. >!"'.v.-r-

'" * '-i.^

•v ,,-

"^.

T- •.. A.:

^^^t " •"'

•*-.- *- ''vf^ ''.'•1, • • »' '^,'

r**>. **rV ,^*, .^ » -*r '.*'

...»

,• -

.''.•''• ^ "• ''V'-- ••--.. -<-''

.'j .,''..., ,.-•'> .% * „, . . '.,. ,;'

, -,..- *

/ =. ^ /:' " / .// " :"^ .'vlV '/'^.»^,'*^

^v *•;'-.V >- '•' .-; .•.'•>:.V-^^

• '•: • ^. .-• '

,

-' " ';-. ^" •^- .'^ ^^'^•- i^ii

SOLEMNIA NATALJTIA

>/

FRIDERICI GUILELMI III

REGIS BORUSSOAUM AUGUSTISSl]vil\

ORATIONIBUS ET RECITATIONIBLS DISCIPULORLM EX CALMBUS' GLASSrBUS ELECTORUM '

.

\

A. D. III. AUGUSTI HORA IX. ANTEMET\Il)IA\A i...»^^ ,,,*$•

IN AEDE SACRA MTNORE

- i-\-'.^ PIE CELEBRANDA

OBSERTANTISSIME INVITAT

hFHflDERICUS KAPP,PHIL. DR. ET;XAf^4L. MAG., GYMNASII REGU DIRECTOR.

INEST FERDINANDI STOECRERI DISSERTATIO DE SOPHOCLIS

ET ARISTOPHANIS INTERPRETIBUS GRAECIS.

i

H A M M O N A E

,

LITERIS HENRICI SCHULZII.

MDCCCXXVI.

;'.' .f.

UNlVmiTY Of ,(.f,M;

DE

SOPHOCLIS ET ARISTOPHANISINTERPRETIBUS GRAECIS.

DISSERTATIO CRITICA.

SCKIPSIT

FERDINANDUS STOEUKER,GYMSASII UA3IMOBEASIS COLI.F.GA EXTHAOBDIS ABIl S.

* V

/ «. _*.

. V ..; :

.

C :

Pars prior.

Dc Scholiorum origine et fatis.

^^uo tempore primum animadyersionibas exomati sint et Sophocles et Aristophanes, rix

aliquis ad amussim, aut ipse definire yolet, aut a me definitum iri exspectabit. NuUus

tamen e<piidem dubito, quin Comicus longe prior quam Tragicus commentatores nactus

fiierit: c[aod yel maxime probatur ex ipsius antiquae comoediae ratione peculiari. Nam

quum Aristopbanes pro inaudita suae ^aetatis libertate ovofi-acrl kiccafiadsi bomines, Tirosque

summae in civitate auctoritatis plebis risui traderet, saepe adeo ipsum populum ob inepte

suscepta mordacibus facetiis carperet, ut ita in quavis fabula ad singulas quasdam personas

certaque eventa spectayisse videatur: qui aliter fieri potuit, quam ut peregrinum quemque

sales ejus haud raro laterent. Neque ab Atheniensibus tantum, sed ab exteris etiam

hominibus colebatur magnopere. Ferunt enim regem Persamm ex suis quaesivisse,

scirentne, ubi Aristophanes yiveret, yidelicet cujaa- labulas legisset: et Platonem, qumn

Dionysius *), tyrannus Syracusarum, de Atheniensium repubK«a edoceri optasset, popiilaris

sui opera misisse **). Itaque haud improbabile sit, si dixerim, ia^ tum Aristophanis

*) Fuit hic Dionysius maior, quem et ipsHm Tragoe£as et Comoedias composuisse constat.

Vid. Cic. Tusc. Q. V, 22. Themist Or. IX. p. ii6. Lucian. adv. Indoctos, Tom. II, 38-.

**) OvTfo df yiyovfv ri tp^iitj tov xoitjtov, cog xal xccQtt IlkQCcus dnpcBiv, xtd xw^ttCikitt Tc3v TltQiSav 3cw9avs69ac, xa^ 67CotBQot.g eirj 6 inoficpdoxocog. 0tt6l ^i xaiJlkatawtt ^iowdl^ rra WQawtpy ^ovkrfikvti iia^avv trjfu 'A^hjvalerv noJuttlav, xifiifttt

v^ 'AQUStotpuvovs xotr](Siv, tijv xeeta £entQatovg cv N£(pUttis xatrjyoQlav, octtl <Sv(i-

fiovksv6ai, ttt dQttfittttt avtov aoxrfitivttt, fuc^Blv avtav tr/v xokittCav. Anonjmitrita Aristophanis. Diog. Laert., quod mirum Tideatur, in vita Platonis nihil de hac re memorat:nisi forte cum ea cohaeret, quod dicit, Platonem a Dionysio plus octoginta talentis accepisse.

lib. nL n. XI.

1

~ 2 —Comoediis scholia quaedam adscripta fuisse, ubi yides, habuisse eas lectores, qui exegesin

aliqnam non poterant non derfderare. Praesertim quia nostris, quibus hodie utimur,

Scholionun codfcibus multa continentur de hominibus alioquin obsciuis narrata, quae, nisi

iam ipsis poetae temporibus singulis Comoediarum locis addita essent, nunquam aetatem

nostram yidisse diceres.»

Prorsus alia tragoediarum Sophoclis fuit ratio. Quac quum homines magnanimos

yirtute sua fatis sinistris obluctantes exprimerent, argiunentaque haberent ex mythicis

historiae Qraecae temporibus depromta, lecturis notissima, factum est, ut famam quidem

gloriosissimam adeptae sint, sed tum demum enarratores invenerint, ubi lingua iam depra-

yari coeperat et scriptores Atticae dialecti tanquam exempla purioris Graecitatis propone-

bantur. Loquor de .aetate Ptolemaeorum. Qui Mnsarum atque artium sospitatores Ale-

xandriae imperabant, urbe opulentissima , a primordio inde literarum Graecarum quasi

domicilio. Sub horum igitur auspiciis viri egregiae eruditionis , liberalitate vere regia e

Graecis convocati, operam navabant colllgendis undique artis scientiaeque monumentis,

'quorum pretium tanto majus fuit, quod magno opere provisum est, ut quam plurimi

'scriptoram propria manu exarati codices conqulrerentur. Quare evenit, ut Alexandria

prae ceteris orbis terrarum urbibus, ne Boma quidem excepta, istiusmodi thesauris dives

essetf qui primum in Bruchio, particula aliqua Musei, conservabantnr , deinceps, librorum

collectione mirifice aucta, etiam Serapeum explebant. In Museo autem, propter palatium

regium sito, viri illi docti publice alebantur, qui vel aliorum, quorum delectum haberent*),

*) Placebit hac de re yerba Davidis Ruhnheni! attulikse, In praef. ad Butilium Lupum, pag. XCIV.sqq. Eiorti sunt, inquit, duo summo ingenio et singulari doctrina Critici, Aristarchus et

Aristophanes BjKantius, qyi, quum animadTertissent , ingentem scriptorum turbam plus obesse

bonis literis, quam prodesse, suum iudlcium secuti, certum omnis generis scriptorum delectum

haberent. Itaque ex magna Oratorum copia tanquam in canonem decem duntaxat retulerunt,

Antiphontem, Andocidem, Ljsiam, Isocratem, Isaeum, Aeschinem, Lycurgum, Demosthenem,

Hjperidem^ Dinarchum. £x Heroicis poetis recepti simt Homerus, Hesiodus, Pisander, Pangasis,

Antimachus: e Jambographis, Archilochus, Simonides, Hipponax: ex Elegiacis, CalUnus, Mim-

nermus , Philetas , Callimachus : e Ljricis , Alcman , Alcaeus , Sappho , Stesichorus , Pindarus,

Bacchjlides, Ibycus, Anacreon, Simonides: e Tragicis, Aeschjltu, Sophocles, Euripides, Jon,

Achaeus: ex antiquae Comoediae scriptorlbus , Epicharmus, Cradnus, Eupolis, Aristophanes,

Pherecrates, Plato; ex mediae, Antiphanes et Alexis; ex novae, Menander, Philippides, Diphihu,

Fhilemon, Apollodorus. In Historicorum censura probati sunt Herodotus, Thucjdides, Xeno-

phon, Theopompus, Ephorus, Anaxlmenes, Callisthenes. Tragicorum duplex ordo fuit. Prin-

fipes Illi, quos modo enumeraylmus, tijg X(ft6tl]S.td^sag fuerunt: Phlliscus, Corcjraeus, cum

•ex aliis, quos reaenset Scholiast. Hephaestion. pag. 3a. 98. t^S dttniQCCS ra|c<Dff. Vid. Suidas

T. 0tkUSxos KoQX. Hunc Criticorum canonem, praeter Proclum Chrestomath. p. 34o. sqq. et

GraoMnaticum Blbl. Coisl. p. 597. secutus est Qulnctillanus libro decimo, ubl dasslcorum^ quos

dicimas, scriptorum censum agit. Primum vero delectum ab Aristarcho et Aristophane institu-

• — 5 —seripta animadTersionibas iUnstrando, >el ipsi scribendo, vel docendo unice literis yacarent.

Attfue ex Ins maxime evaserunt, quibus Scholia omnis generis in Sophoclem et Aristo-

phanem debentur. Quae etiamsi non integra ad nos perrenerunt, inesse tamen iis non-

nidla Alexasdriae orta, yel ex his videre licet, qftae ad Aiacis v. i35.

£akatiivog ^xmv fid^Qov dyxi-dkov

satis inepte dicuntur: ov xdvtas ds al icy%iakoi, xcci diKplakol tlOiVf ola i6zl xal 'Akildv-

SqiiM dyxlttkos /tfv, ovx dn^cckos Si, cd ds v^Ooi xal dyxiakoi xal dfuplakol tUfw.

Neque dubium est, quin huc pertineant Glossatoris Nubium ad v. 961. notatu dignissima

verba: h/ ydg dxo6icd6fiatt' (koxlv) svqsIv ^AQUStofpdvtf h> ty ^ipki,o9^xy. —Igitur quum iam de ^sis Scholiastis disserendum esse videatur, scias in hac re me

fontes habuisse Suidam, cujus verba continuo praemittentur , Athenaeum et Scholia in

utrumque poetam.

KAAJIMAXOZ, vlos Bdttov x«l Meodt- CALLIMACHUS, Batti et Mesatmae filius,

ItttS, KvQiivalos, yQCifiiucnxos, tta^ijT^s 'J^f^o- CjreBaeus, Grammaticus, discipulus Hermo-

XQtttovs tov 'l6aia>s, yQa^ifiattxov ' yofut^ cratis Jasensis, Grammatici. Uxorem habuit

i6xfptas ^V^ EvtpQdt&v tov 2jvQa%ov6lov Euphratis Sjracusani filiam, ejusque sororis

^vyatkQtt. ddtkq>^ Ss avtov xaZs vpf 6 vkos filius fuit Callimachus junior, qui de insulis

KakkliiaxoSf o yQdii>as XsqI v^Ocov Si ixcav. oratione ligata scripsit. Ipse fuit tantae in-

ovTO Ss ykyovsv ixtiukhtatog, <og yQdilfai dustriae, ut quovis metri genere scripserit,

ftsv novrnuna sls xav iistQOV, 6wxd^ai, 8s atque oratione soluta quoque plurima com-

xccl Tuxxakoyd^riv xksl6ta. xaL hstiv avta td posuerit: adeo ut libri ejus nimienuu octin-

ysyQttfiiuva fit^kla vxsq xd d. ixl Sh tov genterum supcrent. Yixit tcmporibus Pto-

XQOVOV 17V Tltoksiiaiov tov ^ikaSskcpov. XqIv lemaei Philadelphi. Cui antequam commen-

Ss 6v6ta^ -T^ ^a6iksl, yQdfiyLaxa iSlSa6xsv datus erat, literas in exiguo vico Alexan-

iv 'Eksv6ivi,, xafivSQlqt tijs *Aks^avSQsCas. xal driae Eleusine docuit. Yitam produxit usque

xoQitsws (lixQf' tov EvsQystov xkij&svtos ad Ptolemaeum Euergetem, qui Oljmpiadis

ntoksfucLov . *Okv(ixuis Ss ^ qxJ^', ijs xatd CXXYII anno secundo regnum suscepii. Ex,

tum esse, ejusdem Quinctilianl testimonio confirmatur, X. i. p. 496. Apollon/us in ordmem a

Grammaticts datum ntm venit, quin Aristarehut atque Aristophanes , poetarum judicts, netninem sui

temporis in numerum rede^erunt.

Quo loco quaeri potest, quomodo CalUmachus, Apollbiiii aequalis, in Elegiacorum ordinemyenerit. Sed illum fortasse posteriores Critici in numerum redegertmt, sicut Tzetzes in yita

LjcopbrQnisApollonium in, Pleiadem poeteurum varii generis relatxun tradit.

