under magazine

18

Upload: pedro-pimenta

Post on 09-Mar-2016

222 views

Category:

Documents


4 download

DESCRIPTION

the listener's digest

TRANSCRIPT

Page 1: UNDER magazine
Page 2: UNDER magazine
Page 3: UNDER magazine

INDEXINDEX

44

66

99

1313

1616

1717

Page 4: UNDER magazine

Con la publicación todavía reciente de Where Eagles Dare, el maxi de tres temas para Permanent Vacation, el músico electrónico madrileño Mike Barros, más conocido por su nombre artístico Pional, se ha lanzado a una intensa actividad promocional y creativa. Por ejemplo colaborando con el blog Tower Of Meaning seleccionado algunos de los temas que más le han llamado la atención en los últimos meses además de algunos clásicos favoritos. Esto es lo que dicen de la sesión desde el blog:

“En el podcast que ha preparado, los beats crecen suavemente amparados por un inicio de sonido espiri-tual (Mesita, Bibio, la nueva y deliciosa producción de Flying Lotus, Thundercat) para instalarse en ese sonido entre deep y kraut que tanto le sugiere (Elef, Virgo Four remezclado por Caribou...), trance aliñado con 808 (Cupp Cave) kriptonita de Chicago (Farley Jackmaster Funk con el recientemente fallecido Dar-ryl Pandy) y un delicado final con un edit exclusivo de Bibio. Disfruten”.

Pional ofrecerá por vez primera en su corta carrera una actuación de directo. Será el sábado 20 de agosto en el festival danés Strøm que se celebra entre el 15 y el 20 de ese mes en Copenhaguen y que cuenta con Aphex Twin como cabeza de cartel.

El Moog Rock Club no parará quiero este verano, con-virtiendo el conocido club de Barcelona situado en el Arc del Teatre en un sala donde no solo se programará música electrónica. Los responsables del Moog Rock Club llevan ya unos meses apostando por el rock duro, el metal y el pop rock, y la respuesta del público ha sido satisfactoria. Algunos de los conciertos destaca-dos para este verano son: 31 julio Nudozurdo, 4 agosto Los Tiki Phantoms, y 30 agosto Tweak Bird, Cuzo y Twin Wolf. Más información en www.masimas.com

El festival Altaveu, que se celebrará del 8 al 10 de septiembre en diferentes espacios de Sant Boi de Llobregat, ya ha dado ha conocer el grueso del cartel. La lista está encabezada por los dos pesos pesados del pop cantando en catalán, Manel y Antònia Font, y lo completan nombres como los de Joan Colomo, Los Tiki Phantoms, Achilifunk y Senior i el Cor Brutal, en-tre otros. En la rama del festival dedicada a los grupos emergentes, las cuatro bandas elegidas han sido: Pepet i Marieta, Doctor Divago, Raydibaum y Lecirke.

Gallows acaban de anunciar la decisión de su actual cantante, Frank Carter, de dejar el grupo una vez final-ice la gira en la que se encuentran inmersos a finales de julio. Así lo ha comunicado el propio cantante a través de su web. De momento, la banda ha anunciado que buscará un nuevo cantante listo para tomar el relevo de Carter, aunque no se ha desvelado ningún posible candidato. Lo que sí se sabe ya es que el hasta ahora líder de Gallows tiene un nuevo grupo llamado Pure Love, del que muy pronto podremos escuchar su debut. El motivo que ambas partes han facilitado tanto a los medios como a los fans ha sido el de desavenen-cias en cuanto al sonido y rumbo musical del grupo. Todavía tienes tiempo de ver a Gallows con su for-mación original hasta el 1 de agosto.

La villa marinera de San Vicente de la Barquera acoge la sexta edición del Festival Folk Cantabria Infinita. Un escenario situado en lo alto de la Playa del Merón será el espacio donde los doce grupos que participan en el certamen saquen a la luz su material sonoro. Como en ediciones pasadas, el festival no sólo se centra en música de raíces celtas sino que también abarca otras variaciones del folk.

El viernes actuarán Capercaillie, escoceses que cuentan con varios discos de Platino a sus espaldas, el popular gaitero gallego Xosé Manuel Budiño, y Afro Celt Sound System, que fusiona ritmos electrónicos con música celta. Completan el cartel los cántabros Trastolillos, Jabardeus, y Kate Gass Duo. El segundo día, los protagonistas serán el bretón Alan Stivell, la violinista Judith Mateo y los portugueses Kumpania Algazarra. De nuevo, también contaremos con la presencia de bandas de la región: Garma, Mar-cos Bárcena & Miguel Cadavieco, y Cambalúa.La entrada es gratis y los conciertos empiezan a 19:00h.

Nueve son los grupos que este año pisarán las tablas de la tercera edición del festival Parrilla Rock, que se celebrará en la playa fluvial de la localidad asturiana de Llanos. One Hand´s Man (Madrid) y Metralletas Lecheras (Santiago de Compostela) serán “los que vienen de fuera” dentro de un cartel que se completa íntegramente con grupos asturianos: The Burning Lust (Mieres), Los Perloras (Mieres), Uncle Jon´s Band (Gijón), Chiquita y Chatarra (Gijón/Oviedo), Sonido Alfredo (Oviedo/Aller), Manolyn Experence (Oviedo/Lena), y Vakas Flakas (Moreda).

La jornada comenzará a las doce de la mañana, aunque el primer concierto no será hasta las 3 de la tarde. Después de las actuaciones, la fiesta continuará en el recinto de la mano de Pablo “El Culebru”. También habrá música post-festival en el bar Supernova, con Ronny Nurse a los platos. El precio de la entrada, que incluye acampada, es de 15€; 20€ con parrillada.

El 23 de julio tendrá lugar en el corazón de La Mancha, concretamente en la localidad toledana de Quintanar de la Orden, la primera edición del Manchapop, un festival que surge con la intención de crecer y con-vertirse en referencia dentro de las múltiples citas musicales del verano. Y parece que van a conseguirlo si nos atenemos a lo potente de esta primera edición que tendrá como cabezas de cartel a Lori Meyers, y que también contará con las actuaciones de Miss Caffeina, Supersubmarina, Dinero, Sidecars y Vikxie. Además, el día antes habrá una fiesta de presentación con The Noises, You Don’t Know Me y los djs Eme y Meneo. Los precios de las entradas son pupulares: 20 euros antici-pada y 25 en taquilla. Más información en la web www.manchapop.com.

Chromeo, dúo de pop electrónico con base en Canadá, editarán el 26 de julio un EP de remixes. La canción protagonista es “When The Night Falls”, incluida en su último álbum, “Business Casual”, y en la que prestaba su voz Solange. El Ep contará con remezclas a cargo de Hercules And Love Affair, Breakbot y Lifelike, más una versión exclusiva de Mayer Hawthorne. Chromeo se encuentran ahora mismo inmersos en una gira mundial que de momento no pasará por España. Más información en www.chromeo.net

Pional no pára

El Moog Rock Club sigue ac-tivo en verano

El Altaveu an-uncia su cartel

The Gallows sequedan sincantante

Arranca el Fes-tival Folk Can-tabria Infinita

Llega la 3ª edición del Parrilla Rock

Lori Meyers en el Manchapop

Chromeo editan EP de remixes

Tras la publicación de su reciente maxi, en-trega un podcast para Tower Of Meaning y firma un edit de un tema de Beyoncé.

04

Page 5: UNDER magazine

La presente edición del Terral 2011 atraviesa su ecua-dor. La música desde una mirada femenina sopla este año sobre Málaga y los conciertos de Alondra Bentley, Luz Casal, Carmen París (ambas agotaron las entradas) o Christina Rosenvinge (muy esperada en la capital malagueña) han dado buena cuenta de ello.

