an. et vol. cv 1 februarii 2013 n. 2 acta apostolicae sedis › archive › aas › documents ›...

112
ACTA BENEDICTI PP. XVI CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I KATSINENSIS-ALENSIS In Nigeria nova conditur dioecesis Katsinensis-Alensis. BENEDICTUS EPISCOPUS servus servorum dei ad perpetuam rei memoriam Fidem intuentes christifı `delium Nigerianorum, libenti animo percepimus postulatum, ad aeternam hominum salutem ac Dominici gregis regimini facilius et efficacius consulendum, ut dioecesis Makurdensis in Nigeria divi- deretur. Quamobrem, praehabito favorabili voto quorum interest, audita sententia Congregationis pro Gentium Evangelizatione, Nos de plenitudine Apostolicae Nostrae potestatis quae sequuntur decernimus: a dioecesi Ma- kurdensi seiungimus civiles regiones vulgo dictas « Local Government Areas », id est Katsina-Ala, Logo et Ukam, atque ex ita distracto territorio novam dioecesim constituimus Katsinensem-Alensem appellandam, iisdem circum- scriptam finibus quibus praefatae civiles regiones ad praesens terminantur. Huius novae dicionis sedem in urbe vulgo appellata Katsina-Ala statui- mus ac templum ibidem Deo dicatum in honorem sancti Gerardi Majella ad gradum dignitatemque ecclesiae Cathedralis evehimus. Novam hanc dioece- sanam communitatem suffraganeam constituimus Ecclesiae Metropolitanae Abugensis. Cetera ad normam iuris canonici expediantur. An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE Directio: Palazzo Apostolico – Citta ` del Vaticano – Administratio: Libreria Editrice Vaticana

Upload: others

Post on 06-Jul-2020

4 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

Page 1: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

ACTA BENEDICTI PP. XVI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I

KATSINENSIS-ALENSIS

In Nigeria nova conditur dioecesis Katsinensis-Alensis.

BENEDICTUS EPISCOPUS

servus servorum dei

ad perpetuam rei memoriam

Fidem intuentes christifıdelium Nigerianorum, libenti animo percepimus

postulatum, ad aeternam hominum salutem ac Dominici gregis regimini

facilius et efficacius consulendum, ut dioecesis Makurdensis in Nigeria divi-

deretur. Quamobrem, praehabito favorabili voto quorum interest, audita

sententia Congregationis pro Gentium Evangelizatione, Nos de plenitudine

Apostolicae Nostrae potestatis quae sequuntur decernimus: a dioecesi Ma-

kurdensi seiungimus civiles regiones vulgo dictas « Local Government Areas »,

id est Katsina-Ala, Logo et Ukam, atque ex ita distracto territorio novam

dioecesim constituimus Katsinensem-Alensem appellandam, iisdem circum-

scriptam finibus quibus praefatae civiles regiones ad praesens terminantur.

Huius novae dicionis sedem in urbe vulgo appellata Katsina-Ala statui-

mus ac templum ibidem Deo dicatum in honorem sancti Gerardi Majella ad

gradum dignitatemque ecclesiae Cathedralis evehimus. Novam hanc dioece-

sanam communitatem suffraganeam constituimus Ecclesiae Metropolitanae

Abugensis. Cetera ad normam iuris canonici expediantur.

An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFF IC IALE

Directio: Palazzo Apostolico – Citta del Vaticano – Administratio: Libreria Editrice Vaticana

Page 2: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale128

Ad haec Nostra mandata exsequenda destinamus Venerabilem Fratrem

Augustinum Kasujja, Archiepiscopum titulo Caesariensem in Numidia atque

Nuntium Apostolicum in Nigeria, omnes necessarias et opportunas ei

tribuentes facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemli-

bet ministrum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere iniuncto ad me-

moratam Congregationem authenticum exemplar actus eiusdem peractae

exsecutionis remittendi.

Hanc denique Constitutionem Nostram tam nunc quam in posterum

ratam esse iubemus, contrariis quibuslibet minime obsistentibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undetricesimo mensis Decem-

bris, anno Domini bis millesimo duodecimo, Pontificatus Nostri octavo.

e Tharsicius card. Bertone

Secretarius Status

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.

Franciscus Bruno, Protonot. Apost.

Loco e Plumbi

In Secret. Status tab., n. 208.154

II

SANCTI VLADIMIRI MAGNI IN URBE PARISIENSI

PRO UCRAINIS RITUS BYZANTINI

Exarchia Apostolica pro fidelibus Ucrainis ritus Byzantini in Gallia commoran-

tibus ad gradum Eparchiae evehitur nomine Sancti Vladimiri Magni in urbe

Parisiensi pro Ucrainis ritus Byzantini.

BENEDICTUS EPISCOPUS

servus servorum dei

ad perpetuam rei memoriam

Qui in beati Petri Sede sumus constituti, attenta sententia Synodi

Episcoporum Ecclesiae Graeco-Catholicae Ucrainae Exarchiam Apostolicam

Page 3: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 129

pro fidelibus Ucrainis ritus Byzantini in Gallia commorantibus ad gradum

Eparchiae evehendi, perpensa officiali petitione Excellentissimi Domini

Archiepiscopi Maioris necnon faventi sententia Conferentiarum Episcoporum

ac Legatorum Pontificiorum ad rem vocatorum, audita Congregatione pro

Ecclesiis Orientalibus, summa Apostolica, qua fungimur, potestate memora-

tam Exarchiam ad gradum Eparchiae evehimus nomine Sancti Vladimiri

Magni in urbe Parisiensi pro Ucrainis ritus Byzantini. Cathedralis ecclesia

Exarchiae efficitur Eparchialis et residentia Episcopi necnon conclavia

Curiae in actuali sede permanent. Mandamus insuper ut omnes sacerdotes

in territorio Exarchiae ministerium exercentes ipso facto novae Eparchiae

incardinentur itemque seminarii alumni ex eiusdem paroeciis novae

circumscriptioni ascribantur. Nova quidem Eparchia statim Apostolicae Sedi

subicitur, sed inclusa in contextu Ecclesiae Galliae, et novus Episcopus

membrum Conferentiae Episcoporum efficitur.

Quae iussimus ad effectum rite adducantur deque absoluto negotio

sueta documenta exarentur et Congregationi pro Ecclesiis Orientalibus

mittantur.

Hanc denique Apostolicam Constitutionem iugiter ratam esse volumus,

contrariis rebus nihil obstantibus.

Datum Romae, apud S. Petrum, die undevicesimo mensis Ianuarii, anno

Domini bis millesimo decimo tertio, Pontificatus Nostri octavo.

e Tharsicius card. Bertone

Secretarius Status

Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.

Franciscus Di Felice, Protonot. Apost.

Loco e Plumbi

In Secret. Status tab., n. 208.295

Page 4: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale130

LITTERAE APOSTOLICAE

MOTU PROPRIO DATAE

I

Quibus commutatur Constitutio Apostolica Pastor bonus, simulque competentia

de Seminariis a Congregatione de Institutione Catholica ad Congregationem pro

Clericis transfertur.

BENEDICTUS PP. XVI

Ministrorum institutio sacrorum inter praecipuas Concilii Oecumenici

Vaticani II Patrum sollicitudines numeratur, qui scripserunt: « Optatam

totius Ecclesiae renovationem probe noscens Sancta Synodus a sacerdotum

ministerio, Christi spiritu animato, magna ex parte pendere, gravissimum

institutionis sacerdotalis momentum proclamat ».1 Hoc in contextu can. 232

CIC vindicat Ecclesiae « ius proprium et exclusivum eos instituendi qui ad

ministeria sacra deputantur », quod ex more in Seminariis evenit. Agitur enim

de institutione a Concilio Tridentino exoptata, quod decrevit ut in singulis

dioecesibus institueretur « Seminarium perpetuum »,2 per quod Episcopus

posset tirones ad sacerdotium « alere et religiose educare et ecclesiasticis

disciplinis instituere ».3

Primum institutum universalis indolis, cuius erat providere constitutioni,

regimini et administrationi Seminariorum, « quorum cum statu fortuna

Ecclesiae coniungitur maxime »,4 fuit Congregatio Seminariorum, instituta a

Benedicto XIII per Constitutionem Creditae Nobis.5 Progrediente tempore

ipsa exstincta est atque Seminaria semper peculiari curae perrexerunt esse

Sanctae Sedi per Sacram Congregationem Concilii (quae hodie vocatur Con-

gregatio pro Clericis) vel etiam per Sacram Congregationem pro Episcopis et

Regularibus, et ab anno MCMVI tantum per hanc postremam. Sanctus Pius X

per Constitutionem Apostolicam Sapienti consilio 6 iurisdictionem de Semina-

1Conc. Oecum. Vat. II, Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, 1.

2 Sessio XXIII [15 Iulii 1563], can. XVIII.3 Ibid.4Leo XIII, Ep. Paternae providaeque [18 Septembris 1899]: ASS 32 [1899-1900], 214.

5 9 Maii 1725: Bullarium Romanum XI, 2, pp. 409-412.6 29 Iunii 1908: AAS 1 [1909], 7-19.

Page 5: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 131

riis reservavit Sacrae Congregationi Concistoriali, apud quam peculiare

constitutum est officium.7

Benedictus XV per Litteras Apostolicas Seminaria clericorum Motu

proprio datas 8 hoc Officium pro Seminariis apud Sacram Congregationem

Concistorialem erectum cum Sacra Congregatione de Studiis coniunxit, et ita

novum dicasterium creavit Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Uni-

versitatibus appellatum. Summus Pontifex hanc decisionem explicavit eo

quod angustiis premebatur ob crescentem numerum negotiorum et ob mo-

mentum huiusmodi officii: « Verum cum apud hanc Sacram Congregationem

negotiorum moles praeter modum excrevit, et Seminariorum cum maiorem

in dies operam postulet, visum est Nobis ad omnem eorum disciplinam

moderandam novum aliquod consilium inire ».9

Novum Dicasterium, id est Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum

Universitatibus assumpta est in Codicem Iuris Canonici anni MCMXVII in can.

256, et in eundem Codicem clericorum institutio inserta est sub titulo XXI,

De Seminariis, in IV parte, De Magisterio ecclesiastico, in libro III, De rebus.

Magni ponderis est extollere quod, cum novus Codex redigeretur, discus-

sum est utrum opportunum esset eandem dispositionem servare, denique

tamen opportunius visum est magis universas normas, veluti prooemium,

praeponere tractatui de clericis. Quapropter normae et dispositiones de

Seminariis insertae sunt in librum II, partem I, titulum III, cap. I, cum

congrua denominatione «De clericorum institutione ».10 Haec nova collocatio

sine dubio magni est momenti eiusque titulus «De clericorum institutione »

singulariter aptatus, quoniam hoc modo amplectitur institutionem inte-

gram futuris ministris Domini tradendam: nempe institutionem non solum

doctrinalem, sed etiam humanam, spiritualem, asceticam, liturgicam et

pastoralem.

Concilium Oecumenicum Vaticanum II iterum memorat: « Seminaria

Maiora ad sacerdotalem conformationem necessaria sunt » 11 et formatio

tradenda in Seminario maiore est specifice sacerdotalis, ordinata videlicet

spirituali et pastorali sensu ad sacrum ministerium: «Alumnorum institutio

7 Cfr AAS 1 [1909] 9-10, 2º, 3.8 4 Novembris 1915: AAS 7 [1915], 493-495.9 AAS 7 [1915], 494.

10 Cfr cann. 232-264 CIC.11 Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, 4.

Page 6: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale132

eo tendere debet ut ad exemplar Domini Iesu Christi, Magistri, Sacerdotis et

Pastoris, veri animarum pastores ipsi formentur ».12

Hoc sensu: « Iuvenes, qui ad sacerdotium accedere intendunt, ad

formationem spiritualem convenientem et ad officia propria instituantur in

seminario maiore per totum formationis tempus, aut, si adiuncta de iudicio

Episcopi dioecesani id postulent, per quattuor saltem annos ».13

Seminaria igitur, secundum Concilium Oecumenicum Vaticanum II et

Codicem Iuris Canonici anni MCMLXXXIII, includuntur in ambitum «Clerico-

rum institutionis » quae, ut sit vera et efficax, institutionem permanentem

cum formatione in seminario consolidare debet, quandoquidem « perennis

institutio continuatio est illius quae in Seminario efficitur », sicut Veneratus

Decessor Noster beatus Ioannes Paulus II in Adhortatione Apostolica Pasto-

res dabo vobis 14 asserit: « Perennis sacerdotum institutio... continuatio est

naturalis atque omnino necessaria illius cultus, qui ad presbyteri personam

spectat, quique in Seminario... incohavit et ibidem incrementum cepit una

cum formativa institutione Ordinationis respectu. Magni momenti est ani-

madvertere servareque intrinsecum nexum qui exstat inter utramque insti-

tutionem, ante scilicet et post Ordinationem. Si namque inconstantia esset

immo discrepantia has duas inter rationes institutionis gravia consectaria

statim evenirent, quae ad pastoralem actionem respicerent atque fraternam

communionem inter presbyteros, inter illos nominatim qui aetate distinguun-

tur. Perennis autem institutio, iteratio non est institutionis, quae in Semina-

rio acquiritur, quae deinde recognoscitur et augetur, novis additis explicati-

vis argumentis. Ipsa enim novis evolvitur rebus potissimumque rationibus

quodammodo novis, veluti nempe unum quiddam, quod progrediens — ra-

dices in seminaristica institutione ponens — accommodationem quandam

expostulat, hodiernae aetati conformationem et immutationem, absque

tamen cessatione vel intermissione. At contra inde a Seminario maiore

permanentem institutionem parare oportet, et animum studiumque futuro-

rum presbyterorum eidem accommodare, per ipsius necessitatis demonstra-

tionem, utilitatis et spiritus, condicionibus perficiendae rei inductis ».15

Idcirco opportunum ducimus Congregationi pro Clericis assignare promo-

tionem et regimen omnium quae pertinent ad formationem, vitam et mini-

12 Ibid.13 Can. 235 § 1 CIC.14 25 Martii 1992.15 N. 71: AAS 84 [1992], 782-783.

Page 7: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 133

sterium presbyterorum et diaconorum: inde a pastorali vocatione et candi-

datorum ad sacros Ordines selectione, inclusa eorum formatione humana,

spirituali, doctrinali et pastorali in seminariis, et in peculiaribus domibus

pro diaconis permanentibus,16 usque ad eorum institutionem perennem,

inclusis vitae condicionibus et modis exercendi ministerium eorumque

praevidentia socialique assistentia.

Sub lumine igitur harum considerationum, examinatis accurate omnibus

rebus atque sententia rogata illorum qui experti sunt, statuimus et decerni-

mus quae sequuntur:

Art. 1

« Congregatio de Institutione Catholica (de Seminariis atque Studiorum

Institutis) » nomen sumit « Congregationis de Institutione Catholica (de Stu-

diorum Institutis )».

Art. 2

Art. 112 Constitutionis Apostolicae Pastor bonus sequenti substituitur

textu: «Congregatio exprimit et exercet Sedis Apostolicae sollicitudinem circa

promotionem et ordinationem institutionis catholicae ».

Art. 3

Articulus 113 Constitutionis Apostolicae Pastor bonus abrogatur.

Art. 4

Art. 93 Constitutionis Apostolicae Pastor bonus sequenti substituitur

textu:

Ǥ 1. Congregatio, servato iure Episcoporum eorumque Conferentiarum, eas

curat materias, quae presbyteros et diaconos Cleri saecularis respiciunt tum

quoad personas, tum quoad pastorale ministerium, tum quoad res necessarias

ad exercendum eiusmodi ministerium, atque in his omnibus quaestionibus

opportunum praebet Episcopis auxilium.

§ 2. Congregatio exprimit et exercet Sedis Apostolicae sollicitudinem circa

formationem illorum qui ad sacros Ordines vocantur ».

16 Cfr can. 236 § 1º CIC.

Page 8: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale134

Art. 5

Textus art. 94 Constitutionis Apostolicae Pastor bonus sequenti substitui-

tur textu:

Ǥ 1. Adest Episcopis ut in earum Ecclesiis maxima diligentia vocationes

excolantur ad sacra ministeria, atque in seminariis, instituendis et dirigendis

secundum iuris normam, alumni aeque solida formatione tum humana et spiri-

tuali, tum doctrinali et pastorali educentur.

§ 2. Attente vigilat ut convictus et regimen seminariorum plene postulatis

respondeant educationis sacerdotalis atque moderatores et docentes conferant,

quam maxime potest, vitae exemplo et recta doctrina, ad formationem personae

sacrorum ministrorum.

§ 3. Competens est, praeterea, ad seminaria interdioecesana erigenda et

eorum statuta approbanda ».

Art. 6

Ad Congregationem de Institutione Catholica spectat curricula academica

philosophiae et theologiae ordinare, audita Congregatone pro Clericis, iuxta

cuiusque competentiam.

Art. 7

Pontificium Opus Vocationum Sacerdotalium (Motu proprio Pii XII, die

4 Novembris anno 1941) ad Congregationem pro Clericis transfertur.

Art. 8

Materiae causa, Praefectus Congregationis pro Clericis ex officio praeest

Commissioni interdicasteriali permanenti «De formatione candidatorum ad

Sacros Ordines » secundum normam Constitutionis Apostolicae Pastor bonus,

art. 21, § 2, ad quam pertinet etiam Secretarius.

Art. 9

Commissio interdicasterialis «De aequa sacerdotum in mundo distributio-

ne » exstinguitur.

Page 9: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 135

Art. 10

Die quo hae normae vim sortiuntur, processus qui apud Congregationem

de Institutione Catholica pendent de rebus huc ex competentia translatis,

transmittantur ad Congregationem pro Clericis et ab ipsa definientur.

Omnia quae in his Litteris Apostolicis in forma Motu proprio deliberavi-

mus, ordinamus ut in omnibus earum partibus serventur, contrariis rebus

minime quibuslibet officientibus, etiamsi dignis peculiaris mentionis, et de-

cernimus ut per divulgationem promulgentur in actis diurnis « L’Osservatore

Romano », et vim XV post dies quam promulgata sunt obtineant.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die XVI mensis Ianuarii, anno

Domini MMXIII, Pontificatus Nostri octavo.

BENEDICTUS PP. XVI

Loco e Plumbi

In Secret. Status tab., n. 208.327

Page 10: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale136

II

Quibus, mutata Constitutione Apostolica Pastor bonus, competentia de Catechesi

ex Congregatione pro Clericis ad Pontificium Consilium de Nova Evangelizatione

Promovenda transfertur.

BENEDICTUS PP. XVI

Fides per doctrinam sustineatur oportet, quae credentium mentem corque

illuminare valeat. Peculiaris haec aetas, quam agimus quaeque ceteroqui

maximo in fidei discrimine versatur, talem secum fert conscientiam assumen-

dam, ut magnis exspectationibus respondeatur, quae in credentium cordibus

oriuntur ad novas interrogationes exsolvendas, quae ad mundum Ecclesiam-

que diriguntur. Fidei igitur intellectus usque postulat ut, quae in ipsa conti-

nentur, novis verbis exprimantur, quae spem in credentibus praesentem

omnibus poscentibus rationem de ea praebere valeant.1

Universalis Ecclesiae peculiare est munus vivum efficacemque Christi

nuntium servare, etiam per enodatam doctrinam, quae fidem in mysterio

Incarnationis Filii Dei, qui pro nobis homo est factus, mortuus est et resur-

rexit pro nostra salute, alere debet. Id ipsa formis aptisque instrumentis

efficere strenue debet, ut quotquot Evangelii nuntium accipiunt et credunt,

ad novam vitam per baptismum nascantur.

Quinquagesimo vertente anno ex quo Concilium Oecumenicum Vatica-

num II incohatum est, dum Ecclesia de divitiis meditatur doctrinae illis

in documentis contentae atque novas formas ad eam effıciendam reperit,

magnum iter comprobari potest, quod his decenniis pro catechesi factum

est. Quod autem iter post Concilium peractum a gravibus quoque erroribus

de methodo deque materia vacuum non fuit, quae effecerunt ut alta medita-

tio ageretur ac nonnulla documenta postconciliaria confıcerentur, unde in

catechesis provincia novae divitiae exsisterent.

Venerabilis Dei Servus Paulus VI in Adhortatione Apostolica Evangelii

nuntiandi sic scripsit: « Alia ratio, quam evangelizatio nullo modo neglegere

debet, catechetica institutio est. Ex religionis enim doctrina ordinatim tra-

dita oportet mentes in primis infantium et adulescentium comprehendat

partes principales, vivum thesaurum veritatis, quam Deus nobiscum commu-

1 Cfr 1 Pe 3, 15.

Page 11: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 137

nicare voluit quamque Ecclesia per longum suae historiae cursum plenius

usque declarare studuit ».2

Simili modo beatus Ioannes Paulus II, cum Synodum Episcoporum, ca-

techesi dicatam, ad finem adduceret, scripsit: « Catechesis, in toto evangeli-

zationis opere, eo nititur, ut sit gradus instituendi et maturescendi, id est

tempus, quo christianus, cum per fidem Iesum Christum ut solum Dominum

exceperit atque sincera cordis conversione ei totus adhaeserit, hunc Iesum,

cui se tradidit, melius cognoscere studet ».3

Ut vicesimam anniversariam memoriam Concilii Oecumenici Vaticani II

finiti celebraret, beatus Noster Decessor aliam Synodum Episcoporum indixit

atque, ea vertente, Synodales Patres flagrans desiderium patefecerunt ut Ca-

techismus conficeretur, ad universali Ecclesiae doctrinam ac rem moralem,

summatim compositeque dispositas secundum Concilii praescripta, tribuen-

das. Per Constitutionem Apostolicam Fidei depositum, die XI mensis Octobris

anno MCMXCII, beatus Ioannes Paulus II Catechismum Catholicae Ecclesiae pro-

mulgavit atque Nos Ipsi Motu proprio die XXVIII mensis Iunii anno MMV Com-

pendium Catechismi Catholicae Ecclesiae comprobavimus et promulgavimus.

Oblivisci non possumus alia itinera magni ponderis ad naturam, metho-

dum ac catechesis fines in evangelizationis processu definienda. Anno

MCMLXXI Sacra Congregatio pro Clericis Directorium catechisticum generale

edidit, quod primum in variis Ecclesiis localibus iter factum summatim com-

plecteretur, quae interea suum catechesis cursum compleverant. Post Cate-

chismum Catholicae Ecclesiae evulgatum, eadem Congregatio pro Clericis,

anno MCMXCVII, Directorium generale pro catechesi foras emisit, Ecclesiae desi-

derium confirmans primum catechesis iter ex more ad conversionem obtinen-

dam dicari debere.4

Conciliaris doctrina ac subsequens Magisterium, hac de re cum magnam

Ecclesiae traditionem interpretarentur, strictius usque catechesim cum evan-

gelizationis processu coniunxerunt. Catechesis ideo insigne iter in cotidiana

Ecclesiae vita secum fert, ut impense efficaciterque annuntietur ac transmit-

tatur Dei Verbum, ita ut ipsum ad omnes perveniat, atque credentes in

Christo instituantur atque educentur, ad eius Corpus, quod est Ecclesia,

constituendum.5

2 N. 44: AAS 68 [1976], 34.3 Adhort. ap. Catechesi tradendae, 20: AAS 71 [1979], 1294.4 Cfr n. 62.5 Cfr Catechismus Catholicae Ecclesiae, 4.

Page 12: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale138

Per Litteras Apostolicas Motu proprio datas Ubicumque et semper, die XXI

mensis Septembris anno MMX, Pontificium Consilium de Nova Evangelizatio-

ne Promovenda condidimus, quod sua proposita persequeretur, « tum medi-

tationem de novae evangelizationis argumentis concitans, tum eligens et

promovens formas instrumentaque ad eandem effıciendam apta ».6 Peculia-

rem in modum novo Dicasterio tribuere munus voluimus « Catechismi Catho-

licae Ecclesiae usum promovendi, qui essentialiter pleneque summam fidei

complectitur pro nostrae aetatis hominibus ».7

His perpensis rebus, aequum putamus hoc Dicasterium inter institutionis

munera in se recipere officium vigilandi, Summi Pontificis nomine, super

evangelizationis instrumento, quod Ecclesiae est catechesis, necnon super

doctrina catechetica variis in formis, ut pastoralis actio compositius effıca-

ciusque efficiatur. Novum hoc Pontificium Consilium Ecclesiis particularibus

Episcopisque dioecesanis hac de re congruum subsidium praebet.

Quapropter, sententiam concordem excipientes Praepositorum Dicasteriis

quorum interest, statuimus ut ad Pontificium Consilium de Nova Evangeli-

zatione Promovenda munia transferrentur quae de catechesi Congregationi

pro Clericis, die XXVIII mensis Iunii anno MCMLXXXVIII, commiserat Constitu-

tio apostolica Pastor bonus, eadem quidem iurisdictione quam memorata

Congregatio eadem in re exercebat quaeque in iure canonico requiritur.

Itaque superiorum animadversionum sub lumine, cunctis perpensis dili-

genter rebus itemque consiliis a peritis expetitis, statuimus et decernimus

quae sequuntur:

Art. 1

Articulus 94 Constitutionis apostolicae Pastor bonus aboletur atque mu-

nus, quod de re catechetica hucusque gerebat Congregatio pro Clericis, totum

ad Pontificium Consilium de Nova Evangelizatione Promovenda transfertur.

Art. 2

Ad Pontificium Consilium de Nova Evangelizatione Promovenda pariter

transfertur « Consilium Internationale de Catechesi », quod per litteras,

die VII mensis Iunii anno MCMLXXIII datas, condidit Venerabilis Dei Servus

6 Art. 1 § 2: ASS 102 [2010], 791.7 Art. 3, 5º: ASS 102 [2010], 792.

Page 13: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 139

Paulus VI. Huius Consilii munus Praesidis gerit Praeses Pontificii Consilii

quodque ex officio participabit eiusdem Dicasterii Secretarius.

Art. 3

Propter competentias per praesentes Litteras Apostolicas Motu proprio

datas sibi commissas, Pontificium Consilium de Nova Evangelizatione

Promovenda:

§ 1. Institutionis religiosae fidelium cuiusque aetatis et condicionis

promotionem curat;

§ 2. Facultatem habet normas ferendi opportunas, ut catechesis doctrina

ad constantem Ecclesiae traditionem convenienter tradatur;

§ 3. Officium habet vigilandi, ut catechetica institutio recte agatur,

methodos et proposita servans ad praecepta Ecclesiae Magisterii;

§ 4. Praescriptam comprobationem Apostolicae Sedis de catechismis

aliisque scriptis concedit, quae ad institutionem catecheticam attinent,

consentiente Congregatione pro Doctrina Fidei;

§ 5. Catechistica Officia sustinet intra Conferentias Episcoporum, earum

incepta quae ad religiosam institutionem attinent quaeque internationalem

naturam habet, quorum acta digerit et, ut causa fert, necessarium adiumen-

tum praebet.

Quae per Litteras Apostolicas Motu proprio datas deliberavimus, nunc et

in posterum firma et efficacia esse et fore volumus, non obstantibus quibusvis

contrariis rebus, etiam peculiari mentione dignis, ac decernimus ut ipsae per

editionem in actis diurnis « L’Osservatore Romano » promulgentur atque

vigere incipient XV post dies quam promulgatae sunt.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die XVI mensis Ianuarii, anno

Domini MMXIII, Pontificatus Nostri octavo.

BENEDICTUS PP. XVI

Loco e Plumbi

In Secret. Status tab., n. 208.328

Page 14: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale140

LITTERAE APOSTOLICAE

I

Venerabili Dei Servo Angelo Paoli, O. Carm., Beatorum honores decernuntur.

BENEDICTUS PP. XVI

Ad perpetuam rei memoriam. — «Amen dico vobis: Quamdiu fecistis uni

de his fratribus meis minimis, mihi fecistis » (Mt 25, 40).

In narratione vitae Domini nostri Iesu Christi, caritas erga minimos sem-

per permanet, quod perspicue ab evangelistis significatur. Illi saepe eius

memorant praecepta: qui accipit Iesum, non potest non accipere pueros,

aegrotos, pauperes; illos accipere idem est ac Eum accipere. Venerabilis Ser-

vus Dei Angelus Paoli, in saeculo Franciscus, presbyter professus Ordinis

Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, sua vita amorem incar-

navit erga Dominum atque eius vultum recognovit maxime in egentibus, ita

amorem contemplationis cum amore misericordiae concilians.

Venerabilis Servus Dei Angelus Paoli in loco Argigliano, parvo videlicet

vico Lunensis Agri, inter Liguriam et Tusciam, die I mensis Septembris anno

MDCXLII est ortus. Circa duodeviginti annos natus, vocationem ad sacerdota-

lem vitam praesensit. Episcopus Sarzanensis vocationem eius agnoscens, pri-

mos duos ordines minores contulit ei. Agitur de initio itineris quod, labente

tempore, clarius semper fiet. Iam prima in illa parte aetatis duo praecipue

indicia eius vitae spiritalis animadvertuntur: necessitas orandi et alte cum

Domino se coniungendi nec non sollicitudo pauperes iuvandi. Maturatione et

discrimine ductus est ad ingressum in conventum Fratrum Beatae Mariae

Virginis de Monte Carmelo in Fivizzano, in Lunensi Agro, et illinc in urbem

Senam, ad novitiatum. Die XVIII mensis Decembris anno MDCLXI vota perpe-

tua nuncupavit sicut sodalis memorati Ordinis atque missus est ut academi-

cam formationem apud Studia Generalia sui Ordinis, Pisae et Florentiae,

adimpleret, priusquam presbyteratus ordine anno MDCLXVII augeretur. Anno

MDCLXXV magister nominatus est novitiorum, quos de prece contemplativa

docet deque navitate misericordiae, sicut signis carmelitanae vocationis. A

superioribus suis aestimatus et a populo, in multos deinceps Tusciae conven-

tus missus est, usque ad annum MDCLXXXVII, quo Prior Generalis destinavit

eum ad communitatem sancti Martini ad Montes, Romae.

Page 15: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 141

Moderator generalis consilium sibi proposuit communitatem quandam

constituendi ex optimis religiosis totius Italiae. Venerabilis Servus Dei

Angelus Paoli iam firma sanctitatis fruebatur fama. Novitiorum nominatus

magister, paedagogicam suam consolidavit methodum: orationem et miseri-

cordiam. Ita, prope Sanctum Martinum, apud valetudinarium sancti Ioannis

in Laterano, spargere potuit abundantiam amoris, quem Dominus effundit in

cor eius. Sed etiam pauperes Romae per hunc humilem fratrem Carmelita-

num noverunt vim Divinae Providentiae: in cotidiana panis distributione,

saepe coram stupefactis inspicientibus fratribus, paucae panum cistae suffi-

ciunt ad complures satiandos pauperes. Neque obliviscitur in carcere deten-

tos qui praeter acerbitatem condicionis saepe extremam patiuntur pauperta-

tem. Cum rigore servandae Regulae altam spiritalem coniungit vitam, cuius

cardo exstitit devotio erga Eucharistiam, Crucem et Mariam Sanctissimam.