— 4 — •

TO devx£Qov ircg 6 BveQyhtjg^ nToXsiuciog Ifljri* ejus et Ei stint: Jus adTentns. Semele^

ijf^teto TTJs ^aeiXiCag . zmv dh ccvtov fU^Utav Argornin origines . Arcadia . Glmcus . Elpi-

itffl^ %av%a' 'Ivug atptiig. ZBfUX'^. "Aq- des. Fabulae satiricae. Tragoediae. Comoe-yovg olniO^oL . 'AQxadla . rXavnog . 'Elnldtg . diae . Carmina . M)is (in. cpio poemate obsco-

IkcTVQixa dQdfucra. TQoyepdCtu. KcaiupdCai. ritatem affectarerat Callimachus, et stilmn

MiXaj. '^j^tg. Itftt dl Xoli][uc btiTev^devfii- maledicum strinxerat in ^endam Ibin, ini-

vov dg d6aq)Buxv xd. KoidoQiav, d^ ttva '^fiiVy micum tuum, qrii fiiit ApoUbnios, Argonauti-

yevofuvov i%%Qov tov KaXMJuixov. ipr de corum scriptor)^. Museum. Tabulae eorum,

ovrog^ *A%oXX<oviog, 6 yQa^mg td 'AQ^ovav- <!«» m quayis discipKna claruemnt, eorumque

xatiii. Mov6hov. Illvccxsg vav-lv icd6y nai- quae scripserunt, libris CXX. Tabula et de-

dtla ducXccfiiifdvtoaVi xceL &v 6wfyQaiffav , hv scriptio eovum:, qui fabnlas docuerunt, ab

fiifiXloig X xcA q' . nCva^ xal dvceyQcctp^ tmv initio et secundum: senem temporum. Tabula

xatd XQovovg xdi aii dQffjqg yevoiihfcov &iSa- scriptorum et vocum inusitatarom Democriti..

6xdXav . ULva^ t<5v Arjfu^XQLtov yXeo66mv Nomina mensium apnd singnla» gentes et

iuct 6wteey^Ttav. Mrjvav XQ06ijyoQLaL xard nrbes. Origihes insularum et nrbium, nomi-

i9vog xecl jroAct^ . Ktl6ng vtJ6cov xol itoXiooVy naque earum mutata. De fluminibus Euro-

xci iietovoiUc6Ldu IliQl tmv hf EvqcSxjj xota- pae> I^ mirabiKbns Peloponnesi et Italiae.

ftav' xal XtQl tav h IlEXoxowi^q» xal *ItaXLc^ D^ mutatis piscinm nominibus. De yentis

9avitec6Loov xed xecQaS^av. nsQl itstovoiuc6Lecg 1^« avibus. De fluminibu» orbis terrarum.

Ix9vcav. IIeqI dvifieov. IltQl 6Qviav. ntQXtav Miraculorum, qnae in toto ori>e terramm

h> ty otxovfiivTii jtoTafiav. IIsqI tav Iv rp sunt, cellectanea. —otxoviUvfj xoxcov ovtav dwaycoy^,

Callimacbum magna aetatis suae existimatione garisnm fuisse, ex eo intelligitnr, quod'

inBumeris fere locis carmina ejus a Scholiastis citantur. Ad nostrum propositum eatenus

tantum pertinct, quatenus iv IILvaxi tav xectd xQ^vovg xal dii dQXVS ytvo-

ftivav dtd-a6xaXtav *) de tempore, qno Sopfaocles et Aristopbanes fabulas suas

docneriht, egisse Tideatur. conf. Scbol. ad Niib. 552. SrjXov 6s oTi XQcoTog 6 MaQixagIdtddxfhj xav dtvxiQav Nsef>BXtov. 'EQaT069ivijg di ^6iy KaXXLfiaxov iyxaXstv Tcug

9t/ftt6xaXiLaigy on tpiQovOiv v6tsqov tqLtip Itsi xov MaQixav xav NsfpsXav, 6d<pag hrtav^a

slffijftivoVf oxt XQoxsQOv xa9slxat x. x. X. Scb. ad Av. 1942. 6 fthf KdXXifta%og yQaepcov

ovxag' Atxvftvlaig ^oXalg, tpifiLy xavxrjg x^g Si8a6xccXLccg ov ftiftv^at. Commentarios

seripsit nnlloa. Namque in Scboliij ad At. 264> 3o5. 765. &83. >i8i., ex qnibus contra-

rium aiiqnis coniicere possit, respicitur ad librum quem edidit Dc avAus. Item in Sch. ad

*) Sie ex lecis infra hndatis omnino eorrigendto, quod Suidas Babet, 8lSa6xaXav.

— 5 —At. 6193. (linvTjTca tov JTqodL%ov vuu. Iv NstpiXais. ovx 6Q9mg di KccU.{fiaxos kv tolg

^i^OQtt wxtakiyH . Otupmg yoQ hv tovtots tpi^XoOotpog, h«id dubie citantur Callimachi

'Ri^Jae eorum, qid in tpmvis discipUna claruerunt, eorunu/ue, quae scripserunt, Ubris CXX-

Landatur noster ai Plut. 388. 677^-. Nub. 332. 5o8. Ran. ai6. iSa^. Equit. 83 »•

Acham. 144. Vesp. 62. 262. Pac. 259. 455. 1242. Af. 598. 832. 872. Conf. Fabriciu»

Bibl. Gr. Hb. ffl. c. 17;

EPATOZSENHS, *JyXaov (o£ 8},'J(t^ ERATOSTHENES , Aglai (ut rero alir

P(fo6lov) Kvffijvttlog, (itt^ijt^g <piXo66<pov volunt, Ambrosii) filius, Cyrenaeus, discipu-

*j4QUsta)V0Sy Xiov, yQa^naxixoij Se Av6avlov las- Philosophi Aristonis , Chii , Grainmatici

tov KvQijvaCov, x«l KaXXiiiaxov' toiJ sronyrov. rero Lysanii Cyrenaei , et Callimachi poe-

Htttxiiifp^ S^ e$ 'A^rjvav vsrd rou tQltov tae. Accersitus Athenis a Ptolemaeo tertio,^

ntoXsftttlovj; Xtti 8UtQtil>B ftixQt tov xi[iXtov^ ad quihtum usque rixit. Hic quod in omnr

^ia dl to dsvtSQtvBiv kv xavrl eldst naidttag genere doctrinae secundnm locum teneret er

totg OTtQOis kyyC6a6i rcc fii^fiata Bijta ixexXi^9ij. yiris summis proximus esset, B^ta Tocatus

oT dl x«l devttQW 1} viov IlXatwvcc aXXot, est. Alii Tero eum Platonem secundnm, Tel-

ilevta&Xov ixdXe6ttv. itix^ij 6e Qx6t 'OXv(i- juniorem: alii Quinqucrtionem appeUaruDt/

Xuxdt, xci lteXxvirj6£V «' eTov yeyovtis' caco-- Natus" OlTmp. CXXVI., obiit anno aetatis

Oxonevos t^S tQOtprjs Sia tb dji^Xvcatteiv, yM* LXXX ex inedia, propter hebctatam oculo-*

9ijtr][0 ijd6rjftov xaxaXiJCOV *AQi6to<poivijv tov rum aciem; relicto illustrr discipulo Aristo-

Bv^dvtiov ov xdXiv 'AQC6taQX0S' naXhft^s- phane Byzantio, cujus rursus discipulus fuit

^m^hfntcu, Se avtov MvtuiiaQ xol MevavdQOS Aristarchus. Ejus Tero discipuli fuerunt

xal "A^i^Stis . ^yQtt^e de ipiXo6oq>tt, xai «ot^ Mnaseas, Menander et Aristis. Scripsit Phi-

Itcctcc xaL t6tOQlds. *A6tQOVOiitav ij KatcuStrj- losophica^ Poemata; Historias ; Astronomiamy

Qty^ovg. IhQi tav xcexd cpiXo6ocptav atQS^ seu de iis, qui inter astra relati sunt. Item*

6iG3V. IleQl dXvxlas. jdiaXoyovs XoJJLovs de Philosophorum sectis; de Tacuitate dolo-

xtd rQCCfifiattxd 6vxvd. risj dialogos multos et multft Grammatica.

Est hic Eratosthenes idem, qnem inter longaeTOs recenset Lucianus-, Opp. tom. llly

pag. 228. De cujus cognomine Tide quam ridicule nugatur Suidas. Scilicet Beta audity

quia defhncto Zbnodoto secundus Bibliothecae praefectus erat; Yitam Tiri Grammaticorunr

loDge pxincipis scripsisse Tidettir Polemon, de cujus devteQcp «bqI t^g *A9Tpr(j6iv *EQeeto^

69ivovg ixiSrj[itag loquuntur Schol. ad AV. 11. et Interp. Soph. ad Oedip. Col. 481:

xa^dneQ IIoXifKov Iv toig xeQl*EQato69ivijv^Tj6t. Apud Athenaeum, XI, 5oi. Eratosth^

simul cum Lycophrone Uudatur xeQi xofupdtag. Item in Schol. ad Ran. io55. do%ov6t, 6e

ovtot (d IIiQ6at vxo tov Al6j(i6Xlov SediSdx^at iv 2]vQaxov6atg, 6xovSd6avtos 'Hqovos^ ag'

cprj6w 'EQcetot^hnjg Iv y. xeQl xatfupSUov. Ad Sophoclem illustrandum nihil contulisse enof

— 6 —Ttdeo. In Aristophanem rero tam criticae qnam exegeticae ejat carae meittorantar ad

Plat. 797. (palvixai (ikvtoi to toievrov ov dui tav xoQijyov yivt69cUf di,Xei dl avtav ttSv

dida<txdX(ov, tog %(d ^EifatoC^evijg InuSijfiaivsxai . et ad t. 1195. 'AlJi' ixdota vtgdsv^pa

"Ott 6 jdmcoipQajv f eSg 6 'Eifccto6&ivijg ipijtflv, mi^hj tovxov d^dag yvipUvat %. t. X. ubi

Gonf. Hemsterh. Citatur insuper ad Nub. 447« 552. 961. Ban. 1387. Equit. 972. Yesp.

239« 724» 1068. in Argumento Pacis et ad Pac. 708. 756. ad Ar. t. 122. 556. Ex t^o

postremo loco colligitar, Eratosthenem de bello Peloponnesiaco aut historiam Graecorum

uniTerse scripsisse. Fusias de Grammatico nostro egit Fabricius Bibl. Gr. Toi. lY. pag.

i>i7 seq<]. ed. Harles. Yide quoque Hemsterhusiam ad Pollucis Onom. X. 60.

APIHTO^ANHZy Bvgamos, yQannuti^ ABISTOPHANES, Bxzantius, Grammati-

x6s, vlog *AxsXXov, ^ovfUvov tftQananov^ cus, filius Apellis, qui ordines duxit, disci-

^«d^^fi KaXXtfucx^ ^'^ Ztpfodoxov' dXXa pulus Callimachi et Zenodoti, (quorum hunc

vot} fi£V viog, xov 81 xccig ^xovOb' XQog dh juTenis, illom Tero puer audiTit) et praete-

«ovTOtS xol ^iOW6lov xov 'Idfi^ov, xtti Ev- rea Dionjsii Jambi et Eupbronidae Corintbii,

ifffOvLdei tov Ko(fiv9loVf ij Zianmvuyu . yiyovs tcI Sicyonii. Yixit Olympiade CXLY.

9b xatd tijv Qfii 'OXvfixidda. —Idem secundum Athenaeum, YI, 241. XIY, 664- Machonis poetae comici discipulus

fttit- Yidetur post Apollonium Bhodium praefecturam gessisse bibliothecae Alexandrinae;

YJtltiT. in praef. lib. \ll. Scripsit Commentarios atque Argumeilta in Euripidis tragoedias.

De Menandri furtis poeticis docuit in IIccQctXXi^Xotg Menandri eornmque., quos imitatus est,

ixXoyalg, testante Porphyrio apud Eusebium X, 3. Aristophanis "^Jxdodt^ poematuiQ Alcaei

meaoratur ab Hephaestione in Enchiiidio pag. 74* et SchoL ad Aristoph. Plutum, t. 253.

Homeri recensionem laudat Schol. ad II. u. 91. 108 et saepius. Homeri carmina 'Afft6to-

tpdvq i^&strjxivat, (pij6tv *A(f{6xccQXog ad II. 9. i3o et i3i. Edidit practerea Jlpoff xovg

KaXXtfidxov xlvaxag, In CaUimacAi indices librorum commentarium ; Athen. IX, 408.

'Axttxdg Xiistg; ihid. XIY, 619. IIbqI tiov 'A»i^vy6t itatQldmv^ siTC brevius,

IIsqI ixatQtovi ibid. XIII, 667. 583. et IleQl 7CQ.o6m%aVf Dc pcrsonis scenicisi ibid.

