~ Home Is In My Head ~~ Home Is In My Head ~

IntroIntro

Dit dagboek wordt gemaakt door :

Svenja Simstone & Piper_Halliwel.

Hopelijk genieten jullie van ons gezamenlijke 2e dagboek  !

P.S.: Het forum topic op desims2.nl

OpmerkingOpmerkingAls er 2 tekstvakken in een dia staan, lees je best eerst

de tekst die rechtsboven staat en dan pas

de tekst onder de foto.

Anders zou er wel eens verwarring kunnen optreden. ;)

Een kwartiertje later kwam ik aan bij het huis van Thom. Ik kreeg het nare gevoel dat ik bekeken werd, maar was te gehaast om rond te kijken.Ik hoopte alleen maar dat ik snel weer naar huis zou kunnen.

Door de deur zag ik Thom zitten. Hij staarde recht voor zich uit en keek nogal verveeld.

Volgens mij was hij erg ongeduldig, want hij trommelde met z'n vingers.

Ik ademde diep in en belde aan.

Thom schoot recht toen hij de bel hoorde en deed meteen de deur open om me binnen te laten.

Hij zei niets, draaide zich om en ging in de zetel zitten.Ik sloot de deur achter mij en volgde hem.

Zodra we in de zetel zaten, keek hij me aan met een rare glinstering in zijn ogen.

“Heb je het geld bij je?”“Ja, maar kunnen we eerst even over iets anders praten?”

Ik kon aan zijn gezicht zien dat Thom niet echt blij was om dat te horen, maar toch ging ik verder.

“Ik wil niet meer voor je werken. Wanneer kan ik eindelijk stoppen? Je kan me niet blijven chanteren.”

Ik kon m'n zin amper afmaken of Thom schoot recht uit de zetel. Ik ging ook rechtstaan, keek hem aan en kruiste m'n armen.

“Daar heb jij niet over te beslissen. Ik bepaal wanneer en hoelang je mijn vuile werkjes opknapt en anders weet je wat de gevolgen zullen zijn!”

“Dit kan je niet maken! Je kan me niet blijven afzetten! Ik ga naar de politie en vertel ze alles. Ik ben je smerige spelletjes beu.”

Voor ik het wist voelde ik een harde klap in mijn gezicht. Dit had ik moeten zien aankomen. Hij had me immers al eens geslagen.

“Nog voor je de politie kan bellen, staat er iemand aan je deur om je dochter mee te nemen. Je hebt de keuze: je dochter verliezen of mij gehoorzamen.”

Ik duwde hem weg, smeet het geld van de vorige nacht op tafel en wandelde koeltjes de deur uit.Zolang ik in het huis was, probeerde ik m'n tranen te bedwingen.

“Ik bel je straks nog in verband met vanavond.” riep Thom nog na.

Eens ik de deur uit was, begon ik te rennen.Weer was ik te gehaast om rond te kijken, en zonder dat ik het door had, stond Taylor naar me te kijken.Ik wou gewoon zo snel mogelijk weg van deze plek.

Als ik beter had gekeken had ik misschien wel gezien hoe hij de trap af liep en achter me aan rende.Hij volgde me de hele weg lang naar huis.

Ik opende met een klein hartje de deur en ging meteen op zoek naar Kayleigh.

De buurvrouw had haar net op het potje gezet en nu was ze weer vrolijk aan het tekenen. Ik bedankte haar en zei dat ze altijd kon langskomen als ze iets nodig had.

Ik nam Kayleigh vast en knuffelde haar. Ik was blij dat er niets met haar was gebeurd terwijl ik weg was.

De buurvrouw was nog maar net buiten, of de bel ging al. Ik vreesde dat Thom me gevolgd was nadat ik was weggelopen. Ik hield Kayleigh goed vast, wandelde naar de deur en keek door het oogje. Tot mijn verbazing stond Taylor voor de deur.Hij glimlachte meteen naar me toen ik de deur opende.

Taylor volgde me naar de woonkamer en ging naast me zitten in de zetel. Kayleigh tekende zorgeloos verder.Hij viel meteen met de deur in huis en begon over Thom.

“Ik zag je langsgaan bij Thom vandaag. Waarom ben je niet bij hem uit de buurt gebleven? Je hoeft toch niet voor hem te werken?”

“Hij dreigt ermee om Kayleigh te ontvoeren.”Taylor slikte en ik barstte uit in tranen bij de gedachte dat er iets met haar zou gebeuren. Zij was de enige die ik nog had sinds mijn moeder me had buitengegooid.

Taylor wist duidelijk niet wat hij hierop moest zeggen en probeerde me te troosten.

