ROMÁN

02 ROMÁN RAÑA LAMA

Os meus poemas Maio de 2012

Fundación Carlos Casares

CRÉDITOS ___________________________________________________________________________

Fundación Carlos Casares 2012

Autor do texto / Text author: Román Raña Lama

Tradución / Translation: Avelina Rodríguez Gil

Licenza Creative Commons / Creative Commons Licence:

Recoñecemento–Sen obra derivada–Non comercial. / Attribution-No Derivative Works- Noncommercial

O material creado por un artista pode ser distribuído, copiado e exhibido por terceiros se se amosa nos

créditos. Non se pode obter beneficio comercial ningún. Non se poden realizar obras derivadas.

3

___________________________________________________________________________

Noncommercial

o e exhibido por terceiros se se amosa nos

créditos. Non se pode obter beneficio comercial ningún. Non se poden realizar obras derivadas.

ÍNDICE ______________________________________________________________________________

- “Os meus poemas”. Román Raña Lama ………………………………………………..

- Román Raña Lama. Biografía …………………………………………………………..

- Os Diálogos da Fundación Carlos Casares ………………………………………………

- Fundación Carlos Casares ……………………………………………………………….

4

______________________________________________________________________________

…………………………………….. 5

. Biografía ………………………………………………………….. 18

……………………………………………… 19

Fundación Carlos Casares ………………………………………………………………. 22

Os meus poemas /My poems

ROMÁN RAÑA LAMA

5

6

ste primeiro poema que vou recitar , “Selva moral”, está dedicado á miña nai e á fala

da miña infancia en Vigo, nuns pisos da FENOSA, perto da praia da Guía.

his first poem I´m going to rec

“Moral Jungle”, is dedicated to my

mother and to my childhood´s

language in Vigo, at

appartments, near A Guía beach.

Escoitai o que digo: que fermoso é esconderse tras os móbeis e xogar desexando que nunca acabe agosto. Que fermoso seguir de veraneo como os xerseis secándose no arame da azotea e sentir que incendiamos as estepas co noso propio alento ao respirar. As horas son famentas e procuro microbios baixo os pratos de arroz, entre as follas dos libros.

Listen what I say:

how pleasing it is to hide behind the furniture

to play longing for the neverending August.

How pleasing to linger away the summer

like sweaters hanging out to dry in the patio

and to feel we set aflame the steppes

with our own blow at self-breath.

Hours are famishing and I seek for microbes

under the plates full of rice, between the pages of the books.

T E

7

his first poem I´m going to recite,

“Moral Jungle”, is dedicated to my

mother and to my childhood´s

language in Vigo, at the FENOSA´s

rtments, near A Guía beach.

how pleasing it is to hide behind the furniture

to play longing for the neverending August.

ay the summer

like sweaters hanging out to dry in the patio

and to feel we set aflame the steppes

breath.

Hours are famishing and I seek for microbes

under the plates full of rice, between the pages of the books.

Escoitai o que digo: seguimos agachados pola casa, biblioteca con algas e Ilíadas felices. Algunha vez a tarde é como a sopa e pola cunca danzan as culleres. Pola xanela estala un ceo alborotado, os días como tigres e barcos de vapor. Desexamos que nunca nos atopen, pois queremos seguir de veraneo co corpo a nos medrar desde o inicio das albas, as raíces brotando das paredes, as hedras nas cazolas, os garfos e os coitelos, un bosque florecendo no chan do corredor.

Listen what I say:

still are we crouching in the house,

library with algae and joyous Iliads.

Sometimes the afternoon is like soup

and in the bowl dance the spoons.

Through the window bursts out a disheveled sky,

days like tigers and steam boats.

We wish that they never find us,

as we want to continue spendin

with the body growing from the early dawning,

the roots coming out of the walls,

ivies climbing in the pans, the forks and the knives,

a jungle flourishing on the bottom of

8

still are we crouching in the house,

library with algae and joyous Iliads.

Sometimes the afternoon is like soup

and in the bowl dance the spoons.

Through the window bursts out a disheveled sky,

days like tigers and steam boats.

