TussensTand Publieksprijs 1. Rachel Getting Married 4.52 2. Teza 4.27 3. Room and a Half 4.25 4. Tokyo Sonata 4.21 5. La vie moderne 4.21 6. Wild Field 4.18 7. Il divo 4.15 8. Louise-Michel 4.14 9. Snow 4.14 10. Unmade Beds 4.10 11. A l’ouest de Pluton 4.05 12. The Hungry Ghosts 4.05 13. J.C.V.D. 3.97 14. Française 3.97 15. Awaydays 3.96

DAILY TIGER

38TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM #4 zONDAG 25 JANUARI 2009

TURN FORENGLISHEDITION

foto: Daniëlle van Ark

EN DE wINNAAR IS...

LOVELEEN TANDAR

3D VERRASSING

De Indiase regisseur Loveleen Tandar was plots in het wereldnieuws, toen Danny Boyle afgelo-pen donderdag in z’n eentje een Oscarnominatie kreeg voor Slumdog Millionaire, waarvan Tandar coregisseur is. Waarom deelt zij niet in de vreugde, vraagt iedereen zich af. Niet nodig, vindt ze zelf. ‘Die discussie vind ik buitengewoon ongepast. Deze grote filmmaker heeft mij de kans gegeven mee te werken aan zijn film, en geeft me óók nog eens een credit. Dit is Danny’s film, ik ben vereerd dat ik mee mocht werken.’ Tandar, die in Delhi woont, werkte in het verleden als casting director, onder andere voor Monsoon Wedding (Mira Nair, 2001). Toen ze voor Slumdog Millionaire werd gevraagd, was ze direct verliefd op het scenario. ‘Ik vond het een prachtig, toegan-kelijk verhaal en ik was verrukt dat Danny Boyle de regie zou doen.’

Ze castte de negen acteurs die drie personages in verschillende leeftijdscategorieën verbeelden. Ze verbaasde zich wel dat het hele script Engelstalig was. ‘Om de film authentiek te laten zijn, vond ik dat de straatkinderen Hindi moesten spreken.’ Ze maakte testopnames met een vertaald script om Boyle van die noodzaak te overtuigen – wat haar lukte. Boyle vroeg haar vervolgens het script te bewerken in Hindi en als culturele gids te fun-geren. ‘En ik regisseerde de kinderen – waarvan twee van de drie echte straatkinderen zijn. Ik nam als second unit-regisseur scènes op die aan het eind van de film zitten.’ En nu Boyle haar de kans heeft gegeven naast hem als regisseur te werken, weet ze zeker dat haar eigen film er gaat komen. En die Oscar wint ze wellicht ook nog wel eens. (MN)Slumdog Millionaire (SP) – Danny BoyleWo 28 19:15 PA7 vr 30 12:00 CI6

‘Met verhalenvertellers heb ik een groot probleem’, verzucht de Amerikaanse avant-gardist Ken Jacobs (1933), die in Rotterdam is gearriveerd met een hele bulk nieuw werk dat bepaald niet binnen de narratieve tra-ditie valt. Vandaag presenteert Ken Jacobs een monumentale 3D-trilogie, gebaseerd op meer dan honderd jaar oud filmmateri-aal: Tom, Tom the Piper’s Son (1969), Return to the Scene of the Crime (2008) en Anaglyph Tom (Tom with puffy cheeks) (2008). Het pu-bliek krijgt brilletjes met blauwe en rode plastic glazen. Je weet niet wat je ziet. ‘Ik heb het materiaal dat ik veertig jaar ge-leden al eens had gebruikt in de computer gestopt, op een knop gedrukt en – hupsa-kee – er rolden twee nieuwe feature films uit. De pioniertijd van de cinema fascineert me zo, omdat men toen het publiek niet wilde verstrooien met verhaaltjes, maar een kijk op de wereld probeerde aan te reiken. Ver-halen suggereren de werkelijkheid weer...lees verder op pagina 7

GraTis naar de bioscooPIn het kader van Urban Screens worden op drie Rotterdamse gebouwen films geprojecteerd. Die van Guy Maddin en Carlos Reygadas zijn vanavond eenmalig ook op het witte doek van Pathé 6 te zien, om 17:45 uur. Daardoor krijgt het publiek de kans Maddins Send Me to the ‘Lectric Chair met geluid te ondergaan. Bij Serenghetti van Reygadas, een zwij-gende film over een vrouwenvoetbalwedstrijd, mag het publiek juichen, of de mp3-speler aanzetten. Zo 25 17:45 PA6, Geen ticket nodig, maar vol=vol.

338 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM

De aankomst Vandaag arriveren o.a. op het festival: Özcan alper (turkije) • areg azatyan (armenië) • Gianni Di Gregorio (Italië) • Ivo m. Ferreira (Portugal) • emmanuel Finkiel (Frankrijk) • kartika Jahya (act. the anniversary Gift) • Jianjun He (China) • Yamada Hiroshi (act. Looking for Cherry Blossoms) • tae-Gonkim (Zuid-korea) • kazuyoshi kumakiri • (Japan) • Chi-YuarnLee (taiwan) • Vitaly mansky (Rusland) • Brillante mendoza (Filippijnen) • Joe odagiri (Japan) • Lai nig Ru (act. tattoo) • Uruphong Raksasad (thailand) • Diederik van Rooijen (nederland) • kawahara sabu (act. Looking for Cherry Blossoms) michelle savill (new Zealand) • Lee anne schmitt (Vs) • emily tang (China) • Rifnu Wikana (act. the anniversary Gift) • Ye Zhao (China

columnI OF THE TIgER

Voor de meeste van mijn collega’s betekent de festivalperiode topdrukte. Bij het Hubert Bals Fonds ligt dat anders. Wij hebben het juist het allerdrukst door het jaar heen. Dan sturen film-makers hun projecten in bij het fonds. Dat bete-kent veel lezen, en wikken, wegen en selecteren. Maar stiekem zijn die twaalf festivaldagen toch de meest bijzondere dagen van het hele jaar. De filmprojecten die we een paar jaar geleden steun gaven, zijn inmiddels vertaald naar beeld en draaien nu hier, op het witte doek. Toen ik net begon bij het HBF, in de zomer van 2000, voerde ik mijn eerste e-mailcorrespondentie met een Mexicaanse filmmaker die zijn aller-eerste speelfilmproject indiende bij ons. Die film werd uiteindelijk Japón, en inmiddels is Carlos Reygadas een gevestigde naam. Het persoonlijke contact met regisseurs, het volgen van hun ontwikkeling en het tot stand zien komen van film na film is toch wel één van de meest bijzondere onderdelen van mijn werk. Tijdens deze twaalf dagen komt dat allemaal bij elkaar: vrienden zien terugkeren én nieuwe makers ontmoeten. Naast Carlos is een van de ontmoetingen waar ik naaruit kijk wederom met een Mexicaan: Eugenio Polgovsky. Eugenio heeft de prachtige film Los heredos gemaakt, en sindsdien mailen we. Ik ben nieuwsgierig naar de man achter de film. De grote nieuwe uitda-ging van dit festival zit op ’t eind. Dan reik ik voor aanvang van de slotfilm de Dioraphte Award uit. Als ik nu denk aan die grote volle zaal, krijg ik een spontaan knikkende knieën. Maar, zo schrijft mijn nieuwe vriend Eugenio mij in de gekke dagen in aanloop naar het fes-tival: “I can imagine it is crazy there!!! Just think in Lao-Tse the Chinese philosopher and be calm! OOOOOMMMMMM!”. Inderdaad!

