filmfestivalrotterdam.com

dailY tiGer

39tH iNterNatioNal film festival rotterdam #10 ZaterdaG 6 februari 2010

turN foreNGlisHeditioN

Chileense jonkies hebben wilde plannen

stormacHtiG debuut

Pablo Carrera en Christopher Murray foto Ruud Jonkers

WiN/WiN/WiN

De VPRO Tiger Awards zijn gisteren uitgereikt aan de regisseurs Paz Fábrega voor Agua fría de mar, Anocha Suwichakornpong voor Mundane History en Pedro González-Rubio voor Alamar. Lees verder op pagina 5IJSLAnDSe exPORT pagina 10 • LIJken In De kAST pagina 11

Het Hollandse winterweer kwam het jonge regisseursduo Pablo Carrera en Christopher Murray maar al te bekend voor. Zij filmden hun debuut Manuel De Ribera onder barre klimatologische omstandig-heden. een curieuze film over een een man die een bijzondere erfenis ontvangt: een onbewoond eiland. Het tweetal veroverde daarmee een welverdiende plek in onze Bright Future-selectie.

Geranseld worden door de natuurelementen, Christopher Murray en Pablo Carrera zijn het wel gewend om af te zien voor een mooi plaatje. Wat dat betreft is het geen wereld van verschil tussen de fotoshoot in de bouwput aan het Kruisplein en

hun shoot op een regenachtig, winderig eilandje, een dikke duizend kilometer ten zuiden van de Chileense hoofdstad Santiago. Alles is daar grijs, grauw en deprimerend. De mistflarden liggen als een ijzige deken over de spekgladde rotseilandjes, de enige bebouwing bestaat uit haastig in elkaar geflanste hutjes van onbewerkt hout.

Hun debuut Manuel De Ribera benadrukt de tegenslagen waarmee de 48-jarige gelijknamige hoofdpersoon te kampen krijgt, in zijn verwoede drang zijn erfenis, een onbewoond eilandje, bewoonbaar te maken. ‘Het mocht hem vooral niet gemakkelijk afgaan’, verklaart Carrera. ‘Het klimaat in het zuiden van Chili is hard en ruw. De lokale bevolking stelt zich onvriendelijk op tegen-

over vreemdelingen. Dan zou het gek zijn als het zonnetje de hele tijd vrolijk schijnt.’De filmmakers beschouwen het verhaal als een metafoor voor de wereldgeschiedenis, waarin verovering en vestiging centrale begrippen zijn. ‘Daarom is de film ook vernoemd naar een Spaanse conquistador’, aldus Carrera. ‘Onze Manuel denkt precies als de veroveraars uit vroe-gere tijden. Hij heeft een vastomlijnd idee in zijn hoofd over hoe hij een bestaan wil opbouwen. Maar bij de lokale bevolking valt dat niet in goede aarde. Dat leidt bij hem tot boosheid en teleurstel-ling, hij krijgt een cultuurshock.’

Als filmstudenten uit miljoenenstad Santiago waren ‘vastelanders’ ... Lees verder op pagina 13

3filmfestivalrotterdam.com

Never forGet‘Een unieke gelegenheid’, vond IFFR-programmeur Gertjan Zuilhof. Acht filmmakers uit zijn Forget Africa-programma verzamelden zich gisteren in de Schouwburg. Allemaal maakten ze in opdracht van IFFR een film in een Afrikaans land. Niemand van hen had eerder het continent bezocht. De inspan-ningen leidden tot een bijzondere en heel diverse kijk op Afrika. ‘Alle regisseurs die er zijn gaan

naar elkaars films. Iedereen is heel benieuwd hoe de anderen het hebben aangepakt. Een paar films gaan na Rotterdam door naar het buitenland. Zo gaat Where Are You Taking Me? van Kimi Takesue naar Los Angeles. En de film van Sherman Ong, Memories of a Burning Tree, gaat naar een paar andere festivals.’ Zuilhof bezocht voor de Afrika-programma’s een groot aantal landen. Daar vond hij ook bijzondere lokale filmmakers, zoals de Angolese Henrique

Narciso Dito en Francisco Cafua. Beide regisseurs zijn in Rotterdam met een speelfilm. Ze zijn onafscheidelijk van elkaar en van hun camera. ‘Ik heb begrepen dat ze hier meteen een film aan het draaien zijn. De een acteert en de ander draait.’ Het is niet ondenkbaar dat de vruchten van hun werklust op een volgende editie van IFFR te zien zullen zijn. Overigens hield Zuilhof van zijn reizen in Afrika een blog bij. Dat is, ook na het festival, te lezen op de IFFR-site. (NS)

foto Ramon Mangold

columni of tHe tiGer

Het zit ‘r weer bijna op. Een veelgestelde vraag is dan: wat doet een programmeur eigenlijk de rest van het jaar? Het weinig verrassende antwoord ‘de volgende editie voorbereiden’ wordt meestal met ongeloof begroet. Dat terwijl de voorbereidingen voor het volgende jaar (noteer in de agenda: 26 januari 2011 – 6 februari 2011) vaak al starten voordat we klaar zijn met het huidige. Een groot deel van de geselecteerde shorts bereiken ons doordat de makers ze opsturen. Zo’n 3500 korte films komen op deze manier op de burelen aan. Daarnaast doen de zes leden van de Korte Filmredactie ook onder-zoek naar interessante nieuwe titels. Elk van hen gaat op zoek in een bepaalde regio. Het IFFR beschikt daarvoor weliswaar over een uitgebreid netwerk van scouts en adviseurs in een groot aantal gebieden, toch is het zo dat de informatie die hierbij wordt vergaard zich hoofdzakelijk richt op de speelfilms en lange documentaire. De wereld van de korte film speelt zich vaak op een ander, parallel niveau af; met zijn eigen festivals, en eigen netwerken van professionals. De twee mixen nauwelijks. Onderzoek is gewenst.Budget om de wereld nogmaals af te strui-nen, maar dan alleen voor korte films, is er niet. Dus nemen we jaarlijks een kleine stap, in de hoop dat de voetsporen van de vorige zijn effect zal hebben. Zo heeft collega Gertjan Zuilhof recentelijk veel tijd gesto-ken in de research in Zuid-Oost Azië. Ook binnen het Forget Africa-programma was dit jaar ruim aandacht voor de korte films van dit continent. Voor 2011 staat er een serie programma’s gepland met korte films, mediakunst en video-installaties uit India, Pakistan, Bangladesh en Sri Lanka. Slechts incidenteel bereiken de kleine juweel-tjes uit dit Mekka van de film ons op eigen kracht. Zo won in 2007 Vipin Vijay dat jaar de Tiger Award for Short Film met zijn dertig minuten durende experimentele roadmovie VIDEO GAME. Maar in de jaren daarna was het een tijdje stil. Dit jaar kunnen we gelukkig weer twee bijzondere werken uit India presenteren. Zo zat Gaarud van Umesh Vinayak Kulkarni in de Tiger Award for Short Film-competitie. Een prachtig werk, opgeno-men als één lange camerabeweging, waarin de gasten van een klein pension worden geportretteerd. In Spectrum Shorts zat Are You Listening?, het regiedebuut van actrice Geethu Mohan Das over de droomwereld van een blind kind.Afwachten helpt niet: erop af dus! Alleen moet dat in dit geval nog vóór ons eigen festival is afgerond. Het MIFF (Mumbai International Film Festival), het belangrijkste festival voor makers van korte film uit de regio, overlapt deels met het IFFR. Als u dit leest, ben ik reeds onderweg, samen met IFFR-India-scout Rada Sesic gaat mee. De eerste toezegging, van Shai Heredia die dit jaar in onze jury zat en curator voor Experimenta in Bangalore, heeft inmiddels toegezegd een bijdrage voor onze 40e editie te leveren. Het duurt nog even, maar u hoort beslist nog van ons.Peter van HoofIFFR-programmeur

foto

Ruu

d Jo

nker

siN distributienet die ene film gemist? Geen paniek! Deze titels gaan na het festival nog draaien.Februari A Single Man/Un prophète/My Queen Karo/Tales From the Golden Age/Prisoners of the Ground/Visage/J’ai tué ma mère/Reykjavik-Rotterdam/Hunting & Zn Maart Eyes Wide pen/Dogtooth/Lourdes/The Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans/Lebanon/Hadewijch/ My Son, My Son, What Have Ye Done? Gainsbourg, vie héroïque (verrassingsfilm) April De vliegenierster van Kazbek/Los viajes del viento/Inferno/No One Knows About Persian Cats/Samson & Delilah/Air Doll/Fantastic Mr Fox/Pepperminta Mei Time That Remains/Les barons/White Material/Yo, también/Police, adjective/Life During Wartime Juni Women Without Men/Mother Augustus Shocking Blue/Le refuge Releasedatum onbe-kend Alamar/ Vlees/Lost Persons Area/Rabia/Ordinary People Op dvd Valhalla Rising/Slice/Spring Fever/City of Life and Death

distribueer!Voor nederlandse distributeurs die nog op zoek zijn: dit zijn de tips van de redactie.

Wk: Skeletons fascineert vanaf de eerste seconde: absurdistische tragikomedie, wezenlijke thema’s, originele (beeld)taal.SM: Moscow is een geweldig geacteerde Koreaanse film over vervreemde ex-schoolvriendinnen die elkaar terugvinden in Tsjechovs Drie zusters.PvdG: De krenten die ik uit de pap gevist had, bleken er bij nader inzien ook door de distributeurs uitgepikt te zijn. Goed gedaan, jongens!JB: De vorige van Kobayashi Masahiro haalde uiteindelijk toch het Filmmuseum. Moet met Where Are You? ook kunnen. Subtiel en compromisloos.nB: Ruhr – Omdat de ervaring van een industriële omgeving nooit meer hetzelfde is na Bennings zorgvuldige blik.kD: Trash Humpers is onmogelijk te distribueren. Maar misschien als Late Night Movie?

nS: Street Days is een rauw, met absurdisme door-spekt drama over de uitzichtloze situatie van onaangepaste slachtoffers van de democratisering in Georgië.Mn: The Trotsky. Over een Canadese tiener in de ban van Leon Trotski en solidariteit. Wat puberaal maar toch heel aangenaam.eJ: R Deze Deense Le Prophète is een overtuigend debuut, waar de regisseurs niet terugschrikken voor een unhappy ending.AD: Symbol. Geniale gekte, en volstrekt uniek. Matsumoto Hitoshi overtreft zijn eigen Dainippon-jin; respect dus.

Kapitale uitverKoopKarl Marx en een uitverkoop. Het is een flinke paradox, en daarom misschien wel de meest toepasselijke manier om de laatste dag van de Break Even Store te vullen.