Ita crescit in eo sapientia ut sicut confessarius et spiritalis moderator

quaeratur, multiplicium donorum Spiritus Sancti plenus, quibus potentium

et humilium aestimationem comparavit. Terrestris eius vita ad finem vertit,

atque die XX mensis Ianuarii anno MDCCXX, postquam omnia tradiderat

Domino, quem in pauperibus et dolentibus vidit, in meritum ingressus est

aeternumque gaudium.

Augescens constanter sanctitatis fama apud Populum Dei effecit ut iam

anno MDCCXXIII incoharentur Processus canonici beatificationi et canonizatio-

ni prospicientes, ita ut anno MDCCLXXXI Summus Pontifex Pius VI, Praede-

cessor Noster rec. mem., agnoverit Venerabilem Servum Dei Angelum Paoli,

O. Carm., virtutes heroicum in modum exercuisse.

Servatis de iure servandis, Nosmet Ipsi Congregationi de Causis Sancto-

rum facultatem fecimus ut die III mensis Iulii anno MMIX Decretum super miro

promulgaret. Decrevimus deinde ut Beatificationis ritus die XXV mensis Apri-

lis anno MMX Romae perageretur.

Hodie igitur Romae de mandato Nostro Venerabilis Frater Angelus Ama-

to, S.D.B., Archiepiscopus titulo Silensis atque Congregationis de Causis

Sanctorum Praefectus, textum Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos

in Beatorum numerum adscribimus Venerabilem Servum Dei Angelum Paoli,

O. Carm.:

Nos, vota Fratris Nostri Augustini S.R.E. Cardinalis Vallini, Nostri Vi-

carii Generalis pro Romana dioecesi, necnon plurimorum aliorum Fratrum in

Episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de

Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica facultatem faci-

Page 16: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale142

mus ut Venerabilis Servus Dei Angelus Paoli, presbyter Ordinis Fratrum

Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, qui, e Sanctissimae Eucharistiae

celebratione adorationeque vim hauriens, pauperibus, aegrotis et captivis

iuvandis vitam suam impendit, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque

festum die vicesima Ianuarii, qua ad caelum natus est, in locis et modis

iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus

Sancti.

Clarus hic vir diligentem ostendit spiritalem progressum atque insignia

dedit pietatis testimonia. Dum illius conspicimus cursum, ad altiorem usque

in cotidiana vita imitationem Salvatoris incitamur adque sanctitatem et

proprii status perfectionem prosequendam invitamur.

Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vim

habere, contrariis rebus minime quibuslibet officientibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXV

mensis Aprilis, anno MMX, Pontificatus Nostri sexto.

De mandato Summi Pontificis

Tharsicius card. Bertone

Secretarius Status

Loco e Plumbi

In Secret. Status tab., n. 134.307

Page 17: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 143

II

Venerabili Dei Servae Mariae Clarae a Iesu Infante Beatorum honores decer-

nuntur.

BENEDICTUS PP. XVI

Ad perpetuam rei memoriam. — «Videte, hic est populus meus! Quam

patior quod eum salvare nequeam! » (II Diarium, XXXIII).

Cum Venerabilis Serva Dei Maria Clara a Iesu Infante animi commotione

plurimos videret pauperes macie confectos et algentes ob inclementiam hie-

malis temporis in Lusitania, non potuit quin haec verba proferret. Suo quippe

corde necessitate amoris afflicto, ex illo instanti nihil in animum venit nisi ut

dolores assumeret sub munimento caritatis. A Spirito divino est inspirata, ob

cuius afflatum totam per vitam indefatigabilis permansit.

Dei Famula nata est die XV mensis Iunii anno MDCCCXLIII in pago Quinta

do Bosque, Amadorae in Lusitania, ex nobili, pia et fideli familia. Die altero

mensis Septembris anno MDCCCXLIII in baptismate nomina accepit Libania

Carmelitis Galvao Mexia de Moura Telles e Albuquerque. Christiano paren-

tum exemplo, Nuno Tomas de Mascarenhas Galvao Mexia de Moura Telles e

Albuquerque et Domina Maria da Purificao de Sa Carneiro Duarte Ferreira,

suffulta, ex limpidissimo forte Evangelii sucum exhausit necnon suavem

bonitatis odorem percepit. Amore circumamicta et sanis principiis doctrinae

catholicae instructa, felicem gessit infantiam. Adulescentia autem eius acerbo

est lacerata dolore ob praematuram mortem utriusque parentis, a quibus

humanas dotes acquisivit et erga proximum amorem didicit. Quinque autem

annis cum religiosis Sancti Vincentii de Paul morata est, ex quibus sine

condicione deditionis signum obtinuit.

Ad vitam consecratam proclivis, praesertim per Operum Misericordiae

nuntium, servitio Dei totam se dicavit, speciali modo pauperibus, « suo po-

pulo », subveniens. Simul cum Patre Raimundo Beirao, qui eam incitavit et

direxit, die III mensis Maii anno MDCCCLXXI condidit Congregationem Sororum

Franciscalium Hospitalariarum ab Immaculata Conceptione. Brevi tempore,

propter abundantiam vocationum, haec Congregatio multis operibus floruit,

quae hodie usque in Angoliam, Indiam, Guineam et Promontorium Viride

extenduntur, ubi filiae Congregationis, semitas fundatricis sequentes, de

indigentioribus curam adhibent.

Page 18: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale144

Amorem suum cunctos in patientes effundebat, omni adempta discrimi-

natione. Praecipue amplectebatur aegrotantes, senes et infantes relictos. Cui-

libet necessitate obviavit, quam ob causam caritas et deditio eius omnibus

sunt cognitae.

Opera apostolica oratione, consilio et abnegatione nutriebat. Omnibus in

adiunctis, immensam liberalitatem necnon constantem promptumque ani-

mum in bonum omnium hominum ad effectum perduxit.

Die I mensis Decembris anno MDCCCXCIX, Venerabilis Serva Dei Maria

Clara a Iesu Infante obdormivit in Domino, aetatis suae LVI. Illa rexit Con-

gregationem a se fundatam per annos XXVIII, periodum scilicet qua Lusitania

ingentes politicas eversiones et leges adversantes Evangelizationi Ecclesiae

pati debuit.

Crescente vero post mortem sanctitatis fama, Inquisitio dioecesana Cau-

sae Beatificationis die XVIII mensis Decembris anno MCMXCV apud Curiam

Lisbonensem agi coepta est, cuius validitatem Congregatio de Causis Sancto-

rum die VI mensis Novembris anno MCMXCVIII per Decretum recognovit. Con-

gressus Peculiaris Consultorum Theologorum peractus est de virtutibus he-

roum more actis, felici cum exitu, die I mensis Februarii anno MMVIII, quam

sententiam agnoverunt Purpurati Patres et Episcopi in Sessione Ordinaria

congregati die VII mensis Octobris anno MMVIII. Die VI mensis Decembris anno

MMVIII, Nos Ipsi mandavimus ut super heroicis Servae Dei virtutibus Decre-

tum a Congregatione pro Causis Sanctorum conscriberetur.

Beatificationis respectu, mira sanatio Dominae Georginae Troncoso Mon-

teagudo, quae cancro piodermo XXXIV annos laboraverat, asserta intercessio-

nique eiusdem Venerabilis Servae Dei Mariae Clarae a Iesu Infante tributa,

iudicio subiecta est. Quam sanationem Consilium Medicum in sessione diei

XIV mensis Ianuarii anno MMX secundum scientiam medicam inexplicabilem

fuisse edixit. Die XV mensis Iunii anno MMX, Congressus Peculiaris Consulto-

rum Theologorum, posito dubio an de miraculo per intercessionem Venera-

bilis Servae Dei Mariae Clarae a Iesu Infante divinitus patrato constaret,

responsum affirmativum protulit, cuius sententiam Patres Cardinales et

Episcopi, Ordinaria in Sessione die VII mensis Decembris eiusdem anni

congregati, confirmarunt. Denique Nos Ipsi Congregationi de Causis Sancto-

rum praecepimus ut Decretum de praedicta mira sanatione die X mensis

Decembris anno MMX vulgaret. Quocirca ritum beatificationis peragendum

censuimus in urbe Lisbonensi die XXI mensis Maii anno MMXI.

Page 19: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 145

Hodie igitur Lisbonensi in urbe, de mandato Nostro, Venerabilis Frater

Noster Angelus S.R.E. Card. Amato, S.D.B., Praefectus Congregationis de

Causis Sanctorum, textum Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos

Venerabilem Servam Dei Mariam Claram a Iesu Infante, in saeculo Libania

Carmelitis Galvao Mexia de Moura Telles e Albuquerque, in Beatorum

numerum adscribimus:

Nos, vota Venerabilis Fratris Nostri Iosephi S.R.E. Cardinalis da Cruz

Policarpo, Patriarchae Ecclesiae Lisbonensis, necnon plurimorum aliorum

Fratrum in Episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congrega-

tionis de Causis Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica faculta-

tem facimus ut Venerabilis Serva Dei Maria Clara a Iesu Infante, in saeculo

Libania Carmelitis Galvao Mexia de Moura Telles e Albuquerque, Fundatrix

Congregationis Franciscalium Hospitalariarum ab Immaculata Conceptione,

humili animi fortitudine caritateque evangelica imbuta, suavis misericordiae

Dei testis, praesertim erga patientes, Beatae nomine in posterum appelletur,

eiusque festum die prima Decembris, cum ad caelum pervenit, in locis et

modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et

Spiritus Sancti.

Cum haec mulier, dictis factisque Iesu impulsa, alacriorem in dies exerci-

tationem amoris erga proximos mirabiliter demonstraverit, Nos cupimus ut

quam maxime eius praeclarum exemplum incitamentum conferat christifide-

libus ad fidem in Deum alendam caritatemque proximorum fovendam. Exop-

tamus quoque ut salutifera dona Domini et Evangelii beneficia illi affatim

adipiscantur eiusdem suffulti praesidio.

Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma esse

volumus, contrariis rebus minime obstantibus quibuslibet.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die decimo

tertio mensis Maii, anno Domini bis millesimo undecimo, Pontificatus

Nostri septimo.

De mandato Summi Pontificis

Tharsicius card. Bertone

Secretarius Status

Loco e Plumbi

In Secret. Status tab., n. 169.139

Page 20: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale146

III

Venerabili Dei Servae Margaritae Rutan caelitum Beatorum tribuitur dignitas.

BENEDICTUS PP. XVI

Ad perpetuam rei memoriam. — «Me servant ut moriar ».

Sic dixit Venerabilis Dei Serva Margarita Rutan cum exspectaret ut prop-

ter fidem in Christum necaretur. Debilis haec et exilis soror Ecclesiae perse-

cutorum illecebris minisque firmiter restitit, Gallico motu saeviente, atque

summa fortitudine Divino Sponso usque ad sanguinis effusionem fidelis

mansit.

Venerabilis Dei Serva Margarita Rutan Metis in Francogallia die XXIII

mensis Aprilis anno MDCCXXXVI orta est. Circiter XVIII annos nata ardenter

suam vitam Domino devovere cupivit, sed ante quam Societatem Filiarum

Caritatis ingrederetur, exspectare debuit usque dum XXI annum compleret.

Tunc pater sivit ut Margarita valetudinarium sancti Nicolai Metae ingrede-

retur. Postea Lutetiam Parisiorum concessit ad principem Domum Filiarum

Caritatis, ut suam institutionem perficeret, pauperibus secundum sancti Vin-

centii de Paul mentem inserviens. Posthac ad varia Francogalliae valetudi-

naria missa est, ubi suam erga Dominum, qui in aegrotis dolentibusque adest,

consecrationem mirabiliter vixit. In illis locis divinae caritatis fragrantiam

effudit, cum aegrotis omnium ordinum iuvandis sese continenter dicaret. Sed

in valetudinario Aquae Augustae, quod non multum aberat a pago Pouy, ubi

natus erat sanctus Vincentius, eam Dominus opperiebatur, ut eius vitam

martyrii palma coronaret. Episcopus qui valetudinarium laxandum curabat,

alias Filias Caritatis postulavit et Venerabilis Dei Serva Margarita Rutan,

quae tunc XLIV annum agebat, multa in vitae religiosae experientia innitens,

hic perquam liberaliter suum valetudinariae artis usum necnon misericordem

amorem effudit, administratorum, aegrotorum omnisque populi Aquae Au-

gustae admirationem sibi conciliavit. In Francogallia tamen rerum improvisa

eversio ingruebat et socialis politicaque condicio in peius usque mutabatur,

praesertim in sacerdotes ac sorores religiosas. Die III mensis Octobris anno

MDCCXCIII omnes sorores, quae in valetudinariis vel scholis, famulabantur

alterutrum eligere sunt coactae: aut iusiurandum in novum status ordinem

Deo Ecclesiaeque infensum nuncupare aut opus amittere. Filiae Caritatis

valetudinarii Aquae Augustae fidelitatis iusiurandum in Civitatem, quae

Page 21: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 147

christianos aversabatur, dare noluerunt. Soror Margarita insimulata est eam

corrumpere et tardare sua civilis studii negligentia seditionarios reique

publicae studiosos militum animos, qui eius in valetudinario curabantur.

Seditionarius Comitatus accusationes veras putavit, qui ipsam patriae atque

rerum eversionis principiis inimicam declararunt. Capitis tandem est arcessi-

ta. Ludibrii causa cum Ioanne Eutropio Lannelongue presbytero, etiam mor-

te damnato, ligata, die IX mensis Aprilis anno MDCCXCIV patibuli supplicio

affecta est. Falsae accusationes, processus ac fides Ecclesiaque illusa sororis

Margaritae animum non fregerunt, quae ad mortem ivit hymnum Magnificat

cantans suamque totam Divino Sponso adhaesionem testans.

Continuata martyrii fama Venerabilis Dei Servae effecit ut Episcopus

Aturensis et Aquae Augustae Processum Informativum institueret, qui annis

MCMVII-MCMVIII effectus est. Postea annis MCMXVI-MCMXXI Processus Apostolicus

secutus est et exinde dioecesana Inquisitio annis MCMXCV-MCMXCVII est acta.

Congregatio de Causis Sanctorum per Decretum diei XVII mensis Octobris

anno MCMXCVIII iuridicam eius validitatem agnovit. Theologi Consultores, in

Congressione Peculiari die XVII mensis Aprilis coadunati, martyrio Venerabi-

lis Dei Servae sunt suffragati atque eadem fuit sententia Patrum Cardinalium

et Episcoporum in Sessione Ordinaria die I mensis Iunii anno MMX coaduna-

torum. Nos itaque Ipso die I mensis Iulii anno MMX facultatem fecimus ut

Congregatio de Causis Sanctorum super martyrio ederet Decretum atque

statuimus ut beatificationis ritus Aquae Augustae die XIX mensis Iunii anno

MMXI celebraretur.

Hodie igitur de mandato Nostro Venerabilis Frater Noster Angelus

S.R.E. Cardinalis Amato, S.D.B., Congregationis de Causis Sanctorum Prae-

fectus, textum Litterarum Apostolicarum legit, quibus Nos in Beatorum

numerum Venerabilem Dei Servam Margaritam Rutan adscribimus:

Nos, vota Fratris Nostri Philippi Ioannis Ludovici Breton, Episcopi Atu-

rensis et Aquae Augustae, necnon plurimorum aliorum Fratrum in Episco-

patu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis

Sanctorum consulto, auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut

Venerabilis Serva Dei Margarita Rutan, virgo et martyr, sodalis Congrega-

tionis Sororum Filiarum a Caritate Sancti Vincentii de Paul, quae vitam

dicavit pauperum et aegrotantium ministerio, ac denique suum sanguinem

pro Christo effudit, Beatae nomine in posterum appelletur, eiusque festum

die vicesima sexta Iunii, qua in caelum est nata, in locis et modis iure statutis

quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.

Page 22: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale148

Haec vero quae statuimus firma usquequaque esse volumus ac valida fore

iubemus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.

Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIX

mensis Iunii, anno MMXI, Pontificatus Nostri septimo.

De mandato Summi Pontificis

Tharsicius card. Bertone

Secretarius Status

Loco e Plumbi

In Secret. Status tab., n. 194.522

Page 23: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 149

HOMILIAE

I

In Sollemnitate Epiphaniae Domini.*

Cari fratelli e sorelle!

Per la Chiesa credente ed orante, i Magi d’Oriente che, sotto la guida della

stella, hanno trovato la via verso il presepe di Betlemme sono solo l’inizio di

una grande processione che pervade la storia. Per questo, la liturgia legge il

Vangelo che parla del cammino dei Magi insieme con le splendide visioni

profetiche di Isaia 60 e del Salmo 72, che illustrano con immagini audaci il

pellegrinaggio dei popoli verso Gerusalemme. Come i pastori che, quali primi

ospiti presso il Bimbo neonato giacente nella mangiatoia, personificano i

poveri d’Israele e, in genere, le anime umili che interiormente vivono molto

vicino a Gesu, cosı gli uomini provenienti dall’Oriente personificano il mondo

dei popoli, la Chiesa dei gentili — gli uomini che attraverso tutti i secoli si

incamminano verso il Bambino di Betlemme, onorano in Lui il Figlio di Dio e

si prostrano davanti a Lui. La Chiesa chiama questa festa «Epifania » —

l’apparizione, la comparsa del Divino. Se guardiamo il fatto che, fin da quel-

l’inizio, uomini di ogni provenienza, di tutti i Continenti, di tutte le diverse

culture e tutti i diversi modi di pensiero e di vita sono stati e sono in cammino

verso Cristo, possiamo dire veramente che questo pellegrinaggio e questo

incontro con Dio nella figura del Bambino e un’Epifania della bonta di Dio

e del suo amore per gli uomini.1

Seguendo una tradizione iniziata dal Beato Papa Giovanni Paolo II, cele-

briamo la festa dell’Epifania anche quale giorno dell’Ordinazione episcopale

per quattro sacerdoti che d’ora in poi, in funzioni diverse, collaboreranno al

Ministero del Papa per l’unita dell’unica Chiesa di Gesu Cristo nella pluralita

delle Chiese particolari. Il nesso tra questa Ordinazione episcopale e il tema

del pellegrinaggio dei popoli verso Gesu Cristo e evidente. Il Vescovo ha il

compito non solo di camminare in questo pellegrinaggio insieme con gli altri,

ma di precedere e di indicare la strada. Vorrei, pero, in questa liturgia,

riflettere con voi ancora su una domanda piu concreta. In base alla storia

* Die 6 Ianuarii 2013.1 Cfr Tt 3, 4.

Page 24: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale150

raccontata da Matteo possiamo sicuramente farci una certa idea di quale tipo

di uomini debbano essere stati coloro che, in seguito al segno della stella, si

sono incamminati per trovare quel Re che, non soltanto per Israele, ma per

l’umanita intera avrebbe fondato una nuova specie di regalita. Che tipo di

uomini, dunque, erano costoro? E domandiamoci anche se, malgrado la dif-

ferenza dei tempi e dei compiti, a partire da loro si possa intravedere qualcosa

su che cosa sia il Vescovo e su come egli debba adempiere il suo compito.

Gli uomini che allora partirono verso l’ignoto erano, in ogni caso, uomini

dal cuore inquieto. Uomini spinti dalla ricerca inquieta di Dio e della salvezza

del mondo. Uomini in attesa, che non si accontentavano del loro reddito

assicurato e della loro posizione sociale forse considerevole. Erano alla ricerca

della realta piu grande. Erano forse uomini dotti che avevano una grande

conoscenza degli astri e probabilmente disponevano anche di una formazione

filosofica. Ma non volevano soltanto sapere tante cose. Volevano sapere so-

prattutto la cosa essenziale. Volevano sapere come si possa riuscire ad essere

persona umana. E per questo volevano sapere se Dio esista, dove e come Egli

sia. Se Egli si curi di noi e come noi possiamo incontrarlo. Volevano non

soltanto sapere. Volevano riconoscere la verita su di noi, e su Dio e il mondo.

Il loro pellegrinaggio esteriore era espressione del loro essere interiormente in

cammino, dell’interiore pellegrinaggio del loro cuore. Erano uomini che cer-

cavano Dio e, in definitiva, erano in cammino verso di Lui. Erano ricercatori

di Dio.

Ma con cio giungiamo alla domanda: come dev’essere un uomo a cui si

impongono le mani per l’Ordinazione episcopale nella Chiesa di Gesu Cristo?

Possiamo dire: egli deve soprattutto essere un uomo il cui interesse e rivolto

verso Dio, perche solo allora egli si interessa veramente anche degli uomini.

Potremmo dirlo anche inversamente: un Vescovo dev’essere un uomo a cui gli

uomini stanno a cuore, che e toccato dalle vicende degli uomini. Dev’essere

un uomo per gli altri. Ma puo esserlo veramente soltanto se e un uomo

conquistato da Dio. Se per lui l’inquietudine verso Dio e diventata un’inquie-

tudine per la sua creatura, l’uomo. Come i Magi d’Oriente, anche un Vescovo

non dev’essere uno che esercita solamente il suo mestiere e non vuole altro.

No, egli dev’essere preso dall’inquietudine di Dio per gli uomini. Deve, per

cosı dire, pensare e sentire insieme con Dio. Non e solo l’uomo ad avere in se

l’inquietudine costitutiva verso Dio, ma questa inquietudine e una parteci-

pazione all’inquietudine di Dio per noi. Poiche Dio e inquieto nei nostri

confronti, Egli ci segue fin nella mangiatoia, fino alla Croce. « Cercandomi

Page 25: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 151

ti sedesti stanco, mi hai redento con il supplizio della Croce: che tanto sforzo

non sia vano! », prega la Chiesa nel Dies irae. L’inquietudine dell’uomo verso

Dio e, a partire da essa, l’inquietudine di Dio verso l’uomo devono non dar

pace al Vescovo. E questo che intendiamo quando diciamo che il Vescovo

dev’essere soprattutto un uomo di fede. Perche la fede non e altro che l’essere

interiormente toccati da Dio, una condizione che ci conduce sulla via della

vita. La fede ci tira dentro uno stato in cui siamo presi dall’inquietudine di

Dio e fa di noi dei pellegrini che interiormente sono in cammino verso il vero

Re del mondo e verso la sua promessa di giustizia, di verita e di amore. In

questo pellegrinaggio, il Vescovo deve precedere, dev’essere colui che indica

agli uomini la strada verso la fede, la speranza e l’amore.

Il pellegrinaggio interiore della fede verso Dio si svolge soprattutto nella

preghiera. Sant’Agostino ha detto una volta che la preghiera, in ultima ana-

lisi, non sarebbe altro che l’attualizzazione e la radicalizzazione del nostro

desiderio di Dio. Al posto della parola « desiderio » potremmo mettere anche la

parola « inquietudine » e dire che la preghiera vuole strapparci alla nostra falsa

comodita, al nostro essere chiusi nelle realta materiali, visibili e trasmetterci

l’inquietudine verso Dio, rendendoci proprio cosı anche aperti e inquieti gli

uni per gli altri. Il Vescovo, come pellegrino di Dio, dev’essere soprattutto un

uomo che prega. Deve essere in un permanente contatto interiore con Dio; la

sua anima dev’essere largamente aperta verso Dio. Le sue difficolta e quelle

degli altri, come anche le sue gioie e quelle degli altri le deve portare a Dio, e

cosı, a modo suo, stabilire il contatto tra Dio e il mondo nella comunione con

Cristo, affinche la luce di Cristo splenda nel mondo.

Torniamo ai Magi d’Oriente. Questi erano anche e soprattutto uomini che

avevano coraggio, il coraggio e l’umilta della fede. Ci voleva del coraggio per

accogliere il segno della stella come un ordine di partire, per uscire — verso

l’ignoto, l’incerto, su vie sulle quali c’erano molteplici pericoli in agguato.

Possiamo immaginare che la decisione di questi uomini abbia suscitato deri-

sione: la beffa dei realisti che potevano soltanto deridere le fantasticherie di

questi uomini. Chi partiva su promesse cosı incerte, rischiando tutto, poteva

apparire soltanto ridicolo. Ma per questi uomini toccati interiormente da Dio,

la via secondo le indicazioni divine era piu importante dell’opinione della

gente. La ricerca della verita era per loro piu importante della derisione del

mondo, apparentemente intelligente.

Come non pensare, in una tale situazione, al compito di un Vescovo nel

nostro tempo? L’umilta della fede, del credere insieme con la fede della Chiesa

Page 26: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale152

di tutti i tempi, si trovera ripetutamente in conflitto con l’intelligenza domi-

nante di coloro che si attengono a cio che apparentemente e sicuro. Chi vive e

annuncia la fede della Chiesa, in molti punti non e conforme alle opinioni

dominanti proprio anche nel nostro tempo. L’agnosticismo oggi largamente

imperante ha i suoi dogmi ed e estremamente intollerante nei confronti di

tutto cio che lo mette in questione e mette in questione i suoi criteri. Percio, il

coraggio di contraddire gli orientamenti dominanti e oggi particolarmente

pressante per un Vescovo. Egli dev’essere valoroso. E tale valore o fortezza

non consiste nel colpire con violenza, nell’aggressivita, ma nel lasciarsi colpire

e nel tenere testa ai criteri delle opinioni dominanti. Il coraggio di restare

fermamente con la verita e inevitabilmente richiesto a coloro che il Signore

manda come agnelli in mezzo ai lupi. « Chi teme il Signore non ha paura di

nulla », dice il Siracide.2 Il timore di Dio libera dal timore degli uomini. Rende

liberi!

In questo contesto mi viene in mente un episodio degli inizi del cristiane-

simo che san Luca narra negli Atti degli Apostoli. Dopo il discorso di Gama-

liele, che sconsigliava la violenza verso la comunita nascente dei credenti in

Gesu, il sinedrio chiamo gli Apostoli e li fece flagellare. Poi proibı loro di

predicare nel nome di Gesu e li rimise in liberta. San Luca continua: « Essi

allora se ne andarono via dal sinedrio, lieti di essere stati giudicati degni di

subire oltraggi per il nome di Gesu. E ogni giorno ... non cessavano di inse-

gnare e di annunciare che Gesu e il Cristo ».3 Anche i successori degli Apostoli

devono attendersi di essere ripetutamente percossi, in maniera moderna, se

non cessano di annunciare in modo udibile e comprensibile il Vangelo di Gesu

Cristo. E allora possono essere lieti di essere stati giudicati degni di subire

oltraggi per Lui. Naturalmente vogliamo, come gli Apostoli, convincere la

gente e, in questo senso, ottenerne l’approvazione. Naturalmente non provo-

chiamo, ma tutt’al contrario invitiamo tutti ad entrare nella gioia della verita

che indica la strada. L’approvazione delle opinioni dominanti, pero, non e il

criterio a cui ci sottomettiamo. Il criterio e Lui stesso: il Signore. Se difen-

diamo la sua causa, conquisteremo, grazie a Dio, sempre di nuovo persone per

la via del Vangelo. Ma inevitabilmente saremo anche percossi da coloro che,

con la loro vita, sono in contrasto col Vangelo, e allora possiamo essere grati

di essere giudicati degni di partecipare alla Passione di Cristo.

2 34,16.3 At 5, 40ss.

Page 27: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 153

I Magi hanno seguito la stella, e cosı sono giunti fino a Gesu, alla grande

Luce che illumina ogni uomo che viene in questo mondo.4 Come pellegrini

della fede, i Magi sono diventati essi stessi stelle che brillano nel cielo della

storia e ci indicano la strada. I santi sono le vere costellazioni di Dio, che

illuminano le notti di questo mondo e ci guidano. San Paolo, nella Lettera

ai Filippesi, ha detto ai suoi fedeli che devono risplendere come astri nel

mondo.5

Cari amici, cio riguarda anche noi. Cio riguarda soprattutto voi che, in

quest’ora, sarete ordinati Vescovi della Chiesa di Gesu Cristo. Se vivrete con

Cristo, a Lui nuovamente legati nel Sacramento, allora anche voi diventerete

sapienti. Allora diventerete astri che precedono gli uomini e indicano loro la

via giusta della vita. In quest’ora noi tutti qui preghiamo per voi, affinche il

Signore vi ricolmi con la luce della fede e dell’amore. Affinche quell’inquie-

tudine di Dio per l’uomo vi tocchi, perche tutti sperimentino la sua vicinanza

e ricevano il dono della sua gioia. Preghiamo per voi, affinche il Signore vi

doni sempre il coraggio e l’umilta della fede. Preghiamo Maria che ha mo-

strato ai Magi il nuovo Re del mondo,6 affinche ella, quale Madre amorevole,

mostri Gesu Cristo anche a voi e vi aiuti ad essere indicatori della strada che

porta a Lui. Amen.

4 Cfr Gv 1, 9.5 Cfr 2, 15.6 Mt 2, 11.

Page 28: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale154

II

Ad Vesperas in Sollemnitate Conversionis Sancti Pauli Apostoli, hebdomada

precationis pro Christianorum Unitate expleta.*

Cari fratelli e sorelle!

E sempre una gioia e una grazia speciale ritrovarsi insieme, intorno alla

tomba dell’apostolo Paolo, per concludere la Settimana di preghiera per l’u-

nita dei cristiani. Saluto con affetto i Cardinali presenti, in primo luogo il

Cardinale Harvey, Arciprete di questa Basilica, e con lui l’Abate e la Comu-

nita dei monaci che ci ospitano. Saluto il Cardinale Koch, Presidente del

Pontificio Consiglio per la Promozione dell’Unita dei Cristiani, e tutti i col-

laboratori del Dicastero. Rivolgo i miei cordiali e fraterni saluti a Sua Emi-

nenza il Metropolita Gennadios, rappresentante del Patriarca ecumenico, al

Reverendo Canonico Richardson, rappresentante personale a Roma dell’Ar-

civescovo di Canterbury, e a tutti i rappresentanti delle diverse Chiese e

Comunita ecclesiali, qui convenuti questa sera. Inoltre, mi e particolarmente

gradito salutare i membri della Commissione mista per il dialogo teologico tra

la Chiesa cattolica e le Chiese ortodosse orientali, ai quali auguro un fruttuoso

lavoro per la sessione plenaria che si sta svolgendo in questi giorni a Roma,

come pure gli studenti dell’Ecumenical Institute of Bossey, in visita a Roma

per approfondire la loro conoscenza della Chiesa cattolica, e i giovani orto-

dossi e ortodossi orientali che qui studiano. Saluto infine tutti i presenti

convenuti a pregare per l’unita tra tutti i discepoli di Cristo.

Questa celebrazione si inserisce nel contesto dell’Anno della fede, iniziato

l’11 ottobre scorso, cinquantenario dell’apertura del Concilio Vaticano II. La

comunione nella stessa fede e la base per l’ecumenismo. L’unita, infatti, e

donata da Dio come inseparabile dalla fede; lo esprime in maniera efficace san

Paolo: «Un solo corpo e un solo spirito, come una sola e la speranza alla quale

siete stati chiamati, quella della vostra vocazione; un solo Signore, una sola

fede, un solo battesimo. Un solo Dio e Padre di tutti, che e al di sopra di tutti,

opera per mezzo di tutti ed e presente in tutti ».1 La professione della fede

battesimale in Dio, Padre e Creatore, che si e rivelato nel Figlio Gesu Cristo,

effondendo lo Spirito che vivifica e santifica, gia unisce i cristiani. Senza la

* Die 25 Ianuarii 2013.1 Ef 4, 4-6.

