cases of the week _ clj law _ clj

Username

Username

Password

••••••••

Remember Me Forgot / Reset Password

CASES OF THE WEEK

TORT: Defamation ­ Libel ­ Wholesale reproduction of alleged defamatory articles ­ Whether offended rules of proper pleading ­ Whether exact parts of articles which weredefamatory should be specifically identified ­ Whether defendants embarrassed in not knowing what to plead in response to wholesale reproduction of impugned articles ­Whether appellants' counterclaim bad in law for stating impugned articles in their entirety

JEE NYEN CHONG & ORS v. CHONG JIT LEONG & ORSCOURT OF APPEAL, PUTRAJAYA

RAUS SHARIF PCA, RAMLY ALI JCA, ALIZATUL KHAIR OSMAN JCA[CIVIL APPEAL NO: Q­02­2822­11­2012]

3 MAY 2013

The appellants, who were office­bearers of the Siburan Hall Committee, a society registered under the Societies Act 1966, brought the instant appeal against the High Court'sdecision in striking out their counterclaim for damages for libel against the respondents. The striking out was in response to the respondent's application under O. 14A of theRules of the High Court 1980 (`RHC') to determine certain questions of law. The application included a prayer for the counterclaim to be struck out under O. 18 r. 19 of theRHC. The questions of law that were posed had to do with whether the appellants' counterclaim was badly pleaded in law and defective in that it had reproduced in toto nineout of 16 articles that were published by various Chinese language newspapers concerning a press conference the respondents had given, without identifying or specifyingwhich of the words, paragraphs, sentences or parts of the articles concerned were defamatory of the appellants. The action in which the counterclaim was raised was itself alibel action the respondents had brought against the appellants based on a notice the appellants had taken out in a Chinese language newspaper. The High Court answeredthe questions posed in the O. 14A application in favour of the respondents and held, inter alia, that the counterclaim was badly pleaded in law and defective. In the instantappeal, the appellants argued, inter alia, that: (i) the articles had to be read as a whole in order to appreciate the sting of the defamation and; (ii) the facts and matters pleadedin the counterclaim concerned triable issues which could only be determined by way of a full trial and not by way of the summary process adopted in the respondents'application.

Held (allowing the appeal; reinstating the counterclaim)

Per Raus Sharif PCA delivering the judgment of the court:

Home About Us Products & Services Subscription Advertise Feedback Job Postings Help Contact Us

(1) The appellants did not throw the whole of the articles on the respondents such as to embarrass them. The counterclaim was not too broadly stated as the appellants had inthe beginning of the paragraphs of their counterclaim qualified how each article had defamed them. Clearly, the appellants had stated which part of the articles had defamedthem. Clear reference had been made to the articles which the appellants believed would implicate the wrong doings of the appellants which had maligned the appellants.(paras 19 & 20)

(2) There was no basis for the respondents to say that the pleading of the articles in their entirety without specifying the particular passage or sentence or part of the articleswould render the pleading defective. As the respondents were the persons who caused the publication of the articles by calling for a press conference to invite publication oftheir statements, they could not pretend to say that they failed to understand what they had uttered or caused to be published that were defamatory of the appellants. (para 21)

(3) The counterclaim was not bad in law for stating the impugned articles in their entirety. If the appellants were limited to highlighting the relevant facts that gave rise to thedefamatory statements, that would have distorted the case the appellants were seeking to make. As such, the articles were properly set out in the pleadings. (paras 22 & 25)

(4) Courts must exercise their discretion sparingly in striking down pleadings for stating too much or too little especially in defamation cases. Each case clearly depends on itsown facts and circumstances. (para 25)

