PROPOZYCJA ICCGE I ICCSEM DLA HARCEREK I HARCERZY

NA ADWENT 2019

OPRACOWANIE MATERIAŁU:

International Catholic Conference of Guiding Europe Region (ICCGE)

International Catholic Conference of Scouting Europe Mediterranean Region (ICCSEM)

TŁUMACZENIE: Martyna Łozińska

KOREKTA: Marta Jeżak, Teresa Zawadzka

SKŁAD I ŁAMANIE: Sara Ejsmont

FOTOGRAFIE: Konrad Kmieć, Karolina Piotrowska, Piotr Rodzoch

ISBN 978-83-65255-06-8© 2019 Związek Harcerstwa Polskiego – Główna KwateraWarszawa 00-491, ul. M. Konopnickiej 6

PROPOZYCJA ICCGE I ICCSEM DLA HARCEREK I HARCERZY

NA ADWENT 2019

ZHP realizuje działania sfinansowane ze środków Rządowego Programu WsparciaRozwoju Organizacji Harcerskich i Skautowych na lata 2018-2030

Drogie harcerki i harcerze, instruktorki i instruktorzy!

Przygotowując się na przyjście nowonarodzonego Jezusa, Region Europejski ICCG (ICCGE) i Region Europejsko ¬Śródziemnomorski ICCS (ICCSEM) proponuje Wam krótkie rozważania i zadania adwentowe.

Niech tegoroczny adwent pozwoli nam pochylić się ponownie nad Prawem i Przyrzeczeniem Skautowym.

Życzymy Wam błogosławionego adwentu.

Bashar Muasherw imieniu Komitetu Regionalnego ICCSEM

Petra Adamuškováw imieniu Zespołu Regionalnego ICCGE

ADWENT 2019

HARCERZE I PRZYRZECZENIE

Lord Robert Baden-Powell zachęcał do całościowego rozwoju człowieka włączając w to aspekt duchowy, moralny, fizyczny, psychiczny, społeczny, umysłowy i  emocjonalny. Wszystkie te elementy były fundamentalne przy tworzeniu podstawowych zasad harcerstwa obecnych w pierwszym brzmieniu Prawa i Przyrzeczenia.

Myślenie o adwencie w kontekście naszego Przyrzeczenia jest dobrym sposobem na to, jak czuwać i aktywnie oczekiwać Tego, który urodził się w ciemną i zimną noc, by być obecnym dla nas. Na Tego, który jest kluczowy dla naszej katolickiej wiary. W  czasie tych 4 tygodni będziemy starali skupić się na oryginalnym Przyrzeczeniu:

Na swój honor przyrzekam, że uczynię co w mojej mocy by:

1. Służyć Bogu i Ojczyźnie

2. Pomagać innym ludziom w każdym czasie

3. Przestrzegać Prawa Harcerskiego

Błogosławionego czasu adwentu!

PIERWSZY TYDZIEŃ ADWENTU

1. „Na mój honor przyrzekam, że zrobię co w mojej mocy...”

„Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie” .

Mt 24, 37-44

„Na swój honor przyrzekam, że uczynię co w mojej mocy....”. Pierwsze zdanie tworzy bardzo dobre wprowadzenie do tego, co będziemy przyrzekać. Na mój honor powinno oznaczać, że przyrzekam na wszystko co mam. Zatem przyrzekamy na samych siebie, że będziemy prze-strzegać Prawa i Przyrzeczenia do końca życia. Tak, jak nasz Bóg obiecał, że ześle Syna na ten świat, aby zbawił wszystkich ludzi, tak i my przyrzekamy, że postaramy odznaczać się cechą będącą połączeniem szacunku, dumy i uczciwości.

Nie zawsze jest to łatwe, by dotrzymać danego słowa, bo czasem jesteśmy słabi, ale musimy zrobić co w naszej mocy by zachować zarówno nasz honor, jak i honor i tożsamość wszyst-kich harcerzy i instruktorów.

Będziemy w tym wszystkim czuwać, tak jak mówi dzisiejsza Ewangelia, bo nie wiadomo, kiedy przyjdzie Pan.

AKTYWNOŚĆ

Spróbuj zrealizować ten plan w ciągu pierwszego tygodnia adwentu.

Zastanów się, co dzisiaj było dla ciebie trudne. Pomyśl o swoim honorze, który pomógł prze-zwyciężyć ci niemoc.

