
I
SANCTI HYACINTHI
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ludovici Zephyrini Moreau,
Episcopi S. Hyacinthi.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum
tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tem
perantia, Fortitudine, earumque adnexis in gradu heroico, in casu
et ad effectum de quo agitur.
« Gregis Christi Pastores imprimis oportet ut ad imaginem summi
et aeterni Sacerdotis, Pastoris et Episcopi animarum nostrarum, sancte
et alacriter, humiliter et fortiter exsequantur ministerium suum, quod
ita adimpletum, etiam pro eis erit praecelsum sanctificationis medium.
Ad plenitudinem sacerdotii electi, sacramentali gratia donantur, ut
orando, sacrificando et praedicando, per omnem formam episcopalis
curae et servitii, perfectum pastoralis caritatis munus exerceant, ani
mam suam pro ovibus ponere ne timeant et forma facti gregis (cfr. 1 Pt.
5, 3), Ecclesiam etiam exemplo suo ad maiorem in dies sanctitatem pro
moveant » (Const. Lumen Gentium, n. 41).
Quam compendiosam et pulchram Concilii Vaticani Secundi ima
ginem episcoporum, quos « Spiritus Sanctus posuit regere Ecclesiam
Dei » (Act. 20, 28), dilucide expressam invenimus et in Servo Dei Ludo
vico Zephyrino Moreau, Episcopo Sancti Hyacinthi in Canadia. Quod
ut pateat, satis erit de eius vita rebusque gestis breviter exponere.
Qui in oppido quod Béçancour vulgo nuncupant, in finibus tunc
archidioeceseos Quebecensis, nunc vero dioeceseos Nicoletanae sito,
ortum habuit Calendis Aprilibus anno 1824, e tredecim fratribus quin
tus, eodemque nativitatis die sacris Baptismi aquis membrum Eccle
siae Christi est effectus. Parentes ei fuerunt Aloisius Zephyrinus Mo-
reau et Maria Margarita Champoux, humiles quidem progenie ruriculae,
sed fide ac pietate in Deum praestantes.
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 511
Duodecim annos natus, litterarum primordiis absolutis, ad prima
humaniora studia exercenda commissus est cuidam claro eiusdem op
pidi magistro, loci parocho hospitium adulescentulo praebente La-
tinique sermonis eumdem docente rudimenta. Ea quidem tempestate,
pius, bonus et modestus ad Eucharisticum Convivium primo accessit.
Mense autem Septembri anno 1839, Mcoletanum seminarium ingressus
est, ubi, inter diligentiores primus, humanitatis studia perfecit anno
1844 et tunc sacerdotalis vitae capessendae desiderium et consilium
aperuit. Quapropter die 10 mensis Maii eodem anno clericorum induit
vestem tonsuraque est auctus. Tum vicennis dignus est inventus qui
Seminarii magistrum disciplinae versuum condendorum valetudine af
fectum suppleret atque insequenti autumno humaniorum litterarum
praecepta alumnis traderet. Atvero, simul alios docens, simul suis in
cumbens theologicis studiis, labore adeo defaticatus est, ut mense No
vembri a. 1845 Seminarium relinquere coactus sit. Ad natalem igitur
locum valetudinis reficiendae causa remeavit, sed quia ad sacerdotium
vehementissime pervenire cupiebat, sub parochi ductu sacrae theolo
giae studiis vacavit. Et insequenti anno 1846, mense Septembri, se Que-
becum contulit licentiam ab archiepiscopo petiturus ut, talari servata
veste, studia extra Seminarii saepta, cum nondum ad salutem esset
plene reductus, exercere et persequi valeret. Ordinarius vero, visa im-
becilliore corporis valetudine, Famulum Dei adhortatus est ut, talari
deposita veste, ad paternam rediret domum. Quod responsum animum
Servi Dei non perturbavit neque spem ei eripuit ; ideoque sub eiusdem
mensis Septembris finem petiit obtinuitque ab episcopo Marianopolitano
ut in eiusdem dioeceseos clerum cooptaretur. Porro, episcopus coadiu
tor, Ioannes Carolus Prince, Dei Servum ipsis episcopalibus aedibus
hospitem excepit atque, qua erat doctrina et eruditione clarus, cotidie
eidem aderat in studiis perficiendis; cumque eum in sacra doctrina
reperisset sat instructum, die 19 mensis Decembris eodem anno 1846
ad presbyteratum ordinem promovit.
Christi minister effectus, anno 1847 caerimoniarum magister ec
clesiae cathedralis atque cappellanus designatus est ; spiritualis quoque
cura pauperum Conventus a Providentia atque moderatoris officium
Communitatis a Bono Pastore ei concredita sunt fuitque Cancellariae
curiae dioecesanae praepositus. Hisce in muneribus obeundis optimas
animi mentisque dotes exhibuit floruitque omni virtutum genere, ita
ut iam tum h onus dominus Moreau vulgo appellaretur.
Contigit autem ut anno 1852 nova conderetur dioecesis in Cana-
512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
dia a S. Hyacintho nuncupata, ad quam regendam ascitus est Coadiutor
ipse Marianopolitanus; qui Servum Dei, quem olim sacerdotio insigni -
verat, sibi Secretarium adlegit et secum ad novae dioeceseos Cancella
riam moderandam duxit. Praeter Cancellariae negotia expedienda, cu-
rionis minoris adimplebat munus apud varia Sororum Instituta et apud
civile nosocomium; deinde bis (annis nempe 1854-1860 et 1869-1875)
parochum ecclesiae cathedralis egit. Fuit quoque multarum Religiosa
rum, utpote pius, prudens et firmus, conscientiae moderator exquisitus.
Anno 1869 membrum et secretarius dioecesani Consilii recens conditi
renuntiatus est, necnon dioeceseos Vicarius generalis. Dioecesim univer
sam pluries, vel sede vacante vel episcopo per longius tempus absente,
moderatus est.
Vita functo tertio dioeceseos episcopo, mense quidem Iulio a. 1875,
Servus Dei quinto, uti Vicarius Capitularis, dioecesim administravit.
Clarius tunc innotuit quanta ipse apud omnes, clericos et laicos, gau
deret aestimatione, adeo ut eum sibi exoptarent episcopum, quando
quidem dotibus omnibus animique ornamentis praeditum scirent tanto
obeundo muneri necessariis. Sacrorum quoque Canadiae Antistites egre
gium de eo ad Summum Pontificem miserunt testimonium. Pius IX
ardentibus eiusmodi votis annuens, Ludovicum Zephyrinum Moreau
dignum habuit quem ad episcopalem dignitatem eveheret daretque
dioecesi Sancti Hyacinthi Praesulem. Itaque die 16 mensis Ianuarii
a. 1876, omnium plausu et gratulatione, episcopus fuit ordinatus.
Cum autem novisset Famulus Dei se posse nihil nisi supernae opis
auxilio fretum, Apostoli sententiam Omnia possum in eo qui me con
fortât (Phil. 4, 13) sibi ut insigne altissimi muneris sumpsit, quo spiri
tualis vitae suae et pastoralis operis peculiares notas exprimere inten-
debat, plenam videlicet in Deo fiduciam, humilitatem, constantem in
suscipiendis adimplendisque officiis voluntatem.
Porro, cum creditam sibi dioecesim optime cognosceret, statim mo
liri coepit, ut bonus pastor, ea opera quibus dioecesis nova caperet
bonorum spiritualium et temporalium incrementa. Quae autem ut
efficaciora essent, Servus Dei cor unum et animam unam (cf. Act. 4, 32)
cum dioecesano clero esse voluit. Hinc, ab initio fere episcopatus,
cathedrale capitulum, presbyterii instar, instituit, ut consociatis viri
bus dioecesim regeret. Presbyteros appellare solebat suos adiutores,
cooperatores, consiliarios, fratres, amicos. Quapropter eos peculiari
complectebatur et prosequebatur caritate ; eos libenter audiebat et con
sulebat. Sategit quoque artius sibi devincire sacerdotes celebratione
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 513
decem synodorum dioecesanarum crebrisque pastoralibus visitationibus
annuisque collationibus et conventibus, quorum disceptanda argumenta
ab iisdem appararentur. Condiciones quoque materiales cleri curabat,
ut necessaria ad vitam honeste et digne ducendam subsidia a fidelibus
procurarentur. Sollicitus etiam fuit erga sacerdotes aetate provectos,
aegrotos et inválidos eorumque honestae sustentationi consuluit. Col
legialem cum Canadiae episcopis unionem studiose servavit provexitque ;
sapientibus consiliis et stimulationibus in spiritu fraternae caritatis
iisdem praesto fuit, prudentemque se praebuit in negotiis politicae ac
scholasticae indolis conciliatorem.
Sentire cum Ecclesia constans et perpetua fuit eius voluntas; hinc
arcte cum Summo Pontifice coniunctus, operam dabat ut eius magiste
rii documenta a clero et a fidelibus statim cognoscerentur utque amor
et fidelitas erga Christi in terris Vicarium et erga Apostolicam Sedem
altas in animis radices agerent et firmarentur.
Sollertem intendit curam in vocationes sacerdotales fovendas. Pa
roecias plures erexit aliarumque aptius fines definivit; cathedrale quo
que templum exaedificavit. Cunctam dioecesim per impervia itinera
caelique asperitates sacra visitatione crebrius peragravit.
Pari studio ac diligentia necessitatibus et rationibus religiosarum
familiarum in dioecesi exstantium consulebat. Veluti pater invigilabat
ut ibidem praescripta disciplina servaretur.
Ad Christifidelium autem spirituale bonum eorumque religionem
augendam et ad caritatis opera exercenda varias pias consociationes
instituit, aliaeque iam exstantes ut florerent magnopere procuravit. Ut
pueri et adulescentes ab omni in fide moribusque contaminatione prae-
servarentur totum se impendit. Quem in finem Congregationem So
rorum a S. Ioseph die 12 mensis Septembris a. 1877 condidit. Sororum
quoque Institutum a S. Martha fundavit die 21 Novembris a. 1890, ut in
seminariis, episcopus et in educationis iuventae domibus servitium
praestarent. Scholas omne genus, etiam ad commercii scientias et leges
condiscendas, excitavit et sustinuit. Ad hoc varias religiosas Congrega
tiones in dioecesim accivit.
Prosperitati quoque materiali gregis sibi concrediti studuit, sa
cerdotibus praecipiendo ut fideles ad socialem et oeconomicum pro
gressum efficaciter cohor taren tur. Pauperes eximia caritate proseque-
batur ; huic Opus Conferentiarum S. Vincentii a Paulo in urbem S. Hya
cinthi inductum est.
Sciens probe episcopos pastorali munere constitui aliorum perfecto-
33 - A . A . S.
514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
res ideoque officio teneri procurandi, ut et Angelicus Doctor memo
rat, subditorum salutem (cf. 8. Theol. I I - I I , p. 185, a. 5), Famulo Dei
persuasissimum erat grave ac praecipuum onus sibi incumbere gregem
suum ad christianam perfectionem perducendi. Quapropter imprimis
sacerdotes crebrius adhortabatur, ut ad illam sanctitatem semper ni-
terentur qua, non solum Dei voluntatem implerent (cf. Mt. 5, 48 et
1 Thess. 4, 3), verum etiam et ipsi aptiora in dies instrumenta in Populi
Dei sanctificationem et servitium evaderent. Alia inter sanctificationis
subsidia inde ab initio episcopali munere religionem in Ss.mum Iesu
Cor, quod et ipse summopere colebat, studiose ostendit omnibusque
valde commendavit; inde episcopus 8. Cordis appellatus est.
Memor sane erat Servus Dei se prae ceteris teneri obligatione
sanctitatis exemplum cuncto sibi commisso gregi praebendi. Omnibus
igitur nervis et viribus contendit ut, gratia Dei opitulante, sanctita
tem in caritate, humilitate vitaeque simplicitate assequeretur. Re quidem
vera testes uno affirmant ore Famulum Dei episcopum factum per-
mansisse qualem antea fuisset, humilem, simplicem in tota vivendi
agendique ratione, a pecunia rebusque mundanis alienum, frugalem ;
eumdem usum esse minimo episcopii cubiculo, quolibet superfluo ornatu
ac supellectile experti. Dictus quoque est Famulus Dei maioris tempo
ris partem in oratione, in studio doctrinae sacrae et in clero et fide
libus excipiendis et audiendis consumpsisse, dioecesimque magis pie
tate quam imperio gubernasse.
Nec tandem praetereundae innumerae, viginti ferme milia, litterae
et epistulae ad presbyteros, religiosos et laicos datae, quae praeclarum
spiritualis vitae ac disciplinae atque apostolicae operositatis exstant
monumentum Servi Dei eiusque intima imago.
Postremis autem vitae annis, ingravescente corporis incommoda
infirmitate, Dei Servus petiit a Summo Pontifice obtinuitque episco
pum coadiutorem, ac quidem Rev.mum Dominum Maximum Decelles.
Die demum 24 mensis maii a. 1901, extremis Ecclesiae sacramentis
munitus, defletus ac desideratus uti Canadensium sacrorum Antistitum
decus et gloria, placide obdormivit in Domino, aetatis suae septimo su
pra septuagesimum anno, sacerdotii sui quinquagesimo quarto, atque
episcopatus quinto supra vicesimum. Exsequiae sollemniores, adstante
ingenti episcoporum, presbyterorum ac fidelium multitudine, peractae
sunt.
Servum Dei Ludovicum Zephyrinum Moreau reliquisse dicas tum
sacerdotalis vitae tum pastoralis sollicitudinis exemplar, quod Oecu-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 515
menici Concilii Vaticani Secundi documenta penitius describunt atque pro bac nostra exoptant aetate praebendum.
Sanctitatis fama, qua vivus fuit decoratus, post Servi Dei obitum non deferbuit, immo in dies magis succrevit sive ob virtutum, quibus inclaruerat, fulgorem, sive ob gratias eius invocato nomine a Deo concessas. Hinc factum est ut de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis Causa agi coepta sit. Canonicis igitur annis 1929-1934 ordinaria auctoritate instructis, processibus, Pius Papa XII commissionem introductionis Causae die 27 mensis Iunii a. 1952 propria signavit manu. Adornati sunt deinde annis 1953-1955, apostolica potestate processus, quorum iuridica vis per decretum S. Rituum Congregationis diei 31 Ianuarii mensis a. 1959 agnita est.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, instituta est apud S. Congregationem pro Causis Sanctorum disceptatio super virtutibus theologalibus et cardinalibus eisque adnexis Servi Dei, et quidem primum in Congressu Peculiari die 6 mensis Octobris a. 1970 habito ; deinde, praemissis peculiaribus dilucidationibus ab Officio Historico eiusdem Sacrae Congregationis concinnatis, celebratus est die 31 Octobris anno 1972 Coetus Plenarius Patrum Cardinalium qui, omnibus perspectis et perpensis, cunctis suffragiis censuerunt Servum Dei he-roum in modum omnes christianas exercuisse virtutes.
Facta postmodum, die 16 mense Decembri eodem anno, Summo Pontifici Paulo VI per Rev.mum Cardinalem Paulum Bertoli, tunc huic Congregationi Praefectum, de praemissis omnibus relatione, eadem Sanctitas Sua sententiam affirmantem Coetus Plenarii Patrum Cardinalium ratam habens, ut decretum de hac re conficeretur mandavit.
Hodierno tandem die accitis ad se Rev.mis Cardinalibus infra scripto, huius Congregationis Praefecto, et Carolo Gonfalonieri, Causae ipsius Ponente seu Relatore, meque subscripto Antistite a secretis, aliisque vocari solitis, eisque adstantibus edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis, in gradu heroico Servi Dei Ludovici Zephy-rini Moreau, Episcopi Sancti Hyacinthi, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregationis pro Causis Sanctorum inseri mandavit.
Datum Romae, die 10 mensis Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L . © S..
© Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
GRANATENSIS
Beatificationis et canonizationis Servi Dei, Andreae Manjon y Manjon,
sacerdotis, fundatoris Scholarum ab « Ave Maria » appellatarum.
SUPER DUBIO
An introducenda sit eius Causa
Cum Sancta Mater Ecclesia, ad mandatum implendum a divino suo
Conditore acceptum, mysterium nempe salutis omnibus hominibus nun
tiandi et omnia instaurandi in Christo, integram hominis vitam etiam
terrenam quatenus cum vocatione caelesti res connexas curare debeat,
in educationis progressu atque amplificatione partes suas habet (cfr.
Conc. Vatic. I I , Gravissimum educationis, prooemium). Unde Spiritus
Sanctus innumeros sacerdotes, religiosos et laicos in ipsa Ecclesia su
scitat, qui evangelico se devovendi studio in praecellens educationis et
scholarum cuiusvis generis et gradus munus incumbant. Immo non
pauci, ob merita sua, in historia doctrinae et methodorum paedagogi-
earum egregium locum obtinent. Inter hos iure recensendus est Servus
Dei Andreas Manjon y Manjon.
Servus Dei ortum habuit, die 30 Novembris anno 1846, in pago
Sargentes de la Lora, dioeceseos Burgensis in Hispania, et eadem die
Ecclesiae Dei aggregatus est sacramento baptismi. Iuxta morem loci
nomen Apostoli Andreae ei impositum est, in cuius festo bis natus
fuerat, nempe societati civili et Ecclesiae. Eius parentes agricolae erant,
pietate et animorum bonitate a civibus valde dilecti. Anno 1850 An
dreas, puer quattuor annorum, sacramentum Confirmationis recepit.
Prius ad ludum litterarium in vico patrio ventitabat, dein ad gym-
nasium in loco Polientes (Santander) non procul a patrio pago. Sed
iam tunc, pietate parentum et bonis animi dotibus bene dispositus,
vocem Domini Iesu audivit se ad sacerdotium ministeriale vocantis,
quapropter Seminarium Burgense adivit ubi, ut alumnus externus,
prius litteris latinis, dein studiis philosophicis et Sacrae Theologiae
vacaret. Ibi per septem annos permansit donec anno 1868 Seminarium
ob civilium rerum perturbationem clausum est. Lyceum publicum, dein
studiorum Universitatem Vallisoletanam frequentavit tituloque causi
dici insignitus est. Sed tunc temporis, prius rei publicae perturbatione
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 517
impeditus, deinde ad studia civilia attractus, quodammodo illam in
sacerdotium inclinationem amisit quam puerili aetate expertus fuerat. In
eadem Universitate Vallisoletana, Servus Dei, cum vigesimum octavum
aetatis annum ageret, inter magistros est adnumeratus, quo munere
Matriti, Compostellae et tandem Granatae ad obitum usque functus est,
Historiam docens ecclesiasticam, Theologiam moralem ac praesertim
utrumque Ius, canonicum scilicet et civile.
Scientiarum autem studium amorem eius erga Ecclesiam non mi
nuit, sed ansam ei praebuit ut hunc amorem ac devotionem clarius pa-
tefaceret. Etenim, cum adhuc studiis vacaret, coetibus laicorum catho
licorum nomen dedit et in eis strenue pro fide et Ecclesia laborare
coepit ita ut odium hostium Ecclesiae sibi conflaret. Iterum ac vehe
mentius vocem Domini audiens se ad sacerdotium vocantis, humiliter
ab Archiepiscopo Granatensi petivit et obtinuit ut inter clericos ipsum
cooptaret ; die igitur 19 Iunii anni 1886 Servus Dei cum quadragesimum
annum ageret, Presbyter ordinatus est, eodemque anno inter canonicos
abbatiae Sacri Montis est adnumeratus.
Iam prius, dum Granatae ut laicus moraretur, operibus caritatis
erga pauperes sollertissime vacabat; sacerdos vero factus, miseri
cordia motus erga illos pauperes errantes qui hamaxobii seu hispanico
sermone (( gitanos » vocantur, anno 1888 ludum pro eis instituit quo pueri
litterarum et christianae fidei rudimenta docerentur. Ita primum ex
illis ludis erexit eum qui postea nomen Scholarum ab « Ave Maria »
acceperunt. In eas scholas ad primum institutionis gradum ordinatas,
pueri puellaeque pauperes congregantur ut non solum notiones rerum
discant easque memoriae tradant, sed etiam propriis actionibus et in
ceptis, in ludis praesertim, personales qualitates evolvant et exercitiis
physicis corpora roborent. Quapropter, fere semper, dum caeli status
id ferunt, pueri extra aulas in horto manent. Quae omnia catechesi
christiana perficiuntur vel potius animantur. Ne vero hae scholae, mi
rum in modum diffusae, magistris carerent, Servus Dei Athenaeum
quoddam Granatae condidit ad institutionem magistrorum, qui et fide
catholica et principiis paedagogicis ab ipso Famulo Dei definitis im
buerentur. Quorum non pauci mentem et spiritum Servi Dei in ipsas
scholas transfuderunt e publicis auctoritatibus Hispanicis pendentes.
Plura etiam scripta exaravit quae vel ad fidei defensionem, vel ad insti
tutionem puerorum, vel ad magistrorum praeparationem spectant.
In his vero variis generibus ministerii sacerdotalis et apostolatus,
Servus Dei flagranti amore Dei et fratrum urgebatur ita ut Deum, cuius
518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
servitio deditus erat, saepissime in oratione quaereret. Paupertatem
evangelicam coluit, pauper inter pauperes factus. Prudentiam eius ac
fortitudinem mira propagatio scholarum ab « Ave Maria » declarat.
Tandem die 10 Iulii anni 1923, meritis insignis atque vivido affectu
puerorum et pauperum circumdatus, obdormivit in Domino.
Sanctitatis fama qua vivens fruebatur, post eius obitum amplius
diffusa est. Unde, instantibus eius sociis ac discipulis, mense Iulio anni
1936, seu tertio decimo vix anno post Servi Dei obitum elapso, Proces
sus Ordinarius beatificationis construi coeptus est in Curia archiepi
scopali Granatensi. Qui paulo post interruptus ob civile bellum, anno
1918 resumptus est ac die 9 Februarii anni 1951 absolutus. Quibus in
quisitionibus ad Sanctam Sedem delatis riteque excussis, die 20 Iulii
anni 1960 Sacra Rituum Congregatio decretum edidit statuens nihil
obstare ex capite scriptorum Famuli Dei quominus ad ulteriora procedi
posset.
Quapropter, servatis omnibus de iure servandis, die 5 Decembris
anni 1972 habitus est Congressus peculiaris Sacrae Congregationis pro
Causis Sanctorum, quem secuta est Congregatio peculiaris Cardinalium,
die 30 Ianuarii anni 1973, in qua E.mus Arturus Cardinalis Tabera
Araoz, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum :
An introducenda sit Causa beatificationis, in casu et ad effectum de
quo agitur, deque ea rettulit. Et E.mi Patres Cardinales, qui aderant,
omnibus mature perpensis, affirmative responderunt, seu Causam in
troducendam esse, si Summo Pontifici placuisset.
Quibus de rebus facta Paulo Papae VI fideli relatione, Sanctitas
Sua sententiam Patrum Cardinalium ratam habuit et confirmavit.
Datum Romae, die 21 Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. © S.
© Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
Diarium Romanae Curiae 519
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Martedì 28 Agosto 1973, il Santo Padre Paolo VI ha rice
vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere
Credenziali, Sua Eccellenza il Sig. ANTONIO BORGES L E A L CA
STELLO BRANCO EILHO, Ambasciatore Straordinario e Plenipo
tenziario del Brasile.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:
13 settembre 1973. L'E.mo Signor Cardinale Tabera Araoz Arturo, Prefetto della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari.
26 » » S. E. Mons. Poggi Amelio, Arcivescovo tit. di Cercina, Pro Nunzio Apostolico nella Repubblica Araba Siriana.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI lia nominato :
26 giugno 1973. S. E. il Signor Cardinale Philippe Paul, Membro della Sacra Congregazione per VEvangelizzazione dei Popoli.
30 agosto » Il Rev.mo Mons. Rogers Gerard Marie, Consultore della Sacra Congregazione per la disciplina dei Sacramenti.
» » » Il Rev.mo Mons. Frutaz Pietro Amato, Segretario del Pontificio Comitato di Scienze storiche.
» » » Il Rev.mo Mons. Saxer Victor, Rettore del Pont. Istituto di Archeologia Cristiana; il Rev.mo Mons. Corish Patrick; il Rev. Prof. Zerbi Piero; il Rev. Prof. P. Hallinger Kassius, O.S.B. ; il Prof. Marrou Henri Irénée, Membri del Pontificio Comitato di Scienze Storiche.
24 settembre » Consultori della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico Orientale:
S. E. Mons. Brini Mario, Arciv. tit. di Algiza; S. E. Mons. Raï Pierre, Arciv. tit. di Edessa di
520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Osroene per i Melchiti; S. E. Mons. Tekeyan Vartan, Arciv. di Ispahan degli Armeni; S. E. Mons. Khoraiche Antoine, Vescovo di Saida dei Maroniti; S. E. Mons. Donmith Michael, Vescovo di Sarba dei Maroniti; S. E. Mons. Gabared Amadouni, Vescovo tit. di Amatunte di Cipro; S. E. Mons. Sapelak Andrea, Vescovo tit. di Sebastopoli di Tracia; S. E. Mons. Delly Emmanuel-Karim, Arcivescovo tit. di Kaskar dei Caldei; S. E. Mons. Her-but Joachim, Vescovo di Skopje-Prizren ; S. E. Mons. Mounayer Eustache Ioseph, Vescovo tit. di Gerapoli di Siria; S. E. Mons. Tzadua Paulo, Vescovo tit. di Abila di Palestina; Rev.mo Mons. Raad Ignace; Rev.mo Chorep. Chamye Moubarak; Rev.mo Chorep. Daoud Moussa; Rev.mo Proto Archimandrita We-lykyj Atanasio, dei Basiliani di S. Giosafat; Rev.do P. Letayf Raphael, Sup. Gen. dell'Ordine Antoniano Maronita; Rev.do Archimandrita Abou-Mokh François, dell'Ordine Basiliano del SS.mo Salvatore; Rev.do Archimandrita Eldarov Georgij, O. F. M. Conv. ; Rev.do Archimandrita Hage Athanase, dell'Ordine Basiliano Chouerita; Rev.do Archimandrita Jarawan Elias; Rev.do Archimandrita Mahlouf Lucien; Rev.do Archimandrita Minisci Teodoro, dell'Ordine Basiliano Italiano di Grottaf errata ; Rev. Mons. Bentia Stefano; Rev. Mons. De Clercq Charles; Rev. Mons. Eid Emilio; Rev. Mons. Havouri Georges; Rev. Mons. Joubeir Antonio; Rev. Mons. Makhlouf Rizkallah ; Rev. Mons. Marusyn Myroslav ; Rev. Mons. Metz René; Rev. Mons. El-Hayek Elias; Rev. Mons. Nerses Setian; Rev. Mons. Prader Ioseph; Rev. Mons. Tautu Luigi; Rev. Mons. Vanchipurackal Kurian; Rev. Danylak Roman; Rev. Fahmy Tadros; Rev. Ferrari Giuseppe; Rev. Hollos Janos; Rev. Koika-kudy Joseph; Rev. Malak Hanna; Rev. Padi-njaremannil Kuriakose; Rev. Parampath Kn-riakose; Rev. Pataki Andrew; Rev. Salachas Dimitrios; Rev. Sarraf Joussef; Rev. Seman Jan; Rev. Senetsky Robert; Rev. Sinai Andrew; Rev. Stefanos Gabriel; Rev. Vada-kumcherry Joseph; Rev. P. Asghedom Samuel, S. Ord. Cist. ; Rev. P. Caloyeras Dominique, O. P. ; Rev. P. Dejaifve Georges, S. I. ; Rev. P. Dumont Christophe, O. P. ;
Diarium Romanae Curiae 521
Rev. P. Malancheruvil Cyril, O. I. O. ; Rev. P. Masson Jacques, S. I. ; Rev. P. Mudryj Sofro-nio, O. S. B. M.; Rev. P. Nedungatt Georges, S. I . ; Rev. P. Podipara Placido, O. M. I . ; Rev. P. Pujol Clemente, S.I. ; Rev. P. Éezác Jan, S. I. ; Rev. P. Siegle Bernard, T. O. R. ; Rev. P. Tocanel Pietro, O. F. M. Conv.; Sig. Plochl Willibald.
25 settembre 1973. Il Rev.mo Mons. Deskur André-Marie, Presidente della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
» » » Il Rev.do P. Panciroli Romeo, F.S.C.I., Segretario della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
» » » Il Rev.do P. Hoffmann Karlheinz, S.I., Sotto-Segretario della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
» » » Il Rev.mo P. Tucci Roberto, S.I., Direttore Generale-Delegato della Radio Vaticana.
» » » Il Rev.mo P. Maffeo Sabino, S.I., Direttore Tecnico della Radio Vaticana.
» » ;> Il Rev.mo P. Stefanizzi Antonio, S.I., Consulente Tecnico della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
» » » Il Rev.do Don El-Hachem Mounged, Officiale Delegato della Filmoteca Vaticana presso la Pontifìcia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Assistente al Soglio Pontifìcio:
23 giugno 1973. S. E. Mons. Burié Viktor, Arcivescovo di Rijeka-Senj.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Protonotari Apostolici soprannumerari:
19 marzo 1973. Mons. Siyam Giorgio (Nkongsamba). 16 aprile » Mons. Hughes Tommaso Giovanni (Clifton). » » » Mons. Langella Rocco (Sarno). 7 giugno » Mons. Martínez Sánchez Gaetano (Pinar del Río).
Prelati d'onore di Sua Santità:
30 ottobre 1972. Mons. Mauaki Sanualio Gennaro (Wallis e Fntuna). 19 dicembre » Mons. Byrne Laserian (Fresno). » » » Mons. Meyer Gilberto (Fresno).
29 » » Mons. Pijnappels Peter A. (Saginaw).
522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
3 gennaio 1973. Mons. Horstkemper Gerardo Stefano (Paderborn) 15 » Mons. Madsen Cletus (Davenport). 21 » Mons. Cox James F. (New York).
» » Mons. Finnerty Edward G. (New York).
» » Mons. Keogh Giovanni P. (New York). Mons. McCormack Tommaso J. (New York).
» » Mons. Santulin Giuseppe (New York).
» » » Mons. Sullivan Harold J. (New York). 25 febbraio Mons. Berg Ermanno (Mainz).
2 marzo » Mons. Papa Giovanni (Andria).
» » Mons. Crisan Traiano (Oluj-Gherla). 17 Mons. Toomey Kevin (Melbourne).
» » » Mons. Walsh Brian (Melbourne). 29 Mons. Galea Rapa Giuseppe (Gozo). 30 » Mons. De Girolamo Carmine (Salerno).
» » Mons. Giudice Gaetano (Salerno).
» Mons. Vigorita Mariano (Salerno). 6 aprile » Mons. Roucairol Giuseppe (Montpellier).
11 Mons. Bolzan Carlo (Vittorio Veneto). 12 » » Mons. Kessels Giovanni (Essen).
» Mons. Küppers Leonardo (Essen).
» Mons. Bonfìgli Casimiro (Luni-La Spezia).
» Mons. Morachioli Romano (Luni-La Spezia).
» » Mons. Kalale Giovanni (Lusaka). Mons. Chirivella Tullio (Valencia in Venezuela).
» » Mons. Rodríguez Alfredo (Valencia in Venezuela). 11 maggio Mons. Varanda José (Coimbra). 19 » » Mons. Giannini Filippo (Roma). 7 giugno » Mons. Patrone Stefano (Genova).
15 » » Mons. Giannecchini Mario (Lucca). 6 agosto Mons. Kada Ludovico (Esztergom).
26 » » Mons. Cacciavillan Agostino (Vicenza).
Cappellani di Sua Santità:
3 gennaio 1973. Mons. Anda Giuseppe (Paderborn).
» Mons. Lenz Hubert (Paderborn).
» » Mons. Schmitdinger Giovanni (Paderborn).
15 Mons. Kluge Gerardo (Paderborn).
21 » Mons. Velia Desmond J. (New York). 19 febbraio Mons. Hermann Rodolfo (Freiburg im Breisgau).
» » Mons. Müller Agostino (Freiburg im Breisgau).
25 » Mons. Hainzl Giovanni (Linz). 2 marzo Mons. Alcini Angelo (Todi).
» » Mons. Checcobelli Cesare (Todi).
» » Mons. Serafini Antonio (Todi).
11 » Mons. Rinaldini Domenico (Cagli e Pergola). 29 » Mons. Rehne Giuseppe (Essen).
» Mons. Maioli Luigi (Urbanía).
Diarium Romanae Curiae 523
29 »
30 » 5
1 1
»
»
12 » » »
28 8
1 9
»
»
»
»
» »
» »
23 28 13 27
marzo »
» aprile
» » » » »
» maggio
» »
» »
»
»
giugno
1973. Mons. Mancini Giovanni (Urbanía). » Mons. Montanari Franco (Urbino).
Mons. Pirone Giovanni (Salerno). Mons. Saggese Giuseppe (Salerno). Mons. Dzudzewicz Boleslao (Pinsk). Mons. Nicosia Vito (Catania). Mons. Alessandri Carlo (Lucca). Mons. Parisio Aldo (Susa). Mons. Chiaradia Giovanni (Luni-La Spezia). Mons. Gallo Bernardo (Luni-La Spezia). Mons. Ricchetti Cesare (Luni-La Spezia). Mons. Esaa Lucio (Valencia in Venezuela). Mons. Lorusso Domenico (Taranto). Mons. Bucko Adalberto (Nitra). Mons. Carletti Luigi (Roma). Mons. De Angelis Alessandro (Roma). Mons. Del Vescovo Dandolo (Roma). Mons. Di Liegro Luigi (Roma). Mons. Dioletta Franco (Roma). Mons. Forconi Franco (Roma). Mons. Gregnanin Antonio (Roma). Mons. Guerra Roberto (Roma). Mons. Manzetti Azelio (Roma). Mons. Marrese Raffaele (Roma). Mons. Ratti Pierino (Roma). Mons. Settepani Aldo (Roma). Mons. Tamantini Mario (Roma). Mons. Tucci Filippo (Roma). Mons. Bressan Luigi (Trento). Mons. Bertagna Bruno (Piacenza). Mons. Gierse Enrico (Paderborn). Mons. Blanco Prieto Félix (León).
ONORIFICENZE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
II Collare dell'Ordine Piano:
12 giugno 1973. A S. E. Gen. Sangoulé Lamizana (Repubblica dell'Alto Volta).
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
5 maggio 1973. A S. E. Wasfy Salah Eddine Mohamed (Repubblica Araba d'Egitto).
12 giugno » A S. E. Dr. Conombo Joseph (Repubblica dell'Alto Volta).
524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
21 giugno 1973. A S. E. De Estrada Santiago (Argentina). » » » A S. E. Logroño Batlle Alvaro (Repubblica Dominicana). » » » A S. E. Flores Venancio (Uruguay). » » » A S. E. Rojas G-aldames René (Cile). » » » A S. E. Phiri Amock Israel (Zambia). » » » A S. E. Amichia Joseph (Costa d'Avorio). » » » A S. E. the Air Chief Marshai Sing Ar jan (India). » » » A S. E. Ferreyros Balta José Carlos (Perù).
La Cran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
25 marzo 1973. Al sig. François Michele Maria (Belgio). » » » Al sig. Van Bellinghen Carlo (Belgio). 2 maggio » Al sig. Neguib Ibrahim (Repubblica Araba d'Egitto).
12 giugno » A S. E. Garango Tiémoko Marc (Repubblica dell'Alto Volta).
» » » A S. E. Dakoure Antoine (Repubblica dell'Alto Volta). » » » A S. E. Tientaraboum Félix (Repubblica dell'Alto Volta).
21 » » A S. E. Chetwode Crawley Desmond John (Gran Bretagna).
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:
12 giugno 1973. A S. E. Nana Grégoire (Repubblica dell'Alto Volta). » » » A S. E. Ilboudo Pierre (Repubblica dell'Alto Volta).
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
25 marzo 1973. Al sig. Genicot Leopoldo (Belgio). 29 » » Al sig. Allinger-Csollich Teodoro (Innsbruck). » » )) Al sig. Haslinger Alfredo (Wien). » » » Al sig. Lehne Federico (Wien). 2 maggio » Al sig. Abdel Nour Amin (Repubblica Araba d'Egitto).
11 » » Al sig. Conte Guido (L'Aquila). 28 » » Al sig. De Zulueta y Dato Edoardo (Spagna). 15 giugno » Al sig. Verbist Andrea (Belgio).
La Commenda con Placca dell' Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:
12 giugno 1973. Al sig. Sekone François (Repubblica dell'Alto Volta). » » » Al sig. Konate Abdoulaye (Repubblica dell'Alto Volta). » » » Al sig. Cap. Salembere Kouaka (Repubblica dell'Alto
Volta).
La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
20 febbraio 1973. Al sig. Cavazzi Vincenzo (Roma). 25 marzo » Al sig. Collin Ferdinando (Belgio).
Diarium Romanae Curiae 525
29 marzo 1973. Al sig. Liberotti Giacomo (L'Aquila). 17 aprile » Al sig. Machat Armando (Nanterre). 26 » Al sig. Brezzi Paolo (Roma).
Ol maggio Al sig. Colauti Dante (Roma).
» » » Al sig. Orisanti Mario (Roma). 11 » Al sig. Pighi Giovanni Battista (Verona).
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
13 dicembre 1972. Al sig. Penati Pier Luigi (Tortona). 12 febbraio 1973. Al sig. Rohr Enrico (Mainz). 17 marzo » Al sig. Sweeney Justice Oharies (Melbourne). 25 » » Al sig. D'Haenens Albert (Belgio). 5 aprile » Al sig. Roccioletti Arduino (Chieti).
12 Al sig. Natali Angelo Edoardo (Mechelen-Brussel). 16 » » Al sig. Guerin-Saumade Giovanni Maria (Paris). 25 » » Al sig. Gini Angelo (Como).
» » Al sig. Gervesie Pietro (Lyon). 26 » » Al sig. Boracchia Franco (Luni-La Spezia). 28 » » Al sig. Gallo Salvatore (Agrigento).
Oí maggio Al sig. Coppini Eithel (Roma).
» » Al sig. De Marsico Alfonso (Roma). » » Al sig. Gencarelli Angelo (Roma).
» » Al sig. Lo Voi Carmelo (Roma). 11 » » Al sig. Brachini Zino (Grosseto). 16 » » Al sig. Zofrea Aldo (Roma). 8 giugno » Al sig. Avallone Luigi (Velletri).
12 » Al sig. Ilboudo Jean-Baptiste (Repubblica dell'Alto Volta).
» Al sig. Diabre Paolo (Repubblica dell'Alto Volta).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
5 gennaio 1973. Al sig. Jebaily Giorgio (Saint Maron of Detroit). 22 » » Al sig. De Kok Gerardo Lorenzo (Breda). 6 febbraio Al sig. Verbraak Guglielmo Pietro ('s-Hertogenbosch).
12 » Al sig. Burghart Francesco (Wien). » » » Al sig. Reiter Lodovico (Wien).
19 » Al sig. Conzon Giovanni (Roma). 28 marzo » Al sig. O'Neil Giovanni (Washington). 29 » Al sig. Raymakers Giuseppe M. T. ('s-Hertogenbosch).
» » Al sig. Schreven Giovanni Pietro ('s-Hertogenbosch). » Al sig. Oostveen Antonio Ermanno Pietro (Utrecht).
12 aprile » Al sig. de Koning Pietro Enrico ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Erkens Endrigo Carlo Giovanni (Utrecht).
17 » » Al sig. De Marescaux Giuseppe (Versailles). 26 » » Al sig. Bellotti Carlo (Luni-La Spezia).
» » » Al sig. Bottiglioni Ezio (Luni-La Spezia). » » » Al sig. Peroni Nello M. (Luni-La Spezia).
526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
5 maggio 1973. Al sig. Ciocci Anton Giulio (Roma). » » Al sig. Rosati Riccardo (Roma). 8 Al sig. Tranquilli Antonio (Roma).
16 » » Al sig. Rautureau Andrea (La Rochelle). 29 Al sig. Arcieri Vincenzo (Roma). 30 » » Al sig. Malagò Umberto (Ferrara).
Ol giugno » Al sig. Cascarin Francesco (Lyon).
» » Al sig. Lapierre Mario (Lyon). 14 » » Al sig. Sette Luciano (L'Aquila). 15 » » Al sig. Romeo Bartolomeo Carlo (L'Aquila).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
12 giugno 1973. Al sig. Ouedraogo Philippe (Repubblica dell'Alto Volta)
» » Al sig. Some Sogbe Simon (Repubblica dell'Alto Volta)
La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
12 aprile 1973. Al sig. Strumendo Primo Giovanni (Roma). » » » Al sig. Troisi Antonio (Roma).
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:
27 luglio 1972. Al sig. Krampe Willi (Paderborn). 12 febbraio 1973. Al sig. Popper de Podhragy (Wien).
» » » Al sig. Steigel Curzio (Wien). 28 marzo » Al s'.g. Bonapace Renzo (Roma).
» » » Al sig. Lucarelli Gastone (Roma). 29 » » Al sig. Martoriati Mario (Roma).
» » Al sig. Ottaviani Giovanni (Verona). » » » Al sig. Ploier-Niederschck Edoardo (Wien). 2 aprile » Al sig. Ra vicino Adamo (Alessandria).
12 » Al sig. de la Serna de la Laguna Terminos Eric (Meche len-Brussel).
» » Al sig. Ciocci Fazio (Nocera e Gualdo Tadino). 25 Al sig. Palma Antonio (Como). 26 Al sig. Apicella Mario (Latina).
» Al sig. Piccini Ugo (Luni-La Spezia). » » » Al sig. Brancaleone Marcello (Roma).
28 » Al sig. Frangiamore Alfonso (Agrigento). » » » Al sig. Occell Giuseppe (Mondovì). 2 maggio » Al sig. Fahmy Awad Kamel (Repubblica Araba d'Egitto).
Al sig. Fahmy Selim Kamel (Repubblica Araba d'Egitto). » » Al sig. Ayoub Adly (Repubblica Araba d'Egitto).
» Al sig. Faltas Charles (Repubblica Araba d'Egitto). » » Al sig. Nour Kamal Abdel (Repubblica Araba d'Egitto).
» Al sig. Abdalla Georges (Repubblica Araba d'Egitto). 16 » Al sig. Oelker Carlo (San Sepolcro).
Diarium Romanae Curiae 527
30 maggio 1973. Al sig. Fiorini Gioacchino (Comacchio). » Al sig. Elmi Guelfo (Ferrara). » Al sig. Veroni Giacomo (Ferrara).
II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:
5 gennaio 1973. Al sig. Capponi Giovanni (Arezzo). » Al sig. Malhame Fred (Saint Maron of Detroit).
22 » » Al sig. Kamphuys Simone Giovanni G. M. (Haarlem). 12 febbraio » Al sig. Busch Augusto (Essen). 25 » » Al sig. Lammerts Lamberto Ermanno Ignazio (Grò
ningen). 2 marzo » Al sig. Manders Endrigo Carlo Pietro (Rotterdam). » » » Al sig. Gatti Ermanno (Todi).
11 » » Al sig. Remeyn Giacomo (Groningen). » » » Al sig. Groen Giovanni Cornelio (Haarlem). » » Al sig. Hartemink Adolfo Adriano (Haarlem). » Al sig. Laane Cornelio Maria (Haarlem).
28 Al sig. Falcucci Giuliano (Roma). 29 Al sig. Celant Giovanni (Concordia-Pordenone).
» Al sig. Zadro Mario (Concordia-Pordenone). Al sig. Xuereb Giovanni (Gozo). Al sig. Zammit Paolo (Gozo).
» » Al sig. Siepi Angelo (Pesaro). » Al sig. Stacchiotti Alvaro (Recanati).
» » Al sig. Di Bari Savino (Roma). » » » Al sig. Eggenhuizen Carlo Anna Antonio ('s-Hertogen
bosch) .
» Al sig. Van-Den-Dobbelsteen Pietro Giuseppe ('s-Hertogenbosch).
» Al sig. Harzing Guglielmo A. M. (Utrecht). 12 aprile » Al sig. Jongstra Pietro (Breda).
» Al sig. Panisi Abro (Guastalla). » » Al sig. Van den Campinter Corrado Francesco Uberto
(Roermond). Al sig. Ciocci Domenico (Senigallia).
» » Al sig. Schulten Giovanni Bernardo (Utrecht). » » » Al sig. Marcoaldi Luigi (Viterbo).
16 Al sig. Denis Giovanni (Paris). 26 » » Al sig. Battisti Cesare (Luni-La Spezia).
» » Al sig. Zanardi Armando (Luni-La Spezia). 28 » Al sig. Sarcuto Salvatore (Agrigento).
UT
maggio Al sig. Delplanque Marcel (Mechelen-Brussel). 21 » » Al sig. Bartoccini Secondo (Fossombrone). 23 » Al sig. Bellanti Francesco Paolo (Foligno).
» » » Al sig. Montenovo Franco (Foligno). 8 giugno » Al sig. Gottardo Luigi (Velletri).
12 Al sig. Mifsud Silvio Corrado (La Valletta). 15 » » Al sig. Sansone Romolo (L'Aquila).
528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
NECROLOGIO
24 agosto 1973. Mons. Hickey David Francis, Vescovo tit. di Cabasa. 31 » » Mons. Errázuriz Gandarillas Ismael, Vescovo tit. di Dru-
siliana. 3 settembre » E.mo Signor Cardinale Santos Rufino J., Arcivescovo di
Manila. 5 » » Mons. Nguyen-van Hien Simon Hoa, Vescovo di Dalat. 8 » » Mons. Babana Joseph, Vescovo di Zaku.
16 » » E.mo Signor Cardinale Heard William Theodore, del Titolo di S. Teodoro.
18 » » Mons. Poncet Alexandre, Vescovo tit. di Basilinopoli. 19 » » Mons. Vehr Urban John, già Arcivescovo di Denver.
An. et vol. LXV 31 Octobris 1973 N. 10
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
LITTERAE APOSTOLICAE
Sacra aedes Dominae Nostrae a Salute, in urbe Bangalore, in India, ad
dignitatem Basilicae Minoris evehitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Quanta pietate quantaque religione
christianus populus per longam aetatum seriem Mariam, Christi Matrem
eandemque caeli Reginam, sit prosecutus, tum alia multa ostendunt,
tum praesertim tituli qui, tamquam laudis insignia, tam augustissimae
Matri impositi sunt. In quibus sane cognomen « Dominae Nostrae a
salute )) in quod Bangalorensis sacra plebs, in India, iamdiu Virginis
Mariae suae pietatis ornamenta congessit, haud minimum est, quippe
cum hac humana et aeterna hominum sorte conexum, ad quam procu
randam Christi, Redemptoris Nostri, cruciatus et mors spectaverunt.
Qua re, cum venerabilis Frater Packiam Arokiaswamy, Archiepiscopus
Bangalorensis, suo suorumque cleri et fidelium nomine, Nobis preces
adhibuisset, ut templum « Dominae Nostrae a salute », seu, ut popu
lus dicere consuevit, « Annai Arockiamarie », quod est in sua archi
dioecesi, ad dignitatem Basilicae Minoris eveheretur, Nos, considerato
templum illud esse ob antiquitatem, maiestatem, artem venerabile,
castaeque pietatis erga Virginem fontem, bene fieri censuimus, si tanti
Antistitis precibus concederemus, atque Sacrae Congregationis pro
Gentium Evangelizatione curas quodammodo rependeremus. Iis ergo
quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino egit probatis, placet Nobis
templum « Dominae Nostrae a salute », in Bangalorensi archidioecesi
34 - A. A. S.
530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
situm, titulo atque honore Basilicae Minoris decorari, cum iuribus et concessionibus quae per Decretum « De titulo Basilicae Minoris », die vi factum, anno MDCCCCLXVIII, describuntur, certa spe fore, ut datus honor sive Dei laudi cedat atque Beatissimae Virginis Gloriae, sive christianam religionem amplificet. Ceterum hae Litterae Nostrae nunc et in posterum vim habere decernimus, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xxvi mensis Septembris, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £B Sigilli
In Secret. Status tab., n. 242529.
EPISTULA
Ad Exc.mum P. D. Ioannem E. Taylor, Holmiensem Episcopum, sexto
evoluto saeculo ab obitu S. Birgittae.
Flos aquilonis, sancta Birgitta, cuius ab obitu sextum saeculum
expletum hoc abiit anno, merito praedicatur meritoque fideles exci
tantur, ut in eius spiritualem pulchritudinem, dum sollemnis eiusdem
Caelitis memoria recolitur, novo quasi impetu acti animos intendant.
Lectissimae mulieri duplex patria erat : Suetia, ubi inito saeculo xiv in lucem est edita, et Roma, ubi viginti fere annos transegit et, ex Hierosolymitana peregrinatione reversa, ad aeternam Ierusalem die X X I I I mensis Iulii anno MCCCLXXIII caelo matura migravit.
In regione illa septentrionali, ad quam, hac oblata occasione, mens religiosa studiosius convertitur, ecclesiastica vita tum temporis vigebat, maxime eo quod monachi Cistercienses et post eos Ordines Mendicantium pietatem populo accommodam invexerant. Ad quam fovendam etiam sacrae peregrinationes multum valebant, in quas christiani erant valde proclives. Cum ergo Scandinaviae incolae loca sacra, in dissitis etiam orbis partibus posita, pie, alacriter, audacter adibant, quasi quandam commutationem divitiarum spiritualium, alios in Christo fratres contingendo, faciebant sentiebantque vivacius unitatem corporis Ecclesiae.
Birgitta, divini Sponsi praeventa amore, in eiusmodi rerum statu
Acta Pauli Pp. VI 531
adolevit. Quamvis Deo virginitatem devovere affectaret, tamen, patris
voluntati obsecuta, Ulfoni Gudmarsson, viro egregio, nupsit. Matris-
familias autem exemplum praebuit mirabile : marito christiani amoris
vinculo unanimem se praestans, liberos, quorum octo genuit, sollerter
educavit, scilicet non solum patriae cives esse voluit recte institutos,
sed etiam filios ac servos Dei. Inde factum est, ut religiosae vocationis
germina in prole florescerent, immo altera filia, cui nomen Catharina,
ad sanctitatis culmen, gratia divina operante, pertingeret. Est etiam
mentio inicienda de effusa eius caritate erga membra Christi, egestate
aliisque aerumnis divexata.
Postquam maritus, sacra peregrinatione ad Compostellanum S. Ia
cobi sacrarium cum uxore peracta, in Ordinis Cisterciensis monaste
rium se recepit — ubi non multo tempore post diem obiit supremum —
Birgitta, rebus domus suae ordinatis, vitae asceticae se prorsus dedidit
et ascensiones suas in Deum disposuit, a quo mysticis donis est affatim
locupletata. Dum in recessu prope monasterium, quo Ulfo, vir eius,
confugerat, duos annos commorabatur, proposuit, Christo afflante,
novum Ordinem, a Sanctissimo Salvatore nuncupatum, in honorem
almae Virginis Deiparae Mariae condere, cuius monasteria gemina
erant, quatenus virorum et mulierum rebus divinis vacantium aedes,
inter se seiunctae, unam veluti communitatem, in Dei nomine congre
gatane., efììciebant. Prima eius Ordinis, cuius Regulam Urbanus V,
Decessor Noster, anno MCCCLXX approbavit, coenobium fuit, cui appel
latio Vadstena.
Est quidem laetandum, quod religiosa ista Familia, quae tempo
ribus illis, quibus vestis una Ecclesiae misere discindebatur, paene
interiit, hoc saeculo ineunte, ad mulieres Deo consecratas quod attinet,
refloruit et in Urbe, ad Campum flor um, ubi legifera mater olim
degerat, domicilium constituit. Quod Institutum ut laetis proficiat in
crementis, in hac S. Birgittae commemoratione vehementer optamus.
Celebrantur etiam merito opera, quae « Revelationes » inscribuntur
quibusque eius gratiae mysticae perhibentur; sunt autem monumenta,
ob ubertatem sacrae doctrinae commendata, in quibus et cultus huma
nitatis Christi, eius Passionis, Beatae Mariae Virginis, S. Ioseph, An
gelorum perhibetur. Quae ad scripta spiritualia et ad artem religiosam
saeculi XV et xvi magnam vim habuerunt.
Latius vero circumspiciens, S. Birgitta, velut altera Catharina Se
nensis, Ecclesiae et Apostolicae Sedi, difficili aetate illa, sedulas ma-
gnasque curas adhibuit. Renovationem eiusdem Ecclesiae, matris uni-
532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
versalis, quae, ut ait Concilium Vaticanum I I , « i n via peregrinans
vocatur a Christo ad ... perennem reformationem qua ipsa qua huma
num terrenumque institutum, perpetuo indiget » 1 ut filia devotissima
expetivit, Clementem V I , Avenione morantem, tamquam (( mulier for
tis » rogavit, ut Romam rediret, sacrum Iubilaeum in annum MCCCL
indicendum promovit.
Haec ergo, quae vita et actione nobilem patriam suam septentrio
nalem et Petri Sedem in una Ecclesia tam praeclare salubriter que
coniunxit, caelitus quasi confirmat magnánimos conatus eorum, qui
nunc, post diuturnum ac lugendum discidium, ad unitatem christiano
rum redintegrandam incumbunt. Quod quidem Bonifatius IX, Decessor
Noster, olim quodammodo praenuntiasse videtur, cum in Apostolicis
Litteris, die VII mensis Octobris anno MCCCLXXXXI sub plumbo datis,
asseruit se « bonae memoriae Beatam Birgittam » Sanctam esse decla
rare (( ad fidei et Ecclesiae unionem » . 2
Iuvat etiam memorare hanc singularis exempli mulierem, quamvis
esset Deo penitus dedita, tamen a natione sua non fuisse alienam, quin
immo, christiano patriae amore ductam, eius vero profectui studuisse.
Ipsa eius prosapia per centum fere annos Suetiae reges praebuit,
populi bono et sociali iustitiae intentos, in quibus et S. Ericus fuit.
Quamquam domesticis curis detinebatur, tamen S. Birgitta saepius
officiorum magistram in aula egit et regi Magno Erici seu Erikson eius
que uxori quasi mater sollicita adfuit. Quibus Biblia sacra, in Sueti-
cum sermonem conversa, muneri dedit. His et praedictis scriptis ea
etiam locum obtinet in historia litterarum patriae suae.
Splendescat ergo hoc lumen, acceptum etiam iis, qui catholicae com
munionis non sunt participes ; sit haec eximia mulier deprecatrix apud
Deum, ut Ecclesiae pacis et unitatis munera benigne concedat; hac
animis obversante, Christifideles Suetiae et finitimarum regionum
septentrionalium noverint eum, qui Ecclesiae catholicae praesit, in
supremo ministerio apostolico versantem, egregiam existimationem fra-
ternumque amorem sibi testari ; haec, quae olim fuit peregrina piissima,
accendat animos eorum, qui proximo sacro Anno hanc Urbem peten t,
ita sane ut paenitentia vitaeque interioris studio renovationem spiri
tualem perficiant, quae non solum singulis prodest, sed etiam in utili
tatem Ecclesiae necnon civilis societatis redundat.
1 Decr. de Oecumenismo unitatis redintegratio, n. 6. 2 Bullarium Priv. ac Dipl. Rom. Pont., I I I , Romae 1741, p. 391.
Acta Pauli Pp. VI 533
Haec habuimus, quae sexto revoluto saeculo a morte S. Birgittae ad
te scriberemus. Tibi denique et fidelibus curae tuae commissis Benedic
tionem Apostolicam spiritualis roboris et gaudii auspicem, amanti
animo impertimus ; quam etiam ad Abbatissam Generalem et Sorores
a S. Birgitta seu Ordinis Sanctissimi Salvatoris volumus pertinere.
Ex Aedibus Vaticanis, die x ix mensis Septembris, anno MCMLXXIII,
Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
NUNTIUS GRATULATORIUS
E.mo P. D. Iulio S. R. E. Cardinali Döpfner, Monacensi et Frisingensi
Archiepiscopo, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali.
Optabilem profecto atque memorabilem sane episcopalis tuae vitae
et operae metam prosperrime mox tu, Venerabilis Frater Noster, contin-
ges novamque laetandi magnopere simul et gloriandi Archidioecesi Mo
nacensi et Frisingensi adferes causam. Nos autem, quibus scilicet cordi
est et catholicae ubique religionis prosperitas et sacrorum Antistitum
dignitas, cum a communi plurimorum gratulatione declarataque in te
laetitia neutiquam alieni esse cupiamus, per hasce Litteras Nostras
praeclarum illum eventum et diem, qui sollemni quidem ritu istic com-
memorabitur, decore consentaneo et laudationis studiosae ornatu
cohonestare gestimus atque commendare.
Viginti namque et quinque anni — industriae sollertis ac sacrae
navitatis pieni — tibi iam effluxerunt, ex quo, iuvenis modo sacerdos
Herbipolensis, providentis Dei consilio Episcopus Ecclesiae eius creatus
es, eamque continuo pastoralis operis rationem ingressus quae citius
effecit ut, trifariam in ministerio episcopali versatus, singularem inter
sacros nationis tuae pastores locum obtineres atque eam tibi interea
existimationem conciliares quae tantum abest ut paulatim exolescat ut
contra magis adcrescat in dies. Tres, inquimus, Catholicorum commu
nitates, tantis rerum accisarum ruinis conflictatae, in temet ipso feli
citer dispexerunt et reppererunt consolatorem asperitatum, intrepidum
impigrumque salutis restitutorem ac sedulum verae fidei propugna-
torem. Nihil propterea dubitamus quin praeter eum, cui in praesentia
temperas, ceteri quoque greges hoc tempore te magna benevolentia com
plectantur, studio prosequantur, efferant laudibus.
534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Te videlicet primus recepit Antistitem gratus Herbipolensis grex,
quem cum tectis careret aliisque malis conflictaretur, confirmasti non
solum ad reiiciendas domos, sed etiam ad aedificandam domum spiri
tualem, id est Ecclesiam, cuique providere non cessavisti novensiles
sacerdotes ac solidae religionis adiumenta. Te deinde carus suscepit
Berolinensis populus, cuius ad pergraves vitae incommoditates, fami
liarum partitiones, convictus necessitates levandas aliquantum et le
niendas tam opibus atque instrumentis humanis adgressus es quam
praesidio fidei et ductus tui firmamento. Te denique duodecim annos
officio tenet Archidioecesis Monacensis et Frisingensis, quam quidem
novimus te diligenter studere praeceptis et institutis Concilii Vaticani
Secundi informare atque iam donavisse consiliis sacerdotum et laicorum,
novis paroeciis, renovato educationis religiosae impetu, liturgiae sacrae
studio. Quae universa cum catholico populo et clero istius regionis
cedunt in salutis emolumentum, tum tibi sine dubitatione in meritum.
His demum multiplicibus inceptis pastoralibus tuis ipsi Fratres in
episcopatu Germanico veluti cumulum attulerunt — aliudque umeris
tuis permagni ponderis imposuerunt onus —, cum te Praesidem Episco
porum conventus semel et iterum delegerunt, eoque suam sollertiae tuae
ac ducendi facultatis fiduciam aperte comprobaverunt. Nec minus illuc
decus tibi et officium accessit, postquam magno consensu ipsemet prae
fectus es Communi Synodo Dioecesium Reipublicae Foederatae Germa
niae.
Explorata autem Nos et penitus perspecta cum ipsi haec omnia ha
beamus, plures esse causas arbitramur cur una cum dilectissimo illo
populo, et Fratribus in Episcopatu, sacerdotibus et amicis tuis ex
animo vere tibi gratulemur hunc episcopalis officii tui faustum natalem.
Superest tantum ut te, ad fideliorem usque et studiosiorem sacri mune
ris perfunctionem fraterne cohortati, Deum ipsum, pastorum columen
atque praesidium, obtestemur ut te in statione tua diutissime conservet,
vires mentis corporisque necessarias suppeditet, probatissima quaeque
consilia praesens secundet, atque cor tuum et animum in famulatu
Ecclesiae semper laetificet. Quas omnes gratias tibi largissime impetret
Apostolica Nostra Benedictio, quam tibi toto ex pectore impertimur.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxv mensis Septembris, anno MCMLXXIII,
Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
Acta Pauli Pp. VI 535
ALLOCUTIONES
I
Sodalibus habita Primarii Consilii Italicae Actionis Catholicae. *
È una vera gioia, oggi, la nostra, ricevere a questa Udienza voi,
Delegati dell'Azione Cattolica Italiana, insieme con la Presidenza
Nazionale. Benvenuti, venerati fratelli e figli carissimi; la vostra pre
senza ci è particolarmente gradita, perché voi rappresentate davanti
ai nostri occhi tutte le diocesi e le associazioni d'Italia, e siete la con
ferma visibile della vitalità, dell'efficienza, della consolante realtà che
è ancora l'Azione Cattolica Italiana. Questa Assemblea Generale, a
cui siete venuti numerosi, si può ben considerare come un consuntivo
dell'esperimento del vostro recente Statuto, un banco di prova della
sua validità, un esame di questi tre anni di attività rinnovata e rivivi
ficata, per paragonarne insieme i risultati e i frutti, e per prendere
nuovo slancio.
Allora, approfittiamo di una occasione così propizia, per chiedervi
con tutto il nostro affetto di padre : come va la nostra Azione Cattolica?
Qual è stata l'incidenza, nella sua vita, dello Statuto tanto ben prepa
rato a suo tempo, approvato dai Vescovi italiani e da noi confermato
« ad experimentum »? Vorremmo che questo incontro odierno col Papa,
e del Papa con voi, facilitasse un colloquio franco e aperto su la natura
e la finalità dell'Azione Cattolica, qual è stata nuovamente proposta
all'attenzione di tutti gli iscritti dal recente Statuto. Vi diremo, anzi,
che abbiamo voluto rileggerlo attentamente in questa circostanza : e
ci siamo detti con profonda soddisfazione che, se la nostra Azione
Cattolica rimane fedele al programma da esso tracciato, non può non
vivere la propria identità, non può non continuare a rispondere alla
fiducia che la Santa Sede, ormai da più di cent'anni, in essa ripone.
Le indicazioni, che lo Statuto contiene nella sua sobria formula
zione, sono talmente importanti che abbiam ritenuto di trarne per voi
come un decalogo, che vogliamo lasciare alla riflessione vostra e del
l'intera Azione Cattolica come ricordo di questa Assemblea. Ve ne pro
poniamo i punti senza intento sistematico, ma così come ne abbiamo
raccolto ispirazione dalla lettura del testo.
1. E anzitutto la natura e lo scopo dell'Azione Cattolica : la sua
* Die 22 mensis septembris a. 1973.
536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
missione è la missione stessa della Chiesa. Come dice lo Statuto, l'Azione
Cattolica si impegna « per la realizzazione del fine generale apostolico
della Chiesa » . * E questo era già stato sottolineato nella Premessa allo
Statuto stesso : « Ciò che caratterizza l'Azione Cattolica è infatti l'as
sumere, come propria finalità essenziale, non questo o quel campo di
apostolato, ma il fine stesso apostolico della Chiesa nella sua globalità ».
Niente meno ! Quale ampio orizzonte, dunque, viene aperto alla vostra
matura coscienza di cattolici generosi ! L'aiuto che vi si chiede non è
delimitato da nessun confine o obbiettivo particolaristico, ma è im
menso come la stessa missione apostolica della Chiesa, nella sua glo
balità. E lo Statuto ne fa chiaro programma nei suoi primi quattro
paragrafi.2
Ora se PAzione Cattolica si misura col metro della missione univer
sale della Chiesa, bisognerà dunque conoscere la Chiesa ; bisognerà ap
profondire debitamente tutta l'ecclesiologia che il Concilio Vaticano II
ha tracciato con mano maestra, e quale noi non cessiamo di sondare e
di illustrare ai fedeli, come precipua responsabilità del nostro magistero.
E, sappiamo, la Chiesa è segno e « universale sacramento della sal
vezza » ;3 essa, « nel dare aiuto al mondo e nel ricevere molto da esso,
a questo soltanto mira : che venga il Regno di Dio e si realizzi la
salvezza dell'intera umanità » ;4 e questa sua missione è quella stessa
di Cristo, sviluppata nel corso dei secoli.5 Pertanto, l'Azione Catto
lica, inserita in questa universale ansia di far conoscere la carità di
Cristo, in modo da essere riempiti di tutta la pienezza di Dio,6 ha
davanti a sé un compito straordinariamente alto, che il Concilio ha
così sintetizzato, come il primo dei contrassegni delle varie forme di
apostolato di Azione Cattolica : « l'evangelizzazione e la santificazione
degli uomini e la formazione cristiana della loro coscienza, in modo
da impregnare dello spirito evangelico le varie comunità e i vari am
bienti )) . 7
1 N. 1. 2 Nn. 1-4. 3 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 48; cfr. Decr. de activ. mission. Eccle
siae Ad gentes divinitus, n. l, n. 5; Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 45.
4 Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 45. 5 Cfr. Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 5; Const. dogm. de
Ecclesia Lumen gentium, n. 8. 6 Cfr. Eph. 3, 19. 7 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 20.
Acta Pauli Pp. VI 537
Questa destinazione apostolica suppone pertanto una continua ac
quisizione della genuina ecclesiologia conciliare; ma soprattutto esige
un primato assoluto della vita interiore, come ancora diremo.
2. Al servizio della Chiesa locale. Però questa collaborazione po
trebbe anche rimanere nel vago, nella sfera delle buone intenzioni,
se non trovasse concreta e stimolante applicazione nella realtà quo
tidiana : il che significa che PAzione Cattolica è e deve essere al (( ser
vizio nella Chiesa locale » . 8 Poco varrebbe guardare oltre gli oceani,
se si lasciassero languire le strutture in cui la Chiesa prende forma
intorno a noi. Per questo lo Statuto parla chiaramente del contributo
che l'Azione Cattolica è chiamata a offrire « agli organismi pastorali
della diocesi », e del servizio che presta <( agli organismi pastorali
parrocchiali, regionali e nazionali » . 9 Ciò vorrà dire essere concreta
mente a disposizione delle necessità e delle esigenze vive della Chiesa
d'oggi in Italia; vorrà dire contribuire volonterosamente ad avvalorare
e a rinnovare le istituzioni comunitarie ecclesiali, evitando pericolose
spinte centrifughe, secondo il programma assai particolareggiato e pre
ciso, che il Decreto sull'Apostolato dei laici ha tracciato per l'azione in
favore delle comunità ecclesiali,10 e particolarmente della parrocchia :
questa, vi è detto, « offre un luminoso esempio di apostolato comunitario,
fondendo insieme tutte le differenze umane che vi si trovano e inseren
dole nella universalità della Chiesa. Si abituino, i laici, ad agire, nella
parrocchia, in intima unione con i loro sacerdoti; apportino alla comu
nità della Chiesa i propri problemi e quelli del mondo ... ; diano secondo
le proprie possibilità il loro contributo a ogni iniziativa apostolica e
missionaria della propria famiglia ecclesiastica » . "
3. Spirito di comunione. Lo Statuto parla inoltre della collabora
zione che l'Azione Cattolica deve dare allé « diverse associazioni, opere
e gruppi di apostolato cattolico » 12 nonché « all'attività delle organiz
zazioni internazionali cattoliche » . " Ê evidente che il servizio alla
Chiesa locale, non che precludere, accresce invece e rende più consape
vole la sensibilità e l'impegno verso i problemi della Chiesa universale,
sul cui vasto ritmo pulsante il vero membro dell'Azione Cattolica si
8 Cfr. Statuto, n. 6. 9 Ib. 10 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 10.
1 1 Ib. 1 2 N. 7. 1 3 N. 8.
538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
pone volonterosamente al passo. Nulla è da dimenticare di quanto
forma nel mondo il tessuto connettivo della presenza dell'apostolato
laicale : se ciò è sempre stato un dovere imprescindibile del cristiano
impegnato, lo è specialmente oggi, quando la ricchezza e la celerità
dei mezzi di comunicazione sociale favoriscono al massimo la reciproca
conoscenza e presentano in tutta la loro urgenza i problemi pastorali e
sociali di carattere universale. Questa partecipazione alle esigenze di
tutto il fronte dell'apostolato mette in luce quel carattere comunitario
dell'Azione Cattolica, che è anch'esso, secondo il Concilio, una sua nota
caratteristica : « i laici agiscono uniti a guisa di corpo organico affin
ché sia meglio espressa la comunità delle Chiese e l'apostolato riesca
efficace » . 1 4 È questo il modo di vivere, oggi, quella (( comunanza fra
terna », quella koinonia 15 che fu alle origini il segno più evidente della
Chiesa, e che deve far riconoscere i cristiani generosi nelle mutazioni
e nelle contraddizioni del mondo di oggi.
4. Collaborazione con la Gerarchia. Non vogliamo insistere su questo
punto essenziale costitutivo dell'Azione Cattolica, tanto esso è noto.
Senza la collaborazione con la Gerarchia ecclesiastica non si dà Azione
Cattolica : il Concilio Vaticano II è stato esplicito su questo punto
quando ha richiesto sia la collaborazione con la Gerarchia, sia la supe
riore guida di questa come note caratteristiche perché vi sia Azione
Cattolica.16 Bene fa perciò lo Statuto a ribadire il principio fino dal
numero 1; e, nel darne la definizione al num. 5, esso traccia un vero
programma di vita, inquadrato in una visione profondamente teologica
e pastorale : (( L'Azione Cattolica Italiana, per realizzare il proprio
servizio alla costruzione e missione del Popolo di Dio, collabora diret
tamente con la Gerarchia, posta dal Signore a reggere la Chiesa, in
un rapporto di piena comunione e fiducia. Accoglie con aperta dispo
nibilità la sua guida e le offre con responsabile iniziativa il proprio or
ganico e sistematico contributo per l'unica pastorale della Chiesa. Col
labora alla crescita della comunione fra laici, clero e Vescovi ».
Non diciamo altro: ma pare a noi che si possa aggiungere che
cotesta collaborazione con la Gerarchia ecclesiastica si rende meglio
visibile e operante nella presenza, in mezzo a voi, dell'Assistente Eccle
siastico. Lo Statuto ne traccia esaurientemente la fisionomia e il posto
14 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 20. 15 Act. 2, 42. 16 Cfr. Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 20, b, d.
Acta Patili Pp. VI 539
entro la vita dell'Associazione d'Azione Cattolica, come di colui che contribuisce « ad alimentare la vita spirituale ed il senso apostolico e a promuoverne Punita » . 1 7 E così è davvero ; ciascuno di noi ha il ricordo particolare di uno o più Sacerdoti, che, lieti e generosi, umili e silenziosi e prudenti, pieni di zelo e di pietà, hanno lasciato un'orma indelebile nell'anima di generazioni di giovani, di uomini e di donne da essi formati. Siano benedetti quei preti! Vogliamo profittare anche di questa occasione per esortare i nostri amatissimi Sacerdoti, quelli giovani specialmente, ad apprezzare quanto merita, nel suo valore ecclesiologico e sociale, la formula pedagogica ed apostolica dell'Azione Cattolica, che la Chiesa ancora oggi offre al loro ministero, e a dedicarvi con grande fiducia e con genio sacerdotale le loro assidue sollecitudini pastorali.
Ricordiamo poi che il Concilio Vaticano II ha richiesto una grande cura nella scelta dei sacerdoti assistenti, che siano « dotati delle qualità necessarie, e convenientemente formati per aiutare i laici » ; 1 8 ha sottolineato giustamente che essi, « una volta ricevuta la missione della Gerarchia, la rappresentano nella loro azione pastorale )> ; 1 9 e ne ha tracciato il ritratto ideale per il compito, eminentemente formativo e spirituale, che essi hanno in seno alle Associazioni. Di fatto, se l'Azione Cattolica ha una finalità eminentemente formativa, la presenza e l'opera del Sacerdote, opportunamente distinta nella propria sfera di competenza, è da ritenere insostituibile per un'attività che richiede la natura, la consacrazione, la dedizione, l'arte pastorale e pedagogica di un'esistenza sacerdotale. Se quest'azione dovrà essere rispettosa dell'autonomia dei compiti demandati ai laici, essa non potrà peraltro esserne messa come ai margini quasi che l'associazione laicale ne sia indipendente, perché soltanto la mutua collaborazione del sacerdote e dei laici, che si integra a vicenda ed ha bisogno Puna dell'altra, assicurerà all'Azione Cattolica la sua vera fisionomia e la sua fecondità.
5. Teologia del laicato. Come abbiamo richiesto un inserimento nella ecclesiologia del Concilio Vaticano I I , così pensiamo che non si possa dare vera Azione Cattolica senza un adeguato approfondimento della natura e della posizione del laico nella Chiesa : diciamo pure, senza una conoscenza compiuta della teologia del laicato, richiesta dal tempo nostro. La lettura dello Statuto scopre grandi ricchezze in
1 7 N. 10. 18 Decr. de apostolatu laicorum Apostolicam Actuositatem, n. 25. 1 9 Ib.
540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
questa direzione, che sarebbero incomprensibili senza questa neces
saria conoscenza teologica. Còsi avviene quando si parla dell'impegno
dei laici a formarsi all'apostolato « nella loro specifica condizione di
vita w,20 a collaborare « alla missione della Chiesa secondo il modo
loro proprio portando la loro esperienza ed assumendo la loro respon
sabilità nella vita dell'Associazione )) ; 2 1 a « testimoniare nella loro
vita l'unione con Cristo e ad informare allo spirito cristiano le scelte
da loro compiute, con propria personale responsabilità, nell'ambito
delle realtà temporali » ; 2 2 eccetera.
Queste parole rivelano tutta la ricca tematica della teologia del
laicato, quale il Concilio l'ha dispensata a piene mani, chiarendo in
modo eloquente la fisionomia del laico fedele nella Chiesa come fer
mento per la santificazione del mondo, come apostolo del regno di Dio,
nello spirito delle beatitudini, per elevare anche le cose temporali
come possibili mezzi di salvezza e per indirizzarle al disegno del regno
di Dio. L'attività dell'Azione Cattolica non può più essere routinière
dopo il capo IV della Costituzione Lumen gentium, che ha definito la
posizione dei laici nella Chiesa, ed ha tratto dai postulati del Batte
simo e della Cresima, le indicazioni per la loro dignità e azione sacer
dotale, profetica e regale. Peraltro il Concilio ha distinto bene, nel
Decreto sull'apostolato dei laici, il laicato cattolico e l'Azione Catto
lica, la quale unisce più strettamente i laici all'apostolato gerarchico
e rende più prezioso il loro contributo alla diffusione del regno di
Cristo, in virtù delle quattro note caratteristiche, che secondo il
Decreto Apostolicam Actuositatem 23 devono coesistere insieme perché
l'azione laicale diventi vera Azione Cattolica. Dimenticare quelle
note — che già abbiamo via via citato — vorrebbe dire esporre l'Azione
Cattolica a perdere la sua identità.
6. Responsabilità del laicato. Allora diremo: Noblesse oblige. Se
tale e tanta è la grandezza del laico nella Chiesa — e del laico impe
gnato nell'Azione Cattolica — a lui spetterà una responsabilità co
stante nel realizzare con coerenza e con perseveranza le consegne del
Concilio, così egregiamente richiamate nello Statuto.
Occorrerà perciò spendersi generosamente al servizio degli ideali
propri dell'Azione Cattolica, nell'appoggio franco e fattivo alla sua
2 0 N. 3. 2 1 Ib. 2 2 I b . 2 5 N. 20.
Acta Pauli Pp. VI 541
scelta religiosa e pastorale, nonché nel coerente impegno temporale, distinguendo doverosamente tra quanto è compito dei singoli laici, e laici cristiani, e quanto è doveroso e possibile all'Associazione di Azione Cattolica in quanto tale; tutto ciò per evitare il pericolo del disimpegno, sia che questo assuma le forme di una certa indifferenza di fronte ai doveri sociali, paga soltanto di adempiere quietamente i propri obblighi religiosi personali, sia che esso disimpegno diventi un liberismo incoerente, di fronte alle precise responsabilità e scelte temporali. Voi siete pertanto chiamati a contribuire alla realizzazione piena e comunitaria delle finalità proprie dell'Associazione, in quanto Azione Cattolica.
Ma v'è di più, carissimi figli. La Chiesa stessa vi dà fiducia; la Chiesa vi chiama. Non è poco ciò ch'ella attende da voi ! Non vi richiede solo una vaga presenza, una testimonianza nebulosa, o un impegno a parole : ella vi affida se stessa e il suo avvenire ! L'Azione Cattolica, infatti, è chiamata dal Concilio a collaborare « per piantare la Chiesa e per lo sviluppo della comunità cristiana » insieme con altri tipi specifici di ministero — sacerdoti, diaconi, catechisti, Religiosi e Religiose — « che, suscitati nell'ambito stesso dei fedeli da una vocazione divina, debbono essere da tutti promossi e rispettati con cura premurosa » . 2 4 Quale impegno è dunque questo !
Per una collaborazione così alta, preziosa, che vi associa intimamente, ovunque voi siate, alla natura e alla vocazione apostolica e missionaria della Chiesa, è pertanto necessaria una solida preparazione interiore affinché l'Azione Cattolica mantenga la sua « ispirazione spirituale-religiosa », come l'abbiamo definita nella nostra lettera del 10 ottobre 1969 per l'approvazione dello Statuto. Così abbiamo visto con grande soddisfazione che l'art. 13 dello Statuto presenta il dovere di contribuire alla realizzazione delle finalità dell'Associazione (( con la preghiera e con il sacrificio, con lo studio e con l'azione ». Sono quattro cardini, che certo non han fatto il loro tempo, e sui quali concludiamo il nostro decalogo.
7. Valore della preghiera. Essa è (( l'anima di ogni apostolato », e perciò, se mancasse, l'Azione Cattolica verrebbe a essere privata della sua spina dorsale. Abbiate pertanto una solida vita liturgica e sacramentale, incentrata sulla pietà eucaristica e sulla assidua partecipazione alla Messa. Ma non dimenticate altresì le forme tradizionali,
24 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 15.
542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
che tanti frutti hanno dato per la formazione dei ceti dirigenti e delle schiere dei soci di Azione Cattolica : esercizi e ritiri spirituali, ore di adorazione, Rosario quotidiano per esprimere la propria limpida e virile devozione mariana.
8. Necessità del sacrificio: in un momento in cui la mentalità permissiva ed edonistica sembra aver infiacchito le volontà con l'esaltazione dell'istinto e del capriccio, occorre richiamare l'impegno comune — e specialmente dei giovani, tanto generosi per natura — al significato del sacrifìcio come valore formativo della persona umana. L'Azione Cattolica Italiana ha avuto in passato grande merito nel formare come una mentalità e una scuola di forti volontà, temprate nel dominio di sé; ha insegnato un amore al sacrifìcio che non ha nulla a che vedere con i pur alti postulati di certe filosofìe antiche e moderne, e di nobilissime religioni non cristiane, ma che si comprende solo alla luce della Croce, nell'applicazione del paolino adimpleo ea
quae desunt passionum Christi:25 vale a dire, in un amore ardente e silenzioso, dolce e appassionato a Cristo crocefisso, che ci ha redenti nel suo dono d'amore.