Bianca Taal Hoofd Hubert Bals Fonds

foto: Ruud Jonkers

wEbFILMS Op gROTE DOEkElke film die voor het grote doek is gemaakt, kun je ook online zien. Maar omgekeerd is dat niet vanzelfsprekend. Daarom is het bijzonder dat tij-dens het festival de maandwinnaars van de online New Arrivals Competitie in de bioscoop worden vertoond. Het gaat om zeven korte films die het afgelopen jaar zijn geselecteerd en die kans maken op de NPS New Arrivals Award, waar een geldprijs van duizend euro aanhangt. Wie die mee naar huis mag nemen, bepaalt een internationale jury be-staande uit Franse filmmaker Jean-Gabriel Périot, Singaporese regisseur Sun Koh en Sandra Beerends van de NPS. De prijswinnaar wordt vandaag be-kend gemaakt tijdens een speciaal New Arrivals programma in Lantaren 1, dat duurt van 16:00 tot 18:00 uur. Alle genomineerde films zijn dan te zien: L’Imprudence (Katell Quilévéré), The Wash (Lee Lynch & Lee Anne Schmitt), Betty Banned Sweets (Michelle Savill), Seeking You (Jean-Julien Pous), Attached to Omar’s Life for 7 Minutes (Robbert-Jan Vos), Jansoree - The Unbearable Heaviness of Mama’s Nagging (Jung Yol Choi), Fernweh (Marieke van der Sloot). Tickets kosten € 9,-.

HEEL LANg kORTKorte films waren jarenlang te zien in de pro-grammasectie Short: As Long As It Takes. Dit jaar zijn ze welbewust in het overige aanbod van het festivalprogramma geïntegreerd. Toch blijft film-theater Lantaren/Venster deze tien dagen onver-anderd het Mekka van de korte film. Vrijwel alle kortfilms, van de Tiger Shorts tot de films die in het kader van het project Made In Rotterdam wer-den gemaakt, komen er voorbij, gebundeld in zo’n 80 verzamelprogramma’s.De Groningse Mart Hielema (27) koos er bewust voor om heel lang korte films te komen kijken. ‘Ik ben een vaste bezoeker, maar kon dit jaar maar één dag naar Rotterdam komen. Op deze manier krijg ik alsnog net zo veel variatie als ik vorige ja-ren in vijf dagen had!’ Op de vraag of de locatie goed past bij de korte films antwoordt hij met

Groningse nuchterheid: ‘Een bioscoop is een bio-scoop. Ze hebben hier fijne stoelen, meer hoef ik niet te hebben.’ (JB)

bORRELENDE MINISTERHet programma-onderdeel Young Turkish Cinema opende vrijdag met hoog geëerd bezoek. Na de ver-toning van de eerste film uit de Turkse sectie, Milk, organiseerde het Turkse verkeersbureau een nati-onaal feestje in de Doelen. Twintig filmmakers en journalisten, speciaal door het Verkeersbureau voor het festival overgevlogen, en ruim honderd andere gasten borrelden met Turske hapjes en muziek. Niet alleen ambassadeur Selahattin Alpar, ook minster van Justitie Mehmet Ali Sahin - even in Nederland om over de moeizame onderhandelingen voor de toetreding van Turkije tot de EU te praten – kwamen even langs. Zij mengden zich in het feestgedruis en wensten VPRO Tiger-kandidaat Mahmut Fazil Cos-kun (Wrong Rosary) veel succes met de competitie.

kASSA zONDER RIjOp sommige tijdstippen kan het voorkomen dat het gezellig druk is aan de Centrale Kassa. Het is kennelijk een goedbewaard festivalgeheim dat er ook aan de kassa’s van Pathé, Lantaren/Venster, Ci-nerama tickets te koop zijn (voor de dag zelf). Deze kassa’s op locatie zijn open vanaf 09:00 uur. De internetkassa’s zijn dag en nacht open voor online tickets, via filmfestivalrotterdam.com

MIcHIEL HuISMAN MAAkT MuzIEk Michiel Huisman speelt een grote rol in Alexis Dos Santos’ Unmade Beds, een verhaal dat zich afspeelt in de Londense alternatieve kunstenaars- en kra-kersscene. Huisman is de X Ray Man, die verliefd wordt op een meisje en met haar afspreekt zo lang mogelijk niets van elkaar te weten.‘De casting director van Alexis had me gezien in Zwartboek en nodigde me uit voor een auditie. Of eigenlijk was het geen auditie; ik ben naar Londen gegaan en daar heb ik een leuk gesprek gehad met Alexis. Ik geloof dat ik op een gegeven moment voorstelde nog iets van auditie te doen. Ik heb een stuk voorgelezen en toen zat het goed.’Huisman toont zich in de met veel indie-muziek doorspekte film veelzijdig: hij heeft een scène waarin hij een liedje zingt en zichzelf op de gitaar begeleidt. Het nummer schreef hij zelf. ‘Voor die scène had Alexis eerst een ander liedje van een vriend van hem, dat ook tof was. Maar er zaten twee nadelen aan. Het was heel traag, te traag voor dat moment in de film. En de opname van dat nummer was zo belachelijk goed – echt low fi à la Daniel Johnston – daar kon ik nóóit overheen. Toen heb ik op een avond, tussen de opnames door, een nummer geschreven. Daar zijn verder

geen opnames van: we hebben het live opgeno-men voor de film.’ Volgens Huisman heeft zijn muzikale optreden nog geen reacties opgeleverd uit de muziekwereld. ‘Aanbiedingen heb ik nog niet gehad, ha ha. Ik weet ook niet of het zó goed was.’ (NS)

twan Huys ontving michiel Huisman en alexis Dos santos foto: Daniëlle van ark

foto: Bram Belloni

Komt hij wel of komt hij niet? Het was lang onzeker of de Russische regisseur Aleksej Balabanov de internationale première van zijn nieuwe film Morphia wel kon bijwonen. Hij kwam uiteindelijk gistermiddag aan op het festival, na een hoop gedoe met het Nederlandse consulaat in Sint Petersburg. Dat lag dagenlang dwars bij de verstrekking van een visum. De regisseur wilde graag voor de duur van het hele festival blijven, maar hij kreeg een visum voor slechts drie dagen. Balabanov, vorig jaar in Rotterdam met het Sovjet-kritische Cargo 200, noemde het Nederlandse consulaat ‘erger dan de KGB.’

foto: Ruud Jonkers

538 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM

Bomoh: traditionele medicijnman die ook geestuitdrijving en zwarte magie beheerst. Staat hoog in aanzien, met rechten en plichten in de gemeenschap. Het vak kan niet zomaar worden geleerd, maar de krachten worden spiritueel ge-

erfd. Sommigen zijn in staat zich –hoe IFFR – in een tijger te transformeren.

Dit is slechts één van de enorme hoeveelheid Hun-gry Ghosts die staan beschreven in The Malaysian

Book of The Undead. Uitgegeven door filmmaker Amir Muhammad, die ook de Reading Room van de expositie The Haunted House ontwierp, waar

dit boekje te raadplegen is.

GET SHORTyDe makers van korte films maken kans op een speciale Tiger Award. Op de festivalsite kunt u uitgebreide interviews met een aantal van de 27 genomineerde regisseurs lezen. De Daily Tiger pikt elke dag twee quotes uit.