PRZYKŁAD

Byłam/em dziś leniwa/y i chciałam/em zostać w łóżku. Jednak wstałam/em i przygotowałam/em śniadanie dla swojej rodziny. Albo: chciałam/em kupić coś, czego w ogóle nie potrzebuję. W zamian za to przekazałam/em te pieniądze na cele charytatywne. To było trudne, ale chcę spełniać dobre uczynki.

NIEDZIELA 01.12.2019

PONIEDZIAŁEK 02.12.2019

WTOREK 03.12.2019

ŚRODA 04.12.2019

CZWARTEK 05.12.2019

PIĄTEK 06.12.2019

SOBOTA 07.12.2019

Religia i duchowość to kluczowe elementy metody skautowej. Dwie główne światowe orga-nizacje posiadają odrobinę inne interpretacje tych pojęć.

WOSM w  swoich Fundamentalnych Zasadach stwierdza „Służba Bogu, pierwszy punkt we wspomnianych wyżej zasadach Ruchu Skautowego, jest definiowana jako «przestrzega-nie duchowych zasad, wierność religii, która je wyraża oraz akceptowanie płynących z niej obowiązków».”

Zauważ, że w odróżnieniu do tego co jest w tytule, reszta tekstu nie zawiera słowa Bóg. Jest tak, aby było jasne, że punkt ten dotyczy też niemonoteistycznych religii, takich jak hinduizm, oraz tych, które nie uznają osobowego Boga, jak na przykład buddyzm.

WAGGGS na 21. Światowej Konferencji w 1972 stwierdziło, że „Zasada służby Bogu to uznanie potrzeby poszukiwania wiary w Boga, w Istotę Najwyższą oraz uznanie siły wyższej niż czło-wiek; potwierdzenie najwyższych wartości duchowych.”

Dla nas – katolików służba Bogu jest kluczowym aspektem naszej wiary i powinna być realizo-wana także w naszym harcerskim i instruktorskim życiu.

Postawienie Boga na pierwszym miejscu pozwoli nam jak najlepiej wypełniać zarówno Boże Prawo, jak i Prawo Harcerskie oraz dotrzymać danego słowa. Ochrzczeni Duchem Świętym i ogniem jesteśmy zrodzeni w Chrystusie. W szczególności w czasie adwentu musimy pamię-tać o naszym przyrzeczeniu względem Boga, harcerzy i instruktorów oraz całego stworzenia.

DRUGI TYDZIEŃ ADWENTU

2. „...Pełnić służbę Bogu i Ojczyźnie...”

„Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien

nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem”

Mt 3, 1-12

AKTYWNOŚĆ

Możesz pomodlić się harcerską/instruktorską modlitwą.

Panie Boże, pobłogosław wszystkich tych, którzy przyczyniają się do kształtowania serc, umysłów i ciał młodych ludzi.

Pozwól nam pamiętać, czego nas nauczono i stosować się do tego codziennie.

Kiedy spotykamy się z oszustwem i nieuczciwością, pozwól nam być godnymi zaufania.

Jeśli widzimy hipokryzję i niewierność, pozwól nam być lojalnymi.

Tam gdzie panuje brak szacunku i czysty materializm, pozwól nam być pomocnymi

Gdy znajdujemy ludzi w rozpaczy, pozwól nam być przyjaznymi

W atmosferze złych manier, pozwól nam być uprzejmymi.

Gdy ktoś mierzy męskość brutalnością i  nieokrzesaniem, pozwól nam być dobrymi.

Choć łamanie prawa i  naśmiewanie się zasad jest powszechne, pozwól nam być posłusznymi.

Gdy inny marudzą i zrzędzą, pozwól nam być radosnymi.

Gdy środowisko jest niszczone przez marnotrawstwo i rozrzutność, pozwól nam być oszczędnymi.

Kiedy stawiamy czoło niebezpieczeństwom i pokusom, pozwól nam być odważnymi.

Gdy widzimy wszędzie brud i  zanieczyszczenie, pozwól nam być czystymi.

Kiedy jesteśmy świadkami bezbożności, pozwól nam pamiętać o byciu pobożnymi.

W  świecie, który przez pokolenia narzeka na brak dobrych przy-kładów, pozwól nam, jako harcerzom, wyróżnić się, dojrzeć i  być prawdziwymi dorosłymi.

