1

VOL. III DE ANIMA

S

SACRAMENTI

1 d.9-1421 8

d.9-1421 5 Et confirmatur utraque conclusio ex mysterio sacramenti

SACRORUM

1 d.9-1969 4

d.9-1969 radium nisi varietate sacrorum velaminum circumvolutum. Idem

SAECULA

1 d.14-1474 11

d.14-1474 quibus perpetuo Deo fruentur, cui honor et gloria in saeculorum saecula.

SAECULORUM

1 d.14-1474 10

d.14-1474 quibus perpetuo Deo fruentur, cui honor et gloria in saeculorum saecula.

SAECULUM

1 d.14-1216 11

d.14-1216 est ut describatur in ea forma totius universi, et fiat saeculum *

SAEPE

1 d.8-0060 5

d.8-0060 sensibilia adeo diversa et saepe contraria? Quidam dicunt sensum *

2 d.8-0125 4

d.8-0125 proprium sensibile, imaginatio saepe est falsa. De quo Aristoteles, tx

3 d.8-0138 4

d.8-0138 Sed contra, nam saepe imaginatio causat timorem, etiam

2

4 d.8-0182 10

d.8-0182 ducitur, sed etiam ex maiori cognitione et experientia, et saepe etiam a

5 d.8-0190 1

d.8-0190 saepe latrant, propter similem apprehensionem.

6 d.8-0604 4

d.8-0604 eum; ex quo saepe provenit quod habens memoriam rei non habet

7 d.8-0743 5

d.8-0743 commutatio sive commotio. Et saepe calor vehemens excitatur, et hinc

8 d.9-0231 10

d.9-0231 animalis ut sic, in qua ipsa animalia conveniunt; et saepe contingit res

9 d.9-0746 4

d.9-0746 Item, fides divina saepe est singularium materialium, ut v.g

10 d.9-1929 3

d.9-1929 2 Intellectus saepe intelligit plura, quorum phantasia nullas *

11 d.9-2447 8

d.9-2447 actio vero est singularium, quamvis etiam practicus saepe

12 d.9-2519 5

d.9-2519 practica, nam ignorantia speculativa saepe ignorat.

13 d.9-2623 6

d.9-2623 practici, nam a cognitione speculativa saepe descendimus ad *

14 d.9-2655 6

d.9-2655 potentia et habitibus, nam, ut saepe alibi dictum est, potentia multo

15 d.9-2760 4

d.9-2760 et falsum, quia saepe species alicuius rei est acquisita multu

3

16 d.9-2843 9

d.9-2843 habent. Et in utrisque istorum sunt quaedam quae saepe eveniunt,

17 d.10-0485 7

d.10-0485 potentia in actum reducere”, quae iam saepe explicata est et solutum *

18 d.11-0020 1

d.11-0020 saepe impediuntur a contrariis, ideo secundum munus est tueri illa.

19 d.11-0026 3

d.11-0026 illius, nam saepe prosequitur tristia et dolorosa sensui, sed appetit

20 d.11-0348 2

d.11-0348 Item, saepe fit dolor sine divisione ulla.

21 d.11-0356 7

d.11-0356 Item, quando dolor causatur ex divisione, saepe tactus non

22 d.11-0425 4

d.11-0425 Confirmatur, 2, nam saepe res delectabiles et *

23 d.11-0652 4

d.11-0652 quod homo peccaret saepe contra voluntatem suam et quod saepe *

24 d.11-0652 10

d.11-0652 quod homo peccaret saepe contra voluntatem suam et quod saepe *

25 d.11-0668 5

d.11-0668 semper praeveniunt rationem et saepe etiam sunt physicae alterationes, *

26 d.11-0670 3

d.11-0670 naturales, et saepe excitant ipsum appetitum. Patet ergo quomodo appetitus

4

27 d.11-0682 6

d.11-0682 intellectu et voluntate existentibus moveri saepe appetitum, quod docet D

28 d.12-0114 2

d.12-0114 quod saepe provenit ex alteratione quadam naturali, nec in potestate

29 d.12-0122 1

d.12-0122 saepe tamen imaginatio voluntatem praevenit et repraesentat obiecta

30 d.12-0125 8

d.12-0125 possunt illas reprimere, quamvis cum difficultate. Et saepe non

31 d.12-0173 10

d.12-0173 naturale ab interiori movente procedens, ut in rebus agendis saepe

32 d.12-0275 6

d.12-0275 contra quem Hieronymus et Augustinus saepe disputant.

33 d.12-0344 8

d.12-0344 Praeterea. Evidens est secundum lumen naturae quod saepe

34 d.13-0151 2

d.13-0151 nam saepe experimur in nobis multos motus et non experimur in nobis

35 d.13-0152 6

d.13-0152 talem appetitionem naturalem, ut sunt saepe motus oculorum et *

SAEPISSIME

1 d.9-2850 6

d.9-2850 huiusmodi futura praedicunt ut certa, saepissime decipiuntur, et

2 d.10-0370 10

d.10-0370 vero, 1 p, q 80, a 2; et 1.2, saepissime ait obiectum appetibile non

5

SAEPIUS

1 d.9-0139 7

d.9-0139 ordinetur vel referatur, sicut in habitibus saepius diximus, et in sensibus

SALSUS

1 d.11-0471 10

d.11-0471 sect. 31 Problematum, quod probat ex eo quod est salsus et excitatur

SALTEM

1 d.8-0206 1

d.8-0206 saltem ad discursum et compositiones, quae illi admiscentur, quia

2 d.8-0505 1

d.8-0505 saltem hae potentiae formaliter distinguantur, dato non distingui *

3 d.8-0507 3

d.8-0507 synonima, diversas saltem rationes significabunt.

4 d.9-0169 6

d.9-0169 quidditative cognosci ab intellectu nostro, saltem per effectus adaequatos; et

5 d.9-0235 2

d.9-0235 sensum saltem hominis, differre specie ab omnibus sensibus brutorum,

6 d.9-0489 2

d.9-0489 instrumentis saltem naturalibus est verissimum, ut inductione *

7 d.9-1930 11

d.9-1930 similitudines habet, ut quando intelligit res spirituales; ergo in ea saltem

8 d.9-2091 1

d.9-2091 saltem quoad quid nominis.

6

9 d.9-2401 8

d.9-2401 Sed an dato non distingui realiter, distinguantur saltem formaliter?

10 d.9-2571 6

d.9-2571 omnis ille est excitativus voluntatis, saltem ad delectationem; et cognitio

11 d.10-0109 3

d.10-0109 moventur, vel saltem feruntur pondere quoddam naturali ad perfectiones

12 d.10-0547 11

d.10-0547 in obiectum; et quia de se est inclinatio et pondus, saltem in actu

13 d.11-0179 5

d.11-0179 curandum est, tamen quia saltem ratione distingui possunt et de illis

14 d.11-0204 5

d.11-0204 appetitum esse idem, quod saltem de identitate subiecti dicendum est.

15 d.12-0445 4

d.12-0445 necessarium ad beatitudinem, saltem hic et nunc.

16 d.12-0696 8

d.12-0696 nam voluntas fere est eiudem rationis, vel saltem non potest tam facile *

17 d.12-0786 5

d.12-0786 perfectior quam amor naturalis, saltem in esse naturali, quamvis in esse

18 d.14-0013 2

d.14-0013 personalitate saltem partiali. Et de existentia certum est quod conservat

19 d.14-0262 4

d.14-0262 comitantur ab angelis, saltem a custode. Et ante adventum Christi

20 d.14-0692 7

d.14-0692 quaedam imago et similitudo Dei, vel saltem ad imaginem Dei facta,

7

SALUTEM

1 d.14-0382 12

d.14-0382 quae illis deberent prodesse nec est illis ratio, etc. ut suam salutem

SALVA

1 d.12-0520 2

d.12-0520 supernaturales, salva illius libertate. De qua re theologi multa dicunt,

SALVARE

1 d.14-1230 9

d.14-1230 distinguitur contra supernaturalem; et ideo conatur D Thomas salvare

SANCTI

1 d.9-1699 10

d.9-1699 Augustinus, 15 De Trinitate, cap 8; D Damascenus, et sancti alii, sic

2 d.11-0635 5

d.11-0635 Et omnes auctores et sancti videntur in hoc convenire quod *

3 d.12-0280 5

d.12-0280 Contra hos haereticos multi sancti iam citati, et Augustinus, De

SANCTOS

1 d.11-0641 5

d.11-0641 contra omnes auctores et sanctos: Augustinus, 1 Retractationum, cc 9 et

SANCTUM

1 d.14-1012 6

d.14-1012 cognoscit orationes quae ad alium sanctum funduntur; quae

8

SANE

1 d.8-0641 3

d.8-0641 Et ita sane constat experientia eas habere memoriam et

2 d.9-0536 9

d.9-0536 quasi materia, aut per modum excitantis animam, aut sane per *

3 d.11-0391 2

d.11-0391 Quae sane res difficilis est et obscura, non tamen potest melius

4 d.11-0619 6

d.11-0619 ergo est liber. Et hoc sane videntur dicere qui dicunt politice obedire,

5 d.12-0201 11

d.12-0201 etiam videtur dicere Aristoteles, 3 De Anima. tx 29. Et sane, supposito

6 d.12-0659 6

d.12-0659 uniuscuiusque propriam rationem quaerit. Quod sane arguit virtutem

SANGUINEAS

1 d.11-0546 6

d.11-0546 iram excitat et reliquas passiones sanguineas. Pituita vero potius

SANGUINIS

1 d.11-0219 7

d.11-0219 materialis in corpore, ut accesio illa sanguinis ad cor. Hoc autem

2 d.11-0470 4

d.11-0470 lacrymarum humor quidam sanguinis, serus, ut docet Aristoteles,

SANGUIS

1 d.11-0458 1

d.11-0458 sanguis etiam dilatatur et ita causatur risus.

9

SANITATIS

1 d.8-0739 7

d.8-0739 imaginationem solam esse causam aegritudinis et sanitatis.

SANO

1 d.8-0044 3

d.8-0044 externorum, quae sano modo acceptanda est, iuxta dicta, d 6.