Mihai Grecu over Coagulate‘Het concept is een wereld waarin vloeistoffen niet de gewone natuurkundige wetten volgen, en waar water en lucht niet stabiel zijn. Ik wil dat het publiek een nieuwe wereld ontdekt: op de grens van hallucinaties en dromen. Hoewel de film een metaforische interpretatie bevat van de milieu-veranderingen in onze wereld, spelen deze on-derwerpen eigenlijk op de achtergrond. Ik hoop dat het publiek zich concentreert op de droom-achtige dimensies van ieder shot...’Zo 25 16:15 PA6, ma 26 14:00 LA1

Joost Rekveld over # 37‘Ik heb deze film niet gemaakt door een fysiek ap-paraat te bouwen waarmee ik beelden kon maken, maar door het schrijven van software. Ik denk dat het grootste verschil zit in het feit dat, wanneer je werkt met celluloid, je verplicht bent meer te plannen en te structureren voordat je begint te draaien. Nu kon ik meer dingen uitproberen, waardoor het proces in sommige opzichten intu-itiever en minder rigoureus maakte. Het duurde alleen wel heeeel veel langer!’Zo 25 11:45 LA1

HONGERIGE GEESTEN #4

In No puedo vivir sin ti wordt een vader hart-verscheurend door de autoriteiten van zijn dochtertje gescheiden, omdat hun bloed-band nooit met een officieel staatsdocument is bestendigd. Regisseur Leon Dai (42) baseerde zijn tweede lange speelfilm op een werkelijk gebeurd drama dat Taiwan in beroering bracht.

ElEvatoR pitCh ‘Een Taiwanees gezegde luidt: “Dochters waren de geliefden van hun vaders in een vorig leven”. Zelfs een onmogelijk, tegenwerkend politiek systeem kan de innige band tussen twee mensen, in dit geval tus-sen een vader en een dochter, niet kapot krijgen.’

ZwaRt-wit filM ‘De keuze voor strakke zwart-wit beelden was on-vermijdelijk, maar niet omdat ik een stijlstatement wilde maken. Mijn vorige film was bijvoorbeeld heel kleurrijk. Voordat we begonnen te draaien, maakten we eerst sfeerfoto’s van de cast en locaties in zwart-wit en kleur. Die kleuren klopten voor mijn gevoel totaal niet bij de film die ik voor ogen had. Dit verhaal moest gewoon zo sober mogelijk en in al z’n intrinsieke eenvoud worden verteld, ontdaan van alle opsmuk.’

EERstE kEER ‘Het was de eerste keer dat ik een kind regisseerde. We hebben talloze audities gehouden om precies

het juiste meisje te vinden. Uiteindelijk vonden we haar viavia. Er huist een oude ziel in haar. Op de set was ze onvermoeibaar, een natuurtalent.’

taiwan‘Hou Hsiao-hsien en collega’s beschouwen we in Taiwan als de eerste generatie regisseurs. Ze maken mooie films, maar trekken thuis weinig publiek. Daar-na komt een handvol regisseurs die ook zijn gelauwerd op buitenlandse festivals. Ik behoor tot de derde gene-ratie. Ik heb nu twee lange films gemaakt. Gezien mijn leeftijd geeft dat wel aan dat het filmklimaat in Taiwan op z’n zachtst gezegd ongunstig is. Er wordt nauwe-lijks in films geïnvesteerd. Maar misschien gaat dat veranderen. Vijf maanden geleden brak debuterend regisseur Wei Te-sheng alle records met Cape No. 7, een Hollywoodachtig coming of age-drama. Na Titanic was dat de best bezochte film ooit. Nu beschouwt ie-dereen in Taiwan Wei als een wonder.’

BRiGht futuRE ‘Mijn volgende film is ook weer gebaseerd op de werkelijkheid. Het is een liefdesgeschiedenis die zich vijftig jaar geleden afspeelde. Mijn ambitie is zo veel mogelijk vrijheid te hebben om te maken wat ik wil. Ik ben al goed op weg.’ Saskia Legein

No puedo vivir sin ti (TG) – Leon Dai Zo 25 21:45 PA5, ma 26 13:15 PA5, wo 28 10:15 PA4, za 31 13:00 PA4

Met The Strength of Water vertelt Armagan Ballantyne een universeel verhaal over fami-liebanden en het omgaan met verlies. Maar dan wel in een kleine Maori-gemeenschap met eigen rituelen en waarden.

ElEvatoR pitCh‘De film gaat over de tweeling Kamir en Melody, die op een kippenboerderij leven. Hun leven wordt op zijn kop gezet door de komst van een mysterieuze vreem-deling. Ze worden van elkaar gescheiden en moeten vervolgens leren verder te gaan. Ik heb dit project vier jaar geleden op Rotterdam gepitcht – daar leerde ik mijn coproducer kennen. Dus bedankt Rotterdam!’

niEt-pRofEssionElE aCtEuRs‘Alle rollen, behalve die van de ouders, worden ge-speeld door niet-acteurs. De jongen en het meisje vonden we op verschillende plekken, maar ze ble-ken familie en zijn zelfs bij elkaar in de straat op-gegroeid. We hebben eerst een workshop van drie weken gedaan. Daar leerden we hen hoe ze, op basis van hun eigen ervaringen, emoties konden spelen. In de repetities werd er geïmproviseerd, maar bij het draaien hebben we toch vastgehou-den aan het script.’

EERstE kEERIk had geld gewonnen op een festival voor een korte film en besloot daarom om weg te gaan met script-schrijver Briar Grace-Smith, die ik net had leren

kennen, en na te denken over een gezamenlijk pro-ject. We zijn drie weken naar de westkust van het Zuidereiland geweest, waar de film zich afspeelt. Het klikte verbazingwekkend goed en dat leverde veel ideeën op. Ik had zelf niet aan Maori-persona-ges gedacht, maar Briar is Maori, dus zij schreef het script vanzelfsprekend vanuit dat perspectief.’

niEuw-ZEEland‘Alle Nieuw-Zeelanders hebben een goede band met de natuur. Dat kan niet anders in een land waar je overal maar een half uur rijden van de zee bent. Maori’s heb-ben dat nog sterker – zij leven ook veel meer van het land dan de Pakeha’s, zoals ze de blanken noemen.’

BRiGht futuRE‘Ik heb niet de ambitie veel films te maken, wel om films te maken waar ik om geef. Het werken met schrijvers vind ik een van de leukste dingen aan fil-men. Ik ben nu ook weer bezig met een andere schrij-ver. Deze film is voor mij succesvol als de cast, die hem nog niet heeft gezien, er trots op is en ook meer vertrouwen heeft gekregen in wat ze kunnen. Ma-ori’s zitten nog steeds vooral in lagere sociale klassen – dat is historisch en geografisch zo gegroeid. Maar daar komt langzaam verandering in. Ik heb dan ook hoop op een bright future.’ Nicole Santé

The Strength of Water (TG) - Armagan Ballantyne Zo 25 19:15 PA5, ma 26 10:30 PA5, wo 28 13:15 PA5, za 31 13:15 PA5

Leon Dai over No puedo vivir sin ti

‘MIjN AMbITIE IS zOVEEL MOGELIjk

VRIjHEID TE HEbbEN’

Armagan Ballantyne over The Strength of Water

‘Ik HAD zELF NIET AAN MAORI’S

GEDAcHT’

foto: Daniëlle van Ark

VPRO TIGER AwARD-kANDIDATEN

foto: Felix Kalkman

# 37

738 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM

LINkJezus ChristusVandaag viert de katholieke kerk de bekering van de heilige apostel Paulus, die aansluitend het christendom op de kaart zette. Vijf films waarin Jezus Christus verschijnt.

el Cant dels oCellsDe drie wijzen trotseren desolate landschappen teneinde de stal te bereiken waar de Zoon in de wereld kwam, waar het Woord vlees werd, waar de Liefde onder de mensen ging wonen.

