Jane Roberts

Dromen,`evolutie' en

waardevervulling II

Seth-boek

Met een introductie van Robert F. Butts

Uitgeverij Ankh-Hermes by – Deventer

Oorspronkelijke titel: Dreams, `evolution' and value fulfillment volume II, uitgegeven door Prentice Hall Press, New York

Vertaling: Anneke Thole-Velthuyse

Voor informatie en cursussen:`De pyramide', afdeling Seth-centrum Ferdinand Bolstraat 6 3583 AR Utrechttel. 030-522962

CIP-GEGEVENS KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK, DEN HAAG Roberts, JaneDromen, 'evolutie' en waardevervulling : een Seth-boek / Jane Roberts ; Evert. uit het Engels]. – Deventer Ankh-HermesII / met een introd. van Robert F. Butts ; Evert. door Anneke Thole-Velthuyse].Vert. van; Dreams, 'evolution' and value fulfillment : a Seth book : vol. II. - New York : Prentice Hall, 1986. ISBN 90-202-5519-3 geb.SISO 423 UDC 133.9 NUGI 625 Trefw.: spiritisme.

© Oorspronkelijke uitgave 1986, Jane Roberts© Nederlandse vertaling 1989, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer

Uit deze uitgave mag uitsluitend iets verveelvoudigd, opgeslagen ill een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm, opnamen, of op welke wijze ook, hetzij chemisch, elektronisch of mechanisch, na voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Any part of this book may only be reproduced, stored in a retrieval system and/or transmitted in any form, by print, photoprint, microfilm, recording, or other means, chemical, electronic or mechanical, with the written permission of the publisher.

Inhoud

Citaat van Jane Roberts

Citaten van Seth in de ESP-cursus

Gedichten van Jane Roberts met commentaar van Robert V Butts

Inleiding door Robert F. Butts

7. Genetica en reïncarnatie; gaven en `verantwoordelijkheden'; het brede bereik van genetica en reïncarnatie; de begaafden en de gehandicapten

8. Wanneer je bent die je bent; de werelden van verbeelding en verstand en het impliciete universum

9. Hoofdgebeurtenissen en de gelaagde werkelijkheid .

10. Het vreugdeprincipe; groepsdromen en waardevervulling

11. De magische benadering en het verband tussen 'behouwd' en spontane ontwikkelingen`.. .

I2 . Levenswolken

Dit boek wordt opgedragen aan mijn man Robert F. Butts, voor zijn liefde en toewijding.

Citaat van Jane Roberts

'ik bleef zoeken naar een logica die het leven zou verklaren.Het kwam nooit in me op dat liefde de essentiële synthese is.'

december 1981

Citaten van Seth in de ESP-cursus

(Een aantekening van R. F. B.: Jane had haar ESP-cursus formeel beëindigd in maart 1975 toen we van ons appartement midden in de stad Elmira, New York, verhuisden naar het heuvelhuis aan de rand van de stad. Deze citaten zijn uit sessies die ze thuis gaf via Seth, haar trancepersoonlijkheid, voor groepjes vroegere studenten die bij ons thuis kwamen.)

`...je bent een deel van de natuur en dat is je redding - dat hoe je ook probeert dat kader te verlaten, je erin leeft, zodat je op andere niveaus met de aarde communiceert, zelfs al weiger je je bewust te zijn van die communicatie. Je helpt de aarde te overleven hoe hard je soms ook probeert die erfenis te ontkennen.'

11 februari 1977

`Iedere ademhaling die je doet is een kwaliteitsademhaling. Je hoeft alleen maar te beseffen dat iedere ademhaling uiteindelijk naar het einde van de wereld reikt en helpt je wereld in stand te houden.'

12 december 1978

`De creatieve vermogens helpen je niet alleen boeken te schrijven, schilderijen te schilderen, piano te spelen, te componeren. De creatieve vermogens zijn er grotendeels verantwoordelijk voor dat je in leven blijft. Je cellen zijn creatief. Je leeft omdat je wilde scheppen. Iedere handeling die je verricht, is creatief. Je creatieve zelf, je spontane creatieve zelf - dat zelf spreekt door je impulsen -- houdt je in leven.'

29 september 1979

Gedichten van Jane Roberts met commentaar van Robert F. Butts

(Jane had me geen van deze gedichten laten zien toen ze ze schreef gedurende een periode van ongeveer vier en een half jaar. Ze hield ze niet met opzet voor mij verborgen. In zekere zin zijn het net terloopse aantekeningen die ze half afgemaakt en ongezien in haar dagboeken liet liggen tot ik ze vond toen ik nieuw materiaal begon te zoeken voor het begin van dit tweede deel van Dromen. Aan de andere kant bevatten ze diepe en persoonlijke inzichten die zich uitstrekken vanaf haar vrije, zich verwonderende hunkering en intuïtieve kennis uit haar jeugd tot haar huidige, lichamelijk gehandicapte toestand - haar artritisachtige `symptomen' zoals we ze noemen - en daaraan voorbij tot aan de laatste fase van haar werk na haar dood. Ik vond ieder gedicht een openbaring, droevige en vragende bronnen van emoties beroerend. Ik kan er niets aan doen dat ik bedroefd ben terwijl ik dit stuk schrijf; ik zeg tegen mezelf dat als ik de gedichten gezien zou hebben toen Jane ze maakte, ik iedere keer een beetje meer over haar te weten was gekomen; ik zou haar misschien meer hebben kunnen helpen dan ik al die jaren heb gedaan. Tegelijkertijd is het net alsof ze de gedichten zojuist heeft afgemaakt, zo nieuw en samenhangend lijken ze mij. En terwijl ik ze overlees begrijp ik opnieuw dat mijn vrouw me nog steeds iets leert over haar moed en over het onuitsprekelijke, nooit eindigende mysterie van het universum dat ieder van ons moment voor moment schept, zowel afzonderlijk als allen te zamen.Bij elk gedicht geef ik een kort commentaar. De spelling en interpunctie zijn altijd van Jane zelf: Het derde gedicht is het enige dat ze formeel een titel gaf. In dit bedrieglijk eenvoudige maar ontroerende gedicht over haar magische jeugdreacties

op de wereld waarin ze leefde, kondigt Jane vanuit dat gezichtspunt de aangeboren kennis aan die ze een kwart eeuw later in het Seth-materiaal zou gaan uiten. Toen ze het gedicht in feite schreef had ze al zo'n negen jaar haar lichamelijke symptomen; om haar eigen creatieve en uitdagende redenen had ze deze symptomen een diepe greep op haar laten krijgen en ik denk dat ze haar inspiratie voor dit gedicht uit dat verband haalde).

heer, laat mij me herinneren hoe het wastoen ik met mijn huid zachtjes iedere nieuwe morgen aanraakteen door de dichte gedachten-wouden sprongdie zich uitstrekten van de ochtend tot de middagals mijn lunch als bij toverslag voor me werd neergezet toen ik zo nieuw wasdat ik dacht een deel van de morgen te zijn

ik wilde niet slapenuit angst dat de wereld zou verdwijnenmaar nieuwe dagen bleven komen en komende oude gingen ongemerkt een voor een voorbij maar werden altijd weer opnieuw aangevuld.

heer laat mij me herinneren hoe het wastoen ik de lucht 's morgens besnuffeldeen dacht dat ik een blad in de verte kon laten bewegen net zoals ik mijn eigen oren en tenen bewoog ik dacht dat ik de regen liet vallen net als de tranen uit mijn eigen ogen mijn wangen nat makenen dat mijn gedachten wolken werden die om de top van mijn hoofd cirkelden.

september 1974

(Ik had vier jaar geleden niet beseft dat Jane erover aan het denken was de fysieke werkelijkheid te verlaten. Had ik het geweten dan zou ik onthutst zijn geweest - althans in het begin. Zij was 47; ik was tien jaar ouder. Toen Jane dus in april 1980schreef over de kracht die ze uit mij putte door mijn arm aan te raken, trof ze mijn hart toen ik dit gedicht vond:)

(gedachten terwijl ik met Rob Zon rijdt)

Ik wandelde naast de wereld op een daghalf besloten niet te blijven toen ik jou daar zag staantien jaar verder in de tijd dan ik maar in de ruimte zo nabij dat ik mijn hand uitstak en je arm aanraakte

26 april 1976

('Bij al haar geestelijke en lichamelijke moeilijkheden kon mijn vrouw toch een gedicht van nederige dank aan de aarde schrijven. Verbazingwekkend!' Dat was mijn eerste gedachte toen ik dit gedicht vond. Jane hield toen van het fysieke leven met een diepe, intuïtieve en psychische onschuld - en dat doet ze nog. Ik weet niet hoe ze die liefde voor de aarde duidelijker, eenvoudiger en mooier kan uiten dan hier. Maar dit gedicht bevat voor mij ook veel andere betekenissen:)

brief aan de aarde

ik heb zo goed ik kon mijn best gedaan met je zoete familie-erfenis een schepsel zoals alle anderen geboren uit je kracht en vrijgevigheid gezegend om te delen in wat jij bent want de aanwas van jouw liefde kent geen vooroordeeldus laat mij nederig mijn dank betuigen

1976

(In dit gedicht dat ze net een jaar geleden schreef, heeft Jane het niet alleen over de om vorming van haar werk tot zijn onvermijdelijke literaire fysieke vorm maar spreekt ze opnieuw haar overtuiging uit dat haar geïndividualiseerd bewustzijn na haar lichamelijke dood zal doorleven. Maar net zoals in het eerste gedicht van deze reeks het geval was: haar dood hield haar zo'n vier en een halfjaar later nog bezig. Ik zie nu in dat, gezien de levenslange uitdagingen die ze gekozen heeft, zulke gedachten steeds een vooraanstaande rol zullen blijven spelen in de werkelijkheid die Jane voor zichzelf schept:)

Ik heb mijn leven altijd overgebracht naar lettersen op een dag zal het uitsluitend aanwezig zijn

in geschreven zelfstandige naamwoorden en klinkers keurige alinea'sgedestilleerd uit mysterieuze levensdagen Zelfs voor de dood plaatsvindt beraam ik de rustplaats voor mijn geest alsof er in gedachtenvoortbrengselen een tweede leven isdat het kortere bereik van de hersens tart en verrijst zonder bloed, lichaam, hand of oog onafhankelijk, eindelijk waarlijk levend als een mentale ballondie ten slotte op een veilige koers vaart door onontdekte hemelen wanneer de hand die hem vasthoudt loslaat.

17 april 1979

Inleiding door Robert F. Butts

Zodra ik me realiseerde dat Dromen, `evolutie' en waardevervulling zo lang zou worden dat het in twee delen moest worden gepubliceerd, begon ik te bedenken hoe ik hier alle stof waaraan Jane, Seth en ik in deel I hadden meegewerkt, moest samenvatten. Ik kreeg het gekke idee dat als ik het zou doen op de manier die ik echt wilde, deze inleiding even lang zou worden als het eerste deel zelf! Toen besefte ik dat een lange uitgebreide inleiding voor deel II nauwelijks nodig was en ik vond het niet meer zo'n probleem. Wat de lezer wel moet doen is deel I nog eens doorzien alvorens in deel II te duiken. Er is geen betere manier om de ingewikkelde thema's van dat eerste boek te begrijpen. Ik kan echter wel helpen dat proces op gang te brengen door hier drie korte stukjes stof te geven - van Seth-Jane, mijzelf en van Jane's en mijn redacteur bij Prentice Hall Inc., Tam Mossman. Daarna zal ik er zelf een paar latere commentaren aan toevoegen.

Ten eerste: Seth's titels voor de hoofdstukken van deel I geven in grote trekken zijn materiaal in dat boek weer: Hoofdstuk 1. Voor het beginHoofdstuk 2. In het beginHoofdstuk 3. Slaapwandelaars. De wereld in vroege trance. Het ontwaken van de

soortenHoofdstuk 4. De oude dromersHoofdstuk 5. Het `paradijs'; de mens verliest zijn droomlichaam en krijgt een `ziel'Hoofdstuk 6. Genetisch erfgoed en voorkeur voor reïncarnaties

Ten tweede: Hier is de slotalinea van mijn laatste aantekening voor deel I:'Seth gebruikte sessie 909 in Dromen als brug tussen hoofdstuk 6 en 7. Dit betekent dat de sessie nu ook dient als een verbindend - zeg maar zeer effectief lokaas tussen deel I en II. Ja, als je het achteraf bekijkt, lijkt het er ook op alsof Seth, dat energiepersoonlijkheidswezen, het op die manier van plan was! Jane en ik kijken met intense interesse uit naar de slotversie van Dromen want zoals altijd zal dit werk voor ons even onthullend en opvoedend zijn als voor ieder ander. Ik dank iedere lezer voor zijn of haar geduld door de publikatie van Dromen in twee delen te accepteren.' Ten derde: Ik citeer uit een brief die Tam schreef naar de directie van Prentice Hall Inc. nadat Jane en ik het tweede deel van Dromen af hadden. Tam en anderen bij onze uitgeverij hadden verschillende jaren heel geduldig gewacht terwijl Jane en ik worstelden om het boek te produceren; al die tijd oefende niemand ooit druk op ons uit om op te schieten en het werk af te maken. We zijn altijd erg dankbaar geweest voor die vrijheid en dat zijn we nog.In zijn brief beval Tam enthousiast de publikatie van het boek aan. Ik vind dat hij heel knap mijn eigen bedoelingen weergeeft om Dromen op deze manier samen te stellen (natuurlijk met goedkeuring van Seth en Jane).`Het is het wachten waard geweest! Het is eigenlijk drie boeken in een, waarvan er twee zijn waarop de Seth-fans zaten te wachten en een derde dat ze als onverwachte meevaller krijgen.De 'Seth-boek'-kern van het manuscript zoals gedicteerd door Seth, is voortreffelijk. Maar daarnaast heeft Rob een gedetailleerd vaak, aangrijpend verslag toegevoegd waarin hij uiteenzette waarom Jane met alle psychische en creatieve hulpmiddelen die haar ter beschikking stonden, zichzelf in zo'n diepe lichamelijke ellende liet geraken. (Deze vraag wordt mij herhaaldelijk door briefschrijvers gesteld.) Het zij voldoende te zeggen dat Rob er een volledig en zorgvuldig stuk werk van maakt, waardoor - terwijl het lang niet altijd gemakkelijke kost is - de harde vragen die Seth-lezers gesteld hebben, worden beantwoord.Het `derde' deel van het boek omvat Robs inspanningen - weer in aantekeningen - om de ideeën waar Seth mee komt uit te werken en ze in verband te brengen met twee gebeurtenissen die zich in de `echte' wereld voordeden, namelijk de bijnaramp die bij Harrisburg plaatsvond en het gijzelingsdrama in Iran.Alhoewel het lijkt alsof deze uitweiding niet noodzakelijk is, heeft Rob het tegen het einde van het boek erg goed samengevat. Wat belangrijker is, deze nieuwsmeldingen geven het boek een belangrijk evenwicht, een breder perspectief en maken het toegankelijk - iets dat ook wel nodig is omdat Jane steeds immobieler en moedelozer wordt. Het Seth-materiaal behelst niet alleen maar boekcitaat maar ook veel relevante persoonlijke stof voor Jane over haar toestand evenals andere parallelle sessies. Dus alles bij elkaar genomen, worden de Jane Roberts-fans getrakteerd op een van de beste boeken uit de serie, dat de cruciale vragen over de totale reikwijdte van Seth's werk stelt en beantwoordt. Mijn enthousiasme voor dit

werk wordt alleen getemperd door de noodzakelijke beschrijving van Jane's pijn en Robs eigen verbijsterde zoeken naar een oplossing, dus er speelt hier meer mee dan een beetje tragiek, maar dat moet Jane's lezers niet ontmoedigen. Ze kennen de feiten en willen nu graag het verhaal horen. In feite zou ik dit op de urgentielijst plaatsen (snel publiceren) als dat enigszins mogelijk is.' Ten slotte: Tam Mossman schreef dat sommige van mijn beschrijvingen `pijnlijk' zijn als ik Jane's persoonlijke moeilijkheden behandel. Tam heeft natuurlijk gelijk. Ze zijn pijnlijk; ze raken diep aan onze vrees voor ziekte en invaliditeit en zelfs de dood. Ze brengen ons ertoe om die mogelijkheden bewust onder ogen te zien terwijl ze tegelijkertijd onze eveneens diepe innerlijke noden en neigingen weerspiegelen. In Dromen geef ik zo duidelijk als ik kan het verslag van Jane's worsteling met haar `lichamelijke symptomen'. Ook vraag ik van iedere lezer het diepste inzicht en een zeer groot begrip, zelfs al zijn die eigenschappen misschien niet gemakkelijk op te roepen. Maar naar mijn mening zijn ze essentieel om te begrijpen waar het Seth-materiaal over gaat. Ik ontdekte lang geleden dat Jane's grote creatieve vermogens zo intiem verbonden zijn met haar persoonlijke uitdagingen dat ze niet te scheiden zijn. Geen van ons had er ooit belang bij een serie van alleen `psychische' boeken te laten verschijnen, verstoken van al die menselijke en intieme details die zich tijdens ons leven opstapelen, de ogenblikken en de dagen, de weken en de jaren verrijkend die het naadloze geheel van ons leven creëren. Ik geloof ook dat iedere levende entiteit op aarde in gewone zin zo'n proces van verrijking gebruikt, het aanpast aan zijn unieke individuele plannen. Het is duidelijk dat Jane en ik in bredere zin geloven dat de aarde - ja het universum zelf - leeft.Ik heb echt het gevoel dat een deel van die verrijking een wereldwijde (en mogelijk universele) genezingsactie met zich meebrengt waar iedere levende vorm aan bijdraagt - dat althans hier op aarde deze essentiële kracht die we zelf scheppen, ons schraagt in een eindeloos grootse synthese van regeneratie. Maar ik heb hierover niets gelezen, althans niet op deze manier geformuleerd. Onze soort zou het hele onderwerp van wereldgenezing moeten bestuderen zodat het de verworven kennis kan gebruiken om zichzelf naar nieuwe gebieden van denken en voelen te voeren. Op haar eigen creatieve wijze doet Jane dat juist; haar lichamelijke symptomen zijn de wegwijzers van haar persoonlijke worsteling en van de mijne en van onze gezamenlijke onvolmaakte kennis. Door haar succes en falen geeft Jane voor velen de richting aan, zelfs terwijl zij en ik blijven proberen om meer te weten te komen. Toch is het een zeer eenzame reis die mijn vrouw onderneemt, zelfs met mijn hulp. De verscheidenheid aan bewustzijn die aan dit wereldlijke genezingsproces ontspringt moet letterlijk oneindig zijn - altijd creatief, altijd vooruitziend.

7. Genetica en reincarnatie; gaven en `verantwoordelijkheden'; het brede bereik van genetica en reïncarnatie; de begaafden en de gehandicapten

(Zie het begin van deze sessie 909 in hoofdstuk 6 van deel I van Dromen. Als Seth

was Jane deze sessie begonnen te geven op maandag 21 april 1980 om 21.05.)(Pauze om 21.34) Geef ons een moment...Volgende hoofdstuk (7): `Genetica en reïncarnatie; gaven en 'verantwoordelijkheden'; het brede bereik van genetica en reïncarnatie; de begaafden en de gehandicapten.' (Lange pauze) In jullie soort zijn de idioot en het genie, de domme en de wijze, de atleet en de mismaakte, de mooie en de lelijke inbegrepen met alle variaties daartussenin. Er zijn dus genetische culturen gaande van een letterlijk oneindige variëteit (intens) en zij hebben alle hun plaats en hun bestaansreden en passen alle in het totaalbeeld - niet alleen van de werkelijkheid van de mens maar van de werkelijkheid van de planeet, de hele natuur inbegrepen. Jullie religieuze opvattingen hebben vaak verkondigd dat misvormingen bij de geboorte het gevolg waren van de zonden van de ouders die op de kinderen werden overgebracht of dat er een ander soort straf mee gemoeid was in de zin van `karma'. In biologische zin spreekt men over de afkomst van goede of slechte huize en zelfs die aanduidingen houden morele oordelen in.Het hele denkbeeld van reïncarnatie is door andere religieuze opvattingen erg vervormd. Het is geen psychologische arena van misdaad en straf. Nogmaals, je hebt een vrije wil in jouw levensomstandigheden, gegeven de eigenschappen van jezelf. De grote vaardigheid en het aanpassingsvermogen van de menselijke soort zijn afhankelijk van een verbazingwekkende wisselwerking tussen genetische nauwkeurigheid en genetische vrijheid. Juist de karakteristieke eigenschappen van de soort, haar betrouwbaarheid en integriteit, zijn afhankelijk van het voortdurende meten en wegen, het bestaan van uiteenlopende kenmerkende eigenschappen waaraan de soort zich kan meten.Het mensenras houdt ook voortdurend in haar genetische voorraad miljoenen eigenschappen in bewaring die in verschillende onvoorziene gebeurtenissen nodig kunnen zijn en in dat opzicht is er natuurlijk een connectie tussen, zeg maar, veel soorten virussen en gezondheid, niet alleen van de mens maar ook van andere soorten.De mogelijkheid tot een creatieve verandering moet altijd aanwezig zijn om het herstelvermogen van de soort te verzekeren en die veerkracht kan zich op vele wijzen manifesteren - in afwijkingen die jullie als misvormingen zien, invaliditeit vanaf de geboorte of in iedere lichamelijke variatie gezien vanuit een hypothetische fysieke norm. Jullie zien er als regel allemaal enigszins hetzelfde uit, met een hoofd (geamuseerd), twee armen en benen enzovoort. Zulke verschillen of variaties zijn op zeker niveau duidelijk waarneembaar, als je meer vingers hebt dan verwacht of minder, of twee duimen aan een hand of iedere andere afwijking die als abnormaal wordt beschouwd. (21.52.) Er zijn ook mentale afwijkingen: de zogenaamde ach-terlijke mensen die hun redenerende geest niet zoals anderen gebruiken. Nogmaals, er zijn ook zeer begaafde mensen, fysiek of mentaal, mensen die op de talentenschaal soms even ver verwijderd lijken van de gewone mens als een idioot aan de andere kant. Dus ik hoop, naarmate we verder gaan, te laten zien waar al die situaties passen in de ontwikkeling van het individu en het ras.Op een kleiner activiteitenniveau ontsnappen zulke variaties natuurlijk aan je

aandacht. Je weet niet of je afwijkende genen hebt tenzij hun uitwerking zich laat zien. Feitelijk past niemand op microscopisch niveau in enige norm en er bestaat geen enkele manier om met volkomen zekerheid de ontwikkeling van enig genetisch element te voorspellen. Je kunt voorspellingen maken voor een groep en over het geheel bepaalde uitspraken doen, maar er zijn andere elementen bij betrokken zodat ieder speciaal genetisch element wat betreft de ontwikkeling niet kan worden vastgelegd. Dat komt omdat zijn activiteit ook te maken heeft met verwantschappen die in jullie berekeningen niet te zien zijn.Je gedachten, gevoelens, verlangens en intenties en ook je kennis van reïncarnatie wijzigen die structuur, verwerkelijken bepaalde latente kenmerken, beperken andere naarmate je door je leven te ervaren je vrije wil gebruikt en voortdurend nieuwe beslissingen neemt.Einde van het dictaat (krachtig). Heb je een vraag?(22.04. `Wil je iets zeggen over de korte episode die Jane vanmiddag buiten het lichaam had?'Jane's bewustzijn had haar slapende lichaam verlaten in de slaapkamer en was naar haar studeerkamer aan de achterkant van het huis gereisd. Daar had ze mij ontmoet in mijn eigen toestand buiten het lichaam en we raakten in een zeer geanimeerd gesprek. Naderhand bleef ze volhouden dat ik ook buiten het lichaam was geweest hoewel ik geen bewuste herinnering aan zoiets heb. Wij schatten dat ik net op die tijd ophield met schilderen voor die ochtend en mijn kwasten aan het uitspoelen was in de gootsteen - een routinekarwei dat ik iedere dag doe en een karweitje dat een deel van mijnpsyche vrij zou kunnen laten om andere avonturen te beleven. Maar omdat ik wakker was geweest terwijl zij sliep, dachten we dat diezelfde schoonmaakkarweitjes uit gewoonte me ook bewust genoeg bezig hadden gehouden om mijn gewaarzijn van wat een ander deel van mij aan het doen was te maskeren.)Geef ons een moment... Het buiten het lichaam zijn was een gevolg van een verandering in houding en werd ook mogelijk gemaakt doordat zijn (Ruburts) lichaam ontspannen was. Hij was zijn bewustzijn aan het oefenen en veroorloofde zich een grotere vrijheid. Een bepaald deel van jouw geest was toen aan het zwerven.Nu kunnen mensen met hun voet wiebelen of iets neerkrabbelen of op een tafel tikken als ze zich op andere dingen concentreren. Ook zij oefenen hun bewustzijn op dezelfde manier - krabbelen met hun geest iets neer, ontspannen zich op die ma-nier, dwalen weg om zich te verkwikken - en dat waren jullie beiden aan het doen, maar Ruburt betrapte zichzelf erop, bij wijze van spreken.Jullie waren mentaal aan het zwerven door het huis, allebei, en Ruburt betrapte zichzelf op de plaats waar zijn geest was - alleen zijn fysieke lichaam was niet op dezelfde plaats. Omdat dit zoiets was als een mentale krabbel waren de kleuren niet helder, het beeld was niet ingevuld.Het hele gesprek was een poging om de gebeurtenis redelijk te doen lijken, een poging om het beeld in te kleuren. Einde van de sessie.

(`Dank je.')Jullie doen het beiden erg goed. Van harte een goede avond.('Goedenavond Seth.'22.10. `Ik sta verbaasd dat ik zelfs een sessie had', zei Jane. `Hij begon inderdaad aan dat hoofdstuk waarover ik eerder vandaag iets oppikte maar ik herinner me niet hoe hij het noemde.')

Aantekening bij sessie 909

1. Zie deel I van Dromen aantekening 3 van sessie 885. Ik citeerde een gedicht (over dierbewustzijn) uit een boek met schetsen en ongetitelde gedichten dat Jane afgelopen juni voor mijn verjaardag gemaakt had. Deze twee kleine gedichtjes pas-sen hier goed:

Ik heb altijd gevoelddat ik je altijd gekend heb toch verbaas je me dagelijks met nieuwe versies van je persoonlijkheid die ik me dan herinner.

Ik klap mentaal in mijn handen en zeg: `Natuurlijk' en dan verander je weer in een nieuwe versie die ik altijd eerder gekend heb!

En:

Deze persoonlijke waarschijnlijkheid is lang niet zo slecht wanneer je in ogenschouw neemt de welbekende wereldendie we moesten bereizenom tot hier te geraken: moleculen die wachten in de coulissen uitziend naar de juistetijdruimteom erin te springen minuscule draadjes bewustzijndie weer één worden na eeuwenonszelf gesorteerd te hebben

uit miljoenenandere vormenwaar we deel aan hebben genomen juist die weer verzamelend die we wilden noemen Rob en Jane.

Sessie 910 - 23 april 1980

Woensdagavond 21.06

(De Dominicaanse republiek is economisch een erg arm land en beslaat het oostelijk deel van het eiland Hispaniola in WestIndië. Gisteren herlazen Jane en ik een artikel dat ik afgelopen september had opgeborgen en toen was vergeten: In de streek rondom een zeker dorp in de Dominicaanse republiek zijn achtendertig meisjes bij het begin van de puberteit veranderd in jongens. Deze opmerkelijke lichamelijke veranderingen stammen uit een genetisch `defect' dat een gemeenschappelijke voorouder die meer dan een eeuw geleden leefde, heeft overgebracht. De mannen hebben weinig spermacellen en zijn misschien niet in staat op de normale wijze kinderen te verwekken, toch denken Jane en ik dat deze zeldzame groepsgebeurtenis - de enige in zijn soort die geregistreerd is - past bij het Seth-materiaal over de miljoenen variaties die het geweldige genetische depot van onze soort bevat. Om welke geheimzinnige redenen dan ook wil ons algehele bewustzijn deze speciale `genetische cultuur' hebben en is ze ook nodig. Zie het deel van de laatste sessie die als begin van dit hoofdstuk werd gegeven. Toen lazen we vandaag hoe wetenschappers bij een onderneming die dieren verkoopt voor medisch onderzoek, een ras haarloze laboratoriummuizen hebben gefokt zonder thymusklier. De thymusklier helpt een lichaam een immuniteitsstelsel te maken tegen infecties. Wetenschappers gebruiken bijvoorbeeld vaak `thymusloze' muizen in het kankeronderzoek omdat de muizen geen tumortransplantaties afstoten.Deze dieren zijn in feite zo gevoelig voor iedere soort ziekte dat ze onder steriele omstandigheden moeten worden gefokt. Jane was erg ontsteld door het artikel en begon er verschillende malen over.'Voor de sessie zei ze dat ze stof van Seth `in de buurt' voelde die over genetica ging.)Welnu: Goedenavond.('Goedenavond, Seth.')Dictaat. (Pauze.) Indien er onder jullie geen idioten zouden zijn, zou je al snel merken dat genieën ook afwezig zouden zijn. Die menselijke vermogens die jullie als karakteristiek voor jullie soort beschouwen zijn, nogmaals, afhankelijk van het bestaan van een oneindig aantal variaties die zich in de massa voordoen om je vaak duidelijk tegengestelde toestanden te laten zien. Wat jij dus een gemiddelde

intelligentie vindt is een toestand die bestaat vanwege de activiteiten van constante variabelen, minuscule variaties die aan de ene kant van de weegschaal de idioot laten zien en aan de andere kant het genie. Beiden zijn noodzakelijk om die bredere `norm' van mentale activiteit te bewaren. Ik gebruik hier het woord `norm' ten ge-rieve van jullie hoewel ik het niet eens ben met de manier waarop de term gebruikt wordt als hij zich psychologisch gesproken als een soort maatstaf (onderstreept) voordoet. Het genetische stelsel' is daarom niet gesloten. De genen bevatten niet alleen informatie zonder dat die in verband staat met het levensstelsel van het lichaam. Ze bestaat dus niet - de genetische structuur - als een zeer ingewikkeld mechanisme dat al geprogrammeerd en in beweging gezet is en `blind' functioneert, zodat als ze eenmaal in werking gesteld is er geen kans bestaat op wijzigingen.Vooral in jullie eigen soort is er veel geven en nemen tussen de menselijke genetische stelsels, de omgeving en culturele gebeurtenissen - met culturele gebeurtenissen bedoel ik gebeurtenissen die te maken hebben met jullie bijzonder unieke activiteitsterreinen die de wereld van de politiek, de economie enzovoort insluiten.(Pauze.) Genetische gebeurtenissen zijn niet onomstotelijk op een deterministische wijze vast te stellen. Zij symboliseren sterke neigingen naar bepaalde lichamelijke of mentale werkingen, bepaalde biologische voorkeuren. Zij leiden tot het activeren van bepaalde gebeurtenissen ten koste van andere, zodat de waarschijnlijkheden in zekere richtingen `geladen.' zijn. (Pauze.) Genetische gebeurtenissen zijn (onderstreept) dus gebeurtenissen maar op een ander werkingsniveau dan waar jullie gewoonlijk aan denken.We hebben het over berichten over chromosomen. Deze zijn niet in chromosomen geschreven zoals woorden op papier geschreven kunnen worden maar de informatie en de chromosomen zijn een levende eenheid. De informatie leeft (intens). We hebben het over een soort biologisch spijkerschrift waarin de structuren, de fysieke structuren van de cellen zelf, alle kennis bevatten die nodig is om een fysiek lichaam te vormen - zichzelf te vormen. Dit is inderdaad kennis in biologische vorm en biologisch (onderstreept) legt ze haar duidelijkste levende verklaring af.(21.27.) De cellen met hun genetische pakketten reageren, zoals alle cellen, op prikkels. Ze zijn bedrijvig. Ze zijn zich biologisch bewust van alle lichaamsgebeurtenissen. Op manieren die onmogelijk onder woorden gebracht kunnen worden zijn ze zich ook bewust van de omgeving van het lichaam zoals die op biologisch niveau wordt waargenomen. Ik heb al. eerder gezegd dat iedere levende cel op een of andere manier verbonden is met iedere andere levende cel door middel van een stelsel van innerlijke communicatie. `Geprogrammeerde' genetische acties kunnen door omstandigheden in de omgeving veranderd worden.(Lange pauze.) Ik zeg niet alleen dat de genetische werking veranderd kan worden door bijvoorbeeld zoiets als een kernramp maar dat er ook zeer heilzame veranderingen kunnen plaatsvinden in het genetische gedrag als de genetische structuur, in jullie zienswijze, de soort niet alleen voorbereidt op iedere

onvoorziene gebeurtenis maar haar ook voorbereidt door die eigenschappen en vermogens in werking te stellen die de soort op ieder gegeven ogenblik nodig heeft en ook door rekening te houden met zulke ontwikkelingen in de toekomst (alles zeer krachtig).Jullie genetische structuur reageert op iedere gedachte die in je opkomt, op je emotionele toestand, op je psychologische sfeer. Ze bevat, in jullie zienswijze, de fysieke geschiedenis van het ras in verband met de waarschijnlijke toekomstige vermogens van de soort. Je kiest je genetische structuur zodat ze past bij de uitdagingen en vermogens van de soort. Je kiest je genetische structuur zodat ze past bij de uitdagingen en vermogens die jij hebt uitgekozen. (Lange pauze.)Zij vertegenwoordigt jouw lichamelijk referentiepunt, je lichamelijk kader. Ze is je persoonlijk lichamelijk eigendom. Ze is een stukje fysieke materie waar jij een identiteit aan hebt gegeven, dat jij hebt ingevuld met je eigen identiteit. Het lichaam is als een prachtig schip dat jij van te voren hebt uitgekozen voor een schitterend uitdagend avontuur - een schip dat jij persoonlijk hebt aangesteld, dat is uitgerust om zo goed mogelijk als een fysieke manifestatie van jouw persoonlijkheid te dienen. Sommige mensen zullen, als ze aan zo'n avontuur beginnen, echt een uitstekend vaartuig eisen met de meest ingewikkelde mechanismen, uitgerust met brede banken en een feestzaal. Anderen willen veel meer opwinding, veel meer vuur, en bestellen dan een minder groot vaartuig maar een dat sneller vaart. Sommigen stellen zich doelen die vereisen dat hun vermogens van zeemanschap op de proef worden gesteld. De analogie kan dan wel simpel zijn maar iedereen kiest het levende vaartuig van het lichaam met zijn of haar eigen intenties en doeleinden voor ogen.(Lange pauze.) Vergeef me, maar in de fysieke werkelijkheid heet het spel `leven' - en het spel is gebaseerd op waardevervulling. Dat betekent gewoon dat iedere levensvorm zoekt naar de vervulling en de ontwikkeling van de vermogens die hijvoelt in zijn levende raamwerk, wetend dat die individuele vervulling ook ten goede komt aan iedere andere levensvorm. (21.45.) Ik heb helemaal niet de bedoeling om de onbetwiste waarde van genieën of hun grote bijdragen aan de kwaliteit van het leven te geringschatten - maar de kwaliteit van het leven profiteert nogmaals ook van het bestaan van idioten. Niet alleen omdat beide zijden van de weegschaal om genetische redenen nodig zijn, maar ook omdat de idioten zelf door de natuur geenszins als mislukkingen of gebreken worden beschouwd. Die termen zijn menselijke oordelen. Idioten spelen ook hun rol doordat ze soms de krachtige greep die de redenerende geest op de menselijke handelingen kan (onderstreept) hebben, verzachten.De idioot is vaak in staat om in zijn of haar eigen werkelijkheid een vrijere, vollere, eerlijkere stroom van emotionele toestanden te ervaren, ongehinderd door de soms strenge bevelen van het verstand en het is belangrijk dat zulke verzachtende neigingen genetisch werken.Verder in het boek zullen we meer over dat onderwerp te zeggen hebben.De redenerende geest zoals jullie hem tot dusver, ruwweg (onderstreept) sinds het

ontstaan van het christendom, hebben gebruikt, heeft zijn redenerende vermogens gebruikt - in plaats van gebruikt, beperkt - beperkt tot een zeer eng spectrum van de werkelijkheid. Hij heeft de waarde van het leven grotendeels alleen bekeken zoals dat leven in overeenstemming was met zijn eigen normen. (Pauze.) Dat wil zeggen dat de redenerende geest, zoals jullie hem hebben gebruikt, van mening is dat alleen redenerende schepselen in staat zijn levenswaarden te begrijpen. Andere levensvormen bleven schijnbaar buiten beschouwing. Hun waarde werd alleen in aanmerking genomen voor zover ze de mens van dienst waren. Maar het leven van een mens is duidelijk afhankelijk van het bestaan van andere soorten van het leven en met hem delen die soorten bepaalde waarden. Het leven is heilig - alle leven - en nogmaals, al het leven zoekt naar waardevervulling, niet alleen naar het lichamelijk overleven.Ruburt las een artikel over het ontwikkelen van een muizenras zonder thymusklier. Omdat de thymus erg belangrijk is voor het noodzakelijke proces tot behoud van de lichaamsweerstand tegen ziekten, hebben deze speciale muizen weinig weerstand. Ze worden gefokt en verkocht voor experimentele doeleinden. De bedoeling van zulke handelwijzen is het verbeteren van de kwaliteit van het menselijk leven, de aard van de ziekten te bestuderen en hopelijk wat er door geleerd wordt toe te passen op sommige levens van menselijke wezens. Muizen ziet men niet als menselijk. Dat zijn ze niet. Dus men beschouwt ze net als ieder ander dier als van weinig belang, op te offeren aan een `goed' menslievend doel.(Lange pauze.) Misschien kan dat vooroordeel van de redenerende geest je eerst ontgaan omdat muizen ten slotte ver verwijderd staan van je eigen soort (luider). Nog niet zo lang geleden werden er om dezelfde redenen joden opgeofferd en de redenering was over het geheel genomen dezelfde, hoewel je het in dat geval had over je eigen soort. (22.05.) De joden werden echter beschouwd als bijna niet menselijk en waar zulke wreedheden ooit tegen jullie eigen soort voorkomen, geven jullie toe aan dezelfde soort vertekende redenering (onderstreept). Omdat de joden beschouwd werden als minder dan menselijk - of op zijn hoogst menselijke misvormingen - vond men ze gerechtvaardigde slachtoffers op het altaar van de `genetische verbetering van de mensheid'. Je kunt de kwaliteit van je eigen leven niet verbeteren door de kwaliteit van enig soort ander leven te vernietigen. Er is geen genetisch meesterras. De juiste classificering van de soorten in rassen is om te beginnen gebaseerd op verschillen die belachelijk klein zijn in het algehele beeld van de overeenkomsten. Ruburt was razend over het artikel dat hij las en hij zei verontwaardigd dat zulke handelwijzen immoreel zijn. Ik vermijd gewoonlijk termen als `moreel' en `immoreel' omdat de definitie bij ieder individu verschilt. De handelwijze impliceert wel een biologische schending, een ingaan tegen de stroom en de bedoeling van de natuur, een proces waarin een levensvorm wordt gedwongen tegen zijn eigen waardevervulling in te gaan en vanwege die houding tegenover andere soorten leven werden de verschrikkingen van de joodse concentratiekampen mogelijk gemaakt.Einde van het dictaat (luider). Heb je een vraag?

(Ik schudde grinnekend mijn hoofd van nee, voor Seth zijn vraag af had. Mijn geamuseerdheid was niet gericht tegen de ernst van zijn stof, maar kwam door de intens kritische blik die Seth me toewierp. Gedurende haar hele trance vanavond waren Jane's blauwgrijze ogen bijzonder donker en helder geweest.)Dan wens ik je een mooie avond.('Dank je. De stof is erg goed.')(Met humor) Natuurlijk.('Oké. Goedenavond'22.14. `Ik wist dat hij het over het artikel van de muizen had', lachte Jane bijna tegen haar wil. `Ik weet ook dat hij het ondanks alles gaat rechtzetten. Alhoewel ik niet weet hoe je het voor de muizen kunt rechtzetten...' Ze was wederom verbaasd dat ze zoveel materiaal in zo'n korte tijd had doorgegeven. Zie aantekening 3 voor een paar opmerkingen die betrekking hebben op Seth's bespreking over genetica in de sessie.)

Aantekeningen bij sessie 910

1. Jane en ik zijn ons allebei bewust van en teleurgesteld door de duidelijke tweeslachtigheid in ons gevoel over het gebruik van dieren voor medisch onderzoek. Wij denken ook dat de meeste andere mensen zulke gevoelens hebben of ze het al of niet beseffen. Werd een van onze eigen fysieke levens - misschien zelfs vóór de geboorte - gered door diegenen die kennis gebruikten afkomstig van experimenten op dieren? Dat weten we niet. We weten wel dat het veel gemakkelijker is om een filosofie te vergoelijken die traumatisch en herhaald dieronderzoek steunt als je er betrekkelijk tegen beschermd bent. Maar als we de keuze hadden, zouden Jane en ik echt afstand doen van de `voordelen' die van dierexperimenten komen, zelfs al zou ons toekomstig welzijn eronder te lijden hebben vanwege een daaropvolgend gebrek aan kennis - en op voorwaarde dat we in een crisissituatie niet in de verleiding zouden komen terug te komen op ons gezamenlijk besluit! Zo'n koers volgen zou in feite erg moeilijk zijn, zozeer zijn de resultaten van het dieronderzoek in onze maatschappij doorgedrongen; ik denk zelfs dat het misschien noodzakelijk zou zijn om als kluizenaar in het wild te leven om eraan te ontkomen. Het gebruik van dieren in het laboratorium is het opleggen van menselijke doeleinden en waarden aan andere levensvormen, zelfs al wordt aangenomen dat de moderne wetenschappelijke methode waardevrij is. Want zo'n onderzoek wordt natuurlijk gedaan in naam van de vooruitgang en het algemeen welzijn - en die vooruitgang geldt ook voor de genezingsbehandeling van andere dieren, laten we daaraan denken. Wij denken dat iedere lezer van dit boek geprofiteerd heeft en nog profiteert van dierexperimenten, waarvan sommige erg wreed, op manieren die hij of zij nauwelijks vermoedt, laat staan kan omschrijven: zelfs profiteert van het gebruik van dieren bij de medische en chemische, schoonheids- en recreatieprodukten die in praktisch ieder huis van het land

gevonden kunnen worden. Jane en ik leven in een van die huizen. Ik zie de passieve bewuste en onbewuste tolerantie over dierexperimenten als een klassiek geval van een maatschappij die het doel de middelen laat heiligen - toch leren we aan iedere generatie van onze soort, althans in de Verenigde Staten, dat zulke redeneringen moreel niet aanvaardbaar zijn...

2. Zie hoofdstuk 6 van deel I van Dromen aantekening 1 bij sessie 905.

3. Oorspronkelijk was ik van plan geweest een serie aantekeningen bij deze sessie te maken waarin ik Seth's denkbeelden over genetica zou onderzoeken tegenover die van de wetenschap. Die plannen vervlogen langzamerhand toen ik besefte dat er veel bladzijden nodig zouden zijn om de twee gezichtspunten uitvoerig te vergelijken. We zijn in de eerste fase van een uitgebreide wetenschappelijke ontwikkeling wat de genetica betreft en tegen de tijd dat dit boek gepubliceerd wordt zal er veel meer informatie verkregen zijn, zelfs al is dat van dezelfde algemene aard. Als zij hier iets van zouden weten, denk ik dat de meeste leden van de wetenschappelijke gemeenschap het niet eens zouden zijn met een groot deel van het uitstekende materiaal dat Seth in deze sessie doorgaf. Niet iedereen natuurlijk. Maar Jane en ik proberen anderen niet tot onze zienswijze te brengen; de werkelijkheid die onze menselijke soort schept is daarvoor te groot en gevarieerd; wij denken alleen dat wij de kwesties als die van genetica en bewustzijn op onze eigen wijzen moeten onderzoeken en met behulp van Seth.Ik geloof echter ook dat de wetenschap over het algemeen onze genetische stelsels beschouwt in mechanische, deterministische en reductionistische zin en daar nog lang mee door zal gaan, zodanig dat er bewijzen worden opgestapeld om dat algemene beeld te steunen zodat de wetenschap momenteel niet hoeft te zoeken naar andere bredere en alles op losse schroeven zettende referentiekaders over bewustzijn, bedoeling en genetica. Ik zie inderdaad dat het bewustzijn zelden genoemd wordt in verband met de genetica, behalve wanneer zijn hoedanigheid verband zou kunnen houden met genetische `gebreken' zoals bijvoorbeeld achterlijkheid. Ik geloof ook niet dat de gevestigde wetenschap snel geïnteresseerd zal zijn in Seth's ideeën dat er uitwisseling plaats heeft tussen onze genetische structuur, de omgeving en culturele gebeurtenissen zoals de politiek en de economie; of dat onze genetische structuur reageert op onze gedachten en emoties - laat staan dat er enige genetische ontwerpen bestaan voor toekomstige waarschijnlijkheden! Ik weet niet of en hoe een van die factoren in het laboratorium gemeten en/of gemanipuleerd zou kunnen worden. De wetenschap zou Seth's ideeën hun eigen realiteit kunnen geven buiten het wetenschappelijk kader natuurlijk en er zodoende onafhankelijk van zijn.Maar of ze dat doen of niet, het idee van enig soort genetische voorbereiding op toekomstige eventualiteiten botst met de zeer machtige evolutietheorie die beweert dat evolutionaire, genetische veranderingen alleen plaatshebben door natuurlijke selectie en toevallige mutaties (alhoewel willekeurige of toevallige mutaties over

het algemeen beschouwd worden als vergissingen van de natuur). Hierover bestaan veel onopgeloste twistpunten. Ik zie zelfs dat Seth's stof van deze sessie wetenschappelijk wordt verworpen als weer een versie van de oude verdachte theorieën van Lamarck. (Jean Baptiste de Monet de Lamarck, 1744 - 1829 was een Frans naturalist die beweerde dat er bepaalde aanpassingen van de structuur en de functie van een organisme konden ontstaan als reactie op milieufactoren en dat deze verkregen kenmerken geërfd konden worden. Lamarcks werk werd echter in brede kring verkeerd begrepen. Het is nog steeds waardevol en werd kort geleden gebruikt bij enige opmerkelijke wetenschappelijke studies die laten zien hoe in wetenschappelijke teams evolutie kan plaatsvinden door andere dingen dan natuurlijke selectie en toevallige mutaties.)Ik weet zeker dat Seth het er als eerste mee eens zou zijn dat het bewustzijn duidelijk een onbeperkt aantal gezichtspunten heeft, ongeacht welk wij mensen op een bepaald ogenblik 'waar' wensen te noemen. Het bewustzijn wordt net zo goed onderworpen aan de wetenschappelijke studie van sommige van zijn fysieke manifestaties, aan de manipulatie van zijn delen door de 'genetische techniek' als het Seth's materiaal kan omvatten. Alle handelingen van onze soort vertegenwoordigen onze intense en creatieve belangstelling om onszelf in de kleinst mogelijke details te bestuderen. Dat de wetenschappelijke zienswijze beperkingen heeft is duidelijk. Dat hebben alle andere in dit fysieke rijk ook. Een tak van wetenschap, wat haar aard of motivatie ook is, kan barrières opwerpen voor invloeden van 'buiten' - en die barrières zijn vaak kunstmatig en groeien bijna automatisch uit de aard zelf van het overtuigingssysteem in kwestie.

Sessie 911 - 28 april 1980

Maandagavond 20.55

(Afgelopen vrijdag 25 april was het 174 dagen geleden dat de gijzeling van de Amerikanen in Iran begon. Tot die dag waren de 53 gevangenen op twee plaatsen in Teheran, de hoofdstad van dat zeer woelige land, vastgehouden. Toen we vrijdagmorgen vroeg aan het ontbijt zaten, waren Jane en ik verbaasd over de nieuwsberichten op de televisie: dat Amerikaanse commando's in de vroege ochtenduren van 25 april, Iraanse tijd, niet waren geslaagd in een zeer ingewikkelde poging de gegijzelden te redden. Zelfs hadden onze strijdkrachten de gevangenen niet bereikt. Verantwoordelijk daarvoor waren mechanische gebreken en twee zandstormen waar de Amerikaanse helikopters zich doorheen moesten worstelen alvorens zich bij een groep transportvliegtuigen op een afgelegen vliegveld te voegen, code naam Woestijn Een, in centraal Iran. Tegen die tijd waren drie van de acht helikopters buiten bedrijf. Omdat men er zes essentieel achtte voor een geslaagde redding, werd de opdracht op dat moment afgelast - maar acht manschappen werden gedood toen een van de overgebleven helikopters

botste met een transportvliegtuig tijdens een poging brandstof over te nemen. De daaruit voortvloeiende brand en explosies konden mijlenver gezien en gehoord worden in de woestijnnacht.Velen in de Verenigde Staten vinden nu dat ons land in de rest van de wereld voor schut staat. De mildste benaming die men ons in het Midden-Oosten geeft is `dom'. Een paar van onze Europese geallieerden hebben echter hun bezorgdheid en sym-pathie betuigd. De voornaamste tegenstanders van de regering van de president hebben hem niet in het openbaar bekritiseerd maar hebben hem ook niet verdedigd tegen de buiten- en binnenlandse kritiek en vandaag trad onze minister van buiten-landse zaken af uit protest tegen de reddingsopdracht. Men denkt dat onze regering kort nadat de gegijzelden meer dan vijf maanden geleden werden gepakt, is begonnen aan de voorbereiding van de reddingsactie. Alle details van de mislukte poging zullen in geen maanden, zelfs jaren worden vrijgegeven maar er zijn al critici die vragen of de buitensporige geheimzinnigheid over de operatie niet heeft geleid tot fundamentele fouten in het plannen en beoordelen en ook de slechte beoordeling vooraf van de mechanische factoren die erin meespeelden. Op dit moment denken Jane en ik dat het mislukken van de operatie een zegen is. Ons baserend op de beperkte kennis van alle factoren zien we niet hoe ze had kunnen slagen. Wij betreuren de dood van onze soldaten en vragen ons af hoeveel Ameri-kanen - militairen en gegijzelden - er nog meer gedood zouden zijn als onze commando's waren doorgedrongen tot het Amerikaanse ambassadeterrein en het Iraanse ministerie van buitenlandse zaken in het hart van Teheran. Zodra ze hoorden van de reddingspoging verklaarden de woedende en minachtende leiders van Iran dat ze de gegijzelden door het land gingen verspreiden om nog zo'n poging te blokkeren. Ondanks hun eerdere dreigementen echter hebben de Iraniërs de gegijzelden geen kwaad gedaan als vergelding voor de operatie en onze regering heeft hen ernstig gewaarschuwd dat niet te doen. En daar schijnen de gebeurtenissen op het ogenblik te blijven hangen - bewustzijnsstormen die zich, denk ik, moeten combineren tot nieuwe patronen om bepaalde grote uitdagingen verder te onderzoeken.'Net voor het donker werd begon het zachtjes te regenen. Jane zat in de deuropening van haar werkkamer naar de afgeschermde achterveranda van het heuvelhuis en keek naar de vogels die naar de natte resten van het voedsel zochten dat ik vanmorgen op het garagepad had gestrooid. Vanwege haar moeilijkheden met lopen was ze in haar bureaustoel, die wielen heeft, blijven zitten en duwde vanuit die positie de glazen schuifdeuren wijd open. De regen hinderde de vogels helemaal niet; een paar kardinaalvinken, verschillende merels met rode vleugels, sommige vliegenvangers, verschillende zangvogels en een stel tortelduiven. Jane werd erg ontspannen terwijl ze daar op dat stille uur zat - maar ze wilde toch de sessie houden; ze riep me vroeg; ze voelde Seth in de buurt.. . Goedenavond.('Goedenavond, Seth.')Dictaat: Het genetische stelsel is een innerlijke, biologische `universele' taal.

In jullie zienswijze spreekt die taal het lichaam - en ze spreekt het lichaam in alle rassen van de mensheid hetzelfde. Er zijn geen inferieure en superrassen. Nu verschaffen de dromen je ook een ander universeel soort taal, een die alle mensen in een of ander opzicht verenigt ongeacht hun fysieke omstandigheden of nationaliteit of verwantschap.De rangschikking van de afzonderlijke rassen brengt jullie tot organisaties van variaties op een gebruikelijk thema - variaties die je voor verschillende doeleinden hebt gebruikt. Vaak brachten die doeleinden jullie tot een grote overdrijving van de verschillen tussen groepen en tot het minimaliseren van de biologische eenheid van de mens.(Lange pauze.) De belangrijkste aspecten van de individualiteit zijn die subjectieve eigenschappen die aan de ene kant iedere persoon van de ander onderscheiden en die aan de andere kant elk net als fonkelende psychologische mozaïeken zijn die afzonderlijke schitterende individuele versies van dat grotere patroon geven waaruit de mensheid tevoorschijn komt. Het veiligheidsgevoel, de integriteit en de luister van iedere individualiteit ontstaat in die zin uit die universele genetische taal en ook uit de innerlijke subjectieve universele taal van de dromen. Er bestaat een groot verband tussen die twee en ze worden beide samen gesproken.Laten we praktischer worden en bekijken hoe deze kwesties samensmelten met jullie werkelijkheid. Dat vraagt van jullie kant soms een grote eerlijkheid wanneer je probeert je sommige gevoelens en dagdromen te herinneren die je geprobeerd hebt weg te stoppen, te vergeten of te ontkennen. Waarom worden sommige mensen dan geboren met afwijkingen die echt ervaren worden als genetisch gebrekkig, zelfs toegegeven de waarde van zulke verschillen van de kant van de menselijke soort? Want, nogmaals, ik moet de nadruk leggen op het feit dat de natuur op haar wijze niet zo oordeelt, ongeacht de overtuiging van jullie wetenschap of religies. De wetenschap lijkt van mening dat het individu alleen belangrijk is voor zover (luider:) hij of zij de doeleinden van de overleving van de soort dient - en dat zeg ik niet. Ik zeg dat het be staan van ieder individu belangrijk is (onderstreept) voor de waardevervulling van de soort. En bovendien verklaar ik dat de waardevervulling van het individu en de soort hand in hand gaan.(Lange pauze om 21.13.) Ik verklaar ook dat de soort zelf zich bewust is van die omstandigheden die leiden tot haar eigen waardevervulling en die van haar leden. In wezen (onderstreept) ziet iedere soort biologisch haar eigen bestaan samen met andere soorten alleen op een samenwerkende manier - dat wil zeggen er bestaat geen fundamentele wedijver tussen de soorten. Wanneer je dat wel denkt, interpreteer je de natuur verkeerd. Wat de bewuste overtuigingen van de mens ook zijn, op biologisch niveau is zijn genetische structuur intiem verbonden met de genetische structuur van alle andere soorten. De mogelijkheden voor verdere ontwikkeling in de mens zijn letterlijk oneindig. Een computer zou de mogelijke combinaties van eigenschappen nooit kunnen berekenen. Het is dus erg belangrijk dat de soort flexibiliteit behoudt, en niet in één patroon vast komt te zitten, hoe gunstig ook (intens) - en ik heb het over lichamelijke of mentale patronen. Binnen

het kader van de gevestigde mensheid moet iedere mogelijkheid bestaan - mogelijkheden die biologisch geactiveerd worden zodat er voortdurend variaties actief zijn. Die genetische variaties kunnen optreden als gebrekkig of excentriek. Ze kunnen optreden als de gehandicapten. Ze kunnen optreden als een of ander soort buitengewone eigenschap, maar ze moeten biologisch verstaan worden als de variaties van de genetische norm. Op zichzelf, of ze nu als buitengewone of gebrekkige condities optreden, vereisen ze een ander soort aanpassing, een veran-dering van subjectieve of lichamelijke gerichtheid, de intensivering van andere vermogens waar misschien minder de nadruk op werd gelegd. Maar dit alles toegegeven, waarom, nogmaals, zouden sommige individuen situaties kiezen die als een gebrekkige toestand zou worden ervaren? Daarvoor moeten we een paar menselijke gevoelens onderzoeken die vaak vergeten worden.Nu heb ik al vaak gezegd dat `het lijden voor de ziel' niet goed is op zich. Het is geen deugd. Toch schijnen veel mensen het lijden te zoeken. Het lijden kan in de menselijke ervaring niet worden afgedaan als een abnormale zaak van verwrongen emoties of overtuigingen.(Lange pauze.) Lijden is een menselijke toestand die om verschillende redenen wordt gezocht. Er zijn natuurlijk gradaties van lijden en ieder mens zal zijn of haar definitie hebben van wat lijden is. Veel mensen stellen zelfs een zeker soort lijden gelijk aan opwinding. Sportlieden, autorenners, bergbeklimmers - ze zoeken allemaal naar lijden in meer of mindere mate en vinden de intensiteit van bepaalde soorten (onderstreept) pijn prettig. Je zou kunnen zeggen dat ze graag gevaarlijk leven.(21.29.) Sommige s.e.k.t.e.n. (gespeld) geloofden dat er spiritueel begrip zou ontstaan als gevolg van lichamelijke folteringen en hun zelf toegebrachte pijn werd hun versie van genoegen. Men zegt gewoonlijk dat het dier en ook de mens pijn vermijden en vermaak zoeken - en dus wordt ieder streven naar pijn, behalve onder bepaalde voorwaarden, gezien als onnatuurlijk gedrag.(Pauze.) Het is niet onnatuurlijk. Het is een excentriek (pauze) gedragspatroon. Veel kinderen dagdromen niet alleen dat ze koning of koningin zijn of dat ze met grote eerbewijzen worden overladen, zij dagdromen ook dat ze een tragische figuur zijn. Zij dagdromen over een wrede dood. Ze verlustigen zich in verhalen over boosaardige stiefmoeders. Zij verbeelden zich feitelijk iedere situatie over menselijke belevenissen die ze maar kunnen vinden. Volwassenen doen tot op zekere hoogte hetzelfde. Zij worden aangetrokken tot films of televisiestukken met tragedies, verdriet en grote dramatische vechtpartijen. Dat komt omdat je leeft als gevolg van je grote nieuwsgierigheid naar menselijke ervaringen. Je leeft omdat je wilt deelnemen aan het menselijk toneelstuk.Terwijl ik toegeef dat veel mensen het niet met me eens zijn (glimlach) weet ik uit ervaring dat de meeste individuen niet het ene `gelukkige' leven na het andere kiezen, altijd genesteld in een bekwaam lichaam en door de natuur of door erfenis begiftigd met alle gaven die de meeste mensen denken te willen.Ieder mens zoekt waardevervulling en dat betekent dat zij de verschillende levens

op zo'n manier kiezen dat al hun vermogens en capaciteiten het best ontwikkeld kunnen worden en op zulk een wijze dat hun wereld ook verrijkt wordt. Sommige mensen zullen expres een `gebrekkig' lichaam kiezen om zich intenser op andere gebieden te richten. Zij willen een ander soort focus. (Lange pauze.) Zij willen hun eigenschappen door een zekere vorm zeven. Zo'n keuze vereist een intensivering. Zij wordt zowel van de kant van het individu als van de kant van de ouders genomen, zodat een bepaalde groep mensen op een zeer karakteristieke wijze in verband staat met de wereld. In bijna al zulke gevallen (pauze) zijn zulke mensen ook bezig met subjectieve kwesties en vragen die anders niet in beschouwing zouden worden genomen. Zij gaan over zichzelf vragen stellen die niet alleen voor zichzelf opgeworpen moeten worden maar voor de maatschappij als geheel.(21.48. Terwijl ze in trance even ophield, schonk Jane zichzelf wat wijn in.)Zulke vragen helpen psychologische rijpheid naar buiten te brengen en inzicht over de aard van de soort in het algemeen. Veel van die toestanden dienen er ook voor de sympathie van de mens levend te houden. Ik maak een onderscheid tussen sympathie en medelijden, want een levendige sympathie werkt constructief, naar het gebruik van vermogens, zelfs naar sociale dialogen, terwijl het medelijden dodelijk kan zijn. Jullie overgrote vertrouwen op fysieke normen en jullie verte-kende opvattingen over het overleven van de sterksten, helpen natuurlijk mee om het accent te leggen op ieder genetisch gebrek. Nogmaals, veel religieuze dogma's vinden zulke afwijkingen het gevolg van Gods straf. De overleving van de soort is veel meer afhankelijk van jullie subjectieve dan van jullie fysieke handelingen - want het is je subjectieve gedrag dat verantwoordelijk is voor jullie fysieke handelingen. De wetenschap bekijkt het natuurlijk van de andere kant, alsof je fysieke handelingen het gevolg zijn van het mechanische, conventionele gedrag van een robot - een robot die op miraculeuze wijze geprogrammeerd is door de blinde elementen van een toevallig universum dat door toeval gevormd werd. De robot is alleen geprogrammeerd om ten koste van iedereen en alles te overleven. Hij heeft geen bewustzijn van zichzelf. Zijn gedachten zijn maar mentale hersenspinsels, dus als een van zijn delen kapot gaat, verkeert hij kennelijk in grote moeilijkheden. Maar de mens is geen robot en ieder zogenaamd genetisch gebrek moet een interne rol spelen in het algehele beeld van de genetische werkelijkheid. Het indeterminatiebeginsel moet genetisch opereren of je zou als soort ingesloten zijn in overspecialisatie'. (Pauze.) Er zijn bewustzijnstoestanden, de ene binnen de an-dere en toch met elkaar verbonden natuurlijk, zodat de genetische stelsels in de werkelijkheid bewustzijnsstelsels zijn. Zij zijn onderling verweven met de reïncarnatie-bewustzijnsstelsels. Deze zijn bovendien verweven met het bewustzijn dat jij kent. Het heden is het krachtpunt. Gegeven de genetische samenstelling die je nu hebt, werken je bewuste handelingen en doeleinden als starters die welke genetische of reïncarnatie-aspecten je ook nodig hebt, activeren.De droomtoestand voorziet in de verbindingsschakels tussen deze bewustzijnsstelsels.Einde van het dictaat. Heb je een vraag?

(22.05. `Nou, ik dacht dat een paar punten uitje stof vanavond over focus en lichaamstoestanden, net klonken als Jane's eigen situatie - haar moeilijkheden met stijfheid en lopen.' Seth zat me lange tijd aan te staren.)Wil je commentaar of was dat een verklaring?('Beide.')In Ruburts geval is er geen speciale genetische connectie. Natuurlijk zou hetzelfde soort proces kunnen plaatsvinden.In Ruburts geval betrof het gedragspatronen - aangenomen met de bedoeling tot intensivering. Ruburts moeder en in grote mate jouw vader hadden een paar soortgelijke gedragsproblemen. In Ruburts geval hebben we het over het functioneren - gebrekkig functioneren - eerder dan over de genetische gevolgen.Zeg tegen Ruburt dat het doel de middelen niet heiligt (met humor) in zijn speciale situatie noch in enige andere. Het oogmerk is nog steeds het lichaam, dat je hebt lief te hebben en te beschermen en te koesteren en het tot expressie te brengen. De verklaringen gelden ook voor mensen die genetische handicaps hebben.Einde van de sessie en van harte een goede avond.(`Dank je.'22.12. `Tegen het einde was er iets, ' zei Jane. `Ik begreep het niet helemaal over het doel dat de middelen heiligt. Hij wil niet dat de mensen dat op genetische gebreken toepassen... Was het een goede sessie?'`Heel goed' zei ik. Haar voordracht was inderdaad sterker en langer geweest dan ik verwacht had vóór de sessie.)

Aantekeningen bij sessie 911

1. Ik stel voor dat de lezer in verband met deze aantekening sessie 891 van 26 december 1979 in hoofdstuk 3 van deel I van Dromen nog eens overleest, waar Seth het over de zaak van de gijzeling van de Amerikanen had als over een gematerialiseerde `massadroom'.In onze zienswijze zijn er eeuwenlang ontelbaar veel religieuze en leken (of wereldlijke of niet-religieuze) bewustzijns aan het werk en in het spel geweest in het Midden-Oosten. In aantekening 2 van sessie 899 in hoofdstuk 5 van deel I, schreef ik `dat ik alleen maar een aanwijzing kon geven over de enorm gecompliceerde situatie betreffende het hele Midden-Oosten in deze dagen.' Ik noemde de Russische invasie in Afghanistan aan de oostgrens van Iran en hoe de koele wereldlijke Russische filosofie botste met de fanatieke gerichtheid van de moslems. Ik had het ook over de verwikkelingen van ons eigen land in dit stuk van de wereld. Een van de complicaties die ik niet noemde is Irans steeds heviger confrontatie met Irak, een andere moslemnatie aan Irans westgrens. Heden ten dage zijn die twee aan het ruziën over de territoriale rechten op een waterweg tussen hen in die in de Perzische golf stroomt; Iran en Irak hebben nu al een paar maanden grensgevechten geleverd en elk land heeft gedreigd met zwaardere militaire acties tegen de ander.

Historisch gezien gaat de vijandschap tussen Iran (dat tot 1935 Perzië werd genoemd) en Irak terug tot ten minste de zevende eeuw, toen Arabische veroveringen de islam naar dat gebied brachten. Een groot verschil tussen de twee landen is dat Iran indo-europees is en Irak arabisch. Mohammed, de stichter van de moslemgodsdienst, stierf in 632; conflicten over zijn opvolger leidden tot een volledige scheiding van de godsdienst in het shiïtische en de sunnitak (alhoewel dit een simplificatie is). Maar deze grote breuk is ook een factor in de hedendaagse uitdagingen die door de twee naties worden onderzocht; Iran wordt geregeerd door de shiïtische moslems, Irak door de sunni's.Juist in dat ene gebied van onze wereldbol heeft een groep bewustzijns dus verkozen om in een aantal religieuze en lekenmachten te `evolueren' die zowel intern als extern zijn wat nationale grenzen betreft. Een van de grotere problemen op de langere termijn die de bewustzijns aan het onderzoeken zijn, moet zeker gaan over de bekrompen aspecten die de zeer beperkende fundamentalistische interpretaties van een bepaalde godsdienst grote bevolkingsgroepen moeten opleggen (die zulke toestanden natuurlijk om hun eigen redenen accepteren.) In Iran bijvoorbeeld strekt de huidige wet van de islam zijn invloed uit tot en bepaalt ze een acceptabel en niet-acceptabel gedrag in ieder facet van het individuele leven en de samenleving - van het meest expliciete seksuele tot dat met de breedste sociale en nationale implicaties. Stel je voor, deze vurige en veelomvattende gerichtheid geconfronteerd met de Russische en Amerikaanse wereldbeschouwingen (die op zich met elkaar in tegenstelling zijn) op dit moment! Ons inziens lijkt het wel alsof ons land verlamd is geraakt door zijn verwikkelingen in het Midden-Oosten. Ik denk zelfs dat de zandstormen waar de Amerikaanse helikopters zich door heen moesten worstelen om Woestijn Een te bereiken, niet alleen symbolen waren maar bewuste manifestaties van onze uitdagingen daar. De mislukking van onze reddingsoperatie stelt weer een stap voor waaruit we kunnen leren bij het worstelen met sommige `moderne kronkelingen' van religieuze en lekenmachten. Feitelijk zijn de proliferaties van het bewustzijn op onze planeet naadloos; in die zin zijn de algehele uitdagingen inderdaad zeer oud.

2. Seth gaf sessie 823 van Wereldgebeuren op 27 februari 1978 - meer dan twee jaar geleden. Zie aantekening 2 bij die sessie in hoofdstuk 4, waarin, ik schreef dat de onzekerheidsrelatie van de quantummechanica als natuurkundig principe `scherp bepaalde grenzen stelt aan de nauwkeurigheid die mogelijk is bij het gelijktijdig meten van zowel de beweging als de plaats van atomen en elementaire deeltjes' en `dat er een wisselwerking bestaat tussen de waarnemer (met zijn instrumenten) en het object of de kwaliteit die gemeten wordt.'Hier in Dromen gebruikt Seth de onzekerheidsrelatie als een analogie (en een uitstekende) waarmee hij bedoelt dat, zoals de positie en de gang van de elementaire deeltjes niet nauwkeurig gelijktijdig gemeten kunnen worden, zo kunnen onze genetische eigenschappen en hun bewegingen niet altijd precies bepaald worden. In Dromen heeft hij al gezegd (in sessie 909) dat de menselijke

soort een `verbazingwekkende onderlinge wisselwerking heeft tussen genetische nauwkeurigheid en genetische vrijheid' en (in sessie 910) dat `je genetische structuur reageert op iedere gedachte die je hebt, op de toestand van je emoties, op je psychologische klimaat.' Hierbij gelden keuzen en waarschijnlijkheden. Zo vermijden we genetische starheid.

Sessie 912 - 30 april 1980Woensdagavond 21.04

(Gisteren was Jane klaar met het typen van hoofdstuk 15 van God of Jane. Het hoofdstuk bestaat eigenlijk uit haar lange gedicht `Een psychisch manifest' dat ze in juli 1979 schreef. Ik citeer het eerste vers van het gedicht vóór in het boek Wereldgebeuren. `Het gedicht is ; zo schrijf ik daar, `onder andere een hartstochtelijke verklaring van psychische onafhankelijkheid, geschreven in antwoord op Seth's ideeën in dit boek'. Jane beschreef ook de gebeurtenissen die betrekking hadden op het creëren van `Een psychisch manifest' in hoofdstuk 14 van God of Jane. Ik verwacht binnen een paar weken klaar te zijn met de aantekeningen voor Wereldgebeuren. De laatste avond van de maand was vrij warm voor ons gebied in deze tijd van het jaar-16°C- en we hadden de voor- en keukenramen van het heuvelhuis open zodat de katten naar buiten op de veranda's konden gaan als ze dat wilden. Het is ongelooflijk vonden Jane en ik dat 1980 al vier maanden oud was. Veel vogels zijn al terug. Ik ben begonnen iedere dag een beetje gras te maaien.)(Met een brede glimlach:) Welnu, goedenavond. ('Goedenavond, Seth.')Dictaat.(`Goed. )Nogmaals, het genetische stelsel is veel opener dan gewoonlijk wordt verondersteld. Het bevat en transporteert niet alleen informatie maar reageert ook op informatie van de fysieke en culturele werelden.Ik hoop dus op een bepaalde wijze te kunnen uitleggen dat het genetische stelsel ook reageert op de overtuigingen en gebeurtenissen die allesoverheersend zijn in iedere gegeven beschaving. Gebeurtenissen kunnen de genetische activiteit niet alleen in werking stellen, zeg maar, door chemische reacties, maar door individuele en massa-overtuigingen over de veiligheid of het gemis aan veiligheid in de gehele wereld.Er zijn ook, wat ik noem, genetische dromen die rechtstreeks ingegeven worden door genetische oorzaken. Zij helpen het bewustzijn te vormen en te leiden zoals dat in ieder gegeven individu van voor de geboorte af bestaat.De foetus droomt. Zoals zijn lichamelijke groei plaatsvindt in de baarmoeder, zo wordt de vorming van zijn bewustzijn ook verbreed door genetische dromen. Deze speciale foetusgerichte dromen zijn heel moeilijk te beschrijven want ze zijn eigenlijk betrokken bij de vorming van de contouren van het individuele

bewustzijn. Zulke dromen voorzien in (pauze) het subjectieve begrip waaruit de gedachten worden ontwikkeld en in die zin zijn er volleerde gedachten mogelijk vóór het brein zelf volledig is gevormd. Het is het denkproces dat het brein tot activiteit brengt en niet andersom (alles zeer intens).Zulke gedachten nu, lijken (onderstreep nu, lijken) op elektrische patronen die hun eigen magneten vormen. (Lange pauze.) Het vermogen om zich een voorstelling te maken is in de foetus aanwezig en de foetus máákt zich ook voorstellingen. De juiste richting van die voorstellingen en de juiste richting van de denkpatronen wachten op bepaalde fysieke ontvonkingen die na de geboorte van ouders en omgeving worden verkregen, maar het proces van zich voorstellingen maken en van gedachtenvorming is al gevestigd. Deze vestiging heeft plaats in genetische dromen. (Weer alles intens.)Kinderen denken al lang voordat ze kunnen spreken. Denken moet vóór taal gaan. Taal is de dienares van het denken. (Lange pauze om 21.22.) Geef ons een moment... Het vermogen om taal te gebruiken is ook genetisch ingebouwd, nogmaals, door de nauwkeurige gerichtheid met de fysieke ontvonking van de moedertaal van de ouders. Kinderen leren mentaal die talen lang voordat ze lichamelijk in staat zijn ze te spreken; maar nogmaals, in genetisch geïnspireerde dromen oefenen de kinderen - of liever de baby's - de taal. Voordat zulke baby's hun ouders echter horen spreken zijn ze telepathisch al in contact, en zelfs in de foetus gaan de genetische dromen over de codering en interpretatie van de taal. Die dromen zelf inspireren de lichamelijke formaties om hun eigen verwezenlijking tot stand te brengen.Genetische dromen van een andere soort blijven je hele leven voortgaan of je je er nu al of niet van bewust bent. Zij waren van het hoogste belang bij `de menselijke evolutie' zoals jullie daarover denken. Zij waren de bron van de dromen die eerder genoemd werden, die de mens op trektocht naar voedsel stuurden en hem naar vruchtbare grond leidden. Die dromen zijn het nauwst betrokken bij de overleving van het lichamelijk bestaan en wanneer die overleving ooit bedreigd lijkt, komen die dromen tot bewustzijn wanneer dat ook maar mogelijk is.Dat zijn de dromen die waarschuwen tegen hongersnood of oorlog. Zulke dromen kunnen echter ook vaak worden ontvonkt, zoals in jullie eigen tijden, wanneer de bewuste geest overtuigd is dat de overleving van de soort wordt bedreigd - en in zulke gevallen vertegenwoordigen de dromen dan eigenlijk de angsten van de mens. Overbezorgdheid kan het genetische stelsel dus in de war brengen en op veel verschillende manieren. Het bestaan van iedere soort is afhankelijk van vertrouwen, ja een biologisch optimisme waarbij iedere soort de vrijheid voelt de vermogens van haar leden in betrekkelijke veiligheid te ontwikkelen binnen de natuurlijke bestaanskaders. Iedere soort komt niet alleen tot leven met een natuurlijk ingebouwd vertrouwen in haar eigen waarde, maar wordt letterlijk voortgestuwd door een groot enthousiasme over haar vermogen om opgewassen te zijn tegen haar omgeving. Het weet dat het uniek past bij haar plaats binnen het kader van het leven. De jongeren van alle soorten spreiden een onverwoestbare onstuimigheid ten

toon. Die onstuimigheid is ingebouwd.(Met nadruk, met Billy opgerold slapend tegen mijn linkerelleboog terwijl ik op de bank zat en Seth's materiaal opschreef:)Dieren weten dat hun eigen leven de betekenis van het leven verklaart. Zij voelen hun verwantschap met alle andere levensvormen. Zij weten dat hun bestaan van wezenlijk belang is in het planetaire bestaanskader. Bovendien identificeren zij zich zo volledig en zo totaal met de levensgeest dat het betwijfelen van zijn betekenis ondenkbaar zou zijn. Niet ondenkbaar omdat zulke schepselen niet kunnen denken maar omdat de betekenis van het leven zo vanzelfsprekend voor hen is.(Lange pauze.) Telkens wanneer de mens gelooft dat het leven zinloos is, telkens wanneer hij voelt dat waardevervulling onmogelijk is of zelfs niet bestaat, ondermijnt hij zijn genetische erfenis. Hij zondert zich af van de levensbetekenis. Hij voelt zich leeg van binnen. De mens heeft eeuwenlang zijn geloof, hoop en liefde gehecht aan de overtuigingen van de gevestigde religies. In plaats daarvan zijn dit genetische eigenschappen, geïnspireerd en gestimuleerd door de onafscheidelijke eenheid van de geest in het lichaam.(Pauze.) De dieren zijn even bekend met geloof, hoop en liefde als jij en illustreren dat vaak beter in hun eigen bestaanskader. Iedere filosofie met het idee dat het leven zinloos is, is biologisch gevaarlijk. Ze stimuleert wanhoopsgevoelens die de genetische functies rechtstreeks hinderen. Zulke filosofieën zijn creatief uitzonderlijk nadelig omdat ze de emotionele energieën en de uitbundigheid en het gevoel voor spel waaruit de creativiteit zelf tevoorschijn komt, temperen. Zulke filosofieën zijn op intellectuele gronden ook dodelijk want zij moeten noodzakelijkerwijze de grote nieuwsgierigheid van de mens naar de subjectieve kwesties die zijn eerste belang zijn, wel uitsluiten. Als het leven zinloos is, dan doet niets er meer toe en dan verdort de intellectuele nieuwsgierigheid ten slotte ook aan de tak.(21.49.) De intellectuele ideeën van maatschappijen hebben daarom ook een grote invloed op welke genetische stelsels wel en welke niet in werking worden gesteld. Geef je hand wat rust.(Ik vond het wel grappig te zien dat Jane in trance net lang genoeg pauzeerde om nog een beetje wijn in haar glas te doen.)Je hebt dus genetische stelsels die informatie dragen (lange pauze) die letterlijk niet berekenenbaar is. Welnu: door jullie technologie, door jullie fysieke ervaringen word je ook omringd door een immense hoeveelheid communicaties en informatie van buiten. Je hebt je telefoon, radio, televisie, aardsatellieten - allemaal netwerken die informaties verwerken en overbrengen. Die innerlijke biologische stelsels en de stelsels die van buiten komen, lijken misschien totaal gescheiden. Zij zijn echter innig verbonden. De informatie die je ontvangt van je cultuur, van je kunsten en wetenschappen, van je economie wordt allemaal vertaald, gedecodeerd en veranderd in cellulaire informatie. Bepaalde genetische ziekten bijvoorbeeld kun-nen al of niet geactiveerd worden al naargelang het culturele klimaat op een bepaald moment wanneer de betrekkelijke veiligheid of het gemis daaraan door

persoonlijke belevingen wordt geïnterpreteerd.Op de een of andere wijze maakt het levende genetische stelsel een indruk op je culturele werkelijkheid en het omgekeerde geldt ook. Dit wordt allemaal nog ingewikkelder door de doeleinden en intenties van de generaties in iedere historische periode en door de invloed van reïncarnatie. Waardevervulling betekent altijd het zoeken naar uitmuntendheid - niet volmaaktheid maar uitmuntendheid. Uitmuntendheid (pauze) op ieder gebied - emotioneel, lichamelijk, intellectueel, intuïtief, wetenschappelijk - wordt weerspiegeld in andere gebieden en dient louter door haar bestaan als model voor succes. Dit soort uitmuntendheid hoeft dus niet in één aspect van het leven te worden opgebouwd, hoewel ze in ieder aspect kan optreden en waar ze ook verschijnt is ze bij wijze van spreken een spirituele en biologische richtlijn. Er zijn verschillende historische perioden waar, in jullie ziens-wijze, de soort heeft laten zien wat ze kan - en wat in zekere speciale richtingen mogelijk is wanneer de genetische en reïncarnatiemechanismen in werking worden gesteld en volledig worden geopend, zodat bepaalde kenmerken in het helderste, spectaculairste licht verschijnen om als individueel model te dienen en als voorbeeld voor de hele soort. Nogmaals, zulke perioden zijn nauw verbonden met reïncarnatiedoelen die de genetische inwerkingstelling dirigeren en die in de cultuur de verdere prikkels tegenkomen die misschien vereist zijn. De tijd van de grote meesters op het gebied van schilderen en beeldhouwen is een voorbeeld (met humor en luider) - dus je ziet dat ik bij een van je favoriete vragen' ben beland en we zullen de discussie in onze volgende sessie voortzetten.Heb je nog andere vragen?(22.09. Ik had inderdaad nog een vraag voor Seth, een die feitelijk bestond uit een aantal vragen en ook een van mijn favorieten. Het is wel de langste die ik in een sessie gesteld heb. Ze ontstaat duidelijk uit Seth's filosofie maar geeft ook mijn eigen filosofie weer en betreft de pogingen van de mens om zowel te worstelen als te begrijpen wat zijn erfenis nu is. Hier is in het kort wat ik zei:`Laatst waren Jane en ik aan het praten over mensen die beweren dat het universum toeval is of dat het geen betekenis heeft of dat er niet zoiets bestaat als leven na de dood of dat paranormale vermogens niet bestaan - dat soort dingen. Mensen die zich sceptici noemen, die een zeer starre focus schijnen te hebben, al-leen op wat zij de fysieke realiteit noemen. Die houding is erg algemeen. Sommige mensen hebben hun carrière rondom dat soort negatieve overtuigingen opgebouwd en Jane en ik vroegen ons af hoe zij na hun lichamelijke dood reageren als ze ont-dekken dat ze nog steeds leven - dat ze hun professionele leven hebben doorgebracht met overtuigingen waarvan ze na hun dood beginnen te begrijpen dat ze helemaal verkeerd waren. Hoe reageren zij? Zijn die individuen zich zelfs bewust van hun vroegere overtuigingen? Interesseert het hun wat ze vroeger dachten? Zijn ze ontzet, hebben ze gevoelens van spijt of beschaamdheid of zoiets? Of zijn er zoveel verschillende antwoorden mogelijk datje de vraag niet eenvoudig kunt beantwoorden? En hoe reageren zulke mensen na de dood als ze een vaag begrip beginnen te krijgen over de werking van bijvoorbeeld reincarnatie ?'