SAPIENTEM

1 d.9-1716 6

d.9-1716 Cognoscimus etiam esse bonam, infinitam, sapientem, etc, et

2 d.11-0223 2

d.11-0223 virum sapientem animae passiones, ut videre est in Cicerone,

SAPIENTIA

1 d.9-2933 3

d.9-2933 pervenimus, dicitur “sapientia” vel “rectum iudicium”. Cum vero res

2 d.14-0370 7

d.14-0370 infra: “Nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia erunt apud *

SAPIENTIAE

1 d.12-0523 9

d.12-0523 ex natura sua sit libera, Deus cum infinitae sapientiae sit et potentiae,

SAPORE

1 d.9-1089 8

d.9-1089 visus in pomo colorem abstrahendo illum a sapore et odore; ergo etiam

10

SAT

1 d.14-0869 2

d.14-0869 non sat est cognitio confusa nisi singulas personas cognoscat quibus

2 d.14-0890 2

d.14-0890 quidditativam sat est cognoscere omnia praedicata essentialia; ad

3 d.14-1413 6

d.14-1413 bonum partis, sed bonum totius; sat ergo esset quod anima perficeret

SATIS

1 d.8-0203 5

d.8-0203 est, nam ad hoc satis est concomitantia quae invenitur inter opera *

2 d.8-0332 3

d.8-0332 ad illam satis est quod phantasia hominis sit perfectior et nobilior, et

3 d.8-0414 3

d.8-0414 Forte dicitur satis esse quod una potentia cognoscat *

4 d.9-0138 5

d.9-0138 proprie et directe comprehendi; satis est quod ad illud aliquo modo *

5 d.9-1355 10

d.9-1355 concreto, et ita simul repraesentatur subiectum. Et hoc est satis ut *

6 d.9-1598 12

d.9-1598 Haec est doctrina D Thomae, supra, a 1, quae de se satis clara

7 d.9-1898 2

d.9-1898 sed satis est quod proportionentur in ratione obiecti et potentiae. Quod

11

8 d.10-0204 20

d.10-0204 2, d 6, q 1, a 3, dub 2. Et Scotus, in 1, d 1, q 4, dicit non satis

9 d.10-0318 8

d.10-0318 Colligitur conclusio ex Aristotele, supra, et videtur satis *

10 d.10-0356 10

d.10-0356 mere passivam esse aiunt. Haec tamen improbabilia sunt, ut satis in *

11 d.11-0174 6

d.11-0174 quod metaphysici negotium est. Quapropter satis sit pro nunc scire *

12 d.11-0473 6

d.11-0473 vehementi risu. Sed de his satis.

13 d.12-0448 10

d.12-0448 non est necesse invenire in obiecto rationem mali, sed satis est non *

14 d.12-0806 8

d.12-0806 tum propter ea quae diximus, tum quia satis est quod communiter et

15 d.13-0224 7

d.13-0224 Probabilis est haec pars, sed mihi satis placet Aristotelis *

16 d.13-0285 2

d.13-0285 hoc satis videtur docere experientia. Crediderim tamen quod *

17 d.14-0515 5

d.14-0515 quidditative intelligat se videtur satis credibile, nam tunc non est

18 d.14-0554 3

d.14-0554 respondet obscure satis quod anima, secundum propriam naturam est *

12

19 d.14-1023 4

d.14-1023 necessario omnibus attendit; satis est posse cognoscere, cum voluerit.

20 d.14-1324 8

d.14-1324 vires ad manendum et manet in statu satis perfecto in quo explet

SATISFACIENS

1 d.9-2006 6

d.9-2006 Sed neque ista ratio videtur satisfaciens:

SATISFACIT

1 d.9-0474 6

d.9-0474 Sed neque iste modus dicendi satisfacit intellectum, nam *

2 d.11-0352 5

d.11-0352 gladii. Hoc tamen non satisfacit. Patet enim experientia dolorem causari

SATISFACIUNT

1 d.14-0568 4

d.14-0568 Sed haec nec satisfaciunt nec intelliguntur, nam animam ex *

2 d.14-0941 1

d.14-0941 satisfaciunt. Et iidem fingi possent in speciebus acquisitis.

SCHOLA

1 d.8-0240 5

d.8-0240 43, cap 4 et schola illius. Idem Averroes, 3 De Anima, tx 6;

2 d.12-0637 5

d.12-0637 In hac quaestione dissentiunt schola D Thomae et Scoti, nam

13

SCHOLASTICOS

1 d.8-0235 7

d.8-0235 Non est autem intelligendum alios auctores scholasticos in hoc sensu

SCIAT

1 d.9-0875 8

d.9-0875 Primum desumitur ex experientia, nam antequam quis sciat

SCIENDUM

1 d.9-2861 4

d.9-2861 in hac materia sciendum intellectum nostrum recipere varias *

2 d.11-0463 4

d.11-0463 11 De fletu sciendum breviter opponi risui, et ex contraria causa

SCIENTIA

1 d.9-0040 9

d.9-0040 sed agendi; et ideo actus quidam et praestabilior scientia, id est, *

2 d.9-1927 3

d.9-1927 intellectus, acquisita scientia, potest operari cum vult, neque indiget *

3 d.9-2212 5

d.9-2212 actu. Dixerat enim quod scientia in actu est posterior scientia in

4 d.9-2212 10

d.9-2212 actu. Dixerat enim quod scientia in actu est posterior scientia in

5 d.9-2215 3

d.9-2215 intelligi”, quia scientia in actu, id est, habens illam, semper intelligit,

6 d.9-2218 6

d.9-2218 simpliciter loquendo, non est prior scientia in potentia quam scientia

14

7 d.9-2218 10

d.9-2218 simpliciter loquendo, non est prior scientia in potentia quam scientia

8 d.9-2443 1

d.9-2443 scientia maxime speculativa, qualis est Metaphysica, circa maxime *

9 d.9-2472 3

d.9-2472 7 An scientia practica et speculativa differant ex parte finis scientis, an

10 d.9-2474 9

d.9-2474 in communi colligitur, 1, resolutio illius quaestionis, an scientia

11 d.9-2482 3

d.9-2482 habitibus, ut scientia qua cognoscitur Deus cum proprietatibus suis

12 d.9-2708 6

d.9-2708 Sed contra. Ergo Dialectica est scientia practica, nam est ars *

13 d.10-0510 10

d.10-0510 Augustinus, 15 De Trinitate, cap 23, amorem procedere a scientia; et

14 d.12-0550 13

d.12-0550 aeternitati, et illo modo scit illos esse futuros, quo illi sunt, nec scientia illius

15 d.12-0631 6

d.12-0631 bonum vel malum. Neque enim scientia facit hominem bonum vel *

16 d.12-0741 8

d.12-0741 diligitur quam cognoscitur, nam dilectio intrat ubi scientia foris stat.” Et de

17 d.14-0327 9

d.14-0327 talis habitus animae. 1 Cor. 13 dicitur quod “scientia destruetur.”

18 d.14-0329 1

d.14-0329 scientia.

15

19 d.14-0338 6

d.14-0338 evacuabuntur, sive linguae cessabunt, sive scientia destruetur.”

20 d.14-0370 9

d.14-0370 infra: “Nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia erunt apud *

21 d.14-1025 8

d.14-1025 videbunt in Verbo omnia quae Deus videt scientia visionis. De quo in

SCIENTIAE

1 d.9-2473 4

d.9-2473 ex parte finis scientiae. Ex his quae dicta sunt de practico et speculativo

2 d.9-2476 1

d.9-2476 scientiae.

3 d.9-2493 3

d.9-2493 modum acquisitionis scientiae, facit etiam operationem et habitum esse

4 d.9-2502 6

d.9-2502 propositum et finem suum, ratio scientiae non mutaretur. Et ita, per se

5 d.9-2665 4

d.9-2665 speculativorum continentur omnes scientiae speculativae quae ex

6 d.9-2669 1

d.9-2669 scientiae practicae, artes, prudentia, etc. Qui habitus per activum et

7 d.9-2761 8

d.9-2761 discursu et labore. Et est tollere rationem scientiae habitualis, quae magna

8 d.9-2897 1

d.9-2897 scientiae; alteram per quam contemplamur contingentia, ad quam

16

9 d.14-0324 11

d.14-0324 theologia et fides non est huius loci. Puto tamen quod scientiae omnes *

10 d.14-0330 5

d.14-0330 Sed contra, nam actus scientiae acquisitae manebit.

11 d.14-0334 7

d.14-0334 conversione ad phantasmata, sed de dono scientiae, quod comitatur fidem

SCIENTIAM

1 d.9-0290 8

d.9-0290 consequentes; ergo proposita qualibet re, statim haberet scientiam de

2 d.9-0293 2

d.9-0293 addisceret scientiam quam nunc; ergo signum evidens est carere illis a

3 d.9-0637 9

d.9-0637 per phantasmata, ab eo intelligibilia actu facta, causat scientiam in

4 d.9-2211 9

d.9-2211 “omnia fierei”, sed dicendum quod referenda sunt ad scientiam in

5 d.9-2217 2

d.9-2217 habentes scientiam non deficit aliquis actu intelligens. Et ita,

6 d.9-2495 3

d.9-2495 quis acquirat scientiam de re operabili, non animo operandi illam, sed

7 d.9-2501 6

d.9-2501 tamen quis variaret modum acquirendi scientiam, quamvis variaret

8 d.14-0683 2

d.14-0683 veram scientiam non potest cognoscere Deum per essentiam Dei, quia

17

9 d.14-0923 4

d.14-0923 3 Utrum habeat scientiam naturalem rerum.

10 d.14-1030 9

d.14-1030 2 Est verum quod anima beati habet omnem scientiam *

11 d.14-1034 3

d.14-1034 separata habeat scientiam omnium rerum, licet hic illam non acquisierit. D

SCIENTIARUM

1 d.9-1147 2

d.9-1147 obiecta scientiarum perpetua; formalis etiam fuit necessaria ad

2 d.9-2483 7

d.9-2483 speculativa est, alias vana esset divisio scientiarum in practicas et

3 d.9-2664 1

d.9-2664 scientiarum sub se continentes. Unde sub latitudine habituum

SCIENTIAS

1 d.14-1029 1

d.14-1029 scientias quas hic acquisivit, ut patet supra.

SCIENTIFICA

1 d.9-2894 5

d.9-2894 nostra “pars opinativa” et “scientifica”, unde Aristoteles, 6 Ethicorum, cap

SCIENTIIS

1 d.9-1129 8

d.9-1129 praescindendo illam ab omnibus adiunctis, quomodo in scientiis *

18

SCIENTIS

1 d.9-2472 11

d.9-2472 7 An scientia practica et speculativa differant ex parte finis scientis, an

2 d.9-2475 7

d.9-2475 practica et speculativa differant ex fine scientis an vero ex fine ipsius

3 d.9-2478 1

d.9-2478 scientis, ut Soncinas, 6 Metaphysicae, q 4; Iavellus, q 5, quibus *

4 d.9-2481 4

d.9-2481 speculativus, neque finis scientis potest variare huiusmodi rationem in

5 d.9-2488 1

d.9-2488 scientis, per accidens est, neque mutat naturam illius, sicut regula semper

6 d.9-2492 7

d.9-2492 Verum est tamen quod si finis scientis faciat ipsum mutare *

7 d.9-2499 1

d.9-2499 scientis ortum habuit occasionaliter, formaliter tamen id habent ex

8 d.9-2503 3

d.9-2503 loquendo, finis scientis non variat rationem habitus practici vel

SCILICET

1 d.8-0119 3

d.8-0119 semper adest, scilicet obiecto suo, quia non nisi praesens cognoscit;

2 d.8-0153 8

d.8-0153 7 Ex his omnibus concludit definitionem phantasiae, scilicet “est

3 d.8-0466 1

d.8-0466 scilicet in vigilia actualiter, in somniis vero per species iam acceptas; ergo

19

4 d.8-0672 2

d.8-0672 diversa, scilicet Scripturae, dicta diversae fuerunt sententiae.

