speculative peculiars

sp

ecu

lati

ve

pec

uli

ar

s p

ar

t 5

A C

olle

ctiv

e D

ayd

rea

m, A

mst

erd

am

Im

agin

ed i

n 2

059.

- J

an

ua

ry 1

0th,

201

0

speculativepeculiars part 5Another SID LEE collective fanzine

SPECULATIVE PECULIARS – 4

THE PARTICIPANTS – 6

JASPER VAN dEN BERg – 8

MEINBERT gozEwIJN VAN SoEST – 20

SIETo NooRdHooRN – 26

RoEL BooRSMA & THoMAS wüRdINgER – 36

dREAMINg THE FUTURE – 40

EPILogUE – 42

what if itwas rai-ningredbulbs?

SPECULATIVE PECULIARS- 4 -


2059 Speculative peculiarS iS an imaginary and viSionary glance at the future of urban landScapeS. it iS an interdiSciplinary program about the poSSi-ble and the impoSSible, the politicS, SubcultureS, developmentS and conventionS that will govern and Shape amSterdam and montreal 50 yearS from now.Speculative Peculiars wants to explore how we will live, work and socialize in the future. What kind of places we would frequent and what kind of people we would meet. It wants to map how we would give meaning to our surroundings.

Speculative Peculiars invites all kinds of people from Amsterdam and Montreal to use the tools they’ve acquired on the job—writing, designing, art directing, inventing, strategizing, mapping or doodling—to express their time traveling, mind-altering vision on Amsterdam and Montreal in 2059.

Their ideas will be put out there for all to worship through monthly events open to public, fanzi-nes, and the best ideas will be further developed in the laboratory.

2059 Speculative Peculiars consists of five public events where artists, writers, scholars, scientists, designers, politicians, etc. will give their impres-sion of their cities in 50 years time from now. They are asked to research trends from today, something they see as important, or maybe even irreversible, and extrapolate these trends to the not-so-distant future. Their work will also be available in fanzines, through the Speculative Peculiars blog and the Sid Lee Collective blog.

PECU-LIARS

Speculative wHy THE FUTURE?Because of its unpredictable nature.

Because the future is the only place that cannot be measured, probed, or scanned.

Because science is on equal ground with arts and politics.

Because we need all the current knowledge, creativity, and vision to make the future come to life.

In essence, we are going boldly into the future in order to know more about the present.

PRogRAM dATES AMSTERdAMEvery first Sunday of the month, at 4 p.m., Speculative Peculiars will take place in the gallery-space of Sid Lee in Amsterdam, on Gerard Doustraat 74 (there is also an entrance at 101 Albert Cuyp Street).

wHAT ABoUT THIS PARTICULAR BookLET?This booklet is one of a series of five. Thisparticular issue is an account for and anoverview of the fifth Speculative Peculiarsevent that was organized in Amsterdamon the 10h of January 2010.

THE EVENT FEATUREd THE FoLLowINg PEoPLE: Jasper van den BergGraphic Designer

Meinbert Gozewijn van SoestVisual Artist

Sieto NoordhoornVisual Artist

Roel BoorsmaWriter/Director

Thomas WürdingerMolecular Biologist

All Speculative Peculiars events are hosted by journalist and Amsterdammer Maurits Martijn

QUESTIoNS? To PARTICIPATE?For more information see: http://speculativepeculiars.blogspot.com

Do you have more questions? Or do you want to [email protected]

Speculative Peculiars has been developed for Sid Lee Collective by political scientist and writer Christiaan Fruneaux and independent curator Femke Lutgerink

SId LEE CoLLECTIVE - CREATIVE INCUBAToR ANd EMPoRIUMSSid Lee Collective is an incubator that allows the Sid Lee team to push the boundaries of creativity further. Sid Lee Collective undertakes cultural and commercial projects in the fields of visual arts, industrial design, music, publishing, etc. A brainchild of Sid Lee, the Collective thrives on collaboration and experimentation.

Christiaan Fruneaux graduated on Modern Asian History at the University of Amsterdam, Netherlands. From 2003 until 2006, he worked for De Balie as a programmer. In 2006, he founded Partizan Publik, a bureau for applied social science that operates on the cutting edge of academic scholarship, art, and social policy. He lived and worked in Jakarta, Damascus, and Beirut. Presently, Fruneaux is working on some highly secretive writing projects.

Femke Lutgerink is trained as an art historian at the University of Amsterdam, Netherlands. Since 2002, she works as an independent curator based in Amsterdam. Lutgerink is general and artistic director of FOTODOK, an international place for documentary photography in Utrecht, Netherlands. She is also working on a long-term project called the Detroit Unreal Estate Agency in Detroit (Michigan, USA). http://femmeusa.blogspot.com

Speculative Peculiars is generously supported by



ThE PARTICI- PAnTS.Jasper van den Berg is an Amsterdam based graphic de-signer. Jasper studied at the Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem for 3 years, then switched to the Gerrit Rietveld Academie. After two years he quit school and worked for one year at Overburen. In 2000 he founded graphic design bureau BOEM. In 2008 he decided to work for himself again and currently works under the name Rooiejas (Red Jacket). Rooiejas designs for theatre and political and cultural events. Jasper really enjoys working on projects of his own.