Seth had beleefd gewacht terwijl ik mijn vraag onder woorden bracht.)Goed, een interessant nieuwtje: Het is een zeer individuele zaak, zodat een algemeen antwoord moeilijk is. Hiervoor gelden ook reïncarnatiepatronen. Sommige mensen die levens hebben geleid waarin ze in een of ander religieus stelsel geloofden en er volledig in opgingen, geven zichzelf een soort shocktherapie en leiden dus levens waarin ze nergens in geloven of zich althans bevrijden van iedere overtuiging - om natuurlijk alleen maar te ontdekken dat een geloof in niets het meest beperkende geloof van allemaal is. Dat besef is in zulke gevallen de verrassing.Er zijn mensen die te zeer vertrouwen op religieuze overtuigingen, ze als steunpilaren gebruiken en dan zouden - zulke mensen - in (latere levens) die steunpilaren kunnen weggooien door een overreactie op hun pasgevonden `vrijheid'; en door levens zonder zin te leiden, beseffen ze dan na hun dood dat de zinvolheid van het bestaan ten slotte niet afhankelijk is van enig religieus stelsel. Die was er altijd maar ze hadden het niet gezien.De variaties zijn eindeloos. Over het geheel genomen is, in het onmetelijke reïncarnatiestelsel, een geloof in de zin van het leven verreweg regel en andere uitstapjes zijn inderdaad excentrieke variaties. Met name echter brengen zulke levensepisodes na de dood hun `momenten' van besef mee - wanhoop, shock of wat je maar wilt.Als je me eraan helpt herinneren, zal ik van tijd tot tijd meer over dat onderwerp zeggen.(Hartelijk:) Einde van de sessie.('Dank je, Seth. )En een heel goede avond voor jullie beiden. ('Hetzelfde'22.20. Ik zei tegen Jane dat de sessie uitstekend was. Haar voordracht was vaak nogal vlug en intens geweest - zelfs hartstochtelijk. Ze lachte. `Weetje, ik wilde dat hij doorkwam en iets over mij zei zonder dat ik het vroeg maar dat deed hij niet. 'Zo'n wens had ze niet tegen mij geuit. `Ik kreeg iets door over genetische dromen terwijl ik vanavond afwaste- alleen de zin, 'zei ze. `In ieder geval voel ik me na de sessie beter dan daarvoor. Maar vanavond na de sessie had ik het gevoel dat het echt een totaal was - dat ik echt tot de kern van iets doordrong,' voegde Jane eraan toe. `Daar houd ik van. De vorige sessie gaf me dat gevoel niet maar toen ik hem las was hij goed...')

Aantekeningen bij sessie 912

1. Het woord 'berekenenbaar' bestaat natuurlijk niet, maar Jane kwam ermee toen ze voor Seth sprak. Dat doet ze zelden als ze voor Seth spreekt - veel minder vaak dan wij in het dagelijkse leven misschien doen.

2. Seth verwees naar een vraag die ik Jane regelmatig stel maar die ik zelden met

anderen bespreek, gewoon omdat ze niet geïnteresseerd lijken: Wat is er gebeurd met alle Rembrandts? Waarom is er niet ten minste één schilder van alle schilders in de wereld vandaag die die grote gave gebruikt om het diepste medeleven voor de menselijke toestand op te roepen zoals Rembrandt deed? Want naar mijn mening bestaat zo iemand niet. En verder, waarom is er nu geen Rubens of een Velasquez of een Vermeer? Mijn keuzen zijn persoonlijk natuurlijk willekeurig - maar waarom hebben wij geen Rembrandt die een bijdrage levert aan onze huidige werkelijkheid? Alleen al die vier schilders, van wie de levens een periode van slechts 98 jaar (van 1577-1675) omspanden, onderzochten het menselijk inzicht op een grootse manier. Als je die `grote meesters' in verband brengt met de reïncarnatie-intenties en drijfveren van onze soort, zoals Seth in deze sessie zegt, opent dat een nieuw gebied tot het verstaan van mijn vraag en dat is een groot en intrigerend gebied.Onze vele uitstekende `moderne' schilders werken onvermijdelijk in een andere wereldambiance. De kunst van onze soort is gewoon niet langer dezelfde - een feit dat ik zowel goedkeur als betreur. Ik vind echter dat we in de loop van de tijd ofwel bepaalde kenmerken van de kunst verloren hebben of er niet langer de nadruk op leggen.

3. Ik heb het volgende gedicht zonder titel van Jane bewaard voor een plaats als deze. Ze schreef het op 7 november 1979, bijna een maand voordat ze de 886ste sessie van hoofdstuk 2 van Dromen (in deel I) op 3 december doorgaf. Ik stel voor dat de lezer in verband met dat gedicht de eerste alinea's van die sessie nog eens leest.

Als er geen leven na het leven iswelke verkwister vormde dan het universum want het toeval alleenkan niet zo rijk zijn of een ordening namaken waarin een toeval van zulke proporties als de schepping van een wereld zo onvermijdelijk lijktieder willekeurig element dat precies op zijn plaats valten ieder bewustzijn dat prompt verschijntmet lichaamsdelen alle netjes verzameld – alleen om te worden verkwist,uit elkaar te vallen, op te lossen in het niets terwijl het toeval nieuwe kansen uitdenkt.

Als er geen leven na het leven iswat een verliesis er dan aan kosmisch beheer

want de natuur rijgt de ene molecule zo knap aan een anderedat ieder zaadje een boom kan worden en de eigenschappen heeft van een heel bosterwijl vermeerderingenoveral verborgen zijn.

Sessie 913 - 5 mei 1980

Maandagavond 21.02

(Vandaag na de lunch kregen we bezoek van onze oude vriend David Yoder die in Florida geweest is om te herstellen van zijn open-hartoperatie die hij eerder dit jaar onderging.' David bracht nieuws mee dat ons eerst verraste en toen al vlug tot verschillende tegengestelde emoties en ideeën voor ons uitgroeide. Hij had net van een familielid van haar vernomen dat Mrs. Steffans (niet haar echte naam), de vrouw van het echtpaar waar we in maart 1975 het heuvelhuis van gekocht hadden eenpaar weken geleden zelfmoord had gepleegd in haar huis in een staat in het westen, terwijl haar man op zakenreis was. Nu spelen hier verschillende `huisconnecties' met betrekking tot David, de Steffans en onszelf. Wij kochten het huis eigenlijk door middel van de makelaar van de Steffans, een paar maanden nadat zij uit Elmira verhuisden. Ik heb het echtpaar nooit ontmoet. Jane heeft mevrouw Steffans een keer ontmoet in 1973 toen ze een spontane `reading' voor de dame gaf op een informeel feestje dat David Yoder gaf in het appartement dat hij destijds huurde. Jane en ik vinden het erg interessant dat we in hetzelfde flatgebouw woonden als David en dat Jane - alleen die ene keer - iemand ontmoette die in het huis leefde dat wij twee jaar later zouden kopen. Bovendien is mevrouw Steffans de laatste waarvoor Jane in het publiek een reading heeft gege-ven.'David vertelde ons nu dat haar familielid hem had gezegd dat mevrouw Steffans aan zware depressies had geleden toen ze in het heuvelhuis woonde. Nadat David was vertrokken, begonnen wij ons af te vragen of een van ons ooit zulke dieptepunten had opgepikt, bij wijze van spreken, ofwel voor of nadat we het huis betrokken hadden. Jane had dat beslist niet gedaan tijdens haar `reading' voor mevrouw Steffans en daardoor zaten we te peinzen over wanneer die depressies waren begonnen. Ik was er nieuwsgierig naar hoe vaak zo'n `negatieve psycholo-gie' werkte - wanneer een individu of meer dan een, gewoon vanwege zijn of haar eigen frustraties, wordt aangetrokken tot een lokatie waar erg negatieve dingen waren gebeurd. Dat moet vast even vaak voorkomen als met positieve situaties. Later op de middag zei Jane dat ze niet dacht ooit op die manier afgestemd te hebben op mevrouw Steffans' depressies: `Als ik dacht dat het wel zo was, of nog ; zei ze, `zou ik verhuizen. 'Dat zouden we wel moeten. Ik heb ook niet het gevoel dat

ik er last van heb gehad. Toch vonden we het wel vreemd-zelfs onwerkelijk - te bedenken dat iemand die zo nauw verbonden was met een huis waar wij van houden, zichzelf had gedood.Jane was tegen de tijd van de sessie erg ontspannen. De avond was nog steeds warm, volgend op de heetste dag van het jaar tot dusver: 30°)(Fluisterend:) Goedenavond. ('Goedenavond, Seth.')(Met in het begin veel pauzes:) Dictaat. Jullie gevestigde wetenschapsterreinen erkennen niet dat c.e.l.l.e.n. (gespeld) een subjectieve werkelijkheid hebben.Cellen echter bezitten een innerlijke kennis van. hun eigen vorm en van iedere andere vorm in hun onmiddellijke omgeving - dit los van het eerder vermelde communicatiesysteem dat op biologisch niveau tussen alle cellen werkt.Cellen bezitten in belangrijke mate nieuwsgierigheid, een drang naar actie, een gevoel voor hun eigen evenwicht en een gevoel individueel te zijn terwijl ze bijvoorbeeld deel uitmaken van een weefsel of een orgaan. De identificatie van de cel is biologisch nauw verbonden met deze zeer nauwkeurige kennis van zijn eigen vorm of soms vormen. Cellen kennen dus hun eigen vorm.In zeer ingewikkelde cellulaire structuren, zoals jullie zelf (pauze) met jullie unieke mentale eigenschappen krijg je uiteindelijk een belangrijk ingeboren gevoel voor patroon en vorm. Het vermogen om te tekenen is een natuurlijk uitvloeisel van dit gevoel voor patroon, deze nieuwsgierigheid naar vorm. Op een zeer onbewust niveau heb je een biologisch zelfbeeld dat heel anders is dan het zelf dat je in de spiegel ziet. Het is een weten van de lichaamsvorm van binnenuit, bij wijze van spreken, samengesteld uit cellulaire patronen en organisaties die op hun hoogste niveau werken. Nogmaals, de gewone cel is nieuwsgierig naar zijn omgeving en op jullie veel geavanceerder cellulair niveau is je eigen nieuwsgierigheid grenzeloos. Het wordt hoofdzakelijk gevoeld als een nieuwsgierigheid naar vormen: de drang tot aanraken, tot onderzoeken, scherpe en zachte plekken te voelen.Er bestaat vooral een geboeid zijn over de ruimte zelf, waarbij er bij wijze van spreken niets is aan te raken, geen vormen zijn waar te nemen. Je wordt dus geboren met een neiging tot het onderzoeken van vorm en patroon in het bijzonder. (21.19.) Denk eraan dat cellen bewustzijn hebben, dus terwijl ik zeg dat deze neigingen biologisch verweven zijn, zijn ze ook mentale eigenschappen. Het tekenen is, nogmaals, in zijn simpelste vorm een uitbreiding van die neigingen en dient op een bepaalde wijze twee doeleinden. Vooral bij kinderen geeft het hun de mogelijkheid vormen en patronen duidelijk te maken die ze eerst mentaal zien.Wanneer ze cirkels of rechthoeken tekenen, zijn ze aan het proberen die innerlijke patronen te laten zien door die beelden naar buiten in de omgeving te brengen - een creatieve daad die heel waardevol is want het geeft kinderen ervaring in het vertalen van innerlijk waargenomen gebeurtenissen van persoonlijke aard in een gedeelde fysieke werkelijkheid die voor iedereen zichtbaar is.Wanneer kinderen voorwerpen tekenen zijn ze dus succesvol de vormen van de buitenwereld aan het veranderen in hun persoonlijke mentale ervaring - ze mentaal

bezittend, bij wijze van spreken, door de vormen fysiek weer te geven. (Lange pauze.) De kunst van het tekenen of schilderen brengt altijd die processen met zich mee. Een scherpzinnig begrip van innerlijke en uiterlijke energie wordt vereist en voor grote kunst een intensivering en vergroting van beide elementen. De menselijke soort kiest de beste omstandigheden waarin ze zo'n capaciteit het allerbeste kan laten zien en ontwikkelen waarbij zij rekening houdt met al haar andere noden en doeleinden. De speciale, schitterende, intense opbloei van de schilder- en beeldhouwkunst die laten we zeggen plaatsvond in de tijd van Michelangelo (1475-1564) kon in jullie waarschijnlijkheid niet hebben plaatsgevonden na de opkomst van de technologie bijvoorbeeld en zeker niet in jouw eigen tijdperk waar voortdurend beelden voor je ogen flitsen op de televisie en in de film en waar ze overvloedig in jullie bladen en advertenties staan. Overal ben je omringd door allerlei soorten foto's, maar in die dagen waren beelden buiten die van natuurvoorwerpen erg zeldzaam.De mensen konden fysiek alleen zien wat ze voor hun ogen zagen - geen ansichtkaarten van de Alpen of verre gebieden. Visuele informatie bestond uit wat het oog kon zien - en dat was inderdaad een ander soort wereld, een wereld waarin een getekend voorwerp aanzienlijke waarde had. Alleen de priesters en de adel bezaten portretten. Je moet ook bedenken dat de kunst van de grote meesters grotendeels onbekend was bij de arme boeren in Europa4, laat staan bij de hele wereld. Kunst was voor hen die ervan konden genieten - het zich konden veroorloven. Er waren geen afdrukken die rondgestuurd konden worden, zodat kunst, politiek en religie allemaal met elkaar in verband stonden. De arme mensen zagen minder mooie versies van religieuze schilderingen in hun eigen eenvoudige kerken, gemaakt door lokale schilders die veel minder begaafd waren dan de schilders die voor de pausen werkten. Het voornaamste punt in dat speciale tijdperk was echter een gedeeld geloofsstelsel, een systeem dat onder andere bestond uit daaruit voortvloeiende beelden die nergens op sloegen – noch geheel aards, noch geheel goddelijk - een mythologie van God, engelen, duivels en een hele hoop bijbelse figuren die in de menselijke verbeelding beelden waren, beelden die fysiek geportretteerd moesten worden. Die afbeeldingen waren net als een volledige artistieke taal. Door er gebruik van te maken gaf de kunstenaar automatisch commentaar op de wereld, de tijden, God, de mensen en de ambtenarij. (21.40.) Die mythologische beelden en hun geloofssystemen werden grotendeels door iedereen gedeeld - boeren en rijken. Zij waren dus emotioneel zwaar beladen. Of een kunstenaar nu heiligen of apostelen schilderde als heldenfiguur, als belichaamd denkbeeld of als een natuurlijk mens; hij illustreerde de relatie tussen het natuurlijke en het goddelijke.Op een bepaalde manier waren die gestileerde figuren die het beeld van God, apostelen of heiligen enzovoort voorstelden net een soort formeel gemaakte abstracte vorm waarin de schilder al zijn emoties en al zijn overtuigingen, al zijn hoop en ongenoegen schilderde. Laat bijvoorbeeld niemand God de Vader alleen maar op een mens doen lijken! Hij moet in heroïsche dimensies worden afgebeeld,

terwijl Christus goddelijke en ook menselijke trekken mag vertonen. Het punt is dat de beeltenissen die de kunstenaars trachtten te schilderen oorspronkelijk mentaal en emotioneel waren en de schilderingen werden niet alleen verondersteld henzelf voor te stellen maar het grote drama van de goddelijke en menselijke wisselwerking en de spanning tussen die twee. De schilderijen zelf schenen de hemelse horde tot leven te brengen. Al had niemand Christus gezien, er waren toch afbeeldingen van hem. Dit was een heel ander soort kunst dan die je nu hebt. Het was een poging om die innerlijke werkelijkheid te objectiveren zoals ze werd waargenomen vanuit een bepaald geloofsstelsel. Of de kunstenaar het nu wel of niet eens was met bepaalde zaken, het geloofsstelsel bestond als een onzichtbaar raamwerk. De intense focus die de geloofsstelsels verenigde, die spanning tussen een aangevoelde subjectieve wereld en de fysieke wereld en de zeldzaamheid van afbeeldingen die elders gevonden konden worden, brachten de kunst tot die grote opbloei. Later, toen de mens aandrong op meer objectiviteit in die richting, bepaalde hij dat afbeeldingen van mensen eruit moesten zien als mensen - menselijke wezens met zwakheden en kracht. De heroïsche vorm begon te verdwijnen. De kunstenaars besloten de natuurlijke wereld af te beelden zoals zij hem zagen met hun natuurlijke ogen en het onmetelijke gebied van de innerlijke voorstellingswereld opzij te zetten. Sommige schetsen van Da Vinci laten die tendens al zien en hij is fascinerend omdat hij, met zijn onbetwistbaar artistieke aanleg ook al die tendensen liet zien die naar de opkomst van de moderne wetenschap zouden leiden.(21.57.) Zijn aantekeningenboeken bijvoorbeeld handelden over minitieuze observaties van aspecten van de natuur zelf. Hij combineerde de macht van een zeer originele sterke verbeelding met zeer berekende nauwkeurigheid, een soort nauwkeurigheid die zou leiden tot gedetailleerde schetsen van bloemen, bomen, de bewegingen van water - alle natuurverschijnselen.Welnu: Dat soort tekenen bloeit in jullie tijden op een heel andere manier, enigszins los van zijn oorsprong - in, bijvoorbeeld, de zeer ingewikkelde ontwerpen van ingenieurs; de combinatie van, laten we zeggen, nauwkeurige schetsen en wiskunde die in bepaalde wetenschappen nodig is, waarbij schetsen nodig zijn voor alle uitvindingen die nu deel van jullie wereld zijn. In jullie wereld is de technologie je kunst. Door het gebruik van technologie en wetenschap hebben jullie geprobeerd je relatie tot het universum te begrijpen. (Pauze.) De wetenschap heeft jullie tot voor kort een gelijkvormig geloofsstelsel verschaft dat pas nu uit elkaar valt - en neem me niet kwalijk (glimlach) jullie ruimtereizen zijn alleen maar fysieke pogingen geweest om in datzelfde onbekende te graven waarin andere mensen in andere tijden met andere middelen onderzoek trachtten te doen. De techniek is verantwoordelijk geweest voor het feit dat zoveel mensen in staat zijn geweest de grote schilderingen van de wereld te zien, ofwel rechtstreeks of door middel van reprodukties - en er zijn meer mensen tijdens hun leven bekend met de werken van de grote meesters dan er ooit geweest zijn. De menselijke soort gebruikt die omstandigheden echter zodat de schilderijen van de grote meesters

kunnen dienen als voorbeeld en stimulans, niet alleen vanwege het desbetreffende buitengewone kunstwerk, maar om die emoties die de schilderijen deden ontstaan weer in de mens op te wekken.(22.05.) Geef ons een moment... De mens doet het altijd het best, of doet zijn best als hij zichzelf een held vindt. Terwijl de rooms-katholieke kerk hem een krachtig, samenhangend geloofsstelsel gaf, (pauze) verschoven die overtuigingen om vele redenen zodanig dat de kloof tussen mens en God te groot werd. (Pauze.) De Mens, de zondaar nam het over van de mens, het kind van God. Als gevolg daarvan, wat je vooral in de kunst ziet, werd de mens een heldhaftige, daarna een natuurlijke figuur. (Pauze.) De nieuwsgierigheid die gericht was geweest op het goddelijke werd op de natuur gericht. Het menselijk onderzoeksvermogen bracht hem er toen toe natuurlijker portretten en afbeeldingen te schilderen. Hij ging ook landschappen schilderen. Dat was een onvermijdelijk proces. Wat er echter gebeurde: de mens ging een groot onderscheid maken tussen de wereld van de verbeelding en de wereld van de natuur tot hij er ten slotte van overtuigd raakte dat de fysieke wereld echt was en de verbeeldingswereld niet. Dus werden zijn schilderijen steeds realistischer. De kunst werd toen verbonden aan verschijnselen die direct te zien waren. Daarom kon ze de mens niet meer informatie geven dan hij al had. Interpretaties die uit de verbeelding kwamen leken gemaakt. Ten slotte werd de kunst grotendeels - in die zin dus - de dienares van de technologie: technische ontwerpen, wiskundige grafieken enzovoort. Wat jij de abstracte kunst noemt probeerde dat proces te keren maar zelfs de abstracte schilders geloofden niet in de wereld der verbeelding waarin grootse dimensies bestonden en de periode is vrij kort. Ik wilde ook zeggen dat het gebruik van perspectief in de schilderkunst een keerpunt (in de vroege vijftiende eeuw) was, dat het een voorbode was van het feit dat de kunst zich ging afwenden van de opvattingen van de verbeelding naar een specifieker, fysieke weergave - dat wil zeggen, daarna mocht het spel der verbeelding het fysieke referentiekader niet meer 'vertekenen'. Dit alles betrof het door de soort als geheel in-werkingbrengen van aangeboren vermogens op bepaalde tijdstippen en bij bepaalde individuen toen hun doeleinden en die van de soort zich vermengden.(Lange pauze om 22.19.) Einde van het dictaat. Heb je een vraag?('Wij waren vandaag aan het praten over de zelfmoord van mevrouw Steffans die in dit huis woonde - ') Ik weet waar jullie het over hadden. Ruburt heeft geen van de vroegere depressies van de vrouw opgepikt. Jullie voelden je op zekere wijze aangetrokken tot het huis, zoals ik zei (in 1975) omdat het in jullie tijd gebouwd was en vanwege de buurt - maar ook omdat je daardoor in een andere positie kwam, in een ander sociaal verband. En dat was het verband waar mevrouw Steffans op een andere manier mee omging. Het huis was, zoals je je zult herinneren, erg stijf, onberispelijk schoon. [Mevrouw Steffans] probeerde aan de buitenkant te leven, terwijl ze altijd bezig was met innerlijke dingen en voor jullie duidde dat op een creatieve spanning tussen die twee. Dat wil zeggen, jullie konden echt gebruik maken van die sfeer,

maar zij niet.(Pauze.) Op zekere wijze verlangde het huis zelf naar een flexibiliteit, meer openheid met de elementen en om die reden werd de vrouw ertoe aangetrokken. Jullie hebben in dat opzicht nooit op enige negatieve invloed gereageerd maar op een bepaalde manier de conflictelementen door jullie creativiteit helpen verzoenen.Einde van de sessie. Ruburt had gelijk over jouw droom (van vannacht) en je weet, ik heb jullie alletwee altijd aangemoedigd in zulke (droomherinnerings)activiteiten. ('Ja Seth, Dank je wel. Goedenavond.'22.28. Toen ze het trage begin eenmaal voorbij was had Jane haar voordracht aanzienlijk sneller gemaakt. `De sessie is echt goed' zei ik haar. `Ik wil vooral de stof over kunst doorlezen.' Ze lachte. `Ik hoop dat het in het boek past. Ik heb nog nooit gehoord van een boek over evolutie waarin sprake is van dromen en kunst.)

Aantekeningen hij sessie 913

1. Zie in hoofdstuk 4 van Dromen, deel I de openingsaantekeningen bij sessie 895, die Jane op 4 januari 1980 gaf.

2. Zie voor een korte beschrijving van Jane's ontmoeting met mevrouw Steffans aantekening 13 bij sessie 744 in deel 2 van 'Unknown' Reality. Seth, Jane en ik beschreven een aantal avonturen over ons zoeken naar een huis in de twee delen van dat werk. Die ingewikkelde onderling verbonden gebeurtenissen zijn voor ons nog even boeiend als toen ze plaatsvonden, we moeten het hele verhaal nog publiceren. Wij denken, dat de gebeurtenissen rond onze koop van het heuvelhuis vele aanwijzingen geven voor de spontane en creatieve werkingen van het individuele bewustzijn in onze verkozen fysieke werkelijkheid.

3. In geen van onze gesprekken over mevrouw Steffans hadden Jane en ik het over kritiek of schuld in verband met zelfmoord. Terwijl we probeerden te begrijpen, herlazen we de uitstekende stof over dood gaan en ook over zelfmoord die Seth in de allereerste sessie van Wereldgebeuren had gegeven: zie in hoofdstuk 1 sessie 801 van 18 april 1977.

4. Ik begon meteen te twijfelen toen Seth verklaarde: `Er waren geen afdrukken die rondgestuurd konden worden...' Vermoedelijk had hij het over de tijd van Michelangelo. Maar naar mijn mening had Seth waarschijnlijk gelijk dat `de arme boeren' in die tijd geen afdrukken konden krijgen. In het oude China en Egypte werden houtsneden en houtblokken bijvoorbeeld voor verschillende doeleinden gebruikt en zelfs door de Romeinen. Veel van de oude afdrukken die in Europa ge-maakt zijn illustreren religieuze onderwerpen. Een van de eerst gedateerde Europese houtsneden, die een religieuze figuur voorstelt, verscheen in 1423; een boek met illustraties van houtgravures werd omstreeks 1460 geproduceerd - het eerste Romeinse boek met houtgravures werd in 1467 gemaakt. Laat in de

vijftiende eeuw werden bijbels met houtsneden geïllustreerd. De vroegst bekende gravures en etsen ontstonden kennelijk in Duitsland in de vroege jaren 1500. Leonardo da Vinci (1452-1519) experimenteerde met zijn eigen methode van kopergravure. Maar al die pogingen waren een begin. Er kon in die dagen geen massacirculatie van afdrukken geweest zijn.

Sessie 914 - 7 mei 1980Woensdagavond 21.02

(Jane wordt morgen 51 jaar.`Ik had een nare dag' zei ze, toen we klaarzaten voor de sessie. Ze had zich tweemaal geërgerd. Eerst waren haar reacties op een aantal vervelende brieven die ze vanmiddag kreeg gekomen. Er was een briefbij van twintig kantjes van een geesteszieke die wil dat alle brieven, voorwerpen, manuscripten en ge-dichtenbundels die hij haar in de loop der jaren heeft gestuurd, aan hem worden teruggestuurd; een andere is van een vrouw die ons vertelde dat ze een boek aan het schrijven is dat door Seth gedicteerd is; een derde is van een man die zegt dat wij tegenhangers zijn om redenen waar wij het niet mee eens kunnen zijn. Er zijn er nog meer. In deze gevallen lijkt het onmogelijk dat we ooit in staat zullen zijn met deze mensen te communiceren hoewel we echt proberen te begrijpen waarom ieder van hen contact met ons opnam.En: `Ik ben het zat, 'zei Jane nu, omdat ze nog meer geïrriteerd raakte. Ze had het over een `paranormale markt" waarop ze per ongeluk afstemde toen ze de televisie aanzette terwijl ze zat te wachten tot ik in de kamer zou komen voor de sessie. Ik zag de laatste minuten van het programma: Op een groot terrein in de open lucht gaf een medium dat kennelijk sprak voor een `grote raad' op een van de buitenplaneten als Saturnus of Uranus gezeten, een klinkende algemene boodschap aan ons aardebewoners door. De honderden aanwezigen applaudisseerden toen het medium klaar was. `Als we maar een flauw vermoeden hadden gehad waar we met het Seth-materiaal aan begonnen, had ik het nooit gedaan', zei Jane. Ze bedoelde dat ze niet in verband gebracht had willen worden met het `vulgaire occulte terrein' niet dat ze het werk met het Seth-materiaal zou hebben opgegeven. Ik moest lachen toen ik opmerkte dat wij die associaties niet hadden gezocht; anderen hadden dat voor ons gedaan. Ik vroeg haar hoe men voor een persoonlijkheid als Seth kon spreken en toch afstandelijk kon blijven van al het occulte gedoe om ons heen. Ik zei dat ik dacht dat we het aardig deden.`Misschien kan ik me beter op die geweldige brieven concentreren die we kregen', zei Jane - en daar had ze er inderdaad ook een paar van gekregen. `Zoals van die actrice en de verjaardagskaarten en de bloemen...'Net voor de sessie liet ze me een blaadje zien met aantekeningen die ze vandaag van Seth had opgepikt over het onderwerp van de sessie van vanavond - maar we hadden geen tijd om erover te praten.)Welnu: Dictaat.

(Ik knikte)De mensen hebben een ingebouwd biologisch besef dat het leven een betekenis heeft. Zij delen dat biologisch ingegrift vertrouwen met alle andere levende schepselen. Een geloof in de zin van het leven is een noodzaak voor jullie mensenras. Het is essentieel voor de juiste werking van genetische stelsels. Het is een eerste vereiste voor de individuele gezondheid en voor de algehele vitaliteit van iedere gegeven `stam'. Jullie grootste successen zijn voortgebracht door beschavingen in de tijd dat de mens het grootste vertrouwen had in de zinvolheid van het leven in het algemeen en in de zinvolheid van het individu binnen het levenskader.(Pauze.) Jullie zijn, hoop ik, op weg naar een tijd van een grotere psychologische synthese zodat de intuïtie en de verstandelijke vermogens op een veel vloeiender wijze samenwerken, zodat de emotionele en intuïtieve kennis wat betreft de zin van het leven duidelijker en nauwkeuriger tot uitdrukking komen, als aan het intellect wordt geleerd - als aan het intellect wordt geleerd - zijn vermogens op een veel minder beperkte wijze te gebruiken.Wat de wetenschap ook zegt over bepaalde waarden die buiten haar referentiekader liggen, de wetenschap laat doorschemeren dat die waarden daarom zonder grond zijn. De redenerende eigenschappen van de geest worden daardoor afgeleid van ieder onderzoek dat een acceptabel wetenschappelijk bewijs voor zulke waarden tot stand kan brengen. Het feit is dat de mens leeft als gevolg van die waarden die de wetenschap ontkent (rustig, met nadruk en weer herhaald). Om die reden had de wetenschap - na haar eerste avontuurlijke tijdperk - haar eigen gebreken ingebouwd en dus moet ze haar grenzen van de werkelijkheid uitbreiden of een ingeblikt karikatuur van zichzelf worden, een misbruikte dienares van een versleten technologie en haar eerdere aanspraak op het onderzoek naar de aard van de waarheid of de werkelijkheid helemaal opgeven. Ze zou even ondergeschikt aan het leven kunnen worden als, laten we zeggen, de rooms-katholieke kerk nu is, haar greep op de wereldoverheersing verliezen, haar aanspraak de enige officiële scheidsrechter van de werkelijkheid te zijn. Over het geheel genomen zijn sommige processen belangrijk in de ontwikkeling van de mens en in de ontwikkeling van de soort. Pogingen en methoden die werken tegen waardevervulling verdwijnen geleidelijk want op de lange duur werken ze niet.(Langzaam om 21.20:) Er is niets verkeerd aan technologie. De mens heeft een aangeboren neiging tot het gebruik van werktuigen en de technologie is niet meer dan een uitbreiding van die capaciteit. (Pauze.) Wanneer de mensen werktuigen gebruiken in overeenstemming met (pauze) de `voorschriften' van waardevervulling, zijn die werktuigen zeer doeltreffend. Jullie technologie was echter, zoals ze er nu voorstaat, in belangrijke mate - maar niet geheel - gebaseerd op een wetenschappelijke filosofie die juist het idee van waardevervulling ontkent. Daarom houd je ten slotte een technologie over die dreigt niet langer te werken. Je blijft zitten met zaken van groot nationaal en wereldbelang, zoals de Harrisburg-episode en andere minder bekende bijna-ongelukken.

(Soms raak ik een beetje in de war als ik Seth's materiaal klaar maak voor publikatie. Mijn eerste gedachte was om zijn aanvoegende wijs in de volgende alinea helemaal in de tegenwoordige tijd te zetten. Mijn tweede gedachte was de alinea te laten zoals ze was maar de twee inlassingen er voor alle duidelijkheid bij te zetten. Ik verander Seth's informatie niet graag en vermijd dat ook bijna altijd.)De controlepanelen van de kernenergiecentrales, vele daarvan, werden ontworpen alsof het bewustzijn er helemaal niets mee te maken had, alsof de centrales in werking gesteld werden (moesten worden) door andere machines, niet door mensen - met controle-apparaten die niet gemakkelijk binnen bereik zijn of waar je niet bij kunt, alsof de mensen die de centrales hadden ontworpen, volledig vergeten waren hoe de soort mentaal of lichamelijk is.Nu is het algehele doel vermoedelijk het gebruik van energie - een humanitair project, bedoeld om licht en warmte te brengen naar miljoenen huizen. Maar die bedoeling werd gesaboteerd omdat de filosofie daarachter de geldigheid ontkende van juist de subjectieve waarden die de mens zijn reden geven om te bestaan, omdat die waarden werden vergeten, werd het leven bedreigd.Er zijn basisorganisaties - sekten, groepen van iedere overtuiging - die in jullie land als kleine groepen mensen samen opgroeien en die, weer opnieuw, zoeken naar de intellectuele redenen om hun aangeboren emotionele besef dat het leven zin heeft, te steunen. Deze groepen vertegenwoordigen (lange pauze) het begin van nieuwe reizen die even belangrijk zijn voor de soort als ooit iedere zeereis toen de mens naar nieuw land zocht.Zaden worden door de wind weggeblazen en reproduceren op die manier hun soort. Vele mensen peinzen over de fysieke reizen van de oermens van het ene continent naar het andere. Er wordt gezegd dat de mens er `in de strijd om te overleven' letterlijk toe gedwongen werd zijn fysieke grenzen uit te breiden. (21.38.) Geef ons een moment... De ware impuls van de mens betreffende het onderzoeken van ideeën is echter altijd psychologisch geweest, of psychisch als je dat liever hebt. En, nogmaals, de overleving van de soort is, in die zin, in wezen afhankelijk van haar geloof in de zin van haar bestaan. (Met nadruk: Deze nieuwe sekten en groepen volgen echter - deze nieuwe sekten en groepen volgen om die reden - daarom - de paden van de genetische wijsheid, nieuwe gebieden openend voor overpeinzing en geloof.En of sommige van hun huidige overtuigingen bespottelijk lijken in het licht van de redenering van het intellect, uiteindelijk zijn ze - omdat (zulke groepen) de voorschriften van waardevervulling volgen, hoe zwak ook - van betekenis. Het is gemakkelijk voor het intellect, zoals jullie het gewoonlijk gebruiken, om alleen de capriolen van zulke groepen te zien en ze kunnen in dat licht belachelijk lijken. Een wetenschapper echter die de overleving van het bestaan zelf op de planeet bedreigt teneinde de levensgemakken te verhogen (onderstreept) gedraagt zich echt belachelijk (met ironie).De moeilijkheid met de meeste ideeën over evolutie is dat ze allemaal eenzijdig zijn - alle natuurlijk uitsluitend gericht op de menselijke kant ten koste van andere

soorten en alle denkend in termen van vooruitgang langs zeer nauwe opeenvolgende lijnen. Zulke ideeën hebben veel te maken met de manier waarop je over jezelf denkt en watje menselijke eigenschappen vindt en met het licht waarin je de mensen bekijkt die op een of andere manier van die normen afwijken. Neem een korte pauze. (21.48-22.04.)Welnu: De mens heeft het gevoel nodig dat hij vooruit gaat, maar de technische vooruitgang alleen is maar van een betrekkelijk oppervlakkig niveau tenzij ze wordt gesteund door een groei van het emotionele inzicht - een vooruitgang in het menselijk gevoel dat hij één is met zichzelf en de rest van de natuurlijke wereld.Er zijn mensen die intellectueel zeer bekwaam zijn, van wie de verstandelijke vermogens onbetwist zijn en toch blijft hun gebrek aan, laten we zeggen, emotionele en spirituele ontwikkeling grotendeels onzichtbaar voor zover het jullie beoordeling betreft. Zulke mensen vindt men natuurlijk niet achterlijk. Ik spreek altijd over een evenwicht tussen de intuïtieve en verstandelijke vermogens en ik hoop je de weg te wijzen naar een samengaan van die vermogens, want te zamen kunnen ze iets teweeg brengen dat in jullie wereld zeker een volledig nieuw vermogen zal lijken, een combinatie van de beste elementen van beide maar op zo'n manier dat beide onmetelijk versterkt worden.Ik wil er ook de nadruk op leggen dat jullie huidige overtuigingen de volle en vrije werking van jullie intellect beperken, voor zover het je gevestigde wetenschapsterreinen betreft, want de wetenschap heeft zoveel dingen taboe verklaard en het gebied van vrij intellectueel onderzoek beperkt. Ik propageer echter niet een vertrouwen op gevoel boven een vertrouwen op het intellect of vice versa.Het blijft een feit dat wanneer je je medemens beoordeelt, je een veel grotere nadruk legt op intellectuele dan op emotionele prestaties. Sommigen van jullie zouden zelfs kunnen vragen wat emotionele prestaties zijn, maar ze zijn spiritueel en biologisch zeer belangrijk. Sommige mensen die vrij hoog zouden scoren bij een hypothetische emotionele prestatietest zouden zeer wel mogelijk onder bepaalde voorwaarden als achterlijk bestempeld worden volgens de voorschriften van jullie maatschappij. De soort is minstens evenzeer onderweg op haar reis naar emotionele prestaties als naar de ontwikkeling van haar intellectuele vermogens en uiteindelijk moeten die twee hand in hand gaan.Een briljante wiskundige of wetenschapper of zelfs een kunstenaar of een aanvaard genie op een of ander gebied kan een emotionele onbenul zijn, maar niemand vindt hem achterlijk. Ik heb het hier niet over het excentrieke gedrag van laten we zeggen creatieve mensen of anderen, maar over een gebrek aan begrip van emotionele waarden. Nu zijn, wat het mensenras betreft, alle variaties noodzakelijk - en het is net (onderstreept) alsof op het ene moment een lid van de soort - om eigen redenen maar ook ten behoeve van het geheel - besluit om zich op een speciaal terrein te specialiseren, bepaalde vermogens apart te zetten bij wijze van spreken, en ze met de grootste standvastigheid en helderheid ten toon te spreiden terwijl hij bepaalde andere gebieden bijna volledig negeert. In jullie maatschappij echter werden de

capaciteiten van het verstand beschouwd als in tegenstelling tot de intuïtieve vermogens zodat jullie idee over wat iemand is of zou moeten zijn grotendeels het idee van emotionele prestaties, emotioneel begrip, ontkennen.Andere mensen zijn misschien subtiel, helder bewust van hun eigen gevoelens en die van andere mensen, ze weten intuïtief hoe ze relaties moeten hanteren, zijn zelfs als volwassenen uitstekende ouders - toch kunnen ze als achterlijk worden bestempeld als ze niet voldoen aan bepaalde kunstmatige intellectuele normen. Zij zijn feitelijk aan de andere kant in dezelfde positie als de mensen die eerder genoemd zijn. Het is net alsof bepaalde leden van de menselijke soort zich om privé-redenen en alweer voor het geheel, dit keer gespecialiseerd hebben in het gebruik van emotionele vermogens. Maar die mensen worden gewoonlijk achterlijk gevonden. Ik zal over die speciale zaak nog meer te zeggen hebben want ik heb het alleen over bepaalde gevallen.(22.28.) Welnu: (Lange pauze.) De mensheid is een soort (lange pauze) die zich specialiseert in het gebruik van de verbeelding en zonder de verbeelding zou de taal onnodig zijn. De mens verbeeldt zich vanuit zijn gunstige positie beelden en gebeurtenissen die hij niet voor ogen heeft. Het toegepaste gebruik van de verbeelding is een van de opmerkelijkste tekens van jullie soort en de verbeelding is jullie verbinding met de innerlijke werelden van de werkelijkheid en de uiterlijke wereld van je ervaring. Ze verbindt je emoties met je verstand. Alle rassen zijn onderling verbonden, dus zoals ik al eerder zei, wanneer je denkt dat je voor jezelf denkt, specialiseer je je ook in het denken voor de rest van de natuur, die je fysiek onderhoudt.Ik wil dus het verstand en de verbeelding bespreken en de subtiele variaties die de twee verenigen. Zodoende hoop ik een meer waar beeld van je eigen dimensie te geven en onze bespreking over de gaven en schijnbare gebreken die genetisch ingegeven zijn, voort te zetten.Einde van de sessie, einde van het dictaat, einde van het hoofdstuk en van harte goedenavond.(`Dank je, Seth. Goedenavond.')(22.36. Hoewel het had geschommeld tussen langzaam en vlug, was Jane's voordracht vaak zeer krachtig geweest. Ze vertelde dat Seth het begin van de sessie had veranderd vanwege haar reacties op de post vanmiddag, maar dat hij ten slotte weer op sommige punten van de stof was gekomen die ze vandaag van hem had opgepikt en opgeschreven. Seth had het echter niet gehad over haar aantekeningen over de kunst van de holenmens; ze had zich vooral verheugd op zijn commentaar over dat onderwerp.`Maar ik zou niet willen dat Seth's boeken ten slotte alles bekritiseren ; zei Jane.'Nou', vroeg ik, `hoe moeten wij drieën wat er in de wereld gaande is nu bespreken en het met een heleboel niet eens zijn zonder dat het lijkt op kritiek?' `Dat weet ik wel maar ik wil dat de boeken geruststellend zijn... ')

Aantekening bij sessie 914

1. Jane's bijzondere stemming vandaag en mijn eigen opmerkingen moeten niet opgevat worden alsof we niet begrijpen waarom mensen bijvoorbeeld naar paranormale markten gaan. Ik denk dat iedereen op die bijeenkomst die op de televisie werd getoond naar nieuws zocht over de oorsprong en de aard van de mens, zelfs als het naar onze mening simpel is om het bestaan van een grote raad op een van de verre planeten van ons zonnestelsel te vooronderstellen. Voor ons is die opvatting een veruiterlijkte vertekening van de `grote raad' die ieder van ons in zichzelf meedraagt. Maar hierbij zijn veel verwikkelingen en het is duidelijk dat het bestuderen van het Seth-materiaal echt niet de enige manier is om de werkelijkheid te onderzoeken. Menselijke wezens zijn veel te verschillend om tevreden te zijn met een enkele denkwijze of zelfs maar met een aantal daarmee verband houdende opinies.

8. Wanneer je bent die je bent;De werelden van verbeelding enverstand en het impliciete universum

Sessie 915 - 12 mei 1980Maandagavond 21.10

(Zoals ze laatst enthousiast in haar dagboek schreef, heeft Jane `algehele ontspanningen' van haar lichamelijke symptomen gehad. Wat heerlijk is het haar gemakkelijker te zien lopen, al is het per keer maar een paar stapjes - en zelfs al leunt ze op een tafel voor steun of op wat anders dat binnen bereik is.Ze is even enthousiast dat ze de rest van haar God of Jane geordend heeft. Ze maakte vandaag hoofdstuk 17 af en schreef na het avondeten in haar dagboek: `Heel, heel, heel goed dat hoofdstuk 17 - massa's nieuwe inzichten! Heel blij!' Ze voorziet ten minste nog een half dozijn hoofdstukken voor het boek maar laat hierover de laatste beslissing tegelijkertijd over aan haar creatieve zelf. En haar gedichtenbundel If we live again zweeft op de achtergrond van haar bewustzijn. Ze heeft er weinig aan gedaan sinds eindfebruari. Ik had het er een maand geleden over; zie in hoofdstuk 6 van deel I van Dromen de openingsaantekeningen van sessie 907. Sue Watkins heeft ons verteld dat ze ongeveer halverwege is met het schrijven van deel 2 van haar Conversations with Seth. Jane was vanavond zo ontspannen dat ze erover dacht de sessie over te slaan, maar ze besloot het te proberen omdat ze vandaag stof daarover van Seth had opgepikt en een paar aantekeningen had gemaakt. `Ik ben een beetje in de war, 'zei ze nu, `omdat de stof die ik van hem kreeg een beetje moeilijk is en ik weet niet of ik dat wel of niet gedaan krijg... Maar ik voel hem in de buurt. Ik denk dat ik zo zal beginnen maar ik vind het wonderlijk...' En Billy en Mitzi die door het huis hadden gerend kwamen als op bevel onder Jane's schommelstoel spelen toen ze voor Seth begon te spreken. Zelfs toen ik aantekeningen maakte, kon ik er niets aan doen dat ik zag hoe verbazend vlug de reacties van de katten waren, hoe blij ze bezig waren in hun

gekozen fysieke werkelijkheid.)Welnu: Dictaat. Nieuw hoofdstuk (8). Geef ons een moment voor de titel.(Pauze.) Wanneer (onderstreept) je bent die je bent. De werelden van verbeelding en verstand en het impliciete universum.(Pauze.) Wanneer je bent, bepaalt waar je bent. (Lange pauze.) De ruimte is op vele wijzen `tijdgebondener' dan je denkt. Ik heb het niet over de gebruikelijke tijdsopvattingen natuurlijk, over opeenvolgende ogenblikken, maar over een zekere dimensie van activiteit waarin jullie ruimte plaatsvindt. (21.15.) Zo lang we proberen het ontstaan van jullie wereld op een nieuwe manier uit te leggen, zullen we veel onderwerpen te berde brengen die gewoonlijk misschien niet in zulke besprekingen voorkomen. De wereld zoals jullie hem kennen komt uit een innerlijke uitgebreidere sfeer van dimensies tevoorschijn. Hij wordt dus gedragen door een schijnbaar onzichtbaar raamwerk.Voorbij zekere niveaus is het bijna zinloos om te spreken in termen van deeltjes, maar voor dit moment zal ik de term `onzichtbare deeltjes' gebruiken omdat je er bekend mee bent. De onzichtbare deeltjes dus vormen de grondslag van jullie wereld. De onzichtbare deeltjes waar ik het over heb, hebben echter het vermogen om zich te transformeren tot massa' of zich ervan te ontdoen. En de onzichtbare deeltjes waar ik over spreek bezitten niet alleen bewustzijn - maar elk is, zo je wilt, een zaadje dat in zichzelf een capaciteit bevat voor een oneindig aantal gestalts. Elk van die onzichtbare deeltjes draagt in zich het potentieel (pauze) om aan een oneindig aantal waarschijnlijke variaties van bewustzijn mee te doen. Tot op die hoogte zijn zulke psychologische deeltjes in die fase niet gespecialiseerd terwijl ze in zichzelf het aangeboren vermogen hebben zich in welke richting ook die gelegen komt, te specialiseren.(21.26.) Zij kunnen overal tegelijk zijn en zin dat ook. Soms opereren ze met massa en soms zonder. Nu ben je samengesteld uit zulke onzichtbare deeltjes en dat is zo met alles wat je lichamelijk kunt waarnemen. In die mate - in die mate (onderstreept) - zijn delen van je eigen bewustzijn overal tegelijk. Zij zijn niet weg, of verspreid op een of andere algemene manier maar ze reageren acuut en zijn evenzeer alert als het je bekende bewustzijn nu is.Het ik dat je je nu bewust bent, vertegenwoordigt slechts één `positie' waarin die onzichtbare deeltjes elkaar nu eenmaal kruisen, massa verkrijgen en vorm opbouwen. De geleerden kunnen een elektron alleen waarnemen zoals het zich aan hen voordoet. Ze kunnen het niet echt naspeuren. Ze kunnen niet tegelijkertijd zeker zijn van zijn positie en van zijn snelheid en tot op zekere hoogte geldt hetzelfde voor je bewustzijn. De snelheid van je eigen gedachten neemt die gedachten van je weg zelfs terwijl je ze denkt - en je kunt een gedachte nooit echt onderzoeken maar alleen de gedachte over een gedachte (rustig en geamuseerd).Omdat je bent, ben je overal tegelijkertijd. Ik ben me wel bewust van het feit dat je die psychologische beweging nauwelijks kunt volgen. Zoals we later zullen zien, kan je verbeelding je leiden tot enige herkenning, zelfs tot enig emotioneel begrip van dit concept. Als je verstandelijke vermogens in het begin misschien aarzelen

komt dat alleen omdat je je intellect hebt getraind om op een beperkte manier te reageren. Er bestaan, wat ik noem, `intervallen in de waarneming'. (Pauze.) Je bent je gewoonlijk bewust van gebeurtenissen met een neurologische betekenis en dat neurologische tijdstip is het eindresultaat van een (bijna)2 oneindige reeks scènes. (Pauze.) Die scènes zijn de gebieden waarin de activiteiten plaatsvinden. Ieder bewustzijn binnen ieder gebied is afgestemd op zijn juiste scène. Ieder gebied berust op het andere. De onzichtbare deeltjes zijn het raamwerk waarop bijvoorbeeld je lichaam wordt gevormd - zij (onderstreept) bewegen zich sneller dan de snelheid van het licht, toch ben je niet duizelig. Je bent je van zo'n beweging niet bewust. Jij bent op een andere actiescène afgestemd. Er zijn dus verschillende werelden in werking met verschillende frequenties in verschillende intervallen. Zij zijn bewust in andere tijden ofschoon jij neurologisch bent uitgerust tot waarneming van je eigen intervalconstructies. Wanneer ik het heb over tijden, bedoel ik niet alleen andere eeuwen zoals jij erover denkt. Maar tussen de ogenblikken die je kent en neurologisch aanvaardt zijn er andere soorten momenten, als je dat liever hebt andere tijdversies en andere soorten prestaties en vervullingen die niet afhankelijk zijn van je gebruikelijke ideeën over, zeg maar, groei doordat de tijd verstrijkt.` Enkele punten hiervan kunnen op het eerste gezicht erg moeilijk zijn, maar ik weet dat jullie allen veel intelligenter zijn dan je beseft - veel intuïtiever. Ik weet ook dat je er genoeg van hebt eenvoudige verhalen te horen alsof jullie kinderen zijn en dat jullie geest en verstand smachten naar uitdagingen die de moeite waard zijn. Jullie willen jezelf zo ver mogelijk uitbreiden omdat ieder van jullie geboren is met die drang naar waardevervulling. Dat zulke ideeën vreemd lijken komt alleen doordat jullie, in jullie tijd, jezelf hebben getraind, de aard van je eigen bewustzijn te beperken. Je hebt tot dusver geloofd dat je je grote verbeeldingskracht en je intelligentie moest oefenen om zichzelf en hun activiteiten te beperken tot de fysieke wereld zoals hij, naar je verteld is, bestaat. In de jeugd, voordat je je verbeelding zo intoomde, hadden jullie ieder je eigen dromen - dromen die je bewust maakten van andere delen van je eigen identiteit. Er staan nu vele ervaringen voor jullie open als je vrij genoeg bent ze toe te laten - die je een glimp van die andere intervallen geven waarin jij een werkelijkheid hebt. Ik zal een paar van die oefeningen later in dit boek behandelen. Al zulke methoden zijn echter nutteloos als je overtuigingen je weerhouden en dus is de voornaamste stuwkracht van al mijn boeken je eigen gebied van gedachte en overpeinzing te vergroten.Neem een pauze.(21.52. Jane's voordracht voor Seth was erg snel geweest toen de pauze aanbrak. `Wauw, 'riep ze uit terwijl ze haar bril op zette, `ik stond er zo ver buiten en de stof werd zo ingewikkeld dat ik niet weet wat er gaande was. Ik herinner me de stof over deeltjes, maar ik weet zelfs niet of ik alles heb gekregen. Ik weet wel dat er een bepaalde hoeveelheid is waar ik vanavond doorheen moet.Ik werd in de war gebracht...'Wat betreft die `bepaalde hoeveelheid', ze las me haar aantekeningen voor over de onderwerpen die Seth, naar ze dacht, vanavond zou behandelen. Hij had een paar

daarvan terloops behandeld. Terwijl we praatten hoorde ik dat Billy aan de andere kant van de scheidingswand in de kamer wat droog kattevoer at in de keuken. Toen nestelde hij zich naast me op de bank om een dutje te doen.`Ik geloof dat Seth nog even terugkomt' zei Jane terwijl ze haar bril afzette. We gaan om 21.59 verder.) Welnu: Einde van het dictaat.In materiaal zoals dat van vanavond, maar in het algemeen tijdens sessies krijg je uiteindelijk informatie (pauze) die inderdaad op zeer belangrijke manieren van buiten de tijd komt. Dat vereist dat Ruburt verbeelding en rede samensmelt op een zeer snelle manier en op niveaus die in gewone zin gewoonlijk niet bewust zijn - niveaus die hem mijn domein indrijven. Ik heb mijn eigen bewustzijn in andere intervallen, die in jullie zienswijze je eigen interval omvatten. Nu, Ruburt ondergaat enige diepe therapeutische veranderingen. Waarschijnlijkheden doorkruisen op ieder punt jouw tijd en die waarschijnlijkheden worden psychologisch gericht zodat, nogmaals in jullie zienswijze, hij op een uitstekend kruispunt staat waar de prognose uitstekend is. Zeg tegen hem dat ik dat gezegd heb. En jullie zijn er beiden verantwoordelijk voor want jullie levens vloeien op hun manier samen. (Hartelijk:) Einde van de sessie en van harte een goede avond. ('Dank je, Seth.'22.07. Toen Jane eenmaal uit de trance was, zei ik haar dat de meeste stof van Seth sinds de pauze ook als werk voor het boek kan worden beschouwd, inclusief zijn verwijzing overzijn eigen werkelijkheid. Hij had iets meer op haar aantekeningen gezinspeeld maar ik was teleurgesteld dat hij twee speciale gedachten die Jane vandaag van hem had opgepikt, niet had uitgewerkt. Ik kon zijn geamuseerde uitweiding bijna horen over: `De rede wordt ten slotte redeloos. Als de verbeelding alleen gebruikt wordt, wordt ze langzamerhand minder.' Ik had verschillende andere vragen over Seth's gebruik van de term `onzichtbare deeltjes', maar besloot ze later met Jane te bespreken.)

Aantekeningen bij sessie 915

1. Zie in deel 2 van 'Unknown' Reality aantekening 8 in Appendix 19. Daarin schreef ik: `Gewoonlijk denken we aan massa als aan een hoeveelheid en/of het gewicht van een voorwerp. In de klassieke fysica wordt de hoeveelheid materie in een gegeven voorwerp gemeten naar zijn relatie tot de inertie, wat op zijn beurt de neiging van de materie is om in dezelfde richting te blijven bewegen, als ze beweegt of onbeweeglijk te blijven als ze stilstaat.De massa van een voorwerp wordt verkregen door zijn gewicht te delen door de snelheid veroorzaakt door de zwaartekracht.' De aantekening is een praktische verwijzing voor concepten die ermee in verband staan want daarin besprak ik ook in het kort de subatomaire deeltjes; de componenten van atomen; de moleculen; de vermoedelijke deeltjes die sneller gaan dan het licht (tachyons); Seth's c.u.'s of eenheden van bewustzijn; zijn bevestiging dat het bewustzijn sneller kan reizen dan

het licht in toestanden buiten het lichaam; Jane's wetenschappelijke vocabulaire; en Einsteins speciale relativiteitstheorie. Daarnaast gaf ik verwijzingen naar ander materiaal over verschillende van die onderwerpen inclusief een paar van Seth.

2. Later voegde ik, alleen voor mijn eigen studie, `bijna' in in Seth's zin omdat ik niet vlug genoeg was geweest hem te vragen iets meer te zeggen over het `eindresultaat van een oneindige reeks scènes' toen Jane de stof voor hem dicteerde. Na de sessie begon ik mij af te vragen of Seth zichzelf niet had tegengesproken door te zeggen dat er een eindresultaat kon zijn van iets oneindigs. Toch dacht ik ook dat hij precies bedoelde wat hij zei - en dat zelfs vanuit onze menselijke posities alleen, de onderverdelingen van onze individuele en gezamenlijke wer-kelijkheid enorm veel groter zijn dan we gewoonlijk denken. Seth had al in de voorgaande alinea van de sessie aangegeven dat zulke aarzelingen van de verstandelijke vermogens kunnen optreden. Ik dacht ook dat mijn intellectuele frustratie over het concept van de eeuwigheid onvermijdelijk vermengd was met de beperkingen die we gewoonlijk aan de betekenis van woorden opleggen.

3. Seth's materiaal in deze alinea herinnerde me direct aan Jane's eigen, vroege intuïtieve opvatting over het moment. Zie in deel 1 van 'Unknown' Reality aantekening 5 bij de 681ste sessie die op 11 februari 1974 gehouden werd. Ik schreef dat Jane op 25-jarige leeftijd, negen jaar voordat de sessies begonnen, het moment beschreef in haar gedicht `Meer dan de mens'. Ik denk nog steeds dat deze zinnen heel veel oproepen:

Tussen iedere tik van de klok Verstrijken lange eeuwenIn universa, verborgen voor die van ons.

Juist in de volgende sessie in deel 1 die Jane twee dagen later gaf, verklaarde Seth: `Er zijn stelsels waarin een moment vanuit jouw gezichtspunt het leven van een universum duurt. Ik bedoel niet dat een moment wordt uitgerekt of dat de tijd alleen maar wordt vertraagd maar dat alle mogelijke ervaringen in een moment werkelijkheid worden in dat kader.'

Sessie 916 - 14 mei 1980

Woensdagavond 21.20

(De eerste sessie in het voorwoord van Dromen is een persoonlijke sessie die Jane op 13 september 1979 gaf. In de inleidende aantekeningen voor de sessie schreef ik dat Seth een maand geleden klaar was met het dictaat voor Wereldgebeuren (in de 873ste sessie op 15 augustus om precies te zijn) en dat ik een week later mijn eigen

aantekeningen voor het boek begon te maken. Gisterenmiddag had ik die aantekeningen af - en vandaar dat ik me plotseling vrij voelde na negen maanden geconcentreerd werken. (En wat dacht je, zei ik tegen Jane, mijn laatste alinea voor Wereldgebeuren gaat over de trek van de ganzen tweemaal per jaar.)Ik schat dat het me vijf of zes weken zal kosten om het manuscript van het boek voor onze uitgever te typen. Dan heb ik nog een week nodig om het manuscript met gekleurde pennen door te gaan om op iedere bladzijde de instructies aan te geven welk stuk we in romeins lettertype (rechtop) en welk we in cursief type willen hebben; terwijl ik dat doe, controleer ik ook de spelling, de interpunctie, de verwijzingen, data en tijden - al de wereldse details die zo noodzakelijk zijn om onze uitgever te helpen een verzorgd, goed uitziend boek op de markt te brengen.'Toen ik gisteravond sessie 915 van maandag begon te typen, vroeg ik Jane waarom Seth zijn `onzichtbare' deeltjes niet gewoon c.u.'s had genoemd of bewustzijnseenheden zoals hij eerder in Dromen' had gedaan en zoals hij ook altijd in zijn andere boeken had gedaan. De vraag bracht haar in de war, vooral toen ik erbij zei dat ik bang was dat Seth oude stof onder een nieuwe term aan het herhalen was. Om Jane te helpen zich beter te voelen, overpeinsde ik dat hij er zijn redenen voor moest hebben en dat een zekere hoeveelheid herhaling natuurlijk nodig is in ieder boek van een serie. De herhalingen geven niet alleen een grondslag voor nieuw materiaal maar stellen ieder boek in staat op zich volledig te zijn. Ik probeer ten slotte hetzelfde te bereiken met mijn aantekeningen, zei ik.’Ondanks die gedachten was Jane nog steeds enigszins in verwarring toen een dag later het moment van de sessie naderde. Zelfs al voelde ze zich een beetje onbehaaglijk, ze wilde de sessie toch vroeg beginnen, zoals ze de laatste tijd wel meer deed. Ze dacht er ook over mij de avond vrij te geven om het een beetje te vieren dat ik de aantekeningen voor Wereldgebeuren afheb, maar ik zei haar dat ik de sessies liever wilde laten doorgaan zo lang we beiden zin hadden. Vanmiddag was ik al even begonnen Wereldgebeuren te typen en was er tevreden over.Toen, terwijl we zaten te wachten op een sessie, die een beetje traag op gang kwam, kreeg Jane materiaal van Seth waarin hij heel aardig zijn gebruik van `onzichtbare deeltjes' op maandagavond uitlegde - en omdat hij vanavond ingaat op zijn redenen daarvoor, hoef ik ze hier niet te geven. Natuurlijk waren we allebei opgelucht en natuurlijk was Seth helemaal niet bezorgd geweest.)Welnu: Goedenavond.(`Goedenavond, Seth.')Dictaat: Toen Joseph (zoals Seth mij noemt) de vorige sessie las, vroeg hij zich af of de onzichtbare deeltjes waar ik naar verwees al of niet dezelfde waren als de bewustzijnseenheden waar ik eerder over gesproken heb.Het was de bedoeling dat hij die vraag zou stellen en dat ook iedere lezer dat zou doen. Ten eerste, terwijl ik me wel het belang van specifieke termen realiseer, wil ik niet dat jullie als lezer zo afhankelijk worden van woorden, dat als je er een tegenkomt dat je al eerder gelezen hebt, je het meteen in categorieën gaat onderbrengen. Vervolgens, iedere keer dat ik zulke informatie opnieuw

introduceer, doe ik dat vanuit een andere richting, bij wijze van spreken, zodat je als lezer gedwongen wordt het ook vanuit een andere invalshoek te benaderen. Op die manier raak je bekend met bepaalde informatie vanuit verschillende gezichtspunten.Toen je die passages las moest de vraag zelf - `Zijn dat niet de bewustzijnseenheden waar vroeger naar verwezen werd?' - je intellect en je intuïtie, al was het weinig, op een andere manier aanzetten om samen te werken. Met andere woorden, ik hoop natuurlijk om zowel je verbeelding als je intelligentie in dit hoofdstuk en dit deel van het boek dat aan dat onderwerp gewijd is, te stimuleren.Nogmaals, denk eraan, het zichtbare universum komt uit een subjectieve werkelijkheid te voorschijn, een die juist in de aard van jullie wereld zelf geimpliceerd is. Ik zou dus graag willen dat jullie aan de bewustzijnseenheden denken op een heel andere schaal van gebeurtenissen. Stel je nu eens, voor zover je kunt, het bestaan voor van Al Wat Is, een bewustzijn (pauze) dat zo schitterend complex is dat, wat wij misschien kunnen noemen, zijn eigen psychologische afdelingen letterlijk oneindig zijn. Alle tijdverschijnselen en alle ervaringen daarvan moeten psychologisch zijn. De `snelheid' van elektronen bijvoorbeeld weerspiegelt hun psychologische beweging.(21.32. Met veel pauzes:) Al Wat Is is als de bron van alle werkelijkheden en ervaringen psychologisch zo complex, zo multidimensionaal creatief, dat het zichzelf steeds weer verbaast. Het is, zelf, het onzichtbare universum dat overal in jullie wereld is ingesloten, maar dat alleen door de historische tijd voor jullie waarneming zichtbaar wordt. Al Wat Is verspreidt zichzelf daarom zodat het aan de ene kant een `massieve' subjectieve entiteit is, een psychologische structuur - en aan de andere kant verspreidt het zich ook in de wereld der verschijnselen. Het is, in de volle betekenis van het woord, goddelijk, toch verspreidt het zelfs die goddelijkheid zodat, in jullie zienswijze, (lange pauze) iedere bewustzijnseenheid in zichzelf die eigenschappen van goddelijkheid bevat. Al Wat Is heeft niet één enkel beeld, maar is in alle beelden - en tussen haakjes (of ze nu al of niet zichtbaar zijn.) Jullie gedachten zijn de onzichtbare partners van jullie woorden en de onmetelijk grote onbepaalde subjectiviteit van Al Wat Is staat op dezelfde manier achter alle vastgestelde of zichtbare verschijnselen. (21.44.) In die zin is het voor ieder soort fundamenteel onmogelijk om uit te sterven. Het kan tijdelijk (onderstreept) verdwijnen, een tijdje onzichtbaar zijn in historische gebeurtenissen. De genetische patronen voor iedere soort verblijven natuurlijk hoofdzakelijk in de genetische voorraadbank van die soort - maar die genetische voorraadbank bestaat niet op zichzelf maar (is) onzichtbaar verbonden met de genetische opbouw van iedere andere soort (alles zeer intens). Er zijn ontelbaar veel relaties tussen rassen die niet herkend worden. De generaties van alle rassen zijn onderling in wisselwerking. De genetische seinen worden duidelijk niet ontvonkt op de bewering dat een soort alleen op de planeet bestaat maar ook als reactie op genetische regelingen die in alle soorten samenwerken.

Nogmaals, het genetische stelsel is lang niet zo gesloten als wordt verondersteld. Nogmaals, dat komt omdat de fundamentele bewustzijnseenheden die de materie opbouwen - die de materie vormen - zelf begiftigd zijn met een subjectieve scherpzinnigheid. Dit verklaart ook mijn eerdere bewering dat in gewoonlijk goed begrepen termen, de omgeving en haar schepselen tezamen `evolueren'. (Lange pauze.) Jullie positie op de bewustzijnsschaal brengt je ertoe bewustzijns te categoriseren zodat alleen je eigen bekende merk bij de definitie schijnt te passen - dus ik herinner je er hier nogmaals aan dat er in de diepste zin overal bewustzijn is omdat Al Wat Is zichzelf overal verspreidt door de hele fysieke werkelijkheid. Alle delen van die werkelijkheid hebben hun eigen recht op bestaan en op de doeleinden daarin. Dat hebben natuurlijk alle mensen en soorten ook.(21.55.) Jullie verbeelding helpt je elementen van dat innerlijk doorschemerende universum tot realiteit te brengen. Je verbeelding wordt kennelijk niet beperkt door tijd. Je kunt je vroegere en toekomstige gebeurtenissen voorstellen. Jullie verbeelding heeft altijd geholpen je beschavingen, je kunsten en je wetenschappen te vormen en wanneer ze één zijn met je verstandelijke processen kunnen ze je informatie brengen over het universum en je plaats erin, die je op geen enkele andere manier kunt verkrijgen. Einde van het dictaat.(Pauze om 21.59.) Een kleine opmerking: Gefeliciteerd. De aantekeningen (voor Wereldgebeuren) zijn zoals gewoonlijk uitmuntend. (Ik lachte.) Geniet van de rest van de avond zoals ik ook hoop dat je van dit stukje avond genoten hebt (met humor).(`Dat heb ik, en of. Wat ga jij de rest van de avond doen?')Ik ga mezelf verfrissen door in een paar nieuwe concepten te duiken, want er zijn voor mij natuurlijk ook nieuwe concepten en daar duik ik ook regelmatig vanuit vele posities in. Van harte een goede avond.(`Dank je, Seth. Hetzelfde. Goedenavond.'22.01. Maandagavond tegen het einde van de sessie had Seth ons inzicht gegeven in de aard van zijn werkelijkheid. Ik zei nu tegen Jane dat hij ons vanavond weer een hint had gegeven. Zijn verklaring is vooral intrigerend omdat Seth aangaf dat hij zich in zijn niet fysieke werkelijkheid, `waar dat ook is' nog steeds ontwikkelt, net als wij `hier op aarde'. Ik zei ook dat ik wel graag zou willen dat hij ooit commentaar levert op die `nieuwe concepten' die hij gaat onderzoeken.)

Aantekeningen bij sessie 916

1. Ik hield ook Jane's vorderingen bij toen ze de introductie voor Wereldgebeuren schreef. Ze maakte dat uitstekende stuk werk zeven maanden geleden af - een paar dagen voor ze de eerste formele sessie doorgaf voor het voorwoord van Dromen, de 881ste op 25 september 1979. Zie de openingsaantekeningen van die sessie in deel I.

2. Hier zijn de sessies en aantekeningen uit deel I van Dromen waarin Seth en ik

spraken over of verwezen naar zijn e.e.-eenheden (of elektromagnetische energie eenheden) en zijn c.u.'s (of bewustzijnseenheden).Hoofdstuk 2: Ik citeerde beide concepten in aantekening 1 bij sessie 884. In sessie 886 noemde Seth `bewustzijnseenheden' zonder in bijzonderheden te treden.Hoofdstuk 3: Seth besprak c.u.'s veel uitgebreider in sessie 889. In sessie 890, zie zijn stof over zowel e.e.-eenheden als c.u.'s. Tijdens het lezen van de stof van vanavond zou de lezer zich deze korte passages voor de geest kunnen houden: `Iedere bewustzijnseenheid (of c. u.) intensiveert, vergroot zijn eigen bedoelingen om te bestaan - en je zou kunnen zeggen, bouwt vanuit zichzelf een ontvlambare vonk van oerverlangen op die `explodeert' in een proces dat fysieke materialisatie veroorzaakt. Hij verandert in wat ik (een) e.e.-eenheid genoemd heb, waardoor hij is begonnen aan zijn eigen fysieke ervaring.' En: `Bewustzijnseenheden (c) u. 's) die zichzelf transformeren tot e.e.-eenheden vormden de omgeving en al haar bewoners in hetzelfde proces op een, wat je eerder een cirkelvormige manier zou kunnen noemen dan op een achtereenvolgende manier.'In aantekening 1 van de 890ste sessie gaf ik verwijzingen naar Seth's eerste materiaal over e.e.-eenheden.

3. In een aantekening als deze kan ik het thema herhaling alleen maar oppervlakkig behandelen. Al Jane's boeken en ook mijn aantekeningen voor haar Seth-boeken bevatten duidelijk materiaal dat al eens eerder gegeven is en/of materiaal dat gebaseerd is op variaties van zekere fundamentele denkbeelden. Dat is onvermijdelijk en noodzakelijk. Individueel en en masse en in de mate waarin ons menselijk waarnemingsstelsel dat mogelijk maakt, heeft ons mensenras een wereld en universum gecreëerd dat gebouwd is op een zeer beperkte, zich herhalende schepping en interpretatie van interne en externe informatie. We zouden nauwelijks kunnen overleven zonder onze speciale herhaling van communicatie en ieder ander ras zou ook niet buiten zijn eigen herhalingen kunnen.Ik heb vaak gedacht dat de herhaling in de Seth-boeken, zeg maar, niets is vergeleken bij het herhaalde spervuur van suggesties - waarvan vele negatief - waar ons ras zich dagelijks aan verkiest te onderwerpen. Ik zoek voortdurend naar evenwicht tussen het positieve en het negatieve. Jane en ik denken echter wel dat ons ras, in gewone zin en om vele redenen, lang geleden veel negatieve gedachten en handelingen begon te scheppen - zoveel, dat die kenmerken zich gingen uitstrekken over alle facetten van onze wereldcultuur. Voor zover ik weet zijn wij mensen de enigen die zich zulk gedrag kunnen permitteren. Ik kan me niet voorstellen dat dieren dat bijvoorbeeld doen - dat hoeven ze niet!Ik weet zeker dat in veel breder verband zelfs negativiteit creatief is en vaak op manieren die wij in onze tijdelijke werkelijkheid niet kunnen begrijpen, maar ik geloof wel dat Jane's werk dieper doordringende en verlossende inzichten geeft in veel van die uitdagingen die we scheppen. Nogmaals dus, het bewustzijn probeert op wereldschaal van zeer klein tot zeer groot - en alle naadloos onderling verbonden - zichzelf te kennen en te verrassen.

Sessie 917- 21 mei 1980

Woensdagavond 20.49

(Maandagavond werd er geen sessie gehouden zodat we konden uitrusten. Jane was ook goed opgeschoten met God of Jane en wilde niet afgeleid worden door aan iets anders te werken - zelfs niet aan het Seth-materiaal. Vanavond echter wilde ze wel een korte sessie hebben.Vanmiddag had ze weer een verwarrende brief gekregen. Ik was vanavond heel geïnteresseerd toen Seth de implicaties van de brief samen met twee gedachten die Jane een week geleden op maandag, de dag dat ze de 915de sessie hield, van hem had opgepikt: `De rede wordt als ze alléén gebruikt wordt ten slotte redeloos. Als de verbeelding alleen wordt verbruikt wordt ze langzamerhand minder.' Ik schreef in de laatste aantekening van de sessie dat ik teleurgesteld was omdat Seth die twee punten niet in de sessie zelf te berde had gebracht.)Goedenavond.('Goedenavond, Seth.')Dictaat (met veel humor). Welnu: Denk eraan dat deze eenheden van bewustzijn waarover ik gesproken heb niet neutraal, wiskundig of mechanistisch zijn. Ze zijn de kleinste `pakketjes' bewustzijn die je je kunt voorstellen en ondanks ieder idee van het tegendeel, heeft het bewustzijn in wezen niets met omvang te maken. Als dat wel het geval was zou er meer dan een wereldglobe nodig zijn om het bewustzijn van alleen maar één cel te bevatten.Dus je fysieke leven is het gevolg van een spectaculaire spontane ordening - de ordening van het lichaam, spontaan gevormd door bewustzijnseenheden. Jullie ervaring van de wereld wordt grotendeels bepaald door je verbeelding en je redenerende vermogens. Deze ontwikkelden zich niet langzamerhand, waar de evolutionisten gewoonlijk van overtuigd zijn. Zowel de verbeelding als het verstand hoorden vanaf het begin bij de menselijke soort maar de soort heeft die eigenschappen door wat jij de historische tijd noemt heen op verschillende manieren gebruikt. Er zijn veel mogelijkheden in dat opzicht zodat de twee op vele, vele verschillende wijzen kunnen worden gecombineerd, waarbij iedere speciale combinatie je haar eigen unieke beeld van de werkelijkheid geeft en je ervaring in de wereld bepaalt.(Pauze.) Jullie vele beschavingen, historisch gesproken, ieder met haar eigen activiteitsterrein, haar eigen wetenschappen, religies, politiek en kunst - deze vertegenwoordigen alle de verschillende manieren waarop de mens zijn verbeelding en verstand heeft gebruikt om een kader te vormen waarin (onderstreept) een min of meer samenhangende werkelijkheid wordt ervaren.(21.02.) De mens heeft dus soms meer de nadruk gelegd op de macht van de verbeelding en haar grote dramatische licht de fysieke gebeurtenissen om hem heen

laten belichten zodat ze grotendeels door dat licht werden bekeken. Uiterlijke gebeurtenissen worden in die omstandigheden magneten die de dramatische kracht van de verbeelding aantrekken. De innerlijke gebeurtenissen worden sterker benadrukt dan de uiterlijke. De objecten van de wereld worden dus niet alleen belangrijk voor wat ze zijn maar vanwege hun positie in een innerlijke wereld van betekenissen. In zulke gevallen is het natuurlijk best mogelijk om zover die richting op te gaan dat de natuurgebeurtenissen bijna lijken te verdwijnen onder het gewicht van hun symbolische inhoud.De laatste tijd is de trend in de tegenovergestelde richting geweest, zodat de capaciteiten van de verbeelding erg verdacht werden gevonden, terwijl de uiterlijke gebeurtenissen de enige aspecten van de realiteit werden gevonden. Ten slotte bleef je zitten met een echte of onechte soort wereld waarin het net leek alsof de diepste vragen over het leven juist en adequaat konden worden beantwoord door een of andere multiple choice-test. De verbeelding van de mens scheen toen te worden aangezien voor onechtheid, tenzij haar produkten nuttig gemaakt konden worden in het materialistische bestaan. In dat verband werd de verbeelding enigszins getolereerd, alleen omdat ze soms nieuwe technologsiche uitvindingen opleverde. Ik heb twee contrasterende voorbeelden genomen van de vele manieren waarop de macht van de verbeelding en die van de redenerende vermogens gebruikt kunnen worden. Er zijn echter eindeloze variaties - ieder subjectief en genetisch mogelijk en natuurlijk vele die je als soort nog niet ontwikkeld hebt. Ruburt (Jane) kreeg vandaag een brief van een man die zeker als schizofreen zou worden bestempeld. Ruburt was verdrietig - niet alleen door de situatie van de persoon maar ook door de filosofische implicaties. Waarom, dacht hij, zou iemand in 's hemelsnaam zo'n werkelijkheid vormen?(Wij waren beiden - maar vooral Jane - getroffen door de unieke en originele wijze waarop de schrijver zijn woordkeuzen had samengebracht om zijn verkozen werkelijkheid weer te geven. Heel ongebruikelijk).Nu over de kwestie `geesteszieken'. Het is zeer belangrijk dat de individuele integriteit op de voorgrond wordt geplaatst, meer dan de algemeen geldende definities die gewoonlijk aan die groep symptomen wordt toegeschreven. In veel van die omstandigheden echter zijn zulke mensen de verbeelding en de redenerende vermogens aan het combineren op manieren die niet passen bij hun historische periode. (Met enige ironie:) Het zou niet helemaal gek zijn maar het is misschien een enigszins overdreven bewering te zeggen dat mensen die voorraden kernwapens aanleggen teneinde de vrede te bewaren, krankzinnig zijn. In jullie maatschappij gaan zulke handelingen, op een manier die mij totaal ontgaat, ook nog onder de vlag van humaniteit!Zulke methoden worden niet waanzinnig gevonden - hoewel ze dat in de diepste zin van het woord wel zijn. Er zijn veel redenen voor zulke daden, maar te veel de nadruk leggen op wat ju jullie de redenerende vermogens vinden, in tegenstelling tot wat jullie verbeeldingsvermogen vinden, is althans gedeeltelijk de schuld.(21.23.) In het geval van de man die Ruburt schreef, treffen we een mengsel van

die eigenschappen aan waarbij de innerlijke gebeurtenissen van de verbeelding een te sterk licht op de fysieke gebeurtenissen werpen voor wat sociaal aanvaardbaar is. Nogmaals, ik heb het hier niet over alle gevallen van geestesstoornissen. Ik wil echter wel de nadruk leggen op het punt dat jullie hooggeprezen psychologische norm als een soort betekent dat jullie ook een grotere vrijheid moeten krijgen in het gebruik van de verbeelding en het intellect. Anders zou je opgesloten worden in een starre bewuste houding, een waarin zowel de verbeelding als het intellect niet verder vooruit zouden kunnen. Het is uiterst belangrijk datje de grote psycholo-gische verscheidenheid beseft die in jullie psychologische gedrag aanwezig is - en die variëteiten van psychologische ervaring zijn nodig. Zij geven je belangrijke psychologische feedback en zij trainen het bereik van je vermogens op manieren die over het geheel genomen heel gunstig zijn. De briefschrijver wil voor het grootste deel in zijn eigen wereld leven. Hij doet niemand kwaad. Hij onderhoudt zichzelf de meeste tijd. Vanuit de meeste gezichtspunten is zijn kijk op de werkelijkheid excentriek. Hij voegt aan de wereld iets typisch toe dat er anders niet zou zijn en juist door zijn excentrieke optreden laat hij andere mensen enigszins zien dat hun starre visie op de realiteit hier en daar wel eens gaten kan vertonen. Ik heb ook niet de bedoeling hem of anderen zoals hij te idealiseren, maar ik wil laten zien dat je je verbeelding en intellect op andere manieren kunt gebruiken dan je nu doet. In feite zijn zulke manieren niet alleen genetisch mogelijk maar genetisch waarschijnlijk - een zaak die ik later in het boek zal bespreken. De verbeelding gaat natuurlijk over het doorschemerende universum, die onmetelijke gebieden van de werkelijkheid die fysiek niet zichtbaar zijn, terwijl het verstand gewoonlijk de be-wijzen van de wereld die voor hem staat behandelt. Die verklaring is in het algemeen waar, maar bij iedere actie van de verbeelding in het bijzonder is natuurlijk het redeneren betrokken en bij iedere (actie) van het verstand de verbeelding. Einde van het dictaat.(21.35. Nu gaf Jane wat stof door voor ons en beëindigde de sessie om 21.57.)

