mega*zine lost&found #8/2014 pl

PUSTKA – Mega*Zine Lost&Found #8

PL #8

PUSTKA – Mega*Zine Lost&Found #8 Mega*Zine Lost&Found #8 – PustkaSPIS TRE!CI

Fotografia na ok"adce autorstwa Magdaleny Franczuk

003_PREZENTACJE: GALERIA - Magdalena Franczuk018_DZIA# POEZJI - Jacek Mas"owski019_PREZENTACJE: GALERIA - Robert J$dras026_DZIA# POEZJI - Leszek %uli&ski027_PREZENTACJE: GALERIA - Ró'a Puzynowska032_DZIA# POEZJI - Adam H. A. Michniewicz033_PREZENTACJE: GALERIA - Max Petrone043_DZIA# POEZJI - Agata Atka Cichy044_PREZENTACJE: GALERIA - Yvette Bessels050_DZIA# POEZJI - Aneta Mla(-Touanda051_PREZENTACJE: GALERIA - Paola Leonardi061_DZIA# POEZJI - Anna Buczkowska B)czek062_PREZENTACJE: GALERIA - Agnieszka #ozi&ska072_DZIA# POEZJI - Dorota Karin073_PREZENTACJE: GALERIA - Zorán Varga081_DZIA# POEZJI - Jan Siwmir082_PREZENTACJE: GALERIA - Maike Born089_DZIA# POEZJI - Joanna Ma"oszczyk090_PREZENTACJE: GALERIA - Jean-Christophe Sartoris105_DZIA# PROZY - Adam H. A. Michniewicz106_PREZENTACJE: GALERIA - Karolina Paluch117_DZIA# MUZYCZNY - Mateo Gallito120_PREZENTACJE: GALERIA - Christian Martin Weiss137_DZIA# POEZJI - Katarzyna Kowalewska138_PREZENTACJE: GALERIA - Reylia Slaby143_DZIA# PROZY - Maria Dunkel152_PREZENTACJE: GALERIA - Oytun Güral159_DZIA# POEZJI - Victor Venerdi160_PREZENTACJE: GALERIA - Aleksander Ikaniewicz175_DZIA# PROZY - Adam H. A. Michniewicz177_PREZENTACJE: GALERIA - Philip Faith192_DZIA# MUZYCZNY - Fado194_PREZENTACJE: GALERIA - Christa Dickson199_DZIA# POEZJI - Piotr Kumor200_PREZENTACJE: GALERIA - Craig Gum210_DZIA# POEZJI - Nina Ja(nikowska211_PREZENTACJE: GALERIA - Magdalena Graj222_DO#*CZ DO NAS223_W(y)ST+P


Dzia! prezentacji - Galeria Magdalena Franczuk

Magdalena Franczuk, studentka fotografii PWSFTviT w #odzi. W swojej fotografii kreuj$ (wiat z pogranicza rzeczywisto(ci i ba(ni. D)'$ do tego, aby moje prace oddzia"ywa"y na ró'ne zmys"y odbiorców - mia"y swoj) temperatur$, smak, zapach. Inspiruj$ si$ mi$dzy innymi malarstwem dawnych mistrzów, fotografiami z ko&ca XIX w. i dewocjonaliami. Mówi$ o sobie, 'e uprawiam fotografi$ "bibelociarsk)", która w kurzu ma swój pocz)tek i kurz stale przyci)ga. Oprócz robienia zdj$, zajmuj$ si$ te' teori) fotografii i prowadzeniem warsztatów.

h t t p s : / / w w w . f a c e b o o k . c o m /magdalenafranczuk.fotografia



Strangelands



The Inner Ice


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Jacek Mas!owski

„Listopadowy lament”

oknojak kamie&

b"yszczy z odleg"o(ci

(wiat"o niczymszpada

k"uje w oczyi rusza si$w (rodku

na kraw$dzi ranywykluwa si$

s"owoskargi

p$cznieje

„Grunt”

st)dgdzie stoiszprzed siebie

wychodzenie i zasiebie

ale w tym samymmiejscu

a wi$c czas i przestrze&tak'e gdzie(

tu' obok?przeobra'anie si$

W SIER!CI MOTYLA


Dzia! prezentacji - Galeria Robert J"dras

Ulica

Nazywam si$ Robert J$dras.

Mam 47 lat, jestem fotografem-

amatorem.



Bez nadziei



Mój dom



Mroczny las



Ostatni



Pomost



Urodziny


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Leszek #uli$ski

„Kwiat amarylisu”

Ma"gorzaty nie ma, ona mi si$ zdaje,kiedy idzie do mnie, odchylaj)c ciemne kotary nocy,

to nie jest ona – to moja nadzieja, to sen(niony od lat i ko"ysz)cy jak wody p"odowe,kiedy pisze do mnie lub czeka na moje listy,

to ani nie pisze, ani nie czeka – to ja rozmawiam ze swoj)samotno(ci), k"óc$ si$ z ni) lub spoufalam, mówi$ jejsto razy dziennie: tylko ciebie mam, ty dziwko, ty moja

jedyna na (mier, i 'ycie.Kiedy Ma"gorzata ma "zy w oczach, widz)c moje wzruszenie,

s) to wy")cznie moje "zy, które chcia"bym zobaczy,,gdyby by"a obok,

kiedy czekam na ni) ca"ymi godzinami, kr)'$ od drzwi do okna,nas"uchuj$ kroków w nie ko&cz)cym si$ korytarzu

zniecierpliwienia – ale ona nie nadchodzi, bo kto(, kto si$ zdaje,nadchodzi nie nadchodz)c, dotyka nie dotykaj)c, obiecuje

nie daj)c nadziei;nawet gdy Ma"gorzata wabi mnie mi$dzy swoje udai nie pozostawia 'adnych w)tpliwo(ci, 'e jest realna,to tylko kwiat amarylisu rozkwita na parapecie okna,

aby zas"oni, sob) jej nieistnienie.

„Rozstanie”

Na peronie stoi os"upia"e Rozstanie.

Jak s"up soli,jak s"up milowy wro(ni$ty w ziemi$,

odmierzaj)cy przestrze& i czas.

Czasoprzestrze&,ten wielki ocean samotno(ci pozbawiony brzegów,

step owiewany pustk), horyzont bez wn$trza.

Pod kopu") dworca niczym suita Schönberga szalejemuzyka metalowych wizgów i betonowych ech,zamiast gwiazd w dó" spadaj) kratery ksi$'yca,

pustka ma smak 'elaza,rdzawy py" osiada na ko"nierzykach i d"oniach m$'czyzn,

na w"osach kobiet machaj)cych z okien chustkamipo'eranymi przez Paszcz$ Tunelu,

ton)cymi w Wielkim Akwarium Ciemno(ci,gdzie meduzy bezw"adu wpl)tuj) Odjazd w fiszbiny

oniemia"ego niedowierzania.

Ksi$'ycowy Pierrotdotyka kryzy swego ko"nierzyka,

luzuje jego ucisk,"apie oddech.

I nic si$ nie polepsza,i jest jeszcze gorzej.


Dzia! prezentacji - Galeria Ró%a Puzynowska

RÓ%A PUZYNOWSKA – ROZAUr. 1984 w Warszawie.Dyplomantka Mi$dzynarodowej Szko"y Kostiumografii i Projektowania Ubioru (Warszawa). Absolwentka Wydzia"u Malarstwa Akademii Sztuk Pi$knych (Warszawa). W 2007 studiowa"a na University College of Falmouth na kierunku BA Hons Fine Arts (Kornwalia, Wielka Brytania). Obecnie kursant National Academy w Nowym Jorku.Bra"a udzia" m.in. w Mi$dzynarodowych Warsztatach Audiowizualnych Moving Districts Budapest (festiwal EUShorts, Budapeszt), realizacjach kostiumograficznych do teledysków i spektakli teatralnych oraz licznych wystawach malarstwa, wywiadach i dyskusjach o sztuce.Jej obrazy mo'na znale-, w prywatnych kolekcjach na terenie kraju, Wielkiej Brytanii oraz Stanów Zjednoczonych.

https://www.facebook.com/roza.artist

Venus - Aleksa Lundberg, 210x95cm, 2012

http://m.in/

http://m.in/



Venus - Clara Kumrall, 210x95cm



Venus - Kasia Wo(, 210x95cm



Venus - Kim Lee, 210x95cm



Venus - Star Moyo, 210x95cm


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Adam H. A. Michniewicz

„Profanacja”

Gdy zobaczy"am Ci$O wschodzie

tak pi$kne mia"e( w"osy.Jak to mo'liwe,

'e wraz z zachodem prysn)" czar?

Jutro b$dziesz powszednijak praca i szko"a.

Gdy si$ spotkali(mypo raz pierwszy

by"a( arystokratk).Stanowi"a( wyj)tekObudzi"a( demony.

Lecz jak kocha, Ci$ teraz,kiedy wielu wie jak

smakujesz?

!wiat nie zostawi"na Nas bia"ej nitki.

Nie wiemyczym jest (wie'a bryza.

Umar"y go"$biena naszych powiekach.

Nie czekaj na deszcz.

To boli,'e w dzisiejszym (wiecie,

z naprawd$ pi$knych rzeczy,ludzie

zrobili co(tak wulgarniezwierz$cego.

"Ecrir"

Ludzie do mnie pisz).Ró'ni ludzie.

Pisz) ko(lawo,niezrozumiale.

Krótko, zdawkowo.Nie dla mnie -- dla siebie.%adnej tre(ci.Tylko znaki.

Licz) na odpowied-.

A niech'e.

Niech ,wicz) rachunki.Tak naprawd$,

chc) komentarzy,wielu znajomych.

Chocia'bynieznajomych.

A piszcie prosz$.Bo usun)"em konto.


Dzia! prezentacji - Galeria Max Petrone

Treff 100x200 cm, 2013

Massimiliano Petrone urodzony 04.03.1983 we W"oszech, w Turynie.

W roku 2003 uko&czy" szko"$ Renato Cottini High School i kontynuowa" nauk$ w Accademia Albertina di Belle Arti.

%yje i pracuje w Turynie.

www.massimilianopetrone.com

https://www.facebook.com/MaxPetrone

http://www.massimilianopetrone.com/

http://www.massimilianopetrone.com/



Levante 150x200 cm, 2014



Andy Campbell’s 50x70 cm, 2014



doubleface(mask)without a soul 100x150 cm, 2013



Frida 50x60 cm, 2014



HATE 200x200 cm, 2013



Jenny Saville 150x200 cm, 2014



Morrissey 50x70 cm, 2014



RonnyMc 50x60 cm, 2014



Walt Disney 50x70 cm, 2014


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Agata Atka Cichy

„ni czym ni kim” my drummer

nie jeste( ni czym ni kim jeste( pi$ciolini) na mapie srebrnych talerzy

zestawu codzienno(ci

czasami gubi) klucz ci z którymi skomponowany w rytmie doskona"ym jeste(

gdy kropla rozedrga milczenie wracaj) nie p"acz) dr') cisz) w k)cikach twych ust

nie pytaj kto za"ka po tobie gdy (miertelno(, zamknie oczy "zy oboj$tne

dzisiaj twoja "za malowana i deszcz po dachu kroplami na pi$ciolinii gra

wybacz gdy poruszam talerze zapomnianym tchnieniem

chocia' uciekam zawsze bli'ej jestem nawet gdy w)tpisz w trwa"o(, paj$czej nici

tkwi$ kropl) na jej ko&cu deszczem powracam znów równolegle do ciebie

wibruj)c) kakofoni) wind chimes

dopóki nie wyschn$ na twym policzku znów przy"apana na niespe"nionych po'egnaniach