What is the connection bet-ween eternity and transition? Meinbert Gozewijn van Soest has been contemplating this question for years, for example in his Cabinet of Relics, a personal reference collection. The question is also central to his drawings. It is not a fascination by the dark side of life, but Meinbert Gozewijn rather wants to emphasize the vulnerable elements of life. «Scientific research makes use of established, preferably abiding facts. My research, however, is an intuitive quest for a personal order in exactly those matters that are continuously subject to change», says Meinbert Gozewijn about his working process. His drawings have a sinister and yet strangely appealing atmosphere.

I - Marty Noordhoorn - am a regular guy from 2059. I am living in a suburb and I am working as a quantum mecha-nic. Unfortunately, I never met my father Sieto Noordhoorn. Since it is possible to travel through time, I started looking for my past. However, time tra-veling is either for the rich or it is done in groups. The group tra-vels only offer trips to disasters of the past. So, I adapted my Opel Astra (car) and started time traveling myself. During my adventures I met strange family members. I have gathered vi-sual material, which I will use to tell you about my travels. And, I will try to link my journey to my current time, namely 2059. I will talk about my work, study, home, friends etc. You know, just the usual.

Roel Boorsma studied Law and Psychology at Maastricht University and Art and Media management in Utrecht. He graduated from the Script Development Program and the Directors Coaching Program at the Binger Filmlab, Amsterdam. He made his first short, Psalm 69, a film about an angel in a midlife crisis in 2003 and his second, Brat, a short about a Polish seasonal worker in Holland reliving the death of his bro-ther, for NPS Kort!, a program for new Dutch film talent, in 2008. Currently he is working on his first feature film called Milo with his brother Berend Boorsma and co-writer Heather Imani in Dublin. With Milo they won the Kodak NPP development award on the Dutch film festival in Utrecht 2007. Roel and Thomas, the next participant, go way back.

Thomas Würdinger is a mole-cular biologist. He is connected as research fellow to Harvard Medical School in Boston (USA) and VU Medical Center in Amsterdam. At VU Medical Center he is - together with sur-geon David Noske - principal investigator of the Neuro- oncology Research Group (NRG). His area of research is cancer, with a special focus on brain tumors.

Speculative Peculiars’ host is journalist and Amsterdammer Maurits Martijn. He works as a journalist and an editor for the weekly magazine Vrij Nederland since 2007. Before he coordi-nated the successful debate series ‘Vrij Nederland in de-bat’ (Vrij Nederland in debate). He studied Communication Sciences and Philosophy at the University of Amsterdam (UvA). During his studies he was active for HappyChaos, a collaboration between stu-dents and Vrij Nederland. Maurits writes about diverse topics, with special attention towards social and engaged future enhancers such as science and internet.



Jasper

van den Berg


vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

vs.

=

swapclub

technologie

machine

Ray KuRzweil

singulaRiteit

bloedcellen

e-mail

www

computeR

massa

bio-industRie

wapenindustRie

veRvuiling

massaconsumptie

afstandelijK

cynisme

schaamte

angst

Ratio

maKKelijK

laten

vRaag

pRobleem

oveRvloed

nodig

natuuR

mens

iK

Rust

mond

tam tam

papieR

pen

eigenheid

biologisch

gespReK

heRgebRuiK

schoon

peRsoonlijK

openheid

schaamteloos

vRijheid

emotie

moeite

doen

aanbod

oplossing

teKoRt

oveR

=



re-creatie, her-Schepping alS oploSSing voor het probleem van de onSterfelijkheid.

Meinbert Gozewijn

van SoestDit is een drol, het toppunt van vergankelijkheid.Echter, het is een fossiel, een versteende drol van een dinosaurus.En dat wetende wordt het opeens ook een toppunt van eeuwigheid, zou je kunnen zeggen.

En dit is Raymond Kurzweil.Raymond Kurzweil is uitvinder en futuroloog. Hij heeft o.a. geschreven over het Trans-humanisme. Transhumanisten geloven dat je door middel van technologie de biologische grenzen van het bestaan kunt oprekken. Zo voorspelt Kurzweil dat je met gebruikmaking van “bloodcellsizedevices” (– zeg dat maar eens 6 keer achter elkaar –) hele kleine robotjes, z.g. nanobots ter grootte van een bloedcel, binnen 50 jaar niet meer hoeven dood te gaan aan ziektes en ouderdom, zoals dat nu het geval is.

Onder de Transhumanisten is een stroming die zich het Extropisme noemt.Kijk maar eens op internet bij: www.extropy.org.

extropiSmeExtropisme is een transhumanistische stroming met een libertijnse inslag. Het Extropy Institute is op dit moment een van de grootste organisaties van transhumanisten. De naam is afgeleid van Entropie. Dit is een natuurkundige maat voor de hoeveelheid wanorde. Wanneer de wanorde in een systeem toeneemt neemt de entropie ook toe. In de natuurkunde wordt er van uitgegaan dat in een gesloten systeem de entropie (dus de wanorde) altijd zal toenemen. Het komplete universum kan daarbij ook worden beschouwd als een gesloten systeem. Onder invloed van externe invloeden en met inbreng van energie kan de hoeveelheid wanorde in een systeem worden verlaagd. (Het sorteren van twee stoffen.)