Sessie 918 - 2 juni 1980

Maandagavond 21.15

(In hoofdstuk 5 van deel I van Dromen, zie aantekening 2 bij sessie 899 van 6 februari 1980. Ik schreef dat men van plan was om in april een aantal technici de verontreinigde machinekamers binnen te laten gaan waarin de beschadigde reactor (vat 2) staat van de kerncentrale in Harrisburg in Zuid-oost-Pennsylvania. De technici moesten radiologische informatie verzamelen die gebruikt kon worden om het beschadigde utiliteitsgebouw te ontsmetten. Om de veiligheid van alle arbeiders te verzekeren is men van plan om eerst over een periode van verschillende weken een grote hoeveelheid radioactief krypton gas uit de machinekamer in de atmosfeer te laten ontsnappen. Dit voorstel wekt nog steeds een sterke tegenstand op.' Jane en

ik hebben de laatste twaalfdagen geen sessie gehouden terwijl we respectievelijk aan God of Jane en Wereldgebeuren werkten. `Ik wil vanavond een korte sessie houden,' zei ze, `maar het zal niet voor Dromen zijn. Ik heb een paar ideeën over wat hij zal gaan bespreken...' Maar toen Seth doorkwam, leek zijn stof mij beslist werk voor het boek.)Goedenavond.('Goedenavond, Seth.')Welnu: Er zijn soms bijna onoverkomelijke moeilijkheden die zich van mijn kant voordoen als ik probeer de oorsprong van jullie wereld uit te leggen.Jullie denken aan je universum als heeft het bepaalde dimensies en je wilt een uitleg die min of meer gebaseerd is op de vooronderstelling dat die dimensies zelf de oorsprong mogelijk maakten - die moeten echter zijn opgekomen uit andere grotere werkelijkheidsdimensies dan die jullie universum bevat. De begrippen van de werkelijkheid in je universum kunnen die onmetelijk grote context waarin zulke originele gebeurtenissen plaatsvinden niet inhouden of bevatten. Daarom moet ik enigszins (onderstreept) de vanouds gebruikelijke referenties volgen die jullie om te beginnen gebruiken om definities te bepalen.Terwijl ik dat doe probeer ik jullie ook, intuïtief althans, bekend te maken met een groter raamwerk, waarin de gebeurtenissen de werkelijkheid die je kent, overkoepelen. Niettemin gaan we beginnen met kwesties waarbij het heel goed mogelijk is dat er zich tegenstrijdigheden schijnen voor te doen omdat je eigen definities van een gebeurtenis zo simpel zijn dat ze de grotere onderscheidingen negeren - onderscheidingen die iedere schijnbare tegenspraak zouden verzoenen in een alomvattende grotere eenheid van structuur en actie. Je verbeeldingsvermogen zal hier van grote waarde zijn want dat kan vaak het geheel, dat voor het intellect niet zichtbaar is, waarnemen - het intellect dat je getraind hebt om vooral met de bewijzen van het hier en nu te werken. (Lange pauze om 21.28.) Er zijn fasen in verbondenheid, ritmen en harmonieën van bewustzijn die uit hun oneindige volheid de `moleculaire muziek' van jullie universum doen klinken. Jullie plaats in die ritmen is zeer essentieel. (Lange pauze.) Jullie bestaan in een soort oorspronkelijk interval - hoewel je, als je kunt, aan het woord `interval' moet denken zonder de bijbetekenis van voorbijgaande tijd. Het is net alsof oneindig veel orkesten gelijktijdig (lange pauze) aan het spelen zijn en iedere noot die klinkt ook speelt in al zijn waarschijnlijke posities met iedere andere mogelijke noot, en in combinatie met alle waarschijnlijke versies van het hele stuk wordt gespeeld.Tussen de noten die klinken zouden er intervallen zijn en die onhoorbare intervallen zouden dan ook deel zijn van een massaal onbepaald ritme waarvan de ontwikkeling van de hele' klinkende produktie afhankelijk is. De onhoorbare intervallen zijn dan natuurlijk ook gebeurtenissen, seinen voor actie, prikkels voor reactie.Jullie bepaalde universum kwam uit zo'n soort interval te voorschijn, opkomend uit een origineel gebeuren waarvan de ware aard niet onder jullie definities gevangen

kan worden - dus er zullen in ons boek passages zijn waarin ik zou kunnen zeggen dat een gebeurtenis die jij kent tegelijkertijd waar en niet waar is of dat ze zowel mythe als feit is. En daardoor hoop ik je tot enig psychisch begrip over een soort gebeurtenis die veel te groot is voor jullie gebruikelijke categorieën van echt en niet echt. Dan laat je (misschien) je verbeelding met de gewone gebeurtenissen van je wereld spelen en laat je haar, althans gedeeltelijk, een glimp opvangen van die grotere helderheid die hen verlicht, zodat het je intuïtief brengt tot een gevoel voor de bron van gebeurtenissen en de bron van je wereld. De bewustzijnseenheden die ik genoemd heb, zijn (onderstreept) die bron en ze gedragen zich zoals ik heb gezegd. In andere zin zijn ze ook entiteiten, fragmenten van Al Wat Is, als je dat liever hebt - goddelijke fragmenten van macht en majesteit die (pauze) alle vermogens van bewustzijn zoals jullie daarover denken, bevatten: in jullie zienswijze, concentraties zonder substantie.Er zijn veel andere universa naast dat van jullie, elk volgt zijn eigen interval, zijn eigen harmonie. Jullie ideeën over de historische tijd hinderen mijn verklaringen. In die zienswijze (pauze) gaat de werkelijkheid van jullie wereld veel verder terug dan je denkt en in die zienswijze -je hebt de beschrijving nodig - hebben je voorouders andere sterren bezocht zoals jullie planeet door anderen is bezocht. Sommige van die ontmoetingen doorkruisten ruimte en tijd, maar sommige niet. Er bestaan eindeloze versies van leven. Er zijn dus andere soorten die op die van jou lijken (onderstreept) en in de onmetelijk grote spectrums van het bestaan die jullie werkelijkheid niet kan bevatten zijn er melkwegbeschavingen geweest die samenkwamen wanneer de condities geschikt waren. (21.54.) Het kader van de tijd bestaat niet zoals jullie denken. Intervallen in het bestaan zijn kennelijk niet hetzelfde. Op onmogelijk uit te leggen manieren bestaan er, wat ik alleen maar kan noemen, innerlijke doorgangen door het universum heen. Je weet hoe een associatie je plotseling in je geest zo duidelijk met een vroegere gebeurtenis kan verbinden dat het bijna lijkt of ze nu plaatsvindt - en inderdaad is een herinnering die sterk genoeg is net een spookgebeurtenis. Dus zijn er processen die werken als associaties, die doorgangen kunnen verschaffen door wat tijd betreft, anders gestructureerde wegen van het universum. Deze doorgangen zijn gewoon delen van de grotere aard van gebeurtenissen die je niet kunt waarnemen. (Pauze.) Soms heeft jullie soort die doorgang bereisd en veel van jullie mythen zijn spookherinneringen aan die gebeurtenissen. Nogmaals, er is een ritme in alle bestaan en zo keerde, in jullie bewoordingen, jullie soort terug naar zijn thuisplaneet om zijn wortels te hernieuwen, zijn natuurlijke soort weer aan te vullen, terug te keren naar de natuur om weer troost te vinden temidden van de heerlijke oude erfenis van schemer en dageraad. De planeet heeft veel veranderingen meegemaakt. Hij is vele malen verschenen en verdwenen. Hij flikkert aan en uit, maar vanwege de intervallen in je oplettendheid, lijkt iedere `aan'-periode miljoenen jaren te duren, terwijl de aarde op andere niveaus net een vuurvlieg is die aan en uit flikkert. Door zo'n beschrijving wil ik het belang van het fysieke leven niet verkleinen want Al Wat Is begiftigt ieder deel van zijn eigen getransformeerde werkelijkheid met een uniek

leven waar nergens anders een copie van bestaat en iedere vonk bewustzijn is begiftigd met een goddelijke erfenis die nooit gedoofd wordt - een vonk die in alle andere hoeken van het universum zichtbaar is.Einde van de sessie.De sessie was gedeeltelijk ook als antwoord op een vraag van Ruburt.Ik wens je van harte goedenavond - tenzij je een vraag hebt. ('Nee.')Dan mijn beste wensen.(`Dank je, Seth. Goedenavond.'22.10. `Hij geeft het me stiekem door,' merkte Jane op toen ik haar plaagde omdat ze gezegd had dat de sessie niet voor Dromen kon zijn. Ik zei ook dat het een van haar beste sessies was. Ze herinnerde zich dat ze in haar twintiger jaren - zo'n vijftien jaar voor ze aan het Seth-materiaal begon - een reeks gedichten had geschreven over onze soort die vanuit de ruimte naar de aarde terugkeerde. En nu zegt Seth dat het in feite zo gebeurd is - althans in een paar waarschijnlijke werkelijkheden, 'zei ze. `Het is een oud science-fiction-idee.'Dit was een van die sessies geweest waarvan Jane dacht dat er veel tijd voorbij was gegaan. Ze was verbaasd dat hij maar 55 minuten had geduurd, maar ze voelde dat ze met een grote hoeveelheid interessante informatie was doorgekomen)

Aantekeningen bij sessie 918

1. Ik schreef ook in mijn aantekening voor sessie 899 met betrekking tot Harrisburg: `Weer verspreidt het bewustzijn zich en onderzoekt zichzelf op nieuwe manieren.' In de afgelopen maand maart, een jaar na het ongeluk, vroeg de gouverneur van Pennsylvania aan een gerespecteerde wetenschappelijke organisatie om alternatieve voorstellen voor de ventilatie van het kryptongas. In mei beval de groep wetenschappelijk aanvaardbare alternatieven aan, maar nu lijkt het onwaarschijnlijk dat óf het bedrijf dat de centrale bezit óf de federale nucleaire veiligheidscommissie een daarvan zal aannemen - en dus duren de discussies voort. Blijkbaar zullen de psychologische factoren verbonden aan de ventilatie genegeerd worden zolang men de kans loopt dat er lichamelijk letsel zal worden toegebracht aan de bevolking rondom de centrale. Deze conclusie is natuurlijk voor veel mensen uiterst onbevredigend. Het voor april (1980) geplande betreden van de machinekamers werd om verschillende redenen uitgesteld tot mei. Een daarvan was het ontbreken van een federale garantie voor de ademapparatuur die de technici in het gebouw zullen moeten dragen. Maar die eerste entree is nog steeds niet gemaakt. Het is opnieuw op de agenda geplaatst - deze keer eind juli na de voltooiing van de ventilatie en zestien maanden nadat de radioactieve brandstof in de reactorkern bijna gesmolten was. Volgend op het ongeluk bij Harrisburg en naast de grote vrees die `erdoor ontstond', begonnen er zich voor de kernenergie een heleboel problemen op te stapelen, die betrekking hadden op alles, vanaf een slecht ontwerp voor de centrale (zoals Seth zei in de 914de sessie in hoofdstuk 7

van Dromen) tot de enorme kostenoverstijgingen en de angst door gebrek aan garanties, gebrekkige constructie en kwaliteitscontrole, menselijke en mechanische fouten, het opslaan van radioactief afval, conflicten met anti-kernenergie- en milieugroepen, discussies over evacuatieplannen op plaatsen bij de verschillende kerncentrales, een veel uitgebreidere lijst van stappen (die wel in de duizenden lopen) die de NRC samenstelt en die de nutsbedrijven moeten nemen om de veiligheid van hun fabrieken te verhogen en zelfs de bezorgdheid van de regering over de mogelijke manipulatie en vervalsing van de veiligheidsrapporten van de fabriek. Voor de laatste kerncentrale werd in 1978 een order geplaatst. Tot dusver is het gebruik van elektriciteit in ons land dit jaar met minder dan twee procent toegenomen en nu wordt verwacht dat het tot volgend jaar zelfs zal dalen. Ongehoord, met het oog op al die voorspellingen, dat we moeten doorgaan met de bouw van kernenergie-opwerkingsfabrieken om aan de toekomstige vraag te voldoen!Laten we er echter aan denken dat het bewustzijn, wanneer het een uitdaging creëert en ervaart, op iedere schaal, kan kiezen voor een voornamelijk positieve of negatieve focus of het kan proberen een evenwicht tot stand te brengen. Terwijl sommige nutsbedrijven in de Verenigde Staten dus in moeilijkheden zijn met hun kerncentrales, bezitten andere bedrijven fabrieken die heel goed en heel economisch lopen. Zij hebben uitstekende veiligheidsrapporten.Die bedrijven zijn te feliciteren. Er wordt gezegd dat de kernenergie-industrie in ons land zal mislukken maar Jane en ik denken van niet. Wat vele mensen achtervolgt, vooral diegenen die in de luwte van de kerncentrales leven, zijn de afschuwelijke gevolgen die kunnen voortkomen uit een ongeluk waarbij ongecontroleerd radioactiviteit in de omgeving kan vrijkomen. Deze kans, het doet er niet toe hoe klein ook, bestaat in ieder land ter wereld dat zelfs maar één kerncentrale heeft. Het is even waar voor die volkeren die er zelfs maar over denken kernenergie te gaan gebruiken. Dus het bewustzijn is het nucleaire vraagstuk echt in globale zin aan het onderzoeken, zelfs al behandel ik hier in Dromen gewoonlijk de `lokale' aspecten daarvan.

2. Na de sessie wilde ik Seth's materiaal over de eeuwigheid in verband brengen met de wiskundige ideeën over dat concept, maar studie overtuigde me er al gauw van dat zoiets een te omvangrijke taak zou worden voor een eenvoudige aantekening als deze. Ik zei echter tegen Jane dat Seth op zijn eigen wijze wel degelijk wiskundige ideeën in zijn materiaal had verwerkt; ik zag verband tussen zijn waarschijnlijke werkelijkheden, zijn intervallen en het concept van een oneindig aantal punten op een lijn - en dat sommige wiskundige definities over de eeuwigheid worden beschouwd als meer fundamenteel, of van een grotere orde dan andere. In feite vond ik vele relaties met Seth's ideëen in de verschillende takken van de wiskunde, vanaf het werk van Euclides (de Griekse wiskundige rond 300 v. Chr) tot de moderne informatietheorie. Ik denk dat Seth's materiaal over de `oorsprong' van ons universum een `ideaal punt' genoemd kan worden dat onze

wiskundige stelsels omvat en dat zijn concept van Al Wat Is geen `grenzen' heeft in wiskundige zin. Ik weet niet of mijn opmerkingen hier wiskundigen iets zeggen.Mijn hypothetische vragen brachten me ertoe Jane te vragen of zij dacht dat de axioma's van de euclidische geometrie, zeg maar, theoretisch geldig zijn bij de beschrijving van het 'innerlijk' bereik van de geest of dat, in gewone zin, die stellingen bewust verkregen interpretaties van onze visuele ervaringen vertegenwoordigen. Ze had er niet over nagedacht. Toen ik haar vroeg waar ze haar intuïtieve wiskundige kennis vandaan zou hebben gekregen, lachte ze alleen maar. `Op de middelbare school zakte ik twee keer voor algebra en slaagde toen en dat was bij meetkunde geloof ik hetzelfde', zei ze. `Het meeste snapte ik niet - de leraren gingen gewoon te snel. Wanneer ik iets wel begreep werd ik altijd erg opgewonden. Soms kwam ik tot een juist antwoord op een probleem, maar op de verkeerde manier, dus de leraar noemde dat fout - en dat maakte me altijd kwaad. Ik had zelfs moeite de prijs van een ons snoep uit te rekenen toen ik dat baantje in het warenhuis had. Ik weet niet hoeveel ponden snoep ik voor niets moet hebben weggegeven...'Jane werd geboren in een ziekenhuis in Albany, New York, op 8 mei 1929 maar groeide op vlakbij Saratoga Springs. Ze begon in de zomer van 1945 te werken in een bazar toen ze zestien jaar was. Het was haar eerste baan, ze moest haar werkvergunning hebben en een ziekenverzekeringskaart. Ze was altijd zenuwachtig in de winkel. `Ik herinner me nog toen de oorlog die zomer eindigde,' zei ze; ze bedoelde de overgave van Japan waarbij de tweede wereldoorlog op 14 augustus eindigde. `Ze deden de winkel dicht om het te vieren.' Die herfst hield ze na de schooluren dat baantje en soms ook op zaterdag.

9. Hoofdgebeurtenissen en de gelaagde werkelijkheid

Sessie 919 - 9 juni 1980Maandagavond 21.15

(We lieten de regelmatig geprogrammeerde sessie van de afgelopen woensdagavond schieten. Jane was er nu echter speciaal op gebrand om een korte sessie te proberen en ik bracht haar rode wijn op ijs. Ze is altijd erg geboeid geweest door Seth's verwijzingen naar het concept van `hoofdgebeurtenissen' sinds hij ze in de laatste sessie van hoofdstuk 8 gaf - voorbereidingen, hoopte ze, op zijn materiaal van vanavond. Ze begon ook haar eigen bewuste rol in die voorbereidingen te spelen. Gisteren had ze van Seth veel inzicht gekregen over de `hoofdlagen' en ze had er aantekeningen van gemaakt. Na het eten vanavond typte ze een paar stukjes van die informatie en die geef ik in aantekening 1, alleen maar om te laten zien hoe dicht het grootste deel van het Seth-materiaal soms bij haar `gewone' bewustzijn staat.)Welnu: Dictaat. Nieuw hoofdstuk (9): `Hoofdgebeurtenissen en de gelaagde werkelijkheid' (alles met veel humoristische nadruk).

Geef ons een moment ... Hoofd- of originele gebeurtenissen zijn die gebeurtenissen (lange pauze) waarvan de voornaamste activiteit in de innerlijke dimensies plaatsvindt. (Lange pauze.) Zulke gebeurtenissen zijn t.e. (gespeld) multidimensionaal om duidelijk in jullie werkelijkheid te verschijnen, zodat je alleen delen ervan ziet of ervaart. Zij zijn de oorspronkelijke gebeurtenissen.De voornaamste stuwkracht daarvan ligt in wat je kunt noemen de grotere dimensie van de dromen, het onbekende terrein van de innerlijke werkelijkheid.De termen die je gebruikt maken geen verschil. De oorspronkelijke activiteit van zulke gebeurtenissen is echter niet zichtbaar - niet fysiek. Die gebeurtenissen vertonen zich dan `later' in tijd en ruimte, met buitengewone resultaten.Zij laten hun licht schijnen op de `feiten' van de historische tijd en beïnvloeden die gebeurtenissen. Hoofdgebeurtenissen worden ten slotte misschien vertaald door de mythologie, of de religie, of de kunst. Ook kan de uitwerking dienen als raamwerk voor een hele beschaving. (Met veel plezier:) Tussen haakjes of wat je ook maar gebruikt: (zoals inderdaad in het geval van het christendom gebeurde, zoals ik later zal uitleggen.) Einde van de haakjes. Nu, de oorsprong van het jullie bekende universum, zoals ik die beschreven heb, was natuurlijk een hoofdgebeurtenis. De oorspronkelijke activiteit had niet plaats in ruimte of tijd, maar vormde ruimte en tijd. In jullie zienswijze werden andere universa, met al hun eigen ruimte- en tijdstructuren, gelijktijdig geschapen en ze bestaan gelijktijdig. Het effect van het kijken naar buiten in de ruimte en daardoor terug in de tijd is een soort ingebouwde conventie die in jullie eigen ruimte-tijd-beeld optreedt. Je moet er dus aan denken wanneer je het over de oorsprong van iets hebt, dat het woord `oorsprong' zelf afhankelijk is van tijdconventies en een geloof in begin en einde. Begin en einde zijn zelf effecten die feiten schijnen in jullie visie. Zij vertegenwoordigen op zekere wijze begin en einde, de grenzen, het bereik en de beperkingen van je eigen concentratieperiode. (Pauze om 21.31.) Ik zei dat alle universa in jullie zienswijze (onderstreept) gelijktijdig werden geschapen (onderstreept). In de structuur van de zin zelf is tijd ingebouwd, zie je, dus ben je geneigd te denken dat ik het heb over een bijna niet te beschrijven verleden. Ook gebruik ik tijdstermen omdat je zelf zo gewoon bent aan zo'n indeling, dus hier komen we zeker onze eerste schijnbare tegenspraak tegen (zie de vorige sessie) - wanneer ik zeg dat in de hogere orde van gebeurtenissen de oorspronkelijke schepping van alle universa, inclusief dat van jou, nu plaatsvindt, met al hun verledens en toekomsten ingebouwd en met al hun tijdschalen die altijd naar buiten spiralen en alle verschijnselen van ruimte, melkwegen en nevels en al hun schijnbare veranderingen die onmiddellijk en oorspronkelijk geschapen worden in wat jij dit moment noemt.Jullie universum kan niet zijn eigen oorsprong zijn. Zijn innerlijke mysteries - die echt de mysteries van het bewustzijn zijn, niet van de materie - kunnen niet verklaard worden en moeten onbegrijpelijk blijven als je probeert ze alleen te bestuderen vanuit het standpunt van je objectieve ervaringen. Je moet je richten op de bron van die ervaring. Je moet je niet op de ruimte richten maar op de oorsprong van die ruimte, niet op de tijd maar op de oorsprong van de tijd - en bovenal moet

je je richten op het soort bewustzijn dat ruimte en tijd ervaart. Je moet je daarom richten op gebeurtenissen die zich door historische actie laten zien, maar waarvan de oorsprong elders ligt. Dit ligt allemaal echt niet buiten je vermogens, zo lang je probeert je raamwerk te vergroten.(Lange pauze in een intense voordracht.) Het hele concept van evolutie vereist natuurlijk een strikt vasthouden aan de opvatting van een chronologische tijd en de veranderingen die de tijd meebrengt en zulke concepten kunnen op zijn hoogst de meest oppervlakkige soort verklaring geven voor het bestaan van jullie of van ieder ander ras.Ik hoop, nogmaals, het bereik van zowel je verbeelding als je intellect in dit boek te verbreden, je een gevoel te geven voor gebeurtenissen die groter zijn dan je gebruikelijke echt of nietecht, feit of verbeeldingindelingen. Je bestaan als soort wordt veel meer gekarakteriseerd door het unieke gebruik van je verbeelding dan door enige andere fysieke eigenschap. Je connecties met dat onzichtbare universum hebben je altijd geholpen je verbeelding te richten, je bewust te maken van de rijke aderen van waarschijnlijkheden die in het fysieke bestaan mogelijk zijn, zodat je dan je intellect kon gebruiken om te beslissen welke van de andere routes je als soort wenste te volgen.(21.46.) In dat opzicht is het waar dat in de andere soorten de aangeboren kennis duidelijker, schitterender en onmiddellijker vertaald wordt in activiteit. Ik heb het niet over een of ander dom instinct maar daarentegen over een intuitief weten, een hoge intelligentie die anders is dan die van jou, maar verbazend complex, waarmee andere soorten zijn uitgerust.De mens werkt echter op een unieke manier met waarschijnlijkheden en met creativiteit - een manier die mogelijk gemaakt wordt vanwege het veel betrouwbaarder optreden van de andere soorten.De mens is op zekere wijze ook uitgerust met het vermogen om activiteiten te starten op een niet-fysiek niveau die dan fysiek worden en in en uit de beide (pauze) werkelijkheden blijven spiralen, droomgebeurtenissen en gebeurtenissen van vroeger ineenstrengelend, op zulk een wijze dat de oorspronkelijke niet-fysieke oorsprong vaak vergeten (wordt). De mens bedekt (onderstreept) de echte werkelijkheid heel spontaan. Hij reageert vaak op droomgebeurtenissen alsof ze fysiek waren en op fysieke gebeurtenissen alsof ze dromen waren. Dit geldt in-dividueel en collectief maar de mens is zich vaak niet bewust van die wisselwerking.In termen van evolutie, zoals jullie daar graag over denken, zijn ideeën belangrijker dan genen (rustig) want we behandelen hier weer meer dan de oppervlakte van gebeurtenissen. We behandelen meer dan de fysieke techniek van het bestaan. Op de eerste plaats zijn de genen zelf bewust, hoewel in andere zin dan jij. Je culturen -je beschavingen beïnvloeden duidelijk het welzijn van je menselijke soort en die culturen worden gevormd door je ideeën en gesmeed door het gebruik van je ver-beelding en intellect.Sommige families werden, in jullie zienswijze, vernietigd vanwege jullie geloof in

het christendom, toen er mensen gedood werden in jullie heilige oorlogen. (Pauze.) Je overtuigingen hebben aangewezen wie er de oorlog in moest en wie niet, wie er zou leven en wie er zou sterven, wie er moest worden onderricht en wie niet, wie uit de maatschappij moest worden gezet en wie niet - allemaal zaken die direct de overleving van bepaalde families door de historie heen raakten en daardoor de soort als geheel beïnvloedden.Ik geef hier niet speciaal het christendom de schuld, want ver voor zijn verschijnen waren jullie opvattingen (onderstreept) en overtuigingen over goed en kwaad veel belangrijker in alle zaken die de soort betroffen dan iedere simpele kwestie van genetische variaties, natuurlijke selectie of invloed van de omgeving.In het geval van de mens althans was de selectie van wie zou leven of sterven vaak allesbehalve natuurlijk. Als je de karakteristieken van de menselijke soort wilt begrijpen moet je het bewustzijn van de mens bestuderen. (22.05.) Einde van het dictaat. (Luider en geamuseerd:) Jij bent een meesterverslagschrijver. Ik wens je van harte een goede avond.(Seth keek naar me, dus vroeg ik: `Wat denk je van mijn dromen de laatste twee nachten?')Ik zal een andere keer op je dromen ingaan. Ze waren meesterlijke produkties. Ik wens jullie beiden van harte een goede avond.('Oké, dank je, Seth. Goedenavond.'22.06. Ik had de vraag half voor de grap gesteld om te zien of Seth mijn dromen zou bespreken, maar kennelijk hapte hij niet toe. Ik zei tegen Jane dat ik dat eigenlijk ook niet verwacht had. `Hij ging niet in op al die stof die ik gisteren kreeg, 'zei ze, `maar hij behandelde andere stof die ik niet kreeg. Ik had het gevoel dat hij de lezer over belangrijke stof heen loodste... En heel vaag zou ik zeggen dat dit zo ongeveer de dertigste sessie is - halverwege het boek.'Geen van ons had de sessies die we voor Dromen hebben, geteld, maar toen ik het de volgende dag even vlug nakeek, was ik verbaasd te ontdekken dat Jane's schatting maar twee sessies afweek van de 32 sessies die Seth boekdictaat heeft genoemd. Ik ben nog steeds druk bezig het laatste manuscript van Wereldgebeuren te typen, maar we hebben al het plan om verschillende sessies die niet voor het boek zijn en ook uittreksels van andere aan Dromen toe te voegen, wanneer ik me uiteindelijk ga concentreren op de produktie daarvan. En naar mijn mening, ver-klaarde ik aan Jane, is Seth aanzienlijk verder dan halverwege zijn boek, ook al voegen wij er meer extra sessies aan toe.)

Aantekeningen voor sessie 919.

1. Jane schreef over haar activiteiten gisteren:`Zondag 8 juni 1980: Terwijl ik overdag bezig was, een douche nemen, mijn haar doen, de krant lezen, mijn oefeningen doen enzovoort, bleef ik stof van Seth krijgen over... het volgende hoofdstuk van zijn boek, ik geloof dat het `Hoofdgebeurtenissen en overlappingen' gaat heten. Er kunnen overlappingen van

de ene beschaving over de andere zijn zodat een `echte' beschaving in de ene bestaanssfeer als een mythe in de andere kan verschijnen... Onze beschaving verschijnt als mythe in andere werelden; dat soort dingen stelt maar één soort overlapping voor.Ik kreeg onduidelijke indrukken van stof over Atlantis door die ik echt niet duidelijk genoeg kon maken om ze op te schrijven en over het christendom die beide bepaalde (andere?) soorten overlapping voorstelden en als voorbeeld voor hoofdgebeurtenissen.Ik kreeg een definitie van hoofdgebeurtenissen, maar vergat hem gedeeltelijk... zoiets van dat hoofdgebeurtenissen spectaculaire gebeurtenissen zijn waarvan de voornaamste stuwkracht buiten de tijd ligt maar waarvan de activiteit op of in de tijd uitzonderlijk groot is - buiten proportie van hun feitelijk historisch verband. Het fysieke deel van zo'n gebeurtenis is feitelijk minimaal tegenover het effect ervan... en iets over hoofdgebeurtenissen die de wereld van de verbeelding en het verstand op verschillende wijzen raken. En dat, hoewel Seth sprak over sommige zaken die bijna onmogelijk zijn te verklaren, hij geniet van de uitdaging en eerder een gevoel van succes dan van mislukking voelt...'In gewone zin zijn die uitdaging en dat succes van Jane zelf, als ze probeert ze vanuit het creatieve Seth-deel (wat daar de bron ook van mag zijn) van haar psyche tot bewustzijnsinformatie te brengen en ze te verenigen met haar `gebruikelijke' creatieve bekwaamheden. Heus een opwindende speurtocht, zelfs gegeven de beperkingen die worden veroorzaakt door woorden bij sommige zaken die `bijna onmogelijk te verklaren zijn'. `Hoofdgebeurtenissen zijn feitelijk andere rimpels van waarschijnlijkheden', zei Jane toen we over deze aantekening spraken. `Zij leggen uit waarom het christendom bijna 2000 jaar lang zulke verreikende gevolgen heeft gehad, terwijl zijn originele ervaringen zo klein waren in ruimte en tijd - waarom we, zelfs nu, nog zoveel betekenis hechten aan die woestijnlanden daar...'

2. Deze alinea van Seth herinnerde mij meteen aan iets uit zijn eerdere zeer roerende stof over het dierbewustzijn. Hij gaf dat in de 832ste sessie in hoofdstuk 5 van Wereldgebeuren (op 29 januari 1979) en ik citeerde het in de inleidende aantekeningen van het voorwoord van Dromen: `De natuur wordt in al haar variëteiten zo volkomen door de dieren aanvaard...'

3. Ik geloof dat Seth's inzicht hier - betreffende `het veel betrouwbaarder optreden van andere rassen' zonder meer uitstekend is. Op een originele wijze legde hij de nadruk op de onderlinge afhankelijkheid van alle levensvormen op aarde. Ik haal me zulke diep doordringende opmerkingen voor de geest en zou willen dat de lezer dat ook doet want ik vrees dat ze in zijn materiaal vaak zoek raken. Maar ik geloof ook dat we intuïtief de waarheid weten die Seth hier zo kort onder woorden heeft gebracht en dat het nooit verloren is gegaan of nooit verloren zal gaan.Een van de gedichtjes die Jane een jaar geleden voor me schreef toen ik 60 jaar

werd (juni 1979) past hier ook goed. Zie in hoofdstuk 2 van deel I van Dromen aantekening 3 bij sessie 885:

Er schijnt in dierengeen niet-gemanifesteerd zelf te zijn...

Sessie 920 - 6 oktober 1980

Maandagavond 21.14

(Dit is Jane's eerste `regelmatige' sessie in vier maanden. Ze is niet voor het boek en ik zal later bespreken waarom ik haar in Dromen geef. Maar nu wil ik alleen vermelden dat Jane, sinds ze de laatste sessie voor dit boek gaf, de 919de op 9 juni, is doorgekomen met een reeks van vijftien persoonlijke of weggelaten sessies - waarvan er dertien gingen over wat Seth `de magische benadering van de werkelijkheid' noemt. Ik ben van plan om bepaalde wereldse zaken die ik gevolgd heb terwijl Jane bezig was met het produceren van Dromen, te vermelden, maar deze aantekeningen zullen hoofdzakelijk gaan over persoonlijke en professionele gebeurtenissen in ons leven.Ik heb de meeste stof in een ruwe chronologische volgorde gezet. Sommige dingen nam ik uit Jane's dagboek van 1980, ander uit mijn eigen aantekeningen en dossiers en sommige uit privé-sessies, delen daarvan kwamen van Dromen zelf. En we stelden sommige ook samen uit onze gesprekken.' Ik herinner de lezer er ook aan dat alles wat beschreven is, plaatsvond in het algehele verband van een uitgebreide presidentscampagne in dit land.Zie de openingsaantekeningen bij sessie 918, die Jane op 2 juni hield voor hoofdstuk 8 van Dromen. Ik verwees naar de sterk plaatselijke weerstand tegen het laten ontsnappen van radioactief kryptongas uit de beschadigde fabriek bij Harrisburg. Naar schatting een paar duizend mensen die geen vertrouwen hadden in de geloofwaardigheid van de verklaringen over de veiligheid die de federale en plaatselijke ambtenaren hadden afgelegd, verlieten het gebied voordat de technici van het bedrijf ten slotte begonnen aan de lang uitgestelde ventilatie op 29 juni. Alles ging goed: de straling die in de atmosfeer werd vrijgelaten was ver onder de toegestane grenzen. Wonderlijk genoeg was het proces in slechts dertien dagen voltooid - aanzienlijk minder dan de geschatte drie à vier weken die voor het karwei stonden. De nog steeds voorzichtige bevolking keerde terug.Twaalf dagen nadat de ventilatie was voltooid, gingen twee technici van Harrisburg de enorme fabriek binnen op een eerste inspectietocht om fotografisch stralings- en andere informatie te verzamelen.Ik zal hier wat overslaan door te vertellen dat op 15 augustus vier nucleaire technici voor de tweede keer de fabriek binnengingen - nogmaals om meer informatie te verkrijgen voor het toekomstig binnentreden. (Twee van hen werden

zo sterk getroffen door de hitte binnen hun beschermingskleding dat ze besloten de tocht te bekorten.) Het weer in gebruik nemen van de reactor wordt nu geraamd op 760 miljoen dollar en zal minstens vijf jaar duren.Jane heeft het niet vaak over zulke wereldgebeurtenissen in haar aantekeningen en dagboeken, maar wij praten er vaak over. Feitelijk maakte ze geen enkele soort aantekening in haar dagboek van 1980 vanaf midden juni tot 20 juli, een periode van vijf weken, maar die twee maanden waren voor ons professioneel erg drukke tijden. In juni begon ik te experimenteren met het schilderen van mijn droombeelden om ze te gebruiken in een mogelijk boek en deze poging, ontdekte ik, gaf me op zich een hele hoop uitdagingen. Ik verstuurde de voltooide manuscripten van Wereldgebeuren en God of Jane respectievelijk op 2 en 18 juli naar onze uitgever. In die tijd vond ik het echter vreselijk te merken dat Jane's lichamelijke symptomen - haar moeilijkheden bij het `lopen' en de andere routinekarweitjes - kennelijk veel erger werden.Tegen die tijd voelde mijn vrouw zich bijna altijd ongemakkelijk en soms had ze echt veelpijn. Ze moest op een hoge stoel zitten om af te wassen. Ze liep nog steeds door op haar typetafel te leunen en die stap voor stap vooruit te duwen - maar dat deed ze veel minder vaak, misschien een of twee keer per dag. In plaats daarvan maakte ze er een gewoonte van zich in haar bureaustoel (met wieltjes) door het huis voort te bewegen, waarbij ze zich met haar voeten afzette. Ze verliet zelden het huis, ze kon zich nauwelijks van de twee treedjes vanuit haar werkkamer naar de garage en in onze auto manoeuvreren. Jane had veel moeite met onder de douche te gaan. Ze had veel moeite lange uren aan haar bureau te zitten. Haar vingers werkten niet soepel als ze typte of met pen en potlood schreef of een verfkwast vasthield.Jane verzette er zich tegen om een paar keer per dag te gaan liggen om wat verlichting van de pijn te krijgen hoewel ik haar gewoonlijk wel kon overreden. Om vele ingewikkelde redenen weigerde ze de conventionele medische weg te bewandelen zoals ze altijd had gedaan - en ik dacht (en denk nog steeds) dat mijn eigen frustraties op dat gebied mij verhinderden haar zo goed als ik had moeten doen, te helpen. In plaats daarvan stond Jane erop te proberen haar vermogens te gebruiken om zichzelf te helpen. Ik vond het heel erg te zien dat mijn vrouw zoveel pijn had maar kon uiteindelijk weinig meer doen dan haar helpen het zo aangenaam mogelijk te hebben. Ik kocht onder andere een waterkussen voor haar stoel. Het gaf haar enige verlichting maar ze had veel meer hulp nodig.2 Tegen de vierde week in juli, een paar dagen nadat ze God of Jane had voltooid, was Jane de zeventien hoofdstukken die ze gemaakt had voor haar derde Seven-roman, Oversoul Seven and the museum of Time, aan het overlezen.' Ze maakte aantekeningen voor Seven drie zoals ze het noemde. Toen schreef ze op de 24ste in haar dagboek:' Voor het eerst in veertien maanden keek ik Seven drie door en toen belde de afdeling rechten over het filmcontract voor de eerste Seven - dat is dus geen toeval! Maak misschien de derde Seven eerst af. Ben tevreden met wat ik tot dusver gelezen had!' Het hoofd van de afdeling rechten bij Prentice Hall had Jane

verteld dat er vier kopieën van het optiecontract voor de film op de post waren gedaan. Tegen 1 augustus hadden we onze advocaat de contracten laten controleren, tekenen en notarieel bekrachtigen. Jane en ik hadden ze getekend en ik had ze teruggestuurd naar onze uitgever. Het is een zeer traag lopend project geweest maar The education of Oversoul Seven wordt misschien toch een film.Jane's steeds slechter wordende toestand in juni en juli bracht haar ertoe mijn suggestie te accepteren dat Seth haar zou kunnen helpen. Ze zette de eerste sessie van hoofdstuk 9 van Dromen opzij en begon aan Seth's sessies over de magische benadering van de werkelijkheid. Zoals Seth op 6 augustus, toen hij zijn eerste sessie over het onderwerp gaf, opmerkte: `Toen Ruburt zijn project (God of Jane) klaar had, merkte hij dat hij al die vrije tijd had die, naar hij dacht, gebruikt moest worden. Lichamelijk gesproken werd hij zich ook bewust van zijn beperkingen: Het leek wel of er niet veel meer was dat hij kon doen dan werken, dus pakte hij de rationele methode - en die zegt dat je, als je een probleem moet oplossen, erover moet piekeren.' Ik was opgetogen toen Jane bijna meteen lichamelijke verbete-ringen begon te vertonen tijdens die eerste augustusdagen, en zij ook. Het is niet te ontkennen dat Seth in augustus en september volgens zijn regelmatige schema van twee sessies per week, systematisch een paar zeer opwindende concepten gaf. Die dertien sessies passen zo goed bij elkaar dat het heel moeilijk is er uittreksels van te geven.'De stof over de magische zienswijze van Seth is een van zijn beste pogingen ons en ook anderen te helpen. Ze werden zeker geinspireerd door Jane's problemen, maar hun creativiteit gaat ook verder dan onze behoeften. En zo gauw ik besefte dat ze de reeks nog een tijdje zou voortzetten vroeg ik haar voor de grap wat er aan de hand was: `Wat spook je uit, denk je, lieverd?Maak je een boek in een boek, of zoiets?' Mijn vrouw zei geen ja of nee maar ik kon zien dat ze tevreden was en dat ze erover dacht. De titel van het nieuwe boek zou automatisch: The Magical Approach to Reality: a Seth book zijn.Intussen had Jane begin augustus Seven drie weer weggelegd en was weer aan de gedichtenbundel begonnen waar ze al een jaar mee bezig was.' En op 15 augustus kondigde ze heel blij aan dat ze op de complete titel was gekomen waar ze al die tijd naar gezocht had: If we live again: Or public magic and private love. Haar redacteur, Tam Mossman, stemde enthousiast in met haar keuze. Twee dagen later begon Jane het eerste van de drie essays te schrijven die ze voor het boek had gepland: `Poëzie en de magische zienswijze op het leven'. Haar keuze voor het onderwerp was heel natuurlijk, ze had twee dagen eerder haar derde sessie in die reeks gegeven. Behalve dat het Jane in staat stelde zichzelf lichamelijk te helpen, had Seth's magische benaderingsmateriaal nog andere heilzame aspecten voor haar. Sommige daarvan lagen in haar poëzie, zowel voor het boek als daarbuiten. Op 25 augustus bijvoorbeeld, op de dag dat ze de zesde sessie voor Seth gaf over zijn nieuwe thema, schreef Jane het volgende gedicht zonder titel. Ik drong er bij haar op aan het een titel te geven en het in If we live again te zetten. In zijn bedriegelijke eenvoud heeft het gedicht een diepe betekenis: ik heb die betekenis

nergens anders beter weergegeven gezien. Als ze de resultaten van haar levenswerk tot dusver in een paar zinnen moest samenvatten, dan zou dit gedicht het het beste kunnen:

Het is niet dat mijn geest minder weet dan eerst, maar dat zijn verstand eindelijk concludeerde wat de magie was van zijn bronen onder de logica van zijn handelwijzen de diepere spontane ordening voelde die aan zijn eigen gedachten kracht gaf.

Zie aantekening 7, waarin ik Jane's gedicht gebruikte als richtpunt waaromheen ik bepaalde stukken kon geven. Ja, hoe meer ik werkte aan deze aantekeningen voor hoofdstuk 9 van Dromen des te meer ik zag hoe noodzakelijk het was een introductie voor het boek zelf te schrijven - om een kader te creëren voor de presentatie van al het materiaal uit ons persoonlijke en professionele leven.Natuurlijk kon ik nog niet weten wat zo'n project allemaal moest omvatten. Jane had al een aantal malen gezegd dat ze me ermee zouden helpen. En ze speelde met de gedachte aan een Seth-boek over de magische zienswijze. Begin september stuurde Tam ons ter goedkeuring de proefdruk van het 484 bladzijden tellende manuscript van Wereldgebeuren. Een onafhankelijke lezer had zin voor zin ons werk nagekeken, alles controlerend van grammatica tot tegenstrijdigheden in filosofie, hij zette er met een `vlaggetje' vragen bij voor ons door ze op stukjes roze papier te noteren, geplakt op de bijbehorende pagina's van het manuscript. Naast onze andere projecten - waarbij het beantwoorden van een gestadige stroom brieven - besteedden Jane en ik de hele maand aan het overlezen van Wereldgebeuren, sommige suggesties accepteerden we maar veel andere wezen we van de hand. Op de dertiende kregen we van Sue Watkins ons eerste exemplaar van deel 1 van Conversations with Seth, Sue's uitstekende verslag van de ESPcursus die Jane altijd gaf in een van de twee appartementen die we in de binnenstad van Elmira hadden gehuurd voor we in 1975 verhuisden naar het heuvelhuis buiten de stad. Sue was nu bezig aan de twee laatste hoofdstukken van het tweede en laatste deel van Conversations. Begin oktober stuurde ik Wereldgebeuren weer naar onze uitgever; het was klaar om gedrukt te worden. Jane bleef werken aan haar poëzie en essays tot in de eerste week van oktober. Vooral het lopen ging haar beter af en ik kon haar soms meenemen voor een ritje door het mooie landschap.Dat eerste betreden in Harrisburg op 23 juli had plaats op de 263ste dag van de gijzeling van de Amerikanen in Iran. Zie aantekening 1 van sessie 919 in hoofdstuk 7 van Dromen, waarin ik niet alleen Irans bezorgdheid over de Russische invasie bij zijn oosterbuurman Afghanistan eind december 1979 besprak, maar ook Irans grensgevechten met zijn westelijke buurman Irak het laatste jaar. Ten slotte gebeurde op 23 september (de 325ste dag van de gijzelingssituatie) het onvermij-

delijke in het zeer onstabiele Midden-Oosten. Temidden van dat explosieve mengsel van wereldlijke en religieuze nationale bewustzijns die daar `werkten' lanceerde Irak een regelrechte invasie in Iran. Al gauw begon Irak grote delen Iraans grond-gebied op te slokken. De hele westerse wereld werd bezorgd, zowel om economische als om andere redenen. Een van de taktieken waar de westerse leiders nog steeds aan vasthouden, is het organiseren van de publieke opinie tegen het verblijf van de Sovjets in Afghanistan en de oorlog tussen Irak en Iran. Jane en ik denken dat beide situaties, die breedschalige kaders verschaffen voor de bijna eindeloze verwikkelingen van het bewustzijn, lange tijd kunnen duren, zonder dat er formele oplossingen verwezenlijkt worden. Rusland kan misschien Afghanistan gewoon annexeren naarmate de tijd verstrijkt. Misschien neemt de Irak-Iran-oorlog af van weg de uitputting van die landen. Ik filosofeerde dat het algehele revolutionaire en fundamentalistische bewustzijn van Iran net een creatieve draaikolk is, omringd door andere grote nationale bewustzijns die zich sterk verzetten tegen zijn politiek om hun eigen creatieve religieuze en politieke redenen. Een blik op de kaart laat zien wat ik bedoel: Iran heeft Irak en Turkije aan zijn westgrens, Rusland aan zijn noord- en Afghanistan aan zijn oostgrens; Pakistan ligt ook aan Irans oostgrens; ten zuiden van Iran, aan de overkant van de smalle Perzische golf, ligt een mengsel van grote en kleine rijke staten op het Arabisch schiereiland. De islamitische Koerden van Iran en Irak, minderheidsvolken met sterke wortels in oostelijk Turkije, rebelleren tegen de militaire macht van hun respectievelijke landen; en Pakistan is een schuilplaats geworden voor vluchtelingen uit Afghanistan. Dat hele gebied in het Midden-Oosten is dus een stoofpot van emoties, activiteiten en bewustzijns. En toch houdt het omsingelde bewustzijn van Iran vol en zal, denk ik, nog lange tijd voortbestaan. Veel bewustzijns in het Midden-Oosten hebben nog veel uit te werken.

Bij het begin van de aantekeningen voor deze 920ste sessie schreef ik dat de sessie geen dictaat voor Dromen is. Toch is dat natuurlijk wel zo omdat Seth daarin zijn concept van waardevervulling vanuit weer een ander gezichtspunt belicht.' De sessie ontstond uit de ontmoeting die we gistermiddag hadden met een onverwachte bezoeker die niet in deze staat woonde. Seth noemt die betrokken persoon echter nauwelijks maar gaat daarentegen in een veelomvattendere zin in op het onderwerp van geestesziekten. Ik zie veel overeenkomsten tussen zijn materiaal van vanavond en dat in sessie 917 in hoofdstuk 8: daar had Seth onder andere de redenerende geest, de verbeelding en schizofrenie besproken.Die sessie ontstond, althans gedeeltelijk, door een brief die Jane nogal ontsteld had.Ik geef toe dat ik me, om een of andere geheimzinnige persoonlijke reden door Bill Baker, zoals ik die jeugdige persoon zal noemen, liet beetnemen toen hij gistermiddag aan de achterdeur klopte. Hij zag er netjes uit en sprak keurig en ik schonk niet genoeg aandacht aan de twijfel die ik voelde toen hij me vertelde over stemmen die hij in zijn hoofd hoorde en vroeg of Jane hetzelfde deed met Seth. Ik

zei nee. Nadat ik hem aan mijn vrouw had voorgesteld ging ik terug naar mijn atelier. Ik zou kunnen verstaan wat ze zeiden door goed te luisteren naar het gemurmel van hun stemmen uit de woonkamer, maar dat deed ik zelden. Jane zei later dat ze me bijna geroepen had toen ze zich realiseerde dat Bill Baker een gestoord mens was. Hij vertelde haar dat hij verscheidene keren opgenomen was geweest voor mentale problemen en demonstreerde zijn bekwaamheid door heel vloeiend een `nonnenstaal' te spreken die hij niet kan ontcijferen.(Later herinnerde ik me dat ik daar iets van gehoord had.) Onze bezoeker had een aantal bladzijden met informatie van Jezus Christus ontvangen. Hij beschreef hoe hij het Seth-materiaal in verband bracht met zijn seksuele fantasieën over jonge meisjes en ging uitvoerig in op andere gevallen waarbij hij sterk werd terechtgewezen als hij probeerde sommige ideeën van Seth fysiek te verwerkelijken. Er was nog meer. Jane betrapte hem op een aantal tegenstrijdige verklaringen. Bill Baker ging al gauw weg toen hij hoorde dat Jane haar ESP-lessen niet meer gaf. Dat geval herinnerde ons er weer eens aan dat veel bezoekers een of ander soort hulp zoeken en dat we er geen flauw idee van hebben gehad dat dat het geval zou zijn toen Jane haar psychische ontwikkeling eind 1963 begon. Soms weten we niet zeker of de mensen gewoon in opstand komen tegen de hulp die door de gevestigde disciplines wordt aangeboden (vooral wanneer die `hulp' geheel of gedeeltelijk geen resultaten geeft) of dat ze zich meer dan de meesten ervan bewust zijn dat sommige mensen, zoals Jane, andere `psychische' persoonlijkheidsdimensies hebben waar informatie aan gevraagd kan worden. Toch zei ik tegen Jane, kijk eens naar die geweldige brieven die we de laatste tijd hebben gekregen van psychiaters, wiskundigen en `gewone' mensen die zich op allerlei terreinen inspannen.En Bill Baker heeft profijt gehad van het Seth-materiaal, zei ik, omdat hij nu beredeneert dat sommige ideeën van hem 'kernovertuigingen' zijn die hij heeft geschapen - en dus kan veranderen. `Waar zou ik zijn zonder het Seth-materiaal?' had hij Jane gevraagd.Toen we klaarzaten voor de sessie zei Jane dat Seth schizofrenie in het algemeen zou behandelen - dus de verschijning van onze bezoeker leidde beslist tot informatie over een onderwerp waar we anders niet om gevraagd zouden hebben. Jane's voordracht voor Seth varieerde van snel naar een sessie met veel pauzes.)Goedenavond. ('Goedenavond, Seth.')Ik ga jullie bezoeker van gisteren gebruiken als middelpunt waaromheen ik een discussie opbouw. Ten eerste, de term `schizofrenie' is in wezen van weinig waarde. Veel mensen die dat etiket opgeplakt krijgen, zouden het niet moeten hebben. Er bestaan zogenaamde klassieke gevallen van schizofrenie - en zogenaamde randgevallen - maar bij ieder geval is het etiket erg misleidend en roept negatieve gedachten op.In veel gevallen heb je te maken met een vertoning van verschillende, soms heel uiteenlopende persoonlijkheids-gedragspatronen - patronen die echter niet zo aangepast of zo soepel werken als ze in iemand zijn die jullie normaal noemen. De

patronen worden op een overdreven manier waargenomen zodat je althans in sommige van die gevallen aanwijzingen kunt verkrijgen van mentale, emotionele en psychische processen die gewoonlijk psychologisch onzichtbaar blijven onder de beschaafdere en `verzorgde' persoonlijkheid van het gebruikelijke individu.De persoon die schizofreen genoemd wordt mist, voor korte tijd of gedurende verschillende perioden, een zeker psychologisch vernis. Dit is niet zozeer een fundamenteel gebrek aan psychologische afwerking alswel het gebruik van een zeker soort (pauze) psychologische camouflage.Op een zekere manier nu spelen deze mensen een heel serieus spel van verstoppertje met zichzelf en de wereld. Zij geloven het gezegde: `Verdeel en heers'. Het is net alsof ze om redenen die ik hoop te bespreken, weigeren om zichzelf op de juiste manier bij elkaar te brengen, weigeren een betrekkelijk verenigd zelf te vormen. Het denkbeeld daarachter is: `Als jij me niet kunt vinden, dan kan ik ook niet verantwoordelijk worden gehouden voor mijn daden - daden die me op de een of andere manier zeker zullen verraden.'Het zelf wordt in zijn werking verspreid of verdeeld zodat, als een deel wordt aangevallen, de andere delen ter verdediging kunnen opstaan. Zulke mensen gebruiken de verschillende elementen van de persoonlijkheid als spion of soldaat, verspreiden hun krachten (pauze) en zijn gedwongen om onder die voorwaarden uitgebreide communicatiesystemen op te zetten om die delen van het zelf contact met elkaar te laten houden. In perioden van spanning maken ze de isolatie van het ene deel ten opzichte van het andere nog groter, wat natuurlijk spanning zet op het communicatiesysteem zodat het voortdurend gebruikt moet worden.De communicatie is vaak een soort van psychologische of symbolische code zoals wel bij de militaire inlichtingendienst gebruikt zou kunnen worden. Als de boodschappen duidelijk ontcijferd en begrepen zouden worden zou het spel natuurlijk voorbij zijn, want degene die de boodschap moet kunnen begrijpen zou het ene zelf zijn dat de noodzaak van zulke gecamoufleerde zelf-hulptroepen (verbindingsstreepje) had gevoeld.(Langzamer om 21.36.) Zo iemand voelt zich onder druk staan. Vaak zijn zulke mensen zeer creatief, met goede energiereserves, maar zitten ze klem tussen zeer tegenstrijdige overtuigingen van goed en kwaad of macht en zwakheid. Zij zijn gewoonlijk zeer idealistisch maar voelen om verschillende redenen dat de vermogens van het geïdealiseerde zelf niet verwezenlijkt kunnen worden.Ik ben hier aan het generaliseren, maar ieder individueel geval moet apart worden bekeken. Zulke mensen hebben gewoonlijk een overdreven versie van het zelf (pauze) zo geïdealiseerd (lange pauze) dat juist het bestaan daarvan het praktisch handelen afschrikt. Zij zijn bang fouten te maken, doodsbang die vaag gevoelde innerlijke psychologische meerdere te verraden. Gewoonlijk ontstaat zo'n geïdealiseerd innerlijk zelf door de aanvaarding van heel verwrongen overtuigingen - nogmaals wat betreft goed en kwaad. Dan krijg je ten slotte zoiets als twee voornaamste innerlijke antagonisten: een hoger zelf en een lager zelf. De kwaliteiten die men goed vindt, worden aangetrokken tot het hogere zelf als was

het een magneet. De kwaliteiten die slecht lijken (onderstreept) worden op dezelfde wijze aangetrokken tot het lagere zelf. Beide, betrekkelijk aparte psychologische polariteiten, houden elkaar ongeveer in evenwicht. Alle andere psychologische tekenen die tweeslachtig zijn of door geen van beide kanten duidelijk worden begrepen, groeperen zich onder hun eigen psychologische banier. Dit is in psychologische zin echter eerder een soort cirkelvormig dan een lineair arrangement. (Lange pauze om 21.44.) Zulke mensen zijn bang voor hun eigen energie. Die wordt aan de ene kant toegeschreven als zijnde het eigendom van een hoger zelf - in welk geval ze voor grote avonturen en heldendaden gebruikt moet worden. Aan de andere kant voelt de persoon zich niet in staat energie op een normale manier te gebruiken omdat niets wat hij in de gewone wereld onderneemt de overdreven idealen van het hoger zelf kan waarmaken. Dan wordt zo'n persoon bang om zich met de wereld te meten of zich aan gewone handelingen over te geven omdat hij voelt dat hij zichzelf in het licht van zulke vergelijkingen alleen maar kan verlagen. Hij eist buitensporige hoeveelheden lof en aandacht van anderen omdat hij duidelijk weinig van zichzelf krijgt. Hij zal op een zekere manier tot op een bepaalde hoogte weigeren voor zijn daden verantwoordelijk te zijn - en ze daardoor uit het kader van beoordeling nemen waarin andere mensen moeten functioneren. Hij kan dan vermijden zijn `talenten en superieure vermogens' te beproeven omdat hij aanvoelt dat hij beslist zou falen. Hij realiseert zich gedeeltelijk dat het hoger zelf en het lager zelf beide van psychologische makelij zijn. Zijn vermogens zijn niet echt zo groots. Zijn mislukkingen zijn niet echt zo rampzalig. Het geloof in deze zeer tegenstrijdige elementen van de persoonlijkheden houdt hem echter in een toestand van verwarring zodat hij zich machteloos voelt om als een geheel te handelen.De term `schizofrenie' dekt echter ontelbaar veel ervaringen - sommige van zulke mensen zijn heel tevreden met hun toestand, vinden hun eigen plekjes, kunnen zichzelf onderhouden of hebben middelen om zich te onderhouden. Anderen leven in een sfeer van voortdurende angst over hun eigen toestand terwijl ze tegelijkertijd net zo opgewonden zijn als soldaten in een gevecht. Sommigen kunnen in de maatschappij heel functioneel zijn en de toestand is bij ieder geval zeer variabel, van mensen die gewoon maatschappelijk onaangepast zijn tot diegenen die in zware psychische moeilijkheden zitten.(22.03.) Bij de meeste mensen (lange pauze) ligt er een soort psychologisch geplaveid pad waarlangs de impulsen reizen voor ze (pauze) een kruising tegenkomen met de bewuste geest die dan bepaalt of er al dan niet aan de impuls gevolg wordt gegeven of dat ernaar gehandeld wordt. (Lange pauze.) In het soort gevallen waar wij over spreken is er echter in plaats van een geplaveide weg een gevaarlijk, rotsachtig terrein dat vol met mijnen kan liggen die ieder moment kunnen ontploffen.(Lange pauze om 22.08.) Geef ons een moment... Denk eraan, we hebben het over een verstrooide kracht, verschillende persoonlijkheidselementen die worden uitgezonden om verschillende taken te verrichten - en op een bepaalde wijze zitten

ze gevangen tussen het hogere en het lagere zelf. Er is dus geen duidelijk richtsnoer te volgen voor handelingen. En het moet ook gecamoufleerd worden. In plaats van duidelijke impulsen om te handelen die rechtstreeks het bewustzijn kruisen, zijn er uitbarstingen van impulsen die opkomen als bevelen om te handelen, komend uit een andere bron of andere bronnen. Die kunnen optreden als stemmen die een individu vertellen dit of dat te doen, als `automatische' bevelen door middel van schrijven of als waarnemingen die hallucinaties zouden worden genoemd. Op deze manier hoeft het individu geen verantwoordelijkheid voor zulke handelingen te nemen. Ze lijken niet van hem of haar zelf te komen. De verschrikkelijke mogelijkheid van een mislukking wordt dan in die situatie enigszins opgeheven.Er is altijd een algehele ordening in de persoonlijkheid, zelfs al is die op de achtergrond, zodat alle aparte zelven of andere bronnen in ieder voorkomend geval waarmee het individu zich in contact voelt, te zamen wijzen naar de totaliteit of eenheid die eronder ligt. De opvallende mentale verschijnselen tonen daarom op een aparte manier die elementen van de persoonlijkheid die niet op de gewone soepele wijze geassimileerd worden.Er zijn ontelbaar veel ogenblikken waarop zich `schizofrene perioden' voordoen in anders normale persoonlijkheden, waarin de persoonlijkheid om te leren en in groeiperioden zijn elementen sorteert en hen helpt hun kader te vergroten. De persoonlijkheid kan zich inderdaad op ontelbaar veel manieren samenstellen. Er zijn veel mogelijkheden in het gebruik van innerlijke en uiterlijke waarnemingen en de wijze waarop deze onderling vermengd worden om ieder ogenblik een aanvaardbaar beeld van de werkelijkheid te vormen. (Lange pauze om 22.24.) De fysieke perceptie geeft een noodzakelijk soort feedback maar is ook gebaseerd op leerprocessen, zodat je al vanaf een jonge leeftijd leert de stukjes van de wereld op een aanvaardbare wijze samen te voegen. Op een bepaalde manier kunnen sommige schizofrene situaties je onder zekere voorwaarden betere aanwijzingen van de innerlijke psychologische mobiliteit geven, een mobiliteit die geconcentreerd en gericht was toen je opgroeide tijdens je jeugd. In dat speciale opzicht stelt schizofrenie een soort onvermogen om te leren voor.('Mag ik een vraag stellen?') Ja.('Ik hoorde Bill Baker een zeer vloeiende - eh, vreemde - taal spreken die hij zei niet te kunnen ontcijferen.') De taal is een uitstekend voorbeeld van de boodschappen waar ik het eerder over had (en zoals ik al gedacht had.) Hij wordt verondersteld geheim te blijven, zie je, maar hij wordt het symbool van de almachtige kennis van het overdreven hogere zelf, terwijl die taal het het hogere zelf onmogelijk maakt met die kennis te handelen. Het vertalen van die informatie zou een veel ernstigere verplichting tot fysieke communicatie betekenen dan die jongeman wel op zich wilde nemen. (Pauze.) Ik heb nog meer te zeggen over zulke communicaties en over de manier waarop ze op de grotere psychologische mobiliteit kunnen wijzen die bij kinderen een min of meer natuurlijk element is. Wanneer je kind bent, word je niet op

dezelfde manier voor je daden verantwoordelijk gesteld als volwassenen en schizofrenie begint vaak omstreeks de puberteit of de jonge volwassenheid wanneer de mensen voelen dat hun jeugdige belofte verwacht wordt vrucht te dragen. Wanneer ze bijvoorbeeld heel begaafd zijn, wordt er nu verondersteld dat ze door volwassen prestaties de resultaten van de opleiding laten zien. Als ze er zelf echter bijna van overtuigd zijn dat het zelf ook gevaarlijk of slecht is, worden ze bang om hun vermogens te gebruiken en worden in feite nog banger voor het zelf - dat ze, nogmaals, dan proberen te overwinnen door het te delen. Ze voelen zich afgesloten van waardevervulling. Op een zekere wijze gaan ze zich in de wereld dom gedragen, ze laten een verdeeld beeld zien.(22.35.) Einde van de sessie. Ik zal met dit onderwerp doorgaan, het vaster met waardevervulling verbinden en ik zal het belang van positieve acties in de fysieke wereld benadrukken, zodat idealen eerder tot uiting zullen worden gebracht dan dat ze gevreesd worden en op zo'n manier dat de deur tussen ingevingen en hun activering met wat vertrouwen open kan blijven. Een opmerking...(Seth gaf nog een paar zinnen met persoonlijke stof voor Jane en beëindigde de sessie om 22.40. Jane's voordracht was vaak heel geanimeerd en krachtig geweest en ik zei dat ze het goed gedaan had. Ik wilde een grapje maken door te vragen of dit een `invulsessie' was maar besloot het toch maar niet te doen. Ik vond dat Seth, onze tijdslimieten daargelaten, veel meer stof over het hele onderwerp van geestesziekten had kunnen geven.)

Aantekeningen bij sessie 920

1. Ik bedoel niet dat het nu zo gemakkelijk was, deze aantekeningen in elkaar te zetten. Dat nam dagen in beslag. In de loop der jaren dacht ik meerdere keren in mijn frustratie over een bepaalde zin of passage in een sessie die ik niet kon vinden of in iets dat Jane en ik hebben geschreven, ten slotte dat ik me alleen maar verbeeldde dat het bestond: `Het bestaat niet eens', zei ik tegen mezelf, `dus waarom verdoe ik mijn tijd met ernaar te zoeken?' Maar als ik eenmaal begonnen ben naar iets te zoeken is het moeilijk om te stoppen tot ik alle denkbare kansen om te vinden wat ik zoek heb uitgeput. Zelfs een grondig naslaan van ieder document dat we in huis hebben, inclusief iedere bladzijde van het Seth-materiaal, levert vaak niet de plaats op waar de soort verwijzingen staat die ik nodig heb. Voor mij, heb ik Jane meer dan eens gezegd, zou het register praktisch even lang moeten zijn als ons levenswerk zelf. Ik heb die episodes al een aantal keren doorgemaakt. (Anderen ook, volgens hun brieven, zelfs al hebben de boeken een index.)

2. Toen Jane en ik op 27 december 1954 trouwden, beloofden we elkaar dat we ons geen, van beiden zouden bemoeien met de creatieve levenswijze van de ander, wat ook het gevolg zou zijn van de handelingen die we individueel kozen. We hebben die belofte de 26 jaar dat we samen zijn geweest, gehouden. Natuurlijk konden we de grote variëteit aan uitdagingen die voor ons lag, onmogelijk hebben voorzien. Er

zouden negen jaar voorbij gaan voor Jane met het Seth-materiaal begon door te komen. Ze heeft me zeker de volledige vrijheid gegeven mezelf te zijn en ik heb vaak geaarzeld. En zij ook. Maar naarmate de jaren verstreken moest ik toch leren dat het duidelijk was dat Jane's creatieve vermogens onverbrekelijk deel zijn van haar hele levensvisie, inclusief haar symptomen. Hoe zou het anders kunnen? Dat belet me niet haar verschrikkelijk graag te willen helpen. Dat heb ik op veel manieren geprobeerd. Zij heeft me vaak geholpen. Jane is het zelfs met me eens dat ze een zeer koppige vrouw is - ofschoon een zeer creatieve - die vastbesloten is haar eigen gang te gaan. Wanneer ze gepubliceerd zijn, zal de lezer in God of Jane in hoofdstuk 17 bijvoorbeeld kunnen lezen dat ze het had over haar lichamelijke moeilijkheden en ernaar verwees in haar introductie voor Wereldgebeuren. Ze was er niet fel tegen toen ik ze uitgebreider in de aantekeningen voor Dromen ging vermelden. Maar zoals Seth zei in deel 2 van 'Unknown' Reality toen hij haar doel in het leven besprak: `De kracht van zijn (Ruburts) wil is werkelijk ontzaglijk en hij begint dat net te voelen.' Zie sessie 713 van 21 oktober 1974 in dat deel. En in bredere zin, als Jane's expressie van het Seth-materiaal helemaal juist is, dan is iedere actie die we in verband met haar symptomen nemen verdedigbaar en creatief, net zoals iedere actie die we nog moeten ondernemen zal zijn.

3. Zie in hoofdstuk 6 van deel I van Dromen sessie 907.

4. Zie in hoofdstuk 2 van deel I van Dromen de aantekeningen vóór sessie 885.

5. Seth vleide ons nu niet bepaald in deze eerste sessie. Hij gaf ons ook een aanwijzing over hoe Jane bepaalde sessies voor hem geeft. Om te beginnen echter herinnerde zijn informatie over de magische benadering meteen aan de twee gedachten die Jane op 12 mei, de dag dat ze de 915de sessie voor hoofdstuk 8 hield, van hem had opgepikt. Ik leg op deze punten de nadruk omdat ik denk dat ze belangrijk zijn: `Als ze alleen gebruikt wordt, wordt de rede ten slotte redeloos. Als ze alleen gebruikt wordt, wordt de verbeelding langzamerhand minder.' Negen dagen later gaf Seth ten slotte een beetje informatie betreffende Jane's inzichten: zie de 917de sessie na 21.23.Nu uit de persoonlijke sessie van woensdagavond, 6 augustus 1980 (en soms met wat verduidelijking):`De natuurlijke persoon is inderdaad de magische persoon en jullie hebben beiden in zekere mate heel recent voorbeelden (telepathisch) gehad van zulke activiteiten... Kader 2 is een tamelijk fascinerend maar voornamelijk (onderstreept) hypothetisch kader gebleven, wat wil zeggen dat geen van jullie echt in staat zijn geweest het op enige waarneembare wijze te gebruiken, in jullie zienswijze. Dat wil niet zeggen dat het niet gewerkt heeft. Je hebt echter niet de feedback gehad die je wilde.Toen jullie beiden intens bezig waren met jullie projecten (Wereldgebeuren en God of Jane) die net af zijn, lieten jullie, relatief gesproken, veel van je innerlijke ervaringen glippen.

Sindsdien echter werden jullie elk getroffen door het magische gemak waarmee je met zekerheid informatie die je niet eens beseft te hebben, scheen te begrijpen en ernaar scheen te handelen.Sommige aantekeningen van Ruburt die je niet gezien hebt, hebben nog meer belangrijke inzichten in zulke activiteiten. De hoofdzaak is het belang van de aanvaarding (onderstreept) van een ander soort algehele gerichtheid - een die inderdaad een fundamenteel deel is van de menselijke aard. Dit veronderstelt een heel andere relatie van het zelf dat je kent, met de tijd. Belangrijke misvattingen over tijd zijn in grote mate verantwoordelijk geweest voor veel problemen van Ruburt en, hoewel in mindere mate, ook van jou. Dit behelst allemaal een natuurlijker en daarom magische manier van omgang met de werkelijkheid. Er bestaat zeker een natuurlijke fysieke tijd in jullie ervaringen en in die van ieder schepsel. Die gaat over het ritme van de seizoenen - de dagen en nachten en de getijden enzovoort. In het licht van dat soort fysieke tijd bestaat er geen fundamentele culturele tijd... die je op de ritmen van de natuur hebt overgebracht.Zulk een culturele tijd werkt over het algemeen goed voor de beschaving die zich richt op onderverdelingen, stukjes en beetjes, lopende-bandwerk, het nakomen van afspraken enzovoort.Ruburt heeft qua cultuur gevoeld dat ieder ogenblik moest worden gewijd aan werk. Jij hebt tot op zekere hoogte hetzelfde gevonden. De natuurlijke tijd is heel anders dan je denkt. Hij is veel rijker en hij draait om zichzelf naar binnen en naar buiten, achterwaarts en voorwaarts. Omdat je als je droomt je eigen natuurlijke en magische zelf bent, maak je gebruik van informatie die buiten het tijdsverband ligt die de zogenaamde redenerende geest ervaart. De creatieve vermogens werken op dezelfde manier, ze verschijnen binnen de voorbijgaande tijd maar het voornaamste werk wordt helemaal daar buiten gedaan... Toen de projecten af waren bestond er, vooral bij Ruburt, nog steeds de culturele overtuiging dat de tijd zo gebruikt moest worden (onderstreept), dat de creativiteit gestuurd en gedisciplineerd moest worden om in de juiste lopende-band-tijdsloten te vallen.Er is veel stof over, die ik je zal geven omdat het belangrijk is dat je de verschillende manieren begrijpt waarop je met de werkelijkheid kunt omgaan en hoe die manieren de ondergane gebeurtenissen scheppen.Jullie zijn geen van beiden echt toe aan een drastische verandering van je gerichtheid, maar je nadert die drempel. Zoals Ruburts aantekeningen ook vermelden, de magische zienswijze betekent dat je feitelijk je methoden verandert over het omgaan met problemen, het bereiken van doeleinden en het bevredigen van behoeften. Je schakelt over op de methoden van de natuurlijke mens. Dan zijn ze inderdaad een deel van je persoonlijke ervaring. Het zijn geen esoterische methoden, maar je moet ervan overtuigd zijn dat ze wel de natuurlijke methoden zijn waarmee de mens, volgens de bedoeling, zijn problemen hanteert en zijn uitdagingen benadert.Ik gebruik het woord `methoden' omdat je het begrijpt maar eigenlijk hebben we het over een zienswijze op het leven, een magische of natuurlijke zienswijze die de

menselijke versie is van het natuurlijke instinctieve gedrag van het dier in het universum. Die zienswijze staat inderdaad haaks op de aangeleerde methoden die men jullie heeft onderwezen.Het lijkt er zeker op dat de beste manier om specifieke antwoorden te krijgen is specifieke vragen te stellen en de redenerende geest denkt allereerst aan zoiets als een lijst met vragen. In dat opzicht is Ruburts reactie voor zo'n sessie natuurlijk, en tot op een bepaalde hoogte magisch omdat hij weet dat hij, ongeacht wat hem geleerd is, enigermate (onderstreept) de vragen en de stemming die er op één niveau van zijn bewustzijn mee gepaard gaan, moet vergeten teneinde het juiste soort sfeer te scheppen op een ander bewustzijnsniveau - een die de antwoorden laat komen, zelfs al worden ze gegeven op een andere manier dan de redenerende geest verwacht.Waar we het in verschillende sessies met jullie gezamenlijke toestemming - en, hoop ik, met jullie beider enthousiasme - over zullen hebben, zal de magische benadering op de werkelijkheid zijn en vooral op jullie persoonlijk leven om dat soortsfeer te scheppen waarin de antwoorden beleefd (onderstreept) worden.'

6. Zie in hoofdstuk 8 van Dromen, de aantekeningen vóór sessie 915.

7. Op het eerste gezicht kunnen deze uittreksels qua inhoud wel erg verschillend lijken, maar met Jane's gedicht voor de geest, koos ik ze elk intuïtief uit om hier in te lassen. Ik wilde de eerste twee items al een paar jaar geven en de lezer kan wel raden wat het verband is met het gedicht en met Seth's materiaal over de magische zienswijze op de werkelijkheid. De volgende drie uittreksels zijn of van, of rechtstreeks verwant aan latere sessies in de `magische' reeks.A. Uit Jane's dagboek van 1975. Ze herinnert zich niet in welke maand ze dit schreef - alleen dat ze het razendsnel schreef: `Het leven dat we kennen is opwinding; sterk georganiseerd - opwinding op alle niveaus, microscopisch, macroscopisch, psychisch. Het is het gevolg van de relatie tussen evenwicht en niet-evenwicht, tussen organisatie en "chaos". Het is opwinding steeds in een toestand van stroming, psychische en materiële knopen vormend. Het is explosief en toch vervuld van orde; het wordt zo vervuld van zichzelf dat het op dezelfde manier explodeert als een bloem uitbarst, hetzelfde principe werkt bij een orkaan of een overstroming of een moord of een schepping van een gedicht of de vorming van een droom; bij de geboorte en dood van mensen en volkeren. Wij weten instinctief dat rampen de geboorte en dood van cellen in ons lichaam imiteren - we weten instinctief dat alle leven de dood overleeft, dat de dood een uitbarsting van leven in een nieuwe vorm is, vandaar onze geboeidheid bij ongevallen en branden. De psyche zelf speelt haasje over met onze overtuigingen op de gebruikelijke bewuste niveaus en beschouwt ons als een deel van alle leven, opgetogen allerlei soorten samenstellingen vormend die zich dan tot de rand toe vullen, exploderen en aan het kader ontsnappen, alleen maar om een andere samenstelling te vormen. De emoties zelf kunnen dat voelen als we het toelaten en door dat gevoel van

opwinding te grijpen kunnen ze ons een glimp laten zien van de zelfs grotere vrijheid van ons eigen psychische bestaan die in ons stroomt als individuen en dan die kort levende vorm opensplijt tot een andere vorm als opwinding van de individualiteit van leven naar leven springt.' B. Uit Jane's dagboek van 1976. Ze schreef deze aantekeningen op 6 maart toen ze 47 jaar was.`Mijn eigen ideeën moeten ook enigszins gekleurd worden door mijn plaats in de tijd en de middelbare leeftijd schijnt een uitstekende plaats te zijn voor zo'n studie omdat de tijd zich theoretisch even ver voor- als achterwaarts uitstrekt. Dat wil zeggen, er is evenveel tijd te verwachten als te herinneren.In de jeugd hebben we maar weinig verleden tijd om ons te herinneren. Het lijkt of we uit de duisternis komen en we nemen de herinneringen van onze ouders op gezag aan als bewijs dat er voor onze geboorte tijd bestond. Als we ouder worden, hebben we de voorbije tijd om mee te spelen - we weten gewoonlijk waar we vandaan komen - en de duisternis die zich eens leek uit te strekken achter onze ontstaansbron schijnt nu onze bestemming te zijn. Een onderzoek van de geest en de werkelijkheid vanuit het gezichtspunt van de ouderdom zal zeker van onschatbare waarde zijn.' En: `Vandaag voel ik nu die acceleratie die me zegt dat het mijn plan is om in het onbekende te reizen of in het universum om antwoorden te krijgen op mijn vragen, zelfs vragen waar ik me niet bewust gewaar van ben. En uit ervaring weet ik dat er genoeg energie wordt voortgebracht om dat te doen, hoewel de resultaten voor mij in de tijd zullen komen. Ik weet dat ik ze buiten de tijd krijg op een of andere onbekende manier.' C. Uit de tweede sessie over de magische zienswijze; Jane hield haar op maandagavond 11 augustus 1980:`Ruburts geesttoestand was in (telepatisch) contact met die van jezelf, net zoals jij in een soort contact staat met je vroegere (jeugd) omgeving, dus je hebt in deze gevallen een vrije stroom informatie op andere niveaus.Wanneer je dat nu intellectueel begrijpt, kan het intellect wel aannemen dat zijn eigen informatie niet alle informatie is die je bezit. Het kan dan beseffen dat zijn eigen kennis het topje van de ijsberg is. Als je dat besef op je leven toepast ga je je bovendien realiseren dat je praktisch bekeken inderdaad door een grotere hoeveelheid kennis wordt gesteund dan je beseft, en door de magische spontane fontein van activiteiten die je bestaan vormt. Het intellect kan zich dan realiseren dat het er niet alleen voorstaat: Niet alles hoeft beredeneerd te worden, zelfs niet begrepen te worden.'D. Uit de derde sessie over de magische zienswijze, woensdagavond 13 augustus 1980. Seth maakte bepaalde opmerkingen die mij ertoe brachten deze aantekening te schrijven:'Seth dicteerde natuurlijk niet alleen zijn materiaal - de sessie - maar moet zich de hele sessie voor de geest houden terwijl hij dicteert, zodat iedere regel die hij geeft, zin heeft vergeleken bij de voorgaande regels en bij die erop moeten volgen. Een hele prestatie van hem en van Jane als je daarbij stilstaat. Hoe is dit mogelijk? Seth

heeft geen manuscript dat hij kan raadplegen, noch kan hij tijdens de sessie terugvallen op mijn eigen aantekeningen om te controleren wat hij al gezegd heeft. ik geloof dat hier een groot herinneringsvermogen mee gemoeid is, een dat op diepere niveaus gekoppeld is aan een tijdsverkorting zoals wij daarover denken. Seth-Janes's vermogens doen me denken aan iets dat ik laatst schreef over hoe bepaalde delen van de psyche heel slim en zorgvuldig van tevoren dromen moeten construeren zodat ze als de dromen worden teruggespeeld precies de juiste boodschappen verschaffen aan het andere deel (of delen) van de psyche die ze nodig heeft. Ik spreek mezelf hier niet tegen als ik schrijf dat dromen ook spontane produkties zijn.'E. Uit mijn openingsaantekeningen voor de 13de en laatste sessie in de persoonlijke reeks over de magische benadering van de werkelijkheid. Jane gaf de sessie op woensdagavond 1 oktober 1980, net vijf dagen geleden:(Ik was benieuwd waarom Seth twee andere persoonlijke sessies eind september aan andere onderwerpen had besteed. Toen ik Jane er vanavond naar vroeg zei ze eerst nogal nuchter dat ze het niet wist. Toen: `Ja, ik vertel je niet alles maar ik weet nu al een poosje dat Seth sessies geeft die ik aanvullende sessies noem. Ik heb ze voor mezelf zo genoemd. Zij bestrijken zwevend materiaal, stof die hij op een willekeurig moment zou kunnen geven. Het zijn geen boeksessies of echt persoonlijke sessies. Ze houden de sessies gedurende bepaalde perioden gaande - gewoonlijk door vroeger materiaal te bespreken - door het met het heden in verband te brengen, terwijl er niet noodzakelijk nieuwe stofgegeven wordt. En niet speciaal over één onderwerp. Ik denk dat de Christussessies oorspronkelijk op die manier begonnen.'`Dus na al die jaren kom ik daar achter, 'zei ik. `Wat heb je me nog meer niet verteld? Waarom dat grote geheim?' `Je hebt het me nooit gevraagd.' Jane's antwoord had iets bekends. Toen ik het later nakeek, zag ik dat ze hetzelfde antwoord had gegeven bij Seth's stof over Jonestown. We gebruikten die informatie in Wereldgebeuren. Zie aantekening 3 bij sessie 835 van 7 februari 1979, wanneer dat boek uitkomt.`Ik denk dat de invulsessies voorde verandering tussen de boeksessies plaatshebben - waar het materiaal niet hoeft te passen bij een meer geconcentreerde allesomvattende boekfocus', zei Jane erbij. Ze stemde erin toe een kort officieel verslag te schrijven over wat ze me net verteld had.) Ons gesprek had me al vlug een aantekening in herinnering gebracht die ik een aantal weken geleden had opgeschreven en nog niet in Dromen had gezet:In gewone zin, dacht ik, is het onmetelijk grote potentieel van het Seth-materiaal natuurlijk gedoemd om nooit te worden ontwikkeld. Wat Jane en ik in onze gezamenlijke werkelijkheid ook doen, zo is het. Ze zou 24 uur per dag sessies kunnen houden voor de rest van haar leven en nog Seth's mogelijke informatievooraad niet hebben uitgeput. We hebben veel aanwijzingen gehad dat zijn materiaal uit veel kanalen komt, zoals wanneer Jane voelt dat hij bij een gegeven gelegenheid klaar staat om elk van een aantal onderwerpen te bespreken.

Ik noem dat gevoel, dat gewaarzijn een vage aanwijzing van wat Seth bedoelt met zijn theorie van waarschijnlijke werkelijkheden - want net zoals waarschijnlijke persoonlijkheden zijn de stille kanalen die hij beschikbaar heeft zeker echt, of ze nu al of niet in onze fysieke werkelijkheid geactualiseerd worden.Ik kan me voorstellen dat Seth's materiaal zich bijna eindeloos uitbreidt op basis van dag na dag dicteren, als hij gebeurtenissen in het leven van Jane en mij bespreekt - en dit denkbeeld maakt niets bekend over nieuws van zijn reacties op en wisselwerking met gebeurtenissen op de verschillende niveaus van zijn eigen werkelijkheid, plus de andere werkelijkheden die hij misschien kan bereiken. In hoofdstuk 8 van Dromen, toen ik Seth vroeg wat hij de rest van de avond ging doen (in onze zienswijze) antwoordde hij: `Ik ga mezelf opkikkeren door in een paar nieuwe concepten te duiken, want er zijn voor mij natuurlijk ook nieuwe concepten en daar duik ik regelmatig in vanuit vele posities.' (Zie het einde van sessie 916 van 4 mei 1980.)Denk eens aan de vragen die men hem zou kunnen stellen alleen al in verband met deze ene verklaring. Zulke uitdagende beweringen laten een onbevredigende leegte van nieuwsgierigheid achter. Eigenlijk is dat bij de meeste informatie van hem zo. Maar het is duidelijk dat als Seth echt ieder moment van ons wereldlijk leven met persoonlijk materiaal in beslag zou nemen, al het andere waarschijnlijk zou zijn.

8. In de niet gepubliceerde 842ste sessie van 21 maart 1979 die hij gaf midden in de produktie van sessies voor hoofdstuk 6 van Wereldgebeuren, had Seth dit te zeggen: `Allereerst een opmerking voor Ruburt: Ik breek vaak expres (geamuseerd) het boekdictaat af om andere zaken te bespreken die je meemaakt. Dit geeft me een kans om materiaal vanuit een paar andere gezichtspunten te bestrijken en het op andere manieren te ordenen. In feite echter zijn er al verschillende vanzelf gevormde boeken in jullie materiaal. Kun je me volgen?'(Ik knikte van ja.)`Hij moet niet denken dat alle sessies boekdictaat moeten zijn en ook niet dat hij op enigerlei wijze negatief verantwoordelijk is, zoals hij soms denkt.'

9. Ik bedoel het woord `gestoord' beslist niet geringschattend. Ik heb het daarentegen alleen over een gedragsafwijking van de algemeen aanvaarde `norm'. Zoals Seth zei in sessie 917 die op 21 mei gehouden werd voor hoofdstuk 8 van Dromen : `Nu de kwestie "Geestesziekten", het is erg belangrijk dat er op de individuele integriteit meer de nadruk wordt gelegd dan op de algemeen geldende definities die gewoonlijk aan een willekeurige groep symptonen worden toegeschreven.'

Sessie 921- 8 oktober 1980

Woensdagavond 21.05

(Jane's armen en benen waren vandaag nu en dan pijnlijk, maar ze voelt dat er heilzame veranderingen in plaatsvinden als gevolg van de sessies over de magische zienswijze op de werkelijkheid. Ze is `echt blij' met haar vorderingen in de gedichten en essays voor If we live again.Na het avondeten zei Jane dat Seth misschien zou spreken over reïncarnatie, schizofrenie en bezetenheid, terwijl hij die onderwerpen met elkaar in verband brengt. Ik kon meteen zien hoe ze soms met elkaar in verband konden staan, maar ik kon het verband niet spontaan onder woorden brengen, Hier zijn drie punten:

1. Seth's materiaal over schizofrenie is een uitweiding van zijn bespreking op maandagavond, daarom wordt deze sessie hier gegeven.2. Jane's opmerking over reincarnatie kwam door mijn losse overpeinzingen tijdens ons avondeten nadat ons verteld was hoe een man en een vrouw uit de stad tot consternatie van de buurt aan een totaal nieuwe gezamenlijke levensstijl waren begonnen. Ik vroeg me af of er in het gedrag van het tweetal herleefde reïncarnatiebanden een rol gespeeld zouden hebben. Zulke factoren worden gewoonlijk niet in beschouwing genomen in de `moderne' sociale analyse van het menselijk gedrag - toch zouden ze in feite best een belangrijke rol kunnen spelen. Ik bedoel echter niet dat veronderstelde reincarnatieverwantschappen gebruikt kunnen of moeten worden om het huidige levensgedrag te rechtvaardigen. Er zijn vele andere psychologische elementen in iedere menselijke situatie betrokken. 3. Jane's vermelding van bezetenheid kwam omdat ik haar een artikel had voorgelezen uit een wetenschappelijk blad waar we op geabonneerd zijn. Het stuk bevatte algemene informatie die we al kenden. In het kort, de meeste autoriteiten in de roomskatholieke kerk beseffen dat bijna al diegenen waarvan men denkt dat ze `bezeten' zijn door kwade machten, in werkelijkheid mentaal zieke mensen zijn die een behandeling nodig hebben. Toch moet de kerk de afzonderlijke realiteit van de duivel en ontelbare demonen erkennen, omdat hun bestaan in de evangeliën beschreven wordt. Deze tegenspraak werd sterker in 1972, toen Paus Paulus VI tegenover duizenden mensen verklaarde dat de duivel een afzonderlijk, feitelijk wezen is.) (Fluisterend:) Goedenavond.(Fluisterend: `Goedenavond, Seth.')Welnu: Voor onze psychologieles (een beetje geamuseerd), vervolg van de voorgaande.(Pauze.) Communicaties tussen de verschillende verspreide delen van het zelf komen, nogmaals, vaak tevoorschijn in situaties zoals automatisch schrift, spreken, het horen van stemmen of zoals de persoon denkt door telepathische boodschappen van anderen.De veronderstelde telepathische boodschappen kunnen worden toegeschreven aan tijdgenoten - vijanden, goden, duivels of wat je maar wilt. Ruimtemensen zijn een toevoeging van de laatste tijd. In de meeste gevallen zijn het uitingen van sterke delen van het zelf die min of meer expres geïsoleerd werden gehouden. Zij kunnen,

psychologisch gesproken, verschijnen of verdwijnen. Zij vertegenwoordigen een soort keten van commando's - een die echter gewoonlijk niet zo'n lange periode blijft.Vooral wanneer de stemmen of mededelingen bevelen geven die gehoorzaamd moeten worden, vertegenwoordigen ze krachtige, anders onderdrukte, beelden en verlangens die sterk genoeg zijn om hun eigen personificatie om zich heen te vormen. Sommige kunnen betrekkelijk echt lijken, in die zin dat ze een nogal goed afgeronde representatie geven van een normale persoonlijkheid. Dat gebeurt echter zelden. Gewoonlijk krijg je, laten we zeggen, semipersoonlijkheden of zelfs andere versies (streepje) - fragmentarische uitingen van ingevingen en verlangens die slechts in flitsen dramatisch worden gepresenteerd, door de persoon in kwestie gehoord als een stem of waargenomen als een geest.In veel situaties maken de hoofdpersonificaties in plaats van van rituelen gebruik van de psychologische patronen die al in de kunst of de religie of de wetenschap van de cultuur aanwezig zijn. Dan krijg je ten slotte Christussen, ruimtewezens, verschillende heiligen of geesten of andere persoonlijkheidsverzinsels waarvan de eigenschappen en vermogens al bekend zijn.(21.19.) Met andere woorden, je hebt schizofrene modellen en het speciale model dat in ieder geval op ieder gegeven ogenblik wordt gekozen - want de modellen veranderen - geeft heel duidelijk aanwijzingen voor de fundamentele problemen en dilemma's van de persoon. Zulke culturele modellen zijn om te beginnen in iedere maatschappij aanwezig omdat ze op de een of andere manier in een overdreven vorm bepaalde delen van de menselijke psychologische werkelijkheid die hij nog niet begrijpt, tot uitdrukking brengen. Dit geldt voor de `goede' en de `slechte' schizofrene modellen - dat wil zeggen zowel voor de goden als voor de demonen. Zulke (pauze) communicaties met goden of duivels, heilige Paulussen of Hitlers vertegenwoordigen bij zulke gelegenheden gedramatiseerde, overdreven personificaties van het deel van de persoonlijkheid dat op dat moment aan het hoofd van de commandoketen staat.(Lange pauze om 21.25.) In de eerste plaats is de werkelijkheid voornamelijk een mentaal verschijnsel waarin de waarnemingen van de zintuigen georganiseerd en samengesteld worden op manieren die in fysieke termen een oorspronkelijk nietfysieke ervaring perfect `nabootsen'. Dit is moeilijk onder woorden te brengen omdat het gebruik van een psychologisch gewaarzijn onder de auspiciën van het lichaam automatisch bepaalde veranderingen van informatie noodzakelijk maakt. (Een pauze van een minuut om 21.29.) Duivels en demonen bestaan niet echt. Nogmaals, ze hebben altijd delen van de eigen psychologische werkelijkheid van de mens voorgesteld, die h1 tot op zekere hoogte niet had verwerkt - maar in een schizofreen soort uiting buiten zichzelf geprojecteerd had. Daarom lijkt het dat hij niet verantwoordelijk gesteld moet worden voor daden die hij laag of wreed vindt. Hij sluit zich af van die verantwoordelijkheid door zich het bestaan van andere machten voor te stellen - de duivels of demonen van de onderwereld. (21.35.) De schizofrene mens leeft, op een individuele basis, door die culturele patronen heen.

