The 7th Thing. *Inspired by Miley Cyrus' song*

[c]Ella Larena aka modernongmariaclara

All Rights Reserved. 2011. The names of the characters are changed. Any forms of distribution without the author's consent is considered copying, hence, it is subjected to plagiarism.

AUTHOR'S NOTE:

Tusukin ko mata mo kung idedestribute mo `to without my consent. Kuha mo? =))

Prologue

Hindi ko malaman kung bakit sa lahat ng taong pwede kong magustuhan, si Stephen Yu pa.

"Ugh! Nakakainis!" Kumuha na lang ako ng ballpen at pati yung diary ko para makapagsulat. Eto yung way ko para mawala yung inis at galit sa dibdib ko. Ang diary ko ang nakakapagpagaan ng loob ko. Ewan ko ba, para ngang eto na yung bestfriend ko e.

Nagsimula na akong magsulat. Tungkol pa ba kanino? Edi kay Stephen Yu.

7 Things I Hate About You, Stephen:

1. You're vain.

2. Your games.

3. You're insecure.

4. You love me then you like her.

5. You make me laugh,

You make me cry,

but I don't know which side to buy.

6. Your friends, they are jerks.

When you act like them, just to know it hurts.

I wanna be with the one I know.

And the 7th thing I hate the most that you do...

You made me love you.

Iniisp ko tuloy, bakit kaya ganun ang pag-ibig? Maiinlove ka sa isang tao, yung akala mo, mahal ka rin, yun pala, sa huli, iiwanan ka lang sa ere.

Bakit kasi sa kanya pa ako nainlove, diba?

Chapter 1. You're vain.

Ako nga pala si Ashley Prieto. 3rd year College student. At oo, kagaya ng iba, sawi sa pag-ibig. Hindi ko malaman kung bakit nainlove ako sa taong yun e. Kahit 3 taon na ang nakakalipas. Hindi ko siya makalimutan. Alam mo ba yung feeling na, parang kahit matagal na kayong hindi nagkikita, yung puso mo, parang dala-dala niya pa rin? Nakakainis yun diba?

Nagsimula ang love story namin, dahil sa isang picture.

Last day of Third Year High school yung nangyari yun. Hindi pa ako naiinlove. Ewan ko ba, wala naman kasi saking nanliligaw nun e. Hindi naman ako kagandahan, pero at least, may mukha pa rin ako diba? Teka, anong connect ng picture sa mukha ko?

Ganito kasi yung nangyari nun.

"Ash! Lika dito! Picture tayo!" Lumapit naman ako sa bestfriend kong si Trish. Si Trish, maganda, maganda, maganda. Ewan ko ba kung bakit ko yan naging bestfriend e. May pagka-vain siya. Sobra lang.

Nagsmile na ako, after 10 seconds, nagflash na yung camera ni Trish.

Pero kasabay ng pagkacapture ng camera samin, napatingin ako sa nakaakbay sakin.

"S-stephen?" Si Stephen Yu. Inakbayan ako? Hindi naman kami close nito ha?

"Epal mo talaga Stephen. Kaming dalawa lang dapat ng bestfriend ko yung nasa picture e. Sumingit ka pa. Bawal ang 3! Mamalasin tuloy si Ash."

Ngumiti lang si Stephen sa akin at nag-belat kay Trish. "Upload mo yan Trish ha! Sige bye na! Kita-kits next year! Bye rin, Ashley." Tapos umalis na siya kasama mga kaibigan niya.

Bakit parang nung sinabi niya yung pangalan ko, biglang tumibok yung puso ko?

Naabnormal lang ako siguro. Hindi naman kasi talaga ako inaakbayan ng lalaki e. Parang, nanibago ako?

"Ang vain talaga nun. Bes. Tignan mo etong pic natin. Bagay kayo ni Stephen! Syet. At

kung makatitig ka. Ikaw ha! May HD ka sa kanya noh?" Tinignan ko naman yung picture. Si Stephen, nakaakbay sakin, habang ako, nakatitig lang sa kanya. "Nagulat lang naman ako kasi inakbayan ako."

"Sus. Kunwari ka pa. Pero never pa natin naging kaklase yan noh? HAHAHA. Lakas daw mantrip niyan e."

"Oo nga. Haha."

"Uhm. Yung camera Bes. Magpipicture pa ako kasama si Troy e!" Binigay ko naman yung camera sa kanya sabay batok. Crush niya kasi yung Troy e, kasama sa barkada nila Stephen. Pero ewan ko rin ba dun, manhid ata. Di nakakaramdam na gusto siya ng bestfriend ko. Kaya mismong si Trish na yung gumagawa ng paraan para mapansin siya.

Umuwi na ako nun at nakatulog. Pagkagising ko, mga 5PM na, nagfacebook ako at nakita kong naupload na ni Trish yung pictures.

Bigla kong pinindot yung picture namin ni Trish, kasama si Stephen.

Tinitigan ko yung picture ng ilang segundo, na naging ilang minuto, hanggang sa napansin kong isang oras na, nakatitig pa rin ako sa picture namin.

Ano bang nangyayari sa akin?

Yun ang simula ng pagkagusto ko sa kanya, malas ko pala talaga. Eto ba ang epekto kapag 3 kayo sa picture at ikaw ang nasa gitna?

Minamalas ata ako e.

Chapter 2. Your Games.

After ng Summer, pasukan na. Fourth year na ako. Nakakakaba na ewan. Tinignan ko yung section ko na nakapost sa may bulletin board. Nakisiksik na nga lang ako e.

4 - Peace ako.

Kaklase ko si Trish, tapos yung 2 pa naming kaibigan. Pero ang mas nakakagulat...

Kaklase ko si Stephen Yu.

Di ko alam, pero bigla akong kinabahan. Natatandaan pa kaya ako nun? Bakit ko kasi binibig-deal yung pag-akbay niya sakin. Vain lang siguro yun. O epal lang talaga. Singit siguro sa pictures. Ganun lang naman siguro diba?

Pero bakit ko ba siya naiisip?

"Bes! Lika na. Baka magalit satin si Mdm. Villaruel." Pumasok na kami sa classroom. Ang ingay. Maraming new faces. Maraming taga-kabilang section. Pero friends ko naman yung iba, kaya okay lang. Tinignan ko pa yung ibang mga magiging classmates ko hanggang sa matuon ang dalawang mata ko ang lalaking iniisip ko simula nung Summer.

Si Stephen Yu. Gwapo at nakangiti. May dimples pa.

Nagkakacrush na ata ako sa kanya e.

"Class, stand up and wait for your seating arrangement." Naku po, sino na naman ba katabi ko? Sana hindi si Patricia. Yung kaklase ko last year, ang daming kuto nun e.

Habang nag-aayos si Mdm. ng seats, napatingin ako kay Stephen. Kaso, pagkatingin ko sa kanya, nahuli niya akong nakatingin sa kanya!

Teka, tinitignan niya rin ako? Ganun yun diba?

"Ms. Prieto, tabi ka kay Mr. Ramos." Pumunta ako sa may harapan at katabi ko nga si Ethan, kaklase ko rin last year. Tahimik `to e. Hindi ko siya close.

"Hi." Napatingin naman ako kay Ethan. Nag-hi siya sakin? Bago yun ha.

"Hello rin." Tumingin ako ulit kay Stephen at nakita kong katabi niya yung malanding classmate namin. Si Angela. Nabadtrip tuloy ako. Di ko alam kung bakit.

"May gusto ka ba sa kanya?" Napatingin ako sa katabi ko. Nagsalita siya ulit? Bago yun ha.

"Hindi ah. Nagkataon lang na napatingin ako sa kanya."

"Ah." Hindi ko na lang pinansin si Ethan pagkatapos nun. Makatanong e.

Pero gusto ko na ba talaga si Stephen? Crush siguro. Pwede pa. Pero gusto? Malabo. Hindi ko pa nga siya kilala e.

"First row. Introduce yourselves."

Patay, ako pala yung unang mag-iintroduce, ako yung nasa dulo ng first row e. Tumayo ako at huminga ng malalim. Tapos nagsmile.

"Hello. My name is Ashley Prieto. Call me Ash. That's all." Pagkaupo ko, bigla kong narinig na may sumigaw sa loob ng classroom.

"ANG CUTE MO ASHLEY!" Pagkatingin ko sa nagsalita, si Stephen pala.

Alam mo yung feeling na naparalyze ka? Ganun nararamdaman ko. Para bang, hindi maalis yung pwet ko dito sa upuan na `to. Ang cute ko ba talaga? Tinignan ko si Trish at aba, kinikilig!

Kinikilig ba ako?

Totoo ba yung sinabi niya, o nantitrip lang siya?

Pagkatapos ng ilang araw, komportable na naman ako sa classroom ko. Medyo masaya naman sila kasama. Kaso, isang araw, badtrip talaga nangyari sakin.

Uwian na nun. Nakatulog kasi ako sa clinic. Ang sakit kasi ng ulo ko nun e. Pagbalik ko sa classroom, Amputs, wala yung bag ko!

Onti na lang yung classmates ko, kaya naweirduhan ako, saan napunta yung bag ko?

"Ano ba yan. Sinong nagtago ng bag ko?" Naiinis na ako. Bigla akong napatingin kay Ethan, nginuso yung barkada nila Stephen. At ayun, nakangiti sila. Sila ata nagtago ng bag ko. Tss.

"Hoy. Balik niyo na nga bag ko."

"Anong bag? Wala naman samin e." Sabi ni Evo. Kabarkada nila.

