Mijas februari 2011

Dear Mr Van Veen ,

We are pleased to contact you re-

garding your booking of a three

bedroom villa in Los Flamencos.

En heel in de

verte was er

de zee

Maar we kwa-

men om te

golfen.

’s morgens op

de dag des

Heeren.

Calanova

Daar sta je dan, boven

aan de trap, en hier moet

je naar toe...

Klein buggy-ongeval

Veel vereende krachten van ferme

stoere knapen waren nodig om de

buggy weer op de straat te krijgen.

Dick deed ondertussen of zijn

neus bloedde, en dacht na over

de bloemetjes en de bijtjes.

Cala-

nova,

dankzij

Burggolf

en Ay-

merich

zeer be-

taalbaar.

En zeker

geen

slechte

baan.

Koffie, op het dorpspleintje van Mijas.

Mary is er ook al.

In het algemeen was Dick niet altijd ge-

lukkig met zijn ontbijt. Dat gevoel ver-

stoort toch je dag, nietwaar. Dus toen

we op El Chapparal gingen spelen...

en omdat er te vroeg was opgestaan, en

Dick dus ontevreden was over het ont-

bijt, werd El Chapparal clubhuis aange-

daan. Daar kon wel ontbeten worden.

El Chapparal

Hier wonen

mensen die

echt geld heb-

ben, dachten

we zomaar...

El Chapparal

Par 3

Terras El Chapparal.

Na het

be-

schei-

den

ontbijt

een

lichte

lunch.

Dieet!

En in het kader van hetzelfde dieet

zijn er nauwelijks opnamen van een

of ander diner op die dag...

Of was dat die Valentijnsdag…?

Een rustige

discussie

over cognac

was daarna

nodig...

En voetbal natuurlijk!

Dinsdag,

het regent,

stormt en

onweert.

Als vlucht

een bezoek

aan Gra-

nada.

Het Al-

hambra, op

voorstel

van Dick.

Als troost. We zijn het Alhambra uitgespoeld. In godsnaam dan

maar weer een lunch. Vis, dieetlunch dus weer.

De volgende dag. ’s Middags

wordt regen verwacht. We zijn

zo vroeg op Calanova dat het

hek voor ons moet worden

opengemaakt.

Er wordt nog even devoot

stilgestaan bij Dick’s buggygraf.

Het klopte.

De regen

kwam.

Dus werd besloten de rest van

de middag te gaan winkelen.

In de stromende regen, in San

Pedro. Want daar is de beste

schoenenwinkel van de

wereld.

Dick wordt er moedeloos van, en Mike vindt ondertussen een begrafenis.

Besloten

wordt, om

alle droe-

fenis te ver-

geten, dat

de volgende

dag op een

mooie en

beroemde

baan wordt

gespeeld.

Monte

Mayor

Goed voorbereid, want het

waait er wel een beetje…

Kou en

storm,

dus het

gewon-

nen

petje

komt

goed

uit.

Zeer

char-

mant.

Een eenvoudige afslag, links. Een kleine

200 meter carry en dan maar hopen dat

je bal er ligt.

Gert slaat een bal, op de fairway, ruim

100 meter omhoog en die bal rolt terug

voor zijn voeten...

...dan mag je best even verbaasd stil staan kijken...

Monte

Mayor

club-

huis, de

speel-

vreugde

spat er-

vanaf.

Samen

met de

vol-

gende

flight 40

ballen

kwijt.

Troostdiner in La Mandragora ,

op de 2e etage van een winkel-

centrum.

Nog meer troost, spelen op San Roque.

Heerlijke brede fairways.

Brede fairways dus, en zo nu en dan

een bunker om het spannend te

houden. Mooie baan, de moeite waard

om vaker te spelen.

Uitzicht vanuit de pagode

Kort weekje eigenlijk...

Tenslotte, vroeg naar het vliegveld.

Vanaf de achterbank

(het werd als te ge-

vaarlijk beoordeeld

om bejaarden voorin

te laten zitten) was

het uitzicht vooral

Dick’s (designated

driver) achterhoofd.

Dus als afscheid: Dick’s flipside bij ons afscheid van de Costa del Golf.