9. Importanza dello studio, perché oggi, come ieri, l'apostolato è difficile, è contrastato, suppone convinzioni profonde e durature : e le convinzioni non si improvvisano, né si affidano alla labile carica del sentimento, ma esigono una solida preparazione della mente insieme con l'allenamento della volontà. Sono sempre le nostre care Associazioni di Azione Cattolica un centro di irradiazione mediante la cultura religiosa? i corsi di teologia per i laici? le varie iniziative per l'aggancio con le culture odierne? Studiano i nostri cari iscritti? Studiano la Parola di Dio nell'Antico e nel Nuovo Testamento, specie il Vangelo e le lettere di San Paolo? i documenti conciliari? gli atti del magistero pontifìcio ed episcopale? Siate sempre all'altezza dei tempi, per esser pronti a dar ragione della vostra fede a chi ve lo domandi.26
10. Infine, Vazione: che è il vostro appellativo per antonomasia, e sgorga incoercibile dalla ricchezza interiore, alimentata dalle fonti spirituali che vi abbiamo finora descritte. L'azione vi chiama a dare la testimonianza a Cristo nell'impegno apostolico e temporale, « con propria personale responsabilità ) ) . 2 7 Lo Statuto, ispirandosi al Conci-
25 Col. 1, 24. 2 6 Cfr. 1 Pt. 3, 15. 2 7 N. 3.
Acta Pauli Pp. VI 543
lio, vi ha dischiuso tutto il campo delle realtà temporali, in cui, come laici, potete e dovete essere presenti ; ha sottolineato con un particolare punto la collaborazione allo sviluppo della famiglia : 28 e voi sapete quanto ciò ci stia a cuore, che proprio recentemente abbiamo istituito un apposito Comitato per la famiglia. E così dicasi per tutti gli altri settori della vita moderna, dalla professione alla scuola, al lavoro, al tempo libero, ai mezzi di comunicazione sociale. I talenti, a voi affidati dal Signore, aspettano di essere trafficati : non nascondeteli ! Vi è bisogno di anime generose, che sappiano agire gioiosamente per il Regno di Dio ! Siate sempre fra queste!
È il nostro augurio, carissimi Delegati dell'Azione Cattolica Italiana! Vi abbiamo tracciato, con la semplicità e l'effusione del nostro affetto, un piano di riflessione e di lavoro, traendolo dalla natura e dalle norme della vostra Associazione. Siamo certi che vi sarà di ispirazione e di stimolo per il periodo di attività che si apre ora alla vostra buona volontà. Il Signore sia con voi, ad aiutarvi, a sostenervi, a darvi la sua gioia e la sua forza : gaudium Domini sit fortitudo vestra! 29
E ora la nostra Benedizione a voi e all'intera Azione Cattolica Italiana.
II
Ad Excellentissimum Virum Polys Modinos, Cypricae Civitatis primum
cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris
testes tradentem. *
Monsieur V Ambassadeur,
Nous remercions Votre Excellence des sentiments élevés qu'Elle vient d'exprimer en Nous présentant ses lettres de créance. Nous y sommes d'autant plus sensible que c'est la première fois que l'Ile de Chypre se trouve ainsi représentée, par un Ambassadeur, auprès de ce Siège Apostolique. Soyez assuré de notre cordiale bienvenue.
Par delà votre personne, Nous saluons respectueusement Sa Béatitude l'Archevêque Makarios, Président de la République, qui assume, depuis l'indépendance de votre cher pays, la lourde charge de la magis-
2 8 N. 9. 29 Cfr. 2 Esdr. 8, 10.
* Die 24 mensis septembris a. 1973.
544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
trature suprême au service de tous les Cypriotes. Et Nous accueillons,
avec une grande sympathie et des vœux confiants, ces relations diplo
matiques que son Gouvernement a voulu établir avec le Saint-Siège.
Dans ce contexte, Nous espérons renforcer notre contribution spéci
fique au respect des droits de l'homme, à la justice, à la paix, au pro
grès spirituel, sachant le prix que vos compatriotes attachent à ces
idéaux si nécessaires pour leur pays et pour l'ensemble des peuples.
Le message de Votre Excellence Nous permet d'évoquer le passé
prestigieux et parfois tourmenté de votre patrie, la symbiose des mul
tiples civilisations qui l'ont marquée de leurs empreintes, le courage
dont elle a dû faire preuve pour garder son originalité et trouver les
voies pacifiques de la vie commune, les richesses de tous ordres dont elle
demeure justement fière : ces valeurs humaines suscitent aussi notre
estime et notre joie. Vous comprendrez que Nous sommes particulière
ment sensible à l'une d'entre elles : la vitalité chrétienne qui n'a cessé
de se déployer chez vous, depuis le jour béni où le grand Apôtre saint
Paul y apporta la lumière de l'Evangile : c'était sa première étape au
sortir d'Antioche. Près du lieu où il termina sa course missionnaire,
Nous recommandons à son intercession ces vénérables communautés
chrétiennes qui lui tenaient tant à cœur. Nous formons des vœux fer
vents pour la Communauté catholique, qui Nous est spécialement chère,
pour tous nos frères dans la foi qui sont à Chypre, avec lesquels Nous
souhaitons que puisse se réaliser la pleine communion voulue par Notre
Seigneur, et pour tous ceux qui partagent notre croyance dans le Dieu
tout-puissant.
A vous-même, Monsieur l'Ambassadeur, Nous souhaitons une fruc
tueuse mission auprès du Saint-Siège, pour le bien de l'ensemble de vos
compatriotes, et la poursuite de la paix en ce creuset méditerranéen où
Chypre occupe une place de choix. De tout cœur, Nous implorons sur
votre personne, sur ceux qui vous sont chers, sur tous les habitants de
votre pays et sur ses gouvernants, les bénédictions abondantes du Très-
Haut.
Acta Pauli Pp. VI 545
I I I
Ad Excellentissimum Virum Paulum Farrugia, Melitensis Civitatis apud
Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici L i t t e r a s
crediti muneris testes tradentem. *
Signor Ambasciatore,
Desideriamo manifestarLe la nostra cordiale gratitudine per le nobili parole che Ella ha voluto testé indirizzarci nel presentare le Lettere ufficiali che L'accreditano quale Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dello Stato di Malta presso la Santa ßede.
Nelle cortesi espressioni rivolte alla nostra persona, nei suoi accenti di piena adesione alla missione di pace della Santa Sede, come pure nei suoi riferimenti ai vincoli di secolare fedeltà che uniscono Malta con il centro della Cattolicità, noi abbiamo percepito l'eco dei sentimenti del carissimo popolo Maltese, e il suo fermo proposito di sviluppare sempre più, attraverso l'opera di Vostra Eccellenza, i cordiali rapporti esistenti tra Malta e la Santa Sede : rapporti che — come Ella dichiarava con espressione molto significativa e felice — vanno ben oltre alla semplice formalità di uno scambio di Ambasciatori.
Questo clima di cordialità e di mutua fiducia che si è ormai così felicemente instaurato, non dovrebbe meravigliare, se si ricorda l'importanza che per molti secoli Malta ebbe per la difesa della civiltà cristiana, e se si riflette all'influsso così profondo che l'insegnamento dell'Evangelo ha avuto nella vita e nelle istituzioni del suo popolo. Del resto le belle realizzazioni in campo educativo, caritativo, pastorale, missionario nelle quali tuttora si manifesta la fede cattolica della vostra gente, sono là a testimoniare con l'eloquenza dei fatti la fiorente vitalità della Chiesa Maltese.
Ciò costituisce per noi motivo di sincera gioia. Ed è anche, ci sembra, garanzia per un avvenire di pace e di vero progresso per la vostra Isola. La Chiesa, infatti, facendo penetrare sempre più lo spirito del messaggio evangelico nei costumi di un popolo e negli ordinamenti civili, non può che rafforzare, tra i figli di una stessa patria, l'unione fraterna, la mutua collaborazione, e la stima di quei valori spirituali
35 - A. A,. S.
* Die 1 mensis octobris a. 1973.
546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
che nella società sono alla base della tranquillità pubblica e di ogni progresso morale e sociale.
Sappiamo, Signor Ambasciatore, — e le sue parole ce ne hanno dato chiara conferma — che la sua Nazione intende offrire una fattiva collaborazione al grande e universale problema della pace. In questo nobile sforzo, sappia, Signor Ambasciatore, che Malta troverà nella Santa Sede valido appoggio e piena comprensione ; come pure possiamo assicurarla della nostra costante benevolenza verso tutti quegli sforzi che il Paese, sotto la guida dei suoi Governanti, sta compiendo, pur in mezzo ad immancabili difficoltà, per un ordinato sviluppo, mediante l'attuazione di un'autentica giustizia sociale.
Con questi sentimenti noi siamo lieti di darLe oggi il nostro più cordiale benvenuto; e mentre formuliamo voti per il fruttuoso compimento della sua alta missione, di gran cuore impartiamo a Lei e alla sua cara Patria la nostra propiziatrice Apostolica Benedizione.
I V
Ad Sodales Ordinis Sancti Benedicti in Alma Urbe congregatos ad discep
tandum de ratione experiendi Deum in vita monastica. *
Dilectissimi Nobis sodales Ordinis Sancti Benedicti,
Ex animo vos salutamus, qui, totum Ordinem Sancti Benedicti
veluti repraesentantes, vos contulistis huc — ut verbis sancti Cypriani
utamur — « ad Petri cathedram atque ad ecclesiam principalem, unde
unitas sacerdotalis exorta est » , * atque Nosmet voluistis invisere, qui
eidem beato Petro, longa Pontificum serie interposita, in apostolico
ministerio successimus. Salutem etiam impertimus Prioribus, hic prae
sentibus, monasteriorum, quae fere omnia in Africa et America Latina,
ut appellant, sunt sita; quibus in regionibus laudanda cum alacritate
operi missionali vires impenditis, scilicet « ditissimam traditionem Or
dinis vestri ibi implantare satagitis » . 2
Salvere insuper iubemus, egregiam simul existimationem testantes,
observatores, qui, licet catholicae communionis non sint perfecte parti-
* Die 1 mensis octobris a. 1973. 1 Ep. 12, 14; PL 3, 844-845. 2 Cfr. Conc. Vat. I I , Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 18.
Acta Pauli Pp. VI 547
cipes, tamen sancti Benedicti vestigia in monastico instituto sectari
nituntur. Adsunt denique, quas paterne excipimus, nonnullae antistitae
monasteriorum et moderatrices generales Congregationum, quae eius
dem Patriarchae spiritum sequuntur ex eiusque nomine appellantur.
Novimus vos conventum in praesenti agere, cui hoc non levis pon
deris argumentum est propositum : de ratione experiendi Deum in vita
monastica ; quod quidem varias veluti facies habet, quatenus considera
tur secundum doctrinam biblicam, secundum sacram Liturgiam, secun
dum historiam, secundum horum temporum condiciones et necessitates.
Probamus sane hoc argumentum, siquidem perturbata hac aetate nostra
prorsus redeundum est ad magnas et primarias cogitationes, quae
ipsam existentiam humanam respiciunt. Periculum est enim hodie, ut
homines sacrum a mente sua atque a se gerendi modo amoveant ac
Deo, saltem in ipso vitae usu, se carere posse praesumant. Qua saeculari
ratione interdum etiam aliquatenus infici possunt ii, qui divino se
mancipaverunt servitio et ministerio se addixerunt pastorali.
Vos autem qua monachi ipso aspectu, habitu ac vitae genere vestro
declaratis vel declaretis oportet, vos esse homines eiusmodi, qui non
in rebus fluxis et vanis huius mundi consistant, sed qui illum toto corde
exquirant, qui est Absolutus : Deum solum dicimus, Deum summum
bonum, Deum aeternum. Effulget hic profecto ante mentis oculos ger
mana notio religionis, qua homo se penitus sentit ordinari ad Deum,
creatorem, gubernatorem, ultimum finem auctoremque salutis, cui in
ternum atque externum exhibeat cultum. Haec ergo religio hominem
totum complectitur ac pleno officio Deo se devovendi devincit.
Itaque vos, qui « optimam partem eligistis )) , 3 utpote quorum « prae
cipuum officium sit divinae Maiestati humile simul ac nobile servitium
praestare intra saepta monasterii » , 4 praecellentem vim vitae interioris
asseveratis, obnitentes saeculari illi inclinationi, qua mortales moven
tur, ut a suo veluti centro discedant et ad exteriora se effundant.
Curae igitur sit vobis, ut religiosi sitis, qui singulari prorsus
titulo sic dicantur, quatenus ad Deum, cui consiliorum evangelicorum
professione estis addicti, ascendere studetis contemplativa vivendi
ratione, quam cotidiano nisu teneatis. Hoc ipso modo Dei neglegentiam
et profanum vitae cursum, quae mundum horum temporum pera
gantur, recusans.
3 Cfr. Luc. 10, 42. 4 Cfr. Conc. Vat. I I , Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 9.
548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ex iis, quae breviter exposuimus, iam excellentia precationis Deo adhibendae elucet. Omnes quidem Ecclesiae filii, ut probe nostis, Patrem oportet adorent « in spiritu et veritate » ;5 cum vero in mundo huius aetatis orationi tot parentur insidiae, tot impendeant pericula, vobis, in felicior e statu positis, peculiare officium concredatur studium et operam conferendi, ut Ecclesia reapse appareat velut Ecclesia orans.
Compertum habemus, quanto cum studio in hoc conventu rem liturgicam inquisiveritis. Laetamur sane de diligentia vestra ac de vehementi desiderio faciendi, ut venerabilis traditio vestra vigeat apud vos atque servetur, quae partem essentialem efficit vitae spiritualis vestrae, et quae saeculorum decursu semper incremento fuit ipsius Ecclesiae vitae. Novimus etiam quadam anxietate vos affici circa vim vitalem, altam significationem et utilitates, quae ex renovatione liturgica, a vobis peracta, ortae sint; ad quam anxietatem adiungitur timor, ne eaedem utilitates non recte ac merito agnoscantur, eo vel magis quod diversae animorum inclinationes in magna Familia sancti Benedicti apparuerint circa ordinem in Liturgia Horarum observandum : scilicet utrum eundem ordinem in variis monasteriis vestris oporteat esse uniformem aut peculiarem.
Quae quidem quaestio non levis est ponderis, sive quoad constantem traditionem vestram historicam et spiritualem, sive quoad conexionem vestram monasticam, quae non amplius una tantum sacrae Liturgiae forma confirmaretur, sed pluribus ac diversis vocibus exprimeretur, ita ut in laudibus divinis celebrandis non amplius essetis « una voce dicentes ». De hac igitur quaestione recogitandum erit ea sane ratione, quae omnia complectatur, iuxta vota a vobis prolata, antequam opportunae normae, praecepti vim habentes, statuantur.
Verumtamen affirmare cupimus fore, ut difficultates obortae ita perpendantur, ut ütilitatum iam allatarum debita ratio ducatur, dum communi nisu contenditis huic mundo, qui saecularem mentis habitum induit, testimonium orationis ferventis ac vividae praebere. Certos igitur vos reddentes de paterna sollicitudine Nostra circa bonum communitatum monasticarum vestrarum, asseveramus Nos attente esse con-sideraturos exitus et fructus operae a vobis in hac re positae, atque sapientiam consuetam, quacum huic rei incumbitis, iam nunc Nos magni aestimare fatemur.
Sed non solum officium liturgicae precationis, cuius momentum
5 Cfr. Io. 4, 23.
Acta Pauli Pp. VI 549
sane permagnum est, sed etiam privatae est vobis implendum; de qua
re Concilium Vaticanum Secundum egregie monuit ;6 atque ipse sanctus
Benedictus in Regula de ea agere perhibetur in capite, quod « De reve
rentia orationis » inscribitur : « Domino Deo universorum cum omni
humilitate et puritatis devotione supplicandum est » . 7
Hortamenta legiferi patris vestri nequaquam aliena sunt ab hac
aetate, qua res celeriter progrediuntur atque mutantur. Ut olim ita et
nunc est vobis constituenda (( dominici schola servitii » ;8 id est mona
steria vestra ita sint disposita oportet, ut homines, qui eo ingrediuntur,
discant Deo servire et hoc famulatu se continenter exerceant. Hoc vero
servitium imprimis comprehendit cultum divinum, quo virtus religionis
ad effectum deducitur, quam supra significavimus, atque sanctifica
tionem.
Ad cultum quod attinet, peculiare quiddam libet in luce collocare :
dum sacram Liturgiam assidue pieque, ut addecet, colitis, suavissima
illa vox cantantis Ecclesiae exsonet neque umquam cesset in sacris
aedibus vestris. Etenim etiam homines, qui nunc sunt, percipiunt inef-
fabilem vim, animos elevantem, quae inest in cantu, qui sensum adora
tionis, laudis, paenitentiae, deprecationis leni modulamine interpretatur.
Quod vero ad sanctificationem spectat, perpendenda est haec sancti
Augustini sententia : « non solum vox tua sonet laudes Dei, sed opera
tua concordent cum voce tua » . 9
Quamvis abstracti sitis a saeculo, ut Domino vacetis, tamen-« segre
gati estis in Evangelium Dei ) ) . 1 0 E monasteriis igitur vestris arcana
illa fecunditas apostolica, de qua Concilium loquitur,11 in eandem Ec
clesiam hominumque societatem dimanet. In iis fermentum comparetur,
quod efficiat, ut mundus, divina operante virtute, renovetur.
Praeterea haec sanctificatio non solum animi vitam respicit, sed
illa etiam, quae agitis in regione cultus ingenii, quatenus, ut exempla
proferamus, peculiaribus studiis rei liturgicae, biblicae, historicae ad
communem fructum incumbitis aut labori insistitis, ei potissimum, qui
manibus fit. Quo quidem — hoc liceat addere — hominibus, qui pau
pertate aliisque aerumnis vexantur, subvenire potestis, servatis, ut
6 Cfr. Const. de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, n. 12. 7 Cap. 20. - Cfr. P. Delatte, Commentaire sur la Règle de Saint Benoît, Paris, p. 217. 8 Reg., prol. 9 Enarr. in Ps. 166, 2; PL 37, 1899. 1 0 Cfr. Rom. 1, 1. 11 Cfr. Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 7.
550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
patet, monasticae conversationis institutis. Hoc menti Patrum Concilii
congruit, qui religiosos ita sunt adhortati : « conferant ad egenorum
sustentationem, quos omnes in visceribus Christi diligant
Non solum denique vita cuiusque vestrum sed et vita communis tota,
quae vos dulci vinculo caritatis coniungat, hac sanctificationis nota
commendetur : per communiter enim vivendi societatem, quae in Deum
dirigitur, unusquisque adiuvetur ad dominicum praestandum servitium,
impellatur ad operandum pro fratribus, a periculis defendatur. Ita
profecto mundo testimonium exhibebitis sanctitatis Ecclesiae.
Est denique huiusmodi communitas quasi quidam novitiatus, quo
religiosi per vitae cursum ad diem sempiternum praeparantur. Non
immerito ergo sanctus Benedictus inter instrumenta bonorum operum
hoc recensuit : (( Vitam aeternam omni concupiscentia spirituali desi
derare ) ) . 1 3
Horum omnium exemplum praebeat et ad haec excitet fratres,
suae curae commissos, Abbas. Quamquam regendi munus his tempo
ribus difficilius est redditum, tamen is, qui « Christi ... agere vices
in monasterio creditur ) ) , 1 4 omni ope annitatur, ut vigor vitae spiri
tualis et monasticae disciplinae firmetur, augeatur, et si opus est,
restituatur. Eo etiam Abbas iugiter contendat, ut coniunctionem cum
Magisterio Ecclesiae integram servet quasi canalem, per quem aqua
viva ipsi et sodalibus, quibus praeest, derivatur.
Haec habuimus, quae amanti animo ad vos diceremus, nec dubi
tamus, quin operam daturi sitis, ut Ordo vester ad aedificationem
Ecclesiae spiritualibus viribus, his etiam temporibus, ad cuius neces
sitates prudenter sese accommodet, polleat. Ad quod incitet vos etiam
indictus Annus Sacer, quem, ut scitis, esse volumus tempus renova
tionis interioris.
Denique, veluti pignus caelestium munerum et testimonium certae
dilectionis Nostrae, Benedictionem Apostolicam vobis, qui adestis, et
cunctis familiarum vestrarum sodalibus in Domino impertimus.
12 Cfr. Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. I S ; Const. past. de Eccl. in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 42.
1 3 Reg., cap. 4. 1 4 Reg., cap. 2.
Acta Pauli Pp. VI 551
V
Ad Excellentissimum Virum Sami Droubi, Reipublicae Arabae Syriacae
liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit lega
tionis fidem facientes. *
Monsieur l'Ambassadeur,
L'hommage que vous venez de rendre au Saint-Siège, la confiance que vous témoignez à son égard au nom du peuple syrien, Nous touchent profondément. Avec nos remerciements, Nous présentons à Votre Excellence nos souhaits de cordiale bienvenue. Nous accueillons avec gratitude les hommages de Son Excellence Monsieur le Président de la République Arabe Syrienne, dont vous vous êtes fait l'interprète en Nous remettant ces Lettres de créance.
La place que vous prenez aujourd'hui dans la lignée des Ambassadeurs de votre pays témoigne de la volonté de votre gouvernement et du peuple syrien d'entretenir et de renforcer avec le Saint-Siège une collaboration sincère et fructueuse, pour développer et mettre en oeuvre les idéaux les plus élevés de justice, de paix et de fraternité. Nous ne doutons pas que votre haute mission ne contribue à servir ce noble dessein.
Parmi ces valeurs humaines, inséparables à nos yeux d'une attitude spirituelle, Votre Excellence a tenu à souligner l'esprit universaliste. C'est bien là en effet un caractère essentiel du message dont l'Eglise catholique est porteuse. Si aucun peuple ne peut être exclu de la famille spirituelle de ceux qu'embrasse la miséricorde de Dieu, aucun non plus ne peut être exclu de la famille humaine : chacun doit pouvoir y être reconnu, faire valoir ses droits inviolables à l'existence, à la vie, à la dignité de ses membres, sans oublier ses obligations envers les autres partenaires.
Malheureusement, cette œuvre de raison et de justice, seule voie d'une fraternité durable, est très souvent bafouée. Aucun homme digne de ce nom, aucun croyant surtout, aucune nation non plus, ne saurait se désintéresser de situations qui pèsent si lourdement sur beaucoup de populations civiles et mettent en péril le bien commun de l'humanité. Il faut amener chacun à considérer dans tout homme un frère, former les consciences à ce devoir capital, obtenir le consensus de la plus large
* Die 4 mensis octobris a. 1973.
552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
opinion publique, chercher sans relâche les concertations et les instru
ments juridiques garantissant la justice pour tous.
C'est sur ce terrain, Votre Excellence le sait, que nous déployons
notre mission d'amour, de paix et de fraternité, et nous le faisons avec
une ferveur renouvelée au bénéfice de ce Moyen-Orient qui nous est cher
à tant de titres. Dans cet esprit, nous sommes très attentif aux espoirs
et aux souffrances de vos peuples dont vous vous êtes fait l'écho en
notre présence.
Nous pensons avec une affection particulière aux communautés
catholiques de Syrie, heureux de les voir partager la culture et les
aspirations de leurs compatriotes, dans la fidélité à leur Eglise, à leur
foi et à tout ce qui en permet l'expression. Nous saluons cordialement
leurs frères chrétiens qui ont aussi à cœur de vivre les exigences évangé-
liques. Nous exprimons pareillement notre estime à tous les croyants
soucieux de rechercher la volonté du Dieu juste et miséricordieux. Sur
tout le peuple syrien et sur ses dirigeants, et d'abord sur vous-même,
Monsieur l'Ambassadeur, qui les représenterez auprès de Nous, Nous
implorons les Bénédictions du Tout-Puissant, afin qu'il les conduise, les
protège et les accompagne sur les chemins de la justice et de la paix.
V I
Sodalibus e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, qui generali Coetui
religiosae suae communitatis interfuerunt. *
Dilecti filii,
Salutem vobis ex animo impertimus, qui, in Capitulo Generali Congregationis vestrae Sanctissimi Kedemptoris congregati, magni momenti negotia tractatis ad vitam ipsam Familiae vestrae pertinentia; nominatim vero salvere iubemus novum Superiorem Generalem, cui munus et onus commissum est eandem Congregationem vestram inter difficultates nec paucas nec leves huius aetatis regendi et « in pascuis virentibus » collocandi.1
Capitulum Generale est praeclara opportunitas — quae singulis Institutis praebetur — recogitandi de vera sua natura, de fine sibi proposito atque officio in Ecclesia implendo, et deliberationes capiendi,
* Die 5 mensis octobris a. 1973. 1 Cfr. Ps. 22, 2.
Acta Pauli Pp. VI 553
quae salutarem vim habeant ad ipsam sodalium vitam. Non enim
Capituli Generalis munus absolvitur electionibus faciendis legibusque
condendis, sed id oportet totius corporis vigorem spiritualem et aposto
licum promoveat.2 Quapropter in huiusmodi conventu tota Familia
coram Deo colligitur, ut audiat vocem Dei et renovationi suae consu
lat, quae — quemadmodum pro tota Ecclesia — « essentialiter in aucta
fidelitate erga vocationem eius consistit » . 3
Congregatio vestra a Sancto Alfonso, Doctore piissimo, instituta est,
ut membra ipsius se sanctificarent assidua et accurata imitatione Christi
necnon actioni apostolicae insistèrent, potissimum extraordinariam cu
ram animarum exercendo, et sic etiam animas maxime derelictas salu
briter contingerent.
Dilecti filii, vos estis servi Dei, propria quidem et principali huius
vocis significatione; etenim «per vota Deo summe dilecto estis man
cipati », ut Concilium Vaticanum Secundum docet ;4 mancipari autem
in lingua Latina idem valet ac in alterius dominium et proprietatem
transferri. Vos oportet sitis imitatores Christi, quemadmodum eadem
universalis Synodus cunctos religiosos monuit,5 quasi confirmans et in
ampliore luce ponens voluntatem legiferi patris vestri. Eo ergo est con-
tendendum, ut vita cuiusque vestrum in unitate quadam componatur
et Christus cotidie quaeratur corde sincero atque magnanimo. Cotidie
oportet Christum induere, quod est principium et finis et compages
totius conversationis vestrae, quod attinet sive ad singulos sive ad com
munitates vestras.
Ita profecto Christum praesentem redditis in mundo, qui ab eo,
Redemptore suo, persaepe est prorsus alienus. Itaque ii, qui vos vident,
qui vobiscum loquuntur et agunt, arcanam quandam vim sentiant a
Salvatore exeuntem. Sic etiam sanctitatem Ecclesiae mundo common -
stratis, qui sanctimoniam filiorum eius potissimum expetit.
Hic autem cotidianus nisus, quo Christo configuremini, est vita,
quae ex caritate et cum caritate ducitur. Religiosi enim hac « impulsi...
magis magisque vivunt Christo et corpori Eius quod est Ecclesia )) . 6 Ve
rumtamen amor, qui vere proprieque dicitur, non est ad tempus, non
astringitur condicionibus, in difficultatibus non tepescit, finem non novit.
2 Cfr. Litt. Apost. Ecclesiae Sanctae motu proprio datae, I, 2. 3 Cfr. Conc. Vat. I I , Decr. de Oecumenismo Unitatis redintegratio, n. 6. 4 Cfr. Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 44. 5 Cfr. Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 2 a. 6 Decr. de accomm. renov. vitae religiosae Perfectae caritatis, n. 1.
554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Merito ergo Concilium Vaticanum Secundum hanc cuique religioso adhortationem de fidelitate servanda adhibuit: ((Unusquisque ... ad professionem consiliorum vocatus sedulo curet, ut in quam vocationem a Deo vocatus est, in ea permaneat atque magis excellât » . 7
Vita, qua quis Deo indiviso corde se devovet, efficitur instrumentum amoris Dei erga homines. Quemadmodum Deus (( sic dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret » , 8 ita et religiosus, qui plenitudinem vocationis suae assequi nititur, quasi quoddam donum redditur, ipsi mundo impertitum. Apostolatus enim, qui precatione assidua, liturgica et privata, ascetica navitate et virtutum exercitatione vivificatur, vitam divinam in homines transfundit et est verum servitium fratrum in Christo.
Dilecti Nobis sodales Congregationis Sanctissimi Redemptoris : vos qui Ecclesiam iam illustrastis sanctimonia quorundam sodalium vestrorum, ex quibus libet memorare Sanctos Alfonsum Mariam de' Liguori, conditorem vestrum, Clementem Mariam Hofbauer, Gerardum Majella, Beatum Ioannem Nepomucenum Neumann, operositate apostolica vestra tot animis lucem attulistis gratiae divinae, huius Capituli Generalis oblata occasione, quasi nova impulsione acti, in egregio perseverate proposito, et, si opus est, vires resumite et conatus geminate, ut Ecclesia Dei a vobis, ut olim, ita et nunc et in posterum quam maximas accipiat utilitates.
Ad haec omnia paterne vos confirmantes, Benedictionem Apostolicam vobis, qui adestis, et cunctis sodalibus vestris, amanter largimur.
V I I
Ad Excellentissimum Virum Lloyd Thomson, Summo Pontifici crediti
muneris testes tradentem Litteras, quibus ab Australiae Praeside apud
Sedem Apostolicam primus cum auctoritate Legatus constituitur. *
M r Ambassador,
It is with great pleasure that we welcome Your Excellency and receive the Letters accrediting you as the first Ambassador of Australia to the Holy See.
7 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 47. 8 Io. 3, 16.
* Die 8 mensis octobris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 555
The establishment of diplomatie relations between your country and the Holy See is a source of satisfaction to us. A new and important Channel of communication is opened up on matters of common interest both within and beyond your frontiers. These officiai links reflect the shared conviction that men must work together in the spiritual as well as in the politicai and economie Order if justice, peace and genuine progress are to be achieved.
Your Excellency pointed out that in recent years Australia has increased the number of her diplomatie relations with other States. We cannot but welcome this as a manifestation of your country's desire to contribute towards greater understanding among ali men. The Holy See for its part is fully conscious of the role it is increasingly called upon to fulfìl in matters touching the spiritual interests of mankind and especially the promotion of peace at all levéis. It is only by strengthening understanding and coopération that we can hope to achieve this common task successfully.
This moment recalls to our mind very pleasant memories of the visit which we paid to your country in 1970. We remember with pro-found gratitude the warm welcome which was then extended to us. May we ask you, Mr Ambassador, to convey to the civil authorities of Australia the expression of our cordial esteem. Be assured that we invoke God's abundant blessings upon the beloved Australian people.
To Your Excellency we extend our heartfelt good wishes for the successful aecomplishment of your mission.
V I I I
Membris Commissionis Theologicae Internationalis quintum plenarium
Coetum habentibus. *
Venerabiles Fratres ac dilecti filii,
sodales Commissionis Theologicae Internationalis,
Postremam dum sessionem plenariam huius primi quinquennii cele
bratis, Nos una vobiscum Deo gratias agimus de muneribus luminis et
sapientiae, quae hoc temporis spatio vobis est elargitus : gratiam etiam
* Die 11 mensis octobris a. 1973.
556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
vobismet ipsis habemus pro opere, ad quod incubuistis quodque prop
terea gravius fuit quia exempla antecedentia deerant ideoque necessaria
vobis erat quasi quaedam initiatio, cum labore non levi sed firma
voluntate coniuncta.
Deus vobis pro hac re benedicat. Commissio Theologica condita est,
ut Apostolicae Sedi cooperaretur — praeter alia iam exsistentia insti
tuta — in implendo officio eius ad doctrinam pertinente. Hac ipsa de
causa eam saepe (( Nostram » Commissionem Theologicam appellavimus.
Eadem autem non minus cum votis congruit primae Synodi Episco
porum ; quocirca partes primarias obtinet in Ecclesia docente, siquidem
ab hac est constituta ab eaque fovetur constanti cum spe.
Hoc profecto modo nova forma sociae operae, plenior quam ante
actis temporibus fuit, inducta est inter studiosos theologiae, methodos
scientificas et technicas, ut aiunt, servantes, atque ipsum Magisterium
Pontificium. Ita etiam scholis theologicis, quae sunt in quinque con
tinentibus, facultas praebetur suam doctrinam ratione legitima seu,
uti dicunt, officiali proponendi.
Haec satis sint ad asserendum, quantopere de hoc laetemur, et ad
confirmandam vobis benevolentiam, qua prosecuti sumus atque prose
quimur vos ipsos et opus vestrum a tempore, id est ab anno millesimo
nongentesimo sexagesimo nono, quo Commissionem Theologicam insti
tuimus.
Peculiari ratione spem Nostram et fiduciam vobis sumus testati,
cum die sexta mensis Octobris eodem anno Nos adiistis, quo quidem
tempore Romam convenistis ad primam agendam sessionem plenariam.
Tunc enim exercitium officiorum vobis commisimus, quae novo hoc
Instituto vobis sunt demandata.1
1. Fatemur sane nunc iisdem animi sensibus Nos moveri, addentes
gratam mentem et egregiam existimationem Nos convertere ad sodalem,
qui hoc tempore diem obit supremum, et ad eos, qui alia de causa membra
Commissionis vestrae esse desierunt.
Sed eo quod nunc circa Successorem beati Petri estis congregati,
facere non possumus quin de natura Commissionis et de futura eius
sorte, quam praesagire licet, breviter dicamus.
2. Iuvat imprimis animadvertere voluntate Ecclesiae deserviendi
ducta esse membra Commissionis in opere ab omnibus simul praestando
1 Cfr. A.A.S. 61 (1969), p. 713.
Acta Pauli Pp. VI 557
eo consilio ut « methodus laboris » efficeretur idonea et apta ad exci
tandam et confirmandam navitatem unius cuiusque.
Est etiam, cur laetemur de felici operositatis exitu, ad quem Com
missio his quinque annis pervenit. Satis est in memoriam revocare
auxilium, quod ea Synodo Episcoporum anni millesimi nongentesimi
septuagesimi primi attulit, cum de accuratius describenda et propo
nenda doctrina circa sacerdotium ministeriale ageretur, necnon recor
dari perutilis operae, quam contulit ad varias quaestiones summi
momenti illustrandas et enodandas.
3. Ex his, quae paucis verbis significavimus, spes firma concipitur
fore, ut eiusdem Commissionis muneris functio adhuc magis magisque
perficiatur eiusque ministerium ecclesiale manifestius in dies evadat.
Videtur autem Nobis imprimis amplius aptiusque expeti posse et
adhiberi navitas Commissionis istius, praesertim eo quod nonnullae
earum rerum, quas peregit (quemadmodum ex parte quidem iam factum
est), una cum conclusionibus sessionum evulgentur : labores enim ipsius
si Ecclesiae doctrinae congruere horumque temporum necessitatibus
utiles esse putantur, honorandi sunt et propagandi. Itaque iidem labores
quasi exeant oportet ex coetu, arctioribus finibus circumscripto, qui
eos absolvit, ut cultores sacrarum disciplinarum excitent, omnibusque
discipulis Domini viam aperiant ad gaudium et pacem in fide.2
Eiusmodi studia praeterea possunt, si casus fert, praeclarum auxi
lium peritorum praebere Sacrae Congregationi pro Doctrina Fidei,
quae hodierne rerum statu cogitur, ac quidem modo semper acrius
urgente, munus implere, quo debet « doctrinam de fide et moribus in
universo catholico orbe tutari » . 3
4. Expedit etiam asseverare omnes theologos, quasi lege muneris sui,
participare, licet diversis gradibus auctoritatis, officium, quod Pasto
rum Ecclesiae circa hanc rem est proprium : scilicet officium, quo
fidem fructificare faciant erroresque gregi suo impendentes vigilanter
arceant.4
Officium autem Pastorum, maxime quidem Iesu Christi in terris
Vicarii, authentico Magisterio, cuius origo est divina, exercetur; hoc
enim certo charismate veritatis praeditum est, quod cum aliis commu-
2 Cfr. Rom. 15, 13. 3 Pauli VI , Const. Ap. Regimini Ecclesiae universae: A.A.S. 59 (1967), p. 897. 4 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25.
558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
nicari nequit et pro quo nullum aliud potest substitui.5 Sed hanc ob
rem ii non eximuntur onere subsidia apta exquirendi, quibus divinam
Revelationem indagent.6 Authenticum igitur eorum Magisterium etiam
« technico » adiumento indiget theologorum, qui, leges methodi sibi
propriae observantes, faciant, ut iudicium Ecclesiae facilius matu
rescat.7
5. Quod attinet ad quorundam, qui theologicis studiis dediti sunt,
inclinationem hodiernam — in quam studiose animum intendimus —
expedire videtur, ut de aliqua re paterne et humane moneamus eosdem,
qui hanc disciplinam difficilem sed mentes accendentem colunt, quam
exemplo Patrum Ecclesiae Orientalis definire possumus ut « divinam
theologiam » : scilicet ne, secundum historicam methodum inquirentes,
indagationem speculativam neglegant, in quam rem haec apte cadunt
verba : « oportet unum facere et aliud non omittere » ; neque peculiarem
quandam partem pervestigantes, obliviscantur universitatem totamque
amplitudinem doctrinae capitum, quarum ratio habenda est in rerum
divinarum scientia comparanda magisque expolienda.
6. Quibus dictis, oportet magni aestimemus, dilaudemus, confirmemus
ea, quae in hoc ministerio ecclesiali estis operati. Conspectus vester
Nobis est solacio, utpote qui sciamus, quantopere Ecclesia indigeat
doctrina theologica solida, sana, his temporibus apta; neque oblivi-
scimur theologos oportere persuasos esse vocationis suae, ex qua esse
debeant discipuli fideles et apostoli fidei, intra fines Revelationis et
eorum omnium, quae Ecclesiae Magisterium expresse et cum auctori
tate doceat. Hanc viam tenens, Commissio Theologica erit, ut probe
confidimus, cunctis theologis quasi ductrix in officii tam gravis perfunc
tione. Sine dubio hoc praestitutum sibi munus implebit, si in opere suo
exsequendo obtutum suum defiget in « Apostolo et Pontifice confessionis
nostrae Iesu » ;8 si pluralismus, quem dicunt, sententiarum, quas eius
dem Commissionis membra defendunt, nedum noceat unitati fidei
(quatenus imminuat illam rationem obiectivam, univocam, concordem,
quam intellectus fidei oportet habeat, quod quidem proprium est fidei
catholicae), si, dicimus, idem pluralismus reapse erit vis impellens ad
ampliorem et penitius perspiciendum intellectum eiusdem fidei, qui sem-
5 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 8, 10. 6 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 25. 7 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 12. 8 Cfr. Hebr. 3, 1.
Acta Pauli Pp. VI 559
per ad Evangelium refertur, ab Apostolis annuntiatum,9 et servatum
integrum et continenter vivum ab iis, quos illi reliquerunt successores,
iisdem suum ipsorum locum magisterii tradentes.10
Exoptamus ergo, ut Commissio Theologica id agat, ut praesentia sua
in Ecclesia, potius quam prospero eventu, commendetur vi sua et gra
vitate : scilicet ut sit praesentia « signi » muneris salvifici, quod etiam
theologis, sacram doctrinam inquirentibus, pro ipsorum competit parte.
Haec, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, sunt vota Nostra, quae
Benedictione Apostolica libenter confirmamus.
9 Cfr. Gal. 1, 8. 10 Cfr. Conc. Vat. I I , Const. dogm. de Divina Revelatione Dei Verbum, n. 7.
560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA SS. CONGREGATIONUM
S A C R A C O N G R E G A T I O P R O EPISCOPIS
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 22 Iunii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Columbensi praefecit Exc.
P. D. Eduardum Herrmann, hactenus Episcopum titularem Lamzel-
lensem.
die 2 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Edmontonensi Exc. P. D.
Iosephum N. MacNeil, hactenus Episcopum Sancti Ioannis Canadensis.
die 9 Augusti. — Archiepiscopali Ecclesiae Spoletanae Rev.mum
P. D. Ottorinum Petrum Alberti, e clero dioecesis Nuorensis, qui simul
constitutus est Episcopus Nursinus.
— Cathedrali Ecclesiae Nursinae Rev.mum P. D. Ottorinum Pe
trum Alberti, e clero dioecesis Nuorensis, qui simul constitutus est
Archiepiscopus Spoletanus.
die 22 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Zamboangensi Exc.
P. D. Franciscum Cruces, hactenus Episcopum Ilaganensem.
— Metropolitanae Ecclesiae Lipensi Exc. P. D. Richardum Vidal,
hactenus Episcopum titularem Claternensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Zabaënsi R. P. D. Cyrillum Almario,
e clero archidioecesis Lipensis, quem deputavit Coadiutorem cum iure
successionis Exc.mi P. D. Emmanuelis Dei Rosario, Episcopi Malolosini.
die 1 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Gerundensi R. D. Iacobum
Camprodón Rovira, Vicarium Episcopalem dioecesis Vicensis.
— Cathedrali Ecclesiae Gadicensi et Septensi Exc. P. D. Antonium
Dorado Soto, hactenus Episcopum Guadicensem.
die 10 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Hamiltonensi, Exc. P. D.
Paulum F. Reding, hactenus Episcopum titularem Liberaliensem.
die 2k Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Reginatensi R. P. D.
Carolum Halpin, Officialem Curiae Archiepiscopalis Vinnipegensis.
PROVISIO ECCLESIARUM
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 561
die 25 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Malaniensi Exc. P. D.
Eduardum Andream Muaca, hactenus Episcopum titularem Insulensem.
die 27 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thahracensi R. D.
Antonium Augustinum Marochi, curionem paroeciae vulgo nuncupatae
«.is. S. de Fatima », quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Geraldi
Fernandes Bijos, Archiepiscopi Londrinensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Munatianensi Exc. P. D. Iosephum
Dalvit, Episcopum olim Sancti Matthaei, quem deputavit Auxiliarem
Exc.mi P. D. Ioannis Rezende Costa, Archiepiscopi Bellohorizontini.
die 2 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Guairensi Exc. P. D. Franci
scum de Guruceaga Iturriza, hactenus Episcopum Margaritensem.
die 5 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Tacnensi Rev.mum. P. D.
Ansgarium Rolandum Cantuarias Pastor, Vicarium Generalem dioe
cesis Huachensis.
— Cathedrali Ecclesiae Icensi R. P. Vidonem Breña López, sodalem
Ordinis Fratrum Praedicatorum.
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O CAUSIS S A N C T O R U M
i
CREMONENSIS SEU LAUDENSIS
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Vincentii Grossi, Parochi loci
« Vicobellignano », fundatoris Instituti Filiarum Oratorii.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iusti
tia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.
Presbyteri, (( munus Christi Pastoris et Capitis pro sua parte auctoritatis exercentes, familiam Dei, ut fraternitatem in unum animatam, colligunt et per Christum in Spiritu ad Deum Patrem adducunt. In medio gregis Eum in spiritu et veritate adorant. In verbo demum et
36 - A. A. S.
562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
doctrina laborant, credentes quod in lege Domini meditantes legerint,
docentes quod crediderint, imitantes quod docuerint » (Lumen gen
tium, n. 28).
Nullo non tempore, etiam recentiore nostra aetate, fuerunt in Ec
clesia presbyteri, qui hanc a Concilio Vaticano II egregie delineatam
sacerdotis novae Legis imaginem, integerrima sua vita ac fecunda
actione, veluti expressam referrent nobisque vivide repraesentarent.
Quibus, ex iis dumtaxat qui saeculo x ix vertente vel praesentis sae
culi initiis populo Dei praesidio et adiumento exstiterunt, Vincen
tius Grossi, Cremonensis dioecesis sacerdos et parochus, iure ac me
rito accensendus venit.
Natus est Vincentius probis piisque parentibus Balthasare Grossi
et Magdalena Capellini, septem fratrum paenultimus, die 9 Martii anno
1845 in oppido Pizzighettone, dicionis Cremonensis, eodemque die
Baptismi fonte regenera tus. Puer bonam sortitus indolem atque vitae
primordiis in timore Domini educatus, Confirmationis gratia novennis
roboratus est et, biennio post, ad eucharisticam dapem primum ad
missus, dum, etiam prima progrediente aetate, sapientiae quoque ac
pietatis manifesta praebere coepisset indicia cum certa ad Deum resque
divinas propensione. In iuventutis flore, divinae obsecundans vocationi
et difficultatibus haud paucis, quae a proposito amplectendo, ob rei
potissimum familiaris inopiam, eum praepediebat, feliciter superatis,
Cremonense seminarium a. 1866 ingressus est, in quo religiosa pie
tate, disciplinae laude sollertique in studiis diligentia ceteris exemplo
fuit.
Sacerdos Cremonae die 22 Maii a. 1869 ordinatus, mox pastorali
bus obeundis ministeriis deputatus fuit, vicarii coadiutoris primo in
variis dioecesis paroeciis, parochi deinde muneri ab anno 1873 ac per
subsequens decennium in vico Regona, tandem ab anno 1883 ad an
num 1917, quoad vixit, in oppido Yieotellignano. In tam diuturno pasto
rali ministerio Servus Dei, « habens fidem et bonam conscientiam »
atque (( ad omne opus bonum instructus » (1 Tim. 1,19 ; et 2 Tim. 3,17),
alacrem et indefessam pro spirituali paroecianorum bono impendit
operam, praeclara apostolici zeli ac sacerdotalium virtutum relinquens
exempla.
Quae enim Vincentii sacerdotis fuissent ornamenta virtutum, insi
gnis ille Cremonensis episcopus Ieremias Bonomelli his verbis, dum
Servum Dei ad praefatam regendam paroeciam anno 1882 invitaret,
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 563
veluti adumbravit : « Paroecia haec, loca ista parochos postulant apo
stolico zelo repletos, magna caritate summaque prudentia ornatos ac
doctrina praestantes, non suis commodis sed animarum utilitati ser
vientes : quae quidem in te animi ornamenta perspicio, nec res me
fallet, prouti probe confido. Vade itaque in nomine Domini : spero
equidem, decem annorum spatio, te posse depressam paroeciam valide
erigere erroresque radicitus evellere. Haec tibi concredita opera, hic
labor ». Nec spe episcopus est destitutus. Nam vir Dei perdifficilem
illam paroeciam per 34 circiter annos vigilantissime administrans
optimis renovavit institutis, exemit abusibus, erroribus expurgavit, fe-
citque ut, evulsis vepribus, christianis moribus ac restauratae pieta
tis vigore refloresceret.
At inter praeclara Servi Dei opera, peculiari mentione dignum ha
betur Institutum Filiarum Oratorii anno 1885 ab eo conditum aptisque
legibus instructum, cui potissimum propositum est, secundum S. Phi
lippi Nerii spiritum atque exemplum, operam christianae iuventutis
educationi peramanter impendere eamque ad pietatis exercitia necnon
ad sacramentorum usum, catechetica praesertim in paroeciis ac scholis
instructione, suaviter et firmiter allicere.
Servum Dei Vincentium in virtutibus exercendis tum theologalibus
cum cardinalibus aliisque adnexis, iis praesertim quae sacerdotali vi
tae ac pastorali ministerio apprime congruentes habentur, heroicum
attigisse gradum, testes uno ore praedicarunt. Praebuit speciem diu
turnae sacerdotalis vitae in paroecialibus ministeriis per decem fere
lustra alacriter impensae. Sed et perspicua, in eius spirituali figura,
conspicitur « continuata illa innocentia per integrum vitae cursum ... »,
quae « una cum exacta observantia praeceptorum et consiliorum — iuxta
Magistri Benedicti XIV doctrinam — arduitatem constituunt et consi
derantibus admirationem ingerunt » (De Servorum Dei Beatificatione
et Beatorum Canonizatione, lib. I I I , c. 23, n. 4).
Re quidem vera, tabulis undequaque perpensis, omnino constat
Vincentium Grossi praeclaris virtutibus sacerdotalibus et pastorali
bus ornatum fuisse, dum eius heroicae virtutis habitus atque summum
desiderium christianae assequendi perfectionis apicem, etiam ex actibus
communis vitae sed sublimiore modo peractis facile dignoscuntur. Vir
fuit eximiae fidei, quod satis elucet non solum ex assidua precandi con
suetudine ac supernaturali operandi spiritu rerumque sacrarum cura
ac singulari quo ferebatur pietatis ardore erga Eucharistiae sacr amen-
564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tum, Deiparam Virginem aliosque beatos Caelites, sed etiam ex ma
gna diligentia ac zelo in rudibus puerisque catechizandis, in verbi Dei
assidua praedicatione, in dissidentibus quoque fratribus sua prudentia
ac dexteritate ad catholicam fidem recte disponendis. Mira eius in
Deum caritas eluxit ex eo quod omnimode praesertim divinae voluntati
tum in prosperis cum in adversis adhaesit, iugiterque conatus est
arctiorem cum Deo assequendi amoris et amicitiae coniunctionem. Cari
tas vero erga proximum in diuturno ac fidelissimo paroeciali ministerio
egregie resplenduit, dum « forma factus gregis ex animo » (1 Petr. 5, 3),
vires et opes in fratrum servitium, ad obitum usque, libenter alacriter
que impendit, maxime in egenorum ac infirmorum necessitatibus subve-
niendis, in pueris ac iuvenibus catechismo instruendis, aliisque pro
movendis christianae caritatis operibus : quae quidem praecipua ratio
et finis fuerunt condendi religiosarum Sororum institutum. Nec minus
eiusdem prudentia refulsit, una cum virtute fortitudinis, sive in prae
fatae Congregationis moderamine in spiritu sapientiae ac lenitatis, sive
praesertim in perarduo regimine utriusque paroeciae vel factionibus
laniatae vel erroribus aut abusibus enervatae. Sed et paupertatis atque
abnegationis spiritu vitaeque austeritate, necnon plena erga Sum
mum Pontificem propriumque Ordinarium submissione et oboedientia,
praeclaro omnibus extitit exemplo. Item animi mansuetudinem cum
continua quadam hilaritate et iucunditate coniungens, quam et reli
giosis Sororibus enixe commendabat, multorum fiduciam facile sibi
conciliabat ut omnes Christo lucrifaceret. Humilitatem vero adeo coluit,
ut eius veluti peculiaris nota inter virtutes a testibus praedicaretur.
Assiduis tandem curis pro suo grege consumptus, Ecclesiaeque sa
cramentis devotissime susceptis, Servus Dei piam iustorum mortem oppe-
tiit die 7 Novembris anno 1917, annos natus duos supra septuaginta.
Fama sanctitatis Servi Dei post obitum magis in dies inclarescens
aditum aperuit inquisitionibus informativis super ea conficiendis in
episcopali Curia Laudensi anno 1947. Quibus expletis et Romam ad
S. Rituum Congregationem transmissis, eiusdem Servi Dei scriptis di
ligenter revisis, editum est decretum die 23 Decembris anno 1952 nihil
obstare quominus ad ulteriora procederetur. Hinc servatis de iure ser
vandis, Pius Papa XII commissionem introductionis Causae die 2 men
sis Aprilis a. 1954 propria ipsius manu obsignavit. Instructis deinde pro
cessibus apostolicis annis 1955-1958 in ecclesiasticis Curiis Laudensi et
Cremonensi super virtutibus in specie, editoque die 9 Novembris a. 1959
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 565
decreto super omnium processuum validitate iuridica, quaestio agitata
est apud tunc S. Rituum Congregationem et quidem in Coetu Anteprae-
paratorio, quem vocabant, die 6 mensis Maii a. 1969 celebrato super vir
tutibus Servi Dei theologalibus et cardinalibus iisque adnexis. Quae
quidem disceptatio, iuxta normas S. Congregationis pro Causis Sanc
torum interea institutae, resumpta est die 21 Novembris anno 1972 in
Congressu Peculiari, quem subsecuta est Plenaria Patrum Cardinalium
Congregatio diei 27 mensis Martii anni huius 1973, Rev.mo Cardinali
Carolo Confalonieri Causae Ponente seu Relatore, omnesque affirma
tive responderunt, Famulum nempe Dei Vincentium Grossi christia
nas virtutes heroum in modum exercuisse.
Summus autem Pontifex Paulus V I , cui praedicta omnia die 13
insequentis mensis Aprilis per Rev.mum Cardinalem Aloisium Rai
mondi, huius Congregationis Praefectum, relata sunt, sententiam Pa
trum Cardinalium ratam habens, decretum conscribi mandavit super
Servi Dei heroicis virtutibus.
Hoc denique die idem Summus Pontifex, accitis Cardinalibus in
frascripto Praefecto et Carolo Confalonieri, Causae Ponente, meque An
tistite a Secretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus edixit :
Constare de virtutibus theologalibus Fide., Spe et Caritate cum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servi
Dei Vincentii Grossi, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregationis
pro Causis Sanctorum inseri mandavit.
Datum Romae, die 10 mensis Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus
Ii. © S.
® Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I I
RUREMUNDENSIS
Beatificationis et canonizationis Servi Dei Arnoldi Janssen, Sacerdotis
fundatoris Societatis Verbi Divini necnon duarum Congregationum Mis
sionalis Servarum Spiritus Sancti et Servarum Spiritus Sancti ab Ado
ratione Perpetua.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in
Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,
Fortitudine et Temperantia, earumque adiunctis, in gradu heroico,
in casu et ad effectum de quo agitur.
« Messis quidem multa, operarii autem pauci: rogate ergo Dominum
messis ut mittat operarios in messem suam » (Mt. 9, 37-38; Lc. 10, 2). Hoc ipsum Famulo Dei Arnoldo Janssen erat propositum, ut pro vinea Domini, id est pro exteris missionibus, et preces funderet et viros ac mulieres institueret, qui ibi operarentur.
Natus die 5 mensis Novembris anno 1837 in oppido Goch, intra Monasteriensis dioecesis fines, Famulus Dei die sequenti sacri baptismatis aqua est ablutus eique inditum nomen Arnoldi. Studiorum curriculum in seminario episcopali loci Gaesdonck emensus, mathe-maticae et disciplinis naturalibus prius, Episcopo probante, operam dedit, deinde sacrae theologiae Monasterii. Qua in urbe, die 15 Augusti anno 1861 auctus est sacerdotio.
Cui ab episcopo munus mandatum est magistri in schola superiore artibus exercendis, quae paulo antea in oppido Bocholt condita erat. Ab anno 1865 ad Apostolatum Precum animum applicabat, cuius pro dioecesi Monasteriensi factus est moderator. Sic lucra Christi et profectum Ecclesiae impensiore in dies voluntate quaerebat. Stipem quoque colligebat pro missionibus Africae centralis atque pecuniam conquirebat ad Missam perpetuam cotidie celebrandam Fuldae ad S. Bonifatii sepulchrum pro restituenda unitate fratrum a catholica communione seiunctorum, ut et ipsi pervenirent « ad illam plenitudi
nem unitatis, quam Iesus Christus vult » (Conc. Vat. I I , Decr. Uni
tatis redintegratio, 1, 4).
Mense Octobri anno 1873, postquam duodecim annos docuit, commentarium periodicum, populo aptum et ad exteras pertinentem mis-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 567
siones, edidit, ut de re missionali accurata afferret nuntia et preces
pro missionibus deposceret, cum sibi persuasum haberet eum, qui pro
his oraret, etiam paratum esse ad easdem iuvandas. Re quidem vera
omnes fideles « officio tenentur ad Eius (Christi) Corporis expansio
nem et dilatationem cooperandi » (Decr. Ad gentes divinitus, 1, 36).
Re mature perpensa, onus suscepit in Neerlandia seminarium mis
sionale condendi, quod prope fines Germaniae situm erat, siquidem
illa aetate, propter leges Ecclesiae catholicae infensas, eiusmodi do
mus in Germania constitui non potuit. Itaque, die 8 mensis Septem
bris anno 1875, Summo Pontifice benedicente, seminarium missionale
in loco Steyl est erectum pro Germania, Neerlandia, Austria. Quamvis
Famulus Dei in admittendis candidatis destrictius se gereret statim
que eos arceret, qui minus idonei esse viderentur, tamen numerus
eorumdem candidatorum continenter augescebat. Ab omnibus autem
spiritum orationis postulabat, qui humilitate et moribus integris com
probantur. Praeterea laborem exigebat assiduum et congruentem, qui
inde perciperetur, fructum, animum ad oboediendum promptissimum,
vitae rationem simplicem et spiritu paupertatis evangelicae innixam,
quo quis etiam asperrima tolerare non dubitaret; illam scil. spiritua
lem formationem quam nostra aetate Concilium Vaticanum II expo
stulat (cfr. Optatam totius, 6 et 9; Ad Gentes, 25).
Anno demum 1885 sacerdotes et fratrum laicorum coetum, quem
interea constituerat, in Congregationem missionalem congregavit, cui
nomen Societas Verbi Divini. Haec ipsa anno 1901, eius vero Consti
tutiones anno 1905 a Sede Apostolica sunt approbatae.
Primos missionarios anno 1879 in Sinas misit, anno vero 1892 item
primos Evangelii praecones in Togum, 1896 in Novam Guineam, 1905
ad homines nigri coloris Americae Septentrionalis, 1906 in Iaponiam,
1908 ad autochthones Paraquarianos. Ab anno 1889 sacerdotes et fra
tres paroeciis, scholis et seminariis Americae Meridionalis auxilio esse
iussit, ubi scilicet exiguus esset numerus sacerdotum; quos anno 1889
in Argentinam misit, 1893 in Aequatoriam, 1895 in Brasiliam, 1900 in
Chiliam. Paulo antequam morte abriperetur, ut sacrorum administri
etiam in Insulas Philippinas se conferrent curavit. Presbyteris autem
permulti fratres laici et sorores se adiungebant. Re enim diu praepa
rata, anno 1889 Congregationem sororum missionalium condidit, quae
Servae Spiritus Sancti appellantur. Anno 1896 partem sororum, arctio-
ris clausurae legibus astrictarum, quae perpetuae adorationi incumbe
rent, instituit; quae quidem pars anno 1917 Congregatio sui iuris est
568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
facta. Praeterea complures domos missionales in Germania et Austria, necnon collegium Romae condidit; anno 1908 primas eiusmodi aedes in Foederatis Civitatibus Americae Septentrionalis erexit.
Quoniam in cunctas partes orbis terrarum missionarios emittebat, Famulus Dei omni ope annitebatur, ut sermones et culturae formae exterarum gentium serio et ad altioris doctrinae rationem pervestigarentur. Qui futuri erant missionarii varios modos vitae socialis eiusque significationem, quod ad vitam spiritualem alicuius populi attinet, discebant, vestigia veritatis divinae detegere studentes in religione populorum, qui doctrinae salvificae Christi nondum compotes erant. Itaque, cum disciplinam ethnologicam, sociologicam, historiam religionum induxisset Famulus Dei magnopere contulit ad eorum, qui futuri erant missionarii, institutionem novasque vias apostolatui missionali Ecclesiae aperuit, veluti anticipando novissimi Concilii postulata (cfr. Ad Gentes, 26 et 34; Lumen gentium, 16).
Ut in hoc campo, ita in provincia apostolatus, qui scriptis edendis exercetur, vir fuit in posterum prospiciens. Ad quod opus fratres composuit, eos sive artibus technicis sive re mercatoria instituens, et pro sua parte efficiens, ut nova quaedam imago eiusmodi fratris laici for-maretur. Hi dena et dena milia laicorum quodam ordine disposue-runt, qui in centenis et centenis milibus familiarum commentarios periodicos propagarent et sic animos in rem missionalem exacuerent. Hoc profecto modo Servus Dei multitudinem hominum comparavit, qui pro missionibus orarent iisque opitularentur, utpote qui urgerentur conscienti actuosaque responsabilitate in missionali Ecclesiae opere adiuvando, quemadmodum et nostris temporibus ut Populus Dei agat Concilium Vat. II monet (cfr. Apostolicam Actuositatem, 3, 10, 33).
Dum igitur veri nominis progressioni favebat, Famulus Dei simul Ecclesiam amore ardenti et sincero prosequebatur, quem a fide hauriebat inconcussa. Deus, Christus, Ecclesia, gratia, sacramenta, Angeli, Sancti veritates ipsi erant certae ac definitae, quibuscum indesi-nens ei erat consuetudo et usus. Cum singulis horarum quadrantibus campana insonabat, animum ad preces fundendas colligebat. « Vivat Deus unus et trinus in cordibus nostris » : hoc eius effatum usitatius ; ac Societatem, quam primum condidit, Verbo Divino Incarnato sacram esse voluit. Oculi eius micabant, quotiescumque de amore Dei personali, id est de Spiritu Sancto, loquebatur, cui Congregationem mulierum, a se constitutam, dicavit. Hac assidua cum Deo coniunctione factum est, ut Famulus Dei, quamvis in vita sua rerum exitus singu-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 569
lares prorsus consequeretur, tamen modestiam semper et simplicitatem
servaret, quippe qui sibi persuasum haberet se non esse nisi Domini
instrumentum.
In opere suo regendo eo semper contendebat, ut iustus esset et aequus,
principium illud ut certam normam secutus : « audiatur et altera
pars ». In rebus necessariis et primariis severam se praebuit, in secun
dariis autem opinionis, quam quisque habebat, rationem ducebat,
quippe qui esset pacis amantissimus et benevolentiae plenus. Etiam
cum quaestiones perarduae erant dissolvendae, semper virum se prae
stitit ingenio probo sinceraque fide, a quavis callida ambiguitate ab-
h or r entern.
Hortationes suas non solum sodalibus humilibus ac tenuibus adhi
bere solebat, sed etiam in altiore loco constitutis : verumtamen in
monendo alios semper reverebatur, affectum amoris veri et supernatu
ralis ostendens. Nec dubitabat consilia exquirere sodalium iuniorum
eosque suos creare consultores. In omnibus vero difficultatibus eo
imprimis spectabat, ut voluntati Dei se conformaret eiusque se pro
videntiae committeret ; atque per triginta annos exemplo suo sodalibus
significavit non expedire, ut externae actioni se penitus dederent,
sed iterum iterumque precationi et coniunctioni cum Deo esse insisten
dum, qua in re robur et auxilia divina pro laboribus suis invenirent.
Cum mortis eius indicia animadverterentur, opus ab ipso conditum
erat eiusmodi, ut quotannis quinquaginta fere sacerdotes ac totidem
fratres et sorores apostolatui missionali ab eo suppeditarentur, scili
cet homines verbo et exemplo eiusdem instructi, quibus fundamentum
cuiusvis actionis apostolicae esset vita interior et coniunctio intima cum
Deo. Summa autem sodalium trium Congregationum quas Dei Famulus
condidit est hodie plus quam decem milia.
Septuagesimum aetatis annum paulum egressus, mortem sereno
animo oppetiit. Postquam enim duobus mensibus aegrotavit, servus
fidelis, qui regni Dei propagationi se totum impenderat, die 15 mensis
Ianuarii anno 1909 in gaudium Domini sui intravit.
Sanctitatis fama, qua Dei Famulus vivens quoque condecoratus
erat, post obitum non deferbuit, imo aucta est eamque Deus caelestibus
signis visus est confirmare. Quam ob rem factum est ut Causa de Bea
torum Caelitum honoribus eidem decernendis ageretur. Vix igitur acto
ribus licuit, processus ordinaria auctoritate Ruremundensi in Curia et
per rogatorias in Curiis Romana, Vindobonensi, Bonaerensi, Chica
giensi et Ienchowfuensi instructi Romamque transmissi sunt. Scriptis
570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
deinde Servi Dei recognitis, S. Rituum Congregatio die 22 Novembris
anno 1939 decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procederetur,
atque, servatis de iure servandis, auctoritate Pii Papae XII Causa bea
tificationis die 10 Iulii a. 1942 introducta est. Adornatis deinde pro
cessibus apostolicis super virtutibus et miraculis in specie editoque,
die 15 Octobris a. 1954, decreto super omnium processuum validitate,
quaestio agitata est apud Sacram tunc Rituum Congregationem et
quidem in Coetu Antepraeparatoria, quem vocabant, die 6 mensis
Iunii anno 1967 super virtutibus Servi Dei theologalibus et cardina
libus iisque adnexis. Quo autem ad ulteriora procedi posset, Officium
Historicum Sacrae huius Congregationis pro Causis Sanctorum, in
terea conditae, amplam inquisitionem historicam in Servi Dei vitam
et circa quasdam quaestiones a Patribus Consultoribus excitatas
concinnavit annoque 1971 publici iuris fecit. Hinc disceptatio super
virtutibus resumpta est die 10 mensis Octobris anno 1972 in Con
gressu Peculiari, quem subsecuta est Congregatio Plenaria Patrum
Cardinalium die 28 Novembris eodem anno celebrata, Rev.mo Cardi
nali Agnelo Rossi Causae Ponente seu Relatore, et omnes affirmative
responderunt, Famulum nempe Dei christianarum virtutum culmen
attigisse.
Summus autem Pontifex Paulus V I , cui praedicta omnia die 16
mensis Decembris superioris anni 1972 per Rev.mum Cardinalem Pau
lum Bertoli tunc Praefectum huius Congregationis relata sunt, senten
tiam Patrum Cardinalium ratam habens, iussit decretum super heroicis
virtutibus Servi Dei conscribi.
Hoc denique die idem Summus Pontifex, accitis Cardinalibus
infrascripto Praefecto et Agnelo Rossi, Causae Ponente, meque Anti
stite a secretis aliisque vocari solitis, iisque adstantibus edixit : Con
stare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum
tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Forti
tudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, Servi
Dei Arnoldi Janssen, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta huius Congre
gationis referri mandavit.
Datum Romae, die 10 Maii a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus
L. © S.
ffi Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
Diarium Romanae Curiae 571
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Lunedì 24 Settembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor POLYS MODINOS, primo Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Cipro.
Lunedì 1 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. PAOLO FARRUGIA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Malta.
Giovedì 4 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor S A M I DROUBI, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Araba Siriana.
Lunedì 8 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor LLOYD THOMSON, primo Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Australia.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
2 ottobre 1973. S. E. Mons. Prigione Girolamo, Arcivescovo tit. di Lau-riaco, Delegato Apostolico per VAfrica Centro-Occidentale.
5 » » S. E. Mons. Etteldorf Raymond, Arcivescovo tit. di Tindari, Pro-Nunzio Apostolico in Nuova Zelanda.
» » » Il Rev.mo Mons. Clementi Mariano, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota.
«
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
5 ottobre 1973. Gli E.mi Signori Cardinali Baggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione per i Vescovi, e Tabera Araoz Arturo, Prefetto della Sacra Congregazione per i Religiosi e gli Istituti Secolari, Membri dell'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica.
10 » » Il Rev.do Mons. Jacqueline Bernard, Sotto-Segretario del Segretariato per i Non Credenti.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Protonotari Apostolici soprannumerari:
16 aprile 1973. Mons. Markham Tommaso H. (Sacramento). 28 » » Mons. O'Donnell William Emmett (Saint Paul and Min
neapolis). 19 giugno » Mons. Stumpe Giovanni Ermanno (Köln). 21 Mons. Spatuzza Domenico (Lacedonia). 27 » Mons. Laguna Justo Oscar (San Isidro). 3 agosto » Mons. Pellegrini Astutillo (Grosseto).
Prelati d'onore di Sua Santità:
29 dicembre 1972. Mons. Villabona Luis E. (Barranquilla). 28 aprile 1973. Mons. Cristiano Nicol Konrad (Bamberg).
» » » Mons. Berntson Terranee Wilfred (Saint Paul and Minneapolis).
» » » Mons. Boxleitner John Jerome (Saint Paul and Minneapolis).
» » Mons. Fleming Francis Joseph (Saint Paul and Minneapolis).
» » » Mons. Koscielniak Paul Lawrance (Saint Paul and Minneapolis).
» » » Mons. Moudrj Richard Paul (Saint Paul and Minneapolis).
» Mons. Quinn Jerome Donald (Saint Paul and Minneapolis).
16 maggio » Mons. Krautwurst Giuseppe (Wroclaw). 21 » » Mons. Zell Martin (Freiburg im Breisgau).
» » » Mons. Vobbe Heinrich (Köln). » » Mons. Vennemann Joseph (Münster).
» » Mons. Nealon Giuseppe (Steubenville). 30 » Mons. Deissler Alfonso (Freiburg im Breisgau).
» » » Mons. Knauber Adolfo (Freiburg im Breisgau).
572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Diarium Romanae Cunae 573
30 maggio 1973. Mons. Stiefvater Luigi (Freiburg im Breisgau). 7 giugno » Mons. Fehily Tommaso (Motherwell). » » » Mons. De Sanctis Benedetto (Roma). 8 » » Mons. Abberton Tommaso (Leeds).
21 » » Mons. De Michele Giuseppe (Ariano Irpino). » » Mons. Paglia Rocco (Ariano Irpino). » » » Mons. Rizzo Angelo (Ariano Irpino). » Mons. Tedeschi Vincenzo (Lacedonia).
27 agosto Mons. De Magistris Luigi (Cagliari).
Cappellani di Sua Santità:
28 dicembre 1972. Mons. Sistig Giovanni (Aachen). 12 febbraio 1973. Mons. Henrichs Bernardo Leo Martin (Köln).
» » » Mons. Jacquemain Giuseppe Giovanni (Köln). 21 » » Mons. Purdy William (Nottingham). 29 marzo » Mons. Derda Benno (Köln). 5 aprile » Mons. Küpper Gerardo Filippo (Köln).
» » » Mons. Nafíah Giovanni (Saint Maron of Detroit). » Mons. Alvárez Germano (Solóla).
12 Mons. Balsamo Vincenzo (San Marco e Bisignano). » » » Mons. Campise Francesco (San Marco e Bisignano) » » Mons. Longobucco Luigi (San Marco e Bisignano).
» » Mons. Tocci Settimio (San Marco e Bisignano). » » » Mons. Vadigno Francesco (San Marco e Bisignano)
11 maggio » Mons. Peter Helmut Giovanni (Sankt Pölten). 16 » » Mons. Krapp Giovanni (Gualeguaychú).
» » » Mons. HeinçLrichs Guglielmo Giuseppe (Köln). » » » Mons. Pees Peter (Köln). » » » Mons. Schorn Federico Giuseppe (Köln).
21 » » Mons. Faber Hans (Essen). » » » Mons. Grave Franz (Essen). » » » Mons. Jenne Giuseppe (Essen).
» » Mons. Ley Giovanni (Essen). » » Mons. Peltzer Eberardo (Essen).
» » Mons. Heinrichs Carlo (Köln). » » » Mons. Kopf Francesco Rodolfo (Wien). » » » Mons. Krammer Mattia (Wien).
29 » » Mons. Hagel Giuseppe (Rottenburg).
» » » Mons. Kner Antonio (Rottenburg). » » » Mons. Müller Max (Rottenburg).
30 » Mons. De Giorgi Salvatore (Lecce). 8 giugno » Mons. Parrini Ugo (Firenze).
12 » » Mons. Ungrad Konrad (Praha). 15 » » Mons. Fortino Francesco (Lungro). 21 » » Mons. Staffiere Rocco (Lacedonia). 12 luglio » Mons. Mattiazzo Antonio (Padova). 31 agosto » Mons. Balzarini Attilio (Bobbio).
» » » Mons. Lavezzoli Mario (Bobbio).
574 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
31 agosto 1973. Mons. Mariani Angelo (Bobbio). » » » Mons. Marini Martino (Bobbio). » » » Mons. Traversone Gerolamo (Bobbio).
Gentiluomo di sua Santità:
18 giugno 1973. Sig. Maccolini Alberto (Firenze).
ONORIFICENZE
Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:
25 giugno 1973. Al sig. De Block Antonio Leone (Rotterdam).
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
9 luglio 1973. Al sig. Simon Jacques (Francia).
La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
11 maggio 1973. Al sig. Pighi Giovanni Battista (Verona).
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
24 gennaio 1973. Al sig. Tacke Carlo H. W. (Köln). 28 » Al sig. Becker Theo (Köln).
» » » Al sig. Jentgens Enrico (Köln). » » » Al sig. Movers Ferdinando (Köln). 5 aprile » Al sig. Dowe Wilhelm (Köln).
23 maggio Al sig. Huber Antonio (Rottenburg). » » » Al sig. Leber Ludovico (Rottenburg). » » Al sig. Thuma Roberto (Rottenburg).
30 » » Al sig. De Lencastro Giuseppe (Braga) 7 luglio Al sig. Marzotto Arnaldo (Barra do
donda). Pirai-Volta Re-
10 » » Al sig. Girardi Luigi (Padova). » » » Al sig. Van-den-Heuvel Nicolao Enrico
bosch). L. ('s-Hertogen-
11 » » Al sig. Hadot Daniel (Francia). » )) » Al sig. Caporali Aldo (Roma).
18 Al sig. Lo Giudice Gino (Roma). » » Al sig. Teewen Francesco Giuseppe P.
bosch). M. ('s-Hertogen
22 )) » Al sig. Poncin Jeann (Haarlem).
co
agosto Al sig. Vivarelli Nino (Grosseto).
Diarium Romanae Curiae 575
II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
3 gennaio 1973. Al sig. Müller Giuseppe (Köln). 28 » Al sig. Dahmen Karl (Köln). i i marzo » Al sig. Okaaa Francesco Tommaso (Osaka). 5 aprile » Al sig. Schröer Francesco Giuseppe (Köln).
16 » » Al sig. Caselli Vincenzo M. (Sacramento). » » » Al sig. Desmond M. Luigi (Sacramento). » » » Al sig. Forbes Allan Edward (Sacramento).
» » Al sig. Murphy Giovanni (Sacramento). 7 giugno Al sig. Fester Stanley (Cardio). » » » Al sig. Caruso Elio (Roma).
12 » » Al sig. Battersby Giovanni Filippo (Middlesbrough). 10 luglio Al sig. Weeber Leonardo Adriano (Rotterdam).
» » » Al sig. Van Dijk Francesco ('s-Hertogenbosch).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
21 maggio 1973. Al sig. Nowak Alberto (Wien). » » » Al sig. Giesrigl Carlo (Wien).
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:
29 marzo 1973. Al sig. Simon Claudio Luigi (Namur). 21 maggio » Al sig. Amashaufer Giovanni (Wien).
» » » Al sig. Bischof Francesco (Wien). » » » Al sig. Martinek Giovanni (Wien). » » Al sig. Westphalen Ferdinando (Wien).
23 » Al sig. Hundhausen Carlo (Essen). 30 » Al sig. Baier Federico (Freiburg im Breisgau). 4 giugno Al sig. Mertens Pietro Giuseppe Giovanni (Utrecht). 7 Al sig. Sattler Ulderico (Eisenstadt).
12 » » Al sig. Van Noort Giovanni Gerardo Enrico (Rotterdam) 10 luglio Al sig. Loevendie Enrico Guglielmo ('s-Hertogenbosch) 18 Al sig. Moschini Danilo (New York).
» » » Al sig. Sacconi Pasquale (Roma).
co
agosto » Al sig. Iannotta Lorenzo (Roma). 17 settembre » Al sig. Zocco Giuseppe (Roma).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:
5 dicembre 1972. Al sig. Schmitz Guglielmo (Aachen). 20 » » Al sig. Weichsel Hugo (Köln). 28 gennaio 1973. Al sig. Wessel Stefano (Köln). 6 febbraio » Al sig. Delheid Francesco (Aachen). 5 aprile » Al sig. Meulendijks Giuseppe (Antwerpen).
» » » Al sig. Mongkhom Vangtan Luca (Ratchaburi). 21 maggio » Al sig. Galler Giovanni (Wien).
» » » Al sig. Kellermann Ernesto (Wien). » » » Al sig. Mayer Carlo (Wien).
576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
21 maggio 1973. Al sig. Schwarz Amando (Wien). 23 » » Al sig. Dini Adamo (Roma). 12 giugno » Al sig. Mol Marcello Giovanni Maria (Roermond). » » » Al sig. Van Well Endrigo Federico Lamberto ('s-Herto
genbosch). » » » Al sig. Van Dijk Teodoro Gerardo (Utrecht).
10 luglio » Al sig. Gimondo Giuseppe (Padova). » » » Al sig. Kok Teodoro ('s-Hertogenbosch).
15 » » Al sig. Andrade Keller José Ernesto (Zacapa). 18 » » Al sig. Lopez Edmondo (Roma).
NECROLOGIO
30 settembre 1973. Mons. Buteler Alfonso Maria, Arcivescovo di Mendoza. » » » Mons. Derouineau Alexander, Arcivescovo di Kunming. 8 ottobre » Mons. Murphy Henry, Vescovo di Limerick.
14 » » Mons. Dos Santos Armando Amarai, Vescovo di Benguela. 15 » » Mons. Rolland Claude, Vescovo di Antsirabe.
An. et vol. LXV 30 Novembris 1973 N. 11
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano •— Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE
Normae quaedam statuuntur ad processus matrimoniales apud Ecclesias
Orientales expeditius absolvendos.
PAULUS PP. VI
C U M MATRIMONIALIUM causarum numerus nostris temporibus magis
in dies augeatur, Nos, sanctitatem germanamque naturam sacri vinculi
matrimonii tueri ac simul spirituale fidelium bonum fovere intenden
tes, Apostolicis Litteris die 28 mensis Martii anno 1971 motu proprio
datis, quibus index (( Causas matrimoniales », iam consuluimus causis
matrimonialibus in Ecclesia Latina expeditius solvendis.
Nunc autem, cum Nobis sollicitudo omnium Ecclesiarum divinitus
concredita sit, ut pastoralis caritas Ecclesiae pari modo in Ecclesiis
Orientalibus eniteat, auditis Sacra Congregatione pro Ecclesiis Orien
talibus, Venerabilibus Fratribus Nostris Patriarchis et plerisque loco
rum Hierarchis, de ecclesiasticis Tribunalibus apud Ecclesias Orien
tales componendis deque processu iudiciario matrimoniali simpliciore
forma ordinando normas quasdam statuendas esse decrevimus.
Ad hunc igitur finem, firmis manentibus reliquis iuris canonici
orientalis vigentis praescriptionibus in Litteris Apostolicis (( Sollici
tudinem Nostram » a Decessore Nostro Pio PP. XII die 6 Ianuarii .1950
sancitis, Nos, praesentibus hisce Litteris, motu proprio ac de certa
scientia, auctoritate Nostra Apostolica has, quae sequuntur, normas
pro Ecclesiis Orientalibus ubique terrarum, decernimus et statuimus.
37 - A. A. ñ.
578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DE FORO COMPETENTI
I. Causae matrimoniales baptizatorum iure proprio ad iudicem
ecclesiasticum spectant.
I I . Firmis, ubi vigeant, Statutis Personalibus, causae de effectibus
matrimonii mere civilibus, si principaliter agantur, pertinent ad civi
lem magistratum, sed si incidenter et accessorie, possunt etiam a iudice
ecclesiastico ex propria auctoritate cognosci ac definiri.
I I I . Omnes causas matrimoniales, ad eos spectantes, de quibus in
Litteris Apostolicis (( Sollicitudinem Nostram », can. 15, n. 1, illa
Congregatio vel Tribunal aut specialis Commissio exclusive cognoscit,
cui eas Summus Pontifex in singulis casibus commiserit.
IV. § 1. In ceteris causis nullitatis matrimonii competens est r
a) Tribunal loci in quo matrimonium celebratum est, vel
b) Tribunal loci in quo pars conventa commorationem non preca
riam habeat, quae ex aliquo ecclesiastico documento vel alio legitimo
modo probari possit, vel
c) Tribunal loci in quo de facto colligendae sint pleraeque depo
sitiones seu probationes, dummodo accedat consensus tum Ordinarii
loci commorationis habitualis partis conventae, tum Ordinarii loci et
praesidis Tribunalis aditi.
:§ 2. Si casus accidat de quo in praecedenti § 1, c), Tribunal, ante
quam causam admittat, exquirat a parte conventa, num quid excipien
dum habeat contra forum aditum a parte actrice.
§ 3. Mutatis substantialiter circumstantiis aut locorum aut perso
narum de quibus in § 1, instantia ante conclusionem in causa potest
transferri in casibus particularibus de uno ad aliud Tribunal aeque
competens, si accedat consensus partium et utriusque Tribunalis.
DE CONSTITUTIONE TRIBUNALIUM
V. § 1. Si in Tribunali primi et secundi gradus collegium trium
iudicum clericorum efformari nequeat, Patriarcha vel Archiepiscopus
Maior audita Synodo permanenti, facultate instruitur permittendi in
praedictis gradibus constitutionem collegii ex duobus clericis et uno
viro laico ; extra patriarchatus vel archiepiscopatus, eadem facultate
Acta Pauli Pp. VI 579
gaudet Metropolita auditis duobus, ordine praecedentiae, prioribus
provinciae episcopis ; in aliis casibus recurratur ad Sedem Apostolicam.