"Oo nga. Anong bag ba yun?" Patanong pa ni Cleo.

Tinignan ko si Troy, tumatawa na kasi siya e. Siya yung crush ni Trish. "Nasayo ba?"

"Wala sakin."

"E bat ka tumatawa dyan?"

"Masama bang tumawa?" Letse. Naiinis na ako ha.

Last na napatingin ako kay Stephen. Maingiyak-ngiyak na ako nun. Ang sakit pa kaya ng ulo ko nun.

Bago ko pa siya tanungin. Inunahan niya ako ng sagot na "Wala sakin, Ash. Hehe." Nabanas tuloy ako at pinagpapalo siya. Naiiyak na ako nun tapos masakit pa ulo ko, pinagtitripan pa nila ako! Bigla na lang nagdilim ang paningin ko at nawalan ng malay.

Pagkamulat ng mata ko, yung mukha ni Stephen yung nakita ko.

"A-ah, A-asan ako?" Napaupo ako nun.

"Nasa bahay ka namin. Nahimatay ka kanina e." Pagkatingin ko sa tabi ko, yung bag ko, andun.

"Sorry kung pinagtripan ka namin kanina. Ang sarap mo kasing asarin e." Namula naman ako nun at iniwas ang tingin sa kanya.

"Okay lang yun."

"Kain ka muna oh. May lagnat ka rin pala e. Bakit ka pa pumasok?" Hinawakan niya yung noo ko. Nakaramdam ako ng kilig? Ewan. Moment ko na `to e. Hehe. Ang cute niya pala kapag malapitan.

"S-salamat." Kinuha ko yung lugaw at kinain na may ngiti sa labi ko.

Hinatid niya ako pauwi nun. Nagkwentuhan pa nga kami e. Malapit lang pala ang bahay niya sa bahay namin. Sabi niya pa, masarap daw akong kasama.

"Pwede tayo maging magkaibigan?"

"Oo naman." Nagngitian lang kami nun.Tapos nagpaalam na siya nun. Habang ako, tuwang tuwa pa rin at masaya.

Ilang linggo na ang nakalipas, at ganun pa rin, inaasar pa rin ako ng mga kaibigan niya. Pinagtitripan. Pero yung trip na natatawa ako. Mabait naman pala sila e.

Pero, di ko talaga inaasahan, na sa mga simpleng pangtitrip niya, nagugustuhan ko na pala siya.

Chapter 3. You're insecure.

"Bes. Dalian mo naman mag-pulbos dyan, hinihintay ka na sa Booth natin!"

"Oo na. Teka lang. Mauna ka na." Umalis naman siya kaagad at iniwan ako sa classroom.

Oo nga pala, Foundation Day namin ngayon. Ambilis ng panahon noh? October na kaagad. Anyways, Marriage Booth pala kami. Kaya ako pinapabilis ni Trish dahil it's my turn na para magbantay e.

Pagkarating ko sa booth, si Elsie at Jason yung kasama kong magbantay. Natatawa nga kami kapag may mga nasa Marriage Booth e. Tipong pinagtitripan lang talaga sila ng mga kaibigan nila, meron nga, pinapunta sa Marriage Booth, magkapatid e! HAHAHA. Mga utak talaga ng mga schoolmates namin.

"Uy Ash. Break ka muna. 30 minutes lang. Balik ka mamaya ha." Um-oo naman ako. Hinanap ko si Trish kaso ayun, kasama si Troy. Oo, nagkakamabutihan na sila. Akalain mo yun? Bibigay rin pala yung manhid na yun.

Nagulat ako kasi biglang may humawak sa kamay ko. Pagkatingin ko, si Ethan lang pala.

"Oh, bakit Ethan?"

"Ikot-ikot tayo? Boring e." Um-oo na lang ako pero binitawan naman niya yung kamay ko.

Alam niyo kasi, naging close na talaga kami. Sa totoo nga lang, parang bestfriend ko na siya e. Madaldal na siya. Tapos, magaan na rin loob ko sa kanya. Masaya rin siya kasama e. Atsaka, si Stephen kasi e.

Teka, bakit napasok ang pangalan ni Stephen dito?

Kinalimutan ko na lang si Stephen sa isip ko at hinatak si Ethan papuntang Street Food Booth. Nagugutom na rin kasi ako e.

"Libre mo ako. Ge naaaaaaaa~" Nagpout pa ako sa kanya, hindi naman niya matitiis bestfriend niya e. HAHAHA. Ang sama ko. K.

Bumili naman siya. Ang dami ngae! 10 pieces ng fishball, 5 kikiam, tapos may kasama pang Shawarma! "Oh, kainin mo lahat yan." Tapos may gulaman pa siyang binigay sakin. Nagsmile naman ako sa kanya at nagthank-you.

Hindi naman masyadong makapal ang mukha ko noh? Patay gutom talaga ako.

"Teka, okay na ba kayo ni Stephen?" Bigla akong nasamid sa narinig ko. Letse lang. Pinaalala niya pa kasi e.

"Malay ko dun. Bahala siya." Ano ba kasi yung nangyari?

Ganito yun, last week, Tuesday ata yun. Niyaya niya akong pumunta sa Mall. Wala lang daw, magfofood-trip. AS FRIENDS. Um-oo naman ako, kasi syempre, gusto ko rin siya makabonding minsan. Crush ko siya e. Papalampasin ko pa ba yung pagkakataon? So ayun, nagbihis talaga ako. Naglip-gloss pa nga ako e. First time. HAHA. Di naman kasi ako palaayos.

Nauna akong pumunta sa Mall. Mga 3PM daw kami magkita e. Nag-ikot ikot muna ako. Isang oras na ang nakakalipas, wala pa rin siya. Di niya pa rin ako tinetext. Nangyari dun?

Tinry ko siyang tawagan, hindi niya sinasagot. Tinry ko siyang itext, di siya nagrereply. Seriously, kinakabahan talaga ako. Ano bang nangyayari sa kanya? Baka mamaya, may nangyari sa kanyang masama. Di ko maiwasang mag-alala.

After dalawang oras, wala pa rin siya. Nagdecide na lang ako na umuwi. Pero bago ako umuwi, dumaan muna ako sa bahay nila. Malay mo, hindi na pala siya pinayagan ni Tita Selle, yung Mama niya, na gumala. Pagkarating ko dun sa bahay nila, pinapasok ako ni Tita Selle, nasa may sala daw si Stephen, may kasamang kaibigan. Ang laki pala talaga ng bahay nila Stephen. Ang yaman pala talaga ng mga Yu.

Pero sana, hindi na lang ako pumunta dun. Kung yun lang ang makikita ko.

Si Angela, nakayakap kay Stephen. As in, yakap na yakap.

Bigla akong tumakbo nun papalayo. Naiinis talaga ako. Umasa pa kasi akong sisiputin niya ako sa date namin, no, hindi yun date, pero, diba siya nagyaya! Bakit hindi siya sumipot! Sana nagtext man lang siya or nag-explain na hindi makakapunta dahil kasama niya yung Angela na yun. Ugh. Nakakasama ng loob e. Kinabukasan, nagtext siya sakin at nagsorry. Sabi ba naman niya, nagkasakit daw yung nanay niya kaya hindi siya nakapunta. E gago pala siya e. Magsisinungaling pa talaga siya, sa akin pa? Akala ko ba, kaibigan niya ako?

Tapos, last Monday lang, si Stephen na pala at si Angela. Ang sakit lang. Parang, bakit hindi man lang niya sinabi sakin? Akala ko ba kaibigan niya ako?

Bakit ba nasasaktan ako ng ganito?

"Gusto mo kasi siya." Nabalik yung pansin ko kay Ethan. Anong sabi niya?

"A-anong ibig mong sabihin?"

"Wala. Pansinin mo na kasi siya. Ikaw rin naman magsusuffer, bahala ka. Hindi niya naman ata alam yung nakita mo e. Nagsorry naman siya nung hindi ka niya sinipot diba?"

"Teka, Ethan, kampi ka ba talaga kay Stephen? Kasi, alam mo, ako yung nasasaktan di--"

"Alam mo, Ash, bestfriend kita. I don't want you to get hurt. Pero tanggapin mo na lang na

gusto mo na siya. Hindi lang infatuation yan. Kaya, it's either two things lang naman Ash, pwede kang masaktan, o pwede kang maging masaya sa huli. Kaya, be careful." Habang sinasabi niya yung mga linyang yun, para bang, natamaan ako? Ewan ko. Sagad sa puso e.

"Psychic ka ba?" Binatukan niya lang ako at tumawa. Pero, naisip ko rin, hindi pa naiinlove si Ethan noh?

"Hoy. Ethan, di ka pa ba naiinlove? Wala ka bang nagugustuhan ngayon?" Ngumiti lang siya at piningot ang tenga ko.

"Meron. Kaso, may gusto siyang iba e. Ang saklap noh?"

Pareho lang pala kami, sawi sa pag-ibig. Yung mahal namin, may mahal ng iba.

"Ash. Pwede ba tayong mag-usap?" Napatingin ako sa taong nagsalita. Si Stephen, nakatitig sa akin ngayon.

Galit na galit.

Hinila niya ako papalayo kay Ethan. Di na nga siya napigilan ni Ethan dahil galit na galit siya e. Ano bang problema nito?!

Dinala niya ako sa may bleachers. Walang katao-tao. Paano kung masuntok ako nito! "Bitawan mo nga ako! Ano ba Stephen?!"