il baCio di GiudaPaolo Benvenuti’s visie op het verraad van Judas, hier neergezet als een tragische figuur die een noodzakelijke rol vervulde bij het uitkomen van de profetieën, de kruisdood en de verrijzenis.

the Middle Mystery of Kristo neGroFilipijnse verbeelding van het lijden van de Mensen-zoon, die met een geslachte waterbuffel zeult en als zodanig de zonden van de mensheid op zich neemt.

the terenCe davies triloGyDrieluik over een man voor wie de hostie in de rooms-katholieke kerk eerder de belichaming is van verstikkende onderdrukking dan van een bevrijdende boodschap.

eldoradoIn de proloog van deze roadmovie bezweert een oude Vlaamse hippie: ‘Als ik niet Christus ben, mag God mij direct per donderslag vernietigen. Ik ben de Christus, de Messias... Maar ik ben niet geko-men om twee keer aan het kruis te hangen.’ (PvdG)

Danai Fuengshunut www.dailydanai.com

Een Russische arts is in 1961 nauw betrokken bij de allereer-ste ruimtevlucht. Hij schippert tussen zijn vaderlandtrots en de vraag of het waard is levens van kosmonauten te offeren voor eer en glorie van de Sovjet-Unie. Regisseur Alexey German Jr. gebruikte het verhaal als onder-werp voor Paper Soldier.

Als zoon van de grote Russische cineast Alexey German (1938), kreeg Alexey German Jr. (1976) de filmkunst met de paplepel ingegoten. Vader German was echter de laatste die hem aanmoedigde de filmbusiness in te stappen. German Jr.: ‘Hij raadde het me zelfs af. En hij had gelijk ook. Het is een zwaar, gecompli-ceerd beroep en rijk zal je er nooit mee worden. Daarbij is de filmkunst in Rus-land altijd afhankelijk van de algemene landelijke situatie. Misschien zijn de communisten over tien jaar weer aan de macht en moeten we opeens weer films over Lenin maken.’

German Jr. begon z’n carrière als theatercriticus, maar studeerde af aan de Moskouse filmacademie. Inmiddels wordt hij gezien als grote belofte van de nieuwe Russische cinema. Voor zijn drie speelfilms ontving hij diverse prijzen - waaronder een Zilveren Leeuw in Venetië voor Paper Soldier. De filmmaker blijft bescheiden: ‘Natuurlijk ben ik er blij mee, maar in wezen is zo’n titel als ‘veelbelo-vend’ onbelangrijk. Laten we eerlijk zijn, Rusland is geen Hollywood en ik maak geen films voor de massa.’

De jonge filmmaker neemt graag de ge-schiedenis in relatie tot de gewone Rus als thema. Na The Last Train (2003), vier jaar geleden in Rotterdam te zien, en Garpastum (2005) volgt Paper Soldier, dat zich concentreert op de voorberei-dingen voor de allereerste ruimtereis in 1961. ‘Voor Russen waren de jaren ‘60, de jaren na Stalins bewind, de eer-ste periode waarin ze vrij adem konden halen. Er was weer toekomstperspectief. Die eerste kosmonaut, Joeri Gagarin, stond voor het summum van alles wat de Sovjet-Unie kon bereiken. Het was een speciale gebeurtenis voor de ideo-

logie. Het betekende dat mensen weer vertrouwen in het systeem kregen en in mogelijkheden geloofden. Als de Sovjet-Unie níet als eerste een man de ruimte in had gestuurd, was er veel eerder een einde aan het Sovjetsysteem gekomen. Die ruimtevlucht fungeerde als cement.’Dat de Russische cinema op Europese festivals warm ontvangen wordt, stemt German Jr. vrolijk. Hij vindt het belang-rijk dat mensen Rusland beter leren ken-nen, maar vreest dat daar snel een einde aan komt: ‘Het geld is op! Er heerst een financiële crisis in Rusland en het is maar de vraag of de filmbusiness het hoofd bo-ven water kan houden. Veel projecten zijn halverwege stilgelegd. Zelf werk ik nu aan een scenario, maar hoe dat af gaat lopen weet ik niet.’

Russische blockbusters zijn populair in de bioscopen, maar een film als Paper Soldier wordt amper op eigen bodem gezien. Daar ligt hij niet wakker van; hij wil films ma-ken, zoals hij ze zelf graag ziet. Met prach-tige wijde shots, de ‘echtheid’ van de men-sen bewarend, in een impressionistisch jasje. Fan van hedendaagse makers als Lars Von Trier is hij niet, hij bestudeert liever films met tradities uit de jaren ’60, ’70 en ’80 en werk van Antonioni, Fellini of Berg-man. ‘Het werk van oude meesters blijft voor mij altijd belangrijker dan het werk van nieuwe makers.’Maricke Nieuwdorp

Paper Soldier (SP) – Alexey German Jr. Zo 25 10:30 PA7

Russische belofte Alexey German Jr.

‘HET gELD IS Op’

vervolg pagina 1...te geven, maar die is te gecompliceerd om in ver-halen te vangen. Lichtgelovige types trappen daar met open ogen in. Religie bestaat volledig uit stories on wheels.’ Ken Jacobs is, geflankeerd door zijn onafschei-delijke vrouw en medewerker Florence Jacobs, in zijn sas op het dak van de Doelen. Hij wijst op het stadsgezicht: de Pathé-bioscoop, de bomen van de Westersingel, de torens van de Paradijskerk, de Euromast, de hijskranen. ‘Dat beeld is veel in-teressanter dan de doorsnee Hollywood-film. De vormen, het perspectief, de werking van licht en schaduw… Dat is waar het met de film om begon-nen is. Tot de commercie het kaapte en de kijker een narcotische behoefte aan amusement ontwik-kelde. Ik heb waardering voor de technici die bij IMAX werken, maar alle schone dingen worden er verkloot door stompzinnigheden.’ De driedimensionale ervaring die Jacobs morgen in Pathé 1 opvoert met zijn toverlantaarn, ver-schilt radicaal van het 3D-spektakel van de IMAX-theaters. ‘Het wordt een abstract spel van licht, kleuren, ruimte en beweging. Met een grote rol voor het onverwachte.’ ‘Er is geen muziekscore, maar we hebben wel gerepe-teerd’, vult Florence Jacobs aan. ‘Aki Onda bespeelt

de instrumenten en audiotapes. Een muzikant met vele armen.’ ‘Gelieve nuchter te verschijnen’, advi-seert Ken. ‘De drugs krijgt u optisch toegediend.’Paul van de Graaf

Tom, Tom, the Piper’s Son (SM) – Ken JacobsZo 25 14:00 VE1

Return to the Scene of the Crime (SM) – Ken Jacobs Zo 25 16:30 VE1, wo 28 19:45 UnieAnaglyph Tom (Tom with Puffy Cheeks) (SM) – Ken JacobsZo 25 20:00 VE1, wo 28 22:15 UnieKen Jacobs presents The Nervous Magic Lantern (Surprise Performance!) Ma 26 21:30 PA1

Het getal

806

Zo veel filmprojecten zijn sinds 1988 ondersteund door het

Hubert Bals Fonds – vernoemd naar de IFFR-oprichter

Hubert Bals. 570 films zijn al gerealiseerd, dit jaar zijn er 33

films van het HBF-fonds te zien.

Alexey German Jr. foto: Ruud Jonkers

Ken Jacobs foto: Ruud Jonkers

938 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMWWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM

De experimentele fi lmmaker Peter Liechti, wiens nieuwste fi lm The Sound of Insects – Record of a Mummy gisteren in pre mière ging, stelde in het kader van festival-onderdeel Signals een programma van zijn favoriete fi lms samen. Maar andersom kan het ook: festivalprogrammeurs die fi lms gaan maken.