La actuación de una de las reinas del fado moderno, Mísia (10 julio) con su nuevo trabajo “Senhora da noite”, que explora el mundo femenino a través de textos de poetisas y escritoras portuguesas abre esta segunda parte del Terral. También una señora de la noche, Mavis Staples (14 julio), es una de las progoni-stas de esta edición, la gran voz del soul y el gospel vive una segunda juventud de la mano de Jeff Twedy (Wilco) que ha escrito parte del nuevo repertorio que presentará en el Cervantes.

El próximo 16 de julio la localidad costera de Armintza (Bizkaia) se viste con los colores rastas para celebrar una vez más su popular Txapel Reggae que, con más de 20 años de tradición, es uno de los festivales de música de raíz jamaicana más longevos del Estado. Estarán Thunda Clap para abrir boca desde primera hora, seguidos de la banda de Donostia Tacumah Reggae Band. Siguiendo la estela del Roots Reggae, el festival continúa con los cántabros Smooth Beans y los valencianos Ki Sap para finalizar con General Levy backed by Heartical Sound que llegan desde Reino Unido y Paris respectivamente y Lyricson desde Fran-cia con One Blood Sound desde Barcelona.

Matadero Madrid y Mahou Cinco Estrellas presentanla instalación y espacio de socialización Archipié-lago, del artista Jerónimo Hagerman, un lugar para el encuentro de artistas y público en el que tomarse unas cañas, descansar y asistir a lo mejor de la música inde-pendiente madrileña. Archipiélago presenta además un programa de once conciertos para los jueves veraniegos. Algunos de los grupos confirmados son Anntona, On Your Bike, Band A Part, Sacramento, Cos-men Adelaida, Big City, Luis Brea, Los Eterno y Juanita y los Feos. Los viernes, además, Archipiélago albergará sesiones de algunos de los deejays más peculiares del panorama madrileño, mezclando géneros y recuper-ando clásicos populares de otras latitudes, calipsos y ritmos tropicales, entre otras rarezas.

Poco vamos a añadir en estas páginas que no hayamos glosado ya sobre la excelente trayectoria de Ojos de Brujo. Protagonistas de nuestra portada en marzo de 2006, muchas y variadas han sido las ocasiones en que se han asomado por aquí con toda justicia. Esta vez lo hacen por diferentes motivos: su décimo aniversario; un sorpresivo hasta pronto amigos que llega a nuestra redacción a última hora, y un disco. “La idea del disco surgió al considerar que el año estaba pasando de largo y que sería triste no plasmar de alguna manera el tiempo que llevamos juntos. aparte, siempre nos ha gustado cual-quier excusa para trabajar de nuevo con artistas a los que admiramos y nos parecía el marco perfecto para cel-ebrarlo de tal manera”. La idea del disco surgió al considerar que el año estaba pasando de largo y que sería triste no plasmar de alguna manera el tiempo que llevamos juntos. aparte, siempre nos ha gustado cualquier excusa para trabajar de nuevo con artistas a los que admiramos y nos parecía el marco perfecto para celebrarlo de tal manera. Y qué mejor manera que este Corriente vital, donde, además de ofrecfer una relectura totalmente distinta de varios de sus temas de siempre y contar con hasta veinte invitados de lujo, nos han regalado tres temas ineditos que ahora

huelen a póstumos. Aunque puede que lo más sorprendente sea precisamente la reconstruccion que productores de lo más diverso han hecho de sus clásicos. “La odisea precisamente empezó por los productores. Decidimos colaborar con determinados artistas, pero bajo la supervisión de una manera de trabajar distinta a la nuestra. Decidimos colabo-rar con determinados artistas, pero bajo la supervisión de una manera de traba-jar distinta a la nuestra. Al fín y al cabo esto era una celebración, no lo olvidem-os, así que fuímos a divertirnos y a invitar a otros a coger el timón artístico durante un rato. Gente como Nitin Sawhney, Juno Reactor (co-compositor de las bandas sonoras de Matrix), Bob Bennozo, Guillermo Quero, Raúl Santos, ectétera... dándolo todo para crear otro universo sonoro de Ojos de Brujo”. Y para acabar tan sólo saber si este bonito experimento se va a trasladar al directo en una gira que tal y como cierra una etapa, abrirá otras seguro. Y para acabar tan sólo saber si este bonito experimen-to se va a trasladar al directo en una gira que tal y como cierra una etapa, abrirá otras seguro. “Sin duda. Habrá gira, pero aún no hemos empezado esa etapa de trabajo. Será curioso ponernos manos a la obra en estos registros tan diferente, pero, a decir la verdad, el reto es lo que más se nos pone”.

buffallo springfield se volverán a reunir sobre un escenario, tras cuarenta y dos años separados, para ofrecer dos conciertos úni-cos. Tendrán lugar en Mountain View (Cali-fornia), el 23 y 24 de octubre a propósito del Bridge School Benefit.

mogwai ha anun-ciado a través de su página web el fichaje por SubPop, la mítica discográfica de Seattle que será la encargada de distribuir su nuevo disco - actualmente en fase de postproducción - en Estados Unidos.

the xx se alzaron hace unos días con el galardón Barclaycard Mercury Prixe, cuyo sustancioso premio supone 20.000 libras. Además de The XX, otros nominados fueron Paul Weller, Mumford & Sons o Wild Beasts.

iron & wine quebró el silencio que mantenía desde 2007, y anuncia en su propia web que su nuevo disco se titulará Kiss Each Other Clean y podría publicarse a principios del año.

iron & wine quebró el silencio que mantenía desde 2007, y anuncia en su propia web que su nuevo disco se titulará Kiss Each Other Clean y podría publicarse a principios del año.

kings of leon vuelven a la carga y lo hacen con Come Around Sun-down, su nuevo disco, que tiene previsto publicarse el próximo 11 de octubre. El primer single del nuevo tra-bajo será Radioactive. además del disco en formato tradicional, también se podrá conseguir una edición de lujo junto a un DVD de la actuación en el Hyde Park de Londres, el pasado junio.

wild beasts regresan a la actualidad con un disco de remezclas muy especial. Se trata de un doble vinilo de doce pulgadas que incluirá remixes a cargo, entre otros, de Junior Boys y Jon Hopkins. El disco lo editará Domino próx-imo 8 de noviembre.

Ya sopla elTerral

Euskadi tropi-kal con el Txapel Reggae

El Matadero se hace pop

Ojos de Brujo dicen adiós a una década con un disco muy especial

El ciclo de conciertos veraniego de Málaga arrancó el pasado día 1 con dieciochoactuaciones en cartel

La banda barcelonesa edita por todo lo alto Corriente Vital (Diquela/Warner), bonito broche de oro a diez años de carrera, en el que hacen una valiente relectura de sus canciones con la ayuda de invitados como, entre otros, Manolo García, Amaral, Jorge Drexler o Bebe, más la vanguardista visión de productores como Nitin Sahwney o Juno Reactor.

CORTAS 05

Page 6: UNDER magazine

El proyecto de Joan Pons reaparece con un segundo trabajo, Vol i dol, donde desarrolla su noción del folk-pop visionario.

Esto de la música ha sido algo sorprendente incluso para mí. Yo había tenido grupos desde el instituto, pero de estilos muy definidos (ska, punk, etc). Yo tocaba la guitarra, con mis nulas nociones de música (risas), y cuando llegué a Barcelona encontré gente con la que coincidía más a nivel musical, y teníamos algún grupillo de música experimental, rock instrumental y así. Entonces me empezaron a salir a mí, en mi casa, con la guitarra española y cantando, y eso no me había pasado nunca. Eran canciones que no entraban en nin-guno de los grupos en los que había estado, y un día se me ocurrió que lo grabaría, y así hice la maqueta: en un mes lo pensé, y en otro mes lo grabé. Lo hice todo yo solo en mi casa, luego creé un Myspace y lo puse allí, empezó a escucharlo gente que yo no conocía, lo mandé a un concurso, y lo seleccionaron para el proyecto “Centre d’Arts Santa Mònica produeix música pop”, y allí empezó la broma, porque pensé “¿qué haré yo sólo allí?“. Así que busqué a miembros de anteriores grupos y esa es la banda actual.