XIY, 659. Primus omnium Aristophanes de accentuum positione certas leges constituisse

dicitur. Argumenta dt' Idft^av confecit ad Plut., Equit., Aeham., Yesp., Atcs, Concionat.

et Oedip. tyr. ; soluta oratiope ad Antigonam praefalus est. Commentariorum ,quos in

Sopboclem A-ristophanemTe scripserit, nulla Tcstigia. Discipulos permultos habuit, ex

praeceptoris nomine Aristophanei appellatos, quorum longe clarissimus fuit

APIHTAPXO^:, 'AXiicevdQfvg ^iatt, ry 6\ ABISTABCHUS, habitatione Alexandrinus,

(pv6u Zofio^Q^^ naicQog 'AQt6xdffXOV . yiyovs natione rero Samothrax, patrem habuit Ari-

de xaxd trp/ qv6x 'OXvfutidda, ixl IlxoXefudov starchum Tixitquc Olympiade CLYl, tempore

iov ^iXofU^OQog, ov xcd tov mov lxald£v6£v. Ptolemaei PBilometoris , cujus etiam filiiun

liyitai d\ yQo^t vxIq to ^L^Xia vjro/tviym- erudirit. Fertur scripsisse ultra octingentos

«OW uwav. Iia9ijri^g Sl yiyove *jiQiAftoipci- libros, eosque commentariorum tantum. Dis-

vovg, tov yQafiiuetixov t tccci KQatijtt, t^ cipulus fuit Aristophanis Grammatici, et cum

yQccfifuictuca n(Qyccfi,r]V(3 3cXBi6ta dii](uiJiiq6cno Cratete , Granamatico Pergameno , Pergami

iv IltQyanq). fucHhjtai 8e avt&v yQccnfUttctcoI saepissime contendit. Discipulos Granuna-

HBqI tovg n' hyevovto. ttXevta S^ h Kvxqo, ticos habuit circiter XL. In Cypro aqua

^tnrov vit^ayayav ivdela tQOtprjg, votfo rg intercute laborans mortem inedia sibi con-

vSQGJiti X^tp^eCg . itii dh avtov tijg t*»V^ ^^ - scirit. Vixit annos LXXII filiosque reliquit

xol xaldag (tkv xatiXcxsv *AQl6taQ%ov «ai Aristarchum et Aristagoram, «jui ambo stu-

'AQUttceyoQocv . afiq)a de kykvovto ev^^Big, pidi fuerunt: adeo ut Aristarchus vendere-

cStfre xal ixQa9"ij 6 *AQl6taQj(jog.*A9rjyaiOL Se tur, quem tamen Athenienses redemerunt.

—

UJ^wta xcc^ cevtotg i^anr^Oavto.

Aristarchus, 6 yQaiifMntx(6tttt0Sf Athen. XV, 671., praeceptor Ptolemaei Euergetiii

secundi, H, 71 ., {iccvtcg appellatur a Panaetio philosopho , XIV, 634- Homcri camuna cri'

tice perlnstravit , praefertur tamen Aristarcheae lectioni, quam hodie tuentur Homeri libri,

alia a Seleuco commendata. Conf. Athen. V, 189. et 190. Wolfiiqne Proleg. ad Home-

rum. pag. 337 setjq. Olympionicas scripsii; Jonsius de Sriptoribus Hist. Philos. lib. IV.

pag. 344' ^^ Pindarum commeniatus est. Laudat ejus ix8o6iv *AXxaiov Hephaestio I. 1.-

Commentarios in Anacreontis carmina, Athenaeus XV. pag. 671. 'Txofivi^iucta *AQ%cXo%tUCf.

Clemens Alexandrinus Stromat^ I. p. 336. Enarrationem Lycurgi, fabulae Aeschjli, Schol.

gr. in Theocriti IdjII. 10, 8. Jonis tragici fabulas quum interpreiatus esset, Athen. XlVf

634> avtt^;ifyq6eig ei opposuit Didjmus, Grammaticus Alexandrinus ; ibid- XIII, 634

Maximo vero studio ad Aristophanis comoedias incubui/, atcpe in primis gayisus esse Tidetur

Ranis, pulcherrimo isto, at hercle etiam intellectu diificillimo dramate. Aristarchut de

Tocabulorum singulariumque ^ti^iayp significatione nisi perraro docet; ad Ban. i34' 1017.-

£<|uit. 765. Aliquoties xeQl XQ06caxa>v agit. Vide Schol. ad Ban. 3ii. *AQl6taQXog 8e Ufiavtov tpn6i. Xiyeiv tov Sav^UtP' ad t. 374. hneu^ev 8e *AQl6taQ%og vxzv6ri6e fi^ oXa xoit

%OQOv dvcu xa XQotcc, ad t. 356. ixl tovtov tov %q6vov Xiyet *AQl6taQ%og fiefUQl69au d^fte^txft dvaxaustuta\ &XX« dftel^e69ai xov %q6vov (corr. xov xoqov). De metrica rationfe

disquirit ad Ban. 374. Equit. 669. ad Pacem, v. ii58. Beconditiorem quorundam

locorum sensum enucleat doctissime; ad Ban. 1168. 1173. 1394. 1437 et i45o. Aristo-

phanem ex conjectura emendare studuit, teste Schol. ad Ran. 997. Quinque versu».

(Ran.' 1474 — 79) tanqiiam spurioa obelo notasse dicitur ad Ran. 1474. —

«.

Neque Sophodem negUxU n6sttr, ^td cofhmeniaais ikutnMi doctikmnis. In ipBis retiMtM

4id Tragicnm Scholiic de Arittarcho qnidem altom ett silentiiua, ni<i qnod «emel citatar

*AQlfltaif%o$ 6 Teyuitijg, poeta tragioos, ad Oedip. C<A, i3Jt6j yerum testem habemos

Jiaud «coatemnenddm Harpocrationem , ed. Gron. p. 45, cpi 7. ^tQf$til-t^£ — ^tSvftog

.|Uy «9todidei6i tirtf .^ntikrput, ovtm Xkyse^cu, rm 2k>fpo»l9Z iv Niofig' *Affl6tatf'xoe dh, t6

£iOtp6xXBtov i^iiyovnsvo,g, tov o^iv uxidanu. Repetuhtur eadem Jiaec ab Etymol.

M., pag. 357, 37., ab Anonjmo in Belilierf Apecdotis Graecis, tom. I. p. a4i. et PhaTo-

rino, T. AtQ^v^, pag. 470, 17. Discipulos habuit Mnaseam, Menandrum et Aiistin,

qui, Ht et ipsorum seetatores, Aristarchii appellabantur. De aliis scrijptis Aristarchi

.yideantur Meursius in Bibl. -Graeca et Jonsius 1. <!. —

jlTIOAASlNJOSy 'AUiavd^svSt xoitpnjg APOLLONIUS, Alexandrinus, poeta Epi-

ixav, 6 kv 'P6d<p dunqli^ag, vlog 27tJLU£ov, cus, qui Rhodi vixit, filius Sillei, discipulus

lu^lhfBr^ KaXXipMXOv, ^Atxifiirijs *ElQaxo69i- Callimachi, aequalis Eratosthenis , Eupho-

vovg, Ev<ppffla)vpg xol TtfiaQxov, Ixl IltoXs- rionis et Timarchi, tempore Ptolemaei Euer-

l$alov tov Ev*(fy,Btov xal fistiSc *EQuro<S&iv7] getae et post Eratosthenem Alexandriae bib-

t^g ,iK '^AXtiavdQBlc^ ^i^M^yK^g 3C(fo6tatijg. liofhecae praefectus. —

ApoUonius, cui cognomen est Rhodio, an Aristophanem commentariu exomaverit,

dubitari potest. Scilicet, quum in Scholiis plures recenseantur ApoIIonii; ApoUonius nude

sic dictus, ad Ran. 1148. *A(fl6ta(fxog xol *AxoXl<6vi>og t(fiX<yylav Xiyov6i, (sc. t^*0(fB-

6tlav) X<6Qig rcDV 2k<tv(fi.xav. 1294. 'A(fl6t<tQxog xocl 'AxoXXe&vuig, lxi6iUifa6&B xo&tv tl6L.

.t367> *A»oXXaviog xaQa ta ht tav Eviuvldcav <pr]6)ev tlvau ad Plut. .io3. ad Ran. y. 423.

.804. 849. 874. 990. Apollonius Jihodius, ad Plut 63. JpoUonius Achdmensis, semel ad

Nub. 423. ApoUonius, CAaeridis filius, semel ad Yesp. laSi.: quaeritur quisnam' fuerit

ApoIIonius ille, a Grammaticis nude sic appellatus. Cogitari possit de ApoUotdo Dyscolo,

Orammatico satis illustri, de quo Suidas: y>*A»oXX<6vtog — 'AXt^8(fevg, cognQment6

DtscoIus, pater Herodiani Technici, cujns scripta haec sant.« Enumerantur multa, mere

Gtanunatica, atque in his.: De Dialectis, Dorica, Jonica, Aeolica, Attica; De AecentU>us

UibriV; ex quibus excecpta dixeris, quae leguntur ad Plut. w>3. et ad Ran. 674. Yerum haec

utcunque «int, ApoUoniuA Rhodius, qnum bibliotbecae praefeotus eiuet, non .potest non

.praeceptoris.Callunachi, antecessoris Eratosthenis studia toto animO amplexus esse. Neque

obiici potest, ApoHonium Epicum, quoniam Rhodii cogaomen habeat, ubi ex Axgonauticis

.etus quaedam allata sint, necessario ubiqne sic appellatum etie oportere, si idem esset

.cum Aristophanis interprete. Nam saepissime sine -> hoc cognomento citatur. Yide Sch.

ad Sophocl. Electr. 447- 747- Arjatoph. Plut. ajo. Nub. 397.

4^... p^ "'^

«V

..MJtaiiiii HjH IliTi. jjti^ipllilil lf-1-rtt<i|f l-*^^»^-" 9* ^ iHii CkMridii fiitt M

j,Ji<|te% Jat»^ .twftiWT'-- ft"»-^""^-' ^f"^^- «dlos r<9«nlw. Qe ApoUoiui Hli^

..fyHylit-tia^fiaHiiitliiBM» (i|t^'.^x>lll*;M|k)»>« . v. ^»«.^|^^v %^^ .tt^ .<^3iU««.; a ^/

.9^ eZf «av faiit, ogtiwprJO»Miy jfaHyatf tOB» fu Pl«iM appeUnfM^ fiiw ^gwiln

^f^JJ^mJ^fitinimli^ 'anioMtf^ fMW' ^wifceMe^^ L^ Jftratkteli, SeepllM, 0#*

ijiiH|#rfw»iK. iMOt^ 'Sat^ :4%fop: |«rior •« piet^BriDrv QrpikM»^ Peff.

rio4^T'fl|»ii>4|»:pa#<», attaMfga»,. ftiwi/ FMopUbev iSpbmiiUri, ?n0(e^«<

ITMir; &» U9>imm r4 MimhAmfi Jt/Kfm^ Md fmdi^poSfat^MI priercp edi«o0ioaj «d itteit^

^irj<dloo|Mrf>i i; i»rt aftiliSoiltf<Q> , .<»^r «ioltt#M' f dM «evoci^it: '«» itt sbeni 'henaa «JbilM^

ififfpiO) •;':- .:-.^i.,;

:-i ch.' .-' ...1 r, : : , . :6#ripekf <fAtow^itfiihv p^MMia <dweiiMM. ''

-

e.^ :¥ifil ,KMab .ff^iil^ PliifiwioMijnaJfiphi ^ iSfciiitft cJttv €«ii ^. MMtitL A^lk^Mi»f6aii^ i«( leiarfii^ClittL |}o4d.gaii(M:/|;iuim«Kiii^. .«44 po« gmt AfblMi Iiie<» Mt4«ii|. ^Foetarom,F)eiodft;/ iiktf im^arfiefi^ giwi^pwtf

y

.nf: #>afcd»lyy^ «»iZ;it<4» &at#iyw»i

jfeofiH*ff' "•'^l^tt*^ -Mfartwrtgor IWh^iiHinyoUMiUttyiog ^vmt /^^»107190^ o^ ^«P#^

JEmOl^tos-c Ant690miftf .MSfmli trc tdkmiii]§' ^jSaMW^ai^: MMtopj tMtf< H«»l08io *4

jfiii>ri«ii-^Ul. Qf», tiJin^j 9»5^fc\ai8.;^700^ite .iiaai^ citatir ifnid Atiwnteiatt^ W^ «^.•^

aAK.Li«>iiteinfc.;f«pddiili^,ytpii^ri«ii aMtnHigt itefa<I; itMtS^i5<fti. F«rtMN) «%ii«lttit«r

Jlbor.ilii^ xd)l9»l^^^4cg|HiQi^.i«frj|rftd .BraMtfteaoftt dixflBma. . C«B««eillMiM in ^M4^

j^^ipkttfeiietaiAlp-aQti^icopjVitijtJflltelttiApfcoon^ e»t/ C(til%it«ir«x.^S«Mii««i l^lgt

Ji9&1i«ii.^^..:¥»«p, )9t« Kt|< fT^gtofe 1^:. ;!j&ft^»n»l»itft irtte«|<reta»iqa«< tijhit e6iitft«t.

