Selfish Giant part 2

Then the Spring came, and all over the country there were little blossoms and little birds. Only in the garden of the Selfish Giant

it was still Winter. The birds did not want to sing in it as there were no children, and the trees forgot to blossom. The only

people who were pleased were the Snow and the Frost. ‘Spring forgot this garden,’ they cried, ‘so we will live here all the year

round.’ The Snow covered up the grass with her great white cloak, and the Frost painted all the trees silver. Then they invited

the North Wind to stay with them, and he came. He was wrapped in furs, and he roared all day about the garden.

• ‘I cannot understand why the Spring is so late in coming,’ said the Selfish Giant, as he sat at the window and looked out at his cold white garden; ‘I hope there will be a change in the weather.’

• But the Spring never came, nor the Summer. The Autumn gave golden fruit to every garden, but to the Giant’s garden she gave none. ‘He is too selfish,’ she said. So it was always Winter here, and the North Wind, and the Hail, and the Frost, and the Snow danced through the trees. -

• One morning the Giant was in his bed when he heard some lovely music. It sounded so sweet to his ears that he thought it must be the King’s musicians passing by. It was really only a little linnet singing outside his window, but as he had heard birds singing in his garden long ago and now this music was the most beautiful music in the world. Then the Hail stopped dancing over his head, and the North Wind ceased roaring, and a delicious perfume came to him through the open casement. ‘I believe the Spring has come at last,’ said the Giant; and he jumped out of bed and looked out.

Եսասեր Հսկան մաս 2-րդ

• Հետո եկավ գարունը , և ամենուրեք փոքրիկբողբոջներ ու թռչնակներ հայտնվեցին: ՄիայնԵսամոլ Հսկայի այգում տնօրինում էր Ձմեռը: Թռչնակներն այնտեղ չէին ուզում երգել, քանի որմանուկներ չկային, իսկ ծառերնէլ մոռացան ծաղկել:Օրերից մի օր խոտերիմիջից մի գեղեցիկ ծաղիկ հանկարծ գլուխըհանեց, բայց հենց որ նկատեց ցուցանակը, այնքան վշտացավ երեխաների համար, որիսկույն նորից թաքնվեց հողի տակ ու քուն մտավ: Միայն Ձյունն ու Սառնամանիքն էին իրենց լավզգում:

• Գարունը մոռացել է այգին,- գոչեցիննրանք,- ուստի մենք կլոր տարին այստեղկապրենք:Ձյունը խոտը ծածկեց իր հսկաճերմակ թիկնոցով, իսկ Սառնամանիքինարծաթազօծեց բոլոր ծառերը: Հետոնրանք իրենց մոտ հրավիրեցինՀյուսիսային Քամուն, ու նա եկավ

• Մորթիներով փաթաթված, նա ամբողջ օրը ոռնում էրայգում և տեղահան անում ծխնելուզներիխողովակները:-Ինչ փառահեղ վայր է , – ասում էրՀյուսիսային Քամին,-պետք է այստեղ հրավիրել նաևԿարկուտին:Ու Կարկուտը եկավ: Օրը երեք ժամ նահարվածում էր ամրոցի տանիքին: Մինչև որկոտրատեց համարյա բոլոր կղմինդրները, իսկ հետո, հնարավորին չափարագ պտտվեց այգուշուրջբոլորը: Նրա զգեստը մոխրագույն էր, իսկ շունչը`սառույց: -Չեմ հասկանում ` ինչու է այսքանուշանում Գարունը,- ասաց պատուհանի գոգիննստած եսամոլ Հսկան ու նայեց իր սառած սպիտակայգուն:

• :- Հուսով եմ, եղանակը շուտով կփոխվի:Բայց գարունն այդպես էլչեկավ, չեկավ և ամառը: Աշունը ոսկե մրգեր բերեց բոլորայգիներին, իսկ Հսկայի այգուն` ոչինչ:_Նա չափազանց եսամոլ է,-ասաց աշունը:Եվ այդպես, Հսկայի այգում մշտապես Ձմեռն էրթագավորում, իսկ Հյուսիսային Քամին, Կարկուտը, Ձյունն ուՍառնամանիքը պարում էին ծառերի միջին: Միառավոտ, երբՀսկան արթուն պառկած էր անկողնում, նրաականջին գեղեցիկմեղեդի հասավ: Ու այնպես ախորժալուր, որ նա կարծեց , թեարքայի երաժիշտներն են անցնում: Իրականում դա մի փոքրիկկանեփահավ էր ճռվողում, բայց Հսկան այնքան վաղուց չէր լսել իրայգում երգող թռչնակի, որ նրան թվաց, թե աշխարհում երբեքավելի սքանչելի բան չի լսել:Կարկուտը դադարեց ծեծել տանիքը, իսկ Հյուսիսային Քամին այլևս չոռնաց, ու դրա փոխարեն կիսաբացպատուհանից անուշ բուրմունք թափանցեց ներս:- ՎերջապեսԳարունը եկավ,- ասաց Հսկան ու անկողնուց վեր թռավ:

• Marat Mkrtchyan

• 5-th great

• Basic school