Amen

Jezus powiedział Janowi Chrzcicielowi o znakach Królestwa, które się przez niego ujawniają i ogłosił, że Jan jest kimś więcej niż tylko prorokiem. Jezus powiedział, że uzdrowienie duszy jest ważniejsze od uzdrowienia ciała. Tak więc i  dla nas pomaganie innym, niezależnie od czasu, nie zawsze musi wiązać się z pomocą w fizycznym jej wymiarze, ale może być również duchową pomocą. W czasie adwentu my, katoliccy instruktorzy i harcerze powinniśmy starać się żyć naszą wiarą i dzielić się nią.

3. „...Pomagać innym w każdym czasie...”

„Niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają,

ubogim głosi się Ewangelię”

Mt 11, 2-11

TRZECI TYDZIEŃ ADWENTU

AKTYWNOŚĆ

Działanie, którego możemy się podjąć w tym tygodniu, to zaproszenie kogoś, kto doświad-cza jakichś trudności w życiu i jest z dala od wiary, do korzystania z sakramentów.

W  większości parafii w  trakcie adwentu odbywają się rekolekcje z  możliwością spowiedzi. Zaproś na nie przyjaciela lub kogoś z rodziny, kto już jakiś czas jest z dala od Boga. Możesz być narzędziem wybranym przez Boga do przyprowadzenie jej/jego z powrotem do Kościoła. Czyż jest lepszy prezent na czas adwentu, niż powrót do wspólnoty przez sakramenty?

Oto w jaki sposób możemy duchowo pomóc innym podczas adwentu.

4. „...Przestrzegać Prawa Harcerskiego...”

„Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: «Bóg z nami»”

Mt 1, 18-25

CZWARTY TYDZIEŃ ADWENTU

Kiedy spotykamy się z oszustwem i nieuczciwością, pozwól nam być godnymi zaufania. Jeśli widzimy hipokryzję i niewierność, pozwól nam być lojalnymi. Tam gdzie panuje brak szacunku i czysty materializm, pozwól nam być pomocnymi. Gdy znajdujemy ludzi w rozpaczy, pozwól nam być przyjaznymi. W atmosferze złych manier, pozwól nam być uprzejmymi. Gdy ktoś mierzy męskość brutalnością i prostactwem, pozwól nam być dobrymi. Choć łamanie prawa i naśmiewanie się zasad jest powszechne, pozwól nam być posłusznymi. Gdy inny marudzą i zrzędzą, pozwól nam być radosnymi. Gdy środowisko jest niszczone przez marnotrawstwo i  rozrzutność, pozwól nam być oszczędnymi. Kiedy stawiamy czoło niebezpieczeństwom i  pokusom, pozwól nam być odważnymi. Gdy widzimy wszędzie brud i  zanieczyszczenie, pozwól nam być czystymi. Kiedy jesteśmy świadkami bezbożności, pozwól nam pamiętać o byciu pobożnymi

AKTYWNOŚĆ

W tym tygodniu postaraj się wypełniać drobne uczynki odnoszące się do każdej postawy z Prawa. Postaw + jeśli ci się to uda.

GODNY ZAUFANIA

WIERNY

POMOCNY

PRZYJAZNY

UPRZEJMY

MIŁY

POSŁUSZNY

RADOSNY

OSZCZĘDNY

CZYSTY

WIGILIA

Pomimo śmiechów i  radości Bożego Narodzenia, 13-letni Franek nie był zadowolony. Co prawda dostał wszystkie prezenty, które chciał, świętował tradycyjną Wigilię w gronie bliskich, jednak nie był szczęśliwy. Były to bowiem pierwsze święta bez jego starszego brata Stefana, który zginął w trakcie wojny. Franek bardzo tęsknił za swoim bratem i ich bliską relacją.

Pożegnał się więc ze swoimi bliskimi i  wytłumaczył rodzicom, że wychodzi spotkać się z przyjacielem i stamtąd wróci na piechotę do domu. Ponieważ było zimno Franek założył nową kurtkę w kratę. To był jego ulubiony prezent od babci. Pozostałe podarunki, które dostał położył na swoje nowe sanki. Wyszedł w noc licząc na to, że znajdzie swojego zastępowego. Pomimo swojej ogromnej wiedzy, mieszkał on w części miasta, w której mieszkają najbiedniejsi i  chwytał się dziwnych prac, by wesprzeć swoją rodzinę. Frankowi nie udało się spotkać swojego zastępowego w jego mieszkaniu, więc zaczął zmierzać w dół ulicy w stronę swojego domu. Idąc, zerkał na drzewka i dekoracje, które znajdowały się wielu małych domkach. Wtedy zauważył, za jednym z okien, nędzny pokój z pustymi skarpetami wiszącymi nad zgaszonym kominkiem. Obok siedziała kobieta. Płakała. Skarpety przypomniały mu, jak on i  jego brat wieszali swoje jedną obok drugiej.