Page 29: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 155

fede — che e primariamente dono di Dio, ma anche risposta dell’uomo —

tutto il movimento ecumenico si ridurrebbe ad una forma di “contratto” cui

aderire per un interesse comune. Il Concilio Vaticano II ricorda che i cristiani

« con quanta piu stretta comunione saranno uniti col Padre, col Verbo e con lo

Spirito Santo, con tanta piu intima e facile azione potranno accrescere la

mutua fraternita ».2 Le questioni dottrinali che ancora ci dividono non devo-

no essere trascurate o minimizzate. Esse vanno piuttosto affrontate con co-

raggio, in uno spirito di fraternita e di rispetto reciproco. Il dialogo, quando

riflette la priorita della fede, permette di aprirsi all’azione di Dio con la ferma

fiducia che da soli non possiamo costruire l’unita, ma e lo Spirito Santo che ci

guida verso la piena comunione, e fa cogliere la ricchezza spirituale presente

nelle diverse Chiese e Comunita ecclesiali.

Nella societa attuale sembra che il messaggio cristiano incida sempre

meno nella vita personale e comunitaria; e questo rappresenta una sfida

per tutte le Chiese e le Comunita ecclesiali. L’unita e in se stessa un mezzo

privilegiato, quasi un presupposto per annunciare in modo sempre piu credi-

bile la fede a coloro che non conoscono ancora il Salvatore, o che, pur avendo

ricevuto l’annuncio del Vangelo, hanno quasi dimenticato questo dono pre-

zioso. Lo scandalo della divisione che intaccava l’attivita missionaria fu

l’impulso che diede inizio al movimento ecumenico quale oggi lo conosciamo.

La piena e visibile comunione tra i cristiani va intesa, infatti, come una

caratteristica fondamentale per una testimonianza ancora piu chiara. Mentre

siamo in cammino verso la piena unita, e necessario allora perseguire una

collaborazione concreta tra i discepoli di Cristo per la causa della trasmissione

della fede al mondo contemporaneo. Oggi c’e grande bisogno di riconciliazio-

ne, di dialogo e di comprensione reciproca, in una prospettiva non moralisti-

ca, ma proprio in nome dell’autenticita cristiana per una presenza piu incisiva

nella realta del nostro tempo.

La vera fede in Dio poi e inseparabile dalla santita personale, come anche

dalla ricerca della giustizia. Nella Settimana di preghiera per l’unita dei

cristiani, che oggi si conclude, il tema offerto alla nostra meditazione era:

« Quel che il Signore esige da noi », ispirato alle parole del profeta Michea, che

abbiamo ascoltato.3 Esso e stato proposto dallo Student Christian Movement in

India, in collaborazione con la All India Catholic University Federation ed il

National Council of Churches in India, che hanno preparato anche i sussidi per

2 Decr. Unitatis redintegratio, 7.3 Cfr 6, 6-8.

Page 30: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale156

la riflessione e la preghiera. A quanti hanno collaborato desidero esprimere la

mia viva gratitudine e, con grande affetto, assicuro la mia preghiera a tutti i

cristiani dell’India, che a volte sono chiamati a rendere testimonianza della

loro fede in condizioni difficili. « Camminare umilmente con Dio » 4 significa

anzitutto camminare nella radicalita della fede, come Abramo, fidandosi di

Dio, anzi riponendo in Lui ogni nostra speranza e aspirazione, ma significa

anche camminare oltre le barriere, oltre l’odio, il razzismo e la discriminazio-

ne sociale e religiosa che dividono e danneggiano l’intera societa. Come affer-

ma san Paolo, i cristiani devono offrire per primi un luminoso esempio nella

ricerca della riconciliazione e della comunione in Cristo, che superi ogni tipo

di divisione. Nella Lettera ai Galati, l’Apostolo delle genti afferma: « Tutti voi

siete figli di Dio mediante la fede in Cristo Gesu, poiche quanti siete stati

battezzati in Cristo vi siete rivestiti di Cristo. Non c’e Giudeo ne Greco; non

c’e schiavo ne libero; non c’e maschio e femmina, perche tutti voi siete uno in

Cristo Gesu ».5

La nostra ricerca di unita nella verita e nell’amore, infine, non deve mai

perdere di vista la percezione che l’unita dei cristiani e opera e dono dello

Spirito Santo e va ben oltre i nostri sforzi. Pertanto, l’ecumenismo spirituale,

specialmente la preghiera, e il cuore dell’impegno ecumenico.6 Tuttavia, l’e-

cumenismo non dara frutti duraturi se non sara accompagnato da gesti con-

creti di conversione che muovano le coscienze e favoriscano la guarigione dei

ricordi e dei rapporti. Come afferma il Decreto sull’ecumenismo del Concilio

Vaticano II, « non esiste un vero ecumenismo senza interiore conversione ».7

Un’autentica conversione, come quella suggerita dal profeta Michea e di cui

l’apostolo Paolo e un significativo esempio, ci portera piu vicino a Dio, al

centro della nostra vita, in modo da avvicinarci maggiormente anche gli uni

agli altri. E questo un elemento fondamentale del nostro impegno ecumenico.

Il rinnovamento della vita interiore del nostro cuore e della nostra mente, che

si riflette nella vita quotidiana, e cruciale in ogni dialogo e cammino di

riconciliazione, facendo dell’ecumenismo un impegno reciproco di compren-

sione, rispetto e amore, « affinche il mondo creda ».8

4 Cfr Mi 6, 8.5 3, 27-28.6 Cfr Decr. Unitatis redintegratio, 8.7 N. 7.8 Gv 17, 21.

Page 31: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 157

Cari fratelli e sorelle, invochiamo con fiducia la Vergine Maria, modello

impareggiabile di evangelizzazione, affinche la Chiesa, « segno e strumento

dell’intima unione con Dio e dell’unita di tutto il genere umano »,9 annunci

con franchezza, anche nel nostro tempo, Cristo Salvatore. Amen.

9 Cost. Lumen gentium, 1.

Page 32: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale158

ALLOCUTIONES

I

Dum Summus Pontifex ad legatorum corpus faustum fortunatumque novum

annum ominatur.*

Excellences,

Mesdames et Messieurs,

Je suis heureux de vous accueillir, comme au debut de chaque nouvelle

annee, distingues Membres du Corps diplomatique accredite pres le Saint-

Siege, pour vous adresser mes salutations et mes vœux personnels, que

j’etends volontiers aux cheres Nations que vous representez, les assurant

de mon souvenir constant et de ma priere. Je suis particulierement recon-

naissant au Doyen, l’Ambassadeur Alejandro Valladares Lanza, et au Vice-

Doyen, l’Ambassadeur Jean-Claude Michel, pour les paroles deferentes qu’ils

m’ont adressees au nom de vous tous. De maniere speciale, je desire ensuite

saluer ceux qui prennent part pour la premiere fois a cette rencontre. Votre

presence est un signe significatif et apprecie des rapports fructueux que, dans

le monde entier, l’Eglise catholique entretient avec les Autorites civiles. Il

s’agit d’un dialogue qui a a cœur le bien integral, spirituel et materiel, de

chaque homme, et cherche a en promouvoir partout la dignite transcendante.

Comme je l’ai rappele dans mon Allocution a l’occasion du dernier Consistoire

ordinaire public pour la creation de nouveaux Cardinaux, « l’Eglise, depuis ses

origines, est orientee kat’holon, c’est-a-dire qu’elle embrasse tout l’univers » et

avec lui chaque peuple, chaque culture et chaque tradition. Cette "orienta-

tion" ne represente pas une ingerence dans la vie des diverses societes, mais

elle sert plutot a illuminer la conscience droite de leurs citoyens et a les

inviter a travailler pour le bien de chaque personne et pour le progres du

genre humain. C’est dans cette perspective, et pour favoriser une collabora-

tion fructueuse entre l’Eglise et l’Etat au service du bien commun, que l’an-

nee derniere, ont ete signes des Accords bilateraux entre le Saint-Siege et le

Burundi ainsi qu’avec la Guinee Equatoriale, et que celui avec le Montenegro

a ete ratifie. Dans le meme esprit, le Saint-Siege participe aux travaux de

diverses Organisations et Institutions internationales. A ce propos, je suis

* Die 7 Ianuarii 2013.

Page 33: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 159

heureux qu’au mois de decembre dernier sa demande pour devenir Observa-

teur Extraregional dans le Systeme d’Integration de l’Amerique centrale ait

ete accueillie, en raison aussi de la contribution que l’Eglise catholique offre

dans plusieurs secteurs des societes de cette Region. Les visites de divers

Chefs d’Etat et de Gouvernement que j’ai recues au cours de l’annee ecoulee,

comme aussi les inoubliables Voyages apostoliques que j’ai effectues au

Mexique, a Cuba et au Liban, ont ete des occasions privilegiees pour raffermir

l’engagement civique des chretiens de ces pays ainsi que pour promouvoir la

dignite de la personne humaine et les fondements de la paix.

En ce lieu, il m’est egalement agreable de mentionner le precieux travail

accompli par les Representants Pontificaux, dans un dialogue constant avec

vos Gouvernements. Je desire rappeler en particulier l’estime dont a joui

Monseigneur Ambrose Madtha, Nonce Apostolique en Cote d’Ivoire, qui a

peri tragiquement, il y a un mois, dans un accident de la route, avec le

chauffeur qui l’accompagnait.

Mesdames et Messieurs les Ambassadeurs,

L’Evangile de Luc relate que, dans la nuit de Noel, les bergers entendent

les chœurs angeliques qui glorifient Dieu et invoquent la paix sur l’humanite.

L’Evangeliste souligne ainsi l’etroite relation entre Dieu et le desir ardent de

l’homme de tous les temps de connaıtre la verite, de pratiquer la justice et de

vivre dans la paix.1 Aujourd’hui, on est quelquefois amene a penser que la

verite, la justice et la paix sont des utopies et qu’elles s’excluent mutuelle-

ment. Connaıtre la verite semble impossible et les efforts pour l’affirmer

semblent souvent aboutir a la violence. D’autre part, selon une conception

desormais diffuse, l’engagement pour la paix ne consiste que dans la recher-

che de compromis qui garantissent la cohabitation entre les peuples ou entre

les citoyens a l’interieur d’une Nation. Dans l’optique chretienne, au

contraire, il existe un lien intime entre la glorification de Dieu et la paix

des hommes sur la terre, si bien que la paix ne vient pas d’un simple effort

humain, mais participe de l’amour meme de Dieu. Et c’est justement l’oubli

de Dieu, et non pas sa glorification, qui engendre la violence. En effet, quand

on cesse de se referer a une verite objective et transcendante, comment est-il

possible de realiser un dialogue authentique? Dans ce cas, comment peut-on

eviter que la violence, declaree ou cachee, ne devienne la regle derniere des

1 Cfr Jean XXIII, Pacem in terris: AAS 55 [1963], 257.

Page 34: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale160

rapports humains? En realite, sans une ouverture transcendante, l’homme

devient facilement la proie du relativisme et, ensuite, il reussit difficilement a

agir selon la justice et a s’engager pour la paix.

Aux manifestations de l’oubli de Dieu on peut associer celles dues a

l’ignorance de son vrai visage, qui est la cause d’un fanatisme pernicieux

de matrice religieuse, qui, en 2012 aussi, a fait des victimes dans certains

pays, ici representes. Comme je l’ai deja dit, il s’agit d’une falsification de la

religion elle-meme, alors que celle-ci, au contraire, vise a reconcilier l’homme

avec Dieu, a eclairer et a purifier les consciences et a rendre clair que chaque

homme est image du Createur.

Donc, si la glorification de Dieu et la paix sur la terre sont etroitement

liees entre elles, il apparaıt evident que la paix est, en meme temps, don de

Dieu et tache de l’homme, parce qu’elle exige sa reponse libre et consciente.

Pour ce motif, j’ai voulu intituler le Message annuel pour la Journee mondiale

de la Paix: Heureux les artisans de paix. C’est avant tout aux Autorites civiles

et politiques qu’incombe la grave responsabilite d’œuvrer pour la paix. Elles

sont les premieres a etre appelees a resoudre les nombreux conflits qui conti-

nuent d’ensanglanter l’humanite, a commencer par cette Region privilegiee

dans le dessein de Dieu qu’est le Moyen Orient. Je pense d’abord a la Syrie,

dechiree par des massacres incessants et theatre d’effroyables souffrances

parmi la population civile. Je renouvelle mon appel afin que les armes soient

deposees et que prevale le plus tot possible un dialogue constructif pour

mettre fin a un conflit qui ne connaıtra pas de vainqueurs, mais seulement

des vaincus, s’il perdure, ne laissant derriere lui qu’un champ de ruines.

Permettez-moi, Mesdames et Messieurs les Ambassadeurs, de vous demander

de continuer a sensibiliser vos Autorites, afin que soient fournies de facon

urgente les aides indispensables pour affronter la grave situation humani-

taire. Je regarde ensuite avec une vive attention vers la Terre Sainte. Suite

a la reconnaissance de la Palestine comme Etat Observateur non Membre des

Nations Unies, je renouvelle le souhait que, avec le soutien de la Commu-

naute internationale, Israeliens et Palestiniens s’engagent pour une cohabita-

tion pacifique dans le cadre de deux Etats souverains, ou le respect de la

justice et des aspirations legitimes des deux peuples sera preserve et garanti.

Jerusalem, deviens ce que ton nom signifie! Cite de la paix et non de la

division; prophetie du Royaume de Dieu et non message d’instabilite et

d’opposition!

Page 35: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 161

Tournant ensuite ma pensee vers la chere population irakienne, je sou-

haite qu’elle parcoure le chemin de la reconciliation, pour arriver a la stabilite

desiree.

Au Liban — ou, au mois de septembre dernier, j’ai rencontre ses diverses

realites constitutives — que la pluralite des traditions religieuses soit cultivee

par tous comme une vraie richesse pour le pays, comme aussi pour toute la

Region, et que les chretiens offrent un temoignage efficace pour la construc-

tion d’un avenir de paix avec tous les hommes de bonne volonte!

En Afrique du Nord aussi, la collaboration de toutes les composantes de la

societe est prioritaire et, a chacune d’elles doit etre garantie la pleine citoyen-

nete, la liberte de professer publiquement sa religion et la possibilite de contri-

buer au bien commun. J’assure tous les Egyptiens de ma proximite et de ma

priere, en cette periode ou se mettent en place de nouvelles institutions.

Tournant le regard vers l’Afrique subsaharienne, j’encourage les efforts

pour construire la paix, surtout la ou demeurent ouvertes les plaies des guer-

res et la ou pesent de graves consequences humanitaires. Je pense particulie-

rement a la Region de la Corne de l’Afrique, comme aussi a l’est de la Repu-

blique democratique du Congo, ou les violences se sont ravivees, obligeant de

nombreuses personnes a abandonner leurs maisons, leurs familles et leur

cadre de vie. En meme temps, je ne peux passer sous silence d’autres menaces

qui se profilent a l’horizon. A intervalles reguliers, le Nigeria est le theatre

d’attentats terroristes qui font des victimes, surtout parmi les fideles chre-

tiens reunis en priere, comme si la haine voulait transformer des temples de

priere et de paix en autant de centres de peur et de division. J’ai ressenti une

grande tristesse en apprenant que, meme dans les jours ou nous celebrions

Noel, des chretiens ont ete tues d’une facon barbare. Le Mali est aussi dechire

par la violence et il est marque par une profonde crise institutionnelle et

sociale, qui doit susciter une attention efficace de la part de la Communaute

internationale. En Republique Centrafricaine, je souhaite que les pourparlers

annonces pour les jours qui viennent ramenent la stabilite et epargnent a la

population de revivre les affres de la guerre civile.

La construction de la paix passe toujours de nouveau par la protection de

l’homme et de ses droits fondamentaux. Cette tache, meme si elle est menee

avec des modalites et une intensite diverses, interpelle tous les pays et doit

constamment etre inspiree par la dignite transcendante de la personne hu-

maine et par les principes inscrits dans sa nature. Parmi ceux-ci figure au

premier plan le respect de la vie humaine, dans toutes ses phases. A cet egard,

Page 36: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale162

je me suis rejoui qu’une Resolution de l’Assemblee parlementaire du Conseil

de l’Europe, en janvier de l’annee derniere, ait demande la prohibition de

l’euthanasie, comprise comme un meurtre volontaire, par acte ou par omis-

sion, d’un etre humain en etat de dependance. En meme temps, je constate

avec tristesse que, en divers pays, meme de tradition chretienne, on a œuvre

pour introduire ou pour amplifier des legislations qui depenalisent ou libera-

lisent l’avortement. L’avortement direct, c’est-a-dire voulu comme une fin ou

comme un moyen, est gravement contraire a la loi morale. Par cette affirma-

tion, l’Eglise catholique ne manque pas de comprehension et de bienveillance,

y compris envers la mere. Il s’agit, plutot, de veiller afin que la loi n’en arrive

pas a alterer injustement l’equilibre entre le droit a la vie de la mere et celui

de l’enfant a naıtre, qui appartient a l’un et a l’autre de facon egale. Dans ce

domaine, est egalement source de preoccupation le recent arret de la Cour

interamericaine des droits de l’homme, relatif a la fecondation in vitro, qui

redefinit arbitrairement le moment de la conception et fragilise la defense de

la vie prenatale.

Malheureusement, surtout en Occident, on trouve beaucoup d’equivoques

sur la signification des droits de l’homme et des devoirs qui leur sont lies. Les

droits sont souvent confondus avec des manifestations exacerbees d’autono-

mie de la personne, qui devient autoreferentielle, n’est plus ouverte a la

rencontre avec Dieu et avec les autres et se replie sur elle-meme en ne cher-

chant a ne satisfaire que ses propres besoins. Pour etre authentique, la de-

fense des droits doit, au contraire, considerer l’homme dans son integralite

personnelle et communautaire.

Poursuivant notre reflexion, il vaut la peine de souligner comment l’edu-

cation est une autre voie privilegiee pour la construction de la paix. La crise

economique et financiere actuelle, entre autre, nous l’enseigne. Elle s’est

developpee parce que le profit a ete trop souvent absolutise, au prejudice

du travail, et qu’on s’est aventure sans retenue sur les voies de l’economie

financiere, plutot que sur les voies de l’economie reelle. Il convient donc de

retrouver le sens du travail et d’un profit qui lui soit proportionne. A cette

fin, il est bon d’eduquer a resister aux tentations des interets particuliers et a

court terme, pour s’orienter plutot vers le bien commun. En outre, il est

urgent de former les leaders, qui, dans l’avenir, guideront les institutions

publiques nationales et internationales.2 L’Union Europeenne a aussi besoin

2 Cfr Message pour la XLVI eme Journee mondiale de la paix, 8 decembre 2012, n. 6.

Page 37: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 163

de Representants clairvoyants et qualifies, pour faire les choix difficiles qui

sont necessaires pour redresser son economie et poser des bases solides pour

son developpement. Seuls, certains pays iront peut-etre plus vite, mais,

ensemble, tous iront certainement plus loin! Si l’indice differentiel entre les

taux financiers constitue une preoccupation, les differences croissantes entre

un petit nombre, toujours plus riche, et un grand nombre, irremediablement

plus pauvre, devraient provoquer le desarroi. Il s’agit, en un mot, de ne pas

se resigner au « spread du bien-etre social », alors qu’on combat celui de

la finance.

Investir dans l’education dans les pays en voie de developpement de

l’Afrique, de l’Asie et de l’Amerique Latine, signifie les aider a vaincre la

pauvrete et les maladies, comme aussi a realiser des systemes de droit equita-

bles et respectueux de la dignite humaine. Il est certain que, pour mettre en

oeuvre la justice, les bons modeles economiques ne suffisent pas, meme s’ils

sont necessaires. La justice se realise seulement s’il y a des personnes justes!

Construire la paix signifie par consequent eduquer les individus a combattre

la corruption, la criminalite, la production et le trafic de la drogue, ainsi qu’a

se garder des divisions et des tensions, qui risquent d’epuiser la societe, en en

entravant le developpement et la cohabitation pacifique.

En poursuivant notre entretien d’aujourd’hui, je voudrais ajouter que la

paix sociale est aussi mise en peril par certaines atteintes a la liberte reli-

gieuse: il s’agit parfois de marginalisation de la religion dans la vie sociale;

dans d’autres cas, d’intolerance ou meme de violence envers des personnes,

des symboles identitaires et des institutions religieuses. Il arrive aussi que des

croyants — et particulierement des chretiens — soient empeches de contri-

buer au bien commun par leurs institutions educatives et d’assistance. Pour

sauvegarder effectivement l’exercice de la liberte religieuse, il est ensuite

essentiel de respecter le droit a l’objection de conscience. Cette « frontiere »

de la liberte touche a des principes de grande importance, de caractere

ethique et religieux, enracines dans la dignite meme de la personne humaine.

Ils sont comme « les murs porteurs » de toute societe qui se veut vraiment libre

et democratique. Par consequent, interdire l’objection de conscience indivi-

duelle et institutionnelle, au nom de la liberte et du pluralisme, ouvrirait

paradoxalement au contraire les portes a l’intolerance et au nivellement

force.

En outre, dans un monde aux limites toujours plus ouvertes, construire la

paix par le dialogue n’est pas un choix, mais une necessite! Dans cette per-

Page 38: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale164

spective, la Declaration conjointe entre le President de la Conference episco-

pale polonaise et le Patriarche de Moscou, signee au mois d’aout dernier, est

un signe fort donne par les croyants pour favoriser les relations entre le

Peuple russe et le Peuple polonais. Je desire egalement mentionner l’accord

de paix conclu recemment aux Philippines et souligner le role du dialogue

entre les religions pour une cohabitation pacifique dans la region de

Mindanao.

Excellences, Mesdames et Messieurs,

A la fin de l’Encyclique Pacem in terris, dont le cinquantenaire sera ce-

lebre cette annee, mon Predecesseur, le Bienheureux Jean XXIII, rappelait

que la paix reste « seulement un mot vide de sens », si elle n’est pas vivifiee et

integree par la charite.3 Ainsi, celle-ci est au cœur de l’action diplomatique du

Saint-Siege et, avant tout, de la sollicitude du Successeur de Pierre et de

toute l’Eglise catholique. La charite ne se substitue pas a la justice niee, mais

d’autre part, la justice ne supplee pas la charite refusee. L’Eglise pratique

quotidiennement la charite dans ses œuvres d’assistance, dont les hopitaux et

les dispensaires, et ses œuvres educatives, dont les orphelinats, les ecoles, les

colleges, les universites, ainsi qu’a travers l’assistance fournie aux popula-

tions en difficulte, particulierement durant et apres les conflits. Au nom de la

charite, l’Eglise veut aussi etre proche de tous ceux qui souffrent a cause des

catastrophes naturelles. Je pense aux victimes des inondations dans le sud-est

de l’Asie et de l’ouragan qui s’est abattu sur la cote orientale des Etats-Unis

d’Amerique. Je pense aussi a ceux qui ont subi le fort tremblement de terre,

qui a devaste certaines regions de l’Italie septentrionale. Comme vous le

savez, j’ai voulu me rendre personnellement sur ces lieux, ou j’ai pu constater

l’ardent desir avec lequel on veut reconstruire ce qui a ete demoli. Je souhaite

que, en ce moment de son histoire, cet esprit de tenacite et d’engagement

partage anime toute la bien-aimee Nation italienne.

En concluant notre rencontre, je voudrais rappeler qu’au terme du

Concile Vatican II — qui commenca il y a cinquante ans — le Serviteur de

Dieu, le Pape Paul VI, adressa quelques messages qui sont toujours d’actua-

lite, dont l’un etait destine a tous les gouvernants. Il les exhorta en ces

termes: « C’est a vous qu’il revient d’etre sur terre les promoteurs de l’ordre

et de la paix entre les hommes. Mais, ne l’oubliez pas: c’est Dieu (...) [qui est]

3 AAS 55 [1963], 303.

Page 39: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 165

le grand artisan de l’ordre et de la paix sur la terre ».4 Aujourd’hui, je fais

miennes ces considerations, en formulant, a vous-memes, Mesdames et

Messieurs les Ambassadeurs et Membres distingues du Corps Diplomatique,

a vos familles et a vos Collaborateurs, mes vœux les plus fervents pour la

Nouvelle Annee. Merci!

II

Ad sessionem plenariam Pontificii Consilii « Cor Unum».*

Cari amici,

con affetto e con gioia vi do il mio benvenuto, in occasione dell’Assemblea

plenaria del Pontificio Consiglio Cor Unum. Ringrazio il Presidente, Cardinale

Robert Sarah, per le sue parole e rivolgo il mio saluto cordiale ad ognuno di

voi, estendendolo idealmente a tutti quanti operano nel servizio della carita

della Chiesa. Con il recente Motu proprio Intima Ecclesiae natura ho voluto

ribadire il senso ecclesiale della vostra attivita. La vostra testimonianza puo

aprire la porta della fede a tante persone che cercano l’amore di Cristo. Cosı,

in quest’Anno della fede il tema « Carita, nuova etica e antropologia cristia-

na », che voi affrontate, riflette lo stringente nesso tra amore e verita, o, se si

preferisce, tra fede e carita. Tutto l’ethos cristiano riceve infatti il suo senso

dalla fede come « incontro » con l’amore di Cristo, che offre un nuovo orizzonte

e imprime alla vita la direzione decisiva.1 L’amore cristiano trova fondamen-

to e forma nella fede. Incontrando Dio e sperimentando il suo amore, impa-

riamo « a non vivere piu per noi stessi, ma per Lui, e con Lui per gli altri ».2

A partire da questo rapporto dinamico tra fede e carita, vorrei riflettere su

un punto, che chiamerei la dimensione profetica che la fede instilla nella

carita. L’adesione credente al Vangelo imprime infatti alla carita la sua forma

tipicamente cristiana e ne costituisce il principio di discernimento. Il cristia-

no, in particolare chi opera negli organismi di carita, deve lasciarsi orientare

4 Message aux Gouvernants, 8 decembre 1965, n. 3.

———————

* Die 19 Ianuarii 2013.1 Cfr Enc. Deus caritas est, 1.2 Ibid., 33.

Page 40: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale166

dai principi della fede, mediante la quale noi aderiamo al « punto di vista di

Dio », al suo progetto su di noi.3 Questo nuovo sguardo sul mondo e sull’uomo

offerto dalla fede fornisce anche il corretto criterio di valutazione delle espres-

sioni di carita, nel contesto attuale.

In ogni epoca, quando l’uomo non ha cercato tale progetto, e stato vitti-

ma di tentazioni culturali che hanno finito col renderlo schiavo. Negli ultimi

secoli, le ideologie che inneggiavano al culto della nazione, della razza, della

classe sociale si sono rivelate vere e proprie idolatrie; e altrettanto si puo dire

del capitalismo selvaggio col suo culto del profitto, da cui sono conseguite

crisi, disuguaglianze e miseria. Oggi si condivide sempre piu un sentire co-

mune circa l’inalienabile dignita di ogni essere umano e la reciproca e inter-

dipendente responsabilita verso di esso; e cio a vantaggio della vera civilta, la

civilta dell’amore. D’altro canto, purtroppo, anche il nostro tempo conosce

ombre che oscurano il progetto di Dio. Mi riferisco soprattutto ad una tragica

riduzione antropologica che ripropone l’antico materialismo edonista, a cui si

aggiunge pero un "prometeismo tecnologico". Dal connubio tra una visione

materialistica dell’uomo e il grande sviluppo della tecnologia emerge un’an-

tropologia nel suo fondo atea. Essa presuppone che l’uomo si riduca a fun-

zioni autonome, la mente al cervello, la storia umana ad un destino di auto-

realizzazione. Tutto cio prescindendo da Dio, dalla dimensione propriamente

spirituale e dall’orizzonte ultraterreno. Nella prospettiva di un uomo privato

della sua anima e dunque di una relazione personale con il Creatore, cio che e

tecnicamente possibile diventa moralmente lecito, ogni esperimento risulta

accettabile, ogni politica demografica consentita, ogni manipolazione legitti-

mata. L’insidia piu temibile di questa corrente di pensiero e di fatto l’asso-

lutizzazione dell’uomo: l’uomo vuole essere ab-solutus, sciolto da ogni legame

e da ogni costituzione naturale. Egli pretende di essere indipendente e pensa

che nella sola affermazione di se stia la sua felicita. « L’uomo contesta la

propria natura ... Esiste ormai solo l’uomo in astratto, che poi sceglie per

se autonomamente qualcosa come sua natura ».4 Si tratta di una radicale

negazione della creaturalita e filialita dell’uomo, che finisce in una dramma-

tica solitudine.

La fede e il sano discernimento cristiano ci inducono percio a prestare

un’attenzione profetica a questa problematica etica e alla mentalita che vi e

sottesa. La giusta collaborazione con istanze internazionali nel campo dello

3 Cfr Enc. Caritas in veritate, 1.4 Discorso alla Curia romana, 21 dicembre 2012.

Page 41: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 167

sviluppo e della promozione umana non deve farci chiudere gli occhi di fronte

a queste gravi ideologie, e i Pastori della Chiesa — la quale e « colonna e

sostegno della verita » 5 — hanno il dovere di mettere in guardia da queste

derive tanto i fedeli cattolici quanto ogni persona di buona volonta e di retta

ragione. Si tratta infatti di una deriva negativa per l’uomo, anche se si

traveste di buoni sentimenti all’insegna di un presunto progresso, o di pre-

sunti diritti, o di un presunto umanesimo. Di fronte a questa riduzione an-

tropologica, quale compito spetta ad ogni cristiano, e in particolare a voi,

impegnati in attivita caritative, e dunque in rapporto diretto con tanti altri

attori sociali? Certamente dobbiamo esercitare una vigilanza critica e, a vol-

te, ricusare finanziamenti e collaborazioni che, direttamente o indirettamen-

te, favoriscano azioni o progetti in contrasto con l’antropologia cristiana. Ma

positivamente la Chiesa e sempre impegnata a promuovere l’uomo secondo il

disegno di Dio, nella sua integrale dignita, nel rispetto della sua duplice

dimensione verticale e orizzontale. A questo tende anche l’azione di sviluppo

degli organismi ecclesiali. La visione cristiana dell’uomo infatti e un grande sı

alla dignita della persona chiamata all’intima comunione con Dio, una comu-

nione filiale, umile e fiduciosa. L’essere umano non e ne individuo a se stante

ne elemento anonimo nella collettivita, bensı persona singolare e irripetibile,

intrinsecamente ordinata alla relazione e alla socialita. Percio la Chiesa riba-

disce il suo grande sı alla dignita e bellezza del matrimonio come espressione

di fedele e feconda alleanza tra uomo e donna, e il no a filosofie come quella

del gender si motiva per il fatto che la reciprocita tra maschile e femminile e

espressione della bellezza della natura voluta dal Creatore.