Extropie is juist gedefinieerd als het omgekeerde van entropie. Dus vergroting van de extropie is een afname van de wanorde, oftewel een toename van de orde, de structuur in een systeem. De biologie bijvoorbeeld is een uitermate efficiënt proces wat de hoeveelheid orde en structuur op aarde continue vergroot.

Dat is dus totale flauwekul. Het is eerder zo; en ik citeer uit een lezing van Professor doctor Frans Saris:

“Moderne doemdenkers in wetenschap en literatuur zijn aan de haal gegaan met de Tweede Hoofdwet uit de thermodynamica. Zij menen dat deze wet maximale wanorde in het vooruitzicht stelt. De werkelijkheid is positiever: De natuur streeft naar maximale bewegingsvrijheid.”De eerste hoofdwet stelt dat energie behouden blijft. De natuur doet dat op zó’n manier dat – in overeenstemming met de tweede hoofdwet – de totale bewegings vrijheid van energie toeneemt. Soms leidt dat tot wanorde, maar soms kan de bewegingsvrijheid alleen maar toenemen als er orde wordt aangebracht; bijvoorbeeld door kristallisatie. – denk aan de dinosauriurdrolDe tweede hoofdwet gaat over de energie die de natuur nodig heeft om met behoud van energie meer bewegingsvrijheid te krijgen, en niet over een noodzakelijke toename van wanorde…….”

Als –ironisch- commentaar op het Extropisme ben ik een aantal jaar geleden een verzameling begonnen. Een collectie spullen die ik eerst gewoon op de de schoorsteenmantel had liggen, maar wat langzaam uitgroeide tot Het Relikwieen Kabinet, met als ondertitel Museum voor Entro-pisme. Ondertussen past dat allemaal al lang niet meer



op de schoorsteenmantel, maar is het opgeslagen in dozen, alle Relikwieen netjes per stuk in archiefzakken met label.

De leukste spullen uit de verzameling zijn al bestaande dingen die ik een beetje veranderd heb zodat er een nieuwe betekenis ontstaat.

Een brilmontuur gesneden uit de oogkassen van een schedel, als je deze bril op zet kun je door de ogen van de dood kijken.Vanuit deze verzameling zijn ook serieuzere wer-ken ontstaan, zoals dit grafmonument, gemaakt voor een goeie vriendin van me, Femke. Zij was kok en ik hielp haar vaak met caterings, haar spe-cialiteit was om daarbij een hele zalm uit de oven op te dienen. Dit is een wilde zalm, in een gegoten blok helder giethars.

En dit is het grafmonument van Wally Tax wat ik gemaakt heb in 2006.Een kruis gevormd van 3 afgietsels in brons van de gitaar van Wally.Op de sokkel staat aan de ene kant “”outsider”, naar de naam van zijn band, en aan de andere kant “entertainer” naar de titel van zijn laatste ceedee.

Een ander onderdeel van het Relikwieen Kabinet, Museum voor Entropisme, is een verzameling krantenfoto’s, waarin mensen staan afgebeeld die foto’s van mensen vasthouden. Deze verzameling kantenfoto’s heeft de titel “Demonstratie”Hier een aantal foto’s daarvan met tekst uit een voordracht, ik zal hier een verkorte versie geven. Dit zijn overigens voor de gelegenheid foto’s van internet die ik heb gevonden met de zoek-opdracht “demonstratie, rally”

demonStratie1: Onze wereld is vol afbeeldingen. Hoe komt

het dat het tweede gebod van de Tien Ge-boden zo algemeen en totaal overtreden wordt, terwijl de meeste geboden een aantal regels bevatten, die in vele landen en culturen als basisnormen worden erkend.

2: Het tweede gebod luidt: «Gij zult u geen beeld noch enige gelijkenis maken, noch van het-geen boven in de hemel, noch van hetgeen beneden op de aarde, noch van hetgeen in het water onder de aarde is. Aanbid ze niet en dien ze niet.»

3: Het antwoord ligt in het volgende citaat uit Genesis: «En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis; En God schiep den mens naar Zijn beeld;

naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen.»

4: Deze demonstratie van Gods creativiteit is een HER-SCHEPPING. HER-SCHEPPEN is jezelf VER-MAKEN.

5: Jezelf VER-MAKEN naar je eigen beeld is RE- CREATIE. De RE-CREATIE van je eigen beeld is een AF-BEELDING.

18: Wij HER-SCHEPPEN de kenbare WERKELIJK HEID. Daarin VER-MAKEN wij ons. De WERKELIJKHEID is VER-MAKELIJK. Wij RE-CREËREN. Wij zijn RE-CREANTEN.

19: «En Wij zeiden: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis; En Wij schiepen den mens naar Ons beeld; naar het beeld van Ons schiepen Wij hen; man en vrouw schiepen Wij hen.»

