M. Wesołowski – Paralysis By Political

Correctness

Posted on 10/01/2016 by Polska Canada in English, Polska Canada // 2 Comments

Let’s begin with the facts. On New Year’s Eve 2015, crowds of young men of “North African or

Arab appearance” (so described in official reports) committed mass sexual assaults and robberies

in Cologne, Dusseldorf, Stuttgart and Munich as well as outside Germany, in Finland, Switzerland,

France, Sweden and Austria. The first instinctive reaction of many politicians, the media and

various police forces was to cover up these crimes. Even though the events in question are now

being revealed and analyzed in the press, this is still done much too often with a significant degree

of manipulation.

One would think that such very public attacks on women would have the mainstream news outlets

screaming in outrage right away. However, this did not happen until the said agencies had been

forced to realize the total failure of their ploy by the very entity they are supposed to serve, that is,

public opinion. After about five days of silence, a growing avalanche of tweets and postings on

the social media put an end to this pathetic conspiracy by making the fourth estate look either

incompetent or devious and in any case foolish. The only honourable exception was Breibart

London, usually dismissed by the progressives as “right-wing,” which had broken the story on

January 4th, 2016.

Why this grotesque, wrong and doomed to failure attempt to suppress the insuppressible? The

answer lies in the paradoxical nature of the phenomenon called “political correctness.”

Political correctness is in theory aimed at creating a paradise on earth, an ideal society in which

absolute equality is matched by general equanimity, goodwill and fairness. It wants to uphold

everybody’s “rights” but it leaves their definition to the individuals themselves. Despite its

apparently good intentions, the anarchic naiveté and inherent dangers of such a program should be

immediately obvious; the history of millenarian movements from the Münster Anabaptists to

Jonestown teaches us so. The reason why these implicit flaws are not commonly noticed lies in

the all too human failure to, as T.S. Eliot famously stated, “bear very much reality.”

However, when one looks at this latest global religion with eyes unencumbered by a layer of

ideological wool, it becomes quite clear that, most of the time, politically correct efforts result not

in achieving perfect social justice but in merely playing the game of musical chairs in which

yesterday’s oppressors are turned into today’s victims (for example, the males, the whites, the

haves and the religious, to name just a few). It also becomes apparent that political correctness is

a fundamentally impossible balancing act between the various “rights,” hence the practical

necessity of one right trumping another. At this point – unsurprisingly – the dream of universal

equality is over and the tyranny of the more equal animals steps in.

That’s exactly what has happened in Cologne and elsewhere. The public officials and the media

became mentally paralyzed by the spectre of the chief bogeyman of political correctness: racism.

In order not to be accused of even the faintest tendency toward it, they decided to ignore the facts

and, when in spite of their cowardliness and duplicity these facts became widely known, to engage

in what is known in stage magic as misdirection.

So, for instance, several leftist German politicians denounced the factual reporting of the events in

Cologne as “fuel for racists and xenophobes.” The female mayor of this city issued a “code of

behaviour” for the local women, thus practically putting the blame on them (the code included a

truly pragmatic advice to keep strange men “at arm’s length”). One Gaby Hinsliff, writing for the

UK Guardian, stated openly that she was reluctant to talk about this subject because she is a liberal.

She followed this weird but undoubtedly honest cri de coeur with a cryptic suggestion that the

women of Cologne had been attacked by the “underprivileged” migrants because they owned

smartphones. As we all know, violence and theft are entirely excusable when committed in the

name of social equality.

J. K. Rowling, the immortal authoress of the Harry Potter saga, publicly praised a blog post (written

by a black poet) that admonished the public to concentrate rather on the question of women’s rights

than on the ethnic identities of the attackers. A similar appeal was issued by some German

feminists who made a very relevant and astonishingly perceptive observation that “German-born

men also harass and rape.” Many journalistic accounts did end with a non sequitur paragraph about

the fairly recent stabbing of Henriette Reker, the mayor of Cologne, by a foe of unrestricted

migration into Germany. The gist of numerous other articles was simply, “we don’t know who the

perpetrators were but they couldn’t be the migrants” – a logically ridiculous statement, soon

demolished by the results of police investigation.

This is how women’s rights, not to mention everybody’s right to personal safety, have been

trumped in the media by not even another right, real or imaginary, but by the nebulous phantom

of a potentiality for racism. On the politically correct scale, women are decidedly less equal than

the non-white migrants.

We should not be surprised to see many more examples of this debilitating brain paralysis

appearing in the near future because the blight of political correctness is widespread and highly

contagious. How otherwise can we explain the de rigueur photos of children and women that

accompany the huge majority of media reports about the migrant wave in Europe even though the

four-fifths of it are single, military age males? Why the protective attitude toward Islam in the time

of general religion-bashing and why the willful blindness towards a woman-oppressing, head-

cutting, suicide-bombing culture in an era obsessed with human rights?