“Probeer het nog even vol te houden, ik bedenk wel een plan om van hem af te geraken.”Ik knikte en droogde m'n tranen.“Hij wil dat ik vanavond weer drugs verkoop.”“Ga met hem mee en hou je gedeisd. Zorg dat niemand je kan herkennen als je weggaat.”

Ik bedankte Taylor voor de hulp en gaf hem een knuffel. Daarna ging hij er vandoor, voordat Thom iets in de gaten kreeg.

Toen Taylor terugkwam van bij Ginny, schrok hij bij het aantreffen van Thom in zijn zetel.

“Hoe kom jij hier binnen?”Er verscheen een gemeen lachje op Thoms gezicht.

“Je moet eens leren om je met je eigen zaken te bemoeien broertje.”“Ik weet niet waar je het over hebt,” probeerde Taylor zich van de domme te houden.“Ik heb je wel gezien. Je bent Ginny achterna gegaan. Wat ben je bij haar gaan doen?”“Ik begrijp er nog altijd niets van hoor. Wie is die Ginny?”

“Je weet goed genoeg wie Ginny is, lafaard. Je hebt haar hier al vaker gezien.”

Taylor kreeg een duw van Thom en viel achteruit.

“Ik heb hier geen tijd voor. Stop gewoon met je neus in mijn zaken te steken, begrepen?!”

Een tijdje later ging de telefoon. Het was Thom.Hij stak een monoloog af over hoe ik Taylor niet meer mocht zien en dat ik deze avond weer moest gaan verkopen. Na nog een laatste dreigement over Kayleigh, legde hij af voor ik iets kon zeggen.

Tot mijn grote verbazing ontving ik toch nog een mailtje van Taylor.

Hij zei dat hij ondanks de dreigementen van Thom me nog steeds wou helpen en dat ik vanavond voorzichtig moest zijn als ik wegging. Ik antwoordde niet op de mail, uit schrik dat Thom het weer te weten zou komen.

Ik volgde Taylors advies op en probeerde me zo onherkenbaar mogelijk te maken door een pruik op te zetten.

Ik bekeek het resultaat in de spiegel en was erg tevreden.

Zelfs Kayleigh herkende me niet meteen toen ik haar vastnam. Ze keek me twijfelend aan en ik glimlachte naar haar.

“Mama?”“Mama heeft zich verkleed Kayleigh,” zei ik lachend.“Ikke ook?”“Nee, jij gaat slapen en Mona komt langs. Morgen misschien.” Ik gaf een zoen op haar voorhoofd.

Ik had Kayleigh net in haar bedje gelegd toen de telefoon weer ging. Het was een van Thoms kompanen.

“Kom over een kwartier naar het park. We zien je daar wel.” En toen hing hij weer af. Lange telefoongesprekken waren precies niet hun ding.

Ik wachtte nog even tot Mona er was en vertrok toen naar het park. Mona werd even achterdochtig toen ze m'n pruik zag, maar ik vertelde dat ik was uitgenodigd voor een verkleedfeestje. Ik voelde me wel schuldig tegenover haar. Ze dacht dat ik telkens naar feestjes ging en haar achterliet met Kayleigh in plaats van haar mee te nemen.

Thoms vriendjes hielden de wacht in het park. Met een zelfzekere blik wandelde ik langs hen door en stopte recht voor Thom. Hij keek me niet meteen aan en begon te lachen toen hij me zag. Ik voelde me even belachelijk door de pruik maar liet het niet merken.

Bij wijze van 'begroeting' nam Thom me vast en kuste hij me op de mond. Ik probeerde me los te wringen maar hij was te sterk en hield m'n armen geklemd.

Toen hij me eindelijk los liet gaf ik hem een boze blik.Het had geen zin om weer met hem te discussiëren.

Thom gaf me weer verschillende zakjes met wit poeder in.

“De prijzen zijn hetzelfde als de vorige keer. En nu wil ik het geld graag vanavond hebben, dus waag het niet om weer weg te lopen want ik weet je te vinden!”

Ik zag het meisje waar ik de laatste keer ook wat aan had verkocht. Ik ging bij haar zitten aan een tafeltje en vroeg of ze weer wat van me wilde kopen.

Maar al te graag nam ze het zakje aan en gaf ze me het geld.

Even later zag ik een man in trainingspak op een bankje zitten. Hij bleef me aanstaren en ik wandelde naar hem toe.

“Ik zag dat je iets aan dat meisje verkocht, wat heb je voor mij?”Ik stond recht en haalde een van de zakjes uit m'n achterste broekzak.