20: Wij zijn SCHEPPER en GESCHAPENE. Het tweede gebod is geen verbod, maar een opdracht.

Wij moeten júíst AF-BEELDINGEN naar Ons beeld maken;Alleen zó kunnen wij komen tot de WERKE-LIJKHEID van onze SCHEPPING.

Het een soort Droste-effect.Zo’n foto lijkt de 2-dimensionale platheid van het krantenpapier op te heffen.Eerst is er het kader van de foto die ons een blik gunt in de werkelijkheid van het moment waarop de foto werd genomen.Dan is er de foto die door iemand wordt vastge-houden; als een luik, een extra dimensie, een dubbele bodem. Want ook die foto geeft ons een blik in de werkelijkheid van dát moment.Telkens als ik zo’n foto zie word ik geraakt door de magie van de dubbele bodem.Maar ook raak ik telkens ontroerd door het gebaar dat gemaakt word door degene die de foto vasthoudt.

Naar aanleiding van dit soort foto’s heb ik tekeningen gemaakt, een volgende laag in het Droste-effect: En deze tekening is naar een foto uit de 3e van een serie films van Michael Apted, “7up”, waarin hij elke 7 jaar dezelfde mensen interviewt over hun leven., gemengde techniek op papier, 110 x 130 cm.

Overigens is de eerste afbeelding van iemand die een afbeelding van een ander vasthoud uit de tijd

dat er nog geen grafiek was, noch fotografie: Dit is de zweetdoek van de heilige Veronica die zij Jezus op zijn kruistocht aanbood om zijn neus te snuiten, om later te ontdekken dat Jezus’ gelaatstrekken op de doek staan afgedrukt.Uit de letters van de naam Veronica kan de term Vera Icon (het Ware Beeld) samengesteld wor-den, waarmee in de late middeleeuwen gedoeld werd op het feit dat de Sudarium het enige ware gezicht van Jezus laat zien.

De Sudarium van Sint Veronica is het meest gere-produceerde beeld in de Christelijke kunst.In de 16e eeuw is deze doek verdwenen, en ik heb naar aanleiding daarvan een serie tekeningen gemaakt die je kan zien als een reconstructie van de Sudarium:

Tegenover de reconstructie van het Ware Beeld, staat de serie Trophy Heads. Dit zijn een paar tekeningen uit de serie van bijna 60 tekeningen naar aanleiding van foto’s van allerlei managers, zoals die op internet te vinden zijn via de zoek-opdracht CEO, Chairman en President.De titel verwijst naar de traditie van sommige oude culturen om het hoofd van een vijand of van een geliefde voorouder te bewaren als heilig of magisch voorwerp.

Greenspan (Federale Bank), Rick Fuld (Lehman Brothers), James Cayne, (Bear Stearns) en Rijkman Groenink (ABN Amro) voor zijn portret.

Ik heb deze beroepsgroep gekozen omdat ze als persoon vrij onbekend zijn terwijl ze in hun functie direct een verantwoordelijkheid hebben foor maatschappelijke ontwikkelingen. De foto’s op internet zijn portretten van een image. In mijn tekeningen echter wil ik doordringen tot de lichame lijke kwetsbaarheid, ik teken niet alleen hun uiterlijk, maar ook wat ik weet dat er onder zit, de anatomie, de binnenkant van hun portret, de achterkant van hun image.

De titel Trophy Heads refereert ook aan de term Headhunter; iemand die zoekt naar mensen met speciale vaardigheden voor specifieke functies.Wat mij betreft is het Koppensnellen en Voor-ouderverering de voorouder van de portretkunst.

Op deze foto zien we een vader en een zoon met hun trofee-hoofden. Je moet dat koppensnellen niet zien als bloeddorstigheid, het is een religieuze zaak – de Dayak geloofden dat de levensenergie van de dode in jouw lichaam overgaat. Zo kun je het bewaren van voorouderschedels ook zien.

Een afgeleide vorm ervan is het bewaren van foto’s van familie en vrienden op de schoorsteenmantel.

Deze tekening heb ik gemaakt met pigment van verbrandde botten...Niet van een overleden familielid of vriend, maar dit pigment is gewoon te koop in de kunstenaars-materialenwinkel, beenderzwart heet dat, van var-kensbotten.Voor mij hoeven mijn Trofee-hoofden niet dood te zijn. Dood of levend, sommige mensen wil ik bezitten – door hun portret te maken.

Dit zijn drie tekeningen uit een serie waar ik nu mee bezig ben, MyFacebook.

Het is een project waarin ik gedurende een jaar lang elke week een portret maak van vrienden, familie en bekenden. Na dat jaar komt er een tentoonstelling van die 50 portretten. Tekeningen, siberisch krijt op papier, elk 70 x 50 cm.

En hier zie je een paar studies van mensen die ik mijn “Persoonlijke helden” noem, ze zijn overigens geen vrienden van me, voor zover als ik ze even-tueel ken, of gekend heb.