Een goed voorbeeld is de Canadees Mark Peran-son, die zijn acteerdebuut maakt in Albert Serras El cant dels ocells. Zelf regisseerde Peranson Waiting for Sancho, door hemzelf omschreven als ‘a kind of making of ’ van Serras fi lm. Vóór deze eerste tenta-tieve stappen in de fi lmproductie leerde Peranson de fi lmwereld al grondig kennen als programmeur bij het Vancouver International Film Festival. Daarnaast is hij hoofdredacteur en uitgever van het Canadese fi lmtijdschrift Cinema Scope. ‘Als je in die wereld zit, dringt zo’n idee als dat van Mark zich eerder op,’ denkt IFFR-programmeur Gerwin Tamsma. ‘Als Peranson niet eerst als criticus en programmeur in aanraking was gekomen met Ser-ra, had hij niet als acteur in die fi lm gezeten. Als ‘echte’ fi lmmaker had hij ook geen toegang gehad tot die set, of in ieder geval een heel ander soort toegang.’De Sloveen Vlado Skafar, wiens Letter to a Child afgelopen vrijdag zijn internationale première op het festival beleefde, toont eenzelfde veelzijdig-heid. Naast fi lmmaker is hij medeoprichter van de Slovenska kinoteka, het Sloveense fi lmmuseum, én van het festival Isola Cinema dat sinds 2004 in de gelijknamige Sloveense kustplaats wordt gehouden. De Nederlandse fi lmer Joost Rekveld werkt ook als gastprogrammeur en gastcurator.

Een paar jaar geleden stelde hij bijvoorbeeld voor het Filmmuseum het programma 4D samen met fi lms over wetenschappelijke experimenten. Van Rekveld draait zijn nieuwste fi lm #37 op het fes-tival. Regisseur Harutyun Khachatryan, aanwezig met Border, is directeur van zijn ‘eigen’ festival: het sinds 2004 bestaande Golden Apricot fi lmfestival in Yerevan, Armenië.De suggestie dat deze f ilmmakers door hun eigen ervaring met hun films eerder binnenko-men bij andere festivals, wijst Tamsma (zelf geen f ilmplannen) resoluut van de hand. ‘Mensen die zich met zo’n passie inzetten voor f ilmfestivals hebben simpelweg liefde voor f ilm. Ze kennen een enorme hoeveelheid f ilms en hebben daar een helder idee over.’ (JB)

Border (SP) - Harutyun Khachatryan Zo 25 16:15 PA3, di 27 14:30 CI5Letter to a Child (BF) – Vlado Skafar Ma 26 9:45 CI7, wo 28 22:45 LA2, za 31 22:00 PA6Waiting for Sancho (RG) – Mark Peranson Zo 25 16:15 UN, do 29 17:15 CI7The Sound of Insects – Record of a Mummy (PL) – Peter LiechtiWo 28 14:30 CI1, vr 30 10:30 DOJ

Hans-Paul Velema (29), IT-er, Rotterdam‘Het is een serie interessante close-ups met sfeermuziek – nee, sfeergeluid. Die beelden en de muziek pasten wel bij elkaar, maar ze zijn ook makkelijk op elkaar aan te sluiten. Omdat er in allebei niet heel veel opbouw zit. Daarom ga ik ook wat eerder weg, ik verwacht niet veel climax.’

Carla van Hooff (47), architect/stedenbouwkundige, Deventer‘Het is ondanks de ogenschijnlijk simpele beelden een hele diepe fi lm. Toch was het moeilijk om met dit soort niet-verhalende beelden de aandacht er bij te houden. In het begin zie je hoe bijzonder ze zijn, maar op een gegeven moment gaan je gedachten toch afdwalen. Maar misschien is dat juist ook wel goed!’

Maurice Woestenburg (35), producent, Haarlem‘Ik vond de wisselwerking tussen beeld en muziek erg goed, de ene keer had het geluid je aandacht, de andere keer drong het visueel zich naar de voorgrond. Ik ken de maker, en ben er op verschillende plaatsen bij geweest toen hij fi lmde. Ik kon ook zoeken of ik de locaties her-kende.’ (JB)

Half Light Mysterium (performance), vr 23, 19:30 uurDE UITLOOP

DE ZOEKTERMZOEK op google.nl op ‘NPS new arrivals’. Een fi lmfestival zonder prijzen is geen fi lmfestival. Het Rotterdamse prijzencircus begint vanavond, met de bekendmaking van de winnaar van de NPS New Arrivals Competitie. Het hele jaar door kunnen ambitieuze fi lmmakers hun kortfi lms insturen naar de speciale website. Daar zijn alle genomineerde fi lmpjes te bekijken. De winnaar krijgt 1000 euro.

MET ANDERE OGEN

Op uitnodiging van het festival zijn zes jonge fi lmcritici uit verschillende lan-den actief in Rotterdam. Om beurten schrijven zij over cinema. Vandaag opnieuw: Phil Dy uit de Filipijnen.

Het woord is ‘overweldigend’. Natuurlijk wist ik voordat ik hier arriveerde hoeveel fi lms er op het festival zouden draaien, maar wanneer je daadwerkelijk geconfronteerd wordt met het overvolle schema, waarin je MOET kiezen ter-wijl je alle fi lms zou willen zien… Het breekt je hart bijna om zulke keuzes te moeten maken. Er zit zo veel in het programma dat me intri-geert, en ik kan me niet voorstellen dat er ge-noeg uren in een etmaal zijn om dat allemaal mee te pikken.Maar ik kan moeilijk klagen over het feit dat er te veel is om te zien. Ik wentel me in de gran-dioze hoeveelheid en vooral de gevarieerdheid fi lms die ik hier tot mijn beschikking heb. Ik ben vooral heel gelukkig dat ik hier mijn kennis van ‘wereld-cinema’ kan uitbreiden. Het helpt enorm dat het festival zo goed is georganiseerd. Filippijnse festivals, soms maar een fractie in grootte van dit festival, kunnen behoorlijk chao-tische toestanden zijn, met geen enkele garantie dat je binnen kunt komen bij de voorstelling die je graag zou willen zien. Dat wordt me hier bijna misdadig makkelijk gemaakt: alles wordt me op een presenteerblaadje aangereikt zonder dat ik zelfs maar hoef te denken over welke beslissin-gen ik zou moeten nemen. Ik weet bij voorbaat dat ik alles kan vinden wat ik nodig heb.En dus, hoewel ik geïntimideerd door de straten van Rotterdam stommel in een waas van jetlag, zit er ook een hint van een vreugdesprongetje in mijn tred. No way dat ik alles kan zien, maar ik weet wel dat ik veel meer ga zien dan ik ooit tevoren de kans heb gehad. En voor iedereen die van cinema houdt, zou dat meer dan genoeg moeten zijn.