Sí, la recuerdo perfectamente. Se llamaba ‘Els gats‘ (en este disco he puesto una llamada ‘Els gats 2‘, ésta era la primera), e iba repitiendo la frase “ni tots els gats són blancs ni tots són negres“. Que a veces las cosas no son ni tan blancas ni tan negras, era algo bastante simple, como todas mis canciones.

Por las dos cosas. Es cómodo porque estás en casa, es práctico porque estás en casa, y es mucho más económico. Yo nunca me planteé pagar por grabar algo, porque con los conciertos tampoco ganamos demasiado y porque aparte del tema musical, a mí me interesa la producción, porque soy técnico de sonido. Así que para mí la grabación era interesante también a nivel técnico. Además, creo que la sonoridad que da tu propia casa va muy bien para la música que hago, porque hace las canciones todavía más cercanas. Me costaría mucho grabar en un estudio, la verdad

El principio sí, creo que las primeras canciones son alegres, y luego son más tristes. El principio sí, creo que las primeras canciones son alegres, y luego son más tristes. Las cinco o seis primeras canciones yo las pondría por la mañana, y las cuatro restantes por la noche… y las dos que han quedado fuera las pondría a altas horas de la noche, porque son muy tristes (risas). Pero sí, el principio es alegre, pero para mí quizá es más así en sensación, porque lo que estoy diciendo tiene un aire como más melancólico… Lo grabé en invierno y eso se nota un poco, creo.

No… yo tengo mi trabajo y soy feliz haciendo lo que hago, y no tengo ningún problema. Lo que me gustaría es que la SGAE me pagase millones de euros y pudiera vivir tranquilo en mi masía (risas), pero eso no pasará así que no me veo trabajando de esto, porque en Cata-lunya da risa la música, son muy pocos los grupos que viven de la música y hacen cosas interesantes. El resto se mueren de asco, o malviven. ¡Todavía no sé ni tocar bien la guitarra, ¿cómo quieres que viva de la música?!

No hago mucho caso de esto, porque no me lo espe-raba y tampoco controlo demasiado. Pero sí que me sorprende mucho que haya interés, como esta misma entrevista, me sorprende que alguien que no sea mi madre que se interese por lo que hago. Pero tampoco hay que pensar mucho en eso, porque parece que te

creas como presión y es mejor evitar eso. Pero sí que me sorprende mucho que haya interés, como esta misma entrevista. Pero tampoco hay que pensar mucho en eso, porque parece que te creas como presión y es mejor evitar eso. Pero claro, si esto te permite hacer otro disco, con mejores condiciones y todo, pues genial

Queda, queda. A mí me gusta tocar la guitarra eléc-trica, y tengo muchas ideas… por ejemplo, el próximo disco de El Petit de Cal Eril igual es con guitarra eléctrica. Cosas así. A mí todo esto de la ola folk me da un poco igual, a mí me gusta la música y no me quiero cerrar a un estilo. En la maqueta había una canción de hip hop con juguetes. E incluso en el disco, hay diferen-tes matices, hay canciones más progresivas y otras más “hippiosas”.

¿Desde cuándo haces canciones? ¿Siempre te habías querido dedicar a esto?

¿Recuerdas la primera canción que compu-siste en solitario?

Lo de grabar en el comedor de tu casa, ¿es por comodidad o por necesidad?

Durante un tiempo me puse tu disco por las mañanas, porque me daba buen rollo. ¿Crees que es un disco que pone de buen humor?

¿Te ves dedicándote a la música?

¿Estás sorprendido con la repercusión que ha tenido el grupo incluso antes de que el disco salga?

¿Queda algo en tus canciones de esos grupos anteriores?

06

Page 7: UNDER magazine

Sí, con eso juego bastante, con las dualidades, con las voces de los niños,… A veces en las letras digo cosas que parecen muy claras, pero les doy la vuelta para darle otro sentido. Es algo que siempre me ha gustado, y me sale así. Esta canción desde siempre quise hacerla alegre, aunque pensaba que la letra era macabra, y cuando la grabé quizá lo exageré incluso más. La letra es popular, y yo la he musicado. Tengo un amigo que siempre me dice: ‘siempre tan simpático y riendo, y en el fondo eres un hijo de puta‘ (risas)

¡No, de ninguna manera! Pero podría estar bien, tam-bién. De hecho, el estribillo de la canción ‘Els gats 2‘ está escrito en Barcelona, y el resto de la canción en Guissona. Creo que sería un disco… diferente, muy dife-rente. Sonaría muy diferente. Sobre todo si fuera pen-sado, escrito, tocado y grabado en Barcelona, eso sería muy fuerte. Lo que pasa es que en Barcelona la vida es muy estresante y no tengo tiempo de hacer canciones, en cambio en Guissona la vida es muy aburrida y al final acabas haciendo algo. Este disco en Barcelona, yo habría tardado tres o cuatro años en hacerlo (risas). De hecho he intentado grabar alguna canción en Barce-lona, pero es una mierda por el tráfico, porque se oye mucho. En Guissona se escuchan perros y campanas, y no molestan tanto

Básicamente en ideas y en imágenes. Para mí la canción es una idea, y luego las frases son imágenes o cosas muy concretas. A veces hay gente que no lo coge, pero a mí me gusta que se puedan entender diversas cosas a partir de lo que planteo. No me gusta que me traten como un tonto ni tratar a la gente como tontos. No me gusta que me traten como un tonto ni tratar a la gente como tontos. No me gusta que me traten como un tonto ni tratar a la gente como tontos. No me gusta que me traten como un tonto ni tratar a la gente como tontos. Yo hago lo que sale, y si se entiende, bien, y si no, también. Son letras que piden un esfuerzo, en ese sentido no son fáciles. He intentado hacer letras nar-rativas, y soy nefasto (risas)

Sí, supongo que sí, mientras dure el proyecto musical, el grupo es de Guissona. Cal Eril es la casa, encaja bien, y mientras siga, trataré de irlo mejorando todo pero el vínculo con Guissona no se perderá nunca. Además mi música, de momento, es imperfecta, me gusta entender la imperfección como algo mágico y de alguna manera poético, así que grabarla en el comedor de mi casa es la mejor opción

El Petit de Cal Eril segueix presentant les cançons de Vol i dol. El grup actua aquest estiu en festivals com el popArb (Arbúcies, 9 de juliol) i Pròxims (Poble Espanyol, Barcelona, 21 de juliol) i també debutarà a Andorra i oferirà concerts acústics a Menorca.

(Risas) Es una cosa mía, habla de mis cosas. Lo de los gatos… bueno, quien dice gatos podría decir cualquier cosa. Lo de los gatos es una historia mía que para explicártela tendría que tirarme horas y horas, y aún así seguramente no la entenderías (risas). Para mí tiene un significado, y creo que al final la gente lo entiende. A veces tengo cierto pudor de hablar de mis cosas, y lo camuflo mucho. Y nada, básicamente la canción es una letra reivindicativa contra la ciudad de Barcelona (risas). No, no, tampoco es eso…

¡No, de ninguna manera! Pero podría estar bien, tam-bién. De hecho, el estribillo de la canción ‘Els gats 2‘ está escrito en Barcelona, y el resto de la canción en Guissona. Creo que sería un disco… Creo que sería un disco… Creo que sería un disco… diferente, muy dife-rente. Sonaría muy diferente. Sobre todo si fuera pen-sado, escrito, tocado y grabado en Barcelona, eso sería muy fuerte. Lo que pasa es que en Barcelona la vida es muy estresante y no tengo tiempo de hacer canciones, en cambio en Guissona la vida es muy aburrida y al final acabas haciendo algo. Este disco en Barcelona, yo habría tardado tres o cuatro años en hacerlo (risas). De hecho he intentado grabar alguna canción en Barce-lona, pero es una mierda por el tráfico, porque se oye mucho. En Guissona se escuchan perros y campanas, y no molestan tanto.