5 d.9-0119 4

d.9-0119 propter rationem factam, scilicet quia obiectum adaequatum debet

6 d.9-0744 6

d.9-0744 Item, prudentia versatur circa singularia, scilicet “fac hoc”,

7 d.9-0960 8

d.9-0960 impeditum; ergo non efficit speciem universalis abstracti, scilicet *

8 d.9-1170 7

d.9-1170 intellectus autem cognoscit illam abstracte, cognoscendo scilicet solam

9 d.9-1174 6

d.9-1174 essendi quem in intellectu habet, scilicet esse abstractam. Primum est *

10 d.9-1186 10

d.9-1186 21 Cum ergo in natura abstracte cognita duo sint, scilicet natura

11 d.9-1286 6

d.9-1286 etiam quando concipitur illo modo, scilicet ac si esset abstracta, natura

12 d.9-1504 2

d.9-1504 confuso, scilicet inquantum est pars illius concreti accidentalis, non

13 d.9-1513 4

d.9-1513 quidditative modo humano, scilicet a posteriori et per effectus; et hoc

14 d.9-1516 8

d.9-1516 9 Secundo resolvitur ex dictis alia quaestio, scilicet quomodo

15 d.9-1624 9

d.9-1624 7 Ex eodem forte modo cognoscitur actus voluntatis, scilicet quod

20

16 d.9-1672 1

d.9-1672 scilicet perfecte et imperfecte.

17 d.9-1845 6

d.9-1845 Primus est per attributionem, attribuendo scilicet Deo *

18 d.9-2182 2

d.9-2182 subdit, scilicet “hic intellectus separabilis est, immixtus et impatibilis,

19 d.9-2203 6

d.9-2203 nominativo, sed in genitivo legatur, scilicet: “est substantiae actus”, id est,

20 d.9-2208 5

d.9-2208 10 Alia vero verba, scilicet quod “non quandoque intelligit, *

21 d.9-2224 6

d.9-2224 11 Verba autem illa Aristotelis, scilicet “separatus autem id est *

22 d.9-2234 5

d.9-2234 excludit alias partes animae, scilicet sensitivam et vegetativam. Et haec

23 d.9-2236 10

d.9-2236 Haec autem pars, quando est separata non recordatur, eo scilicet modo

24 d.9-2356 5

d.9-2356 secundum quid tantum, es scilicet ratione qua agens est.

25 d.9-2390 5

d.9-2390 convenientiam aliquam cum illo, scilicet quod statim ac anima nostra *

26 d.9-2675 5

d.9-2675 quantum ad usum moralem, scilicet quod studiose fiat; alio modo

27 d.9-2899 9

d.9-2899 potentiae, sed idem intellectus habet utrasque vires discurrendi scilicet et

21

28 d.10-0004 11

d.10-0004 genera potentiarum animae, ex quibus tria a nobis sunt explicata, scilicet

29 d.10-0033 1

d.10-0033 scilicet: unum immobile, et hoc est bonum quod sub actione cadit;

30 d.10-0037 1

d.10-0037 scilicet est, et ibi collocandum, ubi est principium et terminus motus.

31 d.10-0119 5

d.10-0119 duplex est gradus cognoscentium, scilicet sentientium et intelligentium,

32 d.10-0172 3

d.10-0172 cognitionem, intellectivam scilicet et sensitivam, quia sensitiva

33 d.10-0283 6

d.10-0283 sed sub aliqua ratione boni, scilicet inquantum velle illud auget

34 d.10-0286 2

d.10-0286 an scilicet potest quis appetere non esse simpliciter. Et quoniam *

35 d.10-0289 7

d.10-0289 appetunt non esse sub ratione boni, scilicet tamquam conducens ad *

36 d.10-0291 2

d.10-0291 possessionem scilicet bonorum et carentiam miseriae. Et quia hac miseria

37 d.10-0418 5

d.10-0418 7 Alius autem modus, scilicet quod obiectum concurrat

38 d.11-0004 1

d.11-0004 scilicet sensitivum et rationalem. Et ideo postquam dictum est in communi

39 d.11-0008 3

d.11-0008 usurpari solet, scilicet ut significat ipsum appetitum quatenus contra

22

40 d.11-0073 9

d.11-0073 ait quod pugnae animalium sunt de rebus concupiscibilibus, scilicet

41 d.11-0086 8

d.11-0086 perfecta, nam tota ordinatur ad bonum concupiscibilem, scilicet ad *

42 d.11-0087 8

d.11-0087 defensionem illius, unde passiones concupiscibiles nobiliores sunt, scilicet

43 d.11-0242 12

d.11-0242 pertinentes numerantur sex a D Thoma, 1.2, q 23, a 4, scilicet amor, *

44 d.11-0301 2

d.11-0301 tantum, scilicet quoniam contrariatur bono ad quod ipsa directe tendit.

45 d.11-0325 10

d.11-0325 6 Dicendum tamen breviter quod in dolore duo sunt, scilicet *

46 d.11-0332 6

d.11-0332 peccatorum. Ibi enim duo sunt, scilicet peccata cognoscere et dolere de

47 d.11-0370 4

d.11-0370 intemperies proveniret, an scilicet ex excessu caloris an vero ex excessu *

48 d.11-0392 9

d.11-0392 explicari. Et haec est potissima huius rei probatio, scilicet a sufficienti

49 d.11-0399 3

d.11-0399 duplicem effectum, scilicet risus et fletus, quos hic breviter explicare *

50 d.11-0430 3

d.11-0430 aliam causam, scilicet calefactionem septi transversi causatam ex *

23

51 d.11-0464 2

d.11-0464 provenire, scilicet ex tristitia vel dolore, nam sicut delectatione cor *

52 d.11-0621 11

d.11-0621 Ad hoc Caietanus, 1.2, q 74, a 4, concedit consequens, scilicet

53 d.12-0056 8

d.12-0056 proprie dictum quod intellectus versatur circa verum, scilicet *

54 d.12-0065 5

d.12-0065 inveniuntur in appetitu sensitivo, scilicet amor, desiderium, etc., licet

55 d.12-0085 3

d.12-0085 voluntatis, electio scilicet et usus, nam postquam voluntas intendit *

56 d.12-0108 9

d.12-0108 colligitur distinctio illa communis de actu voluntatis, elicito scilicet et

57 d.12-0149 1

d.12-0149 scilicet illum ad operandum.

58 d.12-0219 5

d.12-0219 voluntas terminatur ad unum, scilicet bonum; ergo.

59 d.12-0372 6

d.12-0372 2. Et ideo dicitur facultas, scilicet naturalis. Facultates enim naturales *

60 d.12-0424 7

d.12-0424 Durandi, quem fere omnes theologi improbant, scilicet libertatem esse

61 d.12-0578 7

d.12-0578 20 Octavum argumentum petit aliam difficultatem, scilicet an

62 d.12-0651 7

d.12-0651 suum sub abstractione ab existentia, considerando scilicet nudam rei

24

63 d.13-0178 5

d.13-0178 animae quas appetitus movet, scilicet potentiae cognoscitivae et *

64 d.14-0078 6

d.14-0078 Tantum ergo variat modum essendi, scilicet informationem. *

65 d.14-0083 5

d.14-0083 unitam dicit positivum modum, scilicet informationem corporis; et *

66 d.14-0106 4

d.14-0106 rationalis naturae integrae, scilicet individua substantia, tum quia

67 d.14-0124 5

d.14-0124 conditione illius status, utrum scilicet naturalis sit illi vel violentus, *

68 d.14-0158 6

d.14-0158 potest movere corporalem, nisi dupliciter, scilicet vel informando illam

69 d.14-0454 7

d.14-0454 3 Aliter ergo opinatur D Thomas, scilicet quod cum anima

70 d.14-0455 6

d.14-0455 nostra habeat duplicem modum essendi, scilicet in corpore et extra

71 d.14-0769 13

d.14-0769 Durandi, in 2, d 3, q 6, qui idem dicit in angelis, scilicet quod unus

72 d.14-0895 3

d.14-0895 modum cognoscendi, scilicet sine discursu et per universaliores *

73 d.14-1236 11

d.14-1236 in materia morali et naturali gravissima dubia oriuntur ex illa scilicet:

74 d.14-1398 5

d.14-1398 antea et eodem modo, scilicet corruptibile et subiectum miseriis, etc, *

25

75 d.14-1400 6

d.14-1400 perfectiori modo dispositum esse, liberatum scilicet a corruptione. De

SCIMUS

1 d.9-1732 2

d.9-1732 evidenter scimus gradum substantiarum spiritualium esse omnium

2 d.9-2759 1

d.9-2759 scimus. Ponere autem novam productionem specierum superfluum est

SCIRE

1 d.11-0174 10

d.11-0174 quod metaphysici negotium est. Quapropter satis sit pro nunc scire *

2 d.11-0314 5

d.11-0314 De quo difficile est scire an sit in membro quod dolet an in *

3 d.11-0561 4

d.11-0561 quibus necessarium est scire qua ratione et modo alter alteri subordinetur.

4 d.12-0208 4

d.12-0208 divisionem necesse est scire quomodo Deus posset certo cognoscere

5 d.14-0909 3

d.14-0909 Satis sit scire animam separatam non posse cognoscere *

6 d.14-0995 2

d.14-0995 est scire quae hic aguntur.