De contrasten tussen, laten we zeggen, het superieure of geïdealiseerde zelf en het lagere zelf kunnen variëren. Zij kunnen zeer duidelijk zijn of enigszins wazig. In veel van zulke gevallen zal er ook minstens een korte aanloop van intense maar verwarde, misschien vertekende, creatieve activiteit zijn waarin het individu probeert deze verschillende elementen te herkennen, zoals de mensheid zelf vele malen geprobeerd heeft bij de creatieve soms vertekende schepping van zijn eigen religies (met zachte ironie). Hier kun je van alles tegengekomen van banale rommel tot het meest uitstekende creatieve produkt, maar in het schizofrene raamwerk zal het van korte duur zijn, buiten het kader van het gebruikelijke leven van dag tot dag, geconcentreerd. Punt. Het Christusbeeld wordt vaak gebruikt omdat het zo volmaakt de combinatie van het grootse zelf voorstelt, de alwetende zoon van God en het gemartelde slachtoffer dat juist vanwege zijn verheven positie wordt gekruisigd. De Christusfiguur stelt de overdreven, geïdealiseerde versie voor van het innerlijk zelf waarvan het individu voelt dat het niet in staat is dat waar te maken. Hij voelt zich, alsof hij gekruisigd wordt door zijn eigen vermogens. Hij, of zij natuurlijk, kan bij andere gelegenheden boodschappen van de duivel, of demonen, ontvangen die van hun kant de gevoelens van de persoon over het fysieke zelf voorstellen dat zo slecht en tegenstrijdig lijkt vergeleken met het idealistische beeld. Nogmaals, hier bestaat een grote verscheidenheid in gedrag. Zulke mensen echter weigeren op hun manier de gestandaardiseerde versies van de werkelijkheid te aanvaarden. Zelfs al zijn ze zo onzeker van zichzelf dat hun psychologische patronen die van de cultuur, de religie, de wetenschap of wat ook volgen, zij proberen die patronen op hun eigen individuele manier te gebruiken.Zij zijn in feite bezig hun eigen persoonlijkheden in elkaar te zetten lang nadat de meeste mensen zich op een of andere versie hebben vastgelegd - en dus geeft hun gedrag een glimp van het altijd veranderende geven en nemen tussen de verschillende elementen van de menselijke persoonlijkheid. De meeste van de erkende gevallen van telepathie of helderziendheid die zich in schizofrene situaties voordoen zijn daarentegen pogingen van het individu om aan zichzelf te bewijzen dat de geïdealiseerde eigenschappen van almacht of kracht echt binnen bereik liggen - dit natuurlijk om het fundamentele gevoel van machteloosheid in de gewonere dingen te compenseren. In sommige situaties echter zijn er wel degelijk heel echte gevallen van telepathie of helderziendheid, levendige ervaringen buiten het lichaam en andere excursies voorbij het officieel aanvaarde werkelijkheidsgebied.(Pauze om 21.54.) Deze zijn echter vaak ingewikkeld omdat de geloofspatronen van het individu om te beginnen zo'n overdreven mengeling zijn, zodat zulke episoden gewoonlijk vergezeld gaan van denkbeeldige figuren uit de religie of de mythologie. De individuen voelen zich misschien gedwongen zulke ervaringen te hebben alleen omdat ze, nogmaals, om de redenen die eerder gegeven werden de verantwoordelijkheid voor hun daden niet onder ogen willen zien.In jullie tijdsopvattingen heeft de mens altijd de niet verwerkte psychologische elementen van zijn eigen persoonlijkheid naar buiten geprojecteerd maar in veel

vroegere tijden deed hij dit door een veelsoortige variëteit van beelden, personificaties, goden, godinnen, demonen en duivels, goede en slechte geesten te gebruiken. Voordat de Romeinse goden echt formeel waren, bestond er een spectaculaire reeks van goede en kwade godheden in alle gradaties, die min of meer `democratisch' de onbekende maar aangevoelde, schitterende en tumultueuze eigenschappen van de menselijke ziel vertegenwoordigden en die aangevoelde maar onbekende aanwijzingen van zijn eigen werkelijkheid vertegenwoordigden die de mens op de een of andere manier vast van plan was te onderzoeken. Het was vanzelfsprekend dat al deze `machten' hun rol speelden in de menselijke gebeurtenissen. Sommige vertegenwoordigden de natuurkrachten die soms zeer gunstig en soms ongunstig konden zijn - zoals bijvoorbeeld de god van de stormen de ene keer in perioden van droogte heel welkom kon zijn, terwijl zijn krachten erg gevreesd konden worden als hij zijn volk te veel genoegen deed. Er was geen kloof van polariteit tussen de goede en de slechte goden. Jehova en de christelijke versie van God bracht een rechtstreeks conflict teweeg tussen de zogenaamde krachten van het goede en de zogenaamde krachten van het kwade door alle tussenliggende goden grotendeels eruit te halen en daarom vernielden ze het subtiele psychologische geven en nemen dat onder hen plaats had - tussen hen - en polariseerden de eigen visie van de mens op zijn innerlijke psychologische werkelijkheid.Er bestonden geen schizofrenen in de tijd van de heidenen, want de overtuigingsstelsels steunden dat soort uitleg niet. Dit betekent niet dat er niet een bepaald gedrag voorkwam dat je nu schizofreen zou noemen. Het betekent dat over het algemeen gesproken zulk gedrag paste in het psychologische beeld van de werkelijkheid. Dat kwam omdat veel gedragspatronen die nu geassocieerd worden met schizofrenie `vertekende en lagere' overblijfselen zijn van gedragspatronen die een essentieel deel zijn van de menselijke erfenis en die teruggrijpen op handelingen en vermogens die eens een precieze sociale betekenis hadden en bepaalde doelen dienden. (22.14.) Hierbij hoort het menselijk vermogen zich te identificeren met de natuurkrachten, delen van zijn eigen psychologische werkelijkheid buiten zichzelf te projecteren en die delen dan waar te nemen in een herboren transformatie - een transformatie die dan inderdaad de fysieke werkelijkheid kan veranderen.De volgende natuurlijke stap zou zijn die delen van het zelf weer te assimileren, hun oude oorsprong en vermogens te erkennen, ze weer terug te brengen zodat ze als het ware een nieuw laagje vormen of een nieuwe versie van het zelf. Het is net alsof (pauze) de mens zijn eigen mogelijkheden niet kon begrijpen tenzij hij ze naar buiten ineen godheid projecteerde, waar hij ze in een afzonderlijke pure vorm kon zien, ze herkennen voor wat ze waren en ze dan kon aanvaarden - de mogelijkheden - als deel van zijn eigen psychologische werkelijkheid (alles zeer intens). Als soort hebben jullie de laatste stap echter nog niet gezet. Jullie denkbeeld van de duivel stelt hetzelfde soort proces voor, behalve dat het je idee van het kwaad, of het duister of de vermogens waar je bang voor bent,

vertegenwoordigt. Ze vertegenwoordigen ook de elementen van je eigen mogelijkheden: ik heb het niet over slechte mogelijkheden maar de mens moet beseffen dat hij_ verantwoordelijk is voor zijn daden, of ze nu goed of slecht genoemd worden. Je maakt je eigen werkelijkheid. Het `kwaad' van de mens bestaat vanwege zijn misvatting over zijn eigen idealen, vanwege de kloof die schijnt te bestaan tussen het ideaal en zijn verwerkelijking. Slechte daden zijn, met andere woorden, het gevolg van onwetendheid en misvatting. Het kwaad is geen kracht op zichzelf.Einde van de sessie.('Heel goed.)Zeg tegen Ruburt dat hij zich moet ontspannen en zijn lichaam moet bemoedigen en vertrouwen wanneer het zoveel veranderingen ondergaat, want de veranderingen zijn allemaal ten goede. (Pauze toen Seth enigszins geamuseerd naar me keek.)Van harte een goede avond.('Goedenavond, Seth.'22.26. Ik zei tegen Jane dat de sessie weer uitstekend was. 'Ik geloof echt dat hij doorgaat met die stof', zei ze. Ik hoop het want het lijkt dat Seth met zijn bespreking nog lang niet toe is aan het onderwerp reincarnatie. Ik ben heel geïnteresseerd als hij dat doet.)

Sessie 922 - 13 oktober 1980

Maandagavond 21.14

(Aan het eind van de vorige week belde Tam Mossman Jane om te zeggen dat hij begonnen is aan haar contract voor If we live again. Ik schreef Tam vanmorgen om te vragen welke plannen Prentice Hall op de lange termijn zou hebben voor de vijftien boeken die Jane en ik aan het bedrijf verkocht hebben. (Dat totaal is inclusief Wereldgebeuren, God of Jane en de gedichtenbundel die alle nog gepubliceerd moeten worden.) In de persoonlijke sessie van 22 september - uit zijn serie over de magische zienswijze op het leven - had Seth ons gezegd dat ons werk `beschermd' is. Sindsdien ben ik over die verklaring steeds nieuwsgierig geweest en zei dat vandaag tegen Jane in verband met mijn brief aan Tam.Na ons dutje vanmiddag was ze nogal ontdaan omdat we ons verslapen hadden; ze betreurde de verloren tijd. We moesten later dan gewoonlijk eten. Vanavond gebruikte Seth echter mijn interesse in de kwestie van bescherming heel mooi toen hij een facet van Jane's vermogens besprak dat sterk verband houdt met zijn concept van waardevervulling. Vanwege dat verband past deze sessie heel goed in Dromen, zelfs al is het geen boekdictaat.)Welnu -('Goedenavond, Seth.')- je wordt beschermd. Jullie werk wordt beschermd.(Pauze.) Enige jaren geleden had Ruburt een ervaring waarin hij in het midden van

de woonkamer een glimp zag van een vreemde vorm. Hij voelde dat de vorm was samengesteld uit energie die beslist voorbestemd was om hem te hulp te komen, of zijn bevelen op te volgen.Hij besefte ook dat deze energie zich althans enigermate had opgehoopt als gevolg van zijn eigen goede bedoelingen en zijn verlangen anderen te helpen. Hij noemde dit `Helper` en hij zag de vorm nooit meer zo duidelijk. De vorm vertegenwoordigde (lange pauze) de gepersonifieerde, opgestapelde, positieve energieën die toen in zijn voordeel werkten, die hem bescherming gaven maar die ook automatisch heilzaam waren voor zijn bestaan en zijn werken. Maar juist het idee van bescherming impliceert zoals je weet een bedreiging - dus als je gelooft in bedreigingen kun je maar beter bescherming hebben. Het was niet nodig dat Ruburt de vorm nog eens zag - alleen om de realiteit van die krachtige energie te voelen en te beseffen dat ze ten behoeve van hem werkte. Op zekere wijze vertegenwoordigde de vorm ook het onschuldige en machtige innerlijke zelf, of het spontane zelf of het natuurlijke magische zelf - de termen zijn synoniem. Ruburt wist dat Helper naar anderen gestuurd kon worden voor hun welzijn en in dat opzicht vertegenwoordigde de vorm de grote macht van natuurlijke, positieve verlangens en gedachtenpatronen. (Tegen mij:) Jij hebt dezelfde soort `vorm'. Deze stellen de grotere bron-zelven voor waaruit jullie huidige lichamen ontspringen. Ik zei dat je veel meer kennis over je levens en de levens van anderen bezat dan je je intellectueel bewust bent.' Je handelt al naar die kennis wanneer je fysiek geboren wordt, wanneer je groeit. De eekhoorn handelt naar die kennis als hij noten begraaft - zoals je laatst op de televisie zag - en de grotere kennis van de eekhoorn sluit ook de kennis van de menselijke soort in.(21.30.) Helper stelt het deel voor dat zulke kennis bezit. In praktische zin is het erg belangrijk te begrijpen dat zulke kennis en bescherming bestaan, dat al je problemen niet alleen door bewust redeneren hoeven te worden opgelost; echt, weinig problemen kunnen alleen (onderstreept) op die manier worden opgelost.Jullie werk wordt beschermd, niet alleen omdat het een van je projecten is, maar omdat het op een zekere wijze zijn eigen soort entiteit wordt - een goed bedoelende entiteit die in een nogal geconcentreerde vorm bestaat, gedestilleerd uit je eigen aspiraties. Vandaar dat hij ook gevuld is met energie en daar ook een verzamelaar van wordt.(Lange pauze, een van de vele in een veel langzamer voordracht.) Ik wil niet betrokken raken in een spraakverwarring. De krachten van de geest zijn veel groter dan de krachten die over het algemeen worden toegeschreven aan het rationele denken alleen, zoals volgens onze laatste (persoonlijke) sessies. Het rationele redeneren kan als dat overdreven wordt bij - voorbeeld het praktische gebruik van de gaven van het intellect beperken en daardoor dienen om iets van de reikwijdte van de geest te verminderen. Nogmaals, op een bepaalde manier vertegenwoordigt Helper de ware capaciteit van het functioneren van de geest, het soort ogenblikkelijk begrijpen dat achter zowel de intuïties als de activiteiten van het intellect staat. Je hebt dus te maken met het ruimtelijk intellect, de weter. (21.40.)

Die w-e-t-e-r (gespeld) is zich onmiddellijk bewust van al je behoeften en is het deel van het universum dat persoonlijk in jouw richting neigt omdat zijn energieën je eigen lichaam vormen. Die bescherming koestert altijd je bestaan. Het betekent dat je in `een staat van genade' leeft.' Je kunt je van die toestand ook niet bewust zijn. Je kunt het ontkennen of weigeren maar je bent desondanks in die toestand. Hij vormt het ware materiaal van je individuele wezen. Waardevervulling betekent dat ieder individu, iedere entiteit van welke aard ook spontaan, automatisch die condities zoekt die bij zijn eigen vervulling passen en bij de vervulling van anderen. In de meest wezenlijke zin kan (onderstreept) niemands vervulling worden bereikt ten koste van die van een ander. Vervulling gebeurt niet op die manier. Jullie levens zelf zoeken de beste richting voor vervulling. Ons werk zoekt zijn eigen beste richting voor vervulling.Wanneer je dat beseft kun je schijnbare tegenvallers of schijnbare tegenstrijdigheden accepteren met een kalme afstandelijke houding, beseffend dat zulke factoren alleen in het licht van je huidige intellectuele kennis lijken wat ze zijn - een kennis die beperkt moet zijn tot lopende gebeurtenissen - en dat in het grotere beeld datje op andere niveaus kent zulke schijnbare tegenstrijdigheden of schijnbaar ongelukkige situaties of wat ook, tot je voordeel zullen blijken te zijn. Op dat intellectuele niveau heb je niet alle feiten, zie je, dus als je al je oordelen - al je oordelen - alleen op dat niveau baseert, dan kun je zeer kortzichtig zijn.We behandelen echter de psychologie van ervaringen dus je verandert zelf de situatie al naargelang je eigen reacties. Als je je bedreigd voelt door zekere situaties en bescherming mist, neem je bepaalde stappen die anders niet genomen zouden worden, dus je acties zijn heel anders al naargelang je al of niet beseft dat je echt beschermd wordt. Wanneer je gevoelens van dreiging opbouwt, reageer je op jouw niveau ook daarop., De bescherming bestaat, maar in zulke gevallen sta je jezelf niet toe er het volle profijt van te trekken.Neem een pauze.(21.50. Ik was verbaasd dat Seth een pauze voorstelde - een zeldzaamheid in de sessies tegenwoordig. Toen zei Jane dat zij de pauze had gewild omdat ze geen sigaretten meer had. Ze gaf de sessie zittend in haar bureaustoel op wielen. Omstreeks die tijd 's avonds gebruikte ze haar typetafel niet als steun toen ze van de woonkamer waar we de sessie hielden, om de scheidingswand heen `wandelde' naar de keuken om haar rookgerei te halen; ze bleef in plaats daarvan op haar stoel en manoeuvreerde zichzelf voort met haar voeten. Ik zei haar dat de sessie uitstekend was. `Ik zie dat het ten slotte tot iets leidt' riep ze. Al onze gesprekken stonden in verband met het materiaal van vanavond al was het maar intuïtief. Jane bracht zich weer in dezelfde positie aan de andere kant van de koffietafel tegenover mij, terwijl ik beschreef wat ik de laatste tijd over de Cro-Magnon-mens had gehoord die zo'n 35000 jaar geleden in Europa geleefd heeft. De Cro-Magnon-mens is van hetzelfde soort, homo sapiens, als de moderne mens. Zij spreidden een prachtig kunstenaarstalent ten toon bij het maken van hun werktuigen, hun schilderijen en religie - eigenlijk in hun hele cultuur. Daarna spraken we over de

eerste mensen in Palestina voor 3000 v. Chr.Toen bracht ons gesprek me op de een of andere manier ertoe me af te vragen of onze kat Billy kleurenblind is zoals de meeste dieren, naar we hoorden. Tot dusver had Billy de sessie naast me op de bank doorgebracht, nu eens slapend en dan weer zich mooi makend. Ik had de liefdevolle zorg die hij aan ieder deel van zijn lichaam besteedde, bewonderd. In het licht van de lamp erboven en achter mijn rechterschouder op de scheidingswand waren zijn groenachtige ogen zo mooi en toch geheimzinnig gekleurd dat ik moeilijk kon geloven dat hij geen kleuren kon zien. Ik vroeg Jane ook welk nut de schitterende kleuren van Billy's weelderige vacht voor hem hebben als hij die bruine, zwarte, warm grijze en puur witte vlekken en strepen niet kan waarderen. Of vervullen zijn kleuren andere doelen voor hem die wij niet kennen? Intuitief voelde ik dat hier meer achter zit dan een kwestie van camouflage en bescherming - dat er minstens verband moet bestaan tussen Billy en zijn kleuren in deze werkelijkheid en zijn bron in een niet fysieke werkelijkheid.' Jane was wel geinteresseerd in ons gesprek - dat van mij grotendeels - maar onthulde ten slotte dat het beter voor haar was als Seth geen pauze nam: `Ik houd ervan als hij rechttoe rechtaan naar het einde zoeft.' Ik antwoordde dat mijn vragen geen hint waren voor materiaal van Seth. 'Ja', zei ze, `ik denk dat als niemand iets te zeggen had, we hier stommetje zouden spelen.'En toch bracht mijn gesprek een verandering in de stof van de sessie teweeg. We gaan om 22.09 verder.) Wat betreft een van je korte gesprekjes.(Lange pauze.) De ideeën voor uitvindingen, werktuigen of produkten bestaan mentaal, om tot activering gebracht te worden wanneer ze ooit nodig zijn, bijvoorbeeld door omstandigheden of door het milieu.Verschillende stammen op diverse delen van de aarde konden, laten we zeggen, plotseling nieuwe werktuigen gaan gebruiken, niet omdat er tussen hen enige fysieke communicatie zou zijn of culturele uitwisselingen, maar omdat aparte omstandigheden in hun omgeving mentale processen op gang brachten die de speciale beelden activeerden voor de werktuigen die voor een bepaald werk nodig waren. De informatie die niet fysiek was, werd dan omgezet in praktische kennis of vanuit de innerlijke visuele verbeelding zelf of door middel van de droomtoestand.Dromen hebben altijd dienst gedaan als zo'n verbinding. Je weet meer over je leven dan je denkt - en veel meer over je leven en maatschappij dan je je intellectueel bewust bent. De oermens was in dezelfde positie en zijn uitvindingen - zijn werktuigen, kunstbeoefening enzovoort - kwamen tot stand vanuit het innerlijke, altijd aanwezige rijk van de geest, in werking gebracht door zijn onbewuste, maar zeer werkelijke beoordeling van zijn positie in het universum als geheel en met betrekking tot zijn eigen omgeving. (Lange pauze om 22.18.) Op een zekere wijze, en vergeef me dat ik weer een van mijn favoriete uitdrukkingen gebruik - maar op een zekere wijze evolueren culturen niet op de soort rechtlijnige manier die gewoonlijk wordt verondersteld. Natuurlijk veranderen culturen, maar de mens begon ogenblikkelijk de cultuur te vormen zoals bijvoorbeeld bevers dammen

gingen vormen. Zij leerden niet door vallen en opstaan dammen te maken (met humor). Het was bijvoorbeeld niet zo dat zij eeuwenlang verkeerde dammen bouwden. Zij werden geboren of geschapen als makers van dammen. De mens begon automatisch de cultuur te vormen. Hij begon niet met de grondslagen van de cultuur, zoals men denkt. Hij leerde niet (pauze) door vallen en opstaan om heldere gedachten te denken. Hij dacht vanaf het begin zeer helder. Hij leerde wel met vallen en opstaan de verschillende manieren waarop hij die gedachten het best kon vertalen in fysieke handelingen. De eerste culturen waren even rijk als die van jullie. In jullie zienswijze is lezen en schrijven een groot voordeel, maar het is ook waar dat de geest in het verleden eveneens werd gebruikt om informatie vast te leggen en het met een kunstenaarstalent dat je nu niet gebruikt, over te brengen. De herinnering was zo geperfectioneerd dat de mensen ooit inderdaad een levende geschiedenis waren en in hun geest hun afstamming en achtergrond en de kennis van hun volk meedroegen - die dan aan hun kinderen werd doorgegeven. Het is waar dat lezen en schrijven bepaalde voordelen hebben op zulke procedures, maar het is ook waar dat kennis die op die oude manier in het bezit van de mens was, op een veel persoonlijker, zinvoller manier deel werd van de mens of een maatschappij. Het was natuurlijk een ander soort kennis. Op zijn best leidde het niet tot het opdreunen van materiaal dat herinnerd werd, maar tot dramatische vertolkingen daarvan, door middel van muziek, poëzie en dansen. Met andere woorden, de vertolking ging gepaard met creatieve fysieke uitingen. Het is waar dat de geest van een man of vrouw praktisch gesproken niet alle informatie zou kunnen bevatten die nu in jullie wereld beschikbaar is - maar veel informatie gaat niet over de fundamentele kennis van het universum en de plaats van de mens daarin. Het is een soort tweedehands informatie - wel interessant maar niet bezielend.(Lange pauze om 22.34.) De mens hoefde niet met vallen en opstaan te leren welke planten goed waren om te eten en welke kruiden goed waren voor genezing. De weter in hem wist dat en hij handelde spontaan naar die informatie. De weter is natuurlijk altijd aanwezig, maar het deel van je cultuur dat gebouwd is op de veronderstelling dat zo'n innerlijke kennis niet bestaat en die dwaze ideeën dat de rationele gedachte de enige is die antwoord kan geven, beperken daarom vaak je eigen gebruik van innerlijke vermogens. Ten slotte krijg je, als alles goed gaat, een soort van `nieuw' verlicht bewustzijn, een intellect dat beseft dat de bron van zijn eigen licht niet hijzelf is maar komt uit de spontane macht die de brandstof voor zijn gedachten verschaft. Einde van de sessie.('Het is erg goed.)Van harte goedenavond. Zeg tegen Ruburt dat hij zijn kussens vaker moet verwisselen.('O.k. Goedenavond Seth.'22.40. `Nou, 'zei Jane zo gauw ze uit de trance was, je hebt toch iets bereikt door de pauze...'Ik zei dat het materiaal fascinerende implicaties had. Het is een uitstekend voorbeeld, zei ik, dat zij met haar vermogen om op een schijnbaar eindeloze

hoeveelheid Seth-materiaal af te stemmen, vergeleken kon worden met de oermens en zijn capaciteit om alle persoonlijke, culturele en historische informatie in zich mee te dragen. Zoals de oermens op zichzelf functioneerde, zonder schrijven of een van de andere communicatiegemakken die wij hebben, zo functioneert Jane door middel van Seth. Ik peinsde erover welke reïncarnatieconnecties er zouden kunnen bestaan wat betreft Jane en de mannen en vrouwen uit de oertijd. Seth heeft het onderwerp nooit besproken en we hebben hem dat ook nooit gevraagd. Zijn potentieel in orale geschiedenis schijnt onbeperkt. Seth kwam niet meer terug op de stof over reïncarnatie, schizofrenie en bezetenheid waar hij de afgelopen woensdagavond hij sessie 921 aan begon.)

Aantekeningen bij sessie 922

1. Zie voor Jane's beschrijving over hoe ze zich begin november 1971 van `Helper' bewust werd - iets meer dan negen jaar geleden - hoofdstuk 6 van Adventures in Consciousness. Ze heeft Helper naar veel mensen die om hulp van velerlei aard gevraagd hebben, toegestuurd. Dat doet ze nog steeds. Ontelbaar veel mensen hebben geschreven over heilzame gebeurtenissen die in hun leven plaatsvonden als Jane zoiets voor hen deed, maar ze heeft er geen officieel verslag van bijgehouden. We hebben vaak gedacht dat alleen het weten dat Jane er zich genoeg om bekommerde om een afgezant zoals Helper te sturen, psychologisch althans voor sommigen die in nood zaten, heilzaam was (en is) en hen hielp om zelf positieve acties te ontwikkelen.

2. Zie deel C van aantekening 7 bij sessie 920 in dit hoofdstuk.

3. Zie onder andere in Het wezen van de persoonlijke werkelijkheid, een Seth-boek, hoofdstuk 9: Seth bespreekt de toestand van harmonie, natuurlijke schuld, kunstmatige schuld en aanverwante onderwerpen.

4. Toen ik het na de sessie nakeek, las ik dat men gelooft dat katten vaag kleuren kunnen zien. Dat is meer dan ik verwacht had, zei ik tegen Jane, toch vind ik het nog steeds moeilijk te geloven dat Billy bijvoorbeeld niet een veel scherper zintuig heeft dan dat, voor zijn eigen kleuren.

Sessie 928 - 12 november 1980

Woensdagavond 21.19

(Sinds Jane een maand geleden de 922ste sessie hield, heeft ze nog vijf regelmatige sessies gegeven die niet voor het boek bestemd waren. Kleine gedeelten uit drie sessies bevatten Sethmateriaal voor haarzelf. Midden oktober betraden vijf technici

voor de derde keer de radioactieve kerncentrale bij Harrisburg. Een vierde betreden met meer manschappen is volgende maand gepland.Op 30 oktober belde Sue Watkins op om te vertellen dat ze klaar is met het schrijven van Conversations with Seth. Prentice Hall zal het boek eind volgend jaar publiceren. Op 4 november verloor de president van ons land zijn gooi naar een tweede ambtstermijn. Op diezelfde dag - de 376ste van de gijzelingscrisis - vroeg Iran een snel antwoord van de Verenigde Staten op zijn laatste voorwaarden voor de vrijlating van de 52 Amerikaanse gegijzelden. Ons ministerie van buitenlandse zaken weigerde om een aantal ingewikkelde redenen de Iraniërs een spoedig antwoord te geven. Kennelijk wil Iran de gijzelingscrisis tot een einde brengen vanwege de economische boycot van de westerse wereld, omdat Iran in januari te maken gaat krijgen met een nieuwe president van de Verenigde Staten en vanwege de militaire druk die er door Irak op wordt uitgeoefend. Irak viel Iran op 23 september binnen; op 4 november verklaarde de president van Irak ook dat zijn land erop is voorbereid een lange oorlog te voeren voor de erkenning van `zijn rechten' door Iran.Wat Jane betreft: Er hebben zich vandaag zoveel fysieke veranderingen in haar lichaam voorgedaan, ze voelde zich zo ongewoon tijdens etenstijd dat ze niet wist of ze zelfs wel een sessie kon houden. Ze had vanmorgen gezegd dat Seth misschien het werk aan Dromen zou hervatten en had vanwege dat gevoel een deel van de dag besteed aan het doorkijken van sessies voor het boek. Na het avondeten haalde ik op haar verzoek ijswijn voor haar - en begon aan deze aantekeningen terwijl we wachtten om te zien wat er zou gebeuren.Eigenlijk is mijn vrouw nu erg aan huis gebonden. Ze besteedt haar tijd aan de sessies, werkt aan haar poëzieboek en ze schildert. Al een hele tijd doe ik alles buitenshuis. Ik zal in het kort de centrale uitdaging van Jane's leven en dat van mij weergeven door in aantekening 1 het persoonlijke of weggelaten gedeelte van de sessie die ze afgelopen maandag hield, te geven. We zijn de laatste tijd soms erg ontmoedigd geweest maar Seth heeft een heel ander verhaal. Onze worsteling, onze uitdaging en een die erg moeilijk is voor ons, is, zijn materiaal zoveel mogelijk te begrijpen.'Nou, ik voel hem nu tenminste in de buurt, 'zei Jane om 21.16, nadat ze een teugje wijn had genomen. Ze gebruikte veel pauzes in de voordracht.)Welnu -('Goedenavond.')- hoofdgebeurtenissen hebben dus betrekking op `werk' of acties waarvan de voornaamste stuwkracht buiten de tijd bestaat maar waarvan de uitwerking in de tijd gevoeld wordt. Zulke uitwerkingen kunnen (onderstreept) eerder plotseling in het tijdverband verschijnen dan dat zij in het kader langzaam te voorschijn komen. Het is natuurlijk dat soort buiten-de-tijdactiviteit die in jullie zienswijze de oorsprong van jullie universum verklaart. Er zijn dus activiteitsdimensies die niet in de tijdstructuur verschijnen en ontwikkelingen die op heel natuurlijke wijze plaatsvinden en die andere wetten van ontwikkeling volgen dan die jullie kennen.

Het gaat er niet alleen om dat er op andere werkelijkheidsniveaus zeer versnelde tijdsversies kunnen plaatsvinden (lange pauze), maar dat er dimensies zijn waarin die (versies) geen belemmering zijn voor de natuurlijke `stroom' (pauze) van gebeurtenissen naar expressie.Nogmaals, je komt er het dichtste bij door je ervaringen van de tijd in de droomtoestand - of op ogenblikken waarop ingewikkelde problemen plotseling voor je worden opgelost in dromen of in andere bewustzijnstoestanden, zodat de antwoorden volstrekt duidelijk voor je verschijnen.Er is dus `duur' die niets te maken heeft met de tijd, zoals jullie die opvatten, psychologische veranderingen die de tijd manipuleren, maar er los van staan.Iedere plotselinge verschijning van een voltooid universum impliceert dan een onvoorstelbare en spectaculaire organisatieontwikkeling - die niet alleen maar uit het niets verschijnt, maar als de `voltooide fysieke versie' van een innerlijke zeer geconcentreerde inspanning, de fysieke manifestatie van een inspiratie die dan plotseling te voorschijn komt in de fysieke werkelijkheid.'(21.32.) Dat soort activiteit, dat soort `werk' staat achter alle structuren en de organisaties en ervaringen die je bekend zijn.(Een pauze van een minuut om 21.34.) Geef ons een moment... De wereld van ideeën doordringt de fysieke werkelijkheid overal, maar ideeën bezitten, zelfs wanneer ze niet tot expressie komen, hun eigen organisaties, overeenkomsten', hun eigen sferen van verandering en ontwikkeling. Hoofdgebeurtenissen komen nu te voorschijn uit die ideeënrealiteit, waaruit alle ideeën ontstaan en ze brengen die ideeën te zamen door gebruik te maken van natuurlijke overeenkomsten. Ieder fysiek verschijnsel dat je kent, heeft haar niet-fysieke tegenhanger waarin het gebed is, waar het vandaan kwam en waar het weer naar zal terugkeren.,(21.40.) Jullie historische tijd is, laten we zeggen, slechts een soort tijd die op de aarde is. Er zijn vele andere. De tijd zelf komt op uit een idee, dat op zichzelf tijdloos is (lange pauze) in die zin was er geen punt waarop de tijd begon, hoewel zo'n referentie van jullie gezichtspunt uit noodzakelijk wordt. (Lange pauze om 21.44.) Het is waarschijnlijk haast onmogelijk voor de mens te begrijpen dat hij het idee van een historisch verband vormt door zijn eigen associaties en focus. Het enorm gespecialiseerde gebruik van de zogenaamd rationele gedachte is vaak de oorzaak geweest dat hij zelfs zijn neurologische herkenning van andere soorten ervaring die zijn blik zouden verruimen, heeft vernauwd. In dromen bestaat er in dat opzicht een grotere speelruimte.Het bewustzijn wordt meer vertrouwd met zijn eigen innerlijke bewegingen en zelfs met het soort werk en activiteit dat het buiten zijn gebruikelijke waakoordelen verricht. Het verhaal van de schepping zoals het in de bijbel staat, is de symbolische representatie van een hoofdgebeuren - een legende die natuurlijk zijn eigen gebeuren werd en die grote kunsten en culturen, religies en systemen rond zich vormde. Hetzelfde geldt voor het christendom zelf, want niet alle schijnbaar historische gebeurtenissen verbonden aan de officiële (onderstreept) Christus vonden plaats in de fysieke werkelijkheid. Zij gebeurden op een ander

werkelijkheidsniveau en werden ingelast in jullie tijdkader - hier een karakter beroerend en daar een werkelijk bekende historische gebeurtenis, ze vermengden zich met het tijdsgebeuren totdat de twee activiteitslijnen zo in elkaar verweven waren dat je de ene niet zonder de andere kon ontrafelen (alles zeer intens).De geschiedenis had in een bepaalde. definitieve vorm plaats vanwege een geloof in gebeurtenissen die niet in jullie wereld van feiten plaatsvonden. De voornaamste schitterende stoot tot die innerlijke gebeurtenissen stroomde dus over op het menselijke landschap en stimuleerde mensen en beschavingen. (Lange pauze om 21.55.) Het Christusverhaal was in het begin lang zo buitengewoon en mooi niet als het nu misschien lijkt, want tot de uiteindelijk officieel vaststaande Christusfiguur werd besloten vanuit eindeloze versies van een god-mens waar de menselijke psyche lang mee bezig was geweest: Hij was de psychische samenstelling, de officiële Christus, die in zijn psychologisch personage echo's meedroeg van zowel oude als nieuwe goden - een personage dat nauwelijks begonnen was, komma, dat in de tijd substantiëler gemaakt moest worden, hoewel hij daarbuiten ontstond (alweer alles zeer intens). Zulke hoofdgebeurtenissen veroorzaken (onderstreept) fysieke gebeurtenissen maar zij komen oorspronkelijk niet daaruit te voorschijn (alles weer herhaald en weer zeer intens). (22.02.) Paulus (Saulus uit Tarsus) had zijn visioen. Nu had het visioen (waarin Paulus niet alleen het licht van Christus zag maar ook zijn stem hoorde) plaats in de wereld van feiten. Het gebeurde - maar Paulus zag of sprak niet met (lange pauze) een mens van goddelijke afkomst, door zijn vader naar de aarde gezonden, die het leven leidde van de officiële Christus en gekruisigd was. Paulus had een visioen als reactie op de noden, wensen en bevelen van zijn eigen psyche die in verbinding stond met de wereld van zijn tijd en de patronen van de verhalen over Christus volgde die hij gehoord had en die in hem een groot verlangen begonnen los te maken dat toen in dat visioen tot uitdrukking kwam.'Het christendom heeft eeuwenlang gediend als een verbazend creatief organisatorisch kader, dat de onmetelijke complexiteit van de werkelijkheid van de ziel tot uitdrukking bracht. Het slaagde er op zijn manier ook in zelfs enige minder mooie menselijke eigenschappen te richten op doeleinden die minder afkeuring kregen dan in het verleden. Hoofdgebeurtenissen van die aard brengen een volkomen nieuwe interpretatie van historische gebeurtenissen teweeg. Hun intensiteit, kracht en schijnbaar voortstuwende aard bestaan juist omdat hun ontstaan niet fysiek is maar uit de diepste bronnen van de psyche naar boven wordt gehaald.Dit was allemaal boekdictaat.(22.13. Na nog een paar geruststellende gedachten voor Jane te hebben gegeven, die in overeenstemming waren met zijn persoonlijk materiaal van de sessie van maandagavond, zei Seth om 22.15 goedenavond. `Ik stond bijna op het punt om deze sessie niet te houden, 'zei Jane. Haar voordracht was erg langzaam maar intenser geweest dan anders en ze was verbaasd en blij: `Hoe vind je dat? Wel verdraaid. Ik keek het boek vandaag door, maar verwachtte er niets over vóór de

volgende week. Ik wist niet dat ik iets zou doorkrijgen dat met Christus te maken had. Ik wed dat hij daarom niet zei dat het een boekdictaat was, tot aan het einde van de sessie...' `Ik dacht direct al dat het boekdictaat was', lachte ik, `maar ik vroeg het niet.'Jane voelde zich niet zenuwachtig voor de sessie, zoals vaak als ze weet dat ze het werk aan een boekproject gaat hervatten. Ze voelde zich nu veel beter.)

Aantekeningen bij sessie 928

1. Hier zijn mijn aantekeningen van het persoonlijke gedeelte van sessie 927 van maandagavond:(Jane is het grootste deel van de afgelopen maand niet lekker geweest. Ze heeft nog steeds veel pijn in haar armen, benen, knieën en rug, vooral wanneer ze 's nachts probeert te slapen. Ik heb haar 's morgens niet meer geroepen want dat schijnt voor haar de rustigste tijd te zijn om te slapen. We beseffen dat al die lichamelijke veranderingen positieve dingen zijn. Ik zei Jane voor de sessie dat haar armen bijvoorbeeld echt rechter waren. Vanmiddag was haar gezichtsvermogen `af en toe, bijna een uur lang' zoals ze het uitdrukte, aanmerkelijk verbeterd toen ze aan haar bureau zat te werken. Ze heeft het lopen met haar typetafeltje de laatste tijd niet meer gedaan, toch zijn haar stappen van haar stoel naar de bank vaak veel vaster en evenwichtiger geweest, zelfs al loopt ze nog steeds erg voorover gebogen. Toen ik voorstelde dat de sessie vanavond over haar moest gaan, antwoordde ze: `Hij zegt toch dezelfde dingen.')`Welnu,' zei Seth toen hij de sessie om 22.13 hervatte, `Ruburts lichaam probeert zich recht te maken. Wanneer hij gaat liggen, probeert het zich uit te strekken. Er worden op dit moment zenuwpatronen gereactiveerd, circulatiepatronen versterkt, spieren samengetrokken en uitgerekt in hun eigen oefeningen, in een geconcentreerde, nogal intensieve lichamelijke beroering. Jullie denken gewoonlijk dat iedere lichamelijke beroering ontwrichtend is en zien dat als iets ernstigs omdat je achtergrond je in jullie cultuur weinig ervaring in zo'n situatie heeft gegeven, jou, Ruburt of ieder ander. Naderhand echter voelt Ruburt bepaalde ontspanningen. Zijn stappen naar de bank zijn (onderstreept) steviger. Zijn rug begint natuurlijker te buigen. Het is erg belangrijk dat hij zulke voorvallen begrijpt en vertrouwt. Hij voelt zich soms wel alleen en bang in die omstandigheden. Jij kunt hem helpen door gewoon tegen hem te praten of hem te masseren. Hij kan zichzelf helpen door eraan te denken wat ik zeg, door op die momenten zachtjes te oefenen en zich de wonderbaarlijke processen in het lichaam te herinneren die hem werkelijk ondersteunen.Hij is ook op eigen houtje op een paar uitstekende ideeën gekomen.Einde van de sessie. Van harte een goede avond.'(`Jezus, ik zou vaker in trance moeten gaan, 'lachte Jane nadat ze de sessie om 22.20 had beëindigd. `Ik was me er niet van bewust hoe ik zat of zo. Ik voelde me beter dan ik de hele dag ben geweest... ')

2. Ik stel voor dat hoofdstuk 2 van Dromen in deel I wordt overgelezen.

3. In dit hoofdstuk 9 van Dromen, zie nogmaals deel C van aantekening 7 bij sessie 920.

4. Zie in het Nieuwe Testament Handelingen 9:1-9, waarin Lucas, de evangelist, de bekering van Paulus op de weg naar Damascus beschrijft. Jane had me eerder in de week verteld dat ze niet dacht dat Paulus een visioen of een mededeling van Jezus Christus had gekregen.

Sessie 931 - 15 juli 1981

Woensdagavond 20.37

(Zelfs nu ik het schrijf kan ik het moeilijk geloven maar er zijn acht maanden voorbij gegaan sinds Jane haar laatste sessie voor Dromen hield, de 928ste op 12 november 1980. De tijd is zo snel voorbij gegaan, is voor ons zo vol geweest met allerlei soorten persoonlijke, professionele en wereldgebeurtenissen dat we ons dat voorbij gaan van de tijd moeilijk kunnen voorstellen.In deze periode gaf Jane twee regelmatige sessies die niet voor het boek bestemd waren (op 26 november 1980 en op 5 januari 1981) en nog 48 persoonlijke sessies, dus we hebben het druk gehad! Uit dat persoonlijk totaal besteedde Seth 25 sessies of geheel of gedeeltelijk aan haar `zondige-zelf'-materiaal. Jane gaf de inleidende sessie over dat onderwerp op 11 maart van dit jaar en ik zal daaruit in een aantekening citeren. De volgende 24 sessies over het zondige-zelf-materiaal kwamen door in een geconcentreerd blok van 14 april tot 13 juli. Ik ben ook van plan verschillende van die sessies aan te halen in aantekeningen en een aantal keren te citeren uit Jane' persoonlijke dagboeken van 1980 en 1981. Met andere woorden, deze inleidende aantekeningen voor de 931ste sessie worden lang. Na de 928ste sessie bleef Jane, zelfs met Seth's duidelijke pogingen om te helpen en met haar duidelijke bereidwilligheid om die hulp te verkrijgen en te aanvaarden, aan huis gebonden, zoals ik over haar toestand ging denken. Het wandelen met behulp van haar typetafeltje gaf ze op 16 november op volgens mijn aantekeningen voor de persoonlijke sessie van die datum.Juist de dag daarop kregen we afleiding: We kregen van onze uitgever de optiecontracten terug van de film The education of Oversoul Seven. De filmregisseur eiste om wettelijke redenen bepaalde aanvullingen; we moesten onze advocaat vragen de contracten weer notarieel te bekrachtigen. Ik stuurde ze dezelfde dag terug naar Prentice Hall, ik stuurde ook Jane's getekend contract voor If we live again - en de post bracht ons het persklare manuscript van God of Jane.

Zelfs al liep ze niet, Jane bleef stappen zetten tussen haar bureaustoel en de bank in

de woonkamer, vanwaar ze de meeste sessies in die dagen gaf Tegen december stopte ze met douchen vanwege de moeite die ze had om zich in de badkamer te bewegen, dus ik begon haar in plaats daarvan te helpen sponsbaden te nemen. Haar lichamelijke toestand was kennelijk intiem verbonden met haar creatieve toestand. Zelfs de eenvoudige handeling van schrijven werd veel moeilijker voor haar.' Op 4 december stuurde ik het gecorrigeerde persklare manuscript van God of Jane naar onze uitgever terug. En later die maand en voor de eerste keer vond Jane het goed dat ik haar in haar rolstoel duwde waar bezoek bij was - een groep vrienden op vrijdagavond, wat deed denken aan de vrije, uitbundige bijeenkomsten die we altijd ieder weekend in onze appartementen in de stad hadden. Weliswaar waren al onze vrienden al enige tijd van Jane's lichamelijke symptomen op de hoogte, maar Jane had met haar onschuld en vastberadenheid - en ja, haar mystieke zicht op de tijdelijke werkelijkheid' - grotendeels geweigerd zichzelf te kijk te zetten, zoals ze het noemde: ze voelde dat ze iets beters aan zichzelf en anderen moest aanbieden, zelfs met al het intens creatieve werk dat ze de laatste 17 jaar voor zichzelf en anderen had gedaan.In november was men voor de vierde keer de kerncentrale in Harrisburg binnengegaan en een vijfde keer met een team van veertien man was gepland op 11 december. We volgden de nieuwsberichten over de onderhandelingen tussen de Verenigde Staten en Iran over de vrijlating van de gegijzelden en over de oorlog tussen Iran en Irak. Omdat Jane het huis niet kon verlaten, laat staan boodschappen kon doen, vroeg ze een goede vriendin om de kerstcadeaus te kopen die ze wilde geven. Mijn vrouw pakte ze echter zelf in en deed dat in haar studeerkamer nadat ze me had gewaarschuwd weg te blijven tot ze klaar was. (Met afgewende ogen moest ik mijn eigen kerstcadeautjes naar een kast brengen waar ik ze neerlegde tot kerstavond.)Toen kwam eind december de drukproef voor Wereldgebeuren die we moesten controleren. Dit is de laatste grote fase waar wij bij betrokken zijn voor een boek wordt gedrukt, behalve dat we onze goedkeuring moeten hechten aan routineonderdelen zoals de proeven van de voorkant van het boek - waarmee ik ook de inhoudsopgave, de opdrachten, citaten van Seth en Jane enzovoort bedoel, en de index.Wereldgebeuren is voor Jane een bijzonder moeilijk boek geweest om te produceren; ze heeft bij het geven van sessies daarvoor veel en lang oponthoud ervaren.Terwijl ze die proeven doorlas, bracht Jane nieuwe inzichten aan het licht over haar reacties op zichzelf en haar werk. Ze gaf die conflicten kort weer in de aantekening die ze op onze 26ste trouwdag schreef.- Ik zag datzelfde patroon van oponthoud aan het werk bij de sessies die ze voor Dromen hield - en voor mij betekende dat dat dezelfde psychische en psychologische krachten nog steeds aan het werk waren. We maakten de correctie van de drukproeven van Wereldgebeuren af tijdens onze zeer rustige viering van oudjaar en begin januari stuurde ik het boek per post naar Tam.

Jane voelde zich aanzienlijk beter tegen de tijd dat de drukproeven van God of Jane ons (halfjanuari) bereikten. We corrigeerden die gedurende de tijd dat onze nieuwe president werd beëdigd op de twintigste en de 52 Amerikanen tegelijk werden vrijgelaten na 444 dagen gevangenschap. Wij vonden de werking van ons nationaal bewustzijn op ontelbare wijzen zowel enorm creatief als verschrikkelijk frustrerend. Ik vond de eenvoudige ceremonie waarmee onze president en vice-president werden beëdigd zeer roerend. Vanwege mijn emoties niet in staat om te spreken zat ik naast Jane op de bank terwijl we de ceremoniën op de televisie zagen en als lunch soep met crackers aten. Tegelijkertijd waren de gegijzelden `bijna vrij' in Iran, aan boord van hun vliegtuig dat naar de startpositie op de luchthaven van Teheran in Iran taxiede. Toen ons nationale volkslied werd gezongen zat ik als gehypnotiseerd, met tranen in mijn ogen en bad ik (afgezaagde woorden) voor ons land, voor onze verslagen president, voor zijn opvolger en voor de gegijzelden. Toen was het vliegtuig met de gegijzelden in de lucht, vliegend naar Algiers in Noord-Afrika.`O god, ik hoop dat het allemaal goed komt', zei Jane.'Nou', zei ik een beetje aarzelend, `wat we zien is het beste dat ons land op dit moment kan bieden. Zo gaat het altijd, weetje, de collectieve expressie van ons nationaal bewustzijn - eh, op welke manier ook samenwerkend met dat van Iran en met dat van ieder ander land op aarde...' Alsof we kleine intens persoonlijke tegenhangers maakten voor die grote gebeurtenissen, maakten Jane en ik de controle van de drukproeven van God of Jane af- ze ging weer werken aan haar essays en wat nieuwe poëzie voor If we live again; ik schilderde, beantwoordde een heleboel brieven en hielp haar onze persoonlijke sessies voort te zetten. En die kleine handelingen van ons, dacht ik, terwijl ze zo klein waren vergeleken met de nationale drama's die opgevoerd werden, waren feitelijk onze bijdragen aan die grote toneelstukken. Zelfs het feit dat mijn vrouw op 26 januari al tien weken niet met haar typetafeltje gelopen had, speelde zijn rol. Ik voelde dat verband wel maar kon niet erg goed beschrijven wat ik bedoelde. Op diezelfde dag ging God of Jane voor het laatst terug naar onze uitgever. Nogmaals, Jane droomde vaak over lopen, rennen, dansen en normaal bewegen.Voor mij waren die dromen boodschappen met bemoediging, niet alleen van haar eigen psyche maar van die bepaalde andere versie van haar zelf waarnaar ik in aantekening 2 van deze sessie verwees. In die werkelijkheid (zowel als in een paar andere) had ze wel haar krachten om te bewegen. In deze werkelijkheid voelde ze zich vaak lichamelijk ongemakkelijk. Begin februari schreef ze een essay over Seth als `een hoofdgebeurtenis.' Dat stuk werd geïnspireerd door haar stof in een oud dagboek. Jane weidde daarover uit in een poging de gebeurtenissen van ons eigen leven in te passen in ons nationale bewustzijn. Als Seth echt een hoofdgebeurtenis is, zei ik tegen haar, dan zijn de implicaties van haar creatieve werk groots: wat ze aan te bieden heeft, telt, het helpt anderen op een belangrijke manier.. . `Ik ben van plan om binnenkort te beginnen met het typen van de laatste versie van mijn gedichtenbundel', schreef ze op 11 februari in haar dagboek. `De poëzie zelf heeft

geen laatste versie nodig - alleen de essays.'Temidden van haar onophoudelijke vragen over wie of wat Seth is - zelfs al is hij een hoofdgebeurtenis! - en temidden van haar zorgen over het misleiden van anderen schreef Jane er vier dagen later in haar dagboek bij: `De slechtste verklaring voor het bestaan van Seth die ik me kan voorstellen is, dat hij het deel van mij is dat ik anders niet tot uitdrukking kan brengen - en dat een psychologische verklaring geeft. Als zijn materiaal zo geweldig is, waarom zou het dan slecht zijn? Omdat ik dan zou pretenderen beter te zijn dan ik was - beter dan anderen? Of anderen ertoe brengen te geloven in leven na de dood omdat het materiaal zo overtuigend is?'Toen ik haar vroeg of ze niet eens zou overwegen de sessies voor een tijdje op te geven om te rusten en haar creatieve zelf haar antwoorden te laten geven op zulke vragen, zei ze nee.' Ze was begonnen aan een stortvloed van persoonlijke sessies en was niet van plan ermee te stoppen. Twee dagen later had Seth iets te vertellen dat erg veelzeggend was, zowel vanuit zijn als vanuit ons standpunt.`Welnu, over het algemeen gesproken geniet Ruburt van onze sessies en bekijkt ze met natuurlijk enthousiasme.Dit geldt ook - nogmaals, over het algemeen gesproken - voor of er nu al of niet boekdictaat mee gemoeid is. Er ontstaan echter in het boekdictaat moeilijkheden bij die gelegenheden dat hij te zwaar op de hand wordt en zich zorgen maakt over de verantwoordelijkheid wereldproblemen te helpen oplossen - over zijn en mijn capaciteiten in dat opzicht - en als hij de mogelijke en verschillende bezwaren in beschouwing neemt die een zeker iemand misschien voor een bepaalde groep mensen kan opwerpen. Dus als het gebied te gevoelig wordt, laten we het dictaat een tijdje rusten. Soms voeg ik dat speciale materiaal eerst in in jullie privé-sessies zodat hij er al een beetje aan went. '6 Twee weken, later, op 3 maart, kregen Jane en ik echt een verrassing door een vriend die aan de kust in Californië woont: nieuws over een vertaling in de Spaanse taal van Jane's eerste boek How to develop your ESP-power. De uitgave was gedrukt in Mexico en is te koop in dat land en aan onze westkust. Onze vriend heeft een Mexicaanse vriend die hem een exemplaar van het boek liet zien. Jane en ik wisten niet wat we ervan moesten denken omdat de Amerikaanse uitgever van ESP-power, Frederick Fell uitgevers Inc, ons niet had meegedeeld dat hij zijn fiat had gegeven voor een vertaling in het Spaans. De bijna stomme verbazing herinnerde me aan ons gevoel van anderhalf jaar geleden toen we hoorden dat de Nederlandse firma Ankh-Hermes een verkorte uitgave van Seth Spreekt in die taal had gepubliceerd zonder onze toestemming.Terwijl ze met haar lichamelijke moeilijkheden te kampen had en met de daaraan verbonden vragen, die te maken hadden met wie en wat Seth wel of niet zou kunnen zijn, bleef Jane schilderen om zich te ontspannen. (Zie de inleidende aantekeningen van sessie 928 in dit hoofdstuk.) Haar keuzen waren beperkter geworden sinds ze het huis niet langer kon verlaten. Ze kon lezen en schrijven, schilderen, sessies houden, televisie kijken, wat eenvoudig werk in huis doen, opbellen of een paar goede vrienden ontvangen en een paar brieven beantwoorden. Ze ontving zelden

bezoek. Ze waste niet meer af of kookte niet meer op het fornuis. Ik werd erg ongerust als ze worstelde om op de hoge kruk te komen die ze nodig had om bij het aanrecht te zitten. Net als het aanrecht was het fornuis te hoog als ze in haar stoel zat en omdat ze zich over hete branders moet uitrekken te onpraktisch en mogelijk gevaarlijk voor haar om vanaf de kruk te bedienen. Ze kookte wel wat op een kookplaat die ik op de keukentafel had gezet waar we vaak de lunch en het avondeten aten, maar ik waarschuwde haar om ook voorzichtig te zijn met dat apparaat.Het schilderen is echt puur plezier voor Jane. Niet dat ze geen fouten maakt, maar haar werk is sterk verbeterd sinds we elkaar in 1954 ontmoetten en op een manier die ik niet van haar had verwacht. In feite denk ik nu dat mijn vrouw op haar manier een betere schilder is dan ik op de mijne. Dit wil niet zeggen dat ik mijn eigen vermogens niet zo goed vind. Jane is vrijer. Ze werkt met olieverfacryl en waterverven. Als ze schildert voelt ze zich vrij van tijd, zorg en verantwoordelijkheid, wat ze anders niet voelt- en dat plezier beklemtoont zeker de levenskwaliteiten waar Seth altijd de nadruk op heeft gelegd. Haar schilderingen zijn haar onbelemmerde creatieve vertaling van het Seth-materiaal in kleuren in plaats van in woorden. Vanwege haar gebrekkige gezichtsvermogen ziet Jane perspectief anders dan ik, maar verkrijgt haar eigen soort diepte met haar 'instinctieve' ontwerpen en kleurkeuzen. Haar kunst heeft een charmante, onschuldige, mystieke vrijheid waar ik jaloers op ben. Ze heeft veel meer schilderstukken gemaakt dan ik op mijn meer conventionele, ploeterende manier (hoewel ik nu sneller werk dan vroeger). Ik denk dat iedere beoordeling van haar geschriften en psychische vermogens een nauwgezette studie van haar schilderwerk zal moeten insluiten. Volgens mij heeft de vermindering van Jane's lichamelijke mobiliteit geresulteerd in een sterke, compenserende groei van haar schildersmobiliteit. Ik denk ook dat het schilderen haar vrije lichamelijke bewegingen in haar dromen weerspiegelt. Dat is nauwelijks toeval. Ik heb gezien dat ze zich haast automatisch wendt tot de verlichting die alleen het schilderen haar kan geven. Jane lachte toen ze las wat ik had geschreven. `Nee dat is het niet, lieverd', zei ze. 'Ik schilder zoals ik schilder omdat ik geen diepte kan zien. Ik kan het niet anders... ' Die eerste dagen in maart waren voor Jane mentaal drukke dagen. Tijdens de vroege morgenuren van de zesde had ze een zeer levendige en prettige reïncarnatiedroom die over haarzelf ging en een droom waarin ze terugkeerde naar haar eigen verleden in dit leven. `Ik heb zelden de typische reïncarnatiedroom maar werd omstreeks twee uur wakker met deze en de volgendedroom' schreef ze de volgende dag. De eerste gaf haar informatie over een leven dat ze had geleid als non in de vroegere provincie Normandië in Frankrijk in de zestiende eeuw. De tweede droom betrof haar sterke reactie op de dood van haar grootvader van moederskant, Joseph Burdo: `Kleine daddy , zoals Jane hem liefderijk had genoemd, stierf in 1948 in de geboorteplaats van de familie in Saratoga Springs, New York.Jane's connecties en uitdagingen met de godsdienst in haar leven blijken duidelijk

uit haar droom een non te zijn, de nachtmerrieachtige ervaring' die ze twee nachten later had en het onderwerp van de persoonlijke sessie die ze op de avond van elf maart gaf. In die sessie gebruikte Seth haar nachtmerrie als basis voor een bespreking over haar leven als non, noemde haar grootvader en begon aan het `zondige-zelf'-materiaal waar ik het aan het begin van de aantekeningen voor deze sessie over had Zijn informatie over het zondige zelf was het begin van een zeer belangrijke ontwikkeling in Jane's (en mijn eigen) zoeken naar een begrip van haar symptomen en ik geef uittreksels uit die sessie in aantekening .(Het duurde niet lang voor ik me realiseerde dat ik de aantekeningen kon gebruiken om er meer delen van verschillende sessies over het zondige zelf in te verwerken.)De dag nadat die sessie van 11 maart werd gehouden, kregen we een schok: Eleanor Friede, Jane's redactrice bij Delacorte Press, berichtte ons dat Jane's boek, Emirs education in the proper use of magical powers, werd opgeruimd - uit de markt genomen, omdat er vanuit het oogpunt van de uitgever niet genoeg exemplaren van verkocht werden. Eleanors protesten hiertegen hadden niets geholpen. We kregen de kans zoveel boeken te kopen als we wilden tegen een zeer lage prijs per boek. We wisten wel dat Emir niet zo erg goed verkocht sinds de publikatie in september 1979, maar we hadden ook gedacht dat de verkoop van het boek groot genoeg was geweest voor de mensen bij Delacorte Press om het in druk te houden totdat het meer bekend werd.Misschien kwam die schok harder aan omdat we, zonder het te beseffen, verwend waren geworden, maar van de veertien boeken van Jane is Emir het eerste dat teruggetrokken wordt en ironisch genoeg het laatste dat ze gepubliceerd had. Die stand zou echter gauw veranderen als Wereldgebeuren en God of Jane op de markt kwamen.Op maandag 30 maart voltooide een gelukkige Jane haar typewerk van het manuscript If we live again - en in de hoofdstad van ons land werd onze president op dezelfde middag gewond bij een aanslag. We keken op de televisie naar herhalingen van de schietpartij, een reportage die de rest van de middag tot in de avond steeds weer herhaald werd, het was voor de tweede keer binnen een generatie dat het algehele bewustzijn van de Verenigde Staten door middel van onze leiders worstelde om een van de grote uitdagingen van onze democratische levenswijze aan te pakken.Op het scherm zagen we een rij burgers die geschokt, verdrietig en kwaad waren, gefrustreerd door de wetenschap dat het allemaal al eerder gebeurd was - niet alleen in ons land maar in de hele wereld - en dat het nog veel vaker zal gebeuren. Het werd bijna een cliché zich af te vragen wat de mens toch mankeerde: Waarom trekken diegenen die op de voorgrond treden vaak mensen aan die hen willen vernietigen? Ik denk dat het Sethmateriaal een paar diepgaande inzichten in die vragen bevat, maar die denkbeelden zijn nauwelijks bekend genoeg om op een nationale schaal te helpen. Seth gaf geen commentaar op de schietpartij. Het ging er niet om dat hij het niet kon of wilde maar Jane zelf is in wezen zo onschuldig, zo afkerig van het geweld in zulke gevallen, dat ze er vaak voor kiest niet op dat

onderwerp in te gaan. Ik dacht echter dat ze het later misschien zou doen in verband met ander materiaal; dit was het geval geweest toen Seth de massale zelfmoord in Jonestown, Guyana, besprak in november 1978.Drie dagen later, na een laatste controle, stuurde ik Jane's boek met poëzie naar Tam Mossman bij Prentice Hall. Omdat ze nu een tijdje niet aan dat project zou werken, begon Jane's rusteloze creatieve geest met andere ideeën te spelen. Zelfs al voelde ze zich vaak niet goed, toch bracht een deel van haar creativiteit haar tot het hebben van dromen over wandelen en dansen en over een volledige lichamelijke genezing. Ze schreef meer poëzie. Ze schilderde. En weer overwoog ze een boek over Seth's sessies over de magische benadering van de werkelijkheid, dereeks die hij in augustus en september van het afgelopen jaar had gegeven.Op 12 april werd de space shuttle Columbia in een baan om de aarde gelanceerd en ik dacht dat Jane dat onderzoek van de ruimte aanvulde door de innerlijke ruimte te onderzoeken met het enige vervoermiddel dat ze ter beschikking had - haar eigen geest. Diezelfde dag zei Seth ook dat haar idee voor een nieuw boek goed was. Ongeveer omstreeks deze tijd kregen wij van onze vriend in Californië de fotokopieën van de voorkant van de Spaanstalige uitgave van ESP-power die ik hem had gevraagd te bemachtigen. Dus het boek was in het Spaans uitgekomen, zagen we - maar we werden zo volledig in beslag genomen door Jane's symptomen en de dingen die daarmee verband hielden dat we de fotokopieën op een plank lieten liggen. Gedurende deze periode hadden we vaak Seth's informatie over het zondige zelf zoals hij dat op 11 maart had gegeven, overgelezen. (Zie aantekening 9 van deze sessie.) Dat materiaal had ons diep getroffen. Het gevolg was dat op 14 april, de dag dat de Columbia landde, Seth aan een lange reeks sessies begon over zowel Jane's eigen zondige zelf als over dat fenomeen in het algemeen. Precies de volgende avond liet Jane hem doorkomen met zeer belangrijk materiaallaNaarmate hij verder ging met de reeks spitte Seth vanuit een aantal gezichtspunten in Jane's zondige zelf; het ontstaan daarvan en de groei tijdens haar nauwe band met de katholieke kerk in al haar jeugdjaren; de ontwikkeling van haar zeer koppige kernovertuigingen; haar creatieve dilemma's nadat ze de kerk in haar laatste tienerjaren verlaten had; de conflicten die ze na ons huwelijk begon te ervaren betreffende haar zondige zelf en de godsdienst die ze dacht te hebben verlaten aan de ene kant en aan de andere kant de wetenschap, de kunst, het schrijven en de onconventionele richting die naar zij ontdekte, haar natuurlijke mystieke vermogens namen via het Seth-materiaal, haar groeiende angst anderen op een dwaalspoor te brengen en de zeer werkelijke noodzaak voor haar - en voor ieder individu - om waardevervulling te bereiken.Seth besprak ook het jaren aanhoudende psychologische misbruik en de mishandeling van Jane door haar moeder, Marie, en de daaruit resulterende diepe angst van het jonge meisje aan haar lot te worden overgelaten. Jane raakte die angst nooit kwijt en had vaak de verzekering nodig dat ze een waardevol iemand was. Die bekrachtiging had ze zelden gevonden toen ze leefde bij een ouder die gescheiden was en bedlegerig werd tegen de tijd dat Jane driejaar oud was en die

een heleboel problemen - uitdagingen - van zichzelf moest oplossen. Tijdens haar eerste jaren had Jane natuurlijk en veel van haar moeder gehouden en op alle manieren die een kind maar kon bedenken, geprobeerd het haar naar de zin te maken - maar ze schaamde zich over de behandeling die ze van Marie kreeg en hield dat meestal geheim toen ze opgroeide; we waren al enkele jaren getrouwd voor ik echt de diepte van haar gevoelens aangaande dat onderwerp kon begrijpen. Seth vertelde ons waarom Jane's zondige zelf zich schuldig voelde vanwege haar mishandeling door Marie - het had aangenomen dat het slecht geweest moest zijn, zodat het al die jaren van psychologische aanvallen verdiende!We vonden het erg moeilijk hem te geloven toen Seth ons uitgerekend de volgende avond, op 23 april, zei dat Jane's zondige zelf denkt dat haar lichamelijke symptomen nodig zijn voor `het eigen bestwil van de persoonlijkheid' dat dat zelf er geen idee van heeft dat zijn principes zelfvernietigend zijn geworden; dat het het katholieke en-niet-katholieke christendom volgend, gelooft dat lijden goed is voor de ziel; dat het idee dat het lichaam zelf begenadigd is, voor dat zelf godslasterlijk is. En toch, zei Seth ons, kon Jane's zondige zelf, ondanks alles, beginnen te veranderen als het eenmaal bereikt was. We hadden het al enigszins bereikt en meer dan eens, maar de emotionele beroering die ermee gepaard ging, had veroorzaakt dat Jane zich dan zieker voelde. Haar zondige zelf identificeert zich, volgens Seth, niet langer met de kerk. Dat zelf is zelf bang geworden, in strijd met zichzelf over zijn vroegere opleiding en Jane's grote creativiteit die het verkeerd vindt: het creatieve zelf is schuldig. Jane had aanvallen van paniek in haar slaap. De hele maand april tot in mei had ik moeite om mijn eigen woede en gekwetste gevoelens tegen Jane's zondige zelf in bedwang te houden toen ik zijn werkmethode beter begon te begrijpen. Het is natuurlijk duidelijk dat mijn gevoelens de werking van mijn zondige zelf weerkaatsten of van een soortgelijke psychologische hoedanigheid want hoe kon ik al bijna 26 jaren zo betrokken zijn bij de uitdagingen van mijn vrouw zonder ze in diepe delen van mijn eigen persoonlijkheid te completeren? Mijn boosheid, zei Seth, was juist niet de manier om te reageren en zelfs midden in de chaos van mijn emoties moest ik hem gelijk geven.Jane had in vroegere jaren geweigerd naar dat zelf te luisteren. `Het is de bedoeling het zondige zelf op geen enkele wijze te beschuldigen' zei Seth op 28 april. `Je moet het daarentegen begrijpen, zijn behoeften en motieven, en heen het denkbeeld overbrengen dat hem in zijn jeugd knollen voor citroenen werden verkocht - de stuipen op het lijfzijn gejaagd, dat het kwaadaardig behandeld werd... De symptomen van Ruburt volgen geen vastgesteld patroon. Ze zijn het gevolg van toegediende spanning, ten slotte overdreven door gevoelens van hopeloosheiden door gevoelens van betrekkelijke geïsoleerdheid. 'En ik werd zo getroffen door zijn opmerking over Jane's hopeloosheid dat ik nog eens teruggreep naar de persoonlijke sessie van 15 april. Zie aantekening 13, waarin ik Seth's materiaal citeer over haar zoeken naar waardevervulling - hoe, zonder de psychologische doorbraak van de sessies, `Ruburt zich niet in staat zou hebben gevoeld om het speciale type bestaan van hem voort te zetten'.

Tijdens de eerste week van mei kreeg Jane van Tam het persklare manuscript van If we live again. Toen ze dat boek controleerde, noteerde ze verschillende gebieden van haar lichaam waar zich heilzame veranderingen begonnen voor te doen en ook andere die geen verbetering te zien hadden gegeven. Vooral haar moeilijkheden om zich in de badkamer te bewegen waren lastig. Ze was dus zowel aangemoedigd als ontmoedigd - maar had wel meer energie. Ik stuurde op 13 mei haar poëzie naar onze uitgever terug.Het zal de lezer nu wel duidelijk zijn dat Seth's materiaal over het zondige zelf - ieder zondig zelf, of allemaal - heel goed beschouwd kan worden als de andere kant van zijn informatie over de magische benadering van de werkelijkheid. Ik was me maar al te bewust van de onaangename splitsing. Het was echt irritant, dacht ik, dat althans voor Jane en mij het magische zelf zo ver van de dagelijkse realiteit verwijderd leek, terwijl het zondige zelf zo dichtbij was! Je kon over het bereiken van het magische zelf denken als aan een theoretisch verkrijgbaar doel - maar het zondige zelf was hier en functioneerde op de meest intieme gebieden van het persoonlijke leven. Voor hoeveel anderen geldt hetzelfde? Ik wist dat Seth gewoon zou zeggen dat het magische zelf even echt en dichtbij is als ieder ander zelf. De uitdaging voor het individu is dat te weten en te geloven, de ongewenste groei rond het magische zelf op te ruimen zodat het ongehinderd kan bloeien...Eind mei kregen we van Prentice Hall ons eerste exemplaar van Wereldgebeuren. We waren beiden zowel blij als verbijsterd dat het boek eindelijk gepubliceerd was, vooral als we bedachten dat Jane de eerste sessie ervoor meer dan drie jaar geleden had gegeven (sessie 801 van 18 april 1977). We vonden dat er sindsdien levens voorbij waren gegaan. De algemene symptomen van Jane werden slechter en ik voelde verband tussen haar situatie en de komst van Wereldgebeuren. Vanaf 2 juni had ze al zes en een halve maand niet gelopen, zelfs niet met behulp van haar typetafeltje. Juist op die dag kwam er een crisis: In de badkamer en voor het eerst in al die jaren van haar lichamelijke moeilijkheden, kon ze zich op haar benen niet goed genoeg bewegen om terug te komen in haar rolstoel bij de wastafel. Ik droeg haar - en die handeling was een hele slag voor het koppige zelfvertrouwen dat zo karakteristiek voor ons alletwee is. Ik was wanhopig, net als Jane. Als om mijn eigen frustraties over een verslechterende situatie goed te maken, laste ik toen ik de sessie van vanavond typte, een verklaring van mijn liefde voor mijn vrouw in. Ik merkte later dat die simpele bekrachtiging haar erg ontroerde, net zoals bij mij het geval was toen ik haar schreef. Binnen een paar dagen, nadat ik bepaalde maten van Jane had genomen als ze zat, hielp onze vriend Floyd Waterman (die aannemer is) me een ouderwetse rechte stoel te verlagen en er wieltjes onder te zetten. Deze stoel was smaller dan de modellen uit latere jaren en paste goed in de badkamer en op een paar andere plaatsen in het heuvelhuis. Jane kon zichzelf er gemakkelijk op hijsen vanuit haar bureaustoel, de bank of het bed; ze kon er of zelf mee door het huis bewegen of mij laten duwen. Er was alleen een kleine moeilijkheid: ze kon het niet verdragen om langer dan een paar minuten per keer op de kale houten zitting te zitten. Dus

terwijl ze de volgende morgen uitsliep, verbouwde ik zelf de stoel en bekleedde de zitting. Daarna vond ze hem erg handig.Een paar dagen achter elkaar deed Jane verschillende pogingen om op haar benen te staan zodat ze kon proberen te lopen door op haar typetafeltje te leunen en het voor zich uit te duwen maar iedere keer ging het niet. Haar voeten begonnen op te zwellen. Ze werkte aan een lang gedicht over Stonehenge, het grote megalithische monument van rechtop staande stenen in ZuidEngeland. Ze typte weinig omdat haar armen zo pijnlijk waren maar ze schilderde wel wat. We hielden op 15 juni een sessie en hier is de kernalinea uit mijn inleidende aantekeningen daarvoor:`Na het avondeten besprak ik met Jane de vraag die ik steeds voor Seth in gedachten had, over wat haar zondige zelf zou hebben geleerd sinds we aan deze reeks sessies begonnen. Ik zei dat het essentieel was om haar zondige zelf, voor het gemak zo door Seth genoemd, te laten weten dat zijn optreden erg slecht is geweest voor Jane en dat het zijn greep moet loslaten. Ik wil de houding van dat zelf weten ten opzichte van het feit dat Jane nu voor zover het haar lichamelijk voortbestaan betreft, hulpeloos is - ze kan niet langer zonder mijn hulp voor zichzelf zorgen en dit betekent duidelijk dat als haar conditie blijft verslechteren tot op het punt van de dood, haar zondige zelf ook zal sterven. Ik wil ook weten wat het `denkt' van zo'n tegenstrijdige situatie. Het doet er niet toe hoe het redeneert of reageert, dat zelf moet belang hebben bijzijn eigen voortbestaan - maar op welke wijzen en gebaseerd op welke kennis en redenen? We hebben natuurlijk nu een paar antwoorden maar ik wil er meer.'In de sessie zelf begon Seth maar nauwelijks aan een antwoord op mijn vraag. In plaats daarvan ging hij zeer gedetailleerd in op hoe Jane een `psychische intentieverklaring' zou kunnen schrijven zodat haar zondige zelf precies zou weten wat ze van het leven wilde. Ze begon er de volgende dag aan. Diezelfde dag feliciteerde ik haar toen we ons eerste gepubliceerde exemplaar van God of Jane kregen, dat uitstekende boek was Wereldgebeuren door het hele publikatieproces op de voet gevolgd. Ik zei Jane dat God of Jane haar beste boek is tot nu toe en ik hoop dat het het op de markt goed doet. Maar ik merkte met verdriet dat de verschijning van het boek weer een verergering van haar symptomen tot gevolg had - dezelfde reactie die ze had toen we ons eerste exemplaar van Wereldgebeuren 25 dagen geleden kregen.We moesten al gauw tot de ontdekking komen dat haar zondige zelf de publikatie van de twee boeken, mijn vraag van gisteravond en Seth's eigen suggestie had gecombineerd om een emotionele ontlading te formeren.Die sessie van 15 juni was de twintigste van Seth over Jane's zondige zelf en het denkbeeld in het algemeen. Maar als was dat allemaal nog niet genoeg, op de zeventiende kwam die ontlading los: Jane begon plotseling materiaal op te schrijven dat rechtstreeks van haar zondige zelf kwam. Het scheen dat dat zelf eindelijk geprikkeld werd om op te komen voor zijn eigen verdediging; vijf dagen lang schreef ze in perioden van opwinding terwijl het zijn standpunten en verdediging naar voren bracht in 36 met de hand geschreven bladzijden. Jane

begon naast haar proza ook aan verschillende gedichten en had verschillende toepasselijke dromen.Als we al ontsteld waren geweest toen Seth zijn versie begon te geven van de overtuigingen die het zondige zelf erop na hield, dan werd het nog erger toen dat zelf zich persoonlijk' begon te uiten. En weer moest ik mijn eigen uitingen van frustratie en woede bedwingen; die emoties waren zo vermengd met mijn liefde voor mijn vrouw dat ik zelfs een onaangename, bijna grimmige humor over de hele situatie kreeg. Toen kwam Seth door met nog een sessie over hetzelfde onderwerp, terwijl Jane's zondige zelf midden in zijn eigen onthullingen zat! Maar ze moest zelf die beslissende, rechtstreekse boodschap van dat deel van zichzelf krijgen; behalve tijdens die ene sessie liet ze Seth figuurlijk aan de kant staan terwijl ze bezig was. Maar Seth zelf was opgetogen over haar doorbraak." Naast onze schok kwam een gevoel van opgetogenheid. We feliciteerden onszelf, want hier lagen al die overtuigingen en motivaties bloot die jaren lang verborgen en werkzaam waren ge-weest onder Jane's symptomen. Hier waren de echte redenen - nu konden we haar lichamelijke moeilijkheden uitroeien! De eigen onthullingen van Jane's zondige zelf vulden die van Seth beslist aan, die op hun beurt, zo dachten we, de andere kant van zijn materiaal over de magische zienswijze waren. Ze was bekaf toen de stroom materiaal eindelijk stopte. 'Wouw', zei ze, haar ogen rood en verbijsterd. `Ik heb nooit geweten, ik heb nooit gedroomd - dat ik dat alles in me had... ' Hoe gelukkig dat ze in staat was dat allemaal op te graven, zeiden we. En wat jammer dat anderen die zulke hulp nodig hadden misschien niet hetzelfde konden doen... Jane's materiaal van haar zondige zelf is duidelijk te lang en te ingewikkeld om hier te geven, maar ik wil er de nadruk op leggen dat een van zijn voornaamste zorgen, zijn echte ironische verwarring is over de vraag waarom de mens zo lange tijd - waarschijnlijk zelfs van vóór hij zijn historie begon op te schrijven - bleef doorgaan met het scheppen van en het vertrouwen op entiteiten als het zondige zelf! Die zorg is beslist creatief, zei ik tegen Jane, haar zondige zelf vraagt in werkelijkheid waarom ze het binnen zulke nauwe grenzen heeft gehouden. We hadden er weer geen richtsnoer voor hoe we Jane's materiaal moesten gebruiken, behalve erop te vertrouwen dat we zo goed als we konden ons best zouden doen. Het bereiken van resultaten zou wel een tijdje vergen. `Als je dat boek over de magische zienswijze schrijft' . vroeg ik haar, `ga je dan al deze stof over het zondige zelf gebruiken, of zo?' Jane wist het niet. Ze wist wel dat ze aan het denken was geweest over een schets voor een boek over de magische benadering. Intussen kwam op die laatste dag van haar eigen inspanningen op 22 juni spontaan het plan in me op om hier een pagina of twee van haar zondigezelf-materiaal te geven, en het dan nog eens te doen samen met andere uittreksels in de introductie, die ik al gezegd heb voor Dromen te moeten schrijven.'7Jane was op deze manier begonnen te schrijven voor haar zondige zelf (met mijn tussenvoegingen tussen haakjes):`Ik verzet me tegen de benaming die mij onrechtvaardig wordt gegeven want als ik heb geloofd in het fenomeen zonde en gepoogd heb - blijkbaar te star - het te

vermijden, dan waren mijn bedoelingen en interesses meestal niet zozeer het vermijden van zonde alswel het najagen van eeuwige waarheden; de band met universele doelstellingen, de eenheid althans in de geest van het zelf, het hele zelf en de universele geest. Die doelstellingen ontsteken je creatieve krachten en hebben je aangezet (en doen dat nog) tot het onderzoek van alle mogelijke soorten bestaan waarbij je die goddelijke mysteries probeerde tot uitdrukking te brengen die in en achter elk leven - zowel het jouwe als het mijne - aanwezig zijn.Bij onze verkenningen werden geen bewijzen uit de tweede hand gebruikt, maar het directe persoonlijke treffen van bewustzijn en wezen met de enorme elementen van het onbekende - een treffen van het zelf (menselijk en kwetsbaar) met de psy-chologische gebieden van goden en eeuwigheid; reusachtige gebieden van de geest waar onze natuur zich toe aangetrokken voelde... en tot welke waarneming zij op unieke wijze was uitgerust.Ik geloofde in de eerste plaats in de overleving van de ziel en inspireerde het `creatieve' zelf zo vrij mogelijk naar buiten te treden, zelfs al geloofde ik in mijn hart ook aan het bestaan van zonde en duivel. Ik voelde het zware ongunstige merkteken van Kaïn op mij rusten, voelde dat de mensheid (onrechtvaardig) de bijna onuitwisbare spanning - de tragische fout- meedroeg van besmet te zijn door zonden en aloude ongerechtigheden. Vandaar dat ik redeneerde: Als ik verkeerd ben moet ik automatisch zelfs die ervaringen van de ziel die het duidelijkst lijken, wel vervormen. Ik moet zonder het te weten wel in dwalingen vervallen wanneer ik het meest op mezelf vertrouw omdat ik deelneem aan die zondige geëigendheid. Maar toch ging ik (gingen wij) ondanks deze gevoelens onwankelbaar voorwaarts.'

Er was echter geen twijfel mogelijk: Alsof ze een eigen leven waren gaan leiden bleven Jane's symptomen zich hardnekkig manifesteren na de publikatie van Wereldgebeuren en God of Jane. Haar voeten werden bijvoorbeeld steeds meer gezwollen; ze kon de paar stappen tussen haar stoel en de bank slechts met veel moeite zetten. Een aantal malen weigerde ze mijn aanbod en dat van anderen medische hulp voor haar te halen. De reden waarom ik in deze aantekeningen niet meer schrijf over doktoren en de medische professie is, dat ik er niets over te schrijven heb. Jane, met de zeer grote koppigheid die ze ten toon kan spreiden, wilde gewoon niet op die manier meewerken. We bestudeerden haar eigen zondige-zelf-stof terwijl zij het typte. Iedere keer weer onderzochten we nauwkeurig al die elementen waarvan we dachten dat ze met haar symptomen te maken hadden: keuze, angst voor het in de steek gelaten worden en de behoefte aan zelfbescherming, boete en de omstreden aard van haar gaven. Het werd juli 1981. Op de avond van de vierde, ja we `werkten' op de vrije dag omdat Jane ervoor voelde een sessie te houden en omdat de `tijd' zo kostbaar was geworden voor ons - kwam Seth door met wat zeer interessant nieuw materiaal als gevolg van onze vragen.`Op 8 juli hadden we 61 zeer persoonlijke sessies verzameld sinds Jane de eerste sessie van dit hoofdstuk van Dromen had gegeven, de 919de op 9 juni 1980.