Nagle dotarło do Franka, że nie spełnił jeszcze swojego dobrego uczynku na dziś. Zapukał do drzwi, zanim zdążyłby się rozmyślić.

— Tak — odpowiedział mu smutny głos kobiety.

— Czy mogę wejść? — zapytał Franek.

— Bardzo proszę — odpowiedziała.

Widząc jego sanie, pełne prezentów, pomyślała, że Franek prowadzi zbiórkę charytatywną. Powiedziała więc, że nie ma żadnego jedzenia, ani prezentów do ofiarowania. Jej głos się łamał. — Nie mam nic nawet dla moich własnych dzieci.

— Nie proszę pani, nie po to tu jestem — odpowiedział Franek. — Proszę, niech pani wybie-rze prezenty z sań, które chciałaby pani dać swoim dzieciom.

Z radością w oczach wybrała jakieś słodycze, grę, zabawkowy samolot i puzzle. Gdy wzięła nową harcerską latarkę, Franek prawie krzyknął, ale w ostatniej chwili się powstrzymał. W końcu skarpety były pełne.

— Nie powiesz mi jak się nazywasz? — zapytała, gdy chłopiec zbierał się do wyjścia.

— Może mi Pani mówić świąteczny skaut. — Oczarowana hojnością odpowiedziała — niech cię Bóg błogosławi świąteczny skaucie.

Ta wizyta poruszyła Franka i  pozostawiła w  jego sercu promyk radości. Zrozumiał, że jego smutek po stracie brata nie jest jedynym smutkiem na świecie. Zanim opuścił tę biedną dziel-nicę, rozdał resztę swoich prezentów. Nawet swoją ulubioną kurtkę w kratę oddał trzęsącemu się z  zimna chłopcu. Teraz wracał do domu zmarznięty i  zaniepokojony. Jak wytłumaczy rodzicom to, że oddał wszystkie swoje prezenty? Co powiedzą? Czy w ogóle to zrozumieją?

Franek dotarł do domu. Gdy ojciec zobaczył jego puste ręce i brak kurtki od razu zapytał, gdzie jest jego kurtka, gdzie są wszystkie prezenty?

— Oddałem je — odpowiedział.

— Co? Samolot od cioci… twoją kurtkę od babci… twoją harcerską latarkę? Ale jak to? Myśleliśmy, że podobają ci się prezenty. Jak mogłeś być tak impulsywny… Jak wytłumaczymy się krewnym, którzy włożyli tyle serca w zakup tych prezentów dla ciebie? — Ojciec był stanow-czy. — Podjąłeś własną decyzję synu. Nie stać nas na więcej prezentów. Myślę, że powinieneś iść już do łóżka.

Odejście brata oraz frustracja i rozczarowanie rodziny Franka sprawiła, że nagle poczuł się on ogromnie samotny. Nie oczekiwał nagrody za swoją hojność. Nie chciał z powrotem swoich prezentów, ale zastanawiał się, czy odzyska jeszcze kiedyś prawdziwą radość w swoim życiu. Franek myślał o swoim bracie szlochając tak długo, aż zasnął.

Następnego ranka, zszedł na dół i  zobaczył swoich rodziców słuchających świątecznych piosenek w radiu. Wtedy prowadzący audycję powiedział: mamy wspaniałą bożonarodzeniową historię z biednej dzielnicy: Kaleki chłopiec otrzymał sanki, inny młodzieniec kurtkę w kratę, a kilka rodzin zgłosiło, że ich dzieci zostały zeszłej nocy obdarowane prezentami przez nasto-letniego chłopca, który nazwał siebie Świątecznym Skautem. Nikt nie umiał go rozpoznać ale dzieci z biednej dzielnicy twierdzą, że to przedstawiciel samego Świętego Mikołaja.

Franek poczuł, jak ojciec zaczyna go przytulać i zobaczył, jak mama uśmiecha się przez łzy.

— Dlaczego nam nie powiedziałeś synu? Nie rozumiemy. Jesteśmy z ciebie tacy dumni.

Świąteczna kolęda wybrzmiała z radia i wypełniła cały pokój muzyką. Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.

Wesołych Świąt. Pamiętajcie, że harcerstwo ma znaczenie.