We wish that they never find us,

as we want to continue spending summer

with the body growing from the early dawning,

the roots coming out of the walls,

ivies climbing in the pans, the forks and the knives,

a jungle flourishing on the bottom of the corridor.

Algunha vez regresan os pardais, comen nas nosas mans o trigo que non temos, beben unhas gotas de chuvia sobre os pratos e na pantalla estoupan as noticias. Ninguén ficou na casa, tan só nós seguimos agachados esperando que alguén traia a comida de setembro, que alguén poña na mesa o leite das palabras. De certo non queremos saír xamáis de aquí. Beberemos as épocas, soñaremos co vento E seremos máis altos que o destino, Máis guapos que a miseria mentres todo se incendia inmensamente. Aquí, cubertos co ouro das mañás faremos un silencio.

Sometimes sparrows come back,

they eat on our hands

the wheat we don´t have, they drink

some raindrops on the plates

and on the screen explode the news.

No one left at home, just we

keep hiding waiting for someone

to bring September food,

someone to lay the milk of words on the

With certainty we don´t want to leave the place ever.

We´ll drink the ages, we´ll dream of wind

and we´ll be taller than destiny,

handsomer than misery

meanwhile everything immensely burns.

Here, covered by the gold of the mornings

we´ll make one silence.

9

back,

the wheat we don´t have, they drink

and on the screen explode the news.

keep hiding waiting for someone

someone to lay the milk of words on the table.

With certainty we don´t want to leave the place ever.

We´ll drink the ages, we´ll dream of wind

and we´ll be taller than destiny,

meanwhile everything immensely burns.

Here, covered by the gold of the mornings

Entón escoito o mar sobre o tellado e a miña nai chamándome a comer. Que fermoso é escoitarte tras os móbeis, imitar a familia na ventá, facerse brancos, brancos como os patios queimados polo sol.

Then I listen to the sea on the roof

and my mother calling me to eat.

How pleasing it is to hide behind the furniture,

to imitate the family in the window,

to turn oneself white, white

like sunburnt patios.

10

Then I listen to the sea on the roof

er calling me to eat.

How pleasing it is to hide behind the furniture,

to imitate the family in the window,

O segundo poema, que se intitula “Dous corpos, dúas almas” é un soneto, ou máis ben é a decosntrución dun soneto. Quixen con el falar do amor e mesmo da experiencia do namoramento. Espero que o lograse. Di así:

The second poem, titled “Two bodies, two souls,

is a sonnet, or better said a deconstruction

sonnet. I´ve wanted to talk about love

about the experience of failing in love. I hope I

have achieved. It says:

DOUS CORPOS, DÚAS ALMAS / TWO BODIES, TWO SOULS

Arde a brisa na rúa toda en sombra. A lava ascende pola pel e explode. Hai unha man que vibra e que se asombra De arder sobre outra man que nos sacode.

Burns the breeze in the street

all in shadow.

The lava ascends

on the skin and explodes.

There is a hand that vibrates

and amazes

at its burning on another hand

that makes us shiver.

11

The second poem, titled “Two bodies, two souls,

et, or better said a deconstruction of a

wanted to talk about love and even

of failing in love. I hope I

DOUS CORPOS, DÚAS ALMAS / TWO BODIES, TWO SOULS

Burns the breeze in the street

There is a hand that vibrates

at its burning on another hand

Os autos falan como fala a vida, as esquinas incendian a canción, a roupa queima e vou pola avenida. O paraíso está no corazón. O clamor das areas reverbera e o ouro do universo, polo asfalto as pisadas fumegan, polas camas os meus mellores amos, primavera, unha lúa de abril e de cobalto e os corpos consumidos polas chamas.

The cars talk like life talks,

the corners set ablaze the song,

the clothes burn

me going in the street.

Paradise is in the heart.

The clamor of the sand reverberates

and the gold of the universe,

on the asphalt

the footsteps smoke,

on the beds

my best years, sprigtime,

an April cobalt moon

and the bodies consumed

by the flames.

12

the corners set ablaze the song,

me going in the street.