Vanaf 12:00 uur wordt de door Alexander Kluge gemaakte, 570 (!) minuten lange verfilming van Karl Marx’ Das Kapital vertoond. Een prima relativering voor de kooplust die de kortingen vandaag in de winkel op zal roepen; alle artikelen met een rode sticker gaan weg voor gereduceerd tarief! Want alles moet weg vandaag – na het festi-val bestaat de pop-up shop immers niet meer...

ooK uNieKHet record van Piet Barendse, die 38 van de 39 IFFR-edities bezocht, blijkt niet zo uniek als wij dachten: ook Christa Deen miste slechts één festival. ‘En ik denk dat er meer van ons rondlopen’, veronderstelt de 61-jarige Rotterdamse. Toch is het niet waarschijnlijk dat er veel mensen zijn die haar totale filmscore kunnen evenaren. Deen schat dat ze elke editie minstens vijfentwintig films ziet. ‘Er waren jaren dat ik er zeker veertig zag.’ Ook bij de allereerste editie was Deen al van de partij. ‘De eerste jaren, toen het festival nog in Lantaren/Venster was, waren heel intiem en informeel. De regisseurs waren heel toegan-kelijk. Je stond bij wijze van spreken naast Fassbinder aan de bar. Nu ga je echt naar de bioscoop, toen had je een passe-partout en liep je gewoon de zalen in en uit.’ (JB) foto Jan de Groen

R Symbol

5filmfestivalrotterdam.com

In cyberspace everybody can hear you twitter: quarkness 3,5 ballen voor At the end of daybreak. Beklemmend. dwy Klaar maken voor #iffr, zin in! HodJA Yeah week-end! Voor het eerst in te lange tijd weer naar het iffr jeroenlaven Beavis + butthead go post apoclyptic argentina #elsol **** tsjierp Vanavond VVE-vergadering. Kunnen

De slotfilm dit jaar is De vliegenierster van Kazbek van Ineke Smits. Het verhaal is gesitueerd op Texel. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog stationeerde de Duitse bezetter een groep Georgische krijgsgevangenen uit het Sovjet-leger op het eiland. Kort voor de bevrijding kwamen de Georgiërs, die bij terugkeer in het vaderland als verraders zouden worden beschouwd, in opstand tegen de nazi’s. Daarbij vielen onder de strij-dende partijen en de Texelaars meer dan duizend doden. Onlangs kwam de documentaire De Russenoorlog van Arnold van Bruggen uit. Daaruit blijkt dat de Georgiërs in beest-achtige omstandigheden verkeerden, en leden aan ziektes en ondervoeding. In De vliegenierster van Kazbek ogen ze opvallend gezond en weldoorvoed. Smits mikte dan ook niet op een realistische oorlogsfilm. De vliegenierster van Kazbek is bewust losgezongen van de geschiedenis. ‘Het was niet mijn bedoeling een historische reconstructie te maken’, aldus Ineke Smits. ‘De opstand van de Georgiërs op Texel in 1945, die echt gebeurd is, diende slechts als inspiratie voor een modern sprookje met als thema de kracht van de fantasie.De hele opstand duurt in mijn film nog geen vijf minuten, en wordt indirect weer-gegeven’, zegt Smits. ‘We hebben dit als achtergrond gebruikt voor óns verhaal,

over de liefde van een Texels meisje voor een Georgische krijgsgevangene, die de xenofobe Texelse bevolking niet accep-teert. We wilden laten zien hoe die twee totaal verschillende culturen met elkaar in aanraking komen.’

In de film zit een fragment van de (gefin-geerde) socialistisch-realistische musical De vliegenierster van Kazbek. De Roemeense actrice Anamaria Marinca (bekend van 4 Months, 3 Weeks and 2 Days) vertolkt hierin de titelrol. Er zit een geestig saillant detail in dat musicalgedeelte. Op een reusachtig affiche prijkt het hoofd van de Georgiër Jozef Dzjoegasjvili. Beter bekend als kame-raad Stalin.Op de poster geeft hij de kijker een vette knipoog. Volgens Smits was Stalin een groot musicalliefhebber, vandaar.

De musical-in-de-film is op locatie in Georgië opgenomen, met medewerking van het Georgisch Nationaal Ballet. Smits: ‘Ik ben innig verbonden met Georgië en kom er regelmatig. Toen ik twintig jaar geleden debuteerde op het IFFR, ontmoet-te ik de inmiddels overleden regisseur Tato Kotetishvili. Dankzij hem maakte ik kennis met de rijkdom van dat land. De cirkel is hiermee rond.’(PvdG)

Za 6 21:00 Doelen Grote Zaal

Hier is afrika!‘Die film gaat vast niet over mij’, dacht de Zambiaanse filmmaker Musola Cathrine Kaseketi voorafgaand aan de screening van Sunday School. De Filip-pijnse regisseur Vasquez Arong maakte de documentaire voor het Forget Afri-ca-programma. Kaseketi had de film nog niet eerder gezien en was verrast toen bleek dat de film wel degelijk over haar ging. En over haar zus en moeder. Sterke vrouwen wier karakter duidelijk is gevormd door tragische gebeurtenis-sen in hun leven. Voor Kaseketi is dat bijvoorbeeld haar aangeboren handicap. ‘Gehandicapte vrouwen hebben het in Afrika heel moeilijk’, aldus de filmma-ker. ‘Zij bungelen helemaal onderaan de maatschappelijke ladder. Mannen met een handicap kunnen een gewoon leven

hebben, maar als vrouw tel je niet mee.’ Voor Kaseketi was dat op haar beurt reden de film Suwi (onderdeel van het Where is Africa-programma) te maken. Hierin slaagt een vrouw met een fysieke handicap er toch in een redelijk normaal leven te leiden. De film is in haar thuis-land goed ontvangen. ‘Hij draaide niet alleen in de bioscopen in de stad. Er is ook mee rondgereisd, zodat mensen in de dorpen hem konden zien.

Volgens Kaseketi is film in Zambia een krachtig wapen in de strijd tegen onwe-tendheid, een van de oorzaken van armoede en discriminatie. ‘Ik kwam een paar vrouwen tegen die me vertel-den dat ze op straat leefden. Na het zien van de film besloten ze het heft in eigen hand te nemen. Hun leven is daardoor veranderd: ze zijn niet langer dakloos en proberen zich te ontwikkelen.’ (NS)

foto Ruud Jonkers

Ineke Smits over De vliegenierster van Kazbek

de kracHt van de fantasie

De VPRO Tiger Awards zijn gisteravond uitgereikt aan Agua fría de mar van Paz Fábrega uit Costa Rica, Mundane History van Anocha Suwichakornpong uit Thailand en Alamar van de Mexicaanse regisseur Pedro González-Rubio.

Over Agua fría de mar zegt de jury dat de film ‘erin slaagt op overtuigende en poëtische wijze de mysterieuze relatie tussen een vrouw en een jong meisje te vertellen. ‘De film neemt het publiek mee op een ongewone reis door de natuur, die op magische wijze interactie heeft met de mens. De uitmuntende montage zorgt voor een orga-nische stroom van beelden, terwijl de sterke regie een verontrustende sfeer en spanning creëert.’Mundane History, over de aarzelende toenadering tussen een verbitterde invalide en zijn nieuwe verpleger, biedt volgens het juryrapport inzicht in filosofische en politieke aspecten van de Thaise samenleving. ‘Voor ons doet deze film beroep op zowel verstand als spiritualiteit. Wij zijn onder de indruk van de geslaagde wisselwerking tussen abstracte ideëen en aangrijpende realiteit in de film.’ Eerder deze week won Anocha Suwichakornpong voor haar nieuwe CineMart-project By The Time It Gets Dark overigens al de Prince Claus Fund Film Grant.Alamar is een film die ‘diep in het hart raakt zonder senti-menteel te worden’. De film, over een vader en zoon die op reis gaan naar de oorsprong van de open zee om om zo hun voorouderlijke manier van leven te vinden, blijft

volgens de jury ‘trouw en eerlijk aan zijn onderwerp en toont zowel het geluk van het kind-zijn als de tragedie van het opgroeien bij gescheiden ouders’.Dit jaar dongen vijftien films mee naar de VPRO Tiger Awards, die worden toegekend aan debuten of tweede films van beginnende regisseurs. De drie winnaars krijgen elk een geldbedrag van €15.000. De jury bestond dit jaar uit regisseur Amat Escalante, actrice Jeanne Balibar, regisseur Urszula Antoniak, voormalig direc-teur van het filmfestival van Singapore Philip Chea en de Oegandese acteur, muzikant, scenarioschrijver en activist Okello Kelo Sam.Naast de Tiger Awards werden gisteren diverse andere prijzen bekendgemaakt. Zo is de KNF Award, een prijs van de Kring van Nederlandse Filmjournalisten voor een film die nog niet is aangekocht voor distributie in Nederland, toegekend aan Norteado van de Mexicaanse regisseur Rigo-berto Pérezcano. Volgens de jury ‘een film die ons hart en verstand heeft geraakt met zijn grote visuele kwaliteiten, het geweldige acteerwerk en het aangrijpende verhaal over de positie van illegale immigranten die proberen de Verenigde Staten te bereiken’.De FIPRESCI Award van internationale filmcriciti gaat dit jaar naar Let Each One Go Where He May van Ben Russell, een film die ook voor de VPRO Tiger Awards was genomineerd. De prijs van het netwerk voor promotie van Aziatische cinema NETPAC is toegekend aan de Koreaan-se film Moscow van Whang Cheol-Mean. (SM)

vPro tiger awards naar costa rica, tHailand en mexico

foto Ruud Jonkers

Paz Fábrega foto Nadine Maas

foto Ruud Jonkers

foto Corinne de Korver

Anocha Suwichakornpong

Pedro González-Rubio

7filmfestivalrotterdam.com

de servicekosten omlaag...?! Zondag naar #Volkskrantdag #IFFR, altijd weer spannend welk menu het wordt... daveverhoeven #iffr begint z’n tol te eisen. Heb nog twee dagen voor de boeg. Vanavond naar Life During Wartime, morgen naar Symbol en Dogtooth. MarijnLems The Temptation Of St. Tony: beklemmende spirituele allegorie. Af

link scHilderkunst

Reykjavik-RotteRdamRegisseur Óskar Jónasson hoopt dat ze ‘m in de Amerikaanse remake erin houden: het schilderij van Jackson Pollock, dat onderwerp is van een running gag in zijn IJslandse smok-kelfilm. Kunstliefhebbers met een gevoelig gestel zijn gewaarschuwd: er wordt niet al te eerbiedig omgegaan met het miljoenenwerk van de Amerikaanse abstract expressionist.

yo, tambiénHij twijfelt nog. Ze is wel leuk, maar intel-lectueel niet helemaal van zijn niveau. Ze denkt dat De Tuin der Lusten een stadspark is. Bovendien is ze vaak down. En hij heeft Down. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dus neemt hij haar mee naar het Prado, naar Jeroen Bosch’ zinsbegoochelende meester-werk. Hemel en hel, zo dicht bij elkaar.

devil’s townEen hevig verliefde jongeman weet niet wat hij hoort als zijn mooie vriendinnetje hem aan de kant zet voor een betere partij. Hoewel hij eerst verbaasd is en daarna razend gefrustreerd, is háár meppen toch wat ongeciviliseerd. Hij verwerkt zijn frus-tratie door het geschilderde portret van de verraadster tot pulp te trappen.

nuit bleueAls vooruitwijzing naar een raadselachtige driehoeksverhouding, waarin een mysterieuze jonge vrouw op Corsica verzeild raakt, staat ze in het Louvre stil bij Het vlot van de Medusa (1819) van de romantische schilder Théodore Géricault. ‘Zijn we niet allen schipbreukelingen, die temidden van beukende golven het hoofd boven water trachten te houden?’, lijkt regisseur Ange Leccia de kijker te willen zeggen.

RuhREen Duitse spuitschilder bindt de strijd aan met een graffiti-beklad muurtje, dat moederziel alleen in een troosteloze industri-ele omgeving staat. Terwijl de tijd langzaam voortschrijdt, veranderen vrolijke kleurtjes millimetertje voor millimetertje in een egaal zwart vlak. Benning vangt het tafereel in een volmaakt statisch kader – een schilderij op zich. (NS/KD/MN/PvdG/NB)

Baron op bezoek

‘molenbeek is de mooiste buurt die er is’

rrrrreloaded!

Wat Shouf shouf habibi! was in Nederland, is Les barons voor België, die wekenlang volle zalen trok bij de zuiderburen. Nabil Ben Yadir maakte zijn film over het harde leven in een achterstandswijk, hoewel luchtig van toon. Zonder filmdiploma, maar met veel enthousiasme.