^t£iiKrm2;./.<^f«Vfl«tt.MI|M^^ DWmUS,. Dif^ sMm«iltarll il |ot,

^l^fMa^ I^(^f^M««^.^ai<«i(<^^ Ortivnattdb Arittaniuan^ 'HKit «Mi^rf.

i^*Aiftmfhv mirMiMi^fimH^^M^^^ Jrtfeii«itri«ii «uCMeattit .««^«e «^ A«^tdtf^

Vpmns^: l[#«^nilf »^ MXii^&k^ df«/f^.i^ Gi|ife:eiit«tWt TO«Mai pr«frler «ttid«ltate«E,

xa fiifilla imfiovi^w t^l 1%^ M^.Ai^l^ tpm m lilflSt hgtnfljj «t «»a»«ndb «st tlMt.

r^cf^km. i^.S9 ^millm um wmumim: AAiM «aiM m^ IM loao) Vbto^ con-

• '

'.•

-"•'-:•• "• • 2

Netfue Sophoclem neglexU noster, sed commentarUs ittustravU doctissimis. In ipsis Tetusti«

ad Tragicum Scholiis de Aristarcho quidem altum est silentium, nisi quod semel citatur

'A(fl6xaq%oq 6 Teysdtrjgj poeta tragicus, ad Oedip. Col. i3i6j yerum testem habemus

haud .contemnendiira Harpocrationem , ed. Gron. p. 45> qui v. ^ BQfiliSri^s — ^tdvfios

fuv «liodidcjdi tov Micdkrjxa ovtoj XiyBG&at rcS 2^o^)OxXh Iv Niofiy 'AQt6taqx^S ^f» *o

JlofpoTikBiov i^rjyov nevog, xov o(pt,v dxidaxt. Repetuntur eadem haec ab Etymol.

M., pag. 257, 37., ab Anonymo in Belilierl Anecdotis Graecis, tom. I. p. 241. et Phavo-

rino, V. jdsQfiiOtTqSt P^g- 47°, »7. Discipulos habuit Mnaseam, Menandrum et Aristin,

qui, ut et ipsorum sectatores, Aristarchii appcUabantur. De aliis sci-iptis Aristarchi

yideantur Meursius in Bibl. Graeca et Jonsius 1. 1. —

AIIOAASINIOE y 'AXt^avdqBvSy Jtoirit^s APOLLONIUS, Alexandrinus,poeta Epi-

litav, 6 kv 'P68(p diatQlilfaSy vtog UiXXsiov, cus, qui Rhodi yixit, filius Sillei, discipulus

fia9rit^S KaXXifidxov j^AixiwTjyg 'EQatoO^i- Callimachi, aeqnalis Eratosthenis, Eupho-

vovSf EwfpOQiiavos aal Tliiuqxov, kjil IltoXt- rionis et Timarchi, tempore Ptolemaei Euer-

luUov tov Evtqyitov xal fiEta ^EQatoC&tvr] getae et post Eratosthenem Alexandriae bib-

tijs .hv 'AXt^avdQtla /3<.j?At0'd'i;xijs sCQOdtdtrjs. liothecae praefectus. —ApoIIonius, cui cognomen est Rhodio, an Aristophanem commentaruo exornaverit,

dubitari potest. Scilicet, quum in Scholiis plures recenseantur ApoIIonii; Apollonius nude

sic dictus, ad Ran. 1148. 'AQi6taQxos xal 'AnoXl(6v(,os tQiXoyiav Xiyov6L, (sc. t^v 'OQt-

6tiav) %fOQis tav IJatvQLxav. 1294. 'AQiotaQxos xal 'AitoXXcavLOS, lTti,6xi^a6%t jco&ev tl6i.

.i367. ^AxoXXcovtos itaQa td kx tav EvfitviScav q^rj^lv tlvat. ad Plut. io3. ad Ran. v. 423.

.804. 849. 874> 990- ApoUonius JUiodius , ad Plut. 63. ApoUonius Acharnensis, serael ad

Nub. 423. ApoUonius, Chaeridis fiUus , semel ad Tesp. i23i.: quaeritur quisnam fuerit

ApoIIonius ille, a Grammaticis nude sic appellatus. Cogitari possit de ApoUonio Dyscolo,

Orammatico satis illustri , de quo Suidas: •>'AnoXX(6vios — 'AXti,av8Qtvs , cognomento

Dytcolus, pater Herodiani Technici, cujus scripta h^^^ec sunt.« Enumerantur multa, mere

Grammatica, atque in his : De Dialectis, Dorica, Jonica, Aeolica, Atticaj De Accentibus

tlibri V; ex quibus excerpta dixeris, quae leguntur ad Plut. lo3. et ad Ran. 874. Verum haec

utcunque sint, Apollonius Rhodius,quum bibliothecae praefectus esset, non potest non

praeceptoris Callimachi, antecessoris Eratosthenis studia loto animo amplexus esse. Neque

obiici potest, Apollonium Epicura, quoniam Rhodii cognoraen habeat, ubi ex Argonauticis

ejus quaedam allata sint, necessario ubique sic appellatum esse oportere, si idem esset

cum Aristophanis interprete. Nam saepissime sine hoc cognomento citatur. Vide Sch.

ad SopKocl. Electr. 447- 7+7. Aristoph. Plut. 210. Nub. 397.

i Ad ^^oHofiiuo^ Acliarneii«m qu»d atliaet, videtur ilapk eo^tev. scripsisse atque

eoUatut ^»e .ab. Aristophaoi* Granwietieo »d Nttbium r. 406. De Chaeridi» filio nam

liquet. Int^ Sophoclis Scholiastas ApoUoeius uullus reperitur. De ApoUonii Hhodii

scripti» T»d. FabriciuB Bibl. Gr. lib. IU, cap. 21.

V ATKO^PSlKy Zcckxidsvg t«no Ev^iccs, LYGOPHRON, Ghalcidenns ex Euboea,

iAog 2iaieiiowfe %i6ai .6b Avttov zov 'Pijylvdv' fiUu» Socii» , adoptione rero Lyci Rhegiai,

fiQafifuitMai. m^ xovijtris^ tifteyaSuov . &*t Grammatiens et.poeta tragicus, unus 4e sep*

yovv bIs rdhf ««ta, oXttves IIUmxs avofida- tem, qui Pleia» ai^pelkntur. Eju» tragoediae

f^dw. il6l $1 xul flfceytpSlcU inkot;, Aio- aimt hae: Aeolut, Andromeda, Aletes, Aeo-

aos, 'AvdQiOftsdai 'Akrirris, AtoXldrjgy 'EUtpi^T Udes, ElepheBot-, SuppUce», Hqjpolytus, Cas^

V09, 'l/^axJLiyg, 'Ijcirat, 'JxnoXvtos, Ka6€cev- sandrense», Lajus, Marathot^, Nauplio», Oe-

Sqhs, Aatot, MoQf^dxivtOh NavnXios, OIU- dipua prior et pdsterior, Orphaim*, Pen-

niyvSi a, ((.'Q^ff&voSt Ihv^evs,nikojiL8aiy theus, Pilopidae, Sjrmmachi, Tele^nus,

iwj»f««3^oi, Tiyjleybvogj AijtutfwKtos. dtccGictv^ Ghrysippus. Ex his NaUpHus esi draroa^

^l6xw hi tovxtw 6 NwoicXtos. i/yQaijfS xaL qnod poeta post priorem editioiwm ad iiicu-

xrfv tUtXov(Uvrpf 'Ake^i^SQav , to 6ilorti,vw dierii revocavit et in scena iterum exhibui«>

xoi^ftia. Scripsit et Alexandram, poeina obscuram.

Yixit Noster tempore Plolemaei Philadelphi. SbiUeet in Cod. Reg. Matrtt. ApoUonii

Rhodii, in Iriarti Catal. codd. mss. gr^ pag. 211. sq.^ post genus ApoUorai haeo dotaatur de

Poetarum Pleiade: axra xoiajxeci xagijdav IltolEfueLa xa ^tka8sk(pa, ot Tlliias kM^6€tv0t6itQixos' "Affaxos' NixisnfiiQOS' KaXXliiaxos' 'AjtoXlcovtos ivvogr AvHotpQcw olfteU' "OfttfQog,

6 vids TQcgytxos. "AXXios xaxa *H(f>euAStlaiVtt' "OpnjQos Bvtavxtos^ h MvQodg Kdt^ido^

£(06{&i0S' AvXo^Qaiv 'AXi^&Qos' AUtvtiSrjg' 2c36Kpdvj)S' OiXldxos; teste IIa»)esio ad

Fabrieii bibl. Gr. tom. 11. p. 3 18. Lycophron nude dtatur apud Athenaeumy lY, »40.,

ubi scriptum ({uodda^A grai^m^ficuui intetligi debet: item XI, 5ai. Fortane signi^tar

Uber IIsQi xancpSLctSf d0 quo fam supra ad Ei^atosthenetti diximus. CemMerfliaHos in Ari-

stophauent tam ^ramfneticos q[uam e^egetioos oonsiripsisse eum^ colUgitar ex Seholiis a»d Plut

1195. Ran. 1398. Ve$p. 9». io3. 734« Pac. 708.. De $e^h|oo1is interpiretJKtione hiha con«tat.

^IArXOi:, Atdvpi^ WQt^oiuiXOv, yQttpt- DimfMUS, Didynfi s^Isvneittarii fi ju»,

ftatuiQS 'AQi0t0iQ%Btos, 'AXfittv^evs * Yfiyo^»$ Graftunatit^s AritftBrdiiu^, qtd tixit teot^on

isl 'Avtaypkyv xol KixtQovos, xol 6Co; Av- blls Antonii et Cieeroitis nsque ad Augttstura,

yovdxov XahtevtBQOs kXrj^tig^ Std f^ iuqI Chdlcenterus Tocatus pn^pler assiduitatetti,

xd ^t^Utt httfiovr^. q>a6t ydQ te6t09 Cvyys- qua ia libris legendiij et soribendis est usus.

yQaipiwu viuq xd tQixsxiXta xai nevtttxo^w Aiuiit entm euBi uUra MIBSD IU>ro8 con-

^i^itt. — scripstsse. •—

2

^ 10 i^

Didymus, <jui et ipse magnus fiiit inter Gramm&ticos Alexandrinosr, de vtroque poeta

meruit magnopere: ita tamen, ut Conicum enajrrando potius iilustraTicse^ Tragieum curis

criticis quoque inte^um restituisse yideatur. Scbokad Antig. 45. ^ldvitog M tprjCiv vnoxav vxo^vrj(ittti^Tav tov i^g etlxov vsvo&Bi>o9ai , ad Oedip. Col. 237. to t^ 'Avriyovtjs

XQoaaxov oXov xal tov xoifov to reTQttOtixov KTB^ovvtai -^ ovdhv ds hf tolq jdidv(iov

tovtav o^sXuf&hf svQOfUV. Cujus tragoediarum Sophoolis recensionem vnlgatam fuisse puto

nsque ad aetatem Demetrii Triclinii, qui noTa, at pessima sane, ratione sua pristinam iUam

prorsus obmere coepit. j •

Ex innumeris fere Didjmi operibus commeniorantur haec: IleQi Stsqj&OQviasIs^sagy apud Schol. ad Ay. 768. et Athen. IX^ 368. 'Ej^TjyijTixog tav "lavog^Qatiatav, Athen. XI, 468.7 quem eundem csse coniicio cum libro sic inscripto: Al

XQogltava ttvts^yr^eiSy IX, 371. HsqI tQttyadovfiivrjg Jl6|8«g, testibus Macrobio

V, »8. et Hesycbio in prooemio Lexici. Librum XXVIII illius operis laudat Harpocration

in StiQaXoupslv. Tav ^qvvIxov SQa^ittTav i^^yrjOtg, Athen. IX. 371. IlaQOt-

fiiatf Proverbia, quae a Didjmo collecta et explanata post eom in epitomen redegit

Zenodotus (apud Suid. Zenobius), teste Schol. ad Nub. i33. • Confer etiam, quae habentur

ad Ban. 997. Did)Tni 'E^yrjCig IhvdaQixtj citatur a Lactantio lib. I, cap. 22. 'Ev vaoftvij-

ftUTk XQaxcjt Tav aatdvav IltvddQOV laudat eundem Ammonius voce &/j^tot. Oljmpionicas

scripsit; Tide Jonsium de scriptoribus hist. philos, lib. lY pag. 344- 'Tnofivrjfia BtcxxvXidov

hctvixlaVy teste Ammonio y. NijQstSeg. Seneca in epistola 88. tradit, Didymum Grammaticum

scripsisse librum, in quo quaerebatur, Anacreon Ubidinosior an ebriosior vixerit. Euripidis

enarrator fuitf uti ex Scholiis ad Tragicum illum apparet. In Scholils ad Aristophanem

haud raro opponitur Symmacho. Praecipue operam suam collocaTit in Ayibus et Ranis.