The clamor of the sand reverberates

Sinto o amor de forma repentina, abro os segredos todos e contigo piso tamén a luz cando che digo: amar é algo que nunca se termina. Os autos falan como fala a vida, as esquinas incendian a canción, a roupa queima e vou pola avenida. O paraíso está no corazón.

I feel love suddenly,

open the secrets all and with you

I step on

light

when I tell you:

Loving is something that never ceases.

The cars talk like life talks,

the corners set ablaze the song,

the clothes burn

me going in the street.

Paradise is in the heart.

13

open the secrets all and with you

when I tell you:

Loving is something that never ceases.

the corners set ablaze the song,

me going in the street.

O último poema que vou recitar titúlase, en alemán, “Alle’s Vater” e está dedicado aos nenos, neste caso os fillos, eses seres marabillosos que pululan pola vida. Di así:

The last poem I go to recite is titled, in German,

“Alle´s Vater” and it´s dedicated

in this case to the sons, this marvelous beings that

mill around life. It says:

ALLE´S VATER / ALL´S FATHER A Helena, Sira, Irene, óscar, Pablo and Adrián / To Helena, Sira, Irene, óscar, Pablo and Adrián

Cantades nas cantinas, nenos que queimastes o latín. E vós, que vindes ás cidades procurar unha alegría húmida, ficade aquí, escoitando os latexos dos escaparates. Tendes dereito a descalzar as as sílabas e bañarvos no asfalto.

You sing in the canteens, kids who fired the latin.

And you, who come to the cities to look for a humid

joy, stay here, listening to the heartbeats of the

shopwindows. You have the right to take off the

silabes´ shoes and to swim in the asphalt.

14

The last poem I go to recite is titled, in German,

“Alle´s Vater” and it´s dedicated to the children,

in this case to the sons, this marvelous beings that

Helena, Sira, Irene, óscar, Pablo and Adrián

You sing in the canteens, kids who fired the latin.

ou, who come to the cities to look for a humid

joy, stay here, listening to the heartbeats of the

shopwindows. You have the right to take off the

silabes´ shoes and to swim in the asphalt.

Tendes dereito a recitar himnos de luns: Azafrán, Valencia, a incendiar os países do sul, a descargar tormentas, a apilar as estrelas, a transportar toneladas de amor na casca das améndoas. Un día atopareivos inundando os segundos coa vosa fala única, predicando a vida dos ascetas con ofuscadas palabras e susurros. Sodes príncipes e náufragos, serafíns, lisboetas. Todo o sodes e eu son o

voso pai.

You have right to recite the Monday hymns:

Azafrán, Valencia, to set fire to the countries of the

south, to download storms, to pile up stars, to carry

tons of love in almond shells. One day I will find you

flooding seconds with your unique talk, preaching the

life of ascetics with obstinate words and whisperings.

You are princes and castaways, seraphs, Lisboans.

You are all and I am your father.

Orgúllome de vós. Cada día o descubro, cada día levito. Señor, señor, vendo os xerundios, as palabras, o Amazonas, vendo a casa en que vivo, as promesas que fixen. Véndoo todo de vez para me ir convosco. Chámovos polo nome e vou recollendo as frangullas do camiño.

I feel proud of you. Everyday I discover it, everyday I

levitate. Lord, lord, I sell the gerunds, the words, the

Amazone, I sell the house where I live, the promises I

made. I sell everything at once to go with you. I call

your names and go collecting the breadcrumbs

way.

15

You have right to recite the Monday hymns:

, to set fire to the countries of the

south, to download storms, to pile up stars, to carry

nd shells. One day I will find you

flooding seconds with your unique talk, preaching the

life of ascetics with obstinate words and whisperings.

You are princes and castaways, seraphs, Lisboans.