"NAKNAMPUTCHA NAMAN ASH! ANO BA KASING PROBLEMA MO? HINDI KA NAMAMANSIN NG ISANG LINGGO TAPOS MAKIKITA KITANG NAKIKIPAGLANDIAN?! ANO BAAAAA! NAIINSECURE AKO SAINYO. KAYO NA BA NI ETHAN? ANG LANDI MO NAMAN!" Sinampal ko naman siya. Anong akala niya sakin? Malandi? Sumosobra na siya. Gusto ko siya, oo, totoo yun, pero yung pagsalitaan niya ako ng ganito, sino ba siya?!

"Akala mo, perpekto ka, Stephen, ikaw ang unang nanloko sakin! Nagkasakit nanay mo nung last Tuesday? LOKOHIN MO LELANG MO! Nakita kitang kayakap yung Angela na yun! Now tell me, sinong mas malandi?! HA?!" Napasuntok naman siya sa pader nun malapit sa mukha ko. Di ko namalayan, tumutulo na pala yung luha ko.

"A-ash. Sorry..."

"SIMULA NGAYON. HINDI NA KITA MAGUGUSTUHAN! KAHIT KELAN! ANG SAMA MO PALA. NAKAKAINIS KA! AYOKO NA SAYO! AYOKO NA SAYO! oomph--" Bigla niya akong hinalikan. Nagpupumiglas ako pero hindi niya ako binitawan. Ano bang nangyayari? Tinulak ko siya hanggang sa bumitaw siya. Pareho kaming natulala. Did that just happen?

Alam mo yung moment na hindi kayo makapagsalita dahil gulat na gulat kayo? Ganun naramdaman ko ngayon. Ilang tanong ang bumagabag sa isip ko. Halo-halong tanong. Puro walang kasagutan.

Bakit niya ako hinalikan? Takot ba siyang hindi ko na siya magustuhan? At gusto niya rin ba ako?

"Huli kayo!" Nagulat ako dahil may nagposas saming dalawa. Taga-Jail Booth `tong mga `to ha?

"T-teka--"

"Lika na po. Ang laya po niyong dalawa ay 100 pesos. Kung hindi po kayo makakapagbayad, makukulong kayo ng 3 oras sa jail booth. So, lika na po." Hinila nila kami papuntang Jail Booth. At, wow, sakto, kaming dalawa lang ang nakakulong dun.

Wala ni isa saming nagsalita. Pero syempre, alanganamang hindi kami makaalis dito? Wala naman akong pera. Nagpalibre nga ako kay Ethan diba? Kaya no choice, kung ayokong makulong ng 3 oras kasama `tong si Stephen, kailangan niyang magbayad.

"U-uh. Stephen. May 100 pesos ka?"

"Wala e." Patay.

"Pwede ba tayong mag-usap?" Napatingin ako sa kanya, syet. Biglang tumibok ang puso ko ng malakas. Ano bang nangyayari sakin? Umiwas ako ng tingin sa kanya.

"Uy. Ash. Ano ba, tumingin ka nga sakin." Nakaposas pa rin pala kami. Nakakainis. Gusto ko siyang iwasan e. Di ko magawa.

"Uy!"

"Ano ba Stephen! Problema mo ba? Magsama kayo nung Angela na yun! Wag mo ko kausapin!" Nasabi ko ba yun?

Napatingin ako kay Stephen. At, nakangiti ang mokong.

"Teka, nagseselos ka ba kay Gela?"

Nagseselos ba ako? OO. Syempre, kasi, gusto ko siya.

Pero bakit ganun? Parang, mas malalim pa yung feelings ko sa kanya kaysa dati.

"Mahal mo ba ako, Ash?" Napatingin ako sa kanya. Hindi makasagot.

Anong isasagot ko?

Chapter 4: You love me, then you like her.

"Uy, Ash. Sagutin mo ako. Mahal mo ba ako?"

TInignan ko lang siya. Kung sasabihin ko ba yung tunay kong nararamdaman, may mababago ba? Atsaka, sila na naman ni Angela, diba? Ayoko naman maging 3rd party.

"Hindi kita mahal."

Bigla siyang sumimangot. Tapos iniwas niya yung tingin niya sakin. So, siya naman ang galit sakin? Bakit ba? Ano naman kung sabihin ko sa kanyang mahal ko siya?

"Mahal mo ba si Ethan?" Nagulat naman ako sa tanong niya. Bakit si Ethan? "Friends lang naman kami nun."

Tumingin siya sakin. Tapos nagsmile. "So, may chance pa pala ako?"

Ano raw? Chance?

Processing...

Processing...

HUTAENA. Chance?

"Bakit, may gusto ka ba sakin?" Iniwas niya yung tingin niya sakin at may kinuha sa bulsa.

100 pesos. So, makakalaya na kami dito?

"Lika na." Tumayo kami pareho at nagbayad na sa Jail Booth. Pagkalabas namin, wala miski samin ang nagsalita.

"A-ah--" Di ko natuloy yung sasabihin ko dahil dumating si Angela.

"Baby! Andito ka lang pala." Sabay kiss sa pisngi ni Stephen.

Bakit ganun? Parang singit lang ako sa moment nila? Nasasaktan ako bigla.

"Hey! Andito ka rin pala, Ash. Musta?" Tss. Plastic.

Napatingin naman ako kay Stephen nun. "Okay lang naman. Sige, maiwan ko na kayo."

Pagkaalis ko sa lugar na yun, biglang tumulo yung luha ko.

Ano ba kasing problema sakin? Bakit ako umiiyak? Oo. Gusto ko siya, pero, hanggang dun lang naman diba?

Hindi kaya, mahal ko na talaga si Stephen Yu?

Medyo nabigla ako nung may yumakap sakin.

"Okay ka lang ba, Ash?" Si Ethan. Andito siya.

Bakit ganun? Si Ethan ang nakakakita sakin kapag umiiyak ako?

"Uwi na tayo."

"Hatid na kita." Um-oo na lang ako, nagpaalam na rin ako sa mga classmates ko at sa Adviser namin, ang dinahilan ko na lang, masama pakiramdam ko.

Pagkadating sa bahay. Ibinuhos ko ang luha ko sa unan. Ewan ko ba, hindi ko macontrol `tong feelings ko e.

Bakit nga kasi sa lahat ng lalaki, isang Stephen Yu pa ang minamahal ko?

Kinuha ko ang diary ko at nagsimulang magsulat.

Bakit ba kasi SIYA pa?

1. Gwapo.

2. Pasaway pero responsible.

3. Masaya kasama.

4. Smile niya.

5. Kasi, siya lang talaga ang nagpapatibok ng puso ko.

Huli na ba talaga ang lahat? Bakit parang, ambilis naman maging sila ni Angela?

After 3 days, Sembreak na. Kaya lagi lang ako nasa bahay. Wala, nood lang ng Koreanovelas, tapos basa rin ng libro. Minsan, pumupunta rin si Ethan at si Trish sa bahay.

*tok tok*

"Anak! May bisita ka."

"Si Trish po ba o si Ethan?"

"Hindi sila. Iba. Bilisan mo nak." Bumaba naman ako at alam niyo ba kung sino ang bisita ko?

Sino pa ba, eh di yung lalaking nagpapatibok ng puso ko.

"Stephen?"

"We need to talk, Ash." Lumabas naman kami nun at umupo sa may garden namin. Nung una, walang nagsalita. Ang awkward kasi. Ako na nga lang mauuna.

"Bakit ka andito?"

"Namimiss lang kita." Napatingin ako sa kanya, nakatingin pala siya sakin.

Ano ba talaga ang punto niya?

"Baka hinahanap ka na nung Angela mo."

Lumapit naman siya sakin. "Ash. Tumingin ka sakin."

Pagkatingin ko sa kanya, ang lapit ng mukha niya. Alam mo yung 1 inch na lang, mahahalikan ko na ang lips niya?

Lord, natetempt ako. Ajujuju, kaso, may girlfriend `to. Hay.

Iniwas ko na lang yung tingin ko sa kanya at tumayo na. "Kung pumunta ka lang dito para maghanap ng katitigan, hindi ako pwede. Bye na." Palakad na ako nun ng bigla niyang hawakan yung kamay ko.

Dugdug. Dugdug.

Ano ba yan, Pusong tumitibok naman e!

Huminga ako ng malalim at tumingin sa kanya. "Oh ano na ba?"

Bigla niya akong niyakap. Nagulat ako.

"Stay with me like this for 5 minutes, Ash. I'll explain."

"Okay." Ramdam ko ang init niya. Okay, wag kayong mag-iisip ng masama. Warm lang siya. Comfortable kayakap.

Kaso, alam ko namang, pagkatapos ng 5 minutes, bibitaw rin siya e.

Bibitaw rin siya sakin.

"Mahal kita. Ash."

MAHAL NIYA AKO?! Tama ba ang narinig ko? P-pero... bakit?

"Pero gusto ko si Angela. Kailangan ko siyang magustuhan."

Hindi ko na maiintindihan ang nangyayari. Mahal niya ako, pero may gusto rin siyang iba?

Ano ba naman `tong pag-ibig na `to. It's complicated.

Chapter 5: You make me laugh, you make me cry, I don't know which, side to buy.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Mahal na mahal kita, Ash, simula last year pa. Ako na nga mismong gumagawa ng paraan para mapansin mo ako e."

"A-anong paraan?" Then suddenly, naalala ko, yung last day of school last year, yung sumingit siya sa picture namin ni Trish? Remember?