In de beruchte Brusselse wijk Molenbeek woont Marokkaans schorem met een uitkering én een met zwart geld verdiende bmw voor de deur. Dat beeld is in de Belgische media verschenen en blijven hangen, tot frustratie van Ben Yadir Nabil, die er opgroeide en nog altijd woont: ‘Voor mij is het de

mooiste buurt die er is.’ De Marokkaanse hangjon-geren in Les barons zijn trots op hun geuzennaam, maar vooral Hassan heeft steeds meer moeite met zijn nutteloze leven. Zijn vader eist dat hij voor het busbedrijf gaat werken, terwijl Hassan stiekem droomt van een carrière als stand up comedian. Ben Yadir hoopt met zijn komedie te laten zien dat zijn wijk niet enkel bestaat uit nietsnutten en drugs-dealers. Dat deed hij zonder een filmdiploma op zak, want zijn vader wilde dat hij elektromonteur werd. ‘Hij wilde gewoon wat iedere ouder voor zijn kind wil: zekerheid en een goede toekomst. Mijn moeder bracht me de liefde voor de kunst bij, en heeft me altijd aangemoedigd te blijven schrijven.’

Ben Yadir schreef zijn scenario in de nachtelijke uren toen hij werkte als beveiliger van een parkeerterrein. Les barons trekt al weken volle zalen in België. ‘In het begin kwamen vooral ‘de baronnen’ uit Molenbeek en masse.’ De film behandelt humor-vol serieuze onderwerpen als familieperikelen en sociale druk. ‘Ik wilde alleen geen gezanik, geklaag of slachtoffers in mijn film. Mensen moesten van de personages gaan houden en al grappenmakend is het makkelijker om beladen onderwerpen aan te snijden. Je sorteert er meer effect mee.’ (MN)

Les barons (BF) - Nabil Ben YadirZa 6 21:30 PA1

Op cinemareloaded.com kan elke consument zich ontpoppen tot co-producer. En daar ook een tipje van hun persoonlijkheid prijsgeven. Wat voor vlees hebben zij in de kuip?

LEAH GOLDSTEINWho am I? Research analyst & MSW (Work on the research staff in an NYC teaching hospital: main

focus on at-risk urban youth); Write & perform music with Ten Antenna (Brooklyn based folk-pop band: main themes usually on gender and communication); Vocalist for 8BK-ok (Brooklyn based 8bit band

RANDOLF SMEETSFavorite filmmaker: TarkovskyFavorite films: too many...Who am I? Music therapist, composer, musician, film lover, etc

MAx COHENWho am I? I’m a cinephile supergeek with a passion for mathematics Favorite directors:

Michelangelo Antonioni, Coen Brothers, Darren Aronofsky, Fritz Lang, Jim Jarmusch, David Lynch Best piece of advice: Do the dishes and watch a movie!

FRANCOISKLOGBest piece of advice: Een goed draaiboek doet wonderen.... Who am I? Al bezoeker op de

eerste edities van het IFFR, toen heel lang niet en nu weer sinds een jaar of 10, met een score van 10 - 25 films. Vast bezoeker van de VPRO-dagen

PATRICK LANDSBERGENFavorite filmmaker: Akira Kurosawa / Woody Allen / Joel en Ethan Coen Favorite films:

Fa yeung nin wa (In the Mood for Love), Magno-lia, The Big Lebowksi, Fargo

foto Ruud Jonkers

8filmfestivalrotterdam.com

Mark de Cloe’s nieuwe film Shocking Blue is een oogstrelend drama met, net als in zijn telefilm Zomerdag en Het leven uit een dag, adolescenten in de hoofdrol. ‘Jonge mensen zijn nu eenmaal het mooist.’

Net als voor Zomerdag leverde Celine Linssen het script. ‘Dat ging over twee pubermeisjes waarvan er één zwanger raakt. Maar er zijn zo veel films over pubermeisjes, het is haast een genre op zich. Ik wilde iets met puberjongens: die intense vriendschapsband die ze kunnen hebben. Over de rare ongein die ze uithalen, zoals pissen op de treinrails. Het gevoel dat ze op zevenmijlslaarzen door de wereld stappen en hun onhandigheid met meisjes. Dat gegeven vulde het script mooi aan.’De film speelt in de buurt van Egmond, in en om de bloeiende bollenvelden. ‘Een sprookjesachtig decor: die tulpen in bloei zijn prachtig. Het zijn misschien wel de mooiste vierkante kilometers ter wereld. We hebben vooral in de schemering geschoten, zo rond vijf uur ’s ochtends en vijf uur ’s avonds. Dat vroege

licht past mooi bij de sprankeling van de betovering die de jongen voelt als hij het meisje ziet. Ik wilde per se heldere, warme kleuren die het contrast met het drama verscherpen. Terwijl we draaiden ging het werk op de velden gewoon door. Het kon dus gebeu-ren dat we ’s ochtends scènes op een rood veld hadden gepland, maar dat er geen rood veld meer was, omdat de bloemen net waren gekopt.’In de film houdt de hoofdrolspeler zich bezig met het kruisen van tulpensoorten. ‘We hebben veel research gedaan. Wist je dat ze, om extrava-gante soorten te kweken, de bollen injecteren met tulpenvirussen? Daar krijg je die mooie, vlam-mende soorten van. Ik zie dat als een metafoor voor de ontwikkeling die de jongen doormaakt. Zijn prille jongensdromen worden verstoord door het enorme drama dat hij heeft veroorzaakt. Maar net als de tulpen kan hij opbloeien tot een mooier, rijker mens.’ (NS)

Shocking Blue – Mark de Cloe Za 2 10:45 PA6

Geen dialoog, wel Johnny Depp in het betove-rende Nuit bleue. Correctie: Johnny Rep.

‘Johnny Rep is een mythische figuur op Corsica’, constateert regisseur Ange Leccia. ‘Althans, wat betreft de periode dat-ie voor Bastia speelde.’ In Nuit bleue heeft Leccia, zelf geboren op Corsica, televisiebeelden verwerkt van de gouden jaren van de Corsicaanse voetbalclub Bastia. Die speelde in 1978 de UEFA-cupfinale tegen PSV Eindhoven. De Nederlander Rep droeg het prachtige blauwe Bastia-shirt. Leccia: ‘De bevolking van Corsica is trots en introvert. Ze hechten sterk aan hun tradities. Die worden bedreigd door de globalisatie en het Amerikaanse cultuurimperialisme. Toch heeft het eiland altijd vernieuwende krachten gekend. Tien-tallen jaren voor de Franse Revolutie werd het de eerste moderne republiek. Die vormde een blauw-druk voor de democratiën zoals we die nu kennen.’ De Corsicaanse taal, zoals te horen in enkele liederen van zanggroep A Filetta, doet enigszins

denken aan het Gregoriaans. ‘Het Corsicaans ligt van de levende talen het dichtst bij het oorspronke-lijke Latijn’, legt Leccia uit. ‘De inspiratie voor die liederen, die voor elke bijzondere gelegenheid op het repertoire staan, is diep geworteld in de Corsi-caanse geest. De rebellie van mijn personages staat overigens niet voor een troebel nationalistisch engagement. Eerder voor een vorm van rebellie tegen het wrakhout van de wereld, waar we ons aan vastklampen om te overleven.’ De plot van Nuit bleue, over de verhouding van een jonge vrouw met twee mannen, is volkomen ondergeschikt aan de sfeerbeelden van het natuur-schoon op en rond het eiland. Hierin spelen de elementen water en vuur een grote rol. Dialoog ontbreekt. Leccia: ‘Het publiek moet het verhaal zelf vormen. Ik reik als het ware een databank van emoties aan. Niet met woorden die niets beteke-nen, maar met betekenisvolle stiltes.’ (PvdG)

Nuit bleue - Ange LecciaZa 5 17:00 Cinerama 5

databank van emoties in de bloei van Hun jeugd

foto Jan de Groen foto Ramon Mangold

9filmfestivalrotterdam.com

LEE YEON-WOO (1968, Zuid-Korea), studeerde in Californië, maar werkt gewoon in eigen land. Nadat hij in 1996 afstudeerde aan de filmacademie, volgde in 2000 zijn eerste korte film 10407 en in 2002 zijn speel-filmdebuut, de komedie 2424. Met Running Turtle heeft hij een daverend succes in handen. De actiefilm, vol komische verwij-zingen naar het brute The Chaser (2008) en met dezelfde hoofdrolspeler, is een van de best bezochte films in Zuid-Korea dit jaar. Hij hoopte een prent af te leveren die wereld-wijd kijkers aan zou spreken en dat is gelukt: ook op het festival is zijn film vol vechtple-zier zeer positief ontvangen.Running Turtle (BF) Za 6 19:30 LUX

ProfielscHets

en toe iets te plat, maar ontregelend en bloedmooi. markdrenth Ordinary People is ook al ‘n sterke indringende film over waanzin van oorlog (Joegoslavië). Met veel minder mindelen dan Lebanon. Knap vangeest Pepperminta 3 uit 5, mooi hippiefilmpje over onschuld, natuurlijkheid n individualiteit #iffr, haar expositie vind ik mooier

ondertussen oP YoutubeIFFR heeft een eigen kanaal op youtube.com/IFFRotterdam. Wie daarop uitgekeken is (hoewel dat eigenlijk ondenkbaar is), treft daarbuiten ook interessant materiaal aan.

‘Sadie Benning moet een retrospectief krijgen in Rotterdam’, betoogde Michael Almereyda afge-lopen week in de Daily Tiger. Almereyda, van wie

het festival dit jaar twee films vertoont, noemt haar ‘mijn held en voorbeeld’: ‘Toen ze vijftien was kreeg ze een PixelVision-camera van haar vader James Benning [zie pagina 7, red.]. Daarmee maakte ze ontzettend inspirerende videodagboe-ken.’ Ook Almereyda’s eigen Another Girl, Another Planet (1992) maakt gebruik van PixelVision, een speelgoedcamera die blokkerige zwart-witbeelden opneemt op ordinaire audiocassettes.

Sadie Benning hield video dagboeken bij vanaf haar vijftiende. Opgenomen met diezelfde PixelVision-camera. Zij bracht hem daarmee onder de aandacht

van avant-gardekunstenaars. Op YouTube zijn meerdere filmpjes van haar te vinden, vaak zeer persoonlijk van toon. Zo ging de lesbische Sadie op haar zestiende van school vanwege de ondraaglijke homofobie. Haar korte films zijn een combinatie van performance, geschreven teksten, muziekfrag-menten en experimentele vertel vormen, met een soms film-noirish effect, zoals in It Wasn’t Love 2 uit 1992 (http://bit.ly/alTT1e).Overigens is Sadie Benning ook medeoprichter van de uitstekende, radicaalfeministische electropunk-band Le Tigre, die – inmiddels zonder haar – nog altijd van zich laat horen. (KD)

HANA MAKHMALBAF (1988, Iran) was al héél jong een succes in de filmwereld: op haar achtste (!) maakte ze haar eerste (korte) film, die gelijk op het filmfestival van Locarno vertoond werd. Het Iraanse talent kreeg haar filmliefde en – kennis al vroeg aangereikt, als jongste dochter – én filmstudent – van regisseur Mohsen Makh-malbaf (Salaam Cinema, Kandahar) en zus van Samira Makhmalbaf (At Five in the After-noon). Op haar negende volgde haar korte documentaire The Day My Aunt Was Ill, op haar veertiende gevolgd door de bekroonde documentaire Joy of Madness. Green Days, dat ze vanwege de Iraanse censuur in Italië afmonteerde, is haar tweede speelfilm.Green Days (SP)

Za 6 22:30 CI5

Erna Lindeman (46) maatschappelijk werker, Rotterdam en Wim van Mulligen (62) psycho-therapeut, RotterdamErna: ‘Ik vond ‘m mooi en realistisch, al ben ik nooit in Australië geweest. Je krijgt een goed beeld van de dynamiek tussen de Aboriginals onder-ling en tussen hen en de blanke Australiërs. Die rouwrituelen vond ik ook heel bijzonder, vooral het afsnijden van het haar.’ Wim: ‘De film was traag, maar dat past goed bij het verhaal. Ik vond hem niet te lang, anders had ik wel op mijn horloge gekeken tijdens de voorstelling. Ik vond het wel een ‘blanke’ film: de onzuivere rol van de witte Australiërs kwam maar heel mager aan bod.’