SCIRI

1 d.14-0879 9

d.14-0879 An vero sit comprehensiva, problema est quod certe sciri non *

26

SCISSIO

1 d.11-0343 10

d.11-0343 Collectaneorum, cap 31, nam causa doloris debet tactu percipi; scissio autem

2 d.11-0345 12

d.11-0345 sensibile autem commune non sentitur per se sine proprio; ergo si scissio

SCIT

1 d.9-0877 2

d.9-0877 singularia, scit cognoscere ipsa singularia, ut rusticus cognoscit Petrum et

2 d.9-1757 2

d.9-1757 enim scit proprium conceptum alicuius angeli formare, et unum ab

3 d.12-0228 5

d.12-0228 4 Nam vel Deus scit me operaturum hoc vel nescit; si primum,

4 d.12-0548 9

d.12-0548 17 Ad quintum. Quintum argumentum. Deus enim non scit actus

5 d.12-0550 5

d.12-0550 aeternitati, et illo modo scit illos esse futuros, quo illi sunt, nec scientia illius

SCITA

1 d.9-0041 7

d.9-0041 intellectus in actu est ipsa res scita; intellectus autem in potentia vel *

SCIUNT

1 d.9-0844 6

d.9-0844 illis ratiocinantur, qui prorsus nihil sciunt de phantasmatibus.

2 d.14-1473 2

d.14-1473 certo sciunt quod suo tempore propria corpora recuperabunt, in

27

SCIVERUNT

1 d.9-0275 2

d.9-0275 quae sciverunt; postea vero non addiscere, sed reminisci.

SCOTISTAE

1 d.9-1828 8

d.9-1828 10 In hac etiam doctrina thomistae et scotistae dissentiunt, nam

SCRIBENDI

1 d.9-2677 11

d.9-2677 proprio genere illa operatio recte fiat, ut ars pingendi vel scribendi dirigit

SCRIBO

1 d.13-0124 2

d.13-0124 ego scribo, v.g non solum est actus vitae, prout ab ipso appetitu *

SCRIBUNT

1 d.9-0280 2

d.9-0280 imaginatio scribunt, quasi ab illis sumat species.

SE

1 d.8-0072 5

d.8-0072 communis non recipit in se species sensibilium, sed iudicat de ante se

2 d.8-0072 12

d.8-0072 communis non recipit in se species sensibilium, sed iudicat de ante se

3 d.8-0076 10

d.8-0076 iudicat, nisi cognoscendo; non potest autem cognoscere, nisi in se recipiat

4 d.8-0079 8

d.8-0079 perfectior, et ideo est universalior, uniens in se virtutem omnium *

28

5 d.8-0143 8

d.8-0143 exemplo de pictura. Visio enim picturae per se non movet appetitum,

6 d.8-0218 6

d.8-0218 communem esse unam potentiam per se, phantasiam vero esse aliam, cum

7 d.8-0233 14

d.8-0233 patet ex 7 De placitis, cap 3, ubi ait quod cerebrum habet in se *

8 d.8-0381 6

d.8-0381 probat aestimativam et memoriam inter se non distingui. Ponere *

9 d.8-0444 7

d.8-0444 communis et phantasia sunt unum inter se; et similiter aestimativa et

10 d.8-0445 3

d.8-0445 memoria inter se; et rursus aestimativa et phantasia inter se. Cogitativa

11 d.8-0445 10

d.8-0445 memoria inter se; et rursus aestimativa et phantasia inter se. Cogitativa

12 d.8-0500 12

d.8-0500 sententiae quae a multis auctoribus non asseratur, et cum ipsi inter se

13 d.8-0546 4

d.8-0546 sensibile proprium per se primo, et per propriam speciem *

14 d.8-0580 8

d.8-0580 habent sensum internum aliquantulum perfectiorem, nam extendit se ad

15 d.9-0023 4

d.9-0023 tunc etiam potest se ipsum intelligere.

16 d.9-0025 2

d.9-0025 secundum se, et prout concernit materiam singularium, diversa tamen

29

17 d.9-0032 2

d.9-0032 semper se intelligat dubium manet. Haec cap 4.

18 d.9-0063 8

d.9-0063 quod ille considerat verum et falsum secundum se, hic vero in ordine

19 d.9-0066 3

d.9-0066 formas in se recipit, vel in intellectu vel in sensu.

20 d.9-0113 3

d.9-0113 nostri, secundum se, est ens ut sic.

21 d.9-0135 5

d.9-0135 rationis nihil sunt secundum se, nisi quaedam apparientiae entium, et

22 d.9-0148 4

d.9-0148 noster etiam ex se habet intelligere per species a sensibus acceptas;

23 d.9-0149 3

d.9-0149 ergo ex se habet tantum cognoscere res sensibiles ut illi proportionatas.

24 d.9-0160 6

d.9-0160 sensibilium, an sola accidentia per se sensibilia, an etiam substantiam *

25 d.9-0166 9

d.9-0166 repraesentantem illud; et hoc modo sola accidentia per se sensibilia

26 d.9-0282 5

d.9-0282 rerum infusas haberet, ex se haberet integrum principium *

27 d.9-0384 7

d.9-0384 phantasma semper manet materiale et in se immutatum; ergo non potest

28 d.9-0385 4

d.9-0385 producere speciem intelligibilem se ipso perfectiorem.

30

29 d.9-0389 9

d.9-0389 aliquod esse; non autem habet aliquod esse in se, sed ut plurimum in

30 d.9-0491 3

d.9-0491 actionem supra se, nisi ex se posset aliquid circa illum effectum; sed res

31 d.9-0491 6

d.9-0491 actionem supra se, nisi ex se posset aliquid circa illum effectum; sed res

32 d.9-0492 3

d.9-0492 materialis ex se nihil potest agere circa rem spiritualem, neque habere

33 d.9-0532 5

d.9-0532 arbitror intellectum possibilem de se esse nudum speciebus, habere

34 d.9-0535 10

d.9-0535 sensibili non concurrente effective ad eam actionem, sed habente se

35 d.9-0812 9

d.9-0812 cognosceret singularia; ergo primum, quia intellectus noster de se est

36 d.9-0879 5

d.9-0879 universalis possit esse per se subsistens, neque an sit phantasma, sed

37 d.9-0880 9

d.9-0880 immediate singularia cognoscit. Et hoc potest quilibet in se experiri, si

38 d.9-0913 9

d.9-0913 carnis discernit aut separabili aut sese habente ad se ipsam perinde

39 d.9-0914 2

d.9-0914 atque se habet cum sese extendit linea flexa.” Ex quo loco colligitur

40 d.9-0918 9

d.9-0918 recta et curva, tamen sicut haec diverso modo se habet, ita intellectus

31

41 d.9-1052 10

d.9-1052 communi, sed tantum concipiunt quem vident, ut unusquisque in se ipso

42 d.9-1065 7

d.9-1065 universalibus. Ibi enim comparavimus universalia inter se; hic autem

43 d.9-1066 9

d.9-1066 ad singularia; unde si singularia ipsa etiam inter se comparemus, illa

44 d.9-1149 6

d.9-1149 conveniunt. Unde hae duae abstractiones se invicem iuvant et sibi

45 d.9-1336 8

d.9-1336 “intus legens”. Quapropter de accidentibus sensibilibus per se nulla

46 d.9-1339 9

d.9-1339 intellectus agentis, de aliis vero rebus, quae per se sensibiles non sunt,

47 d.9-1345 8

d.9-1345 tantum repraesentatur res secundum accidentia sensibilia per se; ergo

48 d.9-1376 7

d.9-1376 distinctum conceptum rerum non sensibilium per se.

49 d.9-1384 4

d.9-1384 concipitur prout in se conceptibilis est per propriam sui similitudinem et non

50 d.9-1386 2

d.9-1386 per se concipiuntur a nobis propriis conceptibus isto secundo modo, ut

51 d.9-1394 7

d.9-1394 connexionem habet cum accidentibus sensibilibus per se.

52 d.9-1457 11

d.9-1457 aliarum cognitionem; cum vero iam cognovit res illas, format in se

32

53 d.9-1496 2

d.9-1496 secundum se est prior cognitione, non tamen quoad nos. Vel dicetur

54 d.9-1539 4

d.9-1539 Quomodo intellectus cognoscat se, animam et quae in ipsa sunt.

55 d.9-1543 3

d.9-1543 spiritualia, de se sunt actu intelligibilia; ergo poterunt per se ipsa

56 d.9-1543 10

d.9-1543 spiritualia, de se sunt actu intelligibilia; ergo poterunt per se ipsa

57 d.9-1546 9

d.9-1546 In contrarium autem est, nam si intellectus cognosceret se

58 d.9-1550 7

d.9-1550 Circa hoc non defuerunt dicentes animam se ipsam perpetuo

59 d.9-1556 3

d.9-1556 nullus in se experitur talem continuam animae cognitionem, immo

60 d.9-1561 5

d.9-1561 anima nostra non semper se ipsam cognoscit.

61 d.9-1562 11

d.9-1562 2 Prima conclusio. Ex quo sequitur 1, quod non cognoscit se per

62 d.9-1563 5

d.9-1563 suam substantiam, nam si se ita cognosceret, perpetuo se ipsam *

63 d.9-1563 9

d.9-1563 suam substantiam, nam si se ita cognosceret, perpetuo se ipsam *

64 d.9-1564 6

d.9-1564 cognosceret, sicut angelus, nam intelligere se per suam substantiam in

33

65 d.9-1566 6

d.9-1566 tamquam species sui ad intelligendum se ipsam; quod si hoc haberet, in

66 d.9-1568 3

d.9-1568 quia ex se haberet omnia necessaria ad se cognoscendum; ergo se

67 d.9-1568 8

d.9-1568 quia ex se haberet omnia necessaria ad se cognoscendum; ergo se

68 d.9-1568 11

d.9-1568 quia ex se haberet omnia necessaria ad se cognoscendum; ergo se

69 d.9-1569 5

d.9-1569 continuo cognosceret; non ergo se cognoscit per suam substantiam. Et

70 d.9-1572 11

d.9-1572 3 Secunda conclusio. Hinc sequitur, 2, quod anima, ut cognoscat se

71 d.9-1574 4

d.9-1574 Patet, quia ex se non est sufficienter actuata, neque habet *

72 d.9-1575 5

d.9-1575 sufficiens principium ad cognoscendum se; ergo indiget actuari *

73 d.9-1578 1

d.9-1578 se et suas potentias per proprias species, sed per alienas. Nulla enim

74 d.9-1580 4

d.9-1580 potentiam prout in se est.

75 d.9-1581 8

d.9-1581 Et ratio est, quia anima non cognoscit se ipsam per se, sed in *

76 d.9-1581 11

d.9-1581 Et ratio est, quia anima non cognoscit se ipsam per se, sed in *

34

77 d.9-1593 6

d.9-1593 genere intelligibilium, id est, de se non sufficienter actuata, neque

78 d.9-1598 11

d.9-1598 Haec est doctrina D Thomae, supra, a 1, quae de se satis clara

79 d.9-1604 1

d.9-1604 se vim activam habet ad intelligendum, ut patet ex dictis, supra, d

80 d.9-1609 2

d.9-1609 habitus, se tenentes ex parte potentiarum, per actus ipsos facilius

81 d.9-1612 6

d.9-1612 dicunt quidam quod cognoscuntur per se ipsos, non per species, quia

82 d.9-1616 4

d.9-1616 intellectus non potest se per se ipsum cognoscere; ergo neque actus suos.

