Slide 1

Amado Vera Hernandez

ang buong magdamag ay kulambong luksang kabaong waring lungga ng bilanggo.(the nights are a blanket of sorrowin the coffin-like realm of the jail)

Ang maghapo'y tila isang tanikalana kala-kaladkad ng paang madugo

ang buong magdamag ay kulambong luksang kabaong waring lungga ng bilanggo.

Ang maghapo'y tila isang tanikalana kala-kaladkad ng paang madugo(Days pass like a chain dragged along by bloody feet)

Sa munting dungawan, tanging abot-malasay sandipang langit na puno ng luha,

maramot na birang ng pusong may sugat,watawat ng aking pagkapariwara(a paltry handkerchief to dress a wounded heart, flag of my misfortune)

maramot na birang ng pusong may sugat,watawat ng aking pagkapariwaraSa munting dungawan, tanging abot-malasay sandipang langit na puno ng luha, (From the little window, my sole consolation is an arm's length piece of the sky, full of tears)

At bukas, diyan din, aking matatanawsa sandipang langit na wala nang luha,

sisikat ang gintong araw ng tagumpay...layang sasalubong ako sa paglaya! (the golden sun of victory will shine... free, freedom I'll embrace!)