§ 2. In primo gradu, cum nec per aggregationem viri laici collegium
de quo in § 1 efformari possit, singulis in casibus causae nullitatis
matrimonii clerico tamquam iudici unico per easdem auctoritates et
eodem modo ac in § 1 demandari possunt. Qui iudex procedere debet
iuxta canones 227-452 et 468-500 Litt. Apost. « Sollicitudinem No
stram », et, ubi fieri possit, assessorem et auditorem in iudicio sibi
asciscat.
V I . Ad munus assessoris et auditoris in Tribunalibus cuiusvis
gradus viri laici possunt vocari ; munus autem notarii sive viri sive
mulieres suscipere possunt.
V I I . Laici ad huiusmodi munera assumendi fulgeant catholica fide
et bonis moribus ac simul iuris canonici scientia. Cum autem agitur
de munere iudicis viro laico conferendo, de quo in n. V, § 1, ii praefe
rantur qui etiam consuetudinem fori habeant.
DE APPELLATIONIBUS
V I I I . § 1. A prima sententia, matrimonii nullitatem declarante,
vinculi defensor ad superius Tribunal provocare tenetur intra legiti
mum tempus : quod si facere neglegat, auctoritate praesidis vel iudicis
unici compellendus est.
§ 2. Apud Tribunal secundae instantiae vinculi defensor suas ani
madversiones exhibeat ut dicat utrum contra decisionem latam in primo
gradu aliquid opponendum habeat necne. Contra quas animadversiones
collegium, si opportunum censuerit, partium earumve patronorum
animadversiones exquirat.
§ 3. Visa sententia et perpensis animadversionibus defensoris vinculi
necnon, si exquisitae et datae fuerint, partium earumve patronorum,
collegium suo decreto vel decisionem primi gradus ratam habet, vel
ad ordinarium examen secundi gradus causam admittit. In priore
casu, nemine recurrente, ius est coniugibus, qui alioquin non impe
diantur, decem diebus a decreti publicatione elapsis, novas nuptias
contrahere.
580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
IX. § 1. Adversus decretum collegii, sententiam primi gradus ratam
habens, defensor vinculi vel pars, quae se gravatam putet, ius habent
recurrendi, intra decem dies a die publicationis decreti, ad superius
Tribunal, sed tantummodo prolatis novis et gravibus argumentis,
quae tamen praesto sint. Huiusmodi argumenta debent exhiberi Tri
bunali tertii gradus intra mensem ab interposito recursu.
§ 2. Defensor vinculi tertii gradus, audito praeside Tribunalis,
potest a recursu recedere ; quo in casu Tribunal declarat litem finitam.
Si autem pars recurrat, Tribunal, perpensis argumentis allatis, intra
mensem ab interposito recursu vel recursum reicit per decretum, vel
causam admittit ad ordinarium tertii gradus examen.
DE REGULIS IN CASIBUS SPECIALIBUS
X. Cum ex certo et authentico documento, quod nulli contradictioni
vel exceptioni obnoxium sit, constiterit de exsistentia impedimenti
dirimentis, simulque pari certitudine, ex certo et authentico docu
mento vel etiam alio legitimo modo habita, patuerit dispensationem
super his impedimentis datam non esse, hisce in casibus, praetermissis
sollemnitatibus in iure recensitis, poterit Hierarcha citatis partibus
et interveniente defensore vinculi, matrimonii nullitatem declarare.
XI. Item sub iisdem clausulis et eodem modo de quibus in n. X,
Hierarcha matrimonii nullitatem declarare tunc etiam poterit, cum
causa, instituta est ex defectu formae canonicae vel ex defectu validi
mandati procuratoris.
XII . Adversus hanc declarationem defensor vinculi, si prudenter
existimaverit impedimenta aut defectus, de quibus in nn. X et XI, non
esse certa aut dispensationem super eisdem probabiliter intercessisse,
provocare tenetur ad iudicem secundae instantiae, ad quem acta trans
mittenda sunt, quique scripto monendus est agi de casu speciali.
X I I I . Iudex alterius instantiae, cum solo interventu defensoris vinculi,
decernet eodem modo, de quo in n. X, utrum sententia sit confirmanda,
an potius procedendum in causa sit ad ordinarium tramitem iuris :
quo in casu eam remittit ad Tribunal primae instantiae.
Acta Pauli Pp. VI 581
NORMAE TEMPORARIAE
1. Die quo praesentes Litterae Apostolicae vigere incipient, causa
matrimonialis, quae, post primam sententiam matrimonii nullitatem
declarantem, apud superius Tribunal ex appellatione legitima prose
quitur, interim suspendatur.
2. Vinculi defensor Tribunalis secundae instantiae animadversio
nes suas exhibeat super omnia, quae sive decisionem latam in primo
gradu respiciunt, sive actis in altero gradu eo usque expletis conti
nentur, ut dicat utrum contra decisionem latam in primo gradu aliquid
opponendum habeat necne. Contra quas animadversiones collegium,
si opportunum censuerit, partium earumve patronorum animadver
siones exquirat.
3. Perpensis animadversionibus defensoris vinculi necnon, si exqui
sitae et datae fuerint, partium earumve patronorum et visa sententia
primi gradus, collegium suo decreto vel decisionem primi gradus
ratam habet, vel causam in ordinario examine secundi gradus prose
quendam esse decernit. In priore casu, nemine recurrente, ius est
coniugibus, qui alioquin non impediantur, decem diebus a decreti pu
blicatione elapsis, novas contrahendi nuptias. In altero vero casu
instantia prosequenda erit usque ad definitivam sententiam.
Supra statutae normae valebunt donec disciplina canonica orien
talis iuxta Decreta et ad mentem Concilii Oecumenici Vaticani II
organice recognoscatur.
Quae igitur a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta sunt,
ea omnia rata ac firma esse volumus, contrariis quibuscumque, etiam
specialissima mentione dignis, minime obstantibus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die 8 mensis Septembris,
in festo Nativitatis B. Mariae Virginis, anno 1973, Pontificatus No
stri undecimo.
PAULUS PP. VI
582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
MANGOCIENSIS
Praefectura Apostolica Arcis Iohnstonensis ad gradum dioecesis attollitur,
nomine « Mangociensis ».
P A U L U S E P I S C O P U S
S E R V U S S E R V O R U M D E I
A D P E R P E T U A M R E I M E M O R I A M
Cum Nostrum apostolicum sit munus, in quod summo studio sum-
maque animi contentione incumbimus, Ecclesiae catholicae prolationi
ad ultimas terrae regiones consulere, iisque favere inceptis, quae ad
evangelicam Christi legem cunctis gentibus noscendam aptius condu
cant, Sacrae Congregationis pro Gentium Evangelizatione sententiae
accedendum esse censuimus : ea enim, post auditum Venerabilem Fra
trem Lucianum Angeloni, Archiepiscopum titulo Vibonensem et in
Malawi Apostolicum Pro-Nuntium, statuit ut praefectura apostolica
Arcis Iohnstonensis in dioecesibus annumeraretur. Nos igitur, aesti
mantes id nonnisi maxima cum catholicarum rerum utilitate fieri
itemque in laudem cedere sacri Evangelii praeconibus operose ibi
laborantibus, suprema Nostra potestate ea quae sequuntur decerni
mus ac iubemus. Praefecturam apostolicam Arcis Iohnstonensis ad
dignitatem dioecesis evehimus, Mangociensis ab urbe principe appel-
landae, quam metropolitanae Sedi Blantyrensi suffraganeam faci
mus. Decernimus praeterea ut Sacrae Congregationi pro Gentium
Evangelizatione pergat esse obnoxia ; ut episcopalis sedes in urbe Man-
gochi sit episcopalisque magisterii cathedra in templo Sancti Augu
stini, ibidem exstante; ut denique, pro Canonicorum collegio, consul
tores dioecesani deligantur, Episcopo consilio et auxilio iuvaturi. Ce
tera ad normas iuris communis temperentur. Haec denique quae prae
scripsimus ad effectum adducat Venerabilis Frater Lucianus Ange
loni, quem diximus, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero negotium
perfecerit, congrua documenta ad Sacram Congregationem pro Gen
tium Evangelizatione mittat, de more signata sigilloque impressa.
Acta Pauli Pp. VI 583
Has autem Litteras sive nunc sive in posterum ratas esse volumus,
contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Septem
bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pon
tificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi
Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefectus
Eduardus Martínez Adsessor
Iosephus Del Ton, Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost.
Loco © Plumbi
In Secret. Status tab., n. 2J/8946.
I I
MINNAËNSIS
Praefectura Apostolica Minnaënsis ad gradum dioecesis evehitur iisdem
nomine et finibus.
P A U L U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Prophetiae de regno caelorum, quibus Christus, Dei Filius, providit
ut illud, quasi granum sinapis, quod in immensum creverit, recepta-
culum omnibus hominibus esset futurum (cfr. Matth. 13, 31 sqq.), aut
etiam, ad fermenti similitudinem (cfr. ib. 33), totam hominum massam
sua virtute pervaderet, quam apte Ecclesiae sanctae incrementa adum
brare videntur, quae humilibus quidem initiis iam per totum orbem
terrarum divina largiente gratia diffusa est. Cui sane fidei nostrae
progressioni, semper intentis, visum est Nobis bene fieri, si Praefectu
ram Apostolicam Minnaènsem, in qua christiana res prospere pro
cederet, in dioecesis formam redigeremus : per hoc enim sacris Christi
praeconibus ibidem allaborantibus digna laus tribuetur, et animus
ad novos labores addetur, et christiana fides ibi loci, spes est, adole-
584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
scet. Qua re, audito Venerabili Fratre Amelio Poggi, Archiepiscopo
titulo Cercinitano eodemque in Africa Media et Occidentali Apostolico
Delegato, de sententia Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeli
zatione, Apostolica Nostra potestate, haec statuimus atque iubemus.
Apostolicam Praefecturam Minnasnsem in Nigeria, ad gradum et
dignitatem dioecesis tollimus, eodem nomine iisdemque finibus, quam
profecto Kadunaënsi metropolitanae Sedi suffraganeam facimus, atque
iurisdictioni Sacrae Congregationis Pro Gentium Evangelizatione ob
noxiam. Eius urbs caput Minna erit, cathedra in templo S. Michaelis
Archangeli collocata, in eadem urbe. Ad Canonicorum Collegium quod
attinet constituendum, si ad praesens id fieri nequeat, Consultores
dioecesani condantur, qui Episcopum consilio et opera iuvent. Cetera,
electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, iure cleri atque populi, similia,
iure Canonico temperentur. Has vero Litteras Nostras Venerabilis Fra
ter Amelius Poggi ad exitum deducat, vel quem ipse legaverit, factis
ad id necessariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur,
atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem pro Gentium Evan
gelizatione cito mittantur.
Has vero Litteras sive nunc sive in posterum ratas esse volumus,
contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Septem
bris, anno Domini millesimo nongentesimo septuagesimo tertio, Pon
tificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT AGNELLUS Card. Rossi Secretarius Status S. Congr. pro Gentium Evangelizatione
seu de Propaganda Fide Praefectus
Eduardus Martínez
Adsessor
© Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyren., Proton. Apost.
Iosephus Massimi, Proton. Apost. Loco Cß Plumbi
In Secret. Status tab., n. 243886.
Acta Pauli Pp. VI 585
LITTERAE APOSTOLICAE
Templum B. M. V. in pago Sejny, in dioecesi Lomzensi, ad dignitatem
Basilicae Minoris evehitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Suave Beatae Mariae Virginis mysterium, quo Christi Mater, concepto castissime aeterni Patris Filio, instinctu Spiritus Sancti Elisabeth cognatam suam adiit in montana Redemptoris gratiam allatura, tum in se est miraculo, ob prodigia quae utriusque matris sanctitatem produnt, tum etiam beatissimae illius humilisque Virginis caritatem ostendit, qua nulla maior est aut vivacior in mortalibus. Quae sane causa est, cur iam a primaevae Ecclesiae temporibus Christi asseclae, sanctissimae atque communis Matris quasi progenies, ea quae in beata visitatione gesta sunt, et coluerint summa pietate et monumentis omne genus honoraverint. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Nicolaus Sasinowski, Episcopus Lomzensis, suo atque cleri populique suae circumscriptionis nomine id prece a Nobis petierit, ut templum paroeciale situm in pago Sejny, in sua dioecesi, atque Beatae Mariae titulo Visitationis ad honorem et dignitatem Basilicae Minoris eveheretur, Nos, re, qua opus esset consideratione reputata, tam egregio Antistiti ac nobili populo annuendum esse arbitrati sumus. Sacra enim illa aedes non solum est antiqua religione insignis, et arte, et Sanctorum memoriis, sed est etiam spectatae pietatis fons et opportunum alendae fidei subsidium. Quae cum ita sint, probatis quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino statuerit esse facienda, Apostolica Nostra auctoritate aequo animo petitis concedimus, atque idcirco templum B. M. V. a Visitatione, cuius mentionem fecimus, titulo ac dignitate Basilicae Minoris ho-nestamus, factis iuribus atque concessionibus quae per decretum « De titulo Basilicae Minoris » , die sexto interpositum, anno MDCCCCLXVIII,
describuntur, salvis iis quae ibi iubentur. Ceterum, hae Litterae Nostrae ratae erunt sive nunc sive in posterum, contrariis nihil impedientibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvi mensis Septembris, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco jji Sigilli
In Secret. Status tab., n. 242511.
586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
EPISTULAE
I
Ad E.mum P. D. Alfredum S. R. E. Cardinalem Bengsch, Berolinensem
Episcopum, duobus saeculis expletis a consecratione cathedralis ecclesiae,
S. Hedvigi sacrae.
Berolinensis dioecesis, cui sollerter praeesse cognoscens, merito de
ecclesia cathedrali, sanctae Hedvigi sacra, gloriatur, a cuius consecra
tione mox duo saecula explebuntur ; cuius memoriae causa sollemnia,
te praeeunte, ibi agentur. Quod templum, opere nobile, cunabulorum
loco habetur, siquidem, eo exstructa, communitas catholica, ista in
urbe degens, paroecialia iura est olim adepta. Crescente vero fidelium
numero, anno MCMXXX dioecesis Berolinensis est condita ideoque idem
templum ecclesiae cathedralis donatum honore.
Verumtamen anno MCMXLIII , dum per totum fere orbem terrarum
bellum desaeviebat, hoc vitae catholicae veluti centrum misere disiec-
tum est ac paene eversum. Postquam ab armis discessum est, amor,
mortem superans, restituit, quod deletum erat, et fecit, ut ex ruinis,
quas humana discordia acervaverat, domus orationis et pacis resurgeret.
In his ergo sollemnibus dilecti Nobis filii istius dioecesis habent,
cur magnitudinem doni fidei, cuius haec princeps ecclesia est quasi
visibilis sedes, altius considerent, in animis penitius imprimant, in
vitae usum transferre diligentius studeant. Unusquisque enim impel
litur, ut hoc modo ipse veluti templum Dei evadat; de qua re sanctus
Augustinus, populum die dedicationis ecclesiae allocutus, his monuit
verbis : « Quod igitur hic factum corporaliter videmus in parietibus,
spiritaliter fiat in mentibus ; et quod hic perfectum cernimus in lapi-
dibus et lignis, hoc aedificante Dei gratia, perficiatur in corporibus
vestris x».1
Praeterea haec aula Dei, circa quam tota dioecesis Berolinensis
quodammodo congregatur, hac oblata occasione efficit, ut Ecclesia
particularis, cuius momentum Concilium Vaticanum Secundum in sua
posuit luce, mentibus vivacius obversetur. Est ergo cunctis anniten
dum, ut haec vigeat et sic in ea quasi praesentem esse sentiatur ipsam
Ecclesiam unam, sanctam, catholicam.
1 Sermo 336; PL 38, 1475.
Acta Pauli Pp. VI 587
Istud denique templum cogitationem ac desiderium ingerit beatis
simae illius sedis caelestis, ubi ii, qui per huius vitae tempus fideliter
fortiterque in christiano agone certaverunt, praemio fruuntur sempi
terno et inenarrabili. Ad hanc <( domum non manufactam ) ) 2 si animi
saepius convertuntur et si ad eius rationem tota conversatio compo
nitur, vita christiana efflorescit, scilicet feliciter contingit, ut homines
sint (( fide formati, spe solidati, caritate compacti » . 3
Haec visum est Nobis spectabile istud pietatis monumentum hor
tari ; cuius causa decreta sollemnia mente participantes, tibi, Vene
rabilis Frater Noster, Episcopo Auxiliari tuo, sacerdotibus, fidelibus,
pastorali curae tuae concreditis, et universis, qui commune hoc gau
dium spirituale participabunt, Benedictionem Apostolicam, certae di
lectionis Nostrae testem, amanter in Domino impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die ix mensis Septembris, anno MCMLXXII I ,
Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
I I
Exc.mo P. D. Dominico Yoshimatsu Noguchi, Hiroshimaënsi Episcopo,
cum decem conderentur lustra ex quo territorium illud ecclesiasticum in
Vicariatum Apostolicum erectum est.
Ad urbem, quae Hiroshima appellatur, cum mens convertitur, adhuc
maestitia affici solet, quod ante XXVIII annos eam pyroboli atomici
primum verberarunt, quibus displosis effectum est, ut tot hominum
mortes, tot ruinae essent lugendae. Nunc vero de alia memoria laetandi
occurrit opportunitas, siquidem mox decem condentur lustra ex quo
istud territorium ecclesiasticum ut Vicariatus Apostolicus erectum
est, qui anno MCMLIX in dioecesim excrevit.
Est quidem ad Nos allatum te salubri consilio statuisse, ut huius
eventus recordatio ad religionem potissimum pertineret atque adeo
in singulis paroeciis piae fierent celebritates, per quas Annus sacer
in ista Ecclesia particulari et excellentior proposito ac modo cele
braretur. Quod quidem inceptum sane probamus, cupientes Deumque
enixe rogantes, ut praedicta sollemnia ad fidem augendam christia-
namque conversationem confirmandam plurimum valeant.
2 2 Cor. 5, 1. 3 S. Aug. Sermo 337; PL 38, 1476.
588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Cum de Hiroshimaënsi calamitate recogitamus, mentem subit opta-
tissimum bonum pacis, cui in ista urbe egregium monumentum est
positum. Quamvis paci multae parentur insidiae, non levia eam cir-
cumsaepiant impedimenta, immo gravia ei impendeant pericula, tamen
pro apostolico munere Nostro non desinimus eam extollere, eam sua
dere atque, quibus viribus possumus, provehere.
Recte autem studium pacis cum iis, ad quae praedictus Annus
sacer spectat, congruit : etenim ad veram pacem consequendam inter
homines singulos et gentes, opus est imprimis « metanoia » et reno
vatione spirituali, secundum illud Apostoli: «edocti estis... deponere
vos secundum pristinam conversationem veterem hominem ... renovari
autem spiritu mentis vestrae et induere novum hominem, qui secun
dum Deum creatus est in iustitia et sanctitate veritatis » - 1
Dilecti Nobis filii istius dioecesis Hiroshimaënsis, huius memoriae
recolendae fausta oblata occasione, sine dubio preces geminabunt, ut
verae pacis veluti aurora, Dei munere hominumque bona voluntate
praeditorum cooperante diligentia, tandem exsurgat.
Vota denique facimus, ut eadem portio Dominici gregis laetis fo
veatur incrementis magisque in dies spiritualibus viribus polleat.
Quae omnia confirmet Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis
Frater, clero ac fidelibus, curae tuae commissis, amanti animo im
pertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xv mensis Octobris, anno MCMLXXII I ,
Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
I I I
Ad E.mum P. D. Carolum S. R. E. Cardinalem Gonfalonieri quem Missum
Extraordinarium eligit, ut celebritatibus praesideat ob inaugurandas aedes
« Altioris Centri studiis pastoralibus exercendis ».
Merito laetatur Archidioecesis Mediolanensis, Nobis sane carissima,
de restitutis aedibus, quae Seminarii Maximi sedes erant, donec hoc,
anno MCMXXX, in novum et amplissimum aedificium, in loco Vene-
gono positum, transferretur. Vetustum illud Seminarium non uno no
mine est venerandum : etenim Sanctus Carolus Borromaeus, delibe-
1 Eph. 4, 21-24.
Acta Pauli Pp. VI 589
rationes Concilii Tridentini ad effectum adducens, id condidit, ut insti
tutioni iuvenis cleri recte salubriterque consuleret et sic bonum spi
rituale fidelium sibi commissorum promoveret. Ipse et venustam por-
ticum quadrilateram erexit, Fridericus autem Cardinalis Borromaeus,
eius in munere successor, portam, egregie confectam, adiunxit.
Sed tempus, quo labente consumi solet quidquid est ab hominibus
factum, aliaeque causae, praesertim calamitas belli, quod ante pauca
decennia per orbem terrarum desaeviit, effecerunt, ut istae aedes usui,
quem Sanctus conditor statuerat, non amplius aptae essent, immo dila-
berentur atque fatiscerent.
Cum nosmet ipsi Ecclesiam Ambrosianam regeremus, in animum
induximus tam praeclarum aedificium ad pristinum revocare splen
dorem ; verumtamen, ad beati Petri sedem evectis non datum est Nobis
eiusmodi exsequi opus. Quod quidem, magno cum gaudio Nostro, Ioan
nes Cardinalis Colombo, Archiepiscopus Mediolanensis, cui, hac etiam
oblata occasione, fraternam dilectionem Nostram testamur, non parvo
labore, modo praecellenti perfecit. Splendet ergo nunc iterum hoc
monumentum estque iis rebus omnibus instructum, quae horum tem
porum condicionibus postulantur.
Usus autem, cui refecta haec domus destinatur, non ita alienus est
ab illo, quem Sanctus Carolus olim constituerat : etenim sedes est
« Altioris Centri studiis pastoralibus exercendis » ; quod quidem com
plectitur Institutum Pastorale regionis Langobardicae pro sacrorum
administris, religiosis, laicis, et alia duo Instituta, alterum, in quo
altiore ratione scientiae religiosae tradantur, alterum pro Educatoribus.
Vota igitur facimus, ut hoc pastoralium studiorum domicilium,
novis Ecclesiae necessitatibus patens simulque sanae traditionis catho
licae utilitates servans, quasi fons evadat, unde plurima bona in Ar
chidioecesim Mediolanensem et etiam extra eius fines emanent.
Volentes autem sollemnibus, quae proxime ob inaugurandum hoc
opus fient, amanti quidem animo sed etiam per Ecclesiae Cardinalem,
Nostram personam gerentem, interesse, te, Venerabilis Frater Noster,
Missum Extraordinarium Nostrum eligimus et renuntiamus, munus
tibi mandantes festae celebritati statutae nomine Nostro praesidendi,
nec dubitamus, quin pro mentis dotibus, quibus ornaris, et pro pasto
rali studio, quo praeditus esse cognoscens, creditum officium sis fru
gifere impleturus.
Peculiari modo te rogamus, ut Archidioecesi Mediolanensi, cuius
suavis apud Nos viget memoria, salutem nunties Nostram, amorem
590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
declares sincerum, quo eam prosequi non desinimus, ac spem enunties
fore, ut restitutae aedes istae quasi signum evadant illius renovationis
spiritualis, quae indicto Sacro Anno est ut finis proposita.
Tibi demum, Venerabilis Prater Noster, Ioanni Cardinali Colombo,
quem supra memoravimus, Praesulibus, Magistratibus, sacerdotibus,
fidelibus, qui praedicta sollemnia participabunt, Benedictionem Apo
stolicam, superni auxilii auspicem Nostraeque benevolentiae testem,
libenter impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvn mensis Octobris,
anno M C M L X X I I I , Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
ALLOCUTIONES
I
Iis qui interfuerunt Coetui e tota Europa Romae habito de pastorali Migra
torum cura. *
Monsieur le Cardinal,
Chers Frères dans VEpiscopat, Chers Fils,
Votre visite et les paroles qui viennent d'être prononcées Nous rem
plissent de gravité et d'espérance. A travers vos personnes, Nous rejoi
gnons la foule immense des migrants. Ne parle-t-on pas d'environ
douze millions pour la seule Europe occidentale? Et si les travailleurs
manuels constituent la grande majorité, Nous ne saurions oublier
tous les réfugiés pour raisons politiques ou religieuses, les étudiants,
les techniciens, le personnel des organismes internationaux. Mais votre
présence témoigne aussi du travail accompli dans vos pays respectifs
par tant d'équipes nationales, régionales, diocésaines ou autres, au
service des populations déracinées. Nous mesurons combien ce travail
est délicat, obscur, souvent incompris. Nous espérons avec vous que
ce Congrès de Rome fera encore avancer, de manière audacieuse et
réaliste, la pastorale de l'Emigration. Nous n'avons pas besoin de
multiplier, dans cet entretien, les références aux documents qui de-
meurent la charte d'une authentique présence d'Eglise au monde des
* Die 17 mensis octobris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 591
migrants. Vous avez médité, commenté, diffusé « Pastoralis Migrato
rum Cura », (( Apostolicae Caritatis », « Populorum Progressio »,
« Octogésima Adveniens ». C'est une étape nécessaire, et Nous vous
en félicitons. Elle appelle des réalisations concrètes, que Nous vous
invitons à poursuivre et que Nous voudrions stimuler de toutes nos
forces.
C'est un fait : dans les pays d'Europe les plus industrialisés, la
migration des travailleurs a pris des proportions gigantesques. Tel
d'entre eux n'a-t-il pas jusqu'à 28 pour cent d'immigrés dans sa popu
lation ouvrière? Cette situation crée de tels problèmes que certains
se posent la question : ne vaudrait-il pas mieux exporter des usines
plutôt que d'importer des hommes? Encore faudrait-il que de telles
implantations aient le souci constant d'une réelle promotion des tra
vailleurs du lieu. En tous cas, les conditions du phénomène migratoire
actuel, qui se prolongera sans doute demain sous une forme ou sous
une autre, demandent une réforme. Si les Eglises locales n'ont pas à
se substituer aux gouvernements en place, qui ont leur propre respon
sabilité face à cette sorte de nomadisme moderne, elles ont une part
spécifique à apporter à la solution des graves problèmes qu'il ne cesse
d'engendrer. Sans renoncer à leur personnalité propre, ces Eglises
locales sont appelées à vivre de plus en plus leur vocation universelle.
Nous aimerions que la réflexion sur la signification de la migration,
et plus largement de la mobilité, soit approfondie et nourrisse davan
tage l'action pastorale de l'Eglise contemporaine.
Nous encourageons d'abord les Eglises affectées par l'exode de
leurs populations, à développer, rajeunir, créer si besoin est, des ser
vices pastoraux de préparation et d'accompagnement des travailleurs
et de leurs familles. Il existe parfois des disproportions surprenantes
entre les chiffres donnés pour telle ou telle ethnie et les chiffres de
missionnaires, laïcs, religieuses, consacrés à leur évangélisation. Les
diocèses d'origine n'ont-ils pas à réviser encore l'emploi de leurs
effectifs apostoliques et de leurs ressources matérielles pour les diriger
vers les points stratégiques, avant qu'il ne soit trop tard? A la mobi
lité contemporaine doit répondre la mobilité pastorale de l'Eglise.
D'autre part, Nous invitons de nouveau les Eglises d'accueil à
coopérer humblement et loyalement aux divers besoins pastoraux des
immigrés. Un travail, souvent admirable, est réalisé. Bien des ouvriers
évangéliques cependant pourraient être appelés, préparés et envoyés
à ces nouvelles moissons. Le premier accueil et les premiers temps
592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
d'accompagnement sont tellement importants pour l'insertion, momen
tanée ou définitive, des groupes ethniques ! Il demeure très difficile
aux habitants des pays qui s'estiment évolués de se faire pauvres avec
les pauvres, d'apprendre à les regarder, à les écouter, à recevoir d'eux.
C'est pourtant cette attitude fondamentale qui permettra aux personnes
et aux communautés migrantes d'être elles-mêmes, de s'exprimer, de
comprendre leurs problèmes d'insertion, de prendre confiance en elles-
mêmes pour les résoudre progressivement. Les méthodes purement
directives ou démagogiques sont à proscrire définitivement. Nous lan
çons aussi un appel tout spécial aux responsables spirituels des diver
ses ethnies et au clergé local pour qu'ils collaborent davantage. Cette
unité des pasteurs est absolument indispensable à l'unité de chaque
communauté migrante et des communautés entre elles.
Nous espérons toujours que cette solidarité, sainement éduquée,
hâtera, pour sa part, la venue d'un véritable statut des travailleurs
migrants. Ce statut, pouvant connaître des variantes d'une nation à
l'autre, garantirait les droits des migrants au respect de leur person
nalité propre, à la sécurité du travail, à la formation professionnelle,
à la vie en famille, à la scolarisation adaptée des enfants, à la pré
voyance sociale, à la liberté d'expression et d'association. Comme on
l'a dit justement : les pays industrialisés appellent ou acceptent une
main-d'œuvre à bon marché, mais ce sont des hommes qu'ils reçoivent,
des hommes qui ont une tête et un coeur. N'oublions pas que le Christ
s'est identifié à l'étranger : « J'étais un étranger, et vous m'avez
accueilli » - 1
Toute cette coopération à l'authentique développement des migrants
est dans la droit ligne de l'Evangile de justice et de paix. Mais Nous
nous empressons d'ajouter que les hommes ont également besoin de
vie spirituelle. D'ailleurs les immigrés sont presque tous porteurs de
valeurs religieuses. Critiquer trop rapidement ou ignorer systémati
quement ce donné religieux, sous prétexte qu'il n'est pas suffisamment
vécu, est un manquement grave au respect et à la confiance; qui plus
est : la porte ouverte à l'indifférentisme ou à la déchristianisation.
Nous supplions instamment tous les responsables de la vie religieuse
des migrants de faire converger avec beaucoup de patience les coutu
mes religieuses traditionnelles et les engagements qui expriment une
foi vivante. Il s'agit, en somme, d'aider les migrants à mûrir leur
1 Mt. 25, 35.
Acta Pauli Pp. VI 593
propre foi. Si les Eglises de départ et les Eglises d'accueil intensifient
leur dialogue loyal et confiant, mettent davantage en commun leurs
ressources humaines et matérielles, nous verrons encore la Lumière
du Seigneur briller au dessus des Nations.
Ensemble, chers Frères et chers Fils, gardons la sérénité et l'espé
rance. A travers le phénomène migratoire, très préoccupant certes,
ne peut-on pas dire que Dieu nous invite à abattre les barrières du
racisme, à faire éclater les égoïsmes économiques et politiques? Les
communautés chrétiennes qui craignent de perdre leur homogénéité
ne devraient-elles pas voir dans la migration un appel pressant à
édifier de vraies communautés, plus mûres et plus œcuméniques, où la
reconnaissance de l'autre, le partage avec l'autre devienne la règle
de vie? A de telles relations, ne pourrait-on pas proposer comme idéal
les paroles si brèves et si denses de l'Evangile de l'Apôtre Jean, des
tinées d'abord à caractériser la communion du Père et du Fils, dans
l'Esprit : (( Tout ce qui est à moi est à toi, et tout ce qui est à toi est
à moi »? 2
Voilà ce que nous avons eu grande joie à partager avec vous. Et
c'est dans ces sentiments que Nous vous accordons, ainsi qu'à l'im
mense famille des migrants si présente à notre cœur, la Bénédiction
Apostolique.
I I
Ad Excellentissimum Virum Paulum Tremblay, Canadensis Nationis libe
ris cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit lega
tionis fidem facientes. *
Monsieur V Ambassadeur,
Nous remercions vivement Votre Excellence des paroles généreuses
qu'Elle vient de Nous adresser au moment où Elle prend officiellement
ses fonctions d'Ambassadeur auprès du Saint-Siège,
Nous agréons avec plaisir les vœux que vous formez pour notre
Pontificat, en votre nom comme au nom du Gouvernement fédéral et
du Peuple canadien. Veuillez être auprès d'eux l'interprète de notre
gratitude et des souhaits fervents qui surgissent, dans notre cœur et
2 Jn. 17, 10.
38 - A . A . S.
* Die 20 mensis octobris a. 1973.
594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
notre prière, pour le bonheur, la prospérité et le rayonnement de ce
grand pays du Commonwealth.
En des termes qui ont retenu toute notre attention, Votre Excel
lence a eu la bonté d'évoquer quelques lignes de force de notre action
sur la scène internationale. Ces objectifs doivent d'ailleurs rejoindre
ceux de tout peuple civilisé, à plus forte raison de ceux dont la tra
dition chrétienne désigne en tout homme un frère. Et Nous savons
que le Canada apporte volontiers son concours aux initiatives géné
reuses de paix et de développement, à travers le monde.
Comment ne pas œuvrer en effet pour un désarmement progressif
et contrôlé, quand l'humanité reste sous la menace d'une accumula
tion des engins les plus meurtriers? Comment ne pas tenter d'empêcher
les peuples de recourir à la violence pour des différends que des tracta
tions pacifiques devraient toujours régler, selon la raison et la justice,
sans verser le sang, sans accumuler les ruines, sans augmenter le gas
pillage? Mais il faut aller plus loin, envisager les causes profondes
de beaucoup de conflits et de tensions au sein de la grande famille
humaine : la violation de droits fondamentaux, le mépris de certaines
minorités, le sort immérité dans lequel on maintient des pays dont
le développement est difficile. Le climat général de sécurité ne peut
s'établir sans le souci constant d'une plus grande justice pour tous :
il appartient à chacun de la promouvoir, tout en renforçant le crédit
et l'efficacité d'une autorité publique internationale.
Sur ce chemin, le Saint-Siège, au nom de l'Eglise catholique tout
entière, met l'accent sur deux perspectives que Votre Excellence a très
heureusement soulignées : le souci d'universalité qui, au-dessus des
parties et des blocs, cherche la juste place de chacun dans le concert
des nations ; et celui d'un humanisme plénier, selon lequel le dévelop
pement économique et même culturel apparaît radicalement insuffisant
sans le progrès social et l'épanouissement spirituel.
Dans cette perspective, le Saint-Siège apprécie les efforts réalistes
que poursuit le Canada pour faire face aux problèmes de notre épo
que : intégration sociale de toutes les populations jointe au respect
de leur particularité; équitable participation aux responsabilités du
bien commun de l'ensemble et aux bienfaits du progrès; souci des
moins favorisés; recherche de la qualité de la vie et des relations hu
maines au-delà du bien-être matériel; éducation aux exigences de la
liberté ; approfondissement des raisons de vivre et de l'espérance. N'est-
ce pas en envisageant lucidement ces questions et en entreprenant cou-
Acta Pauli Pp. VI 595
rageusement de les résoudre chez lui, qu'un pays se met en mesure
d'apporter son concours à leur solution internationale?
L'Eglise catholique, pour sa part, veut y contribuer selon sa mis
sion spirituelle, en alertant, en formant, en encourageant les conscien
ces. Elle s'adresse d'abord à ses fidèles, mais étend volontiers son dia
logue aux autres : chrétiens, croyants et hommes de bonne volonté.
En cette occasion solennelle, Nous saluons avec une affection parti
culière nos Frères et Fils de la communauté catholique du Canada :
Nous apprécions leur volonté de s'enraciner toujours plus profondé
ment dans la foi, et suivons avec intérêt leur recherche pastorale.
Nous exprimons aussi notre amitié à leurs compatriotes qui partagent
leur foi chrétienne. Et Nous assurons de notre estime comme de notre
collaboration, tous ceux qui travaillent à promouvoir le bien plénier
de leurs frères humains.
Sur eux, sur tout le Peuple canadien et sur ses dirigeants, Nous
implorons les Bénédictions abondantes du Dieu Sauveur. Et pour
vous-même, Monsieur l'Ambassadeur, Nous ajoutons les vœux cordiaux
que nous formons pour votre nouvelle mission auprès du Saint-Siège.
I I I
Iis qui interfuerunt annuo plenario Coetui habito a Pontificio Consilio
instrumentis Communicationis Socialis praeposito. *
Messieurs les Cardinaux,
Chers Frères et chers Fils,
Aux travaux intenses, au programme déjà chargé de votre Congré
gation plénière, vous avez voulu ajouter cette démarche filiale à laquelle
Nous sommes très sensible. Nous sommes heureux de cette occasion
qui Nous est donnée de prendre un contact, à la fois simple et chaleu
reux, avec ceux qui ont une responsabilité de premier rang pour pro
mouvoir les Communications sociales dans l'Eglise, et aussi pour aider
l'Eglise à remplir sa mission au regard du phénomène des mass media
dans le monde.
Nous saluons d'abord les Cardinaux, Evêques et autres Membres
de notre Commission pontificale, responsables des orientations de son
travail, avec son nouveau Président, Monseigneur André Deskur, et
* Die 20 mensis octobris a. 1973.
596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
l'équipe chargée d'assurer les tâches permanentes. Nous rencontrons
avec plaisir les nombreux Consulteurs, que Nous avons appelés à col
laborer avec eux, d'horizons très divers, ayant chacun son expérience
particulière. Nous souhaitons une cordiale bienvenue aux Directeurs
des Agences catholiques de Presse, dont le rôle est capital pour l'infor
mation quotidienne du monde : et de même aux responsables des trois
grandes Organisations catholiques pour la presse, la radio et télévision
et le cinéma, à qui échoit un service d'Eglise qualifié, selon les normes
de leurs statuts rénovés. Votre Assemblée, au grand complet et passa
blement renouvelée, ne nous fait pas pour autant oublier le cher Mon
seigneur Edward Heston, rappelé à Dieu en pleine activité.
A vous tous, Nous exprimons nos vœux cordiaux, nos encourage
ments fervents. Et derrière vous, Nous évoquons tous ceux qui, au
niveau diocésain, national, continental, ont compris l'importance
actuelle des mass media, et s'y emploient avec cœur et compétence.
C'est de ces multiples centres nerveux que la Commission pontificale
tire en grande partie sa vitalité. A elle, il revient d'assurer au moins
trois fonctions : celle de coordonner, de mettre en communication
l'essentiel des besoins et des expériences ; celle d'assurer une réflexion
plus profonde; celle enfin de donner l'éveil, l'impulsion, le soutien
qui sont nécessaires lorsque cette pastorale connaît de lourds handicaps.
Les vingt-cinq années d'existence de la Commission pontificale vous
permettent d'envisager ce travail avec réalisme, avec dynamisme. Et
le dixième anniversaire du Décret conciliaire (( Inter Mirifica » est
un rappel opportun du vaste programme qui vous est confié.
Nous avons suffisamment parlé, à maintes occasions, de la déonto
logie de la presse, de la radio, de la télévision, du cinéma, du spectacle,
de la publicité, pour ne pas y revenir ce matin, d'autant plus qu'il
s'agit là de secteurs spécialisés qui méritent chacun une considération
particulière. De façon globale, Nous vous rappelons seulement ce triple
rôle qu'il faut assurer au cœur de l'Eglise et auquel les Communica
tions sociales doivent largement coopérer : communion fraternelle,
service de la vérité, témoignage de l'Evangile.
Oui, n'oublions jamais les premiers mots de l'Instruction pastorale
qui est comme votre charte: ((Communion et progrès». Les mass
media doivent permettre aux hommes d'approfondir leurs relations,
de se mieux découvrir et respecter, de se communiquer les richesses
de leur esprit et de leur cœur, d'entrer dans un dialogue vrai et fécond.
Comme Nous le souhaitons pour l'ensemble de la société ! Comme
Acta Pauli Pp. VI 597
Nous le souhaitons d'abord pour l'Eglise elle-même au seuil de cette
Année Sainte de réconciliation à laquelle, Nous l'espérons bien, les
moyens de Communication sociale sauront donner tout l'écho qu'elle
mérite ! Beaucoup de langues se parlent dans l'Eglise : puissent-elles
être comme celles de la Pentecôte, des chemins de vie et d'unité, et
non pas comme celles de Babel !
Les artisans des Communications sociales sont appelés à satisfaire
le droit à l'information. C'est un service magnifique, mais exigeant,
car nos contemporains attendent à juste titre une information précise,
honnête, cohérente, complète, comme le dit votre Instruction.1 Ce ser
vice rencontre aujourd'hui les obstacles que vous savez, qui ne tiennent
pas seulement à nos moyens limités, mais parfois aussi à des passions
qui colorent une présentation ou opèrent plus ou moins consciemment
un choix. Dans ce climat, les chrétiens devraient toujours être au
premier rang de ceux qui cherchent inlassablement tous les éléments
objectifs de la vérité et qui les proposent avec respect, en les situant
dans leur contexte.
Enfin, avons-nous suffisamment saisi l'importance des mass media
pour le témoignage que l'Eglise a pour mission d'offrir au monde?
Certes, le film, l'émission de radio ou de télévision, le journal ont
chacun leur langage propre, dont il faut respecter l'originalité et les
règles d'expression ; et l'ensemble de l'Eglise n'a sans doute pas encore
suffisamment étudié et mis en œuvre ces puissants moyens : nous en
sommes souvent à une utilisation trop superficielle. Mais de toute
façon les chrétiens ne doivent pas craindre d'y donner d'abord un
témoignage explicite de leur propre foi, de leur idéal, de leur exigen
ce, de leur espérance. Le thème du prochain Synode nous rappelle
l'urgence de cette évangélisation. Dans un monde qui cherche sa voie
au milieu d'incertitudes ou d'ambiguïté, une parole forte et claire
est attendue. Aux artisans des mass media, de saisir ces témoignages
en faveur du beau, du juste, du vrai.
Et un mot, chers amis, vous Nous êtes étroitement associés dans
notre ministère de héraut de la Parole de Dieu, de témoin de la charité
du Christ. Le canal des Communications sociales constitue désormais
une voie nécessaire et féconde. Que l'Esprit Saint vous éclaire et vous
fortifie dans cette œuvre capitale ! Avec notre affectueuse Bénédiction
Apostolique.
1 N. 34.
598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I V
Sodalibus e Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis
Beatae Mariae Virginis, qui generali Coetui religiosae suae communitatis
interfuerunt. *
Amadísimos Misioneros Hijos del Inmaculado Corazón de María:
Os expresamos nuestra viva complacencia por esta visita que nos
hacéis apenas culminadas las sesiones de vuestro Capítulo General.
Auguramos que sea fecundo el trabajo que habéis realizado durante
estos días. Hacemos votos para que el abnegado servicio del Superior
General y de los demás miembros elegidos para formar parte de su
Consejo, sea eficaz y saludable a los fines de vuestra Familia religiosa.
No podemos pasar por alto una circunstancia, particularmente
iluminadora, que hace más atractivo este gozoso encuentro : ayer
hemos celebrado la fiesta litúrgica de San Antonio María Claret.
Vosotros mismos habéis manifestado con tal motivo el deseo de visitar
al Sucesor de Pedro. Os agradecemos este gesto de adhesión, en el
que descubrimos un testimonio de exquisita afinidad espiritual con
vuestro padre fundador. ¿Cómo no recordar ante sus hijos la entra
ñable devoción que sentía hacia el Vicario de Cristo? Y ¿cómo no vene
rar su memoria ante su elocuente y conmovedora profesión de fe de la
infalibilidad pontificia en el Concilio Vaticano I? Todo ello nos obliga
a abriros confiadamente nuestro ánimo agradecido, para que lo sepáis
en perfecta sintonía de sentimientos religiosos con el vuestro.
Estamos seguro de que, durante estos días de retiro capitular, la
presencia protectora y orientadora de San Antonio María se ha hecho
más intensa y exigente entre vosotros. Y nos place adivinar también
que a la hora de señalar las líneas de renovación habéis tenido como
punto fijo de referencia la fidelidad más genuina a los orígenes de
vuestro Instituto y a las enseñanzas sobre la vida de consagración
que el Concilio Vaticano II propuso y Nos mismo repetidamente
hemos inculcado. Permitidnos saborear con qué pureza de rasgos ca
racterísticos se ofrecía a la contemplación de San Antonio María la
imagen del claretiano. Lo leíamos ayer en el Oficio de Lectura : (( Yo
me digo a mí mismo : un Hijo del Inmaculado Corazón de María es
un hombre que arde en caridad y que abrasa por donde pasa .... Nada
* Die 25 mensis octobris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 599
le arredra; se goza en las privaciones, aborda los trabajos, se com
place en las calumnias y se alegra en los tormentos. No piensa sino
cómo seguirá e imitará a Jesucristo, en trabajar, sufrir y en procurar
siempre y únicamente la mayor gloria de Dios y la salvación de las
almas )).*
Ved ahí, proyectado hacia vosotros, todo un programa de santidad,
fundado en la renuncia valiente de sí mismo, fruto de su fecunda
vitalidad evangélica. Os señala claramente, con expresiones de neto
dinamismo paulino, el bien a que debe aspirar vuestra vida personal
y comunitaria : el seguimiento y la imitación de Cristo a impulsos
de una caridad siempre operante.
Si a este programa de vida interior añadimos el culto particula
rísimo que os inculcó a la Virgen María, junto con la dedicación pri
mordial al ministerio de la Palabra, tenemos el cuadro completo de
la vocación a la espiritualidad claretiana. Esos mismos y no otros
fueron los móviles que dieron vida y sentido al incontenible celo mi
sionero del hijo de Sallent. Y no fue otro el sello de austeridad reli
giosa que se impuso a sí mismo para hacer su propio ministerio más
fidedigno y más conforme a las exigencias de la llamada divina. Anun
ciar la Buena Nueva hasta gastarse en sacrificio por el bien de los
hermanos, enseñar a los hombres el lenguaje siempre nuevo de la
caridad, caracterizaron su desbordante tarea de pastor como Arzo
bispo de Santiago de Cuba.
Podríamos decir muy bien de éí, como del Apóstol de las Gentes,
que su fibra de (( heraldo y maestro en la fe y en la verdad »2 no sufrió
mengua alguna en medio de las dificultades. Al contrario, sus afanes
pastorales, su inquietud misionera hallaron modo de expresarse con
tinuamente en nuevas iniciativas ministeriales, dentro y fuera de la
madre patria, inspiradas y alimentadas por una conciencia de ser
vicio fiel a la Iglesia.
Amadísimos hijos : apreciad este vuestro patrimonio espiritual ;
no escatiméis desvelos en cuidar sus raíces, si de veras queréis ser
un árbol siempre florido y joven, capaz de adaptarse al medio am
biente, a las exigencias cambiables de los tiempos, para seguir dando
frutos maduros a la Iglesia, como ha dado en el pasado y sigue dando
en la actualidad, a través de sus hijos más preclaros.
1 El celo, c. I, BAC 188 (1959), p. 777. 2 Cfr. 1 Tim. 2, 7.
600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate
En el Capítulo que acabáis de celebrar habeis podido convenceros
de que sois portadores de unos valores que no envejecen, porque son
parte selecta de la herencia y de la vocación universal de la Iglesia.
La misma comunidad cristiana os pide fidelidad y discreción, gene
rosidad y desprendimiento para aceptaros y reconoceros como signo
viviente y solidario de sus aspiraciones humanas y espirituales.
No queremos alargarnos más. Al confiaros estas reflexiones, quere
mos alentaros en vuestros anhelos de santidad con nuestras plegarias
al Inmaculado Corazón de María para que, con la ayuda de su mater
nal intercesión, seáis ejemplares hijos de la Iglesia. Como confirmación
de estos deseos y como testimonio de particular benevolencia impar
timos de corazón a vosotros y a toda la Familia claretiana la Bendi
ción Apostólica.
V
Ad Excellentissimum Virum Vergilium Octavium Tevoedjre, Dahomeyen-
sis Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras com
missi muneris testes tradentem. *
Monsieur l'Ambassadeur,
Par cette cérémonie officielle débute aujourd'hui votre mission de
Représentant du Dahomey auprès du Saint-Siège. Nos premières paroles
seront pour vous souhaiter la bienvenue. Nous sommes heureux de
vous accueillir. Nous apprécions la conception que vous avez de votre
tâche, et vous assurons que vous rencontrerez ici l'écoute et la com
préhension indispensables à son bon accomplissement.
Vous apportez avec vous les salutations de Monsieur le Président
de la République et les vœux du Gouvernement du Dahomey. La cour
toisie de ces hautes Autorités est pour Nous une raison supplémentaire
d'espérer un renforcement des liens unissant le Saint-Siège à votre
pays. A ces rapports déjà confiants s'ajoute l'affection particulière
que Nous portons aux Dahoméens. Vous pourrez en témoigner auprès
de Son Excellence le Lieutenant-Colonel Mathieu Kerekou qui vous
a mandaté, en lui transmettant l'expression de notre gratitude pour
les souhaits dont vous êtes l'interprète.
Votre aimable allocution, Monsieur l'Ambassadeur, s'attachait à
relever, parmi les efforts de l'Eglise catholique, ceux qui trouvaient
* Die 8 mensis novembris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 601
selon vous le plus d'écho au Dahomey. Vous citiez notamment les
diverses interventions que Nous avons cru devoir faire depuis le début
de notre Pontificat, en faveur du développement et de l'établissement
progressif d'une plus grande justice économique et sociale. Vous avez
touché là un thème qui Nous tient spécialement à cœur, car la possi
bilité d'accroître ses biens, la façon de les répartir et de répartir res
ponsabilités et travail, ont une grave répercussion sur toute la vie
humaine ; elles ne doivent pas devenir une source de discriminations
entre les peuples ni entre les classes sociales. En ce domaine, notre
mission évangélique Nous oblige à parler, à rappeler sans cesse aux
dirigeants et même aux simples citoyens, chrétiens ou non, la clair
voyance et la générosité qui font la grandeur d'une nation : d'une
part utiliser réellement pour le bonheur de l'ensemble de ses habitants
toutes les ressources dont elle dispose, et d'autre part établir une
sorte de partage, mieux encore aider chaque Etat à se doter lui-même
des conditions de son propre essor. Nous affirmons aussi, devant les
multiples tensions assombrissant l'horizon, qu'il est urgent de trouver
des solutions durables en cas de crise ouverte, dans le respect d'une
Autorité internationale, mais qu'il est préférable encore, et combien
plus efficace, de rechercher les véritables causes de ces conflits, pour
en juguler à temps les effets possibles. Et puisque l'occasion en est
ici donnée, Nous soutenons qu'au-delà de cette motivation simplement
réaliste doit prendre corps peu à peu une autre conviction : tous les
hommes sont frères ; ce que commande l'intérêt véritable acquiert en
cette maxime, si chère aux chrétiens, une force nouvelle.
Nous avons relevé également dans vos propos l'hommage rendu à
l'action bénéfique des missionnaires zélés et courageux, qui se donnent
sans compter depuis de longues années au service du Dahomey et de
ses habitants. Nous sommes très sensible à ce témoignage de Votre
Excellence. La semence évangélique a germé dans un terrain préparé.
Aujourd'hui, si la collaboration de ces apôtres reste très utile, si leur
générosité trouve abondamment à s'employer dans la poursuite de
nombreuses tâches éducatives, sociales et évangélisatrices, ainsi que
dans la mise en valeur des richesses ancestrales de l'âme africaine,
l'Eglise a pris un nouveau visage au Dahomey. Vous avez salué l'avè
nement d'un épiscopat et d'un clergé autochtones, prenant en charge
les communautés chrétiennes locales. Nous attachons également une
grande importance à l'épanouissement d'un laïcat conscient de ses
devoirs, et à l'éveil déjà sensible de vocations religieuses ou catéchis-
602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tiques. C'est le signe d'une Eglise vivante, où les divers ministères
sont assumés de plus en plus par les habitants du pays. Ainsi se réalise
l'un des objectifs primordiaux que s'est fixés notre Congrégation pour
l'Evangélisation des Peuples, dont vous avez évoqué l'un des princi
paux responsables en la personne de Monseigneur Bernardin Gantin.
C'est dire que Nous envisageons avec confiance la vitalité religieuse
des catholiques du Dahomey, et leur participation fructueuse à l'effort
de tous leurs compatriotes pour le plus grand bien du pays.
Laissez-Nous terminer, Monsieur l'Ambassadeur, en vous offrant
nos vœux les plus fervents pour votre mission, et en appelant en
abondance les bienfaits du Très-Haut sur votre personne, sur votre
noble pays et ses dirigeants. Que tous les Dahoméens, en ce jour, se
sentent particulièrement chers à notre cœur ! Nous leur redisons, à
travers vous, notre estime et notre affection.
A C T A S E C R E T A R I A E S T A T U S
RESCRIPTUM EX A U D I E N T I A
De opportunitate transferendi competentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem.
Exorta quaestione de opportunitate transferendi competentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem, E.mi Cardinales SS. Congregationibus pro Doctrina Fidei et pro Disciplina Sacramentorum praepositi, Beatissimo Patri proposuerunt ut, ad mentem n. 56, § 1 Constitutionis Apostolicae ((Regimini Ecclesiae Universae », in posterum Sacra Congregatio pro Disciplina Sacramentorum cognosceret etiam de causis inconsummationis, in quibus una pars non est baptizata.
SS.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI, in Audientia infrascripto Cardinali Secretario Status concessa die XIV mensis Iulii hoc anno, supra memoratum votum ratum habuit, adprobavit et publicari iussit.
Ex Aedibus Vaticanis, die XV mensis Iulii, anno MCMLXXIII.
I . Card. V I L L O T
a Secretis Status
Sacra Congregatio pro Episcopis 603
ACTA SS. CONGREGATIONUM
S A C R A C O N G R E G A T I O P R O EPISCOPIS
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 2 Octobris 1973. — Cathedrali Ecclesiae Guairensi praefecit Exc.
P. D. Franciscum de Guruceaga Iturriza, hactenus Episcopum Mar-
garitensem.
die 6 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae a Vico Augusti
Rev.mum Pt D. Iulium Salimei, e clero romano, quem deputavit De
legatum E.mi Cardinalis Vicarii Urbis ad officia et totius dioecesis
pastorales actiones coniunctim ordinanda.
die 10 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Buxentinae R. P.
Iosephum Mariam Márquez Bernal, sodalem Congregationis Missio
nariorum Filiorum Immaculati Cordis B. M. V., quem constituit Prae
latum Humahuaeensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Gaguaritanae R. P. Didacum Gu
tiérrez Pedraza, sodalem Ordinis S. Augustini, quem constituit Prae
latum Cafayatensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Simitthensi Exc. P. D. Antonium
Sahagún López, hactenus Episcopum Linarinum, quem deputavit Auxi
liarem E.mi P. D. Iosephi S. R. E. Cardinalis Salazar López, Archie
piscopi Guadalaiarensis.
die 22 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Nobensi Rev. D.
Eduardum Koaik, Vicarium episcopalem in archidioecesi S. Sebastiani
Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Eugenii
Cardinalis de Araújo Sales, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis
Ianuarii.
die 3 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Illicitanae R. D.
I
PROVISIO ECCLESIARUM
604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Iosephum Freiré de Oliveira Neto, e dioecesi Mossorensi, quem depu
tavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gentilis Diniz Barreto, Episcopi Mos-
sorensis.
die IS Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thinisensi in
Numidia R. D. Marium Revollo Bravo, vicarium episcopalem in ar
chidioecesi Bogotensi, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Hanni-
balis S. R. E. Cardinalis Muñoz Duque, Archiepiscopi Bogotensis.
I I
IOANNOPOLITANAE A LACUBUS
DECRETUM
De mutatione nominis curialis dioeceseos
Constitutione Apostolica « Qui omnium christifidelium », diei 25
martii 1972, dioecesis « Ioannopolitana a Lacubus » erecta fuit, cuius
princeps civitas ubi cathedra Episcopi surgit commune loci sermone
((San Juan de los Lagos» vel simpliciter «San Juan» appellatur.
Quapropter Exc.mus P. D. Franciscus Xaverius Ñuño Guerrero, Ar
chiepiscopus-Episcopus Ioannopolitanus a Lacubus, ab Apostolica Sede
expostulavit ut in nomine de Curia claris verbis Sanctus Ioannes de
clararetur.
His precibus libenter annuens Sacra Congregatio pro Episcopis,
vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina
Providentia Pp. VI tributarum, praesenti decreto statuit ut Ioanno
politana a Lacubus dioecesis posthac « Sancti Ioannis a Lacubus » no
minetur, idque novum sit nomen de Curia.
Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac
si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Contrariis quibusvis minime obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis,
die 25 mensis Septembris anno 1973.
SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus
L. © S.
© Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis
Sacra Congregatio pro Episcopis 605
I I I
COLIMENSIS - GUSMANOPOLITANAE
DECRETUM
De finium mutatione
Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Exc.mi PP.
DD. Rogelius Sánchez González, Episcopus Colimensis, et Leonardus
Viera Contreras, Episcopus Gusmanopolitanus, audita Conferentia
Episcopali Mexicana, unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostu
laverant ut ecclesiastici fines circumscriptionum sibi concreditarum
aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur.
Sacra Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.mi
P. D. Marii Pii Gaspari, Archiepiscopi titularis Numidensis, in Re
publica Mexicana Delegati Apostolici, rata petitam immutationem
aeternae animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi
a Summo Pontifice Paulo, Divina Providentia Pp. V I , tributarum,
oblatis precibus annuendum censuit.
Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse haben
tium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto a dioecesi
Colimensi distrahit integrum territorium paroeciae vulgo Santa María
del Oro nuncupatae, intra fines civilis municipii cui nomen Manuel
M. Diéguez exstans, illudque dioecesi Gusmanopolitanae adnectit.
Quamobrem documenta et acta memorati territorii clericos, fideles
et bona temporalia respicientia a Curiae Colimensis tabulario ad
Curiae Gusmanopolitanae archivum, quam primum, transmittantur.
Ad clerum quod attinet, simul ac praesens Decretum ad effectum
deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi adscripti censeantur in
cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut oificium detinent; ceteri
autem sacerdotes, clerici seminariique tirones dioecesi illi incardinati
maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habent domi
cilium.
Ad haec perficienda Sacra Congregatio pro Episcopis praefatum
Exc.mum P. D. Marium Pium Gaspari deputat, necessarias et oppor
tunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de
quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,
606 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
onere imposito ad eandem Sacram Congregationem, cum primum fas
erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.
Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac
si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Episcopis,
die 5 mensis Novembris anno 1973.
SEBASTIANUS Card. BAGGIO, Praefectus
L. © S.
© Ernestus Civardi, Archiep. tit. Serdicen., a Secretis
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O G E N T I U M E V A N G E L I Z A T I O N E
S E U D E P R O P A G A N D A F I D E
i PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Gentium Evangeliza
tione seu de Propaganda Fide, singulas quae sequuntur Ecclesias de
novo ÍPastore dignatus est providere, nimirum :
die 17 Maii 1973. — Cathedrali Ecclesiae Palayamkottaiensi, no
viter erectae dioecesi, praefecit R. D. Savarinathen Iruthayaraj, dioe
ceseos Ootacamundensis Vicarium Capitularem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Lamzellensi R. D. Ioannem Mariam
Compaorè, sacerdotem indigenam, Vicarium Generalem archidioece
seos Uagaduguensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Pauli
S. R. E. Cardinalis Zoungrana, Archiepiscopi Uagaduguensis.
die 5 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Nunensi R. D. P. Zephyrinum
Toè, e clero saeculari autochthone, eiusdem dioecesis Vicarium Ge
neralem.
— Cathedrali Ecclesiae Gibraltariensi R. D. P. Eduardum Rapallo
Vicarium Capitularem Gibraltariensis dioecesis.
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 607
— Cathedrali Ecclesiae Isseleukuanae, noviter erectae dioecesi, R. D. Antonium Gbuji, e clero saeculari Urbis Beninensis dioecesis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Molicunzensi R. P. Thomam Romero Gross, ex Ordine Fratrum Praedicatorum, eorumque in Republica Aequatoriana Superiorem Provincialem, quem deputavit Vicarium Apostolicum Canelosensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tubusuptitanae R. D. Armandum Trindade, sacerdotem archidioecesis Karachiensis, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Felicissimi A. Raeymaeckers, Episcopi La-horensis.
die 9 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Machakosensi R, D. Urbanum
Kioko, curionem in Machakosensi civitate.
die 7 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Ugiungpandanganae
R. D. Theodorum Lumanauw, dioecesis Ketapangensis sacerdotem,
adiutorem Conferentiae Episcopalis Indonesianae secretariatus.
— Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae Cluentensi, R. D.
Vincentium Farano, e clero saeculari Tranensi, Antistitem Urbanum,
quem deputavit Pro Nuntium in Republica Indonesiana.
— Cathedrali Ecclesiae Gulielmopolitanae R. D. Gulielmum Mi
chaelem Ellis, e clero dioecesano, curionem Sanctae Mariae Dominae
Nostrae paroeciae in oppido vulgo Coromoto nuncupato.
die 17 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Kasamaënsi Exc.
P. D. Eliam Mutale, hactenus Episcopum Mansaënsem.
— Cathedrali Ecclesiae Bururiensi R. D. Bernardum Bududira,
e clero eiusdem dioeceseos necnon et Vicarium Generalem.
— Cathedrali Ecclesiae Minnaënsi, noviter evectae dioecesi, R. D.
Christophorum Abba, sacerdotem archidioecesis Kadunaènsis, direc
torem spiritus seminarii minoris.
— Cathedrali Ecclesiae Krishnagarensi, R. P. Matthaeum Baroi,
indigenam sacerdotem, Sancti Francisci Salesii Societatis sodalem,
eiusdem dioeceseos Administratorem Apostolicum.
— Cathedrali Ecclesiae Mangociensi, nuper evectae dioecesi, R. P.
Alexandrum Assolari, Societatis Mariae Montfortanae, hucusque Prae
tectum Apostolicum Arcis Iohnstonensis.
die 19 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tanaramusensi
Exc. P. D. Ioannem A. Choi, hactenus Episcopum Pusanensem.
die 25 Octobris. — Metropolitanae Ecclesiae Kvangiuensi Exc. P. D.
Victorinum Kong-Hi Youn, hactenus Episcopum Suvonensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ardcarnensi R. D. Eduardum Be-
608 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale
dam Clancy, e clero archidioecesis Sydneyensis, professorem Sacrae Scripturae in seminario maiori de Manly, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis Freeman, Archiepiscopi Sydneyensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Congensi R. D. Davidem Cremin, e clero archidioecesis Sydneyensis, patrimonii Basilicae Metropolitanae curatorem, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis Freeman, Archiepiscopi Sydneyensis.
I I
NOMINATIONES
Decretis ut infra datis, Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit :
die 25 Maii 1913. — R. P. Lambertum van den Boorn, Societatis Mariae Montfortanae sodalem, Administratorem Apostolicum « sede
vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Sintangensis.
die 14 Septembris. — R. P. Electorem Jaramillo Duque, socium S. Francisci Salesii Societatis, Praefectum Apostolicum Ariariensis
Apostolicae Praefecturae.
die 17 Septembris. — R. P. Edmundum Iosephum Fitzgibbon, e societate Sancti Patricii pro Missionibus ad Exteros, Administrato
rem Apostolicum « sede vacante » dioeceseos Portus Harcurlensis.
die 18 Octobris. — Exc. P. D. Gilbertum Ramanantoanina, Archiepiscopum Fianarantsoaënsem, Administratorem Apostolicum <x sede
vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Mananiarensis.
I I I
N Y E R I E N S I S - MELITENSIS
DECRETUM
De finium mutatione
Cum ad bonum animarum provehendum expostulatum sit ut ea pars
districtus civilis, vulgo « Isiolo », usque adhuc ad dioecesim Nyerien-
sem pertinens, a memorata dioecesi abstrahatur et dioecesi Meruensi
uniatur, Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, accepto
favorabili voto Exc.mi ac Rev.mi Domini Petri Aloisii Sartorelli, Ar
chiepiscopi titulo Castellani atque Apostolici in Kenya Pro-Nuntii,
Sacra Congregatio pro Gentium Evangelizatione 609
itemque consensu Exc.morum Ordinariorum, quorum interest, prae
oculis habito, putans huiusmodi immutationem in bonum animarum
cessuram esse, vigore specialium facultatum sibi a SS.mo Domino
Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus
obsecundare censuit.
Qua de re haec Sacra Congregatio statuit ut territorium supra
memoratum a dioecesi Nyeriensi separetur atque dioecesi Meruensi
adscribatur, praesensque ad rem Decretum confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 22 mensis Septembris,
a. D. 1973. AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus
* D. S. Lourdusamy, a Secretis
I V
ARCIS L A M Y - NDJAMENANA
DECRETUM
De mutatione nominis
Cum Exc.mus ac Rev.mus Dominus Paulus Dalmais, Archiepisco
pus Arcis Lamy, proposuisset ut praesens denominatio suae archidioe
cesis ita permutaretur ut deinde Ndjamenana nuncuparetur, iuxta
novum nomen civitatis vulgo N'Djaména ubi sedes archiepiscopalis
exstat, Sacra haec Congregatio pro Gentium Evangelizatione seu de
Propaganda Fide, re mature perpensa auditoque favorabili voto Exc.mi
ac Rev.mi Domini Marii Tagliaferri, Archiepiscopi titulo Formiani
et Apostolici in Ciad Delegati, optatis praelaudati Ordinarii inhae-
rendum esse censuit.
Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a SS.mo
Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI concessarum, supra-
memoratam propositionem adprobavit ac praesens ad rem Decretum
confici iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Gentium
Evangelizatione seu de Propaganda Fide, die 15 mensis Octobris a.
D. 1973. AGNELLUS Card. Rossi, Praefectus
€B D. S. Lourdusamy, a Secretis
39 - A. A. S.
610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
S A C R A C O N G R E G A T I O P R O C U L T U D I V I N O
DECRETUM
Ritus qui inscribuntur « De sacra communione et de cultu mysterii eucha
ristici extra Missam » vulgantur editione quae typica declaratur.
Eucharistiae sacramentum, tamquam spiritalem fidelium alimoniam et aeternae vitae pignus, Christus Ecclesiae, dilectae sponsae suae, concredidit, quod ipsa cum fide et caritate iugiter accipit.
Celebratio Eucharistiae in Missae sacrificio vere est origo et finis cultus, qui eidem extra Missam exhibetur. Sacrae vero species post Missam propterea praecipue asservantur, ut fideles, qui Missae interesse non possunt, praesertim infirmi et aetate provecti, per communionem sacramentalem Christo eiusque sacrificio, quod in Missa immolatur, uniantur.
Conservatio sacrarum specierum, quae ob communionis susceptionem fieri consuevit, induxit morem hoc sacramentum adorandi eique cultum latriae, qui Deo debetur, tribuendi. Qui quidem adorationis cultus valida firmaque ratione nititur. Quin immo quaedam eius formae publicae et communitariae ab ipsa Ecclesia sunt institutae.
Ritu igitur Missae instaurato et, per Instructionem Eucharisticum mysterium, die 25 mensis maii anno 1967 editam, normis propositis « de practica ordinatione cultus huic sacramento etiam post Missam debiti deque eiusdem compositione cum recta ordinatione sacrificii Missae ad mentem praescriptionum Concilii Vaticani II et aliorum hac de re Apostolicae Sedis documentorum Sacra Congregatio pro Cultu Divino ritus, qui inscribuntur De sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam, recognovit.
Qui quidem, a Paulo Pp. VI approbati, nunc vulgantur hac editione, quae typica declaratur, ut loco rituum in Rituali Romano nunc exstantium assumantur et statim adhiberi possint lingua Latina, lingua autem vernacula a die, quem Conferentiae Episcopales pro sua dicione statuerint, postquam interpretationem popularem confecerint confirmationemque ab Apostolica Sede obtinuerint.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ex aedibus Sacrae Congregationis pro Cultu Divino, die 21 Iunii
1973, in sollemnitate Corporis et Sanguinis Christi.
ARTURUS Card. TABERA, Praefectus
© H. Bugnini, Archiep. tit. Diocletianen., a Secretis
1 S. Congr. Rituum, Instr. Eucharisticum mysterium, n. 3g: A.A.S. 59 (1967), p. 543.
1
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 611
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O CAUSIS S A N C T O R U M
BURDIGALEN, SEU VICTORIEN.
Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Guilelmi Iosephi Chaminade,
fundatoris Societatis Mariae (Marianistarum) et Instituti Filiarum Mariae
Immaculatae.
SUPER DUBIO
An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
B. Mariae Virginis in oeconomia gratiae maternitas (( indesinenter perdurat, inde a consensu quem in Annuntiatione fideliter praebuit, quemque sub cruce incunctanter sustinuit, usque ad perpetuam omnium electorum consummationem. In caelis enim assumpta salutiferum hoc munus non deposuit, sed multiplici intercessione sua pergit in aeternae salutis donis nobis conciliandis. Materna sua caritate de fratribus Filii sui adhuc peregrinantibus in periculis et angustiis versantibus curat donec ad felicem patriam perducantur » (Const. Lumen Gentium, n. 62).
Suavis huius doctrinae, quam labentibus saeculis Ecclesia incunctanter exposuit, Concilium autem Vaticanum II apertius declaravit, adsertor egregius, inter alios, fuit Servus Dei Guilelmus Iosephus Chaminade, Societatis Mariae, seu Marianistarum, necnon Instituti Filiarum Mariae Immaculatae fundator, eximiis virtutibus operibusque pro Dei gloria in animarum salutem exantlatis merito clarus.
Natus in oppido Périgueux in Gallia die 8 Aprilis anno 1761, parentibus piissimis qui tredecim genuerant filios, atque Guilelmus ad baptismi fontem appellatus, Iosephi nomen in sacramento Confirmationis ob enixam in beatissimum Virginis Mariae Sponsum devotionem sibi addidit. Humaniorum studiorum viam adulescens ingressus, prima sentire coepit sacrae vocationis germina, ita quidem ut, quintum decimum annum vix agens, privatis religionis votis sese Deo dicaverit, et brevi post consociationi a sancto Carolo nuncupatae nomen dederit, in qua per tria ferme lustra variis caritatis operibus se impendit.
Magistri primum ac procuratoris munere in seminario Burdiga-lensi functus, ad presbyteratus ordinem circa a. 1785 promotus est.
612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Mox, exorta in Gallia rerum publicarum perturbatione, civilem, quae dicebatur, cleri constitutionem, aliquot etiam in hunc finem vulgatis opusculis, aperte refutavit, atque impium iusiurandum clericis impositum forti animo detrectans, hic illic inter aerumnas ac difficultates fere innumeras in ipsoque interdum vitae discrimine, ad annum usque 1795 versari cogitur. Mox nova, post brevem intermissio-nem, exsurgente cleri insectatione, Caesaraugustana Hispaniae urbem, se recepit, ibique haud paucos sacrorum alumnos e Gallia pariter exsules ope ac consilio fovit, atque caelesti illustratione, prout ipse narrat, ad aram B. Mariae Virginis « a Columna » recreatus fuit.
In patriam a. 1800 reversus, atque missionarius apostolicus renuntiatus, Bazensem dioecesim, vicaria potestate, ad biennium sapienter administravit. Interim Famulae Dei Mariae Teresiae de Lamourous in condenda Congregatione Sororum a Misericordia eiusque apparandis Statutis adiutricem praestitit operam.
Haud ita post, apostolica incepta alacri persequens animo, Maria-nam consociationem excitavit, quae scilicet esset veluti « militia sancta nomine Mariae progrediens ad inferni potestates debellandas, sub eiusdem Immaculatae Virginis, cui datum est serpentis caput conterere, ductu et patrocinio ». In eius nempe consociationis sinu actuosam prae primis laicorum participationem in variis apostolatus operibus, cum facultate etiam privatis sese votis Deo obstringendi, efficaciter exsti-mulavit, Institutorum saecularium veluti praecursor, quae hodie in Ecclesia efflorescunt, merito habitus. Praeterea ex praefata Mariana consociatione, aliquot coadiuvantibus sociis, religiosam veri nominis familiam a. 1817 sibi adscivit, quae Societas Mariae nuncupatur, ex clericis laicisque pariter coalescens, cui et aptissima in apostolicum finem Statuta providit, a Sede Apostolica deinde probata, cum alterum pro feminis religiosum Institutum, quod Filiarum Mariae Immaculatae dicitur, a. 1816 item condidisset.
Sic strenuus Christi athleta, Deiparae Immaculatae ope suffultus, varii generis excitatis sodaliciis, multorum ex diversis hominum ordinibus vires atque opera consociavit, quae ad tuendam et amplifican-dam Ecclesiam simulque civilem societatem in Christo restaurandam valide alacriterque conferrent, catechetica praesertim populi instructione, iuvenum ad bonas disciplinas informatione, pauperum adiumento, infirmorumque cura, christianorum opificum tutela ac patrocinio, optimorum item librorum editione ac diffusione. Sane longae-vum vitae cursum actuosissime in haec impendens, numquam Servus Dei sibi quievit, nulli pepercit labori, quo graviora rei christianae illata damna pro viribus repararet, devios in salutis semitam revocaret, obfuscatas erroribus mentes sanae doctrinae principiis imbue-ret, id unice animo contendens ut Christi Ecclesia veluti signum in salutem gentium clariore in dies luce coruscare!.
Inter haec Vir Dei, christianae perfectionis viam alacri percur-
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 613
rens pede, praeclaris animum exornavit virtutibus, quas omnes admirati sunt et admirantur. Intrepida eius fides in primis refulsit cum, saeviente in Gallia religiosa persecutione, inter pericula sane innumera atque acerbas exsilii aerumnas, inconcussam servavit Christo et Ecclesiae fidelitatem, ac deinde profligandis erroribus vel abusibus exstirpandis strenuam et constantem impendit operam. Flagrans quoque fuit eius zelus pro Dei gloria, quo, apostolicam traducens vitam, Ecclesiae servitio proximorumque utilitati per sexaginta annos et ultra in dioecesibus Petrocoricensi ac Burdigalensi totum se devovit, varias idoneasque apostolatus formas tempestive invexit ac promovit, sanam doctrinam sinceramque pietatem inter christianum populum alere atque fovere numquam destitit. Fervens item Servi Dei pietas ; assiduo praesertim Eucharistici mysterii cultu, necnon filiali erga Immaculatam Virginem devotione singulariter enituit, quam et validis-simum praesidium in assequendum perfectionis apicem habuit, et peculiarem alumnis suis veluti tesseram reliquit.
Invicta vero animi fortitudo tum potissimum innotuit cum, senec-tae iam attingens limen aetatis, inaudito probationis experimento, Deo sic disponente, subiectus fuit. Nam ingravescentibus naturae incommodis, spiritus quoque angores et deceptiones, ob quorumdam etiam sodalium diffidentiam ac simultatem, acerbaeque omnis generis accessere tribulationes, quae Dei Servum velut aurum in cubano exquisite probarent. Tot vero tantisque aerumnis pressus, sibique soli fere relictus, at bonae conscientiae testimonio necnon inconcussa in Deum fiducia suffultus, admiranda edidit patientiae, tolerantiae, magnanimitatis atque humilitatis documenta.
Tandem viribus non animo fractus, in fraterna suorum reconciliata societate, Burdigalae die 22 Ianuarii a. 1850, fere nonagenarius, pie quievit in Domino.
Sanctitatis fama Servi Dei, qua vivens fruebatur, magis post eius obitum increvit, adeo ut, cum Actoribus demum licuit, canonicae inquisitiones apud Curias ecclesiasticas Burdigalensem in Gallia et Victo-riensem in Hispania anno 1909 inchoatae fuerint atque anno 1912 absolutae ; rogatoriales quoque processus instructi sunt in Curiis Auxitana et Parisiensi; qui processus omnes absoluti Romam sunt transmissi. Cum ex scriptorum Servi Dei capite nihil inventum sit quominus ad ulteriora procedi posset, Causa ipsa introducta est, probante Benedicto Papa XV, die 8 mensis Maii anno 1918. Hinc apostolici processus super virtutibus in specie adornati sunt annis 1920-1923 in Curia archiepiscopali Burdigalensi.
Omnium processuum agnita iuridica vi per decretum S. Rituum Congregationis die 22 Iunii a. 1926 datum, quaestio apud eandem Sacram Congregationem agitari coepta est super virtutibus theologalibus et cardinalibus eiusdem Famuli Dei, et quidem primum, die 21 Iulii a. 1931, in Coetu antepraeparatorio, quem dicebant; deinde
614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
in Coetu praeparatorio diei 14 Maii a. 1935, et iterum praeparatorio diei 24 Novembris a. 1936, in quo, ut ad ulteriora procederetur, expe-titum fuit ut Causae acta comparentur et Votum historicum-theolo-gicum ex officio concinnaretur. Cui condicioni satis est factum ampla Inquisitione Historica ex officio concinnata ab huius Sacrae Congregationis Officio Historico-Hagiographico anno 1970 publici iuris facta.
Hinc disceptatio super virtutibus Servi Dei resumpta est die 6 mensis Februarii anni huius 1973 in Congressu Peculiari, quem subsecuta est Congregatio Plenaria Patrum Cardinalium die 5 Iunii mensis eodem anno celebrata, Rev.mo Cardinali Aloisio Traglia, Causae Ponente seu Relatore, et omnes affirmative responderunt, videlicet Servum Dei christianas virtutes in gradu heroico exercuisse.
Summus autem Pontifex Paulus V I , cui praedicta omnia die 23 Augusti a. 1973 per subscriptum Cardinalem relata sunt, sententiam Patrum Cardinalium ratam habens, iussit ut decretum super virtutibus heroicis Servi Dei conficeretur.
Quod cum factum esset, idem Summus Pontifex hoc die ad Vaticanas Aedes Reverendissimos Cardinales arcessivit infrascriptum Praefectum et Aloisium Traglia, Causae Relatorem, meque insimul subscriptum a Secretis, aliosque vocari solitos, atque iis adstantibus sollemniter edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Fortitudine et Temperantia, earumque adnexis, Servi Dei Gulielmi Iosephi Chaminade, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in Acta Sacrae Congregationis pro Causis Sanctorum referri mandavit.
Datum Romae, die 18 Octobris a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus
L. © S.
© Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
Baerà Paenitentiaria Apostolica 615
ACTA TRIBUNALIUM
S A C R A P A E N I T E N T I A R I A A P O S T O L I C A
DECRETUM
Statuitur opus requisitum ad lucrandum « Donum indulgentiae » in variis
ecclesiis localibus Anni Sacri occasione.
E.mus Cardinalis Praeses Consilii Primarii Anno Sacro celebrando, ab hac Sacra Paenitentiaria Apostolica postulavit, ut statueretur opus requisitum ad lucrandum « donum Indulgentiae )), quod Beatissimus Pater pollicitus est ad spiritum confirmandum reconciliationis et renovationis, quae huius Anni Sacri sunt propriae.
Sacra Paenitentiaria, de mandato Summi Pontificis, haec concedit, ut nempe a die Dominica prima Adventus huius anni usque ad diem, quo Annus Sacer hic Romae sollemniter inaugurabitur, christifideles variarum Ecclesiarum localium lucrari possint :
1) Indulgentiam Plenariam, temporibus a Conferentiis Episcopalibus statuendis, si sacram peregrinationem susceperint ad cathedrale templum, vel ad alias sacras aedes a loci Ordinario designatas, in quibus sollemnis celebratio communitaria habeatur ;
2) Indulgentiam Plenariam, item temporibus a Conferentiis Episcopalibus statuendis, si in coetus congregati (v. gr. familiares, scholarum alumni, iisdem artibus vel muneribus addicti, piarum consociationum sodales) templum cathedrale, vel alias sacras aedes a loci Ordinario designatas, visitaverint ibique animo piis considerationibus intento constiterint per congruum temporis spatium, concludendum recitatione vel cantu Orationis Dominicae et Symboli Apostolorum, et invocatione Beatissimae Virginis Mariae ;
3) Indulgentiam Plenariam, si, morbo vel alia gravi causa impediti, spiritualiter piae peregrinationi se adiunxerint, preces suas suosque dolores Deo offerentes.
Quod autem attinet ad Romanam Dioecesim, quam sane addecet hac in re exemplo et incitamento esse ceteris communitatibus ecclesialibus, eadem Sacra Paenitentiaria decernit ut tempora ac modi lucrandi praedictam Indulgentiam Plenariam ab E.mo Cardinali Vicario in Urbe Generali statuantur.
Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Sacra Paenitentiaria Apostolica, die 24 mensis
Septembris 1973.