Laudatur ejus yarietas lectionis in Schol. ad Pac. 929.- ^idv/tog ds iv IxTcc^st (sc. t6 6t).

ot yaQ ipo^ov[isvot ovTa Xsyov6tv. Rariores Toces et ^^6stg explicat atque obscuriores

locos iUustrat ad Phit. 1012. ii3o. Han. 4>* io4* 223. 23i. 788. 997. io55. Eqnlt. 963.

et iisdem fere Tcrbis ad Acham. iii4« Fraeterea ad Yesp. 6o4' 1074« At. i3. 43* i49<

3o2. 3o6. 53o. 704. 737. 816. 824. 635. 836. iii3. 1284. 1295. i386. i528. i684- 1687. ^^

Soph. A. M. 4o8< Antig. 4* — I^e certis personis poetarnmque locis, ad quos in

comoediis alludatur, docet ad Ran. i3. 55. 716. 992. 1017. ad Yesp. 1099* 1217. i349<

At. 439. 876' 1121. De metro egit ad Ran. 1017; de accentu ad At. 58. Oedip. Col.

756. Citatur etiam ad Ran. i332. Equit. 963. Yesp. 1428. Acham. 1089. At. 217.

1001. 1112. 1274. 1298. 1369. De qninque aliis Didjmis docet Snidas.

KAAAIin^PATOS. Callistratut, Aristophanens, Grammaticus. Athen. I, 2i. VI, fi63. In

Pindamm commentatus est; Schol. adPindamm. Euripidem enarraTit^ Schol. ad Orest. 3i4>

— 11 —434> 1637. Scripta ejus memorantur : IliQl 'EruiQav, De Mereti-icibm, XIII, 691;

QQaxxav KQUxivov vxo§ivi^(iaxec, In Cratini Tressas Commeniarii, XI, ^<)5.; 21v^

fiixxa, .MisceUanea , III, i35. Laudatar kv dixrtBQqt xbqI 'HqccxUIos ad Pers. 94 1' EdUUt

quoque IleQl 'A^^ijviS^ ^vyyQti^ttaxa, teste SchoL ad Ay. 895. 'E^ovfisvos

Tocafeor ad Raiii 804., . ac profiecto «nimadTersionibus ejus in Aristophanem aegre careremnt*

Yide de eo ad Pktt. 179. 385. 718* 1111. Ran. 92. 223. 273. 574« 5g5. 706. 804. 849*

Vc«p. 157. 2 13. 632. 695. 804. 836. Av. 436. 439, 53o. 933. 997. »34a. »385. Pac. io58.

1135.' - Sophoclem uon interpretatus est. Qui ad Acham. 661. laudatur Callistratus, Aristo-

phauis histrio £uisse videtur, cuju« mentio fit ab Anonymo in lita ComicL

ETMMAXOS. Symmachus, Atheniensis. De rita, temporis ratione et scriptis dili-

geutissimi hujus Comoediarum interpretis nihil habeo,

quod dicam. In Plutum priorem

commentarios eum confecisse, animadrertit Hemsterhusius ad Plut. r. 1012. Caeterum

citatur ad Nub; 819. Ran. 758. i25i. Equit. 84- 765. 972. 988. ii34- 1264. Acharn.

479- 885. ii4»' Vesp. i342. Av. 17. 58. 168. 439. 704. 988. 994- looi. 1121. 1284. 1295.

1298. 1369. i386. 1687. 1711: Pac. 913. In Scholiis ad Sophoclem vero nusquam occurrit.

^IKAIAPXOH. Dicaearchus, Aristarchi discipulus, Grammaticus. Scripta ejus lau-

dantnr: UtQl 'Aknttiov, ad Pac. 1242; TliQl 'AXtcn&vos, Athen. XV, p. 668;

IIiqX ^ iovv6taxfov uydvav, ad Av. i4»»J IlBQi MovO ixtav dydvav, ad

Ran. 1329 et Vesp. 1277; IIeqI MovdLX^g, ^^ Nub. i354; IIava&i]va'ix6v,ad

Vesp. 564. Confecit et\mi'Tao9i<SEig xdv EvQinidov xai 2oq>oxkiovs fiv&covi

teste Sexto Empirico, Ub. III. contra Mathem. cap. I. Vide Argum. Aiacis, cui fabulae apud

Dicaearchum titulus erat Aiavxog &avaxoS' Denique ex Argumento Ranarum colligi licet,

eum in Aristophanis quoque comoedias praefatiim esse. Ovra Se e9av(icc09"^ xo dQocfia dua

xrfv Iv avxa IlaQafiaOiV, a0xe xal ave8i8d%%rji, ©g yiydt jdixaLaQ%os.

ET(^PONIOU. Euphronius. Commentarios in Aristophanem edidit, teste SchoL ad

Av. i4n. 'AvxtTcaxQps . 6e ^**^ Evtpgovios £V xols vnoii,v^{Aa6i cpatfi xovs xvxliovs

XOQOvs 6x'^0ttc ttQdxw Aaac^ xov ^EQfuovea. Laadatnr ad Plut. 385. 905. Nub. 1254.

Ran; 1120. Vesp. 623. 626. 694. 6^5. 1040. 1124. ii83. 1569. ^^* 269. 3o2. 358. 765.

798. 872. 933. 997. i385. 1543. 1570. 1753.

ANTIIIATPOJS, Citantur ejiu vxoiivijitata «d Av> 14 11. Praeterea nusquam

occurrit. .-.. •;. -. :.>}iTi ;-.'.. .'-.<:,

IIPASIOANHZ. Praxiphanes. Tmv S\ ll^jyi^tfa/tivcw aitavtmf IlQa^dvris Sox^

afuwov . d7to6ASovat. y pehol.^^ Oisdip. CoL 894. At qunin verba C3eBv6iiv dnoQVX^^QQS fto iJfiiectU vKQii^fta^i accurrer» habeat, ineptit egregie.

— 12 —niQ£. Piiu. Semei taatuin in partes vocator ia Scbol. ad Aiac t.'4oC. ilitdk.

90S r— o CxQfiiTog fu iponevoty itt^nif ttt Siaedra ^ioQcoKtfCy 6f Jllog tfnj^L Tidetor iden

nue« qui f4 Itiad. tf, 5i5. Uudatiir cacaloyovfuvog mpot 9ae ddtn^ifetf ^AQiCraq%ov.

fitPAJfQAASlNy —r- rQccfAfiauitoSf di6a^s HQBAf^QLLOf —r Graiiimat«;iu., (pu pri*

Iv WiUloy^^c^ xol ^ Alyvxttft' $lta iv imim Alnaadriae in Aefypto: literas docnife,

Jifqtt^tfonivoitmolik i» Bio&o6lov. ^qccVkTV deiatept ^DClantinopoK, tflmporibw Tlieo-

fmnaia. * Tjciofunifia liO^oitAiovg^ 'Aixa^ov, dosiL . Sovipsiti: DePelubris; Conmwntarios

tit^Ofuj^OV. laf/ucifog fuv ixl tj tijpng ofvr in S<^^«ieB^ AlGaenm,.HomenuD. Ob ar«-

^Qonog, xal xav- tcdXui Xoyifuavdxent yifafi^ tcra cUaa^ haud minorem ^nam Teterea doc-

ftftftx^t' ovSiv XI ftWiV dTttVsyMt/ievog. -r- tiasiflu ^^^'«inunat^ci j|l«rian» con»ecutus est.

—

In SchpUif ad Sophocleni HorapoUini» nvsquara fit ro^iktiQ. .

Jntmcpretes ofUUfui Sofh^s oitantnr ad Oedip.- Col. 388. S90. 681. 944. Anti^. 45.

CfimmeBiarii, «d EJectr. 488. Jristophaw Hypomnemaift^ Plnt. .io38. Vesp. ioo3. At. j^.

s^ 1075. »243. .-_...« .0Pepijiue € rei;entioribu» Graecia sijlestio n^n prattereundi sunt Tbfimas Ma^erf

Joarmes Tzetzes et Demetrius TricUnius: qui prope aequales, adliibitis Tariis Grammaticis

aiitiquioribaf, scholia nostra coIlegerui>t suacpie passim addlderunt. Kusterus, praefat. ad

Aristoph. fol. 3., »SchOlia Musuriana, incpiit, partim a perTetustis iisque clarissimi nominis

Granunaticis conscripta snnt, quae proinde non mirum si optimae sint notae, Teramque et

priscain illam emditionem sapiant: partim auctpres habent Thomam Magistmm et Jpannem

Tsetsam aliosque forte illius aetatis Graeculos. Omne dubium de dnobus bisce saltem

mihi exemerunt excerpta scholiorum in Aristpphanem ex cod. msto. Yaticano MCCXCIY.,

qoi fuit qupndam FulTii Ursini, itemque excerpta ex cod* Urbinate CXLL ia eadem biblio-

tb6€a. H<M*um enim Codicum prioris ^cerpta praefemnt nomen Thomoe Magistri, poste-

rioris Joannis Tzeizae; in qnibus quae legnntur, maxima ex parte in editis ad Aristopbanem

•(iholiis avxoktitX quoque occarmnt«

Tkomae Magisiro Tita Comici trSmitur, qnara praeter fflcm AttOHTmi exhibet Aldina.

Cjosdem msta ad Nnbes Scholia e Biblioth. Renati Morelli citat Jo. Prieaeus ad Apnleii

Apolegtam. In Bibliodieca Laurent. Medic. Florent., teste Bandinio, cod. inter Gaddianos

yil, membranaceus, continet Plutum cum prolegomenis Tliomae Sbigistri. Item in biblio-

«hecp Yeota D. Marci, teste Cataioge, 9o]^o<dis C<od. «lemhranaceas ••«, in qno ad

Aiacem, Electram et Oedipum tjrannum exstant Scholia Thomae Magistri et Man.

MMchopuli.

Dtmstnus TricUmus in •ephodi* madpae tmgoeilis» «ta^nm «ftque opevara oellpeaTisM

yidetur. Nam praeter itoTam t^las Feoeasionem 8ofa*lia gmeee - singalis /a^ulis adieci/t

— 13 —exegetcca; tum vero eciani scripsit: IIb^ (Ux^uVf olg fj^^Mrro £o(poxlijg et IJt^

eji^yMxav. CoUectionea» instituit Schoii»nim tn Pin^aruinf qdein po^'tam et i{>«e aninv-

adTersionibuB illasteavit, tcste ^itione Roaaaa^ pa^. iSv haecee Kabente : "Ixstiov , ou

ta yffcupivta mtffi cmv tuakcav iv dQXtds udvtav ttov 'Olvnnlfov h[wmifov scd rov «^«ttov

liovov c(0v Ihfdleyv tut^ecui itfvt. jJtmg^^i^ dh xaQ« tov i^fittiQov 0otpi0tov, ijtoi /»«•«»

yay»6, Kvqov ^Jrjfujtifloia tov Ti^utXi^iov. tet dl l^ixa t&v Uv^ttav ipttt^ij^ aeeQ* o^o^ffoJLUor uvav uav ««(&' ^(td$ tfo^cSv s^ tevto avtov HQotQeixivtav. De chjhb raeritit- s«e

iudicat Brunckios: vTvicliBiiv illa reoensio neotitfuam dignA erat^ ep»e siAeero textui, &h

Aldo edito, praeferretur. Pravas leetiones passira intrusit: BMnime tero in eanticis impu^

dentissiraa audacia grossatus est^ insulsissima quaeque ialerciens,, Ht carminsm foraiaay qua»

animo percepevat, elSngei^t. Fallnntur egregie, qui ad Trieiiaii reeensiatem factis editio-

nihus utentes, grauinum 8opho<dem l^er^ se opinantur.ic Scholia noTissima , Fkn^eniinae

editiooi Aristophimis hinc inde ab Arsenio inserta, atque in solas Thesmophoriamsas ab

Aegidio Burdino Parisiis i545. seorsim edita, memoria Tix digaa ea existirao. Qttspoiquaaa

Odoardi Biseti animadversiones graecae^ ^ae universas ondecim comoedias illustrant, haud

contemnend«n doetrinam prae se ferant. —Restat ut in priori hac oposottli nostri parte paoeis moneamus de signis eriti«i«

Tetenqn Grammaticorum, deqne gravissimo darano, quod ex illomm Commentariis pervers*

adhibitis ppofectum est.