"Mas madami pa akong ginawang pagpapansin sayo. Simula First year pa lang tayo, kaso, ewan ko ba, hindi mo ako pinapansin e."

"S-so, anong connect nun?"

"Ang connect nun, ay, alam mo na mahal kita."

"Pero, kayo na ni Angela diba? Atsaka, anong ibig mong sabihin na kailangan mo siyang

magustuhan?"

"Basta. Mahirap intindihin at iexplain. Sabihin na lang natin, na iaarrange-marriage kaming dalawa. Kapag tapos na ang graduation, saka kami magpapakasal."

Arrange marriage? Teka, mayayaman pala talaga ang pamilya nila ni Angela. Kaya pala, pero, bakit ganun? May ganun pa rin pala ngayon?

"So, anong gusto mong gawin ko?"

"Gusto kong maghintay ka sakin." Bumitaw ako sa yakap niya.

"5 minutes na. Bye." At iniwan ko na siya sa may garden namin. Pero lumingon ako sa kanya one last time at sinabing, "Hindi ko ata kaya yan."

Anong sabi niya? Hintayin ko siya? Oo nga, mahal ko siya, at mahal niya ako.

Pero kasi, iba naman ang pinag-uusapan dito e, ang pinag-uusapan dito, ikakasal siya kay Angela. IKAKASAL! Dahil gusto ng magulang nilang dalawa. Sa tingin niyo ba, kaya kong makisawsaw sa buhay nilang dalawa? Makikielam ako?

Pero ang sabi lang naman niya, maghintay ako diba? Pero paano yun kapag naghintay ako, tapos wala rin naman palang mangyayari? Hindi din naman siya mapupunta sakin?

Maghihintay lang ako para sa wala.

Hindi ko alam pero naiyak na naman ako. Tumulo lang ang luha ko hanggang sa nakatulog na ako.

Pagkagising ko, nagtext siya.

From: Stephen

May free time ka ba? Samahan mo naman ako sa psychiatrist.

Psychiatrist? Anong nangyari sa kanya?

To: Stephen

Bakit? Nangyari sayo?

From: Stephen

Magdala daw kasi ako ng kinababaliwan ko.

Bigla naman akong namula nun. Natawa nga rin ako e. Ang corny talaga nitong lalaking `to!

Rereplyan ko na sana kaso bigla na namang nagtext ang mokong.

From: Stephen

I love you, Ashley.

Bigla akong namula. Di ko tuloy siya nareplyan. Parang naconscious ako bigla? Di kasi ako sanay e. Hehe.

Pumasok ako ng maaga nun. Habang nasa may locker room ako, nakita ko si Angela. Kakausapin ko ba siya o hindi?

"Angela!" Lumingon naman siya sakin at nilapitan ako.

"Oh, anong problema Ash?"

"Can we talk?"

"Sure." Pumunta kami sa may bleachers.

"Anong gusto mong pag-usapan?"

"Tungkol sa kasal niyo ni Stephen." Nagulat naman siya at natawa.

"So, alam mo na rin pala yun?"

"Oo." Nginitian niya lang ako.

"Kahit arrange marriage lang ang lahat samin, matagal na niyang alam na gusto ko siya." Bigla akong napanganga sa narinig ko.

"S-so, ibig mong s-sabihin--"

"Gusto ko siya, tapos mapapangasawa ko siya, ang saya diba? Kaso, kulang na lang, hindi niya ako gusto. Pero wala naman siyang magagawa e." Nagulat ako sa sinabi niya. Anong ibig niyang sabihin?

"Ganito kasi yun, Ash, kung hindi niya ako papakasalan, malulugi ang kompanya ng pamilya nila. Kaming mga Tuazon lang naman ang makakatulong sa kanila e." Ano daw? Palugi na?

"Kaya, Ash. Kung gusto mong hindi mangyari yun, hayaan mo na lang siya. Hindi mo naman siya mahal diba?" Mali ka sa inaakala mo, mahal ko si Stephen Yu.

Kaso, alam kong, masisira siya kapag sinabi ko ang totoo.

"Oo. Hindi ko siya mahal. Gusto ko lang naman kayo icongratulate e. Congratulations."

"Good. Oops!" Napatingin naman ako sa kanya, nakangiti siya ng nakakaasar. Tapos tinuro niya yung taong nasa may side niya.

Si Stephen Yu.

Narinig niya yung sinabi ko? Na hindi ko siya mahal?

Nakita kong naging malungkot yung aura niya. Ano ba. Naguguilty ako. Hindi niya naman dapat kasing marinig yun e.

"Ash. Hindi mo ba talaga ako mahal?" Tinignan ko lang ang malungkot na mata niya. Sasabihin ko ba na mahal ko siya o hindi?

Napatingin naman ako kay Angela nun, nakangiti pa ang demonyita. Pero, alam ko na ang gagawin ko.

"Hindi kita mahal. Sorry." At umalis ako dun na mabigat ang loob.

Totoo pala ang kasabihang, "Tulak ng bibig, Kabig ng dibdib." Mahirap pala talaga magsinungaling sa taong mahal mo.

6. Your friends, they are jerks. When you act like them, just to know it hurts.

Lumipas ang ilang buwan, February na. Ambilis talaga ng panahon. Hindi ako pinapansin ni Stephen. Hindi ko rin naman siya pinapansin e. Masyadong mataas ang pride namin para magpansinan. Nakakainis na nga e. Parang, hindi na nga talaga kami pwede sa isa't-isa, nasira pa yung friendship namin.

Wag niyo pala ako tatanungin tungkol kay Angela at Stephen. Ayun, yung dalawa, ang sweet sa school! Palagi silang nag-PPDA. Akala mo, sila lang ang tao sa mundo e. Feeling ko rin, nagkakagusto na rin si Stephen kay Angela. Tama ba talaga naging desisyon ko na magsinungaling sa kanya?

Pero, ginawa ko lang naman yun dahil gusto ko siyang protektahan e.

"Bruha. Pinag-iisip mo na naman?" Tumabi sakin si Trish at Ethan.

"Wala, napapaisip lang talaga ako."

"Na alin, kung bakit di mo sinabi kay Stephen yung tunay mong nararamdaman?" Binato ko naman sa kanya yung V-CUT kong kinakain. Paepal kasi e. Nag-eemote ako dito!

"Maiba nga tayo, may date ka na ba sa Prom?"

"Wala pa e." Oo. Prom na namin next week. Nakakainis nga e. Kasi, wala talaga akong gana pumunta sa Prom. May nagyaya ba sakin? WALA. Kahit siya nga e, hindi ako niyayaya. Nakakabanas lang. Oo nga pala. paano ako yayayain nun, e may SURE PARTNER na yun! Letse lang.

"Ako, guess who kung sino nagyaya sakin?" Excited na sabi ni Trish. Sus, sino pa ba, edi si...

"Troy Dela Rosa!" Nagkatinginan pa kami ni Ethan at nag-apir. Nagkakamabutihan na kasi si Troy at Trish. Nakulitan siguro kay Trish. HAHAHA.

"Ikaw, sino partner mo, Ethan?" Napatingin naman ako kay Ethan nun na nagkakamot ng ulo. Oo nga noh, hindi umaasenso lovelife nito e.

"Wala pa rin e."

"Bakit hindi na lang kayo ni Ethan magpartner, Ash? Masaya yun!" Napa-oo na lang ako. Kaysa naman magmukha akong lonely dun sa Prom diba.

Atsaka, aasa pa ba ako na ako yung yayayain ni Stephen? Wag na.

Pag-uwi ko, sinabi ko na kay Mama at Papa na Prom na namin next week. Bibigyan na lang daw nila ako ng pera pambili ng dress bukas. Saturday naman bukas kaya ayos lang.

Kinabukasan, Nagpunta ako ng mga 1PM sa ATC. Dumaan muna ako sa bookstore para tumingin ng books, pagkatapos, dumiretso na ako sa dress shop.

Ang gaganda lang ng mga dresses sa shop na `to, kaso ang mamahal. Tinignan ko din yung pang-Mens, ang mamahal rin. Ang budget ko lang ay 3,000 para sa dress at shoes. Makakahanap naman siguro ako ng mura lang.

At, sakto nga, nakita ko ang sign na SALE sa may bandang dulo. Pagpunta ko dun, wow, ang dadaming dress! Ang gaganda, pero medyo mura lang. At least dress!

Nakapili na ako. Eto yung napili kong dress - http://www.wedding2be.net/wp-content/uploads/2011/01/vintage-prom-dress-7.jpg. Medyo may pagkavintage siya pero ang ganda. Binayaran ko kaagad at bumili na rin ng shoes - http://www.shoes.com/productimages/shoes_iaec1214773.jpg

Nagpunta ako sa KFC after kong bumili. Tinext ko na rin si Ethan na bumili ng corsage.

Habang kumakain ako, biglang dumating sa KFC yung barkada ni Stephen. Minus Stephen. So si Troy, Cleo at Evo lang andito.

"Uy Ash! Dito ka pala." Talaga `tong mga `to oh. Mantitrip na naman ba `tong mga `to?!

Inakbayan ako ni Troy. "Ash, ano na? Wala ka na ba talagang gagawin?" Umupo silang 3 sa table ko.

"Oo nga. Hahayaan mo na lang ba silang magpakasal?"

"Malay ko sa kanila! Problema nila yun." Umiwas ako sa kanila pero pinitik lang ni Evo yung ilong ko.