Some people think that we just have the bad luck to live in an Age of Stupidity. Others believe this

to be the end-time for the species Homo sapiens, in more than only the biological sense. As for

me, I agree with Arthur Schopenhauer’s dictum to the effect that every new good brings with itself

a new evil. I also see in all of this a practical illustration of C.G. Jung’s enantiodromia principle

which states that any quality pushed to the extreme eventually turns into its opposite. The thought-

suppressing, reality-ignoring political correctness was once a movement for the betterment of

humanity, just like the orcs were once elves.

One day the sound and fury of political correctness will reach its zenith, perhaps not without at

least a number of today’s “social justice warriors” becoming guards in re-education camps, but

this shall pass, too, and things will get somewhat balanced for a while. But the pendulum will keep

swinging and a different madness will paralyze human minds. As always, the more equal animals

at the top will believe that all of their predecessors were just primitive fools and ignorant bigots

while they – and only they – have finally discovered the perfect way to live. That’s how this world

works.

It doesn’t mean, however, that the remaining rational specimens of mankind must submit meekly

to the oppression by the commissars of compulsory righteousness, shrill mind-poisoners and

peddlers of ideological delusion. To fight against them, to expose their dishonest skullduggery is

simply a question of decency and sanity.

January 7th-9th, 2016

Mariusz Wesolowski

POSTSCRIPTUM: I finished preparing this text for publication on January 9th, 2016, when large

anti- and pro-migrant demonstrations took place in Cologne. It was hard not to notice a great sense

of relief in the media when they were finally able to get out of the dreaded swamp of potential

“racism” onto the well-beaten path of, yes, politically correct outrage directed at the “right-

wingers.” The Cologne police must have been equally happy to demonstrate their recently

questioned prowess by using water cannon and tear gas on ethnically German “racists and

xenophobes.” The story will most certainly continue.

POST POSTSCRIPTUM: A similar thing is happening in Canada. In Vancouver, BC, also on

January 9th, a man on a bicycle attacked with pepper spray a late-night street gathering of local

Muslims and the recent arrivals from Syria. The Canadian media which previously had waited for

several days to publish anything about the events in Cologne (some of them, in fact, still haven’t

done it) went into overdrive; not surprisingly, the liberal-biased CBC led the charge with at least

three reports in one day. All animals are equal but…

Mariusz Wesołowski – SPARALIŻOWANIE

POLITYCZNĄ POPRAWNOŚCIĄ

Posted on 12/01/2016 by Polska Canada in Felieton // 2 Comments

Zacznijmy od faktów. W Sylwestra 2015 roku tłumy młodych mężczyzn o „północnoafrykańskim

lub arabskim wyglądzie” (opis wzięty z oficjalnych raportów) popełniły masowe napady

seksualne oraz rabunki w Kolonii, Düsseldorfie, Stuttgarcie i Monachium, jak również poza

obszarem Niemiec, w Finlandii, Szwajcarii, Francji, Szwecji oraz Austrii. Pierwszą instynktowną

reakcją wielu polityków, mediów i służb policyjnych na te przestępstwa było kompletne milczenie.

Mimo tego, że obecnie te wydarzenia są już publicznie ujawniane i analizowane, dzieje się to

wciąż nazbyt często poprzez grubą soczewkę manipulacji.

Można by pomyśleć, że tak jawne i grupowe ataki na kobiety spowodują natychmiastową,

bardzo energiczną reakcję medialną. Tak się jednak nie stało. Główne agencje prasowe i

stacje telewizyjne podtrzymywały konspirację milczenia tak długo, aż bezsens tej taktyki

został im boleśnie udowodniony przez tę samą opinię publiczną, której w teorii mają one

służyć. Po mniej więcej pięciu dniach zupełnej ciszy rosnąca lawina tweetów i postów w

społecznościowych mediach położyła kres owemu bezsensownemu spiskowi, gdyż

dziennikarze zaczęli wychodzić na niedołęgów lub kłamców, a w każdym razie co najmniej

na głupków. Jedynym honorowym wyjątkiem był tu Breibart London, przeważnie leceważąco

zbywany przez postępowców jako „prawicowy”, który pierwszy opublikował te nowiny już

czwartego stycznia bieżącego roku.

Skąd ta groteskowa, niemoralna i z góry skazana na niepowodzenie próba ukrycia tego, co się po

prostu nie dało ukryć? Odpowiedź leży w paradoksalnej naturze zjawiska zwanego „polityczną

poprawnością”.