Onverwacht wordt er aangeklopt; Verbaast neemt Gustav bloemen in ontvangst. Wie is zijn stille aanbidder? Zijn Film Ist. A girl And A Gun. Te zien op ma 26 17:00 CI1, za 31 09:30 CI5 foto: Ruud Jonkers

ROOM # 6071

FILMMAKERS WISSELEN VAN ROL

Border

foto: Bram Belloni

1138 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM

Marshall McLuhan, een van de pioniers van de mediawetenschap, noemde media in de jaren ’60 van de vorige eeuw ‘extensions of man’ – en in de komende eeuw zullen beeldschermen steeds letterlijker uitgroeien tot een verlengstuk van ons lichaam. Ze zijn mobiel gewor-den: met laptops, iPods en mobiele telefoons draag je ze altijd en overal met je mee. Het lijkt een kwestie van tijd, voordat we net als Tom Cruise in Minority Report schermen gewoon met onze blote handen bedienen. Daarna is het maar een kleine stap, voordat het scherm een integraal, onmisbaar onderdeel van onszelf wordt. Stel je eens voor: een bril waarop aan de binnenkant in-formatie wordt geprojecteerd over de locaties waar je je bevindt, of die op verzoek een virtuele werkelijk-heid voor ogen tovert. Een ander beroemd gezegde van McLuhan slaat ook op de beeld-schermcultuur. Zijn ‘The medium is the message’ kan nu vertaald worden als ‘the screen is the message’. Twee tegengestelde ontwikkelingen lo-pen vrijwel parallel aan elkaar. Aan de ene kant hebben mensen een groeiend bewustzijn van de alom-tegenwoordigheid van het scherm. We beseffen ons maar al te goed dat we anytime anywhere door schermen in alle maten en vormen worden omgeven.Aan de andere kant verliezen we ons juist steeds meer in al die beeldschermen. Wie er continu door omringd wordt, slaat er op een gegeven moment geen acht meer op. Het is al de normaalste zaak van de wereld dat er middenin de stad Heineken-reclames opduiken, dat op televisieschermen in kroegen voortdurend voetbal wordt uitgezonden en dat in de tram het laatste nieuws over de Ame-rikaanse presidentsverkiezingen voorbijflitst. Die voortdurende onderdompeling zorgt er op niet al te lange termijn waarschijnlijk voor dat het beeld-scherm een vanzelfsprekend onderdeel wordt van de openbare ruimte.

In het Size Matters-programma onderzoekt het de moderne verschijningsvormen van het beeld-scherm. Het scherm is er altijd in verschillende vormen en maten geweest, maar niet eerder waren het er zo veel als in de eenentwintigste eeuw. De omvang varieert van de vijf bij vier centimeter van een iPod tot de honderdtwintig bij tachtig centi-meter van een plasmatelevisie en van de 23 bij elf meter van Pathé 1 tot de veertig bij 22,5 meter van het grootste van de drie Urban Screens aan het Hof-plein in de Rotterdamse binnenstad.

‘Verschillende beeldschermen forceren hun eigen manier van kijken’Het is de vraag of die verschillende schermen ook verschillende eisen stellen aan de beelden die erop worden vertoond. Het festival geeft het antwoord met de naam van het programma-onderdeel: Size Matters. En daar valt iets voor te zeggen, vindt me-diawetenschapper William Uricchio, hoogleraar Historische mediavergelijking aan de Universiteit Utrecht. ‘De stelregel lijkt: hoe kleiner het scherm, hoe minder aandacht er mogelijk is voor visuele es-thetiek en hoe meer nadruk komt te liggen op een pakkend gemonteerd verhaaltje. Cinema die recht-streeks inspeelt op de zintuigen is voor kleinere schermen veel minder geschikt.’Op dit moment lijkt ieder beeld echter op ieder scherm te moeten kunnen overleven. ‘Je ziet nu vaak dat de conventies van het televisiebeeld wor-den nagevolgd. Terwijl journalisten en kunstenaars eigenlijk op zoek zouden moeten gaan naar de spe-cifieke esthetiek van ieder scherm afzonderlijk.’Al die verschillende beeldschermen forceren hun eigen manier van kijken, stelt Uricchio. Het opge-sloten zitten in de donkere, afgesloten ruimte van de bioscoopzaal zorgt voor onvoorwaardelijke

overgave aan de fantasiewereld die de filmmaker op het scherm tovert. ‘De meeste andere schermen missen dat immersieve potentieel. Er gaan beeld-details verloren en het is onmogelijk om de wereld buiten het scherm helemaal te vergeten.’

Wie in de trein wel eens films kijkt op een iPod, weet hoe moeilijk het is om toch niet af en toe even uit het raam kijken, of te letten op de persoon die tegenover je zit. Het schermpje neemt het blikveld niet helemaal in beslag. Op het Rotterdamse Hof-plein, waar de Urban Screen-film Close-up van Na-nouk Leopold draait, gaat de aandacht al snel weer uit naar de voorbijrazende auto’s en de mediterraan ogende fontein.Als het gaat om hoe er wordt gekeken, lijkt er een diepe generatiekloof te bestaan. Het valt Uricchio op dat zijn neefjes het kijken van een film lijken te beschouwen als het spelen van een game. Ze willen handelend optreden. ‘Voor oudere mensen is het makkelijker om een passieve kijkhouding aan te ne-men. Zij hebben nog de rust om televisie te kijken zonder voortdurend naar de afstandsbediening te willen grijpen.’

‘Je maakt deel uit van een totaalervaring, een Gesamtkunstwerk’

Jong of oud, ons kijkgedrag lijkt langzaam te fragmenteren. Uricchio gebruikt hiervoor de term continuous partial attention. ‘We hebben geleerd om naar meerdere schermen tegelijkertijd te kijken, maar dat brengt ook met zich mee dat onze aan-dacht voortdurend verdeeld is.’Uricchio beschouwt dit niet per se als een negatieve ontwikkeling. Dat geldt minder voor socioloog Abram de Swaan, die in zijn lezing Het signaal is ruis geworden een ‘sociologie van de ruis’ bepleit. Tekst, beeld en geluid zijn tegenwoordig onbeperkt

beschikbaar. Dat leidt tot een enor-me overdaad aan indrukken. Er is voor ware concentratie, waarbij iemand ergens helemaal in opgaat, volgens De Swaan geen ruimte meer. ‘Meestal staat er nog iets anders aan, aan de rand van het blikveld, nog net binnen gehoorsafstand, waar mensen vagelijk attent op blijven, geërgerd, of vaker nog alert genoeg om vooral niets te missen dat toch interessant zou kunnen zijn’, aldus De Swaan.Voor wie alleen op zoek is naar verstrooiing is dat geen probleem, vindt De Swaan, maar wel als je iets bijzonders wilt leren of iets goed wilt maken.

Neurobioloog en onderzoeker-in-opleiding Bart van Alphen daaren-tegen denkt dat onze concentratie-vaardigheden helemaal niet zo sterk aan verandering onderhevig zijn. ‘Het menselijk brein is heel goed in staat om relevante van niet-relevan-te informatie te onderscheiden.’ Van Alphen houdt op het festival een lezing tijdens de Walk ‘n’ Talk, een wandeling langs stadsbeeldscher-men. ‘Dat filteren deden we vroeger ook en dat kunnen we nog steeds,’ aldus Van Alphen. ‘De concentratie die ervoor nodig is, kunnen we on-

verminderd opbrengen.’ De verwachting lijkt dus gerechtvaardigd dat mensen de behoefte blijven houden op te gaan in een film of televisieprogram-ma. De hernieuwde aandacht voor 3D-films en de opkomst van IMAX getuigen daarvan. IMAX heeft maar één doel: een totale onderdompeling van de kijker. De charmante krasjes en vlekken op oude filmprints en de pixels in YouTube-filmpjes leiden je op een IMAX-scherm niet af. Ze zijn er niet. Het medium onttrekt zich aan de waarneming, je zit volledig in de wereld van het verhaal.