Cari amici, vi ringrazio per il vostro impegno a favore dell’uomo, nella

fedelta alla sua vera dignita. Di fronte a queste sfide epocali, noi sappiamo

che la risposta e l’incontro con Cristo. In Lui l’uomo puo realizzare piena-

mente il suo bene personale e il bene comune. Vi incoraggio a proseguire

con animo lieto e generoso, mentre di cuore vi imparto la mia Apostolica

Benedizione.

5 2 Tm 3, 15.

Page 42: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale168

III

Ad Romanae Rotae Tribunal.*

Cari Componenti del Tribunale della Rota Romana!

E per me motivo di gioia ritrovarvi in occasione dell’inaugurazione del-

l’anno giudiziario. Ringrazio il vostro Decano, Mons. Pio Vito Pinto, per i

sentimenti espressi a nome di tutti voi e che contraccambio di cuore. Questo

incontro mi offre l’opportunita di riaffermare la mia stima e considerazione

per l’alto servizio che prestate al Successore di Pietro ed alla Chiesa intera,

come pure di spronarvi ad un impegno sempre maggiore in un ambito certa-

mente arduo, ma prezioso per la salvezza delle anime. Il principio che la salus

animarum e la suprema legge nella Chiesa 1 deve essere tenuto ben presente e

trovare, ogni giorno, nel vostro lavoro, la dovuta e rigorosa risposta.

1. Nel contesto dell’Anno della fede, vorrei soffermarmi, in modo partico-

lare, su alcuni aspetti del rapporto tra fede e matrimonio, osservando come

l’attuale crisi di fede, che interessa varie parti del mondo, porti con se una

crisi della societa coniugale, con tutto il carico di sofferenza e di disagio che

questo comporta anche per i figli. Possiamo prendere come punto di partenza

la comune radice linguistica che, in latino, hanno i termini fides e foedus,

vocabolo, quest’ultimo, col quale il Codice di Diritto Canonico designa la

realta naturale del matrimonio, come patto irrevocabile tra uomo e donna.2

Il reciproco affidarsi, infatti, e la base irrinunciabile di qualunque patto o

alleanza.

Sul piano teologico, la relazione tra fede e matrimonio assume un signifi-

cato ancora piu profondo. Il vincolo sponsale, infatti, benche realta naturale,

tra i battezzati e stato elevato da Cristo alla dignita di sacramento.3

Il patto indissolubile tra uomo e donna, non richiede, ai fini della sacra-

mentalita, la fede personale dei nubendi; cio che si richiede, come condizione

minima necessaria, e l’intenzione di fare cio che fa la Chiesa. Ma se e impor-

tante non confondere il problema dell’intenzione con quello della fede perso-

nale dei contraenti, non e tuttavia possibile separarli totalmente. Come fa-

* Die 26 Ianuarii 2013.1 Cfr CIC, can. 1752.2 Cfr can. 1055 § 1.3 Cfr ibidem.

Page 43: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 169

ceva notare la Commissione Teologica Internazionale in un Documento del

1977, « nel caso in cui non si avverta alcuna traccia della fede in quanto tale

(nel senso del termine “credenza”, disposizione a credere), ne alcun desiderio

della grazia e della salvezza, si pone il problema di sapere, in realta, se

l’intenzione generale e veramente sacramentale di cui abbiamo parlato, e

presente o no, e se il matrimonio e contratto validamente o no ».4 Il beato

Giovanni Paolo II, rivolgendosi a codesto Tribunale, dieci anni fa, preciso,

tuttavia, che « un atteggiamento dei nubendi che non tenga conto della di-

mensione soprannaturale nel matrimonio puo renderlo nullo solo se ne intac-

ca la validita sul piano naturale nel quale e posto lo stesso segno sacramen-

tale ».5 Circa tale problematica, soprattutto nel contesto attuale, occorrera

promuovere ulteriori riflessioni.

2. La cultura contemporanea, contrassegnata da un accentuato soggetti-

vismo e relativismo etico e religioso, pone la persona e la famiglia di fronte a

pressanti sfide. In primo luogo, di fronte alla questione circa la capacita

stessa dell’essere umano di legarsi, e se un legame che duri per tutta la vita

sia veramente possibile e corrisponda alla natura dell’uomo, o, piuttosto, non

sia, invece, in contrasto con la sua liberta e con la sua autorealizzazione. Fa

parte di una mentalita diffusa, infatti, pensare che la persona diventi se

stessa rimanendo « autonoma » ed entrando in contatto con l’altro solo me-

diante relazioni che si possono interrompere in ogni momento.6 A nessuno

sfugge come sulla scelta dell’essere umano di legarsi con un vincolo che duri

tutta la vita influisca la prospettiva di base di ciascuno, a seconda cioe che sia

ancorata a un piano meramente umano, oppure si schiuda alla luce della fede

nel Signore. Solo aprendosi alla verita di Dio, infatti, e possibile comprendere,

e realizzare nella concretezza della vita anche coniugale e familiare, la verita

dell’uomo quale suo figlio, rigenerato dal Battesimo. « Chi rimane in me e io in

lui, fa molto frutto, perche senza di me non potete fare nulla »: 7 cosı insegna-

va Gesu ai suoi discepoli, ricordando loro la sostanziale incapacita dell’essere

umano di compiere da solo cio che e necessario al conseguimento del vero

bene. Il rifiuto della proposta divina, in effetti, conduce ad uno squilibrio

4 La dottrina cattolica sul sacramento del matrimonio [1977], 2.3: Documenti 1969-2004,

vol. 13, Bologna 2006, p. 145.5 Ibidem.6 Cfr Allocuzione alla Curia Romana [21 dicembre 2012]: L’Osservatore Romano, 22 dicembre

2012, p. 4.7 Gv 15, 5.

Page 44: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale170

profondo in tutte le relazioni umane,8 inclusa quella matrimoniale, e facilita

un’errata comprensione della liberta e dell’autorealizzazione, che, unita alla

fuga davanti alla paziente sopportazione della sofferenza, condanna l’uomo a

chiudersi nel suo egoismo ed egocentrismo. Al contrario, l’accoglienza della

fede rende l’uomo capace del dono di se, nel quale soltanto, « aprendosi al-

l’altro, agli altri, ai figli, alla famiglia... lasciandosi plasmare nella sofferenza,

egli scopre l’ampiezza dell’essere persona umana ».9

La fede in Dio, sostenuta dalla grazia divina, e dunque un elemento molto

importante per vivere la mutua dedizione e la fedelta coniugale.10 Non s’in-

tende con cio affermare che la fedelta, come le altre proprieta, non siano

possibili nel matrimonio naturale, contratto tra non battezzati. Esso, infatti,

non e privo dei beni che « provengono da Dio Creatore e si inseriscono in modo

incoativo nell’amore sponsale che unisce Cristo e la Chiesa ».11 Certamente,

pero, la chiusura a Dio o il rifiuto della dimensione sacra dell’unione coniu-

gale e del suo valore nell’ordine della grazia rende ardua l’incarnazione con-

creta del modello altissimo di matrimonio concepito dalla Chiesa secondo il

disegno di Dio, potendo giungere a minare la validita stessa del patto qua-

lora, come assume la consolidata giurisprudenza di codesto Tribunale, si

traduca in un rifiuto di principio dello stesso obbligo coniugale di fedelta

ovvero degli altri elementi o proprieta essenziali del matrimonio.

Tertulliano, nella celebre Lettera alla moglie, parlando della vita coniugale

contrassegnata dalla fede, scrive che i coniugi cristiani « sono veramente due

in una sola carne, e dove la carne e unica, unico e lo spirito. Insieme pregano,

insieme si prostrano e insieme digiunano; l’uno ammaestra l’altro, l’uno onora

l’altro, l’uno sostiene l’altro ».12 In termini simili si esprime san Clemente

Alessandrino: « Se infatti per entrambi uno solo e Dio, allora per entrambi

uno solo e il Pedagogo — Cristo —, una e la Chiesa, una la sapienza, uno il

pudore, in comune abbiamo il nutrimento, il matrimonio ci unisce ... E se

comune e la vita, comune e anche la grazia, la salvezza, la virtu, la morale ».13

I Santi che hanno vissuto l’unione matrimoniale e familiare nella prospettiva

8 Cfr Discorso alla Commissione Teologica Internazionale [7 dicembre 2012]: L’Osservatore

Romano, 8 dicembre 2012, p. 7.9 Discorso alla Curia Romana [21 dicembre 2012]: L’Osservatore Romano, 22 dicembre 2012,

p. 4.10 Catechesi all’Udienza generale [8 giugno 2011]: Insegnamenti VII/I [2011], pp. 792-793.11

Commissione Teologica Internazionale, La dottrina cattolica sul sacramento del matrimonio

[1977], 3.4: Documenti 1969-2004, vol. 13, Bologna 2006, p. 147.12 Ad uxorem libri duo, II, IX: PL 1, 1415B-1417A.13 Paedagogus, I, IV, 10.1: PG 8, 259B.

Page 45: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 171

cristiana, sono riusciti a superare anche le situazioni piu avverse, conseguen-

do talora la santificazione del coniuge e dei figli con un amore sempre raffor-

zato da una solida fiducia in Dio, da una sincera pieta religiosa e da un’in-

tensa vita sacramentale. Proprio queste esperienze, contrassegnate dalla fede,

fanno comprendere come, ancor oggi, sia prezioso il sacrificio offerto dal

coniuge abbandonato o che abbia subito il divorzio, se — riconoscendo l’in-

dissolubilita del vincolo matrimoniale valido — riesce a non lasciarsi « coin-

volgere in una nuova unione ... In tal caso il suo esempio di fedelta e di

coerenza cristiana assume un particolare valore di testimonianza di fronte

al mondo e alla Chiesa ».14

3. Vorrei soffermarmi, infine, brevemente, sul bonum coniugum. La fede e

importante nella realizzazione dell’autentico bene coniugale, che consiste

semplicemente nel volere sempre e comunque il bene dell’altro, in funzione

di un vero e indissolubile consortium vitae. In verita, nel proposito degli sposi

cristiani di vivere una vera communio coniugalis vi e un dinamismo proprio

della fede, per cui la confessio, la risposta personale sincera all’annuncio sal-

vifico, coinvolge il credente nel moto d’amore di Dio. «Confessio » e « caritas »

sono « i due modi in cui Dio ci coinvolge, ci fa agire con Lui, in Lui e per

l’umanita, per la sua creatura ... La “confessio” non e una cosa astratta, e

“caritas”, e amore. Solo cosı e realmente il riflesso della verita divina, che

come verita e inseparabilmente anche amore ».15 Soltanto attraverso la fiam-

ma della carita, la presenza del Vangelo non e piu solo parola, ma realta

vissuta. In altri termini, se e vero che « la fede senza la carita non porta frutto

e la carita senza la fede sarebbe un sentimento in balia costante del dubbio »,

si deve concludere che « fede e carita si esigono a vicenda, cosı che l’una

permette all’altra di attuare il suo cammino ».16

4. Se cio vale nell’ampio contesto della vita comunitaria, deve valere

ancora di piu nell’unione matrimoniale. E in essa, di fatto, che la fede fa

crescere e fruttificare l’amore degli sposi, dando spazio alla presenza di Dio

Trinita e rendendo la stessa vita coniugale, cosı vissuta, « lieta novella »

davanti al mondo.

14Giovanni Paolo II, Esort. ap. Familiaris consortio [22 novembre 1981], 83: AAS 74 [1982],

p. 184.15 Meditazione alla prima Congregazione Generale della XIII Assemblea Generale Ordinaria del

Sinodo dei Vescovi [8 ottobre 2012]: L’Osservatore Romano, 10 ottobre 2012, p. 7.16 Lett. ap. Porta fidei [11 ottobre 2012], 14: L’Osservatore Romano, 17-18 ottobre 2011.

Page 46: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale172

Riconosco le difficolta, da un punto di vista giuridico e pratico, di enu-

cleare l’elemento essenziale del bonum coniugum, inteso finora prevalente-

mente in relazione alle ipotesi di incapacita.17 Il bonum coniugum assume

rilevanza anche nell’ambito della simulazione del consenso. Certamente, nei

casi sottoposti al vostro giudizio, sara l’indagine in facto ad accertare l’even-

tuale fondatezza di questo capo di nullita, prevalente o coesistente con un

altro capo dei tre «beni» agostiniani, la procreativita, l’esclusivita e la perpe-

tuita. Non si deve quindi prescindere dalla considerazione che possano darsi

dei casi nei quali, proprio per l’assenza di fede, il bene dei coniugi risulti

compromesso e cioe escluso dal consenso stesso; ad esempio, nell’ipotesi di

sovvertimento da parte di uno di essi, a causa di un’errata concezione del

vincolo nuziale, del principio di parita, oppure nell’ipotesi di rifiuto dell’u-

nione duale che contraddistingue il vincolo matrimoniale, in rapporto con la

possibile coesistente esclusione della fedelta e dell’uso della copula adempiuta

humano modo.

Con le presenti considerazioni, non intendo certamente suggerire alcun

facile automatismo tra carenza di fede e invalidita dell’unione matrimoniale,

ma piuttosto evidenziare come tale carenza possa, benche non necessariamen-

te, ferire anche i beni del matrimonio, dal momento che il riferimento all’or-

dine naturale voluto da Dio e inerente al patto coniugale.18

Cari Fratelli, invoco l’aiuto di Dio su di voi e su quanti nella Chiesa si

adoperano per la salvaguardia della verita e della giustizia riguardo al vincolo

sacro del matrimonio e, per cio stesso, della famiglia cristiana. Vi affido alla

protezione di Maria Santissima, Madre di Cristo, e di san Giuseppe, Custode

della Famiglia di Nazaret, silenzioso e obbediente esecutore del piano divino

della salvezza, mentre imparto volentieri a voi e ai vostri cari la Benedizione

Apostolica.

17 Cfr CIC, can. 1095.18 Cfr Gen 2, 24.

Page 47: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 173

NUNTII

I

Ad tempus Quadragesimale anno 2013.

Credere nella carita suscita carita – «Abbiamo conosciuto e creduto l’amore

che Dio ha in noi » (1 Gv 4, 16)

Cari fratelli e sorelle,

la celebrazione della Quaresima, nel contesto dell’Anno della fede, ci offre

una preziosa occasione per meditare sul rapporto tra fede e carita: tra il

credere in Dio, nel Dio di Gesu Cristo, e l’amore, che e frutto dell’azione dello

Spirito Santo e ci guida in un cammino di dedizione verso Dio e verso gli altri.

1. La fede come risposta all’amore di Dio

Gia nella mia prima Enciclica ho offerto qualche elemento per cogliere lo

stretto legame tra queste due virtu teologali, la fede e la carita. Partendo

dalla fondamentale affermazione dell’apostolo Giovanni: « Abbiamo conosciu-

to e creduto l’amore che Dio ha in noi »,1 ricordavo che « all’inizio dell’essere

cristiano non c’e una decisione etica o una grande idea, bensı l’incontro con

un avvenimento, con una Persona, che da alla vita un nuovo orizzonte e con

cio la direzione decisiva... Siccome Dio ci ha amati per primo,2 l’amore adesso

non e piu solo un “comandamento”, ma e la risposta al dono dell’amore, col

quale Dio ci viene incontro ».3 La fede costituisce quella personale adesione —

che include tutte le nostre facolta — alla rivelazione dell’amore gratuito e

« appassionato » che Dio ha per noi e che si manifesta pienamente in Gesu

Cristo. L’incontro con Dio Amore che chiama in causa non solo il cuore, ma

anche l’intelletto: « Il riconoscimento del Dio vivente e una via verso l’amore,

e il sı della nostra volonta alla sua unisce intelletto, volonta e sentimento

nell’atto totalizzante dell’amore. Questo pero e un processo che rimane con-

tinuamente in cammino: l’amore non e mai “concluso” e completato ».4 Da

1 1 Gv 4, 16.2 Cfr 1 Gv 4, 10.3 Deus caritas est, 1.4 Ibid., 17.

Page 48: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale174

qui deriva per tutti i cristiani e, in particolare, per gli « operatori della carita »,

la necessita della fede, di quell’« incontro con Dio in Cristo che susciti in loro

l’amore e apra il loro animo all’altro, cosı che per loro l’amore del prossimo

non sia piu un comandamento imposto per cosı dire dall’esterno, ma una

conseguenza derivante dalla loro fede che diventa operante nell’amore ».5 Il

cristiano e una persona conquistata dall’amore di Cristo e percio, mosso da

questo amore — « caritas Christi urget nos » 6 —, e aperto in modo profondo e

concreto all’amore per il prossimo.7 Tale atteggiamento nasce anzitutto dalla

coscienza di essere amati, perdonati, addirittura serviti dal Signore, che si

china a lavare i piedi degli Apostoli e offre Se stesso sulla croce per attirare

l’umanita nell’amore di Dio.

« La fede ci mostra il Dio che ha dato il suo Figlio per noi e suscita cosı in

noi la vittoriosa certezza che e proprio vero: Dio e amore! ... La fede, che

prende coscienza dell’amore di Dio rivelatosi nel cuore trafitto di Gesu sulla

croce, suscita a sua volta l’amore. Esso e la luce — in fondo l’unica — che

rischiara sempre di nuovo un mondo buio e ci da il coraggio di vivere e di

agire ».8 Tutto cio ci fa capire come il principale atteggiamento distintivo dei

cristiani sia proprio « l’amore fondato sulla fede e da essa plasmato ».9

2. La carita come vita nella fede

Tutta la vita cristiana e un rispondere all’amore di Dio. La prima risposta

e appunto la fede come accoglienza piena di stupore e gratitudine di un’inau-

dita iniziativa divina che ci precede e ci sollecita. E il « sı » della fede segna

l’inizio di una luminosa storia di amicizia con il Signore, che riempie e da

senso pieno a tutta la nostra esistenza. Dio pero non si accontenta che noi

accogliamo il suo amore gratuito. Egli non si limita ad amarci, ma vuole

attiraci a Se, trasformarci in modo cosı profondo da portarci a dire con san

Paolo: non sono piu io che vivo, ma Cristo vive in me.10

Quando noi lasciamo spazio all’amore di Dio, siamo resi simili a Lui,

partecipi della sua stessa carita. Aprirci al suo amore significa lasciare che

Egli viva in noi e ci porti ad amare con Lui, in Lui e come Lui; solo allora la

5 Ibid., 31a.6 2 Cor 5, 14.7 Cfr ibid., 33.8 Ibid., 39.9 Ibid., 7.

10 Cfr Gal 2, 20.

Page 49: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 175

nostra fede diventa veramente « operosa per mezzo della carita » 11 ed Egli

prende dimora in noi.12

La fede e conoscere la verita e aderirvi; 13 la carita e « camminare » nella

verita.14 Con la fede si entra nell’amicizia con il Signore; con la carita si vive e

si coltiva questa amicizia.15 La fede ci fa accogliere il comandamento del

Signore e Maestro; la carita ci dona la beatitudine di metterlo in pratica.16

Nella fede siamo generati come figli di Dio; 17 la carita ci fa perseverare

concretamente nella figliolanza divina portando il frutto dello Spirito Santo.18

La fede ci fa riconoscere i doni che il Dio buono e generoso ci affida; la carita li

fa fruttificare.19

3. L’indissolubile intreccio tra fede e carita

Alla luce di quanto detto, risulta chiaro che non possiamo mai separare o,

addirittura, opporre fede e carita. Queste due virtu teologali sono intimamen-

te unite ed e fuorviante vedere tra di esse un contrasto o una « dialettica ». Da

un lato, infatti, e limitante l’atteggiamento di chi mette in modo cosı forte

l’accento sulla priorita e la decisivita della fede da sottovalutare e quasi

disprezzare le concrete opere della carita e ridurre questa a generico umani-

tarismo. Dall’altro, pero, e altrettanto limitante sostenere un’esagerata su-

premazia della carita e della sua operosita, pensando che le opere sostitui-

scano la fede. Per una sana vita spirituale e necessario rifuggire sia dal

fideismo che dall’attivismo moralista.

L’esistenza cristiana consiste in un continuo salire il monte dell’incontro

con Dio per poi ridiscendere, portando l’amore e la forza che ne derivano, in

modo da servire i nostri fratelli e sorelle con lo stesso amore di Dio. Nella

Sacra Scrittura vediamo come lo zelo degli Apostoli per l’annuncio del Van-

gelo che suscita la fede e strettamente legato alla premura caritatevole ri-

guardo al servizio verso i poveri.20 Nella Chiesa, contemplazione e azione,

11 Gal 5, 6.12 Cfr 1 Gv 4, 12.13 Cfr 1 Tm 2, 4.14 Cfr Ef 4, 15.15 Cfr Gv 15, 14s.16 Cfr Gv 13, 13-17.17 Cfr Gv 1, 12s.18 Cfr Gal 5, 22.19 Cfr Mt 25, 14-30.20 Cfr At 6, 1-4.

Page 50: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale176

simboleggiate in certo qual modo dalle figure evangeliche delle sorelle Maria e

Marta, devono coesistere e integrarsi.21 La priorita spetta sempre al rapporto

con Dio e la vera condivisione evangelica deve radicarsi nella fede.22 Talvolta

si tende, infatti, a circoscrivere il termine « carita » alla solidarieta o al sem-

plice aiuto umanitario. E importante, invece, ricordare che massima opera di

carita e proprio l’evangelizzazione, ossia il « servizio della Parola ». Non v’e

azione piu benefica, e quindi caritatevole, verso il prossimo che spezzare il

pane della Parola di Dio, renderlo partecipe della Buona Notizia del Vangelo,

introdurlo nel rapporto con Dio: l’evangelizzazione e la piu alta e integrale

promozione della persona umana. Come scrive il Servo di Dio Papa Paolo VI

nell’Enciclica Populorum progressio, e l’annuncio di Cristo il primo e princi-

pale fattore di sviluppo.23 E la verita originaria dell’amore di Dio per noi,

vissuta e annunciata, che apre la nostra esistenza ad accogliere questo amore

e rende possibile lo sviluppo integrale dell’umanita e di ogni uomo.24

In sostanza, tutto parte dall’Amore e tende all’Amore. L’amore gratuito

di Dio ci e reso noto mediante l’annuncio del Vangelo. Se lo accogliamo con

fede, riceviamo quel primo ed indispensabile contatto col divino capace di

farci « innamorare dell’Amore », per poi dimorare e crescere in questo Amore e

comunicarlo con gioia agli altri.

A proposito del rapporto tra fede e opere di carita, un’espressione della

Lettera di san Paolo agli Efesini riassume forse nel modo migliore la loro

correlazione: « Per grazia infatti siete salvati mediante la fede; e cio non viene

da voi, ma e dono di Dio; ne viene dalle opere, perche nessuno possa vantar-

sene. Siamo infatti opera sua, creati in Cristo Gesu per le opere buone, che

Dio ha preparato perche in esse camminassimo ».25 Si percepisce qui che tutta

l’iniziativa salvifica viene da Dio, dalla sua Grazia, dal suo perdono accolto

nella fede; ma questa iniziativa, lungi dal limitare la nostra liberta e la nostra

responsabilita, piuttosto le rende autentiche e le orienta verso le opere della

carita. Queste non sono frutto principalmente dello sforzo umano, da cui

trarre vanto, ma nascono dalla stessa fede, sgorgano dalla Grazia che Dio

offre in abbondanza. Una fede senza opere e come un albero senza frutti:

queste due virtu si implicano reciprocamente. La Quaresima ci invita proprio,

21 Cfr Lc 10, 38-42.22 Cfr Catechesi all’Udienza generale del 25 aprile 2012.23 Cfr n. 16.24 Cfr Enc. Caritas in veritate, 8.25 2, 8-10.

Page 51: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 177

con le tradizionali indicazioni per la vita cristiana, ad alimentare la fede

attraverso un ascolto piu attento e prolungato della Parola di Dio e la parte-

cipazione ai Sacramenti, e, nello stesso tempo, a crescere nella carita, nell’a-

more verso Dio e verso il prossimo, anche attraverso le indicazioni concrete

del digiuno, della penitenza e dell’elemosina.

4. Priorita della fede, primato della carita

Come ogni dono di Dio, fede e carita riconducono all’azione dell’unico e

medesimo Spirito Santo,26 quello Spirito che in noi grida «Abba! Padre »,27 e

che ci fa dire: « Gesu e il Signore! » 28 e «Maranatha! ».29

La fede, dono e risposta, ci fa conoscere la verita di Cristo come Amore

incarnato e crocifisso, piena e perfetta adesione alla volonta del Padre e

infinita misericordia divina verso il prossimo; la fede radica nel cuore e nella

mente la ferma convinzione che proprio questo Amore e l’unica realta vitto-

riosa sul male e sulla morte. La fede ci invita a guardare al futuro con la virtu

della speranza, nell’attesa fiduciosa che la vittoria dell’amore di Cristo giunga

alla sua pienezza. Da parte sua, la carita ci fa entrare nell’amore di Dio

manifestato in Cristo, ci fa aderire in modo personale ed esistenziale al do-

narsi totale e senza riserve di Gesu al Padre e ai fratelli. Infondendo in noi la

carita, lo Spirito Santo ci rende partecipi della dedizione propria di Gesu:

filiale verso Dio e fraterna verso ogni uomo.30

Il rapporto che esiste tra queste due virtu e analogo a quello tra due

Sacramenti fondamentali della Chiesa: il Battesimo e l’Eucaristia. Il Batte-

simo (sacramentum fidei) precede l’Eucaristia (sacramentum caritatis), ma e

orientato ad essa, che costituisce la pienezza del cammino cristiano. In modo

analogo, la fede precede la carita, ma si rivela genuina solo se e coronata da

essa. Tutto parte dall’umile accoglienza della fede (« il sapersi amati da Dio »),

ma deve giungere alla verita della carita (« il saper amare Dio e il prossimo »),

che rimane per sempre, come compimento di tutte le virtu.31

Carissimi fratelli e sorelle, in questo tempo di Quaresima, in cui ci prepa-

riamo a celebrare l’evento della Croce e della Risurrezione, nel quale l’Amore

26 Cfr 1 Cor 13.27 Gal 4, 6.28 1 Cor 12, 3.29 1 Cor 16, 22; Ap 22, 20.30 Cfr Rm 5, 5.31 Cfr 1 Cor 13, 13.

Page 52: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale178

di Dio ha redento il mondo e illuminato la storia, auguro a tutti voi di vivere

questo tempo prezioso ravvivando la fede in Gesu Cristo, per entrare nel suo

stesso circuito di amore verso il Padre e verso ogni fratello e sorella che

incontriamo nella nostra vita. Per questo elevo la mia preghiera a Dio, men-

tre invoco su ciascuno e su ogni comunita la Benedizione del Signore!

Dal Vaticano, 15 ottobre 2012.

BENEDICTUS PP. XVI

II

Occasione XXI Mundialis Infirmorum Diei.

« Va’ e anche tu fa’ lo stesso » (Lc 10, 37)

Cari fratelli e sorelle!

1. L’11 febbraio 2013, memoria liturgica della Beata Vergine Maria di

Lourdes, si celebrera in forma solenne, presso il Santuario mariano di Altot-

ting, la XXI Giornata Mondiale del Malato. Tale giornata e per i malati, per

gli operatori sanitari, per i fedeli cristiani e per tutte le persone di buona

volonta «momento forte di preghiera, di condivisione, di offerta della soffe-

renza per il bene della Chiesa e di richiamo per tutti a riconoscere nel volto del

fratello infermo il Santo Volto di Cristo che, soffrendo, morendo e risorgendo

ha operato la salvezza dell’umanita ».1 In questa circostanza, mi sento parti-

colarmente vicino a ciascuno di voi, cari ammalati che, nei luoghi di assi-

stenza e di cura o anche a casa, vivete un difficile momento di prova a causa

dell’infermita e della sofferenza. A tutti giungano le parole rassicuranti dei

Padri del Concilio Ecumenico Vaticano II: «Non siete ne abbandonati, ne

inutili: voi siete chiamati da Cristo, voi siete la sua trasparente immagine ».2

2. Per accompagnarvi nel pellegrinaggio spirituale che da Lourdes, luogo e

simbolo di speranza e di grazia, ci conduce verso il Santuario di Altotting,

1Giovanni Paolo II, Lettera istitutiva della Giornata Mondiale del Malato, 13 maggio 1992, 3.

2 Messaggio ai poveri, ai malati e ai sofferenti.

Page 53: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 179

vorrei proporre alla vostra riflessione la figura emblematica del Buon Sama-

ritano.3 La parabola evangelica narrata da san Luca si inserisce in una serie di

immagini e racconti tratti dalla vita quotidiana, con cui Gesu vuole far

comprendere l’amore profondo di Dio verso ogni essere umano, specialmente

quando si trova nella malattia e nel dolore. Ma, allo stesso tempo, con le

parole conclusive della parabola del Buon Samaritano, « Va’ e anche tu fa’

lo stesso »,4 il Signore indica qual e l’atteggiamento che deve avere ogni suo

discepolo verso gli altri, particolarmente se bisognosi di cura. Si tratta quindi

di attingere dall’amore infinito di Dio, attraverso un’intensa relazione con

Lui nella preghiera, la forza di vivere quotidianamente un’attenzione concre-

ta, come il Buon Samaritano, nei confronti di chi e ferito nel corpo e nello

spirito, di chi chiede aiuto, anche se sconosciuto e privo di risorse. Cio vale

non solo per gli operatori pastorali e sanitari, ma per tutti, anche per lo stesso

malato, che puo vivere la propria condizione in una prospettiva di fede: «Non

e lo scansare la sofferenza, la fuga davanti al dolore, che guarisce l’uomo, ma

la capacita di accettare la tribolazione e in essa di maturare, di trovare senso

mediante l’unione con Cristo, che ha sofferto con infinito amore ».5

3. Vari Padri della Chiesa hanno visto nella figura del Buon Samaritano

Gesu stesso, e nell’uomo incappato nei briganti Adamo, l’Umanita smarrita e

ferita per il proprio peccato.6 Gesu e il Figlio di Dio, Colui che rende presente

l’amore del Padre, amore fedele, eterno, senza barriere ne confini. Ma Gesu e

anche Colui che « si spoglia » del suo « abito divino », che si abbassa dalla sua

« condizione » divina, per assumere forma umana 7 e accostarsi al dolore del-

l’uomo, fino a scendere negli inferi, come recitiamo nel Credo, e portare spe-

ranza e luce. Egli non considera un tesoro geloso il suo essere uguale a Dio, il

suo essere Dio,8 ma si china, pieno di misericordia, sull’abisso della sofferenza

umana, per versare l’olio della consolazione e il vino della speranza.

4. L’Anno della fede che stiamo vivendo costituisce un’occasione propizia

per intensificare la diaconia della carita nelle nostre comunita ecclesiali, per

essere ciascuno buon samaritano verso l’altro, verso chi ci sta accanto. A

3 Cfr Lc 10, 25-37.4 Lc 10, 37.5 Enc. Spe salvi, 37.6 Cfr Origene, Omelia sul Vangelo di Luca XXXIV, 1-9; Ambrogio, Commento al Vangelo di

san Luca, 71-84; Agostino, Discorso 171.7 Fil 2, 6-8.8 Cfr Fil 2, 6.