(wiadcz$ kategorycznie 'e( wszystkim póki wsi)kam w tw) skór$

ja jesienna dr')cy ca"un na ramie wearable

20.09.2013

„jestem jak arktyczne pustkowie…”

jestem jak arktyczne pustkowienic mi nie jest to tylko odwodnienie

zaczynam wy(cig z czasemto miejsce jest jak zamkni$te skrzy'owanie

dalej pojecha, nie mo'na tutaj wszystko si$ ko&czyjak m"ode nie(wiszczuki przystosowali(my si$ do panuj)cych

warunkówostatnie okr)'enie zostawi, wszystko i skupi, na wygranej

nawiedzonym u(miechemomin), przeszkody by bez kolizji zwyci$'y, na mecie

prosta pracowita kobieta szoruj)ca wasze pod"ogiz garbem na grzbiecie

bo znies"awieniem mo'e by, u'ywanie czerwonej szminkii wykwintnych perfum

wydr)'ona pustka wysilonego (miechu narastaj)cej niecierpliwo(ci

pocztówka d-wi$kowa od ciebieobiekt z bieguna filozoficznej bajki

nie jestem nieszcz$(liwa bo mo'na (ci)gn), fatumjestem obiektem je(li chodzi o liter$

bliska bezpo(redniej obserwacjilub tu' po niej

katalizator nico(ci

w podró'y

31.12.2013

http://agataacichy.blogspot.com/2013/09/ni-tym-ni-kim.html

http://agataacichy.blogspot.com/2013/09/ni-tym-ni-kim.html


Dzia! prezentacji - Galeria Yvette Bessels

Pochodz)ca z Holandii, Yvette Bessels przenios"a si$ do Wielkiej Brytanii w roku 2008, 'yj)c w ró'nych miejscach i krajach przez ostatnich sze(, lat (mi$dzy innymi tak'e w Niemczech, Holangii i Austrii). Aktualnie osiad"a w Cambridge i skupi"a swoje fotograficzne dzia"ania na klasycznych technikach fotograficznych, w")czaj)c w to (redni format, czy mokry kolodion. Ulubione tematy to portret, moda, miejskie eksploracje, (mier, i zniszczenie oraz surrealizm. Prezentowana seria pochodzi z opuszczonej kopalni Lacheratte.

https://www.facebook.com/YvetteBesselsPhotographer


Dzia! prezentacji - Galeria Yvette Bessels


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Aneta Mla&-Touanda

„Bezdech”

Tak dok"adnie

Jeden strza"naiwna gra w statki

druga strona medalu inny ma po"yskPy" na ciep"ym jeszcze "okciu

strupami wybrukowanadroga na zewn)trz

Ten jedena milion okruszkówdrga przed stopami

!luz na rybich oczach idealnie wspó"graz oswojon) szaro(ci)Dwuznaczny u(miech

napina (wi&ska ci$ciwa(nie ma tu miejsca na szcz$(cie)

Wielka otch"a& nad polamibez znamion wiosny

szukam cho, kropli krwiNie zdziwi mnie ju' nic…

„RysOpisY”

Nie uciekamwoda szczelnie wype"ni sp$kania

srebrna tafla i kryszta"owe za"amaniaPoni'ej zera nie ma pustki

tylko same minusywoda znów robi swoje

Rysa kreuje form$piekarnik ju' ostyg"

pod opuszkami osobliwy alfabetwyczujesz te wszystkie rodzaje g"$boko(ci

Kolejna blizna w tym samym miejscunie robi wra'enia, ra'eniaPisk z"amanego paznokcia

tylko rysa na tafli

woda wytrwale robi swoje..


Dzia! prezentacji - Galeria Paola Leonardi

Paola Leonardi (urodzona w 1980 r. we W"oszech) jest fotografem dzia"aj)cym w Londynie, pracuj)cym zarówno nad projektami w"asnymi, jak i komercyjnymi. Jej praca skupia si$ na prezentowaniu to'samo(ci kulturowej, jej zmian i stanów przej(ciowych. Jest poza tym wyk"adowc) fotografii na University Campus Suffolk.

Seria „Niewykorzystane Godziny” („Undrawn Hours”) powsta"a przy okazji NES Artist Residency w Skagastrond na pó"nocnej Islandii, w lutym i marcu 2010 roku; przedstawia fotograficzne eksploracje Pó"wyspu Skagi. Do(wiadczaj)cy zimowych sztormów i opustosza"y w zwi)zku z ekonomiczn) recesj) teren ten, to g"ównie opuszczone gospodarstwa i nieu'ywane domki letniskowe, rozbite szopy i zepsute "odzie - brutalne wspomnienie wyludnienia i upadku lokalnego przemys"u rolniczego i rybo"óstwa. Leonardi wykorzystuje medium fotograficzne do prze(ledzenia pozostawionego na tych terenach pi$tna ludzko(ci. Liryczny obraz ludzkiej migracji, która doprowadzi"a do porzucenia terenów wiejskich i upadku gospodarki rolnej.Surowa pogoda sprawia, 'e rzadkie s) tu spotkania z cz"owiekiem, czy konstrukcjami, które pozosta"y staj)c si$ relikwiami porzuconymi w morzu siana i lodu, jako przypomnienie o przesz"ej obecno(ci ludzi.

https://www.facebook.com/PaolaLeonardiPhotography


Dzia! prezentacji - Galeria Paola Leonardi


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Anna Bukowska B'czek

„ Mur”

mur

bezsilno(ci) wyszczerbionyi og"oszenie takie

na nim

do wynaj$ciaduszy pustostan

oraz most wisz)cy pomi$dzy

brak s"ów na wymian$oraz obrazów na (cianach wn$trza

porwane firanki zmys"ówszyby sp$kane wysokim ce ekstazyzasch"e donice niepodlanych istnie&

ma"e sprawy porozrzucane spluni$te przez lewe rami$ na parkiet

skrzypi)cych dni

na piasku skarpy zbudowanydo renowacji

z dusz) ukryt) w mysiej dziurze

a w oddalisztuczne ognie

taniona czas

bli'ej nieokre(lony


Dzia! prezentacji - Galeria Agnieszka (ozi$ska

Jes tem b i o l og i em , r a t own i k i em medycznym, pracuj)cym w zawodzie, przewodnikiem psa poszukiwawczego, jes tem te' mam) i fank) zupy pomidorowej, ale nade wszystko kocham fotografowa, . Uwielbiam fotografi$ analogow), kocham fotografi$ natychmiastow), od niedawna jestem wielbicielk) fotografii cyfrowej. W fotografowaniu cenie sobie kontakt i s p e c y f i c z n) r e l a c j$ f o t o g r a f - fotografowany, uwa'am, 'e "Wielkie jest tylko to, co ponad si"y" l.s.

Edytorial zosta" wykonany na Plenerze Fotograficznym w Rzeczce, r 2013.

"No smoke without fire" editorial. Fotograf: Agnieszka #ozi&skaModelka: Paula M"ynarskaWiza'/ fryzura: Alex Kwiatkowska


Dzia! prezentacji - Galeria Agnieszka (ozi$ska


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Dorota Karin

„Demolka”

zastawi"am w lombardzie dwie strunynikt mnie nie zaprasza na koncerty

posadzi"am w ogródku sadzonki g"oduwiele si$ spodziewam po tej uprawiet"ustog$bne ju' si$ zainteresowa"y

'yj$ tak jak innie bibelotyoddycham ( cho, to wstydliwa choroba )

wpieprzam hot dogi

wszystkie si"y przeznaczamna zdemolowaniew"asnego D N A

„Modlitwa Karin”

daj mi jasny czysty g"osjakim wiosna wydaje rozkazy

daj mi g"os s"oneczny'eby szybciej dojrzewa"y owoce

daj mi pi$knokszta"ti umiej$tno(, skakania z ga"$zi na ga")-

daj miw niesko&czono(,opowiada, ludziom

'e jestem


Dzia! prezentacji - Galeria Zorán Varga

Nazywam si$ Zorán Varga. Mam 26 lat i jestem fotografem z Budapesztu (W$gry). Od zawsze interesowa"em si$ sztuk), g"ównie muzyk) i fotografi). W czasach nauki w szkole (redniej doszed"em jednak do wniosku, 'e to ta druga jest mi bli'sza i otworzy"em w"asne stuio w 2008 roku. G"ównie interesuj$ si$ fotografi) artystyczn), ale tak'e modow), portretow), koncertow), czy (lubn). Mia"em kilka wystaw a moim rodzinnym mie(ci oraz publikacje w czasopismach.W przysz"o(ci chcia"bym skupi, si$ na w"asnych projektach - seriach z tancerzami na ulicach lub dachach budynków w Budapeszcie, czy te' na fotografowaniu wyobra'e& Madonny inspirowanych malarstwem. Planuj$ tak'e poznawanie nowych metod autoekspresji.Ulubiony cytat: Ucz si$ du'o. Nie oceniaj. !miej si$ bez powodu. B)d- mi"y. Szukaj szcz$(cia.

https://www.facebook.com/ZoranVargaPhoto

NVSBL



deer dance



dissociative



ediolic spectra



embryo 2



fall



pustota



silent shout


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Jan Siwmir

„-d-b"a”

dzisiaj widocznijutro cieniem po"o'ymy si$ na

kamieniachjak czarny sobowtór ka'dego -d-b"a

trawy

zostanie tylko czassennie snuj)cy si$ po kikutach

wspomnie&

ale nie b$dzie go wida,w niczyich oczach


Dzia! prezentacji - Galeria Maike Born

Nazywam si$ Maike Born, mam 19 lat, mieszkam od urodzenia w Düsseldorfie. W wieku 16 lat zacz$"am interesowa, si$ fotografi), pocz)tkowo g"ównie w formie autoportretu, zwyczajnych zdj$, jakich ka'dy z nas czasami potrzebuje chocia'by do zmiany zdj$cia profilowego na Facebooku. Dzi$ki inspiracji pracami wielu fotografów, zacz$"am powa'niej podchodzi, do kwestii zdj$,, co zapocz)tkowa"o tworzenie pewnych scenek. Zacz$"am zaprasza, znajomych do pozowania w moich czasami dziwnych pomys "ach, jak pokrywanie mlekiem i m)k) lub siedzenie na mokrej ziemi w lesie. Kiedy rozpocz$"am projekt 365 dni („The 365 Days Project”), którego celem by"o robienie jednego zdj$cia dziennie by polepszy, swoje umi$j$tno(ci, nadal stara"am si$ uchwyci, w"asne uczucia i zachowania w autoportretach. Od tego czasu jestem swoj) g"ówn) modelk), poniewa' zauwa'y"am, 'e potrafi$ zarówno wyrazi, jak i uchwyci, w obiektywie konkretne uczucia i my(li. To rodzaj w"asnej terapii - robienie autoportretów w celu pokonania siebie. Jestem samoukiem i nadal jestem g"odna wiedzy fotograficznej. W zwi)zku z moj) pasj) planuj$ w nast$pnym roku uczestnictwo w kursie artystycznym.

https://www.facebook.com/pages/Maike-Born-Photography/187698267908063

Monster



oh no



portrait



Recreation



Silhouettes of Skeletons



Space Dementia



untitled


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Joanna Ma!oszczyk

„Marienbad”

Czerwcowa noc w Marienbadziepachnie muskatem, martini i siark)

Kobiety pi$kne i m)dre,przepe"nione magi)

w po"udnie pó-nego lataprzechadzaj) si$ po piekle wspomnie&.

Jeszcze taniec,jeszcze sukienka z bia"ego jedwabiu.

Odwracaj) si$ od lusterby przypadkiem

nie zobaczy, w nichniesko&czono(ci.


Dzia! prezentacji - Galeria Jean-Christophe Sartoris

Are you crazy

Po sze(ciu albumach muzycznych, mia"em do(, tych wszystkich trzasków i brz$ków, nie mog"em ich znie(,, znalaz"em si$ w czarnej dziurze. Podj)"em wi$c decyzj$ w 2005 roku by podj), nowy kierunek zwi)zany z fotografi). Moje motywy s) o wszystkim i o niczym, ale szczególnie lubi$ pustk$, nostalgi$ - za pomoc) obrazów staram si$ zamieni, j) we wspomnienia. Chcia"bym tak'e dzieli, si$ pustyniami ludzko(ci, które nas otaczaj).

https://www.facebook.com/pages/Jean-Christophe-Sartoris-Photography/111052107961



Be Careful, Please! Only Positive Energy Allowed Behind This Point



Did You Receive The Radiogram



Freedom is on of the most precious gifts...given to men by Heavens



I'm playing like Paul Newman, giving the boy a tanning



l seem to be losing stability



l think that Solaristics is at an impasse



Mangatronics cannot get anything



Seamonster



Seamonsters 6



The History Of Mankind Is A History Of Horrors!