Mi canción preferida del disco es ‘La Cateri-neta per la Mercè’, y precisamente creo que es la más chocante, porque tiene una música alegre e inocente, y la letra es bastante ma-cabra. ¿Eso es intencional?

¿Tú ves la similitud de tu música con la de Joan Miquel Oliver en solitario?

¿En qué te basas tú a la hora de escribir las letras?

¿La intención es seguir grabando allí?

Por ejemplo, las frases de ‘Els gats 2’ son bastante estelares dentro del disco. ¿De qué va el tema de los gatos?

¿Crees que un disco de El Petit de Cal Eril hecho y grabado en Barcelona sonaría igual?

Page 8: UNDER magazine
Page 9: UNDER magazine

Known for their theatrical stage shows, Gogol Bordello are a gypsy punk band from New York, who’ve been described by Phil Jupitus as “a bit like The Clash having a fight with The Pogues in Eastern Europe”

Behind, his band of gypsies -- including a Russian violinist, Israeli guitarist, Ethiopian bassist, Latin American percussionist, Brazilian rapper and Russian accordionist -- take their bows, while down in the mosh pit below the stage’s edge an equally sweaty, multilin-gual and cross-generational horde raise their arms and howl in solidarity.For the past two hours, Hutz has led his band through a turbocharged set of international dance music,mashing up punk, klezmer, ska, polka, samba, salsa and reggae into the distinct sound that has made Gogol Bordello the hottest global touring act to come out of New York in the past decade. And Hutz, a Soviet refugee from the Ukraine who arrived in the United States in 1988 with $400, a beat-up guitar and a handful of black-market vinyl, now carries Madonna’s number in his mobile phone and is well on his way to rock-star status.For his next metamorphosis, Hutz aims to turn what could be dismissed as a “world party” cliche into a fully

developed musical vision. In the past two years, he’s enlisted Red Light Management -- home of touring titans like the Dave Matthews Band and Phish -- to help steer his career, signed a long-term global record deal with Sony-affiliated American Recordings and written some 70 new songs, 13 of which appear on its major-label debut, “Trans-Continental Hustle,” which was released Tuesday (April 27).And he did it all while maintaining a 200-plus-show-per-year touring schedule and relocating from New York to Rio de Janeiro, Brazil, where he moved to live with his girlfriend, Diana, a Romanian samba dancer who inspired some of his most emotional lyrics.But it’s Hutz’s other new relationship, a partnership with Columbia Records chairman, Metallica producer and noted yoga enthusiast Rick Rubin, that may have the most dramatic effect on his future.

Rubin first discovered the group when Rage Against the Machine guitarist Tom Morello texted him from a show to exclaim that Gogol Bordello was the greatest band in the world. After seeing a typically raucous gig at Hollywood’s Palladium and meeting Hutz backstage,

09

Eugene Hutz, guitar strapped over a shirt-less shoulder, sweat shining atop his narrow frame, grabs the microphone and raises one arm over his famously mustachioed face, closing the night with a final coda: “We are your fucking friends Gogol Bordello!”

JOINING THE RUBIN FOLD

Page 10: UNDER magazine

Rubin was so taken by the group that he not only signed it to his American imprint but also gave Hutz the full Rubin treatment: long, deep discussions about art and spirituality; months of prodding and coaxing that eventually led to a geyser of new songs; and his daily presence during three months of round-the-clock recording sessions. It’s a mysterious process that’s the stuff of music business legend, one that has turned many a jaded musician into a glassy-eyed disciple.“So many things are known about Rick as being so guru-matic -- it’s all true,” Hutz says one night in a Lower East Side hotel lobby, where he’s now just a tour-ist in the city that served at Gogol Bordello’s incubator. “In my case I was just able to experience it and see how strong his gift is. He’s always able to see the light in a very messy creative process.”

“Trans-Continental Hustle” was recorded last spring when the entire band took up residence at Rubin’s Malibu, California, estate and the nearby Document Room studio.

Rubin views the relationship as the beginning of an entirely new approach to recording for Gogol Bordello. “Previous albums were self-made experiments,” he wrote in an e-mail interview with Billboard. “A great deal of time went into, first, the songwriting, then the band learning the songs, then the band learning how to play sounds decipherable in the studio, then learning how to be a band in the studio, and finally, Eugene get-ting in touch with his true self as a singer.”“It’s very impressive,” Hutz says in his signature East-ern European syntax. “It’s mystical but practical. It’s powerful, man.”

For Hutz, Rubin was the sole reason for signing with American and putting his music in Sony’s hands.“I signed with Rick,” he says. “I signed with American. The rest comes with that. Our deal is very independent. I came far too long a way to do something as funky as a 360 deal (in which recording artists share not just revenue from album sales but concert, merchandise and otherearnings with their label in exchange for more comprehensive career support). We’re not losing anything. Right now everything is so upside down in the business, it’s like, indie or major, it doesn’t matter.”The band is now picking up on the road exactly where it left off after ending the lengthy tour behind “Super Taranta,” its 2008 SideOneDummy release that saw Gogol Bordello grow into not just a club- and theater-filling act but a festival headliner too. It played Coach-ella in 2007 and 2008, graduating from the Mojave tent to the main stage; both Bonnaroo and Lollapalooza in 2008; and was one of the top-billed bands at 2009’s All Points West in New Jersey.

“This band has been all over North America, South America, Europe, Asia and Australia,” says Val Wolfe, one of Gogol’s two longtime booking agents at the Agency Group. “We’re going to see the band continue to expand the regions in which they can tour, and in the places they’ve already been to they’re going to do bigger and better things.”The band’s 2010-11 itinerary includes Australian and European trips. This year’s tour is dubbed Casa Gogol, and the group is bringing along like-minded acts like DeVotchKa, Forro in the Dark, Jesse Malin and Maria-chi el Bronx.

“Hustle” is a major leap forward from 2005’s “Gypsy Punks,” Gogol’s best-selling release to date (107,000 copies, according to Nielsen SoundScan), which in-cludes the band’s most anthemic song, “Start Wearing Purple,” and concert staples like “Immigrant Punk,” “Not a Crime” and “Undestructable.”That album crystallized the “gypsy punk” aesthetic that the band had been cultivating since releasing its first single in 1999 and performing weekly at the downtown Manhattan dive known affectionately as the Bulgarian Disco. In his lyrics, Hutz repeatedly returned to the themes of humiliation, discrimination and fear that are often the hallmarks of the immigrant experience. Musi-cally, the ever-expanding band took the gypsy-folk tra-ditions of Eastern Europe, Hutz’s cantor-like approach to singing, and the minor-key accordion and violin that dominates dance halls fromMexico City to Moldova,

burning them up at a punk-rock tempo.What sets “Hustle” apart from Gogol Bordello’s previ-ous work is the newfound spirituality in Hutz’s lyrics, in which he’s able to move past the traumas of immi-gration to take on subjects like broken hearts, long-dis-tance romance, nomadic souls and death. Underneath it all is a newly sharpened rhythmic base, liberally incorporating the Brazilian beats Hutz picked up in Rio, played with Carnival precision by Gogol Bordello’s newest musician, Oliver Charles, a third-generation Trinidadian drummer who was a longtime member of Ben Harper’s Innocent Criminals.Rubin likens Gogo Bordello to the groundbreaking

Inspiration comes from many years of traveling all over the world.

Eugene Hutz, frontman of the band, live at The Wurlitz Ball Room, NY

10

SPIRITUAL ELEMENT, POLITICAL SPARK

Page 11: UNDER magazine

British two-tone group the Specials: “It’s music from another place we haven’t seen before, wildly exciting and danceable with a political punk aesthetic.” But he gets most animated when comparing Hutz to Clash co-founder Joe Strummer, calling the “aesthetic kin-ship” between Hutz and the late singer-songwriter “so close, it’s shocking.”