IOSEPHUS Card. PAUPINI, Paenitentiarius Maior
Ioannes Sessolo, Regens
616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA SECRETARIATUUM
S E C R E T A R I A T U S
A D C H R I S T I A N O R U M U N I T A T E M F O V E N D A M
COMMUNICATIO
Quoad interpretationem Instructionis de peculiaribus casibus admittendi
alios Christianos ad communionem eucharisticam in Ecclesia Catholica,
die 1 mensis Iunii 1972 editae.
Nota su alcune interpretazioni della (( Istruzione sui casi particolari
di ammissione di altri cristiani alla comunione eucaristica nella Chiesa
Cattolica » .
1) Dopo la pubblicazione della « Istruzione sui casi particolari di
ammissione di altri cristiani alla comunione eucaristica nella Chiesa
Cattolica )) del Io giugno 1972, sono state date varie interpretazioni, di
cui alcune si scostano dal dettato e dallo spirito del documento. Per
evitare che simili interpretazioni inesatte e le loro conseguenze si pro
paghino, crediamo di rendere utile servizio richiamando alla memoria
alcuni elementi.
2) Con quella Istruzione, di carattere pastorale, il Segretariato
per l'unione dei cristiani in nessun modo ha inteso mutare le norme
stabilite dal decreto conciliare sull'Ecumenismo e precisate nel Diret
torio Ecumenico. Si è voluto spiegare che la disciplina vigente emana
dalle esigenze della fede e perciò mantiene tutto il suo vigore.
3) I principi fondamentali dell'Istruzione sono :
a) Vi è un legame indissolubile fra il mistero della Chiesa e il
mistero dell'Eucaristia, o tra la comunione ecclesiale e la comunione
eucaristica; per se stessa la celebrazione dell'Eucaristia significa la
pienezza della professione della fede e della comunione ecclesiale.1
b) L'Eucaristia per i battezzati è un nutrimento spirituale il quale
fa sì che essi vivano della vita stessa di Cristo, vengano incorporati
1 Cfr. Instructio, n. 2, a, b, c.
Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam 617
più profondamente in lui e partecipino più intensamente a tutta l'eco
nomia del suo mistero.2
4) All'interno della piena comunione di fede, la comunione euca
ristica è l'espressione di questa comunione e quindi dell'unità dei fedeli
e, nello stesso tempo, il mezzo che mantiene e rinforza questa unità.
Invece praticata in comune da persone che non sono in piena co
munione ecclesiale tra loro, la comunione eucaristica non può essere
l'espressione della piena unità che l'Eucaristia per natura sua significa
e che in tal caso non esiste ; perciò tale pratica della comunione non
può considerarsi un mezzo da usare per condurre alla piena comunione
ecclesiale.
5) Tuttavia tanto il Direttorio Ecumenico quanto l'Istruzione sulla
base di ciò che era già stato detto dal Decreto conciliare sull'Ecume
nismo ammettono la possibilità di eccezioni in quanto l'Eucaristia è
un nutrimento spirituale necessario per la vita cristiana.
6) All'Ordinario del''luogo spetta di esaminare questi casi di ecce
zione e prendere le decisioni concrete. L'Istruzione3 ricorda che il
Direttorio Ecumenico4 conferisce facoltà all'autorità episcopale per
stabilire se si verificano o meno le condizioni richieste per determinare
questi rari casi.
Questa facoltà di esame e decisione dell'autorità episcopale è rego
lata dal criterio stabilito dal Direttorio Ecumenico 5 e precisato dal
l'Istruzione.6 Secondo questa Istruzione, (( l'ammissione alla comunione
eucaristica cattolica riguarda in casi particolari soltanto quei cristiani
che manifestano una fede conforme a quella della Chiesa circa questo
Sacramento e sentono un vero bisogno spirituale del nutrimento euca
ristico, ma che non possono fare ricorso al ministro della propria
comunione ecclesiale per un periodo prolungato di tempo e quindi spon
taneamente domandano questo sacramento, vi sono convenientemente
preparati, ed hanno una condotta degna di un cristiano».7
Questo criterio va osservato nella totalità delle condizioni richieste.
2 Cfr. Instructio, n. 3. 3 N. 6. 4 N. 55. 5 N. 55. 6 N. 4 b. 7 N. 4 b.
618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Non è quindi lecito ignorare nessuna di esse nel contesto di un esame
oggettivo e pastoralmente responsabile.
È anche da notare che l'Istruzione parla di casi particolari che
vanno perciò esaminati singolarmente. Non si può quindi emanare una
norma generale che faccia del caso eccezionale una categoria, né legi
ferare sulla epikeia facendo di questa una norma generale.
I vescovi possono tuttavia determinare per le varie rispettive situa
zioni le esigenze in cui si applichino le eccezioni, cioè i casi partico
lari, e determinare il modo per verificare se tutte le condizioni richie
ste sono realizzate in un caso particolare. Quando si tratta di casi
particolari che si ripresentano con maggiore frequenza in una deter
minata regione, secondo un modello che si ripete, le Conferenze epi
scopali possono emanare delle norme per assicurare che in ogni caso
particolare si verifichino tutte le condizioni. Normalmente, però, spet
terà all'Ordinario del luogo giudicare tali casi.
7) Perché altri cristiani possano essere ammessi all'Eucaristia nella
Chiesa cattolica, l'Istruzione esige che essi manifestino una fede con
forme a quella della Chiesa cattolica circa questo sacramento. Questa
fede non si limita soltanto all'affermazione della « presenza reale »
nell'Eucaristia, ma implica la dottrina circa l'Eucaristia come insegna
la Chiesa cattolica.
8) È da notare che l'Istruzione richiama8 alla memoria il fatto
che il Direttorio Ecumenico 9 prevede per gli Orientali non in piena
comunione con la Chiesa cattolica norme distinte da quelle che riguar
dano gli altri cristiani.10 Per esempio :
a) agli Orientali in quanto appartenenti a comunità la cui fede
nell'Eucaristia è conforme a quella della Chiesa cattolica, in occasione
della loro ammissione all'Eucaristia, non sarà domandata una dichia
razione personale di fede in questo sacramento : questa fede, in un
ortodosso, si suppone ;
o) avendo le Chiese ortodosse veri sacramenti e soprattutto, in
virtù della successione apostolica, il sacerdozio e l'Eucaristia, nelle
concessioni di comunicare nei sacramenti si avverte di tener conto della
legittima reciprocità ; 1 1
5 N. 5. » Nn. 39-54. 10 Nn. 55-63. I I N. 43.
Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam 619
G) infine la giusta causa per consigliare la comunicazione nei
sacramenti è ben più estensiva.12
9) La questione della reciprocità si pone unicamente nel contesto
di quelle Chiese che hanno conservato la sostanza dell'Eucaristia, il
sacramento dell'Ordine e la successione apostolica. Di conseguenza il
fedele cattolico non può chiedere l'Eucaristia « se non a un ministro
che abbia validamente ricevuto il sacramento dell'Ordine » . 1 3
10) Il desiderio della partecipazione comune all'Eucaristia esprime
in fondo il desiderio stesso della perfetta unità ecclesiale di tutti i cri
stiani così come Cristo l'ha voluta.
11 dialogo interconfessionale sulla teologia dell'Eucaristia (come
sacramento e sacrificio), sulla teologia del ministero e della Chiesa
prosegue, nell'ambito del movimento ecumenico, il suo cammino, ap
poggiandosi alle promesse e la preghiera del Signore, nella luce della
fede, stimolato ed animato dalla carità, diffusa nei nostri cuori per
mezzo dello Spirito Santo, che ci fu dato. Noi esprimiamo la speranza
che il movimento ecumenico ci conduca ad una comune professione di
fede fra cristiani e ci permetta così di poter celebrare nell'unità eccle
siale l'Eucaristia adempiendo le parole : <( Perché c'è un solo pane,
un solo corpo siamo noi)). 1 4
Questa nota è stata approvata dal Santo Padre, il quale ne ha
autorizzato la pubblicazione.
IT Ottobre 1973.
Card. GIOVANNI WILLEBRANDS, Presidente
Charles Moeller, Segretario 1 2 N. 44. 13 Direttorio Ecumenico, n. 55. 14 1 Cor. 10, 17.
620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
A C T A C O M M I S S I O N U M
PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II
INTERPRETANDIS
Responsa ad proposita dubia
Patres Pontificiae Commissionis Decretis Concilii Vaticani II in
terpretandis, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, re
spondendum esse censuerunt ut infra :
(De appellationibus in causis matrimonialibus)
D. - 1) Utrum ad normam n. V I I I § 3 Litterarum Apostolicarum
Causas Matrimoniales diei 28 martii 1971 Tribunal secundae instan
tiae per decretum decisionem primi gradus nullitatem matrimonii de
clarantem ratam habere possit, si tum vinculi defensor, tum pars,
quae pro matrimonii validitate stat, appellationem interponunt.
R. - Affirmative.
2) Utrum Tribunal tertii gradus causam per decretum definire
possit, si instantia primi gradus matrimonii nullitatem declaraverit,
alterius vero gradus instantia contra matrimonii nullitatem, ex eodem
capite, sententiam dederit.
R. - Negative.
Ss.mus Dominus Noster Paulus Pp. VI in Audientia die 31 octobris 1973 infrascripto impertita supradictas decisiones ratas habuit, adprobavit et publicari iussit.
PERICLES Card. FELICI, Praeses
Diarium Romanae Curiae 621
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Sabato 20 Ottobre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor P A U L TREMBLAY, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Canada.
Giovedì 8 Novembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor VIRCILE-OCTAVE TEVOE-
DJRE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Dahomey.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
8 novembre 1 9 7 3 . S. E. Mons. Gerada Emmanuele, Nunzio Apostolico in Guatemala e in El Salvador.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
16 ottobre 1 9 7 3 . S. E. Mons. Gagnon Edouard, già Vescovo di Saint Paul in Alberta, Presidente del Comitato per la Famiglia.
25 » » Il Rev.do P. Tucci Roberto, S.I., Direttore generale delegato della Radio Vaticana, t Consultore della Pontificia Commissione per le Comunicazioni Sociali.
3 novembre » Gli E.mi Signori Cardinali Pignedoli Sergio e Mozzoni Umberto, Membri della Sacra Congregazione per le Cause dei Santi.
»' » » S. E. Rev.ma il Signor Cardinale Philippe Paul, Membro della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico Orientale.
5 » » Il Rev.mo P. Stano Gaetano, O.F.M. Conv., Sotto-Promotore Generale della Fede presso la Sacra Congregazione per le Cause dei Santi.
» ». » S. E. Mons. Fox Langton, Vescovo di Mene via, Membro del Segretariato per l'Unione dei Cristiani.
622 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Prótonoiarìo Apostolico soprannumerario:
12 aprile 1973. Mons. Chojecki Antonio (Siedlce).
Prelati d'onore di Sua Santità:
12 aprile 1973. Mons. Barbasiewicz Edmondo (Siedlce).
8 giugno Mons. Rodríguez Alfredo B. (Manila).
23 luglio Mons. Thary Jean-Jacques (Paris). 14 settembre Mons. Gómez Hoyos Rafael (Bogotá).
» » » Mons. Encinozo Niño Gesù Maria (La Guaira).
» » Mons. Hubrich Teodoro (Magdeburgo).
» » Mons. Gsoedl Massimiliano (Regensburg). 22 Mons. Simoni Gastone (Fiesole).
Cappellani di Sua Santità:
5 aprile 1973. Mons. Fort Carlo (München und Freising).
» » Mons. Petralia Francesco (Piazza Armerina). 12 » Mons. Domanski Stanislao (Siedlce).
» Mons. Druzba Wenceslao (Siedlce).
» Mons. Narojek Bronislao (Siedlce).
» » Mons. Oziemblo Zdzislaum Casimiro (Siedlce). Mons. Siekierko Giovanni (Siedlce).
» » » Mons. Sledziewski Vladislao (Siedlce). 12 giugno Mons. Habbert Albrecht (Paderborn). 18 luglio » Mons. Chowaniec Ernest (Leopoli dei Latini).
» » » Mons. Kaczorowski Juliusz (Leopoli dei Latini).
» » » Mons. Bernardi Guerrino (Padova).
» Mons. Pizzolotto Francesco (Padova).
» » Mons. Maglia Carlo (Termoli). 21 Mons. Gajecki Walerian (Vilna). 23 » » Mons. Bingler Theodor (Freiburg im Breisgau).
» » Mons. Fauler Max (Freiburg im Breisgau).
CO
agosto » Mons. Grafi Otto (Freiburg im Breisgau).
» » Mons. Ohlhäuser Federico (Freiburg im Breisgau) 27 » Mons. Marchetto Agostino (Vicenza). 12 settembre » Mons. Calabro Raffaele (Otranto).
» » Mons. Franco Antonio (Télese). 14 Mons. Cherubini Noè (Gubbio).
» » Mons. Sciullo Antonio (Monte Cassino). Mons. Fochtner Ruperto (Regensburg).
» » » Mons. Possel Alfonso (Regensburg).
» Mons. Rauh Massimiliano (Regensburg). Mons. Di demente Nicola (Vasto).
» Mons. Provolo Dario (Vasto). 22 » Mons. Francini Vittorio (Fiesole). 25 » Mons. Moscardi Antonio (Ascoli Piceno).
» » Mons. Pascale Antonio (Teggiano).
Diarium Romanae Curiae 623
3 ottobre 1973. Mons. Peccheneda Vincenzo (Teggiano). 11 » » Mons. Calcagnini Vito (Montefeltro).
» » » Mons. Lizambri Venusto (Montefeltro). » » » Mons. Onofri Teodoro (Montefeltro). » » » Mons. Panzera Domenico (Reggio Calabria).
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha conferito :
La Commenda con Placca dell'Ordine Piano:
27 ottobre 1973. Al sig. Dell'Amore Giordano (Milano).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
23 settembre 1973. Al sig. De Wolff Metternich Franz (Limburg). 8 ottobre » Al sig. Sellioglu Turan (Turchia).
27 » » Al sig. Reggiori Ferdinando (Milano).
La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
22 settembre 1973. Al sig. Svidercoschi Felice Alberto (Roma).
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
18 settembre 1973. Al sig. Bouladoux Maurice (Pontoise) 8 ottobre » Al sig. Cerri Francesco (Marsi).
» » Al sig. Rampa Sergio (Marsi).
» » Al sig. Sambenedetto Luigi (Marsi).
» Al sig. Sansone Dante (Marsi). 27 » Al sig. Gutiérrez Giovanni (Milano).
» » Al sig. Terrosi Ferdinando (Milano).
» » Al sig. Torno Felice (Milano).
» » » Al sig. Zuccari Lorenzo (Milano).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
5 aprile 1973. 1.8 settembre » 19 » » 22 » »
8 ottobre »
Al sig. Kurza Antonio (München und Freising). Al sig. Grant Eoin (Dublin). Al sig. Laillet Marcel (Annecy). Al sig. Beuzon Pierre (Fréjus-Toulon). Al sig. Vigliotti Andrea (Roma).
La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:
5 aprile 1973. Al sig. Feneberg Ermanno (München und Freising). 11 settembre » Al sig. Bianco Ulrico (Italia). » » » Al sig. Santucci Ennio (Italia).
624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:
7 luglio 1973. Al sig. Moller-Christensen Pietro Guglielmo (Köbenhavn) 11 settembre » Al sig. Pantosti Giulio (Italia).
» » x- Al sig. Viale Giacomo (Italia). 18 » Al sig. Cantagallo Fiora vante (Penne-Pescara). 19 » » Al sig. Maffei Giovanni Leonardo (Napoli). 22 )) Al sig. Sulpizzi Ugo (Roma). 25 » Al sig. Di Nardo Aldo (Roma).
00
ottobre » Al sig. Turner Adrian G. L. (Gran Bretagna).
» » Al sig. Silvuni Sergio (Roma). 26 » Al sig. De Miranda Roberto (Brescia).
» Al sig. Peroni Paolo (Brescia).
» » » Al sig. Capriccioli Giuseppe (Roma).
» Al sig. Forti Giuseppe (Roma).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:
5 aprile 1973. Al sig. Krausen Edgard (München und Freising).
» » Al sig. Trigona Vincenzo (Piazza Armerina). 23 luglio » Al sig. Merkert Enrich (Freiburg im Breisgau). 11 settembre » Al sig. Gassirà Antonio (Italia).
Al sig. Nicchi Mario (Italia).
» Al sig. Santin Benedetto (Italia). 18 » Al sig. Anastasi Vittorio (Malta).
» Al sig. Gauci Amato Joe (Malta).
» Al sig. Lucini Luigi (Marseille). Al sig. Mantesso Zelindo (Marseille).
» )) » Al sig. Pinori Bruno (Marseille). 22 » Al sig. Walsh Michael (Salford). 25 » » Al sig. Messina Enzo (Roma). 8 ottobre » Al sig. Dreossi Giuseppe (Udine).
26 » Al sig. Clerici Carlo (Brescia).
» » Al sig. Lanni Claudio (Frascati).
NECROLOGIO
21 24 26 31 4 6
11 14 17 18
ottobre
novembre
1973. Mons. Ward James, Vescovo tit. di Sita. » Mons. Stella Costantino, già Arcivescovo di L'Aquila. » Mons. Borgatti José, Vescovo di Viedma. » Mons. Cassaigne Jean, Vescovo tit. di Gadara. » Mons. Doyle Francis John, Vescovo tit. di Árd Carna. » Mons. Alapatt George, già Vescovo di Trichur. » Mons. Gill Thomas Edward, Vescovo tit. di Lambesi. » Mons. Zarranz y Pueyo Juan Pedro, Vescovo di Plasencia. » Mons. Hostin Daniel, Vescovo di Lages. » E.mo Signor Cardinale McKeefry Thomas Peter, Arcive
scovo di Wellington.
An. et vol. LXV 30 Decembris 1973 N. 12
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana
ACTA PAULI PP. VI
LITTERAE APOSTOLICAE
I
Mutantur sedes Nuntiaturae Apostolicae Litoris Eburnei et Daho-
meianae.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Quantum prosperitatis tum civili
societati tum catholicae ipsi Ecclesiae inferant arctius inter Nationes
et Apostolicam Sedem coniuncta vincula, vel aptius dispositae Lega-
tionum Apostolicarum sedes et territoria, earum iurisdictioni subiecta,
perspicuum sane clarumque est omnibus. Quapropter, cum visum esset
efficacius aptiusque consulere Ecclesiae regimini atque incremento in
quibusdam Africae Occidentalis Nationibus, haec quae sequuntur apo
stolica potestate Nostra statuimus. Sedes Nuntiaturae Apostolicae in
Litore Eburneo, quae adhuc in urbe Senegaliensis Reipublicae capite,
quae est Dacaria, exstitit, Abidiani dehinc erit, in urbe nempe Lito
ris Eburnei principe; in quam etiam sedes Nuntiaturae Apostolicae
Dahomeianae, item in urbe Dacaria antea posita, transferatur. Cense
mus praeterea ut Pro-Nuntius Apostolicus in Rebuspublicis Litoris
Eburnei et Dahomeiana officio quoque fungatur Delegati Apostolici
in Rebuspublicis Togana et Guineana, quae deinceps a iurisdictione
separabuntur Delegationis Apostolicae olim in Africa Occidentali ap-
40 - A. A. S.
626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
pellatae. Ceterum hae Litterae Nostrae nunc et in posterum vim
habere decernimus, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis
Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri decimo.
IOANNES Card. V ILLOT, Secretarius Status
Loco £8 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 248145.
I I
In Africa Occidentali Nova Apostolica Delegatio constituitur « in Togo
et Guinea » cognominata, cui duae hae regiones subiciuntur.
PAULUS PP. V I
Ad perpetuam rei memoriam. — Qui benignissima Dei voluntate in
beati Petri locum successimus, verba sancta eidem Apostolo facta ex-
pendentes atque responsum ab illo Christi discípulo interroganti Ma
gistro redditum (cfr. Io. 21, 15-17), facere non possumus quin, ad
principis Apostolorum similitudinem, in pascendo populo christiano
curas Nostras et diligentiam, et labores omnes collocemus : quorum si
nulli parcamus, fore plane confidimus, ut, gratia Dei opitulante, laetae
messis manipulos in summi Numinis gloriam animorumque salutem
colligamus. Quam ob rem, reputantibus Nobis quam immutatae sint
in Africae Occidentalis regionibus condiciones Ecclesiae, bene fieri
visum est, si ibi loci in populorum commodum atque in fidei nostrae
incrementum novam Delegationem Apostolicam constitueremus. Quare,
audito venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali Sacrae Congre
gationis pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Prae
fecto, auctoritate Nostra Apostolica aliam Delegationem Apostolicam
in Africa Occidentali condimus, cui erit cognominatio « in Togo et
Guinea » a quaque pendent regiones vulgo Togo et Guinée appellatae,
hucusque ambitu Delegationis Apostolicae Africae Occidentalis con
tentae. Sedem autem eius in urbe vulgari vocabulo Abidjan distincta, cui
omnia iura facimus huiusmodi Sedium propria. Contrariis nihil
obstantibus.
Acta Pauli Pp. VI 627
Ceterum volumus, ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in po
sterum firmae sint, suosque effectus habeant.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xx i
mensis Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco £8 Sigilli
In Secret. Status tab., n. 246023.
III
E Delegatione Apostolica « Africae Occidentalis » nova constituitur De
legatio Apostolica « in Mali et Mauretania » cognominata.
PAULUS PP. V I
Ad perpetuam rei memoriam. — Ex quo divino consilio in vertice
sacerdotalis potestatis constituti sumus, patres multarum gentium
(cfr. Gen. 17, 5), id unum studium, ea una sollicitudo est Nobis, quo
modo nempe sancta Christi religio atque catholica fides, sine qua
(( nullus salvus esse potest )) (Simbol. Äthan.) magis atque magis
propagentur. Urget enim Christi iussum : « Euntes ergo in mundum
universum, praedicate Evangelium omni creaturae » (Marc. 16, 15) ;
item et aliae eius voces « Ego elegi vos et posui vos ut eatis et fructum
afferatis » (Io. 15, 16). Quam ob rem cum in Africa Occidentali post
conditam Delegationem Apostolicam « Africae Occidentalis » iam res
multum immutatae sint, ipsa rerum condicio poscere videtur, ut
aptiore modo circumscriptiones disponantur. Qua re, consilio petito a
venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali Sacrae Congregationis
pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide Praefecto,
Apostolica auctoritate Nostra ea lege res disponimus, ut Delegatio
Apostolica (( Africae Occidentalis » alio sumpto nomine « Delegatio
Apostolica in Mali et Mauretania » appelletur, cui nempe regiones
Mali et Mauretania addicantur ad Sacram Congregationem pro Gen
tium Evangelizatione pertinentes, cuiusque Sedes in urbe Dacaria
ponatur, in qua hactenus fuit.
628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Ceterum censemus ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in poste
rum vim habeant, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die xx i
mensis Maii, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco © Sigilli
In Secret. Status tab., n. 246022.
I V
Delegatio Apostolica in Africa Media et Occidentali deinceps « Dele
gatio Apostolica in Nigeria et Ghana » cognominabitur.
PAULUS PP. VI
Ad perpetuam rei memoriam. — Verba Christi sancta : « Euntes
ergo in mundum universum, praedicate Evangelium omni creaturae »
(Marc. 16, 15), quibus Apostolos suos iussit partam salutem omni
bus pronuntiare mortalibus, id sane poscunt et expetunt, ut qui divino
consilio tum fidelibus omnibus praesidemus, tum amplissimo succes
sorum Apostolorum coetui praesumus, ea illis auxilia atque subsidia
comparemus, quibus propagandae, augendae, confirmandae fidei nostrae
facultatem maiorem faciamus. Quae sane causa est, cur Ioannes XXIII ,
Pontifex Maximus atque proximus Decessor Noster, Delegationem
Apostolicam in Africa Media et Occidentali constituerit. Nunc autem,
cum immutatae ibi loci condiciones aliam postularent rerum dispo
sitionem, bene fieri visum est, si eiusdem Delegationis nomen, in
aliud, idque aptius, converteretur. Quae cum ita sint, consilio petito
a venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali Praefecto Sacrae Con
gregationis pro Gentium Evangelizatione seu De Propaganda Fide,
placet appellationem Delegationis Apostolicae in Africa Media et
Occidentali ita immutare, ut deinceps « Delegatio Apostolica in Ni
geria et Ghana )) cognominetnr, cui quas modo nominavimus duae
nationes addicantur, ad Sacram Congregationem pro Gentium Evan
gelizatione pertinentes, Sede insuper in eadem urbe Lagos collocata,
in qua adhuc fuit.
Acta Pauli Pp. VI 629
Ceterum, volumus, ut hae Litterae sive nunc sive in posterum effi
caces sint, contrariis nihil obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die x mensis
Octobris, anno MCMLXXII I , Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco © Sigilli
In Secret. Status tab., n. 24&024.
V
Templum Sanctis Martyribus Sisinio, Martyrio et Alexandro in loco
vulgari lingua « Sanzeno » cognominato, in archidioecesi Tridentina,
ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur.
PAULUS PP. V I
Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctorum memorias et reliquias,
maxime martyrum, esse honorandas atque venerandas, mater Sancto
rum Ecclesia tum Conciliorum monumentis tradidit, tum etiam coti
diana disciplina et usu docet. Nobilissimos enim hos filios egregiosque
Christi asseclas, qui ceteros omnes virtute, prudentia, constantia
antecesserint, non modo amicos Dei fuisse (cfr. Ps. 13S, 17) summa
eorum fides et religio demonstrat, verum etiam posse nos tantae inte
gritatis exemplo ad probitatem trahere et incitare, nemini profecto
non patet. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Alexander M. Got-
tardi, Archiepiscopus Tridentinus, suo suorumque fidelium omnisque
cleri nomine id a Nobis petierit, ut templum Sanctis Martyribus Sisi
nio, Martyrio atque Alexandro dicatum in loco « Sanzeno » situm, in
archidioecesi Tridentina, titulo Basilicae Minoris decoraretur, bene
fieri censuimus, si precibus admotis concederemus : est enim sacra
illa aedes antiquitate venerabilis, arte insignis, memoriis Sancto
rum praeclara, et, quod maius est, religione florens, cum illam fre
quentia populi agmina petant, pietatis augendae aut alendae gratia.
Qua re, iis probatis, quae Sacra Congregatio pro Cultu Divino fa
cienda esse duxerit, cui facultatem rei gerendae dedimus, Apostolica
Nostra potestate templum SS. Martyrum Sisinii, Martyrii et Ale-
630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
xandri, cuius mentionem fecimus, ad dignitatem Basilicae Minoris
evehimus, cum iuribus atque liturgicis concessionibus rite compe
tentibus, servatis iis, quae iuxta Decretum « De titulo Basilicae Mi
noris », die sexto mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo sexa
gesimo octavo factum servanda sunt.
Ceterum volumus, ut hae Litterae Nostrae sive nunc sive in po
sterum religiose serventur, vim que suam habeant, contrariis nihil
obstantibus.
Datum Romae, apud S. Petrum, sub Anulo Piscatoris, die x v i
mensis Novembris, anno MDCCCCLXXIII, Pontificatus Nostri undecimo.
IOANNES Card. VILLOT, Secretarius Status
Loco © Sigilli
In Secret. Status tab., n. 246856.
Acta Pauli Pp. VI 631
C O N V E N T I O
INTER SANCTAM SEDEM ET RHENANIAM-PALATINATUM
de scholis catholicis
ACCORDO
fra la Santa Sede ed il Land Renania-Palatinato circa questioni concernenti ]a scuola ed il perfezionamento dei maestri.
La Santa Sede,
rappresentata dal suo Plenipotenziario Monsignor Corrado Baùle, Arcivescovo titolare di Antiochia di Pisidia, Nunzio Apostolico in Germania,
e il Land Renania-Palatinato,
rappresentato dal Signor Dr. Helmut Kohl, Presidente dei Ministri, guidati dal desiderio di mantenere e promuovere le amichevoli relazioni esistenti tra la Chiesa Cattolica ed il Land, in riconoscimento del fatto che secondo la modifica della Costituzione del Land Renania-Palatinato in data 8 luglio 1970 le Grundschulen, Hauptschulen e Sonderschulen pubbliche sono diventate scuole simultanee cristiane e che le provvidenze in favore delle scuole private da parte statale sono state sottoposte a nuovo ordinamento, hanno convenuto di adeguare a tale nuova situazione le norme concordatarie in vigore nel Land Renania-Palatinato, e concludono a tal fine il seguente Accordo.
VERTRAG
zwischen dem Heiligen Stuhl und dem Land Rheinland-Pfalz über Fragen des Schulwesens und der Lehrerfort- und -Weiterbildung.
Der Heilige Stuhl,
vertreten durch dessen Bevollmächtigten, den Herrn Apostolischen Nuntius in Deutschland, Corrado Bafile, Titular-erzbischof von Antiochien in Pisidien,
und das Land Rheinland-Pfalz,
vertreten durch den Herrn Ministerpräsidenten Dr. Helmut Kohl, sind, geleitet von dem Wunsch, die bestehenden freundschaftlichen Beziehungen zwischen der Katholischen Kirche und dem Land aufrechtzuerhalten und zu fördern, in Anerkennung der Tatsache, daß nach der Änderung der Verfassung für Rheinland-Pfalz vom 8. Juli 1970 die öffentlichen Grund-, Haupt-und Sonderschulen christliche Gemeinschaftsschulen geworden sind und die staatliche Förderung der Privatschulen neu geordnet wurde, übereingekommen, die im Land Rheinland-Pfalz in Geltung stehenden konkordatären Bestimmungen dieser Entwicklung anzupassen. Zu diesem Zweck schließen sie den folgenden Vertrag:
632 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Articolo 1
Alla Chiesa Cattolica resta garantito il diritto di istituire e gestire scuole private. Le scuole private cattoliche sono equiparate in rango alle scuole pubbliche.
Articolo 2
Nell'ambito delle generali provvidenze in favore delle scuole private il Land Renania-Palatinato accorderà il suo aiuto alle scuole di enti gestori cattolici.
Articolo 3
Le scuole private cattoliche, che a norma delle prescrizioni statali siano riconosciute dallo Stato come aventi funzione di scuola pubblica (Ersatzschulen), operino su base di pubblica utilità e siano di sgravio per l'organizzazione scolastica del Land, a richiesta dell'ente gestore vengono favorite mediante sovvenzioni della pubblica finanza (art. 4—9), come pure mediante l'assegnazione di personale insegnante statale (art. 10).
Articolo 4
Il Land concede contributi per le spese di personale; i contributi si computano secondo la media delle somme spese per i maestri ed il personale insegnante ausiliario, aventi un analogo stato giuridico, di una corrispondente scuola pubblica.
Articolo 5
Il Land concede all'ente gestore un supplemento per una congrua previdenza per la vecchiaia ed i superstiti in
Artikel 1
Der Katholischen Kirche bleibt das Recht gewährleistet, Privatschulen einzurichten und zu betreiben. Die katholischen Privatschulen sind den öffentlichen Schulen im Range gleichgestellt.
Artikel 2
Das Land Rheinland-Pfalz wird im Rahmen der allgemeinen Förderung der Privatschulen den Schulen katholischer Träger seine Hilfe angedeihen lassen.
Artikel 3
Katholische Privatschulen, die nach Maßgabe der staatlichen Vorschriften staatlich anerkannte Ersatzschulen sind, auf gemeinnütziger Grundlage arbeiten und das öffentliche Schulwesen des Landes entlasten, werden auf Antrag des Schulträgers durch öffentliche Finanzhilfe (Art. 4—9) sowie durch die Zuweisung staatlicher Lehrkräfte (Art. 10) gefördert.
Artikel 4
Das Land gewährt Beiträge zu den Personalkosten; die Beiträge bemessen sich nach dem durchschnittlichen Aufwand für vergleichbare Lehrer und Lehrhilfskräfte an einer entsprechenden öffentlichen Schule.
Artikel 5
Das Land gewährt dem Schulträger einen Zuschlag für eine nach staatlichen Grundsätzen angemessene Alters- und
Acta Pauli Pp. VI 633
favore degli insegnanti e del personale insegnante ausiliario in conformità ai criteri statali, pari alle spese all'uopo sostenute, tuttavia non oltre un ammontare complessivo pari al 25 per cento dei contributi concessi a norma dell'art. 4 per gli insegnanti impegnati per oltre la metà del tempo lavorativo.
Articolo 6
Come contributo per le altre spese correnti (propriamente ¡su den laufenden Sachkosten) l'ente gestore riceve un importo pari ad almeno il 10 per cento delle spese di personale. Qualora il rapporto tra le spese di personale e le altre spese correnti si modifichi notevolmente, le Parti contraenti si accorderanno per un'altra quota percentuale.
Articolo 7
Sulle spese di lavori, approvati dall'Autorità scolastica, per nuova costruzione, trasformazione ed ampliamento di edifici e di impianti scolastici, come pure per le spese di primo arredamento, l'ente gestore riceve un contributo. Questo ammonta
1. all' 80 per cento delle spese di costruzione per le Grundschulen, Hauptschulen, Sonderschulen e Sonderberuf sschulen ;
2. al 50 per cento delle spese di costruzione per le scuole di formazione generale non nominate al numero 1.
Articolo 8
Il Land rimborsa in congrua misura le spese per il necessario trasporto degli
Hinterbliebenen Versorgung in Höhe der tatsächlichen Aufwendungen, jedoch höchstens bis zu einem Gesamtbetrag von 25 vom Hundert der nach Artikel 4 für hauptberuflich beschäftigte Lehrer gewährten Beiträge.
Artikel 6
Als Beitrag zu den laufenden Sach-kosten erhält der Schulträger einen Betrag von mindestens 10 vom Hundert des Personalaufwandes. Wird sich das Verhältnis von Sach- und Personal-kosten erheblich verändern, so werden die Vertragschließenden sich über die Festlegung eines anderen Vomhundertsatzes einigen.
Artikel 7
Zu den Aufwendungen für schulauf-sichtlich genehmigte Neu-, Um- und Erweiterungsbauten von Schulgebäuden und Schulanlagen sowie deren Ersteinrichtung erhält der Schulträger einen Beitrag Dieser beträgt :
1. bei Grund-, Haupt-, Sonder- und Sonderberufsschulen 80 vom Hundert,
2. bei den nicht unter Nummer 1 genannten allgemeinbildenden Schulen 50 vom Hundert der Baukosten.
Artikel 8
Für den Besuch einer Grund-, Hauptoder Sonderschule erstattet das Land die
634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
alunni che frequentano una Grundschule, Hauptschule o Sonderschule.
Articolo 9
Agli alunni di scuole private cattoliche il Land concede gratuitamente i sussidi didattici nella stessa misura che agli alunni di corrispondenti scuole pubbliche.
Articolo 10
Su richiesta dell'ente gestore e d'accordo con esso la competente Autorità scolastica del Land assegna maestri statali per il servizio di Grundschulen, Hauptschulen, Sonderschulen e Sonderberufsschulen, continuando a corrispondere ai medesimi il trattamento economico. L'assegnazione necessita del consenso dell'insegnante.
Insegnanti statali possono essere assegnati per le altre scuole private cattoliche di formazione generale; per il resto vale in modo analogo il comma 1.
Articolo 11
Il Land garantisce alla Chiesa l'erezione ed il funzionamento di un Istituto per il perfezionamento dei maestri. Tale Istituto è in linea di principio equiparato nel rango ad analoghi Istituti statali. Esso riceve dalla pubblica finanza una sovvenzione in congrua misura.
Articolo 12
Se in futuro sorgesse qualche divergenza a motivo dell'interpretazione o della pratica applicazione di queste norme, o se in futuro nuovi criteri pedagogici dovessero richiedere modifiche strutturali
angemessenen Kosten einer notwendigen Beförderung der Schüler.
Artikel 9
Das Land gewährt den Schülern von katholischen Privatschulen in gleichem Umfang Lernmittelfreiheit wie den Schülern entsprechender öffentlicher Schulen.
Artikel 10
Die zuständige Schulaufsichtsbehörde des Landes weist auf Antrag des Schulträgers in dessen Einvernehmen Grund-, Haupt-, Sonder- und Sonderberufsschulen staatliche Lehrer unter Fortzahlung der Dienstbezüge zur Dienstleistung zu. Die Zuweisung bedarf der Zustimmung des Lehrers.
Für die sonstigen allgemeinbildenden katholischen Privatschulen können staatliche Lehrer zugewiesen werden; im übrigen gilt Absatz 1 entsprechend.
Artikel 11
Das Land gewährleistet die Errichtung und den Betrieb eines Lehrerfort- und -Weiterbildungswerkes in kirchlicher Trägerschaft. Dieses ist entsprechenden staatlichen Einrichtungen grandsätzlich im Range gleichgestellt. Es erhält eine angemessene öffentliche Finanzhilfe.
Artikel 12
Sollte sich in Zukunft wegen der Auslegung oder der praktischen Anwendung dieser Regelungen eine Meinungsverschiedenheit ergeben, oder sollten in Zukunft neue pädagogische Erkenntnisse
Acta Pauli Pp. VI 635
nell'ambito della scuola, la Santa Sede e il Land Renania-Palatinato procederanno di comune intesa ad una soluzione amichevole.
Articolo 13
Il presente Accordo, i cui testi italiano e tedesco fanno ugualmente fede, dovrà essere ratificato. Gli Istrumenti della ratifica verranno scambiati in Bonn-Bad Godesberg. Esso entrerà in vigore il giorno dello scambio di detti Istrumenti.
In fede di che il presente Accordo è stato sottoscritto in doppio originale.
Magonza, 15 maggio 1973
CORRADO BAFILE
Nunzio Apostolico
strukturelle Änderungen auf dem Gebiet des Schulwesens erforderlich machen, so werden der Heilige Stuhl und das Land Rheinland-Pfalz im gemeinsamen Einvernehmen eine freundschaftliche Lösung herbeiführen.
Artikel 13
Dieser Vertrag, dessen italienischer und deutscher Text gleiche Kraft haben, bedarf der Ratifikation. Die Ratifikationsurkunden werden in Bonn - Bad Godesberg ausgetauscht. Er tritt mit dem Tage des Austausches in Kraft.
Zu TJrkund dessen ist dieser Vertrag in doppelter Urschrift unterzeichnet worden.
Mainz, den 15. Mai 1973
HELMUT KOHL
Ministerpräsident
PROTOCOLLO FINALE
Nell'atto di sottoscrivere l'Accordo oggi concluso fra la Santa Sede ed il Land Renania-Palatinato, sono state fatte le seguenti concordi dichiarazioni che costituiscono parte integrante dell'Accordo stesso :
Circa l'Art. 2:
Il concetto "ente gestore cattolico", adibito all'art. 2, comprende la Chiesa
SCHLUSSPROTOKOLL
Bei der Unterzeichnung des am heutigen Tag geschlossenen Vertrages zwischen dem Heiligen Stuhl und dem Land Rheinland-Pfalz sind folgende übereinstimmende Erklärungen abgegeben worden, die einen integrierenden Bestandteil des Vertrages bilden :
Zu Artikel 2:
Der in Artikel 2 verwendete Begriff "katholischer Träger" umfaßt die Ka-
636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Cattolica e le sue organizzazioni, come pure le associazioni cattoliche canonicamente riconosciute come enti gestori di scuole.
Circa l'Art. 3:
Ad una scuola autorizzata come Ersatzschule, la quale dia garanzia di soddisfare in modo stabile alle esigenze im poste alle corrispondenti scuole pubbliche, viene concessa, dietro richiesta dell'ente gestore, la qualifica di Ersatzschule riconosciuta dallo Stato. Questa concessione presuppone che la scuola soddisfi ai criteri di articolazione in classi obbligatori per le scuole pubbliche; per le scuole che sono collegate con un convitto o un semiconvitto, possono essere ammesse eccezioni. Qualora il Land intenda modificare detti criteri vigenti per le scuole pubbliche, informerà a tempo gli enti gestori di scuole e adotterà una conveniente soluzione transitoria.
Nelle scuole sovvenzionate con contributi della pubblica finanza l'ente gestore non esigerà tasse scolastiche. Uno sgravio per l'organizzazione scolastica pubblica del Land s'intende come dato, quando i responsabili dell'educazione di almeno il 50 per cento degli alunni hanno il domicilio nel Land Renania-Palatinato e la scuola si impegna ad accettare, nei limiti dei posti disponibili, ogni alunno, i cui responsabili dell'educazione abitino nel distretto della scuola, e che adempia alle condizioni di accettazione della scuola di cui trattasi. In particolari casi di eccezione uno sgravio può essere riconosciuto anche se la percentuale minima non venga raggiunta; ciò non vale per le Sonderschu-
tholische Kirche, ihre Organisationen sowie katholische Vereinigungen, die kirchenrechtlich als Schulträger anerkannt werden.
Zu Artikel 3 :
Einer staatlich genehmigten Ersatzschule, die die Gewähr bietet, daß sie dauernd die an entsprechende öffentliche Schulen gestellten Anforderungen erfüllt, wird auf Antrag des Schulträgers die Eigenschaft einer staatlich anerkannten Ersatzschule verliehen. Die Verleihung setzt voraus, daß die Schule den für öffentliche Schulen verbindlichen Gliederungsgrundsätzen genügt; bei Schulen, die mit einem Heim oder einer Tagesstätte verbunden sind, können Ausnahmen zugelassen werden. Beabsichtigt das Land, die für öffentliche Schulen geltenden Gliederungsgrundsätze zu ändern, so wird es die Schulträger rechtzeitig hierüber unterrichten und eine angemessene Übergangsregelung treffen.
Der Schulträger wird an den durch öffentliche Finanzhilfen geförderten Schulen kein Schulgeld erheben. Eine Entlastung des öffentlichen Schulwesens des Landes wird angenommen, wenn die Erziehungsberechtigten von mindestens 50 vom Hundert der Schüler ihren Wohnsitz im Lande Rheinland-Pfalz haben und die Schule sich verpflichtet, im Rahmen ihrer räumlichen Möglichkeiten jeden Schüler aufzunehmen, dessen Erziehungsberechtigte im Einzugsgebiet der Schule wohnen und der die Aufnahmebedingungen für diese Schule erfüllt. In besonderen Ausnahmefällen kann eine Entlastung auch anerkannt werden, wenn der Mindestprozentsatz nicht erreicht wird; dies gilt
Acta Pauli Pp. VI 637
len e Sonderberujsschulen, che sono collegate con un convitto.
Nell'interesse di un ordinato funzionamento della scuola la concessione di sovvenzioni da parte della pubblica finanza presuppone che al momento dell'erezione di una Grundschule o di una Hauptschule come scuola confessionale privata sia possibile la frequenza senza eccessivo incomodo di una pubblica Grundschule, o rispettivamente Hauptschule, che nella sua articolazione in classi risponda alle esigenze stabilite dalla legge. Nel giudicare su questo punto bisogna tener conto, tra l'altro, della lunghezza e della natura del percorso per raggiungere la scuola come pure delle condizioni di traffico e dei mezzi di trasporto a disposizione degli scolari.
Le sovvenzioni da parte della pubblica finanza per Grundschulen, Hauptschulen e Sonderschulen, che adempiano ai presupposti di cui al comma 1 periodo 2 ed ai commi 2—4, vengono concesse su richiesta sin dal momento della autorizzazione statale, quando si possa legittimamente supporre che la scuola otterrà il riconoscimento statale entro un congruo termine.
Le scuole cattoliche private, cui non vengono concesse sovvenzioni da parte della pubblica finanza, possono, su richiesta, ottenere sussidi a norma del bilancio del Land.
Circa l'Art. 4:
La media delle spese viene computata come segue :
Per ogni insegnante assunto con l'auto-
nicht für Sonder- und Sonderberufsschulen, die mit einem Heim verbunden sind.
Die Gewährung öffentlicher Finanzhilfe setzt im Interesse eines geordneten Schulbetriebes voraus, daß bei der Errichtung einer privaten Grund- oder Hauptschule als Bekenntnisschule der Besuch einer öffentlichen Grund- oder Hauptschule, die in ihrer Gliederung den gesetzlichen Anforderungen entspricht, in zumutbarer Weise möglich ist. Bei der Beurteilung der Zumutbar-keit sind unter anderem Länge und Beschaffenheit des Schulweges sowie die Verkehrs Verhältnisse und die für die Beförderung der Schüler zur Verfügung stehenden Verkehrsmittel zu berücksichtigen.
Die öffentliche Finanzhilfe für Grund-, Haupt- und Sonderschulen, die die Voraussetzungen gemäß Absatz 1 Satz 2 und der Absätze 2 bis 4 erfüllen, wird auf Antrag schon vom Zeitpunkt der staatlichen Genehmigung an gewährt, wenn die Annahme gerechtfertigt ist, daß die Schule innerhalb einer angemessenen Frist staatlich anerkannt wird.
Katholische Privatschulen, denen keine öffentliche Finanzhilfe gewährt wird, können auf Antrag Zuschüsse nach Maßgabe des Haushaltsplanes des Landes erhalten.
Zu Artikel 4:
Der durchschnittliche Aufwand wird wie folgt errechnet :
Für jeden mit schulaufsichtlicher Geneh-
638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
rizzazione dell'Autorità scolastica del Land viene concesso un contributo pari allo stipendio medio o al compenso medio di un insegnante di corrispondente scuola pubblica, il quale abbia un analogo stato giuridico. Il contributo viene concesso in base allo stipendio medio, se nell'insegnante si verificano i presupposti giuridici di un insegnante in pubblico servizio ed è Beamter dell'ente gestore della scuola, o se il suo rapporto d'impiego è regolato mediante applicazione dei criteri vigenti per Beamte del Land, o se egli esercita l'insegnamento quale membro di una comunità religiosa. In tutti gli altri casi di impiego per almeno la metà del tempo lavorativo, il contributo viene concesso secondo il compenso medio. Qualora l'insegnante, a norma dei criteri statali, non sia pienamente occupato, viene concesso, in caso di impiego per almeno la metà del tempo lavorativo, una corrispondente quota dello stipendio medio o del compenso medio; in caso di impiego che non raggiunga la metà del tempo lavorativo, viene concesso il compenso per un'attività dello stesso genere, svolta da un insegnante di corrispondente scuola pubblica, il quale abbia un analogo stato giuridico. I contributi vengono concessi soltanto per il numero di insegnanti che si richiede, secondo i criteri statali, per il complesso di ore d'insegnamento normalmente previsto in una paragonabile scuola pubblica; in tale numero vanno computati gli insegnanti assegnati.
Per il personale insegnante ausiliario vale in modo analogo il comma 1, in maniera che i contributi vengano concessi soltanto per il numero di persone che in media si trova a disposizione di paragonabili scuole pubbliche.
migung des Landes beschäftigten Lehrer wird ein Beitrag in Höhe des Durchschnittsgehaltes oder der Durchschnittsvergütung eines vergleichbaren Lehrers an einer entsprechenden öffentlichen Schule gewährt. Der Beitrag wird nach einem Durchschnittsgehalt gewährt, wenn der Lehrer die beamtenrechtlichen Voraussetzungen als Lehrer im öffentlichen Dienst erfüllt und Beamter des Schulträgers ist oder sein Anstellungsverhältnis unter Anwendung der für Landesbeamte gültigen Grundsätze geregelt ist oder er als Mitglied einer religiösen Gemeinschaft den Lehrerberuf ausübt. In allen übrigen Fällen hauptberuflicher Beschäftigung wird der Beitrag nach einer Durchschnittsvergütung gewährt. Ist der Lehrer nach staatlichen Grundsätzen nicht voll beschäftigt, wird im Falle einer hauptberuflichen Beschäftigung ein entsprechender Anteil des Durchschnittsgehaltes oder der Durchschnittsvergütung, im Falle einer nebenberuflichen Beschäftigung die Vergütung für nebenberufliche Tätigkeit eines vergleichbaren Lehrers an einer entsprechenden öffentlichen Schule gewährt. Beiträge werden nur für so viele Lehrer gewährt, wie nach staatlichen Grundsätzen zur Deckung des Unterrichtssolls einer vergleichbaren öffentlichen Schule erforderlich sind; zugewiesene Lehrer sind anzurechnen.
Für Lehrhilfskräfte gilt Absatz 1 entsprechend mit der Maßgabe, daß Beiträge nur für so viele Lehrhilfskräfte gewährt werden, wie den vergleichbaren öffentlichen Schulen durchschnittlich zur Verfügung stehen.
Acta Pauli Pp. VI 639
Circa l'Art. 5:
Secondo i criteri statali, conveniente previdenza per la vecchiaia ed i superstiti è la seguente : per gli insegnanti ed il personale insegnante ausiliario, per i quali viene concesso uno stipendio medio, è la previdenza corrispondente alle norme in vigore per gli impiegati del Land, se per essi non esiste l'obbligo di assicurazione di rendita vitalizia a norma di legge, o se essi ne sono dispensati; negli altri casi è la previdenza corrispondente all'assicurazione di rendita vitalizia prescritta dalla legge, con l'aggiunta di un supplemento di previdenza secondo le norme in vigore per gli Angestellte a servizio del Land.
Qualora per un maestro impegnato per almeno la metà del tempo lavorativo, il quale eserciti l'insegnamento come membro di una comunità religiosa, non vengano fatte valere spese effettive di previdenza di cui all'art. 5, viene concesso su richiesta, nel quadro dell'ammontare complessivo secondo l'art. 5, un supplemento pari al 10 per cento dell'ammontare che gli spetta secondo l'art. 4.
Circa l'Art. 6:
Per spese di personale nel senso di questa norma s'intende l'ammontare complessivo che risulta in base all'art. 4 con l'aggiunta delle spese di personale sostenute dal Land per gli insegnanti da esso assegnati. Come base viene posto, per ogni insegnante assegnato a pieno servizio, lo stipendio medio o rispettivamente il compenso medio; negli altri casi, una quota corrispondente.
Zu Artikel 5 :
Eine nach staatlichen Grundsätzen angemessene Alters- und Hinterbliebenenversorgung ist bei Lehrern und Lehrhilfskräften, für die ein Durchschnittsgehalt gewährt wird, die Versorgung entsprechend den für Landesbeamte geltenden Vorschriften, wenn für sie keine Versicherungspflicht in der gesetzlichen Rentenversicherung besteht oder sie hiervon befreit sind, in den übrigen Fällen die Versorgung entsprechend den Vorschriften der gesetzlichen Rentenversicherung zuzüglich einer Zusatzversorgung nach den für Angestellte im Landesdienst geltenden Bestimmungen.
Werden für einen hauptberuflichen Lehrer, der als Mitglied einer religiösen Gemeinschaft den Lehrerberuf ausübt, tatsächliche Aufwendungen für die Versorgung im Sinne des Artikels 5 nicht geltend gemacht, so wird auf Antrag im Rahmen des Gesamtbetrags nach Artikel 5 ein Zuschlag in Höhe von 10 vom Hundert des auf ihn nach Artikel 4 entfallenden Betrages gewährt.
Zu Artikel 6:
Personalaufwand im Sinne dieser Vorschrift ist der sich nach Artikel 4 ergebende Gesamtbetrag zuzüglich der Personalkosten des Landes für zugewiesene Lehrer. Dabei wird für jeden zur vollen Dienstleistung zugewiesenen Lehrer das Durchschnittsgehalt oder die Durchschnittsvergütung, sonst ein entsprechender Anteil zugrunde gelegt.
640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Circa l'Art. 7 :
Nell'ordine di urgenza tali progetti ottengono il medesimo rango che analoghi progetti per scuole pubbliche.
Nelle spese di costruzione non sono comprese le spese per l'acquisto del terreno e le spese per la sistemazione urbanistica di esso.
Se nel territorio assegnato ad una pubblica Grundschule, Hauptschule o Volksschule viene eretta una Grundschule o Hauptschule privata, l'ente gestore cattolico può richiedere che i locali scolastici resi liberi in conseguenza della istituzione della scuola privata cattolica siano messi a disposizione dietro conveniente indennizzo, se ciò giova ad un ordinato funzionamento della scuola privata ed il funzionamento della scuola pubblica, che permanga, non ne riceve danno.
Circa l'Art. 8:
Presupposto per il rimborso delle spese di trasporto per la frequenza di una Grundschule o di una Hauptschule è che la scuola privata cattolica si trovi nel distretto scolastico della scuola pubblica che gli alunni dovrebbero frequentare o in uno confinante. Inoltre, se la scuola si trova in un Comune con più distretti scolastici, il rimborso può aver luogo per il trasporto degli scolari provenienti da tutti i distretti del Comune. Per le Sonderschulen il rimborso presuppone che la lunghezza del percorso per raggiungere la scuola sia paragonabile a quello per raggiungere una Sonderschule pubblica. Per la frequenza di altre scuo-
Zu Artikel 7:
In ihrer Dringlichkeit nehmen die Baumaßnahmen den gleichen Bang wie entsprechende Vorhaben für öffentliche Schulen ein.
Zu den Baukosten gehören nicht die Kosten des Baugrundstückes und seiner Erschließung.
Wird im Gebiet einer öffentlichen Grund-, Haupt- oder Volksschule eine private Grund- oder Hauptschule errichtet, so kann der katholische Schulträger verlangen, daß der durch die Errichtung der katholischen Privatschule freigewordene Schulraum gegen angemessene Kostenerstattung bereitgestellt wird, wenn die Bereitstellung dem ordnungsgemässen Betrieb der privaten Schule dient und der Betrieb der verbleibenden öffentlichen Schule nicht beeinträchtigt wird.
Zu Artikel 8 :
Voraussetzung für die Erstattung der Beförderungskosten beim Besuch einer Grund- oder Hauptschule ist, daß die katholische Privatschule im Schulbezirk der für die Schüler zuständigen öffentlichen Schule oder in einem angrenzenden Schulbezirk liegt. Liegt die Schule in einer Gemeinde mit mehreren Schulbezirken, so können darüber hinaus die Kosten für die Beförderung der Schüler aus allen Schulbezirken dieser Gemeinde übernommen werden. Bei Sonderschulen setzt die Erstattung voraus, daß die Länge des Schulweges mit dem Schulweg für öffentliche Sonderschulen vergleichbar ist. Beim Besuch sonstiger allgemein-
Acta Pauli Pp. VI 641
le di formazione generale o di formazione professionale le spese di trasporto vengono rimborsate applicando analogamente le norme in vigore per corrispondenti scuole pubbliche, tuttavia soltanto fino all'ammontare delle spese che risulterebbero dalla frequenza della scuola pubblica.
Circa l'Art. 10 :
I maestri statali vengono assegnati in numero non superiore a quello che in media è a disposizione per il complesso di ore d'insegnamento normalmente previsto in una paragonabile scuola pubblica. L'ente gestore può richiedere che l'assegnazione venga revocata, se il maestro non si trova più in armonia con il particolare fine educativo e formativo della scuola.
Circa l'Art. 11:
La concessione di sovvenzioni da parte della pubblica finanza presuppone che l'Istituto per il perfezionamento dei maestri risponda alle esigenze cui debbono soddisfare corrispondenti Istituti statali. Per le sovvenzioni da parte della pubblica finanza valgono analogamente gli articoli 4, 5, 6 nonché 7 periodo 1 e periodo 2 N. 2 di questo Accordo; esse vengono computate tenendo conto delle spese che si convengono ad un corrispondente Istituto statale. Quanto alla concessione di sovvenzioni da parte della pubblica finanza per l'Istituto ecclesiastico per il perfezionamento dei maestri, sono suscettibili di sovvenzione solo le spese attinenti al perfezionamento dei maestri che insegnino in scuole site nel Land. 11 Land renderà possibile ai suoi maestri la frequenza dell'Istituto ecclesiastico per il
bildender oder berufsbildender Schulen werden die Beförderungskosten in sinngemäßer Anwendung der für entsprechende öffentliche Schulen geltenden Regelungen erstattet, jedoch nur bis zu den Kosten, die beim Besuch einer solchen öffentlichen Schule entstehen würden.
Zu Artikel 10:
Staatliche Lehrer werden höchstens in einer Anzahl zugewiesen, wie sie zur Deckung des Unterrichtssolls einer vergleichbaren öffentlichen Schule durchschnittlich zur Verfügung steht. Der Schulträger kann verlangen, daß die Zuweisung wieder aufgehoben wird, wenn der Lehrer mit dem besonderen Erzie-hungs- und Bildungsziel der Schule nicht mehr übereinstimmt.
Zu Artikel 11:
Die Gewährung öffentlicher Finanzhilfe setzt voraus, daß das Lehrerfort- und -Weiterbildungswerk den Anforderungen genügt, die an entsprechende staatliche Einrichtungen gestellt werden. Für die öffentliche Finanzhilfe gelten die Artikel 4, 5, 6 sowie 7 Satz 1 und Satz 2 Nr. 2 dieses Vertrages sinngemäß; sie wird unter Berücksichtigung des für eine entsprechende staatliche Einrichtung angemessenen Aufwands bemessen. Bei der Gewährung öffentlicher Finanzhilfe für das kirchliche Fort- und Weiterbildungs-werk sind nur solche Kosten zuschußfähig, die durch die Fort- und Weiterbildung von Lehrern entstehen, die an Schulen des Landes tätig sind. Das Land wird seinen Lehrern den Besuch des kirchlichen Fort- und Weiterbildungs-werkes in gleicher Weise ermöglichen wie den Besuch entsprechender staat-
41 - A. A. S.
642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
perfezionamento dei maestri nello stesso modo che renderà loro possibile la frequenza dei corrispondenti Istituti statali, e riconoscerà le prove di qualificazione ottenute in detto Istituto.
licher Einrichtungen und die dort erworbenen Qualifikationsnachweise anerkennen.
Magonza, 15 maggio 1973
CORRADO BAFILE
Nunzio Apostolico
Mainz, den 15. Mai 1973
HELMUT KOHL
Ministerpräsident
Conventione inter Apostolicam Sedem et Rhenaniam-Palatinatum rata habita, die XII mensis Novembris anno MDCCCCLXXIII Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die XII Novembris anno MDCCCCLXXIII, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Rhenaniam-Palatinatum icta vigere coepit, ad normam articuli XIII eiusdem Pactionis.
Acta Pauli Pp. VI 643
C O N V E N T I O
INTER SANCTAM SEDEM ET SAXONIAM INFERIOREM
qua nonnullae immutationes inducuntur
in Concordatum die XXVI Februarii anno MCMLXV initum
ACCORDO VERTRAG
tra la Santa Sede e il Land Niedersachsen a modifica del Concordato del 26 febbraio 1965.
Fra la Santa Sede,
rappresentata dal Suo Plenipotenziario, Mons. Corrado Bafile, Arcivescovo titolare di Antiochia di Pisidia, Nunzio Apostolico in Germania,
ed il Land Niedersachsen,
rappresentato dal Signor Alfred Kubel, Presidente dei Ministri,
viene concluso il presente Accordo.
Le Alte Parti contraenti, al fine di adeguare alcune disposizioni del Concordato, da esse sottoscritto il 26 febbraio 1965, ad esigenze manifestatesi nell'ambito della formazione dei maestri ed in quello della scuola, hanno convenuto di apportare al Concordato stesso le seguenti modifiche ed aggiunte:
zwischen dem Heiligen Stuhle und dem Lande Niedersachsen zur Änderung des Konkordats vom 26. Februar 1965.
Zwischen dem Heiligen Stuhle,
vertreten durch dessen Bevollmächtigten, den Herrn Apostolischen Nuntius in Deutschland, Corrado Bafile, Titular -erzbischof von Antiochien in Pisidien,
und dem Lande Niedersachsen,
vertreten durch den Ministerpräsidenten, Herrn Alfred Kubel,
wird nachstehender Vertrag geschlossen :
Zur Anpassung an Erfordernisse auf dem Gebiete der Lehrerbildung und des Schulwesens sind die Hohen Vertragspartner über folgende Änderungen und Ergänzungen des von ihnen am 26. Februar 1965 unterzeichneten Konkordats übereingekommen :
644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
1. L'articolo 5 comma 2 riceve la formulazione seguente :
In entrambe le sedi dell'Università di Osnabrück — ossia Osnabrück e Vechta — sarà resa possibile la formazione di insegnanti della Religione cattolica per le scuole di ogni grado. Al fine di assicurare una adeguata possibilità di insegnamento e di promuovere la ricerca scientifica, viene istituito in comune per entrambe le sedi un Dipartimento di Teologia cattolica e Pedagogia religiosa. Questo Dipartimento verrà dotato convenientemente nella misura in uso per i Dipartimenti universitari nel Niedersachsen : di tale dotazione faranno parte sei posti di professore e tre altri posti di insegnante impiegato (beamteter) nel rango di docente di Alta Scuola. Per la nomina a questi posti di professore e di docente si applicano l'articolo 5 comma 1 del Concordato ed analogamente il § 3 dell'Allegato di esso. Ciò vale anche per gli altri membri del Dipartimento che esercitano l'insegnamento.
2. L'articolo 6 viene modificato come segue :
a) Il comma 1 riceve la formulazione seguente :
U Land garantisce la conservazione e la nuova erezione di scuole confessionali cattoliche nell'ambito dell'istruzione primaria (dalla Ia alla 4a
classe) ; tale ambito include anche le
1. Artikel 5 Absatz 2 erhält folgende Fassung :
An der Universität Osnabrück wird an deren beiden Standorten — Osnabrück und Vechta — die Ausbildung von Lehrern aller Schulstufen für katholische Religion ermöglicht werden. Um ein entsprechendes Lehrangebot zu gewährleisten und zur Pflege wissenschaftlicher Forschung wird ein für beide Standorte gemeinsamer Fachbereich für katholische Theologie und Religionspädagogik eingerichtet. Dieser wird in dem für Fachbereiche in Niedersachsen üblichen Umfang angemessen ausgestattet; dazu gehören sechs Professuren und drei weitere Stellen für beamtete Lehrkräfte im Hochschullehrerrang. Auf die Besetzung dieser Professuren und Stellen finden Artikel 5 Abs. 1 und sinngemäß § 3 der Anlage zum Konkordat Anwendung. Dies gilt auch für andere in der Lehre tätige Angehörige des Fachbereichs.
2. Artikel 6 wird wie folgt geändert :
a) Absatz 1 erhält folgende Fassung :
Das Land gewährleistet die Beibehaltung und Neuerrichtung von katholischen Bekenntnisschulen im Pri-marbereich (Schul Jahrgänge 1—4) ; dieser umfaßt auch Vorklassen. Be-
Acta Pauli Pp. VI 645
classi preparatorie. Le scuole confessionali di regola possono essere unite soltanto con scuole dello stesso genere; altrettanto vale per scuole che, essendo le uniche scuole esistenti nell'ambito di un ente scolastico, hanno una grandissima maggioranza di alunni cattolici.
h) Viene introdotto il seguente nuovo comma 3 ;
Il Land garantisce inoltre l'erezione, la conservazione ed il mantenimento di Orientierungsstufen e di Haupt-schulen in gestione ecclesiastica a norma degli accordi conclùsi al riguardo tra la Santa Sede ed il Land.
c) L'attuale comma 3 diventa comma 4.
3. L'articolo 19 comma 2 riceve la formulazione seguente :
Le Parti contraenti si riservano il diritto di richiedere trattative — in caso di mutamento sostanziale nell'attuale struttura della formazione dei maestri o dell'ordinamento scolastico pubblico — in vista di un adattamento delle norme della presente Convenzione secondo lo spirito di essa.
kenntnisschulen können grundsätzlich nur mit gleichen Schulen zusammengefaßt werden ; entsprechendes gilt für Schulen, die als einzige Schule im Bereich eines Schulträgers einen weit überwiegenden Anteil katholischer Schüler haben.
b) Folgender neuer Absatz 3 wird eingefügt :
Darüber hinaus gewährleistet das Land Errichtung, Beibehaltung und Unterhaltung von Orientierungsstufen und Hauptschulen in Trägerschaft der katholischen Kirche nach Maßgabe der zwischen dem Heiligen Stuhle und dem Lande hierüber getroffenen Vereinbarungen.
c) Der bisherige Absatz 3 wird Absatz 4.
3. Artikel 19 Absatz 2 erhält folgende Fassung :
Die Vertragsschließenden behalten sich das Recht vor, bei wesentlicher Änderung der derzeitigen Struktur der Lehrerbildung oder des öffentlichen Schulwesens Verhandlungen über eine dem Geist dieses Vertrages entsprechende Anpassung seiner Bestimmungen zu begehren.
4. II § 4 dell'Allegato al Concordato è abrogato.
Il presente Accordo, il cui testo italiano e tedesco fanno egualmente fede, dovrà
4. § 4 der Anlage zum Konkordat wird aufgehoben.
Dieser Vertrag, dessen italienischer und deutscher Text gleiche Kraft haben, soll
646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
essere ratificato e gli Istrumenti di ratifica dovranno essere scambiati al più presto in Bonn - Bad Godesberg. Esso entrerà in vigore il giorno dello scambio di detti Istrumenti.
In fede di che è stato sottoscritto il presente Accordo in doppio originale.
Hannover, 21 maggio 1973
ratifiziert und die Ratifikationsurkunden sollen möglichst bald in Bonn - Bad Godesberg ausgetauscht werden. Er tritt mit dem Tage ihres Austausches in Kraft.
Zu Urkund dessen wurde dieser Vertrag in doppelter Urschrift unterzeichnet.
Hannover, am 21. Mai 1973
Corrado Bafile, Nunzio Apostolico
Alfred Kübel, Niedersächsischer Ministerpräsident
Conventione inter Apostolicam Sedem et Saxoniam Inferiorem rata habita, die XXX mensis Novembris anno MDCCCCLXXIII Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die XXX mensis Novembris anno MDCCCCLXXIII, huiusmodi Conventio inter Apostolicam Sedem et Saxoniam Inferiorem icta vigere coepit, ad normam articuli IV eiusdem Pactionis.
Acta Pauli Pp. VI 647
EPISTULA
Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardinalem Colombo, sexto et decimo
ineunte saeculo ex quo Sanctus Ambrosius, Mediolanensis Episcopus nec
non Ecclesiae Doctor, ad episcopalem dignitatem evectus est.
Gratissima a noi è giunta la notizia, che Ella, Signor Cardinale,
ci ha cortesemente comunicata, essere sua intenzione, assecondata
dalle istituzioni culturali milanesi, dal clero e dal popolo, di voler
ricordare e celebrare il XVI centenario dell'ordinazione episcopale,
avvenuta il 7 dicembre 374, di Sant'Ambrogio, il celebre Vescovo
milanese e Dottore della Chiesa universale. Godiamo moltissimo di
tale proposito, quasi fosse da noi pure concepito, sempre assorti
come siamo dal commovente ricordo d'aver noi avuto, dal 1955 al
1963, l'esaltante e opprimente ventura di sedere, centoventinovesimo
e minimo successore, sulla medesima cattedra episcopale di quel gran
de Pastore. Avremmo voluto maggiormente onorare, sia con l'umile
ossequio della nostra parola, sia con la filiale imitazione del nostro
esempio, quell'incomparabile Predecessore; esulta perciò l'animo no
stro nell'attesa della degna commemorazione, che auspice ed autore
Lei, Signor Cardinale, Milano dilettissima si appresta a tributare al
suo Santo Patrono; e già fin d'ora noi esprimiamo il voto che la rie
vocazione di quella elettissima figura sia pari al merito che a tanto
uomo deve la storia, deve la Chiesa e deve l'assillo della nostra spiri
tualità contemporanea. Egli non appartiene solo al passato, appartiene
al presente; egli è ben degno di essere tuttora con noi, con la sua
Milano specialmente, come incomparabile educatore e maestro, e come
tipo esemplare e permanente della sua Chiesa, e perciò chiamata
ambrosiana, e gloria caratteristica del Popolo, che del suo nome, della
sua scuola, della sua fama porta ancor oggi l'impronta.
A chi si limitasse a fissare lo sguardo sull'immagine sua, quale
ci è rappresentata nel mosaico, presumibilmente fedele, della Cappella
di San Vittore in Ciel d'Oro, contigua alla basilica dedicata appunto
a Sant'Ambrogio in Milano, potrebbe sfuggire la dimensione morale
del grande Vescovo, stentando forse a riconoscere l'Uomo e il Santo
ch'Egli è; infatti il personaggio vi appare smunto e modesto, senza
alcuna vigoria fisica e senza alcuna apparente maestà; uomo, si
direbbe, timido e debole, impari a funzioni di magistero e di governo;
648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
a vederlo così raffigurato, sembra facile credergli quando egli, il
predicatore instancabile, accusa la sua voce fiacca e malsicura. Ma
poi, solo a conoscerla un po', la sua figura s'innalza nobile e forte, e
si aderge poderosa, campione della sua stirpe, di sangue e di genio
veramente romana; figura che cammina tranquilla, quale quella d'un
capo, nella storia d'un'età difforme ed inquieta, e che si commisura
impavida e saggia nel confronto con i potenti del suo tempo; figura
circonfusa dalla fama di vasto sapere, in cui si fondono i tesori del
pensiero antico e dell'arte classica con quelli, per lui attuali, per noi
perenni, dei Dottori cristiani erompenti nella cultura del quarto secolo ;
figura subito esaltata dalla raffinata e soave eloquenza e dall'insonne
attività, che finalmente rivela in lui il prestigio dell'alta scuola del
magistrato civile, e subito manifesta, quasi ad essa connaturato e, quasi
ne fosse per virtù nativa versatile interprete, il più semplice, il più
grave, il più sacro stile pastorale. Così. S. Ambrogio sta dinanzi al
suo secolo, e sta ancora dinanzi a noi, diritto nella sua vera statura,
quella del Vescovo. Per chi sa, è detto molto, è detto assai.
Ma resta ancora ben altro da dire su S. Ambrogio. Su la sua per
sona che, secondo la testimonianza del suo più grande discepolo, S. Ago
stino, pare diffondesse d'intorno a sé un fascino particolare, quello di
farsi ascoltare, quello di farsi amare. Fu il suo carisma. E la sua finis
sima sensibilità umana, espressa negli affetti fraterni più intensi e
più dolci, nella compassione verso il dolore, nell'emozione verso il
mistero della morte, e poi nel culto ch'egli ebbe per il canto e per la
poesia, per il dialogo popolare e per l'eloquenza dal profondo respiro,
per l'ammirazione descrittiva ed incantevole della natura, ha lasciato
nella vita e negli scritti di lui echi tuttora squillanti. E che cosa
dire dell'opera sua che, nella veste del maestro, ci lascia vedere l'ese
geta, il moralista, il teologo, il mistico, sempre intento a cogliere nel
l'analisi del testo biblico un senso allegorico e trascendente, che dalla
visione onnipresente di Cristo sembra attingere la sua luce e la sua
beatitudine.
Troppo, sì, ancora rimarrebbe da dire, anche solo per indicare le
linee schematiche di questa grande e complessa figura. Ma l'imminente
e sinfonica commemorazione, a noi annunciata, dell'anno ambrosiano,
saprà certamente, come ne dà promessa il programma, tutto degnamente
rievocare su S. Ambrogio; e noi auguriamo che non solo la Chiesa locale
milanese ne abbia edificazione e conforto, ma tutta la Chiesa cattolica,
quasi in spirituale preparazione alla auspicata reviviscenza religiosa del-
Acta Pauli Pp. VI 649
l'Anno Santo, successivo a quello Ambrosiano, ne possa trarre stimolo e godimento ; anzi noi facciamo voti che anche il mondo a noi circostante, profano, così detto, ina per tanti titoli accessibile ai carismi dello Spirito, felicemente sì apra alle sempre vive lezioni di quel tanto maestro.
Ci sia consentito concludere questi nostri auspici ricordando la ricorrente menzione che S. Ambrogio propone della Chiesa nella sua mistica e concreta realtà; e ripetendo le notissime, ma densissime sue parole, sintesi e conferma della sua comunione con questa nostra sede apostolica : <( Ubi Petrus, ibi Ecclesia; ubi Ecclesia nulla mors, sed
vita aeterna » - 1
E con questo illuminante accenno si abbia, caro e venerato Signor
Cardinale, per la sua persona, per il suo ministero, e per tutta la
gloriosa e fedele Chiesa Ambrosiana, la nostra Apostolica Benedizione.
Dal Vaticano, 3 Dicembre 1973.
PAULUS PP. VI
NUNTIUS GRATULATORIUS
Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Gnesnensem
et Varsaviensem Archiepiscopum, quinque condentem lustra a suscepta
ordinatione episcopali.
Attentius ad te mens convertitur Nostra, cum in eo sit ut vicesimum
quintum expleas annum, ex quo, a sede Lublinensi translatus, Eccle
siam Gnesnensem et Varsaviensem, quae in tua persona coniunguntur,
regendam suscepisti.
Apertum sane est, quanta cum diligentia pastorali, quanto cum
studio te devovendi, quanto cum zelo apostolico creditum tibi munus,
inter res secundas et adversas, sis exsecutus. Quodsi meritorum verus
aestimator et remunerator est unus Deus, tamen virtutis et operae
tuae laudes etiam hominum egregiam existimationem ac reverentiam
tibi concilia ver unt.
Peculiari modo libet memorare te salubri consilio annisum esse,
ut oves tibi commissas doctrinae pabulo nutrires, cuius quidem rei
maximum momentum ad servandam fovendamque vitam christianam
non est quin videat, secundum illud Apostoli : « fides ex auditu, auditus 1 En. in Ps. XL; PL 14, 1134.
650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
autem per verbum Christi y>.1 Nec praeterire volumus te, inter alias officii pastoralis sollicitudines, assiduas curas impendisse viris et mulieribus Deo consecratis ; cum enim mundus, his praesertim temporibus, id tantum, quod est germanum seu authenticum, soleat probare, religiosis omni ope curandum est, ut hac indole genuina conversatio ipsorum refulgeat et sic Ecclesiae sanctitatem, quae est argumentum omnium firmissimum, commonstrent.
Persuasum igitur tibi habens testificationem catholicae veritatis imprimis fieri vivendo, contendisti, ut mores gregis cum fide congruerent ; sic enim officium conscientiae cuiusque impletur et Regnum Dei amplificatur, quemadmodum Concilium Vaticanum Secundum monuit : « sciant omnes, primum ac potissimum suum debitum pro fidei diffusione esse, vitam christianam profunde vivere » . 2
Verum etiam aliarum Ecclesiarum sollicitum te exhibuisti, ut sacrum Pastorem decet ;3 quocirca factum est, ut religiosi eventus, quos in Polonia fieri contingebat, saepe ad te ut fautorem adiutoremque referrentur.
Nec facere possumus quin cum laude agnoscamus te sincero animo et inconcussa fidelitate haesisse et haerere huic Apostolicae Sedi et Petri Successori, qui « est unitatis tum episcoporum tum fidelium multitudinis, perpetuum ac visibile principium et fundamentum )). 4
Huic multiplici navitati pastorali ipsi Fratres in Episcopatu patriae tuae veluti cumulum attulerunt, aliudque umeris tuis onus imposuerunt, cum te Praesidem coetus Episcoporum Poloniae esse voluissent, eoque sollertiae tuae ac moderandi facultatis fiduciam comprobassent.
Cum haec omnia mente consideramus, plures sane causas esse arbitramur, cur una cum sacrorum Antistitibus, sacerdotibus et populo, tibi concredito, ex animo tibi gratulemur hoc episcopalis officii abs te impleti spatium.
Denique Deum, pastorum praesidium et praemium, enixis precibus rogamus, ut te adhuc diu sospitet, vires mentis et corporis necessarias tibi suppeditet, consilia tua secundet teque in ministerio obeundo suavi solacio iucundet. Quae vota Nostra confirmet Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater Noster, amantissime in Domino impertimus.
Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Octobris, anno M C M L X X I I I ,
Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI 1 Rom. 10, 17. 2 Decr. de activ. mission. Ecclesiae Ad gentes divinitus, n. 36. 3 Cfr. Decr. de past. Episcop. munere in Ecclesia Christus Dominus, n. 6. 4 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, n. 23.
Acta Pauli Pp. VI 651
ALLOCUTIONES
I
Ad Excellentissimum Virum Cornelium Berkhouver, Europaei publici
legibus ferendis coetus praesidem. *
Monsieur le Président,
La courtoisie de votre visite et la teneur des paroles que vous venez
de Nous adresser trouvent en Nous un écho particulier. Avec vos col
lègues désignés pour le Parlement européen, vous êtes porteur d'espoirs
qui, hier assez diffus, se précisent et cherchent une application réaliste
pour le bien de l'ensemble des Communautés européennes. L'étude des
problèmes soumis à votre examen, l'attention vigilante et le contrôle
que vous exercez sur les orientations et les décisions des instances res
ponsables, ainsi que les recommandations que vous été appelés à leur
faire, contribuent à aplanir les voies politiques, économiques et juri
diques de la construction de l'Europe.
L'évolution des situations à l'intérieur des pays européens, et aussi les graves événements de la scène internationale viennent mettre à l'épreuve et en même temps stimuler la solidarité communautaire, en montrant sa nécessité. C'est une oeuvre de patience, comme vous le soulignez, une œuvre qui doit unir audace et réalisme. Elle se déroule pour vous au plan politique, à la recherche d'accords stables, voire de structures nouvelles, mais elle a comme arrière-plan un réseau d'échanges de toute sorte, à tous les niveaux, et, plus profondément, un rapprochement des esprits et des coeurs. Nous pensons avec vous que la jeunesse de l'Europe aspire à ce rapprochement, répudiant les barrières dont elle ne comprend plus le sens. Il lui faut aussi saisir le prix d'une telle construction unificatrice : celle-ci doit harmoniser les richesses particulières et les responsabilités intermédiaires en vue du bien commun supérieur.
C'est trop peu dire que votre travail suscite notre estime. Vous savez l'intérêt profond que le Saint-Siège porte depuis longtemps à la progression d'une Europe unie. Et vous devinez la double raison qui nous incite à ce soutien moral.
D'abord, Nous prenons à cœur le bien des populations qui sont
concernées et qui Nous sont si proches à bien des titres. Or, c'est
* Die 9 mensis novembris a. 1973.
652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
notre conviction : une collaboration s'impose entre elles pour leur
permettre de faire face, de manière efficace, et donc concertée, aux
graves problèmes économiques et sociaux, aux problèmes humains que
leur posent le progrès technique, les échanges commerciaux, l'emploi,
la migration, l'évolution culturelle, les conditions d'éducation. Dans
cette énumération, n'ayons garde d'oublier tout ce qui dégrade pro
fondément les mœurs des individus et des familles : il y va de l'âme
d'un peuple. En un mot, il s'agit de rendre plus équitables, plus
humaines, au sens d'un humanisme plénier, les conditions de vie de
tous et de chacun, sans aucune discrimination. Une solidarité dans
la recherche, dans le travail, dans l'aménagement de la législation,
dans les réalisations, s'avère donc nécessaire, pour ne laisser aucun
partenaire démuni devant la gigantesque mutation affectant tous les
peuples, à plus forte raison les peuples voisins, qui ont tant de racines
communes et de liens communs.
Une deuxième raison se greffe sur celle-là, et Nous rend particuliè
rement chère la solidarité européenne, à Nous qui portons une mission
universelle. Vous avez noté vous-même que notre regard se porte plus
volontiers au-delà de l'Europe, vers les pays en voie de développement.
Pourtant, l'Europe reste au cœur de nos préoccupations, de notre
estime, de notre confiance. En effet, les peuples qui n'adhèrent pas
directement aux Communautés, spécialement ceux des autres conti
nents, ont souvent les yeux fixés sur les pays européens. Pas seulement
pour éprouver, ni même pour discuter la façon dont ils défendent
solidairement leurs intérêts, mais pour juger les valeurs dont s'inspire
leur action : sens de l'homme, respect de ses droits, importance accor
dée à sa responsabilité, à sa liberté et à ses devoirs, souci de sa desti
née spirituelle et de ses exigences éthiques, préoccupation de la paix
universelle, équité dans les relations internationales, promotion et
respect d'une Autorité internationale, ouverture aux autres peuples,
solidarité loyale avec eux, entraide effective dans un esprit de service,
tout ce qui correspond à la foi et à la civilisation qui ont marqué les
pays européens. Et ces valeurs devraient susciter des initiatives comme
celles que vous avez évoquées. Nous avons le ferme espoir que l'Europe,
un jour unifiée, ne décevra pas l'attente de l'humanité.