We'Re In The Washroom On One Of The Ships Of The Vogon Constructor Fleet



What we need now is a good rain to wash away all footprints



You brush past people. People bump into you



You're Invisible And You'd Go To Space Camp


Dzia! prozy Adam H. A. Michniewicz

RanyWounds. Tytu" albumu zawieraj)cego obrazy i reprodukcje prac plastycznych znakomitych artystów

wspó"czesnych. Co dla mnie wa'niejsze, sta" si$ zal)'kiem my(li na temat ran w kontek(cie umierania, w ka'dym mo'liwym wymiarze, bo przecie' wszystko jest takie wielop"aszczyznowe. Po obejrzeniu tych dzie" sztuki w skompilowanej formie natychmiast zabra"em si$ za sen, a raczej krótk), niezaplanowan) drzemk$. Sen si$ nie uda", aczkolwiek wcale nie bola"o. Nic nie bola"o.

Jak mo'na tak d"ugo zajmowa, si$ 'yciem, (mierci), umieraniem, l$kiem, cierpieniem i nie pomy(le, o ranach? Ale w"a(nie to wszystko doprowadzi"o do kontemplacji nad ich istnieniem, mo'ne nawet istot). Czas wi$c najwy'szy. D"u'sze oczekiwania sprawi"yby w"a(nie ból niezrozumienia. Kiedy bowiem uderza nagromadzona przez lata niewiedza, natychmiast rusza si$ z odsiecz) na wszystkie fronty. I tak objawi"y si$ wymiary ran.

Najpro(ciej zacz), drog$ od fizyczno(ci – to nie ró'ni ran od ogromu poj$, towarzysz)cych ludzkiej egzystencji. Zadrapania, oparzenia, odmro'enia, pozosta"o(ci po gro-nych wypadkach, w tym samochodowych i okropne pami)tki wojny, wszelkie rodzaje kalectwa. Od kalectwa blisko nieraz do braku, który tak wyra-nie wida, – amputacji. Nasze cia"a mog) by, map) bole(ci i tortur. Tak zostali(my stworzeni i dla niektórych jest to by, mo'e miar) krucho(ci i braku przystosowania – w porównaniu do innych zwierz)t. Je(li natomiast ka'de ze s"ów wymienionych powy'ej: odmro'enia, zadrapania, kalectwo i inne, postawimy przed has"em „umys"”, to uzyskamy ciekawe lecz ogólnie znane zjawisko: rany umys"owe. Tutaj te': pami)tki. Ja wybra"em do rozwa'a& jeszcze w$'szy zakres problemu – zaj)"em swe my(li samookaleczeniem, co niew)tpliwie mog"o si$ okaza, siebie kaleczeniem. Jak w"a(ciwie ka'de zg"$bianie tajemnicy. To 'aden ból. Kiedy mamy co( pod kontrol) – oczywi(cie czujemy, jednak'e 'al mo'emy mie, wy")cznie do samych siebie. Wyzwaniem jest oprze, si$ agresji z zewn)trz. Czasami wszystko zbiega si$, gdy' oswajamy si$ z zagro'eniem uderzaj)cym zewsz)d my(l)c o nim, poddaj)c je rozk"adowi na czynniki pierwsze. Rany, które si$ dziej), to co( przera'aj)cego i jednocze(nie katartycznego, co niekoniecznie musi oznacza, ukojenie. Przynajmniej nie w najprostszym wymiarze. Po wszystkim zostaj) blizny. Gdy znajomy poszed" na komisj$ wojskow), w czasach, gdy s"u'ba by"a dla m$'czyzn obowi)zkowa, jeden z lekarzy uczepi" si$ jego zagojonych naci$, na lewym ramieniu. Efektu szczeniackich wyg"upów sprzed wielu lat. Nazwa" je „patologicznym przypadkiem odreagowywania stresów w przesz"o(ci”. Poborowy natomiast, mimo i' tego nie wypowiedzia" na g"os, nazywa" je „map)”. Chodzi"o o map$ cierpienia potrzebnego do przej(cia w m$ski (wiat, (rodowisko doros"ych, którzy musz) wzbudza, respekt – inaczej nigdy nie zaistniej). Czy wi$c rany mog) mie, wymiar pozytywny? Z pewno(ci) tak. Je(li jednak kto( nie jest do tego przekonany, to musi przyzna,, i' s) przynajmniej sytuacje, kiedy do czynienia b$dziemy mieli z ocen) niejednoznaczn).

Które z nich s) najgorsze? I dlaczego o nich nie pisa,, nie pokazywa,? Czasami dzia"aj) jedynie najsilniejsze bod-ce. A cz"owiek, istota z"o(liwa i lekkomy(lna… tak szybko zapomina. Czas leczy rany. Czas je powoduje.


Dzia! prezentacji - Galeria Karolina Paluch

Fotograf: Karolina Paluch h t t p s : / / w w w . f a c e b o o k . c o m /koralinatakesphotosModelka: Klaudia Szersze&Wiza': Alex Kwiatkowska h t t p s : / / w w w . f a c e b o o k . c o m /AleksandraKwiatkowskaMakeUpArtistStylizacja: Alex KwiatkowskaFryzura: Damian Kowalczyk

https://www.facebook.com/AleksandraKwiatkowskaMakeUpArtist

https://www.facebook.com/koralinatakesphotos








Dzia! prezentacji - Galeria Karolina Paluch


Dzia! muzyczny - pod red. Jana Gromskiego Mateo Gallito

Mateo Gallito

Mateo Gallito (Matus Kohutek) Pianista, kompozytor, tancerz, (piewak, go(, w ró'nych zespo"ach: (m.in.: Marantana, Dunya, Pressburg jazz system). Tancerz w zespo"ach folklorystycznych: „Lucznica”, „Dopravar”. Pianista w chórze na Uniwersytecie „Comenius”, pianista, tancerz i autor programu „Flamenco joven”, „Encuentros f lamencos”, „Creacion f lamenca”, „Simfonia Flamenca”. Lider artystyczny zespo"u jazz-flamenco „Remedios” (bra" udzia" z zespo"em „Remedios” w finale konkursu muzyki jazzowej organizowanym przez S"owack) Jazzow) Asocjacj$). Uczestniczy" w go(cinnym wyst$pie w ramach koncertu Gipsy Kings w Bratys"awie. W tej chwili ta&czy w musicalu flamenco „Don Quijote” (Teatr Wustenrot, Bratys"awa) oraz w broadway musicalu „Carmen” (Teatr Muzyczny Karlin, Praga). Wspó"pracowa" m.in. z: Orkiestr) Symfoniczn) „Viva Musica”, z Juanem Polvillo, Ismailem Fernandez’em, Pilarem Orteg), Aracelim de Alcala, Albertem Garci), Mari) Jose, Felixem de Lola, Mari) Angeles Gabaldon, Martinem Kelnerem, Manuelem de Tane, Timn) Brauer; w Czechach, Austrii, Niemczech, Luxemburgu, Polsce (#ód-,

Wroc"aw, Pozna&, Lublin, S"upsk, Grudzi)dz), na S"owacji i W$grzech.

L&F: Jeste( S"owakiem, sk)d Twoja mi"o(, i pasja do flamenco? Kiedy zda"e( sobie spraw$, 'e w"a(nie t) muzyk) chcesz si$ zajmowa, i po(wi$ci, jej 'ycie?M.G: Jako m"ody ch"opak mieszka"em wraz z rodzicami obok o(rodka dla tzw. „trudnych” dzieci. Dziewi$,dziesi)t procent z tych dzieci to byli Romowie. Nie by"o dnia, w którym nie s"yszeliby(my, jak kto( gra na gitarze, czy (piewa jakie( cyga&skie melodie. Sam ich j$zyk by" dla mnie ciekawy. Jak wiesz flamenco wywodzi si$ z Hiszpanii, ale przywie-li je Cyganie i w tej muzyce, w tym (piewie i grze, mo'na by"o poczu, podobn) nut$, „esencj$”, co w muzyce flamenco. Wraz z bratem sami zacz$li(my (piewa,. Muzyka cyga&ska fascynowa"a nas, s"uchali(my du'o Gypsy Kings i zespo"ów folkowych. W tym czasie... To by"o jakie( pi$tna(cie lat temu, w Bratys"awie,zobaczy"em plakat jakiego( zespo"u flamenco. Plakat g"osi" nazw$ „Andaluzja”, by" bardzo kolorowy z paroma tancerkami na afiszu.



Poszli(my na koncert z bratem i wiedziel i(my, 'e to jest to. W iedz ie l i(my, 'e jes te(my S " o w a k a m i , d l a t e g o postanowili(my si$gn), do -ród"a. Zacz$li(my je-dzi, do Hiszpanii i tam dopiero zrozumia"em czym jest flamenco.

L&F: Co Ci$ sprowadzi"o do Polski?M.G.: To ju' zupe "nie inna historia. W 2007 roku spotka"em tutaj w #odzi, na jednym ze swoich koncertów, moj) przysz") 'on$. Zakocha"em si$ i osiad"em tu na sta"e.

L&F: Kto jest lub by", Twoim mistrzem? Od kogo uczy"e( si$ gra,, ta&czy,, (piewa,?M.G: Nie ma takiej jednej osoby. Wiele nauczy" mnie tancerz Juan Polvillo z Sevilla. Na Uniwersytecie „Komenskeho” w Bratys"awie, gdzie studiowa"em, mia"em przyjemno(, pracowa, z wieloma wspania"ymi muzykami. Przede wszystkim s"ucha"em du'o muzyki i z niej si$ uczy"em. Inspirowa"a mnie zawsze muzyka etniczna (z ró'nych regionów, krajów), s"ucha"em ró'nych (wietnych gitarzystów, królem w(ród nich na pewno by", niedawno zmar"y, Paco de Lucia.

L&F: Czy uwa'asz, 'e studia muzyczne s) niezb$dne do zajmowania si$ muzyk) w ogóle?M.G.: Nie. Pozna"em wielu muzyków, i tak naprawd$ to wszystko zale'y od danego przypadku. S) muzycy, którzy s"ysz) wszystko, zagraj) wszystko, ale czu,, 'e brakuje im podstaw, a s) tacy, którzy te podstawy maj), a nie potrafi) zaimprowizowa, prostej melodii. Bez nut nie zagraj).

L&F: Uczysz dzieci i doros"ych, prowadzisz kursy i warsztaty flamenco. Lubisz uczy,? Co sprawia Ci w tym najwi$ksz) satysfakcj$?M.G.: Lubi$ uczy,. Pedagogika jest nasz) rodzinn) tradycj), nigdy nie mia"em z tym k"opotu. Najwi$ksz) satysfakcj$ sprawia mi uczenie dzieci, cho, nie jest to prosta sprawa. To takie ciekawe, jak pokaza, ruch, gest tak, aby dziecko to zrozumia"o. Zastawiaj)ce i zaskakuj)ce bywa to, jak dzieci domy(laj) si$ ró'nych elementów i jak same próbuj) je wcieli, w 'ycie. Na pewno uczenie nie jest moim sposobem zarabiania pieni$dzy. Robi$ to z zami"owania.



L&F: Co uwa'asz za swój najwi$kszy zawodowy sukces?M.G.: Trudne pytanie musia"o w ko&cu przyj(, ((miech). Na pewno kilka dobrych programów uda"o mi si$ wymy(li,, by"em ich wspó"autorem. Za najwi$kszy sukces móg"bym uzna, program „Simfonia Flamenca” z go(,mi: Ramonem Martinezem i Jesusem Corbacho. Orkiestra Symfoniczna „Viva Musica” z Bratys"awy w grudniu 2008 roku wykonywa"a moje kompozycje i aran'acje. By" to wspania"y koncert, który zaowocowa" nagraniem studyjnym, a przede wszystkim da" mi rozpoznawalno(,, pierwszy komercyjny sukces. Nie ukrywam, 'e sprawi"o mi to wielk) satysfakcj$ - us"ysze, swoje utwory w wykonaniu orkiestry, wraz z tak doborowymi go(,mi. Zdecydowanie bardziej wol$ tworzy,, ni' odtwarza,. Komponowanie, tworzenie choreografii, zawsze mnie kr$ci"o.

L&F: A jak oceniasz swoje interpretacj$ muzyki flamenco?M.G.: Nie uwa'am, 'eby moje umiej$tno(ci techniczne by"y wystarczaj)ce, ca"y czas si$ ucz$. Potrafi$ sobie wyobrazi,, 'e kto( zagra lepiej, bardziej stylowo. Jednocze(nie nie staram si$ na(ladowa,, wol$ dobiera, w"asne, unikalne interpretacje.