That kinship is no accident -- Hutz has long seen Go-gol Bordello as the carriers of the flame that the Clash first sparked in 1977.“It’s like a school of thought and influence, and that school of thought was later on continued by Mano Negro and Manu Chao,” he says. “I was lucky to meet Joe Strummer and to know Manu and to see that the carriers of that school of thought were not fakers by any means. Artistically, party as a vehicle for positive change is definitely something that Gogol Bordello carries on. But a huge part of it is how humble -- truly humble -- those guys are. How democratic and ap-proachable and humble.”American Recordings senior vice president and gen-eral manager Dino Paradis draws a parallel between the reactions to Gogol Bordello with those he recalls from when the label signed Armenian hard-rock band System of a Down. “There was a similar vibe, that this is definitely left of center, but it’s special and it isn’t so left of center that it can’t connect to a really broad cross-section of people.”

Voi-La Intruder

Multi Kontra Culti vs. Irony

Gypsy Punks: Underdog World Strike

Super Taranta!

Live from Axis Mundi (Live w/ DVD)

Trans-Continental Hustle

1999

2002

2005

2007

2009

2010

Joana Fontes, at The Wurlitz Ball Room, NY

Sergey Ryabtsev, at The Wurlitz Ball Room, NY

11

“The goal is to make great music,” Rubin says. “If you loved a band live and they made a great album, would you want it? If it’s great, everything else works itself out.”

Page 12: UNDER magazine
Page 13: UNDER magazine

13

Nunca he sido muy devoto de 50 Cent y de su estilo. El de Queens tiene un talento natural para los estribil-los, si. Incluso sus ataques de autoindulgencia forman parte del personaje, encajan perfectamente en el relato que Curtis Jackson construyó a modo de autobiografia ideal del chico del Ghetto, el guión al que hasta ahora se ha ceñido y en el que Before I Self Destruct supone uno de los capitulos más crudos y honestos. Si bien este nuevo trabajo aporta pocas novedades, vuelve a mostraste como un MC hambriento y depredador. Aunque siga sin convencernos su falta de clase, sí lo hace su fuerza bruta. JOAN CABOT

Debemos alegrarnos y mucho de que El Guincho haya ultrapasado fronteras, de que haya abierto las puertas a otros artistas independientes estatales que se hubieran buscado la vida por el mundo con el apoyp del público, los medios y los sellos españoles o sin él. La repercusión y el respeto que generó con Alegranza supusieron mucho más que la confir-mación de que Pablo Díaz-Reixa era un maestro del sampleo y el ritmo, que había crecido con cada movimiento. Pocos tipos han dejado tan claro que ser permeable a todo tipo de sonidos siempre suma y nunca resta. Si El Guincho llegó a donde ha llegado

ha sido por su necesidad de aprender, por su inqui-etud por experimentar, por su forma de fijarse en el trabajo de los demás siempre con respeto. Eso es lo que permite iniciar una serie de EPs como Piratas de Sudamérica, rendir tributo a Radio Futura o al tan-dem Arozamena & Marshall. Y es que solamente así uno puede llegar al R&B de los ochenta y adaptarlo a su propuesta sin que nadie tenga que ruborizarse por ello. Ahora bien, esas intenciones (subrayadas sobre todo por las palabras del canario afincado en Barcelona) se vislumbran a medias en el disco. Uno lo puede descubrir en la producción, en las segundas y terceras voces, en el sonido de algunos teclados, en las estructuras de los estribillos y sobre todo en el tramo final del álbum (Muerte midi, (Chica-Oh) Drims y Danza invinto), pero lo mejor de Pop Negro continúa estando en los sonidos más caribeños, en su actividad rítmica (que ha ralentizado, mutando del baile nocturno al meneo a la hora del crepúsculo) en su particular reinterpretación mestiza y globaliza-dora en tiempos de Animal Collective. Sus grandes momentos, por tanto, están en Bombay, Novias, FM Tan Sexy o Ghetto Fácil. Obviamente, Pop Negro no es un álbum para los amantes de la world music más ortodoxa, sino que se trata de uno de esos trabajos que abre la perspectiva de aquellos que hasta ahora le daban la espalda a los sonidos tropicales.JOAN S. LUNA

Oh, Mark Pritchard ha vuelto y yo con estos pelos. El alma y responsable de aquel maravilloso proyecto hip-hopista y electroide llamado Harmonic 313 regresa con este flamante y bastardo Hitecherous, que firma junto a su camarada y cantante Steve Spacek. Reco-mendamos abiertamente temas como el mutante Said Speed y ese apocalíptico himno llamado Lash Out. Si hubiera que ponerle una pega diríamos que cuando se pone más pesadillesco y tóxico, atufa que tira de espaldas a Aphex Twin. FERNANDO FUENTES

Se trata de un disco dedicado principalmente a los fans que han seguido al grupo desde sus inicios que recoge, como su título indica, versiones, algunas inéditas hasta el momento, que han hecho a lo largo de su carrera (Ramones, Los Flechazos, The Ventures y Los Nikis,

Interscope/Universal

Warp/Pias

Wild Punk Records

50 CENT

EL POP NEGRO DE EL GUINCHO

AFRICA HITECH

AIRBAG

Before I Self Destruct

Hitecherous

16 versiones y rarezas para Norbert & Cali

RAP

ELECTRÓNICA

POP

Young Turks/Popstock!

EL GUINCHOPop Negro

RAP

entre otros) y rarezas (me quedo con ese guiño a Juan de Pablos que es Surf instrumental para separar fases). Los que quieran descubrir a Airbag que empiecencon Mondo Cretino o Alto Disco, ahora bien, si ya tienes algunos de esos discos, ya tardas en pillarteeste 16 versiones y rarezas para Norbert & Cali. XAVI SANCHEZ PONS

Le pudimos conocer en Growing, banda vasca de emocore en la que milita como guitarrista y vocalista, pero parece que ha llegado la hora de Alain Hernáez de comunicar al exterior todo el trabajo realizado en paralelo en sus horas libres. Un acercamientro al folk, capaz de tejer un tapiz de medios tiempos fuerte-

mente emparentados con el legado de bandas como Cobolt, Starmarket o con la obra actual de figuras como Jeremy Enigk. Características que equivalen a definirle como un compendio de sonido delicado, lleno de gráciles melodías que saben acariciar la intimidad como pocos, y encima con calidad. FRANCESC FELIU

Shady Lady Records

ALAIN ALONEA New Beginning

FOLK Iba ya siendo hora de que alguno de los nombres relacionados con Valerie, el colectivo de Nantes que ha recuperado con buenas formas un sonido de lo más añejo, asomase la cabeza. Y me alegro de que el elegido haya sido Anoraak, quien así se distancia un trecho de compañeros de correrías. Lo merece por su actividad, por sus directos en solitário, por haber publicado antes

Grand Blanc/Naïve

ANORAAKWherever The Sun Sets

POP

Page 14: UNDER magazine

La unión compositiva del novelista británico más mu-sical de las últimas décadas y de uno de los composi-tores norteamericanos más cultivados de la actualidad tenía todos los números para haber dado lugar a un infumable pastel de ambiciones excesivas y pretencio-sos preciosismos. Pero no. Bajo la dirección musical nada irrelevante de uno de los mejores arreglistas de la história, Paul Buckmaster - de sus manos han salido algunos de los mejores trabajos de Elton John, David Bowie o Leonard Cohen -, Folds realiza un brillante trabajo al musicar las letras, cada una de ellas en sí una pequeña novela, de Hornby. La historia, nacida de, ya se sabe, la admiración mútua, ectétera, etcétera, se ha ido desarrollando en temas que fluyen entre el pop delicado y refinado y un power pop sin complejos que recuerda en ocasiones a Matthew Sweet. Claro que para disfrutar de Lonely Avenue debemos prestar atención a los argumentos de Hornby, pequeñas joyas de erfebrería novelística, desde la historia de la madre que visita a su hijo al hospital en Nochevieja de Picture Window hasta el recuerdo del compositor de añejos hits de los cincuenta en Doc Pomus. ROBERT ANIENTO