Page 54: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale180

questo proposito, vorrei richiamare alcune figure, tra le innumerevoli nella

storia della Chiesa, che hanno aiutato le persone malate a valorizzare la

sofferenza sul piano umano e spirituale, affinche siano di esempio e di stimolo.

Santa Teresa del Bambino Gesu e del Volto Santo, « esperta della scientia

amoris »,9 seppe vivere « in unione profonda alla Passione di Gesu » la malattia

che la condusse « alla morte attraverso grandi sofferenze ».10 Il Venerabile

Luigi Novarese, del quale molti ancora oggi serbano vivo il ricordo, nell’e-

sercizio del suo ministero avvertı in modo particolare l’importanza della

preghiera per e con gli ammalati e i sofferenti, che accompagnava spesso

nei Santuari mariani, in speciale modo alla grotta di Lourdes. Mosso dalla

carita verso il prossimo, Raoul Follereau ha dedicato la propria vita alla cura

delle persone affette dal morbo di Hansen sin nelle aree piu remote del pia-

neta, promuovendo fra l’altro la Giornata Mondiale contro la Lebbra. La

beata Teresa di Calcutta iniziava sempre la sua giornata incontrando Gesu

nell’Eucaristia, per uscire poi nelle strade con la corona del Rosario in mano

ad incontrare e servire il Signore presente nei sofferenti, specialmente in

coloro che sono « non voluti, non amati, non curati ». Sant’Anna Schaffer di

Mindelstetten seppe, anche lei, in modo esemplare unire le proprie sofferenze

a quelle di Cristo: « il letto di dolore divento... cella conventuale e la sofferenza

costituı il suo servizio missionario... Confortata dalla Comunione quotidiana,

ella divento un’instancabile strumento di intercessione nella preghiera e un

riflesso dell’amore di Dio per molte persone che cercavano il suo consiglio ».11

Nel Vangelo emerge la figura della Beata Vergine Maria, che segue il Figlio

sofferente fino al supremo sacrificio sul Golgota. Ella non perde mai la spe-

ranza nella vittoria di Dio sul male, sul dolore e sulla morte, e sa accogliere

con lo stesso abbraccio di fede e di amore il Figlio di Dio nato nella grotta di

Betlemme e morto sulla croce. La sua ferma fiducia nella potenza divina

viene illuminata dalla Risurrezione di Cristo, che dona speranza a chi si trova

nella sofferenza e rinnova la certezza della vicinanza e della consolazione

del Signore.

5. Vorrei infine rivolgere il mio pensiero di viva riconoscenza e di inco-

raggiamento alle istituzioni sanitarie cattoliche e alla stessa societa civile, alle

diocesi, alle comunita cristiane, alle famiglie religiose impegnate nella pasto-

9Giovanni Paolo II, Lett. ap., Novo Millennio ineunte, 42.

10 Udienza Generale, 6 aprile 2011.11 Omelia per la canonizzazione, 21 ottobre 2012.

Page 55: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 181

rale sanitaria, alle associazioni degli operatori sanitari e del volontariato. In

tutti possa crescere la consapevolezza che « nell’accoglienza amorosa e gene-

rosa di ogni vita umana, soprattutto se debole e malata, la Chiesa vive oggi

un momento fondamentale della sua missione ».12

Affido questa XXI Giornata Mondiale del Malato all’intercessione della

Santissima Vergine Maria delle Grazie venerata ad Altotting, affinche accom-

pagni sempre l’umanita sofferente, in cerca di sollievo e di ferma speranza,

aiuti tutti coloro che sono coinvolti nell’apostolato della misericordia a di-

ventare dei buoni samaritani per i loro fratelli e sorelle provati dalla malattia

e dalla sofferenza, mentre ben volentieri imparto la Benedizione Apostolica.

Dal Vaticano, 2 gennaio 2013.

BENEDICTUS PP. XVI

III

Occasione XLVII Mundialis Diei Communicationis Socialis.

Reti sociali: porte di verita e di fede; nuovi spazi di evangelizzazione

Cari fratelli e sorelle,

in prossimita della Giornata Mondiale delle Comunicazioni Sociali del

2013, desidero proporvi alcune riflessioni su una realta sempre piu importan-

te che riguarda il modo in cui le persone oggi comunicano tra di loro. Vorrei

soffermarmi a considerare lo sviluppo delle reti sociali digitali che stanno

contribuendo a far emergere una nuova « agora », una piazza pubblica e aperta

in cui le persone condividono idee, informazioni, opinioni, e dove, inoltre,

possono prendere vita nuove relazioni e forme di comunita.

Questi spazi, quando sono valorizzati bene e con equilibrio, contribuisco-

no a favorire forme di dialogo e di dibattito che, se realizzate con rispetto,

attenzione per la privacy, responsabilita e dedizione alla verita, possono raf-

forzare i legami di unita tra le persone e promuovere efficacemente l’armonia

12Giovanni Paolo II, Esort. ap. postsinodale Christifideles laici, 38.

Page 56: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale182

della famiglia umana. Lo scambio di informazioni puo diventare vera comu-

nicazione, i collegamenti possono maturare in amicizia, le connessioni agevo-

lare la comunione. Se i network sono chiamati a mettere in atto questa grande

potenzialita, le persone che vi partecipano devono sforzarsi di essere autenti-

che, perche in questi spazi non si condividono solamente idee e informazioni,

ma in ultima istanza si comunica se stessi.

Lo sviluppo delle reti sociali richiede impegno: le persone sono coinvolte

nel costruire relazioni e trovare amicizia, nel cercare risposte alle loro doman-

de, nel divertirsi, ma anche nell’essere stimolati intellettualmente e nel con-

dividere competenze e conoscenze. I network diventano cosı, sempre di piu,

parte del tessuto stesso della societa in quanto uniscono le persone sulla base

di questi bisogni fondamentali. Le reti sociali sono dunque alimentate da

aspirazioni radicate nel cuore dell’uomo.

La cultura dei social network e i cambiamenti nelle forme e negli stili della

comunicazione, pongono sfide impegnative a coloro che vogliono parlare di

verita e di valori. Spesso, come avviene anche per altri mezzi di comunica-

zione sociale, il significato e l’efficacia delle differenti forme di espressione

sembrano determinati piu dalla loro popolarita che dalla loro intrinseca im-

portanza e validita. La popolarita e poi frequentemente connessa alla cele-

brita o a strategie persuasive piuttosto che alla logica dell’argomentazione. A

volte, la voce discreta della ragione puo essere sovrastata dal rumore delle

eccessive informazioni, e non riesce a destare l’attenzione, che invece viene

riservata a quanti si esprimono in maniera piu suadente. I social media hanno

bisogno, quindi, dell’impegno di tutti coloro che sono consapevoli del valore

del dialogo, del dibattito ragionato, dell’argomentazione logica; di persone

che cercano di coltivare forme di discorso e di espressione che fanno appello

alle piu nobili aspirazioni di chi e coinvolto nel processo comunicativo. Dia-

logo e dibattito possono fiorire e crescere anche quando si conversa e si

prendono sul serio coloro che hanno idee diverse dalle nostre. « Costatata la

diversita culturale, bisogna far sı che le persone non solo accettino l’esistenza

della cultura dell’altro, ma aspirino anche a venire arricchite da essa e ad

offrirle cio che si possiede di bene, di vero e di bello ».1

La sfida che i network sociali devono affrontare e quella di essere davvero

inclusivi: allora essi beneficeranno della piena partecipazione dei credenti che

desiderano condividere il Messaggio di Gesu e i valori della dignita umana,

1 Discorso nell’Incontro con il mondo della cultura, Belem, Lisbona, 12 maggio 2010.

Page 57: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 183

che il suo insegnamento promuove. I credenti, infatti, avvertono sempre piu

che se la Buona Notizia non e fatta conoscere anche nell’ambiente digitale,

potrebbe essere assente nell’esperienza di molti per i quali questo spazio

esistenziale e importante. L’ambiente digitale non e un mondo parallelo o

puramente virtuale, ma e parte della realta quotidiana di molte persone,

specialmente dei piu giovani. I network sociali sono il frutto dell’interazione

umana, ma essi, a loro volta, danno forme nuove alle dinamiche della comu-

nicazione che crea rapporti: una comprensione attenta di questo ambiente e

dunque il prerequisito per una significativa presenza all’interno di esso.

La capacita di utilizzare i nuovi linguaggi e richiesta non tanto per essere

al passo coi tempi, ma proprio per permettere all’infinita ricchezza del Van-

gelo di trovare forme di espressione che siano in grado di raggiungere le menti

e i cuori di tutti. Nell’ambiente digitale la parola scritta si trova spesso

accompagnata da immagini e suoni. Una comunicazione efficace, come le

parabole di Gesu, richiede il coinvolgimento dell’immaginazione e della sen-

sibilita affettiva di coloro che vogliamo invitare a un incontro col mistero

dell’amore di Dio. Del resto sappiamo che la tradizione cristiana e da sempre

ricca di segni e simboli: penso, ad esempio, alla croce, alle icone, alle immagini

della Vergine Maria, al presepe, alle vetrate e ai dipinti delle chiese. Una parte

consistente del patrimonio artistico dell’umanita e stato realizzato da artisti e

musicisti che hanno cercato di esprimere le verita della fede.

L’autenticita dei credenti nei network sociali e messa in evidenza dalla

condivisione della sorgente profonda della loro speranza e della loro gioia:

la fede nel Dio ricco di misericordia e di amore rivelato in Cristo Gesu. Tale

condivisione consiste non soltanto nell’esplicita espressione di fede, ma anche

nella testimonianza, cioe nel modo in cui si comunicano « scelte, preferenze,

giudizi che siano profondamente coerenti con il Vangelo, anche quando di

esso non si parla in forma esplicita ».2 Un modo particolarmente significativo

di rendere testimonianza sara la volonta di donare se stessi agli altri attra-

verso la disponibilita a coinvolgersi pazientemente e con rispetto nelle loro

domande e nei loro dubbi, nel cammino di ricerca della verita e del senso

dell’esistenza umana. L’emergere nelle reti sociali del dialogo circa la fede e il

credere conferma l’importanza e la rilevanza della religione nel dibattito

pubblico e sociale.

2 Messaggio per la Giornata Mondiale delle Comunicazioni Sociali, 2011.

Page 58: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale184

Per coloro che hanno accolto con cuore aperto il dono della fede, la rispo-

sta piu radicale alle domande dell’uomo circa l’amore, la verita e il significato

della vita — questioni che non sono affatto assenti nei social network — si

trova nella persona di Gesu Cristo. E naturale che chi ha la fede desideri, con

rispetto e sensibilita, condividerla con coloro che incontra nell’ambiente di-

gitale. In definitiva, pero, se la nostra condivisione del Vangelo e capace di

dare buoni frutti, e sempre grazie alla forza propria della Parola di Dio di

toccare i cuori, prima ancora di ogni nostro sforzo. La fiducia nella potenza

dell’azione di Dio deve superare sempre ogni sicurezza posta sull’utilizzo dei

mezzi umani. Anche nell’ambiente digitale, dove e facile che si levino voci dai

toni troppo accesi e conflittuali, e dove a volte il sensazionalismo rischia di

prevalere, siamo chiamati a un attento discernimento. E ricordiamo, a questo

proposito, che Elia riconobbe la voce di Dio non nel vento impetuoso e

gagliardo, ne nel terremoto o nel fuoco, ma nel « sussurro di una brezza

leggera ».3 Dobbiamo confidare nel fatto che i fondamentali desideri dell’uomo

di amare e di essere amato, di trovare significato e verita — che Dio stesso ha

messo nel cuore dell’essere umano — mantengono anche le donne e gli uomini

del nostro tempo sempre e comunque aperti a cio che il beato Cardinale

Newman chiamava la « luce gentile » della fede.

I social network, oltre che strumento di evangelizzazione, possono essere

un fattore di sviluppo umano. Ad esempio, in alcuni contesti geografici e

culturali dove i cristiani si sentono isolati, le reti sociali possono rafforzare

il senso della loro effettiva unita con la comunita universale dei credenti. Le

reti facilitano la condivisione delle risorse spirituali e liturgiche, rendendo le

persone in grado di pregare con un rinvigorito senso di prossimita a coloro che

professano la loro stessa fede. Il coinvolgimento autentico e interattivo con le

domande e i dubbi di coloro che sono lontani dalla fede, ci deve far sentire la

necessita di alimentare con la preghiera e la riflessione la nostra fede nella

presenza di Dio, come pure la nostra carita operosa: « se parlassi le lingue

degli uomini e degli angeli, ma non avessi la carita, sarei come bronzo che

rimbomba o come cimbalo che strepita ».4

Esistono reti sociali che nell’ambiente digitale offrono all’uomo di oggi

occasioni di preghiera, meditazione o condivisione della Parola di Dio. Ma

queste reti possono anche aprire le porte ad altre dimensioni della fede. Molte

persone stanno, infatti, scoprendo, proprio grazie a un contatto avvenuto

3 1 Re 19, 11-12.4 1 Cor 13, 1.

Page 59: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Benedicti Pp. XVI 185

inizialmente on line, l’importanza dell’incontro diretto, di esperienze di co-

munita o anche di pellegrinaggio, elementi sempre importanti nel cammino di

fede. Cercando di rendere il Vangelo presente nell’ambiente digitale, noi pos-

siamo invitare le persone a vivere incontri di preghiera o celebrazioni liturgi-

che in luoghi concreti quali chiese o cappelle. Non ci dovrebbe essere man-

canza di coerenza o di unita nell’espressione della nostra fede e nella nostra

testimonianza del Vangelo nella realta in cui siamo chiamati a vivere, sia essa

fisica, sia essa digitale. Quando siamo presenti agli altri, in qualunque modo,

noi siamo chiamati a far conoscere l’amore di Dio sino agli estremi confini

della terra.

Prego che lo Spirito di Dio vi accompagni e vi illumini sempre, mentre

benedico di cuore tutti voi, cosı che possiate essere davvero araldi e testimoni

del Vangelo. « Andate in tutto il mondo e proclamate il Vangelo a ogni

creatura ».5

Dal Vaticano, 24 gennaio 2013, Festa di san Francesco di Sales.

BENEDICTUS PP. XVI

5 Mc 16, 15.

Page 60: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale186

SECRETARIA STATUS

RESCRIPTUM “EX AUDIENTIA SS.MI”

Lo scorso 24 febbraio 2012 il Santo Padre Benedetto XVI ha nominato

S.E.R. Mons. Henri Brincard Delegato Pontifıcio per le Suore contemplative

di St. Jean, conferendogli l’incarico di governare a Suo Nome tale Istituto

religioso, rimanendo egli anche Assistente Religioso per i Fratelli di St. Jean e

per le Suore Apostoliche di St. Jean.

Lo stesso giorno il Sommo Pontefice ha inoltre affidato al sottoscritto

Card. Segretario di Stato di emanare le disposizioni specifiche necessarie

per consentire al Delegato per le Suore contemplative di St. Jean di espletare

il proprio compito, cosa che ho fatto con il Decreto del 25 febbraio 2012.

Poiche e parso necessario assumere nuove determinazioni in ordine al

governo del citato Istituto religioso, il Sommo Pontefice Benedetto XVI,

nell’Udienza a me concessa in data odierna, ha disposto quanto segue:

1. l’Associazione pubblica di fedeli denominata «Hermanas de San Juan y

Santo Domingo », eretta il 29 giugno 2012 nella Diocesi di Cordova, poiche

essa ha leso gravemente la disciplina ecclesiastica, e soppressa con effetto

immediato e senza possibilita che sia ricostituita sotto altra forma, sia nella

Diocesi di Cordova che in altra Diocesi;

2. i ricorsi presentati da un certo numero di religiose, in data 11 febbraio

2012, e qui pervenuti dalla Congregazione per gli Istituti di Vita Consacrata e

le Societa di Vita Apostolica il 24 ottobre 2012, contro le decisioni assunte da

S.E.R. Mons. Brincard sono respinti per carenza di fondamento giuridico.

Il presente Rescritto, le cui decisioni entrano immediatamente in vigore,

verra comunicato agli interessati e pubblicato sugli Acta Apostolicae Sedis.

Dal Vaticano, 10 Gennaio 2013.

e Tarcisio card. Bertone

Segretario di Stato

Prot. N. 125.555/G.N.

Page 61: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio pro Ecclesiis Orientalibus 187

ACTA CONGREGATIONUM

CONGREGATIO

PRO ECCLESIIS ORIENTALIBUS

DECRETUM

Attenta norma Articuli 2, commatis 4 Conventionis Fundamentalis inter

Sanctam Sedem et Montem Nigrum die 24 mensis Iunii anno 2011 subsigna-

tae et vigorem obtinentis a die 21 mensis Iunii anno 2012, nempe quod

« Configuratio territorialis circumscriptionum ecclesiasticarum non extenda-

tur ultra limites Montis Nigri »,

compertum habens quod die 28 mensis Augusti anno 2003, quo erecta est

Exarchia Apostolica pro Catholicis ritus Byzantini in Serbia et Monte Nigro

degentibus, cum sede in Novi Sad in Serbia, duo territoria in unum Populum

coalescebant,

Summus Pontifex Benedictus PP. XVI

vigente iam praedicta Conventione Fundamentali, Sua pastorali sollicitu-

dine ductus, fines Exarchiae Apostolicae pro catholicis ritus Byzantini,

in Serbia et Monte Nigro degentibus, tantummodo territorio Reipublicae

Serbiae limitare decrevit, et Episcopo catholico ritus Latini concredere

pastoralem curam catholicorum orientalium ex occasione in Monte Nigro

commorantium.

Voluit idem Summus Pontifex ut hoc Decretum fıeret et promulgaretur.

Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus, die

19 mensis Ianuarii 2013.

Leonardus Card. Sandri

Praefectus

Mauricius Malvestiti

Secretarius alter

Prot. N. 340/2003

Page 62: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale188

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

ILLERDENSIS

Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servorum Dei Mariani Alcala Perez

et XVIII Sociorum, ex Ordine B.M.V. de Mercede Redemptionis Captivorum

({ 1936-1937)

DECRETUM SUPER MARTYRIO

« Gratias agere debemus Deo semper pro vobis, fratres, sicut dignum est,

quoniam supercrescit fides vestra, et abundat caritas uniuscuiusque omnium

vestrum in invicem, ita ut et nos ipsi in vobis gloriemur in ecclesiis Dei pro

patientia vestra et fide in omnibus persecutionibus vestris et tribulationibus,

quas sustinetis, indicium iusti iudicii Dei, ut digni habeamini regno Dei, pro

quo et patinimi » (2 Thes 1, 3-5).

Haec Pauli Apostoli hortatio vitam mortemque collustrare potest Servo-

rum Dei Mariani Alcala Perez et duodeviginti Sociorum ex Ordine Beatae

Mariae Virginis de Mercede. Servi Dei qui, saeviente religiosa Hispanica

insectatione annis 1936-1937, propter amorem erga Christum pericula subie-

runt, tormenta et iniustam damnationem usque ad sanguinis effusionem,

contemptis difficultatibus fidelitatem per vitam et per mortem testificati

sunt erga Christum eiusque Ecclesiam. In hoc cruento religiosae persecutionis

ambitu morti obviaverunt Pater Marianus eiusque Socii, sodales Ordinis

Beatae Mariae Virginis de Mercede Redemptionis Captivorum, ex Provincia

Aragoniensi in Hispania.

Servus Dei Marianus Alcala Perez, Sacerdos, qui praeest huic martyrum

agmini, Andorrae, ex Provincia Terulensi et archidioecesi Caesaraugustana,

natus est die 11 mensis Maii anno 1867. Religiosam emisit professionem in

conventu loci El Olivar. Romae sacro presbyteratus ordine auctus est apud

Basilicam Sancti Ioannis in Laterano anno 1889. Altiora peregit studia theo-

logiae apud Gregorianam Universitatem in Urbe. Anno 1903 factus est Ma-

gister Provincialis Provinciae Aragoniensis in Hispania; anno 1911 ad munus

Page 63: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 189

evectus est Magistri Generalis Ordinis de Mercede. Testes describunt eum

virum patientem, amabilem, benevolum, fortem in difficultatibus, praeditum

summa fide, firma spe et assidua caritate in fratres et in egentes. Andorrae

interemptus est die 15 mensis Septembris anno 1936, suis ignoscens sicariis et

proclamans «Vivat Christus Rex! ».

Servus Dei Thomas Carbonell Miquel, Sacerdos, in vitam venit die 20

mensis Decembris anno 1888 Gigiae, provinciae Lucentinae. Claustrum Mer-

cedarium ingressus est in loco El Olivar, ubi anno 1908 in Ordinem per

religiosam professionem cooptatus est. Ad sacerdotium evectus est anno

1911. Sua inter opera eminuit uti institutor iuvenum, contionator et confes-

sarius. Magister Provincialis bis continuatim electus est annis 1932 et 1935.

Humilitate, simplicitate ac paterno sensu ditatus, singulari amore prosecutus

est Eucharistiam et Beatam Mariam Virginem. Ob odium fidei Illerdae morti

occubuit die 25 mensis Iulii anno 1936.

Servus Dei Franciscus Gargallo Gascon, Sacerdos, in oppido Castellete,

provinciae Terulensis, ortum habuit die 24 mensis Februarii anno 1872. Re-

ligiosa vota nuncupavit anno 1890 in conventu loci El Olivar. Romae apud

Gregorianam Universitatem philosophiae et theologiae studiis se dedit. Intra

Ordinem, post presbyteralem ordinationem, munera exercuit postulatoris,

procuratoris et secretarii generalis. In Provincia Aragoniensi magister exstitit

noviciorum et in variis domibus moderator. Praeluxit benigna conversatione,

mortificatione, compassione erga pauperes et observantia vitae communita-

riae. Propter odium fidei in oppidoMuniesamartyr obiit die 7 mensis Augusti

anno 1936.

Servus Dei Emmanuel Sancho Aguilar, Sacerdos, in oppido Castellote,

provinciae Terulensis, vitam ingressus est die 12 mensis Ianuarii anno

1874. Religiosum induit habitum anno 1887 in conventu loci El Olivar, ubi

anno 1890 vota religiosa suscepit. Presbyteratus ordine est insignitus anno

1897. Extraordinario flagrans talento erga studia et artes, plurima divulgavit

scripta de rebus intellectualibus ac de artibus, verbi gratia articulos, disser-

tationes, secessus spirituales et opera musicalia. Humano exitu non obstante,

vir humilis habitus est, simplex, cantati deditus ac contemplationi. Simul

cum Patre Francisco Gargallo animam Domino tradidit in oppido Muniesa

die 7 mensis Augusti anno 1936.

Page 64: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale190

Servus Dei Marianus Pina Turon, Sacerdos, vitam iniit in urbe Hıjar,

provinciae Terulensis et archidioecesis Caesaraugustanae, die 13 mensis Apri-

lis anno 1867. Conventum loci El Olivar ingressus est ibidemque anno 1889

religiosis obstrictus est votis. Anno 1896 presbyter est ordinatus. Plures

per annos munus exercuit magistri noviciorum. Bonitate claruit, comitate,

caritate et stricta observantia conventuali. Die 8 mensis Augusti anno 1936

in oppido Muniesa martyrii cursum confecit.

Servus Dei Petrus Stephanus Hernandez, Frater, natus est in urbe Hijar,

provinciae Terulensis, die 27 mensis Iunii 1869. Ingressus est in conventum

loci El Olivar ubi professus est anno 1891. Ad studia parum idoneus, ad

professionem acceptus est uti frater laicus, qui vires impendit, et quidem

cum peritia, in conventuali praedio colendo. Cotidianum communitatis

horarium adamussim implebat, praesertim momenta orationis. Saepe opem

ferebat propinquis gentibus in difficultatis tempore. Interemptus est die

15 mensis Septembris anno 1936.

Servus Dei Antonius Lahoz Gan, Frater, in vitae lucem editus est in urbe

Hıjar, provinciae Terulensis, die 22 mensis Octobris anno 1858. Ingressus est

in conventum loci El Olivar ubi anno 1904 temporaria vota emisit. Indefati-

gabili animo curam adhibebat de rustico opere. Fidelem quoque se praebebat

horario communitatis, diutinas insumens horas in oratione sistendo et in

religiosis libris legendis. Martyrii palma coronatus est simul cum fratre Petro

Stephano Hernandez die 15 mensis Septembris anno 1936.

Servus Dei Iosephus Trallero Lou, Frater, exsistentiam incepit in oppido

Oliete, prope locum El Olivar, die 28 mensis Decembris anno 1903. Anno 1926

religiosam fecit professionem. Hortum colebat, quem curabat ac si esset

viridarium. Frater quidam tribus verbis eum ita descripsit: oboedientem,

mortificatum, operosum. Eo quod blasphemiam proferre noluit, necatus est

die 5 mensis Augusti anno 1936.

Servus Dei Iacobus Codina Casellas, Frater, die 3 mensis Maii anno 1901

ortus est in oppido Aguilar de Segarra, provinciae Barcinonensis. Temporaria

vota nuncupavit anno 1927 in conventu El Olivar. Eucharistiam et Beatam

Virginem Mariam peculiari persequebatur cultu; strictum se gerebat in

observandis normis communitatis. Plurimas epistulas, spirituali doctrina

refertas, ad familiare scribere consueverat. Interemptus est die 5 mensis

Augusti anno 1936.

Page 65: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 191

Servus Dei Iosephus Renatus Prenafeta, Sacerdos, ad vitam venit Illerdae

die 15 mensis Iunii anno 1903. Religiosa oritur vocatio ex eius naturali indole,

quoniam ipse inde a puero ad res sacras pronum se praebebat. Admissus est

in conventum loci El Olivar ubi anno 1920 Deo per religiosa vota se conse-

cravit. Celsonae anno 1926 sacro insignitus est presbyteratus ordine. Sese

gerebat severum, operosum, observantem ac corde mitem. Ob condicionem

religiosae consecrationis die 16 mensis Augusti anno 1936 in suburbiis Barci-

nonis martyrio occubuit.

Servus Dei Antonius Gonzalez Penin, Frater, in oppido San Salvador de

Rabal, provinciae Auriensis, ortum habuit die 1 mensis Martii anno 1864.

Religiosam vestem assumpsit qua frater apud sodales excalceatos Ordinis

de Mercede, in pago Toro anno 1887. Ad religiosa vota admissus est anno

1888. Anno 1896 transiit ad ramum Ordinis de Mercede fratrum calceatorum,

et ingressus est conventum loci El Olivar. In communitate officium coqui

fideliter exsequebatur. Plurimis vexatus tormentis, Barcinone die 10 mensis

Augusti anno 1936 per martyrium Domino animam reddidit.

Servus Dei Thomas Campo Marın, Sacerdos, vitam incohavit in oppido

Mahamud, provinciae Burgensis, die 23 mensis Ianuarii anno 1879. Ingressus

est in conventum loci El Olivar anno 1895, ubi sequenti anno professionem

nuncupavit. Sacerdos ordinatus est anno 1902. In religiosa provincia munera

implevit magistri noviciorum et superioris in variis domibus. Ardenti, laeta

ac proba indole erat praeditus. Ferventi excelluit amore erga Eucharistiam

et Beatissimam Virginem Mariam. Variis diebus inter horrenda tormenta

comprehensus, tandem die 20 mensis Augusti anno 1936 martyrii palmam

accepit.

Servus Dei Franciscus Llagostera Bonet, Sacerdos, primum vidit lumen

Valli, provinciae Tarraconensis, die 30 mensis Augusti anno 1883. Ordinatus

est presbyter anno 1911 tamquam dioecesanus; pastorale ministerium exer-

cuit in variis paroeciis dioecesis Barcinonensis. Ordinem de Mercede ingressus

est apud conventum Sancti Raimundi anno 1923, ubi anno 1924 religiosis

votis se constrinxit. Simul cum pluribus aliis sacerdotibus et religiosis, apud

coemeterium Illerdense interemptus est noctu inter dies 19 et 20 mensis

Augusti anno 1936.

Servus Dei Serapion Sanz Iranzo, Frater, vitam iniit die 1 mensis No-

vembris anno 1879 in loco Muniesa, provinciae Terulensis. Ingressus

Page 66: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale192

est claustrum apud oppidum El Olivar anno 1901. Sequenti anno emisit

professionem religiosam. Diligens in observantia, extraordinaria auctus est

pietate. Catechesim tam parvulis quam adultis tradendam curabat. Terulii

noctu inter dies 19 et 20 mensis Augusti anno 1936 martyrii palma coronatus

est.

Servus Dei Henricus Morante Chic, Sacerdos, die 25 mensis Septembris

anno 1896 Illerdae in vitae lucem venit. Per religiosam professionem Deo

se consecravit in conventu loci El Olivar anno 1915. Illerdae ad presbyteratus

ordinem evectus est anno 1924. Catitate refulsit erga pauperes, proprio

quoque cibo se privans ut pauperibus largiretur. Illerdae ad Dominum mi-

gravit die 25 mensis Iulii anno 1936.

Servus Dei Iesus Massanet Flaquer, Sacerdos, in pago Capdepera, apud

Insulas Baleares, provinciae Maioricensis, exsistere incepit die 16 mensis

Ianuarii anno 1899. Religiosam suscepit professionem in conventu loci El

Olivar anno 1918. Celsonae presbyteratus ordine anno 1923 est insignitus.

Illius testes dilaudaverunt fervorem eius in Eucharistico Sacrificio celebran-

do et in Dei Verbo praedicando. Martyrium passus est Illerdae die 25 mensis

Iulii anno 1936.

Servus Dei Amantius Mann Mınguez, Sacerdos, in vitam venit die 26

mensis Martii anno 1908 in pago Celada del Camino, provinciae Burgensis,

Ordinis habitum induit anno 1924 in conventu Sancti Raimundi Nonnati, ubi

professionem quoque nuncupavit anno 1925. Tudensi in urbe presbyter est

ordinatus anno 1931. Humili, docili et spirituali indole exornatus. Martyrio

vitam profudit die 26 mensis Iulii anno 1936.

Servus Dei Laurentius Moreno Nicolas, Sacerdos, ortum habuit Ilorci,

provinciae Murciae, die 24 mensis Maii anno 1899. Inde a puero erga res

sacras propensum se praebebat. Anno 1919 ingressus est monasterium loci

Poyo, provinciae Pontis Veteris. Professionem emisit anno 1920 et sacerdotio

auctus est anno 1926. Valde aestimatus ob patientiam, humilitatem, castita-

tem et marialem devotionem. Die 4 mensis Novembris anno 1936 in itinere

versus locum v. Caravaca, prope Ilorcum, interemptus est.

Servus Dei Franciscus Mitja Mitja, Frater, natus est in oppido Arbucias,

provinciae Gerundensis, die 26 mensis Iunii anno 1874. Habitu Ordinis

indutus anno 1909, sequenti anno religiosis votis se obligavit. Ob oculorum

Page 67: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 193

morbum ad sacerdotium accedere nequivit. Simplicitate claruit, humilitate

et operositate. Circa diem primum mensis Ianuarii anno 1937 martyrio

occubuit.