En vous confiant ce souhait, qui est aussi un encouragement, Nous
invoquons de grand cœur sur vos travaux l'assistance du Seigneur,
et Nous formulons devant Lui les meilleurs vœux pour vous-même,
Monsieur le Président, et pour les personnes qui vous accompagnent.
Acta Pauli Pp. VI 653
I I
Iis qui conventui « Biduum Latinum » appellato, Romae habito, inter
fuerunt. *
Venerabilis Frater Noster ac dilecti filii.
Fatemur sane iucundum Nobis esse conspectum vestrum, quippe
cum quodam modo humanitatis cultum repraesentetis, qui est gloria
Romae seu Romanitatis atque etiam — hoc addere liceat — Ecclesiae.
Novimus vos brevem conventum, quem « Biduum Latinum » appel
latis, celebrare duplicem ob causam : ad commemorandum vicesimum
annum expletum, ex quo Commentarii, qui Latinitas inscribuntur,
edi coepti sunt, et ad tractandum de usu linguae Latinae huiusque
sermonis tradendi aptiore ratione.
Gratulamur profecto viris, Nobis carissimis, qui his edendis Commen
tariis — qui in eiusmodi scriptionibus periodicis locum obtinent non
obscurum — sunt praepositi, quod nobili ausu et labore efficiunt, ut haec
vox Latina e colle Vaticano exsonet atque in orbem terrarum feratur.
Eventus rei spem, quae ante viginti annos concepta est, cum de edendis
iisdem Commentariis ageretur — ut Nosmet ipsi probe meminimus —
non fefellit. Pergite ergo hoc opus, et Commentarios reddite instrumen
tum efficax et utile ad confirmanda et provehenda studia Latinitatis.
Usus autem Romani sermonis eiusdemque docendi methodus sunt
argumentum grave et opportunum, quod magistrorum ac discipulo
rum interest necnon eorum, quibus sors linguae Latinae cordi est hac
aetate, quae potius rebus technicis et artibus quaestuosis favet quam
litteris. Est autem usus summi momenti, ut sermo Latinus — ut,
ceterum, quaelibet lingua — in hominum consuetudine, quamvis arctio
ribus finibus circumscriptus, adhuc vigeat et magis magisque polleat.
Etenim, usu ablato, lingua ipsa est prorsus mortua putanda, et ad
rem redigitur, cui solum pauci docti operam navant. Libenter in me
moriam revocamus sermonem illum Latinum vividum et uberem, quo
enituit Venerabilis Frater Noster Pericles Cardinalis Felici — quem
hic praesentem ex animo salutamus, cuiusque verba elegantia et ob
sequii plena cum animi delectatione audivimus — dum munere Secre
tarii Concilii Vaticani Secundi fungebatur. Sine dubio, ratio linguae
Die 10 mensis novembris a. 1973.
654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Latinae docendae diligenter est perpendenda; potest enim fastidium
adulescentium animis ingerere aut eos allicere. Fortasse novae viae
erunt exquirendae, ut iuventus, cuius propensiones hodie sunt valde
mutatae, ad Romani sermonis amorem traducatur.
Itaque Latinitatis studia vobis non sunt tantum umbratilis quae
dam exercitatio, iucunda quidem et suavis et quieta — subit mentem
Horatianus versus : « Beatus ille, qui procul negotiis » 1 — sed eadem
studia ad vitam ipsam vultis pertinere. Cui rei documento est hoc
Biduum Latinum, quod alacres agitis. Inter quod et sextum decimum
Certamen celebratur, cui praeter Latinitatis cultores peritissimus,
qui praemio sunt digni habiti, etiam adulescentes primum intersunt,
recitatione alicuius carminis vel exempli prosae orationis certantes.
Peropportune demum sedes eiusdem conventus vestri est haec alma
Urbs, quae est fons humanitatis Latinae et quodam modo communis
patria nostra, ut Rutilius Namatianus animo infiammato exclamat :
(( Fecisti patriam diversis gentibus unam » . 2 Quae quidem unitas chri
stiana religione, ut novistis, immensum est aucta et confirmata.
Optimis ergo ominibus incepta vestra prosecuti, vobis singulis uni
versis, qui adestis, et necessariis vestris, qui absunt, Benedictionem
Apostolicam, certae dilectionis Nostrae et egregiae existimationis
testimonium, volentes impertimus.
I I I
Ad Excellentissimum Virum Adolfum Binagana, Reipublicae Burundensis
cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris
testes tradentem. *
Monsieur V Ambassadeur,
Les sentiments élevés qui vous animent au seuil de votre mission
auprès du Saint-Siège suscitent en Nous-même une vive satisfaction.
En Vous remerciant de cet hommage chaleureux, Nous vous souhai
tons une cordiale bienvenue et espérons vous voir réaliser ici le noble
programme que vous formulez : établir, dans un dialogue franc et
1 Epod. 2, 1. 2 De reditu suo, I, 63.
* Die 15 mensis novembris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 655
permanent, une collaboration plus étroite avec le Saint-Siège et la
République du Burundi.
Oui, le bien de votre pays Nous tient très à cœur. Le bien spirituel
d'abord : comment oublier la florissante communauté chrétienne burun-
daise, qui a fêté récemment le soixante-quinzième anniversaire de l'éta
blissement de l'Eglise catholique? Elle a connu une progression des
plus rapides, et une ferveur religieuse qui est venue imprégner la
richesse de la sensibilité et de la sagesse ancestrales.
La foi et la piété sont inséparables de la recherche de la justice, de
la paix, de la charité. L'Eglise du Burundi veut travailler au bonheur
et à l'épanouissement plénier de tous les Burundais, et Nous sommes
aussi à ses côtés dans ce projet humain. La première condition, Votre
Excellence l'a soulignée, c'est la concorde et l'amitié entre toutes les
populations. Nous Nous réjouissons avec vous de savoir que le pays
a retrouvé la paix. Comme vos évoques, Nous avons en effet éprouvé
une vive émotion devant les événements qui ont troublé si profondé
ment la vie de vos compatriotes. Nous avons tenu à offrir notre secours,
spirituel et matériel, à toutes les victimes, et à proposer notre contri
bution au rétablissement de la paix, par tous les moyens dont Nous
disposions.
L'espérance est revenue avec le calme : il faut maintenant que
les plaies se cicatrisent. Nous avons le ferme espoir que les efforts
déployés de toute part y parviendront. L'unité tant désirée ne peut
être cimentée que dans l'amour, dans l'accueil confiant et le pardon,
dans le respect de la dignité de toutes les personnes et de toutes les
ethnies, dans une volonté de coopération où chacun puisse éprouver
la fierté d'être Burundais et de travailler selon ses capacités au progrès
commun, favorisé par la concorde avec les autres nations.
Telle est la prière fervente que Nous élevons vers le Seigneur. Nos
vœux s'adressent au Président de la République, que Nous remercions
de son amabilité, et à ceux qui portent avec lui la responsabilité du
bien de l'ensemble des citoyens ; ils vont aussi à tous les fils de ce noble
pays qui nous est si cher. Sur tous, et sur vous-même, Monsieur l'Am
bassadeur, Nous implorons les bienfaits du Dieu d'amour et de paix.
656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
I V
Delegatis et Observatoribus qui interfuerunt Coetui XVII Romae habito a Consilio v. d. «Food and Agriculture Organization» (F.A.O.). *
Monsieur le Directeur général,
Ohers Messieurs,
Nous sommes heureux de saluer d'abord Monsieur le Directeur gé
néral de l'Organisation des Nations Unies pour l'Alimentation et
l'Agriculture, avec ses collaborateurs. Nous les remercions de l'aimable
visite qu'ils Nous rendent, au cours des travaux de cette dix-septième
Session de la Conférence générale. Us savent l'estime profonde dans
laquelle Nous tenons leurs efforts tenaces contre la faim. Oui, cette
œuvre solidaire de recherche, de confrontation, de prévision, d'orga
nisation, d'entraide, étendue à tout l'univers, cherchant à faire face
aux grands projets à longue échéance ainsi qu'aux difficultés subites,
comme celle qu'a connue récemment l'Afrique, mérite nos félicitations
et nos encouragements, par le fait qu'elle est au service de la vie de
tous les hommes.
Nous aimons également prendre contact avec les Délégations des
Etats membres de la FAO qui participent à cette Session. Cette ren
contre, jointe à l'étude de leurs travaux, Nous permet à Nous aussi de
renouveler notre attention aux problèmes de l'humanité qui attend de
la terre les moyens de se nourrir convenablement, ainsi qu'un dévelop
pement économique harmonieux et facteur de progrès. Ces paroles
veulent simplement leur manifester combien Nous prenons à cœur leurs
travaux, leurs espoirs et les espoirs des peuples qu'ils représentent.
Nous sommes tous invités à élargir nos perspectives, à aller audacieu-
sement de l'avant, pour répondre aux besoins accrus du monde, sans
laisser s'accumuler un périlleux retard.
En la présente Assemblée, vous êtes appelés, chers Messieurs, à
prendre des décisions concernant les orientations de la politique inté
rieure de la FAO, pour fixer, selon les critères qui en découlent, son
programme ordinaire pour les années 1974-1975 ; il s'agit de réaliser
concrètement sur le terrain les Programmes relatifs aux divers conti
nents, la campagne contre la faim et aussi le Programme alimentaire
mondial, en accord avec les Nations Unies. Vos décisions doivent éga-
* Die 16 mensis novembris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 657
lement préciser les orientations de la politique internationale en matière
d'agriculture et d'alimentation, selon les exigences du moment présent.
De fait, la situation mondiale aux plans agricole et alimentaire,
telle qu'elle ressort des rapports récemment préparés par la PAO,
Nous paraît particulièrement grave. Quiconque prend à cœur le sort
de l'humanité ne peut s'empêcher d'être préoccupé par la diminution
globale, au cours de l'année 1972, de la production agricole et alimen
taire à l'échelon mondial. Les réserves mondiales de blé, en parti
culier, apparaissent tellement réduites que le niveau minimum de
sécurité alimentaire dans le monde serait dangereusement menacé
si des crises de production venaient à se manifester, pour diverses
raisons, dans l'avenir immédiat.
Bien souvent, hélas, en face de ces constatations et de ces prévi
sions préoccupantes, les Organisations internationales ne trouvent
pas l'appui réel ni le soutien ouvert qu'elles seraient en droit d'at
tendre, alors qu'elles agissent continuellement par solidarité univer
selle. Il y a là un contraste entre l'attente grandissante des pays en
voie de développement et l'absence d'un engagement suffisamment
complet et large de la part des pays riches.
Nous saisissons l'occasion pour exprimer cette impression pénible
que Nous avons ressentie : les récentes statistiques démontrent que
l'aide publique globale apportée par les pays riches est en diminution.
On n'a pas encore atteint la contribution d'au moins un pour cent du
revenu que chaque pays devrait donner, selon son degré de dévelop
pement, au titre d'une aide effective aux pays en voie de croissance.
Pourtant, le Programme des Nations Unies pour la première et la
deuxième décennie du développement s'est référé à plusieurs reprises
à ce pourcentage. Et Nous-même, il y aura bientôt dix ans, Nous y
faisions allusion durant notre voyage en Inde.
Voici venu le moment de rendre plus vigoureux et d'élargir le
mouvement de solidarité entre les peuples du monde entier. Devant
l'acuité de la situation actuelle, il faut renouveler la volonté politique
d'entraide mondiale. Qu'il Nous soit donc permis de lancer aujour
d'hui un appel pressant à la solidarité, destiné aux responsables,
mais aussi à la conscience de tous les hommes de bonne volonté.
Certes, ce n'est pas notre mission de suggérer les solutions techni
ques ou les choix politiques concrets, en Nous substituant à l'action
responsable des Etats membres de votre Organisation. Mais il Nous
appartient de parler en faveur de tous les peuples, pour le bien de
42 - A. A. S.
658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tous les hommes, sans aucune discrimination et sans aucun calcul terrestre.
Nous demandons encore une fois, au nom de l'humanité, que les
gouvernants, par l'intermédiaire de leurs représentants autorisés, et
même déjà au cours de cette conférence de la FAO, montrent qu'ils
ne se laissent pas enfermer dans la perspective trop restreinte des seuls
intérêts de leur nation ou des résultats immédiats d'entreprises poli
tiques particulières; qu'ils parviennent à des décisions qui les obligent
à collaborer davantage au plan international pour que soient assurés le
développement économique et le progrès de la société ; ils auront
constamment en ce domaine une attention toute spéciale pour les pays
en voie de développement.
Nous savons que l'économie et les finances de pays même hautement
développés traversent actuellement une période complexe et difficile.
Cela ne Nous dispense pas toutefois de les inviter avec insistance à
surmonter les tentations d'isolement, de protectionisme ou de rapports
directs qui feraient peser leur propre puissance sur des pays plus faibles
et plus exposés.
Dans le même sens, Nous nous adressons aussi à l'opinion publique
mondiale et à la conscience des peuples les plus riches en ressources, en
technologie et en énergies humaines. Ceux-ci doivent prendre en con
sidération, non seulement les besoins de leur propre pays, mais aussi
ceux des autres, et donc soutenir des choix politiques, exiger des actions
concrètes qui visent, dans l'harmonie d'une entente fraternelle, le bien
de tous les hommes.
Nous souhaitons que les travaux de cette session de la Conférence
de la FAO ouvrent des perspectives d'une solidarité effective qui per
mette de passer de la solution des secours d'urgence à un système plus
élaboré de sécurité alimentaire.
A la récente (( Opération de la zone sahélienne », Nous avons donné
de grand cœur notre appui, accueillant aussi plusieurs demandes, la
vôtre, Monsieur le Directeur général, celle des Eglises locales, celle
de personnes ou d'organismes soucieux de faire face à l'urgence et à
l'ampleur de cette détresse humaine. Nous avons alors appelé les
peuples et les gouvernants à une collaboration rapide et généreuse.
Par ailleurs, Nous avons veillé à une présence active des organismes
du Saint-Siège, en particulier de notre Conseil Cor Unum, des Organi
sations Internationales Catholiques et des institutions des Eglises
locales.
Acta Pauli Pp. VI 659
Mais Nous sommes profondément convaincu que des tâches bien
plus vastes que celle d'un secours occasionnel se présentent à l'horizon
pour la Communauté internationale, et en particulier pour les Orga
nisations Inter gouvernementales, afin d'établir des projets à longue
échéance, dans de larges perspectives d'action mondiale multilatérale.
Nous souhaitons que la volonté politique des Etats soit capable de
s'orienter vers un instrument international qui comporte un réel en
gagement, qui les amène à dépasser les formes de don généreux, mais
occasionnel et variable. Ainsi pourrait-on en arriver à des formes
d'engagement permanent dans la justice, répondant à la fois aux
devoirs des peuples, en fonction de leur prospérité, et aux besoins des
pays moins favorisés ; ainsi serait constitué un système mondial de
sécurité alimentaire.
Comme toutes les Organisations internationales de la famille des
Nations Unies, vous regardez, pensons-Nous, vers la période de cette
deuxième décennie où il faudra examiner attentivement dans quelle
mesure et comment la Communauté internationale est en train de
rejoindre les buts qu'elle s'est fixés, pour satisfaire les nécessités les
plus impérieuses des populations du monde et les attentes les plus
légitimes d'un progrès garanti à tous, en surmontant les déséquilibres
et les discriminations. Ne pourrait-on pas souhaiter aussi qu'une plus
grande attention soit accordée aux possibilités d'instaurer une situa
tion de justice grâce à des rapports et à des programmes multilatéraux,
garantis par des Organisations Intergouvernementales?
Ainsi, Nous renouvelons notre appel, avec toute l'espérance qu'il
permet, afin que, surmontant les difficultés toujours renaissantes et
les faux prestiges nationaux, on prenne des décisions de nature à
favoriser une juste politique mondiale de l'agriculture et de l'ali
mentation, au service des besoins urgents et des intérêts effectifs de
l'humanité. Cela fait partie de cet humanisme plénier que Nous avons
si souvent appelé de nos vœux et qui comporte le développement in
tégral de tout l'homme et de tous les hommes.1
Fort de cette espérance, Nous prions Dieu, le Père de tous les
hommes, de vous assister dans vos travaux et d'inspirer ceux que vous
représentez, afin que soient utilisées au mieux les étonnantes possi
bilités de solidarité que le Seigneur donne aux hommes de notre temps.
1 Litt. Encycl. Populorum progressio, n. 42.
660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
V
Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae ex omnibus nationibus
interfuerunt Conventui Romae habito. *
Chères Filles,
Cette rencontre avec les Supérieures Générales des religieuses Nous procure une grande joie. Au-delà de vos personnes, Nous entrevoyons cette immense foule de vos Sœurs, qui vivent humblement, au jour le jour, leur vie consacrée dont elles ont fait l'offrande au Seigneur. Nous saluons les Instituts anciens, et aussi ceux qui ont surgi récemment dans les nouvelles chrétientés et qui constituent déjà un signe de leur maturité. C'est pour Nous, pour l'Eglise, une profonde source d'espérance.
Nous nous réjouissons de cet échange qui a pu s'instaurer au cours des travaux que vient de tenir l'Assemblée générale de votre Union internationale : échange entre vous, et avec notre Dicastère pour les Religieux. Quelle chance de pouvoir ainsi s'entraider, en esprit catholique, d'un pôle à l'autre du monde, et de sentir devant la richesse de vos diverses expériences, ou même devant vos difficultés, ce même élan vers le Christ, ce même amour de l'Eglise, ce même souci de participer à l'évangélisation. Nous souhaitons également que la présente session entre les Supérieures générales résidant à Rome contribue à éclairer votre chemin et à raffermir votre dynamisme.
Pour nous, qui aimerions plutôt dialoguer avec chacune d'entre vous, Nous ne pouvons ce matin développer toutes les exigences du renouveau auquel vos Instituts sont appelés, selon les lignes tracées par les documents du Concile ou du Saint-Siège, et les orientations de notre Dicastère. Ce renouveau prend une tonalité particulière au seuil de l'Année Sainte. Car, évidemment, cette Année Sainte vous concerne au premier chef. Il ne s'agit plus ici de P« aggiornamento » de vos structures, mais du profond renouveau intérieur, qui est déjà amorcé et qu'il faut intensifier afin qu'il atteigne vraiment chacune de vos personnes et chacune de vos communautés. C'est cet esprit que Nous soulignons ce matin.
Vos communautés connaissent aujourd'hui de merveilleux renouveaux, et parfois aussi de sombres difficultés. Parmi celles-ci, qu'il
* Die 19 mensis novembris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 661
suffise d'évoquer le manque de vocations en certains pays, la charge
très lourde d'œuvres que vous n'arrivez plus à assurer, la tension entre
générations ou entre tempéraments devant les réformes en cours, le
départ affligeant d'un certain nombre de Sœurs. Devant ces problèmes,
il en est qui mettent en cause la « forme de vie religieuse », le style
que celle-ci a revêtu dans l'Eglise. Nul doute que bien des formules
sont possibles, selon le charisme des fondateurs, les tempéraments
des peuples, les besoins des Eglises. Mais il y a dans la vie religieuse,
vous le savez, des éléments essentiels qui correspondent à des traits
évangéliques, et permettent au cœur de l'Eglise un témoignage irrem
plaçable : la chasteté, l'obéissance, la pauvreté, la vie fraternelle dans
une communauté, avec ce qu'entraînent nécessairement ces exigences
dans la forme concrète de la vie. Ne craignons pas d'y maintenir un
style religieux authentique : c'est à ce prix que la vie religieuse trou
vera son dynamisme et sa force.
Il existe notamment un aspect austère, disons même un aspect
ascétique, dont la vie religieuse, pas plus aujourd'hui qu'hier, ne sau
rait faire l'économie. Ouvrez l'Evangile; vous devez pouvoir dire avec
saint Pierre : « Voici que nous avons tout quitté pour te suivre » - 1
Consultez saint Paul : « Ne vous modelez pas sur le monde présent » . 2
Regardez ces fondateurs qui ont apporté un sang neuf à l'Eglise : ils
l'ont fait dans la vigueur, dans la rigueur. Une contrainte librement
consentie, désirée même, a permis à leur amour de jaillir très haut,
à leur apostolat d'embrasser très large. Oui, il ne faut pas craindre
de le dire, la vie religieuse est difficile. En elle se révèle plus explici
tement le combat que saint Paul assigne à tout chrétiens.3 En ce sens,
c'est une erreur de vouloir laïciser la vie religieuse elle-même : non
pas de rendre les religieuses plus proches des personnes ou des pro
blèmes humains — ce qui est évidemment souhaitable —, mais de
laisser s'introduire dans leur propre vie les facilités de ce monde.
Bien sûr, une telle ascèse n'est concevable, n'est viable qu'en
fonction de la richesse intérieure qui demeure le but. Voilà ce qu'il
faut également conserver et faire croître. Et quel est le secret de cette
richesse, de cet élan, de cette patience à toute épreuve? Vous le savez,
c'est le lien qui vous unit au Christ. Il s'appuie sur votre disponibilité
totale : « Nous t'avons suivi ». Il se nourrit de l'amour fidèle : « Toi
1 Mt. 19, 27. 2 Rm. 12, 2. 3 Cfr. 1 Cor. 9, 24-27.
662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
qui sais tout, tu sais bien que je t'aime » . 4 Il s'exprime dans une
recherche d'imitation parfaite, selon le chemin qu'il a tracé aux
disciples. Bien plus, il permet de dire en toute vérité, avec saint
Paul : « Pour moi, la vie c'est le Christ » . 5 De même qu'on spécifie le
mariage, non pas par la profession du mari ou de la femme, mais par
l'amour exclusif, fidèle, procréateur de l'époux et de l'épouse, de
même le critère et la force de la vie religieuse ne résident pas dans
l'activité sociale ou apostolique, si bénéfique soit-elle, mais dans la
consécration totale au Seigneur. Certaines faiblesses dans vos com
munautés ne viendraient-elles pas, foncièrement, du relâchement de
cet amour et de la vie intérieure qu'il comporte?
Enfin, votre place privilégiée dans l'Eglise requiert un rapport
confiant avec la Hiérarchie : celle-ci demeure juge de l'authenticité
de votre vie religieuse, et propose à votre générosité les services que
réclame aujourd'hui le bien des âmes, en respectant la vocation pro
pre de chaque Institut et en vous aidant à la vivre. Notre Congrégation
pour les Religieux n'a pas d'autre but : vous aider à épanouir cette
vocation. Nous-même, dans l'objectif que Nous proposons à tous les
fidèles pour l'Année Sainte, Nous comptons avec la plus ferme espé
rance sur votre fidélité, sur votre sens de l'Eglise, sur votre générosité.
Ayez confiance, chères Filles. Le Christ qui vous a appelées ne
manquera pas de vous soutenir. A quelques jours de la fête de la Pré
sentation de Marie au Temple, Nous vous invitons, Nous invitons toutes
vos Sœurs, à renouveler au Seigneur, avec la Vierge, la joyeuse offrande
de votre vie. Avec notre affectueuse Bénédiction Apostolique.
V I Ad Excellentissimum Virum Owson Paulum Gabites, primum apud Sedem
Apostolicam Reipublicae Novae Zelandiae cum auctoritate Legatum; qui
Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit. *
Mr Ambassador,
We thank you very much for the kind words and the serious
reflections and considérations with which you have presented the
Letters accrediting yon as the first Ambassador of New Zealand to the
4 Jn. 21, 17. 5 Ph. 1, 21.
* Die 29 mensis novembris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 663
Holy See. We fully share the satisfaction yon have expressed at
the inauguration of diplomatie relations, and like yourself we enter
upon them deeply aware of the mutual respect and esteem of which
they are the indication.
It affords us pleasure that you should recali the journey of peace
which in 1970 took us as far as the South Pacific. By making that
journey we manifested, among other things, the immense importance
which we attach to that whole région in the context of an emerging
and increasingly interdependent world community. We regret that
our itinerary did not permit us to visit your country with its
young and dynamic people and its vigorous Catholic population. Re-
calling at this time a great figure in the Church and a staunch citizen
of New Zealand, we evoke with révérence the memory of the late
Cardinal McKeefry, beloved by us and by those he served.
We appreciate what you have said in récognition of the Holy
See's active participation in the promotion of development and peace
among peoples. Your Excellency has likewise spoken of the objectives
which unite your Government and the Holy See in a common search
for peace through the improvement of economie and social conditions,
through disarmament and the defence of the environment. In this
regard we esteem the ideali sm which inspires New Zealand and the
valid contributions it continues to make. On its part, the Holy See,
in the measure permitted by its nature and mission, willingly seeks
to contribute to the solutions of the grave problems affecting the
weif are and securi ty of mankind.
Finally, Mr Ambassador, we express the hope that your task of
representing your country to the Holy See will be rewarding for
yourself and beneficiai to all. We would ask you to convey our
warm greetings and respectful good wishes to the civil authorities
and ali the people of New Zealand, upon whom we invoke abundant
divine blessings and favours.
664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
V I I
Ad Excellentissimum Virum Taha Carim, Turcarum Reipublicae cum
auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes
tradentem. *
Monsieur l'Ambassadeur,
Accueillant Votre Excellence comme Ambassadeur extraordinaire
et plénipotentiaire de la République de Turquie près le Saint-Siège,
Nous La remercions des paroles élevées qu'Elle vient de Nous adresser.
Nous remercions aussi Son Excellence Monsieur Pahri S. Korüturk,
Président de la République, dont vous Nous avez transmis les
souhaits.
Vous avez rappelé dans quel esprit la République turque conçoit
l'orientation du dynamisme national. Favoriser l'évolution économique
et le progrès social tout en sauvegardant les valeurs culturelles héritées
d'un long passé, voilà qui requiert prudence et courage. Votre pays,
cependant, ne veut pas borner ses efforts à la recherche d'un progrès
limité par ses propres frontières. Conscient du devoir de collaborer au
bien de la communauté internationale tout entière, il veut lui apporter
sa contribution à l'essentiel, la Paix. De ce double effort, n'est-il pas
permis de voir un symbole dans l'œuvre gigantesque récemment inau
gurée qui, unissant les deux rives du Bosphore, concrétise en quelque
sorte l'union toujours plus profonde à promouvoir entre deux continents?
Le cinquantième anniversaire de la fondation de la République que le
peuple turc vient de célébrer a voulu essentiellement marquer un jalon
de cette marche en avant, et l'Envoyé spécial du Saint-Siège a pu renou
veler à votre nation, en cette occasion solennelle, le témoignage de notre
estime et de notre sympathie.
Cher au cœur de tous les chrétiens par ses souvenirs des premiers
siècles de l'Eglise et en particulier de l'apôtre saint Paul, votre pays
l'est pour Nous à un titre particulier depuis la visite trop brève,
mais si chère à notre mémoire, au cours de laquelle Nous avons eu la
joie de connaître de plus près votre peuple. Les chrétiens de Turquie
qui, avec leurs concitoyens musulmans, ont en commun la croyance
au Dieu unique qui dirige la destinée des peuples, continueront à colla-
* Die 6 mensis decembris a. 1973.
Acta Pauli Pp. VI 665
borer, suivant les enseignements de leur foi, au développement de leur
pays au plan familial, professionnel et civique.
Nous formons donc aujourd'hui les vœux les plus cordiaux pour
votre peuple et ses gouvernants. A vous-même, Monsieur l'Ambassadeur,
Nous souhaitons une mission heureuse et bénéfique auprès du Siège
Apostolique et Nous implorons sur votre pays et tous ceux qui se
dévouent à sa prospérité, les Bénédictions du Tout-Puissant.
NUNTII SCRIPTO DATI
I
Ad E.mum P. D. Paulum S. R. E. Cardinalem Philippe, Sacrae Congre
gationis pro Ecclesiis Orientalibus Praefectum, tercentesimo quinqua
gesimo anno revoluto a S. Iosaphat obitu.
« Quasi pharus in vita refulsit irradians et ut bonus pastor vitam
suam profudit pro ovibus suis ». His verbis Liturgiae Byzantinae-Sla-
vicae Sanctus Iosaphat merito celebratur praeconio, a cuius obitu ter-
centesimus quinquagesimus annus revolutus mox sollemniter agetur.
Quem eventum attingere volumus, exemplum quodammodo secuti Pii XI,
Decessoris Nostri rec. mem., cui, recurrente tercentesimo illius « prae
clarissimi martyrii » natali, admodum placuit « tanti viri memoriam
renovare », Encyclicis Litteris, quae a verbis « Ecclesiam Dei » inci
piunt, die X I I mensis Novembris anno M C M X X I I I editis.1
Ioannes Kuncevic, cui monacho facto nomen Iosaphat, circiter an
num M D L x x x in urbe Vladimiria intra fines regionis Volhyniae, quem
admodum appellatur, natus est e parentibus mercaturae deditis, qui
Ecclesiae metropolitanae Kioviensi erant obnoxii ac quidem solum in
communione imperfecta cum Ecclesia Catholica constituti.
Iam puer, Liturgiae amore incensus, sacris assidue intererat, prae
sertim Vilnae, quo se contulerat, ut in paterna arte amplius exerce-
retur. Simul vero discidium Ecclesiarum expertus est ibi, sed etiam
spem fore, ut unitas restitueretur. Re quidem vera anno MDXCV metro
polita Kioviensis ceterique episcopi territorii ipsius ad Clementem V I I I ,
Decessorem Nostrum, epistulam dederunt, in qua haec verba, memoratu
1 A.A.S. 15 (1923), pp. 573 ss.
666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
digna, conscripserunt : « ad unionem quae antea inter Orientalem et
Occidentalem Ecclesiam viguit, inque Florentina Synodo ab antecesso
ribus nostris constituta est, accedere decrevimus )) . 2 Cui rei postquam
Summus Pontifex est assensus, anno MDXCVIII Synodus in urbe Brest
celebrata fuit, a qua unio illa legitime rata habita est ac promulgata. Sed
propter alias causas postea subortas optatus effectus non prorsus evenit.
Ioannes Kuncevic, Brestensi huic deliberationi obsecutus, ideoque Ca
tholicae Ecclesiae membrum effectus, de vita Deo secundum Sancti
Basilii instituta consecranda cogitavit. Itaque in Vilnense monaste
rium a SS. Trinitate se abdidit; scilicet optimam partem elegit,3
idque totum apprehendere et perficere studuit, quod eiusmodi conver
sationis proprium esse a Sancto Theodoro Studita perhibetur : « Mo
nachus enim est, qui in unum contuetur Deum, unius Dei cupidus
est, uni est addictus Deo, unum colere satagit Deum » . 4
Tam excellens vitae forma, quae in Iosaphat elucebat, valuit ad
novum vigorem spiritualem coenobio illi ingerendum et ad novos alli
ciendos candidatos.
Qui, anno MDCIX sacerdotio auctus, ad vitam, precationi et paeni
tentiae deditam, munus addidit praedicatoris et confessoris. Postquam
monasterio loci Byten et sanctuario Zirovicensi ut hegumenus breve
tempus salubriter praefuit, Vilnense illud coenobium ut archimandrita
regendum suscepit, in locum suffectus Iosephi Rutskij, qui ad metropo
litanam sedem Kioviensem provectus est. Cuius viri conatus circa refor
mationem monasteriorum Iosaphat diligenter secundavit, et actuose in
terfuit capitulo anno MDCXVII ab eodem metropolita coacto, quo Congre
gatio monastica a SS. Trinitate, quinque monasteria complectens, est
constituta. Quo coetu peracto, studium pietatis alienaeque salutis, quo
ipse ardebat, in ampliorem campum excurrere coepit. Etenim creatus est
Coadiutor cum iure successionis Antistitis Polocensis, senio et aegri
tudine laborantis.
Haud quidem neglegens arctiorem vitam Deo consecratam in mo
nasteriis suae dioecesis promovere, curas summas clero saeculari
impendit : cui provehendo operam dedit sive quoad rem spiritualem,
synodis pro eo indictis, « Regula sacerdotum » a se conscripta aliisque
aptis subsidiis praebitis, sive quoad rem intellectualem, cultum inge-
2 A. Theiner, Vetera Monumenta Poloniae et Lithuaniae, I I I , p. 237. 3 Cfr. Luc. 10, 41. 4 Parva catechesis, ed B. Auvray, Paris 1S91, pp. 141-142.
Acta, Pauli Pp. VI 667
nii incrementis augendo, sive quoad rem socialem, rationibus vitae
eorum consulendo. Haec navitas pastoralis indefatigati Praesulis pro
speros exitus paulatim assequebatur.
Verumtamen, in tota regione illa graves simultates inter fautores
unionis cum Sede Romana eiusque impugnatores sunt exortae. Quae
— res est sane lugenda — eo progressae sunt, ut Iosaphat, cum in urbe
Vitepsco commoraretur, ut sacerdotes et populum sibi fideles horta-
retur et confirmaret, pastor sollicitus et sollers, crudeliter sit necatus.
Cui eximio viro Pius IX, item Decessor Noster, anno MDCCCLXVII Sanc
torum Caelitum honores decrevit.
Sacrae exuviae Sancti Iosaphat, inter tot vicissitudines, quae in
regionibus, ubi ille natus est et gloriosa occubuit morte, acciderunt,
e cathedrali templo Polocensi Vindobonam pervenerunt, unde altero
bello, quod per orbem terrarum desaeviit, in Urbem Vaticanam sunt
translatae. Eae die xxi i mensis Novembris anno MCMLXII I — ex optatis
Ioannis XXIII , proximi Nostri in supremo ministerio apostolico De
cessoris, qui ita adhuc vivens statuerat — in Petriana Basilica sub
ara Sancti Basilii conditae sunt, ita ut praecellens hic catholicae
communionis assertor quasi a beato Petro, cuius Sedi inconcusse
haeserat, et a legifero patre suo ac vitae monasticae orientalis magistro
nec post mortem dissociaretur.
Habent ergo in hac Sancti Iosaphat commemoratione filii non
solum Ecclesiae Occidentalis, sed etiam — ac quidem potissimum —
Ecclesiarum Orientalium Catholicarum, in quem intueantur, a quo
exempla sumant vitae vere religiosae et spiritualis vigoris. Earundem
Ecclesiarum Orientalium communitates, quarum multae, extra patriae
fines versantes, in toto fere orbe terrarum sunt diffusae, arctius coniungi
se sen tient cum catholicae unitatis centro, quod ipsis sedulas curas
impendit propria sacra Hierarchia instituta vel aliis opportunis ad
hibitis modis. Ad hoc quod attinet, libet memorare Pontificia Semi
naria, Maius et Minus, Romae pro Ucrainis condita, et e nomine
Sancti Iosaphat appellata. Peculiariter Episcopi et sacerdotes pasto
ralis studii specimen sequantur, quod hic Cáeles praebuit. Religiosi
ac religiosae virtutis iter ab eo sibi commonstratum aspiciant; ex
quibus recensere iuvat Ordinem Basilianum Sancti Iosaphat, mona
chos Studitas, sodales ritus Byzantini-Slavici ex Ordine Fratrum
Minorum, e Societate Iesu, e Congregationibus Clericorum Regula
rium Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis B.mae Virgi
nis Mariae, Sanctissimi Redemptoris, e Societate S. Francisci Salesii,
668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
necnon plures Familias mulierum, quae, Deo consecratae, ad eundem
pertinent ritum.
Quodsi lamentabile discidium illud Ecclesiarum olim effecit, ut
nefario ausu sicarii sanguis Sancti Iosaphat manaret, fiducialiter
Deum rogamus — volumusque, ut maxime praedicti filii Nostri ex
Ecclesiis Orientalibus Nobiscum orent — ut idem sanguis ferax sit
pacis et consensionis, ac tandem inter utrasque « fraterna collabo
ratio ... in spiritu caritatis et secluso omni spiritu contentiosae aemu
lationis crescat », quemadmodum Concilium Vaticanum Secundum
exoptavit.5
Haec habuimus, quae in recolenda morte huius praeclarissimi Pa
storis, ante CCCL annos interfecti, ad te, Venerabilis Frater Noster,
ad Praesules, sacerdotes, religiosas necnon fideles praesertim Eccle
siarum Orientalium, animo amanti et sollicito scriberemus. Tibi de
mum et cunctis, quos diximus, Benedictionem Apostolicam, caelestis
roboris et solacii auspicem, volentes impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Octobris,
anno M C M L X X I I I , Pontificatus Nostri undecimo.
PAULUS PP. VI
I I
Ad universos homines, praesertim Christifideles, calendis ianuariis diem
fovendae paci per totum terrarum orbem dicatum celebraturus.
Ascoltatemi ancora, uomini giunti alle soglie del nuovo anno 1974.
Ascoltatemi ancora : sono davanti a voi in atto di umile supplica,
energica supplica.
Naturalmente, voi lo intuite, io voglio ancora parlarvi della Pace.
Sì, della Pace. Forse voi pensate di conoscere tutto a riguardo
della Pace; se ne è già parlato tanto, da tutti. Forse questo nome
invadente provoca un senso di sazietà, di noia, fors'anche di timore
ch'esso nasconda nel fascino della sua parola una magia illusoria, un
nominalismo ormai abusato e retorico, e perfino un incantesimo peri
coloso. La storia presente, caratterizzata da feroci episodi di conflitti
internazionali, da implacabili lotte di classe, da esplosioni di libertà
rivoluzionarie, da repressioni dei diritti e delle libertà fondamentali
s Decr. de Oecumenismo unitatis redintegratio, n. 18.
Acta Pauli Pp. VI 669
dell'uomo, e da improvvisi sintomi di precarietà economica mondiale,
sembra demolire, come fosse la statua d'un idolo, l'idea trionfante
della Pace. Al nominalismo vacuo e imbelle ch'essa sembra assumere
nell'esperienza politica e ideologica di quest'ultimo tempo, ora di nuovo
si preferisce il realismo dei fatti e degli interessi, e si ripensa al
l'uomo come all'eterno insolubile problema d'un auto-conflitto vivente;
l'uomo è così; un essere che porta nel cuore il destino della lotta
fraterna.
Al confronto di questo crudo rinascente realismo noi proponiamo
non un nominalismo, sconfitto da nuove e prepotenti esperienze, ma
un invitto idealismo, quello della Pace, destinato a progressiva affer
mazione.
Credete, uomini fratelli, uomini di buona volontà, uomini saggi,
uomini sofferenti, alla nostra ripetuta umile voce, al nostro grido
instancabile. La Pace è l'ideale della umanità. La Pace è necessaria.
La Pace è doverosa. La Pace è vantaggiosa. Non è un'idea illogica e
fissa, la nostra; non è una ossessione, una illusione. È una certezza;
sì, una speranza; ha per sé l'avvenire della civiltà, il destino del
mondo; sì, la Pace.
Noi siamo così convinti che essa, la Pace, è il traguardo dell'uma
nità in via di coscienza di sé e di sviluppo civile sulla faccia della
terra, che oggi, per l'anno nuovo e per gli anni futuri, noi osiamo
proclamare come già abbiamo fatto l'anno scorso : la Pace è pos
sibile.
Perché, in fondo, ciò che compromette la solidità della Pace e lo
svolgimento della storia in suo favore, è la segreta e scettica con
vinzione che essa sia praticamente impossibile. Bellissimo concetto,
si pensa senza dirlo, ottima sintesi delle umane aspirazioni ; ma sogno
poetico, utopia fallace. Una droga inebriante, ma debilitante. Ancora
risorge negli spiriti, come una logica inevitabile : ciò che conta è la
forza; l'uomo ridurrà al più il complesso delle forze all'equilibrio
del loro contrasto; ma dalla forza non può prescindere l'umana orga
nizzazione.
Noi dobbiamo soffermarci un istante su questa obiezione capitale
per risolvere un possibile equivoco, quello che confonde la Pace con
la debolezza, non solo fìsica, ma morale, con la rinuncia al vero
diritto e alla equa giustizia, con la fuga dal rischio e dal sacrificio,
con la rassegnazione pavida e succube all'altrui prepotenza, e perciò
acquiescente alla propria schiavitù. Non è questa la Pace autentica.
670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
La repressione non è la Pace. L'ignavia non è la Pace. L'assetto
puramente esteriore e imposto dalla paura non è la Pace. La recente
celebrazione del XXV Anniversario della Dichiarazione dei Diritti
dell'Uomo ci ricorda che la Pace vera deve essere fondata sul senso
dell'intangibile dignità della persona umana, dalla quale scaturiscono
inviolabili diritti e rispettivi doveri.
È pur vero che la Pace accetterà di obbedire alla legge giusta
e all'autorità legittima, ma non sarà mai aliena dalla ragione del
bene comune e dalla morale libertà umana. La Pace potrà arrivare
anche a gravi rinunce, nella gara del prestigio, nella corsa agli arma
menti, nell'oblio delle offese, nella remissione dei debiti; arriverà
perfino alla generosità del perdono e della riconciliazione; ma non
mai per servile mercato dell'umana dignità, non mai per tutela del
proprio egoistico interesse a danno dell'altrui legittimo interesse;
non mai per viltà; essa non sarà mai senza la fame e la sete della
giustizia; non dimenticherà mai la fatica che occorre spendere per
difendere i deboli, per soccorrere i poveri, per promuovere la causa
degli umili ; essa non tradirà mai per vivere le ragioni superiori
della vita.1
Non pertanto la Pace dev'essere considerata un'utopia. La cer
tezza della Pace non consiste soltanto nell'essere, ma altresì nel di
venire. Come la vita dell'uomo, essa è dinamica. Il suo regno si
estende ancora e principalmente nel campo deontologico. Cioè nella
sfera dei doveri. La Pace si deve non solo mantenere, ma produrre.
La Pace è, e dev'essere perciò in fase di continua e progressiva affer
mazione. Anzi noi diremo : la Pace è possibile, solo se è considerata
doverosa. Non basta nemmeno che essa sia stabilita sulla convinzione,
di solito giustissima, ch'essa è vantaggiosa. Essa deve entrare nella
coscienza degli uomini come una suprema finalità etica, come una
necessità morale, una aváyxrj (ananche), derivante dalla esigenza intrin
seca della convivenza umana.
Questa scoperta, perché tale è nel processo positivo della nostra
razionalità, c'insegna alcuni principi dai quali non dovremo deflet
tere mai più. E dapprima ci illumina sulla natura primigenia della
Pace : essa è innanzi tutto un'idea. Essa è un assioma interiore, un
tesoro dello spirito. La Pace deve germinare da una concezione fon
damentale e spirituale dell'umanità : l'umanità dev'essere pacifica,
1 Cfr. Io. 12, 25.
Acta Pauli Pp. VI 671
cioè unita, coerente in se stessa, solidale nella profondità del suo essere. La mancanza di questa radicale concezione è stata, ed è tuttora, l'origine profonda delle disgrazie, che hanno devastato la storia. Concepire la lotta fra gli uomini, come esigenza strutturale della società, non costituisce soltanto un errore ottico-filosofico, ma un delitto potenziale e permanente contro l'umanità. La civiltà deve finalmente redimersi dall'antica, superstite e sempre operante fallacia : homo homini lupus. Essa funziona da Caino in poi. L'uomo d'oggi deve avere il coraggio morale e profetico di affrancarsi da questa nativa ferocia, e arrivare alla conclusione, ch'è appunto l'idea della Pace, come essenzialmente naturale, necessaria, doverosa, e perciò possibile. Bisogna pensare d'ora in poi l'umanità, la storia, il lavoro, la politica, la cultura, il progresso in funzione della Pace.
Ma che vale questa idea, spirituale, soggettiva, interiore e personale; che vale così disarmata, così distante dalle vicende vissute, efficaci e formidabili della nostra storia? Noi dobbiamo purtroppo registrare, a mano a mano che la tragica esperienza dell'ultima guerra mondiale tramonta nella sfera dei ricordi, una recrudescenza di spirito contenzioso fra le Nazioni e nella dialettica politica della società; oggi il potenziale di guerra e di lotta è molto cresciuto, non diminuito, al confronto di quello di cui disponeva l'umanità prima delle guerre mondiali. Non vedete, ci può obiettare un osservatore qualsiasi, che il mondo va verso conflitti, ancora più terribili e orrendi di quelli di ieri? Non vedete la scarsa efficacia della propaganda pacifista e la non sufficiente incidenza delle istituzioni internazionali, sorte durante la convalescenza del mondo insanguinato e estenuato dalle guerre mondiali? Dove va il mondo? non si prepara ancora a più catastrofici ed esecrabili conflitti? Ahimé! noi dovremmo ammutolire dinanzi a così incalzanti e spietati ragionamenti, come dinanzi ad un disperato destino!
Ma no! Siamo anche noi ciechi? siamo ingenui? No, uomini Fratelli ! noi siamo sicuri che la nostra causa, quella della Pace, dovrà prevalere. Primo, perché essa, nonostante le follie della contraria politica, l'idea della Pace è ormai vittoriosa nel pensiero di tutti gli uomini responsabili. Noi abbiamo fiducia nella loro moderna sapienza, nella loro energica abilità : nessun Capo di Popolo può oggi volere la guerra; tutti aspirano alla Pace generale del mondo. È grande cosa! noi osiamo scongiurarli a non smentire mai più il loro, anzi il comune programma di Pace !
672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Secondo. Sono le idee, ancor più ed ancor prima degli interessi
particolari, che guidano il mondo, nonostante le apparenze contrarie.
Se l'idea della Pace guadagnerà effettivamente il cuore degli uomini,
la Pace sarà salva; anzi essa salverà gli uomini. È superfluo che in
questo nostro discorso noi spendiamo parole per dimostrare la po
tenza odierna dell'idea diventata pensiero del Popolo, cioè dell'opinio
ne pubblica; essa oggi è la regina che di fatto governa i Popoli; il
suo imponderabile influsso li forma e li guida; e sono poi i Popoli,
cioè l'opinione pubblica operante che governa i governanti. In gran
parte almeno è così.
Terzo punto, allora. Se l'opinione pubblica assurge a coeficiente
determinante il destino dei Popoli, il destino della Pace dipende anche
da ciascuno di noi. Perché ciascuno di noi fa parte del corpo civile
operante con sistema democratico, che, in varia forma ed in diffe
rente misura, caratterizza oggi la vita delle Nazioni modernamente
organizzate. Questo noi volevamo dire : la Pace è possibile, se ciascuno
di noi la vuole; se ciascuno di noi ama la Pace, educa e forma la
propria mentalità alla Pace, difende la Pace, lavora per la Pace.
Ciascuno di noi deve ascoltare nella propria coscienza il doveroso ap
pello : La Pace dipende anche da te.
Certamente l'influsso individuale sull'opinione pubblica non può
essere che infinitesimale; ma non mai vano. La Pace vive delle
adesioni, sia pure singole ed anonime, che le persone le danno. E
tutti sappiamo come si forma e si pronuncia il fenomeno dell'opinione
pubblica : un'affermazione seria e forte è facilmente diffusa. L'affer
mazione della Pace da individuale deve diventare collettiva e comu
nitaria; deve diventare affermazione di Popolo e della Comunità dei
Popoli ; convinzione, ideologia, azione ; deve aspirare a penetrare il
pensiero e l'attività delle nuove generazioni e invadere il mondo, la
politica, l'economia, la pedagogia, l'avvenire, la civiltà. Non per
istinto di paura e di fuga, ma per impulso creativo della storia nuova
e della costruzione nuova del mondo; non per ignavia e per egoismo,
ma per vigore morale e per accresciuto amore all'umanità. La Pace è
coraggio, è sapienza, è dovere; e alla fine è per di più interesse e
felicità.
Tanto noi osiamo dire a voi, uomini Fratelli; a voi, uomini di
questo mondo, se avete in mano, per qualche titolo, il timone del
mondo ; uomini di comando, uomini di cultura, uomini d'affari :
Acta Pauli Pp. VI 673
occorre imprimere alla vostra azione un indirizzo robusto e sagace,
verso la Pace; essa ha bisogno di voi. Se voi volete, potete! La Pace
dipende anche e specialmente da voi.
* * «•
Noi riserveremo per di più ai nostri Confratelli di fede e di carità
una parola anche più fiduciosa e più pressante : non abbiamo noi
forse possibilità nostre, originali e sovrumane, con cui concorrere
con i promotori di Pace, a rendere valida l'opera loro, l'opera co
mune, affinché Cristo con loro, secondo la beatitudine del Vangelo,
tutti ci qualifichi quali figli di Dio?2 non possiamo noi predicare la
Pace, innanzi tutto, nelle coscienze? e chi più di noi è tenuto ad
essere con la parola e con l'esempio maestro di pace? come poi
potremo noi suffragare l'opera della Pace, nella quale la causalità
umana assurge al suo più alto livello, se non mediante l'inseri
mento nella causalità divina, disponibile all'invocazione delle nostre
preghiere? e saremo insensibili all'eredità di pace, che Cristo, solo
Cristo, ha lasciato a noi, viventi in un mondo che perfetta non la
sa dare, la sua pace trascendente e ineffabile? non possiamo forse
proprio noi riempire la implorazione della Pace di quell'umile e
amoroso vigore, al quale non resiste la divina misericordia? 3 È me
raviglioso : la Pace è possibile, e anche da noi per Cristo, nostra
Pace,4 essa dipende.
Ne sia pegno la nostra pacificatrice Apostolica Benedizione.
Dal Vaticano, 8 Dicembre 1973.
PAULUS PP. VI
I I I
Ad Excellentissimum Virum Leopoldum Bénites, XXVIII generalis coetus Nationum Coniunctarum Praesidem, XXV expleto anno a declaratione universali quoad iura hominum edita.
Poussé par la conscience de notre mission qui est de rendre
présent, vivant et actuel le message de salut proclamé par le Christ,
Nous n'avons pas manqué, au cours de notre Pontificat, de donner
2 Cfr. Mt. 5, 9. 3 Cfr. Mt. 7, 7ss.; Io. 14, 27. 4 Eph. 2, 4.
43 - A. A. S.
674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
maintes fois l'assurance de notre adhésion morale aux activités des
Nations Unies en faveur de la justice, de la paix et du développe
ment de tous les peuples.
Alors que cette eminente Assemblée internationale s'apprête à
commémorer le XXV e anniversaire de la Déclaration universelle des
Droits de l'Homme, Nous voulons une fois encore saisir l'occasion
d'exprimer notre grande confiance, en même temps que notre ferme
accord, en ce qui concerne l'engagement constant de l'Organisation des
Nations Unies pour la promotion toujours plus précise, plus auto
risée et plus efficace, du respect des droits fondamentaux de l'homme.
Comme Nous l'affirmions dans une autre circonstance, la Décla
ration des Droits de l'Homme « demeure à nos yeux l'un des plus
beaux titres de gloire » de votre Organisation,1 spécialement quand
on pense à l'importance qui lui est dévolue comme chemin certain
vers la paix. En réalité, la paix et le droit sont deux biens en
relation directe et réciproque de cause et d'effet : il ne peut exister
de paix véritable là où il n'y a point respect, défense et promotion
des Droits de l'Homme. Si une telle promotion des droits de la
personne humaine conduit à la paix, en même temps la paix en favo
rise la réalisation.
Nous ne pouvons donc demeurer indifférent devant l'urgence de
construire une communauté de vie humaine qui garantisse partout à
l'individu, aux groupes et particulièrement aux minorités, le droit
à la vie, à la dignité personnelle et sociale, au développement dans
un milieu protégé et amélioré, et à l'équitable répartition des ri
chesses de la nature et des fruits de la civilisation.
« L'Eglise, avant tout soucieuse des droits de Dieu — disions-
Nous l'an dernier au Secrétaire général Monsieur Kurt Waldheim —
ne pourra jamais se désintéresser des droits de l'homme, créé à
l'image et à la ressemblance de son Créateur. Elle se sent blessée
lorsque les droits de l'homme, quel qu'il soit, et où que ce soit,
sont méconnus et violés » . 2
C'est pourquoi le Saint-Siège donne son plein appui moral à
l'idéal commun contenu dans la Déclaration universelle comme aussi
1 Message pour le X X V e anniversaire de l'Organisation des Nations Unies, A.A.S. 62 (1970), p. 684.
2 A.A.S. 64 (1972), p. 215.
Acta Pauli Pp. VI 675
à l'approfondissement progressif des Droits de l'Homme qui y sont exprimés.
Les droits de l'homme sont fondés sur la dignité reconnue de
tous les êtres humains, sur leur égalité et leur fraternité. Le devoir
de respecter ces droits est un devoir de caractère universel. La promo
tion de ces droits est un facteur de paix ; leur violation est une
cause de tensions et de troubles, même au plan international.
Si les Etats ont intérêt à coopérer dans les domaines de l'éco
nomie, de la science, de la technologie, de l'écologie, ils l'ont encore
plus à collaborer — et la Charte de l'Organisation des Nations Unies
les y engage expressément — pour protéger et promouvoir les droits
de l'homme.
On objecte parfois que cette collaboration de tous les Etats pour
promouvoir les droits de l'homme constitue une ingérence dans les
affaires internes. Mais n'est-il pas vrai que le plus sûr moyen, pour
un Etat, d'éviter des immixtions de l'extérieur, c'est précisément de
reconnaître et d'assurer lui-même sur les territoires de sa juridic
tion le respect des droits et des libertés fondamentales?
Sans vouloir entrer dans le détail de chacune des formules de
la célèbre Déclaration, mais en considérant l'élévation de son inspi
ration et l'ensemble de sa rédaction, Nous pouvons dire qu'elle
demeure l'expression d'une conscience plus mûre et plus précise
des droits de la personne humaine. Elle continue à représenter le
fondement sûr de la reconnaissance pour chaque homme d'un droit
de cité honorable dans la communauté des peuples.
Mais il serait vraiment déplorable pour l'humanité qu'une pro
clamation aussi solennelle se réduise à una vaine reconnaissance
de valeurs ou à un principe doctrinal abstrait, sans recevoir une
application concrète et toujours plus cohérente dans le monde con
temporain, comme vous le releviez justement en assumant la prési
dence de cette Assemblée.
Nous savons bien qu'en ce qui concerne les pouvoirs publics,
cette application ne va pas sans difficultés; mais il est nécessaire de
mettre en même temps tout en oeuvre pour assurer le respect et la
promotion de ces droits, de la part de ceux qui ont le pouvoir et le
devoir de le faire, et, en même temps, pour développer toujours
davantage, dans les populations, la conscience des droits et des li
bertés fondamentales de l'homme. Il faut faire appel à la collabora
tion de chacun afin que ces principes soient respectés « par tous,
676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
partout, et pour tous » . 3 Est-il vraiment possible, sans grave péril
pour la paix et l'harmonie des peuples, de demeurer insensible face à
tant de violations graves et souvent systématiques des Droits de
l'Homme, si clairement proclamés dans la Déclaration comme uni
versels, inviolables et inaliénables?
Nous ne pouvons cacher nos graves préoccupations devant la per
sistance ou l'aggravation de situations que Nous déplorons grandement,
telles que, par exemple, la discrimination raciale ou ethnique, les
obstacles à l'autodétermination des peuples, les violations répétées du
droit sacré de la liberté religieuse sous ses divers aspects et l'absence
d'une entente internationale qui le soutienne et en précise les consé
quences, la répression de la liberté d'exprimer les opinions saines,
les traitements inhumains envers les prisonniers, l'élimination violente
et systématique des adversaires politiques, les autres formes de vio
lence, et les attentats à la vie humaine, particulièrement dans le
sein maternel. A toutes les victimes silencieuses de l'injustice, Nous
prêtons notre voix pour protester et supplier. Mais il ne suffit pas de
dénoncer, souvent d'ailleurs trop tard et de façon inefficace : il faut
aussi analyser les causes profondes de ces situations et s'engager réso
lument à les affronter et à les résoudre correctement.
Il est encourageant, cependant, de noter combien les hommes de
notre temps se montrent sensibles aux valeurs fondamentales conte
nues dans la Déclaration universelle. La multiplication des dénoncia
tions et des revendications n'est-elle pas en effet symptôme significatif
de cette sensibilité croissante face à la multiplication des atteintes
aux libertés inaliénables de l'homme et des collectivités?
Avec un grand intérêt et une vive satisfaction Nous avons appris
que l'Assemblée générale tiendra, à l'occasion du XXV e anniversaire
de la Déclaration universelle, une session spéciale au cours de laquelle
sera proclamée la Décennie de la lutte contre le racisme et la discri
mination raciale. Cette entreprise, éminemment humaine, trouvera en
core une fois côte à côte le Saint-Siège et les Nations Unies — bien
qu'à des plans divers et avec des moyens différents — dans un effort
commun pour défendre et protéger la liberté et la dignité de chaque
homme et de chaque groupe, sans aucune distinction de race, de couleur,
de langue, de religion ou de condition sociale.
3 Message à la Conférence de Téhéran pour le XX« anniversaire de la Déclaration
des Droits de l'homme, A.A.S. 60 (1968), p. 285.
Acta Pauli Pp. VI 677
Nous voulons souligner aussi en ce Message la valeur et l'importance
des autres documents déjà approuvés par les Nations Unies et concer
nant les droits de l'homme. Inspirés par l'esprit et les principes de
la Déclaration universelle des Droits de l'Homme, ils représentent un
pas en avant dans la promotion et la protection concrète de plusieurs
de ces droits dont ils veulent garantir l'application soigneuse et fidèle.
Leur ratification en assurera l'efficacité au plan national et internatio
nal. Le Saint-Siège, pour sa part, y donne son adhésion morale et
offre son appui aux aspirations louables et légitimes qui les inspirent.
Si les droits fondamentaux de l'homme représentent un bien com
mun de toute l'humanité en marche vers la conquête de la paix, il est
nécessaire que tous les hommes, prenant toujours mieux conscience de
cette réalité, sachent bien qu'en ce domaine parler de droits, c'est
aussi énoncer des devoirs.
Nous renouvelons nos vœux à votre noble et haute Assemblée, con
fiant qu'elle continuera inlassablement à promouvoir entre les nations
le respect et l'application des principes solennellement énoncés dans la
Déclaration universelle, dans un effort sincère pour transformer la
famille humaine en une communauté mondiale fraternelle, dans la
quelle tous les fils des hommes pourront mener une vie digne de celle
de fils de Dieu.
Du Vatican, le 10 Décembre 1973.
PAULUS PP. VI
678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ACTA SS. CONGREGATIONUM
S A C R A C O N G R E G A T I O P R O D O C T R I N A F I D E I
Sacra Congregatio pro Doctrina Fidei, vigore specialis potestatis
sibi a Suprema Ecclesiae Auctoritate tributae, decernendo declarat eos
ab hac die incurrere in excommunicationem latae sententiae nemini
reservatam, qui, cum contemptu Sacramenti Paenitentiae, sacramen
tales confessiones, veras aut fictas, quovis technico instrumento adhi
bito captant vel imprimunt vel hoc modo cognitas evulgant, necnon
omnes, qui eidem rei formaliter cooperantur, firmo praescripto cano
num 889, 890, 2369.
Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis pro Doctrina Fidei
die X X I I I mensis martii, a. D. M C M L X X I I I .
DECLARATIO
De tuenda Sacramenti Paenitentiae dignitate
Fr. HIERONYMUS HAMER, O. P., a Secretis
Sacra Congregatio pro Episcopis 679
S A C R A C O N G R E G A T I O P R O EPISCOPIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. V I ,
successivis decretis Sacrae Congregationis pro Episcopis singulas quae
sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 8 Septembris 1973. — Metropolitanae Ecclesiae Syracusanae praefecit Exc. P. D. Calogerum Lauricella, hactenus Episcopum Ce-phaludensem.
die 22 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Gaspesiensi R. P. D. Ber-trandum Blanchet, e clero dioecesis Sanctae Annae Pocatierensis.
— Cathedrali Ecclesiae Campifontis-Capitis Girardeaunensis R. P. D. Bernardum F. Law, Vicarium Generalem dioecesis Natchetensis-Iacksoniensis.
die 10 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Marsorum Exc. P. D. Victorium Ottaviani, hactenus Episcopum Alatrinum et Anagninum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tigillavensi R. P. D. Iosephum Marek, Vicarium Generalem archidioecesis Vratislaviensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Boleslai S. R. E. Cardinalis Kominek, Archiepiscopi Vratislaviensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Insulae Viridis Exc. P. D. Altivum Pacheco Ribeiro, hactenus Episcopum Arassuahyensem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gerardi Mariae de Moráis Penido, Archiepiscopi Iudiciforensis.
die 20 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tunigabensi R. P. Paulum Socha, Congregationis Missionis sodalem, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Gulielmi Pluta, Episcopi Gorzoviensis.
die 21 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tulanensi Exc. P. D. Salvatorem De Giorgi, quem deputavit Auxiliarem Exc.mi P. D. Alberici Semeraro, Episcopi Urritani.
die 26 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Sebanensi R. D. Maurilium Georgium Quintal de Gouveia, canonicum cathedralis Ecclesiae Funchalensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Antonii S. R. E. Cardinalis Ribeiro, Patriarchae Lisbonensis.
die 29 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Mutiensi R. D. Raphaelem Bellido Caro, presbyterum Archidioecesis Hispalensis, quem deputavit Auxiliarem E.mi P. D. Iosephi M., S. R. E. Cardinalis Bueno et Monreal, Archiepiscopi Hispalensis.
— Cathedrali Ecclesiae Ruynensi-Norandensi, noviter erectae, R. P. D. Ioannem-Vidonem Hamelin, e clero dioecesis Trifluvianensis in Canada.
680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
— Cathedrali Ecclesiae Gravelburgensi R. P. D. Natalem DeJa-quis, Cancellarium archidioecesis Sancti Bonifacii.
die 1 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Cephaludensi Exc. P. D. Salvatorem Cassisa.
die 7 Decembris. — Praelaturae Saltensi in Mexico R. P. Franciscum Medina Ramírez, sodalem Ordinis Fratrum Discalceatorum B. Mariae V. de Monte Carmelo, hactenus Administratorem Apostolicum ad nutum S. Sedis eiusdem Praelaturae, cui contulit titulum vacantis episcopalis Ecclesiae Sestensis.
— Praelaturae Chetumalensi R. P. Georgium Bernal Vargas, e Congregatione Legionariorum Christi, hactenus Administratorem Apostolicum ad nutum S. Sedis eiusdem Praelaturae, cui contulit titulum vacantis episcopalis Ecclesiae Velefitanae.
die 21 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Angelopolitanae Exc. P. D. Stanislaum Amadeum Kreutz, hactenus Episcopum tit. Maro-nanensem.
S A C R A C O N G R E G A T I O
P R O CAUSIS S A N C T O R U M
V A L E N T I N A
Canonizationis Beatae Teresiae a Iesu Jornet Ibars, virginis, fundatricis
Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictorum.
SUPER DUBIO
An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.
Christi urgente caritate, Dei Famula Teresia a Iesu Jornet Ibars Congregationem instituit Sororum, quarum esset solacium atque adiumentum inopihus derelictisque senibus afferre. Nata in Hispania die 9 Ianuarii a. 1843, et sanctitatis fama condecorata ad superos evolavit die 26 mensis Augusti anno 1897, quam, servatis de iure servandis, Pius Papa XII die 27 mense Aprili anno 1958 in Beatorum Caelitum numerum rettulit. Ex illo tempore Populus Dei, praecipue vero senes derelicti Parvaeque Sorores, legiferae Matris filiae, gratias Deo Optimo Maximo hanc ob rem referre non destiterunt magnaque cum fiducia
Sacra Congregatio pro Causis Sanctorum 681
auxilium tantae Matris in necessitatibus suis implorarunt. Unde factum est ut novis Beata coruscare coeperit gratiis rebusque miris, eadem intercedente, a Deo patratis. Hinc, instantibus actoribus, Ioannes Papa XXIII Causam canonizationis eiusdem Beatae die 25 Novembris anno 1959 resumi mandavit.
Porro, inter varias gratias, duae selectae sunt sanationes, quae veri miraculi notas prae se ferre videbantur atque huic Foro ad cognoscendum propositae ad Beatae canonizationem obtinendam.
Quarum sanationum prior contigit domino Eliae Elún Vives, in urbe Caravaca intra fines dioecesis Carthaginensis in Hispania nato ibidemque domicilium habenti. Qui, cum sexagesimum quintum aetatis annum ageret, primigena hernia inguinali affectus, in Caravacense nosocomium est deductus media fere nocte diei 27 mensis Iunii anno 1966. Peracta ibi statim chirurgica sectione, reperta est trium ansarum intestinalium ob herniae incarcerationem necrosis. Cum vero gravissimus supervenisset collapsus, medica actio in finem perduci haud potuit; quare abdominalis paries illico fuit clausa, ansis necrosi affectis minime ablatis. Tum aegrotus suo tristi derelictus est statui a medicis, infausta prorsus edita quoad vitam prognosi. Imploratum est tunc Beatae Teresiae Jornet Ibars patrocinium, eius sacris reliquiis aegroto impositis. Et adfuit de caelo Beata. Mane enim, hora tertia die 28 Iunii, syndrome mutari coepta est, ita ut a praeagonico statu ad bonam valetudinem aegrotus transierit, atque post non multas dies propriis officiis adimplendis par fuerit.
Praeter naturae vires et ordinem hanc sanationem evenisse medentes, periti ex officio et ab inspectione nec non testes uno ore fassi sunt.
Altera vero prodigiosa sanatione fruitus est dominus Emmanuel Torres Esteve, Liriae in finibus archidioecesis Valentinae in Hispania ortus, 48 annorum opifex ferrarius. Is, inde ab aetate 24 annorum ex stomacho laborans, die 19 mensis Maii anno 1966 anterioris partis antri pylorici perforatione fuit correptus, ideoque nulla interposita mora chirurgicam sectionem est passus. Reperta autem dura aspera-que plaga, chirurgus malignam neoplasiam suspicatus est. Quapropter, sublato fragmento biopsiae peragendae causa, ipsemet sectionem resar-sit aegrotumque domum reverti iussit. Post fere duos menses, altera est peracta aegroti sectio chirurgica, sed malignus tumor, cum penitus descendisset in pancreas et vias biliares, extirpari non poterat. Cum prius accitos consanguineos de casus gravitate monuisset, medicus aegroti abdomen clausit eumque morti proximum dixit et dimisit. Duas autem post hebdomadas transactas, praeter omnium exspectationem Emmanuel Torres Esteve plene convaluit et haud multo post ad
682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
gravissimus suos rediit labores, omnibus quidem sanationem tribuen-tibus Beatae Teresiae, cuius auxilium implorari iam coeptum erat statim ante alteram cbirurgicam sectionem. Ultra naturae vires et leges contigisse hanc quoque sanationem a cura medici, periti ex officio atque ab inspectione necnon testes inducti unanimiter affirmarunt.
Super utraque sanatione apostolici processus adornati sunt, et quidem super priore in Curia Carthaginensi in Hispania mense Iulio a. 1967, super altera in Curia Valentina a die 12 Aprilis ad diem 2 Maii a. 1969 ; earundem autem inquisitionum iuridica validitas agnita est decreto huius S. Congregationis die 20 Ianuarii a. 1970 edito.
Collegium autem Medicum huius ipsius Congregationis utriusque sanationis indolem et adiuncta scientifico et diligentissimo examine inquisivit atque utramque praeter naturae ordinem viresque evenisse edixit die 1 Decembris anno 1971.
Quibus peractis, quaestio iudicio huius Sacrae Congregationis subiecta est. Exquisitis igitur trium Consultorum votis pro rei veritate, habitus est, die 18 Ianuarii a. 1973, Congressus Peculiaris, quem secuta est, die 13 Februarii eodem anno, Congregatio Plenaria in Vaticanis Aedibus adunata, in qua Rev.mus Cardinalis Arturus Tabera Araoz, Causae Ponens seu Relator, sequens dubium ad discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Et omnes, qui aderant, Cardinales affirmativum suffragium dederunt.
Certior factus de hisce omnibus, Beatissimus Pater, Paulus Papa V I , sententiam S. Congregationis pro Causis Sanctorum ratam habens, mandavit ut decretum super duabus miris sanationibus appararetur.
Hodierno autem die idem Summus Pontifex, accitis Cardinalibus infrascripto Praefecto atque supra dicto Ponente seu Causae Relatore, meque a Secretis ceterisque vocari solitis, eisque adstantibus praesens decretum confirmavit et promulgavit edicens : Constare de duobus miraculis, Beata Teresia a Iesu J omet Ibars intercedente, a Deo patratis, videlicet: instantaneae perfectaeque sanationis cum domini Eliae Elun Vives, herniam inguinalem deferentis, a necrosi amarum intestinalem, tum domini Emmanuelis Torres Esteve a maligno tumore afficiente alveum pyloricum, adiunctum pancreas et fellis canalibus.
Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Congregationis pro Causis Sanctorum referri mandavit.
Datum Romae, die 18 Octobris a. D. 1973.
ALOISIUS Card. RAIMONDI, Praefectus L. ffi S.
B Iosephus Casoria, Archiep. tit. Foronovan., a Secretis
Diarium, Romanae Curiae 683
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Giovedì 15 Novembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor ADOLPHE
BINAGANA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Burundi.
Giovedì 29 Novembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor OWSON P A U L
GABITES, primo Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Nuova Zelanda.
Giovedì 6 Dicembre 1973, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor T A H A C A R I M , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Turchia.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI ha nominato:
20 dicembre 1973. S. E. Mons. Wüstenberg Bruno, Arcivescovo tit. di Tiro, Pro-Nunzio Apostolico in Costa d'Avorio e Delegato Apostolico in Togo e Guinea.
29 » » S. E. Mons. Wüstenberg Bruno, Arcivescovo tit. di Tiro, Pro-Nunzio Apostolico nella Repubblica del Dahomey.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato : 15 novembre 1973. Il Rev.do Mons. Kada Ludovico, Sotto-Segretario del Pon
tificio Consiglio «.Cor Unum».
Membri del Pontifìcio Consiglio « Cor Unum », « ad triennium ».
15 novembre 1973. S. E. il Signor Cardinale Duval Léon-Etienne, Arcivescovo di Alger;
684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
15 novembre 1973. S. E. il Signor Cardinale Cordeiro Joseph, Arcivescovo di Karachi;
» » » S. E. Mons. Almeida Merino Adalberto, Arcivescovo di Chihuahua;
» » s . E. Mons. Gleeson James William, Arcivescovo di Adelaide ;
» s . E. Mons. Etchegaray Roger, Arcivescovo di Marseille ;
» s . E. Mons. Byrne Leo Christopher, Arcivescovo tit. di Plestia ;
» » s . E. Mons. Santos Ascarza José Manuel, Vescovo di Valdivia ;
» » » s . E. Mons. Sangu James, Vescovo di Mbeya; » s . E. Mons. Agre Bernard, Vescovo di Man;
»
w. E. Mons. Lamayen Julio Xaverio, Prelato Ordinario
d'Infanta ; » » s . E. Mons. Groblicki Julian, Vescovo tit. di Filadelfia
di Arabia; » s . E. Mons. López Trujillo Alfonso, Vescovo tit. di
Boseta ; » » » s . E. Mons. Swanstrom Edward E., Vescovo tit. di
Arba; » » s . E. Mons. Gazza Giovanni, Vescovo tit. di Circesio;
Il Rev.do Mons. Dossing Gottfried; » Il Rev.do Mons. Wath Karl; » Il Rev.do Mons. Rodhain Jean;
Il Rev.do Mons. Kempeneers Joseph; Il Rev.do Mons. Guardone Emilio;
» Il sig Champagne Jacques; Il sig. D'Souza Avertanus;
» » Il sig. Masip Juan Antonio; » » » Il sig. Norris James;
» Il sig. Vanistendael Auguste; Il sig. Jacob Henri;
» » Il Conte von Balestrem Karl Wolgang; » Il sig. Lizano Faith Eduardo;
» Il sig. Park Hee Sup; » Il sig. Rakotomaria Etienne;
» Il sig. Rangatin Chisian; » » La Rev. Sr. Bonn Elfriede; » La Rev. Sr. Pinto Correa Maria Helena; » La sig.na Van Massenhove G. ;
La sig p.na Makinde Angelina Ugona.
Consultori dei Pontificio Consiglio «.Cor Unum)).
15 novembre 1973. S. E. Mons. Zupi Saverio, Arcivescovo tit. di Serra; » » » Il Rev.do Mons. Moeller Charles; » » » Il Rev.do Mons. Bodet Henri;
Diarium Romanae Curiae 685
15 novembre 1973. Il Rev.do Mons. Harnett Joseph; » » » Il Rev.do P. Herpels Joseph; » » » Il sig. Carriquiry Guzman; » » » Il sig. Charles Noel; » » » Il sig. Souria Robert; » » » Il sig. Specht Georg; » » » La sig.na Fabre Jacqueline.
19 novembre 1973. S. E. il Signor Cardinale Baggio Sebastiano, Prefetto della Sacra Congregazione dei Vescovi, Memoro della Pontificia Commissione per la Revisione dei Codice di Diritto Canonico.
» » » S. E. Mons. Romero de Lema Maximino, Segretario della Sacra Congregazione per il Clero; il Rev.do P. Lesage Germain, O.M.I., Consultori della Pontificia Commissione per la Revisione del Codice di Diritto Canonico.
» » » S. E. Mons. Hurley Mark Joseph, Vescovo di Santa Rosa in California, Membro del Segretariato per i non credenti.
» » » Il Rev.do P. Vélez Correa Jaime, S.I., Consultore del Segretariato per i non credenti.
14 dicembre » S. E. Mons. Boccadoro Luigi, Vescovo di Viterbo e Tu-scania, Membro della Sacra Congregazione per l'Educazione Cattolica.
17 » » S. E. Mons. Mamie Pierre, Vescovo di Lausanne, Genève e Fribourg, Membro del Segretariato per l'Unione dei Cristiani.
21 » » La sig.ra Chong Myriam (Singapore), Membro del Pontificio Consiglio «.Cor Unum».
29 » » S. E. Mons. Zanini Lino, Arcivescovo tit. di Adriano-poli di Emimonto, Delegato della Reverenda Fabbrica di San Pietro.
Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI ha nominato :
Protonotari Apostolici soprannumerari:
12 giugno 1973. Mons. Achter Martino (Augsburg). 15 ottobre » Mons. Fedeli Antonio (Perugia).
Prelati d'onore di Sua Santità:
7 giugno 1973. Mons. Bensen Giulio Michele (Oakland). » » » Mons. Degner Leone A., (Oakland). » » » Mons. Hackel Carlo Rodolfo (Oakland). » » » Mons. Moran Bernardo Giacomo (Oakland). » » » Mons. O'Brien Patrizio Giuseppe (Oakland).
686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
7 giugno 1973. Mons. Stack Patrizio Giuseppe (Oakland). » » » Mons. Walsh Martino Eugenio (Oakland).
12 » » Mons. Götz Giovanni (Augsburg). » » » Mons. Hirschvogel Giuseppe (Augsburg). » » » Mons. Weckbach Otto (Augsburg).
25 » » Mons. Flaherty Giovanni Francesco (Camden). » » » Mons. Flanagan Giovanni Gerardo (Oamden). » » » Mons. Long Carlo A. (Camden). » » » Mons. Madden Patrizio Giuseppe (Camden). » » » Mons. Pesce Antonio (Camden). » » » Mons. Regan William Antonio (Camden). » » » Mons. Stoerlein Giuseppe G. (Camden). 7 luglio » Mons. Bill Ronald Carmen (Syracuse). » » » Mons. Culkin Francesco Giovanni (Syracuse). » » » Mons. Eckermann Carlo Enrico (Syracuse). » » » Mons. Festa Guido Antonio (Syracuse). » » » Mons. Giblin Lorenzo Eugenio (Syracuse). » » » Mons. Lavin Roberto Francesco (Syracuse). » » » Mons. Madden Giovanni Ruggero (Syracuse). » » » Mons. Sheedy Francesco Carlo (Syracuse).
14 settembre » Mons. Alamilla Arteaga Gennaro (Tampico). 22 » » Mons. Clark Eugene James (Scranton). » » » Mons. Deuel Donald Anthony (Scranton). » » » Mons. Fleming William James (Scranton). » » » Mons. Gajewski Chester Anthony (Scranton). » » » Mons. Gilgallon Joseph Patrick (Scranton). » » » Mons. Bolger William (San Diego). » » » Mons. Cooney Michael F. (San Diego). » » » Mons. Lawlor Timothy F. (San Diego). » » » Mons. McGinley James A. (San Diego). » » » Mons. McNelis Hugh (San Diego). » » » Mons. Topping Joseph (San Diego).
24 » » Mons. Bruder Giacomo I. (Philadelphia). » » » Mons. Busco Giovanni (Philadelphia). » » » Mons. Clemins Francesco J. (Philadelphia). » » » Mons. Dougherty Giacomo S. (Philadelphia). » » » Mons. Flatiey Edoardo J. (Philadelphia). » » » Mons. Gallen Carlo V. (Philadelphia). » » » Mons. Higgins Francesco A. (Philadelphia). » » » Mons. Honorowski Giuseppe R. (Philadelphia). » » » Mons. Howard Giacomo J. (Philadelphia). » » » Mons. Larkin Giovanni C. (Philadelphia). » » » Mons. Leonard Tommaso J. (Philadelphia). » » » Mons. McDevitt Andrea J. (Philadelphia). » » » Mons. McDonough Giacomo T. (Philadelphia). » » » Mons. McElroy Francesco J. (Philadelphia). » » » Mons. McGrath Giacomo (Philadelphia). » » » Mons. McMullin Giuseppe A. (Philadelphia). » » » Mons. Meehan Giacomo H. (Philadelphia).
Diarium Romanae Curiae 687
ottobre
21 settembre 1973. Mons. Pryor Tommaso P. (Philadelphia). » » » Mons. Sculte Francesco B. (Philadelphia). » » » Mons. Teller Raimondo J. (Philadelphia). » » » Mons. Wahl Francesco X. (Philadelphia). » » » Mons. Waldron Giuseppe F. (Philadelphia). » » » Mons. Walmsley Giacomo T. (Philadelphia).
Mons. Wierzalis Giacomo T. (Philadelphia). Mons. Di Matteo Nicola (Teramo ed Atri). Mons. Giommini Giulio (Perugia). Mons. Einaudi Giulio (Saluzzo). Mons. Rotunno Nicola (Tricarico).
» 3
15 » » 20 » » 30 novembre »
Cappellani di Sua Santità.
12 giugno 1973. Mons. 25 » » Mons. » » » Mons.
Mons. » Mons. » Mons. » Mons. » Mons. » Mons. » Mons. » Mons.
» » » Mons. » » » Mons. » » » Mons. » » » Mons. » » » Mons.
31 » » Mons. » » » Mons.
20 novembre » Mons.
22 settembre »
» » » » » »
25 » 15 ottobre » »
Wohlfrom Paolo (Augsburg). Downing Giuseppe C. (Oamden). Herron Giuseppe P. (Oamden). Bilski Eugene George (Scranton). Louis John Henry (Scranton). Me Andre ws Donald Arthur (Scranton). Siconolfi Oostantine Vito (Scranton). Zazzera Charles Joseph (Scranton). Spath Emil (Freiburg im Breisgau). Bromuri Elio (Perugia). Calzoni Marino (Perugia). Castellini Igeo (Perugia). Picchi Giovanni (Perugia). Valigi Annibale (Perugia). Vicarelli Gino (Perugia). Tinarelli Luciano (Perugia). Mora Pablo (Arecibo). Torres José (Arecibo). Coughlan Peter (Shrewsbury).
Gentiluomo di Sua Santità,
24 maggio 1973. Sig. Dunn Jacob O. (Boston).
ONORIFICENZE
Con Breve Apostolico il Santo Padre Paolo VI ha conferito:
La Gran Croce dell'Ordine dì san Silvestro Papa:
15 settembre 1973. Al sig. Choonhavan Chatichai {Thailandia).