Giovanni Benedetti (23) en Brittany Groot (24), beide student management, RotterdamGiovanni: ‘Mooi minimalistisch.’ Brittany: ‘Ik was van tevoren gewaarschuwd voor verontrus-tende scènes, dus daar zat ik op te wachten. Dat viel uiteindelijk mee. Hij is wel verontrustend, maar op een meer abstract niveau. Een beetje deprimerend vond ik ‘m wel, vooral vanuit femi-nistisch perspectief. Uiteindelijk laat ze zich weer in een traditionele rol dringen.’ Giovanni: ‘Ik ben niet verbaasd dat ‘ie is ingezonden voor de Oscars. Dat was een goede keuze. Ik heb wel ontzettend honger gekregen van de film. Er wordt de hele tijd gegeten.’

Patrick de Labie (44), werkt in geluidsopna-mestudio, Zundert en Dé Elens (41), werkt voor Luxor Theater, RotterdamPatrick: ‘Goede film, ik heb hem een vier gescheurd. Maar het is niet makkelijk te zeggen waarom. Dat heeft te maken met sfeer. Het kostte even wat tijd, maar toen zat ik er ook echt in.’ Dé: ‘Je gaat er niet heen voor de dialogen.’ Patrick: ‘Dat er bijna niet gesproken wordt, is me niet eens zo opgevallen. Het geluid is mooi. Dat bandje dat steeds opnieuw begint met hetzelfde nummer. En de countrymuziek. Maar het verhaal is heel tragisch, vooral het laatste half uur.’ Dé: ‘Je krijgt bijna plaatsvervangende schaamte als ze haar wegsturen van het terras. Dan vraag je je af wat je zelf in die situatie zou doen.’

de uitlooPSamson & Delilah van Warwick Thornton, Pathé 7, 20:58 uur

foto

’s T

obia

s D

avid

son

KIMI TAKESuE (1968, VS), groeide deels op Hawaï, deels in Massachusetts op, en gooide hoge ogen met haar korte films en documentaires op internatio-nale filmfestivals. Ze speelt graag met verschillende genres en stijlmiddelen. Van experimenteel tot observerend, en van visueel tot reflectief. Haar films waren al in ruim tweehonderd bioscopen te zien, maar ook in musea en op tv. Takesue verzorgt ook gastcolleges aan hogescholen en universi-teiten en verwacht binnenkort haar eerste speelfilm te maken.Where Are You Taking Me? (WA)

Za 6 9:45 CI7

Regisseur Jacek Borcuch (rechts) van All That I Love krijgt bij de Q&A in Pathé 1 gezelschap van zijn jonge cast en van componist Daniel Bloom (derde van links). Hij vertelt hoe hij zijn ervaringen met het Polen uit de jaren ‘80 deelde met de acteurs. Het was een grimmige tijd: de staat van beleg werd afgekondigd, tanks reden op straat. Konden de jonge acteurs zich daar wel iets bij voorstellen, vraagt een bezoeker? ‘Het is geen historische film’, antwoordt Borcuch. ‘Het gaat over mensen en gevoelens die niet anders zijn dan nu, of honderd jaar geleden. De politieke achtergrond is behang. Dat was het in die tijd voor ons ook. De tanks, de geweren, de stakingen - het was toen voor mij net zo onbegrijpelijk als het voor jongeren van nu is.’ Hoofdrolspeler Mateusz Kosciukiewicz (tweede van rechts), Jakub Gierszal (links) en Olga Frycz (tweede van links) laten hun regisseur het woord doen. Hun Engels is niet zo goed. Bovendien: die bioscoopzaal is wel érg groot. (SM) foto Tobias Davidson

Q&a

10 filmfestivalrotterdam.com

oP naar de 40Over de 39e editie van het festival is IFFR-directeur Rutger Wolfson alvast dik tevreden. ‘Het festival was echt geslaagd. Het programma is goed ontvangen, met name over de competitie hoor ik van alle kanten goede geluiden. Deze CineMart trok meer mensen en de stemming is beter. Vorig jaar heerste er vanwege de economische crisis grote onzekerheid, nu weten de filmprofessionals toch meer waar ze aan toe zijn.’

Tot de hoogtepunten rekent Wolfson de Big Talks, de interviews voorafgaand aan een aantal films. ‘Ik heb er drie meegemaakt. Bijzonder was bijvoorbeeld de Big Talk met Pipilotti Rist, die de volle bioscoop zo hard mogelijk liet scan-deren: ‘We are not alone!’ Een ander hoogtepunt was hoe Harmony Korine en Cameron Jamie bij aanvang van Harmony’s Trash Humpers een act opvoerden die even ongrijpbaar is als hun werk: een bizarre mix van comedy en performance art.’

De 39e editie zit er bijna op. Volgend jaar is dus een jubileumeditie: de 40e. Wat voor bijzon-ders kunnen we dan verwachten? Wolfson: ‘We hebben er wel over nagedacht, maar zijn er nog niet uit. We zijn niet het soort festival dat jubilea uitbundig of opzichtig viert. We moeten nog een manier vinden om er aandacht aan te besteden die bij ons past.’Festivallocatie Lantaren/Venster verhuist binnen-kort naar de Kop van Zuid, terwijl bij Cinerama plannen zijn voor een verbouwing. Wat betekent

dat voor volgend jaar? ‘Cinerama is de komende editie nog geen probleem. Wat Lantaren/Venster betreft: we hebben een toezegging van de gemeen-te dat ze het pand beschikbaar en geschikt zullen houden voor filmvertoningen. Daar is uiteraard extra geld voor nodig. De gemeente heeft inmid-dels toegezegd daarin tegemoet te komen.’

Er worden wel eens vraagtekens gezet bij het bestaansrecht van filmfestivals, zeker nu steeds

meer mensen films tot zich nemen via het inter-net. Het IFFR blijft echter hard nodig, vindt Wolfson. ‘Het soort films dat wij draaien, heeft het buiten festivals om heel moeilijk. Je kunt het ook omdraaien: in bioscopen hebben die films het moeilijk, maar op het festival is er een gigantisch publiek voor. Dus ik denk dat festivals alleen nog maar belangrijker worden, en dat ze moeten nadenken over hoe ze hun positie kunnen gebrui-ken om die films te helpen.’

Het festival lanceerde dit jaar het multimediapro-ject Cinema Reloaded, waarbij het publiek kan investeren in films van drie regisseurs. Wolfson: ‘Ik hoop dat mensen na het festival op grotere schaal gaan investeren, want het mag wat mij betreft nog wat harder gaan dan nu. Misschien moeten we het nog eens tegen het licht houden en aanpassingen doen in het model. Maar dat het een relevant expe-riment is, staat vast.’ (SM)

iffr & rotterdam‘Het is moeilijk in cijfers te vatten, maar het is evident dat het economisch belang van het IFFR voor Rotterdam groot is’, zegt de Rotter-damse wethouder van cultuur Rik Grashoff. ‘Het trekt veel bezoekers, waaronder veel mensen van buiten de stad. Daarnaast komen er veel mensen uit de internationale filmin-dustrie naar CineMart. En het festival zet de stad sowieso elk jaar weer op de kaart.’De gemeente steekt veel geld in het festival. Het is de vraag of dat zo kan blijven: gemeen-ten moeten immers de komende tijd flink bezuinigen. ‘Cultuur is tot nu toe telkens rede-lijk buiten schot gebleven’, zegt Grashoff. ‘Dat zal met de komende bezuiningsronde niet lukken. Al vind ik wel dat de gemeente moet oppassen om daar veel op te bezuinigen. We hebben het festival in elk geval de toezegging gedaan dat het de komende jaren op dezelfde manier georganiseerd kan worden.’

In 2006 werd Kevin Jerome Everson door Filmmaker Magazine uitgeroepen tot een van de vijfentwintig belangrijkste nieuwe gezichten binnen de onafhankelijke cinema. De inmiddels vaste gast van het festival is dit jaar vertegenwoordigd met vier films.

Erie is, net als bijna al zijn werk, opgenomen in Eversons geboortestreek. Een industrieel gebied in het middenwesten van de Verenigde Staten, bijgenaamd de Rust Belt. ‘Veel landgenoten geloven niet dat dit Amerika is, zo buitenlands voelt het aan. Hun beeld van Afro-Amerikanen is vaak heel stereotiep. Ik wil in mijn films juist laten zien hoe verschillend iedereen is.’ In statische shots van rond de elf minuten schetst hij de lokale sociaal-economische situatie. De autofabrieken sluiten en maken de weg vrij voor de opkomst van de farmaceutische industrie. ‘In deze film zie je allemaal Afro-Amerikanen die heel erg gecon-centreerd zijn. Dat is een weerslag van het werk in

de autofabrieken, waar mensen eentonig, repete-titief werk doen. Misschien pikt niet iedereen in het publiek dit op, maar dat vind ik niet erg.’Ook BZV, geïnitieerd door het IFFR als onderdeel van het Forget Africa-programma, is niet verhalend maar associatief. Bij zijn eerste bezoek aan Afrika voelde Everson, als specialist in het thema van de zwarte werkende klasse, zich meteen thuis. Zijn uitgangspunt was de fascinatie voor de Congorivier. ‘Daar liggen twee hoofdsteden heel dicht bij elkaar: Kinshasa en Brazzaville. Ik filmde een waterskiër die een rondje maakt, maar het ging me om de achtergrond.’ Daarnaast filmde hij mensen die herkenbare handelingen uitvoerden. ‘Ik wilde van dat idee van “wij” en “zij” af. Het is zo gefilmd dat het voelt alsof je bij ze bent. Dat het familie is.’ (WK)

Nog te zien:

Erie za 6 14:45 VE2

BZV za 6 12:15 CI7

The Citizens za 6 10:00 LA1

Smokkelen is in IJsland een nationale volkssport. In Reykjavik-Rotterdam laat regisseur Óskar Jónasson familieman Kristófer zo’n boottrip maken naar de Nederlandse haven, voor een illegale vracht en onverwachte verwikkelingen.

Jónasson wilde al langer een film maken waarin IJslands fotogenieke havenindustrie een hoofdrol speelt. En ook Rotterdam stond al een tijd op zijn verlanglijstje. ‘De zeevaart vormt een belangrijk onderdeel van onze cultuur. Daar zie je in IJslandse films niets van terug. Waarschijnlijk omdat regis-

seurs liever films maken over mensen uit hun eigen gemeenschap – de stads-mensen. Terwijl de haven met zijn vrachtschepen beeldschoon is. Rotter-dam vind ik ook een mooie stad, ik was er een keer eerder geweest. Bij ons staat Rotterdam bekend als belangrijkste poort naar Europa.’‘In IJsland bestaat een lange traditie van smokkelen. Tot 1989 was bier met een hoog alcoholpercentage verboden. Sterke drank is nog altijd prijzig en de verkoop ervan is aan banden gelegd.