Sciiicet Seholiastae Alexandrini non modo in eo rersati fneniBt, ut insiitnta ood4.

collatione lectipnis Vtfietatem adnotarent diiadicarentque , sed etiam tfTjfiua qoaedem appo^

suerunt, quibos aut suspecta et apevte vd9a, aut minus usitata, poetice dicta et oonf^Me

espressa , iUa quidem 6(itX^y heec a6tBQL6%(p designarent accuratissime. Non neseio , ee«

praeter hasce aliia quoque notis usos Imsse *) , sed in hoc exigno libello principes tan«

tum earmu attingere plaeoit. *A6teQUH(OS ^ impressis adhuc asservatnr, f<»nam tamOB

in X mutatns. Vide Seh. in Antig. vv. 735 et 741. 'OQ&g tdS' og ttQijTtas' to X»

^i ecv6tijQi3s ttQO&rifvi%^fi tS xatQi. ElxtQ yvvi^ 6v' «aXiv 91 td X, did to av&erjQov.

ad Aristoph. Av. 76. tpaXijQixds d^vag' ort xXrjQ^wtixiSs Xifov6i tds dtpvast 'AQi-

etoQxos 6i ovx dxoSix^tai, «Ai^&wTMCDf, Sio ro X. Av. 3o4. to X, ott, ijkXa^ to toxinov'

iBu yaQ l§ 'AQipHSv , omt bIs 'A%-ijvas timlv . couf. etiam ad Oed. CoL 25. 43. 368. —*0fiBl6s ubi apposita» fuerit, GruBmati<ii verbis declarant. Adi Schol. ad Antig. 45.

*) Schol. ad Ran. i53. Tjv«S 81 CiS yQoapQv^i toVy N^ tovs &eovSi 6tiiov, dX£ dtpat-

Q0i66i xeA ovtet to ff^ yQdtpov6t' ^ icvq^Cttjv tis Ip^ei^t ttjv Klvi]OIov. 810

xtu 'AQiAStoq>dvr]s »ecQatikhj6i dvtt6iyp,fii xal to 6lytia.

— H —ad Oedip. Col. 287' Qul loci quum lam v. Didymus^ pag. 10. iniit., expressi sint, lectoreoi'

isluc delegatum Tolumus. — Atque Codices critice sic absoluti iis sigaificari Tidentur^

qui ad Oedip. Col. 389. ra ttvayxatotSQtt xav avtiyifwpov appellantur.

Jam supra , ubi de singuUs Grammaticis termo erat , Tidimns , phires eorum ia

unius alteriusTe poetarum Nostrorum fabulas Commentarios scripsisse exegeticos: alios

de quoTis rei literariae argumento singulares libros edidiase, uti CaUimachi tabula

dramatum, Eratostbenis de comoediis, Dicaearcbi de musica libri commemorantur.

Igitur literarum antiquarum studio temporibus illis flagri^te, quum nemo non graece

eruditus «t Sophoclem et Aristopbanem versaret assidue, accidit, ut Commentarios illos,

quo commodioribus uteretur, ^o suo quisque desiderio in marginem codicis migrare

iuberet. Quod quaatum damni attulerit, vix dici potest. Praeterquam enim quod genuina

Grammaticorum opera perirent negligentia, neque enaiTatoris verba Tix unquam integra

reciperentur, interpolabantur etiam miserrime*), quum multi, in suo quisque libro, pluresTC

deinceps ejusdem libri possessores , aut de suo aliquid , aut ex aliis scriptoribus d^romta

illustrandi gratia insererent. Hinc codiees passim reperiuntur, in quibus Scholia occurrunt

a Tulgatis longe diTcrsa aut locupletiora aliis : qualia sunt, quae Tiberius Hemsterhusius

ex Cod. DorT. ad Plutum, Bruncliius ex codd. mss. ad Sophoclis reliquias congessenmt.

Sic qiu>que Cantabrigiensis mea, ex codicibus optimae sane notae a. 1667 edita, praeter

multa alia, quae in Tulgatis fi-ustra requiras, ad Oedip. Col. 3i4. alterum hoe scholium

babet: aA^lco?. Kyv^ GettttiMC^ t^ x£q>aX^ avtyg XBQUxaXviits nXavv*tXo£f aao3ci(i-

Mfyvaa uw XQocdjtov avtijs rag tov ijUov Ixxavitiq, ^ ^Xio&csq^ cavofuceev . oti Ss

Stlatelg ^6av ol QeaeaXuioi xZXot, xal KaMifucxos Xiyw Eideog' dnq>i de ot, xal ta i^S'

Ad ejusdem Tragoediae t. 683. Tulgati libri omnes: xQrjvcu vo[uidss, ai exivapLOfitvat,

S6ittQ xal xata^iov6ai tyv y^v tov IXi66ov xijyai. In mea de Ilisso nihil video, sed

habet optime KrjfpL6(yv. Denique in Scholio ad t. 1689. Vulgata lectio, iv9a drjXovoti xal

xptog ^^Xua ty ^aa tavfQ %vtxai, corruptissima sane, quam Brunckins pro more suo

prorsus aliam dedit, in Cantabrigiensi mca sic sonat: XvStiv b^Xov ott, xal XQiog dl^Xsia ty

9ta tavty 9vBtai,i unde facili emendatione, si nempe &TjXiiqi correxeris, sensus restitui

potest.

Neque ex alio fonte derivandura,

quod Scfaolia 'ex dlTersis auctoribus profecta per-

saepe, nuasi ejusdem scriptoris essent, in unum confusa deprehendontxu'. — Sunt autem

*) Hujus rei exetnplum nracbet Schol. ad Soph. A. M. 912. '0 Sv6iavvuog AZttg' —Xiyttai dv6mrv(iog xai ov ro ovopuc l«a%%^ o£ caf^Qonoi dkiovuti duc ro (il6og, oneQ

'ixovCL XQOs avtov. Kad^' o Xiyttai dv6(ovvy,og 6 'lovdag.

— 15 —tria istiusmodi confusionis genera: (jnonim primum e ravTokoyia, alterum e repagiiantia

sententiarum } . tertium ex ep cernitur, quod vetustas animadversiones scioli recentiore»

illustrare conati sunt Vid. Aristoph. Plut. 39.

TC dtj^* 6 ^oi^os tkaxtv i« tc5v attfifidtav;

Schol. "EXuxtv ikx tav Ctefindtcav TQtcytxeatSQOv dxeq^^aro jcqo0Su(0vq<ov, Sg fpaawt

EvQixld^ . 6 8s vovs, ti htp^e^axp ix tav atetpdvcov t^ XQOtp^ttSos ; tCtetpavtjfpoQSi yaQ ^

nv%ia, 'ExbI o£ TQixodss Sd(pvy ^0av htt^nevot. to Ss ix tav 6tS(i(i,dtcov, tTui oi fiavttv-

6(Uvoi iyyQdtpfp dvaxoivsoiSti JCQog tov &s6v tdg nsv6sts Ixotovvto, yQdtpovtsg kv Tcvxtia to

xatd 3CQoaiQs6tv avtotg xsifttvov, 6ts<pdvfp tt dfuptOtdvtss d^Q<p, t^ yMVttxoXsp sxstQOtovow ' 6

St kvxvxav (^[Kpcovov trpf dxoxQt^w tots XQOtstvofisvots sxotttto. ol ds, oti kv \i,i6a tav

6ts(pdvav, xa&i]iisvij %Xsysv ri Ilv^ia' xxd dXXaxov' "laxsv dotol6t $id tQtxodav

iQttlfiav. "AXkaS' x. t. LHabes Scholium, quod rere confusionis typxiB dici possit. Sunt enim in eo quincpie

diycrsae glossae permixtae. Prima continet yerba tQccytxtatSQOV — hc tav 6tS(pdvav t^

jtQOcprjttdos. Secunda, cui ut reliquis librarius aliquis titulum Haxsv ix tav etBfiftdtav

abscidit, est haec: i6tS(pavr]<p6QSt yaQ 17 ITv9ia, ac quasi illustrat primam. Tcrtiam, tjcsi

oi tQinodss Sdqyirg ^6av i6tsmtkvot, satis negligenter Hemsterhusius inserto ^ cum secunda

conjnngere yoluit. Quarta truncato capite exstat, neque dubium est, quin demta sint

rerba, iXaxsv ix tav 6ts^(tdtav' iXaxsv, i^p&ey^ato, quae postrema yox supra

legitur. — Praeterea hoc quartum glossema tam coiruptum turbatumque est, ut nisi

diyinando sensum elicere queas. Scholiasta hoc sibi yoluisse yidetur: De PytJda dicUur

MXttXSV ix fov 6t$(i(idtav, quomam suppUces, cororux to aSvtov circumstantes,

rcsponsa accipiebant. Hemsterhusius hunc locum aliter, at, si quid yideo, male intellexit.

Denique Tocabulum aXXas quintam glossam indicat, cnjus prima yerba, 6ts(pavot ixX tov

tQiaoSos Sxstvto, ovg ^ Ilv&ia iv ty xtcpa^ (poQOv6a i(iavtsvsto, satis ridicule duas sibi

repugnantes sententias, i6ts<pavrj(p6Qsi yuQ ^ Ilv&itt et ow ev (U6a tav 6tS(pdv<ov xadij-

(tivrj iXsysv ^ Ilvdia, in unam coniunxisse yides.

Item in Scholio ad Pluti t. 287., ed. Hemsterh., post yerba nXrpf (ivos usque ad

aXXas alius Grammaticus loquitur, quod yel maxime ex repetitione tov xoXXovs fota-

xov6tds tlxev apparet. Neque negabis in altera ad Plut. yy. 384. 385. animadyersione

trium Scholiastarum sententias pro una yendi. Dissentiunt enim de Pamphilo, utrum pictor

an poeta tragicus fuerit: ac primus pictorem fuisse contendit, secundus poetam eum habet,

tertiut rem in medio relinquit.

Multo rarins ejusmodi confusiones apud Sophoclis interpretes ofiendunt, qni uniyerse

integriores sunt illis, quorum commentariis Aristophanes obrutus est.

— 16 —Sic in enarratiuoe ad Ataeu . 699. verb« vmv 6s oqtxtj^iav 4 /^ fitQtKW^uaCTj liiyt-

9Mf ^ 6$ xQijTtati^, rj jud jcv^iiiq (sc. irvofui^txaCf *. t. A., baud dubie' tertii cujosdani

Grammatici sunt: namque eadem, quae supra, duo receiis6ntiir saltationis genera. HiqI

nv^^lpi^ videsis Tib. Heouterh. ad liucianum Tom. I. p. 996. — Erolre iam Oedip. Col.

V. 934. Ubi quum ad rerba, il fiij itirotxos v^0S$ t^s f^^Q^S* ^^^^^ interpres

optime monuisset: f»itoi»og avrl tov ivot.xos' ov fUQ avto xovto xo (iBToucog, tog

^fuig fpttftev, ^lqftjcat., a reeentioris Graecirii manu statim adsnta sunt: futolxovg ds xaXov^

tovg ano iitiifas xaQOis lUte^eUvovrus nai xatotMOvrtois iv stiffois. Sic CantabrigiensU

loeum cfxhibet. Libri rulgati pessirae legunt: ov yicQ avto tovro to (litotxos- tog '^fitis

^pttfuv dQijicu. futolkovs 61 Tuciovfttv rovg dsto sxiQas X«iQas olxovvtas, xqos (Br. xcu)

«ovs ftttotmc^eptas ito^kv. —Denique ex magna incuria, qua Scholia ex djrersis exemplaribtts descripta sunt, factum

esftf ut saepiuid pettineaBt ad l/»6tiones dirersas aib iis, quae nostris in editienibas feruntur*

Quae res quum sit notissima^ «nusi, at doTvm^ argamentum attulisse satisiaciet. Oedqi.

Tyr. VT. 329. 323:

ovt ivvoa tlxas, ovts fiQo€<piXis *okut^S, 7] 6 f&Tpt^£, v^S dttoctiQ&v ipdxiv.

Scli. tiqv!f daoKfxBQ eSv <pdxi,v (i^ Xkycav xov xQV^^l^^ • ^o Si dxodttQa hfiozi fiev

uxo cdxiaxuc^S ^ ywtxviv txtt. trjv OvvxaJ^iv ' ivloxs St xa\ dno alxiatt,xrjs tls

aitiattx^v, as ivtcHj9a. Vides Scholiastam legisse nilgatrs praestantiora

:

ovT twofi tlndg, ovxt XQOttipiHs xolti,

t^d\ ^ €' i^Qsift, x^/fvS' dao6xtQav tpdxtv.

De Ttresiae Terbis mot seqnentibus, quae YY. DD. certatim tentarunt , sic esistimo

:

iidvtts yiiQ ov fpQOVsl-ii' iyto 6' ov ffi^ nott,

x&fc aq dv tXma p:ti, xd a^ Ixfpavn xaxd.

Al e§Q nunquam, quamdiu mea aoa eiiixero, tua aperiam mala.

Pars posterior.

Refiitatis nonnullis VY. DD. coniecturis, novae Scholiorum emendationes

Eruditonim iudicio exponuntur.