La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
16 maggio 1973. Al sig. Gillard Erasme F. J. (Mechelen-Brussel). » » » Al sig. Livin Pierre (Mechelen-Brussel). » » » AI sig. Valschaerts Jean (Mechelen-Brussel).
688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
9 luglio 1973. Al sig. Vanhoucke Giorgio (Gent). 18 » » Al sig. Russo Davide (Sorrento). 9 agosto . » Al sig. Caballero Wenceslao (San Isidro).
Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:
7 giugno 1973. Al sig. Dugan David J. (Oakland). » » » Al sig. Heafey Edwin A. (Oakland).
» » Al sig. Louisell David (Oakland). » Al sig. Madigan Frank (Oakland).
» » Al sig. McGuin William (Oakland). » » Al sig. Stili Steve (Oakland).
14 settembre » Al sig. Van Susante Agostino Giovanni Maria ('s-Her-togenbosch).
18 Al sig. Pennings Guglielmo Giovanni ('s-Hertogenbosch). » » Al sig. Van de Ven Guglielmo Adriano M. ('s-Hertogen
bosch).
» » » Al sig. Strategier Giovanni Ermanno (Utrecht).
La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:
18 settembre 1973. Al sig. Monzino Guido (Como). » » » Al sig. Thul Ewald Johann (Trier).
26 ottobre » Al sig. Pietrelli Carlo (Rimini). » Al sig. Caravella Domenico (Roma).
NECROLOGIO
22 ottobre 1973. Mons. Hernández Gallegos Antonio, Vescovo di Tabasco. 25 novembre » Mons. Nicolini Giuseppe Placido Maria, Vescovo di Assisi. 29 » » Mons. Gobbi Aldo, Amministratore Apostolico di Imola. 7 dicembre » Mons. Collins Thomas Patrick, Vescovo tit. di Sufetula.
13 » » E.mo Signor Cardinale Beltrami Giuseppe, del Titolo di S. Maria Liberatrice al Monte Testaccio.
» » » Mons. Yerema y Camarena Manuel Jerónimo, già Vescovo di Huejutla.
» » Mons. Kurz Biagio Sigibaldo, Vescovo tit. di Terenuti. » » Mons. Neuhäusler Johannes Baptist, Vescovo tit. di Ca-
lidone. » » E.mo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni, De
cano del Sacro Collegio e Segretario di Stato Emerito.
» » Mons. Hettinga Nicholas, Vescovo di Rawalpindi.
» 14
17
26
An. et vol. LXV 31 Decembris 1973 N. 13
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
C O M M E N T A R I U M O F F I C I A L E
I
I N D E X G E N E R A L I S A C T O R U M
( A N . ET VOL. L X V )
I - A C T A P A U L I P P . V I
SACRA CONSISTORIA, 161.
LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE, 113, 481, 577.
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 5, 116, 118, 120, 121, 123, 125, 126, 128, 130, 131, 133, 134, 136, 137, 138, 139, 141, 142, 143, 144, 146, 147, 225, 227, 228, 289, 290, 292, 293, 417, 419, 420, 422, 424, 484, 486, 487, 582, 583.
LITTERAE APOSTOLICAE, 148, 215, 229, 235, 236, 237, 294, 295, 296, 297, 298, 426, 427, 428, 429, 430, 488, 489, 490, 529, 585, 625, 626, 627, 628, 629.
CONVENTIONES, 631, 643.
DECLARATIO COMMUNIS, 299.
EPISTULAE, 10, 12, 65, 68, 149, 151, 216, 238, 240, 241, 302, 305, 308, 310, 312, 353, 357, 361, 363, 431, 434, 530, 586, 587, 588, 647.
NUNTII GRATULATORII, 16, 17, 71, 153, 313, 365, 533, 649.
HOMILIA, 244.
ALLOCUTIONES, 19, 27, 30, 35, 41, 72, 74, 76, 85, 89, 93, 95, 247, 249, 250, 314, 316, 319, 322, 325, 327, 330, 366, 368, 369, 371, 375, 376, 378, 381, 391, 436, 438, 491, 493, 497, 535, 543, 545, 546, 551, 552, 554, 555, 590, 593, 595, 598, 600, 651, 653, 654, 656, 660, 662, 664.
NUNTII RADIOTELEVISIFICI, 154, 252.
NUNTII RADIOPHONICI, 42.
NUNTII SCRIPTO DATI, 255, 256, 335, 439, 665, 668, 673.
I I - A C T A S E C R E T A R I A E S T A T U S
Notificatio, 219.
Rescriptum ex Audientia, 602.
I I I - A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M
SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI :
Declarationes, 396, 678.
Decretum, 500.
44 - A. A. S.
690 Index generalis actorum
SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS :
Decreta, 156, 261, 445, 503, 504, 505, 507, 604, 605.
Provisiones Ecclesiarum, 45, 104, 155, 260, 339, 409, 445, 501, 560, 603, 679.
SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS :
Decretum, 263.
SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM :
Instructio, 264. Declaratio, 410.
SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS:
Declaratio, 410.
SACRA CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE:
Decreta, 105, 106, 107, 273, 508, 509, 608, 609.
Provisiones Ecclesiarum^ 46, 271, 411, 606.
Nominationes, 48, 272, 412, 608.
SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO :
Decreta, 274, 275, 276, 280, 610. Litterae Circulares, 340.
SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM :
Decreta, 49, 52, 55, 108, 447, 450, 453, 455, 458, 461, 465, 470, 510, 516, 561, 566, 611, 680.
SACRA CONGREGATIO PRO INSTITUTIONE CATHOLICA :
Decretum, 446.
I V - A C T A T R I B U N A L I U M
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA :
Decretum, 615.
TRIBUNAL VICARIATUS URBIS :
Citationes edictales, 58, 348, 413.
V - A C T A S E C R E T A R I A T U U M
SECRETARIATUS AD CHRISTIANORUM UNITATEM FOVENDAM :
Communicatio, 616.
V I - A C T A C O M M I S S I O N U M
PONTIFICIA COMMISSIO DECRETIS CONCILII VATICANI II INTERPRETANDIS :
Responsa ad proposita dubia, 59, 220, 620.
D I A R I U M R O M A N A E C U R I A E
Audientiae sollemniores, 60, 111, 282, 475, 519, 571, 621, 683.
SECRETARIA STATUS :
Nominationes/ 60, 111, 158, 222, 282, 349, 414, 475, 519, 571, 621, 683.
Necrologia, 64, 112, 160, 224, 288, 352, 416, 480, 528, 576, 624, 688.
* Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio:
Officiales renuntiati: in Consilio pro Publicis Ecclesiae Negotiis, 477; in S. C. pro Doctrina Fidei, 158, 159, 350, 477; in S. C. pro Episcopis, 111, 222; in S. C. pro Ecclesiis Orientalibus, 158, 233; in S. C. de Disciplina Sacramentorum, 111, 112, 222, 519; in S. C. pro Clericis, 158, 350, 475, 476; in S. C. pro Religiosis et Institutis Saecularibus, 283, 284, 619; in S. C. pro Gentium Evangelizatione, 111, 112, 282, 283, 519; in S. C. pro Causis Sanctorum, 111, 158, 621; in S. C. pro Institutione Catholica, 222, 223, 685; in S. Paenitentiaria Apostolica, 158; in Supremo Signaturae Apostolicae Tribunali, 415; in S. Romana Rota, 571; in Secretariatu ad Christianorum unitatem fovendam, 158, 415, 416, 621, 685; in Secretariatu pro non Christianis, 158, 415, 416; in Secretariatu pro non credentibus, 476, 477, 572, 685; in Pont. Consilio C.I.C. recognoscendo, 349, 685; in Pont.
Index generalis actorum 691
Consilio C.I.C. Orientali recognoscendo, 519, 621 ; in Pont. Consilio Decretis Concilii Vaticani II interpretandis, 416; in Pont. Comm. de Instrumentis Communicationis Socialis, 61, 349, 350, 521, 621; in Pont. Consilio «Cor Unum» de humana et christiana progressione fovenda, 683 ; 684, 685; in Consilio Familiae Tuendae, 60, 61, 621; in Pont. Commissione Biblica, 158; in Pont. Consilio pro neo-Vulgata, 112; in Pont. Consilio de Scientiis Historicis, 519; in studiosorum Coetu muneri investigando mulieris in societate et in Ecclesia, 284, 285; in Commissione Patrum Cardinalium Pontificiis sacellis Pompeiano et Lauretano praefeeta, 477 ; in Administratione Patrimonii Sedis Apostolicae, 572; in Sacro Consistorio, 61, 350; in Fabrica S. Petri, 685; in Nuntiaturis Apostolicis, 111, 158, 349, 414, 416, 475, 477, 519, 571, 621, 683; Observator apud O.N.U., 477; in Civitate Vaticana, 350, 521.
Episcopi adsistentes Solio: 62, 350, 521.
Protonotarii Apostolici supra numerum: 62, 350, 521, 572, 622, 685.
Praelati honoris: 62, 350, 521, 572, 622, 685.
Cappellani S. S.: 63, 351, 522, 573, 622, 687.
Honorati viri Summo Pontifici Astantes: 351, 574, 687.
Ex Ordine Piano: Collare, 352, 523; Gran Croce, 352, 523; Commenda con placca, 477, 623; Commenda, 159.
Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce, ci. civ., 112, 352, 524; Commenda con placca, ci. civ., 159, 477, 524, 574, 623; Commenda con placca, cl. mil., 524; Placca, ci. civ., 159, 478, 524, 574, 623; Commenda, ci. civ., 159, 478, 525, 574, 623, 687; Commenda, cl. mil., 478; Cavalierato, ci. civ., 160, 285, 478, 525, 575, 623, 688.
Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 112, 352, 524, 574, 687; Commenda con placca, 286, 478, 526, 575, 623; Placca, 526; Commenda, 286, 479, 526, 575, 624, 688; Cavalierato, 287, 479, 527, 575, 624.
692 Index documentorum chronologico ordine digestus
I I
I N D E X D O C U M E N T O R U M
C H R O N O L O G I C O O R D I N E D I G E S T U S
I - ACTA PAULI PP. VI
I - SACRA CONSISTORIA PAG.
1973 Mart. 5 Consistorium secretum: I. Camerarius Sacri Collegii 161 I I . Summi Pontificis Allocutio et novorum Cardinalium
creatio 161 I I I . Optiones 167 IV. Provisio Ecclesiarum 167
» » » Consistorium unicum (Publicum et semipublicum) : I. Postulatio palliorum 201 I I . Summi Pontificis Allocutio in Bireti rubri impositione 204 I I I . Summi Pontificis Allocutio in ritu concelebrationis et
anuli traditione 207 IV. Summi Pontificis Allocutio in Bireti rubri impositione
et anuli traditione E.mo Cardinali Stephano Trochta . 212
II - LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE
1973 Febr. 27 Quo aptius. - Munera Cancellariae Apostolicae in Secretariam Status seu Papalem transferuntur 113
» Maii 24 Magisterium vitae. - Pontificium Athenaeum Salesianum Studiorum Universitatis titulo et honore decoratur 481
» Sept. 8 Cum matrimonialium. - Normae quaedam statuuntur ad processus matrimoniales apud Ecclesias Orientales expeditius absolvendos 577
I I I - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
1969 Maii 29 LAGOSENSIS (Ijebuodensis). Ecclesiarum omnium. - Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Lagosensi, nova conditur dioecesis « Ijebuodensis » nomine 116
1972 Oct. 7 ANTEQUERENSIS (Huautlensis). Ad bonum animorum. - Quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Antequerensi, in Mexico, nova conditur praelatura, nomine Huautlensis . . 118
» Nov. 16 DE LOUIS TRICHARDT (De Louis Trichardt-Tzaneen). Christi iussum. - Praefectura apostolica de Louis Trichardt ad gradum dioecesis evehitur nomine De Louis Trichardt-Tzaneen 120
» » 28 GORZOVIENSIS. Cathedralia Collegia. - In dioecesi Gorzoviensi Canonicorum Collegium constituitur 121
» » 30 Sacram Unctionem Infirmorum. - De Sacramento Unctionis Infirmorum 5
Index documentorum chronologico ordine digestus 693
PAG.
1972 Dec. 13 OKLAHOMENSIS ET TULSENSIS ET ALIARUM. De sanctae. - Quibusdam territoriis dioecesis Oklahomensis et Tulsensis nova alia conditur, Tulsensis nomine. Provincia praeterea ecclesiastica Oklahomensis constituitur 123
» » 18 KAGOSHIMAENSIS (Nahanae). laconica Terra. - Territoriis nonnullis a dioecesi Kagoshimaensi detractis, nova quaedam dioecesis conditur, Nahana nomine 125
» » » KUALALUMPtFRENSIS - MALACENSIS - GlOHORENSIS - SlNGAPORENSIS.
Spe certa. - In Malaysia occidentali nova provincia ecclesiastica conditur; in Republica Singapore archidioecesis Sin-gaporensis Sedi Apostolicae recto subicitur 126
» » » NDANDAËNSIS (Mtuaranae). Cum omnibus. - Abbatia nullius Ndandaënsis ad gradum dioecesis evehitur, indito nomine Mtuarana 128
» » » BADULLENSIS. Cum ob suscepta. - Dioecesis Badullensis in vulgo « Sri Lanka » territorio conditur 289
1973 Ian. 29 MARUANAE-MOKOLENSIS. Qui Sanctissimi. - Praefectura Apostolica Maruana-Mokolensis ad gradum dioecesis evehitur . 225
» » » YAGUANAE. Ut apostolicum. - Praefectura Apostolica Yaguana in Camerunensi Republica ad gradum dioecesis evehitur . . 227
» » » KOHIMAËNSIS - IMPHALENSIS. Christi iussum. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Dibrugarhensi nova conditur Sedes nomine « Kohimaënsis - Imphalensis » 417
» Febr. 11 BOIANENSIS - CAMPOBASSENSIS. Pontificalis Nostri. - Cathedralis Ecclesia Boianensis - Campobassensis ad archiepiscopalis gradum evehitur 130
» » » POTENTINAE. Cum Italicas. - Cathedralis Ecclesia Potentina ad archiepiscopalis gradum evehitur 131
» » » URBIS. Purpuratis Patribus. - Curiale templum S. Antonii Patavini in via Tuseulana titulo cardinalicio ditatur . . . 133
» » » URBIS. Ab antiquis. - Titulus cardinalicius presbyteralis S. Eme-rentianae ad Turrim « Fiorenza » in Urbe constituitur . . 134
» » » URBIS. Ecclesiae Sanctae. - Templum SS. Fabiani et Venantii in Urbe ad dignitatem tituli presbyteralis cardinalicii evehitur 136
» » » URBIS. Cum ob proxime. - Templum S. Gregorii Barbadici ad Aquas Salvias titulo cardinalicio ornatur 137
» » » URBIS. Quandoquidem auctis. - Titulus cardinalicius S. Luciae ad locum « Piazza d'Armi » in Urbe constituitur . . . 138
» » » URBIS. Cum pro auctis. - Titulus cardinalicius presbyteralis S. Marci in Agro Laurentino in Urbe constituitur . . . 139
» » » URBIS. Cliscentibus fere. - Templum S. Mariae Matris Providentiae in Monte Viridi, in Urbe, ad dignitatem tituli presbyteralis cardinalicii evehitur 141
» » » URBIS. Hac nostra aetate. - Titulus cardinalicius S. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense constituitur 142
» » » URBIS. Romana templa. - Templum Sanctae Mariae Odigitriae Siculorum in Urbe constituitur diaconia 143
» » » URBIS Augescentibus in dies. - Diaconia S. Petri Damiani ad Montes S. Pauli constituitur 144
» » » URBIS. Siquidem peculiaria. - Diaconia Sancti Pii V ad villam vulgo « Carpegna » in Urbe constituitur 146
» » » URBIS. Auctis pro Ecclesiae. - Templum S. Sebastiani in Monte Palatino ad dignitatem diaconiae evehitur 147
» Mart. 1 TELLICHERRIENSIS (Manantoddyensis). Quanta gloria. - Quibusdam detractis territoriis ab Eparchia Tellicherriensi, nova constituitur, nomine «Manantoddyensis» 228
» » » SUNYANIENSIS. Africa tellus. - Dioecesis Sunyaniensis in Gha-nensi Republica conditur 290
694 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
1973 Mart. 1 TURANAE. Romani Pontifices. - Dioecesis Turana in India constituitur 292
» » » ABAKALIKIENSIS. Inter tot. - Detracta quadam parte a dioecesi Ogogiaensi, nova dioecesis constituitur, «Abakalikiensis» nomine 419
» Apr. 13 RUYIGIENSIS. Ex quo Christus. - In regione Burundi nova dioecesis conditur « Ruyigiensis » appellanda, detractis ab archidioecesi Gitegaënsi et a dioecesi Bururiensi nonnullis territoriis 293
» » 14 BARRETENSIS. Adsiduum studium. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Iaboticaballensi nova quaedam conditur, nomine « Barretensis » 420
» Maii 17 PALAYAMKOTTAIENSIS. Romani Pontifices. - Detractis nonnullis territoriis ab archidioecesi Maduraiensi, nova dioecesis constituitur, « Palayamkottaiensis » cognominanda . . . . 484
» » 26 UMUARAMENSIS. Apostolico officio. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Campi Moranensis, nova conditur nomine « Umuaramensis » 422
» » » PROCOPIENSIS. Votis et precibus. - Quibusdam detractis territoriis a dioecesi Iacarezinhoënsi nova alia conditur, nomine «Procopiensis » 424
» Iun. 25 SANCTI MARONIS SYDNEYENSIS. Illo fretis. - Eparchia S. Maronis Sydneyensis in Australia pro fidelibus ritus antiocheni Maronitarum constituitur 486
» Iul. 5 ISSELEUICUANAE. Qui pastoris. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesi Urbis Beninensis alia conditur, nomine « Isse-leukuana » 487
» Sept. 17 MANGOCIENSIS. Cum Nostrum. - Praefectura Apostolica Arcis Iohnstonensis ad gradum dioecesis attollitur, nomine « Mangociensis » 582
» » » MINNAËNSIS. Prophetiae de regno. - Praefectura Apostolica Min-naënsis ad gradum dioecesis evehitur iisdem nomine et finibus 583
IV - LITTERAE APOSTOLICAE
1972 Nov. 12 Sacrarum Litterarum. - Liviae Pietrantoni, quae et Soror Augu-stina, beatorum honores decernuntur 229
» Dec. 9 Quandoquidem mortalium. - S. Gabriel Archangelus patronus tabellariae rei declaratur 14S
1973 Febr. 13 Id semper fuit. - In insula Cypro Nuntiatura Apostolica constituitur 235
» Mart. 2 Catholica Ecclesia. - Nuntiatura Apostolica in Bangladesa constituitur 236
» » 5 Quoniam universae. - Nuntiatura Apostolica in Australia conditur 237 » » 6 Positum est. - E.mus P. D. Hugo Titulo Sanctorum Ambrosii et
Caroli ad Viam Latam S. R. E. Presbyter Cardinalis Poletti Vicarius Generalis Summi Pontificis in Urbe eiusque suburbiis et districtu eligitur 215
» » 8 Quam ardens. - Beata Maria Virgo Perdolens patrona Congregationis Passionis Iesu Christi declaratur 237
» » 10 Nichteroyenses cives. - Sanctus Ioannes Baptista patronus urbis Nictheroni confirmatur 294
» Apr. 6 Qui in beatissimi. - Templo S. Ioannis Baptistae, quod est in urbe Telde, in dioecesi Canariensi, titulus Basilicae Minoris defertur 295
» » 25 Cum Sanctus Thomas. - S. Thomas Aquinas praecipuus dioecesis eiusdem Patronus confirmatur 296
» » » Quandoquidem homines. - S. Martinus de Porres Patronus con-
Index documentorum chronologico ordine digestus 695
PAG.
foederationis Hispanicae « Sindicato nacional de Actividades diversas» confirmatur 297
1973 Apr. 25 Illustra illa. - Templum S. Viti, in urbe dioecesis Aquisgranensis vulgo Mönchengladbach, titulo Basilicae Minoris decoratur 298
» » » Qui in beatissimi. - Templo Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae in archidioecesi Ovetensi titulus Basilicae Minoris defertur . . 426
» Maii 1 Quantum prosperitatis. - Mutantur sedes Nuntiaturae Apostolicae Litoris Eburnei et Dahomeianae 625
» » 16 Venerabilis Frater. - Templum S. Zenonis, in dioecesi Veronensi, ad gradum et dignitatem Basilicae Minoris evehitur . . 427
» » 19 Tum Romani. - Templum paroeciale S. Annae in urbe Kodén in dioecesi Siedlcensi, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 428
» » 21 Qui benignissima. - In Africa Occidentali Nova Apostolica Delegatio constituitur « in Togo et Guinea » cognominata, cui duae hae regiones subiciuntur 626
» » » Ex quo divino. - E Delegatione Apostolica « Africae Occidentalis » nova constituitur Delegatio Apostolica « in Mali et Mauretania » cognominata 627
» Iun. 19 Maternas curas. - Collegio Slovenico in Urbe Pontificii nomen tribuitur 429
» » 20 Qui in beatissimi. - In Nova Zelandia Apostolica Nuntiatura constituitur, Sede in urbe vulgo Wellington posita . . . . 430
» Aug. 22 Quandoquidem est. - Templum Dominae Nostrae de Sri Lanka ad Basilicae Minoris dignitatem evehitur 488
» Sept. 1 Morem tuentes. - Templum Matritense Iesu Nazareno dicatum ad Basilicae Minoris gradum attollitur 489
» » » Siquis animo. - Templum SS. Salvatoris dioecesis Iuiuyensis, in Argentina, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur . . 490
» » 9 Berolinensis dioecesis. - Ad E.mum P. D. Alfredum S. R. E. Cardinalem Bengsch, Berolinensem Episcopum, duobus saeculis expletis a consecratione cathedralis ecclesiae, S. Hedvigi sacrae 586
» » 26 Quanta pietate. - Sacra aedes Dominae Nostrae a Salute, in urbe Bangalore, in India, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 529
» » » Suave Beatae Mariae. - Templum B. M. V. in pago Sejny, in dioecesi Lomzensi, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 585
» Oct. 10 Verba Christi. - Delegatio Apostolica in Africa Media et Occidentali deinceps « Delegatio Apostolica in Nigeria et Ghana » cognominabitur 628
» » 15 Ad urbem. - Exc.mo P. D. Dominico Yoshimatsu Noguchi, Hiro-shimaënsi Episcopo, cum decem conderentur lustra ex quo territorium illud ecclesiasticum in Vicariatum Apostolicum erectum est 587
» » 27 Merito laetatur. - Ad E.mum P. D. Carolum S. R. E. Cardinalem Confalonieri quem Missum Extraordinarium eligit, ut celebritatibus praesideat ob inaugurandas aedes « Altioris Centri studiis pastoralibus exercendis» 5S8
» Nov. 16 Sanctorum memorias. - Templum Sanctis Martyribus Sisinio, Martyrio et Alexandro dicatum in loco vulgari lingua « Sanzeno» cognominato, in archidioecesi Tridentina, ad dignitatem Basilicae Minoris evehitur 629
696 Index documentorum chronologico ordine digestus
V - CONVENTIONES
PAG.
1973 Maii 15 Inter Sanctam Sedem et Rhenaniam-Palatinatum de scholis catholicis 631
» » 21 Inter Sanctam Sedem et Saxoniam Inferiorem qua nonnullae immutationes inducuntur in Concordatum die xxvi februarii anno MCMLXV initum 643
VI - DECLARATIO COMMUNIS
1973 Maii 10 A Summo Pontifice Paulo Pp. VI et a S. S. Shenouda I I I , Patriarcha Sedis Sancti Marci Alexandriae, subscripta . . 299
VII - EPISTULAE
1972 Dec. 15 Nuntius sane. - Exc.mo P. D. Stanislao Lokuang, Archiepiscopo Taipehensi, ob Eucharisticum Conventum e tota Formosa insula Taipehae celebrandum . 10
1973 Ian. 2 En cette année. - Ad Exc.mum P. D. Ioannem Badé, Baiocensem et Lexoviensem episcopum, prima centenaria redeunte memoria ab ortu Sanctae Theresiae a Iesu Infante . . . . 12
» » 20 Aprestase. - Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopo-litanum Episcopum, Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praesidem, eiusdem Conferentiae coacto Coetu . . . . 65
» » 23 « Caeli enarrami ». - E.mo P. D. Stephano S. R. E. Cardinali Wyszynski, Gnesnensi et Varsaviensi Archiepiscopo, quinquies centenaria redeunte memoria ab ortu Nicolai Copernici 149
» » 25 Melbumi, in urie. - Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan, Baltimorensem Archiepiscopum, quem mittit ad Eucharisticum Conventum, ex omnibus nationibus Melburni in Australia habendum, ut celebritatibus praesideat 68
» Febr. 2 Na perspectiva. - Ad Exc.mum P. D. Aloisium Lorscheider, Angelopolitanum Episcopum, Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praesidem, cum annuum ea in Natione Fraternitati Conciliandae Coeptum initium habuit 216
» » 22 Plurimas tibi gratias. - E.mo P. D. Carolo S. R. E. Cardinali Confalonieri, Sacrae Congregationis pro Episcopis Praefecto, edito volumine quod «Directorium de Pastorali Ministerio Episcoporum » inscribitur 151
» Mart. 3 The décision. - Ad E.mum P. D. Villelmum S. R. E. Cardinalem Conway, Archiepiscopum Armachanum, Episcopalis Conferentiae Hiberniae Praesidem, pecunia adsistentiae socialis causa constituta 238
» » 4 «Facere et tacere». - Ad Rev.mum P. D. Vincentium Minciac-chi, Congregationis S. Ioseph Moderatorem Generalem, centesimo expleto anno ex quo Institutum a S. Leonardo Murialdo conditum est 240
» Apr. 10 Quamvis religiosum. - Ad Exc.mum P. D. Franciscum To-masek, Administratorem Apostolicum Pragensem, millesimo exacto anno ex quo ea Ecclesia condita est 241
» » 14 Apprendiamo. - Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardinalem Colombo, Mediolanensem Archiepiscopum, centenaria redeunte memoria Alexandri Manzoni obitus 302
» » 22 Sancta et universalis. - Ad Exc.mum P. D. Caietanum Pollio, Salernitanum Archiepiscopum, nono expleto saeculo a provectione Sancti Gregorii V I I ad Petri sedem 305
» » 30 A plusieurs reprises. - Ad clarissimum Virum Marcolinum Can-
Index documentorum chronologico ordine digestus 697
PAG.
dau, Instituti Internationalis compendiariis litteris v. d. OMS Moderatorem Generalem, quinto et vicesimo volvente anno ex quo Institutum conditum est ". . 308
1973 Maii 8 Grata expeetatague. - Ad Rev.mum P. D. Iosephum Sielski, Congregationis Clericorum Regularium Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis B. Virginis Mariae Moderatorem Generalem, ob tertium volventem saeculum ex quo Institutum in Polonia conditum est 310
» » 9 Abbiamo l'onore. - Ad Excellentissimum Virum Ioannem Leone, Reipublicae Italicae Praesidem, universali Iubilaeo in annum MCMLXXV indicto 312
» » 26 Quoniam proxime. - Ad Rev.mum P. D. Constatinum Koser, ministrum generalem Ordinis Fratrum Minorum, ob Capitulum generale eiusdem Ordinis Matriti celebrandum . . 353
» » 31 Iniziandosi ufficialmente. - Ad E.mum P. D. Maximilianum S. R. E. Cardinalem de Fürstenberg ob indictum universale maximumque iubilaeum in annum MCMLXXV 357
» Iun. 8 La solenne celebrazione. - Ad E.mum P. D. Hugonem S. R. E. Cardinalem Poletti, vicaria potestate Urbis Antistitem, cum sollemnis ritus in Lateranensi Archibasilica celebratur ut Iubilaeum maximum in annum MCMLXXV indictum fructus afferat salubérrimos 361
» » 10 Augusta Vindelicorum. - Ad E.mum P. D. Leonem Iosephum S. R. E. Cardinalem Suenens, Mechliniensem-Bruxellensem Archiepiscopum, quem Missum Extraordinarium deligit, ut in urbe Augusta Vindelicorum celebritatibus praesideat, millesimo expleto anno e pientissimo obitu Sancti Udalrici eiusdem civitatis Episcopi 363
» Iul. 6 Quae ad Nos. - Rev.mo P. D. Constanti Bouchaud, Presbyterorum a S. Sulpitio summo moderatori, Capitulo generali eiusdem Societatis celebrato 431
» » 10 Alacre studium. - Ad Rev.mum P. D. Iosephum Zambernardi, Congregationis Vallis Umbrosae O.S.B. Abbatem generalem, novies impleto saeculo e pientissimo obitu S. Ioannis Gualberti, eiusdem monastici Instituti Patris Legiferi . . . 434
» Sept. 19 Flos aguilonis. - Ad Exc.mum P. D. Ioannem E. Taylor, Hol-miensem Episcopum, sexto evoluto saeculo ab obitu S. Birgittae 530
» Dec. 3 Gratissima a noi. - Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Cardinalem Colombo, sexto et decimo ineunte saeculo ex quo Sanctus Ambrosius, Mediolanensis Episcopus nec non Ecclesiae Doctor, ad episcopalem dignitatem evectus est . . 647
V I I I - NUNTII GRATULATOMI
1972 Dec. 9 Ad E.mum P. D. Laurentium Iosephum S. R. E. Cardinalem Shehan, Baltimorensem Archiepiscopum, quinquagesimo exacto anno ex quo sacerdotio est auctus 16
» » 18 Ad E.mum P. D. Patricium Aloisium S. R. E. Cardinalem O'Boyle, Vashingtonensem Archiepiscopum, quinque conden-tem lustra a suscepta ordinatione episcopali 17
» » 30 Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Sidarouss Coptorum Alexandrinum Patriarcham, quinque condentem lustra ab episcopali ordinatione suscepta . . . . . . 71
1973 Ian. 18 E.mo P. D. Iosepho S. R. E. Cardinali Ferretto, Paenitentiario Maiori, decem condenti lustra ex quo sacerdotio est auctus, recens autem vita functo 153
» Apr. 18 E.mo P. D. Francisco S. R. E. Cardinali Dearden, Archiepi-
698 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
scopo Detroitensi, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali 313
1973 Iun. 23 Ad E.mum P. D. Iacobum S. R. E. Cardinalem Violardo, decem a suscepta ordinatione sacerdotali implentem lustra . . 365
» Sept. 25 E.mo P. D. Iulio S. R. E. Cardinali Döpfner, Monacensi et Frisingensi Archiepiscopo, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali 533
» Oct. 22 Ad E.mum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Gnesnensem et Varsaviensem Archiepiscopum, quinque con-dentem lustra a suscepta ordinatione episcopali . . . . 649
IX - HOMILIA
1973 Apr. 19 In Patriarchali Archibasilica Lateranensi habita, feria quinta « in Cena Domini», Beatissimo Patre Sacrum pontificali ritu peragente 244
X - ALLOCUTIONES
1972 Dec. 22 Ad E.mos Patres Cardinales, ad Romanae Curiae Pontificalisque Domus Praelatos, per E.mum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici felicia ac fausta ominatos, Nativitatis Domini nostri Iesu Christi festo recurrente 19
» » 25 Cuniculariis habita, nocte Nativitatis Domini, a Beatissimo Patre ad montis Soractis radices sacrum peragente 27
1973 Ian. 6 In Vaticana Basilica habita, in festo Epiphaniae Domini, cum e variis longinquis regionibus sacrorum alumni a Beatissimo Patre sacerdotio, sollemni ritu, initiati sunt 30
» » 11 Ad Excellentissimus Viros e Legatorum Coetu apud Sedem Apostolicam novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominatos 35
» » 13 Ad Excellentissimum Virum Ato Abate Agede, Aethiòpiei Imperii apud Sedem Apostolicam liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradidit 41
» » 15 Romanae Civitatis Magistro et Administratorum Coetui, novo ineunte anno Beatissimo Patri fausta ominantibus . . . 72
» » 18 Ad Excellentissimum Virum Arturum Morgan Morales, Panamensis Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem . . . 74
» » 24 Sociis habita e Sodalitate v. d. «Associazione della Stampa Estera in Italia», die festo recurrente S. Francisci Salesii diurnariorum Patroni 76
» » 25 In sacra aede S. Mariae in Vallicella habita, cum sollemnis ritus celebraretur ad Christianorum unitatem implorandam . 85
» Febr. 2 In festo Praesentationis Domini, cum cerei, more antiquitus tradito, Beatissimo Patri oblati sunt 89
» » 5 Ad Excellentissimum Virum Ioannem Paulum de Lojendio, cum auctoritate Legatum ab Hispanica Natione ad Sedem Apo- ! stolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras demandati ! muneris testes tradidit 93
» » 8 Ad praelatos auditores et officiales tribunalis Sacrae Romanae Rotae, a Beatissimo Patre novo litibus iudicandis ineunte anno coram admissos 95
» Mart. 24 E.mis Patribus et Exc.mis Praesulibus e Consilio Secretariae generalis Synodi Episcoporum, qui Conventui Romae habito interfuerunt 247
Index documentorum chronologico ordine digestus 699
PAG.
1973 Mart. 24 Ad Excellentissimum Virum Faisal Al Salen Al Mutawa, Nationis «Kuwai t» appellatae primum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem 249
» » 26 Ad Excellentissimum Virum Gustavum Heinemann, Reipublicae Foederatae Germaniae Praesidem 250
» Maii 5 Ad Sanctitatem Suam Shenouda I I I , Patriarcham Sedis Sancti Marci Alexandriae 314
» » 6 In Basilica Vaticana habita cum Sacrum adstante Pontifice Maximo celebraretur, sedecies centenaria pientissimi obitus Sancti Athanasii redeunte memoria 316
» » » In Petriana Basilica ad Sanctitatem Suam Shenouda I I I , Patriarcham Sedis Sancti Marci Alexandriae 319
» » 9 Christifidelibus in Basilica Vaticana coram admissis Beatissimus Pater nuntiat Se universale Iubilaeum in annum MCMLXXV indicturum 322
» » 11 Moderatoribus e singulis nationibus et Membris summorum Consiliorum Pont. Operum Missionalium, Romae annuum Coetum habentibus 325
» » 12 Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae e tota Italia Conventui Romae habito interfuerunt 327
» » 25 Ad summos Moderatores Institutorum Religiosorum, annitente Sacra Congregatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus, Romae Coetum habentes 330
» Iun. 7 Ad E.mum P. D. Narcissum Jubani Arnau, Barcinonensem Archiepiscopum, in Bireti rubri impositione et anuli traditione 366
» » 8 E.mo Patri Dhammayana Mahathera, in Laotiano regno Bud-dhae sectatorum Summo Patriarcha 368
» » 11 Ad Excellentissimum Virum Abdelmalek Bergaoui, Tunetanae Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem . . . 369
» » » In Aede Sixtina habita, Beatissimo Patre sacrum concelebrante, ad E.mos Cardinales et Exc.mos Praesules ex Italico Episcopali Coetu, qui decimo generali Conventui Romae interfuerunt 371
» » 15 Ad Excellentissimum Virum Reide Wiles, Liberianae Reipublicae cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit 375
», » 18 Ad Excellentissimum Virum Sangoulé Lamisana, Reipublicae v.d. «Haute Volta» Praesidem 376
» » 20 Membris e Consilio Familiae tuendae, Romae primum coetum habentibus 378
» » 22 Eminentissimis Sacri Collegii Cardinalium Patribus, Summo Pontifici die Eius nominali felicia ac fausta ominantibus . 381
» » 23 In Aede Sixtina habita bonarum artium cultoribus ob inauguranda religiosa Artis opera huius aetatis apud Vaticanum Museum collecta 391
» Iul. 5 Ad Excellentissimum Virum Soebagio Soerianingrat, Indonesiane Reipublicae liberis cum mandatis Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem . . 436
» » 14 Ad Excellentissimum Virum Reid Willie Katenga-Kaunda, Ma-lawianae Reipublicae apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit 438
» Aug. 28 Ad Excellentissimum Virum Antonium Borges Leal Castello Branco Filho, Foederatarum Brasiliae Civitatum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem 491
» Sept. 10 Instituti Iuris Internationalis sodalibus Romae Coetum habentibus 493
700 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
1973 Sept. 19 Iis, qui interfuerunt conventui Instituti rei aeronauticae civili internationali accurandae 497
» » 22 Sodalibus habita Primarii Consilii Italicae Actionis Catholicae . 535 » » 24 Ad Excellentissimum Virum Polys Modinos, Cypricae Civitatis
primum cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras conerediti muneris testes tradentem 543
» Oct. 1 Ad Excellentissimum Virum Paulum Farrugia, Melitensis Civitatis apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras crediti muneris testes tradentem . 545
» » » Ad Sodales Ordinis Sancti Benedicti in Alma Urbe congregatos ad disceptandum de ratione experiendi Deum in vita monastica 546
» » 4 Ad Excellentissimum Virum Sami Droubi, Reipublicae Arabae Syriacae liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit legationis f i d e m facientes . . . . 551
» » 5 Sodalibus e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, qui generali Coetui religiosae suae communitatis interfuerunt . . . . 552
» » 8 Ad Excellentissimum Virum Lloyd Thomson, Summo Pontifici crediti muneris testes tradentem Litteras, quibus ab Australiae Praeside apud Sedem Apostolicam primus cum auctoritate Legatus constituitur 554
» » 11 Membris Commissionis Theologicae Internationalis quintum plenarium Coetum habentibus 555
» » 17 Iis qui interfuerunt Coetui e tota Europa Romae habito de pastorali Migratorum cura 590
» » 20 Ad Excellentissimum Virum Paulum Tremblay, Canadensis Nationis liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit legationis fidem facientes 593
» » » Iis qui interfuerunt annuo plenario Coetui habito a Pontificio Consilio instrumentis Communicationis Socialis praeposito . 595
» » 25 Sodalibus e Congregatione Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, qui generali Coetui religiosae suae communitatis interfuerunt 598
» Nov. 8 Ad Excellentissimum Virum Vergilium Octavium Tevoedjre, Dahomeyensis Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem . . 60O
» » 9 Ad Excellentissimum Virum Cornelium Berkhouver, Europaei publici legibus ferendis coetus praesidem 651
» » 10 Iis qui conventui «Biduum Latinum » appellato, Romae habito, interfuerunt 653
» » 15 Ad Excellentissimum Virum Adolfum Binagana, Reipublicae Bu-rundensis cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras concrediti muneris testes tradentem 654
» » 16 Delegatis et Observatoribus qui interfuerunt Coetui XVII Romae habito a Consilio v. d. « Food and Agriculture Organization » (F.A.O.) 656
» » 19 Ad sacrarum virginum Maiores Antistitas, quae ex omnibus nationibus interfuerunt Conventui Romae habito . . . . 660
» » 29 Ad Excellentissimum Virum Owson Paulum Gabites, primum apud Sedem Apostolicam Reipublicae Novae Zelandiae cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras concrediti muneris fidem facientes tradidit 662
» Dec. 6 Ad Excellentissimum Virum Taha Carim, Turcarum Reipublicae cum auctoritate Legatum, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradentem . 664
Index documentorum chronologico ordine digestus 701
XI - NUNTII RADIOTELEVISIFICI
PAG.
1973 Febr. 25 Australiae caeterisque Christifidelibus quadragesimum Conventum Eucharisticum ex omnibus nationibus Melburni celebrantibus 154
» Apr. 22 Universis Urbis et Orbis Christifidelibus cunctisque hominibus, die Paschatis Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo Petrianae Basilicae podio Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Benedictionem 252
XII - NUNTII RADIOPHONICI
1972 Dec. 25 Universis Christifidelibus, die festo Nativitatis Domini nostri Iesu Christi, antequam ex externo Basilicae Vaticanae podio Urbi et Orbi Beatissimus Pater Apostolicam impertiit Benedictionem 42
XII I - NUNTII SCRIPTO DATI
1973 Mart. 7 Episcopis Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis, annua, quadragesimali tempore, ea in Natione stipe collecta 255
» » 10 Universis Christifidelibus cunctoque Clero, ob diem celebrandum ecclesiasticis iuvandis vocationibus per totum terrarum orbem dicatum 256
» Maii 1 Universis Christifidelibus et bonae voluntatis hominibus, die recurrente recto instrumentorum communicationis socialis usui provehendo per totum terrarum orbem dicato 335
» Iun. 29 Universis sacris Praesulibus et catholicis Christifidelibus, die rei missionali provehendae per totum Orbem dicato recurrente . 439
» Oct. 16 Ad E.mum P. D. Paulum S. R. E. Cardinalem Philippe, Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus Praefectum, tercentesimo quinquagesimo anno revoluto a S. Iosaphat obitu . 665
» Dec. 8 Ad universos homines, praesertim Christifideles, calendis ianuariis diem fovendae paci per totum terrarum orbem dicatum celebraturos 668
» » 10 Ad Excellentissimum Virum Leopoldum Bénites, XXVIII generalis coetus Nationum Coniunctarum Praesidem, xxv expleto anno a declaratione universali quoad iura hominum edita . 673
II - ACTA SECRETARIAE STATUS
1973 Apr. 24 Notificatio. - Institutum cui nomen «Pontificia Opera di Assistenza» in Italia, a suis muneribus cessavisse declaratur . 219
» Iul. 15 Rescriptum ex audientia. - De opportunitate transferendi competentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem 602
III - ACTA SS. CONGREGATIONUM
I - SACRA CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI
1973 Mart. 23 Declaratio. - De tuenda Sacramenti Paenitentiae dignitate . . 678 » Maii 11 Declaratio circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia contra non
nullos errores hodiernos tuendam 396 » Sept. 20 Decretum de sepultura ecclesiastica 500
702 Index documentorum chronologico ordine digestus
II - SACRA CONGREGATIO PRO EPISCOPIS P A G
1973 Febr. 11 RIPANAE. - Decretum de Concathedralis erectione . . . . . 156 » Mart. 24 AQUIPENDIENSIS, BALNEOREGIENSIS, CIVITATIS PLEBIS, URBEVETANAE. -
Decretum de mutatione finium dioecesium 261 » Apr. 7 GORLICENSIS. - Decretum de erectione templi pro-cathedralis . 445 » Maii 31 CAMPANIENSIS - POTENTINAE - MURANAE. - Decretum de mutatione
finium dioecesium 503 » Iul. 1 CIVITATIS CASTELLANAE HORTANAE ET GALLESINAE ATQUE BALNEORE
GIENSIS. - Decretum de finium immutatione 504 » » 16 CLUSINAE ET PIENTINAE - CIVITATIS PLEBIS. - Decretum de finium
immutatione 505 » Sept. 8 BONONIENSIS, FLOBENTINAE ET MUTILENSIS. - Decretum. - Muti-
lensis Ecclesia regioni ecclesiasticae Romandiolae adnectitur 507 » » 25 IOANNOPOLITANAE A LACUBUS. - Decretum de mutatione nominis
curialis dioeceseos . 604 » Nov. 5 COLIMENSIS - GUSMANOPOLITANAE. - Decretum de finium mutatione 605
I I I - SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS
1973 Apr. 2 AIMERENSIS - IAIPURENSIS ET SAGARENSIS. - Decretum de muta
tione finium 263
IV - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
1973 Ian. 29 Instructio de communione sacramentali quibusdam in adiunctis faciliore reddenda 264
V - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
SACRA CONGREGATIO PRO CLERICIS
1973 Maii 24 Declaratio de praemittendo sacramento Poenitentiae primae puerorum Communioni 410
VI - SACRA CONGREGATIO
PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE SEU DE PROPAGANDA FIDE
1973 Ian. 12 RUMBEKENSIS - VAVENSIS - MOPOIENSIS - IUBAËNSIS. - Decretum de
finium mutatione 105 » » » NYERIENSIS - MERUENSIS - MACHAKOSENSIS. - Decretum de mutatione
finium 10(5 » » 19 PUSANENSIS - MASANENSIS. - Decretum de mutatione finium . . 107 » Apr. 13 GITEGAËNSIS - MUYINGANAE. - Decretum de finium mutatione . . 273 » Aug. 22 INDONESIAE. - Decretum de mutatione nominum aliquarum Archi-
dioecesium et Dioecesium 508 » » 31 NYERIENSIS - MERUENSIS. - Decretum de mutatione finium . . . 509 » Sept. 22 NYERIENSIS - MERUENSIS. - Decretum de finium mutatione . . . 608 » Oct. 15 ARCIS LAMY - NDJAMENANA. - Decretum de mutatione nominis . . 609
V I I - SACRA CONGREGATIO PRO CULTU DIVINO
1972 Iun. 24 Decretum. - De cantibus in Missa quae lingua latina celebratur novo ordine disponendis 274
» Dec. 3 Decretum. - Ritus institutionis Lectorum et Acolythorum, admissionis inter candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum, nec non sacri caelibatus amplectendi, eduntur . . . . 274
» » 7 Decretum. - Ordo Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, editur 275
Index documentorum chronologico ordine digestus 703
PAG.
1973 Mart. 25 Normae circa patronos constituendos et imagines B. M. Virginis coronandas 276
De Patronis constituendis 276 De Coronatione Imaginis B. M. Virginis 280
» Apr. 27 Litterae circulares ad Conferentiarum Episcopalium Praesides de Precibus eucharisticis 340
» Iun. 21 Decretum. - Ritus qui inscribuntur « D e sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam» vulgantur editione quae typica declaratur 610
V I I I - SACRA CONGREGATIO PRO CAUSIS SANCTORUM
1972 Maii 4 CARACENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Servi Dei Iosephi Gregorii Hernández Cisneros, viri laici professoris Athenaei Caracensis 49
» » » NEAPOLITANA. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Servae Dei Mariae Christinae ab Immaculata (in saec. Adelaidis Brando), fundatricis Congregationis Sororum Victimarum expiatricum a Sacramentato Iesu 52
» Oct. 7 MAIORICENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Servae Dei Caietanae Albertae Giménez, fundatricis Congregationis Sororum a puritate B. M. Virginis 55
» » » MARIANOPOLITANA. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione et canonizatione Servae Dei Mariae Rosae Durocher, fundatricis Congregationis Sororum a SS . Nominibus Iesu et Mariae in Canadia 447
» Dec. 16 ALEXANDRINA STATIELLORUM. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione et canonizatione Servae Dei Teresiae Grillo Vid. Michel, fundatricis Parvarum Sororum a Divina Providentia 450
» » » CORDUBENSIS IN ARGENTINA. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione et canonizatione Servi Dei Iosephi Leonis Torres, Sacerdotis professi ordinis B. Mariae de Mercede, fundatoris Sororum ab Infante Iesu e tertio ordine de Mercede 453
» » » LAUDENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione et canonizatione Servi Dei Petri Dominici Trabattoni, Sacerdotis saecularis fundatoris Domus Divinae Providentiae in pago v. «Maleo» . 455
1973 Febr. 1 SYDNEYENSIS. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Mariae a Cruce Mekillop, fundatricis Congregationis Australianae Sororum S. Ioseph a SS.mo Corde Iesu . 1 0 8
» Maii 10 NEAPOLIIANA. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Iosephi Moscati, Viri laici medici atque professoris in Neapolitano Athenaeo . . . . . . 458
» » » ROMANA. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servae Dei Mariae Teresiae Zonfrilli, Sororis professae congregationis Filiarum a Domina Nostra ad montem Calvariae . . . 461
» » » ROMANA SEU ALBANENSIS. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Ioannis Merlini, Moderatoris Generalis Congregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis D.N.I.C. 465
» » » VICENSIS. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servae Dei Paulae Delpuig a S. Aloisio, moderatricis generalis Sororum Carmelitarum a Caritate 470
» » » SANCTI HYACINTHI. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Ludovici Zephyrini Moreau, Episcopi S. Hyacinthi 510
» » » CREMONENSIS SEU LAUDENSIS. - Decretum de virtutibus pro beati-
704 Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
ficatione Servi Dei Vincentii Grossi, Paroclii loci « Vieobelli-gnano», fundatoris Instituti Filiarum Oratorii . . . . 561
1973 Maii 10 RUREMUNDENSIS. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Arnoldi Janssen, Sacerdotis fundatoris Societatis Verbi Divini necnon duarum Congregationum Missionalis Servarum Spiritus Sancti et Servarum Spiritus Sancti ab Adoratione Perpetua 566
» » 21 GRANATENSIS. - Decretum introductionis Causae pro beatificatione Servi Dei Andreae Manjon y Manjon, Sacerdotis fundatoris Scholarum ab « Ave Maria » appellatarum 516
•» Oct. 18 BURDIGALEN, SEU VICTORIEN. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servi Dei Guilelmi Iosephi Chaminade, fundatoris Societatis Mariae (Marianistarum) et Instituti Filiarum Mariae Immaculatae 611
» » » VALENTINA. - Decretum de miraculis pro canonizatione Beatae Teresiae a Iesu Jornet Ibars, virginis, fundatricis Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictörum . . . . 680
IX - SACRA CONGREGATIO PRO INSTITUTIONE CATHOLICA
1972 Sept. 8 Decretum. - Universitas Catholica Campinensis in Brasilia Pontificio titulo decoratur 446
IV - ACTA TRIBUNALIUM
I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
1973 Sept. 24 Decretum. - Statuitur opus requisitum ad lucrandum « Donum indulgentiae» in variis ecclesiis localibus Anni Sacri occasione 615
II - TRIBUNAL VICARIATUS URBIS
Citationes edictales: Ii >73 i M n. 4 CALARITANA SEU ROMANA. - Nullitatis matrimonii (De Sole-North) 58
» Iun. 11 ROMANA. - Nullitatis matrimonii (Costi-Ciolini) 348 » Iul. 5 ROMANA. - Nullitatis matrimonii (Tramo-Matuglia) . . . . 413
V - ACTA SECRETARIATUUM
SECRETARIATUS AD CHRISTIANORUM UNITATEM FOVENDAM
1973 Oct. 17 Communicatio quoad interpretationem Instructionis de peculiaribus casibus admittendi alios Christianos ad communionem eucharisticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iunii 1972 editae 616
VI - ACTA COMMISSIONUM
PONTIFICIA COMMISSIO
DECRETIS CONCILII VATICANI II INTERPRETANDIS
1973 Ian. 8 Responsum ad propositum dubium 59 » Apr. 18 Responsa ad proposita dubia 220 ¿) Oct. 31 Responsa ad proposita dubia 620
Index nominum personarum 705
m I N D I C E S N O M I N U N
I - I N D E X N O M I N U M P E R S O N A R U M
(OMITTUNTUR N O M I N A ACTIS s u b s c r i p t a )
A
Abba C, 607. Abberton T., 573. Abdalla G., 526. Abdelmalek Bergaoui, 369,
414. Abdel Nour A., 524. Abele E., 194. Abiad I. I . , 201. Abou-Mokh F., 520. Abramski S., 63. Achter M., 685. Adalbertus (S.), 213, 242. Adamiuk A., 175. Addario T., 478. Addazi R. I. M., 171. Adelakun I . , 47, 411. Adimou C, 171. Agazzi A., 223. Agré B., 684. Agresti I . , 193, 260, 476. Aguilar García I. I . , 197. Ahr G., 60. Aillot About C, 159. Akanlu R., 47, 197. Al W. G., 285. Alamgimattathil A., 411. Alamilla Arteaga G., 686. Alapatt G., 175, 624. Alba Palacios I. C, 177. Alberti O. P., 560. Alberto y Valderrama T.,
409.
Albinger G., 63. Alcini A., 522. Alessandri C, 523. Alexander M. A., 476. Aliverti P., 159. Allendorff G., 63. Allinger-Csollicb T., 524. Almario C, 560. Almeida Merino A., 684. Alozipan G. A., 62. Altomare H. L., 177.
Alvarez G., 573. Alvárez Martínez F., 339. Alvarez Restrepo M., 185. Al ves Ferreira da Silva A.
C , 191. Amadio F., 186. Amalorpavadass D. S., 415. Amaral dos Santos A., 175. Amari I . , 168. Amasbaufer G., 575. Ambrosanio A., 351. Ambrosius (S.), 647. Amichia J., 524. Amstalden C, 183. Anastasi V., 624. Anathil G., 271. Andoh D. K., 186. Andrade Keller J. E., 576. Andrade Ponte P. E., 186. Andreotti G., 287. Andriamahanina P., 283. Angelino P., 287. Angeloni L., 170. + Anglim M. R. E., 224. Arnioni E., 159. Añoveros Ataun A., 189. Anthonimuthu R., 180. Anthony L. R., 48, 198. Antoine de Padoue (Ma
dre), 284. Antonelli Card. F. I . , 166,
204, 2S3. Antonetti L., 414. Apicella M., 526. Aponte Martínez Card. A.,
166, 203. Appasinghe P. P., 412. Aquino D. L, 186. Arana A. R., 105, 200. Araujo Iglesias M., 176. Arboleda J. R., 415. Arce Vivas M. A., 189. Arcieri V., 526. Argaya Goicoechea H., 196. Arinze F., 282.
Armbruster G., 63. Arns Card. P. E., 166, 188,
204, 476. Arokiasamy M., 180. Arokiaswamy P., 172, 181,
529. Arseni S., 478. Arulappa S., 172. Asghedom S., 223, 520. Assolari A., 607. Athanasius (S.), 316, 320. Ato Abate Agede, 41, 60. Aubach T., 284. Aubry R. A., 412. Auda G., 522. Aufderbeck H., 502. Augustina, Suor (B.), 229. Auman J., 476. A vallone L., 525. Averkamp L., 45, 199. Awa P., 182. Ayoub A., 526. Ayvazian G., 201.
B
t Babana J., 528. Babatunde Adelakun I. ,
197. Babulik F., 350. Bach P., 186. Bachelet V . , 60. Bacile P., 179. Badaloni M., 350, 476. Bade I . , 12. Badini G., 476. Baggio Card. S., I l i , 158,
193, 222, 282, 477, 572, 685.
Bahincinthie E., 60, 284. Baier F., 575. Balla I . , 350. Balsamo V . , 573. Balzarini A., 573. Bamberger S., 350.
45 - A. A . S.
706 Index nominum personarum
t Baratta R., 288. Barbasiewicz E., 622. Barbier G., 479. Bareelloni Corte V., 287. Bardonne L. A., 196. Barlattini M., 286. Barni I . , 176. Baroi M., 607. Baroni G., 105, 200, 222. Barotto H. C, 104, 199. Barrera y Reyes B., 445. Bartbe A., 190. Bartoccini S., 527. Bartoletti E., 284, 415, 475. Bartolucci H., 412. Basile L., 287. Basili Hhando N., 186. Bassotto C, 159. Bassoul I . , 200. Basti G., 287. Bastiampillai Deogupillai
I . , 47, 198. Baszkiewicz T., 175. Batanian I. P. XVI (Pa
triarcha), 201.
Battaglia I . , 175. Battersby G. F., 575. Battisti A., 173. Battisti C, 527. Battìi Wiehrowski W., 185,
197. Bauderer G., 351. Baudoux M., 173. t Bäuerlein S., 480. Baum V. V., 167, 222. Becker G. M. U., 62. Becker T., 574. Bednorz H., 175. Bedoglouyan A., 201. Begley M., 188. Bellanti F. P., 527. Bella tore A., 479. Bellec J., 182. Bellido Caro R., 679. Bellosillo P., 284. Bellotti C, 525. Bellucci C, 501. t Beltrami Card. G., 688. Benedict R., 350. Benelli G., 349. Bengsch Card. A., 178, 586. Bénites L., 673. Benítez Fonturvel C, 179. Bensen G. M., 685. Bentia S., 520. Bentivoglio V. A., 171. Beran Card I . , 164. Berenguer Prado J., 188. Berg C, 45, 173, 202. Berg E., 522. Bergamini G., 287.
Bergonzini M., 175, 507. Berkhouver C., 651. Bernal Vargas G., 680. Bernardi G., 622. Bernard I . , 190. Bernard J., 350. Bernardin I. L., 173, 222. Bernini D., 188. Bernizon Eguren T., 350. Berntson Terranee W., 572. Bertin G., 351. Bertoli Card. P., 167, 282,
415. Bertrand G., 47, 197. Bertagna B., 523. Berthier R., 350. Bertuzzi G., 287. Bescond I . , 182. Betancourt O., 180. Beuzeville Ferro A., 260. Beuzon P., 023. Beyer J. B., 284, 476. Beyns L., 287. Bézac R., 192. Bezerra Bessa P., 46, 199. Bianchi E., 351. Bianchi Barriviera L., 286. Bianco U., 623. Bianconi I . , 501. Biayenda Card. A., 166,
204, 475.
Bidawid T., 201. Bieluch G. C, 285. Bierster L. N., 62. Biffi F., 285. Biletsi E., 174. f Bilgeri .1. A., 480. Bill R. C, 686. Bilski E. G., 687. Binagana A., 654, 683. Bingler T., 622. Binz L., 186, 187. Birgitta (S.), 530. Bischof F., 575. Biser E., 477. Blanchet B., 679. Blanco G. S., 350. Blanco Prieto F., 523. Blüggel W., 287. Boccaccio P., 112. Boccadoro A., 175, 504. Boccadoro L., 685. Bodet H., 61, 684. Bodio A., 478. Boffet A., 176. Böhm G., 480. Bohn E., 684. Boitani E., 476. Bokenfohr I . , 191. Böker A., 352.
Bolatti V., 104, 190, 192, 199.
Böiger W., 686. Bolzan C, 522. Bonadio I . , 416. Bonapace R., 526. Bonfigli C, 522. Bonfilioli I . , 261. Bong-Kil Sye I. B., 196. f Bonhomme J., 480. Bonicelli G., 476. Bonomini F., 178. Bonucchi C, 284. Boracchia F., 525. f Borgatti J., 624. * Borge y Castrino C, 480. Borges Leal Castello Bran
co Filho A., 491, 519. f Borie V., 480. Borowsky P., 479. Borrmans M., 415. Borromeo A. C, 501. Bortoletto Cavallin A., 409. Bosco A., 174. Bosco (Don), 213. Bösl E. A., 48, 198. Bossuyt A., 187. Bottiglieri Martino R., 61. Bottiglioni E., 525. f Bottino F., 160. Botto O., 415. Bouchaud C, 431. Bouehet R., 192. Boudreäux G., 185. Bouladoux M., 623. Boulanger G., 273. Boutìn G. R., 285. Bouve G. I . , 178. Bovone A., 61, 350. Bowen M. G., 174. Bowers I. O., 181. Boxleitner J. J., 572. Boyle H., 195. Bozzini E., 286. Bozzoli H. A., 156. Brachini Z., 525. Brambilla F., 170. Brancaleone M., 526. Brand C, 190. Brandäo Vilela Card. A.,
166, 170, 203, 475. Brando Adelaide (S. D.),
52. Brasca G., 284. Brasò G., 284. Brasseur V., 184. Braun J. G., 416. Breña López V., 561. Brendan Daly C, 415. Brennan K. J., 285. Bressan A., 107.
Index nominum personarum 707
Bressan L., 523. Brewer I . , 185, 222. Brezzi P., 525. Brini M., 519. Bromuri B., 687. Brosnahan T. I . , 170. Bruder G. I . , 686. Brunetti P., 478. Brungs R., 477. Brunini I . , 197. Buchner F., 159. Bucko A., 523. f Budelacci B., 480. Bududira B., 607. Bueno Couto G. P., 187. Bueno et Monreal Card.
I . , 679. Bugnini H., 172. Buis I. , 177. Buitrago R., 1S2. Buitrago S. S., 198. Bullet G., 181. Burghart F., 525. Burié V., 521. Burke S. G., 160. Bums F., 286. Burri M., 286. Busch A., 527. Busco G., 686. Bussi N., 476. f Buteler A. M., 576. Butelezi P. I . , 195, 476. Büth L., 63. Buttimer O. H., 283. Buxarrais Ventura R., 187,
339. Bwemi Magambo S., 47,
197. Byrne L., 521. Byrne L. C, 684.
C
Caballa F., 62. Caballero W., 688. Cabana Viia G., 351. Cabrai Duarte L. I . , 170. Cabrera Urdangarin H. L.,
192. Cacciavillan A., 522. Cadilhac I . , 502. Caffarata C, 183. Caggiano P., 63. Caiazza G., 351. Cain G., 62. Calabresi U., 105. Calabretta A., 176. Calabro R., 622. Calcagnini D. P., 286. Calcagnini V., 623. Calderón J. G., 476.
Calderón Barrueto I . , 196. Calderón et Padilla O. I . ,
176. Callaman F., 63. Calón P. G. A., 285. Caloyeras D., 223, 520. Calvaresi C, 62. Calzoni M., 687. Camozzo U., 169. Campise F., 573. Camprodón Rovira I . , 560. Canciani M., 476. Candau M., 308. Canestri I . , 181. Canindé (a) T., 183. Cani vez J., 284. Cannavo I . , 179. Canonne M. H., 192. Cannonerò I . , 186. Cantagallo F., 624. Cantuarias Pastor A. R.,
561. Cantisani A., 171, 202. Caponi A., 288. Caporali A., 574. Capovilla L. F., 174. Capponi G., 527. Capriccioli G., 624. Cara G., 351. Carata I . , 202. Caravella D., 688. Carberry Card. I . , 181. Carboni M., 288. Cárdenas J. M., 160. Cardoso de A velar S., 187. Caridi B., 479. Carinci A., 130, 173, 202. Carli A., 46, 173. Carli L., 349. Carletti L., 523. Carlini C, 288. Carnevali A., 479. Carraro G., 350, 427. Carrasco B., 185. Carretto P. M., 415. Carriquiy G., 285, 685. Carrol C, 189. Carter S. E., 170, 282. Caruso E., 575. Casaldaliga P., 187. Cascarin F., 526. Casciani A., 478. Caselli V. M., 575. Cases Deordaí I. M., 190. Cashman D., 174. Casoli L., 480. Casoria G., 111, 172, 222,
349, 416. Caspari F., 352. Casper B., 477. t Cassaigne .T., 624.
Cassi Ramelli A., 159. Cassidy E., 111, 170. Cassisa S., 680. Castellano I. M., 176, 505. Castellini I . , 687. Castillo Lara R. L, 155. Castrillón Hoyos D., 185. Casu S., 351. Catarella A., 179. Catoire G., 159. Cattani G., 112. Cauchi N., 195. Cavalla C, 182. Cavallaro Vedaldi E., 60. Cavanna N., 186. Cavazzi V., 524. Cavazzoni F., 286. Ceballos D., 63. Cecchi V., 501. Cegeslki G. G., 160. Öekada S. F., 180. Celant G., 527. Celata P. L., 63. Cenarruzabeitia G., 351. i- Cento Card. F., 64. Cerniani G., 288. Cerri F., 623. Chagnon J., 284. Chakaipa P., 46, 188. Chakiamury G., 63. Chaminade (S. D.), G. L,
611.
Champagne J., 684. Chamye M., 520. Chan L, 48, 198. Charles N., 685. Charpenet L., 272. Chauriz S., 201. Checcobelli C, 522. Chedid L, 189. Cheikho L, 169. Chelhot G., 201. Cheli G., 477. Cheloman D., 284. f Chen-Ping Hsu F. X., 186,
282, 288. Cheng P., 283. Cherubini N., 622. Chetwode Crawley D. J.,
524. Cheung D., 286. Chiaradia G., 523. Chiavazza C, 350. Chiesa L., 286. Chimóle M., 178. Chimy J., 223. Chiocchetta P., 415. Chirivella T.> 522. Chiù R., 63. Choi L, 187, 607. Chojecki A., 622.
708 Index nominum personarum
Chong M., 685. Choonhavan C, 687. Chowaniec E,, 622. Chullikal A., 60. Chung Wang Ting P., 177,
283. Cialeo F. B., 193. Cicaloni A., 63. Cicognani Card. A. I. , 201,
688. f Cicuttini L., 112. Cinches M., 104, 198. Cinense A., 194. Cingoli N., 479. Ciocci A. 6., 56. Ciocci D., 527. Ciocci F., 526. Cirarda Lachiondo J., 61,
189. Clancy E. B., 607, 608. Clarizio V., 478. Clark E. J., 686. Cia ver F. F., 476. Clementi B., 479. Clementi M., 571. Clemins F. J., 686. Clerici C, 624. Cloherty G. K., 63. Cocjin G., 287. Cogoni I . , 178. Colafrancesco G. B., 351. Colauti D., 525. Colini Lombardi P., 284. Colleran G., 350. Collin F., 524. Collini A., 45, 173, 282, 415. Collino D. E., 190, 197. i- Collins T. P., 688. Colman Gomis O. T., 415. Cologno (a) V., 184. Colombo Card. I . , 178, 302,
647. Cols A., 478. Compagnone E. E., 283. Compaorè I. M., 606. Compernolle E., 478. Gonfalonieri Card. C, 151,
588. Connolly I. , 179. Connolly T., 184, 349. Connolly W. J., 285. Conombo J., 523. Constantius (S.), 297. Conte G., 524. Conway D., 179, 283. Conway Card. W., 222,238. Conzon G., 525. Cooke Card. T. I . , 168, 195. Cooney M. F., 686. Copas V. P., 178, 272. Copernlcus N., 149.
Coppini E., 525. Coppini G., 286. Corda D., 478. Cordeiro Card. L, 166, 203,
282, 684. Cordts V. E., 160. Corish P., 519. Coronado Caro I. M., 105,
200. Correa León P., 177. Correa Pereira M., 261. Correa Yepes H., 199, 282. Corripio Ahumada E., 118,
283. Coscia B. D., 194. Costa I. B., 184. Cosyns S., 479. Coueter E., 189. Coughlan P., 687. Coughlin P., 416. Cowderoy C, 196. t Cowley L. P., 480. Cox J. F., 522. Cozzi M. V., 285. Creemers A., 177. Cremata C, 350. Cremin D., 608. Crisan T., 522. Crisanti M., 525. Criscito A., 176. Cristiano N. K., 572. Cronin D., 179. Cronin P., 169. Crowley I . , 185. Cruces F., 560. Cruciani U., 159. Csertö S., 285. Cuenco I. M., 172. Öule P., 181. Culkin F. G., 686. Cullinane J. N., 476. Cunningham A., 63. Cunningham G., 285. Curis C, 171. Curtin G., 62. Cyrillus et Metodius (SS.),
242.
Czapliñski B., 260.
D Daem .T. V., 222. D'Agostino T., 479. Dahmen K., 575. Dakoure A., 524. D'Alessandro F., 351. Dalmais P., 415, 609. Dalton S., 285. Dalvit I., 174, 561. D'Andrea A., 286. Danylak B., 520.
Daoud M., 520. Darcy Freeman J., 415. Darmancier M., 192. da Silva F., 196. da Silva Matthes D., 182. da Silva Sarai va I. A., 194. Dávila Uzcátegui R., 194. f de Aguirre J. C, 64. De Albuquerque S., 46,199. de Andrade y Silva F.,
194. De Andrea G., 351. De Angelis A., 523. de Araújo Sales Card. E.,
170, 201, 603. Dearden Card. L, 104, 199,
313. f de Arriba y Castro Card.
B., 160. De Bernon I. I. F., 272. De Béthune G., 478. De Block A. L., 574. de Bruin G. W. A., 160. de Castro Xavier Monteiro
A., 194. De Chiara V., 502. De Clercq C, 520.. De Cocq C. M., 282. Décoste I. B., 193. de Courrèges d'Ustou A.,
178. Decourtray A., 185, Deegan G., 477. De Estrada S., 524. de Fürstenberg Card. M.,
357. De Giorgi S., 573, 679. De Girolamo C, 522. Degner L. A., 685. De Goede E. G., 479. Degrijse O., 283. de Guruceaga Iturriza F.,
561, 603. de Hornedo Correa A., 184. Deissler A., 572. Dejaifve G., 520. De Kok G. L., 525. de Koning P. E., 525. de la Brousse A. C, 185. de la Chanonie P., 184. de la Potterie L, 285, 416. Delaquis N., 680. Delargey R. I . , 177. de Larrea et Legarreta
A-M., 186. de la Serna de la Laguna
Terminos E., 526. De Lencastro G., 574. Delgado Padilla G., 478-Delhaye P., 159. Delheid F., 575.
Index nominum personarum 709
de Lima L, 260. Delisle A., 182. Dell'Acqua Card. A., 164,
183, 186, 215. Dell'Amore G., 623. Della Rotta O., 478. Dellenda A., 478. Dei Monte A., 181, 190,
476. Dell'Omo L, 191. Delly E. K., 520. Delogu S., 193. de Lojendio I. P., 93, 111. Delplanque M., 527. Delpuig a S. Aloisio P.
(S. D.), 470. Dei Rosario E., 188, 560. Delva C, 285. Del Val Gallo I. A., 189. Del Vescovo D., 523. De Magistris L., 573. De Magistris P., 351. De Marescaux G., 525. De Marsico A., 525. De Matos Pereira L, 261. Démets A., 62. De Michele G., 573. De Miranda R., 624. de Mol B. C. J., 160. de Moráis Penido G. M.,
679. de Oliveira Lima A., 188. Denis G., 527. Denzel A., 284. De Provenchères C, 192,
283. Derda B., 573. de Reeper L, 194. De Riedmatten H., 61. Derisi O. N., 180. Derouet H., 179. f Derouineau A., 576. f de Sá Leäo y Seabra P.,
224. De Sanctis B., 573. Descamps A., 158. Desirat E., 286. de S. José M. A., 223. Deskur A. M., 521. de Smet R., 415. Desmond M. L., 575. De Sole, 58. de Sousa Lima I . , 261. Despatie R. A., 104. Despatis R., 199. Desseaux J., 416. De Stefano M., 287. Deubner O. R., 478. Deuel D. A., 686. de Ulhôa Vieira B., 188. Devriendt C, 159.
De Vries W., 416. De Wilde F. O., 193. De Wolff Metternich F.,
623. De Zanche V., 176. De Zulueta y Dato E., 524. Dezza P., 222. D'Haenens A., 525. Dhammayana Mahathera,
368.
Diabre P., 525. Dias Nogueira E., 191. Díaz Merchan G., 179, 426. Di Bari S., 527. Di Battista T., 479. Dick I. , 477. Di Clemente N., 622. Didonet F., 187. Di Felice A., 476. Di Giuseppe A., 479. Di Leve L., 287. Di Liegro L., 523. Di Luccia P., 480. Di Matteo N., 687. Di Nardo A., 624. Dini A., 576. Diniz Barreto G., 604. Dioletta F., 523. Diouf L., 415, 477. Dirven P., 415. Dixneuf L., 45, 197, 416. Djajasepoetra H., 168. Djebarus V., 272. D'Mello L., 263. do Amaral A. C, 195, 476. i Dodds P., 64. Dognin P., 416. Domanski S., 622. Domin C, 175. Donovan P., 186. Döpfner Card. I . , 190, 533. Dorado Soto A., 560. f Dos Santos A. A., 576. Dossena A., 174. Dossena I . , 158. Dossing G., 684. Dougherty G. S., 686. Dougherty N., 283. Doumith M., 223, 520. Dousse M., 60. Dowe W., 574. Downey L. V., 62. Downing G., 687. f Doyle F. J., 624. Dozier C, 180. Dreossi G., 624. Driscoll L, 178. D'Rosario H., 282. D'Rozario M., 178. Droubi Sami, 551, 571. Druzba W., 622.
Drzazga L, 194, 202. D'Sa C , 185. D'Souza A., 684. D'Souza P., 175, 415. Dubon Quintanal G. A., 479. Dudick M. J., 223. Dufault M. A., 283. Duffy F., 63. Duffy Q., 60. Dugan D. J., 688. Duivenvoorde L, 172. Dumont C, 223, 520. Dun-Ruttonjec, 286. Dunn J. O., 687. Dunne G. T., 351. Du Noday A. M., 191. Durighello F., 287. Durkin I. T., 47, 197. Durocher M. R. (S. D.),
447. Duval Card. L.-E., 683. Dworschak L., 178. Dwyer G. P., 222. Dwyer J., 350. Dzudzewicz B., 523.
E
Ebert C, 502. Echeverría Ruiz B., 193. Eckermann C. E., 686. Eggenhuizen C. A. A., 527. Eickenbrock B., 480. Eid E., 520. Eilers F. J., 350. Einaudi G., 687. Ekandem D., 186. Ekka F., 183. Ekpu P. E., 185. Elannjikal C, 181. Eldarov G., 520. El-Hachem M., 521. El-Hayek E., 520. Ellis E., 191. Ellis G. M., 607. Elmi G., 527. t Elwell C, 112. Eman G. M., 223. Encinozo N. G. M., 622. Engels E., 62. Enrici D., 416. Enrique et Tarancón Card.
V., 172, 195, 196. Eranci L, 284. Erkens E. C. G., 525. Ermecke G., 62. Ernest J., 288. f Errázuriz Gandarillas L,
528. Esaa L., 523. Espino y Silva A., 46, 199.
710 Index nominum personarum
Estepa Llaurens I. E., 196. Estiu P. M., 169. Esser G., 284. Etchegaray R., 170, 222,
684. Etteldorf R., 571. Extross I . , 477.
F
Faber H., 573. Fàbiàn A., 191. Fabbri F., 287. Fabre J., 685. Fagiolo V., 202. Fagum M. P., 186. Fahmy Awad K., 526. Fahmy ,Selim K., 526. Fahmy T., 520. Faisal Al Salen Al Mutawa,
249, 282. Falbo G. G., 160. Falcáo Freiré I . , 188. Falcucci G., 527. Faltas O., 526. Farano V., 475, 607. Faraone A., 351. Farrugia P., 545, 571. Faruk Haznedar, 286. Faughnan G., 351. Fauler M., 622. Favreau F., 197. Fedalto P. A., 170, 409. t Fedders E. L., 160. Fedeli A., 685. Fehily T., 573. Felieetti D., 479. Feneberg E., 623. Feranec I . , 155, 200. Fernandes Bijos G., 475,
561. Fernández A., 176. Fernández F., 64. Fernández-Prada F. R., 260. Fernando T., 180. Ferrari D., 178, 200. f Ferrari E., 224. Ferrari G., 520. Ferrari H., 184. Ferraroni T., 178. Ferreira Alvares I. L., 182. Ferreira Arreóla F., 45,198. Ferreira Cabrai E., 196. Ferreira da Silva A. G.,
197. Ferretti P., 159. f Ferretto Gard. G., 153,
160. Ferreyros Balta J. C, 524. Ferro I . , 502. Festa G. A., 686.
Fester S., 575. Festing E., 63. Fiedler H., 62. Field V. R., 186. Fihey J., 350. Filhatsch F., 283. t Filippini F. V., 224. Fili G., 288. Finau Punou-Ki-Hihifo P.,
188, 283. Finken M., 286. Finn R., 182. Finnerty E. G., 522. Fiore G., 287. Fiorelli L., 61. Fiorini G., 527. Fisher C, 286. Fischer F., 287. Fitzgerald M., 415. Fitzgibbon E., 350, 608. Fitzpatrick I. I . , 183. Fiuggi (a) B., 183. Flanagan G. G., 686. f Flannelly J. F., 288. Flatley E. J., 686. Flaherty G. F., 686. Fleckenstein F., 351. Fleming F. J., 572. Fleming W. J., 686. Florenzani H., 155, 199. Flores F. C, 183. Flores V., 524. Florit Card. H., 507. Fochtner R., 622. Foery G., 177. Forbes Allan E., 575. Forconi F., 523. Foresi P., 476. Fort C, 622. Forti G., 624. Fortini F., 573. Fox L., 194, 621. Fozzi E., 351. Fraehlich H., 188. Fraghi S., 62. Franceschi P., 501. Francini V., 622. Franciscus Salesius (S.),
76. Franco A., 622. François M. M., 524. Frangiamore A., 526. Franzi F., 168. Freeman Card. I. D., 166,
171, 204, 608. Freiré de Oliveira Neto
I . , 604. Freschi A., 176. Frétellière F., 181. Frey G., 196. Frutaz P. A., 519.
Fuahea L., 192. Fuchs G., 287. Fucili G., 287. Furno C, 475, 502. Fusi Pecci O., 187. Fustella A., 501.
G
Gabared A., 520. Gabriel Archangelus (S.),
148. Gabris I . , 155, 200. Gagnon E., 60, 621. Gaidon M., 502. Gaith D., 200. Gajecki W., 622. Gajewski C. A., 6S6. Galea Rapa G., 522. Galichon A., 60. Galimberti D., 351. Gallen C. V., 686. Galler G., 575. Gallo B., 523. Gallo S., 525. Galot J., 476. Ganda I.,' 180. Ganter B., 198. Gantin B., 111, 416. Ganuza García I. A., 191. Garagnani A., 286. Garango Tiémoko M., 524. t García y Goldáraz .T., 169,
416. f García Lahiguera I. M.,
183. f García Martínez F., 112. Gargiulo L., 178. Garoldini P., 479. Garrigues A., 93. Gasbarri P., 188. Gasi I . , 412. Gaspari M. P., 339, 349. Gasparini A., 272. Gassirà A., 624. Gatti E., 527. Gauci A. .T., 624. Gaudry H., 477. Gazza G., 283, 684. Gbuji A., 607. Gea Escolano I . , 183. Geese H., 478. Geise P. N., 283. Gelinau L., 189. Gencarelli A., 525. Genicot L., 524. Gennangi I . , 197. Gerada E., 621. Gerety P., 180. Gergen E. V., 62. Gerna A., 184.
Index nominum personarum 711
Gervesie P., 525. Gb.edigb.ian H., 201. Ghelfi Zoboli G., 287. Gherardini B., 476. Ghizzoni P., 193. Giacchi O., 61. Giannecehini M., 522. Giannini F., 522. Giannone S., 479. Giardini P., 480. Gibertini C., 286. Giblin B. E., 686. Gierse E., 523. Giesrigl C, 575. Gijsen I. B., 190. Guardone E., 684. Gilgallon J. P., 686. t Gill T. E., 624. Gillard E. F. J., 687. Giménez C. A. (S. D.), 55. Gimondo G., 576. Gini A., 525. Giommini G., 687. Giordano M., 190. Girardi L., 574. Gironi R., 286. Giudice G., 522.. Gleeson I. V., 199, 684. Glenn L., 176. Glennie I . , 48, 198. Glorieux A., 475. Glynn P., 63. f Gobbi A., 688. Goergen A., 287. Goldie R., 284. Golsteyn A., 284. Gómez Aristizábal I . , 195. Gómez Caffarena J., 477. Gómez Hoyos R., 622. Gómez Nogales S., 415. Gómez Serrano O. A., 195. Gonçalves I. I . , 409. Gonsun Ganaka G., 412. González Martín Gard. M., 166, 172, 203, 282. Gospos P., 63. Gottardi A. M., 629. Gottardi I . , 192. Gottardi L., 527. Götz G., 686. Gouyon Card. P., 45. Graber R., 194. Graber-Duvernay M. T.,
284.
Gracias Card. V., 185. Gracida R., 189. Graf Podewils M., 352. Graff O., 622. Grama je T. U., 177. Granati A., 159. Grant E., 623.
Grasar V., 185. Grave F., 573. Graveiii G., 414. Graves L. P., 409. Grechi M., 502. Gregnanin A. , 523. Gregorius V I I (S.), 305. Greteman F. H., 179. Grillo Michel T. (S. D.),
450. Grimaldi G., 183. Grimm F., 63. Groblicki J., 684. Groen G. C, 527. Gross H., 112. Grossi V. (S. D.), 561. Grottanelli V., 415. Gruner W., 479. Gruythuysen P. M. P., 288. Gsoedl M., 622. t Guercilena F., 288. Guerin-Saumade G. M.,
525. Guerra E. A., 160. Guerra R., 523. Guerra Campos I . , 339. Guevarra C, 194. t Guffens J., 416. Guggenberger V., 193. Guillocheau V., 476. Guilly R. L., 182. Guirao E., 179. Guiraud P., 286. Guizar Barragan A., 184. Guizar Díaz R., 175. Gurda I . , 190. Gutiérrez A., 223. Gutiérrez G., 623. Gutiérrez Pedraza D., 603. Gutting E., 185. Guyon Card. P., 197. Guyot Card. L. I . , 45, 166,
173, 203, 475.