Daarmee probeert de overheid het gedrag van de bevolking te beïnvloeden. Het werkt totaal averechts. Er wordt niet alleen gesmokkeld, maar ook illegaal zelf geproduceerd. Hetzelfde geldt voor drugs. De huisteelt van cannabis is enorm gestegen in de afgelopen jaren. Ze zouden zelfs naar Neder-land kunnen exporteren.’De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Arnaldur Indridason, die ook de misdaadthriller Jar City schreef. Die werd in 2006 verfilmd door hoofdrolspeler Baltasar Kormákur en staat, net als Reykjavik-Rotterdam, op de rol voor een Ameri-kaanse remake. Jónasson is blij met de op stapel staande remake van zijn film, die geregisseerd gaat worden door Baltasar Kormakur, met Mark Wahlberg in de hoofdrol. Zelf zal Jonasson in de nieuwe versie geen hand meer hebben. ‘Ik zou het wel fijn vinden als ze een paar dingen behouden. Zoals het schilderij van Pollock.

Ik weet niet of dat kan, het is waarschijnlijk een copy-right-kwestie. Daarom noemen we in onze versie expres de naam Pollock nergens. Ik zou het ook fijn vinden als de film realistisch blijft, met de ruigheid van de vrachtschepen en het leven op zee. Ze zijn natuurlijk wel gedwongen een alternatief te vinden voor het smokkelen van drank – dat zou nergens op slaan in de Verenigde Staten. Hoe het ook uitpakt, ik vind het heel spannend te zien hoe ze de film zullen ontwikkelen en adapteren. Het is mijn kindje, maar ik vind het niet erg het te zien opgroeien. Ik ben zelf al bezig met met mijn nieuwe project: dat wordt een 3D-animatie voor de jeugd. Iets heel anders. Ik ben dan ook als regisseur niet in een hokje te stoppen.’ (NS)

Reykjavik-Rotterdam – Óskar Jónasson. Afgelopen week vertoond op het IFFR, vanaf 25 februari in de bioscoop.

weg met ‘wij’ en ‘zij’

Óskar Jónasson over Reykjavik-Rotterdam

‘ik HooP dat ze die Pollock Houden’

foto Nadine Maas

foto Ramon Mangold

foto Ruud Jonkers

11filmfestivalrotterdam.com

Skeletons gaat over een snedig, wat sneu tweetal dat wordt betaald om in het verleden van hun cliënten te spitten. Hoe blijft vaag, maar ze kunnen letterlijk in het hoofd en dus in de diepste gevoelens van hun klanten duiken. Met verrassend resultaat, ook voor de betrokkenen. Nick Whitfields allereerste interview over zijn speelfilmdebuut.

Het duurt even voordat duidelijk wordt waar Skeletons precies over gaat. Sterker nog: scenarist en regisseur Nick Whitfield kan zijn geesteskind nog steeds niet goed in twee zinnen samenvatten. Een collega-regisseur kwam met het pakkende ‘een exis-tentiële Ghost Busters’, vertelt Whitfield. ‘Dat dekt de lading wel.’De jaren 80-film was overigens absoluut geen inspi-ratiebron. ‘Ik wilde gewoon een grappige, menselijke film maken, die de kijker meeneemt op een emoti-onele reis. Een onconventioneel verhaal dat zich eigenlijk vrij conventioneel ontwikkelt. In de meeste artistieke films zijn de personages compleet ondoor-grondelijk. De mijne zijn zeker vreemd, maar hun beweegredenen zijn begrijpelijk.’De twee hoofdpersonages, gespeeld door het bevriende komische duo Ed Gaughan en Andrew Buckley, staan ook centraal in zijn gelijknamige short uit 2006. ‘Daarin spelen ze ook al een soort foute agenten die met een satanisch plezier in het verleden van mensen duiken, allerlei ellende bovenhalen en ze er vervolgens mee laten zitten. Het was logisch dat in de speelfilm ook in hun eigen verleden werd gegraven.’De komieken hebben een perfect gevoel voor timing, in hun mimiek en in de typisch Britse, satirische

dialogen. Ook de tragische kant van hun personages weten ze precies goed te doseren. Met name Davis, die verslaafd is aan die ene herinnering waarin hij als peuter veilig bij zijn ouders op de bank zit, is erg ontroerend.‘Alle personages kennen een verlies’, vertelt Whit-field. ‘Ze hebben een extra duwtje nodig om niet in het verleden te blijven hangen.’Speciaal voor de Deense Paprika Steen, zijn favo-riete actrice, schreef hij een rol. ‘Ze kan tegelijk kracht en kwestbaarheid uitstralen. En ik wilde voorkomen dat dit verhaal over buitenstaanders over klasseverschillen zou gaan. Met een niet-Brits personage voorkom je dat.’De bescheiden rol van Jason Isaacs (Lucius Malfoy in de Harry Potter-films) als kolonel leverde de visueel en inhoudelijk originele film wat extra publiciteit

op. Toch laat internationale distributie vooralsnog op zich wachten. Isaacs wilde graag meedoen na het zien van de korte film, vertelt Whitfield. ‘Ik had aanvankelijk Harold Pinter, een held van me, in mijn hoofd voor die rol. Maar Pinter was toen al te ziek. Isaacs speelt in een stuk van hem, en doet ook vaak Beckett. Hij voelde instinctief aan dat de kolonel streng en grappig tegelijk moest zijn.’Whitfield wilde per se voorkomen dat zijn film melancholisch werd. ‘Ik loop niet weg voor de treurige kant van het leven, maar wil ook de mooie momenten laten zien. In werkelijkheid is er meestal geen happy end, dat weet ik. Maar ik wil op zijn minst de illusie creëren dat het leven bete-kenis heeft.’ (WK)

Skeletons - Nick Whitfield. Za 6 16:00 PA5

met andere ogen

Op uitnodiging van het festival zijn vijf jonge filmcritici uit verschillende landen actief in Rotterdam. Beurtelings schrijven zij over hun festivalervaringen. Vandaag: Javier Alcácer uit Argentinië.

Ik las ooit een beschrijving van een punt in de ruimte waarin alle punten samenkomen. Als ik me goed herinner was dat punt ergens gesi-tueerd in een kelder in Buenos Aires. En niet hier, in Rotterdam. Maar na – wat is het, vier dagen? vijf dagen? mijn hele leven? (mijn besef van tijd is al een tijdje weg...) – is dat bijna niet meer voor te stellen. Als er daadwerkelijk een plek bestaat waar je oneindig ver kunt kijken, naar verleden, heden en toekomst van alle uithoeken van de wereld, dan is dat hier, op het International Film Festival Rotterdam.Het is een manier van reizen die me beter bevalt dan in het echt. Bijvoorbeeld omdat je de hele tijd je schoenen aan kunt houden en je koffers niet hoeft te pakken. Binnen een paar uur tijd volgde ik een enorme rock-liefhebber van Boston naar Londen bij zijn poging zijn favoriete band weer samen te brengen, kreeg ik heimwee door een post-apocalyptische weergave van mijn eigen stad - getekend met de hand en geschilderd in glimmende kleuren. Ik zag ninja’s vechten en Vikingen elkaar met blote handen open-rijten. Ik bezocht Costa Rica en ontleedde een zeeslang, was in in 1978 Melbourne waar ik danste op de meest geweldige muziek zonder ooit uit mijn stoel te komen en ik huilde voor Laika en alle andere honden in de ruimte. Ik heb zelfs tijdens het festival artikelen van mijn hand gezien, geschreven in talen die ik niet eens spreek! (Met dank aan de vertalers van de Daily Tiger.)

En o ja. Je hebt voor deze reis geen paspoort nodig, maar vergeet niet af en toe te knip-peren. Je ogen zullen je dankbaar zijn. Ik vergeet het vaak, vooral als ik onder de indruk ben; oneindigheid heeft de neiging te overweldigen.

Ik heb al zo veel andere plekken bezocht en ga er nog veel meer bezoeken. Was dit hoe Nostradamus zich voelde? Soms heb ik het gevoel een mystieke reis te maken van bioscoop naar bioscoop. Voor de ongetrainde waarnemer vallen interdimensionale ruimte-schepen vaak niet op, omdat ze te veel lijken op bioscoopstoelen.

Het tankstation – of ruimtestation – langs de weg heet De Doelen. Hier ontmoeten mede-reizigers vanuit de hele wereld (en wie weet uit andere dimensies) elkaar. Ze drinken nog meer koffie, wat inmiddels tot de lokale valuta bestempeld zou mogen worden, knipperen met hun ogen, als ze dat waren vergeten, en praten terwijl ze wachten op de volgende vlucht. Want, zoals het lied zegt: The best is yet to come!

dok33 Wow. Lost Paradise in Tokyo. 70 minuten kabbel kabbel, een 4 waard, dan grijpt ie je bij de strot & smijt je heen en weer. 5! petrareijntjes Vanavond 1-na-laatste avond #IFFR: Un prophete, overleven in het harde gevangenisbestaan... geen makkelijk kost. vangeest het geestelijk, emotioneel n spiritueel reizen wordt gecontinueerd

back to tHe future?

Wereldburger Tsui Hark (1950) maakte op dertigjarige leeftijd de sprong naar cinema, met

de Hong Kong New Wave als springplank. Hij werd geboren in Frans Indochina, maakte zich in de VS de kneepjes van het filmvak eigen en ging vervolgens voor een televisiestation in Hongkong werken. Zijn efficiënte werkwijze bleek geknipt voor de naar vernieuwing hunkerende filmindus-trie. Met het ontstuimige Dangerous Encounters: 1st Kind geeft hij een onthutsend beeld van ‘de jeugd van tegenwoordig’ anno 1980.

VERDER IN 1980: inhuldiging koningin Beatrix in Amsterdam overschaduwd door

krakersrellen • start NOS Teletekst • oprichting Amerikaanse nieuwszender CNN • voormalig filmacteur Ronald Reagan wint Amerikaanse presidentsverkiezingen • Eric Heiden wint goud op alle vijf schaatsafstanden bij Olympische Winterspelen in Lake Placid • Joop Zoetemelk wint Tour de France • wereldhit ABBA met The Winner Takes It All • ‘master of suspense’ Alfred Hitchcock (80) overlijdt.

Dangerous Encounters: 1st Kind (RE) – Tsui HarkZat 6 22:15 Cinerama 6

1980

Internationaal gerenommeerd foto- en videokunstenaar Shirin Neshat was al eerder in Nederland voor tentoonstellingen in het Stedelijk Museum en Boijmans van Beuningen. Nu doet ze Rotterdam aan voor haar eerste film Women Without Men, waarmee ze de Zilveren Leeuw in Venetie 2009 won. Ze is net aangekomen uit Madrid, volgende stop is haar woonplaats New York. foto Corinne de Korver