Quandoquidem sanctitatis fama horum martyrum per Ecclesiam inde a

sacrificii tempore propagabatur, Processus Ordinarius instructus est apud

Curiam dioecesis Illerdensis ab anno 1957 usque ad annum 1959; cuius

iuridicam auctoritatem approbavit Congregatio de Causis Sanctorum per

Decretum die 9 mensis Iunii anno 1995 vulgatum. Confecta Positione, die

30 mensis Septembris anno 2009 actus est Congresus Consultorum Theologo-

rum, qui positiva tulerunt vota. Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione

Ordinaria die 13 mensis Decembris anno 2011 congregati, audita relatione

Ponentis Causae, Exc.mi D.ni Sanctis Abril y Castello, Archiepiscopi tit.

Tamadensis, agnoverunt praefatos Dei Servos ob fidelitatem erga Christum

et Ecclesiam interemptos esse.

De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinale Praefecto, certior

factus, Summus Pontifex Benedictus XVI, vota Congregationis de Causis

Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de

martyrio eiusque causa Servorum Dei Mariani Alcala Perez et XVIII Sociorum

ex Ordine Beatae Mariae Virginis de Mercede Redemptionis Captivorum, in casu

et ad effectum de quo agitur.

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Page 68: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale194

MATRITENSIS

Canonizationis Beatae Mariae a Monte Carmelo (in saec.: Mariae a Monte

Carmelo Salles y Barangueras), Fundatricis Sororum Immaculatae Conceptionis

pro instructione puellarum (1848-1911)

DECRETUM SUPER MIRACULO

Beata Maria a Monte Carmelo (in saeculo: Maria a Monte Carmelo Salles y

Barangueras) Vicensi in urbe (prope Barcinonem, in Hispania) die 9 mensis

Aprilis anno 1848 nata est e familia penitus christiana. Vocationem ad vitam

consecratam praesentiens, in novitiatum ingressa est Religiosarum Adoratri-

cum Sanctissimi Sacramenti et Caritatis in regione Barcinonis v. Gracia

appellata. Haec peculiaris eucharistica Congregationis indoles spiritalem

illustrat descriptionem Beatae, necnon filialem devotionem erga Immacula-

tam Conceptionem, in cuius mysterii lumine exigentiam perspexit operae

educativae suscipiendae pro infantia et sociali statu mulieris. Per iter spiri-

talis inquisitionis, Beata charisma intellexit quod Dominus ei tradiderat;

Burgi igitur anno 1892 Congregationem condidit Sororum Conceptionarista-

rum a Sancto Dominico (hodie Conceptionaristae Missionariae ab Institutio-

ne). Munus eius omnino conversum est ad sorores et laicas instituendas,

quibus educationem commisit novarum generationum. Beata, post Burgum,

scholas aperuit Segoviae, Matriti ac deinceps in Italia etiam et in Brasilia.

Hoc in fundationum itinere singulari eminuit liberalitate, firma fide atque

assidua oratione cotidiana. Contumeliis et infirmitatibus correpta, quas sem-

per admirabili sustinuit patientia, die 25 mensis Iulii anno 1911 Matriti pie in

Domino obdormivit. A beato Ioanne Paulo II die 15 mensis Martii anno 1998

in beatorum catalogum est relata.

Canonizationis intuitu, Postulatio Causae examini huius Congregationis

de Causis Sanctorum coniectam praebuit miram sanationem puellae Mariae

Isabellae Gomes de Melo Gardelli. Eventus in urbe Sancti Pauli in Brasilia

mense Maio anno 2000 accidit. Maria Isabella, paulo ante quattuor annos

nata, miri status somni necessitatem ostendere coepit atque oris deformatio-

nem, paralysim faciei atque declinationem harmonicam dextrorsum. Iacuit

in valetudinario in quo examina in puella laesionem cerebri demonstrave-

Page 69: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 195

runt. Ex valetudinario dimissa est, sine adhibita cura pharmacologica atque

permanens in eodem statu neurologico quo in valetudinarium erat accepta.

Sic stantibus rebus mater puellae sorores adiit Conceptionaristas ut do-

lentem notitiam de Maria Isabella referret, nempe quod saltem per unius anni

spatium frequentare non posset scholam ab iisdem administratam. Modera-

trix eam consolare conata est eamque adhortata ut intercessionem beatae

Mariae a Monte Carmelo invocaret, cuius nomisma et parvam tradidit ei

imaginem; immo, sibi munus imposuit hortandi omnes infantes ut per noven-

diales supplicationes secundum hanc intentionem orarent. Inter quintum et

sextum diem supplicationum antequam puella physiotherapiam initiaret,

valetudo eius inopinate in melius rediit, quam secuta est absoluta signorum

morbi exstinctio atque functionum restauratio, sine ullo interventu therapeu-

tico, pharmacologico neque physico: puella ad normam loqui coepit atque

commode artus movere.

Congruentia temporis evidens apparuit inter invocationem ad Beatam

nec non sanationem Mariae Isabellae, quae nunc fausta fruitur valetudine

et apta exstat ad consuetam vitam.

De sanatione, quae mira est habita, Inquisitio dioecesana apud Curiam

ecclesiasticam Sancti Pauli in Brasilia a die 20 mensis Decembris anni 2006

ad diem 30 mensis Ianuarii anni 2007 est instructa, cuius iuridica validitas ab

hac Congregatione de Causis Sanctorum per Decretum die 25 mensis Ianuarii

anno 2008 est approbata. Coetus Medicorum Dicasterii in congressione die 30

mensis Iunii anno 2011 declaravit sanationem celerem, perfectam, constan-

tem et ex hodiernis scientiae legibus inexplicabilem fuisse. Die 8 mensis

Octobris anno 2011 Congressus habitus est Peculiaris Consultorum Theolo-

gorum. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die 6 mensis

Decembris anno 2011 se congregaverunt, Causae Ponente Excellentissimo

Domino Iusto Mullor Garcıa, Archiepiscopo titulo Volsiniensi. Et in utroque

Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an

de miraculo divinitus patrato constaret responsum affirmativum prolatum

est.

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI

per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,

vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno

die declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Beatae

Mariae a Monte Carmelo (in saec.: Mariae a Monte Carmelo Salles y Barangue-

ras), Fundatricis Congregationis Sororum Conceptionaristarum Missionaria-

Page 70: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale196

rum ab Institutione, videlicet de celeri, perfecta ac constanti sanatione puellae

Mariae Elisabethae Gomes de Melo Gardelli a « estesa lesione ischemica cerebrale

vascolare su base verosimilmente infiammatoria ».

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

VENETENSIS

Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Matris a Sancto Ludovico (in

saec.: Mariae Ludovicae Elisabethae de Lamoignon vid. Mole de Champlatreux),

Fundatricis Congregationis Sororum a Caritate S. Ludovici (1763-1825)

DECRETUM SUPER MIRACULO

Venerabilis Serva Dei Mater a Sancto Ludovico (in saeculo: Maria Ludo-

vica Elisabetha de Lamoignon) Lutetiae Parisiorum die 3 mensis Octobris

anno 1763 est orta. Sedecim annos nata, principi Francisco-Eduardo Mole de

Champlatreux nupsit: e matrimonio quinque nati sunt filii, ex quibus tres in

tenera mortui sunt aetate. Illis annis Venerabilis Serva Dei totam familiae se

dedit, minime tamen opera caritatis neglexit; immo, concorditer cum marito,

magnam vitae simplicitatem sibi proposuit atque continuam de egentibus

sollicitudinem ita ut a populo vulgo « l’ange des mansardes » vocaretur.

Consectaria Francogallicae Eversionis familiam Mole graviter percusserunt:

anno 1794 maritus guillotina est decollatus. Illa tamen vim habuit persecu-

toribus ignoscendi, atque consilium nutrivit vitam consecratam amplectendi.

Page 71: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 197

Condicioni igitur nobilis mulieris renuntiavit atque privata nuncupavit reli-

giosa vota. Venetensem in urbem se transtulit ibique anno 1803 fundamenta

iecit Congregationis Sororum a Caritate S. Ludovici eo consilio ut puellas

derelictas curaret, illis infantibus parentibus orbatis adstaret, quos politicae

rei mutatio atque bella consectaria vexaverant, atque operam spiritalium

exercitationum animaret. Moderatrix ad vitam nominata est novae Congre-

gationis, nomen sibi imponens Matrem a Sancto Ludovico. Die 4 mensis

Martii anno 1825 pie in Domino obdormivit. Beatus Ioannes Paulus II eius

heroicas die 16 mensis Ianuarii anno 1986 recognovit virtutes.

Beatificationis intuitu, Postulatio Causae examini huius Congregationis

de Causis Sanctorum coniectam praebuit miram sanationem, intercessioni

Venerabilis Servae Dei tributam, domini Marcelli Lesage. Eventus Quebeci

in Canada inter dies 21 et 22 mensis Maii anno 1962 accidit. Dominus

Marcellus, sanae et firmae constitutionis, septemdecim annos natus, victima

cecidit ob vulnus distorti brachii sinistri, quod secutae sunt: ipsius inflatio,

alta febris atque impossibilitas prosequendi lignarii navitatem. Curationes in

irritum ceciderunt; immo, ob peculiarem semper graviorem ossis affectionem,

interventio chirurgica necessaria ducta est.

Iuvenis Marcellus ferventer Venerabilem Servam Dei invocavit. Soror

comitata est eum, scholae Sororum a Sancto Ludovico alumna, quae

magistram quandam rogavit ut pro eius fratre oraret ad artum incolumem

servandum. Aliae etiam alumnae huic communi se sociarunt invocationi.

Praeterea, dum in valetudinario adstaret, pars quaedam reliquiarum Vene-

rabilis Servae Dei super brachium infirmi posita est. Inopinate, imminente

iam interventione chirurgica, infirmus advertit brachium ad consuetam re-

diisse condicionem; descriptio medica evidenter mutata est cum variatione

signorum valetudinis, atque medicus chirurgus obstupuit ita ut interventum

iam ordinatum amputationis necessarium non existimaret.

Congruentia temporis evidens apparuit inter invocationem ad Servam Dei

nec non sanationem Marcelli Lasage, qui deinde fausta fruitus est valetudine,

et aptus exstitit ad laboriosam lignarii operam resumendam.

Eiusmodi sanatio, quae mira est habita, materia fuit Inquisitionis

dioecesanae apud Curiam ecclesiasticam Quebecensem a die 30 mensis

Aprilis ad diem 9 mensis Decembris anni 1986 instructae, cuius iuridica

validitas ab hac Congregatione de Causis Sanctorum per Decretum die 30

mensis Octobris anno 1987 est approbata. Acta Inquisitionis dioecesanae,

cum peritiis medicis et legalibus ex officio, aestimationi Coetus Medicorum

Page 72: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale198

Dicasterii die 10 mensis Februarii anno 2011 sunt tradita. Die 21 mensis Maii

anno 2011 Congressus habitus est Peculiaris Consultorum Theologorum.

Patres Cardinales et Episcopi se congregaverunt in Sessione Ordinaria

quam ego, Card. Angelus Amato, praesedi die 13 mensis Decembris anno

2011, Causae Ponente Eminentissimo Domino Cardinale Francisco Monterisi.

Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,

posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret responsum affirma-

tivum prolatum est.

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI

per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,

vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno

die declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Venera-

bilis Servae Dei Matris a Sancto Ludovico (in saeculo: Mariae Ludovicae Eli-

sabethae de Lamoignon, vid. Mole Champlatreux), Fundatricis Congregationis

Sororum a Caritate S. Ludovici, videlicet de celeri, perfecta ac constanti sana-

tione domini Marcelli Lesage a « osteomielite cronica dell’omero sinistro, estesa a

tutta la diafisi, con multiple riacutizzazioni ».

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Page 73: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 199

CURIENSIS seu COMENSIS

Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servi Dei Nicolai Rusca, Sacerdotis

dioecesani ({ 1618)

DECRETUM SUPER MARTYRIO

« Ad quoscumque mittam te, ibis et universa, quaecumque mandavero

tibi, loqueris. Ne timeas a facie eorum, quia tecum ego sum, ut eruam te »

(Ier 1, 7-8).

Certamen Ieremiae, Israelis prophetae, ad vitam et mortem Servi Dei

Nicolai Rusca resilit, qui etiam in hora martyrii vim et consolationem

instantiae Domini expertus est, qui ei usque ad sanguinis effusionem gratiam

concessit perseverantiae et fidelitatis erga Ecclesiam Christi et doctrinam

catholicam.

Servus Dei die 20 mensis Aprilis anno 1563 Bedani in Pago Ticinensi, tunc

intra fines dioecesis Comensis, natus est. Studiis apud Collegium Helveticum

Mediolanense expletis, die 23 mensis Maii anno 1587 presbyteratu auctus est.

Parochus Suessae ac Montesii in territorio pagi sui natalis nominatus, dein ad

archipresbyteratum Sondrii translatus est, quod tunc locus princeps erat

Vallis Tellinae et sub politica specie ad Tria Foedera (nunc scilicet Pagum

Rhaeticum seu Grisonium in Helvetia) pertinebat, ubi usque ad mortem

degit. Magnam partem ministerii pastoralis sui exercuit apud finitima terri-

toriorum, quae Reformationi lutheranae illo tempore peculiariter indulse-

rant, quo disputationes quidem inter christianas confessiones perasperrime

saevierunt.

In servitio pastorali pro bono communitatis catholicorum Sondrii suppe-

ditato Servus Dei summa sacramentorum administrationis sollicitudine,

christifidelium instituendorum navitate et bonorum Ecclesiae regiminis dili-

gentia emicuit. Mirabile fuit speculum presbyteri ad mentem Sacrosancti

Concilii Tridentini et ad exemplum Iesu Boni Pastoris conformati. Optima

qua imbuebatur doctrina et pastoralis sollertia ei permisit, ut trepidi

turbatique populi moderator fieret firmissimus ac membrorum cleri lucerna.

Etiam in re civili prudentem ac moderatum adeo se praebuit, ut sive

Page 74: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale200

privati cives sive publici procuratores eum arbitrum ad varias lites actio-

nesque dirimendas saepius delegerint.

Tempore tricennali fere moderaminis sui archipresbyteratus Sondrii,

Servus Dei crebra cum Reformatis iunxit commercia. Quibus in adiunctis

in catholicae fidei defensione ita firmus semper se ostendit, ut religionis

acerrimi defensoris quidem mereretur titulum. Nec vero erga interloquentes

ipsi umquam defuit obsequium, sed diligentius omnes vitavit modos dicendi,

qui eos forte offenderent, non suipsius gloriam, sed salutem animarum

exquirendam radicitus confisus. Praeter disputationes, insuper, omni studio

innumeris textibus de doctrinae catholicae defensione seu enarratione redi-

gendis vacavit.

Volventibus annis, res politicae ac religiosae in universo Pago Rhaetico

infeliciter ac Sondrii praesertim infaustissime evaserunt. Nam, ineuntibus

mensibus anni 1618, superatis molestiis, quibus Servum Dei apud tribunal

protinus oportuit defendi, novae conflictationis causae processerunt, praeser-

tim quoad iuvenum institutionem, et odium Reformatorum in eum in peius

vertit. Servus Dei autem, licet ingravescentis periculi quod adibat sibi con-

scius esset, impavidus actuositatem pastoralem perseveravit. Nocte, vero,

inter dies 24 et 25 mensis Iulii anno 1618, manipulus armatorum, quem

pastor quidam reformatus ducebat, muros ambiit domus canonicae eumque

deprehendit et primum Curiam, dein in vicinum vicum Thusim traxit, ubi

tribunal speciale sexaginta et sex iudicum consedit, qui e plurium Trium

Foederum communitatum membris selecti erant. His in adiunctis, insuper,

consessus tribunalis reformatorum praegravante parte licenter improbeque

alteratus est.

Die 1 mensis Septembris anno 1618, actione in tribunali inita, Servus Dei

nullo advocato defensore frui potuit, quos cum communitas Sondriensis

catholica ei subrogaverat insimulatione perduellionis impendente, Thusi de-

pulsi erant. Contra eum crimina pristinis in actionibus iam prolata resumpta

sunt et nova quidem suggesta, inter quae etiam assignatum est culpae quod

cum populo Sondrii adeo tenax ipse instituere valuerat vinculum, ut iudices

ab omni contra ipsum sententia parcerent, timentes ne effrenati moverentur

tumultus. Servus Dei omnia insimulata crimina recusavit, sed, licet ad

poenas et martyrium iam esset paratus, a iudicibus petiit, ut praevisam

Page 75: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 201

torturam in exsilium vel carcerem commutarent. Rogatione autem denegata,

acerrimum supplicium chordae biduo, diebus scilicet 2 et 3 mensis Septem-

bris, passus est. Nocte intermissa tormentoque iudicum mandatu suspenso,

ministri evangelici, qui tribunali aderant, saevitias ipsi a se resumpserunt et,

cum Servus Dei confessarium petiit, hunc ludibriose reiecerunt. Tunc vero,

Christi et Ecclesiae amore omnino captus, ad mortem, quam iam proximam

sentiebat, se paravit, fidem suam confitens, misericordiae Dei prorsus

confisus. Ad vesperam diei 4 mensis Septembris, dum excruciabatur, Thusi

morte occubuit.

Martyris fama circumfusa, aestate anni 1619, christifideles caverunt, ut

exuviae eius mortales clandestine refoderentur et in abbatiam Fabariensem

reponerentur, ubi usque ad annum 1845 manserunt, cum, Episcopi Comensis

cura, translata sunt in ecclesiam Sanctuarii Saxellae ac dein, anno 1852, in

ecclesiam Collegiatam Sondrii.

Apud Curiam Episcopalem Comensem, a die 8 mensis Februarii anno 1935

ad diem 20 mensis Iunii anno 1936, Causa beatificationis inita est per cele-

brationem Processus Ordinarii et, a die 7 mensis Iulii anno 1995 ad diem 26

mensis Aprilis anno 1996, novis recollectis documentis, per celebrationem

Inquisitionis dioecesanae super martyrio Servi Dei, quorum auctoritas et

vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum Decreto diei 23 mensis Maii

anno 1997 probatae sunt. Positione confecta, iuxta suetum morem, die 6

mensis Maii anno 2003, Congressus Peculiaris Consultorum Historicorum

factus est et, die 27 mensis Martii anno 2009, Congressus Peculiaris Consul-

torum Theologorum, favente cum exitu. Patres Cardinales et Episcopi in

Sessione Ordinaria die 11 mensis Octobris anno 2011 habita, audita relatione

Excellentissimi ac Reverendissimi Domini Salvatoris Fisichella, Archiepisco-

pi titularis Vicohabentini, Causae Ponentis, agnoverunt Servum Dei Nico-

laum Rusca ob fidelitatem erga Christum et Ecclesiam confessam verum

martyrium passum esse.

De hisce omnibus rebus, referente infrascripto Cardinali Praefecto, certior

factus, Summus Pontifex Benedictus XVI, vota Congregationis de Causis

Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de

martyrio eiusque causa Servi Dei Nicolai Rusca, Sacerdotis dioecesani, in casu

et ad effectum de quo agitur.

Page 76: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale202

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

MATRITENSIS

Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servorum Dei Orentii Aloisii (in saec.:

Antonii Sola Garriga) et XXI Sociorum, ex Instituto Fratrum Scholarum Christia-

narum necnon Antonii Mateo Salamero, Sacerdotis dioecesani ({ 1936)

DECRETUM SUPER MARTYRIO

« Quis est qui vincit mundum, nisi qui credit quoniam Iesus est Filius Dei?

Hic est, qui venit per aquam et sanguinem, Iesus Christus; non in aqua

solum, sed in aqua et in sanguine. Et Spiritus est, qui testificatur, quoniam

Spiritus est veritas » (1 Gv 5, 5-6).

Martyres Christi, Spiritu Sancto sustentati, in erroris falsitatisque hora

testimonium praebuerunt Veritatis. Novissima tantorum exempla, maxime

ex Instituto Fratrum Scholarum Christianarum et unus sacerdos dioecesa-

nus, belli civilis ac persecutionis religiosae adiunctis conexi sunt, quae in

Hispania inter annos 1936 et 1939 acciderunt, atque Martyris illius super

Golgotha sanguini sanguinem conseruerunt suum. Qui nunc in Ecclesiae

et mundo tamquam fidei fortitudinis speculum et gratiarum intercessores

summopere fulgent.

Page 77: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 203

Frater Orentius Aloisius (in saec.: Antonius Sola Garriga) Flaviobrigae die

20 mensis Februarii anno 1898 natus est. Biduo post ortum ad regenerationis

fontem ablutus, anno 1898 sacramentum recepit confirmationis. Alumnus

fuit in Novitiatu Bucedensi atque anno 1923 Matriti professionem religiosam

emisit. In Collegio « Las Maravillas » Matritensi tamquam magister docuit

usque ad annum 1931, cum manus inimicorum fidei christianae, conflato

incendio, idipsum omnino vastaverunt. Deinde, altero in Belgica Novitiatui

operatus est et, in patriam reversus, nominatus est praeses Seminario Minori

Grinionensi. De eo confratres disertissime planissimeque locuti sunt, eius

aspicientes navitatem doctrinae tradendae, actuositatem et spiritum oratio-

nis. Grinione, die 28 mensis Iulii anno 1936, interemptus est. Caput sociorum

in religione habetur, qui cum eo ipso die eademque in civitate trucidati sunt.

Scilicet:

Frater Aquilinus Xaverius (in saec.: Celestinus Ruız Alegre), qui in vico

vulgo dicto Mazueco de Lara die 5 mensis Aprilis anno 1902 natus est, pro-

fessionem religiosam Vallisoleti anno 1927 emisit et apostolicam operam

apud scholas Loricae, Almeriae et Grinione exercuit.

Frater Angelus Gregorius (in saec.: Germanus Arribas Arribas), qui in vico

vulgo dicto Mazueco de Lara die 28 mensis Maii anno 1895 natus est, profes-

sionem religiosam anno 1921 emisit, apud scholas Matriti et in vico Sancta

Cruce de Mudela docuit et ab anno 1929 munus infirmorum ministri Grinione

functus est.

Frater Marius Felix (in saec.: Emmanuel Iosephus de Sousa), qui in vico

vulgo dicto Bouro in Lusitania die 27 mensis Decembris anno 1860 natus

est et, utroque orbatus parente, patruo cuidam commissus est, qui eum in

Brasiliam devexit; anno 1888 Institutum ingressus est ac Bucedi institutus;

professionem religiosam anno 1918 emisit.

Frater Arturus (in saec.: Iaochimus Narcissus Isidorus Oliveras Pujalras),

qui in vico Sant Feliu de Pallerols die 14 mensis Februarii anno 1875 natus

est, professionem religiosam anno 1905 emisit et apud communitatem

Grinionensem commorabatur, ubi, tempore excidii, operam coquinariam

exercebat.

Frater Sixtus Andreas (in saec.: Andreas Merino Bascones), qui in

vico Sasamon prope Burgum die 10 mensis Novembris anno 1874 natus est,

Page 78: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale204

alumnus fuit in Novitiatu Matritensi et professionem religiosam Bucedi

anno 1903 emisit; tempore excidii, Grinione infirmus iacebat.

Frater Chrysostomus Albinus (in saec.: Lazarus Ruız Peral), qui in vico

Arconada die 20 mensis Ianuarii anno 1909 natus est, alumnus fuit in Novi-

tiatu Bucedensi, professionem religiosam anno 1934 emisit et ipse quoque

Grinione, tempore excidii, infirmus iacebat.

Frater Beniaminus Leo (in saec.: Gracilianus Ortega Marganes), qui in

vico Arconada die 12 mensis Augusti anno 1905 natus est et, ad familiam

remissus infirmae valetudinis causa, post aliquot annos in Institutum rediit

et professionem religiosam anno 1935 emisit.

FraterMarianus Paulus (in saec.: Theodorus Perez Gomez), qui Vallisoleti

die 7 mensis Ianuarii anno 1913 natus est et triennalem professionem

religiosam in civitate Grinione anno 1935 emisit.

Frater Xaverius Elisaeus (in saec.: Eventius Castellanos Lopez), qui in

vico Quintanilla de Onesimo die 13 mensis Ianuarii anno 1912 natus est,

triennalem professionem religiosam anno 1934 emisit et, post annum

magisterii apud scholam Almeriae, Grinionem missus est.

Insequentibus mensibus sanguinem etiam effuderunt Servi Dei, qui

sequuntur:

Frater Alexius Andreas (in saec.: Patricius Beobide y Cendoya), qui in

vico vulgo dicto Azpeitia apud Sebastianopolim die 15 mensis Martii anno

1889 natus est, professionem religiosam Matriti anno 1917 emisit et, optimus

magister, officio moderationis Institutorum functus est; Grinione die 8

mensis Novembris anno 1936 interemptus est.

Frater Iosephus Alphonsus (in saec.: Maximinus Serrano Saiz), qui in vico

San Adrian de Juarros prope Burgum die 29 mensis Maii anno 1887 natus est,

professionem religiosam Matriti anno 1920 emisit et die 8 mensis Novembris

anno 1936 interemptus est.

Frater Dacianus (in saec.: Ioannes Antonius de Bengoa y Larrınaga),

qui in vico Dima in Cantabria die 17 mensis Ianuarii anno 1882 natus est,

professionem religiosam Bucedi anno 1910 emisit et in loco vulgo dicto

Paracuellos de Jarama die 28 mensis Novembris anno 1936 interemptus est.

Page 79: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 205

Frater Symphronius (in saec.: Emmanuel Michael Sanchez), qui in vico

vulgo dicto Los Santos die 29 mensis Iulii anno 1876 natus est, muneribus

magistri et moderatoris varias apud scholas functus est, professionem reli-

giosam Matriti anno 1908 emisit et in loco vulgo dicto Paracuellos de Jarama

die 30 mensis Novembris anno 1936 interemptus est.

Frater Paulus a Cruce (in saec.: Saturninus Sanz Sanz), qui in vico vulgo

dicto Riaza prope Segobiam die 9 mensis Aprilis anno 1879 natus est,

professionem religiosam Matriti anno 1907 emisit et in loco vulgo dicto

Paracuellos de Jarama die 30 mensis Novembris anno 1936 interemptus est.

Frater Ioannes Paulus (in saec.: Gregorius Alvarez Fernandez), qui in vico

Bolanos de Campos prope Vallisoletum die 9 mensis Maii anno 1904 natus

est, professionem religiosam Grinione anno 1929 emisit et in loco vulgo

dicto Paracuellos de Jarama die 28 mensis Novembris anno 1936 interemptus

est.

Frater Florianus Felix (in saec.: Aemilianus Santamarıa Angulo), qui in

vico vulgo dicto La Nuez de Abajo prope Burgum die 8 mensis Augusti anno

1899 natus est, professionem religiosam Bucedi anno 1920 emisit et et in

loco vulgo dicto Paracuellos de Jarama die 30 mensis Novembris anno 1936

interemptus est.

Frater Ismael Richardus (in saec.: Martinus Arbe Barron), qui in vico

Aniastro prope Burgum die 1 mensis Ianuarii anno 1906 natus est, professio-

nem religiosam Bucedi anno 1931 emisit et in loco vulgo dicto Paracuellos de

Jarama die 30 mensis Novembris anno 1936 interemptus est.

Frater Adelbertus Ioannes (in saec.: Vincentius Angulo Garcıa), qui in vico

Quintana Martın Galındez prope Burgum die 22 mensis Ianuarii anno 1904

natus est, professionem religiosam Matriti anno 1929 emisit et in loco vulgo

dicto Paracuellos de Jarama die 30 mensis Novembris anno 1936 interemptus

est.

Frater Iosephus Gorostazu Labayen, laicus, qui in vico vulgo dicto Usi in

Navarra die 30 mensis Decembris anno 1907 natus est, postridie ad regene-

rationis fontem ablutus est et postea sacramentum recepit Confirmationis.

Page 80: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale206

Grinione domi formationis officia domestica exercebat. A militianis irrum-

pentibus, quorum profanationibus frustra obsistere navaverat, die 28 mensis

Iulii anno 1936 interemptus est.

Dominus Antonius Mateo Salamero, presbyter ex Archidioecesi Matri-

tensi, qui in vico Torres del Obispo prope Oscam die 24 mensis Septembris

anno 1864 natus est, studia de arte medica iniverat, quae dein deseruerat,

ut vocationem ad sacerdotium sequeretur; anno 1920 doctoratum in sacra

Theologia adeptus est apud Pontificiam Universitatem Studiorum Toleta-

nam et novem ultimos annos vitae uti cappellanus communitatis Fratrum

Scholarum Christianarum degit Grinione, ubi die 9 mensis Augusti anno 1936

interemptus est.

Quorum Servorum Dei martyrii fama in totam communitatem ecclesia-

lem diffusa, apud Curiam Archiepiscopalem Matritensem, ab anno 1950

ad annum 1954, Processus Ordinarius super martyrio Servorum Dei et,

anno 1952, apud Curiam Episcopalem Malacensem Processus Rogatorialis

celebrati sunt, quorum auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis

Sanctorum decreto diei 27 mensis Novembris anno 1991 probatae sunt.

Positione confecta, iuxta suetum morem, die 25 mensis Septembris anno

2009, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est, in quo

prospero cum exitu disceptatum est an Servorum Dei mors verum martyrium

fuisset.

Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die 8 mensis Novem-

bris anno 2011 habita, audita relatione Excellentissimi ac Reverendissimi

Domini Hieronymi Grillo, Episcopi emeriti Centumcellarum -Tarquiniensis,

Causae Ponentis, agnoverunt supradictos Servos Dei ob fidelitatem erga

Christum et Ecclesiam confessam verum martyrium passos esse.

De hisce omnibus rebus, referente infrascripto Cardinali Praefecto, certior

factus, Summus Pontifex Benedictus XVI, vota Congregationis de Causis

Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de

martyrio eiusque causa Servorum Dei Orentii Aloisii (in saec.: Antonii Sola

Garriga) et XXI sociorum ex Instituto Fratrum Scholarum Christianarum,

necnon Antonii Mateo Salamero, Sacerdotis dioecesani, in casu et ad effectum

de quo agitur.

Page 81: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 207

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

MATRITENSIS

Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servorum Dei Alberti Mariae Marco

Aleman ac VIII Sociorum, ex Ordine Carmelitarum ab Antiqua Observantia

necnon Augustini Mariae Garcıa Tribaldos, et XV Sociorum ex Instituti Fratrum

Scholarum Christianarum ({ 1936-1937)

DECRETUM SUPER MARTYRIO

« Accipietis virtutem, superveniente Sancto Spiritu in vos, et eritis mihi

testes » (Act 1, 8).

Servi Dei qui tempore cruentae vexationis in religionem catholicam in

Hispania annis 1936-1937 Christo pulcherrimum dederunt fidei testimonium,

Spiritus Sancti donum acceperunt atque viribus firmati sunt ad pericula,

contumelias et iniustam damnationem obeunda usque ad sanguinis effusio-

nem, fidelitatem erga Dominum Iesum eiusque Ecclesiam iugiter servantes.