"Ikaw talaga. Wag ka ngang susuko! Mahal na mahal ka talaga ni Stephen. Hindi mo ba siya mahal?"

"Hindi."

"Sus. In-denial ka pa."

"Hindi nga e! Kulit niyo ah."

"May partner ka na ba sa Prom?" Tanong ni Evo.

"Meron na. Si Ethan. Bakit?" Napanganga silang tatlo.

"A-akala namin--"

"Akala niyo na alin?"

"W-wala." Ngumiti naman silang tatlo.

"Ash, kakanta kami sa Prom, yung banda namin. Basta, yung huling kanta, nakadedicate yun sayo ha?" Sabay silang tatlong tumayo at umalis na.

Teka, anong kanta yun?!

After ilang araw, Prom na. Kinakabahan ako na parang ewan. Sinundo ako ni Ethan sa bahay kasi syempre, siya escort ko.

"Bye Ma. Bye Pa."

"Mag-ingat ka dun ha? Alagaan mo anak namin, Ethan."

"Opo." Nagpaalam na kami sa kanila at sumakay sa kotse ni Ethan.

"May kotse ka pala."

"Sa daddy ko `to. Hiniram ko lang."

"Ah."

"Ang ganda mo pala ngayon."

Napangiti ako sa sinabi niya. "Ikaw naman, gwapo."

"Bolahan `to?" Tumawa lang ako at tumawa rin siya.

"May tanong ako sayo, Ethan. Wala ka ba talagang nagugustuhan?"

"Meron." Nagulat ako dun ha.

"Bakit hindi mo niyaya sa Prom?"

"Kapartner ko na siya e." Napatigil naman ako dun at napatingin sa kanya.

Kapartner niya? Ako ba tinutukoy niya?

Di ko namalayan, nasa Shangrila Hotel na pala kami, kung saan yung venue.

"Ash? Okay ka lang?" Iniwas ko sa kanya yung tingin ko. Ang awkward kasi e.

Umamin ba siya sakin na gusto niya ako?

"Hey, Ash." Lumabas ako sa kotse niya at palayo na sa kanya pero nahila niya ako.

"Relax, okay? Gusto kita. Pero dati yun. Alam ko namang wala akong pag-asa sayo e. " Huminga ako ng malalim at tinignan siya.

"Look, bestfriend kita, diba? Sana hindi masira ang friendship natin dahil sa gusto mo lang ak--" Tumawa naman siya.

"Di mo ba narinig sabi ko, Ash? Hindi na ikaw ang gusto ko. Si Lizelle ang gusto ko noh." Lizelle? Yung schoolmate namin? "Atsaka, kagaya mo, mas mabuting tulungan na lang kita sa problema mo kay Stephen. Ang labo niyong dalawa e."

"Bakit hindi mo niyaya si Lizelle sa Prom?"

"Naunahan na ako e. Pero hayaan mo, aamin ako sa kanya mamaya. Baka kasi, masawi rin ako sa pag-ibig e." Natawa naman ako sa sinabi niya. "Kaya ikaw, umamin ka na rin, kahit ba walang mapapatunguhan yang pag-ibig mo sa kanya. At least, umamin ka diba?"

Aamin na ba ako o hindi?

"Lika na." Nilagay ko na yung kamay ko sa braso niya at tuluyan na kaming pumasok sa venue. Ang ganda ng place. Magical. Sobrang cool ng nag-organize nito!

Nakita ko si Troy at Trish na magkasama at nag-hi kami sa kanila. Nakakatuwa nga e, bagay talaga sila. Napatingin ako sa may entrance ng venue at, andun na ang Golden Couple.

Stephen Yu and Angela Tuazon.

"Okay ka lang, Bes?" Nagtanong pa talaga si Trish. Hay.

"Let's dance na lang!" Sumayaw lang kaming apat hanggang sa mapagod kami. Nakakatawa nga e, para kaming abnormal dito.

Maya-maya, inannounce na yung King and Queen of Promenade, at, akalain mo ba naman kung sino ang nanalo.

"Ms. Lizelle Diaz and Mr. Ethan Bunsoy. Come up here." Nagpalakpakan naman kami. Moment na `to ni Ethan! Sana naman umamin na siya.

Ang lakas ng loob kong sabihin yun noh? Ako nga, di pa rin umaamin e.

"Have your first dance. Then, the others, you're welcome to dance!" Nagsimula ng sumayaw si Lizelle at si Ethan. Natatawa nga ako e, para bang, nagkakahiyaan sila, namumula si Ethan! Sarap asarin e.

"May I have this dance?" Napatingin ako sa nagsalita. Si Kevin, classmate ko. Napangiti lang ako at um-oo.

Maya-maya, nakakailang-sayaw na ako. Pero wala pa rin na kasama siya. Tanggapin ko na nga lang na hindi ko siya makakasayaw!

"Sayaw tayo?" Sabi ni Troy.

"Sige."

Habang nagsasayaw kami, natatawa ako. Hindi siya marunong sumayaw e. Parehong kaliwa ang paa. Hindi ba natuturn-off dito si Trish? Ang sama ko ha.

Pagkatapos ng song, bumulong siya sakin. "Yung sabi namin sayo ha. Yung huling kanta, para sayo yun. Pinapadedicate sayo ng taong makikipagsayaw sayo sa last dance mo."

Last dance? Kanta? Dededicate sakin?

Nagbonding na lang kami ni Trish, kumain ng kumain. Uminom rin ng onti. Tapos, eto na ata yung sinasabi nila e. Yung Last Dance.

Nagpunta sa stage si Cleo, Evo at Troy. Tutugtog na ata sila e. Bakit wala si Stephen?

"Hello guys. Yung kakantahin namin, pinapadedicate ng kaibigan namin sa mahal niya. Kaya, eto na."

Eto ba yung sinasabi nila? Sinong nagpapadedicate? Wag niyong sabihing si--

"May I have this last dance with you?" Napatingin ako sa taong nagsalita. Si Stephen Yu. Natulala ako bigla. Pero tinanggap ko naman yung alok niya.

Napatingin ako sa kanya. "Bakit hindi ka kasama dun sa banda nila? Ikaw vocalist nila diba?"

"Sssh. Just dance with me." Niyakap niya ako. Nagsimula na ang intro ng kanta.

[SONGTITLE: This is The End - The Maine]

I'm taking, taking all of my time

I'm dodging words, but she's saying the right lines

She made me, made me oh so crazy

But this time I feel like I'm doing something right

Niyakap niya lang ako. Yakap-yakap ko rin siya.

It made me sick to think about

Everything you put me through and how you left without

(Saying goodbye) And if it's really over now

Then you can walk away and it would be the last time

"Ash?"

"Hm?"

"Minahal mo ba ako?"

This is the end

Of you and me

And everything I used to be

Back then it meant something

But you're living a lie, you just can't hide from me

Hindi ko masagot ang tanong niya dahil sa lyrics ng kanta. Eto yung song na dedicated daw sakin diba?

You had me hanging on your last word

And now I'm feeling a little less than trusting

You had me wishing we were something

But left me here with a whole lot of nothing now

"Ash. Minahal mo ba ako? Oo o Hindi lang ang sagot mo."

Love is a luxury

She said "I'd rather be in love than dead"

But now it's her, oh God now it's her

She's the type of girl who makes love... hers

Sasabihin ko ba na mahal ko talaga siya, pero, wala naman kasing mangyayari e. Mapapasakin din ba siya? Hindi naman diba?

I'm taking, taking all of my time (taking my time)

I'm dodging words but she's saying the right lines (the right lines)

She's made me, made me, oh so crazy (I'm going crazy)

But this time I feel like I got it right

"Ash. Sagutin mo naman yung tanong ko."

(1, 2, 3, 4, 1)

This is the end

Of you and me

Everything I used to be

Back then it meant something

But you're living a lie, you just can't hide from me.

Kung gusto kong masira ang pamilya niya at malugi sila, sasabihin kong mahal ko siya. Pero, hindi ko kaya e.

Poprotektahan ko siya. Kahit ako ang masaktan.

"Hindi talaga kita minahal."

This is the end

Of you and me

Everything I used to be

Back then it meant something

But you're living a lie, you just can't hide from me.

"Sayang. Handa pa naman akong iwan ang lahat para sayo. Ikakasal na kami pagkatapos ng Graduation."

Napa-oo na lang ako. "Goodluck."

This is the end (this is the end)

Of you and me (whoa oh)

And everything I used to be

Back then (this is the end)

It meant something (yeah)

You're living a lie, you just can't hide from me.

Pagkatapos ng kanta, which is, THIS IS THE END NA DAW, bumitaw siya sakin. Natapos ang last dance ko ng may panghihinayang.

Ano kayang mangyayari, kung sinabi kong mahal ko siya?

May mababago ba?

Chapter 7: You made me Love you.

Kakatapos lang ng Graduation. Ambilis talaga. College na ako next year. Grabe. Ang tanda ko na! HAHAHA.

At mamaya na yung kasal ni Stephen at Angela.

"Anak. Congrats!" Nagbeso naman ako sa nanay at tatay ko.

"Salamat Ma, Pa. Para sainyo `to." Inabot ko sa kanila yung medal ko. Akalain mo yun? Honor ako! Pang-6th. HAHAHA.

"We're so proud of you."

"Thanks po. Sige po, punta lang po ako kela Trish."

Pagpunta ko kay Trish, ayun, umiiyak ang bruha.

"Nangyari sayo?"

"Eh kasi naman, graduate na tayo! Baka hindi na tayo magkasama. :((" Niyakap ko naman siya.