83 d.9-1616 6

d.9-1616 intellectus non potest se per se ipsum cognoscere; ergo neque actus suos.

84 d.9-1617 6

d.9-1617 Item, transacto actu, recordatur intellectus se intellexisse hoc

85 d.9-1620 6

d.9-1620 Item, quia si actus per se cognoscerentur, clarius et apertius

86 d.9-1634 8

d.9-1634 tandem speciebus intelligibilibus quidam etiam aiunt per se ipsas

87 d.9-1636 3

d.9-1636 principia cognoscendi se, et superfluum est alia multiplicare.

88 d.9-1637 8

d.9-1637 Sed mihi etiam videtur non cognosci per se ipsas, alias *

35

89 d.9-1641 11

d.9-1641 9 Quod si quaeras cur ista omnia non cognoscuntur per se

90 d.9-1652 1

d.9-1652 se, sicut alia intelligibilia.

91 d.9-1688 8

d.9-1688 nobis pro hoc statu cognosci prout in se est per propriam speciem

92 d.9-1719 9

d.9-1719 quia effectus ipsi non repraesentant Deum prout in se est, neque

93 d.9-1889 2

d.9-1889 secundum se est omnino incognoscibile etiam a nobis, nam utrumque

94 d.9-1924 10

d.9-1924 species, et est potentia perfectior ipsa phantasia, habens ex se virtutem et

95 d.9-2082 7

d.9-2082 At vero actio intellectus agentis ex se et ex propriis non est *

96 d.9-2088 10

d.9-2088 sensibilis. Et hinc est quod actio intellectus possibilis de se est immanens;

97 d.9-2156 6

d.9-2156 animae ex illa proprietate per se nota in Physica: quod natura perfecta

98 d.9-2235 11

d.9-2235 pars est id quod est, id est, subsistens et per se intelligens et existens.

99 d.9-2289 6

d.9-2289 lumen, inquantum producendo speciem sui se ipsum manifestat sensui.

100 d.9-2323 5

d.9-2323 Tandem, intellectus possibilis de se est sufficiens ad *

36

101 d.9-2331 2

d.9-2331 ipse se exponit, dicens quod habitus principiorum est effectus

102 d.9-2349 5

d.9-2349 et est qui per se consequitur naturam substantiae spiritualis;

103 d.9-2415 9

d.9-2415 vero practici est opus; et ideo speculatio propter se ipsam est

104 d.9-2454 8

d.9-2454 quod practicus considerat res quasi ponens in se ipso principium

105 d.9-2480 6

d.9-2480 Dicendum est tamen habitum ex se habere quod sit practicus vel

106 d.9-2494 5

d.9-2494 practicum, non quidem per se, sed per accidens et occasionaliter, ut si

107 d.9-2502 12

d.9-2502 propositum et finem suum, ratio scientiae non mutaretur. Et ita, per se

108 d.9-2523 8

d.9-2523 Probatur, nam omnis actus intellectus, qui de se tendit ad

109 d.9-2552 8

d.9-2552 movendum voluntatatem, et ad hoc tendit ex se. Consequentia vero probatur,

110 d.9-2561 11

d.9-2561 voluntate procedit neque qui actu dirigit opperantem, sed qui de se

111 d.9-2562 10

d.9-2562 est sufficiens ad movendum appetitum et ad hoc ex se tendit.

112 d.9-2636 9

d.9-2636 speculativum, principium intelligendi. Et dicit plus distingui inter se

37

113 d.9-2663 6

d.9-2663 duas latitudines habituum valde inter se diversas et distinctas rationes

114 d.9-2664 3

d.9-2664 scientiarum sub se continentes. Unde sub latitudine habituum

115 d.9-2821 5

d.9-2821 videtur asserere memoriam per se esse primi sensitivi, per accidens

116 d.9-2835 7

d.9-2835 nobis certo cognosci, quia non in se, cum non sint, neque in causis suis,

117 d.9-2866 4

d.9-2866 intellectus noster secundum se caret omnibus speciebus, habitibus, et

118 d.9-2887 4

d.9-2887 eamdem potentiam inter se et cum intellectu. De qua distinctione D

119 d.9-2921 2

d.9-2921 de se constitutus in actu primo. Et tandem habent rationes distinctas,

120 d.10-0101 6

d.10-0101 res ipsa, ut inclinata, per se primo tantum ordinatur ad bonum

121 d.10-0108 7

d.10-0108 et non cognoscentes, quod istae non se movent proprie, sed potius *

122 d.10-0110 10

d.10-0110 suas, quando illis carent. At vero res cognoscentes movent se non *

123 d.10-0147 5

d.10-0147 entitates realiter distinctas inter se et ab anima, non enim ad *

124 d.10-0167 3

d.10-0167 essentia, quatenus se ipsam amat et in propriis bonis gaudet, ex quo

38

125 d.10-0170 9

d.10-0170 debitum huic naturae quae superiora et inferiora in se quadammodo

126 d.10-0196 1

d.10-0196 se occidente, et in damnatis, quia vehementer appetunt non esse; at

127 d.10-0247 6

d.10-0247 Et confirmatur, quia malum ex se fugat appetitum, neque

128 d.10-0248 2

d.10-0248 in se habet propter quod appetatur, et omnis res naturaliter fugit *

129 d.10-0257 2

d.10-0257 inclinando se in illud; circa malum autem reiciendo illud. Et quia hic

130 d.10-0396 2

d.10-0396 libere se movet in actum, nec potest ab aliquo nisi a solo Deo illo modo

131 d.10-0402 9

d.10-0402 Primum dici non potest. Potentia enim appetitiva ex se est

132 d.10-0405 6

d.10-0405 obiectum; potentia autem appetitiva de se est inclinata ad bonum, et ideo de

133 d.10-0406 1

d.10-0406 se est in actu primo constituta, neque eget forma per quam

134 d.10-0415 4

d.10-0415 Item, alias potentia se haberet mere passive, et ab

135 d.10-0422 4

d.10-0422 potentia appetitiva ex se est constituta in actu primo, et non per obiectum;

136 d.10-0429 3

d.10-0429 appetitus ex se habeat sufficientem inclinationem ad obiectum, ex se

39

137 d.10-0429 10

d.10-0429 appetitus ex se habeat sufficientem inclinationem ad obiectum, ex se

138 d.10-0484 10

d.10-0484 reliquimus, fundabantur in illa maxima, quod “idem non potest se de *

139 d.10-0491 12

d.10-0491 appetibilis, eadem ratione posset dici de intellectu et aliis potentiis, quod se

140 d.10-0534 10

d.10-0534 accidens” quasi necessaria non sit, sed quasi non per se influens in actum

141 d.10-0546 10

d.10-0546 assimilentur. Appetitus vero non operatur illo modo, sed inclinando se

142 d.10-0547 6

d.10-0547 in obiectum; et quia de se est inclinatio et pondus, saltem in actu

143 d.10-0589 9

d.10-0589 quoddammodo esse in amante, quasi trahendo illum ad se; et per illud *

144 d.11-0067 2

d.11-0067 inter se connexi et ordinati ut non possint recte separari et diversis

145 d.11-0093 9

d.11-0093 comprehenduntur sub una ratione adaequati obiecti et inter se sunt ita *

146 d.11-0152 12

d.11-0152 communi, quia irascibilis non fertur in omnia bona ardua, ut ex se

147 d.11-0182 5

d.11-0182 illud tantum ut in se appetibile in ordine ad consecutionem illius, *

148 d.11-0257 4

d.11-0257 absolute et secundum se consideratum, versatur amor. Desiderium est

40

149 d.11-0292 2

d.11-0292 in se ipsis actuale quoddam pondus quo feruntur in rem apprehensam

150 d.11-0295 10

d.11-0295 cognoscendo, ita in appetitu non unico tantum actu inclinant se ad

151 d.11-0345 7

d.11-0345 sensibile autem commune non sentitur per se sine proprio; ergo si scissio

152 d.11-0361 5

d.11-0361 sicut tactus non percipit se ipsum, ita non potest percipere numerum

153 d.11-0388 9

d.11-0388 provenit ex tali temperamento primarum, et est per se potens

154 d.11-0413 9

d.11-0413 iucundas, non causare risum, nisi novitatem aliquam prae se ferant. Et

155 d.11-0439 5

d.11-0439 cur nemo possit in se ipso ex titillatione risum causare, ait eam esse,

156 d.11-0530 10

d.11-0530 14 2 colliges ex dictis ordinem istorum actuum inter se, nam actus

157 d.11-0613 8

d.11-0613 motioni Spiritus Sancti subditur quam cum ipsa se movet, nam “ubi

158 d.11-0616 3

d.11-0616 sensitivo secundum se esse aliquam libertatem. Consequens est falsum;

159 d.11-0624 8

d.11-0624 peccatum, non mortale. Loquitur de appetitu secundum se, nam si *

160 d.11-0630 14

d.11-0630 q 24, a 1, ad 3, ubi ait quod in passionibus appetitus secundum se

41

161 d.12-0032 3

d.12-0032 actus tantum se extendit quantum apprehensio intellectus; sed *

162 d.12-0045 4

d.12-0045 Sed dices: Sicut se habet intellectus ad verum, ita voluntas

163 d.12-0078 9

d.12-0078 medium ad quod nullum aliud ordinatur, nec propter se est appetibile,

164 d.12-0156 3

d.12-0156 intellectum ex se non posse efficaciter imperare voluntatem; sed si

165 d.12-0187 6

d.12-0187 Philosophia autem morali censetur per se, et provenit tantum ex *

166 d.12-0189 3

d.12-0189 habent inter se dictam subordinationem naturalem.