Bahasa Malaysia Translation Of Headnotes

Perayu­perayu, pemegang­pemegang jawatan Siburan Hall Committee, sebuah pertubuhan yang didaftarkan di bawah Akta Pertubuhan 1966, membuat rayuan ini terhadapkeputusan Mahkamah Tinggi membatalkan tuntutan balas mereka bagi ganti rugi untuk libel terhadap responden­responden. Pembatalan tersebut adalah sebagai tindakbalas kepada permohonan pihak responden di bawah A. 14A Kaedah­Kaedah Mahkamah Tinggi 1980 (`KMT') untuk menentukan beberapa persoalan undang­undang.Permohonan merangkumi tuntutan supaya tuntutan balas dibatalkan di bawah A. 18 k. 19 KMT. Soalan­soalan undang­undang yang dikemukakan adalah berkenaan dengansama ada tuntutan balas perayu­perayu telah diplidkan dengan cara tak betul dan cacat kerana ia telah menyatakan semula secara keseluruhan sembilan daripada 16artikel­artikel yang telah diterbitkan oleh beberapa surat khabar bahasa Cina mengenai sidang akhbar yang telah diberikan oleh responden­responden, tanpa mengenalpastiatau menyatakan yang mana satu perkataan, perenggan, ayat atau bahagian artikel­artikel berkenaan yang telah memfitnahkan perayu. Tindakan di mana tuntutan balas itudibangkitkan adalah secara sendirinya satu tindakan libel yang telah dibawa oleh responden­responden terhadap perayu­perayu berdasarkan notis yang telah dikeluarkanoleh perayu­perayu di dalam surat khabar Cina. Mahkamah Tinggi menjawab soalan­soalan yang telah dikemukakan di bawah permohonan A. 14A secara memihak kepadapihak responden dan memutuskan, antara lain, bahawa tuntutan balas gagal diplidkan dengan betul dan adalah cacat. Di dalam rayuan ini, perayu­perayu berhujah antaralain, bahawa: (i) artikel­artikel seharusnya dibaca secara keseluruhan supaya tamparan fitnah itu dapat dirasai dan; (ii) fakta­fakta dan perkara­perkara yang telah diplidkan didalam tuntutan balas adalah berkenaan isu­isu yang boleh dibicarakan yang hanya boleh ditentukan melalui perbicaraan penuh dan bukan melalui proses ringkas yangdipakai di dalam permohonan responden­responden.

Diputuskan (membenarkan rayuan; menghidupkan semula tuntutan balas)

Oleh Raus Sharif PMR menyampaikan penghakiman mahkamah:

(1) Perayu­perayu tidak mencampakkan keseluruhan artikel itu terhadap responden untuk memalukan mereka. Tuntutan balas tidak dinyatakan secara luas memandangkanperayu­perayu telah pada awal perenggan tuntutan balas mereka memperjelaskan bagaimana setiap artikel telah memfitnah mereka. Dengan jelasnya, perayu­perayu telahmenyatakan bahagian mana artikel­artikel itu telah memfitnah mereka. Rujukan yang jelas telah dibuat kepada artikel­artikel yang perayu­perayu percayai akan mengaitkanperbuatan­perbuatan salah perayu yang telah menghina perayu­perayu.

(2) Tiada asas bagi responden menyatakan bahawa pliding terhadap artikel­artikel tersebut secara keseluruhan tanpa menentukan perenggan atau ayat atau bahagianartikel itu akan membuatkan pliding itu cacat. Memandangkan responden­responden merupakan pihak yang telah menyebabkan penerbitan artikel­artikel dengan memanggil

satu sidang akhbar untuk menjemput penerbitan penyataan mereka, mereka tidak boleh berpura­pura mengatakan bahawa mereka telah gagal memahami apa yangdisebarkan oleh mereka atau menyebabkan penerbitan yang memfitnah perayu­perayu.

(3) Tuntutan balas tidak salah dari segi undang­undang kerana telah menyatakan artikel­artikel yang dipersoalkan secara keseluruhannya. Jika perayu­perayu dihadkan darimenegaskan fakta­fakta relevan yang membangkit kepada kenyataan­kenyataan fitnah, itu akan memutarbelitkan kes yang dipohon oleh perayu­perayu. Oleh itu, artikel­artikel telah dibentangkan dengan betul di dalam pliding.

(4) Mahkamah harus menggunakan budi bicara mereka secara berhati­hati dalam menolak pliding­pliding yang telah menyatakan terlalu banyak atau terlalu sedikitterutamanya dalam kes­kes fitnah. Setiap kes dengan jelasnya bergantung kepada fakta­fakta dan keadaan­keadaannya sendiri.