You are all and I am your father.

f you. Everyday I discover it, everyday I

levitate. Lord, lord, I sell the gerunds, the words, the

Amazone, I sell the house where I live, the promises I

made. I sell everything at once to go with you. I call

your names and go collecting the breadcrumbs on the

Espanto os lobos para que o bosque só teña un quente esplendor, para que os mortos revivan, para que os pobos sexan a miña familia. Desde o primeiro día da creación só pisamos as viñas no día en que o bautismo foi vivir. Seguide a miña flauta, seguídeme a min. Vinde comigo á terra branca porque son antigo e porque vos amo. Cantai esta canción, nenos do mundo, cantai no fondo do mar as chaves abren todo, abren o sol que ten pebida de ouro, abren os xoguetes, que teñen dentro xuño, abren os verbos, que teñen dentro a vida. Repetídeo comigo: abren a vida, que ten dentro os verbos e os pronomes que din que nos amamos. Día de cousas boas que nos colman, repetilo é amar.

I scare away wolves so that the wood only has a warm

splendor, so that the dead come back to life, so that

the villages are my own family. From the first day of

creation we only treaded the vineyards the same day

that our baptism was to live. Follow my flute, follow

me. Come with me to the white earth because I am

antique and because I love you. Sing this song, kids

of the world, sing at the seabed the keys open

everything, open the sun that has gold nuggets, open

the toys that have inside June, open the verbs that

have inside the life. Repeat with me: they open the

life that is inside verbs and pronouns which say we

love each other. Day of good things that fill us to the

brim, repeating it means loving.

Moitas grazas. Thank you very much.

16

I scare away wolves so that the wood only has a warm

splendor, so that the dead come back to life, so that

the villages are my own family. From the first day of

creation we only treaded the vineyards the same day

that our baptism was to live. Follow my flute, follow

me. Come with me to the white earth because I am

love you. Sing this song, kids

of the world, sing at the seabed the keys open

everything, open the sun that has gold nuggets, open

he toys that have inside June, open the verbs that

have inside the life. Repeat with me: they open the

verbs and pronouns which say we

love each other. Day of good things that fill us to the

brim, repeating it means loving.

17

Román Raña Lama. Biografía________________________________

Román Raña Lama (Lugar, ano)

Catedrático de Lingua e literatura galegas na Universidade de Santiago de Compostela. Profesor de lingua galega no IES do Castro en Vigo, colaborou en Faro de Vigo, A Nosa Terra, Grial ou Luzes de Galiza

parte da vaga de escritores galegos agrupados na Xeración dos coñecer ao ser premiado na V edición do Premio Modesto R. Figueiredo o

seu relato “Botella Náufraga”. Posteriormente recibiría outros galardóns, como o de poesía Cidade de Ourense en 1984, con Nas areias doutro mar; Premio Esquío de poesía en 1987, con Da muda primavera; Premio Blanco Amor en 1989, por O crime da rúa da Moeda

Vella; Premio Ánxel Fole de ensaio en 1994, por A vixilia no Gólgota infinito

poesía Martín Codax en 1997, por Ningún camiño; Premio Miguel González Garcés en 2002, por Eloxio da desorde; Premio de poesía Caixanova en 2004, por As metamorfoses do túnel

18

________________________________

Catedrático de Lingua e literatura galegas na Universidade de Santiago de Compostela. Profesor de lingua galega no IES do Castro en Vigo,

Luzes de Galiza. Forma os na Xeración dos 80. Deuse a

coñecer ao ser premiado na V edición do Premio Modesto R. Figueiredo o Posteriormente recibiría outros galardóns, como o Premio

emio Esquío de poesía O crime da rúa da Moeda

A vixilia no Gólgota infinito; Premio de guel González Garcés en 2002,

As metamorfoses do túnel, etc.

OS DIÁLOGOS DA FUNDACIÓN CARLOS CASARES

19

ASARES

20

Os Diálogos Literarios da Fundación Carlos Casares non están concibidos como un congreso de

especialistas ou unha xuntanza académica, senón como un foro de carácter aberto, un espazo para o diálogo

e o intercambio de opinións e experiencias, que pretende converterse nunha referencia para a comunicación

entre os diferentes actores do proceso literario e editorial (autores, editores, críticos, lectores, etc.) do ámbito

ibérico e iberoamericano, atendendo especialmente á súa diversidade lingüística, nun a

prioricen valores como a pluralidade, a tolerancia e a convivencia, obxectivos para os que resulta de interese

que todos os participantes poidan manter a súa estadía durante a totalidade das xornadas.