167 d.12-0203 2

d.12-0203 inter se. Qua distinctione posita, nullum sequitur inconveniens et omnia

168 d.12-0308 6

d.12-0308 est, et quod accedentium ad se remunerator est”. Remuneratio autem

169 d.12-0364 10

d.12-0364 Et idem constat experientia, nam homo non experitur in se *

170 d.12-0494 6

d.12-0494 quoad exercitium non est in se liber, sed pendet ex motione libertatis,

171 d.12-0524 2

d.12-0524 accomodat se causis rerum et cum unaquaque concurrit eo modo quo

172 d.12-0526 5

d.12-0526 sed relinquens illam ut se determinet ad quam partem voluerit et ad

42

173 d.12-0540 6

d.12-0540 operatur posset, quantum est de se, non operari. Ad quod intelligendum

174 d.12-0542 11

d.12-0542 prior natura ipso actu; et haec potentia ut sic libera se determinat ad

175 d.12-0574 7

d.12-0574 inclinantur, et una trahit aliam post se non necessitando, sed inclinando aliquo

176 d.12-0581 5

d.12-0581 quod licet voluntas de se sit libera, tamen potest necessitari a Deo,

177 d.12-0585 7

d.12-0585 et inferioris ordinis, et ideo ex se est incapax libertatis ex natura sua, et

178 d.12-0600 5

d.12-0600 postulat ut eas inter se comparemus. Quae quaestio etiam de potentiis

179 d.12-0615 9

d.12-0615 potentia est perfectior quae in meliore actu potest se explicare. *

180 d.12-0701 8

d.12-0701 signum est quod perfectio naturae intellectualis potissime se explicat in

181 d.12-0709 6

d.12-0709 proportionaliter ascendit; isto autem modo se habent intellectus et

182 d.12-0715 3

d.12-0715 cognoscitiva de se est vis quaedam explicans maxime perfectionem et *

183 d.12-0718 3

d.12-0718 magis propter se est quam appetitus; ergo magis perfecta potentia est

184 d.12-0736 5

d.12-0736 res prout sunt in se ipsis, et quia in via Deus et superiores res sunt in *

43

185 d.12-0738 12

d.12-0738 imperfecta; amor vero est perfectior, quia tendit in res prout in se sunt.

186 d.12-0745 11

d.12-0745 actus intellectus actum voluntatis, quia tunc videtur Deus prout in se

187 d.12-0751 8

d.12-0751 2 Quomodo intellectus cognoscit res prout in se sunt. Non

188 d.12-0752 7

d.12-0752 enim cognoscit nisi prout sunt in se ipsis, alias in sua cognitione

189 d.12-0758 12

d.12-0758 operatur per assimilationem et cognoscit res per species earum quas in se *

190 d.12-0759 6

d.12-0759 habet. Et ideo quasi in se ipso speculatur res. Et hac ratione stat quod

191 d.12-0761 8

d.12-0761 cognoscatur. Et hoc est rem cognosci in se et prout intellectus repraesentat. At

192 d.12-0764 15

d.12-0764 cognitas et ad illas absolute fertur. Et hoc est ferri in res prout in se

193 d.12-0768 12

d.12-0768 amor visione, quia etiam ibi amor fertur in Deum prout in se est, *

194 d.12-0769 7

d.12-0769 intellectus vero non, nisi prout in se illum habet. Propter quod quidam

195 d.12-0772 4

d.12-0772 Deum prout in se est, nam Deus secundum suam essentiam est in *

196 d.12-0773 8

d.12-0773 intellectu beati, nec est Deus melius in se quam in intellectu beati, et

44

197 d.12-0774 7

d.12-0774 sicut voluntas Deum totum amat in se, ita intellectus Deum totum

198 d.12-0781 4

d.12-0781 Deum prout in se est et amat Deum super omnia; haec autem cognitio

199 d.12-0801 10

d.12-0801 visionem. Et idem est de voluntate. Quocirca intellectus de se

200 d.12-0803 7

d.12-0803 perfectissimum actum elevetur, et ideo de se est perfectior quam voluntas.

201 d.12-0830 4

d.12-0830 non habeant inter se dependentiam et mutuo se iuvent, tamen plus est

202 d.12-0830 8

d.12-0830 non habeant inter se dependentiam et mutuo se iuvent, tamen plus est

203 d.12-0848 6

d.12-0848 natura autem intellectuali, quae secundum se capax est universalis et

204 d.13-0049 8

d.13-0049 De appetitu etiam id probatur, nam movet se animal cum

205 d.13-0127 3

d.13-0127 non habet se manus mere passive, sed active etiam; ergo est in manu

206 d.13-0161 8

d.13-0161 Ultimo arguitur. Nam si membra tantum passive se haberent

207 d.13-0176 5

d.13-0176 quoddam instrumentum illius per se ordinatum ad serviendum illi, ideo

208 d.13-0179 8

d.13-0179 potentiae motivae. Circa potentias ergo cognoscitivas non se habet *

45

209 d.13-0181 10

d.13-0181 actio non ita tribuitur appetitui. At potentia motiva tantum se habet

210 d.13-0231 1

d.13-0231 se habent in animalibus, et perfectiorem sensum perfectior virtus *

211 d.13-0239 12

d.13-0239 8, et Caietanus, suo cap 6, nam habent potentiam ad dilatandum se

212 d.13-0244 3

d.13-0244 delectantur, dilatant se; ergo signum est quod cum imaginatione et *

213 d.13-0260 7

d.13-0260 Dico 2, quod appetitus sensitivus de se est sufficiens ad *

214 d.13-0262 8

d.13-0262 Pro expositione, nota quod voluntas multis modis se habere

215 d.13-0271 4

d.13-0271 Alio modo potest se habere voluntas ut apta sit ad *

216 d.13-0272 10

d.13-0272 renuendum vel consentiendum, nec sit impedita, tamen quod indifferenter se

217 d.13-0276 3

d.13-0276 poterit sic se habere quando exeat in actum.

218 d.13-0277 4

d.13-0277 Alio modo potest se habere voluntas ut positive moveat vel

219 d.13-0280 7

d.13-0280 Dico, 3: Voluntas, quantum est de se, potest movere sine *

220 d.14-0008 7

d.14-0008 Separata enim est vera anima. De se enim est ad vivificandum corpus *

46

221 d.14-0039 13

d.14-0039 Et ratio est, quia anima, etiam dum est in corpore, existit per se,

222 d.14-0047 8

d.14-0047 instrumento coniuncto. Subsistere enim tantum est per se esse

223 d.14-0057 6

d.14-0057 substantia, et habet in corpore se substentare, et modo non substentatur

224 d.14-0079 6

d.14-0079 Antea enim informabat et communicabat se corpori, cui erat unita, postea

225 d.14-0093 5

d.14-0093 hominis; corruptio vero de se tollit, non dat aliquid; ergo anima in *

226 d.14-0103 6

d.14-0103 inferiorum, tantumque differt, quia actu se communicat vel non, quod non *

227 d.14-0204 11

d.14-0204 esse ibi; ergo non per passionem sunt primo et per se.

228 d.14-0237 9

d.14-0237 Item, quia esse in loco et mutare locum se mutuo

229 d.14-0239 6

d.14-0239 10 An anima separata possit se mutare a loco in locum, an necessario *

230 d.14-0240 12

d.14-0240 debeat deferri ab alio. Dubium tamen est an anima separata possit se *

231 d.14-0249 2

d.14-0249 movendum se. In corpore enim habet virtutem motivam et eam corpori *

232 d.14-0255 9

d.14-0255 maneret alicubi, quod est imperfectio. Animalia enim, quae se movere

47

233 d.14-0373 8

d.14-0373 prosopopeiam in persona hominis suadentis alium ut se tradat *

234 d.14-0389 6

d.14-0389 inquiramus, nam fere eodem modo se habet quo in hac vita et semper

235 d.14-0412 3

d.14-0412 plurimum possit se cognoscere, et si quae forte alia intelligeret, id esset

236 d.14-0430 6

d.14-0430 Sicut enim in corpore convertit se ad phantasmata, ita separata poterit se *

237 d.14-0430 12

d.14-0430 Sicut enim in corpore convertit se ad phantasmata, ita separata poterit se *

238 d.14-0440 1

d.14-0440 se patet, nec potest determinari a rebus extrinsecis; a phantasmate

239 d.14-0446 8

d.14-0446 modus quo determinetur a rebus prout in se sunt. Nec conversio

240 d.14-0510 7

d.14-0510 An et quomodo anima separata cognoscat se.

241 d.14-0511 6

d.14-0511 1 Quod anima separata cognoscat se ipsam aliquo modo *

242 d.14-0514 4

d.14-0514 non tantum utcumque se cognoscat, sed etiam quod intuitive et

243 d.14-0515 3

d.14-0515 quidditative intelligat se videtur satis credibile, nam tunc non est

244 d.14-0518 3

d.14-0518 naturale desiderium se cognoscendi perfecte et quod sit illi impossibile per

48

245 d.14-0523 5

d.14-0523 animae, sicut Deus comprehendit se, quia suus intellectus infinitus

246 d.14-0527 10

d.14-0527 in actum reduci possit; ergo naturaliter loquendo anima potest se isto

247 d.14-0530 5

d.14-0530 modo quo anima separata se cognoscat.

248 d.14-0531 8

d.14-0531 D Thomas, supra, dicit quod non cognoscit se per speciem *

249 d.14-0534 4

d.14-0534 non est de se constitutus in actu primo ad cognoscendum alia; ergo

250 d.14-0535 5

d.14-0535 anima separata non potest se cognoscere nisi eius intellectus ad hoc

251 d.14-0538 1

d.14-0538 se per suam substantiam, quia eius intellectus est constitutus ex

252 d.14-0539 8

d.14-0539 natura sua in actu primo ad cognoscendum se; ego cum intellectus noster

253 d.14-0540 7

d.14-0540 hoc non habeat, non potest anima se per se ipsam intelligere.

254 d.14-0540 9

d.14-0540 hoc non habeat, non potest anima se per se ipsam intelligere.

255 d.14-0542 9

d.14-0542 quando est coniuncta corpori posset. Si enim de se est constituta in

256 d.14-0558 6

d.14-0558 in corpore non potest cognoscere se nisi per conversionem ad *

49

257 d.14-0564 3

d.14-0564 suarum ad se. Et intellectus agens convertitur primo ad illustrandam *

258 d.14-0584 3

d.14-0584 convertere ad se, et modo non potest.

259 d.14-0589 9

d.14-0589 Si primum, illud non est sufficiens ut anima se cognoscat,

260 d.14-0590 5

d.14-0590 nam quantumcumque obiectum in se sit illustratum, si non uniatur *

261 d.14-0594 9

d.14-0594 alia, ut supra dictum est; ergo cognoscit anima se per speciem, quod

262 d.14-0600 8

d.14-0600 4 Argues tamen. Nam angelus ad cognoscendum se non

263 d.14-0601 7

d.14-0601 indiget specie, sed per suam substantiam se cognoscit; ergo et anima. Patet *

264 d.14-0605 1

d.14-0605 se intelligi potest, et superflua est mediatio speciei; sed in anima *

265 d.14-0610 5

d.14-0610 intelligi quod angelus cognoscat se per suam substantiam:

266 d.14-0615 10

d.14-0615 intellectus dimanet ab essentia, constitutus in actu primo ad se

267 d.14-0623 9

d.14-0623 esse intelligibilem non actu, sed potentia, quia per se non potest

268 d.14-0627 2

d.14-0627 per se actuare intellectum et immediate concurrere ad intellectionem

50

269 d.14-0632 7

d.14-0632 est intra visum non potest per se videri, nec calor, qui est supra

270 d.14-0637 11

d.14-0637 non videtur desserenda. Et ideo credi potest quod anima separata se *

271 d.14-0640 3

d.14-0640 corpore non se intelligit aut quid illi conferat separatio, ideo *

272 d.14-0641 4

d.14-0641 notandum quod animam se intelligere stat dupliciter, ut de angelo

273 d.14-0645 5

d.14-0645 2 quod intellectus ipse se solo id efficiat.