Case(s) referred to:

Abdul Rahim Abdul Hamid & Ors v. Perdana Merchant Bankers Bhd & Ors [2000] 2 CLJ 457 CA (refd)

Abu Samah Omar v. Zainal Montel [2003] 1 LNS 501 HC (refd)

Bandar Builder Sdn Bhd & 2 Ors v. United Malayan Banking Corporation Bhd [1993] 4 CLJ 7 SC (refd)

Blue Valley Plantation Bhd v. Periasamy Kuppannan & Ors [2011] 5 CLJ 481 FC (refd)

Dato' V Kanagalingam v. David Samuels & Ors [2006] 3 CLJ 909 HC (refd)

DDSA Pharmaceuticals Ltd v. Times Newspapers Ltd & Anor [1973] 3 All ER 417 (refd)

Indah Water Konsortium Sdn Bhd v. Yong Kon Fatt [2007] 4 CLJ 613 CA (refd)

Keluarga Communication Sdn Bhd v. Normala Samsudin & Anor Appeal [2006] 2 CLJ 46 CA (refd)

Lai Yoke Ngan & Anor v. Chin Teck Kwee & Anor [1997] 3 CLJ 305 FC (refd)

Mirzan Mahathir v. Star Papyrus Sdn Bhd [2000] 5 CLJ 507 HC (refd)

Sim Kie Chon v. Superintendant of Pudu Prison & Ors [1985] 2 CLJ 449; [1985] CLJ (Rep) 293 SC (refd)

Legislation referred to:

Rules of the High Court 1980, O. 14A, O. 18 r. 19(1)(a), (b), (c), (d), O. 78 rr. 2, 3

Other source(s) referred to:

Gatley On Libel And Slander, 11th edn, 2010, pp 967 para 28.12

Counsel:

For the appellant ­ Henry Ling Kuong Meng; M/s Henry Ling And Co

For the respondent ­ Alvin Chong; M/s Chong Brothers

[Appeal from High Court, Kuching; Suits No: 22­228­2010, 22­229­2010 & 22­230­2010]

Reported by Ashok Kumar

CONTRACT: Formation ­ Valid and binding agreement ­ Whether signing of SPA was condition precedent or condition which was part of terms of contract ­ Whether amountpaid was deposit or part payment ­ Whether binding contract in existence

CONTRACT: Terms ­ Breach ­ Fundamental terms of contract ­ Whether time of essence ­ Timely delivery of vacant possession ­ Failure of ­ Whether agreement terminated

NIPPON EXPRESS (M) SDN BHD v. CHE KIANG REALTY SDN BHD & ANOTHER APPEALREALTY SDN BHD & ANOTHER APPEAL

COURT OF APPEAL, PUTRAJAYARAMLY ALI JCA, MOHTARUDIN BAKI JCA, DAVID WONG DAK WAH JCA

[CIVIL APPEALS NO: B­02­79­01­2012 & B­02­135­01­2012]16 MAY 2013

Nippon Express (M) Sdn Bhd and Nittsu Transport Service Sdn Bhd (`the appellants'), respectively, signed two purchase forms and offer to purchase to purchase two pieces ofindustrial land from the respondent. It was a term of the agreements that the respondent shall construct the infrastructures for the two lands and deliver vacant possessionwithin 30 months from the date of the agreements. The appellants paid the first 5% of the purchase price and agreed that the balance 10% of the purchase price will be paidwithin 14 days from the date of the purchase forms. Subsequently, when copies of the sale and purchase agreement (`SPA') were forwarded for their execution, the appellantsrequested for certain amendments and postponement of payment of the balance 5%. The requested amendments were agreed to and the appellants made the balance 5%payment for the respective lands. However, Nippon subsequently informed the respondent that they could not obtain finance for the purchase of the two lands and requestedthat they be allowed to purchase only the Nittsu land and transfer the 10% payment made for the Nippon land to the purchase of the Nittsu land and treat that payment as thesecond progressive payment. The respondent rejected the request and urged the appellants to execute the SPA. The appellants did not comply and instead wrote to therespondent to terminate the agreements on the ground that the respondent had failed to deliver vacant possession of the two lands within 30 calendar months from the datethe appellants paid the booking fees. The respondent replied that the amount paid by the appellants had been forfeited on the ground that they had failed to execute the SPA. Itwas the respondent's contention that no contract had come into existence in view of the appellants' failure to execute the SPA. The appellants' stand was that once the 10%payment had been made, there was in existence a binding contract between the parties on the ground that the requirement to sign the SPA had been waived by therespondent once it had accepted the second 5% payment. The learned trial judge, in dismissing the appellants' claims, found that there was a conditional contract between theappellants and the respondent and that the amounts paid by the appellants to be "deposit payments" as opposed to "part payments" and thus could be forfeited. Hence, thisappeal.