ROOM #3035

Nick Whitfield over Skeletons

‘existentiële gHost busters’

foto Corinne de Korver

foto

Tob

ias

Dav

idso

n

12 filmfestivalrotterdam.com

Vanesa Abajo Pèrez • • Thang den Adel-Le • Lamri Adjis • Wiam ouafaa Afifi • Liza Agerbeek • Momin Ahmed • Judith Al • Casper Alders • Assiyeh Alizadeh • Paula Alonso • Diana van Altena • Roeland van Amerom • Dasha van Amsterdam • Nadya Ananda • Martijn Andernach • Luna Andrea • Andy Andy • sonja antanasijevic • Natalia Ms Armata • Alp Artuner • Kristiaan Asscheman • Lucienne van Assendelft • Dimitra Atsidis • Melanie Augustinus • Seloua Aydi • Marnix Baert • Cynthia Bakboord • Mark Baker • Hans Bakker • Stephan Bal • John Balentien • Christophe Banderier • Jamie T. Bandillo • Miga Bar • Fernando S Barrientos • Natasja Beckers • Niny van Beek • Diety van der Beek • RenÈe Beelen • Anna Beerekamp • Lia van Beest • Vera ter Beest • Arvid Beijersbergen • Gerrie Bekhuis • Krijn van Bellen • Iris Bendor • Giovanni Federico Benedetti • Antonie Bennik • Rita Bennik de Ruijter • Saliha Bentir • Nick van den Berg • Jasper ten Berge • Pepijn Berghout • Fleur Bergman • Jorn Bergmans • Marieke Bergsma • Marcel van Berk • Jeroen van Berkum • Rik de Best • Kjell Betlem • Jeroen van Beusekom • Cis Bierinckx • Krystyna Biernawska • Gabriella Bink • Regina M Blanco • Judith Blankenberg • Eveline Blok • Jan Blommendaal • Bert Boelens • Jankees Boer • sybren boersma • Nancy Boersma • Erik Boersma • Hanneke van den Bogerd • maarten bollen • Dario Bonazelli • Berend Boneschansker • Rene Boog-aard • Ted Boom • Karlijn van der Boon • Annelies de Booy • Anne-Marie van der Borgh • Marja van den Bos • Brenda Bos • Aico Boshoven • Rembrandt Boswijk • Khalid Bouna • Vassily Bourikas • Ruurd Bouter • Ben Bouwmeester • Els Bovenberg • Brittany Miss Bowller • Jade Boyd • Judith Brand • Susan Brand • Ferdinand Bredemeijer • Emma Bree • Geert van Bremen • Sebastiaan Breukel • Kees Brienen • Cornell den Broeder • Raymond van den Broek • Sacha Bronwasser • Giorgio M Brouwer • Wilhelmina Brouwer • Guus Bruin • Corja de Bruin • Karin Bruinenberg • Libuse Budde • Putra Arief Budiman • Bart Buerman • Sander Buijtels • Glenn Buitendijk • Matthijs van Burg • DaniÎlle Burg • Esmee Buursink • Mikolaj Bylka • Ruud Byrman • Marie-Louise Calame • Danie Canjels • Leonardo Cariglino • Zalihe Cetin • Veronique Chabert • Ieva Chaleckyte • Wai Seu Chan • Ilias Chatziathanasiou • Mahmoud Chavoushi • Shen-hau Cheng • Yip Cheung • Chi-Wai Cheung • Li-Ping Cheung • In Cha Cho • Smiley Kotchakorn Chorptham • Ioana Laura Ciuban • Donatella Civile • Louise Clarke • Zoe Daniela Cochia • Thijs Coenen • Sonya Colomer • Rob Comans • Marije Cornet • Pinar Coskun • Michel Costa • Andreia Costa • Pepijn Cox • Sarah Craeghs • Anne-Jan Cramer • Melanie Cravero • Thomas Crommentuyn • Nick Cunningham • Flavia F. Curvelo Magdaniel • Suzan Dahmen • Silvija van Dalen • Stan van Dam • Anton Damen • Anne Maartje Damsma • Ilse Dankers • Tobias Davidson • Edward TC Dee • Edward Dee • Joost Deelman • Saskia Dekker • Mariet Dekking • inge van der kooi • Liesbeth d’Hont • Zi Di • Jeroen Diderik • Edwin van Dieen • Jochem Dijckmeester • Nico Dijk • Mik van Dijk • Paulien Dijkstra • Franz von Dincklage • Frauke Dirksen • Brigitte Dompig • Ninke Donkers • Maria Donkersloot • Iris Dontje • Violeta Dordevic • Esther van Driel • Anke van den Dries • Kees Driessen • Sebastiaan van Drongelen • Tijmen van Drongelen • Marco Dubbeldam • Simon Duffin • Dana Duijn • Tamara Duijvestijn • Marianne van Duin • Peter Duker • Diana Duta • Ed van Duuren • Lucas van Eck • Sera Edgington • Doron Alexander van der Eerden • Martin Effert • Karin Eggink • Paul Emonts • Eduard Engel • Lavinia Engelhard • Corrie van Erkel • Ineke Essens • Irmak Evren • Dineke Faas • Maegene Fabias • Kaj Fabry • Xenia Oxana Faizoulova • Elly Fawzi • Anne Fehres • Frank Feiner • Yang Feng • Angelique Feringa • Emiel Ferment • Danilo Fernandes • Pauline Fernandes • Martin Fiala • Christine Filip • Pierre Findhammer • Timo Finke • Gregor Fl ggen • Jan Fluijt • suzanne forsell-thiebaut • Ilse M.C. Froklage • Maaike Frumau • Danai Fuengshunut • Chitra Gajadin • Laurens van Galen • Fanny Ganassini • Shastri Hening Gayatri • Kris van de Geer • Marjan van Geest • Myron van Geest • Monique van der Geest • Alexander Geijzendorffer • Miranda van Gelder • Patricio van Gemeren • Renie van Genderen • Lyudmila R. Genkova • Maarten van Gent • Adinda Gersen • Rosa Ghanbari • Jiro Ghianni • noor giesbertz • Marleen Giezeman • Hans van Gisbergen • Rebecca Glier • michiel goedhart • Christiaan van Goens • Estella Gonzales Limachi • Sjoukje van Gool • sascha goos • Karin Goossen • Sharita Gopal • A.A. Gorsen • Simone Gouman • Estrella de Graaf • Corine van der Graaf • Crista van de Graaf • Paul van de Graaf • Jan de Groen • Annelies Groen • Erik Groene • Mieke Groeneweg • Jeroen Groenewegen • Brittany M Groot • Geert-Jan de Groot • Anita de Groot • Christiane Gruen • Sigrun Gudmundsdottir • Nilhan Gunhanlar • Annemarie de Haan • Thomas Haars • Danielle Haars • Jolinde den Haas • Cornè van Haastrecht • Louk Haffmans • Lieke Hakvoort • Davan Ham • Wimmo Hamel • Sabine Hamerling • Mabelle Hamerling • maarten van harmelen • Erwin van ‘t Hart • Erwin ‘t Hart • Erwin van Harten • Inge Hartkoorn • Tamara den Hartog • Tarquin Hashim • Miroslav Haska • Luk van Haute • Maddy Hauth • Richard James Havis • Gerda van Heck • Nazanin Hedayati • Maria Heemskerk • Fleur van Heest • Lukas van der Heijde • Paul van der Heijden • Maxim Heijndijk • Marieke Heijnen • Maartje Heijsteeg • Johanneke van Helden • Anke Hellebrand • Tatja Hendriks • Han Henny • Laia Henseler • Dominique Henskens • Charlotte Henskens • Patrick van den Herik • Trinette Hermans • Revelino Heskes • Ursula van den Heuvel • Sonja van den Heuvel • Chris Hijmans • Niek Hilkmann • Elva Hinborch • Liza Hirschegger • Leo van der Hoek • Jaap van Hoek • Annemarije van der Hoek • Thom van Hoek • Pieter van der Hoek • Martin Hoes • Dione van der Hoeven • Vera Holland • Linda Holleman • Peter van Hoof • Ria van den Hoogen • Diederik Hoogenbosch • Igor Hoogerwerf • Paul Hoogmoed • Pim Gerritsen van der Hoop • Rosa Hordijk • Marko Horvat • Laurens V.F. Hoste • Marlies Houben - Houwink • Merten Houfek • Marjolein van Houten • Erwin Houtenbrink • Kwong wah hsieh • Angelique van Huet • hans huikeshoven • Thomas Huisman • Johanna Huizer • Sasja Hulscher • Anti Hutchinson • Alberto Iannuzzi • Layla Ibrahim • jelle Idema • Manon Iking • Misja Immink • miran a ismael • Bobby Jacques • Anna Jagtman • Renate Jainandunsing • Lou Jans • Lars Jans • Jacqueline Jansen • Monice Janson • Alexander Janssen • coen janssen • Michael Janssen • MarËl Jap-Sam • Katarzyna Jaskiewicz • Rens Jean Pierre • Durk Jellema • Kirsten Jense • Eun Sun Jeong • Wouter Jetten • Helena Jimenez • Sandra de Jong • Nelle de Jong • Elsbeth Jongsma • Mathieu Jonker • Dedan-Jah Jonker • Ruud Jonkers • Jungha Jung • Jurijne Jung • Brechtje-Sophie Jutte • Lennard Kager • Midian Kajwahula • Felix Kalkman • Amar Kamel • Ghislaine van de Kamp • Jan van Kamperdijk • Nikki Kamps • Leendert Karreman • Danny Kasman • Kanishk Kathpalia • Anne Sytske Keijser • Paul Keijsers • Tim de Keijzer • Robert de Keizer • Cherelle Kellenbach • Matt Mr Kemp • chantal van kempen • Wouter Kempen • Tessa Kersten • David Kertai • Rufus Ketting • ferial kheradpicheh • Sang-hee eli Kim • Anna Kim • Pim Kipp • Yasuo Kishibe • Marianne E. Klapwijk • Lia Kleibroek • Jos Kleijbergen • Elise Klein • Isabelle de Klein • Nico de Klerk • Sofia Kleyweg • Gabe Klinger • Afra Klinkenberg • Therese Klok • Mirjam Klootwijk • FrÈ Kloppenburg • Angela Kluivert • Ferdi-nand Knaack • Loes Knape • Hans Knikman • Ian J.Henry Knoop • Ben Koeners • Vera de Kok • Annemarie Kok • Hubert Kolk • Mariana Kolova • Jeroen Komen • Nico Komen • Anne de Koning • Simon Kooi • Hans Kooij • Marleen Kooij • Agnita Koopman • Wendy Koops • Gert-Jan Kooreman • Laurens Koorevaar • Floor Koppenaal • Mariska Korff • Barbara Korpershoek • Corinne de Korver • Irina Kotliar • Teodora Kotseva • Margarite Kouvatsou • Marijn van der Kraan • Steven Kraan • Shelly Kraicer • Sibe Jan Kramer • Veronique Kriesch • Anne-Lotte Kroese • Johan Kroeskop • Elin Kroon • Annemieke Kropff • Anastasia Kroupkina • Florian van Kuijk • Remco van der Kuijp • Marc Kuijper • Martin Kuiper • Inge Kuiperij • Roelof Kuipers • Andrie van de Kuit • Eline Kunz • Jilles Kuppens • Renate Kuska • Elly Kusters • Magda Kuys • Polona Kuzman • Aron Kwak • Dong-o Kwak • Chiuming Kwok • Jaap La Porte • Arlette Lafere • Chun Wing Lai • cheukie lam • Gerard Landman • Marcel de Lang • Jannie Langbroek • Janneke Langelaan • Joop van Langen • Arne Lanting • Nathan Lärche • Edward