L&F: Jakie masz muzyczne plany na przysz"o(,?M.G.: Chcia"bym pozyska, mecenasa, który pozwoli"by mi zrealizowa, moje projekty muzyczno – taneczne na scenach teatralnych w Polsce. Wiem, 'e to nie jest takie proste, ale wierz$, 'e w ko&cu uda mi si$ zrealizowa, mój cel.

Z Mateo Gallito rozmawia" dla Mega*Zine Lost & Found Jan GromskiFotografie z archiwum artysty.

DYSKOGRAFIA:Vendaval (2004, Hevhetia records, Sk)Reina de Saba (2005, Produkcny dom Forza, Sk)Remedios live (2006, Una Musica, Sk)Dunya(2007, Austria)Cardamon (2007, Hevhetia records, Sk)Carmen (2008, EMI records, Cz)


Dzia! prezentacji - Galeria Christian Martin Weiss

https://www.facebook.com/pages/Christian-Martin-Weiss-Photography/462315397183462

http://www.christian-martin-weiss.com

„darkness light darkness“, w ho"dzie Janowi .vankmajerowi, modelka: Iris Reimer

http://www.christian-martin-weiss.com/

http://www.christian-martin-weiss.com/



„metamorphosis“, modelka: eisfieber, kostium: Dana Mikelson



„i am a bird now I“, modelka: felicitas molnar, kostium: Dana Mikelson



„i am a bird now II“, modelka: felicitas molnar, kostium: Dana Mikelson



„i think it’s gonna rain today“, modelka: Desiree Haupt



„via dolorosa X“, model: Harry Melcher (the maniac)



„beautyful agony“, modelka: Desiree Haupt



„transition“, modelka: Anna-Maria Hefele



„rare bird“,modelka: Annika Liebe, kostium: Christian Martin Weiss



„Ianus“, modelka: KatSpy



„stay“, modelka: Anna Maria Hefele



„shatter“, modelka: Sitt



„reagens“, modelka: Angélique Lang



„reflector“, modelka: Angélique Lang



„confused“, modelka: Desiree Haupt



„ein jeder Engel ist schrecklich“, modelka: Kathrin Heck



„within“, modelka: Kathrin Heck


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Katarzyna Kowalewska

„trudny wiek”

raczkujemy, w stadzie powtarzamy mantry, ')dni cukruw ustach rozpuszczamy pieprz, bronimy si$ przed obcym,

kr$c), si$ bez celu, mieszamy zwi)zki, bo chemia zniewala,natura przerasta, usprawiedliwia krew w imi$ (ci$tejhistorii przed rozkwitem. cz$sto odwiedza nas (mier,

w lustrze. owijamy twarz banda'em, usuwamy t"o, wszelki kontekst wspó"istnienia jest niepo')dany. wznosimy (wi)tynie, fabryki gazów, ka'dy swoj) jak garb. oczyszczeni

brudem, otuleni kolczastym drutem - zasypiamy w 'u'li.iniej)ce niebo przejmuje ból.

„scheda”

czy jest (mier,, je(li nie po'arem. k"amstworoznieca si$ w gardle. ni'ej spadaj) ciche zbrodnie,

okruchy, których nie zd)'y"y z"apa, afryka&skie dzieci."atwopalne "zy, ta&cz) w "onie zgwa"conej. przelatuj) ogniki

po zaszklonych oczach z zawi(ci. wi$cej jest krwiw p"omieniach ni' w ko(cio"ach wolno(ci. budzi si$ terrori rozdrapuje cia"o. na brzegach lawa zastyga. w (rodku,

na zgliszczach, ro(nie dziura po tobie.


Dzia! prezentacji - Galeria Reylia Slaby

Urodzona w Osace, w Japonii, Reylia Slaby jest fotografem mieszkaj)cym w Nara. Z tworzenia za pomoc) o"ówka, powoli przesz"a transformacj$ i zaj$"a si$ fotografi). Jej prace kr)') wokó" fotografii, rysunku i projektowania stron. Pobiera"am nauk$ w domu, samodzielnie uczy"am si$ sztuki. W wieku lat szesnastu by"am pó" profesjonalnym rysownikiem, zawsze jednak fotografia by"a gdzie( obok. Wiosn) 2013 roku moja mi"o(, do konceptualnej fotografii artystycznej rozkwit"a i trwa do dzisiaj. Moje prace zosta"y wyró'nione w takich miejscach jak Vogue Italia i En-Vie.

http://www.reyliaslaby.comhttps://www.facebook.com/pages/Reylia-Slaby-Photography/193606957360902

For-gerd2



for-gerd3



dark-beauty



Handprint



Bleeding_heart


Dzia! prozy Maria Dunkel

Odcienie pustki

Dryfowa" przez kosmiczn) pustk$ i patrzy" na gwiazdy, które jak (wietliki unosi"y si$ wokó". Chocia' zdawa"o si$,

'e wystarczy wyci)gn), r$k$, by pochwyci, jedn) z nich, by"y daleko, tak daleko, 'e ich pola grawitacyjne nie mog"y powstrzyma, nios)cego go nurtu pró'ni.

Z Ziemi czer& wype"niaj)ca nocne niebo fascynowa"a jak kurtyna, za któr) schowano najwi$ksze sekrety Wszech(wiata. Lecz w samym jej (rodku, pi$kno umiera"o. Ch"ód dociera" do ludzkiego cia"a nawet przez gruby skafander. Nie k)sa" brutalnie, nie wywo"ywa" dreszczy. To by" ten rodzaj ch"odu, który zim) zagl)da pod kokon

we"nianych koców i którego nawet kubek kakao nie mo'e skutecznie odegna,. Przynosi" (wiadomo(,, 'e tam, na zewn)trz, poza grubym materia"em chroni)cym kruch), bia"kow) istot$, temperatura jest zabójczo niska.

Ani wewn)trz, ani na zewn)trz nie by"o jedzenia czy wody. Tlen równie' musia" si$ sko&czy,, pr$dzej albo pó-niej. Paradoksalnie, ka'dy 'yciodajny oddech przybli'a" do (mierci.

Ponadto: brak góry, do"u, boków, kompletne poczucie zagubienia, osza"amiaj)ca samotno(, i niezmierzona

przestrze&.Móg" tylko dryfowa, i karmi, si$ (wiadomo(ci), 'e jeszcze d"ugo po jego (mierci owini$te skafandrem cia"o tak

samo bezcelowo b$dzie p"yn$"o przez pró'ni$.

* * *

Kiedy mruga", s"ysza" szelest w"asnych rz$s.Powietrze, które wci)ga" w p"uca, mia"o w porównaniu z czystym tlenem z butli bogaty posmak. By"o winem o

wykwintnym bukiecie na j$zyku kogo( przywyk"ego do sikaczy.Ciep"o spowija"o go wraz z jedwabn) po(ciel). Cudowne, 'yciodajne ciep"o, nape"niaj)ce ka'd) komórk$ cia"a

g"$bokim przekonaniem, 'e senny koszmar prysn)".Otworzy" oczy i ujrza" nad sob) sufit, podtrzymywany przez belki z g"adkiego drewna, mi$dzy którymi paj)ki

rozsnu"y lepkie sieci. Powoli uniós" si$ na "okciach i ko"dra ze(lizgn$"a si$ z jego piersi.Le'a" na futonie, w pomieszczeniu wy"o'onym (ci(le do siebie przylegaj)cymi matami, nad którymi unosi" si$

zapach kurzu. #agodne, st"umione (wiat"o s)czy"o si$ przez okna, zas"oni$te nie szybami, ale delikatnymi

konstrukcjami z drewnianych listewek i poszarza"ego papieru.Wako podniós" si$ na nogi, przeci)gn)" nieznacznie i si$gn)" po ubranie. Szybko w"o'y" jedwabn) koszul$ i lu-ne

spodnie, w kilku miejscach zacerowane niezdarnie. Jego gospodyni by"a do(, mi"a, 'eby da, mu ig"$ i jedwabiste nici,



ale cerowa, za niego nie zamierza"a. Podobnie jak prawie nie sprz)ta"a, pozwalaj)c, by dom pokrywa" si$ kurzem. Je'eli robi" to Wako, czasami dzi$kowa"a, ale spotykali si$ bardzo rzadko.

Odsun)" drzwi, tak samo jak okno zbudowane z delikatnej sklejki i papieru. Przed nimi, na pod"odze w)skiego,

ciemnego korytarza, sta"a taca. Miska z ry'em, miska z zup), pieczona ryba, ma"y dzbanek herbaty. Wako wzi)" wszystko, skr$ci" w korytarz. Przechodzi" mi$dzy licznymi, zasuni$tymi drzwiami. Pocz)tkowo ci)gle gubi" si$ w tym ogromnym domu, podobnie jak w otaczaj)cym go ogrodzie. Nauczy" si$ rozk"adu pomieszcze& w mniej wi$cej jednej czwartej. Na skraj ogrodu nie dotar" jeszcze nigdy.

Nie musia" wiele wiedzie,. Dom wype"nia"y g"ównie ksi$gi, dziwne obrazy i tablice zapisane g)szczem znaków i

cyfr, których nie rozumia". Poza tym by"a kuchnia i jasny pokój, gdzie jadali obiady, a tak'e sala do medytacji. Wako wyczuwa", 'e nie jest mile widziany w tych pomieszczeniach, jakby sam budynek dra'ni"a jego obecno(,. Do prywatnych pokoi gospodyni, zajmuj)cych ogromn) powierzchni$, nie wolno mu by"o wchodzi,.

Wako nie czu" si$ najlepiej w g"$binach ciemnego, ciasnego, zakurzonego domu. Wola" ogród. Dlatego swoje (niadanie wyniós" na werand$, tam usiad" na nagim drewnie w kucki, postawi" tac$ i zacz)" je(,.

S"o&ce (wieci"o jasno na niebie, zalewaj)c otoczenie blaskiem. %wirowane (cie'ki wi"y si$ w(ród chaszczy, w które zmieni" si$ pozostawiony sam sobie trawnik. Nie zaros"y chyba tylko dlatego, 'e Wako codziennie przez nie w$drowa" i przy okazji wyrywa" co wi$ksze chwasty. Tak'e gospodyni musia"a niekiedy z nich korzysta,, bywa"y dni, gdy przepada"a jak kamie& w wod$, nie stawiaj)c si$ nawet na posi"ki. Wtedy nie przynosi"a mu (niada&, sam musia" zachodzi, do kuchni.

W(ród chaosu rozros"ych chwastów warzywne poletka przypomina"y bastiony. O nie gospodyni dba"a podobnie jak o rosn)ce chaotycznie wi(nie, (liwy i jab"onie. Karmi"a te' s"odkowodne ryby, które zamieszkiwa"y strumie&, przep"ywaj)cy przez ogród. W jednym tylko miejscu wodna wst)'ka przecina"a (cie'k$. Wako w$drowa" kiedy( wzd"u' niej i z rozczarowaniem odkry", 'e nie jest to twór naturalny. Za domem znajdowa" si$ du'y staw, w nim bucza" ci)gle pracuj)cy filtr. Z tego stawu strumie& bra" swój pocz)tek i do niego wp"ywa". Ryby by"y skazane na 'ycie w

zamkni$tym obiegu, dopóki gospodyni nie poda"a której( z nich jako posi"ku.Gospodyni by"a najwcze(niejszym wspomnieniem Wako. Wszystko, co przedtem, rozmywa"o si$ w sennych

koszmarach o dryfie przez niezmierzon) pustk$. Mi$dzy nimi a tym domem nie widzia" zwi)zku. Te sny, nawiedzaj)ce go niemal co noc, przynosi"y zbyt wiele strachu, by mia" wnika, w ich natur$, w przyczyny i w skutki. Wci)' nie by" na to gotowy, po ca"ych tygodniach sp$dzonych w bezpiecznym, japo&skim domu.

Obudzi" si$ pewnego dnia, le')c w jedwabnej, przepoconej po(cieli, z g"ow) pe"n) lodowatej nico(ci. Gospodyni siedzia"a obok pos"ania, wzorowo, po japo&sku, "ydki i stopy p"asko na matach. Oczy mia"a bardzo czarne, podobnie w"osy. Z jej wschodnich rysów nie potrafi" wyczyta, wieku, ale na pewno nie by"a ju' m"ódk). Sama twierdzi"a, 'e jest po trzydziestce.

– Gdzie jestem? – spyta".

– W moim domu.