Hic martyrum manipulus in duos dividitur coetus:

Ad primum, qui sodalibus constat Ordinis Carmelitarum ab Antiqua

Observantia, pertinent:

P. Albertus Maria Marco Aleman. In oppido Caudete (Albasiti) die 23

mensis Maii anno 1894 natus, religiosa vota anno 1910 nuncupavit atque

presbyter anno 1917 est ordinatus. Superior fuit communitatis sanctuarii

Page 82: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale208

Dominae Nostrae El Henar in Cuellar, deinde Primus Definitor sui Ordinis,

praefectus studiorum atque professor apud Collegium philosophicum-theolo-

gicum, Secretarius et Adiutor Provincialis. Fundationem coepit novi mo-

nasterii in Cogullada (Caesaraugustae urbis). Munus exercens prioris commu-

nitatis Matritensis, studiose de fervore inter fideles sollicitus fuit, sicut con-

fessarius eminens atque curam de pauperibus adhibens. Suas ob virtutes

appellatus est « Apostolus Ordinis Carmelitarum in Castella Vetere ». Insecta-

tione exorta, die 31 mensis Augusti anno 1936 apprehensus est atque in

carcerem inclusus. Die 23 mensis Novembris in Paracuellos de Jarama est

ductus ac primo diluculo diei 24 mensis Novembris, simul cum multis aliis,

est occisus.

Ceteri octo Carmelitani iuvenes sunt, inter 18 et 23 aetatis annos. Ex

conventu in Onda (Castellon de La Plana) sunt deducti, in locum Carabanchel

Bajo translati sunt atque ante coemeterii muros plumbis interfecti. Hi sunt:

Fr. Daniel Maria Garcıa Anton, in Navacepeda de Tormes (Abulae) die

11 mensis Decembris anno 1913 natus, temporaria vota emisit anno 1930.

Iuvenis fuit religiosus aequa indole donatus, prudens ac silens, in studiis

agendis pertinax atque in Regulis observandis exemplaris.

Fr. Silvanus Maria Villanueva Gonzalez, in Huermeces (Burgi) die 9 mensis

Februarii anno 1916 natus, vota temporaria pronuntiavit anno 1932. Vix

viginti annos natus occisus est.

Fr. Adalbertus Maria Vincentius Munoz, in Cuellar (Segoviae) die 23

mensis Aprilis anno 1916 natus, votis temporariis anno 1932 se obstrinxit.

Etiam Fr. Adalbertus tantummodo 20 aetatis annos agebat cum martyrio

occubuit.

Fr. Aurelius Maria Garcıa Anton, in Navacepeda de Tormes (Abulae) die 24

mensis Augusti anno 1916 natus, temporaria vota professus est anno 1932.

Frater fratris Danielis, organarii munus perdiligenter exercebat.

Fr. Franciscus Maria Perez Perez, in Ros (Burgi) die 31 mensis Ianuarii

anno 1917 natus, votis religiosis anno 1933 se consecravit. Iuvenis religiosus

perquam observans exstitit atque iugiter promptus ad sodales iuvandos in

disciplinis scientiarum quibus callebat.

Fr. Angelus Maria Reguilon Lobato, in Pajares de la Lampreana (Zamorae)

die 1 mensis Iunii anno 1917 natus, temporariam professionem fecit anno

Page 83: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 209

1935. Fuit iuvenis alacer ingenio, oboediens, obsequens atque studiis admo-

dum dicatus. Tantummodo 19 aetatis annos agens necatus est.

Fr. Bartholomaeus Fanti Maria Andres Vecilla, in Pajares de la Lampreana

(Zamorae) die 26 mensis Augusti anno 1917 natus, vota emisit anno 1935.

Sicut frater Angelus, in studiis socius, tantummodo 19 annos natus compre-

hensus est et occisus.

Fr. Angelus Maria Sanchez Rodrıguez, in Pajares de la Lampreana

(Zamorae) die 2 mensis Augusti anno 1918 natus, temporaria nuncupavit

vota anno 1935. Iunior inter socios, interemptus est post annum a quo

vota pronuntiaverat.

Ad alterum martyrum manipulum sedecim pertinent Fratres Scholarum

Christianarum, qui diversis in adiunctis et temporibus sunt occisi. Eorum

dux considerari potest:

Fr. Augustinus Maria (in saeculo: Eugenius Garcıa Tribaldos), in Vellisca

(Conchae) die 13 mensis Iulii anno 1877 natus, vota perpetua professus est

anno 1913. Apostolatum anno 1895 coepit, et in collegium Cobreces translatus

die 24 mensis Iulii anno 1897, quasdam ob difficultates Institutum reliquit,

munus pergens docendi atque veluti optimum christianum se gerens. Octo

transactis annis, iterum Institutum ingressus est atque vota perpetua die

25 mensis Augusti anno 1913 professus est. Edocuit Vallisoleti, Bujedo et

Matriti, munus redactoris Eco de Belen adimplevit, moderatoris Procurae

Matritensis Grinon et domus editoriae Bruno. Stricte Regulam servavit,

habilis in docendo et efficax in rebus scribendis. Singulari prosecutus est

cultu Sanctissimum Sacramentum et Virginem Mariam, ad quam constanter

se vertebat per coronam precatoriam. Die 30 mensis Iulii anno 1936 milites

irruptionem fecerunt in domum ubi morabatur, duxerunt eum et ceteros

sex quos invenerunt in Pradera di San Isidro eosque manuballista neca-

verunt.

Sequuntur sex socii qui simul cum eo martyrii corona sunt honorati:

Fr. Anselmus Paulus (in saeculo: Michael Solas del Val), in Briviesca

(Burgi) die 8 mensis Maii anno 1890 natus, perpetuam fecit professionem

anno 1919. Diversa munera exercuit docendi. Bonus et pius, in vita religiosa

diligentia eminuit in officiis adimplendis. Tempore quo occisus est vitam

gerebat in communitate Procurae Matritensis.

Page 84: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale210

Fr. Braulius Iosephus (in saeculo: Alexander Gonzalez Blanco), in Villovieco

(Palentiae) die 27 mensis Martii anno 1890 natus, perpetuis se obstrinxit

votis anno 1918. Apostolatum suum diversis in locis exercuit: Matriti, Jerez,

Grinon, Villagarcıa. Bona indole praeditus, potissimum pueris educandis

se dicavit. Ad communitatem Procurae Matritensis pertinebat cum com-

prehensus et occisus est.

Fr. Osea (in saeculo: Villelmus Alvarez Quemada), in Santa Cruz de la

Salceda (Burgi) die 10 mensis Februarii anno 1890 natus, perpetua pronun-

tiavit vota anno 1921. Parum idoneus ad studia, opera manualia adimplebat,

potissimum uti coquus et hortulanus. Diversis in communitatibus vixit:

Iturribide, Grinon, Flaviobrigae, Bujedo, Jerez. In Procurae communitatem

anno 1936 advenit, ipso anno quo mortem subiit.

Fr. Norbertus Iosephus (in saeculo: Paulus Dıaz de Zarate), in Murua

(Alava) die 25 mensis Ianuarii anno 1892 natus, vota nuncupavit perpetua

anno 1902. Edocuit variis in urbibus: Matriti, Portu Gaditano, Gadibus,

Hispali. Die 2 mensis Ianuarii anno 1935 ad Procuram Matritensem desti-

natus est.

Fr. Chrysologus (in saeculo: Ioannes Sanz y Palanca), Pampelone die 11

mensis Augusti anno 1880 natus, perpetua vota emisit anno 1910. Multa

explevit munera docendi atque moderandi diversis in urbibus, potissimum

Matriti. Exemplaris exstitit in vita religiosa atque memoria dignus uti

notissimus iuvenum educator.

Fr. Stephanus Vincentius (in saeculo: Aloisius Herrero Arnillas), in La

Serna (Palentiae) die 22 mensis Augusti anno 1883 est ortus. Non admodum

iuvenis Institutum est ingressus atque perpetuis votis se consecravit anno

1918, annos 35 natus. Vir intenso orationis spiritu ditatus.

Sequentes Servi Dei aliis in circumstantiis morti occubuerunt:

Fr. Virginius Petrus (in saeculo: Vincentius Lopez y Lopez), in Miraveche

(Burgi) die 27 mensis Octobris anno 1884 natus, perpetuam fecit professio-

nem anno 1912. Apostolatum incepit veluti magister in diversis collegiis

quorum aliquot per annos moderator etiam fuit. Mense Septembri anno

1935 ad scholam destinatus est Sanctae Susannae Matriti. Die 20 mensis

Page 85: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 211

Iulii anno 1936 interfectus est, dum Sanctissimum Sacramentum servare

conabatur.

Fr. Irenaeus Hyacinthus (in saeculo: Ioachimus Rodrıguez Bueno), in Ma-

zuelo de Muno (Burgi) die 20 mensis Augusti anno 1910 natus, votis perpetuis

se obstrinxit anno 1935. Post tempus Gadibus transactum, destinatus est ad

munus docendi Matriti explendum. Tempore persecutionis in schola erat

Sanctae Susannae. Repertus uti religiosus, detentus est ac die 21 mensis Iulii

anno 1936 interemptus.

Fr. Iunianus Albertus (in saeculo: Albertus J. Larzabal Michelena), in

Irun (Guipuzcoa) die 4 mensis Februarii anno 1893 natus, perpetua vota fecit

anno 1921. Magister fuit et etiam director in diversis collegiis, postea Matriti

commentaria moderatus est Vita e Luce. In explendis muneribus religionis et

educationis diligens, tamquam apostolus commentariorum catholicorum emi-

nuit. Die 7 mensis Septembris in Barrio de la China, simul cum confratre

Aloisio Victorio, necatus est.

Fr. Aloisius Victorius (in saeculo: Eusebius Angula Ayala), in Quintanilla

de Valdegovia (Alava) die 14 mensis Decembris anno 1893 natus est; votis

perpetuis se obligavit anno 1921. Operibus educationis deditus, director fuit

etiam quibusdam in collegiis. Religiosus fortis et strenuae indolis, firmus fuit

in explendo suo opere atque in eo ab aliis exigendo. Tempore persecutionis

Matriti morabatur, ubi in Barrio de la China die 7 mensis Septembris anno

1936 est interemptus.

Fr. Braulius Carolus (in saeculo: Ioannes Lucas Manzanares), in Lorca

(Murciae) die 10 mensis Decembris anno 1913 natus, perpetuam emisit pro-

fessionem anno 1921. Destinatus est ad exercendum apostolatum educationis

Matriti (Puente de Vallecas) in schola valde insectata. Ob indolem felicem,

ob bonam agendi rationem et sincerum animum omnium aestimationem sibi

comparavit. Ad eius insuper mortem, quae mense Februario anno 1937

evenit, quodammodo permovit recusatio temptationis contra castitatem a

duabus mulieribus militibus incitatae.

Fr. Eleutherius Romanus (in saeculo: Eleutherius Mancho Lopez), in

Fuentes de Valdepero (Palentiae) die 20 mensis Februarii anno 1898 natus,

perpetuam nuncupavit religiosam professionem anno 1923. Munus educatoris

Page 86: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale212

Matriti iniit, deinde in Grinon transiit ac tandem in Puente de Vallecas.

Ardenti fide eminuit, fervida orationis vita atque amore erga Iesum in

Sanctissimo Sacramento. Comprehensus est et die 3 mensis Augusti anno

1936 martyrium subiit in Pradera de San Isidro.

Fr. Anastasius Petrus (in saeculo: Petrus Burch Cortecans), Gerundae

ortum habuit die 30 mensis Iunii anno 1869 ac perpetuam emisit pro-

fessionem anno 1897. Barcinone in opus educationis incubuit atque quaedam

etiam moderatus est collegia in diversis Hispaniae urbibus. Cum collegium

S. Raphaelis Matriti dirigebat, post multos casus detectus est, detentus et

plumbis percussus in Fuencarral die 13 mensis Septembris anno 1936 mortem

oppetivit.

Fr. Vidal Ernestus (in saeculo: Ramirus Frıas Garcıa), in Villajimena die

13 mensis Martii anno 1906 natus, perpetua professus est vota anno 1931. In

Novitiatu Minore loci Bujedo docendi coepit munus ac, deinde, aliis in urbi-

bus: postrema eius sedes fuit collegium-academia Menendez Pelayo in Paseo de

la Castellana. Fuit religiosus strictus in muneribus explendis, ipso quoque

tempore quo vixit absconditus. Recognitus uti religiosus, deductus est in

Checa de Formento atque mense Octobri anni 1936 in coemeterio Vicalvaro

plumbeis ictibus est interfectus.

Fr. Rogatianus (in saeculo: Ignatius Gonzalez Calzada), in Terrazos de

Bureba (Burgi) die 29 mensis Iulii anno 1885 natus, perpetuis religiosis votis

anno 1915 se consecravit. Diversis in communitatibus vitam gessit, ab illa

Sacri Cordis in urbe Ierezensi ad illam Matriti-Penuelas. Coqui officium

exercuit. Dum afferret cibaria in ludum pueritiae Claudio Coello, retentus

est atque veluti religiosus recognitus. Translatus in Aream Americae, die

22 mensis Iulii anno 1936 martyrio vitam profudit.

Propter horum martyrum famam, quae statim in ecclesialem com-

munitatem diffusa est, apud Curiam Archiepiscopalem Matritensem-Complu-

tensem a die 3 mensis Iulii anno 1960 ad diem 10 mensis Novembris anno

1967 Processus Ordinarius actus est, cuius iuridica validitas a Congregatione

de Causis Sanctorum per Decretum diei 23 mensis Octobris anno 1992 est

recognita. Apparata Positione, die 29 mensis Septembris anno 2009 habitus

est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et

Episcopi in Sessione Ordinaria die 18 mensis Octobris anno 2011, audita

Page 87: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 213

relatione Ponentis Causam, Excellentissimi Domini Xaverii Echevarrıa

Rodrıguez, Episcopi titulo Cilibiensis, agnoverunt Servos Dei martyrium in

odium fidei sustinuisse.

De hisce omnibus rebus, referente subscripto Cardinale Praefecto, certior

factus, Summus Pontifex Benedictus XVI, vota Congregationis de Causis

Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit: Constare de

martyrio eiusque causa Servorum Dei Alberti Mariae Marco Aleman et VIII

Sociorum ex Ordine Carmelitarum ab Antiqua Observantia necnon Augustini

Mariae Garcıa Tribaldos et XV sociorum ex Instituto Fratrum Scholarum

Christianarum, in casu et ad effectum de quo agitur.

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Page 88: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale214

AVENIONENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Mariae-Eugenii a Iesu Infante (in saec.:

Henrici Grialou), Sacerdotis professi ex Ordine Carmelitarum Discalceatorum,

Fundatoris Instituti Saecularis Dominae Nostrae a Vita (1894-1967)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

« Quis putas est fidelis servus et prudens, quem constituit dominus supra

familiam suam, ut det illis cibum in tempore? Beatus ille servus, quem cum

venerit dominus eius, invenerit sic facientem » (Mt 24, 45-46).

Revera Servus Dei Maria-Eugenius a Iesu Infante hoc in fideli ac prudenti

homine revibrat, quem Dominus custodem supra discipulos suos constituit:

vita eius, enim, assiduum fuit, impellente Spiritu Sancto, perfectionis in fide,

humilitate et caritate studium.

Ipse Servus Dei (in saec.: Henricus Grialou) Guaci in Gallia die 2 mensis

Decembris anno 1894 e familia modestae condicionis natus est. Vocatione ad

sacerdotium iam inde a pueritia percepta, Segusii in Italia apud Scholam

Apostolicam Patrum Spiritus Sancti acceptus est; dein vero expostulare

praeoptavit, ut in Seminarium dioecesanum Graviae admitteretur, in quo

spiritualitate Sanctae Teresiae a Iesu Infante familiarius usus est. Theologiae

ac philosophiae cursus apud Seminarium Maius Ruthenense frequentavit.

In exercitu ex iure conscriptus est: quos tamquam miles etiam primo

totius mundi bello saeviente degit, asperrimi fuerunt anni, sed facultatem

ei concesserunt « humani certaminis » mente amplectendi. Expleto bello, Ser-

vus Dei studia renovare valuit et, dum quondam secesserat in subdiaconatus

praeparationem, praesertim post lectam sancti Ioannis a Cruce vitam, palam

vocationem ad Carmelum animadvertit. Sic, paulo post ordinationem sacer-

dotalem, quae die 4 mensis Februarii anno 1922 evenit, Novitiatum Carme-

litarum Antonae ingressus est. Hic vita orationis et contemplationis omnino

permaduit ac spiritualitatem sanctae Teresiae a Iesu et rationem sanctae

Teresiae a Iesu Infante funditus pertractavit, e qua quidem afflatum nominis

sui religiosi hausit.

Post professionem simplicem, Servus Dei Insulam missus est, ut institu-

tionem monasticam in Conventu loci perficeret et, die 11 mensis Martii anno

1926, professionem religiosam perpetuam emisit. Anno 1928, Superior domus

Page 89: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 215

formationis Tarasconensis super Rhodanum nominatus est ac dein Prior

recentioris Novitiatus Agennensis: omnibus in his locis ad institutionem

tradendam sepositis, speculum religiosi semper iuvenibus praebere valuit

imitandum, Carmelitarum spiritus studiosi ac de pastorali actuositate, prae-

sertim Evangelii praedicatione et animarum moderatione, valde solliciti. Spi-

ritualis audientium sitis ita disciplinae Carmelitarum amplius propagandae

necessitatem reseravit, ut ipse facultatem secum in animo volvere iniret

discipulorum informandorum, qui eodem conversationis imbuerentur spiritu

et etiam « extra conventuum monasteriorumque muros » diffunderent.

Anno 1936, Superior constitutus est domus formationis Monoeci, quae

vero paucis post mensibus Agennum translata est. Servus Dei posthac, cui

magis vacabat, ad coetum sub titulo Dominae Nostrae a Vita nuncupatum

instituendum, ab ipso iam inde ab anno 1929 provectum, omnibus viribus

se contulit, qui non temere post aliquot annis in fraternitatem saecularem

renuntiatus est.

Anno 1937, in Capitulo Generali tertius Definitor electus, in Italiam

migravit. Officia abhinc ipsi commissa innumera facta sunt. Inter haec

praesertim eminet illud, quod pro Missionibus Carmelitarum in Vicino

Oriente suscepit, quo longo itinere transiit.

Altero totius mundi bello ineunte, Servus Dei, cum Gallus esset natione,

licentia Italiae repetendae interclusus est atque ad arma immo ut Alpinis

praepositus revocatus. Indutiis anno 1940 factis et bello adhuc grassante,

Monasteria Carmelitarum in Gallia et provectum Instituti curavit. Bello

confecto, Romam rediit et in Capitulo anno 1947 habito primus Definitor

generalis electus est, cuius muneribus usque ad annum 1954 functus est.

Tempus hoc fuit impensae navitatis: nam, inter alia, Congregatio pro Reli-

giosis ipsi commisit negotia Visitatoris Apostolici pro Monasteriis Sororum

Carmelitarum in Gallia eumque Delegatum Apostolicum ad Foederationem

Monasteriorum Carmelitarum Galliae constituendam nominavit. Mense Mar-

tio anno 1954, Servus Dei Vicarius Generalis Ordinis factus est; quod munus,

post novum Praepositum electum, anno 1955 remisit. Anno 1957, Superior

Provinciae Avenionensis et Aquitaniae electus, a fidelitate religiosorum

fovenda, a vitae ratione per contemplationem et solitudinem innovanda et

a Congregatione Carmelitarum in Canada suscitanda numquam pepercit.

Post Capitulum anno 1960 celebratum in moderatione Provinciae tamquam

primus Definitor permansit.

Page 90: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale216

In fertilitate enixae et actuosae vitae, spiritualitas Servi Dei emicuit

firmitate fidei cotidiana mentis oratione enutritae, eucharisticae celebrationis

fervore, constanti suipsius Spiritui Sancto oblatione, immensa Mariae

Virginis fiducia, devotione erga Sanctos Ordinis Carmelitarum et Sanctam

Emerentianam, necnon missionali sollicitudine, quae eum provexit, ut totam

vitam Domino offerret. Instituti saecularis fundatione moderatam inter

rationem contemplationis et apostolatus Ordinis Carmelitarum proposuit

summam. Magister fuit spiritualitatis et sacerdotes, Seminarii alumnos,

religiosas multosque quoque christifideles ipse prosecutus est. Hereditate

reliquit amplum copiosumque homiliarum, conferentiarum et lectionum pa-

trimonium, necnon textum, cui titulus «Deum videre cupio », quibus proposi-

tum suum, sicut dicebat, « contemplationis in viis » et universalis vocationis

ad sanctitatem fovendae expresse illustravit. Fortitudine tulit intimas

poenas et labores apostolicos, qui ipsum per totum iter pro bono Ecclesiae

consumptum comitati sunt.

In Capitulo anno 1963 celebrato denuo electus est Superior Provinciae et

anno 1966 renovatus. Aetas autem et infirma valetudo Servi Dei iam infre-

gerant vires, qui, tumore correptus, die 27 mensis Martii anno 1967 in loco

Dominae Nostrae a Vita mortem occubuit, ultimis his effatis verbis: « Ad

amplexum Spiritus Sancti adeo... In manus tuas, Domine ».

Ob eius sanctitatis famam Causa Beatificationis et Canonizationis

apud Curiam Archiepiscopalem Avenionensem inita est per celebrationem

Inquisitionis dioecesanae a die 7 mensis Aprilis anno 1985 ad diem 5 mensis

Martii anno 1994 et Inquisitionis Rogatorialis apud Curiam Archiepiscopa-

lem Tokiensem a die 3 ad diem 5 mensis Aprilis anno 1990, quarum auctoritas

et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum die 25 mensis Novembris

anno 1994 probatae sunt, sicut et, die 24 mensis Martii anno 1999, Supple-

mentum Inquisitionis apud Curiam Archiepiscopalem Avenionensem a die 20

mensis Februarii anno 1997 ad diem 10 mensis Martii anno 1998 institutum.

Positione confecta, die 14 mensis Iulii anno 2010, in Congressu Peculiari

Consultorum Theologorum prospero cum exitu disceptatum est, iuxta

consuetudinem, an Servus Dei more heroum virtutes christianas exercuisset.

Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 11 mensis Octobris

anno 2011, audita relatione Excellentissimi ac Reverendissimi Domini

Laurentii Chiarinelli, Episcopi emeriti Viterbiensis, Causae Ponentis, professi

sunt Servum Dei virtutes theologales, cardinales iisque adnexas in modum

heroum exercuisse.

Page 91: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 217

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI

per infrascriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua

vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno

die declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in

Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe-

rantia et Fortitudine iisque adnexis in gradu heroico Servi Dei Mariae-Eugenii a

Iesu Infante (in saec.: Henrici Grialou), Sacerdotis Professi ex Ordine Carme-

litarum Discalceatorum et Fundatoris Instituti Saecularis Dominae Nostrae a

Vita, in casu et ad effectum de quo agitur.

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

CRACOVIENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Margaritae Luciae Szewczyk, Funda-

tricis Congregationis Filiarum Beatae Mariae Virginis Perdolentis v. d. « Serafitki »

(1828-1905)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

« Et hoc oro, ut caritas vestra magis ac magis abundet in scientia et omni

sensu, ut probetis potiora, ut sitis sinceri et sine offensa in diem Christi »

(Phil 1, 9-10).

Serva Dei Margarita Lucia Szewczyk anno 1828 in loco vulgo Szepetowka

(in regione Volhiniae quae hodie in Ucraina invenitur) est nata, in terra

Page 92: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale218

videlicet quae tunc ad Imperium Russiae pertinebat quaeque tamen a Polo-

nis incolebatur. A iuventute vocationem ad vitam consecratam sentiebat, sed

hoc desiderium ob perdifficilem condicionem politicam et religiosam perficere

non potuit. Nam insurrectiones adversus Russorum regimen annis 1831 et

1863 atrocem provocaverunt auctoritatum politicarum reactionem adversus

catholicos, omnes libertatis conatus reprimentium. Publici custodes tum

adversus viros mulieresque consecratos tum adversus christifideles crudeliter

operabantur: monasteria exstinguebantur, bona confiscabantur et multi

expulsi sunt in exsilium vel deportati in Sibiriam.

Ex paucis notitiis quae de infantia Servae Dei habentur, novimus eam

parentibus esse orbatam dum adhuc infans esset; hanc ob rationem germana

soror eam curavit. Anno 1848 Tertio Ordini Franciscali nomen dedit atque

privata vota religiosa nuncupavit. Exemplum sequens sancti Francisci

Assisiensis, magna cum sobrietate vixit, indigentiores adiuvans et apostola-

tum suum abscondite exercens. Annis 1870-1873 peregrinationem in Terram

Sanctam fecit, in qua pauperes et aegrotantes curavit. In patriam reversa,

domicilium Varsaviae sibi constituit, quae etiam a Russis occupabatur, et

actuositatem caritativam prosecuta est et auxit.

Anno 1877 in oppido Zakroczym (prope Varsaviam) convenit Beatum

capuccinum Honoratum Kozminski eiusque spiritali se concredidit modera-

mini, sua desideria quoad vitam religiosam ei aperiens suamque indefensio-

ribus sine condicione deditionem. Beatus consilium eius approbavit eamque

adhortatus est ut navitatem prosequebatur. Ab anno 1880 Serva Dei in

Zakroczym incoluit, in domicilio meritorio, in quo congregare anus pauperes

et aegrotantes coepit, de quibus magno cum amore sollicita erat. Caute valde

agire debebat ne suspiciones regiminis suscitaret; sine timore tamen divinam

secuta est vocationem quae eam ad plenam Deo invitabat deditionem totam-

que sui ipsius oblivionem. Eius exemplum contagiosum fuit et primae sociae

statim eam sequi coeperunt eamque imitari. Hoc modo, beato Honorato

iuvante, Serva Dei, etiamsi secreto, originem dedit novae Congregationi,

« Sorores Pauperum » appellatae, quae die 8 mensis Aprilis anni 1881 defini-

tivum nomen sumpsit: Congregatio Filiarum Beatae Virginis Mariae

Perdolentis – v. d. Serafitki.

Postea, Beato Honorato favente, Serva Dei, maiorem quaerens liberta-

tem, in Galiciam se contulit, quae tunc sub dominatione inveniebatur

Habsburgensi. Anno 1891, acceptis debitis licentiis ecclesiasticis et civilibus,

in loco v.d. Hałcnow, dioecesis Cracoviensis, Domum fundavit pro formandis

Page 93: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 219

puellis postulantibus ut Institutum ingrederentur, cuius propositum fuit

infantibus in orphanotrophiis assistere, populares scholas gerere, senes et

aegrotos in valetudinariis curare.

Illis annis tamen vexatio regiminis in religionem gradatim increbrescebat.

Novitiatus igitur in Czenstochoviam est translatus; domus autem Varsaviae

et in Zakroczym clausae sunt. Domus mater, simul cum novitiatu, Osvencini

est collocata.

Munera in dies crescebant, sed Serva Dei alta quaesitione spirituali

sustentabatur et confirmabatur, quae exemplum in Beata Maria Virgine

inveniebat, quam potissimum sicut « Perdolentem » contemplabatur, et in

exercitatione heroica virtutum crescebat. Nam Matrem Dei imitans, usque

altius intimam cum Passione Domini in necessitudinem ipsa mergebatur:

constans oratio atque eucharisticus fervor in ea istam caritatis flammam

alebant quae in omnibus eius manifestabatur experientiis. Infatigabilis fuit

in operositate, mitis et serena in difficultatibus, aedificans cotidiana in

consuetudine, prudens et aequa in decisionibus, parata ad sacrificium perso-

nale, amabilis erga proximum.

Primo in capitulo, anno 1901, quamvis aetate provecta, iterum Modera-

trix Generalis est electa. Tribus tamen transactis annis, suadente Beato

Honorato, munus abdicavit, tum ob valetudinis incertas condiciones tum

ut solvendis quibusdam regiminis quaestionibus faveret quae intra commu-

nitatem ortae erant Serva Dei serena cum fiducia in Providentiam orientes

difficultates obivit atque, secundum suae vitae rationem, semper fuit humi-

lis, oboediens et magnanima.

Postremum vitae tempus in Nieszawa (in Poloniae regione Cuiavia-Pome-

rania) vixit, progrediente caecitate, at simul usque fortius augescente

voluntati Dei adhaesione. Ibi die 5 mensis Iunii anno 1905 pie in Domino

obdormivit.

Ob sanctitatis famam, a die 9 mensis Novembris anni 1993 ad diem

15 mensis Iunii anni 1996 apud Curiam archidioecesanam Cracoviensem

Inquisitio est acta, cuius iuridica validitas per Decretum diei 6 mensis De-

cembris anno 1996 a Congregatione de Causis Sanctorum est approbata.

Parata Positione, disceptatum est, ad suetas normas, an Serva Dei virtutes

heroico modo exercuisset. Die 5 mensis Octobris anno 2010 Peculiaris

Consultorum Theologorum Congressus, positivo cum exitu, habitus est. In

Sessione Ordinaria die 6 mensis Decembris anno 2011 Patres Cardinales

et Episcopi, audita relatione Ponentis Causae Eminentissimi Cardinalis

Page 94: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale220

Stanislai Ryłko, edixerunt Servam Dei heroico modo virtutes theologales,

cardinales iisque adnexas excoluisse.

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI

per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,

vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno

die declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in

Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe-

rantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Margaritae

Luciae Szewczyk, Fundatricis Congregationis Filiarum Beatae Virginis Mariae

Perdolentis v.d. « Serafitki », in casu et ad effectum de quo agitur.

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Page 95: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 221

HERBIPOLENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae Iulittae Ritz (in saec.: Te-

resiae Eleonorae), Sororis professae e Congregatione Sororum a Redemptore

(1882-1966)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

« In Deo tantum quiesce, anima mea: ab ipso, enim, salutare meum.

Verumtamen ipse refugium meum et salutare meum, praesidium meum:

non movebor amplius » (Ps 62, 2-3).

Pura eadem assiduae caritatis Dei haec conscientia in vita veteris

Psalmistae illius Israelis in humana quoque et spirituali personat conversa-

tione Servae Dei Mariae Iulittae Ritz (in saeculo: Teresiae Eleonorae).

Serva Dei die 24 mensis Septembris anno 1882 in vico v. Uissigheim in

Germania nata est et, biennio post, universa familia eius in locum Schleehof

prope Veitshochheim commigravit. Iam inde a pueritia Serva Dei, quae

aestate parentes adiuvabat et hieme dominicalem loci scholam pro laboribus

muliebribus discendis frequentabat, vocationem ad vitam religiosam perce-

pit. Dum undevicesimum aetatis explebat annum, parentes, quamquam alias

duas haberent filias eiusdemque vero subsidio ad res familiares tuendas con-

fiderent, unanimem illi tulerunt consensum, ut Conventum ingrederetur.

Quapropter Serva Dei inter candidatas Congregationis Filiarum a Redemp-

tore excepta est et primum Herbipoli frequentavit scholam intra Domus

Generalis muros sitam, dein vero in loco Aschaffenburg institutum pro

magistris edocendis, ubi altiora studia laudabiliter perfecit. Professionem

religiosam exinde nomen sumens Mariae Iulittae emisit et in locum Obernau

missa est ad magisterium in schola exercendum. Quod tamen officium, morbo

superveniente, abdicare debuit et ab omnibus communitatis muneribus

dispensari.