Lawrenson • Mirko Lazovic • Lajla Learbuch • Edwige Leblay • Hsueh Li Lee • Serena Lee • Junghun Lee • Jong Yul Lee • Karin Leening • Richard c.g. Leeuw • Wendy van Leeuwen • Josè van Leeuwen • Inge van Leeuwen • Boudewijn van Leeuwen • Jos Legierse • Judith Leijdekkers • Ronald Leive • Marie Christine Lekransy • Marijke Lemmens • Johnson Leow • Jan Leppink • Aneta Lesnikovska • Benji de Levie • Tara Lewis • Miryam van Lier • Jochem Ligthart • Margreet van der Lijn • Rebecca Lin • Dries van der Linden • Irene van der Linden • Mieke van der Linden • Ron van der Linden • Kelly Ling • Joan van der Lingen • Lilli M Linkola • Pepijn van Litsenburg • Eeva Liukku • Judy Lobry • Marianne Lock • Melissa Lockhorst • Annekoos Logtenberg • Lucas E Lomans • Vithya Lomsingh • Jennifer Long • Tom van de Loo • Inke Van Loocke • Evalina Loomeyer • Dick van Loon • Jolanda Lops • Mariangela de Lorenzo • Erik Lumbela • Esther van Lune • Lambert Luong • Jochem Lybaart • Daniel Maalman • Nadine Maas • Max Maas • Marianne Maaskant • Ton Maasland • Laura Mackenbach • Sylvia Mackenzie • Geoffrey MacNab • Judith van der Made • Luis Magina • Ailton Mak • Ramon Mangold • Johann J.M. Markel • SÌlvia A.P. Marques • Arida Mars • Ans Martens • Mercedes Martinez-Abarca • manuela martorelli • Esther Maso • Jerney Matena • Daniel Matzke • Hinko Mayerhold • Mark McElhatten • Luciana Martinez Medeiros • Janneke van Meel • Liesbeth Meenink • Els van der Meer • Rob Meerding • Renske Meertens • Ceciel Meiborg • Yasmin Meichtry Matadin • Annie van de Meijde • Sietse Meijer • Elze Mergler • Tom Mes • Daan van der Meulen • Petra Meulenberg • Anneroos Meyboom • willem meyboom • Alexandra Mientjes • Nathalie Mierop • Angelique Mikes • Patrick van Mil • Roberto Milo • Niels Mineur • Patrick Minks • Desiree Minnaar • Emy Miranda • Ewa Miskiewicz • Dick Moesker • Ka Chu Mok • Koen Mok • Meta de Mol van Otterloo • Michiel Mollen • Olaf Mˆller • Madeleine Molyneaux • Nikolas Montaldi • Michael Mooi • Jacob Mooy • MIKA MORINAGA • Fabio AM Mota • Ana Luisa AL Moura • Derk van Mourik • Nick Muijs • Gert Mulder • Ivo Mulder • Francis Mulders • Jan Muldor • Wynie Muller • Adri de Munk • Laila Nasrullah • Niki Nejal • Theo Nelissen • Stephan Nemchik • Mirijam Neve • Rita Nickolson • Frank Niehorster • Arnold Nieuwboer • Maricke Nieuwdorp • Theo Nieuwenhuijsen • Remco Nijhuis • Bonnie Nilhamn • Plien Niven • Mlungisi Nkala • Eva Nobbe • Theo de Nooij • Dick Noordhuizen • Ron Noordman • Bas van der Noordt • Ruud van der Noordt • Merel Noorlander • Urias Nooteboom • Paula Oehlers • Silvia Olalde-Vegas • eva olde riekerink • Caroline Olijve • Rute Oliveira • joana J oliveira • Lizzy Oliveira • Michel Olsthoorn • Dominique van Ommen • Eva van Ooijen • Paul Oomen • Nancy van Oorschot • Frank van Oorschot • peggy van Oort • Diana Oost • Paul van Oost • John van Oosten • Sammie Oostrum • Marit Oprins • Remie van Os • polly Oskam • Andreas Oszkiel • Aletta Oterdoom • Ria Oudeboon • Marco Oudewortel • Len van Overloop • Cihan Ozkan • Sem ÷zkan • JoÎl Paalvast • YeiJi Park • Dicky Parlevliet • Sandra Parment • Haye Pasma • Erik de Pauw Gerlings • Igor Pavlovic • Geert Pelser • Mark Peranson • Silvia Pereira • Gerrit Peters • Seka Petkovic • Kiki Petratou • Lerato Phiri • Hajo Piebenga • Olivier Pierre • Anouk Piket • Carlos de Pina • Gosse Planting • Joline Platje • Marieke van de Pol • Marieke van der Pols • Willeke Ponsen • Zuzanna Popik • Hugo Post • Sido Post • Luci-enne Posthoorn • helen preston • Jakomien Prevosth • Geertjan Pronk • Erik Pronk • Miko Prorok • Gabrielle Provaas • Anna Pruis • Roland van Putten • Martin Putto • Ilona Quaak • Helene Quiniou • Andrea Ramirez Agudelo • Johan Rampen • Tony Rayns • Matthe Reedijk • Anouk Rees • Mabel Lorena Reguera • Faried Reichholdt • Robert de Rek • Liza van Renesse • Kresten Reniers • Reowin Renkema • Hanny Rennen • Elske Revelman de Vries • Robert van Rhijn • Hercilia Ribeiro Borges • Barteld Riemeijer • lisette riemersma • Emmy Rijstenbil • Max Rink • Libertad Pozo Rodriguez • Judith Roesink • Lisa Romang • Jochem de Roode • Karin van Rooij • Cors de Rooij • Mees van Rooij • Chris Roorda • Nadia Roosyadi • Irina V Rosenbrand • yvonne rosmolen • Renate Roze • Lena Rufli • vincent ruijgers vaillant • Lia de Ruijter • Jeroen van de Ruit • Anton de Ruiter • Mijke Rummens • Michiel Rummens • anneke de ruyter • Marcel de Ruyter • Akane Saito • Nicole SantÈ • Livia Sari • Heleen Sauer • Viola Schaaff • Sarah Schellekens • Anique Schelling • Marga Scheper • Christiaan van Schermbeek • Ingeborg Schipper • Nicole Schnelle • Christian Schˆn • Diana Schotting • Quirien Schouten • Alyssa Schrauwen • pauline schreurs • Lisanne Schrijver • Mike Schrijver • Ron Schuurmans • Tadhg Scully • Dennis Seedorf • David Sekreve • AndrÈa Seligmann Silva • Rada Sesic • Jan van Setten • Ravel Siahaya • Tahnee Siahaya • Niloufar Siassi • Larasati Simatupang • Lenya Slierendrecht • carina Slingerland • Jelle Sloot • Chaim Smallegange • Saskia Smit • Menno Smit • Sandra Smit • Nynke Smit • Loes Smits • Alice Smits • Jozeth van de Snepscheut • Anna Miss Snoekstra • Ilze Snore • Ulrike Sˆbbeke • Sunita Sodhi • Karel Soeterik • Dahlia Soliman • Frans Somers • Lauren van Son • Berry Spanjer • Lisette Spiegeler • Misja van der Spijk • Jasper Spoelstra • Peter Sprenger • Ruben Stakenburg • Naomi Stal • Tamar Stalenhoef • Wouter Stam • Bas Steeman • Willem van der Steen • Elisabeth Steen • Hado Steen • Boukje van Steen • Mark Stegweg • Ruben van Steijn • Annelous Stiggelbout • Anna van Stigt • Thea Stoele • Tanja Stomp • Rosa Maria Strengholt • Robert Stroomberg • Daiva Stumbraite • Sabine Stuurman • Henk Stuut • Sako Sugata • Barbara Suijker • Danmei Sun • Ayumi Suzuki • Maja Svara • Fotini Syragaki • Jussi Syrenius • Eva Szczygielska • Ania Szrama • Farid Tabarki • Laura Talsma • Anita Tambayong • Gerwin Tamsma • Kwannie Tang • Naomi Taverdin • Peter Taylor • Samanta Telleri • Sara Terreni • Ike Teuling • Michelle Teveliet • Romana Thijm • Irina Thio • Cyrille Thonon • Steini Thorsson • Edwin Thus • Erik Tijman • Anneke Timmermans • Lauri Tjallinks • Robert Tjalondo • Kian Tjoa • Michael Tkatchew • Claudia van der Tol • Marketa Tom • Marcello Tramontano • Lies Tredgett • Anka Treurniet • Joost Trines • Jana Trouch • Victoria Trubnikova • Simone Trum • Manon Tsang • Lichun Tseng • Savas Tubbing • Seppo Tusa • Valentina Ms Tusa • Gabby van Uden • Wil Ulehake • Vincent Ulmer • Esther Urlus • Elizabeth Vaandrager • Errol Vaes • ZoÎ Valkenburg • Marijke van den Berge • Iris van Veen • Rik van der Veen • Juul Veenboer • Dagmar Veenstra • William Veerbeek • Ismar Vejzovic • Gepke van der Velde • Amy Veldstra • Sarah van Vels • Pascal Velthuizen • Nanda Verasdonck • Erwin Verbruggen • Adam Verhaar • Victor Verheij • marlou verheijden • Menno Verhoef • Michiel Verhoeff • Kathinka Verhoeven • Peter Verkoelen • Anna Verkuil • Leunis Verlinde • Sander Willem Vermeer • Margreet Vermeulen • Hans Vermeyden • Hanna Vermeyden-Koning • Angeliek Vermonden • Appie Verschoor • Rudy Verstap-pen • Laurens Veth • John Vijver • Yet de Villeneuve • Valeria Vinarskaya • Nicole Vink • Gerard Vink • Olga Visnevskaa • Angela Visser • Patricia Vitalis • Liesbeth van der Vlegel • Tanja Vlieger • Werner van der Vlies • Fredie van Vliet • Matthijs Vogels • Conny Vonk • Elly Vonk • Ardie Vos • Rosanne Vredenbregt • Eline de Vries • Michelle de Vrijer • Bram de Vrind • Maarten Vromans • RenÈ van Vugt • Arie van der Waal • AndrÈ Waardenburg • Fay van der Wall • Laura van der Wall • Lucia Ms. Wamiti • XIAN WANG • Kyara Wanga • Susan Warmenhoven • Jeske Weerdesteijn • Judith de Weert • Christianne van de Weg • Marjolein Wegman • Anna van der weide • Trudie van der weide • Freek Jan Weitering • Alex Welch • Robert Wenig • Amy Wensing • Sofie Wentholt • Jantine J Wervers • Paul Wessels • Paul Westerweel • Harriet Weststrate • Monique Wezenaar • Sinta Wibowo • Carlijn Wiegant • Annelieke van de Wiel • ingetje wielenga • Esther Wienese • Sam Wierema • Bonnie Wierema • Martin Wiersma • Robin van Wijk • Kees Wijker • Astrid Wildeboer • Gertjan sv Willems • Simone Willems • Ruben Willemsen • Grace Winter • johan witkam • Marije van Woerden • Veronique ter Wolbeek • Menno van der Woude • Haoqin Wu • siyi wu • Xiao Wu • Lindsey Wuisan • Andreas Wurzer • Jing Xu • Amy Xu • Xuanyan Xu • Sati Yesildal -Veraan • Yasemin Yigittop • Ercan Yilmaz • aline yntema • Kai Yokojima • Jin Yoo • Peter van Zaanen • Christian Zagler • Thomas van der Zel • Rejo Zenger • Uta Zetek • Gerald Zevenboom • Hilde Zieleman • Kleys Dirk Zilverschoon • Bert-Jan Zoet • Jelte Zonneveld • Gertjan Zuilhof • Ben Zuydwijk • Theus Zwakhals • Bart van Zwam • Lennard de Zwart • Wim Zwijnenburg