Polityczna poprawność w teorii zmierza do stworzenia raju na ziemi, do zbudowania doskonałego

społeczeństwa, w którym absolutna równość jest połączona z powszechnym wzajemnym

zrozumieniem, dobrą wolą i sprawiedliwością. Pragnie ona szanować wszelkie „prawa jednostki”,

pozostawiając jednak ich uściślenie samym zainteresowanym jednostkom. Mimo tych pozornie

dobrych intencji, anarchistyczna naiwność i wrodzone ryzyka takiego programu powinny być od

razu oczywiste. Tak się jednak najczęściej nie dzieje, ponieważ ludzkość – jak to trafnie napisał

T.S. Eliot – „nie potrafi znieść zbyt wiele rzeczywistości”.

Kiedy jednak zaczniemy przyglądać się tej nowej światowej religii oczami, z których spadły

ideologiczne łuski, to zobaczymy, że politycznie poprawne metody najczęściej prowadzą nie do

osiągnięcia doskonałej społecznej sprawiedliwości, ale do zwykłej zamiany miejsc pomiędzy

prześladowcami a prześladowanymi – wczorajsi gnębiciele (na przykład mężczyźni, biała rasa,

ludzie zamożni czy religijni) zostają dzisiejszymi ofiarami. Staje się wtedy również jasne, że

polityczna poprawność jest z gruntu niemożliwą do uskutecznienia żonglerką najróżniejszymi,

często wzajemnie sprzecznymi „prawami”, co oznacza w praktyce, że jedno prawo musi

przeważyć nad innym. W takiej sytuacji trudno się dziwić, że idealistyczna gadanina o

powszechnej równości idzie w kąt i tyrania równiejszych zwierząt zaczyna swoje rządy.

Dokładnie coś takiego wydarzyło się teraz w związku z zajściami w Kolonii. Rządowi oficjałowie

i dziennikarze zostali umysłowo sparaliżowani przez widmo naczelnego straszaka politycznej

poprawności – rasizm. Aby uniknąć nawet najbardziej błahego oskarżenia o skłonność do tej

potwornej myślowej zbrodni, zdecydowali się oni po prostu ignorować fakty, a kiedy wbrew ich

tchórzostwu i dwulicowości te fakty stały się powszechnie znane, jęli wtedy stosować metodę

znaną w iluzji scenicznej jako zmyłka.

Tak więc, na przykład, kilku lewicowych niemieckich polityków potępiło reportaże o napadach w

Kolonii jako „dostarczanie pożywki rasistom i ksenofobom”. Pani burmistrz tego miasta ogłosiła

„kodeks postępowania” dla miejscowych kobiet, w ten sposób praktycznie zwalając na nie winę

za popełnione na nich przestępstwa. Kodeks ów zawierał nader pożyteczną radę, aby obcych

mężczyzn starać się trzymać „na długość ramienia”. Niejaka Gaby Hinsliff, pisząc o zajściach w

brytyjskim dzienniku Guardian, stwierdziła otwarcie, że niechętnie porusza ten temat, gdyż jest

liberałką. Po wydaniu z siebie tego dziwacznego, lecz szczerego krzyku serca Gaby uczyniła raczej

zagadkową sugestię, że kobiety Kolonii zostały zaatakowane przez „społecznie uciśnionych”

emigrantów, gdyż posiadały smartfony. Jak powszechnie wiadomo, gwałt i rabunek są całkowicie

wybaczalne, jeżeli popełnia się je w imię socjalnej równości.

J.K. Rowling, nieśmiertelna autorka cyklu o Harry Potter, publicznie zarekomendowała blog

jakiegoś murzyńskiego poety, w którym wzywał on społeczeństwo do skupiania się raczej na

prawach kobiet niż na etnicznej tożsamości napastników. Podobny apel został wydany przez grupę

niemieckich feministek, które uczyniły w nim bardzo odnośną i odkrywczą uwagę, że „urodzeni

w Niemczech mężczyźni też gwałcą”. Wiele artykułów w międzynarodowej prasie było

zakończonych kompletnie nie związanym z tematem akapitem na temat stosunkowo niedawnej

próby zasztyletowania Henriette Reker (burmistrzyni Kolonii, tej od „kodeksu postępowania”)

przez jakiegoś wroga niekontrolowanej emigracji do Niemiec. Sedno wielu innych artykułów

sprowadzało się po prostu do stwierdzenia: „Nie wiemy, kim byli sprawcy, ale to nie mogli być

emigranci”. Ta kompletnie niedorzeczna sugestia została bardzo szybko obalona przez wyniki

policyjnego śledztwa.