Jej g"os by" do(, d-wi$czny, ale nie zupe"nie czysty, przywodzi" na my(l smak herbaty, którego goryczk$ prze"amano "y'k) miodu. Pó-niej Wako przekona" si$, 'e gdy gospodyni jest rozbawiona, ta fa"szywa nuta zmienia si$ w ochryp"y d-wi$k, podobny do szczekni$cia lisa.

– Czyli gdzie? – docieka", lecz do g"owy przysz"o mu wa'niejsze pytanie: – Kim jestem?Milcza"a chwil$ i patrzy"a na niego z g"adk), pozbawion) wyrazu twarz).– Nie wiesz? – upewni"a si$.– Chryste, nie wiem! – wydusi", przera'ony, unosz)c si$ na "okciu.– Spokojnie – powiedzia"a "agodnie, lekki u(miech wykrzywi" jej blade wargi o kszta"cie równie subtelnym jak

kszta"t p"atka ró'y. – Nic ci tutaj nie grozi. Przyniós" ci$ dryf.My(lami Wako zaw"adn$"a zimna, lodowata pustka, w której s) tylko g"ód, pragnienie, poczucie zagubienia i

oddech, przybli'aj)cy nieuniknion) (mier,. Oraz strach, zwierz$cy, obezw"adniaj)cy strach.Gospodyni zobaczy"a, co si$ dzieje. Nic dziwnego, bo zacz)" si$ trz)(,, jakby dosta" ataku epilepsji.– Jeste( jak bohater tych starych opowie(ci. Jak wako, pirat, którego morze wyrzuci"o na brzeg, a on nie wie, kim

jest ani sk)d si$ wzi)" – rzuci"a 'artobliwie.Odetchn)" g"$boko. My(l o morzu go uspokoi"a. Morze nie odbiera cz"owiekowi orientacji. Woda, chocia'

lodowata, nie napawa a' takim strachem. Ostatecznie jest czym( sama w sobie. Je'eli wedrze si$ do p"uc, zabija niemal natychmiast. Skoro jednak przyniós" go dryf, by, mo'e uczepi" si$ jakiej( deski, kiedy jego statek uleg" zag"adzie... By, mo'e sny o pró'ni wywo"a"o wych"odzenie organizmu, d"ugie unoszenie si$ w(ród zimnych, morskich

fal.Gospodyni mówi"a do niego „wako”, co by"o dobrym imieniem, skoro nie pami$ta" 'adnego innego. On nigdy jej

nie nazwa".Tutaj, w tym tradycyjnym domu, gdzie codziennie jada" ry' z poletek porastaj)cych cz$(, ziem gospodyni, pi"

herbat$ zerwan) jej d"o&mi, widzia" wschodz)ce i zachodz)ce s"o&ce, a pustka by"a odpowiednio daleko... Có', tutaj

my(l o dryfie w kosmosie zdawa"a si$ mu (mieszn) mrzonk). Koszmarem zrodzonym z traumy, któr) musia"o by, zatopienie macierzystego statku, a pó-niej unoszenie si$ w(ród potrzaskanych resztek, a' woda wyrzuci"a go na brzeg. Co prawda ogród zewsz)d otacza"y góry lecz by" pewien, 'e gdyby pow$drowa" (cie'k) na jego koniec, a pó-niej przedosta" si$ przez prze"$cz... Tak, stamt)d na pewno ujrza"by lazurowe wody, bij)ce o 'ó"te piaski. Prawdopodobnie tak znalaz"a go gospodyni, w czasie jednej z wypraw, gdy wszelki (lad jej obecno(ci znika" z tych

w"o(ci.Nigdy nie poszed" sprawdzi,. Raz zdoby" si$ na to, by wydusi, przy obiedzie:– Chyba powinienem st)d odej(,. Zobaczy,, co jest... no... za górami.Gospodyni spojrza"a na niego z drugiej strony sto"u. Jej oczy przypomina"y onyksy, oszlifowane w szlachetny

kszta"t i uko(nie osadzone w otoczeniu kruczych rz$s. W"osy zawsze mia"a tak samo upi$te na czubku g"owy, dwie

nefrytowe szpile stercza"y z nich jak k"y.



– Oczywi(cie, mo'esz odej(,, Wako – powiedzia"a, pa"eczkami unosz)c do ust troch$ ry'u. – Ale na twoim miejscu jeszcze bym tego nie robi"a.

– „Jeszcze”? Wi$c kiedy( b$d$ móg"?

– Tak – odpowiedzia"a spokojnie, z u(miechem i niezachwian) pewno(ci).– Kiedy?– Daj sobie czas. Nie zmuszaj si$ do niczego.– My(lisz, 'e mog$... wyleczy, si$ z tych snów? – pyta" z rozpaczliw) nadziej). – Wygra, z nimi?Gospodyni powoli od"o'y"a pa"eczki. Palce mia"a dziwnie pozbawione kr)g"o(ci. Przywodzi"a troch$ na my(l

marmurow) figur$, której twórca wyrze-bi" twarz misternie i w niemal idealnej harmonii, ale nie chcia"o mu si$ uczyni, tego samego z d"o&mi.

– Nie powiniene( walczy, – powiedzia"a "agodnie. – %ycie nie jest walk). Otwórz si$, przyjmij to, co przyjdzie. Nie wk"adaj wysi"ku w ucieczk$ od tego, co ci$ przera'a, bo jeste( jak cz"owiek, który szale&czo m"óci r$kami w wodze, zamiast pozwoli, nurtowi rzeki ponie(, si$ tam, dok)d chce.

By"a to dziwna rada, a jej realizacja nie nale'a"a do naj"atwiejszych, ale Wako nauczy" si$ ju', 'e gospodyni rzadko mówi prosto i zwyczajnie. To, co na pierwszy rzut oka zdawa"o mu si$ filozoficznym be"kotem, zastosowane w praktyce przynosi"o cz$sto bardzo dobre skutki. Dlatego jej s"ucha"... Czasami.

* * *

Po (niadaniu Wako odwiedzi" "a-ni$. Nie przepada" za tym miejscem, wiedzia" jednak, 'e nie powinien cuchn),. Nie zna" swojego imienia, nie mia" poj$cia, sk)d si$ tu wzi)", ale amnezja nie zdj$"a z niego pi$tna przystosowania spo"ecznego. Rozbiera" si$ do snu, ubiera" co rano, k)pa" regularnie i nie potrafi" je(, pa"eczkami. Zreszt), widzia" po swoich jasnych w"osach i zielonych oczach, 'e nie pochodzi z krajów wschodnich, wi$c dlaczego mia"by to opanowa,?

Na szcz$(cie gospodyni mia"a kilka kompletów europejskich, plastikowych sztu,ców.#a-nia znajdowa"a si$ za domem i kojarzy"a mu nieprzyjemnie z bambusowym pude"kiem. Nie by"o w niej

tradycyjnej wanny, jedynie wysoki brodzik i wspania"y, kaskadowy natrysk, z którego wodospad gor)cej wody la" si$ na g"ow$, plecy i twarz. W (cianie bez przerwy szemra" filtr. Budzi" w Wako ten sam rodzaj niepokoju, co zamkni$ty obieg wody w strumyku karpi, równania na tablicach oraz widelec ze sztucznego tworzywa. Wydawa"o si$, 'e nie pasuje do

tradycyjnego, japo&skiego domu, do kwitn)cych wi(ni, papierowych drzwi i opowie(ci o piratach.Ale z drugiej strony, mo'e zwyczajnie tych elementów nie pami$ta"? Uciek"y mu z g"owy jak imi$ i wszystkie

wydarzenia, przez które znalaz" si$ tutaj?Rozmy(la" nad tym d"ugo, stoj)c pod gor)c) wod), zas"uchany w monotonne buczenie filtra. Wreszcie otrz)sn)"

si$ i wyszed" spod prysznica. Star" d"oni) par$, która cienk), bia") warstewk) powlek"a lustro. Podniós" z umywalki

jednorazow) maszynk$ do golenia i zacz)" (cina, zarost.



Zaniós" r$cznik, myd"o i maszynk$ do swojego pokoju. Pó-niej wyszed" na korytarz, nas"uchuj)c dziwnego d-wi$ku – delikatnych stukni$,, podobnych do ,wierkania wróbla. Ruszy" do sali, w której jadali obiady, odsun)" drzwi.

Gospodyni siedzia"a za sto"em i budowa"a Mur. Wznosi"a go z prostok)tnych Kamieni, wykonanych z

bambusowego drewna. Ka'dy przyozdobiony by" barwnym znakiem. Monety, bambusy, kanji; wiatry wschodu, zachodu, pó"nocy i po"udnia; czerwony smok, zielony oraz niewidzialny bia"y, oznaczony tylko niebiesk) ram); stylizowane kwiaty; symboliczne pory roku. Mahjong.

Wako usiad" naprzeciwko gospodyni, na miejscu Wiatru Zachodniego i zacz)" budow$ Muru po swojej stronie. Milczeli oboje, tylko Kamienie uderza"y o siebie, ,wierkaj)c jak wróble. Gra w mahjonga by"a ich rytua"em, jedn) z

niewielu wspólnych czynno(ci. Zawsze inicjowa"a j) gospodyni, a robi"a to do(, cz$sto. Lubi"a filozofi$ rozgrywek, która umyka"a Wako. U(miecha"a si$ nad mahjongiem w bardzo charakterystyczny sposób, wyginaj)c kszta"tne usta jak kot.

Nie wiedzia", co czuje do gospodyni, poza zwyczajn) wdzi$czno(ci) i sympati). Nie móg" nazywa, jej przyjació"k), w"a(ciwie nie znali si$. Gdy jej nie widzia", zdawa"o mu si$, 'e móg"by j) kocha,, ale gdy si$ pojawia"a,

nie czu" fali ciep"a, nap"ywu po')dania, niczego. By"a ch"odna i niedost$pna jak rze-ba, któr) mo'na podziwia, z przyjemno(ci) lecz nie sposób si$ do niej przytuli,.

Strz)sn$"a d"ugi r$kaw kimona, który przeszkadza" jej w uk"adaniu Muru. Zawsze ubiera"a si$ tak samo, w czarny jedwab, w talii obwi)zuj)c szerokie obi oszcz$dnie zdobione srebrn) nici). Mia"a kilka bardzo podobnych strojów, ró'ni)cych si$ nieznacznie skromnymi haftami. Ich r$kawy sp"ywa"y do samej ziemi, swobodne, szerokie, zupe"nie

niepraktyczne. Wako nie chcia" by, w(cibski, ale nie móg" si$ powstrzyma, i zapyta" j) kiedy(, dlaczego nosi si$ w tak zdumiewaj)cy sposób.

– To 'a"oba – odrzek"a tonem ucinaj)cym wszelk) dyskusj$, nim ta w ogóle rozgorza"a.Pó-niej nie widzia" jej przez dwa tygodnie. Nie mog"a w czytelniejszy sposób przekaza, mu, 'e przekroczy"

pewn) granic$ w ich relacjach. Przyj)" to do wiadomo(ci i nigdy wi$cej nie dr)'y" tematu, tak jak nigdy nie przest)pi"

progu jej pokoi. Nie czu" nawet wielkiej ciekawo(ci. By"o mu dobrze w ciep"ym kokonie stagnacji, którym otula" si$, mieszkaj)c w tym domu. Chroni" go przed strachem, czyhaj)cym wsz$dzie dooko"a.

Mahjong.Kamienie ,wierka"y, uderzaj)c o siebie.– Znowu (ni"em o pustce – powiedzia" cicho Wako.

– Ostatnio (nisz o niej prawie co noc – zauwa'y"a gospodyni.– Tak. Twoja terapia z poddawaniem si$ nurtowi chyba nie dzia"a.U(miechn$"a si$ do niego lekko, na chwil$ odrywaj)c onyksowe oczy od blatu.– Na pewno mu si$ poddajesz?Wzruszy" ramionami.

– My(l$, 'e ten strach nie jest taki zwyczajny – rzek". – Nie mo'na z nim wygra, jak z arachnofobi).



– To nie jest walka. Z niczym nie musisz wygrywa,.– Ci)gle to powtarzasz, ale w gruncie rzeczy sk)d mo'esz wiedzie,? Jeste( nihilistk).Unios"a brwi, g$ste, czarne "uki.