Os Diálogos, que se levan ao cabo durante a primeira semana de xuño, artéllanse en senllas sesións

diarias, matutina e vespertina, ao longo de tres xeiras. En cada unha destas sesións,

moderados por un terceiro, expoñen cadanseu relatorio, logo do cal principia unha quenda d

todos os asistentes a partir das suxestións que propicia a temática particular de cada sesión e os enfoques

dados ás intervencións previas.

21

non están concibidos como un congreso de

especialistas ou unha xuntanza académica, senón como un foro de carácter aberto, un espazo para o diálogo

nde converterse nunha referencia para a comunicación

entre os diferentes actores do proceso literario e editorial (autores, editores, críticos, lectores, etc.) do ámbito

ibérico e iberoamericano, atendendo especialmente á súa diversidade lingüística, nun ambiente no que se

prioricen valores como a pluralidade, a tolerancia e a convivencia, obxectivos para os que resulta de interese

que todos os participantes poidan manter a súa estadía durante a totalidade das xornadas.

rante a primeira semana de xuño, artéllanse en senllas sesións

s. En cada unha destas sesións, dous convidados,

moderados por un terceiro, expoñen cadanseu relatorio, logo do cal principia unha quenda de coloquio entre

todos os asistentes a partir das suxestións que propicia a temática particular de cada sesión e os enfoques

A FUNDACIÓN CARLOS CASARES ______________________________________

A Fundación Carlos Casares creouse no ano 2002 por iniciativa da familia e dos amigos do escritor. Animada polo espírito que inspirou a vida e mais a obra de Carlos Casares, a súa pretensión é constituír unha instancia para a reflexión sobre a sociedade e a cultura, ao servizo de Galicia e da convivencia democrática, desde o pluralismo, o debate libre e o diálogo aberto co mundo. A Fundación Carlos Casares ten en Vigo a súa sede principal (R/ Oporto, nº 1- antigo edificio Reitorado), se ben dispón doutros espazos en colaboración con entidades doutras cidades de Galicia.

22

______________________________________

da familia e dos amigos do escritor. Animada polo espírito que inspirou a vida e mais a obra de Carlos Casares, a súa pretensión é constituír unha instancia para a reflexión sobre a sociedade e a cultura, ao

desde o pluralismo, o debate libre e o diálogo aberto co mundo. A Fundación Carlos Casares ten en Vigo a súa sede principal (R/

antigo edificio Reitorado), se ben dispón doutros espazos en colaboración

Os seus principais obxectivos son:

- Velar polo estudo e a difusión da obra literaria de Carlos Casares, así como pola preservación e a continuidade da súa biblioteca, o seu arquivo e as súas coleccións.

- Promover e difundir o legado do escritor no que se refire ao desenvolvemento cívico, social e cultural de Galicia, propiciando unha cultura cidadá que teña como eixes principais a comunicación, o diálogo e mais a tolerancia.

- Constituírse como entidade mediadora entre a cultura galega e a cultura unicriterios de apertura, pluralismo e respecto á diversidade cultural.

- Realizar toda clase de actividades que contribúan ao proceso de normalización lingüística e cultural de Galicia, especialmente naquelas áreas vinculadas á vida e á obra de Casares.

* * * *

23

Velar polo estudo e a difusión da obra literaria de Carlos Casares, así como pola preservación e a continuidade da súa biblioteca, o seu arquivo e as súas coleccións.

e se refire ao desenvolvemento cívico, social e cultural de Galicia, propiciando unha cultura cidadá que teña como eixes principais

Constituírse como entidade mediadora entre a cultura galega e a cultura universal desde

Realizar toda clase de actividades que contribúan ao proceso de normalización lingüística e cultural de Galicia, especialmente naquelas áreas vinculadas á vida e á obra de Carlos

COLECCIÓN CADERNOS DOS DIÁLOGOS LITERARIOS

24