Held (allowing appeal, setting aside decision of High Court)

Per David Wong Dak Wah JCA delivering the judgment of the court:

(1) The purchase form signed by the respondent specifically states "sale is confirmed upon compliance with item 16 and/or 17". The operative phrase in the form was "and/or"which meant "one or the other or both". In the circumstances, there was a binding contract once the respondents had complied with item 16 (payment of the 10% of thepurchase price) or item 17 (signing of the SPA) or item 16 and item 17. (para 28)

(2) What was provided for in the purchase form and offer to purchase was inconsistent and the inconsistency could not be reconciled. In the circumstances, the contraproferentum rule came into play. Both documents were drawn up by the respondent and, in view of the inconsistency, the most favourable construction to be given in thecontext of the case was that there was in existence a binding contract once item 16 was complied with. In the context of this case, item 16 had been complied with when thesecond 5% payment was made by the appellants. (paras 30, 31 & 33)

(3) Although both items 16 and 17 had to be complied with before a contract could come into existence, the respondent had waived the compliance of item 17 by accepting thesecond 5% of the purchase price. (para 34)

(4) The respondent, as the innocent party to the alleged breach of the appellants, did not rescind the contract and left the matter in abeyance for some two years. In fact, therespondent had issued a statement of account to the appellants with no indication that the amounts paid had been forfeited. From the evidence, it could be inferred that therespondent did not want to rescind as it was in their interest to keep the appellants as purchasers. (paras 35 & 37)

(5) The timely delivery of vacant possession of the properties must be regarded of "major" importance in the circumstance of this case as cl. 26 specifically provided that "time isthe essence of the agreement". It reflected the parties' intention to treat the obligation to deliver vacant possession of the properties within 30 months as a fundamental term ofthe contract. The appellants had established on the balance of probability that the respondent had breached a fundamental term of the agreements, entitling them to terminate,which they did. (paras 42 & 43)

(6) The learned judge erred when she did not ask the important question of whether the failure to sign the SPA was a condition precedent or a condition which was part of theterms of the contract. The learned judge also erred in embarking in an exercise to determine whether the amount paid was a deposit or part payment. It was unnecessary asshe had found that no contract had come into existence and as such the respondent had no contractual right to keep the deposit paid. (para 44 & 50)