Ray Kurzweil slikt zo’n 150 vitaminepillen per dag opdat hij gezond genoeg blijft om de dag af te wachten dat de techniek zo ver gevorderd is dat hij niet meer hoeft dood te gaan aan ziekte en of ouderdom; zijn streven naar onsterfelijkheid. Zo hoopt hij ook om zijn overleden vader tot leven te wekken met gebruik van diens dna. Hij zegt daarover dat dat nooit zijn echte vader zal zijn, maar met alle gegevens die hij over zijn vader bezit zegt hij wel iemand uit dat DNA te kunnen her-scheppen die ook veel van de kennis en herin-neringen van zijn vader zou hebben.Ideeën over het her-scheppen van mijn vader heb ik ook.

Schedel met gegraveerde wereldkaart;“Het universum is niet groter dan de diameter van de hersenpan”.

Als meest ultiem en intiem kunstwerk zou ik een portret willen maken van mijn vader, met het materiaal van mijn vader. Niet een her-schepping zoals de vader van Kurzweil, maar een her-schep-ping van zijn portret, van zijn gelaat, met gebruik-making van zijn schedel.

Terug naar de traditie van de voorouderschedel, wil ik maar zeggen.



de toekomSt en zijn verleden

Sieto

nOORDhOORn

2059 marty noordhoorn (2029 - ... ) nederland, amSterdam, beroep kwantummonteurMarty heeft zijn Opel Astrale-k omgebouwd tot een tijdreismachine om zo zijn vader Sieto Noordhoorn, die hij nooit heeft gekend, te vinden. «Helaas» werkte de Opel niet zoals hij had gewild hierdoor werd het een lange reis door de tijd. Een waardevolle trip waarin hij bijzondere andere familieleden is tegengekomen.



1920 albert noordhoorn (1883-1954) duitSland, ulm, beroep uitvinderAlbert leefde een gelukkig eenzaam bestaan. Hij wijdde zijn leven aan het experiment om zwaartekracht te onderzoeken. Hiervoor gebruikte hij vooral zichzelf als proefpersoon. Hij plakte zichzelf aan een muur en bleef daar zolang hangen totdat hij naar beneden viel. Dit werd door de bui-tenwereld als vreemd ervaren. Marty en Albert hebben samen veel gesleuteld aan de Opel Astrale-k omdat die weer eens goed kapot was. Marty heeft hier veel van geleerd.

1870 billy noordhoorn (1840-1890) weSt amerika, beroep cowboyBilly was een beruchte Cowboy die op zijn eigen houtje rovend door het wilde westen trok. Hij had een grote liefde voor drank en vrouwen. Marty en Billy zijn een tijdje samen door het woeste land vol met Indianen, goudzoekers, pelsjagers en ontdekkingsreizigers getrokken.



1935 ron noordhoorn (1906-1943) europa, beroep aerobic leraarRon was een rondreizende zigeuner die met zijn zelfgebouwde wagen door Europa trok. Hij parkeerde zijn wagen op een willekeurig dorpsplein om daar vol enthousiasme aerobic les te geven. Dit groeide uit tot een groot succes, er kwamen steeds meer rondreizende wagens. Uiteindelijk zijn die samen gaan toeren hierdoor ontstonden spontane festivals. Marty en Ron zijn samen door Europa getrokken.

1970 bruce noordhoorn (1941-2021) amerika, fort wayne, beroep kunStenaarBruce was een kunstenaar die op een dag geen inspiratie meer had. Zijn werk is veelomvattend in inhoud, vorm en materiaal. Met zijn latere werk waarbij hij zelf niet meer hoefde na te denken is hij beroemd geworden. Hij belde willekeurig mensen op uit een telefoonboek om te vragen of ze hem konden helpen aan een creatief idee. Deze ideeën voerde hij uit. In 2044 draagt het grote conceptuele kunstmuseum in Amsterdam zijn naam. Marty en Bruce hebben samen veel koffie gedronken en sigaretjes gerookt in ‘t atelier.



2052 Skip noordhoorn (1931 - ...) amSterdam, beroep avonturierSkip is de broer van Marty. Skip is met een zelfgemaakte boot de oceaan overgetrokken naar Mexico. Hij kon zijn draai in Amsterdam niet vinden en droomde van een groot onmogelijk avontuur dat hij in 2052 is begonnen. Marty heeft zijn broer uitgezwaaid.

1950 erneSto noordhoorn (1928- 1967) nederland, amSterdam, beroep zwerverErnesto was rare snuiter die niet wilde meedraaien in het systeem. Hij vond dat belastinggeld verkeerd werd uitgegeven. Een activist die alleen opereerde. Zijn gevecht tegen sleur loste hij op door van elke dag een andere te maken. Marty leerde Ernesto kennen als straatverkoper en reiziger maar vooral als zwerver. Zijn laatste dagen heeft Ernesto doorgebracht aan de Portugese kust waar hij een eigen hutje had gebouwd. Hij leefde van vis en lieve mensen.



2010 Sieto noordhoorn (1977-...) amSterdamSieto is de vader van Marty en Skip. Marty weet nog niet veel van zijn vader.

Space kabouterTijdens de reis kwam Marty de Space Kabouter tegen een andere reiziger van een andere planeet. Ze hebben een tijdje samen het universum ontdekt en veel lol gehad. De Space kabouter moest weer terug omdat zijn verhalen worden gepubliceerd in een krant, de Tanker.