Dicen que el halago debilita, y es posible que sea ver-dad. Pero de lo que no hay duda es de que, tras editar una referencia como In The Future (2008), que recibe parabienes de sectores incluso ajenos al estilo que practicas, se debe hacer muy difícil superarla. Para ello puedes optar por usar los mismos patrones, variarlos un poco, o hacer un cambio radical al concepto. Lo último suele salir mal, asó que mejor lo segundo, es decir, seguir con mimbres parecidos, pero modificar algo la jugada. Y eso es lo que han hecho los cana-dienses. Han dejado a un lado buena parte de esos devaneos más psicodélicos que les hacían tan atrac-tivos, han echado mano del manual del riff aplicado que tan buenos resultados des dio a los grupos de stoner (Fu-Manchu, Karma To Burn, Kyuss ...) y han combinado canciones de puro hard-rock con baladas y medios tiempos de ensoñación acústica y algo épica, basadas en la infalible baza de combinar las voces masculina y femenina. Resultado: un disco un punto más que correcto que se hace querer con cada escucha. Pero por favor que en el siguiente regresen al hard más progresivo. DON DISTURBIOS

Veinte años y, lo siento por caer en el tópico, parece que fue ayer. O quizás no, y tan sólo quiera engañarme a mi mismo. Recuerdo perfectamente cómo The Black Crowes entraron en mi corazoncito cuando estudiaba en la facultad, cómo me hicieron recuperar la fe en que era posible hacer rock’n’roll, del de toda la vida, sin deberle nada a nadie, con canciones y méritos propios. Y todo ello en una época en la que si exceptuamos alguna honrosa excepción, pocas eran las bandas que

el apetitoso Nightdrive With You y por sus remezclas para gente como Mika, We Have a Band o incluso nuestros We Are Standard. Por eso uno se alegra tanto de tener entre manos un fresco tratado de pura nostal-gia ochentas en la que se amontonan algunas cancio-nes pop realmente disfrutables. Me refiero a Try Me, Can’t Stop, Crazy Eyes, Don’t Be Afraid (cantada por Sally Shapiro), Long Hot Summer Night o You Taste Like Cherry, modestos hits que harán sus delícias de cualquier seguidor auténtico de Valerie, pero también de Kitsuné, Wall of Sound, Modular, Italians Do It Better, y tantos otros adoradores del pop electrónico de los ochenta. Y lo mejor es que Whenever The Sun Sets está a la altura del trabajo de cualquiera de sus competidores. Para que después vengan los lumbreras a quejarse de los ochenta. JOAN S. LUNA

tuvieran algo interesante que decir que no hubieran dicho antes The Rolling Stone o los Faces. The Black Crowes eran el genuino rock’n’roll, el de verdad, el que bebía de Gram Parsons y Otis Redding por igual. Los Crowes llegaron en el momento justo de mi vida, en el momento en que puedes exhibir con orgullo camiseta y actitud. ahora dicen que lo dejan por un tiempo y yo apuesto que volverán, porque de tanto en tanto hay que llenar las arcas. Y se despiden con este doble compacto en el que reinterpretan en formato acústico canciones, en su mayoría, de su época gloriosa: la de los tres primeros discos, obviando totalmente sus dos últimas entregas. DON DISTURBIOS

NoneSuch/Warner

NoneSuch/Warner

Silver Arrow/Popstock!

BEN FOLDS & NICK HORNBY

BLACK MOUNTAIN

THE BLACK CROWES

Lonely Avenue

Wilderness Hearth

Croweology

POP

HARD ROCK

ROCK

Le pudimos conocer en Growing, banda vasca de emo-core en la que milita como guitarrista y vocalista, pero parece que ha llegado la hora de Alain Hernáez de co-municar al exterior todo el trabajo realizado en paralelo en sus horas libres. Un acercamientro al folk, capaz de tejer un tapiz de medios tiempos fuertemente em-parentados con el legado de bandas como Cobolt, Star-market o con la obra actual de figuras como Jeremy Enigk. Características que equivalen a definirle como un compendio de sonido delicado, lleno de gráciles melodías que saben acariciar la intimidad como pocos, y que encima resuman calidad. FRANCESC FELIU

Bankrobber

ESPALDAMACETAMiedo al Silencio

FOLK

Nunca he sido muy devoto de 50 Cent y de su estilo. El de Queens tiene un talento natural para los estri-billos, si. Reconozcámosle también que siempre se ha mantenido fiel a sí mismo. Incluso sus ataques de autoindulgencia forman parte del personaje, encajan perfectamente en el relato que Curtis Jackson con-struyó a modo de autobiografia ideal del chico del Ghetto, el guión al que hasta ahora se ha ceñido y en el que Before I Self Destruct supone uno de los capitu-los más crudos y honestos. Si bien este nuevo trabajo aporta pocas novedades, vuelve a mostraste como un MC hambriento y depredador. Aunque siga sin con-vencernos su falta de clase, sí lo hace su fuerza bruta. JOAN CABOT

Oh, Mark Pritchard ha vuelto y yo con estos pelos. El alma y responsable de aquel maravilloso proyecto hip-hopista y electroide llamado Harmonic 313 regresa con este flamante y bastardo Hitecherous, que firma junto a su camarada y cantante Steve Spacek. Reco-mendamos abiertamente temas como el mutante Said Speed y ese apocalíptico himno llamado Lash Out. Si hubiera que ponerle una pega diríamos que cuando se pone más pesadillesco y tóxico, atufa que tira de espaldas a Aphex Twin y que en casi todo el disco hay tanta luz artificial que es mejor calzarse unas gafas de soldador. FERNANDO FUENTES

Se trata de un disco dedicado principalmente a los fans que han seguido al grupo desde sus inicios que recoge, como su título indica, versiones, algunas inéditas hasta el momento, que han hecho a lo largo de su carrera (Ramones, Los Flechazos, The Ventures y Los Nikis,

Interscope/Universal

Warp/Pias

Wild Punk Records

FRANKIE ROSE AND THE OUTS

BULLET FOR MY VALENTINE

THE CHEMISTRY SET

Frankie Rose and The Outs

FEVER

This Day Will Never Happen Again

RAP

ELECTRÓNICA

POP

14

Page 15: UNDER magazine

Nunca he sido muy devoto de 50 Cent y de su estilo. El de Queens tiene un talento natural para los estri-billos, si. Reconozcámosle también que siempre se ha mantenido fiel a sí mismo. Incluso sus ataques de autoindulgencia forman parte del personaje, encajan perfectamente en el relato que Curtis Jackson con-struyó a modo de autobiografia ideal del chico del Ghetto, el guión al que hasta ahora se ha ceñido y en el que Before I Self Destruct supone uno de los capitu-los más crudos y honestos. Si bien este nuevo trabajo aporta pocas novedades, vuelve a mostraste como un MC hambriento y depredador. Aunque siga sin con-vencernos su falta de clase, sí lo hace su fuerza bruta. JOAN CABOT

Oh, Mark Pritchard ha vuelto y yo con estos pelos. El alma y responsable de aquel maravilloso proyecto hip-hopista y electroide llamado Harmonic 313 regresa con este flamante y bastardo Hitecherous, que firma junto a su camarada y cantante Steve Spacek. Reco-mendamos abiertamente temas como el mutante Said Speed y ese apocalíptico himno llamado Lash Out. Si hubiera que ponerle una pega diríamos que cuando se pone más pesadillesco y tóxico, atufa que tira de espaldas a Aphex Twin y que en casi todo el disco hay tanta luz artificial que es mejor calzarse unas gafas de soldador. FERNANDO FUENTES