(Gedurende die periode hielden we ook tien regelmatige sessies die niet voor het boek bestemd waren en nog een boeksessie). Toen ze die hoeveelheid privé-stof op de achtste begon te bestuderen, legde Jane het abrupt aan de kant om spontaan een complete schets te schrijven voor een boek over Seth's magische benadering van de werkelijkheid. Ze heeft veel van deze ingevingen gehad sinds ze de eerste sessie over dat onderwerp elf maanden geleden gaf en ik had steeds gehoopt dat ze' het zou proberen. Seth had vier dagen geleden nog aangekondigd dat hij zeer positief staat tegenover het project. Hij herhaalde zijn goedkeuring in onze 63ste privé-sessie die op 13 juni gehouden werd. Jane's laatste sessie voor dit hoofdstuk van Dromen is de 928ste; daar kwam ze acht maanden geleden mee door. Sindsdien heb ik deze aantekeningen voor sessie 931 volgestopt, om onze persoonlijke, professionele en wereldlijke situaties aan te vullen - maar terugkijkend vraag ik me af of ik alles in het juiste perspectief heb gezet: er zijn andere sessies waaruit ik geciteerd kon hebben in plaats van de sessies die ik heb uitgekozen, andere aantekeningen die ik zou hebben kunnen schrijven; er zijn andere vragen die Jane en ik gesteld konden hebben en misschien andere conclusies die we zouden hebben kunnen trekken.Kort geleden bijvoorbeeld, las ik een passage over van Seth uit de 915de sessie in hoofdstuk 8 van Dromen, Jane gaf de sessie in mei 1980, een jaar voor de publikatie van Wereldgebeuren.

`Nu ondergaat Ruburt een paar diepe therapeutische veranderingen. Op ieder punt doorkruisen waarschijnlijkheden jullie tijd en die waarschijnlijkheden zijn psychologisch gericht zodat, alweer in jullie bewoordingen, hij op een uitstekend kruispunt staat, waar de prognose zeer goed is. Vertel hem dat ik dit zei. En jullie zijn beiden verantwoordelijk, want de levens van jullie beiden verstrengelen zich op hun manier.'

Waarom situeerde ik nu al dit inleidend materiaal niet rond die sessie, in plaats van de koers te volgen die ik nam? Waarom is Jane's lichamelijke toestand sindsdien zo verslechterd en waarom zijn we niet in staat geweest die achteruitgang te voorkomen? De mogelijkheden om haar te helpen lijken achteraf ongelimiteerd, waarbij sommige althans beslist beter zijn dat de manier die wij gekozen hebben.Jane is het niet eens met mijn twijfels. Zoals altijd laat ze me het boek samenstellen op de manier die ik het beste vind - en onvermijdelijk is dat de manier waarop we geprobeerd hebben onze gezamenlijke langlopende situatie te begrijpen. Ze accepteert eenvoudig mijn inspanningen zoals ze naar buiten komen. En dat vertrouwen weerspiegelt altijd Seth's eigen bredere visie op de realiteit, dat weet ik zeker, zoals ik hem net citeerde uit de 91 5de sessie.Onze uitdagingen echoën gelijktijdig door al onze waarschijnlijkheden en door alle gezamenlijk wordt het grootste beeld van Jane en mijzelf gepresenteerd. In deze waarschijnlijke werkelijkheid werken we met wat we van dat grote deel op kunnen

pikken. We blijven proberen betere vragen te leren stellen. Laten we nu we bij zijn, beginnen aan sessie 931, waar we op woensdagavond 15 juli 1981 om 20.37 zoals gewoonlijk voor klaarzaten:Net voor de sessie herinnerde Jane me eraan dat ze erg geinteresseerd was als Seth commentaar zou geven op de reincarnatieachtige droomervaring die ze vanmorgen vroeg. Dit is de tweede keer in vier maanden dat ze zo'n ervaring had - erg on-gewoon voor haar - en deze was er zelfs de oorzaak van dat ze op een nieuwe wijze over haar zondige zelf ging nadenken. Na het ontbijt schreef ze een ruw verslag van wat ze zich kan herinneren.` Ze denkt dat de ervaring de aanstoot kreeg door de televisiefilm die ze gisteravond bekeek. Ik zag alleen het einde van het programma, maar Jane vertelde me dat het ging over iemand die van een leven nu naar een vorig leven reisde. Ze vindt sommige denkbeelden van het verhaal heel intrigerend. Het bleek echter dat Jane's reïncarnatie-avontuur ten slotte een dubbele functie zou kunnen hebben: niet alleen had het haar inzichten gegeven over haar zondige zelf maar nu pikte ze van Seth op dat zijn opmerkingen daarover in dictaat van Dromen zouden kunnen resulteren. Ze had de laatste tijd verschillende keren de sessies voor het boek doorgekeken, dus misschien had ik niet zo verbaasd moeten zijn. Ze vroeg of ik het erg vond om vanavond werk voor Dromen te krijgen en ik zei natuurlijk nee - dat Seth en zij de absolute vrijheid hebben om over van alles te praten. Als Seth inderdaad haar ervaring zou bespreken, zou dat in verband staan met 'tijdsoverlappingen', antwoordde Jane. Ze was er niet zenuwachtig over om weer met Dromen te beginnen. Ze zei dat het dictaat daarvoor niet zou betekenen dat ze het persoonlijk materiaal opgaf en ook niet haar voorgenomen boek over de magische zienswijze. Langzaam met veel lange pauzes:) Welnu, goedenavond.('Goedenavond, Seth.') ,Tijdsoverlappingen zijn versies van hoofdgebeurtenissen, dat wil zeggen, ze gebeuren op zo'n manier dat een `kant' van een algemeen gebeuren in de ere tijd kan verschijnen, een in een andere tijd, enzovoort.Tijdsoverlappingen zijn dus de tijdsversies van bepaalde gebeurtenissen. Deze tijdsoverlappingen bestaan altijd. (Pauze.) Ze kunnen echter geactiveerd worden door bepaalde associaties die in jullie heden gemaakt worden en daardoor in je huidige tijd, of vanuit de toekomst of vanuit het verleden een paar aanwijzingen te voorschijn halen. De zogenaamde huidige tijd wordt dan aangedikt door een psychologisch besef op diepe niveaus van de psyche, dat alle gebeurtenissen onderling verbonden zijn en dat de reïncarnatie-ervaringen van ieder gegeven individu een rijke ervaringsbron verschaffen waaruit iedereen, minstens onbewust, put.Zulke gewoonlijk onbewuste kennis is van groot nut voor de mens zelf, zodat, op bepaalde niveaus althans, de kennis van de soort niet meteen vastzit in een bepaalde generatie maar stroomt of circuleert binnen het algehele grotere reïncarnatiebeeld. Waarschijnlijkheden zijn hier natuurlijk nauw bij betrokken en het is voor speciale gebeurtenissen gemakkelijker om in de ene tijdsvolgorde te

vallen dan in de andere. Ik wil echter niet dat je je gedoemd voelt om bepaalde gebeurtenissen te ervaren, want dat is niet het geval. Er zijn echter `zijtakken' van de gebeurtenissen van je eigen leven die als overlappingen kunnen verschijnen in jullie andere reïncarnatielevens. Maar er zijn ook zekere punten waarop zulke ge-beurtenissen dichter bij je staan dan andere, waar mentale associaties je op ieder gegeven moment in verbinding kunnen brengen met andere gelijksoortige gebeurtenissen in een of andere toekomstige of voorbije incarnatie. In plaats daarvan is het juister om te zeggen dat die gelijksoortige gebeurtenissen tijdsversies zijn van één grotere gebeurtenis. Gewoonlijk ervaar je maar één tijdsversie van iedere bepaalde activiteit. Het is echt eenvoudig om in te zien hoe een verjaardag of huwelijksfeest of een speciaal symbool of voorwerp kan dienen als een associatie die herinneringen in jou opwekken aan dingen of activiteiten die onder dezelfde omstandigheden in andere tijden zouden hebben kunnen plaatsvinden.(20.54.) Feitelijk vertegenwoordigt dat soort psychologisch optreden de ruggegraat van de sociale organisatie voor zover het de menselijke soort betreft en het zijn de gewoonlijk verborgen maar onbetwistbare herinneringen aan vroeger en aan de toekomst van de reïncarnatieverwantschap die de sociale organisaties hecht maken, van kleine stammen tot grote regeringen.Tot op zekere hoogte zijn jullie natuurlijk ieder met elkaar verwant geweest of zult het nog zijn. In dat licht bezien hebben alle gebeurtenissen met elkaar te maken. Je hebt op ieder moment van je leven te maken met een toekomstige of vroegere gebeurtenis.In de cultuur die je kent, blijft zulke informatie voor je verborgen. Je voornaamste overtuigingsstelsels doen je denken dat je huidige leven op zichzelf staat, niet gesteund door enige kennis van een eerdere ervaring met het bestaan en dat het gedoemd is afgesneden te worden, dood te lopen zonder een toekomst. Je draagt daarentegen altijd de innerlijke wetenschap bij je van ontelbare beschikbare toekomsten (met nadruk). Je emotionele leven wordt op bepaalde niveaus verrijkt door het onbewuste besef dat diegenen die vanuit het verleden of de toekomst van je houden, aan je verbonden zijn door speciale banden die bijdragen aan je emotionele erfdeel en ondersteuning. Zoals velen hebben vermoed, vooral in romans, overleven liefdesrelaties inderdaad de tijd en ze stellen je in een speciale verbinding. Zelfs al zou je je bewust zijn van reïncarnatielevens, dan zou je huidig psychologisch optreden niet bedreigd worden maar zijn vooraanstaande plaats behouden - want fysieke activiteiten kunnen alleen in bepaalde ruimte- en tijdkruisingen plaatsvinden. De min of meer algemene aanvaarding van de reïncarnatietheorie zou echter automatisch je sociale stelsels veranderen, de rijkdom van ervaringen vermeerderen en vooral een nieuw gevoel voor de toekomst inplanten, zodat je je leven niet meer uitzichtloos zou vinden. Eerder al heb ik diverse malen gezegd dat we een punt moeten bereiken waarop je om het hoekje zou kunnen kijken van schijnbaar tegenstrijdig materiaal en dit is een van die gevallen. (Lange pauze.) Tijdsoverlappingen geven je een beeld waarin je een vrije wil hebt - toch heeft iedere gebeurtenis die je kiest haar eigen tijdsversie. Nu

kunnen die tijdsversies onderling totaal verschillen en terwijl je wel degelijk je eigen tijdsversie in werking stelt, is er in gewone begrippen geen echte plaats of tijd waarin men kan zeggen dat die versie in feite ontstond (weer met nadruk).(21.14.) Zo'n tijdsversie doet natuurlijk denken aan een voorval in de tijd en toch kan de gebeurtenis bij wijze van spreken maar een schimmig spoor nalaten, nauwelijks zichtbaar zijn, terwijl in een ander leven de tijdsversie aanzienlijk meer op de voorgrond staat - terwijl ze in je eigen ervaring een nogal onbeduidend incident is op een gewone middag. De innerlijke kern echter van gebeurtenissen wordt juist door dat soort activiteiten bij elkaar gehouden. Je krijgt van alle kanten een oneindige bron van waarschijnlijke gebeurtenissen uit het verleden en de toekomst, waaruit je de gebeurtenissen van je leven en de maatschappij kunt samenstellen. Nogmaals, laat me je eraan herinneren dat alle tijd gelijktijdig bestaat. Gisteravond, door een ervaring in de droomtoestand, kreeg Ruburt nieuwe bewijzen door zelf delen te zien van twee andere levens - slechts brokstukjes van een omgeving, maar zo innig gevuld met kostbare bezittingen en geliefde mensen, zo levendig nabij - dat hij geschokt werd door het besef dat alle dimensies van het bestaan zo volledig en in zulk detail en diepte tegelijk met zijn huidige leven konden voortgaan.Het leek alsof hij van één zo'n bestaan kon overstappen naar het andere, zoals je van de ene kamer naar de andere zou kunnen lopen en hij wist dat dit op andere niveaus van de psyche inderdaad mogelijk was - en op andere niveaus van de psyche staan de psychologische deuren natuurlijk open.(21.25. Met veel pauzes maar alles intens:) Ruburt heeft echter vooral moeite gehad met de 'reïncarnatietheorie"' zoals ze gewoonlijk wordt beschreven omdat het leek alsof de mensen die gebruikten als de schuld, de bron van hun huidige tegenspoed of als excuus voor hun persoonlijk gedrag waarvan ze de aard anders niet konden begrijpen en de theorie is zo mishandeld. De realiteit daarvan dient echter om de activiteiten door het hele raamwerk van de tijd, zoals jij die opvat, op te wekken, desoort te verenigen, de structuren van de kennis te versterken, informatie over te brengen en misschien het meest van al om de banden van liefde, broederschap en samenwerking tussen generaties van mannen en vrouwen te verstevigen die anders totaal gescheiden en los van elkaar zouden bestaan.Door zulke banden gaan, zeg maar, de holenmensen en de mensen van de tweeëntwintigste eeuw bijvoorbeeld met elkaar om, waar in strikte tijdsopvattingen het mensenras volstrekt gescheiden zou lijken van zijn `vroegere' en `latere' tegenhangers.Door zo'n werking blijven de algemene doeleinden en intenties van waardevervulling scherp gesteld en worden die noodzakelijke benodigdheden geplant die in welke ruimte of tijd ook vereist worden. Nogmaals, de vrije wil blijft in al die ondernemingen werken.Nu het erop lijkt alsof je wereld de hele tijd steeds meer informatie bevat, is jullie bijzonder soort wetenschap relatief beperkt, waar ze alleen bepaalde gebieden van bespiegelingen als geldig aanvaardt. De gebieden buiten haar grenzen worden taboe

verklaard, zodat het rijk van het onbekende niet langer de materiële wereld is of de mysteries van de ruimte maar het innerlijk universum en de mysteries van de geest zoals men vermoedt dat ze bestaan buiten die officiële gebieden. Wat dat betreft wordt het onbekende door de wetenschap meer gevreesd dan het ooit door de godsdienst werd gevreesd. De godsdienst werd - en wordt - gehinderd door haar eigen interpretatie van goed en kwaad maar ze ontkende niet het bestaan van andere vormen van bewustzijn of afwijkende soorten psychologische activiteit en leven. (Lange pauze.) Reïncarnatie duidt natuurlijk op de verlenging van het persoonlijke bestaan voorbij één tijdsperiode, onafhankelijk van één lichamelijke vorm, en impliceert psychologisch gedrag, herinnering en verlangen als doelgerichte acties zonder de substantie van enig fysiek mechanisme - beweringen waar de wetenschap in haar huidige staat van ontwikkeling gewoon niet aan wil en waarvoor ze geen bewijzen kan vinden, want haar methode zou automatisch het type ervaring uitsluiten dat zulk een bewijs zou vereisen.Mensen kunnen dus nogal bang worden voor ervaringen van persoonlijke aard die reïncarnatielevens betreffen, want dan worden ze geconfronteerd met de taboes van de wetenschap of misschien met de vertekende uitleg van sommige religies en culten. Daarom beschermen jullie jezelf voor veel heel natuurlijke impulsen die op zichzelf ervaringen aan je zouden geven van je eigen reïncarnatielevens en vaak wordt je in tijden van spanning psychologische troost ontzegd, die je anders misschien zou hebben ontvangen.Ik bedoel nu niet direct dat er zo nodig volledige beelden van andere levens in je geest komen, maar dat je op de een of andere manier steun of verandering van stemming zou krijgen wanneer diegenen waar je in andere levens van hield op de een of andere manier je nood zouden voelen en zouden reageren. De hele aard van gebeurtenissen bestaat dus op een andere manier dan je dacht, in de werkelijkheid die je erkent sluipen alleen kleine deeltjes - maar daaronder zijn alle verbonden aan een onmetelijk grote psychologische activiteit. Je zou de gebeurtenissen misschien kunnen vergelijken met psychologische medeklinkers die de oorzaak zijn van of ten grondslag liggen aan de meer ongewone elementen van het fysieke, psychologische milieu.Dat was dictaat.(21.57. Na nog een paar zinnen met persoonlijke stofvoor Jane te hebben gegeven, zei Seth om 22.01 goedenavond. )

Aantekeningen bij sessie 931

1. Op 2 december 1980 typte Jane 's avonds deze stof om in haar losbladige dagboek te leggen: `Klaar met het controleren van het persklare manuscript van God of Jane vanmiddag. Ik voel dat het belangrijk is... Terwijl ik het afmaak realiseer ik me hoeveel lichamelijke tijd en energie gevraagd wordt, zelfs voor die schijnbaar zittende taak, want ik voelde me niet op mijn gemak, zittend, mijn gewicht dat ik iedere keer moet verplaatsen, mijn lichaam dat pijnlijk is, ogen die

niet goed zien enzovoort... Maar op een of andere nieuwe manier scheen ik te begrijpen hoeveel schijnbaar mentaal werk afhankelijk is van lichamelijke kracht, soepelheid enzovoort; en toen kwam het nogal sterk in mij op dat ik gedacht had dat het mijn plicht was mezelf lichamelijk te onderdrukken, de mobiliteit te verminderen om... mobiliteit als schrijver te hebben; dat wil zeggen, gaan zitten, impulsen en afleiding de kop indrukken om er zeker van te zijn dat ik `mijn werk' kon doen, zonder af te wijken mijn doel kon nastreven; dat nieuwe boekcontracten me meteen tot dit soort houding brachten en dat ik echt inzie dat zulk gedrag als het tot het uiterste wordt volgehouden ten slotte mijn schrijven zou smoren en het doel zou bestrijden dat het (schijnbaar) moest beschermen. Maar ik was wel bang dat impulsen en lichamelijke beweging... afleiding van werk betekenden... Nu zie ik hoe goed impulsen zijn... gewoon te kunnen typen, in godsnaam, stel je voor, met gemak typen en zien en alleen maar denken waar je aan denkt in plaats van proberen mijn vingers op de juiste toetsen te krijgen. Ik voel me net alsof ik hiermee op het goede spoor ben... voel wat ontspanning. Als dat het geval is zou het hele proces nogal vlug teruggedraaid kunnen worden naar mobiliteitnatuurlijk. Ik schrijf hier vanavond niet over de redenen achter zo'n houding - vele ideeën - maar wilde nu iets opschrijven.

2. Nadat de lichamelijke symptomen zich bij Jane echt begonnen te vertonen, werd mijn besef van het feit dat ze in wezen een mystica is, bedolven onder vele andere meer `praktische' zaken. Misschien had ik steeds in Dromen meer nadruk moeten leggen op haar wezen. In die tijd nam ik die essentiële eigenschap van haar nooit als vanzelfsprekend aan, maar aanvaardde die daarentegen zo gewoon dat ik me er bewust niet meer zo mee bezig hield. Zij gebruikt het woord niet in verband met zichzelf, maar ik denk dat Jane's mystieke aard die zo eigenaardig is vergeleken met de werkelijkheid die de meeste mensen voor zichzelf scheppen, feitelijk het enige echte kader geeft om haar lichamelijke conditie, haar keuzen in onze waarschijnlijke werkelijkheid te begrijpen.Aan diegenen van ons die vastgeworteld zijn in meer conventionele zienswijzen op onze waarschijnlijkheid, kan Jane's koers soms onbegrijpelijk voorkomen - maar wat haar betreft toont dat alleen ons gebrek aan begrip voor haar standpunt. Als mystica kan ze beweegredenen hebben om bepaalde wegen van de menselijke toestand te onderzoeken die de meesten van ons niet hebben. Haar visie op de fundamentele werkelijkheid is haar visie en zelfs ik moet soms nog steeds al tastend haar gekozen rol proberen te begrijpen. Zoals zij haar weg in feite volgt, zou ik het niet kunnen. Haar opoffering van de lichamelijke mobiliteit ten gunste van een grote creatieve mobiliteit is een `transactie' waar ik voor terugdeins. Jane zei altijd tegen me: `Ik zei tegen mezelf, als ik mezelf dit toesta, dan zal ik dat terugdoen.' Nu kan men zeggen dat zo'n soort overeenkomst nu niet direct een mystieke visie is, maar ik weet dat dat in haar geval wel zo is. Om te beginnen geloof ik niet dat zo'n soort overeenkomst in het leven nodig is, maar wat voor Jane geldt kan voor mij en voor de meeste mensen heel anders zijn. Ze heeft wel

degelijk haar redenen. Jane's aard heeft me er zelfs meer dan eens toe gebracht te overdenken of ze in de meest fundamentele zin onze waarschijnlijke werkelijkheid misschien bezoekt vanuit een werkelijkheid die in feite veel meer aangeboren is aan haar niet-fysieke entiteit of hele zelf. Ik bedoel niet dat ze als lichamelijk we-zen magisch tijdelijke werkelijkheden heeft verwisseld, maar dat ze nauw verwant is aan die versie van haarzelf in die andere werkelijkheid. Als ik dat tegen haar zeg knikt ze, maar zegt weinig. Jane's `missie' (een term die zij niet zou gebruiken) zou zijn: ons niet alleen een groter inzicht te geven in wat de mens in onze historische context heeft gedaan, zowel in voor- als tegenspoed, maar wat we kunnen doen te signaleren - onverwachte vergezichten voor ons te ontsluiten, ons aan te moedigen om die gebieden veel actiever te onderzoeken dat we tot nu toe deden.(Al het bovenstaande is natuurlijk maar een gedeelte van het verhaal - want volgens Seth bestaan er in ontelbaar veel waarschijnlijke werkelijkheden andere versies van Jane. Dat is voor ons allemaal het geval.)

3. We trouwden op 27 december 1954 - en we hadden er zeker geen idee van dat Jane precies 26 jaar later een stuk als het volgende zou schrijven. Enigszins ingekort uit haar dagboek van 1980, met mijn tussenvoegingen tussen haakjes: `Gisteren terwijl ik de drukproeven van Wereldgebeuren aan het controleren was, kreeg ik het gevoel dat dat boek me echt hinderde, diende als brandpunt. De problemen met mijn ogen begonnen in dezelfde lente waarin Seth het begon te dicteren (in 1977). Ik was bezig met (mijn wereldvisieboek van William) James en die mensen waren bij de kantoren van Prentice Hall in de stad New York aan het posten vanwege het Sethmateriaal. Eerder was het me ontgaan dat Wereldgebeuren een weergave was van Seth's en mijn eigen rechtstreekse aanval op officiële uitspraken - of zo leek het mij. Ik aanvaard alles in het boek, maar ik denk dat ik vond dat als ik het ging zeggen zoals het was - en dat wilde ik, ik was vastbesloten - ik ook meer bescherming nodig had tegen de wereld en ik begon de mobiliteit weer de kop in te drukken. Ik denk dat de ogen slecht worden nadat de spierspanning een zeker punt bereikt heeft. Het idee (van bescherming) kwam ook terug na het lezen van een boek over William James dat een vriend ons met Kerstmis had gegeven. (James') houding en die van mij lijken zo vaak op elkaar - dat hij vastbesloten was te durven, door te zetten, het gaf niet hoe, het bewustzijn te onderzoeken - terwijl hij tegelijkertijd aangetrokken werd door zekerheid, niet van onenigheid hield, vrede wilde enzovoort. Ik denk dat ik ook zo ben. De lange pauzes wanneer Seth niet dicteerde (voor het boek) zijn misschien opgetreden als ik me heel bezorgd maakte over het materiaal, de wijsheid om het aan de wereld te presenteren.In feite gaf Seth ons toen stof over Kader 1 en 2 om me te helpen. Verschillende malen had ik er greep op en met het God of Jane-boek, de nieuwe inspiratie daarvoor en het materiaal over het volgen van mijn ingevingen, maakte ik een paar goede vorderingen. (Klemtoon van Rob:) Maar ik was vanaf het begin veel zenuwachtiger en bezorgder dan Rob over het rechtstreeks naar buiten brengen van

veel van de denkbeelden waarin ik tegelijkertijd vurig en zelfs hartstochtelijk geloofde... Misschien ben ik bang dat als je te ver gaat... zegt waar het op staat... dat het establishment je spreekgestoelte gewoon zal afbreken... of dat de mensen de boeken niet meer zullen kopen... zoiets als... de hand bijten die je te eten geeft. Toch heb ik altijd geweten dat deze denkbeelden in strijd waren met de officiële. Alleen was onze (vroegere) aanval minder direct. De laatste tijd ben ik aan het werk geweest met ideeën van veiligheid, zeggend en gelovend dat ik veilig ben, veilig en gesteund en dat ik echt op mijn natuurlijke spontane opwellingen vertrouw. Nu, terwijl ik schrijf komt er emotioneel wat van die oude domme rommel in me op - mijn moeder die zegt dat ik diegenen waar ik van houd, zou vernietigen of zulke onzin. Maar het is net alsof ik altijd gevoeld heb dat ik spontaan, als ik mijn gang kon gaan, ten slotte de zekerheden van de mensen weg zou nemen en daar voelde ik me schuldig over, zelfs terwijl .ik wist dat in die filosofische zekerheden de mot zat, dat ze weg moesten. En ik zie wel degelijk dat ik iets veel beters te bieden heb...'`Maar je doet het geweldig, lieverd', zei ik tegen Jane nadat ik haar dagboeknotities gelezen had. Ik vond het fijn haar gerust te kunnen stellen want ik geloofde wat ik zei. Als ze problemen heeft, zijn ze te begrijpen, voegde ik eraan toe. Niet alleen biedt ze de wereld creatieve nieuwe manieren waarop de werkelijkheid kan worden begrepen, maar in haar onzekerheid over wat ze doet, voelt ze dat ze haar denkbeelden helemaal alleen aan de wereld moet bewijzen - iets dat weinig mensen op zo'n alomvattende manier moeten doen. Tegelijkertijd moet ze zichzelf beschermen, want we hebben allebei het vervelende gevoel dat iedere keer wanneer Jane te dicht bij een of ander soort fundamentele waarheid komt, ze automatisch veel van de diep ingegrifte, starre geloofsovertuigingen bedreigt die de mens in onze werkelijkheid heeft opgebouwd. Jane denkt duidelijk dat haar tijdgenoten haar vaak afkeuren - en soms denk ik dat ook. Het bewustzijn dat zichzelf weer eens onderzoekt, zei ik met meer dan een beetje ironie... Een van die vertragingsperioden in Jane's voordracht van sessies voor Wereldgebeuren duurde tweeënveertig weken of negen en een halve maand; zie in dat boek de inleidende aantekeningen van sessie 831 in hoofdstuk 5. Dit hiaat in hoofdstuk 9 van Dromen duurde acht maanden tussen de sessies 928 en 931.

4. Jane schreef de stof die ik in aantekening 3 citeerde zo'n zes weken geleden. In dit spontane essay voor haar nieuwe dagboek probeerde ze dat denken voorbij te gaan, niet alleen door haar eigen verleden te doorzoeken maar door zich enige van Seth's laatste denkbeelden eigen te maken. Hier zijn uittreksels:`Vrijdag 6 februari, een schets van een inspiratieachtige stof gekregen na het lezen van stukjes uit mijn aantekeningenboek van 1973:"Seth als een hoofdgebeurtenis". Zoals de Mona Lisa echter is dan, laten we zeggen, de materialen die het samenstellen, zo is alle goede of grote kunst meer dan haar fysieke verschijningsvorm. Beschouw kunst als een natuurlijk verschijnsel, geconstrueerd door de psyche, een overkoepelend soort waarneming en bewustzijn

dat de levenservaringen verandert, vergroot en uitbreidt en ze in een ander licht plaatst, nieuwe gelegenheid gevend om activiteit te scheppen en nieuwe oplossingen voor problemen door nieuwe originele informatie in te lassen.Als je die creativiteit om levensproblemen op te lossen hoofdzakelijk inperkt of haar voornamelijk zodanig beheert, beperk en houd je haar op een onjuiste scherpstelling; ketent haar.We moeten daaraan voorbij - terug naar de nadruk op de creatieve levensgrote aspecten. Anders is alles wat we hebben een beter kader voor het oplossen van problemen... Ik heb al dat soort poespas dat op Seth's boeken werd geprojecteerd door anderen of mijzelf verworpen - de veronderstelling dat Seth zich als probleemoplosser moest bewijzen - of het grotere belang van doelmatigheid dan van kunst. De bredere visie is dat kunst, door zichzelf te zijn, groter is dan het leven, terwijl ze eraan ontspringt; dat Seth's en mijn boeken daaraan voorbij gaan alleen door zichzelf te zijn. Ze plaatsen de mens automatisch in een andere onmetelijke psychologische ruimte, een ander referentiekader waarin veel problemen verdwijnen of er gewoon niet meer thuishoren... Om dat te bereiken moet ik die oude gevoelens van verantwoordelijkheid als voornaamste richtpunt laten vallen omdat ze het kader van de Seth-boeken geweld aan doen, vooral wanneer ik eis dat Seth in ieder boek alle vragen beantwoordt enzovoort.Nogmaals, net zoals met hoofdgebeurtenissen hebben wij hier te maken met een geheel ander actiekader, waar de Mona Lisa `echter' is dan de fysieke materialen die het samenstellen. Dat ontkent de waarde van de materialen niet. Maar om Seth en zijn denkbeelden hoofdzakelijk vanuit een echt of onecht kader te bespreken is hetzelfde als de Mona Lisa alleen te beschouwen vanuit de stoffelijke kenmerken van de verf en het doek; zeer, zeer beperkend... `Ik hoef niets waar te maken'. Ik hoef er niet voor te zorgen dat `het materiaal werkt' of door mijn daden te bewijzen dat het zo is, omdat het zichzelf bewijst op de manier van de creativiteit door aan het echt-onechtkader voorbij te zijn. Ander ben ik met mezelf in conflict.'

5. Wat dat betreft, ik heb mijn vrouw vaak gezegd dat ik het best vond als ze zou besluiten de sessies helemaal op te geven - voorgoed - punt uit. Ik zou alles willen doen als het maar hielp, dacht ik dan altijd. Ik heb haar meer dan eens gevraagd of ze de sessies alleen voor mij bleef houden. Jane komt bij mij op de eerste plaats - niet de sessies of al het andere dat ze misschien zou kunnen doen. Het is haar wezen waar ik de rest van mijn leven mee wil doorbrengen. Weer herinnerde ik me Seth's verklaring in hoofdstuk 5 van Dromen in deel I. Zie sessie 899 van 6 februari 1980: `Maar het doel van je leven en ieder leven ligt in het zijn (intens). Dat `zijn' kan dan wel bepaalde daden inhouden, maar de daden zelf zijn alleen belangrijk omdat ze ontspringen uit de essentie van je leven, dat alleen door er te zijn zijn doeleinden wel moet vervullen.'

6. Seth ging in die sessie van 17 februari 1980 door met te zeggen: `De enige andere keren dat er zulke moeilijkheden zijn, betreffen ze ook

verantwoordelijkheid, wanneer hij zich richt op zijn verantwoordelijkheid om de sessies te houden - dat wil zeggen wanneer hij zich concentreert op behoefte, functie of nut los van andere betrokken kwesties. Zulke gevoelens kunnen dan een tijdlang zijn natuurlijke neigingen, zijn natuurlijke plezier en opwinding waarmee hij anders onze sessies bekijkt, overspoelen.'(Intens:) `Om te beginnen zou hij de sessies gedurende deze periode (meer dan 17 jaar) niet alleen voor jou gehad hebben of zelfs niet hoofdzakelijk voor jou: ze zouden gewoon zijn doodgelopen. Jij hebt echter een grote rol te spelen en ik zal daar duidelijker op ingaan samen met de manier waarop je soms je eigen houding kan hebben misverstaan. Niets zou hem echter zo lang aan de sessies hebben gebonden tenzij hij ze wilde houden.'Seth's opmerkingen op 17 februari weerspiegelen ook Jane's eigen denkbeelden zoals ze ze pas elf dagen geleden beschreef; zie de uittreksels in aantekening 4. En zie in dit hoofdstuk 9 van Dromen aantekening 8 bij sessie 920.

7. In hoofdstuk 2 van Dromen, deel I, zie mijn verslag over de problemen met Ankh-Hermes zoals gegeven in aantekening 1 bij sessie 885. We wisten niet of ESP power was gepubliceerd zonder toestemming van onze Amerikaanse uitgever - maar daar zaten we, geconfronteerd met weer een raadselachtige ontwikkeling betreffende een uitgave in een vreemde taal van een van Jane's boeken. Ik schreef meteen naar onze Californische vriend om te vragen of hij van zijn vriend fotokopieën kon krijgen van drie bladzijden van het begin van ESP power: de titelpagina, de inhoudsopgave en de bladzijde die niemandleest, waarop informatie over copyright, toestemming voor de vertaling en de naam van de Mexicaanse uitgever staat.

8. Jane maakte me vaak wakker terwijl ze deze zeer onthullende ervaring had en iedere keer probeerde ik haar gerust te stellen. Zie eens hoe ze vanuit een ander gezichtspunt de macht van haar vroege religieuze opvoeding tot uitdrukking bracht en ook de angst van de religie voor de macht van het onbekende - en hoe ze zelfs nu nog steeds een oplossing moet zoeken voor die factoren in haar speurtocht naar kennis. `Zondagmorgen 8 maart 1981. Een deel van mij wil helemaal niet met deze stof te kampen hebben,' schreef Jane in haar dagboek, `maar vannacht had ik een van de vreemdste, angstigste ervaringen - des te vreemder omdat er zo weinig echte voorvallen zijn om aan vast te houden. Toen we nog maar pas naar bed waren gegaan, realiseerde ik me dat ik midden in een nachtmerrieachtige ervaring zat, een die emotioneel verschrikkelijk scherp was, maar zonder een echte lijn in het verhaal. Ik weet alleen dat er het volgende bij betrokken was: een kindersprookje, en een soort snoezig speelgoedkatje genaamd Suzie dat ik als kind had en waar ik dol op was. Hoe dan ook, het gaat erom dat het verhaal... en daar raak ik het kwijt; ik kan er geen verband in krijgen. Al wat ik weet is dat ik huilend wakker werd, mijn lichaam erg pijn deed, ik op de rand van mijn bed zat en toen de volgende connecties vanuit mijn gevoelens maakte. Dat waren deze: Dat de hele wereld met

zijn organisatie bijeen werd gehouden door bepaalde verhalen zoals die van de rooms-katholieke kerk; dat het levensgevaarlijk was om die verhalen te doorzien of ze op waarheid te onderzoeken en dat er allerlei soorten taboes bestonden om ons dat te beletten omdat... aan de andere kant was er bij wijze van spreken een onbegrijpelijk beangstigende chaotische dimensie, kwaadaardig; machten die we ons niet kunnen voorstellen; en dat het in twijfel trekken van de verhalen niet alleen het persoonlijk voortbestaan zou bedreigen maar de hele werkelijkheidsstructuur zoals we die kennen. Dus was excommunicatie de straf, of verdoemenis... wat meer betekende dat alleen verbanning, maar de volledige afzondering van een mens van die geloofssystemen, met niets tussen hem of haar en die beangstigende werke-lijkheden... zonder een raamwerk waarin je zelfs maar iets tot stand kunt brengen dat een betekenis heeft. Dit was wat verdoemenis in werkelijkheid betekende. De waarheid zoeken was het gevaarlijkste goedbedoelde gedrag... en de vergelding moest snel en afdoende zijn.Ik kan me de gebeurtenissen in verband met de nachtmerrie die de gevoelens deed ontstaan niet meer herinneren maar tegelijkertijd werd ik overvallen of aangevallen door... een psychologische macht die me het gevaar van zulk een gedragslijn wilde laten inzien. Als ik weer wilde gaan slapen begon het hele geval opnieuw. Ik geloof dat een keer de titel van een sprookje in grote blokletters in de lucht verscheen, waarvan het idee ook was dat er buiten de gewone orde die deze verhalen gaven, woedende krachten tegen het bestaan van de mens aan het werk waren. (Dit doet denken aan het oude idee van de doos van Pandora.)Ik breng dit allemaal in verband met drie voorvallen: een film die ik op de televisie zag, waarin de held ten slotte de god van zijn volk doorzag; een voddepop die Rob gisteren in de achtertuin vond en mee naar binnen nam (ze was er waarschijnlijk heengesleept door een hond, de rechterarm is weg) - maar ze herinnerde me aan mijn oude Suzie; en een stukje van een recensie van een boek over de dood dat ik gisteren las. Het boek was gebaseerd op het denkbeeld dat de natuur tegen de mens was; en dat de religie de poging van de mens was om binnen dat onveilige verband te opereren. De gevoelens die ik kreeg gingen zelfs nog verder, dat de religie of de wetenschap of wat ook geen pogingen waren om de waarheid te ontdekken - maar om eraan te ontkomen daarvoor een of ander bevredigend sprookje of verhaal in de plaats te stellen. En ik veronderstel dat als iemand lang genoeg volhield, hij of zij de gaten in de verhalen zou vinden... en al het werk teniet zou doen. Het idee van de verhalen was om ieder mens te behoeden voor een ontmoeting met de werkelijkheid op zo'n beangstigende manier... De figuren in de verhalen deden dit voor hem op hun eigen wijze en als je bleef (zoeken)... bedreigde je het mooiste organisatiekader dat alleen het leven mogelijk maakte...'

9. Seth in de privé-sessie van woensdagavond 11 maart 1981: 'Ruburts nachtmerrie (drie nachten geleden) is een mooi voorbeeld van de soort explosieve, emotionele onderwerpen die veel mensen, nogal verborgen, meedragen, die bepaalde taboes voorstellen, natuurlijk vertaald in individualistische termen.

Ik wil hier niet ingaan op een geschiedenis van de cultuur maar jullie organisaties zijn geschiedkundig grotendeels gebouwd op jullie religieuze opvattingen die wel zeer star zijn geweest. De onderdrukkende aard van de christelijke opvattingen in de middeleeuwen is bijvoorbeeld heel bekend. De artistieke expressies werden zeer verdacht bevonden als ze buiten de geaccepteerde geboden gingen en vooral natuurlijk als ze anderen ertoe brachten iets tegen die geboden te ondernemen. Tot op zekere hoogte wordt dezelfde soort gedragslijn nog steeds in jullie huidige maatschappij gereflecteerd, hoewel de wetenschap of de staat zelf in plaats van de kerk, als stem van de autoriteit dient.Achter zulke denkbeelden staat het centrale punt van het christendom, of althans een van d punten: dat de aardse mens een zondig schepsel is. Hij is overgeleverd aan de zonde. In dat opzicht moeten zijn natuurlijke uitingen streng bewaakt wor-den. Ze moeten gericht worden op het officiële... en buiten die grenzen lag, vooral in het verleden, het zeer onaangename rijk van de ketter.Ten tijde van de middeleeuwen was het geen kleinigheid geëxcommuniceerd te worden, maar een gebeurtenis die een verbreking betekende die zowel de ziel als het lichaam raakte en alle politieke, godsdienstige en economische toestanden waarmee die twee verbonden waren. Veel mensen waren van de kerk afhankelijk voor hun welzijn en in de zin van reïncarnatie waren veel mensen die nu leven bekend met zulke toestanden. De vrouwen- en mannenkloosters waren langbestaande sociale en religieuze instellingen, sommige zeer streng, terwijl andere alleen in naam religieus georiënteerd waren. Maar er bestaat een lange geschiedenis van de conflicten tussen creatieve opinies, ketterij, excommunicatie - of erger, dood. Al die factoren waren op de een of andere manier betrokken bij de stof van Ruburts nachtmerrie.De kerk was voor Ruburt als kind heel reëel door de priesters die regelmatig (in het huis) kwamen en door het rechtstreekse contact met de godsdienstige (lagere) school en de steun die aan het (vaderloze) gezin werd gegeven. Ruburts zeer vroege poëzie beledigde pater (Boyle) die zijn boeken bij de val van Rome verbrandde, dus hij had meer dan een hypothetisch gevoel over zulke zaken. Veel van zijn angsten ontstonden natuurlijk lang voor de sessies en voor hij besefte dat er ook wel een alternatief was tussen, zeg maar, de conventionele religieuze overtuigingen en het volledige ongeloof in iets goddelijks. Ruburt werd bang dat als hij te ver ging, hij zou ontdekken dat hij zich op een gebied had gestort waar zowel de vragen als de antwoorden zinloos waren.Dat je dat doet is tot daar aan toe, maar om anderen mee te slepen zou, vond hij, onvergeeflijk zijn - en in het kader van die angsten, toen zijn werk bekender werd, werd hij zelfs nog voorzichtiger.De hele structuur van angst is natuurlijk gebaseerd op een geloof in het zondige zelf en de zondige aard van de zelfexpressie.Buiten dat verband hebben die angsten geen zin. De kerk regeerde door de eeuwen heen in belangrijke mate veel meer door gebruik te maken van angst dan van liefde. Het was juist op het gebied van de artistieke expressie dat de inspiraties het snelst

door het toegepaste dogmatische kader zouden kunnen breken. Het politieke karakter van ieder soort geïnspireerd materiaal werd door de kerk goed begrepen. Ruburt wist, zelfs als kind, best dat zulke religieuze structuren hun tijd hadden gehad en zijn poëzie verschafte hem een kanaal waardoor hij, naarmate hij volwassen werd, zijn eigen visies tot uitdrukking kon brengen. Hij stichtte in de twaalfde eeuw een kleine religieuze orde in Frankrijk en hij had vele jaren de man lief die hij in zijn droom ontmoette (vijf avonden geleden) - een geestelijke. De liefde leidde niet tot seksueel contact maar was hartstochtelijk en niettemin van beide kanten langdurig. Ruburt had het zelfs toen al erg moeilijk met de leer van de kerk, en de regels van de orde zoals ze feitelijk in praktijk werden gebracht, werden later beschouwd als bevatten ze hun eigen kiem voor ketterij. Als oude vrouw werd Ruburt gedwongen de orde te verlaten die hij had gesticht. Hij ging weg met een paar vrouwelijke metgezellen die ook waren verbannen en stierf uiteindelijk de hongerdood. Dat was een tijd waarin onconventionele gedachtenpatronen en onconventionele uitingen (fatale) consequenties konden hebben. De naam Normandië komt naar boven en de naam Abelard. De droom ontstond om Ruburt aan die connecties te herinneren maar ook om hem eraan te laten denken dat zijn leven zelfs toen verrijkt werd door een langdurige liefdesverhouding. De twee correspondeerden geregeld, ontmoetten elkaar vaak en spanden op hun manier samen om de praktijken die afschuwelijk waren maar voor de juiste kerkpolitiek werden gehouden, te veranderen.De droom die symbolisch zijn grootvader voorstelde, liet hem terugkeren naar het verleden in dit leven, naar een periode van een ernstige schok, zijn grootvaders dood - die plaats vond toen Ruburt (op negentienjarige leeftijd) de wetenschappelijke overtuigingen in de plaats van de religieuze overtuigingen begon te zetten en zich afvroeg of zijn grootvaders bewustzijn toen terugviel in een geestloze bestaanstoestand, in een chaos, zoals de wetenschap echt scheen te suggereren. In de droom bestaat zijn grootvader voort. Zijn grootvader overleeft in een pak dat te groot was, wat betekent dat er voor hem nog ruimte was om te groeien. Ruburt had even een ervaring een stem te horen die in zijn geest sprak (gisteren) - een geruststellende stem, het was alles wat hij zich herinnerde van de authentieke steun die hij van andere persoonlijkheden verbonden aan het Franse leven kreeg; die kwam als gevolg van de Franse droom. Hij heeft jouw geruststelling nog steeds nodig en hij zou je moeten zeggen wanneer hij zich ontmoedigd voelt...' Ik zou hier veel stof uit Jane's persoonlijk verleden aan toe kunnen voegen, alleen maar om de uittreksels van de sessies die hier gegeven worden, aan te vullen; misschien kunnen wij tweeën die fascinerende connecties in een later werk onderzoeken. Maar op dit moment wil ik maar één opmerking ma-ken; de priester die Jane's boeken in de achtertuin van het huis waar ze woonde, verbrandde, leerde het opgroeiende meisje in de meest specifieke zin dat ze haar natuurlijke vermogens en haar leergierige geest juist moest beschermen tegen het instituut - de rooms-katholieke kerk - waar ze zich zo sterk mee geïdentificeerd had.

10. Zoals elk van Jane's boeken heeft Emir zijn eigen leven, zijn eigen plaats op onze planeet en is niet in een categorie onder te brengen. Het ligt ergens tussen een boek voor kinderen en een voor volwassenen. Dat maakte het voor zijn uitgever moeilijk om te verkopen. Tam Mossman bracht het in september 1977 het best onder woorden toen Jane het boek aan het schrijven was en Prentice Hall bekeek of het gepubliceerd kon worden: Emir is in wezen een boek `voor alle leeftijden'. Jane heeft er van lezers heel gunstige reacties op gekregen en we vinden het jammer dat het niet meer gedrukt wordt. Als iets opgeruimd wordt betekent dat gewoonlijk het einde van een boek, tenzij het bij een andere uitgever kan worden ondergebracht. Dat is moeilijk.

11. Wanneer Wereldgebeuren is gepubliceerd, zie sessie 835 van 7 februari 1979 in hoofdstuk 6.

12. Zie de inleidende aantekeningen voor de 920ste sessie in dit hoofdstuk.

13. Seth, in de privé-sessie van woensdagavond 15 april 1981: `Ruburt vond als jong mens veel troost bij de kerk, want al schiep de kerk bij haar leden het beeld van een zondig zelf, ze verschafte natuurlijk ook een vaste behandelingsmethode - een serie rituelen die het individu enig gevoel gaf van hoop dat het zondige zelf gered kon worden, zoals in het kader van de meeste christelijke kerken, door vast te houden aan bepaalde dogma's.Toen Ruburt de kerk verliet was de opvatting over het zondige zelf er nog steeds, maar de methoden die vroeger dienden ter verlichting van de druk waren niet langer werkzaam. De opvatting werd overgeplaatst op het gebrekkige zelf van de wetenschap. De wetenschap heeft geen sacramenten. Haar enige methode om zulk een schuld te behandelen betreft het standaard psychoanalytische advies - dat zelf het dilemma verdiept want de raadgeving zelf is gebaseerd op het denkbeeld dat hetinnerlijk zelf een reservoir van primitieve impulsen is. Punt uit. Ruburts creatieve aard begon tenminste al vroeg te beseffen dat het menselijk bestaan andere werkelijkheden in zich had die dieper waren. Sommige dingen hier zijn moeilijk te scheiden. De kerk verlaten betekende, zeg maar, sommige oude overtuigingen nog steeds meedragen maar zonder de verbandmiddelen die vroeger enige bescherming gaven. Hij begon eigenlijk van kind af aan op een natuurlijke manier te zoeken naar een breder kader dat een verklaring voor de werkelijkheid kon geven, dat althans enige overeenkomst vertoonde met de natuurlijke visie van zijn beste poëzie. Ik heb al eerder gezegd dat veel creatieve, zeer begaafde mensen op de een of andere manier jong zijn gestorven omdat hun grote gaven van creativiteit geen duidelijke ruimte konden vinden om te groeien. Ze werden gewurgd door de overtuigingen van het culturele tijdperk.In dat opzicht bleef Ruburts creativiteit worstelen voor haar eigen groei en waardevervulling. Zijn psychische erkenning of initiatie vertegenwoordigde een

opmerkelijke doorbraak, bedoeld om hem de aanvullende psychische ruimte te geven die de voortdurende expansie van de vermogens van het natuurlijke zelf zouden verzekeren. De opvatting van het zondige zelf is voor ieder die haar heeft, persoonlijk, maar ze wordt natuurlijk ook naar buiten op de soort geprojecteerd tot de hele wereld besmet lijkt.Ruburts creativiteit brak door om in onze sessies te voorzien en om de psychische vermogens te bevrijden die vroeger bijna, maar niet volledig, waren onderdrukt. Zijn poëzie werkte in een paar opzichten als stimulans. Die doorbraak, zou je misschien met enige overdrijving kunnen zeggen, was een redder in de nood, want zonder zo'n expansie zou Ruburt zich niet in staat hebben gevoeld om het speciale soort bestaan voort te zetten. Het is niet mogelijk om in woorden te zeggen wat de ene persoon of de andere in het leven zoekt, of wat voor unieke karakteristieken nu het beste zijn om de groei en ontwikkeling te bevorderen. Zelfs twee planten van dezelfde soort vragen soms compleet andere behandelingen. De sessies openden dus de deur tot een speciaal soort waardevervulling die natuurlijk was voor Ruburts wezen. Nu was het tot op zekere hoogte dat arme ongelukkige zondige zelf, een psychologische structuur gevormd door overtuigingen en gevoelens, dat ook zijn eigen verlossing zocht want zelfs dat was het kader ontgroeid dat het zo had bepaald. Ik heb al gezegd dat in bijna alle gevallen van ernstig ongenoegen of ziekte, de onderliggende redenen niet zozeer gevonden zullen worden in de ontdekking of uiting van begraven haat of agressie hoewel ze er wel kunnen zijn - maar in het zoeken naar expressie van waardevervulling die om een of andere reden wordt ontzegd. Ruburt brak zowel psychisch als creatief door - dat wil zeggen, de sessies bezorgden hem vrijwel onmiddellijk nieuwe creatieve inspiratie en expressie en de expansies die psychologisch nodig waren om zijn belofte als schrijver en als rijpe persoonlijkheid te helpen vervullen. Hij zat echter nog steeds met de overtuigingen van het zondige zelf en droeg vele diepe angsten in zich mee die hem zeiden dat zelfexpressie op zich en spontaniteit erg gevaarlijk waren.In dat opzicht heb je iets dat neerkomt op een creatief dilemma.Nu kun je wel zeggen dat het dilemma ongelukkig is, maar het is ook waar om te zeggen dat het dilemma bestond vanwege een doorbraak die hem iets gaf dat toen neerkwam op een nieuw leven...'Voor het eerst sinds Jane zeventien jaar geleden met de sessies begon in december 1963, kreeg ik de rillingen toen Seth die ene passage doorgaf - want toen hij opmerkte dat zonder zo'n creatieve psychische expansie als de sessies `Ruburt zich niet in staat zou hebben gevoeld het speciale soort van zijn bestaan voort te zetten', dacht ik echt dat hij bedoelde dat Jane had kunnen verkiezen te sterven. Ik zei dit niet tegen haar na de sessie en zij scheen zo'n reactie niet te hebben toen ze de vol-gende dag de getypte sessie las. We spraken wel over enkele zeer begaafde mensen die op jonge leeftijd waren gestorven; in feite hadden we vaak gedacht over de verdere bijdragen die zulke individuen hadden kunnen leveren, hadden ze ervoor gekozen lichamelijk voort te leven. In gewone zin kun je gemakkelijk zeggen dat die vroege dood verkwistend was - maar niet, zei ik nu, vanuit het standpunt van de

betrokkenen. Er moet een grote variatie aan motieven, bedoelingen en doelstel-lingen in werking zijn geweest, maar iedere persoon heeft gedaan wat hij of zij in deze waarschijnlijke werkelijkheid kon doen - en verliet die daarna. Jane was het ermee eens dat Seth met uitstekende stof was doorgekomen. Ik zei dat het niet beter had gekund.De sessie gaf verschillende keren de stoot tot mijn eigen associatieve processen, bijna meteen herinnerde ik me een passage die Seth in de sessie van gisteren had gegeven toen hij mijn houding tegenover de godsdienst in het algemeen en mijn eigen zondige zelf in het bijzonder had besproken: `Het is geen toeval dat jij betrekkelijk vrij bent gebleven van die opvatting in haar traditionele bijbetekenis - die werkte je grotendeels uit in je bestaan als Nebene en vanwege je eigen voor-bereidingen voor een leven waarin je nu betrokken bent.' (Zeven en een half jaar geleden had Seth een versie van mijzelf besproken die leefde in het Rome van de eerste eeuw: `Dus Joseph "was" Nebene, een geleerde man, niet avontuurlijk, beze-ten van het copiëren van oude waarheden en bevreesd dat creativiteit een dwaling was; autoritair en veeleisend. Hij was bang voor seksuele omgang en hij onderwees rijke Romeinse kinderen.' Zie in deel 2 van `Unknown' Reality' sessie 721 van 25 november 1974. Je zou kunnen zeggen dat ik nog steeds geobsedeerd ben door waarheden - als ik het Seth-materiaal opschrijf bijvoorbeeld - alleen noem ik ze nu eerder tijdloos dan oud of nieuw.)Daarna, en zeker vanwege mijn bezorgdheid over Jane, herinnerde ik me een sessie die ze voor hoofdstuk 7 van Dromen had gegeven. Toen ik het nakeek zag ik dat het sessie 911 was van 28 april 1980 - wat, ongelooflijk, betekent dat Seth die bijna vijftien maanden geleden had gegeven. Hij had voornamelijk de keuze voor genetische gebreken die iemand vóór de geboorte maakt, besproken, maar voor mij doen stukken van zijn materie mij sterk denken aan Jane's situatie: `Al geef ik toe dat veel mensen het niet met me eens zullen zijn, toch weet ik uit ervaring dat de meeste individuen niet het ene "gelukkige" leven na het andere kiezen, altijd genesteld in een bekwaam lichaam, door de natuur of door overerving begiftigd met alle gaven waarvan de meeste mensen schijnen te denken dat ze die willen hebben.Ieder mens zoekt waardevervulling en dat betekent dat ze de verschillende levens op zo'n manier kiezen dat al hun vermogens en capaciteiten het best ontwikkeld kunnen worden en op zo'n manier dat hun wereld ook wordt verrijkt. Sommige mensen kiezen expres een gebrekkig lichaam om zich intenser op andere gebieden te concentreren. Zij willen een ander soort focus... Zo'n keuze vereist een intensivering. Ze wordt zowel van de kant van het individu als van de kant van de ouders genomen...'En, voor mij althans, werden de reïncarnatiedimensies achter onze huidige gezamenlijke situatie verhevigd door een derde associatie. Die lag in de niet-gepubliceerde 874ste sessie van 22 augustus 1979 - de eerste die Jane hield nadat ze een week eerder Wereldgebeuren had voltooid. Ik voelde een duidelijke schok van verbazing toen ik deze passage van Seth tegenkwam, want ik was hem

compleet vergeten: `Jane, bijvoorbeeld, trad de foetus binnen toen die drie maanden oud was en aanvaardde dit als een nieuw leven. Jij wachtte langer.' Ik kon me niet herinneren dat Jane het ooit over dat stukje informatie heeft gehad; ze heeft Seth zeker nooit gevraagd erover uit te weiden. Dat had ik ook niet gedaan. (Dat was overigens een van de weinige keren dat Seth haar Jane had genoemd in plaats van Ruburt.)Ik nam aan dat die associaties betekenden dat ongeacht haar zich ontwikkelende focussen in haar huidige leven, Jane zich even bewust moet zijn van mijn reacties op haar situatie als ze is op die van haarzelf - dat zelfs al had ik de religieuze kwesties in een eerder leven uitgewerkt, ik toch deze keer had verkozen een waarschijnlijke werkelijkheid met haar te delen waarin haar lichamelijke symptomen, verbonden als ze zijn aan het onderwerp religie, konden optreden.(Maar tegelijkertijd, bedacht ik me, had haar grote creativiteit ondanks alles ook manieren gevonden om zich uit te drukken.) Als, zoals Seth op 15 april zei, conflicten als die van Jane vaak voortkomen uit het onbeantwoorde zoeken van het begaafde individu naar waardevervulling - zelfs als het resulteert in een vroege dood - dan is die vooronderstelling, bewust althans, te begrijpen. Ik heb al een tijd gedacht dat zoiets in Jane's geval speelde. Het is niet dat ze koppig weigert gezond te worden, zelfs met alle hulp die Seth en ik hebben geprobeerd haar te geven - en waar ze zelfs om gevraagd heeft - maar dat de diepste delen van haar wezen in dit fysieke leven andere doeleinden hebben waar haar niet-fysieke zelf en haar lichamelijke symptomen te zamen heen reizen. Ik begon te voelen dat er zonder zulke gedachten weinig begrip voor de langdurige uitdagingen van mijn vrouw kon bestaan.Anders, dacht ik, blijft de getroffene maar al te vaak zitten met die grote verzuchting `Waarom'?, geconfronteerd met welke zwaar negatieve gebeurtenissen er ook plaatsvinden; en diegenen die met de zieke mee lijden zijn even gedoemd als de zieke, omdat ze ook geen bevredigende antwoorden in hun leven krijgen. Om naar antwoord te zoeken binnen de enge referentiekaders die de conventionele visie op de werkelijkheid geeft, zou zoiets zijn als in de diepten van een persoonlijkheid gluren door een beslagen ruit...

14. Seth, uit de privé-sessie van 2 juni 1981:`Jullie liefde voor elkaar is groot genoeg om iedere natuurlijke uiting van agressie of wrok aan beide kanten te weerstaan. Zoals eerder vermeld, vanwege Ruburts achtergrond was hij vaak bang in de steek te worden gelaten. Het leek hem alsof hij niet gaf wat de meeste mannen van vrouwen verwachten. Als hij dus een goede levensgezel voor zijn hele leven wilde hebben, moest hij voorzichtig zijn. Hij voelde dat veel van zijn eigen karaktertrekken als nadeel beschouwd werden in een man-vrouw-relatie.'Toen Jane die passage van Seth doorgaf, wilde ik de sessie onderbreken om ten stelligste te protesteren tegen haar zelfveroordeling, maar ik deed het niet. In plaats daarvan voegde ik later mijn simpele verklaring aan de sessie toe. Naast een ver-

klaring van mijn liefde voor Jane, onthult ze nog andere heftige emoties:(`Ik moet hier even aantekenen dat Seth deze houding van Jane al eerder heeft gemeld en dat zij het er ook over heeft gehad. Ik heb zulke gevoelens nooit gehad, vanaf het eerste begin van onze relatie heb ik altijd zeker geweten dat ik in Jane de ideale levenspartner had gevonden - wat ik altijd heel gelukkig vond en waarvan ik nauwelijks had durven dromen het ooit te kunnen bereiken. Als je erop terugkijkt, leek onze ontmoeting en ons samengaan het meest natuurlijke en onvermijdelijke van de wereld; hoe kon ik die overtreffen? Ik ben altijd heel trots geweest op Jane's vermogens en prestaties en blij dat ik er in welke mate dan ook in heb kunnen delen. Wat me bezorgd maakt, haast ontroostbaar, is haar, naarmate de jaren voorbijgingen, in zulk een steeds slechter wordende toestand te zien. Dat is vooral verschrikkelijk als het materiaal verklaart dat dit niet de enige manier is waarop de zaken kunnen gaan. Geen wonder dat ik tegen haar zeg dat we een te hoge prijs hebben betaald voor onze prestaties. Ik wil natuurlijk dat ze zich net als andere mensen kan bewegen en ik wil ook haar prestaties. Dat het tot nu toe niet zo is uitgekomen kan alleen maar een diepe uitwerking hebben op mijn gevoelens, die van haar en onze relatie, waarvan ik altijd heb aangenomen dat ze even vast en durend was als de elementen. En dat is ze nog steeds.)

15. Ik zeg tegen Jane dat ieder boek haar beste is - en ik meen het iedere keer want dat is ieder boek. De Seth-boeken verkopen echter beter dan haar `eigen' boeken: How to develop your ESP power, Adventures in consciousness, Psychic politics, Cézanne en James haar Oversoul Seven-romans, Dialogues en Emir. (Zie de inleidende aantekeningen voor deze 931ste sessie zowel als aantekening 10 voor mijn beschrijving van het einde van Emir. Nu voegt Jane God of Jane toe aan haar lijst en If we live again volgt over een paar maanden.Dat de Seth-boeken Jane's andere werken overtreffen, heeft ons altijd verbaasd. Elk boek van haar, of het nu door haarzelf geproduceerd is of met Seth, is een even waardevolle en intieme expressie van haar fundamentele creativiteit. Seth komt niet uit een of ander apart, geëxalteerder deel van Jane's psyche, dat verboden terrein is voor haar als ze haar eigen boeken schrijft. Zoals hijzelf zo vaak heeft gezegd, hij is niet almachtig: net zoals Jane schrikt hij ervoor terug een goeroe te zijn - en ik leg er de nadruk op dat Seth die houding niet aanneemt omdat Jane er alleen maar zo over denkt. Geen van beiden probeert de ander te domineren. Men zou ook kunnen zeggen dat de Seth-boeken een stap verder verwijderd zijn van de directe levenservaring, zoals wij die opvatten, dan die van Jane. Zelfs als het Seth-element eruit gehaald werd, zouden Jane's boeken nog steeds een opmerkelijke algehele prestatie vertegenwoordigen; en als ze nooit een weergave van het Seth-materiaal had gegeven, weet ik zeker dat ze haar vermogens op een manier zou hebben ontwikkeld die ons nu totaal onbekend is. In haar fundamentele creativiteit ligt de bron van Seth zoals wij hem in onze tijdelijke werkelijkheid moeten opvatten. Haar expressie van Seth is een toevoeging aan die creativiteit en hij is de eerste om dat te erkennen. Het is interessant erover te denken wat voor soort ontvangst Jane's werk

al die jaren zou hebben gehad zonder het Seth-materiaal.

16. We hielden die ene sessie op de avond van 18 juni aan het einde van de tweede dag waarop Jane haar eigen zondige-zelfmateriaal opschreef.`De voornaamste punten die het zondige zelf verontrustten, waren het duidelijkst geconcentreerd in Wereldgebeuren en God of Jane,' vertelde Seth ons, omdat ze meer dan de andere boeken een directe confrontatie zijn, juist de opvatting zelf over zonde en kwaad `aanvallen', dramatischer de goede bedoelingen van de fundamentele ingevingen van de mens verdedigen... (Ruburts) zondige-zelf-verklaring stelt in die zin een fascinerend psychologisch document voor en laat ook de mobiliteit en bereidwilligheid van het zelf zien om te leren en te veranderen - als de intentie er eenmaal is om een standpunt te bepalen.Het zou waardevol kunnen zijn om Ruburt mentaal aan het zondige zelf te laten vragen om wat commentaar op zijn overtuigingen over hoe de vrouwelijke sekse in verband stond met zijn opvattingen over zonde en of die houding aan het veranderen is.'

17. Zie de inleidende aantekeningen bij sessie 920 in dit hoofdstuk.

18. Al eerder in de inleidende aantekeningen voor deze sessie had ik het over de slechte verstandhouding tussen Jane en haar moeder Marie.

`Ik wil het zondige-zelf-materiaal nu in een breder licht zetten', vertelde Seth ons. `In het ideale geval hechten kinderen zich aan hun ouders, vooral aan de moeder maar ook aan de vader en zij verbinden zich aan de algemene opvattingen van hun maatschappij. Dit geeft een gevoel van veiligheid waarin het jonge kind zich dan vrij en nieuwsgierig genoeg kan voelen om zijn wereld en de aard van de werkelijkheid te onderzoeken. Jullie zijn sociale schepselen. Daarom ben je bang dat je in de steek gelaten wordt, omdat je je individueel moet ontwikkelen terwijl je ook met anderen in wisselwerking staat en die wisselwerking geeft je die bijzondere kwaliteit van gevestigde beschavingen.Nu had Ruburt de meeste tijd maar een ouder ter beschikking en hij voelde zich niet veilig in die relatie - een situatie nu die vóór de tijd was gekozen. Er is veel speelruimte in de aard van zulke verbintenissen... Bij sommige mensen zijn ze zo stevig dat ze een algemeen, vrijwel permanent innerlijk en uiterlijk kader verschaffen. Ruburts relatie met zijn moeder liet veel te wensen over. De verbintenis gaf hem niet dat essentiële gevoel van veiligheid en hij voelde zich bedreigd door het gevoel in de steek te worden gelaten. Zijn gehechtheid aan de culturele overtuigingen van de godsdienst om dat aanvankelijke gemis goed te maken was erg sterk. Het zondige-zelf-materiaal vertegenwoordigt die ideeën die een sterk element waren in zijn oorspronkelijke geloofsstructuren. Het `lastige' materiaal bleef betrekkelijk op non-actief totdat zijn nieuwsgierigheid en vermogen hem ertoe brachten om die ideeën actief uit te dagen terwijl hij ook in een situatie

verkeerde waar aan de natuurlijke angst om in de steek te worden gelaten kan worden gedacht. Op bepaalde momenten is de assimilatie van nieuwe informatie zo kenmerkend anders dan de oorspronkelijke geloofsstructuur dat de persoonlijkheid, om die informatie te assimileren, een tijdje tussen overtuigingssystemen blijft hangen. Het punt waarop zo'n situatie ontstaat is natuurlijk intern en kan al of niet te maken hebben met de kwaliteit van het materiaal, maar met haar aard. Iedere maatschappij, of wat dat betreft ieder wetenschappelijk stelsel, heeft zijn eigen ingebouwde taboes en de meeste daarvan hebben betrekking op het in de steek laten door de gemeenschap. Een hechte band met de ouder impliceert echter in het ideale geval dat het kind niet in de steek zal worden gelaten ondanks de soms ouderlijke boosheid.Denk er nu aan dat Ruburts moeder woorden gebruikte zoals: `Ik verstoot je bij deze' en: `Bij deze ben je onterfd' en: `Ik beschouw je niet langer als mijn dochter.' Zulke situaties verhoogden Ruburts gevoel van onveiligheid maar versterkte ook zijn gevoel van onafhankelijkheid want hij hoefde zich nu niet zo afhankelijk van Marie te voelen als hij anders gedaan zou hebben. De tijd zou echter komen dat de oude verbintenissen onder ogen gezien moesten worden want ze konden geen plaats bieden aan nieuwe bredere kaders. De denkbeelden van het zogenaamde zondige zelf stellen dus verschillende lagen van activiteiten voor - lastige aspecten van overtuigingsstructuren die door miljoenen in jullie maatschappij gedeeld worden en door bepaalde niveaus van Ruburts persoonlijkheid. Hij probeert zich nu een groter kader eigen te maken, zich vast te hechten aan hogere kennis.Als die oude overtuigingen eenmaal worden begrepen, zullen ze op zich niet langer beschamend worden gevonden, noch als vernederend of als verkeerde attitudes...'`Zijn idee van een project over de magische zienswijze nu is uitstekend want dat suggereert een nieuwe concentratie of focus.'

19. Voor stof over Jane's eerder genoemde reïncarnatieachtige droomervaring zie uittreksels in aantekening 9 van de privésessie op 11 maart 1981.Hier volgt wat ze vandaag snel voor haar dagboek typte: `Woensdag 15 juli 1981. Vannacht of liever vanmorgen had ik een vreemde, vreemde droomervaring, heel levendig, heel belangrijk, voelde ik, en nu kan ik het me nauwelijks herinneren. De zaak betrof een uitstekende televisiefilm over reïncarnatie die we gisteravond zagen. Ik denk dat ik in de droomervaring aan het nadenken was of ik een boek zou schrijven, een vervolg op de film, maar ik zag ook één misschien twee reïncarnatielevens van mezelf en ik zag in hoe een geloof in reïncarnatie een gevoel van de toekomst in het heden hielp openen; ik was aan het leren hoe je die levens die nog steeds plaatsvinden kon bezoeken en waar ik, denk ik, hevig naar verlangde - zonder in dit leven te sterven. Er was een weg en andere scènes uit mijn verleden die ik ook wilde schilderen; een belangrijke groene fles; mensen die ik innig liefhad en Rob was er misschien ook bij betrokken. Ik ben een heleboel vergeten over de mensen die je in speciale levens hebben liefgehad en die altijd op de een of andere manier een steun waren; dat wij gevangen zitten in overlappingen van tijd tot tijd,

waar Seth het in zijn laatste boekdictaat over had; dat ritmische tijdsoverlappingen plaatsvonden, zoals verscheidene verjaardagen of belangrijke gebeurtenissen van verscheidene levens elkaar overlappen, ze voor een ogenblik dichterbij brengen (als kometen) wanneer de toegangen heen en weer en de uitwisselingen veel gemakkelijker zijn.Een deel van mijn lichamelijke problemen komt door angst voor het onbekende toen ik eenmaal besefte dat ik in die richting begaafd was - dat bepaalde vrienden die we hier hebben gemaakt liefdevolle relaties van reïncarnatie-origine voorstellen, die me nu steun bieden als ik dat aanvaard.Hoe een geloof in reïncarnatie en onsterfelijkheid het leven steun gaf, zodat het niet scheen dood te lopen. Dat ik me nu kan ontspannen, toegeven en beseffen dat ik bepaalde angsten had volgens het zondige-zelf-document (in plaats van net te doen of ik ze niet had.) Daarom bracht het aan het licht dat ik ze echt kon aanpakken en kijken waar ze vandaan kwamen. Stof over hoe de maatschappij op reïncarnatiebasis werkte of ze het nu al of niet wist en hoe vriendschappen vele-levens-dik zijn, bij wijze van spreken. Alleen dit zijn de gedachten waarmee ik ben blijven zitten, in verband met de ervaring, terwijl ik de gebeurtenissen zelf ben vergeten en de scènes die uitzonderlijk kleurrijk en emotioneel geladen waren.' Ik zei Jane na de sessie dat haar stof ontelbaar veel vragen oproept - dat alleen al van ons uit gezien de verscheidenheid aan relaties in de fysieke werkelijkheid tussen levenden en `doden' gelijk moet zijn aan het aantal individuen op aarde. Ik vroeg me bijvoorbeeld af toen ik haar geschrift las, hoe vaak de ontmoeting van een pas overleden persoon met dierbaren uit andere levens, de liefde die hij of zij voor de partner die, zeg maar, ditmaal wordt achtergelaten, `vermindert'? Hoe ironisch dat degene die nog fysiek is, treurt om de vertrokken geliefde, terwijl dat pasgestorven individu zich vol vreugde bewust wordt van relaties met andere levens, andere liefdes... Je kunt natuurlijk de hele zaak op verschillende manieren omdraaien: De pasgestorvene die nog steeds zijn of haar nietmateriële emoties meedraagt, kan een verdriet voelen dat dat van de achtergeblevene evenaart; hun wederzijdse verdriet kan een band vormen die sterker is, misschien maar tijdelijk, dan de banden die ieder van hen in andere levens met andere mensen had. Of degene die nog `leeft' kan zich van de dode partner afkeren of van het familielid of de vriend, om psychisch en lichamelijk vrij te zijn voor nieuwe avonturen. De verscheidenheid aan relaties tussen ouders en kinderen, het doet er niet toe aan welke kant de dood plaatsvindt, moet enorm groot zijn. Jane zei dat we van Seth hierop misschien wel een paar antwoorden konden krijgen.

20. Zie in dit hoofdstuk het derde deel van aantekening 7 bij sessie 920. Ik gaf Seth's commentaar op een voorbeeld van de verbinding tussen Jane en mij naast zijn korte, meer algemene bespreking van het verschijnsel.

21. Seth besprak zijn `schijnbaar tegenstrijdig' materiaal door heel sessie 918, die de laatste is van hoofdstuk 8 van Dromen en tot 21.46 in sessie 919 van hoofdstuk

9. Toen ik deze kleine aantekening nazocht, werd ik weer getroffen door het besef dat Jane die twee sessies meer dan dertien maanden geleden had gegeven - begin juni 1980.

22. Ofschoon Jane `vooral moeite' heeft gehad met de reïncarnatietheorie, heeft ze zowel via Seth en in haar poëzie altijd de psychische ramen waardoor ze denkbeelden en emoties met betrekking tot reïncarnatie kan zien en weergeven, opengehouden. Wat haar poëzie betreft zal dat duidelijk zijn als If we live again aan het einde van dit jaar verschijnt. (Waarschijnlijk in december. We verwachten nu iedere dag proefdrukken ter correctie van Prentice Hall te ontvangen.) In haar poëzie gebruikte de jonge Jane ideeën die verwant zijn met reïncarnatie voor ze het woord zelfs kende - onderwerpen die sterk werden afgekeurd door de katholieke priesters die Jane en haar bedlegerige moeder thuis bezochten.Ik heb al eerder opgemerkt dat Seth zelf geen enkele terughoudendheid heeft over het onder woorden brengen van materiaal over reïncarnatie. Als ik luister naar sommige bandjes die cursisten in Jane's ESP-cursus maakten - in de vroege jaren zeventig, laten we zeggen - dan hoor ik Seth spontaan aan regelmatige studenten en bezoekers die voor de eerste keer kwamen, vaak heel gedetailleerde en diepgaande inzichten in hun andere levens geven; verklarend hoe gebeurtenissen en emoties van andere levens zich onderling kunnen vermengen met tegenhangers in huidige levens. Jane pikt zulke informatie nog steeds van anderen op maar nu geeft ze het zelden weer door middel van Seth. Ik denk dat haar diepe bezorgdheid om anderen op een dwaalspoor te brengen, wat verband houdt met haar vroegere religieuze opvoeding, hierbij de remmende kracht is. Zie hierbij aantekeningen 9 en 19 van deze sessie; daarin ziet men dat ze een zeker raam in de droomtoestand ook niet gesloten heeft.

Sessie 932 4 augustus 1981

Dinsdagavond 20.50

(Seth besprak het meer algemene zondige-zelf-materiaal maar in één van de vijf privé-sessies die Jane heeft gehouden sinds ze drie weken geleden met sessie 931 voor Dromen doorkwam'. Ze heeft zich de laatste tijd in sommige opzichten een beetje beter gevoeld.We kregen de proefdrukken voor If we live again op de laatste dag van juli.Jane heeft het gemakkelijk met de controle, vergeleken met die van haar andere boeken.Vanmiddag hadden we een lang gesprek over de conflicten die we vaak voelen tussen ons natuurlijk verlangen naar creatieve privacy en het feit dat ons werk de wereld in gaat. We hebben beiden een groot gevoel van verantwoordelijkheid ten opzichte van diegenen die onze boeken lezen. Hier is ook Jane's zondige zelf in betrokken en `zijn' houding betreffende de verzoeken om door middel van radio en

televisie interviews, lezingen, opnamen, bandjes enzovoort in het openbaar op te treden. Ze wendde zich al vele jaren geleden af van de belangstelling van de media. Het duurde enige tijd nadat ze was begonnen met het Seth-materiaal weer te geven, voor ik me realiseerde dat Jane ondanks haar vlotte, vriendelijke aard evenals ik op haar privacy gesteld is.)

Dictaat.Ik zal in onze volgende sessie iets over jullie gesprek zeggen. Welnu: Nogmaals, hoofdgebeurtenissen zijn die gebeurtenissen die jullie werkelijkheidsstelsel in zeer belangrijke mate beïnvloeden, zelfs al was de oorspronkelijke actie niet fysiek maar had ze in de innerlijke dimensie plaats. De meeste gebeurtenissen verschijnen zowel in als buiten de tijd, hun invloed verdeeld tussen een innerlijk en uiterlijk expressieveld. Jullie zijn je gewoonlijk alleen gewaar van de uiterlijke essenties van gebeurtenissen. De innerlijke processen ontgaan je. Die innerlijke processen geven echter veel aanwijzingen voor sommige aangeboren vermogens die je als soort `in het verleden' gebruikt hebt. Die innerlijke processen komen dan soms te voorschijn. Hier is een voorbeeld. Afgelopen weekend merkte Ruburt op een ochtend (zaterdag) dat hij plotseling en levendig over een paar getrouwde vrienden aan het denken was. Ze woonden buiten de stad, in de tijd op een afstand (van een half uur) rijden. Ruburt merkte dat hij wenste dat de vrienden dichterbij woonden en plotseling had hij de wens ze te spreken. Hij stelde zich het paar thuis voor en was verbaasd over zichzelf toen hij dacht dat hij ze later op de dag best zou kunnen opbellen en hen uit zou kunnen nodigen voor 's avonds; zelfs al hadden hij en Joseph beiden besloten dat weekend geen gasten te willen hebben. Daarbij kwam dat Ruburt niet graag op zo'n korte termijn iemand uitnodigde. Toen werd hij zich bewust dat die ongewone gedachten totaal buiten het verband van zijn onmiddellijk daaraan voorafgaande gedachten binnengedrongen waren, want slechts een paar minuten of zo eerder had hij zichzelf juist gelukgewenst omdat hij helemaal geen plannen had gemaakt voor de dag of avond waar gasten of andere dergelijke dingen bij betrokken zouden zijn. Hij vergat de hele geschiedenis kort daarna. Toen merkte hij echter een kwartier later dat dezelfde ideeën, dit keer hardnekkiger, weer terugkwamen.(Lange pauze om 21.05.) Dat duurde misschien vijf minuten. Ruburt merkte het wel en vergat het weer. Dit keer besloot bij echter zijn vrienden niet te bellen en ging weer aan de slag. Na ongeveer een half uur kwam dezelfde mentale activiteit weer terug en omdat hij hierdoor getroffen werd, vertelde Ruburt het voorval aan Joseph en bande het weer uit zijn geest. Tegen die tijd was het wat later op de dag. Ruburt en Joseph zaten aan de lunch en de post kwam. Er was een brief, geschreven de vorige ochtend (vrijdag) door dezelfde vrienden waar Ruburt zoveel aan gedacht had. Ze zeiden dat ze een dagje uitgingen (op zaterdag) en vroegen speciaal of ze diezelfde middag op bezoek konden komen. Uit de manier waarop de brief geschreven was, leek het alsof de vrienden - noem ze Peter en Polly - al op weg waren gegaan die (zaterdag)ochtend en op de terugweg later tegen de avond in

Elmira zouden stoppen. Er was natuurlijk geen tijd om de brief te beantwoorden. Peter en Polly zouden onderweg zijn, zo leek het, onbereikbaar per telefoon, hoewel ze het nummer van hun antwoorddienst erbij hadden gezet en ook hadden geschreven dat ze zouden bellen voor ze weggingen - toch hadden we zo'n telefoontje niet gekregen.Nu zou het natuurlijk heel eenvoudig zijn om Ruburts gedachten en gevoelens louter aan toeval toe te schrijven. Hij herinnerde zich echter de levendigheid van zijn gevoelens op dat tijdstip. Het leek erop dat Peter en Polly inderdaad zouden komen alsof Ruburt hen feitelijk had gebeld en uitgenodigd. Die avond had het bezoek plaats. Ze hadden door een paar karweitjes later moeten vertrekken. In plaats daarvan belden ze later vanuit hun huis op om te zeggen dat ze hun reisje nu pas zouden beginnen en langs zouden komen. Ruburt was tegen die tijd goed voorbereid op het telefoontje en het bezoek. Nu waren het bezoek en Ruburts eerdere gevoelens deel van dezelfde gebeurtenis, behalve dat zijn subjectieve ervaring hem aanwijzingen gaf voor de innerlijke processen waarmee alle gebeurtenissen plaatsvinden. Er is meer bij betrokken dan de simpele vraag: Nam hij het bezoek vooruitziend waar? Er is meer bij betrokken dan de vraag: Nam hij zijn informatie direct waar uit de geest van zijn vrienden, of van de brief zelf die natuurlijk al op de bus was gedaan en toen op weg was naar Ruburt?Wat er aan de hand is, is een soort innerlijke waarnemings-ruggegraat - een steunprogramma, bij wijze van spreken, een innerlijk waarnemingsmechanisme met haar eigen nauwkeurige psychologische afstemming die op een of andere manier binnen het veld van jullie aandacht werkt. Dit is zoiets als voelen op afstand, of zoals een innerlijk (pauze) radarapparaat dat in een psychologisch aandachtsveld opereert, zodat je je enigszins bewust bent van het bestaan van zekere gebeurtenissen die jou aangaan naarmate ze meer binnen het bereik van de waarschijnlijkheden komen waar jij mee verbonden bent. Op een zekere manier `stap je de gebeurtenis' op dat niveau binnen. Je aanvaardt of verwerpt haar als waarschijnlijkheid. Je maakt bepaalde aanpassingen, verandert misschien bepaalde details, maar je stapt in en wordt deel van de innerlijke processen - beïnvloedt, zeg maar, de vorm of grootte of aard van de gebeurtenis voordat ze een definitieve fysieke werkelijkheid wordt.(21.27.) Eeuwenlang is dat de manier geweest waarop de mens met de gebeurtenissen van zijn leven, of stam, of dorp omging.' In feite zijn jullie moderne communicatiemethoden gevormd naar je innerlijke methoden. Ruburts gedachten gingen er bijna (onderstreept) genoeg in op om vrijwel onopgemerkt te blijven. Ze waren bijna (onderstreept) onbetekenend genoeg om later als toeval aanvaard te worden. Ze hadden echter een extra intensiteit en levendigheid en een vreemde hardnekkigheid - kenmerken waarvan hij geleerd heeft dat ze (pauze) op een ongewone psychologische activiteit wijzen. Het punt is dat in de meeste van zulke gevallen de subjectieve herkenning van een komende gebeurtenis zo vloeiend en transparant onder je aandacht vloeit en zo flexibel past bij de dagelijkse gebeurtenissen dat ze niet opgemerkt worden. Jullie helpen de aard en de vorm van

de gebeurtenissen te modelleren zonder het te beseffen en negeren die gelegenheden wanneer de processen zich zouden kunnen vertonen.Wanneer dat gebeurt zou je kunnen vragen: Zou het mogelijk zijn dat je echt een voorval van te voren ziet? Later zouden mensen die koppiger zijn dan anderen dan kunnen proberen te `bewijzen' dat sommige voorvallen werkelijk vooruitziend zijn waargenomen - maar het punt is dat alle gebeurtenissen vooruitziend worden waargenomen (intens) en dat je feitelijk een gebeurtenis instapt, er deel van wordt, haar verwerpt, de bepaalde versie die je hebt `opgepikt' aanvaardt, of jezelf inspant om bepaalde veranderingen aan te brengen die de aard van de gebeurtenis zelf beïnvloeden.Zelfs de bewuste geest bevat veel meer informatie over de structuur van gebeurtenissen dan je beseft. De fysieke waarnemingsapparatuur van alle organisaties heeft haar eigen soort innerlijk communicatiesysteem, waardoor gebeurtenissen op een wereldwijde basis gemanipuleerd kunnen worden voordat ze hun, naar het lijkt, laatste definitieve fysieke gebeurtenisvorm in tijd en ruimte aannemen. Waardevervulling is individueel en wereldwijd op een zekere manier het doel van alle gebeurtenissen. (Lange pauze.) Nogmaals, waardevervulling is de stuwkracht die het raderwerk van de natuur, bij wijze van spreken, doet draaien. Zoals de oorsprong van jullie wereld inderdaad uit de `wereld van de dromen' te voorschijn kwam, zo ligt de echte wortel van alle gebeurtenissen in zulke subjectieve activiteiten, en de antwoorden op individuele uitdagingen en problemen liggen altijd binnen je bereik, gereed om in de fysieke actualiteit te verschijnen. In het volgende hoofdstuk hoop ik je het belang van waardevervulling in je eigen leven te tonen en je aanwijzingen te geven waardoor je je eigen subjectieve en objectieve kansen voor zo'n ontwikkeling beter kunt benutten. Einde van het hoofdstuk, einde dictaat, einde sessie en van harte een goede avond voor jullie beiden. (`Dank je, goedenavond.' 21.48.)