&

roel boorsmathomaswürdingerpeople in the future: men o’ war



“Not feeling quite yourself ? No wonder. In a sense, you aren’t really you.”

Nowadays more and more people believe that they are autonomous individuals: capable of making their own decisions and feeling accountable for their own actions. They believe they are in control of their own self, their communication and their thoughts…

Scientists estimate that 90 percent of the cells contained in the human body belong to non-human organisms - mostly bacteria, but also a smattering of fungi and other organisms... A lot like the jellyfish Man O’ War of which every part of its body, including all of his tentacles, are individual organisms. Scientists were amazed by this finding of symbiosis. Well…

“Humans consist of 500-1000 different species too”

The Human Microbiome Project is currently mapping the staggering number of different species that make up the collective Homo sapiens. Without these creatures we’re not us anymore and won’t survive. Our human genome (blueprint) can only survive on behalf of their presence. But it goes even further...

So, we have approximately 1,000 different genomes of which one is so called human; the human genome. Sadly, half of our human genome turns out to be virus derived according to the Human Genome Project. So, in a way…

“We’re not individuals, we’re semi-viral colonies of creatures”

But what is it to you? A small study found something quite confusing:

Severe emotional stress in some people triggers an explosion in the population of B. theta, the starch-digesting bacteria associated with weight gain. That corresponds to folk wisdom about “stress eating”, but it is also a profoundly distur-bing and counterintuitive observation that something as intimate as our choice between a carrot and a candy bar is somehow mediated by creatures that are not us.

In addition to our small partner decision makers in our colony the viral part of our genome turns out to have a will of its own too. They’re mostly asleep, however when under stress they tend to wake up and start mayhem in parts of our colony: currently known as the big C.

We acquired this viral DNA from our environment along our evulationary road. But this is not something that happens every now and then, it happens all the time. We are constantly exchanging our small partner decision makers and our semi- human genome with our environment and other colonies of creatures, for instance pigeons, broccoli, and even milk… you name it. In fact: Humans are an ever changing landscape with multiple manipulating shareholders; each with their own private agenda. The outcome is YOU.

What could this practically mean for the future?

One could argue that some people could get interested in selling their products from within. Since we are consisting out of approximately 1,000 different species, nobody will notice one species more... right? This is a clipping of a news-paper in 2059.

A microbiotic passport constantly updating the different species in the colony is not too far fetched either. How will this affect for instance immigration policy. Does it mean that all species need to migrate or integrate into their new environment. Or do we agree upon partial integration: like thirty percent or so?

And what will be the consequences for philosophy, when we find out we are not as autonomous as we thought? And what about the idea of the human spirit... Half of our colony lives on after our death...



Dreaming the Future

Indeed, we follow them en masse and they make popular claims. In view of the fact that their books fill up the bestseller lists, big companies hire them to hear upon their prophecies. Their voices are strong and commanding in public discourse and opinion. This is not shocking at all. The more insecurity today brings, the more we are in need for guides that promise safety in the future. We love hearing someone say ‘follow me’. And we will follow.

Despite this reasonable and legitimate tendency to trust and embrace futurists – the same is applicable to the irresistible fortune cookie – at the same time believing these predictions is dangerous. From believe to act is after all a very small step. And when we act according to claims about the future, we act according to claims that are not necessarily true. We arrange our world in accordance to speculation. Off course, every act that is focused on the future – and which act isn’t? - is an act towards speculation, but these particular claims are, what philosopher Karl Popper calls, ‘closed predictions’. They are not open to change and not susceptible to contingencies. They are only convinced about what will happen tomorrow. The result: when we make a decision about the future we think we cannot go wrong, because it is the only one. And if we make a wrong decision, - which is very likely, because we cannot know the future – it is too late.

There is indeed another way to look at the future. That is, again according to Popper, a way to see the future as something that is ‘open’. It is a contingent, change-sensitive way of talking about the future. It is based on a specialty of some well know historians, called ‘what if history’. These historians ask themselves: ‘what would have happened if….’ and from there they describe an alternative path of history. Something that didn’t happen but could well have happened, because history is, just like the future, conditional. By describing an alternative history, the historians grasp the thoughts, fears and possibilities of that particular moment in history. It shows that what we now take for granted wasn’t for granted back in those days.

The same holds for the present and the future. When we ask ourselves: ‘what if this or that will happen’, we do not predict, we dream and imagine a possible future and, at the same time, grasp the thoughts, fears and possibilities of the present. When we imagine a future, we accept it as open. Imaginations about tomorrow are in fact reflections of today. Prediction about the future is impossible, but dreaming is necessary. And it is very amusing as well.