Se trata de un disco dedicado principalmente a los fans que han seguido al grupo desde sus inicios que recoge, como su título indica, versiones, algunas inéditas hasta el momento, que han hecho a lo largo de su carrera (Ramones, Los Flechazos, The Ventures y Los Nikis,

Interscope/Universal

Warp/Pias

Wild Punk Records

CARLOS BERLANGA

GALLINA

COLOR HUMANO

Reproches y vehemencias

Gallina

Madibá

RAP

ELECTRÓNICA

POP

entre otros) y rarezas (me quedo con ese guiño a Juan de Pablos que es Surf instrumental para separar fases). Los que quieran descubrir a Airbag que empiecencon Mondo Cretino o Alto Disco, ahora bien, si ya tienes algunos de esos discos, ya tardas en pillarteeste 16 versiones y rarezas para Norbert & Cali. XAVI SANCHEZ PONS

entre otros) y rarezas (me quedo con ese guiño a Juan de Pablos que es Surf instrumental para separar fases). Los que quieran descubrir a Airbag que empiecencon Mondo Cretino o Alto Disco, ahora bien, si ya tienes algunos de esos discos, ya tardas en pillarteeste 16 versiones y rarezas para Norbert & Cali. XAVI SANCHEZ PONS

Le pudimos conocer en Growing, banda vasca de emocore en la que milita como guitarrista y vocalista, pero parece que ha llegado la hora de Alain Hernáez de comunicar al exterior todo el trabajo realizado en paralelo en sus horas libres. Un acercamientro al folk, capaz de tejer un tapiz de medios tiempos fuerte-mente emparentados con el legado de bandas como Cobolt, Starmarket o con la obra actual de figuras como Jeremy Enigk. Características que equivalen a definirle como un compendio de sonido delicado, lleno de gráciles melodías que saben acariciar la intimidad como pocos, y encima con calidad. Características que equivalen a definirle como un compendio de sonido delicado, lleno de gráciles melodías que saben acari-ciar la intimidad como pocos, y encima con calidad. FRANCESC FELIU

Le pudimos conocer en Growing, banda vasca de emocore en la que milita como guitarrista y vocalista, pero parece que ha llegado la hora de Alain Hernáez de comunicar al exterior todo el trabajo realizado en paralelo en sus horas libres. Un acercamientro al folk, capaz de tejer un tapiz de medios tiempos fuerte-mente emparentados con el legado de bandas como Cobolt, Starmarket o con la obra actual de figuras como Jeremy Enigk. Características que equivalen a definirle como un compendio de sonido delicado, lleno de gráciles melodías que saben acariciar la intimidad como pocos, y encima con calidad. Características que equivalen a definirle como un compendio de sonido delicado, lleno de gráciles melodías que saben acari-ciar la intimidad como pocos, y encima con calidad. FRANCESC FELIU

Shady Lady Records Shady Lady Records

CHERRY GHOST CUZOBeneath This Burning Ghost Otros Mundos

FOLK FOLK

Iba ya siendo hora de que alguno de los nombres relacionados con Valerie, el colectivo de Nantes que ha recuperado con buenas formas un sonido de lo más añejo, asomase la cabeza. Y me alegro de que el elegido haya sido Anoraak, quien así se distancia un trecho de compañeros de correrías. Lo merece por su actividad, por sus directos en solitário, por haber publicado antes el apetitoso Nightdrive With You y por sus remezclas para gente como Mika, We Have a Band o incluso nuestros We Are Standard. Por eso uno se alegra tanto de tener entre manos un fresco tratado de pura nostal-gia ochentas en la que se amontonan algunas cancio-nes pop realmente disfrutables. Me refiero a Try Me, Can’t Stop, Crazy Eyes, Don’t Be Afraid (cantada por Sally Shapiro), Long Hot Summer Night o You Taste Like Cherry, modestos hits que harán sus delícias de cualquier seguidor auténtico de Valerie, pero también de Kitsuné, Wall of Sound, Modular, Italians Do It Better, y tantos otros adoradores del pop electrónico de los ochenta. Y lo mejor es que Whenever The Sun Sets está a la altura del trabajo de cualquiera de sus competidores. Para que después vengan los lumbreras a quejarse de los ochenta. JOAN S. LUNA

Iba ya siendo hora de que alguno de los nombres relacionados con Valerie, el colectivo de Nantes que ha recuperado con buenas formas un sonido de lo más añejo, asomase la cabeza. Y me alegro de que el elegido haya sido Anoraak, quien así se distancia un trecho de compañeros de correrías. Lo merece por su actividad, por sus directos en solitário, por haber publicado antes el apetitoso Nightdrive With You y por sus remezclas para gente como Mika, We Have a Band o incluso nuestros We Are Standard. Por eso uno se alegra tanto de tener entre manos un fresco tratado de pura nostal-gia ochentas en la que se amontonan algunas cancio-nes pop realmente disfrutables. Me refiero a Try Me, Can’t Stop, Crazy Eyes, Don’t Be Afraid (cantada por Sally Shapiro), Long Hot Summer Night o You Taste Like Cherry, modestos hits que harán sus delícias de cualquier seguidor auténtico de Valerie, pero también de Kitsuné, Wall of Sound, Modular, Italians Do It Better, y tantos otros adoradores del pop electrónico de los ochenta. Y lo mejor es que Whenever The Sun Sets está a la altura del trabajo de cualquiera de sus competidores. Para que después vengan los lumbreras a quejarse de los ochenta. JOAN S. LUNA

Grand Blanc/Naïve Grand Blanc/Naïve

BRANDON FLOWERS MITTENSFlamingo Deer Park Mirage

POP POP

15

Page 16: UNDER magazine

monday11 july

sunday17 july

wednesday13 july

thursday14 july

tuesday12 july

friday15 july

saturday15 july

The New Reamon + Manos de Topo + Maga + Lluís Gavaldà (Els Pets)Sala Apolo. 20h30. BCN

The Meows + Mikey Moonlight + Mr. Flash + Kosmos + vj VideotSala Apolo. 00h30. BCN

Doll & The Kicks + Hen-nan Cattaneo + Steed LordRazzmatazz. 00h30. BCN

Canal 69Louise Se Va. 00h00. Gratis. BCN

Guille Milkyway + Also JaumëticClub 33. 00h00. BCN

MonegréMacondo Bar. 21h30. BCN

La Banda del Panda + Passi & The Band + Also JaumëticCan Basté. 22h30. Gratis. BCN

La Familia RústikaPça Teresa Vall i Diví. 22h30. Gratis. Sant Boide Llobregat.

The New Reamon + Manos de Topo + Maga + Lluís Gavaldà (Els Pets)Sala Apolo. 20h30. BCN

The Meows + Mikey Moonlight + Mr. Flash + Kosmos + vj VideotSala Apolo. 00h30. BCN

Doll & The Kicks + Hen-nan Cattaneo + Steed LordRazzmatazz. 00h30. BCN

Canal 69Louise Se Va. 00h00. Gratis. BCN

Guille Milkyway + Also JaumëticClub 33. 00h00. BCN

MonegréMacondo Bar. 21h30.

La Banda del Panda + Passi & The BandCan Basté. 22h30. Gratis. BCN

La Familia RústikaPça Teresa Vall i Diví. 22h30. Gratis. Sant Boide Llobregat.