Scholia in Sophoclera, quonim editio princeps ex recensione Jan. Lascaris prodiit Romae,

i5i8., quacque inde Romana audiunt, ad Bruncliium usque intacta prorsus atque sine uUo

textus respectu ex una in alteram editionem migrarunt, qiiasi nihili fere essent atque

emaculatione indigna. Ainstophanea vero, a 8ri 6XOQcc8ipf hv avttyQatpois xeifievu ductpoQOig

xal X£(pvQiiivtag, CwtUsxral ts xal, ag oIovt' ^, t7CLneks6rara dLdQ^arai jrapa Mccqxov

MovCovQOV tov KQTjros, Venetiis apud Aldum MIID,, iam discipulus Musuri, Sigismundus

Gelenius, ubi Titiosa visa erant, ex coniectura emendavit. Qua in re tanto doctrinac

lumine gavisus est, ut fere semper probetur a Kustero et Hemsterhusio : quorum ille in

splendidissima Comici editione scholia tractavit religiosissime, hic vero, quum novam Pluti

recensionem communicaret, tam illustrandorum quam emendandorum Grammaticorum speci-

men proposuit, ut supra nihil addi possit. Verum enim vero, uti plemmque fieri

solet, ut etiam optimi homines aliquoties peccent, sic magnus quoque Hemsterhusius non-

nulla, aut intacta reliquit, aut perperam diiudicavit. Post eum Joh. Aug. Ernesti in praefa-

tione ad Nubes de Scholiastis docuit quaedam, sed tam tumultuaria, ut scriptoris festinan-

tiam manifesto ostendant. Enarrationum graecarum in Sophoclem nullus adhuc exslitit sin-

cerus restitutor, nam qualis Brunckio Demetrius Triclinius in redigendo textu, talis mihi

Brunckius in Scholiis recensendis yisus est.

3

— 18 —Ex Schol. ad Plut. V. 9. Oi 8s dyoQciCavug iXeyov, (og ndv 16 dvLOv xal aav 0, n

rvxot (6vrj6avTO.

»Deleri convenit secundum illud xai ndv, plane otiosum: nisi potius existimes, quumex binis exemplaribus inter se comparatis, quorum in uno ndv xo dviov , in altero yidv o

n xvxov fuerit, haec scholia describerentur, utraque librarium coniunxisse.« Hemsterh.Minus recte, opinor. Nimirum x6 dviov hoc loco pro substantivo habendum, continetque

vulgaris Jeclio ubertatem quandam dictionis, quae curae ac soUicitudini, qua mercatores

isti ius suum in tripodem demonstrare studebant, aptissima videatur. Contendebant enim,

se emisse quicquid emergeret et quicquid in manus veniiet. De significatione peculiari xov

XV 101 videsis Vigerum de idiot. I. Gr. Cap. V. Sect. XI. §. XVI. '

Ad V. 21. "E^o^ xov slg ^BOvg djaovxa <Sxi(pavov6yfai xcu dviv%wov uvai. irQog x6

i&og ovv dvaxofiL^ofiBvoi tx xov ^avxtiov laxtcpavrftpoQow. »Interpone TCQog x6 ^9og nvv,

OTfc avaxofti^fitvoi etc. Aoc igitur ad illum morem referendum est, quia redeuntes ab oraculo

coronas gercbant.n Hemsterh. Hoc praeter necessitatem iubet Vir acutissimus. Nihil est

enim planius vulgata lectione: more solito igitur redeuntes ab oraculo coronas gerebant.

Ad V. 23. yiiJQog, ov yaQ navaofLai' d fiiv ifi(pavcog x6 krJQog 7CQ6g xov Se-

ajioxijv tljcev, dvxl xov TceQLXxoXoyia vorjaEig ' tl 81 xa% ' eavx6v eijca x6 XrjQog, ^yow riOvxcog,

m6xe (i^ axovC&ijvai (x6, <w yaQ jtavOofiat, jcqIv av tpQaa^jg fiot, elg ejc^xoov avxov eljtev)

to 8b XrJQog xa^' iavxo ovxag einoi, l^Qog xal q>lvaQog il, tavxa kiyav. »Verbis xa%'

eavx6v dxovO^^ijvai in Edd. A, P. et K. omissis, sensus erat inextricabilis : quae

revocavi ex FI. et B. Aditum quidem ad intelligendum aperiunt faciliorera^ neque tamen

nullam relinquunt dilHcuItatem;quam ut pro virili levarem, ista x6, ov yaQ, vel potius ro

yaQ, ov yaQ Jt . . . eljcev parenthesi conclusi: proxima quum ita scriberentur, t6 Se XiiQog

xa^' eavto, ovvoog eYjcoig, paululum reformavi, quamquam ct 8e potius mutaverim in 61],

particulam orationi, quae fuerat intermissa, repetendae dicatam. Haec fere nostri Scho-

liastae fuit mens: si aperte k^Qog ad herum dixerit Carion, intelliges, Jrustra minitare; nihij

agis ; istis enim tuis dictis non absterrebor , quo minus interpellem te: sin vero apud se dixerit

X^QOg, sive tacite, ut non audiatur, {nam istud ov yaQ % . . . clara voce protuUt , ut al) hero

exaudiretur) tum, imjuam, liJQog per se significarct , nugax es et garritor , qui ista dicas.i<

Jlemsterh.

Vide, qnam artifice Grommatici sententiam obscuraverit HcmsterhusLus, quum eam

illustrare opinaretur. Scilicet mala interpunctione deceptus, eam pejor^m etianu. fecit;

— 19 —atqiie iii eo maxime eriavit, quod apodosin esse credcret t6 Sa A^pog xa^' tavro

X. i, l.f quae tanien sirie ulla controversia iiicipit cum verbis t6, ov yccQ 7tavao(iaL

afque finem habet r6 tlntv. Neque sibi ipse in interpretatione sua satisfecisse Tidetur,

quum fateatur, coniunctionem Sh non satis valere ad apodosin indicandam, ideoque potius

in $ri mutandam esse; ubi miror, eum pro t6 Ss non tote coniecisse. Denique in eo

haereo,, quod dicit: »sin vero apud se dixerit A^^og — tum krjgog per se signijicaret, nugax

es etc.« Quasi tov A^pog per se significatio pemiutari possit! Venim ut absit omnis

dubitatio, totum lociun ex mea sententia sic repeto : El ftcv i(i(pav(a£ to Xijgog jtgdg rov

diGxoTtjV eiJttv, avtX xov neQirtoloyCa voriGttg ' el de xad' ' lauroi» eijie ro A ^ p o g,

rjyovv ^avxcag , a<Ste (irj dxov<S&rjvaL , toovyaQxavOo^iai, jt qlv dvtpQdoijguoLelg tif^xoov avrov elnev. to 8e l^Qog xad'' eavto ot>ro eiJtotg, X^Qog xal q^XijaQog ei

tavta Xiycov. Si aperte ad herum dixerit kiJQog, intdliges, nugaris; sin vero apud se dixerit

XriQog, i. e. tacite , ut non audiatur , tum verha ov yaQ 7t . clara voce protulit, ut ab hcro

exaudirentur ; kiJQOg per se vero sic intelliges, nugax et garrulus es, qui ista dicas.

Schol. ad V. 57. Kal yaQ ^ nevOLg ava dxeLlrjtLXi]. •^'Ava quorsum peitineat non

capiu : legendum est, nisi fallor, ayav.« Hemsterh. At falleris egregie. Vidclicet respicit

Scholiasta ad versus 18 — ao, ubi simili modo Carion rainatur Chreraylo, se molesium ei

fnturum esse, nisi interroganti sibi satisfacere velit.

Schol. ad V. 63. tjJv (lavretav rov 'ATiokXcovog oqvlv UyeL, eTteLdr^jteQ ot JtakaLoi ov(luvov dta tcav dkkoyv, akkd xal 8l OQvid^av i(tavtevovto. —

Vix mihi persuadeo Hemsterhusium non oflTendisse istud akkav, cerlissime corruptumAtque quid sit: quandoquidem veteres non solum ex reliquis , sed etiam augurio vaticinabarUur

iieniinem satis intelligcre opihor. Haud dubie restituendum dta rav dkav, i. e. animi

peiturbationibus, iiisania, qua quidem Pythia, ubi tripodem conscenderat, rapi solebat. Sic

nobis prodit sensus elegantissimus, quum antca fere nullus esset.

Schol. ad V. 109. 'Attxvag- dvtX tov dnkag, xa&djta^, o eatLv, evX koya, dk^^%ag

.

rexvrj yaQ 6 86kog naqd rolg 'ArrLXolg- ro 8e dvev 86kov dkri&eg- 6 ydQ r^vog 8La6tekkei

ro ar](iaLv6(ievov , rr}v re tjJs rexvrfg 6reQr]6LV, xaX ro d8Ld(poQov rr,g XQVOeag. 'Areyyas,

oioveX drevag, (letd steQLGaov rov x-

»Haec sana non videntur. Post dkrj^eg subiici debebat drixfag, dvev rexfr.g, d(iccftag,

d(iekag, aut simile qujddam, ut commode sequeretur 6 yuQ r6vog etc. Omissa fuisse

-- 20 —deacriptoris calpa inre SMpicem, eoque magit, quod Suidas habeat; licet, Ariatophanis

loco, quod solet, aon posito, aliande soa yideatur quain ex his soholiis hausisse; x6 ddui-

^pogov r% xQV^^^f^S hie alienuin est, ubi praecessit diMHiXXew praeciso capite integ^ior

erit lectio, to duupo(fov r^g ii^Bas.«. Hemsterh. Lubentissimus concedo eqaidem Yiro

sununo, aliqua medicina hunc locum indigere j verum ex Suida petissimum eum' sanari velle

hoc minus probo. Scilicet quo saepius refugiendum est in SchoKis restitucndis, eadem hic

utendum tianspositione verborum. Itaque audacter corrige; 'Axtjvagy oiovd atBvas fuxtt

siSQUkSov xov %. 'O yviQ xovos >f« t. A. Caeterum conieetura ^uupOQov mihi quoque

necessaria videtur.

Ex Sphol. ad Nub. 247- IIoiovs ^eovs 6(itl Ov; — XQatov (liv tovs *ttza

Otptcavtt VMi EvQw6(i7jv 8tvT£QOV 8{ Tovs xaxa Kqovov %ta 'Piav, ovgTtvas " OinjQog

OvQttvi(avas' xqIxov ds Ju x^v aQxriv xaxalv^avTos Tr)v ixtivcov, ovs 'Olvfiniovs xAj)goti£v.

Male profecto Kusterus corrigit xqLtov xov$ xaxa ^iai quod quomodo commendare

potuerit flrnesti, equidem non intelligo. Sensus yerborum manifesto hic est: primum

quidem per Deos, qui erant, unirersum moderantibus Ophione et Eur^inoiiia: secundum per

eos, quibus praefuerunt Saturnus et Rhea, quosque OvQOvinvis appcllat Homerus: tertium

per eos, qui Joyi iilorum imperium everterimt nobisque Olympii dicuiitur. Fateor posse

aliquem cam Kustero articulum desiderare in participio xaxaXvaavxas '. verum satis constat,

Scholiastas dictionis elegantiae non ita fuisse studiosos, ut istiusmodi quid ab iis alienum

iudicari possit. Denique, ut etiam hoc in transitu moneam, Ernesti nulktenus haercre

debuerat in voce xttxai.v6oevxaSy pi'^ ^^^ legendum esse coniecit xaxavvaavxaS' Conf,

Aristoph. Phit. vv. 14» et 142.

— &6xt xov ^iosTtiv dvva[iiv, r^v Ivxy xc, xaxalvOeis iiovos.

Ex Schol. ad Nuh. 447. 'j4xoXX6dcoQos 8i fpri<Si, na6av drmoeiav yQagyrjv xai v6fiovs

xvQ^cv xaXBla&ttL' oTt oi ttQxccloi Xi^ovs ioxttvxis, to 86^av avayQttfpovxis, ovs (ifv dxo xijs

axdaeas axr^Xas' xvQ^ts Sh dxo x^s ^is vi/os dva^daBos' vaxsgov 81 xd IvXtt XsXtvxaniva

yQd(povxtSy 6(ioias htdXtaav.