H
Habbert A., 622. Hacault A., 173, 476. Hackel C. R., 685. Hadot D., 574. Haelg A. V., 129. Hafner T., 480. Hage A., 520. Hagel G., 573. Hailé Selassié (Imperator),
41. Hainzl G., 522. Hakim Maximos V (Patriarcha), 200. Hallinger K., 519. Halpin C, 560.
Hamel E., 285. Hamelin I-V., 679. Hamer J. 158, 222, 349,
445. Hammerl G., 63. Hampden Dickson A., 179. f Han Kong-ryel P., 160,
171. Hanly V., 179. Hann L., 479. Hanraets G. M., 285. Hardy P., 478. Harle I . , 179. Harnett J., 685. Harper H., 477. f Harrington M., 480. Harris V., 183 Hartemink A. A., 527. Harzing G. A. M., 527. Hasbún R., 350. Hasche R., 477. t Hascher J., 288. Hanslik E., 63. Haslinger A., 524. f Hász S., 64. Hävers G., 63. Havouri G., 520. Hayek I. A., 201. Hayes I . , 168. Head E., 104, 199. Heafey E. A., 688. f Healy Farmer J., 112. ï Heard Card. W. T., 528. Hecht H., 191. Heggelbacher O., 62. Heim B., 475. Heindrichs G. G., 573. Heinemann G. (Praeses),
250, 282, 352. Heinrichs C, 573. Hemmerle K., 477. Henderson C. I . , 196. Henebry G. F., 285. Hengsbach F., 476. Henrichs B. L. M., 573. Henriques A., 191. Henriquez Jiménez A. E.,
197. Henry H. V., 171. Herbut J., 520. Hermann C, 223. Hermann R., 522. Hermens G. A., 287. Hernández Cisneros I. G.
(S. D.) , 49. I Hernández - Gallegos A.,
688. Hernández Hurtado A.,
177. Herpels J., 685. Herré A., 179.
712 Inde® nominum personarum
Herrera Riera E., 179. Herrmann C, 284. Herrmann E., 560. Herron G. P., 687. t Heston E., 288. Hettinga N., 186, 688. Heuschen I . , 158, 196. t Hickey D. P., 528. Higgins F. A., 686. Hinojosa Hurtado H., 260. Hirka J., 223. Hirschvogel G., 686. Hofmann O., 159. Hofmann H., 478. Hoff man I . , 184. Hoffmann G., 288. Hoffmann K., 521. Höffner Card. J., 283. Hollenbach G., 159. Hollos J., 520. Honoré I . , 196. Honorowski G. R., 686. Horstkemper G. S., 522. Hossu I . , 165. t Hostin D., 624. Hotchkin J., 416. Houlihan I. B. ,179. Hoven K., 480. Howard G. J., 686. Howze I . , 197. Huber A., 574. Huber G., 288. Hubert B., 186. Hubrich T., 622. Huesca R., 174. Hughes T. G., 521. Huhn B., 188, 445. Hundhausen O., 575. Huot D. M., 284. Hurley F., 187. Hurley M. J., 685. Hurtado y Robles A., 176. Huyghe G., 179.
I
Iannotta L., 575. Idris Talog D., 285. Iguacen Borau D., 177. Ilboudo J.-B., 525. Ilboudo P., 524. Imesch I. L., 104, 199. Imperati G., 64. Iniesta Jiménez A., 195. Innocenti A., I I I . Ioannes Baptista (S.), 294,
295. Ioannes Gualberti (S.), 434. Ioannes Nepomucenus (S.),
242, 243. Iosaphat (S.), 665.
Irigoyen J., 350. Irizar Campos M., 192. Irizarry R., 62. Iruthayaraj S., 606. Ishigami P. B., 47. Isuja M. I . , 194. Iteka P., 412.
J
Jacob H., 684. Jacqueline B., 572. Jacquemain G. G., 573. Jakab A., 190. Janssen (S. D.) A., 566. Jaramillo Duque H., 608. Jaramillo Monsalve I. A.,
180. Jadot J., 349. Jarawan E., 520. Jaroszewicz I . , 190. Jarque y Jutglar I . , 350. Jebaily G., 525. Jenne G., 573. Jentgens E., 574. Jez I . , 194. Jin-Suk Cheong N., 176. Job F. A. A., 182. Jochem P., 480. Johan R., 196. Jomier J., 415. Jongstra P., 527. Jop F., 175, 194. Joubeir A., 223, 520. Jubany Arnau Card. N.,
166, 172, 349, 366. Juen M., 288. Jung T., 190.
K
Kabanga E., 412, 476. Kabwe G., 193. Kaczmarech L., 188, 193. Kaczorowski J., 622. Kada L., 522, 683. Kàdàr L., 191. Kalale G., 522. Kalilombe P. A., 193. Kaminski L., 62. Kamphuys S. G. G. M.,
527. Kaniampurath S., 64. Kaspar O., 288. Kaspar ian I . , 201. Katenga-Kaunda Reid Wil-
lie, 438, 475. Kavanagh I. , 260. Kawanaka T., 350. Keegan P., 60. Keeprath g. T., 189.
Kelanthara I . , 170. Kellenberg G., 180. Keller-Sarmiento C. O.,
159. Kellermann E., 575. Kelly I. A., 47, 197. Kelly P. I . , 185. Kempem E., 63. Kempeneers J., 684. Kempf F., 416. Kenedo A., 62. Kennedy G. E., 285. Kennedy H. I . , 189. Kennedy P. I. A., 199. Keogh G. P., 522. Kérautret R., 200. Kerketta R., 174. Kessels G., 522. Keuppens V. P., 183. Khoraiche A., 520. Khoury J., 476. Kia Yen-Wen M., 174. Kilinski G., 63. Kim Jae Deok A., 199. Kimbondo P., 188. f Kinsch N., 160. Kioko U., 607. Kipengele N., 176. Kla Juwle P., 195, 480. Klein E., 171. Kleineidam I . , 178. Klempa C. A., 191. Kluge G.„ 522. Kluz C, 193. Knauber A., 572. Kner A., 573. Knox Card. I. R., 47, 165,
197, 203, 282. Koaik E., 603. Koester C, 181. Kofi Anani Lodonu F., 412. Koikakudy J., 520. Kok T., 576. Komenan Yao V., 411. Kominek Card. B., 166,
173, 203, 476, 679. Konate A., 524. Kong-Hi Youn V., 607. König Card. F., 149, 282. Konings A., 412. Kopf F. R., 573. Koscielniak P. L., 572. Koser C, 353. Kouwenhoven H., 350. f Kovács S., 64. Kraemer K., 350. Kraff C, 479. Kriekenbeek F., 62. Krajewski F., 63. Krammer M., 573. Krampe W., 526.
Index nominum personarum 713
Krapp G., 573. Kraszewski S., 180. Krausen E., 624. Kräutler E., 184. Krautwurst G., 572. Krawczak A. H., 104, 199. Kreutz S. A., 194, 680. Krevei E. B., 189. Krol Cara. J. J., 158. Kruk L., 46, 199. Kuharic F., 169, 175. Kuijlaars A. G., 478. Kundraditz G., 286. Kundukulam I . , 175. Kuo J., 283. Küpper G. F., 573. Küppers L., 522. t Kurz B. S., 688. Kurza A., 623. Kwadwo Owusu I . , 272.
L
Laane O. M., 527. Labelle L., 61. Laboy Lamberty L., 285. t La Brie N.-A., 288. Lacroix F., 177. Ladanyi O., 287. Laghi P., 349. Laguna J. O., 572. Lahart G. F., 351. Laigueglia G., 475, 502. Laise I. B., 183. Laillet M., 623. Lallier M., 502. La Mache P., 286. Lamayen J. X., 684. Lambruschini F., 262, 506. Lammerts L. E. L, 527. Lanctot O., 60. Landázuri Biehetts Card.
L, 177, 260. Landriault L, 183. Lanfry J., 283. Langella R., 521. Langlois B,., 287. Lanne E., 223. Lanni C, 624. f Lanzo E. L., 64. Lapierre M., 526. Larkin G. C, 686. Larraona Card. A. M.,161,
288. Lasfargues G., 285. Laszlo S., 283. Latin N., 288. Latourelle R., 223. t Latusek P., 112. Lauricella C, 175, 679. Lavezzoli M., 573.
Lavin R. F., 686. Law B. F., 679. Lawlor T. F., 686. Lazzati G., 223. Leber L., 574. Lebrún Mora tinos I. A.,
173, 198. Le Cléac'h H.-M. D., 272. Ledere G., 476. Le Clerq P. E., 352. Le Deault R., 416. Ledesma Z., 287. Lee P., 196. Leech G., 188. Lee Kap-Sou G., 187. t Lefebvre Card. J., 224. Legaré H., 47, 173. Le Guillou M. J., 285. Lehne F., 524. Leiprecht C L , 179. Leitch T., 62. Leitz T., 180. Lekai L., 191. Lelong M., 415. Lentocha G. V., 62. Lenz H., 522. Leonard T. J., 686. Leonard V. M., 174. Leonardi E., 286. Leone I. (Praeses), 312. Lesage G., 685. Lesambo N., 283. Lessa M., 284. Lessard R. V., 168. Lessenich P., 63. Letayf R., 520. Lettmann R., 45, 199. Lewandowski C, 155, 2O0. Ley G., 573.
L'Heureux H., 182, 191. Libaba M., 48, 198. Libbrecht L., 478. Liberotti G., 525. t Liénart Card. A., 112. Lim R., 182. Limón F., 172, 283. Little T. F., 47, 197. Livin P., 687. Lizambri V., 623. Lizano Faith E., 684. Llaguno I. A., 412. Lloyd T., 554, 571. Loevendie E. G., 575. Lo Giudice G., 574. Logroño Battie A., 524. Lokuang S., 10, 415. Lona Reyes A., 184. Lonergan B., 477. Long C. A., 686. Longo G., 159. Longobucco L., 573.
Longoni F., 159. Loosen M. G., 63. Lopes De Moura A. J., 283. López E., 576. López G. E., 172. López-Gay J., 283. López Mayorga R., 156. López Trujillo A., 182, 476,
684. Lorenzon R., 159. Loria G., 64. Lorscheider A., 65, 155,
194, 216, 222, 283. Lorusso D., 523. Losten B., 183. Louis J. H., 687. Louisen D., 688. Lourdusamy S. D., 111,
416. Lo Voi C , 525. Lubaki R., 184. Lucarelli G., 526. Lucchesi G., 351. Luchia-Puig A., 350. Luciani Card. A., 165, 203,
204. Lucini L., 624. Lucker R., 186. Luers C. L, 261. Lumanauw T., 607. Luna C. C., 192. Luyten N., 223. Luzardo Romero M., 193. Lyathaud A., 286.
M
Maassen G. L., 288. Mabula B., 192. Mabutas y Lloren A., 174. Macario R., 188. Macear i C, 196, 202. MacCarthy L, 173. Macchi F. L., 288. Macciò M., 64. Maccolini A., 574. Macey Rodgers I. H., 188,
192, 272. Machat A., 525. Macheiner E., 183. Mackey G., 62. Mac Luhan M., 350. MacNeil L N., 560. Macomber W., 223. Madangeng A., 184. Madden G. R., 686. Madden P. G., 686. Madersbacher F. B., 174. Ma digan F., 688. Madriaga M., 172. Madsen C, 522.
714 Index nominum personarum
Maestu Ojanguren A. M. B., 182.
Maffei G. L., 624. Maffeo S., 521. Maglia G., 622. Magnoni A., 60, 285. Maguire I . , 189. Mahlouf L., 520. Mahoney I . , 195. Mahony G. P., 63. Mahowäld R., 416. Mai P., 351. Maida A., 349. Maier J., 480. Maimone I. M., 409. Maioli L., 522. Majka J., 477. Makhlouf R., 520. Makinde A. U., 684. Makozi A., 182, 195. Malagò U., 526. Malak H., 520. Malaneheruvil C, 521. Malbois R., 182. Maldaner B., 184. Malforti G., 287. Malhame F., 527. Mallet .7., 112. Maloney D. M., 349, 475. Malula Card. I . , 177. Malunga B., 183. Mamie P., 181, 685. Mancini G., 523. Mancuso R., 351. Mancuso S., 288. Manders E. C. P., 527. Manjon y Manjon A. (S.
D.), 516. Manning Card. T., 166,203,
283. Manno E., 351. Mannocchi B., 480. Mantesso Z., 624. Mantilla Duarte R., 181. Mantwitz A., 480. Manzetti A., 523. Manzini R., 350. Manzoni A., 302. Maojica I. E., 175. i Marafini G., 480. Marcante L., 186. Marchetti M. G., 480. Marchetto A., 622. Marchioni O., 480. Marciano G., 286. Marcoaldi L., 527. Marek I . , 679. Marengo O., 273. Margéot G., 62, 282. Maria Christina ab Imma
culata (S. D.) , 52.
Mariani G., 61. Marie-Sainte M., 46, 173. Mariani A., 574. Marini M., 574. Marinozzi C. D., 48. Marins J., 416. Markall F. V., 46, 188. Markham T. H., 572. Marochi A. A., 561. Márquez Bernal I. M., 603. Márquez et Tóriz O., 174,
175. Marrese R., 523. Marrou H. I . , 519. Marshall I . , 190. Marsilli C, 287. Martegani O., 287. Martelli G., 112. Martenetz I . , 189. Martí Alanis I . , 180. Martin P., 171. Martin T., (S.), 12. Martinek G., 575. Martínez Betancourt I. A.,
198. Martínez Martínez G., 185. Martínez Sánchez G., 521. Martini C, 501. Martino C, 60. Martinoli I . , 182. Martinus de Porres (S.),
297. Mártires D., 287. Marton A., 190. Martoriati M., 526. Marusyn M. S., 223, 520. Marzotto A., 574. Masao Kubota, 478. Masip J. A., 684. Massa A., 64. Massimiliani R., 504. Masson J., 521. Matagrin G. M. I. , 185. Mathaliamuthu A., 187. Matteueci B., 170, 202,476. Mattiazzo A., 573. Matulaitis (Matulewicz) G.,
310.
Matulewicz (Matulaitis) G., 310.
Mauaki Sanualio G., 521. Maurer F. I . , 180. Maury I. M., 187. Mavely A., 64. May J. L., 61. Mayala A., 188. Mayer A., 158, 172, 349. Mayer C, 575. Mayer G., 172. Mayer R., 479. Maynard R. R., 285.
Mayr I. , 183. Maziers M., 181. Mazloum J., 350. Mazobwe M. I . , 180. Mazur I . , 428. Mazza A., 445. Mazzotti M., 351. Mazzuccone D., 287. Mbikanye E. M., 177. McAndrews D. A., 687. McCormack T. J., 522. McCoy E., 47, 185, 197. McDevitt A. J., 686. McDevitt J. W., 350. McDonald A., 195. Me Donnell T., 178. McDonough G. T., 686. McEleney I . , 170. McElroy F. J., 686. McFarland N. F., 175. McGann I . , 180. McGettrick T., 184, 411. McGinley J. A., 686. McGrath G., 686. McGrath R. T., 175. McGucken I . , 175. McGuin W., 688. McGuiness I . , 191. f McKeefry Card. T. P.,
624.
McKierman F., 196. McKillop Maria a Cruce
(S. D.), 108. McLellan D., 477. McLeod T., 284. McMullin G. A., 686. McNelis H., 686. f McQuaid J. C, 224. Medeiros Card. H. S., 166,
169, 189, 204, 222. Medina J., 223. Mediolano (a) M., 187. Meerts L., 350. Mees I . , 414. f Ménard J. E., 416. Medina Ramírez F., 680. Meehan G. H., 686. Meijer G. G., 285. Melgoza Osorio I . , 174. Meus Fois L, 180. Meis B., 169. Mena Porta I. H., 169. Ménager I. E. A., 502. Méndez Asensio I . , 172. f Mendonça Monteiro A.,
64. Menéndez E., 156. Menjibar F. R., 169. Mensah V., 178. Mercep V., 476. Merchi I . , 200.
Index nominum personarum 715
Mercuri D., 288. Merkert E., 624. Merlini I. (S. D.), 465. Mertens P. G. G., 575. Merwin A., 192. Messina E., 624. Mester I . , 350. Mestice A. F., 168. Metge J.,' 284. Metz R., 520. Meulendijks G., 575. Meyer G., 521. Micci C, 501. Michai Kitbunchu M., 271. Michetti C., 501. Mifsud S. O., 527. Migliorini A., 286. f Mignani G., 64. Miles Board D., 350. Milillo G., 285. Minchiatti C, 185. Minciacchi V., 240. Mingo G., 501. f Minihan J. F., 480. Minisci T., 520. Minutino O., 479. Miranda et Gómez Card.
D., 185. Miziolek W., 416. Modinos Polys, 543, 571. Moeller C, 158, 223, 283,
684. Moizo I . , 191. Mojaisky-Perrelli G., 502. Moke E., 177. Mol M. G. M., 576. Moller-Christensen P. G.,
624. Monde jar N., 176. Mondésert M., 185. Mondin G. B., 476. Mongkhom Vangtan L.,
575. Monni P., 351. Montanari F., 523. Montanaro S., 351. Monte N., 188. Montenovo F., 527. Monti G., 287, 478. Monzino G., 688. Moors P. 1., 181. Mora P., 687. Morachioli R., 522. Moran B. G., 685. Moran G., 63. Moreau L. Z. (S. D.), 510. Moreira Ne ves L., 61. Moretti I . , 171. Moretto N. P., 197. Morgan Morales A., 74,111. Moricca C, 287.
Mörsdorf K., 476. Morstabilini L., 282. Morvan F., 411. Moscardi A., 622. Moscati I. (S. D.) , 458. Moschini D., 575. Moser G., 179. Moudry R. P., 572. Mounayer I . , 201, 520. f Mousses C, 224. Mouton Burton C, 351. Movers F., 574. Moynagh I . , 174. Mozzoni Card. H., 166,204,
223, 283, 415, 621. Muaca E. A., 561. Mudartha B., 415, 476. Mudryj S., 521. Mueller I . , 179. Muga vero F., 198, 416. Muis E. A. G. M., 286. Mukenge G., 187. Mukwaya J., 350. Mulago V., 415. Müller A., 522. Müller Gerardo, 159. Müller Giuseppe, 575. Müller Manfredus, 190. Müller Max, 573. Mullin C, 192. Münninghoff H. F. M.,193. Muñoz Duque Card. H.,
166, 182, 203, 222, 604. Muñoz Nuñez R., 195. Munst G., 478. Munz H., 479. Muriaido L. (S.), 240. Murphy G., 575. Murphy G. M., 285. t Murphy H., 576. Murphy H. E., 285. Murphy I. P., 193. Musaka V., 62. Mutale E., 186, 273, 607. Mwanyika R., 181. Mweng C, 416. Mwya P., 415.
N
Naffah G., 573. Nambiaparambil A., 415. Nana G., 524. Nanayakkara L., 47, 198. Naranjo Villegas X., 185. Narducci A., 285. Narojek B., 622. Natali A. E., 525. Ndaye H., 181. Ndingi R., 187. Nealon G., 572.
Nedungatt G., 521. Neguib I . , 524. Nerses S., 520. f Neuhäusler J. B., 688. Neuhseuser B., 476. Ngawiliau B. M., 272. Ngoyagoye E., 477. Nguyen Kim Dien P., 282. f Nguyen-van Hien S. H.,
528. Nguyen Van Nang P. M.,
181. Nicchi M., 624. f Nicodemo E., 480. f Nicolini G. P. M., 688. Nicolosi S., 176. Nicosia V., 523. Nijmé E., 200. t Niu Hui-ching T., 160. Niza Ribeiro F., 191. Njenga I . , 179. Nkuissi T., 272. Noè V., 61, 285. Nogbou A., 188. Xorris J., 684. North H. S., 58. Noser A. A., 62. Nour Kamal A., 526. Nowak A., 575. v Nowieki J., 480. Nsubuga E., 282. Nufíez A. A., 187. Ñuño Guerrero F. X., 193,
604.
Nuyens G., 287. Nuzzi I., 181, 196. Nyary E. C. A., 172, 223. N'Zita S., 184.
O
O'Brien R., 478. O'Brien P. G., 685. O'Boyle Card. P. A., 17. O'Boyle P., 178. Obot E. S., 186. Obeso Rivera S., 184. Oberhammer G., 415. Obviar et Aranda A., 190. f O'Callaghan E., 288. Occell G., 526. Ocehionegrelli A., 351. O'Connell P., 416. O'Connor H. P., 188. f O'Connor W. P., 416. O'Donnell P., 189. O'Donnel W. E., 572. Oelker C, 526. f O'Flanagan D., 64. Oggioni I . , 196. Ohlhäuser F., 622.
716 Index nominum personarum
Ojo Gr., 477. Okada F. T., 575. Okogie A., 185, 411. f Olalia A., 64. Olatunji Fagun M. P., 195. Olçomendy M . , 127. O'Leary E., 180. Oliver Domingo V., 195. O'Meara E., 191. O'Neil F. E., 160. O'Neil G., 525. Onitsna, 282. Onofri T., 623. Oostveen A. E. P., 525. Orchampt I. , 186, 476. t O'Reilly M., 112. O'Reilly M., 284. O'Rourke B. T., 63. O'Rourke E., 184. Orszulik A., 350. Ottaviani Card. A., 161. Ottaviani G., 526. Ottaviani V., 45, 202, 679. Otunga Card. M., 166, 171,
203, 222. Oualli S., 176. Ouedraogo P., 526. Ouellet I. A., 409. Overbaugh L., 62. Oves Fernández F. R., 179. Owson P. G., 662, 683. Oziemblo Z. C, 622.
P
Pacheco Ribeiro A., 679. Padilla y Padilla C, 479. Padinjaremannil K., 520. Padiyara A., 168, 190. Paetz G., 351. Pagani C, 190, 191. Pagani G., 286. Paglia R., 573. Painblanc F., 478. Pala G. F., 351. Palazzini Card. P., 166,
204, 222, 223, 349, 415, 416.
Palha Teixeira A. A., 187. Palenzuela Velásquez A.,
476. Palma A., 526. Palmer ini A., 192. Palombella I . , 190. Panciroli R., 521. Pandolfelli P., 479. Pangrazio A., 350. Panisi A., 527. Panken T. I . , 285. Pansera D., 623. Pantosti G., 624.
Panuceio A., 479. Papa G., 522. Papczynski S., 310. Pappalardo Card. S., 166,
169, 203, 223. Parampath K., 520. Parcon P., 63. Parisio A., 523. Park Hee Sup, 684. Paro G., 414 Parrini U., 573. Pascale A., 622. Pasini H., 1S7. Pasztor I . , 155, 200. Pataki A., 520 . Patricelli S., 480. Patrone S., 522. Paul B. P., 183. Paupini Card. G., 158. Pavan P., 61. Pawathil I . , 190. Peccheneda V., 623. Pecoraio E., 172. Pees P., 573. Peeters I . , 182. Peinado Peinado M., 184. Pellecchia R., 171. Pellegrini A., 572. Pellegrini I. D., 48, 198. Peltzer E., 578. Penados del Barrio P., 189. Penati P. L., 525. Penney A., 197. Pennings G. G., 688. Perea Sánchez E., 197. Pereira de Almeida C, 191. Pereira S., 1S6. Pérez E., 63. Peric M., 63. Perini N., 501. Perkins H. G., 47, 197. Peroni N. M., 525. Peroni P., 624. Pesce A., 686. Peter H. G., 573. Peters C. E., 193. Peters F., 286. t Petit J. E., 352. Petralia F., 622. Petroncelli M., 61, 285. Peyrou E., 180. Pezeril D., 476. Philbin W., 158. Philippe Card. P., 158,166,
204, 283, 349, 415, 519, 621, 665.
Phiri Amock I . , 524. Piamonte A., 63. Piana Agostinetti G., 61. Picado Trejos I . , 222.
Picchi G., 687. Picchi M., 180. Picchinenna D., 170. Piccini U., 526. Picher Pena E., 171. Piérard R. I . , 196. Pietrantoni L. (B.), 229. Pietrelli C, 688. Pighi G. B., 525, 574. Pignedoli Card. S., 158,
165, 204, 222, 282, 415, 621.
Pijnappels P. A., 521. Pilotti G., 287. Pimenta S. I . , 185. Pinarello de Almeida R.,
187. Pinero Carion J. M., 476. Pinheiro M. V., 284. Pinori B., 624. Pinto Correa M. H., 684. Pinto Gómez J. M., 61. Pioger A., 179. Piola V., 191. Piombini G., 478. Pirastrum I., 178. Pirone G., 523. Pironio E., 193. Pisano M., 351. Piseddu A., 351. Piuzzo S., 285. Pizzardo Card. I . , 164. Pizzolotto F., 622. Pizzoni E., 62. Pía Gandía I. , 183. Planas Muntaner F., 177. Plasmati E., 479. Plaza A. I . , 180. Plöchl W., 349, 521. Ploier-Niederschck E., 526. Pluta G., 679. Pluta V., 121, 122, 194. Podipara P., 521. Poeta G., 287. Pogaenik J., 222, 429. Poggel G., 478. Poggi A., 519. Poggi I,., 477. Pohlschneider I. , 298. Polachini A. A., 183. Poletti Card. U., 159, 166,
203, 215, 361, 475. Polge E., 502. Politis A. F., 286. Pollio C, 305, 502, 503. Pollio G., 283. Poma Card. A., 507. Pompili A., 288. f Poncet A., 528. Poncin .T., 574. Pont et Gol, 170.
Index nominum personarum 717
Popan F., 63. Popitz P., 478. Popper de Podhragy, 526. Possei A., 622 . Prader I . , 520. Prado Pérez Rosas E., 178. Prego Casal P., 180,187. Prigione G., 571. Primatestar Card. R. F.,
166, 203, 222, 283. Principi G., 159. Prindiville B. F., 159. Pritz G., 351. Pro volo D., 622. Pryor T. P., 687. Pujol C, 521. Pullen Hardman L., 178. Purdy W., 573. Pursley L., 185. Purugganan M., 182. Pusic M., 169. Pyne M., 284.
Q
Quadri S. B., 105, 199. Quaglia E., 192. Quaglietti P., 351. Quezada Toruno R., 192. Quinn I. R., 188, 202. Quinn J. D., 572. Quintal de Gouveia M. G.,
679. Quintero Card. I. H., 173.
R
Raad I . , 520. t Raballand G. A. F., 64. f Rabbani J., 288. Rabine I . , 409. Rada Senosiain C, 156. Radicioni V., 156. Raeymaeckers F. A., 607. Ragonesi R., 186. Raï P., 519. t Raiappa P. F., 224. Raimondi Card. L., 158,
165, 204, 282. Rakotomalala Card. H., 48,
198. Rakotomaria E., 684. Rakotondrabe R. I. , 192. Rakotondra vaha tra I. V.,
192. Ramanantoanina G., 283,
608. Rambaldi G., 476. Ramírez Gómez L., 191. Ramírez Ponce M. A., 198. Ramos Díaz E., 179.
Rampa S., 623. Rangatin C, 684. Rapallo E., 606. Raquez O., 223. Ratti P., 523. Rauh M., 622. Rausch I. S., 168. Rautureau A., 526. t Rauzi O,., 112. Ravicino A., 526. Ravitarivao N., 48, 198. Raymakers G. M. T., 525. Razafimahatratra V., 181. Razafindrazaka H., 192. Rebora A., 64. Reddington I. I . , 412. Reding P. F., 560. Rehne G., 522. Regan W. A., 686. Peggiori F., 623. Reghezza G., 112. Rego G., 183. Reicher A., 183. Reide Wiles, 375, 414. Reinwald G., 62. Reiter L., 525. Remeyn G., 527. Renard Card. A., 176, 282. Rencoret Donoso A., 168. Rendina G., 63. Rendu C, 61. Rendu E., 61. Restrepo D., 223. Revelo Contreras M. R.,
445.
Revollo Bravo M., 604. Rezaè J., 521. Rezende Costa I . , 561. Ria L., 286. Ribeiro Card. A., 165, 168,
203, 222, 349, 679. f Ribeiro de Santana A.,
160, 192. Ricchetti C, 52?.. Richards R., 478. Rijser G. E. M., 2S7. Riley L., 189. Ri Moun-Hi, 196. Rinaldini D., 522. Rivera Mejia P. I . , 195. Rizzo A., 573. Roach I. , 187. Roca Cabanellas M., 158. Roccioletti A., 525. Rocco C, 349. Rode F., 477. Rodericks I . , 176. Rodhain J., 684. Rodino di Miglione M., 350. f Rodrigo Ruesca L., 288. Rodríguez A., 522.
Rodríguez A. B., 622. Rodríguez D., 284. Roest Crollius A., 415. Rogers G. M., 519. Rohr E., 525. Rojas Chaparro I. L., 155. Rojas Galdames R., 524. Rojas Ramírez F., 193. Rol G., 200. t Rolland C, 576. Rolón Silvero I. B., 169. RoUy V., 194. Romano E., 501. Rombouts L., 478. Romeo B. C, 526. Romero de Lema M., 158,
222, 260, 477, 685. Romero Gross T., 607. Rosales Card. I . , 176, 196,
222. Rosati R., 526. Rosenhammer I. C, 174. Rosenthal G. B., 62. Rosner L, 191. Rossano P., 112, 416. Rossi M., 187. Rosso S., 180. Rott W., 480. Rotunno N., 687. Roucairol G., 522. Rousset P. M., 182. Rovaio Azcué P., 174. Roveda B., 286. Rovida E., 171. Rovigatti A., 105, 112, 173. Roy Card. M., 60. Roy R., 193. Rozier L, 184, 339. Rua (Don), 213. Rubianes E., 477. Rubiano Saenz P., 185. Rudderham I. E., 192. Rufino do Rego I . , 183. Ruhuna L, 411. Ruiseco C. L, 189. Rupp L, 170. Rush F. R., 167. Rusch P., 158. Russell I. L, 179. Russo C, 287. Russo D., 688. f Russo I. A., 112. Ryan D., Í72, 260.
S
Saba ni E., 159. Sabattani A., 416. Sacconi P., 575. Saggese G., 523. Sahagún López A., 603.
718 Index nominum personarum
Said M., 284. - Saier A., 192.
Saint-Gaudens S., 196. Salac I . , 175, 222. Salachas D., 416, 520. Salamina, 283. Salazar A., 287. Salazar B., 180. Salazar Espinosa Ë., 104,
199.
Salazar López Card. L, 166, 203, 603.
Salembere K., 524. Salimei L, 603. Sallé L., 61. Salumeti P., 194. Salvador E., 104, 196. Samaniego Barriga E., 181. Sambenedetto L., 623. Sánchez L, 190. Sánchez González R., 195,
605. Sánchez Vega M., 223. Sangarè L. A., 282. Sangoulé Lamisana (Prae
ses), 376, 523. Sangu J., 283, 684. San Juan V,, 477. Sanna A., 284. Sanon A., 415. Sansone D., 623. Sansone R., 527. Santarelli E., 286. Santin B., 624. Santoro P., 175. Santoro-Passarelli F., 350. f Santos Card. R. J., 528. Santos Asearza J. M., 684. Santucci E., 623. Santulin G., 522. Sanz Villalba S., 169. Sapelak A., 520. Sarcuto S., 527. Sarmiento Peralta R., 195. Sarra V., 479. Sarraf J., 520. Sarte C, 409. Sarto A., 184. Sartorelli P. A., 106, 173. Sasinowski N., 409. Sastre R., 192. Sattler U., 575. Sauget J. M., 223. Saupin G., 185. Saxer V., 519. Scalabrino Borasani G.,
415. Scalfari C, 478. Scalzotto T., 61. Scania n I . , 188. Schaad D., 477.
Schaetzler W., 350. Schaffran G., 178, 501. Schaufele H., 192. Scheel G., 352. Scheele Werner P., 416. Schierano M., 171. Schlaefer S., 176. Schmid M. E., 174. Schmid R., 190. Schmid W., 479. Schmidt M., 194. Schmidt-Dornedden H., 479. Schmitdinger G., 522. Schmitz G., 575. Schmitz G. P., 479. Schmitz Sauerborn G., 177. Schneider L., 478. Schorn F. G., 573. Schraaf C, 62. Sehramm H. G., 63. Sehreven G. P., 525. Schröer F. G., 575. Schruers P., 196. Schulten G. B., 527. Schwarz A., 576. Schwarzenböck F., 190. Sciullo A., 622. Sciutto A., 287. Scoccianti A., 288. Sculte F. B., 687. Scuneo A., 284. Secchi A., 159. Seger E., 285. Seif riz A., 112. Sekone F., 524. Selis A., 171, 202. Sella A. B., 159. Sellioglu T., 623. Selvanather V. S., 272. Seman J., 520. Semeraro A., 679. Senetsky R., 520. Senyshyn A., 182, 183, 223. Seper Card. F., 282. Serafini A., 522. Sereni U., 480. Serra R., 183. Setién Alberro I. M., 196. Sette L., 526. Settepani A., 523. Seybold M., 477. Sheedy F. C, 686. Sheehan P. F., 178. Sheeran T., 350. Shehan Card. L. I . , 16,
69.
Shenouda I I I (Patriarcha), 299, 314, 319.
Shih I. , 415. Shirayanagi P. S., 282. Shorter Aylward, 415.
Siauve S., 415. Siconolfi C. V., 687. Sidarouss Card. S., 71. Siegle B., 521. Siekierko G., 622. Sielski L, 310. Siepi A., 527. Silba A., 351. Silva Henriquez Card. R.,
502. Silvestrini A., 477. Silvuni S., 624. Simeoni A., 193. Simon C. L., 575. Simon J., 574. Simon K., 477. Simoni G., 622. Simonis A., 181, 283. Sin I . L., 172. Sinai A., 520. Sing A., 524. Singh B., 182, 195. Singha G., 194. Sirieda G., 415. Sisón I . , 182. Sistig G., 573. Sitzia E., 350. Siyam G., 521. Skvorc M., 476. Skvork M., 175. Sledziewski V., 622. Smith P. F., 194. Snyder I. , 198. Soeha P., 679. Soebagio Soerianingrat,
436, 475. Soekata L., 168, 415. f Sola y Farrell M., 480. Solinas G., 478. f Solis Fernández J. V.,
64. Some Sogbe S., 526. Sonein P., 285. Songy D. G., 63. Sorrentino A., 132, 167,173,
202, 503. Soulier L., 186. Souria R., 685. t Souto Vizoso J., 480. Spanedda F., 192. Spangerberg T., 352. Spagnoletti L., 350. Spath E., 687. Spatuzza D., 572. Specht G., 685. Speltz G. H., 168. Spence F., 177, 282. t Spence John S., 160. Spizzo G., 285. Spraggon D. M., 412. Staechiotti A., 527.
Index nominum personarum 719
Stack P. G.," 686. Stackfleth O., 480. Staffiere R., 573. Starnati G., 223. Stano G., 621. Stare G., 63. Stefanizzi A., 521. Stefanos G., 520. Steigel C, 526. Stella G., 202, 624. Stevens C. E. T., 479. Stevenson R. A., 160. Steves S. B., 160. Stewart R., 416. Stiefvater L., 573. Still S., 688. Stimpfle I . , 190. Stock I . , 182. Stoerlein G. G., 686. Stoffel O. V., 187, 200. Stonehill T., 63. Storero L., 414. Stranski T., 416. Strategier G. E., 688. Stratiew M. D., 223. Streit A., 174. Stroba G., 194. Strumendo P. G., 526. Strye de Swielande G., 479. Stumpe G. E., 572. Suárez Rivera A., 184. Sudartanto Hadisumarto
P. X., 272. Suenens Card. L. I . , 363. Sullivan C. F., 160. Sullivan G., 179. Sullivan G. A., 286. Sullivan H. J., 522. Sullivan I . , 195. Sulpizzi U., 624. Suquia Goicoechea A., 339. Svidercoschi F. A., 623. Swanstrom E. E., 684. Sweeney J. C., 525. Szelazek S., 63. Szennay I . , 260. Szoka E., 186.
T
Tabanelli C, 480. Tabera Araoz Card. A.,
416, 519, 572. Tacke C. H. W., 574. Tagliabue S., 177. Tagliaferri A., 351. Taha Carim, 664, 683. Tamantini M., 523. Taminiau T., 286. Taofinu'u Card. P., 166,
204.
Tassini F., 63. Tautu L., 520. Tavares P. J., 352. Taylor G., 159. Taylor I. E., 530. Tayroyan N. , 173. Tchantayan L., 190. Tedeschi V., 573. Teewen F. G. P. M., 574. Teissier H., 415. Teixeira D., 284. Teixeira Gurgel M., 184,
282, 415. Tekeyan V., 201, 520. Tékry N., 183. Teleli G., 287. Teller R. J., 687. Tenhumberg H., 45, 46, 61,
199. Teodori A., 288. Tepe B. T., 181. Terenzani E., 159. Teresia a Iesu Jornet Ibars
(B.) , 680. Terrosi F., 623. Tevoedjre V. O., 600, 621. Thadamarum Ishigami P.
I . B., 198. Thaller F., 479. Than A., 196. Thary J.-J., 622. Then A., 46. Theresia a Iesu Infante
(S.), 12. Theurer W., 61. Thibault C., 169, 174. Thienchai Samanchit L.,
186. Thijssen A. H., 48, 411. Thomas Aquinas (S.), 296,
297. Thomas I. C., 192. Thottungal C., 263. Thul E. J., 688. Thuma R., 574. Tiddia P., 351. Tientaraboum F., 524. Tinarelli L., 687. Tirado Pedraza I. de I . ,
46, 199. Tisserant Card. E., 163. Tocanel P., 521. Tocci S., 573. Toé Z., 606. Tokarczuk I . , 175. Tomasek F., 241. Tomassini D., 177. Tomko J., 61. Tonini E., 501. Toomey K., 522. Topping J., 686.
Toppo I . , 184. Torebianca M., 198. Torno F., 623. Torpigliani B., 349. Torreblanca M., 45. Torres I. L., 453. Torres J., 687. f Torrini A., 64. Tort R., 178. Tortora F., 196. Tourel C., 186. Toussaint R., 174. Trabalzali D., 416. Trabattoni P. D. (S. D.),
455. Tracy G. G. D., 287. Tranquilli A., 526. Trapè A., 222, 284. Traversone G., 574. Tremblay P., 593, 621. Tresoldi L., 178. Treviño R. S., 160. Trigona V., 624. Trinci R., 479-Trindade A., 607. Trochta Card. S., 164, 212,
349, 476. Troisi A., 526. Tschiderer E., 288. Tshibangu T., 177, 415. f Tubino Mongilardi F. M.,
112. Tucci F., 523. Tucci R., 416, 521, 621. Tudtud B. S., 200. Tuquib I . , 155, 200. Turner A. G. L., 624. Tzadua P., 520.
U
Ubeda Gramaje T., 339. Ubeda Purkis M., 476. Udalricus (S.), 363. Uhaö I . , 169. Ukpo I . , 184, 411. Urna A., 193. Unegbu M., 176. Ungrad K., 573. Urgel Villahermosa O., 409. Urru C., 182. Urtasum I . , 169. Usanga B. D., 174.
V
Vadakumcherry J., 520. Vadigno F., 573. Vagar ini C, 478. Vagnozzi Card. A., 167. Vailati V., 168, 202. Vairo I . , 167, 170, 202.
720 Index nominum personarum
Vaivods I . , 196. Valbuena G., 198. Valder E., 287. Valech Aldunate S., 502. Valeriani R., 479. Valigi A., 687. Vallarne F., 176. Valle jos Santoni A., 188. Valschaerts J., 687. Van Aachen A., 195. van Asdonk G., 416. Van-Ästen R. G. O. G. M.,
286. Van Bellinghen C, 524. Vanchipurackal K., 520. Van Den Bogaert G., 479. Van Den Bogaert M., 478. van den Boom L., 608. j Van den Bosch A. M.,
160. Van den Campinter C F .
U., 527. Van-Den-Dobbelsteen P. G.,
527. Van-den-Heuvel N. E. L.,
574. van De Paverd F., 223. Vandeputte G., 478. Von de Ven G. A. M., 688. Van De Walle E. L., 160. Van Dijk F., 575. Van Dijk T. G., 576. Van Drunen O. G., 287. Van Engeland E. M. M . ,
287. Vangeke L., 178. Vanhoucke G., 688. Van Houten B. G., 351. Vanistendael A., 684. Van Lammeren T. G. G.,
285. Van Massenhove G., 684. Van Melckebeke O., 62. Van Noort G. G. E., 575. Van Oostrum G., 287. Van Susante A. G. M., 688. Van Well E. F. L., 576. Varalta Z., 415. Varanda .T., 522. Várela A. R., 476. Vargas Ruiz de Somocurcio
F., 188. Vásquez Díaz I . , 187. Vásquez Ochoa H., 193. Vecchi A., 286. Vega P. A., 104, 199, 200. f Vehr U. G., 528. Vela Chiriboga R., 193. Velásquez Lotero F., 189,
261. Vélez Correa J., 685. Veliath G., 286.
Velia D. J., 522. Venceslaus (S.), 213, 243. Vendargon D., 47, 127, 173. Vendrick M. H. C, 284. Venezia P., 193. Vennemann J., 572. Verbist A., 524. Verbraak G. P., 525. Verdzekov P., 177. Vergani O., 159. Vermaat P. N. G., 479. Veroni G., 527. Verrotti di Pianella A., 476. Verschuren P., 283. Verzini G., 63. Vetulani A., 159. Vetuli L., 63. Viale G., 624. Vicarelli G., 687. Victory C, 61. Vidal A., 192. Vidal R., 188, 560. Vieira-Alvernaz E., 63. Viera Contreras L., 193,
605.
Vieri Andreotti P., 193. Vigliotti A., 623. Vigorita M., 522. Villabona L. E., 572. Villa Gaviria G., 189, 223. Villalobos F., 184. Vilnet J., 283. Vincent I. P. M., 197. Violardo Card. L, 365. Violi F., 286. Vion H., 339. Virgulin S., 112, 223. Viscera P., 286. Visser J., 60. Visuvasam E., 191. Vitulli F., 351. Vivaldo L., 178. Vivarelli N., 574. Vobbe H., 572. Vogel M., 288. Vogt E., 478. Volk Card. H., 166, 194,
204, 222, 415, 477. Volz G. A., 160. von Balestrem K. W., 684. Vonderach J., 476. Von Loevenich F., 160. Von Pachelbel-Gehag R.,
479. von Soden-Fraunhofen H.,
190. Von Twickel M. G., 45, 199. Von Twickel R., 477. t Vos J., 416. Vozzi A., 173, 202. Vrána I . , 155, 200.
W
Wahl F. X., 687. Wakefield Baum W., 415. Waldner A., 480. Waldron G. F., 687. Walmsley G. T., 687. Walsh B., 522. Walsh M., 624. Walsh M. E., 686. Wang-kei Lei P., 186. t Ward J., 624. Wasfy Salan E. M., 523. Wath K., 684. Watzlavick A. G. A., 160. Wawryk M., 223. Weckbach O., 686. Weekx P. A. M., 287. Weeber L. A., 575. Weichsel H., 575. Weinhold G., 501. Weissgerber S., 476. Welch L. G., 160. Welykyj A., 520. Werner M. E., 62. Wessel S., 575. Westphalen F., 575. Wetter F., 185. Whalen G. M., 351. Whelan I. B., 176. Wierzalis G. T., 687. Wiesner F., 351. Wilkinson L. B., 285. i Willinger A. J., 480. Winning T., 188. Wohlfrom P., 687. Woityla Card. K., 222. Wolfs M. G. A., 288. Worku S., 186, 223. Wright Card. J. J., 416. Wüstenberg B., 683. Wyszynski C. (S. D.), 310. Wyszynski Card. S., 149,
180, 223, 649.
X
Xuereb G., 527.
Y
Yago B., 178, 415. Yanes Alvarez E., 179. Yapi L., 178. Yariyok Jatau P., 173. f Yerema y Camarena M.
J., 688. Yoshigoro Taguchi Card.
P., 166, 203, 415.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 721
Yoshimatsu Noguchi D., 587.
Youakim E., 201. Youakim S., 200.
Zabalza Itùrri F., 185. Zadro M., 527. Zago M., 415. Zajicek E., 478. Zalba M., 476. Zaleski A., 195. Zambernardi I . , 434. Zambrano Palacios A., 198. Zammit P., 527.
Zanardi A., 527. Zanello O., 286. Zanic P., 181. Zanini L., 685. Zanoni G., 286. t Zaplana Bellizza A., 224. Zareba L, 155, 200. fZarranz y Pueyo J. P.,
624. Zawistowski T. I . , 409. Zayek F., 189. Zazzera O. J., 687. Zeilinger L., 479. Zell M., 572. t Zemplén G., 160. t Zerba Card. C, 416.
Zerbi P., 519. Ziadé I . , 158. Zicbem A., 187. Zielinski O., 63. Zoa J., 158, 283. f Zucchetta A. S., 64. Zoceo G., 575. Zofrea A., 525. Zondaks V., 196. Zonfrilli M. T. (S. D.),
461. Zoungrana Card. P., 606. Zticcari L., 623. f Zuccarino P., 480. Zupi S., 684. Zuzek L, 223.
II - INDEX NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC |
Abakalikien., 411, 419. Ab Alma Domo Lauretana,
174. Abaritan., 501, 502. Abellinen., 193. Abidianen., 178. Abidianum, 625, 626. Absiritan., 194. Abthugnitan., 182. Abulen., 260. Accraën., 181, 186. Acellen., 177. Acheruntin., 132, 167, 170,
202. Achyraën., 195. Acque Albe di Mauritania,
222. Acren, et Puruen., 502. Acriden., 171. Adanen. Armenorum, 197. Adelaiden., 199, 202. Adiacen., 45, 173. Adigrat, 223. Adigraten., 186. Adoëkitien., 195. Aelien., 502. Aemonien. seu Civitatis No
vae, 166, 260. Aesernien., 192. Aethiopicum (Imperium),
41, 60. Afufenien., 193. Aganien., 183. Agathonieian., 184. Agbien., 183. Agennen., 196.
Ahvasien. Chaldaeorum, 201.
Aimeren.-Iaipuren., 263. Aix-en-Provence, 283. Alamiliaren., 175. Alatrin., 45, 679. Albae Iulien., 190. Albanen., 188, 465. Alben, maritimus, 194. Alexandrin., 409. Alexandrin. Statelliorum,
450. Algaren., 192. Alien., 188. Alladen., 178. Allahabaden., 176. Alleghenen., 188. Alta ven., 187. Altinen., 178. Amadiyah dei Caldei, 224. Amalphitan., 173, 202. Amantian., 170. Americae Septemtrionalis
Foederatae Civitates, 255. Amiden. Syrorum, 169. Ammenien., 189, 197. Ammoniacen., 182. Ampurien., ISO, 182. Anagnin., 45, 202, 679. Anconitan., 196, 202. Angelopolitana 65, 155, 194,
216, 680. Angelorum, 174, 175. Angelorum in California,
166. Anglonen., 177. Antequera, 283. Antequeren., 118.
Antiochen. Melchitarum, 200.
Antiochen. Syrorum, 201. Antwerpen., 222. Apamien., 186. Apia, 206. Apian., 166. Apolloniden., 185. Aquae Augustae, 192. Aquaeflavien., 182. Aquaenoven. in Numidia,
198, 409. Aquaviven., 105, 172, 173. Aquen., 181, 182, 191. Aquen. in Dacia, 180. Aquen. in Gallia, 192. Aquen. in Mauretania, 184,
186. Aquilan., 202, 501. Aquinaten., 185, 296, 297. Aquipendien., 175, 261, 504. Aquisgranen., 298. Araba Syriaca (Resp.), 551,
571. Arabisso, 224. Aracaiuen., 170, 202. Aradien., 194. Ararien., 608. Arassuahyen., 679. Araucen., 180. Arbanen., 179. Arcadiopolitan in Asia, 183. Arcen., 189, 502. Arcis Gallicae, 46, 173, 202. Arcis Iohnstonen., 582,607. Arcis Lamy, 609. Arcis Portal, 47, 197. Arcis Rousset, 194.
46 - A. A. S .
722 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.
Ardcarnen., 607. Ardstraten., 104, 199. Aren, in Mauritania, 184. Aren, in Numidia, 183. Arenen., 412. Arianen., 105, 200. Armaehan., 238. Armenien., 191. Armenopolitan., 165. Armidalen., 171, 189. Arpin., 171. Arsacalitan., 273. Arsennaritan., 48, 182, 195,
198. Arundellien - Brichtelme-
stunen., 174. Astigitan., 190. Astypalaeen., 177. Asmara, 223. Assaven., 45, 198. Assidonen., 188. Ästen., 186. Atellan., 191. Atrebaten., 179. Aturen., 192. Aucen., 193. Aucopolitan., 177. Augusta Vindelicorum, 363. Augustan. Vindelicorum,
190. Auratopolitan., 180. Aurusulianen., 188, 194. Ausafanen., 172. Ausafen., 193. Austinen., 183. Australia, 154, 237, 554, 571. Auximan., 196. Auzegeren., 182. Avasan., 272. Avenionen., 169, 202, 502. A Vico Augusti, 603.
B
Babylonen. Armenorum, 173, 201.
Babylonen. Latinorum, 172, 202.
Badien., 186. Badullan., 47, 198. Badullen., 289. Bagaien., 192. Bagdad Latinorum, 223. Baianen., 129. Baiocen., 12. Baionen., 197. Bakerien., 184. Baliana, 222. Balianen., 175. Balneoregien., 261, 504. Baltimoren., 16, 68.
Bamako, 282. Bamendan., 177. Bañaren., 175. Banati, 190. Bandiarmesinen., 508. Bangaloren., 172, 202, 529. Bangiarmasin., 508. Bangkoken., 271. Bangladesh (Resp.), 111,
236.
Banguelen., 175. Banguen., 202. Baranquilla, 223. Barbastren., 177. Barcellona, 206. Barcinonen., 166, 172, 202,
366. Bareten., 183. Barolen., 171, 202. Barquisimeten., 179. Barranquillen., 189. Barreten., 261, 420. Basticen., 191. Beiren., 192, 196. Belalitan., 190. Bellicastren., 192. Bellohorizontin., 561. Bellomonten., 185. Belopolitan., 191. Beneventan., 130. Bereinitan., 171, 272. Beroeen., 170. Berolinen., 178, 586. Beryten. Armenorum, 201. Bevanien., 196. Biden., 175. Birmingham, 222. Birthen., 192. Bisacien., 502. Bisuldinen., 175. Bisuntin., 502. Bitecten., 188. Blantyren., 582. Bleran., 176. Bluefielden., 176. Bocconien., 185. Bogor, 283. Bogotá, 206.
Bogoten., 166, 182, 202, 604. Boianen., 130, 173, 202. Bolivia, 502. Bombayen., 185. Bonaëren., 105. Bonaventuren., 199. Boni Iesu de Piaui, 187. Bononien., 197, 199, 507. Bononien. (tit.), 104. Bondoën., 177. Bosanen., 192. Bosetan., 182. Boston, 206.
Bostonien., 166, 169, 189, 201.
Bourges, 224. Boven., 502. Bracaren., 196. Brasilia, 216. Brasiliae Foederates Civi
tates, 491, 519. Brazzapolitan., 166, 202. Brazzaville, 206. Breien., 188. Brescia, 282. Brigantien. in Brasilia, 182. Brisbanen., 167, 189, 202. Britonia, 222. Britonien., 185. Brovnsvillen., 169, 183. Bruklynien., 198. Buaken., 411. Buccae Taurinae, 191. Bueaën., 182. Buenaventura, 282. Buffalen., 104, 199. Bugellen., 191. Buiumburaën., 411. Bullen., 174. Burdigalen., 181, 611. Burlingtonen., 190. Burundensis (Resp.), 654,
683. Bururien., 293, 607. Burutan., 177. Buxentin., 169, 190, 197,
603.
C
Caacupen., 169, 186. Cabralopolitan., 191, 197. Caceren., 409. Cadurcen., 409. Caebuan., 176, 196. Caeciritan., 104, 193, 199. Caesarien. in Cappadocia,
166. Caesarien. in Mauretania,
171, 191. Caesarien. Philippi, 190. Caëtiten., 46, 199. Cafayaten., 603. Caffen., 189. Cagayan., 168, 169, 202. Cahiren. Maronitarum, 200. Caiennen., 411. Caietan., 46, 173, 178, 202. Calabaren., 174. Calaritan., 58, 193, 261. Calatin., 179. Calbayogan., 409. Callaën., 171, 188. Callinicen. Maronitarum,
189.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 723
Calynden., 185. Camerunensis (Resp.), 277. Campanien., 181, 502, 503. Campiiontis - Capiti Girar-
deaunen., 167, 679. Campi Moränen., 422. Campinen., 446. Camplen., "182, 191. Campobassen., 130,173, 202. Canadensis (Natio), 593,
621. Canberra, 237. Canarien., 295, 296. Canelosen., 198, 607. Cannen., 193. Capitis Palmensis, 195. Capsen., 178. Caput Cillen., 192, 272. Caracen., 49, 173, 198. Careabien., 182. Carianen., 182, 198. Carolinan., 188. Carolinapolitan., 177. Carolinen, in Brasilia, 187. Carpitan., 174. Casen, in Numidia, 156,
198.
Castabalen., 185. Casalen., 182. Casanigren., 186, 195, 199. Casilin. seu Marcellianen.,
181. Castellan., 173. Castellan. in Numidia, 190. Castellomedianitan., 193. Castellominoritan., 184. Castello tatroporten., 170,
184. Castri Maris, 171. Castulonen., 412. Catabitan., 187. Catalaunen., 196. Catanen., 171. Caven., 173. Cecoslovacchia, 212, 213. Celenen., 182, 191. Cenculianen., 170, 178, 184. Cenen., 183, 187. Centumcellarum, 501. Centumfocen., 187. Cephaluden., 175, 679, 680. Ceramen., 187. Ceylon, 171. Chachapoyasen., 178. Changanacherren., 168, 190. Chanthaburien., 186. Charlottetown, 282. Cheongiuen., 176. Chersonitan. in Zechia, 201. Chetumalen., 680. Chilensis (Resp.), 169.
Chimaeren., 180. Chipaten., 180. Chiquitosen., 174. Chullitan., 184, 411. Chunavien., 179, 187. Ciliciae Armenorum, 201. Cincinnati, 222. Cincinnaten., 173, 202. Cingulan., 501. Cissen., 176, 184. Civitatis Altamiren., 181. Civitatis Castellanae, 504. Civitatis Castelli, 191. Civitatis Ducalis, 104, 168,
199.
Civitatis Plebis, 261, 262, 505, 506.
Civitatis Reginae seu Queenstovnen., 191.
Civitatis Victorien., 46,199. Claramontan., 184. Claternen., 185, 188, 560. Claudiopolitan., 165. Clavaren., 200. dienten., 175. Clif tonen., 192. Clivi Zamoeren., 197. Clonerden., 174. Cluenten., 607. Clusin., 176. Clusin. et Pientin., 505. Clypien., 191. Coari, 224. Coimbaturen., 191. Colimen., 193, 195, 605. Collen., 176.
Collis Mariae seu Mariann-hillen., 174. Columben., 560. Columben. in Ceylon, 289. Columnaten., 177, 184. Comanen. in Armenia, 201. Comen., 178. Compluten., 172, 195, 196. Compostellan., 339. Compsan., 502. Conchen., 339. Conchen, in Aequatore, 202. Concordien., 176. Congen., 608. Conimbricen., 194. Consentin., 202. Coptorum Alexandrin., 71. Coracesiotan., 176. Corbilien., 182. Córdoba, 206. Corduben., 166, 189. Corduben. in Argentina, 453. Corea, 158, 174. Cornubien., 191. Corrienten., 172, 202.
Cosentin., 171. Coslinen-Colubregan., 194. Cotonuen., 171, 202. Cremonen., 168, 561. Croen., 179. Crookstonien., 176. Crucis Altae, 185, 197. Cucuten., 177, 185. Cueven., 48, 198. Cuiculitan., 412. Culmen., 260. Culusitan., 178. Cuman., 172, 178. Curen., 181, 260. Curitiben., 170, 202, 409. Cyprica (Resp.), 543, 571. Cyprus (insula), 235.
D
Dacaria, 625, 627. Dacca, 236. Dacchen., 292. Dagnen., 175. Dahomeiana (Resp.), 600,
621, 625, 683. Dahomeyensis (Resp.).
V. Dahomeiana. Daltonganien., 185. Damascen. Syrorum, 201. Daressalaamen., 129. Daulien., 175, 194. Davaën., 169, 174, 202. Davligen., 187, 189. Decorianen., 155, 200. de Insulis Falkland seu
Malvinis, 412. Denpasaren., 48, 411. Derthonen., 181. de Tandiung-Karang, 508. Detroiten., 104, 199. Dibrugarhen., 174, 417. Diaiapuraën., 193, 508. Diakartan., 168, 202, 508. Diamanteae, 188. Dainen., 177. Dinaipuren., 292. Diocletianen., 172. Dioclezianopoli di Tracia,
223. Dionysianen., 190. Dionysopolitan., 170. Divionen., 185. Dodomaën., 194. Dominae Nostrae Libanen-
sis, 189. Dominae Nostrae Paradisi,
189. Druen., 502. Dublinen., 172, 202, 260.
724 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.
Dublino, 224. Dumien., 196. Dumnen., 181.
E
Ebroicen., 196. Ebusitan., 177. Ecclesien., 178. Edistianen., 181. Edmontonen., 560. Edmundstonen., 177. Egnatien., 179, 182. Egugen., 411. Eisenstadt, 283. Ekitien., 195. Eldoreten., 179. Eleplen., 195. Elephantarien. in Procon
sulari, 195. Einen., 182, 191. Elotonen., 192. Elphinen., 179, 283. Elven., 192. Emeriten. Augustan., 169. Emeri ten. in Venezuela,
202. Engolismen., 200. Epagren., 195. Equialben., 188. Equilien., 261. Ereximen., 184. Erfurt, 502. Ernakulamen., 229. Escuintlen., 197. Esmeralden., 412. Espinalen., 193. Eucarpen., 187. Euchaiten., 173. Eugubin., 190.
F
Pacatativen., 261. lialiscodunen., 504. Fallaben., 47, 182, 195,
197. Fanen., 501. Farafanganen., 181. Fargen., 178. Faustinopolitan., 260. Faventin., 175. Febianen., 189. Ferentien., 169. Ferentien. in Etruria, 183. Ferentin., 155, 199. Ferrolen., 176. Fianarantsoaën., 283, 608 Fidolomen., 155, 192, 200. Firman., 501. Fissianen., 48, 198. Flaviobrigen., 189.
Flenucleten., 188. Florentin., 507. Flumenpiscen., 176. Forconien., 186, 196. Fodinen., 192. Foris S. Annae, 46, 188,199. Formosa, 10. Foroiulien.-Tolonen., 190. Foromartinien., 156. Foronovan., 172. Foropopulien., 170, 198. Fororaphaëlien., 46, 199. Forosempronien., 501. Fortalexien., 155. Fortaleza, 222, 283. Fortisventurae, 187. Francopolitan., 182. Frequentia, 176. Friburgen., 181, 192. Frisingen., 190, 533. Funchalen., 194, 679.
G
Gabin., 168, 200. Gadiaufalen., 170, 192. Gadicen., 189. Gadicen. et Septen., 560. Gagnoaën., 183. Gaguari, 224. Gaguaritan., 603. Gallesin., 504. Garanhunen., 261. Garben., 189, 261. Garellen., 193. Gaspesien., 409, 679. Gaudin., 181. Gaudisien., 195. Gaurianen., 178. Gaylorden., 186. Gedanen., 188, 193. Gemellen. in Byzacena, 187. Gemellen. in Numidia, 170,
192. Geneven., 181. Georgiopolitan., 182, 195. Germania (Resp.), 250, 282. Germanicianen., 445. Germanien., 180. Gerunden., 172, 560. Ghana, 628. Giakartan., 508. Giayapuran., 508. Gibraltarien., 606. Giennen., 169, 184. Giohoren., 126. Girardoten., 105, 195, 200. Giren. Tarasii, 191. Gitegaën., 273, 293, 294. Glasguen., 188. Glavinitzen., 181.
Gnesnen., 149, 649. Gorlicen., 445. Gorzovien., 121, 194, 679. Guadalaiaren., 166, 603. Guadalajara, 206. Guadicen., 560. Guairen., 198, 561, 603. Guanaren., 179, 183. Guaranden., 156. Guastallen., 105, 200. Guayaquilen., 193. Guineana (Resp.), 625, 626,
683. Gulielmopolitan., 607. Gusmanopolitan., 183, 605. Granaten., 516. Grandfallen., 197. Gratianopolitan., 185. Gravelburgen., 680. Gravinen., 170. Grossetan., 188. Gruarden. - McLennanpoli-
tan., 47, 173, 202. Grumentin., 176.
H
Hadrumetin., 175. Hamiltonen., 560. Harrisburgen., 188. Hasseleten., 196. Hearsten., 104, 183, 199. Heliosebasten., 194. Helsinki, 283. Hemesen. Melchitarum, 200. Hemesen. Syrorum, 201. Heracleopolitan., 166. Hieracen.-Locren., 196. Hierapolitan. in Syria, 201. Hierpinianen., 183. Hilten., 193. Hinchen., 193. Hipponen., 185. Hirinen., 169, 177. Hiroshimaën., 587. Hispalen., 679. Hispania, 93, 111. Hispanien. Armenorum, 190. Hisphaanien. Armenorum,
201. Holmien., 530. Hong Kong, 282. Horaeen., 180. Horreacoelien., 193. Horreomargen., 180. Hortan., 504. Hosannen., 48. Hospiten., 409. Huachen., 561. Huancayen., 171, 202. Huarazen., 188.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 725
Huautlen., 118. Hué, 282. Humahuacen., 603. Hyderabaden., 172, 202. Hyderabaden. in Pakistan,
183.
I
Iaboticaballen., 420. Iacarezinhoën., 424. Iaeien., 179. Iaffnen., 47, 198. Ialpaigurien., 183, 184. Iamshedpuren., 176. Iaren., 172, 202. Ibadanen., 182. leen., 561. Iconien., 165. Idicren., 166, 501. Idiofaën., 174. Ieoniunen., 171, 199. Ieremiopolitan., 193. Iericoën., 175. Ieronopolitan. in Cilicia,
502. Ihosien., 192. Ijebuoden., 116. Ikot Ekpenet (de), 186. Ilaganen., 560. Ilcinen., 176. Ilheosen., 181, 187. Iliganen., 200. Illicitan., 603. Imae Telluris, 176. Indonesia, 508. Indonesiana (Resp.), 436,
475, 607. Indoren., 271. Inongo, 283. Insulae Grandis, 195. Insulae Viridis, 679. Insularum Sancti Petri et
Miquelonen., 180. Insulen., 561. Interamnen., 105, 199. Ioannopolitan. a Lacubus,
193, 604. Iohannesburgen., 195. Ioloën., 194. Iomniten., 183, 188. losen., 412. Iraq, 170. Irenopolitan. in Isauria,
175. Isclan., 177. Isiren., 193. Isseleukuan., 487, 607. Istaien., 194. Itabiren., 184, 282. Italia, 76.
Itapipocan., 186. Itumbieren., 260. Iubaën., 105. Iubaltianen., 190. Iudicii oren., 679. Iuigalpen., 104, 176, 199,
200. Iuiuyen., 490. Iuncen., 186. Iundiaien., 187. Iunellen., 187. Iullunduren., 189.
K
Kadunaën., 173, 584. Kagoshimaen., 125. Kalamazuen., 186. Kameclien. Armenorum,
197, 201. Kaminaën., 183. Kampala, 282. Kandien., 47, 198, 289, 412. Karachi, 206. Karachien., 166. Kasamaën., 273, 607. Katovicen., 175. Kenemaën., 180. Kentunghen., 46, 196. Ketaën., 412. Kiayen., 174. Kielcen., 190. Kilmoren., 196. Kimberleyen., 191. Kinshasan., 177. Kisantuen., 188. Kisumuen., 194. Kohimaën-Imphalen., 411,
417, 418. Koluezen., 183. Kongoloën., 178, 181. Korhongen., 188. Kotakinabaluen., 177, 283. Kottaren., 180. Krishnagaren., 607. Kuala Lumpuren., 47, 126,
173, 202. Kulnen., 178. Kumasien., 291. Kuwait (natio), 249, 282. Kvangiuen., 171, 202, 607.
L
Labacen., 429. Labican., 174. Labradoren - Schefferpoli-
tan., 47, 173, 273. Labrean., 185. Lafayetten., 196. Lagosen., 116, 117, 411, 487. Lagos, 628.
Lahoren., 607. Lamacen., 191, 194. Lamdien., 197. Lamphuen., 194. Lansingen., 195. Lamsorten., 174. Lamzellen., 560, 606. Laoagen., 174, 182. Laos (Regnum), 171, 368. Lapden., 196. Larantukan., 48, 411. Larinen., 175. Laritan., 190. Lauden., 196, 455, 561. Lausannen., 181. Legionen., 186. Leirien., 195. Leonen, in Nicaragua, 104,
199. Leptimagnen., 194. Lestronen., 177. Lesvitan., 190. Lexovien., 12. Liberae Urbis et Boen., 170.
202. Liberalien., 560. Liberiana (Resp.), 375, 414. Liepaien., 196. Lilongven., 193. Lilybaetan., 186. Lilybaetan., 186. Liman., 177, 260. Linusen., 195. Limoëiren., 46, 188, 199. Linar in., 603. Lingayen.-Dagupanen., 172,
202, 283. Liparen., 176. Lipen., 560. Lisbona, 206. Lisbonen., 165, 168, 201,
679. Litomericen., 164, 212. Litoris Capitis, 291. Litus Eburneum (Resp.),
625, 683. Liviaden., 196. Ljubljana, 222. Loian., 198. Lokoian., 182, 195. Lokossaën., 171, 192. Lomzen., 409, 585. Londrinen., 202, 422, 424,
561. Lorien., 170, 445. Los Angeles, 206. Louis Trichardt (de), 120. Louis Trichardt-Tzaneen.,
47, 120, 197. Lubumbashien., 412. Luceatin., 260.
726 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.
Lucen., 202, 260. Lucenen., 190. Lucerin., 176. Lucknoven., 185. Ludovican., 169, 187. Luganen., 182. Lugdunen., 176. Lugmaden., 188. Luguren., 45, 173, 199. Lungro, 223. Lupercianen., 272. Lyallpuren., 193. Lldden., 187.
M
Maceraten. et Tolentin., 501.
Machakosen., 106, 187, 607. Macomaden., 185. Mactaritan., 189. Magonza, 206. Mahengen., 176, 412. Maduraien., 484, 485. Maioricen., 55, 339. Maiucen., 501. Makassaren., 508. Malacen.-Giohoren., 48, 126,
198. Malacen.-Singaporen., 126. Malacensis (Regio), 171. Malacitan., 339. Malangen., 272. Malanien., 561. Malanje, 224. Malawi, 170. Malawiana (Resp.), 438,
475. Mali, 627. Malolosin., 188, 560. Mammillen., 178. Manaën., 261. Mananiaren., 608. Manantoddyen., 228, 229. Mandetrien., 181. Mangocien., 582, 607. Manonen., 193. Mansaën., 186, 273, 607. Maraben., 187. Maraguien., 185. Marazanensium Regionum,
193. Margariten., 561, 603. Mariamnen., 200. Marianopolitan., 447. Maris Platen., 193. Maronanen., 680. Maronen., 194. Marsicen., 167. Marsiglia, 222. Marsorum, 679.
Maruana, 226. Maruan.-Mokolen., 225, 226,
271. Masanen., 107. Masculitan., 185, 411, 412. Massalubren., 172. Massan., 178. Massilien., 170, 202. Masuccaben., 189. Matadien., 184. Matagalpen., 176. Materanen., 190. Matriten., 172, 195, 196, 202. Matritum, 353, 489. Maturben., 174. Mauren., 194. Mauretania, 627. Maximianen, in Numidia,
184, 339. Maxiten., 197. Mbeya, 283. Mbuluen., 186. Mechlinien.-Bruxellen., 363. Medelitan., 171. Medellen., 180. Medien., 173. Mediolanen., 178, 302, 647. Megalopolitan. in Procon
sulari, 177. Meiningen., 502. Melbourne, 206. Melburnen., 47, 165, 197. Melburnium, 68, 154. Melden., 502. Meliten., 173. Melitensis (Civitas), 172,
545, 571. Melphiten., 167. Melzitan., 501. Memphitan. in Tennesia,
180. Mene ven., 194. Merauken., 172, 202. Mercedanian., 192. Meruen., 106, 509, 608, 609. Mesembrian., 174. Meten., 169, 178, 186. Mevanien., 46, 199. Mexican., 185. Mexicana (Resp.), 339. Miamen., 189. Mileten., 502. Mindo, 284. Mindonien., 176. Minnaën., 583, 584, 607. Misenen., 186. Misenten., 177. Misnen., 178, 501. Mitylen., 194. Moglaenen., 180. Moguntin., 166, 194.
Molicunzen., 607. Monacen., 190, 533. Monasterien., 45, 46, 199. Monotonien., 202. Monoecen., 170, 194. Montan., 184. Monterien., 198. Monterreyen., 46, 199. Montis Albani, 178. Montis Falisci, 175. Montis Pelusii, 170. Montis Pessulani, 186. Montis Potitiani, 176. Montis Regalis, 501. Mopoien., 105, 412. Morelien., 202. Morosbisden., 180. Mosae Traiecten., 181. Mossoren., 604. Mozotcoritan., 47, 198. Mtuaran., 48, 128, 198. Mugen., 174. Mullitan., 179. Munatianen., 561. Muran., 167, 177, 503. Mustitan., 169, 181, 190. Mutien., 339, 679. Mutilen., 175, 507. Mutugennen., 194. Muyingan., 273. Muzucen. in Proconsulari,
47, 197.
N
Nagasakien., 125. Nahan., 47, 125, 198. Nairobi, 206. Nairobien., 166, 171, 202. Nakuren., 187. Nanneten., 409. Naraggaritan., 177. Narnien., 105, 199. Nasbincen., 176. Natalen., 188. Natcheten.-Iaksonien., 197. Navrongen., 47, 197. Ndandaën., 48, 128, 198. Ndjamenan., 609. Neapolitan., 52, 458. Neiven., 195. Neo-Bboracen., 168, 195. Neosolien., 155, 200. Niangaraën., 193. Niciven., 187. Nicotrien. et Tropien., 502. Nictberonum, 294. Nictheroyen., 295. Nigeria, 628. Nigren., 177, 501. Niomben., 181.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 727
Nisiben., 201. Nitrien., 155, 200. Niuflen., 48, 198. Nkongsamben., 272. Noben., 603. Nolan., 183. Nonceien.,' .190. Nonen., 175. Noten., 176. Nottingbanen., 191. Nova Zelandia, 430, 662,
683. Novae Lisbonae, 191. Novae Segobiae, 182. Novarien., 168, 190. Noven., 177, 178. Novoranien., 179. Nucerin. Paganorum, .181,
196. Numanen., 196. Numean., 171, 202. Numiden., 339. Nunen., 606. Nuoren., 180. Nursin., 193, 260, 560. Ñuscan., 502. Nyerien., 106, 509, 608, 609.
O
Obben., 191. Obbitan., 179. Obiden., 261. Ocanien., 195. Octaben., 186. Octabien., 155, 200. Octaven., 179. Ogogiaen., 184, 411. Oklahomen., 123, 188, 202. Olomucen., 155, 200. Ondoën., 186. Onitshaën., 419. Ootacamunden., 168, 181. Opolien., 194. Osaka, 206. Osaken., 166. Ostien., 201. Otriculan., 181. Overrien., ,176. Oveten., 179, 339, 426. Oyoën., 47, 185, 197, 411. Ozamisan., 169.
P
Pagadianen., 155, 200. Pakistana (Resp.), 169. Palayamkottaien., 484, 485,
606.
Palen., 409. Palermo, 206. Palmyren. Melchitarum,
200. Pampilonen., 172. Panamensis (Resp.), 74,
111, 171. Panormitan., 166, 169, 201. Papantlen., 184. Papeeten., 202. Paramariboën., 187. Parania Superiore (de), 195. Pannen., 187. Passaic dei Ruteni, 223. Paulalf onsanen., 188. Paulopolitan. et Minneapo-
litan., 186, 187. Pauzeren., 191. Peorien., 184. Pereiran., 185. Pergamen., 182. Perusin., 202, 262, 506. Peruviana (Resp.), 502. Petren. et Philadelphien.,
200. Petrieulan., 195. Petrirostren., 176. Petropolitan., 180. Pharaonen., 194. Pharen., 169. Phelbesian., 185, 197. Philadelphien. ucrainorum,
182, 183, 223. Pictavien., 339. Pientin., 176. Pinangen., 48, 127. Pinhelen., 192. Pisan., 169, 170, 202. Pisauren., 501. Pittsburgen., 174. Piuren., 260. Platen., 180. Platien., 179, 180. Polymartien., 171. Pomarien., 104, 199. Pondicherien. et Ouddalo-
ren., 272. Pontipolitan., 179. Pontiscurvi, 185, 296, 297. Popayanen., 189. Portalegre-Castelo Branco,
283, Portlanden., 180. Port-Louis, 282. Portus Elizabethen., 193. Portus Harcurten., 608 Portus Montt, 168. Portus Moresbien., 178, 272. Portus Nationalis, 191. Portus Novi, 178. Portus Veteris, 184.
Potentin., 131, 167, 173, 202, 503.
Pragen., 164, 241, 242. Praetor ien., 120. Precausen., 155. Premislien. Latinorum, 175. Presov, 223. Proeopien., 409, 424. Providentien., 189. Pulcheriopolitan., 169. Punien., 196. Pusanen., 107, 187, 607.
Q Quicen., 197. Quixaden., 183.
R
Raigarhen. - Ambikapuren., 183.
Rangunen., 202. Rapollen., 167. Rarotongan., 272, 282. Ratisbonen., 194. Ravalpinden., 186. Ravardsciren., 169. Reatin., 186. Recineten., 501. Regalitan., 179. Reggio Emilia, 222. Regien, in Aemilia, 105, 200. Reginaten., 560. Regiopolitan. in Iamaica,
170, 202, 282. Remen., 187, 502. Reyesen., 412. Rhasen., 180. Rhedonen., 45, 197. Rheginen., 502. Rhenania-Palatinatum, 631. Richmonden., 179. Rigen., 196. Ripan., 156. Risitan., 171. Rivadaviae, 180. Riverormen., 179. Rivi Nigri, 202, 421. Rivogranden., 187. Rockhamptonien., 167. Roma, 72, 159, 247, 325, 327,
330, 357, 361, 371, 378, 493, 590, 653, 656, 660.
Roman., 58, 133, 134, 136, 137, 138, 139, 141, 142, 143, 144, 146, 147, 348, 413, 461, 465.
Romandiola, 507. Rondopolitan., 187, 200. Rosarien., 104, 190, 192,
199.
728 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.
Rosgren., 179, 199. Rossanen., .171, 202. Rotarien., 45, 188, 199. Roterodamen., 181, 283. Rottenburgen., 179. Rubicen., 192. Rueumen., 46, 188. Rumbeken., 105. Ruremonden., 181,190, 566. Rusticianen., 156, 183. Rutengen., 272. Ruyigien., 293, 411. Ruynen.-Noranden., 679.
S
Sabarien., 191. Sabbaritan., 199. Sadabandeiropolitan., 191,
192. Saelesien., 179. Sagaren., 263. Sagien., 179. Saint-Dié, 283. Saint Paul in Alberta, 623. Sakanien., 412. Salamina, 283. Salapin., 45, 173, 183. Salemen., 272. Salen., 175. Salernitan., 283, 305, 502. Salisburgen., 45, 173, 183,
202. Salisburien., 46, 188. Salopien., 185. Salten, in Mexico, 680. Saltillen., 184. Salutiarum, 501. Sanctae Annae, 445. Sanctae Annae Pocatieren.,
679. Sanctae Iustae, 189. Sanctae Luciae, 196. Sanctae Mariae, 184, 224. Sanctae Marthae, 185. Sanctae Rosae in Argenti
na, 105, 172, 200. Sancti Angeli de Lombar
dis, 502. Sancti Anthimi, 260. Sancti Bonifacii, 173. Sancti Caroli in Brasilia,
183. Sancti Caroli in Venetiola,
193. Sancti Christophori de Ha
bana, 179. Sancti Clodoaldi, 168. Sancti Felicis, 187. Sancti Ferdinandi, 194.
Sancti Ferdinandi Apuren., 183, 194.
Sancti Francisci in California, 175.
Sancti Francisci Xaverii, 184.
Sancti Georgii Terrae Novae, 175.
Saneti Germani, 409. Sancti Hieronymi Terrae-
bonae, 186. Sancti Hyacinthi, 510. Sancti Iacobi in Chile, 502. Sancti Iacobi in Cuba, 169,
202. Sancti Ioannis, 181. Sancti Ioannis a Lacubus,
604. Sancti Ioannis Baptistae
Curitibensis ucrainorum, 189.
Sancti Ioannis Canaden., 560.
Sancti Ioannis Portoricen., 166.
Sancti Iosephi de Grajau, 184.
Sancti Ludovici, 181, 191. Sancti Ludovici in Argen
tina, 183. Sancti Ludovici Potosien.,
197. Sancti Marci Alexandriae,
299, 314, 319. Sancti Marci in Guatimala,
189. Sancti Maronis Detroiten
sis Pro Maronitis, 189. Sancti Maronis Sydneyen.,
486. Sancti Martini ad Montem
Ciminum, 175. Sancti Martini in Monte
Pannoniae, 260. Sancti Matthaei, 174, 184,
561. Sancti Miniati, 193. Sancti Pauli in Alberta,
193. Sancti Pauli in Brasilia,
166, 188, 201. Sancti Petri, 46. Sancti Raymundi, 182. Sancti Sebastiani, 196. Sancti Sebastiani Fluminis
Ianuarii, 170, 201, 603. Sancti Salvatoris in Brasi
lia, 166, 170, 202. Sancti Severi, 168, 176. Sancti Stephani, 182. Sanctissimae Assumptionis, . 169, 202.
San Juan de Puerto Rico, 206.
Santanderien., 189. Sao Paulo, 206. Säo Salvador de Bahía,
206. Sarba, 223. Sarnen., 196. Satrianen., 172. Savannakheten., 186. Savannen., 168, 196. Saxonia Inferior, 643. Scampin., 177. Scebanatien., 185. Sciiamchiamen., 186. Scilitan., 184. Scythopolitan., 201. Sebanen., 501, 679. Sebargen., 502. Sebastopolitan. in Arme
nia, 190. Sedinen.-Caminen., 194. Segermitan., 105, 173, 502. Segobricen. - Castellionen.,
170, 190. Sejny, 585. Selendeten., 192. Seminen., 173. Semmeaen., 178. Senegaliensis (Resp.), 625. Señen., 176, 505. Senogallien., 187. Septen., 189. Seraien., 180. Sesten., 184, 680. Sezze e Pr i verno, 283. Shillongen. - Gauhatin., 282,
292, 418. Sibundoyen., 181. Siccessitan., 195. Sicilibben., 46, 173. Sidetan., 166. Siedlcen., 428. Signin., 46, 173. Siguitan., 193. Silen., 168. Sillitan., 501. Simingitan., 189. Simitthen. 179, 603. Simien, et Chandigarhen.,
176, 183. Singaporen., 126. Singaporensis (Regio), 171. Singidaën., 192. Sinianden., 194. Sinnaden, in Mauretania,
188. Sipontin., 168, 202. Sintangen., 608. Sinus Albi, 172, 202. Siopolitan., 179.
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 729
Sitaben., 191. Siebten., 196. Sodaien., 189. Soractes, 27. Soran., 185, 296, 297. Soutbvarcen., 196. Spiren., 185. Spoletan., 193, 260, 560. Sri Lanka, 488. Stagnen., 183. Strumnitzen., 180. Suaeinen., 181. Subbaritan., 104. Succursen. et Sancti Aegi-
dii, 195. Sufaritan., 185. Sullectin., 174. Sulmonen., 186. Summen., 368. Sunyanien., 272 , 290. Surabaien., 508. Surabayan., 508. Surigen., 104, 198. Surrentin., 202. Suvonen., 607. Sydney, 206. Sydneyen., 108, 166, 171,
202, 608. Syracusan., 261, 679. Syracusen., 177.