Aantekeningen bij sessie 932

1. Alleen voor de documentatie: Inclusief sessie 919 (9 juni 1980) en sessie 932 (4 augustus 1981) zijn bijna veertien maanden voorbijgegaan terwijl we aan hoofdstuk 9 bezig waren. Gedurende die tijd hield Jane vier sessies, er zijn van drie van die sessies kleine stukjes weggelaten, ze zijn privé; tien geregelde sessies niet voor het boek, met korte stukjes van vier daarvan persoonlijke stof; en 68 helemaal persoonlijke sessies. Van dat laatste geheel besteedde ze dertien sessies aan stof over de magische benadering van de werkelijkheid en zevenentwintig aan het onderwerp van het zondige zelf. Ze kwam dus met 82 sessies door tijdens de produktie van hoofdstuk 9.

2. Hier is een voorbeeld tot hoever ik zelf ging om een gevoel van geruststelling te krijgen over een imaginaire situatie waar ik vaak negatieve gedachten op

geprojecteerd heb. Zo'n beetje het hele afgelopen jaar was ik steeds bezorgder geworden over wat ik kon doen als een noodgeval 's nachts -zoals een brand - Jane en mij in onze slaapkamer zou overvallen. Vanwege de conventionele bouwtekening in boerenstijl van het heuvelhuis, is onze slaapkamer afgezonderd van de voor- en achterdeuren; die bereiken we aan het einde van de hal die uitkomt op de woonkamer. We hadden geen deur bij de entree van de hal. Een vuurzee ergens in het midden van het huis met zijn hitte, gas en rook, zou best kunnen verhinderen dat ik de voor- of achterdeur kon bereiken als ik probeerde Jane dragend in veiligheid te brengen. (Het zou nutteloos zijn haar in haar stoel voort te duwen.) De ramen in onze slaapkamer zijn nogal smal. Zelfs al zou ik het uit wanhoop klaarspelen om Jane uit een van die ramen te wringen, dan zou ze haast zeker gewond worden als ze op de grond viel temidden van de wirwar van jeneverbesstruiken die daaronder groeien. Ik had mezelf voorgehouden het te vergeten, telkens als ik merkte dat ik me er bezorgd over maakte - maar uiteindelijk bezorgder dan ooit over Jane's lichamelijke conditie, gaf ik het op.Met meer dan een beetje wrange humor over wat ik als een gemis aan geloof van mijn kant beschouwde, kwam ik in actie.Eind juli liet ik een aannemer die een vriend van ons is en wel bekend met Jane's situatie, een zware buitendeur plaatsen in een slaapkamermuur en de noodzakelijke trede naar de grond maken. Hij hing ook nog een zware deur bij de woonkameropening naar de hal; die moeten we 's nachts dicht houden. Ik liet onze vriend rookalarmtoestellen aanbrengen door het hele huis.Toen ik haar eenmaal had uitgelegd waarom ik ze liet maken, zei Jane, karakteristiek voor haar, weinig over de verbeteringen. En - geloof het of niet - ik beoordeelde het succes van de veranderingen naar het feit dat mijn zorgen verdwenen waren, zodra ze klaar waren.

3. Ik zie overeenkomsten tussen Seth's stof hier en mijn overpeinzingen aan het eind van sessie 922 (in dit hoofdstuk) betreffende zijn blijkbaar grenzeloze capaciteit in mondelinge geschiedenis.

10. Het vreugdeprincipe; groepsdromen en waardevervulling

Sessie 933 - 7 augustus 1981

Vrijdagavond 20.22

(Omdat de juiste opsporingsapparatuur niet ter plaatse was, weten de regeringsambtenaren niet hoeveel straling er achtentwintig maanden geleden (in maart 1978) in het gebied van Pennsylvania is vrijgekomen toen de reactor van reactorvat 2 bij Harrisburg oververhit raakte en het bijna tot een afsmelting van de met uranium gevoede brandstofvaten in zijn kern kwam. Federale en regeringsinstanties hebben bevolkingsstudies op de lange termijn aangekondigd om

de effecten - als ze er zijn - van deze straling te meten. Sinds 1925 hebben de wetenschappers echter steeds hun schatting van wat voor een menselijk wezen een `veilige dosis' was, teruggebracht en velen geloven nu dat er niet zoiets bestaat als een volledig onschadelijke hoeveelheid van zelfs maar een straling van laag niveau. Iedere dosering zou toegevoegd worden aan de aardse natuurlijke achtergrondstraling die in ons land en rondde wereld varieert vanwege de hoogte en andere factoren.Jane en ik denken dat de psychologische effecten van het ongeluk bij Harrisburg minstens even belangrijk zijn als de fysieke - en dat ze geleidelijk belangrijker worden in de wereld. Volgens mij is het bewustzijn verbonden aan Harrisburg van een onbekende kwantiteit en kwaliteit.'Zes weken geleden werden in Teheran, de hoofdstad van Iran, meer dan 150 ambtenaren van de regerende islamitische republikeinse partij gedood door bomexplosies die het gebouw van hun hoofdkwartier verwoestten. Eerst gaven de revolutionaire fanatici de `grote satan'- Amerika - de schuld van de misdaad. Ze beschuldigden ook Irak, waar Iran mee in oorlog is, maar het is bijna zeker dat een van het dozijn of meer Iraanse ondergrondse revolutionaire groeperingen verantwoordelijk is. (De machtigste, de Mudjahedin Kalq is bijvoorbeeld een guerrillaorganisatie, de kruisvaarders van het volk, gebaseerd op Marx, die zijn eigen type radicaal islamitische republikeinse politiek omhelst.)De massamoord had een onmiddellijke intensivering van de regeringscampagne, om de tegenstanders van de geestelijke (Shiïtische) regering in Iran uit de weg te ruimen, tot gevolg. Er waren al meer dan zeventig dissidenten geëxecuteerd ten tijde van de bombardementen; vele anderen zijn sindsdien gearresteerd.Toen las ik gisteren een lang kranteartikel over hoe de leden van het Bahaz-geloof in Iran streng vervolgd worden door de regering en de Shiïtische geestelijkheid. Waarom, vroeg ik me af toen ik begon te lezen, vallen Iraniërs een hele groep andere Iraniërs op zo'n afschuwelijke manier aan - en proberen ze in feite uit te roeien? De haat die de Shiiten voor de Bahais voelen is gebaseerd op een eeuwenoud, primitief, religieus fanatisme. Zelfs al vereren ook zij maar één God en de koran, de Bahais zijn te liberaal, te ketters op hun vreedzame en progressieve manier; ze worden niet patriottisch en wereldlijk genoemd; sommige Bahais worden naar het schijnt dagelijks aangevallen, van hun bezittingen beroofd, gelyncht of geëxecuteerd. Bij dit alles - de bombardementen, vervolgingen en moorden - dacht ik aan grote, losse bewustzijnsgroepen die in woedende opstand rondwervelen, waarbij ieder bewustzijn individueel en collectief `werkt' voor en tegen anderen en probeert nieuwe creatieve aspecten van zichzelf te kennen binnen het kader van een gekozen nationale structuur.' Jane maakte de controle van de drukproeven van If we live again vijf dagen nadat ze ze van Prentice Hall had gekregen af en gisteren stuurde ik ze naar onze uitgever terug. We zullen de proeven van de voorkant later deze maand krijgen. Tam Mossman zei ons dat het boek waarschijnlijk voor het einde van het jaar zal worden gepubliceerd.Vorige maand in de inleidende aantekeningen voor sessie 931 in hoofdstuk 9

schreef ik dat Jane op 8 juli spontaan een 'volledige schets' schreef `voor een boek over Seth's magische benadering van de werkelijkheid'. In feite zijn we ons steeds al bewust geweest van de mogelijkheid van zo'n idee sinds Seth een jaar geleden aan dat materiaal begon.- Vanavond na het eten keken we het losbladige aantekenboek met informatie door dat Jane voor The magical approach to reality; a Seth book, had verzameld en we bespraken hoe ze haar schets kan volgen door al dat materiaal - over onze dromen, psychische gebeurtenissen en inzichten, haar gedichten en onze essays - samen te brengen met Seth's privé-sessies over de magische zienswijze. Daar had ze het het vorig jaar verschillende keren moeilijk mee gehad. Voor zo'n boek zou de publikatie nodig zijn van veel Sethmateriaal dat ofwel lange tijd in ons archief zou kunnen liggen ofwel nooit gepubliceerd zou worden. Ik vind nu dat veel van die privé-sessies achteraf niet zo persoonlijk zijn en anderen kunnen helpen. Hoe meer ik over het idee sprak hoe beter ik het vond. Jane scheen aangestoken te worden door mijn enthousiasme.Toen noemde ik vlak voor sessietijd mijn vraag over de reacties van haar zondige zelf op onze pogingen om haar te helpen in de afgelopen weken. We moeten de soort fysieke reactie die we graag willen, nog zien en ik wilde weten of we haar zondige zelf hadden bewogen, om zijn pogingen om haar `onder controle' te houden op te voeren. Ik zei dat ik dacht dat Seth's en onze eigen pogingen voor haar bestwil iedere keer tenietgedaan worden omdat we de angsten van haar zondige zelf hadden gealarmeerd - waardoor het nog meer probeerde haar volgens zijn eigen zeer beperkte houding te beschermen. Jane's idee was dat we vanavond alleen een sessie voor Dromen moesten hebben: `Ik wil niet nog meer persoonlijke stof waardoor ik me alleen nog maar dommer voel,' zie ze. Ik herinnerde haar eraan dat als ik het heb over haar zondige zelf, ik alleen maar bepaalde groepen van ideeën bedoel die we voor het gemak verpersoonlijkt hebben.)

Om te beginnen, dictaat.Volgende hoofdstuktitel (10) te weten: Het vreugdeprincipe; groepsdromen en waardevervulling.Zoals ik vaak heb gezegd, ben je in een of andere mate betrokken bij het vormen van alle gebeurtenissen en op bepaalde niveaus ben je daarom betrokken bij de constructie van die algemene gebeurtenissen die de wereld beïnvloeden of ze nu van zogenaamd natuurlijke of culturele aard zijn. Eerder sprak ik ook over het belang van dromen in de vroegere achtergrond van de mens en hun belang voor jullie als soort. Hier wil ik de nadruk leggen op de sociale aspecten van dromen, en wijzen op het feit dat dromen je ook sommige processen laten zien die met de feitelijke vorming van fysieke gebeurtenissen te maken hebben; daarom treed je in feite een gebeurtenis op andere bewustzijnsniveaus binnen, lang voor de gebeurtenis fysiek plaats vindt en een groot deel van die eerdere activiteit heeft plaats in de droomtoestand. Toch (denkend aan wat ik zei over schijnbare tegenstrijdigheden) zijn je dromen ook soorten sociale gebeurtenissen en je kunt de droomtoestand haast wel een innerlijk publiek forum noemen waarin iedere man of

vrouw zijn of haar stem heeft en waarin de publieke opinie, hoe onpopulair ook, in beschouwing wordt genomen. Als je een bepaalde droomgebeurtenis een persoonlijke gebeurtenis wilt noemen dan moet ik je zeggen dat die persoonlijke gebeurtenis feitelijk je persoonlijke bijdrage was aan een grotere veelzijdige droomgebeurtenis, met veel lagen, zodat een niveau de belangen zou kunnen behartigen van een groep waar jij toe behoort - laten we zeggen, je familie, (of) je politieke of religieuze organisatie - dat naar buiten reikt naar het gebied van de nationale regering en de wereldzaken. (Pauze.) Zoals je bewuste privé-leven gewoonlijk wordt geleid in een of ander soort gemeenschapskader, zo vinden je dromen in dezelfde context plaats, zodat als je voor jezelf droomt, je ook tot op zekere hoogte droomt voor je eigen familie, je eigen gemeenschap en voor de wereld. Groepsdromen werden ooit vanzelfsprekend gevonden, als een natuurlijk menselijk kenmerk - bijvoorbeeld in een stam wanneer er misschien in een periode van grote droogte nieuwe terreinen gezocht werden. De verschillende leden van de stam hadden dan dromen waarin het probleem bekeken werd en iedere dromer pakte dat aspect van het probleem aan dat het best bij zijn of haar vermogens en persoonlijke intenties paste. De dromers reisden buiten het lichaam in verschillende richtingen om de reikwijdte van het droogte-gebied te bepalen en om de beste richting vast te stellen waarin de stam bij een verhuizing, als dat nodig mocht zijn, zou moeten gaan. (Pauze om 20.43.) Hun dromen werden dan 's morgens gedeeld met de stam, of bij speciale samenkomsten waar iedere dromer een vertolking van de droom of dromen gaf die daarop betrekking schenen te hebben. Op gelijke wijze keken andere dromers gewoon of het klopte met de dromers van andere dorpen of stammen - misschien wel een honderd of meer mijlen verwijderd. Sommige van zulke dromen waren heel direct, andere waren gekleed in de symboliek volgens de stijl van de dromer maar in ieder geval werd begrepen dat de droom zowel een publieke als een persoonlijke betekenis had. Datzelfde geldt nog steeds hoewel de dromen zelf vaak worden vergeten. In plaats daarvan kijk je bijvoorbeeld 's morgens naar het nieuws op de televisie, dat je een soort gefabriceerde droom verschaft die tot op zekere hoogte technologisch hetzelfde doel dient. In plaats van camera- en krantenmensen naar de verste hoek van de aarde te sturen, zond de vroegere mens aspecten van hemzelf uit om het nieuws te vergaren en het tot droomdrama's te vormen. Vaak hoefde veel materiaal niet bewust te worden: er werd `onbewust' naar gehandeld, het werd direct veranderd in activiteit. Nu fungeren deze dromen gewoon als reservestelsel en komen op de voorgrond als ze nodig zijn. Hun doel was en is de waardevervulling van de soort en van het individu te vergroten. Psychologen hebben het vaak over de noden van de mens. Hier spreek ik daarentegen graag over de vreugden van de mens, want een van de voornaamste karakteristieken van waardevervulling is haar prettige resultaat. Het gaat er niet zozeer om dat de mens of de natuur probeert om behoeften te bevredigen, maar om uitbundige, geestdriftige vreugde na te streven - en door zich te laten leiden door zijn vreugde vindt en bevredigt ieder organisme ook zijn behoeften. Er is echter in de ervaring

van een leven veel meer betrokken dan de bevrediging van pure behoeften, want het leven is overal bezeten van een verlangen naar kwaliteit - een kwaliteit die beantwoordt aan de bevestigende karaktertrekken van de vreugde zelf. In jullie zienswijze kan er zowel in werk als spel grote vreugde gevonden worden, in opwinding en kalmte, in inspanning en rust (lange pauze) maar het woord `vreugde' zelf is vaak in diskrediet geraakt en wordt door de deugdzamen afgekeurd. (Lange pauze om 21.00.) Een van de voornaamste doelen van dromen is daarom de vreugde van de mens te verhogen, wat betekent de kwaliteit van het leven zelf te verhogen. Dromen zijn gecombineerd mentaal werk en spel, psychische en emotioneel rijke toneelstukken. Zij betrekken je ook in de meest produktieve ondernemingen als je met verschillende versies van gebeurtenissen gaat spelen die voor fysieke actualisatie in aanmerking komen, zoals je op persoonlijk niveau de waarschijnlijke gebeurtenissen `bekijkt' die je familie, stam, organisatie, gemeenschap en land zal verwerkelijken. (Lange pauze om 21.06.) Einde dictaat.Zoals hij vanavond al in zijn begroeting aangaf, had Seth wat materiaal voor ons - ongeacht mijn vrouws aangekondigde ongeïnteresseerdheid - en die informatie bevatte een paar verrassingen. Zie aantekening 4 voor de rest van de sessie.)

Aantekeningen bij sessie 933

1. Laatst vroeg ik aan Jane of Seth ons wat informatie kon geven over het bewustzijn verbonden aan kernenergie - een fascinerende vraag waar ik vaak over gepeinsd heb - en ze beloofde me dat hij het spoedig zou bespreken. Ik denk dat er bij zijn stof zeker veel originele inzichten zullen zijn in het onderwerp van bewustzijn en energie in het algemeen en ook wat betreft de rol van bewustzijn in gebeurtenissen als het ongeluk bij Harrisburg. Ik herinnerde Jane eraan dat Seth enige tijd geleden had opgemerkt dat wij menselijke wezens het als fysieke schepselen niet kunnen verdragen rechtstreeks geconfronteerd te worden met het fundamentele, onmetelijke, onvoorstelbaar ontzagwekkende en creatieve bewustzijn van `Al Wat Is. Omdat we het ook niet kunnen verdragen met de ruwe kracht van kernenergie geconfronteerd te worden, heb ik me vaak afgevraagd of deze situatie een aardse, onvolmaakte en tijdsafhankelijke analogie kan zijn met wat de werkelijkheid van Al Wat Is moet zijn. Een aantekening: Er zijn zes jaar voorbij gegaan sinds Jane de passage gaf die ik me trachtte te herinneren. Die is van sessie 747 van 14 mei 1975 en ik merkte dat ik delen van de sessie geciteerd had in deel 2 van 'Unknown' Reality: Zie aantekening 11 bij sessie 742. In wezen was mijn herinnering vrij nauwkeurig geweest - maar het herlezen van Seth's materiaal was als een openbaring voor me. Ik zei Jane dat ik niet dacht dat iemand het ooit zo goed had gezegd. Door Seth gaf ze uiting aan de kern van haar mystieke kennis: `Al Wat Is creëert zijn werkelijkheid al voortgaande. Iedere wereld heeft zijn eigen stuwkracht, toch zijn alle uiteindelijk verbonden. De ware dimensies van

een goddelijke creativiteit zouden onverdraaglijk zijn voor ieder bewustzijn van welk belang ook en dus wordt die pracht eindeloos op maat gesneden (de hele tijd zeer intens), werelden die met ieder "ogenblik" van een kosmische ademhaling in een spiraal naar buiten bewegen; waarbij de afzonderlijkheid van werelden een noodzaak is; en waarbij het individuele en massa-begripsvermogen altijd in zo'n tempo groeit dat Al Wat Is zich in microseconden vermenigvuldigt en zowel verledens als toekomsten en andere tijdschalen opbouwt die je niet kent. Elk is een werkelijkheid op zichzelf met zijn eigen mogelijkheden en waarbij geen individueel bewustzijn, hoe klein ook, ooit verloren gaat.')

2. Soms samen, soms apart luisteren Jane en ik naar stukken van de bandjes die cursisten hadden gemaakt van de sessies en andere opwindende voorvallen in haar ESP-lessen. Ik had mijn mijmeringen over de werkingen van het bewustzijn voor sessie 933 nauwelijks in elkaar gezet of ik hoorde Seth doorkomen met deze twee passages: ze herinnerden mij meteen aan dat waar ik net over aan het schrijven was geweest. Het eerste citaat is van materiaal dat Seth op 3 november 1970 aan cursisten gaf (bijna elf jaar geleden): `Geweld wordt altijd creatief gebruikt. Je kunt niets verwoesten, zelfs al probeer je het. Daarnaast echter doe je het geweld dat je intussen pleegt, jezelf aan. Je bent een deel van Al Wat Is - van de natuur die je kent en ervaart, van de wereld die je kent, en zelfs een deel van de wereld dat je kent en dat je niet prettig vindt. Als je de vleugel van een vlieg afrukt, ben je zelf minder. Als je nu expres of uit kwaadaardigheid op een mier trapt dan stap je naarmate van je kwaadaardigheid geheel onwetend op jezelf. Geweld wordt altijd creatief gebruikt maar als je dit niet begrijpt - en op je huidige ontwikkelingspeil doe je dat niet - dan is ieder geweld geweld tegen jezelf. Dit geldt voor iedereen, want als je in termen van geweld denkt, denk je in termen van kwaadaardigheid of agressie. Ondanks alles wat de mens doet, kan hij geen echte verwoesting bewerkstelligen - maar omdat hij gelooft in verwoesting, verkleint hij in die mate dat wat hij is en moet hij harder werken om de creativiteit te gebruiken.'De meeste bandjes van ons zijn gedateerd - maar niet dat waar de sessie op staat waaruit ik hieronder citeer. Ik denk dat Seth deze informatie aan een groep bezoekers gaf die ergens in 1974 (of zeven jaar geleden) een les bijwoonden. `Alle actie is creatief en eeuwig - de enige manier waarop ik deze ideeën op jullie over kan brengen. Alle energie is gepersonifieerd. Wanneer je naar atomen en sterren kijkt, kijk je naar gelijktijdige activiteiten. Je kijkt tegelijkertijd naar het verleden en naar de toekomst, zoals jullie daarover denken. Vanuit het landschap van het brein probeer je naar het landschap van de geest te kijken.Je neemt het bewustzijn in het zelf niet waar. Je neemt het bewustzijn van een ster ook niet waar - toch is de ster de fysieke materialisatie in jullie werkelijkheid van een ander soort bewustzijn en is alles wat je ervan waarneemt.'

3. Zie in hoofdstuk 9 van Dromen de verwijzing naar noot 5 in de inleidende aantekeningen bij sessie 920

4. (Seth om 21.07:) `Jouw eerdere commentaar (over Jane's zondig zelf) is van belang. Nogmaals, denk eraan dat de benaming `zondig zelf’ een methode is om bepaalde houdingen te identificeren. Die houdingen zijn heus aan het veranderen. In het geval van ons boek (Dromen) echter was Ruburt bezorgd over jouw houding. Zijn ongerustheid blokkeert natuurlijk enigszins zijn creatieve processen, wat hem nog meer verontrustte. Het voornaamste probleem is hier weer dat gevoel van verantwoordelijkheid, zodat hij schrijft of wat ook doet omdat hij het heerlijk vindt, niet omdat hij per se zou moeten en dat geldt zowel voor mijn boek als voor het zijne.Hij wordt overdreven ernstig, legt veel te veel de nadruk op het hele beeld, zoals jij soms doet, zodat de zaak (van de symptomen) hopeloos lijkt; het bewijs dat je voor je ogen ziet enzovoort.Dat soort projectie doet dat soort situatie voortduren. Je krijgt inderdaad waar je je op concentreert. Ik probeer je concentratieblokkades te doorbreken en ben er verschillende keren inderdaad in geslaagd zodat zich op alle gebieden creatieve veranderingen vertonen inclusief Ruburts conditie.Tot dusver zijn de oude gewoonten echter weer teruggekeerd en ondanks al jullie gezamenlijke goede bedoelingen is het idee om de zaken op de spits te drijven veel minder heilzaam dan het misschien lijkt. Dat betekent niet dat zo'n methode soms niet zou werken. Het betekent dat het over het geheel genomen een moeilijke methode is en wat dat betreft, in alle eerlijkheid en duidelijkheid, kan ik alleen maar zeggen wat ik je al eerder heb gezegd: Ongeacht hoe slecht gefundeerd het bij sommige gelegenheden kan lijken, de situatie wordt in wezen minder erg als je haar in je geest afzwakt, haar in je geest van betekenis ontdoet, dingen zegt zoals: `Ach, het is toch nog niet zo erg' of op andere manieren je aandacht ergens anders op richt.De hoofdzaak is natuurlijk om niet negatief in de toekomst te projecteren, want dan kom je in moeilijkheden. Bij lichamelijke toestanden die al in het heden zichtbaar zijn, kun je je tenminste realiseren dat terwijl deze je confronteren met een zeker bewijs, het bewijs inderdaad zal veranderen - en kan veranderen en aan het veranderen is op het moment datje beseft dat het bewijs, hoewel aanwezig, niet onvermijdelijk al het beschikbare bewijs is.Het lichaam is in iedere en alle fasen ook gevuld met gezondheid en vitaliteit. Die regels veranderen niet. Ruburt is veilig en wordt beschermd. Die geruststellingen zijn hier nu erg belangrijk.Einde van de sessie, einde van de preek (vurig) - en van harte een goede avond.'('Dank je Seth. 'Einde om 21.25. De crisis waar Seth naar verwees, ging over de voortdurende pogingen die Jane en ik hadden gedaan om haar te helpen; zie de inleidende aantekeningen voor de sessie. Ik had niet beseft dat zij bezorgd was omdat ik zou denken dat ze haar werk aan Dromen moest laten schieten en zich in plaats daarvan moest concentreren op ons privé-materiaal, maar ik was al gauw in staat haar ervan

te overtuigen dat ik niet zo dacht.)

Sessie 934 - 10 augustus 1981

Maandagavond 20.27

Goedenavond.('Goedenavond.')Om te beginnen dictaat.De mens onderzocht de fysieke wereld in de droomtoestand lang voor hij hem fysiek verkende. Zulke dromen gaven hem de verzekering dat er andere landen bestonden buiten dat van hemzelf en spoorden hem aan tot die fysieke expedities waarin de menselijke soort altijd een bijzonder genoegen had. Een man of een vrouw (kon), al dromend, plotseling in een vreemd landschap zijn, naar de lucht kijkend vanuit een ander gezichtspunt en, zeg maar, nergens een bekende rivier in zicht en met een berg waar gewoonlijk een vlakte zou zijn. Dit zou op zekere wijze een even opzienbarende ervaring zijn voor jou als wanneer jij je op een andere verre planeet zou bevinden. (Wat dat betreft verken je de ruimte inderdaad op dezelfde manier en bij sommige gelegenheden althans zijn je `eigen bezoekers uit de ruimte' droomreizigers uit andere dimensies van de werkelijkheid. Punt.)(Lange pauze.) Op zo'n manier leerde de mens de ligging van de oceanen op aarde - of kreeg althans de verzekering dat er zulke grote watermassa's bestonden, samen met aanwijzingen wat betreft hun ligging en de plaats van de sterren in de lucht. Dromen waren ook op dezelfde manier een hulp bij de zeevaart, ze hielpen de zeelieden te weten wanneer er land nabij was, voor het fysiek kon worden waargenomen - en er bestaat geen menselijke activiteit waaraan dromen en groepsdromen niet hebben bijgedragen.Zij waren natuurlijk een grote hulp in de menselijke politiek, zodat de intenties van stamhoofden door dromen, zeg maar, bij anderen bekend waren. Sommige mensen in de stam specialiseerden zich in zulke dromen, en nogmaals, de droominhoud werd en wordt gestuurd door de individuele intenties, doeleinden en interesses van de dromer. Op een zekere wijze dus hielp het dromen zulke individuele neigingen te verscherpen terwijl het hen toch richtte op de waardevervulling van het grote geheel. De persoon die het meest geïnteresseerd was in kruiden en het plantenleven merkte ook dat de nachtelijke dromen die voornaamste bezigheid van overdag weerspiegelden, zodat de nachtelijke droomexcursies de dromer zou kunnen aantreffen terwijl hij vreemde kruiden onderzoekt op een andere dan zijn geboorteplaats. Of misschien zou hem kennis worden gegeven over hoe de kruiden het best gebruikt kunnen worden voor genezingsdoeleinden. De mens is een natuurlijk nabootser net zoals sommige dieren en vogels, dus wanneer stamleden hun dromen vertelden, vertelden ze ze niet alleen maar speelden ze heel beeldend en deden zorgvuldig ieder dier en mens of element van het land na dat ze waren tegengekomen.

(2047.) De oorsprong van het toneel begon juist op zo'n manier. Stamhoofden werden gewoonlijk alleen na een lang `droomonderzoek' gekozen waarin de naam van het nieuwe hoofd, zeg maar, steeds weer in de dromen van de mensen opdook. Zij verwachtten raad van hun dromen te krijgen. Zulke informatie werd dan bekend gemaakt en meegedeeld, bestudeerd en onderzocht samen met alle fysieke overwegingen die daarvoor golden, vóór dat er belangrijke beslissingen werden genomen (alles intens).Nogmaals, je gaat nog steeds met die activiteiten door, (hoewel) je je bewuste geest van die terreinen hebt afgewend. Het meeste ervan wordt niet bewust omdat je het niet wilt. Op sommige gebieden echter, met de versnelling van het fysieke reizen, zijn bepaalde soorten dromen (lange pauze) veel relevanter geworden. In jullie maatschappij worden families vaak opgebroken, de ouders en de kinderen leven apart in andere delen van het land of in heel verschillende landen, dus de dromen die je met zulke verwanten verbinden zijn bij wijze van spreken op de voorgrond gekomen. Mensen blijven vaak op de hoogte van de veranderingen in hun geboortestad die ze misschien al in geen twintig jaar bezocht hebben behalve in de droomtoestand wanneer ze zich vertrouwd maken met de veranderingen die hebben plaatsgevonden, geliefde straten en huizen bezoeken of oude klasgenoten.Zeer weinig mensen doen in fysieke termen een poging om zulke informatie te controleren. Er bestaat met andere woorden een algeheel globaal droomnetwerk dat niet herkend wordt - een netwerk met een spectaculaire organisatie waarin uitwisselingen van informatie plaatsvinden die je de basis geven voor het vormen van de erkende fysieke gebeurtenissen.Als kleine families zich bijvoorbeeld op de hoogte zouden houden van hun eigen familiedromen, zouden ze onvermoede onderlinge verbanden ontdekken en de wisselwerking van objectieve en subjectieve drama's voelen waarin ze altijd psychologisch betrokken zijn. Let bijvoorbeeld eens op wat voor soort informatie je uit de kranten opzoekt. Lees je de voorpagina en negeer je de sport of andersom? Lees je de roddelrubriek? De overlijdensberichten? Zoek je de verhalen met lugubere misdaden of kijk je naar meer incidenten van politiek bedrog? De antwoorden zullen je het soort materiaal tonen dat je het meest opzoekt. Tot op zekere hoogte zul je je als je droomt in hetzelfde soort informatie specialiseren. Je organiseert de inhoud van je geest en de informatie die je kunt krijgen volgens je eigen doeleinden en intenties.(21.05.) De dromen van een mens kunnen daarom, al zijn ze van hem of haar zelf, in de dromen van een bepaalde familie worden ingepast. Iemand zou vanwege zijn of haar interesses uit dromen grotendeels de waarschuwingen voor moeilijkheden of zorgen zoeken en daarom de droombewaker van de familie zijn - degene die, laten we zeggen, de nachtmerries heeft voor alle anderen.Die persoon bekleedt, als lid van de familie, ook een enigszins gelijke rol in de waaktoestand. De vraag in zulke situaties is in de eerste plaats de reden voor de overdreven bezorgdheid van zo iemand - waarom die intense interesse in zulke mogelijke catastrofes of in misdaad of wat ook? - en het antwoord ligt in een

onderzoek naar de gevoelens en overtuigingen van die persoon over de aard van het bestaan zelf. Wat het groepsdromen betreft zijn er echter nog steeds enige mensen die altijd als waakhond hebben gediend, terwijl anderen in de droomtoestand als genezers, of leraren of onderzoekers of wat ook optreden. Er bestaat geen beroep dat niet eerst door een individuele dromer bedacht werd, die het dan later naar de sociale activiteitenwereld overbracht. In de droomstaat zijn de behoeften en verlangens van families, gemeenschappen en landen dus wel bekend. De droomstaat dient als een rijke bron voor de kennis van de wereld en is daarom ook verantwoordelijk voor de resultaten van zijn technologie. Dit is een hoogst belangrijk punt want de `technologische wereld daar buiten' was eens de wereld van de dromen. De ontdekkingen en uitvindingen die de industriële wereld mogelijk maakten, waren altijd verborgen in de geest van de mens en vertegenwoordigden een innerlijk schitterend landschap van waarschijnlijkheid dat hij tot verwezenlijking bracht door het gebruik van dromen - de intuïtie en de bewuste manipulatie van materiaal dat eens verborgen was. Waardevervulling zal altijd innerlijke aanwijzingen verschaffen die de mens voortdurend herinneren aan de beste manieren waarop zulke technologie kan worden gebruikt. De behoefte om zulke kennis te bezitten staat nu voorop in de geest van de mens en dus wordt het ook een voornaam droomthema of onderwerp. In de droomtoestand zoekt de mens dus in een of ander opzicht oplossingen voor de problemen van zijn tijd. Einde van het dictaat.(21.23. Zie aantekening 1 voor een uittreksel van de paar korte alinea's met persoonlijke stof die Seth ons gaf voordat hij om 21.35 goedenavond zei. Zie daarna aantekening 2 voor een beslist wild idee van mij.)

Aantekeningen bij sessie 934

1. `Het hele denkbeeld van de magische zienswijze,' zei Seth ons, `bevestigt zichzelf.'Het moet je doen denken aan de ware moeiteloosheid die op een bepaalde wijze verantwoordelijk is voor jouw bestaan zelf.Wanneer je overbezorgd of ongerust wordt op enig gebied, denk er dan aan dat je die gedachten denkt, terwijl het denkproces uiterst moeiteloos gaat. Alleen al dat besef kan je er verder aan herinneren dat de bewuste geest niet alle (onderstreept) vereiste informatie hoeft te hebben. Hij moet alleen het vertrouwen hebben dat de middelen beschikbaar zijn - zelfs als die middelen buiten zijn eigen activiteitsterrein liggen.' Dit materiaal vult de informatie die ik uit de tweede sessie van Seth in zijn reeks over de magische benadering van de werkelijkheid citeerde, heel goed aan. Jane gaf die sessie net een jaar geleden op 11 augustus 1980. Zie in hoofdstuk 9 van Dromen het derde deel van aantekening 7 bij sessie 920.

2. Ik kon er niets aan doen dat ik me verdrietig en teleurgesteld voelde terwijl ik Seth's woorden over het dromen opschreef en Jane reageerde op dezelfde manier

toen ik ze haar na de sessie voorlas. Ik was vooral onder de indruk van deze passage (en dat ben ik nog): `Er is met andere woorden een algeheel globaal droomnetwerk dat niet herkend wordt - een netwerk met een spectaculaire organisatie waarin uitwisselingen van informatie plaatsvinden die je de basis geven voor het vormen van erkende fysieke gebeurtenissen.'Wij praatten erover hoe de mensen geholpen kunnen worden zich hun aandeel in deze wereldwijde droomorganisatie bewust te realiseren. Waarom, vroeg ik me af, konden de volkeren van de wereld geen samenwerkende studie opzetten om het bestaan daarvan te verifiëren? Ik dacht meteen, zei ik tegen Jane, dat de wetenschap en de religie wel fel tegen het idee zouden zijn, althans in het begin, want het zou vele starre overtuigingen die elk van die disciplines erop nahield, uitdagen. In diepere zin zou zo'n studie natuurlijk feitelijk de bronnen van wetenschap en religie bevestigen. (Net zoals het, tussen haakjes, Seth's materiaal over dromen zou bevestigen.) Het experiment heeft de mogelijkheid om ons bewuste inzicht in de wereld die we scheppen belangrijk te verbreden.Het opzetten van zo'n wereldomvattende organisatie om dromen te bestuderen zou waarschijnlijk een tiental jaren van argumenteren tussen de volken vereisen. Zouden de regeringen de informatie verzamelen, of onafhankelijke instanties? Hoemoest voor dit alles betaald worden, geadministreerd en geanalyseerd? Hoe lang zou het duren om statistisch significante gegevens te verkrijgen? Zouden de volken van de wereld samenwerken? Ik zei dat ze dat heel enthousiast zouden doen, want als Seth gelijk heeft zou het droomonderzoek een gezonde intuïtieve basis hebben; het zou vele diepere aspecten van onze individuele en collectieve wezens blootleggen en versterken - en ik ken weinig dingen die belangrijker zijn dan dat we onszelf bewust zo goed we kunnen begrijpen, teneinde de grote uitdagingen die we scheppen tegemoet te treden. Maar, zei ik, stel je eens voor dat je probeert de medewerking van de volken van de hele wereld voor zo'n onderneming te verkrijgen! Feitelijk zou het al een hele stap vooruit zijn als we zelfs maar zouden instemmen met te beginnen over zo'n studie te praten. Wat mijzelf betreft, ik denk dat ik een paar goede resultaten heb gehad door via de droomtoestand op de hoogte te blijven van mensen en gebeurtenissen in mijn geboortestad Sayre, die net over de grens van de staat New York in Pennsylvania ligt en maar 18 mijl van het heuvelhuis in Elmira. We hebben Sayre de laatste jaren zelden bezocht. Ik droom er echter vaak over - soms met resultaten die op onverwachte manieren geverifieerd werden. Jane is van plan om sommige van die dromen te gebruiken in het boek dat ze van plan is te schrijven over Seth's concept van de magische zienswijze op de werkelijkheid.

Sessie 935 - 13 augustus 1981

Donderdagavond 20.34

(Gisteravond hielden we onze regelmatig geprogrammeerde sessie niet. Vanavond

voelden we ons allebei sloom na ons avondeten van kalfsvlees en spaghetti - toch was Jane ook rusteloos. Ten slotte besloot ze de sessie te houden. `Nou ik voel hem in de buurt; zei ze enigszins verbaasd om 20.33 Toen:)Goedenavond.('Goedenavond.')Dictaat. Welnu: Dromen vinden op zoveel werkelijkheidsniveaus plaats dat het totaal onmogelijk is hun ware omvang te beschrijven. Die omvang behelst namelijk niveaus die jullie, bewust, onbekend zijn. (Lange pauze.) Dromen dienen bijvoorbeeld ook als reservesystemen tussen verschillende mensen of volken - en vooral wanneer de fysieke communicatie tussen zulke groepen is afgesneden, verschaffen de dromen de voortzetting van de informatiestroom van het ene deel van de soort naar het andere.Er zijn dromen van verschillend belang, sommige genetisch in werking gesteld, die dienen als vonken voor speciale soorten gedrag - dromen, met andere woorden, die de eeuwen in dat opzicht letterlijk omspannen, latent opgerold in de chromosomen zelf en er bestaat geen bewustzijnsniveau zonder een soort van deelname aan de droomtoestand. In dat opzicht bijvoorbeeld dromen zelfs elektronen. Het dromen raakt zowel de microscopische als macroscopische gebeurtenissen of werkelijkheden, en is niet alleen een menselijk kenmerk dat typisch optreedt binnen je eigen terrein of in je eigen soort. Het is daarentegen één gebied van subjectieve ervaring dat overal in het universum verspreid is.Zoals ik vele malen vermeld heb, dromen dieren net zoals planten, insekten en alle levensvormen. Alle moleculaire constructies vertonen dit bepaalde soort zelfbeschouwende activiteit, alsof de innerlijke werking van een of andere reusachtige computer intiem in contact stond, niet alleen met zijn eigen programmering en de waarschijnlijkheden die ermee verbonden zijn, maar met een diep psychologisch gewaarzijn van de activiteiten van de elektronen en verschillende zichtbare en onzichtbare deeltjes van zijn eigen fysieke constructievormen. (Lange pauze om 20.50.) Je moet dus wel vele grotere droomformaties hebben die alleen maar groepsdromen kunnen worden - subjectieve gebeurtenissen waarin je eigen dromen plaatsvinden en waaraan je eigen dromen deelnemen. Je verwacht dat alle elementen van de fysieke wereld, hoe verschillend ook, bij elkaar passen en een zeker soort bestendigheid en orde vormen. Dan zou het ook geen verrassing moeten zijn dat ditzelfde soort `bij elkaar passen' ook het subjectieve leven inhoudt - of dat, laten we zeggen je eigen dromen ook fragmenten zijn in een enorm veel grotere droomwerkelijkheid. Ze zijn even belangrijk voor de werking van die werkelijkheid als elektronen zijn voor je fysieke realiteit (lange pauze), innerlijke paden voor het verzamelen van wijsheid en vreugde verschaffend.Er zijn verschillende soorten dromen waarin de verschillende soorten dus communiceren en waarin de energieën van de omgeving en haar inwoners zich vermengen. Deze behelzen een soort van horizontale psychologische uitbreiding, de omzetting van het ene soort droom in het andere - de overdracht van informatie

van het ene stelsel naar het andere, waarin de symbolen zelf tot leven komen.Ik kan alleen maar hopen wat gevoelens in je op te roepen die je doen denken aan je eigen feitelijke houding op die verborgen niveaus van droomactiviteit, maar ze zijn zeer toepasselijk gebleven bij de ontwikkeling van alle soorten met hun omgeving, door de intenties en doeleinden in elkaar levend te houden. Ik heb je gezegd dat er feitelijk, nu, geen enkele genetische kennis van de aarde verdwenen is. Die verdwijnt niet. Ze wordt in latente vorm vastgehouden in een soort reservestelsel, zodat in termen van waarschijnlijkheid iedere soort in zijn eigen genetische patroon de blauwdrukken draagt en de specialisaties van de genetische orde van iedere andere soort. Die orden volgen de activiteiten van waardevervulling zo soepel dat ze gereactiveerd kunnen worden wanneer de condities ooit gunstig zijn - want zelfs de dieren zijn niet alleen met overleving bezig, noch de planten, maar met wat ik alleen maar (lange pauze) emotionele hoedanigheden kan noemen, hoedanigheden die een volledige waardevermeerdering en actieve uitbreiding van die bewustzijnstoestanden zoeken die iedere soort bestempelen als zichzelf en het toch verbinden met alle anderen.(Lange pauze om 21.10, dan heel intens:) Op een bepaalde manier werken je dromen of treden op als elektronen in andere werkelijkheden. Dat wil zeggen, ze veranderen hun vorm, hun subjectieve kracht of richting en worden deel van het werkingsmechanisme van het universum, hetzelfde geldt voor je eigen gedachten. Ze gaan niet `verloren' nadat je ze gedacht hebt (met humor) of ze worden niet zo maar weggegooid. Ze gaan ook niet dood, maar blijven andere functies in het universum uitoefenen dan die waar je je nu bewust van bent. (Langzaam:) Hierbij is een overvloedige veelsoortige creativiteit betrokken. Het vreugdeprincipe kan waarschijnlijk het best vergeleken worden met de latente waardering van schoonheid die overal te zien is als je ernaar zoekt: de verrukking van iedere levensvorm over de wonderen van zijn eigen bestaan, waarin de waarden van de liefde zichzelf te boven gaan en toch een toestand waarin iedere soort of levensvorm `zich realiseert' dat zijn eigen vervulling onmeetbaar bijdraagt aan het bestaan van alle andere vormen.Einde van de sessie. We speelden het klaar om althans enige aanwijzingen te geven van wat stof die bijna op het randje - het uiterste randje - van enig rationeel begrip ligt. Mijn hartelijkste wensen en een zeer goede avond.(`Dank je'21.32. 'Oei', zei Jane zo gauw ze uit de trance kwam. `Nou dat is gek, want ik voelde me niet zo "in" toen ik begon. Maar ik begon te voelen dat ik er wel in was, heel dicht bij een soort belangrijk weten dat ik tegelijkertijd kon overbrengen. Net alsof je bijna het onuitspreekbare spreekt, weetje? Heelgek. Of alsof je jezelf uitrekte zo ver je je maar kon uitrekken... Als ik voor Seth spreek is het een ander soort weten datje probeert naar beneden te trekken. Het is een groots gevoel.' En ik zei haar dat ze inderdaad een grootse sessie had gegeven en dat ik wilde dat zulk belangrijk materiaal algemene kennis was.)

11. De magische benadering en het verband tussen `behoud' en spontane ontwikkelingen

Sessie 936 - 17 november 1981

Donderdagavond 20.35

(Drie maanden geleden, op 13 augustus, begon Jane, volgens de schets die ze op 8 juli voor The magical approach to Reality: A Seth book' had geschreven, aan het eerste ontwerp voor hoofdstuk 1 van dat project. Diezelfde avond hield ze de laatste sessie, de 935ste voor hoofdstuk 10 van Dromen. Sindsdien heeft ze maar twee korte privé-sessies gegeven op 9 en 12 november. Al weken was haar lichamelijke conditie zeer wisselend geweest. Seth stelde haar in beide sessies gerust. In de eerste van de twee merkte hij op dat: `Ruburt nog steeds bezig is met de bijverschijnselen die volgen op of resulteren uit haar zondige-zelf-informatie... 'In de tweede benadrukte hij dat, ofschoon Jane nog steeds bang was voor de spontane lichamelijke ontspanning, `Ruburt veilig is, gesteund wordt en beschermd - dat is de boodschap die hij momenteel in zijn hoofd probeert te stampen.' Voor ik echter inga op de chronologie van de persoonlijke gebeurtenissen in die drie maanden wil ik mijn korte studie over de zaken - in wezen de bewustzijns - die betrekking hebben op Harrisburg, Iran en de oorlog tussen Iran en Irak, voortzetten. Ik schreef het laatst over die onderwerpen in de eerste, 933ste sessie van hoofdstuk 10. Sinds het ongeluk met de kernreactor van reactorvat 2 uit Harrisburg, 31 maanden geleden, zijn het grote gebouw van de kerncentrale en, een hulpgebouw nog steeds ondergelopen met zeer radioactief water. (Het stond uiteindelijk twee en een halve meter hoog in de centrale.) Technici zijn nu bezig een filtersysteem te maken om de bijna een miljoen liter water in de twee gebouwen te ontsmetten voor het wordt opgeslagen. Het karwei zal ongeveer negen maanden in beslag nemen; het bewerkte water zal ten slotte in 1983 worden verwijderd; de filters die het radioactieve materiaal vasthouden zullen per vrachtauto worden vervoerd naar bedrijven in Idaho en de staat Washington voor onderzoek en opslag.De verwijdering van de bescherming van de reactor, van haar beschadigde kern en de ontsmetting van de gebouwen zelf, moeten nog gebeuren.Vanwege de oppositie van de lokale bevolking en de ambtenaren van Pennsylvania is aan de leiding van de centrale geen toestemming gegeven reactorvat 1 weer op te starten. Deze was tijdens het ongeluk gesloten om de brandstof aan te vullen. De schoonmaak bij Harrisburg moet doorgaan ongeacht of reactorvat 2 gerepareerd wordt of buiten gebruik gesteld of dat het hele bedrijf gesloten wordt. De commissie voor de veiligheidsvoorschriften van kerncentrales heeft het plan van een verzegelde radioactieve krachtcentrale die op zijn eiland in de Susquehanna rivier staat, verworpen; het gevaar van eventuele ongecontroleerde besmetting, inclusief het weglekken inde rivier, is te groot

Het moorden in Iran gaat door - en niet alleen vanwege de oorlog van dat land met Irak. Eind augustus, slechts twee maanden na de massamoord door bomexplosies op meer dan 150 hoofdambtenaren van de Islamitische republikeinse partij, werden zowel de president als de eerste minister van Iran gedood door weer een bom; daarbij ook zes andere mannen. Deze keer verklaarde een leider van de Mudjahedin Kalq, de grootste van de verzetsgroepen in het land, aan sommige van onze nieuwsmedia dat de moorden waren uitgevoerd door zijn organisatie. Toch geloven Amerikaanse Iran-specialisten niet dat zelfs die twee zware afslachtingen van leiders zal resulteren in de ineenstorting van de Iraanse regering. Naar hun mening zou geen van de guerilla- verzetsbewegingen in staat zijn het land te rege-ren - zijn groeiende economische moeilijkheden of zijn andere grote uitdagingen aan te pakken. Noch schijnt, ondanks westerse vrees, de Russisch georiënteerde Tudeh, Irans communistische partij, zo graag de touwtjes in handen te nemen; in plaats daarvan steunen de leiders van de Tudeh de regering (althans tot dusver) net zoals de strijdkrachten. Ondanks de schijn dat de revolutie in Iran - zoals ze is opgebouwd uit al die verschillende bewustzijns - zichzelf, normaal gesproken, op een zeer destructieve manier uitholt, lijkt een burgeroorlog niet waarschijnlijk. Nog niet. En het conflict met Irak gaat door. Ik heb Jane nog nooit zo lang zien aarzelen over de start van een nieuw project als ze bij Magical Approach deed. Gewoonlijk stort ze zich midden in haar laatste creatieve inspiratie en dat ze dat ditmaal niet deed, was voor mij een duidelijk teken van haar langdurige, algemeen lichamelijke, emotionele toestand. Ik bleef haar geruststellen (evenals Seth) nadat ze hoofdstuk 10 had beëindigd, want ik was erg gefrustreerd en zeer bezorgd over haar. Ik kon niets ánders geven dat ze zou aannemen. Naarmate de weken verstreken ontkende ze meer dan eens dat ze gedeprimeerd was. Mijn vrouw al die jaren gadeslaand, was ik al lang geleden gaan voelen dat ik iemand waarnam die een gekozen koers met ongelooflijke vaardigheid en vastberadenheid volgde. En het is ook niet tegenstrijdig van mij om zelfs nu op te merken dat Jane's pad helemaal in overeenstemming is met haar fundamenteel onschuldige, mystieke aard - want de aanvaarding van haar natuur maakt haar verkenningen daarvan op haar eigen unieke wijzen mogelijk. Wanneer ze wel over haar gehandicapte toestand treurt, is dat toch nooit met die afgezaagde oude vraag die tot een veronderstelde onrechtvaardige op liefdeloze natuur gericht wordt: `Waarom ik'? Ze blijft gewoon proberen met haar uitdagingen te worstelen.En soms gaat het heel goed met haar. Toen ze Magical Approach begon te schrijven, verbaasde ze me zelfs door me soms te helpen het ontbijt klaar te maken, door bacon en eieren op het elektrische plaatje te bakken, dat ik zo'n zeven maanden geleden voor haar op de keukentafel had geïnstalleerd¢. Ofschoon ze zittend aan de tafel kon werken, had ze die simpele, verzorgende handeling rond eten klaarmaken vele weken geleden opgegeven; haar vingers werkten niet goed genoeg, zei ze me destijds; ze vertrouwde zichzelf niet genoeg om met heet voedsel om te gaan en ik geef toe dat, toen ze risico's aangaf, de kans op een ongeluk, ik ophield met haar aan te moedigen om mij met de maaltijden te helpen. Tegen

augustus echter had Jane al meer dan acht maanden niet 'gelopen'. zelfs niet door op haar typetafeltje te leunen en het voor zich uitte duwen; ze ging nog steeds door het heuvelhuis óf in haar bureaustoel op wielen óf in de oude stoel die ik afgelopen juni met metalen rollers had uitgerust. Haar laatste poging om op haar benen te staan, een paar dagen nadat ik mijn werk aan de rechte stoel af had, was mislukt. Van de 19de augustus tot de 28ste werkte Jane dus aan hoofdstuk 2 van Magical approach.' Drie dagen later toen ze hoofdstuk 3 schreef, kregen we van de redacteur van de handelsafdeling van Prentice Hall de proeven van de eerste bladzijden voor If we live again. Het was voor Jane gemakkelijk ze te controleren en ze belde haar goedkeuring door over de kleine veranderingen die al waren aangebracht.Begin september, als magisch uit een andere werkelijkheid te voorschijn komend - want we waren de situatie helemaal vergeten - kregen we via Prentice Hall zes exemplaren van de herdruk van de Nederlandstalige uitgave van Seth Speaks. Dit keer had de uitgever in Nederland, Ankh-Hermes, Seth spreekt niet ingekort. Direct daarna belde Sue Watkins vanuit haar huis noordelijk in de staat New York om ons te zeggen dat ze net van Prentice Hall haar eerste gedrukte exemplaar van deel 2 van Conversations with Seth had gekregen. Ze zal ons een exemplaar met haar handtekening toesturen als ze er meer krijgt. Zowel Jane als ik feliciteerden haar met het produceren van een goed stel boeken. Zelfs al konden we eigenlijk niet onpartijdig genoemd worden, we wisten dat Sue in haar lange verslag over veel dingen die in Jane's ESP-lessen hadden plaatsgevonden, zowel voor haarzelf als voor ons uitmuntend werk had geleverd. Ze had vanuit haar standpunt nieuwe dimensies en inzichten gegeven over wat wij alle drie - vier, Seth meegerekend! - hebben getracht te doen en nog doen. Ons exemplaar Conversations kwam begin oktober van Sue. Het vrolijkte Jane op - toch bleef mijn vrouw strijd leveren (zoals ze het noemde) met haarpogingen voor Magical approach, zich steeds afvragend of ze dat boek nu echt wilde schrijven. Haar intuïtie bevestigde altijd dat ze het wel wilde. Het was echter voor haar vaak moeilijk: Magical approach ging nog steeds niet op de manier die zij wilde.Toen op 23 oktober, leidden Jane's creatieve opvattingen haar naar haar `aandacht' materiaal - waarin ze van Seth oppikte dat haar enige verantwoordelijkheid in het leven de verantwoordelijkheid voor zichzelf is; `Geef aandacht aan wat onmiddellijk voor je staat. ' Seth zei haar dat ze niet de plicht heeft de wereld te redden. Opgelucht schreef Jane een kort gedicht bij Seth's boodschap en schreef daarbij dat ze `besefte dat ze net als zovelen bang was geworden voor het vertrouwen zelf'. Ik heb dit materiaal voorin deel I van Dromen gegeven. Haar inzicht hielp ons beiden. Ze had echter al tien weken geen sessie gehad, regelmatig of privé (sinds 13 augustus), dus op 27 oktober tekende ze in haar dagboek het voortduren van haar dagelijkse creatieve worstelingen op: En weer ben ik ver achter met sessies en schrijven.Vannacht `werkte' ik vanaf middernacht tot drie uur zonder iets klaar te krijgen. Ik vraag me af of het hele project Magical approach wel wenselijk is. Waar was de

magie gebleven? Waar was mijn inspiratie? Dat waren mijn gedachten, tot het in me opkwam dat ik ze moest opschrijven omdat ze een deel zijn van het hele beeld, ik voelde me beter...' Na de laatste vernieuwing van haar zelfvertrouwen begon Jane enige lichamelijke verbeteringen te merken. Een zeer ongebruikelijke manier waarop ze zich vertoonden, begon op de avond van 31 oktober toen vier jonge mensen die lid geweest waren van de ESP-cursus ons vanuit New York stad bezochten'. Ze waren het Elmira-gebied afgegaan op zoek naar andere exstudenten om te kijken of een van hen oude bandjes had van de cursus waarin Jane voor Seth sprak en/of in Sumari zong; ze hadden wel wat succes gehad bij hun speurtochten, maar die avond draaiden we geen van die bandjes.' Jane en ik vonden het heel interessant dat binnen 29 dagen (in oktober) verschillende gebeurtenissen - het verschijnen van deel 2 van Conversations, het doorkomen van het aandachtmateriaal bij Jane en de poëzie, het bezoek van haar vroegere studenten en zelfs haar strijd met Magical approach haar geholpen hadden haar gevoel van lichamelijke verlichting en welzijn bij minstens drie aparte gelegenheden te vernieuwen. Ze schreef meer aantekeningen, meer gedichten. We bleven proberen haar nieuwe bewegingen aan te moedigen, het soort dat beschreven wordt in aantekening 8, maar ze begonnen af te nemen.Door al onze moeilijkheden heen waren we ons bewust van althans enige van de ongelooflijke variëteiten van positieve en negatieve wereldgebeurtenissen bij het nieuws - de bombardementen en de vredesbesprekingen, de sportwedstrijden en de religieuze controverses, de nationale stakingen en de nieuwste ontwikkelingen in de kunst. Temidden van de economische moeilijkheden in ons eigen land en na een aantal keren van vaak zeer kostbaar uitstel, werd de tweede vlucht van ons ruimtevaartuig, de Columbia, op 4 november verwacht. Het voornaamste was het testen in de ruimte van de vijftien meter lange op afstand bediende robotarm, die ontworpen was om satellieten in een baan om de aarde te brengen en ze terug te halen voor onderhoud en reparatie. Slechts enkele seconden voor de start echter zetten computers de vlucht van de Columbia stop vanwege een afname van de druk in de zuurstoftanks. Toen werden er verstopte oliefilters ontdekt. De lancering werd nu vastgesteld op 12 november.Aan het begin van deze aantekeningen schreef ik dat er, nadat Jane hoofdstuk 10 van Dromen had afgemaakt, drie maanden voorbij gegaan waren voor ze haar volgende sessie - een privésessie - hield op 9 november. In die korte sessie probeerde Seth zijn geruststellingen te voegen bij die van Jane zelf en ook bij de mijne. Op de twaalfde werd de Columbia volgens plan gelanceerd maar pas na nog een uitstel, veroorzaakt door een storing in een elektronische decoderingsunit. Toen, binnen een paar uur na de lancering, had de bemanning van het ruimteschip te maken met een defect aan een van de drie brandstofcellen van het vaartuig. De functionarissen op de thuisbasis besloten dat de Columbia om veiligheidsredenen na een vlucht van twee dagen zou landen in plaats van de geplande vijfdagen die ze boven zou blijven; de 83 omwentelingen werden teruggebracht naar 36. De bemanning testte echter wel met succes de uit veel verbindingen bestaande

robotarm. Intussen, op de avond van de twaalfde, zijn suggestie volgend dat ze de sessies op een basis van twee keer per week zou hervatten, sprak Jane in weer een privé-sessie voor Seth. Die sessie was ook kort.` Vijf avonden later om 20.35, dinsdag 17 november 1981 - hield ze de eerste (936ste) sessie van hoofdstuk 11 voor Dromen. Hier zijn de aantekeningen bij de sessie zelf.' Jane schijnteen overschakeling te overwegen van onze maandag-woensdag-routine naar een op dinsdag en donderdag. We hebben een uitstekende stenen open haard in de woonkamer van het heuvelhuis en vaak bouwde ik gedurende de wintermaanden daarin een vuur bij het avondeten. We aten zittend op de bank. Jane en ik genoten echt van alle diepe stilzwijgende implicaties die door het houtvuur werden opgeroepen. We hadden de open haard echter een paar jaar geleden laten schoonmaken en door die breuk in de routine hield ik ermee op, hem aan te maken. Tegen die tijd werd ik iedere dag zo in beslag genomen door de naar het scheen eindeloze lijst van dingen die ik moest doen - proberen Jane te helpen, werken, het huishouden doen, het beantwoorden van de post enzovoort - dat ik gewoon ophield het vuur aan te maken.Vanmorgen vroeg hoorden we vreemde krassende geluiden aan de andere kant van de gesloten haardklep. Die werden al gauw vermengd met muzikaal gekwetter en gesjirp. Een vogel of meer? We dachten van niet. Toen dachten we aan eekhoorns aangezien er genoeg in de bossen aan de achterkant leven - maar de geluiden leken ook niet van een van die dieren te komen. Het lawaai stopte na ongeveer een uur. Tegen sessietijd waren ze niet opnieuw begonnen. Jane leunde achterover op de bank, met haar voeten op de koffietafel en ik zat tegenover haar met mijn aantekeningenboek gesteund op een knie; de open haard was maar eenpaar meter achter me. Al gauw na 20.20 begon Jane 'Seth in de buurt te voelen'. Ik hoorde meteen dat de sessie een van haar langzame zou worden. Ik heb maar een paar van de vele lange pauzes die ze in trance nam, aangegeven.Welnu - ('Goedenavond.')- goedenavond, en dictaat. Begin van het volgende hoofdstuk (11), dat de titel zal krijgen: 'De magische benadering (zeer lange pauze, gesloten ogen) en de relatie tussen `behoud' (zeer lange pauze) en spontane ontwikkelingen' - en geef ons een moment.(Pauze.) Op een bepaalde manier zorgen dromen voor een merkwaardige mengeling van leerprocessen terwijl ze tegelijkertijd dienen voor de introductie van verbazingwekkende ontwikkelingen. Punt. Dat wil zeggen, dromen vormen het behoud van kennis. Zij zijn een hulp bij de ontwikkeling van vaardigheden. Zij houden de beschikbare informatie in stand door haar door de andere structuren van je ervaringen te weven.Tegelijkertijd hebben dromen hun opzienbarende hoedanigheden die de invoeging van onverwachte ontwikkeling bevorderen, in welk geval ze te maken schijnen te hebben met het afbreken van de behoudende principes. Op die manier weerspiegelen ze ook je meer uiterlijke houding, behoudend wat je al weet en toch nieuwe patronen introducerend, nieuwe spontane dingen die soms schijnen in te

gaan tegen de behoudende zaken. Zij versterken bijvoorbeeld het verleden wanneer je droomt over situaties in het verleden. Zij schijnen ook de integriteit van het verleden te ondermijnen door je verleden in een onbekend licht te laten zien, het vermengend met kleuren van nu en de toekomst.(20.49.) Veel mensen zouden misschien graag willen dat ik veel meer methoden zou geven om je dromen en hun aard te bestuderen. Op zo'n manier stellen dromen de spontane orde van de natuur door de eeuwen heen voor en laten ze de menselijke soort in een meer waar licht zien. Wat dat betreft is jullie leven afhankelijk van de merkwaardige relaties die erin betrokken zijn, dubbelde punt: Je zou door geen dag heenkomen als de behoudende principes en het onverwachte niet precies zo zouden bestaan als ze doen. Er is zoveel dat je moet leren en onthouden in het leven en zoveel dat je spontaan moet vergeten - anders zou de activiteit zelf betrekkelijk zinloos zijn. Je verricht op een dag veel meer handelingen dan je je herinnert. Je weet niet hoeveel keren je je armen opheft, een zin zegt, een gedachte denkt. Met het soort bewustzijn dat je bezit kan een overdreven vertrouwen op de behoudende principes uitmonden in een vermindering van de levensprocessen. (21.01.) In het privé-leven en in zogenaamde evolutionaire zin echter, noodzaakt het leven het binnendringen van verrassende gebeurtenissen, onvoorziene acties, sprongen in inzicht of gedrag die niet alleen kunnen komen van een verzameling van kennis of het gewone behoud van energie, maar geheel andere nieuwe ontwikkelingen schijnen te suggereren.Dromen dienen vaak als raamwerken waarin plotselinge opmerkelijke inzichten verschijnen die later een man of een vrouw in staat stellen de wereld op een manier te beschouwen die niet eerder te voorspellen was. De activiteiten van de wereld omvatten altijd de invoeging van verrassende gebeurtenissen. Dit is op alle niveaus van de natuur waar, van de microscopische tot de macroscopische. Zoals ik al eerder gezegd heb zijn alle systemen open. De theorieën van zowel de evolutionisten als de creationisten suggereren sterk en versterken overtuigingen over de aard van de opeenvolging van de tijd en over een universum dat op die en die manier begint en doorgaat naar dat en dat einde - maar er zijn horizontale gebeurtenissen die in de ware activiteit van de natuur verschijnen en er zijn horizontale ingangspunten en uitgangen in alle ervaringen. Deze staan de invoeging van onofficiële nieuwe energie toe, de introductie van verrassende gebeurtenissen. Punt. (Lange pauze om 21.13.) Nogmaals, het is erg moeilijk om zulke activiteiten uit te leggen. Ze kunnen de opkomst en de val van beschavingen beïnvloeden en doen dat ook. Je bent echter gewend de natuur op een bepaalde manier te interpreteren en gebeurtenissen op oppervlakkige niveaus te ervaren. Je bent op natuurlijke wijze uitgerust om gevoelig te zijn voor een veel rijkere mengeling en zoals ik vaak heb gezegd ben je zelf bezeten van een behoefte om de subjectieve vertakkingen van je bestaan te onderzoeken.Naarmate de `tijden veranderen' word je moe van de oude manieren. Zelfs je dromen beginnen zich open te stellen voor nieuwe wegen. De relaties tussen het

natuurlijke behoudende gedrag van de natuur en de behoefte van de natuur aan vernieuwing worden verruimd. Er vinden meer en meer merkwaardige gebeurtenissen plaats zowel in de persoonlijke als in de massaervaringen, in de lichamelijke en in de mentale houding, in de gebeurtenissen van, zeg maar, zowel sterren als mensen.De mensen willen dan de oude overtuigingsstructuren weggooien, zij smachten, vaak zonder het te weten, naar de kennis van de vroege jeugd die ze zich herinneren, toen het leek of ze een tijdlang een ervaringsdimensie beleefden waarin het onverwachte gewoon was, toen `magische gebeurtenissen' heel natuurlijk plaats vonden. Zij beginnen op een andere manier te kijken naar de structuur van hun leven, een manier die probeert om bij de natuur en bij hun eigen aard wat prettige moeiteloosheid, wat vrijheid op te roepen die bijna vergeten was. Ze beginnen zich naar een natuurlijker en magischer zienswijze van hun eigen leven te wenden. Op zulke ogenblikken lijken de behoudende elementen in de natuur en in de gemeenschap zelf niet zo sterk als vroeger. Verrassende gebeurtenissen die vroeger werden weggemoffeld of genegeerd schijnen met grote regelmaat te verschijnen en overal verandert een nieuw gevoel van snelheid en acceleratie geleidelijk de verwachtingen van mensen met betrekking tot de gebeurtenissen in hun eigen leven en tot de houding die ze van anderen verwachten. Jullie leven nu in zulke tijden.Oude achtenswaardige verklaringen lijken plotseling verwelkt. Onvoorspelbare, opmerkelijke gebeurtenissen lijken meer mogelijk. Het soort werk dat in dromen wordt gedaan, wordt tot op zekere hoogte veranderd. Ze worden actiever, dringen meer door. Het voorspelbare gedrag, zelfs van de natuurlijke elementen is moeilijker gewoon aan te nemen. De mens begint op zulke momenten meer en meer de onmetelijke dimensies te voelen van de werking waarop dat verschijnsel van behoud berust.(21.43.) Er zijn aanzienlijke veranderingen die onder die omstandigheden in de subjectieve ervaring van de mens plaatsvinden. De gevoelens van de mens over zichzelf veranderen ook, maar stukje bij beetje groeit zijn vertrouwen in de onvoorspelbaarheid. Hij is meer geneigd zich eraan over te geven. De mens begint aan haar eigen soort psychische migratie. Het begint in zichzelf verdere grenzen te voelen en de mogelijkheden voor actie. Het begint te verlangen naar het onderzoek van mentale landen en het zendt delen van zichzelf uit als boodschappers.Einde van het dictaat.(21.50.) Welnu: Ruburt is zo'n boodschapper. Er zijn er velen op alle levensgebieden en dit betreft niet alleen iets opwindende van de kant van je eigen soort maar ook dezelfde soort nieuwsgierigheid en opwinding van de kant van andere soorten. Nogmaals, heel moeilijk uit te leggen - maar die connecties tussen alle soorten met hun omgeving worden zelf beïnvloed. De horizontale communicaties verruimen zich en breiden zich uit om latere ontwikkelingen in de zin van waarschijnlijkheden toe te staan, want het bewustzijn kent zichzelf altijd in meer dan een verband en het is voor de natuur mogelijk om zichzelf te ervaren op manieren die heel onwaarschijnlijk zouden lijken wanneer de eigenschappen van

het behoud en het leren op hun (onderstreept) hoogtepunt zouden zijn. Einde van de sessie.(`Wil je wat zeggen over al die vitaminen die Jane dezer dagen neemt?' We hadden daar eerder vandaag over gepraat.)Niet vanavond - maar ik zal daarover binnenkort wat stof voor jou en Ruburt hebben wanneer ik door een paar nieuwe inzichten van hemzelf meer aanwijzingen kan geven dan nu. Einde van de sessie en mijn allerbeste wensen.(`Dank je, Goedenavond.'22.01. Jane herinnerde zich vaag Seth's raadselachtige voortzetting van werk aan het boek nadat hij gezegd had dat het dictaat voor deze avond klaar was. Ik zei dat ik dacht dat hij zelfde stoot had gegeven voor die extra stof door te praten over de boodschappers van onze soort. Ik vind het fijn dat hij zei dat Jane er een van was. Ik herinner mij niet dat hij haar eerder op die manier had beschreven; dat is weer een inzicht in haar verkozen mystieke psychische rol in het fysieke leven `deze keer'.)

Aantekeningen bij sessie 936

1. Zie in hoofdstuk 10 van Dromen de inleidende aantekeningen bij sessie 933.

2. De schoonmaakkosten bij Harrisburg worden nu geraamd op meer dan anderhalf miljard dollar en zullen blijven stijgen. Veel regeringsambtenaren en onafhankelijke analisten geloven nu dat als de bedrijfsrisico's die samenhangen met de kernenergiecentrales niet uiteindelijk veel centrales zullen sluiten, de economische dilemma's het wel zullen doen. Ik weet niet of de kernenergie-industrie in de Verenigde Staten zal verdwijnen maar ze is in grote moeilijkheden: verschillende studies tonen aan dat ongeveer de helft van de 90 reactoren die gebouwd worden, vervangen kunnen worden door de economischer met kolen gestookte centrales die uitstekende vervuilingscontroleapparatuur hebben. Tegen het einde van de jaren tachtig zal de energie die uit de nieuwe kerncentrales komt 25 procent duurder zijn dan als ze uit kolen gewonnen werd.Er zijn nog veel meer directe moeilijkheden. Bijvoorbeeld: De staf van de commissie voor de reglementen van kernenergie heeft de directeuren van meer dan veertig kerncentrales verzocht een controle uit te oefenen op scheurtjes in de wanden van de vaten die hun onder waterdruk staande reactoren omvatten (die van het soort dat bij Harrisburg geïnstalleerd is). Er worden steeds meer bewijzen opgestapeld dat de vaten, veel vlugger dan hun ontwerpers hadden verwacht, bros worden door de neutronenstraling van de reactoren. Er zijn kleine scheurtjes gevonden maar niet alle delen zijn voor onderzoek bereikbaar. Een breuk in een drukvat van zo'n type zou kunnen resulteren in een oncontroleerbaar vrijkomen van straling in een centrale die niet is ontworpen om zo'n situatie te verwerken.Als er in het gebouw zelf een gat zou ontstaan, zou de ontsnappende straling zo'n 48000 doden veroorzaken, 250000 niet fatale kankergevallen en verwondingen,

5000 geboortegebreken in de eerste generatie, 500 vierkante kilometer onbewoon-baar maken, nog eens 8300 vierkante kilometer ontsmetting vereisen en andere eigendommen beschadigen met een waarde van vele miljarden dollars. Tegen dat soort ongelukken is nooit bescherming geëist door de commissie. De krachten van het bewustzijn die dan bezig zijn, zijn ongelooflijk - boven ons be-vattingsvermogen.

3. Toen de leiders van Irak veertien maanden geleden de invasie in Iran gelasten, verwachtten zij de oorlog in drie maanden te winnen. Zij verkondigden dat de oorlog in werkelijkheid 1300 jaar geleden was begonnen bij de strijd van Qaddisiya in 637 na Christus, toen de islamitische Arabieren de Perzen die Indo-Europeaan waren uit Irak verdreven. (Irak werd toen Mesopotamië genoemd en tot 1935 was Perzië de naam voor Iran.)In een felle, bloedige serie gebeurtenissen later in de zevende eeuw vond er een splitsing plaats waarbij de islamitische religie werd verdeeld in twee hoofdtakken, de sjiietische en de soennietische. Nu wordt Iran geregeerd door de sjiïten en is godsdienstig georiënteerd; Irak wordt geregeerd door de soennieten en is wereldser en socialistisch. De Iraanse leiders leggen de nadruk op de religieuze aspecten van de oorlog. Irak op de etnische. De heersers van ieder land hebben de burgers van het andere opgeroepen tegen hun leiders op te staan. Er is veel teleurstelling in Iran over de excessen van de sjiïtische geestelijkheid. In Iran wordt het martelaarschap aangemoedigd - thuis, in de oorlog en in terroristische activiteiten in het buitenland. Irak wordt beschuldigd van het gebruik van chemische wapens (gunst van de Russen) tegen zijn vijand. De islamitische wereld is dus nauwelijks een monolitische entiteit; net als in Iran zelf de myriaden bewustzijns die dat hele raamwerk samenstellen veel te gevarieerd zijn om dat waar te laten zijn. De Iraniërs - Perzen zijn, althans gedeeltelijk vanwege hun harde geschiedenis, sterk op zichzelf gericht; aan het zelfbehoud wordt een zeer sterke prikkel gegeven. Men vindt de wereld vol gevaren. De oorzakelijkheid, de wisselwerking tussen oorzaak en gevolg wordt vaak genegeerd of misverstaan in het Iraanse speuren naar direct overwicht. Invloed telt veel meer dan verplichting; het concept van een langdurend, stilzwijgend vertrouwen vindt men fundamenteel vijandig; goodwill betekent weinig. Toch worden zulke egocentrische eigenschappen vaak gesublimeerd in de schijnbaar tegenstrijdige praktijk van het martelaarschap - de twee komen in de Iraanse interpretatie van de islamitische theologie samen. In een land geregeerd door theocratische wetten moeten de behoeften van het land uiteindelijk prevaleren, zoals, laten we zeggen, in het geval van een aanval van buitenaf. Er is geen gebied waar de islamitische voorschriften niet voor gelden. Nogal ironisch willen niet alle islamieten dat de Amerikanen het Midden-Oosten verlaten zoals de terroristen hebben aangekondigd. En de regering van Iran is pragmatisch genoeg zich daarbij aan te sluiten met de uitwisseling van grote sommen geld; deze transacties gedeeltelijk om zakenclaims tegen Iran af te handelen, waren een deel van de overeenkomst die afgelopen januari gemaakt werd om de Amerikaanse gegijzelden

vrij te krijgen.

4. Zie mijn informatie bij noot 7 in de inleidende aantekeningen bij sessie 931 in hoofdstuk 9 van Dromen over hoe we in maart 1981 probeerden met Jane's lichamelijke moeilijkheden om te gaan.

5. Zie bij 14 in de inleidende aantekeningen van sessie 931, mijn verslag over hoe ik de rechte stoel voor Jane aanpaste en over haar vergeefse pogingen om te gaan staan.

6. Mijn altijd aanwezige bezorgdheid voor Jane zou zeker in regelrechte angst zijn omgeslagen als ik direct het lange, ongetitelde gedicht zou hebben gezien dat ze op 26 augustus schreef, tegelijk met haar werk aan het tweede hoofdstuk van Magical approach. Ze schreef het gedicht niet in zijn eindvorm en ze liet het me niet lezen. Niet dat ze probeerde het te verbergen. Geen van ons kan de ander alles vertellen of laten zien - ik was er gewoon niet, toen ze het gedicht schreef en ze liet het liggen in haar dagboek van 1981 waar ik het enige tijd later `per ongeluk' vond. Zelfs toen ik het gedicht vond, werd ik treurig, toen bang, toen hoopvoller terwijl ik het las en ik wist meteen dat ik het hier in Dromen moest inlassen. Want Jane was inderdaad gedeprimeerd toen ze haar gedicht schreef. Misschien was het haar poëtische kunst van expressie die me hielp me zo sterk te vereenzelvigen met haar emoties, maar ik voelde plotseling dat zelfs ik de onmetelijke diepten van haar uitdagingen en haar reacties daarop nooit echt had begrepen. In het gedicht zag ik opnieuw haar oude angst dat ze in de steek zal worden gelaten, samen met haar dilemma's over haar gebrek aan mobiliteit - en mijn angst werd nog gevoed door, naar ik dacht, tekens dat ze zou kunnen verkiezen deze fysieke werkelijkheid voorgoed te verlaten. Te sterven. (Ik had zeven maanden daarvoor, voor ze deze 936ste sessie hield, soortgelijke gevoelens. Zie in aantekening 13 bij sessie 931 in hoofdstuk 9 mijn commentaar na de uittreksels van de privé-sessie op 15 april 1981.)Jane had haar gedicht misschien ingekort als ze er een laatste versie van zou hebben gemaakt; maar ik besloot dat de lezer beter kon zien hoe ze spontaan en poëtisch op een gewone dag met haar uitdagingen worstelde. Om hier echter ruimte te besparen `zet ik' in iedere strofe haar karakteristieke korte regels `bij elkaar' en scheidt ze met diagonalen, of komma's die standaard zijn in dit soort presentatie:

Iets in mij/ stroomt heen en weer/ alsof ik mezelf/een tijdlang/ laat wegspoelen/ naar de zee/ terwijl ik een webachtige/ schelp achterlaat/ op het strand/ droog en verschrompeld/nauwelijks levend,/ (maar) met trotse/ mond en ogen/half levend./ Maar ah, die helft/ is hartstochtelijk/ en gevuld/ met verlangen naar het leven.

De andere helft/ niet hartstochtelijk/ vloeit samen/met de golven/ voorbij wereld en rots/ verspreid als mist/ voorbij de gebreken/ zorgeloos/ terwijl mijn hart/ in de fragiele schelp/ uitroept/, `Kom terug/ lieve tegenhanger./ Ik ben uitgeput,/ bijna stervend/ een gedeeltelijk lege/ schelp, flinterdun/ met al mijn/ leven levend/ en vlammend/, alleen in mijn hoofd/ maar bijna/ onbeweeglijk./ Hoe kun je me verlaten/ in zo'n toestand/ kwetsbaar/ en ontbloot?'

Soms is er/ geen enkel antwoord alsof/mijn stem zelf/ in mist verandert/ of verloren is in/de donderende golven/ tot het lijkt/ alsof ik inderdaad/ verlaten ben/ afgescheiden van/ een of ander vergeten zelf/ dat ergens anders heen is/ zonder mij/ zodat de golf/ tussen ons/ zover is/ dat boodschappen die heen/ en weer worden gezonden/ nu zo lang duren/ om mij te bereiken/dat alleen toekomstige/ generaties/ van mijzelf/ hier zouden zijn/ om hun betekenis te begrijpen.

Dan hoor ik -/ zoals ik dacht/ vanmorgen -/een antwoord/ dat zegt/: `Wie denk je/ zond me/ op zo'n reis/ als je het zelf niet deed/ die zei,/ `Maak je geen zorgen/ over mij. Ik red me wel/ maar haast je -/ga terwijl het getij/ vol is en maak/gebruik van haar beweging/ waaraan ik zal toevoegen/al het mijne/ dat ik me kan veroorloven te lenen./Laat jezelf meevoeren waar het lichaam/ in zijn lieve lafheid/ bang zou zijn/ te volgen.'/ En dus deed ik het.'

Ik herinner me nauwelijks/ maar herken de stem/ en voel/ een ver getij van beweging/ terugkomen/ een of ander mythisch zelf/ dat een miljoen/ boodschappen brengt/ voorbij de bekende/ en exotische schatten terug/ naar waar ik wacht.

En een golf van beweging verschuift/ mijn droge polsen/ weinig maar heftig/ zodat ik opschrik (schok)/ die zo lang/ bewegingloos ben geweest./ De webachtige schelp die/mijn hart bevat/ wordt aan een kant opgelicht/als door een plotselinge wind/ en opgerolde/ droge tentakels/ van zenuwen en spieren/ rollen zich terug./

Mijn kleur verandert/ mijn witte perkamenten/ huid wordt koraalrood/ kleine rimpels verdwijnen./ Mijn vorm begint/ zich weer te vullen/ terwijl ik een/ vreemd zelf voel terugkeren.../ vlugger nu/ als door de bliksem getroffen/ reusachtige golven/ van de onbekende/ mentale zee.

Stukje bij beetje/ komt mijn kracht boven./Mijn spieren ontrafelen zich/ die stijf dicht/ gevouwen waren/ bewaard voor toekomstig gebruik,/ en ik ga opzitten/ en haal broze vingers/ door mijn zongedroogde haar./ Ik zeg, `We gingen te ver/ mijn vriend./ Van nu af aan zullen we/ samen moeten gaan/ net zo ver als ik kan/ wandelen of zwemmen - of ik ga/ met jou door de geest reizen./ Maar ik blijf niet thuis/ weer alleen/ toestellen afgewezen/ halverwege, wachtend.'

`Dat hoef je ook niet.'/ De stem is nu duidelijker/ totdat ze klinkt/ uit mijn eigen mond/ (trillend, luid)/ niet langer van een afstand./ We kletsen de halve/ nacht met elkaar/ terwijl ik het web afschud/ van dromerigheid uit/ vingers en tenen./Mijn schelp/ werd zacht als een web/viel toen uiteen/ en werd weggespoeld, zuchtend/ in de morgen/ wind./ Rondom ons/ verzamelt het strand/ de kostbare beelden/die plotseling opspringen/ in de duisternis, inkomend met/ het getij dat/ de getijden van het hart/ één maakt.

Mijn tegenhanger zegt/ `Die schatten/ zijn gemerkt met/ jouw naam/ en zullen een tijdlang/ iedere dag aankomen/ prachtige verrassingen/ van de geheimzinnigste/ plaatsen/ Maar ik ben ook wijzer geworden -/ hoe goed is het/jou hier te vinden/ wachtend op mij. Geen reis is het waard/ onze harmonie te verstoren,/ de eenheid van het zelf/ en voor het onverdeelde zelf/ zijn alle reizen/ mogelijk.'

`Op dit ogenblik wil ik alleen/ als geheel opstaan/en wandelen over/ het strand,' zei ik./ En arm in arm/ deden we dat/ onze dubbele-enkele glimlach glimlachend.

Ik koesterde het eind van Jane's gedicht, want daarin bevestigde ze tenminste de mogelijkheid van haar genezing zelf. Toch werd mijn hoop getemperd, zelfs toen

mijn angst verminderde want ze had niet rechtstreeks de integratie van een begrijpender zondige zelf in haar psyche genoemd. Jane's lichamelijke uitdagingen, haar symptomen, heeft ze nu, dacht ik en we moeten er iets aan doen op de weg naar vernieuwing. Toen we erover praatten nadat ik haar gedicht had gelezen, bleef ik met een gevoel zitten tussen wanhoop voor mijn vrouw en de hoop dat ze, in onze opvattingen, ervoor zou kiezen te blijven leven.

7. Zie hoofdstuk 2 van Dromen in deel I, aantekening 1 bij sessie 885, die we op 24 oktober 1979 hielden. Door een reeks misverstanden had men bij Ankh-Hermes een verkorte vertaling van Seth Speaks gepubliceerd zonder daar toestemming van Jane en mij voor te hebben. We vinden het nog steeds erg dat de firma al die extra uitgaven moest doen om een tweede editie van het boek uit te geven. Ik schreef ook dat `alle betrokkenen tenminste nog een jaar moesten wachten voor een volledige versie van Seth speaks in de Nederlandse taal zal worden gepubliceerd.' In feite gingen er bijna twee jaar voorbij voor we ons exemplaar van de nieuwe uitgave kregen.Ik vermeldde onze moeilijkheden met Ankh-Hermes ook in hoofdstuk 5 van deel I. Zie de aantekeningen voor sessie 902 die Jane in februari 1980 hield, vier maanden nadat ze was doorgekomen met de 885ste sessie.