Ernesti quum in suspicionem traheret vocabuTum dva^aasoos, Praef. ad Nub. pag. 23.,

plane non vidisse videtur, reliqua quantopere meadis scateant apertis. Nemo sane Apollo-

doro soloeca ista x6 $6^av dvayQd/fovxss x. r.' X. imputare volet: et praeterea post dvaj^d-

— 21 —tfacag Tocabulum aliquod desideratur, sine quo sensai verfta neutiquam possunt accomrao-

dari. Non est enim obscurum,' quid sibi yokieut Scholiasta. Itaque corrige: oti ol

K^alOL, }l[9ovs JiftdvTsg elg xo $6^av dveeygdg^BLV, tovtovg (ihf ajro t^s OrctfMDS &ti^i.ccg,

nvQ^eig 8e ajro t^s elg vi>og dva^deecag ixdke6av. vaveQov dh tci ^vla XeXevxofieva dva-

ygdq^ovteg, o/xo/og exdXsacev . Emestii eoniecturam quod attinct, quippe pro dva^doeog

legi iubentis dvatdcesag, non est; quidem necessaria, habet famen, quo sese commendet, si

respexeris ad Scbol. in Aves, t. i36o. xvQ^sig %aht,ai OaviSeg, ^9a tovg vo/uovg yQdtpov-

tnv xatd 6b Iviovg, a^oveg tQtyovoi, Iv olg tj6av oi tav JcoXecov v6(ioi yeyQafipivoi xax ai

drjfioGiai leQOJtouat,, xa%^JteQ xal 'AQUStotUr.g ev ty tav 'A^p>aiiov nohxeia (fnfil xai

'AnokXodcDQog . xvQPeig de ^TOt xaQa to xeK0QV(pa69at eig vtlfog dvatetauevov , 7] dno

rior KoQv^dvtcnv . exeivov yaQ evQij[La, Sg (prfii ©eonoyncog iv %a jcsqI evce^eiag *)..

SchoL ad Nub. t. 296. tovto 6[iov (lev 6 Z^caxQdttjg, xal eog ixeQupQovcov td dvQ^Qci-

mvcc, jivOtiSg kiyti, xca, tovg tijg xca(np8ictg xoti]tdg ^yovfievog d&Xiovg . 6(i,ov de xai ^Aqi-

etofpdvr^g, avtog nev ov, tmv de aXXcav xcs(icp8oyQdq)Civ dtexvovvtmv • cag xataXuiovtav (lev

tt}v xoirjOLV, tov 8e <ixo%tew ^0(iivcav. Quocunque te Tcrtas, ex altera hujus Scholii

parte tIx aliquid sani extorquebis. Medicina Ernestii, dicentis sententiam requirere, ofiov

de xal 'AQL(Stoq>dvrjg, avtov (lev ov, tav 8e dXXcav x. t. X. quum statim displicuisset , nos

contra locum sie sanaudum esse putabamus : ofiov be xai 'AQUStoq)dvr,g auros arspl tdv

dXXav. Enimvero et ipsi fallehamur. Nunc confidenter restituo: o^ov 8e xai 'AQuSto<pdvt,Si

avtog (lev ov, tav 8e aXXov xo{io8oyQdq>cav ag xataXiJCovtav (lev t>]v «oirfOiv, tov 8e

OxoTCttLV e%0(t,evcav. Simul vero ttiam Aristophanes (haec dicil), non quidem tadem

sentaitiar scd ^fuod caeteri comotdiarum scriptores , poesia missam facientes , unke scurrilibus

vacarent.

Schol. ad Aiac. t. 596. CvyxexXtuStaL 6 AXag ^iaxQr^Oouevog iavtov, i7Cti8ij 01 «aro roi?

XPQOv Xoyov 3teQi7ca9ij ^Le^LaCuv. —

•) Conf. Summi Ruhnlicmi Hist. Crftica Oratorum Graccorum, pag. 88. ^'Ncmo dubitet, quin

Scholiastes scripseril: (Dg gjjytftv &e6q)Qaat0g iv ta TClQi tvCtptiag. Inter Theophrasfeos hic

liber recensetur a Diogene Laertio V, 5o. Emcndationcm vero plane coufirmant Porphvrius et

Photius, illa ipsa verba, quibus XVQ^ecg a Corybantibus nomen invenisse dicuntur, e\ Theo-phrasto afferentes. Alter de Abst. Anim. II, 21. MaQtVQeitai 8e taijza ov- (i6vov VJCO rcji»

xvQ^tav, ai tcdv KQTftr^ev el6i KoQV^avtLxav ItQcSv olov dvtiyQaq)d tcva XQog a/l>yr

Q^tiav. Sic ille locus scribendus. Alter Lex. Ms. xvQ^tLg. — @t6qQaGtog 8i, dico tcovKQrjZLxav KoQv^dvzav tcav yaQ KoQV^avtixav itQCOv olov dvziyQaqa avtovg tivnL«

\x

-^ 22 —Biuncliius, ut loci difiicultatem reraoyeret, transposuit Ijteidfj ante 6vyKixkeuiraL, in

«uo eura secutus est Lobepliius. Si mecum faci« emenda : d^xncXBlTcu 6 Aittg — iavtov

.

Uituta X. T. X. — Quae statim sequuntur, xqoq /tfv yaQ avtitv kiyeiv ovx ^, elgiJid-ovta

ndij, Telim ne offendant lectorem. Sunt enim minus accurate adiecta. Scilicet Aiax inde

a T. 348 usque ad y. 596. ex tentorio, adstante Tecmessa, cum hac et Choro foris yersantc

coUocutus fuerat. Conf. tt. 36g, 545, 546. — Item quae ad Antig. t. 1293. habentur,

tyiUMltUitai ri ytwi^, sic corrige : ixxvxisitai, rj ywi^. — IIsqI liticwik^iunog satis ambigua

retulit PolluK Onom. lY, 128. Kal to fuv h,xvxkr]u,a laxi, ^Xtav vilnjkav ^dd^Qov, a inL-

ouitai ^Qovog . Silxwdc 8e xtd ta vno t^i; 6xrivijv iv taig olxlaig dxo^Qijta XQax&Bvta • xal

to ^j^» "^ov iQfov xalHtai ixxvxkelv. etp ov 6h elsayetai to exxvx^rj^a, elsxvxkrjfm

oVOfidf^Tat, . xal XQtj tovto voela&ai' xa^' ixdotrjv &vQav, olovel xa^^' ixdatipf olxLav . ri

urnavil 6e %eov$ SeixvvOi, xal ^^caog Toug ev diQi, BeXXeQoipovtag xal IleQOels, xal xeltai

xatd Tr[V aQUiTeQdv xdQodov vjiIq t^v axr^vrpf to v^og. Bruncliii ad Thesnjoph. v. 265-

yerborum l(p ov Si elgdy, .... ovofid^etai, emendatione sic se habente, OTf de eigdyetat

to exxvxXriiUi, dgxxfxkeiv ovofjkd^etat , nos quidem facile caremus. Nam si pro divcrso

machinae usu, quo intus in scenam, tcI e sccna intro Tehebatur peraona quaelibet, duplex

«rat Tcrbum exxwtkelv , eigxvxXetv, quidni etiam ipsius machinae duplex appeilatio exxvx-

i.r]iia et eigxvxkrjna fuerit?

Schol. ad Electr. 180. KQiaav cpaxixr^v. KQcaa yuQ Tcokig ^axidog . ttjv avxqv

rr^ KQiaav, dvtl xttjtcxov, tovreaxi ti}g KQiaarjg.

In impressis asteriscus praetixus est verbis tr/V avtip/ tijv. Nec immerito. Rcstituo

:

rnv aitcatcxijv KQiaav, dvrc xtrjtcx^, tovxiatc xijg KQiaar^g.

Schol. ad Antig. 355. Evaia^frixog iarc xa\ otxodo/tjy/iiaTaM/.Hermannus ad h. I., Nunc,

inquit ita existimo, ad c^Qca xac dvaofi^Qa Scboliasten haec adscripsisse : dvtv ia%rjxog

ovtt xac oixoSonrj(idto)v. Perperam. evaia&yjtog (piura vulgo dicatur, qui acribus sensibus

eaudet scias a TCtere interprete hanc vocem usurpatam esse significatione satis inusitata

ToO tv ala&avofievos, i- e. probe intelligens, peritus. Igitxu" poetae verba idcdd^aro x«l

Svaavkav JidycDV aX%Qia xac 6vao(i(iQa tpevyecv ^ikr], pedestri scrmone illustrantur, ad-

scriptis tvaio&ijtog iaxi xal oixoSofiyndKov ; cst etiam pcrilus domuum, i. e. domorum

aediticationis.

— 25 —Antig. ii5a.

o^ itdwvjiioC 6i fucwofuvai

j^(fevovai>j xov

TOfUecv 'luMjpyv.

Solent haec alv onmibus, qnot eqaidem scio, yiris doctis sic accipi , ut <J6 referatur ad

XOQBvovdi, neglecta Enarratopi» Graeci gloflsa: attfe /natvd/cevai* XdifH ij jrcpi, Iv fi*

amveg nsgL ae. Minus reote, opinor. Non ncgo xoQevEiv passim iiuigi Accusativo personae,

verum exinde non gequitur, liic qiieque talem structuram requir» aecessario. Atque nescio

an aptius sit de Bacchantibus dixisse, (uclvovrat rov 'Idxxov, quam, xoQ^ov6i ^eov. Conf.

Schol. ad Aiac. i43., ubi Cantabrig. mea ad verba 6h Tov ijcxoiiav^ haec habet: <5c

Tov innovg itatvoiievov xal Ixxixov. Libri vulgati: tov Xmtovq (xaLv6(iBvov x. i.

Similiter Horatius Epistolar. lib. I. i, lOi. Insanire putas solennia me.

Ex Schol. ad Oedip. Col. 57. xat rtg rc3v jjpiytf/tojrotcav (fi7i6i'

Boiorol d' tjcxoio xotuSxsCxovOi, Kokavov,

"Ev^^a XC&og tQixdgavos ^x^i xal jraAxcog ovSog.

Hujus vaticinii coiruptelam primus attigit Reisigius, Enarr. Oedip. Colon. pag. XXXVIII.,

ubi corrigit Xnnoi6ix verum de hac sua emendatione frustra tuba cecinisse videtur. Haud

dubie mecum sic restitues:

£o(orol 8' tjixoio xoTi6teCxov6t KoXovov,

"Ev&a lCQ^og TQixdQavog %£t xal ;uaAx£og ov86q.

Vides euim doctissimum Thuringum in errorem adductum esse attractione verbonim. sic

resolvenda: tc.v%a rov Kokovov, iv9a.

Ad Oedip. Col. v. 332. svtpi^fiov' — 6 vovg' tr^ q)cav^v r^g swp/juov (pQovtiSog

levteg, o Itfrt, (istd (pQOtftidog xoXk^g Bvtp^fieog r^v ^pcavriv dfpiivtBg ' — oi bt t6 tvrprmov

dvtl tov 6iaxrjkjjg' to yaQ BV(pr](iBLV xal IxX tov 6tcaxav tdttstat. Sic optime Cantabiig.

Ibid. ad v. 33j. co xdvt bxbCvo} totg iv AlyvxtGt. — Nv(i(p66G)Qog bi Iv t(3

tQtgxatSBxdtc) tcav BuQ^aQtxav yQdcpBt ovtag' "E&B^i Se td fihv ivavtioig, t« Sb opioiag

;U^a>rrat Totg"Ekki]6t' to (ikv yuQ i^i6Ta(S9at TOtg XQBO^vtiQOtg tovg vBatBQOvg 6(ioTQ6xag

xai rj(ilv StotxovOt' rtov Sb akkav ovSiv . iv (lev yaQ totg "ElkrjOtv oi (tlv uvSqfg ird

— 24.-'V;

Cantubr.) xuta Tt]v ciyoQttv ol»ovo(iov6iv,^ed Sk ywaixsg hfdov fikvowicu xaXtt6iovQyovaiv^

e)cel Se ai ^ev ywalxeg tv teyoq^ vtqixvetov6i tud xaxiflevovoi , ot 6e uvdQeg xara t>]v

olxiav vtpttlvotxn . 6 yaQ £e6(o6TQig ixf^rjXmmi tovg av^Qog^ ^ovXofUvog, —, ta fiev exelvov

iQya Taig yvvai^l, xa Sh xnv ywiuxav ixBiifOig XQOQitm^BV, — • o&sv Tug (Vulg. Tovg) (ifv

i>kXag elvai, Tovg (Vulg. rog) de dvtevai xag xQlxag ftQoghcc^e' xal xovg (lev enl tc5v

xeipaX(ov ipkQew xa (poQxLa, xag dc Ixl xav afiav ^ayxa6t, ixuttc 8i xovs fiev icaJ^rjfiivovg,

xag de oQQag t6zo6ag ovQelv xal tolg (Volg. xalg. Coid. VieC^r. apud Doederliniuin

T(wg) likv 6vo ifidxue xtQii^aXe, xalg (Vujg. xolg. Cod. Victor. xms) ^d^ ev , . vxoXofificcvov

ufia Tolg li(LXTi&tvfLa6i xal xug iwxag ftvx^ ixf^ijkuyi^aL ' 5 xcd Av6ots voxeQov

avfixi6£lv q>u6n'.

Sic^, re ipsa id poslulante, iocuin emendavimus.

. *>

• >;•; "'fc^:

• ^^'^Hi^^ .

r i ,.< .• ';. .• • :< • ••' 'w •^i5-

tA'%

-rs1>»T^t:

": •';5vJ^>;^ly;^%**-

v.> ;:" A' ^'^H

tV-A:- ^->

-^ >

-<

- ^ ^ ^ '-^'.}

.'^ /f

V -y-

^ y.

I L

• 4 '