"Baliw. Gagala pa rin tayo noh."

"Oo nga." Hinug rin kami ni Ethan. Etong dalawang `to. Mamimiss ko talaga.

"Teka, maiwan ko muna kayo ha? Andun si Troy e." Nagsmile naman ako. At nag-wave kay Troy. Sila na po kasi. OO. SILA NA.

"Hindi mo man lang ba ihuhug si Lizelle?" Namula naman si Ethan.

"Sige, bye muna." Nakita kong lumapit si Ethan kay Lizelle at hinug siya ng mahigpit.

Buti pa sila, may lovelife noh? Ako? Wala e.

Ang tanga-tanga ko kasi.

"Anak! Let's go na." Lumapit na ako sa magulang ko at umalis na kami kaagad.

Pero sa peripheral vision ko, nakita ko ang pamilya ng Tuazon at Yu, na mukhang masaya.

Bakit kasi ang pag-ibig ko, kalaban ang pamilya?

Pagkauwi ko, naiyak na naman ako. Ikakasal na sila ngayon diba? Ang sakit kaya.

Ang sakit na wala akong magawa para mapigilan sila. Hindi naman kasi ako mayaman.

Maya-maya, vibrate ng vibrate ang cellphone ko, ang daming nagtext, pigilan ko daw yung kasal, magpanggap daw na buntis ako etc-etc. Ano ba sila!? Hindi naman ganun kadali yun.

Tinulugan ko na lang kahit masama sa loob ko.

Sana, hIndi matuloy yung kasal. Sana...

"Bes! Gumising ka dyan!" Naramdaman kong may humihila ng paa ko, pagkatingin ko, si Trish at Ethan, pati na rin yung barkada ni Stephen. Problema nitong mga `to?

"Bakit ba!?"

"KAILANGAN MONG HABULIN ANG FLIGHT NILA STEPHEN!" T-teka, Flight? Stephen?

"Hindi ko gets. Nagpakasal na ba sila?" Binatukan naman ako ni Ethan.

"HINDI NATULOY ANG KASAL NILA! PERO LILIPAD SILANG PAPUNTANG AMERICA NGAYON. KAYA GO! SABIHIN MO NA YUNG NARARAMDAMAN MO BAGO MAHULI ANG LAHAT!" Pagkasabi niya nun, parang nagising ang katawang lupa ko. Nagmadali akong mag-ayos at nagpaalam.

"Lika na!" Sumakay kami sa kotse ni Cleo at nagmadaling pumunta ng airport.

"Bakit hindi natuloy yung kasal?"

"Nakahanap ng solusyon yung magulang ni Stephen. Atsaka, ayaw daw nila isakripisyo ang kaligayahan ng anak nila para lang sa pera." Buti naman.

"U-uhm, i-ilang years sila dun?"

"3 years." Natahimik naman ako nun. Kailangan kong masabi ang nararamdaman ko sa kanya, baka mamaya, mawala pa yung pagmamahal niya sakin. Baka mamaya, makahanap siya ng iba.

"Anong oras ba flight nila?!"

"7:30." Tinignan ko yung relo ko, 6:30! May time pa!

After 15minutes, traffic pa. Peste naman! Bad timing!

Tinry kong tawagan si Stephen pero hindi niya sinasagot. "Shit. Pahiram ng phone Evo." Inabot naman niya sakin yun at tinry kong tawagan si Stephen, hindi rin sinasagot!

"Nakakainis!"

Pagkadating sa airport, tumakbo ako kaagad, hinanap ko si Stephen. Ilang minuto rin yun. Hanggang sa sinabi sakin ni Trish na naka-take off na daw yung eroplanong sinasakyan nila Stephen.

I'm late. Too late.

Napaluhod na lang ako. Bakit ba kasi hindi ko sa kanya sinabi na mahal ko siya?! Nagsisisi tuloy ako.

"S-stephen... Mahal k-kita." At tuluyan akong naiyak. Nagbabakasakaling bumalik yung eroplano dito at bumalik siya sakin. Pero malabo yun.

Paano kung makalimutan niya ako pagkatapos ng 3 taon?

Chapter 8: We meet again.

"Ms. Prieto. Are you listening or what?" Napatingin ako bigla sa Professor naming halimaw.

"Opo. I'm listening."

"Good. Then don't daydream." Natawa naman yung ibang blockmates ko. Napasmile na lang ako. Naisip ko na naman kasi si Stephen e.

It's been 3 years, at alam ko, babalik na siya ngayong September.

Ready na ba akong makita siya ulit?

Hindi ko siya nakausap sa 3 taong yun, hindi niya kami kinontact. Siguro busy o talagang kinalimutan niya lang kami.

Pati ba ako, kinalimutan niya?

"Class dismissed." Inayos ko na yung gamit ko at lumabas na.

Lumapit sakin yung kaibigan ko sa Literature class ko, si Terry, "Ash! Let's go to Archeos later? My treat." Party-girl.

"Maybe next time. I promised my high school friends kasi na we'll bond today e." Nagpout naman siya at nagnod.

"Basta, next time ha! Let's get drunk! Sama ko sila Zia at Steffi." Um-oo na lang ako. Masyadong matanong yun e.

Sa Goldbridge University ako nag-aaral. BA Communication Arts course ko. 3rd year na at happy sa buhay. Kaso, may kulang nga lang e.

Lovelife.

Maraming nanliligaw sakin ngayon. Believe it or not, mga 6? Pero wala talaga akong gusto miski isa sa kanila.

Siya pa rin naman kasi yung mahal ko e.

*bzzt bzzt*

Chineck ko yung phone ko.

Fr: Bestie kong pretty<3

Hoy! Later ha. Sa Ice Restobar. 7PM. Lahat ng barkada andun.

Nagreply ako ng OO. Namiss ko na din kasi sila e.

Umuwi muna ako sa dorm at nag-bihis. Ng 7PM na, pumunta na ako dun sa place ng meet-up namin.

Andun na silang lahat. Si Ethan, Si Trish, si Troy, si Evo, at si Cleo. Andito rin si Lizelle.

"Ashleeeeeeey~!" Nagsigawan lang sila at nilapitan ako.

"Namiss ka namin. Ganda mo na ha."

"I missed you too, guys." Iba-iba na kasi kami ng school. Pero syempre, nagkikita pa rin kami.

Umupo kami sa may table malapit sa isang stage. Pwede palang magjamming dito. HAHAHA.

"So, musta?"

"Wait, bago tayo magkwentuhan, hintayin lang natin yung isa pa." Isa pa?

Kumpleto na naman kami diba? Wag niyong sabihin...

"Am I late Guys?" Napatingin ako sa nagsalita.

"S-stephen?"

"Dude! You're back!" Habang naghuhug sila dun. Ako? Nakatulala lang.

Si Stephen Yu, nasa harapan ko ngayon. Gwapo pa rin. Mas gumwapo.

Dugdug. Dugdug.

Tumingin siya sakin at ngumiti. "We meet again, Ashley. Musta na?"

"O-okay lang." Bakit parang nabubulol ako kasi kaharap ko siya?

"Let's sit na guys!"

Tumabi siya sakin. Syet, yung puso ko. Kumalma ka!

Pero nung tinignan ko siya, para bang, hindi man lang siya naapektuhan?

Kinalimutan niya na ba talaga ako?

"So, Namiss ka namin, Stephen! Kelan ka pa dumating?"

"Kahapon lang. May jetlag pa nga ako e."

"Magsstay ka na ba dito?" Tanong ni Lizelle.

"No. Bumisita lang naman ako. Dun pa rin ako magtatapos ng College."

"Hanggang kelan ka dito?"

"Hanggang Tuesday." Tuesday? Edi 3 days lang siya dito?

"Okay. Teka, amboring naman! Magtatanungan na lang ba tayo dito?"

"I agree. Anong pwedeng gawin?"

"Let's play Spin the Bottle na may halong truth or dare!"

Wow. Nice game.

Chapter 9: Tell the Truth. Or Do the Dare.

Dahil okay lang naman daw sa Resto na magtruth-or-dare kami, gumawa kami ng circle. Yung bottle na ginamit namin is yung bottled water na lang.

"So, ako mauuna ha?" Sabi ni Ethan.

"GAME ON!"

Natutok kay Trish yung bote. "DARE!"

"Halikan mo yung paa ni Troy."

"OH NOOOOOOOOO! Yung lips na lang niya, pwede?!" Natawa kaming lahat sa sinabi niya. Hindi naman sa may virus yung paa ni Troy, ayaw lang talaga ni Trish ng paa. Fetish daw ba yun? Ewan ko dun. Ibang klase yung allergy e.

"Hindi pwede."

"PATAY KA SAKIN MAMAYA ETHAN!" Lumapit na siya sa paa ni Troy at kiniss eto. WIth matching kadiri-faces pa ha.

"YUCK!!!!!!!!!!"

"Babe naman. OA ka ha." Niyakap na lang siya ni Troy. Nagspin na si Trish at natutok yung bote kay Cleo.

"Truth or Dare?"

"Dare."

"Halikan mo si Lizelle sa lips." OMG. Gumaganti siya kay Ethan! HAHAHA.

"Ayoko. Magalit pa si Ethan oh."

"Epal mo talaga Trish! Yung lips ko para kay Ethan lang!"

