projectinformatie polar bears international

Polar Bears International (ijsbeer) 0

www.worldofwildlife.nl

Polar Bears InternationalPolar Bears InternationalPolar Bears InternationalPolar Bears International

(Verenigde Staten en Alaska)(Verenigde Staten en Alaska)(Verenigde Staten en Alaska)(Verenigde Staten en Alaska)



Polar Bears International (PBI) is een non-profit organisatie die zich al jarenlang inzet voor de wereldwijde bescherming van de ijsbeer in het wild. Wetenschappelijk onderzoek en voorlichting zijn de speerpunten waarmee PBI dit doel hoopt te bereiken. De beschermingsactiviteiten zijn gericht op het behoud van de ijsbeer en hun natuurlijke leefgebied in de poolcirkel. Het smelten van de poolkappen vormt een grote bedreiging voor de ijsbeer. IJsberen zijn afhankelijk van ijs als platform voor hun jacht naar voedsel zoals zeehonden. Ook is de sneeuw en het ijs belangrijk als plek voor de winterslaap en voor het opvoeden van de jongen. PBI heeft een drievoudige strategie ontwikkelt om het uitsterven van de ijsbeer te voorkomen. Zo wordt er samengewerkt met ’s werelds leidende wetenschappers om zo informatie te verzamelen die voor het voortbestaan van de ijsbeer van belang is. Zo heeft PBI het Polar Population Project opgezet, waarbij de geografische verblijfslocaties van de gehele populatie ijsberen in kaart wordt gebracht. Het tweede onderdeel van de strategie is uitvoeren van het door PBI opgezette plan om de opwarming van de aarde tegen te gaan en overheden handvatten aan te reiken om hieraan bij te dragen. Als laatste zijn er door PBI een breed scala aan educatieve programma’s ontwikkeld bedoeld om mensen te informeren, inspireren en aanzetten om in actie te komen voor de ijsbeer.



Leefgebied ijsbeer



Polar Populatie Project Sommige wetenschappers verwachten dat over een jaar of vijf de Noordpool in de zomer volledig ijsvrij zal zijn. Dit gaat hoe dan ook grote invloed hebben op de nog 19 ijsbeerpopulaties die er nog zijn. Door de ijsberen bijvoorbeeld te voorzien van een klein zendertje dat ze verder niet hindert, kunnen ze worden gevolgd. Zo kan er worden beoordeeld of er veranderingen optreden in de plaatsen waar ze heen ten opzichte van hoe dit in het verleden ging. Trekken ze dichter naar bewoonde gebieden, dan kan er een conflict ontstaan tussen de mens en de ijsbeer. Als je dit vooraf kunt voorspellen, dan kun je hier al op inspelen.

Satellietzenders Door nieuwe onderzoeksmethodes hoeven niet alle ijsberen meer vanaf het land in vaak onherbergzaam gebied gevolgd te worden. Via satellietverbindingen kan dit makkelijker en goedkoper en wordt de ijsbeer niet continue gestoord. Er zijn onderzoeksteams die met helikopters boven het gebied vliegen op zoek naar ijsberen. Als ze deze vinden wordt de ijsbeer verdoofd en krijgt hij een halsband met satellietzender om. De nieuwste sensoren geven ook informatie door

over hoeveel tijd de ijsbeer in het water doorbrengt. Het feit dat ijsberen nu vaker en langere af-standen zwemmen geeft al aan dat hun leefgebied aan het versplinteren is. Via de website van PBI kunnen de bewegingen van de ijsberen gevolgd worden.



Bescherming De aanwezigheid van onderzoekers van PBI heeft er in sommige gebieden voor gezorgd dat er minder op de ijsberen wordt gejaagd. Op Wrangel eiland, een afgelegen eiland dat bij Rusland hoort, komt een van de grootste concentraties ijsberen voor. Hier werd vroeger intensief op gejaagd. Nu is dit veel minder dankzij PBI.

Project ijsbeer Door middel van avontuurlijk leren, probeert PBI miljoenen mensen te informeren over de problemen van het opwarmen van de aarde en het uitsterven van de ijsbeer als gevolg hiervan. Ieder jaar in de herfst komen studenten uit heel de wereld bij elkaar in het noorden van Canada. Op dit kamp wordt er op een leuke en avontuurlijke wijze aandacht besteedt aan het helpen van de ijsbeer. Het doel is dat als deze mensen terugkeren van dit kamp, zij hun omgeving enthousiast informeren over het programma. Ook via dierentuinen worden mensen geïnformeerd over de ijsbeer. Inmiddels zijn er al 40 dierentuinen die een ambassadeurs centrum van PBI hebben ingericht. Voor bezoekers. Hier kunnen mensen op actieve wijze betrokken worden bij dit onderwerp.

PBI duurzaamheids alliantie Polar Bears International heeft zich ontwikkeld tot een flexibele niet-politieke organisatie. Op deze wijze worden het bedrijfsleven, (lokale) overheden, dierentuinen, particulier geïnteresseerden en andere natuurbeschermingsorganisaties aangesproken en betrokken bij het voortbestaan van de ijsbeer. De groep adviseurs bestaat uit gespecialiseerde wetenschappers, dierkundigen, wildlife managers en overheidsambtenaren. Deze denktank moet snel met werkbare oplossingen komen om het tij te kunnen keren. Het meedoen van honderden specialisten geeft goede hoop voor de toekomst van de ijsbeer.