274 d.14-0650 8

d.14-0650 intelligibilis in potentia, quia non potest per se intelligi, sed per alienas

275 d.14-0654 1

d.14-0654 se et suam animam, tamen, dum est anima in corpore, non potest

276 d.14-0670 6

d.14-0670 1 Diximus quomodo anima separata se cognoscat, quoniam *

277 d.14-0672 6

d.14-0672 est videndum quomodo alia a se cognoscat et quomodo intelligat

278 d.14-0679 5

d.14-0679 essentiam animae, sicut cognoscit se.

279 d.14-0688 1

d.14-0688 se evidenter et comprehensibiliter, et cognoscendo se, cognoscit se esse

280 d.14-0688 7

d.14-0688 se evidenter et comprehensibiliter, et cognoscendo se, cognoscit se esse

51

281 d.14-0688 9

d.14-0688 se evidenter et comprehensibiliter, et cognoscendo se, cognoscit se esse

282 d.14-0689 8

d.14-0689 creaturam producibilem per creationem; ergo cognoscit per se *

283 d.14-0693 11

d.14-0693 nihil enim creatum potest esse perfecta imago Dei. Anima ergo se

284 d.14-0696 11

d.14-0696 creatura cognoscere. Verum est tamen quod anima non tantum per se,

285 d.14-0715 13

d.14-0715 completum. Et hinc est quod ipsa anima ex vi cognitionis quam de se

286 d.14-0753 7

d.14-0753 propriam illius substantiam cognoscere, sicut cognoscit se per suam.

287 d.14-0760 5

d.14-0760 Item, quia anima ex se habet lumen sufficiens ad habendam

288 d.14-0772 10

d.14-0772 Et ratio est, quia substantia finita non potest per se uniri *

289 d.14-0777 10

d.14-0777 debemus proportionaliter loqui; sed res actu sensibiles non per se *

290 d.14-0842 9

d.14-0842 anima separata perfecte comprehendit alias animas separatas sicut se.

291 d.14-0847 7

d.14-0847 2 Rationes, quibus supra probavimus animama se perfecte

292 d.14-0870 5

d.14-0870 associari debet; alias habet se anima inter angelos ut homo caecus inter

52

293 d.14-0960 7

d.14-0960 talis species. Cognitio enim singularium, per se sumpta, non est

294 d.14-0964 10

d.14-0964 hominibus nec aliis rebus materialibus uti; et ideo per se loquendo non

295 d.14-0997 4

d.14-0997 inconveniens angelum per se deferre animae aliqua quae hic aguntur, vel

296 d.14-1042 7

d.14-1042 2 Quia cognitio rerum naturalium, per se loquendo, est magna

297 d.14-1048 10

d.14-1048 4 Quia sine cognitione istarum rerum non potest anima se *

298 d.14-1050 2

d.14-1050 comprehendat se, oportet ut materiam cognoscat; et cum sit media inter

299 d.14-1052 3

d.14-1052 cognoscat ut se perfectius comprehendat.

300 d.14-1062 5

d.14-1062 secundas, Deus non facit se solo. In proposito id potest fieri per angelum.

301 d.14-1079 3

d.14-1079 1 Per se.

302 d.14-1081 2

d.14-1081 Per se infusae dicuntur quae ex naturali modo productionis *

303 d.14-1084 11

d.14-1084 non sunt isto modo acquisitae, sed infusae: Et species per se infusae

304 d.14-1088 4

d.14-1088 infunduntur, sunt per se infusae et alterius rationis. Quo supposito, arguit: *

53

305 d.14-1122 8

d.14-1122 Dices esse impossibile dari animae species per se infusas et

306 d.14-1126 4

d.14-1126 infundere species per se infusas, sed melius est dicere quod infundit

307 d.14-1148 3

d.14-1148 separatae secundum se sit melior, non tamen animae, quia est *

308 d.14-1168 4

d.14-1168 1 Quia intelligit se quidditative, quod non habet in corpore.

309 d.14-1181 8

d.14-1181 quae distinctae sunt, tenendo quod sunt per se infusae; tenendo vero

310 d.14-1184 9

d.14-1184 tantum supplerentur quae deficerent. Tamen supposito esse per se

311 d.14-1252 5

d.14-1252 3 Quia anima ex se est ens imperfectum ad aliud perficiendum

312 d.14-1265 2

d.14-1265 ex se ordinatur, ideo substantia animae naturaliter est apta ad hanc *

313 d.14-1323 10

d.14-1323 separari; facta vero separatione, naturaliter manet, id est, ex se habet

314 d.14-1345 1

d.14-1345 se, maneret in illo. Et haec est naturalis inclinatio hominum ad

SECLUSA

1 d.11-0639 10

d.11-0639 sensitivo esset libertas, actus illius esset bonus vel malus, seclusa *

54

2 d.14-1000 10

d.14-1000 6 Dixi in conclusione “ex natura rei”, id est, seclusa gubernatione

SECLUSIS

1 d.13-0251 6

d.13-0251 Dico 1, quod appetitus sensitivus, seclusis impedimentis, non

SECT.

1 d.11-0438 3

d.11-0438 insinuat Aristoteles, sect. 35 Problematum, q 6, ubi quaerens causam

2 d.11-0471 1

d.11-0471 sect. 31 Problematum, quod probat ex eo quod est salsus et excitatur

SECUM

1 d.9-2019 4

d.9-2019 laeditur et insanit secum trahit attentionem animae, atque adeo

2 d.9-2023 6

d.9-2023 intellectus etiam operans movet et secum trahit imaginationem. Et

3 d.10-0047 7

d.10-0047 voluntatem, aliquando vero ipsa voluntas trahit secum ipsum *

SECUNDA

1 d.9-0585 4

d.9-0585 Prima, illuminatio phantasmatis; secunda, facere res actu *

2 d.9-1179 6

d.9-1179 abstracta; nec etiam est aliqua secunda intentio seu relatio rationis,

55

3 d.9-1194 2

d.9-1194 seu secunda intentio formalis; natura vero, ut sic cognita, vocatur

4 d.9-1195 1

d.9-1195 secunda intentio obiectiva. Est enim haec vis intellectus nostri, quod

5 d.9-1298 10

d.9-1298 Quare prima opinio hoc asserens vera est. Et si secunda id

6 d.9-1302 10

d.9-1302 nam fit per comparationem; et in hoc verissimum ait secunda opinio;

7 d.9-1327 8

d.9-1327 relationum rationis et in hoc sensu, haec secunda opinio est mihi evidens.

8 d.11-0111 4

d.11-0111 Quocirca rationes pro secunda parte factae probabiliores

9 d.11-0387 8

d.11-0387 quae sentitur. Huiusmodi autem qualitas est qualitas secunda, quae

10 d.14-0976 10

d.14-0976 necessaria non est naturaliter debita. Et haec est de secunda.

11 d.14-1449 2

d.14-1449 Et secunda pars conclusionis patet ex dictis in praecedenti

SECUNDAE

1 d.8-0253 2

d.8-0253 Fundamentum secundae. Secunda habet probabile fundamentum,

2 d.9-1092 6

d.9-1092 obiectum sensus est universale non secundae intentionis, sed primae,

56

3 d.9-1208 2

d.9-1208 illius secundae universalitatis ad naturam ipsam, ac si in illa existeret

4 d.13-0168 10

d.13-0168 Thomas, 2 Contra Gentes, cap 35, ubi in solutione secundae rationis

SECUNDAM

1 d.8-0626 4

d.8-0626 formicis negari hanc secundam memoriam, non primam. Quae *

2 d.9-0618 4

d.9-0618 16 Ad intelligendam secundam actionem est notandum

3 d.9-0931 2

d.9-0931 Ad secundam postea dicetur.

4 d.9-1300 7

d.9-1300 30 Si illa prima opinio intelligat secundam intentionem seu *

5 d.9-1507 2

d.9-1507 Ad secundam respondetur quod substantia primo *

6 d.10-0157 2

d.10-0157 Circa secundam conclusionem est etiam difficultas. *

7 d.11-0095 2

d.11-0095 Ad secundam respondetur argumentum non esse *

8 d.11-0446 2

d.11-0446 Ad secundam dicitur quod non aequaliter admiratio et *

9 d.14-0274 2

d.14-0274 Ad secundam respondetur quod animae separatae *

57

10 d.14-0996 2

d.14-0996 Addidi secundam partem conclusionis, quia non est *

SECUNDAS

1 d.14-1062 1

d.14-1062 secundas, Deus non facit se solo. In proposito id potest fieri per angelum.

SECUNDI

1 d.10-0003 7

d.10-0003 1 Quinque distinxit Aristoteles, in principio secundi libri,

2 d.12-0808 4

d.12-0808 7 Ad confirmationem secundi argumenti respondetur quod

SECUNDO

1 d.8-0285 10

d.8-0285 cognoscendum vero abstractive per easdem species requiritur aliud ex secundo

2 d.8-0289 10

d.8-0289 abstractive per easdem illas species est necessarius alius, ex secundo

3 d.8-0329 5

d.8-0329 Et ex hoc fundamento secundo excludit D Thomas quintam

4 d.9-0822 8

d.9-0822 plus de re formare sibi in actu secundo quam habuerit in actu primo

5 d.9-1234 5

d.9-1234 25 Secunda conclusio: Universale secundo modo fit per

6 d.9-1240 9

d.9-1240 tertio modo est ens rationis pro formali. Universale secundo modo

58

7 d.9-1246 7

d.9-1246 rationis fictum ut intrinsecum rei. Universale secundo modo est

8 d.9-1386 9

d.9-1386 per se concipiuntur a nobis propriis conceptibus isto secundo modo, ut

9 d.9-2219 4

d.9-2219 in actu, etiam secundo.

10 d.9-2328 3

d.9-2328 recipit. In secundo vero ait intellectum agentem esse principium illius

11 d.9-2659 10

d.9-2659 hanc perficit in primo munere, et alius qui in secundo; et ideo haec

12 d.9-2755 7

d.9-2755 constitutum in actu primo sine actu secundo, et De memoria et *

13 d.9-2859 9

d.9-2859 talibus futuris potest esse memoria. Et haec de secundo.