Eenzelfde effect kunnen de Urban Screens hebben. Want wat als we die beschouwen als een versmel-ting van scherm en stad? De films van Nanouk Leopold, Guy Maddin en Carlos Reygadas, die in het kader van Size Matters op drie Rotterdamse ge-bouwen te zien zijn, worden niet geprojecteerd op klassieke beeldschermen, maar op een witte folie die tegen de gebouwen is geplakt. Je ziet er duidelijk de contouren van de vierkante ramen en het gewa-pende beton van de muren achter schuilgaan.De films zelf gaan ook een interactie aan met Rot-terdam en haar bewoners. Maddin reflecteert met een chaotische, associatieve beeldenstroom in Send Me to the ’Lectric Chair de razende hectiek van het stadsleven, terwijl de in alle rust gefilmde portret-ten in Nanouk Leopolds Close-up eerder een con-trastwerking hebben. Zo bezien leidt een blik op de Hofplein-fontein niet af, maar maakt deze juist deel uit van een totaalervaring, een Gesamtkunst-werk waarin je volledig wordt ondergedompeld.

Niels Bakker

Maandag 26 januari staat Headquarters helemaal in het teken van Size Matters. Gespreksleider is Hans Maarten van den Brink, gasten zijn Abram de Swaan en Rutger Wolfson. Aanvang 18:00 uur, Foyer Rotterdamse Schouwburg, toegang gratis.

Size Matters

HET ScHERM IS DE bOODScHApWe kijken steeds minder naar bewegingen in de fysieke wereld en steeds meer naar bewegingen op

een beeldscherm, in welk formaat dan ook. Het Size Matters-programma onderzoekt de hedendaagse verschijningsvormen van het beeldscherm. Het is de vraag of al die verschillende schermen andere eisen

stellen aan de beelden die erop vertoond worden, en of we er op een andere manier naar kijken.

foto: Felix Kalkman

City MediA PRojeCtUrban screens zijn er in alle vormen en maten. Op de Beurs, het belangrijkste metrostation van Rotterdam, hangen sinds kort zestien schermen waarop nieuws en entertainment worden uitgezonden. De komende tijd gaat het City Media Project ook op andere metrostations schermen ophangen, zegt projectleider Oscar Steens. ‘En wellicht op nog veel meer locaties in de stad. We zijn op dit moment in gesprek met zeventien partijen.’De informatie op de schermen wordt non-lineair geprogrammeerd, wat betekent dat het gaat om roulerende, korte, snelle items. ‘Ons publiek bestaat niet uit mensen die er even lekker voor gaan zitten. Ze staan te wachten op de metro of hun blik blijft in het voorbijgaan op een scherm haken. Ze moeten dus op elk moment in een item kunnen vallen.’

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM 13

FESTIVAL INFO

OUDE BINNENWEG

WESTBLAAK

ROCHUSSENSTRAAT

MEENT

WEENA

HOF

BLAAK

HOOGSTRAAT

GOUDSESINGEL

MA

RIN

IERS

WEG

WITTE DE WITHSTRAAT

VASTELAND

BOO

MPJE

SRIvER

THE MAAS

ERASMUSBRUG

MUSEUMPARK

NIEUWE BINNENWEG

GO

UV

ER

NE

STR

AAT

MA

UR

ITSW

EG

CO

OLS

ING

EL

KR

UIS

PLE

IN

KRUISKADE

KA

RE

LDO

OR

MA

UR

ITS S

ING

EL

1

6

7

2

5

3

4

89

10

13

12

MAN

STR

AAT

SC

HIE

DA

MS

ED

IJK

PLEIN

P

PP

P

8 TENT./ Witte de With Witte de Withstraat 50

9 voormalig fotomuseum Witte de Withstraat 63

10 V2_Institute for the Unstable Media Eendrachtsstraat 10

URBAN SCREENS:

11 Nationale Nederlanden Weena 505

12 Hofpoortgebouw Hofplein 19

13 Robeco Toren Coolsingel 120

1 de Doelen Kruisplein 40

2 Rotterdamse Schouwburg Schouwburgplein 25

3 Pathé Schouwburgplein Schouwburgplein 101

4 Cinerama filmtheater Westblaak 18

5 lantaren / venster Gouvernestraat 133

6 oude luxor Theater Kruiskade 10

7 Zaal de Unie Mauritsweg 34

fESTIvAl loCATIoNS

de Doelen Kruisplein 40

CENTRAl INfo & TICKETS

P

11

KassaTickets zijn zowel online (via de festivalsite) als offline (aan de Centrale Kassa in de Doelen) te koop. Aan de Centrale Kassa kunt u ook terecht voor tickets voor de speciale evenementen.Centrale Kassa, de Doelen, ingang Willem Bur-gerzaal. Openingstijden 9:00-23:00 uur

PrijzenTickets: €9,- of met Tijgerpas €6,-Tijgerpas: €15,- of €10,- (CJP, StudentenOV-jaarkaart, Rotterdamse Studenten-uitpas, Rotterdampas, 65-plussers)

KortingMet een Tijgerpas die €15,- kost betaalt u voor een filmticket geen €9,- maar slechts €6,-! Hou-ders van een CJP-pas, OV-studentenkaart, Rot-terdam-pas, Studenten Uitpas en 65-plussers betalen slechts €10,- op vertoon van hun pas. De Tijgerpas is te koop in de Doelen, ter plekke wordt kosteloos een digitale pasfoto gemaakt. De Tijgerpas is persoonsgebonden en moet op verzoek aan kassa- en zaalmedewerkers ver-toond worden.

Let oP!Filmvoorstellingen zijn zelden compleet uitver-kocht. Informeer daarom dagelijks aan de Cen-trale Kassa naar de beschikbaarheid!

ContaCt & informatieOp de hoogte blijven van het laatste festi-valnieuws? Meldt u dan aan voor de digitale nieuwsbrief Tiger Alert via filmfestivalrot-terdam.com. Deze festivalsite is ook het juiste adres voor uw vragen en informatie. U kunt ook bij de informatiebalie in de Doelen terecht (openingstijden gelijk aan Centrale Kassa). Vraag nog steeds onbeantwoord? Stuur dan een mailtje naar publieksservice@filmfestival-rotterdam.com of bel met 010 8909000. Onze informatielijn is dagelijks bereikbaar van 9:00 tot 21:00 uur.

oPenbaar vervoerMet het vervoer van en naar het International Film Festival Rotterdam zit het wel goed. De NS zorgen op speciale dagen als de Volkskrantdag voor extra treincapaciteit. Dankzij het nachtnet hoeft u ook niet voor de aftiteling van de laatste film al de zaal uit. De festivallocaties bevinden zich allemaal op loopafstand van Rotterdam CS. Heerlijk relaxed tussen de diverse locaties heen en weer pendelen? Haal dan een tijger-polsbandje op tijgerband.nl of bij de opstaphal-tes of speciale baliein de Doelen en stap in een van de KPN Tuktuks. Wie met de Rotterdamse bus, tram of metro reist, moet vanaf 29 januari in bezit zijn van een OV-chipkaart.

info & tickets de Doelen kruisplein 40

festivallocaties1 de Doelen kruisplein 402 Rotterdamse schouwburg schouwburgplein 253 Pathé schouwburgplein schouwburgplein 1014 cinerama filmtheater Westblaak 185 lantaren / venster Gouvernestraat 133 6 oude luxor theater kruiskade 10

7 Zaal de Unie Mauritsweg 348 tent./ Witte de With Witte de Withstraat 50 9 voormalig fotomuseum Witte de Withstraat 6310 v2_institute for the Unstable Media eendrachtsstraat 10

URban scReens11 nationale nederlanden Weena 505 12 Hofpoortgebouw Hofplein 1913 Robeco toren coolsingel 120

Een prijs zonder sterallures.(Huur de Fiat Bravo al voor g 30,– /dag op sixt.nl)

Offi cial Festival Sponsor

A81132_AnzFilmfestRotterdam_DailyTiger.indd 1 22.12.2008 17:08:01 Uhr

Nieuw jaar, nieuwe kansen

* Alleen op vertoon van deze advertentie

Begin het nieuwe jaar direct goed! Kom langs bij Stoker!In de maand februari betaalt u géén inschrijfgeld

&1 GRATIS proefles*

50 EURO voordeelgÈÈn inschrijfgeld in de maand februari

alleen op afspraak

WWW.STOKER.NL

KAREL DOORMANSTRAAT 6-8

3012 GJ ROTTERDAM

TEL: 010-4047904

*

Uitgangspunt bij het ontwerpen van het nieuwe IFFR-logo was volgens de makers dat mensen de tijger zelf na konden maken. Het gelegenheidstrio Leendert de Jong (programmeur Filmhuis Den Haag), Henk Bitter (programmeur Focus Arnhem) en Taco Ruighaver (directeur Movies that Matter) leefden zich uit op de bierviltjes.