8. Onze vier bezoekers waren al lang geleden onze beste vrienden geworden. Ik was er zeker van dat ze, door op dat moment te komen, veel bijdroegen aan Jane's laatste verbeteringen. Zij gaven ons beiden enthousiasme en vertrouwen en versterking en hernieuwden in ons enig heimwee naar vroegere, schijnbaar eenvoudiger tijden - zelfs al wisten we allemaal dat dat een illusie was: In wezen konden die cursusdagen, die cursusjaren niet eenvoudiger zijn geweest dan iedere andere tijd; het was alleen dat de terugblik hielp.Ik heb stukjes van Jane's aantekeningen in haar dagboek op 2 november 1981 een beetje omschreven. Deze gebeurtenissen laten weer de ongelooflijk taaie, creatieve en onophoudelijke pogingen van het lichaam zien om zichzelf op te richten en door te gaan - als het gehoor mocht geven aan het vertrouwen: `Er treden écht gunstige en rare ontwikkelingen op in mijn lichamelijke toestand', schreef Jane, `over het geheel genomen begonnen ze de afgelopen zaterdagavond (31 oktober) toen de jongens uit de stad New York op bezoek kwamen - studenten die ik bijna twee jaar niet heb gezien. Tijdens hun bezoek merkte ik dat mijn rechterbeen, dat op de koffietafel lag, plotseling heel vlug en onverwacht op de grond viel. Daarna gingen ze weg. Toen het bezoek verdwenen was, praatte ik met Rob en knikkebolde en dommelde - toen viel mijn been plotseling weer en het hele lichaam draaide onafhankelijk van mijn wil of bedoeling naar links. Dit gebeurde verschillende malen. Toen, op een ogenblik dat ik doezelde, voelde ik plotseling dat mijn lichaam zich naar voren boog, half staande, met krachtige energie en een min of meer natuurlijke beweging - helemaal vanzelf.De effecten gingen zondag door. Een keer bewoog mijn rechterarm plotseling naar

links en gooide daarbij mijn pakje sigaretten dat ik vasthield met plotselinge energie op de grond. Toen ik zondagavond laat televisie keek, doezelde ik zo af entoe een paar minuten weg - werd wakker, bang, en bevond me half van de bank en op de grond terwijl ik probeerde op mijn stoel te komen; schreeuwde om Rob die in een andere kamer was. Hij hielp me terug. Toen een lange droomervaring waarin mijn lichaam zich aan het reinigen was.' Heel kort: Ik denk dat ik, meer dan Jane, geïnteresseerd ben in en ontvankelijk voor nostalgie. Ik creëer er een gevoel voor. Ik vergeleek emotie altijd met sentimentaliteit - maar afgezien van de fundamentele waarde van het laatste, ben ik gaan begrijpen dat nostalgie, die uit zijn onvermijdelijke tegenhanger, herinnering, voortkomt, één facet vertegenwoordigt van Seth's denkbeeld van gelijktijdige tijd. Want als verleden, heden en toekomst tegelijk bestaan (en doorgaan zich te ontwikkelen) zie ik de nostalgie als een uitdrukking van een geldig zoeken van de bewuste geest wanneer hij probeert te begrijpen dat het verleden nu bestaat en niet `dood' is. De zoektocht naar nostalgie is een manier om het levende verleden bij de tijd te brengen. De hunkering die ik iedere keer voel als ik langs het appartementenhuis rijd, net ten westen van de zakensector van Elmira, waar Jane en ik vijftien jaar woonden, vertegenwoordigt mijn bewuste hereniging van het verleden met het heden en zelfs in gewone zin eenprojectie van beide in de toekomst. Wanneer ik naar boven kijk naar die drie hoge ouderwetse erkerramen die licht geven aan de woonkamer van appartement vier op de tweede verdieping van dat huis, zie ik Jane er weer achter zitten aan haar eikenhouten tafel, denkend en schrijvend, geboeid en verkwikt door het drukke gedoe van mensen en auto's die over het kruispunt gaan waar ze op neerkijkt: Walnut en West Waterstreet.En achter die ramen, 's nachts, in die woonkamer loopt ze urenlang heen en weer nadat ze in december 1963 voor Seth begint te spreken. Ze houdt daar ESP-cursussen. Bijgevolg leven een Jane Roberts Butts en een Robert F. Butts in dat appartement dat ik schep. Ik denk dat mijn nostalgie voor die dagen onze activiteiten in grotere bewustzijnsgebieden versterkt, zowel als in onze `huidige', gezamenlijke realiteit waarin mijn vrouw nu aan haar stoel gebonden is. (Opmerking: Alle foto's van Jane die in The Seth Material staan, werden in de woonkamer van appartement 4 genomen aan het begin van 1970; op die opnamen staan vage indrukken van een kamer. De eerste en laatste foto's tonen Jane voor het erkerraam aan het noordwesten, waar de bomen en de achterkant van de huizen langs de oostkant van Walnut street te zien zijn.)

9. Jane gaf haar ESP-cursussen zeven en een half jaar lang (van september 1967 tot februari 1975). Die bijeenkomsten werden bijna zeven jaar geleden afgebroken, toen we van onze appartementen in de stad verhuisden naar het heuvelhuis en om een aantal redenen zijn we er niet opnieuw mee begonnen. Vreemd als het mag lijken, maar Jane en ik hebben nooit een zoektocht gehouden naar cursusmateriaal zoals onze vrienden net hadden gedaan en zoals andere studenten van vroeger al eerder deden. Wij groeiden natuurlijk op zonder moderne gemakken als draagbare

bandrecorders maar toch waren onze natuurlijke creatieve verlangens altijd geweest onszelf op grafische wijze te uiten in geschreven en gedrukte woorden en in getekende en geschilderde beelden. Dat is nog zo. Daarbij komt Jane's drang om steeds verder te gaan; zo is ze, zelfs al ontstaat ieder project - zoals het moet - uit het verleden. (Ik heb in Dromen laten zien dat veel van haar lichamelijke symp-tomen het gevolg zijn van conflicten tussen die spontane impulsen en verschanste overtuigingen die rond haar zondige zelf cirkelen en haar zeggen dat zulke activiteiten verkeerd zijn.) We vonden het echter altijd een prettig idee dat anderen de cursusgebeurtenissen vastlegden en bandjes voor ons bewaarden als en wanneer we ze wilden hebben; we vonden het ook een prettig idee dat het veiliger was om de bandjes overal verspreid te hebben in plaats van ze op één plek te bewaren. In de cursus heeft Jane misschien wel eens geluisterd naar stukjes van een bandje als het gemaakt was of onmiddellijk nadat de les voorbij was, maar zelden heb ik haar later hetzelfde bandje horen draaien - dat wil zeggen, als we er een copie van hadden. Ze vindt het fascinerend zichzelf als Seth te horen praten en in Sumari te horen zingen, maar ze wilde altijd verder. Ik heb zelf gewoon nooit mijn best gedaan om bandjes te verzamelen. Ik wil de zaak niet overdrijven maar Jane geeft ook niet zoveel aandacht aan een boek als het eenmaal gepubliceerd is. Ze herleest wel verschillende privé-sessies, gewoonlijk die waarin Seth dingen bespreekt die met haar symptomen te maken hebben. Tot dit jaar (1981) draaide ze soms een van de weinige bandjes die we samen gemaakt hadden, of ze gebruikt onze bandrecorder als ze poëzie schrijft. Langzamerhand gaf ze die manier van werken echter op, toen het steeds moeilijker werd voor haar om met haar vingers genoeg druk op de toetsen van de recorder uit te oefenen.

10. Bijna deze hele sessie op maandag 9 november behandelde Seth onze persoonlijke moeilijkheden. Na het avondeten had Jane aangekondigd dat ze een sessie wilde proberen - ze wist niet of het over persoonlijke zaken, voor Dromen of over andere stof zou gaan. Ze had net een aantal boeksessies overgelezen. Ze was zowel nerveus als ongeduldig bij het vooruitzicht van haar eerste sessie sinds afgelopen augustus. Hier zijn uittreksels:`Ruburt is nog steeds bezig met de nevenresultaten die volgen op of komen uit zijn zondige-zelf-informatie', zei Seth, `en deze stof volgt over het algemeen de lijnen van ontwikkeling die vrij duidelijk zijn in de gedichten en aantekeningen (die hij) sinds die tijd (heeft geschreven). Hij weet waar ik het over heb. Sommige kleine stukjes zijn nog niet getypt en dat zou moeten, want alleen al het typen van die stof werkt als stuwkracht. Het hele zondige-zelf-materiaal zou weer bekeken moeten worden. Hij werd inderdaad bang voor het vertrouwen zelf. Hij wordt nu met dat soort gevoel geconfronteerd en ontdekt de redenen ervoor en probeert op een zekere wijze het gevoel van geloof van het zeer jonge onschuldige zelf terug te krijgen. Dat geloof bestond zelfs voordat hem de doctrines van de kerk werden opgedrongen. Hij probeert zijn eigen natuurlijke geloof te ontdekken. Die poging brengt hem natuurlijk in conflict met de twijfels die hem nog steeds in de weg

staan. Nogmaals, het lichaam bezit inderdaad zulk natuurlijk geloof en het heeft niets te maken met esoterische methoden enzovoort - maar nogmaals, het werkt met een soort van vanzelfsprekende biologische kennis. Er is een meer emotionele lading aan die kwesties verbonden, vandaar de tijdelijke paniekgevoelens bijvoorbeeld. Die moeten besproken worden. Ik heb nog meer materiaal dat van toepassing is voor de algemene groep die in de situatie van Ruburt verkeert, maar ik maak deze avondsessie alleen om hem een gevoel van directe leiding te geven.Ik weet hoe je de stuwkracht van de psyche kunt versnellen, haar een klein duwtje in de goede richting kunt geven, een vleugje gerustelling en met deze sessie wil ik dat bereiken. Het materiaal van het zondige zelf dient op dit ogenblik als een kleine psychische bron: dat wil zeggen, hij reageert er nog steeds op en hetzelfde materiaal kan vanuit verschillende gezichtspunten te voorschijn komen.' (Tegen mij om 21.14:) `Ik heb ook opmerkingen over je eigen reacties en ik stel voor - maar het is maar een voorstel - dat er weer als gewoonlijk twee sessies per week worden gehouden, als een raamwerk voor het therapeutisch streven. Ik gaf hem kort een boodschap (op 23 oktober 1981): Schenk aandacht aan wat voor je staat want dat is er om een reden. In het leven van ieder persoon en in dat van jezelf, op ieder en elk punt van je bestaan, zijn de oplossingen voor je problemen, of de middelen om die oplossingen te bereiken, altijd even duidelijk - of liever even aanwezig in je dagen als ieder bepaald probleem zelf. Wat ik bedoel is heel eenvoudig: de oplossingen zijn al in jullie leven aanwezig. Je hebt ze misschien nog niet gecombineerd of op de vereiste manier georganiseerd. De oplossingen in Ruburts geval liggen op al die gebieden waarmee je normaal bezig bent - de post, de sessies, de psychische vermogens. Wanneer je aandacht schenkt aan wat er is, met de juiste magische geesteshouding dan kunnen de veranderde organisaties plaatsvinden.Een geloof in `een god die voor alles zorgt', hoe je hem ook noemt, is inderdaad een psychologische vereiste voor de goede gezondheid van lichaam en geest. Ruburt wilde zulke kwesties niet onder ogen zien. (Lange pauze.) Hij vond dat ze de deur openden voor al het psychologische drijfzand van emotionaliteit van de georganiseerde religie. Het zondige-zelf-materiaal doet zijn werk en opent de noodzakelijke deuren van verlangen en bedoeling. Wanneer Ruburt die kleine latere gedichten heeft getypt, zal het pad veel duidelijker voor hem lijken. Het onschuldige zelf wordt ontdekt.Ruburt is bezig met zeer diep materiaal betreffende de relatie van het zelf met zijn bron - dit materiaal wordt in jullie lopende situatie uitgewerkt. De oplossingen zullen hem automatisch niet alleen naar een oplossing in praktische zin leiden, maar naar de ontwikkelingsterreinen die hij heeft gezocht (nadrukkelijk) terwijl hij er tegelijkertijd bang voor is.' Jane glimlachte toen Seth ons had verlaten. Ze was blij dat ze de sessie had gehouden: `Ik word nog steeds bang na een rustperiode.' Ze wist welk materiaal Seth haar wilde laten typen. Ik zou er onze teleurstelling bij moeten vermelden dat die vreemde nieuwe en snelle lichamelijke bewegingen die ze pas een week geleden heeft ervaren, vlug waren afgenomen. Zie aantekening 8 voor deze sessie.

11. Deze inzichten uit het materiaal dat Seth aan Jane en mij gaf op donderdag 12 november, laten zien hoe hij zijn pogingen om ons te helpen, haar te helpen bleef voortzetten: `Welnu: Het is de moeiteloosheid, de spontane ontspanning die Ruburt zorgen baart omdat er niet toe besloten wordt op een bepaald ogenblik, maar omdat het vanzelf schijnt te gebeuren.Ruburts lichaam staat zichzelf toe zich te ontspannen, vooral op de bank als zijn rug wordt ondersteund. De spanning wordt losgelaten en vaak maakt die plotselinge vermindering van spanning hem ook bang. Het is een uitstekende therapie van de kant van het lichaam, van enigszins tijdelijke aard. Het breekt echter veel krachtige elementen van controle af die voortdurend worden opgelegd. Deze is zeer gunstig. Door zulke methoden wordt 1e stijfheid uit het lichaam afgevoerd. Hij is veilig, wordt gesteund en beschermd - dat is natuurlijk de boodschap die hij n u in zijn hoofd probeert te stampen. Jij kunt hem hierbij helpen door hem aan die steun en bescherming te herinneren. Het lichaam weet wat het doet (met nadruk).Zijn denkbeelden, zoals hij ze eerder deze avond aan jou trachtte uit te leggen zijn uitstekend. Ze doen hem psychologisch weer opleven als hij ze bespreekt, vooral met jouw hulp. Het zondige-zelf-materiaal komt op zijn manier op het juiste moment zodat, hoewel er al veel van het materiaal is opgeschreven, de uitwerkingen ervan periodiek zijn - dat wil zeggen, ze zijn aanleiding tot het ontspringen van zelfs grotere inzichten, wat misschien op geen enkel moment duidelijk is. Het is belangrijk dat hij je vertelt wanneer hij zich in paniek voelt. Maar het gevoel zelf duurt niet lang. Nogmaals, de ontspanning is een deel van het creatieve proces. Ik hoop ons boek (Dromen) af te maken ongeacht je uitgeversplannen enzovoort, en op dit voorname punt zal dat heilzaam zijn voor onze vriend, als hij op dat gebied enige dagelijkse successen ziet. (Lange pauze.) Ik zou echter willen dat Ruburt inziet dat er echt genezing plaatsvindt, dat hij zijn eigen geest en lichaam kan vertrouwen en dat alle delen van het zelf behandeld worden of zoiets nu al dan niet op bepaalde ogenblikken te zien is. Ons materiaal over zulke punten is geen fabeltje. Jammer genoeg heb je in jullie maatschappij ieder goed voorstel dat je kunt krijgen nodig om een tegenwicht te vormen voor de angsten en de negatieve conditionering. (Ruburt) hoeft niet ieder jaar een boek te publiceren. Het creatieve materiaal stroomt wel. Het stroomt als gevolg van zijn eigen karakteristieke aard.Het is veilig om die aard tot uiting te brengen. Het is zelfs veilig om die aard te onderzoeken en het is veilig als hij zichzelf toestaat wat troost uit de bron van het leven te putten. Dezelfde raad, met gepaste variaties, zou natuurlijk aan iedereen gegeven kunnen worden, en even toepasselijk zijn.'

Sessie 937 - 19 november 1981

Donderdagavond 20.30

(Jane had gisteren niet goed gefunctioneerd.' Ze zei dat ze enigszins verbaasd was te beseffen dat Seth dichter bij de voltooiing van zijn werk aan Dromen was dan ze dacht. Ik had zelf gedacht dat Seth nog lang niet klaar was met het boek. Jane hield sessie 900 van hoofdstuk 5 voor Dromen in deel 1 ongeveer 20 maanden geleden. In aantekening 1 voor die sessie beschreef ik een heel levendige droomervaring - een waarin ik, zoals Seth me vertelde, het veelzijdige licht van mijn eigen wezen en van het universum had gezien. Aan die gebeurtenis had onze vriend Floyd Waterman ook deelgenomen. Floyd is een enorm vrijgevig en hartelijk persoon die ons al die jaren vaak geholpen heeft: hij is de aannemer die de helft van onze dubbele garage van het heuvelhuis verbouwd heeft tot Jane's werkkamer. Jane en ik hebben elk een aantal psychische ervaringen met hem gehad.De komische reeks gebeurtenissen waar Floyd, een van zijn zoons en nog een hulp bij betrokken waren, waren vanmiddag begonnen: `Zeg Rob, het is een wasbeertje!' riep een verbaasde Floyd naar mij vanaf het dak van het huis, nadat de straal van zijn zaklantaarn het zwarte masker over de snuit van het dier had verlicht en zijn ogen liet schitteren waar het onderaan de schoorsteen van de haard ineengedoken zat. Het wasbeertje had de plek kennelijk uitgekozen als een veilige, verwarmde schuilplaats voor het komende winterweer. De drie mannen probeerden tevergeefs verschillende methoden om het half wilde, half tamme dier weer terug de schoorsteen in te lokken. Ten slotte opende Floyd de regelschuif van de kachel een beetje en stak een krant aan in de open haard. De rook stuurde onze zeer verontruste bewoner onmiddellijk krabbelend de schoorsteen in, het dak over en de denneboom in die op een hoek van het voorportaal groeide. Toen sjouwde Floyd een zeer zware platte steen de ladder op, terwijl zijn twee helpers op wacht stonden om de wasbeer in de boom te houden, en plaatste hem over de schoorsteen; hij gaat daar een draadnet vastzetten met cement als permanente afsluiting tegen dieren en vogels. Ik duwde Jane in haar stoel naar buiten zo dicht als we konden achter het glas bij de denneboom; we keken van slechts een meter afstand naar het kwebbelende dier. We hadden een paar keer wasberen in de boom zien spelen en Floyd, die op een boerderij woont, ziet ze vaak. Deze was volwassen en had een zware vacht van gemengd zwart, bruin en grijs haar; de kleuren kwamen precies overeen met die van de boomstam. In het nevelige daglicht konden we geen ogen in de zwarte snuit zien. We wisten de sekse van het dier niet. (Later las ik dat vrouwtjes en jongen in groepen leefden, de volwassen mannetjes gewoonlijk alleen; volmaakt geschikte omstandigheden voor het bewustzijn van wasberen!)`Wasberen kunnen niet hard lopen', zei Floyd tegen ons, `en grote honden vallen hen aan als ze hen overdag in de open lucht betrappen. Maar die wasbeer zou zelfs een grote hond kunnen doden als hij in het nauw zit.' Hij zei erbij dat als we vannacht een hard bonzend geluid op het dak zouden horen, het dier het had klaargespeeld om de stenen kap op de schoorsteen te verplaatsen. En Floyd had gelijk: de wasbeer bleef tot de schemering in de boom, klom er toen uit en wandelde op zijn gemak de bossen in achter het huis.

Jane's voordracht voor Seth was vanavond niet zo snel, maar ze doorliep de sessie heel wat vlugger dan ze de vorige dinsdagavond had gedaan. En we hoorden helemaal geen geluiden uit de open haard achter mij of van het dak.) Welnu: Dictaat.Hetzelfde merkwaardige mengsel van onvoorspelbare en voorspelbare activiteiten werkt ook in de genetische samenstelling waarin de genetische stelsels grotendeels zijn opgezet om specifieke kenmerken vast te houden en toch ook een optreden kunnen laten zien dat genetisch onnauwkeurig, vertekend lijkt (onderstreept) of om veranderingen te introduceren die karikaturen van de genetische integriteit zouden kunnen zijn.Die vreemde genetische gebeurtenissen echter verschaffen vaak, zoals ik heb proberen uit te leggen, een veerkracht en een verbreding van waarschijnlijkheden die erg noodzakelijk zijn voor het algehele genetische evenwicht. Droomactiviteiten kunnen inderdaad genetische veranderingen beïnvloeden - en doen dat vaak, ze werken als mechanismen voor een veranderde cellulaire werking. Er is een geven en nemen tussen de schijnbaar aparte mentale en fysieke aspecten van je leven op ieder ervaringsniveau en op ieder niveau binnen de schijnbare grenzen van de natuur.Er zijn beslissingen die op activiteitsterreinen worden genomen waarvan je gewoonlijk niet eens beseft dat ze bestaan, waarin ieder individu een rol speelt. Punt. Heb je die zin? ('Ja' zei ik tegen Seth. Ik kreeg de nogal rare indruk dat zijn stof van vanavond tot op zekere hoogte zou ontstaan uit onze ervaring met de wasbeer, al zei hij er niets over.)De mensen van een natie kunnen op ieder gegeven moment besluiten een speciaal gebeuren bijna geheel op het fysieke gebied activeren of te ervaren of elementen daarvan zo te scheiden dat de ene helft fysiek en de andere helft in de droomwerkelijkheid ervaren wordt. Energie-omvormingen gebeuren natuurlijk voortdurend zodat, zeg maar, een waarschijnlijke fysieke storm in plaats daarvan als economische storm kan optreden.(Lange pauze om 20.46.) Ze kan bij grote aantallen mensen als een emotionele storm verschijnen. Ze kan in plaats daarvan optreden, laten we zeggen, als een reeks angstige dromen. Punt. Zo'n geval kan zich op ieder punt van haar bestaan in en uit zulke verschijnselen heen en weer weven, zich grotendeels verspreidend. Punt. Een ongunstige lichamelijke situatie, zoals een ziekte, kan in een `angstige droom' omslaan, toch worden de nodige normen van de zelf-integriteit in al zulke gevallen gehandhaafd.Dezelfde veranderingen gelden natuurlijk voor prettige gebeurtenissen, die ervaren kunnen worden door een volledig lichamelijke expressie of door een reeks manifestaties die ook betrekking kunnen hebben op sociale of economische gebeurtenissen, of het optreden van schitterende weersomstandigheden, streepje - de invoeging van uitstekende, haast volmaakte zomerse dagen of wat ook. Het voorspelbare en onvoorspelbare dienen dus voor de vorming van de grenzen van de fysieke ervaring.

Hoe meer je open staat voor zulke denkbeelden, des te groter de stroom van jouw ervaring kan zijn. (21.00.) Zoals Ruburt zo vaak in zijn eigen boek (God of Jane) heeft gezegd, je moet nooit een theorie als feit aanvaarden die in tegenspraak is (onderstreept) met je eigen ervaring. De ervaringen (onderstreept) van de mens behelzen bijvoorbeeld allerlei soorten optreden, waar de wetenschap geen antwoord op heeft. Dat is goed en wel. Men kan de wetenschap niet verwijten dat ze zegt dat haar methoden niet bijdragen aan de studie op dit of dat ervaringsgebied - maar de wetenschap zou minstens flink op de vingers getikt moeten worden wanneer ze automatisch zulk optreden als waar, legitiem of echt verwerpt of wanneer ze probeert zulke voorvallen buiten het actualiteitsgebied te plaatsen. De wetenschap kan met recht berispt worden, als ze probeert te pretenderen dat de menselijke ervaring (onderstreept) beperkt wordt tot die gebeurtenissen die de wetenschap kan uitleggen.Het is daarentegen natuurlijk goed mogelijk dat jullie voorspelbare wereld niet ondanks maar dankzij die verbazingwekkende, onvoorspelbare, onofficiële gebeurtenissen bestaat. Punt. Er is een soort van grotere, spontane ordening waaruit de schijnbaar onvoorspelbare elementen van je wereld hun eigen aanwijzingen opdoen.(Een pauze van een minuut om 21.15.) Geef ons een moment... Door aandacht te besteden aan schijnbaar onvoorspelbare voorvallen, door je focus te veranderen, kun je echt de grotere patronen van zulk een werkelijkheid gaan voelen. En die werkelijkheid laat veel sporen achter in je eigen ervaring. Ze geeft overal glimpen en aanwijzingen voor haar eigen actualiteit en voor je eigen aandeel in verschillende expressieterreinen die nog geen officiële erkenning hebben gekregen. Binnen de menselijke ervaringspatronen ligt dus het bewijs van de grotere vermogens van de mens: hij komt dicht bij zijn eigen diepere begrippen wanneer hij zich soms een, laten we zeggen, voorspellende droom herinnert, een trip buiten het lichaam - wanneer hij ooit het binnendringen of de ingeving in zijn geest voelt van kennis uit andere dan fysieke bronnen. Zo'n wezen zou geen marionet van een genetische constructie kunnen zijn die toevallig in een universum werd vervaardigd dat zelf zinloos was. Punt.Als de mens meer aandacht zou besteden aan zijn eigen subjectieve gedrag, aan die gevoelens van vereenzelviging met de natuur die hardnekkig naar boven komen dan zou de helft van de wetten van zowel de evolutionisten als de creationisten automatisch wegvallen, want ze zouden onzin blijken.' Het gaat er niet om een heel nieuwe reeks methoden te schetsen die je psychische vermogens laten toenemen of om je dromen te laten herinneren of om buiten het lichaam oefeningen te doen, het gaat er eerder om je benadering van het leven totaal te veranderen zodat je zulke natuurlijke spontane activiteiten niet langer blokkeert.(21.35.) Einde van het dictaat.(Na nog een paar alinea's met persoonlijke stof voor Jane te hebben gegeven, beëindigde Seth de sessie om 21.47.)

Aantekeningen bij sessie 937

1. Jane typte deze aantekening voor haar dagboek terwijl ze aan een kaarttafeltje zat in ons door glas ingesloten voorportaal:`Woensdag 18 november 1981. Op dit ogenblik ben ik echt gedeprimeerd, mijn ogen werken slecht, tranen zijn dichtbij, toch geniet ik van de donkere lucht en straat als er regen dreigt... het zicht op de bergen die ik door de ramen kan zien; de rockmuziek op de radio; de vreemde geur van deurvernis die blijft hangen - ik houd er echt van maar toch ben ik vervuld van iets als nostalgie. De telefoon gaat en eerst kan ik niet zeggen of hij echt hier gaat of op de radio en als ik de telefoon beantwoord is de stem ver weg en vraagt naar Rob. Er gaat een alarmsignaal uit voor overstromingen - niets om ons op onze heuvel zorgen over te maken. Ik wacht tot ik me beter voel. Rob zette de radio af zodat hij beter kon horen aan de telefoon... Hij gaat de voordeur uit om de vogels te voeren. Ik voel me wat beter door dit op te schrijven. Het is lunchtijd; misschien zal ik daarna een paar aantekeningen maken...'

2. Zie in hoofdstuk 10 van Wereldgebeuren de inleidende aantekeningen bij sessie 873 die Jane op de avond van 15 augustus 1979 hield.

3. Jane en ik betreuren het dat we onze gast van zijn beschermde en warme - al is het geen natuurlijke - woonplaats die hij gekozen had, hebben verdreven. We hadden er echt van genoten, van het kijken naar de wasbeer. Ik zei tegen mijn vrouw dat ik vooral blij was dat we, al wonen wij binnen de grenzen van een kleine stad, toch in nauw contact staan met de wereld van de natuur en zijn bewoners. Ik vind deze heerlijke nabijheid een uitstekende manier om onze menselijke positie op de planeet in het oog te houden. Ik wil hier niet simplistich zijn, maar ik heb me al een paar jaren zorgen gemaakt dat diegenen die in grote steden wonen een zekere dagelijkse essentiële deelname aan het milieu zelf missen, waarin verreweg de meeste levensvormen op aarde bestaan. Ik weet niet zeker welk percentage van de menselijke bevolking in stedelijke gebieden leeft, maar dat moet hoog zijn en stijgen. Toch heersen de overtuigingen over alles: kennelijk is het, zelfs met alle uitdagingen door overbevolking, even natuurlijk voor mensen om samen te wonen als het voor hen is om verspreid te wonen - misschien zelfs meer, als één facet van hun gedrag natuurlijker genoemd kan worden dan een ander. (Een aantekening: Ik heb het hier niet over het gewone wetenschappelijke concept van naturalisme - dat de zogenaamde natuurlijke wereld alles is dat er bestaat. Jane en ik houden inderdaad vol dat de stukken natuur waar we op uitkijken heel creatief en spiritueel zijn - een stand van zaken die diep verschilt van die welke het orthodoxe naturalisme voorstaat.)

4. Zie in het voorwoord van deel I van Dromen sessie 881 met zijn eerste aantekening. Daarna stel ik voor dat je hoofdstuk 1 en 2 over al het materiaal dat

gaat over het evolutionisme en het creationisme, nog eens overleest.

Sessie 938 - 24 november 1981

Dinsdagavond 21.07

(We zaten om ongeveer half negen klaar voor de sessie. Weer gebruikte Jane vele zeer lange pauzes terwijl ze voor Seth sprak. Ik denk dat ze vanavond uitstekend, via Seth, verschillende van haar sleutelinzichten in de aard van de werkelijkheid bespreekt - en ik geloof niet dat het ooit beter is gedaan.)Welnu - dictaat.(Lange pauze.) Het hele beeld van het fysieke leven, zoals jij dat opvat, moet natuurlijk vanuit je eigen standpunt ervaren worden, maar zijn complexiteit, zijn ordening en grootsheid van structuur en ontwerp moeten eigenlijk begrepen worden als vormen van slechts één voorbeeld van het oneindig aantal werkelijkheden die ieder gevormd worden door de neigingen en kenmerken van haar eigen aard en de aard van haar eigen bewustzijn.Het woord `onbewust' is in zekere zin zinloos. Er zijn natuurlijk eindeloos veel versies (van bewustzijn) met hun eigen werelden, die organisaties vormen die zin en doel hebben. Sommige daarvan vermengen zich met die van jullie en vice versa. De `innerlijke structuur' is een structuur van bewustzijn en de diepgaander vragen ten slotte kunnen alleen benaderd worden door het bestaan van het innerlijk verband te verkennen.(21.16.) Geef ons een moment... De aard van de tijd, vragen met betrekking tot het begin of einde van het universum - deze kunnen niet met enige zekerheid gesteld worden door de uiterlijke levensomstandigheden te bestuderen, want de fysieke referenties zijn zelf slechts de manifestaties van innerlijke psychologische activiteiten. Je bent je alleen van het universum bewust voor zover het je waarneming beïnvloedt. Wat buiten die waarneming ligt, blijft voor jou onbekend. Dus lijkt het voor jullie dat de wereld begon - of moet zijn begonnen - op een zeker moment in het verleden' (een pauze van een minuut om 21.18) maar dat is hetzelfde als veronderstellen dat een stuk van een taart de hele taart is, die in een oven gebakken wordt en misschien op een middag wordt opgegeten. De innerlijke betrekkingen van de werkelijkheid behelzen een geheel ander soort ervaring, met organisatiepatronen die zich op ieder denkbaar moment door elkaar mengen. Als je slaapt, stem je je bewustzijn af, zoals iemand een piano kan stemmen, zodat het in de waakrealiteit duidelijk de juiste noten en waarden kan waarnemen die zich tot fysieke ervaringen opbouwen. Die innerlijke referentievelden waarin je je bestaan hebt, veranderen zich volledig als jouw ervaring eraan wordt toegevoegd en je eigen (lange pauze) identiteit was voor de geboorte, zoals jullie die opvatten, in die referentievelden gebed. Jij bent één bewuste versie van jezelf, die samen met al je tijdgenoten de werkelijkheden van de tijden schept. Wanneer ik de term `tijdgenoten' gebruik, heb ik het over de hele soort. Jullie interpreteren je

bewustzijn op bepaalde manieren maar het is heel goed mogelijk om het bewustzijn van de wereld ook op andere wijzen te interpreteren.(Pauze om 21.35. De geleerden weten niet hoeveel soorten er op aarde bestaan - alleen dat ze in de miljarden lopen.)Als je het, bij wijze van spreken, van een andere kant interpreteert, zou je ten slotte toch op een ordelijk universum uitkomen, maar een waarin de aard van de identiteit volkomen anders geïnterpreteerd zou worden, waar de nadruk ligt op een aangrenzend bewust soort subjectieve communicatie dat andere soorten patronen van subjectiviteit en psychologische continuïteit vormt. Deze resulteren in de vorming van `persoonlijkheden' of entiteiten die zich bewust zijn van hun eigen identiteit door andere paden te volgen dan die van jullie, terwijl ze ook op hun manier, net als jij, bijdragen aan de vorming van je universum.(Zeer langzaam.) Jullie registratie van soorten is zeer grillig. Nogmaals, je erkent alleen dat die variëteiten van leven levend zijn, die binnen zekere aandachtsgebieden vallen. Je objectiveert en verdeelt. De grenzen die getrokken worden tussen het zelf en wat niet het zelf is, tussen een organisme en zijn omgeving zijn van jullie kant zeer willekeurig. Er zijn daarom psychologische patronen die volledig aan je aandacht ontsnappen omdat ze de regels die je hebt opgesteld niet volgen. Deze verenigen wat jullie verdeeld hebben, zodat je verborgen psychologische waarden of psychologische wezens hebt die de eigenschappen van de omgeving en de eigenschappen van het zelf in andere combinaties dan jij kent, samenvoegen.Ze lijken op natuurgeesten' zoals jij ze vanuit jouw standpunt wel zult interpreteren. Zij zijn zeker wel psychologische verwanten maar met hun eigen tijdschema's, taal en psychologische affiliaties. Zij bestaan inderdaad samen met de soorten bewustzijn die jullie in de structuur van het fysieke leven kennen. Wanneer je echter droomt kom je vaak in contact met deze neven van bewustzijn. Het is niet zozeer dat ze met je communiceren of jij met hen, als wel dat in de slaap de conventionele eigenschappen die je hebt geleerd enigszins losser zijn en losgelaten worden. Je kunt er bij wijze van spreken een glimp van opvangen. Je ziet een soort bewustzijn, een soort dat onverklaard moet blijven in iedere normale uitleg van de evolutie en die geeft aanwijzingen voor de communicaties die pp alle niveaus bestaan (intens), ze beschermen niet alleen de genetische referenties die voor je eigen soort noodzakelijk zijn, maar ook de combinaties van andere organisatievormen die naast die van jullie bestaan en er toch mee verbonden zijn. Je hebt zulke betrekkingen vaak verkeerd geïnterpreteerd en veel van jullie legenden over goede en kwade geesten, monsters en vreemde variëteiten van kunstmatige schepsels verschijnen in de folklore.(22.05.) Eens echter kwam je zulke formaties natuurlijk in een ander licht tegen, zag veel overeenkomsten tussen hun en jullie optreden - bepaalde karakteristieke waarnemingswijzen, althans enige ervaringen die je reactie en erkenning opriepen. Eens stond je dus, op zekere wijze, meer open voor de soorten bewustzijn die je in je cirkel van werkelijkheid toeliet. Eens, zoals jullie daarover denken, trok je de

grens niet zo nauw als nu. In plaats daarvan nam je zulke bewustzijnsneven in je midden op, aanvaardde een soort kameraadschap - want tot op zekere hoogte althans kon je de verschillende versies van de mensheid zien die het gevolg waren van een verandering van focus, een aangrenzende affiliatie van vermenselijkte energie met de omgeving. Heel eenvoudig, je voelde dat je in zekere zin andere broeders en zusters in de wereld had die net als jij maar anders dan jij waren, die dat wat het universum inhield op hun eigen manieren samenbrachten. Zulke soorten kunnen natuurlijk nergens binnen de regels van de evolutie optreden of als realiteiten worden waargenomen, behalve onder die condities waarop je je gewoonlijke waarnemings- en gedragsregels ontspant.(22.18.) Niettemin hebben er veelvuldig ontmoetingen tussen jullie plaats - in de droomtoestand, zoals vermeld, in veranderingen van je gewoonlijke focus en in jullie kunsten waar je minder willekeurig bent in je definities. Toen je je eigen fysieke werkelijkheid in een scherpere, duidelijkere focus begon te brengen, stopte je met je eigen zicht op het menselijk bewustzijn en sloot die andere elementen volledig en vrij willekeurig uit, teneinde de grenzen van de fysieke orde duidelijker te omlijsten en vast te stellen. Nu lijkt het of zulke persoonlijkheden (lange pauze) fysiek niet waarneembaar zijn, maar eens kon je ze binnen je waarnemingsgebied brengen.(Jane nam om 22.25 een zeer lange pauze - in feite zo lang dat ik dacht dat ze misschien in slaap was gevallen, zoals ze daar op de bank zat met haar ogen dicht.)Je hield echter met je classificaties op een bepaald punt op en zag de mens liever als de koning van de intelligentie. Dit betekende dat je abrupt de grens trok waar hij nu schijnt te moeten liggen. Je bleef echter op andere activiteitsniveaus met die ka-meraadschap doorgaan, niveaus die nog steeds openstaan en in beschouwing moeten worden genomen wanneer we ook maar enige discussie over het dromen en de droomwereld naderen. (intens).(22.27.) Einde dictaat. Geef ons nu een moment. Geef je vingers wat rust...(Zie aantekening 3 voor de persoonlijk rest van de sessie.)

Aantekeningen bij sessie 938

1. Volgens de algemeen aanvaarde wetenschappelijke theorie is ons zonnestelsel zo'n 4,6 miljard jaar oud. Het universum zelf ontstond tussen de 10 en 20 miljard jaar geleden.

2. Zie in hoofdstuk 2 van Dromen in deel I, aantekening 5 bij sessie 885, zowel als mijn opmerking over naturalisme aan het einde van aantekening 3 voor de vorige (937ste) sessie.

3. Terwijl ik denk dan de denkbeelden in de eigenlijke sessie onder Jane's beste gerangschikte kunnen worden, zo denk ik ook dat de ideeën die in het materiaal dat ze voor zichzelf doorgaf, even goed zijn.

(Seth om 22.28.) `Je bent de laatste tijd een uitstekende hulp voor Ruburt geweest. We hebben tot dusver in onze bespreking over zijn eigen situatie om goede redenen bepaalde stof niet aangeroerd omdat hij er nog niet klaar voor was. Naarmate zijn vermogens echter groeiden, voelde hij natuurlijk de contouren van andere werkelijkheden, het zwakke schijnsel van andere werelden. Hij voelde op de een of andere manier die andere neven van bewustzijn - deze milieus die echt maar toch niet echt lijken, deze verdere uitbreiding van mogelijke ervaringen - en hij besloot dat hij erg voorzichtig moest zijn. Hij moet verstandig (lange pauze) zijn, hij moet er de tijd voor nemen, hij moet zich anders instellen, maar voorzichtig - en zulke gevoelens deden zijn spontaniteit tot op zekere hoogte afnemen.De waarschuwingen zijn natuurlijk genoeg, onder de restricties die de mens gewoonlijk aan het bewustzijn stelt. Ruburt heeft, waar hij ook gaat, zijn bescherming en veiligheid bij zich. Het is een natuurlijke genade, karakteristiek voor ieder soort bewustzijn. Zijn bescherming en geldigheid worden altijd gerespecteerd. Ruburt is veilig waar hij ook gaat. Zijn psychologische houding wordt, waar hij ook gaat, gerespecteerd. Ik zal in onze volgende sessie in persoonlijk verband meer over dit onderwerp te zeggen hebben. Deze paar verklaringen zullen hem echter goed doen en hem helpen de innerlijke kring van kennismaking met aardige collega's die in die andere categorieën horen, te vergroten - maar die echt ook vriendelijke collega's zijn.Einde van de sessie en van harte goedenavond.' (22.45.)

Voor mij is Jane's gewaarwording van die `neven van bewustzijn', die `aardige collega's' en haar voorzichtige reacties op haar innerlijk weten, duidelijk een teken van de samenhang van haar overtuigingen en haar werk door de jaren heen. En zoals ik in de aantekeningen voor Dromen heb aangetoond, is het ook duidelijk dat ondanks de geruststellingen van Seth en mijzelf, zij zich niet veilig voelde waar ze ook heen ging. Haar consequente houding werd voor mij nog sterker toen, terwijl ik de aantekeningen voor deze sessie maakte, ik twee ruwe schetsen voor gedichten zonder titel tegenkwam die ze op 19 maart 1977 had gemaakt - vier jaar en acht maanden geleden. Ik denk dat het echt geen toeval is dat ik ze juist nu vond. Jane had ze met gekleurde inkt in een van haar schetsblokken van 4 bij 6 geschreven. Ze had de gedichten niet getypt voor haar dagboek of ze aan mij laten zien maar was ze helemaal vergeten. Ze worden iets verder in deze aantekeningen aangegeven.Het frisse van die gedichten was voor mij zo levendig, hun inhoud zo passend bij Jane's situatie van vandaag, dat de tijd eraan voorbijgegaan scheen te zijn. Ik wilde meteen die tijdloosheid gaan onderzoeken op de enige manier die ik als fysiek schepsel kon doen - door in tegenovergestelde richting hun creativiteit in perspectief te zetten, daarbij de tijd nemend om een stroom van gebeurtenissen op te sommen sinds ze de gedichten had bedacht, terwijl ze nog aanvoelden als nieuw. Ik koos willekeurig professionele voorvallen uit ons eigen leven en dacht aan alle als gebeurden ze tegelijk (zoals, volgens Seth, ze in een groter kader ook doen.) Het is duidelijk dat iedereen zo'n lijst kan opstellen over iedere groep onderwerpen. Dit

is nu de lijst die ik maakte:Jane schreef die twee gedichten dus zestien dagen voor ze de laatste sessie van Seth's Het wezen van de psyche dicteerde op 4 april 1977; een maand voor ze Wereldgebeuren begon te dicteren op 18 april 1977; twee jaar en twee maanden voor ze begon aan God of Jane op 6 mei 1979; twee jaar en zes maanden voor ze het voorwoord voor Dromen begon te dicteren op 25 september 1979; twee jaar en acht maanden voor ze met het idee voor If we live again kwam op 15 november 1979; drie jaar en vijf maanden voor ze Seth's materiaal over de magische benadering van de werkelijkheid begon te dicteren op 11 maart 1981; vier jaar en drie maanden voor ze door begon te komen met haar eigen zondige-zelf-informatie op 17 juni 1981; en vier jaar en vijf maanden voor ze op 26 augustus 1981 het gedicht in aantekening 6 bij de 936ste sessie van Dromen schreef:`Iets in mij/ stroomt heen en weer/ alsof ik mezelf/ een tijdlang/ laat wegspoelen/ naar de zee/ terwijl ik een webachtige/ schelp achterlaat/ op het strand/... 'Ik zie die periode (die vier jaar en vijf maanden) echt als een emotionele brug tussen Jane's gedicht in aantekening 6 bij de 936ste sessie en de twee die ze schreef in maart 1977. Alle drie komen geheel overeen met zowel haar overtuigingen en emoties als met de mijne. Want nu voel ik in verband met de twee `nieuwe' gedichten, dezelfde diepe gevoelens die ik had over Jane's uitdagingen toen ik in aantekeningen 6 schreef: `Misschien was het haar poëtische kunst van expressie die me hielp me zo sterk te vereenzelvigen met haar emoties, maar ik voelde plotseling dat zelfs ik de onmetelijke diepten van haar uitdagingen en haar reacties daarop nooit echt had begrepen.' Alle drie gedichten zijn dus een geheel waarin ze dwars door de tijd en de emoties verschillende facetten van een algemeen stel overtuigingen over aardige psychische collega's en gevoelens van veiligheid onderzoekt.Nu echter ging ik een klein stapje verder en begreep dat als de drie gedichten de diepe angsten die Jane over haar vermogens heeft, weerspiegelen, ze ook verbonden zijn door haar vastberadenheid om met die gaven door te zetten. Haar `nooit afwijkende richting', geuit in gedicht 1 hieronder, staat in direct verband met de stof over haar waarin ik Seth citeerde in aantekening 6 van sessie 931 in hoofdstuk 9 van Dromen: `Niets zou hem echter zo lang met sessies hebben beziggehouden als hij ze niet wilde.' (De geciteerde sessie was in februari 1980 gehouden, toen Jane al meer dan zeventien jaar voor Seth had gesproken.)Alweer, zoals ik in aantekening 6 bij sessie 936 deed, zet ik Jane's korte zinnen in ieder couplet van haar poëzie bij elkaar en scheid ik de zinnen met Duitse komma's.

Gedicht 1

Als er boze wortels van de winter/ in mijn vele seizoenen zijn/ een woestheid ongetemperd/door het optreden van het verstand -/een kracht, geheimzinniger en/ meer elementaal dan/

de krankzinnige heftigheid van de herfst/ (die woedt, toch glorieus oranje en/ groene bladeren versplinterd/ overal vallend)/ dan, is er.

En zoals de trotse stemmingen/ van de herfst hun/ redenen hebben - zo moet/ in de diepere wijsheid/ der natuur/ mijn nooit afwijkende richting -/ ... Hoewel mijn losse gedachtebladeren/ apart lijken/ stormen ze in een elementale/ kracht/ gewichtloos gedragen -/Laat me dan met hen/ zo gesteund worden/ hoewel mijn tumultueuze reizen me/ net als zij/ boven de stormachtige boomtoppen uit dragen./ Want nog hoger/ houdt de lucht alles/ veilig bewaard.

Gedicht 2

1Als ik in de knoop ben geraakt -/ benen in rare hoek -/ armen half gebogen -/ niet langer rechtop lopend -/ een lichamelijk uitgestotene -/ en een mentale snelheidsduivel -/ wel, geen verontschuldigingen meer - van mij/ aan mij.

2Als je je hoofd stoot/ tegen de hemel/ en hij geeft mee -/ kom je in de verleiding je terug te trekken;/ wantrouwig, verward/ als een bang dier/ vriendelijk behandeld: Je gromt,/ doet alsof je jezelf/wil likken of bijten -/ te bang om/ zelfs maar te kwispelen dus nu is het tijd om te zeggen -/ `Het is in orde,'/ en het magische bot/ op te pakken/ om zijn vreemde/ nieuwe voeding/ te proberen./ Ik heb er te lang/ omheen geslopen/ in kringen; snuffelend; en ik zei nooit/ dank je.

3Iemand nam magisch/ mijn lijn af/ en ik was zo bang/dat ik voorgaf/ dat ze er nog steeds was/ vaster dan daarvoor./ `Hm...' zei de wonderstem,/ `je bent vrij/ had je dat niet in de gaten?/ Waarom ren je niet weg/ als ieder gelukkig/ dier?'/

En ik zei: `Vertel geen leugens./ Ik wil niet luisteren.'/Dat was jaren geleden?/ Nu huiver ik, moe/heel alleen vastgebonden/ in de zwarte wind./ Ik blijf rukken/ aan de lijn die er niet is/ maar zo echt lijkt./ Een echte schaar/ zal dat/ soort lijn niet knippen/ Dus maak ik/ een verbeelde schaar/ die de droomlijn/ doorknipt/ in duizenden zilveren/ stukjes/ die smelten voor mijn/ droom-echte ogen.

12. Levenswolken

Sessie 939 - 25 januari 1982

Maandagavond 21.48

(Er zijn weer twee maanden voorbijgegaan tijdens Jane's produktie van Dromen. We hadden heel rustige kerst- en nieuwjaarsdagen. Nu is het nieuwe jaar bijna een maand oud; het is koud maar de bevroren grond is praktisch vrij van sneeuw. Onze post is omvangrijker dan ooit. Die `ongebruikte tijdsruimten', die lange weken die voorbij gaan tussen de laatste hoofdstukken van Dromen, zijn voor mij heel zorgwekkend geworden want ze horen niet bij Jane's natuurlijke creatieve ritmen. Ze heeft zelfs niet veel persoonlijke sessies gehad tijdens die pauzes in het boekwerk;, ze gaf maar twee persoonlijke sessies tussen hoofdstuk 10 en 11 en vier tussen hoofdstuk 11 en 12. Juist die onregelmatigheid is op zichzelf een duidelijk 'symptoom' van onze psychische en fysieke uitdagingen.Ik beschouw de eerste van de vier sessies die Jane hield voor ze aan hoofdstuk 12 begon als een sleutelsessie, echt een zeer goede sessie voor ons.We voelen dat het een keerpunt betekent - maar, paradoxaal genoeg, we zijn er niet helemaal gerust op dat we de goede richting kunnen opgaan! Jane kwam met de sessie door, net een week nadat ze de laatste sessie voor hoofdstuk 11 had gegeven (op 24 november 1981) en ik geef de sessie hier in aantekening 1.We bespraken die sessie de volgende dag, 2 december, grondig en Jane ging zichzelf nog verdedigen tegen wat ik in sommige aantekeningen had geschreven. Ze vertoonde meer animo dan ik haar de laatste tijd had zien doen en ik kon het gelukkig met een paar goede opmerkingen die ze maakte eens zijn; met andere was ik het niet eens. Ik vroeg haar een samenvatting van haar opmerkingen te maken om ze bij onze volgende sessie te kunnen zetten. Tegelijkertijd probeerde ik het voor haar gemakkelijker te maken om zelf te typen. Ik heb al eerder dingen voor haar gemaakte. De laatste tijd had ze moeite om haar handen zonder pijn hoog genoeg op te heffen om bij haar schrijfmachine te komen als hij op de eiken tafel in haar werkkamer of op het normale typetafeltje stond. Ik ging meteen een lager heel stevig tafeltje maken, waarvan het blad net boven haar knieën uitkomt als ze in haar bureaustoel zit; ze kan haar typemachine veel gemakkelijker bedienen als hij

lager staat. Ze maakt fouten als ze typt omdat haar vingers niet goed werken, maar ze wil haar accuratesse graag verbeteren door te werken. (Haar handschrift is ook niet zo standvastig als het was.) Zoals ze op 3 december typte: `Rob maakte net een nieuw houten typetafeltje, de juiste hoogte en zo en ik probeer het nu uit, het ging fantastisch, ik wil weer aan mijn dagboek beginnen, wil weer aan een project beginnen... wil ook weer sessie gaan houden of dat zeg ik in ieder geval tegen mezelf.'Maar, ze typte niet de samenvatting waar ik haar om gevraagd had. Die avond hield ze de tweede van de vier sessies die ze zou geven voor ze aan hoofdstuk 12 van Dromen begon.3 Ons programma van besprekingen over Seth's materiaal, zowel als onze eigen ideeën - met daarbij onze suggesties op een bandje waar Jane dagelijks naar moet luisteren - waren uit die sessies op 1 en 3 december voortgekomen. Het is duidelijk dat we aan het proberen waren om de activiteiten in Kader 2 te stimuleren. De volgende dag richtte ik al Jane's werkbenodigdheden in haar kamer, volgens haar aanwijzingen, anders in, en die herinrichting van haar wereld hielp ook. `Rob en Seth gaven ons het startsein voor een nieuw programma en al zijn we nog nauwelijks begonnen, ik voel me echt wat beter, rustiger,' typte ze gedeeltelijk op de ochtend van de vijfde terwijl ze aan haar nieuwe lage tafel zat. `Gisteren voelde ik dat alles rondom me op zijn plaats kwam. Middag. Ik deed wat aan de post maar ging niet echt werken aan de aantekeningen die deel van het programma moeten zijn. Het typen gaat nog steeds niet zo best maar ik weet zeker dat dit beter zal worden. Ik voel geen stroming in deze aantekeningen maar ik voel wel een onderstroom naar boven komen en ik voelde me meer mezelf, tevredener... als ik op dit punt kom voel ik een duidelijke expressieblokkade en enige lichte paniek maar erken het feit dat er een gevoel van verdringing kwam toen ik besloot mijn aantekeningen te maken... meteen opschrijven en aan Rob zeggen.' En die middag gebeurde er iets heel positiefs. Jane kreeg van Prentice Hall de eerste exemplaren van haar gedichtenbundel: If we live again: Or public magic and private love... We hadden al uitgekeken naar dat mooie kleine boekje sinds ze het meer dan twee jaren geleden had ontworpen, voor ze een titel had.' Zo mogelijk was Jane zelfs blijer met de publikatie van If we live again dan ze was geweest toen haar boek met verhalende poëzie, Dialogues of the soul and mortal self in time in 1975 uitkwam. If we live again bracht haar weer terug naar haar eerste dagen met creatief werk die haar op hun beurt weer hadden geleid tot tienerdromen over het worden van een dichter waarvan de werken werden uitgegeven. (Ze werd in 1929 geboren.) Zoals ik in verschillende aantekeningen in de Seth-boeken heb laten zien, geeft Jane door de kunst van haar eerste liefde, de poëzie, haar overtuigingen met een verbazingwekkende duidelijkheid weer, haar mystieke onschuld en kennis combinerend met haar nuchtere aanvaarding van het fysieke leven. `Ik begin zo goed als ik kan... sessies lezen, 'typte Jane op 7 december toen ze haar pogingen en de mijne om ons programma voor haar uit te voeren, noteerde. We speelden het bandje af met de suggesties die we gemaakt hadden. `Ik voel wel een expressieblokkade; mijn achterwerk doet pijn als ik typ - licht pijnlijke gewrichten

waar ik op zit die heel kort tranen veroorzaken; toch is het een verruimende sensatie, hetzelfde bij mijn rechterarm, zoveel wil ik wel opschrijven,' noteerde ze later die dag. Want hoewel we niet wisten hoe, hadden onze suggesties haar geholpen zich af te stemmen op een aantal dierbare beelden van haar meisjestijd in haar geboortestad Saratoga Springs, New York. Ze had zichzelf gezien in een speeltuin - Kaydeross - die ligt aan het strand van Saratoga Lake, net buiten de stad; ze had zichzelf `touwtje zien springen' op het speelveld aan de overkant van de straat bij de katholieke lagere school waar ze naar toe ging; ze had familieleden gezien, die nu allen dood zijn, en ermee gepraat.Die nacht had ze heel levendige dromen.Jane's spontane 'Saratogabeelden van vroeger'. zoals ze ze noemde, de herscheppingen van haar eigen verleden, waren de volgende dag doorgegaan. Ik vond haar visies bijzonder stimulerend omdat ze zichzelf daarin had gezien met de volle en onbewuste vrijheid van lichamelijke beweging die de heel jonge mensen zo vanzelfsprekend vinden. Ik vroeg me af of een deel van haar, haarjeugd zou kunnen bekijken om haar te herinneren aan de erfenis van beweeglijkheid, om haar te helpen dat in het heden weer te laten herleven.' `Zie mezelf touwtje springen (alweer) ... maar de plaatsen zelf schijnen voor mij meer te betekenen (vandaag) dan de mensen ; schreef ze. `Ze zijn vrij groot, in kleur, en ik kijk van daaruit naar het beeld, dus ga ik er tot op zekere hoogte binnen; moet... de tijdsperiode beslaan toen ik ongeveer driejaar was... vage ideeën dat, toen ik ongeveer vijfjaar was, een oudere man stierf in het huis ernaast, waar ik in het portiek had gespeeld en dat iemand me meenam om het lichaam te zien - de eerste van zulke ervaringen... Nou, ik ga nu een magische zienswijze sessie lezen, Rob en ik lazen de laatste sessie vanmorgen samen...' En ze had die avond meer levendige dromen.Vijf maanden geleden, inde inleidende aantekeningen bij sessie 936 in hoofdstuk 11 van Dromen, schreef ik dat Jane tegen eind augustus 1981 een ruwe schets had gemaakt van de eerste drie hoofdstukken van The magical approach to reality: a Seth Book. In al de volgende weken deed ze slechts wat los werk aan nog drie hoofdstukken. Op woensdag 9 december werd mijn idee dat ze het boek waarschijnlijk nooit zou afmaken, nog versterkt door haar eigen aantekeningen.6 Die avond kwam Jane door met de derde van de vier persoonlijke sessies die ze hield voor ze aan hoofdstuk 12 begon. Haargehoor- en visuele moeilijkheden bleven doorgaan. Weer gaf Seth ons materiaal over ons dagelijks programma - maar dit is niet de enige reden waarom ik besloot de hele sessie in aantekening 7 te geven.Jane werkte steeds minder toen de kerstdagen naderden, hoewel ze op 15 december haar vierde persoonlijke sessie gaf; het erg ontroerende onderwerp - kunst en kinderpsychologie - staat los van onze thema's voor Dromen. We zagen maar een paar vrienden. Ik had het echter drukker dan ooit: het huishouden doen, alles voor kerstmis klaarmaken, mijn vrouw op verschillende manieren helpen, werken aan de eerdere aantekeningen van Dromen en proberen wat tijd vrij te maken om te schilderen. Jane deed niets meer aan haar manuscript voor Magical approach,

noch iets aan het inroepen van medische hulp waar ze het de eerste december over had gehad. Ons programma van zelfhulp begon langzamerhand te verminderen, zoals vele daarvóór. Ten slotte probeerde ik op een dag, in een poging Jane wat op te vrolijken toen ze werkloos aan het typetafeltje in haar kamer zat, een variatie van de tactiek die zo goed had gewerkt bij de aanvang van Seth's Het wezen van de psyche, bijna zes en een halfjaar geleden. Deze keer, achter haar staande, deed ik mijn armen om haar heen en rolde een nieuw blad papier in haar schrijfmachine, maar hier is de aantekening die ze de volgende dag schreef:`Een donkere ochtend. Ik voel een duidelijke tegenzin in mezelf en een mengsel van andere gevoelens. De reuk van de hitte die uit de luchtroosters komt is wel prettig omdat hij zich vermengt met de nog hangende geur van Rob's vernis. Plotseling stroomt het zonlicht uit de lucht. Mijn lichaam is pijnlijk, armen doen pijn als ik typ. Het lijkt alsof Rob doodstil is in zijn studio. Ik denk vooral aan die ene ervaring die ik op wilde schrijven: het visioen van gisteren. Gisterenmorgen voelde ik me precies hetzelfde als vanmorgen; tamelijk terneergeslagen stemming, pijnlijk lichaam, toch bewust van de noodzaak de betovering te breken, iets te doen.Gisteren na de lunch had Rob in een beetje dolle bui een nieuw stuk papier in mijn schrijfmachine gedaan. Zet er gewoon hoofdstuk 1 boven en begin aan iets nieuws, had hij gezegd. Hij ging terug naar zijn studio en ik deed mijn ogen dicht om mijn (psychische) bibliotheek' te visualiseren; niets, ik probeerde het weer en zag heel plotseling een vrouw tegenover me zitten aan de tafel in de woonkamer.'Die aantekening is de laatste die Jane in haar dagboek voor dit jaar maakte en ze zette er geen datum bij. Ofschoon ze me zei dat ze van het visioen had genoten, zei ze er weinig over en maakte geen aantekeningen. Ik maakte een vergissing: Ik zou hebben moeten aandringen op een gedetailleerd woordelijk of geschreven verslag van haar en had mijn eigen aantekeningen moeten maken als dat nodig was. Ik herinner me wel dat ze een vrouw in armelijke kleren beschreef, wier lippen bewogen als sprak ze tegen Jane; er was geen geluid. Het visioen was erg kort maar heel echt geweest. Let erop dat Jane zich verplaatst voelde van haar werkkamer naar de woonkamer. Ondanks dat alles echter faalden mijn pogingen directe positieve suggesties te gebruiken om haar helpen haar twijfels en zorgen te doorbreken. Ze begon niet meer aan een nieuw langdurig project. Na de feestdagen werkte Jane aan een paar kleine acrylschilderijtjes met bloemen die vrienden van ons met kerstmis hadden gegeven. Ze schreef een paar aantekeningen en probeerde wat poëzie; haar handschrift bleef onstandvastig; ze maakte nog steeds veel fouten bij het typen. Ze begon echter ook af en toe een verontrustende nieuwe ontwikkeling te vertonen, een lichte trilling in haar stem. Ik besefte toen dat iedere keer als ik die bepaalde onrust hoorde, haar spreken een beetje langzamer werd. Wij dachten dat de effecten met haar stem verband hielden met haar gehoor- en gezichtsmoeilijkheden die ook enigszins fluctueerden. Jane was bezorgd en niet bezorgd en wederom zag ik in haar die onschuldige aanvaarding van de werkelijkheid die ze aan het scheppen was - die ik vaak zo moeilijk te begrijpen vond (zowel als mijn eigen aandeel daarin). Niet dat ze deze lichamelijke

moeilijkheid zonder klagen verwelkomde, maar dat ze de komst ervan toedekte met een gemoedsgesteldheid waarmee ze zo goed ze kon door bleef gaan. Ik probeerde haar niet te alarmeren als we praatten, terwijl ik in mijn geest speculeerde of de stem veranderingen wéér een teken zouden kunnen zijn dat ze zich van de wereld terugtrok. Voordat we de persoonlijke sessie van de afgelopen eerste december hielden, had ik haar wel gezegd dat ik bang was dat ze bezig was om langzamerhand haar communicatie met de wereld af te snijden. Geen van ons wist hoe zo'n trilling en stem vertraging de sessies bijvoorbeeld zou beïnvloeden; Jane had al verschillende weken niet voor Seth gesproken, dus dat moesten we nog ondervinden! Ik stelde mezelf gerust door me haar uitstekende vocale kracht in herinnering te brengen toen ze de sessie van 3 december gaf. Haar stem is een krachtige en dramatische verbinding met de werkelijkheden voor haar, geladen met energie en emotie of ze nu voor zichzelf spreekt, voor Seth, of spreekt of zingt in haar trancetaal, Sumari.Die vocale standvastigheid en kracht die uit iemand voortkomt wier gewicht omstreeks vijftig kilo schommelt, is altijd heel geruststellend voor ons geweest. Wij probeerden wat Seth vele malen gesuggereerd had: Na haar stemeffecten te hebben besproken, gaven we Jane kleine suggesties, dat de effecten grotendeels zouden verminderen en schonken er toen geen aandacht meer aan. In feite hoopte ik dat ons kinderlijk vertrouwen - waarvan ik voelde dat het om te beginnen nauw verband hield met tenminste sommige psychologische elementen in haar aanvaarding van de moeilijkheden met haar stem - hun volledig verdwijnen mogelijk zou maken. Na de feestdagen gingen er meer dan twee weken voorbij voordat Jane eindelijk met de hand de eerste formele aantekening schreef voor haar dagboek voor 1982:

Het nieuwe dagboek Jan, 15, 1982 Vrijdag

(Op de volgende pagina schreef ze:

`Dingen waar ik van houd.' `Mijn goede eigenschappen.' Rob - eerlijkhuis - goed uiterlijkuitzicht - op veel gebieden talentenzonlicht - - schrijvende natuur - - psychischkatten - - poëziesommige mensen - goed verstandschrijven - goedhartig veel meer -

Dingen die ik graag gauw wil doen: Het Seth-boek afmaken.

Zulke lijsten kunnen altijd worden uitgebreid. Ik dacht echter meteen aan de toevoeging van deze kwaliteiten bij Jane's eigenschappen:

een goede zangeres in Sumari een goed schrijfster nuchterongelooflijk koppig in wezen onschuldig

Ik denk dat de meeste mensen ook zouden vinden dat Jane's zang in Sumari buitengewoon origineel is en dat ze een uitstekend natuurlijk dramatiste is. Het is best mogelijk het drama in haar levenswerk niet op te merken of eroverheen te lezen, omdat het al haar creatieve ondernemingen zo doordrenkt. Ze was er zich volledig van bewust dat die kwaliteit veel duidelijker werd in haar zang en sessies bij de cursus, maar ze hoefde het niet bewust op te roepen - het drama was er gewoon. In zijn eigen vorm is het nog iedere keer de ondergrond van onze sessies en van haar poëzie, schrijven en schilderen. Sommige mensen zouden echter kunnen stellen dat de volgende drie eigenschappen op mijn lijst deugden óf belemmeringen van Jane kunnen zijn. Ik geloof dat elk zowel het een als het ander kan zijn, afhankelijk van de omstandigheden. Mijn mening is dat alle eigenschappen die zowel door Jane als door mij zijn opgesomd creatieve delen van haar, zoals ze is, vertegenwoordigen - en ik aanvaard ze allemaal. Jane had op de vijftiende opgeschreven dat ze het Seth-boek gauw wilde afmaken. Ze maakte de volgende tien dagen geen aantekeningen meer in haar dagboek. Ze schilderde meer. Haar stemtrillingen verminderden op sommige momenten eerder dan dat ze toenamen en verdwenen in andere. De vertraging in haar stem was hardnekkiger ofschoon het niet erger werd. Onze eigen suggesties volgend, deden we het redelijk goed met niet te blijven stilstaan bij die stemmoeilijkheden; we gaven Seth geen teken ze te bespreken. En Jane had de energie om sessie 939 voor hoofdstuk 12 van Dromen met vaste stem te gaan dicteren om 21.48 op maandagavond 25 januari:)

Welnu - Goedenavond.('Goedenavond.')Dictaat. We beginnen aan een nieuw hoofdstuk (12) getiteld: Levenswolken.(Pauze.) Joseph (zoals Seth mij noemt) gebruikte de term vandaag in een discussie en het is een uitstekende beschrijving van de manier waarop jullie universum `in de aanvang' gezaaid werd. Begrijp echter wel dat de term `droomwolk' even goed zou zijn. Toch is het een beeldende verwijzing naar de manier waarop Al Wat Is zichzelf in de vorming van zijn talloze werkelijkheden verpakte. Zulke levenswolken bestaan `nog steeds' en je

kunt de woorden `nog steeds' beter tussen aanhalingstekens zetten. Ieder levenszaadje, zaadje van leven, bevat in zichzelf zijn eigen beschermlaag, zijn eigen placenta met noodzakelijke voeding en milieuomstandigheden, zijn eigen stelsels en vertakkingen van waarschijnlijkheden. Deze takken van waarschijnlijkheden werken als sensoren op afstand, ze zoeken die condities uit die passen bij de beste waardevervulling en ontwikkeling van het zaadje. Eenvoudig gezegd, de levenswolken zenden de inhoud (pauze) vooruit naar waar de omstandigheden het beste aan hun behoeften tegemoet komen. Aan de andere kant kunnen de levenswolken hun eigen volledige werelden zaaien. Ruimte op zich spreekt al van een `begonnen' schepping, want ongeacht hoe leeg de ruimte kan lijken, ze verschijnt gewoon als een onmetelijk grote kathedraal, of tent of piramidevorm, op het ogenblik misschien leeg van binnen met wanden die zo ver verwijderd zijn dat ze niet waargenomen kunnen worden. Waarschijnlijkheden wervelen misschien overal rond, maar blijven natuurlijk op ieder bepaald moment onopgemerkt, zodat je in deze vreemde rare analogie (pauze) misschien een vaag kort gegons hoort, zoals bij het wervelen van de wind en denkt dat het onbelangrijk is - terwijl daarentegen wat je hoorde een hele wereld van waarschijnlijkheden was die voorbij de plek waar jij stond, snelde (intens). Je hele eigen levensstructuur, met haar scherpe en nauwkeurige definities in het werkelijkheidspakket is daarom een levende levenswolk die in andere werkelijkheden misschien wel of niet kan worden waargenomen. Die wolk bevat altijd nieuwe bronnen van nieuwe creativiteit in zich. Wanneer je droomt of slaapt of denkt, draag je automatisch bij aan andere dimensies van een levenswolk of droomwolk die juist uit de werkingen van je eigen subjectieve houdingen tevoorschijn komen.(Een pauze van een minuut om 22.10.) Zelfs de oneindigheid wordt ieder ogenblik overal tot uitdrukking gebracht, want de oneindigheid zelf staat niet los van wat het universum is. Zoals het universum een deel is van de creativiteit van de oneindigheid, zo zijn er in dat licht bezien de hele tijd nieuwe soorten aan het verschijnen of je eigen situatie je nu al of niet die verschijning laat waarnemen. Jullie zijn misschien zelf een deel van die verschijning. Vanaf jullie focusdrempel ben je je betrekkelijk onbewust van je eigen houding op een nieuwe tijdsdrempel - want voor de wezens op die drempel zou je al daar aangekomen zijn, terwijl hun bestaan voor jullie in jullie heden theoretisch zou zijn, alsof ze toekomstige zelven waren. Vanuit jullie gezichtspunt zijn ze dat natuurlijk. Op andere niveaus vermengen en verweven je dromen zich niet alleen met die van je tijdgenoten, maar met die van alle tijden en plaatsen, levend en dood in jullie begrippen. Ieder universum zoals dat, dat je kent - dient als een kleine kolonie van bestaan en is binnen de eigenschappen van zijn eigen aard oneindig. ,Een deel van de stof van deze avond zal wat dat betreft alleen in de droomtoestand iets voor je betekenen en de woorden in dit boek kunnen misschien een paar van die betekenissen onder je aandacht brengen. Nogmaals, ieder deel van al zulke levenswolken zoekt waardevervulling maar die term op zich is jammerlijk ontoereikend om de aard van de verscheidenheid, doel of betekenis van het leven

uit te drukken." (22.28.) Dit doel of deze betekenis bestaat echter niet los van je eigen bestaan. Jij bent een deel van de zin en het doel van het leven -maar die doeleinden `komende vanuit' (lange pauze), komende van de bron van je eigen wezen, zijn te groot om geuit of beschreven te worden binnen de structuur van je persoonlijkheid zoals jij daarover denkt. Zo'n begrip wordt echter vaak ervaren of gevoeld, soms als je luistert naar muziek of wanneer je diep geroerd wordt door emoties en wanneer je geen grote afstand tussen die emoties en jezelf schept.Met liefde aandacht schenken aan het leven dat je hebt, beginnen `waar je bent' is het beste voor zulk een gevoel van je eigen betekenis.Wat bedoel ik met die aandacht? Aandacht voor het ogenblik zoals het zich voordoet. Aandacht voor de tafel van de rijke werkelijkheid zoals ze voor je staat. Aandacht voor de soort persoon die je bent en voor de liefdevolle waardering van je eigen uniek-zijn. Aandacht schenken aan je leven op zo'n manier, brengt je in een duidelijker contact met de innerlijke werking van je bestaan.Einde van het dictaat.(22.39.) Na een paar alinea's met stof voor Jane te hebben doorgegeven, sloot Seth de sessie om 22. 58 af.)

Aantekeningen bij sessie 939

1. Acht weken later, ik geef slechts een uittreksel van mijn zeer lange aantekeningen voor deze privé-sessie die Jane op dinsdagavond 1 december 1981 hield. De aantekeningen ontstonden uit de onverwachte discussie die we om acht uur begonnen, een paar minuten nadat Jane me verteld had dat ze een sessie voor zichzelf wilde hebben. Ik kwam terug naar de woonkamer en vond haar achterover leunend op de bank, slapend - en met een brandende sigaret in haar hand. Een lange punt as viel op haar schoot toen ze met een schok wakker werd: `Dat doe ik nooit, nooit als ik alleen ben!' riep ze uit, nijdig. Toch doezelde ze weer toen ik naar werkkamer liep om haar bureaustoel te halen die ik gebruik als ik notities van de sessies maak. Ik vond dat slapen van haar nadat ze gezegd had een persoonlijke sessie te willen, een slecht teken. Toch denk ik dat Seth in deze sessie kernovertuigingen van ons bereikte die we nog in hun geheel moeten bevatten, laat staan overwinnen. Hij kan ons alleen beter helpen als Jane het hem toestaat, maar nadat we zoveel jaren geworsteld hebben, ben ik er niet langer zeker van dat ze het kan. Ik vrees dat ik in `onze discussie' het meest aan het woord was, maar we probeerden weer eens ons leven in een soort gezamenlijk mentaal en fysiek perspectief te zien. We hadden geen ruzie, argumenteerden zelfs niet. Dat doen we nooit, toch zei ik dingen waarvan ik later wenste dat ik ze niet gezegd had. Die spijt is, denk ik, onvermijdelijk maar als ik mijn vrouw kan vertellen over de bewustzijnsstormen die bijvoorbeeld in het Midden-Oosten zo actief zijn, vind ik zeker dat ik mijn gevoelens over onze eigen moeilijkheden kan bespreken. We zijn beiden bezorgder dan ooit over haar situatie. Jane's paniekgevoelens die ze vandaag had en waar ik haar doorheen probeerde te helpen, brengen hun tegenhangers in mij

voort - daar is geen twijfel over. Soms kon ik mijn eigen oren niet geloven terwijl ik vanavond praatte, zelfs terwijl ik er weer toe werd gebracht te denken dat Jane's mystieke weg haar op de diepste niveaus precies brengt wat ze wil. (Zie in hoofdstuk 9 aantekening 13 bij sessie 931.)Ik zei haar dat ik denk dat ze op die niveaus echt nooit meer sessies wil houden, dat we de aanwijzingen daarvoor om ons heen zien, dat zo'n sterk deel van haar nu zó tegen haar psychische werk is, zó bang voor de gevolgen - van weggevaagd worden, van tegen haar vroegere religieuze inprentingen ingaan - dat haar angst haar lichamelijk in een onmogelijke positie heeft gebracht. Omdat ze steeds hulpbehoevender wordt, zei ik, kunnen we nauwelijks zeggen dat we onze moeilijkheden in normale zin oplossen. `En vertel me niet dat je huidige toestand betekent dat je beter wordt, zoals Seth zegt, omdat dat niet zo is,' zei ik. `Je hebt, hoe lang? - niet gelopen, ik denk dat het meer dan een jaar en twee weken is. Zelfs niet met je typetafel. Ik weet wel dat je misschien door de psychische methode het hoofd biedt aan bepaalde levenslange uitdagingen zodat de vraag wordt hoever je het wilt laten komen. In deze waarschijnlijkheid zet ik het fysiek overleven duidelijk op de eerste plaats, maar doe jij dat ook? Lieveling, ik moet bekennen dat ik me soms afvraag...'Jane hoorde me steeds maar doorpraten: `Ik sta weer op het punt - ik ben er dichtbij om te weigeren je nog langer te helpen met de sessies. Ik weet dat ik dat al eerder gezegd heb, maar dit keer weet ik niet wat ik anders moet doen. Als we niet een paar zeer drastische verbeteringen zien binnen de volgende paar sessies, kun je uiteindelijk tegen de muur gaan praten als je een sessie wilt of in een recorder als je die kunt bedienen. Ik kan je niet verhinderen om alleen voor Seth te spreken of met iemand anders, maar ik kan zelf weigeren je te stimuleren.'`Hoe ik over ziekte denk,' zei ik, `is dat we er als mens zo weinig op bewust niveau van weten dat we in dat opzicht nog steeds letterlijk in de middeleeuwen leven. Zo heb ik het nu al lange tijd gevonden - dat ons begrip over wat menselijke wezens werkelijk zijn op zijn hoogst zeer miniem is. Seth geeft het beste inzicht dat ik ooit gehoord heb en ik ben er dankbaarder voor dan ik kan zeggen. Ik denk dat het heel gevaarlijk is een te hard standpunt in te nemen over iets dat we als soort hebben geleerd, want ik kan me niet voorstellen dat we in de toekomstige duizenden jaren ooit aan veel van dat geleerde zullen vasthouden. Intussen tasten we in het duister. Om aan één persoon te vragen dit nu allemaal uit te zoeken en het aan de wereld te bewijzen en zichzelf tegelijkertijd te genezen is misschien te veel gevraagd. Leren over onze vermogens is een sociale en culturele zaak en jij - iedereen - heeft hulp nodig. Massa's hulp. Alleen, waar krijg je de hulp terwijl je probeert een paar dingen te leren?'`Ik probeer je niet te chanteren om naar het ziekenhuis te gaan,' zei ik verschillende keren tegen Jane. `Dat heb ik de vorige zomer opgegeven toen Floyd (Waterman) en ik en de anderen je er niet toe konden bewegen...'`Dat wil ik niet,' zei Jane. `Ik zou het niet erg vinden om zelf een paar dingen hier thuis te proberen zoals een oog-, oor-, neus- en keelarts hier te halen of een

orthopedist, maar geen ziekenhuis. Maar ik ben geschrokken van wat je zegt over de sessies opgeven.'`Ik was niet van plan dit vanavond allemaal te zeggen.'En zo was het voor de eerste keer dat ik me kon herinneren dat Jane feitelijk zei dat ze medische hulp overwoog, al was het onder zekere voorwaarden. Kort geleden begon ze moeilijkheden te krijgen met soms een dubbel zicht en met het gehoor. Die laatste verslechtering heeft onze communicatie al bemoeilijkt want ik bedenk me bijna automatisch de laatste dagen wel tweemaal om tegen haar te praten tenzij we tegenover elkaar zijn. (De laatste keer dat ik in Dromen vermeldde dat ik probeerde haar over te halen om medische zorg te aanvaarden was vijf maanden geleden, in juni 1981. Zie in hoofdstuk 9 de inleidende aantekeningen net boven noot 18 bij sessie 931.) Jane's voornaamste onzekerheid is echter dat haar lichamelijke symptomen zelfs met Seth's en haar eigen zondige-zelf-materiaal blijven voortduren ondanks nu en dan voorkomende verbeteringen. Blijkbaar, zei ze, waren we beiden op bewust niveau nog steeds onzeker van wat onze uitdagingen en angsten op bepaalde niveaus waren. Kennelijk ben ik even diep betrokken bij haar symptomen als zij. We praatten over de vele malen oponthoud bij onze produktie van Wereldgebeuren en Dromen. Ze was `tevreden` geweest over het afronden van hoofdstuk 11 van Dromen een week geleden maar heeft de laatste tijd weinig gedaan aan Magical Approach, behalve haar ruwe werk herlezen voor het begin van dat boek. (Ze begon begin oktober te verslappen, na aan de eerste drie hoofdstukken goed gewerkt te hebben.) Vanavond overdacht ik zelfs, gaf ik toe, dat ik bang was dat ze op een zekere wijze begonnen is aan een campagne op lange termijn om haar communicatie met de wereld drastisch terug te brengen, misschien zelfs helemaal af te snijden, want het ene offer volgt op het andere in een volgorde die nauwelijks toevallig kan zijn. Jane onthulde dat ze soortgelijke gedachten had gehad. Ik legde uit dat ik de laatste tijd had zitten denken over wat er kan gebeuren als iemand verkiest geboren te worden met zeer sterke gaven maar dan ontdekt dat om welke reden of redenen dan ook hij of zij ze niet kan gebruiken of er een hoge prijs voor moet betalen. Eerst dacht ik dat het tegenstrijdig was dat zulke conflicten binnen het kader van de natuur kunnen ontstaan - toen besefte ik dat ze altijd moeten plaatsvinden en dus eigenlijk natuurlijk zijn. Ik dacht altijd dat niets een persoon ervan kon weerhouden om een groot vermogen te laten zien. Nu, zei ik tegen Jane, besef ik dat de dingen niet zo eenvoudig zijn. Het gebruiken of niet gebruiken van een eigenschap kan evenveel vertakkingen hebben als er menselijke wezens zijn die er welke versie dan ook van bezitten; variërend van een eigenschap die in een leven volledig begraven is, die gewoon met rust wordt gelaten, gebruikt wordt zoals `hij is' of diepgaand getransformeerd wordt in expressie.(Seth beginnend om 21.45:) `Ik heb wat commentaar op je discussie - op dit moment nogal kort. Ruburt is me niets schuldig. Als hij zou besluiten geen sessies te houden, of niet in het zogenaamde psychische gebied te werken, betekent dat niet dat hij op enigerlei wijze een mislukking zou zijn. Hij is mij niets verplicht. Ik sta

echter achter de stof die ik over zijn gezondheid heb gegeven of het nu al of niet moeilijk is voor jullie om het te begrijpen of datje jezelf er al of niet toe kunt brengen het te accepteren.Ik geef wel toe dat het vanuit jullie standpunt - of gezichtspunt - zeer moeilijk kan zijn om sommige verklaringen die ik afleg te aanvaarden en die misschien zelfs lijnrecht ingaan tegen jouw dagelijkse observatie van Ruburt en tegen zijn eigen ervaring van zichzelf.Het lijkt jullie inderdaad geen van beiden dat hij beter wordt. Het lijkt daarentegen vaak dat het tegendeel waar is. Jullie vinden het nu misschien te moeilijk om die vereiste sprong van vertrouwen te maken zonder meer bewijs als steun - dit ondanks de vrij frequente gevoelens van verlichting die Ruburt naast de veel duidelijker problemen ervaart. Als die gevoelens niet verder gaan, waarvoor zijn ze dan goed? Dat moeten jullie je dan wel afvragen.Ik weet dat ze signalen zijn van de genezende lichaamsenergie en ik begrijp ook best dat je over het geheel genomen zo'n verklaring onaanvaardbaar vindt.(Zeer lange pauze die om 21.59 begint.) `Ik zou Ruburts herstel, zoals jij dat opvat, nooit in de weg staan. Ik zou ook niet vinden dat Ruburt me in de steek heeft gelaten of dat jij dat op enige wijze deed. Ruburt heeft wel een terugkeer naar een vroegere oriëntatie nodig. Dat gevoel van schoonheid, die her-oriëntering, kan het gevoel verlichten van de verantwoordelijkheid die hij soms op zich heeft genomen. Hij heeft een focus op de eenvoudiger zaken nodig - die zaken die een eenvoudiger kinderlijke betovering in zich hebben. Hij moet zich afkeren van een overbezorgdheid over de zwaardere levensproblemen, het gevoel kwijtraken dat het zijn taak is die problemen voor zichzelf, voor jou en voor de wereld op te lossen.' (Steeds langzamer.) `Het meeste zou je duidelijk moeten zijn. De spanningen en de druk zijn op een bepaalde wijze niet alleen die van één persoon en de relatie van die persoon met zijn eigen natuur. Die (onderstreept) kwesties worden door Ruburts begrip tot overeenstemming gebracht zoals van nu af aan in het leven van andere mensen als ze jullie schrijven. Tegelijkertijd werkt hij niet rechtstreeks met zulke mensen, dus kan hij het niet afmaken zoals een therapeut bijvoorbeeld zou kunnen. Zijn cursus gaf hem door de jaren heen een paar rechtstreekse confrontaties als hij persoonlijk anderen hielp met aanwijzingen en de resultaten kon zien door hun succes of gedrag.Hij verwacht zeker meer van zichzelf dan vereist wordt en ik heb geloof ik enkele maanden geleden veel van zulk materiaal gegeven. Ik zal echter zijn ervaringen sorteren met jullie vragen voor ogen en zien wat voor andere informatie ik je kan geven. De andere verklaringen zijn gewoon praktische pleisters, bij wijze van spreken, maar ze zijn intussen zeer gezond. Wanneer hij zich in paniek voelt, werkt jouw liefdevolle aanraking - een lichte massage of omhelzing even vlug op het zenuwstelsel als iets anders en veel sneller dan ieder medicijn. Dieren zijn zich zelfs allang bewust van zulk een onmiddellijke therapeutische behandeling.'(Zeer lange pauze die om 22.21 begint.) `De verklaringen die ik heb gegeven over de aangeboren natuur van het spontane zelf kunnen in hoge mate van dienst zijn als

ze aanvaard worden. Jullie zijn aan het proberen de ware bepalingen zelf van de persoonlijke identiteit opnieuw te definiëren - geen gemakkelijke taak.Niet alleen Ruburt, maar de mensen van de wereld zijn op de een of andere manier bezig met juist zo'n herdefinitie. Het is onmogelijk om enig tijdselement voor dat (onderstreept) soort taak vast te stellen.Intussen ervaart Ruburt de spanning op een bepaalde manier. Er is vanavond voor mij weinig meer te zeggen maar ik zal echt iedere verbinding maken die ik kan en ik zal mijn eigen hulp en energie naar hem sturen op welke niveaus ze ook maar het nuttigst kunnen zijn.'(22.28. Terwijl ze heel rustig op de bank zat, nam Jane weer een lange pauze. Haar ogen waren dicht. Toen begon ze zachtjes te snurken; ze sliep natuurlijk. Na mijn eerste verbazing vroeg ik me af of ik haar zou roepen. Ten slotte toen ik mijn aantekenboek begon weg te leggen, kwam ze met een schok weer tot haar Seth-bewustzijn:)`Ik zal de sessie dus besluiten. Ik heb vanavond bij verschillende gelegenheden rondgekeken om te zien welke andere vage indrukken misschien onder mijn aandacht zouden komen en ik wens jullie als altijd van harte goedenavond.'(Ik wenste Seth goedenavond om 22.32.)