– Nihilistk)? – powtórzy"a z rozbawieniem.– No... buddystk). – Unios"a brwi wy'ej, wi$c mówi" dalej: – D)'ysz do nirwany. Do niczego. Budda mówi" o

gaszonej (wieczce. Psst i nie ma. To w ko&cu nihilizm, wi$c jak mo'esz zrozumie, mój strach przed pustk)?Gospodyni przygryz"a na chwil$ wargi, jej koci u(miech zgas".– Nirwana to nie jest nico(,, Wako. Ani stan trwania jako ró'owawa galaretka na haju – powiedzia"a.

Parskn)" (miechem, ona równie' u(miechn$"a si$ szeroko. Wrócili do gry i chwil$ milczeli.– Opowiedz mi o swojej pustce – poprosi" Wako. – Moj) znasz. Jest zimnem, samotno(ci) i (mierci).Gospodyni skin$"a g"ow).– Najpierw nirwana, Wako. Nirwana to wolno(, od samsary, cyklu narodzin i (mierci. Wolno(, od cierpienia i od

iluzji. Jak d"ugo trwasz w samsarze, jeste( tylko wod), wlewan) z jednego naczynia do innego. W nirwanie zostajesz

uwolniony, stajesz si$ górskim strumieniem.– Lubisz porównania do wody, prawda?– S) po prostu trafne – stwierdzi"a i wzruszy"a ramionami. – Jeden z moich nauczycieli, gdy jeszcze ich mia"am,

powiedzia" mi, 'e ka'dy z nas jest istotnie strumieniem, p"yn)cym bez pocz)tku i bez ko&ca.– Mia"a( mówi, o pustce, nie o umiej$tno(ciach zmiennokszta"tnych – powiedzia" 'artobliwie.

B"ysn$"a z$bami w u(miechu, krótko, pokazuj)c same ich czubki.– Dobrze. Wyobra- sobie, 'e nie ma czasu i spójrz na ten Kamie&. Teraz tu jest. Teraz go zabieram i ju' go nie

ma. Zale'y to od czasu i moich dzia"a&, ale istnienie kamienia w tym miejscu samo w sobie jest tylko u"ud), prawda? – Kiwn)" niepewnie g"ow). – Tak samo jest z nami, lud-mi, naszymi „ja” i ze wszystkimi zjawiskami. Je'eli oderwiesz cokolwiek od wielkiego systemu, (wiata, je'eli usuniesz dzia"anie czynników zewn$trznych i czas, dojdziesz do

wniosku, 'e samo w sobie nic nie istnieje. Wszystko zale'y od wszystkiego. Wszystko jest ze sob) powi)zane. Nic nie ma odr$bno(ci. – U(miechn$"a si$ lekko. – To jest najprostsze wyja(nienie buddyjskiej pustki i powiedz mi, czy ma ona jakikolwiek zwi)zek z nihilizmem... Albo z tym, czego si$ boisz?

* * *

Noc) budz) si$ koszmary i jest to truizm, który zna ka'de dziecko.Ale Wako nie (ni". Szed" cichymi, ciemnymi korytarzami domu. Nie móg" odp$dzi, od siebie natarczywego,

irracjonalnego wra'enia, 'e zza rogu wypadnie gospodyni. W tej agresywnej wizji po"y jej kimona "opota"y jak krucze skrzyd"a. Trzyma"a w r$ku nó' i mia"a policzki rozprute od k)cików ust a' do uszu, niczym kuchisake-onna, demon z

japo&skich horrorów.



Oczywi(cie, nic takiego si$ nie sta"o. Gospodyni pewnie spa"a, zatopiona w mi$kko(ci futonu. Wako cicho wyszed" na werand$, tam w"o'y" plecione z trawy buty i powoli pow$drowa" 'wirow) (cie'k) pod niebem hojnie obsypanym gwiazdami.

Pozwoli", by poniós" go nurt.Pragn)" przede wszystkim uwolni, si$, uciec od strachu i pyta&, jak Budda uciek" z zakl$tego kr$gu samsary.

Jego umys" obmy" oczyszczaj)cy strumie& przemy(le&, które zrodzi"y si$ pod wp"ywem rozmowy nad mahjongiem. Wako zrozumia" z ca") wyrazisto(ci), 'e d"u'ej nie mo'e si$ ju' oszukiwa,.

Nie by"o tu dokuczliwych komarów, meszek, pche".

Nigdy nie widzia" na niebie ptaków.Nie istnia"y pory roku.Nikt nie odwiedza" tego domu, nikt nie zaw$drowa" tu przypadkiem. Na (wiecie nie mo'e istnie, 'adne a' tak

odludne miejsce.By" tutaj bezpieczny, os"oni$ty kokonem od pustki, kosmicznej, zimnej i zabójczej. Ten kokon spleciono jednak nie

z jedwabiów, ale z k"amstw.Id- dalej, coraz dalej.

* * *

Nawet z bliska góry by"y pi$kne, chocia' pozbawione szczegó"ów i nienaturalnie ma"e. Wako wyci)gn)" przed siebie d"o&, po"o'y" j) na zimnej krzywi-nie (ciany. Pejza' przypomina" zatopiony we szkle malunek.

%ycie pod kloszem. %ycie w kokonie.W miejscu, do którego doprowadzi"a go (cie'ka, wida, by"o ledwie widoczny zarys prostok)tnych drzwi. Czarne

szpary ci$"y sztuczny krajobraz gór, st)d b$d)cy ju' tylko doskona"ej jako(ci obrazem. Nie otwierano ich

futurystycznym przyciskiem, ale prost)wtopion) w (cian$ d-wigni).Wako spojrza" na niebo, na którym dawno zd)'y"o wsta, sztuczne s"o&ce i na ogródsk)pany w jego pozornie

naturalnym blasku. Domu nie by"o st)d wida,, zas"oni"y go trawy i owocowe drzewa.Poci)gn)" d-wigni$. Drzwi zasycza"y, jak rozjuszony w)' i rozsun$"y si$. Wako wszed" w korytarz, zupe"nie inny

od tego fragmentu (wiata, który dot)d pokazywa"a mu gospodyni. Za nim zamkn$"y si$ drzwi - znów zasycza"y

gniewnie. Zielona lampka nad jego g"ow) zap"on$"a czerwieni) i Wako poczu", 'e unosi si$ do góry, gdy pole grawitacyjne... mo'e nie znik"o ca"kiem, ale na pewno os"ab"o.

Pop"yn)" korytarzem, który przypomina" g"adkie i w)skie gard"o bestii. Przytrzymywa" si$ uchwytów, porastaj)cych ten przewód jak grzyby, podci)ga" irracjonalnie lekkie cia"o raz za razem. %o")dek podpe"za" mu do gard"a, mia" te' lekkie zawroty g"owy, ale poza tym nie obesz"a go zmiana grawitacji. By" ju' tam, gdzie ona w ogóle nie

istnieje.



Zatrzyma" si$ przy bulaju, ziej)cym czerni) w (cianie korytarza. Uczepiony uchwytów, wyjrza" przez niego.W bezkresnej, lodowatej ciemno(ci (wieci"y s"abo punkciki gwiazd.Wako poczu" uderzenie gor)ca. W gardle go d"awi"o, d"onie zacz$"y dr'e,. Jego kokon unosi" si$ ca"y czas w

pustce, tkwi" w nim uwi$ziony, tak samo, jak przedtem w skafandrze. #udzi" si$, jedynie "udzi". By, mo'e jego zapasy tlenu ju' si$ sko&czy"y. To by wyja(nia"o ten ból, wype"niaj)cy klatk$ piersiow). Nie! To jego serce galopowa"o tak szybko, jakby chcia"o si$ wyrwa, na wolno(,. %o")dek zwin)" si$, wciskaj)c w przepon$. St)d ten ból.

Uciek". Uciek" od bulaja, z powrotem do drzwi. Pole grawitacyjne w")czy"o si$, wrota raju rozszczelni"y. Wbieg" na 'wirowan) (cie'k$. Przewróci" si$. Zgubi" gdzie( jeden but i drobne, bia"e kamyczki bole(nie wbi"y mu si$ w stop$.

Dysza" ci$'ko, siedz)c pod namalowanym krajobrazem gór, uparcie patrzy" na ogród. Serce wci)' wygrywa"o kankana, "omocz)c w piersi, jakby chcia"o p$kn), na pó".

Je'eli taka by"a cena prawdy to nie chcia", nigdy nie chcia" jej pozna,! Ten strach nie opu(ci go ju' nigdy. Nie odnajdzie bezpiecze&stwa.

Chrapa" jak ko&, którego zmuszono do samobójczego cwa"u. Wiatr, delikatny, syntetyczny wiatr g"aska" trawy,

które ko"ysa"y si$ i pyli"y. Z g"o(nym buczeniem nadlecia"a pszczo"a, wyl)dowa"a ci$'ko na nogawce Wako. Kr$ci"a si$ chwil$, badaj)c j) w"ochatymi odnó'ami, nim przekona"a si$, 'e oszukano jej ograniczone zmys"y. Pó-niej odlecia"a.

Wako podniós" si$. Ruszy" przed siebie.

* * *

– Prosz$, wybacz – powiedzia"a, gdy zbli'y" si$ do niej, nieruchomej na werandzie, pi$ty pod po(ladkami, plecy proste. – Za bardzo si$ ba"e(. Chcia"am, by( sam to odkry".

Usiad" obok niej. Bawi" si$ bezwiednie zerwanym -d-b"em trawy, badaj)c czubkami palców jego g"adk), zielon) 'ywo(,.

– Daleko uciek"a( z t) swoj) 'a"ob).Patrzy"a na w"asne splecione d"onie. Nie odpowiedzia"a.– Jak si$ tu znalaz"em?– Dryfowa"e(, gdy akurat wysz"am na zewn)trz. By"e( nieprzytomny, w z"ym stanie. Mia"e( szcz$(cie, 'e... no,

niewiele brakowa"o, a bym ci$ nie dosi$g"a.

– Szokuj)cy zbieg okoliczno(ci.– Tak. Mia"e( ogromne szcz$(cie.– Co to za miejsce?– Po prostu statek, jednoosobowa wyprawa. Jestem tylko elementem ludzkim. Wszystkim zajmuj) si$

inteligentne maszyny, ja zajmuj$ si$ nimi. Naprawd$ interesuje ci$ dok)d i po co lecimy?

Wako milcza" przez chwil$.



– Tak. I nie – powiedzia". – Za ile lat b$d$ móg" odej(,?– Z pewno(ci) zawiniemy po drodze na jak)( stacj$ badawcz). Tam b$dziesz móg" zosta,, z"apa, inny statek...

Cokolwiek.

– To zale'y ode mnie? Czy od ciebie?– Nie przeszkadzasz mi, je(li o to pytasz – odrzek"a. – Mo'esz zosta,. Mo'esz odej(,. Dla mnie to wszystko

jedno.Oczywi(cie. By" elementem krajobrazu takim samym, jak ule, owocowe drzewa i strumie&. Skin)" g"ow), wsta" i poszed" wzi), prysznic.

* * *

Rozumia" ide$ tego domu. Kto(, kto nosi 'a"ob$, kto uciek" przed (wiatem w pustk$ kosmosu, szuka, swojej drogi do nirwany w samotno(ci - oszala"by, gdyby go nie mia". To miejsce stanowi"o odseparowan) od (wiata wie'$,

tysi)ckro, pi$kniejsz) ni' szklane zamki ze znanych mu bajek.By"o ucieczk). I kotwic) zarazem.Zamierza" jeszcze przez jaki( czas wierzy,, 'e nigdy nie dotar" na kraniec (cie'ki.


Dzia! prezentacji - Galeria Oytun Güral

Nazywam si$ Oytun Güral, jestem kucharzem w Stambule i entuzjastycznym fotografem od 2008 roku. Zaczyna"em od fotografii podró'niczej, pó-niej zainteresowa"em si$ portretem i krajobrazem. Jak ka'dy fotograf, pragn$ pokazywa, (wiat takim jaki widz$ w moim aparacie.

https://www.facebook.com/pages/Oytun-Güral-Photography/170323099677265


Dzia! prezentacji - Galeria Oytun Güral


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Victor Venerdi

„Kolejny dzie& z 'ycia chodników”

Wybacz, 'e nie spojrza"em ci w oczy, przechodz)c obok.

Spieszno mi by"o do Ko!ca.