W taki właśnie sposób prawa kobiet, nie mówiąc już o prawie wszystkich ludzi do osobistego

bezpieczeństwa, zostały podporządkowane w środkach masowego przekazu nawet nie

innemu „prawu” (rzeczywistemu lub urojonemu) ale zaledwie mglistemu widziadłu

potencjalnego rasizmu. Na politycznie poprawnej skali równości kobiety najwyraźniej zajmują

miejsce daleko poniżej nie-europejskich emigrantów.

Możemy śmiało w najbliższej przyszłości oczekiwać wielu innych przykładów tego

obezwładniającego mózgowego paraliżu, gdyż zaraza politycznej poprawności szerzy się od

dawna i jest bardzo zakaźna. Jak inaczej da się wytłumaczyć obowiązkowe fotografie dzieci i

kobiet, które towarzyszą przeważającej większości artykułów na temat emigracyjnej powodzi w

Europie, podczas gdy wiadomo, że cztery piąte owej nawały to samotni mężczyźni w wieku

poborowym? Skąd ta żarliwa obrona islamu w czasach powszechnego ataku na religię? Skąd owa

umyślna ślepota w odniesieniu do mizoginistycznej, obcinającej głowy i produkującej ludzkie

bomby kultury w epoce wręcz opętanej prawami człowieka?

Jedni myślą, że po prostu żyjemy w Wieku Głupoty. Inni uważają, iż jest to schyłek rodzaju „homo

sapiens”, nie tylko w biologicznym znaczeniu. Jeżeli chodzi o mnie, to podzielam opinię Artura

Schopenhauera, który stwierdził, że każde nowe dobro przynosi ze sobą również nowe zło.

Dostrzegam w tym wszystkim także praktyczną ilustrację zasady enantiodromii Carla Gustava

Junga, która mówi, że każda właściwość doprowadzona do skrajnej formy musi zamienić się w

swoje przeciwieństwo. Polityczna poprawność, która obecnie ignoruje rzeczywistość i pognębia

zdrowy rozsądek, była kiedyś ruchem dla polepszenia świata, tak jak orkowie byli kiedyś elfami.

Przyjdzie dzień, kiedy wściekłość i wrzask politycznej poprawności osiągną swój zenit (być może

jednak wcześniej niektórzy obecni „wojownicy społecznej sprawiedliwości” zostaną

komendantami przymusowych obozów reedukacji) ale to również przeminie i rzeczy wrócą z

grubsza do równowagi. Lecz ruch wahadła jest niepowstrzymany i za jakiś czas nowe szaleństwo

posiądzie ludzkie umysły. Jak zawsze, bardziej równe zwierzęta na szczycie będą przekonane, że

wszystkie wcześniejsze pokolenia były zgrają prymitywnych i ciemnych bigotów, podczas gdy

one – i tylko one – ostatecznie odkryły idealną formułę życia. Tak to się kręci ten świat.

Nie znaczy to bynajmniej, że nieliczne pozostałe myślące okazy człowieczeństwa muszą potulnie

ulec opresji komisarzy przymusowej prawości, krzykliwym trucicielom umysłów i handlarzom

ideologicznych mamideł. Walka przeciw nim to po prostu kwestia uczciwości i rozsądku.

.

7-9 stycznia 2016 roku

Mariusz Wesołowski

.

P.S. Zakończyłem przygotowywanie angielskiej wersji tego tekstu do publikacji dziewiątego

stycznia br., kiedy w Kolonii miały miejsce spore demonstracje za i przeciw emigrantom. Trudno

było nie zauważyć wielkiego oddechu ulgi w mediach, które nareszcie mogły wydostać się z

niebezpiecznego trzęsawiska potencjalnego „rasizmu” na swojski trwały grunt politycznie

poprawnego oburzenia pod adresem „prawicowców”. Kolońska policja musiała być również

szczęśliwa z szansy zademonstrowania swej do niedawna wątpliwej sprawności, ostrzeliwując z

działek wodnych i atakując gazem łzawiącym rdzennie niemieckich „rasistów i ksenofobów”.

Ciąg dalszy niewątpliwie nastąpi.

P.P.S. Podobna historia wydarzyła się w Kanadzie. Również dziewiątego stycznia, ale późną nocą

i w Vancouverze, nieznany mężczyzna na rowerze spryskał gazem pieprzowym uliczne

zgromadzenie miejscowych muzułmanów i świeżo przybyłych syryjskich uchodźców.

Kanadyjskie media, które poprzednio czekały przez dobrych kilka dni z publikacją czegokolwiek

na temat zajść w Kolonii (niektóre z nich dotąd nic nie ogłosiły) od razu podniosły ogromną

wrzawę. Rządowa pro-liberalna stacja CBC opublikowała tego samego dnia co najmniej trzy

reportaże. Wszystkie zwierzęta są równe, ale…