Net als bij de openingsaantekeningen voor de sessie, vat ik de afsluitende aantekeningen ook samen. Jane herinnerde zich dat ze geslapen had maar niets van wat in die tijd kon zijn gebeurd. We begrepen wel hoe ze in slaap kon sukkelen vanuit haar trancetoestand als ze, zeg maar, moe was of diep gedissocieerd - maar ondanks mijn vragen had ze er geen idee van waarom ze in `trance ontwaakt' was in plaats van in haar gewone waaktoestand van bewustzijn. Ze was zelfs weer voor Seth gaan spreken. Ze doezelde weer terwijl ik mijn aantekenboek weglegde en de katten voerde. Ik hielp haar om vanaf de bank in haar stoel te komen. `Maar dat zou verschrikkelijk zijn om de sessies op te geven,' riep ze uit toen ik haar naar de bad-kamer reed.`Trek je er niets van aan, lieverd,' lachte ik. `Ik weet dat het niet gaat gebeuren. Misschien heb ik het toch allemaal mis. Ik verwacht echt dat je gewoon doorgaat met Dromen. En andere psychische stof ook - hoewel ik het van Magical Approach betwijfel.'Maar ik was bang als ik eraan dacht wat er met haar zou kunnen gebeuren als ze bleef werken. We praatten erover of we weer aan een dagelijks programma van lezen en bespreken van Seth's denkbeelden zouden beginnen. Het is niet zo dat we het echt oneens zijn met hem of zijn stof onaanvaardbaar vinden. Het is wel zo dat we die stof niet zo voor ons kunnen laten werken als we willen - dat wil zeggen dat diepe en krachtige innerlijke doeleinden blijkbaar worden verdrongen. Waarschijnlijk zijn er ook dingen die onuitgesproken zijn gebleven omdat Jane ze onbewust geblokkeerd kan hebben. Ik zei haar dat Seth helemaal niets gezegd had over wat ik beschouw als het centrale conflict: dat tussen haar zogenaamde zondige zelf en haar spontane zelf. Ik ben het er zelfs mee eens dat onze moeilijkheden

misschien wel met succes opgelost worden in een of meer andere waarschijnlijke werkelijkheden, dat het in die zin voor ons een heel acceptabele manier is om te leren. Zo'n methode kan ons echter laten zitten met iets dat minder is dan de oplossing die we in deze werkelijkheid willen. En ik denk echt dat er hier ook oplossingen mogelijk moeten zijn. Waar is ons vertrouwen? We moeten nog veel leren.

2. Zes maanden geleden beschreef ik hoe Floyd Waterman me had geholpen om een smalle rechte stoel voor Jane om te bouwen en er rollers onder te zetten zodat ik haar gemakkelijker naar bepaalde delen van het heuvelhuis kon rijden. Zie in sessie 931 bij hoofdstuk 9, de inleidende aantekeningen na nummer 14.

3. Na de persoonlijke sessie van 1 december (zie aantekening 1) had ik Jane voorgesteld dat we zouden beginnen aan een dagelijks programma met lezen en bespreken van Seth's materiaal. Overeenkomstig dat plan beval Seth twee avonden later aan dat we zouden beginnen de sessies over de magische benadering van het leven en het zondige zelf te bestuderen. Toen sprak hij over de cyclische en heilzame aard van zulke dingen in het algemeen:`... het moet jullie beslist voorkomen dat je aan veel therapeutisch bedoelde programma's begint om ze dan te zien verdwijnen. Er is echter een ritme in zulke programma's en het is voor het zelf natuurlijk om op bepaalde tijden wakker te worden, aan zulke activiteiten te beginnen en ze dan schijnbaar (onderstreept) te laten vallen.Ze beginnen met een zekere stuwkracht, geven je een zeker soort vooruitgang, hoe groot of klein die vooruitgang ook kan zijn, en er is een noodzakelijke tijd van assimilatie - dat wil zeggen, de stimulans is over een tijdsperiode effectiever wanneer hij op een bepaalde wijze onderbroken wordt, wanneer bepaalde methoden worden geprobeerd, toegepast enzovoort - maar door de aard van het genezingsproces zelf is er ook de noodzaak van opgeven, afleiding en andere dingen doen. Het zelf weet, als je het zijn gang laat gaan, hoe het zulke ritmen moet gebruiken. Als je de eigenschappen van de fundamenteel natuurlijke mens zou vertrouwen, zou je zulke sessies als de onze over het algemeen in de hele wereld niet nodig hebben - want zulke kennis zou er deel van zijn en geïmpliceerd in zijn culturele organisaties en in de dagelijkse gewoonten van de mensen.'Hoe ironisch, dacht ik, dat Seth kon zeggen dat hij onnodig zou zijn als wij menselijke wezens over het algemeen beter onze eigen werkelijkheid zouden scheppen! Ik had ook in de aantekeningen voor de vorige sessie (van 1 december) geschreven over onze moeilijkheden bij het produceren van Wereldgebeuren en dat Jane `de laatste tijd weinig heeft gedaan aan Magical Approach...' Seth vanavond: `De sessies over de magische benadering... kunnen dienen als waardevolle springplanken om uit je eigen creatieve gebieden nieuwe aanzetten vrij te maken voor inspiratie en begrip en vandaar voor therapeutische ontwikkelingen. Dat moet, met andere woorden, deel van het programma zijn ongeacht wat Ruburt met die

sessies voor een boek wil doen. Nog iets: Ongeacht iedere schijnbare tegenspraak, zijn de heilzame aspecten van een speciale creatieve activiteit veel groter dan de nadelen. De aard van de creativiteit, ongeacht elke speciale manifestatie, wordt op een allesomvattende manier weerspiegeld die automatisch de kwaliteit van het leven verhoogt en zulke voordelen zijn definitief ongeacht de andere toestanden die ook zichtbaar worden. Ik wil hier duidelijk maken dat ongeacht alle complicaties die voor jullie maar al te duidelijk zijn in de produktie en distributie van mijn vorige boek en dat van Ruburt (Wereldgebeuren) de voordelen ieder nadeel ver overtreffen.Je kunt niet weten wat er bijvoorbeeld gebeurd zou zijn als het niet geproduceerd was (zoals ik laat in de middag tegen Jane had opgemerkt) of gedistribueerd, dus de vraag lijkt onbeslist. Op dezelfde manier moet de publikatie van mijn volgende boek, of liever dat waar we aan werken (Dromen) je wel grotere voordelen dan nadelen brengen. Expressie is verre te verkiezen boven verdringing - maar meer nog, de zaak van verdringing kan niet worden opgelost door er als therapeutische maatregel nog meer verdringing aan toe te voegen. Dat wil zeggen, het probleem (van Ruburts symptomen) zou op een andere manier opgedoken zijn ongeacht de schijnbare gangmaker. Als de schijnbare gangmaker van een moeilijkheid een creatieve prestatie is, is de moeilijkheid zelf ook `geladen' met haar eigen natuurlijke therapeutische oplossingen.' Na de sessie vertelde ik Jane dat uit Seth's materiaal heel duidelijk blijkt dat het een grote vergissing zou zijn de zeer creatieve onderneming van de sessies op te geven, ongeacht of ze ooit gepubliceerd zouden worden. Ik zei dat ik graag de opmerking die ik vóór de vorige sessie had gemaakt - dat ze op diepere niveaus niet langer sessies wilde houden - terug zou nemen. Ik zei erbij dat we weer konden proberen in de creatieve bakermat van de symptomen zelf te zoeken naar de oplossingen voor haar moeilijkheden en ook de mijne, want daar zullen de oplossingen gevonden worden.

4. Ik vermeldde voor het eerst het boek dat If we live again zou worden aan het begin van de inleidende aantekeningen voor het voorwoord van Dromen - komende uit de privé-sessie van 13 september 1979. Tegen de tijd dat ik drie maanden later de inleidende aantekeningen voor sessie 886 in hoofdstuk 2 schreef, had Jane besloten dat het boek `iets van de poëzie' zou bevatten die ze, in al die jaren sinds we elkaar in februari 1954 ontmoetten, aan mij had opgedragen. Seth was het ermee eens. Nogal onbescheiden geef ik hieronder het eerste vers van een liefdesgedicht dat Jane op 5 november 1965 voor mij schreef. Het staat in deel 2, dat de titel heeft van If we live again zelf. Jane bewerkt haar poëzie vaak, maar voor het boek veranderde ze maar twee woorden en voegde er een aan dit vers toe, een vers dat ze meer dan zestien jaar geleden schreef. Zij was 36 en we waren elf jaar getrouwd:

Vroegere levens (voor Rob)

In welke vroegere levensleefden wij hiervoor?Mijn cellen herinneren zichwat mijn verstand zich niet herinnert. Jouw aanrakingzendt beelden naar bovenals bladeren die opvliegen in een wind vanuit stille lagenondergronds.

Ik houd natuurlijk van dat hele gedicht - maar op een of andere manier houd ik evenveel van het gedicht zonder titel dat Jane over een ander onderwerp 15 jaar later (op 25 augustus 1980) schreef. Ze was 51. Ik leende dit gedicht voor de inlei-dende aantekeningen over sessie 920 in hoofdstuk 9 van Dromen en drong er bij haar op aan het een titel te geven en het in If we live again te zetten. Jane deed beide in deel 6: 'Strange Liberty'. Ze veranderde ook het formaat van het gedicht maar niet de woorden over wat ik als een van haar beste creatieve inzichten beschouw.

De bron van het verstand.

Het is niet dat mijn geest minder weet dan eerstmaar dat zijn verstand uiteindelijk de magie van zijn bron afleidde en onder de logica van zijn wegen de diepere spontane orde voeldedie zijn eigen gedachten kracht gaf.

5. Het was onvermijdelijk dat Jane's beelden me zouden herinneren aan de aantekeningen die ik meer dan twee maanden geleden had geschreven over het herscheppen van het verleden of het door nostalgie weer up to date maken. Zie in hoofdstuk 11 van Dromen aantekening 8 bij sessie 936. Haar beelden brachten me ertoe te zoeken naar de verzameling van gehavende zwart-wit foto's van Jane die ze hoe ook, op een of andere manier had kunnen bewaren van haar vroege jeugd. Naast krabbels van haar jeugdpoëzie zijn de foto's de enige fysieke overblijfselen die ze van haar eerste jaren bezit en nu ik ze weer opnieuw bekijk, realiseer ik me hoe waardevol ze in wezen eigenlijk zijn. Ik had het erover ze te laten copiëren en vergroten door een beroepsfotograaf; ik dacht erover een paar ervan eventueel in een boek te reproduceren. Dat plan zal echter moeten wachten; Jane wilde al enige

jaren niet gefotografeerd worden - of dat er foto's van haar werden getoond, ongeacht wanneer ze genomen waren.

6. Ik had Jane altijd aangemoedigd om Magical Approach te schrijven, maar mijn hoop dat ze dat boek ooit zou afmaken was al enige weken aan het afnemen. Ik gaf haar geen enkele negatieve suggestie toen ik de aantekening las die ze voor haar losbladig dagboek had getypt, maar ik dacht wel dat het boek dood was ondanks het matig optimisme dat ze aan het einde van haar notitie uitte. Behalve een paar kleine correcties, geef ik de notitie zoals ze haar schreef met spelfouten en alles: `9 december 1981. Iedere keer als ik eraan denk dat ik aan Magical Approach moet beginnen, voel ik deze tegenzin; ik weet niet zeker wat mij stoort, het overschrijven van aantekeningen, het samenstellen van de dagelijkse gebeurtenissen of wat ook - maar ik wil meer van het plezier en de magie ervan voor mezelf en minder hard werk. Ik was een boek van plan met een opeenvolgend verhaal, met daarin een paar van robs dromen met de interpretaties maar dan voel ik nu spanning, aan te tonen hoe dit of dat detail in het beeld past, vanmiddag kwam het in me op dat de benadering op dit moment te rationeel lijkt: ik wilde iets dat lichter van toon was, sneller maar toch uitgebreider dus de techniek van het boek zou op zich magisch moeten zijn... de lezer dwingend verband te leggen vanuit andere kaders dan dat van de tijd, een mogelijkheid kwam bij me op van een deel 1 bestaande uit de originele verkorte sessies de een na de ander inclusief robs aantekeningen maar helemaal niets van mezelf. Dit gevolgd door een deel 2 met hoofdstukken volgens een intuïtieve vorm met meer associatie, ook de zondige-zelf-stof, de stukken met psychische houdingen zou kunnen beginnen met een hoofdstuk 1 net zoals dat wat ik heb samengesteld en dan gewoon een sessie of zo per hoofdstuk tot deel 2. ik weet het niet, het is maar een gedachte... ik las vanmorgen dat hoofdstuk 1 over en dat is zo ongeveer alles wat ik deed en dacht over die ideeën... en tot dusver is dat alles wat ik vanmiddag gedaan heb. wil hoofdstuk weer overlezen...Nu nadat ik het hoofdstuk weer heb overgelezen, dit keer lijkt het goed! dus ik zal de rest die ik heb, doorlezen en zien wat ik ervan vind...Nu ben ik in plaats daarvan ongeduldig over mijn zondige-zelfsyndroom, wil mezelf aansluiten bij magische zelf;'Ten slotte: Na mijn interpretatie van Jane's notitie te hebben overwogen - dat ze haar boek over Seth's magische benadering van de werkelijkheid niet zou voltooien - begon ik erover te peinzen of ik eventueel zelf zo'n werk zou samenstellen...

7. Seth bestemde zijn stof in deze uitstekende sessie niet alleen voor hulp aan Jane en mij, maar ook aan anderen. Hij antwoordde naar mijn mening ook mijn vrouw betreffende de notitie die ze eerder op de dag had geschreven (zie aantekening 6 hierboven). Naast al deze dingen echter vind ik het heel opmerkelijk dat Jane ondanks haar lichamelijke moeilijkheden de golvende intonatie, de geïnspireerde zekerheid van voordracht benaderde die ze twee jaar geleden in sommige van haar sessies voor hoofdstuk 1 en 2 van Dromen bereikte.

(Seth beginnend om 20.49:) `Ruburt begint echt te begrijpen dat de magische benadering inderdaad de natuurlijke zienswijze op de levenservaring is.Het is de volwassen versie van de kennis van het kind, de menselijke versie van de kennis van de dieren, de bewuste versie van het `onbewuste' weten. Ik heb je gezegd dat de Kaders 1 en 2 feitelijk een geheel zijn. Zij schenen zo apart dat het bijna onmogelijk is ze, door andere termen te gebruiken, te bespreken. Om dat alleen te begrijpen, het simpele idee van het onbetwiste bestaan van Kader 2 te vatten is echter heel belangrijk. (Lange pauze om 21.03.) `Je hoeft je niet zo overdreven zorgen te maken over het meteen in praktijk brengen van de nieuwe levensprincipes. Je hoeft je geen zorgen te maken of jezelf te verwijten datje stommiteiten uithaalde als het lijkt (zeer lange pauze met gesloten ogen), kijkend naar de lange jaren met werk dat we samen gedaan hebben, dat het duidelijk had moeten zijn dat onze ideeën in bepaalde richtingen zouden leiden - want ik heb niet alleen geprobeerd je van officiële denkbeelden af te brengen maar ook je voor te bereiden op een nieuwe versie van de werkelijkheid: een versie die op vele manieren beschreven zou kunnen worden. Dat is gedurende de annalen van de geschiedenis gebeurd maar veel van die manieren speelden het ook onbetwistbaar, en met de beste bedoelingen, klaar om een verkeerd beeld te geven: Je bleef dus zitten met je goden en duivels, onbuigzame methoden en culten en vaak met een gedegradeerd intellect. Ik hoop natuurlijk dat `ons' model veel van die valstrikken zal vermijden. In die annalen is er legende na legende, verhaal na verhaal, historie na historie die beschavingen beschrijven die gekomen en gegaan zijn, koningen die opgekomen en gevallen zijn en die verhalen hebben altijd c.u.l.t.u.r.e.n. (gespeld) van de psyche vertegenwoordigd en verschillende zienswijzen beschreven die door de menselijke psyche werden gebruikt als ze haar kruising met de aardse ervaringen onderzocht.Sommige bergbeklimmers antwoorden, als hun gevraagd wordt waarom ze een bepaalde top beklimmen: "Omdat de berg er is om beklommen te worden" - dus de natuurlijke zienswijze, de magische benadering moet gebruikt worden omdat ze er is en omdat ze een open toegang vertegenwoordigt naar een werkelijkheidswereld die er altijd is, altijd aan de basis van je culturen en ervaringen. De magische benadering zou, theoretisch althans, gebruikt moeten worden omdat ze de meest harmonische levensmanier is (onderstreept). Het is een levensmanier die automatisch al je vermogens versterkt en je begrip versnelt.De betrekkelijk korte sessie van vanavond zou tot op zekere hoogte gevoelens van urgentie van jullie kant of van zelfkritiek moeten wegnemen waardoor je gaat vragen wanneer en hoe (je) kunt `leren' de magische benadering op een specifieke manier te laten werken - dat wil zeggen, waarom je niet kunt leren de magische benadering te laten werken om, zeg maar, Ruburts conditie op een snellere, effectievere wijze te helpen. (21.24.) Je zou moeten begrijpen dat de benadering de beste is die je in het leven kunt gebruiken, over het algemeen gesproken, maar ze zal alle condities verbeteren, zelfs al heb je op bepaalde terreinen toch moeilijkheden en het gebruik van die zienswijze kan niet anders dan de algehele

kwaliteit van je leven bevorderen. Die erkenning neemt de druk van de ketel, zodat je in zekere mate je oude opstelling voldoende kunt laten varen om de magische benadering (lange pauze) op die terreinen te laten werken die strijdpunten zijn geweest. De magische benadering brengt je in harmonie met je eigen individuele kennis van het universum. Ze brengt je in aanraking met het magische gevoel van jezelf dat je als kind had en dat je bekend is op niveaus die gewoonlijk voorbij je fysieke kennis van jezelf liggen. Het is dus beter de zienswijze te gebruiken omdat je haar erkent voor wat ze is, dan haar specifiek te gebruiken om iets te krijgen dat je wenst, hoe heilzaam ook. (Alles zeer intens:) Er bestaat op mijn niveau geen twijfel aan dat het gebruik van de zienswijze Ruburts moeilijkheden natuurlijk en gemakkelijk kan verwijderen. Als ze gebruikt wordt omdat je haar inherente juistheid in jezelf erkent, haar inherente `superieure plaats', dan brengt ze je automatisch in een positie van groter vertrouwen en geloof. Ze geeft je meer keuzen, verbreedt je uitzicht op begrip zodat de moeilijkheden zelf gewoon niet zo belangrijk zijn - en uit je ervaring verdwijnen op een, nogmaals, natuurlijke manier.(21.37.) Op een bepaalde wijze was alle stof die ik jullie in de annalen van onze relatie gegeven heb, bedoeld om je op een of andere manier te leiden naar een plaats waar van de ware aard van de werkelijkheid althans een glimp kan worden opgevangen. Jullie staan nu op dat punt. Ruburts lichamelijke conditie vertegenwoordigt, bij wijze van spreken, de kneuzingen, de wonden die ieder individu op zijn of haar lange reis (lange pauze) naar een groter begrip van de levenservaring worden toegebracht. In religieuze zin begin je een glimp op te vangen van een beloofd land - een "land" van psyche en werkelijkheid dat de onbelemmerde natuur vertegenwoordigt (weer alles zeer intens).De "juiste" vraag die gesteld moet worden is niet: "Kan ik dat land binnengaan?" Het land is hier, waar je bent en het is er altijd geweest. De methoden, de manieren, de overtuigingen, de wijzen van reizen naar een bestemming scheppen de bestemming zelf. (Een pauze van een minuut.) Het is voor jullie onmogelijk om zonder overtuigingen in jullie huidige wijze van bestaan te opereren (weer een minuut), "want voorbij" die schitterende overtuigingspakketjes echter bestaat er een onmetelijk groot reservoir van gewaarwordingen zelf, het land dat inderdaad "voorbij overtuigingen" bestaat. Het universum is niet afhankelijk van jullie geloof erin om te kunnen bestaan. Het bevat in zichzelf zijn eigen begrip van zijn eigen kennis, zijn eigen magische erkenning van zichzelf, zijn eigen harmonische wetten en regels, zijn eigen kabinet. Het bezit zelfs de kleinste waarschijnlijkheid en houdt die intact zodat geen leven, hoe kort ook, of schepsel of wezen ooit verloren gaat in de schommeling van een kosmisch mechanisme. Om het bestaan van dat soort werkelijkheid zelfs maar te voelen moetje echter de "deur naar Kader 2 al geopend hebben" en zijn begonnen de magische benadering te gebruiken als je natuurlijke instinctieve manier van handelen met ervaringen.' (Met een glimlach:) `Einde van de sessie en van harte goedenavond.'(22.05. `Goedenavond, Seth.')

8. Seth had eerder commentaar gegeven op een paar redenen voor zulk cyclisch gedrag. Zie aantekening 3 van deze sessie.

9. In Psychic politics dat Prentice Hall in 1976 publiceerde, beschrijft Jane in detail hoe ze van de vele aspecten van haar psychische bibliotheek op de hoogte kwam.

10. Jane had goed gereageerd op mijn suggestie toen ze Seth's Het wezen van de psyche begon te dicteren: Ik had haar voor de grap bij het avondeten gezegd dat ze aan een nieuw Sethboek ging beginnen in de sessie die die avond gepland was - en drie uur later deed ze dat ook. Ofschoon ze haar eigen Psychic politics schreef, terwijl ik werkte aan de aantekeningen voor 'Unknown' Reality, zat zij `tussen de Seth-boeken in' en ik wilde dat ze er een gaande had zodat het als fundament kon dienen voor `haar dagelijks leven'. Zie de openingsaantekeningen voor de eerste sessie in Psyche - de 752ste van maandagavond 28 juli 1975. We hielden die sessie vier maanden nadat we naar het heuvelhuis verhuisd waren.

11. Zie in aantekening 1 van deze sessie in hoofdstuk 12 de inleidende aantekeningen van die eerste decembersessie.

12. Zie aantekening 7 voor deze sessie.

13. Zie in Jane's Adventures in consciousness hoofdstuk 7 voor haar diepgaande bespreking over hoe ze begon te spreken en zingen in haar trance-taal Sumari in november 1971. Jane begon aan Sumari in de ESP-cursus en liet het grotendeels varen toen we vier jaar later de cursussen beëindigden en naar het heuvelhuis verhuisden. Zoals bij haar spreken voor Seth werd haar grootste kracht en drama bij het zingen in de cursus ontwikkeld. In onze regelmatige privé- en boeksessies spreekt Seth grotendeels met een rustiger zakelijke energie tegen mij; ik voel altijd zijn kracht en humor maar hij is toch niet zo luid of vlug of onstuimig als hij in de cursus was. Jane was kennelijk gevoelig voor de toevoer van energie van dertig of meer mensen tijdens die vergaderingen en reageerde door haar Seth meesterlijk. Hetzelfde gold voor haar zang als ze van de meest delicate sopraantrillers en nuan-ces tot de krachtige, veel diepere uitingen ging. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik Jane had moeten aanmoedigen om veel vaker in Sumari te spreken en te zingen ofwel wanneer we alleen in huis waren of, zeg maar, op een vrij - dagavond als we bezoek hadden. Ik gaf dat gedeeltelijk op omdat ik aarzelde nog meer aandrang op haar uit te oefenen om iets te presteren of het materiaal nu al of niet zou worden opgenomen en gedeeltelijk omdat ze, behalve in zeldzame gevallen, niet aanbood om te zingen - of een sessie te houden - zoals ze altijd spontaan deed in onze appartementen in de stad. Soms zingt Jane voor zichzelf als ze aan haar tafel zit in haar werkkamer en door de glazen schuifdeuren naar het oosten kijkt naar de zijstraat die oploopt naar de bossen in het noorden. Aan de overkant van de straat staat het witte houten huis van onze buren van wie wij houden en die van ons

houden. Onze vrienden hebben een grote tuin naast hun huis. Hij staat vol met bomen en heesters - een uitzicht waar Jane dol op is en dat ze heeft geschilderd en waar ze een aantal keren over geschreven heeft. Ja, daar keek ze naar om vier uur op een mistige ochtend in juni 1979 (meer dan twee en een half jaar geleden) toen ze geïnspireerd werd om dat bepaalde deel van zichzelf `dat zo'n heldere blik had als van een kind' de `God of Jane' te noemen. Vanuit dat inzicht gaf ze het boek, waar ze een paar weken eerder aan begonnen was, de titel The God of Jane: a Psychic manifesto. Zie in hoofdstuk 9 van Wereldgebeuren de inleidende aantekeningen en aantekening 1 bij sessie 860.Soms neemt Jane een Sumarilied op als ik niet thuis ben; het kan zijn dat ik het later hoor, maar ik `plaag' haar niet met de vraag het mij ook te laten horen. Met het verhevigen van haar symptomen zijn haar liederen stiller geworden, aangrijpender. Ofschoon ze ze zelden in het Engels vertaalt, weet ik wat het onderwerp is. Net zoals Seth vertegenwoordigen ze een deel van haar psyche dat geruststelling geeft aan een ander bewuster deel, in onze zienswijze, ze gaan over haar twijfels aan de werkelijkheid die ze in het kleinste persoonlijke detail aan het scheppen is - haar wens om te weten waarom ze haar keuzen heeft gemaakt, haar vastberadenheid om door te zetten, haar omhelzing van onze geliefde aarde en ons universum. Soms dringt haar zang door vanuit haar kamer aan de achterkant van het huis, door de keuken de hoek om door de hal, tot in mijn atelier. En soms hoor ik haar stem halverwege breken. Ze wordt overweldigd door haar verlangen. Ze houdt op met zingen.

14. Toen Seth mij citeerde, verwijzend naar een `levenswolk' kwam hij terug op een discussie die Jane en ik vandaag bij de lunch hadden over recente nieuwsberichten en artikelen: Sommige vooraanstaande astrofysici, wiskundigen en astronomen hebben hun geloof in een theorie van `pansperma' verklaard - dat in normale tijdsopvattingen het leven op aarde werd 'uitge-zaaid' vanuit de ruimte in plaats van bij puur toeval op te komen in een of ander oermoeras of zee op onze planeet. Die mannen geloven in evolutie - dat het leven toen het eenmaal ontstaan was, zoals Charles Darwin stelde, sindsdien altijd gegroeid is in complexiteit en `geëvolueerd', door natuurlijke selectie en willekeurige mutaties of door kopieervergissingen van het DNA tot het leven en de wezens die wij zien en zijnvandaag. Onder andere noemen de rebellerende geleerden de aanwijzingen voor uitgestrekte wolken van micro-organismen in de ruimte en de identificatie van bacteriële en schimmelmicrofossielen in zekere meteorieten, naast het aantal aminozuren. Zij beweren dat de aarde zelfs met haar 4,6 miljard jaren, mathematisch niet oud genoeg is om de tijd te hebben gehad te evolueren (beginnend ongeveer 3,8 miljard jaar geleden) in haar enorme complexe huidige vormen. Het tijdgebrek in de evolutietheorie is een kwestie waar Jane en ik vaak over hebben nagedacht.De panspermatheorie beweert dat het leven de aarde bereikte vanuit een levende organisatie die ons hele melkwegstelsel doordrong en dat er een schepper is of een

intelligentie of God daarbuiten. Bij het gesprek met Jane vanmiddag ging ik een stapje verder door te zeggen dat de melkweg zelf leeft - niet alleen vol leven is. Jane en ik bespraken verschillende manieren waarop Al Wat Is het leven op aarde kon hebben gezaaid door de rol van waarschijnlijkheden en hoe zekere succesieve-lijke vormen wortel konden hebben geschoten toen de milieu- en psychische condities op aarde juist waren en zo de indruk kan hebben gewekt van evolutionaire vooruitgang. Al Wat Is, zei ik, zou diezelfde aanvangsvormen misschien vele malen aan de levende aarde hebben aangeboden maar dat de aarde ze verwierp en er om vele redenen niet in slaagde ze te ontwikkelen. Maar zelfs deze laatste wetenschappelijke theorieën zijn gebaseerd op ideeën van een verleden, heden en toekomst; hun voorstanders zijn niet van mening dat tijd in wezen gelijktijdig is - dat het universum nu wordt geschapen. We hadden een interessante discussie. Zie in hoofdstuk 1 van Dromen de sessies 882 en 883.

15. Seth denkt mogelijk dat zijn eigen term `waardevervulling' jammerlijk ontoereikend is om de aard van de verscheidenheid van het leven, het doel of de betekenis weer te geven, maar meer dan twee jaar geleden gaf hij in hoofdstuk 2 van Dromen een wat ik een uitstekende interpretatie vind van die term. In sessie 884 van 3 oktober 1979 kwam hij heel nadrukkelijk door in een van Jane's beste sessies:`Waardevervulling is heel moeilijk te omschrijven want ze combineert de aard van een liefdevolle aanwezigheid met de aangeboren kennis van zijn eigen goddelijke complexiteit - met een creatief vermogen van oneindige proporties dat probeert zelfs het kleinste, meest verre deeltje van zijn eigen getransformeerde complexiteit tot vervulling te brengen. Vertaald in eenvoudiger woorden, ieder deel van energie is begiftigd met een ingebouwd stuk creativiteit dat zijn eigen potentieel in alle mogelijke variaties probeert te vervullen - en op zo'n wijze dat zo'n ontwikkeling ook het creatieve potentieel van ieder ander deel van de werkelijkheid bevordert.'

Sessie 940 - 3 februari 1982

Woensdagavond 20.52

(We hebben de laatste twee regelmatige sessies die op het programma stonden niet gehouden. Jane's moeilijkheden met haar stem zijn minimaal geweest maar haar schrift was niet erg vast toen ze de post beantwoordde en aan wat poëzie werkte. Vanavond na het avondeten stelde ze voor dat ik het sessie-aantekenboek klaar zou leggen, ofschoon ze toen ik om 20.30 bij haar in de woonkamer kwam, zei dat ze Seth helemaal niet in de buurt voelde.Twee en een halfjaar geleden schreef ik in de laatste aantekeningen bij sessie 869 in hoofdstuk 10 van Wereldgebeuren dat ze eindelijk van Seth de volledige titel voor dit boek had gekregen: Dromen, `evolutie' en waardevervulling. Wereldgebeuren werd acht maanden geleden gepubliceerd en we krijgen een

gestadige stroom van vragen over wanneer Dromen zal worden uitgegeven. Wij proberen graag vragen zoals deze te beantwoorden maar onze briefschrijvers behandelen vele onderwerpen en geven veel standpunten weer - en sommige zijn voor ons moeilijk te bespreken. Terwijl we op de sessie zaten te wachten gaf Jane me twee zeer lange brieven die ze gisteren had gekregen. Ik voelde me verdrietig toen ik ze gelezen had. Wij denken dat beide schrijvers extreme gezichtspunten weergeven en dat beiden veel te vleierig tegen ons zijn. Als je de ene brief zou beantwoorden zou dat onmiddellijk de schrijver op onze drempel brengen: 'Ik ben jullie Seth' en `Ik zal jullie bezoeken zodra ik van jullie hoor.' De schrijver van de andere briefzit, terwijl hij ons werk prijst, verward in kwesties van de conventionele religie: 'Ik blijf me maar steeds afvragen of Seth een duivel is of bedrog. Wat kun je hierover vertellen?' Wij voelen er niet voor ons zelf te rechtvaardigen.Met tegenzin stemde ik met Jane in dat ze de brieven beter niet kon beantwoorden. Ik kon echter wel sympathiseren met hun schrijvers want elk had met ons gecommuniceerd vanuit een diepe nood en zoekt naar inzicht in het scheppen van een persoonlijke en massarealiteit. Vaak herinner ik mezelf eraan dat iedere aantekening die ik in verband met de Seth-boeken schrijf of die ik aan een correspondent stuur, zoals ik ze samenstel, mijn poging voorstelt om een beetje beter de innerlijke en uiterlijke werkelijkheden te vatten die ik voor mezelf creëer. Ik vertrouw erop dat dit zelfonderzoek anderen helpt. Op de enveloppe van de brief met de twijfels aan de echtheid van Seth had Jane een paar regels gekrabbeld toen ze gistermiddag aan haar bureau zat.

Op je drempelkun je het universum voelen aan je vingertoppen.

Geen van ons beiden verwachtte dat Seth zijn sessie vanuit dat denkbeeld zou ontwikkelen - of zelfs dat hij stof voor Dromen zou geven. Let erop dat wanneer hij vanavond het voornaamwoord je' gebruikt hij het niet alleen speciaal over Jane en mij heeft maar tegen de lezers in het algemeen.)

Goedenavond.Ik heb jullie niet erg veel methoden of suggesties gegeven waarmee je je eigen dromen kunt ontcijferen of verstaan, hoewel ik zulke onderwerpen vaak in dit en andere boeken heb genoemd.Ik heb jullie geen ingewikkelde methoden gegeven om te reizen buiten het lichaam en toch zullen al onze boeken je helpen verandering in jezelf teweeg te brengen door van houding te veranderen, veranderingen die automatisch zulke activiteiten zullen vermeerderen. Zij beginnen hun natuurlijke plaats in je wereld in te nemen. Andere methoden zullen je overigens niet helpen.Ik wil ook niet dat jullie denken dat de antwoorden op je vragen voorverpakt in

droomtoestand klaarliggen, betrekkelijk onbereikbaar behalve voor diegenen (lange pauze) die unieke talenten bezitten of enige geheimzinnige kennis van de occulte wereld. Veel mensen leerden, lang voor de tijd van de drukpers en lezen, de natuur zeer goed te interpreteren, de seizoenen te observeren, de `seizoenen van de ziel' aan te voelen. De antwoorden liggen daarom even dichtbij als je eigen achterdeur, want op de drempel van je wezen sta je automatisch in het centrum van kennis. Je bent nooit aan de buitenkant van gebeurtenissen.Ongeacht je omstandigheden, je levensomstandigheden, je opleiding of je talenten, op je eigen drempel sta je in het centrum van alle werkelijkheden - want in jouw centrum kruisen alle levens zich. Je bent overal deel van die levens en zij van dat van jou. Ieder deel van het universum draagt de kennis van alle andere delen en ieder punt van een werkelijkheid is (onderstreept) het centrum van die werkelijkheid. Jij staat dus in het middelpunt van het universum.Nogmaals, zelfs je dromen en gedachten gaan weg om nieuwe werelden te helpen vormen.(Veel langzamer na een lange pauze om 21.10:) Zulke beschouwingen zouden op natuurlijke wijze in jullie veel grotere en toch veel intiemere inzichten moeten ontvonken - inzichten in het licht waarvan de vage retoriek van voorverpakte kennis begint te verdwijnen. Als dat gebeurt, kunnen de sprekers in elk van jullie aan de oppervlakte van het gewone bewustzijn komen zonder als kletskousen of krankzinnige mannen of vrouwen te worden beschouwd, of als dwazen, zonder hun informatie, die ze onder de aandacht willen brengen, te moeten verwringen. De sprekers zijn die innerlijke stemmen die je eerst de fysieke talen leerden. Je zou ze evengoed de stemmen van elektronen of de stemmen van goden kunnen noemen want ze zijn elk een vertegenwoordiging van Al Wat Is die als een fontein overloopt van zowel kennis als liefde.(Lange pauze om 21.22, dan intens en toch met humor:) Wanneer je op je fysieke drempel staat, kijk je naar binnen naar een ongelooflijk stralend psychologisch gebeuren. Ik gebruik geen symbolen in zulke verklaringen en daarin verborgen zijn belangrijke huiselijke aanwijzingen. Punt. Iedere lepel die je aanraakt, iedere bloem die je weer anders schikt, ieder woord dat je uitspreekt, iedere kamer die je doet, brengt je automatisch in aanraking met je natuurlijke gevoel voor het universum - want ieder object, hoe huiselijk of wereldlijk ook is bezield met veranderingen en begrip.(21.30.) Ik wil daarom niet dat je je pogingen concentreert op het uit het hoofd leren van methoden om andere werkelijkheden waar te nemen, maar te beseffen dat zulke inzichten overal binnen je bereik liggen. Als je dat begrijpt zul je de organisatie van je eigen gedachten helemaal zelf herschikken. Je zult je eigen gedachten dan even gemakkelijk gaan lezen als je nu een boek leest. Het is veel belangrijker om je eigen gedachten te lezen dan te leren de gedachten van anderen te verstaan, want als je je eigen gevoelens kent, zie je eenvoudig dat alle andere gevoelens ook in die van jou weerspiegeld worden. Wanneer je van de wereld wegkijkt, kijk je er van dichterbij naar. Wanneer je zinnen leest zoals de laatste,

maak je je eigen geest wat meer vrij, dan open je grotere structuren. Je leven is een droom die je je herinnert.Je herinnert je de droom en schept hem tegelijk, ziet hem groeien door de aandacht van je liefde en kennis en zoals het lijkt alsof je in zin centrum staat, zo sta je in het centrum van al je dromen die zich dan schijnbaar naar buiten schijnen te ontrollen. Nogmaals, jullie fysieke universum begon dus vanuit een droomcentrum.(Lange pauze.) Einde dictaat. Een heel goede avond - hoewel je natuurlijk ook een paar huiselijke sessies kunt verwachten, die onderweg zijn (hartelijk en met humor).('Goedenavond.'21.45. Ik vond Seth's abrupte einde van de sessie onverwacht ondanks Jane's vele lange pauzes. `Hij gaat er een eind aan maken ; zei ze, doelend op dit boek. `Dat weet ik altijd, of ik denk dat ik het weet. Voor mij begint het een vertrouwde klank te krijgen.')

Sessie 941 -februari 1982

Maandagavond 21.01

(Vanmiddag stelden Jane en ik een `credo' voor haar op, dat haar, hoopten we, terug kon brengen naar het produktieve streven waar ze zo van houdt: schrijven, poëzie, schilderen, de sessies, de post, koken, onze katten Billy en Mitzi voer geven enzovoort. (Wij krijgen nog steeds dertig tot vijftig brieven en pakjes per week.) Na het avondeten schreef ik een versie van het credo, de nadruk leggend op Jane's vermogen om proza te schrijven en de post de behandelen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken of de verklaringen enig heilzaam effect op haar zullen hebben. In deze laatste sessie voor Dromen ging Seth door met te spreken over die alomvattende jij':)Dictaat.Je hebt geleefd in een wereld waarin je geloofde dat je moest worstelen om te overleven - en dus heb je geworsteld. Je hebt geloofd dat de natuurlijke contouren van de natuur enigszins vijandig tegen je eigen bestaan waren, zodat je als je alleen aan de handen van de natuur werd overgelaten, zou verdwalen. Je hebt dat geloofd in het raamwerk zelf van je eigen psychologie. Daarom is het in jullie ervaringen bewezen dat al deze dingen waar zijn.Niets leerde je dat jullie schepselen waren. Ik heb geprobeerd jullie naar een nieuwe waarnemingsdrempel te leiden waar je de oude mythen van de evolutie kon zien die achterhaald zijn als oude of verlaten kastelen temidden van een woud van overtuigingen - een woud dat op zichzelf inderdaad magisch gevormd is. (Zeer lange pauze.) Het woud is de wereld van je verbeelding, zeker, de verbeelding van je geest en toch werd er kracht en macht aan gegeven door de aangeboren creativiteit die opkomt uit een innerlijke wereld die veel echter de oorsprong van mens en dier weergeeft. Die wereld is grotendeels verborgen geweest door de

camouflage die zowel de wetenschap als de religie erover gespreid hebben, maar in jullie tijden begon het landschap er zo donker en dreigend uit te zien, zo onheilspellend en vreemd naar jullie zin dat zijn einde onvermijdelijker en sneller leek te komen.Ik hoop dat ik je in dit boek een indrukwekkender en meer waar beeld heb gegeven, dat de oorsprong van je leven, structuur en wezen en gedachte weergeeft. De innerlijke wereld van de werkelijkheid, de wereld van de dromen, geeft een be-staansmodel waarin nieuwe energie, vitaliteit en bestaan overal zichtbaar zijn, klaar om op de voorgrond te treden om nieuwe transformaties te vormen, nieuwe combinaties van energie en verlangen.Dat innerlijke psychologische universum is een psychische gestalt, aangedreven, gevormd, ondersteund en gedreven door waardevervulling, liefde en verlangen, door de liefhebbende waarden die geen grenzen kennen (intens). Het universum geeft zichzelf niet op, noch een van zijn schepselen. Het wordt geregeerd door een ander stel principes, een ander stel waarden en door een innerlijke samenwerkende uitbundigheid. (Een pauze van een minuut om 21.23.) Je hebt misschien wat tijd nodig voordat de oude overtuigingen minder belangrijk worden en uiteindelijk in hun gepast verval raken - een verval tussen haakjes dat inderdaad haar eigen soort luister, energie en schoonheid heeft. Maar de innerlijke natuurlijke neigingen van alle bewustzijn binnen de gebieden van je wezen smachten nu naar constructieve veranderingen, helderder visies; dat ze hun inherente gevoel van lichamelijke spiritualiteit, fysieke en psychische harmonie weer kunnen ervaren. Ze willen de moeiteloze beweging weer voelen die hun natuurlijk geboorterecht is.(Alles nog intenser:) Ik hoop dat dit boek in een of ander opzicht jullie allen in aanraking brengt met je eigen innerlijke psychologische bewegingen, je creatieve adem, zodat je geïnspireerd wordt en binnen je eigen brein en geest een nieuwe belofte voelt, een nieuwe intentie en de vreugde van aardse en spirituele kracht. Je leeft in een staat van natuurlijke harmonie die heel levend en essentieel is, of de wetenschap nu al of niet uitspreekt dat het bewustzijn zijn eigen intentie heeft. De natuur is natuurlijk de hele tijd bovennatuurlijk geweest.Einde van het hoofdstuk. Einde van de sessie. Einde van het boek.

(21.33.) Keer terug naar je eigen discussies. Ze zijn goed voor je omdat ze helpen de communicatie van jouw kant te verhelderen.(Lange pauze.) De sessies over de magische benadering vertegenwoordigen inderdaad de meeste `natuurlijke waarheden' over de aard en de structuur van je wereld in de mate waarin je ze begrijpt en in praktijk brengt. Ik zal doorgaan met welk programma voor sessies ook dat overeenkomt met je wensen, noden en doeleinden. Einde van de sessie.(`Dank je.'21.37. Nadat ze uit de trance kwam, zaten Jane en ik elkaar gewoon aan te staren. Dromen was eindelijk klaar! We voelden ons verdrietig, om verschillende redenen.

Zelfs al had Jane aan het eind van de sessie de vorige woensdagavond opgemerkt dat Seth dicht bij het einde van het boek was, was zijn feitelijke voltooiing toch een klap. Ik feliciteerde haar; ik zei dat ze weer een mooi werk had gecreëerd dat veel mensen zou helpen. Al onze reacties waren echter veel gematigder dan ze ooit ge-weest waren als ze een boek had afgemaakt, of van zichzelf of van Seth. Het gaf niet welke andere uitdagingen we voor onszelf de laatste twee jaar en vier maanden gecreëerd hadden, de wetenschap dat Dromen onderweg was had gediend als een geruststellend fundament in ons leven. Dat was waar, zelfs gedurende die lange perioden van oponthoud bij de produktie. Wij vinden het jammer dat die steun weg is. En we weten dat als het scheppen van Dromen uit onze onmiddellijke aandacht zal wegtrekken, andere uitdagingen onvermijdelijk naar voren zullen komen. In wezen zijn de dingen nu uitgedraaid op onze hoop dat Jane van dag tot dag bezig kan blijven en dat ons nieuwe credo haar steun zal geven nu Seth en zij met hun boek klaar zijn.Mijn eigen rol in de fysieke produktie van Dromen is echter verre van voorbij. In aantekeningen aan het eind van deze sessie zal ik kort de laatste uitingen van het grootschalige bewustzijn inzake Harrisburg' en de landen in het Midden-Oosten2 in beschouwing nemen en zal die discussies dan samenvatten door uiteen te zetten hoe ik denk dat die grote bewustzijnsgebeurtenissen tegenhangerrelaties hebben, net als levende entiteiten. Ik zal het ook hebben over het space shuttle-programma4 van ons land. Dan moet ik de ingewikkelde aantekeningen waaraan ik voor een aantal sessies in Dromen begon toen Jane ze door gaf, in hun uiteindelijke vorm brengen. Daarna komt het werk van het typen van het voltooide manuscript van dit dikke tweedelige werk. Ik weet niet wanneer ik het klaar heb voor onze uitgever. En daarin ligt een andere reden voor onze sombere stemming; onze goede vriend en redacteur Tam Mossman zal Dromen bijna zeker niet door het uitgeversproces leiden. Tam is rusteloos geworden; hij heeft verandering nodig; hij is van plan Prentice Hall te verlaten.In aantekening 1 bij sessie 939 in dit hoofdstuk citeerde ik mezelf: op 1 december zei ik tegen Jane dat ze meer dan eenjaar en twee weken (denk ik) niet had gelopen, `zelfs niet met je typetafeltje'. In de openingsaantekeningen citeerde ik haar zoals ze op 7 december schreef: `Ik voel echt een expressieblokkade; mijn achterwerk doet pijn als ik typ - licht pijnlijke gewrichten waar ik op zit die heel kort tranen veroorzaken; toch is het een verruimend gevoel.' Aan het slot van Dromen is de periode waarin ze niet gelopen heeft verlengd tot veertien maanden en twee en twintig dagen. Ze zit nog steeds niet prettig - erger zelfs en ik ben bang dat haar lichaam het door de voortdurende druk niet meer zal houden; ik heb al tekenen gezien die erop wijzen dat er zoiets zal gebeuren.Jane heeft geen dokter geraadpleegd. Haar gehoor en schrift blijven gebrekkig, haar stemtrilling en langzaam spreken blijven licht en periodiek; tijdens de sessies deed ze het goed. En terwijl ik deze afsluitende aantekeningen schrijf, herinner ik mezelf weer, zoals ik vaak doe, aan die beloften die we elkaar deden toen we in 1954 trouwden - `dat geen van ons zich zou bemoeien met de creatieve zienswijze

op het leven van de ander, ongeacht de resultaten van de acties die we individueel kozen... Maar naarmate de jaren voorbij gingen moest ik nog steeds het voor de hand liggende leren - dat Jane's creatieve krachten onverbrekelijk een deel zijn van haar hele levensbenadering, inclusief haar symptomen. Hoe zou het anders kunnen?' Zie in deel I van Dromen de eerste sessie in het voorwoord. Meer dan twee en een halfjaar geleden schreef ik in de inleidende aantekeningen voor die sessie dat Jane `zo'n zeventien hoofdstukken in vrij goede vorm had voor haar derde Seven roman, Oversoul Seven and the museum of time'. Ze had het terzijde gelegd om te gaan werken aan God of Jane.Ofschoon ze verschillende keren van plan was weer aan Seven three te beginnen, terwijl ze met Seth Dromen produceerde, deed ze het nooit, de status van die roman blijft dezelfde. De laatste tijd echter heeft ze gesproken over het afmaken en i8 verwacht dat ze het zal doen.'Ik kan niet hetzelfde zeggen van The magical approach to reality: a Seth book - het veelbelovende boek waar Jane en i8 voor het eerst anderhalf jaar geleden (in augustus 1980) over spraken nadat Seth zijn uitstekende privé-sessies over dat onderwerp was begonnen. Ik zag Jane een aantal malen proberen het boek te schrijven; vorige maand in aantekening 6 van sessie 939 (in dit hoofdstuk) gaf ik uiteindelijk als mijn mening dat ze het niet af zou maken. Of, om het op een andere manier te zeggen, Magical approach moet nog een herrijzenis ondergaan! Maar het is duidelijk dat Jane de vrijheid heeft zich met ieder project bezig te houden en ze verkiest sommige niet door te zetten. Ik denk dat Magical approach een goed boek zou zijn zoals ze het gepland had - maar dat het ten slotte het zwijgen kreeg opgelegd door ten minste twee hoofdfactoren: Ze werd te veel belemmerd door het onderwerp (haar lichamelijke symptomen waaruit de stof over de magische benadering was ontstaan) en ze werd gehinderd omdat ze ervoor gekozen had de ploeterende manier na te streven waarop ik de Seth-boeken samenstel. Die manier gaf haar niet de creatieve vrijheid om zich er spontaan in te storten. Zoals ik in aantekening 6 (voor de 939ste sessie) schreef, ik zou ten slotte kunnen proberen zo'n werk zelf samen te stellen.Maar toch had Jane de magische benadering twee dagen later in gedachten toen ze op 10 februari een laatste ruwe aantekening voor haar dagboek typte: `Nog steeds vervelende problemen met vingers... hoop dat op te lossen door gedeeltelijk Robs nieuwe blad met suggesties (credo) voor mij te gebruiken. typ met rechterhand. zoals ik het zie kan zelfs dat in magische benadering gebruikt worden, nogmaals, Seth maakte zijn boek maandag af!Een aantekening die er een maand later werd bijgevoegd: Jane's dagboeknotitie is inderdaad de laatste want op 26 februari, achttien dagen nadat ze haar werk aan Dromen had voltooid, werd ze opgenomen in een plaatselijk ziekenhuis voor de behandeling van moeilijkheden met haar gehoor, reumatische artritis en verschillende andere aandoeningen. De ziekenhuiservaringen van Jane en mij zijn al zo ingewikkeld geworden dat ik erover ga denken ze te beschrijven - en wat er ook van mag komen - in een serie chronologisch geordende inleidende essays voor

Dromen in plaats van de meer conventionele introductie die ik wilde schrijven. De klappen zijn groot geweest voor ons en gaan nog door. Zonder iets te weten, weet ik wel dat we veel tijd nodig zullen hebben waarin we alle diep roerende en tegenstrijdige emotionele, psychische en intellectuele gebeurtenissen verbonden aan deze ontwikkeling, moeten begrijpen. Iedere dag als ik kijk naar mijn lieve vrouw, liggend in haarziekenhuisbed na jaren van worstelingen, voel ik de golf van die gebeurtenissen - en ik zie ze in Jane en voel ze in haar. In zekere zin stortte onze wereld op 26 februari in elkaar, toch blijven we leven temidden van de chaos van onze overtuigingen. Steeds weer heb ik in de aantekeningen voor Dromen aangegeven hoe Jane en ik de waarschijnlijke werkelijkheid die we geschapen hebben probeerden te begrijpen. Bij de ziekenhuiservaringen zei ik tegen mezelf dat als ik kan schrijven over de stormen van bewustzijn waar hele naties bij betrokken zijn, ik zeker ook onze eigen stormen van bewustzijn beschrijven en overdenken kan. Jane en ik moeten nog een ongelooflijke hoeveelheid te leren hebben, zelfs al denk ik dat in meer wezenlijke zin bepaalde delen van ieders werkelijkheid op bewust niveau onbekend zijn. Zoals Seth drie jaar geleden zei: `Het bewustzijn probeert naar zijn eigen ideale ontwikkeling te groeien, wat ook de ideale ontwikkeling van alle organisaties waar het aan deelneemt bevordert. `Wat zijn dan die ideale `ontwikkelingen' waar Jane en ik naar toe groeien? Vragen als deze moeten Seth zelfs meer intrigeren dan ons; zijn bemoeienissen met ons - maar vooral met Jane natuurlijk - zijn voor hem evenzeer leerervaringen als voor ons. Ten slotte is hij daar bezig in een `levenslang' proces met mijn vrouw en net zo afhankelijk van wat hij door haar psyche kan krijgen als zij is van wat zij van hem kan krijgen en dan door kan geven naar mij en anderen! Door welke bewustzijnsstormen zowel als vredige oorden moet Seth reizen teneinde haar zoveel hij kan te helpen? Wat hem betreft zijn die stormen en oorden niet fysiek maar bestaan daarentegen uit intensiteiten van gevoelens - zoals in wezen ook voor ons. Vanuit haar mystieke geaardheid kiest Jane wat ze wil leren en gebruiken uit wat Seth te bieden heeft. Ik denk dat wanneer iemand geen mysticus is, zo'n zijnstoestand alleen maar bij benadering kan worden aangegeven. Er zijn kennelijk veel variaties mogelijk, maar de mystieke persoon kiest uitdagingen die de rest van ons alleen in de vaagste termen echt kan begrijpen. Jane's mystieke creatie van haar universum is alleen van haar. Dat is het altijd geweest en zal het altijd zijn; ze heeft haar manier steeds opnieuw weergegeven in haar bedrieglijk eenvoudige poëzie, zowel als in de sessies. Die manier is een bron van creativiteit die ik alleen gedeeltelijk kan vatten. Niettemin lijkt onze gezamenlijke realiteit mij op dit moment erg moeilijk verklaarbaar nu Jane in bed moet liggen. Ik weet dat Seth het veel duidelijker ziet en dat hij onze grote actieve mogelijkheden ziet die wij nu niet zien.Ofschoon Jane in het ziekenhuis van Seth mededelingen heeft gekregen, heeft ze niet voor hem gesproken en ik weet niet of ze het al of niet zal doen.Welnu - en ik leen de groet van een zeker energiepersoonlijkheidswezen: Ik kan zo'n drie en een halfjaar later optekenen, kort voor Dromen wordt gepubliceerd,

dat exemplaren van veel items van ons bezit zijn overgebracht naar de bibliotheek van de Yale-universiteit. Daarin begrepen zijn de duizenden bladzijden met Seth-materiaal, gewoon en weggelaten (of privé); Jane's en mijn eigen dagboeken en diverse manuscripten, geschreven verslagen en aantekeningen; ESP-cursusbandjes; wat van Jane's poëzie en kunst en een paar foto's van ons. Ik heb ook de originelen van de vele duizenden brieven van lezers aan de bibliotheek gezonden. En de overdracht gaat door.)

Aantekeningen bij sessie 941

1. Zie in hoofdstuk 10 aantekening 1 bij sessie 933 die Jane zes maanden geleden hield. Ik beschreef toen dat ik haar vroeg of Seth ons wat informatie kon geven over het bewustzijn dat verbonden is aan kernenergie. Ze beloofde me dat hij het gauw zou bespreken - maar we moeten zulk commentaar nog krijgen. Dit is evenzeer mijn fout als die van haar; ik liet de vraag schieten temidden van onze activiteiten van dag tot dag. Nu Dromen af is zullen we de informatie waarschijnlijk niet krijgen om in dit boek te gebruiken. (Maar ik kan wel een paar daarmee verbonden opmerkingen van mezelf geven in aantekening 3.)Ik besprak voor het laatst de schoonmaak bij Harrisburg en de kernenergieuitdagingen in het algemeen, inclusief de veiligheid en de kosten, in de inleidende aantekeningen bij de 936ste sessie en in aantekening 2. Dat was bijna drie maanden geleden in november 1981; zie hoofdstuk 11. Kleinere ongelukken of `voorvallen', zoals ze in de kernenergie-industrie worden genoemd, blijven in verband met dat eerste ongeluk bij Harrisburg doorgaan - het verlies van koelvloeistof voor de kernreactor van reactorvat 2. Ik noem de hele reeks ongelukken `gebeurtenissen van bewustzijn' en denk daaraan als ontvouwen ze zich op een ordelijke manier uit die eerste grootschalige gebeurtenis van bewustzijn die plaatsvond op 28 maart 1979. Begin januari van dit jaar (1982) bijvoorbeeld stelden de arbeiders die met de ontsmetting bezig waren in een paar gebouwen tussen de twee reactoren van de fabriek de plaats vast van alarmtoestellen die afgingen toen zij onopzettelijk radioactieve stof in de gebouwen bliezen uit een pijp gevuld met besmette deeltjes. Het `ongewone voorval' was niet ernstig, hoewel een kleine hoeveelheid straling in de atmosfeer vrijkwam via een ventilatiesysteem. Het proces van de ontsmetting en de opslag van de grote hoeveelheid radioactief water dat zich had verzameld in de kerncentrale waarin reactorvat 2 staat, is goed op gang zowel als in de hulpgebouwen ernaast. Toch verklaarde de president van de onderneming die Harrisburg exploiteert, dat de lekkage van een tank die gebruikt werd om een gedeelte van dat water in op te slaan, het grondwater van het terrein had besmet, de straling is echter laag en ver onder de federale veiligheidslimieten. In aantekening 2 bij sessie 936 beschreef ik ook hoe de NRC de directeuren van bepaalde kerncentrales had gevraagd een controle uit de voeren op scheuren in de wanden van de vaten van hun waterdrukreactoren die van het soort zijn die in

Harrisburg zijn geïnstalleerd. Nu worden er problemen met corrosie aangekondigd. De reactor van reactorvat 1 bij Harrisburg is onbeschadigd; hij was stilgelegd voor onderhoud en nieuwe brandstof op het moment van het ongeluk bij zijn dubbelganger bijna drie jaar geleden en een reeks uitstellen heeft hem sindsdien steeds op non-actief gehouden. In februari onthulden functionarissen van de onderneming weer de ontdekking van uitgebreide corrosie in de bundels smalle pijpen in de twee stoomgeneratoren aangedreven door reactorvat 1, wat een heropstarting van het vat weer voor zes maanden tot een jaar zal vertragen. De pijpen laten heet radioactief water van de reactor door de stoomgeneratoren circuleren. De vervanging van tenminste een paar duizend van zulke pijpen zal miljoenen dollars kosten; als de technici de beschadigde pijpen gewoon dichtstoppen zal de reactor ver onder zijn capaciteit werken. (Stoomgeneratoren bij een paar andere centrales hebben een nieuw probleem: de vermeerdering van corrosieslijk op hun basis.)De NRC staat onder een gerechtelijk bevel dat haar verhindert om weer een licentie af te geven voor het opstarten van reactorvat 1 bij Harrisburg totdat de psychologische gezondheid van de gemeenten rondom de centrale bestudeerd is. De ramingen van het bedrijf zijn dat de hele schoonmaak bij Harrisburg niet voor het eind van 1988 voltooid zal zijn - meer dan negen jaar nadat het ongeluk plaatsvond. De huidige plannen zijn dat als het radioactieve water eenmaal uit het gebouw van reactorvat 2 is afgevoerd, technici onderzoeken op afstand zullen uitvoeren op de kern van de reactor zelf. Een speciaal ontworpen videocamera zal in de kern gebracht worden zodat de feitelijke schade aan de potlooddunne brandstofstaven kan worden vastgesteld; en honderdduizenden sonarstanden, genomen door openingen die al in de reactor aanwezig zijn, zullen per computer verzameld worden tot beelden van de kern. Er moeten verschillende belangrijke stappen volgen, alle op een enorme schaal; het opheffen van het 160 ton wegende metalen `hoofd' of de kap van de reactor; het verwijderen van de bovenste met gecomprimeerde lucht gevulde assemblage, het 55 ton wegende mechanisme waarmee men de brandstofcontrolestaven in de 100 ton wegende reactorkern kan opheffen en neerlaten, zodoende de intensiteit van zijn kernreacties regelend; en ten slotte het moeilijke verwijderen, stukje voor stukje, van de beschadigde kern zelf. Zelfs dan zal de kern nog zo radioactief zijn dat het meeste werk door instrumenten met afstandsbediening zal moeten worden gedaan. Ten slotte zal dat holle fabrieksgebouw zelf worden gereinigd, weer met afstandsbediening.Toch heeft deze vraag vanaf de dag van het ongeluk bij iedere stap in het schoonmaakproces bestaan en dat zal zo blijven: wat doen we met Three Mile Island, het eiland waarop de kerncentrale staat, die enorm gecompliceerde menselijke creatie die nu zijn eigen bewustzijn heeft en op zijn eigen manier de kracht van dat bewustzijn heeft uitgeoefend door onze hele beschaafde wereld heen? De centrale ontmantelen zou schijnbaar het `probleem' oplossen - maar alleen gedeeltelijk - want eenmaal ontstaan zal dat bewustzijn (zoals alle andere) blijven leven. Ik herhaal echter dat in dit land geen gewoon burger noch ernstig

gewond noch gedood is bij een ongeluk in een kerncentrale (dat is met een paar arbeiders wel gebeurd).

2. `Het moorden in Iran gaat door - en niet alleen vanwege de oorlog van dat land met Irak', schreef ik in de inleidende aantekeningen van sessie 936 in hoofdstuk 11 van Dromen. Zo'n drie maanden later gaat het moorden nog steeds door en met veel meer geweld, intriges en machtsvertoon - waarbij niet alleen Iran is betrokken maar ook de buren van dat ongelukkige land in het Midden-Oosten.Het is natuurlijk heel duidelijk dat de volkeren van het Westen, inclusief die `Grote Satan', de Verenigde Staten, samen met Japan de fanatieke Iraanse mullah's (de religieuze leraren van de Islam) aan de macht houden zodat hun land niet zal worden overgenomen door de Tudeh, de communistische partij van Iran; die zeer onwelkome ontwikkeling zou Iran onder Russische overheersing brengen. De Iraanse economie staat momenteel op een zeer laag niveau omdat zijn leiders veel van het al gereduceerde olie-inkomen hebben verkwist aan de oorlog met Irak en aan revolutionaire instellingen en voedselimport, terwijl ze weinig besteden aan de belangen van de natie op lange termijn. Er is meer dan genoeg olie in de wereld te krijgen; zou het Westen stoppen met het kopen van Iraanse olie dan zou de regering al snel vallen. De Verenigde Staten willen dat noch Iran noch Irak zijn oorlog wint. In de grimmigste politieke realiteit gebruikt onze kant Iran om de Russische expansie in het Midden-Oosten te blokkeren en Irak om de Iraanse overheersing van zijn andere zwakkere olieproducerende buren te blokkeren. De Iran-Irak-oorlog belooft de bloedigste van eeuwen te worden tussen de twee landen; het Westen werkt aan een patstelling die door de jaren heen zal verworden tot `onschuldige' grensincidenten. En Rusland zet haar meedogenloze bezetting en onderwerping van Afghanistan voort. Net zoals de inheemse Mudjahedin - vrijheidsstrijders - van Afghanistan het als hun godsdienstige plicht beschouwen om de Russische invallers te bestrijden (zelfs terwijl duizenden van hun landgenoten de vlucht nemen naar Pakistan in het oosten en Iran in liet westen), zo denken de Iraanse fundamentalisten dat het hun godsdienstige plicht is hun revolutie te exporteren totdat er zich een islamitisch rijk uitstrekt van de Middellandse zee tot de Perzische golf.De vermenging van bewustzijn in het Midden-Oosten draait dus uiteindelijk rond de grote algehele botsing van ideologieën tussen de Verenigde Staten en Rusland. Tegelijkertijd willen de Iraanse mullah's een doorgaande oorlog met Irak om hun totale macht te helpen consolideren; zij willen geen overwinnende hoge militaire leiders terug van het front om hun onbetwistbare macht uit te dagen (zoals de interne verzetsgroepen, de Mudjahedin-Kalq doen). Iran is een totalitaire religieuze theocratie geworden. Ik schreef in aantekening 3 van sessie 936 in hoofdstuk 11 dat de Iraniërs ondanks hun egoïstische gerichtheid uiteindelijk buigen voor de macht van hun religie, inclusief de eis van martelaarschap. Zij zetten hun revolutie voort zelfs met hun kortzichtige militaire en economische politiek, de oorlog, de moordaanslagen op velen van hun leiders en de isolering van hun land door de vrije

wereld. Zij exporteren een wraakzuchtig terrorisme. Ze haten zowel het Oosten als het Westen. Met evenveel ijver eisen ze de val van de Verenigde Staten, Frankrijk, Rusland, Israël en Irak en nog andere naties. En zij zijn onbeschaamd trots op hun grimmige creatieve focus van revolutionair bewustzijn.Sommige ideeën kwamen in mij op toen ik laat op een avond een wandeling maakte in de dagen dat ik aan deze aantekening werkte. `We willen niet dat er gedacht wordt', schreef ik toen ik in het heuvelhuis terugkwam, `dat het algehele bewustzijn van Iran speelt met het individuele bewustzijn van zijn volk zoals, laten we zeggen, met speelgoedsoldaatjes, een bewustzijn dat zijn volk alleen maar tegen de wereld opzet om ze te laten verslaan. Dat geldt voor ieder ander land. Maar we willen de lezer nogmaals doorgeven dat het grote bewustzijn van Iran is samengesteld uit het individuele bewustzijn van zijn volk -- dat het individu binnen die gekozen nationale context ieder vrijheid van creativiteit heeft die mogelijk is. De mentale en fysieke vrijheden die er zijn zullen enorm variëren naargelang de tijd, de natie en de historie maar ze zijn altijd uitgekozen. Dit is nauwelijks een nieuwe gedachte. Het is inderdaad heel duidelijk maar het is de beste manier waarop ik het op dit moment onder woorden kan brengen... Ik verwijs de lezer nogmaals naar Seth's uitstekende materiaal over geweld zoals geciteerd in aantekening 2 in de 933ste sessie.Terwijl ik deze aantekening afmaak - en Dromen - geloof ik dat ik rustig kan voorspellen dat wanneer dit boek gepubliceerd wordt, de lezer de algemene situatie in het MiddenOosten essentieel dezelfde zal vinden. De bewustzijns van de desbetreffende landen zullen zich dus blijven verzetten tegen alle voorstellen voor `gezond verstand' die het onderzoek van hun doel op lange termijn, niet helpen voortduren. In het Midden-Oosten (zoals overal elders op onze planeet) is er later genoeg `tijd' voor vrede! Er zijn eindeloze variaties van vrede die uiteindelijk moeten worden onderzocht, die mooi kunnen worden uitgesteld, die ieder bewustzijn moet proeven ongeacht hoe groot of klein zoals de wetenschap dat er nog een heerlijke wijn of lekker dessert moet komen...

3. `Ik schrijf aan energie geen menselijke trekken toe. In plaats daarvan zijn jullie menselijke trekken het gevolg is van de eigenschappen van energie - een nogal belangrijk verschil -', zei Seth bijna twee en een half jaar geleden tegen Jane en mij. Zie in hoofdstuk 1 van Dromen in deel I sessie 884 van 3 oktober 1979.In deze aantekening ga ik oppervlakkig in op wat ik een paar andere eigenschappen van energie vind - de bewustzijns verbonden aan oorlogsvoering en kernenergie en de tegenhangerconnecties tussen die grote wezenstoestanden. Dan zal ik verwijzen naar de concepten van de theorieën van 'perception' en `privation'.Ik denk dat het voornaamste denkbeeld dat we als soort tot bewustzijn trachten te brengen is, dat we gekozen hebben voorbij de grenzen van de gewone, veilige wereld te gaan die we altijd geschapen hebben. Tot aan de ontwikkeling en het gebruik (de Verenigde Staten niet minder!) van de atoombom veertig jaar geleden konden we elkaar gewoon doden terwijl we wisten dat de meesten van ons en ons

vaderland zouden overleven. We vechten nog steeds onze conventionele oorlogen uit, maar nu moeten we de bedreiging van een ramp op nationaal of mondiaal niveau waarbij de hele soort bedreigd wordt, onder ogen zien door de escalatie van een `gewone' oorlog tot een oorlog waarin kernwapens ofwel per ongeluk ofwel expres gebruikt worden.Zelfs de schade die mogelijk kan voortkomen uit een ongeluk met een kerncentrale in vredestijd, zoals bij Harrisburg, kan groot zijn. In aantekening 1 van sessie 933 in hoofdstuk 10 van Dromen overdacht ik dat kernenergie een aardse analogie zou zijn van het grenzeloze liefhebbende wezen van Al Wat Is. Nu geloof ik dat het zo is. Mijn overtuiging werd gisteravond laat aangewakkerd nadat ik met deze aantekening had zitten worstelen. Ik ontspande me door naar een reisverhaal op de televisie te kijken; ik zag een grote waterval met op de achtergrond een eenzame jungle; de cameraman zoemde in op het schuimende, stromende water dat opsprong aan de voet van de waterval en starend naar die uitbarsting van energie, besefte ik plotseling het voor de hand liggende: Het is niet de kracht van een kernreactie die we vrezen maar het bewustzijn van de gebeurtenis.Wij moeten snel genoeg volwassen worden om te leren de tegenstrijdige capaciteiten van de kernenergie die we hebben helpen ontstaan, te `beheersen'. We zijn nauwelijks begonnen om die grote kracht voor vreedzame doeleinden te gebruiken. Ik geloof dus dat we onopzettelijk de in hokjes verdeelde bedekte aanwijzingen voor Al Wat Is interpreteren als het buitengewone bewustzijn van kernenergie. Isotopen van sommige van de elementen betrokken bij die energie hebben `halfwaardetijden' van miljoenen jaren - best mogelijk veel langer dan onze soort in die tijdsopvattingen zal bestaan. Dat tijdbereik is zo groot, zo tijdloos dat ik het als een andere aardse analogie van Al Wat Is beschouw.Onze relatie met kernenergie is dus, zoals het met oorlogvoeren is geweest, voornamelijk tegenstrijdig: we hunkeren nog steeds naar bescherming tegen onze eigen creaties. Nu is niemand op aarde `veilig' - in deze waarschijnlijke werkelijkheid heeft onze soort, althans onbewust, toestemming gegeven (bijvoorbeeld in de droomtoestand) voor het voortduren van het grote nucleaire experiment.Volgens Seth en de ervaringen van Jane en mijzelf is ieder individu lid van een groep `tegenhangers' - iedereen is psychisch verbonden met andere mannen en vrouwen in verschillende landen die nu op deze aarde leven en die daarmee samenhangende thema's van een geheel leven onderzoeken op manieren waarop een individu alleen het niet zou kunnen. Tegenhangers kunnen elkaar al of niet tegenkomen, maar allen delen intuïtieve connecties. Ofschoon Seth nog niet op het denkbeeld is ingegaan, geloof ik dat gebeurtenissen ook tegenhangers hebben net zoals ieder `levend' organisme, menselijk of niet. Het tegenhangerbegrip is Seth's tijdloze versie van zijn concept van achtereenvolgende incarnaties. (En ja, ik denk dat gebeurtenissen ook reïncarneren, maar in deze aantekening beperk ik mezelf tot de tegenhangerstelling.) Bovendien geloof ik dat er tegenhangerrelaties bestaan tussen oorlogen en kernenergie. (Zulke associaties gelden bijvoorbeeld ook voor

grote geologische en geografische gebeurtenissen en ik wou dat ik de tijd had daarop in te gaan!)Maar als Jane en ik, laten we zeggen, als tegenhangers bepaalde connecties op de lange termijn aan het onderzoeken zijn door onze eigen avonturen in bewustzijn dan moeten de bewustzijns van samenhangende hoofdgebeurtenissen veel grotere vermogens en verlangens naar vervullingen hebben. Kijk eens naar de volgende groep gebeurtenissen, gezien door het smalle raam van de gewone tijd: kijk eens naar de morele, economische en diplomatieke invloed die ze hebben gehad - en nog hebben - op onze eigen nationale belangen (de belangen van andere naties daargelaten). Deze gebeurtenissen moeten op veel niveaus met elkaar in wisselwerking staan: De revolutie in Iran kwam tot een hoogtepunt met de verandering in leiderschap in februari 1979 nadat een heerser die de Verenigde Staten gunstig gezind was, werd afgezet; het ongeluk bij Harrisburg vond in maart 1979 plaats; de Amerikanen werden in november 1979 in Iran gegijzeld; Rusland viel Afghanistan in de kersttijd van 1979 binnen en minder dan tien maanden later viel Irak Iran binnen. Deze lijst kan bijna onbeperkt worden uitgebreid of gecomprimeerd - maar ik denk dat deze gebeurtenissen en wezenstoestanden allemaal psychisch samenhangen. Er zouden veel fascinerende verbindingen kunnen worden opgespoord.Het gebruikelijke geweld bij deze gebeurtenissen brengt me ertoe commentaar te geven op het theologisch concept van de 'privation-theory' en het militaire concept van de 'perceptiontheory' -- want nogmaals: ik denk dat de twee nauw samenhan-gen, niet alleen met elkaar maar met de punten die ik in deze aantekening genoemd heb. In wereldse termen vertegenwoordigen beide allang bestaande vertekeningen van de grote fundamentele creativiteit van Al Wat Is. Ik stel voor dat de lezer Seth's materiaal over het fundamentele creatieve gebruik van geweld herleest, zoals ik het in hoofdstuk 10 citeerde; zie aantekening 2 bij sessie 933.De 'privation'-theorie is vele eeuwen lang een grondbeginsel van de theologie geweest: Kwaad is geen macht in zichzelf maar alleen het ontbreken van het goede; het is niet-goed. Er wordt ruimte gemaakt voor het bestaan van de duivel, die tegen de God die hem schiep rebelleerde en die voortdurend anderen verleidt hem te volgen in de keuze van het niet-goede. Ik geloof dat de enige duivels die we kennen die zijn die we zelf voortbrengen. Door de 'privation'-theorie heeft de godsdienst niet te beantwoorden vragen voor zichzelf gecreëerd als ze de onmenselijkheid van mens tegen mens probeert te verklaren. Voor mij is de 'privation'-theorie een mooi voorbeeld van hoe de mens zijn angsten voor de wereld naar buiten op die wereld zelf projecteert.Zijn blik is veel te beperkt.De menselijke blik is net zo beperkt in de 'perception'-theorie, een dodelijk psychologisch spel dat door de Verenigde Staten en Rusland gespeeld wordt. Het is dodelijk omdat er kernwapens bij betrokken zijn. De 'perception'-theorie berust op veronderstellingen van grote groepen mensen in de twee landen, inclusief veel van hun leiders en door de politieke heersers van veel andere naties, dat het van

essentieel belang is voor de Verenigde Staten en Rusland om qua aantal evenveel arsenalen met kernwapens te bezitten. Beide landen passeerden al jaren geleden het punt van `overkill', maar dat doet niet ter zake. Wat wel ter zake doet in de 'perception'-theorie is dat als men ooit denkt dat de ene kant een voorsprong gaat krijgen in de wapenwedloop, de andere kant die vooruitgang moet evenaren, daarna verbeteren, zelfs al is dat militair gezien geheel onnodig. De militaire leiders in de Verenigde Staten en kennelijk ook in Rusland wedijveren in het uitspelen van de 'perception'-theorie voor hun eigen psychologische en politieke doeleinden.Voor mij zijn de 'privation'-theorie en de 'perception'-theorie onderling verwisselbaar; zij vertegenwoordigen bewustzijns die heel diep de misvattingen onderzoeken die ik heb opgesomd over geweld en de relaties betreffende de tegenhangers van kernenergie en oorlogsvoering. Ik heb niet de bedoeling om alles wat we in onze wereld gecreëerd hebben neer te halen en te verkondigen dat Seth's concept van Al Wat Is de magische oplossing is waar de mensheid door haar bestaan heen naar gezocht heeft. Ik heb wel de bedoeling de zelfgeschapen elementen van onze innerlijke en uiterlijke individuele en massa-werelden in verband te brengen met een groter geheel van bewustzijn. Het is onvermijdelijk dat we groeien. Hoe we zullen groeien is de vraag!Ironisch genoeg praten we als individuen over het afwerpen van oude overtuigingen terwijl we ze zo lang mogelijk koesteren. Waarom hebben grote segmenten van bewustzijn verkozen op zo'n manier te werken? Ik denk dat we een waarschijnlijke werkelijkheid scheppen waarin het bewustzijn de absolute vrijheid heeft om alle facetten van zichzelf te onderzoeken - ieder facet dat we maar kunnen bedenken en daarom creëren.In onze nationale gerichtheid, in onze religieuze en wereldse, wetenschappelijke en artistieke structuren kiezen we te gaan tot de uitersten van `goed' en `kwaad' en de gevolgen aan te pakken, alles te zamen stovend in wat net lijkt op een onmogelijk mengsel van verstand en emotie, leren en plezier, pijn en geweld en leven en dood. Natuurlijk vinden velen van ons bepaalde facetten van onze creaties niet prettig, toch moeten we ze allemaal aanpakken, willen we aan onze werkelijkheid iets zinnigs ontdekken. Anders zal onze groei te beperkt zijn. We blijven dan slaven van onze vijandigheden. Ik denk wel dat Jane door haar mystieke begrip en interpretatie van onze waarschijnlijke werkelijkheid inderdaad veel aan ons heeft gegeven en dat ze dat ook zal blijven doen. Wij moeten onze grote uitdagingen echter oplossen door vrijwillige groeps- en internationale inspanningen. Niet één natie of entiteit kan zijn wijze van bewustzijn opleggen aan de rest zonder juist de concepten, die het probeert voor alles en iedereen te omhelzen, geweld aan te doen. Het moet duidelijk zijn dat ik in deze ruwe schets zoek naar antwoorden waardoor ik Jane's en mijn eigen gezamenlijke wereld kan begrijpen. Ik kan mijn gedachten en gevoelens niet onder woorden brengen op de manier die ik wil.

4. De moeilijke korte tweede vlucht van het ruimtevaartuig, Columbia, vond drie maanden geleden plaats en ik beschreef hem in de inleidende aantekeningen bij

sessie 936 in hoofdstuk 11 van Dromen. Seth - Jane maakte dit boek echter af voor de derde vlucht die waarschijnlijk begin april gelanceerd zal worden, kon beginnen. Een vierde vlucht kan in juni plaatsvinden. In aantekening 3 van deze sessie verwees ik naar een, wat ik denk, paar aardse analogieën met Al Wat Is. Voor Jane en mij is het avontuur in de ruimte van de menselijke soort zo'n analogie: Onze lichamelijke beweging weg van de planeet is zeker een geobjectiveerde versie of vertaling van onze experimentele onderzoekingen van de innerlijke ruimte. In bewuste zin hebben we nauwelijks de fantastische innerlijke complexiteit beroerd van Al Wat Is, waaruit al het andere tevoorschijn komt en die we om een aantal redenen nog steeds vrezen.

5. Jane heeft altijd met Tam gewerkt sinds hij haar dertien jaar geleden aanmoedigde The Seth material te schrijven; dat boek werd een jaar later, in 1970, gepubliceerd. Een van Tams vele geweldige daden was dat hij ons net meer dan drie jaar geleden in contact bracht met functionarissen van de bibliotheek van de Yale universiteit. Als gevolg daarvan hebben Jane en ik het zo beschikt dat onze bezittingen - inclusief het Seth-materiaal - bij onze dood naar de afdeling manuscripten en archieven overgebracht worden zodat het materiaal geïndexeerd kan worden en beschikbaar gemaakt, voor onderzoekers en publiek. Ik moet echter nog met het kopieerwerk beginnen ofschoon ik hoop dat ik nu gauw kan starten, nu ik het einde van mijn werk aan Dromen zie. Zie in hoofdstuk 2 van Dromen in deel I aantekening 1 bij sessie 887 die Jane in december 1979 gaf.

6. Zie in hoofdstuk 9 van Dromen aantekening 2 bij sessie 920 die Jane op 6 oktober 1980 hield.

7. Ik citeerde Jane over Seven Three de laatste keer in de inleidende aantekeningen bij sessie 920. Ik verwees ook naar de zeer langzaam vorderende produktie van een film gebaseerd op Jane's eerste Seven-roman: The education of Oversoul Seven.

8. Zie in hoofdstuk 9 van Dromen de inleidende aantekeningen bij nr. 5 van sessie 920, die Jane op 6 oktober 1980 hield. Zie dan aantekening 5 zelf zowel als sectie c, d en e van aantekening 7 bij die sessie.

9. Zie in hoofdstuk 8 van Wereldgebeuren sessie 860 van 13 juni 1979.

SETH-BOEKEN

Jane RobertsSETH SPREEKT

Een hoge intelligentie vertelt over het leven voor en na de dood.Vierde druk, 326 bladzijden, geb.

HET WEZEN VAN DE PERSOONLIJKE WERKELIJKHEIDTweede druk, 200 bladzijden, geb.

JE LICHAAM, JE LEVEN EN HET WEZEN VANCREATIVITEIT

Tweede druk, 325 bladzijden, geb.

INDIVIDU EN WERELDGEBEUREN400 bladzijden, geb.

HET WEZEN VAN DE PSYCHEHaar menselijke expressie

270 bladzijden, geb.

DROMEN, EVOLUTIE EN WAARDEVERVULLING I306, bladzijden, geb.

DROMEN EVOLUTIE EN WAARDEVERVULLING II300 bladzijden, geb.

Jane Roberts/Nancy AshleySCHEP JE EIGEN WERKELIJKHEID

Een Seth-werkboek204 bladzijden, geb.

SCHEP JE EIGEN GELUKEen Seth-werkboek184 bladzijden, geb.

ANKH-HERMES