On nigdy nie mówi prawdy.Oszukuje dzie! w dzie!, obiecuj"c, #e kiedy$wszystkie rodzaje bólu nakleimy na kopert%,

samotno$& wysy'aj"c do diab'a.

Wybacz, 'e nie spojrza"em ci w oczy.Znowu patrzy"em pod nogi.

W chodnikach jest jeszcze tyle smutku do pozbierania.

Dzi( umiera"em troch$ inaczej.

Faszeruj)c (wiadomo(, (wie') porcj) bólu,nie zwróci"em uwagi na to, 'e ty

jeszcze si$ u(miechasz.


Dzia! prezentacji - Galeria Aleksander Ikaniewicz

Urodzony 13 kwietnia 1986 roku w Szczytnie, z którym czuje si$ zwi)zany po dzi( dzie&. Pochodz)c z rodziny fotografów by" otoczony sztuk) ju' od najm"odszych lat. Prawdziwie jednak rozwin)" si$ w Warszawie, gdzie studiowa" Sztuk$ Nowych Mediów na PJWSTK. Uko&czy" Realizacj$ Filmow) i Telewizyjn) na WSR. Zgodnie z wykszta"ceniem graficznym i filmowym obs"ugiwa" wiele znanych marek, specjalizuj)c si$ w sportowych (sfd.pl, Sport Masters, Polski Zwi)zek Kickboxingu). Jako fotograf wspó"pracowa" z pras) muzyczn) (Magazyn Perkusista, Magazyn Gitarzysta),(lubn) i modow) (sesja ok"adkowa nowojorskiego Elléments Magazine) i z zespo"ami muzycznymi (Bracia Figo Fagot, Hunter, Behemoth) oraz sportowcami (sesja Piotra Moczyd"owskiego, wicemistrza (wiata w Karate Kyokushin). Jego prace s) pokazywane w Polsce, jak i za granic). Mia" wernisa' z Joann) Nicewicz i Nicholasem Javedem. Od zawsze lubowa" si$ w mocnych kontrastach, wyrazistych plamach i bezkompromisowych kreskach, co zawa'y"o najpierw na jego grafikach, potem filmie i fotografii. Specjalizuje si$ w fotografii komercyjnej, wi$c k"adzie mocny nacisk na jej techniczn) stron$. Lubuje si$ w manipulowaniu (wiat"em sztucznym i postprodukcji. Szczególnie upodoba" sobie fotografi$ portretow), akt i fashion. Nie lubi glamour i bielizny na ruinach, bo uwa'a, 'e to obciach.

https://www.facebook.com/OloKK

SpiderFotograf: Aleksander Ikaniewicz, Modelka: Wiktoria S., Fryzura: Bogus"awa Chmiest, Stylizacja: Jacek Poprawski



Queen Of The Damned

Fotograf: Aleksander IkaniewiczModelka: Wiktoria SzadkowskaProjektantka: Ma"gorzata Chara

Wiza': Renata Bator


Dzia! proza Adam H. A. Michniewicz

Samotno!" „Dzi( to w"a(nie lalka teatralna ch$tnie podejmuje si$ tego – jak'e trudnego – zadania opowiedzenia o 'yciu cz"owieka, umiej$tnie przy tym wydobywaj)c wielorakie aspekty ludzkiej egzystencji. To z kolei sta"o si$ powodem oddania lalce g"osu w historii o samotno(ci, izolacji, wyobcowaniu i odrzuceniu.” Tak oto pisze Beata Nessel-#ukasik w swej publikacji, pod przymilnym tytu"em „Oblicza samotno(ci. Bruno Schulz, Franz Kafka i Samuel Beckett w polskim teatrze lalek.” Oblicza samotno(ci – czy ona mo'e mie, twarze, niczym cz"owiek? Niejednokrotnie nawet bardziej. Bo czy ka'demu z nas nie jest przydzielona przynajmniej jedna? A je(li przynajmniej, to sami je sobie mno'ymy. W szczególno(ci teraz. Lalka z kolei okazuje si$ bardziej nacechowana emocjonalnie ni' nasz martwy gatunek. To, rzecz jasna, fatalistyczna wersja, w powi$kszeniu. Ale do(, prawdziwa i logiczna. Marionetki wi$c mog) mówi, o samotno(ci, obrazowa, j), pokazywa, i nawet si$ ni) stawa,. Wed"ug mnie – te' i z niej leczy,. O tak. Nie jest bowiem tajemnic), i', z pozoru dziecinne zabawki, w scenicznym (rodowisku obna'aj) s"abo(ci widza. Cytowana autorka stwierdza, 'e jedynie ta martwa istota potrafi w pe"ni zajrze, w g")b siebie i dokona, wnikliwej, przesi)kaj)cej sumienie samooceny. Czy wi$c wynika z tego prawda o konieczno(ci ulalkowienia nie tyle aktora, co ca"ej ludzko(ci, ka'dego cz"owieka z osobna? By, mo'e tak mog"oby by,, poniewa' rzadko umiemy korzysta, ze (wi$ta ciszy i samotno(ci jak nale'y. A jest to czas wyj)tkowy, gdy mo'emy by, sami ze sob), ale te' DLA siebie. Zapominamy czego nam potrzeba w g)szczu konsumpcjonizmu i wydumanych zachcianek. Nale'y spojrze, na samotno(, od strony m)drej lalki, która w niej upatruje bezpiecze&stwa. Je(li nie wierzycie, przeczytajcie tekst Moniki Ambroziak, „Piosenka drewnianych lalek”:

Ca"e 'ycie zawieszanina sznurkach cieniutkich,czyim( ruchem poruszani

dla uciech malutkich,tak ta&czymy i (piewamy,

jak nam graj) innii cho, dzieci dobrze znamy,nie jeste(my ju' dziecinni.

Ludzie mówi), 'e nie mamy duszy,ludzie mówi), 'e nie znamy "ez,

lalki z drewna przecie' nic nie wzruszy,lalka nie ma serca, czy to prawd) jest?

Ca"e 'ycie zawieszanina sznurkach cieniutkich,


Dzia! proza Adam H. A. Michniewicz

czyim( ruchem poruszanidla uciech malutkich,wszystko z drewna,

wi$c drewniane 'ycie,wci)' niepewnaw 'yciu dola twa,

a piosenka, któr) tu s"yszycie,gdzie( w drewnianej duszy

Marionetki "ka.

Ludzie mówi), 'e nie mamy duszy,ludzie mówi), 'e nie znamy "ez,

lalki z drewna przecie' nic nie wzruszy,lalka nie ma serca, czy to prawd) jest?

Ludzie mówi) "nie znaj) czu"o(ci",ludzie mówi) "lalki nie kochaj)",s) drewniane, nie znaj) mi"o(ci,

mówi) ludzie tak.Czy racj$ maj) ?

Czy zatem kto( potrafi zbada, siebie lepiej ni' porzucony w k)cie, czekaj)cy na 'ycie przedmiot? Podsumowaniem staj) si$ rozwa'ania Tadeusza Sobolewskiego, redaktora naczelnego miesi$cznika „KINO”. Sw) krótk) rozpraw$ nazywa zwyczajnym tytu"em: „Dzisiejsza m"odzie'”. Wed"ug niego m"odzie' skrywa si$ w moralnie powykrzywianym (wiecie Internetu, staje si$ upo(ledzona w kwestii kontaktów mi$dzyludzkich. Przed laty norm) by" indywidualizm w przynale'no(ci do pewnego nurtu, teraz dobrze jest by, takim jak inni, przestrzega, etykiety ubioru, przywdzia, akceptowanego w wirtualnym (rodowisku awatara. Wyj(cie do realnego (wiata to wyzwanie, ryzyko, które mo'na niemal przyp"aci, 'yciem. „Nie s) dziecinni. Nie maj) w sobie tej niewinno(ci ch"opi)t i dziewcz)t, o której marzy" profesor w ‘Ferdydurke’.” Przemija dzieci&stwo i czytanie ksi)'ek. Mo'e i ro(nie elitarno(, ostatnich moli. Nie ma te' prawdziwej doros"o(ci popartej dzieci&stwem. Mo'e i ro(nie elitarno(,? – Mo'e nie chc$ powstrzymywa, wspó"czesnych zmian… „Ratowa"o mnie co innego: to, 'e w dzieci&stwie i w szkolnych czasach umia"em by, sam. To samo mówi moja 'ona Ania: ‘nie ba"am si$ samotno(ci, t$skni"am do niej, mo'e dlatego, 'e zawsze mia"am j) czym zape"ni,.’” Nie potrafi"bym lepiej podsumowa, w"asnego eseju, ni' za siebie i za mnie zrobi" to Pan Sobolewski. Dodam jeszcze tylko co( osobistego. Niewiele: uwielbiam przebywa, sam na sam z cisz). Bez s"uchawek, które mog"yby zast)pi, mi cz"owieka. Jak lalka.


Dzia! prezentacji - Galeria Philip Faith

Jestem fo tografem zamieszka "ym w Montrealu.Zawsze mia"em zami"owanie do mrocznej estetyki i kontrkultury. To da"o pocz)tek mojej s t y l i s t y c e , n i e s a m o w i t y m , c z $ s t o surrealistyczym obrazom z fi lmowymi klimatami - uformowanej przez technik$, któr) rozwija"em jako artysta wizualny, filmowiec i muzyk.Mój styl nazwa"bym "Claire-Obscure" - moim celem jest uchwycenie mroku, który o'ywi moich modeli. Fotografuj$ by opowiada, historie.

www.philipfaithphotography.comhttps://www.facebook.com/

PHILIPFAITHPHOTOGRAPHY

Body-Snatchers

http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.philipfaithphotography.com%2F&h=3AQFnDC1l&s=1

http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.philipfaithphotography.com%2F&h=3AQFnDC1l&s=1



Gorgonne



Hecate



Lilin


Dzia! muzyczny - pod red. Jana Gromskiego Fado

Krótka notka o portugalskim fadoTrago um Fado no meu canto,

Canto a noite até ser diaDo meu povo trago o pranto

No meu canto a Mouraria

Tenho saudades de mimDo meu amor mais amadoEu canto um país sem fim

O mar, a terra, o meu Fado

Meu Fado Meu1

Portugalia. Od wschodu i pó"nocy wida, s"oneczn) Hiszpani$, od zachodu i po"udnia skrz) si$ wody Atlantyku. Dlaczego w tak pi$knym zak)tku Europy powsta"a najbardziej przygn$biaj)ca i smutna pie(&? Nie da si$ tego jednoznacznie okre(li,. Mo'e to mentalno(,, przewrotna natura Portugalczyków, mo'e blisko(, radosnej Hiszpanii, a mo'e wreszcie skomplikowana historia Portugalii, geograficznie umiejscowionej mi$dzy Europ) a Afryk) i oceanem? Istnieje par$ teorii na temat historii muzyki fado. Pierwsza z nich mówi o niewolnikach afryka&skich, którzy przywie-li swoje pie(ni w okolice Lizbony. Druga wi)'e si$ z ryback) tradycj) Portugalczyków, którzy w swoich pie(niach wyra'ali ci$'ar pracy na morzu i t$sknot$ za domem. Trzecia teoria opowiada o Maurach, którzy zamieszkiwali Pó"wysep Iberyjski w (redniowieczu. Jeszcze jedna dowodz)ca zwi)zku muzyki fado z wielokulturow), kolonialn) Brazyli). Wed"ug tej koncepcji, zderzy"y si$ w historii, afryka&skie ta&ce z europejsk) harmoni). Muzyka ta przyw$drowa"a przez Atlantyk i ewoluowa"a, wypieraj)c sta"e struktury rytmiczne, "agodz)c rytm synkopowy. W rezultacie zosta" nostalgiczny nastrój, a tekst poetycki zyska" silne rubato w sposobie deklamacji. Dlatego te' fado bywa przewrotnie nazywana portugalskim bluesem. Jakakolwiek jest prawda, faktem pozostaje, 'e fado to narodowa pie(& Portugali2, jest symbolem, muzyk) duszy, 'alu, pustki, t$sknoty i samotno(ci. Pie(ni te wykonywane s) w sytuacjach kameralnych, w knajpakch, starych kawiarniach. Nie ma"e znaczenie dla rozwoju tej muzyki mia" w XX wieku kontekst pie(ni – walki, zwi)zanej z ruchem syndykalistycznym i socjalistycznym. Mimo cenzury i tyranii pierwszej i drugiej dyktatury3 fado rozwija si$ w opozycji do w"adzy, w tzw. „casas de fado” („domach fado”) i stanowi element walki z uciskiem, daj)c nadziej$ na wyzwolenie i wolno(,. Nieod")cznym emblematem fado jest gitara i czer&. Oba te elementy przenikaj) si$ i maj) znaczenie metaforyczne. Czer& w ubiorze jest wyrazem smutku i tzw. saudade – nieod")cznego fatum, z którym wydaje si$, 'e Portugalczycy s) niepogodzeni. Gitara symbolizuje introwertyczno(,, skupienie, intymno(, nie mog)c) istnie, w t"umie instrumentów. Gitara, po za tym, jest narodowym instrumentem ca"ego regionu i jako dobro narodowe, nobilituje muzyk$ fado do kategorii patriotycznych. Wyró'nia si$ dwa typy tej muzyki. Fado cantado kojarzone jest wy")cznie z najbiedniejszymi dzielnicami Lizbony i Porto4. Jest to jej najbardziej typowy rodzaj, nierzadko pie(ni podejmuj) tematy historyczne i patriotyczne. Fado z Coimbry, jako wywodz)ce si$ z miasta uniwersyteckiego, 'akowskiego, cz$sto podejmuje tematyk$ mi"osn). Przede