De ijsbeer Het Noordpoolgebied of Arctisch gebied vormt het decor van een van ’s werelds grootste landroofdieren, de ijsbeer. Als een ijsbeer zich opricht is zijn lengte 2,5 meter. Zijn gewicht tot 800 kilo, de enorme klauwen, grote tanden en een snelheid tot 40 kilometer per uur maken van de ijsbeer een imponerend roofdier. In de winter wandelen ze over de bevroren oceaan, in de zomer wachten ze bij de kust. Hier jagen ze zowel ’s nachts als overdag op zeerobben, zeehonden, walrussen, beluga walvissen en zelfs zeevogels. Het meeste voedsel wordt gevangen bij een opening in het ijs waar hun prooi naar boven komt om adem te halen. IJsberen lopen soms honderden kilometers op zoek naar voedsel dat ze op vele kilometers afstand kunnen ruiken. Ook zijn het zeer goede zwemmers die 100 kilometer aan een stuk kunnen zwemmen zonder te rusten. De ijsbeer is perfect aangepast aan de sneeuw en ijsachtige omgeving en de lage temperaturen. Door twee pelslagen blijft de lichaamstemperatuur 37 graden celcius. Ook geven deze pelslagen ze de geelwitte kleur waardoor ze goed gecamoufleerd zijn. Onder de pels zijn ze zwart, een kleur die goed warmte vasthoudt. Door intensieve jacht, een teveel aan giftige stoffen in het milieu en het smelten van de ijskap door het broeikaseffect wordt de ijsbeer met uitsterven bedreigd. Gelukkig hebben veel landen rond de Noordpool de laatste jaren de handen ineen geslagen om de ijsbeer en hun leefgebied te redden. Zou dit niet gebeuren, dan zou de ijsbeer mogelijk over 20 tot 30 jaar uitgestorven zijn.



Factfile IJsbeer (Ursus maritimus)

Leefgebied Relatieve grootte

Indeling Klasse: Zoogdieren Orde: Vleeseters (Carnivora) Familie: Beren (Ursidae)

Kenmerken Uiterlijk: Volledig bedekt met witte vacht behalve de punt van de neus en

onder de poten. Brede poten Voedsel: Carnivoor. Zeerobben, zeehonden, walrussen, beluga walvissen,

zeevogels, eieren, bessen en grassen. Leeftijd: 20 tot 30 jaar (meestal 15 tot 18) Hoogte: 150 centimeter Lengte: 180 tot 280 centimeter Gewicht: 300 tot 800 kilo

Leefgebied Verspreiding: Noordpoolgebied en Canada, Alaska, Rusland, Noorwegen,

Groenland en soms IJsland Leefomgeving: In de winter op ijs, in de zomer op het land aan de kust. Leefwijze: Solitair, behalve moeder met jongen

Voortplanting Geslachtsrijp: 4 jaar (vrouwtjes) Nakomelingen: 2 jongen per keer Draagtijd: 7 tot 8 maanden Frequentie: Elke 2 tot 3 jaar drachtig

IUCN status: Kwetsbaar



Jagen De ijsbeer is na de kodiakbeer het grootste landroofdier. Ze voeden zich het liefst met zeerobben en zeehonden. Ze vangen het meeste voedsel door op zoek te gaan naar luchtgaten. Deze worden door veel dieren onder water gebruikt om adem te halen. Met een klap van hun grote klauwen verbrijzelen ze de schedel van deze prooien. Als een van de weinige dieren beschouwt de ijsbeer ook de mens als voedsel, wat enkel voorkomt als ze moeite hebben om voedsel te vinden. IJsberen kunnen ontzettend goed ruiken, waardoor ze een zeehond kunnen ruiken die een meter onder het ijs zit en meer dan een kilometer verder is. Een dood dier ruiken ze zelfs op 25 kilometer afstand.

De voortplanting Het mannetje gaat in de lente op zoek naar een vrouwtje om te paren. Ze vinden elkaar door goed rond te kijken, maar er zijn ook ijsbeermannetjes die over een lengte van tientallen kilometers de voetsporen van een vrouwtje door de sneeuw volgen. Vaak volgen meerdere mannetjes één vrouwtje. Aangezien alleen de sterkste mag paren, zijn er vaak gevechten tussen mannetjes.

Een zwangere ijsbeer moet in enkele maanden minstens 200 kilo aankomen. In oktober of november graaft het vrouwtje een hol onder de sneeuw waarin ze een lichte winterslaap gaat houden. Na een zwangerschap van 7 tot 8 maanden worden er in december of januari meestal twee jongen geboren. De welpjes wegen dan 500 tot 900 gram en zijn naakt, blind en doof. Ze kruipen naar de tepel om vette moedermelk te drinken van de dan nog slapende moeder en slapen op haar poten om warm te blijven. Na 10 weken verlaten moeder en haar welpen het hol.

Korte feiten − De huid van de ijsbeer is zwart. Dit houdt warmte beter vast. − De ijsbeer kan rennen met 40 kilometer per uur.

− De tanden van de ijsbeer groeien ieder jaar, waardoor je via de tanden de leeftijd kan bepalen.

projectinformatie polar bears international

Documents