"Eh gusto ko e. Dali na! Wag na maarte! Go Cleo!" Linapitan ni Cleo si Lizelle at kiniss sa lips. Smack lang naman yun kaya medyo hindi OA ang reaksyon ni Ethan. Kung yung definition mo ng hindi OA e halos magwala na sa restobar dahil sa sobrang inis. HAHAHA. Kawawang bata. =))

"Ewan ko sainyo! Teka, turn ko na." Inispin na ni Cleo yung bote at natutok naman sakin.

"ASH! Okay, truth or dare?"

"Syempre dare!" Ang tapang ko. HAHAHA.

"Halikan mo sa cheeks yung taong mahal mo dito." Napanganga ako nun. Ang eepal talaga nila! Alam naman nilang mahal ko pa si Stephen e! Nakakahiya kaya!

Lumapit ako nun kay Stephen at kiniss siya sa cheeks.

"WOOOOOOOOH!" Mga taong `to oh. Letse lang. Tinignan ko yung reaksyon ni Stephen. Nakangiti lang siya. Hindi ba siya naapektuhan?

Mukha akong tanga noh? Umaasa pa rin ako.

"So, dali, ipaikot mo na." Nagmamadali masyado si Evo. Tss.

"Eto na." Pagkaspin ko, tumutok yung bote kay Stephen.

"Stephen, Truth or Dare?"

"Truth."

"WOAAAAAAAAAH! Tanong na Ash!" I swear, isang asar pa nila sakin, matatamaan `tong mga `to. Nakakahiya kaya sa tao.

"Ikaw na nga lang." Tumawa lang si Ethan. "Nahiya ka pa magtanong."

"Hm. Okay, Stephen, mahal mo pa ba si Ash?" Napatingin naman ako sa kanya nun. Kinakabahan tuloy ako na ewan. Anong isasagot niya? Mahal niya pa ba ako?

Ngumiti lang siya saka sinabing "I moved on. Ano ba kayo mga dude."

Bigla kaming tumahimik. As in, literal. Syempre, alam nilang nasasaktan ako sa sinabi niya e.

"Uh. Guys, I have to go. Curfew pa sa dorm." Umalis na ako at nagpaalam na masama ang loob. Pinipigilan ko na nga lang ang luha ko.

I guess I'm already late. Too late.

Chapter 10: Reminisce.

Sunday na sunday nagmumukmok ako sa kwarto ko. Kasi naman e! Alam niyo naman na huling-huli na ako sa kanya diba?! Mukha pa akong tanga kahapon. Letse lang.

Bakit kasi hindi ko sinabi yung nararamdaman ko sa kanya dati?

*bzzt. bzzt*

Tinignan ko yung screen ng phone ko kung sino nagtext. Pagkabukas ko, si Ethan lang pala.

Fr: Ethan'tots

Pst. may ggwn ka? gala dw tau ng barkada.

Gagala? Baka naman kasama si Stephen. E ayoko muna kasama yun kasi nakakailang.

To: Ethan'tots

KASAMA SI YOUKNOWWHO?

Fr: Ethan'tots

Hnd. kaya pumunta kna! 3pm sa Trino. sa may krispy kreme~

Nagreply ako ng sasama ako. Boring rin naman kasi sa bahay e. Atsaka, isa pa, hindi naman daw kasama si Stephen, diba? Kaya okay lang yun.

Mga 2:00 pa lang, nag-ayos na ako. Simple lang outfit ko. Shorts at t-shirt na Angry Birds. Hehe. Ang cute kaya nila! Tapos umalis na ako.

Hindi ko inaasahang pagdating ko, andun si Stephen.

Akala ko ba hindi siya sasama?

Napatingin siya sakin bigla at ngumiti. "Nauna tayo." Um-oo ako at umupo sa tabi niya.

"Akala ko hindi ka pupunta?"

"Akala ko rin ba hindi ka pupunta?"

Wait, ang weird lang. Niloloko ba kami ng mga kaibigan namin?

After 30 minutes, hindi pa rin sila dumadating. Anong trip nila?

"Tawagan mo nga." Tinawagan ko naman si Ethan, hindi sumasagot.

"Busy sa kabilang linya e."

"Sandali." May dinial siya sa cellphone niya.

"Try kong tawagan sila Evo."

"Hello? Asan na ba kayo? Whaaaaat?! Teka-- pare naman-- Ang awkward kaya-- Uy!"

"May problema ba?" Tumawa lang siya.

"I think we've been set-up." Set-up?

"What do you mean?"

"Plano nilang tayo lang ang magmall ngayon. Parang, magdate daw tayo." Eh yun lang pala e. Ano raw?!

YUNG MGA YUN TALAGA! ARGH! PAPATAYIN KO SILA MAMAYA PAG-UWI KO!

"Ah. Hehe. Sige, bye na. Mauna na ako." Kaysa pahirapan ko siyang maging awkward sakin, ako na lang yung aalis.

Kaso, bigla niyang hinawakan yung kamay ko.

"Ash. Gumala na lang tayo. Tutal, sayang rin naman pagpunta mo dito kung hindi ka rin magmamall, diba?" Napatingin ako sa kanya at napa-oo.

"Saan tayo ngayon?"

"Arcade?"

"Game!"

Pumunta kaming dalawa sa Timezone. Nagload siya ng 1000 pesos sa card niya. Iba na talaga kapag mayaman oh. Naglaro lang kami ng iba't-ibang games dun, tuwang-tuwa ako sa Tekken e. Pero mas mukha siyang bata kumilos.

Pagkatapos, nagpunta naman kami sa Mcdo.

"Ash. Libre na kita. My treat. Anong gusto mo?"

"Nakakahiya naman."

"Hindi. Friends naman tayo diba?" Wow. Friends. Hanggang dun lang ba, Stephen?

"Ash?"

"O-oh?"

"Ang sabi ko, anong gusto mong food?"

"A-ay! Uhm, Mcnuggets na lang. With rice. Mauna na akong umupo ha?"

"Sige."

Maya-maya, umupo na rin siya sa harap ko. Di ko alam pero lumakas yung pintig ng puso ko. Para bang, kapag kasama ko siya, kahit kaharap lang, ang saya ng feeling.

"So, musta na?"

"Okay lang ako. Ikaw?"

"Okay lang rin."

Kumain lang kami ng kumain. Wala miski isa saming nagsalita. Ang awkward kasi e. Pero alam kong kailangan ako naman ang gumawa ng conversation. Kung hindi, pareho lang kaming matutuyuan ng laway.

"Uhm, kamusta buhay mo sa America?"

"Sa States? Masaya. Comfortable. Bakit?"

"Ha? Wala lang."

Silence ulit.

"So, anong nangyari nung nawala ako?"

"Wala naman. Bakit?"

"Communication Arts major ka diba?" Paano niya nalaman?

"Oo."

"Pareho pala tayo ng course."

Silence ulit.

"Nagkaroon ka ba ng boyfriend nung nawala ako?"

Napatingin lang ako sa kanya nun.

"Wala. Never pa ako nagkaroon."

Silence ulit.

"Ikaw? May naging girlfriend ka na ba sa America?"

Silence ulit.

"Meron na."

Alam mo yung feeling na yung puso mo binibiyak? Ganun nararamdaman ko.

"Ah. Hehe."

Silence ulit. Silence na umabot hanggang sa natapos na kami kumain. May namumuong luha sa mata ko pero hindi ko na lang pinansin.

"Lika na? Uwi na tayo?"

"Sige."

"Hatid na kita." Um-oo na lang ako kasi 6PM na rin.

Naglakad na lang kami pauwi. Ewan ko ba kung bakit? Pwede naman magtricycle o jeep na lang. Hindi kaya gusto niya akong makasama ng matagal kaya naglakad na lang kami?

Ilusyonada naman ako. May naging girlfriend na nga yung tao e.

Kung siya, nakamove-on, kailangan, ako rin, makamove-on. May napapala ba ang one-sided love? Wala.

Kaso, matagal-tagal yung prosesong yun. Kayanin ko kaya?

Nung nasa tapat na kami ng dorm, humarap ako sa kanya at nagsmile. "Salamat. Sa Tuesday na yung flight mo diba? Di ko alam kung magkikita pa tayo bukas, pero, salamat. At least, nakasama ko ang isang taong importante sakin." Sabay nagwave at tumalikod na. Papasok na ako ng gate ng biglang hilahin niya na naman ako.

"W-wait Ash." Napatingin naman ako sa kanya. "Hanggang dun na lang ba ako? Isang importanteng tao sayo?"

"Di kita maintindihan." Napasuntok lang siya sa pader. Anong nangyayari sa lalaking `to?!

"I tried, Ash. I tried na kalimutan ka. Nagkagirlfriend pa ako sa States kasi baka makamove-on ako sa pagmamahal ko sayo, pero, wala e. Kampante ako na kapag nakita kita ulit, kapag nakita ko ang mukhang `to..." Sabay hawak sa pisngi ko. "Makakalimutan ko na mahal kita. At tutuparin ko ang pangako ko sayo dati na hindi ko sisirain ang friendship natin dahil sa pagmamahal ko sayo. Pero, tangina, wala e. Mahal pa rin kita. Kahit alam kong walang patutunguhan `tong pagmamahal ko sayo." Teka, mahal niya pa ako? Mahal pa ako ng mahal ko?

"Wait, May sasabihin din ako--"

"You don't need to say sorry. Na hindi mo mabalik yung pagmamahal ko sayo. I understand. Kaya, simula ngayon, I give up." Sabay tumalikod siya at bumitaw sa pisngi ko.

HINDI. NIYA. NAIINTINDIHAN!