De man gaf me geld en ik gaf hem een van de zakjes.“Bedankt,” zei hij en hij nam m'n arm vast.Ik gaf hem een hand en glimlachte, tot ik merkte dat hij me niet los liet.“Wat doe je? Laat me los!”ik spartelde tegen tot ik de politiebadge onder z'n jasje zag.

Hij sloeg me in de boeien en leidde me naar de politiewagen.Ik raakte in paniek. Kayleigh zat alleen thuis en Thom zou me zoeken als ik verdween. Maar daar wilde de man niet naar luisteren. Voor hem was ik gewoon een dealer, zoals alle anderen.

Wie zou er voor Kayleigh zorgen als ik in de gevangenis zat? En hoe lang moest ik daar blijven?Gelukkig zou Mona Kayleigh niet alleen laten, maar ze zou zich wel vragen beginnen stellen.

Ik keek naar buiten door het raampje terwijl de agent nietszeggend verder reed.

In de gevangenis bracht een agente me meteen naar m'n cel. Ik wandelde langs verschillende andere cellen, en blijkbaar was ik lang niet de enige die naar de gevangenis moest.

In een van de cellen zat een meisje met lang blond haar en weinig verhullende kleren. Volgens mij was het een prostituee, al kon ik het niet met zekerheid zeggen.

In een andere cel zat een dief. Hij droeg een gestreept pak en een muts. De muts leek erg veel op die van Thom.

Hij floot naar me en riep iets in mijn richting, maar ik kon hem niet goed verstaan. Ik wandelde stevig door en keek enkel nog voor me uit.

De agente duwde me in de cel en deed de cel meteen weer op slot.

Ze keek me nog even meewarig aan en liet me toen alleen.

Ik keek wat rond in de snel en ontdekte een toilet achter een hoekje.Toen ik in de spiegel keek, herkende ik mezelf amper. Ik deed m'n pruik af en probeerde de make-up weg te wassen, wat niet echt goed lukte.

Daarna legde ik me neer in het bed en probeerde wat te slapen. Ik had een lange dag en een drukke nacht achter de rug en had heel wat in slaap in te halen.

Voor ik in slaap viel rolden er nog een paar tranen over m'n wangen.

Ik schrok wakker toen er weer een andere agent aan m'n cel stond.

“Als je wil kan je iemand opbellen.”

Ik knikte en volgde hem.

Onder toezicht van de commissaris besloot ik Taylor te bellen. Hij was de enige die ik kon vertrouwen.

De commissaris hield me nauwlettend in de gaten terwijl ik het nummer intoetste.

“...”“Taylor? Kun je me helpen? Ik zit in de gevangenis, ze hebben me gisteren betrapt in het park.”“...”“Nee, ik ben de enige. Maar kun je eerst kijken of Kayleigh in orde is? Normaal gezien past Mona nog op haar, maar ze maakt zich vast zorgen. Ik hoop dat Thom vannacht niet is langs geweest omdat ik plots verdwenen was.”“...”“Ok, bedankt en tot straks.”“...”

Ik voelde me al wat beter toen ik wist dat Taylor naar Kayleigh ging en langs kwam.

Na het telefoontje sloeg de agent me weer in de boeien en bracht me weer naar de cel.Ik hoopte dat Taylor zich zou haasten.

Een klein uurtje later stond Taylor aan de bureau van de commissaris.

Terwijl ik nog in de cel zat, probeerde hij me vrij te krijgen. Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk kon hij me met wat geld vrij krijgen.

Ik kon het niet geloven toen ik Taylor voor me zag staan. Ik had nooit gedacht dat de agenten hem zomaar binnen zouden laten. Niet elke gevangene had zomaar recht op bezoek.Taylor lachte naar me.“Je bent vrij,” zei hij.“Wat? Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?”“Thom heeft jou in de problemen gebracht, en dus moet hij ze ook oplossen. Ik heb wat geld van hem 'geleend'.”

Ik was opgelucht toen de agente de deur van de cel opendeed en ik weer naar buiten kon, maar tegelijk maakte ik me ook zorgen. Taylor zou hier niet zomaar mee weg komen. Thom zou ontdekken dat hij zijn geld gestolen had, en wie weet tot wat hij dan in staat was.

Zodra ik weer vrij was sprong ik in Taylors armen.“Hoe kan ik je ooit bedanken? Besef je wel wat je allemaal voor me hebt gedaan?”

De agente liet ons even alleen en wandelde naar een van de andere cellen.

“Dit is nog maar het begin van m'n plan. Met de rest van Thoms geld heb ik een tijdje geleden al een huis gekocht waar we samen naar kunnen vluchten.”“Wat gaan we doen als Thom er achter komt?”“Tegen dan zijn we al lang met Kayleigh de stad uit.We kunnen deze namiddag nog vertrekken.”