Bahasa Malaysia Translation Of Headnotes

Nippon Express (M) Sdn Bhd dan Nittsu Transport Service Sdn Bhd (`perayu­perayu'), masing­masing telah menandatangani dua borang pembelian dan tawaran untukmembeli dua bidang tanah perindustrian daripada responden. Adalah menjadi terma perjanjian bahawa responden akan membina infrastruktur bagi kedua­dua tanahtersebut dan menyerahkan milikan kosong dalam tempoh 30 bulan dari tarikh perjanjian. Perayu­perayu membayar 5% harga belian dan bersetuju bahawa baki 10% hargabelian akan dibayar dalam tempoh 14 hari dari tarikh borang pembelian. Kemudian, apabila salinan perjanjian jual beli (`PJB') diberikan untuk pelaksanaan mereka, perayu­perayu memohon pindaan tertentu dan penangguhan bayaran baki 5%. Pindaan yang dipohon telah dipersetujui dan perayu­perayu membuat bayaran baki 5% bagi tanahmasing­masing. Walau bagaimanapun, Nippon kemudian memaklumkan responden bahawa ia tidak berjaya memperolehi kewangan bagi pembelian kedua­dua tanahtersebut dan memohon bahawa mereka dibenarkan membeli hanya tanah Nittsu dan memindahkan bayaran 10% yang dibuat bagi tanah Nippon kepada tanah Nittsu danmenganggap bayaran tersebut sebagai bayaran progresif kedua. Responden menolak permintaan tersebut dan mendesak perayu­perayu menandatangani PJB. Perayu­perayu tidak mematuhinya dan sebaliknya menulis kepada responden untuk membatalkan perjanjian tersebut atas alasan bahawa responden telah gagal menyerahkanmilikan kosong kedua­dua tanah tersebut dalam tempoh 30 hari dari tarikh perayu­perayu membayar wang pengesahan. Responden membalas bahawa jumlah yang dibayaroleh perayu­perayu telah dirampas atas alasan bahawa mereka telah gagal menandatangani PJB. Hujahan responden adalah bahawa tidak wujud kontrak berdasarkan

kegagalan perayu­perayu menandatangani PJB. Perayu­perayu menegaskan bahawa apabila bayaran 10% telah dibayar, wujud kontrak yang mengikat antara pihak­pihakatas alasan bahawa keperluan untuk menandatangani PJB telah dikecualikan oleh responden sebaik sahaja ia menerima bayaran 5% yang kedua. Yang arif hakim bicara,dalam menolak tuntutan plaintif, mendapati bahawa terdapat kontrak bersyarat antara perayu­perayu dan responden dan bahawa jumlah yang dibayar oleh perayu­perayuadalah "bayaran deposit" dan bukan "sebahagian bayaran" dan oleh itu boleh dirampas. Maka, rayuan ini.

Diputuskan (membenarkan rayuan, mengenepikan keputusan Mahkamah Tinggi)

Oleh David Wong Dak Wah HMR menyampaikan penghakiman mahkamah:

(1) Borang pembelian yang ditandatangani oleh responden secara khusus menyatakan "jualan adalah sah dengan pematuhan item 16 dan/atau 17". Frasa penting dalamborang tersebut adalah "dan/atau" yang bermaksud "salah satu atau kedua­duanya". Dalam keadaan tersebut, terdapat kontrak yang mengikat sebaik sahaja respondenmematuhi item 16 (bayaran 10% harga belian) atau item 17 (penandatanganan PJB) atau item 16 dan item 17.

(2) Apa yang diperuntukkan dalam borang pembelian dan tawaran untuk membeli tidak konsisten dan ketidakkonsistenan tersebut tidak boleh diselaraskan. Dalam keadaantersebut, aturan contra proferentum terpakai. Kedua­dua dokumen dibuat oleh responden dan, berdasarkan kepada ketidakkonsistenannya, tafsiran yang terbaik yang bolehdiberikan dalam konteks kes adalah bahawa wujudnya kontrak yang mengikat sebaik sahaja item 16 dipatuhi. Dalam konteks kes ini, item 16 telah dipatuhi apabila bayaran5% yang kedua dibuat oleh perayu­perayu.

(3) Walaupun kedua­dua item 16 dan item 17 perlu dipatuhi sebelum kontrak wujud, responden telah mengecualikan pematuhan item 17 dengan menerima harga belian 5%yang kedua.

(4) Responden, sebagai pihak yang tidak bersalah atas pelanggaran yang didakwa oleh perayu­perayu, tidak membatalkan kontrak dan membiarkan perkara tersebut begitusahaja untuk tempoh dua tahun. Pada hakikatnya, responden telah mengeluarkan penyata akaun kepada perayu­perayu tanpa menunjukkan bahawa jumlah yang dibayartelah dirampas. Berdasarkan keterangan, boleh disimpulkan bahawa responden tidak mahukan pembatalan kerana mengekalkan perayu­perayu sebagai pembeli adalahbagi kepentingan mereka.