CREATIEF MET BIERVILTJES

My IFFR Wie zich op de festivalsite registreert via My IFFR kan meningen achterlaten. Elke dag in de Daily Tiger een bloemlezing. ‘Ik ben per ongeluk in deze fi lm gestapt (pathe 3 en 5 door elkaar gehaald). Een mooie fi lm, die een beetje traag op gang komt, maar alleszins de moeite waard is. Verrassend verhaal.’ Rens en Wendy over Among the Clouds. ‘Mind-moving movie!’ Maar10 over Il bacio di Giuda. ‘WOW!!!!! Bijzondere fi lm, ben blij dat ik hem ooit gezien heb, changed my life completely’. Justjolie over The World’s Greatest Sinner. ‘Nee Carel, het is een prachtige, ontroerende fi lm en de mensen zijn zeer herkenbaar. Inderdaad, tranen, maar absoluut geen smartlap.’ Radlon over Rachel Getting Married. ‘Al die plassen bloed hoeft niet voor mij maar soms gutst het wel het doek af! Voor de schrijver heb ik diep respect overigens,sensatie.’ Carel over Gomorra.

URBAN SCREENSRegisseurs Nanouk Leopold & Daan Emmen, Guy Maddin en Carlos Reygadas maakten ieder een fi lm voor een gezichtsbepalend Rotterdams gebouw. Het resultaat wordt meer dan levensgroot geprojecteerd op het ge-bouw van Nationale Nederlanden aan het Weena (Reygadas), het Robeco-

gebouw aan de Coolsingel (Maddin) en de Hofpoort aan het Hofplein (Le-opold & Emmen). Urban Screens, dagelijks 18:00-01:00 uur, toegang (uiter-aard) gratis Let op! Alleen vandaag de Urban Screens ook op het witte doek in de zaal: 17:45 uur PA 6 geen ticket noodzakelijk, maar... vol = vol!

LIVE EVENTS ZONDAG 25 JANUARI

HEADQUARTERSTalkshowhost Gabriëlle Provaas ontvangt van-avond Turkse cineasten en fi lmcritici. Aan het woord komen regisseurs Yesim Ustaoglu (Pan-dora’s Box) en Seyfi Teoman (Summer Book), en Senem Aytac en Gödze Onaran, die aan het fi lmtijdschrift Altayazi verbonden zijn. Ter gelegenheid van het programma-onderdeel Young Turkish Cinema is Altazayi in een speci-ale Engelstalige editie verschenen.Dagelijks 18:00 uur, Foyer Rotterdamse Schouwburg. Toegang gratis.

SUPER Q&A In de Super Q&A gaat Cool Politics Research-oprichter Farid Tabarki vanavond in gesprek met Ruben Östlund over zijn wrange, maar bij vlagen zeer geestige, mozaïekfi lm Involuntary.Start fi lm 18:30 PA 1, aansluitend gesprek.

HAUNTED HOUSEIn het kader van het Signals-onderdeel Hungry Ghosts is het voormalig Fotomuseum/WDW63 omgebouwd tot een Haunted House. Geen ouderwetse kermisattractie, maar een bloed-stollende presentatie van kunstinstallaties. Een aantal vooraanstaande Aziatische fi lmmakers en setdesigners richt er een kamer in. Durft u naar binnen? Let wel op: deuren open vanaf 17:00!Haunted House, voormalig Fotomuseum/WDW63, Witte de Withstraat 63, 17:00-24:00 uur, toegang gratis.

LIVE PERFORMANCE I.K.V. SIZE MATTERSIedere dag unieke live performances in Lan-taren 1. Vanavond een fascinerende combina-tie van laserlicht en uiteenspattende zeepbel-clusters in de performance van 10000 Peacock Feathers, waarin wetenschap kunst raakt. Daar-na creëert Bruce McClure hypnotisch overrom-pelende fi lmervaringen met minimale midde-len in Reformed Lid After Lid in Tune. 10000 Peacock Feathers in Foaming Acid, 22:00 uur, LA 1 en Reformed Lid After Lid in Tune, 23:30 uur, LA 1.

ASPECT RATIODe kunstinstelling TENT. presenteert naar aanleiding van Size Matters de intrigerende groepstentoonstelling Aspect Ratio. Van nano-technologische close-ups tot kosmische gran-deur onderzoekt Aspect Ratio hoe beeldende kunst en wetenschap een dialoog aangaan.Aspect Ratio, TENT., Witte de Withstraat 50, 11:00 tot 18:00 uur, toegang 3,-, met Tijgerpas gra-tis, festivalpas, museumjaarkaart en Rotterdam-pas 50 procent korting.

WARUM 2.0V2_ stelt de vraag Warum 2.0. Deze installatie in de vorm van een arena bestaat onder meer uit 360 -̊videoprojecties en interactieve mo-dules waarmee publieksinterventies realtime plaatsvinden via YouTube, Second Life en be-veiligingscamera’s. Warum 2.0, V2_Instituut voor de instabiele me-dia, Eendrachtsstraat 10, 12:00-19:00 uur, toegang €3,-

INTO THE NIGHTEen dj tovert de Kleine Zaal om in een dans-festijn. Dagelijks 23:00 uur Kleine Zaal Rotterdamse Schouwburg, entree tot 23:00 gratis, daarna uit-sluitend op vertoon van fi lmticket of Tijgerpas.

foto: Bram Belloni

38 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMWWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM14

DE STELLINGElke dag op fi lmfestivalrotterdam.com een nieuwe vraag, en elke dag in de Daily Tiger de uitslag.

WELKE URBAN SCREEN-FILM ZOU OP UW HUIS GEPROJECTEERD MOGEN WORDEN?Nanouk Leopold (29%)Guy Maddin (49%)Carlos Reygadas (22%)

ERRATUM In de Daily Tiger van zaterdag is abu-sievelijk op pagina 5, in de kop van het interview met de VPRO Tiger Award-kandidaten, de naam van de hoofdrolspeelster van Sois Sage vermeld. De regisseur van de fi lm is toch echt Juliette Garcias, en zij stond dan ook op de foto.

foto: Ruud Jonkers

1538 TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAMwww.FILMFESTIVALROTTERDAM.cOM

1. Filmtransporteur Jeroen van Beusekom brengt een nieuwe film naar Pathé. Per dag worden zo’n honderd films over 24 lokaties verdeeld.

2. Debat over Young Turkish Cinema onder leiding van de Amerikaanse criticus Howard Feinstein. Een van de voorspellingen die uit het debat kwamen is dat de Turkse auteursfilm, die nu nog in de marge verkeert, snel een breder publiek zal vinden.

3. Zoeken in de Daily Tiger: welke van de 100 films draait waar?

4. Een onvermijdelijk regenachtige avond: Pathé op het Schouwburgplein

.

1

2

4

3