‘prediction iS very difficult, eSpecially about the future’. theSe wordS belong to nielS bohr, who iS Seen aS the greateSt theoretical phySiciSt of the twentieth century after einStein. it iS a truiSm, off courSe. we cannot See the future, and therefore we cannot know it. although thiS iS, philoSophically, a quite Simple Statement, it doeSn’t Stop a whole bunch of writerS, futuriStS, utopiStS and charlatanS proclaiming they actually know what will happen tomorrow and the day after. ‘follow me’, they Say, ‘i will bring you to the future.

by Maurits Martijn



Epilogue A Rough Guide for the Now in the Future

Speculative Peculiars is a mini project addressing some infinitely major questions: What does the future look like? What does it taste, smell and sound like? How do we live, work and socialize in fifty years from now? And, of course, how do we fall in love? Looking back after looking forward, the whole endeavor does seem slightly silly and naïve

From the outset, it was clear that we had little to offer except a plethora of questions to the participants from what was on our minds. Our main hope was that we could somehow infuse others with the same kind of inquisition that we felt was necessary for the project.

Although we set a course for the future, Speculative Peculiars is not intended to actually take you there. Contemplating the future is just a means to map the present; it is a way of unlocking our hidden hopes, dreams, frustrations and ambitions. Maybe, we thought, we could cut a tiny slice of the zeitgeist from our collective consciousness.

The texts collected in the five fanzines are diverse in topic, approach and length. The common thread is the location and date of the future itself: Amsterdam, 2059. It might prove difficult to find similarities between these vignettes, or to find cohesion in the fanzines as a bundle, so in this final text, we are offering you some of our thoughts. We hope that they, together with the notes offered by Maurits Martijn, our host - and someone very familiar with the trappings of futurisms - can serve as a rough guide for these booklets. But of course there are countless ways to read them – as long as it makes sense to you.

A final thought on the concept: we are aware that the organizers, the contributors and those who visited our presentations are not in any way a broad representation of those who live and work in Amsterdam. However, we feel that the project does pinpoint various pressures that drive the fair folk that live or work in Amsterdam, because, although different, we are all collected by the same anxieties and apprehensions about the future.

With respect to the project’s methodology, we asked a diverse array of people to contribute from the perspective of their own profession. The fanzines include: writers, publishers, graphic designers, visual artists, jewelry-makers, politicians, bloggers, architects, filmmakers, media analysts, musicians, fashion designers, biologists and journalists. The texts in these booklets are therefore very different in form, scope and angle. But they also have similarities with several recurring topics: the position of technology in our society, the ongoing and often needless search for meaning, out of control consumerism, and, of course, death.

Most contributions focused upon trends that are perceived to have a negative impact on our lives, or on the societies we will live in. Maybe this is because, like author Chris Keulemans discovers, ‘A scenario of horror or doom is easily fabricated, but if you want to imagine a city that gives hope, and does justice to our resource-fulness, our creativity and our collective will to overcome our problems it will take you weeks.’ But maybe it’s just because the problems that face us today are so overwhelming that positive notes just don’t seem very appropriate.

Not all of the writers were fundamentally negative on future development, like Liedewij Loorbach, who stresses the perpetual core of the human condition. Whatever scientist, politicians and engineers will conjure up, she believes, nothing will radically change our innate state of being.

Actually, only two contributors, Nalden, and Katja Prins, acknowledge a positive relation between technology, our lives and society. Prins’s contribution, in particular, stands out. In her work, she considers the body as an instrument, and technology as an extension of that body. According to Prins, we will be the species that go beyond the limitations of our own biology. In her future, even death shall be overcome.

Throughout most contributions, however, technology is a force that obscures humankind’s



And on a somewhat different track, Daniela Bershan feels that it does not seem right to think about the future. She feels that the future, and probably the past, is constantly produced. So there is really nothing to think about because reality begins and stops in the now.

Some of the participants had a very practical; let’s say hands-on approach, as they tried to develop tools to grasp the future, either alone or with other people. Roosje Klap created a collective day dream about Amsterdam in the future. She made a book in a day, together with inhabitants of Amsterdam. The book has multiple forms, as the future has. It is possible to shuffle the dream and add your own thoughts. Janne and Melle Kromhout (siblings, artist versus scientist) wrote parables to understand their differences and similarities. By doing so they tried to grasp future co-existence. Sieto Nordhorn envisioned a machine that allows his future son to travel back into the past and Frederik Molenschot created tool boxes with material gathered from present urban surfaces to build cities of the future from.

In the end, of course, the future is unknown. There are just too many variables to take into account, and that’s probably for the better. Who want to live a life that’s already written, in a world that’s already determined? But that’s us talking in the here and now. Who knows what our powers of prediction will be in fifty years time from now?

If the decision were up to Hans Gremmen, though, all research that aims at enhancing our knowledge of the future would probably be shut down immediately. In his presentation, Gremmen laments the aggressive and often mechanical anticipation of our world, such as the search engines that always seem to know what you want, or the companies that apologize before something actually happens, before offense could be given. He fears the disappea-rance of the unexpected. A world were all possibilities are predicted and anticipated upon doesn’t appeal to Gremmen. Whereas, as he

notes, standing still, daydreaming, and taking it as it comes, is an essential element of progress. It will not take you faster, but it will take you further.