(5) Penyerahan milikan kosong hartanah tersebut dalam masa yang ditetapkan perlu dianggap sebagai kepentingan "utama" dalam keadaan kes ini kerana kl. 26 khususnyamemperuntukkan bahawa "masa adalah intipati perjanjian". Ia menunjukkan niat pihak­pihak untuk menganggap tanggungjawab menyerahkan milikan kosong hartanahdalam tempoh 30 bulan sebagai terma asas kontrak. Perayu­perayu telah membuktikan atas imbangan kebarangkalian bahawa responden telah melanggar terma asasperjanjian yang memberikan hak pembatalan kepada mereka, yang telah mereka laksanakan.

(6) Yang arif hakim telah terkhilaf apabila beliau tidak mengajukan soalan penting, sama ada kegagalan menandatangani PJB adalah syarat terdahulu atau satu syarat yangmerupakan sebahagian terma kontrak. Yang arif hakim juga terkhilaf dalam meneruskan untuk melaksanakan pertimbangan sama ada jumlah yang dibayar adalah depositatau sebahagian bayaran. Ia tidak perlu kerana beliau telah membuat dapatan bahawa tidak wujud kontrak dan dengan itu, responden tidak berhak, dari segi kontrak,menyimpan wang deposit yang dibayar.

Case(s) referred to:

Araprop Development Sdn Bhd v. Leong Chee Kong & Anor [2008] 1 CLJ 135 CA (foll)

Central Bank of India v. Hartford Fire Insurance Co Ltd AIR 1965 SC 1288 (refd)

Eastham v. Leigh London and Provisional Properties Ltd [1971] 1 Ch 871 (refd)

Faber Union Sdn Bhd v. Chew Nyat Shong & Anor [1995] 3 CLJ 797 SC (foll)

Foong Seong Equipment Sdn Bhd v. Keris Properties (PK) Sdn Bhd [2009] 1 LNS 442 CA (refd)

Gan Hwa Kian & Anor v. Shencourt Sdn Bhd [2007] 3 CLJ 538 HC (foll)

Ho Kok Cheong Sdn Bhd & Anor v. Lim Kay Tiong & Ors [1979] 1 LNS 29 FC (refd)

Hoo See Sen & Anor v. Public Bank Bhd & Anor [1988] 1 CLJ 768; [1988] 1 CLJ (Rep) 125 SC (refd)

Kandasami Kaliappa Gounder v. Mohd Mustafa Seeni Mohd [1983] 2 CLJ 55; [1983] CLJ (Rep) 7 PC (refd)

Lim Eh Fah & Ors v. Seri Maju Padu [2002] 4 CLJ 37 HC (refd)

Malaysia National Insurance Sdn Bhd v. Abdul Aziz Mohamed Daud [1978] 1 LNS 117 FC (refd)

Morello Sdn Bhd v. Jaques (International) Sdn Bhd [1995] 2 CLJ 23 FC (dist)

Trans Trust SPRL v. Danubian Trading Co Ltd [1952] 2 QB 297 (refd)

Legislation referred to:

Contracts Act 1950, ss. 40, 56, 57

Counsel:

For the appellant ­ Moidzuara Mohd (Chong Poh Ken with him); M/s Ong, Chong & Tan

For the respondent ­ Soh Yukuan (Iylia Syazwani Abdul Jamil with him); M/s Pearly Ng, Soh & Assocs

[Appeal from High Court, Shah Alam; Suits No: MT3­22­421­2003 & MT3­22­422­2003]

Reported by S Barathi

KONTRAK: Agen ­ Priviti ­ Representasi bahawa urusan pelaburan berlandaskan prinsip Syariah ­ Penafian priviti kontrak oleh defendan­defendan ­ Sama ada pelaksanaanprinsip wakala dalam kontrak muamalat bersamaan dengan prinsip agen dalam undang­undang sivil ­ Sama ada defendan­defendan terikat dengan representasi ­ Sama adawujud tanggungan

KONTRAK: Pentafsiran terma­terma kontrak ­ Niat pihak­pihak ­ Representasi bahawa pelaburan dinar emas berlandaskan prinsip Syariah ­ Sama ada pihak­pihak terikatkepada ketetapan undang­undang Syariah ­ Sama ada peruntukan undang­undang sivil terpakai ­ Akta Kontrak 1950, s. 183