T
Tabaicaren., 196. Taborenten., 194. Tacambaren., 198. Taciamontanen., 176. Tacna, 224. Tacnen., 561. Taeguen., 196. Tagarien., 195. Tainan, 283. Taiohaën., 272. Taipehen., 10. Tamataven., 192. Tananariven., 48, 198. Tanaramusen., 607. Tangiungkarangan., 508. Tanitan., 409. Tapacolen., 177, 185. Tauitan., 189. Tauromentan., 171. Tanzanica (Resp.), 170. Tarabumaren., 412. Tarcminien., 501. Tarraconen., 170, 202. Tarsen., 165. Tasaccoren., 188, 445. Tatilten., 48, 198. Teglaten. in Numidia, 169.
Tehuantapecen., 177, 184. Tellicberrien., 22S, 229. Templen., 180, 182. Temunianen., 47, 197. Tenedien., 1S1. Tepicen., 176, 184. Teresian., 170, 18S, 202. Terien., 191. Terracina-Latina, 283. Tetien., 191. Texcocen., 45, 198. Thabracen., 561. Thailandia, 171. Thapsitan., 45, 199. Tharren., 169. Thasbalten., 181, 190. Theatin., 174, 202. Themisonen., 174. Thenitan., 193. Thennesien., 188. Thermularum, 175. TMbuzabeten., 48, 198. Thibuzaten., 179. Thigen., 179. Thimiden., 200. Thimidorum Regiorum, 196. Thinisen. in Numidia, 604. Thisiduen., 188, 191. Thubunen., 171. Thuburnieen., 183. Thuccen. in Numidia, 260. Thunigaben., 47, 197, 411. Thunusuden., 177, 339, 409. Tianguen., 183. Tigamibenen., 195. Tigillaven., 168, 679. Timminen., 183. Tinisa di Numidia, 224. Tirasonen., 172, 339. Tiruchirapolitan., 180. Tisilitan., 196. Titulan, in Proconsulari,
186.
Togana (Resp.), 625, 626, 6S3.
Tokyo, 282. Toledo, 206. Toletan., 166, 172, 202. Tolosa, 206. Tolosan., 45, 166, 173, 282. Tongan., 188, 192, 283. Torontin., 202. Tortibulan., 46, 196. Tranen., 171, 202. Trebulan. in Latio, 178. Trecalitan., 196. Treien., 501. Trichurien., 175. Tridentin., 629. Trincomalien. - Battiea-
loaën., 48, 198.
Trium Tabernarum, 176. Triventin., 192. Trofimianen., 184. Truxillen. in Venetiola, 155. Tubernecen., 195. Tubusuptitan., 607. Tulanen., 679. Tulearen., 192. Tulsen., 123, 188, 198. Tunetana (Resp.), 369, 414. Tunigaben., 679. Turan., 273. Turana, 292. Turcarum (Resp.), 664, 683. Tursien., 177. Tuscanen., 175, 504. Tuticoren., 180, 187. Tyrnavien., 155, 200.
U
Uagaduguen., 606. Ubaben., 174. Ubazen., 169, 179. Ugiungpandangan., 508, 607. Umbriaticen., 192. Tlmuaramen., 409, 422. Urbevetan., 261. Urbis Beninen., 185, 487. Urcitan., 194. Urgellen., 180. Urritan., 679. Usinazen., 104, 199, 501. Usulen., 187. Uthinen., 190. Utimmen., 182. Utinen., 173, 202.
V
Vageaten., 190. Valarien., 174. Valentin., 183, 680. Valentin, in Venetiola, 197. Vallipolitan., 174. Vallisien. et Futunen., 192. Vallisoletan., 169, 202. Vallispostan., 261. Vaivén., 186. Vanniden., 194. Varanasien., 175. Varmien., 194, 202. Varsavien., 149, 180, 649. Vartanen., 171, 185. Vashingtonen., 17, 167, 202. Vassinassen., 45, 197. Vaven., 105.
47 - A. A. S.
730 Index nominum religionum
Vayne Castren.-Southben-den., 185.
Vazaritan. Didden., 198. Vegeselitan. in Numidia,
180, 187, 502. Velebusdien., 171, 173. Velefitan., 680. Velien., 175, 178, 200, 445. Vellingtonium, 430. Velloren., 180. Venafran., 192. Venetiarum, 165. Venezia, 206. Venusin., 167. Verapolitan., 170, 202. Vergen., 176. Veronen., 427. Verronen., 47, 197. Vestphalenian., 184. Veszprimien., 191. Vibomen., 170. Vicen., 470, 560. Vico Augusti (a), 195. Vicoturren., 190. Victorien., 611. Viglevanen., 187. Vijayapuramen., 181.
Villanoven., 105, 168, 199. Villaregen., 185. Viminacien., 170. Vinen., 409. Vinnen., 181. Vinnipegen., 560. Vissalsen., 179. Viterbien., 175, 504. Vladislavien., 155, 200. Volta Superior (Resp.), 376,
414. Volaterran., 175. Volsinien., 168. Voncarien., 169, 173, 198. Vratislavien., 166, 173, 202,
679. Vrhbosnen., 180.
W
Washington, 222. Wroclaw, 206.
X
Xinguen., 184.
Y
Taguan., 227, 272. Yaguana, 227. Yaounde, 283. Yaunden., 226, 227. Yolaen., 178. Yurimaguaen., 192.
Z
Zabaën., 560. Zaben., 502. Zacapen., 192. Zacatecen., 174, 195. Zagrebien., 169, 175, 202. Zallaten., 187. Zambia, 170. Zamboangen., 560. Zamen. Minor, 178, 196. Zamoren., 187, 339. Zamoren. in Mexico, 177. Zanzibaren. et Pembaën.,
272. Zarnen., 104, 196. Zerten., 260. Zombaën., 178. Zucchabaritan., 47, 197.
III - INDEX NOMINUM RELIGIONUM
Virorum :
Congregatio Passionis Iesu Christi, 237.
Congregatio S. Ioseph, 240. Congregatio Clericorum Re
gularium Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis B. M. V., 310.
Ordo Fratrum Minorum, 353.
Societas Presbyterorum a S. Sulpitio, 431.
Congregatio Vallis Umbro-sae Ordinis S. Benedicti, 434.
Ordo Beatae Mariae de Mercede, 453.
Congregatio Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C, 465.
Societas S. Francisci Salesii, 481.
Ordo S. Benedicti, 546. Congregatio Sanctissimi Re
demptoris, 552. Societas Verbi Divini, 566. Congregatio Missionario
rum Filiorum Immaculati Cordis B. M. V., 598.
Societas Mariae (Mariani-stae), 611.
Mulierum :
Congregatio Sororum Victimarum Expiatricum a Sacramentato Iesu, 52.
Congregatio Sororum a puritate B. M. V., 55.
Congregatio Australiana Sororum S. Ioseph a SS.mo Corde Iesu, 108.
Congregatio Sororum a SS. Nominibus Iesu et Mariae, 447.
Congregatio Parvarum So
rorum a Divina Providentia, 450.
Congregatio Sororum a Iesu Infante e Tertio Ordine de Mercede, 453.
Congregatio Filiarum a Domina Nostra ad montem Calvariae, 461.
Congregatio Sororum Carmelitarum a Caritate, 470.
Institutum Filiarum Oratorii, 561.
Congregatio Missionalis Servarum Spiritus Sancti, 566.
Congregatio Servarum Spiritus Sancti ab Adoratione Perpetua, 566.
Institutum Filiarum Mariae Immaculatae, 611.
Congregatio Parvarum Sororum Senum Derelicto-rum, 680.
Index rerum analyticus 731
I V
I N D E X R E R U M A N A L Y T I C U S
A
Abbatia nullius: — in dioecesim evecta: Ndandaënsis, 128.
Abdelmalek Bergaoui, Tunetanae Reipublicae liberis cum mandatis Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris testes tradit, 369.
Acolythi. Ritus institutionis Acolythorum editur, 274.
Actio Catholica Italica. B. P. alloquitur sodales Primarii Consilii Italicae Actio-
• nis Catholicae coram admissos, 535.
Adsistentia socialis. B. P. epistulam mittit archiepiscopo Armachano, card. Villelmo Conway, Episcopalis Conferentiae Hiberniae praesidi, adsistentiae socialis causa pecunia constituta (vulgo «Trocaire»), 238.
Ambrosius (S.). Sexto et decimo ineunte saeculo ex quo ipse ad episcopalem dignitatem evectus est, B. P. epistulam scribit card. Ioanni Colombo, Mediolanensi archiepiscopo, 647.
Americae Septemtrionalis Foederatae Civitates. B. P. nuntium mittit episcopis, annua, quadragesimali tempore, ea in Natione stipe collecta, 255.
Annus Sacer. V. Iubilaeum universale.
Antistites Maiores. V. Religiosae.
Artis religiosa opera. In Aede Sixtina B. P. bonarum artium cultores coram admissos alloquitur ob inauguranda religiosa Artis opera huius aetatis apud Vaticanum Museum collecta, 391.
Ato Abate Agede, Aethiopia Imperii apud Sedem Apostolicam liberis cum mandatis Legatus, B. P. Litteras commissi muneris testes tradit, 41.
Augusta Vindelicorum. Celebritatibus ob millesimum expletum annum e pientissimo obitu S. Udalrici eiusdem civitatis episcopi praesidet card. Leo Iosephus Suenens, Mechliniensis-Bruxellensis archiepiscopus, B. P. Missus Extraordinarius, 363.
Augustina (soror). V. Petrantoni Livia.
B
Bade Ioannes, Baiocensis et Lexoviensis episcopus. Ei B. P. scribit prima centenaria redeunte memoria ab ortu S. Theresiae a Iesu Infante, 12.
Basilicae Minores declarantur templa: S. Ioannis Baptistae in urbe Telde, in dioecesi Canariensi, 295; S. Viti, in urbe dioecesis Aquisgranensis vulgo Mönchengladbach, 298; Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae in archidioecesi Ovetensi, 426; S. Zenonis in dioecesi Veronensi, 427; S. Annae in
- urbe Kodén, in dioecesi Siedlcensi, 428; Dominae Nostrae de Sri Lanka in Co-lumbensi archidioecesi, 488; paroeciale Matritense, Iesu Nazareno dicatum, 489; SS. Salvatoris dioecesis Iuiuyen-sis, 49Ü; Dominae Nostrae a Salute, in urbe Bangalore, 52.9; Beatae Mariae Virginis, in pago Sejny, in dioecesi Lomzensi, 585; Sanctorum martyrum Sisinii, Martyrii et Alexandri in loco vulgari lingua « Sanzeno » cognominato, in archidioecesi Tridentina, 629.
Bengsch Card. Alfredus, Berolinensis episcopus. Illi B. P. epistulam mittit duo-
732 Index rerum analyticus
bus saeculis expletis a consecratione cathedralis ecclesiae, S. Hedvigi sacrae, 586.
Bénites Leopoldus, XXVIII generalis coetus Nationum Coniunctarum praeses. Nuntium a B. P. accipit xxv expleto anno a declaratione universali quoad iura hominum edita, 673.
Berkhouver Cornelius, Europaei publici legibus ferendis coetus praeses. Beatissimum Patrem invisit et ab Eo comiter excipitur ac salutatur, 651.
Binagana Adolfus, Reipublicae Burunden-sis cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris testes tradit, 654.
Birgitta (S.). Sexto evoluto saeculo ab eius obitu, B. P. epistulam mittit Exc.mo Ioanni Taylor, Holmiensi episcopo, 530.
Borges Leal Castello Branco Filho Antonius, Foederatarum Brasiliae Civitatum cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras commissi muneris testes tradit, 491.
Bouchaud Constans, Presbyterorum a S. Sulpitio summus moderator. Illi B. P. epistulam mittit, capitulo generali eiusdem Societatis celebrato, 431.
Brando Adelaidis. V. Maria Christina ab Immaculata.
c
Campinensis in Brasilia Catholica Studiorum Universitas. Pontificio titulo decoratur, 446.
Cancellaria Apostolica. Eius munera transferuntur in Secretariam Status seu Papalem, 113.
Candau Marcolinus, Instituti Internationalis compendiaras litteris v. d. O. M. S. moderator generalis. Illi B. P. epistulam mittit quinto et vicesimo volvente anno ex quo Institutum conditum est, 308.
Cathedralia Collegia. Canonicorum collegium constituitur in dioecesi Gorzovien-si, 121.
Centenariae commemorationes : — prima centenaria redeunte memoria ab
ortu S. Theresiae a Iesu Infante, 12; — centesimo expleto anno ex quo Congre
gatio S. Ioseph a S. Leonardo Murialdo condita est, 240;
— millesimo exacto anno ex quo Pragensis Ecclesia condita est, 241;
— quinquies centenaria redeunte memoria ab ortu Nicolai Copernici, 149;
— prima centenaria redeunte memoria Alexandri Manzoni obitus, 302;
— nono expleto saeculo a provectione S. Gregorii VI I ad Petri sedem, 305;
— tertio volvente saeculo ex quo Congregatio Clericorum Regularium Mariano-rum sub titulo Immaculatae Conceptionis B. M. V. condita est in Polonia, 310;
— millesimo expleto anno e pientissimo obitu S. Uldarici, 363;
— novies impleto saeculo e pientissimo obitu S. Ioannis Gualberti, Congregationis Vallis Umbrosae Ordinis S. Benedicti patris legiferi, 434;
— sexto evoluto saeculo ab obitu S. Birgittae, 530;
— duobus saeculis expletis a consecratione cathedralis ecclesiae Berolinensis, 586.
— sexto et decimo ineunte saeculo ex quo S. Ambrosius, Mediolanensis episcopus nec non Ecclesiae doctor, ad episcopalem dignitatem evectus est, 647;
—- tercentesimo quinquagesimo anno revoluto a S. Iosaphat obitu, 665.
Chaminade Guilelmus Iosephus (S. D.), fundator Societatis Mariae (Marianista-rum) et Instituti Filiarum Mariae Immaculatae. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 611.
Collegium Sacrum Cardinalium. B. P. diem celebranti nominalem, felicia ac fausta ominatur, 381.
Collegium Slovenicum in Urbe. Nomen Pontificii ei tribuitur, 429.
Colombo Card. Ioannes, Mediolanensis archiepiscopus. Illi B. P. epistulam mittit, centenaria redeunte memoria Alexandri Manzoni obitus, 302; rursus ei scribit sexto et decimo ineunte saeculo ex quo S. Ambrosius, Mediolanensis episcopus nec non Ecclesiae doctor, ad episcopalem dignitatem evectus est, 647.
Index rerum analyticus 733
Commissio Theologica Internationalis. Quintum plenarium coetum habet. B. P. coram admittit illius membra, 555.
Communicatio Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam quoad interpretationem Instructionis de peculiaribus casibus admittendi alios Christianos ad communionem eucharisticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iunii 1972 editae, 616. V. Normae.
Communicationis socialis instrumenta. B. P. nuntius, ob celebrandum diem recto horum instrumentorum usui provehendo per totum terrarum orbem dicatum, 335.
Concathedralis erigitur in urbe vulgo « San Benedetto del Tronto» in dioecesi Ripana, 156.
Confalonieri Card. Carolus, S. Congregationis pro Episcopis Praefectus. Illi B. P. epistulam mittit, edito volumine quod « Directorium de Pastorali Ministerio Episcoporum» inscribitur, 151; denuo ei scribit ut Mediolani celebritatibus praesideat ob inaugurandas aedes « A l tioris Centri studiis pastoralibus exercendis », 588.
Conferentia Episcoporum Brasiliae. B. P. epistulam mittit Exc.mo Aloisio Lorscheider, Angelopolitano episcopo, Conferentiae Episcoporum Brasiliae praesidi, eiusdem Conferentiae coacto coetu, 65.
Conferentia Italicoritm Episcoporum, Romae conventum generalem habet et B. P. praesules alloquitur, 371.
Congregatio Clericorum Regularium Maria-norum sub titulo Immaculatae Conceptionis B.M.V. B. P. epistulam mittit ad moderatorem generalem, P. Iosephum Sielski, ob tertium volventem saeculum ex quo Institutum in Polonia conditum est, 310.
Congregatio Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis B.M.V. Sodales, qui generali Coetui religiosae suae communitatis interfuerunt, B. P. coram admittit et alloquitur, 598.
Congregatio S. Ioseph. Centesimo expleto anno ex quo Institutum a S. Leonardo
Murialdo conditum est, B. P. nuntium mittit P. Vincentio Minciacchi, eiusdem congregationis moderatori generali, 240.
Congregatio Sanctissimi Redemptoris. B. P. coram admissos sodales alloquitur qui generali coetui religiosae suae communitatis interfuerunt, 552.
Congregatio Vallis L mbrosae Ordinis S. Benedicti. Novies impleto saeculo e pientis-simo obitu S. Ioannis Gualberti, eiusdem monastici Instituti patris legiferi, B. P. epistulam scribit P. Iosepho Zam-bernardi, abbati generali, 434.
Consilium Familiae tuendae. Primum coetum Romae habet eiusdemque membra B. P. coram admittit et alloquitur, 378.
Consilium Pontificium Instrumentis Communicationis Socialis praepositum. Annuum plenarium coetum habet. B. P. membra et consultores coram admittit et alloquitur, 595.
Consistoria Sacra: — Consistorium secretum, 161 ss. — Consistorium unicum (publicum et se-
mipublicum), 201 ss.
Conventiones : — inter Sanctam Sedem et Rhenaniam-
Palatinatum de scholis catholicis, 631; — inter Sanctam Sedem et Saxoniam In
feriorem qua nonnullae immutationes inducuntur in Concordatum die xxvi Februarii anno m c m t , x v initum, 643.
Conventus : — Romae habitus, cui interfuerunt e tota
Italia maiores antistitae, 327 ; — generalis, Romae habitus, a summis
moderatoribus Institutorum Religiosorum, annitente Sacra Congregatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus, 330;
— decimus generalis, Romae habitus, a Conferentia Italicorum Episcoporum, 371;
— primus, Romae habitus, a Consilio Familiae tuendae, 378;
— Romae habitus ab Instituto Iuris Internationalis, 493;
— Romae habitus ab Instituto rei aeronautica e civili internationali accuran-dae, 497;
— quintus plenarius Commissionis Theologicae Internationalis, 555;
734 Index rerum analyticus
— e tota Europa Romae habitus de pastorali Migratorum cura, 590.
— «Biduum Latinum» appellatus, vicesimo expleto anno, ex quo Commentarii, qui « Latinitas » inscribuntur, edi coepti sunt, 653;
— septimus et decimus, Romae habitus, a Consilio v. d. «Food and Agriculture Organisation» (F.A.O.), 656;
— Romae habitus, cui interfuerunt ex omnibus nationibus maiores antistitae, 660.
Conway Card. Villelmus, archiepiscopus Armachanus, Episcopalis Conferentiae Hiberniae praeses. Illi B. P. epistulam mittit, adsistentiae socialis causa pecunia constituta (vulgo «Trocaire»), 238.
Copernicus Nicolaus. Quinquies centenaria redeunte memoria ab eius ortu, B. P. nuntium mittit E.mo Card. Stephano Wyszynski, Gnesnensi et Varsaviensi archiepiscopo, 149.
Curia Romana: — Nativitatis D. N. I. Ch. festo adven
tante, B. P. felicia ac fausta ominatur, 19;
— responsum ad propositum dubium de cessatione post quinquennium a commisso munere, 220;
— munera Cancellariae Apostolicae in Secretariam Status transferuntur, 113;
— de opportunitate transferendi competentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem (Rescriptum ex audientia), 602.
D
Dearden Card. Franciscus, Detroitensis archiepiscopus. Illi B. P. gratulationes ac vota profert, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali, 313.
Declaratio communis, Pauli Papae VI et Shenoudae I I I Patriarchae Sedis S. Marci Alexandriae, mutuis fovendis rationibus inter Catholicam Romanam et Alexandrinam Ecclesiam subscribitur,
299.
Declarationes : — S. Congregationis pro Doctrina Fidei
circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia contra nonnullos errores hodiernos tuendam, 396;
— S. Congregationis de Disciplina Sacramentorum et S. Congregationis pro Clericis de praemittendo sacramento Paenitentiae primae puerorum Communioni, 410;
— S. Congregationis pro Doctrina Fidei de tuenda Sacramenti Paenitentiae dignitate, 678. V. Normae.
de Furstenberg Card. Maximilianus. B. P. illi epistulam mittit ob indictum univer-versale maximumque iubilaeum in annum MCMLXXV, 357.
Delegationes Apostolicae : — in Africa Occidentali costituuntur : in
Togo et Guinea, 626; — e delegatione Apostolica Africae Occi
dentalis, nova constituitur in Mali et Mauretania, 627;
— quarum nomen mutatur: Delegatio Apostolica in Africa Media et Occidentali deinceps « in Nigeria et Ghana » cogno-minabitur, 62S.
de Lojendio Ioannes Paulus, cum auctoritate Legatus ab Hispanica Natione ad Sedem Apostolicam missus, B. P. Litteras demandati muneris testes tradit, 93.
Delpuig Paula a S. Aloisio (S. D.), moderatrix generalis Sororum Carmelitarum a Caritate. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 470.
Dhammayana Mahatliera, in Laotiano regno Buddhae sectatorum Summus Patriarcha, Beatissimum Patrem invisit et ab Eo comiter excipitur ac salutatur, 368.
Diaconi. Ritus admissionis inter candidatos ad diaconatum editur, 274.
Diaconiae constituuntur templa: S. Petri Damiani ad Montes S. Pauli, 144 ; S. Pii V ad villam vulgo « Carpegna » in Urbe. 146; S. Sebastiani in Monte Palatino, 147.
Dioeceses : — noviter erectae: Ijebuodensis, 116; De
Louis Trichardt-Tzaneen, 120; Tulsensis, 123; Nahana, 125; Malacensis Giohoren-sis, 127; Mtuarana, 128; Maruana-Mokolensis, 225, 226; Yaguana, 227; Badul-lensis, 289; Sunyaniensis, 291; Tura-na, 292; Ruyigiensis, 293; Kohimaën-
Index rerum analyticus 735
sis-Imphalensis, 417; Abakalikiensis, 419; Barretensis, 420; Umuaramensis, 422 ; Proeopiensis, 424 ; Palayamkottaien-sis, 4S4; Isseleukuana, 487; Mangociensis, 582; Minnaënsis, 583.
— metropolitanae effectae: Kualalumpu-rensis, 127.
— ad archiepiscopalis gradum evectae: P>oianensis-Campobassensis, 130; Potentina, 131.
— dismembratae: Lagosensis, 116; Ante-querensis, 118; Oklahomensis et Tulsensis, 123; Kagoshimaensis, 125; Kandien-sis, 289; Kumasiensis, 291; Shillongen-sis-Gauhatina, 292; Gitegaënsis, 293; Dibrugarhensis, 417; Ogogiaensis, 419; Iaboticaballensis, 420 ; Campi Moranen-sis, 422; Iacarezinhoënsis, 424; Madura iensis, 484; Urbis Beninensis, 487.
— ad aliam provinciam ecclesiasticam translatae: Pinangensis, 127; Mutilen-sis, 507.
— Apostolicae Sedi directe subiectae: Sin-gaporensis, 127.
— suffraganeae: Ijebuodensis, metrop. La-gosensi, 117 ; de Louis Trichardt-Tzaneen, metrop. Praetoriensi, 120; Tulsensis, metrop. Oklahomensi, 124; Nahana, metrop. Nagasakiensi, 125; Pinangensis, metrop. Kualalumpurensi, 127 ; Malacen-sis-Giohorensis, metrop. Kualalumpurensi, 127; Mtuarana, metrop. Daressa-laamensi, 129; Maruana-Mokolensis, metropolitanae Yaundensi, 226; Yaguana, metrop. Yaundensi, 227; Badullensis, metrop. Columbensi in Taprobane, 289; Sunyaniensis, metrop. Litoris Capitis, 291; Turana, metrop. Shillongen-si-Gauhatinae, 292; Ruyigiensis, metrop. Gitegaënsi, 294; Kohimaënsis-Imphalen-sis, metrop. Shillongensi-Gauhatinae, 418; Abakalikiensis, metrop. Onitshaën-si, 419; Barretensis, metrop. Rivi Nigri, 421; Umuaramensis, metrop. Lon-drinensi, 422; Proeopiensis, metrop. Londrinensi, 424 ; Palayamkottaiensis, metrop. Maduraiensi, 485; Isseleukuana, metrop. Lagosensi, 487; Mutilensis, metrop. Bononiensi, 507; Mangociensis, metrop. Blantyrensi, 582; Minnaënsis, metrop. Kadunaënsi, 584.
— quarum fines mutantur: Nyerensis, 106, 107, 608; Meruensis, 106, 107, 608; Ma-chakosensis, 106, 107 ; Pusanensis, 107 ; Masanensis, 107; Aquipendiensis, 261; Balneoregiensis, 261; Civitatis Plebis, 261; Urbevetana, 261; Aimerensis-Iaipu-rensis, 263; Gitegaënsis, 273; Muyinga-na, 273; Campaniensis, 503; Potentina, 503; Murana, 503; Civitatis Castellarne,
504; Hortana, 504; Gallesina, 504; Bal-neoregiensis, 504; Clusina, 505; Pientina, 505; Civitatis Plebis, 505; Nyerensis, 509; Meruensis, 509; Colimensis, 605 ; Gusmanopolitana, 605.
— quarum nomen mutatur: Diakartana, in posterum Giakartana appellabitur, 50S; Makassarensis, deinde Agiungpan-dangana nuneupabitur, 508; Bandiar-mesinensis, in posterum Bangiarmasina cognominabitur, 508; Surabaiensis, deinde Surabayana appellabitur, 508; de Tandiung-Karang, in posterum Tan-giungkarangana nominabitur, 508; Dia-iapuraënsis, deinde Giayapurana nuneupabitur, 508. Ioannopolitana a Lacu-bus, in posterum Sancti Ioannis a La-cubus appellabitur, 604; Arcis Lamy, deinde Ndjamenana nominabitur, 609.
Directorium de Pastorali Ministerio Episcoporum. Edito volumine B. P. epistulam mittit E.mo Card. Carolo Confalonieri, Sacrae Congregationis pro Episcopis Praefecto, 151.
Doctrina Catholica. Declaratio S. Congregationis pro Doctrina Fidei circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia contra nonnullos errores hodiernos tuendam, 396.
Döpfner Card. Iulius, Monacensis et Frisingensis archiepiscopus. B. P. omina profert illi, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali, 533.
Durocher Maria Rosa (S. D.), fundatrix Congregationis Sororum a SS. Nominibus Iesu et Mariae. Decretum introductionis Causae pro illius beatificatione, 447.
E
Eparchiae : — noviter erectae: Manantoddyensis, 229;
S. Maronis Sydneyensis, 486. — Apostolicae Sedi directe subiectae:
S. Maronis Sydneyensis, 486. — dismembratae: Tellicherriensis, 228.
Epiphaniae Domini festum. In Vaticana Basilica e variis longinquis regionibus sacrorum alumni a B. P. sacerdotio, sollemni ritu, initiati sunt, 30.
Eucharistia (SS.ma). B. P. nuntius radio-televisificis Australiae ceterisque Chri-
736 Index rerum analyticus
stifidelibus quadragesimum Conventum Eucharisticum ex omnibus nationibus Melburni celebrantibus, 154; perenne Domini Iesu Christi memoriale, de quo loquitur B. P. in homilia habita feria quinta maioris hebdomadae, 244; instructio de communione sacramentali quibusdam in adiunctis faciliore reddenda, 264; litterae circulares Sacrae Congregationis pro Cultu Divino ad Conferentiarum Episcopalium Praesides de Precibus eucharisticis, 340; declaratio S. Congregationis de Disciplina Sacramentorum atque S. Congregationis pro Clericis de praemittendo Sacramento Paenitentiae primae puerorum Communioni, 410; ritus qui inscribuntur « De sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam» vulgantur editione quae typica declaratur, 610; communicatio Secretariatus ad Christianorum unitatem fovendam quoad interpretationem Instructionis de peculiaribus casibus admittendi alios Christianos ad communionem eucharisticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iunii 1972 editae, 616.
Eucharistici Congressus : — e tota Formosa insula Taipehae cele
brandus, 10; — Melburni in Australia, ex omnibus na
tionibus habendus, 68.
Exarchatus : — quorum fines mutantur: Sagarensis,
263.
Excommunicatio latae sententiae. Responsum ad propositum dubium de poena excommunicationis 1. s. declaranda, 220.
F
Faisal Al Saleh Al Mutawa, Nationis «Kuwai t» appellatae primus cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris testes tradit, 249.
F.A.O. (Food and Agriculture Organization). B. P. alloquitur coram admissos delegatos et observatores qui coetui XVII , Romae habito, interfuerunt, 656.
Farrugia Paulus, Melitensis Civitatis apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras crediti muneris testes tradit, 545.
Ferretto Card. Iosephus, Paenitentiarius Maior. B. P. omina profert illi, decem condenti lustra ex quo sacerdotio est auctus, 153.
G
Gabites Owson Paulus, primus apud Sedem Apostolicam Reipublicae Novae Zelandiae cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris fidem facientes tradit, 662.
Germaniae Respublica Foederata. Reipublicae Foederatae Germaniae Praeses, Gustavus Heinemann, Beatissimum Patrem invisit et ab Eo comiter excipitur ac salutatur, 250.
Giménez Caietana Alberta (S. D.), fundatrix Congregationis Sororum a puritate B. M. V. Decretum de introducenda Causa pro illius beatificatione, 55.
Gregorius VII (S.). Nono expleto saeculo ab eius provectione ad Petri sedem, B. P. epistulam mittit Exc.mo Caietano Pollio, Salernitano archiepiscopo, 305.
Grillo Theresia, vid. Michel (S. D.), fundatrix Parvarum Sororum a Divina Providentia. Decretum introductionis Causae pro illius beatificatione, 450.
Grossi Vincentius (S. D.), parochus loci « Vicobellignano », fundator Instituti Filiarum Oratorii. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 561.
H
Heinemann Gustavus, Reipublicae Foederatae Germaniae Praeses. Beatissimum Patrem invisit et ab Eo comiter excipitur ac salutatur, 250.
Hernández Cisneros Iosephus Gregorius (S. D.), vir laicus professor Athenaei Caracensis. Decretum de introducenda Causa pro illius beatificatione, 49.
Hiroshima. B. P. epistulam mittit Exc.mo Dominico Yoshimatsu Noguchi, episcopo Hiroshimaënsi cum decem conderentur lustra ex quo territorium illud ecclesiasticum in Vicariatum Apostolicum erectum est, 587.
Index rerum analyticus 737
Homilia. In Patriarchali Archibasilica Lateranensi habita, feria quinta « in Cena Domini», Beatissimo Patre Sacrum Pontificali ritu peragente, 244.
I
Indulgentia. Statuitur a Sacra Paenitentiaria Apostolica opus requisitum ad lucrandum «Donum indulgentiae» in variis ecclesiis localibus Anni Sacri occasione, 615. V. 'Normae.
Infirmi. Ritus essentialis Sacramenti Unctionis Infirmorum statuitur ac declaratur, 5; approbatur «Ordo unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae» a S. Congregatione pro Cultu Divino recognitus, 9; ordo Unctionis infirmo-morum eorumque pastoralis curae, editur, 275.
Institutum Iuris Internationalis. Romae coetum habet et B. P. coram admittit et alloquitur illius membra, 493.
Institutum «.Pontificia Opera di Assistenza» in Italia, a suis muneribus cessa-visse declaratur, 219.
Institutum rei aeronauticae civili internationali accurandae. B. P. coram admittit et alloquitur eius membra, Romae coetum habentia, 497.
Instructio S. Congregationis de Disciplina Sacramentorum circa communionem sacramentalem quibusdam in adiunctis faciliorem reddendam, 264. V. Normae.
Ioannes Gualberti (S.). Novies impleto saeculo ab eius pientissimo obitu, B. P. epistulam scribit P. Iosepho Zam-bernardi, congregationis Vallis Umbro-sae Ordinis S. Benedicti abbati generali, 434.
Iosaphat (S.). Tercentesimo quinquagesimo anno revoluto ab eius obitu, B. P. nuntium mittit card. Paulo Philippe, Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus Praefecto, 665.
Iubilaeum universale. B. P. epistulam mittit Ioanni Leone, Italicae Reipublicae praesidi, universali Iubilaeo indicto, 312 ; Christifidelibus in Basilica Vaticana co
ram admissis B. P. nuntiat Se universale Iubilaeum in annum MCMLXXV in-dieturum, 322; B. P. epistulam mittit card. Maximiliano de Furstenberg ob indictum universale maximumque iubilaeum in annum MCMLXXV, 357; card. Hugoni Poletti, vicaria potestate Urbis Antistiti, B. P. nuntium mittit cum sollemnis ritus in Lateranensi Archibasilica celebratur ut Iubilaeum maximum in annum MCMLXXV indictum fructus afferat salubérrimos, 361 ; statuitur a Sacra Paenitentiaria Apostolica opus requisitum ad lucrandum «Donum indulgentiae» in variis ecclesiis localibus Anni Sacri occasione, 615.
Iura hominum. XXV expleto anno a declaratione universali quoad iura hominum edita, B. P. nuntium mittit Leopoldo Bénites, XXVIII generalis coetus Nationum Coniunctarum praesidi, 673.
J
Janssen Arnoldus, sacerdos, fundator Societatis Verbi Divini necnon duarum Congregationum Missionalis Servarum Spiritus Sancti et Servarum Spiritus Sancti ab Adoratione Perpetua. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 566.
Jubany Arnau Card. Narcissus, Barcinonensis archiepiscopus. Illi B. P. biretum rubrum imponit atque anulum tradit, 366.
K
Katenga-Kaunda Reid Willie, Malawianae Reipublicae apud Sedem Apostolicam cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris fidem facientes tradit, 438.
Koser Constantinus, minister generalis Ordinis Fratrum Minorum. Illi B. P. epistulam mittit ob capitulum generale eiusdem Ordinis Matriti celebrandum, 353.
L
«Latinitas». Vicesimo anno expleto ex quo Commentarii qui «Latinitas» inscribuntur edi coepti sunt, B. P. coram admittit et alloquitur eos qui conven-
738 Index rerum analyticus
tui «Biduum Latinum» appellato, Romae habito, interfuerunt, 653.
Lectores. Ritus institutionis editur, 274.
Legatorum coetus apud Sedem Apostolicam. Novo ineunte anno B. P. felicia ac fausta ominatur, 49.
Leone Ioannes, Reipublicae Italicae Praeses. Illi B. P. epistulam mittit, universali Iubilaeo in annum MCMLXXV indicto, 312.
Litterae circulares S. Congregationis pro Cultu Divino ad Conferentiarum Episcopalium Praesides de Precibus eucharisticis, 340. V. Normae.
fjloyd Thomson, B. P. crediti muneris testes tradit Litteras, quibus ab Australiae Praeside apud Sedem Apostolicam primus cum auctoritate Legatus constituitur, 554.
Lokuang Stanislaus, Thaipehensis archiepiscopus. Ei B. P. scribit ob Eucharisticum Conventum e tota Formosa insula Taipehae celebrandum, 10.
Lorscheider Aloisius, Angelopolitana Episcopus, Conferentiae Episcoporum Brasiliae Praeses. Illi B. P. nuntium mittit eiusdem Conferentiae coacto coetu, 65; item cum annuum in Brasilia Fraternitati Conciliandae Coeptum initium habuit, 216.
M
M an jon y Manjon Andreas (S. D.), sacerdos, fundator Scholarum ab «Ave Maria » appellatarum. Decretum de introducenda Causa pro illius beatificatione, 516.
.Manzoni Alexander. Centenaria redeunte memoria eius obitus, B. P. epistulam mittit card. Ioanni Colombo, Mediolanensi archiepiscopo, 302.
Maria a Cruce McKillop (S. D.), fundatrix Congregationis Australianae Sororum S. Ioseph a SS.mo Corde Iesu. Decretum de introducenda Causa pro illius beatificatione, 108.
Maria Christina ab Immaculata (in saec. Adelaidis Brando) (S. D.), fundatrix
Congregationis Sororum Victimarum Expiatrieum a Sacramentato Iesu. Decretum de introducenda Causa pro illius beatificatione, 52.
Maria Virgo (B.). Normae circa imagines B. M. V. coronandas, 276. V. Patroni caelestes.
Matrimonium. Responsum ad propositum dubium de iure accusandi matrimonium, 59; normae quaedam statuuntur ad processus matrimoniales apud Ecclesias Orientales expeditius absolvendos, 577; de opportunitate transferendi competentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem, 602; responsa ad proposita dubia circa appellationes in causis matrimonialibus, 620.
McKillop Maria Helena. V. Maria a Cruce McKillop.
Mediolanum. Celebritatibus ob inauguran-das aedes «Altioris Centri studiis pastoralibus exercendis», praesidet card. Carolus Confalonieri, B. P. Missus Extraordinarius, 588.
Melbumium. Celebritatibus Eucharistici Coetus ex omnibus nationibus habendi, praesidet card. Laurentius Iosephus Shehan, Baltimorensis archiepiscopus, B. P. Legatus, 68; B. P. nuntius radio-televisificus Australiae ceterisque Christifidelibus Conventum Eucharisticum ex omnibus nationibus celebrantibus, 154.
Merlini Ioannes (S. D.), moderator generalis Congregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 465.
Migrati. B. P. coram admissos alloquitur eos qui interfuerunt coetui e tota Europa habito de pastorali migratorum cura, 590.
Minciacchi Vincentius, Congregationis Sancti Ioseph moderator generalis. Ei B. P. scribit centesimo expleto anno ex quo Institutum a S. Leonardo Murialdo conditum est, 240.
Missa. Normae de cantibus novo ordine disponendis in Missa quae lingua latina celebratur, 274; litterae circulares Sa-
Index rerum analyticus 739
erae Congregationis pro Cultu Divino ad Conferentiarum Episcopalium Praesides de Precibus eucharisticis, 340; ritus qui inscribuntur « D e sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam» vulgantur editione quae typica declaratur, 610.
Missionalia Pontificia Opera. Moderatores illorum Operum, Romae, annuum coetum habentes, B. P. coram admittit, 325.
Missiones catholicae. In Vaticana Basilica e variis longinquis regionibus sacrorum alumni a B. P. sacerdotio, sollemni ritu, initiati sunt, 30; B. P. nuntium mittit ob diem celebrandum, per totum orbem catholicum rei missionali provehendae dicatum, 439.
Moreau Ludovicus Zephyrinus (S. D.), S. Hyacinthi episcopus. Decretum de
, virtutibus pro illius beatificatione, 510.
Morgan Morales Arturus, Panamensis Reipublicae cum auctoritate Legatus, Summo Pontifici Litteras commissi muneris testes tradit, 74.
Moscati Iosephus (S. D.), vir laicus medicus atque professor in Neapolitano Athenaeo. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 458.
Museum Vaticanum. In Aede Sixtina B. P. bonarum artium cultores coram admissos alloquitur ob inauguranda religiosa artis opera huius aetatis apud Vaticanum Museum collecta, 391.
N
Nationes Coniunctae. XXV expleto anno a declaratione universali quoad iura hominum edita, B. P. nuntium mittit Leopoldo Bénites, XXVIII generalis coetus Nationum Coniunctarum praesidi, 673.
Nativitatis D. N. I. Ch. festum. Nocte Nativitatis Domini, B. P. sacrum peragens ad montis Soractis radices, canicularios alloquitur, 27 ; B. P. omina et benedictio Romanis civibus et universis Christifidelibus, hunc diem celebrantibus, 42.
Normae: — a S. Congregatione pro Episcopis edi
tae de pastorali ministerio episcoporum, 151;
— a S. Congregatione de Disciplina Sacramentorum editae de communione sacramentali quibusdam in adiunctis faciliore reddenda, 264;
— a S. Congregatione pro Cultu Divino editae de cantibus in Missa quae lingua latina celebratur novo ordine disponendis, 174; de ritu institutionis Lectorum et Acolythorum, admissionis inter candidatos ad Diaconatum et Presbyteratum, nec non sacri caelibatus amplectendi, 274; de Ordine Unctionis infirmorum eorumque pastorali cura, 275; circa Patronos constituendos et imagines B. M. V. coronandas, 276; de Precibus eucharisticis, 340;
— a S. Congregatione pro Doctrina Fidei editae circa Catholicam Doctrinam de Ecclesia contra nonnullos errores hodiernos tuendam, 396;
— a S. Congregatione de Disciplina Sacramentorum atque S. Congregatione pro Clericis de praemittendo sacramento Poenitentiae primae puerorum Communioni, 410;
— a S. Congregatione pro Doctrina Fidei de sepultura ecclesiastica, 500;
— apostolicae statutae ad processus matrimoniales apud Ecclesias Orientales expeditius absolvendos, 577;
— a S. Congregatione pro Cultu Divino editae quoad ritus «De sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam» qui vulgantur editione quae typica declaratur, 610;
— a Sacra Paenitentiaria Apostolica editae circa opus requisitum ad lucrandum «Donum indulgentiae» in variis ecclesiis localibus Anni Sacri occasione, 615;
— a Secretariatu ad Christianorum unitatem fovendam quoad interpretationem Instructionis de peculiaribus casibus admittendi alios Christianos ad communionem eucharisticam in Ecclesia Catholica, die 1 mensis Iunii 1972 editae, 616;
— a S. Congregatione pro Doctrina Fidei de tuenda Sacramenti Paenitentiae dignitate, 678.
Notificatio Secretariae Status seu Papalis. Institutum cui nomen «Pontificia Opera di Assistenza» in Italia, a suis muneribus cessavisse declaratur, 219.
740 Index rerum analyticus
'Nuntiaturae Apostolicae: — constituuntur: in insula Cypro, 235; in
Bangladesa, 236; in Australia, 237; in Nova Zelandia, 430;
— mutantur sedes: Litoris Eburnei, 625; Dahomeiana, 625.
O
O'Boyle Card. Patricius Aloisius, Vashingtonensis archiepiscopus. Illi quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali, B. P. vota ac salutares ad-precationes profert, 17.
Oecumenismus. In sacra romana aede S. Mariae in Vallicella B. P. praesentes alloquitur cum sollemnis ritus celebratur ad Christianorum unitatem implo-randam, 85.
O.M.B. (Organisation Mondiale de la Santé). Quinto et vicesimo volvente anno ex quo Institutum conditum est, B. P. epistulam mittit Marcolino Candau eiusdem Instituti moderatori generali, 308.
Ordo Fratrum Minorum. B. P. epistulam mittit P. Constantino Koser, ministro generali Ordinis Fratrum Minorum ob capitulum generale eiusdem Ordinis Ma-triti celebrandum, 353.
Ordo Sancti Benedicti. Sodales eiusdem, in Alma Urbe congregatos ad disceptandum de ratione experiendi Deum in vita monastica, B. P. coram admittit et alloquitur, 546.
Orientales Ecclesiae. Normae quaedam statuuntur ad processus matrimoniales expeditius absolvendos, 577.
P
Paenitentiae Sacramentum : — Declaratio S. Congregationis de Discipli
na Sacramentorum atque S. Congregationis pro Clericis de praemittendo Sa-mento Paenitentiae primae puerorum Communioni, 410. V. Normae.
— Declaratio S. Congregationis pro Doctrina Fidei de tuenda Sacramenti dignitate, 678. V. Normae.
Pascha Resurrectionis D. N. I.. Ch. Beatissimi Patris omina ac benedictio Christifidelibus Urbis et Orbis eo festo die qui nuntium spei atque gaudii affert, 253.
Patroni caelestes: — declarantur: Beata Maria Virgo Per-
dolens, Congregationis Passionis Iesu Christi, 237; S. Gabriel Archangelus, ta-bellariae rei, 148;
— confirmantur: S. Ioannes Baptista, urbis Nictheroni; S. Thomas Aquinus, praecipuus patronus dioecesis Aquina-tensis, 296; S. Martinus de Porres, confoederationis Hispanicae « Sindicato nacional de Actividades diversas», 297;
— Normae circa Patronos constituendos, 276.
Paulus Pp. VI. Diem celebrans nominalem, Sacri Collegii fausta excipiens omina, de praesenti Ecclesiae Christi condicione disserit, 381.
Pax. Beatissimi Patris nuntius ad universos homines, praesertim Christifideles, calendis ianuariis diem fovendae paci per totum terrarum orbem dicatum celebraturus, 668.
Petrantoni Livia (S. D.). Recensio illius vitae, 230ss.; Beata renuntiatur, 234.
Philippe Card. Paulus, Sacrae Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus praefectus. Illi B. P. nuntium mittit tercentesimo quinquagesimo anno revoluto a S. Iosaphat obitu, 665.
Potetti Card. Hugo, titulo Sanctorum Ambrosii et Caroli ad Viam Latam. Eligitur Vicarius Generalis B. P. in Urbe eiusque suburbiis et districtu, 215; B. P. illi epistulam mittit cum sollemnis ritus in Lateranensi Archibasilica celebratur ut Iubilaeum maximum in annum MCMLXXV indictum fructus afferat salubérrimos, 361.
Pollio Caietanus, Salernitanus archiepiscopus. Illi B. P. epistulam mittit, nono expleto saeculo a provectione S. Gregorii VI I ad Petri sedem, 305.
Polys Modinos, Cypricae Civitatis primus cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris testes tradit, 543.
Index rerum analyticus 741
Praefecturae Apostolicae: — quarum fines mutantur: Mopoiensis,
105, 106; — in dioecesim evectae: Maruana-Moko
lensis, 225, 226; Yaguana, 227; de Louis Trichardt, 120; Arcis Iohnstonensis, 582; Minnaënsis, 583;
Praelaturae: — noviter erectae: Huautlensis, 118. — suffraganeae: Huautlensis, metropoli
tanae Antequerensi, 118;
Pragensis Ecclesia. Millesimo exacto anno ex quo ea Ecclesia condita est, B. P. epistulam mittit Exc.mo Francisco To-masek, Pragensi Administratori Apostolico, 241.
Presbyteri. Ritus admissionis inter candidatos ad Presbyteratum editur, 274.
Pro-Cathedralis ecclesia. Erigitur templum Deo in honorem S. Iacobi Apostoli in urbe Gorlicensi exstans, 445.
Provinciae ecclesiasticae: — noviter constitutae: Oklahomensis, 123;
Kualalumpurensis, 127.
Q
Quadragesimale tempus. B. P. nuntium mittit praesulibus Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis, ea in Natione stipe collecta, 255.
R
Raide Wiles, Liberianae Reipublicae cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris fidem facientes tradit, 375.
Religiosa Instituta. Summos moderatores Institutorum Religiosorum, annitente Sacra Congregatione pro Religiosis et Institutis Saecularibus, Romae coetum habentes, B. P. coram admittit, 330.
Religiosae. Maiores antistitas, Romae, e tota Italia coetum habentes, B. P. coram admittit et alloquitur, 327; denuo maiores antistitas, quae ex omnibus nationibus conventui, Romae habito, interfuerunt, 660.
Religiosi. Responsum ad propositum dubium de poena excommunicationis l.s. declaranda, 220.
Rescriptum ex audientia. De opportunitate transferendi competentiam circa causas inconsummationis matrimonii ad unam tantum Sacram Congregationem, 602.
Responsa ad proposita dubia: — de iure accusandi matrimonium, 59; — de poena excommunicationis 1. s. decla
randa, 220; — de cessatione post quinquennium a com
misso munere, 220; — de appellationibus in causis matrimo
nialibus, 620.
Romanae Civitatis magister et administratorum coetus. Novo ineunte anno B. P. fausta ominantur, 72.
Romandiola (ecclesiastica regio). Eidem adnectitur Mutilensis Ecclesia, 507.
Rota 8. Romana. V. Tribunal 8. Romanae Rotae.
S
Sacra Congregatio pro Disciplina Sacramentorum. In posterum cognoscit etiam de causis inconsummationis matrimonii, in quibus una pars non est baptizata, 602.
Sacrae Virgines. In festo Praesentationis Domini, cum cerei, more antiquitus tradito, B. P. oblati sunt, Summus Pontifex sacras virgines alloquitur in basilica vaticana, 89.
Sami Droubi, Reipublicae Arabae Syriacae liberis cum mandatis Legatus, B. P. Litteras tradit legationis fidem facientes, 551.
Sangoulé Lamisana, Reipublicae v. d. « Haute Volta » Praeses. Beatissimum Patrem invisit et ab Eo comiter excipitur ac salutatur, 376.
Secretaria Status seu Papalis. Munera Cancellariae Apostolicae in Secretariam Status transferuntur, 113.
Sepultura ecclesiastica. Decretum S. Congregationis pro Doctrina Fidei, 500. V. Normae.
742 Indem rerum analyticus
SheJian Card. Laurentius Iosephus, Baltimorensis archiepiscopus. B. P. omina profert illi, decem condenti lustra ex quo sacerdotio auctus est, 16; ei B. P. epistulam mittit ut celebritatibus praesideat Eucharistici Coetus, ex omnibus nationibus Melburni in Australia habendi, 68.
Shenouda III, Patriarcha Sedis S. Marci Alexandriae.
— Subscribit cum B. P. communem declarationem, mutuis fovendis rationibus inter Catholicam Romanam et Alexan-drinam Ecclesiam, 299;
— a B. P. comiter excipitur, 314; — in Basilica Vaticana a B. P. salutatur,
sedecies centenaria pientissimi obitus S. Athanasii redeunte memoria, 316, 319.
Sidarouss Card. Stephanus, Coptorum Alexandrinus Patriarcha. Illi, quinque condenti lustra ab episcopali ordinatione suscepta, B. P. gratulationes profert ac vota, 71.
Sielshi Iosephus, Congregationis Clericorum Regularium Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis B. M. V. moderator generalis. Illi B. P. epistulam mittit ob tertium volventem saeculum ex quo Institutum in Polonia conditum est, 310.
Societas Presbyterorum a S. Sulpitio. Capitulo generali eiusdem Societatis celebrato, B. P. epistulam scribit P. Constanti Bouchaud, moderatori summo Instituti, 431.
Societas S. Francisci Salesii. Pontificium Athenaeum Salesianum Studiorum Universitatis titulo et honore decoratur, 481.
Sodalitas v. d. « Associatione della Stampa Estera in Italia ». Eius membra, die festo recurrente S. Francisci Salesii, diurnariorum Patroni, B. P. coram admittit et alloquitur, 76.
Soebagio Soerianingrat, Indonesianae Reipublicae liberis eum mandatis Legatus, B. P. Litteras concrediti muneris testes tradit, 436.
Suenens Card. Leo Iosephus, archiepiscopus Mechliniensis-Bruxellensis. Illi B. P. epistulam scribit ut in urbe Augu
sta Vindelicorum celebritatibus praesideat, millesimo expleto anno e pien-tissimo obitu Sancti Udalrici eiusdem civitatis Episcopi, 363.
Synodus Episcoporum. E.mos Patres et Exc.mos Praesules e Consilio Secretariae generalis, Romae coetum habentes, B. P. coram admittit et alloquitur, 247.
T
Taha Carim, Turcarum Reipublicae cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras commissi muneris testes tradit, 664.
Taylor Ioannes, Holmiensis episcopus. Illi B. P. epistulam mittit, sexto evoluto saeculo ab obitu S. Birgittae, 530.
Tevoedjre Vergilius Octavius, Dahome-yensis Reipublicae cum auctoritate Legatus, B. P. Litteras commissi muneris testes tradit, 600.
Theresia a Iesu Infante (S.). Prima centenaria redeunte memoria ab eius ortu, B. P. epistulam mittit Exc.mo Ioanni Badé, Baiocensi et Lexoviensi episcopo, 12.
Theresia a Iesu Jornet Ibars (B.), virgo, fundatrix Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictorum. Decretum de miraculis pro illius canonizatione, 680.
Titulis cardinaliciis ditantur templa: S. Antonii Patavini in via Tusculana, 136; S. Emerentianae ad Turrim «Fiorenz a » , 136; SS. Fabiani et Venantii in Urbe, 136; S. Gregorii Barbadici ad Aquas Salvias, 137 ; S. Luciae ad locum «Piazza d'Armi» in Urbe, 138; S. Marci in Agro Laurentino in Urbe, 139; S. Mariae Matris Providentiae in Monte Viridi, in Urbe, 141; S. Mariae Reginae Pacis ad litus Ostiense, 142; S. Mariae Odigitriae Siculorum in Urbe, 143; S. Petri Damiani ad Montes S. Pauli, 144; S. Pii V ad villam vulgo «Carpegna» in Urbe, 146; S. Sebastiani in Monte Palatino, 147.
Tornasele Franciscus, Administrator Apostolicus Pragensis. Ei B. P. nuntium mittit, millesimo exacto anno ex quo Pragensis Ecclesia condita est, 241.
Index rerum analyticus 743
Torres Iosephus Leo (S. D.), sacerdos professus Ordinis Beatae Mariae de Mercede, fundator Sororum ab Infante Iesu e tertio Ordine de Mercede, 453. Decretum introductionis Causae pro illius beatificatione, 453.
Trabattoni Petrus Dominicus (S. D.) , sacerdos saecularis fundator Domus Divinae Providentiae in pago v. « Maleo ». Decretum introductionis Causae pro illius beatificatione, 455.
Tremblay Paulus, Canadensis Nationis liberis cum mandatis Legatus, B. P. Litteras tradit legationis fidem facientes, 593.
Tribunal 8. Romanae Rotae. Praelatos auditores, officiales et advocatos, novo litibus iudicandis ineunte anno, B. P. coram admittit et alloquitur, 202.
« Trocaire ». V. Adsistentia socialis.
U
Udalricus (S.), Millesimo expleto anno e pientissimo eius obitu, B. P. epistulam mittit card. Leoni Iosepho Suenens, Mechliniensi-Bruxellensi archiepiscopo ut celebritatibus praesideat in urbe Augusta Vindelicorum, 363.
Unctio Infirmorum (Sacramentum). Ritus essentialis Sacramenti Unctionis Infirmorum statuitur ac declaratur, 6; Approbatur «Ordo unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae» a S. Congregatione pro Cultu Divino recognitus^; Ordo Unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, editur, 275.
Universitates 8tudiorum : — Catholica Campinensis in Brasilia pon
tificio titulo decoratur, 446. — Pontificium Athenaeum Salesianum Stu
diorum Universitatis titulo et honore decoratur, 481.
V
Vicariatus Apostolici: — quorum fines mutantur: Rumbekensis,
105, 106; Iubaënsis, 105, 106; Vavensis, 105, 106.
Violardo Gard. Iacobus. Illi decem a suscepta ordinatione sacerdotali implenti lustra, B. P. gratulationes profert ac vota, 365.
Vocationes ecclesiasticae. B. P. nuntius ob diem celebrandum vocationibus iuvandis per totum catholicum orbem dicatum, 257.
W
Wyszynski Card. Stephanus, Gnesnensis et Varsaviensis archiepiscopus. Illi B. P. epistulam scribit quinquies centenaria redeunte memoria ab ortu Nicolai Copernici, 149; rursus ei nuntium mittit, quinque condenti lustra a suscepta ordinatione episcopali, 649.
Y
Yoshimatsu Noguchi Dominicus, Hiroshi-maënsis episcopus. Illi B. P. nuntium mittit cum decem conderentur lustra ex quo illud territorium ecclesiasticum in Vicariatum Apostolicum erectum est, 287.
z
Zambemardi Iosephus, Congregationis Vallis Umbrosae Ordinis S. Benedicti abbas generalis. Illi B. P. epistulam mittit, novies impleto saeculo e pientis-tissimo obitu S. Ioannis Gualberti, eiusdem monastici Instituti patris legiferi, 434.
Zonfrilli Maria Teresia (S. D.), soror professa Congregationis Filiarum a Domina Nostra ad montem Calvariae. Decretum de virtutibus pro illius beatificatione, 461.
A D D E N D A E T C O R R I G E N D A
in vol. L X V (1973) Commentarii ACTA APOSTOLICAE SEDIS
pag. 522, linea tricésima quarta, loco mons. Anda; legatur mons. Auda.
pag. 629 linea nona, post nomen Alexandro, addatur verbum dicatum.
SEXAGESIMUM QUINTUM VOLUMEN
COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS »
ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLXXIII
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS
Anno X L I V Gitta del Vaticano, martedì, 19 giugno 1973 Num. 5
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO STATO
DELLA CITTA DEL VATICANO
P o n t i f i c a t o d i S . S . P a o l o V I - A n n o X
N. X C I I I - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione
di una serie di francobolli per commemorare il quinto centenario
della nascita di Nicolò Copernico.
19 giugno 197S
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO
Vista la legge 24 giugno 1969, n. LI ;
Visti gli art. 2 e 20 lett. o n. 5 della legge sulle fonti del diritto,
7 giugno 1929, n. I I ;
ORDINA
Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di quattro franco
bolli per commemorare il quinto centenario della nascita di Nicolò
Copernico, da valere per il pagamento delle tasse relative alle cor
rispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.
Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in
calcografìa ad un colore su carta bianca, hanno le seguenti caratte
ristiche :
18 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
dimensioni : mm. 30 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ;
valori : L. 20, L. 50, L. 100, L. 130 ;
soggetti : i valori da L. 20 e da L. 100 riproducono una veduta della città di Thorn, tratta da un originale in possesso dell'Accademia delle Belle Arti di Vienna;
i valori da L. 50 e da L. 130 riproducono un ritratto di Copernico in età matura, tratto da un dipinto conservato presso la Biblioteca Nazionale Austriaca;
i quattro valori recano, in alto, la leggenda in lingua latina (( NICOLAUS COPERNICUS TORUNUM 1473 » , che è disposta al centro su due righe nei valori da L. 20 e da L. 100, e a destra su tre righe nei valori da L. 50 e da L. 130; sotto al soggetto, tutti i francobolli recano la dicitura (( POSTE VATICANE » , seguita dalla indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche.
Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validità illimitata agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordinanza.
La tiratura è di 1.400.000 serie complete.
Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.
Città del Vaticano, diciannove giugno millenovecentosettantatre.
GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente
SERGIO Card. GUERRI, Pro Presidente
L U I G I Card. TRAGLIA
MASSIMILIANO Card, DE FURSTENBERG
GIOVANNI GIUSEPPE Card. WRIGHT
GIUSEPPE Card. PAUPINI
GIACOMO Card. VIOLARDO
Anno X L I V Città del Vaticano, lunedì, 15 ottobre 1973 Num. 7
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
D E L L O S T A T O
D E L L A C I T T A DEL VATICANO
Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno XI
N. XCV - Decreto della Pontificia Commissione per Io Stato della
Città del Vaticano con il quale è promulgato il Regolamento
interno della Direzione delle Ville Pontificie.
15 ottobre 1978
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO
Visto il Regolamento per l'Azienda autonoma delle Ville Pontifìcie
di Castel Gandolfo ed annessi, 5 dicembre 1932, N. XXXIV;
Vista la legge sul governo dello Stato della Città del Vaticano,
24 giugno 1969, N. L I ;
Ha emanato il presente decreto, con il quale è promulgato il
R E G O L A M E N T O I N T E R N O
D E L L A D I R E Z I O N E D E L L E V I L L E P O N T I F I C I E
I l Palazzo Pontifìcio, le Ville Barberini e Cybo, nonché tutte le
proprietà della Santa Sede, annessi e dipendenze, siti nei Comuni di
Castel Gandolfo e di Albano Laziale, dipendono dalla Pontifìcia Com-
26 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
missione per lo Stato della Città del Vaticano, che li amministra attraverso la Direzione delle Ville Pontifìcie, secondo le modalità stabilite dal presente Regolamento.
Art. 1. - La Direzione delle Ville Pontifìcie provvede alla manu
tenzione e all'amministrazione del Palazzo Pontificio, delle Ville Bar
berini e Cybo, e delle proprietà della Santa Sede, annessi e dipendenze,
site nei Comuni di Castel Gandolfo e di Albano Laziale, come dall'alle
gato (( A » unito al presente Regolamento.
La Direzione esercita i propri compiti nell'ambito e con l'osser
vanza delle direttive impartite dalla Pontificia Commissione per lo
Stato della Città del Vaticano.
TITOLO I
Del Direttore e delle sue attribuzioni
Art. 2. - Alla Direzione è preposto un Direttore, nominato dal
Sommo Pontefice.
Il Direttore ha la responsabilità, secondo le direttive impartite
dalla Pontifìcia Commissione, della gestione tecnica ed amministra
tiva dei vari servizi, della conservazione del patrimonio affidato alla
sua custodia, della esecuzione di quanto è necessario alla manuten
zione di tale patrimonio, della cura dei giardini e dell'incremento
della produzione agricola della fattoria; egli, per compiere atti che
esorbitino dall'amministrazione ordinaria, dovrà ottenere la preven
tiva autorizzazione dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano.
Il Direttore deve richiedere l'intervento degli Uffici e dei Servizi
del Governatorato ogni volta che si rendano necessari atti legali od
amministrativi o lavori di carattere straordinario.
A lui è delegata la rappresentanza della Santa Sede nei consorzi
di utenza delle acque di Palazzolo e del lago di Albano, per tutto
quanto si riferisce all'ordinaria amministrazione.
A lui è, altresì, delegata dalla Pontificia Commissione la stipu
lazione dei contratti di locazione riguardanti gli immobili affidati
all'amministrazione della Direzione delle Ville Pontificie di Castel
Gandolfo, sentito il parere dell' Ufficio legale del Governatorato.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 27
In armonia con le disposizioni impartite dalla Pontificia Commis
sione per lo Stato della Città del Vaticano, il Direttore ha la respon
sabilità dell'accesso alle Ville dei visitatori e delle persone comunque
estranee al personale addetto ai servizi.
Il Direttore, in conformità alle disposizioni dettate dalla Pontificia
Commissione, cura l'osservanza delle norme relative al personale ed
alle famiglie di questo, autorizzate dalla Pontifìcia Commissione ad
abitare nell'interno delle Ville.
TITOLO I I
Dei Servizi dipendenti dalla Direzione
Art. 3. - Segreteria.
La Segreteria è retta dal Segretario di Direzione, che opera in
conformità alle direttive impartite dal Direttore ed ha la responsa
bilità del normale funzionamento dei servizi della Direzione, per
quanto riguarda le questioni di ordine amministrativo e disciplinare.
Egli cura la corrispondenza e custodisce l'inventario dei beni mo
bili e l'archivio della Direzione.
Provvede, in conformità alle direttive del Direttore, alla conta
bilità ordinaria della Direzione e agli adempimenti di carattere sta
tistico, economico e contabile, nonché a tutti gli atti che comportano
movimenti di cassa.
Da lui dipende l'utilizzazione del personale addetto alla Segreteria.
Il Segretario supplisce il Direttore, in caso di assenza o impedi
mento di questi, in tutti gli atti relativi alla ordinaria amministra
zione.
Il Segretario deve essere munito di laurea in una disciplina con
facente alle sue attribuzioni.
Art. 4. - Servizio giardini ed agrario.
Il Servizio giardini ed agrario è retto da un Capo Servizio che,
in osservanza alle direttive impartite dal Direttore, ha la responsa
bilità della coltivazione e manutenzione dei giardini, delle serre, del
patrimonio arboreo delle Ville e degli annessi esterni, nonché delle
colture, delle piantagioni e degli allevamenti del bestiame.
Egli provvede, altresì, sempre in conformità alle Direttive del
28 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
Direttore, alla raccolta, lavorazione e vendita dei prodotti floricoli, agricoli, zootecnici e derivati.
Da Ini dipendono la disciplina e l'utilizzazione del personale addetto ai giardini e alla fattoria.
Il Capo del Servizio giardini ed agrario deve essere munito di titolo di studio adeguato alle mansioni che dovrà svolgere.
Art 5. - Servizio tecnico.
Il servizio tecnico è retto da un Capo Servizio che, in osservanza
alle direttive impartite dal Direttore, ha la responsabilità della buona
conservazione degli immobili, nonché della piena efficienza e funzio
nalità degli impianti idraulici, elettrici, termici e telefonici (escluso
quanto di competenza del Servizio dei telefoni del Governatorato), e
comunque di tutte le installazioni meccaniche esistenti negli immobili
affidati alla cura della Direzione, nei giardini e nella fattoria.
Il Capo del Servizio ha anche la responsabilità dell'autoparco delle
Ville, compresa la manutenzione dei macchinari agricoli.
In conformità alle direttive del Direttore cura la realizzazione
dei servizi speciali che la Direzione deve assicurare durante il periodo
di permanenza del Sommo Pontefice a Castel Gandolfo.
Da lui dipende la disciplina e l'utilizzazione del personale addetto
alla custodia degli ingressi del Palazzo Pontificio e delle Ville, alla
autorimessa, alla falegnameria, alle apparecchiature elettriche ed alla
manutenzione degli impianti elettrici e idraulici, nonché di quello ad
detto alla edilizia, alla pulizia, manutenzione, custodia e sorveglianza
dei palazzi e di tutto quanto in essi contenuto.
Il Capo del Servizio tecnico deve essere munito di titolo di studio
adeguato alle mansioni che dovrà svolgere.
TITOLO I I I
Gestione ed amministrazione
Art. 6. - Il Direttore ha in consegna tutti gli immobili, le strade,
le costruzioni, i manufatti, i giardini, le piantagioni ed i marmi.
Egli tiene un inventario del mobilio, degli arredi e degli oggetti
d'arte, collocati nei Palazzi e nelle Ville Pontifìcie, nonché di tutti i
macchinari, utensili, ecc., in dotazione ai vari servizi.
Il Direttore è, altresì, responsabile della tenuta dei libri contabili.
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 29
Art. 7. - Bilancio e contabilità.
La direzione delle Ville Pontifìcie redige nn suo bilancio preventivo
che deve essere presentato dal Direttore, entro il 31 ottobre di ogni
anno, alla Segreteria Generale per la elaborazione da parte della Ragio
neria Centrale del bilancio del Governatorato che dovrà essere approvato
dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
Con le stesse modalità entro il 28 febbraio deve essere presentato il
bilancio consuntivo.
Jusb Direzione, peraltro, presenta mensilmente all'ufficio della Ragio
neria Centrale la prima nota ed il movimento di cassa e provvede a
versare l'eccedenza.
TITOLO IV
Organico del personale
Art. 8. - Il personale è assunto dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano secondo le modalità di cui al Regolamento generale per il personale di ruolo dipendente dallo Stato della Città del Vaticano, in data Io luglio 1969, N. L I I , ed alle modifiche ad esso apportate col Decreto JST. LXXXVII, in data 28 novembre 1972.
L'organico del personale di ruolo è riportato nelle distinte carriere e nelle rispettive classi, in conformità al Regolamento ed alle modifiche di cui al primo comma del presente articolo.
TITOLO V
Orario, prestazioni straordinarie, ferie
Art. 9. - Il personale osserva di norma l'orario settimanale stabi
lito dalla normativa di cui all'articolo 8, primo comma, del presente
Regolamento.
In considerazione della esigenza di predisporre servizi speciali durante la permanenza del Sommo Pontefice a Castel Gandolfo e di assicurare turni particolari, stagionali o festivi, la Direzione potrà fissare orari e turni speciali per i servizi le cui necessità lo richiedano.
Art. 10. - I servizi che comportino prestazioni straordinarie con
obbligo di presenza eccedenti le sette ore giornaliere e con carattere di
30 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
continuità verranno compensati in misura da stabilirsi caso per caso, previa approvazione della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
Art. 11. - Il periodo di godimento delle ferie annuali, in deroga a quanto stabilito dall'articolo 59 del Regolamento Generale per il personale di ruolo dipendente dallo Stato della Città del Vaticano in data 1° luglio 1969, IST. L U , decorre dal Io gennaio ed ba termine con il 31 dicembre.
Art. 12. - Per quanto non è previsto nel presente Regolamento si applicano le norme del Regolamento Generale per il personale di ruolo dipendente dallo Stato della Città del Vaticano, in data Io luglio 1969, N . L U , e le modifiche ad esso apportate col decreto N. LXXXVII, in data 28 novembre 1972.
Il presente Regolamento abroga il « Regolamento per l'Azienda Autonoma delle Ville Pontifìcie di Castel Gandolfo » del 5 dicembre 1932, N. XXXIV, ed entrerà in vigore il giorno stesso della sua pubblicazione.
Città del Vaticano, quindici ottobre millenovecentosettantatre.
GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente
SERGIO Card. GUERRI, Pro Presidente
L U I G I Card. TRAGLIA
MASSIMILIANO Card, DE FURSTENBERG
GIOVANNI GIUSEPPE Card. WRIGHT
GIUSEPPE Card. PAUPINI
GIACOMO Card. VIOLARDO
Allegato A
PROPRIETÀ DELLA SANTA SEDE
IN CASTEL GANDOLFO E ALBANO L A Z I A L E
E X T R A T E R R I T O R I A L ! :
1. Complesso delle Ville Pontificie di Castel Gandolfo, costituito dal
Palazzo Apostolico con adiacenze e pertinenze, dal Giardino del
Moro, dal Palazzo e dalla Villa ex Barberini, dalla Villa Cybo e
dall'oliveto ex Baccelli.
2. Casa popolare Benedetto XV, situata nel territorio di Villa Cybo.
3. Casa in Castel Gandolfo, via delle Scuole Pie, n. 2 e 7.
4. Casa popolare S. Pio X in Castel Gandolfo, via Prati, n. 1.
5. Chiesa di S. Tommaso da Villanova e annessa casa parrocchiale
sulla piazza della Libertà in Castel Gandolfo, con ampi locali al
piano terreno.
6. Portico dei Pellegrini in Castel Gandolfo, piazza della Libertà.
7. Stabile in Castel Gandolfo, via Massimo d'Azeglio con locali al
pianterreno ai numeri 4, 5, 6, 7, 11 ed al piano superiore cinema
parrocchiale e locali per le attività giovanili cattoliche.
8. Casa delle Maestre Pie Filippini e scuola elementare femminile
nella Villa Cybo.
9. Palazzo Cybo in via S. Giovanni Battista de la Salle.
10. Stabile sulle sponde del lago di Albano con impianto di sollevamento
delle acque, con terreno annesso e striscia di terreno della larghezza
di m. 4 che va dal detto terreno, attraverso il bosco Comunale, sino
al serbatoio sito nella villa ex Barberini.
11. Palazzetto sito in Albano Laziale, piazza L. Sabatini, n. 1, desti
nato alle opere parrocchiali.
12. Conventi delle Suore Clarisse e delle Monache Basiliane, siti in
Albano Laziale, piazza L. Sabatini, numeri 2, 3, 4, 5, 6 e via Cairoli,
n. 43.
13. Piano viabile e pertinenze della strada di Sant'Antonio (adibita a
pubblico passaggio).
32 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
N O N E X T R A T E R R I T O R I A L ! :
14. Casa in Castel Gandolfo. via C. Rosselli, numeri 19, 21, 23.
15. Tre grandi vani sulla piazza del Fontanile a Castel Gandolfo.
16. Stabile in Castel Gandolfo, via Garibaldi, numeri 8, 10, 12, 14.
17. Stabile in via Garibaldi, n. 16 (ex villa Brazzà) in Castel Gan
dolfo.
18. Oratorio Salesiano in Castel Gandolfo, via del Fosso, con abita
zione del custode e terreno annesso di circa mq. 1000.
19. Abitazione e cantina in via del Fosso.
20. Villa Pax in Castel Gandolfo, via del Palazzo Pontificio, n. 3 e
parco annesso di circa 2 ettari.
21. Villino ex Costantini in Castel Gandolfo, via del Palazzo Pon
tificio, n. 1 e terreno annesso.
22. Villino ex Di Stefano, sito in Castel Gandolfo, viale Pio XI, con
annesso giardino.
23. Abitazione in Castel Gandolfo, via C. Battisti, n. 17.
24. Piccolo stabile in Castel Gandolfo, piazza C. Battisti, nn. 22 e 23
(escluso piano terreno).
25. Scuola Pontifìcia Paolo VI in località Ibernesi, con annesso giar
dino.
26. Complesso della Villa degli Ibernesi, con parco annesso.
27. Pineta adiacente al Giardino del Moro in Castel Gandolfo, tra la
via Card. Merry del Val e via del Palazzo Pontificio.
28. Piano viabile e pertinenze stradali della Strada Statale 216 Ma
remmana 3° tra il km. 25,040 e il km. 26,800 (Galleria di Sotto) e
tra il km. 23,900 e il km. 24,450 (via di Marino). Il piano viabile è
in uso all 'ANAS ed accatastato alla stessa.
29. Piano viabile e pertinenze stradali della (( Galleria di Sopra ». Il
piano viabile è in uso alla Provincia ed accatastato alla stessa.
30. Piano viabile e pertinenze stradali della Strada dell'Ercolano. In
uso al Comune di Castel Gandolfo e accatastato allo stesso.
31. Relitti stradali, già sede viaria dell'antica strada Alessandrina.
32. Piccoli appezzamenti di terreno antistanti il Palazzo Barberini
e prospicienti il lago.
33. Piccolo terreno annesso alla Casa popolare S. Pio X in Castel
Gandolfo.
Anno X L I V Città del Vaticano, giovedì 15 novembre 1973 Num. 8
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
D E L L O S T A T O
D E L L A C I T T A
alii DEL VATICANO
Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno XI
N. XCVI - Legge che autorizza la coniazione ed emissione di monete per l'anno 1973.
15 novembre 1973
PAOLO PP. VI
Di Nostro moto proprio e certa scienza, con la pienezza della Nostra
sovrana autorità;
Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI;
Vista la legge 30 dicembre 1959, n. XI, con cui sono determinate
nuove caratteristiche per le monete vaticane;
Vista la Convenzione monetaria sottoscritta il 9 agosto 1971 nella
Città del Vaticano tra lo Stato della Città del Vaticano e Vitalia;
Abbiamo ordinato e ordiniamo quanto appresso, da osservarsi come
legge dello Stato;
Art. 1. - È autorizzata la coniazione e la emissione di monete metal
liche del valore nominale di L. 1, L. 2, L. 5, L. 10, L. 20, L. 50, L. 100,
L. 500, aventi le caratteristiche tecniche di cui all'articolo 2 della
legge 30 dicembre 1959, n. XI.
34 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
Art. 2. - Le caratteristiche artistiche delle monete di cui all'articolo 1 sono le seguenti :
nel diritto :
lo stemma del Regnante Pontefice, con intorno la scritta : * PAULUS * VI *
P. M. * A. XI * MCMLXXIII * ;
nel rovescio :
per le monete da L. 500 : il soggetto è rappresentato da una spiga
e un grappolo d'uva;
per le monete da L. 100 : il soggetto è rappresentato da una colomba
che stringe col becco un ramoscello dì olivo;
per le monete da L. 50 : il soggetto è rappresentato da un ramo di
olivo con foglie e frutti;
per le monete da L. 20 : il soggetto è rappresentato da un cervo che si disseta ad una fonte;
per le monete da L. 10 : il soggetto è rappresentato da un pesce ;
per le monete da L. 5 : il soggetto è rappresentato da un pellicano in atto di imboccare i piccoli;
per le monete da L. 2: il soggetto è rappresentato da un agnello;
per le monete da L. 1 : il soggetto è rappresentato da rami di palma ;
tutte le monete recano intorno al soggetto la scritta : CITTÀ DEL VATICANO
e in basso l'indicazione del valore.
Le parole della dicitura sono intervallate da asterischi.
Le monete da L. 100, L. 50, L. 2, hanno il bordo circolare esterno
godronato; le monete da L. 20, L. 10, L. 5, L. 1, hanno il bordo cir
colare esterno liscio; la moneta da L. 500 reca, sul bordo circolare
esterno, la scritta in rilievo: IN • NOMINE • DOMINI + + + .
Leggi e disposizioni dello Stato della Città del Vaticano 35
Art. 3. - Le monete di cui agli articoli precedenti saranno emesse
nei quantitativi di cui appresso :
Monete da L. 1 pezzi 132.000 pari a L. 132.000
Monete da L. 2 pezzi 132.000 pari a L. 264.000
Monete da L. 5 pezzi 132.000 pari a L. 660.000
Monete da L. 10 pezzi 170.000 pari a L. 1.700.000
Monete da L. 20 pezzi 210.000 pari a L. 4.200.000
Monete da L. 50 pezzi 750.000 pari a L. 37.500.000
Monete da L. 100 pezzi 830.440 pari a L. 83.044.000
Monete da L. 500 pezzi 145.000 pari a L. 72.500.000
L. 200.000.000
Art. 4. - La presente legge entrerà in vigore il giorno della sua
pubblicazione.
Comandiamo che l'originale della presente legge, munito del sigillo
dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della
Città del Vaticano, e che il testo corrispondente sia pubblicato nel
Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandando a chiunque spetti
di osservarla e di farla osservare.
Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano il quindici novembre
millenovecentosettantatre, anno XI del Nostro Pontificato.
PAOLO PP. VI
Anno X L Î V Città del Vaticano, martedì 27 novembre 1973 Num. 9
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E
D E L L O S T A T O
D E L L A C I T T A DEL VATICANO
Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno XI
N". X C V I I - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione
di una serie di francobolli per commemorare l'ottavo centenario
della morte del Patriarca Armeno S. Narsete Shnorali.
#7 novembre 1973
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO
Vista la legge 24 giugno 1969, n. LI ;
Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,
7 giugno 1929, n. I I ;
ORDINA
Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di tre francobolli
per commemorare l'ottavo centenario della morte del Patriarca Armeno
S. Narsete Shnorali, da valere per il pagamento delle tasse relative
alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.
Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in
calcografìa con fondo in offset di diverso colore per ciascun valore su
carta bianca patinata, hanno le seguenti caratteristiche :
38 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
dimensioni: mm. 30x40, compresa la dentellatura, formato ver
ticale ;
valori : L. 25, L. 90, L. 180 ;
soggetti : il valore da L. 25 riproduce la chiesa di S. Hripsime,
vergine romana martirizzata in Armenia, come indica la duplice scritta
in lingua latina e armena;
il valore da L. 90 riproduce un caratteristico khatchkar armeno,
stele in pietra con la raffigurazione della Croce, e la dicitura « segno
di vittoria » scritta in lingua armena ;
il valore da L. 180 raffigura il Santo Patriarca, come indica la
scritta in lingua armena, nell'aspetto che viene tramandato dalla tra
dizione miniaturistica armena;
i tre francobolli recano, in alto, la leggenda in lingua latina
« s. NEUSES SHNORALI 1102-1173 » e l'indicazione dei rispettivi valori
in cifre arabiche, in basso la dicitura « POSTE VATICANE » .
Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno vali
dità illimitata agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della
presente ordinanza.
La tiratura è di 1.350.000 serie complete.
Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà
in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.
Città del Vaticano, ventisette novembre millenovecentosettantatre.
GIOVANNI Card. VILLOT, Presidente
SERGIO Card. GUERRI, Pro Presidente
L U I G I Card. TRAGLIA
MASSIMILIANO Card, DE FURSTENBERG
GIOVANNI GIUSEPPE Card. WRIGHT
GIUSEPPE Card. PAUPINI
GIACOMO Card. VIOLARDO