Reverend Richard JohnRestaurant Cal Magret.BCN

Anti-KaraokeSala Apolo. 22h00. 8€. BCN

Sunny Side TrioJazzMan. 23h30. Gratis. BCN

KikohemioMacondo Bar. 21h30. BCN

Ropa ViejaTarantos. 22h00. BCN

Borja Juanco aka Leo ZeligMarula Café. 23h00. BCN

El Sobrino del DiabloFaktoria d’Arts. 22h30. Terrasa

Joang + Ragga MondaysSala Dos Rosas. 22h30. Gratis. BCN

Joe Magnarelli QuartetJamboree. 22h30. BCN

Daniel PamElectric Bar. 22h00. 3€. BCN

Alessandra Patrucco23 Robadors. 00h30. BCN

Anti-KaraokeSala Apolo. 22h00. 8€. BCN

Sunny Side TrioJazzMan. 23h30. Gratis. BCN

KikohemioMacondo Bar. 21h30. BCN

Ropa ViejaTarantos. 22h00. BCN

Borja Juanco aka Leo ZeligMarula Café. 23h00. BCN

El Sobrino del DiabloFaktoria d’Arts. 22h30. Terrasa

Joang + Ragga MondaysSala Dos Rosas. 22h30. Gratis. BCN

Joe Magnarelli QuartetJamboree. 22h30. BCN

Anti-KaraokeSala Apolo. 22h00. 8€. BCN

Sunny Side TrioJazzMan. 23h30. Gratis. BCN

KikohemioMacondo Bar. 21h30. BCN

Ropa ViejaTarantos. 22h00. BCN

Borja Juanco aka Leo ZeligMarula Café. 23h00. BCN

El Sobrino del DiabloFaktoria d’Arts. 22h30. Terrasa

Joang + Ragga MondaysSala Dos Rosas. 22h30. Gratis. BCN

Joe Magnarelli QuartetJamboree. 22h30. BCN

Daniel PamElectric Bar. 22h00. 3€. BCN

Alessandra Patrucco23 Robadors. 00h30. BCNJoan Vinyals - Cece GiannotiHarlem Jazz Club. 00h30. BCN

Anti-KaraokeSala Apolo. 22h00. 8€. BCN

Sunny Side TrioJazzMan. 23h30. Gratis. BCN

KikohemioMacondo Bar. 21h30. BCN

Ropa ViejaTarantos. 22h00. BCN

Borja Juanco aka Leo ZeligMarula Café. 23h00. BCN

El Sobrino del DiabloFaktoria d’Arts. 22h30. Terrasa

Joang + Ragga MondaysSala Dos Rosas. 22h30. Gratis. BCN

Joe Magnarelli QuartetJamboree. 22h30. BCN

Daniel PamElectric Bar. 22h00. 3€. BCN

Alessandra Patrucco23 Robadors. 00h30. BCN

Joan Vinyals - Cece GiannotiHarlem Jazz Club. 00h30. BCN

The New Reamon + Manos de Topo + Maga + Lluís Gavaldà (Els Pets)Sala Apolo. 20h30. BCN

The Meows + Mikey Moonlight + Mr. FlashSala Apolo. 00h30. BCN

The New Reamon + Manos de Topo + Maga + Lluís Gavaldà (Els Pets)Sala Apolo. 20h30. BCN

The Meows + Mikey Moonlight + Mr. Flash + Kosmos + vj VideotSala Apolo. 00h30. BCN

Doll & The Kicks + Hen-nan Cattaneo + Steed LordRazzmatazz. 00h30. BCN

Canal 69 + Kosmos + vj VideotLouise Se Va. 00h00. Gratis. BCN

Guille Milkyway + Also JaumëticClub 33. 00h00. BCN

MonegréMacondo Bar. 21h30. BCN

La Banda del Panda + Passi & The BandCan Basté. 22h30. Gratis. BCN

La Familia RústikaPça Teresa Vall i Diví. 22h30. Gratis. Sant Boide Llobregat.

Reverend Richard JohnRestaurant Cal Magret. 21h30. Montblanc

Joan Vinyals - Cece GiannotiHarlem Jazz Club. 00h30. BCN

Festival FoliadaAteneu Popular 9Barris. 00h30. Gratis. BCN

Eric Sardinas & Big MotorSala Bikini. 21ho0. 20€. BCN

Gilda DjDepósito Legal. 23h30. L’Hospitalet de Llobregat

Festival FoliadaAteneu Popular 9Barris. 00h30. Gratis. BCN

Eric Sardinas & Big MotorSala Bikini. 21ho0. 20€. BCN

Gilda DjDepósito Legal. 23h30. L’Hospitalet de Llobregat

Jam SessionEspai Jove Boca Nord. 20h00. Gratis.v BCN

CandelariaTarantos. 20h30. BCN

The Meows + Mikey Moonlight + Mr. Flash + Kosmos + vj VideotSala Apolo. 00h30. BCN

Doll & The Kicks + Hennan Cattaneo + Steed LordRazzmatazz. 00h30. BCN

Canal 69Louise Se Va. 00h00. Gratis. BCN

Guille Milkyway + Also JaumëticClub 33. 00h00. BCN

MonegréMacondo Bar. 21h30. BCN

La Banda del Panda + Passi & The BandCan Basté. 22h30. Gratis. BCN

La Familia RústikaPça Teresa Vall i Diví. 22h30. Gratis. Sant Boide Llobregat.

Reverend Richard JohnRestaurant Cal Magret. 21h30. Montblanc

Joan Vinyals - Cece GiannotiHarlem Jazz Club. 00h30. BCN

Reverend Richard John + Hennan CattaneRestaurant Cal Magret. 21h30. Montblanc

Joan Vinyals - Cece GiannotiHarlem Jazz Club. 00h30. BCN

Festival FoliadaAteneu Popular 9Barris. 00h30. Gratis. BCN

Eric Sardinas & Big MotorSala Bikini. 21ho0. 20€. BCN

Gilda DjDepósito Legal. 23h30. L’Hospitalet de Llobregat

Jam SessionEspai Jove Boca Nord. 20h00. Gratis.v BCN

CandelariaTarantos. 20h30. BCN

The Meows + Mikey Moonlight + Mr. Flash + Kosmos + vj VideotSala Apolo. 00h30. BCN

Joan Vinyals - Cece GiannotiHarlem Jazz Club. 00h30. BCN

Festival FoliadaAteneu Popular 9Barris. 00h30. Gratis. BCN

Eric Sardinas & Big MotorSala Bikini. 21ho0. 20€. BCN

Gilda DjDepósito Legal. 23h30. L’Hospitalet de Llobregat

Jam SessionEspai Jove Boca Nord. 20h00. Gratis.v BCN

CandelariaTarantos. 20h30. BCN

The Meows + Mikey Moonlight + Mr. Flash + Kosmos + vj VideotSala Apolo. 00h30. BCN

Joan Vinyals - Cece GiannotiHarlem Jazz Club. 00h30. BCNDoll & The Kicks + Hen-nan Cattaneo + Steed LordRazzmatazz. 00h30. BCN

Canal 69Louise Se Va. 00h00. Gratis. BCN

Guille Milkyway + Also JaumëticClub 33. 00h00. BCN

16

Page 17: UNDER magazine

2.91

3.98

2.40

1.70

1.60

0.900.82

0.80 0.800.

17

Retail overhead

Label overhead

Marketing/PromotionArtists’ royalties

Distribution

Publishing royalties

Packaging/manufacturing

Musicians’ unions

I remember when new CDs used to cost at least $19.95. Since the whole MP3 and file sharing phenomenon, the prices of CDs has dropped significantly in order to make buyers go out to record stores and buy CDs instead of downloading them for free. After all isnt that what the consumer wanted? Did they not ever say If the prices of CDs went down, then Id buy my music instead of getting it for free and having to deal with the hassle of finding the songs online?

So why did some of the biggest bands in the industry get all riled up over file sharing? Well, to many, the thought was they were pissed off because they would not make as much money as they could. But the truth is many major label artists dont make a lot of money from record sales. Sure, if you sell 11 million records in the end youll have a full wallet, but for many who sell only 500,000 copies (a big achievement in its own right) the money they make isnt even enough to buy a Honda.

This is what many music lovers fail to see. And who can blame them? Unless you know about the music business (which 95% of bands in the world dont) you wont realize how little money an artist actually gets even if they are the songwriters of the material found on the record.

Let’s break it down for you.

17

Page 18: UNDER magazine