PERKATAAN & FRASA: "Wakala" ­ Maksud ­ Tanggungjawab wakala ­ Sama ada tanggungjawab wakala dalam undang­undang Syariah dan tanggungjawab agen dalamundang­undang sivil berbeza ­ Sama ada fatwa boleh digunapakai dalam pentafsiran tanggungjawab wakala

IKBAL SALAM lwn. KOPERASI PERMODALAN MELAYU NEGERI JOHOR & SATU LAGI [2013] 2 SMC 6 MAHKAMAH SESYEN, JOHOR BAHRU

ISHAK BAKRI HS[SAMAN NO: 52­471­2011]

7 MEI 2012

Defendan pertama telah menubuhkan defendan kedua untuk menjalankan perniagaan dinar emas dengan menjadi wakala atau wakil kepada sebuah syarikat yang bernamaIGD Practice Sdn Bhd. Defendan kedua bertanggungjawab mempromosikan dan mengedarkan dinar emas kepada pelabur­pelabur di mana dinar emas tersebut akandilaburkan melalui pelaburan Qiradh yang akan diuruskan oleh E­Qirad Sdn Bhd (`EQSB'). Defendan kedua membuat representasi kepada masyarakat termasuk plaintifmelalui pelbagai medium komunikasi bahawa defendan kedua bertindak sebagai wakala kepada EQSB dan menjamin bahawa modal pelaburan dalam dinar emas akandikembalikan setelah tempoh matang serta dijamin keuntungannya dan mengikut pematuhan Syariah. Ia juga membuat pernyataan bahawa ia adalah pemegang francaiskepada EQSB. Berdasarkan kepada representasi yang dibuat oleh defendan kedua, plaintif bersetuju untuk melabur sejumlah RM50,000 dalam skim al­mudharabah yangdikenali sebagai Qiradh dan menandatangani satu perjanjian Islamic Hybrid Instrument (`perjanjian IHI') dengan EQSB. Walau bagaimanapun, setelah tempoh matangpelaburan tersebut, plaintif telah dimaklumkan oleh defendan kedua bahawa pelaburan pokok dalam skim tersebut tidak dapat dikembalikan kepada plaintif kerana terdapatmanipulasi wang pelaburan dalam EQSB. Plaintif, oleh itu, menuntut pemulangan modal yang dilaburkan berasaskan kepada kemungkiran oleh defendan­defendan. Walaubagaimanapun, defendan­defendan menafikan wujudnya "privity of contract" di antara plaintif dan defendan­defendan kerana perjanjian pelaburan adalah antara plaintif danIGD Practice Sdn Bhd dan defendan kedua hanya bertindak sebagai agen atau wakala kepada EQSB dan/atau IGD Practice Sdn Bhd. Isu­isu yang perlu diputuskan olehmahkamah adalah: (i) sama ada pelaksanaan prinsip wakala dalam kontrak muamalat adalah bersamaan dengan prinsip agen dalam undang­undang sivil; dan (ii) sama adadefendan kedua sebagai wakala bertanggungan untuk memulangkan pelaburan pokok kepada plaintif berdasarkan representasi dan jaminan yang dibuat oleh defendankedua kepada plaintif.

Diputuskan (menolak tuntutan plaintif terhadap defendan pertama dengan kos; membenarkan tuntutan plaintif terhadap defendan kedua dengan kos):

(1) Kesemua pihak­pihak yang terlibat telah bersetuju untuk melaksanakan pelaburan melalui prinsip Syariah dan defendan kedua telah membuat representasi bahawadefendan kedua adalah wakala dan pemegang francais kepada EQSB. Berdasarkan kepada definisi wakala, terdapat perbezaan antara tanggungjawab wakala dalamundang­undang Syariah dan tanggungjawab agen dalam undang­undang sivil di mana tanggungjawab wakala dalam undang­undang Syariah adalah lebih beratberbanding dengan agen dalam kontrak sivil seperti yang disahkan dalam fatwa oleh Dato' Mufti Johor. (perenggan 29, 32 & 35)