Patricia de Ruijter formulated a critique that resembles Gremmen’s discours. De Ruijter wishes for a future that functions and communicates in a more poetic, and less controlled manner. Her Newland is a land of dreaming, confusion, and failure, without losing hope.

Contemplating on a conclusion: at first, we had the ambition to decode all the concerns, themes and topics raised by the authors in a framework of recent developments rather than the future itself. No one can deny that it has been a strange and disconcerting decade. What does this collection tell us about the here and now?

But we realized that by trying to interpret recent developments, we were taking the same leap of faith as our authors did, but without all the charm, and fictional freedom that they could afford themselves. The here and now is, as a realm, just as expansive as the then and there.

So we leave the interpretation of these futurisms – what it means in the context of the present, and what it might mean for the future – up to you.

Femke Lutgerink &

Christiaan Fruneaux

relation with its true nature. In Reimer van Tuinen’s vision, for instance, more and more layers of technical representation will conceal reality from us. And all that can generate meaning in a cultural sense will dissolve in a quagmire of mechanical imagery. In this future, the cultural bonds that keep us together will be a simulated experience, and therefore completely untrustwor-thy. Therefore, in van Tuinen’s vision, the body will become our last hideaway.

Tom Würdinger and Roel Boorsma make the scientific assumption that as an individual we consist of many. They stated in their contribution: “In fact: Humans are an ever changing landscape with multiple manipulating shareholders; each with their own private agenda. The outcome is YOU. What would this practically mean for the future? One could argue that some people could get interested in selling their products from within, nobody will notice one species more..right?”. Würdinger and Boorsma don’t speak out if this is a positive a negative development, but they give striking examples of what to expect.

The collapse of meaning is also a concern that is present in the contributions by Edwin Gardner and Marjolijn van Heemstra. In both their works, meaning is only produced within a consumer-related framework. It’s a temporary comfort: a quickly generated, short-lived significance.

Gardner’s critique on the notion of the creative class features a fictional character that runs a successful creative agency in the most creative city of his day: Amsterdam. He lives in a world whereby everything – every object, every graphic, and every image – is designed, has an intention, and is supposed to make the user feel something. The obviousness of the effort makes Gardner’s protagonist sad and blasé. For him, the answer to this lack of authenticity is a new era of iconoclasm, which, of course, backfires and is adopted and celebrated as the new creative way to go on.

In van Heemstra’s narrative, the answer to the perceived emptiness of a consumer society is the arrival of an unexpected messiah: someone who unites the people of his day in a shared sense of meaning, but whose followers in an even more distant future start infighting and wage holy wars.

The apprehension for a society in which consumerism becomes the main foundation can also be seen in the presentations of Rutger Groot Wassink and Joost Conijn. In Groot Wassink’s future, citizens are replaced by consumers, and the haves are forced to fight the have-nots to protect their way of life. Conijn’s presentation underlines the fact that we do not need all of the complicated technological gadgets we have in the present day. His anticipated world is one of simple and practical solutions acted out in a social setting. Jasper van den Berg added a swap system to this line of thinking. By swapping goods, van den Berg hopes that the consumer’s chain will be broken in the future.

But not all of the invited authors view change glooming on the horizon; some point out that the future will not be significantly different from the past or the present. It is interesting that most of them view the future not from a social point of view but from the perspective of individual development.

Jan Rothuizen pictures himself as an old man looking forward towards the end of his days. Meinbert Gozewijn van Soest tries to tackle the problem of eternity. How to live forever? In his vision this will not be by resurrecting, but by re-creating through a creative process, by sketching, gathering, sculpting someone back to life again. And Pieter Paul Pothoven starts his presentation by rejecting the premise of looking into the future. Instead, he states that death is the only certainty we have. Death is a violent reminder that all things are intended to end. But at the same time, it is also a reminder that endings – and beginnings – are one of the few phenomena that generate meaning.

CoNTACTS

Ateliers: Amsterdam Gerard Doustraat 72 1072 VV Amsterdam The Netherlands Phone: +31-20-662-3030

Montreal 75 Queen Street, suite 1400 Montreal, Quebec H3C 2N6 Phone: +1-514-282-2200 Fax: +1-514-282-0499

Websites: sidlee.com sidleecollective.com conversationalcapital.com

Sid Lee Amsterdam Director: Harm Sas [email protected] +31-20-662-3030

For more information: speculativepeculiars.blogspot.com

Do you have more questions? Or do you want to participate? [email protected]

Texts: The participants, Speculative Peculiars (Christiaan Fruneaux, Femke Lutgerink)

Design: Michel Lavoie (Sid Lee)

A special thank you to: all the participants, Thomas van Dijk, Frédéric Gauthier, Eline Ermens, Maurits Martijn, Daniela Osterberger, Harm Sas, Amélie St-Cyr, Andreas Widman.

©2009 The participants, Speculative Peculiars

what if trams

usedlightthe-

rapylamps?

An

oth

er S

ID L

EE c

oll

ecti

ve

fa

nzi

ne

speculative peculiars

Documents

speculative peculiars

speculative peculiarsevent

distant future

future of urban landscapes

shape amsterdam

sid lee collective blog

public events

kind of people