"Hey! I'll explain!" Kaso, too late, tumakbo siya papalayo sakin.

Bakit kasi hindi niya muna ako pakinggan?!

Kung susuko ako kagaya ng gusto niya, ako lang ang masasaktan sa huli. Ayokong pagsisihan ang mga desisyon ko.

Kinuha ko yung cellphone ko at tinawagan si Trish.

"Trish?"

"Oh? Napatawag ka?"

"Sa tuesday na ba flight ni Stephen?"

"Oo. Bakit?"

"Anong oras?"

"9AM. Maghahatid ka rin ba sa kanya?"

"Hindi."

"E bakit mo tinatanong?"

I need to do it. Kahit anong mangyari. At least, tinry ko, diba?

"Trish. I need your help. I need your help guys."

Chapter 12: Happy Ending.

Stephen's POV (si Stephen po ang nasa chapter na `to)

Ngayon na ang flight ko. Kahit 3 days lang ako dito, okay lang rin. Nakasama ko rin ang barkada ko e.

Isa pa, nakita ko rin si Ash kahit isang beses lang. Nakasama ko pa magmall.

Alam niyo bang, ako talaga ang may pakana ng "date" namin sa ATC? Tinulungan lang ako ng barkada.

At least, kahit sa isang araw, nakasama ko ang taong mahal ko.

Kahit isang araw lang.

"Hey bro, ready ka na sa flight mo?" Tanong ni Evo, andito ang 3 kumag sa bahay ko dahil hahatid daw nila ako sa airport. Hindi naman kailangan, kaso, ang kukulit e.

"Oo. 8AM na. Lika na, baka malate tayo Guys!" Sumakay na kami sa kotse ni Cleo at pumunta na sa airport.

Makikita ko pa ba siya?

Pero sabi nga nila, kung kami talaga sa huli, kami talaga.

Ambading ko talaga mag-isip. Sorry, in love e.

"Mamimiss ka talaga namin, dude. Sobra." Ang drama naman ni Troy.

"Dude, that's so gay!" Humagalpak lang kaming 3 sa tawa. Namiss ko rin `tong mga kumag na `to e.

"Pero, seriously, hindi ka ba magpapaalam kay Ash?"

"Suko na ako. Alam ko namang, she'll never love me back."

"Sus. Alam mo, in-denial kasi yun. O baka nahihiya lang." Sana nga, ganun lang.

Nahihiya lang sana siya.

After ilang minuto, andito na kami sa airport. Binaba ko na yung bag ko, tinulungan din naman ako nung 3 kaya okay lang kung medyo mabigat.

Pagkapasok namin, gulat na gulat ako.

Marami akong nakitang tarpaulin sa loob ng airport, Puro "I love you, Stephen."

"Ang astig naman. Sino kaya yung Stephen na yun. Swerte masyado." Imposible namang ako yang Stephen na yan. May gagawa ba ng ganyan sakin?

"Baka ikaw, dude."

"Hindi. Walang gagawa ng ganyan para sakin."

"Mali ka ng inaakala, dude. Tignan mo sa kanan mo." Napatingin ako sa kanan ko.

Andun si Ash. May hawak na gitara.

"A-ash?" Pagkalingon ko sa tabi niya, si Ethan at Trish, pati na rin si Lizelle, lahat sila nakangiti. Napatingin ako sa ibang tao at wow, ang daming nakikiusyoso. Nakakagulat naman kasi na surprise `to e.

Nilapitan ako ni Ash at kiniss sa pisngi. "Wag ka masurprise ha?" Nasurprise mo na nga ako e. Kakaiba ka talaga. Ang daming naghiyawan. Naisip ko tuloy, paano kaya niya nagawa ang lahat ng `to?

"Nagawa niya `to dahil Tita niya ang may-ari ng airlines." Bulong sakin ni Troy. Ano siya, mind-reader?

Napangiti na lang ako at tumingin kay Ash.

"Bakit mo ginagawa `to?"

"Basta. Pakinggan mo ang kanta ko para sayo. Okay?"

Ngumiti siya at nagsimulang kumanta.

[SONGTITLE: Hey Stephen -Taylor Swift]

PS: Akma yung name sa kanta noh? XD

Hey Stephen, I know looks can be deceiving but I know I saw a light in you

As we walked we were talking and I didn't say half the things I wanted to

Of all the girls tossing rocks at your window

I'll be the one waiting there even when it's cold

Hey Stephen, boy you might have me believing I don't always have to be alone.

'cause I can't help it if you look like an angel

Can't help I if I wanna kiss you in the rain so

Come feel this magic I've been feeling since I met you

Can't help it if there's no one else

I can't help myself

Hey Stephen, I've been holding back this feeling

So I've got some things to say to you

I seen it all so I thought but I never seen nobody shine the way you do

The way you walk, way you talk, way you say my name

It's beautiful, wonderful, don't you ever change

Hey Stephen, why are people always leaving

I think you and I should stay the same

Tumingin siya sakin at ngumiti.

They're dimming the street lights

You're perfect for me why aren't you here tonight?

I'm waiting alone now so come on and come out and pull me near

Shine, shine, shine

Hey Stephen I could give you fifty reasons why I should be the one you choose

All those other girls, well they're beautiful but would they write a song for you?

Mahal ko na talaga siya.

Myself, can't help myself

I can't help myself.

Namangha lang ako sa kanya. Ang ganda pala ng boses niya.

Pero ang mas nakakataba ng puso, e yung may magdedicate sayo ng isang kanta.

"HOY STEPHEN YU! AKALA MO BA, IKAW LANG ANG INLOVE SAKIN? INLOVE AKO SAYO! MATAGAL NA! KAYA. BAGO KA UMALIS, GUSTO KO LANG NA MALAMAN MO..." Lumapit siya sakin at niyakap ako. Pagkatapos, binulong niya ang gusto kong marinig matagal na. Yung 3 words na gusto ko marinig sa taong mahal ko.

"I love you."

"AYIEEEEEEEEEE! KISS NA YAN! KISS NA YAN!" Nang-asar pa `tong mga `to. Tinignan ko si Ash at ayun, namumula rin siya.

Gulat na gulat ako. Pero masaya.

"Buti naman at nag-aminan na kayo."

"FINALLY! After 123456789 years!"

"Party party!"

Niyakap ko lang si Ash ng mahigpit.

Grabe, akala ko, hindi matutupad yung wish ko, na maging akin rin si Ash.

"Sorry, kung hindi ko sinabi sayo kaagad. Nahihiya kasi ako e. Atsaka, nung mga panahong yun, alam mo namang, hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko diba? Tapos yung problema mo pa sa pamilya mo."

"Sssh. Wag kang magsorry. Kasalanan ko rin. Basta, ang importante ngayon, AKIN KA." Naramdaman kong kinurot niya ako sa tagiliran. Napatawa na lang ako ng mahina.

Tumingin ako sa mga mata niya. "Mahal mo talaga ako, Ashley Prieto?"

Ngumiti siya, "Oo. Mahal kita, Stephen Yu."

At syempre, nagkiss kami. For the second time.

"AYIEEEEE KINIKILIG AKOOOOOOOOOO!"

"Bading!" Tawanan lang sila ng tawanan. Samantalang kami, masaya. Sobra.

"Kaso, aalis ka pa naman e." Nagpout siya.

"Alam mo, babalik rin naman ako e. After a year. Pagkatapos nun. Tayo na talaga. Papakasalanan na kita." Sinipa niya lang ako sa tuhod.

"Ayoko pa mag-asawa ng ganun kaaga noh!"

"Jinojoke lang kita, babe."

"A-anong babe?"

"Namumula ka dyan, babe?"

"Epal ka!" Niyakap ko na lang siya ulit.

"Attention. Flight XXX from Manila to United States chu-chu will take-off after 15 minutes. Please go in now." (di ko alam kung ano dapat sabihin e. Sorry haha)

"Mamimiss kita."

"Mamimiss rin kita." Niyakap ko na lang siya ulit ng mahigpit.

"Bye na. Stephen. Mag-iingat ka dun!"

"Bye guys!"

"Bye, Stephen. Mahal kita."

"Bye Ash. Mag-iingat ka ha? Mahal na mahal rin kita."

"Opo. Babe." Napangiti naman ako nun at kiniss siya sa noo.

At umalis ako ng masaya.

Napasakin rin ang taong mahal ko, ang saya lang noh?

Epilogue

Kakaalis lang ni Stephen. Nakakamiss talaga siya kaagad. Kanina pa ko iyak ng iyak dito sa kama ko e. Nangungulila.

Pero at least, alam kong, mahal niya ako. At alam niyang, mahal ko siya.

Kinuha ko ulit ang diary ko at nagsulat. Kung dati, yung sinulat ko, e yung 7 Things na ayaw ko kay Stephen Yu. Ngayon, yung 7 Things na I like about Him naman ang ilalagay ko.

7 things I like about you, Stephen:

1. Your hair.

2.Your eyes.

3. Your old Levi’s.

4. When we kiss I’m hypnotized

5. You make me laugh, you make me cry

But I guess that’s both I’ll have to buy.

6. Your hands in mine

When we’re intertwined, everything’s alright

I wanna be with the one I know

And the 7th thing I like most that you do,

You made me love you.

Hindi ako nagsisisi na minahal ko ang isang Stephen Yu. Promise.

-THE END- PS: Hello Guys. Sabi ko sainyo, sabaw ako dito. Kaya pangit. HAHAHA. Hayaan niyo na lang. Enjoy! <3

Ella[modernongmariaclara]