tHe festival tHanks

13filmfestivalrotterdam.com

1 10 to 11 2 15 Malaysia 3 Adieu Philippine 4 Adrift 5 The Affair at Akitsu 6 Agua fría de mar 7 Air Doll 8 Alamar 9 All That I Love 10 All under the Moon 11 Amer 12 The Annunciation 13 Another Girl, Another

Planet 14 Ante 15 The Ape 16 Araromire 17 Aspettando Godard 18 At the End of

Daybreak 19 At the Very Bottom of

Everything 20 Atletu 21 Aurora 22 Autumn Adagio 23 Avenida Brasilia

formosa 24 Avoir vingt ans dans les

Aurès 25 B-Side 26 Bad Lieutenant: Port of Call

- New Orleans 27 Les barons 28 Beaufort 29 Belair 30 Between Two Worlds 31 Blood and Bones 32 Bonded Parallels 33 The Border 34 The Boston Strangler 35 A Brighter Summer Day 36 C’est déjà l’été 37 Café noir 38 El calambre 39 El camino entre dos

puntos 40 Chaque jour est une fête 41 una cierta verdad 42 City of Life and Death 43 Los condenados 44 Content 45 Coup d’état 46 The Creators of Shopping

Worlds 47 Crying with Laughter 48 Dangerous Encounters: 1st

Kind 49 Dansa als esperits 50 Dead of Night 51 Devil’s Town 52 Dial M for Murder 53 Do It Again 54 Dogs in Space 55 Dogtooth 56 Doing Time 57 Donkey 58 Down Terrace 59 Eighteen 60 The Eighteen Who Stirred

up a Storm 61 Elbowroom 62 En construcción 63 L’ ennemi intime 64 Entrenamiento elemental

para actores 65 Erie 66 Eros + Massacre 67 Europa, East 68 El ex-boxeador 69 Eyes Wide Open 70 Fantan Fanga 71 Fantastic Mr. Fox 72 Flooding in the Time

of Drought 73 Foxes 74 Die Frau mit den 5

Elefanten 75 Gloria mundi 76 God No Say So 77 Gohatto 78 Good for Nothing 79 Green Days 80 Gugu & Andile 81 Hadewijch 82 Het Hemelse Leven

op Aarde 83 Hiroshima 84 Honeymoons 85 Hotel Atlantico 86 Hunting & Zn. 87 I Am Not Your Friend 88 Ich bin Enric Marco 89 In the Woods 90 Independencia 91 Inferno 92 J’ai tué ma mère 93 Japanese Devils 94 Kamui 95 Kun1 Action 96 Lebanon 97 Let Each One Go Where He

May 98 Let Him Rest In Peace 99 Let’s Fall in Love 100 A Life 101 Life During Wartime 102 Like Water Through

Stone 103 Lost Paradise in

Tokyo 104 Lost Persons Area 105 Lourdes 106 Malaysian Gods 107 Mama 108 Manila Skies 109 Manuel De Ribera 110 Mark 111 MARKS 112 Mi vida con Carlos 113 Mijn Enschede 114 Miyoko 115 Moscou 116 Moscow 117 Mosquito on the Tenth

Floor 118 Mother 119 La mujer sin piano 120 Mundane History 121 My Daughter 122 My Queen Karo 123 My Son, My Son, What Have

Ye Done?

124 My Tehran for Sale 125 Nachrichten aus der

ideologischen Antike - Marx - Eisenstein - Das Kapital

126 Nadar 127 Ne change rien 128 Nekromantik 1 129 Night & Fog 130 Nobody Knows About

Persian Cats 131 Norteado 132 Nuit bleue 133 Numéro deux 134 Nymph 135 The Old School of

Capitalism 136 Once upon a Time

Proletarian 137 Ordinary People 138 Oxhide II 139 Paju 140 Paradise 141 El pasante 142 Le pèlerin de Camp

Nou 143 Pepperminta 144 The Pig’s Retribution 145 Piggies 146 Police, Adjective 148 The Portuguese Nun 149 Possessed 150 un prophète 151 Quill 152 R 153 Rabia 154 Ramata 155 Rapt 156 The Raven 157 Reading Book of

Blockade 158 Red White & Blue 159 Refrains Happen Like

Revolutions in a Song 160 Le refuge 161 Reincarnate 162 Resisim 163 Reykjavik - Rotterdam 164 Ruhr 165 Running Turtle 166 Russian Lessons 167 Sailor of Hearts 168 Samson & Delilah 169 The Sentimental Engine

Slayer 170 Separations 171 Sex Crime 172 Shirley Adams 173 Shocking Blue 174 Les signes vitaux 175 A Single Man 176 Skeletons 177 Slice 178 Slovenian Girl 179 El sol 180 Sonny 181 Soo 182 Soul Boys & Girls 183 Spring Fever 184 Stone is the Earth 185 A Story Written on

Water 186 Street Days 187 A Summer Family 188 Sun Spots 189 Susa 190 Symbol 191 Tales from Kars 192 Tales from the Golden

Age 193 The Telephone Book 194 The Temptation of St.

Tony 195 La terra habitada 196 La terre de la folie 197 Tetro 198 Third Person Singular

Number 199 Time Code 200 The Time That

Remains 201 To Walk Beside You 202 Toad’s Oil 203 Todo, en fin, el silencio lo

ocupaba 204 Totó 205 Trash Humpers 206 Triangular Trap 207 The Trotsky 208 True Noon 209 Twisted Roots 210 Two in the Wave 211 Vaho 212 Valhalla Rising 213 Vapor Trail (Clark) 214 Vedozero 215 Via Okinawa 216 Los viajes del viento 217 Videodrome 218 La vie au Ranch 219 Visage 220 Vlees 221 De vliegenierster van

Kazbek 222 The Vulture 223 A Walk Worthwhile 224 Was du nicht siehst 225 The Well 226 Wheat Harvest 227 Where Are You? 228 White Material 229 The White Stripes: under

Great White Northern Lights

230 Win/Win 231 Woman on Fire Looks for

Water 232 The Women in the

Mirror 233 Women Without Men 234 Yasukuni 235 Yellow Kid 236 Yemen Travelogue - Days at

Shibam and Seiyun 237 Yo, tambien 238 Zarte Parasiten 239 Zero

sms-filmnummersUw mening geven over een film? Dat kan dit jaar voor het eerst met de mo-biele telefoon. Sms iffr [spatie] smsfilmnummer [spatie] uw beknopte recensie naar 2211. U ontvangt dan maximaal een 1 bericht terug. De kosten zijn €0,25 p.o.b. plus het gebruik van uw mobiele telefoon. Door te sms-en maakt u elke dag weer kans op een nieuwe prijs: van dvd’s en speciale (film)tickets tot Tiger Friend-passen, festivalmerchandise en collector’s items.De filmnummers van elke film vindt u in het overzicht hieronder; om het overzichtelijk te houden is de selectie ‘beperkt’ tot alle lange speelfilms die tijdens het festival draaien. Uw sms-recensie verschijnt automatisch op de filmfestivalwebsite, en misschien wel in de dagkrant Daily Tiger! Daar verschijnt ook de top 5 van meest gerecenseerde voorstellingen, en natuurlijk de prijswinnaar van de dag.

illus

trat

ie: d

aily

dan

ai.c

om

met Pepperminta xxxsannxxx Strakjes met lief naar #iffr! :) milo film 14: Nymph (TH): 3/5. Dreamy atmospheric Pen-Ek Ratanaruang treatise on the dangers of extra-marital treehugging Sjahiena Volgens mij is een heel groot deel van de #IFFR films van vanavond al uitverkocht. #shit daveverhoeven @Fast1976 Zie dat #iffr surprisefilm Kick-

Veertig jaar lang lagen de filmblikken met L’enfer stof te verzamelen in een archief. Totdat Serge Blomberg de nooit voltooide film van Henri-Georges Clouzot weer opdiepte. De prachtige beelden van Romy Schneider zagen eindelijk weer het licht. Herinneringen van de crew deden de rest: de spannende ‘unmaking-of’ documentaire van Inferno was geboren.

In 1964 begon de Franse regisseur Henri- Georges Clouzot aan wat zijn meesterwerk moest worden. L’enfer gaat over de obsessie van een man (Serge Reggiani) voor zijn echtgenote (Romy Schneider). Zijn paranoïde gedachtegang leidt tot een interne, kleurrijke hellentocht met zijn vrouw als leugenachtig creatuur. Clouzots big budget-productie kwam nooit af omdat de regisseur halverwege een (niet-fatale) hartaanval kreeg. De 185 blikken met het reeds geschoten materiaal verdwenen voor tientallen jaren in het Franse filmarchief. Filmmaker en conservator Serge Blomberg stond te trappelen om met het materiaal aan de slag te gaan. Maar een jarenlange strijd om de rechten tussen de erven Clouzot en een verzekeringsmaatschappij hield het materiaal gegijzeld. Al die tijd bleef er belangstelling bestaan voor de beelden, ook al had niemand ze sinds de opnames gezien. ‘Ik moest beide partijen overtuigen om het materiaal te mogen gebruiken, zonder het zelf gezien te hebben. De verzekeringsmaatschappij had ik snel om. Maar de weduwe van Clouzot verzuchtte: ‘Je bent

nummer 250 in de rij.’ Gelukkig mocht ik mijn zaak bij haar thuis komen bepleiten.’ De vrouw vond Blomberg een aardige vent, maar ‘niet speciaal genoeg’. Toen ze met hem de lift instapte om hem naar buiten te begeleiden, bleef die vervolgens hangen tussen twee verdiepin-gen. Na twee claustrofobische uren opsluiting, kreeg hij alsnog het groene licht. Het ingeblikte materiaal bleek fantastisch van kwaliteit, en de herinneringen van de nog in leven zijnde crew zo spannend als een thril-ler. ‘Clouzot bleek een onmogelijke man die prachtige dingen maakte.’ De regisseur raakte

verstrikt in technische Op-art-hoogstandjes en testshots. Hij dreef cast en crew tot waanzin, tot zijn hartaanval een einde maakte aan het ambi-tieuze project. ‘Hoe meer bij de film betrokken mensen ik sprak, hoe minder ik van de periode begreep. Zelf wisten ze het ook niet: Was Clouzot gek geworden? Wist hij bij voorbaat dat het nooit zou lukken? En waarom heeft hij L’enfer na zijn hartaanval niet alsnog afgemaakt? Hij heeft daarna namelijk nog jaren geleefd. Ik heb echt nog steeds geen idee.’ (MN)

Inferno draait vanaf 1 april in de bioscoop.

Vervolg van pagina 1...Carrera en Murray natuurlijk ook als buitenstaanders op de eilanden. Tijdens hun drie weken durende verblijf voerden ze strijd tegen de elementen. Murray: ‘Het was winter, met continu neerslag en een harde wind. Stormen gooiden ons opnameschema geregeld in de war. Een keer kwam de crew vanwege de wilde zee vast te zitten op een ander eiland. En we moesten voortdu-rend paraplu’s gebruiken om onze digitale camera droog te houden.’Manuel De Ribera kwam vrijwel geheel op het eiland tot stand: bij aankomst hadden de regisseurs alleen het ruwe basisidee in de reiskoffer. Carrera bouwde dat ter plekke uit tot een scenario, door elke dag te schrijven in het huisje waar ook de hele crew verbleef. Het was dan ook het enige huisje op het

hele eiland. De scènes en dialogen die hij de ene dag bedacht, werden de volgende door Murray opgenomen. Weer een dag later monteerde hun editor het materiaal tot een ruwe eerste versie. ‘Die gebruikten we dan weer als basis voor de verdere ontwikkeling van het verhaal’, zegt Murray. ‘Het is een soort freestyle-film. Onze methode is sterk bepalend geweest voor het eindresultaat. Zo is er nauwelijks een plot, en zit de film vol met kleine imperfecties.’

Het lag voor de hand om de fictie met docu-mentaire-elementen te vermengen. Eugenio Morales, die Manuel speelt, schuift in een plaatselijke kroeg bijvoorbeeld aan bij twee lokale stamgasten. In zulke scènes sloeg de acteur aan het improviseren met de kroeg-tijgers. ‘Het is geen fake documentaire, maar

real fiction’, vindt Carrera. ‘Het onderscheid tussen fictie en documentaire is wel zo’n beetje achterhaald. Er worden tegenwoordig gewoon films gemaakt. Vrijzinnige films. Die van ons heeft soms een sterke connectie met de realiteit, om vervolgens narratief te worden en dan weer te veranderen in een poëtisch essay.’ Carrera en Murray hebben wilde plannen voor meer gezamenlijke films. Hun werkwijze zal wederom ‘risico-vol en grensoverschrijdend’ zijn, beloven ze plechtig. In koor: ‘We zijn nog jong, hebben een tomeloze energie en kunnen ons fouten permitteren. We hebben dus niets te verlie-zen!’ (NB)

Manuel De Ribera

Pablo Carrera en Christopher MurrayZa 6 20:15 uur CI2

onvoltooide Hel

foto Corinne de Korver