14 d.9-2870 9

d.9-2870 operatur et ut sic dicitur “intellectus in actu secundo”. In hac autem

15 d.10-0378 8

d.10-0378 consentiente. Hic ergo quaerimus principium efficiens isto secundo modo

16 d.14-0619 2

d.14-0619 De secundo patet ex dictis.

17 d.14-0652 3

d.14-0652 Si vero secundo modo dicatur fieri, dicendum est quod *

59

SECUNDUM

1 d.8-0062 1

d.8-0062 secundum illius diversas partes recipere species diversorum sensibilium.

2 d.8-0385 3

d.8-0385 18 Ad secundum autem fundamentum quartae opinionis,

3 d.8-0421 1

d.8-0421 secundum Aristotelem et omnes philosophos; ergo nec aestimativa *

4 d.8-0462 4

d.8-0462 proprium sensus communis, secundum omnes; ergo tribuit Aristoteles

5 d.8-0475 1

d.8-0475 secundum Aristotelem patet, nam aestimativa dicitur potentia *

6 d.8-0480 5

d.8-0480 Sed ostensum est quod secundum Aristotelem phantasia

7 d.8-0482 7

d.8-0482 ad illum ut intellectus practicus; ergo secundum illum non *

8 d.8-0486 7

d.8-0486 aestimativam esse memoriam conservantem species; et secundum omnes

9 d.8-0514 2

d.8-0514 ratione, secundum quod ad diversos actus comparatur, et *

10 d.8-0530 2

d.8-0530 nuncupantur, secundum quod ad actus diversos comparatur; et

11 d.8-0610 2

d.8-0610 Ad secundum, Themistius, hic, cap 11, ait apes

60

12 d.8-0629 8

d.8-0629 quidem ut significat habitum consultandi de agendis secundum

13 d.8-0635 3

d.8-0635 ad operandum secundum rationem, sed ut late significat quamdam

14 d.9-0004 1

d.9-0004 secundum divisionem graecorum; iuxta divisionem autem *

15 d.9-0020 8

d.9-0020 potentia aliter quam antea, nempe ad actum secundum, non ad *

16 d.9-0025 1

d.9-0025 secundum se, et prout concernit materiam singularium, diversa tamen

17 d.9-0063 7

d.9-0063 quod ille considerat verum et falsum secundum se, hic vero in ordine

18 d.9-0113 2

d.9-0113 nostri, secundum se, est ens ut sic.

19 d.9-0125 2

d.9-0125 unum secundum rationem formalem, sub qua debent comprehendi

20 d.9-0135 4

d.9-0135 rationis nihil sunt secundum se, nisi quaedam apparientiae entium, et

21 d.9-0144 2

d.9-0144 humano secundum statum naturalem suum est res sensibilis seu *

22 d.9-0146 5

d.9-0146 Probatur. Nam anima nostra, secundum naturalem suam

23 d.9-0200 6

d.9-0200 Tandem, si sumantur potentiae illae secundum entitates

61

24 d.9-0239 3

d.9-0239 9 Ad secundum respondetur quod aliter ens est obiectum

25 d.9-0241 8

d.9-0241 prout significat rationem quamdam abstrahentem a materia secundum

26 d.9-0258 6

d.9-0258 sit aliquo modo similis rebus secundum convenientiam genericam aut

27 d.9-0259 4

d.9-0259 analogam, non tamen secundum propriam similitudinem, nam illud

28 d.9-0366 2

d.9-0366 autem secundum dicatur, ergo illa illuminatio est illa productio *

29 d.9-0369 8

d.9-0369 Et hinc etiam ostenditur falsum dictum Caietani secundum,

30 d.9-0388 7

d.9-0388 natura universalis nihil potest agere, nisi secundum quod habet

31 d.9-0390 7

d.9-0390 specie repraesentata: ergo si agit est secundum quod habet in *

32 d.9-0471 2

d.9-0471 possibili secundum conditiones utriusque, id est, intellectus agentis et

33 d.9-0573 2

d.9-0573 Ad secundum respondetur quod etiam potest agens *

34 d.9-0593 5

d.9-0593 sunt in phantasmate, sed secundum quod elevantur ad aliquid altius,

35 d.9-0594 3

d.9-0594 id est secundum quod abstrahuntur. Eadem doctrina colligitur ex locis

62

36 d.9-0621 9

d.9-0621 visibile in actu quod est actu immutativum visus secundum actualem *

37 d.9-0623 2

d.9-0623 quod secundum actualem dispositionem non potest immutare visum,

38 d.9-0660 5

d.9-0660 actum primum, sed ad secundum. Constat igitur quod res non fit actu

39 d.9-0810 8

d.9-0810 naturalem intellectus, vel propter obedientialem tantum. Hoc secundum

40 d.9-0870 9

d.9-0870 illam non devenimus in cognitionem huius singularis; si secundum,

41 d.9-0954 3

d.9-0954 conditionibus individuantibus, secundum omnium sententiam; ergo. *

42 d.9-1076 4

d.9-1076 Item, tantum cognoscunt secundum exteriora accidentia, non

43 d.9-1102 2

d.9-1102 Ad secundum respondetur quod tunc visus videt rem *

44 d.9-1136 4

d.9-1136 praecisive, considerando illud secundum ea tantum quae ex propriis

45 d.9-1139 3

d.9-1139 sed praecisive secundum propriam formalitatem.

46 d.9-1173 6

d.9-1173 Primum est essentia ipsius naturae; secundum est modus *

47 d.9-1216 5

d.9-1216 metaphysicis abstrahentibus a materia secundum esse reperitur.

63

48 d.9-1267 8

d.9-1267 intellectus format intentiones, attribuens eas rei intellectae, secundum

49 d.9-1345 4

d.9-1345 tantum repraesentatur res secundum accidentia sensibilia per se; ergo

50 d.9-1496 1

d.9-1496 secundum se est prior cognitione, non tamen quoad nos. Vel dicetur

51 d.9-1602 6

d.9-1602 est pura potentia. Hoc enim secundum stare non potest, nam

52 d.9-1793 7

d.9-1793 rerum materialium esse separatas ab individuis secundum esse, et

53 d.9-1888 1

d.9-1888 secundum essentiam, et aliud secundum quantitatem; et neutrum

54 d.9-1888 5

d.9-1888 secundum essentiam, et aliud secundum quantitatem; et neutrum

55 d.9-1889 1

d.9-1889 secundum se est omnino incognoscibile etiam a nobis, nam utrumque

56 d.9-1983 3

d.9-1983 nostro cognosci secundum modum quem in singularibus habet, nisi

57 d.9-2032 2

d.9-2032 Ad secundum respondetur quod quando intellectus *

58 d.9-2193 4

d.9-2193 actus”, id est, secundum essentiam suam, quae ibi substantia *

59 d.9-2199 5

d.9-2199 substantia actus”, id est secundum entitatem suam est actus.

64

60 d.9-2270 4

d.9-2270 13 Sed est secundum dubium commune de his intellectibus, an

61 d.9-2302 1

d.9-2302 secundum quod ad intellectum pertinet, nihil aliud est quam quaedam

62 d.9-2352 2

d.9-2352 tamen secundum quid, inquantum intellectus possibilis est in potentia

63 d.9-2356 1

d.9-2356 secundum quid tantum, es scilicet ratione qua agens est.

64 d.9-2425 7

d.9-2425 intellectus versari: Uno modo cognoscendo illas secundum suas entitates

65 d.9-2599 7

d.9-2599 Uno modo ut operatio quaedam est secundum substantiam

66 d.9-2616 1

d.9-2616 secundum modum concipiendi nostrum.

67 d.9-2637 8

d.9-2637 quam irascibilis et concupiscibilis; sed istae duae secundum omnes

68 d.9-2681 2

d.9-2681 bonum secundum quid, quia est bonum hominis, non ut homo est, sed

69 d.9-2707 7

d.9-2707 actionis. Artes vero sunt circa agibile secundum quid, ut diximus.

70 d.9-2717 8

d.9-2717 practici et speculativi, quia simul perficiunt intellectum secundum

71 d.9-2866 3

d.9-2866 intellectus noster secundum se caret omnibus speciebus, habitibus, et

65

72 d.10-0007 1

d.10-0007 secundum locum, quae cum appetitivis magnam affinitatem habet. Et

73 d.10-0011 11

d.10-0011 exponemus. A cap ergo 9 agit Aristoteles de potentia motiva secundum

74 d.10-0105 2

d.10-0105 nisi secundum diversos gradus cognitionis, ut infra. Appetitus autem

75 d.10-0169 2

d.10-0169 Ad secundum dicitur id non esse superfluum, quia est *

76 d.10-0269 2

d.10-0269 Ad secundum respondetur quod impossibile est velle *

77 d.10-0301 3

d.10-0301 6 Ad secundum principale argumentum respondetur *

78 d.10-0444 2

d.10-0444 Hoc secundum non potest dici. Inauditum enim est quod

79 d.10-0461 2

d.10-0461 neque secundum neque specificam differentiam actus, ut ostensum

80 d.10-0541 2

d.10-0541 Ad secundum respondetur quod determinatio potentiae ad

81 d.11-0020 6

d.11-0020 saepe impediuntur a contrariis, ideo secundum munus est tueri illa.

82 d.11-0023 1

d.11-0023 secundum actum ponitur irascibilis, quae a Damasceno, 2 Fidei orthodoxae,

83 d.11-0123 8

d.11-0123 cognitio sensitiva est duplex, nempe cognitio rerum secundum rationes

66

84 d.11-0124 4

d.11-0124 sensatas et cognitio secundum rationes insensatas, ita, inquiunt, *

85 d.11-0135 1

d.11-0135 secundum sensum, alia vero censentur bona, non quia delectant, sed

86 d.11-0257 3

d.11-0257 absolute et secundum se consideratum, versatur amor. Desiderium est

87 d.11-0267 7

d.11-0267 complacere in illa et coaptari illi secundum interiorem affectionem, *

88 d.11-0616 2

d.11-0616 sensitivo secundum se esse aliquam libertatem. Consequens est falsum;

89 d.11-0618 6

d.11-0618 potest renuere vel non; si secundum, ergo serviliter obedit; si primum,

90 d.11-0624 7

d.11-0624 peccatum, non mortale. Loquitur de appetitu secundum se, nam si *

91 d.11-0630 13

d.11-0630 q 24, a 1, ad 3, ubi ait quod in passionibus appetitus secundum se

92 d.12-0012 5

d.12-0012 distinguendas irascibilem et concupiscibilem secundum rem, sed