Dzia! muzyczny - pod red. Jana Gromskiego Fado

wszystkim s) to pie(ni studentów, kierowane do swoich wybranek serca. Z tego te' powodu fado z Coimbry grywane jest jedynie przez m$'czyzn, ubranych w czarne studenckie peleryny. Motyw pustki, t$sknoty i smutku w pie(niach fado jest kuriozalny przy funkcjonuj)cej od wielu wieków par$ kilometrów dalej w Andaluzji, ognistej muzyce flamenco, która w swojej strukturze melodycznej uzupe"nia koloryt muzyczny Pó"wyspu Iberyjskiego. Rodowód muzyki flamenco wywodzi si$ z Indii, od przyby"ych Romów. Mo'na by przypuszcza,, 'e to w"a(nie Romowie wywarli najwi$kszy wp"yw na ten teren Europy. Punktem wspólnym mi$dzy fado a muzyk) cyga&sk), jest silna ekspresja. Jakkolwiek charakterystyczna skala nie przenikn$"a do warstwy harmonicznej ludowej muzyki Iberii, to sposób wyrazu i nietypowa emocjonalno(,5 na pewno musia"a mie, wp"yw na muzyk$ tego regionu.Innym zagadnieniem jest poj$cie smutku w fado. Nic bardziej mylnego, jak twierdzi, po prostu, 'e fado jest „smutne”. Nazywamy t$ emocj$ smutkiem, bo nie potrafimy jej inaczej okre(li,. Mo'na by by"o podsumowa, fado jako wyraz pustki6, która pojawia si$ po do(wiadczeniu przez s"uchacza nieuchronnego i przera'aj)cej t$sknoty (saudade). I, przewrotnie, tylko dzi$ki niej znajdujemy w tej muzyce spe"nienie._______________________________1 Moim (piewem t$sknot$ przynosz$A (piewam noc) a' do dniaZ moimi lud-mi 'a"ob$ g"osz$Bo w mojej pie(ni jest Mauretania

T$sknota ma do niej pal)caI mi"o(ci mojej tre(,!piewam o kraju bez ko&caGdzie morze, ziemia i ma t$skna pie(&

Moja t$sknota, moja.Fragment tekstu pie(ni Mariza i Miguela Povedy pt. „Meu fado”

2 Znamienne jest, 'e po (mierci jednej z najs"awniejszych piosenkarek fado, Amalii Rodrigues, w"adze Portugalii zarz)dzi"y po jej (mierci trzydniow) 'a"ob$.

3 Od 1926 do 1974 roku kraj podlega" najpierw dyktaturze - genera"a A. O. Carmona (1926-1932.), pó-niej premiera A. Salazara (1932-1968), wreszcie premiera M. J. Caetano (1968-1974). Dopiero w kwietniu 1974 roku w wyniku wojskowego zamachu stanu - tzw. rewolucji go-dzików - obalono dyktatur$ i zapocz)tkowano otwart), proeuropejsk) polityk$ Portugalii.

4 Szczególne znaczenie maj) tu dzielnice Lizbony: Alfamie i Mourarii.

5 Przez emocjonalno(, rozumiemy zmiany warto(ci rytmicznych, rubato i zmienn) dynamik$.

6 Dobrego pie(niarza fado charakteryzuje, przekazanie pewnego nastroju, w"a(nie tej nietypowej emocji, s"uchaczom, którzy przez muzyk$, a nie tekst, odczytuj) intencj$ muzyka.


Dzia! prezentacji - Galeria Christa Dickson

Nazywam si$ Christa Dickson i mam 21 lat, jestem fotografem z Cincinnati, Ohio. Moje prace opieraj) si$ na mojej wyobra-ni, ba(niach, które kocham - bo s) dla mnie drog) do ca"kiem innego (wiata, który mog$ tworzy, sama. Dlatego zawsze kiedy robi$ zdj$cia wynikaj) one z moich emocji i wyobra'e&. Moje zdj$cia niezwykle osobiste i bardzo je sobie ceni$. Ka'da posta, jest dla mnie rzeczywista, bowiem jest kim( kto 'yje w mojej duszy.

Modelka: Jenny WarnerFotograf: Christa Dickson

https://www.facebook.com/ChristaDicksonPhotography

Finished fullie



Double the trouble



Let Me GO



Stampede


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Piotr Kumor

„palimpsest”

gdzie( tam pali si$ jeszcze(wiat"o promieniowania t"a

zza horyzontu zdarze&patrzy na nas Nemesisco dwadzie(cia sze(c

lub dwadzie(cia siedemmilionów lat tutaj zaczyna si$

co( zmienia, ale w (wietle skalinie zauwa'a tego reszta galaktyk

czuj$ to coraz cz$(ciejnie t$skni$ ju' za zachodemnie wracam ju' na wschód

wkr$cam si$ we wszech(wiats"ucham ta&ca kulistych cia" niebieskich

pami$tam ju' tylko o obrotachjak wystarczaj)co inteligentna istota

chowam si$ do sednaprzybieram na osobliwo(ci

my(l$ o tym co powy'ejwybieraj)c kolejne w"osy "onowe

z duchampowskiej fontannyjeszcze zetr$ (lady melan'u

z pod"óg umyj$ dok"adnier$ce zamkn$ to wszystko

na podwójny klucz udam si$sam jeden pojedynczy

do odosobnionej tylko z imienia "y'eczka w "y'eczk$

wymieniamy mi$dzy sob)to co w nas niesko&czone

https://www.facebook.com/teatrtcrGrupa Artystyczna Teatr T. C. R


Dzia! prezentacji - Galeria Craig Gum

www.CraigGum.com https://www.facebook.com/CraigGumPhotography

without you: Astrid Von Winter

http://www.CraigGum.com/

http://www.CraigGum.com/



unheard apology : Athena Sanchez



Uncomfortably yours: Tommygunn Tilly



Too Late



This too shall pass: Brandy Anderson



Negative Space: Vandal Anatomy



Human hearts are fragile : Kiyoko



Empty Promises: Tommygunn Tilly



Days Go By: Wesley Abney, Katelyn Baker



Alone While Next to you : Brandy Anderson, Kiyoko


Dzia! poezji - pod red. Piotra Kasperowicza Nina Ja&nikowska

„Pustka“

moje noce i dni nieprzerwane powitanie

wi)zka (wiat"a puszczona w obieg my(li nieusuwaln) potrzeb) gwarancji ulotno(ci

Pustka zapatrzona w siebie


Dzia! prezentacji - Galeria Magdalena Graj

Magdalena Graj – fotograf oraz grafik komputerowy. Pracuje jako grafik, wolny czas po'ytkuje na fotografi$ fashion. Swoje umiej$tno(ci naby"a sama ucz)c si$ wszystkiego z ksi)'ek oraz internetu. Wzoruje si$ na takich fotografach jak Lara Jade i Antonina Dolani. W swojej fotografii stara si$ przekaza, emocje, które w danym okresie czasu ni) w"adaj). Nie jest to o tyle "atwe, 'e nie zawsze modelki potrafi) wspó"pracowa, w takim zakresie odczu, przed obiektywem. Do swoich sesji przygotowuje si$ wcze(niej szukaj)c inspiracji oraz rysuj)c przyk"adowe kadry. Sesje przebiegaj) w mi"ej, profesjonalnej atmosferze. Jedne trwaj) ca"y dzie&, inne 2 godziny. W zale'no(ci od efektu, który by" w zamy(le.Magdalena Graj mówi o sobie, 'e nie mog"aby 'y, bez mo'liwo(ci tworzenia. Gdy nie tworzy – nie istnieje.

https://www.facebook.com/FotograficznaFuria


Dzia! prezentacji - Galeria Magdalena Graj


Do!'cz do nas:

https://

www.facebook.com/

LostandFoundmegazine

https://www.facebook.com/LostandFoundmegazine






PUSTKA – Mega*Zine Lost&Found #8 Mega*Zine Lost&Found #8 – PustkaW(y)ST+P

REDAKCJA:

Przygotowanie i wybór tekstów: Piotr Kasperowicz, Jan Gromski, #ucja LangeKorekta tekstów: #ucja Lange

T"umaczenia z j$zyka angielskiego i portugalskiego: #ucja LangePrzygotowanie i wybór materia"ów wizualnych: #ucja Lange, Piotr G"onik

Dla mnie pustka jest tym, co pozostaje po tych, których kochamy. To milczenie, (nie'na biel w"asnych my(li skrzypi)ca jak nienasmarowane zawiasy w starym opuszczonym domu na odludziu. Ta pustka jest zimna. Jest te' inna - wynikaj)ca z nadmiaru i przesytu, b$d)ca kresem i zwie&czeniem. To pustka czarna i miekka. Otula po trudach dnia, oddala od (wiata i wysy"a do krainy snów. To dama, któr) zobaczy, mo'na patrz)c w p"omie& (wiecy. Zap"adnia my(li i po'era w"asne dzieci. Jest rw)ca jak rzeka, nieustraszona i nienasycona. Te dwie pustki wyst$puj) naprzemiennie. Raz wykonuje si$ praca 'a"oby, innym razem kreatywny taniec wariata. Czasami staram si$ po")czy, je. Czasami nawet mam wra'enie, 'e skutecznie - jednak si"a tej po")czonej pustki mia'd'y. Jest zbyt destrukcyjna. Jak na pusty numer jeste(my ca"kiem pe"ni. Przepe"nieni nawet… pustk) - obrazów, emocji, zdarze&, opowie(ci i d-wi$ków. Pustk$ przedstawiamy ró'nie, bo ró'ne mamy skojarzenia. Pustka to (mier,, 'a"oba, to oddalenie od (wiata, wyciszenie, to wreszcie samotno(, i oczekiwanie... Ale oczekiwaniem zajmiemy si$ przy okazji kolejnego spotkania - w lipcu 2014.

Dzi$kuj$ w imieniu ca"ego redakcyjnego grona za zaufanie i udzia" w naszym idealistycznym projekcie upowszechniania sztuki za darmo. Podzi$kowania te kieruj$ zarówno do Czytelników, jak i Twórców, którzy decyduj) si$ do")cza, do nas. Zach$cam Was nadal do nadsy"ania prac i kontaktu z nami. Wszelkie informacje na temat terminów i oczekiwa& dotycz)cych nadsy"anych prac mo'ecie znale-, na naszej stronie. Zapraszam równie' do polubiania naszego fanpejd'a i udzia" w wydarzeniach zwi)zanych z numerami specjalnymi. Przypominam równie', 'e charakter naszego projektu nie zak"ada 'adnego obrotu gotówkowego. Mega*Zine Lost&Found jest projektem niszowym, tworzonym jednak z pasj), (wiadomie i z pe"nym zaanga'owaniem. Ten numer powsta" dzi$ki pracy osób wymienionych poni'ej, oraz wszystkich artystów prezentuj)cych efekty swojej pracy.

Nasza strona:

http://lostandfound_megazine.vipserv.org/

Nasz fanpejd%:


mega*zine lost&found #8/2014 pl

Documents

zine lostfound

fotografia pustka mega

wyst p pustka mega

magdalena franczuk018

magdalena graj222

studentka fotografii

te teori fotografii

h t t p s