In Conventu Beatae Mariae Virginis ab Auxilio Agrifeldensi anno fere

transacto, sanitate restituta, Superiores moderationem scholae prope Con-

ventum Dominae Nostrae a Nive in Lulsfeld eidem commiserunt. Mense

Augusto anno 1910, Serva Dei Herbipolim revocata est, ut magistrae funge-

retur munere in schola, quam diximus. Hoc in officio usque ad annum 1940

permansit quo asseclae regiminis Deo infensi nationis dominatum germanicae

Page 96: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale222

illo tempore dictitantes scholam suppresserunt. Tunc Serva Dei mandatum

ostiariae assumpsit, quod tempore secundi totius mundi belli et annis post

bellum valde onerosum exstitit. Nam, alia pars Domus Generalis a civibus

Germanicis in patriam reversis occupata est, alia vero uti subsidiarium vale-

tudinarium castrense destinata. Die 16 mensis Martii anno 1945, quo urbs

Herbipolis ignivomis glandibus est concussa, Domus Generalis ipsa diruta

est, quam ob rem religiosae in locum Agrifeldam, apud Conventum Beatae

Mariae Virginis ab Auxilio, confugerunt, ubi etiam Serva Dei in custodiam

ianuae incubuit. Bello composito, ad Domum Generalem rediit, officium

suum obsequiose et misericorditer exercens usque ad mortem.

Vita Servae Dei austera ascesi est signata. Etiam tribulationes, quibus

infirmae valetudinis causa vexata est, divinae a defectibus revocationi cito

attribuit et, ob firmam indolem suam, constantem in cotidianis molestiis

superandis se ostendit. Religiosa suffulta fuit mira animi aequitate immen-

saque fiducia et omnimodo obsequio divinae voluntati, vitae spiritualis

profunditate, assidua oratione, diutina contemplatione et actuosa caritate.

Munus exercens magistrae, semper iuvenes ad interiorem vitam coram

Domino informare curavit, pro maiore Dei gloria minime parcens viribus.

Quicumque ei obvius veniebat, verba et solacium ab ipsa suscipiebat. Fide

viva et acuta, firma erga Eucharistiam devotione referta, emicuit et spes eius

in divina Providentia nec acerbioribus quidem temporibus concidit. Domi-

num sincero amore coluit ac toto corde, constanti perfectionis desiderio

impellente, humili gratoque animo ante mirabilia ab ipso gesta. Caritatem

in proximum cotidie operibus et verbis confessa est erga omnes, praesertim

erga magis indigentes.

Die 19 mensis Septembris anno 1966, Maria Iulitta embolia pulmonari

adeo correpta est, ut medici cordis pulsus imbecillitatem censerent. Post

meridiem diei 13 sequentis mensis Novembris deambulare voluit, sed humi

procubuit et, sacramento unctionis infirmorum refecta, paulo post Herbipoli

pie in Domino quievit.

Ob eius sanctitatis famam Causa Beatificationis et Canonizationis apud

Curiam Episcopalem Herbipolensem inita est per celebrationem Inquisitionis

dioecesanae a die 26 mensis Martii anno 1986 ad diem 13 mensis Iulii anno

1994, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum

die 10 mensis Decembris anno 1999 probatae sunt. Positione confecta, die 20

mensis Novembris anno 2010, in Congressu Peculiari Consultorum Theologo-

rum prospero cum exitu disceptatum est, iuxta consuetudinem, an Serva Dei

Page 97: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio de Causis Sanctorum 223

more heroum virtutes christianas exercuisset. Patres Cardinales et Episcopi

in Sessione Ordinaria cui ego, Card. Angelus Amato, praesedi die 6 mensis

Decembris anno 2011, audita relatione Excellentissimi ac Reverendissimi

Domini Sigismundi Zimowski, Archiepiscopi-Episcopi emeriti Radomensis,

Causae Ponentis, professi sunt Servam Dei virtutes theologales, cardinales

iisque adnexas heroum in modum esse exsecutam.

Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Benedicto XVI

per infrascriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,

vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno

die declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in

Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempe-

rantia et Fortitudine iisque adnexis in gradu heroico Servae Dei Mariae Iulittae

Ritz (in saec.: Teresiae Eleonorae), Sororis professae e Congregatione Sororum a

Redemptore, in casu et ad effectum de quo agitur.

Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis

Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 19 mensis Decembris A.D. 2011.

Angelus Card. Amato, S.D.B.

Praefectus

L. e S.

e Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis, a Secretis

Page 98: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale224

CONGREGATIO PRO EPISCOPIS

I

ROMANAE et OSTIENSIS

De finium mutatione

DECRETUM

Quo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Em.mus Domi-

nus Augustinus S.R.E. Cardinalis Vallini, Vicarius Generalis dioecesis Roma-

nae necnon Administrator Apostolicus suburbicariae dioecesis Ostiensis,

ab Apostolica Sede expostulavit ut memoratarum circumscriptionum

ecclesiasticarum fines paulum immutarentur.

Congregatio pro Episcopis, rata huiusmodi immutationem animarum

bono profuturam, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Be-

nedicto, divina Providentia PP. XVI, tributarum, audito quoque Em.mo

Domino Angelo S.R.E. Cardinali Sodano, Patrum Cardinalium Collegii De-

cano, necnon Episcopo Titulare Ostiense, oblatas preces accipiendas censuit.

Quapropter praesenti Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub

plumbo Litterae datae forent, suburbicariae dioecesi Ostiensi partem terri-

torii adnectit ab dioecesi Romana seiunctum, scilicet Paroeciis vulgo nuncu-

patis « San Carlo da Sezze » et « San Timoteo » in Urbe, necnon « Santa Aurea »

in Ostia antiqua, pertinentem.

Cum memorata dioecesi Romana, novi dioecesis Ostiensis erunt fines

vulgo sequentes: « Linea di confine della pineta fino a raggiungere Via dei

Pescatori - Via dei Pescatori - Via Villa di Plinio - Via del Mediterra-

neo - Ferrovia Roma-Lido - Via Cristoforo Colombo - Via Canale della

Lingua - Via Niceneto - Via Ierocle - linea immaginaria che oltrepassa

via Macchia Palocco ed arriva in Via Antonio Discovolo - Via Antonio

Discovolo - Via di Saponara - Via Giorgio Hinna - linea immaginaria fino

ad incontrare Via del Mare ».

Page 99: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio pro Episcopis 225

Ad haec supradicta perficienda Congregatio pro Episcopis deputat

Exc.mum P.D. Hadrianum Bernardini, Archiepiscopum tit. Faleritanum

et in Italia Apostolicum Nuntium, necessarias et opportunas eidem tribuens

facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum

in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congre-

gationem pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis

remittendi.

Contrariis quibusvis minime obstantibus.

Datum Romae, ex aedibus Congregationis pro Episcopis, die 17 Iulii 2012.

Marcus S.R.E. Card. Ouellet

Praefectus

Mons. Sergius Poitras

Sub-Secretarius adiunctus

Prot. N. 673/2012

Page 100: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale226

II

SANCTISSIMAE TRINITATIS CAVENSIS

et AMALPHITANAE-CAVENSIS

De abbatiae territorialis Sanctissimae Trinitatis Cavensis

necnon archidioecesis Amalphitanae-Cavensis

finium mutatione

DECRETUM

Sanctissimae Trinitatis Cavensis venerabilis Abbatia, anno millesimo de-

cimo primo a Sancto Alpherio Pappacarbone Abbate fundata, qui propter

vitae ac morum sanctitatem sibi discipulorum multitudinem attraxit,

sub Trinitatis Sanctissimae auspiciis necnon Sancti Patriarchae Benedicti

carismate benedicta, ob christianae iuventutis institutionem more maiorum

diu exstructa ac mirabilis, tota in provincia inferioris Italiae eminet. Monachi

Abbatiae Sanctissimae Trinitatis Cavensis, praeter impensam religiosam vi-

tam intra monasterii moenia, in bonum fidelium propinquarum paroeciarum

ministerium per saecula laudabiliter expleverunt.

Attentis tamen peculiaribus huius temporis adiunctis, ad hanc venerabi-

lem monasticam institutionem proprio in suo spiritu tuendam atque ut mo-

nachi, quacumque alia sollicitudine ablata, ad intimam cum Deo unionem

augendam et ad divinam laudem persolvendam se integre dicare possint,

Summus Pontifex Benedictus, Divina Providentia PP. XVI, eiusdem prae

laudatae Abbatiae fines noviter definiendos statuit.

Quapropter, audito Congregationis Casinensis O.S.B. Abbate Praeside

aliisque quorum interest, praehabito favorabili voto Congregationis pro

Institutis vitae consecratae et Societatibus vitae apostolicae, Congregatio

pro Episcopis praesenti Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub

plumbo Litterae datae forent, quae sequuntur mandat ac decernit:

1. territorium Abbatiae territorialis Sanctissimae Trinitatis Cavensis

posthac constituitur ab Ecclesia Cathedrali Sanctissimae Trinitatis ac coeno-

bio ea adnexo in municipio « Frazione di Corpo di Cava (SA) »;

Page 101: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio pro Episcopis 227

2. ad Abbatiam territorialem Sanctissimae Trinitatis Cavensis pertine-

bunt tantummodo sodales eiusdem domus monasticae (monachi, novitii

atque postulantes);

3. archidioecesi Amalphitanae-Cavensi tres uniuntur Paroeciae vulgo

nuncupatae: « San Cesareo » in municipio « Cava de’ Tirreni, Frazione di San

Cesareo, (SA) »; « Santa Maria Maggiore » in municipio « Cava de’ Tirreni,

Frazione di Corpo di Cava, (SA) »; « SS. Pietro e Paolo » in municipio «Vietri

Sul Mare, Frazione di Dragonea, (SA) ». Statuit quoque ut, una cum territorio

illarum paroeciarum, ecclesiae, oratoria, domus, piae fundationes et quacum-

que alia ecclesiastica bona et iura ad easdem paroecias pertinentia praefatae

archidioecesi adnectantur;

4. simul ac Abbatiae territorialis Sanctissimae Trinitatis Cavensis nova

territorii definitio ad effectum deducta fuerit, dioecesani clerici dictae Abba-

tiae archidioecesi Amalphitanae-Cavensi incardinentur seminariique tirones

in eadem censeantur adscripti.

Ad haec omnia perficienda idem Summus Pontifex Exc.mum P.D. Adria-

num Bernardini, Archiepiscopum titulo Faleritanum et in Italia Apostolicum

Nuntium, deputare dignatus est, necessarias et opportunas eidem tribuens

facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum

in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem

pro Episcopis, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae

exsecutionis remittendi.

Contrariis quibusvis minime obstantibus.

Datum Romae, ex aedibus Congregationis pro Episcopis, die 20 mensis

Augusti anni 2012.

Marcus S.R.E. Card. Ouellet

Praefectus

e Laurentius Baldisseri

Archiep. tit. Diocletianensis

a Secretis

Prot. N. 1003/2006

Page 102: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale228

PROVISIO ECCLESIARUM

Latis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus Dominus

Benedictus Pp. XVI, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae

sequuntur Ecclesiis sacros praefecit Praesules:

die 7 Iunii 2012. — Cathedrali Ecclesiae Iuiuyensi, Exc.mum P.D.

Caesarem Danielem Fernandez, hactenus Episcopum titularem Calta-

driensem et Auxiliarem Paranensem.

die 14 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Goritanae, R.D. Danielem

Miehm, e clero archidioecesis Hamiltonensis, ibique Curionem paroeciae

« Sancti Benedicti » in civitate vulgo Milton, quem deputavit Auxiliarem

eiusdem archidioecesis.

die 8 Ianuarii 2013. — Cathedrali Ecclesiae Camdensi, Exc.mum P.D.

Dionysium Iosephum Sullivan, hactenus Episcopum titularem Enerensem et

Auxiliarem archidioecesis Neo-Eboracensis.

die 10 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Limericiensi, R.D. Brendanum

Leahy, e clero dioecesis Dublinensis, hactenus Sacrae Theologiae Magistrum

apud Collegium Sancti Patricii in civitate vulgo Maynooth.

— Ecclesiae Cruciensi, Exc.mum P.D. Ansgarium Cantu, hactenus Epis-

copum titularem Dardanium et Auxiliarem archidioecesis Sancti Antonii.

die 12 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Rivibambensi, Exc.mum P.D.

Iulium Parrilla Dıaz, hactenus Episcopum Loianum.

die 18 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Dresdensi-Misnensi, Exc.mum

P.D. Henricum Koch, hactenus Episcopum titularem Rosgrensem et Auxi-

liarem archidioecesis Coloniensis.

— Coadiutorem Metropolitanae Ecclesiae Armachanae, R.D. Edmun-

dum Martin, e clero dioecesis Derriensis, ibique Administratorem dioecesa-

num.

die 19 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Othanensi, R.D. Petrum

Sawczuk e clero Siedlecensi, ibique Vicarium Generalem et Curiae dioecesis

Cancellarium, quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis.

Page 103: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Congregatio pro Episcopis 229

die 22 Ianuarii 2013. — Episcopali Ecclesiae Soranae-Aquinatensi-Pon-

tiscurvi, R.D. Gerardum Antonazzo, e clero dioecesis Uxentinae-Sanctae

Mariae Leucadensis, hactenus Vicarium Generalem.

— Cathedrali Ecclesiae Bathurstensi in Canada, R.D. Danielem Jodoin,

e clero dioecesis Sherbrookensis, ibique Curionem paroeciae «Boni Pastoris »

et dioecesani officii clericorum Moderatorem atque Seminarii Rectorem.

die 25 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Pauli in Insulis Philippinis,

Exc.mum P.D. Bonaventuram M. Famadico, hactenus Episcopum Guma-

canum.

die 26 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Cholutecensi, R.D. Vidonem

Charbonneau, P.M.E., hactenus Superiorem Generalem Societatis pro missio-

nibus exteris Provinciae Quebecensis.

die 29 Ianuarii. — Metropolitanas Ecclesiae Portlandensi in Oregon,

Exc.mum P.D. Alexandrum King Sample, hactenus Episcopum Marquet-

tensem.

die 30 Ianuarii. — Cattedrali Ecclesiae Quibduanae, R.D. Ioannem

Carolum Barreto Barreto, e clero dioecesis Espinalensis, ibique Seminarii

Maioris Rectorem.

die 31 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Pontisarensi, Exc.mum P.D.

Stanislaum Lalanne, hactenus Episcopum dioecesis Constantiensis.

Page 104: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale230

ACTA TRIBUNALIUM

PAENITENTIARIA APOSTOLICA

DECRETUM

Speciales conceduntur Indulgentiae christifidelibus

occasione XXI Mundialis Infirmorum Diei

Per sanctam crucem Iesu Christi facta est Redemptio, hoc est per eius

passionem. Domini verum redemptoris doloris participes esse possunt omnes

humani dolores. Nam dixit sanctus Paulus Apostolus: « Adimpleo ea, quae

desunt passionum Christi, in carne mea pro corpore eius, quod est Ecclesia ».1

Hoc autem Fidei Anno, verae Fidei profitendae eidemque recte inter-

pretandae peculiari ratione sacro, luminosam memorare iuvat Concilii Vati-

cani II doctrinam de Christiana doloris significatione eiusque inter fratres

condivisione: « Cum caritatis et misericordiae opera praeclarissimum testimo-

nium christianae vitae efferant, formatio apostolica ad haec quoque exercen-

da adducere debet, ut discant christifideles ab ipsa pueritia fratribus compati

eiusque indigentibus generoso animo subvenire ».2

Quamobrem, annuam Mundialis Infirmorum Diei celebrationem, vertente

anno peragendam magno cum apparatu, percupiens fieri veluti efficacem

catechesim circa salvifici doloris signifıcationem, et magis movere omnes

qui sunt, quolibet titulo, dediti in servitium fratrum animo et corpore labo-

rantium, Beatissimus Pater XXI Mundialis Infirmorum Diei, a die VII usque

ad diem XI proximi mensis Februarii celebrandae, uti propositum elegit

Bonum Samaritanum: «Vade et tu fac similiter »,3 quod docet « benefacere

1 Col 1, 24.2 Decr. Apostolicam actuositatem, 31 c.3 Lc 10, 37.

Page 105: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Tribunalium 231

ope doloris atque benefacere ei qui dolet ».4 In liturgica Beatae Mariae

Virginis Lapurdensis memoria, qua claudetur ipsa Dies, Excellentissimus

Dominus Sigismundus Zimowski, Praeses Pontificii Consilii pro Valetudinis

Administris, velut Missus Summi Pontificis Extraordinarius, in Mariano

Ottingensi Sanctuario, dioecesis Passaviensis, sollemni praesidebit celebra-

tioni eucharisticae, cum sacramenti Unctionis infirmorum administratione.

Quo autem christifideles animo ad ilium eventum melius disponantur,

Benedictus XVI, in Audientia die XVIII vertentis mensis Ianuarii infrascriptis

Cardinali Paenitentiario Maiori et Regenti huius Paenitentiariae Apostolicae

concessa, benigne dilargiri annuit Indulgentiarum donum, iuxta sequentem

indicem, dummodo, vere paenitentes et caritate compulsi, Boni Samaritani

exemplo, spiritu Fidei ducti in servitium fratrum laborantium se ipsos mise-

ricordi animo impenderint et contra, si infirmi, dolores et vitae aerumnas

toleraverint, animum ad Deum humili fiducia erigentes apertumque Fidei

testimonium exhibentes per viam Evangelii doloris:

A. Indulgentiam plenariam, suetis sub condicionibus (sacramentali Con-

fessione, eucharistica Communione et oratione ad mentem Summi Pontificis),

christifidelibus vere paenitentibus et contritis semel in die obtinendam, quam

animabus fidelium defunctorum per modum suffragii applicare poterunt,

quoties a die VII usque ad diem XI proximi mensis Februarii, in Mariano

Ottingensi Sanctuario vel in quocumque alio loco, ab ecclesiastica auctoritate

determinato, sacris devote interfuerint ritibus, ad Mundialis Infirmorum Diei

fines a Deo impetrandos peractis, et Orationem Dominicam et Symbolum

Fidei recitaverint, addita pia aliqua Mariana Invocatione.

Christifideles vero qui, vel in publicis nosocomiis vel in quavis privata

domo, ut Bonus Samaritanus aegrotantium misericordi sollicitudine curam

agunt et huiusmodi muneris explendi causa supradictis sacris ritibus interesse

nequeunt, eisdem diebus plenariae Indulgentiae donum consequentur, si illud

caritatis servitium, veluti ipsi Christo Domino persolutum,5 generose saltem

per aliquot horas expleverint et Orationem Dominicam, Symbolum Fidei et

piam aliquam Marianam Invocationem recitaverint, eadem animi dispositio-

ne habita et proposito concepto, cum primum poterunt, perfıciendi condicio-

nes ad Indulgentiam plenariam obtinendam requisitas.

4 Ep. apost. Salvifici doloris, 30.5 Cfr Mt 25, 40.

Page 106: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale232

Christifideles denique qui infirmitate, senectute vel alia huiusmodi causa,

impediuntur quominus ritibus ut supra celebrandis interesse possint, Indul-

gentiam plenariam consequentur, si, elongato animo a quocumque peccato et

concepto proposito suetas condiciones, cum primum eis possibile erit, adim-

plendi, illis diebus sese in spiritu dictis functionibus iunxerint, praesertim

dum liturgicae celebrationes et Summi Pontificis Nuntius instrumentis tele-

visificis et radiophonicis propagabuntur, pro omnibus infirmis pie oraverint

et sui corporis infirmitates animique aegritudines Deo per Deiparam Virgi-

nem Mariam, « Salutem infirmorum » invocatam, obtulerint.

B. Indulgentiam partialem omnibus christifidelibus toties, corde saltem

contrito, quoties sociato animo cum spiritalibus Fidei Anni finibus, adiuto-

rium infirmorum implorantes devotas Misericordi Deo preces diebus supra

signatis fuderint.

Praesenti pro hac vice valituro. Non obstantibus in contrarium facienti-

bus quibuscumque.

Datum Romae, ex aedibus Paenitentiariae Apostolicae, die XXV mensis

Ianuarii, anno Domini MMXIII, in sollemnitate Conversionis sancti Pauli

Apostoli, qua clauditur octiduum supplicationum pro Christianorum unitate.

Emmanuel S.R.E. Card. Monteiro de Castro

Paenitentiarius Maior

Christophorus Nykiel

Regens

L.+S.

In P.A. tab., N. 5/13/I

Page 107: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Diarium Romanae Curiae 233

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Il Santo Padre Benedetto XVI ha ricevuto in Udienza Uffi-

ciale per la presentazione delle Lettere Credenziali:

Giovedı, 10 gennaio, S. E. la Signora Slavica Karacic, Amba-

sciatore di Bosnia ed Erzegovina.

Il Romano Pontefice ha altresı ricevuto in Udienza:

Sabato 12 gennaio, Sua Altezza Serenissima il Principe

Alberto II di Monaco, con Sua Altezza Serenissima la Princi-

pessa Charlene;

Martedı, 22 gennaio, S. E. il Signor Nguyen Phu Trong,

Segretario Generale del Comitato Centrale del Partito Comuni-

sta del Viet Nam.

Page 108: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale234

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Benedetto XVI ha nominato:

5 gennaio 2013 S.E.R. Mons. Nicolas Henry Marie Denis Thevenin, Arci-vescovo titolare eletto di Eclano, Nunzio Apostolico inGuatemala.

» » » S.E.R. Mons. Jean-Paul Gobel, Arcivescovo titolare di Gala-zia in Campania, finora Nunzio Apostolico in Iran, NunzioApostolico nella Repubblica Araba d’Egitto e Delegato pressol’Organizzazione della Lega degli Stati Arabi.

16 » » S.E.R. Mons. Joseph Marino, Arcivescovo titolare di Natchi-toches, finora Nunzio Apostolico in Bangladesh, NunzioApostolico in Malaysia e in Timor Orientale e DelegatoApostolico in Brunei.

17 » » S.E.R. Mons. Charles Daniel Balvo, Arcivescovo titolare diCastello, finora Nunzio Apostolico in Nuova Zelanda, IsoleCook, Fiji, Isole Marshall, Kiribati, Nauru, Palau, Samoa,Stati Federati di Micronesia, Tonga, Vanuatu e DelegatoApostolico nell’Oceano Pacifico, Nunzio Apostolico inKenya ed Osservatore Permanente presso gli Organismi delleNazioni Unite per l’Ambiente e gli Insediamenti Umani(U.N.E.P., UN-Habitat).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Benedetto XVI ha nominato:

5 dicembre 2012 Gli Ill.mi Signori: Prof. Mario Botta, Prof.ssa Maria Antoniet-ta Crippa e Prof. Lorenzo Bartolini Salimbeni per la Classedegli Architetti; Pedro Cano per la Classe dei Pittori eCineasti; Giuseppe Ducrot, Mimmo Paladino e Ugo Rivaper la Classe degli Scultori; Laura Bosio, Luca Doninelli eVincenzo Cerami per la Classe dei Letterati e Poeti, MembriOrdinari della Pontificia Insigne Accademia di Belle Arti eLettere dei Virtuosi al Pantheon.

14 gennaio 2013 Il Rev.do Mons. Leonardo Sapienza, Reggente della Prefet-tura della Casa Pontificia, annoverato al Collegio dei Proto-notari Apostolici di Numero Partecipanti.

15 » » L’Ecc.mo Mons. Lucio Andrice Muandula, Vescovo di Xai-Xai, Presidente della Conferenza Episcopale del Mozam-bico, Membro del Pontificio Consiglio della Pastorale per

Page 109: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Diarium Romanae Curiae 235

i Migranti e gli Itineranti « ad quinquennium »; l’Ill.mo

Prof. Marco Impagliazzo, Docente Ordinario di Storia con-

temporanea presso l’Universita per Stranieri di Perugia,

Presidente della Comunita di Sant’Egidio, Consultore del

medesimo Pontificio Consiglio della Pastorale per i Migranti

e gli Itineranti « ad quinquennium »; e l’Ecc.mo Mons.

Jean-Louis Brugues, Archivista e Bibliotecario di Santa

Romana Chiesa, Membro del Pontificio Consiglio della

Pastorale per i Migranti e gli Itineranti « in aliud quin-

quennium ».

15 gennaio 2013 L’Em.mo Signor Cardinale John Olorunfemi Onaiyekan,

Arcivescovo di Abuja, Membro della Congregazione per la

Dottrina della Fede.

» » » Gli Em.mi Signori Cardinali Boutros Raı, Patriarca di

Antiochia dei Maroniti; Baselios Cleemis Thottunkal, Arci-

vescovo Maggiore di Trivandrum dei Siro-Malankaresi,

Membri della Congregazione per le Chiese Orientali.

» » » L’Em.mo Signor Cardinale Ruben Salazar Gomez, Arcivesco-

vo di Bogota, Membro della Pontificia Commissione per

l’America Latina.

» » » L’Em.mo Signor Cardinale James Michael Harvey, Arciprete

della Basilica Papale di San Paolo fuori le mura, Membro

della Congregazione per l’Evangelizzazione dei Popoli.

» » » L’Em.mo Signor Cardinale Bechara Boutros Raı, Patriarca di

Antiochia dei Maroniti, Membro del Supremo Tribunale

della Segnatura Apostolica.

» » » Gli Em.mi Signori Cardinali John Olorunfemi Onaiyekan, Ar-

civescovo di Abuja; Luis Antonio G. Tagle, Arcivescovo di

Manila, Membri del Comitato di Presidenza del Pontificio

Consiglio per la Famiglia.

» » » L’Em.mo Signor Cardinale Ruben Salazar Gomez, Arcivesco-

vo di Bogota, Membro del Pontificio Consiglio della Giusti-

zia e della Pace.

» » » Gli Em.mi Signori Cardinali Bechara Boutros Raı, Patriarca

di Antiochia dei Maroniti; Luis Antonio G. Tagle, Arcive-

scovo di Manila, Membri del Pontificio Consiglio della

Pastorale per i Migranti e gli Itineranti.

» » » L’Em.mo Signor Cardinale Baselios Cleemis Thottunkal, Ar-

civescovo Maggiore di Trivandrum dei Siro-Malankaresi,

Membro del Pontificio Consiglio per il Dialogo Interreligioso.

Page 110: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale236

15 gennaio 2013 L’Em.mo Signor Cardinale Bechara Boutros Raı, Patriarca di

Antiochia dei Maroniti, Membro del Pontificio Consiglio

delle Comunicazioni Sociali.

» » » L’Em.mo Signor Cardinale James Michael Harvey, Arciprete

della Basilica Papale di San Paolo fuori le mura, Membro

dell’Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica.

16 » » L’Em.mo Signor Cardinale Domenico Calcagno, Presidente

dell’Amministrazione del Patrimonio della Sede Aposto-

lica, Membro della Commissione Cardinalizia di vigilanza

dell’Istituto per le Opere di Religione; gli Em.mi Signori

Cardinali Tarcisio Bertone, Telesphore Placidus Toppo,

Odilo Pedro Scherer e Jean-Louis Tauran, confermati

Membri della medesima Commissione Cardinalizia.

19 » » L’Ecc.mo Mons. Francesco Gioia, Arcivescovo emerito di

Camerino-San Severino Marche, Delegato Pontificio per

la Basilica di Sant’Antonio in Padova, Presidente della

« Peregrinatio ad Petri Sedem » « per un triennio ».

22 » » Il Rev.do Mons. Dario Edoardo Vigano, del Clero dell’Arci-

diocesi di Milano, docente presso l’Istituto Pastorale «Re-

demptor hominis » della Pontificia Universita Lateranense,

Direttore del Centro Televisivo Vaticano e Segretario del

Consiglio d’Amministrazione del medesimo Centro Televisivo

Vaticano; l’Ecc.mo Mons. Claudio Maria Celli, Presidente

del Pontificio Consiglio delle Comunicazioni Sociali, Presi-

dente del Consiglio di Amministrazione del Centro Televisivo

Vaticano « per un altro triennio »; i Rev.di Mons.: Massimo

Boarotto, Carlo Maria Polvani, Guido Todeschini; Don

Franco Lever, S.D.B., e l’Ill.mo Prof. Gianpiero Gamaleri,

Membri dello stesso Consiglio di Amministrazione « per un

altro triennio »; gli Ill.mi Avv. Giacomo Ghisani, responsa-

bile dell’Ufficio Giuridico e delle Relazioni internazionali

della Radio Vaticana, e Dott. Antonio Preziosi, Direttore

del Giornale Radio RAI, Membri del medesimo Consiglio

« per un altro triennio ».

» » » Il Dott. Angelo Scelzo, finora Sotto-Segretario del Pontificio

Consiglio delle Comunicazioni Sociali, Vice Direttore della

Sala Stampa della Santa Sede per gli accrediti giornalistici

fino al compimento del settantesimo anno di eta.

23 » » L’Em.mo Signor Cardinale Jorge Mario Bergoglio, Arcivesco-

vo di Buenos Aires (Argentina); l’Ecc.mo Mons. Emilio

Carlos Berlie Belaunzaran, Arcivescovo di Yucatan (Mes-

sico), Membri della Pontificia Commissione per l’America

Latina.

Page 111: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Diarium Romanae Curiae 237

26 gennaio 2013 Il Rev.do Sac. Rafael Garcıa de la Serrana Villalobos, delClero della Prelatura personale dell’Opus Dei, Vice Direttoredella Direzione dei Servizi Tecnici del Governatorato delloStato della Citta del Vaticano « ad quinquennium ».

28 » » L’Ecc.mo Mons. Giuseppe Sciacca, Vescovo tit. di Fondi, Se-gretario Generale del Governatorato dello Stato della Cittadel Vaticano, Uditore Generale della Camera Apostolica.

——————

30 gennaio 2013 Si rende noto che e stato nominato per un triennio Promotoredi Giustizia Aggiunto presso il Tribunale dello Stato dellaCitta del Vaticano, l’Illustrissimo Prof. Avv. Gian PieroMilano.

Page 112: An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS › archive › aas › documents › 2013 › ... · 2020-03-28 · An. et vol. CV 1 Februarii 2013 N. 2 ACTA APOSTOLICAE

Acta Apostolicae Sedis – Commentarium Officiale238

NECROLOGIO

5 gennaio 2013 Mons. Joseph Plourde, Arcivescovo em. di Ottawa (Canada).

12 » » Mons. John Matin Darko, Vescovo em. Takoradi (Ghana).

14 » » Mons. Michel Pollien, Vescovo tit. di Pulcheriopoli e VescovoAusiliare di Parigi (Francia).

23 » » Sua Em.za il Card. Jozef Glemp, del Titolo di S. Maria inTrastevere.

» » » Mons. Jean Vilnet, Vescovo em. di Lille (Francia).

29 » » Mons. Reinhold Stecher, Vescovo em. di Innsbruck (Austria).

31 » » Mons. Joseph Cassidy, Arcivescovo em. di Tuam (Irlanda).

» » » Mons. Giacobe Nguyen Van Mau, Vescovo em. di Vinh Long(Viet Nam).