(2) Berdasarkan kepada kes Majlis Agama Islam Pulau Pinang lwn. Isa Abdul Rahman & Yang Lain dan Mohd Hanif Farikullah v. Bushra Chaudri & Another Appeal,mahkamah boleh menerima fatwa yang dikemukakan oleh Dato' Mufti Johor sebagai pandangan pakar bagi membantu mahkamah membuat keputusan mengenaitanggungjawab wakala dalam kes ini. (perenggan 36, 37 & 38)

(3) Defendan kedua secara jelas telah membuat representasi kepada plaintif dan memberi jaminan bahawa pelaburan dinar emas yang ditawarkan adalah berlandaskankepada prinsip Syariah. Oleh demikian, adalah wajar prinsip wakala mengikut ketetapan undang­undang Syariah mengawal operasi defendan kedua. Defendan kedua tidakwajar memilih untuk berselindung dan melepaskan tanggungjawab dengan merujuk kepada peruntukan undang­undang sivil, khususnya s. 183 Akta Kontrak 1950.(perenggan 39 & 40)

(4) Berdasarkan kepada undang­undang Syariah, wakala yang telah membuat representasi kepada plaintif hendaklah bertanggungjawab terhadap representasi tersebut danplaintif yang telah mengalami kerugian hendaklah dikembalikan ke kedudukan asalnya sebelum ia memasuki kontrak tersebut. Defendan kedua, melalui representasi dilaman sesawang/blog, juga telah mengelirukan dan memperdayakan para pelabur dengan melanggar prinsip kontrak mudharabah yang sepatutnya tidak boleh menjanjikanjaminan pelaburan dalam bentuk nilai peratusan keuntungan 11%. Kontrak mudharabah sepatutnya hanya boleh memberikan keuntungan berdasarkan ratio pembahagiankeuntungan 70:30 atau 80:20. (perenggan 48, 51 & 52)

(5) Di atas fakta, oleh kerana representasi yang dibuat oleh defendan kedua adalah tidak benar, dan plaintif telah mengalami kerugian, plaintif seharusnya dikembalikankepada keadaan asalnya. (perenggan 52 & 55)

(6) Defendan kedua juga telah mengaku bahawa ia bertindak sebagai franchisee kepada pelaburan tersebut dan oleh itu, defendan kedua adalah tertakluk kepada AktaFrancais 1998 dalam menjalankan operasi syarikat. Sebagai franchisee, defendan kedua bertanggungjawab kepada pelanggan­pelanggan mereka. (perenggan 60 & 61)

Kes­kes yang dirujuk:

Majlis Agama Islam Pulau Pinang lwn. Isa Abdul Rahman & Yang Lain [1992] 3 CLJ 1675; [1992] 1 CLJ (Rep) 201 CA (dirujuk)

Mohd Hanif Farikullah v. Bushra Chaudri & Another Appeal [2001] 2 CLJ 397 HC (dirujuk)

Noraini Hanipah lwn. Nasrudin Shah Bhagjit Abdullah [2007] 1 CLJ (Sya) 230 (dirujuk)

Perundangan yang dirujuk:

Contracts Act 1950, s. 183

Franchise Act 1998, s. 30(4)

Sumber­sumber yang dirujuk:

Dr Mohd Ali Baharum, Misrepresentation: A Study Of English And Islamic Contract Law, ms 42, 43

Undang­Undang Muamalat dan Aplikasinya Kepada Produk­Produk Perbankan Islam, ms 71, Perkara 3.2.2

Kaunsel:

Bagi pihak plaintif ­ Noor Muslimah Sapari; T/n Ikbal Salam & Assocs

Bagi pihak defendan ­ Mohd Faizal Ahmad; T/n Hazelin & Assocs

Dilaporkan oleh S Barathi

Disclaimer | Privacy Policy | Terms of Trade | Terms & Conditions of Use | Licence Agreement | FAQs | Sitemap

Copyright © 2015 CLJ Legal Network Sdn Bhd (192353 V)

Email:enquiries@cljlaw.com Tel: 03­4270 5421(D/L) 03­4270 5400 Fax: 03­4270 5402